Διαστημική Εξερεύνηση

[Δροσος Γεωργιος]

Φιλε iorant

Μερικες φορες η συχρονικοτητα παιζει ομορφα παιχνιδια.Την στιγμη που διαβαζα το μηνυμα σου και σκεφτομουνα οτι ευτυχως που ηρθε στις Η.Π.Α.ο Ομπαμα που δειχνει να εχει κατανοησει το θεμα των πυρηνικων οπλων και με την κινηση του να ακυρωσει την αντιπυραυλικη ασπιδα στην Ευρωπη προχωραει αποφασιστικα με τους Ρωσους για την υπογραφη τις συνθηκης START-2 που θα μειωσει τα πυρηνικα των δυο χωρων σε 1500 οπλα ο καθενας,(σημειωτεον πριν την START-1 ο καθενας ειχε πανω απο 16000 οπλα που επεσαν στα 6000 τωρα με την START-1)και ακουσα την εκτατη ειδηση οτι εδωθη το Νομπελ Ειρηνης στον Ομπαμα για αυτο το θεμα.

Ακομα να πουμε και την κινηση του Αγγλου Πρωθυπουργου Μπραουν να αφοπλισει το ενα απο τα 4 πυρηνικα υποβρυχια της Μεγαλης Βρετανιας.

Σημειωτεον ο Ομπαμα ειχε ζητησει απο το Πενταγωνο εκθεση για τα πυρηνικα οπλα των Η.Π.Α. και το αναγκαιο υψος τους για την ασφαλεια των Η.Π.Α. και την εστειλε πισω στους γαλοναδες σαν απαραδεκτη και εξω απο πολιτικες του για τα πυρηνικα οπλα.

[Δροσος Γεωργιος]

Μετα το τρεχον θεμα του βορβαρδισμου της Σεληνης που θα γινει σε λιγο αλλα δυστυχως οι Ελληνες αστρονομοι δεν θα μπορεσουν να την παρακολουθησουν ας δουμε και μερικα ακομα μικρα θεματακια:

Εκδήλωση του Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων για το Παγκόσμιο Ετος Αστρονομίας.

Το 2009 ανακηρύχθηκε Παγκόσμιο Έτος Αστρονομίας και πολλές εκδηλώσεις διοργανώνονται διεθνώς και στη χώρα μας από διάφορους φορείς, που σκοπό έχουν να γνωρίσει το πλατύ κοινό τα επιτεύγματα της Αστρονομίας.

Ο Σύνδεσμος Ελληνίδων Επιστημόνων αποφάσισε να καλέσει την δρ. Αθηνά Κουστένη, αστροφυσικό και ερευνήτρια του αστεροσκοπείου των Παρισίων, για να μιλήσει στα μέλη και τους φίλους του, σε ειδική εκδήλωση που θα οργανώσει στο Πλανητάριο την Δευτέρα 26 Οκτωβρίου και ώρα 7:00 μ.μ. Για το επιστημονικό της έργο θα μιλήσει ο δρ Ιωάννης Δαγκλής, διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπισης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών.

Σκοπός της εκδήλωσης είναι να γνωρίσει το ευρύ κοινό μια διακεκριμένη Ελληνίδα επιστήμονα και να προβληθεί ιδίως στη νέα γενιά, μία επιστήμονας σε μια όχι και τόσο συνηθισμένη για γυναίκα επιστήμη,όπως η αστρονομία, που διαπρέπει διεθνώς με το επιστημονικό της έργο και τιμά το φύλο και τη χώρα της.

 

Πείραμα Φυσικής θα μετατρέψει το Παρίσι σε «κοσμική όπερα»

Ένα πρωτότυπο πείραμα που πραγματοποιεί από το Σάββατο και για μια εβδομάδα το Παρατηρητήριο του Παρισιού συνδυάζει τη Φυσική με την οπτική ψυχαγωγία:

Μια δέσμη λέιζερ θα φωτίζει τον ουρανό της πόλης κάθε φορά που ένας ανιχνευτής καταγράφει την άφιξη ενός υποατομικού σωματιδίου από την ανώτερη ατμόσφαιρα.

Η «κοσμική όπερα», όπως ονομάστηκε το πείραμα, έχει στόχο να ενημερώσει το κοινό για τα υποατομικά σωματίδια και να αποτίσει φόρο τιμής στον Γερμανό φυσικό Τίοντορ Γουλφ, ο οποίος ανέβηκε στην κορυφή του πύργου του Αϊφελ το 1910 για να μελετήσει την κοσμική ακτινοβολία.

Ο ανιχνευτής που εγκαταστάθηκε στη στέγη του Πύργου Μονπαρνάς καταγράφει μιόνια, στοιχειώδη υποατομικά σωματίδια που παράγονται από την σύγκρουση πρωτονίων της κοσμικής ακτινοβολίας με μόρια αέρα στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας.

Κάθε φορά που ανιχνεύεται ένα μιόνιο, μια ακτίνα λέιζερ θα εκπέμπεται από το Παρατηρητήριο του Παρισιού και θα φωτίζει τον ουρανό πάνω από την περιοχή του Καρτιέ Λατέν, αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων

[supernovus]

Παιδιά, η μετάδοση έχει ήδη αρχίσει:

 

http://www.nasa.gov/multimedia/nasatv/index.html

[Δροσος Γεωργιος]

Υποβαθμίζεται ο κίνδυνος καταστροφικής πρόσκρουσης αστεροειδή το 2036.

Ο αστεροειδής Απόφις, με διάμετρο όσο δύο ποδοσφαιρικά γήπεδα, θα γίνει ορατός ακόμα και με γυμνό μάτι σε μερικά χρόνια, τελικά όμως η πιθανότητα πρόσκρουσης το 2036 είναι αστρονομικά μικρή, διαβεβαίωσε η NASA, αναθεωρώντας προς τα κάτω τον κίνδυνο.

Οι αστρονόμοι είχαν σημάνει συναγερμό για το διαστημικό βράχο το Δεκέμβριο του 2004, την ώρα που τα μάτια της κοινής γνώμης ήταν στραμμένα στην καταστροφή από το τσουνάμι στην Ασία.

Με διάμετρο 270 μέτρα, ο Απόφις θα μπορούσε να σβήσει από το χάρτη μεγάλες περιοχές.

Οι υπεύθυνοι του προγράμματος NEO (Near Earth Objects), το οποίο εντοπίζει και παρακολουθεί τα σώματα που θα μπορούσαν να χτυπήσουν τη Γη, υπολόγισαν αρχικά ότι υπήρχε πιθανότητα 1 προς 45.000 να χτυπήσει ο Απόφις τη Γη στις 13 Απριλίου 2036.

Νέα δεδομένα για τη θέση και την τροχιά του αστεροειδή δείχνουν τώρα ότι η πιθανότητας είναι 1 προς 250.000.

«Ο βελτιωμένος τροχιακός προσδιορισμός ενισχύει περαιτέρω την πεποίθηση ότι ο Απόφις είναι ένας αστεροειδής στον οποίο μπορούμε να προσβλέπουμε ως ευκαιρία για συναρπαστικές επιστημονικές έρευνες, και όχι ως κάτι το οποίο πρέπει να φοβόμαστε» δήλωσε ο Ντον Γιόμανς, διευθυντής του NEO στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια.

Οι νέες εκτιμήσεις επρόκειτο να ανακοινωθούν την Πέμπτη στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας που πραγματοποιείται στο Πουέρτο Ρίκο.

Η καλύτερη ευκαιρία για τη μελέτη του Απόφι θα έρθει την Παρασκευή 13 Απριλίου 2029, όταν ο διαστημικός βράχος γίνει ορατός με γυμνό μάτι καθώς πλησιάζει τη Γη σε απόσταση μόλις 29.450 χιλιομέτρων, περνώντας ακόμα και μέσα από τις τροχιές πολλών δορυφόρων.

Ο Αποφις ανακαλυφθηκε σε αυτη τη φωτογραφια τον Ιουνιο του 2004.

[Δροσος Γεωργιος]

Πόσο ακόμα θα πετάει ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός;

Πρόκειται για το πιο περίπλοκο κατασκευαστικό εγχείρημα στην ιστορία: πετώντας σε ύψος 250 μιλίων, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός είναι ορατός με γυμνό μάτι. Κάνει μία περιστροφή γύρω από τη Γη ανά 90 λεπτά, φέροντας εξαμελές πλήρωμα. Ωστόσο, πριν καν ολοκληρωθεί πλήρως η κατασκευή του, τίθεται επί τάπητος θέμα τερματισμού της λειτουργίας του.

Για το 2016 είναι προγραμματισμένο το τέλος της χρηματοδότησης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού από τις ΗΠΑ.

Η NASA βρίσκεται εν αναμονή απόφασης του προέδρου Ομπάμα για το κατά πόσον ο σταθμός θα συνεχίσει να πετάει με αμερικανική χρηματοδότηση και ποια θα είναι η προτεραιότητα της αμερικανικής υπηρεσίας μετά από αυτό: επιστροφή στη Σελήνη ή ίσως μία αποστολή στον Άρη.

Το αρχικό στάδιο του προγράμματος κατασκευής του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού είχε ξεκινήσει το 1998 και η επέκταση του σταθμού συνεχίζεται. Οι ΗΠΑ είναι μία από τις 16 χώρες που συμμετέχουν στην κατασκευή και τη λειτουργία του σταθμού, του οποίου το εργαστήριο διεξάγει σειρά επιστημονικών πειραμάτων, που συμπεριλαμβάνουν έρευνες πάνω στις επιπτώσεις της έλλειψης βαρύτητας στον άνθρωπο.

Ωστόσο, η αμερικανική συνεισφορά αποτελεί τη «μερίδα του λέοντος» : 44 δισεκατομμύρια δολάρια.

«Η γενική ιδέα ότι ξοδέψαμε σχεδόν 11 χρόνια για να ολοκληρώσουμε την κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, να τον φέρουμε σε κατάσταση πλήρους λειτουργίας και να τον εγκαταλείψουμε μερικά χρόνια μετά…είναι κάπως παράλογη» είπε ο Ρόμπερτ Μπράουν, πρώην επικεφαλής του τμήματος μηχανικών της NASA και νυν διευθυντής του Εργαστηρίου Σχεδιασμού Διαστημικών Συστημάτων της Τζώρτζια.

Μία ανεξάρτητη επιτροπή η οποία έχει ασχοληθεί με το μέλλον των αμερικανικών επανδρωμένων πτήσεων πρόσφατα συνέστησε στο Λευκό Οίκο η λειτουργία του σταθμού να συνεχιστεί μέχρι το 2020.

«Έχουμε όλες αυτές τις διαφορετικές χώρες, οι οποίες δουλεύουν μαζί σε αυτό το κοινό πρόγραμμα στο Διάστημα. Αν όντως το σταματήσουμε…αυτό το πλαίσιο συνεργασίας θα λάβει τέλος» είπε ο Λιρόι Τσιάο, πρώην διοικητής του σταθμού και αστροναύτης- μέλος της προαναφερθείσας επιτροπής. «Επίσης, οι υπόλοιπες χώρες θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους στο αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα» συμπλήρωσε. Από την άλλη πλευρά όμως, η επιτροπή ανακάλυψε πως το διαστημικό πρόγραμμα των ΗΠΑ επιδιώκει στόχους οι οποίοι υπερβαίνουν τα παρόντα επίπεδα χρηματοδότησης. Επομένως, ο «κλήρος» πέφτει στην κυβέρνηση Ομπάμα να χαράξει τη νέα πορεία της NASA.

Η αμερικανική υπηρεσία σχεδιάσει να αποσύρει το στόλο των διαστημικών λεωφορείων της μέχρι το 2011. Τα κονδύλια που χρησιμοποιούνταν για τη συντήρησή του θα πάνε στο φιλόδοξο επόμενο πρόγραμμα της NASA, το Πρόγραμμα Constellation (Αστερισμός), δηλαδή την επιστροφή στη Σελήνη.

Αυτό, βέβαια θα σημαίνει ότι η υπηρεσία θα πάψει να έχει στη διάθεσή της σκάφη που θα είναι σε θέση να μεταφέρουν προσωπικό στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μέχρι την ανάπτυξη ενός νέου διαστημικού οχήματος, θα βασίζεται στη χρήση των ρωσικών Σογιούζ.

Ως ένα από τα βασικά προβλήματα της NASA θεωρείται η γενικότερη αντίληψη της υπηρεσίας, που έχει να κάνει με την κατασκευή.

