Διαστημική Εξερεύνηση

[Δροσος Γεωργιος]

Μερικες μικρες διαστημικες ειδησεις.

Εκτοξεύτηκε ο νέος, προηγμένος μετεωρολογικός δορυφόρος της NASA.

Η NASΑ εκτόξευσε την Πέμπτη τον GOES-15, το νέο μέλος του αστερισμού μετεωρολογικών δορυφόρων στον οποίο βασίζονται οι ΗΠΑ. Ο δορυφόρος θα παρακολουθεί όχι μόνο τον γήινο αλλά και τον διαστημικό καιρό και θα προσφέρει υποστήριξη σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης.

Ο GOES-15, ο οποίος τέθηκε σε γεωστατική τροχιά σε απόσταση 35.406 χιλιομέτρων από τη Γη, είναι ο νεώτερος από τους δορυφόρους GOES, από τους οποίους ο πρώτος τέθηκε σε τροχιά το 1975.

Τα επόμενα δέκα χρόνια, ο GOES-15 θα καταγράφει τις θερμοκρασίες του εδάφους και των ωκεανών και θα παρακολουθεί την εμφάνιση και εξέλιξη επικίνδυνων καταιγίδων, αναφέρει ανακοίνωση της NASA.

Θα εκδίδει επίσης προειδοποιήσεις για τις γεωμαγνητικές καταιγίδες που απειλούν να προκαλέσουν βλάβες σε δορυφόρους και δίκτυα ηλεκτροδότησης.

Τέλος, ο GOES-15 θα χρησιμοποιείται ως αναμεταδότης κρίσιμων τηλεπικοινωνιών και θα προσφέρει υποστήριξη σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης μέσω ειδικού πομποδέκτη.

Ο δορυφόρος ανήκει από κοινού στη NASA και στην αμερικανική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA).

Ο δορυφόρος εκτοξεύτηκε από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ με πύραυλο Delta IV.

 

 

Μήπως ο Φόβος το φεγγάρι του Άρη είναι κοίλο;

Από τις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60, υπήρχαν κάποιες εικασίες ότι η Φόβος το φεγγάρι του Άρη θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι κοίλο, που οφείλονταν στα ασυνήθιστα τροχιακά του χαρακτηριστικά. Ενώ τώρα οι επιστήμονες συμφωνούν ότι δεν είναι πολύ πιθανό το φεγγάρι να είναι κοίλο, μπορεί όμως να υπάρχουν μεγάλα σπήλαια στο εσωτερικό του Φόβου, και έτσι να είναι πορώδες αντί για ένα συμπαγές στερεό σώμα.

Το διαστημικό σκάφος Mars Express έκανε μια πτήση πάνω από τον Φόβο με σκοπό να πάρει περισσότερα στοιχεία σχετικά με το εσωτερικό του, και όλες οι ενδείξεις που έχουμε είναι ότι η πτήση αυτή στέφθηκε από μεγάλη επιτυχία. Το διαστημόπλοιο βρέθηκε μόλις 67 χιλιόμετρα πάνω από το φεγγάρι με το περίεργο σχήμα, που είναι η πιο κοντινή απόσταση που πήγε ποτέ διαστημόπλοιο πάνω σε ένα αντικείμενο. Δεν τραβήχτηκαν φωτογραφίες σε αυτή την πτήση. Αντίθετα όλα τα όργανα του ήταν απενεργοποιημένα, ώστε οι επίγειοι σταθμοί να μπορούσαν να ακούσουν ένα καθαρό ραδιοφωνικό σήμα του τρόπου με τον οποίο ο Φόβος έλκει το διαστημόπλοιο. Οι επιστήμονες λένε ότι τα δεδομένα που συλλέχθηκαν θα βοηθήσουν να ξεκλειδώσουν την προέλευση του Φόβου, αλλά και άλλων «δεύτερης γενιάς» φεγγάρια.

"Ο Φόβος είναι μάλλον δεύτερης γενιάς αντικείμενο στο Ηλιακό Σύστημα”, δήλωσε ο Martin Pätzold, του πανεπιστημίου της Κολωνίας, και κύριος ερευνητής του πειράματος στον Άρη με ραδιοσήματα (MARS). Δεύτερης γενιάς σώμα σημαίνει ότι αυτό τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Άρη αφού ο πλανήτης είχε σχηματιστεί, αντί να γίνουν ταυτόχρονα από το ίδιο νέφος που γέννησε τον Κόκκινο Πλανήτη. Υπάρχουν μάλιστα κι άλλα φεγγάρια γύρω από άλλους πλανήτες, όπου θεωρούνται ότι είναι δεύτερης γενιάς, όπως η Αμάλθεια γύρω από τον Δία.

Οι προηγούμενη κοντινές πτήσεις πάνω από τον Φόβο έχουν δείξει ότι δεν ήταν αρκετά πυκνός ώστε να είναι συμπαγής. Αντίθετα, θα πρέπει να είναι 25-35% πορώδες. Το γεγονός αυτό οδήγησε τους επιστήμονες να πιστεύουν ότι είναι μια μάζα από χαλαρά υλικά που στρέφεται γύρω από τον Άρη. Όπως ένα σωρός μπάζα θα αποτελείται από κομμάτια μεγάλα και μικρά κολλημένα μαζί, και ενδεχομένως με μεγάλους χώρους κενούς μεταξύ τους, εφόσον δεν κολλάνε εύκολα μαζί. Όλα αυτά οι επιστήμονες μπόρεσαν να τα βρουν γιατί έγινε με μεγάλη ακρίβεια η μέτρηση του βαρυτικού του πεδίου.

Τα ραδιοκύματα ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός και έτσι χρειάστηκαν 6 λεπτά και 34 δευτερόλεπτα για να ταξιδέψουν μέχρι τη Γη από το διαστημόπλοιο, και από την ανάλυση των δεδομένων σχετικά με το πεδίο βαρύτητας του Φόβου, οι επιστήμονες θα είναι σε θέση να εκτιμήσουν την διακύμανση της πυκνότητας σε όλο το φεγγάρι. Επίσης, να ανιχνεύσουν τους τυχόν κενούς χώρους στο εσωτερικό του Φόβου.

Αυτή η πτήση ήταν μία από τις 12 που έγιναν από το διαστημόπλοιο Mars Express και έγινε τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 2010. Στις προσεχείς πτήσεις πάνω από τον Φόβο, η κάμερα του Mars Express θα μας δώσει εικόνες υψηλής ανάλυσης από την επιφάνεια του φεγγαριού.

Ο Φόβος αργά αλλά σταθερά πλησιάζει προς τον Άρη και κάποια στιγμή αναμένεται να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη υπό την πίεση των ασκούμενων πάνω του δυνάμεων από τον «μητρικό» του πλανήτη. =D>

 

 

Αόρατοι αστεροειδείς «βολτάρουν» επικίνδυνα κοντά στη Γη.

Το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο υπέρυθρης ακτινοβολίας WISE της NASA εντόπισε, για πρώτη φορά, αρκετούς πολύ σκοτεινούς αστεροειδείς που γυροφέρνουν αόρατοι κοντά στην τροχιά της Γης. Μέχρι τώρα, τα ουράνια αυτά σώματα είχαν περάσει απαρατήρητα από κάθε έρευνα που είχε ως στόχο να ανιχνεύσει εν δυνάμει επικίνδυνα για τη Γη αντικείμενα.

Το αμερικανικό τηλεσκόπιο εκτοξεύτηκε στα μέσα Δεκεμβρίου του 2009 και από φέτος τον Ιανουάριο άρχισε να χαρτογραφεί τον ουρανό σε υπέρυθρα μήκη κύματος. Μέσα στις πρώτες έξι εβδομάδες των παρατηρήσεών του, σύμφωνα με το «Νιού Σάιεντιστ», ανακάλυψε 16 άγνωστους μέχρι τώρα αστεροειδείς με τροχιές πολύ κοντινές στην τροχιά του πλανήτη μας.

Από τα σώματα αυτά, πάνω από τα μισά αντανακλούν λιγότερο από το ένα δέκατο του φωτός του ήλιου, το οποίο πέφτει πάνω τους, με συνέπεια να καθίσταται δύσκολος ο εντοπισμός τους με τηλεσκόπια ορατού φωτός. Ένας από αυτούς τους αστεροειδείς είναι τόσο σκοτεινός σαν φρέσκια μαύρη άσφαλτός, αντανακλώντας λιγότερο από το 5% του ηλιακού φωτός.

Πολλά από αυτά τα σκοτεινά σώματα έχουν τροχιές με απότομη κλίση σε σχέση με την τροχιά των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος και των περισσότερων υπόλοιπων αστεροειδών, με συνέπεια τα τηλεσκόπια που ψάχνουν για τους συνήθεις αστεροειδείς να μην «πιάνουν» αυτά τα σώματα με την διαφορετική κλίση στην τροχιά τους.

Ευτυχώς αυτοί οι αστεροειδείς που είναι σκοτεινοί αναφορικά με το ορατό φως, είναι αρκούντως «φωτεινοί» όσον αφορά την υπέρυθρη ακτινοβολία, καθώς απορροφούν μεγάλες ποσότητες ηλιακών ακτινών και θερμαίνονται, με αποτέλεσμα το τηλεσκόπιο WISE να τους «βλέπει».

Το νέο τροχιακό τηλεσκόπιο της NASA αναμένεται να ανακαλύψει τουλάχιστον 1.000 κοντινά στη Γη αντικείμενα, όμως –δυστυχώς- οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα (δεκάδες χιλιάδες) τέτοια άγνωστα και εν δυνάμει επικίνδυνα σώματα με μάζα αρκετή για να προκαλέσουν φοβερή ζημιά αν πέσουν κάποτε στον πλανήτη μας.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι σκοτεινοί αστεροειδείς μπορεί να είναι πρώην κομήτες, από τους οποίους εξατμίστηκε προ πολλού καιρού όλος ο πάγος από την εξωτερική επιφάνειά τους, με αποτέλεσμα να μην «παράγουν» πια ουρές από σωματίδια σκόνης και πάγου.

 

 

Η Κίνα αναβάλλει τα σχέδια για δικό της διαστημικό σταθμό.

Για το 2011 ανέβαλε το Πεκίνο την εκτόξευση του πρώτου τμήματος του πρώτου κινεζικού διαστημικού σταθμού, αναφέρουν την Τετάρτη τα τοπικά μέσα.

Η μονάδα Τιανγκόνγκ-1 («θεϊκό παλάτι») επρόκειτο να εκτοξευτεί φέτος, δήλωσε ο μηχανικός πυραύλων Κι Φαρέν στο επίσημο πρακτορείο Xinhua. Η εκτόξευση αναβάλλεται για του χρόνου για «τεχνικούς λόγους» είπε, χωρίς να δώσει διευκρινίσεις.

Το 2003, η Κίνα έγινε η τρίτη χώρα του κόσμου, μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, που στέλνει άνθρωπο στο Διάστημα. Ο «ταϊκοναύτης» Γιανγκ Λιουέι έγινε δεκτός ως ήρωας όταν επέστρεψε από την αποστολή του Σενζού-5 («θεϊκό σκάφος») σε χαμηλή γήινη τροχιά.

Το Σεπτέμβριο του 2008 ακολούθησε η αποστολή του Σενζού-7 με τρεις αστροναύτες, οι οποίες πραγματοποίησαν και τον πρώτο κινεζικό διαστημικό περίπατο.

Επόμενο βήμα θα ήταν η εκτόξευση της μονάδας Τιανγκόνγκ-1, με την οποία θα συνδέονταν αυτόματα οι αποστολές Σενζού-9 και Σενζού-10. Η δυνατότητα πρόσδεσης σκαφών σε τροχιά θεωρείται σημείο-κλειδί στη λειτουργία οποιουδήποτε διαστημικού σταθμού.

Η Κίνα δεν συμμετέχει στο πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS), του οποίου η κατασκευή αναμένεται να ολοκληρωθεί φέτος έπειτα από 12 χρόνια συνεχών αποστολών. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν η NASA, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος και οι διαστημικές υπηρεσίας της Ρωσίας, του Καναδά και της Ιαπωνίας.

 

 

Σε πλειστηριασμό δεκάδες σοβιετικά ενθύμια του Διαστήματος.

Τμήματα των διαστημικών σκαφών Soyuz, ένας πίνακας ελέγχου από τον διαστημικό σταθμό Mir και η στολή του κοσμοναύτη Ανατόλι Αρτσεμπάρσκι είναι μερικά από τα δεκάδες αντικείμενα του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος που βγαίνουν στο σφυρί αυτόν τον μήνα στον Καναδά.

«Κρατώντας όλα αυτά τα αντικείμενα παίρνεις μια αίσθηση του μεγέθους του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος» σχολίασε στo AFP ο Σον Κιν, εκπρόσωπος του καναδικού οίκου πλειστηριασμών Waddington's.

«Είναι παράξενο να κοιτάζεις πίσω στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου, δεδομένου του σημερινού κλίματος συνεργασίας ανάμεσα στη Ρωσία [και τη Δύση]. Μοιάζει σαν να πέρασαν αιώνες, στην πραγματικότητα όμως έληξε μόλις πριν από 20 χρόνια» συνέχισε.

Το πυραυλικό-διαστημικό πρόγραμμα της Σοβιετικής Ένωσης ξεκίνησε τη δεκαετία του 1930 και πέτυχε πολλές πρωτιές: τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο (τον Sputnik το 1957), την πρώτη εκτόξευση βαλλιστικού πυραύλου, τον πρώτο άνθρωπο σε τροχιά (τον Γιούρι Γκαγκάριν το 1961) και τις πρώτες εκτοξεύσεις αποστολών στον Αρη και την Αφροδίτη.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, εκατοντάδες αντικείμενα του διαστημικού προγράμματος εμφανίστηκαν σε πλειστηριασμούς σε όλο τον κόσμο. Πωλητής των αντικειμένων στη δημοπρασία του Waddington's είναι ένας μετανάστης από την Ανατολική Ευρώπη που δημιούργησε την εντυπωσιακή συλλογή τα τελευταία 20 χρόνια.

Χιλιάδες δολάρια αναμένεται να αποφέρουν μια κονσόλα ελέγχου από τον διαστημικό σταθμό Mir, η στολή Sokol KV-2 του κοσμοναύτη Ανατόλι Αρτσεμπάρσκι, ένα περισκόπιο πλοήγησης από Soyuz, και ένα τηλεσκόπιο που χρησιμοποιούσαν οι κοσμοναύτες της αποστολής Almaz για να κατασκοπεύουν τις ΗΠΑ από το Διάστημα.

Εκτός από τον πλειστηριασμό των σοβιετικών ενθυμίων, οι λάτρεις του Διαστήματος μπορούν να συμμετάσχουν και στον πλειστηριασμό της NASA για την πώληση των διαστημικών λεωφορείων και διαφόρων άλλων αντικειμένων όταν τα σκάφη αποσυρθούν οριστικά το 2011.

[Δροσος Γεωργιος]

Σημερα 8 Μαρτιου-Ημερα της Γυναικας-ας δουμε μια αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στην «Ε», η διαπρεπής Ελληνίδα αστροφυσικός Αθηνά Κουστένη.

Η ζωή δεν είναι γήινο προνόμιο.Το Σύμπαν είναι ένας αφιλόξενος τόπος που επιβουλεύεται τη ζωή ή, αντίθετα, η φιλόξενη μήτρα που την κυοφορεί;

 

Το καλοκαίρι του 2004 το διαστημόπλοιο «Κασίνι» (Cassini) τέθηκε επιτυχώς σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη Κρόνο και κατόπιν απελευθέρωσε την προσαρτημένη διαστημική βολίδα «Χόιχενς» (Huygens), η οποία αφού διαπέρασε την πυκνή ατμόσφαιρα του Τιτάνα (ενός από τους δορυφόρους του Κρόνου), προσεδαφίστηκε με αλεξίπτωτο στην επιφάνειά του και άρχισε να στέλνει εντυπωσιακά στοιχεία και εικόνες για τη μορφολογία και τη σύσταση του δορυφόρου.

Ηταν η απόλυτη δικαίωση όσων είχαν στοιχηματίσει στην επιτυχία του φιλόδοξου επιστημονικού προγράμματος Cassini- Huygens. Αποτέλεσμα πολυετούς συνεργασίας της ESA (Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος) και της NASA (του αντίστοιχου αμερικανικού οργανισμού), το πρόγραμμα αυτό είχε σχεδιαστεί για να προσφέρει στους ειδικούς τη δυνατότητα να μελετήσουν τον δακτυλιοφόρο πλανήτη Κρόνο και τους πιο σημαντικούς δορυφόρους του. Ομως τα αποτελέσματα αυτής της αποστολής -που συνεχίζεται μέχρι σήμερα- ξεπερνούν κάθε φαντασία και ανατρέπουν πολλές απόψεις μας για τη ζωή στο Σύμπαν.

Ποια ήταν άραγε τα ιδιαίτερα γεωλογικά και φυσικοχημικά χαρακτηριστικά του πλανήτη μας που όχι μόνο διευκόλυναν αλλά κατέστησαν σχεδόν αναπόφευκτη την εμφάνιση της ζωής σε αυτόν πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια; Πώς ήταν η Γη πριν γίνει ο γαλαζοπράσινος πλανήτης που όλοι θαυμάζουμε από τις φωτογραφίες των δορυφόρων; Οπως μας εξηγεί, στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στην «Ε», η διαπρεπής Ελληνίδα αστροφυσικός Αθηνά Κουστένη, για να αποκτήσουν οι αστροφυσικοί και οι αστροβιολόγοι μια σαφέστερη εικόνα τού πώς ήταν η Γη πριν από την εμφάνιση της ζωής, όφειλαν να αναζητήσουν, εντός και εκτός του Ηλιακού μας Συστήματος, ουράνια σώματα στα οποία επικρατούν οι ίδιες συνθήκες που υπήρχαν στη Γη πριν από την εμφάνιση και την εκρηκτική διάδοση της ζωής. Ισως μάλιστα ορισμένα από αυτά τα ουράνια σώματα να ικανοποιούν τις προϋποθέσεις για την εμφάνιση και τη συντήρηση της ζωής.

 

Ενα σημαντικό μέρος των πλανητολογικών ερευνών σας τα τελευταία χρόνια επικεντρώθηκε στην εξερεύνηση του Τιτάνα και του Εγκέλαδου, δύο διάσημων δορυφόρων του Κρόνου. Γιατί επιλέξατε να εστιάσετε το ενδιαφέρον σας στο σύστημα του Κρόνου; Ποιο δηλαδή ιδιαίτερο επιστημονικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν αυτοί οι δορυφόροι του Κρόνου;

 

«Ποτέ δεν φανταζόμασταν ότι θα βρίσκαμε τόσο ενδιαφέροντα ουράνια σώματα σε τόσο μεγάλη απόσταση από τη Γη, 1,5 δισεκατομμύριο χλμ. Ο Τιτάνας, που είναι ο μισός σε μέγεθος από τη Γη, αποτελεί σημείο αναφοράς στο Ηλιακό Σύστημα λόγω της πυκνής, αζωτούχας, πλούσιας σε οργανικές ενώσεις ατμόσφαιράς του και της μυστηριώδους και ιδιαίτερα περίπλοκης επιφάνειάς του. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε ότι από όλα τα άλλα αντικείμενα του Ηλιακού μας Συστήματος το περιβάλλον του Τιτάνα είναι αυτό που μοιάζει περισσότερο με το περιβάλλον της Γης. Είναι το μοναδικό στο γνωστό μας Σύμπαν πλανητικό περιβάλλον, εκτός από το γήινο, το οποίο εμφανίζει πυκνή ατμόσφαιρα, πλούσια οργανική χημεία και λίμνες. Αν λοιπόν θα θέλαμε να μιλήσουμε για μία "δεύτερη Γη" με ιδιαίτερο αστροβιολογικό ενδιαφέρον, τότε αναμφίβολα θα έπρεπε να αναφερθούμε στον Τιτάνα.

Μελετώντας τον Τιτάνα μαθαίνουμε πολλά, κυρίως για το κλίμα της πρώιμης Γης αλλά και για την εμφάνιση της ζωής. Ετσι, η μελέτη της ατμοσφαιρικής του δομής, λόγω των ομοιοτήτων της με της Γης, συμβάλλει στην παγκόσμια έρευνα για την κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις του φαινομένου του θερμοκηπίου στον πλανήτη μας, δύο από τα σημαντικότερα πολιτικά ζητήματα που προβληματίζουν σήμερα την ανθρωπότητα.

Ο Εγκέλαδος αποτελεί τον δεύτερο μεγάλο στόχο των ερευνών μας, όσον αφορά τα φεγγάρια του Κρόνου. Αν και μικρός σε μέγεθος, με ακτίνα περίπου 252 χιλιόμετρα, αυτός ο παγωμένος δορυφόρος του Κρόνου συγκεντρώνει το επιστημονικό μας ενδιαφέρον επειδή είναι εκπληκτικά ενεργός. Οπως αποκάλυψε το διαστημόπλοιο Cassini, πίδακες νερού σε αέρια μορφή και σωματιδίων οργανικού υλικού από τον νότιο πόλο του δορυφόρου εκρέουν βίαια με μεγάλες ταχύτητες λόγω της παλιρροϊκής επίδρασης του Κρόνου. Η πηγή τους πρέπει μάλλον να αναζητηθεί στο υπέδαφος, υπό τη μορφή ενός υπόγειου ωκεανού!».

 

Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι πιο σημαντικές ανακαλύψεις που προέκυψαν μέχρι σήμερα από την κοινή αμερικανοευρωπαϊκή αποστολή Cassini-Huygens, στην οποία και είχατε πρωταγωνιστικό ρόλο;

 

«Οι εμφανείς ομοιότητες του Τιτάνα με τη Γη οδήγησαν στην αποστολή Cassini-Huygens, που το 1997 ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι για τον πλανήτη Κρόνο, τους δακτύλιούς του και τους δορυφόρους του. Η αποστολή Cassini-Huygens αποτελεί ορόσημο στη διαστημική επιστήμη και τεχνολογία, τόσο για την επιτυχία των πειραμάτων που πραγματοποίησε όσο και για τις τεχνολογικές της καινοτομίες. Τα χαρακτηριστικά της επιφάνειας αλλά και η λεπτομερής σύσταση της ατμόσφαιρας του Τιτάνα ήταν άγνωστα πριν από την πραγματοποίηση της αποστολής Cassini-Huygens. Εδώ φαίνεται και η σπουδαιότητα της εν λόγω αποστολής, η οποία κατόρθωσε μέσα σε έξι μόλις χρόνια να αποδώσει έναν τεράστιο αριθμό από στοιχεία, εμπλουτίζοντας σε μέγιστο βαθμό τις γνώσεις μας για τον μακρινό αυτό εξωτικό κόσμο. Το Κασίνι μελέτησε την πολύ πυκνή ατμόσφαιρα του Τιτάνα με κυρίαρχο συστατικό το άζωτο, όπως και στη Γη, αλλά και την παρουσία ενώσεων του άνθρακα και ειδικά του μεθανίου, στο οποίο ο δορυφόρος οφείλει το χρώμα του και την αδιαφάνειά του. Εντυπωσιακές ομοιότητες μεταξύ Γης και Τιτάνα παρουσιάζονται και στην επιφάνειά του. Από γεωλογικής απόψεως η επιφάνειά του χαρακτηρίζεται σχετικά "νέα", καθώς παρατηρείται έλλειψη από κρατήρες πρόσκρουσης. Δίκτυα ποταμών, μεγάλες λίμνες και αμμόλοφοι έχουν εντυπωσιάσει τους επιστήμονες αλλά και το ευρύ κοινό. Με μια σημαντική διαφορά όμως: στον Τιτάνα δεν υπάρχει νερό όπως στη Γη αλλά μεθάνιο και άλλοι υδρογονάνθρακες που καθορίζουν τον σχηματισμό και τη σύσταση των ποταμών και των λιμνών. Το Κασίνι επίσης μας υπέδειξε την ύπαρξη ενός υπόγειου ωκεανού νερού κάτω από την επιφάνεια του Τιτάνα, μέσα στον οποίο μπορεί να επικρατούν οι κατάλληλες συνθήκες για κάποια πρώιμη μορφή ζωής.

Κάτι παρόμοιο βρήκαμε και στον Εγκέλαδο, όπου το Κασίνι ανακάλυψε πίδακες νερού σε αέρια μορφή και σωματιδίων οργανικού υλικού που εκρέουν βίαια από τον νότιο πόλο του δορυφόρου και οι οποίοι, όπως ήδη ανέφερα, μάλλον οφείλονται στην ύπαρξη ενός υπόγειου ωκεανού πολύ κοντά στην επιφάνεια. Ο ενθουσιασμός των αστρονόμων και του κοινού για τα εκπληκτικά αυτά ουράνια σώματα παραμένει αμείωτος μέχρι σήμερα, έξι χρόνια μετά την έναρξη της αποστολής. Και θα συνεχίσει για πολύ καιρό ακόμα, αφού η αποστολή έχει παραταθεί μέχρι το 2017».

