Διαστημική Εξερεύνηση

[Δροσος Γεωργιος]

Η ανακάλυψη νέων εξωπλανητών αυξάνει τις πιθανότητες ανακάλυψης ζωής στο σύμπαν.

Βρετανοί και αυστραλοί αστρονόμοι ανακάλυψαν τέσσερις ακόμα εξωπλανήτες με μάζες όχι πολύ μεγαλύτερες από τη Γη, οι οποίοι βρίσκονται σε τροχιά γύρω από δύο άστρα όμοια με τον ήλιο μας. Οι επιστήμονες έχουν αρχίσει πια να βρίσκουν εξωηλιακά συστήματα που μοιάζουν με το δικό μας, γεγονός που αυξάνει τις ελπίδες ότι αργά ή γρήγορα θα βρεθούν ίχνη ζωής και αλλού στο αχανές σύμπαν.

Τα άστρα βρίσκονται σε απόσταση 28 και 84 ετών φωτός από τη Γη, δηλαδή πολύ μακριά για οποιοδήποτε υπάρχον γήινο διαστημόπλοιο να φθάσει μέχρι τους πλανήτες τους, αλλά σχετικά κοντά με βάση τις αποστάσεις του σύμπαντος.

Οι πρώτοι τρεις πλανήτες περιφέρονται γύρω από το άστρο 61 Virginis, που μπορεί να ειδωθεί με γυμνό μάτι στον αστερισμό της Παρθένου. Πιο μακριά, ο τέταρτος πλανήτης είναι ένας γίγαντας με μάζα σαν το Δία που περιφέρεται γύρω από το άστρο 23 Librae που βρίσκεται στον αστερισμό του Ζυγού.

Οι πιο κοντινοί τρεις εξωπλανήτες έχουν τις περισσότερες πιθανότητες για εξωγήινη ζωή, καθώς το άστρο τους θεωρείται «δίδυμο» του ήλιου μας και οι μάζες τους δεν διαφέρουν πολύ από της Γης (είναι από 5,3 έως 24,9 φορές μεγαλύτερες). Ο Ποσειδώνας στο δικό μας ηλιακό σύστημα έχει μάζα 17 μεγαλύτερη από τη Γη.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αστρονόμων του Αγγλο-Αυστραλιανού Αστεροσκοπείου, υπό τον καθηγητή Κρις Τάινι του πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, «φαίνεται πως υπάρχουν πολλά άστρα σαν τον ήλιο μας με πλανήτες που έχουν μάζες όπως αυτές που ανακαλύψαμε ή και μικρότερες. Δείχνουν ότι ίσως υπάρχουν πλανήτες με ακόμη μικρότερη μάζα που μπορεί να είναι βραχώδεις και κατάλληλοι για ζωή».

 

 

Εξωγήινης καταγωγής η ατμόσφαιρα.

Τα αέρια που σχημάτισαν την γήινη ατμόσφαιρα και πιθανότατα σε επόμενο στάδιο και τους ωκεανούς στον πλανήτη δεν προήλθαν από το εσωτερικό της Γης αλλά από το διάστημα, σύμφωνα με νέα επιστημονική έρευνα. Έτσι ανατρέπεται η μέχρι σήμερα κυρίαρχη αντίληψη ότι πελώρια ηφαίστεια σκόρπισαν με τις εκρήξεις τους τεράστιες ποσότητες αερίων στην πρώιμη Γη.

Η έρευνα έγινε από ερευνητές του βρετανικού πανεπιστημίου του Μάντσεστερ και του αμερικανικού πανεπιστημίου του Χιούστον. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science. Αν επαληθευθεί, σημαίνει ότι πρέπει να αναθεωρηθεί η τωρινή θεωρία της δεκαετία του '50, ότι τα ηφαίστεια ήσαν η αρχική πηγή της γήινης ατμόσφαιρας.

Σύμφωνα με την κυρίαρχη αντίληψη, όταν η Γη - όπως και οι άλλοι πλανήτες - δημιουργήθηκε από το πρωταρχικό νέφος σκόνης και αερίων στο αρχέγονο ηλιακό σύστημα, παγίδεψε στο μανδύα της, κάτω από το φλοιό της, ένα μέρος αυτών των αερίων. Στη συνέχεια, κατά τις εκατοντάδες εκατομμυρίων ετών που πέρασαν, τα παγιδευμένα αέρια επέστρεψαν στη γήινη ατμόσφαιρα μέσα από διαδοχικές ισχυρές εκρήξεις ηφαιστείων.

Η γήινη βαρύτητα συγκράτησε τα αέρια να μην διασκορπιστούν ξανά στο διάστημα και το ανακάτεμά τους - μαζί με την επίδραση του οξυγόνου που δημιούργησε η φωτοσύνθεση των φυτών καθώς και τα άλλα μόρια που προήλθαν από την εξέλιξη της ζωής - σχημάτισαν σταδιακά την ατμόσφαιρα που γνωρίζουμε σήμερα και χάρη στην οποία ζούμε.

Όμως οι επιστήμονες αξιοποιώντας νέες εξελιγμένες τεχνικές μελέτησαν τέτοιου είδους αρχαία ηφαιστειακά αέρια, παγιδευμένα επί δισεκατομμύρια χρόνια σε βαθειά πηγάδια στο Νέο Μεξικό, από όπου ποτέ πριν δεν είχαν βγει στην επιφάνεια και συνεπώς δεν είχαν "μολυνθεί" από τη σημερινή ατμόσφαιρα.

Οι αναλογίες ισοτόπων και οι ποσότητες των σπάνιων αέριων στοιχείων "κρυπτόν" και "ξένον" οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι οι αναλογίες και οι ποσότητές τους δεν ταιριάζουν καθόλου με αυτές που εκτιμάται ότι υπήρχαν στο πρωτογενές νέφος αερίων ηλιακής προέλευσης, που παγιδεύτηκε κάτω από το γήινο φλοιό. Οι αναλογίες των "ηλιακών αερίων" που υπήρχαν στην πρωτόγονη Γη, συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα στον ηλιακό "άνεμο" και έτσι έχουν μετρηθεί από δορυφόρους.

Αντίθετα, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι αναλογίες του "κρυπτού" και του "ξένου" στα σημερινά παγιδευμένα υπόγεια αέρια ταιριάζουν μια χαρά με εκείνες που υπάρχουν σε ορισμένους μετεωρίτες, όπως έχουν δείξει αναλύσεις μετεωριτών που έπεσαν στη Γη. Οι μετεωρίτες αυτοί σχηματίστηκαν πριν περίπου 4,5 δισ. χρόνια, στην απαρχή του ηλιακού μας συστήματος.

Κατά συνέπεια, οι επιστήμονες συμπέραναν ότι τα ηφαιστειακά αέρια δεν συνέβαλαν σχεδόν καθόλου στη δημιουργία της πρώτης ατμόσφαιρας του πλανήτη μας. Αντίθετα, ως πιθανότερη πηγή προέλευσης μεγάλου μέρους της πρωτο-ατμόσφαιρας και των πρώτων ωκεανών θεωρούν το "βομβαρδισμό" της αρχαίας Γης με κομήτες και μετεωρίτες, που ήσαν πλούσιοι σε αέρια και νερό και προέρχονταν από τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος.

Η πτώση τους στη Γη προκάλεσε την εξάτμισή τους από τη σφοδρή σύγκρουση, γεμίζοντας με υδρατμούς και άλλα αέρια - όπως κρυπτόν, ξένον κλπ - τον πλανήτη μας.

[mitsos]

Φιλοι μου,Κοσμοναυτες του Συμπαντος.

Οταν ξεκινησα στις 23/10/2007 την συζητηση για την Διαστημικη Εξερευνηση εγραφα

 

<< Με αφορμη τα 50 χρονια απο την εναρξη της διαστημικης περιπετειας θα ηθελα να ξεκινησω μια

συζητηση για τις προοπτικες αυτης της μοναδικης και πρωτοπορας εξερευνητικης προσπαθειας

του ανθρωπινου γενους.Ολοι νιωθουμε οτι η εξερευνηση του διαστηματος

ειναι το μελλον και οτι τολμηρα και υπευθυνα θα πρεπει να προχωρησουμε

στα επομενα βηματα-ολοκληρωση ISS -βασεις και επιστημονικα εργαστη-

ρια στην Σεληνη - αποικισμος του Αρη(Γεωπλασια) και επεται συνεχεια.

Εδω θα ηθελα να βαλω ενα κρισιμο ερωτημα κατα την γνωμη μου που

ειναι ποιους τροπους μεταβασης περα απο την Σεληνη εχουμε π.χ. για

τον Αρη.Ποιο ειναι το μελλον των κινητηρων με χημικα καυσιμα (Ερωτηση¨

ποια ειναι η μεγαλυτερη ταχυτητα που εχουμε επιτυχει μ*αυτα) και αν

γνωριζει κανεις αν υπαρχει απο τις διαστημικες υπηρεσιες προγραμμα

κατασκευης κινητηρων που να πετυχαινουν ταχυτητες υψηλοτερες απο

αυτες των χημικων καυσιμων>>

 

Μεσα απο την συζητηση που αναπτυχθηκε για τις υπαρχουσες τεχνολογιες φτασαμε να πιστευουμε οτι η πιο αισιοδοξη προοπτικη ειναι οι κινητηρες Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης(VASIMR)-Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket.

 

Καποιοι ομως σκεφτονται περα απο αυτες τις λυσεις και αξιζει να τις διαβασουμε:

Σκοτεινή δύναμη: Μεγάλα σχέδια για τα διαστρικά ταξίδια.

Το διάστημα είναι μεγάλο, γράφει ο Douglas Adams στο βιβλίο του Ο οδηγός για ταξίδι με οτοστόπ στο Γαλαξία.Απλά δεν πιστεύετε πόσο απέραντο, τεράστιο, που δεν το χωράει το μυαλό του ανθρώπου είναι αυτό το μεγάλο.

 

Δεν είναι υπερβολικός ο Adams. Ακόμη και το πλησιέστερο σε μας αστέρι, ο ερυθρός νάνος Proxima του Κενταύρου είναι 4,2 έτη φωτός μακριά μας πάνω από 200.000 φορές την απόσταση της Γης από τον Ήλιο μας. Ή, αν θέλετε, 100 εκατομμύρια φορές την απόσταση μέχρι το φεγγάρι.

 

Ταξιδεύοντας στο σύμπαν στην πλάτη των μελανών οπών

Τέτοιες τεράστιες αποστάσεις φαίνεται να θέτουν όλα τα αστέρια πολύ πέρα από τα όρια των ανθρωπίνων εξερευνήσεων. Ας υποθέσουμε ότι είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε μια βόλτα με το Βόγιατζερ 1 της NASA, το γρηγορότερο διαστρικό διαστημόπλοιο που έχει κατασκευαστεί μέχρι σήμερα. Το Voyager 1 είναι κινείται τώρα έξω από το ηλιακό μας σύστημα, με περίπου 17 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Σε αυτή τη φάση, θα χρειάζονταν 74.000 χρόνια για να φθάσει στο Proxima του Κενταύρου και σίγουρα δεν θα ήμαστε εκεί γύρω για να απολαύσουμε τη θέα.

 

Τι λοιπόν θα χρειαστεί ο άνθρωπος για να φθάσει στα άστρα μέσα σε χρόνο μιας κανονικής ζωής; Αρχικά, θα χρειαστείτε ένα διαστημόπλοιο που να μπορεί να διασχίζει τον κόσμο βιαστικά, με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός. Δεν υπήρξε ποτέ έλλειψη προτάσεων: οχήματα που κινούνται με επαναλαμβανόμενες εκρήξεις από βόμβες υδρογόνου, ή με εξαύλωση της ύλης από την αντιύλη. Άλλα διαστημικά σκάφη μοιάζουν με τεράστια πλοία που πλέουν με γιγαντιαία ανακλαστικά πανιά, που σπρώχνονται με ακτίνες λέιζερ.

 

Όλα αυτά τα φιλόδοξα σχέδια έχουν τις ελλείψεις τους και είναι αμφίβολο ότι θα μπορούσαν να πάνε πραγματικά σε αυτές τις αποστάσεις. Τώρα όμως υπάρχουν δύο ριζικά νέες δυνατότητες που έχουν πέσει στο τραπέζι, και που θα μας δώσουν τη δυνατότητα – ή μάλλον στους μακρινούς απογόνους μας να φθάσουν στα άστρα.

 

Τον Αύγουστο του 2009, ο φυσικός Jia Liu στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης αναφέρθηκε στο σχεδιασμό ενός διαστημικού σκάφους που θα κινείται με σκοτεινή ύλη.

 

Αμέσως μετά, οι μαθηματικοί Louis Crane και Shawn Westmoreland στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κάνσας πρότειναν ορισμένα σχέδια για σκάφη που θα κινούνται με μια τεχνητή μαύρη τρύπα.

 

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η κατασκευή ενός διαστημοπλοίου κινούμενου με μαύρες τρύπες ή με σκοτεινή ύλη θα ήταν ένα τεράστιο έργο. Ωστόσο, προς το παρόν δεν γνωρίζουμε αρκετά για την απαραίτητη φυσική που θα μας επιτρέψει να κάνουμε οποιοδήποτε σχέδιο από αυτά. Επιπλέον, ο Louis Crane πιστεύει ότι οι μελέτες σκοπιμότητας όπως τα ζητήματα της κοσμολογίας δεν έχουν εξεταστεί.

 

Καύσιμα όσο πάτε

Πάρτε το διαστημόπλοιο με την σκοτεινή ύλη του Liu. Οι περισσότεροι αστρονόμοι είναι πεπεισμένοι για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης, λόγω του τρόπου που η βαρύτητα της έλκει τα αστέρια και τους γαλαξίες που βλέπουμε με τα τηλεσκόπια μας. Οι παρατηρήσεις αυτές δείχνουν ότι η σκοτεινή ύλη είναι μεγαλύτερη από την ορατή ύλη του σύμπαντος με ένα συντελεστή περίπου έξι – έτσι ένα διαστημόπλοιο που τροφοδοτείται με καύσιμα από σκοτεινή ύλη, θα μπορούσε να έχει μια πλούσια παροχή καυσίμων.

 

Ο Liu εμπνεύστηκε από ένα τολμηρό διαστημόπλοιο που πρότεινε ο αμερικανός φυσικός Robert Bussard το 1960. Του Bussard το σκάφος σχεδιάστηκε να χρησιμοποιεί μαγνητικά πεδία, που θα δημιουργούνται από το ίδιο το σκάφος, για να ‘ρουφάει’ το ασθενές αέριο του διαστρικού χώρου. Αντί της χρησιμοποίησης λοιπόν συμβατικών πυραύλων, το σκάφος θα μπορεί να προωθείται με το υδρογόνο που θα συλλέγει, και το οποίο θα υφίστανται πυρηνική σύντηξη. Τα δε υποπροϊόντα της που θα ελευθερώνονται θα χρησιμοποιούνται για την παροχή της πρόωσης.

 

Επειδή η σκοτεινή ύλη είναι τόσο άφθονη στο σύμπαν, ο Liu προβλέπει έναν πύραυλο που δεν θα χρειάζεται να μεταφέρει τα δικά του καύσιμα. Με αυτόν τον τρόπο αίρεται αμέσως ένα από τα μειονεκτήματα των άλλων προτεινόμενων διαστημοπλοίων, δηλαδή ο τεράστιος εφοδιασμός τους με καύσιμα τα οποία τους προσθέτουν ένα τεράστιο βάρος και έτσι παρεμποδίζουν την ικανότητά τους να επιταχυνθούν.Ένας πύραυλος σκοτεινής ύλης θα παραλάμβανε τα καύσιμα του καθ οδόν, εξηγεί ο Liu.

 

Το σχέδιό του είναι να τροφοδοτεί τον πύραυλο με την ενέργεια που απελευθερώνεται όταν τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης εξαϋλώνονται μεταξύ τους. Και σε αυτό το σημείο η ιδέα του Liu εξαρτάται περισσότερο από την θεωρητική φυσική. Κανείς δεν ξέρει τι είναι η σκοτεινή ύλη στην πραγματικότητα, αν και υπάρχουν πολλές θεωρίες της σωματιδιακής φυσικής που περιέχουν αρκετούς υποψηφίους για την σκοτεινή ύλη. Μία από τις πρωτοπόρες θεωρίες είναι πως η σκοτεινή ύλη αποτελείται από νετραλίνο, σωματίδια που δεν έχουν ηλεκτρικό φορτίο. Τα νετραλίνο είναι περίεργα σωματίδια ως προς το ότι είναι και τα αντισωματίδια τους: οπότε δύο νετραλίνο που συγκρούονται υπό τις κατάλληλες συνθήκες εξαυλώνονται.

 

Αν τα σωματίδια σκοτεινής ύλης εξαϋλώνονται με αυτόν τον τρόπο, θα μετατρέπουν το σύνολο της μάζας τους σε ενέργεια. Ένα κιλό τέτοιου υλικού θα δώσει περίπου 1017 βατ, πάνω από 10 δισεκατομμύρια φορές περισσότερη ενέργεια από ένα κιλό δυναμίτη, και αρκετή για την προώθηση του πύραυλου προς τα εμπρός.

 

Ακόμη λιγότερη βεβαιότητα έχουμε για το πώς ένας πύραυλος σκοτεινής ύλης θα μπορούσε να λειτουργήσει. Ο Liu φαντάζεται τον κινητήρα ως ένα κουτί με μια πόρτα που να είναι ανοιχτή προς την κατεύθυνση της κίνησης του πυραύλου (κάντε κλικ στην εικόνα για μεγαλύτερη λεπτομέρεια)

 

Καθώς θα εισέρχεται η σκοτεινή ύλη, η πόρτα κλείνει και το κουτί θα έχει συρρικνωθεί για να συμπιεστεί η σκοτεινή ύλη και να αυξήσει τον ρυθμό της εξαΰλωσης. Μετά την εξαΰλωση μια άλλη πόρτα ανοίγει και τα ‘προϊόντα’ του πυραύλου εκτοξεύονται προς τα έξω. Το σύνολο του κύκλου επαναλαμβάνεται, ξανά και ξανά.

 

Ο Liu επισημαίνει ότι όσο ταχύτερα ταξιδεύει ο πύραυλος με την σκοτεινή ύλη, τόσο πιο γρήγορα θα απορροφάει την σκοτεινή ύλη και θα επιταχύνεται. Το πόσο γρήγορα μπορεί να επιταχύνει το διαστημόπλοιο εξαρτάται από την πυκνότητα της γύρω σκοτεινής ύλης, τον χώρο συλλογής του κινητήρα και τη μάζα του πυραύλου. Στους υπολογισμούς του, ο Liu λέει πως το διαστημόπλοιο θα ζυγίζει μόλις 100 τόνους και θα έχει έναν χώρο συλλογής της σκοτεινής ύλης εμβαδού 100 τετραγωνικών μέτρων. “Ένας τέτοιος πύραυλος θα μπορούσε να είναι σε θέση να φθάσει κοντά στην ταχύτητα του φωτός μέσα σε λίγες ημέρες”, λέει. Έτσι, η διάρκεια του ταξιδιού στο άστρο Proxima του Κενταύρου θα κρατούσε από δεκάδες χιλιάδες χρόνια σε μόλις λίγα χρόνια.

