Δεν ξέρω αν θα βοηθήσει αλλά θα το αναφέρω ως πηγή. Αντιγράφω/μεταφράζω από το τεύχος Ιανουαρίου 2009 του Astronomy, σελ 12: "Κανένα σωματίδιο με μάζα δεν μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός σε σχέση με το άμεσο περιβάλλον του, αποτέλεσμα της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Αλλά από την στιγμή που ο Αϊνστάιν εισήγαγε την βαρύτητα (στην Γενική Θεωρία της Σχετικότητας), κατάλαβε ότι ο χώρος ο ίδιος είναι μία δυναμική οντότητα. Με άλλα λόγια, ο χώρος μπορεί να διασταλεί περίπου όπως η επιφάνεια ενός μπαλονιού (με την διαφορά ότι ο χώρος είναι τρισδιάστατος ενώ η επιφάνεια του μπαλονιού δύο διαστάσεων). Ας φανταστούμε τώρα κάποια μυρμήγκια να περπατούν στην επιφάνεια του μπαλονιού. Αν το μπαλόνι αρχίζει να φουσκώνει αρκετά γρήγορα, τότε τα μυρμήγκια θα αρχίσουν να απομακρύνονται μεταξύ τους με ταχύτητα μεγαλύτερη από την ταχύτητα βηματισμού τους. Αντίστοιχα, ο χώρος μπορεί να διαστέλεται με ταχύτητα που ξεπερνά αυτήν του φωτός. Στο παράδειγμά μας, τα σωματίδια φωτός είναι τα μυρμήγκια και ο διαστελώμενος χώρος είναι η επιφάνεια του μπαλονιού. Αν η διαστολή του χώρου γίνεται με μεγάλη ταχύτητα (όπως στην περίπτωση του επιταγχυνόμενου διαστελόμενου σύμπαντος), τότε ο γαλαξίας μας θα μπορούσε να απομακρύνεται από έναν μακρινό γαλαξία με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός. Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας διότι οι δύο γαλαξίες βρίσκονται πολύ μακρυά ο ένας από τον άλλο και δεν υπάρχει θεμελιώδεις περιορισμός στο πόσο γρήγορα (με τι ταχύτητα) μπορεί να διασταλεί ο χώρος ανάμεσα σε μεγάλες δομές και κλίμακες. Σε σχέση μάλιστα με το άμεσό τους περιβάλλον οι δύο γαλαξίες μπορεί να μην κινούνται καθόλου! Ακόμα και αν τα μυρμήγκια ήταν σταθερά και δεν περπατούσαν, θα απομακρύνονταν μεταξύ τους με σχετική ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός, λόγω της διαστολής της επιφάνειας του μπαλονιού." Abraham Loeb, Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, Cambridge, Massachusetts