 

Η εξερεύνηση μακρινών πλανητικών συστημάτων (όπως του Κρόνου ή του Δία) είναι ένα εγχείρημα όχι μόνο πολυδάπανο αλλά και εξαιρετικά δύσκολο, που απαιτεί διεθνείς συνεργασίες και αποστολές (όπως η αποστολή Cassini-Huygens). Εκτός από το αμιγώς επιστημονικό ενδιαφέρον, τι άλλο μπορούν να προσφέρουν στην ανθρωπότητα αυτές οι έρευνες καθώς και η πιο πρόσφατη αναζήτηση πλανητών εκτός του Ηλιακού μας Συστήματος (εξωπλανητών);

 

«Η μεγαλύτερη πρόκληση για τους αστρονόμους και το μεγαλύτερο επίτευγμα για την ανθρωπότητα είναι η ανακάλυψη πλανητικών περιβαλλόντων με παρόμοια φυσικά και χημικά χαρακτηριστικά με τη Γη. Τέτοια "γήινα" περιβάλλοντα μπορούν να αναζητηθούν και στη γειτονιά μας, όπως στον Τιτάνα ή στην Ευρώπη (ένας από τους δορυφόρους του Δία), καθώς και σε πιο μακρινές περιοχές, στους εξωπλανήτες οι οποίοι μας επιφυλάσσουν πολλές εκπλήξεις στα επόμενα έτη.

Στο βασανιστικό και αναπάντητο ερώτημα πολλών ανθρώπων πώς και γιατί βρισκόμαστε εδώ, θα μπορέσουμε να βρούμε κάποια στοιχεία απάντησης μόνο μέσω της επίμονης και σε βάθος εξερεύνησης των πλανητικών σωμάτων που μας περιτριγυρίζουν. Επίσης, οι μεγάλες διαστημικές αποστολές προϋποθέτουν πολλά νέα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα, έτσι λοιπόν οι έρευνες αυτές επιστρέφουν πάντα με τόκο στην καθημερινή ζωή της ανθρωπότητας τα χρήματα που δαπανήθηκαν για αυτές.

Εκείνο που προσωπικά με απασχολεί περισσότερο είναι ότι θα χρειαστούμε επιστημονικό δυναμικό για να μας βοηθήσει τις επόμενες δεκαετίες να αναλύσουμε τα δεδομένα που θα συλλέξει το Κασίνι, και ειδικά εκείνα που θα προκύψουν από την παράτολμη επιστροφή στον Τιτάνα και τον Εγκέλαδο με διαστημόπλοιο και αερόστατο το οποίο θα προσγειωθεί σε κάποια από τις λίμνες του Τιτάνα. Πάνω σε αυτό δουλεύουμε με τους φοιτητές μου, τον Γιώργο Μπαμπασίδη και την Ανεζίνα Σολομωνίδου, δύο νέα έξοχα παιδιά που, παρόλες τις αντιξοότητες του ελληνικού συστήματος, προσπαθούν να γράψουν με την έρευνά τους μία ακόμη σελίδα στη μελέτη του Τιτάνα. Για μένα είναι πολύ σημαντική αυτή η νεανική ελληνική παρουσία στα σχέδια της μελλοντικής διαστημικής εξερεύνησης του Ηλιακού μας Συστήματος».

 

Μια διαδεδομένη άποψη υποστηρίζει ότι η εμφάνιση της ζωής στη Γη υπήρξε ένα ιδιαίτερα σπάνιο ή και μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία του Σύμπαντος. Συνεπώς, το Σύμπαν θεωρείται ένα «αφιλόξενο» ή και «εχθρικό» περιβάλλον για την εμφάνιση και τη συντήρηση της ζωής. Πόσο νόμιμο πιστεύτε ότι είναι σήμερα ένα τόσο γεωκεντρικό και «εγωιστικό» συμπέρασμα;

 

«Εχετε δίκιο, ένα τέτοιο συμπέρασμα δεν είναι μόνο εγωιστικό αλλά και επιστημονικά αυθαίρετο. Οχι, το Σύμπαν είναι το περιβάλλον που μας γέννησε και που μας τρέφει. Μέσα στο Σύμπαν υπάρχουν σίγουρα πολλά άλλα ενδιαφέροντα μέρη όπου θα μπορούσε κάλλιστα να εμφανιστεί και να εξελιχθεί η ζωή. Κάτι που επιβεβαιώνεται και από τις πρόσφατες ανακαλύψεις πολλών άγνωστων μέχρι χθες πλανητών εκτός του Ηλιακού μας Συστήματος με συνθήκες που φαίνεται να ευνοούν την εμφάνιση ζωής.

Αλλά και μέσα στο Ηλιακό μας Σύστημα ανακαλύπτουμε σαφείς ενδείξεις για τη φυσική προέλευση της ζωής· π.χ. ο Τιτάνας, ως ένα πλανητικών διαστάσεων εργαστήριο, μας επιτρέπει να ανιχνεύσουμε όλα τα δομικά μόρια που ήταν απαραίτητα για τη σύνθεση του πρώτου κυττάρου. Προς αυτή την κατεύθυνση έχουν στραφεί οι φωτοχημικές μελέτες που επιχειρούν να συνδέσουν την κατώτερη ατμόσφαιρα με την ανώτατη, σκιαγραφώντας το προφίλ των πολύπλοκων χημικών αντιδράσεων που λαμβάνουν χώρα στον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου. Βέβαια, δεν έχει ακόμη βρεθεί κάποια μορφή ζωής στον Τιτάνα και είναι μάλλον δύσκολο να προκύψουν τέτοια στοιχεία, κυρίως λόγω των πολύ χαμηλών θερμοκρασιών που επικρατούν στον δορυφόρο, με χαρακτηριστική θερμοκρασία τους 180 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν στην επιφάνειά του. Ομως, οι φυσικές και χημικές συνθήκες που επικρατούν σήμερα στον δορυφόρο είναι παρόμοιες με τις συνθήκες που επικρατούσαν στη Γη πριν από την εμφάνιση της ζωής. Βασιζόμενοι σε αυτές τις πολύτιμες γνώσεις, ίσως καταφέρουμε να ανακαλύψουμε μικρούς εξωπλανήτες γύρω από άλλα άστρα, που θα διαθέτουν τις προϋποθέσεις για την εμφάνιση και τη συντήρηση της ζωής».

 

Κλείνοντας, επιτρέψτε μου μια μάλλον προσωπική ερώτηση. Παράλληλα με τις απαιτητικές σπουδές σας στη φυσική επιλέξατε να σπουδάσετε και αγγλική φιλολογία. Πώς συνδέετε δύο τόσο διαφορετικά ενδιαφέροντα; Μήπως εν τέλει η αμοιβαία αδιαφορία μεταξύ των φυσικών και των λεγόμενων «ανθρωπιστικών επιστημών» -λες και οι φυσικές επιστήμες είναι απάνθρωπες -φτωχαίνει ανεπανόρθωτα την ανθρώπινη σκέψη;

 

«Σε παλαιότερες εποχές οι φιλόσοφοι ήταν και φυσικοί, οι μαθηματικοί ήταν και ποιητές, μουσικοί ή ζωγράφοι. Σήμερα αρκετοί συνάδελφοί μου, όπως κι εγώ, συνδυάζουμε στη ζωή μας δύο ή και τρία διαφορετικά πνευματικά ενδιαφέροντα. Προσωπικά, βρίσκω όχι μόνο απαραίτητη αλλά και εξαιρετικά αποδοτική την πολυδιάστατη προσέγγιση της επιστημονικής γνώσης. Ενας σχετικά πρόσφατος τομέας έρευνας που λέγεται αστροβιολογία φέρνει κοντά φυσικούς, αστρονόμους, βιολόγους, γεωλόγους και άλλους επιστήμονες από διαφορετικούς κλάδους. Για μένα, η υπερεξειδίκευση που επικρατεί σήμερα δεν έχει μέλλον, σταδιακά θα επιστρέψουμε σε μία πιο ολοκληρωμένη και σύνθετη εικόνα του Σύμπαντος, κάτι που θα μας φέρει πιο κοντά στην αλήθεια. Οσο για τις "ανθρωπιστικές" επιστήμες, αυτές όχι μόνο είναι εξίσου απαραίτητες με τις φυσικές επιστήμες, αλλά, ακόμη και σε εμάς τους επιστήμονες, αποφέρουν την ψυχική ισορροπία που μας είναι απαραίτητη για να αποδίδουμε τόσο ως άνθρωποι όσο και ως υπεύθυνα κοινωνικά στελέχη». *

Στην φωτογραφια η Αθηνά Κουστένη.???

[Δροσος Γεωργιος]

Διαβασαμε στην χθεσινη συνεντευξη της Αθηνας Κουστενη οτι η ζωή δεν είναι γήινο προνόμιο.

Ετσι η ειδηση οτι σημαντικά μόρια για την παρουσία της ζωής βρέθηκαν στον Ωρίωνα επιβεβαιωνει αυτη την αποψη.

Με τη βοήθεια του ευρωπαϊκού διαστημικού τηλεσκοπίου Χέρσελ έγινε η ανακάλυψη ειδικών μορίων που βοηθούν στην ανάπτυξη της ζωής στο διάσημο Νεφέλωμα Ωρίων. Η ανακάλυψη έγινε με την φασματική ανάλυση του φωτός που μας έρχεται από τη συγκεκριμένη τοποθεσία. Το Herschel έχει κάποια μοναδικά προσόντα για αυτού του είδους τις επιστημονικές μελέτες, και η παρατήρηση τέτοιων γεγονότων τόσο κοντά στο ηλιακό μας σύστημα είναι σχετικά εύκολη υπόθεση. Το ίδιο το Νεφέλωμα βρίσκεται επίσης μέσα στον Γαλαξία μας, και θεωρείται ότι είναι μια περιοχή έντονου σχηματισμού νέων άστρων, γνωστό κι ως αστρικό φυτώριο.

Στο εσωτερικό αυτών των δομών τα νέφη από κοσμικό αέριο και σκόνη έχουν τις ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη νέων, μπλε άστρων. Οι άνεμοι από τα μεγαλύτερα αστέρια αφανίζουν αυτό το μείγμα, αναγκάζοντας έτσι να σχηματιστούν όλο και μεγαλύτερα νέφη από αέριο υδρογόνο. Τελικά, κάτω από το δικό τους βάρος, τα νέφη συρρικνώνονται και προκαλείται ανάφλεξη της διαδικασίας σχηματισμού νέων άστρων. Οι επιστήμονες λένε ότι αυτή είναι και η κύρια μέθοδος μέσω της οποίας γεννήθηκαν τα νέα αστέρια. Προσθέτουν μάλιστα ότι οι διαστάσεις του τελικού "προϊόντος" εξαρτάται από το μέγεθος του αρχικού τους νέφους από το οποίο σχηματίστηκε. Κατά καιρούς, γίνεται μια έκρηξη σουπερνόβας που απλώνει αέριο στο διάστημα, και την περαιτέρω προώθηση του ρυθμού αστρικού σχηματισμού μέσα στο φυτώριο.

Τα νέα σύνολα δεδομένων συλλέχθηκαν χρησιμοποιώντας ένα φασματόμετρο που μπορεί να λειτουργεί σε δύο μήκη κύματος (157 έως 212 μικρομέτρων και 240 έως 625 μικρόμετρα). Ενώ μπορεί επίσης να διαχωρίσει την ακτινοβολία διαφορετικού μήκους κύματος, δημιουργώντας έτσι ένα ιδιαίτερα λεπτομερές φασματικό χάρτη της φωτεινής πηγής. Ο σκοπός των αστροφυσικών ήταν να το χρησιμοποιήσουν στο Νεφέλωμα Ωρίων διότι γνώριζαν ότι πρόκειται για ένα από τα πιο παραγωγικά χημικά εργοστάσια στο γνωστό Σύμπαν.

Ωστόσο, οι αστροφυσικοί παραδέχονται ότι βρίσκονται ακόμα στο σκοτάδι ως προς το πώς ακριβώς σχηματίστηκαν αυτά τα μόρια. Η όλη διαδικασία φαίνεται να είναι εξαιρετικά πολύπλοκη, και τα νέα δεδομένα του τηλεσκοπίου Χέρσελ κατά πάσα πιθανότητα θα τους προσφέρουν κάποια κατανόηση των εμπλεκόμενων βασικών αντιδράσεων. Η προκαταρκτική ανάλυση των φασματικών γραμμών από το τηλεσκόπιο έστειλε πίσω ίχνη ειδικών μορίων που θα επιτρέψουν τελικά τον σχηματισμό ουσιών της ζωής, όπως το νερό, το μονοξείδιο του άνθρακα, η φορμαλδεΰδη, η μεθανόλη, ο διμεθυλαιθέρας, το υδροκυάνιο, το οξείδιο του θείου μαζί με το διοξείδιο του θείου.

 

 

Κατι ακομα:

Τον Απρίλιο θα ανακοινώσει ο Ομπάμα τη νέα στρατηγική της NASA.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος ακύρωσε τα σχέδια του προκατόχου του για επιστροφή των Αμερικανών στη Σελήνη την επόμενη δεκαετία, θα παρουσιάσει τη νέα στρατηγική για τις επανδρωμένες αποστολές της NASA σε συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί στις 15 Απριλίου στη Φλόριντα.

Στα τέλη Ιανουαρίου η κυβέρνηση Ομπάμα πρότεινε στο Κογκρέσο να καταργήσει το Πρόγραμμα Αστερισμός που είχε ανακοινώσει το 2004 ο Τζορτζ Μπους. Το πρόγραμμα προέβλεπε επιστροφή στη Σελήνη τη δεκαετία του 2020, με απώτερο στόχο την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Αρη μετά τα μέσα της δεκαετίας του 2030.

Κλειδί για το σχέδιο Μπους ήταν η ανάπτυξη του νέου σκάφος Orion, το οποίο θα ήταν έτοιμο για αποστολές γύρω στο 2015 το νωρίτερο -τα διαστημικά λεωφορεία είναι πια σίγουρο ότι θα αποσυρθούν οριστικά το 2011.

Ο Ομπάμα επιθυμεί να ακυρώσει την ανάπτυξη του Orion και το Πρόγραμμα Αστερισμός στο σύνολό του, καθώς θεωρεί πως είναι υπερβολικά δαπανηρό, βασίζεται σε παρωχημένη τεχνολογία και έχει ήδη συναντήσει σημαντικές καθυστερήσεις.

Δεν ανακοίνωσε το συγκεκριμένο σχέδιο που θα αντικαταστήσει τον Αστερισμό, πρότεινε όμως στο Κογκρέσο να αυξήσει τα κονδύλια της NASA κατά 6 δισ. δολάρια σε διάστημα πενταετίας. Ακόμα, πρότεινε να ανατεθούν σε ιδιωτικές εταιρείες οι διαστημικές μεταφορές και να παραταθεί η συμμετοχή των ΗΠΑ στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και μετά το 2015.

Οι λεπτομέρειες του νέου σχεδίου, συμπεριλαμβανομένων των προορισμών του επανδρωμένου διαστημικού προγράμματος και του οχήματος που θα χρησιμοποιηθεί σε αυτές, αναμένεται τώρα να αποσαφηνιστούν στο συνέδριο του Απριλίου.

Πάντως η ανεξάρτητη επιτροπή που είχε εξετάσει το σχέδιο Μπους για λογαριασμό του Ομπάμα είχε προτείνει ως καταλληλότερο προορισμό κάποιον κοντινό αστεροειδή.

«Έπειτα από χρόνια ελλιπών επενδύσεων στην τεχνολογία και μη ρεαλιστικών προϋπολογισμών, ο πρόεδρος θα αποκαλύψει ένα φιλόδοξο σχέδιο για τη NASA» αναφέρει ανακοίνωση του Λευκού Οίκου τη Δευτέρα.

Η επένδυση σε νέες τεχνολογίες «θα μας βοηθήσει να ταξιδέψουμε από το λίκνο της Γης στην κοντινή γειτονιά του Ηλιακού Συστήματος με ένα πιο αποτελεσματικό και οικονομικό τρόπο, θέτοντας έτσι τα θεμέλια για την υποστήριξη αποστολών στη Σελήνη, τους αστεροειδείς και τελικά στον Αρη».

[Δροσος Γεωργιος]

Γαλαξιακά «νησιά» στη γειτονιά μας.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το νότιο ουράνιο ημισφαίριο είναι πολύ πιο πλούσιο από το βόρειο σε αντικείμενα μεγάλης ομορφιάς. Η φωτεινή λωρίδα του Γαλαξία μας, για παράδειγμα, είναι πλατύτερη, παρουσιάζει περισσότερες εναλλαγές και περιέχει περισσότερα άστρα απ’ ό,τι το βόρειο μέρος της.

Σ’ αυτό το ημισφαίριο βρίσκονται επίσης και τα δύο Νέφη του Μαγγελάνου που περιγράφηκαν για πρώτη φορά το 1521 από τον χρονικογράφο που ακολουθούσε τον φημισμένο Πορτογάλο ναυτικό Μαγγελάνο στο ταξίδι του γύρω από τη Γη.

Σήμερα τα Νέφη του Μαγγελάνου παρουσιάζονται σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια, ακόμη και στο γυμνό μάτι, 30 με 45 λεπτά μετά τη δύση του Ηλίου, και δίνουν την εντύπωση δύο αστρικών κομματιών που ξεκόλλησαν από τη γαλαξιακή μας ζώνη.

Το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου βρίσκεται στον αστερισμό της Δοράδος, απέχει 170.000 έτη φωτός από μας και η φαινομενική του διάμετρος στον ουρανό είναι περίπου 24 φορές μεγαλύτερη από τη φαινομενική διάμετρο της Σελήνης, ενώ η πραγματική του διάμετρος φτάνει τα 34.000 έτη φωτός. Το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου βρίσκεται 20 μοίρες δυτικότερα στον αστερισμό Τουκάνα, σε απόσταση 200.000 ετών φωτός και με φαινομενική διάμετρο 8 φορές αυτήν της Σελήνης, ενώ η πραγματική του διάμετρος είναι μόνο 14.000 έτη φωτός.

Το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου έχει φωτογραφηθεί επανειλημμένα σε διάφορα μήκη κύματος. Μία πρόσφατη όμως φωτογραφία του μας παρουσιάζει ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον πορτρέτο του γειτονικού μας αυτού νάνου γαλαξία. Πρόκειται για μια φωτογραφία που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα και παρουσιάζει το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου στο υπέρυθρο από το ειδικό διαστημικό τηλεσκόπιο «Σπίτζερ».

Σύμφωνα με τους ειδικούς που τη μελέτησαν, φαίνεται ότι η φωτογραφία αυτή περιλαμβάνει πληροφορίες για την εξελικτική πορεία των άστρων και τα διάφορα στάδια που διατρέχουν στη διάρκεια της ζωής τους.

Το ενδιαφέρον των αστρονόμων επικεντρώνεται μάλιστα στο Μικρό Νέφος, γιατί φαίνεται ότι είναι παρόμοιο με τους νεαρούς γαλαξίες που δημιουργήθηκαν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Για παράδειγμα, ο νάνος αυτός γαλαξίας περιλαμβάνει το ένα πέμπτο των βαρέων χημικών στοιχείων, όπως είναι ο άνθρακας, που περιλαμβάνει ο δικός μας Γαλαξίας. Αυτό σημαίνει ότι ο γαλαξίας αυτός έχει μικρότερη ηλικία από το δικό μας, γιατί τα άστρα του δεν έχουν εξελιχθεί τόσο όσο του δικού μας.

Όπως είναι μάλιστα γνωστό, αυτού του είδους τα στοιχεία προαπαιτούνται για τη δημιουργία της ζωής. Τα άστρα λοιπόν του Μικρού Νέφους δεν σχηματίστηκαν και δεν εξελίχτηκαν με την ίδια ταχύτητα που εξελίχτηκαν τα άστρα του δικού μας Γαλαξία.

Η διαδικασία αυτή εξελίσσεται σήμερα κανονικά και κατά μέσον όρο στους γαλαξίες αυτούς περιέχονται περισσότερα νεαρά άστρα παρά στο δικό μας Γαλαξία.

[Δροσος Γεωργιος]

Μεγάλο μαγνητικό ρήγμα στον Ήλιο παρακολουθούν οι επιστήμονες.

Ένα μεγάλο ρήγμα (διαταραχή) στο μαγνητικό πεδίο του Ήλιου παρακολουθούν οι επιστήμονες εδώ και τουλάχιστον 4 ημέρες. Το ρήγμα, που εμφανίστηκε στις 5 Μαρτίου, υπολογίζεται πως έχει μήκος τουλάχιστον 50.000 χιλιόμετρα.

Τα μαγνητικά αυτά ρήγματα διαπιστώνονται όταν το αέρια (σωματίδια) ακολουθούν τις γραμμές του μαγνητικού του πεδίου, ενώ κινούνται με μικρότερη ταχύτητα καθώς η ένταση του μαγνητικού πεδίου στη συγκεκριμένη περιοχή είναι χαμηλότερη.

Στο υπέρυθρο φάσμα εμφανίζεται ως μια σκοτεινή περιοχή, ακολουθώντας ελικοειδή διαδρομή, και αυτό γιατί έχει χαμηλότερη θερμοκρασία από τις γύρω περιοχές. Τα μαγνητικά ρήγματα μπορεί να εμφανιστούν μέσα σε μια ημέρα και να διαρκέσουν από μερικές εβδομάδες έως και ολόκληρους μήνες. Όταν το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου επανέλθει σε κατάσταση ισορροπίας,

τότε τα αέρια που επηρεάζονται από το ρήγμα αυτό, εκτοξεύονται στο διάστημα, παρουσιάζοντας τις γνωστές ηλιακές εκλάμψεις εκτεινόμενες δεκάδες χιλιάδων χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια του Ήλιου, εκπέμποντας ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια. Όταν τα σωματίδια αυτά φτάσουν στη Γη, επηρεάζουν με τη σειρά τους το μαγνητικό της πεδίο προκαλώντας πολλές φορές δυσλειτουργίες στο Η/Μ φάσμα, όπως τις λειτουργίες δορυφόρων, ραδιοφωνικών ή τηλεοπτικών σημάτων.

Προς τα παρών το συγκεκριμένο μαγνητικό ρήγμα δείχνει σταθερό στην ανάπτυξή του, αλλά η παρακολούθηση είναι συνεχής καθώς όταν αυτό «καταρρεύσει» η ηλιακή έκλαμψη κατά πρώτον θα είναι εντυπωσιακή και κατά δεύτερον οι επιστήμονες θέλουν να παρακολουθήσουν πως η εκτόξευση αυτή των σωματιδίων στο διάστημα θα επηρεάσει το μαγνητικό πεδίο της Γης αλλά και τις λοιπές δραστηριότητες που σχετίζονται με το Η/Μ φάσμα. Πάντως το μεγαλύτερο ρήγμα στο μαγνητικό πεδίο του Ήλιου που έχει παρατηρηθεί μετρήθηκε στα 350.000 χιλιόμετρα.

 

 

Αστρικό βαλς.

Ομάδα αμερικανών και γερμανών αστρονόμων ανακάλυψε το πιο «γρήγορο» ηλιακό σύστημα που γνωρίζουμε στο Σύμπαν. Το ΗΜ Cancri (ή RΧ J0806) αποτελείται από δύο άστρα, και πιο συγκεκριμένα από ένα ζευγάρι λευκών νάνων. Τα δύο άστρα βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής το ένα από το άλλο και ολοκληρώνουν την περιστροφή το ένα γύρω από το άλλο σε μόλις 5,4 λεπτά. Φανταστείτε την απόσταση της Γης από τη Σελήνη να μειώνεται κατά 75% και θα αντιληφθείτε το πόσο κοντά βρίσκονται τα δύο άστρα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα δύο άστρα βρίσκονται στο πιο κοντινό όριο απόστασης που τους επιτρέπει να κινούνται αυτόνομα αφού αν η τροχιά τους μεταβληθεί και έλθουν ελάχιστα πιο κοντά θα μπουν αυτόματα σε τροχιά σύγκρουσης. Στη φωτογραφία, καλλιτεχνική απεικόνιση των δύο λευκών νάνων που στροβιλίζονται ουσιαστικά το ένα γύρω από το άλλο. (ΝΑSΑ)

[Δροσος Γεωργιος]

Μερικες νεες ειδησεις ξαναφερνουν στο προσκηνιο το θεμα της υπαρξης και αλλου πλανητη εντος του Ηλιακου μας συστηματος.

Ας ξεκινησουμε απο τους Ρωσους???

Οι Ρώσοι μιλούν για «Doomsday Scenario» - Αιφνιδιαστικά ζητούν συνεργασία οι ΗΠΑ;

Ένας ενδεχόμενος άμεσος κίνδυνος παγκόσμιας καταστροφής (Doomsday Scenario), αναφέρεται χωρίς περιστροφές σε αναφορά που συνέταξε ο δρ. Anatoly Perminov διευθυντής της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος (ROSCOSMOS) – η ΝASA της Ρωσίας - προς τον πρωθυπουργό της χώρας Βλάντιμιρ Πούτιν. Βασικό αντικείμενο της αναφοράς η αναπάντεχη και χωρίς προειδοποίηση, αναστολή των κυρώσεων της αμερικανικής κυβέρνησης προς τον ρωσικό διαστημικό οργανισμό, αλλά και προς το Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης (Voenmech Baltic State Technical University).