«Πάντα ψάχνει το επόμενο μηχανολογικό ή κατασκευαστικό πρόγραμμα…αλλά ο βασικός στόχος είναι η επιστήμη, και αυτό δεν ‘πουλάει’ στην κοινή γνώμη…επομένως η NASA συνεχίζει σε άλλους τομείς, χωρίς να επικεντρώνει τον κύριο όγκο των εργασιών σε αυτά που, στο τέλος, θα ωφελήσουν την ανθρωπότητα περισσότερο- αυτά που ο σταθμός σχεδιάστηκε για να κάνει» είπε ο Μάρκο Κατσέρες, αναλυτής αεροδιαστημικής στο Teal Group.

[Δροσος Γεωργιος]

Πυρηνικη συντηξη.

Θελω να γραψω λιγα πραγματα για την απολυτη λυση για το ενεργειακο προβλημα του πλανητη που δεν ειναι αλλο απο την πυρηνικη συντηξη.

Ξερουμε απο την φυσικη μας στο Λυκειο οτι η πυρηνικη συντηξη μπορει να δωσει απειρη ενεργεια και η πρωτη υλη (υδρογονο) ειναι οτι περισσοτερο υπαρχει επανω στον πλανητη μας.(Νερο)

Οταν δε επιτευχθει, η λυση της κλιματικης αλλαγης θα ειναι αμεση.(Καταργηση της καυσης ολων των ειδων που παραγουν διοξειδιο του ανθρακα για την παραγωγη ενεργειας.)(Καταργηση και των πυρηνικων σταθμων παραγωγης ενεργειας.)

 

Ας δουμε λοιπον που ειμαστε:Το 2006 ειχαμε την υπογραφη.

Διεθνές κονσόρτσιουμ υπέγραψε επίσημη συμφωνία για την κατασκευή ενός πειραματικού θερμοπυρηνικού αντιδραστήρα. Το πρόγραμμα, γνωστό ως Iter, στοχεύει στην παραγωγή ενέργειας από πυρηνικές αντιδράσεις σαν και αυτές που πραγματοποιούνται στον Ήλιο. Αν αποδειχτεί επιτυχημένο, θα μπορεί να παράγει «καθαρή» και απεριόριστη ενέργεια.

Το πρόγραμμα, που θα έχει έδρα τη Γαλλία, είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων συζητήσεων μεταξύ Νότιας Κορέας, Ρωσίας, Κίνας, Ε.Ε., Η.Π.Α., Ινδίας και Ιαπωνίας. Σύμφωνα με τις προβλέψεις, ο πρότυπος σταθμός θα μπορεί να παράσχει ενέργεια μέσα στα επόμενα 30 χρόνια.

«Η πυρηνική σύντηξη θα μπορούσε να γίνει η κυρίαρχη πηγή ενέργειας στη Γη σε έναν αιώνα περίπου – πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για να τα καταφέρουμε», δήλωσε ο Jerome Pamela από το Iter στο BBC. «Το να μην το κάνουμε θα ήταν ανεύθυνο, γιατί οι επιπτώσεις θα είναι τεράστιες, σπουδαίες για την ανθρωπότητα», συνέχισε προσθέτοντας ότι είναι μια «πολύ απαιτητική πρόκληση» να μιμηθούμε το έργο του Ήλιου.

Για να χρησιμοποιηθούν ελεγχόμενες αντιδράσεις σύντηξης ως πηγή ενέργειας, πρέπει να θερμανθεί ένα αέριο σε θερμοκρασίες που ξεπερνούν τα 100 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου – πολύ πιο υψηλές από τις θερμοκρασίες που επικρατούν στο κέντρο του Ήλιου. Οι τεχνικές απαιτήσεις για να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο, είναι τεράστιες. Ωστόσο, η ανταμοιβή, αν το Iter επιτύχει, είναι εξαιρετικά ελκυστική. Ένα από τα πλεονεκτήματα είναι η μικρή ποσότητα καυσίμων που απαιτείται. Η απελευθέρωση ενέργειας από μία πυρηνική σύντηξη είναι 10 εκατομμύρια μεγαλύτερη από αυτή μιας τυπικής χημικής αντίδρασης, όπως η καύση πετρελαίου.

Το πρόγραμμα εδρεύει στο Cadarache, περίπου 60 χλμ από τη Μασσαλία. Προς το παρόν, στην περιοχή φιλοξενείται το Tore-Supra, ένα από τα ευρωπαϊκά ερευνητικά κέντρα για τη σύντηξη. Η γαλλική τοποθεσία επιλέχθηκε μετά από μία μακρά περίοδο διαπραγματεύσεων. Η Ε.Ε., ως έδρα του προγράμματος, επωμίζεται το 50% των εξόδων κατασκευής που αγγίζουν τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Οι εργασίες για την δημιουργία των εγκαταστάσεων και ενός κέντρου για επισκέπτες θα ξεκινήσουν το 2008, ενώ ο αντιδραστήρας θα αρχίσει να κατασκευάζεται το 2009.

Η υπογραφή της συμφωνίας πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο των Ηλυσίων στο Παρίσι, με οικοδεσπότες των Γάλλο Πρόεδρο Ζακ Σιράκ και τον πρόεδρο της Κομισιόν, Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο.

Ομως οπως συνηθως γινεται και σε συνθηκες οικονομικης κρισης λοιπουν τα χρηματα και η

θεμελίωση του ITER (Διεθνής Πειραματικός Θερμοπυρηνικός Αντιδραστήρας), ενός γιγάντιου πειράματος για την παραγωγή ανεξάντλητης, καθαρής ενέργειας, αναβάλλεται από φέτος για την άνοιξη του 2010, καθώς η ΕΕ και οι εταίροι της αναζητούν νέα κονδύλια.

Πρόσφατη αναθεώρηση του προγράμματος διπλασίασε τον προϋπολογισμό που είχε καταρτιστεί το 2006, σύμφωνα με τον οποίο ο ITER θα κόστιζε 5 δισ. ευρώ για να κατασκευαστεί και ακόμα 5 δισ. για να λειτουργήσει σε μια περίοδο 20 ετών.

Το βάρος πέφτει τώρα κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είναι μακράν ο μεγαλύτερος χρηματοδότης, καλύπτοντας το 45% του κόστους κατασκευής του αντιδραστήρα στο Κανταράς της νότιας Γαλλίας. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν επίσης οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Νότιος Κορέα, η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία.

Οι εργασίες θεμελίωσης προγραμματίζονταν να ξεκινήσουν φέτος το φθινόπωρο, δεν μπορούν όμως να ξεκινήσουν πριν οι 27 χώρες-μέλη της ΕΕ, συν την Ελβετία, βρουν τρόπο να καλύψουν το επιπλέον κόστος.

Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής διαβεβαίωσε το Nature.com ότι «το πρόγραμμα δεν βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής», ωστόσο ο Γκίντερ Χάσινγκερ, επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Φυσικής Πλάσματος Max Planck στη Γερμανία, ανησυχεί ότι το κώλυμα «θα μπορούσε να καθυστερήσει την υλοποίηση του προγράμματος».

Μια λύση θα ήταν να καλυφθεί το επιπλέον κόστος με δάνειο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, η οποία είχε εγκρίνει δάνειο 300 εκατ. ευρώ και για τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων του CERN.

Αν τα σημερινά χρονοδιαγράμματα τηρηθούν, η κατασκευή του ITER θα ολοκληρωθεί το 2018 και οι πρώτες απόπειρες παραγωγής ενέργειας θα αρχίσουν το 2026.

Η γιγάντια μηχανή θα παράγει ενέργεια από αντιδράσεις πυρηνικής σύντηξης, το αντίθετο της πυρηνικής σχάσης -μέσα στον αντιδραστήρα, ισότοπα υδρογόνου θα εκτίθενται σε ακραίες θερμοκρασίες και πιέσεις μέχρι να αρχίσουν να συντήκονται σε άτομα ήλιου με ταυτόχρονη απελευθέρωση ενέργειας.

Από τις ίδιες αντιδράσεις παράγεται η ενέργεια των άστρων.

ΠΡΟΣΟΧΗ:Δεν σημαινει οτι επειδη υπαρχει στο μελλον αυτη η απολυτη λυση θα πρεπει να σταματησουμε τις προσπαθειες για πρασινη αναπτυξη και περιορισμο ΤΩΡΑ των εκπομπων των αεριων του θερμοκηπιου.

[Δροσος Γεωργιος]

Πανέμορφη Ανδρομέδα.

Η Ανδρομέδα, ένας από τους πιο κοντινούς γαλαξίες στο δικό μας, φωτογραφήθηκε με υψηλότερη ανάλυση, μεγαλύτερη καθαρότητα και λεπτομέρεια από ποτέ, χάρη στο διαστημικό τηλεσκόπιο Swift της NASA.

Το Swift ασχολήθηκε για 24 ώρες με το γειτονικό γαλαξία, παίρνοντας 330 φωτογραφίες του (συνολικά 85 GΒ δεδομένων). Στο κέντρο της Ανδρομέδας διακρίνεται μια φωτεινή περιοχή που αποτελείται από τη μαζική συγκέντρωση παλαιότερων και ψυχρότερων άστρων, τα οποία βρίσκονται κοντά στο γαλαξιακό πυρήνα.

Οι φωτογραφίες απεικονίζουν μια περιοχή του διαστήματος περίπου 200.000 ετών φωτός σε μήκος και 100.000 ετών φωτός σε ύψος, σχεδόν διπλάσια από τη διάμετρο του δικού μας γαλαξία. Στους εξωτερικούς σπειροειδείς βραχίονες της Ανδρομέδας βρίσκονται τα νεαρότερα και πιο θερμά άστρα, τα οποία τροφοδοτούν ακόμα τις πυρηνικές συντήξεις τους με τα αέρια και την αστρική σκόνη της γύρω περιοχής τους.

Η Ανδρομέδα, σε απόσταση 2,5 εκατ. ετών φωτός, ήταν ο πρώτος γαλαξίας στην ιστορία της αστρονομίας που αναγνωρίστηκε πέρα από το δικό μας και ο κοντινότερος σπειροειδής. Η ανακάλυψή του κυριολεκτικά άλλαξε την αντίληψή μας για το σύμπαν.

Μέχρι τότε οι επιστήμονες πίστευαν ότι τα περίπου 200 δισ. άστρα του γαλαξία μας αποτελούσαν το σύνολο του σύμπαντος. Από τότε που υπολογίστηκε ότι μόνη της η Ανδρομέδα έχει γύρω στο 1 τρισεκατομμύριο άστρα (!), οι αστρονομικοί υπολογισμοί πλέον βρήκαν πάνω από 100 δισεκατομμύρια άλλους γαλαξίες, ο καθένας από τους οποίους περιέχει αρκετές δεκάδες ή εκατοντάδες δισεκατομμύρια άστρα.

 

 

Χαρτογραφήθηκαν τα σύνορα του ηλιακού μας συστήματος.

Για πρώτη φορά, με τη βοήθεια του διαστημικού σκάφους ΙΒΕΧ, της NASA, επιστήμονες δημιούργησαν τον πρώτο χάρτη του ηλιακού μας συστήματος.

Το διαστημικό σκάφος ΙΒΕΧ ("Διαστρικός Συνοριακός Εξερευνητής"), βοήθησε σημαντικά τους επιστήμονες να δημιουργήσουν τον πρώτο χάρτη των "συνόρων" του ηλιακού μας συστήματος, μιας άγνωστης μέχρι σήμερα περιοχής, σε απόσταση περίπου 16 δισ. χλμ. από τη Γη.

Το σκάφος, που είχε εκτοξευτεί τον περυσινό Οκτώβριο και διαγράφει μια μεγάλη ελλειπτική τροχιά γύρω από τον ήλιο, μελέτησε το σύνορο ανάμεσα στο ηλιακό σύστημα και τον υπόλοιπο γαλαξία μας και διαπίστωσε ότι αποτελείται κυρίως από άτομα υδρογόνου, τα οποία κάποτε ήταν φορτισμένα, αλλά τώρα έχουν ουδετεροποιηθεί.

Όπως δήλωσε ο υπεύθυνος της έρευνας του ΙΒΕΧ, Ντέηβιντ ΜακΚόμας, τα νέα στοιχεία έχουν εντυπωσιάσει τους επιστήμονες, καθώς δεν ταιριάζουν σε καμία από τις μέχρι τώρα θεωρίες τους για τη συγκεκριμένη περιοχή, που βρίσκεται αρκετά πέρα από τον Πλούτωνα, τον τελευταίο πλανήτη του ηλιακού συστήματος.

Ο ΙΒΕΧ ανακάλυψε μια ξεκάθαρη πολύ στενή συνοριακή ζώνη, που είναι δύο έως τρεις φορές πιο φωτεινή από οτιδήποτε άλλο στον ουρανό, η οποία δεν είχε γίνει καθόλου αντιληπτή μέχρι σήμερα.

