Δροσος Γεωργιος

Οι αστροναύτες ενημερώνουν το επιστημονικό λογισμικό και υλικό για τη διατήρηση της συνεχιζόμενης διαστημικής έρευνας Η αστροναύτης της NASA και μηχανικός πτήσης της Αποστολής 73, Nichole Ayers, διεξάγει ερευνητικές επιχειρήσεις μέσα στο γάντι Life Science Glovebox της εργαστηριακής μονάδας Kibo στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η Ayers επεξεργαζόταν δείγματα βακτηρίων βαθέων υδάτων για να δοκιμάσει ένα εξειδικευμένο τρισδιάστατο μικροσκόπιο για την ικανότητά του να παρακολουθεί την ποιότητα του νερού, να ανιχνεύει δυνητικά μολυσματικούς οργανισμούς και να μελετά υγρά μείγματα και μικροοργανισμούς στο διάστημα και στη Γη.Το πλήρωμα της Αποστολής 73 εξυπηρέτησε μια ποικιλία επιστημονικού λογισμικού και υλικού την Πέμπτη, διατηρώντας τα προηγμένα πειράματα διαστημικής έρευνας και τις τεχνολογικές επιδείξεις. Οι έλεγχοι των ματιών, οι παρατηρήσεις της Γης και η συντήρηση υποστήριξης ζωής ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.Το τροχιακό φυλάκιο είναι γεμάτο με πολλά επιστημονικά στοιχεία που επιτρέπουν ένα ευρύ φάσμα ερευνών σε διαστημικά φαινόμενα που δεν μπορούν να αναπαραχθούν στο βαρυτικό περιβάλλον της Γης. Οι εγκαταστάσεις κυμαίνονται από ολόκληρες εργαστηριακές μονάδες, ερευνητικά ράφια μεγέθους ψυγείου που μπορούν να υποστηρίξουν πολλαπλά πειράματα, έως υπολογιστές που ελέγχουν τις συσκευές, παρακολουθούν τα πειράματα και καταγράφουν τα ερευνητικά δεδομένα. Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν τα αποτελέσματα για να προωθήσουν καινοτόμες λύσεις υγείας τόσο για τους αστροναύτες όσο και για τους Γήινους και να ωφελήσουν τις δημόσιες και ιδιωτικές βιομηχανίες στο διάστημα και στη Γη.Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Jonny Kim και Anne McClain, εργάστηκαν εκ περιτροπής σήμερα σε εξοπλισμό υπολογιστών, διασφαλίζοντας ότι η έρευνα για τη μικροβαρύτητα συνεχίζει να παρέχει άψογα, ποιοτικά αποτελέσματα. Ο Kim εργάστηκε στη μονάδα εργαστηρίου Columbus και αντικατέστησε μια κασέτα επεξεργαστή μέσα στον Spaceborne Computer-2. Ο εμπορικός, έτοιμος προς χρήση υπολογιστής επιδεικνύει την ικανότητα να επιταχύνει τις ερευνητικές γνώσεις σε τροχιά χωρίς να βασίζεται σε επίγεια μέσα. Ο McClain ενημέρωσε το υλικολογισμικό μέσα στον Blood Analyzer, μια φορητή βιοϊατρική συσκευή που βρίσκεται στη μονάδα εργαστηρίου Destiny και ελέγχει γρήγορα ένα δείγμα αίματος για πολλά συστατικά στο τροχιακό φυλάκιο.Ο Διοικητής του Σταθμού, Takuya Onishi της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), αφαίρεσε την κάμερα AstroPi από ένα παράθυρο στη μονάδα Unity και στη συνέχεια τη συνέδεσε και την ενεργοποίησε μέσα στο Columbus. Υπάρχουν δύο υπολογιστές AstroPi στο τροχιακό εργαστήριο που έχουν σχεδιαστεί από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος για την υποστήριξη επιστημονικών και μηχανικών δεξιοτήτων μεταξύ των φοιτητών. Ο Onishi κατέβασε επίσης δεδομένα που μετρούν την ατμόσφαιρα του σταθμού για την επίδειξη τεχνολογίας Aerosol Monitors για την προστασία της υγείας των αστροναυτών. Η μηχανικός πτήσης της NASA, Nichole Ayers, επεξεργάστηκε για άλλη μια φορά δείγματα βακτηρίων βαθέων υδάτων για να δοκιμάσει τις λειτουργίες απεικόνισης μέσα σε ένα τρισδιάστατο ερευνητικό μικροσκόπιο, γνωστό και ως Σύστημα Ογκομετρικής Απεικόνισης Extant Life ή ELVIS. Η εξειδικευμένη συσκευή τρισδιάστατης απεικόνισης, που βρίσκεται στη μονάδα εργαστηρίου Kibo, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση της ποιότητας του νερού, την ανίχνευση δυνητικά μολυσματικών οργανισμών και τη μελέτη υγρών μιγμάτων και μικροοργανισμών στο διάστημα και στη Γη.Πριν ξεκινήσουν όλες οι εργασίες με τον επιστημονικό εξοπλισμό την Πέμπτη, οι Onishi, McClain και Ayers συμμετείχαν σε ελέγχους όρασης διαβάζοντας χαρακτήρες από ένα τυπικό οφθαλμολογικό διάγραμμα. Στο τέλος της βάρδιας του πληρώματος, οι τρεις αστροναύτες ενώθηκαν με τον Kim και κάλεσαν στη Γη για μια επίγεια συνάντηση με τον διευθυντή πτήσης της αποστολής τους. Ο κοσμοναύτης Kirill Peskov, ο οποίος ήταν για πρώτη φορά κοσμοναύτης από τη Roscosmos, ολοκλήρωσε μια φωτογράφιση της Γης και κατέβασε εικόνες από ορόσημα που απαθανάτισε σε όλο τον κόσμο. Στη συνέχεια, ο Peskov συμπλήρωσε ένα ερωτηματολόγιο υπολογιστή για να βοηθήσει τους ερευνητές να κατανοήσουν καλύτερα πώς επικοινωνούν τα διεθνή πληρώματα και οι ελεγκτές αποστολών από όλο τον κόσμο. Οι μηχανικοί πτήσης Alexey Zubritskiy και Sergey Ryzhikov πέρασαν την ημέρα τους σε εργασίες συντήρησης γεμίζοντας μια δεξαμενή γεννήτριας οξυγόνου και καθαρίζοντας έναν ανεμιστήρα θέρμανσης μέσα στο φορτηγό σκάφος Progress 90. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/05/science-software-hardware/

Ο Ήλιος κατέστρεψε με τρομερούς «κανονιοβολισμούς» την ατμόσφαιρα του Άρη. Για πρώτη φορά υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για το φαινόμενο που μετέτρεψε σε απέραντη έρημο τον Κόκκινο Πλανήτη. Μετά από σχεδόν μια δεκαετία σε τροχιά γύρω από τον Άρη το διαστημικό εργαστήριο MAVEN της NASA παρατήρησε για πρώτη φορά άμεσα τη διαδικασία που οι επιστήμονες υποψιάζονταν εδώ και καιρό ότι ήταν υπεύθυνη για την απογύμνωση της ατμόσφαιρας του πλανήτη φαινόμενο που προκάλεσε την ερημοποίηση και τις ακραίες συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν.Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Science Advances» θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην απάντηση ενός μακροχρόνιου ερωτήματος σχετικά με το πώς ο Άρης μετατράπηκε από έναν δυνητικά κατοικήσιμο κόσμο με ποτάμια και λίμνες στην απέραντη έρημο που βλέπουμε σήμερα.Αν και ο Άρης σήμερα είναι ξηρός, κρύος και ουσιαστικά χωρίς αέρα, η επιφάνειά του είναι «σκαλισμένη» με αδιαμφισβήτητα στοιχεία ενός πιο υγρού παρελθόντος. Χαρακτηριστικά που μοιάζουν με αρχαίες κοιλάδες ποταμών, κοίτες λιμνών και ορυκτά που σχηματίζονται μόνο με την παρουσία νερού υποδεικνύουν λίμνες μακράς διαρκείας, πιθανώς ακόμη και ρηχές θάλασσες, που έρεαν στην επιφάνεια του Άρη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.Για να διατηρηθεί το υγρό νερό, ωστόσο, ο Άρης θα χρειαζόταν μια πολύ πυκνότερη ατμόσφαιρα για να παγιδεύσει τη θερμότητα και να διατηρήσει υψηλότερη επιφανειακή πίεση. Η κατανόηση του πότε και πώς εξαφανίστηκε αυτή η ατμόσφαιρα είναι απαραίτητη για την ανακατασκευή της κλιματικής εξέλιξης του Άρη και για τον προσδιορισμό του χρόνου για τον οποίο ο πλανήτης μπορεί να παρέμεινε κατοικήσιμος. Η οβίδα Την τελευταία δεκαετία, οι επιστήμονες έχουν συγκεντρώσει ολοένα και περισσότερα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο ηλιακός άνεμος, η συνεχής ροή ιονισμένων σωματιδίων που εκπέμπονται από τον Ήλιο, και η ακτινοβολία απογύμνωσαν μεγάλο μέρος της ατμόσφαιρας του Άρη. Μεταξύ των σημαντικότερων μηχανισμών πίσω από αυτή τη διάβρωση είναι μια διαδικασία όπου σωματίδια υψηλής ενέργειας από τον ηλιακό άνεμο συγκρούονται με την ανώτερη ατμόσφαιρα του πλανήτη. Αυτές οι συγκρούσεις, κατ ‘αρχήν, μεταφέρουν αρκετή ενέργεια σε ουδέτερα άτομα και βοηθούν στην απελευθέρωσή τους από την βαρυτική έλξη του πλανήτη, εκτοξεύοντας τα στο Διάστημα. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που οι ειδικοί αποκαλούν σωματιδιακό βομβαρδισμό.«Είναι σαν να ρίχνεις μια οβίδα σε μια πισίνα. Η οβίδα, σε αυτή την περίπτωση, είναι τα βαριά ιόντα που συντρίβονται στην ατμόσφαιρα πολύ γρήγορα και εκτοξεύουν ουδέτερα άτομα και μόρια έξω» εξηγεί η η Σάνον Κάρι κύρια ερευνήτρια της αποστολής MAVEN στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Boulder η οποία ηγήθηκε της νέας μελέτης.Ενώ αυτός ο σωματιδιακός βομβαρδισμός είχε από καιρό υποδειχθεί ως βασικός παράγοντας στην κλιματική εξέλιξη του Άρη, αυτή είναι η πρώτη φορά που η διαδικασία παρατηρείται άμεσα. Χρησιμοποιώντας εννέα χρόνια δεδομένων από το διαστημόπλοιο MAVEN οι ερευνητές κατέγραψαν τον σημερινό βομβαρδισμό σωματιδίων στον Άρη. Τα νέα ευρήματα Συνδυάζοντας δεδομένα από τρία όργανα του MAVEN, οι ερευνητές δημιούργησαν έναν λεπτομερή χάρτη του αργού, ενός ευγενούς αερίου, στην ανώτερη ατμόσφαιρα του Άρη. Το αργό αποτελεί ένα ιδανικό κοσμικό δείκτη για αυτό το είδος ατμοσφαιρικής διαφυγής επειδή είναι χημικά αδρανές, βαρύ και ανθεκτικό στο να φορτιστεί. Αυτό καθιστά απίθανο να αλληλεπιδράσει με άλλες ατμοσφαιρικές διεργασίες, πράγμα που σημαίνει ότι οποιαδήποτε σημαντική απώλεια αργού χρησιμεύει ως σαφής ένδειξη του σωματιδιακού βομβαρδισμού.Η μελέτη αναφέρει ότι το MAVEN ανίχνευσε τις υψηλότερες συγκεντρώσεις αργού σε υψόμετρα όπου τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου συγκρούονται με την ατμόσφαιρα του Άρη. Η παρουσία του ήταν πολύ υψηλότερη από ό,τι εκεί που οι επιστήμονες θα περίμεναν να κινείται φυσικά υπό τη βαρύτητα του πλανήτη, επομένως τα ευρήματα παρέχουν άμεσες αποδείξεις ότι ο ψεκασμός ανυψώνει και αφαιρεί ενεργά τα μόρια από τον Άρη σύμφωνα με τη νέα μελέτη.Αυτή η διαδικασία μπορεί ακόμη και να ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την απώλεια της κάποτε πυκνής ατμόσφαιρας του Άρη και, μαζί με αυτήν, της ικανότητάς του να φιλοξενεί υγρό νερό στην επιφάνεια σημειώνουν οι ερευνητές. Τα δεδομένα του MAVEN αποκάλυψαν επίσης ότι αυτή η διαδικασία συμβαίνει με ρυθμό τέσσερις φορές υψηλότερο από ό,τι είχε προβλεφθεί προηγουμένως από τα μοντέλα. Έγινε πιο έντονη κατά τη διάρκεια των ηλιακών καταιγίδων, προσφέροντας ενδεχομένως μια ματιά στο πόσο πιο έντονη μπορεί να ήταν η διαδικασία κατά την πρώιμη ιστορία του Άρη, όταν ο πλανήτης ήταν πιο ευάλωτος στην ενέργεια του Ήλιου.Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι αυτή η διαδικασία ήταν ιδιαίτερα έντονη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ο ήλιος ήταν πιο ενεργός και ο Άρης είχε ήδη χάσει το προστατευτικό μαγνητικό του πεδίο. Χωρίς αυτή τη μαγνητική ασπίδα, η ατμόσφαιρα του Άρη παρέμεινε ευάλωτη στην πλήρη δύναμη του ηλιακού ανέμου, επιταχύνοντας τη διάβρωση του και ωθώντας τον πλανήτη πέρα από ένα σημείο καμπής όπου το υγρό νερό δεν μπορούσε πλέον να παραμείνει.«Αυτά τα αποτελέσματα αποδεικνύουν τον ρόλο του σωματιδιακού βομβαρδισμού στην απώλεια της ατμόσφαιρας του Άρη και στον προσδιορισμό της ιστορίας του νερού στον Άρη» λέει η Σάνον Κάρι.Για να προσδιοριστεί πλήρως εάν ο σωματιδιακός βομβαρδισμός ήταν πράγματι ο κύριος παράγοντας της μακροπρόθεσμης κλιματικής αλλαγής του Άρη, οι επιστήμονες θα πρέπει να εξετάσουν δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν χρησιμοποιώντας μοντέλα, ισοτοπικά δεδομένα και αρχαία κλιματικά στοιχεία. Μόνο τότε μπορούν να κρίνουν εάν το φαiνόμενο αυτό απλώς άγγιξε τις άκρες της ατμόσφαιρας του Άρη ή την απογύμνωσε. Καλλιτεχνική απεικόνιση του Άρη πριν και μετά τον βομβαρδισμό του από τον Ήλιο. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1965067/o-ilios-katestrepse-me-tromeroys-kanoniovolismoys-tin-atmosfaira-toy-ari/

Tα δηλητηριώδη σύννεφα της Αφροδίτης …. φιλοξενούν πράγματι ζωή; Η Αφροδίτη είναι ο κοντινότερος γείτονας της Γης. Έχει παρόμοια δομή αλλά είναι ελαφρώς μικρότερη από τη Γη. Καλύπτεται από μια πυκνή, τοξική ατμόσφαιρα που παγιδεύει τη θερμότητα. Για τον λόγο αυτό η θερμοκρασία στην επιφάνειά της φτάνει τους 470 βαθμούς Κελσίου. Στην επιφάνεια της Αφροδίτης είναι αδύνατον να υπάρχει ζωή. Αλλά αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας.Αυτός ο πλανήτης έχει μακράν τις υψηλότερες επιφανειακές θερμοκρασίες στο ηλιακό σύστημα, ξεπερνώντας ακόμη και τον Ερμή, παρότι η Αφροδίτη βρίσκεται δύο φορές πιο μακριά από τον Ήλιο. Αυτό οφείλεται σε ένα ακραίο φαινόμενο θερμοκηπίου που εκτυλίχθηκε κάπου μεταξύ μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων και μερικών δισεκατομμυρίων ετών πριν, … χωρίς να είμαστε ακριβώς σίγουροι. Αλλά για το θέμα μας δεν έχει σημασία το πότε ακριβώς ξεκίνησε. Σημασία είναι ότι συνέβη, και τώρα ο πλανήτης πνίγεται μέχρι θανάτου στη δική του επιβλαβή ατμόσφαιρα, με ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνειά της 900 φορές μεγαλύτερες και πλέον, από την αντίστοιχη στην επιφάνεια της Γης. Αλλά και οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια της Αφροδίτης κυμαίνονται από 480 βαθμούς Κελσίου έως 450 βαθμούς Κελσίου. Είναι δηλαδή τόσο υψηλές που λιώνουν π.χ. τον μόλυβδο.Προφανώς, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να έχει αναπτυχθεί σ’ αυτές τις συνθήκες οποιαδήποτε μορφή ζωής. Εντάξει … το σύμπαν μπορεί να ξεπεράσει την φαντασία μας και υπάρχει πάντα χώρος για εκπλήξεις, αλλά και πάλι, αυτά τα ποιητικά επιχειρήματα δεν πείθουν.Όμως, αυτό που μας ενδιαφέρει πραγματικά όσον αφορά την ύπαρξη ζωής στην Αφροδίτη είναι η ατμόσφαιρά της. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνουμε στην ατμόσφαιρά της, τόσο χαμηλότερες γίνονται οι θερμοκρασίες, μέχρι να φτάσουμε στο διάστημα. Στο μέσον της ατμόσφαιρας της Αφραδίτης, σε υψόμετρο από 50 έως 60 χιλιόμετρα, οι θερμοκρασίες είναι καλές. Συγκρίσιμες με το εύρος θερμοκρασιών που συναντάμε στη Γη. Και οι ατμοσφαιρικές πιέσεις είναι επίσης καλές. Συγκρίσιμες με το εύρος πιέσεων που αισθανόμαστε στη Γη.Βεβαια, η ίδια η ατμόσφαιρα δεν είναι και τόσο φιλική. Αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, αλλά και πολύ άζωτο. Και η υπεριώδης ακτινοβολία διασπά τα μόρια στην ανώτερη ατμόσφαιρα για να παράξει μια σειρά από πραγματικά δυσάρεστα πράγματα, όπως θειικό οξύ, υδρόθειο και χλώριο. Αν ένας άνθρωπος ανέπνεε αυτόν τον αέρα θα διαλυόταν από μέσα προς τα έξω.Η ζωή στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης πρέπει να έχει μια πραγματικά παράξενη βιοχημεία. Τον Σεπτέμβριο του 2020, μια ομάδα αστρονόμων ισχυρίστηκε ότι ανίχνευσε την παρουσία μεγάλων ποσοτήτων φωσφίνης στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης. Η φωσφίνη είναι ένα ενδιαφέρον μόριο. Είναι αρκετά βρωμερή και στη Γη είναι ένα υποπροϊόν αναερόβιων βακτηρίων (κάτι που αποτελεί μέρος του λόγου για τον οποίο τα έλη και οι βάλτοι δεν είναι και τόσο ευχάριστα μέρη για επίσκεψη).Υπάρχουν τρόποι για να παραχθεί φωσφίνη χωρίς βακτήρια. Για παράδειγμα ο Δίας παράγει άφθονη ποσότητα φωσφίνης συνεχώς, λόγω των εξαιρετικά υψηλών θερμοκρασιών και πιέσεων αυτού του πλανήτη – ιδιότητες που δεν διαθέτει η Αφροδίτη. Επιπλέον, η φωσφίνη διασπάται εύκολα στην υπεριώδη ακτινοβολία, επομένως η παρουσία της σε μεγάλες ποσότητες σημαίνει ότι πρέπει να αναπληρώνεται και να παράγεται συνεχώς.Η ανακοίνωση της ύπαρξης φωσφίνης στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης προκάλεσε τεράστια αναστάτωση, με τα μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο να ασχολούνται με αυτή τη δελεαστική πιθανότητα. Αλλά στη συνέχεια καχύποπτοι επιστήμονες απάντησαν, υποστηρίζοντας ότι η αρχική έρευνα ήταν λανθασμένη και ότι χρησιμοποίησαν μια ακατάλληλη ανάλυση του υποβάθρου. Στη συνέχεια, οι συγγραφείς της εν λόγω εργασίας ενημέρωσαν τα αποτελέσματά τους και ενίσχυσαν την άποψή τους. Στη συνέχεια, κάποιοι άλλοι ισχυρίστηκαν ότι το σήμα απλώς συγχέεται με διοξείδιο του θείου κ.οκ.Ένα τεράστιο μπέρδεμα, που ακόμη και σήμερα δεν έχει επιλυθεί πλήρως. Από ό,τι φαίνεται στην βιβλιογραφία, υπάρχει ένα είδος συναίνεσης, ότι η Αφροδίτη πιθανότατα δεν έχει φωσφίνη, κι αν έχει, είναι σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από τον αρχικό ισχυρισμό.Η υπόθεση έκλεισε; Όχι ακριβώς. Η NASA αναπτύσσει δύο αποστολές με στόχο την Αφροδίτη: την DAVINCI και την VERITAS, οι οποίες μάλλον θα δώσουν την οριστική απάντηση. Πάντως οι προοπτικές ζωής στην Αφροδίτη φαίνονται μάλλον ελάχιστες. Αλλά δεν είναι μηδενικές. Και στο μακρινό παρελθόν, πριν από την έλευση της κόλασης του θερμοκηπίου, η Αφροδίτη πιθανότατα έμοιαζε πολύ με τη Γη.Ίσως, κάποια παράξενη μορφή ζωής να ξεκίνησε και να εξελίχθηκε για να προσαρμοστεί στο μεταβαλλόμενο κλίμα. Η ζωή στην Αφροδίτη δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει νερό, είναι πολύ θερμή για κάτι τέτοιο. Αλλά θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει σταγονίδια θειώδους αμμωνίου ή θειικού οξέος που διασκορπίζονται μέσα στα σύννεφα της Αφροδίτης. Αυτή η ζωή θα ήταν εξαιρετικά απλή, ίσως ακόμη και χωρίς κυτταρικές μεμβράνες, αποτελούμενη απλώς από αυτοαναπαραγόμενα μόρια που χρησιμοποιούν την υπεριώδη ακτινοβολία ως πηγή ενέργειας.Αυτού του είδους η ζωή μπορεί να αλλάξει τη χημική σύνθεση της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης, εξηγώντας πολλά μυστήρια όπως το επιπλέον οξυγόνο στα στρώματα των νεφών και τις επιπλέον ποσότητες διοξειδίου του θείου που δεν θα έπρεπε να βασίζονται σε απλά χημικά μοντέλα. Αξίζει να το διερευνήσουμε πιο προσεκτικά τελικά. Η Αφροδίτη, ο δεύτερος βράχος μετά τον Ήλιο, είναι το πιο λαμπρό αντικείμενο στον νυχτερινό ουρανό μετά τη Σελήνη. Ονομάζεται Αυγερινός όταν εμφανίζεται το πρωί και Αποσπερίτης όταν εμφανίζεται το απόγευμα. Alain Bashung – Venus (Live à l’Olympia 2008) πηγή: https://www.universetoday.com/articles/do-the-clouds-of-venus-really-host-life