Στην αναφορά, μεταξύ άλλων, αναφέρεται πως η ενέργεια αυτή των Αμερικανών «Είναι πολύ πιθανό να αποτελεί ένδειξη πιθανής επιβεβαίωσης ενός δικού τους σεναρίου τύπου παγκόσμιας καταστροφής (Doomsday Scenario)»

Με απλά λόγια ο δρ. Anatoly Perminov λέει ότι οι ΗΠΑ θεωρούν πως υπάρχει αυξημένη πιθανότητα να κτυπήσει την Γη ένας αστεροειδής κάτι που θα σημάνει το τέλος της ανθρώπινης ύπαρξης στον πλανήτη, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα και κατ’αυτό τον τρόπο τείνουν χείρα φιλίας στην Ρωσία για να αναπτύξουν από κοινού σύστημα αντιμετώπισης τέτοιων κινδύνων.

Στην ίδια αναφορά αυτή του δρ. Α.Perminov αναφέρεται σαφώς ότι «Η πιθανότητα ενός μεγάλου κτυπήματος στη Γη, από σώμα μετεωρίτη είναι αυξημένη».

Η υπόθεση αυτή, έρχεται να ενισχυθεί από το γεγονός της πιθανολόγησης της ύπαρξης ενός μεγάλου σώματος σε απόσταση 25 έως 50 χιλ. AU (αστρικών μονάδων) από τη Γη, και αν αυτή ευσταθεί τελικά, τότε η παρουσία του μπορεί να προκαλεί απόσπαση κομητών από τη ζώνη του Oort ή τη ζώνη του Kuiper με αποτέλεσμα ο κίνδυνος για τον πλανήτη μας να είναι αυξημένος.

 

Το ανησυχητικό είναι ότι η δραστηριότητα στο ηλιακό μας σύστημα, σε ότι αφορά τους κομήτες είναι πολύ αυξημένη:

Εχθές 12 Μαρτίου ένας κομήτης έπεσε επάνω στον Ήλιο. Αν είχε πέσει στην Γη θα ήταν το τέλος μας...

Πάντως ο δρ. Anatoly Perminov προχωρά και περισσότερο: Με τίτλο «Ποιοι είναι;» επισημαίνεται πως η Ρωσία πρέπει «επειγόντως να επιταχύνει» το σχέδιό της για άμυνα εναντίον αστεροειδών οι οποίοι «είναι πιθανό» να στοχεύουν (!) τη Γη, αλλά και από «άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα» τα οποία βρέθηκαν στην τροχιά του Ήλιου προ εβδομάδων, όπως είχε γράψει το defencenet.gr. Από τον Ρώσο δεν γίνεται δεκτή η αμερικανική θέση ότι επρόκειτο για λάθος λογισμικού του τηλεσκοπίου και δεν αποκλείει να υπάρχει κάτι περισσότερο.

Σε ότι αφορά τις κυρώσεις που είχαν επιβληθεί πρώτη φορά στις 13 Μαίου του 1992, εναντίον της Glavkosmos ύστερα από την υπογραφή συμφωνίας ύψους 400 εκατ. $ με την Ινδία για πώληση πυραυλοκινητήρων και ήταν στο πλαίσιο της απαγόρευσης διαρροής πυραυλικής τεχνολογίας σε τρίτες χώρες, η αναστολή τους έχει ισχύ από τις 10 Μαρτίου.

Πάντως πρέπει να σημειώσουμε και κάτι άλλο: Συχνά τέτοιες υπηρεσίες όπως η ΝASA ή η ROSKOSMOS, που θεωρούνται "δεύτερης ταχύτητας" σε ότι αφορά την χρηματοδότησή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό, ειδικά εν μέσω οικονομικής κρίσης, μεγαλοποιούν ηθελημένα καταστάσεις, προκειμένου να αποσπάσουν μεγαλύτερη χρηματοδότηση...

 

 

Μετα απο αυτο το γεγονος εχουμε και κατι ακομα απο την NASA???

Κοντά στην ανακάλυψη της Νέμεσις, λέει πως βρίσκεται η NASA.

Ένα «αόρατο» άστρο το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο μπορεί να είναι η αιτία για την κατά περιόδους πτώση μετεωριτών στη Γη, ένας εκ των οποίων στάθηκε η αιτία για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων.

Το «άστρο» ουσιαστικά ένας καφές ή φαιός νάνος με μέγεθος πέντε φορές μεγαλύτερο από του Δία, μπορεί να προκαλεί μαζικές πτώσεις μετεωριτών κάθε 26 εκατ. χρόνια. Η Νέμεσις όπως αποκαλεί η NASA το σώμα αυτό, πρακτικά δεν είναι ούτε πλανήτης, αλλά ούτε και ούτε και αστέρας. Αποτελεί κατά κάποιο τρόπο έναν αποτυχημένο αστέρα. Λόγω της πολύ μικρής του μάζας, η θερμοκρασία και η πίεση στον πυρήνα του δεν είναι αρκετά υψηλές ώστε να ξεκινήσουν ή να διατηρήσουν τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις.

Σε αντίθεση με τους πλανήτες, ακτινοβολεί ελάχιστα μέσω της δικής του θερμότητας και για αυτό το λόγο είναι τόσο δύσκολα εντοπίσημος. Σύμφωνα με τους επιστήμονες όπως ο «αστέρας» αυτός βρίσκεται σε τροχιά παρασύρει με τη βαρύτητά του παγωμένα σώματα που βρίσκονται στο νέφος του Oort και στη συνέχεια τα εκτοξεύει προς το ηλιακό σύστημα.

Το Νέφος του Oort είναι περιοχή του εξωτερικού ηλιακού συστήματος. Αποτελείται από παγωμένους πυρήνες κομητών και βρίσκεται σε απόσταση από 50.000 - 100.000 αστρονομικών μονάδων (η απόσταση της Γης από τον Ηίλιο) από τον Ήλιο, χίλιες φορές πιο μακριά από τον Πλούτωνα ή περίπου στο ένα έτος φωτός. Οι κομήτες αυτοί καθώς αποσπούνται από το νέφος του Oort στη συνέχεια πιστεύεται πως ήταν υπεύθυνοι για την εξάλειψη των δεινοσαύρων 65 εκατ. πριν.

Τώρα οι ειδικοί της NASA πιστεύουν πως μπορούν να ανακαλύψουν την Νέμεσις μέσω του νέου υπέρυθρου τηλεσκοπίου WISE (Wide-Field Infrared Survey Explorer), το οποίο εκτοξεύτηκε στις 14 Δεκεμβρίου του 2009 και από τον Ιανουάριο έχει αρχίσει και τροφοδοτεί με στοιχεία τους επιστήμονες. Πιστεύεται πως το WISE θα μπορέσει να ανακαλύψει τουλάχιστον 1000 φαιούς νάνους σε απόσταση έως και 25 ετών φωτός ενώ παράλληλα θα αποκαλύπτει και κομήτες που περιφέρονται στο ηλιακό σύστημα και ήταν δύσκολο να αναγνωριστούν πριν, όπως ο 2010 AB78, που ανακαλύφθηκε στις 12 Ιανουαρίου και βρίσκεται σε ελλειπτική τροχιά γύρω από το ήλιο και σε απόσταση 158 εκατ. χλμ. από τη Γη.

Πάντως το πρώτο στοιχεία για την ύπαρξη του Νέμεσις –που αν και η ύπαρξή του πιθανολογείται εδώ και πολλά χρόνια- ήταν η ανακάλυψη ενός μικρού πλανήτη του Sedna το 2003, η ελλειπτική τροχιά του οποίου γύρω από τον ήλιο, κάθε 12.000 χρόνια, δε μπορούσε να εξηγηθεί παρά μόνο με την παρουσία ενός άλλους τεράστιου πλανήτη ή άστρου.

Ο αστρονόμος Mike Brown, του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech) που βρήκε το σώμα, λέει, "Η Sedna δεν πρέπει να είναι εκεί που βρίσκεται. Δεν υπάρχει τρόπος να τεθεί η Sedna εκεί όπου είναι. Ποτέ δεν έρχεται αρκετά κοντά για να επηρεαστεί από τον Ήλιο, αλλά και ποτέ δεν πηγαίνει αρκετά μακριά από τον ήλιο για να επηρεαστεί από άλλα άστρα. "

Το ουράνιο αυτό σώμα ολοκληρώνει μία τροχιά γύρω από τον Ήλιο (το δικό του έτος) στα 10,5 έως 12 χιλιάδες γήινα χρόνια, προσθέτει ο Mike Brown. Μόνο η εξωτερική επίδραση ενός άλλου αντικειμένου με μεγάλη μάζα στις εξωτερικές παρυφές του ηλιακού συστήματος θα είχε αλλάξει την τροχιά και τη συμπεριφορά του. "Οι έρευνες μου ανέκαθεν ήταν για αντικείμενα πιο κοντά μας που κινούνται γρήγορα. Θα ήταν λοιπόν εύκολο να παραβλέψω κάτι τόσο μακρινό που κινείται τόσο αργά, όπως το Νέμεσις," αναφέρει ο Brown στο Περιοδικό της Αστροβιολογίας.

. Πολλοί είναι πάντως αυτοί που συνδέουν τον Νέμεσις με τον πλανήτη X ή αλλιώς Nibiru, ενώ κάποιοι άλλοι θέλουν τον πλανήτη Χ να περιστρέφεται γύρω από τον Νέμεσις αν και η τεράστια απόσταση του Νέμεσις εάν τελικά αποκαλυφθεί, της τάξης των 25 με 50 χιλιάδων αστρονομικών μονάδων, δεν συνάδει με την τροχιά των 3.600 χρόνων που θέλουν οι οπαδοί της θεωρίας του Nibirou. Πάντως η NASA για πρώτη φορά μιλά πως βρίσκεται κοντά στην ανακάλυψη του Νέμεσις με το WISE και φυσικά η εκτόξευση του συγκεκριμένου τηλεσκοπίου στο διάστημα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τυχαία.

[kkokkolis]

Γιώργο Δρόσο, θέλω να σε συγχαρώ για την δουλειά που κάνεις και να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για τις πληροφορίες και την ευχαρίστηση που μου έχεις προσφέρει.

Θαυμάζω την προσήλωση και την συνέπειά σου. Ο χειρισμός του λόγου είναι πολύ υψηλός ποιοτικά και η δημοσιογραφική αφήγηση απλώς συναρπαστική. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να διαβάσω όλες σου τις δημοσιεύσεις με χρονολογική σειρά.

Σου εύχομαι να πετάξεις υψηλότερα από το Su-27 και να ζήσεις το μεγαλύτερό σου όνειρο.

 

[Δροσος Γεωργιος]

Φιλε kkokkolis ευχαριστω.Προσπαθω μεσα απο τη Διαστημικη Εξερευνηση να κρατω ενημερους τους φιλους του Astrovox για καθε τι νεο που συμβαινει στον πιο προχωρημενο τομεα της (παν)ανθρωπινης προσπαθειας.

 

Κατι ομως που θα συμβει σημερα το μεσημερι-1,37μ.μ-εδω στην Αθηνα(Περιστερι) και συγχαρητηρια απο τωρα στους συντελεστες αυτης της εκδηλωσης.

 

Είκοσι παιδιά από δημοτικά του Περιστερίου συνομιλούν σήμερα το μεσημέρι με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό

Είμαι ενθουσιασμένος. Επί δύο χρόνια προετοιμάζαμε αυτή την ημέρα. Επιτέλους θα έχω μια πραγματική εικόνα για το Διάστημα,για το οποίο διαβάζω χρόνια...». Ο 11χρονος Αναστάσιος, μαθητής του 18ου Δημοτικού Σχολείου Περιστερίου, είναι ένα από τα 20 παιδιά που θα έχουν σήμερα, 1.37 μ.μ. ακριβώς, μια πρώτη επαφή με το... Διάστημα. Οι μαθητές από επτά δημοτικά σχολεία του Περιστερίου θα έχουν την ευκαιρία να συνομιλήσουν για περίπου οκτώ λεπτά με τους τρεις αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΙSS) την ώρα που θα περνάει επάνω από τη χώρα μας. Τρεις φορές τον χρόνο περνάει ο δορυφόρος επάνω από την Ελλάδα, σε απόσταση περίπου 372.000 χιλιομέτρων από τη Γη.

 

Ο Αναστάσιος θα είναι ο πρώτος από τους 20 μαθητές που έχουν κληρωθεί για να συνομιλήσουν σήμερα με τους τρεις αστροναύτες που βρίσκονται στον σταθμό. Θα μιλήσει με τον αμερικανό αστροναύτη και ραδιοερασιτέχνη Τίμοθι Κρίμερ και η ερώτησή του θα είναι η εξής: «Οταν κάποιος ταξιδεύει σε άλλη χώρα, λέει ότι το σπίτι του είναι το πιο όμορφο. Οταν οι διαστημάνθρωποι βρίσκονται στο Διάστημα, η Γη τούς φαίνεται ο πιο ωραίος πλανήτης;». Είναι ενθουσιασμένος και δεν κρύβει τα συναισθήματά του. Περίμενε άλλωστε αυτή τη στιγμή πολύ καιρό. «Πήγαμε σε σεμινάρια,ήρθαν δύο αστρονόμοι που μας έκαναν ερωτήσεις και μας είπαν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένος» .

Η συγκεκριμένη προσπάθεια απαιτεί εξαιρετικό συντονισμό ώστε όλα να γίνουν με επιτυχία μέσα στα λίγα λεπτά που θα διαρκέσει. Η οργάνωσή της διαρκεί περίπου δύο χρόνια από τη στιγμή που η ΝΑSΑ δέχτηκε την αίτηση των ελληνικών σχολείων. Πρόκειται για πρωτοβουλία που ανέλαβε η μητέρα του Αναστάσιου, διαμερισματική σύμβουλος στο Περιστέρι και πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 18ου Δημοτικού Σχολείου της περιοχής, η κυρία Αθηνά Δαφνομήλη, σε συνεργασία με την Ενωση Ελλήνων Ραδιοερασιτεχνών. Κατά τη διάρκεια των δύο αυτών ετών έπρεπε να συντονιστούν η ΝΑSΑ, η Διεθνής Διαστημική Επιτροπή, η Ελληνική Αστρονομική Ενωση, το αρμόδιο υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών, οι διευθυντές και οι γονείς επτά δημοτικών σχολείων.

Οπως τονίζει η κυρία Δαφνομήλη, η κούραση άξιζε. «Το τελευταίο χρονικό διάστημα είμαι με τρεις ώρες ύπνο την ημέρα» λέει στο «Βήμα». «Τα παιδιά είναι κατενθουσιασμένα. Μας έστειλε μάλιστα η ΝΑSΑ μπλουζάκια τα οποία θα φορούν όλα τα παιδιά» προσθέτει. Τα παιδιά που κληρώθηκαν για να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα έχουν ήδη παρακολουθήσει σεμινάρια από την Ελληνική Αστρονομική Ενωση, για τα οποία ενημερώθηκε η ΝΑSΑ καθώς τα θεωρούσε απαραίτητα. «Τους στείλαμε και τα βίντεο από τα σεμινάρια για να τα εγκρίνουν» τονίζει η κυρία Δαφνομήλη.

Μια ώρα πριν από τη συνομιλία με τους αστροναύτες οι μαθητές θα συμμετάσχουν σε θεατρικό έργο με θέμα το Διάστημα. Τα παιδιά θα απευθύνουν τις ερωτήσεις τους στους αστροναύτες στα αγγλικά.

«Μιλάμε με τη ΝΑSΑ σχεδόν κάθε μέρα το τελευταίο χρονικό διάστημα» λέει ο πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Ραδιοερασιτεχνών κ. Σ.Βατικιώτης . «Μάλλον θα μας λείψουν μετά την ολοκλήρωση της εκδήλωσης...» .

 

Οι 20 ερωτήσεις των παιδιών προς τους αστροναύτες .

 

1 Το όνομά μου είναι Αναστάσιος. Οταν κάποιος ταξιδεύει σε μια άλλη χώρα συνήθως λέει ότι η χώρα του είναι η πιο όμορφη. Ταξιδεύοντας στο Σύμπαν πιστεύετε ότι ο πιο όμορφος πλανήτης είναι η Γη;

 

2 Το όνομά μου είναι Αλέξιος. Γνωρίζετε ότι οι πλανήτες έχουν τα ονόματα των αρχαίων ελλήνων θεών; Πώς αισθάνεστε τώρα που επικοινωνείτε με τη χώρα των δώδεκα θεών του Ολύμπου;

 

3 Το όνομά μου είναι Δήμητρα. Πώς οι κλιματολογικές αλλαγές θα επηρεάσουν τη Γη στο μέλλον;

 

4 Το όνομα μου είναι Βιβή. Είναι δύσκολη η δουλειά ενός αστροναύτη;

 

5 Το όνομά μου είναι Σταμάτης. Ποιες είναι οι απαραίτητες προετοιμασίες προτού απογειωθεί ένα διαστημόπλοιο;

 

6 Το όνομά μου είναι Εύη. Θα ζούσατε για πάντα στο Διάστημα ή στη Σελήνη;

 

7 Το όνομά μου είναι Ηλιάνα. Ποια είναι τα απαραίτητα προσόντα για κάποιον που θέλει να γίνει αστροναύτης;

 

8 Το όνομά μου είναι Χαρά. Γιατί αποφασίσατε να γίνετε αστροναύτης;

 

9 Το όνομά μου είναι Ελένη. Υπάρχει μόλυνση στο Διάστημα;

 

10 Το όνομά μου είναι Γεωργία. Θα θέλατε μαζί σας την οικογένειά σας;

 

11 Το όνομά μου είναι Κυριάκος. Μπορεί το Διάστημα να μας διδάξει πώς να σώσουμε τη Γη;

 

12 Το όνομά μου είναι Λίνα. Πώς είναι δυνατόν το οξυγόνο σας να μην τελειώνει ποτέ;

 

13 Το όνομά μου είναι Αγγελική. Πώς περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;

 

14 Το όνομά μου είναι Ελενα. Εχετε δει μια «μαύρη τρύπα» στο Διάστημα;

 

15 Το όνομά μου είναι Πάνρακ. Πώς νιώθετε κατά τη διάρκεια της απογείωσης;

 

16 Το όνομά μου είναι Αλίκη. Πώς και πού κοιμάστε;

 

17 Το όνομά μου είναι Κώστας. Τι θέμα έχει η έρευνά σας; Είναι δύσκολη;

 

18 Το όνομά μου είναι Κατερίνα. Τι θα κάνετε αν ένα ατύχημα συμβεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό;

 

19 Το όνομά μου είναι Σωτήρης. Πώς μοιάζει η Γη από το Διάστημα;

 

20 Το όνομά μου είναι Αλέξανδρος. Τι επιπτώσεις έχει η μηδενική βαρύτητα στο σώμα σας;

 

Πολύπλοκος ο εξοπλισμός της επαφής.

Η διαδικασία που ακολουθήθηκε από τα σχολεία του Περιστερίου ήταν να υποβληθεί μια απλή αίτηση στη ΝΑSΑ, την οποία έχει δικαίωμα να κάνει κάθε αντίστοιχος φορέας ή εκπρόσωπος εκπαιδευτικού προγράμματος. Στη διοργάνωση της εκδήλωσης ωστόσο βοήθησε η ΑRΙSS (Αmateur Radio in Ιnternational Space Station), μια εθελοντική οργάνωση που απαρτίζεται από μέλη εθνικών ραδιοερασιτεχνικών οργανώσεων με σκοπό τη μελέτη, οργάνωση και εγκατάσταση ραδιοερασιτεχνικού εξοπλισμού στον Διαστημικό Σταθμό. Με βάση αυτόν τον εξοπλισμό που αποτελείται από πολλά μηχανήματα θα γίνει και η σημερινή συνομιλία με τους τρεις αστροναύτες. Θα χρησιμοποιηθεί ένας πομποδέκτης που εκπέμπει σε πολλές περιοχές και με πολλούς τρόπους επικοινωνίας (φωνή, κώδικας Μorse, εικόνα κτλ.)

Ο ίδιος εξοπλισμός μάλιστα χρησιμοποιείται και από τους ραδιοερασιτέχνες αστροναύτες για τις προσωπικές τους επικοινωνίες στον ελεύθερο χρόνο τους. Για να γίνει η σημερινή επαφή με τον Διαστημικό Σταθμό στήθηκε κεραία με ειδικό σύστημα περιστροφής αλλά και πολύπλοκος εξοπλισμός στο Κέντρο Υποστήριξης Βιοτεχνικών Εταιρειών της περιοχής Περιστερίου (οδός Εθν. Μακαρίου 1), όπου και θα φιλοξενηθεί η εκδήλωση. Να σημειωθεί ότι οι συχνότητες που θα χρησιμοποιηθούν ανήκουν στη «ραδιοερασιτεχνική υπηρεσία» και αποτελούν απόρρητη οδό επικοινωνίας με πρόσβαση μόνο στις υπηρεσίες του στρατού, δήμων, αρμόδιων υπουργείων κτλ.

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΟΦΟΥΛΗΣ]

Φίλε Γιώργο, αξιέπαινη προσπάθεια, και ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους συντελεστές που βοηθάνε για να αποκτήσουν οι μαθητές την πρώτη τους διαστημική εμπειρία. Και πάλι μπράβο.

 

ΥΓ: Γιώργο, διορθώστε την απόσταση. Δεν μπορέι να είναι 372.000 χιλιόμετρα!

. Τρεις φορές τον χρόνο περνάει ο δορυφόρος επάνω από την Ελλάδα, σε απόσταση περίπου 372.000 χιλιομέτρων από τη Γη.

[Δροσος Γεωργιος]

Πολυ σωστα φιλε ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΟΦΟΥΛΗ.

Ο Διαστημικος Σταθμος πετα σε υψος 370 εως 420 χιλιομετρα απο την γηινη επιφανεια???

Ειναι λαθος και αναφερεται σε 372.000 μετρα(δηλαδη 372 Km).

[Δροσος Γεωργιος]

Μερικες σκορπιες διαστημικες ειδησεις.

Μέχρι το 2028 θα μπορούσε να μείνει σε τροχιά ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός.

Ο ISS ολοκληρώνεται φέτος έπειτα από 12 χρόνια εργασιών.

Δεν υπάρχουν τεχνικοί περιορισμοί που θα εμπόδιζαν τη λειτουργία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και μετά το 2015, εκτιμά ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA), έπειτα από συνάντηση των εταίρων που συμμετέχουν στο πρόγραμμα του πολυεθνικού τροχιακού συγκροτήματος.

Το πρόγραμμα θα μπορούσε να συνεχιστεί έως το 2028, ελπίζει τώρα η κοινοπραξία.

Η συναρμολόγηση του ISS σε τροχιά αναμένεται να ολοκληρωθεί φέτος έπειτα από 12 χρόνια εργασιών, με κόστος που εκτιμάται ότι θα υπερβεί σημαντικά τα 100 δισ. δολάρια. Το πρόγραμμα έχει συναντήσει σοβαρές καθυστερήσεις και προβλήματα, από τα οποία το σημαντικότερο ήταν η απώλεια του διαστημικού λεωφορείου Columbia έπειτα από μια αποστολή στον ISS το 2004.

Το αρχικό χρονοδιάγραμμα της κοινοπραξίας του ISS προέβλεπε ότι ο σταθμός θα λειτουργούσε έως το 2015. Το μέλλον του προγράμματος πέρα από την χρονολογία αυτή παρέμενε μέχρι πρόσφατα αμφίβολο, λόγω των περιορισμών στον προϋπολογισμό της NASΑ, η οποία καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του κόστους.

Τελικά, η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα παρέτεινε τη δέσμευση των ΗΠΑ για τον ISS μέχρι το 2020 το νωρίτερο.

Στη συνάντηση της κοινοπραξίας που πραγματοποιήθηκε στο Τόκιο συμμετείχαν εκπρόσωποι της NASA, του ESA και των διαστημικών υπηρεσιών του Καναδά, της Ρωσίας και της Ιαπωνίας.

«Δεν υπάρχουν αναγνωρισμένοι τεχνικοί περιορισμοί για τη συνέχιση των εργασιών στον ISS πέρα από τον ορίζοντα του σημερινού σχεδιασμού, μέχρι τουλάχιστον το 2020» αναφέρει ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος.

Η κοινοπραξία του ISS «εργάζεται τώρα για την πιστοποίηση των στοιχείων σε τροχιά μέχρι το 2028» συνεχίζει.

Δεδομένου ότι τα διαστημικά λεωφορεία θα αποσυρθούν οριστικά μετά την ολοκλήρωση του ISS εντός του 2010, τις αποστολές ανεφοδιασμού θα αναλάβουν τα ρωσικά Soyuz και τα ευρωπαϊκά ATV. Στο πρόγραμμα αναμένεται να συμμετάσχουν αργότερα και ιδιωτικές εταιρείες διαστημικών μεταφορών.

