Δροσος Γεωργιος

Rocket and Space Corporation Energia Αυτό το πείραμα περιλαμβάνει λέιζερ, αίμα και διάστημα. Σας ενδιαφέρει; Λοιπόν, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου «δράση» και όλα φαίνονται λίγο αστεία... αλλά το πείραμα LAZMA έχει πολλή βασική και εφαρμοσμένη επιστήμη. Φανταστείτε: αιωρείστε σε μηδενική βαρύτητα μέσα στον ISS. Και τι συμβαίνει μέσα σας αυτή τη στιγμή; Πώς συμπεριφέρεται το αίμα σας; Άλλωστε, στη Γη, υπό όρους, συνηθίζει να ρέει όχι μόνο λόγω των προσπαθειών της καρδιάς, αλλά και υπό την επίδραση της βαρύτητας. Από τον Δεκέμβριο του 2021, Ρώσοι επιστήμονες διεξάγουν ένα μοναδικό πείραμα LAZMA, το οποίο βοηθά στην κατανόηση του πώς αλλάζει η ροή του αίματος στα μικρότερα αγγεία κατά τη διάρκεια της διαστημικής πτήσης. Γιατί είναι απαραίτητο αυτό; Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι λόγω της έλλειψης βαρύτητας, το αίμα μέσα στο σώμα μας, όπως και κάθε υγρό, κατανέμεται διαφορετικά. Αυτό μπορεί να προκαλέσει πολλές ενοχλήσεις, ακόμη και προβλήματα υγείας - από πονοκεφάλους μέχρι τον κίνδυνο θρόμβωσης. Ωστόσο, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Turgenev Oryol ήταν οι πρώτοι που μελέτησαν τη ροή του αίματος στα τριχοειδή αγγεία. Αυτό είναι σημαντικό επειδή μέσω αυτών το σώμα μας παρέχει οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά στα κύτταρα των ιστών και στη συνέχεια απομακρύνει το διοξείδιο του άνθρακα και τα μεταβολικά προϊόντα. Πώς λειτουργεί; Η "LAZMA" είναι κατασκευαστής εξοπλισμού για το πείραμα. Σημαίνει ιατρικός εξοπλισμός λέιζερ. Μιλάμε για δύο μικρούς αναλυτές. Ray la Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να μετρήσουμε την ταχύτητα της ροής του αίματος και να διαπιστώσουμε πόσο καλά θρέφει τους ιστούς του σώματος. Οι αναλυτές εγκαθίστανται: στο κεφάλι· στις άκρες των δακτύλων· στις άκρες των ποδιών. Ακόμα και στο πρώτο στάδιο, οι επιστήμονες έλαβαν ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Τις πρώτες δύο ή τρεις ημέρες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), η ροή του αίματος αλλάζει δραματικά: ▪️️ στα τριχοειδή αγγεία των ποδιών, μειώνεται σχεδόν κατά το ήμισυ· ▪️️ στην κροταφική περιοχή του κεφαλιού, μειώνεται κατά το ένα τρίτο. Ωστόσο, την έκτη ημέρα της πτήσης, το σώμα αρχίζει να προσαρμόζεται: ▪️️ η κυκλοφορία του αίματος στα μικροαγγεία των ποδιών όχι μόνο αποκαθίσταται, αλλά υπερβαίνει ακόμη και το επίπεδο της Γης σχεδόν δύο φορές· ▪️️ Η παροχή αίματος στους ιστούς του κεφαλιού επιστρέφει στο φυσιολογικό. Το ίδιο το σώμα βρίσκει μια νέα ισορροπία - τα αγγεία διαστέλλονται, περισσότερο αίμα ρέει στα κάτω άκρα, αντισταθμίζοντας την έλλειψη θρέψης των ιστών. Ταυτόχρονα, τα χέρια υποφέρουν λιγότερο. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται σε δύο παράγοντες: τα χέρια βρίσκονται περίπου στο επίπεδο της καρδιάς και οι αστροναύτες τα χρησιμοποιούν ενεργά. Για αξιόπιστη ιατρική έρευνα, χρειάζονται τουλάχιστον εκατό ή δύο συμμετέχοντες. Στην 72η αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ο Alexey Ovchinin και ο Ivan Wagner ενήργησαν ως πειραματόζωα. Φυσικά, το σώμα κάθε ατόμου είναι μοναδικό. Όπως καταλαβαίνετε, δεν πετούν πολλοί αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τώρα η συλλογή πληροφοριών συνεχίζεται. Υγεία στους αστροναύτες! Και ανυπομονούμε πραγματικά για ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις από τους επιστήμονες. https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239546%2F37caa7411d50671abf%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23169 Η κατάρρευση του SpaceX Crew-10 Dragon της NASA στις 11:33 π.μ. EDT Η εικόνα δείχνει ένα διαστημόπλοιο να πλησιάζει τον Ειρηνικό Ωκεανό με τέσσερα αλεξίπτωτα από πάνω. Το SpaceX Crew-10 της NASA ετοιμάζεται να καταρρεύσει στον Ειρηνικό Ωκεανό το Σάββατο, 9 Αυγούστου 2025. Στις 11:33 π.μ. EDT, το διαστημόπλοιο SpaceX Dragon, που μεταφέρει τις αστροναύτες της NASA Anne McClain και Nichole Ayers, τον αστροναύτη της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Takuya Onishi και τον κοσμοναύτη της Roscosmos Kirill Peskov, καταρρεύσε στα ανοικτά των ακτών του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια. Αυτό ολοκληρώνει μια παραμονή στο διάστημα 148 ημερών για το τετραμελές πλήρωμα. Οι ομάδες στο πλοίο ανάκτησης, συμπεριλαμβανομένων δύο γρήγορων σκαφών, ασφαλίζουν το SpaceX Dragon και διασφαλίζουν ότι το διαστημόπλοιο είναι ασφαλές για την προσπάθεια ανάκτησης. Καθώς οι ομάδες γρήγορων σκαφών ολοκληρώνουν το έργο τους, το πλοίο ανάκτησης θα μετακινηθεί στη θέση του για να ανυψώσει το Dragon στο κύριο κατάστρωμα με τους αστροναύτες μέσα. Μόλις επιβιβαστούν στο κύριο κατάστρωμα, το πλήρωμα θα αποβιβαστεί από το διαστημόπλοιο και θα υποβληθεί σε ιατρικές εξετάσεις πριν μεταφερθεί με ελικόπτερο για να συναντήσει ένα αεροσκάφος της NASA με προορισμό το Χιούστον. Η αποστολή Crew-10 της SpaceX της NASA επιστρέφει, προσγειώνεται στα ανοιχτά της Καλιφόρνια Το διαστημόπλοιο SpaceX Crew Dragon Endurance φαίνεται καθώς προσγειώνεται με τις αστροναύτες της NASA Anne McClain και Nichole Ayers, τον αστροναύτη της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Takuya Onishi και τον κοσμοναύτη της Roscosmos Kirill Peskov στον Ειρηνικό Ωκεανό στα ανοιχτά των ακτών του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια, το Σάββατο 9 Αυγούστου 2025. Οι McClain, Ayers, Onishi και Peskov επιστρέφουν μετά από επτά μήνες στο διάστημα ως μέρος της Αποστολής 73 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το διαστημόπλοιο SpaceX Crew Dragon Endurance φαίνεται καθώς προσγειώνεται με τις αστροναύτες της NASA Anne McClain και Nichole Ayers, τον αστροναύτη της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Takuya Onishi και τον κοσμοναύτη της Roscosmos Kirill Peskov στον Ειρηνικό Ωκεανό στα ανοικτά των ακτών του Σαν Ντιέγκο, Σάββατο 9 Αυγούστου 2025. Σημείωση του συντάκτη: Αυτή η δημοσίευση τροποποιήθηκε στις 9 Αυγούστου 2025, για να ενημερωθεί η θύρα σύνδεσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για την αποστολή Crew-10. Το πρώτο πλήρωμα που προσγειώθηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό στα ανοικτά των ακτών της Καλιφόρνια στο πλαίσιο του Εμπορικού Προγράμματος Πληρώματος της NASA ολοκλήρωσε την 10η εμπορική αποστολή εναλλαγής πληρώματος του οργανισμού στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το Σάββατο. Οι αστροναύτες της NASA Anne McClain και Nichole Ayers, ο αστροναύτης της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Takuya Onishi και ο κοσμοναύτης της Roscosmos Kirill Peskov επέστρεψαν στη Γη στις 11:33 π.μ. EDT. Ομάδες που επέβαιναν σε σκάφη ανάκτησης της SpaceX ανέκτησαν το διαστημόπλοιο και το πλήρωμά του. Μετά την επιστροφή τους στην ακτή, το πλήρωμα θα πετάξει στο Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA στο Χιούστον και θα επανενωθεί με τις οικογένειές τους. «Splashdown! Το Crew-10 επέστρεψε στη Γη από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, σηματοδοτώντας την ολοκλήρωση μιας ακόμη επιτυχημένης πτήσης», δήλωσε ο αναπληρωτής διοικητής της NASA, Σον Ντάφι. «Οι αποστολές του πληρώματος μας αποτελούν τα δομικά στοιχεία για μακροχρόνια, ανθρώπινη εξερεύνηση που διευρύνει τα όρια του δυνατού. Η NASA πρωτοστατεί θέτοντας ένα τολμηρό όραμα για εξερεύνηση όπου έχουμε μια ακμάζουσα διαστημική βιομηχανία που υποστηρίζει ιδιωτικούς διαστημικούς σταθμούς σε χαμηλή τροχιά της Γης, καθώς και ανθρώπους που εξερευνούν τη Σελήνη και τον Άρη». Η αποστολή Crew-10 της SpaceX απογειώθηκε στις 7:03 μ.μ. στις 14 Μαρτίου, από το Συγκρότημα Εκτόξευσης 39Α στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στη Φλόριντα. Περίπου 29 ώρες αργότερα, το διαστημόπλοιο SpaceX Dragon του πληρώματος προσδέθηκε στο μπροστινό λιμάνι της μονάδας Harmony στις 12:04 π.μ. στις 16 Μαρτίου. Το Crew-10 αποσυνδέθηκε στις 6:15 μ.μ. στις 8 Αυγούστου, για να ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής. Κατά τη διάρκεια της αποστολής τους, τα μέλη του πληρώματος ταξίδεψαν σχεδόν 62.795.205 εκατομμύρια μίλια και ολοκλήρωσαν 2.368 τροχιές γύρω από τη Γη. Η αποστολή Crew-10 ήταν η πρώτη διαστημική πτήση για τους Ayers και Peskov και η δεύτερη διαστημική πτήση για τους McClain και Onishi. Η McClain έχει καταγράψει 352 ημέρες στο διάστημα στις δύο πτήσεις της και ο Onishi έχει καταγράψει 263 ημέρες στο διάστημα κατά τη διάρκεια των πτήσεών του. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, το Crew-10 συνέβαλε εκατοντάδες ώρες σε επιστημονική έρευνα, δραστηριότητες συντήρησης και τεχνολογικές επιδείξεις. Οι McClain, Ayers και Onishi ολοκλήρωσαν έρευνες για την ανάπτυξη φυτών και μικροφυκών, εξέτασαν πώς η διαστημική ακτινοβολία επηρεάζει τις αλληλουχίες DNA στα φυτά, παρατήρησαν πώς η μικροβαρύτητα αλλάζει τη δομή των ανθρώπινων ματιών και τα κύτταρα στο σώμα και πολλά άλλα. Η έρευνα που διεξήχθη στο εργαστήριο σε τροχιά προάγει την επιστημονική γνώση και επιδεικνύει νέες τεχνολογίες που μας επιτρέπουν να προετοιμαστούμε για την ανθρώπινη εξερεύνηση της Σελήνης και του Άρη. Οι McClain και Ayers ολοκλήρωσαν επίσης έναν διαστημικό περίπατο την 1η Μαΐου, μεταφέροντας μια κεραία επικοινωνιών, ξεκινώντας την εγκατάσταση ενός βραχίονα στήριξης για μια μελλοντική ηλιακή συστοιχία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και άλλες εργασίες. Ήταν ο τρίτος διαστημικός περίπατος για τον McClain, ο πρώτος για τον Ayers και ο 275ος που υποστηριζόταν από τη συναρμολόγηση, τη συντήρηση και τις αναβαθμίσεις του διαστημικού σταθμού. https://www.nasa.gov/news-release/nasas-spacex-crew-10-mission-returns-splashes-down-off-california/

Ωκεανοί από κομήτες. Νέες παρατηρήσεις του ραδιοτηλεσκοπίου ALMA δείχνουν ότι το νερό στον κομήτη τύπου Halley, 12P/Pons-Brooks, μοιάζει με το νερό των ωκεανών της Γης, ενισχύοντας την θεωρία σύμφωνα με την οποία οι κομήτες βοήθησαν τον πλανήτη μας να γίνει κατοικήσιμοςΗ Προέλευση του Νερού της Γης. Πιστεύεται ότι το νερό (H2O) μεταφέρθηκε στη Γη πριν από αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια, μέσω ενός συνδυασμού συγκρούσεων κομητών, αστεροειδών και μετεωριτών. Σε αντίθεση με προηγούμενα ευρήματα, μια νέα εργασία που χρησιμοποιεί το τηλεσκόπιο ALMA δείχνει ότι η ισοτοπική αναλογία D/1H στο νερό της Γης είναι συνεπής με το νερό που περιέχεται σε κομήτες τύπου Halley. Νέα έρευνα αποκάλυψε ότι το νερό από έναν κομήτη είναι εντυπωσιακά παρόμοιο με αυτό που βρίσκεται στους ωκεανούς της Γης, προσφέροντας νέα επιχειρήματα στην ιδέα ότι οι κομήτες μπορεί να έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στην ύπαρξη νερού στον πλανήτη μας- και πιθανώς ορισμένων από τα μοριακά συστατικά της ζωής.Χρησιμοποιώντας το ραδιοτηλεσκόπιο Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), μια διεθνής ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τον Martin Cordiner, μελέτησε την κατανομή τόσο του συνηθισμένου νερού (H2O) όσο και του «βαρέος» νερού (HDO), στο νέφος του αερίου που περιβάλλει τον πυρήνα του κομήτη 12P/Pons-Brooks, όταν αυτός προσέγγιζε τον Ήλιο. Είναι η πρώτη φορά που επιτυγχάνεται τόσο λεπτομερής χωρική χαρτογράφηση αυτών των δύο μορφών νερού σε έναν κομήτη.Οι παρατηρήσεις του ALMA συνδυάστηκαν στη συνέχεια με δεδομένα για το νερό και άλλα αέρια, που παρατηρήθηκαν χρησιμοποιώντας το Υπέρυθρο Τηλεσκόπιο (IRTF) της NASA, για να σχηματίσουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του κομήτη. Έτσι, οι ερευνητές μπόρεσαν να μετρήσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια την αναλογία των δύο ισοτόπων του υδρογόνου στο νερό του κομήτη: του δευτερίου (D ή 2Η) προς το πρώτιο (1Η). Ο λόγος (D/1H) αποτελεί ένα ισοτοπικό δακτυλικό αποτύπωμα που βοηθά τους επιστήμονες να εντοπίσουν την προέλευση και την ιστορία του νερού σε όλο το Ηλιακό Σύστημα. Η μετρηθείσα αναλογία (D/1H)κομήτη=(1,71±0,44)×10−4 στον 12P/Pons-Brooks είναι πολύ κοντά στην αντίστοιχη αναλογία των ωκεανών της Γης (D/1H)Γη=1.56×10-4 ή 1 άτομο δευτερίου ανά 6420 άτομα πρωτίου.Κομήτες σαν τον 12P/Pons-Brooks είναι κατεψυγμένα λείψανα που έχουν απομείνει από τη γέννηση του Ηλιακού μας Συστήματος πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Δεδομένου ότι η Γη πιστεύεται πως σχηματίστηκε από υλικά που δεν είχαν νερό, οι συγκρούσεις κομητών έχουν προταθεί εδώ και καιρό ως πηγή του νερού της Γης. Τα νέα αποτελέσματα δίνουν τις ισχυρότερες μέχρι στιγμής ενδείξεις ό,τι τουλάχιστον ορισμένοι κομήτες τύπου Halley, μετέφεραν νερό με την ίδια ισοτοπική υπογραφή που υπάρχει στη Γη. Έτσι, ευνοείεται η ιδέα ότι οι κομήτες βοήθησαν στο να γίνει ο πλανήτης μας υδάτινος – επομένως και κατοικήσιμος. πηγή: https://public.nrao.edu/news/comets-water-holds-clues-to-life-on-earth/

O Δίας θα «φιλήσει» αύριο την Αφροδίτη σε κοινή θέα από τη Γη. Η εντυπωσιακή πλανητική σύνοδος θα γίνει ορατή τα ξημερώματα της Τρίτης. Καθώς η βροχή διαττόντων Περσείδων πλησιάζει στο αποκορύφωμά της, δύο λαμπροί πλανήτες συμμετέχουν σε ένα υπερθέαμα του νυχτερινού ουρανού. Η Αφροδίτη και ο Δίας, οι δύο φωτεινότεροι πλανήτες στον ουρανό, θα εμφανιστούν σε σύνοδο νωρίς το πρωί της Τρίτης 12 Αυγούστου.Οι δύο πλανήτες θα βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη της μιας μοίρας, περίπου όσο το μήκος του μικρού δαχτύλου όταν τον τεντώνει κάποιος προς τον ουρανό σε απόσταση χεριού. Μπορείτε να δείτε εδώ τις ώρες που θα ανατείλουν οι δύο πλανήτες στον ελληνικό ουρανό.Η Αφροδίτη είναι το δεύτερο πιο φωτεινό αντικείμενο στον νυχτερινό ουρανό μετά τη Σελήνη, και ακολουθεί ο Δίας. Επειδή θα φαίνονται τόσο κοντά μεταξύ τους θα μπορεί κάποιος να τους δει ακόμη και με γυμνό μάτι αν βρίσκεται σε σημείο με ουρανό χωρίς νεφώσεις και φωτορύπανση είτε με ένα ζευγάρι κυάλια αστροπαρατήρησης ή ένα οικιακό τηλεσκόπιο.Είναι πιθανό κάποιος με καλή ορατότητα και κάποιο τηλεσκόπιο η κιάλια να διακρίνει ακόμη και λεπτομέρειες, όπως τις νεφώσεις του Δία και ίσως ακόμη και την Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα, μια γιγάντια μόνιμη καταιγίδα στις νεφοστρώσεις του πλανήτη που έχει διπλάσιο μέγεθος από τη Γη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1992410/o-dias-tha-filisei-ayrio-tin-afroditi-se-koini-thea-apo-ti-gi/

Τι γνωρίζουμε για τη νέα εξελιγμένη έκδοση του ChatGPT To ChatGPT-5 υπόσχεται αποτελεσματικότερη και ποιοτικότερη επικοινωνία με τους χρήστες. Τη νέα έκδοση του chatbot έφερε επανάσταση στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης και έφερε τεκτονικές αλλαγές στη βιομηχανία της τεχνολογίας και όχι μόνο έδωσε στη κυκλοφορία η OpenAI. Ας ρίξουμε μια ματιά σε όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι στιγμής για το ChatGPT-5. Πιο εύκολο στη χρήση Οι πρόσφατες εκδόσεις των προϊόντων της OpenAI απαιτούσαν από τους χρήστες να διαλέγουν ποιο μοντέλο να χρησιμοποιήσουν για κάθε εργασία: είτε τη σειρά «o» για σύνθετες εργασίες που απαιτούν λογική, είτε το κανονικό GPT για πιο γρήγορα αποτελέσματα. Το GPT-5 χρησιμοποιεί ένα «σύστημα δρομολόγησης σε πραγματικό χρόνο» που διαλέγει αυτόματα το κατάλληλο εργαλείο για την εργασία ώστε να μη χρειάζεται να το κάνεις εσύ. Προσωπικότητες Το ChatGPT πλέον επιτρέπει στους χρήστες να επιλέγουν ανάμεσα σε τέσσερις προκαθορισμένες «προσωπικότητες»: Cynic (κυνικός) Robot (ρομπότ) Listener (ακροατής) Nerd (σπασίκλας) Αυτές οι προσωπικότητες έχουν στόχο να κάνουν τη συνομιλία πιο φυσική και προσαρμοσμένη στο πλαίσιο. Αν θέλεις λίγο περισσότερη ειρωνεία, επίλεξε τον κυνικό. Αν το χρησιμοποιείς για δουλειά, ίσως ταιριάζει καλύτερα το πιο αποτελεσματικό και «ψυχρό» στην επικοινωνία ρομπότ. Λιγότερες «ψευδαισθήσεις» (λάθη) Η OpenAI αναφέρει ότι το GPT-5 κάνει πολύ λιγότερα λάθη (γνωστά ως “hallucinations” δηλαδή επινοημένες πληροφορίες). Συγκεκριμένα: Είναι 45% λιγότερο πιθανό να περιέχει λάθος σε σχέση με το GPT-4o, όταν χρησιμοποιείται με αναζητήσεις στο Διαδίκτυο. Όταν «σκέφτεται» χωρίς βοήθεια από το Διαδίκτυο, είναι 80% λιγότερο πιθανό να περιέχει λάθη σε σχέση με το μοντέλο o3. Ωστόσο, τα λάθη δεν εξαφανίζονται πλήρως μπορεί ακόμα να κάνει λάθος 1 στις 10 φορές σε συνηθισμένες εργασίες. Καλύτερη γραφή Η OpenAI υποστηρίζει ότι το GPT-5 γράφει πολύ πιο καλά από τα προηγούμενα μοντέλα, με πιο συγκινητικό, λογοτεχνικό ύφος καλύτερο ρυθμό. Έδωσε μάλιστα συγκρίσεις μεταξύ κειμένων του GPT-5 και του GPT-4o, όπως λόγους γάμου και ποιήματα. Καλύτερος προγραμματισμός Αν και τα προηγούμενα GPT μπορούσαν να γράψουν κώδικα, το GPT-5 προσφέρει ευκολότερη και πιο προηγμένη εμπειρία, ειδικά στην παραγωγή ιστοσελίδων, εφαρμογών και παιχνιδιών μέσα από μία μόνο εντολή. Γραμματειακή υποστήριξη Το GPT-5 μπορεί να συνδεθεί με Gmail και Google Calendar για να βοηθά με προγραμματισμό, υπενθυμίσεις, απαντήσεις σε email κ.ά. Αυτή η δυνατότητα είναι αρχικά διαθέσιμη μόνο για τους συνδρομητές του επί πληρωμή προγράμματος. Υγεία Τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα (LLMs) χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο για ιατρικές πληροφορίες και συμβουλές. Η OpenAI λέει ότι το GPT-5 πέτυχε την υψηλότερη βαθμολογία σε σχέση με όλα τα προηγούμενα μοντέλα της στο τεστ HealthBench. Το μοντέλο λειτουργεί σαν ενεργός συνεργάτης σκέψης, επισημαίνοντας πιθανούς κινδύνους και κάνοντας ερωτήσεις για να δώσει πιο χρήσιμες απαντήσεις. Φυσικά, η OpenAI τονίζει ότι δεν υποκαθιστά έναν επαγγελματία υγείας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1992226/ti-gnorizoyme-gia-ti-nea-exeligmeni-ekdosi-toy-chatgpt/

