Δροσος Γεωργιος

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος Energia Πάνω από 125 κιλά ωφέλιμου φορτίου θα σταλούν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) με το πλήρωμα του Soyuz MS-28. Ο πύραυλος και το διαστημόπλοιο βρίσκονται ήδη στο σημείο εκτόξευσης στο Μπαϊκονούρ! Το κύριο πλήρωμα περιλαμβάνει τους κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Κουντ-Σβερτσκόφ και Σεργκέι Μικάγιεφ, καθώς και τον αστροναύτη της NASA, Κρίστοφερ Γουίλιαμς. Το διαστημόπλοιο μεταφέρει επίσης πάνω από 125 κιλά φορτίου. Μεταξύ αυτών είναι υλικά για διαστημικά πειράματα. Πρόκειται κυρίως για βιολογικά ερευνητικά έργα, καθώς ο έλεγχος της θερμοκρασίας κατά τη διάρκεια της πτήσης είναι ζωτικής σημασίας για αυτά. Το Soyuz MS-28 θα παραδώσει επίσης υλικά για τα ακόλουθα πειράματα: ▪️ MSC-2 – μελετά πώς το διάστημα επηρεάζει έναν υποτύπο βλαστοκυττάρων που μπορούν να μετασχηματιστούν σε οστικά και χόνδρινα κύτταρα (πιθανώς για τη χρήση εμφυτευμάτων που μοιάζουν με ιστούς). ▪️ Το "LASMA" παρατηρεί αλλαγές στη ροή του τριχοειδούς αίματος και στον μεταβολισμό σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. ▪️ Το "Cytomechanarium" μελετά τις επιπτώσεις της κοσμικής ακτινοβολίας και της μικροβαρύτητας στα αναπαραγωγικά κύτταρα των μυγών των φρούτων. ▪️ Το "PHAGEN" δοκιμάζει την αντοχή των βακτηριοφάγων ιών στις διαστημικές συνθήκες (μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ανάλογο αντιβιοτικού). Το "Cascade" μελετά τη διαδικασία καλλιέργειας μικροβιακών, ζωικών και ανθρώπινων κυττάρων σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Η εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημοπλοίου Soyuz MS-28 έχει προγραμματιστεί για τις 27 Νοεμβρίου. Η πτήση θα ακολουθήσει ένα υπερταχύ μοτίβο (δύο τροχιές γύρω από τη Γη) και θα διαρκέσει μόνο περίπου τρεις ώρες. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23594 Ο πύραυλος Soyuz εκτοξεύτηκε καθώς ο Cygnus σταθμεύει μακριά από τον σταθμό. Ένας πύραυλος Soyuz έφτασε σήμερα στην εξέδρα εκτόξευσης στο Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν, για να ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για την απογείωση τριών νέων μελών του πληρώματος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό , την Ημέρα των Ευχαριστιών . Ο αστροναύτης της NASA, Κρις Γουίλιαμς , και οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Κουντ-Σβερτσκόφ και Σεργκέι Μικάεφ, έχουν προγραμματίσει την απογείωσή τους με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-28 στις 4:27 π.μ. EDT (3:27 μ.μ. ώρα Μπαϊκονούρ) την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου . Θα τεθούν σε τροχιά γύρω από τη Γη δύο φορές πριν προσδεθούν στη μονάδα Rassvet στις 7:38 π.μ. την ίδια ημέρα, ξεκινώντας μια οκτάμηνη διαστημική ερευνητική αποστολή.Το διαστημόπλοιο Cygnus XL , που υποστηρίζει την αποστολή εμπορικών υπηρεσιών ανεφοδιασμού Northrop Grumman-23 για τη NASA, απεγκαταστάθηκε σήμερα από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Θα παραμείνει συνδεδεμένο με τον ρομποτικό βραχίονα Canadarm2 του σταθμού μέχρι τη Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου, ανοίγοντας τον δρόμο για την άφιξη του επανδρωμένου διαστημοπλοίου Soyuz MS-28 της Roscosmos την Πέμπτη. Η NASA, η Northrop Grumman και η Roscosmos συντόνισαν την κίνηση του διαστημικού σκάφους για να αποτρέψουν τυχόν περιττά δομικά φορτία στον Cygnus XL και τις ηλιακές του συστοιχίες όταν το διαστημόπλοιο Soyuz MS-28 αγκυροβολήσει στη μονάδα Rassvet, η οποία είναι η παρακείμενη θύρα σύνδεσης. Ο υπεύθυνος ρομποτικής στο Κέντρο Ελέγχου Αποστολών στο Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA στο Χιούστον ολοκλήρωσε τον ελιγμό, ενώ οι αστροναύτες της υπηρεσίας Jonny Kim και Zena Cardman παρακολουθούσαν από το εσωτερικό του διαστημικού σταθμού. Το Cygnus XL θα επανασυνδεθεί στον διαστημικό σταθμό την 1η Δεκεμβρίου και θα παραμείνει εκεί μέχρι τον Μάρτιο του 2026, οπότε και έχει προγραμματιστεί να αναχωρήσει και να απορρίψει αρκετές χιλιάδες λίβρες σκουπιδιών κατά την καταστροφική επανείσοδό του στην ατμόσφαιρα της Γης. Ο Κιμ νωρίτερα εργάστηκε πάνω στην προηγμένη συσκευή άσκησης με αντίσταση για ένα μέρος της έρευνας CIPHER που μελετά την καρδιοαναπνευστική φυσική, τη μυϊκή δύναμη και την αντοχή στη μικροβαρύτητα. Ο Κάρντμαν έγχυσε αέριο σε μια εξειδικευμένη δεξαμενή για ένα πείραμα φυσικής ρευστών που δοκιμάζει τρόπους προστασίας υπερψυγμένων υγρών ή κρυογονικών υγρών στο διάστημα.Οι μηχανικοί πτήσης Mike Fincke της NASA και Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) συνεργάστηκαν τη Δευτέρα και συνέχισαν την εκφόρτωση μερικών από τις χιλιάδες λίβρες νέας επιστήμης και προμηθειών που παραδόθηκαν στο διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου HTV-X1 στις 29 Οκτωβρίου. Ο Yui εξοικειώθηκε επίσης με τη λειτουργία των ρομποτικών βοηθών Astrobee πριν αντικαταστήσει εξαρτήματα μέσα στο μπάνιο της μονάδας Tranquility , ή αλλιώς το διαμέρισμα αποβλήτων και υγιεινής. Ο Fincke εκπαιδεύτηκε επίσης στη χρήση των Astrobee και στη συνέχεια ρύθμισε το μικροσκόπιο φθορισμού για να παρατηρεί πώς συμπεριφέρονται τα σωματίδια μέσα στα υγρά .Οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Ριζίκοφ και Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, Διοικητής του Σταθμού και Μηχανικός Πτήσης αντίστοιχα, δοκίμασαν τη στολή αρνητικής πίεσης στο κάτω μέρος του σώματος για την ικανότητά της να αντιστρέφει τη ροή των σωματικών υγρών προς το κεφάλι ενός μέλους του πληρώματος, η οποία προκαλείται από το διάστημα. Τα αποτελέσματα μπορεί να αποτρέψουν την πίεση στο κεφάλι και τα μάτια που προκαλείται από τη μικροβαρύτητα και να βοηθήσουν τα πληρώματα να προσαρμοστούν ταχύτερα στην επιστροφή στη βαρύτητα της Γης. Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Όλεγκ Πλατόνοφ, φορούσε γυαλιά εικονικής πραγματικότητας και αισθητήρες ενώ ανταποκρινόταν σε οπτικά σήματα για να παρατηρήσει πώς η όρασή του και η αίσθηση ισορροπίας του προσαρμόζονται στη μικροβαρύτητα. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/11/24/soyuz-rocket-rolls-out-as-cygnus-parks-away-from-station/ Ο πύραυλος Soyuz ανυψώνεται κάθετα, τη Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2025, στην εξέδρα εκτόξευσης 31 του κοσμοδρόμου του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Τα μέλη του πληρώματος της Αποστολής 74: ο αστροναύτης της NASA, Κρις Γουίλιαμς, και οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Κουντ-Σβερτσκόφ και Σεργκέι Μικάεφ, έχουν προγραμματιστεί να εκτοξευθούν με το διαστημόπλοιό τους Soyuz MS-28 στις 27 Νοεμβρίου.

Η αποστολή ESCAPADE της NASA με προορισμό τον Άρη τράβηξε τις πρώτες «selfies» Περίπου μια εβδομάδα μετά την εκτόξευσή της, η αποστολή ESCAPADE (Escape and Plasma Acceleration and Dynamics Explorers) της NASA έχει ήδη καταγράψει τις πρώτες της εικόνες: ένα ζευγάρι αυτοπροσωπογραφιών που δείχνουν μέρος του διαστημοπλοίου καθώς οι δίδυμοι εξερευνητές απομακρύνονται με ταχύτητα από τη Γη.Στις 21 Νοεμβρίου, ένα από τα δύο διαστημόπλοια ESCAPADE χρησιμοποίησε τις κάμερες του Συστήματος Ορατής και Υπέρυθρης Παρατήρησης (VISIONS), που παρέχονται από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Αριζόνα στο Φλάγκσταφ, για να καταγράψει αυτές τις εικόνες, που δείχνουν μέρος ενός ηλιακού πάνελ στο διαστημόπλοιο.Οι εικόνες αποδεικνύουν ότι οι κάμερες λειτουργούν καλά. Η εικόνα στο ορατό φως υποδηλώνει επίσης ότι το διαστημόπλοιο θα πρέπει να έχει την ευαισθησία να απεικονίσει το σέλας του Άρη από την τροχιά του. Η υπέρυθρη κάμερα θα χρησιμοποιηθεί στον Άρη για να κατανοήσουμε καλύτερα πώς τα υλικά στην επιφάνεια θερμαίνονται και ψύχονται κατά τη διάρκεια του κύκλου ημέρας-νύχτας του Άρη και κατά τη διάρκεια των εποχών του πλανήτη.Το δεύτερο διαστημόπλοιο ESCAPADE τράβηξε επίσης με επιτυχία τις πρώτες του φωτογραφίες, αλλά είχε ως στόχο το βαθύ διάστημα, επομένως οι εικόνες ήταν απλώς μαύρες.Το δίδυμο διαστημόπλοιο ESCAPADE, που κατασκευάστηκε από την Rocket Lab και τελικά κατευθύνθηκε προς τον Άρη, εκτοξεύτηκε στις 13 Νοεμβρίου με έναν πύραυλο Blue Origin New Glenn από τον Διαστημικό Σταθμό Cape Canaveral στη Φλόριντα. Μόλις το διαστημόπλοιο ESCAPADE φτάσει στον Άρη, θα μελετήσει πώς ένα ρεύμα ύλης με ταχύτητα ενός εκατομμυρίου μιλίων ανά ώρα που ρέει από τον Ήλιο, γνωστό ως ηλιακός άνεμος, αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του Άρη και πώς αυτό οδηγεί στην απώλεια ατμόσφαιρας στον Κόκκινο Πλανήτη.Πριν όμως κατευθυνθούν προς τον Άρη, τα δύο διαστημόπλοια ακολουθούν μια τροχιά «περιπλανώμενα» ή «εγγύτητας με τη Γη» γύρω από μια τοποθεσία στο διάστημα, περίπου ένα εκατομμύριο μίλια μακριά από τη Γη, που ονομάζεται σημείο Lagrange 2. Τον Νοέμβριο του 2026, θα επιστρέψουν στη Γη για να χρησιμοποιήσουν τη βαρύτητα του πλανήτη μας για να φτάσουν στον Άρη. Θα φτάσουν στον Κόκκινο Πλανήτη τον Σεπτέμβριο του 2027. https://science.nasa.gov/blogs/escapade/2025/11/24/nasas-mars-bound-escapade-mission-captures-first-selfies/ Αυτές οι εικόνες δείχνουν την πλευρά ενός ηλιακού πάνελ σε ένα από τα δύο διαστημόπλοια ESCAPADE της NASA. Η εικόνα στα αριστερά προέρχεται από την κάμερα ορατού φωτός του διαστημοπλοίου. Η εικόνα στα δεξιά τραβήχτηκε με την υπέρυθρη κάμερα του, δείχνοντας ποια μέρη της συστοιχίας είναι θερμότερα (κίτρινο και πορτοκαλί) και ψυχρότερα (μωβ και μαύρο). Οι εικόνες τραβήχτηκαν στις 21 Νοεμβρίου 2025, μόλις οκτώ ημέρες μετά την εκτόξευση της αποστολής.

Η NASA και η NOAA κατατάσσουν την τρύπα του όζοντος του 2025 ως την 5η μικρότερη από το 1992 Αν και ηπειρωτικής κλίμακας, η τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική ήταν μικρή το 2025 σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια και παραμένει σε καλό δρόμο για να ανακάμψει αργότερα αυτόν τον αιώνα, ανέφεραν η NASA και η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA). Η τρύπα φέτος ήταν η πέμπτη μικρότερη από το 1992, το έτος που άρχισε να ισχύει μια ιστορική διεθνής συμφωνία για τη σταδιακή κατάργηση των χημικών ουσιών που καταστρέφουν το όζον.Στο αποκορύφωμα της φετινής περιόδου εξάντλησης του όζοντος, από τις 7 Σεπτεμβρίου έως τις 13 Οκτωβρίου, η μέση έκταση της τρύπας του όζοντος ήταν περίπου 7,23 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια (18,71 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα) - δηλαδή διπλάσια από την έκταση των ηπειρωτικών Ηνωμένων Πολιτειών. Η τρύπα του όζοντος του 2025 ήδη διαλύεται, σχεδόν τρεις εβδομάδες νωρίτερα από το συνηθισμένο κατά την τελευταία δεκαετία.Η τρύπα έφτασε στη μεγαλύτερη ημερήσια έκτασή της για το έτος στις 9 Σεπτεμβρίου, στα 8,83 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια (22,86 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα). Ήταν περίπου 30% μικρότερη από τη μεγαλύτερη τρύπα που παρατηρήθηκε ποτέ, η οποία σημειώθηκε το 2006, και είχε μέση έκταση 10,27 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια (26,60 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα).«Όπως είχε προβλεφθεί, βλέπουμε τις τρύπες του όζοντος να τείνουν να γίνονται μικρότερες σε έκταση από ό,τι ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 2000», δήλωσε ο Paul Newman, ανώτερος επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, στην κομητεία της Βαλτιμόρης, και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του όζοντος στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ. «Σχηματίζονται αργότερα μέσα στην εποχή και διαλύονται νωρίτερα. Αλλά έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε πριν ανακάμψει στα επίπεδα της δεκαετίας του 1980».Οι επιστήμονες της NASA και της NOAA αναφέρουν ότι η φετινή παρακολούθηση έδειξε ότι οι έλεγχοι στις χημικές ενώσεις που καταστρέφουν το όζον, οι οποίοι θεσπίστηκαν από το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ και τις επακόλουθες τροποποιήσεις, οδηγούν στη σταδιακή ανάκαμψη της στιβάδας του όζοντος στη στρατόσφαιρα, η οποία παραμένει σε τροχιά πλήρους ανάκαμψης αργότερα αυτόν τον αιώνα.Το πλούσιο σε όζον στρώμα λειτουργεί ως πλανητικό αντηλιακό που βοηθά στην προστασία της ζωής από την επιβλαβή υπεριώδη (UV) ακτινοβολία του Ήλιου. Βρίσκεται στη στρατόσφαιρα, η οποία βρίσκεται μεταξύ 7 και 51 μιλίων πάνω από την επιφάνεια της Γης. Το μειωμένο όζον επιτρέπει σε περισσότερες ακτίνες UV να φτάσουν στην επιφάνεια, με αποτέλεσμα ζημιές στις καλλιέργειες καθώς και αυξημένα κρούσματα καρκίνου του δέρματος και καταρράκτη, μεταξύ άλλων αρνητικών επιπτώσεων στην υγεία.Η διαδικασία καταστροφής του όζοντος ξεκινά όταν ανθρωπογενείς ενώσεις που περιέχουν χλώριο και βρώμιο ανεβαίνουν ψηλά στη στρατόσφαιρα, μίλια πάνω από την επιφάνεια της Γης. Απαλλαγμένα από τους μοριακούς δεσμούς τους από την πιο έντονη υπεριώδη ακτινοβολία, τα μόρια που περιέχουν χλώριο και βρώμιο συμμετέχουν στη συνέχεια σε αντιδράσεις που καταστρέφουν τα μόρια του όζοντος. Οι χλωροφθοράνθρακες και άλλες ενώσεις που καταστρέφουν το όζον χρησιμοποιούνταν κάποτε ευρέως σε αεροζόλ, αφρούς, κλιματιστικά και ψυγεία. Το χλώριο και το βρώμιο από αυτές τις ενώσεις μπορούν να παραμείνουν στην ατμόσφαιρα για δεκαετίες έως αιώνες.«Από την κορύφωσή τους γύρω στο έτος 2000, τα επίπεδα των ουσιών που καταστρέφουν το όζον στην στρατόσφαιρα της Ανταρκτικής έχουν μειωθεί κατά περίπου το ένα τρίτο, σε σχέση με τα επίπεδα πριν από την τρύπα του όζοντος», δήλωσε ο Stephen Montzka, ανώτερος επιστήμονας στο Εργαστήριο Παγκόσμιας Παρακολούθησης της NOAA . Στο πλαίσιο του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ του 1987, οι χώρες συμφώνησαν να αντικαταστήσουν τις ουσίες που καταστρέφουν το όζον με λιγότερο επιβλαβείς εναλλακτικές λύσεις. «Η φετινή τρύπα θα ήταν περισσότερο από ένα εκατομμύριο τετραγωνικά μίλια μεγαλύτερη αν υπήρχε ακόμα τόσο χλώριο στη στρατόσφαιρα όσο υπήρχε πριν από 25 χρόνια», είπε ο Νιούμαν.Ωστόσο, οι πλέον απαγορευμένες χημικές ουσίες παραμένουν σε παλιά προϊόντα, όπως η μόνωση κτιρίων, και σε χώρους υγειονομικής ταφής. Καθώς οι εκπομπές από αυτές τις παλαιές χρήσεις μειώνονται με την πάροδο του χρόνου, οι προβλέψεις δείχνουν ότι η τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική θα ανακάμψει γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 2060.Η NASA και η NOAA είχαν προηγουμένως αξιολογήσει τη σοβαρότητα της τρύπας του όζοντος χρησιμοποιώντας ένα χρονικό πλαίσιο που χρονολογείται από το 1979, όταν οι επιστήμονες άρχισαν να παρακολουθούν τα επίπεδα του όζοντος στην Ανταρκτική με δορυφόρους. Χρησιμοποιώντας αυτό το μεγαλύτερο σε διάρκεια ρεκόρ, η φετινή έκταση της τρύπας του όζοντος κατατάχθηκε 14η μικρότερη σε διάστημα 46 ετών παρατηρήσεων.Παράγοντες όπως η θερμοκρασία, ο καιρός και η ισχύς του ανέμου που περιβάλλει την Ανταρκτική, γνωστή ως πολική δίνη, επηρεάζουν επίσης τα επίπεδα του όζοντος από χρόνο σε χρόνο. Μια ασθενέστερη από το κανονικό πολική δίνη αυτόν τον Αύγουστο βοήθησε να διατηρηθούν οι θερμοκρασίες πάνω από το μέσο όρο και πιθανότατα συνέβαλε σε μια μικρότερη τρύπα του όζοντος, δήλωσε η Λόρα Τσιάστο, μετεωρολόγος στο Κέντρο Πρόβλεψης Κλίματος της NOAA .Οι ερευνητές παρακολουθούν το στρώμα του όζοντος σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιώντας όργανα στον δορυφόρο Aura της NASA , τους δορυφόρους NOAA-20 και NOAA-21 , και τον δορυφόρο Suomi National Polar-orbiting Partnership , τον οποίο λειτουργούν από κοινού η NASA και η NOAA.Οι επιστήμονες της NOAA χρησιμοποιούν επίσης όργανα που μεταφέρονται σε μετεωρολογικά μπαλόνια και όργανα επιφάνειας που κοιτούν προς τα πάνω για να μετρήσουν το στρατοσφαιρικό όζον ακριβώς πάνω από το Ατμοσφαιρικό Βασικό Παρατηρητήριο του Νότιου Πόλου . Τα δεδομένα από τα μπαλόνια έδειξαν ότι η συγκέντρωση του όζοντος έφτασε στη χαμηλότερη τιμή των 147 Μονάδων Ντόμπσον φέτος στις 6 Οκτωβρίου. Η χαμηλότερη τιμή που καταγράφηκε ποτέ πάνω από τον Νότιο Πόλο ήταν 92 Μονάδες Ντόμπσον τον Οκτώβριο του 2006.Η Μονάδα Ντόμπσον είναι μια μέτρηση που υποδεικνύει τον συνολικό αριθμό μορίων όζοντος που υπάρχουν σε όλη την ατμόσφαιρα πάνω από μια συγκεκριμένη τοποθεσία. Μια μέτρηση 100 Μονάδων Ντόμπσον αντιστοιχεί σε ένα στρώμα καθαρού όζοντος πάχους 1 χιλιοστού — περίπου όσο ένα δεκάρα — σε κανονικές συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης. Δείτε την τελευταία κατάσταση του στρώματος του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική με το όζον watch της NASA . https://science.nasa.gov/earth/nasa-noaa-rank-2025-ozone-hole-as-5th-smallest-since-1992/ Αυτός ο χάρτης δείχνει το μέγεθος και το σχήμα της τρύπας του όζοντος πάνω από τον Νότιο Πόλο την ημέρα της μέγιστης έκτασής της το 2025. Μέτριες απώλειες όζοντος (πορτοκαλί) είναι ορατές σε περιοχές με πιο ισχυρές απώλειες όζοντος (κόκκινο). Οι επιστήμονες περιγράφουν την «τρύπα» του όζοντος ως την περιοχή στην οποία οι συγκεντρώσεις όζοντος πέφτουν κάτω από το ιστορικό όριο των 220 μονάδων Dobson Οι επιστήμονες της NOAA εκτοξεύουν ένα μετεωρολογικό μπαλόνι που μεταφέρει μια οζονόσφαιρα κοντά στον Νότιο Πόλο τον Σεπτέμβριο του 2025