 

 

Πρώτη δοκιμαστική πυροδότηση για ιδιωτικό σκάφος διαστημικών μεταφορών.

Η Space Exporation Technologies, μια αεροδιαστημική εταιρεία που δημιούργησε ο ιδρυτής του PayPal Έλον Μασκ, πραγματοποίησε με επιτυχία την πρώτη, στατική πυροδότηση ενός πυραύλου που θα μεταφέρει φορτία, πιθανώς και αστροναύτες, στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Η δοκιμή έρχεται λίγες εβδομάδες μετά την ανακοίνωση της αμερικανικής κυβέρνησης ότι η NASA θα αναθέσει σε ιδιωτικές εταιρείες το μεγαλύτερο μέρος των διαστημικών μεταφορών. Η Space Exporation Technologies και έξι ακόμα ιδιωτικές εταιρείες έχουν ήδη εξασφαλίσει συμβόλαια της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας.

Το Σαββατοκύριακο η Space Exporation Technologies, γνωστή και ως SpaceX, δοκίμασε στο έδαφος τους κινητήρες του πυραύλου Falcon 9. Όπως αναφέρει το Reuters, οι εννέα πυραυλοκινητήρες κηροζίνης-υγρού οξυγόνου πυροδοτήθηκαν με επιτυχία για 3,5 δευτερόλεπτα σε μια εξέδρα του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ.

Από το ίδιο σημείο, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τις εξέδρες εκτόξευσης των διαστημικών λεωφορείων, θα πραγματοποιηθεί και η παρθενική εκτόξευση του Falcon 9, η οποία προγραμματίζεται για τις 12 Απριλίου το νωρίτερο.

Η εταιρεία του Έλον Μασκ έχει ήδη κερδίσει συμβόλαια της NASA συνολικού ύψους 1.9 δισ. δολαρίων για τον πύραυλο Falcon και την κάψουλα Dragon, η οποία μελλοντικά θα μπορούσε να μεταφέρει και πληρώματα σε χαμηλή γήινη τροχιά.

Αλλες εταιρείες που έχουν εξασφαλίσει ανάλογα συμβόλαια είναι οι Orbital Sciences, Sierra Nevada, Boeing, United Launch Alliance, Blue Origin και Paragon Space Development.

Η στρατηγική της NASA για τις επόμενες δεκαετίες αναμένεται να αποσαφηνιστεί από την κυβέρνηση Ομπάμα τον Απρίλιο, έπειτα από την ακύρωση του προγράμματος που είχε ανακοινώσει ο Τζορτζ Μπους το 2004.

Προς το παρόν το μόνο σίγουρο είναι ότι τα διαστημικά λεωφορεία θα αποσυρθούν οριστικά στα τέλη του 2010, μετά την ολοκλήρωση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, οπότε η Ρωσία θα αναλάβει σχεδόν το σύνολο των αποστολών στο πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο.

 

 

Υπό κατασκευή το ευρωπαϊκό ρομποτικό διαστημικό «μεταγωγικό» ATV.Φέρει την ονομασία «Εντοάρντο Αμάλντι»

Το πρώτο αυτόματο διαστημικό όχημα μεταφοράς φορτίων που έφτιαξε η Ευρώπη, ονομάστηκε «Ιούλιος Βερν» και αποδείχτηκε άκρως επιτυχημένο, όσον αφορά την τροφοδοσία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Το δεύτερο ανάλογο σκάφος, με την ονομασία «Γιοχάνες Κέπλερ», ήδη βρίσκεται σε φάση ολοκλήρωσης και θα εκτοξευτεί εντός του 2010. Τώρα, η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) αποφάσισε να επιταχύνει την ανάπτυξη του τρίτου σκάφους του μεταγωγικού στόλου της και ονόμασε από τώρα το σχεδιαζόμενο ATV-3 (Automated Transfer Vehicle) «Εντουάρντο Αμάλντι», για να τιμήσει τον Ιταλό φυσικό πρωτοπόρο της διαστημικής έρευνας.

Έτσι μετά τον Γάλλο οραματιστή συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας (και όχι μόνο) Ιούλιο Βερν και τον μεγαλοφυή Γερμανό μαθηματικό και αστρονόμο Γιοχάνες Κέπλερ, είναι η σειρά ενός Ιταλού επιστήμονα (1908-1989), ο οποίος θεωρείται ο «πατέρας» του ιταλικού προγράμματος έρευνας στο διάστημα.

Ο Αμάλντι ήταν ένας από τους λίγους ευρωπαίους επιστήμονες, που μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν το κουράγιο και το όραμα να σπρώξουν την Ευρώπη στον χώρο του διαστήματος, με τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστημικής Έρευνας (ESRO), που τον διαδέχτηκε η ESA. Ο Αμάλντι αποτέλεσε κορυφαία προσωπικότητα της ιταλικής επιστήμης στον 20ό αιώνα, κυρίως στον τομέα της θεμελιώδους πειραματικής φυσικής.

Ήδη, πολύ νέος, στη δεκαετία του '30, αποτέλεσε μέλος της ομάδας του διάσημου συμπατριώτη του φυσικού Ενρίκο Φέρμι, οι έρευνες του οποίου συνέβαλαν καθοριστικά στη δημιουργία του πρώτου πυρηνικού αντιδραστήρα.

Στη συνέχεια, στη δεκαετία του '40, ο Αμάλντι συνεισέφερε στην πρόοδο της πυρηνικής φυσικής και στην έρευνα των κοσμικών ακτινοβολιών και της φυσικής των σωματιδίων. Υπήρξε επίσης πρωτοπόρος στην έρευνα για τα βαρυτικά κύματα από τη δεκαετία του ΄70.

Το πρόγραμμα κατασκευής των ρομποτικών μεταγωγικών ATV, που αποτελούν το αποκορύφωμα της ευρωπαϊκής διαστημικής τεχνολογίας, προχωρά με επιταχυνόμενο ρυθμό. Κάθε περίπου 17 μήνες, έχει προγραμματιστεί ένα τέτοιο σκάφος να μεταφέρει 6,6 τόνους φορτίου στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά, σε ύψος περίπου 400 χλμ. πάνω από τον πλανήτη μας.

Το ATV μπορεί να τροποποιηθεί στο μέλλον, ώστε να μην αυτοκαταστρέφεται κατά την επιστροφή του στη Γη, όπως συνέβη με το «Ιούλιος Βερν» και όπως θα συμβεί επίσης με το «Γ.Κέπλερ», αλλά να πραγματοποιεί ελεγχόμενη επιστροφή.

Στόχος είναι το ευρισκόμενο υπό πίεση τμήμα του σκάφους να αντικατασταθεί από μια κάψουλα επανεισόδου, ικανή να φέρνει πίσω στη Γη φορτία και πολύτιμα στοιχεία επιστημονικών πειραμάτων. Σε επόμενο στάδιο, η ESA έχει ως στόχο να αναπτύξει περαιτέρω το ATV, ώστε να καταστεί ικανό για την μεταφορά και αστροναυτών.

Η πρώτη άψογη πτήση του ATV έγινε το 2008 στον ISS. Το ευρωπαϊκό σκάφος αποτελεί «κλειδί» για την επιβίωση του Σταθμού και των επιβατών-αστροναυτών του, προκειμένου να ανεφοδιάζονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα με τρόφιμα, νερό, καύσιμα, ανταλλακτικά κλπ.

 

 

Τα σκονισμένα κάτοπτρα στη Σελήνη εμποδίζουν την δοκιμή της θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Η σεληνιακή σκόνη που καλύπτει ένα δίκτυο κατόπτρων στη Σελήνη, που βρίσκονται εκεί είτε γιατί τα έβαλαν αστροναύτες των αποστολών Απόλλων 11, 14 και 15 είτε από δύο ρωσικές αποστολές Lunokhod Landers, δυστυχώς εμποδίζει τους ελέγχους που γίνονται από επιστήμονες της θεωρίας της γενικής της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Μάλιστα πολλές από τις καλύτερες δοκιμές της σχετικότητας προέρχονται από πειράματα που έγιναν με τη Σελήνη.

Αρκετές φορές το μήνα, ομάδες αστρονόμων από τρία παρατηρητήρια στέλνουν στο φεγγάρι παλμούς φωτός από ένα ισχυρό λέιζερ και περιμένουν τις ανακλώμενες ακτίνες από αυτό το δίκτυο των εκεί κατόπτρων. Από τον χρόνο του ταξιδιού μετ’ ‘επιστροφής των παλμών του λέιζερ, μπορούν να εντοπίσουν την απόσταση μας από το φεγγάρι με μια ακρίβεια της τάξης του χιλιοστού – μια μέτρηση τόσο ακριβής ώστε να μπορεί να μας αποκαλύψει προβλήματα με την γενική σχετικότητα.

Οι επιστήμονες τελικά κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η υποβάθμιση των επιδόσεων των ανακλαστήρων στη Σελήνη οφείλεται γιατί καλύπτονται από σεληνιακή σκόνη.

Ο Tom Murphy, από το Πανεπιστήμιο στο Σαν Ντιέγκο και ο οποίος ηγείται μιας από αυτές τις ομάδες των αστρονόμων, θεωρεί ότι τα κάτοπτρα έχουν επικαλυφθεί με την σκόνη του φεγγαριού.

"Τα σεληνιακά κάτοπτρα δυστυχώς δεν είναι και σε τόσο καλή κατάσταση. Το εξασθενημένο φως είναι ένα πρόβλημα για τα σεληνιακά πειράματα", λέει.

Από τα 100 εκατομμύρια δισεκατομμύριο (1017) φωτόνια, που στέλνει με την δέσμη του λέιζερ η ομάδα του Murphy στο φεγγάρι, μόνο μια χούφτα από αυτά επιστρέφουν πίσω στη Γη. Τα περισσότερα από αυτά απορροφάται από τη γήινη ατμόσφαιρα στο δρόμο προς και από το φεγγάρι ή χάνονται στα κάτοπτρα εντελώς.

Ο Murphy πριν από δύο χρόνια υποψιάστηκε ότι το πρόβλημα ήταν η σκόνη στα κάτοπτρα, που το φως μειώθηκε ακόμη περισσότερο. Δεν ήξερε γιατί τα φωτόνια που ανίχνευε ήταν πολύ λιγότερα από ό,τι ανέμενε, ακόμη και όταν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες ήταν τέλειες.

Η ομάδα του είδε, επίσης, μια ακόμα πτώση της φωτεινότητας κατά ένα συντελεστή 10, όταν είχαμε πανσέληνο. Μάλιστα χρησιμοποιούσαν αυτό το γεγονός σαν αστείο: η κατάρα της πανσέληνου.

Η ένδειξη για την επίλυση του μυστηρίου της Πανσελήνου προέκυψε από τις παρατηρήσεις που ελήφθησαν κατά τις ολικές σεληνιακές εκλείψεις. Διαπίστωσαν λοιπόν ότι μέσα στα 15 λεπτά που συμβαίνει μια έκλειψη, η αποτελεσματικότητα των ανακλαστήρων επανήλθε στα φυσιολογικά επίπεδα, και όταν η έκλειψη έληξε η αποτελεσματικότητα αμέσως επανήλθε στα παλιά.

Αυτό όμως το γεγονός έδωσε στον Murphy κάποιες ενδείξεις. Υποψιάζεται δηλαδή ότι η σκόνη στο φεγγάρι είτε σκέπασε σαν στρώμα την επιφάνεια των κατόπτρων ή έχει γδάρει το υλικό τεφλόν που τα καλύπτει. Και τα δύο σενάρια που θα αυξήσουν την ποσότητα της θερμότητας που απορροφούν τα κάτοπτρα, έτσι κατά τη διάρκεια μιας πανσέληνου το φως του ήλιου πέφτει πάνω στα κάτοπτρα τα θερμαίνει και τους αλλάζει τις οπτικές τους ιδιότητες.

Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι ακόμα και μια διαφορά θερμοκρασίας 4 βαθμών στον ανακλαστήρα είναι αρκετή για να μειώσει την αποτελεσματικότητά του κατά ένα συντελεστή δέκα.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι τα κάτοπτρα να μην αντανακλούν το φως τόσο αποτελεσματικά. Παρόλο που η Σελήνη δεν έχει ατμόσφαιρα, σκεπάζεται από σκόνη που οφείλεται από τους μικρομετεωρίτες, που κτυπούν την επιφάνεια της συνεχώς από το διάστημα.

Ο Murphy πήγε πίσω στα αρχεία των μετρήσεων που έγιναν από το 1970 και διαπίστωσε ότι το πρόβλημα εμφανίστηκε για πρώτη φορά μεταξύ 1979 και 1984, και από τότε χειροτερεύει συνεχώς. Αρχικά, τα ρωσικά κάτοπτρα Lunakhod είχαν επιδόσεις 25% καλύτερες από ό,τι είχε το καλύτερο των ανακλαστήρων του Απόλλωνα. Σήμερα είναι δέκα φορές χειρότερο, και μάλιστα το Lunakhod 1 δεν αντικατοπτρίζει καθόλου.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα ευρήματα είναι σημαντικά για τις μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη. "Τα στοιχεία για τη σημαντική επιδείνωση των επιδόσεων των σεληνιακών ανακλαστήρων με την πάροδο του χρόνου, κάνει σημαντικό το γεγονός να εξεταστεί η μακροπρόθεσμη χρησιμότητα των επόμενων συσκευών που θα προταθούν για τη σεληνιακή επιφάνεια," λένε.

 

 

Τελευταίες εικόνες του Φόβου από το Mars Express.

Εικόνες κατά το πέρασμα του διαστημοπλοίου Mars Express πάνω από τον Φόβο, τον δορυφόρο του Άρη, στις 7 Μαρτίου του 2010 ήδη δόθηκαν προς δημοσίευση. Οι εικόνες δείχνουν το βραχώδες φεγγάρι του Άρη με μια εξαιρετική λεπτομέρεια, με μια ανάλυση μόλις 4,4 μέτρα ανά pixel. Δείχνουν δε τις προτεινόμενων τοποθεσίες προσεδάφισης της επικείμενης αποστολής Phobos-Grunt.

Το διαστημικό σκάφος Mars Express της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) στρέφεται γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη σε μια εξαιρετικά ελλειπτική, πολική τροχιά που τον φέρνει κοντά στον Φόβο κάθε πέντε μήνες. Είναι το μόνο διαστημόπλοιο σήμερα που στρέφεται γύρω από τον Άρη, και η τροχιά του οποίου φθάνει αρκετά μακριά από τον πλανήτη ώστε να να μας προσφέρει μια άμεση εμπειρία του Φόβου.

Όπως και το δικό μας φεγγάρι, έτσι και ο Φόβος δείχνει πάντα την ίδια πλευρά προς τον πλανήτη του, γι ‘αυτό και πρέπει το διαστημόπλοιο να πετάξει έξω από την τροχιά του ώστε να καθίσταται δυνατή η παρακολούθηση της αντίθετης, αθέατης από τον Άρη, πλευράς του. Έτσι το Mars Express στις 7, 10 και 13 Μαρτίου 2010 βρέθηκε σε εκείνη την πλευρά συλλέγοντας, επίσης, στοιχεία με όλα τα μέσα που διαθέτει.

Ο Φόβος είναι ένα πολύ ανώμαλο αντικείμενο περίπου 27 Km επι 22 Km επι 19 km. Η καταγωγή του είναι υπό συζήτηση.

Φαίνεται να έχει πολλά κοινά επιφανειακά χαρακτηριστικά με την κατηγορία των αστεροειδών τύπου «ανθρακούχων C-τύπου», γεγονός που υποδηλώνει ότι ενδέχεται να έχει καταληφθεί από αυτόν τον πληθυσμό των αστεροειδών.

Ωστόσο, είναι δύσκολο να εξηγηθεί είτε ο μηχανισμός της σύλληψης ή η μεταγενέστερη εξέλιξη της τροχιάς του στο επίπεδο του ισημερινού του Άρη. Μια εναλλακτική υπόθεση είναι ότι σχηματίστηκε γύρω από τον Άρη, και ως εκ τούτου είναι κατάλοιπο από την περίοδο του πλανητικού σχηματισμού.

Το 2011 η Ρωσία θα στείλει μια αποστολή που ονομάζεται Phobos-Grunt (που σημαίνει το έδαφος του Φόβου), με σκοπό να προσγειωθεί στο φεγγάρι του Άρη, συλλέγοντας ένα δείγμα εδάφους το οποίο και θα επιστραφεί πίσω στη Γη για ανάλυση.

Για λειτουργικούς και για λόγους ασφάλειας της προσγείωσης, οι προτεινόμενοι τόποι επελέγησαν στην μακρινή αθέατη πλευρά του Φόβου. Αυτή η περιοχή είχε φωτογραφηθεί κατά τη διάρκεια της πτήσης του Mars Express τον Ιούλιο-Αύγουστο του 2008 πάνω από τον Φόβο. Ωστόσο, οι νέες εικόνες δείχνουν πολύ καλύτερα τις περιοχές προσγείωσης, γιατί ήταν καλύτερος ο φωτισμό τους από τον Ήλιο, γεγονός εξαιρετικά πολύτιμο για του σχεδιαστές της αποστολής.

Η συνεργασία αυτή της ESA με την Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος πραγματοποιείται με βάση μια συμφωνία στο πλαίσιο των πρότζεκτ «Phobos-Grunt» και «ExoMars».

Στην φωτογραφια οι πιθανές τοποθεσίες της προσεδάφισης της αποστολής Phobos-Grunt.

[Δροσος Γεωργιος]

Περα απο την διαστημικη προσπαθεια στο Ηλιακο μας συστημα,η επιστημονικη ερευνα στο τομεα της Αστροφυσικης και της Κοσμολογιας με τα νεα επιστημονικα οργανα δινει καταπληκτικες ειδησεις!!!

 

Μυστηριώδης ‘σκοτεινή ροή’ από σμήνη γαλαξιών προς την άκρη του σύμπαντος.

Αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι ολόκληρα σμήνη γαλαξιών κινούνται με την μορφή νηοπομπής (κονβόι) προς ένα συγκεκριμένο σημείο στην «άκρη» του σύμπαντος. Αυτή η μυστηριώδης μη αναμενόμενη κίνηση φαίνεται να είναι ξεχωριστή από τη γενικότερη συνεχή διαστολή του σύμπαντος, που έχει αποδοθεί στην – επίσης μυστηριώδη- «σκοτεινή ενέργεια». Οι ερευνητές πιστεύουν ότι κάποια άγνωστη δύναμη πίσω από το ορατό σύμπαν ευθύνεται για αυτό το κοσμικό «κονβόι». Η ανακάλυψη αυτής της μαζικής κίνησης των σμηνών έχει ονομαστεί σκοτεινή ροή.

Οι κοσμολόγοι ήδη έχουν παρατηρήσει δύο σκοτεινά φαινόμενα: την «σκοτεινή ύλη» η οποία επιδρά στην ταχύτατη περιστροφή των γαλαξιών και την «σκοτεινή ενέργεια» που θεωρείται ότι επιταχύνει τη διαστολή του σύμπαντος. Τώρα, στην «σκοτεινή οικογένεια», έρχεται να προστεθεί, όπως φαίνεται, και η «σκοτεινή ροή». Η ερευνητική ομάδα αφού συνδύασε τα δεδομένα του διαστημοπλοίου WMAP με παρατηρήσεις ακτίνων-Χ βρήκε πως τα σμήνη των γαλαξιών κινούνταν σαν ένα ρεύμα έως και 1000 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, προς ένα συγκεκριμένο μέρος του σύμπαντος.

Η νέα μελέτη, υπό τον Alexander Kashlinsky(φωτογραφια) του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard των ΗΠΑ, αναφέρει ότι μετά από ανάλυση των μικρών διακυμάνσεων στην κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων (CMB), που αποτελεί το «απομεινάρι» του Big Bang, φαίνεται ότι η θερμοκρασία είναι η ίδια όπου και να κοιτάξει κανείς στον ουρανό (2,7 βαθμοί πάνω από το απόλυτο μηδέν). Πάντως η αποστολή WMAP της NASA έδειξε ότι υπάρχουν μικρής κλίμακας διαφοροποιήσεις σε αυτή την ενιαία θερμοκρασία, της τάξης περίπου του ενός δεκάτου του χιλιοστού του βαθμού Κελσίου.

 

Ανεξάρτητη κίνηση

Οι νέες έρευνες υπό τον Kashlinsky έδειξαν ότι αυτές οι μικρές διακυμάνσεις της θερμοκρασίας μετακινούνται προς την κατεύθυνση πολλών γαλαξιακών σμηνών, πράγμα που αποτελεί ένδειξη ότι και αυτοί οι γαλαξίες κινούνται σε σχέση με το υπόλοιπο σύμπαν, μια κίνηση που είναι ανεξάρτητη από τη γενικότερη διαστολή του σύμπαντος.

“Το συμπέρασμα αυτό είναι σημαντικό, γιατί, καθώς δεν μπορεί να ερμηνευτεί με βάση τη γνωστή κατανομή της ύλης στο ορατό σύμπαν. Σημαίνει λοιπόν ότι «κάτι» πιο έξω από το ορατό σύμπαν έλκει τους γαλαξίες ομαδικά προς το μέρος του”, εξηγεί ο Kashlinsky. Επειδή το φαινόμενο ξεφεύγει από τα μέχρι τώρα γνωστά στην κοσμολογία, οι ερευνητές δυσκολεύτηκαν να το πιστέψουν γι αυτό και έκαναν πολλές φορές τους υπολογισμούς τους, όμως κάθε φορά επιβεβαίωναν ότι το φαινόμενο είναι υπαρκτό και απαιτεί κάποια εξήγηση.

Για πρώτη φορά το φαινόμενο της «σκοτεινής ροής» εντοπίστηκε το 2008 (με τη βοήθεια της τρίχρονης έρευνας της αποστολής WMPAP) και τώρα η νέα έρευνα, που κράτησε πέντε χρόνια, έρχεται να το επιβεβαιώσει. Οι ερευνητές υπολόγισαν το μέγεθος της ‘νηοπομπής’ των γαλαξιών στα 800 Mpc ή μεγαπαρσέκ, (ένα παρσέκ αντιστοιχεί σε απόσταση περίπου 3, 262 έτη φωτός), ενώ η προηγούμενη μελέτη είχε κάνει μικρότερη εκτίμηση στα 300 Mpc.

Μια πιθανή εξήγηση για τη σκοτεινή ροή μπορεί να βρεθεί στις πρώτες – πρώτες στιγμές του σύμπαντος (10–36 δευτερόλεπτα μετά το Big Bang), όταν τότε σύμφωνα με τη θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού, το σύμπαν πέρασε από μια φάση ταχύτατου πληθωρισμού. Όμως εκείνη την περίοδο το σύμπαν ήταν σαν ένας αφρός με φυσαλίδες και μία από αυτές τις φυσαλίδες «φούσκωσε» απότομα για να γίνει το σημερινό σύμπαν. Οι γειτονικές αρχέγονες «φυσαλίδες» μπορεί να ευθύνονται για την μυστηριώδη έλξη που ασκούν στους γαλαξίες σήμερα. Σύμφωνα με τον Kashlinsky, «αυτό που πιστεύουμε ότι συμβαίνει, είναι ότι καταγράφουμε την επίδραση των τμημάτων του χωροχρόνου που βρίσκονταν εκεί, πριν τον πληθωρισμό του σύμπαντος».

Στηνφωτογραφια οι χρωματιστές κουκίδες είναι σμήνη γαλαξιών σε διάφορες αποστάσεις (από 0.8 δισ. έτη φωτός οι μπλε έως 3.6 δισ. έτη φωτός οι κόκκινες). Οι χρωματιστές ελλείψεις δείχνουν την κατεύθυνση της μαζικής κίνησης για τα σμήνη των γαλαξιών με τα αντίστοιχα χρώματα.

 

 

Το ηλιακό μας σύστημα θα κτυπηθεί από ένα πορτοκαλί νάνο αστέρι, αλλά σε 1,5 εκατομμύρια χρόνια.

Εάν υποτεθεί ότι θα έχουμε βρει έναν τρόπο να περιορίσουμε τις καταστροφές που κάνουμε σήμερα στον πλανήτη μας, τα παιδιά μας που θα ζουν 1,5 εκατομμύρια χρόνια στο μέλλον θα μπορούσαν να έχουν ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα. Σύμφωνα με αστρονόμους, υπάρχει μια πιθανότητα 86% ένα κοντινό αστέρι πορτοκαλί νάνος να συγκρουστεί με το ηλιακό μας σύστημα αιώνες από τώρα, επηρεάζοντας πιθανώς και τον ήλιο, ή ακόμη και τον πλανήτη μας. Περιττό να πούμε, ότι αν ένα άλλο αστέρι εισέλθει στο προσεκτικά ισορροπημένο ηλιακό μας σύστημα, θα γνωρίσουμε κι άλλους πλανήτες, νάνους πλανήτες καθώς και αστεροειδείς ζώνες. Φυσικά, με καταστροφικές συνέπειες για όλους μας, αναφέρει το περιοδικό Technology Review.