 

Ωστόσο, υπάρχει μόνο ένα μικρό πρόβλημα. Για να δουλέψει πιο αποτελεσματικά ο πύραυλος του Liu θα πρέπει να πετάξει μέσα από πυκνές περιοχές της σκοτεινής ύλης. Από ό,τι γνωρίζουμε, η μεγαλύτερη συγκέντρωση της σκοτεινής ύλης είναι 26.000 έτη φωτός μακριά μας, στο κέντρο του Γαλαξία. Ακόμα, επισημαίνει ο Liu κανείς δεν έχει προβεί σε λεπτομερή χαρτογράφηση της σκοτεινής ύλης στο Γαλαξία μας και ελπίζει ότι θα βρεθούν συγκεντρώσεις της πιο κοντά μας.

 

Και αν αυτό το πρόβλημα δεν είναι κάτι που θα σταματήσει το σχέδιο, πώς θα οικοδομήσουμε ένα κινητήρα- κουτί που δεν διαρρέει προς τα έξω την σκοτεινή ύλη; “Αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα της ιδέας του”, διευκρινίζει ο Crane. Η σκοτεινή ύλη, από την ίδια τη φύση της, αλληλεπιδρά πολύ ασθενώς με την κανονική ύλη και μπορεί να περάσει μέσα από αυτή άνετα. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και ο λόγος για το οποίο τα πειράματα έχουν αποτύχει μέχρι σήμερα στη Γη, για να συλλάβουμε διερχόμενα σωματίδια της σκοτεινής ύλης.

 

Ο Crane πιστεύει ότι αν κατασκευάσουμε έναν πύραυλο από ένα υλικό, που ακόμα δεν είμαστε βέβαιοι ότι υπάρχει, θα κάνουμε ένα άλμα πολύ μακριά. Προτιμά να ασχολείται με πιο στάνταρτ φυσική και τεχνολογία. Ο Liu όμως είναι απτόητος. Επισημαίνει θεωρίες που περιέχουν πολλά άλλα σωματίδια, εκτός από τα κανονικά και τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης, όπως αυτά με επιπλέον διαστάσεις. “Είναι δυνατόν να υπάρχει ένας τύπος ύλης που να αλληλεπιδρά επαρκώς και με τα δύο συστατικά,” πιστεύει. “Αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να φτιαχτεί ένα τέτοιο κουτί.”

 

Συνεχίζεται με νέες παράξενες ιδέες για την προώθηση των πυραύλων

 

Προώθηση με τη βοήθεια μιας μαύρης τρύπας

Για να φτάσετε στα αστέρια, θα πρέπει να αποσπάσετε και το τελευταίο joule ενέργειας από τα καύσιμα σας. Οι χημική πύραυλοι είναι εξαιρετικά ανεπαρκείς, γιατί μετατρέπουν μόλις το 10-8 τοις εκατό της μάζας τους σε ενέργεια. Ακόμη και η σύντηξη μετατρέπει λιγότερο από το 1 τοις εκατό του πυρηνικού καυσίμου σε ενέργεια. Ένας πύραυλος αντιύλης θα είναι ο χρυσός κανόνας. "Θα μπορείτε να εξαγάγετε και το 100 τοις εκατό της ενέργειας από την εξαΰλωση της ύλης – αντιύλης", λέει ο Crane. "Ωστόσο, η αντιύλη είναι εξαιρετικά επικίνδυνη ουσία – αν αγγίξει το διαστημόπλοιο, φυσά θα εξαϋλωθεί.

 

Ο Crane είναι πεπεισμένος ότι η μόνη λύση είναι στην πραγματικότητα η ακτινοβολία Hawking. Στη δεκαετία του 1970, ο Stephen Hawking έδειξε ότι οι μαύρες τρύπες δεν είναι τελείως μαύρες: μπορούν να «εξατμίζονται», και όλη η μάζα τους μπορεί να μετατραπεί σε ένα νέφος υποατομικών σωματιδίων. Αυτή λοιπόν η ακτινοβολία πιστεύει ο Crane ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την προώθηση ενός διαστημόπλοιου σε όλο το Γαλαξία.

 

Πολύ μικρές μαύρες τρύπες εκπέμπουν πολύ περισσότερη ακτινοβολία Hawking από τις μεγάλες, αστρικές μαύρες τρύπες, σύμφωνα με τις εξισώσεις που περιγράφουν τις μαύρες τρύπες. Ο Crane συγκεκριμένα έχει υπολογιστεί ότι μια μαύρη τρύπα βάρους περίπου 1 εκατομμυρίου τόνων, θα είναι μια τέλεια πηγή ενέργειας: θα είναι αρκετά μικρή για να παράγει αρκετή ακτινοβολία Hawking για να τροφοδοτήσει το διαστημόπλοιο, αλλά αρκετά μεγάλη για να επιβιώσει δίχως να ακτινοβολήσει όλη τη μάζα της κατά τη διάρκεια ενός τυπικού διαστρικού ταξιδιού επί 100 χρόνια. "Προς έκπληξή μου, υπάρχει μια καλή λύση”, αναφέρει ο Crane.

 

Ο πρώτος που πρότεινε την χρησιμοποίηση μιας μίνι μαύρης τρύπας για την πρόωση ενός διαστρικού διαστημοπλοίου ήταν ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Arthur Clarke στο μυθιστόρημα του Imperial Earth. Πρόσφατα, ο Hawking έχει δημοσιεύσει, επίσης, την ίδια ιδέα, υποστηρίζοντας το κυνήγι μιας προϋπάρχουσας μαύρης τρύπας. Ο Crane είναι σίγουρος πως αυτή η ιδέα θα μπορούσε να λειτουργήσει. “Ποιες είναι οι πιθανότητες να βρούμε μια μαύρη τρύπα για να μας παρασύρει από το ηλιακό σύστημα;" ρωτάει.

 

Αντίθετα, θα μπορούσαμε να φτιάξουμε την δική μας. Για να δημιουργήσετε μια μαύρη τρύπα, εξηγεί ο Crane, θα πρέπει να συγκεντρώσεται μια τεράστια ποσότητα ενέργειας σε ένα μικρό όγκο. Ο ίδιος προβλέπει ένα γιγάντιο λέιζερ ακτίνων γάμμα που θα ‘φορτίζεται’ με ηλιακή ενέργεια. Η ενέργεια θα πρέπει να συλλεχθεί από ηλιακά πάνελ έκτασης 250 χιλιομέτρων, σε τροχιά απόστασης λίγων εκατομμυρίων χιλιομέτρων μακριά από τον ήλιο και θα απορροφούν το φως του ήλιου για περίπου ένα χρόνο. “Θα ήταν μια τεράστια, βιομηχανική προσπάθεια," παραδέχεται ο Crane.

 

Η δημιουργούμενη εκατομμυρίων τόνων μαύρη τρύπα θα είναι περίπου στο μέγεθος ενός ατομικού πυρήνα. Το επόμενο βήμα θα είναι να την κατευθύνουμε στην εστία ενός παραβολικού κάτοπτρου, που θα συνδέεται στο πίσω μέρος της καμπίνας του πληρώματος του διαστημόπλοιου. Η ακτινοβολία Hawking αποτελείται από όλα τα είδη των υποατομικών σωματιδίων, αλλά τα πιο κοινά θα είναι φωτόνια ακτίνων γάμμα. Η ακτινοβολία θα συγκεντρώνεται σε μια παράλληλη δέσμη από το παραβολικό κάτοπτρο, τις οποίες θα πρέπει να εκτοξεύει το διαστημόπλοιο για προωθηθεί μπροστά.

 

Σύμφωνα με τον Crane, η εκατομμυρίων τόνων μαύρη τρύπα θα μπορούσε να επιταχύνει το διαστημόπλοιο με την ταχύτητα του φωτός μέσα σε λίγες δεκαετίες. Κι αν αυτό σας φαίνεται πάρα πολύ αργά, υπάρχει κι ένας τρόπος για να επιταχυνθούν οι καταστάσεις. Μια μικρότερη μαύρη τρύπα θα εκλύει περισσότερη ακτινοβολία Hawking, κι έτσι θα μπορούσε να σας προωθήσει πιο γρήγορα σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση οπότε θα παίρνατε μαζί σας επιπλέον υλικό για να την τροφοδοτήσετε. Μόλις ταξιδέψει με αυτή την ταχύτητα το διαστημόπλοιο (κοντά σε αυτήν του φωτός), ο χρόνος θα επιβραδύνεται κι έτσι η ηλικία σας θα κυλάει πιο αργά από τους φίλους και την οικογένειά σας πίσω στη Γη. «Θα ήταν δυνατόν να φθάσετε στον γαλαξία της Ανδρομέδας – 2,5 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά – μέσα σε χρόνο παρόμοιο με αυτόν της ζωής ενός ανθρώπου», αναφέρει ο Crane.

 

Μπορεί να μην τα χωράει ο νους του ανθρώπου όλα αυτά, αλλά ο Crane επαναλαμβάνει ότι, σε ό, τι μπορεί να καταλάβει, αυτός είναι ο μόνος εφικτός τρόπος για να ταξιδέψετε στα άστρα. Γεγονός που δημιουργεί ένα ενδιαφέρον ερώτημα: μπορεί ένας εξωγήινος προηγμένος πολιτισμός ήδη να έχει ξεκινήσει με προορισμό τον Γαλαξία μας πάνω σε διαστημόπλοια με μαύρη τρύπα;

 

Ο Crane πιστεύει ότι είναι πιθανόν. Έτσι, ίσως αν ψάχναμε για διαστημόπλοια με μαύρη τρύπα θα ήταν ένας γόνιμος τρόπος για να κυνηγήσουμε εξωγήινα όντα με νοημοσύνη. Δεδομένου ότι η η μαύρη τρύπα θα τροφοδοτεί το διαστημόπλοιο εκπέμποντας ακτινοβολία Hawking, θα έστελνε ένα κυματισμό μέσα στο χωροχρόνο. Θα μπορούσαμε να ανιχνεύσουμε τέτοιους κυματισμούς, που είναι γνωστοί κι ως κύματα βαρύτητας, εδώ πάνω στη Γη.

 

Πρώτον, θα είχαμε ανάγκη κατασκευής νέων παρατηρητηρίων βαρυτικών κυμάτων. Οι υφιστάμενες εγκαταστάσεις, όπως ο διπλός ανιχνευτής LIGO στο Hanford (στην Washington), και στο Livingston (Louisiana) είναι ρυθμισμένοι να αναζητούν κύματα βαρύτητας χαμηλής συχνότητας, που εκπέμπονται από συγκρουόμενες μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων, που θα είναι αρκετά διαφορετικά από τους ταχείς κυματισμούς που εκπέμπεται από την μαύρη τρύπα του διαστημοπλοίου. “Επί του παρόντος, ψάχνουμε για βαρυτικά κύματα με συχνότητες λίγων Hertz.. Νομίζω ότι θα άξιζε να σαρώσουμε τον ουρανό για κύματα βαρύτητας πολύ υψηλής συχνότητας", τονίζει ο Crane.

 

Ίσως οι εξωγήινοι (ΕΤ) να επέλεξαν να φτιάξουν διαστημόπλοιο με σκοτεινή ύλη. "Αν προηγμένοι εξωγήινοι πολιτισμοί χρησιμοποιούν σήμερα πυραύλους με σκοτεινή ύλη, οι θέσεις της σκοτεινής ύλης με υψηλή πυκνότητα θα μπορούσαν να είναι σαν τις μεγάλες πόλεις, όπου η κυκλοφορία είναι εκεί συγκεντρωμένη”, λέει ο Liu.

 

Το γεγονός αυτό τον οδηγεί σε εικασίες σχετικά με το γιατί δεν έχουν έρθει εξωγήινοι κοντά μας από όσο γνωρίζουμε. "Επειδή η πυκνότητα της σκοτεινής ύλης στη γειτονιά μας είναι χαμηλή σε σχέση με το κέντρο του Γαλαξία μας, είναι δύσκολο να φτάσουν εδώ," λέει. Έτσι, το ίδιο πρόβλημα που μας εμποδίζει να εξερευνήσουμε το σύμπαν με ένα διαστημόπλοιο σκοτεινής ύλης, θα μπορούσε να σταματήσει τους ΕΤ από το να μας κάνουν μια επίσκεψη.

 

Βρέφη σύμπαντα

Εκτός από τις τεχνολογικές προκλήσεις, ο μαθηματικός Louis Crane σκέφτεται ότι τα διαστημόπλοια μαύρης οπής μπορεί να έχουν, επίσης, αξιοσημείωτη φιλοσοφικές συνέπειες. Ο ίδιος άρχισε να σκέφτεται τις τεχνητές μαύρες τρύπες πριν από 12 χρόνια, όταν ο φυσικός Lee Smolin, του Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής στο Waterloo, του ζήτησε να διαβάσει το χειρόγραφο του βιβλίου του The Life of the Cosmos.

 

Κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει στην ανωμαλία (ιδιομορφία) μιας μαύρης τρύπας, το σημείο όπου ο χώρος και ο χρόνος στρεβλώνουν τόσο που οι νόμοι της σχετικότητας καταρρέουν. Στο βιβλίο του, ο Smolin πρότεινε ότι ένα νέο σύμπαν θα μπορούσε να δημιουργηθεί και να αναπτυχθεί μακριά. Έτσι σύμπαντα στα οποία αναδύονται μαύρες τρύπες είναι πιθανό να γεννούν όλο και περισσότερα τέτοια σύμπαντα. Αυτό σημαίνει ότι ο Κόσμος μας θα μπορούσε να είναι ένα σύμπαν βρέφος, και είναι πιο πιθανό να έχει έρθει από ένα άλλο σύμπαν που είναι καλό στο να κάνει μαύρες τρύπες από ένα άλλο που δεν είναι.

 

Στη συνέχεια ο Crane αναρωτήθηκε τι θα συνέβαινε αν ευφυείς πολιτισμοί θα μπορούσαν να φτιάξουν μαύρες τρύπες. Αυτό θα σήμαινε ότι η ζωή σε αυτά τα σύμπαντα διαδραμάτισαν βασικό ρόλο στην εξάπλωση των συμπάντων – βρεφών. Ο Smolin αισθάνθηκε ότι η ιδέα αυτή ήταν πολύ αλλόκοτη και την άφησε έξω από το βιβλίο του. Όμως ο Crane την σκέφτεται την τελευταία δεκαετία.

 

Πιστεύει στην Δαρβινική επιλογή βάση της οποίας μόνο τα σύμπαντα που περιέχουν ζωή μπορούν να φτιάξουν μαύρες τρύπες και στη συνέχεια να γεννήσουν άλλα σύμπαντα, ενώ τα άψυχα σύμπαντα αποτελούν εξελικτικό αδιέξοδο.

 

Οι τελευταίοι του υπολογισμοί τον έκαναν να συνειδητοποιήσει πόσο αλλόκοτο ήταν ότι θα μπορούσε να υπάρχει μια μαύρη τρύπα ακριβώς στο σωστό μέγεθος για την τροφοδοσία του διαστημόπλοιου. "Γιατί υπάρχει μια τέτοια ευχάριστη τοποθεσία;" ρωτάει. Ο μόνος λόγος για ένα έξυπνο πολιτισμό να φτιάξει μια μαύρη τρύπα, βλέπει, είναι έτσι ώστε να μπορεί να ταξιδεύει στο σύμπαν.

 

"Εάν αυτή η υπόθεση είναι σωστή," λέει, "ζούμε σε ένα σύμπαν που έχει βελτιστοποιηθεί για να κτίσουμε διαστημόπλοια!"

 

Και γιατι δεν λεει τιποτα για warp drive που κατα την αποψη μου ειναι η επικρατεστερη μεθοδος για τετοιου ειδους ταξιδια???

 

Αν μπορουσατε να βρειτε ενα εξισου τοσο καλο αρθρακι και για warp drive θα ηταν αρκετα ενδιαφερον...

[Δροσος Γεωργιος]

Συνεχιζουν τα διαστημικα τηλεσκοπια, το παλιο αλλα αναβαθμισμενο Hubble και το καινουργιο ευρωπαικο Herschel να μας δινουν φανταστικες εικονες του συμπαντος.

 

Σούπερ μαιευτήριο άστρων.

Μια εκπληκτική φωτογραφία τράβηξε το αναβαθμισμένο εδώ και λίγο καιρό διαστημικό τηλεσκόπιο Ηubble. Κατέγραψε με λεπτομέρεια την περιοχή R136 που βρίσκεται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, έναν από τους μικρούς γαλαξίες του γαλαξιακού σμήνους στο οποίο ανήκει και ο δικός μας γαλαξίας.

Το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου απέχει περίπου 170.000 έτη φωτός από εμάς και η διάμετρός του φθάνει τα 34.000 έτη φωτός, είναι δηλαδή τρεις φορές μικρότερη από αυτήν του δικού μας γαλαξία.

Η περιοχή R136 είναι ένα γιγαντιαίο εργαστήριο παραγωγής άστρων, το οποίο μάλιστα δημιουργήθηκε πρόσφατα, αφού τα άστρα εκεί έχουν ηλικία λίγων εκατ. ετών. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πρόκειται για την πιο «γόνιμη» περιοχή στη γαλαξιακή μας γειτονιά, αφού δεν υπάρχει ούτε στον δικό μας γαλαξία ούτε σε κάποιον άλλον στο γαλαξιακό μας σμήνος περιοχή δημιουργίας άστρων με τόσο μεγάλο εύρος αλλά και παραγωγικότητα όσο η εικονιζόμενη.

 

Φαντασμαγορικό ντεμπούτο.

Το τηλεσκόπιο Herschel κοιτά τη σκοτεινή καρδιά του Αετού.

Το καινούργιο ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel, το μεγαλύτερο που έχει τεθεί ποτέ σε τροχιά, μετέδωσε μια εντυπωσιακή εικόνα ενός «μαιευτηρίου» άστρων, που κρυβόταν πίσω από γιγάντια, σκοτεινά νέφη σκόνης στον αστερισμό του Αετού.

Η εικόνα, με τίτλο Μέσα στη Σκοτεινή Καρδιά του Αετού, εγκαινιάζει το νέο δικτυακό τόπο που δημιούργησε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) για να προσφέρει στο κοινό εύκολη πρόσβαση στις ανακαλύψεις του Herschel.

Οι δύο φωτεινές περιοχές που διακρίνονται στην εικόνα αντιστοιχούν σε περιοχές όπου νεογέννητα άστρα κάνουν τα σύννεφα υδρογόνου να λάμπουν, εξηγεί ανακοίνωση της ESA.

Περίπου 700 συμπυκνώματα αερίου και σκόνης που σταδιακά μετατρέπονται σε άστρα διακρίνονται στη φωτογραφία, η οποία καλύπτει μια περιοχή πλάτους 65 ετών φωτός, σε απόσταση περίπου 1.000 ετών φωτός από τη Γη.

Μέχρι σήμερα, κανένα τηλεσκόπιο δεν μπορούσε να διαπεράσει την πυκνή σκόνη και να κοιτάξει στο εσωτερικό αυτής της περιοχής. Η μόνη ακτινοβολία που περνά μέσα από το διάσπαρτο υλικό και φτάνει μέχρι τη Γη είναι η ακτινοβολία στην περιοχή του άπω υπέρυθρου που καταγράφει το Herschel.

Το τηλεσκόπιο, που εκτοξεύτηκε το Μάιο, παίρνει το όνομα του Ουίλιαμ Χέρσελ, του Βρετανού αστρονόμου που ανακάλυψε την υπέρυθρη ακτινοβολία στα τέλη του 18ου αιώνα.

