...Δεν ήταν η πρώτη φορά που παρακολούθησα διεξοδικά έκλειψη Σελήνης.Ήταν 3/3/2007 όταν παρακολούθησα,μαζί με μεγάλη παρέα φίλων στο Λυκαβηττό,την πρώτη μου ολική έκλειψη Σελήνης.Φυσικά ήξερα τι φαινόμενο βλέπαμε εκεί ψηλά,αλλά δεν είχα ιδέα για εκείνη την αξέχαστη τριχρωμία στην οποία "βάφτηκε" η Σελήνη εκείνη την νύχτα και η οποία τόσο με είχε εξεπλήξει..Αναμφισβήτητα,το χαρακτηριστικό αυτό σημάδεψε τις εντυπώσεις όλων μας τότε... Η σημερινή έκλειψη όμως είχε κάτι το διαφορετικό.Το πολύ χαμηλό ύψος στο οποίο έλαβε χώρα μου προκαλούσε ένα αίσθημα μέσα μου ότι δεν έπρεπε να την δω μέσα από την άχαρη Αθήνα.Μία έκλειψη Σελήνης τόσο κοντά στον ορίζοντα,δε σου αφήνει περιθώρια,παρά να ψάξεις για παραθαλάσσια τοποθεσία,μακρία από οτιδήποτε τεχνητό.Μακριά από οτιδήποτε που θα μπορούσε να προδώσει την φαντασία μου και να με προσγειώσει στην γήινη πραγματικότητα.Ήθελα να βλέπω θάλασσα,βουνά και καθαρό ουρανό.Καθαρό όχι τόσο από σύννεφα,όσο από τεχνητό φωτισμό.Η έκλειψη αυτή απαιτούσε από εμάς να ξεφύγουμε (όσο μας επέτρεπαν οι αντοχές μας και οι υποχρεώσεις μας) από τον δικό μας γκρίζο κόσμο και να θυμηθούμε ότι ζούμε πάνω σε μια πολύ όμορφη υδάτινη και πέτρινη σφαίρα,που επιπλέει ελεύθερη στο διάστημα και που,αντίθετα με την ανθρώπινη και "σκλαβωμένη" αντίληψη,δεν υπάρχει πάνω-κάτω,δεν υπάρχουν όρια... Η παραλία της Ψάθας πρόσφερε απλόχερα ό,τι ψάχναμε:Πανέμορφο φυσικό περιβάλλον,έτοιμο να υποδεχθεί ένα φαινόμενο,που θα μας έμενε στη μνήμη για πάντα.Η παραλία αυτή προσφέρεται ούτως ή άλλως για ατένιση της Σελήνης αλλά και του ηλιοβασιλέματος.Είχα τη τύχη να δω αρκετά ηλιοβασιλέματα από εκεί,όπως επίσης και την Σελήνη σε διάφορες φάσεις της. Γιαυτό σήμερα το πρωί,στις πρώτες στιγμές του φαινομένου,προσπάθησα να ξαναφέρω στο νου μου εικόνες της Σελήνης πάνω από την θάλασσα του Κορινθιακού και να τις ταυτίσω με την εικόνα της Σελήνης που έβλεπα μπροστά μου.Σαν άπιστος Θωμάς,υποσυνείδητα προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι αυτό που έβλεπα ήταν άλλη μια φάση της Σελήνης ανάμεσα στις τόσες που έχω δει παλαιότερα από την περιοχή αυτή: "Βλέπω την Σελήνη σε φέξη...Χμμμμ.Ναι..Λογικό είναι...Είναι μικρής ηλικίας,το φωτισμένο μέρος κοιτά προς την Δύση και σε λίγο θα χαθεί στην θάλασσα...Έλα μωρέ..εντάξει..Το ΄χω ξαναδεί..." "Για μια στιγμή όμως...Κάτι δε πάει καλά...Σήμερα έχουμε Πανσέληνο...Πριν έβλεπα την Πανσέληνο μπροστά μου...Τώρα βλέπω ότι κρύβεται και αλλάζει χρώματα...Λευκή,μια αμυδρά υποψία μωβ-μπλε,πορτοκαλί,κόκκινη..Και η σκία..Τι σκιά είναι αυτή..Η Σελήνη σε φάση δεν έχει τέτοιο στρογγυλό σχήμα σκιάς.." "Mα τι γίνεται;Tώρα βλέπω τη Σελήνη να φωτίζεται από την αντίθετη μεριά από πριν..Και τα υπέροχα χρώματα του μωβ-πορτοκαλί-κόκκινου να διασχίζουν όλη την υπόλοιπη επιφάνειά της."Ναι λοιπόν!!!!!Μια υπέροχη έκλειψη Σελήνης εκτυλισσόταν μπρόστά μου!!!!! Προσπάθησα να δω όλο το σκηνικό πιο ευρυγώνια!Να βάλω και την θάλασσα στο πεδίο μου..Και τα χιονισμένα Γεράνια απέναντι και αριστερά μου.Και τα υπόλοιπα βουνά στα δεξιά μου..Ένα σκηνικό πραγματικά ονειρικό!Η θάλασσα ήταν αρκετά άγρια με τον αέρα να μη λέει να την αφήσει ήσυχη..Τα βουνά απέναντι όμως ήταν σιωπηλά..Η Σελήνη στη μέση όλων,ήταν το μυστήριο..Ένα μυστήριο που μόνο σε ένα σκηνικό σαν και αυτό που βλέπαμε του άξιζε να εξελιχθεί..Και σαν να μην έφτανε αυτό,κατά την κορύφωση του μυστηρίου,βγήκαν όλα τα αστέρια του ουρανού,που πριν ήταν καλά κρυμμένα στο φως της Πανσελήνου,σαν να ήθελαν να το χειροκροτήσουν... Αυτές ήταν οι σκέψεις μου...Τίποτα λιγότερο δεν άξιζε αυτό που είδαμε σήμερα το πρωί...