Εμπειρογνώμονες του διαστήματος ξέρουν εδώ και πολύ καιρό ότι το η γειτονιά του ηλιακού συστήματος είναι γεμάτη με αστέρια, αλλά μέχρι στιγμής έλλειπε η απαραίτητη τεχνολογία για να διαπιστώσουμε αν αυτά μας πλησιάζουν ή απομακρύνονται από μας. Από τη στιγμή που έγινε διαθέσιμη, οι αστρονόμοι άρχισαν να χρησιμοποιούν τους πιο κοντινούς μας γείτονες, και έτσι ήταν σε θέση να βεβαιωθούν ότι ο πορτοκαλί νάνος Gliese 710 είναι μπροστά στον δρόμο μας, και ότι είναι πολύ πιθανό να διασταυρωθεί με το ηλιακό μας σύστημα.

Τις πρώτες μετρήσεις για το επίπεδο της απειλής τις είχαμε από το διαστημικό παρατηρητήριο Ίππαρχος της ESA το 1997. Την εποχή εκείνη, ο χάρτης της αστρικής ταχύτητας που μας έδωσε το διαστημόπλοιο ήταν καταπληκτικός.

Πρόσφατα όμως νέα δεδομένα και μετρήσεις προστέθηκαν σε εκείνο το μοντέλο. Είναι πλέον προφανές ότι υπάρχουν περίπου 156 αστέρια με τα οποία ο ήλιος μας είτε είχε συναντήσει στο παρελθόν, ή θα βρεθεί κοντά στο μέλλον. Οι ερευνητές κατέληξαν, επίσης, στο συμπέρασμα ότι ο κίτρινος νάνος μας (δηλαδή ο Ήλιος μας) περνά πολύ κοντά σε άλλα αστέρια περίπου ένα ανά 2 εκατομμύρια χρόνια.

Στις νέες προσομοιώσεις, οι οποίες διαθέτουν αρκετά πρόσθετα δεδομένα, βρέθηκαν 9 περισσότερα αστέρια, ορισμένα από τα οποία δεν έχουν ακόμη συναντηθεί με τον Ήλιο. Δυστυχώς, το άστρο Gliese 710 είναι ένα από αυτά. Η ανακάλυψη έγινε από Ρώσους ειδικούς στο Αστρονομικό Παρατηρητήριο Pulkovo, με επικεφαλής τον Vadim Bobylev.

Αυτή η ομάδα ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει ότι το αστέρι θα περάσει μέσα από το Νέφος του Oort, μια τεράστια έκταση από πολύ ψυχρά συντρίμμια η οποία περιβάλλει το ηλιακό μας σύστημα, και που πιστεύεται ότι είναι η κύρια πηγή των κομητών.

Ενώ πολλοί θα μπορούσαν να πουν ότι το Νέφος του Oort είναι πολύ μακριά από το εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι το συμβάν θα μπορούσε να εξαπολύσει μια βροχή από κομήτες, σε αντίθεση με την ηρεμία που επικρατεί σήμερα στους εσωτερικούς πλανήτες μετά από τον τελευταίο μεγάλο βομβαρδισμό, ο οποίος γέμισε σε κάθε φεγγάρι και πλανήτες αρκετούς κρατήρες που σημάδεψε το πρόσωπο τους μέχρι σήμερα.

Το άστρο Gliese 710 βρίσκεται προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Οφιούχου.Σχεδιο.

 

 

Εντοπίστηκε ο πρώτος εξωπλανήτης που μοιάζει με τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.

Μια διεθνής ομάδα 60 αστρονόμων, κυρίως Ευρωπαίων, επιβεβαίωσε ότι για πρώτη φορά ανακάλυψε έναν εξωπλανήτη που έχει σχετικά φυσιολογική θερμοκρασία και γενικότερα μοιάζει με τους άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Σύμφωνα με τους αστρονόμους που τον βρήκαν, «πρόκειται να γίνει η στήλη της Ροζέτας για την αναζήτηση εξωπλανητών», καθώς είναι δυνατό να μελετηθεί εξονυχιστικά.

Η ανακάλυψη του πλανήτη Corot-9b, που πήρε το όνομά του από το γαλλικό δορυφορικό τηλεσκόπιο CoRoT που τον εντόπισε, αναφέρθηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2008, αλλά από τότε έγιναν εκτενείς επίγειες παρατηρήσεις από το Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο (ESO) στην Χιλή, το τηλεσκόπιο του οποίου επέτρεψε στους αστρονόμους να μετρήσουν την μάζα του Corot-9b, που είναι περίπου το 80% του Δία, και να επιβεβαιώσουν ότι είναι όντως ένας «νορμάλ» εξωπλανήτης.

Τα νέα στοιχεία, που δημοσιεύονται στο περιοδικό “Nature”, δείχνουν ότι ο Corot-9b έχει τροχιά παρόμοια με αυτή του Ερμή και, όπως οι αέριοι γίγαντες του δικού μας ηλιακού συστήματος, ο Δίας και ο Κρόνος, αποτελείται κυρίως από υδρογόνο και ήλιο, ενώ είναι πιθανό ότι περιέχει νερό και βράχια.

Ο εξωπλανήτης διέρχεται μπροστά από το μητρικό άστρο του κάθε 95 γήινες μέρες. Αυτή η διέλευση κρατά οκτώ ώρες και επιτρέπει στους αστρονόμους να συλλέξουν πολύτιμα στοιχεία, κάτι που αναμένεται να οδηγήσει στην κατανόηση της ατμόσφαιράς του. Το σημαντικότερο είναι ότι ο Corot-9b, αντίθετα με τους άλλους εξωπλανήτες, διαθέτει σχετικά ήπιο κλίμα, με θερμοκρασία στην επιφάνειά του που κυμαίνεται από 160 βαθμούς μέχρι μείον 20 βαθμούς Κελσίου (ανάλογα με τη νέφωσή του).

Περισσότεροι από 400 εξωπλανήτες έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα.

 

 

Η ζωή πέρα από το δικό μας σύμπαν. Με φυσικούς νόμους διαφορετικούς από το δικό μας.

Η ύπαρξη ζωής κάπου αλλού στο σύμπαν μας αποτελεί ένα μεγάλο ερωτηματικό για πολλούς ερευνητές. Όμως, μερικοί πιο τολμηροί, ήδη θέτουν ένα πιο ριζοσπαστικό ερώτημα: μπορεί να υπάρχει ζωή, σε ένα άλλο σύμπαν διαφορετικό από αυτό όπου ζούμε; Οι πρώτες εκτιμήσεις είναι ότι αυτό είναι δυνατό, αν και δεν μπορεί να δοθεί μια κατηγορηματική απάντηση.

Εξάλλου, δεν είναι βέβαιο αν υπάρχουν άλλα σύμπαντα...

Πάντως πολλοί κοσμολόγοι πιστεύουν πια ότι υπάρχει μια πληθώρα συμπάντων, το καθένα με τους δικούς του φυσικούς νόμους. Πρόσφατα φυσικοί του πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ έδειξαν ότι, θεωρητικά τουλάχιστον, μπορεί να υπάρχουν εναλλακτικά σύμπαντα ιδιαίτερα φιλικά προς τη ζωή, ακόμα κι αν οι φυσικοί νόμοι τους είναι πολύ διαφορετικοί από τους δικούς μας.

Τις σχετικές εκτιμήσεις των ερευνητών του ΜΙΤ, υπό τον καθηγητή Robert Jaffe, παρουσίασε ως κύριο θέμα το περιοδικό "Scientific American". Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι διαφορετικά σύμπαντα μπορεί να έχουν στοιχεία παρόμοια με τον άνθρακα, το υδρογόνο και το οξυγόνο, συνεπώς μπορούν να αναπτύξουν ζωή αρκετά οικεία με αυτή στον πλανήτη μας.

Ακόμα κι αν οι μάζες των στοιχειωδών σωματιδίων είναι δραματικά διαφορετικές, οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι η ζωή μπορεί «να βρει το δρόμο της» σε ένα εναλλακτικό σύμπαν.

Η σύγχρονη κοσμολογία υποστηρίζει ότι το σύμπαν μας μπορεί να μην είναι παρά ένα μόνο ανάμεσα σε πολλά-πολλά άλλα (θεωρία του «πολύ-σύμπαντος»). Ο φυσικός του ΜΙΤ Άλαν Γκουθ πιστεύει ότι «νέα σύμπαντα τσέπης» δημιουργούνται συνεχώς, αλλά παραμένουν αόρατα από το δικό μας σύμπαν. Κατά την άποψή του, «η φύση κάνει πολλές δοκιμές. Το σύμπαν είναι ένα πείραμα που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, κάθε φορά με ελαφρά διαφορετικούς ή με τελείως διαφορετικούς φυσικούς νόμους».

Μερικά από αυτά τα σύμπαντα μπορεί να «καταρρέουν» λίγο μετά τη δημιουργία τους, ενώ σε άλλα οι δυνάμεις ανάμεσα στα σωματίδιά τους μπορεί να είναι τόσο αδύναμες, που δεν καθίσταται εφικτό καν να δημιουργηθούν άτομα και μόρια ύλης.

Σε άλλες όμως περιπτώσεις, οι συνθήκες θα είναι πιο ευνοϊκές και έτσι θα μπορούν να δημιουργηθούν εναλλακτικά σύμπαντα, όπου η ύλη πάλι θα δημιουργεί γαλαξίες και πλανήτες. Τελικά, είναι επίσης δυνατό, σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις, να εξελιχτεί νοήμων ζωή σε αυτά τα άλλα σύμπαντα.

Αν και καθόλου δεν αποκλείεται σε τέτοια σύμπαντα να έχουν αναπτυχθεί τελείως «εξωτικές» και αδιανόητες για μας μορφές ζωής, ο Jaffe και οι συνεργάτες του δεν αποκλείουν επίσης ότι σε εναλλακτικά σύμπαντα (με διαφορετικές μάζες στα υποατομικά σωματίδια των κουάρκς) μπορεί να αναπτυχθεί ζωή βασισμένη στην «χημεία του άνθρακα και του υδρογόνου», όπως αυτή στη Γη.

Μια άλλη ομάδα αμερικανών ερευνητών, από το Εθνικό Εργαστήριο Λόρνες Λίβερμορ, μελέτησε θεωρητικά αν μπορούν να υπάρξουν εναλλακτικά σύμπαντα φιλικά προς τη ζωή, στα οποία θα μπορούσε να λείπει μια από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις του δικού μας σύμπαντος, η ασθενής πυρηνική δύναμη, που επιτρέπει τις αντιδράσεις, οι οποίες μετατρέπουν τα νετρόνια σε πρωτόνια και αντιστρόφως.

Το συμπέρασμά τους είναι ότι οι αλλαγές στις τρεις εναπομένουσες θεμελιώδεις δυνάμεις μπορούν να αντισταθμίσουν την έλλειψη της ασθενούς πυρηνικής δύναμης, συνεπώς μπορούν να υπάρξουν τέτοια σύμπαντα, που θα επιτρέπουν σε σταθερά σωματίδια να σχηματίζονται.

Οι δύο μελέτες (του ΜΙΤ και του Λόρενς Λίβερμορ) διαφέρουν από άλλες ανάλογες προσπάθειες, επειδή υποθέτουν ότι δεν αλλάζει μόνο μια μεταβλητή, αλλά πολλές ταυτόχρονα. Οι περισσότερες μέχρι τώρα θεωρητικές απόπειρες αφορούσαν την αλλαγή απλώς μιας μεταβλητής, από όπου έβγαζαν το συμπέρασμα συνήθως ότι προκύπτει ένα εναλλακτικό σύμπαν εχθρικό προς τη ζωή.

Σε τελευταία ανάλυση, είναι αδύνατο – προς το παρόν τουλάχιστον - να είναι κανείς σίγουρος αν υπάρχουν άλλα σύμπαντα και αν αυτά φιλοξενούν ζωή. Αυτό όμως αποκλείεται να εμποδίσει τους οραματιστές φυσικούς από το να εξερευνούν τις άπειρες δυνατότητες.

[Δροσος Γεωργιος]

Μερικες νεες ομορφες και σημαντικες ειδησεις.

Οι όμορφοι αλλά βίαιοι δακτύλιοι του Κρόνου.Νέο φως από το «Κασίνι»

Η διαστημική αποστολή «Cassini» έριξε νέο φως στους θεαματικούς και μυστηριώδεις δακτύλιους του Κρόνου και κυρίως έφερε στο φως τα αλλεπάλληλα βίαια περιστατικά που λαμβάνουν χώρα συνεχώς σε αυτούς. Η φαινομενική γαλήνη στους δακτύλιους υποκρύπτει μια αδιάκοπη καταστροφή, σύμφωνα με τα τελευταία πορίσματα των επιστημόνων, που παρουσιάστηκαν στο περιοδικό “Science”.

Οι δακτύλιοι, οι οποίοι αποτελούνται κυρίως από παγωμένα θραύσματα σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο, βομβαρδίζονται συνεχώς από γιγάντιους βράχους και μετεωρίτες, που συνεχώς σπάνε τα υλικά των δακτυλίων σε ολοένα μικρότερα θραύσματα. Παράλληλα, πανίσχυρες παλιρροϊκές δυνάμεις επιδρούν πάνω στα υλικά των δακτυλίων, εμποδίζοντας τα θραύσματα να συνενωθούν και να σχηματίσουν μεγαλύτερα σώματα, όπως δορυφόρους.

Από τότε που ο Γαλιλαίος πρώτος παρατήρησε τους δακτύλιους (τους οποίους είχε περάσει για «δίδυμα» φεγγάρια), αυτοί έχουν γοητεύσει την φαντασία των ανθρώπων.

Οι επιστήμονες που ανέλυσαν τον πλούτο των στοιχείων της ευρωπαιο-αμερικανικής αποστολής «Κασίνι» (που φέρει το όνομα ενός διάσημου ιταλού αστρονόμου), η οποία μελέτησε επί έξι χρόνια τους δακτύλιους, είναι πια σε θέση να γνωρίζουν ότι οι δακτύλιοι δεν αποτελούν ένα ήρεμο και στατικό σύνολο διαστημικών «σκουπιδιών», αλλά βρίσκονται σε μια άκρως δυναμική αλληλεπίδραση, με συνεχείς συγκρούσεις.

Ειδικά, ο εξωτερικός δακτύλιος (με την ονομασία F) βομβαρδίζεται συνεχώς με αντικείμενα σαν μπάλες κανονιού, τα οποία εμφανίζονται να έρχονται από το πουθενά και να εξαφανίζονται το ίδιο απότομα. Η ταχύτατη μεταβολή της σύνθεσης και του σχήματος αυτού του δακτυλίου αποτελεί τον κανόνα, σύμφωνα με τους ερευνητές.

«Είναι εντυπωσιακό να βλέπουμε τους δακτύλιους να αλλάζουν μπροστά στα μάτια μας, καθώς τους παρακολουθούμε», δήλωσε ο Τζεφ Κούτσι, του Κέντρου Ερευνών Ames της NASA, ο οποίος ήταν επικεφαλής της ανάλυσης των δεδομένων του «Κασίνι».

Από τη Γη, με τηλεσκόπιο, φαίνονται μόνο λίγοι μεγάλοι δακτύλιοι, υπάρχουν όμως πολλοί περισσότεροι. Το 93% των δακτυλίων αποτελείται από νερό σε μορφή πάγου, γι’ αυτό άλλωστε αντανακλούν τόσο εύκολα το ηλιακό φως. Οι δακτύλιοι, παρά την υδάτινη σύνθεσή τους, έχουν μια κοκκινωπή απόχρωση, που προκαλείται από κάποια ουσία, που ακόμα δεν έχει εξακριβωθεί.

Εκτός από τους δακτύλιους, ο Κρόνος, που αποτελεί έναν «αέριο γίγαντα» αποτελούμενο κυρίως από υδρογόνο και ήλιο, έχει 62 δορυφόρους, εκ των οποίων 53 φέρουν επίσημη ονομασία. Ο μεγαλύτερος και πιο ενδιαφέρων είναι ο Τιτάν που μοιάζει με τη Γη, έχει υγρούς υδρογονάνθρακες και μελετάται από το μικρό σκάφος Huygens που έστειλε το «Κασίνι».

Το διαστημικό σκάφος «Κασίνι»χρειάστηκε επτά χρόνια για να φτάσει στο σύστημα του Κρόνου (ξεκίνησε από τη Γη το 1997 και έφτασε το 2004). Η NASA πρόσφατα ανακοίνωσε ότι η αποστολή του θα παραταθεί για άλλα επτά χρόνια και αναμένεται να ολοκληρωθεί με την πρόσκρουση του σκάφους πάνω στον Κρόνο.

Μεταξύ άλλων το «Κασίνι» έχει διπαιστώσει ότι κάθε λίγα χρόνια πάνω στον πλανήτη λαμβάνουν χώρα πολύ ισχυρές ηλεκτρικές καταιγίδες. Ακόμα μεγαλύτερες θύελλες στην περιοχή του ισημερινού κυκλώνουν τον Κρόνο κάθε 15 – 20 χρόνια.

 

 

Το γήινο μαγνητικό πεδίο είναι ηλικίας 3,45 δισ. ετών.

Το γήινο μαγνητικό πεδίο, το οποίο μας προστατεύει από τα φορτισμένα σωματίδια του ηλιακού ανέμου, ξεπήδησε από τον πυρήνα της Γης πολύ νωρίτερα στην ιστορία του πλανήτη μας από ό,τι θεωρούσαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες. Σύμφωνα με νέα στοιχεία που ανακαλύφθηκαν, το γεω-μαγνητικό πεδίο υπήρχε ήδη πριν από 3,45 δισ. χρόνια, αν και ήταν ασθενέστερο από το σημερινό.

Η νέα μελέτη έγινε από διεθνή ερευνητική ομάδα με επικεφαλής ερευνητές του αμερικανικού πανεπιστημίου του Ρότσεστερ, υπό τον γεωφυσικό Τζον Ταρντούνο, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Science”, σύμφωνα με τα “Scientific American”, “New Scientist” και “Physics World”.

Οι ερευνητές βάσισαν τα συμπεράσματά τους στην ανακάλυψη ιχνών του αρχαίου μαγνητικού πεδίου σε ηφαιστειακά πετρώματα (πυριτικούς κρυστάλλους) της Νότιας Αφρικής, που χρονολογούνται πριν από περίπου 3,45 δισ. χρόνια, δηλαδή όταν εκτιμάται ότι εμφανίστηκαν οι πρώτες πολύ απλές μορφές ζωής στον πλανήτη μας και περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά το σχηματισμό της Γης. Μέχρι σήμερα, τα αρχαιότερα ίχνη μαγνητικού πεδίου στη Γη είχαν βρεθεί το 2007, επίσης σε ηφαιστειακά πετρώματα στη Ν.Αφρική, ηλικίας 3,2 δισ. ετών, συνεπώς η νέα ανακάλυψη μεταθέτει κατά περίπου 250 εκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν την ύπαρξη μαγνητικού πεδίου στον πλανήτη μας.

Τα ηφαιστειακά πετρώματα λειτουργούν ως καταγραφείς του μαγνητικού παρελθόντος της Γης, επειδή, όταν στερεοποιήθηκε το αρχαίο μάγμα από το οποίο προήλθαν, τα μαγνητικά μικροσκοπικά σωματίδια που είχαν παγιδευτεί στο εσωτερικό τους, ευθυγραμμίστηκαν με το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη, αποκαλύπτοντας σήμερα την ισχύ και την μορφή του, με τη βοήθεια ειδικών συσκευών (μαγνητόμετρων).

Το γήινο μαγνητικό πεδίο δημιουργείται από την κίνηση του λιωμένου σιδήρου βαθιά μέσα στον εξωτερικό πυρήνα του πλανήτη μας, που αποτελεί ένα είδος γεω-γεννήτριας. Σήμερα, το πεδίο εκτείνεται στην μαγνητόσφαιρα, που φτάνει σε απόσταση έως 60.000 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης (περίπου 10,7 φορές μεγαλύτερη από την ακτίνα του πλανήτη μας) στην πλευρά που βλέπει προς τον ήλιο και αρκετά πιο μακριά στην απέναντι πλευρά. Η μαγνητόσφαιρα τελειώνει στην λεγόμενη «μαγνητόπαυση», το σύνορο όπου το μαγνητικό πεδίο της Γης συναντά τον ηλιακό άνεμο.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αμερικανών ερευνητών, όχι μόνο το γήινο μαγνητικό πεδίο ήταν πολύ ασθενέστερο (περίπου 50-70% σε σχέση με το σημερινό) πριν από 3,5 δισ. χρόνια, αλλά επίσης, την ίδια εποχή, ο ηλιακός άνεμος κατέκλυζε τον πλανήτη μας με ισχύ περίπου 100 φορές ισχυρότερη από ό,τι τώρα. Από το συνδυασμό αυτών των δύο παραγόντων, εκτιμάται ότι την εποχή εκείνη η μαγνητόπαυση βρισκόταν στην μισή απόσταση από τη Γη σε σχέση με σήμερα (γύρω στις 30.000 χλμ).

Οι συνθήκες αυτές εκτιμάται ότι είχαν εξατμίσει τεράστιες ποσότητες νερού από τη γήινη επιφάνεια πριν προλάβει ο «κύκλος του νερού» να σταθεροποιηθεί στη Γη. Με βάση αυτό το σκεπτικό, οι ερευνητές υποθέτουν ότι η αρχαία Γη περιείχε πολύ περισσότερο νερό από ό,τι νόμιζαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες, αλλά και σε σχέση με σήμερα, ήταν δηλαδή ένας πολύ πιο υγρός πλανήτης.

Σε μια άλλη επιστημονική έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γεωφυσικής “Geophysical Research Letters”, γάλλοι ερευνητές του πανεπιστημίου «Ντενίς Ντιντερό» του Παρισιού, υπό τον Γκοτιέ Ιλό, κάνοντας προσομοιώσεις σε υπολογιστές, εκτίμησαν ότι οι πόλοι του γήινου μαγνητικού πεδίου μπορούν να αντιστραφούν σχετικά απότομα. Όπως αναφέρουν, οι επιστήμονες δεν θα είχαν πολλά χρονικά περιθώρια να προβλέψουν την – δυνητικά καταστροφική - αυτή αναστροφή και, κατά πάσα πιθανότητα, όχι περισσότερο μια έως δύο δεκαετίες πριν το γεγονός αυτό συμβεί.

Το γήινο μαγνητικό πεδίο κατά καιρούς αντιστρέφει την πολικότητά του. Σύμφωνα με μερικές εκτιμήσεις, αυτή η αντιστροφή κρατά λίγο (ένα ή δύο χρόνια), όμως άλλοι επιστήμονες εκτιμούν ότι η όλη διαδικασία μπορεί να κρατήσει δεκαετίες ή και περισσότερο, με συνέπεια η Γη και οι κάτοικοί της να παραμείνουν εκτεθειμένοι στην ηλιακή ακτινοβολία – με ό,τι αυτό σημαίνει για τις υποδομές αλλά και τη ζωή στον πλανήτη μας.

Η νέα γαλλική έρευνα δείχνει ότι η πρόβλεψη της συμπεριφοράς του μαγνητικού πεδίου είναι δύσκολη όπως η πρόβλεψη του καιρού, πράγμα ανησυχητικό, ιδίως σε περίπτωση που ισχύει το αρνητικό σενάριο περί χρονοβόρας και όχι άμεσης αλλαγής της πολικότητας του πεδίου. Η τελευταία αντιστροφή των μαγνητικών πόλων έγινε πριν από περίπου 800.000 χρόνια. Τις τελευταίες δεκαετίες, το μαγνητικό πεδίο έχει εξασθενήσει σημαντικά, πυροδοτώντας φόβους ότι σε λίγες χιλιάδες χρόνια επίκειται νέα ανατροπή της πολικότητάς του.

 

 

Ο εξερευνητής της Αφροδίτης.

Η Ιαπωνική Υπηρεσία Διαστήματος ανακοίνωσε ότι στις 18 Μαΐου θα εκτοξεύσει το «Αkatsuki», ένα διαστημικό σκάφος (καλλιτεχνική απεικόνισή του επάνω) που θα εξερευνήσει την Αφροδίτη με τρόπο που καμία άλλη ερευνητική αποστολή δεν έχει καταφέρει ως σήμερα. Το «Αkatsuki»στα ιαπωνικά σημαίνει «Χαραυγή»διαθέτει προηγμένα συστήματα παρατήρησης και μελέτης και θα αναλύσει λεπτομερώς τις περιβαλλοντικές συνθήκες της Αφροδίτης.