H υπέρυθρη ακτινοβολία του ουρανού γίνεται αντιληπτή από την απειροελάχιστη αύξηση της θερμοκρασίας που προκαλεί όταν πέφτει πάνω στον μεγάλο καθρέπτη του τηλεσκοπίου. Για το λόγο αυτό, τα όργανα του Herschel πρέπει να διατηρούνται σε θερμοκρασία 0,3 βαθμών Κέλβιν, ελάχιστα πάνω στο απόλυτο μηδέν των -273,15 βαθμών Κελσίου.

 

Αλλα ας δουμε τι γινεται και σχετικα κοντα μας (σε διαστημικα μεγεθη)

Πιο κοντά στη Γη είναι η μαύρη τρύπα V404 Cygni.

Αστρονόμοι μέτρησαν με ακρίβεια την απόσταση μεταξύ της Γης και μιας συγκεκριμένης μαύρης τρύπας για πρώτη φορά. Οι ερευνητές καθόρισαν ότι η μαύρη τρύπα V404 Cygni στον αστερισμό του Κύκνου βρίσκεται 7.800 έτη φωτός από τη Γη – ή απλά λίγο περισσότερο από το μισό της απόστασης που είχαμε υπολογίσει στο παρελθόν.

Το αποτέλεσμα αυτό την θέτει σχετικά κοντά στη Γη, όπου η απόσταση της από το κέντρο του Γαλαξία μας είναι περίπου 26.000 έτη φωτός, και το πλησιέστερο αστέρι πέρα από τον ήλιο είναι μόνο 4,2 έτη φωτός μακριά.

Η πιο ακριβής μέτρηση της απόστασης, θα δώσει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να δώσουν μια καλύτερη εικόνα του τρόπου που εξελίσσονται οι μαύρες τρύπες, λένε οι αστρονόμοι.

"Για παράδειγμα, ελπίζουμε να είμαστε σε θέση να απαντήσουμε στο ερώτημα για το αν υπάρχει διαφορά μεταξύ μιας μαύρης τρύπας που εξελίσσεται άμεσα από την κατάρρευση ενός άστρου δίχως να γίνει σουπερνόβα και μιας μαύρης τρύπας που δημιουργήθηκε μέσω ενός σουπερνόβα και ενός προσωρινού ενδιάμεσου άστρου," λέει το μέλος της ομάδας Peter Jonker του Ολλανδικού Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών SRON.

"Αναμένουμε ότι οι μαύρες τρύπες στην τελευταία ομάδα μπορεί να απομακρυνθούν σαν να έχουν δεχθεί ένα λάκτισμα. Οι μαύρες τρύπες που σχηματίζονται κατά τον τρόπο αυτό θα μπορούσαν στη συνέχεια να κινηθούν μέσα στο χώρο πιο γρήγορα."

Ο Jonker και η ομάδα του υπολόγισαν την απόσταση της μαύρης τρύπας V404 Cygni μετρώντας τις ραδιοφωνικές εκπομπές από τη μαύρη τρύπα και το συνοδό νεκρό αστέρι της.

Τα εξωτερικά αέρια στρώματα του άστρου ως γνωστόν απορροφώνται από τη μαύρη τρύπα. Το δε αέριο που οδεύει στη μαύρη τρύπα (το ρεύμα συσσώρευσης υλικού) στροβιλίζεται γύρω από αυτήν, και αποτελεί έτσι ένα καυτό δίσκο πλάσματος (ο οποίος λέγεται δίσκος συσσώρευσης) προτού εξαφανιστεί. Η διαδικασία αυτή εκπέμπει τελικά άφθονες ακτίνες Χ και ραδιοκύματα.

Χρησιμοποιώντας ένα διεθνές σύστημα ραδιοτηλεσκοπίων που ονομάζεται High Sensitivity Array, η ομάδα μέτρησε την λεγόμενη μετατόπιση της παράλλαξης του συστήματος της μαύρης τρύπας. Η μέθοδος αυτή περιλαμβάνει τη μέτρηση της ετήσιας κίνησης στον ουρανό όλου του συστήματος, ως συνέπεια της τροχιάς της Γης γύρω από τον ήλιο.

Η ομάδα αναγνωρίζει ότι η προηγούμενη υπερεκτίμηση της απόστασης της μαύρης τρύπας V404 Cygni οφειλόταν σε υποεκτίμηση της απορρόφησης και της περίθλασης από την διαστρική σκόνη, που μπορεί να δώσει ένα περιθώριο σφάλματος της τάξης του 50 τοις εκατό. Το περιθώριο σφάλματος της νέας μέτρησης είναι μικρότερο από 6 τοις εκατό.

[Δροσος Γεωργιος]

Φιλε mitsos.

Περνωντας αφορμη απο την παρατηρηση σου εχω καποια στοιχεια για την warp drive.Πρεπει ομως να ξερουμε οτι μιλαμε για ακραιες επιστημονικες θεωρησεις τουλαχιστον τωρα που γραφουμε με την ελπιδα βεβαια οτι οι επιστημονικες εξελιξεις που ειναι ευτυχως ταχυτατες θα μπορεσουν να κανουν δυνατες καποιες απ¨αυτες.

 

Υπερφωτεινή κίνηση Alcubierre λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου.

Μια ιδέα για να γίνει πιθανό ένα διαστημικό ταξίδι με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή που ταξιδεύει το φως, προτάθηκε για πρώτη φορά από το Μεξικανό θεωρητικό φυσικό Miguel Allcubierre το 1994. Αυτή η ιδέα αρχίζει από την αντίληψη, που υπονοείται στη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, ότι η ύλη αναγκάζει την επιφάνεια του χωροχρόνου γύρω της να κυρτώνεται.

Ο Miguel Alcubierre ενδιαφέρθηκε για το αν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί η "κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου" (warp drive), όπως παρουσιαζόταν στο έργο επιστημονικής φαντασίας Star Trek. Αυτό τον οδήγησε στην αναζήτηση μιας έγκυρης μαθηματικής περιγραφής του πεδίου βαρύτητας, που θα επέτρεπε ένα είδος χωροχρονικής στρέβλωσης σαν μέσο υπερφωτεινής προώθησης.

Ο Alcubierre κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου θα ήταν εφικτή, εάν η ύλη θα μπορούσε να κανονιστεί έτσι ώστε να διαστέλλεται ο χωροχρόνος πίσω από ένα διαστημόπλοιο (κι έτσι να απομακρύνει το σημείο αναχώρησης πολλά έτη φωτός πίσω), και να συρρικνώνει τον χωροχρόνο μπροστά (ώστε να φέρνει τον προορισμό πιο κοντά). Με αυτό τον τρόπο θα αφήνει το ίδιο το διαστημόπλοιο σε μια τοπικά επίπεδη περιοχή του χωροχρόνου που θα ορίζεται από μια "φυσαλίδα στρέβλωσης", που θα βρίσκεται μεταξύ των δύο στρεβλώσεων του χωροχρόνου.

Το σκάφος έτσι θα ήταν σαν να έκανε σερφ κατά μήκος της φυσαλίδας του με μια αυθαίρετα υψηλή ταχύτητα, ωθούμενο προς τα εμπρός λόγω της διαστολής του διαστήματος στο πίσω τμήμα του και της συστολής του διαστήματος μπροστά του. Θα μπορούσε λοιπόν να ταξιδέψει γρηγορότερα από το φως χωρίς καμιά παράβαση οποιουδήποτε φυσικού νόμου επειδή, ο χωροχρόνος στην τοπική φυσαλίδα στρέβλωσης θα ήταν σε ηρεμία.

Επίσης, όντας τοπικά στάσιμο, το διαστημόπλοιο και το πλήρωμά του δεν θα επηρεαζόταν από τις τρομακτικές επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις (που προλαμβάνουν την ανάγκη για "διατάξεις απόσβεσης της αδράνειας"), και από τα σχετικιστικά αποτελέσματα, όπως η χρονική διαστολή (επειδή το πέρασμα του χρόνου μέσα στη φυσαλίδα στρέβλωσης θα ήταν η ίδια με αυτό στο εξωτερικό).

Θα μπορούσε άραγε να γίνει πραγματικότητα μια τέτοια κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου;

Όπως επισημαίνει ο Alubierre θα απαιτούσε τον επιδέξιο χειρισμό της ύλης με μια αρνητική ενεργειακή πυκνότητα. Τέτοια ύλη, γνωστή ως εξωτική ύλη, είναι το ίδιο είδος της ουσίας που απαιτείται προφανώς για να διατηρήσει ανοικτές τις σκουληκότρυπες - ένα άλλα μέσον που έχει προταθεί για να ταξιδέψουμε χωρίς το φραγμό της ταχύτητας του φωτός. Η κβαντομηχανική επιτρέπει την ύπαρξη περιοχών αρνητικής ενεργειακής πυκνότητας κάτω από ειδικές περιστάσεις, όπως είναι το φαινόμενο Casimir.

Το 1999 ο Chris Van Den Broeck, στο Καθολικό Πανεπιστήμιο Leuven του Βελγίου, ανέλυσε περισσότερο την ιδέα της κίνησης Alubierre λόγω στρέβλωσης. Έτσι, ίσως ήρθε πιο κοντά η κατασκευή ενός διαστημοπλοίου τύπου Enterprise. Οι υπολογισμοί του Van Den Broeckο έδειξαν ότι δεν χρειάζεται τόση ενέργεια όση υπολόγισε ο Alcubierre στην εργασία του. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε στα πρόθυρα της ικανότητας να στρεβλώσουμε τον χωροχρόνο. Όπως συμπεραίνει ο Van Den Broeck: "Το πρώτο υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης είναι ακόμα πολύ μακρινή υπόθεση, αλλά ίσως έχει γίνει τώρα ελαφρώς λιγότερο απίθανο."

Φυσική της κίνησης Alubierre

Για εκείνους που είναι εξοικειωμένοι με τα φαινόμενα της ειδικής σχετικότητας, όπως είναι η συστολή Lorentz και η χρονική διαστολή, η κίνηση Alcubierre έχει μερικές προφανώς ειδικές πτυχές. Ειδικότερα, ο Alcubierre έχει δείξει ότι ακόμα και όταν επιταχύνει το σκάφος, ταξιδεύει σε μια γεωδαισιακή ελεύθερης πτώσης. Με άλλα λόγια, ένα σκάφος που χρησιμοποιεί τη στρέβλωση του χωροχρόνου για να επιταχυνθεί και να επιβραδυνθεί είναι πάντα σε ελεύθερη πτώση, και το πλήρωμα του σκάφους δεν θα δοκίμαζε καμία βαρυτική δύναμη επιτάχυνση. Κάποιες τεράστιες παλιρροιακές δυνάμεις θα παρουσιάζονταν πλησίον των άκρων του επίπεδου διαστημικού σκάφους, λόγω της μεγάλης χωρικής κυρτότητας εκεί, αλλά με την κατάλληλη προδιαγραφή της μετρικής, αυτές θα γίνονταν πολύ μικρές μέσα στον όγκο του σκάφους.

Ο D. Coule έχει υποστηρίξει ότι σχέδια όπως αυτό που προτείνεται από τον Alcubierre δεν είναι εφικτά επειδή η ύλη που τοποθετείται στο δρόμο πρέπει εκ των προτέρων να τοποθετηθεί με ταχύτητα υπερφωτεινή. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τον Coule, απαιτείται μια κίνηση Alcubierre προκειμένου να φτιαχτεί μια κίνηση Alcubierre. Γι αυτό και είναι αδύνατη η κατασκευή αυτής της κίνησης, ακόμα κι αν η μετρική είναι φυσικά σημαντική.

Σημαντικά προβλήματα με τη μετρική αυτής της μορφής προέρχονται από το γεγονός ότι όλες οι γνωστές κινήσεις λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, παραβιάζουν διάφορες ενεργειακές συνθήκες. Είναι αλήθεια ότι ορισμένα πειραματικά ελεγμένα κβαντικά φαινόμενα, όπως το φαινόμενο Casimir, όταν περιγράφονται στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας πεδίου, παραβιάζουν επίσης τις ενεργειακές συνθήκες. Έτσι, κάποιος μπορεί να ελπίζει ότι οι κινήσεις τύπου Alcubierre, λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, θα μπορούσαν ίσως να πραγματοποιηθούν με μια έξυπνη εφαρμοσμένη μηχανική που θα εκμεταλλεύεται τέτοια κβαντικά αποτελέσματα. Πάντως, υπολογισμοί έδειξαν ότι απαιτούνται παράλογα τεράστιες ενέργειες για τέτοιες κινήσεις, π.χ. απαιτείται ενέργεια ισοδύναμη με 1067 gr, για να μεταφέρει ένα μικρό σκάφος πέρα από το Γαλαξία μας. Αυτά είναι μεγέθη μεγαλύτερα από τη μάζα όλου του σύμπαντος. Υπάρχουν βέβαια αντεπιχειρήματα σε αυτά τα προφανή προβλήματα ενέργειας, αλλά δεν έχουν πείσει τους φυσικούς ότι μπορούν να υπερνικηθούν.

Το υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου χρησιμοποιείται συχνά στην επιστημονική φαντασία για να δείξει μια ευρεία ποικιλία φανταστικών μεθόδων προώθησης, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την κίνηση Alcubierre ή οποιαδήποτε άλλη φυσική θεωρία.

Η φυσική της κίνησης λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου στο έργο Star Trek δεν ήταν ποτέ καθορισμένη, ούτε οι συγγραφείς του έχουν κάνει οποιαδήποτε αναφορά στη θεωρία του Dr. Alcubierre. Όμως το 1978 ένα υπόμνημα του Jesco von Puttkamer, τεχνικού συμβούλου για το Star Trek, προτείνει μια θεωρία σημαντικά όμοια με την θεωρία στρεβλώσεων του χωροχρόνου Alcubierre.

Η κίνηση Alcubierre αναφέρεται επίσης στο Orbiter, ένα μυθιστόρημα του Warren Ellis.

[mitsos]

Ωραιος mr Γιωργο και ευχαριστω...

 

Θα ηθελα να κουβεντιασουμε πιο αναλυτικα αυτες τις μεθοδους και εχω ολη την ορεξη απλα τωρα ειμαι φανταρακι και δεν εχω πολυ χρονο...καποια στιγμη στο μελλον...

[Δροσος Γεωργιος]

Οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις του 2009.

Η ανακάλυψη των απολιθωμάτων της «Αρδι», ενός ενδιάμεσου εξελικτικού σταδίου ανάμεσα στον πίθηκο και τον άνθρωπο, βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με τις σημαντικότερες έρευνες του 2009, σύμφωνα με το κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό Science.

Τα πρώτα απολιθώματα του πιθανού προγόνου μας, που ταξινομήθηκε στο είδος Ardipithecus ramidus, ανακαλύφθηκαν το 1994 στην Αιθιοπία και χρονολογούνται στα 4,4 εκατομμύρια χρόνια πριν. Η μελέτη όμως χρειάστηκε 15 χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί φέτος τον Οκτώβριο.

Η «Αρδι» εμφανίστηκε μετά το διαχωρισμό της ανθρώπινης εξελικτικής γραμμής από το γενεαλογικό δέντρο του χιμπατζή. Αποτελεί επομένως πιθανό ενδιάμεσο στάδιο στην εξέλιξη του Homo sapiens, περίπου 1,2 εκατομμύρια χρόνια αρχαιότερο από το διάσημο απολίθωμα του αυστραλοπίθηκου «Λούσι».

Το κρανίο, τα δόντια και άλλα οστά του θηλυκού αρδιπίθηκου, που είχε ύψος 1,20 μέτρα και βάρος γύρω στα 50 κιλά, αποκαλύπτουν ένα συνδυασμό «πρωτόγονων» και ανθρώπινων χαρακτηριστικών, όπως η δίποδη βάδιση.

«Δεν πρόκειται για συνηθισμένο απολίθωμα. Δεν είναι χιμπατζής, δεν είναι άνθρωπος. Μας δείχνει πώς ήμασταν κάποτε» είχε σχολιάσει ο Τιμ Γουάιτ, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, όταν το Science δημοσίευσε τη μελέτη του.

Εκτός από την κορυφαία ανακάλυψη της χρονιάς, το Science δημοσιεύει κάθε χρόνο και τους εννέα «αναπληρωματικούς» νικητές. Φέτος ήταν:

Νερό στη Σελήνη: Η NASA ανακάλυψε πάγο νερού σε κρατήρες του νότιου πόλου της Σελήνης οδηγώντας την αποστολή LCROSS σε μια θεαματική, ελεγχόμενη συντριβή.

Γονιδιακές θεραπείες: Η πειραματική προσέγγιση δοκιμάστηκε με επιτυχία σε ασθενείς για την αντιμετώπιση μιας θανατηφόρας πάθησης του εγκεφάλου, μιας μορφής κληρονομικής τύφλωση και μιας σοβαρής διαταραχής του ανοσοποιητικού συστήματος.

Νέα πάλσαρ: Το τηλεσκόπιο Fermi της NASA, σχεδιασμένο να καταγράφει ακτίνες γάμμα, ανακάλυψε δύο άγνωστα μέχρι σήμερα πάλσαρ -μαγνητικά, περιστρεφόμενα άστρα νετρονίων που δημιουργούνται από τον εκρηκτικό θάνατο μεγάλων άστρων.

Τσιπ από άνθρακα: Ερευνητές δημιούργησαν πειραματικές ηλεκτρονικές συσκευές από γραφένιο, ένα εξωτικό υλικό που αποτελείται από φύλλα άνθρακα πάχους ενός ατόμου.

Παράταση ζωής: Το φάρμακο ραπαμυκίνη που χρησιμοποιείται στις μεταμοσχεύσεις παρεμβαίνει σε ένα κρίσιμο μεταβολικό μονοπάτι και παρατείνει σημαντικά τη ζωή ενήλικων ποντικών.

Μαγνητικά μονόπολα: Αναδιπλώσεις που δημιουργήθηκαν στην επιφάνεια εξωτικών κρυστάλλων υποδηλώνουν την ύπαρξη στοιχειωδών σωματιδίων με έναν μαγνητικό πόλο αντί για δύο.

Ανθεκτικότητα στη λειψυδρία: Ερευνητές προσδιόρισαν την τρισδιάστατη δομή του αψισικού οξέος, μιας φυτορμόνης που επιτρέπει στα φυτά να αντιμετωπίζουν συνθήκες ξηρασίας.

Λέιζερ ακτίνων Χ: Το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ εγκαινίασε το πρώτο λέιζερ ακτίνων Χ του κόσμου, ένα εργαλείο που καταγράφει στιγμιότυπα χημικών αντιδράσεων την ώρα που συμβαίνουν.

Η επισκευή του Hubble: H NASA πραγματοποίησε την τελευταία αποστολή συντήρησης και επιδιόρθωσης του Hubble. Το θρυλικό διαστημικό τηλεσκόπιο είναι τώρα «καλύτερο από ποτέ» και θα συνεχίζει να λειτουργεί για τουλάχιστον τέσσερα ακόμα χρόνια.

 

Στις 14/12/2009 εγραφα για την πιθανοτητα ευρεσης σωματιδιων σκοτεινης υλης.Αλλα:

Αμφιβολίες για την εύρεση σκοτεινής ύλης στη Γη.

Όπως αναμενόταν, η αλήθεια ήταν τελικά λιγότερο συναρπαστική σε σχέση με τις προηγηθείσες φήμες ότι βρέθηκε για πρώτη φορά στη Γη σωματίδιο σκοτεινής ύλης, της μυστηριώδους ύλης που θεωρείται ότι συγκρατεί τους γαλαξίες.