Αποκρυπτογραφήθηκαν οι μυστηριώδεις δομές στο κέντρο της Γης που συνδέονται με το πώς ο πλανήτης έγινε φιλικός στη ζωή. Για πολλά χρόνια, οι επιστήμονες δυσκολεύονταν να κατανοήσουν δύο τεράστιους και αινιγματικούς σχηματισμούς κρυμμένους βαθιά μέσα στον πλανήτη. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Geoscience» ερευνητική ομάδα συνέδεσε ασυνήθιστες γεωλογικές δομές στα έγκατα της Γης με την… πυρίμαχη προέλευση του πλανήτη και τη μοναδική του ικανότητα να φιλοξενεί ζωή.Για πολλά χρόνια, οι επιστήμονες δυσκολεύονταν να κατανοήσουν δύο τεράστιους και αινιγματικούς σχηματισμούς κρυμμένους βαθιά μέσα στον πλανήτη. Το τεράστιο μέγεθός τους και τα ασυνήθιστα χαρακτηριστικά τους καθιστούν δύσκολη τη συμφιλίωσή τους με τις παραδοσιακές ιδέες σχετικά με το πώς διαμορφώθηκε η Γη. Η νέα μελέτη παρουσιάζει μια πειστική νέα ερμηνεία αυτών των δομών και του τρόπου με τον οποίο μπορεί να επηρέασαν τη μακροπρόθεσμη κατοικησιμότητα της Γης.Οι σχηματισμοί αυτοί γνωστοί ως «μεγάλες επαρχίες χαμηλής ταχύτητας διάτμησης και ζώνες υπερβολικά χαμηλής ταχύτητας» βρίσκονται στο όριο μεταξύ μανδύα και πυρήνα σχεδόν τρεις χιλιάδες χλμ. κάτω από την επιφάνεια. Οι μεν «επαρχίες» είναι τεράστιες περιοχές εξαιρετικά θερμού και πυκνού υλικού, μία κάτω από την Αφρική και μία κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Οι ζώνες υπερβολικά χαμηλής ταχύτητας εμφανίζονται ως λεπτές, λιωμένες «κηλίδες» που κάθονται απευθείας πάνω στον πυρήνα, μοιάζοντας με λίμνες λάβας. Και οι δύο τύποι επιβραδύνουν σημαντικά τα σεισμικά κύματα, κάτι που δείχνει ότι η χημική τους σύσταση διαφέρει από εκείνη του υπόλοιπου μανδύα.«Δεν είναι τυχαίες ιδιορρυθμίες. Είναι δακτυλικά αποτυπώματα της πρώιμης ιστορίας της Γης. Αν καταλάβουμε γιατί υπάρχουν, μπορούμε να καταλάβουμε πώς σχηματίστηκε ο πλανήτης μας και γιατί έγινε κατοικήσιμος» αναφέρει ο Γιοσινόρι Μιγιαζάκι επιστήμονας γεωδυναμικής στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Rutgers, επικεφαλής της μελέτης. Ένας πλανήτης γεννημένος από έναν ωκεανό μάγματος Σύμφωνα με τους ερευνητές η Γη ήταν καλυμμένη από έναν παγκόσμιο ωκεανό μάγματος πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Καθώς ο πλανήτης ψύχθηκε οι επιστήμονες περίμεναν ότι ο μανδύας θα αναπτυσσόταν σε διακριτά στρώματα διαφορετικής χημικής σύστασης, όπως όταν ο παγωμένος χυμός χωρίζεται σε ένα ζαχαρούχο και ένα υδαρές στρώμα. Ωστόσο σεισμικές παρατηρήσεις δείχνουν ότι τέτοια σαφής στρωμάτωση δεν σχηματίστηκε ποτέ.Αντί γι’ αυτό, οι μεγάλες επαρχίες χαμηλής ταχύτητας διάτμησης και οι ζώνες υπερβολικά χαμηλής ταχύτητας συγκεντρώθηκαν ως ακανόνιστες συσσωρεύσεις κοντά στον πυθμένα του μανδύα. «Αυτή η αντίφαση ήταν το σημείο εκκίνησης. Αν ξεκινήσουμε από τον ωκεανό μάγματος και κάνουμε τους υπολογισμούς, δεν παίρνουμε αυτό που βλέπουμε σήμερα στον μανδύα της Γης. Κάτι έλειπε» λέει ο Μιγιαζάκι.Οι συνεργάτες του κατέληξαν ότι το χαμένο κομμάτι είναι ο ίδιος ο πυρήνας. Το μοντέλο τους υποστηρίζει ότι με την πάροδο δισεκατομμυρίων ετών, στοιχεία όπως το πυρίτιο και το μαγνήσιο διέρρευσαν από τον πυρήνα στον μανδύα, αναμιγνύοντάς τον και εμποδίζοντας τον σχηματισμό ισχυρής χημικής στρωμάτωσης.Αυτή η έγχυση υλικών θα μπορούσε να εξηγήσει τη μοναδική σύσταση των μεγάλων επαρχιών χαμηλής ταχύτητας διάτμησης και των ζωνών υπερβολικά χαμηλής ταχύτητας, που μπορεί να θεωρηθούν στερεοποιημένα υπολείμματα ενός «βασικού ωκεανού μάγματος» μολυσμένου από υλικό του πυρήνα. «Αυτό που προτείναμε είναι ότι ίσως προέρχεται από υλικό που διαρρέει από τον πυρήνα», είπε ο Miyazaki. «Αν προσθέσεις το συστατικό του πυρήνα, μπορείς να εξηγήσεις αυτό που βλέπουμε τώρα» αναφέρουν οι ερευνητές. Επιπτώσεις για την εξέλιξη και την κατοικησιμότητα της Γης Η ανακάλυψη αφορά κάτι περισσότερο από τη χημεία του εσωτερικού της Γης υποστηρίζει ο Μιγιαζάκι. Οι αλληλεπιδράσεις πυρήνα–μανδύα μπορεί να επηρέασαν τον ρυθμό ψύξης της Γης, την ηφαιστειακή δραστηριότητα και ακόμη και την εξέλιξη της ατμόσφαιρας. Αυτό θα μπορούσε να συμβάλει στο να κατανοήσουμε γιατί η Γη έχει ωκεανούς και ζωή, ενώ η Αφροδίτη είναι ένας καυτός θερμοκήπιος και ο Άρης μια παγωμένη έρημος.«Η Γη έχει νερό, ζωή και μια σχετικά σταθερή ατμόσφαιρα», είπε. «Η ατμόσφαιρα της Αφροδίτης είναι εκατό φορές παχύτερη από της Γης και αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, ενώ ο Άρης έχει πολύ λεπτή ατμόσφαιρα. Δεν κατανοούμε πλήρως γιατί συμβαίνει αυτό. Αλλά ό,τι συμβαίνει στο εσωτερικό ενός πλανήτη δηλαδή πώς ψύχεται, πώς εξελίσσονται τα στρώματά του μπορεί να αποτελεί μεγάλο μέρος της απάντησης».Συνδυάζοντας σεισμικά δεδομένα, φυσική ορυκτών και γεωδυναμική μοντελοποίηση, η μελέτη επαναπροσδιόρισε τις μεγάλες επαρχίες χαμηλής ταχύτητας διάτμησης και τις ζώνες υπερβολικά χαμηλής ταχύτητας ως κρίσιμα στοιχεία για τις διαδικασίες διαμόρφωσης της Γης. Οι δομές αυτές μπορεί ακόμη να τροφοδοτούν ηφαιστειακά hotspot όπως η Χαβάη και η Ισλανδία, συνδέοντας το βαθύ εσωτερικό της Γης με την επιφάνειά της. «Αυτή η εργασία είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πώς ο συνδυασμός πλανητικής επιστήμης, γεωδυναμικής και φυσικής ορυκτών μπορεί να μας βοηθήσει να λύσουμε μερικά από τα αρχαιότερα μυστήρια της Γης. Η ιδέα ότι ο βαθύς μανδύας μπορεί ακόμη να διατηρεί τη χημική μνήμη των πρώιμων αλληλεπιδράσεων πυρήνα–μανδύα ανοίγει νέους δρόμους για την κατανόηση της μοναδικής εξέλιξης της Γης» αναφέρει Τζίε Νταγκ από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον, συν-συγγραφέας της μελέτης.Βασιζόμενοι σε αυτή την ιδέα, οι ερευνητές λένε ότι κάθε νέο στοιχείο βοηθά να συμπληρωθούν τα κενά στην πρώιμη ιστορία της Γης, μετατρέποντας διάσπαρτες ενδείξεις σε μια πιο καθαρή εικόνα της εξέλιξής της. «Ακόμη και με πολύ λίγες ενδείξεις, αρχίζουμε να χτίζουμε μια ιστορία που βγάζει νόημα. Αυτή η μελέτη μας δίνει λίγη παραπάνω βεβαιότητα για το πώς εξελίχθηκε η Γη και γιατί είναι τόσο ξεχωριστή» καταλήγει ο Μιγιαζάκι. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2038089/apokryptografthikan-oi-mystiriodeis-domes-sto-kentro-tis-gis-poy-syndeontai-me-to-pos-o-planitis-egine-filikos-sti-zoi/ Νέα ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι η Αφρική βρίσκεται σε φάση διάσπασης; Αναμένεται η ήπειρος να γίνει δύο κομμάτια που θα χωρίζονται από έναν νέο ωκεανό. Μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Journal of African Earth Sciences» επιβεβαιώνει σειρά μελετών το τελευταίο χρονικό διάστημα που αναφέρουν ότι η Αφρική διασπάται και παρέχει νέα στοιχεία για αυτό το εντυπωσιακό γεωλογικό φαινόμενο.Πριν από λίγους μήνες ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Σουόνσι παρουσίασε μια μελέτη η οποία κάνει λόγο για ένα γιγάντιο ρήγμα που διασχίζει την Αφρική από τα βορειοανατολικά προς τα νότια. Το ρήγμα αυτό θα μπορούσε σύμφωνα με τους ερευνητές να διαμελίσει την ήπειρο αφήνοντας την ανατολική Αφρική με τη δική της ακτογραμμή χωρισμένη από την υπόλοιπη ήπειρο και τελικά η αφρικανική ήπειρος θα γίνει δύο κομμάτια που θα χωρίζονται από ένα νέο ωκεανό.Στο ζήτημα αυτό επανέρχονται επιστήμονες του Πανεπιστημίου Keele στη Βρετανία οι οποίοι επιβεβαιώνουν ότι η Αφρική χωρίζεται στα δύο και ότι ο διαχωρισμός πιθανότατα ξεκίνησε πριν από δεκάδες εκατομμύρια χρόνια.Οι ερευνητές κατέληξαν στα συμπεράσματα τους μελετώντας μαγνητικά δεδομένα τα οποία υποδεικνύουν στοιχεία γεωλογικού διαχωρισμού ανάμεσα στην Αφρική και την Αραβία. Οι δύο αυτές χερσαίες μάζες ήταν κάποτε ενωμένες σαν κομμάτια παζλ, αλλά μια σταδιακή διαδικασία τις τράβηξε μακριά. Ο διαχωρισμός αυτός διαπερνά την Αφρική από τα βορειοανατολικά προς τα νότια, σαν φερμουάρ, συνοδευόμενος από ηφαιστειότητα και σεισμική δραστηριότητα.Όταν η διαδικασία ολοκληρωθεί, σε πέντε έως δέκα εκατομμύρια χρόνια, η Αφρική θα αποτελείται από δύο ηπείρους. Η μεγαλύτερη, στα δυτικά, θα περιλαμβάνει χώρες όπως η Αίγυπτος, η Αλγερία, η Νιγηρία, η Γκάνα και η Ναμίμπια, ενώ η μικρότερη στα ανατολικά θα περιλαμβάνει τη Σομαλία, την Κένυα, την Τανζανία, τη Μοζαμβίκη και μεγάλο μέρος της Αιθιοπίας.«Αυτά τα ευρήματα μάς δίνουν μια μοναδική οπτική για το πώς ο πλανήτης μας αλλάζει και μεταβάλλεται αδιάκοπα κάτω από τα πόδια μας» δήλωσε ο καθηγητής Πίτερ Στάιλς γεωλόγος του Πανεπιστημίου Keele. Οι πλάκες Η θεωρία των τεκτονικών πλακών δείχνει ότι η διάταξη των ηπείρων στο παρελθόν ήταν πολύ διαφορετική. Πριν από εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια χρόνια, μεγαλύτερες τεκτονικές πλάκες διασπάστηκαν και απομακρύνθηκαν, δημιουργώντας νέο ωκεάνιο φλοιό και τους ωκεανούς που γνωρίζουμε σήμερα μέσα από τη διαδικασία της διάνοιξης θαλάσσιου βυθού.Οι ερευνητές αναφέρονται στο Ανατολικοαφρικανικό Ρήγμα, ένα από τα σημαντικότερα τεκτονικά χαρακτηριστικά της Αφρικής που προκαλείται από θραύση του φλοιού της Γης. Έχει μήκος περίπου 6,4 χιλιάδες χλμ., πλάτος 5-7 χλμ. και εκτείνεται από την Ιορδανία μέχρι τη Μοζαμβίκη. Εκτιμάται πώς όταν η Αφρική διαχωριστεί το χάσμα θα ακολουθήσει το μήκος αυτού του ρήγματος, περνώντας μέσα από τεράστιες λίμνες όπως η λίμνη Μαλάουι και η λίμνη Τουρκάνα.Για τη μελέτη, οι επιστήμονες επικεντρώθηκαν στην περιοχή Afar, όπου η Ερυθρά Θάλασσα συναντά τον Κόλπο του Άντεν. Η περιοχή αυτή είναι ένα σπάνιο σημείο της Γης όπου συναντώνται τρία τεκτονικά ρήγματα σχηματίζοντας ένα «τριπλό σημείο». Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι εδώ βλέπουμε τα πρώτα στάδια της διάσπασης που έχει ήδη ξεκινήσει.Η έρευνα στηρίχθηκε σε μαγνητικά δεδομένα του 1968–69 από αερομεταφερόμενα όργανα. Με τη συνδυασμένη ανάλυση των παλιών δεδομένων με σύγχρονη τεχνολογία, η ομάδα βρήκε νέα στοιχεία σχετικά με το μαγνητικό πεδίο του φλοιού. Χρησιμοποίησαν δεδομένα από σαρωτές που μελετούν τον μαγνητικό χαρακτήρα του φλοιού σε υποθαλάσσιες οροσειρές. Όταν οι μαγνητικοί πόλοι της Γης αντιστρέφονται αφήνουν μαγνητικά «σήματα» στον φλοιό, παρόμοια με δακτυλίους δέντρων ή γραμμωτούς κώδικες.Η ανάλυση αποκάλυψε αρχαίες «λωρίδες» διάνοιξης θαλάσσιου βυθού ανάμεσα στην Αφρική και την Αραβία, δείχνοντας ότι ο διαχωρισμός ξεκίνησε πριν από δεκάδες εκατομμύρια χρόνια. Το ισχυρό μαγνητικό σήμα είναι ένδειξη αργού αλλά συνεχούς τεκτονικού ρηγματώματος κατά το οποίο ο φλοιός τεντώνεται και λεπταίνει μέχρι να ραγίσει σηματοδοτώντας τη γέννηση ενός νέου ωκεανού. Ο ρυθμός Ο διαχωρισμός προχωρά τόσο αργά που είναι αδύνατο να γίνει αντιληπτός από τους ανθρώπους. Σύμφωνα με τη δρ. Έμμα Γουότς, γεωχημικό του Πανεπιστημίου του Σουόνσι, ο ρυθμός είναι 5–16 χιλιοστά τον χρόνο στο βόρειο τμήμα του ρήγματος. «Η διαδικασία θα χρειαστεί αρκετά εκατομμύρια χρόνια για να ολοκληρωθεί» λέει η Γουότς.Με τη νέα μελέτη τα μαγνητικά δεδομένα της έρευνας του 1968 αναβιώνουν από μια αδικαιολόγητη αφάνεια» σημειώνουν οι ερευνητές προσθέτοντας ότι οι τεχνικές αυτές θα βοηθήσουν στη βαθύτερη κατανόηση της εξέλιξης της περιοχής και των πρώτων σταδίων δημιουργίας ωκεανών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2037655/nea-eyrimata-epivevaionoyn-oti-i-afriki-vrisketai-se-fasi-diamelismoy/

Νέα αρχιτεκτονική λειτουργίας επεξεργαστών υπόσχεται επανάσταση στην εκπαίδευση προηγμένων μοντέλων τεχνητής νοημοσύνης Η νέα προσέγγιση με χρήση φωτός φέρνει πιο κοντά την τεχνητή γενική νοημοσύνη που θα ξεπερνάει την ανθρώπινη νόηση. Επιστήμονες ανέπτυξαν μια θεμελιώδη αρχιτεκτονική για την επόμενη γενιά οπτικής πληροφορικής χρησιμοποιώντας φως αντί για ηλεκτρισμό για την τροφοδότηση των τσιπ κάτι που θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο εκπαιδεύονται και λειτουργούν τα μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης όπως τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα όπως το ChatGPT της OpenAI και το Gemini της Google.Στην καρδιά των μεγάλων γλωσσικών μοντέλων και όσων βασίζονται στη βαθιά μάθηση βρίσκεται μια δομή οργάνωσης που ονομάζεται «tensor», η οποία λειτουργεί σαν… συρταριέρα με αυτοκόλλητες σημειώσεις που δείχνουν ποια συρτάρια χρησιμοποιούνται περισσότερο.Όταν ένα μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης εκπαιδεύεται να εκτελεί μια λειτουργία, όπως αναγνώριση εικόνας ή πρόβλεψη κειμένου, ταξινομεί τα δεδομένα μέσα σε αυτά τα tesnor. Στα σύγχρονα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης η ταχύτητα με την οποία τα μοντέλα μπορούν να επεξεργαστούν δεδομένα tensor (να κοιτάξουν τα συρτάρια) αποτελεί έναν θεμελιώδη περιορισμό που θέτει όριο στο πόσο μεγάλα μπορούν να γίνουν τα μοντέλα.Στη στάνταρτ τεχνολογία λειτουργίας που βασίζεται στο φως τα μοντέλα αναλύουν tensor ενεργοποιώντας διατάξεις λέιζερ πολλές φορές. Λειτουργούν σαν μια μηχανή που σαρώνει έναν γραμμωτό κώδικα για να μάθει τι περιέχει ένα πακέτο μόνο που σε αυτή την περίπτωση κάθε «πακέτο» αντιστοιχεί σε ένα μαθηματικό πρόβλημα. Η απαιτούμενη υπολογιστική ισχύς αυξάνεται ανάλογα με τις εγγενείς δυνατότητες των μοντέλων.Αν και η οπτική υπολογιστική είναι ταχύτερη και πιο ενεργειακά αποδοτική σε μικρή κλίμακα τα περισσότερα οπτικά συστήματα δεν μπορούν να λειτουργήσουν παράλληλα. Σε αντίθεση με τις μονάδες γραφικών (GPU) οι οποίες μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους ώστε να αυξηθεί εκθετικά η διαθέσιμη υπολογιστική ισχύς τα οπτικά συστήματα συνήθως λειτουργούν γραμμικά. Γι’ αυτό οι περισσότεροι προγραμματιστές απορρίπτουν την οπτική τεχνολογία υπολογιστών υπέρ των πλεονεκτημάτων της παράλληλης επεξεργασίας μέσω ηλεκτρονικού εξοπλισμού.Αυτό το πρόβλημα κλιμάκωσης είναι ο λόγος που τα πιο ισχυρά μοντέλα από εταιρείες όπως η OpenAI, η Anthropic, η Google και η xAI απαιτούν χιλιάδες GPU να λειτουργούν ταυτόχρονα για να εκπαιδευτούν και να λειτουργήσουν. Η νέα προσέγγιση Η νέα αρχιτεκτονική, που ονομάζεται Παράλληλος Οπτικός Πολλαπλασιασμός Μητρώων (POMMM) θα μπορούσε να εξαλείψει το πρόβλημα που κρατούσε πίσω την οπτική υπολογιστική. Σε αντίθεση με προηγούμενες μεθόδους πραγματοποιεί πολλαπλές διεργασίες tensor ταυτόχρονα με έναν μόνο παλμό λέιζερ.Το αποτέλεσμα είναι ένας θεμελιώδης σχεδιασμός υλικού για τεχνητή νοημοσύνη με δυνατότητα να αυξήσει την ταχύτητα επεξεργασίας tensor πέρα από τις σύγχρονες ηλεκτρονικές δυνατότητες, μειώνοντας ταυτόχρονα το ενεργειακό αποτύπωμα.Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature Photonics» παρουσιάζει τα αποτελέσματα ενός πειραματικού πρωτοτύπου οπτικής υπολογιστικής καθώς και μια σειρά συγκριτικών δοκιμών με συμβατικές οπτικές μεθόδους και GPU. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν έναν συγκεκριμένο συνδυασμό συμβατικών οπτικών εξαρτημάτων μαζί με μια νέα μέθοδο κωδικοποίησης και επεξεργασίας για να καταγράψουν και να αναλύσουν πακέτα tensor σε έναν μόνο παλμό λέιζερ.Κατάφεραν να κωδικοποιήσουν ψηφιακά δεδομένα στο πλάτος και στη φάση των φωτεινών κυμάτων, μετατρέποντας τα δεδομένα σε φυσικές ιδιότητες του οπτικού πεδίου με τα κύματα φωτός να συνδυάζονται ώστε να πραγματοποιούν μαθηματικές λειτουργίες όπως πολλαπλασιασμούς μητρώων ή tensor. Αυτές οι οπτικές λειτουργίες δεν απαιτούν πρόσθετη ενέργεια για να εκτελεστούν επειδή συμβαίνουν παθητικά καθώς το φως διαδίδεται. Αυτό εξαλείφει την ανάγκη για έλεγχο ή μεταγωγή κατά την επεξεργασία καθώς και την ενέργεια που θα χρειαζόταν για αυτές τις λειτουργίες.«Αυτή η προσέγγιση μπορεί να εφαρμοστεί σχεδόν σε κάθε οπτική πλατφόρμα. Στο μέλλον, σχεδιάζουμε να ενσωματώσουμε αυτό το υπολογιστικό πλαίσιο απευθείας σε φωτονικά τσιπ, επιτρέποντας σε επεξεργαστές βασισμένους στο φως να εκτελούν περίπλοκες εργασίες τεχνητής νοημοσύνης με εξαιρετικά χαμηλή κατανάλωση ενέργειας» λέει ο Ζιπέι Σαν επικεφαλής του Τμήματος Φωτονικής του Πανεπιστημίου Aalto στη Φιλανδία, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η προσέγγιση αυτή θα μπορούσε να ενσωματωθεί σε μεγάλες πλατφόρμες τεχνητής νοημοσύνης μέσα σε τρία έως πέντε χρόνια. Επιταχυντής τεχνητής γενικής νοημοσύνης Οι ερευνητές περιέγραψαν αυτή την πρόοδο ως βήμα προς την επόμενη γενιά Τεχνητής Γενικής Νοημοσύνης (AGI) ενός υποθετικού μελλοντικού συστήματος τεχνητής νοημοσύνης που θα είναι εξυπνότερο από τον άνθρωπο και θα μπορεί να μαθαίνει γενικά σε πολλούς τομείς, ανεξάρτητα από τα δεδομένα εκπαίδευσής του.«Αυτό θα δημιουργήσει μια νέα γενιά οπτικών συστημάτων υπολογιστικής, επιταχύνοντας σημαντικά πολύπλοκες εργασίες τεχνητής νοημοσύνης σε αμέτρητους τομείς» λένε οι ερευνητές. Αν και η μελέτη δεν αναφέρει συγκεκριμένα την AGI αναφέρεται αρκετές φορές στην γενικής χρήσης υπολογιστική.Η ιδέα ότι η κλιμάκωση των σημερινών τεχνικών ανάπτυξης τεχνητής νοημοσύνης αποτελεί έναν βιώσιμο δρόμο προς την AGI είναι πολύ διαδεδομένη σε ορισμένους κύκλους της επιστημονικής κοινότητας, Άλλοι επιστήμονες, όπως ο απερχόμενος επικεφαλής επιστήμονας τεχνητής νοημοσύνης της Metα Γιαν ΛεΚαν, διαφωνούν λέγοντας ότι τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα δεν θα φτάσουν ποτέ το επίπεδο AGI όσο κι αν κλιμακωθούν.Με το POMMM οι επιστήμονες λένε ότι ίσως έχουν αποκτήσει ένα κρίσιμο κομμάτι του παζλ του υλικού, ικανό να αφαιρέσει έναν από τους μεγαλύτερους περιορισμούς του πεδίου, επιτρέποντας την κλιμάκωση πολύ πέρα από τα θεμελιώδη όρια του σημερινού παραδείγματος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2038142/nea-architektoniki-leitoyrgias-epexergaston-yposchetai-epanastasi-stin-ekpaideysi-proigmenon-montelon-technitis-noimosynis/