Τώρα αναμένεται από τους επιστήμονες να εστιάσουν την προσοχή τους στη σύνθεση και τη δομή αυτού του μέχρι τώρα "συνόρου", που βρίσκεται στην λεγόμενη "ηλιόπαυση", εκεί δηλαδή που σταματά η "επικράτεια" του ήλιου μας (ορίζεται ως η περιοχή όπου έχουν ισοδύναμη πίεση τα εξερχόμενα σωματίδια του ηλιακού ανέμου και τα εισερχόμενα σωματίδια από τη μεσοαστρική περιοχή). Σημειώνεται ότι η πραγματική έκταση και το πραγματικό σχήμα της ηλιόσφαιρας αποτελούσε εδώ και πάνω από πέντε δεκαετίες αντικείμενο έντονης επιστημονικής διαμάχης.

Τώρα οι επιστήμονες θέλουν τώρα να μάθουν περισσότερα για το πώς τα σύνορα του ηλιακού συστήματος και οι ηλιακοί άνεμοι που ξεκινούν από τον ήλιο, αλληλεπιδρούν με το "διαστρικό μέσο" (μεσοαστρική ύλη), την περιοχή ανάμεσα στα άστρα, η οποία είναι γεμάτη αέρια και σκόνη. Επίσης προσδοκούν να αποκτήσουν μεγαλύτερη κατανόηση για την ηλιόσφαιρα, τη "γιγάντια φούσκα", όπως την έχει περιγράψει η NASA, που περιλαμβάνει μέσα της τη Γη και τους άλλους πλανήτες και η οποία αποτελεί το πρώτο στρώμα προστασίας από την κοσμική ακτινοβολία υψηλής ενέργειας, που έρχεται από το σύμπαν.

Η ανακάλυψη περιγράφεται σε πέντε ξεχωριστές επιστημονικές εργασίες στο περιοδικό Science, του οποίου αποτελεί το κεντρικό θέμα. Ανάμεσα στους ερευνητές, βρίσκονται και οι ελληνικής καταγωγής Σταμάτης Κριμιτζής (πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών) και Γ.Λειβαδιώτης (Νοτιοδυτικό Ερευνητικό Ινστιτούτο Σαν Αντόνιο Τέξας).

[Δροσος Γεωργιος]

Στη δημοσιότητα οι εικόνες της NASA από τον «βομβαρδισμό» της Σελήνης.

«Μείναμε έκπληκτοι με τα δεδομένα που συλλέχθηκαν» σχολιάζουν ερευνητές της NASA, δέκα ημέρες μετά την ελεγχόμενη συντριβή ενός άδειου πύραυλου και ενός δορυφόρου στη Σελήνη, σε μια προσπάθεια εντοπισμού νερού.

Νέες εικόνες που δημοσιοποίησε η υπηρεσία δείχνουν ένα σύννεφο συντριμμιών, ύψους περίπου 1,6 χλμ και διαμέτρου 6-8 χλμ, που φωτογραφήθηκε στο ορατό, το υπεριώδες και το εγγύς υπέρυθρο τμήμα του φάσματος, λίγο μετά την πρόσκρουση του πυραύλου Centaur μέσα σε έναν μονίμως σκοτεινό κρατήρα στο νότιο πόλο του φεγγαριού.

«Μείναμε έκπληκτοι με τα δεδομένα που συλλέχθηκαν» δηλώνει ο Αντονι Κολαπρέτ, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής LCROSS. «Η ομάδα μας εργάζεται σκληρά για την ανάλυση και τα δεδομένα φαίνονται να είναι πολύ καλής ποιότητας.

Δημοσιογράφοι που παρακολούθησαν την πρόσκρουση του πυραύλου στις 9 Οκτωβρίου είχαν δηλώσει απογοητευμένοι για την απουσία φαντασμαγορικών εικόνων στη ζωντανή μετάδοση της NASA. Το μόνο που είχε ανακοινώσει τότε η υπηρεσία ήταν ότι κατέγραψε μια υπέρυθρη λάμψη από το χτύπημα.

Η αποστολή, όμως, ήταν κάθε άλλο παρά αποτυχημένη για τους ερευνητές του Κέντρου Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA, όπου βρισκόταν το κέντρο ελέγχου.

«Υπάρχει μια ξεκάθαρη ένδειξη για μια τολύπη ατμού και λεπτόκοκκων συντριμμιών» αναφέρει ο Κολαπρέτ. «Η λαμπρότητα των αναβλημάτων φαίνεται να βρίσκεται στο κατώτερο όριο των προβλέψεών μας και αυτό ίσως αποτελεί στοιχείο για τις ιδιότητες του υλικού που εκτίναξε ο [πύραυλος] Centaur».

Οι εικόνες που μετέδωσε ο δορυφόρος LCROSS (Lunar Crater Observation and Sensing Satellite), με ανάλυση μικρότερη των δύο μέτρων, υποδεικνύουν ότι ο κρατήρας της πρώτης πρόσκρουσης είχε διάμετρο περίπου 28 μέτρα, αρκετά λιγότερο από ό,τι είχε εκτιμηθεί.

Ακόμα μικρότερος πιστεύεται ότι ήταν ο κρατήρας από τη πρόσκρουση του ίδιου του δορυφόρου τέσσερα λεπτά αργότερα και περίπου 80 χλμ μακριά από το σημείο της πρώτης πρόσκρουσης .

Το διπλό χτύπημα έπληξε τον κρατήρα Cabeus του φεγγαριού, τον οποίο ποτέ δεν βλέπει το φως του ήλιου. Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι οι μονίμως σκιασμένοι κρατήρες, κυρίως στο νότιο πόλο της Σελήνης, συγκρατούν πάγο νερού που έφτασε στο φεγγάρι από προσκρούσεις κομητών.

Η ανάλυση των δεδομένων του LCROSS θα συνεχιστεί για εβδομάδες, επισημαίνει η NASA.

 

 

Ακόμα 32 πλανήτες ανακαλύφθηκαν εκτός του Ηλιακού Συστήματος.

Αστρονόμοι του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO) στη Χιλή ανακάλυψαν ακόμα 32 εξωπλανήτες και εκτιμούν ότι το 40% των άστρων που ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τον Ήλιο περιτριγυρίζονται από πλανήτες στην ίδια τάξη μεγέθους με τη Γη.

Η ανακάλυψη ανεβάζει τον αριθμό των εξωπλανητών, ή εξωηλιακών πλανητών, πάνω από τους 400.

Οι νέοι εξωπλανήτες, που εντοπίστηκαν με το τηλεσκόπιο των 3,6 μέτρων που βρίσκεται στη Λα Σίλα της Χιλής, ποικίλουν σε μέγεθος από πέντε φορές τη μάζα της Γης μέχρι πέντε φορές τη μάζα του Δία, ανακοίνωσαν οι ερευνητές.

Ο μικρότερος εξωηλιακός πλανήτης που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα έχει μάζα περίπου μιάμιση φορά μεγαλύτερη της Γης.

Ο Στεφάν Ούντρι, αστρονόμος του ESO και του Πανεπιστημίου της Γενεύης εκτίμησε ότι τα θεαματικά αποτελέσματα της νέας έρευνας συνηγορούν στη θεωρία ότι το Σύμπαν βρίθει από πλανήτες.

«Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι πλανήτες σαν τη Γη υπάρχουν παντού. Στη φύση δεν αρέσει το κενό. Αν υπάρχει χώρος να βάλει ένα πλανήτη, θα υπάρχει ένας πλανήτης εκεί» σχολίασε σε διαδικτυακή συνέντευξη Τύπου κατά τη διάρκεια συνεδρίου στην Πορτογαλία.

«Περισσότερο από το 40% των άστρων σαν τον Ήλιο διαθέτουν πλανήτες μικρής μάζας» εκτίμησε.

Η τελευταία ανακάλυψη έγινε με το φασματογράφο HARPS (Ανιχνευτής Πλανητών Γωνιακής Ταχύτητας Υψηλής Ακρίβειας) που λειτουργεί συνδεδεμένος στο τηλεσκόπιο.

Το προηγμένο αυτό όργανο, που έχει εντοπίσει μέχρι σήμερα 75 πλανήτες γύρω από 30 διαφορετικά άστρα, δεν μπορεί να απεικονίσει τους εξωπλανήτες, συμπεραίνει όμως την παρουσία τους από τον ανεπαίσθητο κλυδωνισμό που προκαλούν στα μητρικά τους άστρα.

Φωτογραφίες των νέων εξωπλανητών επομένως δεν υπάρχουν.

[Δροσος Γεωργιος]

Τέλη Οκτωβρίου η δοκιμή του πυραύλου που θα αντικαταστήσει τα διαστημικά λεωφορεία.

Ο πύραυλος Ares Ι στον οποίο θα βασίζονται από το 2016 οι επανδρωμένες αποστολές της NASΑ μεταφέρθηκε την Τρίτη στην εξέδρα εκτόξευσης του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι για την πρώτη δοκιμαστική εκτόξευση που προγραμματίζεται για τις 27 Οκτωβρίου.

Ο Ares I, ένας ασυνήθιστα στενόμακτρος γίγαντας με ύψος 100 μέτρα, θα εκτοξευτεί για μια δίλεπτη πτήση που θα φτάσει σε ύψος μόλις 40 χιλιομέτρων, προκειμένου να ελεγχθεί η αεροδυναμική συμπεριφορά και η λειτουργία του κατώτερου σταδίου του.

Είναι η πρώτη φορά εδώ και 34 χρόνια που ένας διαφορετικός πύραυλος ορθώνεται στην εξέδρα 39-Β του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ, η οποία χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά για τα διαστημικά λεωφορεία.

Η NASA σχεδιάζει να αποσύρει τα διαστημικά λεωφορεία το 2010, ενώ ο νέος πύραυλος Ares και η κάψουλα Orion που θα τοποθετείται στην κορυφή του δεν θα είναι έτοιμα για επανδρωμένες πτήσεις πριν από το 2015 το νωρίτερο.

Το πρόγραμμα «Αστερισμός» της NASA για την ανάπτυξη του Ares και του Orion έχει συναντήσει σημαντικά τεχνικά και οικονομικά εμπόδια και ενδέχεται να ακυρωθεί το προσεχές διάστημα.

Η κυβέρνηση Ομπάμα αναμένεται να ανακοινώσει την τελική της απόφαση όταν λάβει την έκθεση που έχει παραγγείλει σε επιτροπή ειδικών.

Η δοκιμή της επόμενης Τρίτης αφορά το κατώτερο στάδιο του πυραύλου, που θα πέσει με αλεξίπτωτο στη Γη, ενώ τα ανώτερα τμήματα και η κάψουλα στην κορυφή του θα είναι απλά ομοιώματα.

Εκτός από τον πύραυλο Ares I για τη μεταφορά του πληρώματος, η NASA αναπτύσσει και τον ακόμα μεγαλύτερο Ares V, ο οποίος θα είναι μη επανδρωμένος και προορίζεται να μεταφέρει τις ακάτους που θα χρησιμοποιηθούν για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη και τον Αρη.

Η επιχείρηση μεταφοράς του Ares I στην εξέδρα εκτόξευσης διήρκεσε επτά ώρες.

Ειχα γραψει και παλαιοτερα οτι η ΝΑΣΑ ειχε σημαντικα προβληματα στο σχεδιασμο του σκαφους Orion.Ο πυραυλος Ares I με τον οποιο θα εκτοξευτει το Orion προβλεπεται να τρανταζεται τοσο βιαια ωστε να κινδυνευει να διαλυθει τα πρωτα λεπτα μετα την εκτοξευση παραδεχτηκε η ΝΑΣΑ.Οι δονησεις της κατωτερης βαθμιδας εχουν ιδια συχνοτητα με τις δονησεις του θαλαμου καυσης με αποτελεσμα να υπαρχει φαινομενο συντονισμου που μεγιστοποιει τους κραδασμους.

Οπως αποκαλυφθηκε οι μηχανικοι βαθμολογησαν τις πιθανες δονησεις με τον αριθμο 5 σε μια πενταβαθμια κλιμακα επικινδυνοτητας.

Για να δουμε τι θα δειξει η πρωτη δοκιμαστικη εκτοξευση.

[Δροσος Γεωργιος]

Εθελοντές ζητά η ESA.