Σε δηλώσεις τους, οι φυσικοί του υπόγειου Κρυογονικού Ανιχνευτή Σκοτεινής Ύλης (CDMS), σε βάθος 747 μέτρων σε ένα παλιό ορυχείο στη Μινεσότα των ΗΠΑ, επιβεβαίωσαν ότι είδαν μερικά σωματίδια που θα μπορούσαν να αποτελούν σκοτεινή ύλη, όμως δεν απέκλεισαν την πιθανότητα να είναι κανονικά σωματίδια, συνεπώς, όπως είπαν, δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι όντως ανίχνευσαν τη σκοτεινή ύλη.

Ο ανιχνευτής, όπως δήλωσαν οι ερευνητές, για πρώτη φορά εντόπισε (σε θερμοκρασία, κοντά στο απόλυτο μηδέν, των μείον 272,15 βαθμών Κελσίου) δύο «γεγονότα» που μοιάζουν με τα ασθενώς αντιδρώντα με την ύλη θεωρητικά σωματίδια WIMPs, τα οποία θεωρούνται ότι αποτελούν την σκοτεινή ύλη.

Επειδή τα WIMPs (αν υπάρχουν πράγματι) είναι βαριά, σχηματίζουν, σύμφωνα με την θεωρία, πελώρια σύννεφα που δημιουργούν την αναγκαία βαρύτητα για να συγκρατηθούν στη θέση τους οι γαλαξίες και να μην διαλυθούν.

Δυστυχώς οι επιστήμονες παραδέχτηκαν ότι κοινά σωματίδια μπορούν να περιφέρονται μέσα στον ανιχνευτή και να δημιουργούν «συμβάντα» που μιμούνται αυτά των WIMPs.

Ο λόγος που ο ανιχνευτής είναι τόσο βαθιά μέσα στη Γη, είναι ακριβώς για να ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα τέτοιων παραπλανητικών «παρεμβολών» από τα σωματίδια της πανταχού παρούσας κοσμικής ακτινοβολίας.

Η πιθανότητα τα δύο «γεγονότα» που παρατηρήθηκαν να είναι τέτοιες παρεμβολές, εκτιμάται γύρω στο 25%, είναι δηλαδή πολύ υψηλή για να είναι βέβαιοι οι φυσικοί ότι παρατηρήθηκαν αληθινά WIMPs.

«Φαίνεται πιθανή η ανίχνευση σκοτεινής ύλης, αλλά δεν υπάρχει απόδειξη», δήλωσε ο φυσικός Γκόρντον Κέιν του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης».

Οι επιστήμονες του ανιχνευτή της Μινεσότα αναμένεται να δημοσιεύουν τη σχετική επιστημονική εργασία και, σύμφωνα με το “Nature”, αναμένεται να αναφέρουν ότι είδαν πιθανά σωματίδια WIMPS με μάζα 30 – 60 γιγαηλεκτρονιοβόλτ (περίπου 30-60 φορές μεγαλύτερα από ένα πρωτόνιο), που έχουν πιθανότητα 75% να είναι σωματίδια σκοτεινής ύλης.

Σύμφωνα πάντως με τον φυσικό Τζόζεφ Λίκεν του Fermilab, είναι καλύτερα που ο ανιχνευτής της Μινεσότα είδε «κάτι», από το να μην είχε δει απολύτως τίποτε, έστω και αν παραμένει η αβεβαιότητα για το τι ακριβώς «είδε». Όλοι οι φυσικοί συμφωνούν πλέον πως χρειάζονται περισσότερες έρευνες και περισσότερα ερευνητικά δεδομένα.

Όλα τα μάτια στρέφονται πια στον πολύ μεγαλύτερο νέο ανιχνευτή Xenon100 στην Ιταλία, κάτω από τις Άλπεις, ο οποίος είναι γεμάτος με υγρό «ξένον», αλλά και στον επιταχυντή του CERN.

Αν ποτέ εντοπιστούν τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης, οι επιστήμονες θα μπορέσουν να ρίξουν φως στο μυστήριο της αόρατης ύλης που αποτελεί περίπου το 25% του σύμπαντος (και έως το 85% της ύλης του σύμπαντος), ενώ θα υπάρξουν ενδείξεις για την ορθότητα της θεωρίας της υπερσυμμετρίας.

Οι πρώτες παρατηρήσεις και εκτιμήσεις για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης έγιναν από τον ελβετό αστρονόμο Φριτς Τσβίκι στη δεκαετία του ΄30.

Τα σωματίδια θα γίνονταν αντιληπτά από την αύξηση της θερμοκρασίας που θα προκαλούσαν σε κρυστάλλους πυριτίου.(Φωτογραφια)

[Δροσος Γεωργιος]

Απογειώθηκε το Soyuz.

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκτόξευση του ρωσικού διαστημοπλοίου Soyuz TMA-17 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν, το οποίο μεταφέρει τρεις αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS).

Το διαστημόπλοιο απογειώθηκε την προβλεπόμενη ώρα (23.52 ώρα Ελλάδας) από το ρωσικό διαστημικό κέντρο που βρίσκεται στη στέπα του Καζακστάν .

Το πλήρωμα αποτελείται από το Ρώσο Ολέγκ Κοτόφ, τον Αμερικανό Τίμοθι Κρίμερ και τον Ιάπωνα Σόιτσι Ναγκούτσι, οι οποίοι θα συνεχίσουν τις εργασίες υψηλής τεχνολογίας εντός του διεθνούς διαστημικού σταθμού.

Οι τρεις κοσμοναύτες θα αντικαταστήσουν τους συναδέλφους τους, έναν Ρώσο, ένα Βέλγο και έναν Καναδό, που έφτασαν στη Γη την πρώτη Δεκεμβρίου μετά από παραμονή τους στο Διάστημα επί έξη μήνες.

[Δροσος Γεωργιος]

Εκτοξεύτηκε ο δορυφόρος HELIOS-IIB.

Την 18:18:26 (ώρα Ελλάδος)21 Δεκεμβρίου 2009 εκτοξεύτηκε επιτυχώς με τον πύραυλο Ariane 5GS από το Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, ο Στρατιωτικός Δορυφόρος Παρατήρησης Γης HELIOS-IIB, όπου μετά από μια πτήση διάρκειας 59 λεπτών και 20 δευτερολέπτων, τοποθετήθηκε σε ηλιοσύγχρονη πολική τροχιά.

Το στρατιωτικό δορυφορικό πρόγραμμα HELIOS-II, στο οποίο συμμετέχει και η Ελλάδα, θεωρείται ένα από τα πιο προηγμένα παγκοσμίως και το σημαντικότερο σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Αποτελεί πρόγραμμα αμυντικής συνεργασίας, μεταξύ της χώρας μας, της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ισπανίας και της Ιταλίας. Η Γερμανία συμμετέχει στο πρόγραμμα με ειδικό καθεστώς ανταλλαγής εικόνων με τη Γαλλία.

Συνίσταται από δύο οπτικούς δορυφόρους παρατήρησης Γης που διαθέτουν δυνατότητες λήψης εικόνων ημέρα και νύκτα. Ο δορυφόρος Helios-IIB που εκτοξεύτηκε είναι ο δεύτερος της σειράς, ενώ βρίσκεται ήδη σε τροχιά από 18/12/04 - και είναι επιχειρησιακός - ο πρώτος δορυφόρος Helios-IIA. Το όλο πρόγραμμα έχει κατασκευαστεί και λειτουργεί με ευθύνη της Γαλλίας.

Οι Δορυφορικές εικόνες HELIOS-II διαθέτουν ιδιαίτερα μεγάλη ακρίβεια εντοπισμού θέσης και πολύ υψηλή διακριτική ικανότητα, όπου δύνανται να παραχθούν γεωπληροφορίες σύγχρονες, ακριβείς και έγκυρες. Αποτελούν την αιχμή του δόρατος για την λήψη απόφασης σε κυβερνητικό-πολιτικό και στρατηγικό επίπεδο, σε εθνική και παγκόσμια κλίμακα, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης σε συνδυασμό με την συνεχώς εξελισσόμενη αλλαγή του γεωπολιτικού χάρτη, την παγκοσμιοποίηση και ποικιλία των απειλών. Ταυτόχρονα, σε συνεργασία με άλλα μέσα συλλογής γεωπληροφοριών (επίγεια, θαλάσσια, εναέρια) που διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας θα συμβάλλει καθοριστικά στη ορθή εκτίμηση της κατάστασης σε επιχειρησιακό επίπεδο. Εν κατακλείδι, είναι σαφές ότι το πρόγραμμα HELIOS αποτελεί πολλαπλασιαστή ισχύος της αμυντικής ικανότητας της χώρας και όχι μόνο.

Επιπρόσθετα, θα πρέπει να τονιστεί η συμβολή της Ελλάδος στην Κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική Aμυνας και Ασφάλειας μέσω του προγράμματος HELIOS-II στο πλαίσιο συμφωνίας, που υπογράφηκε πρόσφατα μεταξύ των χωρών HELIOS και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Παράλληλα η Ελλάδα με τη ίδια ομάδα χωρών συμμετέχει στη σχεδίαση, ανάπτυξη και κατασκευή του μελλοντικού δορυφορικού συστήματος MUSIS (MUltinational Space-based Imaging System). To πρόγραμμα MUSIS θεωρείται το πιο φιλόδοξο πρόγραμμα παρατήρησης Γης από το διάστημα στην Ευρώπη και αποτελεί την εξέλιξη όλων των κορυφαίων υφισταμένων στρατιωτικών συστημάτων παρατήρησης Γης από το Διάστημα (Helios-ll, SarLupe-Γερμανικό σύστημα RADAR, CosmosSkyMed-Ιταλικό σύστημα RADAR) με επιχειρησιακή λειτουργία από το 2015 έως το 2030. Το πρόγραμμα MUSIS είναι παγκοσμίως πρωτοποριακό, διότι τα δεδομένα όλων αυτών των μελλοντικών συστημάτων, θα προγραμματίζονται και θα συλλέγονται από ένα κοινό

σταθμό εδάφους σε κάθε χώρα, αυξάνοντας δραστικά την πολιτική σημασία του, την επιχειρησιακή του αξία με παράλληλη μείωση του κόστους κτήσης και λειτουργίας του (σήμερα απαιτείται ένας σταθμός ανά σύστημα). Επιπρόσθετα, η συμμετοχή της χώρας από τα αρχικά στάδια της σχεδίασης επιτρέπει εκτός των άλλων, την συμμετοχή της ελληνικής Βιομηχανίας με επιδιωκόμενο ποσοστό κύκλου εργασιών,

αντίστοιχο της οικονομικής συμμετοχής της χώρας.

Ως φορέας υλοποίησης των δορυφορικών προγραμμάτων παρατήρησης Γης από το Διάστημα έχει οριστεί το ΓΕΕΘΑ όπου, σε συνάρτηση με τη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης για δραστικές συγχωνεύσεις και καταργήσεις οργανισμών, είναι σε εξέλιξη μελέτη για την αναδιάρθρωση όλων των οργάνων και υπηρεσιών που σχετίζονται με το προγραμματισμό, συλλογή, επεξεργασία και εκμετάλλευση γεωπληροφοριών με τη δημιουργία ενός και μοναδικού φορέα για τη μεγιστοποίηση της απόδοσης του υφισταμένου προσωπικού και μέσων, ώστε να υπάρξει πλήρης αξιοποίηση του συστήματος HELIOS-II, του MUSIS αλλά και όλων των άλλων μέσων συλλογής γεωπληροφοριών.

Τέλος, η συμμετοχή στο Helios-ll και στο MUSIS καθιστούν την Ελλάδα μέλος μιας μικρής ομάδας χωρών παγκοσμίως που απολαμβάνουν πρόσβαση σε στρατιωτικά συστήματα παρατήρησης της Γης από το Διάστημα.

 

 

Σύντομα στα ίχνη της «Πανδώρας»

Μια αστρονόμος εξηγεί πόσο εφικτό είναι το σενάριο της ταινίας «Αvatar»

Μπορεί ο πλανήτης Πανδώρα στον οποίο ζει η φυλή των Νavi να υπάρχει μόνο στο τρισδιάστατο σύμπαν του Χόλιγουντ, μια κορυφαία επιστήμονας όμως υποστηρίζει ότι είναι πλέον θέμα χρόνου για να ανακαλύψουμε και την Πανδώρα που υπάρχει στο πραγματικό Σύμπαν...

Η αστρονόμος (και κυνηγός πλανητών) Λίζα Καλτενέγκερ του Ηarvard-Smithsonian Centre of Αstrophysics θεωρεί ότι το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb που θα τεθεί σε τροχιά το 2014 θα καταφέρει πολύ γρήγορα να εντοπίσει πλανήτες που θα έχουν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για να υποστηρίξουν την εμφάνιση, την επιβίωση και την ανάπτυξη της ζωής. «Αν η Πανδώρα υπάρχει, πιστεύω ότι μέσα στην επόμενη δεκαετία όχι μόνο θα την εντοπίσουμε αλλά θα καταφέρουμε να μελετήσουμε και την ατμόσφαιρά της» δηλώνει η Καλτενέγκερ.

Ως σήμερα έχουμε εντοπίσει πολλούς εξωηλιακούς πλανήτες, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων είναι γίγαντες αερίου σαν τον Δία, στους οποίους δεν επικρατούν συνθήκες που να ευνοούν την ανάπτυξη μορφών ζωής όπως αυτές που υπάρχουν στη Γη. Αν όμως ένας από αυτούς τους γίγαντες βρίσκεται μέσα στη λεγόμενη «φιλόξενη ζώνη», δηλαδή ούτε πολύ κοντά αλλά ούτε πολύ μακριά από το μητρικό του άστρο ώστε να υπάρχει νερό σε υγρή μορφή, κάποιος βραχώδης δορυφόρος του είναι πιθανόν να διαθέτει ζωή.

«Ορισμένοι από αυτούς τους βραχώδεις δορυφόρους λοιπόν δεν αποκλείεται να έχουν μέγεθος και συνθήκες ανάλογες με της Γης» αναφέρει η επιστήμονας, η οποία θεωρεί ότι ο Τζέιμς Κάμερον, δημιουργός της ταινίας «Αvatar», μας δείχνει τον δρόμο για την εκκίνηση της αναζήτησης. Η Πανδώρα βρίσκεται στο ηλιακό σύστημα γύρω από το άστρο Αλφα Κενταύρου Α, που βρίσκεται σε απόσταση 4,37 ετών φωτός από εμάς και είναι το κοντινότερο στο δικό μας αστρικό σύστημα. «Με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου James Webb οι επιστήμονες θα καταφέρουν πολύ γρήγορα και να εντοπίσουν την παρουσία μικρών πλανητών και δορυφόρων στον Αλφα Κενταύρου Α αλλά και να αναζητήσουν την παρουσία εκεί στοιχείων που συνδέονται με τη ζωή όπως νερό, οξυγόνο, μεθάνιο κτλ.» καταλήγει η Καλτενέγκερ.

[Δροσος Γεωργιος]

Έφτασαν στον ISS

Χριστούγεννα στο Διάστημα θα κάνουν άλλοι τρεις κοσμοναύτες.

Με επιτυχία συνδέθηκε χθες το Ρωσικό διαστημόπλοιο Σογιούζ με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), μεταφέροντας τους τρεις αστροναύτες στο σταθμό όπου έτυχαν θερμής υποδοχής από το αμερικανό Τζεφ Ουίλιαμς και τον Ρώσο Μαξίμ Σουράεφ.

"Τρεις νέες Χριστουγεννιάτικες κάλτσες κρεμάστηκαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό", ήταν το μήνυμα που μεταδόθηκε από το κέντρο ελέγχου της αποστολής στο Χιούστον όταν το ρωσικό διαστημόπλοιο συνδέθηκε στο σταθμό που βρίσκεται πάνω από τη Βραζιλία.

Ο αστροναύτης Τι Τζέι Κρίμερ από τις ΗΠΑ, ο Ρώσος κοσμοναύτης Όλεγκ Κότοφ κι ο Ιάπωνας αστροναύτης Σοΐτσι Νογκούτσι θα βρίσκονται σε τροχιά με τους άλλους δύο συναδέλφους τους στο Σταθμό για έξι μήνες.

Οι Ουίλιαμς και Σουράεφ, που βρίσκονται στον σταθμό από τον Οκτώβριο εκτελούσαν μόνοι τους όλα τα αναγκαία καθήκοντα επί τρεις εβδομάδες, μετά την αποχώρηση τριών μελών πληρώματος, από το Βέλγιο, από τον Καναδά και από τη Ρωσία.

Ο ρώσος κοσμοναύτης, Κότοφ, είπε ότι και οι πέντε θα γιορτάσουν τα Χριστούγεννα μαζί και πρόσθεσε ότι το Σογιούζ έπαιξε το ρόλο της σλαβικής εκδοχής του Άι-Βασίλη, φέρνοντας ένα σάκο με δώρα κι ένα μεγάλο Χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Ο Ιάπωνας Νογκούτσι, μετέφερε τα υλικά για να φτιάξει σούσι για την ομάδα κι ένα ομοίωμα τίγρη προς τιμή της επερχόμενης κινεζικής χρονιάς του τίγρη.

Ωστόσο και οι πέντε "ένοικοι" του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού θα έχουν φορτωμένο πρόγραμμα, περιλαμβανομένου ενός διαστημικού περιπάτου, της μεταφοράς του Σογιούζ, της υποδοχής του Πρόγκρες, ενός μη επανδρωμένου ρωσικού διαστημοπλοίου ανεφοδιασμού, και της υποδοχής του Endeavour ("Επίπονη Προσπάθεια") του αμερικανικού διαστημικού λεωφορείου, το Φεβρουάριο, σύμφωνα με τη NASA.

Σημειώνεται ότι το 2010 είναι η τελευταία χρονιά που θα πετάξουν τα παλιά διαστημικά λεωφορεία των ΗΠΑ. Εφεξής όλοι τα μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού θα μεταφέρονται με Σογιούζ.

Στις φωτογραφιες ολο το πληρωμα του ISS και ο Ρώσος κοσμοναύτης Όλεγκ Κότοφ κι ο Ιάπωνας αστροναύτης Σοΐτσι Νογκούτσι.

[Δροσος Γεωργιος]

Αστρονόμοι ανακάλυψαν ομίχλη στο Νότιο Πόλο του Τιτάνα.

Εκτός από τη Γη, ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, ο Τιτάνας , φαίνεται να είναι το μόνο μέρος στο ηλιακό σύστημα με άφθονες ποσότητες υγρών (σε μεγάλο βαθμό, υγρό μεθάνιο και αιθάνιο), που βρίσκεται στην επιφάνειά του. Αλλά αυτή δεν είναι η μόνη ομοιότητα του πλανήτη μας με τον Τιτάνα. Μια ομάδα πλανητικών αστρονόμων ανακοίνωσε πρόσφατα ότι τα δύο σώματα μοιράζονται ένα ακόμη χαρακτηριστικό, το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με μια υγρή επιφάνεια:

υπάρχει ομίχλη και μάλλον ενεργός υδρολογικός κύκλος του μεθανίου.

Οι αστρονόμοι λένε ότι η παρουσία της ομίχλης προσφέρει την πρώτη άμεση απόδειξη για την ανταλλαγή υλικού μεταξύ της επιφάνειας και της ατμόσφαιρας, και επομένως ενός ενεργού υδρολογικού κύκλου, που προηγουμένως ήταν γνωστό ότι υπάρχει μόνο στη Γη.