Πόσες θεμελιώδεις μονάδες χρειάζεται εντέλει η Φυσική; Στο Διεθνές Σύστημα Μονάδων υπάρχουν επτά θεμελιώδεις μονάδες: το δευτερόλεπτο, το μέτρο, το χιλιόγραμμο, το αμπέρ, το κέλβιν, το mole και η καντέλα. Σχεδόν όλοι συμφωνούν ότι οι τέσσερις τελευταίες, αυστηρά μιλώντας, δεν είναι απαραίτητες· μπορούν να υπολογιστούν από τις τρεις πρώτες και τις χρησιμοποιούμε απλώς για ιστορικούς λόγους.Οι τρεις που απομένουν, το δευτερόλεπτο, το μέτρο και το χιλιόγραμμο, μπορούν να εκφραστούν με τρεις θεμελιώδεις σταθερές: την ταχύτητα του φωτός, την σταθερά του Planck και κάποιο πρότυπο χρόνου – προς το παρόν την συχνότητα μιας ατομικής μετάβασης ατόμων καισίου. 1 δευτερόλεπτο (s) είναι η χρονική διάρκεια μέσα στην οποία συμβαίνουν 9.192.631.770 καθορισμένες περιοδικές ενεργειακές μεταβολές στο άτομο του καισίου (Cs133). 1 μέτρο (m) είναι η απόσταση που διανύει το φως στο κενό, στη διάρκεια 1/299.792.458 του δευτερολέπτου. 1 χιλιόγραμμο (kg) … διαβάστε ΕΔΩ: Ένα κιλό, η σταθερά του Planck και το διεθνές σύστημα μονάδων. https://physicsgg.me/2017/07/04/ένα-κιλό-η-σταθερά-του-planck-και-το-διεθνές/ Η λογική είναι η εξής: από το άτομο του καισίου παίρνεις μια μονάδα μέτρησης του χρόνου. Αφού διαθέτεις μονάδα μέτρησης του χρόνου, μπορείς να χρησιμοποιήσεις την ταχύτητα του φωτός για να μετρήσεις αποστάσεις και στη συνέχεια την σταθερά του Planck για να μετρήσεις μάζες και ενέργειες. Φαίνεται λοιπόν πως χρειαζόμαστε τρεις θεμελιώδεις σταθερές. Ή μήπως όχι;Μερικοί θεωρητικοί χορδών πιστεύουν ότι, αν βρούμε επιτέλους τη θεωρία των πάντων – κάτι που θα μπορούσε να είναι η θεωρία χορδών – τότε δεν θα πρέπει να υπάρχουν καθόλου θεμελιώδεις σταθερές. Όλα θα προκύπτουν από τα ίδια τα μαθηματικά. Άλλοι πιστεύουν ότι θα πρέπει να υπάρχει μία μόνο, η τάση της χορδής. Και κάποιοι άλλοι ότι θα είναι δύο, η τάση της χορδής και η ταχύτητα του φωτός. Οι περισσότεροι φυσικοί όμως φαίνεται να θεωρούν ότι χρειαζόμαστε τρεις θεμελιώδεις μονάδες. Λοιπόν, τι ισχύει; Καμία, μία, δύο ή τρεις;Σε μια πρόσφατη δημοσίευσή τους στο περιοδικό Scientific Reports, οι φυσικοί Matsas et al υποστηρίζουν ότι έλυσαν το πρόβλημα. Το κατάφεραν επαναδιατυπώνοντας το ερώτημα: πόσα είδη πειραματικών οργάνων μέτρησης χρειάζονται για να περιγράψεις τα πάντα στο σύμπαν; Και η απάντησή τους είναι ότι χρειαζόμαστε μόνο ρολόγια. Αν διαθέτουμε ρολόγια, τότε μπορούμε να μετρήσουμε και αποστάσεις και μάζες, χωρίς να χρειάζεται καμία επιπλέον θεμελιώδης σταθερά πέρα από την ίδια την μονάδα του χρόνου.Οι αποστάσεις μπορούν να μετρηθούν, εφαρμόζοντας μια πρόταση που είχε διατυπώσει πρώτος ο William Unruh: το «πείραμα με τα τρία ρολόγια». Σύμφωνα με αυτό το πείραμα, χρησιμοποιώντας την θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν μπορεί να μετρηθεί το μήκος μιας ράβδου χρησιμοποιώντας τις ενδείξεις μόνο τριών ρολογιών.Η μέθοδος δουλεύει ως εξής: Το ρολόι Ρ1 ξεκινά από το αριστερό άκρο της ράβδου και κινείται ευθύγραμμα μέχρι το δεξί άκρο, με κάποια άγνωστη σταθερή ταχύτητα. Ο μηχανισμός του ρολογιού Ρ1 μετρά τον ιδιόχρονο τ1 του ταξιδιού από αριστερά προς δεξιά. Μόλις το Ρ1 φτάσει στο δεξί άκρο, εκτοξεύεται από το δεξί άκρο προς τα αριστερά ένα δεύτερο ρολόι Ρ2, με κάποια άλλη άγνωστη ταχύτητα. Το Ρ2 ταξιδεύει από δεξιά προς αριστερά και μετρά γι αυτό το ταξίδι μια ιδιοχρονική διάρκεια τ2. Ένα τρίτο ρολόι Ρ3 παραμένει ακίνητο στο αριστερό άκρο της ράβδου σε όλη αυτή τη διαδικασία. Το Ρ3 μετρά την διάρκεια τ3 ανάμεσα στο γεγονός «αναχώρηση του Ρ1» και το γεγονός «άφιξη του Ρ2 πίσω στο αριστερό άκρο». Στο τέλος του «πειράματος με τα τρία ρολόγια» γνωρίζουμε μόνο τρεις ιδιοχρόνους: τ1, τ2 και τ3. Δεν έχουμε μετρήσει ούτε ταχύτητες ούτε έχουμε χρησιμοποιήσει χάρακα. Οι Matsas et al χρησιμοποιώντας μόνον τις εν λόγω ενδείξεις τριών ρολογιών υπολογίζουν σχετικά εύκολα(*) το μήκος της ράβδου ως: . Το σημαντικό είναι ότι δεν χρειάζεται να ξέρουμε τις ταχύτητες των ρολογιών, αλλά ούτε καν την ταχύτητα του φωτός. Χρειαζόμαστε μόνο τρία ρολόγια! Χρησιμοποιούμε τον χρόνο για να μετρήσουμε αποστάσεις με την μονάδα χρόνου μας. Κι αυτό θα εξαγρίωνε τον Woody Allen της ταινίας «Anything Εlse», γιατί δεν είναι δυνατόν να ρωτάει κάποιον «πόσο μήκος έχει η ράβδος» κι αυτός να του απαντάει πέντε δισεκατομμύρια φορές το αντίστροφο της συχνότητας μιας συγκεκριμένης μετάβασης του ατόμου του καισίου.Και όσον αφορά την μέτρηση της μάζας οι Matsas et al αναφέρονται στο γινόμενο GM – σταθερά της παγκόσμιας έλξης επί μάζα -, που είναι υπεύθυνο για την βαρυτική έλξη και έχει διαστάσεις L3T-2 και κατά συνέπεια, μετριέται με ρολόγια και χάρακες. Τονίζουν ότι αυτή η κοινότοπη γνώση έχει σε μεγάλο βαθμό ξεχαστεί τα τελευταία 150 χρόνια παραθέτοντας το παρακάτω απόσπασμα του Maxwell (A Treatise on Electricity and Magnetism, 1878): «… η μονάδα μάζας συνάγεται από τις μονάδες χρόνου και μήκους, σε συνδυασμό με το γεγονός της παγκόσμιας βαρύτητας. Η αστρονομική μονάδα μάζας είναι η μάζα που έλκει ένα άλλο σώμα τοποθετημένο σε μια μονάδα απόστασης έτσι ώστε να του προκαλεί μια μονάδα επιτάχυνσης… Αν, όπως στο αστρονομικό σύστημα, η μονάδα μάζας ορίζεται σε σχέση με τη δύναμη έλξης της, τότε οι διαστάσεις της M είναι L3T−2.» Επομένως η μάζα μπορεί να μετρηθεί με ρολόγια και χάρακες. Και στον σχετικιστικό χωροχρόνο, όπου μπορούμε να μετρήσουμε και το μήκος σε μονάδες χρόνου, μπορούμε να κάνουμε το ίδιο και για την μάζα.Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι σε ένα κλασικό Νευτώνειο σύμπαν χρειαζόμαστε και χρονόμετρα και χάρακες, αλλά σε ένα σχετικιστικό σύμπαν, αυτό που περιγράφει η σύγχρονη φυσική, αρκούν μόνο τα χρονόμετρα. Με αυτά μπορούμε να ορίσουμε τις αποστάσεις και εντέλει όλες τις φυσικές ποσότητες. Με λίγα λόγια, το «όλα είναι ατμός» στην φιλοσοφία του Θανάση Βέγγου ως Θρασύβουλας σε ταινία του 1962: … πρέπει να αντικατασταθεί με το «όλα είναι χρόνος» . πηγές: 1. The number of fundamental constants from a spacetime-based perspective – https://www.nature.com/articles/s41598-024-71907-0 2. All of Nature Needs only One Constant, Physicists Prove – https://backreaction.blogspot.com/2025/11/all-of-nature-needs-only-one-constant.html (*) Εκτός από την εξίσωση που υπολογίζει το μήκος της ράβδου, αξίζει κανείς να δει και την κομψή γεωμετρική αναλογία στο Παράρτημα B της δημοσίευσης των Matsas et al. Εκεί το μήκος της ράβδου συναρτήσει των ιδιοχρόνων συνδέεται με τον τύπο του Ήρωνα που δίνει το εμβαδόν τριγώνου στο διάγραμμα Minkowski. (Και ένα «άσχετο» σχόλιο. Λίγοι ασχολούνται σήμερα με την Ευκλείδεια Γεωμετρία, αφού το μάθημα στην ουσία έχει εξοριστεί από την μέση εκπαίδευση των δράσεων με αποτέλεσμα οι μαθητές να την περιφρονούν. Περιέργως όμως, κάποιοι φυσικοί, με την δικαιολογία της διαβάθμισης των θεμάτων, επιμένουν να την χρησιμοποιούν ως «μοχλοβραχίονα» για να δημιουργήσουν απεχθή θέματα φυσικής στις πανελλαδικές εξετάσεις: βλέπε ερώτημα Δ1 στα φετινά θέματα.)