Αν είστε ηλικίας 20-50 ετών, έχετε επιστημονικές γνώσεις, μιλάτε ρωσικά ή αγγλικά και το ύψος σας δεν ξεπερνά το 1,85, μπορείτε να ταξιδέψετε στον Αρη.( Μα δεν μιλούν άλλη γλώσσα στον κόκκινο πλανήτη; )

Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) ζητά εθελοντές για μια "αποστολή" διάρκειας 520 ημερών που έχει ως στόχο να διαπιστώσει τις επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία από ένα ταξίδι στον Αρη. Στην πραγματικότητα η ESA θα πραγματοποιήσει μια προσομοίωση του ταξιδιού, με τους έξι συνολικά εθελοντές να διαμένουν σε μια ειδικά διαμορφωμένη εγκατάσταση στη Μόσχα. Η ομάδα θα περάσει από 4μηνη προετοιμασία και ακολούθως θα πραγματοποιήσει το "ταξίδι" των 250 ημερών για τον Αρη. Ακολούθως οι μισοί από τους εθελοντές θα περάσουν από μια ακόμα δοκιμασία, που θα προσομοιώνει 30 ημέρες παραμονής στον Αρη και στο τελευταίο στάδιο του πειράματος οι εθελοντές θα "επιστρέψουν" στη Γη.

Ενδιαφέρον για συμμετοχή στο πείραμα μπορούν να εκδηλώσουν άνδρες και γυναίκες ηλικίας 20-50 ετών, από οποιαδήποτε χώρα-μέλος της ESA, περιλαμβανομένης και της Ελλάδας. Στις απαιτήσεις περιλαμβάνονται επίσης η γνώση αγγλικών ή ρωσικών και η εργασική εμπειρία σε τομείς όπως η ιατρική, η βιολογία, η μηχανολογία και η πληροφορική. Η προθεσμία υποβολής των αιτήσεων λήγει στις 5 Νοεμβρίου.

 

 

Μερικα ακομα στοιχεια για την προσομοιωση του διαστημικου ταξιδιου στον Αρη.

ΜΟΣΧΑ Σαράντα χρόνια μετά το πρώτο βήμα του Νιλ Αρμστρονγκ στο έδαφος της Σελήνης, έξι κοσμοναύτες πραγματοποίησαν την πρώτη προσεδάφιση στον πλανήτη Αρη. Μόνο που αυτή τη φορά το θαυμαστό ταξίδι ήταν εικονικό: δεν απομακρύνθηκαν ούτε μέτρο από τη Μόσχα! Επρόκειτο για προσομοίωση διαστημικού ταξιδιού στον Κόκκινο Πλανήτη, η οποία ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία μέσα σε μια αποθήκη του ρωσικού Ινστιτούτου Βιοϊατρικών Προβλημάτων, όπου δημιουργήθηκαν εγκαταστάσεις 550 κυβικών μέτρων.

Το πλήρωμα- τέσσερις Ρώσοι, ένας Γερμανός και ένας Γάλλος- «επέστρεψε» χαμογελαστό στο γήινο περιβάλλον έπειτα από ένα «ταξίδι» 105 ημερών. Για την περιπέτεια αυτή ο καθένας εισέπραξε 20.000 δολάρια. Οσο για τη συμβίωσή τους, οι ίδιοι βεβαιώνουν ότι υπήρξε αρμονικότατη. Τα συμπεράσματα του πειράματος θα χρησιμοποιηθούν για τον μελλοντικό σχεδιασμό αληθινών αποστολών στο Διάστημα.

Από την καταπακτή του εικονικού θαλαμίσκου βγήκαν φορώντας τις γαλάζιες στολές τους υπό τα χειροκροτήματα του επιστημονικού προσωπικού που τους προσέφερε λουλούδια σαν να ήταν πραγματικοί κοσμοναύτες.

«Αποστολή εξετελέσθη» ανέφερε ο κυβερνήτης Σεργκέι Ριαζάνσκι στους προϊσταμένους του της Ροσκόσμος, της Ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος, η οποία συνεργάστηκε στο πείραμα αυτό με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ΕSΑ), με σκοπό τη μελέτη των αντιδράσεων του ανθρώπου σε συνθήκες παρόμοιες με εκείνες που θα συναντήσουν οι πρώτοι πραγματικοί ταξιδιώτες στον Αρη. Ερευνήθηκαν οι συνέπειες της απομόνωσης στον ύπνο και μετρήθηκαν τα επίπεδα του στρες και των ορμονών.

Ο Συρίλ Φουρνιέ, ο 40χρονος γάλλος πιλότος της αποστολής, έγραψε στο ημερολόγιό του ότι ο ρώσος κυβερνήτης τού έδωσε μαθήματα... χορού, βοηθώντας τον να βελτιώσει τις επιδόσεις του στο βαλς. Οσο για τον 28χρονο μηχανικό του γερμανικού στρατού Ολιβερ Κνίκελ, αυτός έγραψε στο δικό του ημερολόγιο: «Τελευταία ημέρα της απομόνωσης. Ολοι με το ένα μάτι γελάμε και με το άλλο κλαίμε, μετρώντας τα δευτερόλεπτα ώσπου να ανοίξει η πόρτα του προσομοιωτή».

Το πείραμα ήταν ρεαλιστικό. Προσομοίωσε επίσης τη διαπλανητική ραδιοεπικοινωνία με υποτιθέμενες «καθυστερήσεις» έως και 20 λεπτών λόγω της μεγάλης απόστασης ανάμεσα στη Γη και στον Αρη.

Κατά τα άλλα, οι έξι κοσμοναύτες έτρωγαν κανονικές μερίδες Διαστήματος, ανέπνεαν αέρα ανακυκλωμένο και χρησιμοποιούσαν τουαλέτες παρόμοιες με εκείνες των διαστημικών σταθμών. Υπήρχαν ατομικά δωμάτια των 3,2 τετραγωνικών μέτρων, ένα μικρό ιατρείο, χώρος αποθήκευσης τροφίμων, καθώς και ομοίωμα διαστημικής ακάτου, μέσα στην οποία η ομάδα πέρασε τις τελευταίες 30 ημέρες του πειράματος σε «τροχιά» γύρω από τον Αρη ως την εικονική προσεδάφιση.

Στον ίδιο χώρο θα ξεκινήσει το 2010 μία ακόμη προσομοίωση, αυτή τη φορά για 520 ημέρες, περίπου όσο υπολογίζεται ότι θα διαρκέσει ένα πραγματικό ταξίδι στον Αρη.

[Δροσος Γεωργιος]

Τα «υλικά της ζωής» εντοπίστηκαν στον Οσιρι.

Η ΝΑSΑ ανακοίνωσε ότι ο εξωηλιακός πλανήτης με την κωδική ονομασία ΗD 209458b, ο οποίος ανεπίσημα έχει ονομαστεί Οσιρις, διαθέτει όλες εκείνες τις χημικές ουσίες που αποτελούν τα δομικά υλικά για την ανάπτυξη της ζωής. Οι επιστήμονες της ΝΑSΑ εντόπισαν οργανικές ύλες (μόρια νερού, μεθανίου και διοξειδίου του άνθρακα) στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 150 ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Πήγασου.

Ο Οσιρις, ένας γίγαντας αερίου μεγαλύτερος από τον Δία, είναι από τους πρώτους πλανήτες που ανακαλύφθηκαν έξω από το ηλιακό μας σύστημα και ο πρώτος στον οποίο εντοπίστηκε η παρουσία υδρατμών στην ατμόσφαιρά του. Οι ειδικοί όμως ακόμη και μετά την ανακάλυψη των οργανικών υλών θεωρούν ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι απίθανο, να έχει αναπτυχθεί στον πλανήτη κάποια μορφή ζωής, έστω και σε μικροβιακό επίπεδο. Εν τούτοις η ανακάλυψη οδηγεί τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι τα υλικά δημιουργίας της ζωής αφθονούν στο Διάστημα και έτσι όταν βρεθούν σε συνθήκες πιο φιλόξενες από εκείνες που υπάρχουν στον Οσιρι θα βρουν χώρο να δράσουν. Είναι η δεύτερη φορά που εντοπίζονται οργανικές ύλες σε κάποιον εξωηλιακό πλανήτη από τους περίπου 400 που έχουν ανακαλυφθεί ως σήμερα. Στην καλλιτεχνική απεικόνιση, ο Οσιρις και το μητρικό του άστρο, στο οποίο βρίσκεται πολύ κοντά, γεγονός που περιορίζει τις πιθανότητες ανάπτυξης ζωής σε αυτόν.

[Δροσος Γεωργιος]

Στο προηγουμενο post εγραφα για την υπαρξη <<υλικων ζωης >> στο Οσιρι σε απόσταση 150 ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Πήγασου.Να ομως μπορει να υπαρχουν υλικα ζωης πολυ κοντα μας.(Σχετικα).

Μια «Ευρώπη» για τους γήινους.

Οι ωκεανοί κάτω από την επιφάνεια της Ευρώπης, του δορυφόρου του Δία, διαθέτουν αρκετό οξυγόνο για να υποστηρίξουν μεταβολικές διαδικασίες που βασίζονται στο οξυγόνο και είναι παρόμοιες με αυτές της Γης, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη.

Στην έκθεση εκτιμάται ότι μπορεί να υπάρχει τόσο πολύ οξυγόνο, ώστε να μπορεί να συντηρήσει πολύπλοκες, σαν τα ζώα, μορφές ζωής και όχι απλώς μικροοργανισμούς.

Ο ωκεανός της Ευρώπης εκτιμάται ότι περιέχει διπλάσιο υγρό νερό σε σχέση με όλους μαζί τους ωκεανούς της Γης.

Η νέα έρευνα εκτιμά ότι το οξυγόνο σε αυτό τον ωκεανό είναι 100 φορές περισσότερο από ό,τι πίστευαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες, συνεπώς αυξάνονται οι πιθανότητες εύρεσης ζωής στο δορυφόρο του Δία.

Μέχρι τώρα οι επιστήμονες δεν ήσαν βέβαιοι για τις πιθανότητες ζωής στην Ευρώπη, επειδή ο ωκεανός του δορυφόρου βρίσκεται κάτω από αρκετά χιλιόμετρα πάγου νεαρής ηλικίας (περίπου 50 εκατ. ετών, δηλαδή μόλις το 1% της ηλικίας του ηλιακού μας συστήματος), ο οποίος χωρίζει τα υπόγεια νερά από το αραιό οξυγόνο που έχει εντοπιστεί στην ατμόσφαιρα.

Αν μέσα στον ωκεανό δεν υπάρχει αρκετό οξυγόνο, τότε θα μπορούσε να υπάρχουν διαφορετικής μορφές ζωής (π.χ. δίπλα σε καυτές πηγές στο βυθό), οι οποίες ίσως έχουν εξωτικό μεταβολισμό, με βάση το θείο ή το μεθάνιο.

Συνεπώς είναι κρίσιμο το ερώτημα αν υπάρχει αρκετό οξυγόνο, το οποίο διαπερνά τους πάγους και φτάνει στις υπόγειες θάλασσες της Ευρώπης, ώστε να στηρίξει μορφές ζωής με πιο οικείο (δηλαδή γήινο) μεταβολισμό με βάση το οξυγόνο.

Η νέα έρευνα του Ρίτσαρντ Γκρίνμπεργκ του πανεπιστημίου της Αριζόνα, η οποία παρουσιάστηκε στο φετινό ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Ένωσης στο Πουέρτο Ρίκο, εκτίμησε ότι ο ωκεανός της Ευρώπης δέχεται οξυγόνο με ταχύ ρυθμό, με τέτοιο ρυθμό μάλιστα που η συγκέντρωση οξυγόνου στο δορυφόρο του Δία αναμένεται να ξεπεράσει ακόμα και την ποσότητα του οξυγόνου στους ωκεανούς της Γης σε λίγα εκατομμύρια χρόνια.

Σύμφωνα με τον Γκρίνμπεργκ (συγγραφέα του πρόσφατου βιβλίου «Αποκαλύπτοντας την Ευρώπη: Η αναζήτηση ζωής στον ωκεανό του δορυφόρου του Δία»), οι νέες αυξημένες εκτιμήσεις για την ποσότητα του υποθαλάσσιου οξυγόνου σημαίνουν ότι η Ευρώπη μπορεί να διαθέτει όχι μόνο μικροοργανισμούς, αλλά και μικρο-πανίδα, δηλαδή πιο πολύπλοκους οργανισμούς με μορφή ζώων, που θα έχουν περισσότερες απαιτήσεις οξυγόνου.

Σύμφωνα με την εκτίμησή του, η συνεχής παροχή οξυγόνου σημαίνει ότι η Ευρώπη μπορεί να υποστηρίξει συνολικά περίπου 3 δισ. κιλά μικρο-πανίδας.

[Δροσος Γεωργιος]

Το πιο απομακρυσμένο γαλαξιακό σμήνος που έχει βρεθεί ποτέ.

Το πιο μακρινό γαλαξιακό σμήνος που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα ανακαλύφθηκε συνδυάζοντας τις παρατηρήσεις από επίγεια και τροχιακά τηλεσκόπια.