Το φωτεινό φως του φεγγαριού θα μπορούσε να επηρεάσει τη θέα στην κορυφή των Περσείδων. Οι Περσείδες παραμένουν μια από τις καλύτερες βροχές μετεωριτών κάθε χρόνο, αλλά οι παρατηρητές των αστεριών θα πρέπει να αντιμετωπίσουν ένα άλλο φωτεινό αντικείμενο στον ουρανό που θα τους κρύβει τη θέα καθώς η βροχή θα φτάσει στο μέγιστο της το 2025. Μια φθίνουσα ασύμμετρη Σελήνη θα φωτίσει τον ουρανό καθώς θα ανατέλλει τις νύχτες της 12ης και 13ης Αυγούστου, όταν οι Περσείδες είναι πιο ενεργοί φέτος. Οι παρατηρητές του ουρανού στο βόρειο ημισφαίριο θα μπορούσαν να δουν λιγότερους από τους μισούς μετεωρίτες που συνήθως παρατηρούνται σε μια σκοτεινή καλοκαιρινή νύχτα κατά την κορυφή της βροχής. «Ο μέσος άνθρωπος κάτω από σκοτεινούς ουρανούς θα μπορούσε να δει κάπου μεταξύ 40 και 50 Περσείδων ανά ώρα», δήλωσε ο Bill Cooke, επικεφαλής του Γραφείου Περιβάλλοντος Μετεωροειδών της NASA. «Αντίθετα, πιθανότατα θα δείτε 10 έως 20 ανά ώρα ή λιγότερους, και αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε μια φωτεινή Σελήνη στον ουρανό που ξεπλένει τους πιο αμυδρούς μετεωρίτες». Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι δεν υπάρχουν τρόποι για να βελτιώσετε την ευκαιρία παρατήρησής σας. Πώς να δείτε καλύτερα Αν και οι Περσείδες εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της νύχτας, η καλύτερη ευκαιρία να τις δείτε είναι μεταξύ μεσάνυχτων και αυγής - ή, ακόμα πιο συγκεκριμένα, 2 και 3 π.μ. τοπική ώρα. «Δεν πρόκειται να δείτε Περσείδες την ώρα του βραδινού», είπε ο Cooke. «Θα πρέπει να βγείτε αργότερα». Όταν βγείτε έξω, στοχεύστε σε ένα ασφαλές, αγροτικό μέρος με απέραντη θέα στον ουρανό. Αν μπορείτε να δείτε πολλά αστέρια, οι πιθανότητες είναι ότι θα δείτε Περσείδες - αλλά θυμηθείτε την άλλη συμβουλή του Cooke: «Κοιτάξτε οπουδήποτε εκτός από τη Σελήνη». Γιατί έχουμε Περσείδες Η βροχή μετεωριτών των Περσείδων μπορεί να είναι ένα ετήσιο γεγονός για τη Γη, αλλά ο κομήτης που ευθύνεται για τους μετεωρίτες δεν έχει βρεθεί κοντά στον πλανήτη μας εδώ και δεκαετίες. Τα μετεωρίτες είναι συντρίμμια από τον κομήτη 109P/Swift-Tuttle, ο οποίος επισκέφθηκε τελευταία φορά την περιοχή μας στο ηλιακό σύστημα το 1992. Καθώς η Γη κάνει μια περιστροφή γύρω από τον Ήλιο, περνάει μέσα από το ίχνος των συντριμμιών που άφησε ο κομήτης. Αυτά τα διαστημικά υπολείμματα συγκρούονται με την ατμόσφαιρά μας και αποσυντίθενται δημιουργώντας πύρινες και πολύχρωμες ραβδώσεις στον ουρανό. Αν και οι μετεωρίτες αποτελούν μέρος του ίχνους των συντριμμιών ενός κομήτη, φαίνεται να ακτινοβολούν προς τα έξω από τον αστερισμό του Περσέα. Έτσι πήρε το όνομά της η βροχή μετεωριτών: Περσείδες. Ένας μετεωρίτης διαγράφει ραβδώσεις στον ουρανό κατά τη διάρκεια των ετήσιων βροχών μετεωριτών Περσείδες και Άλφα Αιγόκεροι, την Κυριακή 3 Αυγούστου 2025, στο Spruce Knob της Δυτικής Βιρτζίνια. Μια σύνθετη εικόνα μετεωριτών που ελήφθη στις 7 Αυγούστου 2025, από το Αυτοματοποιημένο Σεληνιακό και Μετεωρικό Παρατηρητήριο της NASA στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall του οργανισμού στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. https://www.nasa.gov/blogs/watch-the-skies/2025/08/08/bright-moonlight-could-interfere-with-view-of-perseids-peak/

Το Hubble καταγράφει μια Ταραντούλα. Αυτή η εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA καταγράφει απίστευτες λεπτομέρειες στα σκονισμένα σύννεφα ενός εργοστασίου σχηματισμού άστρων που ονομάζεται Νεφέλωμα Ταραντούλα. Οι περισσότερες από τις εικόνες νεφελωμάτων του Hubble βρίσκονται στον γαλαξία μας, αλλά αυτό το νεφέλωμα βρίσκεται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, έναν νάνο γαλαξία που βρίσκεται περίπου 160.000 έτη φωτός μακριά στους αστερισμούς Dorado και Mensa. Το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου είναι ο μεγαλύτερος από τους δεκάδες μικρούς δορυφόρους γαλαξίες που περιστρέφονται γύρω από τον Γαλαξία. Το Νεφέλωμα Ταραντούλα είναι η μεγαλύτερη και φωτεινότερη περιοχή σχηματισμού άστρων, όχι μόνο στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, αλλά σε ολόκληρη την ομάδα των κοντινών γαλαξιών στην οποία ανήκει ο Γαλαξίας. Το Νεφέλωμα Ταραντούλα φιλοξενεί τα πιο ογκώδη άστρα που είναι γνωστά, μερικά από τα οποία έχουν περίπου 200 φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο μας. Αυτή η εικόνα είναι πολύ κοντά σε έναν σπάνιο τύπο άστρου που ονομάζεται άστρο Wolf-Rayet. Τα αστέρια Wolf-Rayet είναι τεράστια αστέρια που έχουν χάσει το εξωτερικό τους κέλυφος υδρογόνου και είναι εξαιρετικά ζεστά και φωτεινά, τροφοδοτώντας πυκνούς και μανιώδεις αστρικούς ανέμους. Αυτό το νεφέλωμα αποτελεί συχνό στόχο για το Hubble, του οποίου οι δυνατότητες πολλαπλών μηκών κύματος είναι κρίσιμες για τη λήψη γλυπτικών λεπτομερειών στα σκονισμένα σύννεφα του νεφελώματος. Τα δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία αυτής της εικόνας προέρχονται από ένα πρόγραμμα παρατήρησης που ονομάζεται Scylla, το οποίο πήρε το όνομά του από ένα πολυκέφαλο θαλάσσιο τέρας από την ελληνική μυθολογία. Το πρόγραμμα Scylla σχεδιάστηκε για να συμπληρώσει ένα άλλο πρόγραμμα παρατήρησης του Hubble που ονομάζεται ULLYSES (Ultraviolet Legacy Library of Young Stars as Essential Standards). Το ULLYSES στοχεύει τεράστια νεαρά αστέρια στα Μικρά και Μεγάλα Νέφη του Μαγγελάνου, ενώ η Scylla διερευνά τις δομές αερίου και σκόνης που περιβάλλουν αυτά τα αστέρια. Αυτή η εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA δείχνει ένα τμήμα του νεφελώματος Tarantula https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-captures-a-tarantula/

H μεγαλύτερη μαύρη τρύπα. … που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα (;) Η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα που ανιχνεύθηκε είναι 36 δισεκατομμύρια φορές βαρύτερη από τον ήλιο, 10.000 φορές βαρύτερη από την μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας και προσεγγίζει το θεωρητικό ανώτατο όριο του τι είναι δυνατό στο σύμπαν. Βρίσκεται, σε απόσταση περίπου 5 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, στον γαλαξία Κοσμικό Πέταλο. Η τεράστια μάζα αυτού του γαλαξία παραμορφώνει τον χωροχρόνο δημιουργώντας έναν γιγάντιο δακτύλιο Αϊνστάιν σε σχήμα πετάλου από το φως ενός γαλαξία που βρίσκεται στο υπόβαθρο.Οι αστρονόμοι ανίχνευσαν την εν λόγω μαύρη τρύπα χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό βαρυτικής εστίασης και αστρικής κινηματικής (η μελέτη της κίνησης των άστρων μέσα στους γαλαξίες και γύρω από τις μαύρες τρύπες). Η τελευταία μέθοδος θεωρείται ως η χρυσή μέθοδος για την μέτρηση της μάζας των μαύρων τρυπών, αλλά δεν λειτουργεί στο πολύ μακρινό σύμπαν, επειδή οι γαλαξίες φαίνονται πολύ μικροί ώστε να διακριθεί η περιοχή που βρίσκεται μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα. Η προσθήκη δεδομένων από το φαινόμενο του βαρυτικού εστιασμού βοήθησε την ομάδα να φτάσει πολύ μακρύτερα στο σύμπαν. Συνδυάζοντας αυτές τις δύο μετρήσεις, οι ερευνητές είναι απόλυτα βέβαιοι ότι η μαύρη τρύπα είναι πραγματική.Πρόκειται για μια «αδρανή» μαύρη τρύπα – αφού δεν συσσωρεύει ενεργά υλικό κατά τη στιγμή της παρατήρησης. Η ανίχνευσή της βασίστηκε αποκλειστικά στην τεράστια βαρυτική της έλξη και στην επίδραση που έχει στο περιβάλλον της. Αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η μέθοδος μας επιτρέπει να ανιχνεύσουμε και να μετρήσουμε τη μάζα αυτών των κρυφών υπερμαζικών μαύρων τρυπών σε όλο το σύμπαν, ακόμα και όταν είναι εντελώς σιωπηλές. Συνήθως, για τέτοια απομακρυσμένα συστήματα, οι μετρήσεις μάζας των μαύρων τρυπών είναι δυνατές μόνο όταν η μαύρη τρύπα είναι ενεργή. Αλλά αυτές οι εκτιμήσεις που βασίζονται στην συσσώρευση συχνά συνοδεύονται από σημαντικές αβεβαιότητες. Η ανακάλυψη είναι σημαντική επειδή θα βοηθήσει τους αστρονόμους να κατανοήσουν τη σύνδεση μεταξύ των υπερμεγέθων μαύρων τρυπών και των γαλαξιών που τις φιλοξενούν.Ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του συστήματος Κοσμικού Πέταλου είναι ότι ο γαλαξίας που τον φιλοξενεί είναι αυτό που οι αστρονόμοι αποκαλούν ομάδα απολιθωμάτων. Πρόκειται για την τελική κατάσταση των πιο ογκωδών βαρυτικά συνδεδεμένων δομών στο σύμπαν, οι οποίες προκύπτουν όταν έχουν καταρρεύσει σε έναν ενιαίο εξαιρετικά υπερμαζικό γαλαξία, χωρίς φωτεινούς συνοδούς. Είναι πιθανό όλες οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που αρχικά βρίσκονταν στους συνοδούς γαλαξίες να έχουν πλέον συγχωνευθεί για να σχημάτισαν την υπερμαζική μαύρη τρύπα που ανιχνεύθηκε. Βλέπουμε δηλαδή, την τελική κατάσταση σχηματισμού γαλαξιών και την τελική κατάσταση σχηματισμού μαύρης τρύπας. Ο Κοσμικός Πεταλοειδής Βαρυτικός Φακός. Η πρόσφατα ανακαλυφθείσα υπερμαζική μαύρη τρύπα βρίσκεται στο κέντρο του πορτοκαλί γαλαξία. Το γαλάζιο πέταλο που τον περικυκλώνει είναι η εικόνα ενός πολύ πιο μακρινού γαλαξία, η οποία μεγεθύνθηκε και παραμορφώθηκε σε έναν δακτύλιο από την τεράστια βαρυτική έλξη του πορτοκαλί γαλαξία που φαίνεται στο κέντρο του δακτυλίου. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται δακτύλιος του Αϊνστάιν και προβλέπεται από την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Η τεράστια μάζα του φωτεινού κόκκινου γαλαξία καμπυλώνει, στρεβλώνει και μεγεθύνει το φως του γαλαξία που «κρύβεται» πίσω του, λειτουργώντας σαν ένας γιγάντιος «βαρυτικός» φακός που παραμορφώνει την εικόνα του. Συνήθως κάθε γαλαξίας στο σύμπαν διαθέτει μια υπερμαζική μαύρη τρύπα στο κέντρο του και οι μεγαλύτεροι γαλαξίες φιλοξενούν τις μεγαλύτερες υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες. πηγές: https://www.ras.ac.uk/news-and-press/research-highlights/most-massive-black-hole-ever-discovered-detected – https://academic.oup.com/mnras/article/541/4/2853/8213862 Σπάνιο είδος μαύρης τρύπας που «τσιμπάει» ένα αστέρι Δύο ελλειπτικοί γαλαξίες επάνω δεξιά και κάτω αριστερά εμφανίζονται ως θολά λευκά οβάλ. Στο κάτω κέντρο υπάρχει μια θολή μωβ κηλίδα. Η κύρια εικόνα έχει επίσης δύο φωτεινά αστέρια με εμφανείς αιχμές περίθλασης. Το φόντο του διαστήματος είναι μαύρο και είναι γεμάτο με μικροσκοπικές λευκές κουκκίδες. Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble της NASA και το Αστεροσκοπείο ακτίνων Χ Chandra της NASA συνεργάστηκαν για να εντοπίσουν ένα νέο πιθανό παράδειγμα μιας σπάνιας κατηγορίας μαύρων τρυπών, που αναγνωρίστηκαν από την εκπομπή ακτίνων Χ (με μωβ) σε αυτήν την εικόνα που δημοσιεύθηκε στις 24 Ιουλίου 2025. Αυτή η φωτεινή πηγή ακτίνων Χ, που ονομάζεται NGC 6099 HLX-1, φαίνεται να βρίσκεται σε ένα συμπαγές αστρικό σμήνος σε έναν γιγάντιο ελλειπτικό γαλαξία. Αυτές οι σπάνιες μαύρες τρύπες ονομάζονται μαύρες τρύπες ενδιάμεσης μάζας (IMBH) και ζυγίζουν από μερικές εκατοντάδες έως μερικές 100.000 φορές τη μάζα του Ήλιου μας. Μάθετε περισσότερα για τις IMBH και τι μπορεί να μας πει η μελέτη τους για το σύμπαν. https://www.nasa.gov/image-article/rare-type-of-black-hole-snacks-on-star/

Η NASA θα παρέχει ζωντανή κάλυψη της επιστροφής του πληρώματος-10 και της κατάρρευσης. Η NASA και η SpaceX στοχεύουν όχι νωρίτερα από τις 12:05 μ.μ. EDT, την Πέμπτη 7 Αυγούστου, για την αποσύνδεση της αποστολής SpaceX Crew-10 του οργανισμού από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, η κατάρρευση έχει προγραμματιστεί για τις 11:58 π.μ. την Παρασκευή 8 Αυγούστου. Το Crew-10 θα είναι η πρώτη αποστολή που θα προσγειωθεί στα ανοικτά των ακτών της Καλιφόρνια για το Εμπορικό Πρόγραμμα Πληρώματος της NASA. Οι αστροναύτες της NASA, Anne McClain και Nichole Ayers, ο αστροναύτης της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Takuya Onishi και ο κοσμοναύτης της Roscosmos Kirill Peskov ολοκληρώνουν μια πεντάμηνη επιστημονική αποστολή στο εργαστήριο σε τροχιά και θα επιστρέψουν την έρευνα που είναι χρονικά ευαίσθητη στη Γη. Οι υπεύθυνοι της αποστολής συνεχίζουν να παρακολουθούν τις καιρικές συνθήκες στην περιοχή, καθώς η αποσύνδεση του SpaceX Dragon εξαρτάται από την ετοιμότητα του διαστημικού σκάφους, την ετοιμότητα της ομάδας ανάκτησης, τον καιρό, την κατάσταση της θάλασσας και άλλους παράγοντες. Η NASA και η SpaceX θα επιλέξουν μια συγκεκριμένη ώρα και τοποθεσία προσάραξης πιο κοντά στην αποσύνδεση του διαστημοπλοίου Crew-10. Η ζωντανή κάλυψη της επιστροφής και των σχετικών δραστηριοτήτων της NASA θα μεταδοθεί μέσω streaming στο NASA+, το Amazon Prime και άλλα. Μάθετε πώς να κάνετε streaming περιεχομένου της NASA μέσω μιας ποικιλίας πλατφορμών. Η κάλυψη της NASA έχει ως εξής (όλες οι ώρες ανατολικής ώρας και ενδέχεται να αλλάξουν με βάση τις λειτουργίες σε πραγματικό χρόνο): Πέμπτη, 7 Αυγούστου 9:45 π.μ. Η κάλυψη κλεισίματος θυρίδας ξεκινά στη NASA+ και το Amazon Prime. 10:20 π.μ. – Κλείσιμο θυρίδας 11:45 π.μ. – Η κάλυψη αποσύνδεσης ξεκινά στη NASA+ και το Amazon Prime. 12:05 μ.μ. – Αποσύνδεση Μετά την ολοκλήρωση της κάλυψης αποσύνδεσης, η NASA θα διανείμει συζητήσεις μόνο με ήχο μεταξύ του Crew-10, του διαστημικού σταθμού και των ελεγκτών πτήσης κατά τη διάρκεια της διέλευσης του Dragon μακριά από το τροχιακό συγκρότημα. Παρασκευή, 8 Αυγούστου 10:45 π.μ. – Η κάλυψη επιστροφής ξεκινά στη NASA+ και το Amazon Prime. 11:08 π.μ. – Κάψιμο Deorbit 11:58 π.μ. – Splashdown 1:30 μ.μ. – Η τηλεδιάσκεψη μέσων ενημέρωσης Return to Earth θα μεταδοθεί ζωντανά στο κανάλι YouTube του οργανισμού, με τους ακόλουθους συμμετέχοντες: Steve Stich, διευθυντής, Πρόγραμμα Εμπορικού Πληρώματος της NASA Dina Contella, αναπληρώτρια διευθύντρια, Πρόγραμμα Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού της NASA Sarah Walker, διευθύντρια, Dragon Mission Management, SpaceX Kazuyoshi Kawasaki, αναπληρώτρια γενική διευθύντρια, Κέντρο Εξερεύνησης Διαστήματος/Κέντρο Κόμβου Καινοτομίας Εξερεύνησης Διαστήματος, JAXA Για να συμμετάσχουν στην τηλεδιάσκεψη, τα μέσα ενημέρωσης πρέπει να επικοινωνήσουν με το γραφείο σύνταξης της NASA Johnson έως τις 5 μ.μ., 7 Αυγούστου, στη διεύθυνση: jsccommu@mail.nasa.gov ή στο 281-483-5111. Για να υποβάλουν ερωτήσεις, τα μέσα ενημέρωσης πρέπει να καλέσουν το αργότερο 10 λεπτά πριν από την έναρξη της κλήσης. Η πολιτική πιστοποίησης μέσων ενημέρωσης του οργανισμού είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο. Βρείτε την πλήρη κάλυψη της αποστολής, το ιστολόγιο του εμπορικού πληρώματος της NASA και περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την αποστολή Crew-10 στη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/commercialcrew

Εκπαιδεύσεις πληρώματος Artemis II της NASA στο Orion Το πλήρωμα Artemis II στέκεται μπροστά από το διαστημόπλοιο Orion. Φορούν πορτοκαλί διαστημικές στολές χωρίς κράνη. Το Orion είναι ασημί και ανακλαστικό. Υπάρχει ένα στρογγυλό κιγκλίδωμα που περιβάλλει το διαστημόπλοιο. Υπάρχει επίσης μια ομάδα ανθρώπων που φορούν μπλε φόρμες, δίχτυα μαλλιών και γάντια και στέκονται πίσω από το Orion. Είναι μέλη του closeout cre Artemis II. Το πλήρωμα Artemis II (από αριστερά προς τα δεξιά) ο αστροναύτης της CSA (Καναδική Διαστημική Υπηρεσία) Jeremy Hansen και οι αστροναύτες της NASA Christina Koch, Victor Glover και Reid Wiseman φορούν τις στολές επιβίωσης του συστήματος πληρώματος Orion για μια πολυήμερη εκπαίδευση πληρώματος που ξεκινά στις 31 Ιουλίου 2025, στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy του οργανισμού στη Φλόριντα. Πίσω από το πλήρωμα, φορώντας ρούχα καθαρού δωματίου, βρίσκονται μέλη του πληρώματος closeout Artemis II. Οι δοκιμές περιελάμβαναν μια δοκιμή κατάλληλου πληρώματος και δοκιμή διεπαφής εξοπλισμού πληρώματος, εκτέλεση ημέρας εκτόξευσης και προσομοίωση τροχιακών δραστηριοτήτων μέσα στο διαστημόπλοιο Orion. Αυτή η σειρά δοκιμών σηματοδοτεί την πρώτη φορά που το πλήρωμα εισήλθε στο διαστημόπλοιό του, το οποίο θα το μεταφέρει γύρω από τη Σελήνη και πίσω στη Γη, φορώντας τις διαστημικές του στολές. https://www.nasa.gov/image-article/nasas-artemis-ii-crew-trains-in-orion/

Σύνδεση Τοπικών Λιθολογιών με ένα Μεγαλύτερο Τοπίο. Το ρόβερ Mars 2020 της NASA συνεχίζει να εξερευνά ένα όριο ορατό από την τροχιά που χωρίζει τη φωτεινή, θραυσμένη προεξοχή από τον πιο σκούρο, πιο λείο ρεγκόλιθο (γνωστό και ως επαφή). Η ομάδα ονόμασε αυτήν την περιοχή «Westport» (ένας ταιριαστός τίτλος, καθώς το ρόβερ εξερευνά το δυτικότερο χείλος του Jezero), το οποίο φιλοξενεί μια επαφή μεταξύ της πιο λείας, αργιλώδους μονάδας «Krokodillen» και μιας προεξοχής ογκόλιθων που φέρουν ολιβίνη και συγκλίνουν για να σχηματίσουν μια κορυφογραμμή στο εξωτερικό χείλος του κρατήρα Jezero. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τη φύση αυτής της επαφής, δείτε αυτήν την ανάρτηση ιστολογίου της Δρ. Melissa Rice. Η συναρμολόγηση γεωλογικών γεγονότων όπως ο σχηματισμός αυτού του υλικού που περιέχει ολιβίνη στο χείλος του κρατήρα Jezero μπορεί να μας επιτρέψει να κατανοήσουμε καλύτερα την αρχαιότερη ιστορία του Άρη.Το ρόβερ έχει συναντήσει αρκετούς βράχους που φέρουν ολιβίνη ενώ διασχίζει το χείλος, αλλά δεν είναι σαφές εάν και πώς συνδέονται όλοι αυτοί οι βράχοι. Ο κρατήρας Jezero βρίσκεται σε μια περιοχή του Άρη γνωστή ως Βορειοανατολική Σύρτιδα, η οποία φιλοξενεί τη μεγαλύτερη συνεχόμενη έκθεση (περισσότερα από 113.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ή περισσότερα από 43.600 τετραγωνικά μίλια) υλικού πλούσιου σε ολιβίνη που εντοπίστηκε από τροχιά στον Άρη (περίπου τα ίδια τετραγωνικά χιλιόμετρα με την πολιτεία του Οχάιο!). Τα υλικά πλούσια σε ολιβίνη βρίσκονται συνήθως πάνω από παλαιότερα πετρώματα, συχνά γεμίζοντας κοιλότητες, οι οποίες μπορεί να παρέχουν ενδείξεις για την προέλευσή τους. Πιθανές προελεύσεις για τα υλικά πλούσια σε ολιβίνη στη Βορειοανατολική Σύρτιδα μπορεί να περιλαμβάνουν (αλλά δεν περιορίζονται σε): (1) διεισδυτικά πυριγενή πετρώματα (πετρώματα που ψύχονται από το μάγμα στο υπέδαφος), (2) τήξη που σχηματίστηκε και εναποτέθηκε κατά τη διάρκεια ενός συμβάντος πρόσκρουσης ή (3) πυροκλαστική πτώση ή ροή τέφρας από μια ηφαιστειακή έκρηξη.Η έρευνα του Perseverance rover για τα υλικά που περιέχουν ολιβίνη στο χείλος του κρατήρα Jezero μπορεί να μας επιτρέψει να περιορίσουμε καλύτερα την ιστορία των ευρύτερων ηφαιστειακών μονάδων που υπάρχουν στην περιοχή της Βορειοανατολικής Σύρτιδας. Το πλούσιο σε ολιβίνη υλικό στη βορειοανατολική Σύρτη βρίσκεται σταθερά ανάμεσα σε παλαιότερα, πλούσια σε άργιλο πετρώματα και νεότερα, φτωχότερα σε ολιβίνη υλικά (που συνήθως αναφέρονται ως «mafic capping unit») και μπορεί να λειτουργήσει ως σημαντικός δείκτης για την καταγραφή πρώιμης αλλοίωσης από το νερό, κάτι που θα μπορούσε να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τα πρώιμα κατοικήσιμα περιβάλλοντα στον Άρη. Βλέπουμε πιθανές ενδείξεις όλων αυτών των μονάδων στο χείλος του κρατήρα Jezero με βάση την τροχιακή χαρτογράφηση. Εάν τα πετρώματα που φέρουν ολιβίνη και συναντά το ρόβερ Perseverance στο χείλος σχετίζονται με αυτά τα υλικά, ίσως μπορέσουμε να περιορίσουμε καλύτερα την ηλικία αυτής της ευρέως διαδεδομένης γεωλογικής μονάδας στον Άρη. Αυτή η εικόνα από το ρόβερ Mars Perseverance της NASA, που τραβήχτηκε από το δεξί μάτι του οργάνου Mastcam-Z, δείχνει μια συλλογή από ογκόλιθους που σχηματίζουν κορυφογραμμές. Το ρόβερ έλαβε αυτήν την εικόνα κοιτάζοντας νότια κατά μήκος της κορυφογραμμής, ενώ εξερευνούσε την περιοχή «Γουέστπορτ» του εξωτερικού χείλους του κρατήρα στις 18 Ιουλίου 2025 — Ήλιος 1568, ή 1.568η ημέρα του Άρη της αποστολής Άρης 2020 — στην τοπική μέση ηλιακή ώρα 11:53:04. https://science.nasa.gov/blog/linking-local-lithologies-to-a-larger-landscape/

Το Webb της NASA βρίσκει νέα στοιχεία για έναν πλανήτη γύρω από τον πλησιέστερο δίδυμο του Ήλιου μας. Αστρονόμοι που χρησιμοποιούν το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA βρήκαν ισχυρές ενδείξεις για έναν γιγάντιο πλανήτη σε τροχιά γύρω από ένα αστέρι στο αστρικό σύστημα που βρίσκεται πλησιέστερα στον Ήλιο μας. Σε απόσταση μόλις 4 ετών φωτός από τη Γη, το τριπλό αστρικό σύστημα Άλφα Κενταύρου αποτελεί εδώ και καιρό έναν συναρπαστικό στόχο στην αναζήτηση κόσμων πέρα από το ηλιακό μας σύστημα. Το Άλφα Κενταύρου, που βρίσκεται στον νότιο ουρανό, αποτελείται από το δυαδικό Άλφα Κενταύρου Α και Άλφα Κενταύρου Β, και τα δύο αστέρια που μοιάζουν με τον Ήλιο, και τον αμυδρό κόκκινο νάνο αστέρα Proxima Centauri. Το Άλφα Κενταύρου Α είναι το τρίτο φωτεινότερο αστέρι στον νυχτερινό ουρανό. Ενώ υπάρχουν τρεις επιβεβαιωμένοι πλανήτες σε τροχιά γύρω από τον Proxima Centauri, η παρουσία άλλων κόσμων γύρω από τον Άλφα Κενταύρου Α και τον Άλφα Κενταύρου Β έχει αποδειχθεί δύσκολο να επιβεβαιωθεί. Τώρα, οι παρατηρήσεις του Webb από το μέσο υπέρυθρο όργανό του (MIRI) παρέχουν τις ισχυρότερες ενδείξεις μέχρι σήμερα για έναν αέριο γίγαντα σε τροχιά γύρω από τον Άλφα Κενταύρου Α. Τα αποτελέσματα έχουν γίνει αποδεκτά σε μια σειρά δύο δημοσιεύσεων στο The Astrophysical Journal Letters. Εάν επιβεβαιωθεί, ο πλανήτης θα είναι ο πλησιέστερος στη Γη που περιστρέφεται στην κατοικήσιμη ζώνη ενός άστρου παρόμοιου με τον Ήλιο. Ωστόσο, επειδή ο υποψήφιος πλανήτης είναι ένας γίγαντας αερίου, οι επιστήμονες λένε ότι δεν θα υποστηρίξει τη ζωή όπως την ξέρουμε. «Με αυτό το σύστημα να βρίσκεται τόσο κοντά μας, τυχόν εξωπλανήτες που θα βρεθούν θα μας προσφέρουν την καλύτερη ευκαιρία να συλλέξουμε δεδομένα για πλανητικά συστήματα εκτός από το δικό μας. Ωστόσο, αυτές είναι απίστευτα δύσκολες παρατηρήσεις, ακόμη και με το πιο ισχυρό διαστημικό τηλεσκόπιο στον κόσμο, επειδή αυτά τα αστέρια είναι τόσο φωτεινά, κοντά και κινούνται γρήγορα στον ουρανό», δήλωσε ο Charles Beichman, Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA και το Ινστιτούτο Επιστήμης Εξωπλανητών της NASA στο κέντρο αστρονομίας IPAC του Caltech, συν-πρώτος συγγραφέας των νέων εργασιών. «Το Webb σχεδιάστηκε και βελτιστοποιήθηκε για να βρει τους πιο μακρινούς γαλαξίες στο σύμπαν. Η ομάδα επιχειρήσεων στο Ινστιτούτο Επιστήμης Διαστημικών Τηλεσκοπίων έπρεπε να βρει μια προσαρμοσμένη ακολουθία παρατήρησης μόνο για αυτόν τον στόχο και η επιπλέον προσπάθειά τους απέδωσε θεαματικά». Η ιδέα αυτού του καλλιτέχνη δείχνει πώς θα μπορούσε να μοιάζει ένας γίγαντας αερίου σε τροχιά γύρω από τον Άλφα Κενταύρου Α. Παρατηρήσεις του τριπλού αστρικού συστήματος Άλφα Κενταύρου χρησιμοποιώντας το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA υποδεικνύουν τον πιθανό αέριο γίγαντα, με μάζα περίπου όσο ο Κρόνος, να περιστρέφεται γύρω από το άστρο σε απόσταση περίπου διπλάσια από την απόσταση μεταξύ Ήλιου και Γης. Πλήρης απεικόνιση και λεζάντα φαίνονται παρακάτω. Εικόνα Α: Πάνελ Άλφα Κενταύρου 3 (DSS, Hubble, Webb) Αρκετοί γύροι σχολαστικά σχεδιασμένων παρατηρήσεων από τον Webb, προσεκτική ανάλυση από την ερευνητική ομάδα και εκτεταμένη μοντελοποίηση σε υπολογιστή βοήθησαν να προσδιοριστεί ότι η πηγή που φαίνεται στην εικόνα του Webb είναι πιθανό να είναι ένας πλανήτης και όχι ένα αντικείμενο φόντου (όπως ένας γαλαξίας), ένα αντικείμενο στο προσκήνιο (ένας διερχόμενος αστεροειδής) ή άλλο ανιχνευτή ή τεχνούργημα εικόνας. Οι πρώτες παρατηρήσεις του συστήματος πραγματοποιήθηκαν τον Αύγουστο του 2024, χρησιμοποιώντας τη μάσκα κορωνοϊού στο MIRI για να μπλοκάρει το φως του Άλφα Κενταύρου Α. Ενώ η επιπλέον φωτεινότητα από το κοντινό συνοδό αστέρι Άλφα Κενταύρου Β περιέπλεξε την ανάλυση, η ομάδα κατάφερε να αφαιρέσει το φως και από τα δύο αστέρια για να αποκαλύψει ένα αντικείμενο πάνω από 10.000 φορές πιο αμυδρό από το Άλφα Κενταύρου Α, σε απόσταση περίπου δύο φορές μεγαλύτερη από την απόσταση μεταξύ Ήλιου και Γης. Αυτή η εικόνα δείχνει το αστρικό σύστημα Άλφα Κενταύρου από διάφορα επίγεια και διαστημικά αστεροσκοπεία: την Ψηφιακή Έρευνα Ουρανού (DSS), το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble της NASA και το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA. Το Άλφα Κενταύρου Α είναι το τρίτο φωτεινότερο αστέρι στον νυχτερινό ουρανό και το πλησιέστερο αστέρι που μοιάζει με τον Ήλιο στη Γη. Η επίγεια εικόνα από το DSS δείχνει το τριπλό σύστημα ως μία μόνο πηγή φωτός, ενώ το Hubble αναλύει τα δύο αστέρια που μοιάζουν με τον Ήλιο στο σύστημα, το Άλφα Κενταύρου Α και το Άλφα Κενταύρου Β. Η εικόνα από το MIRI (Μεσαίο Υπέρυθρο Όργανο) του Webb, το οποίο χρησιμοποιεί μια κορωνογραφική μάσκα για να μπλοκάρει τη φωτεινή λάμψη από το Άλφα Κενταύρου Α, αποκαλύπτει έναν πιθανό πλανήτη σε τροχιά γύρω από το αστέρι. Εικόνα Β: Πάνελ Άλφα Κενταύρου 3 (Λεπτομέρεια Εικόνας Webb MIRI) Ενώ η αρχική ανίχνευση ήταν συναρπαστική, η ερευνητική ομάδα χρειαζόταν περισσότερα δεδομένα για να καταλήξει σε ένα οριστικό συμπέρασμα. Ωστόσο, πρόσθετες παρατηρήσεις του συστήματος τον Φεβρουάριο του 2025 και τον Απρίλιο του 2025 (χρησιμοποιώντας τον Διακριτικό Χρόνο του Διευθυντή) δεν αποκάλυψαν αντικείμενα όπως αυτό που εντοπίστηκε τον Αύγουστο του 2024. «Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την περίπτωση ενός εξαφανιζόμενου πλανήτη! Για να διερευνήσουμε αυτό το μυστήριο, χρησιμοποιήσαμε υπολογιστικά μοντέλα για να προσομοιώσουμε εκατομμύρια πιθανές τροχιές, ενσωματώνοντας τη γνώση που αποκτήσαμε όταν είδαμε τον πλανήτη, καθώς και όταν δεν τον είδαμε», δήλωσε η διδακτορική φοιτήτρια Aniket Sanghi του Caltech στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια. Η Sanghi είναι συν-πρώτος συγγραφέας στις δύο εργασίες που καλύπτουν την έρευνα της ομάδας. Σε αυτές τις προσομοιώσεις, η ομάδα έλαβε υπόψη τόσο την παρατήρηση του πιθανού υποψήφιου εξωπλανήτη το 2019 από το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου, τα νέα δεδομένα από το Webb, όσο και τις τροχιές που θα ήταν βαρυτικά σταθερές παρουσία του Άλφα Κενταύρου Β, πράγμα που σημαίνει ότι ο πλανήτης δεν θα εκσφενδονιζόταν από το σύστημα. Οι ερευνητές λένε ότι η μη ανίχνευση στον δεύτερο και τρίτο γύρο παρατηρήσεων με το Webb δεν αποτελεί έκπληξη. «Διαπιστώσαμε ότι στις μισές από τις πιθανές τροχιές που προσομοιώθηκαν, ο πλανήτης κινήθηκε πολύ κοντά στο αστέρι και δεν θα ήταν ορατός στον Webb τόσο τον Φεβρουάριο όσο και τον Απρίλιο του 2025», δήλωσε ο Sanghi. Αυτή η εικόνα τριών πάνελ αποτυπώνει την παρατηρησιακή αναζήτηση του Διαστημικού Τηλεσκοπίου James Webb της NASA για έναν πλανήτη γύρω από το πλησιέστερο αστέρι σαν τον Ήλιο, το Άλφα Κενταύρου Α. Η αρχική εικόνα δείχνει τη φωτεινή λάμψη του Άλφα Κενταύρου Α και του Άλφα Κενταύρου Β, και το μεσαίο πάνελ δείχνει στη συνέχεια το σύστημα με μια στεμμαγραφική μάσκα τοποθετημένη πάνω από το Άλφα Κενταύρου Α για να μπλοκάρει τη φωτεινή λάμψη του. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο το φως κάμπτεται γύρω από τις άκρες του στεμμαγράφου δημιουργεί κυματισμούς φωτός στον περιβάλλοντα χώρο. Τα οπτικά του τηλεσκοπίου (οι καθρέφτες και οι δομές στήριξης) προκαλούν κάποια παρεμβολή φωτός στον εαυτό του, παράγοντας κυκλικά και ακτινωτά μοτίβα. Αυτά τα πολύπλοκα μοτίβα φωτός, μαζί με το φως από το κοντινό Άλφα Κενταύρου Β, καθιστούν εξαιρετικά δύσκολο τον εντοπισμό αμυδρών πλανητών. Στο πάνελ στα δεξιά, οι αστρονόμοι έχουν αφαιρέσει τα γνωστά μοτίβα (χρησιμοποιώντας εικόνες αναφοράς και αλγόριθμους) για να καθαρίσουν την εικόνα και να αποκαλύψουν αμυδρές πηγές όπως ο υποψήφιος πλανήτης. Εικόνα Γ: Άλφα Κενταύρου Α Υποψήφιος Πλανήτης (Καλλιτεχνική Ιδέα) Με βάση τη φωτεινότητα του πλανήτη στις παρατηρήσεις στο μέσο υπέρυθρο και τις προσομοιώσεις τροχιάς, οι ερευνητές λένε ότι θα μπορούσε να είναι ένας αέριος γίγαντας με μάζα περίπου όσο ο Κρόνος σε τροχιά γύρω από τον Άλφα Κενταύρου Α σε μια ελλειπτική τροχιά που κυμαίνεται μεταξύ 1 και 2 φορές την απόσταση μεταξύ Ήλιου και Γης. «Εάν επιβεβαιωθεί, ο πιθανός πλανήτης που παρατηρείται στην εικόνα Webb του Άλφα Κενταύρου Α θα σηματοδοτήσει ένα νέο ορόσημο για τις προσπάθειες απεικόνισης εξωπλανητών», λέει ο Sanghi. «Από όλους τους άμεσα απεικονισμένους πλανήτες, αυτός θα είναι ο πιο κοντινός στο άστρο του που έχει παρατηρηθεί μέχρι στιγμής. Είναι επίσης ο πιο παρόμοιος σε θερμοκρασία και ηλικία με τους γιγάντιους πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα και ο πιο κοντινός στο σπίτι μας, τη Γη», λέει. «Η ίδια η ύπαρξή του σε ένα σύστημα δύο στενά διαχωρισμένων αστεριών θα αμφισβητούσε την κατανόησή μας για το πώς σχηματίζονται, επιβιώνουν και εξελίσσονται οι πλανήτες σε χαοτικά περιβάλλοντα». Εάν επιβεβαιωθούν από πρόσθετες παρατηρήσεις, τα αποτελέσματα της ομάδας θα μπορούσαν να μεταμορφώσουν το μέλλον της επιστήμης των εξωπλανητών. «Αυτό θα γινόταν ένα σημείο αναφοράς για την επιστήμη των εξωπλανητών, με πολλαπλές ευκαιρίες για λεπτομερή χαρακτηρισμό από το Webb και άλλα αστεροσκοπεία», δήλωσε ο Beichman. Για παράδειγμα, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Nancy Grace Roman της NASA, το οποίο πρόκειται να εκτοξευθεί μέχρι τον Μάιο του 2027 και ενδεχομένως ήδη από το φθινόπωρο του 2026, είναι εξοπλισμένο με ειδικό υλικό που θα δοκιμάσει νέες τεχνολογίες για την παρατήρηση δυαδικών συστημάτων όπως το Άλφα Κενταύρου σε αναζήτηση άλλων κόσμων. Τα δεδομένα ορατού φωτός του Roman θα συμπληρώνουν τις υπέρυθρες παρατηρήσεις του Webb, αποδίδοντας μοναδικές γνώσεις σχετικά με το μέγεθος και την ανακλαστικότητα του πλανήτη. Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb είναι το κορυφαίο διαστημικό επιστημονικό παρατηρητήριο στον κόσμο. Το Webb λύνει μυστήρια στο ηλιακό μας σύστημα, κοιτάζοντας πέρα από μακρινούς κόσμους γύρω από άλλα αστέρια και διερευνώντας τις μυστηριώδεις δομές και την προέλευση του σύμπαντός μας και τη θέση μας σε αυτό. Το Webb είναι ένα διεθνές πρόγραμμα με επικεφαλής τη NASA με τους συνεργάτες της, την ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος) και την CSA (Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος). Αυτή η καλλιτεχνική ιδέα δείχνει πώς θα μπορούσε να μοιάζει ένας αέριος γίγαντας σε τροχιά γύρω από το Άλφα Κενταύρου Α. Παρατηρήσεις του τριπλού αστρικού συστήματος Άλφα Κενταύρου χρησιμοποιώντας το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA υποδεικνύουν τον πιθανό αέριο γίγαντα, με μάζα περίπου όσο ο Κρόνος, να περιστρέφεται γύρω από το άστρο σε περίπου διπλάσια απόσταση από την απόσταση μεταξύ Ήλιου και Γης. Σε αυτήν την ιδέα, το Άλφα Κενταύρου Α απεικονίζεται στην επάνω αριστερή γωνία του πλανήτη, ενώ το άλλο άστρο που μοιάζει με τον Ήλιο στο σύστημα, το Άλφα Κενταύρου Β, βρίσκεται στην επάνω δεξιά γωνία. Ο Ήλιος μας εμφανίζεται ως μια μικρή κουκκίδα φωτός ανάμεσα σε αυτά τα δύο αστέρια. Για να μάθετε περισσότερα για τον Webb, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://science.nasa.gov/webb

Καθώς οι αποστολές της NASA μελετούν τον διαστρικό κομήτη, το Hubble κάνει εκτίμηση μεγέθους. Μια ομάδα αστρονόμων τράβηξε την πιο ευκρινή φωτογραφία που έχει τραβηχτεί ποτέ του απροσδόκητου διαστρικού κομήτη 3I/ATLAS χρησιμοποιώντας την καθαρή όραση του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA. Το Hubble είναι μία από τις πολλές αποστολές του στόλου των διαστημικών τηλεσκοπίων της NASA που έχουν προγραμματιστεί να παρατηρήσουν αυτόν τον κομήτη, παρέχοντας μαζί περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το μέγεθος και τις φυσικές του ιδιότητες. Ενώ ο κομήτης δεν αποτελεί απειλή για τη Γη, τα διαστημικά τηλεσκόπια της NASA βοηθούν στην υποστήριξη της συνεχιζόμενης αποστολής του οργανισμού να βρει, να παρακολουθήσει και να κατανοήσει καλύτερα αντικείμενα κοντά στη Γη.Οι παρατηρήσεις του Hubble επιτρέπουν στους αστρονόμους να εκτιμήσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια το μέγεθος του στερεού, παγωμένου πυρήνα του κομήτη. Το ανώτατο όριο στη διάμετρο του πυρήνα είναι 3,5 μίλια (5,6 χιλιόμετρα), αν και θα μπορούσε να έχει διάμετρο μόλις 1.000 πόδια (320 μέτρα), αναφέρουν ερευνητές. Αν και οι εικόνες του Hubble θέτουν αυστηρότερους περιορισμούς στο μέγεθος του πυρήνα σε σύγκριση με προηγούμενες επίγειες εκτιμήσεις, η συμπαγής καρδιά του κομήτη δεν μπορεί προς το παρόν να φανεί άμεσα, ούτε καν από το Hubble. Παρατηρήσεις από άλλες αποστολές της NASA, συμπεριλαμβανομένου του Διαστημικού Τηλεσκοπίου James Webb, του TESS (Δορυφόρος Έρευνας Εξωπλανητών Διελεύσεων) και του Αστεροσκοπείου Neil Gehrels Swift, καθώς και η συνεργασία της NASA με το Αστεροσκοπείο W.M. Keck, θα βοηθήσουν στην περαιτέρω βελτίωση των γνώσεών μας για τον κομήτη, συμπεριλαμβανομένης της χημικής του σύνθεσης.Το Hubble κατέγραψε επίσης ένα νέφος σκόνης που εκτοξεύτηκε από την πλευρά του κομήτη που θερμαίνεται από τον Ήλιο, και την υπόνοια μιας ουράς σκόνης που ρέει μακριά από τον πυρήνα. Τα δεδομένα του Hubble αποδίδουν έναν ρυθμό απώλειας σκόνης που συνάδει με τους κομήτες που ανιχνεύονται για πρώτη φορά περίπου 300 εκατομμύρια μίλια από τον Ήλιο. Αυτή η συμπεριφορά μοιάζει πολύ με την υπογραφή προηγουμένως παρατηρημένων κομητών που κατευθύνονται προς τον Ήλιο και προέρχονται από το ηλιακό μας σύστημα.Η μεγάλη διαφορά είναι ότι αυτός ο διαστρικός επισκέπτης προέρχεται από κάποιο άλλο ηλιακό σύστημα αλλού στον Γαλαξία μας. Ο 3I/ATLAS ταξιδεύει μέσα στο ηλιακό μας σύστημα με την εκπληκτική ταχύτητα των 130.000 μιλίων (209.000 χιλιομέτρων) ανά ώρα, η υψηλότερη ταχύτητα που έχει καταγραφεί ποτέ για επισκέπτη του ηλιακού συστήματος. Αυτή η εκπληκτική ταχύτητα αποτελεί απόδειξη ότι ο κομήτης περιπλανιέται στον διαστρικό χώρο για πολλά δισεκατομμύρια χρόνια. Η βαρυτική επίδραση της σφεντόνας από αμέτρητα αστέρια και νεφελώματα που πέρασε ο κομήτης πρόσθεσε ορμή, αυξάνοντας την ταχύτητά του. Όσο περισσότερο βρισκόταν ο 3I/ATLAS στο διάστημα, τόσο μεγαλύτερη ήταν η ταχύτητά του. «Κανείς δεν ξέρει από πού προήλθε ο κομήτης. Είναι σαν να βλέπεις μια σφαίρα τουφέκι για ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου. Δεν μπορείς να το προβάλεις αυτό με ακρίβεια για να καταλάβεις από πού ξεκίνησε η πορεία του», δήλωσε ο David Jewitt του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας για τις παρατηρήσεις του Hubble.Η εργασία θα δημοσιευτεί στο The Astrophysical Journal Letters. Είναι ήδη διαθέσιμη στο Astro-ph. Νέα Στοιχεία για τον Πληθυσμό Περιπλανώμενων Διαστημικών Λειψάνων «Αυτός ο τελευταίος διαστρικός τουρίστας είναι ένα από έναν προηγουμένως μη ανιχνευμένο πληθυσμό αντικειμένων που ξεχύνονται στη σκηνή και θα αναδυθούν σταδιακά», δήλωσε ο Jewitt. «Αυτό είναι πλέον δυνατό επειδή έχουμε ισχυρές δυνατότητες έρευνας του ουρανού που δεν είχαμε πριν. Έχουμε ξεπεράσει ένα όριο». Αυτός ο κομήτης ανακαλύφθηκε από το Σύστημα Τελευταίας Ειδοποίησης για Επίγειες Επιπτώσεις Αστεροειδών (ATLAS) που χρηματοδοτείται από τη NASA την 1η Ιουλίου 2025, σε απόσταση 420 εκατομμυρίων μιλίων από τον Ήλιο. Το ATLAS είναι ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης για επιπτώσεις αστεροειδών που αναπτύχθηκε από το Πανεπιστήμιο της Χαβάης.Εν τω μεταξύ, άλλες αποστολές της NASA θα παρέχουν νέες πληροφορίες για αυτόν τον τρίτο διαστρικό εισβολέα, βοηθώντας στη βελτίωση της κατανόησής μας για αυτά τα αντικείμενα προς όφελος όλων. Ο 3I/ATLAS θα πρέπει να παραμείνει ορατός στα επίγεια τηλεσκόπια μέχρι τον Σεπτέμβριο, μετά τον οποίο θα περάσει πολύ κοντά στον Ήλιο για να τον παρατηρήσει και αναμένεται να επανεμφανιστεί στην άλλη πλευρά του Ήλιου μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου. Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble λειτουργεί για περισσότερες από τρεις δεκαετίες και συνεχίζει να κάνει πρωτοποριακές ανακαλύψεις που διαμορφώνουν τη θεμελιώδη κατανόησή μας για το σύμπαν. Το Hubble είναι ένα έργο διεθνούς συνεργασίας μεταξύ της NASA και της ESA (Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος). Το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ διαχειρίζεται το τηλεσκόπιο και τις αποστολές. Η Lockheed Martin Space, με έδρα το Ντένβερ, υποστηρίζει επίσης τις αποστολές στο Goddard. Το Ινστιτούτο Επιστήμης Διαστημικών Τηλεσκοπίων στη Βαλτιμόρη, το οποίο λειτουργεί από τον Σύνδεσμο Πανεπιστημίων για την Έρευνα στην Αστρονομία, διεξάγει επιστημονικές αποστολές Hubble για τη NASA.Το Hubble κατέγραψε αυτήν την εικόνα του διαστρικού κομήτη 3I/ATLAS στις 21 Ιουλίου 2025, όταν ο κομήτης βρισκόταν 277 εκατομμύρια μίλια από τη Γη. Το Hubble δείχνει ότι ο κομήτης έχει ένα κουκούλι σκόνης σε σχήμα δακρύου που προέρχεται από τον στερεό, παγωμένο πυρήνα του. Για να μάθετε περισσότερα για το Hubble, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://science.nasa.gov/hubble https://science.nasa.gov/missions/hubble/as-nasa-missions-study-interstellar-comet-hubble-makes-size-estimate/

Rocket and Space Corporation Energia Το Progress MS-32 πέρασε πέντε ημέρες σε θάλαμο κενού. Χρησιμοποιώντας ήλιο μέσα στις επικοινωνίες και τα διαμερίσματα του πλοίου, βεβαιωθήκαμε ότι το διαστημόπλοιό μας είναι πλήρως ερμητικά σφραγισμένο. Γνωρίζατε ότι 🔘 Αρχικά, ο θάλαμος κενού στο Μπαϊκονούρ δημιουργήθηκε για να δοκιμάσει το τροχιακό πλοίο Buran. 🔘 Ο όγκος του θαλάμου είναι 1.515 κυβικά μέτρα (στην πραγματικότητα, ήταν κατασκευασμένος από δύο, το ένα τοποθετημένο οριζόντια και το άλλο - κάθετα). 🔘 Οποιαδήποτε συσκευή κατάλληλων διαστάσεων μπορεί να δοκιμαστεί με επιτυχία σε αυτόν τον θάλαμο. Παρεμπιπτόντως, το τεχνητό κενό όχι μόνο βοηθά στον έλεγχο της στεγανότητας των διαμερισμάτων, αλλά και επιβαρύνει τη δομή: η πίεση είναι συν ή πλην όπως σε μια τροχιακή πτήση. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να αξιολογήσουμε τη μηχανική αλληλεπίδραση των στοιχείων πριν από την εκτόξευση. Το φορτηγό πλοίο θα παραδώσει όλα τα απαραίτητα για τα διαστημικά πειράματα και το πλήρωμα στον ISS τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23163 Τα πληρώματα του Dragon χαλαρώνουν ενόψει της επερχόμενης αναχώρησης του πληρώματος-10. Οκτώ από τα 11 μέλη του πληρώματος της Αποστολής 73 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό απόλαυσαν ένα ελαφρύ πρόγραμμα την Τετάρτη μετά από τέσσερις πολυάσχολες ημέρες δραστηριοτήτων αναχώρησης και άφιξης του Dragon για τις αποστολές SpaceX Crew-10 και Crew-11 της NASA. Οι άλλοι τρεις κάτοικοι της τροχιάς μελέτησαν πώς το ανθρώπινο σώμα προσαρμόζεται στην έλλειψη βαρύτητας, φωτογράφισαν τις λειτουργίες του πληρώματος και συντήρησαν τα εργαστηριακά συστήματα καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας. Το πλήρωμα-11, με τους αστροναύτες της NASA Zena Cardman και Mike Fincke, την αστροναύτη της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Kimiya Yui και τον κοσμοναύτη της Roscosmos Oleg Platonov, βρίσκεται στην πρώτη εβδομάδα του στο τροχιακό φυλάκιο. Το εμπορικό πλήρωμα εντάχθηκε στην Αποστολή 73 το Σάββατο 2 Αυγούστου, ξεκινώντας την αποστολή διαστημικής έρευνας. Με εξαίρεση τον Platonov, χαλάρωσαν την Τετάρτη μετά από μια έντονη περίοδο αποσυσκευασίας επιστημονικών πειραμάτων και φορτίου από το διαστημόπλοιο SpaceX Dragon, εξοικειώνοντας τους με το υλικό και τις διαδικασίες του σταθμού και συνηθίζοντας να ζουν και να εργάζονται σε χαμηλή τροχιά της Γης. Ο Πλατόνοφ, που βρίσκεται για πρώτη φορά σε τροχιά, είχε μια ολόκληρη μέρα την Τετάρτη με ανθρώπινη έρευνα και συντήρηση της υποστήριξης ζωής. Τοποθέτησε ακουστικούς αισθητήρες στον λαιμό του, οι οποίοι μετρούσαν τον ήχο καθώς εκπνέει γρήγορα για μια αναπνευστική μελέτη της Roscosmos. Εργάστηκε επίσης σε συστήματα οξυγόνου και νερού σε όλο το τμήμα Roscosmos του σταθμού. Ο Πλατόνοφ ξεκίνησε τις διαστημικές του σπουδές στην αρχή της εβδομάδας φορώντας γυαλιά εικονικής πραγματικότητας και ανταποκρινόμενος σε ερεθίσματα για να παρατηρήσει πώς η ισορροπία και η οπτική του αντίληψη προσαρμόζονται στη μικροβαρύτητα. Τέσσερις μέλη του πληρώματος της Αποστολής 73, που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη από τον Μάρτιο, παραδίδουν τώρα τις αποστολικές τους ευθύνες στους νεοαφιχθέντες και προετοιμάζονται να αναχωρήσουν από το τροχιακό φυλάκιο το νωρίτερο στις 12:05 μ.μ. EDT την Πέμπτη. Οι αστροναύτες της NASA, Αν ΜακΚλέιν και Νικόλ Άγιερς, μαζί με τον αστροναύτη της JAXA, Τακούγια Ονίσι, και τον κοσμοναύτη της Roscosmos, Κίριλ Πεσκόφ, προετοιμάζονται να επιστρέψουν στη Γη μέσα στο Dragon με το οποίο εκτόξευσαν στον σταθμό ως μέλη του Crew-10. Η τετράδα ολοκλήρωσε το πρόγραμμά της την Τετάρτη, αφιερώνοντας χρόνο για άσκηση, ώστε να προετοιμάσουν το σώμα τους για την επιστροφή στη βαρύτητα της Γης, ελαφριές εργασίες συντήρησης και γρήγορες ρυθμίσεις του υπολογιστή Dragon. Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Jonny Kim, ο οποίος θα παραμείνει στο διάστημα μέχρι τον Δεκέμβριο, ολοκλήρωσε το πρόγραμμά του την Τετάρτη, έχοντας υποστηρίξει τα μέλη του Crew-10 και του Crew-11 από το Σάββατο κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων ανταλλαγής πληρωμάτων. Επίσης, την αποστολή τους συνεχίζουν μέχρι το τέλος του έτους ο νέος διοικητής του σταθμού Sergey Ryzhikov και ο μηχανικός πτήσης Alexey Zubritsky, και οι δύο από τη Roscosmos. Την Τετάρτη, φορούσαν εκ περιτροπής ηλεκτρόδια και τα ίδια γυαλιά εικονικής πραγματικότητας που φορούσε ο Platonov νωρίτερα αυτή την εβδομάδα για να δοκιμάσουν την αισθητηριακή και ισορροπημένη προσαρμογή τους στην έλλειψη βαρύτητας. Ο Ryzhikov αργότερα συνεργάστηκε με τον Platonov και επισκεύασε τη γεννήτρια οξυγόνου Elektron στη μονάδα εξυπηρέτησης Zvezda. Ο Zubritskiy φωτογράφισε και βιντεοσκόπησε το πλήρωμα κατά το πρώτο μισό της βάρδιάς του για να καταγράψει τη ζωή στο τροχιακό εργαστήριο για τους ελεγκτές αποστολής στη Γη. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station on X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. Από αριστερά, τα μέλη του πληρώματος SpaceX-10 της NASA, Kirill Peskov της Roscosmos, οι αστροναύτες της NASA Nichole Ayers και Anne McClain, και ο αστροναύτης της JAXA, Takuya Onishi, μοιράζονται μια ανάλαφρη στιγμή κατά τη διάρκεια ενός ομαδικού πορτρέτου μέσα στην εργαστηριακή μονάδα Kibo. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/08/06/dragon-crews-relax-ahead-of-upcoming-crew-10-departure/

Το Perseverance Rover της NASA καταγράφει την θέα του Άρη τόσο καθαρή όσο η μέρα. Βράχοι που επιπλέουν, κυματισμοί άμμου και τεράστιες αποστάσεις είναι μερικά από τα αξιοθέατα που μπορείτε να δείτε στην τελευταία πανοραμική λήψη υψηλής ανάλυσης από τον εξάτροχο επιστήμονα. Η ομάδα απεικόνισης του Perseverance Mars rover της NASA εκμεταλλεύτηκε τον καθαρό ουρανό στον Κόκκινο Πλανήτη για να καταγράψει ένα από τα πιο ευκρινή πανοράματα της αποστολής της μέχρι στιγμής. Ορατό στο μωσαϊκό, το οποίο συναρμολογήθηκε από 96 εικόνες που τραβήχτηκαν σε μια τοποθεσία που η επιστημονική ομάδα αποκαλεί «Falbreen», είναι ένας βράχος που φαίνεται να βρίσκεται πάνω σε έναν κυματισμό άμμου, μια οριακή γραμμή μεταξύ δύο γεωλογικών ενοτήτων, και λόφοι σε απόσταση έως και 40 μίλια (65 χιλιόμετρα). Η έκδοση με ενισχυμένα χρώματα δείχνει τον ουρανό του Άρη αξιοσημείωτα καθαρό και παραπλανητικά μπλε, ενώ στην έκδοση με φυσικό χρώμα, είναι κοκκινωπός. «Η τολμηρή μας προσπάθεια για την ανθρώπινη εξερεύνηση του διαστήματος θα στείλει αστροναύτες πίσω στη Σελήνη», δήλωσε ο Sean Duffy, αναπληρωτής διευθυντής της NASA. «Εκπληκτικές εικόνες όπως αυτή του Φάλμπριν, που καταγράφηκε από το ρόβερ μας Perseverance, είναι μόνο μια γεύση από αυτά που σύντομα θα δούμε με τα ίδια μας τα μάτια. Οι πρωτοποριακές αποστολές της NASA, ξεκινώντας με την Άρτεμις, θα ωθήσουν το ασταμάτητο ταξίδι μας για να οδηγήσουμε την ανθρώπινη εξερεύνηση του διαστήματος στην επιφάνεια του Άρη. Η NASA συνεχίζει να γίνεται πιο τολμηρή και δυνατή».Το όργανο Mastcam-Z του ρόβερ κατέγραψε τις εικόνες στις 26 Μαΐου 2025, την 1.516η ημέρα στον Άρη, ή σολ, της αποστολής του Perseverance, η οποία ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2021 στο δάπεδο του κρατήρα Jezero. Το Perseverance έφτασε στην κορυφή του χείλους του κρατήρα στα τέλη του περασμένου έτους.«Ο σχετικά απαλλαγμένος από σκόνη ουρανός παρέχει μια καθαρή θέα του περιβάλλοντος εδάφους», δήλωσε ο Τζιμ Μπελ, κύριος ερευνητής του Mastcam-Z στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στο Τέμπε. «Και σε αυτό το συγκεκριμένο μωσαϊκό, έχουμε ενισχύσει την χρωματική αντίθεση, η οποία τονίζει τις διαφορές στο έδαφος και τον ουρανό». Πλωτός Βράχος Μια λεπτομέρεια που τράβηξε την προσοχή της επιστημονικής ομάδας είναι ένας μεγάλος βράχος που φαίνεται να κάθεται πάνω σε μια σκούρα, ημισεληνοειδή κυματοειδή άμμο στα δεξιά του κέντρου του μωσαϊκού, περίπου 4,4 μέτρα από το ρόβερ. Οι γεωλόγοι αποκαλούν αυτόν τον τύπο βράχου «πλωτό βράχο» επειδή πιθανότατα σχηματίστηκε κάπου αλλού και μεταφέρθηκε στην τρέχουσα θέση του. Το αν αυτός έφτασε από κατολίσθηση, νερό ή άνεμο είναι άγνωστο, αλλά η επιστημονική ομάδα υποψιάζεται ότι έφτασε εδώ πριν σχηματιστεί ο κυματισμός άμμου. Ο φωτεινός λευκός κύκλος ακριβώς αριστερά από το κέντρο και κοντά στο κάτω μέρος της εικόνας είναι μια κηλίδα τριβής. Αυτή είναι η 43η πέτρα που έχει τριβεί το Perseverance από τότε που προσγειώθηκε στον Άρη. Με πλάτος δύο ίντσες (5 εκατοστά), η ρηχή κηλίδα δημιουργείται με το τρυπάνι του ρόβερ και επιτρέπει στην επιστημονική ομάδα να δει τι υπάρχει κάτω από την φθαρμένη, σκονισμένη επιφάνεια ενός βράχου πριν αποφασίσει να τρυπήσει ένα δείγμα πυρήνα που θα αποθηκευτεί σε έναν από τους σωλήνες δειγματοληψίας τιτανίου της αποστολής. Το ρόβερ έκανε αυτή την τριβή στις 22 Μαΐου και πραγματοποίησε επιστήμη εγγύτητας (μια λεπτομερή ανάλυση των πετρωμάτων και του εδάφους του Άρη) με τα όργανα που ήταν τοποθετημένα στο βραχίονά του δύο ημέρες αργότερα. Η επιστημονική ομάδα ήθελε να μάθει για το Φάλμπριν επειδή βρίσκεται σε ένα από τα παλαιότερα εδάφη που έχει εξερευνήσει ποτέ το Perseverance - ίσως ακόμη και παλαιότερα από τον κρατήρα Jezero.Ίχνη από το ταξίδι του ρόβερ προς την τοποθεσία είναι ορατά προς τη δεξιά άκρη του μωσαϊκού. Περίπου 90 μέτρα μακριά, στρίβουν προς τα αριστερά, εξαφανιζόμενα από την όραση σε μια προηγούμενη γεωλογική στάση που η επιστημονική ομάδα αποκαλεί «Κένμορ». Λίγο περισσότερο από τη μέση του μωσαϊκού, σαρώνοντας από τη μία άκρη στην άλλη, βρίσκεται η μετάβαση από ανοιχτόχρωμους σε πιο σκούρους βράχους. Αυτή είναι η γραμμή ορίου, ή η επαφή, μεταξύ δύο γεωλογικών μονάδων. Οι επίπεδοι, ανοιχτόχρωμοι βράχοι πιο κοντά στο ρόβερ είναι πλούσιοι στο ορυκτό ολιβίνη, ενώ οι πιο σκούροι βράχοι πιο μακριά πιστεύεται ότι είναι πολύ παλαιότεροι βράχοι που περιέχουν άργιλο. Περισσότερα για το Perseverance Το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA, το οποίο διαχειρίζεται για τον οργανισμό η Caltech, κατασκεύασε και διαχειρίζεται τις λειτουργίες του ρόβερ Perseverance για λογαριασμό της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών της NASA στην Ουάσινγκτον, στο πλαίσιο του χαρτοφυλακίου του Προγράμματος Εξερεύνησης του Άρη της NASA. Το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα ηγείται των λειτουργιών του οργάνου Mastcam-Z, σε συνεργασία με την Malin Space Science Systems στο Σαν Ντιέγκο, για τον σχεδιασμό, την κατασκευή, τις δοκιμές και τη λειτουργία των καμερών. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Perseverance: https://science.nasa.gov/mission/mars-2020-perseverance

Μια Χρυσαλλίδα θα μεταφέρει την ανθρωπότητα παντού στο Σύμπαν. Πρόκειται για μια διαστημική κιβωτό που κέρδισε διαγωνισμό για σκάφη μακρινών αποστολών. Με τις υπάρχουσες τεχνολογικές δυνατότητες που διαθέτουμε το να επισκεφτούμε άλλα αστρικά συστήματα του γαλαξία μας η κάποιον εξωπλανήτη είναι προς το παρόν ανέφικτη. Η προσπάθεια εξεύρεσης βιώσιμων τρόπων για να αποικήσουμε αρχικά το ηλιακό μας σύστημα και στη συνέχεια το γαλαξία είναι όμως συνεχείς και νέες ιδέες και προτάσεις πέφτουν στο τραπέζι. Στο πλαίσιο αυτό οργανώθηκε ένας διαγωνισμός για τον σχεδιασμό διαστημοπλοίων που θα επιτρέψουν τα επανδρωμένα διαστρικά ταξίδια. Το πρώτο βραβείο κέρδισε ένα σκάφος βγαλμένο κυριολεκτικά από ταινία επιστημονικής φαντασίας το οποίο υπόσχεται να μεταφέρει εκατοντάδες ανθρώπους στο κοντινότερο στη Γη κατοικήσιμο, σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε, εξωπλανήτη.Οι ομάδες που συμμετείχαν στον διαγωνισμό Project Hyperion Generation Ship Competition ήταν διεπιστημονικές και έπρεπε να περιλαμβάνουν τουλάχιστον έναν αρχιτεκτονικό σχεδιαστή, έναν μηχανικό και έναν κοινωνικό επιστήμονα (όπως κοινωνιολόγο, ανθρωπολόγο κ.λπ.).Κάθε ομάδα είχε ως αποστολή να σχεδιάσει διαστημόπλοια με αυτάρκη οικοσυστήματα, που θα περιλάμβαναν κατοικίες και γεωργική δραστηριότητα καθώς και άλλα απαραίτητα συστήματα υποστήριξης ζωής, ώστε να διασφαλιστεί η επιβίωση για πολλές γενιές. Σύμφωνα με τους κανονισμούς του διαγωνισμού, τα πλοία έπρεπε να προσφέρουν: Κατοικησιμότητα για 1.000 ± 500 άτομα επί αιώνες Τεχνητή βαρύτητα μέσω περιστροφής Μια κοινωνία που διασφαλίζει καλές συνθήκες διαβίωσης, συμπεριλαμβανομένων βασικών αναγκών όπως καταφύγιο, ένδυση και άλλες ουσιώδεις παροχές Ανθεκτικά συστήματα υποστήριξης ζωής για τρόφιμα, νερό, απόβλητα και την ατμόσφαιρα Μηχανισμούς μεταβίβασης γνώσης για τη διατήρηση του πολιτισμού και της τεχνολογίας Επιπλέον οι διαστημικές τους ιδέες έπρεπε να δείχνουν πώς θα μπορούσαν να επιτύχουν μέγιστη ταχύτητα 10% της ταχύτητας του φωτός ώστε να φτάσουν στον κοντινότερο κατοικήσιμο εξωπλανήτη, τον Proxima b, που βρίσκεται περίπου 4,25 έτη φωτός από τη Γη, σε περίπου 250 χρόνια. Το πρώτο βραβείο Η ομάδα Chrysalis, από την Ιταλία, αποτελούνταν από τον Giacomo Infelise (αρχιτέκτονα και σχεδιαστή τοπίου), τη Veronica Magli (οικονομολόγο και καινοτόμο), τον Guido Sbrogio (αστροφυσικό και μηχανικό), τη Nevenka Martinello (περιβαλλοντική μηχανικό και ελεύθερη καλλιτέχνη) και τη Federica Chiara Serpe (ψυχολόγο, ηθοποιό και καλλιτέχνιδα).Το διαστημόπλοιο που σχεδίασαν βραβεύτηκε ως το καλύτερο και αποτελείται από μια κυλινδρική, αρθρωτή δομή, που ελαχιστοποιεί το εμπρόσθιο τμήμα ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος συγκρούσεων με μικρομετεωρίτες και διαστημικά θραύσματα (MMOD), καθώς και οι δομικές καταπονήσεις κατά τη φάση επιτάχυνσης και επιβράδυνσης.Το πλοίο έχει μήκος 58,000 μέτρα και διάμετρο 6,000 μέτρα, με συνολική μάζα 2,4 δισεκατομμυρίων τόνων. Χρησιμοποιεί σύστημα πρόωσης Direct Fusion Drive (DFD) με καύσιμα Ήλιο-3 (³He) και δευτέριο (²H ή D), για την παραγωγή επιτάχυνσης 0,1 g (0,98 m/s²). Μετά από ένα έτος επιτάχυνσης, η ομάδα υπολογίζει ταξίδι διάρκειας τουλάχιστον 400 ετών, και ένα έτος επιβράδυνσης όταν προσεγγίσουν τον Proxima b. Το κατοικήσιμο τμήμα, στο εμπρόσθιο μέρος, περιλαμβάνει ένα ομοαξονικό περιστρεφόμενο σύστημα, με διαδοχικά επίπεδα που περιλαμβάνουν από έξω προς τα μέσα: Παραγωγή τροφής και οικοσυστήματα Κοινόχρηστους χώρους Κατοικίες και κήπους Υποδομές Αποθήκες Τον κεντρικό άξονα Κάθε «κέλυφος» περιστρέφεται συνεχώς κατά τη διάρκεια του ταξιδιού για να προσομοιώσει τη βαρύτητα της Γης και να παρέχει όλα τα απαραίτητα για τη στήριξη των περίπου 600 επιβατών. Στην πρόσοψη του σκάφους βρίσκεται ο «Θόλος του Κόσμου» (Cosmo Dome), που προσφέρει τη δυνατότητα στους επιβάτες να παρατηρούν το Διάστημα και να χαλαρώνουν σε συνθήκες χαμηλής βαρύτητας.Το σχέδιο προβλέπει επίσης εναλλακτικό σύστημα περιστροφής για μείωση των διαταραχών, όπου τα μονά αριθμημένα κελύφη περιστρέφονται δεξιόστροφα και τα ζυγά αριστερόστροφα. Όπως αναφέρεται στο δελτίο τύπου του i4is: «Το Chrysalis εντυπωσίασε την επιτροπή με τη συνοχή του σε επίπεδο συστημάτων και τον καινοτόμο σχεδιασμό του αρθρωτού χώρου διαβίωσης, αλλά και με το βάθος των λεπτομερειών του, όπως η διαστημική κατασκευή και η αξία της προετοιμασίας του πληρώματος στην Ανταρκτική. Ο αρθρωτός σχεδιασμός του προσφέρει ευελιξία και συνδεσιμότητα, υποστηρίζοντας τη λειτουργικότητα και την κλιμάκωση. Η μεγάλη κατασκευή του Θόλου προσθέτει μια δραματική, κινηματογραφική ποιότητα που θυμίζει κλασική επιστημονική φαντασία, ενώ ο συνολικός σχεδιασμός – που καλύπτει όχι μόνο την αρχιτεκτονική αλλά και το πώς θα κατασκευαστεί το σκάφος – είναι αξιοσημείωτα ισχυρός». Στη φωτογραφία εικονίζεται το Chrysalis. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1991032/mia-chrysallida-tha-metaferei-tin-anthropotita-pantoy-sto-sympan/

Μικρά Βήματα, Γιγαντιαία Άλματα: Επεισόδιο 159: StarBurst: Κυνηγός Ακτίνων Γάμμα. Αντρές Αλμέιντα (Παρουσιαστής): Τι συμβαίνει όταν συγκρούονται εξαιρετικά πυκνά αστέρια νετρονίων – τα οποία έχουν διάμετρο μόνο μερικά μίλια; Απελευθερώνουν αυτό που ονομάζεται εκρήξεις ακτίνων γάμμα, τις πιο φωτεινές, πιο ενεργητικές εκρήξεις που είναι γνωστές στην επιστήμη. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, η σύγκρουση σφυρηλατεί βαρέα μέταλλα όπως ο χρυσός και η πλατίνα, στοιχεία που αφθονούν στη Γη.Η αποστολή StarBurst της NASA, ένας δορυφόρος περίπου στο μέγεθος ενός πλυντηρίου ρούχων, πρόκειται να εκτοξευθεί το 2027 για να ανιχνεύσει τις αρχικές εκρήξεις αυτών των κοσμικών πυροτεχνημάτων. Μελετώντας τις εκρήξεις ακτίνων γάμμα με πρωτοφανή λεπτομέρεια, το StarBurst θα βοηθήσει τους επιστήμονες να διερευνήσουν την ακραία φυσική των συγκρούσεων αστέρων νετρονίων και να ρίξουν φως σε ένα από τα πιο ισχυρά γεγονότα στην αστροφυσική. Συζητάμε γι' αυτό σήμερα με τον Δρ. Νταν Κοτσέφσκι, κύριο ερευνητή του StarBurst, από το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Μάρσαλ της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. Αυτό είναι το Μικρά Βήματα, Γιγαντιαία Άλματα. Καλώς ορίσατε στο Small Steps, Giant Leaps, το podcast από την Ακαδημία Ηγεσίας Προγραμμάτων, Έργων και Μηχανικής της NASA ή APPEL. Είμαι ο παρουσιαστής σας, Andres Almeida. Εκτός από το να μιλήσει για την εκπληκτική επιστήμη της αποστολής, ο Dan είναι εδώ για να μας πει πώς το StarBurst βασίζεται σε γνώσεις από προηγούμενες παρόμοιες αποστολές και πώς αναπτύχθηκε εξαρχής η ιδέα της αποστολής. Γεια σου, Dan, χαίρομαι που σε έχω εδώ. Dan Kocevski: Χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ. Ευχαριστώ που με καλέσατε. Παρουσιαστής: Αυτή η αποστολή είναι ενδιαφέρουσα. Μπορείτε να μας μιλήσετε λίγο για όσα γνωρίζουμε μέχρι στιγμής για τις σύντομες εκρήξεις ακτίνων γάμμα; Kocevski: Ναι, ναι. Λοιπόν, οι σύντομες εκρήξεις ακτίνων γάμμα ή οι σύντομες GRB, όπως τις ονομάζουμε συνήθως, είναι μερικές από τις πιο ισχυρές εκρήξεις στο σύμπαν, αλλά συμβαίνουν σε μια στιγμή, συνήθως διαρκώντας μόνο λίγα δευτερόλεπτα. Για δεκαετίες, δεν ήμασταν απόλυτα σίγουροι τι τις προκαλούσε, αλλά χάρη σε πρόσφατες ανακαλύψεις, ειδικά εκείνες που αφορούν ανιχνεύσεις βαρυτικών κυμάτων, τώρα γνωρίζουμε ότι οι περισσότερες από τις σύντομες GRB που βλέπουμε στις ακτίνες γάμμα δημιουργούνται από τη σύγκρουση δύο αστέρων νετρονίων.Οι ίδιοι οι αστέρες νετρονίων είναι αρκετά απίστευτοι. Είναι πυκνοί, καταρρεμένοι πυρήνες που μένουν πίσω μετά την έκρηξη μεγάλων αστέρων ως σουπερνόβα. Φανταστείτε να στριμώχνετε τη μάζα του Ήλιου μας σε μια σφαίρα μόλις λίγων μιλίων σε διάμετρο. Αυτό είναι ένα αστέρι νετρονίων. Ένα μόνο κουταλάκι του γλυκού ύλης αστέρα νετρονίων θα ζύγιζε δισεκατομμύρια τόνους.Τώρα, φανταστείτε δύο από αυτά τα ακραία αντικείμενα κλειδωμένα σε μια σπείρα θανάτου, σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο. Λοιπόν, ας πούμε, δύο αστέρια που έχουν γίνει σουπερνόβα. Αυτό που μένει πίσω είναι αυτοί οι υπερπυκνοί πυρήνες, αυτοί οι αστέρες νετρονίων που έχουν απομείνει, και περιστρέφονται το ένα γύρω από το άλλο όλο και πιο γρήγορα μέχρι που τελικά συγκρούονται.Αυτή η σύγκρουση απελευθερώνει μια τεράστια ποσότητα ενέργειας, συμπεριλαμβανομένης μιας σύντομης αλλά έντονης λάμψης ακτίνων γάμμα, και αυτό είναι που παράγει τις σύντομες GRB. Αυτές οι εκρήξεις μπορούν να μας πουν πολλά, όχι μόνο για τα αστέρια που τις δημιούργησαν, αλλά και για τη δημιουργία βαρέων στοιχείων όπως ο χρυσός και η πλατίνα, και τη φύση της εξαιρετικά πυκνής ύλης, ακόμη και τις θεμελιώδεις ιδιότητες της ίδιας της βαρύτητας. Παρουσιαστής: Ποιος είναι ένας άλλος τρόπος σχηματισμού βαρέων στοιχείων στο σύμπαν; Κοτσέφσκι: Οι συγχωνεύσεις αστέρων νετρονίων είναι ένας από τους πιο δραματικούς τρόπους με τους οποίους το σύμπαν δημιουργεί αυτά τα βαριά στοιχεία, αλλά πιστεύεται ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι.Όταν δύο αστέρες νετρονίων συγκρούονται, οι συνθήκες είναι κατάλληλες για να δημιουργηθούν τα βαρύτερα στοιχεία στον περιοδικό πίνακα. Στην πραγματικότητα, με την κοινή ανίχνευση που παρατηρήσαμε το 2017 (ήταν η πρώτη φορά που εντοπίσαμε μια συγχώνευση αστέρων νετρονίων τόσο σε βαρυτικά κύματα όσο και σε ακτίνες γάμμα), για αυτό το γεγονός, εκτιμούμε ότι περίπου αρκετές γήινες μάζες χρυσού και πλατίνας δημιουργήθηκαν σε αυτή τη μοναδική έκρηξη.Όμως, όπως συμβαίνει συνήθως, η φύση δεν βάζει όλα τα αυγά της σε ένα καλάθι. Υπάρχουν μερικά από αυτά τα στοιχεία που παράγονται επίσης ή πιστεύεται ότι παράγονται σε άλλα ακραία περιβάλλοντα, όπως ορισμένοι τύποι εκρήξεων σουπερνόβα.Οι επιστήμονες προσπαθούν ακόμη να καταλάβουν πόσο από αυτά τα διαφορετικά κοσμικά εργοστάσια συμβάλλουν στην παραγωγή αυτών των στοιχείων. Επομένως, αυτός είναι στην πραγματικότητα ένας πολύ ενεργός τομέας έρευνας. Έτσι, ενώ τα αστέρια νετρονίων, οι συγχωνεύσεις αστέρων νετρονίων, είναι σίγουρα ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες που συμβάλλουν στη δημιουργία στοιχείων όπως ο χρυσός, πιθανότατα αποτελούν μέρος μιας μεγαλύτερης κοσμικής γραμμής συναρμολόγησης για την παραγωγή αυτών των γεγονότων.Έτσι, όσο περισσότερα από αυτά τα γεγονότα παρατηρούμε, τόσο πιο κοντά θα φτάσουμε στο να κατανοήσουμε ακριβώς πόσο οι συγχωνεύσεις αστέρων νετρονίων συμβάλλουν στη συνολική παραγωγή αυτών των στοιχείων του σύμπαντος. Επισκέπτης: Πώς αναπτύχθηκε η αποστολή; Κοτσέφσκι: Ναι, η ιδέα πραγματικά απογειώθηκε μετά από αυτήν την ορόσημο ανακάλυψη το 2017, όπως είπα, που ήταν η κοινή ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων και μιας έκρηξης ακτίνων γάμμα από το ίδιο κοσμικό γεγονός.Αναφερόμαστε σε αυτό ως GW 170817 που πήρε το όνομά του από την ημερομηνία κατά την οποία συνέβη [17 Αυγούστου 2017]. Αυτές οι παρατηρήσεις έγιναν σχεδόν ταυτόχρονα από το Παρατηρητήριο Βαρυτικών Κυμάτων με Συμβολόμετρο Λέιζερ, ή LIGO, και το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Ακτίνων Γάμμα Fermi της NASA. Ήταν η πρώτη φορά που είχαμε δει κυματισμούς τόσο στον χωροχρόνο όσο και στο φως υψηλής ενέργειας που προερχόταν από μια σύγκρουση αστέρων νετρονίων.Και αυτή η στιγμή ήταν, ήταν κάπως η ριζική αλλαγή που πυροδότησε την ώθηση για αυτήν την αποστολή. Μας έδειξε πόσο ισχυρή μπορεί να είναι όταν συνδυάζουμε τους διαφορετικούς τύπους παρατηρήσεων που λαμβάνουμε από τα βαρυτικά κύματα και από τις ακτίνες γάμμα και σε αυτό που ονομάζουμε τώρα αστρονομία πολλαπλών αγγελιοφόρων, χρησιμοποιώντας δύο διαφορετικούς αγγελιοφόρους για να αποκτήσουμε πληροφορίες σχετικά με ένα συμβάν.Το [GW] 170817 αποκάλυψε μια σημαντική πρόκληση. Θέλω να πω, αυτά τα συμβάντα είναι σχετικά σπάνια, επομένως χρειαζόμαστε πιο ευαίσθητους οθόνες ακτίνων γάμμα ευρέος πεδίου αν θέλουμε να τα καταγράφουμε τακτικά και να παράγουμε ένα δείγμα συμβάντων για το οποίο να μελετήσουμε τις συγχωνεύσεις αστέρων νετρονίων με περισσότερες λεπτομέρειες. Έτσι, από εκεί προήλθε η ιδέα της αποστολής. Η ιδέα ήταν να κατασκευαστεί ένα όργανο που θα μπορούσε να ανιχνεύσει περισσότερα από αυτά τα κοινά συμβάντα με καλύτερη ευαισθησία από ό,τι είναι δυνατό σήμερα. Παρουσιαστής: Ουσιαστικά, είναι μια αναβάθμιση της επιστήμης. Οι παρατηρήσεις ακτίνων γάμμα που λαμβάνουμε από ένα όργανο όπως το StarBurst βοηθούν στον εντοπισμό στον ουρανό των σημείων όπου συμβαίνουν αυτά τα γεγονότα, κάτι που είναι εξαιρετικά πολύτιμο για την οπτική παρακολούθηση με επίγειες και διαστημικές παρατηρήσεις.Έτσι, αν θέλουμε να δούμε τον γαλαξία από τον οποίο προήλθαν, από τον οποίο προήλθαν αυτά τα γεγονότα και να εξετάσουμε τις κιλόνοβα - το φως που παράγεται από ραδιενεργό υλικό που εκτοξεύεται από αυτά, από αυτά τα γεγονότα - για να μελετήσουμε αυτά, αυτές τις ιδιότητες του τελευταίου χρόνου και τον γαλαξία που χρειάζεται, πρέπει να παρακολουθήσουμε αυτά τα γεγονότα με οπτικά τηλεσκόπια στενού πεδίου.Έτσι, έχοντας τη δυνατότητα να τα εντοπίσουμε και να βοηθήσουμε, και έχοντας τα βαρυτικά κύματα συνδυασμένα, η ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων σε συνδυασμό με την ανίχνευση ακτίνων γάμμα σας βοηθά να εντοπίσετε ακριβώς από πού προήλθαν αυτά τα γεγονότα.Επίσης, εάν ένα σήμα βαρυτικού κύματος είναι ασθενές ή οριακό, η ανίχνευση ακτίνων γάμμα την ίδια ακριβώς στιγμή ενισχύει την εμπιστοσύνη αυτού του σήματος. Έτσι, ουσιαστικά επιτρέπει στους ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων να αυξήσουν περαιτέρω το όριο ανίχνευσής τους, αυξάνοντας τον συνολικό αριθμό γεγονότων που βλέπουμε.Έτσι, από πολλές απόψεις, η αποστολή γεννήθηκε από την συνειδητοποίηση ότι η πλήρης αξιοποίηση των δυνατοτήτων της επιστήμης των βαρυτικών κυμάτων απαιτεί ευαίσθητους ανιχνευτές ακτίνων γάμμα σε τροχιά για να παρέχουν αυτά τα απαραίτητα περιβάλλοντα πολλαπλών μηνυμάτων για αυτά τα γεγονότα. Παρουσιαστής: Τι μπορείτε να μας πείτε για τον σχεδιασμό του StarBurst και τα όργανα που βρίσκονται πάνω του; Κοσέφσκι: Το StarBurst έχει σχεδιαστεί ως ένας μικρός δορυφόρος που θα αναπτυχθεί σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη ως δευτερεύον ωφέλιμο φορτίο σε μια ευκαιρία εμπορικής εκτόξευσης.Το ίδιο το διαστημόπλοιο ζυγίζει περίπου 300 κιλά και έχει μέγεθος περίπου ένα κυβικό μέτρο, επομένως έχει περίπου το μέγεθος ενός πλυντηρίου ρούχων. Στην καρδιά του επιστημονικού οργάνου StarBurst βρίσκονται αυτό που ονομάζουμε ανιχνευτές προσομοίωσης. Αυτά είναι εξειδικευμένα όργανα που ανιχνεύουν ακτίνες γάμμα υψηλής ενέργειας μετατρέποντας την ενέργειά τους σε ορατό φως.Έτσι, οι ακτίνες γάμμα είναι φως πολύ υψηλής συχνότητας, και δεν μπορείτε, είναι πολύ δύσκολο να συγχρονίσετε τις ακτίνες γάμμα όπως, θα λέγατε, το οπτικό φως σε ένα παραδοσιακό τηλεσκόπιο. Οι ακτίνες γάμμα θα περνούσαν κατευθείαν μέσα από οποιοδήποτε είδος καθρέφτη ή ανακλαστήρα που θα χρησιμοποιούνταν σε οπτικά ή ακόμα και σε τηλεσκόπια ακτίνων Χ.Και, έτσι, αυτά τα όργανα προσομοίωσης, όταν οι ακτίνες γάμμα χτυπούν το υλικό προσομοίωσης, στην περίπτωσή μας, έναν κρύσταλλο ιωδιούχου καισίου, παράγουν μια μικροσκοπική λάμψη μέσα στον κρύσταλλο, και αυτό το φως λαμβάνεται από ευαίσθητα ηλεκτρονικά που μετρούν τη φωτεινότητα και τη διάρκειά του, η οποία μας λέει την ενέργεια και τον χρόνο άφιξης των ακτίνων γάμμα.Έτσι, μπορείτε να το σκεφτείτε αυτό σαν να σκέφτεστε έναν μετρητή Geiger, ακούτε ηχητικά σήματα όταν ανιχνεύει ακτινοβολία. Αυτοί οι κρύσταλλοι φωτίζονται όταν η ακτινοβολία ακτίνων γάμμα περνάει μέσα από αυτόν. Έτσι, είναι μια παρόμοια ιδιότητα της μετατροπής της ενέργειας που υπάρχει στις ακτίνες γάμμα σε κάτι άλλο που ανιχνεύεται εύκολα. Έτσι, το StarBurst φέρει 12 από αυτούς τους ανιχνευτές διατεταγμένους σε ένα μοτίβο κουτιού στην κορυφή του διαστημικού σκάφους. Έτσι, συγκρίνοντας τις δυνάμεις, τις δυνάμεις σήματος από τις ακτίνες γάμμα που χτυπούν κάθε ανιχνευτή, μπορούμε να υπολογίσουμε περίπου από πού στον ουρανό προήλθε η έκρηξη.Έτσι, αυτός ο σχεδιασμός δίνει στο StarBurst ένα πραγματικά ευρύ οπτικό πεδίο, περίπου το μισό του ουρανού σε οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή. Έτσι, ουσιαστικά, το μέρος του ουρανού που δεν εμποδίζεται από τη Γη, το οποίο είναι ιδανικό για τη σύλληψη ακτίνων γάμμα επειδή μπορούν να εμφανιστούν τυχαία οπουδήποτε στον ουρανό από οπουδήποτε στο Σύμπαν. Οικοδεσπότης: Πώς βασίζεται το StarBurst σε άλλες αποστολές ανίχνευσης ακτίνων γάμμα; Kocevski: Το StarBurst βασίζεται σε μια αρκετά μακρά κληρονομιά επιτυχημένων εκπομπών γάμμα που έχουν εφαρμοστεί από τη NASA. Πιο πρόσφατα, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Ακτίνων Γάμμα Fermi που βρίσκεται σε τροχιά αυτή τη στιγμή. Το Fermi φέρει ένα όργανο που ονομάζεται οθόνη εκρήξεων ακτίνων γάμμα, ή GBM, το οποίο υπήρξε ένα από τα βασικά όργανα της NASA για την ανίχνευση GRB τα τελευταία 15 χρόνια. Το GBM μας έχει δείξει πραγματικά πόσο πολύτιμο είναι να έχουμε έναν ανιχνευτή ευαισθησίας ευρέος πεδίου (ανιχνευτή ακτίνων γάμμα) στο διάστημα για την καταγραφή σπάνιων, ενδιαφερόντων παροδικών φαινομένων.Έτσι, το StarBurst παίρνει την κληρονομιά του Fermi GBM και το προωθεί λίγο παραπέρα, με βελτιώσεις στην ευαισθησία για να μας δώσει μια καλύτερη ευκαιρία να ανιχνεύσουμε μεγαλύτερο αριθμό από αυτές τις ταυτόχρονες ανιχνεύσεις μεταξύ βαρυτικών κυμάτων και ακτίνων γάμμα.Το StarBurst βασίζεται επίσης στην καινοτομία δύο πιο πρόσφατων προσπαθειών της NASA, δύο αποστολών που ονομάζονται Glowbug και BurstCube. Το Glowbug ήταν ένα πείραμα Pathfinder που πέταξε στον διαστημικό σταθμό το 2023 και βοήθησε στη δοκιμή νεότερων δυνατοτήτων ανίχνευσης ακτίνων γάμμα, συμπεριλαμβανομένων πιο συμπαγών ηλεκτρονικών ανάγνωσης που όλοι χρησιμοποιούμε τώρα στο StarBurst.Το BurstCube ήταν ένας CubeSat που αναπτύχθηκε από τον διαστημικό σταθμό το 2024 και διερεύνησε πώς να μικρύνει τις δυνατότητες ανίχνευσης GRB και επέδειξε επικοινωνία σε πραγματικό χρόνο χρησιμοποιώντας το σύστημα TDRS της NASA. Έτσι, αυτός είναι ένας αστερισμός δορυφόρων που χρησιμοποιεί η NASA για επικοινωνίες σε πραγματικό χρόνο. Και ότι το Fermi GBM χρησιμοποιεί TDRS, αλλά ποτέ δεν το είχε κάνει, η δυνατότητα αυτή δεν είχε ποτέ αποδειχθεί σε έναν μικρό δορυφόρο πριν. Έτσι, το StarBurst χρησιμοποιεί αυτόν τον παρόμοιο, τον ίδιο πομποδέκτη που χρησιμοποίησε το BurstCube. Έτσι, το BurstCube άνοιξε το δρόμο για μεγάλο μέρος της τεχνολογίας που χρησιμοποιούμε για γρήγορες επικοινωνίες στο StarBurst. Παρουσιαστής: Λοιπόν, το StarBurst είναι μέρος του Προγράμματος Πρωτοπόρων Αστροφυσικής της NASA. Πώς ήταν αυτή η διαδικασία επιλογής; Και τι μάθατε εσείς και η ομάδα σας; Κοτσέφσκι Μέρος του έργου Pioneers, αυτό που είναι μοναδικό σε αυτό, είναι η προθυμία του προγράμματος να υιοθετήσει υψηλότερο βαθμό κινδύνου σε αντάλλαγμα για ταχεία, καινοτόμο επιστήμη, καινοτόμο επιστήμη. Έτσι, αυτά προορίζονται να είναι έργα που χρηματοδοτούνται και ολοκληρώνονται εντός πέντε ετών. Έτσι, ένας τετραετής κύκλος ανάπτυξης και ένας μονοετής επιχειρησιακός κύκλος. Και αυτό είναι διαφορετικό, πολύ διαφορετικό από τον τρόπο που συνήθως πραγματοποιούνται οι αποστολές στη NASA. Συνήθως, υπάρχει μεγάλη αποστροφή κινδύνου για κατανοητούς λόγους. Δεν θέλετε να ξοδέψετε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε μια αποστολή και στη συνέχεια να αποτύχει σε τροχιά. Το ανώτατο όριο κόστους για τους Pioneers είναι λίγο χαμηλότερο. Έτσι, είναι μια αποστολή 20 εκατομμυρίων δολαρίων, και η ιδέα είναι ότι θέλουμε να είμαστε σε θέση να αποδεχτούμε υψηλότερο επίπεδο κινδύνου προκειμένου να έχουμε γρήγορο χρόνο ολοκλήρωσης και να φέρουμε περισσότερα από αυτά τα πράγματα σε τροχιά. Ένα από τα μεγαλύτερα συμπεράσματα που πήραμε από τη διαδικασία επιλογής ήταν πόσο σημαντικό ήταν να συνδέσετε με σαφήνεια την ιδέα της αποστολής σας με την πειστική επιστήμη, την πειστική επιστημονική ανάγκη. Στην περίπτωσή μας, όλα αφορούσαν την αξιοποίηση της πρωτοποριακής ανακάλυψης του 170817. Έτσι, η διαδικασία επιλογής μας ώθησε πραγματικά να βελτιώσουμε την επιστημονική μας θέση και να διατυπώσουμε πώς η αποστολή θα εντασσόταν στο ευρύτερο επιστημονικό τοπίο της αστροφυσικής, προκειμένου να μεγιστοποιήσουμε, ουσιαστικά, το όφελος για αυτήν την σχετικά χαμηλού κόστους αποστολή με περιορισμένο κόστος. Όσον αφορά την τεχνολογική ανάπτυξη, αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να στραφούμε στη χρήση εμπορικών έτοιμων εξαρτημάτων όπου ήταν δυνατόν. Έπρεπε να λάβουμε αποφάσεις σχετικά με το πού θα μπορούσαμε να αναλάβουμε κινδύνους και πού η αξιοπιστία ήταν αδιαπραγμάτευτη. Αυτή η πρόκληση μας έδωσε επίσης την ελευθερία να σχεδιάσουμε, ξέρετε, αυτό που κατά τα άλλα θα ήταν μια ευέλικτη και οικονομικά αποδοτική αποστολή που εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι θα προσφέρει επιστήμη με πολύ υψηλό αντίκτυπο. Έτσι, αυτό απαιτούσε να είμαστε πολύ σαφείς στη διαδικασία υποβολής προτάσεων σχετικά με το πώς θα διαχειριστούμε αυτόν τον κίνδυνο και θα δείξουμε ότι οι επιλογές σχεδιασμού μας ήταν τόσο σκόπιμες όσο και υπερασπίσιμες εντός των περιορισμών κόστους και χρονοδιαγράμματος του προγράμματος. Οικοδεσπότης: Ακούγεται σαν να είχατε αρκετό υλικό αναφοράς για να εργαστείτε, κοιτάζοντας πίσω στο υλικό κληρονομιάς και σε άλλες αποστολές. Κοτσέφσκι: Λοιπόν, όσον αφορά τις επιχειρήσεις, η κληρονομιά προέρχεται από το [Fermi] GBM. Έτσι, αυτό το τηλεσκόπιο λειτουργεί εδώ και 15 χρόνια. Και έχουμε μια διαδικασία για την ανίχνευση και την ταχεία διάδοση πληροφοριών σχετικά με τα πράγματα που βλέπουμε σε τροχιά, στην κοινότητα μέσα σε λίγα λεπτά από την ανίχνευση κάποιου πράγματος. Έτσι, επαναπροσδιορίζουμε πολλές από αυτές τις αγωγούς ανάλυσης και τα σχέδια λειτουργίας για το StarBurst, προκειμένου να έχουμε έναν παρόμοιο τύπο γρήγορου χρόνου από την ανίχνευση έως την κυκλοφορία δεδομένων στην κοινότητα και τις ανακοινώσεις στην κοινότητα. Αλλά ξέρετε, επιστρέφοντας στην τεχνολογία, τόσο το Glowbug όσο και το BurstCube ήταν αυτές οι επενδύσεις της NASA σε πρώιμο στάδιο που βοήθησαν να ανοίξει ο δρόμος για πολλές τεχνολογίες που χρησιμοποιούμε στο StarBurst. Έτσι, πολλοί από τους ανθρώπους στην αποστολή StarBurst συμμετείχαν επίσης στο Glowbug και το BurstCube, και έτσι έχουμε ενσωματώσει πολλά από τα μαθήματα που αντλήσαμε και από τις δύο αυτές αποστολές.Παρουσιαστής: Πώς ελπίζετε ότι το StarBurst θα συμβάλει στην αστροφυσική; Κοτσέφσκι: Το StarBurst έχει σχεδιαστεί, στην πραγματικότητα, έχει σχεδιαστεί για να αξιοποιήσει τη νέα εποχή αυτού που ονομάζουμε αστρονομία πολλαπλών μηνυμάτων. Σχεδιάζουμε να εκτοξεύσουμε το StarBurst περίπου την ίδια εποχή που οι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων στο έδαφος, έτσι ώστε τα αστεροσκοπεία LIGO, να εφαρμόσουν μια σημαντική αναβάθμιση στην ευαισθησία τους. Αυτό, λοιπόν, έχει προγραμματιστεί για τα μέσα έως τα τέλη του 2027. Και μαζί, ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να ανιχνεύσουμε ένα μεγαλύτερο δείγμα GRBs τόσο σε βαρυτικά κύματα όσο και σε ακτίνες γάμμα, και στη συνέχεια να επιτρέψουμε την επιστήμη που θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί με οποιοδήποτε σήμα μόνο του.Έτσι, για παράδειγμα, οι παρατηρήσεις βαρυτικών κυμάτων μπορούν να μεταδώσουν πληροφορίες που δεν είχαμε ποτέ. Μπορούν να μας δώσουν πληροφορίες σχετικά με τη μάζα, την περιστροφή, την απόσταση και την κλίση του συστήματος συγχώνευσης, καθώς και την ακριβή στιγμή της συγχώνευσης, τη στιγμή που συγκρούονται μεταξύ τους, ενώ οι παρατηρήσεις ακτίνων γάμμα περιορίζουν τη συνολική ενέργεια και το σχήμα του σχετικιστικού πίδακα που παράγεται σε αυτά τα γεγονότα. Και είναι αυτός ο σχετικιστικός πίδακας που στη συνέχεια παράγει τις ακτίνες γάμμα.Έτσι, εξετάζουμε το μέγεθος του σχετικιστικού υλικού, το βαθμό στον οποίο είναι το πλάτος αυτού του πίδακα, για παράδειγμα, και τα παρατηρητήρια βαρυτικών κυμάτων μας λένε τον προσανατολισμό προς τα πού δείχνει και τι ακριβώς ήταν αυτό που παρήγαγε αυτά τα είδη γεγονότων. Συνδυασμένες, αυτές οι παράμετροι μπορούν τελικά να απαντήσουν σε μερικά μακροχρόνια ερωτήματα σχετικά με το εύρος των προγόνων GRE. Λοιπόν, τι είδους αντικείμενα μπορούμε να γνωρίζουμε ότι η συγχώνευση δύο αστέρων νετρονίων μπορεί να παράγει αυτό; Μπορεί η συγχώνευση ενός αστέρα νετρονίων και μιας μαύρης τρύπας να παράγει παρόμοια γεγονότα; Αυτό είναι ακόμα ασαφές, αν και υπάρχουν θεωρίες που το προβλέπουν. Θα μπορούσε να μας πει για τη φύση του υπολείμματος συγχώνευσης. Έτσι, όταν συγχωνεύονται οι αστέρες νετρονίων, τι απομένει; Πόσο καιρό ζει αυτό το πράγμα πριν καταρρεύσει σε μια μαύρη τρύπα, αν καταρρεύσει σε μια μαύρη τρύπα;Και στη συνέχεια η εξίσωση κατάστασης του αστέρα νετρονίων. Έτσι, λοιπόν, συμπεριφέρεται η ύλη σε αυτές τις εξαιρετικά πυκνές καταστάσεις και πώς, ξέρετε, οι δονητικές λειτουργίες και η θεμελιώδης φυσική του πώς συμπεριφέρονται αυτές, πώς συμπεριφέρεται η ύλη σε αυτές τις συνθήκες.Και υπάρχει επίσης η πιθανότητα αυτές οι παρατηρήσεις να βοηθήσουν στην επιβολή πρωτοφανών περιορισμών στη θεμελιώδη φυσική της βαρύτητας.Έτσι, για παράδειγμα, η ταχύτητα της βαρύτητας. Υποτίθεται ότι η ταχύτητα της βαρύτητας είναι η ίδια με την ταχύτητα του φωτός. Αλλά αν βλέπαμε τα βαρυτικά κύματα μετά την ανίχνευση του σήματος ακτίνων γάμμα, τότε θα μπορούσε ενδεχομένως να σηματοδοτήσει ότι τα βαρυτικά κύματα, ή η βαρύτητα, διαδίδονται με κάτι μικρότερο από την ταχύτητα του φωτός, κάτι που θα ήταν αρκετά φαινομενικό. Αυτό είναι κάτι που απλώς υποτίθεται αυτή τη στιγμή, αλλά δεν έχει, δεν έχουμε καταφέρει να αποδείξουμε ότι εδώ στη Γη έχουν την ίδια ταχύτητα. Οπότε, πολλή διασκεδαστική επιστήμη που ανυπομονούμε να κάνουμε. Παρουσιαστής: Νταν, η τελευταία μου ερώτηση για σένα είναι, τι θεωρείς ότι είναι το γιγάντιο άλμα σου; Κοτσέφσκι: Νομίζω ότι για εμάς, η απόδειξη ότι μπορούσαμε να σχεδιάσουμε μια επιστημονική αποστολή της NASA που θα παρήγαγε πρωτοποριακή επιστήμη με σχετικά μικρό όριο κόστους.Πολλοί άνθρωποι ήταν σκεπτικοί για το αν κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει. Οι αποστολές της NASA, όπως είπα, συνήθως περιλαμβάνουν προσαρμοσμένο υλικό και μεγάλους κύκλους ανάπτυξης, αλλά έπρεπε να το ξανασκεφτούμε από την αρχή. Έτσι, το γιγάντιο άλμα μας ήταν ότι χρησιμοποιήσαμε με επιτυχία ένα μείγμα εμπορικών, έτοιμων εξαρτημάτων και συμβάσεων σταθερής τιμής, προκειμένου να πετύχουμε μια αποστολή που θα μπορούσε να ενταχθεί στο όριο κόστους και να είναι επιτυχημένη.Και, όπως είπα, επικεντρωθήκαμε σε έξυπνες επιλογές σχεδιασμού, αποδεικνύοντας ότι χρησιμοποιήσαμε αποδεδειγμένη εμπορική τεχνολογία όπου ήταν δυνατόν, έτσι σε ορισμένες περιπτώσεις, χρησιμοποιώντας, ας πούμε, εξαρτήματα αυτοκινητοβιομηχανίας αντί για τα παραδοσιακά εξαρτήματα πτήσης, και διαρθρώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερες από τις προμήθειές μας, ως συμβάσεις σταθερής τιμής, για να διατηρήσουμε το κόστος προβλέψιμο. Αυτό μας ανάγκασε να είμαστε λιτοί και δημιουργικοί σε ορισμένα σημεία, αποδεικνύοντας ότι η NASA μπορεί να είναι ευέλικτη και να εξακολουθεί να εκπληρώνει την αποστολή μας να επεκτείνουμε την κατανόησή μας για το σύμπαν. Παρουσιαστής: Έχετε το δικό σας προσωπικό γιγάντιο άλμα; Κοτσέφσκι: Ένας από τους στόχους του έργου/προγράμματος Pioneers ήταν να επιτρέψει σε επιστήμονες που βρίσκονται σε πρώιμο στάδιο της καριέρας τους να αναλάβουν ηγετικούς ρόλους σε τέτοιου είδους διαδικασίες ανάπτυξης αποστολών. Δεν είχα ποτέ υπάρξει κύριος ερευνητής σε έργο αυτής της κλίμακας, οπότε έμαθα πολλά στην εργασία για το πώς όλα αυτά συνδυάζονται από παντού, από τη διαχείριση του έργου έως τη μηχανική συστημάτων, τις συμβάσεις και τις προμήθειες.Έτσι, έχοντας πλοηγηθεί με επιτυχία σε όλα αυτά και, και, και έχοντας φτάσει, ξέρετε, μέσα σε λίγους μήνες από την ημερομηνία ετοιμότητας για την εκτόξευση, νομίζω ότι για μένα ήταν μια σημαντική πρόκληση που αντιμετώπισα και είμαι περήφανος που κατάφερα να πλοηγηθώ και να ξεπεράσω με επιτυχία.Λοιπόν, ναι, νομίζω, ξέρετε, το να αναλάβω τη διαχείριση ενός έργου αυτής της κλίμακας θα ήταν σίγουρα ένα από τα γιγάντια άλματά μου. Παρουσιαστής: Λοιπόν, ευχαριστώ, Νταν! Ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Ανυπομονώ για το StarBurst και τι μας φέρνει πίσω. Κοτσέφσκι: Ευχαριστώ! Παρουσιαστής: Αυτό ολοκληρώνει ένα ακόμη επεισόδιο του Small Steps, Giant Leaps. Για περισσότερα σχετικά με τον Νταν, επισκεφθείτε τη σελίδα πόρων μας στο appel.nasa.gov. Αυτό είναι το A-P-P-E-L dot NASA dot gov. Και μην ξεχάσετε να δείτε τα άλλα podcast μας όπως το Houston, το We Have a Podcast, το Curious Universe και το Universo curioso de la NASA. Όπως πάντα. Ευχαριστούμε που ακούσατε. Τέλος: Τρία. Δύο. Ένα. Αυτό είναι ένα επίσημο podcast της NASA. https://www.nasa.gov/podcasts/small-steps-giant-leaps/small-steps-giant-leaps-episode-160-starburst-gamma-ray-hunter/

Το Curiosity κοιτάζει πίσω προς το σημείο προσεδάφισής του. Το ρόβερ Curiosity της NASA κατέγραψε μια εικόνα των ιχνών του στις 26 Ιουλίου 2025. Ο ρομποτικός επιστήμονας εξερευνά τώρα μια περιοχή του κάτω Όρους Sharp, ενός βουνού ύψους 3 μιλίων (5 χιλιομέτρων). Η χλωμή κορυφή του βουνού φαίνεται πάνω δεξιά. Το χείλος του κρατήρα Gale, μέσα στον οποίο βρίσκεται το βουνό, βρίσκεται στον ορίζοντα πάνω αριστερά. Το Curiosity προσγειώθηκε στον πυθμένα του κρατήρα πριν από 13 χρόνια. Πρόσφατα, το ρόβερ κύλησε σε μια περιοχή γεμάτη με σχηματισμούς σε σχήμα κουτιού. Η μελέτη αυτών των σχηματισμών θα μπορούσε να αποκαλύψει εάν η μικροβιακή ζωή θα μπορούσε να είχε επιβιώσει στο υπέδαφος του Άρη αιώνες πριν, επεκτείνοντας την περίοδο κατοικησιμότητας ακόμη περισσότερο όταν ο πλανήτης στέγνωνε. Διαβάστε περισσότερα για το ερευνητικό έργο που κάνει το Curiosity στον Άρη. Αυτή η εικόνα των ιχνών που ακολουθούν το ρόβερ Curiosity της NASA καταγράφηκε στις 26 Ιουλίου 2025, καθώς το ρόβερ μετέδιδε ταυτόχρονα δεδομένα σε ένα τροχιακό όχημα του Άρη. https://www.nasa.gov/image-article/curiosity-looks-back-toward-its-landing-site/

Το πρώτο μόριο που σχηματίστηκε στο σύμπαν. … και οι πρώτες χημικές αντιδράσεις του. Αν πάμε πίσω στο χρόνο, στα πρώτα δευτερόλεπτα μετά την Μεγάλη Έκρηξη, το μόνο που υπήρχε ήταν πρωτόνια, ηλεκτρόνια, πρωτόνια, φωτόνια και άλλα σωματίδια. Αυτό το νεαρό και θερμό σύμπαν καθώς ψυχόταν διαστελλόμενο, απέκτησε την κατάλληλη πυκνότητα και θερμοκρασία (109K) ώστε να πραγματοποιούνται πυρηνικές αντιδράσεις μεταξύ πρωτονίων και νετρονίων. Στο χρονικό διάστημα, από τα πρώτα δευτερόλεπτα μέχρι τα 20 πρώτα λεπτά της ζωής του σύμπαντος, διαμέσου διαδοχικών πυρηνικών αντιδράσεων σχηματίστηκαν οι πρώτοι πυρήνες. Στο τέλος αυτής της διαδικασίας που ονομάζεται αρχέγονη πυρηνοσύνθεση, το σύμπαν περιείχε 92% Υδρογόνο (1Η), 8% Ήλιο (4He) , 0,00000001% Λίθιο 7Li και σχετικά ελάχιστες ποσότητες ελαφρών πυρήνων Ηλίου-3( 3He), Λιθίου-6 (6Li), Δευτερίου ( 2Η ), Βηρυλλίου (9Βe) και Βορίου (10Β, 11Β).Όλα τα παραπάνω στοιχεία αρχικά ήταν πλήρως ιονισμένα, μέχρι που η θερμοκρασία έπεσε αρκετά, ώστε τα ηλεκτρόνια να συνδέονται με τους πυρήνες για να σχηματίσουν ουδέτερα άτομα. Η χημεία του αρχέγονου σύμπαντος – καθώς η διαστολή και ψύξη του συνεχιζόταν -, βασίστηκε στα ιόντα του υδρογόνου και του ηλίου, τα μόνα που υπήρχαν σε σημαντικές ποσότητες.Δεδομένου ότι η ποσότητα του υδρογόνου ήταν συντριπτικά μεγαλύτερη από την αντίστοιχη του ηλίου, θα περίμενε κανείς τα πρώτα μόρια στο σύμπαν να είναι τα μόρια του υδρογόνου Η2. Όμως, μεταξύ άλλων, εξαιτίας της υψηλότερης ενέργειας του πρώτου ιονισμού του ηλίου (24,6 eV, αρκετά μεγαλύτερη από την ενέργεια ιονισμού του υδρογόνου 13,6 eV), το ήλιο ήταν το πρώτο στοιχείο που έγινε ουδέτερο και συμμετείχε σε χημικές αντιδράσεις.Έτσι, το πρώτο μόριο που σχηματίστηκε ήταν το υδρίδιο του ηλίου HeH+, διαμέσου της αντίδρασης H+ + He → HeH+ + φωτόνιο, και στη συνέχεια σχηματίστηκαν άλλα μικρά μοριακά ιόντα και ουδέτερα μόρια, μεταξύ των οποίων και το H2+, H2 , H3+, LiH, LiH+ και παραλλαγές αυτών με δευτέριο.Στην εργασία με τίτλο «Experimental confirmation of barrierless reactions between HeH+ and deuterium atoms suggests a lower abundance of the first molecules at very high redshifts» οι ερευνητές F. Grussie et al, βρήκαν νέα στοιχεία σχετικά με τις χημικές αντιδράσεις μορίου που σχηματίστηκε πρώτο στο σύμπαν.Όπως είδαμε, το αρχαιότερο μόριο του σύμπαντος, το ιόν υδριδίου του ηλίου (HeH+) σχηματίζεται από ένα ουδέτερο άτομο ηλίου και ένα πρωτόνιο. Αυτό σηματοδοτεί την έναρξη μιας αλυσιδωτής αντίδρασης που οδηγεί στο σχηματισμό μοριακού υδρογόνου (Η2), το οποίο είναι μακράν το πιο κοινό μόριο στο σύμπαν.Κατά τη διάρκεια της πρώιμης φάσης του σύμπαντος, απλά μόρια όπως το HeH⁺ και το H2 ήταν απαραίτητα για τον σχηματισμό των πρώτων άστρων. Για να καταρρεύσει το συστελλόμενο νέφος αερίου ενός πρωταστέρα σε σημείο που να μπορεί να ξεκινήσει η πυρηνική σύντηξη, πρέπει να διαχυθεί θερμότητα. Αυτό συμβαίνει μέσω συγκρούσεων που διεγείρουν άτομα και μόρια, τα οποία στη συνέχεια εκπέμπουν αυτήν την ενέργεια με τη μορφή φωτονίων. Ωστόσο, κάτω από περίπου 10.000 Κ, αυτή η διαδικασία καθίσταται αναποτελεσματική για τα κυρίαρχα άτομα υδρογόνου. Περαιτέρω ψύξη μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσω μορίων που μπορούν να εκπέμπουν πρόσθετη ενέργεια μέσω περιστροφής και δόνησης. Λόγω της έντονης διπολικής ροπής του, το ιόν HeH+ είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό σε αυτές τις χαμηλές θερμοκρασίες και θεωρείται ένας δυνητικά σημαντικός υποψήφιος για ψύξη κατά τον σχηματισμό των πρώτων άστρων. Κατά συνέπεια, η συγκέντρωση ιόντων υδριδίου του ηλίου στο σύμπαν μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την αποτελεσματικότητα σχηματισμού των πρώτων άστρων.Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι συγκρούσεις με ελεύθερα άτομα υδρογόνου ήταν μια σημαντική οδός αποικοδόμησης του HeH⁺, σχηματίζοντας ένα ουδέτερο άτομο ηλίου και ένα ιόν H2+. Το H2+ συνέχεια αντέδρασε με ένα άλλο άτομο H για να σχηματιστεί ένα ουδέτερο μόριο H2 και ένα πρωτόνιο. Έτσι προέκυψε ο αρχέγονος σχηματισμός του μοριακού υδρογόνου.Οι ερευνητές F. Grussie et al αναδημιούργησαν με επιτυχία για πρώτη φορά αυτήν την αντίδραση υπό συνθήκες παρόμοιες με εκείνες στο πρώιμο σύμπαν. Διερεύνησαν την αντίδραση του HeH⁺ με το δευτέριο, το ισότοπο υδρογόνου που περιέχει ένα επιπλέον νετρόνιο στον ατομικό του πυρήνα μαζί με ένα πρωτόνιο. Όταν το HeH⁺ αντιδρά με το δευτέριο, σχηματίζεται ένα ιόν HD+ αντί για H2+, παράλληλα με το ουδέτερο άτομο ηλίου. Το πείραμα πραγματοποιήθηκε στον Κρυογονικό Δακτύλιο Αποθήκευσης (CSR) στο στη Χαϊδελβέργη – ένα παγκοσμίως μοναδικό όργανο για την διερεύνηση μοριακών και ατομικών αντιδράσεων υπό συνθήκες που μοιάζουν με αυτές του διαστήματος.Διαπιστώθηκε ότι, σε αντίθεση με προηγούμενες προβλέψεις, ο ρυθμός με τον οποίο προχωρά αυτή η αντίδραση δεν επιβραδύνεται με τη μείωση της θερμοκρασίας, αλλά παραμένει σχεδόν σταθερός. Προηγούμενες θεωρίες προέβλεπαν σημαντική μείωση στην πιθανότητα αντίδρασης σε χαμηλές θερμοκρασίες, κάτι που δεν επαληθεύεται ούτε στο πείραμα ούτε στους νέους θεωρητικούς υπολογισμούς. Έτσι, φαίνεται πως οι αντιδράσεις του HeH⁺ με ουδέτερο υδρογόνο και δευτέριο ήταν πολύ πιο σημαντικές για τη χημεία στο αρχέγονο σύμπαν, σε σχέση με ότι νομίζαμε παλαιότερα.Δεδομένου ότι οι συγκεντρώσεις μορίων όπως το HeH⁺ και το μοριακό υδρογόνο (Η2) έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο σχηματισμό των πρώτων άστρων, αυτό το αποτέλεσμα μας φέρνει πιο κοντά στην επίλυση των μυστηρίων που καλύπτουν τον σχηματισμό τους. Το πρώτο μόριο που σχηματίστηκε στο αρχέγονο σύμπαν ήταν το υδρίδιο του ηλίου HeH+(Στην εικόνα βλέπουμε το φάσμα από την πρώτη αστροφυσική ανίχνευση του ιόντος υδριδίου του ηλίου στο πλανητικό νεφέλωμα NGC 7027) Το ενεργειακό διάγραμμα της αντίδρασης του υδριδίου του ηλίου με δευτέριο. Στο υπόβαθρο βλέπουμε το πλανητικό νεφέλωμα NGC 7027, όπου το μοριακό υδρογόνο φαίνεται με κόκκινο χρώμα πηγή: https://www.mpi-hd.mpg.de/mpi/en/public-relations/news/news-item/chemistry-at-the-beginning

Το πλήρωμα αλλάζει διοικητές, περιμένει την αναχώρηση και διεξάγει έρευνα για τους μύες και το αίμα. Η έρευνα για τη διέγερση των μυών και την κυκλοφορία του αίματος ξεπέρασε το πρόγραμμα του 11μελούς πληρώματος της Αποστολής 73 την Τρίτη, βοηθώντας τους γιατρούς να διασφαλίσουν ότι οι αστροναύτες παραμένουν σε φόρμα και υγιείς σε αποστολές μεγάλης διάρκειας. Οι κάτοικοι του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού αντάλλαξαν επίσης διοικητές, καθώς τέσσερις συνάδελφοι προετοιμάζονται για την επιστροφή στη Γη. Οι αστροναύτες που ζουν και εργάζονται στο διάστημα ασκούνται επτά ημέρες την εβδομάδα για να αποτρέψουν την απώλεια οστού και την μυϊκή ατροφία που προκαλείται από το διάστημα. Η προσεκτική προσοχή από τους ειδικούς στο έδαφος και ο εξελιγμένος εξοπλισμός γυμναστικής στον σταθμό βοηθούν στην προστασία των οστών και των μυών ενός μέλους του πληρώματος, καθώς και του καρδιαγγειακού και αναπνευστικού τους συστήματος. Τώρα οι ερευνητές διερευνούν την ηλεκτρονική διέγερση των μυών ως έναν τρόπο συμπλήρωσης της άσκησης στο διάστημα και μείωσης της εξάρτησης από ογκώδη, περίπλοκο εξοπλισμό εκπαίδευσης. Για τη μελέτη των μυών, η μηχανικός πτήσης της NASA, Nichole Ayers, τοποθέτησε ηλεκτρόδια στα πόδια της αφού προπονήθηκε στην προηγμένη συσκευή άσκησης αντίστασης και έκανε τζόκινγκ στον διάδρομο COLBERT. Στη συνέχεια, ο μηχανικός πτήσης της NASA, Jonny Kim, έστειλε μικρά ηλεκτρικά σήματα στα ηλεκτρόδια χρησιμοποιώντας βιοϊατρικό εξοπλισμό που διεγείρει τους μύες των ποδιών. Οι γιατροί θα εξετάσουν τα δεδομένα για να κατανοήσουν πώς το μυϊκό σύστημα ανταποκρίνεται στην ηλεκτρική διέγερση, κάτι που ενδεχομένως θα ωφελήσει μελλοντικές αποστολές.Οι νεότεροι μηχανικοί πτήσης του τροχιακού σταθμού, ο Mike Fincke από τη NASA και ο Kimiya Yui από την JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), ερευνούσαν εκ περιτροπής πώς το αίμα ρέει από τον εγκέφαλο στην καρδιά σε συνθήκες μικροβαρύτητας. Αισθητήρες στον λαιμό και το στήθος τους μέτρησαν τις αλλαγές στον όγκο του αίματος στο άνω μέρος του σώματός τους, οι οποίες προκαλούνται από τη συσσώρευση σωματικών υγρών προς το κεφάλι ενός αστροναύτη. Τα αποτελέσματα μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη καρδιαγγειακών διαταραχών τόσο στη Γη όσο και στο διάστημα.Οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritsky, διερεύνησαν επίσης πώς η ζωή στο διάστημα επηρεάζει την κυκλοφορία του αίματος, παρακολουθώντας πώς το αίμα ρέει από την καρδιά στα χέρια και τα χέρια. Το δίδυμο χρησιμοποίησε ηλεκτρόδια και μετρήσεις αρτηριακής πίεσης για να δώσει στους γιατρούς νέες γνώσεις και να αποτρέψει συμπτώματα που σχετίζονται με το διάστημα, όπως η αγγειακή δυσκαμψία και το στρες που προκαλούνται από τη μικροβαρύτητα και την ακτινοβολία.Ο Ryzhikov ανέλαβε τη διοίκηση του τροχιακού σταθμού σήμερα κατά τη διάρκεια μιας σύντομης τελετής, όταν ο αστροναύτης της JAXA, Takuya Onishi, παρέδωσε τις ηγετικές του ευθύνες στον βετεράνο κοσμοναύτη. Ο Ριζίκοφ θα ηγηθεί της αποστολής Expedition 73 μέχρι τον Δεκέμβριο, όταν αυτός, ο Ζουμπρίτσκι και ο Κιμ θα επιβιβαστούν στο διαστημόπλοιό τους Soyuz MS-27, θα αποσυνδεθούν από τη μονάδα Prichal και θα επιστρέψουν στη Γη. Ο Ονίσι στρέφει τώρα την προσοχή του στην επιστροφή του στη Γη αυτή την εβδομάδα με τον Άγιερς, την αστροναύτη της NASA, Αν ΜακΚλέιν, και τον κοσμοναύτη της Roscosmos, Κίριλ Πεσκόφ.Μετά από μια ανασκόπηση καιρού την Τρίτη, η NASA και η SpaceX στοχεύουν τώρα στην αποσύνδεση όχι νωρίτερα από τις 12:05 μ.μ. EDT, Πέμπτη 7 Αυγούστου. Για αυτήν την ευκαιρία αποσύνδεσης, η προσγείωση έχει προγραμματιστεί περίπου στις 11:58 π.μ., Παρασκευή 8 Αυγούστου, στα ανοικτά των ακτών της Καλιφόρνια. Οι ομάδες της αποστολής επέλεξαν να παραλείψουν την ευκαιρία αποσύνδεσης την Τετάρτη 6 Αυγούστου, λόγω των προβλέψεων για ισχυρούς ανέμους στις ζώνες προσγείωσης.Ο ΜακΚλέιν εντάχθηκε στην Ζένα Κάρντμαν, διοικητή του Crew-11 της SpaceX της NASA, την Τρίτη και μετέφερε τον εξοπλισμό έκτακτης ανάγκης του διαστημικού σταθμού από το αναχωρούν Dragon στο νεοαφιχθέν Dragon. Οι διοικητές του Dragon συνεργάστηκαν επίσης εντός της εργαστηριακής μονάδας του Columbus, εγκαθιστώντας ερευνητικό εξοπλισμό για να εξερευνήσουν την κατασκευή οπτικών ινών υψηλής ποιότητας στο διάστημα, με σκοπό την υπέρβαση των ατελειών που προκαλούνται από τη Γη.Ο νέος μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Oleg Platonov, ξεκίνησε τη βάρδιά του, εγκαθιστώντας εξοπλισμό παρατήρησης της Γης για την απεικόνιση ορόσημων της Γης σε μια ποικιλία μηκών κύματος. Στη συνέχεια, ενώθηκε με τον αναχωρούντα κοσμοναύτη Peskov για να αρχίσει να τον απαλλάσσει από τα τροχιακά του καθήκοντα. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. Ο αστροναύτης της JAXA, Takuya Onishi (δεξιά), χειραψία με τον κοσμοναύτη της Roscosmos, Sergey Ryzhikov (αριστερά), αφού του παρέδωσε τη διοίκηση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού κατά τη διάρκεια της Τελετής Αλλαγής Διοίκησης, όπως και η υπόλοιπη Αποστολή 73. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/08/05/crew-swaps-commanders-waits-for-departure-and-conducts-muscle-and-blood-research/

Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4616-4617: Στεκόμενοι ψηλά στην κορυφογραμμή. Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Τετάρτη, 30 Ιουλίου 2025 Η μέρα ξεκίνησε με έναν μικρό εορτασμό για τον NISAR, έναν νέο δορυφόρο παρατήρησης της Γης που τέθηκε με επιτυχία σε τροχιά λίγες ώρες πριν ξεκινήσει ο σχεδιασμός μας. Συμμετείχαμε λέγοντας «GO NISAR, NASA, JPL, και ISRO» (ο Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας, ο συνεργάτης της NASA, ο οποίος εκτόξευσε τον NISAR). Μάθετε περισσότερα στον κόμβο αποστολής NISAR. Αν και η ομάδα μας μελετά τον Άρη, η Γη είναι επίσης ένας πλανήτης και είμαστε πολύ χαρούμενοι για την επιτυχημένη εκτόξευση των συναδέλφων μας! Στον Άρη, είναι ακόμα χειμώνας και το θέμα κάθε σχεδιασμού είναι πώς να μεγιστοποιήσουμε την επιστήμη που μπορούμε να κάνουμε, δεδομένων των αυξημένων αναγκών ενέργειας για τη θέρμανση του ρόβερ μας αυτή την εποχή του χρόνου. Το Curiosity είναι παρκαρισμένο στην κορυφή της κύριας κορυφογραμμής, με το παρατσούκλι «αυτοκινητόδρομος». Αποδείχθηκε ότι δεν ήταν τόσο ομαλό όσο το επίγειο ομώνυμο δορυφόρο, όπως μπορείτε να δείτε στην παραπάνω εικόνα. Για να φτάσουν σε αυτή τη θέση στάθμευσης, οι οδηγοί του ρόβερ μας αποφάσισαν να κάνουν μια μικρή παράκαμψη σε μια πιο επίπεδη περιοχή και να ανέβουν ξανά στην κορυφογραμμή για ασφαλή οδήγηση εκτός δρόμου. Η θέση στάθμευσης του ρόβερ επιτρέπει όμορφη θέα γύρω μας, σχεδιάζοντας τέλεια τη γη με τις κοιλότητες και τις κορυφογραμμές για να σχεδιάσουμε τα επόμενα βήματά μας και να θαυμάσουμε το Όρος Σαρπ στο βάθος.Στεκόμενοι όρθιοι στην κορυφογραμμή, βάλαμε αρκετές έρευνες για τα υλικά που σχηματίζουν τις κορυφογραμμές στο σημερινό σχέδιο. Οι APXS, MAHLI και ChemCam συνεργάζονται για να διερευνήσουν τον στόχο "El Salto". Αυτός είναι ένας στόχος που θα μπορούσε να μας δώσει μια γεύση από το τι σχημάτιζε την κεντρική γραμμή που εκτείνεται κατά μήκος της μεγάλης κορυφογραμμής. Αν κοιτάξετε προσεκτικά τις εικόνες, υπάρχουν ανεπαίσθητες διαφορές στο χρώμα και την υφή, και όλοι είμαστε περίεργοι αν αυτό μεταφράζεται και σε χημικές διαφορές. Φυσικά, δεν είναι μόνο θέμα χημείας. Η Mastcam είναι απασχολημένη με την καταγραφή ενός μικρού λόφου, και του πλαισίου του με τις φλέβες και την κοιλότητα που τον περιβάλλει, στον στόχο "Llullaillaco". Ο στόχος «Cementerio De Tortugas» θα καταγράψει κυματισμούς άμμου μέσα σε μια περιοχή κοιλότητας, υπάρχει μια επέκταση της απεικόνισης του χώρου εργασίας στο σχέδιο για περισσότερο περιεχόμενο των σημερινών παρατηρήσεων, και τέλος, η τομή της κορυφογραμμής παρουσιάζει ενδιαφέρον στον στόχο «Villa Abecia». Φυσικά, η Mastcam δεν ξέχασε την τεκμηρίωση του στόχου ChemCam «El Salto» και του στόχου AEGIS από το προηγούμενο σχέδιο. Μιλώντας για την ChemCam: Χρησιμοποιεί τις δυνατότητες απεικόνισης για να τεκμηριώσει την πλευρά της κορυφογραμμής για να δώσει λεπτότερες λεπτομέρειες των ιζηματογενών δομών του στόχου «Llullaillaco».Οι ατμοσφαιρικές παρατηρήσεις παρουσιάζουν επίσης το μεγαλύτερο ενδιαφέρον αυτή την ώρα της ημέρας. Συνεχίζουμε την ατμοσφαιρική μας παρακολούθηση αναζητώντας ουράνια σώματα καθώς και προς τα πάνω προς τα σύννεφα σε μια κοινή παρατήρηση με το όργανο CASSIS, το οποίο βρίσκεται στο Trace Gas Orbiter του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Επιπλέον, το Curiosity συνεχίζει να παρακολουθεί τον άνεμο και τη θερμοκρασία σε όλο το σχέδιο, και το όργανο DAN (δυναμικό albedo των νετρονίων) παρατηρεί τους βράχους κάτω από το ρόβερ για την περιεκτικότητά τους σε νερό. Αφού ολοκληρώσει τις παρατηρήσεις στην τρέχουσα θέση στάθμευσης, το Curiosity θα κινηθεί ξανά εκτός κορυφογραμμής, αλλά αυτή τη φορά για να παραμείνει μέσα στην κοιλότητα, ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε παρατηρήσεις του υλικού που σχηματίζει αυτές τις κοιλότητες. Ας δούμε αν μπορούμε να βρούμε τυχόν χημικές διαφορές μεταξύ αυτών των υλικών που θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί το ένα στέκεται όρθιο και το άλλο αποσυντίθεται. Αν θέλετε να έχετε μια καλύτερη εντύπωση για τι εννοώ όταν λέω κορυφογραμμές και κοιλότητες, ρίξτε μια ματιά σε αυτό το πρόσφατο μωσαϊκό κάμερας πλοήγησης. Το ρόβερ του Άρη Curiosity της NASA απέκτησε αυτήν την εικόνα, δείχνοντας το εντυπωσιακό τοπίο στο οποίο πλοηγείται αυτή τη στιγμή. Το ρόβερ στέκεται όρθιο στην κορυφογραμμή, η σκιά του ρίχνεται προς τα εμπρός, και το Όρος Sharp υψώνεται πάνω από το σημείο στο βάθος. Το Curiosity κατέγραψε αυτήν την εικόνα με την μπροστινή κάμερα αποφυγής κινδύνου (Front Hazcam) στις 30 Ιουλίου 2025 - 4614η ηλιακή ώρα, ή 4.614η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory - στις 02:24:02 UTC. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4616-4617-standing-tall-on-the-ridge/ Ιστολόγιο Curiosity, Ήλια 4618-4619: Οι Κατασκευές Κουτιού Συνεχίζουν να μας Καλούν. Ημερομηνία σχεδιασμού της Γης: Παρασκευή, 1 Αυγούστου 2025. Τώρα που φτάσαμε στον Αύγουστο, η «επέτειος της προσεδάφισής» μας (επέτειος προσεδάφισης — 5 Αυγούστου PDT) απέχει λιγότερο από μία εβδομάδα! Η ομάδα ανυπομονεί να γιορτάσει το ορόσημο της εφηβείας του ρόβερ μας στα 13. Η σημερινή εικόνα είναι μια όμορφη φωτισμένη εικόνα αργά το απόγευμα των κοντινών βουνών και του μακρινού χείλους του κρατήρα. Αυτές οι εικόνες κάνουν την εργασία στον Άρη να μην παλιώνει ποτέ! Το πρώτο ηλιακό φως του σημερινού σχεδίου είναι πολύ φορτωμένο επειδή θα έχουμε δεδομένα μόνο από το πρώτο ηλιακό φως εγκαίρως για τον σχεδιασμό τη Δευτέρα. Σήμερα εργαζόμουν ως Σχεδιαστής Ρόβερ, υποστηρίζοντας δραστηριότητες τόσο βραχίονα όσο και κίνησης. Ξεκινάμε πρώτα με δραστηριότητες βραχίονα. Βουρτσίζουμε DRT και κάνουμε ενσωμάτωση APXS στον στόχο «San Cristóbal», ο οποίος είναι ένας στόχος βραχώδους υποστρώματος και το μόνο σημείο στον χώρο εργασίας που είναι αρκετά ομαλό και επίπεδο για να το βουρτσίσουμε. Μετά από έναν σύντομο υπνάκο, έχουμε μια εκτεταμένη εκστρατεία απεικόνισης. Παίρνουμε εικόνες Mastcam του στόχου AEGIS από το προηγούμενο σχέδιο και δύο πιθανούς στόχους φλεβών "Rio Satja" και "Río Ichilo". Στη συνέχεια, λαμβάνουμε στερεοφωνικά μωσαϊκά Mastcam των στόχων boxwork "Pontezuelo" και "Catedrales de Tara". Επιπλέον, έχουμε στερεοφωνικά μωσαϊκά του "Llanos de Challe", μιας μετάβασης μεταξύ του βράχου στο κοίλωμα του boxwork και της κορυφογραμμής του boxwork, μια κοντινή έκθεση σε ανοιχτόχρωμους τόνους και μερικές επιπλέον κοιλότητες και κορυφογραμμές. Στη συνέχεια, το ChemCam λαμβάνει μια παρατήρηση LIBS του "Airport Domes", το οποίο είναι μια άλλη κοιλότητα στο boxworks. Τέλος, λαμβάνουμε ένα ChemCam RMI και ένα Mastcam του Pontezuelo. Αφού ολοκληρώσουμε όλες τις απεικονίσεις, συνεχίζουμε με τις υπόλοιπες δραστηριότητες του βραχίονα. Χωρίζουμε τις δραστηριότητες του βραχίονα για να ικανοποιήσουμε τους αντικρουόμενους περιορισμούς - τόσο το APXS όσο και το ChemCam πρέπει να είναι όσο το δυνατόν νωρίτερα. Σε αυτό το σύνολο δραστηριοτήτων βραχίονα, ξεκινάμε με απεικόνιση MAHLI των δύο στόχων, του San Cristóbal και του "Salar de Agua Amara", το οποίο αποτελείται από ευαίσθητες διακλαδώσεις που πιθανότατα δημιουργούνται από υπόγεια ύδατα.Μετά από έναν ακόμη σύντομο υπνάκο, κάνουμε μια μικρή προσαρμογή στη θέση μας για να αποκτήσουμε ένα άλλο ενδιαφέρον κομμάτι κορυφογραμμής υποβάθρου στον χώρο εργασίας μας. Για να την προσεγγίσουμε σε καλή γωνία, οδηγούμε πρώτα παράλληλα με την κορυφογραμμή που θα ευθυγραμμιστεί με τον στόχο και στη συνέχεια στρίβουμε και οδηγούμε κατευθείαν προς αυτήν. Λόγω περιορισμών στον τρόπο που μας αρέσει να παρκάρουμε στους στόχους, μερικές φορές αυτές οι μικρότερες διαδρομές μπορεί να είναι πιο περίπλοκες από τις μεγαλύτερες - αλλά σήμερα ήταν πιο απλές. Αφού ολοκληρώσουμε την διαδρομή, ξεκουμπώνουμε το βραχίονα για να έχουμε μια καθαρή εικόνα του χώρου εργασίας μας για τον προγραμματισμό της Δευτέρας, καθώς και για την τυπική απεικόνιση μετά την οδήγηση και στη συνέχεια το Curiosity κοιμάται για το βράδυ.Το δεύτερο sol του σχεδίου είναι λίγο πιο χαλαρό. Γύρω στο μεσημέρι, το Curiosity θα κάνει κάποιες ατμοσφαιρικές παρατηρήσεις, συμπεριλαμβανομένης μιας έρευνας Navcam dust-devil και μιας ταινίας suprahorizon με νότιο προσανατολισμό, ακολουθούμενη από μια δραστηριότητα AEGIS όπου το ρόβερ θα επιλέγει στόχους και θα τους παρατηρεί μόνο του. Στη συνέχεια, νωρίς το επόμενο πρωί, το Curiosity θα ξυπνήσει για να κάνει κάποιες πρόσθετες ατμοσφαιρικές παρατηρήσεις, συμπεριλαμβανομένων ταινιών Navcam zenith και suprahorizon, οπτική επαφή Navcam προς το χείλος του κρατήρα και μια ηλιακή ταυ Mastcam για τη μέτρηση της σκόνης στην ατμόσφαιρα. Τέλος, θα κοιμηθεί για λίγο πριν ξυπνήσει για να ξεκινήσει το επόμενο σχέδιο. Το ρόβερ του Άρη Curiosity της NASA έλαβε αυτήν την εικόνα χρησιμοποιώντας την αριστερή κάμερα πλοήγησης την 1η Αυγούστου 2025 - 4616η ηλιακή ώρα, ή 4.616η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory - στις 03:36:56 UTC. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4618-4619-the-boxwork-structures-continue-to-call-to-us/

Επιστήμονες αναδημιούργησαν τα πρώτα μόρια του Σύμπαντος. Το επίτευγμα αλλάζει όσα πιστεύαμε για το πρώιμο Σύμπαν. Για πρώτη φορά ερευνητές αναδημιούργησαν τα πρώτα μόρια του Σύμπαντος, προσομοιώνοντας τις συνθήκες που επικρατούσαν στο πρώιμο Σύμπαν.Τα ευρήματα αυτά ανατρέπουν την υπάρχουσα κατανόηση για την προέλευση των άστρων και «καλούν σε επανεκτίμηση της χημείας του Ήλιου στο πρώιμο Σύμπαν», όπως έγραψαν οι επιστήμονες στη μελέτη τους στην επιθεώρηση «Astronomy and Astrophysics».Αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια, το Σύμπαν βρισκόταν υπό εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, η θερμοκρασία έπεσε αρκετά ώστε να σχηματιστούν τα πρώτα στοιχεία το υδρογόνο και το ήλιο. Εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια μετά το Σύμπαν είχε πλέον ψυχρανθεί αρκετά ώστε τα άτομα αυτών των στοιχείων να συνδυαστούν με ηλεκτρόνια σε διάφορες διαμορφώσεις, σχηματίζοντας μόρια.Σύμφωνα με τους ερευνητές, το πρώτο μόριο που δημιουργήθηκε ήταν το ιόν υδριδίου του ηλίου ( HeH⁺). Αυτό το ιόν είναι απαραίτητο για τον σχηματισμό μοριακού υδρογόνου του πιο άφθονου μορίου στο σημερινό Σύμπαν.Τόσο τα ιόντα υδριδίου του ηλίου όσο και το μοριακό υδρογόνο υπήρξαν κρίσιμα για την ανάπτυξη των πρώτων άστρων εκατομμύρια χρόνια αργότερα.Για να ξεκινήσει η σύντηξη σε ένα πρωτοάστρο, η διαδικασία με την οποία τα άστρα παράγουν τη δική τους ενέργεια, πρέπει άτομα και μόρια να συγκρούονται μεταξύ τους και να απελευθερώνουν θερμότητα. Αυτή η διαδικασία δεν είναι αποτελεσματική κάτω από τους 10,000 βαθμούς Κελσίου.Ωστόσο τα ιόντα υδριδίου του ηλίου είναι εξαιρετικά αποδοτικά στην ενίσχυση αυτής της διαδικασίας ακόμη και σε χαμηλές θερμοκρασίες κάτι που τα καθιστά πιθανώς καθοριστικό παράγοντα στον σχηματισμό άστρων στο πρώιμο Σύμπαν.Η ποσότητα αυτών των ιόντων μπορεί, συνεπώς, να έχει επηρεάσει σημαντικά την ταχύτητα και αποτελεσματικότητα του πρώιμου αστρογένεσης, ανέφεραν οι επιστήμονες. Πιο σημαντικά απ’ ό,τι πιστεύαμε Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές αναπαρήγαγαν τις πρώιμες αντιδράσεις του υδριδίου του ηλίου, ψύχοντας τα ιόντα στους -267° βαθμούς Κελσίου για έως 60 δευτερόλεπτα, πριν τα οδηγήσουν σε σύγκρουση με βαρύ υδρογόνο. Μελέτησαν πώς αυτές οι συγκρούσεις, παρόμοιες με εκείνες που ενεργοποιούν τη σύντηξη στα άστρα, επηρεάζονταν από τη θερμοκρασία των σωματιδίων.Διαπίστωσαν ότι οι ρυθμοί αντίδρασης αυτών των σωματιδίων δεν μειώνονται σε χαμηλές θερμοκρασίες κάτι που έρχεται σε αντίθεση με παλαιότερες θεωρίες.«Προηγούμενες θεωρίες προέβλεπαν σημαντική μείωση της πιθανότητας αντίδρασης σε χαμηλές θερμοκρασίες, όμως δεν μπορέσαμε να επαληθεύσουμε κάτι τέτοιο, ούτε πειραματικά ούτε με νέους θεωρητικούς υπολογισμούς», δήλωσε ο Χόλγκερ Κρέκελ, συν-συγγραφέας της μελέτης και ειδικός στην πυρηνική φυσική στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής Μαξ Πλανκ στη Γερμανία.«Αυτή η ανακάλυψη για τη συμπεριφορά των ιόντων υδριδίου του ηλίου αμφισβητεί την έως τώρα αντίληψη για το πώς σχηματίστηκαν τα άστρα στο πρώιμο Σύμπαν. Οι αντιδράσεις αυτών των ιόντων με άλλα άτομα φαίνεται να έπαιξαν πολύ πιο σημαντικό ρόλο στη χημεία του πρώιμου Σύμπαντος απ’ ό,τι πιστευόταν μέχρι σήμερα» κατέληξε ο Κρέκελ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1990593/epistimones-anadimioyrgisan-ta-prota-moria-toy-sympantos/

Σηματοδοτώντας 13 χρόνια στον Άρη, το Curiosity της NASA αποκτά νέες δεξιότητες. Οι νέες δυνατότητες επιτρέπουν στο ρόβερ να κάνει επιστήμη με λιγότερη ενέργεια από τις μπαταρίες του. Δεκατρία χρόνια από την προσεδάφιση του Curiosity στον Άρη, οι μηχανικοί βρίσκουν τρόπους να κάνουν το ρόβερ της NASA ακόμα πιο παραγωγικό. Το εξάτροχο ρομπότ έχει αποκτήσει μεγαλύτερη αυτονομία και δυνατότητα πολλαπλών εργασιών — βελτιώσεις που έχουν σχεδιαστεί για να αξιοποιούν στο έπακρο την πηγή ενέργειας του Curiosity, μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια ραδιοϊσοτόπων πολλαπλών αποστολών (MMRTG). Η αυξημένη απόδοση σημαίνει ότι το ρόβερ έχει άφθονη ισχύ καθώς συνεχίζει να αποκρυπτογραφεί πώς άλλαξε το αρχαίο κλίμα του Άρη, μετατρέποντας έναν κόσμο από λίμνες και ποτάμια στην ψυχρή έρημο που είναι σήμερα. Εξερευνήστε τη θέα που κατέγραψε το Curiosity ενώ έκανε πολλαπλές εργασίες Το Curiosity πρόσφατα κύλησε σε μια περιοχή γεμάτη με σχηματισμούς κουτιών. Αυτές οι σκληρυμένες κορυφογραμμές πιστεύεται ότι δημιουργήθηκαν από υπόγεια νερά πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Εκτεινόμενοι για μίλια σε αυτό το τμήμα του Όρους Σαρπ, ενός βουνού ύψους 5 χιλιομέτρων (3 μιλίων), οι σχηματισμοί θα μπορούσαν να αποκαλύψουν εάν η μικροβιακή ζωή θα μπορούσε να είχε επιβιώσει στο υπέδαφος του Άρη αιώνες πριν, επεκτείνοντας την περίοδο κατοικησιμότητας ακόμη περισσότερο, όταν ο πλανήτης στέγνωνε. Η εκτέλεση αυτής της ερευνητικής εργασίας απαιτεί πολλή ενέργεια. Εκτός από την οδήγηση και την επέκταση ενός ρομποτικού βραχίονα για τη μελέτη βράχων και απόκρημνων βράχων, το Curiosity διαθέτει ραδιόφωνο, κάμερες και 10 επιστημονικά όργανα που χρειάζονται ενέργεια. Το ίδιο ισχύει και για τους πολλαπλούς θερμαντήρες που διατηρούν τα ηλεκτρονικά, τα μηχανικά μέρη και τα όργανα σε άριστη λειτουργία. Προηγούμενες αποστολές, όπως τα ρόβερ Spirit και Opportunity και το όχημα προσεδάφισης InSight, βασίζονταν σε ηλιακούς συλλέκτες για την επαναφόρτιση των μπαταριών τους, αλλά αυτή η τεχνολογία διατρέχει πάντα τον κίνδυνο να μην λαμβάνει αρκετό ηλιακό φως για να παρέχει ενέργεια. Αντ' αυτού, το Curiosity και ο μικρότερος αδελφός του Perseverance χρησιμοποιούν το καθένα την πυρηνική πηγή ενέργειας MMRTG, η οποία βασίζεται σε σβόλους πλουτωνίου που αποσυντίθενται για να δημιουργήσουν ενέργεια και να επαναφορτίσουν τις μπαταρίες του ρόβερ. Παρέχοντας άφθονη ισχύ για τα πολλά επιστημονικά όργανα των ρόβερ, τα MMRTG είναι γνωστά για τη μακροζωία τους (τα δίδυμα διαστημόπλοια Voyager βασίζονται σε RTG από το 1977). Αλλά καθώς το πλουτώνιο αποσυντίθεται με την πάροδο του χρόνου, χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να επαναφορτιστούν οι μπαταρίες του Curiosity, αφήνοντας λιγότερη ενέργεια για την επιστήμη κάθε μέρα. Η ομάδα διαχειρίζεται προσεκτικά τον ημερήσιο προϋπολογισμό ενέργειας του ρόβερ, λαμβάνοντας υπόψη κάθε συσκευή που καταναλώνει τις μπαταρίες. Ενώ όλα αυτά τα εξαρτήματα δοκιμάστηκαν εκτενώς πριν από την εκτόξευση, αποτελούν μέρος πολύπλοκων συστημάτων που αποκαλύπτουν τις ιδιορρυθμίες τους μόνο μετά από χρόνια στο ακραίο περιβάλλον του Άρη. Η σκόνη, η ακτινοβολία και οι απότομες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας αναδεικνύουν ακραίες περιπτώσεις που οι μηχανικοί δεν θα μπορούσαν να περιμένουν. «Ήμασταν περισσότερο σαν προσεκτικοί γονείς νωρίτερα στην αποστολή», δήλωσε ο Reidar Larsen του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, το οποίο κατασκεύασε και λειτουργεί το ρόβερ. Ο Larsen ηγήθηκε μιας ομάδας μηχανικών που ανέπτυξαν τις νέες δυνατότητες. «Είναι σαν το έφηβο ρόβερ μας να ωριμάζει και να το εμπιστευόμαστε ότι θα αναλάβει περισσότερες ευθύνες. Ως παιδί, μπορεί να κάνεις ένα πράγμα τη φορά, αλλά καθώς γίνεσαι ενήλικας, μαθαίνεις να κάνεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα». Πιο Αποδοτική Επιστήμη Γενικά, οι μηχανικοί του JPL στέλνουν στο Curiosity μια λίστα με εργασίες που πρέπει να ολοκληρώσει μία προς μία πριν το ρόβερ τελειώσει την ημέρα του με έναν υπνάκο για να επαναφορτιστεί. Το 2021, η ομάδα άρχισε να μελετά εάν δύο ή τρεις εργασίες του ρόβερ θα μπορούσαν να συνδυαστούν με ασφάλεια, μειώνοντας τον χρόνο που το Curiosity είναι ενεργό. Για παράδειγμα, το ραδιόφωνο του Curiosity στέλνει τακτικά δεδομένα και εικόνες σε ένα διερχόμενο τροχιακό όχημα, το οποίο τα μεταδίδει στη Γη. Θα μπορούσε το ρόβερ να επικοινωνήσει με ένα τροχιακό όχημα ενώ οδηγεί, κινεί το ρομποτικό του βραχίονα ή τραβάει εικόνες; Η ενοποίηση εργασιών θα μπορούσε να συντομεύσει το πρόγραμμα κάθε ημέρας, απαιτώντας λιγότερο χρόνο με ενεργοποιημένους θερμαντήρες και όργανα σε κατάσταση έτοιμη προς χρήση, μειώνοντας την ενέργεια που χρησιμοποιείται. Οι δοκιμές έδειξαν ότι το Curiosity μπορεί με ασφάλεια και όλες αυτές οι εργασίες έχουν πλέον αποδειχθεί με επιτυχία στον Άρη. Ένα άλλο κόλπο είναι να αφήσουμε το Curiosity να αποφασίσει να κοιμηθεί αν τελειώσει τις εργασίες του νωρίς. Οι μηχανικοί πάντα συμπληρώνουν τις εκτιμήσεις τους για το πόσο θα διαρκέσει μια δραστηριότητα μιας ημέρας σε περίπτωση που προκύψουν προβλήματα. Τώρα, αν το Curiosity ολοκληρώσει αυτές τις δραστηριότητες νωρίτερα από τον προβλεπόμενο χρόνο, θα κοιμηθεί νωρίς. Αφήνοντας το ρόβερ να διαχειρίζεται πότε κοιμάται, υπάρχει λιγότερη επαναφόρτιση πριν από το σχέδιο της επόμενης ημέρας. Ακόμα και οι ενέργειες που περικόπτονται μόλις 10 ή 20 λεπτά από μια μόνο δραστηριότητα αθροίζονται μακροπρόθεσμα, μεγιστοποιώντας τη διάρκεια ζωής του MMRTG για περισσότερη επιστήμη και εξερεύνηση στο μέλλον. Μίλια που απομένουν Στην πραγματικότητα, η ομάδα εφαρμόζει άλλες νέες δυνατότητες στο Curiosity εδώ και χρόνια. Αρκετά μηχανικά προβλήματα απαιτούσαν μια αναμόρφωση του τρόπου με τον οποίο το τρυπάνι κονιοποίησης βράχων του ρομποτικού βραχίονα συλλέγει δείγματα και οι δυνατότητες οδήγησης έχουν βελτιωθεί με ενημερώσεις λογισμικού. Όταν ένας τροχός φίλτρου χρώματος σταμάτησε να ενεργοποιεί μία από τις δύο κάμερες που είναι τοποθετημένες στο Mastcam, το περιστρεφόμενο "κεφάλι" του Curiosity, η ομάδα ανέπτυξε μια λύση που τους επέτρεπε να καταγράφουν τα ίδια όμορφα πανοράματα. Η JPL ανέπτυξε επίσης έναν αλγόριθμο για τη μείωση της φθοράς στους τροχούς του Curiosity που έχουν υποστεί ζημιές από πέτρες. Και ενώ οι μηχανικοί παρακολουθούν στενά τυχόν νέες ζημιές, δεν ανησυχούν: Μετά από 35 χιλιόμετρα και εκτεταμένη έρευνα, είναι σαφές ότι, παρά τις κάποιες τρύπες, οι τροχοί έχουν χρόνο ζωής για χρόνια. (Και στη χειρότερη περίπτωση, το Curiosity θα μπορούσε να αφαιρέσει το κατεστραμμένο τμήμα του "πέλματος" του τροχού και να συνεχίσει να κινείται στο υπόλοιπο τμήμα.) Μαζί, αυτά τα μέτρα κάνουν τη δουλειά τους για να διατηρήσουν το Curiosity τόσο απασχολημένο όσο ποτέ. Περισσότερα για το Curiosity Το Curiosity κατασκευάστηκε από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA, το οποίο διαχειρίζεται η Caltech στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια. Η JPL ηγείται της αποστολής εκ μέρους της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών της NASA στην Ουάσινγκτον, στο πλαίσιο του χαρτοφυλακίου του Προγράμματος Εξερεύνησης του Άρη της NASA. Η Malin Space Science Systems στο Σαν Ντιέγκο κατασκεύασε και λειτουργεί το Mastcam. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Curiosity, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: science.nasa.gov/mission/msl-curiosity Το Curiosity της NASA είδε αυτόν τον βράχο σε σχήμα κομματιού κοραλλιού στις 24 Ιουλίου 2025, την 4.608η ημέρα της αποστολής στον Άρη. Το ρόβερ έχει βρει πολλούς βράχους που — όπως αυτός — σχηματίστηκαν από ορυκτά που εναποτέθηκαν από αρχαίες ροές νερού σε συνδυασμό με δισεκατομμύρια χρόνια αμμοβολής από τον άνεμο. https://www.nasa.gov/missions/mars-science-laboratory/curiosity-rover/marking-13-years-on-mars-nasas-curiosity-picks-up-new-skills/

Το πλήρωμα του Artemis της NASA εκπαιδεύεται στο Orion, που θα ταξιδέψει στη Σελήνη, πριν από την αποστολή. Το πρώτο πλήρωμα που πρόκειται να πετάξει με το διαστημόπλοιο Orion της NASA κατά τη διάρκεια της αποστολής Artemis II γύρω από τη Σελήνη στις αρχές του επόμενου έτους, εισήλθε στο διαστημόπλοιό του για μια πολυήμερη εκπαίδευση στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι του οργανισμού στη Φλόριντα. Το πλήρωμα φόρεσε τις διαστημικές του στολές στις 31 Ιουλίου και επιβιβάστηκε στο Orion για να εκπαιδευτεί και να βιώσει μερικές από τις συνθήκες που μπορούν να περιμένουν στην αποστολή του. Οι αστροναύτες της NASA, Reid Wiseman, Victor Glover και Christina Koch, και ο αστροναύτης της CSA (Καναδική Διαστημική Υπηρεσία) Jeremy Hansen, συμμετείχαν σε μια δοκιμή κατάλληλου πληρώματος και δοκιμή διεπαφής εξοπλισμού πληρώματος, πραγματοποιώντας την ημέρα εκτόξευσης και προσομοιώνοντας τροχιακές δραστηριότητες μέσα στο Orion. Κάθε ορόσημο στην εκστρατεία Artemis μας φέρνει πιο κοντά στην προσγείωση Αμερικανών στη Σελήνη και στην προώθηση προς τον Άρη. αναπληρωτής διοικητής της NASA «Σε περίπου έξι μήνες, οι αστροναύτες του Artemis II θα ταξιδέψουν γύρω από τη Σελήνη για πρώτη φορά μετά από 53 χρόνια», δήλωσε ο Duffy. «Η Αμερική συσπειρώθηκε πίσω από τον Απόλλωνα επειδή αντιπροσώπευε τον καλύτερο εαυτό μας - τώρα είναι η σειρά του Άρτεμις. Δεν κουβαλούν απλώς μια σημαία - κουβαλούν την υπερηφάνεια, τη δύναμη και την υπόσχεση των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής». Με τον Orion ενεργοποιημένο, η δοκιμή του πληρώματος με τις στολές ήταν μια πιστή αναπαράσταση του τι μπορεί να περιμένει το πλήρωμα την ημέρα της εκτόξευσης. Το πλήρωμα ξεκίνησε την ημέρα φορώντας τις στολές του μέσα στο Κτίριο Υποστήριξης Πολλαπλών Επιχειρήσεων του διαστημοδρομίου, φορώντας τις διαστημικές στολές του συστήματος επιβίωσης του πληρώματος Orion, επιβιβαζόμενο στα οχήματα μεταφοράς πληρώματος μηδενικών εκπομπών και εισερχόμενο στο Orion, το οποίο βρίσκεται επί του παρόντος εντός της Εγκατάστασης Επεξεργασίας Πολλαπλών Φορτίων, όπου οι μηχανικοί έχουν φορτώσει τα προωθητικά του μέσα σε αρκετές εβδομάδες. Μόλις έφτασε στον Orion, το πλήρωμα πραγματοποίησε αρκετές δραστηριότητες την ημέρα της εκτόξευσης, συμπεριλαμβανομένων ελέγχων επικοινωνιών και ελέγχων διαρροών στολών. Για πρώτη φορά, το πλήρωμα συνδέθηκε με το διαστημόπλοιο και τα συστήματα επικοινωνιών και ελέγχου ζωής του, και όλα τα καλώδια πολλαπλών φορέων συνδέθηκαν ενώ το διαστημόπλοιο λειτουργούσε με πλήρη ισχύ. Οι ομάδες προσομοίωσαν αρκετές διαφορετικές συνθήκες εδάφους και πτήσης για να δώσουν στο πλήρωμα περισσότερη εμπειρία στη διαχείρισή τους σε πραγματικό χρόνο. Ορισμένες από τις δραστηριότητες προσομοίωσαν σενάρια όπου το πλήρωμα κλήθηκε να αντιμετωπίσει πιθανά προβλήματα ενώ βρισκόταν στο διάστημα, όπως διαρροές και βλάβη του ανεμιστήρα του συστήματος αναζωογόνησης του αέρα, ο οποίος είναι απαραίτητος για την παροχή οξυγόνου και την απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα από την καμπίνα. Η απόκτηση αυτής της πρακτικής εμπειρίας και η εκμάθηση του τρόπου γρήγορης δράσης για την αντιμετώπιση πιθανών προκλήσεων κατά τη διάρκεια της πτήσης βοηθά στη διασφάλιση ότι το πλήρωμα είναι έτοιμο για οποιοδήποτε σενάριο. Η δοκιμή παρέχει στους αστροναύτες τη δυνατότητα να εκπαιδευτούν στον πραγματικό εξοπλισμό που θα χρησιμοποιήσουν κατά τη διάρκεια της πτήσης, επιτρέποντάς τους και στις ομάδες υποστήριξης την ευκαιρία να εξοικειωθούν με τον εξοπλισμό σε διαμορφώσεις πολύ κοντά σε αυτές που θα βιώσουν κατά τη διάρκεια της πτήσης. Επιτρέπει επίσης στις ομάδες να επαληθεύσουν τη συμβατότητα μεταξύ του εξοπλισμού και των συστημάτων με τις διαδικασίες του ελεγκτή πτήσης, ώστε να μπορούν να κάνουν τυχόν τελικές προσαρμογές πριν από την εκτόξευση. Αυτή η δοκιμή φέρνει σε επαφή το πλήρωμα του Artemis II και το διαστημόπλοιο Orion που θα τους μεταφέρει στη Σελήνη και... Διευθυντής Προγράμματος Συστημάτων Εξερεύνησης Εδάφους της NASA «Σηματοδοτεί την τεράστια ποσότητα εργασίας που καταβάλλουν οι ομάδες επιχειρήσεων και ανάπτυξης για να βεβαιωθούν ότι είμαστε έτοιμοι για την εκτόξευση», δήλωσε ο Quinn. «Έχουν σχεδιάσει σχολαστικά κάθε επιχείρηση, χρονομετρώντας την στην τελειότητα - και τώρα την δοκιμάζουμε». Ανταλλάσσοντας τις διαστημικές τους στολές με ρούχα καθαρού χώρου για τη δοκιμή διεπαφής εξοπλισμού πληρώματος, και με το διαστημόπλοιο απενεργοποιημένο, το πλήρωμα εκτέλεσε επίσης πολλές από τις δραστηριότητες που είναι πιθανό να κάνει κατά την πτήση και διεξήγαγε πρόσθετους ελέγχους εξοπλισμού. Το πλήρωμα εξασκήθηκε στην αφαίρεση και αποθήκευση των υποδοχών ποδιών στις θέσεις του πιλότου και του κυβερνήτη, κάτι που θα τους επιτρέψει να έχουν περισσότερο ανοιχτό χώρο στην καμπίνα μετά την εκτόξευση. Επίσης, έλαβαν πρόσβαση στα ντουλάπια αποθήκευσης και εξοικειώθηκαν με τις κάμερες, τα σχετικά καλώδια και τις βάσεις, καθώς και με το υλικό του συστήματος περιβαλλοντικού ελέγχου και υποστήριξης ζωής.Εκτός από την απόκτηση πρακτικής εμπειρίας με το πραγματικό υλικό που θα χρησιμοποιήσουν στο διάστημα, προετοιμάστηκαν επίσης για τη ζωή στο βαθύ διάστημα, εξετάζοντας τις ετικέτες της καμπίνας, τις ρυθμίσεις ύπνου και τις λίστες ελέγχου, καθώς και τον χώρο υγιεινής.Μέσω της εκστρατείας Artemis, η NASA θα στείλει αστροναύτες για να εξερευνήσουν τη Σελήνη για επιστημονική ανακάλυψη, οικονομικά οφέλη και για να θέσουν τα θεμέλια για τις πρώτες επανδρωμένες αποστολές στον Άρη - προς όφελος όλων. Το πλήρωμα Artemis II (από αριστερά προς τα δεξιά) CSA (Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος) Jeremy Hansen, ειδικός αποστολών· Christina Koch, ειδικός αποστολών· Victor Glover, πιλότος· και ο Reid Wiseman, διοικητής, φορούν τις στολές επιβίωσης του συστήματος Orion Crew για μια πολυήμερη εκπαίδευση πληρώματος που ξεκινά την Πέμπτη 31 Ιουλίου 2025 στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy του οργανισμού στη Φλόριντα. Πίσω από το πλήρωμα, φορώντας ενδυμασία καθαρού δωματίου, βρίσκονται μέλη του πληρώματος κλεισίματος Artemis II. https://www.nasa.gov/missions/artemis/artemis-2/nasas-artemis-crew-trains-in-moonbound-orion-ahead-of-mission/

Ικαρία: Σπάνιο δελφίνι εντοπίστηκε σε ένα από τα βαθύτερα σημεία του Αιγαίου. Μια εντυπωσιακή καταγραφή ανακοίνωσε το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος, καθώς αυτές τις ημέρες εντοπίζεται στην τάφρο της Ικαρίας ένα σπάνιο είδος δελφινιού. Αναλυτικά η ανάρτηση του Ινστιτούτου Σταχτοδέλφινο: ένα ιδιαίτερο είδος δελφινιού που καταγράφουμε αυτές τις ημέρες στην τάφρο της Ικαρίας – ένα εντυπωσιακό υποβρύχιο φαράγγι που φτάνει τα 1.400 μέτρα βάθος.Σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό, το Σταχτοδέλφινο είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος είδος δελφινιού που συναντάται στις ελληνικές θάλασσες – φτάνει τα 4 σε μήκος και τα 500kg σε βάρος.Η πρώτη καταγραφή μετανάστευσης Σταχτοδέλφινων στο ανατολικό Αιγαίο από το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος ήταν το φθινόπωρο του 2000 και έκτοτε η έρευνα συνεχίζεται συστηματικά. Η παρακολούθηση των πληθυσμών και η κάλυψη των κενών γνώσης είναι προϋπόθεση για την προστασία τους.Μεταναστεύουν στις θάλασσες της Μεσογείου σε ολιγομελείς ομάδες πάνω από βαθιά θαλάσσια φαράγγια και τάφρους και έχουν εξαιρετικές καταδυτικές ικανότητες. Καταδύονται σε βάθη που ξεπερνούν τα 300μ, κρατώντας την αναπνοή τους για περισσότερο από 30 λεπτά.Απειλούνται κυρίως από την υπεραλίευση και την ρύπανση των θαλασσώνΑν ταξιδεύετε στις ελληνικές θάλασσες και παρατηρήσετε σπάνια θαλάσσια είδη στείλτε μας φωτογραφίες, βίντεο ή παρατηρήσεις στο: observations@archipelago.gr https://www.tanea.gr/2025/08/06/greece/ikaria-spanio-delfini-entopistike-se-ena-apo-ta-vathytera-simeia-tou-aigaiou-pics/

Πλήρης κατασκευή δορυφόρων στην Ελλάδα από ICEYE το 2026. Ανάπτυξη από την εταιρεία του εγχώριου R&D αεροδιαστημικής Tην πλήρη κατασκευή δορυφόρων στην Ελλάδα, από το πρώτο εξάρτημα μέχρι την τελική συναρμολόγηση, προγραμματίζει από το 2026 η ICEYE Hellas, θυγατρική εταιρεία της Πολωνο-Φινλανδικής κατασκευάστριας εταιρείας δορυφόρων SAR (Synthetic Aperture Radar) ICEYE. Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα γίνεται η δεύτερη χώρα στην Ευρώπη, όπου η ICEYE κατασκευάζει δορυφόρους από το μηδέν, δημιουργώντας γραμμή παραγωγής που θα μπορεί να παράγει παράλληλα 3-4 δορυφόρους και τουλάχιστον 8 ετησίως.Η ελληνική γραμμή παραγωγής θα έχει τη δυνατότητα να αναπτύσσει δορυφόρους, οι οποίοι θα επιχειρούν ημέρα και νύχτα, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών και θα μπορούν να προσφέρουν δορυφορικές εικόνες υψηλής ακρίβειας σε σχεδόν πραγματικό χρόνο. Επομένως, πρόκειται για μία σημαντική συνεργασία που προάγει την καινοτομία και την εγχώρια έρευνα, ενώ την ίδια στιγμή συμβάλλει στη διαχείριση φυσικών καταστροφών, την ασφάλεια και την άμυνα.Πέρα από την κάλυψη των εγχώριων αναγκών της Ελλάδας, η πλήρως λειτουργική εγκατάσταση στην Αθήνα θα υποστηρίξει άμεσα ευρύτερες ευρωπαϊκές διαστημικές πρωτοβουλίες και τις παγκόσμιες προσπάθειες καινοτομίας της ICEYE. Επίσης δημιουργεί και θέσεις εργασίας υψηλής ειδίκευσης για Έλληνες μηχανικούς και προσωπικό με ειδίκευση σε δορυφορικά συστήματα. Σύμφωνα με τη μητρική εταιρεία μέχρι σήμερα η παραγωγή γινόταν αποκλειστικά στη Φινλανδία, παρότι οι δορυφόροι της εταιρείας πωλούνται και χρησιμοποιούνται παγκοσμίως.Η ICEYE Hellas ξεκίνησε πρόσφατα τη δραστηριότητά της στη χώρα μας και διαθέτει εγκαταστάσεις στο Νέο Ψυχικό. Όπως τονίζει στη «Ν» ο CEO της ICEYE Ελλάς Βασίλης Χαλουλάκος, «αυτό που θέλουμε είναι να συνεργαστούμε με ελληνικές εταιρείες που θα μπορούν να δουλέψουν σε διεθνή projects και να αποτελέσουν μέρος της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας στον κλάδο και να μην περιορίζονται μόνο σε ελληνικά έργα».Συμπληρώνοντας ο κ. Χαλουλάκος είπε «θα αξιοποιήσουμε την Ελλάδα ως κέντρο για την κάλυψη των δορυφορικών αναγκών της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων και της Κύπρου καθώς και κάποιων περιοχών της Μέσης Ανατολής». Ανθρώπινο δυναμικό Η ICEYE Ελλάς απασχολεί αυτή τη στιγμή 15 άτομα, στους επόμενους 6-7 μήνες αναμένεται να διπλασιαστεί το ανθρώπινο δυναμικό της. Ένας από τους βασικούς στόχους της εταιρείας πέραν της εγχώριας παραγωγής και κατασκευής είναι η ενίσχυση του τμήματος R&D στην Ελλάδα για την ανάπτυξη καινοτομιών που θα αφορά την ολοκληρωμένη παρατήρηση της Γης από το διάστημα. Να σημειωθεί ότι η εταιρεία ήδη συνεργάζεται με το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα το Τμήμα Αεροδιαστημικής.Η έναρξη λειτουργίας της γραμμής παραγωγής δορυφόρων SAR στην Ελλάδα από την ICEYE σηματοδοτεί την επιτυχημένη υλοποίηση του προγράμματος «Άξονας 1.2», μέσα από το οποίο κατασκευάστηκαν και θα εκτοξευτούν οι δορυφόροι της ελληνικής κυβέρνησης.Η εταιρεία ήδη έχει κατασκευάσει τους δύο πρώτους ελληνικούς δορυφόρους SAR, που θα τεθούν σε τροχιά μέχρι τα τέλη του 2025. Τα τμήματα που κατασκευάζονται στην Ελλάδα αποτελούν περίπου το 15% κάθε δορυφόρου και εξάγονται για την κατασκευή του παγκόσμιου στόλου της εταιρείας.Τα κρίσιμα δορυφορικά υποσυστήματα για τον παγκόσμιο στόλο της εταιρείας, ανάμεσα στα οποία και τμήματα των δορυφόρων που πρόκειται να τεθούν σε τροχιά για λογαριασμό του ελληνικού κράτους, κατασκευάζονται στην παραγωγική μονάδα της εταιρείας στη χώρα μας από μηχανικούς, προγραμματιστές και τεχνίτες, αρκετοί από τους οποίους έχουν επιστρέψει από το εξωτερικό προκειμένου να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ελληνικής διαστημικής βιομηχανίας. Πρόγραμμα Μικροδορυφόρων Η Ελλάδα έχει ξεκινήσει Πρόγραμμα Μικροδορυφόρων (με υποπρόγραμμα για τους Νανοδορυφόρους) με επικεφαλής το Ελληνικό Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, υπό την επίβλεψη του ESA – Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, με συμμετοχή του ελληνικού επιχειρηματικού οικοσυστήματος.Η ICEYE Ελλάς είναι ο leader στο συγκεκριμένο πρόγραμμα για λογαριασμό της χώρας μας, μεταξύ και άλλων επιχειρηματικών ομάδων που συμμετέχουν, είναι η πρώτη συμμετέχουσα εταιρεία που ολοκλήρωσε την παραγωγή των δορυφόρων της νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα, με την εκτόξευσή τους να έχει προγραμματιστεί για τα τέλη του 2025 από τις ΗΠΑ με τη συνεργασία της Space-X, για λογαριασμό της χώρας μας.Οι δορυφόροι παρατήρησης της Γης θα επιχειρούν ημέρα και νύχτα, ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες και θα προσφέρουν σχεδόν σε πραγματικό χρόνο δορυφορικές εικόνες υψηλής ακρίβειας. Θα αξιοποιηθούν για την παρακολούθηση του θαλάσσιου και χερσαίου περιβάλλοντος, τη διαχείριση φυσικών καταστροφών, όπως πλημμύρες και πυρκαγιές, καθώς και για εφαρμογές ασφάλειας και άμυνας, ενώ θα συνδυάζονται με εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης για την παροχή αναλυτικών προϊόντων υψηλής αξίας προς τον τελικό χρήστη, ενισχύοντας συνολικά την εθνική τεχνολογική και στρατηγική αυτονομία στον τομέα της διαχείρισης κρίσεων και φυσικών καταστροφών. Επίσης, ανακοινώθηκε ότι, μέσω του Εθνικού Προγράμματος Μικροδορυφόρων το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας θα έχει πρόσβαση σε δορυφορικά SAR δεδομένα πολύ υψηλής ανάλυσης. Αγορά Διαστήματος Η μητρική εταιρεία ICEYE που πήρε το όνομά της από την πρώτη εικόνα που έστειλε ο πρώτος δορυφόρος της από το Βόρειο Πόλο, έχει σηκώσει χρηματοδότηση ύψους 550 εκατ. δολ. συνολικά από την αρχή της δραστηριότητά της κα θεωρείται παγκόσμιος ηγέτης στις δορυφορικές λειτουργίες ραντάρ συνθετικού διαφράγματος (SAR) για υψηλής πιστότητας παρατήρηση της Γης, διαρκή εποπτεία και λύσεις κατά των φυσικών καταστροφών, με πελάτες κυβερνήσεις, εμπορικούς οργανισμούς και υπουργεία Εθνικής Άμυνας πολλών ευρωπαϊκών κρατών. Δραστηριοποιείται διεθνώς με γραφεία στη Φινλανδία, την Πολωνία, την Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία, την Ιαπωνία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Ελλάδα και τις ΗΠΑ.Η Mckinsey αποτιμά την αξία της αγοράς διαστήματος στα 1,8 τρις. δολ. μέχρι το 2035 (Global Space Economy Market). Οι γνώστες του χώρου επισημαίνουν ότι ο συγκεκριμένος επιχειρηματικός κλάδος είναι σε πλήρη εξέλιξη από τη στιγμή που έχει ανοίξει το Διάστημα και για τα μικρότερα κράτη και μικροδορυφόρους προσιτού κόστους οι οποίοι όμως έχουν το επιπλέον ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της μεγαλύτερης επισκεψιμότητας βάσει της πολικής τροχιάς που ακολουθούν (ηλιοσύγχρονοι δορυφόροι) καθώς και της υψηλής ανάλυσης μεταδιδόμενων εικόνων. https://www.naftemporiki.gr/business/1990668/pliris-kataskeyi-doryforon-stin-ellada-apo-iceye-to-2026/