Κίρκεγκωρ και Νίτσε. Ήδη, από τα μέσα του 19ου αιώνος άρχισαν να υπάρχουν τάσεις διαφορετικές – τάσεις αντιλογικές – που βλέπουν τον άνθρωπο όχι ως απόλυτα λογικό ον, αλλά ως μια σύνθεση τάσεων και δυνάμεων, που δεν είναι όλες λογικές. Έτσι, αντίθετα προς την απολυταρχία της λογικής που έχουμε στον Έγελο, ο Μαρξ μετακινεί το θέμα του ανθρώπου προς την κοινωνία, και τον βλέπει ως παράγωγο των κοινωνικών όρων. Συγχρόνως η φυσική επιστήμη αρχίζει να βλέπη τον άνθρωπο ως συνάρτηση του φυσικού του περιβάλλοντός του. Η ίδια στροφή παρατηρείται και στην βιολογία, την κοινωνιολογία και παντού.Το πρόβλημα περί της ουσίας του ανθρώπου γίνεται τώρα και πρόβλημα των όρων της ζωής. Η έννοια της ζωής προβάλλει σε όλη της την ένταση και αλογία και πρώτος ο Bergson ετόνισε την τάση αυτή του ανθρώπου, που δεν είναι καθαρώς λογική. Έτσι, δημιουργείται ένα μεγάλο ρεύμα φιλοσοφικό που φέρει το όνομα «φιλοσοφία της ζωής». Γενικώς οι τάσεις αυτές έγιναν αφορμή να δημιουργηθεί ένας καινούργιος κλάδος της φιλοσοφίας, η «φιλοσοφική ανθρωπολογία», η οποία καταγίνεται με τον άνθρωπο ως προς την πληρότητά του – όχι με την αφηρημένη έννοια του ανθρώπου, αλλά με την πραγματική του ουσία, με τις δυνάμεις που τον αποτελούν και συνιστούν το Είναι του.Όμως όλες αυτές οι τάσεις δεν θα ήταν ικανές να αλλάξουν την έννοια του ανθρώπου που δημιουργήθηκε από την Αναγέννηση και έπειτα, αν κατά τα μέσα του 19ου αιώνος δεν εμφανίζονταν δυο φιλόσοφοι, οι οποίοι εμορφοποίησαν όλες αυτές τις τάσεις τις αντιλογικές και εξωλογικές. Οι φιλόσοφοι αυτοί είναι ο Kierkegaard και ο Nietzsche.Η αλήθεια, ως απλή επιστημονική γνώση, γίνεται τώρα ύποπτη και στους δυο, γιατί και οι δύο έχουν μια διαφορετική συνείδηση για την αλήθεια. Δεν αμφισβητούν την μεθοδική ορθότητα της επιστημονικής γνώσεως, αλλά ταράσσονται με την απάθεια των επιστημόνων, των καθηγητών. Ο Kierkegaard απορεί με τον τρόπο που ζουν οι πεπαιδευμένοι, οι σοφοί καθηγηταί της εποχής του. Οι περισσότεροι ζουν και πεθαίνουν με την ιδέα της αδιάκοπης («προόδου») της επιστήμης. Δεν ωριμάζουν εις βάθος, ούτε φθάνουν να διαπιστώσουν σημεία τα οποία δεν καταλαβαίνουν. Αυτός, έτσι πιστεύει ο Kierkegaard, είναι ο χειρότερος τρόπος για να ζή κανείς, δηλαδή να εξηγή τον κόσμο με τις ανακαλύψεις του και τον πλούτο του πνεύματός του, ν’ αναλύη όλη τη φύση και στο τέλος να μη καταλαβαίνη τίποτε από τον εαυτό του, να μη του έχη γίνει πρόβλημα ο εαυτός του. Τούτο είναι αφόρητο γι’ αυτόν.Ο Nietzsche εξ άλλου δεν κουράζεται ν’ αναλύη τους τύπους των μορφωμένων της εποχής του, οι οποίοι δεν έχουν συνείδηση για το τι κάνουν, δεν συλλαμβάνουν το νόημα του έργου των. Οι πεπαιδευμένοι αυτοί δεν είναι ποτέ εαυτοί τους, και όμως πιστεύουν ότι με την μηδαμινή του γνώση συνέλαβαν πράγματι το Είναι. Δεν έχουν ιδέα για το Είναι τους, και όμως ζουν με την πεποίθηση ότι έχουν συλλάβει το Είναι της πραγματικότητας. Και οι δύο τούτοι φιλόσοφοι αμφισβητούν ότι είναι δυνατόν η αλήθεια να περιληφθή σε ένα σύστημα. Γι’ αυτό υπήρξαν και οι δύο πολέμιοι του συστήματος, δηλαδή της μορφής με την οποία παρουσιάζεται η φιλοσοφία καθ’ όλη την ιστορία της, και συνεπώς υπήρξαν πολέμιοι και του γερμανικού Ιδεαλισμού. Το σύστημα – έτσι πιστεύουν – είναι παρεκτροπή του πνεύματος από την πραγματικότητα, συνεπώς είναι ψεύδος και απάτη. Ο Kierkegaard λέγει ότι η ζωή είναι δυνατόν να είναι σύστημα μόνον για τον Θεό, όχι όμως για τον άνθρωπο.Σύστημα και αποκλεισμός είναι ταυτόσημα, ενώ η ουσία της ζωής είναι κάτι αντίθετο, είναι ανοιχτή. Ο φιλόσοφος, που σχηματίζει ένα σύστημα, που οικοδομεί σύστημα, μοιάζει με άνθρωπο πολύ οικοδομεί ανάκτορο και ο ίδιος μένει διπλά μέσα σε μιά καλύβα. Ο άνθρωπος αυτός δεν ζή μέσα στην σκέψη του, δεν ζή μέσα σε ό,τι σκέπτεται. Η σκέψη όμως ανθρώπου έχει νόημα μόνον τότε, όταν γίνεται και η κατοικία του.Έτσι το βασικό πρόβλημα της φιλοσοφίας – τι είναι φιλοσοφία και τι είναι επιστήμη – τίθεται τώρα εξ αρχής κατά τρόπο αδυσώπητο. Ο Nietzsche λέγει ότι θέλει να αμφιβάλλει ριζικώτερα και από τον Descartes και αντικρούει το σύστημα του Εγέλου και γενικώς τα συστήματα του γερμανικού Ιδεαλισμού, θεωρεί μάλιστα το σύστημα ως έλλειψη ειλικρίνειας. Η ζωή, κατ’ αυτόν, δεν ανέχεται το σύστημα. Η γνώση δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία ερμηνεία του κειμένου της ζωής. Η ερμηνεία όμως του κειμένου της ζωής δεν έχει τέλος. Η ζωή επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Κάθε ερμηνεία αποκαλύπτει και μία πλευρά, μία όψη της πραγματικότητος, που ήταν πριν κρυμμένη.Και οι δύο προχωρούν με τη σκέψη τους σε ό,τι πιστεύουν πως αποτελεί την ουσία, το Είναι του ανθρώπου. Ο Kierkegaard αντιτάσσει στον λόγο που ίσχυσε από την εποχή του Παρμενίδου ως τον Έγελο – ότι δηλαδή το Νοείν είναι ταυτόσημο με το Είναι, ότι η νόηση συμπίπτει με το Είναι – αντιτάσσει τον λόγο ότι η πίστη ταυτίζεται με το Είναι. Ο Nietzsche από το άλλο μέρος αντιτάσσει την θέληση για την επικράτηση, την θέληση προς απόκτηση δυνάμεως, («το επικρατείν δύνασθαι»), όπως λέει ο Πίνδαρος. Αλλά και οι δύο αυτές διατυπώσεις της ουσίας της ζωής, η πίστη και η θέληση της επικρατήσεως, της δυνάμεως, είναι απλές ενδείξεις και είναι δυνατόν να προσλάβουν ποικίλη ερμηνεία. Και οι δύο φιλόσοφοι ζητούν απόλυτη ειλικρίνεια. Αυτή είναι η αρετή, στην οποία υποτάσσονται. Και οι δύο στρέφονται προς το άτομο, προς τον κατ’ ιδίαν άνθρωπο και τον καλούν να αντλήσει από μέσα του και να φέρει εις φως ό,τι αυτοί έμμεσα μόνον μπορούν να του φανερώσουν.Για να χαρακτηρίσει το έργο του ο Kierkegaard καταφεύγει σε ένα λόγο του Lichtenberg (Λίχτενμπεργκ 1742-1799). Ο λόγος αυτός λέγει: «Παρόμοια έργα είναι καθρέπτες· αν κοιτάη μέσα σ’ αυτά ένας πίθηκος, δεν μπορεί από εκεί μέσα να φανή κανένας απόστολος». Ο Nietzsche εξ άλλου λέγει, ότι για να τον κατανοήση κανείς, απαιτείται κάτι το εξαιρετικό. Θεωρεί αδύνατο να διδάξη κανείς την αλήθεια εκεί, όπου η νοοτροπία είναι χαμηλή. Εξ άλλου και ο ένας και ο άλλος δεν εκφράζουν θετικώς την εποχή τους. Δεν είναι θετικοί εκπρόσωποι του πνεύματος της εποχής τους, αλλά αρνούνται το πνεύμα της εποχής των, είναι οι αιρετικοί της εποχής των, ή μάλλον η πέτρα του σκανδάλου.Μια εσωτερική στροφή, μια ριζική απόφαση χαρακτηρίζει και τους δυο από την νεότητά τους, η απόφαση της ριζικής απομονώσεως από το περιβάλλον τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι και οι δυο έμειναν άγαμοι, και σχεδόν δίχως πραγματικό επάγγελμα, αν και έχουν την συνείδηση ότι είναι και οι δυο μεγάλοι ρεαλισταί. Επίσης, ζουν και οι δυο την πραγματικότητα ως ένα ερείπιο – έτσι πιστεύουν. Τέλος ζουν και οι δυο την ιστορία του πνεύματος από την εποχή των Ελλήνων ως την εποχή τους, ως το τέλος μιας μακράς πορείας, και επισημαίνουν μια στροφή της ιστορίας.Ολοι οι άλλοι ζητούν να κατανοήσουν την ιστορία οικονομικώς, τεχνικώς, πολιτικώς, κοινωνιολογικώς. Ο Μαρξ είναι ο κύριος εκπρόσωπος αυτής της προσπάθειας. Ο Kierkegaard όμως και ο Nietzsche ανακαλύπτουν αντιθέτως την ουσία της ζωής μέσα στον άνθρωπο, βλέπουν τον άνθρωπο ως κέντρο, είναι ριζικώς υποκειμενικοί. Η στροφή αυτή προς τον άνθρωπο γίνεται από διαφορετική αφετηρία στον καθένα. Στον Kierkegaard η αφετηρία είναι η χριστιανωσύνη της εποχής του. Η χριστιανωσύνη αυτή, έτσι πιστεύει και διδάσκει ο Kierkegaard, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πελώρια απάτη. Ο Χριστιανισμός της εποχής αυτής δεν έχει τίποτε το κοινό με την Καινή Διαθήκη. Δύο δυνατότητες υπάρχουν, λέγει ο Kierkegaard. Η μία είναι να συνεχισθή με διάφορα τεχνάσματα η απάτη αυτή, η οποία συγκαλύπτει την πραγματικότητα. Ο δρόμος όμως αυτός θα καταλήξη κατ’ ανάγκην στο μηδέν. Η άλλη δυνατότης είναι να ομολογήση η εποχή το ψεύδος της και την αθλιότητά της – προ παντός να ομολογήση ότι δεν υπάρχει πια ούτε ένας αληθινός χριστιανός, ούτε ένας άνθρωπος, που να ζή με το πνεύμα της Καινής Διαθήκης. Από την ομολογία αυτήν είναι δυνατόν να προκύψη κάτι το αληθινό – μία ειλικρίνεια στη ζωή, αλλιώς δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά να σωριαστούν όλα κάτω, κι’ απ’ αυτήν μέσα την καταστροφή και τη φρίκη να γεννηθούν πάλι άτομα που να μπορούν να κρατήσουν το πνεύμα του Χριστιανισμού.Ο Nietzsche από άλλο μέρος συνοψίζει την κατάστασιν της εποχής του με τον φοβερό λόγο: ο Θεός είναι νεκρός, και είναι καιρός να ζήση ο υπεράνθρωπος. Και αναγνωρίζει βέβαια ότι αυτή είναι η αιτία του μεγάλου κινδύνου, δηλαδή το γεγονός ότι ο Θεός είναι νεκρός, αλλά προσθέτει ότι αυτό μπορεί να γίνη και αιτία για το πιό μεγάλο θάρρος. Ο θάνατος του Θεού είναι για τον προφήτη, λέγει, το φοβερώτερο γεγονός, για τον Ζαρατούστρα όμως είναι το ευτυχέστερο γεγονός και το πλουσιώτατο σε ελπίδες. Όλες οι προϋποθέσεις της «τάξεως» των πραγμάτων, που υφίσταται, δηλαδή οι όροι της παραδεδομένης κοσμοθεωρίας, έχουν ανατραπή, έχουν ανασκευασθή, λέγει ο Nietzsche. 1. Ο Θεός έχει αναιρεθή, γιατί ό,τι γίνεται δεν είναι ούτε καλό ούτε φρόνιμο ούτε αληθινό. 2. Επειδή το «καλό» και το «κακό» δεν είναι αντιθέσεις και οι ηθικές αξίες μεταβάλλονται. 3. Επειδή η «αλήθεια» και «ψεύδος» είναι και τα δύο αναγκαία, το να θέλεις ν’ απατηθείς και το ν’ αρνηθείς ν’ απατηθείς είναι προϋπόθεση της ζωής. 4. Το να μην είσαι εγωιστής, δεν είναι καθόλου δυνατόν. Η «αγάπη» έχει παρεξηγηθεί, η «προσευχή» είναι αδιαφορία, η «αφοσίωση» είναι επικίνδυνη.Το κοινό και στους δύο είναι ότι βλέπουν την κενότητα της εποχής, την κενότητα του ανθρώπου. Αντικρύζουν και οι δύο ενώπιόν των, το μηδέν, δίχως όμως να επιδιώκουν τον μηδέν. Ο ένας βλέπει την ανυπαρξία γνησίου, πραγματικού χριστιανισμού, ο άλλος προσέχει ότι οι άνθρωποι έχασαν την πίστη τους στον Θεό. Την κενότητα ακριβώς αυτήν ζητούν και οι δύο να την μεταβάλουν σε μία δυνατότητα, για να επανεύρη ο άνθρωπος το Είναι του, την αξία του. Και οι δύο αυτοί άνθρωποι δεν κάνουν πολιτικά, μεταρρυθμιστικά προγράμματα, ούτε πιστεύουν καθόλου στα προγράμματα και στα συστήματα, αλλά στρέφονται με τη σκέψη τους κατ’ ευθείαν προς το συγκεκριμένο άτομο, που θέλουν να το βοηθήσουν με τη σκέψη τους να συνέλθη, να συγκεντρωθή στο πραγματικό του Είναι. Και οι δύο κατέχονται από τη σκέψη και τη μέριμνα: τι θα γίνει με τον άνθρωπο; Είναι τόσο σύγχρονος όσο κανείς άλλος. Ανασκάπτουν όλη την επιφάνεια της ζωής, που επιδεικνύεται με τόσο κομπασμό την «πρόοδον» της, για να βρουν στερεό έδαφος για τον άνθρωπο. Και την ανασκαφή αυτήν την κάνουν με την ατέλειωτη, αδισώπητη σκέψη. Η σκέψη αυτή – οδηγεί στην καταστροφή, στην διάλυση του ανθρώπου, δεν καταλήγει πουθενά. Τον κίνδυνο αυτόν τον ξέφυγε περισσότερο ο Kierkegaard και λιγότερο ο Nietzsche. Πολλοί όμως είναι εκείνοι, οι οποίοι παρασυρόμενοι από τα δύο αυτά πνεύματα και προ παντός από τη γλαφυρότητα του ύφους των κατέληξαν στη σοφιστική της ζωής – στην άβαθη αισθητική θεώρηση της ιστορίας, και στην ασήμαντη και εφήμερη λογογραφία. Παρά πολλοί νέοι παρασύρονται ιδίως από τον Nietzsche και καταλήγουν ή σε ό,τι ανέφερα πριν ή και στην πλήρη διάλυση. Ο Nietzsche όμως δεν είναι για νέους, αλλά για ώριμους ανθρώπους. Οι νέοι μπορούν να διαβάσουν Nietzsche μόνον όταν συνάμα δουλεύουν ένα μεγάλο κλασικό. Πρέπει να έχουν αυτόν ως αντέρεισμα για να μπορέσουν να διαβάσουν Νίτσε χωρίς να διαλυθούν.Χωρίς όμως την αδυσώπητη, ατέλειωτη διαλεκτική σκέψη, – έτσι πιστεύουν και οι δύο – δεν είναι δυνατόν κανείς να φτάσει στην εσωτερική του απελευθέρωση, μένει στο τέλος της εποχής του, στην ανελευθερία και στην ειδωλολατρία και δεισιδαιμονία της εποχής. Η διαλεκτική, αδυσώπητη σκέψη είναι δυνατόν να οδηγήσει και στο μηδέν, είναι όμως και η προϋπόθεση της ελευθερίας. Την ελευθερία αυτήν ο Kierkegaard ονόμασε ύπαρξη. Η διαλεκτική αυτή σκέψη, η οποία οδηγεί στην απελευθέρωση, είναι όμως απλή δυνατότητα. Γι’ αυτό και ο Kierkegaard και ο Nietzsche χαρακτηρίζουν την όλη διαδικασία της σκέψεώς των πειραματική. Και ο ένας και ο άλλος βλέπουν τη σκέψη των ως απλή απόπειρα, ως ένα πείραμα προς αυτοανακάλυψη της ουσίας του ανθρώπου. Γι’ αυτό καλύπτουν ό,τι σκέπτονται και ό,τι θέλουν να ειπούν και πολλές φορές το καλύπτουν τόσο, ώστε να γίνεται δυσδιάγνωστο.Ο Kierkegaard μάλιστα γράφει και κρύβεται συνεχώς κάτω από ψευδώνυμα. «Το κάτι που είμαι», λέγει, «αυτό είναι ακριβώς ένα τίποτε». «Να κρατάς την ύπαρξή σου επάνω στο κρίσιμο σημείο του μηδενός – ανάμεσα στο κάτι και στο μηδέν ως ένα απλό «ίσως». Δεν έχουμε λοιπόν εδώ ένα στερεό έδαφος – ούτε ίχνος δογματισμού, αλλά μια συνεχή αβεβαιότητα, η οποία τείνει να γίνει βεβαιότης, η οποία νοσταλγεί τη βεβαιότητα – την εσωτερική αυτοβεβαίωση, περί του τι είναι άνθρωπος. Και οι δύο αυτοί άνθρωποι γνωρίζουν «τη δυστυχισμένη σχετικότητα σε όλα τα ατέλειωτα ερωτήματα για το τι είμαι».Μια τάση προς την πηγή, προς την πρωταρχή της ζωής, υπάρχει και μέσα στον Kierkegaard και μέσα στον Nietzsche. Στις μεταγενέστερες γενεές η τάση αυτή θα γενικευθή σχεδόν. Θα ζητήσουν αργότερα όλοι σχεδόν την πρωταρχή και πρωτοτυπία στη γλωσσική έκφραση, θα ζητήσουν το άμεσο της αισθητικής γοητείας και εμπειρίας, την ένταση του εσωτερικού βιώματος της ζωής. Και οι δύο φιλόσοφοι του δέκατου ένατου αιώνος είναι τόσο δημιουργικοί στη γλώσσα, ώστε τα έργα τους ανήκουν στα κορυφώματα της συγγραφικής δημιουργίας των λαών τους.Τούτο βεβαίως συνετέλεσε πολύ ώστε να διαβασθούν πολύ κατά την τελευταία πεντηκονταετία και οι δύο αυτοί συγγραφείς. Η γλαφυρότης όμως και η πρωτοτυπία της γλώσσας δεν αφαιρεί ούτε περιορίζει τη δυσκολία να κατανοήση κανείς τα νοήματα της φιλοσοφίας τους. Απλώς προσελκύει τον αναγνώστη. Η αισθητική μορφή των έργων τους είναι απλώς ένα δόλωμα για τον αναγνώστη. Θέλουν μ’ αυτήν να αναγκάσουν τον αναγνώστη να τους προσέξη. Όπως ο έρως του Σωκράτους προς την νεότητα ήταν περισσότερο παγίδα του φιλοσόφου για να κερδήση την προσοχή του νέου και να στρέψη το πνεύμα του προς το εσωτερικό, προς την ψυχή, έτσι και σ’ αυτούς τους δύο φιλοσόφους η αισθητική μορφή είναι δόλωμα. Το μυστικό της συγγραφικής τέχνης του Kierkegaard είναι η ενσυνείδητη δισήμαντη, διπρόσωπη όψη της, είναι ότι η τέχνη του είναι συνάμα αισθητική και θρησκευτική. Τούτο σημαίνει ότι ο Kierkegaard ήταν εξ αρχής αισθητικός και θρησκευτικός συγγραφεύς.Άλλο κοινό γνώρισμα των δύο αυτών φιλοσόφων είναι ο ενθουσιασμός τους για την μουσική. Συνάμα όμως επισημαίνουν και οι δύο την μουσική ως πειρασμό, και ειδοποιούν τον αναγνώστη τους νάχει νου του. Και ως προς αυτό συμφωνούν με τον Πλάτωνα και τον Αυγουστίνο. Κανείς άλλος ερμηνευτής δεν κατώρθωσε να παρουσιάση με λέξεις το νόημα της μουσικής του Μότσαρτ όσον ο Kierkegaard. Η ερμηνεία της όπερας Δον Ζουάν του Μότσαρτ από τον Kierkegaard είναι μοναδικό μνημείο μουσικής ερμηνείας. Μόνον ένας άνθρωπος με την απίθανη εσωτερικότητα του Kierkegaard ήταν δυνατόν να ερμηνεύση και να παρουσιάση με τη γλώσσα το κάλλος της μουσικής του Μότσαρτ.Κανείς άλλος φιλόσοφος δεν έγραψε τόσα πράγματα, δεν εισέδυσε τόσο βαθιά στο πνεύμα της μουσικής όσον ο Nietzsche. Χωρίς μουσική, λέγει, θα ήταν η ζωή μια πλάνη. Συγχρόνως ο Nietzsche ερμήνευσε τον μεταφυσικό χαρακτήρα της μουσικής και ετόνισε την θρησκευτική πηγή της νεώτερης μουσικής. Ποτέ φιλόσοφος δεν κατώρθωσε να εκφράση τόσο πλούσια το πνεύμα και τον κόσμο της μουσικής, όσον ο Nietzsche. Πρώτος δε αυτός διέγνωσε ότι η μουσική της εποχής του είναι σε παρακμή, ή, όπως αλλιώς λέγει, είναι άρρωστη και επικίνδυνη.Άλλο κοινό σημείο μεταξύ των δύο τούτων φιλοσόφων είναι ότι: η διαλεκτική των σκέψεων υπερπηδά με τη ριζικότητά της το πεπερασμένο και, χωρίς να γίνεται δογματική, πιάνεται από ένα υπερβατικό σημείο. Με το σύνθημα: «ή όλα ή τίποτε» προσπερνούν με τη διαλεκτική των σκέψεων τα πεπερασμένα και τολμούν να ανοιχθούν προς το άπειρο.Η τόλμη όμως αυτή προσδιορίζεται από μία πρώτη σύλληψη που έκανε το πνεύμα τους κατά τη νεότητά των, από ένα σπινθήρα που άναψε μέσα τους, όταν ήταν νέοι. Και οι δυο στη νεότητά των, αφού έσπασαν με το πνεύμα των κάτω όλα τα είδη των ειδώλων, ζήτησαν τον άγνωστο Θεό. Έτσι, έγραψε ο Kierkegaard, όταν ήταν ακόμα 25 ετών, «αν και είμαι ακόμα μακριά από το να καταλαβαίνω εσωτερικώς τον εαυτό μου, … λατρεύω τον άγνωστο Θεό». Ο Nietzsche, εξ άλλου σε ηλικία 20 ετών έγραψε το αλησμόνητο πρώτον ποίημά του «Στον άγνωστο Θεό» Θέλω, να σε γνωρίσω, άγνωστε, ’Εσύ που απλώνεσαι βαθιά στην ψυχή μου, ’Εσύ που σαν θύελλα στροβιλίζεσαι στην   ζωή μου ’Εσύ ασύλληπτε, μ’ εμένα συγγενικέ, Θέλω να Σε γνωρίσω, να Σε υπηρετήσω». Και οι δυο αυτοί φιλόσοφοι ζητούν τον άγνωστο Θεό. Δεν ησυχάζουν μέσα στα πεπερασμένα, όπου δοκιμάζουν μία απόλυτη μοναξιά. Γι’ αυτό ζητούν να υπερνικήσουν ό,τι υπάρχει, ισχύει, αξίζει, κι’ από εκεί ξεκινάει η τάση τους να καταρρίψουν κάθε αξία. Έτσι γράφει ο Kierkegaard: «Θεέ μου, αν δεν υπήρχε ένα έσχατο σημείο μέσα στον άνθρωπο, όπου όλα τ’ άλλα μπορούν να λησμονηθούν…, ποιός θα μπορούσε να το ανθέξη;» Αν δηλαδή δεν υπήρχε ένα σημείο απόλυτα εσωτερικό, όπου να συγκεντρώνονται όλα. Έτσι και ο Nietzsche αισθάνεται ότι κινείται πάντοτε μέσα στο πέλαγος του απείρου, ότι πάντοτε απομακρύνεται από τη στεριά, από το στερεό έδαφος, όπου πατά η σκέψη των άλλων. Γνωρίζει ότι τη μοναξιά του δεν την εγνώρισαν, δεν την εδοκίμασαν ούτε ο Δάντης, ούτε ο Σπινόζα, γιατί είχαν συντροφιά τον Θεό. Έγκλεισμένοι μέσα στην μοναξιά του – δίχως ανθρώπους και χωριστά από τον παλαιό Θεό – παρηγορείται μόνο από την ιδέα του Ζαρατούστρα, του Υπερανθρώπου του, που ο ίδιος τον κατασκεύασε, και από την ιδέα της αιώνιας ανακύκλησης των πάντων, που την παίρνει από τον Ηράκλειτο. Ο ίδιος μάλιστα λέγει: «Αν δεν είχαμε τον Ηράκλειτο, τι θα είχαμε;» Και προσθέτει: «Αν είχα το θάρρος να σκεφθώ όλα όσα γνωρίζω», – εννοεί, βέβαια, να πάη ως την άκρη με τη σκέψη του για όλα όσα γνωρίζει. Αλλ’ ακριβώς μέσα σ’ αυτήν την ατερμάτιστη πορεία της ακοίμητης σκέψεώς του, του αποκαλύπτονται όλα τα υπερβατικά νοήματα, όλες οι ιδέες που τον ικανοποιούν.Το άλμα του πνεύματός του προς το Υπερβατικό, φέρνει τον Kierkegaard προς το παράδοξο πνεύμα του Χριστιανισμού, παράδοξο, γιατί είναι αντίθετο προς τη λογική. Και βαθαίνει όσο γίνεται την ουσία αυτού του πνεύματος, για να φανή η άλογη του, η οποία εκφράζεται με τον φοβερό λόγο ότι: «Ο Θεός έγινε άνθρωπος», και για να δείξη έτσι ότι με την πίστη πρέπει να υπερνικήση ό,τι πιό δύσκολο. Κατ’ αυτόν το πνεύμα του Χριστιανισμού αρνείται την πεπερασμένη μορφή του κόσμου, αρνείται τα πάντα και υπάρχει και ζή ως μαρτύριο. Το μαρτύριο του Kierkegaard το συνεχές είναι πως δεν λέγει καν πως είναι Χριστιανός, αλλά προσπαθεί να γίνη.Τον Nietzsche εξ άλλου το ίδιο άλμα της σκέψεώς του τον φέρνει στην ανακύκληση των πάντων και στον υπεράνθρωπο, καθώς και στην σταθερή, αμετακίνητη αγάπη του για τους αρχαίους Έλληνες, για τους οποίους και μόνον δεν άλλαξε ποτέ γνώμη, ειδικά για τους Προσωκρατικούς και την αρχαία τραγωδία. Αυτές είναι οι μόνιμες ιδέες, που συγκρατούν το πνεύμα του, για να μη διαρραγεί και γίνει χίλια κομμάτια. Δεν έχει ο Nietzsche καμιά άλλη υπερβατική ιδέα, εκτός από την αιώνια ανακύκληση των πάντων, και εκτός από ό,τι εκείνος ονόμασε θέληση της δυνάμεως, κατάφαση της ζωής, που τείνει να ξεπεράσει τα πεπερασμένα όριά της. Αυτήν την κατάφαση της ζωής, της ζωής που του έλειπε τόσο, την εμελέτησε όσο κανείς άλλος, και έγινε αρχηγέτης της «φιλοσοφίας της ζωής». Μελετά την ζωή, για να την ξεπεράσει – όχι να την τελειώσει, αλλά να πάει πιο πέρα. Πώς; Ο άνθρωπος έχει εχθρό τον εαυτό του, την αποπνιχτική μετριότητά του, την φιλαυτία του. Αυτήν πρέπει να ξεπεράσει, να φθάσει τον υπεράνθρωπο. Καμιά άλλη ιδέα του Nietzsche δεν παρεξηγήθηκε τόσο, όσο αυτή, από τους μεταγενεστέρους, και προ παντός από τους συμπατριώτες του, όσο η ιδέα του υπερανθρώπου. Και όμως την ίδια ιδέα βρίσκουμε και στον Φάουστ και στα αρχαία χρόνια. Και το νόημά της είναι απλό.Ο Nietzsche, όπως ο ίδιος λέγει, φιλοσοφεί με το σφυρί στο χέρι, για να συντρίψει τα είδωλα, που κάτω απ’ αυτά δεν κρύβεται καμιά ζωντανή ιδέα, και τα κρατούν οι άνθρωποι, γιατί τα φοβούνται, και ψευδόμενοι λέγουν ότι τα πιστεύουν. Καλεί τους ανθρώπους, δηλαδή την άπιστη εποχή του, να δημιουργήσουν πραγματικές αξίες. «Νεκροί», λέγει, «είναι όλοι οι θεοί, τώρα λοιπόν θέλουμε να ζήσει ο υπεράνθρωπος». «Ιδέτε, σας διδάσκω τον υπεράνθρωπο. Ο υπεράνθρωπος είναι το νόημα, ο σκοπός της γης. Σας εξορκίζω, αδελφοί μου, μείνετε πιστοί στην γη και μη πιστεύετε εκείνους, που σας μιλούν για υπεργήινες ελπίδες. Αυτοί είναι περιφρονηταί της ζωής». Έτσι ομιλεί ο Ζαρατούστρας, όταν αφήνει την μοναξιά των ορέων και, γεμάτος σοφία, έρχεται στους ανθρώπους να τους χαρίσει την σοφία του, να τους χαρίσει ζωή.«Το μεγάλο που έχει μέσα του ο άνθρωπος είναι ότι αποτελεί γέφυρα και όχι σκοπό, γέφυρα που οδηγεί από την μετριότητα, την ανωνυμία, την αδιαφορία και ανυπαρξία, στο όνομα και στην δημιουργία – από τον θάνατο στην ζωή, από το ψέμα στην αλήθεια. Ο υπεράνθρωπος γνωρίζει ότι ο κόσμος είναι διονυσιακός, ότι γεννιέται αιώνια από την πρωταρχή του Είναι, ότι όλες οι προσπάθειες του ανθρώπου να γνωρίσει, να δημιουργήσει, να θέσει αξίες και μέσα τους να κρατηθεί, είναι καταδικασμένες να ναυαγούν μέσα στην πορεία του παντοδύναμου χρόνου. Γι’ αυτό πρέπει να φυλάγεται ο άνθρωπος, να καταλαβαίνει πότε οι αξίες του έγιναν είδωλα στο πέρασμα του χρόνου, που αχρηστεύει τα πάντα. Να ενώση θέλει λοιπόν ο Nietzsche τον χρόνο με την αιωνιότητα. Την βαθιά αυτή κατανόηση της ουσίας της ζωής, εν αντιθέσει προς την επιφανειακή, άβαθη και φανταστική, την ονόμασε ο Nietzsche «τραγική σοφία».Ο Nietzsche είναι ο πρωτότοκος μιάς εποχής, η οποία βυθισμένη στην απατηλή πρόοδο και ευδαιμονία της, δεν μαντεύει την τραγική μοίρα, που την περιτυλίσσει, δεν αντιλαμβάνεται τα μηνύματα. Και δεν είναι μόνον ο Nietzsche που φέρνει το φοβερό μήνυμα. Βλέπει ο Nietzsche πρώτος πόσο ο άνθρωπος αποξενώνεται από την εσωτερικότητά του, πόσο αδειάζει το Είναι του και χάνεται προς τα έξω, βλέπει πόσο άπιστος έχει γίνει προς τον εαυτό του και πόσο άπιστος έχει γίνει αυτός που ισχυρίζεται ότι πιστεύει ακόμα στον Θεό. Γι’ αυτό η αθεΐα του Nietzsche δεν είναι ο συνηθισμένος διανοητικός ακροβατισμός νεοπλούτου του πνεύματος, αλλά είναι η τραγική συνείδηση για την αθεΐα των ανθρώπων της εποχής του και για την προσήλωσή τους σε είδωλα που πεθαίνουν.Το ίδιο συμβαίνει και με τον Kierkegaard. Αυτός που έζησε και εξέφρασε βαθύτερα από κάθε άλλον άνθρωπο της εποχής του το πνεύμα του Χριστιανισμού, φαίνεται από την πλευρά των πιστών της εποχής του ως άπιστος. Έτσι οι «πιστοί» είναι κατά βάθος «άπιστοι» και οι «άπιστοι» είναι κατά βάθος οι «πιστοί». Και ο Kierkegaard και ο Nietzsche διέγνωσαν πρώτοι βαθύτατα πόσο άπιστη ήταν η εποχή τους, ενώ είχε την ψευδαίσθηση της πίστεως, του μεγαλείου και της προόδου.Όμως δεν θα ήταν δυνατόν οι δύο αυτοί τραγικοί άνθρωποι να διαγνώσουν την απιστία της εποχής των, αν δεν είχαν και οι δύο, ο καθένας με τον τρόπο του, αφομοιώσει όλη την προηγούμενη πνευματική παράδοση της ιστορίας. Και οι δύο είχαν πλούσια κλασική ελληνική παιδεία. Μοναδικός είναι ο Nietzsche ως προς αυτό. Δεν μπορεί κανέναν άλλον να βάλει ο λαός του στην θέση του. Ο Kierkegaard επίσης τους γνώρισε καλά τους αρχαίους, αν και σε μικρότερη έκταση. Επίσης έχουν και οι δύο ανατραφεί μέσα σε αυστηρό χριστιανικό περιβάλλον και χωρίς αυτήν την ανατροφή δεν είναι νοητός ο πνευματικός αγών, τον οποίον έκαμαν. Απ’ αυτήν την παιδεία κατανόησαν τα ενσυνείδητα της ψυχής των και εξηγούνται οι εξερευνήσεις του πνεύματός των και η τάση για την επιστροφή του πνεύματός των στα πρότυπα.Το πνεύμα του ενός, του Kierkegaard, αγωνίζεται ν’ αποκαταστήση τον Χριστιανισμό της Καινής Διαθήκης, το πνεύμα του άλλου, του Nietzsche, μοχθεί ν’ αποκαλύψη τον προσωκρατικό Ελληνισμό, την προσωκρατική φιλοσοφία, και την πρωταρχή της ελληνικής τραγωδίας, που αποτελούν τα μόνα αντερείσματα του πνεύματός του, μέσα στον όλο χαλασμό και την καταστροφή. Ώστε, αν και χτυπούν και οι δύο την παράδοση, του Χριστιανισμού ο ένας και της Φιλοσοφίας ο άλλος – όπως σχηματίσθηκε ανά τους αιώνας -, όμως χρησιμοποιούν ως αντερείσματα, ο ένας την πηγή του Χριστιανισμού και ο άλλος την πρωταρχή της Ελληνικής φιλοσοφίας.Ως ανθρώπινοι τύποι, ο Kierkegaard και ο Nietzsche, δεν κατατάσσονται, λέγει ο Jaspers, στους ιστορικώς γνωστούς τύπους, του ποιητού, του φιλοσόφου, του αγίου, του προφήτου, αλλά εμφανίζουν και οι δύο μια καινούργια μορφή μαρτύρων του πνεύματος, οι οποίοι, θα έλεγε κανείς, αυτοκαταστρέφονται στην αγωνία να εκφράσουν ό,τι μέσα τους συγκέντρωσε η ιστορική μοίρα. Είναι χαρακτηριστικό, ότι και οι δύο έχουν ένα αιφνίδιο τέλος – ο ένας, ο Kierkegaard, στα 42 χρόνια της ζωής του, μετά από 10 χρόνια εντατικής συγγραφικής δουλειάς, και ο άλλος, ο Nietzsche, στα 45 χρόνια της ζωής του, αν και ο Nietzsche έζησε μετά τον πνευματικό του θάνατο 12 ακόμα χρόνια ως πνευματικό ερείπιο- ώσπου στα 1900 τον ελύτρωσε ο σωματικός θάνατος. Η αδυσώπητη μοίρα κατέσπαραξε ανηλεώς πνεύμα και σώμα των δύο αυτών τραγικών ανθρώπων και έτσι έγιναν μάρτυρες μοναδικοί της εποχής των. Όμως, προτού σβήσουν, ανοίγουν και οι δύο μία απεγνωσμένη επίθεσιν – ο ένας, ο Kierkegaard, κατά της Χριστιανωσύνης, όπως την εκπροσωπεί η εκκλησία, και ο άλλος, ο Νίτσε, κατά του Χριστιανισμού κατ’ ευθείαν. Και οι δύο αυτές επιθέσεις χαρακτηρίζονται από αδυσώπητη βιαιότητα και αποφασιστικότητα, είναι πράξεις καθαρώς αρνητικές και, παρά την απόλυτη ειλικρίνειά τους, δεν συντελούν στην οικοδόμηση του κόσμου ή μιας κοσμοθεωρίας.Η σημασία των δύο αυτών τραγικών ανθρώπων για την όλη πνευματική ζωή της συγχρόνου εποχής καταφαίνεται από την επίδραση που εξακολουθούν επάνω σ’ αυτήν. Και η επίδρασή τους αυτή είναι εντονότερη και μεγαλύτερη στην όλη πνευματική ζωή παρά στην φιλοσοφία, όπου επέδρασαν περισσότερο ο μεν ένας, ο Kierkegaard, στο φιλοσοφικό εκείνο κίνημα, που λέγεται υπαρξισμός, ο δε άλλος, ο Nietzsche, στο κίνημα, που λέγεται φιλοσοφία της ζωής. Ο Kierkegaard όμως επηρέασε και επηρεάζει και όλη την σύγχρονη προτεσταντική θεολογίαΕξ άλλου, η επίδραση του Nietzsche, κυρίως στην Γερμανία, υπήρξε τόσο μεγάλη, ώστε μπορεί κανείς, χωρίς υπερβολή, να ισχυρισθή ότι ξεπέρασε την επιρροή κάθε άλλου φιλοσόφου του τόπου του. Δεν υπάρχει σχεδόν καμμία κοσμοθεωρία στον αιώνα μας, η οποία να μη δείχνει την επίδραση του Nietzsche. Επίσης τα ολοκληρωτικά πολιτικά συστήματα, όπως ο φασισμός και ο εθνικοσοσιαλισμός, ευρήκαν στον Nietzsche πολλά επιχειρήματα, για να στηρίξουν τις παράφορες ιδέες τους. Προ παντός δε η ιδέα και η διδασκαλία του Nietzsche για τον υπεράνθρωπο, καθώς επίσης και η διδασκαλία του, ότι ουσία και σκοπός της ζωής είναι η θέληση προς επικράτηση, το «επικρατείν δύνασθαι», συνεχωνεύθησαν μέσα στην θεωρία των ολοκληρωτικών πολιτικών συστημάτων. Οι δικτάτορες του αιώνος, Χίτλερ και Μουσολίνι, αμέσως ή εμμέσως εστήριξαν πολλά σημεία της πολιτικής των θεωρίας στην φιλοσοφία περί ζωής του Nietzsche. Για να υπομνήση συμβολικώς τι χρωστούσαν τα δύο αυτά ολοκληρωτικά συστήματα στον Nietzsche, ο Χίτλερ εξέδωσε κάποτε «Τα άπαντα του Nietzsche» στον Μουσολίνι. Έντονη επίδραση είχε επίσης ο Nietzsche στην ποίηση και λογοτεχνία του καιρού μας. Οι δικοί μας Παλαμάς και Καζαντζάκης είχαν αντλήσει πολλά από τον Nietzsche. Το ασκημένο βλέμμα ανακαλύπτει με την πρώτη ματιά τα δάνεια που έλαβαν και οι δύο από τον Nietzsche. απόσπασμα από το βιβλίο: «ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ΡΕΥΜΑΤΑ», Ι. Ν. ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΘΗΝΑΙ 1972

