alepohori

Ας βάλω και εγώ μια φωτογραφία από τα επινίκια. Οι "μαύροι"

Εύγε σου Τηλέμαχε!!

Θέμη, μέρα με την μέρα μάς αφήνεις όλο και περισσότερο άφωνους! Καλή συνέχεια για την οποία δεν αμφιβάλλω καθόλου! Ωραίος!!!

Καλή η φωτογραφία, αλλά το άβατάρ σου με έστειλε πρωί πρωί! Μπράβο σας!!!!

Ωραία δώρα κάνει ο θείος! Με γεια! Λέω να παραγγείλω ένα γιλέκο!

Πέρασε κιόλας μια βδομάδα. Μέρα με τη μέρα γίνομαι και περισσότερο χαρούμενος. Ο λόγος προφανής: Συνειδητοποιώ σιγά σιγά αυτό που είδαμε εκεί. Μέχρι την 22/7 δεν είχε περάσει διάστημα μεγαλύτερο μερικών μόνο ωρών χωρίς να φέρω στο μυαλό μου τον λόγο που είμασταν όλα αυτά τα άτομα στην άλλη άκρη της Κίνας. Οι υπεβολικές δηλώσεις από μέρους μου δεν έλειπαν, σχετικά με τις δραστηριότητες που είχαμε πριν την 22/7. Ο Γιάννης ξέρει πολύ καλά τι λέω. 3 μέρες πριν, η σκέψη μου ήταν αποκλειστικά στις προγνώσεις. Δεν έδινα μεγάλη σημασία στους τόπους επισκέψεων, με εξαίρερη το Shanghai World Financial Center όπου είχαμε την χαρά να γνωρίσουμε από κοντά τον Bασίλη! Σίγουρα ήταν από τις πιο ευχάριστες στιγμές στην Σαγκάη. 2 μέρες πριν, ο Βαγγέλης και εγώ θελήσαμε να επισκευτούμε την Dishoui Lake, για μια αναγνώριση του χώρου. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να κάνω ένα ταξίδι 1,5 ωρών μόνο για να δω ένα χώρο που ήδη ξέραμε πως ήταν νεόχτιστος και να θυσιάσω πολύτιμες ώρες σε άλλα μέρη της Σαγκάης. Δεν σας κρύβω όμως ότι είχα μια κρυφή ανησυχία μέσα μου, σχετικά με την προσβασιμότητα του χώρου, διότι είχα διαβάσει ότι εκεί ήδη χτίζεται μια "νέα πόλη", η λεγόμενη "Lingang New City". Δε ξέρω, αλλά αυτό με είχε κάνει να ανησυχήσω μήπως και συναντούσαμε παντού γιαπιά και φορτηγά.. Η απάντηση της κινέζας οδηγού μας ότι δεν έχει ξαναπάει στο σημείο εκείνο, με έκανε να συμμεριστώ την αγωνία του Βαγγέλη και τελικά να πάμε να δούμε τι παίζει.... 82 χιλιόμετρα από το ξενοδοχείο και 1,5 ώρα ταξίδι. Φτάσαμε νύχτα, αλλά μπορούσα να αναγνωρίσω αρκετά σημεία που είχα δει από το Google Earth. Εκείνη την στιγμή άρχισα να συνειδητοποιώ πόσο κοντά πλέον είχαμε φτάσει στο όνειρο. Απείχαμε λιγότερο από 36 ώρες... Την επόμενη νύχτα χτυπά την πόρτα του δωματίου ο Αντώνης. Δεν είχε το γνωστό και αμίμητο χιουμοριστικό ύφος! Μου φάνηκε αρκετά νευρικός, ανήσυχος...κάπως... "Η Σαγκάη αποκλείεται να δει έκλειψη. Έχονται καταιγίδες από τα βόρεια, και αφήνουν την δυτική περιοχή σχετικά καθαρή, με πιο "καθαρή" πόλη, την Wuhan! Όλη η εδώ περιοχή, και τα νοτιότερα θα σκεπαστούν. Μόνη λύση, η μετακίνηση με οποιοδήποτε μέσο προς τα δυτικά"! Τά'χασα! Έπρεπε να μάθουμε πότε ήταν η γρηγορότερη πτήση για Wuhan και στη συνέχεια να ετοιμαστεί όλη η ομάδα μας να μετακινηθεί από την Σαγκάη το γρηγορότερο. Αλλά μάταια! Η αμέσως επόμενη πτηση για Wuhan ήταν σε 50 λεπτά και δεν είχε καν ενημερωθεί το γκρουπ ! Έσχατη λύση ήταν να καλέσουμε αμέσως την Lin για να μας στείλει το λεωφορείο μας και να μεταβούμε εκεί οδικώς με ολονύχτιο ταξίδι! Η απάντηση της Lin, μετά από συνεννόησή της με τον οδηγό, ήταν αποκαρδιωτική: Το ταξίδι