Οι παρατηρήσεις Webb της NASA ενημερώνουν για τις πιθανότητες πρόσκρουσης του αστεροειδούς 2024 YR4 στη Σελήνη Ενώ ο αστεροειδής 2024 YR4 βρίσκεται επί του παρόντος πολύ μακρινός για να ανιχνευθεί με τηλεσκόπια από τη Γη, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA συνέλεξε μία ακόμη παρατήρηση του αστεροειδούς πριν χαθεί από την τροχιά του γύρω από τον Ήλιο. Με τα πρόσθετα δεδομένα, ειδικοί από το Κέντρο Μελετών Αντικειμένων Κοντά στη Γη της NASA στο Εργαστήριο Αεριώθησης του οργανισμού στη Νότια Καλιφόρνια βελτίωσαν περαιτέρω την τροχιά του αστεροειδούς. Τα δεδομένα Webb βελτίωσαν τις γνώσεις μας για το πού θα βρίσκεται ο αστεροειδής στις 22 Δεκεμβρίου 2032, κατά σχεδόν 20%. Ως αποτέλεσμα, η πιθανότητα πρόσκρουσης του αστεροειδούς στη Σελήνη έχει αυξηθεί ελαφρώς από 3,8% σε 4,3%. Στη μικρή πιθανότητα πρόσκρουσης του αστεροειδούς, δεν θα άλλαζε την τροχιά της Σελήνης. Η Γη βρίσκεται κοντά στο κέντρο του λευκού κύκλου, που αντιπροσωπεύει την τροχιακή πορεία της Σελήνης. Η πρώτη εικόνα είναι από τις 2 Απριλίου 2025 με πιθανότητα πρόσκρουσης 3,8%. Στη δεύτερη εικόνα, από τις 3 Ιουνίου 2025, η κίτρινη γραμμή μειώνεται, η βεβαιότητα αυξάνεται και η πιθανότητα πρόσκρουσης είναι 4,3%.Το εύρος των πιθανών τοποθεσιών - που αντιπροσωπεύονται από κίτρινα σημεία - του 2024 YR4 στις 22 Δεκεμβρίου 2032. Το εύρος μειώνεται από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο καθώς αποκτήσαμε περισσότερα δεδομένα και βελτιώσαμε τη βεβαιότητά μας για τη θέση του αστεροειδούς. Η Γη βρίσκεται κοντά στο κέντρο του λευκού κύκλου, που αντιπροσωπεύει την τροχιακή πορεία της Σελήνης.Όταν ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά ο αστεροειδής 2024 YR4, ο αστεροειδής είχε μικρή πιθανότητα να συγκρουστεί με τη Γη. Μετά από περισσότερες παρατηρήσεις, η NASA κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το αντικείμενο δεν ενέχει σημαντικό κίνδυνο πρόσκρουσης για τη Γη το 2032 και μετά. Καθώς έρχονται τα δεδομένα, είναι φυσιολογικό η πιθανότητα πρόσκρουσης να εξελίσσεται. Μια διεθνής ομάδα με επικεφαλής τον Δρ. Άντι Ρίβκιν από το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Johns Hopkins στο Λόρελ του Μέριλαντ, πραγματοποίησε τις παρατηρήσεις χρησιμοποιώντας την κάμερα εγγύς υπέρυθρης ακτινοβολίας του Webb τον Μάιο. Ο αστεροειδής 2024 YR4 βρίσκεται πλέον πολύ μακριά για να παρατηρηθεί είτε με διαστημικά είτε με επίγεια τηλεσκόπια. Η NASA αναμένει να κάνει περαιτέρω παρατηρήσεις όταν η τροχιά του αστεροειδούς γύρω από τον Ήλιο τον φέρει πίσω κοντά στη Γη το 2028. Κινούμενη εικόνα που εναλλάσσεται μεταξύ δύο εικόνων των πιθανών τοποθεσιών - που αντιπροσωπεύονται από μια γραμμή κίτρινων σημείων - του αστεροειδούς 2024 YR4 στις 22 Δεκεμβρίου 2032 https://science.nasa.gov/blogs/planetary-defense/2025/06/05/nasas-webb-observations-update-asteroid-2024-yr4s-lunar-impact-odds/

Η Αποστολή PACE της NASA Αποκαλύπτει Ένα Έτος Γήινων Δεδομένων για την Υγεία των Φυτών. Πολλά μπορούν να αλλάξουν μέσα σε ένα χρόνο για τα δάση και τη βλάστηση της Γης, καθώς η άνοιξη και οι βροχερές εποχές μπορούν να φέρουν νέα ανάπτυξη, ενώ οι θερμοκρασίες ψύξης και ο ξηρός καιρός μπορούν να προκαλέσουν μαρασμό αυτών των πράσινων χρωμάτων. Και τώρα, ένας νέος τύπος οπτικοποίησης της NASA απεικονίζει αυτές τις αλλαγές σε ένα πλήρες σύνολο χρωμάτων όπως φαίνεται από το διάστημα. Οι ανθοκυανίνες είναι οι κόκκινες χρωστικές στα φύλλα, ενώ τα καροτενοειδή είναι οι κίτρινες χρωστικές - και οι δύο τις βλέπουμε όταν το φθινόπωρο αλλάζει τα χρώματα των δέντρων. Τα φυτά χρησιμοποιούν αυτές τις χρωστικές για να προστατευτούν από τις διακυμάνσεις του καιρού, προσαρμόζοντας το περιβάλλον μέσω χημικών αλλαγών στα φύλλα τους. Για παράδειγμα, τα φύλλα μπορούν να κιτρινίσουν περισσότερο όταν έχουν υπερβολικό ηλιακό φως αλλά όχι αρκετό από τα άλλα απαραίτητα, όπως νερό και θρεπτικά συστατικά. Εάν δεν προσαρμόσουν το χρώμα τους, θα προκληθεί βλάβη στους μηχανισμούς που διαθέτουν για να εκτελέσουν τη φωτοσύνθεση. Στην οπτικοποίηση, τα δεδομένα επισημαίνονται με έντονα χρώματα: το ματζέντα αντιπροσωπεύει τις ανθοκυανίνες, το πράσινο αντιπροσωπεύει τη χλωροφύλλη και το κυανό αντιπροσωπεύει τα καροτενοειδή. Όσο πιο φωτεινά είναι τα χρώματα, τόσο περισσότερα φύλλα υπάρχουν σε αυτήν την περιοχή. Η κίνηση αυτών των χρωμάτων στις χερσαίες περιοχές δείχνει τις εποχιακές αλλαγές με την πάροδο του χρόνου.Σε περιοχές όπως τα αειθαλή δάση του Βορειοδυτικού Ειρηνικού, τα φυτά υφίστανται λιγότερες εποχιακές αλλαγές. Τα δεδομένα το υπογραμμίζουν αυτό, δείχνοντας συγκριτικά πιο σταθερά χρώματα καθώς προχωρά το έτος.Ο συνδυασμός αυτών των τριών χρωστικών βοηθά τους επιστήμονες να εντοπίσουν ακόμη περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την υγεία των φυτών.«Οι μετατοπίσεις σε αυτές τις χρωστικές, όπως ανιχνεύονται από το PACE, δίνουν νέες πληροφορίες που μπορεί να περιγράψουν καλύτερα την ανάπτυξη της βλάστησης ή πότε η βλάστηση αλλάζει από ακμάζουσα σε στρεσαρισμένη», δήλωσε ο McKibben. «Είναι μόνο ένας από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους η αποστολή θα οδηγήσει σε αυξημένη κατανόηση του πλανήτη μας και θα επιτρέψει καινοτόμες, πρακτικές λύσεις που εξυπηρετούν την κοινωνία».Το Ocean Color Instrument στο PACE συλλέγει υπερφασματικά δεδομένα, πράγμα που σημαίνει ότι παρατηρεί τον πλανήτη σε 100 διαφορετικά μήκη κύματος ορατού και εγγύς υπέρυθρου φωτός. Είναι το μόνο όργανο – στο διάστημα ή αλλού – που παρέχει υπερφασματική κάλυψη σε όλο τον κόσμο κάθε μία έως δύο ημέρες. Η αποστολή PACE βασίζεται στην κληρονομιά προηγούμενων αποστολών, όπως ο Landsat, ο οποίος συλλέγει δεδομένα υψηλότερης ανάλυσης αλλά παρατηρεί ένα κλάσμα αυτών των μηκών κύματος.Σε μια πρόσφατη δημοσίευση στο Remote Sensing Letters, οι επιστήμονες παρουσίασαν τα πρώτα επίγεια προϊόντα δεδομένων της αποστολής.«Αυτά τα δεδομένα PACE παρέχουν μια νέα εικόνα της Γης που θα βελτιώσει την κατανόησή μας για τη δυναμική και τη λειτουργία των οικοσυστημάτων», δήλωσε ο Fred Huemmrich, ερευνητής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, στην κομητεία της Βαλτιμόρης, μέλος της ομάδας επιστήμης και εφαρμογών PACE και πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. «Με τα δεδομένα PACE, είναι σαν να βλέπουμε έναν εντελώς νέο κόσμο χρωμάτων. https://www.nasa.gov/earth/nasas-pace-mission-reveals-a-year-of-terrestrial-data-on-plant-health/

Η αποστολή SunRISE της NASA εξετάζει την ημερομηνία εκτόξευσης και ορίζει νέο επιστημονικό επικεφαλής Έξι πανομοιότυποι CubeSats διατεταγμένοι σε ημικύκλιο σε μια ανακλαστική μπλε επιφάνεια, με τα ηλιακά τους πάνελ αναπτυγμένα. Κάθε μικρός, κυβικός δορυφόρος είναι τοποθετημένος σε μια μαύρη βάση. Το φόντο είναι ένας λείος, ανοιχτόχρωμος τοίχος, φωτισμένος με ένα ζεστό, έντονο φως από την επάνω δεξιά γωνία, που μιμείται μια ανατολή του ηλίου. Οι έξι δορυφόροι που αποτελούν την αποστολή SunRISE της NASA έχουν το μέγεθος ενός κουτιού δημητριακών, πλαισιωμένοι από μικρά ηλιακά πάνελ. Μόλις φτάσουν στο διάστημα, οι SmallSat πετούν σε απόσταση περίπου 10 χιλιομέτρων μεταξύ τους, αναπτύσσοντας ο καθένας τέσσερις ραδιοκεραίες που εκτείνονται σε μήκος 2,5 μέτρων. Εργαστήριο Διαστημικής Δυναμικής/Allison Bills Η ομάδα για το SunRISE (Sun Radio Interferometer Space Experiment) της NASA επανεξετάζει την ημερομηνία εκτόξευσης της αποστολής, με την αναμενόμενη εκτόξευση να μην είναι νωρίτερα από τον Σεπτέμβριο. Η αποστολή ηλιοφυσικής συμμετέχει σε μια βόλτα με έναν πύραυλο Vulcan-Centaur της United Launch Alliance που μεταφέρει ωφέλιμα φορτία της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Η αποστολή SunRISE αποτελείται από έξι μικρούς δορυφόρους μεγέθους τοστιέρας, ή SmallSats, που θα ανιχνεύουν καταιγίδες ηλιακών ενεργειακών σωματιδίων που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο διαστημόπλοια και αστροναύτες. Δουλεύοντας μαζί, οι έξι SmallSats θα λειτουργήσουν ως ένα ενιαίο, γιγάντιο ραδιοτηλεσκόπιο για να καταγράψουν με πρωτοφανή λεπτομέρεια δεδομένα σχετικά με τις ραδιοεκρήξεις που σχετίζονται με τις καταιγίδες σωματιδίων του Ήλιου. Η κατασκευή των έξι διαστημοπλοίων SunRISE ολοκληρώθηκε το 2023. Οι τελικές δοκιμές πριν από την εκτόξευση θα ξεκινήσουν αυτόν τον μήνα. Η καθηγήτρια Susan Lepri, διευθύντρια του Εργαστηρίου Έρευνας Διαστημικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν στο Αν Άρμπορ, ανέλαβε ως κύρια ερευνήτρια της αποστολής τον Ιανουάριο.«Είμαι ενθουσιασμένη που αναλαμβάνω το τιμόνι αυτής της αποστολής ως κύρια ερευνήτρια και είμαι μέλος αυτής της ομάδας της οποίας το καινοτόμο έργο, αρχικά με επικεφαλής τον Δρ. Justin Kasper, σύντομα θα καρποφορήσει», δήλωσε η Lepri. «Αυτή η αποστολή θα παράσχει πρωτοποριακά δεδομένα σχετικά με τους κινδύνους του διαστημικού καιρού καθώς εκρήγνυνται από τον Ήλιο».Το SunRISE της NASA είναι μια Αποστολή Ευκαιρίας υπό το Τμήμα Ηλιοφυσικής της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών του οργανισμού στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον. Αυτές οι ευκαιρίες αποτελούν μέρος του Προγράμματος Εξερευνητών, το οποίο διαχειρίζεται το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ. Το έργο διαχειρίζεται το Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, ένα τμήμα του Caltech στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια. Το Εργαστήριο Διαστημικής Δυναμικής του Πανεπιστημίου της Γιούτα κατασκεύασε το διαστημόπλοιο SunRISE. Το JPL παρέχει επίσης το κέντρο επιχειρήσεων της αποστολής. https://science.nasa.gov/blogs/sunrise/2025/06/05/nasas-sunrise-mission-reviewing-launch-date-names-new-science-lead/