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος Energia Όλα συναρμολογημένα: τα τρία στάδια του οχήματος εκτόξευσης και του επανδρωμένου διαστημοπλοίου συναντώνται τελικά στο Μπαϊκονούρ. Μαζί, εκτείνονται σε μήκος τελειότητας 50 μέτρων. Ένα σημαντικό μέρος αυτού του μήκους αποτελείται από το σύστημα πρόωσης για το σύστημα διαφυγής έκτακτης ανάγκης. Αποβάλλεται περίπου 114 δευτερόλεπτα μετά την έναρξη της πτήσης. Λίγο διαστημικό χρώμα για παιδιά από 12 χώρες. Ρίξτε μια ματιά στο δεύτερο στάδιο του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a: φωτεινές εικόνες φαίνονται πάνω από τα "καρότα" (όπως ονομάζονται ανεπίσημα οι πλευρικές μονάδες). Πρόσφατα εφαρμόστηκαν από συναδέλφους από το Κέντρο Πυραύλων και Διαστήματος Progress. Αυτά είναι κυριολεκτικά παιδικά σχέδια. Η καμπάνια διεξάγεται για να φέρει χαρά και ελπίδα σε παιδιά με καρκίνο. Το φιλανθρωπικό έργο "Διαστημική Θεραπεία μέσω της Τέχνης" υλοποιείται από κοινού από το Ίδρυμα Unity και τη Roscosmos. Τη Δευτέρα, θα δούμε τον πύραυλο και το διαστημόπλοιο στην εξέδρα εκτόξευσης κάτω από τον ουρανό του Μπαϊκονούρ! https://vk.com/rsc_energia?z=clip-167742670_456239593 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23587 Ενεργειακή Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος ️Προστασία του Σογιούζ: Γιατί χρειάζεται το προστατευτικό ωφέλιμου φορτίου Σήμερα στο Μπαϊκονούρ, οι ειδικοί της RSC Energia διεξήγαγαν μια προκαταρκτική επιθεώρηση του διαστημοπλοίου Soyuz MS-28—ένα σημαντικό βήμα πριν από την εγκατάσταση του προστατευτικού ωφέλιμου φορτίου. Στη συνέχεια, θα είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθούν όλα τα συστήματα. Ας θυμηθούμε γιατί το διαστημόπλοιο χρειάζεται προστατευτικό ωφέλιμου φορτίου κατά την εκτόξευση: ✔️ Πρώτα και κύρια, προστατεύει το διαστημόπλοιο και όλο τον εξοπλισμό του από την ισχυρή ροή αέρα στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας. ✔️ Είναι ένα σημαντικό μέρος του συστήματος διαφυγής έκτακτης ανάγκης (EAS) του πληρώματος. Εάν κάτι πάει στραβά κατά την εκτόξευση, αφού το σύστημα πρόωσης του Soyuz (ο μακρύς λευκός "ιστός" στην κορυφή) έχει απομακρυνθεί, οι προωθητήρες του φέρινγκ μπορούν να ωθήσουν το διαστημόπλοιο σε ασφαλή απόσταση. Η γενική διαδικασία έχει ως εξής: 1️⃣ Πρώτον, η μονάδα οργάνων και πρόωσης του Soyuz αποσυνδέεται. 2️⃣ Στη συνέχεια, η εγκάρσια άρθρωση του φέρινγκ διαχωρίζεται. 3️⃣ Στη συνέχεια, το φέρινγκ αποσπάται μαζί με τη μονάδα στέγασης του διαστημικού σκάφους. 4️⃣ Το πλήρωμα προσγειώνεται στη μονάδα καθόδου. Όταν το διαστημόπλοιο εισάγεται σε τροχιά, το φέρινγκ διαχωρίζεται κατά μήκος σε δύο τμήματα. Μετά από περίπου 2,5 λεπτά πτήσης και σε υψόμετρο περίπου 100 χλμ., το Soyuz έχει ήδη διεισδύσει στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας. Παρεμπιπτόντως, στο βίντεό μας, όλα φαίνονται γρήγορα, αλλά στην πραγματικότητα, η διαδικασία διαρκεί περίπου 4 ώρες. https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239588%2F9dee660b03e8fc171f%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23570 Roscosmos Στον Ρυθμό του Μπαϊκονούρ: Πώς Πήγε η Ημέρα Τύπου Πριν την Εκτόξευση του Soyuz MS-28 Η Ημέρα Τύπου στο κοσμοδρόμιο είναι μια παραδοσιακή εκδήλωση πριν από την εκτόξευση του πληρώματος στον ISS. Οι δημοσιογράφοι μίλησαν με τους κοσμοναύτες και παρακολούθησαν τα τελικά στάδια των προετοιμασιών πριν από την εκτόξευση. Σήμερα, οι Sergey Kud-Sverchkov, Sergey Mikayev και Christopher Williams, μαζί με τους βοηθούς τους, ολοκλήρωσαν: ▪️ιατρική εξέταση και φυσική άσκηση ▪️εκπαίδευση για χειροκίνητη συνάντηση με τον ISS στον προσομοιωτή του διαστημικού σκάφους Soyuz ▪️προετοιμασία για συνθήκες διαστημικής πτήσης (στο ορθό τραπέζι και την καρέκλα Coriolis). 📎 Το ορθό τραπέζι επιτρέπει την καρδιαγγειακή αξιολόγηση: ο κοσμοναύτης μετακινείται πάνω και κάτω σε πρηνή θέση. Η καρέκλα Coriolis είναι μια περιστρεφόμενη συσκευή για την ανάπτυξη αιθουσαίας σταθερότητας. Μια Πράσινη Παράδοση στο Κοσμοδρόμιο Μια άλλη όμορφη παράδοση στο Μπαϊκονούρ είναι ότι οι κοσμοναύτες και οι αστροναύτες που ταξιδεύουν στο διάστημα για πρώτη φορά φυτεύουν δέντρα. Στον ISS-74, αυτό περιλαμβάνει τους Sergey Mikayev και Christopher Williams. Εμπλούτισαν το Cosmonauts' Alley με δενδρύλλια box elder. Και κοσμοναύτες που είχαν ήδη πάει στο διάστημα φρόντισαν τα δέντρα των συναδέλφων τους που εργάζονται αυτήν τη στιγμή στον ISS. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_596182

Οι ωκεανοί υποφέρουν από την κλιματική αλλαγή και η Μεσόγειος είναι πλέον hotspot λέει κορυφαίος ειδικός. Καμπανάκι κινδύνου από τον γενικό διευθυντή του Διεθνούς Οργανισμού Αναλύσεων και ωκεανογραφικών προβλέψεων. Πλήθος μελετών αναδεικνύουν τα τελευταία χρόνια τις αρνητικές επιπτώσεις που βιώνουν οι ωκεανοί και οι θάλασσες του πλανήτη από την κλιματική αλλαγή. Η αύξηση της θερμοκρασίας των υδάτων προκαλεί διαφόρων ειδών βλάβες και πιέσεις στα υδάτινα οικοσυστήματα και οι προβλέψεις των ειδικών δεν προκαλούν καμία αισιοδοξία.«Κανένα τμήμα των ωκεανών δεν έχει πλέον γλιτώσει από την τριπλή πλανητική κρίση: κλιματική αλλαγή, απώλεια βιοποικιλότητας και ρύπανση». Αυτό τονίζει μεταξύ άλλων, σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Πιερ Μπαουρέλ γενικός διευθυντής του Mercator Ocean International (Διεθνής Οργανισμός Αναλύσεων και ωκεανογραφικών προβλέψεων). Ο κ. Μπαουρέλ ηγείται της παγκόσμιας προσπάθειας για την ψηφιακή παρακολούθηση και πρόγνωση των ωκεανών μέσω του Ευρωπαϊκού Ψηφιακού Διδύμου του Ωκεανού (European Digital Twin of the Ocean), μιας πλατφόρμας, η οποία έχει αναπτυχθεί για την Ευρωπαϊκή Ένωση και αναπαριστά ψηφιακά κάθε λεπτομέρεια των ωκεανών.Όπως επισημαίνει ο κ. Μπαουρέλ αυτό που παρατηρούν είναι «ιδιαίτερα επείγουσες προκλήσεις στα ύδατα της ΕΕ». Παράλληλα, αναλύει τις περιοχές που ανησυχούν περισσότερο την επιστημονική κοινότητα με τη Μεσόγειο να αναδεικνύεται σε ένα από τα hotspot του πλανήτη. «Τον Ιούνιο του 2025, η λεκάνη της Μεσογείου κατέγραψε τον θερμότερο Ιούνιο που έχει σημειωθεί ποτέ, με θερμοκρασίες επιφάνειας που έφτασαν τους 30 °C, σχεδόν 5 °C πάνω από το κανονικό, και το 62% της επιφάνειάς της να επηρεάζεται από ισχυρούς ή ακραίους θαλάσσιους καύσωνες — το υψηλότερο ποσοστό που έχει παρατηρηθεί ποτέ», υπογραμμίζει.Αναφερόμενος στη συμβολή της επιστήμης στη μελέτη των ωκεανών ο κ. Μπαουρέλ τονίζει ότι η «επιστήμη αφήνει τον ωκεανό να μιλήσει για τον εαυτό του μέσω διάφανων και αξιόπιστων στοιχείων». Επιπλέον, αναφέρεται στην αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης για την παρακολούθηση των ωκεανών ενώ μιλά για τη συνεργασία με την Ελλάδα και την ελληνική επιστημονική κοινότητα. «Η Ελλάδα είναι από πολλές απόψεις πρωτοπόρα στην Ευρώπη όσον αφορά την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης καθιστώντας την έναν από τους βασικούς συντελεστές στη σύγχρονη ωκεανογραφία», σημειώνει.Τέλος μιλά για την μετατροπή του Mercator Ocean International σε διακυβερνητικό οργανισμό που θα ηγηθεί της παγκόσμιας ανάπτυξης προηγμένων ψηφιακών υπηρεσιών για τους ωκεανούς. Σημειώνεται ότι ο κ. Μπαουρέλ, στο πλαίσιο της Γιορτής της Επιστήμης 2025 που διοργανώνει το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος σε συνεργασία με τη γαλλική πρεσβεία, θα συμμετέχει σε συζήτηση αύριο Δευτέρα στις 19.00, με θέμα «Η τεχνητή νοημοσύνη στην Υπηρεσία των Ωκεανών». Τα κοράλλια είναι από τα μεγάλα θύματα της κλιματικής αλλαγής. https://www.naftemporiki.gr/green/climate/2037332/oi-okeanoi-ypoferoyn-apo-tin-klimatiki-allagi-kai-i-mesogeios-einai-pleon-hotspot-leei-koryfaios-eidikos/