Η ανακάλυψη έγινε χρησιμοποιώντας δεδομένα από το φασματόμετρο VIMS επί του διαστημόπλοιο Cassini και το οποίο έχει κάνει συστηματικές παρατήρησης του Κρόνου κατά τα τελευταία πέντε χρόνια. Το VIMS βλέπει και στο ορατό και στο υπέρυθρο φάσμα.

Οι ερευνητές εξέτασαν όλα τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από το πέρασμα του Cassini στο Νότιο Πόλο του φεγγαριού, από τον Οκτώβριο 2006 έως Μάρτιο του 2007, και φίλτραραν τα δεδομένα για να διαχωριστούν τα χαρακτηριστικά που εμφανίζονται σε διαφορετικά βάθη στην ατμόσφαιρα, που κυμαίνονται από 20 χιλιόμετρα έως 25 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια. Χρησιμοποιώντας άλλα φίλτρα, βρέθηκαν πάνω αμπρά" χαρακτηριστικά που προκαλούνται από τη σκέδαση του φωτός από μικρά σωματίδια, όπως τα σταγονίδια του μεθανίου που είναι μέσα στα σύννεφα.

Με τον τρόπο αυτό, απομόνωσαν τα σύννεφα που βρίσκεται περίπου 750 μέτρα από το έδαφος. Αυτά τα σύννεφα δεν επεκτείνονται σε μεγαλύτερα υψόμετρα – στην τροπόσφαιρα του φεγγαριού, όπου κανονικά σχηματίζονται τα σύννεφα. Με άλλα λόγια είχαν βρεθεί πάνω σε ομίχλη.

"Η ομίχλη ή τα σύννεφα, ή η δροσιά, ή η συμπύκνωση σε γενικές γραμμές – μπορούν να σχηματιστούν όποτε ο αέρας έχει περίπου 100 τοις εκατό υγρασία," λέει ο Μπράουν που υπογράφει την έρευνα. "Υπάρχουν δύο τρόποι για να φτάσετε σε αυτό το σημείο. Ο πρώτος είναι προφανής: να προσθέτουμε νερό (στη Γη) και μεθάνιο (στον Τιτάνα) στον περιβάλλοντα αέρα. Ο δεύτερος είναι πολύ πιο συχνός: να καταστεί πιο κρύος ο αέρας, ώστε να μπορεί να κατέχει λιγότερο νερό ή υγρό μεθάνιο, και οτιδήποτε βρίσκεται σε υπερβολική ποσότητα πρέπει να συμπυκνωθεί. "

Στη Γη, αυτή είναι η πιο κοινή μέθοδος δημιουργίας ομίχλης, λέει ο Brown. "Αυτή η ομίχλη που συχνά βλέπετε το πρωί στο έδαφος, προκαλείται από την ψύξη του αέρα κοντά στο έδαφος τη νύχτα, σε σημεία που δεν μπορεί να κρατήσει το νερό της η ατμόσφαιρα. Καθώς ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά θερμαίνει τον αέρα, και η ομίχλη εξαφανίζεται."

Ομοίως, μπορεί να σχηματιστεί ομίχλη όταν περνάει πάνω από το ψυχρό έδαφος μια ποσότητα υγρού αέρα, και καθώς ο αέρας ψύχεται, συμπυκνώνεται σε νερό. Και η ομίχλη στο βουνό συμβαίνει όταν ο αέρας ανεβαίνει την πλαγιά ενός βουνού και έτσι ψύχεται (καθώς εκτείνεται), αναγκάζοντας έτσι το νερό να συμπυκνωθεί.

Ωστόσο, κανένας από αυτούς τους μηχανισμούς δεν ταιριάζει για τον Τιτάνα.

Ο λόγος είναι ότι η αποπνικτική ατμόσφαιρα του Τιτάνα θέλει πολύ χρόνο για να ψυχθεί (ή να ζεστάνει). Ακόμα κι αν ο ήλιος εξαφανιζόταν εντελώς, η ατμόσφαιρα του Τιτάνα θα ήθελε ακόμα και 100 χρόνια για να κρυώσει. Ακόμη και τα πιο ψυχρά μέρη της επιφάνειας του είναι πάρα πολύ ζεστά για να αναγκάσουν την ομίχλη να συμπυκνωθεί ποτέ.

Ούτε η διαδικασία να φτάσει ψηλά στην κορυφή ενός βουνού μπορεί να ψύξει την ατμόσφαιρα. Γιατί θα έπρεπε να ανέβη περίπου 15.000 πόδια ψηλά για να ψυχθεί και να συμπυκνωθεί. Όμως, το ψηλότερο βουνό στο φεγγάρι δεν έχει ύψος πάνω από 3000 πόδια.

Έτσι, ο μόνος δυνατός τρόπος για να έχει ο Τιτάνας ομίχλη, είναι να προστεθεί υγρασία στον αέρα. Και ο μόνος τρόπος για να γίνει είναι με εξάτμιση κάποιου υγρού – σε αυτή την περίπτωση το μεθάνιο, που είναι ο πιο κοινός υδρογονάνθρακας στο φεγγάρι του Κρόνου, η οποία υπάρχει σε στερεά, σε υγρή και σε αέρια μορφή.

Ο Brown σημειώνει ότι η εξάτμιση του μεθανίου στον Τιτάνα σημαίνει ότι πρέπει να έχει βρέξει, και βροχή σημαίνει ρέματα και λιμνούλες και διάβρωση και γεωλογία. Η παρουσία της ομίχλης στον Τιτάνα αποδεικνύει, για πρώτη φορά, ότι το φεγγάρι αυτό έχει έναν ενεργό υδρολογικό κύκλο του μεθανίου.

Η παρουσία της ομίχλης αποδεικνύει επίσης ότι το φεγγάρι πρέπει να είναι διάστικτο με λίμνες μεθανίου. Αυτό συμβαίνει γιατί ο αέρας κοντά στο έδαφος, αφού γίνει 100% υγρός και μετατρέπεται σε ομίχλη, θα ανέβει αμέσως ψηλά στην ατμόσφαιρα σαν ένα γιγάντιο πυκνό σύννεφο. Τέλος, ο μόνος τρόπος για να κολλήσει η ομίχλη στο έδαφος είναι να προσθέσετε υγρασία και να ψυχθεί ο αέρας. Και η ψύξη του αέρα γίνεται αν έρθει σε επαφή με κάτι κρύο, δηλαδή με μια λιμνούλα από την εξάτμιση του υγρού μεθανίου.

[Δροσος Γεωργιος]

Τηλεσκόπιο θα δει πέρα από το... φως

Το διαστημικό παρατηρητήριο, αξίας 225 εκατ. ευρώ, θα φωτογραφίσει τον νυχτερινό ουρανό στο υπέρυθρο φάσμα του φωτός εντοπίζοντας για πρώτη φορά ουράνια σώματα που είναι πολύ σκοτεινά και ψυχρά.

Εκεί ψηλά στο άγνωστο, χιλιάδες ουράνια σώματα περιμένουν υπονομετικά εδώ και εκατομμύρια χρόνια κάποιον να τους δώσει λίγη προσοχή. Ανάμεσά τους αστεροειδείς που ίσως αποδειχθούν απειλητικοί για τον δικό μας πλανήτη, αστέρια που κουράστηκαν να περιμένουν, έχασαν το φως τους κι έγιναν καφέ νάνοι, ενδεχομένως- ελπίζουν πολλοί- κι ένας νέος πλανήτης.

Ίσως τώρα, ήρθε η ώρα τους. Η ΝΑSΑ έστειλε πριν από λίγες μέρες στο Διάστημα ένα νέο τηλεσκόπιο με το όνομα WΙSΕ (Γουάιζ), που μπορεί να διακρίνει τα ουράνια σώματα μέσα στο απόλυτο, ψυχρό σκοτάδι. Κι αυτό γιατί «βλέπει» στο υπέρυθρο, δηλαδή το κομμάτι του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος όπου φαίνεται η θερμότητα που εκπέμπουν. Εκεί που τα περισσότερα τηλεσκόπια δεν μπορούν να δουν και το μεγαλύτερο κομμάτι του ουρανού παραμένει κρυμμένο από τα μάτια μας.

«Σκεφτείτε τον ουρανό σαν έναν χάρτη στον τοίχο», λέει ο Έντουαρντ Ράιτ, καθηγητής Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες (UCLΑ). «Ο χάρτης μπορεί να δείχνει όλο τον κόσμο, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πού βρίσκονται τα εθνικά πάρκα. Αν έχω έναν Άτλαντα με πολύ περισσότερες λεπτομέρειες, μπορώ να σχεδιάσω τις διακοπές μου».

Ένας καλύτερος Άτλας του ουρανού είναι ακριβώς το σχέδιο του Ράιτ και των συνεργατών του χάρη στο WΙSΕ (Widefield Ιnfrared Survey Εxplorer), που εστάλη για το Διάστημα από την Καλιφόρνια την περασμένη εβδομάδα. Το διαστημικό παρατηρητήριο, αξίας 225 εκατομμυρίων ευρώ, θα φωτογραφίσει τον νυχτερινό ουρανό στο υπέρυθρο φως εντοπίζοντας για πρώτη φορά χιλιάδες ουράνια σώματα που είναι πολύ σκοτεινά και ψυχρά.

Εκπλήξεις και απειλές.

Ανάμεσά τους βρίσκονται δεκάδες χιλιάδες αστεροειδείς που τριγυρίζουν ανάμεσα στον Άρη και τον Δία. Μερικοί από αυτούς θα μπορούσαν να κρύβουν δυσάρεστες εκπλήξεις και να αποτελέσουν απειλή για τον κόσμο μας. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι ανακαλύψεις του WΙSΕ ίσως αλλάξουν το πορτρέτο του ηλιακού συστήματος. «Χάρη στο νέο τηλεσκόπιο θα δούμε την ουράνια γειτονιά μας με άλλο μάτι. Οι επιστήμονες θα έχουν υλικό για μελέτη για τις επόμενες δεκαετίες», λέει ο Πίτερ Άιζενχαρντ, ερευνητής στο εργαστήριο JΡL της ΝΑSΑ, όπου σχεδιάστηκε η αποστολή.

Ακόμα και νέους πλανήτες θα μπορούσε να ανακαλύψει το WΙSΕ, προσθέτει ο Στάιν Σίγκουρντσον, αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνιας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα τηλεσκόπιο θα σαρώσει τον ουρανό πέρα από το ορατό φως. Το Αρεσίμπο, στο Πουέρτο Ρίκο, αναζητά τα ραδιοκύματα που εκπέμπουν μακρινοί γαλαξίες, ενώ άλλα όργανα προσπαθούν να συλλάβουν τις ακτίνες γάμμα που απελευθερώνονται κατά την έκρηξη αστέρων. Αλλά στο υπέρυθρο φάσμα φαίνεται καλύτερα η διαδικασία της δημιουργίας ενός αστέρα από μία αεριώδη μάζα.

Ανιχνευτές θερμότητας.

Το WΙSΕ διαθέτει τέσσερις ανιχνευτές που θα σαρώσουν τον ουρανό με ένα εκατομμύριο pixel. Αφού εκτοξεύθηκε από τον πύραυλο Δέλτα ΙΙ, μπήκε σε τροχιά σε ύψος 525 χλμ. από τη Γη. Στην καρδιά του βρίσκεται ένα τηλεσκόπιο διαμέτρου 16 ιντσών, βυθισμένο σε κατεψυγμένο υδρογόνο, ώστε να παραμένει σε θερμοκρασία μείον 265 βαθμών Κελσίου. Έτσι, οι ανιχνευτές δεν θα «μπερδέψουν» τη θερμότητα του διαστημόπλοιου με τη θερμότητα ενός ουράνιου αντικειμένου.

Τα πρώτα σώματα που θα διακρίνει το τηλεσκόπιο είναι οι καφέ νάνοι. Πρόκειται για αποτυχημένα αστέρια, σώματα που δεν είχαν την απαραίτητη μάζα για να διατηρήσουν τη θερμοπυρηνική αντίδραση που θα τα «ανέβαζε κατηγορία» στο πρωτάθλημα των ουρανίων σωμάτων. Δεν έγιναν ποτέ αστέρες και έτσι περιφέρονται μόνοι και έρημοι στον ουρανό με σβηστά τα φώτα τους. Διακρίνονται μόνο στο υπέρυθρο φάσμα και η θερμοκρασία τους κυμαίνεται από μείον 200 έως 700 βαθμούς Κελσίου.

Σύμφωνα με τον Άιζενχαρτ, πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι σε κάθε περιοχή του Σύμπαντος υπάρχουν τόσοι καφέ νάνοι όσοι και αστέρια. Σε απόσταση 25 ετών φωτών από τον Ήλιο, υπάρχουν περίπου 100 γνωστοί αστέρες και μόνο έξι καφέ νάνοι. Κάτι που σημαίνει ότι άλλοι 90 περιφέρονται στα κρυφά.

Υπάρχει μάλιστα η πιθανότητα μιας «συναρπαστικής ανακάλυψης», λέει ο Ράιτ. Να βρεθεί δηλαδή αστέρας πιο κοντινός στη γη από τον Εγγύτατο Κενταύρου (Ρroxima Centauri). Αυτό το αστέρι βρίσκεται σε απόσταση τεσσάρων ετών φωτός.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι ανακαλύψεις του ίσως αλλάξουν την εικόνα που έχουμε για το ηλιακό μας σύστημα και θα δουν την ουράνια γειτονιά μας με άλλο ματι.

Μεσα στο ηλιακό μας σύστημα, το WΙSΕ θα ανακαλύψει μέχρι και 100.000 νέους αστεροειδείς στη βραχώδη ζώνη ανάμεσα στον Άρη και τον Δία. Σήμερα, ξέρουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες αστεροειδείς, στην επιφάνεια των οποίων αντανακλάται το φως.

Το τηλεσκόπιο θα μετρήσει τις θερμοκρασιακές διαφορές αποτελώντας ένα νέο βελτιωμένο εργαλείο μέτρησης του μεγέθους των αστεροειδών. Έτσι, οι επιστήμονες θα εντοπίσουν ευκολότερα αυτούς που αποτελούν απειλή για τη Γη.

Τέλος, οι ειδικοί πιστεύουν ότι αν υπάρχει κάποιος πλανήτης στα άκρα του ηλιακού συστήματος, το WΙSΕ θα τον βγάλει από τον κρυψώνα του. Ειδικά στη Ζώνη Κούιπερ, όπου περιφέρονται χιλιάδες παγωμένα σώματα ανάμεσά τους και ο Πλούτωνας, και στο Νέφος του Ουρτ, που το «προτιμούν» οι κομή

«Μπορεί να βρούμε έναν πλανήτη μεγαλύτερο και από τον Δία», λέει ο Πίτερ Άιζενχαρντ, ερευνητής στο εργαστήριο JΡL της ΝΑSΑ.

[Δροσος Γεωργιος]

Άλλοι πλανήτες σαν τη Γη ενδέχεται να είναι κατασκευασμένοι από γραφίτη και διαμάντια.

Η αστρονομία είναι η επιστήμη των εξωτικών αντικειμένων, αλλά αυτό που οι περισσότεροι αστρονόμοι θέλουν να βρουν είναι ένας άλλος πλανήτης σαν την οικεία Γη μας, ένα φιλόξενο πρόσωπο μέσα σε ένα εχθρικό σύμπαν. Το διαστημόπλοιο Kepler, το οποίο ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2009, είναι το καλύτερο μέσο που φτιάχτηκε ποτέ για την ανακάλυψη μιας άλλης Γης, που να στρέφεται γύρω από ένα άστρο σαν τον Ήλιο, σε αντίθεση με του γιγάντιους πλανήτες που είναι η κύρια σοδειά των εξωπλανητών που έχουν ανιχνευτεί μέχρι στιγμής.

Πλανήτες σαν τη Γη γύρω από άλλα αστέρια μπορεί να μην αποτελούνται από βράχους, αλλά από άνθρακα, με ένα φλοιό από γραφίτη, διαμάντια στο εσωτερικό και ωκεανούς από πίσσα.

Πολλοί προβλέπουν ότι το 2010 θα είναι το έτος της ανακάλυψης μιας άλλης Γης. Αλλά αν οι γίγαντες πλανήτες, οι οποίοι δεν μοιάζουν σε τίποτα με αυτό που περίμεναν να βρουν οι αστρονόμοι, είναι κάποια τέλος πάντων ένδειξη, αυτές οι άλλες Γαίες ενδέχεται να μην είναι και τόσο καθησυχαστικά οικείες.

Έχει αρχίσει να διαφαίνεται στις θεωρίες κατά τα τελευταία χρόνια ότι οι άλλοι πλανήτες με παρόμοια μάζα με τη Γη, μπορεί να είναι μια τεράστια σταγόνα νερού, ή σφαίρες από άζωτο ή σβόλοι από σίδηρο. Πείτε ένα αγαπημένο σας στοιχείο ή μια ένωση, και κάποιος άλλος έχει φανταστεί έναν πλανήτη φτιαγμένο από αυτό το υλικό. Το φάσμα των δυνατοτήτων που υπάρχουν εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την αναλογία του άνθρακα με το οξυγόνο. Μετά από το υδρογόνο και το ήλιο, αυτά είναι τα πιο κοινά στοιχεία στο σύμπαν, και σε ένα εμβρυακό πλανητικό σύστημα μπορούν να ενωθούν για να δημιουργήσουν το μονοξείδιο του άνθρακα. Το στοιχείο που είναι σε μια μικρή αναλογία καταλήγει να δεσπόζει στην χημεία του πλανήτη αυτού.

Ας πάρουμε σαν παράδειγμα το ηλιακό μας σύστημα, εκεί κυριαρχεί το οξυγόνο. Παρά το γεγονός ότι έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε τον πλανήτη μας, καθώς εδώ ο άνθρακας και οι ενώσεις του παίζουν ένα σπουδαίο ρόλο, γιατί είναι οι βάσεις της ζωής, το στοιχείο αυτό είναι πράγματι ένα συστατικό σε αρκετά μικρή αναλογία . Οι γήινοι ή βραχώδεις πλανήτες αποτελούνται από πυριτικά ορυκτά, που είναι πλούσια σε οξυγόνο. Στο εξωτερικό όμως ηλιακό σύστημα αφθονεί μια άλλη ένωση πλούσια σε οξυγόνο, το νερό.

Μια νέα μελέτη δείχνει λεπτομερώς τον τρόπο που ο άνθρακας έχασε τη μάχη με το οξυγόνο στο ηλιακό σύστημα. Η φυσικός Jade Bond του Πανεπιστημίου της Αριζόνα και ειδική στους εξωπλανήτες, ο αστροβιολόγος Dante Lauretta ειδικός στην κοσμοχημεία και ο David OBrien έχουν κάνει μια προσομοίωση για το πώς τα χημικά στοιχεία κατανεμήθηκαν σε όλο το ηλιακό σύστημα, καθώς δημιουργήθηκε. Διαπιστώνουν έτσι ότι ο άνθρακας παρέμεινε σε αέρια κατάσταση στο εσωτερικό του πρωτοπλανητικού δίσκου και τελικά διασκορπίστηκε έξω στο βαθύ διάστημα. Η εμβρυϊκή Γη σχηματίστηκε τότε χωρίς καθόλου άνθρακα. Ο άνθρακας στο σώμα μας πρέπει να έχει φτάσει στη Γη αργότερα, από αστεροειδείς και κομήτες που έχουν συσταθεί σύμφωνα με συνθήκες, που τους επέτρεπαν να ενσωματώσουν τον άνθρακα.

Αν η ισορροπία του άνθρακα με το οξυγόνο έγερνε από την άλλη πλευρά (προς τον άνθρακα), η Γη θα γινόταν πολύ διαφορετική, όπως υποστήριξε το 2006 ο Marc Kuchner, από το Πανεπιστήμιο του Princeton, και η Sara Seager, του Ινστιτούτου Carnegie. Σε αυτή την περίπτωση θα αποτελείτο όχι από πυριτικά ορυκτά , αλλά από ενώσεις του άνθρακα, όπως το καρβίδιο του πυριτίου και, μάλιστα, από καθαρό άνθρακα. Ο φλοιός θα ήταν κυρίως γραφίτη, και λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω οι πιέσεις θα ήταν τόσο υψηλές, ώστε να σχηματίζουν ένα άκαμπτο κέλυφος από διαμάντια και άλλους κρυστάλλους. Αντί για πάγο από νερό, ο πλανήτης μας θα είχε πάγο από μονοξείδιο του άνθρακα ή από μεθάνιο. Και αντί για νερό σε υγρή μορφή, θα μπορούσε να έχει ωκεανούς από πίσσα.

Ο Γαλαξίας μας θα μπορούσε να είναι γεμάτος με τέτοιους κόσμους από άνθρακα. Σύμφωνα με μια παρατηρησιακή έρευνα που επικαλείται, η Jade Bond, το μέσο άστρο που έχει πλανήτες έχει υψηλότερο ποσοστό του άνθρακα από ότι οξυγόνο από ότι ο ήλιος μας, ενώ οι προσομοιώσεις της προβλέπουν ότι τα πιο εμπλουτισμένα συστήματα γεννούν πλανήτες από άνθρακα. Ορισμένες από αυτές τις συνθέσεις διαφέρουν από την ηλιακή και σαν αποτέλεσμα παράγουν γήινους πλανήτες με πολύ διαφορετικές συνθέσεις," λέει η Bond.

Για να σιγουρευτούμε, άλλες έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι ο ήλιος μας είναι δυσδιάκριτος από το μέσο αστέρι στην κατηγορία του. Το διαστημόπλοιο Kepler μπορεί λοιπόν να συμβάλει στη διευθέτηση του ζητήματος αυτού, διότι ακόμα και το περιορισμένο ποσό της πληροφορίας που μπορεί να μαζέψει για την μάζα των πλανητών και την ακτίνα τους είναι αρκετή για να μάθουμε για τη γενική σύνθεσή τους.

Οι Γαίες από άνθρακα ενδέχεται να είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες στις πιο παράξενες ρυθμίσεις, όπως είναι το περιβάλλον των λευκών νάνων και των άστρων νετρονίων. Περιοχές του Γαλαξία που είναι πλούσιες σε βαριά στοιχεία, όπως είναι το γαλαξιακό κέντρο, έχουν υψηλότερη αναλογία άνθρακα με οξυγόνο. Όσο περνάει ο καιρός και τα αστέρια συνεχίζουν να παράγουν βαριά στοιχεία, το ισοζύγιο παντού κλίνει υπέρ του άνθρακα.

Αυτές και άλλες αστρονομικές ανακαλύψεις παίρνουν σειρά στους πίνακες με έννοιες για γνωστά και άγνωστα δεδομένα. Η περισσότερη μάζα του Γαλαξία είναι σκοτεινή ύλη, οι περισσότεροι ήλιοι έχουν εξασθενημένο φως και πιο κόκκινο από ότι ο Ήλιο μας. Και τώρα, όπως φαίνεται, άλλες Γαίες ενδέχεται να μην είναι και ιδιαίτερα σαν την Γη. Αν οτιδήποτε αποκλίνει από τον κανόνα και αξίζει να ονομάζεται εξωτικό, αυτό μας είναι άξιο παρατήρησης.

Στην φωτογραφια καλλιτεχνική άποψη ενός πλανήτη από κάρβουνο.

[Δροσος Γεωργιος]

Λύθηκε το μυστήριο με το «Τοπικό Χνούδι» του Ηλιακού Συστήματος.

Οι αστρονόμοι γνώριζαν ότι το Ηλιακό Σύστημα περιβάλλεται από ένα Τοπικό Διαστρικό Νέφος, ή «Τοπικό Χνούδι» για συντομία, το οποίο όμως κανονικά δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί. Τώρα, το ιστορικό σκάφος Voyager δίνει λύση στο μυστήριο.

«Χρησιμοποιώντας δεδομένα του Voyager, ανακαλύψαμε ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο ακριβώς έξω από το Ηλιακό Σύστημα» αναφέρει σε ανακοίνωση της NASA η Μέραβ Όφερ, επικεφαλής της ομάδας που παρουσιάζει την ανακάλυψη στο Nature.

«Αυτό το μαγνητικό πεδίο συγκρατεί ακέραιο το διαστρικό νέφος και λύνει το παλιό μυστήριο του πώς [το αέριο] μπορεί να βρίσκεται εκεί».

Το Τοπικό Χνούδι (Local Fluff) μέσα στο οποίο έχει εισέλθει το Ηλιακό Σύστημα είναι μια μείγμα ατόμων υδρογόνου και ήλιου με διάμετρο 30 έτη φωτός. Είναι τόσο ογκώδες ώστε πρέπει να φτάνει ακόμα και πέρα από το Α Κενταύρου, το πλησιέστερο στον Ήλιο άστρο.

Μέχρι σήμερα, οι φυσικοί θεωρούσαν ότι το νέφος θα έπρεπε να είχε διαλυθεί από τα υπέρθερμα αέρια που εκτόξευσε προς το μέρος του μια σειρά εκρήξεων σουπερνόβα, οι οποίες χρονολογούνται στα δέκα εκατομμύρια χρόνια.

Το νέφος παραμένει όμως άθικτο λόγω του μαγνητικού του πεδίου, το οποίο «προσφέρει την επιπλέον πίεση που απαιτείται για να αντισταθεί στην καταστροφή».

Τα δίδυμα σκάφη Voyager, που κινούνται σε αντίθετες κατευθύνσεις εδώ και 30 χρόνια, είναι τα πιο απομακρυσμένα ανθρώπινα δημιουργήματα και μπορούν να αντιληφθούν την επίδραση του νέφους, ωστόσο δεν έχουν ακόμα περάσει μέσα του.

Το ίδιο το νέφος δεν μπορεί να περάσει μέσα στο Ηλιακό Σύστημα, αφού τα αέριά του απωθούνται από το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου, το οποίο διογκώνεται λόγω του ηλιακού ανέμου (μιας συνεχούς ροής ηλιακών σωματιδίων) και σχηματίζει την προστατευτική ηλιόσφαιρα.

Η αυξομειούμενη διάμετρος της ηλιόσφαιρας είναι έτσι το αποτέλεσμα δύο αντίθετων δυνάμεων: του ηλιακού ανέμου που την «φουσκώνει» από μέσα, και το Τοπικό Χνούδι που την συμπιέζει από έξω.

Το Voyager 1 έφτασε στο εξωτερικό άκρο της ηλιόσφαιρας το 2004 και το Voyager 2 ακολούθησε τρία χρόνια αργότερα.

[Δροσος Γεωργιος]

Λιγα πραγματα για την τριτη χωρα μετα την Ρωσια-ΗΠΑ στο θεμα του Διαστηματος. Έτοιμη για νέα «Διαστημική Κούρσα» η Κίνα!!!

Παρά την υστέρησή της σε σχέση με την τεχνογνωσία του «ανταγωνισμού», η Κίνα φαίνεται ικανή να φτάσει και να ξεπεράσει τις άλλες χώρες.

Όταν εν έτει 2007 η Κίνα προέβη σε δοκιμή ενός πυραύλου καταστροφής δορυφόρων, η έκρηξη δεν κατέστρεψε απλά το στόχο (ένα παροπλισμένο διαστημικό όχημα) αλλά και κάθε ψευδαίσθηση περί μη επιθυμίας στρατιωτικής χρήσης του Διαστήματος από τις ένοπλες δυνάμεις της Λαϊκής Δημοκρατίας.

Ο βασικός αντίπαλος της Κίνας στο Διάστημα αυτή τη στιγμή είναι οι ΗΠΑ (καθώς το ρωσικό διαστημικό πρόγραμμα αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες), των οποίων η τεχνολογική υπεροχή εξακολουθεί να παρέχει προβάδισμα- ωστόσο, η πρόοδος του κινεζικού διαστημικού προγράμματος εντός μικρού χρονικού διαστήματος είναι εντυπωσιακή.

«Θεωρώ πως οποιοσδήποτε ξέρει έστω και λίγα για τα τεκταινόμενα στο Διάστημα, και ειδικότερα την ιστορία του χώρου, μένει έκπληκτος μπροστά στα επιτεύγματα των Κινέζων μέσα σε μία τόσο μικρή περίοδο» είπε ο πτέραρχος Κέβιν Τσίλτον, επικεφαλής της Στρατηγικής Διοίκησης (Strategic Command-STRATCOM) των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ- στις αρμοδιότητες του οποίου εντάσσεται και η στρατιωτική δραστηριότητα στο Διάστημα.

Οι στρατιωτικές προοπτικές της Κίνας πέραν των συνόρων της γήινης ατμόσφαιρας είναι ένας από τους μεγάλους «πονοκεφάλους» των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Το Πεντάγωνο πιέζει για μεγαλύτερη διαφάνεια από πλευράς των Κινέζων, και στο παρελθόν έχει πρωτοστατήσει στη διοργάνωση προγραμμάτων συναντήσεων με τέτοιους σκοπούς: ο στρατηγός Ξου Καϊχού της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής της Κίνας έχει συναντηθεί με τον υπουργό Άμυνας, Ρόμπερτ Γκέητς, ενώ επίσης έχει επισκεφθεί αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις, στις οποίες συμπεριλαμβανόταν η STRATCOM (η οποία, σημειωτέον, είναι επιφορτισμένη με θέματα, εκτός αεροδιαστημικής φύσης, κυβερνοπολέμου και πυρηνικών όπλων).

«Η κατεύθυνση την οποία [οι Κινέζοι] θα ακολουθήσουν είναι κάτι πολύς κόσμος θα ήθελε να κατανοήσει καλύτερα» συμπλήρωσε ο Τσίλτον, ο οποίος δεν αποκάλυψε περαιτέρω λεπτομέρειες σχετικά με το περιεχόμενο των συνομιλιών ανάμεσα στους Αμερικανούς και τους Κινέζους αξιωματούχους.

Κατά το Ρόμπερτ Κλιφ, αναλυτή θεμάτων κινεζικού ενδιαφέροντος του RAND, think tank διεθνούς πολιτικής, στους κύκλους των κινεζικών ενόπλων δυνάμεων μαίνεται μία ιδιότυπη σύγκρουση σχετικά με το ποιοι θα είναι αυτοί οι οποίοι θα ελέγξουν το διαστημικό πρόγραμμα.

Η Κίνα στο παρελθόν έχει διαβεβαιώσει ότι οι σκοποί των διαστημικών της προσπαθειών είναι καθαρά ειρηνικοί- ωστόσο, δεν έχουν λείψει δηλώσεις που υποδεικνύουν ότι αυτό δεν είναι 100% ακριβές: χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το σχόλιο του Ξου Κουϊλιάνγκ, ανωτέρου αξιωματικού της κινεζικής πολεμικής αεροπορίας, που μίλησε για διερεύνηση των επιθετικών και αμυντικών προοπτικών που παρέχει το Διάστημα, καθώς «μόνο η ισχύς μπορεί να προστατέψει την ειρήνη».

«Δεν ξέρουμε ακόμη πολλά πράγματα για τους σκοπούς τους στο Διάστημα επειδή η Κίνα δεν ξέρει προς τα πού βαδίζει στο Διάστημα: ακόμα το διαπραγματεύονται» συμπλήρωσε ο Κλιφ.

Ένα άλλο μεγάλο θέμα είναι αυτό της προαναφερθείσας «διαφάνειας» :για την Κίνα, η διαφάνεια είναι «μία πολυτέλεια την οποία απολαμβάνει μία ανώτερη στρατιωτικά δύναμη».

Από κάθε άποψη πάντως, η Κίνα αντιμετωπίζει τη διαστημική δραστηριότητα ως υψίστης σημασίας για την προώθηση/ προστασία των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών της συμφερόντων, καθώς έχει προβεί σε μεγάλο αριθμό εκτοξεύσεων τηλεπικοινωνιακών, κατασκοπευτικών και GPS δορυφόρων- εκτιμάται ότι το 2009 ο αριθμός κινεζικών εκτοξεύσεων υπερέβη τον αντίστοιχο των αμερικανικών.

Στα κινεζικά διαστημικά σχέδια περιλαμβάνονται, εκτός από μία αποστολή στη Σελήνη, και η κατασκευή ενός διαστημικού σταθμού σε τροχιά μέχρι το 2020. Επίσης, στα ανώτερα κλιμάκια των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων γίνεται λόγος για «αγώνα» βελτίωσης των αντιδιαστημικών δυνατοτήτων των Κινέζων (οι οποίες επιδείχτηκαν μέσω της επιτυχούς δοκιμής του αντιδορυφορικού πυραύλου), μέσω ερευνών σε πιο «εξωτικές» τεχνολογίες, όπως λέηζερ, όπλα μικροκυμάτων και ακτίνες σωματιδίων.

«Η Κίνα αντιμετωπίζει το θέμα της επέκτασης στο Διάστημα και των στρατιωτικών της δυνατοτήτων εκεί ως θέμα εθνικής υπερηφάνειας, και, ακριβώς όπως στην περίπτωση των πυρηνικών όπλων, μία σαφή επιβεβαίωση της θέσης της ως υπερδύναμης» αναφέρεται σε έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας.

[Δροσος Γεωργιος]

Σχέδιο αναχαίτισης αστεροειδή εξετάζει η Ρωσία. Ο Απόφις στο στόχαστρο.

Η ρωσική υπηρεσία διαστήματος εξετάζει το ενδεχόμενο να εκτοξεύσει διαστημικό σκάφος που θα εκτρέψει από την πορεία του τον αστεροειδή Απόφι, σε μέγεθος λόφου, ο οποίος ίσως πλησιάσει επικίνδυνα τη Γη τις επόμενες δεκαετίες.

«Οι υπολογισμοί μας δείχνουν ότι είναι δυνατό, εντός του διαθέσιμου χρόνου, να δημιουργήσουμε ένα ειδικό σκάφος, το οποίο θα βοηθούσε να αποτρέψουμε τη σύγκρουση χωρίς να τον καταστρέψουμε [τον αστεροειδή] και χωρίς να χρησιμοποιήσουμε πυρηνικά όπλα» δήλωσε στο ραδιοσταθμό Golos Rosii o Ανατόλι Περμίνοφ.

«Το επιστημονικοτεχνικό συμβούλιο μας θα συναντηθεί σύντομα κεκλεισμένων των θυρών για να εξετάσει τι μπορούμε να κάνουμε» είπε. Στο σχέδιο θα μπορούσαν να συμμετάσχουν η NASA, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος και οι διαστημικές υπηρεσίες της Κίνας και άλλων χωρών, πρόσθεσε.

Ο Απόφις, ένας βράχος με διάμετρο 270 μέτρα, τρόμαξε τους αστρονόμους όταν έγινε αντιληπτός το 2004, καθώς οι αρχικοί υπολογισμοί έδειχναν ότι υπήρχε 1 περίπτωση στις 37 να συγκρουστεί με τη Γη το 2029.

Ακριβέστερες εκτιμήσεις της τροχιάς του έδειξαν αργότερα ότι τη χρονιά αυτή η Γη θα αποφύγει τη σύγκρουση με περιθώριο μόλις 30.000 χιλιομέτρων. Η NASA εκτίμησε ακόμα ότι η πιθανότητα πρόσκρουσης είναι 1 στις 250.000 το 2036 και 1 στις 330.000 το 2068.

Χωρίς να αναφερθεί στους υπολογισμούς της NASA, ο Περμίνοφ προειδοποίησε ότι ο αστεροειδής είναι επικίνδυνος. «Δεν θυμάμαι ακριβώς, νομίζω όμως ότι θα μπορούσε να χτυπήσει τη Γη το 2032» είπε.

Από την πλευρά του, ο Μπόρις Σούστοφ, διευθυντής του Ινστιτούτου Αστρονομίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, χαιρέτισε τις δηλώσεις Περμίνοφ, εκτόμησε όμως ότι «ο Απόφις είνα μόνο ένα συμβολικό παράδειγμα, υπάρχουν πολλά άλλα επικίνδυνα αντικείμενα για τα οποία δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα».

Πράγματι, μέχρι σήμερα η NASA έχει εντοπίσει μόλις μερικές εκατοντάδες από τα χιλιάδες διαστημικά αντικείμενα -αστεροειδείς και κομήτες- που εκτιμάται ότι θα μπορούσαν μια μέρα να βρεθούν σε πορεία σύγκρουσης με τον πλανήτη.

Οι επιστήμονες έχουν προτείνει διάφορες θεωρητικές στρατηγικές για αναχαίτιση του κινδύνου, όπως την εκτόξευση διαστημοπλοίων μεγάλης μάζας που θα εκτρέπουν του βράχους με το βαρυτικό τους πεδίο, ή την εγκατάσταση κινητήρων ιόντων στην επιφάνειά τους που σταδιακά θα αλλάζουν την πορεία τους.

Σε γενικές γραμμές, τα πυρηνικά όπλα αποκλείονται λόγω του πιθανού σχηματισμού επικίνδυνων διαστημικών θραυσμάτων.

Ο Απόφις ανακαλύφθηκε σε αυτή τη φωτογραφία τον Ιούνιο του 2004.

[Δροσος Γεωργιος]

Το διαστημικό ρομπότ Spirit έκλεισε έξι χρόνια στον Άρη.

Οι αρχικές προβλέψεις των επιστημόνων του έδιναν μόλις 90 ημέρες ζωής. Το Spirit, παρά τα σοβαρά προβλήματα λειτουργίας που αντιμετωπίζει, έκλεισε έξι χρόνια ζωής στον πλανήτη Άρη.

Το εξάτροχο ρομπότ, βάρους 180 κιλών, έχει βυθιστεί στην άμμο από τα τέλη Απριλίου, στην άκρη του κρατήρα Τροία, στο νότιο ημισφαίριο του Κόκκινου Πλανήτη. Οι αλλεπάλληλες προσπάθειες που έγιναν για να βγει από την παγίδα απέτυχαν. Η τελευταία, στα τέλη Νοεμβρίου, προκάλεσε και βλάβη στον πίσω δεξί τροχό του. Ο μπροστινός δεξιός τροχός είχε ήδη καταστραφεί από το 2006, πιθανόν επειδή διαβρώθηκε το ηλεκτρικό μοτέρ του.

Ανίκανο πλέον να κινηθεί, το Spirit δεν μπορεί να διώξει τη σκόνη που στοιβάζεται στην επιφάνεια των ηλιακών συσσωρευτών του και εμποδίζει την επαναφόρτιση των μπαταριών του. Αν ο άνεμος δεν βοηθήσει στην απομάκρυνση της σκόνης ή αν το ρομπότ δεν βρει αρκετή ενέργεια για να αλλάξει την κλίση των συσσωρευτών και να τους προσανατολίσει προς τον ήλιο, μπορεί να μην έχει αρκετή ισχύ για να "επιβιώσει" αφού οι ακτίνες του ήλιου θα συνεχίσουν να χάνουν τη δύναμή τους μέχρι το χειμερινό ηλιοστάσιο, τον ερχόμενο Μάιο, όπως παραδέχεται η NASA στην ιστοσελίδα της.