Η επιστημονική κοινότητα πιστεύει ότι το σκάφος θα δώσει απαντήσεις σε πολλά μυστήρια σχετικά με τον πλανήτη στον οποίο, όπως εκτιμούν, επικρατούσαν κάποτε συνθήκες ανάλογες με εκείνες της Γης. Αλλωστε η Αφροδίτη έχει παρόμοιο μέγεθος, πυρήνα και φλοιό με της Γης- γι΄ αυτό πολλές φορές καταγράφεται ως «δίδυμος» πλανήτης μας. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, η Αφροδίτη είχε θάλασσες, ποτάμια και άλλα φυσικά χαρακτηριστικά παρόμοια με τα γήινα, αλλά για άγνωστους ακόμη λόγους επικράτησε το φαινόμενο του θερμοκηπίου και μάλιστα στην πιο ακραία μορφή του. Το «Αkatsuki» θα φωτογραφίσει για πρώτη φορά φυσικά φαινόμενα τα οποία λαμβάνουν χώρα στην Αφροδίτη, όπως καταιγίδες και κεραυνοί.

Στη φωτογραφια αντιγραφο του δορυφορου.

 

 

Επιτυχημένο πείραμα κβαντικής φυσικής.

Για πρώτη φορά επιστήμονες κατάφεραν να προκαλέσουν ένα κβαντικό φαινόμενο σε αντικείμενο που να είναι ορατό στο γυμνό μάτι. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας κατόρθωσαν να φέρουν ένα μικροσκοπικό μεταλλικό έλασμα σε υπέρθεση, δηλαδή να βρίσκεται ταυτόχρονα σε δύο αντίθετες μεταξύ τους καταστάσεις. Συγκεκριμένα, το έλασμα ήταν ταυτόχρονα σε κατάσταση κίνησης (ταλάντωσης) αλλά και ακινησίας, φαινόμενο που δεν μπορούσε κάποιος να δει παρατηρώντας το έλασμα, αλλά το «συνέλαβαν» τα επιστημονικά όργανα.

Το επίτευγμα θεωρείται σημαντικό, αφού όσο μεγαλύτερο είναι ένα αντικείμενο τόσο περισσότερο εξουδετερώνονται οι κβαντικές ιδιότητες. «Συζητούμε για τις περίεργες ιδιότητες της κβαντικής φυσικής και των αντικειμένων που βρίσκονται ταυτόχρονα σε δύο καταστάσεις, αλλά στην πραγματικότητα όλα έχουν να κάνουν με τη συμπεριφορά ατόμων και μορίων με τα οποία συνήθως δεν αλληλεπιδρούμε» σημείωσε ο Ααρον Ο΄Κόνελ, επικεφαλής της ομάδας. Η ανακάλυψη θεωρείται εξαιρετικά σημαντική γιατί βάζει ένα ακόμη λιθαράκι στην τιτάνια προσπάθεια της επιστημονικής κοινότητας να ενοποιήσει την κβαντική με τη θεμελιώδη φυσική δημιουργώντας την περίφημη θεωρία των πάντων, όπου ο κόσμος της θεωρίας της σχετικότητας θα συναντήσει εκείνον του μικρόκοσμου ώστε τελικά να ενωθούν όλες οι μεγάλες αλλά και μικρές δυνάμεις του κόσμου μας.

Στη φωτογραφια το εικονιζόμενο μεταλλικό έλασμα ήταν αυτό που απέκτησε κβαντικές ιδιότητες.

[Δροσος Γεωργιος]

Πειράματα της ΝASA για βιοντίζελ στο Διάστημα.

Από τη μια μεριά, είναι γνωστό πως τα καύσιμα φυτικής προέλευσης –δηλαδή η βιοαιθανόλη και το βιοντίζελ– μπορούν να υποκαταστήσουν τη βενζίνη και το πετρέλαιο κίνησης, επιβαρύνοντας μάλιστα την ατμόσφαιρα με μικρότερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Από την άλλη, όμως, οι επιστήμονες έχουν συνειδητοποιήσει πως οι καλλιέργειες ενεργειακών ποικιλιών για την παραγωγή καυσίμων μπορούν τελικά να αποδειχθούν επιζήμιες τόσο για το περιβάλλον όσο και για τον άνθρωπο, επιταχύνοντας την αποψίλωση των δασών αλλά και στερώντας από τη γεωργία εκτάσεις οι οποίες κανονικά χρησιμοποιούνται για την παραγωγή τροφίμων. Κι όμως, η NASA φιλοδοξεί να βρει λύση σε αυτό το αδιέξοδο, ποντάροντας στο φυτό Jatropha και στο… Διάστημα.

Πιο συγκεκριμένα, όπως υποθέτουν οι επιστήμονες της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας, η έκθεση κυττάρων του φυτού στις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας που επικρατούν έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα θα δώσει τη δυνατότητα για τη δημιουργία μιας νέας εμπορικής ποικιλίας, η οποία θα αναπτύσσεται πιο γρήγορα και θα παράγει ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες βιοκαυσίμου. Και για να ελέγξουν αυτή την υπόθεση, μετέφεραν μέσω του διαστημικού λεωφορείου Endeavour οκτώ δείγματα από κυτταρικές καλλιέργειες του Jatropha στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, οι οποίες θα αναπτυχθούν σε συνθήκες μικροβαρύτητας μέχρι τον Απρίλιο, πριν επιστρέψουν στη Γη με το διαστημόπλοιο Discovery. Τότε, τα δείγματα αυτά θα αντιπαραβληθούν με αντίστοιχες καλλιέργειες που αναπτύσσονται στα εργαστήρια της υπηρεσίας, ώστε να διαπιστωθεί αν το διαστημικό περιβάλλον τελικά επηρέασε τη δομή και την ταχύτητα ανάπτυξης των κυττάρων, επιδρώντας στον τρόπο έκφρασης των γονιδίων τους.

 

«Πράσινος χρυσός»

Αλλωστε, εδώ και χρόνια το Jatropha έχει πάρει από τους επιστήμονες το παρατσούκλι «πράσινος χρυσός», αφού από τους καρπούς του προέρχεται ένα φυτικό έλαιο υψηλής ποιότητας, το οποίο όχι μόνο δεν είναι βρώσιμο –αφού είναι τοξικό– αλλά και θεωρείται ιδανικό υποκατάστατο του ντίζελ. Επίσης, το εν λόγω φυτό ευδοκιμεί αποκλειστικά σε άνυδρα κλίματα, κάτι που σημαίνει πως δεν θα μπορεί να καλλιεργηθεί σε περιοχές όπου υπάρχουν τροπικά δάση, θέτοντάς τα έτσι σε κίνδυνο. Το σημαντικότερο όμως είναι πως το Jatropha αναπτύσσεται σε άγονες περιοχές ή σε εδάφη όπου η ποιότητα του χώματος είναι υποβαθμισμένη, με συνέπεια να μην απειλεί να εκτοπίσει τις καλλιέργειες που προορίζονται για την παραγωγή τροφίμων.

Ωστόσο, επειδή δεν έχει καλλιεργηθεί ποτέ ξανά σε μαζική κλίμακα, οι ειδικοί δεν γνωρίζουν τις ασθένειες ή τα παράσιτα στα οποία είναι ευάλωτο, ενώ ακόμη δεν μπορούν να εκτιμήσουν την ποσότητα βιοντίζελ που θα μπορούσε να παραχθεί από μια συγκεκριμένη έκταση. Γι’ αυτό και ελπίζουν πως τα πειράματα στον διαστημικό σταθμό θα οδηγήσουν σε μία ποικιλία η οποία συν τοις άλλοις θα έχει επίσης προβλέψιμα χαρακτηριστικά.

 

 

Μελέτη των πάγων της Γης από ψηλά.

Ο δορυφόρος Cryosat-2 της Ευρωπαϊκής Διαστημικής υπηρεσίας (ESA) πρόκειται να εκτοξευτεί στις 8 Απριλίου για να μελετήσει από ψηλά, για πρώτη φορά τόσο εξονυχιστικά, τους πάγους του πλανήτη μας.

Ο δορυφόρος επρόκειτο να «πετάξει» τον Φεβρουάριο, αλλά καθηλώθηκε στο έδαφος λόγω τεχνικών προβλημάτων.

Ο Cryosat-2, σύμφωνα με το BBC, θα μεταφερθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη από τον τροποποιημένο ρωσο-ουκρανικό πύραυλο «Ντνεπρ», ο οποίος θα απογειωθεί από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Ο δορυφόρος θα κάνει λεπτομερείς μετρήσεις του σχήματος και του πάχους των πάγων τόσο του Βορρά (Αρκτική) όσο και του Νότου (Ανταρκτική).

Τα δεδομένα που θα στείλει στη Γη, αναμένεται να βοηθήσουν σημαντικά τους επιστήμονες να αξιολογήσουν πώς μεταβάλλονται οι πάγοι των πόλων, μια μεταβολή που επηρεάζει καθοριστικά τα ωκεάνια ρεύματα, τη στάθμη των θαλασσών και την παγκόσμιο κλίμα.

Η αποστολή του ευρωπαϊκού δορυφόρου θεωρείται πολύ σημαντική για την αξιολόγηση της κλιματικής αλλαγής. Τα ραντάρ και τα άλλα όργανα του δορυφόρου θα δημιουργήσουν λεπτομερείς χάρτες των πάγων, που καλύπτουν τόσο την ξηρά όσο και στην θάλασσα στις περιοχές των δύο πόλων.

Στοιχεία που έχουν συλλεχθεί από άλλους δορυφόρους, όπως οι αποστολές του αμερικανικού Icesat και των ευρωπαϊκών ERS/Envisat, έχουν ήδη δείξει ότι ένα μέρος από τους πάγους, κυρίως των αρκτικών περιοχών, συρρικνώνεται με ταχύ ρυθμό.

Η αποστολή του Cryosat εντάσσεται στο πλαίσιο του ευρύτερου ευρωπαϊκού προγράμματος “Earth Explorer” (Εξερευνητής της Γης) της ESA, το οποίο περιλαμβάνει επτά επιστημονικούς δορυφόρους, που θα μελετήσουν τομείς κρίσιμους για το περιβάλλον.

Ο πρώτος δορυφόρος αυτού του φιλόδοξου προγράμματος, ο GOCE, που θα χαρτογραφήσει τις διακυμάνσεις της βαρύτητας στον πλανήτη μας, εκτοξεύτηκε τον Μάρτιο του 2009.

Ο δεύτερος, ο SMOS, που μετρά την υγρασία του εδάφους και την αλμυρότητα των ωκεανών, εκτοξεύτηκε πέρυσι το Νοέμβριο.

To 2005, είχε προηγηθεί η ατυχήσασα αποστολή του Cryosat-1, ο οποίος καταστράφηκε λίγο μετά την εκτόξευσή του λόγω τεχνικού προβλήματος του πυραύλου-φορέα του δορυφόρου.

 

 

Νέο διεθνές μαθηματικό βραβείο στο Ρώσο «ερημίτη» Πέρελμαν.Άγνωστο παραμένει το εάν θα εμφανιστεί να παραλάβει το βραβείο ύψους $1 εκατ.

Είναι ήδη ένας μύθος χάρη στην διάνοιά του, αλλά και την αντικοινωνικότητά του. Ο λόγος για το Ρώσο αυτό-απομονωμένο μαθηματικό Γριγκόρι (Γκρίσα) Πέρελμαν, από την Αγία Πετρούπολη, στον οποίο, όπως μόλις ανακοίνωσε επισήμως το Ινστιτούτο Μαθηματικών Clay, απονέμεται βραβείο ύψους ενός εκατομμυρίου δολαρίων για την επίλυση ενός από τα δυσκολότερα προβλήματα στην ιστορία των μαθηματικών, της λεγόμενης «εικασίας του Πουανκαρέ», που εδώ και πάνω από έναν αιώνα έχει ταλανίσει γενιές μαθηματικών.

Όμως παραμένει ακόμα άγνωστο κατά πόσο ο απόμακρος ρώσος επιστήμων θα εμφανιστεί για να παραλάβει το βραβείο του. Η «εικασία», την οποία πρότεινε ο γάλλος μαθηματικός Ανρί Πουανκαρέ το 1904, ασχολείται με τις ιδιότητες των σφαιρών στις τρεις διαστάσεις.

Ο Πέρελμαν δημοσίευσε μια απόδειξη του προβλήματος το 2002, αλλά στη συνέχεια εμφανίστηκε να χάνει το ενδιαφέρον του για τα μαθηματικά, διέκοψε τις σχέσεις του με τη διεθνή μαθηματική κοινότητα και ουσιαστικά εξαφανίστηκε από προσώπου γης, αποτραβηγμένος κάπου στη Ρωσία, καλλιεργώντας έτσι (όχι σκοπίμως) έναν μύθο γύρω από το όνομά του.

Το 2006, αρνήθηκε να παραλάβει το επιφανές μαθηματικό βραβείο Fields για το έργο του, το οποίο συχνά θεωρείται ανάλογο ενός Νόμπελ μαθηματικών. Παραμένει άγνωστο αν θα αρνηθεί και το νέο διεθνές βραβείο, που συνοδεύεται από ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό.

Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Μαθηματικών Clay Τζέημς Κάρλσον δήλωσε ότι θα περιμένει. «Ίσως χρειαστεί κάποιο χρόνο για να πάρει την απόφασή του», είπε για τον Πέρελμαν.

Το 2000, με την έναρξη της νέας χιλιετίας, το Ινστιτούτο Clay επέλεξε επτά «μαθηματικά προβλήματα της χιλιετίας» και απηύθυνε πρόσκληση-πρόκληση στους μαθηματικούς όλου του κόσμου να τα επιλύσουν. Η «εικασία του Πουανκαρέ» είναι το μόνο από αυτά τα επτά προβλήματα-προκλήσεις που έχουν επιλυθεί μέχρι σήμερα.

Στην Ελλάδα, έχει μεταφραστεί η μυθιστορηματική βιογραφία «Ο Ρώσος μαθηματικός Γκρίσα Πέλερμαν» από την Μάσα Γκέσεν (εκδόσεις Τραυλός-Νοέμβριος 2009).

[Δροσος Γεωργιος]

Κατι ομορφο και ξεχωριστο για ολους τους φιλους αστρονομους που παιρνουν κυριολεκτικα τα βουνα για να δουν και να φωτογραφισουν

 

Αστρονομική ανακάλυψη από το... γραφειο???

Ερασιτέχνης αστρονόμος έκανε μια “μεγάλη αστρονομική ανακάλυψη” ενώ βρισκόταν στο γραφείο εργασίας του στη Μεγάλη Βρετανία και είχε πρόσβαση σε τηλεσκόπιο της Χαβάης μέσω διαδικτύου.

Ο Νικ Χόουζ απαθανάτισε τη στιγμή που ο παγωμένος πυρήνας ενός κομήτη διαλυόταν, ενώ ο ίδιος καθόταν στο γραφείο του στο Wiltshire και κοίταζε μέσα από ένα τηλεκατευθυνόμενο τηλεσκόπιο του Προγράμματος Faulkes Telescope, του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ.

Ο καθηγητής Πολ Ροσέ δήλωσε ότι το πανεπιστήμιο ήταν ευχαριστημένο με την εξέλιξη του προγράμματος. "Αυτό που αποδείχθηκε είναι τι μπορεί να επιτευχθεί όταν ερασιτέχνες αστρονόμοι έχουν τη δυνατότητα να πάρουν στα χέρια τους ένα τέτοιο ισχυρό τηλεσκόπιο”, επεσήμανε ο ίδιος.

Το πρόγραμμα της Σχολής Φυσικής και Αστρονομίας, που δημιουργήθηκε για να βοηθήσει στη διδασκαλία των φοιτητών στις επιστήμες και τα μαθηματικά, προσφέρει πρόσβαση μέσα από το διαδίκτυο σε δύο τηλεχειριζόμενα τηλεσκόπια, που βρίσκονται στο Μάουϊ της Χαβάης και στην Αυστραλία.

Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο του Μάουϊ, αξίας 5 εκατ. λιρών, ο Χόουζ τράβηξε έξι φωτογραφίες στις οποίες φαίνεται ένα τεράστιο κομμάτι πάγου να διασπάται από τη γιγαντιαία «βρώμικη χιονοστιβάδα» που αποτελεί τον πυρήνα ενός κομήτη.

Ο Πολ Ροσέ δήλωσε ότι το κομμάτι που διασπάστηκε έχει το μέγεθος «βουνού» και θα γίνει πιθανώς «ένας μικρότερος κομήτης, καθώς σταδιακά διαχωρίζεται από το μητρικό του".

[Adams]

Σε ευχαριστούμε για την πολύτιμη πληροφόρηση! Ο κομήτης έρχεται προς τον ήλιο? Aν έμαθες κάτι νεότερο?

[Tsaprazi]

Αν όντως ισχύει ότι πλησιάζει τον Ήλιο, σύντομα θα έχουμε νέα βροχή διαττόντων!

[Δροσος Γεωργιος]

Φιλε Adams δεν ξερω περισσοτερα αλλα πιστευω οτι φιλοι αστρονομοι στο Astrovox θα μπορουν να γραψουν για το θεμα του κομητη και της διασπασης του!!!

 

Ας δουμε ομως δυο νεα θεματακια φιλοι μου,Κοσμοναυτες του Συμπαντος.

Τη δική της Διαστημική Υπηρεσία αποκτά η Βρετανία.

Η Βρετανία ιδρύει τη δική της Διαστημική Υπηρεσία προκειμένου να εκμεταλλευτεί μια αγορά που φαίνεται να αψηφά την κρίση και συνεχίζει τρέχει με εκρηκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ανακοίνωσε η κυβέρνηση της χώρας.

Μέχρι σήμερα η Βρετανία δεν είχε ξεχωριστό φορέα για τις διαστημικές επιχειρήσεις, είναι όμως εταίρος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Περίπου 68.000 Βρετανοί εργάζονται σήμερα στον κλάδο των διαστημικών και δορυφορικών επιχειρήσεων, ο οποίος αποφέρει έσοδα 6,7 δισ. ευρώ το χρόνο.

«Η διαστημική βιομηχανία της Βρετανίας έχει αψηφήσει την ύφεση» δήλωσε την Τρίτη ο Πολ Ντράισον, υπουργός Επιστήμης και Καινοτομίας. «Μπορεί να αυξηθεί στις 40 δισ. λίρες το χρόνο και να δημιουργήσει 100.000 θέσεις εργασίας τα επόμενα 20 χρόνια» συνέχισε.

Από το 1999, ο κλάδος παρουσιάζει ανάπτυξη γύρω στο 9% το χρόνο.

Όπως αναφέρει το Reuters, η Διαστημική Υπηρεσία του Ηνωμένου Βασιλείου (UKSA) θα επιβλέπει την ανάπτυξη δορυφόρων, συστημάτων ρομποτικής και άλλων τεχνολογιών, ενώ αργότερα θα μπορούσε να συμμετάσχει σε διεθνείς αποστολές για την εξερεύνηση του Αρη και άλλων προορισμών.

Η υπηρεσία θα εγκαινιαστεί την 1η Απριλίου και θα αναλάβει τον έλεγχο ενός κλάδου για τον οποίο ήταν συναρμόδιες μέχρι σήμερα έξι κυβερνητικές υπηρεσίες, δύο ερευνητικά συμβούλια, μια επιτροπή τεχνολογίας, καθώς και η μετεωρολογική υπηρεσία.

Η UKSA, με λογότυπο μια βρετανική σημαία που παίρνει το σχήμα βέλους, θα έχει έδρα της το Σουίντον, δυτικά του Λονδίνου, εκεί που βρίσκονται σήμερα τα κεντρικά γραφεία του βρετανικού Εθνικού Διαστημικού Κέντρου.

Θα κατασκευάσει ακόμα ένα Κέντρο Διαστημικής Καινοτομίας, με έδρα τις εγκαταστάσεις του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος στο Χάργουελ της κεντρικής Βρετανίας.

 

 

Πρώτη δοκιμαστική πτήση για το τουριστικό διαστημόπλοιο της Virgin Galactic.

Το εξαθέσιο σκάφος με το οποίο ο όμιλoς Virgin θα προσφέρει στο μέλλον υποτροχιακές πτήσεις αναψυχής ολοκλήρωσε με επιτυχία την πρώτη δοκιμαστική πτήση του πάνω από την έρημο Μοχάβε της Καλιφόρνια. Παρέμεινε πάντως συνδεδεμένο με το μητρικό του αεροπλάνο και δεν αποδεσμεύτηκε για να πυροδοτήσει τον πυραυλοκινητήρα.

Το "SpaceShipTwo", "πέταξε", συνοδευόμενο από ένα μεγαλύτερο αεροσκάφος, συνολικά για τρεις ώρες σε ύψος 45.000 ποδιών, δηλαδή 13,7 χλμ. από το έδαφος της Γης. Το "SpaceShipTwo" υποτίθεται ότι θα πρέπει να αποχωριστεί από το υποβοηθητικό του αεροσκάφος στα 60.000 πόδια, στα 18,3 χλμ. από το έδαφος, πριν εγκαταλείψει τη γήινη ατμόσφαιρα.

Το πρώτο διαστημικό σκάφος της σειράς SpaceShipTwo ονομάστηκε VSS Enterprise, μια σαφής αναφορά στο διαστημόπλοιο που πρωταγωνιστεί στη σειρά Enterprise.

«Η Virgin Galactic ανακοινώνει ότι το εμπορικό, επανδρωμένο διαστημικό σκάφος της, VSS Enterprise, ολοκλήρωσε με επιτυχία σήμερα το πρωί την πρώτη δοκιμαστική πτήση του» ανακοίνωσε το απόγευμα της Δευτέρας η εταιρεία.

Οι δοκιμές θα συνεχιστούν σε όλη τη διάρκεια του 2011 με την προοπτική οι εμπορικές πτήσεις να ξεκινήσουν το 2012.

Το Enterprise θα απογειώνεται συνδεδεμένο κάτω από τα φτερά του μητρικού αεροπλάνου White Nigkht Two. Θα απελευθερώνεται σε ύψος 16 χλμ, οπότε θα πυροδοτεί τον πυραυλοκινητήρα του και θα ανεβαίνει σχεδόν κατακόρυφα μέχρι το επίσημο όριο του Διαστήματος, σε ύψος 100 χλμ.

Οι επιβάτες θα μπορούν εκεί να απολαμβάνουν την εμπειρία της μηδενικής βαρύτητας για περίπου 3 λεπτά.

Το SpaceShipTwo βασίστηκε σε ένα πρωτότυπο με την ονομασία SpaceShip One, το οποίο κέρδισε το βραβείο των 10 εκατ. δολαρίων στο διαγωνισμό για το πρώτο ιδιωτικό διαστημόπλοιο το 2004. Και τα δύο μοντέλα σχεδιάστηκαν από τον πρωτοπόρο αεροναυπηγό Μπερτ Ρατάν και την εταιρεία του Scaled Composites.

Το SpaceShip One εκτίθεται τώρα στο Μουσείο Αέρα και Διαστήματος του Smithsonian.Περίπου 350 υποψήφιοι πελάτες από όλο τον κόσμο έχουν ήδη καταθέσει προκαταβολές για κρατήσεις στις πτήσεις της Virgin Galactic. Το εισιτήριο εκτιμάται ότι θα κοστίζει γύρω στα 200.000 δολάρια.

[Δροσος Γεωργιος]

Εχω γραψει επανειλλημενα για την μεγαλη προσφορα των εθελοντων ερευνητων στην προοδο της επιστημονικης ερευνας.Η τελευταια ανακαλυψη το επιβεβαιωνει πανηγυρικα!!!

«Στρατός» εθελοντών επιστημόνων έβαλε στο χέρι τους πρώτους δύο κόκκους διαστρικής σκόνης!

Επιτέλους οι επιστήμονες ανακοίνωσαν, μετά από πολύχρονη προσπάθεια, ότι κατά πάσα πιθανότητα απομόνωσαν για πρώτη φορά δύο σωματίδια διαστρικής σκόνης, δηλαδή τα θεμελιώδη υλικά συστατικά από τα οποία αποτελούνται ο ήλιος, η Γη και όλο το ηλιακό μας σύστημα.

Η ανακάλυψη κατέστη εφικτή χάρη σε μια πραγματική oline «στρατιά» εθελοντών ερευνητών, οι οποίοι, μέσω του Ιντερνετ, συνέβαλαν καθοριστικά να αναλυθούν τα δείγματα ύλης που συνέλλεξε το διαστημικό σκάφος Stardust («Αστρόσκονη») της NASA, το οποίο είχε εκτοξευτεί το 1999, με στόχο ακριβώς να φέρει πίσω στη Γη δείγματα από την αρχέγονη ύλη του διαστήματος.

Η ανακοίνωση για το εύρημα έγινε από τον ερευνητή Άντριου Γουέστφαλ του Εργαστηρίου Διαστημικών Επιστημών του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας (Μπέρκλεϊ), σε συνέδριο που διοργάνωσε στο Τέξας η Σεληνιακή και Πλανητική Εταιρία.

Η ανακάλυψη αποτελεί το επιστέγασμα τεσσάρων ετών ερευνών από περισσότερους από 27.000 εθελοντές, από όλο τον κόσμο, οι οποίοι έψαξαν 71 εκατομμύρια φωτογραφίες σκόνης, που είχαν τραβηχτεί στο πλαίσιο της αποστολής του Stardust.