Μοριακό qubit φέρνει ένα βήμα πιο κοντά το κβαντικό Internet. Αναπτύχθηκε προηγμένη κβαντική τεχνολογία με χρήση μιας σπάνιας γαίας. Ερευνητική ομάδα δημιούργησε ένα νέο είδος μοριακού qubit που θα μπορούσε να βοηθήσει στη σύνδεση κβαντικών υπολογιστών μέσω της υπάρχουσας τεχνολογίας τηλεπικοινωνιών θέτοντας τα θεμέλια για ένα μελλοντικό κβαντικό Διαδίκτυο.Στους υπολογιστές, η μονάδα πληροφορίας είναι το bit, το οποίο λαμβάνει τιμές είτε «0» είτε «1» και οι πληροφορίες αποθηκεύονται ως συνδυασμοί των δύο αυτών ψηφίων. Στους κβαντικούς υπολογιστές, το αντίστοιχο του bit είναι το κβαντικό bit, ή qubit. Χάρη σε μια κβαντική ιδιότητα που ονομάζεται υπέρθεση, το qubit μπορεί να λαμβάνει τιμές «0» ή «1» ή και τα δύο μαζί. Αυτή η ιδιότητα έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο η μνήμη και η ταχύτητα των κβαντικών υπολογιστών.H δημιουργία κβαντικών υπολογιστών αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο στον τομέα της πληροφορικής αφού αυτοί οι υπολογιστές αναμένεται φέρουν επανάσταση στον σύγχρονο κόσμο. Η χρήση των κβαντικών υπολογιστών πιστεύεται ότι θα φέρει αδιανόητη ώθηση σε κάθε τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας.Το νέο qubit περιέχει ένα στοιχείο σπάνιας γαίας που ονομάζεται έρβιο το οποίο έχει οπτικές και μαγνητικές ιδιότητες που του επιτρέπουν να μεταδίδει κβαντικές πληροφορίες χρησιμοποιώντας τα ίδια μήκη κύματος με τα δίκτυα οπτικών ινών. Επειδή λειτουργεί σε τηλεπικοινωνιακά μήκη κύματος αυτό το qubit μπορεί επίσης να ενσωματωθεί ευκολότερα σε τσιπ πυριτίου υποστηρίζουν οι ερευνητές. Αυτό θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο για μικρότερες και πιο συμπαγείς κβαντικές συσκευές.Η ομάδα δημοσίευσε τα ευρήματά της στην επιθεώρηση «Science» και χαρακτηρίζει την τεχνολογία αυτή «ένα πολλά υποσχόμενο νέο δομικό στοιχείο για κλιμακούμενες κβαντικές τεχνολογίες, από υπερ-ασφαλείς γραμμές επικοινωνίας μέχρι δίκτυα μεγάλων αποστάσεων μεταξύ κβαντικών υπολογιστών γνωστά ως κβαντικό Διαδίκτυο».Πολλές έρευνες έχουν επικεντρωθεί στην ανάπτυξη της απαραίτητης τεχνολογίας για ένα κβαντικό Διαδίκτυο συμπεριλαμβανομένου ενός νέου τσιπ που κατασκευάστηκε τον Σεπτέμβριο και βοηθά στη μετάδοση κβαντικών σημάτων μέσω πραγματικών καλωδίων οπτικών ινών. Στη νέα μελέτη οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στην κατασκευή ενός νέου τύπου qubit που θα μπορούσε να βοηθήσει στη μεταφορά δεδομένων.«Με την επίδειξη της ευελιξίας αυτών των μοριακών qubits από έρβιο κάνουμε ένα ακόμη βήμα προς κλιμακούμενα κβαντικά δίκτυα που μπορούν να συνδεθούν απευθείας στη σημερινή οπτική υποδομή» αναφέρει ο Ντέιβιντ Όσχαλομ καθηγητής μοριακής μηχανικής και φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, επικεφαλής της μελέτης. Ένας διαφορετικός τύπος qubit Τα qubits συνήθως εμφανίζονται σε τρεις μορφές: υπεραγώγιμα qubits, που αποτελούνται από μικροσκοπικά ηλεκτρικά κυκλώματα, qubits παγιδευμένων ιόντων, που αποθηκεύουν πληροφορίες σε φορτισμένα άτομα συγκρατημένα από ηλεκτρομαγνητικά πεδία, και φωτονικά qubits, που κωδικοποιούν κβαντικές καταστάσεις σε σωματίδια φωτός.Τα μοριακά qubits χρησιμοποιούν μεμονωμένα μόρια, συχνά κατασκευασμένα γύρω από μέταλλα σπάνιας γης των οποίων το spin των ηλεκτρονίων καθορίζει την κβαντική τους κατάσταση. Το spin αυτό δημιουργεί ένα μικροσκοπικό μαγνητικό πεδίο, η κατεύθυνση του οποίου ορίζει την τιμή του qubit. Όπως και ένα κανονικό bit, μπορεί να είναι 1 ή 0, αλλά και υπέρθεση και των δύο.Αυτό που κάνει το νέο qubit βασισμένο στο έρβιο μοναδικό είναι ότι συμπεριφέρεται ταυτόχρονα σαν spin qubit και σαν φωτονικό qubit. Μπορεί να αποθηκεύει πληροφορίες μαγνητικά ενώ η ανάγνωση γίνεται μέσω οπτικών σημάτων.Σε πειραματική δοκιμή οι ερευνητές έδειξαν ότι το spin του ατόμου έρβιου μπορεί να βρεθεί σε ελεγχόμενη υπέρθεση, μια βασική απαίτηση για ένα λειτουργικό qubit. Επειδή η κατάσταση του spin επηρεάζει το μήκος κύματος του φωτός που εκπέμπει το άτομο, η ομάδα μπόρεσε να διαβάσει τις κβαντικές καταστάσεις χρησιμοποιώντας τεχνικές όπως η οπτική φασματοσκοπία.«Αυτά τα μόρια μπορούν να λειτουργήσουν ως νανοκλίμακας γέφυρα ανάμεσα στον κόσμο του μαγνητισμού και τον κόσμο της οπτικής. Οι πληροφορίες μπορούν να κωδικοποιηθούν στη μαγνητική κατάσταση ενός μορίου και στη συνέχεια να προσπελαστούν με φως σε μήκη κύματος συμβατά με τις καλά ανεπτυγμένες τεχνολογίες των οπτικών ινών και των φωτονικών κυκλωμάτων πυριτίου» δήλωσε η Λία Βάις μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και πρώτη συγγραφέας της έρευνας. Κβαντικά δεδομένα μεγάλων αποστάσεων Η λειτουργία σε τηλεπικοινωνιακά μήκη κύματος προσφέρει δύο βασικά πλεονεκτήματα, το πρώτο ότι τα σήματα μπορούν να ταξιδεύουν σε μεγάλες αποστάσεις με ελάχιστες απώλειες, κάτι κρίσιμο για τη μετάδοση κβαντικών δεδομένων μέσω δικτύων οπτικών ινών.Το δεύτερο είναι ότι το φως στα συγκεκριμένα μήκη κύματος περνά εύκολα μέσα από το πυρίτιο. Αν δεν συνέβαινε αυτό, οποιαδήποτε δεδομένα κωδικοποιημένα στο οπτικό σήμα θα απορροφούνταν και θα χάνονταν. Επειδή το οπτικό σήμα μπορεί να περάσει μέσα από το πυρίτιο προς τους ανιχνευτές ή άλλα φωτονικά εξαρτήματα από κάτω το qubit με έρβιο είναι ιδανικό για υλικό βασισμένο σε τσιπ.«Τα τηλεπικοινωνιακά μήκη κύματος προσφέρουν τον χαμηλότερο ρυθμό απώλειας για φως που ταξιδεύει σε οπτικές ίνες. Αυτό είναι κρίσιμο αν θέλεις να στείλεις με αξιοπιστία πληροφορίες κωδικοποιημένες σε ένα μόνο φωτόνιο πέρα από το εργαστήριο» λέει ο Όσχαλομ.Η κλίμακα είναι επίσης πλεονέκτημα. Κάθε qubit αποτελείται από ένα μόνο μόριο περίπου εκατό χιλιάδες φορές μικρότερο από μια ανθρώπινη τρίχα. Επειδή η δομή τους μπορεί να ρυθμιστεί με συνθετική χημεία τα μοριακά qubits μπορούν να ενσωματωθούν σε περιβάλλοντα όπου άλλα δεν μπορούν όπως στερεές συσκευές ή ακόμη και μέσα σε ζωντανά κύτταρα.Αυτό το επίπεδο ελέγχου θα μπορούσε να βοηθήσει στην αντιμετώπιση μιας από τις μεγαλύτερες μηχανικές προκλήσεις της κβαντικής πληροφορικής: την ενσωμάτωση της κβαντικής συμβατότητας απευθείας στις υπάρχουσες τεχνολογίες. «Η ενσωμάτωση είναι βασικό στάδιο για την κλιμάκωση της τεχνολογίας και μία διαρκής πρόκληση στον τομέα. Εργαζόμαστε στην ενσωμάτωση αυτών των qubits σε συσκευές πάνω σε τσιπ και πιστεύουμε ότι αυτό θα ανοίξει νέες δυνατότητες στον έλεγχο, την ανίχνευση και τη σύζευξη μορίων» καταλήγει ο Οσχάλομ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2037311/moriako-qubit-fernei-ena-vima-pio-konta-to-kvantiko-internet/

Η εβδομάδα ολοκληρώνεται με Φυσική Ρευστών και Έρευνα Βλαστοκυττάρων καθώς ξεκινούν οι προετοιμασίες του νέου πληρώματος. Η Αποστολή 73 ολοκλήρωσε την εβδομάδα εργασίας συνεχίζοντας να μελετά τη φυσική των ρευστών και τα βλαστοκύτταρα, προετοιμάζοντας την άφιξη του νέου πληρώματος την επόμενη εβδομάδα και αποσυσκευάζοντας ένα αμερικανικό διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου. Οι κάτοικοι του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού συντήρησαν επίσης τον εξοπλισμό άσκησης, πραγματοποίησαν αντιμετώπιση προβλημάτων του συστήματος υποστήριξης ζωής και ανέλυσαν το μικροβιακό περιβάλλον του τροχιακού σταθμού.Η μηχανικός πτήσης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, αφιέρωσε κυρίως την ημέρα της στην έρευνα, ξεκινώντας αρχικά από την εργαστηριακή μονάδα του Destiny και εγκαθιστώντας δείγματα υγρών μέσα σε ένα μικροσκόπιο φθορισμού . Οι επιστήμονες στο έδαφος θα απεικονίσουν τα δείγματα για να παρατηρήσουν πώς συμπεριφέρονται τα σωματίδια μέσα στα υγρά . Τα αποτελέσματα μπορεί να βοηθήσουν στις εμπορικές τεχνικές κατασκευής στο διάστημα και να βελτιώσουν τις λειτουργίες οπτικών υλικών και απομάκρυνσης ρύπανσης. Στη συνέχεια, η Κάρντμαν μετακινήθηκε στην εργαστηριακή μονάδα Kibo και επεξεργάστηκε δείγματα βλαστοκυττάρων μέσα στο ντουλαπάκι Life Science . Στη συνέχεια, αποθήκευσε τα δείγματα σε μια φορητή καταψύκτη επιστήμης για συντήρηση και επιστροφή στη Γη για ανάλυση. Οι επιστήμονες διερευνούν πώς η μικροβαρύτητα επηρεάζει τα βλαστοκύτταρα που έχουν προγραμματιστεί να μετατραπούν σε καρδιακά και εγκεφαλικά κύτταρα, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε προηγμένες θεραπείες για καρδιακές και νευρολογικές διαταραχές.Ο Κάρντμαν βοήθησε επίσης τους μηχανικούς πτήσης Μάικ Φίνκε της NASA και Κίμια Γιούι της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) καθώς συνέχιζαν να μεταφέρουν νέα επιστημονικά δεδομένα και προμήθειες από το εσωτερικό του διαστημοπλοίου μεταφοράς φορτίου Cygnus XL της Northrop Grumman. Το Cygnus XL έφτασε στις 18 Σεπτεμβρίου παραδίδοντας πάνω από 11.000 λίβρες φορτίου ανεφοδιάζοντας τους κατοίκους της τροχιάς.Το διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου Cygnus XL της Northrop Grumman, το οποίο υποστηρίζει την 23η εμπορική αποστολή ανεφοδιασμού της εταιρείας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για τη NASA, θα αποσυνδεθεί από τη θύρα Unity του διαστημικού σταθμού που βλέπει προς τη Γη τη Δευτέρα 24 Νοεμβρίου. Το διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου θα παραμείνει συνδεδεμένο στον ρομποτικό βραχίονα Canadarm2 του σταθμού μέχρι τη Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου, ανοίγοντας τον δρόμο για την άφιξη του επανδρωμένου διαστημοπλοίου Soyuz MS-28 της Roscosmos την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου. Η NASA, η Northrop Grumman και η Roscosmos συντόνισαν την κίνηση του διαστημικού σκάφους για να αποτρέψουν τυχόν περιττά δομικά φορτία που θα ασκηθούν στον Cygnus XL και στις ηλιακές του συστοιχίες όταν το διαστημόπλοιο Soyuz δέσει στη μονάδα Rassvet, η οποία είναι η παρακείμενη θύρα σύνδεσης. Ο ελιγμός θα διεξαχθεί από τον αξιωματικό ρομποτικής στο Κέντρο Ελέγχου Αποστολών στο Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA στο Χιούστον, ενώ οι αστροναύτες της υπηρεσίας Jonny Kim και Zena Cardman θα παρακολουθούν από το εσωτερικό του τροχιακού συγκροτήματος.Ο Cygnus XL θα επανασυνδεθεί στον διαστημικό σταθμό την 1η Δεκεμβρίου και θα παραμείνει εκεί μέχρι τον Μάρτιο του 2026, οπότε και έχει προγραμματιστεί να αναχωρήσει και να απορρίψει αρκετές χιλιάδες λίβρες σκουπιδιών κατά την καταστροφική επανείσοδό του στην ατμόσφαιρα της Γης. Στη συνέχεια, ο Fincke χρησιμοποίησε έναν υπολογιστή για να ελέγξει την απόδοση μιας συσκευής διαχείρισης πίεσης, ενός εξοπλισμού που εξοικονομεί αέρα στον σταθμό κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων συμπίεσης του οχήματος, μέσα στη μονάδα Unity . Ο Yui βοήθησε επίσης τον μηχανικό πτήσης της NASA, Jonny Kim, στη μονάδα Tranquility, τοποθετώντας σωστά και κεντράροντας τον διάδρομο COLBERT , σφίγγοντας τα μπουλόνια του και ενεργοποιώντας τη συσκευή άσκησης για λειτουργίες. Στη συνέχεια, ο Kim άδειασε τις φιάλες ανακύκλωσης και ρύθμισε τις μάσκες αναπνοής έκτακτης ανάγκης. Ο Yui αντάλλαξε μπαταρίες μέσα σε μια ασύρματη οθόνη περιβάλλοντος και στη συνέχεια ενώθηκε ξανά με τον Kim στο τέλος της βάρδιάς τους συντηρώντας μια ηλεκτρική σκούπα.Ο κοσμοναύτης και διοικητής του σταθμού της Roscosmos, Σεργκέι Ριζίκοφ, ξεκίνησε τις προετοιμασίες για την άφιξη την επόμενη εβδομάδα τριών νέων μελών του πληρώματος στο διαστημόπλοιο Soyuz MS-28. Ο μηχανικός πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι συμμετείχε στην αναδιάταξη του φορτίου και στην δημιουργία χώρου μέσα στη μονάδα Rassvet . Το Soyuz MS-28 θα δέσει στο Rassvet στις 27 Νοεμβρίου μεταφέροντας τον αστροναύτη της NASA Κρις Γουίλιαμς και τους κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Μικάεφ και Σεργκέι Κουντ-Σβερτσκόφ. Ο Ριζίκοφ άρχισε επίσης να συσκευάζει φορτίο μέσα στο διαστημόπλοιο Soyuz MS-27 που θα επιστρέψει αυτόν, τον Ζουμπρίτσκι και τον Κιμ στη Γη στις αρχές Δεκεμβρίου. Ο Ζουμπρίτσκι συνέλεξε δείγματα μικροβίων που ελήφθησαν από το εσωτερικό του τμήματος Roscosmos του σταθμού για ανάλυση, ώστε να προστατεύσει την υγεία του πληρώματος.Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Όλεγκ Πλατόνοφ, επικεντρώθηκε στη συντήρηση στο τέλος της εβδομάδας, ξεκινώντας τη βάρδιά του, αντικαθιστώντας εξαρτήματα στην τουαλέτα της μονάδας σέρβις Zvezda . Στη συνέχεια, ο Πλατόνοφ επιθεώρησε τη μονάδα Zarya για να εντοπίσει τον χώρο εργασίας πριν ολοκληρώσει τη βάρδιά του εργαζόμενος στο σύστημα εξαερισμού της μονάδας επιστήμης Nauka . Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/11/21/week-wraps-with-fluid-physics-stem-cell-research-as-new-crew-preps-begin/ Ο ρομποτικός βραχίονας Canadarm2 απελευθερώνει το φορτηγό σκάφος Cygnus XL της Northrop Grumman μετά την εγκατάστασή του στη θύρα που βλέπει προς τη Γη της μονάδας Unity στις 18 Σεπτεμβρίου 2025. Βρύα επέζησαν για εννέα μήνες στο διάστημα. Τα βρύα ήταν τα πρώτα φυτά που εξαπλώθηκαν από το νερό στην ξηρά. Όπως φαίνεται θα μπορούσαν να εξαπλωθούν και στο Διάστημα.Στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού επιβίωσε ένα είδος βρύων επί 9 μήνες. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη Γη όπου τα περισσότερα συνέχισαν να αναπτύσσονται κανονικά.Από τις παγωμένες κορυφές των Ιμαλαΐων μέχρι την καυτή Κοιλάδα του Θανάτου στην Καλιφόρνια, και από την τούνδρα της Ανταρκτικής μέχρι τις πεδιάδες στερεοποιημένης λάβας γύρω από ηφαίστεια, τα βρύα αναπτύσσονται ακόμα και στα πιο εχθρικά περιβάλλοντα της Γης.Όπως φαίνεται, επιζούν ακόμα και στις ακραίες συνθήκες του διαστημικού περιβάλλοντος.Εντυπωσιασμένοι από την ανθεκτικότητα των βρυόφυτων, ιάπωνες ερευνητές άφησαν σπόρια ενός κοινού είδους εκτεθειμένα στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Όταν τα σπόρια επέστρεψαν στη Γη εννέα μήνες αργότερα, το 80% διατηρούσε την ικανότητα να βλαστήσει, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στο iScience των εκδόσεων Cell.«Μείναμε πραγματικά έκπληκτοι από την εντυπωσιακή αντοχή αυτών των κυττάρων» σχολίασε ο Τομομίτσι Φουτζίτα του Πανεπιστημίου του Χοκάιντο, τελευταίος συγγραφέας της μελέτης.Όπως εκτιμά η ομάδα του, η ανθεκτικότητα των βρυόφυτων δεν αποκλείεται να είναι μια εξελικτική προσαρμογή που τους επέτρεψε να γίνουν η πρώτη ομάδα φυτών που επεκτάθηκε από το νερό στη στεριά πριν από 500 εκατομμύρια χρόνια.Οι ερευνητές πειραματίστηκαν με το κοινό βρύο Physcomitrium patens. Όπως συμβαίνει σε όλα τα βρυόφυτα, ο αναπαραγωγικός του κύκλος περιλαμβάνει δύο στάδια. H ώριμη μορφή που συνήθως αναγνωρίζουμε ως βρύα είναι το γαμετόφυτο, το οποίο παράγει γαμέτες, δηλαδή αρσενικά και θηλυκά αναπαραγωγικά κύτταρα.Από την ένωση των γαμετών προκύπτει το σπορόφυτο, μια μικρότερη μορφή του φυτού που παράγει σπόρια, τα οποία όταν βλασταίνουν δίνουν τα γαμετόφυτα για να αρχίσει ο κύκλος από την αρχή.Η μελέτη έδειξε ότι τα σπόρια είναι μακράν η πιο ανθεκτική μορφή, πιθανώς επειδή προστατεύονται από ένα σκληρό περίβλημα.Σε πρώτη φάση, οι ερευνητές μελέτησαν στο εργαστήριο το P. patens, εκθέτοντας διάφορα στάδια ανάπτυξης σε συνθήκες που προσομοιώνουν το διαστημικό περιβάλλον: υψηλά επίπεδα υπεριώδους ακτινοβολίας, μηδενική ατμοσφαιρική πίεση και ακραίες θερμοκρασιακές διακυμάνσεις.Τα σπόρια αποδείχθηκαν το πιο ανθεκτικό στάδιο, καθώς μπορούσαν να βλαστήσουν έπειτα από δύο εβδομάδες έκθεσης στους -196 βαθμούς Κελσίου για μια εβδομάδα ή στους 55 βαθμούς για πάνω από έναν μήνα.Το πείραμα επαναλήφθηκε στη συνέχεια στο Διάστημα: τον Μάρτιο του 2022, οι ερευνητές έστειλαν εκατοντάδες σπόρια στον ISS, όπου τα δείγματα εκτέθηκαν στο κενό του Διαστήματος για 283 ημέρες. Τα σπόρια μεταφέρθηκαν τελικά πίσω στη Γη τον Ιανουάριο του 2023 με σκάφος της SpaceX.«Περιμέναμε μηδενικά ποσοστά επιβίωσης, όμως το αποτέλεσμα ήταν το ακριβώς αντίθετο: τα περισσότερα σπόρια επέζησαν» ανέφερε ο Φουτζίτα.Το 80% των σπορίων που ταξίδεψαν εκτός του πλανήτη βλάστησαν κανονικά όταν εκτέθηκαν σε ευνοϊκές συνθήκες στο εργαστήριο.Οι χονδρικοί υπολογισμοί της μελέτης υποδεικνύουν μάλιστα ότι τα σπόρια των βρυόφυτων θα μπορούσαν να επιζήσουν έως και 15 χρόνια στο διαστημικό περιβάλλον.Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα βρυόφυτα θα μπορούσαν ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον σε προγράμματα γεωμηχανικής για δημιουργία οικοσυστημάτων στον Άρη.Τα ευρήματα έρχονται να προστεθούν σε περυσινή μελέτη που έδειχνε ότι ένα διαφορετικό είδος βρύου, το Syntrichia caninervis, επιβιώνει σε συνθήκες που προσομοιώνουν το περιβάλλον του Κόκκινου Πλανήτη. https://www.in.gr/2025/11/21/in-science/episthmes/vrya-epezisan-gia-ennea-mines-sto-eksoteriko-tou-diethnous-diastimikou-stathmou/ – https://www.livescience.com/space/scientists-put-moss-on-the-outside-of-the-international-space-station-for-9-months-then-kept-it-growing-back-on-earth