Το σμήνος JKCS041 βρίσκεται σε απόσταση 10,2 δισεκατομμυρίων ετών φωτός και καταρρίπτει το προηγούμενο ρεκόρ απόστασης κατά περίπου 1 δισ. έτη φωτός. Λόγω της τεράστιας απόστασης, τα τηλεσκόπια βλέπουν σήμερα το σμήνος όπως ήταν όταν το Σύμπαν είχε ηλικία περίπου 3 δισ. έτη (σήμερα έχει ηλικία 13,7 δισ. χρόνια)..

«Το αντικείμενο αυτό βρίσκεται κοντά στο όριο απόστασης που περιμέναμε για τα γαλαξιακά σμήνη» σχολιάζει ο Στέφανο Αντρεόν, του ιταλικού Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής.

Τα σμήνη (ομάδες) γαλαξιών είναι οι μεγαλύτεροι σχηματισμοί του Σύμπαντος που συγκρατούνται από τη δύναμη της βαρύτητας. Η μελέτη των χαρακτηριστικών τους -σύνθεση, μάζα, θερμοκρασία- αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία για την εξέλιξη του Σύμπαντος.

«Δεν νομίζω ότι η βαρύτητα θα μπορούσε να λειτουργήσει ταχύτερα ώστε να είχε σχηματίσει γαλαξιακά σμήνη νωρίτερα» από ό,τι το JKCS041, εκτιμά ο Δρ Αντρεόν.

Το απόμακρο σμήνος είχε πρωτοεντοπιστεί το 2006 με το Υπέρυθρο Τηλεσκόπιο του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIRT).

Προκειμένου να επιβεβαιώσει ότι πρόκειται για σμήνος και όχι για απομακρυσμένους μεταξύ τους γαλαξίες, που είχαν διαταχθεί στην ίδια γραμμή θέασης, η διεθνής ερευνητική ομάδα συνδύασε δεδομένα από το UKIRT, το γαλλο-καναδικό τηλεσκόπιο στη Χαβάη και τα διαστημικά τηλεσκόπια Spitzer και Chandra της NASA.

Η ανακάλυψη έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στην επιθεώρηση Astronomy and Astrophysics.

[Δροσος Γεωργιος]

Περπατώντας στο διάστημα.

Στις 18 Μαρτίου του 1965, ο Αλεξέι Λεόνοφ άφησε την ασφάλεια του διαστημικού του οχήματος και βγήκε στο κενό για να...δοκιμάσει την τύχη του.

Παρέμεινε στο διάστημα 12 λεπτά πιασμένος με ένα καλώδιο από το διαστημόπλοιο. Όταν επιχείρησε να ξαναμπεί, η στολή του είχε φουσκώσει τόσο πολύ, που δε χωρούσε από την πόρτα. Το διαστημικό κέντρο ελέγχου στη Σοβιετική Ένωση περίμενε την εξέλιξη με κομμένη την ανάσα.

Τελικά, ο αστροναύτης άνοιξε μία βαλβίδα στη στολή του για να αφήσει να βγει ο αέρας, κι έτσι κατάφερε να επανέρθει στο εσωτερικό του διαστημοπλοίου.

Εκείνη τη στιγμή, οι Σοβιετικοί πανηγύρισαν τη νίκη τους στην κούρσα με τους Αμερικανούς για τον πρώτο διαστημικό περίπατο.

Οι Αμερικανοί ακολούθησαν τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου με τον Εντ Γουάιτ. Από τότε, περισσότεροι από 170 αστροναύτες διαφόρων εθνικοτήτων είχαν την ευκαιρία να «βηματίσουν» στο αχανές σύμπαν.

Το 1984, έγιναν οι πρώτοι διαστημικοί περίπατοι χωρίς καλώδια. Ο Τζο Άλεν ήταν ένας από αυτούς. Μιλώντας παλιότερα στα «ΝΕΑ», είχε περιγράψει την εκπληκτική του εμπειρία.

Ο Αμερικανός αστροναύτης πέρασε οκτώ ολόκληρες ώρες αιωρούμενος στο απόλυτο κενό. Καθισμένος, κατά κάποιο τρόπο, σε έναν... θρόνο. Γιατί με θρόνο μοιάζει το μηχάνημα κίνηση, που χρησιμοποίησε ο Αμερικανός αστροναύτης για να διανύσει τα 100 μέτρα που τον χώριζαν από ένα δορυφόρο, που είχε πάρει λάθος δρόμο. Και χρειαζόταν μία απλή ώθηση για να επανέρθει στον σωστό.

Το μηχάνημα περιστροφής ήταν δεμένο στη διαστημική στολή και ο Άλεν το κατηύθυνε με τη βοήθεια ενός μοχλού. Η μόνη του επαφή με την ανθρωπότητα ήταν μέσω του ασυρμάτου. Από μακριά τον παρακολουθούσε ο συνάδελφός του, ο Γκάρντνερ.

Τον περίμενε υπομονετικά να σπρώξει τον δορυφόρο, βάρους ενάμισι τόνου στην επιφάνεια της Γης, αλλά μηδενικού έξω από την ατμόσφαιρά της, και μεγέθους όσο "ένα... κατσαριδάκι Φολκσβάγκεν", προς τη μεριά του, ώστε να τον φέρουν μέσα στο διαστημικό λεωφορείο και να τον ξαναθέσουν σε τροχιά. Η δύσκολη αποστολή στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.

«Αυτές τις οκτώ ώρες, περπατώντας στο χάος, "ζεις σε ένα όνειρο". Βλέπεις τα πάντα. Δεν ακούς τίποτα, εκτός από την ανάσα σου και τους συναδέλφους σου που σε παρακολουθούν.

Δεν μπορείς όμως να αγγίξεις το πρόσωπό σου. Ιδρώνεις, οι σταγόνες κυλούν στο μέτωπό σου, μπαίνουν στα μάτια, σε τσούζουν. Δακρύζεις, αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα», λέει ο Άλεν. «Μόνο υπομονή».

Με βοηθό το «Wired Science», απολαύστε εδώ μερικές από τις πιο εντυπωσιακές εικόνες από περιπάτους στο διάστημα.

[Δροσος Γεωργιος]

Τούνελ στη Σελήνη.

Μια βαθιά τρύπα που πιθανότατα αποτελεί την είσοδο σε ένα τεράστιο υπόγειο τούνελ, ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στην επιφάνεια της Σελήνης από ιάπωνες και γερμανούς επιστήμονες. Η ίδια η τρύπα εκτιμάται ότι έχει διάμετρο 65 μέτρα και –με βάση εικόνες που έχουν ληφθεί από διαφορετικές γωνίες- βάθος τουλάχιστον 80 μέτρα.

Η ανακάλυψη ενισχύει τις υποψίες των επιστημόνων ότι κάτω από το σεληνιακό έδαφος υπάρχουν μεγάλα μακριά και δαιδαλώδη κανάλια, που μπορούν στο μέλλον να προστατεύσουν τις μελλοντικές αποστολές αστροναυτών από τη διαστημική ακτινοβολία, τις πτώσεις μετεωριτών, τις απότομες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας και άλλα προβλήματα.

Τα υπόγεια αυτά κανάλια, που μοιάζουν με αντίστοιχα στη Γη, εκτιμάται ότι δημιουργήθηκαν, όταν το ανώτερο στρώμα ενός ρεύματος λιωμένου βράχου στερεοποιήθηκε και η λάβα από κάτω «στράγγιξε», αφήνοντας στην θέση της ένα υπόγειο τούνελ.

Μέχρι σήμερα δεν είχε βρεθεί κανένα επιφανειακό άνοιγμα που να φαίνεται ότι οδηγεί σε ένα τέτοιο τούνελ. Όμως τώρα, για πρώτη φορά, μια ομάδα ερευνητών, υπό τον Γιουνίκι Χαρουγιάμα της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Εξερεύνησης του Διαστήματος, μελέτησε προσεκτικά τις φωτογραφίες που τράβηξε το ιαπωνικό διαστημικό σκάφος «Καγκούγια», που βρισκόταν σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι επί δύο περίπου χρόνια, μέχρι τον φετινό Ιούνιο.

Η σχετική επιστημονική εργασία παρουσιάστηκε στο περιοδικό γεωφυσικής Geophysical Research Letters της αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης. Η τρύπα βρίσκεται σε μια ηφαιστειακή περιοχή της Σελήνης, συνεπώς κατάλληλη ώστε να υπάρξει η λάβα που θα έχει δημιουργήσει το τούνελ, το οποίο εκτιμάται ότι μπορεί να έχει πλάτος μέχρι 370 μέτρων, σύμφωνα με το New Scientist, είναι δηλαδή ιδιαίτερα ευρύχωρο για να φιλοξενήσει μια μελλοντική σεληνιακή βάση.

Δεν είναι ακόμα σαφές πώς δημιουργήθηκε η ίδια η τρύπα στην επιφάνεια, κάτι που μπορεί να έχει συμβεί από πτώση μετεωρίτη, σεισμό ή υποχώρηση της οροφής του υπόγειου τούνελ.

Οι επιστήμονες, αν και στοιχηματίζουν ότι η τρύπα οδηγεί σε τούνελ, δεν είναι εξίσου βέβαιοι ότι στο μέλλον οι αστροναύτες θα μπορούσαν να μπουν στο τούνελ, καθώς η πρόσβαση σε αυτό μπορεί να είναι φραγμένη από πέτρες ή στερεοποιημένη λάβα.

Η αποστολή LRO της NASA αναμένεται να δώσει μελλοντικά δέκα φορές πιο λεπτομερείς εικόνες για τη συγκεκριμένη τρύπα και παράλληλα μπορεί να βρει στη σεληνιακή επιφάνεια νέα ανοίγματα-εισόδους σε σπήλαια.

[Δροσος Γεωργιος]

Κατι περιεργο συμβαινει στην ΝΑΣΑ.

Η επιτροπή, με επικεφαλής τον πρώην πρόεδρο της Lockheed Martin Νόρμαν Ογκουστίν,με την εκθεση που παρεδωσε μιλαει να παρατηση την Σεληνη και να πραγματοποιήσει επανδρωμένες αποστολές σε κάποιον αστεροειδή ή στους δορυφόρους του Κρόνου, Φόβο και Δείμο.

Εδω καλα -καλα η ΝΑΣΑ δεν θα εχει διαστημικο φορεα απο το 2010 εως το 2015 στην καλυτερη περιπτωση και μετα θα προσπαθησει ξεκινωντας με πτησεις στον ISS να ξεκινησει μια διαδικασια να προσεγγισει την Σεληνη και αυτοι προτεινουν ξαφνικα να παμε σε αστεροειδη(να κανουμε τι,εκτος απο το να παρουμε μερικα πετρωματα που μπορει να γινει και με ρομποτ),η να παμε στον Φοβο-Δειμο και γιατι αφου θα φτασουμε εκει οχι και στον ιδιο τον Αρη;

Μηπως οι κυριοι αυτοι ψαχνουν για συμβολαια πανακριβα για τις εταιριες τους απο τις οποιες προερχονται;

Ας δουμε ομως την ειδηση και ελπιζω να δημοσιευτει ολη η εκθεση για να δουμε τι γραφει ακριβως και ελπιζω ο Ομπαμα να δοσει την σωστη κατευθυνση στην ΝΑΣΑ για το μελλον της Διαστημικης Εξερευνησης.

Υπάρχουν καλύτεροι προορισμοί από τη Σελήνη, συμβουλεύει τη NASA ειδική επιτροπή.

Ο προϋπολογισμός της NASA δεν επαρκεί για την υλοποίηση του οράματος του Τζορτζ Μπους και η υπηρεσία θα ήταν προτιμότερο να παρακάμψει την επιστροφή στη Σελήνη και να βάλει ως στόχο κάποιον αστεροειδή ή τα φεγγάρια του Αρη, κατέληξε ανεξάρτητη επιτροπή ειδικών. Η απόφαση ανήκει τώρα στον Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος είχε ζητήσει τη γνωμοδότηση.

Η έκθεση των 155 σελίδων δημοσιοποιείται την ώρα που ο νέος πύραυλος Ares I της NASA περιμένει στην εξέδρα εκτόξευσης του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ για την πρώτη του δοκιμαστική εκτόξευση.

Τώρα, οι συστάσεις αφήνουν «στον αέρα» την ανάπτυξη του οχήματος που θα διαδεχθεί τα διαστημικά λεωφορεία, καθώς η επιτροπή θεωρεί ότι η NASA έχει βάλει πλώρη για λάθος προορισμό και με τον λάθος πύραυλο.