Το Spirit και το δίδυμο αδελφάκι του, το Opportunity, που προσγειώθηκε στην άλλη άκρη του Άρη τρεις βδομάδες αργότερα, προβλεπόταν να επιβιώσουν μόλις 90 ημέρες. Οι επιστήμονες δεν είχαν προβλέψει ότι ο άνεμος στην επιφάνεια του πλανήτη θα ήταν αρκετά ισχυρός για να διώχνει τη σκόνη από τους ηλιακούς συσσωρευτές του.

[Δροσος Γεωργιος]

Μια μαϊμού στον Άρη.

Όπως αποκαλύφθηκε, Ρώσοι επιστήμονες σκοπεύουν να στείλουν μία μαϊμού στον Άρη.

Αν και το πιθηκοειδές θα βρίσκεται υπό την προστασία και φροντίδα ενός ρομπότ κατά τη διάρκεια της αποστολής, η απόφαση αναμένεται να προκαλέσει την έντονη αντίδραση των φιλοζωικών οργανώσεων.

Οι Ρώσοι ήταν οι πρώτοι που κατάφεραν να θέσουν σε τροχιά μαϊμούδες το 1983.

«Έχουμε σκοπό να επιστρέψουμε στο διάστημα,» δήλωσε ο Zurab Mikvabia, διευθυντής του Ινστιτούτου Πειραματικής Παθολογίας και Θεραπείας, στη Γεωργία, που είχε παραχωρήσει τις μαϊμούδες για το πρόγραμμα τη δεκαετία του '80.

Το Ινστιτούτο βρίσκεται σε συνομιλίες με την Ακαδημία Κοσμοναυτικής της Ρωσίας , σχετικά με την προετοιμασία των μαϊμούδων για μία προσομοιωμένη αποστολή στον Άρη, που θα μπορούσε να θέσει τα θεμέλια για την αποστολή τους στον Κόκκινο Πλανήτη.

Η πρωτοβουλία θα στηριχτεί στο Mars-500, ένα κοινό πρόγραμμα της Ευρώπης και της Ρωσίας, στη διάρκεια του οποίου 6 εθελοντές άνθρωποι κλείστηκαν σε μία κάψουλα στη Μόσχα για 120 μέρες, ως μέρος της προσομοίωσης μίας αποστολής στον Άρη.

Ο Mikvabia δήλωσε: «Στην αρχή, το πρόγραμμα είχε ως σκοπό την αποστολή κοσμοναυτών στον Άρη. Δεδομένης όμως της διάρκειας του ταξιδιού και της κοσμικής ακτινοβολίας, για την οποία δεν έχουμε επαρκή προστασία για τόσο μακρινό ταξίδι, οι συζητήσεις επικεντρώνονται πλέον στην αποστολή μαϊμούδων αντί για ανθρώπους.»

Οι εκτιμήσεις για τη διάρκεια του ταξιδιού στον Άρη διαφέρουν, αναλόγως της αποστολής που έχει σχεδιαστεί, αλλά η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος υποστηρίζει πως η πρότασή της για μία αποστολή μετ' επιστροφής στον Κόκκινο Πλανήτη απαιτεί ταξίδι 520 ημερών, δηλαδή σχεδόν ενάμιση χρόνο.

Εάν η Ρωσία επιδιώξει την αποστολή μαϊμούδων στον Άρη, το Ινστιτούτο του Mikvabia θα μεταμορφωθεί σε μία περιφραγμένη «βιόσφαιρα», που θα κρατούνται μαϊμούδες για μεγάλα διαστήματα ώστε να γίνει προσομοίωση των διαστημικών πτήσεων.

Το Ινστιτούτο δήλωσε πως ένα ρομπότ θα συντροφεύει την πρώτη μαϊμού στον Άρη, ώστε να την ταΐζει και να την φροντίζει. «Το ρομπότ θα ταΐζει τη μαϊμού και θα την καθαρίζει. Η δουλειά η δική μας θα είναι να την εκπαιδεύσουμε ώστε να μπορεί να συνεργαστεί με το ρομπότ,» πρόσθεσε ολοκληρώνοντας ο Mikvabia.

[Δροσος Γεωργιος]

Μερικα νεα στοιχεια για τον Αρη και για ενα μεγαλο Ελληνα επιστημονα τον Θαναση Οικονομου.

Το κλίμα στη Γη θα σωθεί απ΄ τονΆρη.

Έλληνας επιστήμονας επικεφαλής προγραμμάτων της ΝΑSΑ.

«Στον Άρη υπάρχει πάρα πολύ διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα- φτάνει περίπου το 95,3%. Επειδή οι ποσότητες εκεί είναι τεράστιες μπορούμε να καταλάβουμε ποια είναι η επίδρασή του στην άνοδο της θερμοκρασίας. Με τις μελέτες της ατμόσφαιρας του Άρη θα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε καλύτερα την κλιματική αλλαγή στον πλανήτη μας».

Από το 2005, ο δρ Θανάσης Οικονόμου, που συνεργάζεται τις τελευταίες 5 δεκαετίες με τη ΝΑSΑ, παρακολουθεί τις μετρήσεις που γίνονται στην ατμόσφαιρα, αλλά και στα εδάφη του Κόκκινου Πλανήτη. Κάποιες από αυτές μάλιστα γίνονται με ρομπότ και όργανα που σχεδίασε ο ίδιος. «Λόγω του ότι η ποσότητα του διοξειδίου του άνθρακα στη Γη είναι σχετικά μικρή, η ακρίβεια των μοντέλων και των προγνώσεων που σχετίζουν την άνοδο της θερμοκρασίας με τις συγκεντρώσεις του στην ατμόσφαιρα δεν είναι η καλύτερη», λέει.

Αυτή την περίοδο ο δρ Οικονόμου ασχολείται με τρεις αποστολές: μία στον Άρη, όπου συμμετέχουν δύο οχήματα με όργανα αναλύσεων που έχει σχεδιάσει ο ίδιος, μία στον Κρόνο και μία που θα ολοκληρωθεί το 2011 με το ραντεβού του σκάφους «Στάρνταστ» με κομήτη για να πραγματοποιήσει χημικές αναλύσεις στη σκόνη της ουράς του. «Στον κομήτη Γουάιλντ 2, από τον οποίο πήραμε με το ίδιο σκάφος σκόνη και την αναλύσαμε, βρέθηκε η ουσία γλυκίνη που αποτελεί δομικό στοιχείο της ζωής. Τότε τα δείγματα είχαν σταλεί στη Γη. Στο ραντεβού του 2011, οι αναλύσεις θα πραγματοποιηθούν μόνο στο σκάφος», λέει ο δρ Οικονόμου.

Ο Έλληνας επιστήμονας, που γεννήθηκε στον Ζιάκα Γρεβενών το 1937, άρχισε να ασχολείται με την... κατάκτηση του Άρη από το τέλος της δεκαετίας του 1980. Την τελευταία περίοδο ένα απρόοπτο συμβάν τον έχει προβληματίσει: «Εδώ και λίγο καιρό τo “Σπίριτ”- ένα από τα δύο οχήματα-ρομπότ που εξερευνούν τον Κόκκινο Πλανήτη- έχει κολλήσει στο χώμα και προσπαθούμε να το ξεκολλήσουμε. Με την περιστροφή τους οι τροχοί έχουν ανασκάψει ένα υλικό το οποίο είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Όπως πιστεύουμε, εκεί πρέπει να υπήρχε θερμή πηγή ή πολύ θερμό νερό, που κυκλοφορούσε στην περιοχή, ή κάτι σαν θερμοπίδακας». Και πώς σκοπεύουν να ξεκολλήσουν το σκάφος; «Έχουμε ίδιο όχημα-εφεδρεία στο εργαστήριο JΡL της ΝΑSΑ και εκεί προσπαθούμε να προσομοιώσουμε τις συνθήκες. Δοκιμάζουμε διάφορες κινήσεις με το όχημα εδώ και μετά στέλνουμε τις ίδιες εντολές στο “Σπίριτ” για να κινηθεί αναλόγως μήπως ξεκολλήσει. Με αυτό τον τρόπο, το έχουμε καταφέρει άλλες δύο φορές», λέει ο δρ Οικονόμου.

 

 

Οι δορυφόροι του Κρόνου

Όσον αφορά την αποστολή στον Κρόνο με το σκάφος “Κασίνι”, ο Έλληνας επιστήμονας, που είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, έχει εκπλαγεί από τα ευρήματα ιδίως σε ό,τι αφορά το πλήθος των άγνωστων μέχρι πριν από λίγο καιρό δορυφόρων. Όπως θυμάται, όταν ξεκίνησε το σκάφος από τη Γη, οι γνωστοί δορυφόροι του Κρόνου ήταν 11, ενώ κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ανακαλύφθηκαν άλλοι 10. Όταν το “Κασίνι” έφθασε στον Κρόνο, ανακάλυψε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα άλλους 30 και τώρα οι δορυφόροι έχουν φτάσει τους 64!

 

 

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ...

Παιδί του Εμφυλίου

Η συμμετοχή του δρος Οικονόμου στα προγράμματα της ΝΑSΑ δεν ήταν θέμα τύχης. Σπούδασε πυρηνική φυσική στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Τσεχοσλοβακία όπου βρέθηκε εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου και από εκεί μετέβη στις ΗΠΑ για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, όπου εξειδικεύτηκε στην Αστροφυσική. «Κάθε αποστολή είναι διαφορετική και ζεις κάποιες στιγμές ιδιαίτερα έντονα. Τις περισσότερες φορές η πιο αγωνιώδης στιγμή είναι αυτή της προσεδάφισης», λέει ο δρ. Οικονόμου που επισκέφθηκε την Αθήνα για να παραλάβει το βραβείο Νίκη του εκπαιδευτικού ιδρύματος Αthens Ιnformation Τechnology.

 

 

Μερικα ακομη για τον Αρη.

Αρχαίες λίμνες στον Άρη

Ανακαλύφθηκε ότι υπήρχαν στον πλανήτη πριν από 3 δισ. χρόνια.

Νέες εικόνες του Άρη από το σκάφος MRO (Μars Reconnaissance Orbiter), της NASA που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον «κόκκινο πλανήτη», δείχνουν ότι είχε μεγάλες λίμνες στην επιφάνεια του πριν τρία δισεκατομμύρια χρόνια.

Οι λίμνες, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, σχηματίστηκαν από υγρό νερό, σε μια εποχή πολύ πιο πρόσφατη από ό,τι θεωρούσαν μέχρι τώρα εφικτό οι επιστήμονες.

Η ανακάλυψη έγινε από βρετανούς ερευνητές των πανεπιστημίων Imperial και University College με επικεφαλής τον δρα Νίκολας Γουόρνερ και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γεωλογίας “Geology”, σύμφωνα με το BBC και τον «Γκάρντιαν».

Οι επιστήμονες ανέλυσαν πλειάδα φωτογραφιών από αρκετά επίπεδα κοιλώματα διαμέτρου 20 χλμ., που βρίσκονται πάνω από το τεράστιο φαράγγι Ares Vallis μήκους 2.000 χλμ.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν κανάλια που συνδέουν τα κοιλώματα (αρχαίες λίμνες) που μπορεί να έχουν σχηματιστεί μόνο από νερό. Μέχρι τώρα πιστευόταν ότι πριν 3 δισ. χρόνια, ο Άρης ήταν πολύ παγωμένος και η ατμόσφαιρά του πολύ αραιή για να κυλά νερό πάνω στην επιφάνειά του.

Τα νέα δεδομένα ανατρέπουν όμως πια αυτή την εικόνα και οι επιστήμονες τώρα πιστεύουν ότι μάλλον υπήρξε μια –πιθανώς σύντομη- περίοδος ανόδου της θερμοκρασίας στον «κόκκινο πλανήτη» λόγω ηφαιστειακής δραστηριότητας, πτώσεων μετεωριτών ή μεταβολής της τροχιάς του Άρη, με συνέπεια να υπάρξουν συνθήκες ευνοϊκές για την ύπαρξη νερού και λιμνών.

Η υπερχείλιση αυτών των λιμνών θα οδήγησε στη δημιουργία καναλιών μεταξύ λιμνών με υψομετρική διαφορά, ενώ παράλληλα θα υπήρξαν επίσης ποτάμια και θάλασσες. Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακόμα πόσο κράτησε αυτή η θερμή και υγρή περίοδος στον Άρη.

Η ανακάλυψη είναι σημαντική και για τους αστροβιολόγους που αναζητούν εξωγήινη ζωή. Οι ξερές σήμερα λίμνες του Άρη μπορεί να αποτελέσουν ιδανικά σημεία για την αναζήτηση ιχνών –εξαφανισμένης πια- μικροβιακής ζωής από τις μελλοντικές ρομποτικές αποστολές, σύμφωνα με τους επιστήμονες.

[Δροσος Γεωργιος]

Το Hubble είδε το σύμπαν μόλις 600 εκατομμύρια χρόνια μετά το Bing Bang.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble συνέλαβε μία από τις πρώτες στιγμές του σύμπαντος – μόλις 600 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όταν το σύμπαν ήταν απλώς ένα ‘μικρό παιδί’.

Η φωτογραφία παρουσιάστηκε κατά τη συνεδρίαση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας. Πρόκειται για την πιο πλήρη εικόνα μέχρι σήμερα του πρώιμου σύμπαντος, που δείχνει γαλαξίες με αστέρια ηλικίας λίγων εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών, μαζί με τα ολοφάνερα αρχέγονα σημάδια του πρώτου σμήνους των άστρων.

Αυτοί οι νεαροί γαλαξίες δεν έχουν διαμορφώσει ακόμη τις γνωστές σπείρες τους ή το ελλειπτικό σχήμα, ενώ είναι πολύ μικρότεροι από τους συνηθισμένους και με αρκετό μπλε χρώμα. Κι αυτό συμβαίνει επειδή σε αυτό το στάδιο, δεν περιέχουν πολλά βαρέα μέταλλα, ανέφερε ο Garth Illingworth, καθηγητής αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σάντα Κρουζ, ο οποίος ήταν μεταξύ εκείνων που παρουσίασαν τις φωτογραφίες.

"Βλέπουμε πολύ μικρούς γαλαξίες τους σπόρους των μεγάλων σημερινών γαλαξιών," είπε ο Illingworth σε μια συνέντευξη.

Μέχρι το τηλεσκόπιο Hubble να επισκευαστεί και να αναβαθμιστεί το 2009, η πλέον απομακρυσμένη χρονικά στιγμή που οι αστρονόμοι μπορούσαν να δουν ήταν περίπου 900 εκατομμύρια χρόνια μετά το Big Bang.

Το Hubble ως γνωστόν υπήρξε το κλειδί για τον προσδιορισμό της ηλικίας του σύμπαντος που προσδιορίστηκε σε περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, μετά από μακρά επιστημονική συζήτηση σχετικά με αυτό το ζήτημα πριν από μια δεκαετία.

Όσο πίσω και να πάει όμως χρονικά το Hubble δεν μπορεί να δει τους πρώτους γαλαξίες. Για αυτές τις παρατηρήσεις, η NASA θα πρέπει να στηριχθεί σε ένα νέο παρατηρητήριο, που κόστισε 4,5 δισεκατομμύρια δολάρια, το τηλεσκόπιο James Webb και το οποίο πρόκειται να πετάξει σε περίπου τέσσερα χρόνια.

"Είμαστε στο δρόμο προς την αρχή", δήλωσε ο αστροφυσικός Neil deGrasse Tyson του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας. "Κάθε βήμα πιο κοντά στην αρχή μας λέει κάτι που δεν ξέραμε πριν."

Η νέα εικόνα Hubble συνέλαβε τους μακρινούς απλούστερους γαλαξίες που βρίσκονταν ανάμεσα στους πιο κοντινούς και πιο σύγχρονους γαλαξίες. Το αποτέλεσμα είναι μια κοσμική οικογενειακή φωτογραφία που απεικονίζει γαλαξίες σε διαφορετικές ηλικίες και στάδια ανάπτυξης κατά τη διάρκεια μιας περιόδου πάνω από 13 δισεκατομμύρια χρόνια.

Ο Tyson δήλωσε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αγαπούν τις φωτογραφίες που δείχνουν τα μωρά τους, αλλά η φωτογραφία του Hubble είναι διαφορετική: "Αυτές είναι οι εικόνες βρεφών που αφορούν όλους μας, εξ ου και το διαδεδομένο ενδιαφέρον."

[Δροσος Γεωργιος]

Πιθανή η ύπαρξη της Σελήνης του Avatar.

Κατοικήσιμες εξωγήινες σελήνες, όπως αυτή της Πανδώρας στη νέα ταινία Avatar του Τζέιμς Κάμερον, που σπάει τα ταμεία, αναμένεται πως θα εντοπιστούν μέσα στην επόμενη δεκαετία, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Στην ταινία, η φανταστική κατοικήσιμη σελήνη βρίσκεται σε τροχιά γύρω από έναν αέριο γίγαντα, τον Πολύφημο, που ο ίδιος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον αστερισμό Άλφα του Κενταύρου Α.

Η αποστολή Kepler της NASA έχει ήδη δείξει δείγματα πως ενδεχομένως να εντοπιστούν πλανήτες στο μέγεθος της Γης εντός του Γαλαξία μας.

Εντοπίζοντας την Πανδώρα

Μέχρι στιγμής, οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει πλανήτες στο μέγεθος του Δία. Οι πλανήτες αυτοί είναι εύκολο να εντοπιστούν λόγω του μεγάλου τους μεγέθους.

Οι επιστήμονες, όμως, έχουν αρχίσει να εικάζουν πως είναι πιθανό να βρεθεί ζωή και στις σελήνες των αέριων γιγάντων, που βρίσκονται σε τροχιά εντός της «κατοικήσιμης ζώνης» των αστεριών τους -μία περιοχή αρκετά ζεστή ώστε να υπάρχει νερό σε υγρή μορφή.

«Εάν υπήρχε η Πανδώρα, θα μπορούσαμε να την εντοπίσουμε και να μελετήσουμε την ατμόσφαιρά της μέσα στην επόμενη δεκαετία,» υποστηρίζει η συγγραφέας της μελέτης, Lisa Kaltenegger, αστρονόμος στο Κέντρο Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian, στη Βοστώνη.

«Όλοι οι αέριοι γιγάντιοι πλανήτες στο Ηλιακό μας Σύστημα έχουν βραχώδεις και παγωμένες σελήνες. Αυτό αυξάνει την πιθανότητα εξωγήινοι «Δίες» να έχουν και αυτοί σελήνες και ίσως κάποιες από αυτές να έχουν το μέγεθος της Γης καθώς και ατμόσφαιρα,» πρόσθεσε η ίδια.

Πλανητικές διελεύσεις

Οι αστρονόμοι εντοπίζουν πλανήτες που περιστρέφονται γύρω από αστέρια-ξενιστές, μετρώντας τις διελεύσεις τους -μερικές εκλείψεις που συμβαίνουν όταν ο πλανήτης περνάει από την πορεία του αστέρα. Μπορούν, στη συνέχεια, να εντοπίσουν εάν πρόκειται για σελήνες που περιστρέφονται γύρω από πλανήτες, ψάχνοντας για ταλαντεύσεις στην κίνηση του πλανήτη, αποτέλεσμα της βαρύτητας της σελήνης τους.