Το IXPE της NASA Λαμβάνει την Πρώτη Μέτρηση Πόλωσης Ακτίνων Χ της Έκρηξης Μαγνήτη Τι συμβαίνει όταν το πιο μαγνητικό αντικείμενο του σύμπαντος λάμπει με τη δύναμη 1.000 Ήλιων σε λίγα δευτερόλεπτα; Χάρη στο IXPE (Imaging X-ray Polarimetry Explorer) της NASA, μια αποστολή σε συνεργασία με την ASI (Ιταλική Διαστημική Υπηρεσία), οι επιστήμονες βρίσκονται ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση αυτού του ακραίου γεγονότος. Τα μάγναστρα είναι ένας τύπος νεαρού αστέρα νετρονίων - ένα αστρικό υπόλειμμα που σχηματίζεται όταν ένα τεράστιο άστρο φτάνει στο τέλος της ζωής του και καταρρέει στον εαυτό του, αφήνοντας πίσω του έναν πυκνό πυρήνα περίπου όσο η μάζα του Ήλιου, αλλά συμπιεσμένο στο μέγεθος μιας πόλης. Τα άστρα νετρονίων εμφανίζουν μερικές από τις πιο ακραίες φυσικές ιδιότητες στο παρατηρήσιμο σύμπαν και παρουσιάζουν μοναδικές ευκαιρίες για τη μελέτη συνθηκών που διαφορετικά θα ήταν αδύνατο να αναπαραχθούν σε ένα εργαστήριο στη Γη. . Ένα μάγναστρα είναι ένας τύπος απομονωμένου αστέρα νετρονίων, τα θρυμματισμένα, σε μέγεθος πόλης, υπολείμματα ενός αστέρα πολλές φορές μεγαλύτερου από τον Ήλιο μας. Τα μαγνητικά τους πεδία μπορούν να είναι 10 τρισεκατομμύρια φορές ισχυρότερα από αυτά ενός μαγνήτη ψυγείου και έως και χίλιες φορές ισχυρότερα από αυτά ενός τυπικού αστέρα νετρονίων. Αυτό αντιπροσωπεύει μια τεράστια αποθήκη ενέργειας που οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι τροφοδοτεί τις εκρήξεις μαγνητάστρων. Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA/Chris Smith (USRA) Το μαγνητάρο 1E 1841-045, που βρίσκεται στα απομεινάρια ενός σουπερνόβα (SNR Kes 73) σχεδόν 28.000 έτη φωτός από τη Γη, παρατηρήθηκε σε κατάσταση εκρήξεων από τα τηλεσκόπια Swift, Fermi και NICER της NASA στις 21 Αυγούστου 2024.Λίγες φορές το χρόνο, η ομάδα IXPE εγκρίνει αιτήματα για διακοπή των προγραμματισμένων παρατηρήσεων του τηλεσκοπίου για να επικεντρωθεί σε μοναδικά και απροσδόκητα ουράνια γεγονότα. Όταν το μαγνητάρο 1E 1841-045 εισήλθε σε αυτήν την φωτεινότερη, ενεργή κατάσταση, οι επιστήμονες αποφάσισαν να ανακατευθύνουν το IXPE για να λάβουν τις πρώτες μετρήσεις πόλωσης ενός μαγνητάρη που εκπέμπει εκρήξεις. Τα μάγναστρα έχουν μαγνητικά πεδία αρκετές χιλιάδες φορές ισχυρότερα από τα περισσότερα αστέρια νετρονίων και φιλοξενούν τα ισχυρότερα μαγνητικά πεδία από οποιοδήποτε γνωστό αντικείμενο στο σύμπαν. Οι διαταραχές στα ακραία μαγνητικά τους πεδία μπορούν να προκαλέσουν την απελευθέρωση έως και χίλιες φορές περισσότερης ενέργειας ακτίνων Χ από ό,τι κανονικά για αρκετές εβδομάδες. Αυτή η ενισχυμένη κατάσταση ονομάζεται έκρηξη, αλλά οι μηχανισμοί πίσω από αυτές δεν είναι ακόμη καλά κατανοητοί.Μέσω των μετρήσεων πόλωσης ακτίνων Χ του IXPE, οι επιστήμονες μπορεί να είναι σε θέση να πλησιάσουν περισσότερο στην αποκάλυψη των μυστηρίων αυτών των γεγονότων. Η πόλωση μεταφέρει πληροφορίες σχετικά με τον προσανατολισμό και την ευθυγράμμιση των εκπεμπόμενων φωτεινών κυμάτων ακτίνων Χ. Όσο υψηλότερος είναι ο βαθμός πόλωσης, τόσο περισσότερο τα κύματα ακτίνων Χ ταξιδεύουν συγχρονισμένα, παρόμοια με μια αυστηρά χορογραφημένη χορευτική παράσταση. Η εξέταση των χαρακτηριστικών πόλωσης των μάγναστρα αποκαλύπτει ενδείξεις σχετικά με τις ενεργειακές διεργασίες που παράγουν τα παρατηρούμενα φωτόνια, καθώς και την κατεύθυνση και τη γεωμετρία των μαγνητικών πεδίων των μαγνητάρ.Τα αποτελέσματα του IXPE, με τη βοήθεια παρατηρήσεων από τα τηλεσκόπια NuSTAR και NICER της NASA, δείχνουν ότι οι εκπομπές ακτίνων Χ από το 1E 1841-045 γίνονται πιο πολωμένες σε υψηλότερα επίπεδα ενέργειας, διατηρώντας παράλληλα την ίδια κατεύθυνση διάδοσης. Μια σημαντική συμβολή σε αυτόν τον υψηλό βαθμό πόλωσης προέρχεται από την σκληρή ουρά ακτίνων Χ του 1E 1841-045, ένα ενεργητικό μαγνητοσφαιρικό συστατικό που κυριαρχεί στις υψηλότερες ενέργειες φωτονίων που παρατηρούνται από το IXPE. Οι «σκληρές ακτίνες Χ» αναφέρονται σε ακτίνες Χ με μικρότερα μήκη κύματος και υψηλότερες ενέργειες από τις «μαλακές ακτίνες Χ». Αν και διαδεδομένες στα μάγναστρα, οι μηχανισμοί που οδηγούν στην παραγωγή αυτών των φωτονίων ακτίνων Χ υψηλής ενέργειας είναι ακόμη σε μεγάλο βαθμό άγνωστοι. Έχουν προταθεί αρκετές θεωρίες για να εξηγήσουν αυτήν την εκπομπή, αλλά τώρα η υψηλή πόλωση που σχετίζεται με αυτές τις σκληρές ακτίνες Χ παρέχει περαιτέρω ενδείξεις για την προέλευσή τους. Αυτή η απεικόνιση απεικονίζει τις μετρήσεις του IXPE για την πόλωση ακτίνων Χ που εκπέμπονται από το μάγναστρο 1E 1841-045 που βρίσκεται μέσα στο Υπόλειμμα Υπερκαινοφανούς Kes 73. Κατά τη στιγμή της παρατήρησης, το μάγναστρο βρισκόταν σε κατάσταση έκρηξης και εκπέμπει φωτεινότητα ισοδύναμη με 1000 ήλιους. Μελετώντας την πόλωση ακτίνων Χ των μάγναστρων που βιώνουν μια έκρηξη, οι επιστήμονες μπορεί να είναι σε θέση να πλησιάσουν περισσότερο στην αποκάλυψη των μυστηρίων αυτών των γεγονότων. https://www.nasa.gov/missions/ixpe/nasas-ixpe-obtains-first-x-ray-polarization-measurement-of-magnetar-outburst/

Η NASA Ορίζει την Κάλυψη για την Εκτόξευση και την Άφιξη της Αποστολής Axiom 4 στον Σταθμό. Η NASA, η Axiom Space και η SpaceX στοχεύουν στις 8:22 π.μ. EDT, την Τρίτη 10 Ιουνίου, για την εκτόξευση της τέταρτης ιδιωτικής αποστολής αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, Axiom Mission 4. Η αποστολή θα απογειωθεί από το Συγκρότημα Εκτόξευσης 39Α στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα. Το πλήρωμα θα ταξιδέψει στο εργαστήριο σε τροχιά με ένα νέο διαστημόπλοιο SpaceX Dragon μετά την εκτόξευση με τον πύραυλο Falcon 9 της εταιρείας. Η στοχευμένη ώρα πρόσδεσης είναι περίπου στις 12:30 μ.μ., την Τετάρτη 11 Ιουνίου. Η NASA θα μεταδώσει ζωντανή κάλυψη των δραστηριοτήτων εκτόξευσης και άφιξης στο NASA+. Μάθετε πώς να παρακολουθείτε περιεχόμενο της NASA μέσω μιας ποικιλίας πλατφορμών, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.Η ευθύνη της αποστολής της NASA είναι για ολοκληρωμένες επιχειρήσεις, οι οποίες ξεκινούν κατά την προσέγγιση του διαστημικού σκάφους στον διαστημικό σταθμό, συνεχίζονται κατά τη διάρκεια της περίπου δύο εβδομάδων παραμονής του πληρώματος στο εργαστήριο σε τροχιά, ενώ παράλληλα διεξάγουν επιστημονικές, εκπαιδευτικές και εμπορικές δραστηριότητες, και ολοκληρώνονται μόλις το διαστημικό σκάφος εξέλθει από τον σταθμό.Η Peggy Whitson, πρώην αστροναύτης της NASA και διευθύντρια επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων στην Axiom Space, θα ηγηθεί της εμπορικής αποστολής, ενώ ο αστροναύτης του ISRO (Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας) Shubhanshu Shukla θα υπηρετήσει ως πιλότος. Οι δύο ειδικοί της αποστολής είναι ο αστροναύτης του προγράμματος ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) Sławosz Uznański-Wiśniewski από την Πολωνία και ο Tibor Kapu από την Ουγγαρία.Στο πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ της NASA και του ISRO, η Axiom Mission 4 εκπληρώνει μια δέσμευση που επισημάνθηκε από τον Πρόεδρο Τραμπ και τον Ινδό Πρωθυπουργό Narendra Modi να στείλουν τον πρώτο αστροναύτη του ISRO στον σταθμό. Οι διαστημικές υπηρεσίες συμμετέχουν σε πέντε κοινές επιστημονικές έρευνες και δύο επιδείξεις σε τροχιά στον τομέα της επιστήμης, της τεχνολογίας, της μηχανικής και των μαθηματικών. Η NASA και το ISRO έχουν μια μακροχρόνια σχέση που βασίζεται σε ένα κοινό όραμα για την προώθηση της επιστημονικής γνώσης και την επέκταση της διαστημικής συνεργασίας.Η ιδιωτική αποστολή μεταφέρει επίσης τους πρώτους αστροναύτες από την Πολωνία και την Ουγγαρία που θα παραμείνουν στον διαστημικό σταθμό. Η NASA θα συμμετάσχει στην τηλεδιάσκεψη πριν από την εκτόξευση της αποστολής που διοργανώνεται από την Axiom Space (όχι νωρίτερα από μία ώρα μετά την ολοκλήρωση της Επιθεώρησης Ετοιμότητας Εκτόξευσης) στις 6 μ.μ. τη Δευτέρα 9 Ιουνίου, με τους ακόλουθους συμμετέχοντες: Dana Weigel, διευθύντρια, Πρόγραμμα Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, NASA Allen Flynt, επικεφαλής υπηρεσιών αποστολής, Axiom Space William Gerstenmaier, αντιπρόεδρος, Αξιοπιστία Κατασκευής και Πτήσης, SpaceX Arlena Moses, αξιωματικός καιρού εκτόξευσης, 45η Μοίρα Μετεωρολογίας, Διαστημική Δύναμη των ΗΠΑ Για να συμμετάσχουν στην τηλεδιάσκεψη, τα μέσα ενημέρωσης πρέπει να εγγραφούν στην Axiom Space έως τις 12 μ.μ. την Κυριακή 8 Ιουνίου, στη διεύθυνση: https://bit.ly/4krAQHK Η κάλυψη της αποστολής της NASA έχει ως εξής (όλες τις ώρες Ανατολικής Ακτής και ενδέχεται να αλλάξει βάσει των λειτουργιών σε πραγματικό χρόνο): Τρίτη, 10 Ιουνίου 6:15 π.μ. – Έναρξη κάλυψης εκτόξευσης Axiom Space και SpaceX. 7:25 π.μ. – Η NASA συμμετέχει στην κάλυψη εκτόξευσης στο NASA+. 8:22 π.μ. – Εκτόξευση Η NASA θα τερματίσει την κάλυψη μετά την τροχιακή εισαγωγή, η οποία είναι περίπου 15 λεπτά μετά την εκτόξευση. Καθώς πρόκειται για εμπορική εκτόξευση, η NASA δεν θα παρέχει καθαρή ροή εκτόξευσης στα κανάλια της. Τετάρτη, 11 Ιουνίου 10:30 π.μ. – Έναρξη κάλυψης άφιξης στα κανάλια NASA+, Axiom Space και SpaceX. 12:30 μ.μ. – Στοχευμένη πρόσδεση στο διαστημικό λιμάνι της μονάδας Harmony του σταθμού. Η κάλυψη άφιξης θα συνεχιστεί μέχρι το άνοιγμα της θυρίδας και τα καλωσορίσματα. Όλες οι ώρες είναι εκτιμήσεις και θα μπορούσαν να προσαρμοστούν με βάση τις λειτουργίες σε πραγματικό χρόνο μετά την εκτόξευση. Ακολουθήστε το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού για τις πιο ενημερωμένες πληροφορίες λειτουργίας. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός αποτελεί εφαλτήριο για την ανάπτυξη μιας χαμηλής οικονομίας της Γης. Στόχος της NASA είναι να επιτύχει μια ισχυρή οικονομία εκτός Γης, όπου ο οργανισμός μπορεί να αγοράζει υπηρεσίες ως ένας από τους πολλούς πελάτες για να επιτύχει τους επιστημονικούς και ερευνητικούς του στόχους στη μικροβαρύτητα. Η εμπορική στρατηγική της NASA για τη χαμηλή τροχιά της Γης παρέχει στην κυβέρνηση αξιόπιστες και ασφαλείς υπηρεσίες σε χαμηλότερο κόστος, επιτρέποντας στον οργανισμό να επικεντρωθεί στις αποστολές Artemis στη Σελήνη στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τον Άρη, ενώ παράλληλα συνεχίζει να χρησιμοποιεί τη χαμηλή τροχιά της Γης ως πεδίο εκπαίδευσης και δοκιμών για αυτές τις αποστολές στο βαθύ διάστημα. Το διαστημόπλοιο SpaceX Dragon που μεταφέρει το πλήρωμα της Αποστολής Axiom 3 απεικονίζεται να πλησιάζει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 20 Ιανουαρίου 2024. Μάθετε περισσότερα για την εμπορική διαστημική στρατηγική της NASA στη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/commercial-space

Sols 4559-4560: Εκστρατεία Γεωτρήσεων — Αναζήτηση για μια Θέση Γεωτρήσεων σε Βράχο Boxwork. Τώρα που το Curiosity έχει αφιερώσει μερικά sols συλλέγοντας κοντινές μετρήσεις των πετρωμάτων στην εξωτερική άκρη της γεωλογικής μονάδας που σχηματίζει το boxwork, η ομάδα αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να συλλέξει ένα δείγμα γεώτρησης. Οι γεωχημικές μετρήσεις από τα APXS και ChemCam έχουν δείξει αλλαγές από τότε που περάσαμε από την προηγούμενη στρωματοποιημένη θειική μονάδα, αλλά δεν μπορούμε να καταλάβουμε την ορυκτολογία μόνο από αυτά τα δεδομένα. Όπως έχουμε δει συχνά στο παρελθόν στον Άρη, τα ίδια χημικά στοιχεία μπορούν να κρυσταλλωθούν σε μια σειρά από διαφορετικά ορυκτά σύνολα. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο σε ιζηματογενή πετρώματα όπως αυτά που διασχίζουμε, στα οποία διαφορετικοί κόκκοι στα πετρώματά μας μπορεί να έχουν σχηματιστεί σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους. Αυτό σημαίνει επίσης ότι όταν λάβουμε τα ορυκτολογικά μας δεδομένα, αυτά τα ορυκτά θα μας πουν πολλά για την ιστορία αυτών των νέων για εμάς πετρωμάτων. Στο Curiosity, αυτή η ανάλυση ορυκτών είναι δουλειά του οργάνου CheMin, το οποίο χρησιμοποιεί περίθλαση ακτίνων Χ για την αναγνώριση ορυκτών. Το CheMin στέλνει μια στενή δέσμη ακτίνων Χ μέσα από ένα κονιοποιημένο δείγμα για να δημιουργήσει το διάγραμμα περίθλασης, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται ένα τρυπημένο δείγμα. Έτσι, η ομάδα σήμερα ήταν απασχολημένη αναζητώντας ένα σημείο για διάτρηση. Δυστυχώς, η εμβέλεια γεώτρησης του ρόβερ από τη σημερινή θέση στάθμευσης περιελάμβανε μόνο βράχους που ήταν πολύ θραυσμένοι ή είχαν πάρα πολλά συντρίμμια που κάθονταν πάνω τους για να θεωρηθούν πιθανό να παράγουν ένα καλό τρυπημένο δείγμα, επομένως θα πρέπει να μετακινηθούμε ή να «χτυπήσουμε» τουλάχιστον μία φορά ακόμα πριν προχωρήσουμε στη δοκιμή προφόρτισης γεώτρησης, η οποία είναι το επόμενο βήμα στη γεώτρηση.Εν τω μεταξύ, λαμβάνουμε περισσότερες μετρήσεις για να κατανοήσουμε το εύρος των συνθέσεων που μπορούν να βρεθούν σε αυτό το στρώμα βράχου. Απομάκρυνση σκόνης (DRT) + APXS + LIBS + MAHLI είχαν σχεδιαστεί όλες για τον στόχο «Holcomb Valley», ενώ σε μικρή απόσταση είχε προγραμματιστεί μια δεύτερη μέτρηση DRT/APXS/MAHLI για την «Santa Ysabel Valley» και σε μια άλλη κατεύθυνση, μια δεύτερη LIBS για το «Stough Saddle». Ένα μωσαϊκό απομακρυσμένης απεικόνισης ChemCam μεγάλης απόστασης είχε προγραμματιστεί για να καλύψει μια δομή boxwork στο βάθος. Το Mastcam είχε μια σχετικά ελαφριά ημέρα απεικόνισης, με μόνο μερικά μικρά μωσαϊκά να καλύπτουν ένα κοντινό χαρακτηριστικό κοιλότητας και να παρέχουν πληροφορίες για το RMI της δομής boxwork, εκτός από την καταγραφή των δύο στόχων LIBS. Το σύγχρονο περιβάλλον του Άρη καταγράφηκε επίσης με μερικές ταινίες για την αναζήτηση δραστηριότητας σκόνης-διαβόλου, μια μέτρηση της ατμοσφαιρικής αδιαφάνειας και ένα ζευγάρι παρατηρήσεων υπερορίζοντα για την αναζήτηση νεφών, καθώς και τις συνήθεις παθητικές παρατηρήσεις από DAN και REMS για την παρακολούθηση του περιβάλλοντος νετρονίων, της θερμοκρασίας και της υγρασίας. Θα είμαι στον σχεδιασμό του ρόβερ την Τετάρτη ως επικεφαλής του θεματικού τμήματος Γεωλογίας και Ορυκτολογίας και ανυπομονώ να δω τι θα βρούμε — ελπίζω κάποιο γεωτρήσιμο υπόστρωμα από κυβικά στοιχεία! https://science.nasa.gov/blog/sols-4559-4560-drill-campaign-searching-for-a-boxwork-bedrock-drill-site/