Η επιτροπή, με επικεφαλής τον πρώην πρόεδρο της Lockheed Martin Νόρμαν Ογκουστίν, είχε παραδώσει την περίληψη της έκθεσης τον περασμένη μήνα, δίνοντας έμφαση στην ανάγκη για αύξηση των κονδυλίων. Από το 2014, ο ετήσιος προϋπολογισμός της NASA θα πρέπει να αυξηθεί από τα 18 στα 21 δισ. δολάρια αν οι αστροναύτες της πρόκειται να ταξιδέψουν πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά.

Σε συνέντευξη Τύπου το βράδυ της Πέμπτης, ο Ογκουστίν εστιάστηκε στους προορισμούς που θα έπρεπε να βάλει ως στόχο η NASA, εκτιμώντας ότι θα μπορούσε να πραγματοποιήσει επανδρωμένες αποστολές σε κάποιον αστεροειδή ή στους δορυφόρους του Αρη, Φόβο και Δείμο, σε λιγότερο χρόνο από τα 15 χρόνια που θα χρειαζόταν για να επιστρέψει στη Σελήνη.

Το φεγγάρι θα γινόταν γύρω στο 2024 ο βασικός ενδιάμεσος σταθμός για την πρώτη αποστολή στον Αρη, στο πλαίσιο του σχεδίου που είχε αποφασίσει το 2004 η κυβέρνηση Μπους.

Το πρόβλημα είναι ότι η αναχώρηση μιας αποστολής από τη Σελήνη για την επιστροφή στη Γη θα απαιτούσε πολλά καύσιμα, λόγω της υψηλής βαρύτητας του φεγγαριού, καθιστώντας το εγχείρημα υπερβολικά ακριβό.

Τρεις από τις οκτώ επιλογές που δίνει η επιτροπή στη NASA προβλέπουν αποστολές σε προορισμούς εκτός της Σελήνης, με τελικό στόχο μια επανδρωμένη αποστολή στην επιφάνεια του Αρη.

Η επιτροπή θεωρεί επίσης ότι η NASA ίσως θα έπρεπε να εγκαταλείψει την ανάπτυξη του πυραύλου Ares και να εστιαστεί σε μεγαλύτερους πυραύλους, βασισμένους στις διαθέσιμες σήμερα τεχνολογίες.

Συνιστά επίσης παράταση της ζωής του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και μετά το 2015 και χρήση πυραύλων ιδιωτικών εταιρειών για τη μεταφορά πληρωμάτων και προορισμών.

Η έκθεση θα εξεταστεί από το Λευκό Οίκο και «η οριστική απόφαση θα ληφθεί τελικά από τον πρόεδρο» δήλωσε ο εκπρόσωπος της αμερικανικής κυβέρνησης Νικ Σαπίρο.

[Δροσος Γεωργιος]

Παρα τις προτροπες του πρώην πρόεδρου της Lockheed Martin Νόρμαν Ογκουστίν,η ΝΑΣΑ να παρατησει την εξελιξη του Ares τα πραγματα φαινεται να προχωρουν κανονικα:

Έτοιμη η NASA για την πρώτη, κρίσιμη εκτόξευση του Ares I.

Η NASA ετοιμάζεται να εκτοξεύσει το μεσημέρι της Τρίτης το πρωτότυπο ενός πυραύλου που μεταφέρει ελπίδες για νέες επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη και τον Αρη, παρά τις αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα του σχεδίου.

Η δοκιμαστική εκτόξευση προγραμματίζεται για τις 14.00 ώρα Ελλάδας, ωστόσο η πιθανότητα κατάλληλων καιρικών συνθηκών, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Δευτέρας, περιορίζεται στο 40%.

Η εκτόξευση θα μεταδοθεί ζωντανά από το NASA TV.

Δείτε το βίντεο με τις προετοιμασίες:

http://www.youtube.com/watch?v=QlCXmkQ07XQ&feature=player_embedded

Ο Ares I,-Χ, ένας ασυνήθιστα στενόμακρος γίγαντας με ύψος 100 μέτρα, θα εκτοξευτεί για μια δίλεπτη πτήση που θα φτάσει σε ύψος μόλις 40 χιλιομέτρων, προκειμένου να ελεγχθεί η αεροδυναμική συμπεριφορά και η λειτουργία του κατώτερου σταδίου του. Τα ανώτερα τμήματα είναι απλά ομοιώματα.

«Είναι μια πρώτη ευκαιρία για τη δοκιμή και την έγκριση των χαρακτηριστικών πτήσης, του εξοπλισμού, των εγκαταστάσεων και των επιχειρήσεων εδάφους που αφορούν τον Ares» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η NASA.

Θα χρειαστούν μήνες για να ολοκληρωθεί η ανάλυση των δεδομένων από τους 700 αισθητήρες που θα παρακολουθούν το εγχείρημα.

Δείτε το animation της πτήσης:

Είναι η πρώτη φορά εδώ και 34 χρόνια που ένας διαφορετικός πύραυλος ορθώνεται στην εξέδρα 39-Β του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ, η οποία χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά για τα διαστημικά λεωφορεία.

Η NASA σχεδιάζει να αποσύρει τα διαστημικά λεωφορεία το 2010, ενώ ο νέος πύραυλος Ares και η κάψουλα Orion που θα τοποθετείται στην κορυφή του δεν θα είναι έτοιμα για επανδρωμένες πτήσεις πριν από το 2015 το νωρίτερο.

Το πρόγραμμα «Αστερισμός» της NASA για την ανάπτυξη του Ares και του Orion έχει συναντήσει σημαντικά τεχνικά και οικονομικά εμπόδια και ενδέχεται να ακυρωθεί το προσεχές διάστημα.

Η επιτροπή στην οποία η κυβέρνηση Ομπάμα ανέθεσε να εξετάσει το πρόγραμμα προειδοποίησε ότι προϋπολογισμός της NASA δεν επαρκεί για την υλοποίηση του προγράμματος και η υπηρεσία θα ήταν προτιμότερο να παρακάμψει την επιστροφή στη Σελήνη και να βάλει ως στόχο κάποιον αστεροειδή ή τα φεγγάρια του Αρη. Θα μπορούσε επίσης να ακυρώσει την ανάπτυξη των πυραύλων Ares και να διαλέξει άλλο πύραυλο.

Η τελική απόφαση ανήκει τώρα στον Λευκό Οίκο.

Εκτός από τον πύραυλο Ares I για τη μεταφορά του πληρώματος, η NASA αναπτύσσει και τον ακόμα μεγαλύτερο Ares V, ο οποίος θα είναι μη επανδρωμένος και προορίζεται να μεταφέρει τις ακάτους που θα χρησιμοποιηθούν για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη και τον Αρη.

 

Εφαρμογή για το iPhone και το iPod λανσάρει η NASA.

Εφαρμογή για το iPhone που προσφέρει «πληροφορίες, βίντεο, εικόνες και ενημερώσεις για τις αποστολές της NASA» δημιουργήθηκε από τη NASA και είναι διαθέσιμη για δωρεάν κατέβασμα από το Apple Apps Store.

«Η εφαρμογή της NASA προσφέρει ένα γρήγορο και ενδιαφέροντα τρόπο για να έχει το κοινό την εμπειρία της διαστημικής εξερεύνησης» δήλωσε στο AFP ο Γκάρι Μάρτιν, διευθυντής Επικοινωνίας στο Ερευνητικό Κέντρο Ames της NASA, όπου αναπτύχθηκε το πρόγραμμα.

Οι χρήστες θα μπορούν μεταξύ άλλων να παρακολουθήσουν την κίνηση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και άλλων αποστολών σε γήινη τροχιά και να έχουν πρόσβαση στα χρονόμετρα αντίστροφης μέτρησης για τις εκτοξεύσεις.

[Δροσος Γεωργιος]

Πρώτη επιτυχής εκτόξευση για το διάδοχο των διαστημικών λεωφορείων.

Φορτωμένος με ελπίδες για το μέλλον της NASΑ, o πύραυλος Ares I που θα διαδεχθεί τα διαστημικά λεωφορεία -εκτός απροόπτου-πραγματοποίησε με επιτυχία την Τετάρτη την πρώτη του δοκιμαστική πτήση χωρίς πλήρωμα.

Ο Ares I-X, ο ψηλότερος και λεπτότερος πύραυλος που έχει ποτέ δημιουργήσει η NASA, εκτοξεύτηκε στις 17.30 ώρα Ελλάδας από την εξέδρα 39-Β του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ, η οποία μέχρι σήμερα χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά για τα διαστημικά λεωφορεία.

Η δίλεπτη πτήση, κόστους 440 εκατ. δολαρίων, επέτρεψε στη NASA να ελέγξει την αεροδυναμική συμπεριφορά και τη λειτουργία του κατώτερου σταδίου του πυραύλου, το οποίο βασίστηκε στο σχεδιασμό των προωθητικών πυραύλων στερεού καυσίμου που χρησιμοποιούνται στα διαστημικά λεωφορεία.

Το κατώτερο τμήμα του Ares έφτασε σε ύψος 40 χλμ και στη συνέχεια έπεσε με αλεξίπτωτο στον Ατλαντικό, από όπου θα περισυνελέγη για εξέταση.

Τα ανώτερα τμήματα -η κάψουλα Orion για το πλήρωμα, το σύστημα διαφυγής και το ανώτερο τμήμα του κινητήρα- ήταν απλά ομοιώματα που καταστράφηκαν πέφτοντας στη θάλασσα.

Θα χρειαστούν μήνες μέχρι ολοκληρωθεί η ανάλυση των δεδομένων από τους 700 αισθητήρες που θα παρακολουθούν το εγχείρημα.

Στο μεταξύ, όμως, ο Λευκός Οίκος ενδέχεται να ακυρώσει το πρόγραμμα ανάπτυξης του Ares και να επιλέξει διαφορετικό σκάφος για το επανδρωμένο πρόγραμμα της NASA.

Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Αστερισμός» που παρουσίασε η κυβέρνηση Μπους το 2004, η NASA θα αποσύρει τα διαστημικά λεωφορεία το 2010, ενώ ο νέος πύραυλος Ares και η κάψουλα Orion που θα τοποθετείται στην κορυφή του δεν θα είναι έτοιμα για επανδρωμένες πτήσεις πριν από το 2015 το νωρίτερο.

Όμως το πρόγραμμα έχει συναντήσει σημαντικά τεχνικά και οικονομικά εμπόδια και ενδέχεται να ακυρωθεί το προσεχές διάστημα. Η επιτροπή στην οποία η κυβέρνηση Ομπάμα ανέθεσε να εξετάσει το θέμα προειδοποίησε ότι προϋπολογισμός της NASA δεν επαρκεί για την υλοποίηση του προγράμματος και η υπηρεσία θα ήταν προτιμότερο να παρακάμψει την επιστροφή στη Σελήνη και να βάλει ως στόχο κάποιον αστεροειδή ή τα φεγγάρια του Αρη. Θα μπορούσε επίσης να ακυρώσει την ανάπτυξη των πυραύλων Ares και να διαλέξει άλλο πύραυλο.

Εκτός από τον πύραυλο Ares I για τη μεταφορά του πληρώματος, η NASA αναπτύσσει και τον ακόμα μεγαλύτερο Ares V, ο οποίος θα είναι μη επανδρωμένος και προορίζεται να μεταφέρει τις ακάτους που θα χρησιμοποιηθούν για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη και τον Αρη.

Δειτε το βιντεο.

http://www.in.gr/video/default.aspx?videoID=94333

[Δροσος Γεωργιος]

ΝΑΣΑ.

Την προηγουμενη Δευτερα 26/10/2009 εγραφα οτι κατι περιεργο συμβαινει στην ΝΑΣΑ.Η επιτροπή, με επικεφαλής τον πρώην πρόεδρο της Lockheed Martin Νόρμαν Ογκουστίν,με την εκθεση που παρεδωσε μιλαει να παρατηση την Σεληνη και να πραγματοποιήσει επανδρωμένες αποστολές σε κάποιον αστεροειδή ή στους δορυφόρους του Κρόνου, Φόβο και Δείμο.

Σημερα στο www.in.gr και στο post Επιστημη/Τεχνολογια εχει ανεβασει μια ψηφοφορια για πού πρέπει να βάλουν πλώρη οι επανδρωμένες αποστολές της NASA την ερχόμενη δεκαετία;

Εδω φαινεται η ψηφορια την ωρα που γραφω (12,15)

Για πού πρέπει να βάλουν πλώρη οι επανδρωμένες αποστολές της NASA την ερχόμενη δεκαετία;

 

Τη Σελήνη 205

20,46%

Κάποιον αστεροειδή 77

7,68%

Τα φεγγάρια του Αρη 266

26,55%

Για αλλού 109

10,88%

Για πουθενά 323

32,24%

Δεν ξέρω / Δεν απαντώ 22

2,2%

Σύνολο: 1002

 

Η ψηφοφορία αυτή δεν είναι επιστημονική. Αποτυπώνει τις γνώμες εκείνων μόνο των χρηστών που επιλέγουν να ψηφίσουν, και όχι των χρηστών εν γένει ή του κοινού ως συνόλου.