To James Webb ανακάλυψε ένα γαλαξία… βρέφος. Η ανακάλυψη προσφέρει νέα στοιχεία για την πρώτη γενιά γαλαξιών του Σύμπαντος. Διεθνής ομάδα αστρονόμων εντόπισε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb ένα γαλαξία βρεφικής ηλικίας στο πρώιμο Σύμπαν ο οποίος ρίχνει φως στη διαδικασία εξέλιξης των γαλαξιών.Παρότι δεν είναι ο αρχαιότερος που έχει βρεθεί ο γαλαξίας αυτός ανήκει στην πρώτη γενιά μεγάλων γαλαξιών που εμφανίστηκαν μετά τη Μεγάλη Έκρηξη το μυστηριώδες φαινόμενο από το οποίο προέκυψε το Σύμπαν. Πιο συγκεκριμένα αυτός ο γαλαξίας που έλαβε την κωδική ονομασία SXDF-NB1006-2 δημιουργήθηκε όταν το Σύμπαν ήταν λιγότερο από 500 εκατομμυρίων ετών.Επειδή ο γαλαξίας βρίσκεται τόσο μακριά τον βλέπουμε όπως ήταν όταν είχε ηλικία μόλις 1 έως 2 εκατομμύρια χρόνια. Ο SXDF-NB1006-2 δημιουργεί άστρα με ρυθμό περίπου 165 ηλιακών μαζών τον χρόνο σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».Αυτός ο ρυθμός είναι πάνω από 16 φορές μεγαλύτερος από αυτόν του γαλαξία μας κάνοντας τον SXDF-NB1006-2 πολύ πιο φωτεινό και μπλε από έναν πιο ήρεμο σύγχρονο γαλαξία όπως ο δικός μας.Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Όταν οι γαλαξίες περνούν τέτοιες εκρήξεις αστρογένεσης παράγουν πολλά μεγάλα φωτεινά άστρα. Αυτά κάνουν δύο πράγματα. Πρώτον εκπέμπουν τεράστιες ροές σωματιδίων και ακτινοβολίας και δεύτερον πεθαίνουν πολύ γρήγορα. Πολλά από αυτά εκρήγνυνται σε τρομερές εκρήξεις σουπερνόβα σχεδόν αμέσως μόλις γεννηθούν.Όλη αυτή η δραστηριότητα αυξάνει τη θερμοκρασία του γαλαξία και προκαλεί τεράστιους όγκους αερίου να εκτοξεύονται προς τα έξω. Στην περίπτωση του SXDF-NB1006-2 οι αστρονόμοι μέτρησαν ταχύτητες άνω των 500 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, δηλαδή τρεις φορές μεγαλύτερες από την ταχύτητα διαφυγής του γαλαξία. Με άλλα λόγια αυτό το αέριο δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψει. Το μυστήριο Το ενδιαφέρον είναι ότι παρόλο που ο γαλαξίας ήταν γεμάτος νεαρά, λαμπρά άστρα, υπήρχαν περισσότερα βαριά στοιχεία απ’ όσα δικαιολογούν οι ηλικίες αυτών των άστρων. Επειδή τα βαριά στοιχεία μπορούν να προέλθουν μόνο από προηγούμενες γενιές άστρων οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι υπάρχει ένας πληθυσμός παλαιότερων άστρων που κρύβεται πίσω από τη λάμψη των νεότερων.Ωστόσο όλες αυτές οι εκροές δεν είναι καλές για τον γαλαξία. Όταν το αέριο φεύγει δεν επιστρέφει. Και χωρίς αέριο ο γαλαξίας δεν μπορεί να συνεχίσει να δημιουργεί άστρα. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι αυτός ο γαλαξίας θα εξαντλήσει το αέριό του σε λίγες εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Δεν θα «πεθάνει» εντελώς, όσο υπάρχει λίγο αέριο θα συνεχίσει να σχηματίζει άστρα αλλά με πολύ πιο αργό ρυθμό. Και τα μικρά μακροβιότερα άστρα μπορούν να παραμείνουν για πάρα πολύ καιρό.Οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι ένας τέτοιος εκρηκτικός νεαρός γαλαξίας ίσως εξελιχθεί κάποτε σε έναν «μαζικό αδρανή» γαλαξία στο σύγχρονο Σύμπαν. Αυτοί οι γαλαξίες έχουν συσσωρεύσει πολύ αέριο αλλά έχουν μετατρέψει το μεγαλύτερο μέρος του σε άστρα. Καίγοντας το καύσιμο και από τις δύο άκρες τελειώνουν τα αποθέματά τους ενώ οι πιο αργά αναπτυσσόμενοι γαλαξίες όπως ο γαλαξίας μας συνεχίζουν να παράγουν νέες γενιές άστρων.Γενικά το James Webb ανακαλύπτει πρώιμους γαλαξίες που είναι πιο φωτεινοί και μεγαλύτεροι από ό,τι προέβλεπαν τα απλά μοντέλα ανάπτυξης γαλαξιών. Είναι σαν να βρίσκεις εφήβους σε τάξη νηπιαγωγείου. Δεν αναιρεί το βασικό μοντέλο της Μεγάλης Έκρηξης αλλά σημαίνει ότι έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε για το πώς λειτουργούσε το πρώιμο Σύμπαν. Καλλιτεχνική απεικόνιση του νεαρού πανάρχαιου γαλαξία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2037131/to-james-webb-anakalypse-ena-galaxia-vrefos-vinteo/

Μια «αθόρυβη» ηλιακή καταιγίδα μόλις χτύπησε τη Γη. Προκάλεσε σέλας αλλά όχι προβλήματα στις δορυφορικές τηλεπικοινωνίες. Μια από τις αποκαλούμενες «αθόρυβες» ηλιακές καταιγίδες έπληξε τη Γη στις 20 Νοεμβρίου. Έφτασε χωρίς προειδοποίηση και ίσως συνέβαλε στην εμφάνιση σέλαος σε μεσαία γεωγραφικά πλάτη. Το γεγονός αυτό δεν μετατράπηκε σε γεωμαγνητική καταιγίδα ώστε να διαταραχθούν τηλεπικοινωνιακές και ενεργειακές υποδομές.Ωστόσο τέτοιου είδους ηλιακές καταιγίδες παραμένουν εντυπωσιακές επειδή εκρήγνυνται σχεδόν αόρατες και διαταράσσουν τις συνθήκες του ηλιακού ανέμου γύρω από τη Γη. Είναι γενικά πιο συχνές όταν ο Ήλιος μπαίνει στη φθίνουσα φάση του 11ετούς κύκλου του, του περιοδικού κύκλου αύξησης και μείωσης της μαγνητικής του δραστηριότητας.Μια κανονική ηλιακή καταιγίδα που αποτελείται από εκτινάξεις στεμματικής μάζας (CME) συνήθως είναι εμφανής στις παρατηρήσεις και καταγραφές δεδομένων του Ήλιου. Αυτές οι εκρήξεις συνοδεύονται από φωτεινές λάμψεις, απότομες αλλαγές στην ακραία υπεριώδη ακτινοβολία ή μεγάλα τόξα που σηκώνονται ορατά από την επιφάνεια του μητρικού μας άστρου. Τα όργανα παρατήρησης τις αποτυπώνουν ως διογκωμένα σύννεφα που εκτείνονται από τον Ήλιο. Οι «αόρατες» (stealth) CMEs είναι το αντίθετο. Εκρήγνυνται αθόρυβα χωρίς λάμψεις ή έντονα οπτικά σημάδια. Τείνουν να είναι αμυδρές, αργές και πολύ δύσκολο να εντοπιστούν. Γι’ αυτό οι επιστήμονες συνήθως τις αντιλαμβάνονται μόνο όταν φτάσουν στη Γη και διαταράξουν τον ηλιακό άνεμο.Αυτό ακριβώς συνέβη στις 20 Νοεμβρίου όταν οι μετεωρολόγοι διαστημικού καιρού της Εθνικής Υπηρεσίας Ατμόσφαιρας και Ωκεανών των ΗΠΑ (NOAA) ανέφεραν ότι οι συνθήκες του ηλιακού ανέμου εκείνη την ημέρα κυριαρχούνταν από ροή υψηλής ταχύτητας αρνητικής πολικότητας από στεμματική ηλιακή οπή με πιθανό «ενσωματωμένο παροδικό συμβάν», κάτι που θα μπορούσε να υποδηλώνει μια stealth CME.«Οι αθόρυβες ηλιακές καταιγίδες επέστρεψαν!» έγραψε η φυσικός διαστημικού καιρού Ταμίθα Σκοβ σε ανάρτηση στο X. «Είναι αθόρυβες επειδή δεν έχουν κανένα εμφανές σήμα στις εικόνες του ηλιακού δίσκου ή των στεμματογράφων. Τις ανιχνεύουμε μόνο όταν φτάνουν στη Γη. Περιμένετε μόνο ελαφριά δραστηριότητα στα υψηλά γεωγραφικά πλάτη, αλλά κάποιες από αυτές μπορούν να προκαλέσουν ισχυρή καταιγίδα όταν εκτοξεύονται κοντά σε ροές υψηλής ταχύτητας». Από πού πηγάζουν Οι stealth CMEs αποτελούν γνωστή πρόκληση για την πρόγνωση διαστημικού καιρού. Μελέτη του 2021 έδειξε ότι μπορούν να προέρχονται από ήσυχες περιοχές του Ήλιου, αλλά να παράγουν ισχυρά μαγνητικά ίχνη στο διάστημα. Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι οι stealth CMEs «δημιουργούν πολλά προβλήματα για την πρόγνωση» επειδή τα ίχνη τους είναι εξαιρετικά αμυδρά και απαιτούν παρατηρήσεις σε πολλαπλά μήκη κύματος και από πολλαπλές γωνίες για να εντοπιστούν.Οι stealth CMEs προέρχονται από ήσυχες περιοχές στην επιφάνεια του Ήλιου με αδύναμα και απλά μαγνητικά πεδία συνθήκες που γίνονται συχνότερες στη φθίνουσα φάση ενός ηλιακού κύκλου. «Μπορεί να φαίνεται αντιφατικό, αφού μόλις είχαμε σχεδόν μια καταιγίδα επιπέδου G5, αλλά μόλις είδαμε ένα πρώιμο σημάδι της προσέγγισης του ηλιακού ελαχίστου!» έγραψε η Σκοβ στο X. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2037130/mia-athoryvi-iliaki-kataigida-molis-chtypise-ti-gi/

Ο χαμένος πλανήτης που δημιούργησε την Σελήνη. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσίευση στο περιοδικό Science [The Moon-forming impactor Theia originated from the inner Solar System], ο πλανήτης Θεία, του οποίου η αρχέγονη σύγκρουση με την Γη πιθανότατα δημιούργησε τη Σελήνη, προήλθε από το εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος.Όπως στην μυθολογία η Τιτανίδα Θεία «γέννησε» τη θεά Σελήνη, έτσι και ο υποθετικός πλανήτης Θεία, πριν από περίπου τεσσεράμισι δισεκατομμύρια χρόνια, συγκρούστηκε με τη Γη με αποτέλεσμα την δημιουργία της Σελήνης. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, η σύγκρουση διέλυσε τη Θεία, έλιωσε μεγάλο τμήμα του μανδύα της Γης και εκτόξευσε έναν τεράστιο δίσκο με συντρίμμια, από τα οποία αργότερα σχηματίστηκε η Σελήνη. Οι αστρονόμοι αναρωτιούνται εδώ και καιρό από τι ήταν φτιαγμένος ο πλανήτης Θεία και από πού προήλθε. Τώρα βρήκαν αποδείξεις ότι σχηματίστηκε «πολύ κοντά» στη Γη.Το αρχικό μοντέλο γιγάντιας πρόσκρουσης της δημιουργίας της Σελήνης, που προτάθηκε την δεκαετία του 1970, προέβλεπε ότι η Σελήνη ήταν φτιαγμένη κυρίως από το υλικό της Θείας. Αυτό το σενάριο υπονοούσε ότι θα έπρεπε να υπάρχουν διαφορές στη χημική σύνθεση της Σελήνης και της Γης, αλλά η έρευνα διαπίστωσε ότι η σύσταση είναι σχεδόν πανομοιότυπη – πολύ πιο παρόμοια από ό,τι θα έπρεπε να είναι δύο ανεξάρτητα πλανητικά σώματα. Μια νέα μελέτη (δημοσιεύθηκε χθες στο Science) διερεύνησε το μολυβδαίνιο και τον σίδηρο που πιθανόν να μας κληροδότησε η Θεία, εκτός από την Σελήνη.Η αρχέγονη Γη θα είχε αυτά τα βαριά στοιχεία συσσωρευμένα στον πυρήνα της, αλλά όχι στον βραχώδη μανδύα και πιο κοντά στην επιφάνειά της, επομένως ο σίδηρος που υπάρχει τώρα στον μανδύα της Γης πιθανότατα προέρχεται από την σύγκρουση με τη Θεία και μπορεί να μας δώσει πληροφορίες για τη σύνθεση αυτού του αστρονομικού αντικειμένου.Οι Thorsten Kleine et al ανέλυσαν 15 χερσαία πετρώματα και έξι σεληνιακά δείγματα που έφεραν στη Γη οι αποστολές Apollo. Εστίασαν πρώτα στα ισότοπα του σιδήρου. Τα πετρώματα και οι πλανήτες στο Ηλιακό Σύστημα μοιράζονται σχεδόν πανομοιότυπες κατανομές αυτών των ισοτόπων, αλλά τα τελευταία χρόνια ο Kleine και μερικοί από τους συν-συγγραφείς της νέας εργασίας ανακάλυψαν πως ορισμένες πολύ μικρές αποκλίσεις από την τυπική αναλογία ισοτόπων σιδήρου μπορούν να αποκαλύψουν την προέλευση του δείγματος. Η ομάδα συνδύασε τα δεδομένα για τον σίδηρο με τις κατανομές ισοτόπων μολυβδαινίου και ζιρκονίου που βρέθηκαν στα ίδια δείγματα. Συνέκριναν επίσης τις μετρήσεις με εκείνες των δειγμάτων από 20 μετεωρίτες που προέρχονταν τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό Ηλιακό Σύστημα για να προσδιορίσουν τον τόπο προέλευσης της Θείας.Η νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι η Θεία ήταν ένας βραχώδης πλανήτης, με μεταλλικό πυρήνα και μάζα γύρω στο 5–10% της μάζας της Γης. Σχηματίστηκε στο εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος, πιο κοντά στον Ήλιο από ό,τι η Γη. Το 2020, ο Kleine και οι συνεργάτες του απέδειξαν ότι τα ουράνια σώματα που σχηματίστηκαν πιο κοντά στον Ήλιο είναι πλουσιότερα σε βαρέα στοιχεία όπως το μολυβδαίνιο. Ακολουθώντας αυτήν την αρχή και στη νέα εργασία τους, οι Kleine et al εκτίμησαν ότι η Γη έχει λίγο περισσότερο μολυβδαίνιο και ζιρκόνιο από ό,τι θα έπρεπε και υπέθεσαν ότι αυτά τα επιπλέον βαρέα στοιχεία πρέπει να προέρχονται από τον αρχέγονο πλανήτη Θεία.Σύμφωνα με τον Kleine, η ομάδα δεν έχει ακόμη εκτελέσει το προτεινόμενο σενάριό της διαμέσου προσομοιώσεων της γιγαντιαίας πρόσκρουσης, αλλά ανυπομονεί να εκτελέσει αυτές τις προσομοιώσεις, καθώς και να αναλύσει σεληνιακά δείγματα αναζητώντας και άλλα ισότοπα στοιχείων.Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι εξακολουθούμε να μαθαίνουμε νέα πράγματα για τη Σελήνη και τη Γη, μετά από μισό αιώνα (και πλέον) από τότε που οι αστροναύτες των αποστολών Απόλλων συνέλεξαν αυτά τα πετρώματα από την επιφάνεια της Σελήνης. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: www.scientificamerican.com/ Καλλιτεχνική απεικόνιση της σύγκρουσης της αρχέγονης Γης με τη Θεία (αριστερά) και της σημερινής Γης και Σελήνης (δεξιά) μας δείχνει πως θα μπορούσαν θραύσματα της Θείας να διεισδύσουν στον βαθύ μανδύα μετά την πρόσκρουση.