θα διαρκούσε 18 ώρες!!! Ήταν προφανές ότι δεν προλαβαίναμε! Μετά από αλλεπάληλα τηλεφωνήματα, της προτείναμε να κατευθυνθούμε δυτικά για 7 ώρες και όπου μας βγάλει. Αρκούσε να απομακρυνθούμε από τη Σαγκάη και την ευρύτερη περιοχή!! Η απάντησή της ήταν πάλι αναπάντεχη: Δεν υπήρχε κανένας διαθέσιμος οδηγός να κάνει ένα τόσο μακρινό ταξίδι εκείνη την ώρα! Δε μας έμενε άλλη επιλογή παρά να συνεχίσουμε το πρόγραμμα ως είχε. Ειλικρινά δε ξέρω αν κάποιος από την ομάδα διατήρησε τις ελπίδες του μετά από αυτές τις προσπάθειες που έγιναν για μετακίνηση. Εγώ τις διατήρησα πάντως. Έπρεπε να κοιμηθούμε νωρίς. Όλη μέρα ήμασταν στο πόδι και δεν είχαμε κοιμηθεί καθόλου. Δυστυχώς όμως από τις 00:30 δεν κατάφερα να κλείσω μάτι. Το ξημέρωμα της 22/7 μας βρήκε όλους έτοιμους στο πούλμαν για την λίμνη. 5πμ ξεκινήσαμε. Το πρωινό που μας δώθηκε στο χέρι, αφού το εστιατόριο δεν είχε ανοίξει ακόμα, ήταν σχεδόν αστείο, αλλά με άφησε αδιάφορο. Αλλού κοιτούσα εγώ... Μπήκα στο πούλμαν και αμέσως το βλέμμα μου καρφώθηκε ψηλά.. Μια ασπρίλα, μια μουντίλα ομοιόμορφη που δε ξεχώριζες τίποτα... Έμεινα σιωπηλός. Λίγα λεπτά αργότερα ηρέμησα και κοιμήθηκα.. Όταν φτάσαμε στη λίμνη, ο ουρανός είχε απλώς φωτίσει περισσότερο, χωρίς καν να μπορούμε να καταλάβουμε πού ήταν ο ήλιος! Στο σημείο παρατήρησης, οι περισσότεροι ξεκίνησαν να στήνουν τον εξοπλισμό τους. "Πώς μπορούν να στήνουν με αυτό το χάλι από πάνω τους..." σκέφτηκα. Τους κοιτούσα και απορούσα με όλους. Εγώ είχα μόνο ένα τρίποδο και μια κάμερα, κι όμως δεν είχα την παραμικρή διάθεση να τα στήσω. Έβλεπα απλώς πόσο τεράστια ήταν αυτή η τεχνητή λίμνη και προσπάθησα να απολαύσω λίγο την ησυχία που επικρατούσε εκεί. Η ώρα είχε πάει 8 και επιτέλους αποφάσισα να στήσω τον λιτό εξοπλισμό μου. Τώρα που τα θυμάμαι, ειλικρινά μετανιώνω για την συμπεριφορά μου αυτή, όχι γιατί τελικά είδαμε την έκλειψη, αλλά γιατί όποια και να ήταν η έκβαση, θα ήταν άδικο να μην ζούσα εκείνες τις στιγμές όπως πραγματικά τους άξιζε. Είχαμε ταξιδέψει τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα, με τόσες στερήσεις και κόπους και όφειλα να ζήσω τις στιγμές με όλα τα παιδιά, έστω κι αν δεν βλέπαμε ούτε στιγμή απ’το φαινόμενο. Αν απλώς είχα προσπαθήσει να συλλογιστώ σε ποιο σημείο της Γης βρισκόμασταν όλοι εμείς εκεί, θα είχα λογικευτεί. Τώρα πρέπει να συλλέξω υλικό των ετοιμασιών από άλλους φίλους, επειδή εγώ δεν έχω τραβήξει ούτε μισή φωτογραφία! Λάθος, λάθος, λάθος!!! Το ρολόι του Βαγγέλη σήμανε το C1, αλλά δεν βλέπαμε τίποτα. Δεν έβγαζα άχνα. Δεν ήθελα, ούτε μπορούσα να πω τίποτα. Ο Βαγγέλης όμως είχε την δύναμη, το χιούμορ, δε ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω, και να πει, σαρκάζοντας την στιγμή: "Βλέπετε όλοι την πρώτη επαφή;;;;" Έσκασα ένα πικρό χαμόγελο, απορώντας για άλλη μια φορά... Κάποια στιγμή, λίγα λεπτά αργότερα, τα σύννεφα αραίωσαν και αποκάλυψαν επιτέλους τον εκλειπτόμενο Ήλιο!! "Φαίνεται! Φαίνεται!! Ώρα 12:30." Φόρεσα τα γυαλιά και η πρώτη επαφή με το όνειρο ήταν ορατή!!! Δεν ήταν ολόκληρος ο ηλιακός