Επειδη η ψηφοφορια οπως αναφερεται δεν ειναι επιστημονικη και πολυ περισσοτερο δεν γινεται μεταξυ επιστημονων που εχουν γνωση του θεματος τις Διαστημικης Εξερευνησης δεν θα κριτικαρω το 32,24 που λεει να μην παμε πουθενα η΄ τους αλλους που λενε για αλλου 10,88 χωρις βεβαια να ξερουμε που πιθανον αναφερονται αλλα θελω να γραψω μερικα για το πραγματικο διλλημα πρωτα Σεληνη και μετα Αρη(και οχι φεγγαρια του Αρη γιατι αυτο ειναι ανοητο να φτασεις εκει και να πας στον Φοβο η΄ στο Δειμο) και γιατι ετσι.

Αυτη τι στιγμη τα δεδομενα ειναι:Εχουμε τον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο που συμφωνα με ολα τα δεδομενα θα τον κρατησουμε μεχρι το 2020 πριν τον στειλουμε να κανει παρεα με τον Μιρ στον Ειρηνικο Ωκεανο.

Το 2010 σταματουν τα Διαστημικα Λεωφορεια και μεχρι το 2015 τουλαχιστον ο ISS θα εξυπηρετειται απο τα Soyuz.Μετα θα ξεκινησουν παλι οι Αμερικανοι με το Ares I και τον Ωριωνα ενω οι Ρωσοι θα εχουν ετοιμασει το αντικαταστατη του Soyuz πιθανον το Klipper.

Ετσι μεχρι το 2020 και το τελος του Διαστημικου Σταθμου θα εχουν δοκιμασθει επαρκως τα νεα διαστημικα λεωφορεια και των Ρωσων και τον Αμερικανων.

Αφου λοιπον δεν θα υπαρχει Διαστημικος Σταθμος (οικονομια και απελευθερωση επιστημονων)θα μπορουν τοτε να κανουν το αλμα για την Σεληνη.Ως τοτε θα εχει γινει πληρη χαρτογραφηση και θα εχει βρεθει το πιο καταλληλο μερος για να χτιστει η Σεληνιακη βαση.

Αυτη η εξελιξη ειναι η πιο λογικη και πιο οικονομικη με το πλεονεκτημα οτι εκει (Σεληνη)θα αναπτυξεις τις τεχνολογιες για την μακρα διαβιωση σε αλλο πλανητικο σωμα και με το οτι και να χρειαστει σε 3 ημερες θα εισαι επανω.

Ετσι λοιπον θα μπορεις να βαλεις πραγματικες βασεις και μετα απο 10 με 12 χρονια θα μπορεις να κανεις το πραγματικο μεγαλο αλμα για τον Αρη.

Θα με ενδιεφερε πολυ η γνωμη των φιλων του Astrovox για ολα αυτα.

[Δροσος Γεωργιος]

Νέος ευρωπαϊκός δορυφόρος παρακολουθεί τον υδρολογικό κύκλο.

Ο δορυφόρος SMΟS του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος εκτοξεύτηκε τα ξημερώματα της Δευτέρας με αποστολή να χαρτογραφήσει τον κύκλο του νερού ανάμεσα στους ωκεανούς, την ξηρά και την ατμόσφαιρα. Τα δεδομένα θα βοηθήσουν στην παρακολούθηση της κλιματικής αλλαγής, στη γεωργία και στη μετεωρολογία.

Ο SMΟS είναι ο δεύτερος από τους οκτώ δορυφόρους που περιλαμβάνει το πρόγραμμα Earth Exploers («Εξερευνητές της Γης) του ESA, σχεδιασμένους να συλλέξουν δεδομένα για επείγοντα περιβαλλοντικά ζητήματα.

Ο πύραυλος Rokot που μετέφερε τον SMΟS εκτοξεύτηκε από το Κοσμοδρόμιο Πλεσέτσκ της Ρωσίας στις 0.350 ώρα Ελλάδας και 70 λεπτά αργότερα τέθηκε σε προσωρινή χαμηλή γήινη τροχιά. Το πρώτο σήμα του ελήφθη από επίγειο σταθμό στο Γιοχάνεσμπουργκ, ενώ το κέντρο ελέγχου της αποστολής βρίσκεται στην Τουλούζη.

Ο SMOS (Δορυφόρος Υγρασίας Εδάφους και Αλατότητας Ωκεανών) φέρει ένα μόνο επιστημονικό όργανο με την ονομασία ΜIRAS (Ραδιόμετρο Απεικόνισης Μικροκυμάτων με Σύνθεση Διαφράγματος).

To MIRAS ουσιαστικά χαρτογραφεί την υγρασία που βρίσκεται στο έδαφος καθώς και τη συγκέντρωση των διαλυμένων αλάτων στους ωκεανούς όλου του κόσμου.

Το όργανο αποτελείται από 69 δέκτες, διατεταγμένους κατά μήκος τριών βραχιόνων, οι οποίοι μετρούν τη θερμοκρασία της ανακλώμενης ακτινοβολίας στην περιοχή των μικροκυμάτων. Η θερμοκρασία αυτή είναι συνάρτητη της πραγματικής θερμοκρασίας στην επιφάνεια και της αγωγιμότητάς της, η οποία με τη σειρά της εξαρτάται από την υγρασία και τα διαλυμένα άλατα.

Οι άλλοι δορυφόροι του προγράμματος Earth Explorers:

Goce (ήδη σε τροχιά): χαρτογράφηση του βαρυτικού πεδίου της Γης

Cryosat-2: χαρτογράφηση των καλυμμάτων πάγου στους πόλους

Aeolus: μέτρηση των ανέμων με όργανο λέιζερ

Earthcare: μελέτη του σχηματισμού και της επίδρασης των νεφών

Explorer 7 και 8: ο ρόλος τους δεν έχει ακόμα αποφασιστεί.

Δειτε το βιντεο:

[Δροσος Γεωργιος]

Βουτιά στο «σιντριβάνι» του Εγκέλαδου.

Το διαστημικό σκάφος «Cassini» που εξερευνά τον Κρόνο και τα δεκάδες φεγγάρια του «βούτηξε» τη Δευτέρα μέσα στους πίδακες που εκτοξεύουν στο Διάστημα υλικό από την επιφάνεια του Εγκέλαδου. Το σκάφος θα προσπαθήσει να ανακαλύψει σύνθετες οργανικές ύλες και άλλα στοιχεία τα οποία συνδέονται με την παρουσία ζωής.

Το 2005 εντοπίστηκαν στον Νότιο Πόλο του δορυφόρου του Κρόνου τέσσερις πίδακες που εκτοξεύουν σωματίδια πάγου, νερού και σκόνης με ταχύτητα 2.500 χλμ./ώρα σε ύψος εκατοντάδων χιλιομέτρων.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι οι πίδακες πηγάζουν από ρωγμές που οδηγούν σε έναν υπόγειο, υγρό όγκο.Η ανακάλυψη στοιχείων που να υποδεικνύουν πιθανή παρουσία ζωής είναι ζωτικής σημασίας για τον προγραμματισμό των επόμενων διαστημικών αποστολών. Υπάρχει ήδη σε εξέλιξη σχεδιασμός για αποστολή στην Ευρώπη, στον παγωμένο δορυφόρο του Δία που ήταν και ο πρώτος για τον οποίον υπήρξαν ενδείξεις ότι διαθέτει νερό σε υγρή μορφή. Οι πληροφορίες που θα στείλει το «Cassini» από τον Εγκέλαδο ίσως μεταβάλουν αυτούς τους σχεδιασμούς.

Στην καλλιτεχνική απεικόνιση, ένας από τους πίδακες του δορυφόρου του Κρόνου μέσα στους οποίους θα εισχωρήσει το «Cassini».

[Δροσος Γεωργιος]

Κατασκευη νεας γενιας διαστημοπλοιων.

Στις 2/11/2009 εγραφα για την προοπτικη της Διαστημικης Εξερευνησης οτι

το 2010 που σταματουν τα Διαστημικα Λεωφορεια και μεχρι το 2015 τουλαχιστον ο ISS θα εξυπηρετειται απο τα Soyuz.Μετα θα ξεκινησουν παλι οι Αμερικανοι με το Ares I και τον Ωριωνα ενω οι Ρωσοι θα εχουν ετοιμασει το αντικαταστατη του Soyuz πιθανον το Klipper.

Ετσι μεχρι το 2020 και το τελος του Διαστημικου Σταθμου θα εχουν δοκιμασθει επαρκως τα νεα διαστημικα λεωφορεια και των Ρωσων και τον Αμερικανων.

Μερικα νεα στοιχεια για την προσπαθεια των Ρωσων που προχωραει με εντατικους ρυθμους στην κατασκευη νεας γενιας διαστημοπλοιων.

Η Ρωσία ετοιμάζεται εντατικά για τις διαστημικές εξερευνήσεις του 21ου αιώνα, όχημα των οποίων θα είναι πλέον τα πυρηνοκίνητα διαστημόπλοια. Αυτό ανακοίνωσε ο επικεφαλής της διαστημικής υπηρεσίας της Ρωσίας «ΡοσΚόσμος» Ανατόλι Πέρμινοφ στην προεδρική επιτροπή για τον εκσυγχρονισμό και την τεχνολογική ανάπτυξη της ρωσικής οικονομίας, στην οποία το Κρεμλίνο αποδίδει απόλυτη προτεραιότητα.

Το σχέδιο κατασκευής πυρηνοκίνητων σκαφών θα αναβαθμίσει κατά τους εμπνευστές τους τις δυνατότητες μελέτης και κατάκτησης του ανοιχτού Διαστήματος, κάτι που «είναι σήμερα αδύνατο και θα είναι και στο μέλλον χωρίς τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας». Ο Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβιέντεφ βρήκε το σχέδιο «ιδέα μεγάλης προοπτικής» και ανέθεσε στην κυβέρνηση να φροντίσει να επιλύσει το ταχύτερο ζητήματα χρηματοδότησης του προγράμματος.

Η κατασκευή των νέων διαστημικών σκαφών προορίζεται να καλύψει τις ανάγκες των πτήσεων μακράς διάρκειας, συμπεριλαμβανομένης της εξασφάλισης των προϋποθέσεων για μια επανδρωμένη πτήση στον Αρη. Οι Ρώσοι επιστήμονες οραματίζονται ήδη πτήσεις μεταξύ και άλλων πλανητών ή διαστημικών βάσεων εκτός Γης, καθώς και τη δημιουργία μελλοντικά βάσης στη Σελήνη, όπου κατά τις εκτιμήσεις και τους υπάρχοντες σχεδιασμούς θα «επιστρέψει» αναγκαστικά και πιθανότατα θα εγκατασταθεί μέρος των ανθρωπίνων διαστημικών δραστηριοτήτων.

Οι Ρώσοι επιστήμονες οραματίζονται ήδη πτήσεις μεταξύ πλανητών αλλά και διαστημικών βάσεων που θα «φιλοξενούν» ανθρώπινες δραστηριότητες του μέλλοντος... (φωτ. Ass. Press)

Απαντώντας στον Ντ. Μεντβιέντεφ, ο Α. Πέρμινοφ ανακοίνωσε ότι η μακέτα του σκάφους και του ενεργειακού συστήματος νέου, πυρηνικού τύπου αναμένεται να είναι έτοιμη περί το 2012. Η κατασκευή του νέου διαστημόπλοιου θα μειώσει κατά τρεις φορές το κόστος της «διαστημικής επιβίωσης», που εξασφαλίζεται σήμερα με ηλιακούς συλλέκτες και μπαταρίες και κατά δύο φορές το κόστος «διάτρησης της ατμόσφαιρας και εξόδου στο ανοιχτό Διάστημα».

