Δροσος Γεωργιος

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος "Ενέργεια" Ένας διαστημικός σταθμός όπου ο ήλιος δεν δύει ποτέ. Ενώ οι διακοπές του Μαΐου, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστες από άποψη καιρού, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) πέρασε αρκετές ημέρες κάτω από τις ακτίνες του καυτού Ήλιου - από τις 8 έως τις 11 Μαΐου, σχεδόν χωρίς διάλειμμα. Πώς συνέβη αυτό; Η τροχιακή μετάπτωση είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ήλιος δεν δύει για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η μετάπτωση είναι η σταθερή μετατόπιση του τροχιακού επιπέδου του σταθμού. Αυτό συμβαίνει επειδή ο πλανήτης μας είναι... Χμμ... «όχι στρογγυλός». Ζητάμε από τους υποστηρικτές της επίπεδης Γης να ηρεμήσουν τώρα. Απλώς μιλάμε για το σχήμα ενός γεωειδούς, όχι μιας σφαίρας - πεπλατυσμένης στους πόλους και ελαφρώς διογκωμένης στις ισημερινές περιοχές. Λόγω του σχήματος του γεωειδούς, τα αντικείμενα στην τροχιά του πλανήτη δεν έλκονται αυστηρά από το κέντρο του, αλλά σαν να βρίσκονται ελαφρώς στο πλάι του. Επομένως, αν και η κλίση της τροχιάς του ΔΔΣ προς τον ισημερινό παραμένει αμετάβλητη (51,6°), το επίπεδό της μετατοπίζεται σταδιακά. Περίπου 5° την ημέρα στα δυτικά. Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν ότι κατά τη διάρκεια μιας ημέρας πτήσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού γύρω από τη Γη, το φως και η σκιά εναλλάσσονται περίπου 16 φορές. Αλλά λόγω της μετάπτωσης, η τροχιά του ISS περιστρέφεται επίσης σε σχέση με τον Ήλιο. Η τροχιά του ISS κάνει μια πλήρη περιστροφή σε σχέση με τον Ήλιο σε 60 ημέρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η τροχιά φωτίζεται από όλες τις πλευρές και στο τέλος της περιόδου, ο σταθμός μπορεί να παραμείνει "στο φως" για αρκετές ημέρες στη σειρά. Σε τέτοιες μέρες, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός πετάει σαν να βρίσκεται στην άκρη του φωτός και της σκιάς και βρίσκεται σχεδόν όλη την ώρα κάτω από τις καυτές ακτίνες του Ήλιου, χωρίς να μπαίνει στη σκιά της Γης για σχεδόν μια εβδομάδα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ορισμένες μονάδες του ISS μπορούν να σκιαστούν από άλλα στοιχεία του σταθμού (για παράδειγμα, ηλιακούς συλλέκτες) για να εξασφαλιστεί η βέλτιστη μεταφορά θερμότητας. Ενδιαφέρον γεγονός. Η τροχιά του μελλοντικού ρωσικού τροχιακού σταθμού θα λύσει το πρόβλημα του ασταθούς φωτισμού. Οι συνθήκες φωτός και σκιάς θα παραμείνουν αμετάβλητες. Αυτό θα κάνει την εργασία με τους στόχους πιο ακριβή και αποτελεσματική. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_22922

Ιδού το πρώτο μηχάνημα εξόρυξης της Σελήνης (βίντεο) Είναι σχεδιασμένο για να συλλέγει το πολύτιμο ήλιο-3. Η επιστροφή του ανθρώπου στη Σελήνη και τα σχέδια μόνιμης παρουσίας του εκεί έχουν πολυεπίπεδες προεκτάσεις που ξεκινούν από τον στρατηγικό σχεδιασμό των υπερδυνάμεων σε γεωπολιτικό επίπεδο συνεχίζονται στον επιστημονικό/ερευνητικό τομέα και καταλήγουν στην εμπορική εκμετάλλευση του φυσικού μας δορυφόρου η οποία περνά από τον (διαστημικό) τουρισμό και καταλήγει στον ορυκτό πλούτο του φεγγαριού.Οι μελέτες που έχουν γίνει στο σεληνιακό περιβάλλον δείχνουν ότι ένα σπάνιο ισότοπο στη Γη, το ήλιο-3, βρίσκεται σε σχετική αφθονία στο φεγγάρι. Η αμερικανική νεοφυής εταιρεία Interlune παρουσίασε ένα μηχάνημα συλλογής του ηλίου-3 από το σεληνιακό έδαφος.Η NASA εκτιμά ότι υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο τόνοι ηλίου-3 στο φεγγάρι. Αυτό το ισότοπο θα μπορούσε να παρέχει πυρηνική ενέργεια σε έναν αντιδραστήρα σύντηξης, αλλά επειδή δεν είναι ραδιενεργό, δεν θα παράγει επικίνδυνα απόβλητα σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος.Το μηχάνημα έχει σχεδιαστεί για να επεξεργάζεται 110 τόνους σεληνιακού ρεγόλιθου ανά ώρα για τη συλλογή ηλίου-3. Ο ρεγόλιθος είναι ένα στρώμα χαλαρού, κατακερματισμένου υλικού που καλύπτει την επιφάνεια της Σελήνης ενώ έχει παρουσία και στη Γη. Η αφθονία του ρεγόλιθου στη Σελήνη έχει οδηγήσει όλους τους εμπλεκόμενους στην κατάκτηση της Σελήνη είτε είναι κρατικές ή ιδιωτικές διαστημικές υπηρεσίες είτε εταιρείες να προσπαθούν να βρουν τρόπους αξιοποίησης του ρεγόλιθου με διαφόρους τρόπους είτε ως δομικό ή άλλων χρήσιμων υλικών.«Όταν χειρίζεσαι εξοπλισμό στη Σελήνη, τα πρότυπα αξιοπιστίας και απόδοσης βρίσκονται σε νέο επίπεδο. Η υψηλού ρυθμού ανασκαφή που απαιτείται για τη συλλογή ηλίου-3 από το φεγγάρι σε μεγάλες ποσότητες δεν έχει επιχειρηθεί ποτέ πριν, πόσο μάλλον με υψηλή απόδοση» αναφέρουν σε ανακοίνωση τους τα στελέχη της Interlune.Η κατασκευή του πρωτοτύπου αποτελεί συνεργασία μεταξύ της Interlune και της Vermeer, ενός 70χρονου κατασκευαστή γεωργίας και βιομηχανικού εξοπλισμού. «Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με τα αποτελέσματα του προγράμματος δοκιμών μέχρι σήμερα και ανυπομονούμε για την επόμενη φάση ανάπτυξης», πρόσθεσε ο Γκάρι Λάι, συνιδρυτής και επικεφαλής τεχνολογίας της Interlune. Η Interlune αναφέρει ότι η ανασκαφή είναι το πρώτο βήμα σε ένα προγραμματισμένο σύστημα τεσσάρων βημάτων για τη συλλογή φυσικών πόρων από το Διάστημα: ανασκαφή, ταξινόμηση, εξαγωγή και διαχωρισμός. Η εκκίνηση προχώρησε στην κατασκευή του πρωτοτύπου πλήρους κλίμακας αφού δοκίμασε με επιτυχία μια μικρότερη έκδοση του μηχανήματος πέρυσι. Στη φωτογραφία το μηχάνημα εξόρυξης του ηλίου-3 από τη Σελήνη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1958374/idoy-to-proto-michanima-exoryxis-tis-selinis-vinteo/

Η πρώτη μπαταρία που… μεταμορφώνεται για να έχει πολλές εφαρμογές. Επαναστατική τεχνολογία για χρήση από ηλεκτρονικές συσκευές μέχρι ανδροειδή. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science Advances» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι δημιούργησε μια μπαταρία που μπορεί να τεντωθεί και να λυγίσει χωρίς να χάσει την ισχύ της. Η ανακάλυψη ανοίγει το δρόμο για μια νέα γενιά φορητών ηλεκτρονικών συσκευών, έξυπνων ιατρικών μηχανημάτων ακόμη και ρομπότ με ανθρώπινες κινήσεις.«Η υφή μοιάζει λίγο με οδοντόκρεμα. Το υλικό μπορεί, για παράδειγμα, να χρησιμοποιηθεί σε έναν 3D εκτυπωτή για να διαμορφώσει την μπαταρία όπως θέλετε. Αυτό ανοίγει για έναν νέο τύπο τεχνολογίας» αναφέρει ο Άιμαν Ραχμανουντίν επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Linköping στη Σουηδία, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Οι παραδοσιακές μπαταρίες αντιμετωπίζουν μια αντιστάθμιση μεταξύ μεγέθους/ευελιξίας και ισχύος. Οι επιστήμονες στο Εργαστήριο Οργανικής Ηλεκτρονικής του Πανεπιστημίου Linköping έλυσαν αυτό το πρόβλημα χρησιμοποιώντας υλικά που μπορούν να συγκρατήσουν και να μεταφέρουν αρνητικά και θετικά φορτία σε συσκευές τροφοδοσίας ανεξάρτητα από τις ενεργειακές τους απαιτήσεις.«Οι μπαταρίες είναι το μεγαλύτερο εξάρτημα όλων των ηλεκτρονικών. Σήμερα είναι συμπαγείς και αρκετά ογκώδεις. Αλλά με μια μαλακή και συμβατή μπαταρία, δεν υπάρχουν περιορισμοί σχεδιασμού. Μπορεί να ενσωματωθεί στα ηλεκτρονικά με εντελώς διαφορετικό τρόπο και να προσαρμοστεί στον χρήστη» λέει ο Ραχμανουντίν.Για να δημιουργήσουν την μπαταρία οι ερευνητές μετέβαλαν τα ενεργά συστατικά, τα συνδετικά τμήματα και τους ακροδέκτες που συνθέτουν μια μπαταρία. Τα ενεργά συστατικά των καθόδων (θετικά φορτία) και των ανοδίων (αρνητικά φορτία) αποτελούνται από τροποποιημένη λιγνίνη, ένα οργανικό υλικό. Οι συνδέσεις ή οι θετικοί και αρνητικοί ακροδέκτες της μπαταρίας εξακολουθούν να είναι μεταλλικοί, αλλά είναι κατασκευασμένοι από νανογραφίτη και νανοσύρματα αργύρου που είναι αρκετά μικρά ώστε να παραμένουν εύκαμπτα με την υπόλοιπη μπαταρία.«Το αποτέλεσμα είναι μια μπαταρία που συμπεριφέρεται κάπως σαν ένα μπαλόνι νερού – διατηρώντας το συνολικό της σχήμα και συγκρατεί μεγάλη ποσότητα υλικού ενώ παραμένει εύκαμπτη» υποστηρίζουν οι ερευνητές.Οι πιθανές εφαρμογές αυτής της ανακάλυψης περιλαμβάνουν αντλίες ινσουλίνης, βηματοδότες και ακουστικά βαρηκοΐας, μαζί με ηλεκτρονικά υφάσματα που περιέχουν ηλεκτρονικά είδη σε ρούχα που προσαρμόζονται στο σώμα του χρήστη καθώς και ανάπτυξη του κλάδου «μαλακής ρομποτικής» η οποία δημιουργεί ρομπότ που θα διαθέτουν μια πλαστικότητα στις κινήσεις παρόμοια με αυτή των ανθρώπων γεγονός που θα τους επιτρέπει να αυξήσουν τόσο τον αριθμό όσο και την ποιότητα των δυνατοτήτων και υπηρεσιών που θα μπορούν να παρέχουν. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1958394/i-proti-mpataria-poy-metamorfonetai-gia-na-echei-polles-efarmoges/

Γιατί υπάρχουμε; Μέσα σε ένα εργαστήριο που βρίσκεται στα δάση της Νότιας Ντακότα, οι φυσικοί προετοιμάζουν ένα πείραμα που ίσως δώσει απάντηση σε ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα της επιστήμης: γιατί υπάρχει το σύμπαν μας; Βρίσκονται σε έναν αγώνα δρόμου για την απάντηση με μια δεύτερη ομάδα Ιαπώνων φυσικών που θα πραγματοποιήσουν παρόμοιο πείραμα – οι οποίοι προς το παρόν προηγούνται. Πως θα λειτουργεί ο ανιχνευτής σωματιδίων Dune Το γεγονός ότι στο σύμπαν υπάρχουν γαλαξίες, άστρα, πλανήτες, άνθρωποι και γενικότερα ότι βλέπουμε γύρω μας, μπορεί να το χρωστάμε στα νετρίνα. Αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη υπήρχε άφθονη ενέργεια, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν ζεύγη σωματιδίων (ύλη) και αντισωματιδίων (αντιύλη). Η κοσμική πυκνότητα τότε ήταν τόσο μεγάλη, ώστε τα σωματίδια κάθε ζεύγους θα έπρεπε πολύ σύντομα να συγκρουστούν αφανίζοντας το ένα το άλλο και αφήνοντας πίσω τους μόνο έναν ωκεανό ραδιενέργειας. Για να αποφευχθεί η ολική καταστροφή, πρέπει να υπήρξε μια ελάχιστη υπεροχή στην πυκνότητα της ύλης προς την αντιύλη. Οι φυσικοί επιστήμονες πασχίζουν να καταλάβουν πώς είναι δυνατόν να προέκυψε μια τέτοια ασυμμετρία. Σύμφωνα με μια δημοφιλή ερμηνεία, στο πρώιμο σύμπαν τα υπερβαρέα ξαδελφάκια των νετρίνων διασπάστηκαν με τέτοιον τρόπο ώστε να δημιουργείται ένα επιπλέον σωματίδιο ύλης για κάθε δισεκατομύριο ζεύγη ύλης-αντιύλης. Η μέτρηση των ιδιαίτερων ιδιοτήτων των σημερινών ελαφρών νετρίνων θα μπορούσε να μας αποκαλύψει πόσο εύλογο είναι ένα τέτοιο σενάριο για την ανατροπή της ισορροπίας, έστω κατ’ ελάχιστο ποσοστό, υπέρ της ύλης. Αλλά και πάλι, αν δεν υπήρχαν τα νετρίνα, εμείς μάλλον δεν θα είμασταν εδώ.Οι φυσικοί κατασκευάζουν ανιχνευτές με σκοπό την μελέτη των νετρίνων με την ελπίδα να καταλάβουν ‘γιατί υπάρχουν’. Η αμερικανική ερευνητική ομάδα ελπίζει να βρεί την απάντηση βαθιά κάτω από το έδαφος με το πείραμα Deep Underground Neutrino Experiment (Dune). Οι επιστήμονες θα φτάσουν 1.500 μέτρα κάτω από την επιφάνεια, σε τρία τεράστια υπόγεια σπήλαια. Η κλίμακα είναι τέτοια που τα συνεργεία κατασκευής και οι μπουλντόζες τους συγκριτικά να μοιάζουν με μικρά παιχνιδάκια. Ο επιστημονικός διευθυντής αυτής της εγκατάστασης, Dr Jaret Heise, περιγράφει τα γιγάντια σπήλαια ως «καθεδρικούς ναούς της επιστήμης».Ο Dr Jaret Heise ασχολείται με την κατασκευή αυτών των σπηλαίων στις Υπόγειες Ερευνητικές Εγκαταστάσεις του Σάνφορντ (Surf) εδώ και δέκα χρόνια περίπου. Απομονώνουν το Dune από τον θόρυβο και την άσχετη ακτινοβολία. Τώρα το πείραμα Dune είναι έτοιμο για το επόμενο στάδιο. Σύφωνα με τον Heise: «Είμαστε έτοιμοι να κατασκευάσουμε τον ανιχνευτή που θα αλλάξει την κατανόησή μας για το σύμπαν με όργανα που θα αναπτυχθούν από τη συνεργασία περισσότερων από 1400 επιστημόνων από 35 χώρες, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί υπάρχουμε».Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η απάντηση στην κατανόηση του γιατί η ύλη κυριάρχησε – και κατ’ επέκταση γιατί υπάρχουμε – βρίσκεται στη μελέτη των νετρίνων και αντινετρίνων. Γι αυτό θα εκτοξεύουν δέσμες και των δύο ειδών σωματιδίων από το υπέδαφος στο Ιλινόις προς τους ανιχνευτές στη Νότια Ντακότα που βρίσκονται σε απόσταση 800 μιλίων. Καθώς ταξιδεύουν, τα νετρίνα και τα αντινετρίνα αλλάζουν ελάχιστα. Οι επιστήμονες θέλουν να μάθουν αν αυτές οι αλλαγές είναι διαφορετικές για τα νετρίνα και τα αντινετρίνα. Αν ναι, αυτό θα μπορούσε να τους οδηγήσει στην απάντηση στο γιατί ύλη και αντιύλη δεν αλληλοεξξαφανίστηκαν.Στην άλλη άκρη του κόσμου, 9.650 χιλιόμετρα από τη Νότια Ντακότα, Ιάπωνες φυσικοί χρησιμοποιούν λαμπερές χρυσές σφαίρες για να απαντήσουν στα ίδια ερωτήματα. Κατασκευάζουν τον ανιχνευτή Hyper-K – ο οποίος θα είναι μια μεγαλύτερη και καλύτερη έκδοση του υπάρχοντος ανιχνευτή νετρίνων Super-K (Super-Kamiokande).Η ερευνητική ομάδα των Ιαπώνων, θα ενεργοποιήσει την δέσμη νετρίνων σε λιγότερο από τρία χρόνια, αρκετά χρόνια νωρίτερα από το αμερικανικό πείραμα. Ο αγώνας δρόμου μπορεί να έχει ξεκινήσει, αλλά τα πρώτα αποτελέσματα αναμένονται στα επόμενα χρόνια. Γι αυτό προς το παρόν, το ερώτημα τι ακριβώς συνέβη στην αρχή του χρόνου ώστε να υπάρχουμε σήμερα, παραμένει αναπάντητο. πηγές: 1. Scientists in a race to discover why our Universe exists– https://www.bbc.com/news/articles/cjwvgevjjl6o – 2. ΡΕΥ ΤΖΑΓΙΑΟΥΟΡΝΤΑΝΑ, ‘ΚΥΝΗΓΟΙ ΝΕΤΡΙΝΩΝ’, ΠΕΚ – https://cup.gr/book/kynigi-netrinon/

Τρεις ανακαλυψεις που θα εκτοξευσουν τον ανθρωπινο πολιτισμο. Αγαπητο Astronio.Φιλε Παυλο. 1.Πυρηνική Συντηξη. «Η παγκόσμια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αυξήθηκε κατά 2,5% το 2023, φτάνοντας στο επίπεδο ρεκόρ των 29.925 TWh (τεραβατωρών) Ολοι γνωριζουμε οτι η ηλεκτρικη ενεργεια αποτελει την βαση του ανθρωπινου πολιτισμου.Απο την στιγμη που η ανθρωποτητα ξεκινησε να χρησιμοποιει την ηλεκτρικη ενεργεια ειχαμε αλμα στον ανθρωπινο πολιτισμο.Ετσι το θεμα της παραγωγης ηλεκτρικης ενεργειας αποτελει το πρωτο προβλημα ολων των κρατων.Ο άνθρακας διατήρησε την θέση του ως το κυρίαρχο καύσιμο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, με τα ορυκτά καύσιμα να αποτελούν συνολικά το 60% της παγκόσμιας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Το μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών στη συνολική παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αυξήθηκε, από 29%, σε 30%».Το προβλημα που δημιουργηθηκε με τον τροπο παραγωγης δεν ειναι αλλο απο το φαινομενο του θερμοκηπιου στον πλανητη μας.Στην εναρξη της βιομηχανικης περιοδου το1760 το CO2 ηταν 280 ppm και τωρα φτασαμε στα 420 ppm.Ετσι ο τροπος παραγωγης ηλεκτρικης ενεργειας ειναι κυριαρχος για το μελλον του πλανητη μας.Εδω ερχεται η πυρηνικη συντηξη να δωσει την απαφασιστικη λυση.Τι εναι πυρηνικη συντηξη το γνωριζουμε απο παλια.Το θεμα ειναι να το πετυχουμε στην πραξη.Εδω ερχεται το ITER .Το έργο του Διεθνούς Θερμοπυρηνικού Πειραματικού Αντιδραστήρα (ITER) που ειναι στην Γαλλια υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Κίνα, την Ιαπωνία, τη Ρωσία και την Ευρωπαϊκή Ένωση.Ηδη η διαδικασια κατασκευης εχει προχωρησει αποφασιστικα και το πανίσχυρο μαγνητικό σύστημα για να δημιουργήσει ένα «αόρατο κλουβί» που θα περιορίζει τα υπέρ-καυτά σωματίδια πλάσματος τα οποία ενώνονται και συντήκονται για να απελευθερώνουν ενέργεια.Οι υπεύθυνοι του προγράμματος ITER ανακοίνωσαν ότι το τελευταίο εξάρτημα του συστήματος, η κεντρική ηλεκτρομαγνητική βαλβίδα, είναι έτοιμο πέρασε τους απαραίτητους ελέγχους και ξεκίνησε η συναρμολόγηση του.Ετσι η διαδικασιες για την προσπαθεια παραγωγης ειναι σε κρισιμο σημειο «Γνωρίζουμε ήδη ότι μπορούμε να έχουμε σύντηξη. Το ερώτημα είναι, θα κάνουμε τη σύντηξη με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι οικονομικά αποδοτικό;» λέει ο επικεφαλής του ITER για το αποκαλούμενο ιερό δισκοπότηρο της ενέργειας που για πολλούς θα αποτελέσει ένα ορόσημο για τον ανθρώπινο πολιτισμό ανοίγοντας νέους μακροπρόθεσμους ορίζοντες για την ανθρωπότητα αν φυσικά αυτό το εργαλείο αυτό χρησιμοποιηθεί με σύνεση και λογική.Η ανεξαντλητη πηγη παραγωγης ηλεκτρικης ενεργειας χωρις αποβλητα θα εκτιναξει τον ανθρωπινο πολιτισμο και θα βοηθησει αποφασιστικα να αντιμετωπισουμε και την κλιματικη αλλαγη με την αποφασιστικη μειωση των ορυκτων καυσιμων και την μειωση εντελει του CO2. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1951069/etoimi-i-kardia-toy-diethnoys-programmatos-pyrinikis-syntixis-iter-vinteo/ Περισσοτερα.www.Astrovox.gr-Αστρο-ειδήσεις-Πυρηνική Συντηξη.

Η κινεζική «SpaceX» εκτόξευσε το νέο της πύραυλο (βίντεο) Μετέφερε στο Διάστημα έξι δορυφόρους ενώ θα εκτοξευθεί σύντομα ένας ακόμη νέος πύραυλος της εταιρείας. Η κινεζική νεοφυής εταιρεία Landspace έστειλε έξι δορυφόρους σε τροχιά με τον πύραυλο Zhuque-2E που έχει κατασκευάσει ο οποίος κινείται με μεθάνιο.Το Zhuque-2E εκτοξεύτηκε από την περιοχή δοκιμών εμπορικής καινοτομίας του διαστήματος Dongfeng στη βορειοδυτική Κίνα. Ο πύραυλος μετέφερε έξι δορυφόρους Tianyi που ανήκουν στην εταιρεία Spacety. Οι δορυφόροι θα χρησιμοποιηθούν για καταγραφή εικόνων ραντάρ, οπτική τηλεπισκόπηση και διάφορες έρευνες των διαστημικών επιστημών.Ο πύραυλος μπορεί να μεταφέρει φορτίο τεσσάρων τόνων σε αποστάσεις 500 χιλιομέτρων τροχιά. Ο Zhuque-2E έχει μήκος 47,3 μέτρα και αποτελεί έναν από τους πυραύλους της οικογένειας Zhuque που έχει δημιουργήσει η Landspace και η πρώτη εκτόξευση πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Νοέμβριο. Στο τελικό στάδιο δοκιμών βρίσκεται ένα ακόμη πιο μεγάλο και προηγμένο μοντέλο ο Zhuque-3 με μήκος 76,6 μέτρα. Οι πύραυλοι θα μεταφέρουν εμπορικά και επιστημονικού ενδιαφέροντος φορτία ενώ φυσικά αναμένεται να χρησιμοποιηθούν και για αποστολές του κινεζικού στρατού. Μένει να δούμε το κόστος των εκτοξεύσεων και αν αυτές θα είναι ανταγωνιστικές στην Space X (που κυριαρχεί στον τομέα των εμπορικών εκτοξεύσεων) και άλλες εταιρείες που εκτοξεύουν φορτία στο Διάστημα. Η στιγμή της απογείωσης του πυραύλου Zhuque-2E. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1957611/i-kineziki-space-x-ektoxeyse-to-neo-tis-pyraylo-vinteo/ Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος "Ενέργεια" Στις 15 Μαΐου, ο Progress MS-31, του οποίου η εκτόξευση είχε προγραμματιστεί για τον Ιούλιο, υποβλήθηκε σε δοκιμές σε ανηχοϊκό θάλαμο. Σχεδόν όλα τα διαστημόπλοια που εκτοξεύονται σε τροχιά περνούν από αυτό το δωμάτιο στο Μπαϊκονούρ. Οι τοίχοι του είναι καλυμμένοι με πλακάκια με επίστρωση φερρίτη. Τα ραδιοκύματα δεν ανακλώνται εδώ, αλλά διασκορπίζονται προσεκτικά. Η RSC Energia εξήγησε γιατί αυτός ο θάλαμος είναι «πιο ήσυχος» από τον χώρο, τι κοινό έχει με ένα στούντιο ηχογράφησης και γιατί ακριβώς είναι απαραίτητος. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-219699195_51060

Το ηλιοτρόπιο του Σύμπαντος αποκαλύπτεται στο φακό ερασιτέχνη αστροφωτογράφου. Εντυπωσιακή λεπτομερής εικόνα ενός σπειροειδούς γαλαξία με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Ο ερασιτέχνης αστροφωτογράφος Ρόναλντ Μπρέτσερ κατάφερε να καταγράψει με το τηλεσκόπιο του από την αυλή του σπιτιού του στον Καναδά ένα εντυπωσιακό πορτρέτο του γαλαξία Messier 63 που είναι πιο γνωστός ως «Γαλαξίας Ηλιοτρόπιο».Η εικόνα αποκαλύπτει λεπτομέρειες στους βραχίονες του σπειροειδούς γαλαξία, το σχέδιο και η δομή του οποίου μοιάζουν εντυπωσιακά με την κεφαλή του ηλίανθου. Ο γαλαξίας φωτοβολεί από την ακτινοβολία που εκπέμπεται από ένα πλήθος γιγάντιων νεογέννητων λευκών-μπλε άστρων το φως από τα οποία ταξίδεψε περίπου 27 εκατομμύρια έτη φωτός για να φτάσει στην… αυλή του Μπρέτσερ.Χρειάστηκαν 13 ώρες παρατηρήσεων και λήψη 158 εικόνων του γαλαξία με διάφορα αστρονομικά φίλτρα (κόκκινο, πράσινο, μπλε και υδρογόνο Α). Τα δεδομένα υποβλήθηκαν σε επεξεργασία χρησιμοποιώντας το λογισμικό επεξεργασίας αστροφωτογραφιών PixInsight. Ο M63 φαίνεται να σχηματίζεται από πολλούς κατακερματισμένους βραχίονες που είναι διατεταγμένοι γύρω από τον φωτεινό πυρήνα του σε αντίθεση με τους καλοσχηματισμένους βραχίονες που χαρακτηρίζουν τους μεγάλους σπειροειδείς γαλαξίες. Ο γαλαξίας M63 που θυμίζει ηλιοτρόπιο. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1957924/to-iliotropio-toy-sympantos-apokalyptetai-sto-fako-erasitechni-astrofotografoy/

To Hubble φωτογραφίζει ένα εντυπωσιακό… ζαχαρωτό του Σύμπαντος. Πρόκειται για ένα νεφέλωμα σε γειτονικό γαλαξία. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε μια εκπληκτική εικόνα από ένα εντυπωσιακό νεφέλωμα στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, το μεγαλύτερο από διάφορους μικρούς γαλαξίες που αποτελούν δορυφόρους του δικού μας γαλαξία.Αυτή η εικόνα συνδυάζει παρατηρήσεις που έγιναν με πέντε διαφορετικά φίλτρα, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που καταγράφουν το υπεριώδες και το υπέρυθρο φως που το ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να δει. Η NASA στην ανακοίνωση της αναφέρει ότι το νεφέλωμα μοιάζει σε αυτή την εικόνα με ένα… ζαχαρωτό και πιο συγκεκριμένα με μαλλί της γριάς σε έντονα χρώματα.Όταν παρακολουθείτε μια τόσο ζωντανά χρωματισμένη κοσμική σκηνή, είναι φυσικό να αναρωτιέστε αν τα χρώματα είναι πραγματικά. Όταν οι ειδικοί στην επεξεργασία εικόνας συνδυάζουν ακατέργαστα φιλτραρισμένα δεδομένα σε μια πολύχρωμη εικόνα όπως αυτή, εκχωρούν ένα χρώμα σε κάθε φίλτρο. Οι παρατηρήσεις ορατού φωτός αντιστοιχούν συνήθως στο χρώμα που επιτρέπει το φίλτρο. Τα μικρότερα μήκη κύματος φωτός όπως το υπεριώδες συνήθως αποδίδονται σε μπλε ή μοβ, ενώ τα μεγαλύτερα μήκη κύματος όπως το υπέρυθρο είναι συνήθως κόκκινο. Το εντυπωσιακό νεφέλωμα που κατέγραψε το Hubble. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1957617/to-hubble-fotografizei-ena-entyposiako-zacharoto-toy-sympantos-vinteo/

Λαμπερή εμφάνιση του Δείμου στον ουρανό του Άρη. Εντυπωσιακή εικόνα του μικρού δορυφόρου του Κόκκινου Πλανήτη. Μετά την ιστορική καταγραφή του σέλαος στον Άρη το ρόβερ της αποστολής Perseverance τράβηξε μια μοναδική φωτογραφία του Δείμου, του μικρού φεγγαριού του Άρη.Μπορεί το πιο προηγμένο ρομπότ εξερεύνησης που έχουμε στείλει στον Άρη να αναζητά ίχνη ζωής στον πλανήτη αλλά ενίοτε καταγράφει εντυπωσιακές εικόνες είτε από το αρειανό τερέν είτε στρέφοντας τα όργανα του στον ουρανό. Αυτή τη φορά το ρόβερ κατέγραψε τον Δείμο στον ουρανό του Άρη λίγο πριν την εμφάνιση της αυγής στον πλανήτη.Ο Δείμος είναι ο μικρότερος από τους δύο δορυφόρους του πλανήτη Άρη (ο άλλος είναι ο Φόβος). Η μεγάλη ομοιότητα του Δείμου και των πολλών πλανητοειδών που είναι παρόντες στην κυρίως ζώνη των αστεροειδών μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Δείμος είναι ένα ουράνιο σώμα τέτοιου τύπου που εγκλωβίστηκε από την βαρύτητα του Άρη εξαιτίας μιας διαταραχής, στην περιοχή, που προκλήθηκε από κάποιο πέρασμα του Δία.Αυτό δεν εξηγεί το γεγονός ότι η τροχιά του δορυφόρου είναι πολύ φυσιολογική και επιπλέον το επίπεδο της σχεδόν συμπίπτει με εκείνο του ισημερινού του πλανήτη. Η διαμάχη στην επιστημονική κοινότητα είναι ανοιχτή και πρόσφατη μελέτη ενισχύει μια εντελώς διαφορετική θεωρία και πιο συγκεκριμένα ότι ο Δείμος γεννήθηκε από τα σπλάχνα του Άρη. Ο βράχος φέρεται να αποτελούσε τμήμα του Κόκκινου Πλανήτη, που αποκολλήθηκε από μια σφοδρή πρόσκρουση, και εν συνεχεία αιχμαλωτίστηκε στην τροχιά του Άρη. Ο Δείμος εμφανίζεται σαν ένα λαμπερό άστρο στον ουρανό του Άρη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1957402/lamperi-emfanisi-toy-deimoy-ston-oyrano-toy-ari/

Κι αν είμαστε μόνοι; Το φιλοσοφικό παράδοξο ενός σύμπαντος χωρίς εξωγήινους. Αν ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι μοναδικός στο απέραντο σύμπαν, τότε πρέπει να υιοθετήσουμε μια φιλοσοφία που θα καλύψει το κενό Οι συνεχείς επιστημονικές ανακαλύψεις από την εξερεύνηση του διαστήματος μας κάνουν να υποψιαζόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν. Όμως, δεν έχουμε βρει ακόμη καμία απόδειξη για εξωγήινη ζωή, κάτι που αυξάνει τις πιθανότητες να είμαστε μια μοναδική εξαίρεση στην απεραντοσύνη του σύμπαντος.Η ιδέα ότι μπορεί να υπάρχουν εξωγήινοι πολιτισμοί έχει κατακυριεύσει την ανθρώπινη φαντασία. Δεν είναι μόνο οι λάτρεις της επιστημονικής φαντασίας που υποθέτουν την ύπαρξη εξωγήινης νοημοσύνης, αλλά και το ευρύ κοινό φαίνεται να κλίνει έντονα προς την πεποίθηση ότι δεν είμαστε μόνοι. Οι άνθρωποι σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, όταν συζητούν για τις δυνατότητες ύπαρξης εξωγήινης ζωής, συνήθως καταλήγουν: «αποκλείται να είμαστε μόνοι στο σύμπαν!». Και ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει; Με δισεκατομμύρια γαλαξίες, ο καθένας από τους οποίους βρίθει από άστρα και εξωπλανήτες, οι πιθανότητες ύπαρξης ζωής μόνο στη Γη, σ’ αυτήν την χλωμή μπλε κουκκίδα, φαίνονται απίστευτα μικρές. Πολλοί επιστήμονες και προσωπικότητες των μέσων ενημέρωσης ενισχύουν αυτή την ιδέα, μετατρέποντας τη συζήτηση από το «αν» υπάρχει ζωή στο «πότε» θα τη βρούμε και με «τι» μπορεί να μοιάζει. Σε αυτή την ατμόσφαιρα ενθουσιασμού και εικασιών, η προσδοκία να συναντήσετε κάποιο άλλο ευφυές είδος είναι σχεδόν αναπόφευκτη – εκτός αν βέβαια, πιστεύετε ότι οι εξωγήινοι είναι ήδη εδώ.Η ιδέα ενός σύμπαντος γεμάτου ζωή έλκεται από την διαίσθησή μας, απηχώντας μερικές από τις πιο απλές αλλά βαθιές φιλοσοφικές ιδέες. Το ξυράφι του Occam μας παρακινεί προς την ιδέα ότι η «ζωή εκεί έξω» είναι η πιο εύκολη εξήγηση – είναι ορθή. Η αρχή της μετριότητας μας υπενθυμίζει ότι η μικρή γωνιά της ύπαρξής μας μάλλον δεν είναι και τόσο μοναδική. Και η Κοπερνίκεια αρχή σαρώνει την παλιά, εγωκεντρική φαντασίωση της ανθρωπότητας ως κέντρο του σύμπαντος. Το να πιστεύουμε ότι είμαστε μόνοι σε αυτό το απέραντο διάστημα, είναι όχι μόνο απίθανο αλλά παράξενα ξεπερασμένο, σαν να δεχόμαστε κάποιον παγκόσμιο χάρτη όπου η Γη βρίσκεται στο κέντρο του. Το ίδιο θαύμα αποτυπώνει ο Carl Sagan στο μυθιστόρημά του ‘Επαφή’: «Το σύμπαν είναι απίστευτα μεγάλο. Αν υπήρχαμε μόνο εμείς, θα ήταν μια τρομερή σπατάλη χώρου»:Αλλά αυτή η πίστη στην ύπαρξη εξωγήινων πολιτισμών δεν αφορά μόνο τη διαίσθηση – βασίζεται στην επιστήμη που πυροδοτεί τόσο την περιέργεια όσο και το δέος. Με την ανακάλυψη των εξωπλανητών, μάθαμε ότι ο γαλαξίας μας ξεχειλίζει από ποικιλομορφία: Δισεκατομμύρια πλανήτες περιφέρονται γύρω από άστρα στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη, όπου οι συνθήκες μπορεί να υποστηρίζουν υγρό νερό. Κάποτε, οι ωκεανοί της Γης έμοιαζαν μοναδικοί. Τώρα, κρυμμένες θάλασσες σε δορυφόρους όπως η Ευρώπη και ο Εγκέλαδος δείχνουν ότι οι υδάτινοι κόσμοι μπορεί τελικά να μην είναι τόσο σπάνιοι. Στη Γη, η ζωή έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ανθεκτική, καθώς ευδοκιμεί σε ηφαιστειακούς κρατήρες που βράζουν, όξινες λίμνες, ακόμη και σε ραδιενεργές περιοχές – ακραίες συνθήκες που διεγείρουν την φαντασία για το πού θα μπορούσε να υπάρχει ζωή. Οι εξωγήινοι οργανισμοί μπορεί να εξελιχθούν με εντελώς διαφορετικούς τρόπους, πιθανόν διαμορφωμένους από βιοχημείες που δεν μπορούμε ακόμη να συλλάβουμε. Κι ενώ η σιωπή του σύμπαντος μπορεί να φαίνεται εκκωφαντική, αξίζει να θυμόμαστε ότι η αναζήτησή μας μόλις ξεκίνησε. Με κοσμικούς όρους, μόλις μάθαμε να ακούμε και να βλέπουμε. Με τις επερχόμενες τεχνολογίες θα ανοίξουν εντελώς νέα παράθυρα στο σύμπαν. Στατιστικά, οι πιθανότητες φαίνονται αναμφισβήτητες: Με τρισεκατομμύρια άστρα και αμέτρητους πλανήτες, πώς είναι δυνατόν η ζωή να μην εμφανιστεί αλλού; Ακόμη και η ανακάλυψη ενός ταπεινού μικροβίου σε έναν μακρινό κόσμο θα ήταν επαναστατική, υπενθυμίζοντάς μας ότι η ιστορία της Γης δεν είναι παρά μία παράγραφος των ατελείωτων δυνατοτήτων του σύμπαντος.Ωστόσο, η δικαιολογημένη επιστημονική αισιοδοξία δεν πρέπει να μας αποσπά από την απογοητευτική αλήθεια: ότι αυτός ο ενθουσιασμός εξακολουθεί να είναι ένα άλμα πίστης. Το ερώτημα αν είμαστε μόνοι παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα της επιστήμης. Τα δεδομένα δίνουν μια δελεαστική εικόνα – εξίσου συμβατή με ένα σύμπαν γεμάτο ζωή όσο και με ένα σύμπαν όπου στεκόμαστε μοναχικοί κάτω από τα άστρα. Το να επιμένει κανείς ότι πρέπει να υπάρχει ζωή εκεί έξω, είναι σαν να δέχχεται το συναίσθημα της αισιοδοξίας ως αποδεικτικό στοιχείο. Η πιο ειλικρινής απάντηση σε αυτό το κοσμικό μυστήριο είναι ένα απλό, γεμάτο δέος: «Δεν ξέρουμε». Μπορεί να είμαστε ο μοναδικός πολιτισμός στο σύμπαν; Η απάντηση έρχεται με το απίθανο ξεκίνημα της ζωής. Η αβιογένεση – η διαδικασία με την οποία η ζωή προκύπτει από την άβια ύλη – μπορεί να είναι τόσο σπάνια ώστε η Γη να αντιπροσωπεύει έναν μοναδικό θρίαμβο σε ένα κατά τα άλλα άγονο σύμπαν. Ακόμη και κάτω από ιδανικές συνθήκες, δεν γίνεται η ζωή απλώς να αναδυθεί. Κανένα πείραμα δεν κατάφερε να το επαναλάβει. Οι μοναδικές συνθήκες της Γης – μια σταθεροποιητική Σελήνη, οι τεκτονικές πλάκες και ακριβώς το σωστό χημικό μείγμα – μπορεί να είναι α-πίθανες, μία στο τρισεκατομμύριο. Η εξέλιξη προσθέτει ένα ακόμη φίλτρο: Ενώ η μικροβιακή ζωή μπορεί να είναι κοινή, το άλμα προς τα νοήμονα όντα μπορεί να απαιτεί μια διασκεδαστική σειρά ατυχημάτων και καταστροφών. Αν η εξέλιξή μας είναι μια κοσμική λοταρία, το σύμπαν μπορεί να είναι γεμάτο από αζήτητους λαχνούς. Παρ’ όλα τα δισεκατομμύρια άστρα και πλανήτες του, το σύμπαν μπορεί να παραμείνει εκκωφαντικά άδειο από ζωή.Και ακόμα κι αν υπάρχουν άλλοι πολιτισμοί, μπορεί να μας χωρίζει για πάντα η απεραντοσύνη του χώρου και του χρόνου. Οι προσπάθειές μας να ‘ακούσουμε’ εξωγήινα σήματα από τα άστρα συνάντησαν μόνο ανατριχιαστική σιωπή. Οι πολιτισμοί μπορεί να προκύψουν και να εξαφανιστούν σαν σπινθήρες, που τρεμοπαίζουν πολύ πριν τα σήματα τους διασχίσουν το γαλαξιακό κενό. Οι αποστάσεις είναι τερατώδεις – το ίδιο το φως χρειάζεται χιλιετίες για να διασχίσει τα πλησιέστερα άστρα – και η τεχνολογία μας για διαστρικά ταξίδια είναι πιο πολύ φαντασία παρά πραγματικότητα. Για να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα, η επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος παρασύρει τους γαλαξίες πιο μακριά, εγκλωβίζοντάς μας σε ένα είδος κοσμικής απομόνωσης. Μπορεί να είμαστε ουσιαστικά μόνοι – παρασυρμένοι σε μια υπέροχη αλλά αδιάφορη θάλασσα άστρων, κυματίζοντας ένα σήμα που κανείς δεν θα δει ποτέ. Προς το παρόν, αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε. Το αν υπήρξαμε ο μοναδικός πολιτισμός στο σύμπαν μας, μάλλον δεν θα μπορέσουμε ποτέ να το επιβεβαιώσουμε. Αν κάποτε ανακαλύψουμε εξωγήινη ζωή τότε θα ξέρουμε πως δεν είμαστε μόνοι στην λαμπερή φούσκα του παρατηρήσιμου σύμπαντος. Τι θα γινόταν όμως αν, μετά από αιώνες, τα τηλεσκόπια μας δεν βρουν εξωγήινες βιόσφαιρες, ούτε τεχνολογίες, αλλά διαπιστώσουν μια ανατριχιαστική κοσμική σιωπή; Όπως είπε ο Arthur C. Clarke, είτε είμαστε μόνοι είτε δεν είμαστε, και τα δύο είναι τρομακτικά. Άστεγοι στο άπειρο Με την πρώτη ματιά, η ιδέα της κοσμικής μοναξιάς φαίνεται μακρινή, θαμμένη κάτω από το θόρυβο της υπερπληθυσμιακής και χαοτικής ζωής μας. Ποιος έχει χρόνο να ασχοληθεί με την καθολική μοναξιά ενώ παλεύει με τα επίγεια καθημερινά προβλήματα; Όμως, αυτή η σιωπή φαίνεται στο υπόβαθρο της συλλογικής μας ψυχής, ένα σκοτεινό «τι θα γινόταν αν» που δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε. Αν η αντανακλαστική αυτοσυνείδηση είναι μοναδική – ή τραγικά σπάνια – σε έναν άδειο κόσμο, οι επιπτώσεις είναι συγκλονιστικές, διαμορφώνοντας την ταυτότητά μας με ένα μείγμα δέους, άγχους και αποξένωσης.Από τη μια πλευρά, αυτή η μοναξιά μοιάζει με την απόλυτη κοσμική φιλοφρόνηση. Φανταστείτε: Η Γη ως φορέας της μοναδικότητας της ύπαρξης, το μαγικό μέρος όπου το Σύμπαν αντιλαμβάνεται τον εαυτό του. Αν είμαστε μόνοι, η ύπαρξή μας υπερβαίνει τις πιθανότητες. Είναι ένα θαύμα που αψηφά τη φαντασία. Όπως το θέτει ο αστροφυσικός Howard A. Smith, γινόμαστε σπάνιοι, πολύτιμοι και κοσμικά σημαντικοί. Είμαστε μοναδικότητες – αδύνατες πιθανότητες που έγιναν πραγματικότητα.Αλλά αυτή η εξαιρετική μοναδικότητα συνοδεύεται από μια στοιχειωμένη μοναξιά. Σε ένα σύμπαν τόσο απέραντο και σκοτεινό, θα ήμασταν η μόνη φωνή σε ένα αιώνιο κενό, τραγουδώντας σε κανένα κοινό, σκεπτόμενοι αν η πραγματικότητά μας είναι καν πραγματική. Αυτό δεν είναι απλώς ανησυχητικό – είναι βαθύτατα αποπροσανατολιστικό, αναγκάζοντάς μας να παλέψουμε με το παράδοξο να είμαστε κοσμικοί μονόκεροι και μοναχικοί περιπλανώμενοι.Μερικοί φιλόσοφοι εντοπίζουν την κοσμική μοναξιά της ανθρωπότητας πίσω στη στιγμή που εκθρονιστήκαμε ανεπιτήδευτα από την επανάσταση του Κοπέρνικου. Το παρομοιάζουν με μια κοσμική προειδοποίηση έξωσης: Μια μέρα, η Γη ήταν η ζεστή, κεντρική εστία του Σύμπαντος και την επόμενη, χαθήκαμε σε μια απέραντη ερημιά. Μια υπαρξιακή μετατόπιση σαν «να είσαι άστεγος στο άπειρο». Απογυμνωμένοι από μια ιστορία όπου ο κόσμος περιστρεφόταν γύρω μας, βρεθήκαμε χαμένοι, απομονωμένοι και σμικρυμένοι από απεριόριστους ορίζοντες.Σαν να στρίβει το μαχαίρι στην πληγή, κάθε επιστημονική ανακάλυψη απλώς βάθυνε την αίσθηση της αποξένωσής μας. Η ανακάλυψη της τεράστιας κλίμακας του σύμπαντος – τα δισεκατομμύρια των γαλαξιών και οι αδιανόητες αποστάσεις του – δεν έφερε απαντήσεις. Τόνιζε την απίθανη φύση της αντανακλαστικής μας επίγνωσης σε αυτόν τον μικρό, βραχώδη πλανήτη. Οι διάσημοι προβληματισμοί του Carl Sagan στη χλωμή μπλε κουκκίδα : H Γη, «μια μοναχική κουκκίδα στο αχανές κοσμικό σκοτάδι που μας περιβάλλει», τρεμοφέγγει σε μια θάλασσα σιωπηλών, αδιάφορων αστεριών.Είναι ένα γλυκόπικρο παράδοξο: Είμαστε αστερόσκονη, φτιαγμένη από τα ίδια στοιχεία με τους γαλαξίες, αλλά νιώθουμε εξόριστοι από αυτούς. Η επανάσταση του Κοπέρνικου άφησε μια ουλή στην ανθρώπινη ψυχή, αποσπώντας μας από την ανθρωποκεντρική ζεστασιά του παλιού. Εξόρισε την ανθρωπότητα σε μια υπαρξιακή μοναξιά με την οποία ήρθαν αντιμέτωποι οι Νίτσε, Σαρτρ και Καμύ πολύ πριν αρχίσουμε τις ραδιοασρονομικές προσπάθειες ανίχνευσης εξωγήινων σημάτων από το διάστημα. Ενώ οι περισσότεροι από εμάς είναι εξοικειωμένοι με την καθημερινή μοναξιά – την κακή επικοινωνία, τις ρηχές σχέσεις ή τον πόνο της απομόνωσης – οι υπαρξιστές έσκαψαν βαθύτερα, ανακαλύπτοντας μια βαθιά κοσμική μοναξιά, μια αποσύνδεση φαινομενικά ραμμένη στον ίδιο τον ιστό της ύπαρξης.Ο Νίτσε, προαναγγέλλοντας το θάνατο του Θεού, οραματίστηκε ένα σύμπαν απογυμνωμένο από θεϊκό σκοπό – μια τεράστια, αδέσμευτη έκταση όπου η ανθρωπότητα παρασύρεται χωρίς άγκυρα. Για αυτόν, το κενό δεν ήταν απλώς κενό. ήταν μια ψυχρή, αδυσώπητη υπενθύμιση ότι ο κόσμος είχε πάψει να είναι το σπίτι μας. Μόνο οι πιο γενναίοι, πίστευε, μπορούσαν να αντιμετωπίσουν αυτή την παγερή αδιαφορία και να σφυρηλατήσουν νόημα από την άβυσσο. Ο Καμύ, γράφοντας μέσα στη «Μεγάλη Σιωπή» του Φέρμι, παρομοίασε αυτή τη μοναξιά με μια κοσμική κραυγή που χάνεται σε μια ανατριχιαστική σιωπή. Στον Μύθο του Σισύφου, περιέγραψε την ανθρωπότητα ως ξένη σε ένα βουβό σύμπαν, παγιδευμένη στο οδυνηρό χάσμα μεταξύ της αγωνίας μας για νόημα και της σιωπηλής άρνησης του κόσμου. Ο Σαρτρ, εν τω μεταξύ, έβλεπε ένα ωμό σύμπαν χωρίς κανένα νόημα. Υποστήριξε ότι η ανθρωπότητα είναι ταυτόχρονα ελεύθερη και φυλακισμένη – απομονωμένα όντα που γεμίζουν την ύπαρξη με ρόλους και περισπασμούς, αλλά παραμένουν χαμένα. Μεταξύ άλλων, ο Σαρτρ προειδοποίησε, ότι είμαστε ναυαγισμένες υπάρξεις, εγκαταλελειμμένες για πάντα.Αλλά ακόμη και ο Σαρτρ, με την αυστηρή άποψή του («η κόλαση είναι οι άλλοι») για τις ανθρώπινες σχέσεις, παραδέχτηκε ότι χωρίς άλλους, θα καταρρεύσουμε στο απόλυτο τίποτα. Η μοναξιά δεν είναι απλώς η απουσία ανθρώπων, είναι η οδυνηρή έλλειψη νοήματος που αισθάνεται έντονα η ανθρωπότητα, ως μοναχικός κάτοικος μιας φαινομενικά άδειας κοσμικής γειτονιάς. Μαθαίνουμε ποιοι είμαστε μέσα από τους άλλους. κρατούν τον καθρέφτη της ύπαρξής μας. Φαντάσου, για μια στιγμή, να είσαι ο μοναδικός άνθρωπος στη Γη. Χωρίς συγκρίσεις, χωρίς διάλογο – μόνο η φωνή σου, που αντηχεί αδιάκοπα στη σιωπή. Πώς θα επιβίωνε η αίσθηση του εαυτού σου; Η λαχτάρα για τον «άλλο» Σίγουρα, η Γη βρίθει από υπέροχη ζωή, αλλά τα ζώα και τα φυτά δεν ανταποκρίνονται στο αντανακλαστικό μας βλέμμα. Η ανακάλυψη βακτηρίων στον Άρη μπορεί να ενθουσιάσει τους επιστήμονες, αλλά δεν θα μειώσει αυτή τη βαθύτερη λαχτάρα. Η αληθινή παρηγοριά βρίσκεται στο να βρεις μια άλλη συνείδηση - κάποιον να μοιραστείς, να αμφισβητήσεις και να αποκαλύψεις τα μυστήρια της ύπαρξης. Στα πιο τρελά μας όνειρα, ένας άλλος πολιτισμός μπορεί να έχει απαντήσεις που δεν περνάνε καν από το μυαλό μας καν καταλάβουμε. Θα μπορούσαν να έχουν αποκαλύψει κάτι που έχουμε χάσει σχετικά με το νόημα του σύμπαντος; Ή μήπως και της ύπαρξής μας;Για μεγάλο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας, δεν βλέπαμε τους εαυτούς μας μόνους. Γεμίσαμε τον κόσμο με θεούς, τέρατα και μυθικά όντα – συντρόφους για να διώξουμε το τρομακτικό κενό. Ακόμη και σήμερα, για πολλούς, το κενό μετριάζεται από τη θεολογία, γεμάτη με αγγέλους, δαίμονες ή πνεύματα. Όταν οι άνθρωποι υπομένουν παρατεταμένη απομόνωση, συχνά επινοούν πρόσωπα και φιγούρες για να αντέξουν τη μοναξιά. Ίσως η σύγχρονη επιστημονική φαντασία μας, με τους φανταστικούς εξωγήινους και τις μηχανές που διαθέτουν αισθήματα, να εξυπηρετεί τον ίδιο σκοπό – έναν τρόπο να γεμίσει τη σιωπή με κάτι που μοιάζει με ανταπόκριση.Τα πειράματα σκέψης της επιστημονικής φαντασίας εμβαθύνουν σ’ αυτήν την ανάγκη για «άλλους». Ο Per Schelde υποστηρίζει ότι οι εξωγήινοι και η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι σύγχρονοι απόηχοι αρχαίων ξωτικών και δράκων. Αυτά τα όντα ευδοκίμησαν σε μια εποχή που τα αδάμαστα δάση και τα μυστηριώδη τοπία ενέπνεαν το θαύμα. Σήμερα με την φύση «εξημερωμένη», το διάστημα έχει γίνει η νέα άγρια φύση – οι αχαρτογράφητοι γαλαξίες ξεχειλίζουν με φανταστικά τέρατα και απόκοσμες οντότητες.Φιλοσοφικά, οι ορισμοί βασίζονται στην αντίθεση – στην παρουσία ενός «άλλου» για να μας αντανακλά και να μας καθορίζει. Στην τρέχουσα κατάστασή μας, χωρίς μια αντανακλαστική συνείδηση, η επιστημονική φαντασία μπορεί να χρησιμεύσει ως μέσο υπέρβασης της ανθρωποκεντρικής μας άποψης. Οι εξωγήινοι και η Τεχνητή Νοημοσύνη προκαλούν τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης, αναγκάζοντάς μας να αναθεωρήσουμε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Όπως προτείνει ο Mark Rowlands, η έντονη ετερότητά τους γίνεται καθρέφτης: Όταν κοιτάμε τους εξωγήινους ή τις μηχανές, στην ουσία κοιτάμε τον εαυτό μας. Ταινίες όπως το Blade Runner και το AI Τεχνητή Νοημοσύνη του Σπίλμπεργκ δεν εξερευνούν απλώς τις ρέπλικες και τα ρομπότ – διερευνούν την ουσία της ανθρωπότητας.Αυτή η λαχτάρα για έναν «άλλο» μπορεί επίσης να εξηγήσει την εμμονή μας με την τεχνητή νοημοσύνη. Θα μπορούσε η επιδίωξή μας για γενική τεχνητή νοημοσύνη – ικανή να αντικατοπτρίζει την ανθρώπινη σκέψη – να είναι μια υποσυνείδητη απάντηση στην τρομακτική πιθανότητα να είμαστε εντελώς μόνοι; Ίσως αυτές οι δημιουργίες δεν είναι απλώς τεχνολογικά θαύματα αλλά μια συλλογική προσπάθεια να μοιραστούμε το βάρος της κοσμικής μας μοναξιάς, να βρούμε παρέα στο απέραντο και άδειο σύμπαν – ακόμα κι αν πρέπει να την δημιουργήσουμε μόνοι μας. Αυτό που κάνει το κενό υποφερτό Ας υποθέσουμε ότι, η ανθρωπότητα, μετά από 500 χρόνια αναζήτησης, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το σύμπαν είναι οριστικά απαλλαγμένο από γείτονες. Χωρίς συναρπαστικές συναντήσεις με εξωγήινους, χωρίς μεγάλες γαλαξιακές συνομιλίες. Μόνο εμείς, ίσως και μερικά μικρόβια στον Άρη. Τι γίνεται τότε; Και τι γίνεται τώρα, αν έχουμε πειστεί για την κοσμική μας μοναξιά; Για καθοδήγηση, επιστρέφουμε στους υπαρξιστές φιλοσόφους.Η μοναξιά, μας θυμίζουν ότι δεν είναι μόνο φορτίο. Περιέχει μια περίεργη, στοιχειωμένη ομορφιά. Αν μάθουμε να κάνουμε ειρήνη με αυτήν την καθολική σιωπή, όσο απόκοσμη κι αν τη νιώθουμε αρχικά, μπορεί να μας αποκαλύψει ένα βαθύτερο νήμα. Ο Καμύ το περιγράφει στον Μύθο του Σίσυφου: «Τούτη την κρίσιμη στιγμή που ο άνθρωπος κάνει τον απολογισμό της ζωής του, ο Σίσυφος, επιστρέφοντας προς το βράχο του, παρατηρεί αυτή την ασύνδετη σειρά των πράξεων που φτιάχνει το πεπρωμένο του, δημιουργημένο από τον ίδιο, συσπειρωμένο κάτω από το βλέμμα της μνήμης του και σφραγισμένο σε λίγο με το θάνατό του. Έτσι, πεπεισμένος για την απόλυτα ανθρώπινη έλευση κάθε ανθρώπινου πράγματος, σαν τυφλός που λαχταρά το φως του και που γνωρίζει πως η νύχτα είναι ατέλειωτη, πορεύεται συνέχεια. Ο βράχος κυλάει πάντα. Αφήνω τον Σίσυφο στους πρόποδες του βουνού! Πάντα ξαναβρίσκει κανείς το φορτίο του. Αλλά ο Σίσυφος διδάσκει την ύψιστη πίστη που αρνείται τους θεούς και σηκώνει τους βράχους. Κι εκείνος επίσης κρίνει ότι όλα είναι καλά. Τούτο το σύμπαν, αδέσποτο στο εξής, δεν του φαίνεται άγονο ούτε ασήμαντο. Κάθε κόκκος αυτής της πέτρας, κάθε ορυκτό θραύσμα αυτού του πλημμυρισμένου από νύχτα βουνού, σχηματίζει από μόνο του έναν κόσμο. Ο αγώνας και μόνο προς την κορυφή αρκεί για να γεμίσει μιαν ανθρώπινη καρδιά. Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο.»Σύμφωνα με τον Καμύ, όταν αποδεχόμαστε την πιθανότητα ενός βωβού και άδειου σύμπαντος, σταματάμε να κοιτάμε μακριά και αρχίζουμε να κοιτάμε γύρω μας. Όπως το θέτει όμορφα ο εξωγήινος στην Επαφή: «Σε όλη μας την αναζήτηση, το μόνο πράγμα που βρήκαμε να κάνει το κενό υποφερτό, είναι ο ένας τον άλλο». πηγή: https://bigthink.com/thinking/what-if-were-alone-the-philosophical-paradox-of-a-lifeless-cosmos

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος "Ενέργεια" 38 χρόνια από την ιστορική κυκλοφορία! Στις 15 Μαΐου 1987, στις 9:30 μ.μ. Ώρα Μόσχας, το υπερβαρέο όχημα εκτόξευσης Energia εκτοξεύτηκε για πρώτη φορά από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Έγινε ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της ανθρωπότητας στον τομέα της πυραυλικής. 🔹Τι είναι η «Ενέργεια»; Το όχημα εκτόξευσης Energia δημιουργήθηκε ως αναπόσπαστο μέρος του επαναχρησιμοποιήσιμου διαστημικού συστήματος Energia-Buran. Ήταν ικανό να μεταφέρει σε τροχιά μεγάλα ωφέλιμα φορτία βάρους έως και 100 τόνων με εξωτερικό ιμάντα. 🔹Τι είναι μοναδικό; Σε αντίθεση με τον αμερικανικό πύραυλο διαστημικού λεωφορείου, το Energia θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για την εκτόξευση του πλοίου σε τροχιά, αλλά και, ταυτόχρονα, για την παράδοση μεγάλων μαζών φορτίου. 🔹Πρώτη εκτόξευση. Πώς ήταν; Αντί του τροχιακού διαστημοπλοίου Buran, χρησιμοποιήθηκε ως ωφέλιμο φορτίο ένα μοντέλο του διαστημοπλοίου Skif-DM. Η εκτόξευση ήταν επιτυχής! https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239518%2Fe9b49652ac70d3fb58%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_22902

Το πιο προηγμένο ρομπότ στον Άρη κατέγραψε για πρώτη φορά το σέλας στον ουρανό του πλανήτη (βίντεο) Η μελέτη του φαινομένου θα βοηθήσει στην καλύτερη οργάνωση επανδρωμένων αποστολών στον Κόκκινο Πλανήτη. Το πιο προηγμένο ρομπότ εξερεύνησης που έχει στείλει η ανθρωπότητα στον Άρη, αυτό της αποστολής Perseverance της NASA, έγραψε διαστημική ιστορία καταγράφοντας το φαινόμενο του σέλαος στον ουρανό του Κόκκινου Πλανήτη στο ορατό φως κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά.«Αυτή η συναρπαστική ανακάλυψη ανοίγει νέες δυνατότητες για έρευνα γύρω από το σέλας και επιβεβαιώνει ότι το φαινόμενο θα είναι ορατό στους μελλοντικούς αστροναύτες στην επιφάνεια του Άρη» αναφέρει σε δήλωση της η Έλις Κνούτσεν μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Όσλο στη Νορβηγία, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που επεξεργάστηκε τα σχετικά δεδομένα και εικόνες που έστειλε το ρόβερ.Τα σέλας εμφανίζεται όταν φορτισμένα σωματίδια από τον Ήλιο συγκρούονται με μόρια στις πλανητικές ατμόσφαιρες. Το μαγνητικό πεδίο της Γης διοχετεύει τα περισσότερα από αυτά τα ηλιακά σωματίδια προς τους πόλους της εκτός από ορισμένες περιπτώσεις που μας χτυπούν μεγάλης έκτασης και έντασης γεωμαγνητικές καταιγίδες που δημιουργούν σέλας το οποίο γίνεται ορατό και σε άλλες περιοχές.Ο Άρης ωστόσο δεν έχει πια μαγνητικό πεδίο αφού εξαφανίστηκε εδώ και πολύ καιρό δημιουργώντας τον ερημικό και άγονο κόσμο με τις ακραίες συνθήκες που γνωρίζουμε σήμερα. Εξαιτίας αυτού το σέλας του Κόκκινου Πλανήτη είναι διαφορετικό από αυτά που έχουμε στη Γη. Αν το σέλας οφείλεται σε μια μεγάλη μαγνητική καταιγίδα φωτίζεται ολόκληρος ο ουρανός του Άρη.Έχει παρατηρηθεί σέλας στον Άρη αλλά από δορυφόρους και σκάφη που βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη, κανένα από τα ρόβερ ή άλλη συσκευή καταγραφής εικόνων και δεδομένων που έχουμε στείλει στον πλανήτη δεν είχε καταφέρει να συλλάβει το φαινόμενο. Η συνεργασία Η ερευνητική ομάδα υπολόγισε τις απαραίτητες ρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν (θέση γωνίας κ.α.) στην κάμερα MastCam-Z και το φασματόμετρο SuperCam του ρόβερ ώστε να έχει την καλύτερη δυνατή θέα του ουρανού. Συνεργάστηκαν επίσης με ερευνητές στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA για να μάθουν πότε ήταν πιθανό να συμβεί στον Άρη μια μαγνητική καταιγίδα και να στρέψουν τα δύο όργανα στον ουρανό εκείνη την χρονική στιγμή για να ξεκινήσουν να καταγράφουν εικόνες και δεδομένα.Οι επιστήμονες της NASA ενημέρωσαν την ερευνητική ομάδα στις 15 Μαρτίου ότι συνέβη μια έκρηξη στον Ήλιο η οποία θα μπορούσε πιθανώς να προκαλέσει μαγνητική καταιγίδα στον Άρη. Οι ερευνητές προετοίμασαν το ρόβερ ώστε να είναι έτοιμο να καταγράψει το φαινόμενο που θεωρητικά θα συνέβαινε λίγες μέρες μετά την εκδήλωση της έκρηξης κάτι που τελικά συνέβη και έτσι έχουμε τις πρώτες εικόνες του σέλαος στον Άρη όπως αυτό φαίνεται από την επιφάνεια του. «Οι παρατηρήσεις του σέλαος στο ορατό φως επιβεβαιώνουν έναν νέο τρόπο μελέτης αυτών των φαινομένων που είναι συμπληρωματικός με αυτό που μπορούμε να παρατηρήσουμε με τα διαστημικά σκάφη στον Άρη. Η καλύτερη κατανόηση του σέλαος και των συνθηκών γύρω από τον Άρη που οδηγούν στον σχηματισμό τους είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς προετοιμαζόμαστε να στείλουμε ανθρώπους εκεί και αυτές οι μελέτες θα αυξήσουν τις γνώσεις μας για τα μέτρα ασφαλείας που πρέπει να ληφθούν για την ανθρώπινη παρουσία στον πλανήτη» λέει η Κέιτι Στακ Μόργκαν στέλεχος της αποστολής Perseverance στο Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA (JPL) της NASA. Το εικονιζόμενο ρόβερ της αποστολής Perseverance κατέγραψε το σέλας στον ουρανό του Άρη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1956975/to-pio-proigmeno-rompot-ston-ari-kategrapse-gia-proti-fora-to-selas-ston-oyrano-toy-planiti-vinteo-2/

Η Γη «δούλεψε» ένα δισ. έτη για να φτιάξει την πηγή που θα τροφοδοτεί αιώνια τις ενεργειακές ανάγκες της ανθρωπότητας. Ο πλανήτης μας παρήγαγε γιγάντιες ποσότητες υδρογόνου τις οποίες μένει τώρα να βρούμε και να αποκτήσουμε. Πρόσφατες ανακαλύψεις δείχνουν ότι αποθέματα υδρογόνου που είναι θαμμένα σε πολλές περιοχές του πλανήτη συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 30 πολιτειών των ΗΠΑ. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Reviews Earth and Environment» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι βρούμε τρόπο πρόσβασης σε αυτό το υδρογόνο η ανθρωπότητα θα μπορεί να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες για τα επόμενα… 170 χιλιάδες έτη.Οι γεωλόγοι έχουν προς το παρόν μόνο αποσπασματική κατανόηση του πώς σχηματίζονται οι μεγάλες συσσωρεύσεις υδρογόνου και πού να τις εντοπίζουν. «Αυτό που απαιτείται είναι να βρούμε πού έχει απελευθερωθεί, συσσωρευτεί και διατηρηθεί» δήλωσε στο Live Science ο Κρις Βάλενταιν καθηγητής γεωχημείας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Η νέα μελέτη αναφέρει ότι στον φλοιό της Γης έχει παραχθεί τα τελευταία ένα δισ. έτη αρκετό υδρογόνο για να καλύψει τις τρέχουσες ενεργειακές μας ανάγκες για 170,000 χρόνια. Αυτό που είναι ακόμα ασαφές είναι πόσο από αυτό το υδρογόνο θα μπορούσε να προσεγγιστεί και να εξαχθεί αποτελεσματικά. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1957045/i-gi-doylepse-ena-dis-eti-gia-na-ftiaxei-tin-pigi-poy-tha-trofodotei-aionia-tis-energeiakes-anagkes-tis-anthropotitas/

Η DeepMind παρουσίασε σύστημα γενικής νοημοσύνης. Το εργαστήριο ΑΙ της Google προχωρά στην έρευνα των επόμενης γενιάς τεχνολογιών. Η DeepMind, ο βραχίονας ανάπτυξης τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης της Google παρουσίασε ένα σύστημα γενικής νοημοσύνης, ενός κλάδου της βιομηχανίας ΑΙ που φιλοδοξεί να προσφέρει συνείδηση αλλά και πανίσχυρη νόηση στις μηχανές.Το σύστημα γενικής νοημοσύνης (AGI) της DeepMind προσφέρει λύσεις σε μεγάλα προβλήματα στα μαθηματικά και την επιστήμη των υπολογιστών. Το σύστημα, που ονομάζεται AlphaEvolve, συνδυάζει τη δημιουργικότητα ενός μεγάλου γλωσσικού μοντέλου (LLM) με αλγόριθμους που μπορούν να εξετάσουν εξονυχιστικά τις προτάσεις του μοντέλου για φιλτράρισμα και βελτίωση λύσεων.«Η έρευνα αυτή είναι αρκετά θεαματική» λέει ο Μάριο Κρεν ο οποίος ηγείται του Εργαστηρίου Τεχνητού Επιστημόνα στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για την Επιστήμη του Φωτός στο Erlangen της Γερμανίας. «Νομίζω ότι το AlphaEvolve είναι η πρώτη επιτυχημένη επίδειξη νέων ανακαλύψεων που βασίζονται σε LLM γενικής χρήσης».Η τεχνητή γενική νοημοσύνη (AGI) είναι ένας κλάδος της τεχνολογίας τεχνητής νοημοσύνης ο οποίος σχετίζεται με την ανάπτυξη αυτόνομων συστημάτων που θα ξεπερνούν τις ανθρώπινες δυνατότητες στην πλειονότητα πνευματικών εργασιών με κάποιους ειδικούς να υποστηρίζουν ότι η AGI είναι η τεχνολογία που θα προσφέρει συνείδηση στις μηχανές με ότι αυτό θετικό αλλά και αρνητικό-ανησυχητικό αυτό συνεπάγεται αφού ανάμεσα στα διάφορα σενάρια εξαφάνισης της ανθρωπότητας (πυρηνικός πόλεμος, πανδημίες, καταστροφή του περιβάλλοντος, πτώση μεγάλου αστεροειδή, εμφάνιση εχθρικών εξωγήινων κ.α.) υπάρχει και αυτό της εξόντωσης μας από μηχανές τεχνητής νοημοσύνης που θα αποκτήσουν συνείδηση.Αν και τα όρια αυτής της τεχνολογίας παραμένουν αντικείμενο συνεχούς συζήτησης μεταξύ ερευνητών και ειδικών ήδη τα τμήματα ανάπτυξης τεχνολογιών ΑΙ κορυφαίων εταιρειών τεχνολογίας και όχι μόνο ασχολούνται με τη δημιουργία συστημάτων AGI. Τα «παιδιά» της γενικής νοημοσύνης Κάποιοι λένε ότι αυτή η τεχνολογία δεν μπορεί να επιτευχθεί η αν επιτευχθεί αυτό θα συμβεί στον επόμενο ίσως αιώνα. Άλλοι λένε ότι μπορεί σε μερικές δεκαετίες να υπάρξουν τέτοια συστήματα αλλά από την άλλη πλευρά ποιος ειδικός τη δεκαετία του 1950 πίστευε ότι τριάντα χρόνια μετά θα υπήρχε Διαδίκτυο, λίγα χρόνια αργότερα social media και στη συνέχεια προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης όπως το ChatGPT;Κάποιοι υποστηρίζουν ότι μπορεί η AGI να κάνει την εμφάνιση της σε μερικές δεκαετίες. Άλλοι υποστηρίζουν ότι μπορεί να πάρει έναν αιώνα ή περισσότερο ενώ μια μειοψηφία πιστεύει ότι μπορεί να μην επιτευχθεί ποτέ. Υπάρχει συζήτηση για τον ακριβή ορισμό του AGI και σχετικά με το εάν τα σύγχρονα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα (LLMs) όπως το ChatGPT είναι πρώιμες ατελείς μορφές AGI.Υπάρχει συζήτηση σχετικά με το ενδεχόμενο η τεχνολογία AGI να αποτελέσει απειλή για την ανθρωπότητα κάποιοι ειδικοί τη θεωρούν ως υπαρξιακό κίνδυνο ενώ άλλοι θεωρούν ότι η ανάπτυξη της AGI είναι πολύ απομακρυσμένη για να θεωρηθεί επικίνδυνη.Πάντως ενώ ακόμη βρισκόμαστε στα σπάργανα της ανάπτυξης της AGI έχουν ήδη αρχίσει οι ειδικοί να συζητούν για κλάδους της και νέες έννοιες που θα προκύψουν από αυτή την τεχνολογία όπως «υπερνοημοσύνη» και «μετασχηματιστική τεχνητή νοημοσύνη». Η τεχνητή υπερνοημοσύνη (ASI) είναι ένας υποθετικός τύπος AGI που είναι πολύ πιο γενικά ευφυής από τους ανθρώπους. Η έννοια της μετασχηματιστικής τεχνητής νοημοσύνης σχετίζεται με την τεχνητή νοημοσύνη που έχει μεγάλο αντίκτυπο στην κοινωνία, για παράδειγμα παρόμοια με τη γεωργική επανάσταση. Από την στιγμή που εταιρείες όπως η Metα, η OpenAI και η Google έχουν ξεκινήσει την ανάπτυξη της AGI θα βλέπουμε από εδώ και πέρα κάποια πρώτα αποτελέσματα αυτών των ερευνών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1956605/i-deepmind-paroysiase-systima-genikis-noimosynis/

Εντοπίστηκε για πρώτη φορά παγωμένο νερό σε άλλο αστρικό σύστημα. Μια ακόμη εντυπωσιακή ανακάλυψη του πανίσχυρου τηλεσκοπίου James Webb. Είναι το παγωμένο νερό διασκορπισμένο σε συστήματα γύρω από άλλα άστρα; Οι αστρονόμοι πίστευαν εδώ και καιρό ότι αυτό ισχύει βασιζόμενοι σε προηγούμενες ανιχνεύσεις της αέριας μορφής του, των υδρατμών και της παρουσίας του στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb ανακάλυψε παγωμένο νερό στον δίσκο ύλης ενός νεαρού άστρου του γαλαξία μας.Σε απόσταση 155 ετών φωτός από τη Γη βρίσκεται το άστρο HD 181327 το οποίο είναι μόλις 23 εκατ. ετών. Ο Ήλιος έχει ηλικία 4,6 δισ. ετών. Πρόκειται για ένα άστρο λίγο μεγαλύτερο και πιο καυτό από τον Ήλιο για αυτό και όπως φαίνεται σχηματίζεται εκεί ένα μεγαλύτερο σύστημα από το δικό μας ηλιακό σύστημα.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι στο δίσκο ύλης που έχει σχηματιστεί γύρω από το άστρο υπάρχει κρυσταλλικό παγωμένο νερό. Τέτοιου είδους νερό έχει εντοπισθεί στους δακτυλίους του Κρόνου και στη ζώνη Kuiper, στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος που διαθέτει αμέτρητους παγωμένα σώματα.Το παγωμένο νερό είναι ένα ζωτικό συστατικό σε δίσκους γύρω από νεαρά αστέρι. Επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον σχηματισμό γιγάντιων πλανητών και μπορεί επίσης να παραδοθεί από μικρά σώματα όπως κομήτες και αστεροειδείς σε πλήρως σχηματισμένους βραχώδεις πλανήτες. Τώρα που οι ερευνητές εντόπισαν πάγο νερού σε άλλο αστρικό σύστημα ανοίγει η πόρτα της μελέτης για να διαπιστωθεί για το πώς αυτή η κοσμική διεργασία διαδραματίζεται με νέους τρόπους σε άλλα αστρικά και πλανητικά συστήματα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1956778/entopistike-gia-proti-fora-pagomeno-nero-se-allo-astriko-systima/

Η NASA θα συμμετάσχει στην επόμενη τηλεδιάσκεψη για την Ιδιωτική Αποστολή Αστροναυτών. Η NASA θα συμμετάσχει σε τηλεδιάσκεψη μέσων ενημέρωσης που διοργανώνεται από την Axiom Space στις 10:30 π.μ. EDT, την Τρίτη 20 Μαΐου, για να συζητήσει την εκτόξευση της Axiom Mission 4 (Ax-4), της τέταρτης ιδιωτικής αποστολής αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Στην ενημέρωση συμμετείχαν οι: Dana Weigel, διευθύντρια, Πρόγραμμα Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, NASA Allen Flynt, επικεφαλής υπηρεσιών αποστολών, Axiom Space Sarah Walker, διευθύντρια, διαχείριση αποστολών Dragon, SpaceX Sergio Palumberi, διευθυντής αποστολών, ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) Aleksandra Bukała, διευθύντρια έργου, επικεφαλής στρατηγικής και διεθνούς συνεργασίας, POLSA (Πολωνικός Οργανισμός Διαστήματος) Orsolya Ferencz, υπουργική επίτροπος διαστημικής έρευνας, HUNOR (Ουγγαρία σε τροχιά) Για να συμμετάσχουν στην πρόσκληση, τα μέσα ενημέρωσης πρέπει να εγγραφούν στην Axiom Space έως τις 12 μ.μ., Δευτέρα 19 Μαΐου, στη διεύθυνση: https://bit.ly/437SAAh Η εκτόξευση Ax-4 με διαστημόπλοιο Dragon της SpaceX στον πύραυλο Falcon 9 της εταιρείας στοχεύεται το νωρίτερο στις 9:11 π.μ., Κυριακή 8 Ιουνίου, από το Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στη Φλόριντα. Κατά τη διάρκεια της αποστολής στον διαστημικό σταθμό, ένα τετραμελές πολυεθνικό πλήρωμα θα ολοκληρώσει περίπου 60 ερευνητικά πειράματα που αναπτύχθηκαν για τη μικροβαρύτητα σε συνεργασία με οργανισμούς σε όλο τον κόσμο.Η Peggy Whitson, πρώην αστροναύτης της NASA και διευθύντρια επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων στην Axiom Space, θα ηγηθεί της εμπορικής αποστολής, ενώ ο αστροναύτης του ISRO, Shubhanshu Shukla, θα υπηρετήσει ως πιλότος. Οι δύο ειδικοί της αποστολής είναι ο αστροναύτης του προγράμματος ESA, Sławosz Uznański-Wiśniewski, από την Πολωνία, και ο Tibor Kapu από την Ουγγαρία.Η πρώτη ιδιωτική αποστολή αστροναυτών στον σταθμό, η Axiom Mission 1, απογειώθηκε τον Απρίλιο του 2022 για μια αποστολή 17 ημερών στο εργαστήριο σε τροχιά. Η δεύτερη ιδιωτική αποστολή αστροναυτών στον σταθμό, η Axiom Mission 2, επίσης διοικήθηκε από την Whitson και εκτοξεύτηκε τον Μάιο του 2023 για οκτώ ημέρες σε τροχιά. Η πιο πρόσφατη ιδιωτική αποστολή αστροναυτών, η Axiom Mission 3, εκτοξεύτηκε τον Ιανουάριο του 2024. Το πλήρωμα πέρασε 18 ημέρες αγκυροβολημένο στον διαστημικό σταθμό. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός αποτελεί εφαλτήριο για την ανάπτυξη μιας οικονομίας χαμηλής Γης. Στόχος της NASA είναι να επιτύχει μια ισχυρή οικονομία εκτός Γης, όπου ο οργανισμός μπορεί να αγοράζει υπηρεσίες ως ένας από τους πολλούς πελάτες για την επίτευξη των επιστημονικών και ερευνητικών του στόχων σε μικροβαρύτητα. Η εμπορική στρατηγική της NASA για χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη παρέχει στην κυβέρνηση αξιόπιστες και ασφαλείς υπηρεσίες σε χαμηλότερο κόστος, επιτρέποντάς του να επικεντρωθεί στις αποστολές Artemis στη Σελήνη για την προετοιμασία του για τον Άρη, ενώ παράλληλα συνεχίζει να χρησιμοποιεί τη χαμηλή τροχιά της Γης ως πεδίο εκπαίδευσης και δοκιμών για αυτές τις αποστολές στο βαθύ διάστημα. Μάθετε περισσότερα για την εμπορική διαστημική στρατηγική της NASA στη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/commercial-space Το πλήρωμα της Axiom Mission 4, ή Ax-4, θα εκτοξευθεί με ένα διαστημόπλοιο SpaceX Dragon προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα. Από αριστερά προς τα δεξιά: Ο αστροναύτης της ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) Sławosz Uznański-Wiśniewski από την Πολωνία, η πρώην αστροναύτης της NASA Peggy Whitson, ο αστροναύτης του ISRO (Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας) Shubhanshu Shukla και ο Tibor Kapu από την Ουγγαρία.

H NASA παραδίδεται στον Ιλον Μασκ. Στο σχέδιο προϋπολογισμού που υπέβαλε στο Κογκρέσο για το 2026, ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ περικόπτει στο μισό τα επιστημονικά προγράμματα της NASA και πρακτικά παραδίδει την υπηρεσία στον συνεργάτη του Ιλον Μασκ για την υλοποίηση του υπερφιλόδοξου σχεδίου του να αποικίσει τον Αρη.Μεταξύ άλλων, η πρόταση αλλάζει ριζικά το πρόγραμμα Artemis που σχεδιάστηκε επί πρώτης θητείας Τραμπ για την επιστροφή των Αμερικανών στο φεγγάρι πριν φτάσουν οι Κινέζοι το 2030. Ο νέος πύραυλος SLS και η κάψουλα Orion θα καταργηθούν μετά την πρώτη αποστολή αστροναυτών στη σεληνιακή επιφάνεια το 2027, ενώ παράλληλα τερματίζεται το πρόγραμμα του σχεδόν έτοιμου διαστημικού σταθμού Gateway, ο οποίος επρόκειτο να τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη με τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας ESA. Στη θέση αυτών, η NASA θα βασιστεί σε «εμπορικές υπηρεσίες», στις οποίες σήμερα κυριαρχεί η SpaceX, η διαστημική εταιρεία του Μασκ.Η NASA αντιμετωπίζει μείωση 24% σε έναν ετήσιο προϋπολογισμό περίπου 25 δισ. δολαρίων, με τις περικοπές στην επιστημονική έρευνα να φτάνουν το 47% και να επηρεάζουν διεθνή προγράμματα με χιλιάδες ερευνητές. Η πρόταση καταργεί τη χρηματοδότηση για «δορυφόρους χαμηλής προτεραιότητας σχετικά με την παρακολούθηση του κλίματος» και βάζει τέλος στο σχέδιο να μεταφερθούν στη Γη τα δείγματα που ήδη συλλέγει στον Αρη το ρομπότ Perseverance της NASA. Ωστόσο, παρότι σχεδόν όλα τα τμήματα της NASA αντιμετωπίζουν βαθιές περικοπές, το σχέδιο προϋπολογισμού δίνει ώθηση ενός δισ. δολαρίων σε «προγράμματα που εστιάζονται στον Αρη». Ο Μασκ επιμένει ότι η SpaceX μπορεί να μεταφέρει ανθρώπους στον κόκκινο πλανήτη στα τέλη της δεκαετίας με την προοπτική ίδρυσης μιας ολόκληρης αποικίας, παρακαταθήκη της ανθρωπότητας για την περίπτωση μείζονος καταστροφής στη Γη. Ανεξάρτητοι ειδικοί επικρίνουν το σχέδιο τονίζοντας ότι είναι επικίνδυνο και επιστημονικά ανώφελο.Οι περικοπές στη NASA ήρθαν να προστεθούν στο τσεκούρεμα άλλων ομοσπονδιακών προγραμμάτων επιστήμης και έρευνας. Οπως σχολίασε σε ανακοίνωσή της η Αμερικανική Εταιρεία Αστρονομίας, «εάν εφαρμοστούν, οι περικοπές κατά 56% στο Εθνικό Ιδρυμα Επιστήμης, κατά 47% στη Διεύθυνση Επιστήμης της NASA και κατά 14% στο Γραφείο Επιστήμης του υπουργείου Ενέργειας θα έχουν ως αποτέλεσμα μια ιστορική παρακμή για τις αμερικανικές επενδύσεις στη βασική επιστημονική έρευνα».Το Κογκρέσο θεωρείται απίθανο να απαιτήσει ριζική αναθεώρηση του σχεδίου προϋπολογισμού. Την υλοποίηση της νέας διαστημικής στρατηγικής θα αναλάβει πιθανότατα ο δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας Τζάρεντ Αϊζακμαν, στενός συνεργάτης του Μασκ που έχει προταθεί από τον Τραμπ ως επόμενος επικεφαλής της NASA. Βαγγέλης Πρατικάκης – https://www.tovima.gr/print/science/h-nasa-paradidetai-ston-ilon-mask/

Πρωτοποριακή μελέτη αποκαλύπτει το μυστήριο της «διπρόσωπης» Σελήνης. Βαρυτική ανάλυση του φεγγαριού εξηγεί τις μεγάλες διαφορές ανάμεσα στις δύο πλευρές της. Επιστήμονες της NASA ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν γεωλογικά μυστικά της Σελήνης τα οποία ρίχνουν φως σε ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της και πιο συγκεκριμένα τις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στην ορατή από τη Γη πλευρά της και την αθέατη.Η Σελήνη είναι βαρυτικά «κλειδωμένη» προς τη Γη όρος που σημαίνει ότι η τροχιακή της κίνηση την υποχρεώνει να κινείται γύρω από τον πλανήτη μας πάντα με την ίδια πλευρά. Αυτή η κοντινή στη Γη πλευρά έχει τεράστιες πεδιάδες που σχηματίζονται από λιωμένο βράχο, αλλά η αθέατη πλευρά είναι πιο τραχιά. Η Σελήνη γεννήθηκε ως ένας… λιωμένος κόσμος και μεγάλο μέρος της αρχαίας επιφάνειάς του καλύπτεται με λάβα.Ορισμένες θεωρίες υποδηλώνουν ότι ηφαιστειακή δραστηριότητα πριν από δύο έως τρία δισεκατομμύρια χρόνια είχε ως αποτέλεσμα να προκληθούν διαφορές στο εσωτερικό του πλανήτη οι οποίες θα προκαλούσαν τη συσσώρευση ραδιενεργών στοιχείων βαθιά μέσα στον μανδύα της κοντινής πλευράς. Αυτή η μελέτη προσφέρει τα ισχυρότερα στοιχεία για αυτή τη θεωρία μέχρι τώρα.«Διαπιστώσαμε ότι η κοντινή πλευρά της Σελήνης κάμπτεται περισσότερο από την αθέατη πλευρά, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει κάτι θεμελιωδώς διαφορετικό σχετικά με την εσωτερική δομή της κοντινής πλευράς σε σύγκριση με την αθέατη. Όταν αναλύσαμε για πρώτη φορά τα δεδομένα, ήμασταν τόσο έκπληκτοι από το αποτέλεσμα που δεν το πιστέψαμε. Έτσι κάναμε τους υπολογισμούς πολλές φορές για να επαληθεύσουμε τα ευρήματα. Συνολικά αυτή είναι μια εργασία που διήρκεσε δέκα έτη» αναφέρει ο Ράϊαν Παρκ στέλεχος του Solar System Dynamics Group στο Εργαστήριο Αεριώθησης (το περίφημο JPL) της NAΣΑ.Για να καταλήξουν σε αυτά τα συμπεράσματα οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα νέο μοντέλο της βαρύτητας της Σελήνης το οποίο βοηθά στην εξέταση των διακυμάνσεων της βαρύτητας καθώς περιστρέφεται γύρω από τον πλανήτη μας. Οι παραλλαγές προκαλούν μια κάμψη του φυσικού μας δορυφόρους λόγω της παλιρροιακής δύναμης της Γης. Ακριβώς όπως το φεγγάρι μπορεί να ενεργοποιήσει τις παλίρροιες στη Γη ο πλανήτης ασκεί μια βαρυτική έλξη στο φεγγάρι. Η ανακάλυψη Οι ερευνητές με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Nature» χρησιμοποίησαν δεδομένα που κατέγραψαν τα δίδυμα σκάφη Ebb and Flow της αποστολής GRAIL που τέθηκαν σε τροχιά γύρω από γύρω από τη Σελήνη το 2011 και το 2012. Με τη βοήθεια ενός υπερυπολογιστή οι ερευνητές δημιούργησαν αυτό που λένε ότι είναι ο πιο λεπτομερής βαρυτικός χάρτης της Σελήνης μέχρι σήμερα. Ένας βαρυτικός χάρτης, που δείχνει μετρήσεις βαρύτητας σε όλο το φεγγάρι.Εξετάζοντας τα αποτελέσματά τους και συγκρίνοντάς τα με άλλα μοντέλα οι ερευνητές βρήκαν μια μικρή αλλά μεγαλύτερη από την αναμενόμενη διαφορά στο πόσο παραμορφώνονται τα δύο ημισφαίρια της Σελήνης.Σε μια ξεχωριστή μελέτη, χρησιμοποίησαν την ίδια τεχνική για να εξετάσουν το εσωτερικό του γιγάντιου αστεροειδή Vesta που βρίσκεται στην κύρια ζώνη αστεροειδών μεταξύ του Άρη και του Δία και έχει χαρακτηριστικά νάνου πλανήτη. Η μελέτη δείχνει ότι ο Vesta πιθανότατα έχει έναν μικρό ή καθόλου πυρήνα, σε αντίθεση με τις προηγούμενες θεωρίες. Εφάρμοσαν πρόσφατα μια παρόμοια τεχνική στο ηφαιστειακό φεγγάρι Iώ του Δία αποκαλύπτοντας ότι το είναι απίθανο να διαθέτει έναν ωκεανό μάγματος.«Η βαρύτητα είναι μια μοναδική και θεμελιώδης ιδιότητα ενός πλανητικού σώματος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εξερευνήσει το βαθύ εσωτερικό του. Η τεχνική μας δεν χρειάζεται δεδομένα από την επιφάνεια, απλά πρέπει να παρακολουθούμε την κίνηση ενός διαστημικού σκάφους με μεγάλη ακρίβεια για να έχουμε μια συνολική εικόνα του τι συμβαίνει γεωλογικά σε ένα διαστημικό σώμα» λέει ο Παρκ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1956524/protoporiaki-meleti-apokalyptei-to-mystirio-tis-diprosopis-selinis/

Η NASA αναθέτει εντολή για την υπηρεσία εκτόξευσης για την αποστολή Galaxy της Aspera. Η NASA επέλεξε την Rocket Lab USA Inc. του Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνια για την εκτόξευση της αποστολής Aspera του οργανισμού, ενός SmallSat για τη μελέτη του σχηματισμού και της εξέλιξης των γαλαξιών, παρέχοντας νέες γνώσεις για το πώς λειτουργεί το σύμπαν.Η επιλογή αποτελεί μέρος της σύμβασης υπηρεσιών εκτόξευσης Venture-Class Acquisition of Dedicated and Rideshare (VADR) της NASA. Αυτή η σύμβαση επιτρέπει στον οργανισμό να αναθέτει εντολές υπηρεσίας εκτόξευσης σταθερής τιμής αόριστης παράδοσης/αόριστης ποσότητας κατά τη διάρκεια της πενταετούς περιόδου παραγγελίας της VADR, με μέγιστη συνολική αξία σύμβασης 300 εκατομμύρια δολάρια. Μέσω της παρατήρησης του υπεριώδους φωτός, η Aspera θα εξετάσει θερμό αέριο στον χώρο μεταξύ των γαλαξιών, που ονομάζεται διαγαλαξιακό μέσο. Η αποστολή θα μελετήσει την εισροή και την εκροή αερίου από τους γαλαξίες, μια διαδικασία που πιστεύεται ότι συμβάλλει στον σχηματισμό των αστεριών.Η Aspera αποτελεί μέρος του Προγράμματος Pioneers της NASA στο Τμήμα Αστροφυσικής στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον, το οποίο χρηματοδοτεί την συναρπαστική επιστήμη της αστροφυσικής με χαμηλότερο κόστος χρησιμοποιώντας μικρό υλικό και μέτρια ωφέλιμα φορτία. Ο κύριος ερευνητής για το Aspera είναι ο Carlos Vargas στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στο Τουσόν. Το Πρόγραμμα Υπηρεσιών Εκτόξευσης της NASA, με έδρα το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι του οργανισμού στη Φλόριντα, διαχειρίζεται τη σύμβαση VADR. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με την αποστολή Aspera της NASA και το Πρόγραμμα Pioneers, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://go.nasa.gov/42U1Wkn

Θα γίνουν όλα ατμός ακτινοβολίας Χόκινγκ; Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Cosmology and Astroparticulate Physics, η εργασία των Falcke et al με τίτλο «An upper limit to the lifetime of stellar remnants from gravitational pair production» στην οποία δείχνουν ότι το σύμπαν αποσυντίθεται και ότι τα τελευταία αστρικά υπολείμματα χρειάζονται περίπου 1078 έτη για να χαθούν. Έτσι, εμφανίστηκαν ξανά σχετικά εκλαϊκευτικά άρθρα ΕΔΩ: ‘Universe expected to decay in 10⁷⁸ years, much sooner than previously thought‘ ή ΕΔΩ: ‘Το σύμπαν έχει ημερομηνία λήξης και θα ‘πεθάνει’ νωρίτερα απ’ ό,τι νομίζαμε‘ https://www.skai.gr/news/technology/to-sympan-tha-pethanei-noritera-ap-oti-nomizame-alla-min-panikovalleste O Στίβεν Χόκινγκ το 1974 απέδειξε ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν προς όλες τις κατευθύνσεις ένα είδος θερμικής ακτινοβολίας, την επονομαζόμενη ακτινοβολία Hawking. Aυτό σημαίνει ότι μετά από ένα εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα, περίπου ~1067 χρόνια ή και περισσότερο, οι μαύρες τρύπες τελικά εξατμίζονται εξ’ ολοκλήρου. Πενήντα χρόνια μετά, οι φυσικοί Michael F. Wondrak, Walter D. van Suijlekom και Heino Falcke δημοσίευσαν δυο εργασίες(2) στις οποίες δείχνουν ότι αυτή η ακτινοβολία δεν περιορίζεται στις μαύρες τρύπες, υπονοώντας ότι μπορεί τελικά «όλα να εξατμίζονται». Υποστηρίζουν ότι η ακτινοβολία Hawking ίσως να μην εκπέμπεται μόνο από τις μαύρες τρύπες, αλλά είναι πιθανό να παράγεται από όλες τις μάζες που παραμορφώνουν σημαντικά τον χωροχρόνο. Προκύπτει λοιπόν το έρωτημα: Τα πάντα στο σύμπαν θα έχουν την ίδια μοίρα; Θα γίνουν όλα ‘ατμός’ ακτινοβολίας Χόκινγκ; Η ακτινοβολία Hawking προκύπτει από τον συνδυασμό δύο φαινομένων από εντελώς διαφορετικούς τομείς της φυσικής. Τη γενική σχετικότητα και την κβαντική θεωρία. Κάθε παρατηρητής στο δικό του αδρανειακό σύστημα αναφοράς αντιλαμβάνεται το κβαντικό κενό με τον ίδιο τρόπο. Δύο παρατηρητές, ένας κοντά σε μια μαύρη τρύπα και ένας μακριά από αυτή βλέπουν το κβαντικό κενό τους να συμπεριφέρεται πανομοιότυπα. Αλλά αν ρωτήσετε έναν από τους δύο παρατηρητές για το κβαντικό κενό στη θέση του άλλου παρατηρητή, θα σας πεί ότι βλέπει ένα διαφορετικό κενό στην άλλη θέση. Αυτή είναι μια από τις αξιοσημείωτες πτυχές του συνδυασμού της γενικής σχετικότητας (με το καμπυλωμένο υπόβαθρο του χώρου) με την κβαντική θεωρία πεδίου (η οποία περιγράφει τα κβαντικά πεδία): αυτά τα δύο φαινόμενα μαζί, μας δείχνουν ότι το κβαντικό κενό διαφέρει μεταξύ δύο οποιωνδήποτε περιοχών όπου η καμπυλότητα του χώρου διαφέρει.Το 1974, ο Χόκινγκ στην εργασία του με τίτλο ‘Black hole explosions?‘, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που ενοποίησε αυτά τα γεγονότα, καταλήγοντας στο συμπέρασμα, ότι τα κβαντικά πεδία σε μια περιοχή του χωροχρόνου που είναι πολύ καμπυλωμένος (κοντά σε μια μαύρη τρύπα) οδηγούν σε έναν ειδικό τύπο ακτινοβολίας. Περίπου την ίδια εποχή, ανακαλύφθηκε ότι ένας παρατηρητής που κινείται με σταθερή επιτάχυνση στον κενό χώρο αντιλαμβάνεται ένα «λουτρό ακτινοβολίας», με την θερμοκρασία και την ενέργεια της ακτινοβολίας να εξαρτώνται από το μέγεθος της επιτάχυνσης. Αλλά αυτό συνδέεται με τη βασική ιδέα που οδήγησε τον Αϊνστάιν στην γενική θεωρία της σχετικότητας: την αρχή της ισοδυναμίας.Ο Αϊνστάιν αναρωτήθηκε, ποια θα ήταν η διαφορά μεταξύ δύο παρατηρητών που βρίσκονταν ο καθένας σε έναν εντελώς απομονωμένο από το εξωτερικό περιβάλλον, ο ένας σε ένα δωμάτιο στην επιφάνεια της Γης και ο άλλος σε ένα σκάφος κινούμενο στο διάστημα με σταθερή επιτάχυνση, όση η επιτάχυνση της βαρύτητας στην επιφάνεια της Γης. Ο Αϊνστάιν συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχε καμία διαφορά, οδηγούμενος στην αρχή της ισοδυναμίας, που άνοιξε το δρόμο για τη γενική σχετικότητα.Αργότερα, η αρχή της ισοδυναμίας θα είχε ιδιαίτερη σημασία για το φαινόμενο της ακτινοβολίας Hawking, καθώς αν ένας επιταχυνόμενος παρατηρητής σε κενό χώρο αντιλαμβάνεται ένα λουτρό ομοιόμορφης ακτινοβολίας, τότε ένας παρατηρητής που επιταχύνεται λόγω της στενής γειτνίασής του με μια μαύρη τρύπα θα πρέπει επίσης να βιώσει ομοιόμορφη ακτινοβολία. Επιπλέον, όσο πιο κοντά πλησιάζει στον ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας, τόσο μεγαλύτερη είναι η επιτάχυνσή του, και επομένως, τόσο πιο ενεργητική θα ήταν η ακτινοβολία που θα βιώνει. Δηλαδή: ● Για έναν παρατηρητή μακριά από τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας, πρακτικά δεν υπάρχει βαρυτική επιτάχυνση, κι έτσι πρακτικά δεν θα υπήρχε ακτινοβολία. ● Καθώς αρχίζει να πλησιάζει τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας, η επιτάχυνσή του αυξάνεται κι έτσι αρχίζει να αντιλαμβάνεται περισσότερη ακτινοβολία. ● Και καθώς πρόκειται να φτάσει στον ορίζοντα γεγονότων, η επιτάχυνσή του αυξάνεται ακόμη περισσότερο, και έτσι η ακτινοβολία που βιώνει φτάνει στο αποκορύφωμά της. Όταν η καμπυλότητα του χώρου αυξάνεται, αυξάνεται και η επιτάχυνσή του παρατηρητή προς την κεντρική περιοχή μιας μαύρης τρύπας. Και παράλληλα αυξάνεται και η ποσότητα της ακτινοβολίας που ανιχνεύει σε αυτήν την περιοχή του χώρου. Υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να προσέξουμε σχετικά με την περιγραφή αυτού του φαινομένου. Πρώτον, δεν χρειάζεται καμία αναφορά στην αναλογία «ζευγών σωματιδίου-αντισωματιδίου» που χρησιμοποιείται τόσο συχνά από τον Χόκινγκ, καθώς αυτή η εσφαλμένη αναλογία είναι άσχετη με την παραγωγή της ακτινοβολίας. Δεύτερον, η ακτινοβολία Hawking που παράγεται δεν περιορίζεται ακριβώς στον ορίζοντα γεγονότων, αλλά μάλλον θα πρέπει να αναδύεται από οποιαδήποτε περιοχή του χώρου που έχει επαρκή χωρική καμπυλότητα ή που προκαλεί αρκετά ισχυρές επιταχύνσεις. Και τρίτον, όπως μας έμαθε ο Αϊνστάιν ότι δεν μπορούμε να διακρίνουμε τη διαφορά μεταξύ ενός βαρυτικού πεδίου και ενός επιταχυνόμενου συστήματος αναφοράς, δεν θα έπρεπε επίσης να υπάρχει διαφορά μεταξύ του χώρου έξω από μια μαύρη τρύπα και του χώρου στην ίδια απόσταση από οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο ισοδύναμης μάζας. Αν βρίσκεστε σε μια συγκεκριμένη απόσταση από μια μάζα, που θα μπορούσε να είναι: ● ένα σημείο (σαν μαύρη τρύπα), ● ένα πολύ συμπαγές αντικείμενο που δεν καταρρέει βαρυτικά (όπως ένα άστρο νετρονίων), ● ένα λιγότερο συμπαγές αντικείμενο (όπως ένας λευκός νάνος), ● ή ένα μη συμπαγές αντικείμενο (όπως ένα άστρο), … θα βιώνατε την ίδια επιτάχυνση σε κάποια θέση με την ίδια χωρική καμπυλότητα. Εφόσον οι μάζες αυτών των διαφορετικών αντικειμένων είναι πανομοιότυπες και η απόστασή σας από το κέντρο αυτής της μάζας είναι ίδια, δεν θα πρέπει να ανιχνεύσετε καμία διαφορά σε κάθε περίπτωση. Οι φυσικοί Michael F. Wondrak, Walter D. van Suijlekom και Heino Falcke, υποστηρίζουν ότι, εφόσον οι μαύρες τρύπες παράγουν ακτινοβολία Χόκινγκ, τότε το ίδιο θα έπρεπε να κάνουν και τα άστρα νετρονίων, οι λευκοί νάνοι, τα κανονικά άστρα και οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο. Θεωρούν ότι ο μόνος ρόλος που διαδραματίζει ο ορίζοντας γεγονότων – κάτι που διαθέτουν μόνο οι μαύρες τρύπες – είναι να καθορίζει όριο για το πού μπορεί να συλληφθεί η ακτινοβολία από την μαύρη τρύπα σε σχέση με το πού διαφεύγει από αυτή. Ο ορίζοντας γεγονότων χρησιμεύει ως το όριο για μια μαύρη τρύπα. Η επιφάνεια του άστρου νετρονίων χρησιμεύει ως το όριο για ένα άστρο νετρονίων. Το πιο εξωτερικό στρώμα ενός λευκού νάνου χρησιμεύει ως το όριο για έναν λευκό νάνο. Το τέλος της φωτόσφαιρας ενός άστρου χρησιμεύει ως το όριο για το άστρο. Σε όλες τις περιπτώσεις, υποστήριξαν οι συγγραφείς, θα εξακολουθούσε να υπάρχει η ακτινοβολία που παράγεται από τον καμπύλο χωροχρόνο γύρω από τη μάζα. Το κλάσμα αυτής της ακτινοβολίας που διαφεύγει από ένα τεράστιο αντικείμενο και εκπέμπεται στο σύμπαν ως ακτινοβολία Χόκινγκ, θα εξαρτιόταν αποκλειστικά από την μάζα και την ακτίνα του ίδιου του αντικειμένου, χωρίς να υπάρχει κάτι ιδιαίτερο σχετικά με τα όρια του ορίζοντα γεγονότων.Ακριβώς όπως το φαινόμενο Schwinger επιτρέπει την παραγωγή πραγματικών σωματιδίων που μεταφέρουν πραγματική ενέργεια από μια περιοχή του χώρου που διαθέτει ένα αρκετά ισχυρό ηλεκτρικό πεδίο, το βαρυτικό φαινόμενο της ακτινοβολίας Hawking γύρω από μια μαύρη τρύπα θα πρέπει να επιτρέπει την παραγωγή πραγματικής ακτινοβολίας, με την ποσότητα της ακτινοβολίας που διαφεύγει να εξαρτάται μόνο από την ένταση του βαρυτικού πεδίου στις σχετικές περιοχές του χώρου. Κι αυτό, εφόσον τελικά ισχύει, έχει συναρπαστικές συνέπειες.Όπως έδειξε η ίδια ομάδα φυσικών Wondrak et al σε νέα δημοσίευση με τίτλο «An upper limit to the lifetime of stellar remnants from gravitational pair production» τον Οκτώβριο του 2024, αν η καμπυλότητα του χωροχρόνου από μόνη της (και όχι η παρουσία ενός ορίζοντα γεγονότων) είναι το μόνο που απαιτείται για την παραγωγή ακτινοβολίας Hawking που μεταφέρει ενέργεια, τότε συμπαγή αστρικά υπολείμματα όπως τα άστρα νετρονίων και οι λευκοί νάνοι τελικά θα αποσυντεθούν όπως και οι μαύρες τρύπες. Η χρονική κλίμακα για την εξάτμιση προς ακτινοβολία Χίκινγκ ενός αντικειμένου σχετίζεται με την πυκνότητα μάζας ρ με την εξίσωση τ~ρ-3/2.Έτσι, οι αστρικές μαύρες και τα άστρα νετρονίων έχουν μάλλον συγκρίσιμο χρόνο ζωής (τ~1067−68 χρόνια), ενώ οι λευκοί νάνοι μπορούν να επιβιώσουν πολύ περισσότερο (τ ≳ 1078 χρόνια). Κατ’ αρχήν, η διαδικασία θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σε άλλα αστροφυσικά αντικείμενα. Η Σελήνη με πυκνότητα 3,4 g/cm3 θα εξατμιστεί σε περίπου 3×1089 χρόνια και ένα σώμα με την πυκνότητα του νερού σε τ~1090 χρόνια. Οι βαρύτερες υπερμαζικές μαύρες τρύπες θα εξατμίζονται σε περίπου ~10103 χρόνια, αλλά κάτι ανάλαφρο και διάχυτο, όπως ένα διαστρικό νέφος ή, ακόμη χειρότερα, η άλως σκοτεινής ύλης, θα απαιτούσε ακόμη μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα από 10120 έως 10140 χρόνια. Ας σημειωθεί ότι για να ‘εξατμιστεί’ ένα πρωτόνιο απαιτούνται περίπου ~1067 χρόνια (το πείραμα Super-K έδειξε ότι τα πρωτόνια έχουν χρόνο ζωής πάνω από 1034χρόνια). Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα αναπάντητα ερωτήματα και προβληματισμοί για όλα τα παραπάνω. Το ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία Hawking, παρότι δεν έχει αποδειχθεί πειραματικά, δεν αμφισβητείται από την επιστημονική κοινότητα. Όμως, υπάρχει σκεπτικισμός από πολλούς φυσικούς για το αν οι μάζες που δεν διαθέτουν ορίζοντες γεγονότων μπορούν να κάνουν κάτι αντίστοιχο. Προς το παρόν «η εξάτμιση των πάντων προς ακτινοβολία Χόκινγκ» αποτελεί μεν μια σοβαρή επιστημονική πρόταση, αλλά απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση. Οριστική απάντηση διαθέτει μόνο ο Θρασύβουλας. «Όλα είναι ατμός» έλεγε ο Θανάσης Βέγγος ως Θρασύβουλας σε ταινία του 1962, πολύ πριν ανακαλυφθεί η εξάτμιση Χόκινγκ. Oι μαύρες τρύπες δεν είναι τόσο μαύρες, αλλά συμπεριφέρονται σαν θερμά σώματα. Εκπέμπουν θερμική ακτινοβολία και σταδιακά εξατμίζονται. Η πανομοιότυπη συμπεριφορά μιας μπάλας που πέφτει στο πάτωμα σε έναν επιταχυνόμενο πύραυλο (αριστερά) και στη Γη (δεξιά) είναι μια επίδειξη της αρχής της ισοδυναμίας του Αϊνστάιν. H καμπύλωση του χωροχρόνου για μια μαύρη τρύπα, ένα άστρο νετρονίων, έναν λευκό νάνο ή ένα άστρο σαν τον Ήλιο μας. Κοντά στον ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας, επιτυγχάνονται πιο έντονες καμπυλότητες από οπουδήποτε αλλού. Μακριά από όλα αυτά τα αντικειμενα, ο χωροχρόνος είναι ασυμπτωτικά επίπεδος, αλλά ούτε τελείως επίπεδος ούτε πραγματικά κενός. Ο ορίζοντας γεγονότων μιας μαύρης τρύπας θεωρείται ως ο βασικός παράγοντας για τη δημιουργία της ακτινοβολίας Hawking γύρω από τις μαύρες τρύπες. Όμως νέες δημοσιεύσεις υποστηρίζουν ότι αυτή η ακτινοβολία μπορεί να δημιουργηθεί ανεξάρτητα από την ύπαρξη του ορίζοντα των γεγονότων [M.F. Wondrak et al., Phys. Rev. Lett. accepted, 2023]. Χαρακτηριστικό χρονοδιάγραμμα για την εξάτμιση διαφόρων αντικειμένων ως συνάρτηση της πυκνότητας μάζας. Η μαύρη συμπαγής γραμμή αντιστοιχεί στην ακριβή εξίσωση τ=f(ρ) και η διακεκομμένη γραμμή δείχνει την ηλικία του σύμπαντος [H. Falcke, MF Wondrak, & WD van Suijlekom, Journal of Cosmology and Astroparticle Physics, (submitted), 2024]. Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: 1. στο εκλαϊκευμένο άρθρο του Ethan Siegel: «Will everything eventually succumb to Hawking radiation?» , 2. στα αναλυτικά άρθρα των H. Falcke, MF Wondrak, & WD van Suijlekom: «Gravitational Pair Production and Black Hole Evaporation» και «An upper limit to the lifetime of stellar remnants from gravitational pair production«

Ροσκόσμος Στο Βοστότσνι, το μπλοκ ενίσχυσης Fregat προετοιμάζεται για την εκτόξευση των δορυφόρων Ionosfera-M Νο. 3-4. Οι ειδικοί αποσυσκεύασαν το κοντέινερ και εγκατέστησαν το Fregat στον χώρο εργασίας. Ηλεκτρικές και πνευματικές δοκιμές κενού θα πραγματοποιηθούν στο εγγύς μέλλον. Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των δοκιμών, το μπλοκ ενίσχυσης θα γεμίσει με καύσιμο και συμπιεσμένα αέρια. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_586859

Νερό σε ποσότητες ενός ωκεανού κρύβεται στο εσωτερικό του Άρη. Ενδείξεις υδάτινου στρώματος σε βάθη 5-8 χλμ. από την επιφάνεια του. Έχει διαπιστωθεί ότι ο Άρης δεν ήταν ο σημερινός ερημικός και απόλυτα άγονος κόσμος αλλά υπήρχαν θάλασσες, λίμνες, ποτάμια και πιθανώς ζωή στον πλανήτη. Υπάρχουν υπόγεια αποθέματα νερού σε παγωμένη μορφή στον Κόκκινο Πλανήτη και μια νέα μελέτη υποδεικνύει τώρα την ύπαρξη τεράστιων ποσοτήτων νερού σε υγρή μορφή στο εσωτερικό του.Η μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «National Science Review» παρουσιάζει τα αποτελέσματα της ανάλυσης σεισμικών κυμάτων που κατέγραψε το InSight, ο ρομποτικός γεωλόγος της NASA που έφθασε στον Άρη το 2018 και κατέγραφε γεωλογικά δεδομένα για τέσσερα χρόνια φωτίζοντας τι συμβαίνει και τι υπάρχει στο εσωτερικό πλανήτη.Η ανάλυση των δεδομένων δείχνουν ότι ένα στρώμα νερού σε υγρή μορφή μπορεί να κρύβεται στα πετρώματα που βρίσκονται μεταξύ 5,4 και 8 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια του Άρη.Ο συνολικός όγκος του κρυμμένου νερού θα μπορούσε να πλημμυρίσει ολόκληρη την επιφάνεια του Άρη δημιουργώντας έναν ωκεανό βάθους 520 έως 780 μέτρων. Αυτός ο όγκος νερού υπολογίζεται στη μελέτη ότι είναι παρόμοιος με αυτόν που περιέχεται στο μόνιμο στρώμα πάγου της Ανταρκτικής.«Αυτό το άφθονο υγρό νερό εξαφανίστηκε καθώς ο πλανήτης μετατράπηκε στον κρύο, ξηρό κόσμο που βλέπουμε σήμερα. Με τον καιρό, ο Άρης έχασε το μαγνητικό του πεδίο και η ηλιακή ακτινοβολία άρχισε να απομακρύνει την ατμόσφαιρά του. Με μια πιο αραιή ατμόσφαιρα, οι επιφανειακές θερμοκρασίες έπεσαν. Το υγρό νερό του πλανήτη άρχισε να διαφεύγει στο Διάστημα, να παγιδεύεται ως πάγος στο υπέδαφος ή στα πολικά καλύμματα ή να εγκλωβίζεται σε ενυδατωμένα ορυκτά μέσα στον φλοιό του πλανήτη. Απαιτούνται μελλοντικές αποστολές με σεισμογράφους και γεωτρήσεις για να επιβεβαιωθεί η παρουσία του νερού σε αυτά τα βάθη και να συγκεντρωθούν περισσότερα στοιχεία» αναφέρει ο Χρόβτζε Τκάλτσιτς καθηγητής γεωφυσικής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας, εκ των επικεφαλής της μελέτης.Η παρουσία του νερού στο εσωτερικό του Άρη αυξάνει τις πιθανότητες να υπάρχουν κάποιες μορφές ζωής στο υπέδαφος του πλανήτη αφού εκεί προστατεύονται από τις ακραίες συνθήκες της επιφάνειας του. Το αν το νερό αυτό μπορεί με κάποιο τρόπο να ανακτηθεί για να διευκολύνει την παρουσία του ανθρώπου στον Άρη είναι επίσης ένα ζήτημα που θα απασχολήσει πλέον την επιστημονική κοινότητα. Ο ρομποτικός γεωλόγος της NASA κατέγραψε τα ίχνη νερού στο εσωτερικό του Άρη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1956021/nero-se-posotites-enos-okeanoy-kryvetai-sto-esoteriko-toy-ari/

Υπερυπολογιστές βρήκαν την ακριβή ημερομηνία που η ζωή θα εξαφανιστεί στη Γη Υπολογίστηκε το χρονικό σημείο που ο πλανήτης μας θα γίνει αφιλόξενος. Η διαδικασία αυτοκαταστροφής του Ήλιου θα οδηγήσει είτε σε εξαφάνιση της Γης από το Σύμπαν είτε σε ολική καταστροφή της σε περίπου πέντε δισ. έτη. Ένας υπερυπολογιστής έδειξε το πότε δεν θα μπορεί πλέον ο πλανήτης να υποστηρίξει άλλο την παρουσία της ζωής και είναι πολύ νωρίτερα από όσο πιστεύαμε.Ερευνητές από τη NASA και το Πανεπιστήμιο Tōhō στην Ιαπωνία χρησιμοποίησαν προηγμένους υπερυπολογιστές και μαθηματικά μοντέλα για να προβλέψουν τη μακροπρόθεσμη εξέλιξη του Ήλιου. Οι υπολογισμοί τους υποδηλώνουν ότι η ζωή στη Γη θα γίνει αδύνατη μέχρι το έτος 1.000.002.021 καθώς ο Ήλιος γίνεται όλο και πιο καυτός και φωτεινότερος, γεγονός που θα αυξήσει τις παγκόσμιες θερμοκρασίες και θα μειώσει σταδιακά τα επίπεδα οξυγόνου.Οι υπολογισμοί επιβεβαίωσαν επίσης τον προβλεπόμενο από την κρατούσα θεωρία χρόνο καταστροφής του Ήλιου σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Το μητρικό μας άστρο θα εισέλθει αρχικά στη φάση του κόκκινου γίγαντα – ένα στάδιο κατά το οποίο τελειώνει το καύσιμο υδρογόνου και διαστέλλεται δραματικά.Σε εκείνο το σημείο, ο διογκωμένος κόκκινος γίγαντας πιθανότατα θα καταπιεί τους εσωτερικούς πλανήτες, συμπεριλαμβανομένου του Ερμή, της Αφροδίτης και πιθανώς της Γης. Αν η Γη καταφέρει να αποφύγει την εξαφάνιση της από τον χάρτη του Σύμπαντος εντούτοις ο Ήλιος θα έχει πλησιάσει σε τόσο κοντινή απόσταση που θα την κάνει κυριολεκτικά… κάρβουνο. Θα είναι ένας νεκρός καμένος πλανήτης.Για αυτούς τους λόγους αν μέχρι τότε φυσικά η ανθρωπότητα δεν έχει αυτοκαταστραφεί και οδηγηθεί εξαφάνιση θα πρέπει να έχει βρει τρόπους να γίνει αυτό που μετ΄ επιτάσεως λέει ο Ελον Μασκ, δηλαδή ένα «πολυπλανητικό είδος» που θα έχει αποικήσει όχι μόνο άλλους πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα αλλά και σε άλλες περιοχές του γαλαξία μας ή άλλων γαλαξιών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1955638/yperypologistes-vrikan-tin-akrivi-imerominia-poy-i-zoi-tha-exafanistei-sti-gi/

Η δίκη του Γαλιλαίου. «O Γαλιλαίος καταδικάστηκε γιατί δεν ήταν υπάκουος απέναντι στην εξουσία. Η εξουσία συγχωρεί τυχόν διαφορετικές απόψεις για συγκεκριμένα θέματα. δεν συγχωρεί όμως την ανυπακοή. Και ο Γαλιλαίος, παρά το ότι συμφώνησε να υπακούσει στις αποφάσεις της Ιεράς Εξέτασης το 1616 και να πραγματευτεί τις απόψεις του ως υποθέσεις, τελικά δεν τήρησε τα συμφωνηθέντα. (…) Ενδεχομένως να πίστεψε ότι, με έναν φίλο και υποστηρικτή του στη θέση του Πάπα, θα μπορούσε να προφυλαχθεί από τις συνέπειες της ανυπακοής. Και ως προς αυτό έπεσε έξω. Στην πολιτική η απαίτηση για υπακοή στην εξουσία είναι πάντα πιο σημαντική από φιλίες. Και όταν η πρώτη απειλείται, η δεύτερη εξαφανίζεται. Ο ανυπάκουος Γαλιλαίος θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα σύμβολο ατίθασου πνεύματος που διεκδικούσε μια νέα κανονικότητα για τους φυσικούς φιλοσόφους. Κι αυτό απειλούσε την Εκκλησία. Γιατί η εξουσία δεν απειλούνταν τόσο πολύ από την προοπτική νέων θεωρήσεων του κόσμου όσο από τη διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής ομάδας που θα επέβαλλε τις δικές της νόρμες και αξίες. Δεν είναι συνήθως οι νέες αλήθειες που απειλούν, όσο η διεκδίκηση μιας υπό διαμόρφωση κοινότητας να έχουν το ‘ελεύθερο’, και ενδεχομένως το μονοπώλιο, στη διατύπωση νέων απόψεων.» απόσπασμα από το βιβλίο του Κώστα Γαβρόγλου, «Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΓΑΛΙΛΑΙΟΥ, Επιστημονικές, θεολογικές και κοινωνικές διαστάσεις της» , Πανεπιστημιακές Εκδόσεις ΚρήτηςΗ Δίκη του Γαλιλαίου αποτελεί ορόσημο στην ιστορία της επιστήμης αλλά και στη διανοητική ιστορία των νεότερων χρόνων. Στο βιβλίο αυτό ανασυγκροτείται το πλαίσιο στο οποίο διαδραματίζονται οι εξελίξεις που καταλήγουν στη Δίκη, μέσα από τις επιστημονικές, φιλοσοφικές, θεολογικές, πολιτικές και ιδεολογικές διαμάχες της εποχής, τον Τριακονταετή Πόλεμο και την ολοένα και πιο έντονη παρουσία των Ιησουιτών στην εκπαίδευση. Η ανασυγκρότηση του πλαισίου βασίστηκε στο αρχειακό υλικό του ίδιου του Γαλιλαίου, στα δημοσιευμένα και αδημοσίευτα έργα του, στα αρχεία της Ιεράς Εξέτασης, καθώς και στην αλληλογραφία μεταξύ των μελών ενός εκτεταμένου δικτύου συμμάχων αλλά και εχθρών του Γαλιλαίου. Σκιαγραφούνται επίσης οι σημαντικότερες εξελίξεις στη διάρκεια των 350 ετών από το τέλος της Δίκης, όταν πολλοί λόγιοι θέλησαν να υπερασπιστούν τον Γαλιλαίο, ενώ άλλοι θέλησαν να επιχειρηματολογήσουν πως η Εκκλησία έπραξε καλώς.Το 1616 ο Γαλιλαίος είχε αποδεχτεί στους περιορισμούς των αποφάσεων της Ιεράς Εξέτασης. Όμως με το βιβλίο που γράφει το 1632 προσπαθεί να δοκιμάσει τα όρια αυτών των περιορισμών. Κι ακόμα, θεωρεί πως ο Πάπας —και χάριν της μακροχρόνιας σχέσης τους αμοιβαίου σεβασμού, πριν από την εκλογή του— δεν θα έφτανε στα άκρα παραπέμποντάς τον στην Ιερά Εξέταση. Ωστόσο, η απόλυτη εξουσία της Εκκλησίας απαιτούσε απόλυτη υπακοή· έτσι, ο Πάπας μετατράπηκε στον δριμύτερο κατήγορό του.Στη Δίκη του Γαλιλαίου προβάλλεται η θέση ότι το πρόβλημα για την Καθολική Εκκλησία δεν ήταν τόσο η θεολογικά αιρετική άποψη περί κίνησης της Γης όσο το ότι μια νέα κοσμολογία θα οδηγούσε σε έναν νέο τρόπο θέασης της φύσης· και τότε ο αριστοτελισμός, που είχε ήδη δεχτεί πολλά πυρά, θα κατέρρεε, μαζί με το σύστημα ιδεών που στήριζε την τεράστια κοινωνική εξουσία φιλοσόφων και θεολόγων. Οι αστρονόμοι, οι μαθηματικοί και οι τεχνίτες θα άρχιζαν να παίζουν κυρίαρχο ρόλο, οι κοινωνικοί συσχετισμοί θα άλλαζαν. Αυτά ήθελε να αποφύγει η εκκλησιαστική εξουσία τον 17ο αιώνα, και οι παραδοσιακές ερμηνείες των Γραφών τής έδιναν το καλύτερο άλλοθι για να το πετύχει. Ο ανυπάκουος Γαλιλαίος θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα σύμβολο ατίθασου πνεύματος που θα υπονόμευε τη διανοητική ηγεμονία της Εκκλησίας. ● Τα περιεχόμενα του βιβλίου Σημείωμα για τις πηγές 1. Πως θα γίνει η πραγμάτευση της δίκης του Γαλιλαίου 2. Το αφύσικο ηλιοκεντρικό σύστημα και η αφιέρωση του Κοπέρνικου στον Πάπα Παύλο Γ’ 3. Τα χρόνια του θριάμβου, 1609–1611: ανακαλύψεις με το τηλεσκόπιο, επίσκεψη στο Collegio Romano 4. Τα περίπλοκα χρόνια, 1611–1616: ανησυχίες στην αυλή των Μεδίκων και καταγγελίες από άμβωνος 5. Η μετάβαση στη Ρώμη 6. Οι κομήτες, οι διαμάχες με τους ιησουίτες και ο Πάπας Ουρβανός Η’ 7. Διάλογοι σχετικά με τα δυο κύρια συστήματα του κόσμου, το Πτολεμαϊκό και το Κοπερνίκειο 8. Η δίκη του 1633 9. Η ζωή της δίκης μετά τη δίκη 10. Κάποιες συμπερασματικές σκέψεις Ευχαριστίες Βιβλιογραφία Σύντομα βιογραφικά Ευρετήριο ● Διαβάστε το απόσπασμα του βιβλίου με τίτλο: ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΓΑΛΙΛΑΙΟΥ https://cup.gr/wp-content/uploads/2025/02/GALILEOS-SAMPLE.pdf ● Σε αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε ο Κώστας Γαβρόγλου στον Σπύρο Μανουσέλη (efsyn.gr) αποκαλύπτει μερικά από τα βασικά επιχειρήματα και τους στόχους που έθεσε γράφοντας αυτό το γοητευτικό και απρόσμενα επίκαιρο βιβλίο. Ποιοι είναι οι στόχοι που θέσατε –τόσο ως ιστορικός της επιστήμης όσο και ως ενεργός πολιτικός διανοούμενος– γράφοντας το «Η δίκη του Γαλιλαίου» και γιατί στο βιβλίο σας δεν φαίνεται να συμμερίζεστε την άποψη πως η διαμάχη επιστήμης και θρησκείας ήταν καθοριστική για την «Υπόθεση Γαλιλαίου», όπως την αποκαλείτε; Επί πολλά χρόνια η συζήτηση γύρω από την «Υπόθεση Γαλιλαίου» ήταν αποκλειστικά επικεντρωμένη στη διερεύνηση της σχέσης επιστήμης και θρησκείας, όμως, μια τέτοια προσέγγιση απογυμνώνει το θέμα αυτό από την εξαιρετικά περίπλοκη δομή του και τα πολλαπλά επίπεδα για τη μελέτη του. Η Υπόθεση Γαλιλαίου δεν μπορεί να κατανοηθεί μονάχα μέσα από τη σύγκρουση του «ενάρετου και εκφραστή των σωστών απόψεων για την κίνηση της Γης» και μιας Εκκλησίας «σκοταδιστικής που την απειλούσε η αλήθεια για τους ουρανούς». Μια τέτοια αντίληψη παραβλέπει, π.χ., το γεγονός πως πολλοί αστρονόμοι είχαν σοβαρές επιφυλάξεις για όσα ισχυριζόταν ο Γαλιλαίος, ενώ υπήρχαν παράγοντες της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας που ταυτίζονταν με τις απόψεις του.Στο βιβλίο γίνεται η συσχέτιση πολλών άλλων παραμέτρων οι οποίες με διαφορετική βαρύτητα η καθεμιά, επηρέασαν την πορεία του Γαλιλαίου από τη χρονιά των ανακαλύψεών του με το τηλεσκόπιο το 1609, μέχρι τη δίκη το 1633: οι αποφάσεις της Συνόδου του Τρέντο και οι απαρχές της Αντιμεταρρύθμισης, ο διορισμός του Γαλιλαίου ως επίσημου Φιλοσόφου και Πρώτου Μαθηματικού της Αυλής των Μεδίκων, η ερμηνεία από τον Γαλιλαίο των βιβλικών χωρίων, η έννοια του παντοδύναμου Θεού και του υποθετικού χαρακτήρα διαφόρων απόψεων για το Σύμπαν που υιοθετούσαν πολλοί σύμμαχοι του Γαλιλαίου εντός και εκτός της Εκκλησίας, οι εντάσεις των σχέσεων ανάμεσα στους φιλοσόφους και αστρονόμους της εποχής, η αρχικά θετική υποδοχή των απόψεων του Γαλιλαίου από τους Ιησουίτες, οι διαφορετικές τάσεις ανάμεσά τους ως προς τον αριστοτελισμό και την κίνηση της Γης.Ωστόσο, εξίσου αποφασιστικοί παράγοντες ήταν οι διαμάχες του Γαλιλαίου με προβεβλημένους Ιησουίτες, η Ακαδημία των Lincei (Λυγκαίων) και ο ρόλος του ιδρυτή της, Federico Cesi, οι σχέσεις του Γαλιλαίου με τον Maffeo Barberini πριν αυτός εκλεγεί ως Πάπας Ουρβανός Η΄, οι αποφάσεις της Ιεράς Εξέτασης, το 1616, ότι οι ιδέες ως προς την κίνηση της Γης και τη σταθερότητα του Ηλιου είναι αιρετικές, οι καταγγελίες εναντίον του Γαλιλαίου από μοναχούς και αστρονόμους, ζητήματα κανονικού εκκλησιαστικού δικαίου, οι ισχυρισμοί του Γαλιλαίου στο βιβλίο του «Διάλογοι σχετικά με τα δύο κύρια συστήματα του Κόσμου» και η αδυναμία του να έχει πειστικές αποδείξεις ότι οι παλίρροιες αποτελούν την κρίσιμη απόδειξη της κίνησης της Γης, ο Τριακονταετής Πόλεμος, οι πολιτικές απειλές που αντιμετώπιζε ο Πάπας Ουρβανός και άλλα πολλά συναποτελούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο γίνεται η πραγμάτευση της Υπόθεσης Γαλιλαίου.Στο νέο βιβλίο σας για τη δίκη του Γαλιλαίου η ιστορική ανασυγκρότηση των επιστημονικών, θεολογικών και κοινωνικοπολιτικών διαστάσεων της «Υπόθεσης Γαλιλαίου» μας αποκαλύπτει ότι στην τελική καταδικαστική απόφαση δεν αποτυπώνεται τόσο ο αντιεπιστημονικός και ανορθολογικός σκοταδισμός της Καθολικής Εκκλησίας, αλλά μάλλον η εύλογη και αναμενόμενη (;) επιλογή κάθε ισχυρής θρησκευτικής-πολιτικής εξουσίας στο να μην αποδέχεται καμιά αμφισβήτηση της γνωστικής αυθεντίας της. Πόσω δε μάλλον, όταν τα επιχειρήματα των υπονομευτών της είναι ανεπαρκώς τεκμηριωμένα επιστημονικά και φιλοσοφικά, όπως αποκαλύπτετε στο νέο σας βιβλίο. Αλήθεια, πόσο επαρκώς αναπτυγμένα (θεωρητικά) και επιβεβαιωμένα (εμπειρικά) ήταν τα επιχειρήματα του Γαλιλαίου και των άλλων πρωταγωνιστών της ηλιοκεντρικής κοσμολογίας; Αν έπρεπε να απαντήσω όσο πιο συνοπτικά γίνεται στο ερώτημα γιατί καταδικάστηκε ο Γαλιλαίος, δεν θα έδινα έμφαση στο ότι οι απόψεις του ήταν σε αντίθεση με τις ερμηνείες της Βίβλου. Αυτό ήταν γνωστό σε όποιον υποστήριζε την κίνηση της Γης. Ο Γαλιλαίος καταδικάστηκε γιατί δεν ήταν υπάκουος απέναντι στην εξουσία.Η ερώτηση σας, όμως, αποτυπώνει με ακρίβεια μια ιδιαίτερα σημαντική πτυχή στο βιβλίο: αν το γεγονός ότι εκ των υστέρων επιβεβαιώθηκε η κίνηση της Γης, καθιστούσε τον Γαλιλαίο στην εποχή του έναν πειστικό συζητητή. Ο Γαλιλαίος αντιμετώπιζε μια πολύ σύνθετη επιστημονική και θεολογική πραγματικότητα και δεν κατάφερε να τη διαχειριστεί προς όφελός του. Ενώ οι ανακαλύψεις του με το τηλεσκόπιο έκαναν πιο πιθανό ένα Σύμπαν με τη Γη να κινείται, δεν μπόρεσε να πείσει πως οι παλίρροιες αποτελούν, όπως πίστευε, το κρίσιμο φαινόμενο που επιβεβαίωνε την κίνηση. Αγνόησε τον Κέπλερ, έναν Λουθηρανό αστρονόμο και από τους πρώτους υποστηρικτές του Γαλιλαίου, οι θεωρίες του οποίου είχαν επιβεβαιωθεί από πλήθος αστρονομικών παρατηρήσεων.Επίσης, ήρθε σε ρήξη με έναν από τους σημαντικότερους Ιησουίτες, τον Οράσιο Γκράσσι, ως προς την ερμηνεία των κομητών χωρίς να πείθει πως οι αποδείξεις του ήταν ορθές. Επιχείρησε να ερμηνεύσει χωρία της Βίβλου, ενώ η Σύνοδος του Τρέντο απαγόρευε ρητά την εμπλοκή λαϊκών σε τέτοια εγχειρήματα. Υπερεκτιμώντας τη φιλία του με τον Πάπα Ουρβανό Η΄, έγραψε ένα βιβλίο με το οποίο αθέτησε την υπόσχεση του, το 1616, ότι θα υπακούσει στην απόφαση της Ιεράς Εξέτασης να πραγματευτεί την κίνηση της Γης ως μια υπόθεση και όχι ως μια βεβαιότητα. Ετσι, λοιπόν, ο Γαλιλαίος δεν κατάφερε να πείσει ούτε επιστημονικά για την ορθότητα της θεωρίας του, αλλά δεν μπόρεσε και να χειριστεί τη θεολογική και κοινωνική διάσταση της συζήτησης γύρω από αυτά τα ζητήματα.Μέχρι πρόσφατα, η ιστοριογραφία των επιστημών θεωρούσε την καταδίκη του Γαλιλαίου ως το αποφασιστικό «σημείο καμπής» για την ανάδυση στην Ευρώπη της νεωτερικής φυσικής φιλοσοφίας, η οποία οδήγησε σταδιακά στην πλανητική κυριαρχία της σύγχρονης τεχνοεπιστήμης. Γιατί υποστηρίζεται ότι πρόκειται για ένα ιστορικά ανακριβές αφήγημα, που επινοήθηκε από τον Διαφωτισμό για να νομιμοποιήσει αφενός την ιδεολογία των Νέων Χρόνων υπέρ της επιστημονικής μονοκρατορίας και αφετέρου την αισιόδοξη προπαγάνδα υπέρ της γραμμικής και συσσωρευτικής προόδου της ανθρώπινης ιστορίας;Τα βολικά ιστοριογραφικά σχήματα είναι και τα πιο παραπλανητικά. Οπως κάθε ιστορική περίοδος και κάθε ιστορικό εγχείρημα, έτσι και ο Διαφωτισμός χρειάζεται να διερευνηθεί ξανά και ξανά με αφορμή τα νέα ερωτήματα που διατυπώνουν οι ιστορικοί. Αν σήμερα τον Διαφωτισμό τον απεχθάνονται ορισμένες κοινωνικές ομάδες με σκοταδιστικές αντιλήψεις, αυτό δεν σημαίνει πως όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να τον εκθειάζουμε.Πρέπει να στεκόμαστε κριτικά απέναντι σε ένα εγχείρημα που υπόσχεται ιδανικές καταστάσεις, γιατί τέτοιες δεν υπήρξαν στην ιστορία. Κατ’ αρχάς δεν υπάρχει «ο» Διαφωτισμός. Σίγουρα κυριάρχησε η αντίληψη του Γαλλικού Διαφωτισμού με τα έντονα αντικληρικά χαρακτηριστικά του, αλλά μεγάλη επιρροή στις επιστήμες άσκησαν και ο Γερμανικός και ο Αγγλικός με μία εντελώς διαφορετική σχέση, πολύ πιο συγκαταβατική, με την Εκκλησία. Βέβαια όλοι υπερθεμάτισαν για την απελευθερωτική σημασία των επιστημών και των εφαρμογών τους, μια και τα αναδυόμενα αστικά στρώματα βασίζονταν στις επιστήμες για να εμπεδώσουν την κυριαρχία τους.Ο ορθολογισμός, όμως, ως συγκροτητικό στοιχείο της κοινωνίας εμφανίστηκε και άλλες φορές στην ιστορία, και δεν είναι ίδιον του Διαφωτισμού. Μελετώντας τα 400 χρόνια «ζωής» της Δίκης μετά τη Δίκη, διαπιστώνουμε πως οι συντελεστές του Γαλλικού Διαφωτισμού, ύφαναν και τον μύθο γύρω από τον «προοδευτικό» Γαλιλαίο που συγκρούεται με την Εκκλησία αψηφώντας ακόμα και τη ζωή του. Οι συντελεστές του γερμανικού Διαφωτισμού δεν πολυασχολήθηκαν με τον Γαλιλαίο και την Καθολική Εκκλησία, μια και πολλοί Λουθηρανοί αστρονόμοι ήδη από την εποχή του Γαλιλαίου είχαν υιοθετήσει το ηλιοκεντρικό σύστημα. Η αναπαραγωγή του μύθου σχετικά με την αδιάλλακτη στάση του Γαλιλαίου έχει μια ενδιαφέρουσα κοινωνική διάσταση αφού και με τον μύθο αυτό ταυτίζονται διαφορετικά ακροατήρια για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Οι επιστήμονες βρίσκουν στον μύθο ένα ηρωικό στοιχείο όπου ένας «δικός» τους συγκρούστηκε με την εξουσία υπερασπιζόμενος την αλήθεια, χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες μιας τέτοιας σύγκρουσης.Οι πολίτες ταυτίζονται με μια προσωπικότητα που ταιριάζει απολύτως με την εικόνα του επιστήμονα η οποία κατασκευάζεται εδώ και πολλούς αιώνες: ο αγέρωχος εργάτης του πνεύματος που τον ενδιαφέρει μόνο η αποκάλυψη της αλήθειας για την οποία είναι έτοιμος να δώσει ακόμα και τη ζωή του. Τέτοιος δεν ήταν, εξάλλου, ο αρχαιότερος και εμβληματικότερος όλων των σοφών, Σωκράτης; Συστηματικός και επίμονος ως προς την αποκάλυψη της αλήθειας, επικίνδυνος για την εξουσία, αγέρωχος εμπρός στον θάνατο! Βλέπουμε, λοιπόν, πως το απελευθερωτικό πρόταγμα του Διαφωτισμού έγινε μέσα και από την κατασκευή ενός μύθου.Ποια είναι η επικαιρότητα –και η διαφωτιστική δύναμη– από τη μελέτη ενός όντως αποφασιστικού ιστορικού συμβάντος όπως η δίκη του Γαλιλαίου, που ωστόσο συνέβη πριν από… τέσσερις αιώνες;Αν και συνέβη πριν από τέσσερις αιώνες, η Δίκη του Γαλιλαίου έχει να μας πει πολλά για το σήμερα: ότι οι επιστήμονες δεν αρκεί μόνο να υπερασπίζονται την αλήθεια, αλλά πρέπει να γνωρίζουν πως η ευρύτερη αποδοχή της από την κοινωνία περιλαμβάνει, πολλές φορές, τη διαπραγμάτευση και, ενδεχομένως, τη σύγκρουση με την εξουσία. Αλλιώς η όποια αλήθεια εξανεμίζεται. Σήμερα, οι νέες αλήθειες για το Σύμπαν μπορεί να μην απειλούν την εξουσία, όμως την απειλούν άλλες αλήθειες, οι φορείς των οποίων αγωνίζονται για να γίνουν οι απόψεις τους η κανονικότητα των κοινωνιών μας. Σε κάθε εποχή είναι διαφορετικά τα διακυβεύματα της εκάστοτε εξουσίας, η οποία, σήμερα, απειλείται περισσότερο από τις αλήθειες για τον Covid, για την κλιματική αλλαγή, για την εξάλειψη της φτώχειας, για τον περιορισμό των πολεμικών βιομηχανιών.Ανάμεσα στους επιστήμονες και πολλούς πολίτες υπάρχει η αυταπάτη πως αν κάποια θεωρία εκφράζει αλήθειες, αυτό πείθει αυτομάτως όχι μόνον τους επιστήμονες αλλά και την κοινωνία. Δυστυχώς, βλέπουμε πως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Φαίνεται αδιανόητο, αλλά ένας πρόεδρος των ΗΠΑ έπεισε εκατομμύρια Αμερικανών πολιτών πως τα εμβόλια για τη νόσο Covid ουσιαστικά κάνουν κακό, ή ότι η καύση των πετρελαιοειδών δεν επιδεινώνει μια ήδη οριακή κατάσταση για το κλίμα.Δεν είναι, λοιπόν, μόνον η αλήθεια των επιστημονικών θεωριών που τις κάνει πειστικές, αλλά η δημόσια διαχείριση και η αποδοχή της από την εξουσία που τελικά καθορίζει την πορεία των θεωριών στην κοινωνία. Γι’ αυτό οι επιστήμονες είναι πάντα σε μια σχέση γεμάτη εντάσεις με την εκάστοτε εξουσία, όπως ήταν ο Γαλιλαίος, σε μια εποχή μεγάλων επιστημονικών, κοινωνικών και πολιτικών ανακατατάξεων. ● Ο Κώστας Γαβρόγλου γεννήθηκε το 1947 στην Κωνσταντινούπολη, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Συνέχισε στην Αγγλία, στα Πανεπιστήμια Lancaster, Cambridge και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Imperial College), από όπου και έλαβε το διδακτορικό του στη θεωρητική φυσική. Εργάστηκε στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, στα πανεπιστήμια Βοστώνης, Harvard, MIT, Cambridge, Pennsylvania και Istanbul Technical University, στο ΕΜΠ και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής ιστορίας των επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ διετέλεσε επί σειρά ετών Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα είναι η ιστορία της φυσικής και της χημείας του 19ου και 20ού αιώνα. Μερικά από τα βιβλία του είναι: Neither Physics Nor Chemistry: A History of Quantum Chemistry (με την Ana Simoes) (M.I.T. Press, 2011), History of Artificial Cold: Scientific, Technological and Cultural Aspects (Springer Publishers, 2014), Τα Κοινά της Παιδείας: σκέψεις για το παρελθόν και μέλλον του κυβερνητικού εγχειρήματος της αριστεράς (Θεμέλιο 2021). Από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης κυκλοφορούν τα βιβλία του Το παρελθόν των επιστημών ως ιστορία (2004), Το Πανεπιστήμιο Αθηνών και η Ιστορία του 1837–1937 (με τον Β. Καραμανωλάκη και τη Χ. Μπάρκουλα)· με τον Θόδωρο Αραμπατζή επιμελήθηκαν τα βιβλία Ο Αϊνστάιν και η Σχετικότητα (2005) και Η κρίση στη φυσική και η Δημοκρατία της Βαϊμάρης – Η πολιτισμική ιστορία της κβαντικής θεωρίας (2012). Το 2020 τιμήθηκεμε το βραβείο Gustav Neuenschwander της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ιστορίας των Επιστημών για το σύνολο του έργου του. Το 2015 εκλέχθηκε βουλευτής Επικρατείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., και την περίοδο 2016–2019 διετέλεσε υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων. πηγές: https://cup.gr/book/i-diki-toy-galilaioy/ – https://www.efsyn.gr/epistimi/mihanes-toy-noy/471092_i-diki-toy-galilaioy

Μουσική από τα δεδομένα των μαύρων τρυπών. H NASA συνεχίζει να παράγει ‘ηχοποιήσεις’ , μια διαδικασία αντιστοιχίας αστρονομικών δεδομένων από τα τηλεσκόπια Chandra, Webb, IXPE κ.ά. σε ήχους. Τα επιστημονικά δεδομένα που συλλέγονται από το διάστημα ως ψηφιακά σήματα μετατρέπονται σε οπτικές εικόνες. Η ηχοποίηση μετατρέπει αυτές τις οπτικές εικόνες σε ήχο. Το τελικό αποτέλεσμα δεν εμπεριέχει κάποιο επιστημονικό ενδιαφέρον. Μπορεί να ιδωθεί ως μια καλλιτεχνική δημιουργία με σκοπό την αισθητική απόλαυση. H πρώτη ηχοποίηση αφορά το ογκώδες, λαμπερό και θερμό άστρο Wolf-Rayet 124 (WR 124) που βρίσκεται σε απόσταση 15.000 έτη φωτός από τη Γη, στον αστερισμό Βέλος. Το WR124 μπορεί να καταρρεύσει σε μαύρη τρύπα στο μέλλον: Η δεύτερη αφορά το SS 433 είναι ένα δυαδικό σύστημα 18.000 έτη φωτός από τη Γη. Συνίσταται από ένα άστρο σαν τον Ήλιο μας σε τροχιά γύρω από ένα άστρο νετρονίων ή μια μαύρη τρύπα: Η τελευταία ηχοποίηση έχει θέμα την μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο σε έναν πολύ μακρινό γαλαξία που είναι γνωστός ως Κένταυρος Α, περίπου 12 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη: πηγή: https://chandra.si.edu/photo/2025/sonify10/?fbclid=IwY2xjawKQh-lleHRuA2FlbQIxMAABHogsX4seRSpg1fb6FU8_Gk64YoxBclNnpVrvj2FmM4QIidTYA9n-9_dkbqh__aem_9bKi0irWcTfjkk5NkhaDkQ