δίσκος!! Ήταν η Σελήνη που σκέπαζε ένα μικρό μέρος του. Έπρεπε να πιστέψω επιτέλους σε ένα θαύμα. Ανάμεικτα συναισθήματα. Δεν ήξερα αν έπρεπε να ελπίζω για την τελική έκβαση. Τα γκρίζα σύννεφα που κινούνταν από τα βόρεια δεν άφηναν περιθώρια αισιοδοξίας. Είπα σε κάποιον (δε θυμάμαι σε ποιον) : "θα ξανακλείσει. Κοίτα τι έρχεται από βόρεια. Ακριβώς όπως και στις προγνώσεις". Και πράγματι, ξανάκλεισε...... Και έκλεισε πολύ! Με γκρίζα, σκουρότερα σύννεφα… Πολλοί είχαν ήδη απομακρυνθεί από τον εξοπλισμό τους. Δεν άργησα να το κάνω και εγώ, με έντονη την πεποίθηση ότι θα την χάσουμε. Είχαμε μαζευτεί γύρω από τον Ευφραιμίδη και αρχίσαμε τις πλάκες. «Τουλάχιστον θα δούμε το σκοτάδι», λέγαμε. Είχα ξαπλώσει κάτω και έβλεπα τα σύννεφα να περνάνε από πάνω μας, χωρίς πλέον να περιμένω τίποτα. Τα αστεία έδιναν κι έπαιρναν! «Παιδιά, προσέχτε μη βρέξει κιόλας!», είπα. Πράγματι όμως το σκοτάδι ήταν έντονο πλέον. Κάτι δε πήγαινε καλά εκεί πάνω!! Τα σύννεφα ήταν πολλά, αλλά όχι τόσο πυκνά, ώστε να δικαιολογούν τόσο σκοτάδι παντού!! Οι συνήθεις εικόνες που έχουμε για τα σύννεφα, όταν υπάρχει τόσο σκοτάδι γύρω μας, δεν έχουν είχαν θέση εκεί! Κάτι άλλο συσκοτίζει τα πάντα! Και ο αέρας. Δυνάμωνε! Μπορούσαμε πλέον να νοιώσουμε την θερμοκρασία να έχει πέσει τουλάχιστον 10 βαθμούς! Η εικόνα των κυμάτων στο νερό της λίμνης, μέσα στο ημίφως θα μου μείνει αξέχαστη! Δύο λεπτά πριν την ολικότητα μας βρήκαν να κοιτάμε όλοι ψηλά. Γνώριμες φωνές από παντού, από όλο των γύρω χώρο, από όπου είχαμε σκορπιστεί: «Ανοίγει, ανοίγει», «ο μηνίσκος, φαίνεται ο μηνίσκος»! Δε θυμάμαι πώς , από ξαπλωμένος, βρέθηκα ξανά δίπλα στη μηχανή μου! Έπρεπε να τα κάνω όλα από την αρχή! Καδράρισμα, εστίαση, ρυθμίσεις. Μονολογούσα μέσα στο σκοτάδι, διάφραγμα τόσο, και το C2 πλησίαζε και θα φαινόταν! Εστιακή τόση, και το C2 πλησίαζε και θα φαινόταν! ISO τόσο, και το C2 πλησίαζε και θα φαινόταν! Bracketing τόσο, και το C2 πλησίαζε και θα φαινόταν! Πάτημα κλείστρου!! 10 δευτερόλεπτα χρονοκαθυστέρηση και μετά το μαγικό κλικ!!! 9, 8, 7…. Άντε γαμώτο σου τελείωνε, σκεφτόμουν….5, 4…. Το βλέμμα μου καρφωμένο ψηλά! Η στιγμή του πρώτου diamond ring!!! Δεν φάνηκε καλά, λόγω νεφών, αλλά το μυαλό μου στη μηχανή: 2, 1…. Κλικ!!! «Φτουουουουου»!! Δε το πρόλαβα!! Είχα ξαναδεί πολλές εκλείψεις στο παρελθόν και έπρεπε να προλάβω να σετάρω την μηχανή, διότι έπρεπε να την φωτογραφίσω και ΟΧΙ να την δω!! Λάθη, λάθη, λάθη!! Το σκοτάδι είχε πέσει παντού βαθύ!!! Κοίταξα γύρω μου!! Οι γερανοί των οικοδομών ξεχώριζαν πλεόν μόνο από τα φώτα τους! Μη χάσουν οι Κινέζοι και μείνει η δουλειά του πίσω!!! Το ταραγμένο νερό στη λίμνη!!! Πιο σκούρο, πιο απόκοσμο!! «Μα, πώς σκοτείνιασε έτσι ο ουρανός, πώς είναι έτσι το νερό;» Θα ρωτούσε κάποιος! Μόνο αν κοιτούσε ψηλά, θα έπαιρνε απάντηση. Εγώ έπρεπε να εστιάσω πάλι όμως!! Προσπάθησα να εστιάσω αυτόματα. Μάταια! Τόσο το σκοτάδι, που η μηχανή δε τα κατάφερε. Liveview και 10Χ!! Και τα δευτερόλεπτα περνούσαν! Εστιάζω χειροκίνητα. Κλείστρο! Καθυστέρηση 10 δευτερολέπτων! «Μέτρα όσο θες», είπα. Ξανακοιτάζω γύρω μου, πίσω μου, πάνω μου! Είδα το στέμμα με γυμνό μάτι και όλο το σκηνικό μαζί! Πάλι την λίμνη, τους φωτισμένους γερανούς. Στράφηκα πάλι στην μηχανή. Κόλλησα το μάτι μου στο φύλλο που είχα για τις ρυθμίσεις της μηχανής: Δεν έβλεπα σχεδόν τίποτα. Διάβαζα το κείμενο σχεδόν γράμμα-γράμμα! Και τα δευτερόλεπτα περνούσαν!! Το ρολόι μου σήμανε το κέντρο της ολικότητας. «Είμαστε στο κέντρο», φώναξα! Ακούστηκα τόσο αδύναμος… Δε ξέρω γιατί.. Οι φωνές, η ένταση των στιγμών… «Θα σας πω για το C3, 2 λεπτά πριν», είπε ο Βαγγέλης! Έπρεπε να περάσω τις ρυθμίσεις στη μηχανή για το C3! Τά’χασα! Δεν έβλεπα τίποτα.. Κολλημένο το μάτι στο χαρτί..Και τα δευτερόλεπτα περνούσαν! Ώσπου το παράτησα.. Έπρεπε να θαυμάσω το δεύτερο ring, με κάθε «τίμημα»! Η μεγάλη στιγμή είχε σχεδόν φτάσει! Τα Bailey's Beads ήταν εμφανή σαν μια αμυδρή ροζ γραμμή που ακολουθούσε το περίγραμμα της Σελήνης. Ώσπου το δεύτερο diamond ring κάνει την φαντασμαγορική εμφάνισή του! Εδώ τα λόγια τελειώνουν φίλοι μου! Στέμμα, diamond ring, Bailey’s Beads, όλα ορατά σε έναν άνευ περιγραφής καμβά χρωμάτων και λάμψεων!! Δεν έχω ξαναδεί διαμαντένιο δακτυλίδι, αλλά έχω λόγο να πιστεύω ότι αυτό εξελίχθηκε πολύ αργά!! Για άλλη μια φορά δεν έβγαζα λέξη. Δεν αντέδρασα καθόλου. Ήταν από τις στιγμές που σου κόβεται η ανάσα, η μιλιά, απλά δεν αντιδράς. Τα μάτια «φωτογραφίζουν» τις μοναδικές αυτές στιγμές και αυτό αρκεί! Η επόμενη κίνησή μου ήταν να κοιτάξω πίσω και αριστερά μου. Κοιτούσα σαν χαζός τα παιδιά με τα καναρινί μπλουζάκια να αγκαλιάζονται μέσα σε κραυγές ενθουσιασμού και ξαναφόρεσα να γυαλιά μου να δω την Σελήνη να ΄χει απομακρυνθεί κι άλλο. Ξανακοίταξα γύρω μου. Παντού κραυγές και αγκαλιές! Ξαφνικά ένοιωσα κάποιον να με αγκαλιάζει, να με φιλάει και να μου λέει: «Ήταν απίστευτο, ήταν ατέλειωτο. Το κοιτούσα και δεν τελείωνε!» Ήταν ο Λεωνίδας. Ήταν δακρυσμένος. Έκατσα κάτω και προσπάθησα να μαζέψω όλες αυτές τις εικόνες και τα συναισθήματα που με κυρίευαν όταν φτάσαμε στη λίμνη.. Τα συναισθήματα που είχα καθ’ όλη την εξέλιξη του φαινομένου… Δεν ήταν εύκολο. Δεν άργησα να δακρύσω και εγώ… Λίγο αργότερα, ο ουρανός έκανε αυτό που ήθελε, αλλά ανέβαλλε, ίσως γιατί μας λυπήθηκε: Έριξε μια βροχή που απλά την απολαύσαμε!! Έτσι... Για το άχτι!!! Λυπήθηκα μόνο για τον Ηλία, που έμεινε στη Σαγκάη! Στιγμή όμως δεν έχασε το χιούμορ του. Αν ήμουν στη θέση του, δε ξέρω τι θα έκανα!! Ηλία να είσαι καλά! Το ταξίδι αυτό ήταν όνειρο ζωής για μένα. Μπορεί να μην είδαμε την έκλειψη έτσι όπως θα την θέλαμε, αλλά την ζήσαμε σε όλο της το μεγαλείο! Βασικά, χάσαμε τους πλανήτες, το χρώμα του ουρανού και κάποιο μέρος του στέμματος. Όλα τα άλλα, ήταν εκεί!! Ήταν εκεί και μας έλεγαν «Θαυμάστε με την ψυχή σας αυτό για το οποίο κοπιάσατε τόσο, αυτό το οποίο ονειρευόσασταν»! Εγώ θα ακολουθήσω αυτή τη συμβουλή. Και θα ζήσω την επόμενη έκλειψη με όλες τις στιγμές της. Γιάννη, Λεωνίδα, Βαγγέλη, Αντώνη, Στέλλα, Κυριακή, Νίκο, Κίμωνα, Γιώργο, Χριστίνα, Ηλία και όλα τα υπόλοιπα μέλη της παρέας, σας ευχαριστώ!

Ώπα ώπα! Πόσο μακριά δηλαδή; Μήπως στη Χιλή ας πούμε;;;

Λίγες ώρες πριν την αναχώρηση για Μόναχο. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους φίλους για τις ευχές τους και να ευχηθώ και εγώ σε όλους καθαρούς ουρανούς! Τα λέμε παίδες!

ναι αλλά μετά το λούκι του στήσιμου!

Κατερινάκι, Εvian "αλά Ντένη Μαρκορά" κάνει; Θα προμηθευτώ "ανάλογη" ποσότητα!

Βασίλη είσαι μικρός ακόμα! Θα μάθεις! Όπως μάθαμε όλοι μας! Σιγά μη κόλλαγε στη Κίνα...

Τηλέμαχε καλό ταξίδι! Καθαρούς ουρανούς σε όλους φίλοι μου! Βασίλη, καλή αντάμωση, αν και ελπίζω να τα πούμε αύριο.

Αγαπητέ φίλε, έχω μείνει από λόγια, πραγματικά!! Έχω ξεχωρίσει όμως κάποια άσχετα πράγματα: Την φωτογραφία των εργατών και την συλλογή με τις αντίκες! Γνωρίζεις από παραδοσιακά όργανα ναυσιπλοίας (εξάντες, οκτάντες, αστρολάβους κτλ); Δέχεσαι μαθητές;;;;; Συγχαρητήρια για τον ζήλο σου! Να είσαι καλά!

http://eclipsewx.com/ Όσοι θέλουν το παρακολουθούν, όσοι δε θέλουν, όχι!

Ανακοίνωση: Αναζητούνται ερασιτέχνες αστρονόμοι που θέλουν να μείνουν ΠΙΣΤΟΙ στην οπτική παρατήρηση! Δεκτοί και ντομπσονάδες! Ο καλύτερος θα λάβει τον τίτλο του "Γαλαξιάκια". Ο πρώην κάτοχός του μόλις μας "πούλησε"! Ευχαριστώ!! Εύγε φίλε!!!!!! Και εις ανώτερα! Τουλάχιστον μη ξεχνάς τους αστερισμούς!

Ωραία. Χάρτη έχεις;;

Εγώ δοκίμασα να φωτογραφίσω Βοωτίδες Παρασκευή βράδυ. Κάμερα 450D σε piggyback στην ισημερινή Vixen GP. Συνεχείς λήψεις 30 δευτερολέπτων με μεσοδιάστημα 5 δευτερολέπτων. Διάφραγμα f/4, ISO 1600. Φακός EF 17-40 στα 17mm. Σημάδευε Ηρακλή για τουλάχιστον 4 ώρες. Αποτέλεσμα 0! Ένα εντυπωσιακό μετέωρο είδα στον Σκορπιό, ίσως να ήταν Βοωτίδης. Αλλό ένα πολύ καλό και αργό μετέωρο εμφανίστηκε στον Κύκνο. Κατά τα άλλα, τίποτα.

Δε χρειάζεται Βασίλη μου! Ξέρει την απάντηση και δεν είναι ο μόνος. Απλά μπαίνει ο Ιούλιος αύριο και έχουμε πάθει ένα κατιτίς όλοι!

Και ακόμα δεν είδατε τίποτα! Οι προκαταβολές δεν επιστρέφονται φίλε Γιάννη!........

Νομίζω ότι ο Espenak θα πάρει πολλούς στον λαιμό του με τις προτάσεις που κάνει! Κατερίνα, μη ξεχάσεις να πεις στον κύριο Φαρμακόπουλο ότι θες να έρθεις μαζί μας για την έκλειψη! Είμαι βέβαιος ότι θα φροντίσει να σε εξυπηρετήσει!

Οι φωτογραφίες σας μετέφεραν πλήρως το κλίμα σε όσους δεν μπορέσαμε να έρθουμε! Περάσατε πολύ όμορφα και αυτό φάνηκε! Πράγματι, το νόημα αυτών των συναντήσεων είναι η γνωριμία και η επαφή με φίλους που η απόσταση δυσκολεύει τις συχνές συναντήσεις μαζί τους. Σίγουρα είχατε πολλά να πείτε και άλλες τόσες εμπειρίες να ανταλλάξετε. Μπράβο σε όλους και κυρίως στους διοργανωτές

Βασίλη ΟΧΙ startrails!! Η λύση είναι piggyback με πολλές μικρές λήψεις (μισού ή ενός λεπτού), οι οποίες να αποσκοπούν μόνο στην λήψη κάποιου μετεώρου με μεσοδιάστημα λίγων δευτερολέπτων, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες να "χάσεις" μετέωρο. Το φόντο μπορείς να το τραβήξεις ξεχωριστά και να το στακάρεις με τα καρέ που θα περιέχουν μετέωρα. http://www.moonglow.net/ccd/pictures/meteors/index.html Βέβαια, ποιος το περίμενε εγώ να πάω σε βουνό όλη νύχτα όχι για παρατήρηση, αλλά για φωτογράφηση. Είναι επειδή έχει φεγγάρι βρε!!

Βασίλη σήμερα θα έχω όλη νύχτα την μηχανή piggyback! Αύριο το ίδιο (καιρού επιτρέποντος και τα γνωστά...). Θα είχε ενδιαφέρον αν έκανες το ίδιο.

Δε σχολιάζω κακόβουλες φήμες! Δεν έχει αλλάξει τίποτα στην ηγεσία του γκρουπ! Οι αμφισβητίες δεν έχουν θέση ανάμεσά μας! Οι δελφίνοι καλό θα είναι να προσέχουν τις δηλώσεις τους!

Στο Solar Eclipse Mailing List (SEML) στο οποίο συμμετέχω, έχουν αναφερθεί ιδέες όπως μικροσκοπικές υπέρυθρες κάμερες οι οποίες απεικονίζουν εντονότερα όσους έχουν πυρετό!!! Νομίζω μια webcam με IR-Pass θα κάνει δουλειά! Άλλοι λένε για εφαρμογή πάγου πρίν την προσγείωση, αλλά αυτό θα έχει αντίθετα αποτελέσματα! Η λύση απελπισίας είναι ο "άρρωστος" να παρακαλέσει για δωμάτιο νοσοκομείου που να κοιτά νοτιοανατολικά ΥΓ. Κατερινάκι μου, από πού είπες ότι θες να παρακολουθήσεις την έκλειψη;;