Αν ο 14mm είναι σχεδιασμένος για μηχανές με φιλμ θα έχει πρόβλημα στα άκρα με την ψηφιακή. Οι φακοί των ψηφιακών πρέπει να είναι "telecentrric" δηλαδή το φως να πέφτει κάθετα στον αισθητήρα αλλιώς στα άκρα τα άστρα θα είναι σαν χρωματιστά κομητάκια. Αυτό συμβαίνει με τους ευρυγώνιους φακούς. Οι τηλεφακοί και τα τηλεσκόπια δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα το φως πέφτει λίγο πολύ κάθετα στον αισθητήρα. Με φιλμ δεν έχει πρόβλημα διότι δεν έχει σημασία υπο τι γωνία πέφτει το φως στους κόκκους του αλογονιδίου του αργύρου. Επίσης ο 14mm αν τον κλείσεις στο f/4 για να έχεις καλύτερη απόδοση, θα έχει άνοιγμα 3.5mm που είναι πολύ μικρό. Δεν θα γράφει πολλά άστρα τα οποία σαν σημειακές φωτεινές πηγές καταγράφονται ανάλογα με τη διάμετρο του φακού και όχι τον εστιακό του λόγο. Ο 50mm f/4 για παράδειγμα σημαίνει άνοιγμα 12.5mm σχεδόν 3.5 φορές παραπάνω. Οι πολύ ευρυγώνιοι δεν είναι και ό,τι καλύτερο για αστροφωτογραφία. Κάτω από 35mm εγώ δεν θα κατέβαινα σε φιλμ. Για ψηφιακή το αντίστοιχό του ανάλογα με το crop factor που έχεις. Καλό είναι να αποφύγεις τους ζουμ. Πάρε ένα αντάπτερ από βιδωτό Μ42 σε Canon και προσάρμοσε βιδωτούς φακούς που βρίσκεις στην αγορά για ένα κομάτι ψωμί. Παλιούς Pentax Takumar, Zeiss Jena Ανατολικής Γερμανίας, παλιούς σοβιετικής κατασκευής κατοπτρικούς κλπ. Εγώ αυτό κάνω στην Olympus E-410 και χρησιμοποιώ τους φακούς της αναλογικής μου. Οι πλαστικοί φτηνοί autofocus δεν είναι και ό,τι καλύτερο για αστροφωτό και ειδικά οι φακοί που δίνονται με τη μηχανή σαν κιτ.