Ο κ. Πέρμινοφ χαρακτήρισε τη Ρωσία «πρώτη δύναμη» στα παγκόσμια διαστημικά προγράμματα επανδρωμένων πτήσεων και κατέχουσα τη «δεύτερη θέση» ως προς τις «διαστημικές της δυνατότητες», αποφεύγοντας να ερμηνεύσει αν θεωρεί τις ΗΠΑ ή την Κίνα πλέον ως βασικό της ανταγωνιστή. Κατά τις εκτιμήσεις του το πρόγραμμα των πυρηνοκίνητων σκαφών, «εφόσον επιτύχει», θα προσφέρει την απόλυτη πρωτοκαθεδρία στο ρωσικό διαστημικό πρόγραμμα, από το οποίο εν πολλοίς εξαρτάται σήμερα και η αμερικανική NASA, στο πλαίσιο της εκμετάλλευσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

Τεχνολογικοί κίνδυνοι

Προετοιμάζοντας και για τα χειρότερα, ο κ. Πέρμινοφ εξήγησε ότι οι «τεχνολογικοί κίνδυνοι» από την υλοποίηση του σχεδίου είναι υψηλοί, όμως θα αντιμετωπιστούν χάρη στην υπάρχουσα πολύχρονη επιστημονική και τεχνική εμπειρία της Ρωσίας στη διαχείριση πυρηνικών μονάδων και αντιδραστήρων και σε συνεργασία με τον πυρηνικό κολοσσό της χώρας «Ροσ-ΑΤομ». Υπολογίζεται ότι για την προώθηση του σχεδίου θα χρειαστούν επενδύσεις περίπου 400 δισ. ευρώ σε διάστημα τουλάχιστον 9 ετών.

[Δροσος Γεωργιος]

Ερμής, ένας πραγματικά σιδερένιος πλανήτης.

Το μεγάλο αίνιγμα της σύστασης του Ερμή φαίνεται επιτέλους να λύνεται χάρη στα νέα δεδομένα της αποστολής Messenger της NASA: O πλανήτης όχι μόνο κρύβει στην καρδιά του έναν συμπαγή σιδερένιο πυρήνα, αλλά διαθέτει και μεγάλες ποσότητες σιδήρου στην επιφάνειά του.

Οι πλανητολόγοι γνωρίζουν εδώ και χρόνια ότι ο Ερμής είναι ο δεύτερος πιο πυκνός πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος (5,4 φορές πυκνότερος από το νερό), σχεδόν εξίσου πυκνός με τη Γη (5,5 φορές).

H υψηλή πυκνότητα, σε συνδυασμό με άλλα χαρακτηριστικά υποδηλώνει ότι ο ο πλησιέστερος στον Ήλιο πλανήτης κρύβει έναν πυρήνα από σίδηρο, ο οποίος αντιστοιχεί στο 42 % του όγκου του στο 60% της συνολικής του μάζας.

Το περίεργο όμως ήταν ότι οι παρατηρήσεις με επίγεια τηλεσκόπια έδειχναν χαμηλές συγκεντρώσεις σιδήρου στην επιφάνεια του Ερμή, αντίθετα από ό,τι θα ανέμενε κανείς για ένα σώμα με μεταλλικό πυρήνα.

Στην πραγματικότητα, ο φλοιός του Ερμή είναι πλούσιος όχι μόνο σε πυρίτιο αλλά και σε σίδηρο και σε τιτάνιο, αποκαλύπτει τώρα το σκάφος Messenger.

«Γνωρίζουμε τώρα ότι η αφθονία του σιδήρου και του τιτανίου στην επιφάνεια του Ερμή είναι υψηλότερη από ό,τι ανέμεναν οι περισσότεροι από εμάς -είναι παρόμοια με ορισμένους σεληνιακούς βασάλτες» δήλωσε ο Ντέιβιντ Λόρενς, ερευνητής της αποστολής στο Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς.

Τα νέα δεδομένα μεταδόθηκαν στις 29 Σεπτεμβρίου κατά το τρίτο και τελευταίο κοντινό πέρασμα της αποστολής από τον Ερμή, την τελική φάση πριν το σκάφος τεθεί σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη το 2011.

Το Messenger έχει ήδη χαρτογραφήσει το 98% της επιφάνειας του πλανήτη, της οποίας το μεγαλύτερο μέρος παρέμενε αθέατο μέχρι σήμερα.

Στο τρίτο πέρασμα του σκάφους οι επιστήμονες μπόρεσαν επίσης να αναλύσουν την εξαιρετικά αραιή ατμόσφαιρα του πλανήτη, εντόπισαν μια μεγάλη ακανόνιση λεκάνη, πιθανότατα προϊόν αρχαίας ηφαιστειακής δραστηριότητας, καθώς και έναν κρατήρα διαμέτρου 290 χιλιομέτρων, ο οποίος αποδίδεται στην πρόσκρουση αστεροειδή.

 

 

Αστρονόμοι πιθανόν να επεσήμαναν για πρώτη φορά εξωπλανήτες εκτός του Γαλαξία μας.

Καναδοί αστρονόμοι έχουν σοβαρές ενδείξεις για την παρουσία εξωπλανητών εκτός του δικού μας γαλαξία μας, για πρώτη φορά. Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί πάνω από 400 εξωπλανήτες, από το 1995 που ανιχνεύθηκε ο πρώτος εξωπλανήτης, όμως όλοι αυτοί βρίσκονται μέσα στη γαλαξιακή γειτονιά μας.

Τώρα όμως, ο Erin Mentuch και οι συνεργάτες του στο πανεπιστήμιο του Τορόντο, καθώς μελετούσαν 88 μακρινούς γαλαξίες, σε απόσταση μέχρι και 10 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, πιστεύουν ότι εντόπισαν ίχνη πλανητικού σχηματισμού στο εσωτερικό τους. Αν όντως αυτό επαληθευτεί, θα είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες βλέπουν κάτι τέτοιο τόσο μακριά στον χώρο και πίσω στον χρόνο.

Όταν οι ερευνητές μελετούσαν τα μήκη κύματος του φωτός που εκπέμπεται από τους μακρινούς γαλαξίες, βρήκαν αυτό που περίμεναν, ότι αυτό κορυφωνόταν σε δύο κύρια διακριτά μήκη, ένα που αφορούσε το φως των άστρων και ένα που αφορούσε την αχνή θερμότητα που έρχεται από τη διαστρική σκόνη.

Αυτό που δεν περίμεναν, ήταν ότι βρήκαν επίσης ένα τρίτο μικρότερο μήκος κύματος, που ήταν πολύ θερμό για να είναι αστρική σκόνη και πολύ ψυχρό για να είναι άστρο.

Σύμφωνα με τους αστρονόμους, η πιο πιθανή πηγή αυτής της απρόσμενης ακτινοβολίας είναι να προέρχεται από στροβιλιζόμενους δίσκους σκόνης, αερίων και βράχων που πρόκειται να συγχωνευτούν μελλοντικά υπό την επίδρασή της βαρύτητάς τους και να σχηματίσουν ηλιακά συστήματα.

Ο Roberto Abraham, ερευνητής κι αυτός της ίδιας ομάδας λέει: “Είναι το πλέον εκπληκτικό αποτέλεσμα που βρήκαμε μέχρι τώρα. Η περαιτέρω μελέτη του φαινομένου ίσως δείξει αν η διαδικασία σχηματισμού πλανητών έχει αλλάξει διαχρονικά καθώς το σύμπαν «γερνάει».

Η ανακάλυψη θα παρουσιαστεί στο περιοδικό αστροφυσικής “The Astrophysical Journal”, σύμφωνα με το βρετανικό Τύπο.

Στην φωτογραφια ο Ερμής σε πορτρέτο που ελήφθη από απόσταση 228 χλμ (η εικόνα έχει περιστραφεί κατά 90 μοίρες)

[Δροσος Γεωργιος]

Η πιο πλήρης φωτογραφία του γαλαξία μας.

Κατι πολυ ομορφο για ολους εδω στο astrovox και σε ολους τους φιλους των νυκτερινων οριζοντων.

Δεν είναι συνηθισμένο να χρειάζονται δύο χρόνια και ταξίδια 26.000 μιλίων συνολικά για να τραβηχτεί μια και μόνη φωτογραφία. Τόσα όμως χρειάστηκε ο 42ρονος καθηγητής φυσικής Άξελ Μέλινγκερ του πανεπιστημίου του Κεντρικού Μίσιγκαν στις ΗΠΑ για να δημιουργήσει μια πραγματικά ξεχωριστή φωτογραφία:

την πρώτη υψηλής ανάλυσης (658 megapixel) πανοραμική φωτογραφία του γαλαξία μας.

Ο Μέλινγκερ συνδύασε πάνω από 3.000 επιμέρους φωτογραφίες του γαλαξία μας, τις οποίες τράβηξε από τις πιο διαφορετικές γωνίες στα πιο διαφορετικά σημεία του πλανήτη μας, από το Τέξας ως τη Νότια Αφρική και τη Νότια Αμερική, πάντα μακριά από τις πόλεις με την φωταύγειά τους, που θολώνει το σκοτεινό νυχτερινό ουρανό.

Η πανοραμική εικόνα δείχνει περίπου 25 εκατ. άστρα και νεφελώματα, μερικά 1.000 φορές πιο αχνά από αυτά που μπορεί να δει το ανθρώπινο μάτι.

Η σύνθεση τόσων χιλιάδων φωτογραφιών σε μια κολοσσιαία και μοναδική φωτογραφία απαίτησε εκατοντάδες ώρες εργασίας σε ηλεκτρονικό υπολογιστή με τη βοήθεια ειδικού μαθηματικού μοντέλου. Η όλη εργασία θα παρουσιαστεί στο περιοδικό “Publications” της Αστρονομικής Εταιρίας του Ειρηνικού, σύμφωνα με το βρετανικό Τύπο.

«Η φωτογραφία δείχνει την θέση μας στο γαλαξία. Αν μπορείτε να φανταστείτε να κινείστε στο διάστημα χωρίς να υπάρχει γύρω σας η Γη ή ο Ήλιος, αυτό είναι που θα βλέπατε», δήλωσε ο Μέλινγκερ, που χρησιμοποίησε μια κάμερα SBIG STL-11000.

[Δροσος Γεωργιος]

Έπαθλο 900.000 δολαρίων σε διαγωνισμό για διαστημικούς ανελκυστήρες.

Μια μικρή πλατφόρμα που ανεβοκατεβαίνει ένα κατακόρυφο καλώδιο, ωθούμενη από μια δέσμη λέιζερ, κέρδισε έπαθλο 900.000 δολαρίων σε διαγωνισμό της NASA για το σχεδιασμό ενός ανελκυστήρα που θα μεταφέρει φορτία σε γήινη τροχιά.

Η υπερφιλόδοξη ιδέα του διαστημικού ανελκυστήρα εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1960 και έγινε περισσότερο γνωστή το 1979 από το βιβλίο επιστημονικής φαντασίας του Αρθουρ Κλαρκ Πηγές του Παραδείσου.

Ηλεκτροκίνητα οχήματα θα μπορούσαν μια μέρα να κινούνται κατά μήκος ενός ισχυρού καλωδίου που αναρτάται σε μια βάση στην επιφάνεια της Γης και εκτείνεται σε ύψος χιλιάδων χιλιομέτρων, μέχρι μια πλατφόρμα που κινείται σε γεωσύγχρονη τροχιά -το είδος της τροχιάς στην οποία κινούνται οι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι, ώστε να παραμένουν διαρκώς πάνω από το ίδιο σημείο της Γης.

Στον τέταρτο διαγωνισμό διαστημικών ανελκυστήρων που οργάνωσε η NASA, στην έρημο Μοχάβε της Καλιφόρνια, οι μηχανές των διαγωνιζόμενων κλήθηκαν να σκαρφαλώσουν όσο πιο γρήγορα γινόταν ένα καλώδιο που κρεμόταν από ελικόπτερο.

Κανείς δεν κατάφερε να πετύχει τις ταχύτητες που απαιτούνταν για το πρώτο βραβείο των 2 εκατ. δολαρίων, ωστόσο μια ομάδα, η LaserMotive από το Σιάτλ, κατάφερε να φτάσει στο προβλεπόμενο ύψος των 900 μέτρων και κέρδισε το δεύτερο έπαθλο των 900.000 δολαρίων.

Οι δύο άλλες ομάδες, η KC Space Pirates από το Κάνσας και η Space Desing Team από το Σασκάτσουαν, δεν κατάφεραν να φτάσουν μέχρι την κορυφή και αποκλείστηκαν.

Η LaserMotive κάλυψε την απόσταση των 900 μέτρων σε 3 λεπτά και 48 δευτερόλεπτα. Η πλατφόρμα της ομάδας φέρει στην κάτω επιφάνειά της φωτοβολταϊκά στοιχεία, τα οποία μετατρέπουν σε ηλεκτρική ενέργεια το φως μιας δέσμης λέιζερ που εκπέμπεται από το έδαφος.

Σύμφωνα με τον Τόμας Νούτζεντ, επικεφαλής της LaserMotive, η τεχνολογία αυτή πιθανότατα θα αργήσει να αξιοποιηθεί σε διαστημικούς ανελκυστήρες, θα μπορούσε όμως να χρησιμοποιηθεί για τη μετάδοση ενέργειας σε απομονωμένες στρατιωτικές βάσεις ή σε μη επανδρωμένα αεροσκάφη που παραμένουν εν πτήσει για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Δειτε την αναβαση: