Διαστημική Εξερεύνηση

[Δροσος Γεωργιος]

Συμφωνία ΗΠΑ και Ευρώπης για κοινή εξερεύνηση του Άρη.

Οι διαστημικές υπηρεσίες της Ευρώπης (ESA) και των ΗΠΑ (NASA) υπέγραψαν μια κατ’ αρχήν συμφωνία για συντονισμό των προγραμμάτων τους που αφορούν την εξερεύνηση του Άρη. Η συμφωνία, που υπεγράφη στην Ουάσιγκτον από τους επικεφαλής των δύο υπηρεσιών, δίνει το πράσινο φως στους επιστήμονες και τους μηχανικούς στις δύο πλευρές του Ατλαντικού να αρχίσουν να καταστρώνουν κοινά σχέδια για τον «κόκκινο πλανήτη», σύμφωνα με το BBC.

Η αρχή της συνεργασίας θα γίνει με ένα σκάφος σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη το 2016 (υπό ευρωπαϊκή καθοδήγηση), το οποίο θα μελετήσει την ύπαρξη αερίων (κυρίως μεθανίου) στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, ενώ παράλληλα θα τοποθετήσει ένα στατικό μετεωρολογικό σταθμό στην επιφάνεια του Άρη. Η συνεργασία θα συνεχιστεί με την αποστολή τόσο αμερικανικών όσο και ευρωπαϊκών οχημάτων τύπου «ρόβερ» στην επιφάνεια του Άρη το 2018 (υπό αμερικανική καθοδήγηση).

Οι πύραυλοι για τις αποστολές του 2016 και 2018 θα παραχωρηθούν από τη NASA. Ο τελικός στόχος, στο μέλλον, θα είναι μια αποστολή που θα συλλέξει πετρώματα και χώμα από τον Άρη και θα τα επιστρέψει για μελέτη στα επιστημονικά εργαστήρια της Γης. Η λεγόμενη «Πρωτοβουλία Κοινής Εξερεύνησης του Άρη» (πρόγραμμα MEJI) συζητείτο εδώ και μήνες μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης και πλέον, με την υπογραφή του σχετικού μνημονίου συνεργασίας, αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. NASA και ESA αναγνωρίζουν επίσημα πια ότι μπορούν να πετύχουν περισσότερα στον επιστημονικό τομέα, αν συνεργαστούν για την μελέτη του «κόκκινου πλανήτη» και μοιραστούν την μέχρι τώρα εμπειρία, την οποία έχουν αποκομίσει από τα ανεξάρτητα προγράμματα εξερεύνησης του πλανήτη που έχουν όλα αυτά τα χρόνια.

Καθώς και οι δύο διαστημικές υπηρεσίες αντιμετωπίζουν οικονομικούς περιορισμούς στους προϋπολογισμούς τους, εν μέσω της ευρύτερης οικονομικής κρίσης, η συμφωνία ελπίζεται ότι θα βοηθήσει και σε αυτό το επίπεδο, μέσα από την κατανομή εργασιών, ευθυνών και κονδυλίων μεταξύ Αμερικανών και Ευρωπαίων.

Τα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη της ESA έχουν ήδη εγκρίνει ποσό 850 εκατ. ευρώ για την αποστολή του Άρη, όμως το ποσό πρέπει να αυξηθεί περαιτέρω (τουλάχιστον στο 1 δισ. ευρώ), ώστε να υπάρξει ομαλή χρηματοδότηση του προγράμματος MEJI. Η πρόσθετη χρηματοδότηση και η κατανομή της μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών αναμένεται να αποφασιστεί σε νέο διακρατικό συμβούλιο της ESA στα μέσα Δεκεμβρίου.

[Δροσος Γεωργιος]

Νέο δωμάτιο για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό εκτόξευσε η Ρωσία.

Μη επανδρωμένο ρωσικό σκάφος Progress M-MRM2 εκτοξεύτηκε το απόγευμα της Τρίτης με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, όπου θα παραδώσει ένα νέο δωμάτιο σχεδιασμένο για επιστημονικά πειράματα.

Η μονάδα Poisk («εξερευνώ» στα ρωσικά) είναι το πρώτο νέο ρωσικό τμήμα του ISS εδώ και μια δεκαετία.

Το νέο δωμάτιο, ένας μεταλλικός κύλινδρος μήκους 4 μέτρων και πλάτους 2,5, όχι μόνο θα επεκτείνει το χώρο διαβίωσης και εργασιών στον ISS, αλλά φέρει στην άκρη της και μια ακόμα θυρίδα πρόσδεσης για τα ρωσικά Soyuz που επισκέπτονται το πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα.

Το σκάφος που μεταφέρει το Poisk, μαζί με προμήθειες για το εξαμελές πλήρωμα του σταθμού, προγραμματίζεται να συνδεθεί αυτόματα στον ISS την Πέμπτη στις 17.44 ώρα Ελλάδας.

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, ένα τροχιακό συγκρότημα σε μέγεθος ποδοσφαιρικού γηπέδου, είναι το αποτέλεσμα συνεργασίας ανάμεσα στις διαστημικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Ευρώπης, του Καναδά και της Ιαπωνίας.

Η συναρμολόγησή του αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2011 με κόστος που θα υπερβεί τα 100 δισ. δολάρια. Μερικες φωτογραφιες απο την προετοιμασια και την εκτοξευση.

Περισσοτερα στο

http://www.energia.ru/english/index.html

[Δροσος Γεωργιος]

Μερικες ομορφες και αξιολογες νεες ειδησεις για την Διαστημικη Εξερευνηση.

Η Πλανητική Εταιρία σχεδιάζει νέα διαστημική αποστολή με «ηλιακά πανιά»

Η Πλανητική Εταιρία των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει έως το τέλος του 2010 μια νέα αποστολή του πρώτου στον κόσμο διαστημικού «ηλιακού ιστιοφόρου», που θα κινείται μόνο με την πίεση, την οποία θα ασκεί το φως του ήλιου πάνω σε ειδικά ιστία.

Είχε προηγηθεί μια ανάλογη αποτυχημένη απόπειρα το 2005, όταν το πρώτο σκάφος με ηλιακά «πανιά», το Cosmos 1, που είχε εκτοξευθεί από ένα ρωσικό υποβρύχιο στη θάλασσα του Μπάρεντς, είχε καταλήξει τελικά στον ωκεανό αντί να τεθεί σε τροχιά.

Το LightSail-1 θα είναι το πρώτο από τρία παρόμοια διαστημικά «ιστιοφόρα» που θα κατασκευαστούν με τη βοήθεια μιας γενναιόδωρης ανώνυμης δωρεάς ύψους 1 εκατ. δολ. Τα ηλιακά ιστία θα δέχονται την πίεση του φωτός (των φωτονίων) και όχι του ιονισμένου ηλιακού ανέμου. Αρχικά το σκάφος θα επιταχύνει πολύ αργά, αλλά τελικά υποτίθεται ότι θα «πιάνει» τρομακτικές ταχύτητες χάρη στη συνεχή πίεση από το ηλιακό φως.

«Η διαφορά με έναν κανονικό πύραυλο, είναι ότι αυτός επιταχύνει πολύ στην αρχή, αλλά μετά σταματά, ενώ το ηλιακό ιστιοφόρο θα δέχεται μια συνεχή επιτάχυνση», δήλωσε ο Λούις Φρίντμαν, επικεφαλής της Πλανητικής Εταιρίας, συνιδρυτής της οποίας υπήρξε το 1980 ο διάσημος αστρονόμος Καρλ Σάγκαν, σε συνεργασία με ερευνητές της NASA, σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία. Ο Σάγκαν είχε την αρχική ιδέα να δημιουργηθεί ένα ηλιακό ιστιοφόρο για να συναντήσει τον κομήτη του Χάλεϊ στη δεκαετία του ΄70.

Το πρωτοποριακό σκάφος ελπίζεται ότι μπορεί να φθάσει την τεράστια ταχύτητα των 160.000 χλμ. ανά ώρα και να βγει από το ηλιακό μας σύστημα σε μόλις πέντε χρόνια αντί για 25. Οι φανατικοί υποστηρικτές του σκάφους επιμένουν ότι η δική του τεχνολογία θα αποτελέσει την λύση για τα μελλοντικά διαστημικά ταξίδια και όχι οι πύραυλοι που κινούνται με καύσιμα ή χημικά.

Το LightSail θα είναι πολύ μικρό (όσο μια φραντζόλα ψωμί), αλλά θα διαθέτει τέσσερα τριγωνικά ιστία Mylar από αλουμίνιο, με συνολική επιφάνεια περίπου 36 τετραγωνικών μέτρων, σε σχήμα διαμαντιού, με ελάχιστο πάχος (το ένα τέταρτο μιας πλαστικής σακούλας). Αν όλα πάνε καλά αυτή τη φορά, θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη σε υψόμετρο 800 χλμ., δηλαδή περίπου διπλάσιο από το συνηθισμένο υψόμετρο που φθάνουν τα διαστημικά λεωφορεία της NASA.

Η αποστολή θα κοστίσει γύρω στα 1,8 εκατ. δολ. (όλα από ιδιωτικές πηγές). Η κατασκευή του σκάφους θα γίνει από την εταιρία Stellar Exploration με έδρα την Καλιφόρνια. Ακόμα δεν έχει αποφασιστεί από πού και πώς θα εκτοξευτεί στο διάστημα.

Τα επόμενα σκάφη LightSail 2 και 3 προορίζονται για αποστολή αρχικά σε μεγαλύτερο υψόμετρο και στη συνέχεια πιο μακριά στο διάστημα. Για ταξίδια σε μεγάλη απόσταση από τον ήλιο, όταν τα φωτόνια θα είναι εξασθενημένα, το σκάφος θα δέχεται πρόσθετη ώθηση από μια ακτίνα λέιζερ που θα ξεκινά από τη Γη και θα στοχεύει το ιστίο του.

 

Το μέσο χρώμα του σύμπαντος είναι… μπεζ.

Το σύμπαν μπορεί να φαίνεται σαν μια τεράστια σκοτεινή έκταση, όμως το μέσο χρώμα του είναι στην πραγματικότητα μπεζ, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη.

Οι αστροφυσικοί της NASA Καρλ Γκλέιζμπρουκ και Ίβαν Μπάλντρι, σύμφωνα με το βρετανικό Τύπο, μελέτησαν το χρώμα του φωτός που εκπέμπεται από 200.000 γαλαξίες και κατέληξαν ότι το μέσο χρώμα του σύμπαντος είναι μια απόχρωση του μπεζ.

Αυτό το αχνό «κοσμικό γάλα» έχει προκύψει σταδιακά, καθώς κατά τα τελευταία δέκα δισεκατομμύρια χρόνια το μπλε του σύμπαντος σταδιακά χάνεται, όσο κυριαρχούν όλο και περισσότερο τα πιο ερυθρά άστρα. Το χρώμα των άστρων εξαρτάται από την θερμοκρασία τους. Τα καυτά άστρα είναι μπλε, επειδή περισσότερη ενέργεια εκπέμπεται στο μπλε τμήμα του φάσματος, ενώ τα πιο κρύα άστρα εμφανίζονται πιο κόκκινα.

Το σύμπαν διαχρονικά γίνεται λιγότερο θερμό και συνεπώς λιγότερο μπλε. Σύμφωνα με την έρευνα, που επεκτάθηκε σε απόσταση αρκετών δισεκατομμυρίων ετών φωτός (στο χώρο και τον χρόνο), εδώ και έξι δισεκατομμύρια χρόνια το σύμπαν από ένα απαλό τιρκουάζ μετατράπηκε σε μπεζ, πολύ κοντά στο λευκό χρώμα. Ανάλογα με την προσαρμογή του ανθρώπινου ματιού στις διαφορετικές ποσότητες φωτός, το σύμπαν φαίνεται ποικίλει ανάμεσα σε απαλό ροζ, κρεμ και απαλό τιρκουάζ, με το μπεζ, που βρίσκεται κάπου στη μέση, να αποτελεί το μέσο όρο.

 

 

Γαλαξιακό πορτρέτο.

Η ΝΑSΑ έδωσε στη δημοσιότητα τη διπλανή εντυπωσιακή φωτογραφία από το κέντρο του γαλαξία μας. Η φωτογραφία αποτελεί μια σύνθεση από εικόνες τις οποίες έχουν τραβήξει τα διαστημικά τηλεσκόπια Ηubble, Spitzer και Chandra και αποτυπώνει την έντονη κοσμική δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα στο κέντρο του γαλαξία. Η συμβολή τού κάθε τηλεσκοπίου αποτυπώνεται με διαφορετικό χρώμα. Με το κίτρινο χρώμα είναι οι υπέρυθρες καταγραφές του Ηubble και αφορούν περιοχές που αποτελούνται από εκατοντάδες χιλιάδες άστρα αλλά και περιοχές όπου γεννιούνται νέα άστρα. Με κόκκινο χρώμα παρουσιάζονται τα νεφελώματα και άλλες κοσμικές δομές που παράγουν οι άνεμοι οι οποίοι προέρχονται από τα άστρα και έχουν εντοπιστεί από το Spitzer. Με το μπλε και το βιολετί χρώμα αποτυπώνονται από το Chandra τα καυτά αέρια που έχουν θερμοκρασία εκατ. βαθμών Κελσίου και έχουν δημιουργηθεί από αστρικές εκρήξεις, αλλά και από τη δραστηριότητα της κολοσσιαίας μαύρης τρύπας η οποία βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία. Η λαμπρή γαλάζια περιοχή στην αριστερή πλευρά της φωτογραφίας είναι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, σημείο στο οποίο υπήρχε κάποτε ένα τριπλό αστρικό σύστημα και τώρα έχουν απομείνει τα δύο άστρα, αφού το τρίτο της παρέας εξερράγη και στη θέση του έχει δημιουργηθεί είτε ένα άστρο νετρονίου είτε μια σχετικά μικρή μαύρη τρύπα.

[Δροσος Γεωργιος]

Άστρα-νάνοι μοιάζουν με τη Γη.Ακατάλληλα, όμως, για ζωή.

Βρετανοί και Γερμανοί αστροφυσικοί ανακάλυψαν δύο ουράνια σώματα, που έχουν περίπου το μέγεθος της Γης και επίσης διαθέτουν ατμόσφαιρα πλούσια σε οξυγόνο, μόνο που -δυστυχώς- είναι άστρα και όχι πλανήτες, άρα ακατάλληλα για φιλοξενία ζωής.

Η ανακάλυψη, υπό τον αστροφυσικό δρα Μπόρις Γκένσικε, έγινε από ερευνητές του βρετανικού πανεπιστημίου του Γουόργουικ και του γερμανικού πανεπιστημίου του Κιέλου και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Science».

Τα δύο ασυνήθιστα λευκά άστρα-νάνοι, που απέχουν 400 και 220 έτη φωτός από τη Γη αντίστοιχα, αποτελούν κατάλοιπα τεράστιων άστρων, τα οποία βρίσκονται πια στο τέλος της αστρικής εξέλιξής τους, έχοντας πια καταναλώσει όλο το διαθέσιμο υλικό τους για πυρηνική σύντηξη.

Σύμφωνα με την κυρίαρχη θεωρία της αστροφυσικής, τα μεγάλα άστρα, με μάζα επτά έως δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτήν του δικού μας ήλιου, θα καταναλώσουν όλο το υδρογόνο, το ήλιο και τον άνθρακά τους και θα τελειώσουν τη ζωή τους είτε ως λευκοί νάνοι με πλούσιους σε οξυγόνο πυρήνες, είτε θα εκραγούν ως σούπερ-νόβα και θα καταρρεύσουν προς το εσωτερικό τους, μετατρεπόμενα σε αστέρες νετρονίων.

Η ανεύρεση λευκών νάνων με άφθονο οξυγόνο θα επιβεβαίωνε αυτή τη θεωρία, όμως δυστυχώς σχεδόν όλοι οι λευκοί νάνοι έχουν τόσο πυκνά στρώματα υδρογόνου ή/και ηλίου, που εμποδίζουν τους επιστήμονες να δουν αν όντως υπάρχει οξυγόνο στο εσωτερικό του άστρου.

Για πρώτη φορά, οι βρετανοί και οι γερμανοί επιστήμονες ανακάλυψαν δύο λευκούς νάνους πλούσιους σε οξυγόνο στην επιφάνεια τους, πράγμα που θεωρείται ότι συμβαίνει, επειδή ο πυρήνας τους, για κάποιο λόγο, έχει χάσει το εξωτερικό "περιτύλιγμά" του από υδρογόνο και ήλιο.

[Δροσος Γεωργιος]

Γεγονός η ύπαρξη νερού στη Σελήνη, σύμφωνα με τους επιστήμονες της NASA.

Περίπου 100 κιλά πάγου νερού εκτινάχθηκαν από μια τρύπα στο νότιο πόλο του φεγγαριού, διαμέτρου 20-30 μέτρων, που δημιουργήθηκε από την ελεγχόμενη πρόσκρουση της αποστολής L-CROSS Οκτωβρίου, ανακοίνωσε η NASA μετά τις προκαταρκτικές αναλύσεις.

Στις 9 Οκτωβρίου, ο άδειος πύραυλος Centaur, βάρους 2,2 τόνων, προσέκρουσε στη λεκάνη του κρατήρα Cabeus με ταχύτητα γύρω στα 9.000 χλμ/ώρα, και δημιούργησε ένα νέφος σκόνης που εκτιμάται ότι έφτασε σε ύψος 1,6 χλμ.

Η συσκευή οργάνων LCROSS, από την οποία είχε απελευθερωθεί ο χρησιμοποιημένος πύραυλος, πέρασε μέσα από τα συντρίμμια, μεταδίδοντας συνεχώς εικόνες και μετρήσεις, και συνετρίβη στο ίδιο σημείο τέσσερα λεπτά μετά την πρώτη πρόσκρουση.

Η ανάλυση των φασματικών δεδομένων υποδεικνύει ότι η πρώτη πρόσκρουση εκτίναξε «περίπου μια ντουζίνα κουβάδες των 8 λίτρων».

«Δεν βρήκαμε απλά λίγο νεράκι -βρήκαμε μια σημαντική ποσότητα» δήλωσε ο Αντονι Κολαπρέτ, επικεφαλής ερευνητής της αποστολής L-CROSS, σε συνέντευξη Τύπου της NASA το βράδυ της Παρασκευής.

«Κανένας άλλος από τους πιθανούς συνδυασμούς χημικών ενώσεων που δοκιμάσαμε δεν ταίριαζε με τις παρατηρήσεις. Η πιθανότητα μόλυνσης [με νερό] από τον [πύραυλο] Centaur επίσης αποκλείστηκε» επισήμανε.

Το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας της Σελήνης είναι πιο στεγνό και από την ξηρότερη έρημο της Γης, ωστόσο οι επιστήμονες υποψιάζονταν ότι πάγος νερού μπορεί να κρύβεται μέσα σε κρατήρες του νότιου πόλου, σε σημεία όπου το φως του Ήλιου δεν φτάνει ποτέ.

Ο κρατήρας Cabeus, στόχος της ελεγχόμενης πρόσκρουσης, παραμένει αιώνια βυθισμένος σκοτάδι σε θερμοκρασία -230 βαθμών Κελσίου.

Ο πάγος, που θα αποτελούσε πολύτιμο φυσικό πόρο για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές, πιθανώς έφτασε στη Σελήνη με την πρόσκρουση αστεροειδών πριν εκατομμύρια χρόνια.

Δείτε το animation που δημιούργησε η NASA.

http://www.in.gr/video/default.aspx?videoID=93251

Για να δουμε τωρα την αποφαση του Ομπαμα μετα την εξελιξη αυτη και την εκθεση που ειχε κανει ο πρώην πρόεδρος της Lockheed Martin Νόρμαν Ογκουστίν που ελεγε η ΝΑΣΑ να παρατησει την Σεληνη και να πραγματοποιήσει επανδρωμένες αποστολές σε κάποιον αστεροειδή ή στους δορυφόρους του Κρόνου, Φόβο και Δείμο.Σχετικα ειχα γραψει στις 26/10/2009 στην 17 σελιδα της Διαστημικης Εξερευνησης.

 

 

Ο ευρωπαϊκός κυνηγός κομητών περνά «ξυστά» από τη Γη.

To πρωί της Παρασκευής η ευρωπαϊκή αποστολή Rossetta πλησίασε για τρίτη και τελευταία φορά τη Γη, χρησιμοποιώντας τη ως βαρυτικό «καταπέλτη» για να αυξήσει ταχύτητα, μέχρι το ραντεβού της με τον κομήτη 67P/Τσουριόμοφ-Γκερασιμένκο το 2014.

«Το Rosetta πέρασε πάνω από τον ωκεανό, λίγο νότια του ινδονησιακού νησιού της Ιάβας, ακριβώς στις 08.45.40 ώρα Κεντρικής Ευρώπης», δηλαδή στις 09.45.40 ώρα Ελλάδας, ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA).

Το σκάφος πέρασε πίσω από τον πλανήτη, σε απόσταση 2.481 χιλιομέτρων και με ταχύτητα 13,34 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, δηλαδή 47.800 χλμ/ώρα. Χρησιμοποίησε το βαρυτικό πεδίο της Γης για να επιταχύνει κατά 3,6 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, ή 12.960 χλμ/ώρα.

Σε όλη τη διάρκεια του ελιγμού το Rosetta βρισκόταν σε επικοινωνία με τους σταθμούς της ESA στη Δυτική Αυστραλία και την Ισπανία.

Έχοντας ολοκληρώσει συνολικά τρία περάσματα από τη Γη και ένα από τον Αρη, από την εκτόξευσή του το 2004, το Rosetta βρίσκεται περίπου στη μέση ενός ταξιδιού 7,1 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, μέχρι το εξώτερο Ηλιακό Σύστημα.

Τον Ιούλιο του 2010 θα περάσει μέσα από τη ζώνη των αστεροειδών, ανάμεσα στον Αρη και τον Δία, όπου θα εξετάσει τον διαστημικό βράχο (21) Lutetia, και το 2014 θα φτάσει τον τελικό του στόχο, τον κομήτη 67P/Τσουριόμοφ-Γκερασιμένκο.

Εκεί θα απελευθερώσει μια διερευνητική συσκευή σε μέγεθος ψυγείου, η οποία θα ακουμπήσει τον κομήτη, προκειμένου να επιβεβαιώσει τη θεωρία ότι τα παγωμένα αυτά σώματα είναι ό,τι περίσσεψε από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος, πριν από 4,6 δισ. χρόνια.

Ο Rosetta φωτογράφισε τη Γη από απόσταση 633.000 χλμ-Δειτε την φωτογραφια.

 

 

Το νέο ρωσικό εργαστήριο παραδόθηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Μη επανδρωμένο ρωσικό μεταγωγικό παρέδωσε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τη μονάδα Poisk («εξερευνώ» στα ρωσικά), ένα μεταλλικό κύλινδρο μήκους 4 μέτρων που προορίζεται κυρίως για επιστημονικά πειράματα.

Έπειτα από ταξίδι δύο ημερών, το σκάφος Progress που μετέφερε το εργαστήριο, καθώς και προμήθειες για τον ISS, προσδέθηκε αυτόματα στο τροχιακό συγκρότημα το βράδυ της Πέμπτης.

Η εγκατάσταση του Poisk και των καλωδίων ηλεκτρικού ρεύματος και επικοινωνιών θα απαιτήσει διαστημικό περίπατο που προγραμματίζεται για τον Ιανουάριο.

Η νέα ρωσική μονάδα θα επιτρέψει τη διενέργεια περισσότερων επιστημονικών πειραμάτων και περιλαμβάνει μία ακόμα θυρίδα πρόσδεσης για τα ρωσικά σκάφη που επισκέπτονται το σταθμό.

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, του οποίου η συναρμολόγηση θα ολοκληρωθεί το 2012 με κόστος άνω των 100 δισ. δολαρίων, έχει μέγεθος ποδοσφαιρικού γηπέδου και φιλοξενεί σήμερα εξαμελές πλήρωμα, αποτελούμενο από δύο Ρώσους, δύο Αμερικανούς, έναν Καναδό και έναν Βέλγο.

Στην φωτογραφιες το ρωσικό σκάφος πλησιάζει για πρόσδεση στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και φωτογραφια απο το κεντρο διαχειρισης στην Μοσχα.

[krisgym]

Ποιος θα το φανταζόταν, νερό στην Σελήνη. Εγώ προσωπικά εξεπλάγη.

[Δροσος Γεωργιος]

Τελευταία εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου για το 2009.

Το διαστημικό λεωφορείο Atlantis εκτοξεύτηκε το βράδυ της Δευτέρας φορτωμένο προμήθειες και ανταλλακτικά για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΙSS).

Είναι η τελευταία αποστολή διαστημικού λεωφορείου για φέτος και μια από τις έξι που απομένουν για τη συναρμογόγηση του πολυεθνικού τροχιακού εργαστηρίου.

Το εξαμελές πλήρωμα θα παραμείνει σε τροχιά 11 ημέρες. Θα παραδώσει στον ISS σχεδόν 15 τόνους προμηθειών, νέων αντλιών και δεξαμενών και άλλου εξοπλισμού.

Προσκεκλημένοι για την εκτόξευση στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ ήταν και περίπου 100 λάτρεις του Διαστήματος και του Διαδικτύου, οι οποίοι ανέλαβαν να ενημερώνουν για την πορεία της αποστολής μέσω του Twitter.

Στην φωτογραφια το Atlantis λίγο πριν από την πυροδότηση.

[Δροσος Γεωργιος]

Μπορειτε να γινεται Αρειανοι.

Το τερπνόν μετά του ωφελίμου ή, πιο απλά, ερασιτεχνική επιστημονική έρευνα μαζί με διασκέδαση. Η NASA και η Microsoft δημιούργησαν ένα νέο διαδραστικό online διαδικτυακό τόπο, όπου οι χρήστες του Ίντερνετ μπορούν να παίζουν παιγνίδια (games) και παράλληλα να εξερευνούν τον Άρη και να βοηθούν τους επιστήμονες να κάνουν νέες ανακαλύψεις.

Πρόκειται για μια πρωτότυπη εφαρμογή της νέας αντίληψης περί «σοφίας του πλήθους», που ίσως μπορεί να αποδειχτεί ανώτερη ακόμα και από αυτή την ειδημόνων.

Το site με τίτλο “Γίνε Αρειανός» προσκαλεί οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο να βοηθήσει τους επιστήμονες να βγάλουν άκρη και να αξιοποιήσουν τον τεράστιο όγκο εικόνων και άλλων πληροφοριακών στοιχείων που έχουν συλλεχθεί για τον «κόκκινο πλανήτη», π.χ. βελτιώνοντας τους υπάρχοντες χάρτες. «Βρισκόμαστε σε ένα σημείο στην ιστορία όπου ο καθένας μπορεί να γίνει εξερευνητής.

Οι άνθρωποι από όλο τον κόσμο μπορούν να διευρύνουν τις εξειδικευμένες προσπάθειες λίγων εκατοντάδων ερευνητών του Άρη και να κάνουν τις δικές τους αυθεντικές συνεισφορές», δήλωσε εκπρόσωπος της NASA, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το BBC.

Οι χρήστες θα μπορούν, για παράδειγμα, να μετρήσουν τους κρατήρες του Άρη, κάτι που είχε αποθαρρύνει ακόμα και τη NASA μέχρι τώρα, λόγω του τεράστιου αριθμού τους.

Σύμφωνα με την αμερικανική διαστημική υπηρεσία και την μεγαλύτερη εταιρία λογισμικού του κόσμου, που έχει συνεργαστεί για την τεχνολογία του site (με βάση την πλατφόρμα Microsoft Windows Azure Platform), «η συνεργασία χιλιάδων εθελοντών μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες να δημιουργήσουν πολύ καλύτερους χάρτες».

«Υπάρχουν τόσα πολλά δεδομένα που έρχονται συνεχώς από τον Άρη. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ένα ευρύτερο κοινό που θα εξετάζει αυτά τα δεδομένα, θα τα ταξινομεί και θα βοηθά στην κατανόηση της σημασίας τους», ανέφερε εκπρόσωπος του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της NASA.

Το όλο εγχείρημα, παράλληλα, έχει επιμορφωτικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα, φέρνοντας πολύ κόσμο πιο κοντά στον «κόκκινο πλανήτη», ο οποίος θα αποτελέσει το στόχο μελλοντικών επανδρωμένων διαστημικών αποστολών.

Το site φιλοξενεί εκατοντάδες χιλιάδες φωτογραφίες του Άρη, που έχουν τραβηχτεί από τη δεκαετία του ΄60 μέχρι σήμερα, πολλές από τις οποίες δεν είχαν ποτέ μέχρι τώρα δημοσιοποιηθεί.

Οι χρήστες μπορούν επίσης να θέτουν ερωτήσεις και να παίρνουν απαντήσεις σχετικά με τον πλανήτη. Ακόμα μπορούν να παίζουν games και να κερδίζουν πόντους ανάλογα με το πόσους κρατήρες μετράνε ή πόσο καλούς χάρτες μπορούν να δημιουργήσουν.

ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΑΣ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ.

[Δροσος Γεωργιος]

Ο «σκοτεινός» εξερευνητής.

ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ. Η ΝΑSΑ ανακοίνωσε ότι ολοκληρώθηκαν οι δοκιμές ενός καινούργιου διαστημικού τηλεσκοπίου το οποίο σκοπεύει να εκτοξεύσει σε τρεις εβδομάδες. Το WΙSΕ (Wide-field Ιnfrared Survey Εxplorer) θα εξερευνά τα σκοτεινά ουράνια σώματα τα οποία δεν μπορούν να εντοπίσουν τα υπάρχοντα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια. Το WΙSΕ μπορεί να παρατηρεί την υπέρυθρη ακτινοβολία και έτσι να έχει τη δυνατότητα να εντοπίζει εκατομμύρια διαστημικά σώματα (από αστεροειδείς και άστρα ως και ολόκληρους γαλαξίες) που για διαφόρους λόγους δεν είναι ορατά από άλλα τηλεσκόπια. Το διαστημόπλοιο θα μεταφερθεί την Παρασκευή στην εξέδρα εκτόξευσης που βρίσκεται στην αεροπορική βάση Βάντενμπεργκ στην Καλιφόρνια και σύμφωνα με τον σχεδιασμό της ΝΑSΑ, αν όλα πάνε καλά, η εκτόξευση θα γίνει στις 9 Δεκεμβρίου με τη βοήθεια του πυραύλου Delta 2.

Στη φωτογραφία, καλλιτεχνική απεικόνιση του τηλεσκοπίου.

Για το προηγουμενο θεμα του Αρη περιμενω:ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΑΣ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ.

[glamt]

Η ιστοσελίδα είνα:

http://beamartian.jpl.nasa.gov

[Δροσος Γεωργιος]

Φιλε glamt ευχαριστω για την διευθυνση.

Ελληνίδα ερευνήτρια αναζητεί μορφές ζωής με μια σχεδία στο Διάστημα.

«Ανοίγουμε πανιά για τον Τιτάνα»

Τέσσερις ώρες. Τόσο χρόνο θα έχει στη διάθεσή της η σχεδία για ν΄ ανακαλύψει εξωγήινες μορφές ζωής στις λίμνες του Τιτάνα. Και κάθε λεπτό που θα διασχίζει τα παγωμένα τους νερά θα είναι πολύτιμο!». Σε αυτό το φεγγάρι του Κρόνου θα παιχτούν όλα.

Η δρ Αθηνά Κουστένη, διευθύντρια Ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών της Γαλλίας (CΝRS), είχε επεξεργαστεί για πολλά χρόνια στο μυαλό της τη φιλόδοξη αποστολή. Και από τη στιγμή που το σχέδιο της εγκρίθηκε από τη ΝΑSΑ και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ΕSΑ), ο χρόνος άρχισε να κυλά αντίστροφα: Ένα διαστημόπλοιο φθάνει στον Τιτάνα, απελευθερώνει μια σχεδία που πέφτει με αλεξίπτωτο σε λίμνη. Η σχεδία διασχίζει το υγρό μεθάνιο με τη βοήθεια του ανέμου και μέσα σε λίγες ώρες τα όργανά της χτενίζουν το ιδιόμορφο αυτό περιβάλλον αναζητώντας απλές μορφές ζωής ή πολύπλοκα μόρια που ποτέ κανείς δεν αντίκρυσε ξανά.

«Ξεχάστε τον Άρη! Τον Κόκκινο Πλανήτη χωρίς νερό και ατμόσφαιρα που η φαντασία μας μόνο τον θέλει να φιλοξενεί αρχέγονες μορφές ζωής», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Α. Κουστένη, συντονίστρια της φιλόδοξης αποστολής με την ονομασία «Τitan-Saturn System Μission» («Αποστολή στο Σύστημα Τιτάνα-Κρόνου»). «Αν υπάρχει μια πιθανότητα να βρούμε ζωή κάπου μέσα στο ηλιακό μας σύστημα, αυτή βρίσκεται στον Τιτάνα. Τον παράξενο δορυφόρο του Κρόνου, που έχει ανατρέψει όλα τα προγνωστικά μας μοντέλα. Ένα ουράνιο σώμα, το ένα και μοναδικό που γνωρίζουμε ότι έχει στην επιφάνειά του λίμνες από υδρογονάνθρακες, δηλαδή από μεθάνιο και αιθένιο, που έχει παγωμένο νερό επίσης στην επιφάνειά του αλλά και ωκεανούς από νερό βαθιά μέσα στο εσωτερικό του».

Το πιο παράδοξο περιβάλλον

Ο Τιτάνας μάς αποκαλύπτει το πιο παράδοξο περιβάλλον που έχει ανακαλυφθεί ποτέ σε ουράνιο σώμα στο ηλιακό μας σύστημα. Κανείς δεν πίστευε ότι σε τόσο μεγάλη απόσταση, 10 φορές δηλαδή την απόσταση Γης-Ηλίου, θα μπορούσε ένα φεγγάρι να φιλοξενεί λίμνες από υδρογονάνθρακες σε υγρή μορφή. Και το εγχείρημα της εξερεύνησής του θα είναι εξίσου ανορθόδοξο. «Δεν θα στείλουμε ένα ρόβερ όπως έχουμε κάνει στον Άρη», συνεχίζει η κ. Α. Κουστένη. Αλλά μια σχεδία για να κάνει “ράφτινγκ” σε εξωγήινη λίμνη! «Σε μια λίμνη που όπως και αρκετές άλλες στον βόρειο πόλο του Τιτάνα σχηματίστηκαν από τη βροχή του μεθανίου που κάνει τον ίδιο κύκλο όπως το νερό στη Γη. Εξατμίζεται, πηγαίνει στην ατμόσφαιρα όπου αλληλεπιδρά με το άζωτο της ατμόσφαιρας, υφίσταται φωτόλυση, και πέφτει στο έδαφος υπό μορφή βροχής».

ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΗ ΓΗ

Ο Τιτάνας έχει ατμόσφαιρα από άζωτο όπως και η Γη, περίπου την ίδια πίεση και φιλοξενεί πάγους από νερό στην επιφάνεια

Χαρτογράφηση με αερόστατο

ΤΗΝ ΩΡΑ που η σχεδία θα αρμενίζει στην εξωγήινη λίμνη, γύρω από τον ισημερινό του Τιτάνα ένα αερόστατο θα κινείται σε ύψος 10 χιλιομέτρων, χαρτογραφώντας κάθε σπιθαμή του εδάφους του. Το αερόστατο που θα απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα από ένα διαστημόπλοιο θα χρησιμοποιήσει πυρηνική ενέργεια για να φουσκώσει με άζωτο. Τα όργανα που θα μεταφέρει θα επικεντρώσουν το «βλέμμα» τους τόσο στα βουνά που αποτελούνται από παγωμένο νερό όσο και στις μεγάλες εκτάσεις με αμμόλοφους που βρίσκονται διάσπαρτοι στην επιφάνεια. Η κ. Αθηνά Κουστένη εξηγεί ότι το αερόστατο θα γυρίζει γύρω απο τον Τιτάνα τουλάχιστον για έξι μήνες.

[Δροσος Γεωργιος]

Ο ωκεανός του Άρη.

Ένας ενιαίος τεράστιος ωκεανός κάλυπτε κάποτε το μεγαλύτερο μέρος από το βόρειο ημισφαίριο του Άρη ή περίπου το ένα τρίτο της συνολικής επιφάνειας του πλανήτη. Ο γιγάντιος ωκεανός γέμιζε με νερό από ποτάμια, τα οποία με τη σειρά τους τροφοδοτούνταν από βροχές, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που έρχεται να επιβεβαιώσει το υγρό παρελθόν του «κόκκινου πλανήτη».

Οι ερευνητές, υπό τον καθηγητή γεωγραφίας Γουέι Λούο του πανεπιστημίου του Βόρειου Ιλινόις των ΗΠΑ, δημιούργησαν ένα νέο χάρτη του πλανήτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γεωφυσικής “Journal of Geophysical Research” της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης.

Μέχρι τώρα ο μοναδικός παγκόσμιος χάρτης του Άρη με τις κοιλάδες του είχε σχηματιστεί με το χέρι με βάση δορυφορικές φωτογραφίες της δεκαετίας του΄90. Ο νέος πιο αναλυτικός και αποκαλυπτικός χάρτης, που βασίστηκε σε αλγόριθμους υπολογιστών για την αξιοποίηση και αξιολόγηση των νέων δεδομένων, δείχνει ένα εκτεταμένο δίκτυο κοιλάδων με ποταμούς, το οποίο είναι υπερδιπλάσιο σε μήκος από αυτό που είχαν σχεδιάσει μέχρι τώρα οι επιστήμονες και περίπου εξίσου πυκνό με αυτό της Γης σε ορισμένες περιοχές.

Οι κοιλάδες αυτές είναι συγκεντρωμένες σε μια ζώνη που κυκλώνει τον Ισημερινό του Άρη. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι κοιλάδες αυτές διατρέχονταν από ποτάμια, τα οποία κάποτε έρρεαν από τα νότια υψίπεδα του πλανήτη προς τις χαμηλότερες περιοχές στο βόρειο ημισφαίριο, δημιουργώντας έτσι και συνεχώς ανατροφοδοτώντας ένα τεράστιο ωκεανό στο Βορρά.

Σύμφωνα με τη νέα επιστημονική εκτίμηση, πριν δισεκατομμύρια χρόνια, ο «κόκκινος πλανήτης», έχοντας ένα μόνο μεγάλο ωκεανό, θα είχε σε μεγάλο βαθμό στην υπόλοιπη επιφάνειά του ένα ξηρό ηπειρωτικό κλίμα, ανάλογο με αυτό που έχουν οι ξηρές περιοχές της Γης. Βροχές θα έπεφταν σε τακτικά χρονικά διαστήματα, φουσκώνοντας τα ποτάμια και ξεχειλίζοντας τη λεκάνη του ωκεανού.

Μια τέτοια υγρή και πιο θερμή περίοδος στην πρώιμη ιστορία του Άρη θα είχε αυξήσει σημαντικά τις πιθανότητες ανάπτυξης ζωής.

Η πρώτη ανακάλυψη των «καναλιών» του Άρη έγινε το 1971 από το διαστημόπλοιο «Μάρινερ 9» και από τότε οι επιστήμονες διαφωνούν κατά πόσο δημιουργήθηκαν από τη διάβρωση επιφανειακού νερού (πράγμα που θα σήμαινε ότι κάποτε το κλίμα ήταν θερμό και υγρό και έπεφταν βροχές) ή από άλλου είδους διάβρωση που υποσκάπτει το έδαφος όταν το κλίμα είναι ψυχρό και ξηρό.

Ο νέος χάρτης ενισχύει την πρώτη άποψη περί βροχών και ωκεανού, μιας ανάλογης δηλαδή γεωφυσικής διαδικασίας που έχει λειτουργήσει και στη Γη.

[Δροσος Γεωργιος]

Τέρμα οι τουρίστες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Η απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων το 2010 και ο διπλασιασμός του μόνιμου πληρώματος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό δεν αφήνουν διαθέσιμο χώρο για άλλους τουρίστες στο τροχιακό συγκρότημα, ξεκαθάρισε η Ρωσία.

Σε μια προσπάθεια να αξιοποιήσει κάθε διαθέσιμο πόρο για το ακριβό διαστημικό της πρόγραμμα, η Ρωσία δεχόταν μέχρι σήμερα να συμπεριλάβει πλούσιους ιδιώτες στις αποστολές της προς τον ISS.

Ο Καναδός Γλι Λαλιμπέρτ, ιδρυτής του Cirque du Soleil, έγινε τον Οκτώβριο ο έβδομος και τελευταίος τουρίστας που επισκέπτεται τον ISS. Το εισιτήριο για δέκα ημέρες σε συνθήκες μικροβαρύτητας φέρεται να του κόστισε 35 εκατομμύρια δολάρια.

Η κατάσταση τώρα αλλάζει -το πλήρωμα του ISS έχει αυξηθεί από τα τρία στα έξι άτομα, οπότε δεν περισσεύουν θέσεις για τουρίστες στα τριθέσια ρωσικά Soyuz που ανεφοδιάζουν το συγκρότημα.

Και η έλλειψη χώρου θα επιδεινωθεί από τα τέλη του 2010, οπότε η NASA θα παροπλίσει τα διαστημικά λεωφορεία και τα Soyuz θα αναλάβουν όλες τις μεταφορές με τέσσερις αντί για δύο εκτοξεύσεις το χρόνο.

Όπως δήλωσε την Πέμπτη ο Σεργκέι Κρικαλιόφ, επικεφαλής του Κέντρου Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών στο Σταρ Σίτι, λίγο έξω από τη Μόσχα, η Ρωσία θα πάψει να δέχεται διαστημικούς τουρίστες επ' αόριστον.

 

Λιγα στοιχεια ακομα για ολους αυτους τους τυχερους (και πλουσιους)που εχουν ταξιδεψει στο εγγυς Διαστημα.(Διεθνη Διαστημικο Σταθμο).

Space tourist Nationality Year Duration of flight Flight

 

1.Dennis Tito American 2001-9 days (Apr 28 – May 6) Launch: Soyuz TM-32

Return: Soyuz TM-31

 

2.Mark Shuttleworth South African / British 2002 -11 days (Apr 25 – May 5) Launch: Soyuz TM-34

Return: Soyuz TM-33

 

3.Gregory Olsen American 2005 -11 days (Oct 1 – Oct 11) Launch: Soyuz TMA-7

Return: Soyuz TMA-6

 

4.Anousheh Ansari Iranian / American 2006 -12 days (Sept 18 – Sept 29) Launch: Soyuz TMA-9

Return: Soyuz TMA-8

 

5α.Charles Simonyi Hungarian / American 2007 -15 days (Apr 7 - Apr 21) Launch: Soyuz TMA-10

Return: Soyuz TMA-9

 

5β.2009 -12 days ( Mar 26 - Apr 8 ) Launch: Soyuz TMA-14

Return: Soyuz TMA-13

 

6.Richard Garriott American / British 2008 -12 days (Oct 12 – Oct 23) Launch: Soyuz TMA-13

Return: Soyuz TMA-12

 

7.Guy Laliberte Canadian 2009 -9 days ( Sept 30 – Oct 8 ) Launch: Soyuz TMA-16

Return: Soyuz TMA-14

 

Σημειωση απο το post:ISS 26 Νοεμβριου 09 απο τον KonstantinosM για παρατηρηση του Διεθνους Διαστημικου Σταθμου.

Να σημειώσω γι όσους φίλους δεν το πρόλαβαν ότι σε 2 ημέρες Σάββατο 28 Νοεμβρίου υπάρχει παρόμοιο πέρασμα στις

17:12:54 στις 10 μοίρες NW και θα φτάσει στις 17:15:46 σε ύψος 73 μοίρες NE

ίδιας σχεδόν λαμπρότητας.

[Δροσος Γεωργιος]

Νέο ταξίδι στη Σελήνη προγραμματίζει η Κίνα.

Η Κίνα προγραμματίζει τον επόμενο Οκτώβριο να πραγματοποιήσει μια δεύτερη μη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη, όπως μετέδωσαν τα κρατικά μέσα ενημέρωσης της χώρας, σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία, διευρύνοντας και επιταχύνοντας το διαστημικό πρόγραμμά της, κάτι που αναμένεται να πυροδοτήσει νέες ανησυχίες σε άλλες ισχυρές χώρες, ιδίως τις ΗΠΑ.

Το κινεζικό διαστημικό σκάφος σχεδιάζεται να τεθεί σε τροχιά 100 χλμ. πλησιέστερα στην επιφάνεια του δορυφόρου της Γης και θα είναι εφοδιασμένο με πιο εξελιγμένο επιστημονικό εξοπλισμό (μεταξύ άλλων με μια κάμερα πολύ υψηλότερης ανάλυσης) σε σχέση με το πρώτο σκάφος, που είχε εκτοξευθεί τον Οκτώβριο του 2007 και το οποίο, μετά από μια αποστολή 16 μηνών, συνετρίβη ελεγχόμενα στη σεληνιακή επιφάνεια φέτος το Μάρτιο.

«Στοχεύουμε να αποκτήσουμε περισσότερα επιστημονικά δεδομένα για το φεγγάρι, με μεγαλύτερη ακρίβεια», δήλωσε ο Γιε Πεϊτζιάν, αρχισχεδιαστής του πρώτου σκάφους της χώρας που είχε τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη.

Η νέα σεληνιακή αποστολή Chang’e-2 θα εκτελέσει πειράματα και θα κάνει δοκιμές στο πλαίσιο της προετοιμασίας της Κίνας να στείλει ένα όχημα τύπου ρόβερ (το Chang’e-3) στην επιφάνεια του δορυφόρου πριν το 2013.

Η πρώτη επανδρωμένη με αστροναύτες αποστολή προγραμματίζεται γύρω στο 2020, ενώ δεν αποκλείεται να γίνει το 2017, τρία χρόνια πριν την προγραμματισμένη επιστροφή αστροναυτών της NASA στο φεγγάρι.

Κινέζοι επιστήμονες δήλωσαν ότι έχει ήδη επιλεγεί το σημείο προσελήνωσης (στην περιοχή Sinus Iridium) και ότι το ρόβερ θα μελετήσει κυρίως τη σεληνιακή γεωλογία και θα αναζητήσει αξιοποιήσιμες πρώτες ύλες.

Μέχρι το 2015 σχεδιάζεται να έχουν σταλεί στη Γη τα πρώτα σεληνιακά δείγματα. Σε επόμενο στάδιο, οι κινέζοι ερευνητές σχεδιάζουν την εγκατάσταση ενός μόνιμου παρατηρητηρίου στην επιφάνεια της Σελήνης.

Η Κίνα ανέκαθεν υποστηρίζει ότι το διαστημικό πρόγραμμά της είναι ειρηνικής φύσης, όμως πρόσφατες δηλώσεις του διοικητή της πολεμικής αεροπορίας της, ότι η χώρα πρέπει να προετοιμάζεται για την αναπόφευκτη στρατιωτικοποίηση του διαστήματος (δηλώσεις που γρήγορα φρόντισε να αποποιηθεί ο κινέζος πρόεδρος Χου Ζιντάο), προκάλεσαν ανησυχίες εκτός Κίνας.

Η Κίνα έγινε η τρίτη χώρα, μετά τη Ρωσία-ΕΣΣΔ και τις ΗΠΑ, που έστειλε άνθρωπο στο διάστημα το 2003, ενώ το Σεπτέμβριο του 2007 ένα τριμελές κινεζικό πλήρωμα πραγματοποίησε τον πρώτο διαστημικό περίπατο για λογαριασμό της χώρας.

Είχε προηγηθεί, τον Ιανουάριο του 2007, η εντυπωσιακή επίδειξη κατάρριψης από τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας ενός δικού της μετεωρολογικού δορυφόρου, ενέργεια που ερμηνεύτηκε ως «μήνυμα» προς κάθε κατεύθυνση, ιδίως τις ΗΠΑ.

Στην αρχή το διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας βοηθήθηκε από τη Ρωσία, αλλά πια προχωρά με τις δικές του, καθαρά κινεζικές, δυνάμεις, ενώ απολαμβάνει μεγάλη υποστήριξη από την κυβέρνηση και το λαό της χώρας.

[Δροσος Γεωργιος]

Πίσω στη Φλόριντα το διαστημικό λεωφορείο Atlantis.

Έχοντας ολοκληρώσει μια αποστολή έντεκα ημερών για την παράδοση προμηθειών και ανταλλακτικών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, το Atlantis προσεδαφίστηκε πίσω στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της Φλόριντα στις 16.44 ώρα Ελλάδας την Παρασκευή.

Το Atlantis είχε αναχωρήσει στις 16 Νοεμβρίου φορτωμένο με 15 τόνους υλικών, μεταξύ άλλων αντλίες, δεξαμενές και γυροσκόπια που θα χρειαστούν για τη λειτουργία του σταθμού μετά την οριστική απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων το 2010.

Μόνο πέντε αποστολές απομένουν για τη NASA μέχρι την ολοκλήρωση του τροχιακού συγκροτήματος, στο οποίο συμμετέχουν οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Ιαπωνία και οι 18 χώρες-μέλη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, με κόστος άνω των 100 δισ. ευρώ.

Μετά την απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων, και μέχρι η NASA να αναπτύξει νέο σκάφος, η μεταφορά προσωπικού από και προς το σταθμό θα γίνεται αποκλειστικά με τα ρωσικά Soyuz.

Στην φωτογραφια τα συνεργεία εδάφους περιμένουν καθώς το Atlantis φτάνει στο διάδρομο τροχοδρόμησης.

[Δροσος Γεωργιος]

Ο θάνατος του γίγαντα.

ΛΟΝΔΙΝΟ. Το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο «Ηerschel» παρατήρησε και ανέλυσε λεπτομερώς φασματοσκοπικά το γιγαντιαίο αστέρι VΥ Canis Μajoris που βρίσκεται στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός και είναι στην τελική φάση αυτοκαταστροφής. Το τηλεσκόπιο κατέγραψε μια σειρά από διεργασίες τις οποίες χαρακτηρίζουν τους «τελευταίους σπασμούς» του άστρου, το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα άστρα που έχουν εντοπιστεί ως σήμερα. Το VΥ Canis Μajoris απέχει 4.500 έτη φωτός από τη Γη και είναι 30-40 φορές πιο μεγάλο από τον ήλιο μας. Αν το VΥ Canis Μajoris βρισκόταν στο κέντρο του ηλιακού μας συστήματος η επιφάνειά του θα απλωνόταν ως τον Κρόνο. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκραγεί ως σουπερνόβα. Στην καλλιτεχνική απεικόνιση το VΥ Canis Μajoris, οι καύσεις του οποίου, όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, εκτοξεύουν στο Διάστημα τεράστιες ποσότητες αερίων, σκόνης και διάφορων στοιχείων ορισμένα εκ των οποίων (άνθρακας, οξυγόνο άζωτο) αποτελούν τις πρώτες ύλες δημιουργίας πλανητών.

[Δροσος Γεωργιος]

Επιστροφή στη Γη για τρεις ενοίκους του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

Τρία μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού προσπαθούν την Τρίτη να προσαρμοστούν στη γήινη βαρύτητα έπειτα από έξι μήνες παραμονής στο τροχιακό συγκρότημα.

Ρωσική κάψουλα Soyuz, που μετέφερε τον Ρώσο Ρόμαν Ρομανένκο, τον Καναδό Ρόμπερτ Θερσκ και τον Βέλγο Φρανκ ντε Βίνι, έπεσε με αλεξίπτωτο στη στέπα του Καζακστάν στις 09.17 ώρα Ελλάδας.

Περίπου τρεις ώρες χρειάστηκαν για την κάθοδο από τον ISS, που κινείται σε ύψος 400 χιλιομέτρων.

Οι τρεις άνδρες θα πετάξουν τώρα για το Σταρ Σίτι, το κέντρο εκπαίδευσης κοσμοναυτών έξω από τη Μόσχα, όπου θα συναντηθούν ξανά με τις οικογένειές τους.

Μετά την οριστική απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων, και μέχρι η NASA να αναπτύξει νέο σκάφος, η μεταφορά αστροναυτών από και προς τον ISS θα γίνεται αποκλειστικά με τα ρωσικά Soyuz.

[Δροσος Γεωργιος]

Οταν ξεκινησα στις 23/10/2007 την συζητηση για την Διαστημικη Εξερευνηση εγραφα

 

<< Με αφορμη τα 50 χρονια απο την εναρξη της διαστημικης περιπετειας θα ηθελα να ξεκινησω μια

συζητηση για τις προοπτικες αυτης της μοναδικης και πρωτοπορας εξερευνητικης προσπαθειας

του ανθρωπινου γενους.Ολοι νιωθουμε οτι η εξερευνηση του διαστηματος

ειναι το μελλον και οτι τολμηρα και υπευθυνα θα πρεπει να προχωρησουμε

στα επομενα βηματα-ολοκληρωση ISS -βασεις και επιστημονικα εργαστη-

ρια στην Σεληνη - αποικισμος του Αρη(Γεωπλασια) και επεται συνεχεια.

Εδω θα ηθελα να βαλω ενα κρισιμο ερωτημα κατα την γνωμη μου που

ειναι ποιους τροπους μεταβασης περα απο την Σεληνη εχουμε π.χ. για

τον Αρη.Ποιο ειναι το μελλον των κινητηρων με χημικα καυσιμα (Ερωτηση¨

ποια ειναι η μεγαλυτερη ταχυτητα που εχουμε επιτυχει μ*αυτα) και αν

γνωριζει κανεις αν υπαρχει απο τις διαστημικες υπηρεσιες προγραμμα

κατασκευης κινητηρων που να πετυχαινουν ταχυτητες υψηλοτερες απο

αυτες των χημικων καυσιμων>>

 

Μεσα απο την συζητηση που αναπτυχθηκε για τις υπαρχουσες τεχνολογιες φτασαμε να πιστευουμε οτι η πιο αισιοδοξη προοπτικη ειναι οι κινητηρες Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης(VASIMR)-Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket.

Καποιοι ομως σκεφτονται περα απο αυτες τις λυσεις και αξιζει να τις διαβασουμε:

 

Σκοτεινή δύναμη: Μεγάλα σχέδια για τα διαστρικά ταξίδια.

Το διάστημα είναι μεγάλο, γράφει ο Douglas Adams στο βιβλίο του Ο οδηγός για ταξίδι με οτοστόπ στο Γαλαξία.Απλά δεν πιστεύετε πόσο απέραντο, τεράστιο, που δεν το χωράει το μυαλό του ανθρώπου είναι αυτό το μεγάλο.

Δεν είναι υπερβολικός ο Adams. Ακόμη και το πλησιέστερο σε μας αστέρι, ο ερυθρός νάνος Proxima του Κενταύρου είναι 4,2 έτη φωτός μακριά μας πάνω από 200.000 φορές την απόσταση της Γης από τον Ήλιο μας. Ή, αν θέλετε, 100 εκατομμύρια φορές την απόσταση μέχρι το φεγγάρι.

Τέτοιες τεράστιες αποστάσεις φαίνεται να θέτουν όλα τα αστέρια πολύ πέρα από τα όρια των ανθρωπίνων εξερευνήσεων. Ας υποθέσουμε ότι είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε μια βόλτα με το Βόγιατζερ 1 της NASA, το γρηγορότερο διαστρικό διαστημόπλοιο που έχει κατασκευαστεί μέχρι σήμερα. Το Voyager 1 είναι κινείται τώρα έξω από το ηλιακό μας σύστημα, με περίπου 17 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Σε αυτή τη φάση, θα χρειάζονταν 74.000 χρόνια για να φθάσει στο Proxima του Κενταύρου και σίγουρα δεν θα ήμαστε εκεί γύρω για να απολαύσουμε τη θέα.

Τι λοιπόν θα χρειαστεί ο άνθρωπος για να φθάσει στα άστρα μέσα σε χρόνο μιας κανονικής ζωής; Αρχικά, θα χρειαστείτε ένα διαστημόπλοιο που να μπορεί να διασχίζει τον κόσμο βιαστικά, με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός. Δεν υπήρξε ποτέ έλλειψη προτάσεων: οχήματα που κινούνται με επαναλαμβανόμενες εκρήξεις από βόμβες υδρογόνου, ή με εξαύλωση της ύλης από την αντιύλη. Άλλα διαστημικά σκάφη μοιάζουν με τεράστια πλοία που πλέουν με γιγαντιαία ανακλαστικά πανιά, που σπρώχνονται με ακτίνες λέιζερ.

Όλα αυτά τα φιλόδοξα σχέδια έχουν τις ελλείψεις τους και είναι αμφίβολο ότι θα μπορούσαν να πάνε πραγματικά σε αυτές τις αποστάσεις. Τώρα όμως υπάρχουν δύο ριζικά νέες δυνατότητες που έχουν πέσει στο τραπέζι, και που θα μας δώσουν τη δυνατότητα – ή μάλλον στους μακρινούς απογόνους μας να φθάσουν στα άστρα.

Τον Αύγουστο του 2009, ο φυσικός Jia Liu στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης αναφέρθηκε στο σχεδιασμό ενός διαστημικού σκάφους που θα κινείται με σκοτεινή ύλη.

Αμέσως μετά, οι μαθηματικοί Louis Crane και Shawn Westmoreland στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κάνσας πρότειναν ορισμένα σχέδια για σκάφη που θα κινούνται με μια τεχνητή μαύρη τρύπα.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η κατασκευή ενός διαστημοπλοίου κινούμενου με μαύρες τρύπες ή με σκοτεινή ύλη θα ήταν ένα τεράστιο έργο. Ωστόσο, προς το παρόν δεν γνωρίζουμε αρκετά για την απαραίτητη φυσική που θα μας επιτρέψει να κάνουμε οποιοδήποτε σχέδιο από αυτά. Επιπλέον, ο Louis Crane πιστεύει ότι οι μελέτες σκοπιμότητας όπως τα ζητήματα της κοσμολογίας δεν έχουν εξεταστεί.

Καύσιμα όσο πάτε

Πάρτε το διαστημόπλοιο με την σκοτεινή ύλη του Liu. Οι περισσότεροι αστρονόμοι είναι πεπεισμένοι για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης, λόγω του τρόπου που η βαρύτητα της έλκει τα αστέρια και τους γαλαξίες που βλέπουμε με τα τηλεσκόπια μας. Οι παρατηρήσεις αυτές δείχνουν ότι η σκοτεινή ύλη είναι μεγαλύτερη από την ορατή ύλη του σύμπαντος με ένα συντελεστή περίπου έξι – έτσι ένα διαστημόπλοιο που τροφοδοτείται με καύσιμα από σκοτεινή ύλη, θα μπορούσε να έχει μια πλούσια παροχή καυσίμων.

Ο Liu εμπνεύστηκε από ένα τολμηρό διαστημόπλοιο που πρότεινε ο αμερικανός φυσικός Robert Bussard το 1960. Του Bussard το σκάφος σχεδιάστηκε να χρησιμοποιεί μαγνητικά πεδία, που θα δημιουργούνται από το ίδιο το σκάφος, για να ‘ρουφάει’ το ασθενές αέριο του διαστρικού χώρου. Αντί της χρησιμοποίησης λοιπόν συμβατικών πυραύλων, το σκάφος θα μπορεί να προωθείται με το υδρογόνο που θα συλλέγει, και το οποίο θα υφίστανται πυρηνική σύντηξη. Τα δε υποπροϊόντα της που θα ελευθερώνονται θα χρησιμοποιούνται για την παροχή της πρόωσης.

Επειδή η σκοτεινή ύλη είναι τόσο άφθονη στο σύμπαν, ο Liu προβλέπει έναν πύραυλο που δεν θα χρειάζεται να μεταφέρει τα δικά του καύσιμα. Με αυτόν τον τρόπο αίρεται αμέσως ένα από τα μειονεκτήματα των άλλων προτεινόμενων διαστημοπλοίων, δηλαδή ο τεράστιος εφοδιασμός τους με καύσιμα τα οποία τους προσθέτουν ένα τεράστιο βάρος και έτσι παρεμποδίζουν την ικανότητά τους να επιταχυνθούν.Ένας πύραυλος σκοτεινής ύλης θα παραλάμβανε τα καύσιμα του καθ οδόν, εξηγεί ο Liu.

Το σχέδιό του είναι να τροφοδοτεί τον πύραυλο με την ενέργεια που απελευθερώνεται όταν τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης εξαϋλώνονται μεταξύ τους. Και σε αυτό το σημείο η ιδέα του Liu εξαρτάται περισσότερο από την θεωρητική φυσική. Κανείς δεν ξέρει τι είναι η σκοτεινή ύλη στην πραγματικότητα, αν και υπάρχουν πολλές θεωρίες της σωματιδιακής φυσικής που περιέχουν αρκετούς υποψηφίους για την σκοτεινή ύλη. Μία από τις πρωτοπόρες θεωρίες είναι πως η σκοτεινή ύλη αποτελείται από νετραλίνο, σωματίδια που δεν έχουν ηλεκτρικό φορτίο. Τα νετραλίνο είναι περίεργα σωματίδια ως προς το ότι είναι και τα αντισωματίδια τους: οπότε δύο νετραλίνο που συγκρούονται υπό τις κατάλληλες συνθήκες εξαυλώνονται.

Αν τα σωματίδια σκοτεινής ύλης εξαϋλώνονται με αυτόν τον τρόπο, θα μετατρέπουν το σύνολο της μάζας τους σε ενέργεια. Ένα κιλό τέτοιου υλικού θα δώσει περίπου 1017 βατ, πάνω από 10 δισεκατομμύρια φορές περισσότερη ενέργεια από ένα κιλό δυναμίτη, και αρκετή για την προώθηση του πύραυλου προς τα εμπρός.

Ακόμη λιγότερη βεβαιότητα έχουμε για το πώς ένας πύραυλος σκοτεινής ύλης θα μπορούσε να λειτουργήσει. Ο Liu φαντάζεται τον κινητήρα ως ένα κουτί με μια πόρτα που να είναι ανοιχτή προς την κατεύθυνση της κίνησης του πυραύλου (κάντε κλικ στην εικόνα για μεγαλύτερη λεπτομέρεια)

Καθώς θα εισέρχεται η σκοτεινή ύλη, η πόρτα κλείνει και το κουτί θα έχει συρρικνωθεί για να συμπιεστεί η σκοτεινή ύλη και να αυξήσει τον ρυθμό της εξαΰλωσης. Μετά την εξαΰλωση μια άλλη πόρτα ανοίγει και τα ‘προϊόντα’ του πυραύλου εκτοξεύονται προς τα έξω. Το σύνολο του κύκλου επαναλαμβάνεται, ξανά και ξανά.

Ο Liu επισημαίνει ότι όσο ταχύτερα ταξιδεύει ο πύραυλος με την σκοτεινή ύλη, τόσο πιο γρήγορα θα απορροφάει την σκοτεινή ύλη και θα επιταχύνεται. Το πόσο γρήγορα μπορεί να επιταχύνει το διαστημόπλοιο εξαρτάται από την πυκνότητα της γύρω σκοτεινής ύλης, τον χώρο συλλογής του κινητήρα και τη μάζα του πυραύλου. Στους υπολογισμούς του, ο Liu λέει πως το διαστημόπλοιο θα ζυγίζει μόλις 100 τόνους και θα έχει έναν χώρο συλλογής της σκοτεινής ύλης εμβαδού 100 τετραγωνικών μέτρων. “Ένας τέτοιος πύραυλος θα μπορούσε να είναι σε θέση να φθάσει κοντά στην ταχύτητα του φωτός μέσα σε λίγες ημέρες”, λέει. Έτσι, η διάρκεια του ταξιδιού στο άστρο Proxima του Κενταύρου θα κρατούσε από δεκάδες χιλιάδες χρόνια σε μόλις λίγα χρόνια.

Ωστόσο, υπάρχει μόνο ένα μικρό πρόβλημα. Για να δουλέψει πιο αποτελεσματικά ο πύραυλος του Liu θα πρέπει να πετάξει μέσα από πυκνές περιοχές της σκοτεινής ύλης. Από ό,τι γνωρίζουμε, η μεγαλύτερη συγκέντρωση της σκοτεινής ύλης είναι 26.000 έτη φωτός μακριά μας, στο κέντρο του Γαλαξία. Ακόμα, επισημαίνει ο Liu κανείς δεν έχει προβεί σε λεπτομερή χαρτογράφηση της σκοτεινής ύλης στο Γαλαξία μας και ελπίζει ότι θα βρεθούν συγκεντρώσεις της πιο κοντά μας.

Και αν αυτό το πρόβλημα δεν είναι κάτι που θα σταματήσει το σχέδιο, πώς θα οικοδομήσουμε ένα κινητήρα- κουτί που δεν διαρρέει προς τα έξω την σκοτεινή ύλη; “Αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα της ιδέας του”, διευκρινίζει ο Crane. Η σκοτεινή ύλη, από την ίδια τη φύση της, αλληλεπιδρά πολύ ασθενώς με την κανονική ύλη και μπορεί να περάσει μέσα από αυτή άνετα. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και ο λόγος για το οποίο τα πειράματα έχουν αποτύχει μέχρι σήμερα στη Γη, για να συλλάβουμε διερχόμενα σωματίδια της σκοτεινής ύλης.

Ο Crane πιστεύει ότι αν κατασκευάσουμε έναν πύραυλο από ένα υλικό, που ακόμα δεν είμαστε βέβαιοι ότι υπάρχει, θα κάνουμε ένα άλμα πολύ μακριά. Προτιμά να ασχολείται με πιο στάνταρτ φυσική και τεχνολογία. Ο Liu όμως είναι απτόητος. Επισημαίνει θεωρίες που περιέχουν πολλά άλλα σωματίδια, εκτός από τα κανονικά και τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης, όπως αυτά με επιπλέον διαστάσεις. “Είναι δυνατόν να υπάρχει ένας τύπος ύλης που να αλληλεπιδρά επαρκώς και με τα δύο συστατικά,” πιστεύει. “Αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να φτιαχτεί ένα τέτοιο κουτί.”

 

 

Προώθηση με τη βοήθεια μιας μαύρης τρύπας.

Για να φτάσετε στα αστέρια, θα πρέπει να αποσπάσετε και το τελευταίο joule ενέργειας από τα καύσιμα σας. Οι χημική πύραυλοι είναι εξαιρετικά ανεπαρκείς, γιατί μετατρέπουν μόλις το 10-8 τοις εκατό της μάζας τους σε ενέργεια. Ακόμη και η σύντηξη μετατρέπει λιγότερο από το 1 τοις εκατό του πυρηνικού καυσίμου σε ενέργεια. Ένας πύραυλος αντιύλης θα είναι ο χρυσός κανόνας. "Θα μπορείτε να εξαγάγετε και το 100 τοις εκατό της ενέργειας από την εξαΰλωση της ύλης – αντιύλης", λέει ο Crane. "Ωστόσο, η αντιύλη είναι εξαιρετικά επικίνδυνη ουσία – αν αγγίξει το διαστημόπλοιο, φυσά θα εξαϋλωθεί.

Ο Crane είναι πεπεισμένος ότι η μόνη λύση είναι στην πραγματικότητα η ακτινοβολία Hawking. Στη δεκαετία του 1970, ο Stephen Hawking έδειξε ότι οι μαύρες τρύπες δεν είναι τελείως μαύρες: μπορούν να «εξατμίζονται», και όλη η μάζα τους μπορεί να μετατραπεί σε ένα νέφος υποατομικών σωματιδίων. Αυτή λοιπόν η ακτινοβολία πιστεύει ο Crane ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την προώθηση ενός διαστημόπλοιου σε όλο το Γαλαξία.

Πολύ μικρές μαύρες τρύπες εκπέμπουν πολύ περισσότερη ακτινοβολία Hawking από τις μεγάλες, αστρικές μαύρες τρύπες, σύμφωνα με τις εξισώσεις που περιγράφουν τις μαύρες τρύπες. Ο Crane συγκεκριμένα έχει υπολογιστεί ότι μια μαύρη τρύπα βάρους περίπου 1 εκατομμυρίου τόνων, θα είναι μια τέλεια πηγή ενέργειας: θα είναι αρκετά μικρή για να παράγει αρκετή ακτινοβολία Hawking για να τροφοδοτήσει το διαστημόπλοιο, αλλά αρκετά μεγάλη για να επιβιώσει δίχως να ακτινοβολήσει όλη τη μάζα της κατά τη διάρκεια ενός τυπικού διαστρικού ταξιδιού επί 100 χρόνια. "Προς έκπληξή μου, υπάρχει μια καλή λύση”, αναφέρει ο Crane.

Ο πρώτος που πρότεινε την χρησιμοποίηση μιας μίνι μαύρης τρύπας για την πρόωση ενός διαστρικού διαστημοπλοίου ήταν ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Arthur Clarke στο μυθιστόρημα του Imperial Earth. Πρόσφατα, ο Hawking έχει δημοσιεύσει, επίσης, την ίδια ιδέα, υποστηρίζοντας το κυνήγι μιας προϋπάρχουσας μαύρης τρύπας. Ο Crane είναι σίγουρος πως αυτή η ιδέα θα μπορούσε να λειτουργήσει. “Ποιες είναι οι πιθανότητες να βρούμε μια μαύρη τρύπα για να μας παρασύρει από το ηλιακό σύστημα;" ρωτάει.

Αντίθετα, θα μπορούσαμε να φτιάξουμε την δική μας. Για να δημιουργήσετε μια μαύρη τρύπα, εξηγεί ο Crane, θα πρέπει να συγκεντρώσεται μια τεράστια ποσότητα ενέργειας σε ένα μικρό όγκο. Ο ίδιος προβλέπει ένα γιγάντιο λέιζερ ακτίνων γάμμα που θα ‘φορτίζεται’ με ηλιακή ενέργεια. Η ενέργεια θα πρέπει να συλλεχθεί από ηλιακά πάνελ έκτασης 250 χιλιομέτρων, σε τροχιά απόστασης λίγων εκατομμυρίων χιλιομέτρων μακριά από τον ήλιο και θα απορροφούν το φως του ήλιου για περίπου ένα χρόνο. “Θα ήταν μια τεράστια, βιομηχανική προσπάθεια," παραδέχεται ο Crane.

Η δημιουργούμενη εκατομμυρίων τόνων μαύρη τρύπα θα είναι περίπου στο μέγεθος ενός ατομικού πυρήνα. Το επόμενο βήμα θα είναι να την κατευθύνουμε στην εστία ενός παραβολικού κάτοπτρου, που θα συνδέεται στο πίσω μέρος της καμπίνας του πληρώματος του διαστημόπλοιου. Η ακτινοβολία Hawking αποτελείται από όλα τα είδη των υποατομικών σωματιδίων, αλλά τα πιο κοινά θα είναι φωτόνια ακτίνων γάμμα. Η ακτινοβολία θα συγκεντρώνεται σε μια παράλληλη δέσμη από το παραβολικό κάτοπτρο, τις οποίες θα πρέπει να εκτοξεύει το διαστημόπλοιο για προωθηθεί μπροστά.

Σύμφωνα με τον Crane, η εκατομμυρίων τόνων μαύρη τρύπα θα μπορούσε να επιταχύνει το διαστημόπλοιο με την ταχύτητα του φωτός μέσα σε λίγες δεκαετίες. Κι αν αυτό σας φαίνεται πάρα πολύ αργά, υπάρχει κι ένας τρόπος για να επιταχυνθούν οι καταστάσεις. Μια μικρότερη μαύρη τρύπα θα εκλύει περισσότερη ακτινοβολία Hawking, κι έτσι θα μπορούσε να σας προωθήσει πιο γρήγορα σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση οπότε θα παίρνατε μαζί σας επιπλέον υλικό για να την τροφοδοτήσετε. Μόλις ταξιδέψει με αυτή την ταχύτητα το διαστημόπλοιο (κοντά σε αυτήν του φωτός), ο χρόνος θα επιβραδύνεται κι έτσι η ηλικία σας θα κυλάει πιο αργά από τους φίλους και την οικογένειά σας πίσω στη Γη. «Θα ήταν δυνατόν να φθάσετε στον γαλαξία της Ανδρομέδας – 2,5 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά – μέσα σε χρόνο παρόμοιο με αυτόν της ζωής ενός ανθρώπου», αναφέρει ο Crane.

Μπορεί να μην τα χωράει ο νους του ανθρώπου όλα αυτά, αλλά ο Crane επαναλαμβάνει ότι, σε ό, τι μπορεί να καταλάβει, αυτός είναι ο μόνος εφικτός τρόπος για να ταξιδέψετε στα άστρα. Γεγονός που δημιουργεί ένα ενδιαφέρον ερώτημα: μπορεί ένας εξωγήινος προηγμένος πολιτισμός ήδη να έχει ξεκινήσει με προορισμό τον Γαλαξία μας πάνω σε διαστημόπλοια με μαύρη τρύπα;

Ο Crane πιστεύει ότι είναι πιθανόν. Έτσι, ίσως αν ψάχναμε για διαστημόπλοια με μαύρη τρύπα θα ήταν ένας γόνιμος τρόπος για να κυνηγήσουμε εξωγήινα όντα με νοημοσύνη. Δεδομένου ότι η η μαύρη τρύπα θα τροφοδοτεί το διαστημόπλοιο εκπέμποντας ακτινοβολία Hawking, θα έστελνε ένα κυματισμό μέσα στο χωροχρόνο. Θα μπορούσαμε να ανιχνεύσουμε τέτοιους κυματισμούς, που είναι γνωστοί κι ως κύματα βαρύτητας, εδώ πάνω στη Γη.

Πρώτον, θα είχαμε ανάγκη κατασκευής νέων παρατηρητηρίων βαρυτικών κυμάτων. Οι υφιστάμενες εγκαταστάσεις, όπως ο διπλός ανιχνευτής LIGO στο Hanford (στην Washington), και στο Livingston (Louisiana) είναι ρυθμισμένοι να αναζητούν κύματα βαρύτητας χαμηλής συχνότητας, που εκπέμπονται από συγκρουόμενες μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων, που θα είναι αρκετά διαφορετικά από τους ταχείς κυματισμούς που εκπέμπεται από την μαύρη τρύπα του διαστημοπλοίου. “Επί του παρόντος, ψάχνουμε για βαρυτικά κύματα με συχνότητες λίγων Hertz.. Νομίζω ότι θα άξιζε να σαρώσουμε τον ουρανό για κύματα βαρύτητας πολύ υψηλής συχνότητας", τονίζει ο Crane.

Ίσως οι εξωγήινοι (ΕΤ) να επέλεξαν να φτιάξουν διαστημόπλοιο με σκοτεινή ύλη. "Αν προηγμένοι εξωγήινοι πολιτισμοί χρησιμοποιούν σήμερα πυραύλους με σκοτεινή ύλη, οι θέσεις της σκοτεινής ύλης με υψηλή πυκνότητα θα μπορούσαν να είναι σαν τις μεγάλες πόλεις, όπου η κυκλοφορία είναι εκεί συγκεντρωμένη”, λέει ο Liu.

Το γεγονός αυτό τον οδηγεί σε εικασίες σχετικά με το γιατί δεν έχουν έρθει εξωγήινοι κοντά μας από όσο γνωρίζουμε. "Επειδή η πυκνότητα της σκοτεινής ύλης στη γειτονιά μας είναι χαμηλή σε σχέση με το κέντρο του Γαλαξία μας, είναι δύσκολο να φτάσουν εδώ," λέει. Έτσι, το ίδιο πρόβλημα που μας εμποδίζει να εξερευνήσουμε το σύμπαν με ένα διαστημόπλοιο σκοτεινής ύλης, θα μπορούσε να σταματήσει τους ΕΤ από το να μας κάνουν μια επίσκεψη.

Εκτός από τις τεχνολογικές προκλήσεις, ο μαθηματικός Louis Crane σκέφτεται ότι τα διαστημόπλοια μαύρης οπής μπορεί να έχουν, επίσης, αξιοσημείωτη φιλοσοφικές συνέπειες. Ο ίδιος άρχισε να σκέφτεται τις τεχνητές μαύρες τρύπες πριν από 12 χρόνια, όταν ο φυσικός Lee Smolin, του Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής στο Waterloo, του ζήτησε να διαβάσει το χειρόγραφο του βιβλίου του The Life of the Cosmos.

Κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει στην ανωμαλία (ιδιομορφία) μιας μαύρης τρύπας, το σημείο όπου ο χώρος και ο χρόνος στρεβλώνουν τόσο που οι νόμοι της σχετικότητας καταρρέουν. Στο βιβλίο του, ο Smolin πρότεινε ότι ένα νέο σύμπαν θα μπορούσε να δημιουργηθεί και να αναπτυχθεί μακριά. Έτσι σύμπαντα στα οποία αναδύονται μαύρες τρύπες είναι πιθανό να γεννούν όλο και περισσότερα τέτοια σύμπαντα. Αυτό σημαίνει ότι ο Κόσμος μας θα μπορούσε να είναι ένα σύμπαν βρέφος, και είναι πιο πιθανό να έχει έρθει από ένα άλλο σύμπαν που είναι καλό στο να κάνει μαύρες τρύπες από ένα άλλο που δεν είναι.

Στη συνέχεια ο Crane αναρωτήθηκε τι θα συνέβαινε αν ευφυείς πολιτισμοί θα μπορούσαν να φτιάξουν μαύρες τρύπες. Αυτό θα σήμαινε ότι η ζωή σε αυτά τα σύμπαντα διαδραμάτισαν βασικό ρόλο στην εξάπλωση των συμπάντων – βρεφών. Ο Smolin αισθάνθηκε ότι η ιδέα αυτή ήταν πολύ αλλόκοτη και την άφησε έξω από το βιβλίο του. Όμως ο Crane την σκέφτεται την τελευταία δεκαετία.

Πιστεύει στην Δαρβινική επιλογή βάση της οποίας μόνο τα σύμπαντα που περιέχουν ζωή μπορούν να φτιάξουν μαύρες τρύπες και στη συνέχεια να γεννήσουν άλλα σύμπαντα, ενώ τα άψυχα σύμπαντα αποτελούν εξελικτικό αδιέξοδο.

Οι τελευταίοι του υπολογισμοί τον έκαναν να συνειδητοποιήσει πόσο αλλόκοτο ήταν ότι θα μπορούσε να υπάρχει μια μαύρη τρύπα ακριβώς στο σωστό μέγεθος για την τροφοδοσία του διαστημόπλοιου. "Γιατί υπάρχει μια τέτοια ευχάριστη τοποθεσία;" ρωτάει. Ο μόνος λόγος για ένα έξυπνο πολιτισμό να φτιάξει μια μαύρη τρύπα, βλέπει, είναι έτσι ώστε να μπορεί να ταξιδεύει στο σύμπαν.

"Εάν αυτή η υπόθεση είναι σωστή," λέει, "ζούμε σε ένα σύμπαν που έχει βελτιστοποιηθεί για να κτίσουμε διαστημόπλοια!"

[Δροσος Γεωργιος]

H μεγαλύτερη έκρηξη σούπερνoβα.

Τα πιο ισχυρά τηλεσκόπια του πλανήτη κατάφεραν να μελετήσουν τη μεγαλύτερη και θεαματικότερη έκρηξη άστρου που έχει γίνει ποτέ αντιληπτή και άφησε πίσω της υλική μάζα όσο 50 ήλιοι.

Το άστρο που εξερράγη, εκτιμάται ότι είχε μάζα τουλάχιστον 200 φορές μεγαλύτερη από τον ήλιο και με την έκρηξη διέσπειρε στο διάστημα διάφορα υλικά (ραδιενεργό νικέλιο, άνθρακα, πυρίτιο κ.α.) με μάζα 50πλάσια του ήλιου. Τα υλικά αυτά με τη σειρά τους κάποια μέρα θα γεννήσουν νέα άστρα.

Η ασυνήθιστη έκρηξη, με την κωδική ονομασία SN 2007bi, διήρκεσε επί μήνες (όχι για εβδομάδες όπως συμβαίνει συνήθως με τις σούπερνόβα) και είναι μια σπάνια έκρηξη "ασταθούς" σούπερνόβα, η οποία εκιμάται ότι συμβαίνει σε τεράστια άστρα που έχουν μάζα τουλάχιστον 140 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του ήλιου μας. Βέβαια τα άστρα με μάζα πάνω από 100 ήλιους όπως ο δικός μας, είναι εξαιρετικά σπάνια.

Η ιδιομορφία της συγκεκριμένης έκρηξης σουπερνόβα είναι πως, αντίθετα από ό,τι συμβαίνει συνήθως, δεν άφησε πίσω της ούτε μια μαύρη τρύπα, ούτε κάποιο πυκνό "αστρικό πτώμα", με την μορφή ενός άστρου νετρονίων. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η έκρηξη ήταν τόσο ισχυρή (40 φορές πιο φωτεινή από μια τυπική σουπερνόβα), που εξαφάνισε τελείως το άστρο, χωρίς να αφήσει το παραμικρό υπόλειμμα πίσω του.

Η έκρηξη εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 2007 σε ένα μακρινό νάνο-γαλαξία από εικόνες που πήρε ένα ρομποτικό τηλεσκόπιο του αστεροσκοπείου Πάλομαρ του πανεπιστημίου Caltech στην Καλιφόρνια. Η μελέτη του φαινομένου έγινε από τον αστροφυσικό Πίτερ Νιούτζεντ του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ των ΗΠΑ και τον καθηγητή αστρονομίας Άλεξ Φιλιπένκο του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϊ, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Nature".

Τα τεράστια άστρα συνήθως πεθαίνουν, όταν ξεμένουν πια από υλικό για την πυρηνική σύντηξή τους, καθώς απομένει μόνο ο αδρανής πυρήνας τους από σίδηρο. Αυτό σημαίνει ότι το άστρο δεν παράγει πλέον μια συνεχή εκροή φωτονίων, τα οποία, σε ένα ζωντανό άστρο, δημιουργούν πίεση προς τα έξω, αντισταθμίζοντας την πίεση της βαρύτητας προς τα μέσα, εμποδίζοντας έτσι το άστρο να εξαφανιστεί.

Όμως όταν πια δεν υπάρχει η ροή των φωτονίων, τότε το άστρο καταρρέει προς το εσωτερικό του, δημιουργώντας μια σουπερνόβα, η έκρηξη της οποίας αφήνει πίσω της μια μαύρη τρύπα ή ένα άστρο νετρονίων.

Σε μερικές όμως περιπτώσεις, στα πιο μεγάλα άστρα, οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι οι πυρήνες τους γίνονται γρήγορα τόσο καυτοί, που τα φωτόνια τους αρχίζουν να διασπώνται σε ηλεκτρόνια και ποζιτρόνια. Αυτή η διάσπαση έχει ως αποτέλεσμα μια αστάθεια ανάμεσα στην θερμοκρασία του άστρου και στην πίεσή του, με τελική συνέπεια μια τρομακτική έκρηξη που οδηγεί το άστρο στην πλήρη εξαφάνισή του, χωρίς το παραμικρό ίχνος πίσω του, εκτός από ένα νέφος αερίων που παραμένει ορατό για ένα χρονικό διάστημα.

"Ασταθείς" σουπερνόβα αυτού του είδους είχαν προβλεφθεί θεωρητικά εδώ και περίπου 30 χρόνια, όμως μέχρι σήμερα δεν είχαν βρεθεί πειστικές ενδείξεις που να επιβεβαιώνουν το φαινόμενο. Η νέα έκρηξη όμως φαίνεται, για πρώτη φορά, να δικαιώνει τη θεωρία των αστροφυσικών, κάτι που πάντως χρειάζεται επιβεβαίωση.

Οι "ασταθείς" σουπερνόβα θεωρούνται ότι ήσαν συχνότερες στο πρώιμο σύμπαν, όταν πιστεύεται ότι υπήρχαν άστρα-τιτάνες με μάζες πολλές εκατοντάδες φορές μεγαλύτερες από του ήλιου μας. Κάθε φορά που ένα τέτοιο μεγα-άστρο εκρήγνυτο, τεράστιες ποσότητες υλικών διασκορπίζονταν στο σύμπαν, οδηγώντας στη δημιουργία άλλων άστρων.

[Μιχάλης]

πολυ ενδιαφέρον!!!!

[Δροσος Γεωργιος]

Επιτυχία με την πρώτη για νέο όργανο αναζήτησης πλανητών.Σε ένα άστρο σαν τον Ήλιο.

Το πρώτο φωτογραφικό πορτρέτο ενός πλανήτη που περιφέρεται γύρω από άστρο παρόμοιο με τον Ήλιο, είναι το πρώτο επίτευγμα του οργάνου εντοπισμού πλανητών που εγκαινιάστηκε στο τηλεσκόπιο Subaru στη Χαβάη.

Ο πιθανός πλανήτης εντοπίστηκε να περιφέρεται γύρω από το άστρο GJ 758 που βρίσκεται σε απόσταση 50 ετών φωτός, ή 480 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, στην κατεύθυνση του αστερισμού της Λύρας, ανακοίνωσαν οι Γερμανοί και Αμερικανοί ερευνητές.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι σήμερα, οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει πάνω από 400 εξωηλιακούς πλανήτες, γνωστούς και ως εξωπλανήτες. Οι περισσότεροι έγιναν αντιληπτοί έμμεσα, από την επίδρασή που έχει η παρουσία τους στην κίνηση και τη φωτεινότητα του μητρικού τους άστρου. Λιγότεροι από δέκα έχουν παρατηρηθεί άμεσα τα τελευταία λίγα χρόνια, όλοι τους όμως κινούνται γύρω από άστρα διαφορετικά από τον Ήλιο.

Η άμεση παρατήρηση ενός εξωπλανήτη «είναι το ίδιο δύσκολη με την απεικόνιση μιας πυγολαμπίδας που στέκεται δίπλα σε έναν προβολέα των 300 Watt από απόσταση αρκετών χιλιομέτρων» σχολιάζει ανακοίνωση του Ινστιτούτου Αστρονονίας Max Planck στη Γερμανία.

Προκειμένου να απομονωθεί η ακτινοβολία των εξωπλανητών μέσα στο εκτυφλωτικό φως του μητρικού άστρου, το τηλεσκόπιο Subaru στο Μάουνα Κέα της Χαβάης εξοπλίστηκε με συστήματα προσαρμοστικής οπτικής, που εξουδετερώνουν τις παραμορφώσεις της γήινης ατμόσφαιρας, και συγκεντρώνει πολλαπλές λήψεις του μακρινού πλανητικού συστήματος.

Το σώμα που εντοπίστηκε στο σύστημα του GJ 758 έχει μάζα 10 έως 40 φορές μεγαλύτερη από του Δία και είναι είτε γιγάντιος πλανήτης είτε ένας ελαφρύς καφέ νάνος -ένα σώμα πιο μεγάλο από τους πλανήτες, όχι όμως αρκετά μεγάλο ώστε να αναφλεγεί και να μετατραπεί σε άστρο.

Το αντικείμενο απέχει από το μητρικό του άστρο όσο ο Ποσειδώνας από τον Ήλιο και, σε αντίθεση με τους περισσότερους άλλους γνωστούς εξωπλανήτες, έχει σχετικά χαμηλή θερμοκρασία περίπου 300 βαθμών Κελσίου.

«Αυτό σημαίνει ότι είναι ο ψυχρότερος συνοδός ενός άστρου σαν τον Ήλιο που έχει ποτέ απεικονιστεί άμεσα» σχολιάζει ο Κρίστιαν Τάλμαν του Μαξ Πλανκ, επικεφαλής της μελέτης.

Εκτός από αυτό το σώμα, με την ονομασία GJ 758 B, οι εικόνες υποδεικνύουν την ύπαρξη ενός ακόμα αντικειμένου άγνωστης ταυτότητας, με τον προσωρινό χαρακτηρισμό GJ 758 C.

Τα αποτελέσματα δημοσιεύονται στην ηλεκτρονική έκδοση του Astrophysical Journal Letters.

Στην φωτογραφια το αντικείμενο GJ 758 B διακρίνεται κάτω από το άστρο, δίπλα στο πιθανό σώμα GJ 758 C.

[Δροσος Γεωργιος]

Η Virgin επιδεικνύει το τουριστικό της διαστημόπλοιο.

Η εταιρεία Virgin Galactic του γνωστού ομίλου Virgin έκανε τη Δευτέρα τα αποκαλυπτήρια του SpaceShipTwo, του πρώτου ιδιωτικού διαστημικού σκάφους, σχεδιασμένου για πτήσεις αναψυχής στο όριο του Διαστήματος.

Το πυραυλοκίνητο SpaceShipTwο, δημιούργημα της εταιρείας Scaled Cosmposites, μοιάζει με το πρωτότυπο που δοκιμάστηκε το 2004 με την ονομασία SpaceShipOne. Είναι όμως μεγαλύτερο, με μήκος 18 μέτρα και χώρο για έξι επιβάτες και δύο πιλότους.

Τα αποκαλυπτήρια του σκάφους στο εργαστήριο της Scaled Cosmposites, στην έρημο Μοχάβε της Καλιφόρνια, είναι η πρώτη εκδήλωση της Virgin Galactic από την παρουσίαση του μητρικού σκάφους White Knight Τwo, το 2008.

«Όλοι μας περιμέναμε υπομονετικά να δούμε πώς μοιάζει το σκάφος» σχολίασε ο Πίτερ Τσένι, ένας 63χρονος λάτρης του Διαστήματος από το Σιάτλ που έχει ήδη κρατήσει θέση για τις υποτροχιακές πτήσεις της Virgin, που θα ξεκινήσουν το νωρίτερο το 2011.

«H NASA έχει ξοδέψει δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων δολαρίων για τα διαστημικά ταξίδια και έχει καταφέρει να στείλει [στο Διάστημα] μόλις 480 ανθρώπους» σχολίασε ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής της Virgin Ρίτσαρντ Μπράνσον.

«Θέλουμε αυτό το πρόγραμμα να γίνει ένα εντελώς νέο ξεκίνημα για μια εποχή εμπορικών διαστημικών ταξιδιών, είπε.

Ο Μπράνσον και ο Μπερτ Ρατάν, ο κορυφαίος αεροναυπηγός που σχεδίασε το σκάφος, θα είναι και οι πρώτοι επιβάτες της Virgin Galactic.

Το αεριωθούμενο White Knight Τwo (Λευκός Ιππότης 2) θα αναλαμβάνει να κουβαλά κάτω από τα φτερά του SpaceShipTwo μέχρι το ύψος των 15.240 μέτρων, οπότε το τουριστικό σκάφος θα απελευθερώνεται και θα πυροδοτεί τον πυραυλοκινητήρα του.

Θα φτάνει έτσι μέχρι το επίσημο όριο του Διαστήματος, σε ύψος 200 χλμ, και θα επιτρέπει στους επιβάτες να απολαύσουν την εμπειρία της μηδενικής βαρύτητας, έστω για πέντε περίπου λεπτά.

Ήδη 300 πελάτες έχουν πληρώσει το εισιτήριο των 200.000 δολαρίων ή έχουν δώσει προκαταβολή.

Όμως το πότε θα ξεκινήσουν οι εμπορικές πτήσεις θα εξαρτηθεί από την πορεία των δοκιμών. Το White Knight Τwo πραγματοποιεί δοκιμαστικές πτήσεις εδώ και ένα χρόνο, ενώ το SpaceShipTwo θα αρχίσει τις δοκιμές το 2010, με την προοπτική να φτάσει στο μέγιστο ύψος πτήσης το 2011.

Δειτε το βιντεο:

http://www.youtube.com/watch?v=1hc49hI8soQ&feature=player_embedded

[Δροσος Γεωργιος]

Νέες εικόνες γαλαξιών από το Hubble.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατάφερε, χάρη σε μια νέα κάμερα υπέρυθρων φωτογραφιών και κατέγραψε εικόνες από γαλαξίες που δεν είχαν φωτογραφηθεί ξανά.

Σύμφωνα με ανακοίνωση βρετανών επιστημόνων στην ηλεκτρονική σελίδα της Βασιλικής Εταιρίας Αστρονομίας, το Hubble φωτογράφισε γαλαξίες, ανάμεσά τους και τους πιο παλιούς, που δεν είχαν ποτέ πριν φωτογραφηθεί, χάρη σε μια νέα κάμερα υπέρυθρων ακτίνων που εγκαταστάθηκε στο τηλεσκόπιο πρόσφατα από αστροναύτες της NASA.

Η Φωτογραφική Μηχανή Ευρέως Πεδίου 3 (Wide Field Camera 3 - WFC3) που αντικατέστησε την παλαιότερη φωτογραφική μηχανή (Wide Field and Planetary Camera 2) και παράγει φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης, κατέγραψε εικόνες από τους πλέον απομακρυσμένους γαλαξίες που έχουν παρατηρήσει οι επιστήμονες.

Οι εικόνες αυτές καταγράφηκαν από μια περιοχή του διαστήματος που μελετούν τα τελευταία πέντε χρόνια οι επιστήμονες και ονομάζεται Εξαιρετικά Βαθύ Πεδίο.

 

Και μια φωτογραφια του Space Ship Two απο το προηγουμενο θεμα.

[Δροσος Γεωργιος]

Τρεις νεες και (ομορφες σαν πεταλουδες) διαστημικες ειδησεις.

 

Πεταλούδες πετούν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Κάμπιες που είχαν εκτοξευτεί με το διαστημικό λεωφορείο ολοκλήρωσαν τη μεταμόρφωσή τους σε πεταλούδες και προσπαθούν τώρα να μάθουν να πετούν σε μηδενική βαρύτητα, στο πλαίσιο εκπαιδευτικού πειράματος που διεξάγεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Πεταλούδες είχαν μεταφερθεί και παλαιότερα στο Διάστημα, αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που ολοκληρώνουν τον κύκλο ζωής τους σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας.

Στο πρωτότυπο εκπαιδευτικό πείραμα έχουν δηλώσει συμμετοχή 2.800 νηπιαγωγοί και καθηγητές δημοτικού, οι οποίοι αντιστοιχούν σε 173.700 παιδιά από τις ΗΠΑ, αναφέρει η ανακοίνωση της NASA

Δύο είδη πεταλούδας, η πεταλούδα μονάρχης Danaus plexippus και η πεταλούδα Vanessa cardui, μεταφέρθηκαν σε μορφή νύμφης (κάμπιας) στο σταθμό, γύρω στα τέλη Σεπτεμβρίου.

Έπειτα από μια εβδομάδα παραμονής σε τροχιά, πέρασαν στο στάδιο της πούπας και μετά στο στάδιο της χρυσαλίδας, κατά το οποίο κλείνονται στο κουκούλι τους και ετοιμάζουν την τελική τους μεταμόρφωση. Οι πρώτες πεταλούδες άρχισαν να εμφανίζονται στις 30 Νοεμβρίου.

Το πείραμα έχει ήδη αποκαλύψει ότι οι πεταλούδες μονάρχες χρειάζονται στο Διάστημα γύρω στα 15 λεπτά για να στεγνώσουν τα νέα φτερά τους, μια διαδικασία που στη Γη δεν διαρκεί πάνω από τρία έως έξι λεπτά.

Όλα τα έντομα αναμένεται να ζήσουν το πολύ μια εβδομάδα, περίπου το μισό από ό,τι κανονικά, λόγω του περιορισμένου διαθέσιμου χώρου.

 

Τους αρχαιότερους γνωστούς γαλαξίες είδε η νέα κάμερα του Hubble.

Το επισκευασμένο και αναβαθμισμένο Hubble συνέλαβε μια από τις βαθύτερες εικόνες του Σύμπαντος που έχουμε δει μέχρι σήμερα, στην οποία διακρίνονται αχνοί γαλαξίες, πιθανότατα οι αρχαιότεροι και πιο μακρινοί που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα.

Οι γαλαξίες αυτοί σχηματίστηκαν μόλις 600 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, περίπου την ίδια περίοδο που ξεκίνησαν να λάμπουν τα πρώτα άστρα και το Σύμπαν άρχισε να παίρνει τη σημερινή του μορφή.

Η εικόνα καταγράφηκε με τη νέα Ευρυγώνια Κάμερα 3, η οποία εγκαταστάθηκε στο Hubble από τους αστροναύτες της NASA που πραγματοποίησαν το Μάιο την τελευταία αποστολή συντήρησης του τροχιακού οργάνου.

Η κάμερα ανιχνεύει όχι μόνο την ορατή αλλά την υπέρυθρη ακτινοβολία, η οποία είναι αόρατη στο ανθρώπινο μάτι και έχει μήκος κύματος περίπου διπλάσιο από του ορατού φωτός.

Η εικόνα του Hubble είναι η βαθύτερη μέχρι σήμερα ματιά στο Σύμπαν στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος. Δείχνει μάλιστα μια περιοχή του ουρανού που είχε εξεταστεί και το 2004 με το Hubble χωρίς να γίνουν αντιληπτοί οι συγκεκριμένοι, μακρινοί γαλαξίες.

«Η διαστολή του Σύμπαντος κάνει το φως από τους πολύ μακρινούς γαλαξίες να φαίνεται πιο κόκκινο, οπότε η νέα κάμερα του Hubble, που είναι πολύ ευαίσθητη στο υπέρυθρο, σημαίνει ότι μπορούμε να ανιχνεύσουμε γαλαξίες σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις από ό,τι ήταν δυνατό πριν» εξήγησε στο AFP ο Στίβεν Ουίλκινς του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Η ανακάλυψη των πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Εδιμβούργου πρόκειται να δημοσιευτεί στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.

 

Πείραμα για το μεθάνιο του Αρη αναπτερώνει τις ελπίδες για ζωή.

Το μεθάνιο που υπάρχει στην ατμόσφαιρα του Αρη αποκλείεται να προήλθε από προσκρούσεις μετεωριτών και επομένως είναι πιθανό να παράγεται από μικρόβια, δείχνει εργαστηριακό πείραμα Βρετανών φυσικών.

Το μεθάνιο, εξηγεί ανακοίνωση του Imperial College στο Λονδίνο, έχει διάρκεια ζωής μόλις λίγων εκατοντάδων ετών στην ατμόσφαιρα του Αρη, καθώς διασπάται από χημικές αντιδράσεις που πυροδοτεί η ηλιακή ακτινοβολία.

Προηγούμενες μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι το μεθάνιο του Αρη ανανεώνεται συνεχώς από κάποια άγνωστη πηγή. Μια από τις εξηγήσεις που έχουν προταθεί είναι ότι το αέριο απελευθερώνεται από μετεωρίτες που εκτίθενται σε ακραίες θερμοκρασίες καθώς πέφτουν στην ατμόσφαιρα του πλανήτη.

Αυτή τη φορά οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια εξειδικευμένη φασματοσκοπική μέθοδο για να μετρήσουν το μεθάνιο που παράγεται στο εργαστήριο από τη θέρμανση θραυσμάτων από μετεωρίτες.

Υπολογίστηκε έτσι ότι οι μετεωρίτες στον Αρη μπορούν να παράγουν μόνο 10 κιλά μεθανίου το χρόνο, πολύ λιγότερο από τα 100 με 300 κιλά που εκτιμάται ότι απαιτούνται για να διατηρηθεί σταθερή η συγκέντρωση στην ατμόσφαιρα.

«Για τον Αρη, οι μετεωρίτες αποτυγχάνουν στο τεστ του μεθανίου» σχολιάζει ο Δρ Ρίτσαρντ Κορτ, μέλος της ομάδας.

Ο αποκλεισμός της θεωρίας των μετεωριτών αφήνει ανοιχτές μόνο δύο πιθανές εξηγήσεις για το μεθάνιο του Αρη, εκτιμούν οι ερευνητές.

Το αέριο είτε παράγεται από αντιδράσεις αρχαίων ηφαιστειακών πετρωμάτων με νερό, είτε είναι μεταβολικό παραπροϊόν από μικροοργανισμούς που ζουν ακόμα και σήμερα στον Κόκκινο Πλανήτη.

Η έρευνα ίσως μάλιστα αξιοποιηθεί στο σχεδιασμό της κοινής αμερικανικής αποστολής που θα αναζητήσει τις πηγές του μεθανίου το 2018.

Η μελέτη θα δημοσιεύεται την Τετάρτη στο Earth and Planetary Science Letters.

[Δροσος Γεωργιος]

Φήμες για ανακάλυψη του πρώτου σωματιδίου σκοτεινής ύλης στη Γη.

Μια συναρπαστική φήμη κυκλοφορεί στη “μπλογκόσφαιρα» της διεθνούς κοινότητας των φυσικών τις τελευταίες μέρες: ότι αμερικανοί επιστήμονες, από τον υπόγειο Κρυογονικό Ανιχνευτή Σκοτεινής Ύλης (CDMS) στη Μινεσότα, ανακάλυψαν πάνω στον πλανήτη μας τα πρώτα σωματίδια σκοτεινής ύλης που έχουν ποτέ ανιχνευτεί και ότι πρόκειται να κάνουν τη σχετική δημοσιοποίηση στις 18 Δεκεμβρίου.

Αν επαληθευτεί (πράγμα αμφίβολο), θα είναι μια από τις σημαντικότερες επιστημονικές ειδήσεις όλων των εποχών, καθώς η μυστηριώδης σκοτεινή ύλη, που θεωρείται ότι υπάρχει σε αφθονία στο διάστημα και συγκρατεί τους γαλαξίες με την ισχυρή βαρυτική έλξη της, αποτελεί ένα από τα «ιερά δισκοπότηρα» της σύγχρονης φυσικής.

Πάντως, σύμφωνα με το Science και το «New Scientist», πολλοί φυσικοί παραμένουν άκρως επιφυλακτικοί και δεν περιμένουν κάτι συγκλονιστικό να ανακοινωθεί ή εκτιμούν ότι η ανακοίνωση –αν όντως γίνει- οριακή μόνο στατιστική σημασία θα έχει, δεδομένης και μιας προηγούμενης δημοσίευσης αρνητικών αποτελεσμάτων από την ίδια ερευνητική ομάδα.

Ο ανιχνευτής της Μινεσότα, εγκατεστημένος βαθιά κάτω από τη γη σε ένα ορυχείο, ώστε να προστατεύεται από τις κοσμικές ακτινοβολίες που «σβήνουν» το οποιοδήποτε ίχνος της σκοτεινής ύλης, θεωρείται εδώ και χρόνια ο πιο ευαίσθητος ανιχνευτής σκοτεινής ύλης στον κόσμο.

Έχει φτιαχτεί για να εντοπίζει σωματίδια WIMPs (Ασθενώς Αλληλεπιδρώντα Σωματίδια με Μάζα), που είναι θεωρητικά υπο-ατομικά σωματίδια, τα οποία υποτίθεται ότι αποτελούν την…πρώτη ύλη της σκοτεινής ύλης.

Αν και στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει με τι ακριβώς μοιάζει ένα σωματίδιο σκοτεινής ύλης, τα περισσότερα πειράματα έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε να αναζητούν τα WIMPs, που θεωρείται ότι διαπερνούν τη γνωστή ύλη χωρίς να γίνονται αντιληπτά. Παρόλα αυτά, αρκετοί φυσικοί πιστεύουν ότι ακόμα κι αν βρεθούν τα WIMPs, δεν θα αποτελούν παρά ένα μόνο μέρος της σκοτεινής ύλης, που αποτελείται από ένα μεγαλύτερο φάσμα σωματιδίων και δυνάμεων.

Οι φήμες λένε ότι οι αμερικανοί επιστήμονες θα ανακοινώσουν ότι ανίχνευσαν σωματίδια WIMPs. Πολύ πρόσφατα, φέτος τον Ιανουάριο, οι ίδιοι ερευνητές είχαν ανακοινώσει στο περιοδικό φυσικής “Physical Review Letters” ότι μέχρι τότε δεν είχαν μπορέσει να εντοπίσουν τέτοια σωματίδια.

Κανείς πάντως δεν μπορεί να αποκλείσει ότι μέσα στο 2009 κατάφεραν αυτό που δεν είχαν καταφέρει τα προηγούμενα χρόνια, αν και θα πρέπει να παρουσιάσουν απολύτως πειστικά δεδομένα ότι αυτό που «είδαν», ήταν όντως σκοτεινή ύλη.

Ακόμα και αν η φήμη αποδειχτεί τελικά «άνθρακας» παρά «θησαυρός», αρκετοί φυσικοί ευελπιστούν ότι τα επόμενα χρόνια έρευνες αυτού του είδους θα φέρουν χειροπιαστά αποτελέσματα (υπάρχει πάντα ο επιταχυντής του CERN!), ενώ παράλληλα και ο δορυφόρος Fermi της NASA ψάχνει στο διάστημα για τη σκοτεινή ύλη.

 

 

Το μεγάλο φεγγάρι του Ουρανού μπορεί να εξηγήσει την περίεργη κλίση του.

Ένα τεράστιο φεγγάρι που ήταν σε τροχιά γύρω από τον Ουρανό στο παρελθόν μπορεί να είναι η αιτία της μεγάλης κλίσης του πλανήτη

Ο Ουρανός περιστρέφεται με τον άξονα του σχεδόν παράλληλο με το επίπεδο του ηλιακού συστήματος, και όχι κάθετα σ ‘αυτόν – αν και γιατί το κάνει αυτό κανείς δεν το ξέρει πλήρως.

Μια θεωρία λέει ότι η κλίση του είναι το αποτέλεσμα της σύγκρουσης του με ένα αντικείμενο σαν τη Γη, αλλά αυτό "δεν έχει καταφέρει να εξηγήσει και πολλά”, λέει ο Ignacio Mosqueira του Ινστιτούτου SETI στην Καλιφόρνια. Γιατί, για παράδειγμα, δεν είναι οι τροχιές των 27 γνωστών φεγγαριών του Ουρανού, επίσης, με κλίση;

Τώρα όμως οι Gwenael Boue και Jacques Laskar στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού έχουν καταλήξει σε μια άλλη εξήγηση: ο Ουρανός μπορεί κάποτε να είχε ένα ασυνήθιστα μεγάλο επιπλέον φεγγάρι. Αν το φεγγάρι αυτό είχε το 1% της μάζας του Ουρανού – και στρεφόταν γύρω του σε μια ορισμένη απόσταση – θα προκαλούσε μια ελαφρώς ανισορροπία στον πλανήτη και θα μεγάλωνε την ταλάντευση του γύρω από τον άξονα του. Μετά από περίπου 2 εκατομμύρια χρόνια, αυτή η ταλάντευση θα μπορούσε να είχε φτάσει τόση ώστε να ήταν αρκετή για να στραφεί ο πλανήτης κάθετα σχεδόν από το αρχικό επίπεδο του, όπως τους έδειξε το μοντέλο τους.

Το φεγγάρι μπορεί να βγήκε μετά από την τροχιά του, αν πέρασε από κοντά ένας άλλος πλανήτης που τον ρυμούλκησε μακριά. Η τελική μοίρα του φεγγαριού αυτού είναι ασαφής, αλλά μπορεί να είχε συντριβεί πάνω σε έναν άλλο γίγαντα αερίου πλανήτη, αν δεν έφυγε τελικά ακόμη και έξω από το ηλιακό σύστημα.