Σε ιδανικές συνθήκες, η Kaltenegger προβλέπει πως το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA (JWST), που έχει προγραμματιστεί να αντικαταστήσει το Hubble το 2014, θα μπορεί να μελετά τις ατμόσφαιρες των έξω-σεληνών στο μέγεθος της Γης και να εντοπίζει βασικά αέρια όπως το διοξείδιο του άνθρακα, το οξυγόνο και τους υδρατμούς.

Όταν η Kaltenegger υπολόγισε το ιδανικό, παρατηρώντας τις συνθήκες που θα μπορέσει να εξετάσει τις ατμόσφαιρες των έξω-σεληνών, ανακάλυψε πως ο Άλφα του Κενταύρου Α -το σύστημα στο οποίο βρίσκεται η Πανδώρα του Avatar- θα μπορούσε να είναι ο τέλειος στόχος.

«Ο Άλφα του Κενταύρου Α είναι ένα φωτεινό και κοντινό αστέρι, παρόμοιο με τον Ήλιο μας, επομένως μας δίνει δυνατά σημάδια,» εξηγεί η ίδια.

Παρόλα αυτά, οι καλύτεροι υποψήφιοι για να βρεθούν κατοικήσιμοι πλανήτες ή σελήνες θεωρούνται οι κόκκινοι αστέρες-νάνοι, που είναι σχετικά μικροί και ψυχροί και επομένως έχουν ζώνη που πλησιάζει πιο πολύ στην κατοικήσιμη.

Σύμφωνα με τον Chris Tinney, αστρονόμο από το Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, η ιδέα του εντοπισμού και της μελέτης αυτών των σεληνών στη μελέτη της Kaltenegger ίσως να έχει βάση αλλά θα είναι μία εξαιρετικά δύσκολη δουλειά.

«Ζούμε σε μία συναρπαστική εποχή»

«Ένα τηλεσκόπιο που θα βρίσκεται στο διάστημα, όπως το JWST, ίσως να μπορεί να προβεί σε έναν τέτοιο εντοπισμό αλλά θα είναι πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο,» υποστηρίζει ο Tinney. «Συγκεκριμένα, θα χρειαστεί η παρατήρηση πολλών διελεύσεων για το σήμα από κάθε μεμονωμένη διέλευση θα είναι πολύ μικρό -θα ισούται με παρατήρηση ενός χρόνου ή πολλών εκατοντάδων ωρών.»

Εντούτοις, η Kaltenegger εξακολουθεί να παραμένει αισιόδοξη πως πολύ σύντομα θα βρεθεί ζωή σε άλλους πλανήτες.

«Προς το παρόν, ας δούμε τι θα βρούμε. Εάν βρούμε μαζικές σελήνες με το διαστημικό σκάφος Kepler της NASA, όπως έχουμε προβλέψει, μπορούμε να αρχίζουμε να εξετάζουμε τις ιδέες μας,» σημείωσε η ίδια. «Ζούμε σε μία συναρπαστική εποχή, όπου μπορούμε να ανακαλύψουμε νέους κόσμους και όχι μόνο νέες ηπείρους.»

[Δροσος Γεωργιος]

Επιτελους ξεκινά το Ευρωπαικό πρόγραμμα Galileo με την εκτόξευση των 14 πρώτων δορυφόρων.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε στις 7 Ιανουαρίου την ανάθεση τριών από τα έξι συνολικά συμβόλαια για την έναρξη του προγράμματος αστερισμού δορυφόρων Galileo. Τα τρία συμβόλαια αφορούν την υπηρεσίες υποστήριξης του συστήματος, την κατασκευή 14 δορυφόρων σε πρώτη φάση και την εκτόξευση αυτών. Το πρώτο συμβόλαιο ανατέθηκε στην ιταλική εταιρεία ThalesAleniaSpace, το δεύτερο στη γερμανική OHB System AG και το τρίτο στην γαλλική εταιρεία Arianespace.

Ο αστερισμός δορυφόρων Galileo θα παράσχει σημαντικές υπηρεσίες προσδιορισμού θέσης και ναυσιπλοΐας για τους πολίτες της ΕΕ. Το συμβόλαιο που ανατέθηκες στην ThalesAleniaSpace είναι συνολικής αξίας 85 εκατ ευρώ, της OHB System AG 566 εκατ. ευρώ και της Arianespace 397 εκατ. ευρώ. Οι υπόλοιποι 18 δορυφόροι θα κατασκευαστούν από την OHB System AG και από την επίσης γερμανική εταιρεία EADS-Astrium GmBH.

Το συμβόλαιο εκτόξευσης των 14 αρχικών δορυφόρων περιλαμβάνει την χρήση 5 ρωσικών πυραύλων Soyuz, όπου ο καθένας θα μεταφέρει από δύο δορυφόρους. Η πρώτη εκτόξευση θα πραγματοποιηθεί το 2012 με το σύστημα να είναι έτοιμο να προσφέρει τις υπηρεσίες του στις αρχές του 2014. Η πλήρη λειτουργία του συστήματος θα πραγματοποιηθεί σταδιακά με την αύξηση των δορυφόρων που τίθενται σε τροχιά.

Ο αστερισμός των δορυφόρων του Galileo θα ολοκληρωθεί με την εκτόξευση συνολικά 30 δορυφόρων, ενώ δύο ακόμη δορυφόροι θα κατασκευαστούν για την αντιμετώπιση πιθανόν προβλημάτων και απωλειών.

Τα υπόλοιπα τρία συμβόλαια αφορούν την κατασκευή των εγκαταστάσεων λειτουργίας του συστήματος, την υποδομή ελέγχου του συστήματος και την λειτουργία του συστήματος. Τα συμβόλαια αυτά πρόκειται να ανατεθούν μέχρι τα μέσα του 2010.

Για να δουμε επιτελους Ευρωπαικη υπογραφη σε ενα τοσο κρισιμο τομεα οπως τα GPS που πρεπει να ξερουμε οτι το αμερικανικο συστημα ελεγχεται απο το Αμερικανικο Πενταγωνο με αποτελεσμα να μπορουν να αλλαζουν τις συντεταγμενες οπως εγινε πριν απο λιγα χρονια και με αποτελεσμα να υπαρχει διαφορα 300 μετρων οπως διαπιστωσαν Ελληνες ναυσιπλοοι και παραδεχτηκε το Ελληνικο Πολεμικο Ναυτικο οτι ειχε γινει απο τους Αμερικανους γιατι ειχαν πληροφοριες για τρομοκρατικη επιθεση με τηλεκατευθυνομενο πυραυλο!!!

[Δροσος Γεωργιος]

Kάτι τρέχει στο διάστημα.

Κάθε φυσικός (και όχι μόνο) διδάσκεται ότι καμία πληροφορία δεν μπορεί να μεταδοθεί ταχύτερα από την ταχύτητα του φωτός. Όμως εργαστηριακά πειράματα, τα τελευταία 30 χρόνια, έχουν δείξει σαφώς ότι μερικά πράγματα σπάνε αυτό το όριο ταχύτητας, χωρίς να ανατρέπουν τη θεωρία ειδικής σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Τώρα, αμερικανοί αστροφυσικοί πιστεύουν ότι παρατήρησαν στο διάστημα ταχύτητες ανώτερες του φωτός, οι οποίες προέρχονται από ραδιο-εκπομπές άστρων πάλσαρ.

Οι ταχύτητες που υπερβαίνουν την ταχύτητα του φωτός, σχετίζονται με ένα φαινόμενο γνωστό ως ανώμαλη διασπορά ή σκεδασμός του φωτός, σύμφωνα με το οποίο ο δείκτης διάθλασης ενός μέσου (π.χ. ενός αερίου) αυξάνει με το μήκος κύματος του μεταδιδομένου φωτός.

Όταν ένας παλμός φωτός –που συνίσταται σε μια ομάδα κυμάτων φωτός με διαφορετικά μήκη κύματος- διέρχεται μέσα από ένα τέτοιο μέσο, τότε η συνολική (ομαδική) ταχύτητά του μπορεί να αυξηθεί πέρα από την ταχύτητα των επιμέρους κυμάτων από τα οποία αποτελείται.

Παράλληλα όμως, η ενέργεια του παλμού ταξιδεύει πάντα με την ταχύτητα του φωτός κι έτσι η πληροφορία μεταφέρεται σε συμφωνία με την θεωρία σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Τώρα, οι αμερικανοί αστροφυσικοί ανακοίνωσαν ότι παρατήρησαν αυτό το φαινόμενο σε ραδιοπαλμούς που έφτασαν μέχρι τη Γη με προέλευση ένα μακρινό άστρο πάλσαρ, δηλαδή ένα ταχέως περιστρεφόμενο άστρο νετρονίων, σε απόσταση άνω των 10.000 ετών φωτός.

Η ανακάλυψη, που θα δημοσιευτεί στο περιοδικό αστροφυσικής “Astrophysical Journal”, έγινε από ερευνητές του Τμήματος Φυσικής και Αστρονομίας του πανεπιστημίου του Τέξας υπό τον Φρέντερικ Τζένετ, οι οποίοι χρησιμοποίησαν το μεγάλο ραδιο-αστεροσκοπείο Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο.

Καθώς οι πάλσαρ περιστρέφονται σαν «σβούρες», εκπέμπουν ακτινοβολία που λάμπει σαν φάρος κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Επειδή αυτή η ακτινοβολία υφίσταται αλλαγές, καθώς ταξιδεύει στο διαστρικό μέσο, οι αστροφυσικοί μπορούν να την χρησιμοποιήσουν για να μελετήσουν τη φύση του σύμπαντος.

Αρκετοί παράγοντες επιδρούν στην ακτινοβολία των πάλσαρ καθώς αυτή διασπείρεται στο διάστημα. Το ουδέτερο υδρογόνο μπορεί να την απορροφήσει, τα ελεύθερα ηλεκτρόνια να τη διασκορπίσουν, τα μαγνητικά πεδία να αντιστρέψουν την πόλωσή της και το πλάσμα στο διαστρικό μέσο να αυξήσει επίσης τη διασπορά της.

Οι αμερικανοί αστροφυσικοί πιστεύουν ότι στην παραπάνω λίστα πρέπει πλέον να προστεθεί και η «ανώμαλη διασπορά».

Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι ορισμένοι παλμοί του πάλσαρ έφτασαν στη Γη ταχύτερα από ό,τι θα αναμενόταν με βάση τον χρονισμό του «φάρου» του άστρου, πράγμα που, όπως συμπέραναν, πρέπει να οφείλεται στο ότι ταξίδεψαν πιο γρήγορα από το φως.

[Δροσος Γεωργιος]

Στις 8/12/2009 εγραφα για την εταιρεία Virgin Galactic του γνωστού ομίλου Virgin που έκανε εκεινη τη Δευτέρα τα αποκαλυπτήρια του SpaceShipTwo, του πρώτου ιδιωτικού διαστημικού σκάφους, σχεδιασμένου για πτήσεις αναψυχής στο όριο του Διαστήματος.

Μερικα ακομα νεα για αυτο το θεμα.

Αεροδρόμιο της Φλόριντα θα λειτουργεί και ως διαστημοδρόμιο.

Η Vigrin Galactic, η εταιρεία που σχεδιάζει να προσφέρει τουριστικές πτήσεις στο όριο του Διαστήματος, θα είναι ένας από τους νέους πελάτες του αεροδρομίου «Σεσίλ Φιλντ» της Φλόριντα, το οποίο έλαβε ομοσπονδιακή άδεια για πτήσεις διαστημικών σκαφών που θα απογειώνονται οριζοντίως.

«Μέχρι σήμερα, ο κόσμος υποθέτει αυτόματα ότι οι διαστημικές εκτοξεύσεις είναι κάθετες επειδή όλοι μεγαλώσαμε βλέποντας πυραύλους να αναχωρούν από το Ακρωτήριο [Κανάβεραλ]» σχολίασε στο Reuters ο Τοντ Λίντνερ, ο οποίος επιβλέπει την ανάπτυξη του νέου διαστημοδρομίου.

Το διαστημικό κέντρο του Cecil Field, έξω από το Τζάκσονβιλ, γίνεται τώρα το όγδοο εμπορικό διαστημοδρόμιο στις ΗΠΑ και το μόνο που έχει άδεια για διαστημικά οχήματα που απογειώνονται και προσγειώνονται σαν αεροπλάνα.

Η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας του Τζάκσονβιλ προσπαθούσε εδώ και τέσσερα χρόνια να πείσει τις ομοσπονδιακές αρχές για το βασικό πλεονέκτημα του αεροδρομίου, τον μεγαλύτερο διάδρομο τροχοδρόμησης στη Φλόριντα, με πλάτος 61 μέτρα και μήκος 3.810 μέτρα.

Ο Λίντνερ δήλωσε ότι η Υπηρεσία έχει καταλήξει σε συμφωνία με τη Virgin Galactic και βρίσκεται σε συνομιλίες και με άλλους υποψήφιους πελάτες τους οποίους όμως δεν κατονόμασε.

H Virgin Galactic, μια εταιρεία του γνωστού ομίλου Virgin, έχει παρουσιάσει το σκάφος SpaceShipTwo με το οποίο θα πραγματοποιεί σύντομες υποτροχιακές πτήσεις, πιθανώς από το 2013. Εκατοντάδες υποψήφιοι ταξιδιώτες έχουν δώσει προκαταβολή για το εισιτήριο των 200.000 δολαρίων.

Η εταιρεία έχει συνάψει συμφωνία και με το νέο διαστημοδρόμιο που κατασκευάζεται στο Νέο Μεξικό.

[Δροσος Γεωργιος]

Πρόβλημα τουαλέτας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Από τα ούρα των αστροναυτών κόλλησε το σύστημα ανακύκλωσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού κόστους 250.000.000 δολαρίων!

Τα ούρα των αστροναυτών περιέχουν ασυνήθιστα πολύ ασβέστιο, με αποτέλεσμα να βουλώσει το καινούργιο σύστημα ανακύκλωσης νερού.

«Μάθαμε πολύ περισσότερα για τα ούρα από ό,τι θα θέλαμε ή χρειαζόμασταν να ξέρουμε» σχολίασε ο Ντέιβιντ Κορθ, διευθυντής πτήσης του σταθμού (ISS).

Οι μηχανικοί της NASA που εξετάζουν το πρόβλημα από τη Γη δεν γνωρίζουν πού οφείλεται η αυξημένη συγκέντρωση ασβεστίου στο σύστημα, δεν αποκλείουν όμως να προέρχεται από την απώλεια οστικής μάζας, ένα πρόβλημα που ταλαιπωρεί συχνά τους αστροναύτες σε παρατεταμένες αποστολές στο Διάστημα.

«Υπάρχουν πολλές παράμετροι, όπως το ασβέστιο τις οποίες όλοι μας εξετάζουμε» δήλωσε στο Reuters η Τζούλι Ρόμπινσον της NASA.

Το σύστημα παράγει πόσιμο νερό από τα υγρά απόβλητα του σταθμού και είχε δοκιμαστεί λεπτομερώς πριν από την εγκατάστασή του το Νοέμβριο του 2008.

Το Κέντρο Διαστημικής Πτήσης «Μάρσαλ» της NASA προσπαθεί τώρα να βρει λύση στο πρόβλημα με την προοπτική τα απαιτούμενα εξαρτήματα να αποσταλούν στον ISS με την επόμενη αποστολή διαστημικού λεωφορείου στις 7 Φεβρουαρίου.

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, ένα πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα κόστους άνω των 100 δισ. δολαρίων, συναρμολογείται σε τροχιά εδώ και πάνω από μια δεκαετία και αναμένεται να ολοκληρωθεί στα τέλη του 2010.

 

 

Μερικα νεα για το μεγαλυτερο πειραμα το ΙΤΕR(Διεθνης Θερμοπυρηνικος Πειραματικος Αντιδραστηρας) που θα λυσει τελειωτικα το προβλημα ενεργειας στον Πλανητη και θα βοηθησει αποφασιστικα στην αντιμετωπιση της Κλιματικης Αλλαγης.

Συνέδριο για την πυρηνική σύντηξη πραγματοποείται στο «Δημόκριτο»

Ευρωπαϊκό συνέδριο για τις τεχνολογίες που θα επιτρέψουν την αξιοποίηση της πυρηνικής σύντηξης για την παραγωγή ανεξάντλητης, καθαρής ενέργειας πραγματοποείται στο Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος» από τις 13 έως τις 15 Ιανουαρίου.

Στη συνάντηση συμμετέχουν 70 κορυφαίοι ερευνητές της Επιστήμης Υλικών από 27 πανεπιστήμια και ερευνητικά Κέντρα σε 17 χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σκοπός να συζητηθούν τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα των συνεργασιών και να οριστούν περαιτέρω δραστηριότητες επιστημονικής συνεργασίας σε υλικά σύντηξης για το δεύτερο έτος του προγράμματος.

Τα αποτελέσματα θα αξιοποιηθούν μελοντικά στην υλοποίηση του ITER (Διεθνής Θερμοπυρηνικός Πειραματικός Αντιδραστήρας), ενός πολυεθνικού ερευνητικού προγράμματος, κόστους δισεκατομμυρίων ευρώ, που θα υλοποιηθεί στο Κανταράς της νότιας Γαλλίας.

Σήμερα, η εξέλιξη του προγράμματος εξαρτάται από την ανάπτυξη υλικών τα οποία θα αντέχουν τις αστρονομικές θερμοκρασίες και πιέσεις μέσα στον αντιδραστήρα.

Στις αντιδράσεις σύντηξης -το αντίθετο της πυρηνικής σχάσης- ελαφρείς πυρήνες, όπως πυρήνες υδρογόνου, συντήκονται και σχηματίζουν βαρύτερα στοιχεία με ταυτόχρονη απελευθέρωση μεγάλων ποσών ενέργειας.

Το πρόγραμμα FEMaS-CA ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2008 στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Σύντηξης και θα διαρκέσει τρία χρόνια έχοντας έναν προϋπολογισμό 3,25 εκατ. ευρώ με 65% κοινοτική συμμετοχή.

Το ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» συντονίζει ένα από τα πέντε υποπρόγραμματα με τίτλο «Μέθοδοι βασιζόμενες σε νετρόνια», ενώ συμμετέχει ενεργά και σε άλλα.

[Δροσος Γεωργιος]

Κατι πολυ ομορφο απο τον Αρη.

Τα «δέντρα» του Άρη.

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία του Άρη, την οποία τράβηξε ένα από τα διαστημικά σκάφη της, που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον κόκκινο πλανήτη, και φαίνεται να δείχνει…δέντρα πάνω στην επιφάνειά του!

Αν και έχει κανείς την εντύπωση ότι βλέπει σειρές κωνοφόρων να ξεφυτρώνουν από τους λόφους, στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια οπτική αυταπάτη, καθώς τα σημάδια δεν είναι παρά ίχνη από φερτές ύλες, που δημιουργούνται από τις κατολισθήσεις, καθώς οι πάγοι λιώνουν κατά την αρειανή άνοιξη.

Οι φωτογραφίες, σύμφωνα με τους επιστήμονες, απεικονίζουν αμμόλοφους σκεπασμένους από ένα λεπτό στρώμα παγωμένου διοξειδίου του άνθρακα, ή ξηρού πάγου, περίπου 400 χλμ. νοτιότερα από το βόρειο πόλο του πλανήτη.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε από το HiRiSE, την πιο ισχυρή κάμερα που έχει σταλεί ποτέ σε άλλο πλανήτη.