giorgosgr

Δεν έχω χρόνο για συστηματικές δοκιμές αστροφωτογράφισης δυστυχώς... Τα λίγα σκ που έχει νέα σελήνη και μπορώ να παρατηρώ το εκμεταλλεύομαι σε οπτική παρατήρηση. Φυσικά και θα δοκιμάσω ωστόσο θέλω να δω αν έχει δοκιμάσει κανείς εδώ μέσα και με τι αποτελέσματα.

Απορία το έχω γι αυτό ρωτάω... έχει δοκιμάσει κανείς κατοπτρικούς (καταδιοπτρικούς) τηλεφακούς σε αστροφωτογράφιση βαθέως ουρανού; Φαίνονται ελκυστικοί. Συμπαγείς, τελείως αποχρωματικοί, λογικό κόστος. Στην καθημερινή φωτογράφιση έχουν κάποια μειονεκτήματα (σταθερό διάφραγμα και τα αφεστιασμένα φωτεινά σημεία φαίνονται σαν κουλουράκια). Έχω έναν 500mm f/6.3 σοβιετικής (όχι ρωσσικής, έχει διαφορά, κατασκευής) με τον οποίο έχω φωτογραφίσει την ολική έκλειψη ηλίου με καλά αποτελέσματα αλλά δεν τον έχω ποτέ προσαρμόσει σε ισημερινή βάση για να φωτογραφίσω με οδήγηση. Δεν είχα και την κατάλληλη βάση. Για να ακούσω γνώμες (ακόμα καλύτερα να δω και καμιά αστροφωτό)

Εγώ δεν πιστεύω πως μπορείς να το φτιάξεις και να έχει την απαιτούμενη ακρίβεια. Μπορεί και η εστιακή απόσταση του προσοφθάλμιου να μην είναι ακριβώς ότι γράφει επάνω του. Για να μην τραβιέσαι τζάμπα πάρε αυτό της Baader. Αλλιώς μετρήσεις που θα έχουν συνέχεια συστηματικό σφάλμα που δεν υπολογίζεται δεν έχουν και ιδιαίτερη αξία.

Καλώς όρισες φίλε Vegas. Πάρε ένα νευτώνιο 8" σε ισημερινή στήριξη EQ5 και θα είσαι κομπλέ! Καλή λύση για να πάρεις κάτι στον προϋπολογισμό σου είναι και μια ματιά στις μικρές αγγελίες του astrovox Κατά καιρούς βρίσκεις καλές ευκαιρίες!

Φίλε Μανούσο είναι πολύ δύσκολο. Στιγμές στιγμές φαινόταν η αμυδρή λάμψη στο συγκεκριμένο σημείο. Έψαξα και το IC1613 στο Κήτος. Ίσως να υπήρχε "κάτι" στο συγκεκριμένο σημείο αλλά ήταν σχετικά χαμηλά και όχι τόσο καλός ο ουρανός στο συγκεκριμένο σημείο. Δεν μπορώ να επιβεβαιώσω ότι το είδα. Θα το δοκιμάσω τον άλλο μήνα να είναι ψηλότερα.

Γιατί όχι λαϊκά στο βουνό; Αυτά είχε το ράδιο και μια χαρά ήταν!

Η EQ3 δεν σηκώνει τον εν λόγω σωλήνα με τίποτα! Μέχρι 6" f/8 σηκώνει.

Ότι βάζεις πολύ μεγάλη μεγέθυνση φταίει. Ειδικά στην Αφροδίτη που είναι χαμηλά και "βράζει" η ατμόσφαιρα εκεί.