Η Δυτική Ανταρκτική λιώνει και θα αυξηθεί η στάθμη της θάλασσας τέσσερα μέτρα. Αν δεν υπάρξει αντιστροφή του φαινομένου θα βουλιάξουν νησιωτικές και παράκτιες περιοχές. To κάλλυμα πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής αποτελείται από περίου 3,5 εκατ. κυβικά χλμ. πάγων. Μια νέα μελέτη επιβεβαιώνει προηγούμενες που δείχνουν ότι το κάλλυμα αυτό λιώνει και τα νέα ευρήματα υποδεικνύουν αύξηση της στάθμης της θάλασσας σε παγκόσμιο επίπεδο κατά περίπου 4 μέτρα αν υπάρξει τελικά κατάρρευση του καλλύματος κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα να βουλιάξουν πολλές νησιωτικές και παράκτιες περιοχές της Γης.«Μόλις 0,25°C βαθμοί θέρμανσης των ωκεανών πάνω από τη σημερινή θερμοκρασία μπορεί να πυροδοτήσει την έναρξη μιας κατάρρευσης. Με το σημερινό κλίμα, η μετάβαση στην κατάσταση κατάρρευσης θα είναι αργή, ίσως 1.000 χρόνια, αλλά πιθανότατα θα είναι πολύ ταχύτερη εάν υπάρξει περαιτέρω υπερθέρμανση του πλανήτη» αναφέρει Ντέιβιντ Τσάντλερ του Νορβηγικού Ερευνητικού Κέντρου (NORCE), επικεφαλής της μελέτης.Σειρά μελετών την τελευταία δεκαετία έχει αποδείξει ότι η τήξη των παγετώνων της Δυτικής Ανταρκτικής είναι πολύ μεγάλη σε αντιδιαστολή με ότι συμβαίνει στην ανατολική πλευρά της παγωμένης ηπείρου που η κατάσταση δείχνει πιο ελεγχόμενη και μάλιστα σε κάποιες ανατολικές περιοχές παρατηρούνται αντί για απώλειες ενίσχυση των πάγων εκεί. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1964631/i-dytiki-antarktiki-lionei-kai-tha-ayxithei-i-stathmi-tis-thalassas-tessera-metra/

Το Hubble καταγράφει σύννεφα από μαλλί της γριάς Μέρος ενός νεφελώματος στο διάστημα. Στρώματα νεφών αερίου και σκόνης σε διαφορετικά χρώματα, από μπλε και πράσινες αποχρώσεις έως ροζ, κόκκινο και μαύρο, που το καθένα υποδεικνύει φως που εκπέμπεται από διαφορετικά μόρια, αποτελούν το νεφέλωμα. Τα στρώματα νεφών στο φόντο είναι παχύτερα και πιο φουσκωμένα, αν και εξακολουθούν να είναι ημιδιαφανή, και τα ανώτερα στρώματα είναι λεπτά και φωτεινά στις άκρες. Πίσω από τα σύννεφα υπάρχουν πολλά μικρά, κυρίως πορτοκαλί και μερικά μπλε, αστέρια.Αυτή η εικόνα του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA απεικονίζει ένα λαμπερό τοπίο νεφών από έναν από τους γαλαξιακούς γείτονες του Γαλαξία, έναν νάνο γαλαξία που ονομάζεται Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου. Βρίσκεται 160.000 έτη φωτός μακριά στους αστερισμούς Dorado και Mensa, το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου είναι ο μεγαλύτερος από τους πολλούς μικρούς δορυφόρους γαλαξίες του Γαλαξία. Αυτή η θέα των νεφών σκόνης αερίου στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου είναι δυνατή χάρη στις κάμερες του Hubble, όπως η Κάμερα Ευρείας Πεδίου 3 (WFC3) που συνέλεξε τις παρατηρήσεις για αυτήν την εικόνα. Το WFC3 διαθέτει μια ποικιλία φίλτρων, και το καθένα επιτρέπει τη διέλευση συγκεκριμένων μηκών κύματος, ή χρωμάτων, φωτός. Αυτή η εικόνα συνδυάζει παρατηρήσεις που γίνονται με πέντε διαφορετικά φίλτρα, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που συλλαμβάνουν υπεριώδες και υπέρυθρο φως που το ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να δει.Τα λεπτά νέφη αερίου σε αυτήν την εικόνα μοιάζουν με έντονα χρωματιστό μαλλί της γριάς. Όταν βλέπουμε μια τόσο έντονα χρωματισμένη κοσμική σκηνή, είναι φυσικό να αναρωτηθούμε αν τα χρώματα είναι «αληθινά». Άλλωστε, το Hubble, με τον καθρέφτη πλάτους 7,8 ποδιών (2,4 μ.) και τα προηγμένα επιστημονικά όργανα, δεν μοιάζει με μια τυπική κάμερα! Όταν οι ειδικοί επεξεργασίας εικόνας συνδυάζουν ακατέργαστα φιλτραρισμένα δεδομένα σε μια πολύχρωμη εικόνα όπως αυτή, αντιστοιχίζουν ένα χρώμα σε κάθε φίλτρο. Οι παρατηρήσεις ορατού φωτός συνήθως αντιστοιχούν στο χρώμα που επιτρέπει τη διέλευση του φίλτρου. Τα μικρότερα μήκη κύματος φωτός, όπως το υπεριώδες, συνήθως αντιστοιχίζονται σε μπλε ή μοβ, ενώ τα μεγαλύτερα μήκη κύματος, όπως το υπέρυθρο, συνήθως αντιστοιχίζονται σε κόκκινο.Αυτό το χρωματικό σχήμα αντιπροσωπεύει πιστά την πραγματικότητα, προσθέτοντας παράλληλα νέες πληροφορίες από τα τμήματα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος που οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν. Ωστόσο, υπάρχουν ατελείωτοι πιθανοί συνδυασμοί χρωμάτων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να επιτευχθεί μια ιδιαίτερα αισθητικά ευχάριστη ή επιστημονικά διορατική εικόνα. Μάθετε πώς λαμβάνονται και υποβάλλονται σε επεξεργασία οι εικόνες του Hubble. https://www.nasa.gov/image-article/hubble-captures-cotton-candy-clouds/

Η Αθήνα επόμενος σταθμός της παγκόσμιας περιοδείας AI της Microsoft. Για πρώτη φορά έρχεται μια σημαντική εκδήλωση στη βιομηχανία της τεχνολογίας και καινοτομίας. Μετά από επιτυχημένες στάσεις σε περισσότερες από 15 χώρες και τεχνολογικές αγορές παγκοσμίως, το Microsoft AI Tour φτάνει για πρώτη φορά στην Αθήνα, φέρνοντας μαζί του τον παλμό της παγκόσμιας καινοτομίας. Στις 16 Ιουνίου, το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος μετατρέπεται σε κόμβο τεχνολογίας, φιλοξενώντας ηγέτες, ειδικούς και επαγγελματίες που διαμορφώνουν το μέλλον της AI.Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης θα είναι ο Τζούντσον Άλθοφ Executive Vice President & Chief Commercial Officer της Microsoft, ηγετικό στέλεχος της Microsoft και εκ των βασικών διαμορφωτών της εμπορικής στρατηγικής και της αξιοποίησης των καινοτόμων εργαλείων της εταιρείας παγκοσμίως.Μετά από την παρουσία του στο AI Tour του Λονδίνου, ο Althoff, βασιζόμενος σε στοχευμένα παραδείγματα από διαφορετικές αγορές και κλάδους, θα μοιραστεί με το κοινό την οπτική του για τον τρόπο με τον οποίο η τεχνητή νοημοσύνη επαναπροσδιορίζει το επιχειρηματικό τοπίο και επιταχύνει την καινοτομία. Το πρόγραμμα μεταξύ άλλων περιλαμβάνει: – Συζήτηση του Judson Althoff με τους Χάρη Μαργαρίτη (Group COO, Τράπεζα Πειραιώς), Γιάννη Παπίδη (Chief Technology & Business Change Officer, Κωτσόβολος) και Φωτεινή Ιωάννου (Chief of Staff, Metlen), όπου παρουσιάζονται οι στρατηγικές υιοθέτησης της Τεχνητής Νοημοσύνης στον ιδιωτικό τομέα και ο ρόλος της ως επιταχυντή καινοτομίας. – Συζήτηση για τη χρήση της TN στον δημόσιο τομέα, με τη συμμετοχή του Υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης Δημήτρη Παπαστεργίου, του Κύπριου Υφυπουργού Ψηφιακής Πολιτικής Νικόδημου Δαμιανού και του CEO της MITA (Malta Information Services Authority) Emanuel Darmanin, με έμφαση στις εθνικές στρατηγικές ενσωμάτωσης της τεχνολογίας στις δημόσιες υπηρεσίες. – Ειδική ενότητα «Our AI Journey» όπου οι Δημήτρης Παπαλεξόπουλος (Chairman, Όμιλος ΤΙΤΑΝ) και Αλέξανδρος Πατεράκης (Deputy CEO & Executive Board Member, ΔΕΗ) παρουσιάζουν απτά παραδείγματα αξιοποίησης της AI, αναδεικνύοντας τη μετρήσιμη αξία της στην επιχειρησιακή λειτουργία και στρατηγική.Το Microsoft AI Tour αποτελεί μια διεθνή πλατφόρμα διαλόγου και καινοτομίας, προσφέροντας σε επαγγελματίες από τον επιχειρηματικό και τεχνολογικό χώρο τη δυνατότητα να γνωρίσουν από κοντά τις πιο προηγμένες λύσεις AI, να εμπνευστούν από πραγματικά παραδείγματα εφαρμογής και να συμμετάσχουν σε στρατηγικές συζητήσεις για το μέλλον της τεχνολογίας. Απευθύνεται σε ένα ευρύ φάσμα επαγγελματιών που διαμορφώνουν το παρόν και το μέλλον της τεχνολογίας και της επιχειρηματικότητας. Από ανώτερα στελέχη που ηγούνται του ψηφιακού μετασχηματισμού, μέχρι τεχνικούς ειδικούς, προγραμματιστές και επιστήμονες δεδομένων, η εκδήλωση προσφέρει μία μοναδική ευκαιρία στο κοινό, να εξερευνήσει τα πιο προηγμένα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης, να παρακολουθήσει ζωντανές παρουσιάσεις και να συμμετέχει σε στρατηγικού χαρακτήρα συζητήσεις γύρω από την καινοτομία, την αποδοτικότητα και τη βιώσιμη τεχνολογική πρόοδο.Η συμμετοχή στην εκδήλωση είναι δωρεάν για όλους, με απαραίτητη την προεγγραφή στην ιστοσελίδα της Microsoft. Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής μπείτε εδώ. https://msaitour-staging.azurewebsites.net/en-us/athens. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1964976/i-athina-epomenos-stathmos-tis-pagkosmias-periodeias-ai-tis-microsoft/

Το James Webb γράφει την ιστορία του εξωπλανήτη που φυλακίστηκε στην κόλαση (βίντεο) Πρόκειται για έναν πλανήτη που βρέθηκε απρόσμενα στην... αγκαλιά του μητρικού του άστρου. Δύο ομάδες αστρονόμων χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb αποκάλυψαν την ταραχώδη ιστορία ενός μακρινού, εξαιρετικά θερμού εξωπλανήτη που το μητρικό του άστρο τον… τεντώνει και τον καψαλίζει.Ο πλανήτης, γνωστός ως WASP-121b βρίσκεται σε απόσταση περίπου 900 ετών φωτός από τη Γη και κινείται σε μια πολύ κοντινή τροχιά γύρω το άστρο του που είναι φωτεινότερο και θερμότερο από τον Ηλιο. Κλειδωμένος σε μια τροχιά 30 ωρών ο πλανήτης βρίσκεται τόσο κοντά στο άστρο του που έντονες παλιρροϊκές δυνάμεις τον παραμορφώνουν αφήνοντάς τον στα πρόθυρα να διαλυθεί από τη βαρύτητα. Η μία πλευρά του πλανήτη είναι μόνιμα στραμμένη προς το άστρο με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται θερμοκρασίες τριών χιλιάδων βαθμών Κελσίου ικανές να προκαλούν βροχές υγρού σιδήρου.Ακόμα και η αντίθετη πλευρά κλειδωμένη σε αιώνια νύχτα «σιγοβράζει» σε θερμοκρασίες 1,500 βαθμών Κελσίου . Αυτό το ακραίο περιβάλλον καθιστά τον WASP-121b έναν από τους πιο κολασμένους, τους εχθρικούς πλανήτες που έχουν παρατηρηθεί ποτέ αλλά και ταυτόχρονα έναν πολύτιμο στόχο για την πλανητική επιστήμη.Χρησιμοποιώντας το όργανο φασματογράφου εγγύς υπερύθρου (NIRSpec) του James Webb η μια ομάδα με επικεφαλής τον αστρονόμο Τόμας Έβανς Σόμα του Πανεπιστημίου του New Castle στην Αυστραλία ανίχνευσε ένα κοκτέιλ μορίων στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, το καθένα από τα οποία φέρει χημικές ενδείξεις για το δραματικό του ταξίδι. Αυτά περιλαμβάνουν υδρατμούς, μονοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο και, για πρώτη φορά σε πλανητική ατμόσφαιρα, μονοξείδιο του πυριτίου.Οι νέες παρατηρήσεις αφηγούνται τη δραματική ιστορία προέλευσης του WASP-121b γραμμένη σε ατμούς και πέτρα η οποία περιγράφεται σε δύο άρθρα. «Η μελέτη της χημείας των εξαιρετικά θερμών πλανητών όπως ο WASP-121b μας βοηθά να κατανοήσουμε πώς λειτουργούν οι ατμόσφαιρες των γιγάντιων αερίων υπό ακραίες συνθήκες θερμοκρασίας» αναφέρει η Τζοάνα Μπάρστοου πλανητική επιστήμονας στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο της Βρετανίας, μέλος της πρώτης ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει τη μελέτη της στην επιθεώρηση «Nature Astronomy».Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι ο WASP-121b δεν σχηματίστηκε εκεί που βρίσκεται σήμερα. Αντίθετα, πιθανότατα προήλθε από μια ψυχρότερη, πιο μακρινή περιοχή του πλανητικού του συστήματος, παρόμοια με τη ζώνη μεταξύ Δία και Ουρανού στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Εκεί θα είχε συσσωρεύσει πλούσιους σε μεθάνιο πάγους και βαρέα στοιχεία ενσωματώνοντας μια ξεχωριστή χημική υπογραφή στην αναπτυσσόμενη ατμόσφαιρά του.Αργότερα, οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις, πιθανώς με άλλους πλανήτες, θα είχαν στείλει τον WASP-121b να κινείται σπειροειδώς προς το άστρο του. Καθώς πλησίαζε, η παροχή του σε παγωμένα, πλούσια σε οξυγόνο πετραδάκια θα είχε διακοπεί, αλλά θα έπρεπε να ήταν σε θέση να συνεχίσει να συλλέγει αέριο πλούσιο σε άνθρακα. Αυτό θα εξηγούσε γιατί η ατμόσφαιρα του πλανήτη σήμερα περιέχει περισσότερο άνθρακα από ό,τι οξυγόνο, μια χημική ανισορροπία που προσφέρει μια στιγμιότυπο του ταξιδιού του μέσα από τον αστρικό δίσκο. Τα μοντέλα Για να κατανοήσουν τα σύνθετα ατμοσφαιρικά δεδομένα, η δεύτερη ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής τον Σίριλ Γκαπ του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ στη Γερμανία, δημιούργησε τρισδιάστατα μοντέλα της ατμόσφαιρας του πλανήτη, λαμβάνοντας υπόψη τις τεράστιες διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ της ημέρας και της νύχτας. Οι προσομοιώσεις τους που περιγράφονται σε δημοσίευση στην επιθεώρηση «The Astronomical Journal» βοήθησαν στο διαχωρισμό σημάτων από διαφορετικές περιοχές του πλανήτη καθώς αυτός περιφερόταν, αποκαλύπτοντας πώς τα μόρια μετατοπίζονται και κυκλοφορούν σε όλη την τροχιά.Μεταξύ των μορίων που εντοπίστηκαν πρόσφατα, η παρουσία μονοξειδίου του πυριτίου ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτική, λένε οι επιστήμονες, καθώς δεν βρίσκεται συνήθως στην αέρια μορφή που παρατήρησαν. Αντίθετα, οι ερευνητές υποδηλώνουν ότι αυτό το αέριο ήταν αρχικά κλειδωμένο σε στερεά ορυκτά όπως ο χαλαζίας μέσα σε πλανητοειδή μεγέθους αστεροειδών που έπεσαν στον νεαρό πλανήτη. Με την πάροδο του χρόνου, καθώς ο πλανήτης μεγάλωνε και κινούνταν σπειροειδώς προς το άστρο του, αυτά τα υλικά θα είχαν εξατμιστεί και αναμειχθεί στην ατμόσφαιρά του.Στην ψυχρότερη «νυχτερινή» πλευρά του WASP-121b οι ερευνητές βρήκαν αφθονία αερίου μεθανίου. Αυτό αποτέλεσε έκπληξη καθώς το μεθάνιο συνήθως διασπάται υπό τέτοια θερμότητα, σημειώνει η μελέτη. «Δεδομένου του πόσο ζεστός είναι αυτός ο πλανήτης, δεν περιμέναμε να δούμε μεθάνιο στη σκοτεινή του πλευρά» δήλωσε σε ανακοίνωσή της η Αντζαλί Πιέτ επίκουρη καθηγήτρια αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ μέλος της πρώτης μελέτης. Η παρουσία του υποδηλώνει ότι το μεθάνιο αναπληρώνεται, πιθανώς ανακτάται από βαθύτερα, ψυχρότερα στρώματα της ατμόσφαιρας.«Αυτό αμφισβητεί τα δυναμικά μοντέλα εξωπλανητών, τα οποία πιθανότατα θα πρέπει να προσαρμοστούν για να αναπαράγουν την ισχυρή κάθετη ανάμειξη που έχουμε ανακαλύψει στη σκοτεινή πλευρά του WASP-121b» λέει ο Τόμας Έβανς Σόμα. Καλλιτεχνική απεικόνιση του Wasp-121b. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1964961/to-james-webb-apokryptografise-enan-exoplaniti-poy-fylakistike-stin-kolasi-vinteo/

«Αποκάλυψη τώρα» για τα κουνούπια – Τα ηθικά ζητήματα της εξόντωσης του πιο μισητού ζώου του πλανήτη. Ξεχάστε τις τίγρεις ή τις αρκούδες- το μικροσκοπικό κουνούπι είναι ίσως το πιο μισητό ζώο του πλανήτη. Κάνουν ένα εκνευριστικό ήχο, δαγκώνουν και προκαλούν μερικές από τις πιο θανατηφόρες ασθένειες που γνωρίζει η ανθρωπότητα Αν μπορούσαμε να τα εξαφανίσουμε από το πρόσωπο της Γης, θα το κάναμε;Το ερώτημα δεν είναι πλέον υποθετικό. Τα τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες έχουν επινοήσει ισχυρά γενετικά εργαλεία που μπορεί να είναι σε θέση να εξαλείψουν κουνούπια και άλλα παράσιτα, μια για πάντα.Ορισμένοι γιατροί και επιστήμονες λένε ότι ήρθε πλέον η ώρα να προχωρήσουν στο σημαντικό βήμα της εξαπόλυσης μιας γονιδιακής «επίθεσης» για τον αφανισμό τους, ώστε να γλυτώσει ο άνθρωπος από την ελονοσία, τον δάγκειο πυρετό, τον ιό του Δυτικού Νείλου και άλλες σοβαρές ασθένειες.«Κινδυνεύουν τόσες πολλές ζωές από την ελονοσία, που θέλουμε σύντομα να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την τεχνολογία», δήλωσε στην Washington Post ο Αλέκος Σιμόνι, μοριακός βιολόγος του Target Malaria, ενός προγράμματος που αποσκοπεί στη στόχευση των κουνουπιών-φορέων, στην υποσαχάρια Αφρικης.Ακόμη και ο διάσημος φυσιοδίφης Ε.Ο. Γουίλσον είπε κάποτε: «Ευχαρίστως θα γύριζα τον διακόπτη και θα γινόμουν ο ίδιος ο δήμιος» για τα κουνούπια που μεταφέρουν την ελονοσία. Τα ηθικά ζητήματα Ωστόσο, η ανάπτυξη της συγκεκριμένης μεθόδου εγείρει ένα βαθύ ηθικό ζήτημα: Πότε, αν ποτέ, είναι σωστό να εξαφανίσουμε σκόπιμα ένα είδος;Επιστήμονες προειδοποιούν ότι μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνο να πειράξουμε τα θεμέλια της ίδιας της ζωής. Ακόμα και τα ενοχλητικά, μικροσκοπικά κουνούπια, λένε, μπορεί να έχουν αρκετή εγγενή αξία, ώστε να πρέπει να τα διατηρήσουμε.«Ακόμα και σε επίπεδο μικροβίων, έγινε σαφές στις συζητήσεις μας, ότι δεν είμαστε υπέρ της αναδιαμόρφωσης του κόσμου για να ταιριάζει στις ανθρώπινες επιθυμίες», δήλωσε ο Γκρέγκορι Κέμπνικ, ανώτερος ερευνητής του Κέντρου Βιοηθικής Χέιστινγκς, ένα ερευνητικό ινστιτούτο στη Νέα Υόρκη. Πώς θα γίνει η γονιδιακή «επίθεση» Το πρόγραμμα Target Malaria είναι μία από τις πιο φιλόδοξες προσπάθειες πάταξης των κουνουπιών που βρίσκονται σε εξέλιξη. Ο Σιμόνι και οι συνάδελφοί του επιδιώκουν να μειώσουν τους πληθυσμούς των κουνουπιών του είδους Anopheles gambiae που είναι υπεύθυνα για τη διάδοση της ελονοσίας.Στα εργαστήριά τους, οι επιστήμονες εισήγαγαν μια γονιδιακή μετάλλαξη που προκαλεί την εκκόλαψη θηλυκών απογόνων κουνουπιών χωρίς λειτουργικές ωοθήκες, καθιστώντας τα άγονα. Οι αρσενικοί απόγονοι κουνουπιών μπορούν να φέρουν το γονίδιο αλλά παραμένουν σωματικά ανεπηρέαστοι.Η ιδέα είναι ότι, καθώς τα θηλυκά κουνούπια θα κληρονομούν το γονίδιο τόσο από τη μητέρα όσο και από τον πατέρα τους, θα πεθάνουν χωρίς να αποκτήσουν απογόνους.Εν τω μεταξύ, όταν αρσενικά και θηλυκά που φέρουν μόνο ένα αντίγραφο του γονιδίου ζευγαρώνουν με άγρια κουνούπια, θα εξαπλώσουν το γονίδιο περαιτέρω, μέχρι να μην απομείνουν γόνιμα θηλυκά – και ο πληθυσμός να καταρρεύσει.Ο Σιμόνι δήλωσε ότι ελπίζει ότι το Target Malaria μπορεί να προχωρήσει πέρα από το εργαστήριο και να αναπτύξει μερικά από τα γενετικά τροποποιημένα κουνούπια στα φυσικά τους οικοσυστήματα μέσα στην επόμενη πενταετία.Η ανθρώπινη δυστυχία που προκαλείται από την ελονοσία είναι αδιαμφισβήτητη. Σχεδόν 600.000 άνθρωποι πέθαναν από την ασθένεια το 2023, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, με την πλειονότητα των περιπτώσεων στην Αφρική.Ο απολογισμός των θανάτων ισοδυναμεί με «συντριβή δύο Boeing 747 στο Κιλιμάντζαρο» κάθε μέρα, δήλωσε ο Πολ Ντέμπελε, βιοηθικολόγος στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον. «Στοχεύστε καλύτερα το παράσιτο Plasmodium» Ωστόσο, δεν είναι σαφές πόσο σημαντικά είναι τα κουνούπια που μεταφέρουν την ελονοσία για τα ευρύτερα οικοσυστήματα.«Η εξάλειψη του κουνουπιού μέσω μιας γενετικής τεχνολογίας θα μπορούσε να είναι κάπως ριψοκίνδυνη», δήλωσε ο Κρίστοφερ Πρέστον, του Πανεπιστημίου της Μοντάνα, ο οποίος συνέβαλε μαζί με τον Ντέμπελε στην μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Science.Αντ’ αυτού, είπαν οι συγγραφείς, «οι γενετιστές θα πρέπει να είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν γονιδιακή επεξεργασία, εμβόλια και άλλα εργαλεία για να στοχεύσουν όχι το ίδιο το κουνούπι, αλλά το μονοκύτταρο παράσιτο Plasmodium που είναι υπεύθυνο για την ελονοσία. Αυτός ο αόρατος μικροοργανισμός – τον οποίο το κουνούπι μεταφέρει από το σάλιο του στο αίμα του ανθρώπου όταν τον τσιμπάει – είναι ο πραγματικός ένοχος.«Μπορείτε να απαλλαγείτε από την ελονοσία χωρίς να απαλλαγείτε από το κουνούπι», δήλωσε ο Κεμπνικ. Πρόσθεσε ότι, σε μια εποχή που η διοίκηση Τραμπ μιλάει με επιπολαιότητα για την εξαφάνιση των ζώων, η σκόπιμη εξαφάνιση θα πρέπει να αποτελεί επιλογή μόνο για «ιδιαίτερα φρικτά είδη.» «Δεν ζείτε στην Αφρική, όσοι αντιτίθεστε» Πάντως ο Ντεμπέλε, ο οποίος κατάγεται από τη Ζιμπάμπουε, σημείωσε ότι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που αντιτίθενται στην εξάλειψη των κουνουπιών «δεν μένουν στην Αφρική.» Ο ίδιος έχει προσωπική εμπειρία με την ελονοσία- κάποτε χρειάστηκε να μεταφέρει εσπευσμένα τον άρρωστο γιο του σε νοσοκομείο όταν η ασθένεια εκδηλώθηκε ως παραισθησιογόνο επεισόδιο. https://www.naftemporiki.gr/green/1964839/apokalypsi-tora-gia-ta-koynoypia-efikti-alla-me-ithika-zitimata/

Η ακριβέστερη μέτρηση της μαγνητικής ανωμαλίας του μιονίου. Το πείραμα Muon g-2 μελετά μια ιδιότητα του μιονίου που αναφέρεται ως ανώμαλη μαγνητική ροπή. Τι είναι τα μιόνια; Είναι υποατομικά σωματίδια που κατά κάποιο τρόπο, μοιάζουν με το ηλεκτρόνιο. Ο ουρανός ‘βρέχει’ συνεχώς μιόνια εξαιτίας των κοσμικών ακτίνων. https://physicsgg.me/2014/09/23/βίντεο-το-πείραμα-διαστολής-του-χρόνο/ Τα μελετάμε ακόμα γιατί επιφυλάσσουν εκπλήξεις στη συμπεριφορά τους. Το Καθιερωμένο Πρότυπο της σωματιδιακής φυσικής είναι η πιο καλά δοκιμασμένη και επιτυχημένη φυσική θεωρία όλων των εποχών, με την θεωρία να ταιριάζει άψογα με όλα πειράματα που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα. Αλλά όταν επρόκειτο για μια συγκεκριμένη μέτρηση, της μαγνητικής ροπής του μιονίου, φάνηκε να υπάρχει μια αναντιστοιχία, η οποία οδήγησε σε ένα πείραμα ακριβείας και στην εφαρμογή νέων θεωρητικών μεθόδων. Στην περίπτωση της μαγνητικής ροπής του μιονίου, που συχνά είναι γνωστή ως «g -2» στους κύκλους των φυσικών, μια μακροχρόνια διαφωνία μεταξύ θεωρίας και πειράματος απείλησε να καταρρίψει το Καθιερωμένο Πρότυπο. Στα πειράματα που διεξήχθησαν όλα αυτά τα χρόνια, ανακαλύψαμε ότι είναι ελαφρώς διαφορετικό από το δύο, γι’ αυτό και ονομάζεται g-2. Έτσι, η μαγνητική ανωμαλία των μιονίων ήταν στην πραγματικότητα ένας αριθμός που οι θεωρητικοί περίμεναν για πολύ καιρό (διαβάστε σχετικά: Τα μιόνια εξακολουθούν να μπερδεύουν τους φυσικούς) https://physicsgg.me/2023/08/11/τα-μιόνια-εξακολουθούν-να-μπερδεύουν/ Το τρίτο και τελευταίο αποτέλεσμα του πειράματος Muon g-2, βασισμένο στα δεδομένα των τελευταίων τριών ετών, συμφωνεί απόλυτα με προηγούμενα αποτελέσματα, ενισχύοντας περαιτέρω τον συνολικό πειραματικό μέσο όρο. Το τελικό αποτέλεσμα συμφωνεί με τα δημοσιευμένα αποτελέσματα από το 2021 και το 2023, αλλά με πολύ καλύτερη ακρίβεια 127 μερών ανά δισεκατομμύριο, ξεπερνώντας τον αρχικό στόχο του πειραματικού σχεδιασμού των 140 μερών ανά δισεκατομμύριο. Πρόκειται για ένα τεράστιο επίτευγμα ακρίβειας και θα παραμείνει η πιο ακριβής μέτρηση της μαγνητικής ανωμαλίας των μιονίων στον κόσμο για πολλά χρόνια ακόμα. Παρά τις πρόσφατες προκλήσεις με τις θεωρητικές προβλέψεις που μειώνουν τα στοιχεία νέας φυσικής από το μιόνιο g-2, αυτό το αποτέλεσμα παρέχει ένα αυστηρό σημείο αναφοράς για τις προτεινόμενες επεκτάσεις του Καθιερωμένου Μοντέλου της σωματιδιακής φυσικής.Ο αρχικός θεωρητικός υπολογισμός (σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο) απέκλινε επικίνδυνα από τα πειραματικά αποτελέσματα, και οι φυσικοί έβλεπαν τις πρώτες ρωγμές στην επικρατούσα θεωρία των στοιχειωδών σωματιδίων. Όμως προέκυψε μια νέα θεωρητική πρόβλεψη βασισμένη σε μια διαφορετική τεχνική που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην υπολογιστική ισχύ. Η νέα θεωρητική τιμή ήταν πιο κοντά στην πειραματική μέτρηση, μειώνοντας την απόκλιση. Πλέον, φαίνεται πως η σκόνη έχει καταλαγιάσει και ότι η ανωμαλία δεν υπάρχει πια. Η τελευταία πειραματική τιμή της μαγνητικής ροπής του μιονίου από το πείραμα Fermilab είναι: aμ=(g-2)/2=0,00116592005±0,000000000114(στατ.)± 0,000000000091(συστ.) Αυτή η τελική μέτρηση βασίζεται στην ανάλυση των δεδομένων των τελευταίων τριών ετών, μεταξύ 2021 και 2023, σε συνδυασμό με τα παλαιότερα σύνολα δεδομένων. Διαβάστε περισσότερα: 1. Anomaly no more! “Muon g-2” puzzle resolved at last – https://bigthink.com/starts-with-a-bang/anomaly-muon-g-2-puzzle/ 2. Muon g-2 announces most precise measurement of the magnetic anomaly of the muon – https://news.fnal.gov/2025/06/muon-g-2-most-precise-measurement-of-muon-magnetic-anomaly/

Ρωσική τεχνητή νοημοσύνη στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η διαστημική υπηρεσία της Ρωσίας ανακοίνωσε ότι στέλνει στον ISS ένα δικό της πρόγραμμα ΑΙ. Αν και η Ρωσία έχει δημοσιοποιήσει την αποφάση της να εγκαταλείψει το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για να αναπτύξει τις δικές της εγκαταστάσεις τόσο στο Διάστημα όσο και τη Σελήνη η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos έκανε γνωστό ότι σχεδιάζει να ενσωματώσει το δικής της κατασκευής μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης Gigachat στα συστήματα πληροφορικής του ISS.Το Gigachat, αναπτύχθηκε από την μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας την Sberbank, και είναι μία από τις δύο ναυαρχίδες των μεγάλων γλωσσικών μοντέλων (LLM) της Ρωσίας, η οποία προσπαθεί να καλύψει τη διαφορά από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα στον παγκόσμιο αγώνα της τεχνητής νοημοσύνης.Ο επικεφαλής της Roscosmos Ντίμιτρι Μπακάνοφ είπε ότι η επόμενη αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, που θα πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο, θα μεταφέρει ό,τι χρειάζεται για την λειτουργία του μοντέλου. Το Gigachat θα βοηθήσει το πλήρωμα στην επεξεργασία των δορυφορικών εικόνων, αυξάνοντας τη μέγιστη ανάλυση από ένα μέτρο ανά pixel (εικονοστοιχείο) σε 0,5 μέτρα. «Πρόκειται για άμεση βοήθεια για τους κοσμοναύτες» δήλωσε Μπακάνοφ μιλώντας σε συνέδριο τεχνολογίας στην Μόσχα.Τον Απρίλιο, ρωσικό διαστημόπλοιο μετέφερε τον Αμερικανό αστροναύτη Τζόναθαν Κιμ και τους Ρώσους κοσμοναύτες Σεργκέι Ρίζνικοφ και Αλεξέι Ζουμπρίτσκι στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η επόμενη ρωσική διαστημική αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έχει προγραμματισθεί για τις 27 Νοέμβριου. Η Ρωσία ανακοίνωσε ότι θα συμμετέχει στον ISS μέχρι το 2028 και σχεδιάζει να εκτοξεύσει τις δύο πρώτες μονάδες του δικού της νέου διαστημικού σταθμού το 2027.Η Sberbank επικεντρώνεται στην ανάπτυξη πρακτόρων Τεχνητής Νοημοσύνης , δηλαδή δημιουργικών συστημάτων ΤΝ, τα οποία έχουν σχεδιαστεί για να επεξεργάζονται πληροφορίες, να λαμβάνουν αποφάσεις και να αναλαμβάνουν δράσεις χωρίς άμεση και συνεχή ανθρώπινη συμβολή. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1964526/rosiki-techniti-noimosyni-sto-diethni-diastimiko-stathmo/ Ο Σταθμός Προετοιμάζεται για την Αποστολή Axiom 4, Μελετά πώς το Σώμα Προσαρμόζεται στο Διάστημα. Το πλήρωμα της Αποστολής 73 προετοιμάζεται να καλωσορίσει την άφιξη της Αποστολής Axiom 4 (Ax-4) και των τεσσάρων αστροναυτών της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την επόμενη εβδομάδα. Ο Διοικητής του Σταθμού Takuya Onishi της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) και οι Μηχανικοί Πτήσης της NASA Jonny Kim, Anne McClain και Nichole Ayers συναντήθηκαν την Τρίτη και εξέτασαν την επερχόμενη ιδιωτική αποστολή αστροναυτών. Η τετράδα του σταθμού συνομίλησε με τους διαχειριστές της αποστολής και συζήτησε τις λειτουργίες του Ax-4 και την ετοιμότητα του σταθμού. Ο Ax-4 έχει προγραμματιστεί να εκτοξευθεί από το Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στις 8:22 π.μ. EDT στις 10 Ιουνίου με ένα διαστημόπλοιο SpaceX Dragon. Η βετεράνος αστροναύτης Peggy Whitson θα διοικήσει το Ax-4 και θα ηγηθεί του Ινδού πιλότου Shubhanshu Shukla και των Ειδικών Αποστολής Sławosz Uzanański-Wiśniewksi από την Πολωνία και του Tibor Kapu από την Ουγγαρία στο τροχιακό φυλάκιο. Οι αστροναύτες του Ax-4 θα επιβιβαστούν στο Dragon για μια αυτόνομη προσγείωση στο διαστημικό λιμάνι του σταθμού στη μονάδα Harmony στις 12:30 μ.μ. στις 11 Ιουνίου. Νωρίτερα την Τρίτη, ο Onishi συνέλεξε για άλλη μια φορά δείγματα αίματος, σάλιου και ούρων για επεξεργασία και αποθήκευση σε κρύο νερό, ώστε να αναλύσει τα δείγματα για μοριακές, μεταβολικές και μικροβιακές αλλαγές που προκαλούνται από το διάστημα στα μέλη του πληρώματος. Στη συνέχεια, επιθεώρησε την πολυστρωματική μόνωση και τις αρθρώσεις στο μικρό λεπτό βραχίονα του ιαπωνικού ρομποτικού βραχίονα για πιθανές επισκευές. Ο Onishi συμμετείχε επίσης σε μια μελέτη άσκησης με τον McClain, με το ζευγάρι να κάνει πετάλι με τη σειρά του στον κύκλο άσκησης της εργαστηριακής μονάδας Destiny. Ο καθένας φορούσε ηλεκτρόδια στήθους και αναπνευστικό εξοπλισμό για να μετρήσει την αερόβια ικανότητά του, ή τη μέγιστη ποσότητα οξυγόνου που χρησιμοποιεί το σώμα κατά τη διάρκεια της άσκησης, σε μικροβαρύτητα. Ο McClain αργότερα συνεργάστηκε με την Ayers και αποθήκευσε υλικό μέσα στη μονάδα Bigelow Expandable Activity, ή BEAM. Ο Ayers βοήθησε επίσης τον Onishi με τις εργασίες επιθεώρησης ρομποτικής μέσα στη εργαστηριακή μονάδα Kibo πριν αναδιαμορφώσει τα ηλεκτρονικά και τον εξοπλισμό δικτύωσης μέσα στο Harmony. Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Jonny Kim, συνέχισε την 48ωρη συνεδρία παρακολούθησης της υγείας του, αλλάζοντας μια κορδέλα και ένα γιλέκο με αισθητήρες, αφού προπονήθηκε στην προηγμένη συσκευή άσκησης αντίστασης και έκανε τζόκινγκ στον διάδρομο COLBERT. Έβγαλε το πρώτο σετ βιοϊατρικών συσκευών, ώστε να μπορούν να στεγνώσουν, στη συνέχεια φόρεσε το δεύτερο σετ ενδυμάτων παρακολούθησης της υγείας και πραγματοποίησε βαθμονομήσεις αναπνοής και εφάρμοσε τζελ Ultrasound Echo στα ηλεκτρόδια. Ο βετεράνος κοσμοναύτης της Roscosmos, Sergey Ryzhikov, συνεργάστηκε με τον μηχανικό πτήσης Alexey Zubritskiy και επισκεύασε έναν ανιχνευτή ακτινοβολίας νετρονίων πριν από τα καθήκοντα επιθεώρησης εντός της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda. Ο Zubritskiy εγκατέστησε επίσης υλικό παρατήρησης της Γης που φωτογραφίζει αξιοθέατα ωκεανού και θάλασσας σε όλη τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Ο μηχανικός πτήσης Kirill Peskov έστρεψε επίσης μια κάμερα έξω από το παράθυρο ενός διαστημικού σταθμού και φωτογράφισε ευρωπαϊκά ποτάμια και παγετώνες. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research on X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/03/station-prepares-for-axiom-mission-4-studies-how-body-adapts-to-space/

Η NASA Kennedy Σκάβει την Τελευταία Δοκιμή Ρομπότ Η εικόνα δείχνει ένα ρομπότ σε ένα λόφο προσομοίωσης σεληνιακού εδάφους με έναν άνδρα με λευκή στολή λαγουδάκι να παρατηρεί. Το RASSOR (Regolith Advanced Surface Systems Operations Robot) της NASA υποβάλλεται σε δοκιμές για την εξαγωγή προσομοιωμένου ρεγκόλιθου, ή του χαλαρού, θραυσματικού υλικού στην επιφάνεια της Σελήνης, μέσα στο Εργαστήριο Κοκκώδους Μηχανικής και Επιχειρήσεων Ρεγόλιθου στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy του οργανισμού στη Φλόριντα στις 27 Μαΐου. Ο Ben Burdess, μηχανολόγος μηχανικός στη NASA Kennedy, παρατηρεί τα αντίθετα περιστρεφόμενα τύμπανα του RASSOR να σκάβουν τη σεληνιακή σκόνη και να δημιουργούν ένα ανάχωμα ύψους ενός μέτρου. Η αντίθετη κίνηση των τυμπάνων βοηθά το RASSOR να συγκρατείται στην επιφάνεια σε περιβάλλοντα χαμηλής βαρύτητας όπως η Σελήνη ή ο Άρης. Με αυτή τη μοναδική δυνατότητα, το RASSOR μπορεί να διασχίσει την τραχιά επιφάνεια για να σκάψει, να φορτώσει, να μεταφέρει και να απορρίψει ρεγκόλιθο που θα μπορούσε αργότερα να διασπαστεί σε υδρογόνο, οξυγόνο ή νερό, πόρους κρίσιμους για τη διατήρηση της ανθρώπινης παρουσίας. Ο πρωταρχικός στόχος ήταν η δοκιμή των βαρελιών κουβά που θα χρησιμοποιηθούν στο IPEx (In-Situ Resource Utilization Pilot Excavator) της NASA. Το ρομπότ RASSOR αντιπροσωπεύει μια τεχνολογία προηγούμενης γενιάς που καθόρισε την ανάπτυξη του IPEx, χρησιμεύοντας ως πρόδρομος και θεμελιώδης πλατφόρμα για τα προηγμένα συστήματα εκσκαφής και τις αυτόνομες δυνατότητες που τώρα επιδεικνύει αυτό το ρομπότ εξόρυξης στη Σελήνη. https://www.nasa.gov/image-article/nasa-kennedy-digs-latest-robot-test/

Το διαστημόπλοιο IMAP της NASA έτοιμο για προετοιμασίες εκτόξευσης Το παρατηρητήριο θα μελετήσει πώς ο Ήλιος διαμορφώνει τα όρια της ηλιόσφαιρας, τη φυσαλίδα που προστατεύει γύρω από το ηλιακό μας σύστημα, και στοχεύει για εκτόξευση αυτό το φθινόπωρο με έναν πύραυλο SpaceX Falcon 9 από το Συγκρότημα Εκτόξευσης 39Α στη NASA Kennedy. NASA Johns Hopkins APL/Ed Whitman Οι τεχνικοί αφαιρούν το διαστημόπλοιο IMAP (Interstellar Mapping and Acceleration Probe) της NASA από το κοντέινερ μεταφοράς του την Πέμπτη 29 Μαΐου, αφού το μετέφεραν από τον αεροθάλαμο στον υψηλό κόλπο στις Εγκαταστάσεις Διαστημικών Επιχειρήσεων Astrotech κοντά στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy του οργανισμού στη Φλόριντα. Το διαστημόπλοιο IMAP έφτασε στις εγκαταστάσεις στις 10 Μαΐου, προερχόμενο με φορτηγό από το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. Τους επόμενους μήνες, οι τεχνικοί θα προετοιμάσουν το παρατηρητήριο IMAP για την εκτόξευση. Μερικά βασικά επερχόμενα ορόσημα περιλαμβάνουν τη φόρτωση του διαστημικού σκάφους με προωθητικό, την ένωσή του με δύο άλλα διαστημόπλοια που θα επιβιβάζονται στον ίδιο πύραυλο και την ενθυλάκωση και των τριών διαστημικών σκαφών μαζί μέσα στο προστατευτικό φέρινγκ ωφέλιμου φορτίου. Στη συνέχεια, οι τεχνικοί θα μεταφέρουν το ενθυλακωμένο διαστημόπλοιο σε ένα υπόστεγο στη NASA Kennedy, όπου η ομάδα θα ενσωματώσει το διαστημόπλοιο με τον πύραυλο SpaceX Falcon 9. Η αποστολή στοχεύει στην εκτόξευση όχι νωρίτερα από τον Σεπτέμβριο του 2025 από το Συγκρότημα Εκτόξευσης 39Α. Ως σύγχρονος ουράνιος χαρτογράφος, το IMAP θα εξερευνήσει και θα χαρτογραφήσει επίσης το τεράστιο φάσμα σωματιδίων στον διαπλανητικό χώρο, βοηθώντας στη διερεύνηση δύο από τα πιο σημαντικά ζητήματα στην ηλιοφυσική: την ενεργοποίηση φορτισμένων σωματιδίων από τον Ήλιο και την αλληλεπίδραση του ηλιακού ανέμου με τον διαστρικό χώρο. Η αποστολή IMAP σχεδιάζει να παρέχει πληροφορίες σχεδόν σε πραγματικό χρόνο σχετικά με τον ηλιακό άνεμο για να βελτιώσει τις προηγμένες προειδοποιήσεις για τον διαστημικό καιρό από την τοποθεσία της στο Lagrange Point 1, ή L1, που βρίσκεται περίπου ένα εκατομμύριο μίλια μακριά, μεταξύ της Γης και του Ήλιου. Τεχνικοί αφαιρούν προστατευτικά καλύμματα από το IMAP (Interstellar Mapping and Acceleration Probe) της NASA μέσα στον ψηλό κόλπο στις Εγκαταστάσεις Διαστημικών Επιχειρήσεων Astrotech κοντά στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy του οργανισμού στη Φλόριντα την Πέμπτη 29 Μαΐου 2025. NASA/Amber Jean Notvest Με το IMAP εκτοξεύονται το Αστεροσκοπείο Carruthers Geocorona της NASA και ο δορυφόρος L1 του Διαστημικού Καιρού Follow On της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA), οι οποίοι θα φτάσουν στη Φλόριντα αργότερα φέτος. Αυτή η αποστολή θα είναι η 9η αποστολή του Προγράμματος Υπηρεσιών Εκτόξευσης της NASA που θα πετάξει με πύραυλο Falcon 9. Η αποστολή IMAP είναι η πέμπτη αποστολή στο Πρόγραμμα Ηλιακών Επίγειων Εξερευνητών της NASA στο πλαίσιο του Τμήματος Ηλιοφυσικής του οργανισμού. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, David J. McComas, ηγείται της αποστολής IMAP με μια διεθνή ομάδα 25 συνεργαζόμενων ιδρυμάτων. Το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής Johns Hopkins στο Laurel του Μέριλαντ, κατασκεύασε το διαστημόπλοιο και λειτουργεί την αποστολή. Το Τμήμα Έργων Εξερευνητών και Ηλιοφυσικής στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ, διαχειρίζεται το πρόγραμμα για το Τμήμα Ηλιοφυσικής της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών της NASA. Το Πρόγραμμα Υπηρεσιών Εκτόξευσης της NASA, με έδρα τη NASA Kennedy, διαχειρίζεται την υπηρεσία εκτόξευσης για την αποστολή. https://science.nasa.gov/blogs/imap/2025/06/02/nasas-imap-spacecraft-readied-for-launch-preparations/

Το Hubble φιλτράρει μια σπείρα με ραβδώσεις Το Hubble δημοσίευσε μια προηγούμενη εικόνα του NGC 1385, αλλά οι δύο εικόνες είναι αξιοσημείωτα διαφορετικές. Αυτή η πιο πρόσφατη εικόνα έχει πολύ περισσότερες ροζ-κόκκινες και κίτρινες αποχρώσεις, ενώ τα ψυχρά μπλε κυριαρχούν στην προηγούμενη εικόνα. Αυτή η χρωματική διακύμανση δεν είναι απλώς μια δημιουργική επιλογή, αλλά και μια τεχνική, που αντιπροσωπεύει τον διαφορετικό αριθμό και τους τύπους φίλτρων που χρησιμοποιούνται για τη συλλογή των δεδομένων που αποτελούν τις αντίστοιχες εικόνες. Πριν και μετά Όπως όλα τα τηλεσκόπια που χρησιμοποιούνται στην επιστημονική έρευνα, το Hubble διαθέτει μια σειρά φίλτρων. Αυτά τα εξαιρετικά εξειδικευμένα φίλτρα είναι κομμάτια φυσικού υλικού που επιτρέπουν σε μια σειρά μηκών κύματος (φίλτρα ευρείας ζώνης) ή πολύ συγκεκριμένα μήκη κύματος (φίλτρα στενής ζώνης) φωτός να εισέλθουν στο τηλεσκόπιο. Αυτό επιτρέπει στους αστρονόμους να αναζητούν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στο αντικείμενο. Τα δεδομένα μπορούν να μας πουν ποια στοιχεία υπάρχουν, τη θερμοκρασία και την πίεση του αντικειμένου. Η ικανότητα να διερευνούν εξαιρετικά συγκεκριμένα μέρη του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος είναι πολύ χρήσιμη για τους αστρονόμους. Τους βοηθά να κατανοήσουν καλύτερα τις φυσικές διεργασίες και τα περιβάλλοντα των αντικειμένων που μελετούν. https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-filters-a-barred-spiral/

Το Webb της NASA ολοκληρώνει την εικόνα του δίσκου του γαλαξία Sombrero Μια παρατήρηση του γαλαξία Sombrero. Ο γαλαξίας είναι ένας πολύ επιμήκης, καφέ-κιτρινωπός δίσκος που εκτείνεται από αριστερά προς τα δεξιά υπό γωνία (από περίπου 10 η ώρα έως 5 η ώρα). Το κέντρο του γαλαξία λάμπει λευκό και εκτείνεται πάνω και κάτω από τον δίσκο. Η νέα εικόνα του διάσημου γαλαξία Sombrero από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA σε μήκη κύματος εγγύς υπέρυθρου δείχνει σκόνη από τον εξωτερικό δακτύλιο να εμποδίζει το αστρικό φως από τα εσωτερικά τμήματα του γαλαξία. Αφού κατέγραψε μια εικόνα του εμβληματικού γαλαξία Sombrero σε μήκη κύματος μέσου υπέρυθρου στα τέλη του 2024, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA πραγματοποίησε τώρα μια παρατήρηση στο εγγύς υπέρυθρο. Στη νεότερη εικόνα, η τεράστια διόγκωση του γαλαξία Σομπρέρο, η πυκνά συγκεντρωμένη ομάδα αστεριών στο κέντρο του γαλαξία, φωτίζεται, ενώ η σκόνη στις εξωτερικές άκρες του δίσκου μπλοκάρει μέρος του αστρικού φωτός. Η μελέτη γαλαξιών όπως το Σομπρέρο σε διαφορετικά μήκη κύματος, συμπεριλαμβανομένου του εγγύς υπέρυθρου και του μέσου υπέρυθρου με το Webb, καθώς και του ορατού με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA, βοηθά τους αστρονόμους να κατανοήσουν πώς σχηματίστηκε και εξελίχθηκε αυτό το πολύπλοκο σύστημα αστεριών, σκόνης και αερίου, μαζί με την αλληλεπίδραση αυτού του υλικού.Σε σύγκριση με την εικόνα ορατού φωτός του Hubble, ο δίσκος σκόνης δεν φαίνεται τόσο έντονος στη νέα εικόνα εγγύς υπέρυθρου από το όργανο NIRCam (Κάμερα εγγύς υπέρυθρου) του Webb. Αυτό συμβαίνει επειδή τα μεγαλύτερα, πιο κόκκινα μήκη κύματος του υπέρυθρου φωτός που εκπέμπονται από τα αστέρια γλιστρούν πιο εύκολα δίπλα στη σκόνη, επομένως λιγότερο από αυτό το αστρικό φως μπλοκάρεται. Στην εικόνα μέσου υπέρυθρου, βλέπουμε στην πραγματικότητα αυτή τη λάμψη σκόνης. Εικόνα Β: Γαλαξίας Σομπρέρο (NIRCam/MIRI) Δύο παρατηρήσεις του γαλαξία Σομπρέρο χωρίζονται διαγώνια, με την παρατήρηση του Webb στο εγγύς υπέρυθρο στα αριστερά και την παρατήρηση του Webb στο μέσο υπέρυθρο στα δεξιά. Ο γαλαξίας είναι ένας πολύ επιμήκης δίσκος που εκτείνεται από αριστερά προς τα δεξιά υπό γωνία, από περίπου 10 η ώρα έως 5 η ώρα. Ο πυρήνας του γαλαξία βρίσκεται στο κέντρο. Στην εικόνα εγγύς υπέρυθρου στα αριστερά, το κέντρο του γαλαξία λάμπει λευκό και εκτείνεται πάνω και κάτω από τον δίσκο. Η εξωτερική άκρη του δίσκου είναι καφέ κηλιδωτές συστάδες. Στην εικόνα μέσου υπέρυθρου, ο γαλαξίας είναι ανοιχτό μπλε και σβωλιασμένος, σαν σύννεφα στον ουρανό. Υπάρχει ένας εσωτερικός δίσκος που είναι πιο καθαρός, με κηλίδες αστεριών διάσπαρτες παντού. Το φόντο του διαστήματος είναι μαύρο, διάσπαρτο με μικροσκοπικές κουκκίδες σε μια γκάμα χρωμάτων. Ο γαλαξίας Σομπρέρο είναι χωρισμένος διαγώνια σε αυτήν την εικόνα: οι παρατηρήσεις στο εγγύς υπέρυθρο από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA βρίσκονται στα αριστερά και οι παρατηρήσεις στο μέσο υπέρυθρο από το Webb βρίσκονται στα δεξιά. Ο γαλαξίας Σομπρέρο βρίσκεται περίπου 30 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη, στην άκρη του σμήνους γαλαξιών της Παρθένου, και έχει μάζα ίση με περίπου 800 δισεκατομμύρια Ήλιους. Αυτός ο γαλαξίας βρίσκεται «στο πλάι» μας, που σημαίνει ότι τον βλέπουμε από την πλευρά του. Μελέτες έχουν δείξει ότι η κρυψώνα πίσω από την ομαλή λωρίδα σκόνης και την ήρεμη λάμψη του γαλαξία είναι ένα ταραχώδες παρελθόν. Μερικές ιδιορρυθμίες που ανακαλύφθηκαν με την πάροδο των ετών υπαινίσσονται ότι αυτός ο γαλαξίας ήταν κάποτε μέρος μιας βίαιης συγχώνευσης με τουλάχιστον έναν άλλο γαλαξία. Ο Σομπρέρο φιλοξενεί περίπου 2.000 σφαιρωτά σμήνη ή συλλογές εκατοντάδων χιλιάδων παλαιών αστεριών που συγκρατούνται από τη βαρύτητα. Φασματοσκοπικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα αστέρια μέσα σε αυτά τα σφαιρωτά σμήνη είναι απροσδόκητα διαφορετικά μεταξύ τους. Τα αστέρια που σχηματίζονται περίπου την ίδια εποχή από το ίδιο υλικό θα πρέπει να έχουν παρόμοια χημικά «αποτυπώματα» - για παράδειγμα, τις ίδιες ποσότητες στοιχείων όπως οξυγόνο ή νέον. Ωστόσο, τα σφαιρωτά σμήνη αυτού του γαλαξία παρουσιάζουν αισθητή διακύμανση. Μια συγχώνευση διαφορετικών γαλαξιών σε διάστημα δισεκατομμυρίων ετών θα εξηγούσε αυτή τη διαφορά.Ένα άλλο στοιχείο που υποστηρίζει αυτή τη θεωρία συγχώνευσης είναι η στρεβλή εμφάνιση του εσωτερικού δίσκου του γαλαξία.Ενώ η θέα μας ταξινομείται ως «από άκρη σε άκρη», στην πραγματικότητα βλέπουμε αυτό σχεδόν από άκρη σε άκρη. Η θέα μας έξι μοίρες από τον ισημερινό του γαλαξία σημαίνει ότι δεν τον βλέπουμε απευθείας από το πλάι, αλλά λίγο από ψηλά. Από αυτή την άποψη, ο εσωτερικός δίσκος φαίνεται κεκλιμένος προς τα μέσα, σαν την αρχή μιας χοάνης, αντί για επίπεδος. Αυτό το βίντεο συγκρίνει εικόνες του γαλαξία Σομπρέρο, επίσης γνωστού ως Μεσιέ 104 (M104). Η πρώτη εικόνα δείχνει το ορατό φως που παρατηρείται από την Προηγμένη Κάμερα για Έρευνες του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble. Η δεύτερη είναι σε εγγύς υπέρυθρο φως και δείχνει την παρατήρηση του γαλαξία από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Webb της NASA χρησιμοποιώντας το NIRCam (Near-Infrared Instrument). Η τελική εικόνα δείχνει φως μέσου υπέρυθρου που παρατηρήθηκε από το MIRI (Mid-Infrared Instrument) του Webb.Η ισχυρή ανάλυση του NIRCam του Webb μας επιτρέπει επίσης να διακρίνουμε μεμονωμένα αστέρια εκτός, αλλά όχι απαραίτητα στην ίδια απόσταση, του γαλαξία, μερικά από τα οποία φαίνονται κόκκινα. Αυτά ονομάζονται κόκκινοι γίγαντες, οι οποίοι είναι ψυχρότερα αστέρια, αλλά η μεγάλη τους επιφάνεια τα κάνει να λάμπουν έντονα σε αυτήν την εικόνα. Αυτοί οι κόκκινοι γίγαντες ανιχνεύονται επίσης στο μέσο υπέρυθρο, ενώ τα μικρότερα, πιο μπλε αστέρια στο εγγύς υπέρυθρο «εξαφανίζονται» στα μεγαλύτερα μήκη κύματος.Επίσης, στην εικόνα του NIRCam, γαλαξίες με ποικίλα σχήματα και χρώματα είναι διάσπαρτοι σε όλο το φόντο του διαστήματος. Η ποικιλία των χρωμάτων τους παρέχει στους αστρονόμους ενδείξεις για τα χαρακτηριστικά τους, όπως η απόστασή τους από τη Γη.Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb είναι το κορυφαίο παρατηρητήριο διαστημικής επιστήμης στον κόσμο. Το Webb λύνει μυστήρια στο ηλιακό μας σύστημα, κοιτάζοντας πέρα από μακρινούς κόσμους γύρω από άλλα αστέρια και διερευνώντας τις μυστηριώδεις δομές και την προέλευση του σύμπαντός μας και τη θέση μας σε αυτό. Το Webb είναι ένα διεθνές πρόγραμμα με επικεφαλής τη NASA με τους συνεργάτες της, την ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος) και την CSA (Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος). https://science.nasa.gov/missions/webb/nasas-webb-rounds-out-picture-of-sombrero-galaxys-disk/

Roscosmos Πριν από 55 χρόνια, οι συμπατριώτες μας πραγματοποίησαν μια πτήση που άλλαξε τις μεθόδους εκπαίδευσης των κοσμοναυτών και την ιδέα των δυνατοτήτων του ανθρώπινου σώματος Την 1η Ιουνίου 1970, το διαστημόπλοιο Soyuz-9 εκτοξεύτηκε από το Μπαϊκονούρ με τους κοσμοναύτες Andrian Nikolayev και Vitaly Sevastyanov. Η πτήση διήρκεσε 17 ημέρες 16 ώρες 58 λεπτά χωρίς να προσδεθεί στον τροχιακό σταθμό - αυτό είναι ένα ρεκόρ για αυτόνομη πτήση! Επιστρέφοντας στη Γη, και οι δύο κοσμοναύτες χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο από το συνηθισμένο για να συνηθίσουν τη βαρύτητα. Η καρδιά του Andrian Nikolayev μειώθηκε σε όγκο κατά 12% κατά τη διάρκεια της πτήσης και η οστική του δομή χαλαρώθηκε. Η ανάρρωση των κοσμοναυτών διήρκεσε δύο χρόνια. Έκτοτε, τα προβλήματα με την προσαρμογή του σώματος στις γήινες συνθήκες μετά την έλλειψη βαρύτητας ονομάζονται "φαινόμενο Nikolaev". Αυτή η αποστολή έδειξε ότι η μακρά παραμονή ενός ατόμου στο διάστημα είναι δυνατή, αλλά για αυτό είναι απαραίτητο να αναθεωρηθεί ριζικά το πρόγραμμα σωματικής δραστηριότητας των κοσμοναυτών κατά τη διάρκεια της πτήσης. Στη φωτογραφία: Ο Andriyan Nikolaev στην καμπίνα του πλοίου (1). Οι κοσμοναύτες διεξάγουν ιατρικό αυτοέλεγχο (2). Ο Andriyan Nikolaev και ο Vitaly Sevastyanov σε συνάντηση με δημοσιογράφους (3). https://vk.com/rsc_energia?w=wall-30315369_587420 Το Μπαϊκονούρ γίνεται 70! Ακριβώς πριν από επτά δεκαετίες, εμφανίστηκε ένα σημείο στη μέση της στέπας του Καζακστάν από όπου η ανθρωπότητα θα έκανε τα πρώτα της βήματα πέρα από τη Γη. Ήταν το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ που ο Σεργκέι Κορόλεφ ονόμασε εύστοχα «Ακτή του Σύμπαντος». ✔️ 1957 — ο πρώτος Σπούτνικ εκτοξεύει την διαστημική εποχή. ✔️ 1961 — «Βοστόκ» με τον Γιούρι Γκαγκάριν — «Πάμε!» ακούγεται σε όλο τον κόσμο. ✔️ 1965 — η πρώτη πτήση με έξοδο στο διάστημα. ✔️ 1986 — η πρώτη μονάδα του σταθμού Μιρ εκτοξεύεται σε τροχιά από το Μπαϊκονούρ. ✔️ 1987 — η εκτόξευση του επαναχρησιμοποιήσιμου οχήματος εκτόξευσης «Ενέργεια». ✔️ 1988 – εκτόξευση του ISS Energia - Buran. ✔️ 1998 – η πρώτη μονάδα του ISS εκτοξεύεται σε τροχιά. Και όλο αυτό το διάστημα, οι μηχανικοί, οι σχεδιαστές και οι δοκιμαστές μας ήταν δίπλα στις εκτοξεύσεις. Μεγαλώσαμε μαζί με το Μπαϊκονούρ, βιώσαμε και χαρήκαμε κάθε εκτόξευση και κάθε ομαλή προσγείωση. 🚀Ευχαριστούμε: 🔽 στους ειδικούς του κοσμοδρόμου - για τις αξιόπιστες εκτοξεύσεις· 🔽 στους κατοίκους - για τη φιλοξενία· 🔽 σε όλους όσους διατηρούν τις παραδόσεις και τώρα ανοίγουν τον δρόμο προς το βαθύ διάστημα. Χρόνια πολλά, Μπαϊκονούρ! 🙂🎉 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23001 Πυραυλική και Διαστημική Εταιρεία "Ενέργεια" Γιατί χρειαζόταν το Μπαϊκονούρ "ραδιοφωνικά μουστάκια" και μια "ραδιοφωνική ουρά"; 🤔 Όπως αποδείχθηκε, παρεμπιπτόντως, δεν ήταν τόσο απαραίτητα, αλλά ήταν αυτά που καθόρισαν την τοποθεσία του θρυλικού πεδίου δοκιμών. Πριν από 70 χρόνια, η επιλογή του χώρου επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τα σημεία ελέγχου ραδιοφώνου: δύο σε απόσταση 150 έως 250 χλμ. από το σημείο εκτόξευσης και ένα άλλο σε απόσταση περίπου 300 - 500 χλμ. Αυτά ήταν που οι σχεδιαστές ονόμασαν «ραδιοφωνικά μουστάκια» και «ραδιοφωνική ουρά». 🔻️ Απαιτούνταν άμεση ορατότητα μέσω ραδιοφώνου μεταξύ των κεραιών των σημείων και των κεραιών που ήταν ενσωματωμένες στο δεύτερο στάδιο του διηπειρωτικού πυραύλου. Έτσι, το ορεινό έδαφος ήταν αμέσως εκτός συζήτησης. Υπήρχαν και άλλοι σημαντικοί παράγοντες. 🔻️ Η διαδρομή πτήσης δεν έπρεπε να περνάει πάνω από μεγάλες κατοικημένες περιοχές - ο Θεός να φυλάξει να πέσει πάνω τους ένα στάδιο πυραύλου. 🔻 Τουλάχιστον 7.000 χλμ. μεταξύ του σημείου εκτόξευσης και του σημείου πρόσκρουσης της κεφαλής (υπενθύμιση: μιλούσαμε για δοκιμή διηπειρωτικών πυραύλων). Έπρεπε να εγκαταλείψουν την περιοχή του Αστραχάν, η οποία ήταν πολύ πιο φιλόξενη από άποψη κλίματος. Αποφάσισαν να αναπτύξουν την ημιέρημο του Καζακστάν κοντά στον σταθμό Τιουράταμ. Και υπήρχαν πολλές δυσκολίες εκεί. 🧑‍🚀💬 «Οι πιο σκληρές κλιματικές συνθήκες - το καλοκαίρι ζέστη έως 50 °C στη σκιά, αλλά και με καταιγίδες σκόνης, το χειμώνα άνεμοι σε θερμοκρασίες έως και μείον 25 °C. <…> σύμφωνα με την υγειονομική υπηρεσία, η περιοχή είναι η πηγή μιας φυσικής πανώλης, οι φορείς της οποίας είναι εκατομμύρια γόφερ. <…> Τα πλησιέστερα περιφερειακά κέντρα <…> ήταν πάνω από εκατό χιλιόμετρα μακριά από την πιθανή τοποθεσία νέας οικιστικής κατασκευής. <…> Ο ακόμα γεμάτος ρέοντας Συρ Ντάρια ήταν κοντά, αλλά το λασπωμένο νερό του δεν ήταν κατάλληλο για πόση. Το πρόβλημα του καθαρού γλυκού νερού αποδείχθηκε ένα από τα πιο οξέα», θυμήθηκε ο σχεδιαστής Μπόρις Τσέρτοκ στο βιβλίο του «Πύραυλοι και Άνθρωποι». ℹ️ Ως «Κοσμονδρόμιο Μπαϊκονούρ», το πεδίο δοκιμών έγινε γνωστό στον κόσμο μόνο το 1961, μετά την θριαμβευτική πτήση. Εν τω μεταξύ, η πόλη με το ίδιο όνομα βρισκόταν 400 χιλιόμετρα μακριά: με αυτόν τον τρόπο οι ιδρυτές ήλπιζαν να παραπληροφορήσουν ελαφρώς τις εχθρικές μυστικές υπηρεσίες. Το πιο προσβλητικό είναι ότι πέντε χρόνια μετά τη δημιουργία του πεδίου δοκιμών, τα «μουστάκια» και η «ουρά», τα σημεία ελέγχου ραδιοφώνου, εγκαταλείφθηκαν εντελώς 😔 Παρ' όλα αυτά, το κοσμοδρόμιο με δεκάδες σημεία εκτόξευσης στις ατελείωτες στέπες έγινε θρύλος και η «ακτή του Σύμπαντος», όπως το ονόμασε ο Σεργκέι Κορόλεφ. Παρεμπιπτόντως, στην 1η φωτογραφία - στέπα, τουλίπες... και η θρυλική «Ενέργεια» στην αρχή του Μπαϊκονούρ. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23002 Roscosmos Συγκροτήματα εκτόξευσης και κτίρια συναρμολόγησης και δοκιμών του Μπαϊκονούρ Σε όλη την ιστορία του κοσμοδρόμου, κατασκευάστηκαν εννέα επίγεια συγκροτήματα εκτόξευσης για εκτοξεύσεις οχημάτων εκτόξευσης των οικογενειών R-7, Kosmos, Proton, Cyclone, N-1, Energia και Zenit. Πριν από την απογείωση, τα οχήματα εκτόξευσης και τα διαστημόπλοια προετοιμάζονται σε ειδικές εγκαταστάσεις - κτίρια συναρμολόγησης και δοκιμών (A&T). Υπάρχουν 11 κτίρια A&T στο Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, τα οποία στεγάζουν πάνω από 35 τεχνικά συγκροτήματα για προετοιμασία πριν από την εκτόξευση. Επί του παρόντος, λειτουργούν τρία επίγεια συγκροτήματα εκτόξευσης: ένα για οχήματα εκτόξευσης της οικογένειας Soyuz-2 (στην τοποθεσία 31), δύο για το όχημα εκτόξευσης Proton-M (στις τοποθεσίες 81 και 200). Roscosmos Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ: χάρτης διαδρομής Το θρυλικό κοσμοδρόμιο βρίσκεται στο Καζακστάν. Όλα ξεκίνησαν με έναν μικρό σιδηροδρομικό σταθμό Toretam - εδώ το 1955 προσγειώθηκε μια ομάδα αποβάθρας στρατιωτικών κατασκευαστών. Οι εργάτες έπρεπε να κατασκευάσουν μια άκρως απόρρητη εγκατάσταση εθνικής σημασίας. Το 1957, μετά την εκτόξευση ενός τεχνητού δορυφόρου της Γης, αυτό το μέρος μπήκε για πάντα στην ιστορία της ανθρωπότητας ως το πρώτο κοσμοδρόμιο στον κόσμο. Η έκταση του κοσμοδρόμου του Μπαϊκονούρ είναι 6.717 km² (σχεδόν 5 φορές μεγαλύτερη από την Αγία Πετρούπολη). Η απόσταση από το σημείο ελέγχου του κοσμοδρόμου από την πόλη είναι 13 χιλιόμετρα, θα πρέπει να φτάσετε εκεί με αυτοκίνητο (δεν υπάρχουν τακτικά λεωφορεία). Είναι σημαντικό να κατανοήσετε ότι το συγκρότημα του Μπαϊκονούρ (η πόλη και το κοσμοδρόμιο) είναι μια περιορισμένη περιοχή και δεν μπορείτε να βρίσκεστε εκεί χωρίς ειδική άδεια. Επομένως, κατά τον προγραμματισμό του ταξιδιού σας, λάβετε αυτό υπόψη. Μελετήστε τις τουριστικές διαδρομές και σχεδιάστε ένα ταξίδι στο διαστημικό λιμάνι! https://vk.com/rsc_energia?z=video-30315369_456244424%2F566103a1949fcbc05b%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_587544

Η NASA προχωρά στη δημιουργία τεράστιου τηλεσκοπίου στην αθέατη πλευρά της Σελήνης (βίντεο) Η λειτουργία του θα προσφέρει λύση στο πρόβλημα των τεράστιων δορυφορικών στόλων που τυφλώνουν τα επίγεια τηλεσκόπια. Οι διαστημικές υπηρεσίες ετοιμάζονται για την κατάκτηση της Σελήνης και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχέδια είναι η δημιουργία ενός μεγάλου ραδιοτηλεσκοπίου στην αθέατη πλευρά του φεγγαριού το οποίο υπόσχεται να φέρει επανάσταση στην αστρονομία. Η NASA θέλει να κατασκευάσει το Σεληνιακό Ραδιοτηλεσκόπιο Κρατήρα (LCRT) και η αμερικανική διαστημική υπηρεσία έδωσε στη δημοσιότητα μια σειρά από στοιχεία για αυτό.Το προτεινόμενο τηλεσκόπιο θα κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου από ρομπότ και θα αποτελείται από ένα γιγάντιο συρματόπλεγμα που θα αιωρείται μέσω καλωδίων μέσα σε έναν κρατήρα στην αθέατη πλευρά της Σελήνης.Η αθέατη πλευρά της Σελήνης είναι ένα στρατηγικό σημείο για την κατασκευή ενός ισχυρού τηλεσκοπίου αφού από εκεί οι παρατηρήσεις δεν θα εμποδίζονται από την ηλιακή ακτινοβολία, τη γήινη ατμόσφαιρα και τους μεγάλους τηλεπικοινωνιακούς δορυφορικούς στόλους όπως το Starlink της SpaceX που τυφλώνουν τα επίγεια τηλεσκόπια.Το σχέδιο έχει αναλάβει το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA και το πρότζεκτ είχε λάβει χρηματοδότηση για να ξεκινήσει η Φάση 1. Όπως έγινε γνωστό υπήρξε απόφαση νέας χρηματοδότησης για να εισέλθει το πρότζεκτ αυτό στη Φάση 2 και έχει ξεκινήσει η διαδικασία για νέα χρηματοδότηση με στόχο το τηλεσκόπιο το κόστος του οποίου αναμένεται να φτάσει τα 2,5 δισ. δολάρια να είναι έτοιμο να λειτουργήσει στα αρχές της επόμενης δεκαετίας. Το «πιάτο» του τηλεσκοπίου θα έχει διάμετρο 350 μέτρα, αρκετά μικρότερη από την αρχική πρόταση των χιλίων μέτρων αλλά και πάλι αρκετά μεγάλο για να κάνει λεπτομερείς παρατηρήσεις στα βάθη του Διαστήματος. Έχει επιλεγεί και ο κρατήρας στον οποίο θα τοποθετηθεί ο οποίος έχει διάμετρο 1,3 χλμ. και προς το παρόν κρατείται μυστικό το σημείο στο οποίο βρίσκεται αλλά έχει διαρρεύσει ότι βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο της Σελήνης. Καλλιτεχνική απεικόνιση του τηλεσκοπίου της NASA στην αθέατη πλευρά του φεγγαριού. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1963722/i-nasa-prochora-sti-dimioyrgia-terastioy-tileskopioy-stin-atheati-pleyra-tis-selinis-vinteo/

Τι είναι άστρο; Τι είναι αυτό που καθορίζει ένα άστρο; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι πολύ πιο δύσκολη από ό,τι θα περίμενε κανείς. Με μια πολύ ευρεία έννοια, ένα αστέρι είναι απλώς ένα από εκείνα τα φωτεινά σημεία που βλέπουμε να λαμπυρίζουν στον νυχτερινό ουρανό. Αλλά αυτός ο ορισμός δεν είναι ικανοποιητικός ούτε από φιλολογική ούτε από φυσική άποψη. Εξάλλου, γνωρίζουμε επίσης ότι ο Ήλιος είναι άστρο – αλλά … δεν τον βλέπουμε ποτέ στον νυχτερινό ουρανό της Γης, και σίγουρα δεν είναι μια κουκκίδα (εκτός αν βρίσκεστε στον Πλούτωνα).Μετά από αιώνες επιστημονικών παρατηρήσεων και εξέλιξης της θεωρητικής φυσικής, γνωρίζουμε πλέον ότι τα άστρα είναι ογκώδη, (υπερ)θερμά και σχεδόν σφαιρικά. Συγκρατούνται από τη δική τους βαρύτητα και αποτελούνται από πλάσμα (αέριο που θερμαίνεται τόσο πολύ ώστε τα άτομα να απογυμνώνονται από τα ηλεκτρόνιά τους). Και βέβαια, είναι φωτεινά. Λάμπουν, κι αυτό είναι ίσως το βασικότερό τους χαρακτηριστικό. Αλλά κι αυτό είναι ασφαλώς περιγραφικό, χωρίς και πάλι να μας λέει πραγματικά τι είναι άστρο. Τι είναι αυτό που το κάνει κάτι να διαφέρει ας πούμε, από έναν πλανήτη; Πόσο μικρότερο ή πόσο μεγαλύτερο μπορεί να είναι ένα άστρο; Για να απαντήσουμε εύλογα σε τέτοιες ερωτήσεις, πρέπει να κατανοήσουμε πρώτα απ’ όλα τον μηχανισμό που κάνει ένα άστρο φωτεινό. Τότε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη γνώση για να προσδιορίσουμε καλύτερα τι είναι ή τι δεν είναι άστρο. Ιστορικά, οι αστρονόμοι είχαν μαύρα μεσάνυχτα σχετικά με τι συμβαίνει στο εσωτερικό των άστρων, για αρκετό καιρό. Kάποτε πίστευαν ότι ο Ήλιος θερμαίνεται εξαιτίας της πτώσης μετεωριτών ή αστεροειδών στο εσωτερικό του, η βαρυτική ενέργεια των οποίων μετατρέπεται σε κινητική και στην συνέχεια σε θερμική, ή και από την δυναμική ενέργεια του πρωτοπλανητικού νεφελώματος. Ήταν λογικά επιχειρήματα, αλλά τα νούμερα δεν έβγαιναν. Επιπλέον, προς το τέλος του 19ου αιώνα αστρονομικές φασματοσκοπικές παρατηρήσεις είχαν ήδη ανακαλύψει το στοιχείο ήλιο στην χρωμόσφαιρα του Ήλιου (που δεν είχε βρεθεί μέχρι τότε στη Γη). Παρά τους έξυπνους μηχανισμούς που προτάθηκαν, έπρεπε να φτάσουμε μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα και στην διατύπωση της Κβαντομηχανικής και την γέννηση της Πυρηνικής Φυσικής που μας εισήγαγε στην έννοια της πυρηνικής σύντηξης. Σε αυτή τη διαδικασία, υποατομικά σωματίδια όπως τα πρωτόνια και τα νετρόνια – ακόμα και ολόκληροι ατομικοί πυρήνες – θα μπορούσαν να συντηχθούν για να σχηματίσουν βαρύτερους πυρήνες, απελευθερώνοντας μια τεράστια ποσότητα ενέργειας. Έτσι, από την Αστρονομία και την Πυρηνική Φυσική γεννήθηκε η Πυρηνική Αστροφυσική, η οποία εκτός του ότι μας έδειξε πώς τα άστρα παράγουν ενέργεια, εξήγησε και την προέλευση των στοιχείων στο σύμπαν μας.Στον πυρήνα ενός άστρου, η σύντηξη απαιτεί την τρομακτική θερμοκρασία και πίεση που παρέχεται από τη συντριπτική βαρύτητα της υπερκείμενης μάζας του άστρου. Για να είναι ένα άστρο σχετικά σταθερό, η εξωτερική δύναμη της ενέργειας που παράγεται από την σύντηξη στον πυρήνα του πρέπει να εξισορροπείται από την βαρυτική έλξη προς το εσωτερικό του άστρου.Υπάρχουν δύο διαφορετικοί δρόμοι για τη σύντηξη σε άστρα όπως ο ήλιος, αλλά στο τέλος και οι δύο αποδίδουν ουσιαστικά το ίδιο αποτέλεσμα: τέσσερις πυρήνες υδρογόνου (ο καθένας ένα πρωτόνιο) συγχωνεύονται για να σχηματίσουν έναν πυρήνα ηλίου και αυτή η διαδικασία παράγει τεράστια ακτινοβολία υψηλής ενέργειας ως υποπροϊόν. Στον ήλιο, αυτή η διαδικασία μετατρέπει περίπου 620 εκατομμύρια τόνους υδρογόνου σε ήλιο κάθε δευτερόλεπτο. Αυτό δημιουργεί αρκετή ενέργεια για να τροφοδοτήσει ένα άστρο.Μια κρίσιμη πτυχή εδώ είναι ότι από τη στιγμή που αυτές οι πυρηνικές αντιδράσεις ξεκινήσουν στον πυρήνα ενός άστρου, συνεχίζονται όσο υπάρχει αρκετό πυρηνικό καύσιμο για να τις τροφοδοτήσει. Κι ενώ η σύντηξη εκατοντάδων εκατομμυρίων τόνων ανά δευτερόλεπτο μας φαίνεται πάρα πολύ, για ένα άστρο, αυτό είναι ένα απειροελάχιστο κλάσμα της μάζας του, που του επιτρέπει να συνεχίσει να λάμπει για δισεκατομμύρια χρόνια.Τώρα λοιπόν μπορούμε να πούμε με περισσότερη σιγουριά τι είναι ένα άστρο: μια τεράστια βαρυτικά δεσμευμένη μάζα φωτεινού πλάσματος στην οποία η ενέργεια που παράγεται από την διαρκή πυρηνική σύντηξη στον πυρήνα του εξισορροπείται από τη βαρύτητα.Εκτός κι αν, υπάρχει ένα χαμηλότερο όριο στη θερμοκρασία και την πίεση που απαιτούνται για τη διατήρηση της σύντηξης. Για τα κανονικά άστρα, είναι περίπου 75 φορές η μάζα του Δία, ή το ένα δωδέκατο της μάζας του Ήλιου. Κάτω από αυτή τη μάζα, δεν υπάρχει αρκετή πίεση για να ξεκινήσει η διαδικασία σύντηξης. Αλλά μπορεί να παρατηρήσετε ότι κανείς δεν θεωρεί ένα αστρονομικό αντικείμενο που είναι μερικές δεκάδες φορές βαρύτερο από τον Δία ως «πλανήτη». Γενικά, τα μεσαία αντικείμενα που είναι πολύ μαζικά για να είναι πλανήτες, αλλά πολύ ελαφρά για να είναι άστρα, ονομάζονται καφέ νάνοι.Εδώ είναι που τα πράγματα γίνονται ασαφή – επειδή αποδεικνύεται ότι οι καφέ νάνοι μπορούν επίσης να διατηρήσουν ορισμένα είδη πυρηνικών αντιδράσεων σύντηξης. Για παράδειγμα, συντήκουν δευτέριο, ένα ισότοπο υδρογόνου με ένα επιπλέον νετρόνιο στον ατομικό του πυρήνα. Μερικοί μπορούν ακόμη και να συντήξουν λίθιο με πρωτόνια για να σχηματίσουν βηρύλλιο, ενώ και οι δύο αυτές διαδικασίες μπορούν να συμβούν σε χαμηλότερες θερμοκρασίες και πιέσεις από την κλασική σύντηξη υδρογόνου που αναφέρθηκε παραπάνω. Οι καφέ νάνοι μπορούν να διατηρήσουν τέτοιες συνθήκες στον πυρήνα τους, αλλά μόνο για μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια. Όμως το ερώτημα παραμένει: Είναι αυτά τα αντικείμενα άστρα;Για λόγους απλότητας, οι αστρονόμοι θα προτιμούσαν να κρατούν τους καφέ νάνους στη δική τους κατηγορία και να μην τους αποκαλούν άστρα. (Ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι περνούν από μια σύντομη «αστρική φάση» σύντηξης μετά τη γέννησή τους). Έτσι, οι περισσότεροι από εμάς θα λέγαμε ότι ένα άστρο πρέπει να έχει συνεχή σύντηξη υδρογόνου. Εξακολουθεί να είναι λίγο αυθαίρετο – σε τελική ανάλυση, ακόμη και αυτή η σύντηξη σταματάει τελικά, αν κι αυτό μπορεί να διαρκέσει έως και αρκετά τρισεκατομμύρια χρόνια για μερικά άστρα βραδείας καύσης. Αλλά ο καθορισμός αυτού του σαφούς ορίου έχει κάποιο νόημα.Τα άστρα έχουν επίσης ένα ανώτερο όριο στη μάζα τους. Άστρα με μεγαλύτερη μάζα συμπιέζουν βαρυτικά τον πυρήνα τους ακόμη περισσότερο, γεγονός που μπορεί να αυξήσει κατά πολύ τον ρυθμό των αντιδράσεων σύντηξης. Αλλά αυτό, με τη σειρά του, αυξάνει σημαντικά την παραγωγή ενέργειας, καθιστώντας το άστρο θερμότερο και φωτεινότερο. Αν το άστρο γίνει πολύ μεγάλο, μπορεί να γίνει τόσο φωτεινό που κυριολεκτικά διαλύεται. Αυτό το όριο δεν είναι καλά καθορισμένο, αλλά κυμένεται κοντά στις 200 φορές τη μάζα του Ήλιου. Βλέπουμε άστρα κοντά σε αυτό το ανώτερο όριο, όπως το Ήτα Τρόπιδος, να είναι βιαίως ασταθή, με «αστρικούς σπασμούς» που εκτοξεύουν αέρια με τεράστιες εκρήξεις.Τι συμβαίνει λοιπόν, όταν ένα άστρο εξαντλήσει το πυρηνικό του καύσιμο; Τελικά το υδρογόνο τελειώνει, αφήνοντας πίσω έναν πυρήνα από ήλιο. Αυτό μπορεί να γίνει πολύ περίπλοκο, αλλά μερικά τεράστια άστρα μπορούν στη συνέχεια να συντήξουν αυτό το ήλιο σε βαρύτερα στοιχεία και αυτά τα βαρύτερα στοιχεία σε ακόμα βαρύτερα. Για τα πραγματικά άστρα βαρέων βαρών – άστρα με μάζα μεγαλύτερη από οκτώ φορές μεγαλύτερη από τον ήλιο – το τέλος έρχεται ως μια καταστροφική έκρηξη σουπερνόβα που αφήνει πίσω του ένα άστρο νετρονίων ή μια μαύρη τρύπα. Τα μικρότερα άστρα που μοιάζουν με τον Ήλιο μας έχουν ένα πιο ήρεμο τέλος – εκτοξεύονται τα εξωτερικά τους στρώματα εκθέτοντας τον πυκνό, θερμό πυρήνα τους στο διάστημα. Αυτά τα αργής-ψύξης αστρικά πτώματα ονομάζονται λευκοί νάνοι.Εκτός από τις μαύρες τρύπες – οι οποίες είναι τόσο ακραίες που αξίζουν μια δική τους αποκλειστική κατηγορία – οι αστρονόμοι τείνουν να αναφέρονται σε αυτά τα αστρικά υπολείμματα ως άστρα, αλλά η λεξικολογία εκεί είναι πιο θολή. Αυτά τα αντικείμενα ήταν μέρος ενός άστρου που κάποτε συντηρούσε τη σύντηξη αλλά όχι πια. Έτσι, ενώ μπορούμε να τα αποκαλούμε άστρα, γνωρίζουμε ότι διαφέρουν από τα «κανονικά» άστρα όπως ο Ήλιος. Είναι λίγο μπερδεμένο για μας, αλλά οι αστρονόμοι έχουν κάθε είδους ορολογίες και όρους που ξεκίνησαν με καλές προθέσεις, αλλά τώρα είναι ξεπερασμένοι ή θα έπρεπε να καταργηθούν.Αυτό είναι λογικό. Τελικά, η κύρια αρχή της επιστήμης είναι ότι μαθαίνει. Συλλέγουμε περισσότερα δεδομένα κι αλλάζουμε γνώμη, αν και οι όροι που χρησιμοποιούμε μπορεί να αργήσουν να καλύψουν τη διαφορά. Προς το παρόν, έχουμε κολλήσει με κάποιες λέξεις που ίσως πάψουν να χρησιμοποιούνται στο μέλλον. Πλανήτες, δορυφόροι, άστρα: οι αστρονόμοι γνωρίζουν τις διαφορές τους, αλλά και τα ασαφή όρια στους ορισμούς αυτών των αντικειμένων και γνωρίζουν ότι στα άκρα, αυτοί οι όροι μπορεί να συμπλέκονται μεταξύ τους. Πέρα από τις οριακές ασάφειες των ορισμών η αναγνώριση των διαφορών μεταξύ των αστρονομικών αντικειμένων μας βοηθά να κατανοήσουμε το σύμπαν ακόμα καλύτερα. To 1970 το βρετανικό ροκ συγκρότημα Van der Graaf Generator κυκλοφόρησε τον δεύτερο δίσκο του με τίτλο «Η το Ηe, who am the only one». Το οπισθόφυλλο του δίσκου περιείχε μερικές πυρηνικές αντιδράσεις με το σχόλιο ότι η σύντηξη των πυρήνων Υδρογόνου (Η) προς τον σχηματισμό πυρήνων Ηλίου (Ηe), είναι οι βασική εξώθερμη αντίδραση στο εσωτερικό άστρων όπως ο ήλιος και συνεπώς είναι η πρωταρχική πηγή ενέργειας του σύμπαντος. Στο εσωτερικό των άστρων όπως ο Ήλιος παράγεται ενέργεια από μια σειρά διαδοχικών πυρηνικών αντιδράσεων σύντηξης που ονομάζεται κύκλος πρωτονίου – πρωτονίου. Σε άστρα με μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο, ο κύριος μηχανισμός σύντηξης του υδρογόνου προς ήλιο είναι ο «κύκλος CNO» 1. Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο: What Defines a Star? By Phil Plait – https://www.scientificamerican.com/article/what-is-a-star/ 2. Παρακολουθείστε την διάλεξη του Νίκου Πράντζου: Η πηγή ενέργειας του Ήλιου και των άστρων – https://physicsgg.me/2021/03/07/%ce%b7-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82/

Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας μπορεί τελικά να μην συγκρουστεί με τον Γαλαξία μας. Μέχρι πρόσφατα γνωρίζαμε ότι μετά από 5 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου, όταν ο Ήλιος θα έχει μετατραπεί σε ερυθρό γίγαντα με διάμετρο περίπου μια αστρονομική μονάδα, όση η μέση απόσταση της Γης από τον Ήλιο, τότε ο Γαλαξίας μας θα συγκρουστεί με τον κοντινότερο γείτονά του, τον γαλαξία της Ανδρομέδας (ή Μ31). Μάλιστα οι αστρονόμοι ονομάζουν Milkomeda τον ελλειπτικό γαλαξία που θα προκύψει από την συγχώνευση των δυο γαλαξιών.΄Όμως, σύμφωνα με την σημερινή δημοσίευση των αστρονόμων Sawala et al ‘No certainty of a Milky Way–Andromeda collision‘, δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα για σύγκρουση Γαλαξία-Ανδρομέδας. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους με πιθανότητα σχεδόν 50% δεν θα υπάρξει συγχώνευση Γαλαξία-Ανδρομέδας στα επόμενα 10 δισεκατομμύρια χρόνια.«Ουσιαστικά, είναι κορώνα-γράμματα», συνόψισε ο Τιλ Σαουάλα του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι, ο κύριος συγγραφέας της μελέτης. Οι επιστήμονες έκαναν περισσότερες από 100.000 προσομοιώσεις, χρησιμοποιώντας νέα δεδομένα που συνέλεξαν από τα διαστημικά τηλεσκόπια. Μια μετωπική σύγκρουση των δύο Γαλαξιών μέσα στα επόμενα 5 δισεκ. χρόνια είναι «εξαιρετικά απίθανη», είπε ο Σαουάλα.Το πιθανότερο σενάριο είναι ότι ο δικός μας Γαλαξίας και ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας θα περάσουν ξυστά ο ένας από τον άλλον, χωρίς να συγκρουστούν αμέσως. Στις μισές από τις προσομοιώσεις η σκοτεινή ύλη θα τους παρασύρει σε μια μη αναστρέψιμη προσέγγιση, προκαλώντας εντέλει μια κατακλυσμιαία σύγκρουση. Αλλά αυτό δεν θα γίνει προτού περάσουν 8 δισεκατομμύρια χρόνια, αφού ο δικός μας Ήλιος θα έχει σβήσει προ πολλού. «Μπορεί επομένως ο Γαλαξίας μας να καταστραφεί. Ακόμα κι αν ο Γαλαξίας και η Ανδρομέδα δεν συγκρουστούν τα επόμενα 10 δισεκατομμύρια χρόνια, αυτό δεν θα είναι το τέλος της ιστορίας. «Θα περίμενα ότι υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα τελικά να συγχωνευθούν, αλλά αυτό θα μπορούσε να διαρκέσει δεκάδες δισεκατομμύρια χρόνια. Δεν μπορούμε ακόμη να το ξέρουμε», είπε ο Σαουάλα. «Η μοίρα του Γαλαξία μας είναι ακόμη άγνωστη».Σύμφωνα με τον Σαουάλα, νέα δεδομένα που προέρχονται από το Χαμπλ και το διαστημικό τηλεσκόπιο Γαία, που μόλις ολοκλήρωσε την αποστολή του, ίσως επιτρέψουν στους αστροφυσικούς να δώσουν μια οριστική απάντηση μέσα στην επόμενη δεκαετία.Γιατί όμως να τους απασχολεί το ερώτημα αφού η αύξηση της θερμοκρασίας θα καταστήσει μη κατοικήσιμη τη Γη πολύ νωρίτερα, σε περίπου 1 δισεκ. χρόνια; «Είναι πιθανόν να συνδεόμαστε συναισθηματικά» και να θέλουμε να ξέρουμε τι θα συμβεί μετά από εμάς, εξήγησε ο Σαουάλα. «Θα προτιμούσα ο Γαλαξίας μας να μην συγκρουστεί με την Ανδρομέδα, έστω και αν αυτό δεν θα έχει καμία επίπτωση στη δική μου ζωή – ούτε καν στη ζωή των τρισεγγονών μου», πρόσθεσε. πηγές: https://www.skai.gr/news/technology/einai-pithano-na-sygkroustei-o-galaksias-mas-me-tin-andromeda – https://physicsworld.com/a/andromeda-galaxy-may-not-collide-with-the-milky-way-after-all/

Ο Ντόναλντ Τραμπ απέλυσε το νέο διοικητή της NASA πριν καν αναλάβει καθήκοντα. Ο Τζάρεντ Αιζακμαν δεν θα αναλάβει τελικά τα καθήκοντα του ως διοικητής της NASA. Απρόσμενη εξέλιξη που αλλάζει τα δεδομένα ξανά στη διαστημική πολιτική των ΗΠΑ. Ο δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας Τζάρεντ Άιζακμαν είχε προταθεί από τον Ντόναλντ Τραμπ για να είναι ο επόμενος διοικητής της NASA. Ο Άιζακμαν είχε περάσει με επιτυχία τη διαδικασία επιλογής από το Κογκρέσο και ανέμενε την μέρα της έναρξης των καθηκόντων του αλλά αιφνιδιαστικά ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι… αποσύρει τον Άιζακμαν και θα ανακοινώσει νέο υποψήφιο που θα είναι σύμφωνος με την «ατζέντα Τραμπ» για το Διάστημα.Η ειδησεογραφική ιστοσελίδα Semafor μετέδωσε το Σάββατο την πρόθεση του Τραμπ να μην τοποθετήσει τον Άιζακμαν στην ηγεσία της NASA και ο Λευκός Οίκος τελικά επιβεβαίωσε την πληροφορία χωρίς μέχρι στιγμής να έχει γίνει γνωστή η αιτία για αυτή την αιφνιδιαστική αλλαγή.«Πρόκειται για έναν επιτυχημένο επιχειρηματικό ηγέτη, φιλάνθρωπο, πιλότο και αστροναύτη. Το πάθος του Τζάρεντ για το διάστημα, η εμπειρία του ως αστροναύτης και η αφοσίωσή του να διευρύνει τα όρια της εξερεύνησης, να ξεκλειδώσει τα μυστήρια του Σύμπαντος και να προωθήσει τη νέα διαστημική οικονομία, τον καθιστούν ιδανικό για να οδηγήσει τη NASA σε μια τολμηρή νέα εποχή» είχε αναφέρει ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοινώνοντας την υποψηφιότητα του Άιζακμαν που ηγήθηκε της πρώτης πτήσης ενός αποκλειστικά ιδιωτικού πληρώματος αστροναυτών και έγινε ο πρώτος πολίτης που περπάτησε στο Διάστημα.Μία πιθανή αιτία για αυτή την εξέλιξη μπορεί να είναι το γεγονός ότι ο Αμερικανός πρόεδρος ανακοίνωσε πρόσφατα μεγάλες περικοπές στον προϋπολογισμό της NASA κάτι που σημαίνει διακοπή πολλών εν εξελίξει ερευνητικών προγραμμάτων και αποστολών αλλά και διακοπή συνεργασίας με πολύ μεγάλο αριθμό εργαζομένων στην διαστημική υπηρεσία. Αν και δημοσίως ο Άιζακμαν δεν προέβη σε κάποιο σχόλιο ίσως να εξέφρασε στον Τραμπ ή άλλα κυβερνητικά στελέχη την δυσαρέσκεια του για αυτό το γεγονός και να αποφασίστηκε η αντικατάσταση του.Άλλοι υποψιάζονται ως πιθανή αιτία για αυτή την απόφαση το γεγονός ότι ο Άιζακμαν είναι στενός φίλος του Έλον Μασκ και δεδομένης της κρίσης που υπάρχει εσχάτως στις σχέσεις του Τραμπ με τον Μασκ είτε ο Αμερικανός πρόεδρος να θέλησε να στείλει ένα ακόμη μήνυμα στον μεγιστάνα είτε να φοβήθηκε ότι ο Άιζακμαν θα έπαιρνε αποφάσεις που θα ευνοούσαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα διαστημικά σχέδια και τη διαστημική εταιρεία του Μασκ. Μένει τώρα να μάθουμε τον νέο εκλεκτό του Τραμπ για την ηγεσία της NASA. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1963299/o-ntonalnt-tramp-apelyse-ton-neo-dioikiti-tis-nasa-prin-kan-analavei-kathikonta/