Τα δύο (πιθανότατα) σωματίδια διαστρικής σκόνης που έχουν βρεθεί μέχρι τώρα, σύμφωνα με το "Nature", σηματοδοτούν το ξεκίνημα μιας νέας ανάλυσης σχετικά με τη σύσταση των άστρων και των πλανητών, καθώς και της χημικής εξέλιξης του γαλαξία μας. «Η διαστρική σκόνη αποτελεί το θεμελιακό υλικό από το οποίο είμαστε φτιαγμένοι. Προσπαθούμε να καταλάβουμε την καταγωγή μας», δήλωσε ο Γουέστφαλ.

Η γνήσια αρχέγονη διαστρική σκόνη είναι πιο σπάνια από ό,τι περίμεναν οι επιστήμονες. Τα επιμέρους συστατικά στους κόκκους της δημιουργήθηκαν μέσα σε άστρα-ήλιους, αλλά συνενώθηκαν και συμπυκνώθηκαν σε κόκκους στο ανοιχτό διάστημα ανάμεσα στα άστρα, όπου κατέληξαν να βρεθούν, αφού προηγουμένως εκτοξεύτηκαν μετά από εκρήξεις σουπερνόβα.

Τα σωματίδια αυτά είναι πολύ δύσκολο να συλληφθούν ως δείγματα, καθώς είναι πολύ μικρά και πολύ γρήγορα (κινούνται με ταχύτητα έως 30 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο).

Σύμφωνα με τους ερευνητές υπό τον Γουέστφαλ, πρέπει να γίνουν και άλλα τεστ για να βεβαιωθούν απόλυτα ότι τα δύο σωματίδια που ξεχώρισαν ανάμεσα σε πολλά-άλλα, με τη βοήθεια των εθελοντών, είναι όντως αστρόσκονη και όχι σκόνη από ουρές κομητών ή από μικρομετεωρίτες. Οι πρώτες αναλύσεις από αυτά τα σωματίδια διαστρικής σκόνης δείχνουν ότι αποτελούνται από μια υαλώδη άμορφη ύλη, πλούσια σε αργίλιο.

Οι εθελοντές, που συντονίστηκαν από τον Γουέστφαλ, στο πλαίσιο της online πρωτοβουλίας Stardust@Home, και «ξεσκόνισαν» (φωτογραφικά!) άπειρους κόκκους σκόνης για να βρουν τους σωστούς, δηλαδή την πραγματική αστρόσκονη, απέδειξαν την χρησιμότητα της εθελοντικής επιστήμης. Ένας 46χρονος Καναδός, ο Μπρους Χάντσον, που βρήκε τον πρώτο κόκκο αστρόσκονης, απέκτησε το δικαίωμα να τον «βαφτίσει» και τον ονόμασε «Ωρίωνα».

Έχοντας πάθει εγκεφαλικό το 2003, αποφάσισε να ασχοληθεί με το project Stardust@Home για να περνάει παραγωγικά την ώρα του –και αποδείχτηκε τυχερός. Μετά από ένα περίπου χρόνο, όπου περνούσε μέχρι και 15 ώρες την μέρα (!) «σκανάροντας» φωτογραφίες διαστημικής σκόνης (πέντε δευτερόλεπτα για κάθε φωτογραφία), φαίνεται πως πέτυχε διάνα.

Η εθελοντική επιστημονική πρωτοβουλία Stardust@Home συνεχίζεται. Σύντομα θα ξεκινήσει η νέα φάση της, καθώς ο Γουέστφαλ θα βοηθήσει τους εθελοντές που συνεχίζουν το ψάξιμο, να εστιάσουν καλύτερα την έρευνά τους, δημοσιοποιώντας τις φωτογραφίες των δύο κόκκων (πιθανής) αστρόσκονης.

Για ενημερωση μερικες ακομη διευθυνσεις:

http://milkyway.cs.rpi.edu./

http://setiathome.berkeley.edu/.

http://lhcathome.cern.ch/lhcathome/

Για ακομα περισσοτερα στην σελιδα 22 της Διαστημικης Εξερευνησης στις 25/2/2010.

 

 

Μερικα ακομα μικρα νεα???

Γνωστό μόνο τo 10% των γαλαξιών.

Σχεδόν το 90% των γαλαξιών του διαστήματος μας είναι άγνωστοι καθώς τα εργαλεία που έχουν στα χέρια τους οι επιστήμονες δεν επιτρέπουν ακόμη την αναγνώριση τους, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Εάν οι επιστήμονες είχαν τη δυνατότητα να μελετήσουν περισσότερους γαλαξίες, θα ήταν σε θέση να αποκαλύψουν σήμερα το βαθύ μυστήριο που καλύπτει τη γέννεση του σύμπαντος. Σ' αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν οι έρευνες που διεξήγαγε το Πανεπιστήμιο της Γενεύης.

Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι ένα κομμάτι του σύμπαντος τους ήταν άγνωστο και ότι δεν είχαν πρόσβαση σε ορισμένες πληροφορίες, αλλά με τη νέα αυτή μελέτη επιτράπηκε, για πρώτη φορά, να υπολογισθούν οι "άγνωστοι" γαλαξίες και να διαπιστωθεί ότι ο αριθμός τους είναι τεράστιος.

Οι ερευνητές κατάφεραν να μελετήσουν ορισμένους πιο απομακρυσμένους γαλαξίες, λιγότερο φωτεινούς, που εκτιμάται ότι δημιουργήθηκαν με τη γέννεση του σύμπαντος, πριν από 13,7 δισ. χρόνια.

Ένας τόσο συμπαγής γαλαξίας, τόσο μακρινής εποχής, σαν αυτούς που αναγνώρισαν οι επιστήμονες θα μπορούσε να δημιουργήσει αστέρια σαν τον Ήλιο εκατό φορές γρηγορότερα, σύμφωνα με το δημοσίευμα του επιστημονικού περιοδικού Nature.

 

 

Μερικα ακομα για την Μαθηματική ιδιοφυΐα που αρνείται δεύτερο βραβείο.

Ο Ρώσος κορυφαίος μαθηματικός, Γκριγκόρι Πέρελμαν, που αρνήθηκε διεθνούς κύρους βραβείο πριν από τέσσερα χρόνια, δεν έχει ξεκαθαρίσει εάν επιθυμεί να παραλάβει μια νέα τιμητική διάκριση του αμερικανικού ινστιτούτου Clay, η οποία μάλιστα συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 1 εκατ. δολαρίων.

Το νέο βραβείο στον Πέρελμαν αφορά στην επίλυση ενός από τα πιο πολύπλοκα μαθηματικά προβλήματα σε παγκόσμια κλίμακα, τη θεωρία Poincare Conjecture.

Ο 43χρονος Πέρελμαν ζει απομονωμένος τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Σε επιστολή στο διαδίκτυο, το φιλανθρωπικό παιδικό ίδρυμα Warm Home, στην Αγία Πετρούπολη, ζήτησε από τον Πέρελμαν να δώσει τα χρήματα από το βραβείο του Μαθηματικού Ινστιτούτου Clay σε ρωσικές φιλανθρωπίες.

Το ίδρυμα επισημαίνει ότι ο μαθηματικός είχε ήδη περάσει το ηθικό μήνυμα που ήθελε, με το να απορρίψει το υψηλότερο βραβείο μαθηματικών, Fields Medal, το 2006.

Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Daily Mail, όταν ένας δημοσιογράφος τον επισκέφθηκε για να του ανακοινώσει η απονομή του βραβείου, ο μαθηματικός δεν άνοιξε πλήρως την πόρτα του.

Αντίθετα, αρκέστηκε να του απαντήσει: "Έχω ό,τι θέλω".

Ο καθηγητής Πέρελμαν είναι το πρώτο άτομο που απέρριψε το βραβείο Fields.

"Δεν με ενδιαφέρουν τα λεφτά ή η φήμη" είχε δηλώσει τότε. "Δεν θέλω να είμαι στη βιτρίνα σαν κάποιο ζώο στο ζωολογικό κήπο. Δεν είμαι ήρωας των μαθηματικών Δεν είμαι καν τόσο επιτυχημένος. Γι’ αυτό και δεν θέλω να με παρακολουθεί κανείς".

[Δροσος Γεωργιος]

Μερικα νεα στοιχεια για τους δορυφορους του Ηλιακου μας Συστηματος.

Το μοναδικό ηφαιστειογενές φεγγάρι: Η Ιώ.

Τα φεγγάρια μπορεί να υποκύπτουν στους πλανήτες τους όσον αφορά το μέγεθος, αλλά συχνά ο χαρακτήρας τους επισκιάζει τους ατάραχους γονείς τους. Τα γνωστά φεγγάρια, που είναι 20-πλάσια των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, εμφανίζουν μια αξιοσημείωτη ποικιλομορφία. Μεταξύ τους υπάρχει ο Τιτάνας, που μοιάζει σαν να είναι πλανήτης. Υπάρχει ένας πιθανός παράδεισος για τη ζωή, όπως η Ευρώπη με ένα παγωμένο υδάτινο φλοιό. Ενώ πολλά φεγγάρια, ακόμα και πολύ μικρά, είναι μυστηριώδη με παράξενα σχήματα και χρώματα, όπως κάποια φεγγάρια γύρω από τον Κρόνο που μοιάζουν με πιατάκια ή με ιπτάμενους δίσκους.

Το 2010 γιορτάζουμε τα 400 χρόνια της ανακάλυψης από τον Γαλιλαίο τεσσάρων μεγάλων δορυφόρων του Δία (δεξιά εικόνα), την Ιώ, τον Γανυμήδη, την Ευρώπη και την Καλλιστώ, αλλάζοντας πάρα πολλά στις τότε γνώσεις του ανθρώπου για το πλανητικό μας σύστημα. Ονομάστηκαν μάλιστα γαλιλαϊκοί δορυφόροι, ενώ αρχικά ο ίδιος τους είχε ονομάσει «Aστρα των Μεδίκων»

Παρακάτω θα δούμε μερικά ψυχρά και περίεργα φεγγάρια που τριγυρνούν γύρω από τους πλανήτες και τα οποία γνωρίσαμε αρκετά καλά στα 400 χρόνια που πέρασαν από τότε. Ξεκινάμε από την Ιώ

 

 

Ένας περίεργος κόσμος: η Ιώ.

Ένα βλογιοκομμένο φεγγάρι με θειώδη φρέατια, λουσμένο σε μια έντονη ακτινοβολία που αναταράσσεται συνεχώς από συνεχείς εκρήξεις ηφαιστείων. Αυτή είναι η Ιώ, μια πύρινη κόλαση του ηλιακού συστήματος.

Παρά το γεγονός ότι είναι αρκετά ψυχρή για να καλύπτεται με στρώματα παγωμένου διοξειδίου του θείου, αυτό το μεγάλο εσωτερικό φεγγάρι του Δία είναι το πιο γνωστό ηφαιστειογενές μέρος στον κόσμο, που βγάζει 100 φορές περισσότερη λάβα από όλα τα ηφαίστεια της Γης, κι αυτό από μια επιφάνεια με έκταση μόλις το 1/12 του μεγέθους της Γης. Η επιφάνεια της Ιούς είναι διάστικτη με λίμνες φυσαλίδων από λειωμένους βράχους, η μεγαλύτερη από τις οποίες, η Loki Patera, είναι διαμέτρου πάνω από 200 χιλιόμετρα.

Αλλού, το μάγμα ξαφνικά βγαίνει από ρωγμές στον βραχώδη φλοιό, δημιουργώντας γραμμές από τη λάβα που μπορεί να απλωθούν σε μήκος ακόμα και 50 χιλιομέτρων. Το διαστημικό όχημα της NASA New Horizons μέτρησε τη θερμότητα από μία από αυτές τις ρωγμές του πυρός το 2007, καθώς το διαστημικό σκάφος πέρασε από τον Δία καθ’ οδόν προς τον Πλούτωνα.

Ορισμένες από τις εκρήξεις στην Ιώ είναι αρκετά βίαιες ώστε να εκτοξεύσουν γιγάντιες ριπές αερίου και σκόνης ακόμα και σε ύψος 500 χιλιομέτρων στο διάστημα. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν η ροή της λάβας εξατμίζει τα επιφανειακά στρώματα του κατεψυγμένου διοξειδίου του θείου, ή όταν το διαλυμένο αέριο μετατρέπεται σε φυσαλίδες στο εσωτερικό του μάγματος που ανέρχεται και με μια έκρηξη σκορπίζει τα συντρίμμια με υψηλή ταχύτητα μακριά από την επιφάνεια του φεγγαριού.

Όλα αυτά τα ηφαιστειακά βίαια φαινόμενα οφείλονται στην έλξη μεταξύ του Δία και των δύο φεγγαριών του, της Ευρώπης και του Γανυμήδη πάνω στην Ιώ. Αυτά τα δύο φεγγάρια έχουν μια τροχιακή περίοδο ακριβώς 2 και 4 φορές αυτής της Ιούς, που έχει ως αποτέλεσμα τα τρία φεγγάρια να ευθυγραμμίζονται κάθε τόσο. Με την πάροδο του χρόνου, οι ήρεμες βαρυτικές έλξεις αυτής της περιοδικής συνόδου έχουν σαν αποτέλεσμα να ‘σκουντήξουν’ την Ιώ ώστε σταδιακά να τεθεί σε ελλειπτική τροχιά.

Καθώς η Ιώ κινείται σε αυτή την τροχιά, η επιρροή της βαρύτητας του Δία αποδυναμώνεται και ενισχύεται περιοδικά, κάμπτοντας τους βράχους του φεγγαριού. Αυτές οι πιέσεις και οι τάσεις θερμαίνουν το φεγγάρι από μέσα με μια διαδικασία που ονομάζεται παλιρροιακή θέρμανση. Αυτή η επίδραση είναι τόσο ισχυρή πάνω στην Ιώ που μπορεί να λιώσει τους βράχους, δημιουργώντας έτσι τα ηφαίστεια.

Μια τέτοια ακραία ηφαιστειακή δραστηριότητα μπορεί να είναι συνηθισμένη στο σύμπαν. Πρόσφατα ανακαλύφθηκε ο πλανήτης COROT-7b, για παράδειγμα, που η τροχιά του βρίσκεται πολύ κοντά στο μητρικό άστρο του και έτσι αισθάνεται μια πολύ ισχυρή βαρυτική έλξη. Εάν η τροχιά του είναι ελαφρώς ελλειπτική, θα υπάρχει αρκετή λόγω παλίρροιας θερμότητα ώστε να γεμίσει τον πλανήτη με ηφαίστεια. Έτσι και η Ιώ μπορεί να μας δώσει μια γεύση από τις συνθήκες που επικρατούν σε εκατομμύρια εξωπλανήτες – κολαστήρια.

Η ίδια η Ιώ φαίνεται να είναι παγωμένη, πιθανώς επειδή η τροχιά της έχει καταστεί λιγότερο ελλειπτική από αυτή που κάποτε ήταν. Σε δεκάδες ή και εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια από σήμερα, είναι πιθανό ο τροχιακός συντονισμός με την Ευρώπη και τον Γανυμήδη που ισχύει σήμερα, να αλλάξει και να μην υπάρχει πια συγχρονισμός, αφήνοντας την Ιώ να στρέφεται σε μια σχεδόν κυκλική τροχιά ξαι χωρίς σχεδόν παλιρροϊκή θέρμανση. Στη συνέχεια, η θέρμανση της Ιούς τελικά θα εξασθενίσει.

 

 

Λίγα στοιχεία για την Ιώ και τους δορυφόρους του Δία.

Είναι ο πλησιέστερος δορυφόρος του Δία σε απόσταση 421.700 Km, από την ομάδα των τεσσάρων φεγγαριών του Γαλιλαίου. Επίσης, είναι ο 2ος σε λαμπρότητα δορυφόρος του ενώ η περίοδος περιφοράς είναι μόνο 1 ημέρα 18 ώρες και 27 λεπτά.

Είναι ο πιο πολύχρωμος και βίαιος δορυφόρος του ηλιακού μας Συστήματος εξ αιτίας των 300 σχεδόν ενεργών ηφαιστειακών κέντρων που έχει. Μόνο η Γη, η Αφροδίτη και η Ιώ έχουν ενεργά ηφαίστεια σε όλο το ηλιακό μας σύστημα.

Οι λίμνες που σχηματίζονται από τη λάβα βρίσκονται σε 1650 βαθμούς Κελσίου, ενώ μακριά από αυτές τις δεξαμενές της λάβας, η θερμοκρασία βυθίζεται στους -160 C. Αυτή δε η διαφορά της θερμοκρασίας αποτελεί το μεγαλύτερο εύρος θερμοκρασίας που συναντάμε στο ηλιακό μας σύστημα, σύμφωνα με τους αστρονόμους.

Οι τέσσερις λεγόμενοι γαλιλαϊκοί δορυφόροι ανακαλύφθηκαν από τον Γαλιλαίο όταν παρατήρησε τον ουρανό με το τηλεσκόπιό του, τον Ιανουάριο του 1610. Έτσι αποδείχθηκε για πρώτη φορά ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του Σύμπαντος, όπως πιστευόταν έως τότε, αφού υπήρχαν τέσσερα, έστω και μικρά, ουράνια σώματα που περιφέρονταν γύρω από τον Δία. Αυτό οδήγησε στην εγκαθίδρυση και αποδοχή του ηλιοκεντρικού συστήματος που πρωτοδιατύπωσε ο Αρίσταρχος από τη Σάμο και επανέφερε ο Κοπέρνικος λίγο πριν τον Γαλιλαίο.

Οι δορυφόροι του Δία ανήκουν σε τρεις κατηγορίες, όλοι με περίπου κοινά επίπεδα τροχιάς γύρω από τον γιγάντιο αέριο πλανήτη:

Η πρώτη ομάδα είναι οι κοντινοί δορυφόροι, στους οποίους ανήκουν οι τέσσερις μεγάλοι γαλιλαϊκοί και πολλοί ακόμη μικρότεροι αλλά και βράχια μικρά και μεγάλα, έχουν τροχιές που συμπίπτουν με τον ισημερινό του Δία, αλλά και το επίπεδο τροχιάς του γύρω από τον Ήλιο.

Στη δεύτερη ομάδα ανήκουν η Μήτις, η Θήβη και η Αδράστεια, που βρίσκονται στα όρια του ασθενούς δακτυλίου του Δία, και δρουν με τη βαρύτητά τους σαν «τσοπανόσκυλα» που φυλάνε τα μικρά βράχια και τις πέτρες που αποτελούν τον δακτύλιο του Δία.

Τέλος, η τρίτη ομάδα περιλαμβάνει την Ανάγκη, την Κάρμη, την Πασιφάη και τη Σινώπη που έχουν ανάδρομη κίνηση γύρω από τον Δία (κινούνται ανάποδα απ’ ό,τι ο Ήλιος γύρω από τον εαυτό του, ή οι πλανήτες γύρω από τον Ήλιο, ή οι περισσότεροι πλανήτες γύρω από τον άξονά τους αλλά και οι δορυφόροι τους γύρω από τους πλανήτες και γύρω από τον άξονά τους).

[Δροσος Γεωργιος]

Δυο μικρες ομορφες ειδησεις!!!

 

Φεγγάρι «Πάκμαν»

Μοιάζει με πάκμαν αλλά δεν είναι. Τι είναι; Είναι ο Μίμας, μικρός δορυφόρος του Κρόνου, που, στη συγκεκριμένη όψη, θυμίζει πολύ τη δημοφιλή φιγούρα των βίντεο γκέιμς της δεκαετίας του 1980.

Το διαστημικό όχημα Cassini που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο, μέτρησε τις διάφορες θερμοκρασίες στην επιφάνεια του δορυφόρου και, με βάση τις τιμές τους, παρήγαγε έναν χάρτη που θυμίζει... πάκμαν.

Οι επιστήμονες δεν είναι βέβαιοι γιατί ο συγκεκριμένος δορυφόρος παρουσιάζει τέτοιες διαφοροποιήσεις στη θερμοκρασία του. Δεν αποκλείουν όμως το ενδεχόμενο αυτό να συνδέεται με την σύσταση των υλικών στην επιφάνεια του δορυφόρου. Οι ίδιοι εξηγούν ότι ορισμένα συστατικά μπορεί να συγκρατούν τη θερμότητα καλύτερα σε σύγκριση με άλλα.

 

 

Ο δυσδιάκριτος Ερμής γίνεται πιο ευδιάκριτος για λίγο.

Ο μικρός πλανήτης Ερμής, συνήθως κρυμμένος στην εκτυφλωτική λάμψη του Ήλιου, θα είναι ορατός με γυμνό μάτι τις επόμενες εβδομάδες γύρω στην ώρα της δύσης.

Οι υπολογισμοί των αστρονόμων δείχνουν ότι ο Ερμής, ο πλησιέστερος στον Ήλιο πλανήτης, θα βρίσκεται ασυνήθιστα κοντά στην Αφροδίτη όλο τον Απρίλιο, ιδιαίτερα μέχρι τις 10 του μήνα.

Δεδομένου ότι η Αφροδίτη είναι ένα από τα λαμπρότερα σώματα στον νυχτερινό ουρανό, μπορεί να χρησιμεύσει ως δείκτης και για τον εντοπισμό του Ερμή.

Ο μικρός πλανήτης, που φαίνεται ροζ από τη Γη, θα βρίσκεται κάτω και δεξιά από την Αφροδίτη στον δυτικό ουρανό, περίπου μισή ώρα μετά το ηλιοβασίλεμα (η Αφροδίτη ονομάζεται και Αποσπερίτης στις βραδινές τις εμφανίσεις, ενώ όταν εμφανίζεται το πρωί λέγεται Αυγερινός).

Όπως ανακοίνωσε ο Τζακ Χόρκιμερ, διευθυντής πλανηταρίου στο Μαϊάμι, η φαινόμενη απόσταση ανάμεσα στους δύο πλανήτες θα μειωθεί στο ελάχιστο κατά το διήμερο 3 και 4 Απριλίου.

Στην πραγματικότητα, όμως, η Αφροδίτη θα βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Ήλιου.

Ο βραχώδης Ερμής είναι ο μικρότερος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος με ακτίνα 2.400 χλμ. Η μία πλευρά του είναι μονίμως στραμμένη στον Ήλιο και φλέγεται στους 430 βαθμούς Κελσίου, ενώ η άλλη είναι βυθισμένη σε μόνιμο σκοτάδι και παραμένει κατεψυγμένη στους -180 βαθμούς.

Η χαρτογράφησή του ολοκληρώθηκε μόλις πέρυσι με την αποστολή Mercury Messenger της NASA.

 

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ASTROVOX

[Δροσος Γεωργιος]

Ειχαμε κατα το διαστημα των γιορτων δυο εκτοξευσεις για τον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο.

Με ρωσο-αμερικανικό πλήρωμα εκτοξεύθηκε το πρωί της Μ.Παρασκευής το ρωσικό διαστημόπλοιο Σογιούζ, με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Το επανδρώνουν οι Ρώσοι Αλεξάντερ Σκβορτσόφ και Μιχαήλ Κορνιγιένκο, καθώς και μία Αμερικανή, η Τρέισι Κάλντγουελ. Αναμένεται να παραμείνουν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για έξι μήνες.

Το Σογιούζ εκτοξεύθηκε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν στις 8:04 π.μ. ώρα Μόσχας (7:04 ώρα Ελλάδας), όπως είχε προγραμματιστεί, ανέφερε εκπρόσωπος της επιτροπής Ελέγχου Αποστολής.

Η συνδεση του Soyuz TMA-18 με τον ISS εγινε στις 4 Απριλη 2010 στις 9:26 ωρα Μοσχας.

 

 

Το αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο Discovery εκτοξέυτηκε την Δευτέρα, λίγο πριν από τις 09.30 το πρωΐ (ώρα Ελλάδας) από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ, για μία 13ήμερη αποστολή στο διάστημα με επταμελές πλήρωμα και με κατεύθυνση τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Είναι η δεύτερη για φέτος αποστολή του διαστημικού λεωφορείου στο Διάστημα, ενώ ακόμη τρεις είναι προγραμματισμένες να γίνουν έως την 31η Δεκεμβρίου.

Το Discovery μεταφέρει προμήθειες και εξοπλισμό στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.Τρία από τα μέλη του πληρώματος του διαστημικού λεωφορείου είναι γυναίκες.

Η βλάβη που εμφανίστηκε σε μια κεραία επικοινωνιών του Discovery τελικά δεν εμπόδισε την πρόσδεση του σκάφους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS).

Το διαστημικό λεωφορείο συνδέθηκε στο πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα στις 10.44 ώρα Ελλάδας, ενώ βρισκόταν 344 χιλιόμετρα πάνω από την Καραϊβική. Η αεροστεγής θυρίδα ανάμεσά τους άνοιξε δύο ώρες αργότερα και οι επτά αστροναύτες του Discovery συνάντησαν το εξαμελές, διεθνές πλήρωμα του ISS.

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της διαστημικής εξερεύνησης που τέσσερις γυναίκες βρίσκονται ταυτόχρονα σε τροχιά.

Τις επόμενες ώρες τα δύο πληρώματα θα μεταφέρουν στο σταθμό οκτώ τόνους επιστημονικού προμηθειών και εξοπλισμού, ο οποίος περιλαμβάνει νέες κουκέτες για τους ενοίκους του ISS και επτά ειδικές σχάρες γεμάτες επιστημονικά πειράματα.