Άλλο ένα σαββατοκύριακο στην Εύβοια κι ο καιρός καλός! Δεν το σκέφτομαι δεύτερη φορά παρά την κούραση με το που φτάνω φορτώνω το 12ιντσο τηλεσκόπιο στο αυτοκίνητο και βουρ για το γήπεδο του χωριού κανένα χιλιόμετρο πιο βόρεια. Στήνω το τηλεσκόπιο λίγο μετά τη δύση... Το μεγάλο γυάλιμο μάτι του σιγά σιγά ψύχεται στη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Φαίνονται σιγά σιγά τα άστρα... Το θερινό τρίγωνο Βέγας, Ντενέμπ, Αλτάιρ κι ύστερα από λίγο ο Πολικός. Στοχεύω το βορά και οριζοντιώνω το τηλεσκόπιο. Στο χειριστήριο-υπολογιστή βάζω ημερομηνία, ώρα και συντεταγμένες 23 μοίρες και 48 πρώτα ανατολικά, 38 μοίρες και 35 πρώτα βόρεια διαλέγω άστρα ευθυγράμμισης Altair μετακινώ το τηλεσκόπιο και τον στοχεύω... Ο μικροεπεξεργαστής στο χειριστήριο μου ζητάει δεύτερο διαλέγω Alderamin πατάω enter τα μοτέρ μουγκρίζουν το τηλεσκόπιο κινείται στο σκοτάδι προς τον Alderamin (α του Κηφέα) τον κεντράρω και πατάω enter "Aligment succesful" είμαι έτοιμος! Το χειριστήριο πλέον δέχεται εντολές και μετακινεί το τηλεσκόπιο προς τα ουράνια σώματα που επιλέγω. Πρώτος στόχος το απομακρυσμένο σφαιρωτό σμήνος NGC7006 στο Δελφίνι γκρρρρ τα μοτέρ γρυλίζουν κι ένα μπιπ κοιτάζω στον προσοφθάλμιο το σμήνος είναι στο πεδίο. Μικρό μπαλάκι από άστρα αδιάλυτο και πολύ μακρινό (απόσταση 100.000 έτη φωτός αν θυμάμαι καλά). Πλήκτρα στο χειριστήριο και τσουπ το σφαιρωτό NGC6760 στον Αετό κι από κει στο αμυδρό πλανητικό NGC6772 που φαίνεται εύκολα με 12 ίντσες. Η προθέρμανση έχει αρχίσει. Πάω προς τα βόρεια και σαρώνω καθώς περνάει η ώρα γαλαξίες στον αστερισμό των Ιχθύων... τον ένα μετά τον άλλο. Η ώρα περνάει χωρίς να το καταλαβαίνω. Εντολή στο τηλεσκόπιο να στοχεύσει στον μεγάλο και αμυδρό σπειροειδή γαλαξία IC342 στον τεράστιο ασαφή και αμυδρό αστερισμό της Καμηλοπάρδαλης. Κάποιος χαριτολογώντας είχε πει πως η Καμηλοπάρδαλη είναι το μέρος του ουρανού που δεν υπάρχει αστερισμός. Ο γαλαξίας είναι ορατός στον προσοφθάλμιο Koenig 24 mm σαν μια θαμπάδα στο πεδίο. Ο πυρήνας του διακρίνεται σαν νεφελώδες άστρο. Εντολή στο τηλεσκόπιο να στοχεύσει στο ανοικτό σμήνος NGC1502 στην Καμηλοπάρδαλη και ξαφνικά απανωτά μπιπ μπιπ μπιπππ τα 7 αμπερώρια του power pack τα ήπιαν τα αδηφάγα μοτέρ κάνοντας το τηλεσκόπιο βόλτες στον ουρανό. Δεν πειράζει σταματώ το αστροζάπινγκ και γίνομαι αστροάλτης. Ξεσκονίζω τον χάρτη και ανάβω τον κόκκινο φακό... Μετακινώ το τηλεσκόπιο χειροκίνητα και από τον ερευνητή διακρίνω τη γραμμή από άστρα γνωστή σαν Kemble's cascade που σαν ποτάμι καταλήγει σε μια "λιμνούλα" από άστρα που είναι το NGC1502. Όμορφο με ένα διπλό αστέρα στο κέντρο του. Ένα άλμα παραδίπλα και νατο το πλανητικό νεφέλωμα NGC1501. Συνεχίζω σε κάτι εύκολο τον γαλαξία της Ανδρομέδας... Τεράστιος δεν χωράει στο προσοφθάλμιο σαρώνω αργά και τον απολαμβάνω μαζί με τους συνοδούς του γαλαξίες M32 και M110. Η νύχτα είναι γλυκιά και όμορφη. Ο γαλαξίας Μ33 διακρίνεται αμυδρά με περιφερειακή όραση... Καιρός για πιο δύσκολα. Κοιτάζω το χάρτη και πηγαίνω για κάτι πραγματικά δύσκολο το σφαιρωτό σμήνος Palomar 1 στον Κηφέα. Ένα από τα 15 σφαιρωτά σμήνη όλα πολύ αμυδρά που ανακαλύφτηκαν τη δεκαετία του 50 σε φωτογραφικές πλάκες του γνωστού Palomar Sky Survey. Ξεκινώ από ένα εύκολα ορατό άστρο και με το χάρτη εντοπίζω σχήματα, τριγωνάκια, τετράπλευρα, τραπέζια, πηδώντας από πεδίο σε πεδίο σαν παλαίμαχος αστροάλτης. Να ένα τριγωνάκι από άστρα δίπλα του είναι το Palomar 1. Τίποτα στο σημείο που πρέπει να είναι το αντικείμενο. Αλλάζω προσοφθάλμιο, ένας Eudiascopic 7.5 mm ανεβάζει τη μεγέθυνση στις 200 φορές κοιτάζω προσεχτικά με πλάγια όραση και τελείως οριακά πιάνω μια αδιόρατη λάμψη στο σημείο του Palomar 1! Ναι το κατέκτησα! Από τα πιο δύσκολα αντικείμενα που έχω παρατηρήσει! Ανάβω ένα τσιγάρο και κοιτάζω τον ουρανό με γυμνό μάτι ο Γαλαξίας ψηλά τον διασχίζει και ακούω στη σιγαλιά της νύχτας μια κουκουβάγια από μακριά... Το ραδιόφωνο παίζει λαϊκά. Βγάζω πάλι τους χάρτες και ξεκινώ για νέους στόχους. Πλανητικό νεφέλωμα IC3568 με απόκλιση 82 μοίρες κοντά στον πολικό αστέρα και φαίνεται όλο το χρόνο. Να το στο πεδίο ένα αστεράκι με νεφελώδη "ατμόσφαιρα". Ανεβάζοντας μεγέθυνση βλέπω και ένα αμυδρό άστρο δίπλα του. Καταγράφεται κι αυτό και ώρα για δύσκολους στόχους πάλι από τη δεκαετία του 50 όταν ο Minkowski χρησιμοποιώντας ένα αντικειμενικό πρίσμα ανακάλυψε φωτογραφικά δεκάδες πλανητικά νεφελώματα που αντί για φασματάκια έδιναν σημεία στη φωτογαφική πλάκα λόγω του μονοχρωματικού τους σχεδόν φωτός. Με τους κόκκινους κύκλους στοχεύω το σημείο στον Κηφέα πάλι άλματα από σχήμα σε σχήμα τρίγωνα, τετράγωνα τραπέζια και το Minkowski 2-55 είναι στο πεδίο. Με ένα φίλτρο νεφελωμάτων είναι εύκολα ορατό παρά το 14.3 μέγεθός του. Μετά σειρά για εντοπισμό έχει άλλο ένα Minkowski 2-51. Κοντά στον δ Κηφέα. Σαν έμπειρος αστροάλτης δεν έχω πρόβλημα το εντοπίζω εύκολα και χωρίς φίλτρο νεφελωμάτων. Η ώρα κοντεύει πια 4 ρίχνω μια ματιά στο πάντα όμορφο διπλό σμήνος στον Περσέα που είναι ορατό σαν μια θαμπάδα με δυο πυρήνες στο γυμνό μάτι και μια ματιά με το τηλεσκόπιο στο γνωστό πλανητικό νεφέλωμα Μ76 στον Περσέα επίσης που λόγω σχήματος το λένε και νεφέλωμα φελλός (cork nebula). Όντως σκέφτομαι πως είναι ένας τεράστιος φελλός σαμπάνιας που ανοίγω για να γιορτάσω μόνος την όμορφη αστροβραδιά (πόσο μάλιστα που ακούω και λαϊκά στο ραδιόφωνο!) Ανάβω λευκό φως και μαζεύω το τηλεσκόπιο και τους προσοφθάλμιους. Έχει κι άλλα Palomars και Minkowskies από τη δεκαετία του 50 που είναι εκεί και με περιμένουν να τα ανακαλύψω κι εγώ!

Οι φακοί των ψηφιακών φωτίζουν πλήρως μικρότερο κάδρο. Αν τους βάλεις σε φιλμάτη μηχανή τα άκρα θα είναι μαύρα ακόμα και σε ημερήσια φωτό.

Άρα την βάζεις με προσοφθάλμιο. Όχι ένα απλό T-adapter και T-ring 4/3 θέλεις. Η μηχανή συνδέεται χωρίς το φακό της. Στη θέση του φακού είναι το τηλεσκόπιο. Ουσιαστικά είναι σαν να έχεις έναν μεγάλο τηλεφακό.

Να και ένα δείγμα τι μπορεί να κάνει η E-410 με ένα φακό 200mm f/3.3 που αγόρασα από το Μοναστηράκι με 10 ευρώ!!! 4 εκθέσεις του ενός λεπτού, ISO 1600, photoshop, Irfan view, Neat Image. Τη ανέβασα κι εδώ μιας και είναι σχετική με το θέμα.

Κάτω από 24mm το ίδιο πεδίο έχουν δεν χάνεις τίποτα.

Όχι δεν πουλιέται χωριστά.

1) Αλλαγή εστιαστή 2) Κατάλληλο αντάπτερ (αλλά με κάποιους μεγάλων εστιακών αποστάσεων μπορεί να έχεις βινιετάρισμα ή ακόμα και να μην εστιάζει). Το δευτερεύων κάτοπτρο γιατί να το αλλάξεις; Και τι κακό έχουν οι 0.96" αν είναι καλής ποιότητας; οπότε 3) πάρε προσοφθάλμιους καλής ποιότητας και φτηνούς 0.96" και βάζε τους στα άλλα τηλεσκόπια με αντάπτερ από 0.96" σε 1.25"

Πάνω από ένα λεπτό συνολικό χρόνο έκθεσης αρχίζεις να έχεις πρόβλημα λόγω της περιστροφής του Δία που είναι ταχύτατη.

Εμείς περιμένουμε τα αποτελέσματα των πειραματισμών σου τι γνώμες να δώσουμε; Εγώ πάντως δεν το θεωρώ και καλή ιδεα γιατι το δυοφθάλμιο (ας λέμε και κανέναν ελληνικό όρο ) έχει πολλές οπτικές επιφάνειες που παρεμβάλλονται. Μπορεί να χάνεις από εκεί αλλά η πρακτική σου δοκιμή θα δείξει αν είναι καλή ιδέα. Δοκίμασέ το και πες μας!

Η Zenit δεν έχει καλό φακό δυστυχώς Ωστόσο αν βρεις κάποιo φακό βιδωτό Pentax ή ανατολικογερμανικό Zeiss είναι άριστοι! Το σφάλμα αμοιβαιότητας του φίλμ μπορεί να είναι και θετικό στην φωτογράφιση αστροιχνών-διαττόντων γιατί ομιχλιάζει λιγότερο το φόντο σε μακρόχρονες εκθέσεις. Οι βιδωτοί φακοί είναι καλή επένδυση και για ψηφιακές γιατί πάντα βρίσκεις αντάπτερ από βιδωτό Μ42 σε ο,τιδήποτε! Επίσης οι φακοί των αναλογικών έχουν άλλο ένα πλεονέκτημα στη χρήση τους με ψηφιακές. Καθώς είναι φτιαγμένοι να φωτίζουν το μεγαλύτερο καρέ του φιλμ (24x36mm) δεν χρειάζεται να τους κλείσουμε όταν φωτογραφίζουμε με ψηφιακή που ο αισθητήρας είναι μικρότερος. Τα άκρα κροπάρονται μόνα τους ούτε βινιετάρισμα ούτε κόμη ούτε τίποτα! Εγώ με τον 200mm Kiron που πήρα 10 ευρώ (!!!) από το Μοναστηράκι φωτογραφίζω πάντα με το φακό τελείως ανοιχτό στο f/3.3! Οι φακοί "for digital" δεν έχουν κανένα πλεονέκτημα αντιθέτως φωτίζουν μικρότερο καρέ. Χρήσιμοι είναι μόνοι οι ευρυγώνιοι "for digital" που πρέπει να είναι τηλεκεντρικοί, δηλ να ρίχνουν το φως κάθετα στον αισθητήρα αλλιώς στα άκρα του καρέ τα άστρα θα παρουσιάζουν χρωματισά κρόσια από το bayer matrix. Στις μεγαλες εστιακές αποστάσεις το φως λίγο πολύ πέφτει κάθετα. Στο φιλμ δεν έχει σημασία υπο τι γωνία χτυπάει το φως τους κόκκους των αλογονιδίων του αργύρου.

Κυριακή εγώ θα έχω επιστρέψει στην Αθήνα. Τη Δευτέρα εργάζομαι.

Βγάλτε την παλιά μηχανή απο την ντουλάπα (Zenit ή όποια άλλη απλή μηχανική μηχανή έχετε) φορτώστε τη με φιλμ ISO 400 (και 200 ή και 100 αν δεν βρείτε 400) φακό 50mm και στήστε την σε σκοτεινό μέρος να κοιτάζει 45 μοίρες από το ακτινοβόλο σημείο των περσειδών. Με ντεκλασέρ πάρτε λήψεις στο Β με διάρκεια 5-10 λεπτά. Εμφανίστε το φίλμ και δείτε αν καταγράψατε περσείδες αν όχι ας έχει και κάτι από τη γη το καρέ να είναι όμορφα τα αστροίχνη. Εγώ δεν θα το κάνω αύριο εργάζομαι δυστυχώς

Γεια σε όλους! Και αυτό το σκ θα είμαι στην κεντρική Εύβοια. Αν θέλει κανείς φίλος να παρατηρήσουμε μαζί πολύ ευχαρίστως!

Τίποτα δεν μπορεί να τραβήξει τελείως για τα μπάζα είναι! Είναι ο ίδιος που έδιναν με τα μικροσκόπια στο Lidl κάποτε. Μην πετάξεις λεφτά! Τον δοκίμασα στο τηλεσκόπιο και μιλάμε ούτε το φεγγάρι δεν βγάζει καθαρά. Πάρε μια webcam καλύτερα.

Γιατί αν είναι λεία η "κάνη" του προσοφθάλμιου τι εμποδίζει το να κάτσει κάθετα; Εξάλλου στις αυλακώσεις δεν υπάρχει κάποιο στάνταρ ούτε στα δαχτυλίδια σύσφιξης των εστιαστών. Μάλιστα με το δαχτυλίδι μπορεί είτε να κολλάει αν πας να τον βγάλεις είτε αντιθέτως αν δεν πιάνει ακριβώς στην αυλάκωση να έχεις και αντίθετο αποτέλεσμα δηλ. να μην κάθεται κάθετα.