 

 

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, κόστους άνω των 100 δισ. δολαρίων, ολοκληρώνεται φέτος έπειτα 12 χρόνια προσπαθειών.

Τα διαστημικά λεωφορεία θα αποσυρθούν οριστικά μετά το τέλος των εργασιών, οπότε η Ρωσία θα αναλάβει όλες τις μεταφορές πληρωμάτων από και προς τον σταθμό τουλάχιστον μέχρι το 2015. Την Τρίτη, η NASA ανακοίνωσε την υπογραφή συμφωνίας 335 εκατ. δολαρίων με τη Ρωσία για τη μεταφορά αμερικανικών πληρωμάτων στον ISS το 2013.

Η κυβέρνηση Ομπάμα και η διοίκηση της NASA δεν έχουν ανακοινώσει τις τελικές τους αποφάσεις για το σκάφος που θα διαδεχθεί τα διαστημικά λεωφορεία μετά το 2015.

[Δροσος Γεωργιος]

Μερικες νεες διαστημικες ειδησεις καθως και για ενα σημαντικο επιτευγμα φυσικης!!!

 

Σε τροχιά ο ευρωπαϊκός δορυφόρος που θα παρακολουθεί τους πόλους.

Ένας προηγμένος, ογκώδης δορυφόρος που μπορεί να μετρά το πάχος των πολικών πάγων με ακρίβεια ενός εκατοστού εκτοξεύτηκε την Πέμπτη από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος, με την προοπτική να προσφέρει πολύτιμα στοιχεία για την εξέλιξη της κλιματικής αλλαγής.

Ο CryoSat-2, βάρους 700 κιλών, είναι το αντίγραφο ενός δορυφόρου που καταστράφηκε κατά την εκτόξευση το 2005. Πέντε χρόνια μετά, έπειτα από αλλεπάλληλες αναβολές, ο νέος δορυφόρος αναχώρησε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν στις 16.57 ώρα Ελλάδας.

Λίγα λεπτά αργότερα τέθηκε σε τροχιά και επικοινώνησε με το κέντρο ελέγχου της ESA στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας.

Η αποστολή του CryoSat θα προσφέρει τις πρώτες ακριβές μετρήσεις για τα καλύματα πάγου της Ανταρκτικής και κυρίως της Αρκτικής. Η καταγραφή κάθε μεταβολής στα στρώματα πάγου αναμένεται να βελτιώσει σημαντικά τα υπολογιστικά μοντέλα του παγκόσμιου κλίματος.

«Στο διάστημα που πέρασε από τότε που προτείναμε τον CryoSat το 1999, η υποχώρηση των πάγων της Αρκτικής έχει πια εξελιχθεί σε γεγονός αντί για πρόβλεψη» σχολίασε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Ντάνκαν Ουίνγκχαμ, ο βρετανός ερευνητής που ανέλαβε επικεφαλής της δορυφορικής αποστολής.

«Η υποχώρηση του πάγου είναι πολύ ταχύτερη από ό,τι προέβλεπε οποιοδήποτε κλιματικό μοντέλο. Είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά του πάγου με πολύ μεγαλύτερη λεπτομέρεια» επισήμανε.

Βάσει των στοιχείων που έχουν συγκεντρωθεί τα τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες προβλέπουν ότι σε λίγα χρόνια η Αρκτική θα παραμένει εντελώς ελεύθερη από πάγο στη διάρκεια των καλοκαιριών. Ανησυχητική είναι και η αβεβαιότητα για την τύχη των πάγων της Γροιλανδίας και της ηπειρωτικής Ανταρκτικής, οι οποίοι θα μπορούσαν να ανεβάσουν τη στάθμη της θάλασσας κατά πολλά μέτρα.

Το ραντάρ μικροκυμάτων του CryoStat, εξοπλισμένο με δύο κεραίες, θα μπορεί να καταγράφει με ακρίβεια ενός εκατοστού τόσο την έκταση όσο και το πάχος των πάγων.

Ο CryoSat-2 είναι ο τρίτος από τους δορυφόρους της ESA στη σειρά των «Εξερευνητών της Γης». Οι δύο πρώτοι εκτοξεύτηκαν το 2009. Είναι ο GOCE, ο οποίος παρακολουθεί την ωκεάνια κυκλοφορία, και ο SMOS που παρακολουθεί την αλατότητα των ωκεανών καθώς και την υγρασία του εδάφους.

 

 

Εστειλαν τη σαλμονέλα στο... Διάστημα.

Το πείραμα είναι αρκετά πρωτότυπο. Το διαστημικό λεωφορείο Ντισκάβερι, που εκτοξεύτηκε τη Δευτέρα του Πάσχα με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μεταφέρει μαζί του βακτήρια σαλμονέλας. Οι αστροναύτες θέλουν να δουν πώς αυτή η μολυσματική ασθένεια επιδρά στον ανθρώπινο οργανισμό σε συνθήκες μικροβαρύτητας, μακριά δηλαδή από το γήινο περιβάλλον.

Στο Διάστημα, σε κοντινή απόσταση από τη Γη, γίνονται καθημερινά πολλά επιστημονικά και ιατρικά πειράματα που στοχεύουν στην κατανόηση της λειτουργίας του ανθρώπινου οργανισμού αλλά και της φυσιολογίας των φυτών. Το συγκεκριμένο πείραμα είναι ξεχωριστό γιατί θα δώσει την ευκαιρία στους ειδικούς να καταλάβουν τη διαδικασία με την οποία εξαπλώνονται μολυσματικές ασθένειες όπως ο καρκίνος και κάποιες διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος.

Επιπλέον αναμένεται να προσφέρει νέες γνώσεις για την προστασία των αστροναυτών σε μελλοντικές αποστολές μακράς διάρκειας. Κι αυτό γιατί όταν ο ανθρώπινος οργανισμός βρίσκεται σε συνθήκες μικροβαρύτητας είναι ιδιαίτερα ευπαθής σε μολύνσεις εξαιτίας της μειωμένης λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος.

Τα βακτήρια σαλμονέλας που αναπτύσσονται στα τρόφιμα θα βρίσκονται μαζί με ανθρώπινα κύτταρα σε ειδική πειραματική συσκευή επί 13 μέρες στο Διάστημα. Εκεί θα διαπιστωθεί ο τρόπος αλληλεπίδρασης μεταξύ τους. Τα βακτήρια θεωρούνται «ειδήμονες» στο να προσαρμόζονται σε διάφορες περιβαλλοντικές συνθήκες και έχουν την ικανότητα να αναπροσαρμόζουν την ιογόνο δύναμή τους ώστε να παρακάμπτουν την άμυνα των κυττάρων ενός οργανισμού.

 

 

 

Μικρός αστεροειδής πέρασε από τη γειτονιά της Γης.Ακίνδυνη προσέγγιση.

Διαστημικός βράχος με διάμετρο γύρω στα 20 μέτρα πέρασε από τη Γη τα ξημερώματα της Παρασκευής σε απόσταση λίγο μεγαλύτερη από ό,τι απέχει η Σελήνη, δείχνουν οι υπολογισμοί της NASA.

Το πέρασμα του μικρού αστεροειδή είχε γίνει εκ των προτέρων αντιληπτό από το Πρόγραμμα NEO της υπηρεσίας, το οποίο παρακολουθεί τα διαστημικά σώματα που θα μπορούσαν δυνητικά να απειλήσουν τον πλανήτη.

Ο νέος αστεροειδής, με την ονομασία 2010 GA6, πλησίασε τη Γη σε απόσταση 435.000 χιλιομέτρων στις 04.06 ώρα Ελλάδας, υπολόγισαν οι ερευνητές του προγράμματος, με έδρα στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια, Συγκριτικά, η μέση απόσταση Γης-Σελήνης είναι 384.403 χιλιόμετρα.

Οι περαστικοί αστεροειδείς αυτού του είδους δεν είναι σπάνιοι: Τον Ιανουάριο, ένας άλλος μικρός βράχος πέρασε σε απόσταση 122.000 χιλιομέτρων, δηλαδή μέσα από την τροχιά του φεγγαριού.

 

 

Άλλος ένας μεγάλος κομήτης συγκρούστηκε με τον Ήλιο σήμερα.

Άλλη μια εισβολή ενός περιπλανώμενου παγωμένου επισκέπτη υπέστη σήμερα ο Ήλιος –μια από τις πολλές τον τελευταίο καιρό. Πιο συγκεκριμένα ένας άγνωστος κομήτης ο οποίος εισήλθε απροειδοποίητα στο ηλιακό σύστημα και εντοπίστηκε στις 9 Απριλίου για να συγκρουστεί με τον Ήλιο τις πρώτες πρωινές ώρες της 10ης Απριλίου.

Ο κομήτης πιστεύεται πως ανήκει στην οικογένεια Kreutz sungrazer που στην πραγματικότητα είναι μια ομάδα θραυσμάτων ενός τεράστιου σώματος που διαλύθηκε πριν από 2000 χρόνια. Κάθε ημέρα πολλά από τα θραύσματα αυτά, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι μικρά για να προκαλέσουν κάποια προσοχή διαλύονται όταν προσεγγίζουν τον Ήλιο, αλλά σήμερα το συγκεκριμένο ήταν αρκετά μεγάλο και για αυτό το λόγο συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των επιστημόνων.

Μέχρι στιγμής πάντως το 2010 είναι ένα πολύ δραστήριο έτος σε ότι αφορά την εμφάνιση κομητών και την αναπόφευκτη σύγκρουσή τους με τον Ήλιο. Συνήθως κάθε χρόνο παρουσιάζονται 3 ή 4 ανάλογες περιπτώσεις αλλά μέχρι σήμερα έχουν παρατηρηθεί τουλάχιστον τρεις. Μία στις 4 Ιανουαρίου, μια στις 12 Μαρτίου και μια η σημερινή.

 

 

Δημιουργήθηκε το σούπερ-βαρύ στοιχείο 117.

Δύο ομάδες συνεργαζόμενων Αμερικανών και Ρώσων φυσικών κατάφεραν τελικά να δημιουργήσουν το σούπερ-βαρύ στοιχείο 117.

Αποτελείται από άτομα που περιέχουν 117 πρωτόνια και είναι περίπου κατά 40% βαρύτερο από τον μόλυβδο.

Το επίτευγμα συμπληρώνει το τελευταίο κενό που υπήρχε στην λίστα των στοιχείων μέχρι τον αριθμό 118.

Οι ερευνητές παρήγαγαν το στοιχείο 117 συντήκοντας από κοινού άτομα ασβεστίου και ενός ακόμα σπάνιου και πολύ βαρύ στοιχείου, του βερκελίου.

Η δημιουργία του στοιχείου έγινε στον επιταχυντή σωματιδίων του Κοινού Ινστιτούτου Πυρηνικών Ερευνών στη Ντούμπνα της Ρωσίας.

Η έρευνα, σύμφωνα με ανακοίνωση της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρίας, θα παρουσιαστεί σε επόμενο τεύχος του περιοδικού Physical Review Letters.

Το στοιχείο, όπως όλα τα υπερ-βαρέα άτομα, είναι ασταθές και διαρκεί μόλις ελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου πριν αυτοκαταστραφεί σε έναν "χείμαρρο" ελαφρότερων στοιχείων και σωματιδίων.

Πάντως, παρά την πολύ σύντομη ζωή του, το στοιχείο 117, συγκριτικά με πολλά άλλα ελαφρύτερα στοιχεία, "ζει" περισσότερο χρόνο.

Η ανακάλυψη επιβεβαιώνει τις θεωρίες που προβλέπουν ότι το στοιχείο 117 και τα "ξαδελφάκια" του, στοιχεία 116 και 118, υπάρχουν σε μια "νήσο σταθερότητας" στον Περιοδικό Πίνακα.

Μόνο μέσω της σύνθεσης όλο και πιο βαρέων στοιχείων οι ερευνητές θα μπορέσουν να μάθουν πόσο μακριά εκτείνεται αυτή η σταθερή περιοχή στη λίστα των στοιχείων.

Προς το παρόν δεν υπάρχει καμία πρακτική εφαρμογή για τόσο βραχύβια άτομα, όπως το στοιχείο 117.

Ωστόσο, η σύνθεση υπερ-βαρέων στοιχείων θεωρείται ζωτική για τον έλεγχο θεωρητικών μοντέλων που εξηγούν πως συνδέονται τα νετρόνια και τα πρωτόνια, που δημιουργούν όλα τα στοιχεία στην φύση.

Οι συγκεκριμένες θεωρίες, με τη σειρά τους, εξηγούν τις αναλογίες - μεγαλύτερες ή μικρότερες - που συναντώνται τα κοινότερα στοιχεία στο σύμπαν.

[Δροσος Γεωργιος]

Σοβιετικη Ενωση-12 Απριλιου 1961-9:07 ωρα Μοσχας-Βοστοκ 1-ΓΙΟΥΡΙ ΓΚΑΓΚΑΡΙΝ

Ανοιγμα των πυλων του Διαστηματος-Τιποτα αλλο!!!

[Δροσος Γεωργιος]

Μερικα ακομα νεα απο το πανεμορφο Συμπαν και το δικο μας Ηλιακο Συστημα.

Εξωπλανήτες με ανάποδη τροχιά.

Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε εννέα ακόμα πλανήτες έξω από το ηλιακό μας σύστημα, ανεβάζοντας έτσι πλέον σε 452 τον αριθμό των εξωπλανητών που έχουν ανακαλυφθεί από το 1995, όταν εντοπίστηκε ο πρώτος.

Παράλληλα, οι ερευνητές βρήκαν νέα στοιχεία που φαίνεται να ανατρέπουν την καθιερωμένη θεωρία για το πώς σχηματίστηκαν και πώς κινούνται οι πλανήτες γύρω από τα άστρα τους, καθώς μερικοί από τους νεοανακαλυφθέντες εξωπλανήτες κινούνται σε ανάποδη κατεύθυνση σε σχέση με την κίνηση του μητρικού άστρου τους, γύρω από το οποίο βρίσκονται σε τροχιά.

Αντίθετα με τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, που όλοι μιμούνται την κίνηση του ήλιου μας, δύο από τους νέους εξωπλανήτες κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση σε σχέση με την περιστροφή του άστρου τους.

Οι ερευνητές, κάνοντας νέους υπολογισμούς, συνειδητοποίησαν για πρώτη φορά ότι και άλλοι εξωπλανήτες, που είχαν ήδη ανακαλυφθεί στο παρελθόν, κινούνται ανάποδα σε σχέση με το άστρο τους. Οι θεωρητικοί της δημιουργίας των πλανητών καλούνται τώρα να εξηγήσουν πώς γίνεται ένας εξωπλανήτης να κινείται ανάποδα από το άστρο του.

Μέχρι τώρα οι επιστήμονες πίστευαν ότι οι πλανήτες σχηματίζονται από ένα δίσκο σκόνης και αερίων που κινείται συμπαρασυρόμενο από ένα άστρο και, όταν το άστρο τελικά συμπυκνώνεται, ακολουθεί «κατά πόδας» και αναγκαστικά την φορά του άστρου-ήλιου του.

Για «πραγματική βόμβα που έπεσε στο πεδίο των εξωπλανητών», έκανε λόγο ο αστρονόμος Αμορί Τριό του Αστεροσκοπείου της Γενεύης, ο οποίος ήταν επικεφαλής των ερευνητών.

Η ανακάλυψη, που έγινε αρχικά με το γιγάντιο τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Νοτίου Παρατηρητηρίου στην Χιλή και η οποία ανατρέπει τη «συμβατική σοφία» γύρω από τη δημιουργία των πλανητών, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά διεθνώς σε αστρονομικό συνέδριο στη Γλασκώβη της Σκωτίας, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, ενώ θα ακολουθήσουν λεπτομερείς ανακοινώσεις σε επιστημονικά περιοδικά.

Οι νέοι εξωπλανήτες περιφέρονται γύρω από διάφορα άστρα σε απόσταση μέχρι 1.000 ετών φωτός από τη Γη, μέσα στο γαλαξία μας.

Τα άστρα βρίσκονται σε διάφορους αστερισμούς: Πήγασος, Παρθένος, Ιχθείς, Ανδρομέδα (στο βόρειο ημισφαίριο) και Ηριδανός, Ύδρα, Φοίνιξ κ.α. (στο νότιο ημισφαίριο).

Και οι εννέα εξωπλανήτες ανήκουν στην κατηγορία του «καυτού Δία», επειδή αποτελούν γιγάντιους αέριους πλανήτες, των οποίων η τροχιά (αντίθετα με τον αυθεντικό Δία του δικού μας ηλιακού συστήματος) βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από το άστρο-ήλιο τους, γι’ αυτό η θερμοκρασία τους είναι τόσο μεγάλη.

Από τότε που ανακαλύφθηκε ο πρώτος «καυτός Δίας», η προέλευση τέτοιων πλανητών αποτελεί ένα αίνιγμα. Επειδή πάντως είναι μεγάλοι και κοντά στο άστρο τους, είναι πιο εύκολο να εντοπιστούν από τη Γη, χάρη στη βαρυτική επίδραση που ασκούν στον ήλιο τους.

Σύμφωνα με μια θεωρία, οι «καυτοί Δίες» σχηματίσθηκαν μακριά από τα άστρα τους και στη συνέχεια η βαρυτική έλξη των άστρων τους τούς έφερε κοντά στα άστρα τους, γύρω από τα οποία πλέον περιφέρονται.

Όμως αυτή η θεωρία δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί μερικοί τέτοιοι εξωπλανήτες, αλλά όχι όλοι, καταλήγουν να έχουν τροχιά με ανάποδη κατεύθυνση σε σχέση με το άστρο τους.

 

 

Ο κοντινότερος στη Γη «σκοτεινός ήλιος».

Ένα αχνό ουράνιο σώμα, που βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη από δέκα έτη φωτός από τη Γη, φαίνεται πως είναι ο πιο κοντινός στον πλανήτη μας «σκοτεινός ήλιος» που έχει βρεθεί ποτέ.

Η διεθνής επιστημονική ομάδα που ανακάλυψε το συγκεκριμένο καφέ "νάνο" τονίζει ότι τέτοια άστρα είναι συνηθισμένα.

Μάλιστα, οι ερευνητές πιστεύουν ότι μπορεί κάλλιστα να υπάρχουν πολύ πιο κοντά στη Γη, αλλά δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν λόγω του χλωμού φωτός που εκπέμπουν.

Είναι η πρώτη φορά μετά το 1947 που οι αστρονόμοι ανακαλύπτουν ένα νέο άστρο - ήλιο τόσο κοντά στη Γη.

Επίσης, οι ερευνητές δεν αποκλείουν ότι υπάρχουν και άλλα τέτοια σκοτεινά άστρα ακόμα πιο κοντά στη Γη.

Οι καφέ "νάνοι" έχουν τόσο μικρή μάζα, που δεν καταφέρνουν ποτέ να αποκτήσουν την κατάλληλη υψηλή θερμοκρασία, ώστε να διατηρήσουν τις αναγκαίες αντιδράσεις πυρηνικής σύντηξης που λαμβάνουν συνεχώς χώρα σε άστρα, όπως ο δικός μας ήλιος.

Ωστόσο, λάμπουν χάρη στην θερμοκρασία του σχηματισμού τους. Σταδιακά, όμως, όσο παγώνουν, φέγγουν όλο και λιγότερο.

Οι ερευνητές, υπό τον Φίλιπ Λούκας του βρετανικού πανεπιστημίου του Χερτφορντσάιρ, "βάφτισαν" UGPS 0722-05 το σκοτεινό άστρο που απέχει 9,6 έτη φωτός από τη Γη.

Έχει, δηλαδή, υπερδιπλάσια απόσταση από το άστρο Proxima Centauri, το πλησιέστερο άστρο στη Γη μετά τον ήλιο μας.

Η επιβεβαίωση σχετικά με το εάν η εκτιμώμενη απόσταση είναι σωστή θα γίνει σε λίγες εβδομάδες.

Μέχρι σήμερα κάτοχος του ρεκόρ εγγύτητας ήταν ένα ζεύγος καφέ "νάνων" κοντά στο άστρο Έψιλον Ίντι, σε απόσταση 11,8 ετών φωτός από τον πλανήτη μας.

Το νέο σκοτεινό άστρο σπάει και άλλα ρεκόρ. Είναι ο πιο παγωμένος καφέ "νάνος" που έχει ποτέ βρεθεί, με θερμοκρασία μόλις 400 - 500 βαθμών Κελσίου. Η θερμοκρασία θεωρείται τρομερά χαμηλή για "ήλιο".

Είναι επίσης το πιο αχνό, καθώς εκπέμπει μόλις το 0,000026% της ενέργειας του δικού μας ήλιου. Η σχετικά λιγοστή ενέργεια γίνεται αντιληπτή κατά βάση στο υπέρυθρο παρά στο ορατό μήκος κύματος.

Θα χρειάζονταν 3,8 εκατομμύρια τέτοιοι καφέ "νάνοι" για να παράγουν ενέργεια ισοδύναμη με τον ήλιο μας όπως υπογραμμίζουν οι επιστήμονες.

Οι ίδιοι επισημαίνουν ότι το μέγεθος του σκοτεινού άστρου είναι περίπου όσο του Δία, αλλά η μάζα του είναι πέντε έως 30 φορές μεγαλύτερη.

 

 

Νέα στοιχεία για ύπαρξη νερού στη Σελήνη και τον Άρη.

Αποθέματα νερού σε μορφή πάγου με πάχος περίπου δύο μέτρων μπορούν να βρεθούν σε μερικούς μικρούς ανήλιαγους κρατήρες στο φεγγάρι, σύμφωνα με δύο νέες αμερικανικές έρευνες που προσφέρουν επιπρόσθετα στοιχεία για την ύπαρξη νερού στο δορυφόρο της Γης και στον Άρη.

Τα νέα στοιχεία δείχνουν επίσης ότι ο πάγος είχε σχετικά πρόσφατα λιώσει και ξαναπαγώσει στον «κόκκινο πλανήτη». Οι δύο νέες επιστημονικές μελέτες, σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία, αναθερμαίνουν τη συνεχιζόμενη πολιτικο-επιστημονική διαμάχη στις ΗΠΑ για το ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες και οι καλύτεροι μέθοδοι εξερεύνησης του ηλιακού μας συστήματος – με αποστολές επανδρωμένες με ανθρώπους (οπότε το νερό θα αποδειχτεί πολύτιμο στις διαστημικές βάσεις) ή με την αξιοποίηση ρομπότ και τηλεκατευθυνόμενων διαστημικών σκαφών.

Η κυβέρνηση Ομπάμα τον προηγούμενο μήνα ανέφερε ότι σχεδιάζει να ματαιώσει το φιλόδοξο πρόγραμμα “Constellation”, που αποσκοπούσε στο να επαναφέρει αστροναύτες στη Σελήνη έως το 2020, μετά τη διαπίστωση ότι το -προϋπολογισμού 108 δισ. δολαρίων- πρόγραμμα έπασχε από ελλιπή χρηματοδότηση και ήδη βρισκόταν εκτός χρονοδιαγράμματος υλοποίησης.

Στην πρώτη από τις δύο μελέτες που δόθηκαν στη δημοσιότητα και η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γεωφυσικής “Geophysical Research Letters”, ο ελληνικής καταγωγής Πολ Σπουδής και οι συνεργάτες του στο Σεληνιακό και Πλανητικό Ινστιτούτο στο Χιούστον ανέλυσαν τα δεδομένα του ινδικού σκάφους «Τσαντραγιάν» και βρήκαν νέα στοιχεία για την ύπαρξη μεγάλων αποθεμάτων πάγου σε μερικούς μόνιμα σκιασμένους κρατήρες της Σελήνης.

«Καθώς το φεγγάρι βομβαρδιζόταν με αντικείμενα που περιείχαν νερό, όπως κομήτες και μετεωρίτες, και παράλληλα εφοδιαζόταν με υδρογόνο από τον ηλιακό άνεμο στη διάρκεια του γεωλογικού χρόνου, ένα τμήμα αυτού του υλικού πρέπει να έχει διατηρηθεί σε αυτές τις κρύες και σκοτεινές περιοχές», σύμφωνα με τους ερευνητές.

Η δεύτερη μελέτη, υπό τον Ντένις Ράις του γερμανικού Ινστιτούτου Πλανητολογίας του πανεπιστημίου του Μίνστερ, που δημοσιεύτηκε στο ίδιο περιοδικό, η οποία ανέλυσε τα ίχνη από νεροφαγώματα στον Άρη, συμπέρανε ότι ορισμένες ποσότητες πάγου είχαν λιώσει και ξαναπαγώσει, πράγμα που σημαίνει ότι για κάποιο χρονικό διάστημα η επιφανειακή θερμοκρασία του πλανήτη ήταν υψηλότερη.

Το Σεπτέμβριο του 2009, για πρώτη φορά βρέθηκαν σαφή ίχνη νερού στη Σελήνη, πιθανότατα σε μορφή πάγου. Κάτι ανάλογο έχει βρεθεί και στον Άρη, όπου επίσης έχει παρατηρηθεί να πέφτει χιόνι.