Μαθήματα από τη Γεωλογία για τον Άνθρωπο: Όταν η πίεση δημιουργεί διαμάντια. Δεν μπορεί αυτή να είναι μια βαθιά μεταφορά για τον άνθρωπο; Μπροστά στην πίεση, έχουμε δύο επιλογές: να θρυμματιστούμε ή να “ανακρυσταλλωθούμε”. Στη φύση, η πίεση δεν είναι μόνο απειλή, είναι και δημιουργός. Στα έγκατα της Γης, εκεί όπου οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν και οι πιέσεις γίνονται σχεδόν αδιανόητες, γεννιούνται πολύτιμα και σπάνια ορυκτά: διαμάντια, σμαράγδια, ρουμπίνια, ζαφείρια.Κι όμως, στον ανθρώπινο κόσμο, η πίεση αντιμετωπίζεται συνήθως σαν εχθρός. Την ταυτίζουμε με άγχος, εξουθένωση, ψυχική φθορά… Ξεχνάμε ότι η ίδια δύναμη που συνθλίβει μπορεί κάτω από τις σωστά διαμορφωμένες συνθήκες να σμιλέψει, να δημιουργήσει. Το ζήτημα δεν είναι αν θα υπάρξει πίεση στη ζωή μας, αυτή είναι αναπόφευκτη. Το πραγματικό ερώτημα είναι: θα μας καταρρακώσει αρνητικά, ή θα μας μεταμορφώσει θετικά;Τα διαμάντια δημιουργούνται όταν ο άνθρακας υποβάλλεται σε πιέσεις και θερμοκρασίες που υπερβαίνουν τα όρια του συνηθισμένου, σε βάθη πολλών δεκάδων χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια της Γης, κάτω από τον στερεό φλοιό της Γης, μέσα στον μανδύα της.Τα σμαράγδια απαιτούν τον συνδυασμό σπάνιων γεωλογικών συνθηκών, μια ισορροπία αυξημένων πιέσεων και θερμοκρασιών, σχεδόν σαν να συνωμοτεί η ίδια η Γη για να γεννηθεί κάτι πολύτιμο. Τα ρουμπίνια αποκτούν το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα τους χάρη σε ίχνη χρωμίου που ενσωματώνονται στο κρυσταλλικό πλέγμα τους υπό πίεση για να διαχωριστούν από τα ζαφείρια, μεταμορφώσεις του απλού και ταπεινού βωξίτη που μας δίνει το ανάλαφρο αλουμίνιο. Χωρίς πίεση δεν υπάρχει πολύτιμο ορυκτό. Και αυτό δεν αφορά μόνο τα ορυκτά, αλλά και την ανθρώπινη εξέλιξη: προσωπική, επαγγελματική, κοινωνική.Πριν προχωρήσουμε, θα πρέπει όμως να πούμε ότι η φύση διαθέτει έναν μηχανισμό διαχείρισης της πίεσης, πέρα από τη δημιουργία νέων ορυκτών, τη διαδικασία της «ανακρυστάλλωσης»: όταν τα πετρώματα υφίστανται αυξανόμενη πίεση, οι ορυκτοί κόκκοι μέσα τους “αναδιοργανώνονται”. Οι πολλές μικρές επιφάνειες των κρυστάλλων ενώνονται και αναπτύσσουν μεγαλύτερες, πιο σταθερές επιφάνειες. Η φύση με σοφία, αναζητά τη θέση της μέγιστης αντοχής: μετατοπίζει αυτή τη νέα, μεγαλύτερη επιφάνεια κάθετα στη διεύθυνση της υψηλότερης τάσης, ώστε να μειώσει τη φθορά και να αυξήσει την ανθεκτικότητα. Με απλά λόγια, η ύλη δεν σπάει, προσαρμόζεται, αναδομείται, γίνεται ισχυρότερη και περισσότερο “ευθυγραμμισμένη” για να αντέξει (Εικόνα 1).Δεν μπορεί αυτή να είναι μια βαθιά μεταφορά για τον άνθρωπο; Μπροστά στην πίεση, έχουμε δύο επιλογές: να θρυμματιστούμε ή να “ανακρυσταλλωθούμε”. Να επαναπροσδιορίσουμε τη στάση μας, να αναθεωρήσουμε προτεραιότητες, να ενοποιήσουμε διάσπαρτα κομμάτια του εαυτού μας, να δημιουργήσουμε μια νέα, πιο ουσιαστική επιφάνεια επαφής με τη ζωή, τοποθετημένη κάθετα στο μέγιστο άνυσμα της πίεσης, εκεί όπου θα μας προστατεύει και θα μας επιτρέπει να αντέχουμε. Όπως το πέτρωμα αναδομείται για να διαχειριστεί την πίεση, έτσι και ο άνθρωπος καλείται να εξελίξει μηχανισμούς ανθεκτικότητας, προσαρμογής και νοητικής ευθυγράμμισης.Στη σημερινή κοινωνία, κυριαρχεί η ψευδαίσθηση ότι ο σκοπός είναι η άνεση. Αποφεύγουμε τις δυσκολίες, επιζητούμε την εύκολη λύση, φοβόμαστε τις αλλαγές. Μα καμία μεγάλη ανακάλυψη, καμία επανάσταση σκέψης και πράξης, κανένα έργο που άφησε το ίχνος του στην ανθρωπότητα δεν γεννήθηκε σε συνθήκες ανεμελιάς. Οι άνθρωποι που ξεχώρισαν, οι κοινωνίες που προχώρησαν, οι ιδέες που άλλαξαν τον κόσμο το έκαναν κάτω από πίεση. Αλλά, όπως και στα πετρώματα, η πίεση από μόνη της δεν αρκεί, χρειάζεται ο σωστός τρόπος διαχείρισής της.Οι μηχανισμοί μετασχηματισμού της πίεσης σε δημιουργία δεν είναι δεδομένοι. Ανακαλύπτονται, εφευρίσκονται, δημιουργούνται, καλλιεργούνται και είναι εντελώς διαφορετικοί για κάθε άνθρωπο, για κάθε ξεχωριστή προσωπικότητα. Περιλαμβάνουν πρωταρχικά νοητική ανθεκτικότητα και την ικανότητα να βλέπουμε τις δυσκολίες ως σκαλοπάτια και όχι ως τοίχους. Χρειάζεται ταυτόχρονα να υπάρχει μια ομήγυρη, μια χούφτα ανθρώπων μέσα στην κοινότητα για στήριξη, γιατί όπως τα ορυκτά διαμορφώνονται στο κατάλληλο περιβάλλον, έτσι και ο άνθρωπος αναπτύσσεται μέσα σε υγιείς σχέσεις. Η πίεση χωρίς νόημα συνθλίβει, αλλά η πίεση με αποστολή απογειώνει. Κρίσιμη είναι και η αυτογνωσία, η πειθαρχία, η ικανότητα να επαναδομούμε τον εαυτό μας, να «ανακρυσταλλωνόμαστε» όταν χρειάζεται.Η γεωλογία μας υπενθυμίζει ότι ο χρόνος και η πίεση δεν είναι εχθροί, αλλά δάσκαλοι. Η Γη δεν φοβάται την πίεση, τη μετατρέπει σε κάτι ιδιαίτερα πολύτιμο. Ίσως ήρθε η ώρα να μιμηθούμε το παράδειγμά της. Να πάψουμε να βλέπουμε την πίεση ως βάρος και να τη δούμε ως εργαλείο απόδοσης. Γιατί, όπως ο άνθρακας γίνεται διαμάντι και όπως ο κρύσταλλος ανακρυσταλλώνεται για να αντέξει, έτσι κι εμείς μπορούμε να αναδυθούμε πιο δυνατοί από τις προκλήσεις. Το ζητούμενο δεν είναι να μειώσουμε την πίεση στη ζωή μας, αλλά να αυξήσουμε την ικανότητά μας να τη μετατρέπουμε σε δύναμη και δημιουργία. Γιατί, αν η Γη μας διδάσκει κάτι, είναι ότι η πίεση δεν είναι το τέλος της ύλης, είναι μια ακόμα αρχή για την αναγνώριση της αξίας της.Και εκεί κρύβεται το πιο σημαντικό μάθημα: οι μεγάλες πιέσεις δεν έρχονται για να μας λυγίσουν, αλλά για να αποκαλύψουν από τι υλικό είμαστε φτιαγμένοι. Η φύση δεν φοβάται να δοκιμαστεί, γιατί γνωρίζει πως στο τέλος θα παραδώσει κάτι ανώτερο από αυτό που υπήρχε. Ας μην βιαζόμαστε λοιπόν να αποδράσουμε από την πίεση.Ίσως στο βάθος ο σκοπός της ζωής δεν είναι να την περάσουμε «νύχτα», χωρίς καν «μικρές ρωγμές», που επιλέγουμε είτε να τις δείξουμε είτε να τις κρύψουμε. Αυτές που προκύπτουν από κόντρες: τις προσωπικές, τις ομαδικές, τις κοινωνικές, τις ταξικές… Ίσως το νόημα δεν είναι να διατηρήσουμε την «επιφάνειά μας» άθικτη, αλλά να αφήσουμε τις ρωγμές μας να λειτουργήσουν ως πρίσματα, να επιτρέψουμε το φως όχι μόνο να τις διαπερνά αλλά να διαθλάται σε αυτές, να σπάει σε χρώματα που δεν γνωρίζαμε ότι κουβαλούσαμε μέσα μας, μετατρέποντας την ατέλειά μας σε φάσμα ανεπανάληπτης δημιουργίας.Και ίσως εκεί κρύβεται κάτι πιο ουσιαστικό: καμία αληθινή λάμψη δεν γεννήθηκε ποτέ στην άνεση, αλλά μέσα από ανείπωτη προσπάθεια, στα μεγάλα βάθη της μοναξιάς και κάτω από το βάρος αδιέξοδων επιλογών. Κι όταν, μετά από χρόνια που μοιάζουν με αιώνες, καταφέρνουμε επιτέλους να σταθούμε όρθιοι και αντικρίσουμε το φως, κανείς μας δεν θα ήθελε να επιστρέψει πίσω στα σκοτεινά μονοπάτια που μας διαμόρφωσαν. Γιατί κάθε άνθρωπος κουβαλά τα σημάδια του ταξιδιού του: λάμπει τόσο, όσο πόνο μετέτρεψε σε κατανόηση, όσες φορές επέλεξε να αφήσει τις ρωγμές του να γίνουν διαδρομές για το φως.Όπως ο αφανής άνθρακας που διαμορφώνει από την πίεση και την ανακρυστάλλωση ένα πολύτιμο διαμάντι, έτσι και σε εμάς, κάθε αγώνας μας χαράζει μια νέα όψη στον χαρακτήρα μας, κάθε υπέρβαση μας κάνει να αντανακλούμε το φως με μεγαλύτερη ένταση. Κι όταν κοιτάμε πίσω, καταλαβαίνουμε ότι δεν ήταν η τελειότητα που μας έκανε να λάμψουμε, αλλά το θάρρος και το κουράγιο να συνεχίσουμε να ξαναπλάθουμε τον εαυτό μας για να γίνει πιο ολοκληρωμένος, πιο ανθεκτικός και ουσιαστικά πιο ανθρώπινος!! Του Μανόλη Μανούτσογλου*Καθηγητή και τ. Κοσμήτορα της Σχολής Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης https://physicsgg.me/2025/11/22/μαθήματα-από-τη-γεωλογία-για-τον-άνθρω/ Εικόνα 1: Από τους αφανείς ασβεστιτικούς κόκκους του ασβεστόλιθου που θρυμματίζεται, στην εμφανή δομή του ασβεστιτικού μαρμάρου, με τους ευμεγέθεις ανακρυσταλλωμένους κόκκους ασβεστίτη, οι οποίοι με το μέγεθος και τη συνοχή τους, του προσδίδουν τη λάμψη και την τεράστια αντοχή!!

25 Χρόνια Επιστημονικών Ανακαλύψεων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο Νοέμβριος σηματοδοτεί 25 χρόνια ανθρώπινης παρουσίας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μια απόδειξη της διεθνούς συνεργασίας και της ανθρώπινης εφευρετικότητας. Από την άφιξη του πρώτου πληρώματος στις 2 Νοεμβρίου 2000, η NASA και οι συνεργάτες της έχουν διεξάγει χιλιάδες ερευνητικές έρευνες και τεχνολογικές επιδείξεις για την προώθηση της εξερεύνησης της Σελήνης και του Άρη και την ενίσχυση της ζωής στη Γη.Οι ερευνητές έχουν επωφεληθεί από το μοναδικό περιβάλλον μικροβαρύτητας για να διεξάγουν πειράματα που είναι αδύνατο να αναπαραχθούν στη Γη, μεταμορφώνοντας την έρευνα σε διάφορους κλάδους. Περισσότερα από 4.000 πειράματα έχουν διευρύνει τα όρια της επιστήμης, έχουν πυροδοτήσει ανακαλύψεις και έχουν οδηγήσει σε επιστημονικές ανακαλύψεις.«Πριν από 25 χρόνια, η Αποστολή 1 έγινε το πρώτο πλήρωμα που ονόμασε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό «σπίτι», ξεκινώντας μια περίοδο συνεχούς ανθρώπινης παρουσίας στο διάστημα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα», δήλωσε ο αναπληρωτής διευθυντής της NASA, Σον Ντάφι. «Αυτό το ιστορικό ορόσημο δεν θα ήταν δυνατό χωρίς τη NASA και τους συνεργάτες της, καθώς και κάθε αστροναύτη και μηχανικό που εργάζεται για να διατηρήσει τα φώτα αναμμένα σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη».Για να γιορτάσει ένα τέταρτο του αιώνα καινοτομίας στη μικροβαρύτητα, η NASA αναδεικνύει 25 επιστημονικές ανακαλύψεις που αποτελούν παράδειγμα της διαρκούς επίδρασης του σταθμού στην επιστήμη, την τεχνολογία και την εξερεύνηση. Κατασκευάζοντας τον δρόμο προς τη Σελήνη και τον Άρη. Η NASA χρησιμοποιεί τον διαστημικό σταθμό ως πεδίο δοκιμών για την ανάπτυξη νέων συστημάτων και τεχνολογιών για αποστολές πέρα από τη χαμηλή τροχιά της Γης .Τεχνολογίες πλοήγησης, επικοινωνίας και θωράκισης από την ακτινοβολία που έχουν δοκιμαστεί στον διαστημικό σταθμό ενσωματώνονται σε διαστημόπλοια και αποστολές για την προσέγγιση στη Σελήνη και τον Άρη.Τα ρομποτικά συστήματα, για παράδειγμα ένας ρομποτικός χειρουργός και αυτόνομοι βοηθοί , θα επεκτείνουν τις διαθέσιμες ιατρικές διαδικασίες και θα επιτρέψουν στους αστροναύτες να αφιερώνουν χρόνο σε πιο κρίσιμες εργασίες κατά τη διάρκεια αποστολών μακριά από τη Γη. Οι αστροναύτες έχουν χρησιμοποιήσει ανακυκλωμένο πλαστικό και ανοξείδωτο χάλυβα για την τρισδιάστατη εκτύπωση εργαλείων και εξαρτημάτων. Η δυνατότητα τρισδιάστατης εκτύπωσης στο διάστημα θέτει τις βάσεις για επισκευές και κατασκευές κατ' απαίτηση κατά τη διάρκεια μελλοντικών αποστολών στο βαθύ διάστημα, όπου δεν υπάρχει άμεσα διαθέσιμη ανεφοδιασμός.Από την ανάπτυξη του πρώτου ξύλινου δορυφόρου μέχρι τις επικοινωνίες με λέιζερ και τις αυτοεπιδιορθούμενες κβαντικές επικοινωνίες , ο διαστημικός σταθμός αποτελεί πεδίο δοκιμής για τεχνολογίες αιχμής στο διάστημα. Γιατί αυτό έχει σημασία: Η προσπάθεια της ανθρωπότητας προς τη Σελήνη και τον Άρη ξεκινά με ανακαλύψεις σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη. Από την επίδειξη του πώς οι αστροναύτες μπορούν να ζουν, να εργάζονται και να επισκευάζουν εξοπλισμό εκτός Γης μέχρι τη δοκιμή συστημάτων υποστήριξης ζωής και προηγμένων υλικών, κάθε καινοτομία στον σταθμό βοηθά στην προώθηση του Artemis της NASA και άλλων πρωτοβουλιών εξερεύνησης και φέρνει την ανθρωπότητα πιο κοντά στην ευημερία πέρα από τον πλανήτη μας. Διατήρηση της ζωής πέρα από τη Γη. Καθώς η NASA προετοιμάζεται να επιστρέψει τους ανθρώπους στη Σελήνη μέσω του προγράμματος Artemis και να προχωρήσει προς τον Άρη, η διατήρηση της ζωής πέρα από τη Γη είναι πιο κρίσιμη από ποτέ.Οι αστροναύτες έχουν καλλιεργήσει περισσότερα από 50 είδη φυτών στο διάστημα, όπως ντομάτες, bok choi, μαρούλι romaine και πιπεριές τσίλι.Τα προηγμένα συστήματα υποστήριξης ζωής είναι ικανά να ανακυκλώνουν έως και 98% του νερού στο αμερικανικό τμήμα του διαστημικού σταθμού, το ιδανικό επίπεδο που απαιτείται για αποστολές εξερεύνησης.Τα δεδομένα για την υγεία του πληρώματος δείχνουν πώς το διάστημα επηρεάζει τον εγκέφαλο , την όραση, την ισορροπία και τον έλεγχο, καθώς και την πυκνότητα των μυών και των οστών, καθοδηγώντας στρατηγικές για τη διατήρηση της απόδοσης των αστροναυτών κατά τη διάρκεια εκτεταμένων αποστολών και τη βελτίωση της υγείας στη Γη.Οι ερευνητές έχουν αναλύσει την αλληλουχία του DNA σε τροχιά και προωθούν τεχνικές που επιτρέπουν την αξιολόγηση σε πραγματικό χρόνο της μικροβιακής ζωής στο διάστημα, η οποία είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της υγείας των αστροναυτών. Γιατί αυτό έχει σημασία: Καλλιεργώντας τρόφιμα, ανακυκλώνοντας νερό και βελτιώνοντας την ιατρική περίθαλψη στο διάστημα, η NASA ανοίγει το δρόμο για μελλοντικές αποστολές μεγάλης διάρκειας στη Σελήνη και τον Άρη, ενώ παράλληλα φέρνει επανάσταση στη γεωργία και την ιατρική στην πατρίδα της. Βοηθώντας την ανθρωπότητα στη Γη. Η έρευνα στο εργαστήριο σε τροχιά όχι μόνο ωθεί την ανθρωπότητα πιο μακριά στο σύμπαν, αλλά μπορεί επίσης να βοηθήσει στην αντιμετώπιση σύνθετων ζητημάτων ανθρώπινης υγείας στο έδαφος . Παρέχοντας μια πλατφόρμα για μακροπρόθεσμη έρευνα μικροβαρύτητας, ο διαστημικός σταθμός προωθεί σημαντικές ανακαλύψεις που αποφέρουν άμεσα οφέλη στους ανθρώπους στη Γη .Η έρευνα στον διαστημικό σταθμό παρέχει νέες γνώσεις για την ανάπτυξη θεραπειών για ασθένειες όπως ο καρκίνος, η νόσος Αλτσχάιμερ, η νόσος Πάρκινσον και οι καρδιακές παθήσεις, αποκαλύπτοντας πώς η μικροβαρύτητα μεταβάλλει τις κυτταρικές λειτουργίες .Νέες εξελίξεις στην ιατρική για τον καρκίνο, τη μυϊκή δυστροφία και τις νευροεκφυλιστικές ασθένειες έχουν προέλθει από την ανάπτυξη πρωτεϊνικών κρυστάλλων σε μικροβαρύτητα με μεγαλύτερες, πιο οργανωμένες δομές.Τα βλαστοκύτταρα υψηλής ποιότητας μπορούν να καλλιεργηθούν σε μεγαλύτερες ποσότητες στο διάστημα, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη νέων αναγεννητικών θεραπειών για νευρολογικές, καρδιαγγειακές και ανοσολογικές παθήσεις.Πρωτοποριακές προσπάθειες στην τρισδιάστατη βιοεκτύπωση , η οποία χρησιμοποιεί κύτταρα, πρωτεΐνες και θρεπτικά συστατικά ως αρχικό υλικό, έχουν παράγει δομές ανθρώπινων ιστών όπως μηνίσκο γονάτου και καρδιακό ιστό , ένα σημαντικό βήμα προς την κατασκευή οργάνων στο διάστημα για ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση στη Γη.Οι ερευνητές χρησιμοποιούν μικροσκοπικά μοντέλα ιστών για να παρατηρήσουν πώς το διάστημα επηρεάζει τους ιστούς και τα συστήματα οργάνων, προσφέροντας νέους τρόπους ανάπτυξης και δοκιμής φαρμάκων για την προστασία των αστροναυτών σε μελλοντικές αποστολές και τη βελτίωση των θεραπειών στη Γη.Οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από αστροναύτες έχουν υποστηρίξει την αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών φυσικών καταστροφών, όπως οι τυφώνες, με στοχευμένες εικόνες από το διάστημα.Όργανα που είναι τοποθετημένα στον διαστημικό σταθμό προστατεύουν κρίσιμες διαστημικές υποδομές και παρέχουν δεδομένα για τα φυσικά πρότυπα του πλανήτη μετρώντας τους πόρους της Γης και τον διαστημικό καιρό. Γιατί αυτό έχει σημασία: Η έρευνα για τη μικροβαρύτητα μας φέρνει πιο κοντά στην κατασκευή ανθρώπινων οργάνων στο διάστημα για μεταμόσχευση και αποκαλύπτει νέους τρόπους για την καταπολέμηση του καρκίνου, των καρδιακών παθήσεων, της οστεοπόρωσης, των νευροεκφυλιστικών ασθενειών και άλλων σοβαρών ασθενειών που επηρεάζουν εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Ο σταθμός χρησιμεύει επίσης ως πλατφόρμα παρατήρησης για την παρακολούθηση φυσικών καταστροφών, καιρικών συνθηκών και των πόρων της Γης. Κατανοώντας το σύμπαν μας. Ο διαστημικός σταθμός προσφέρει στους επιστήμονες ένα απαράμιλλο σημείο θέασης για να μάθουν για τη θεμελιώδη συμπεριφορά του σύμπαντος . Μελετώντας τα κοσμικά φαινόμενα που συνήθως μπλοκάρονται ή απορροφώνται από την ατμόσφαιρα της Γης και παρατηρώντας τη φυσική σε ατομικό επίπεδο, οι ερευνητές μπορούν να διερευνήσουν μυστήρια που είναι αδύνατο να μελετηθούν από τη Γη.Δεδομένα από τηλεσκόπια ακτίνων Χ στο εξωτερικό του διαστημικού σταθμού έχουν παρουσιαστεί σε περισσότερες από 700 ερευνητικές δημοσιεύσεις, συμβάλλοντας στη βελτίωση της κατανόησής μας για τα αστέρια που καταρρέουν, τις μαύρες τρύπες και τους κυματισμούς στον ιστό του χωροχρόνου .Οι ερευνητές έχουν καταγράψει δισεκατομμύρια κοσμικά γεγονότα , βοηθώντας τους επιστήμονες να αναζητήσουν υπογραφές αντιύλης και σκοτεινής ύλης στο διάστημα.Οι επιστήμονες δημιούργησαν και μελέτησαν την πέμπτη κατάσταση της ύλης στον διαστημικό σταθμό, επιτρέποντας στους ερευνητές να χρησιμοποιήσουν την κβαντική επιστήμη για να προωθήσουν τεχνολογία όπως η διαστημική πλοήγηση, οι δορυφορικές λειτουργίες και τα συστήματα GPS στη Γη. Γιατί αυτό έχει σημασία: Η έρευνα στον διαστημικό σταθμό μας βοηθά να αποκαλύψουμε τα βαθύτερα μυστήρια του σύμπαντός μας, από τα μικρότερα κβαντικά σωματίδια έως τις πιο ισχυρές κοσμικές εκρήξεις. Οι παρατηρήσεις καταρρέοντων άστρων και μαύρων τρυπών θα μπορούσαν να εμπνεύσουν νέα εργαλεία πλοήγησης χρησιμοποιώντας κοσμικά σήματα και να διευρύνουν την κατανόησή μας για τον χωροχρόνο. Μελέτες της αντιύλης και της σκοτεινής ύλης μας φέρνουν πιο κοντά στην κατανόηση του 95% του σύμπαντος που είναι αόρατο στο ανθρώπινο μάτι. Η δημιουργία της πέμπτης κατάστασης της ύλης στο διάστημα ξεκλειδώνει νέες κβαντικές οδούς που θα μπορούσαν να μεταμορφώσουν την τεχνολογία στη Γη και στο διάστημα. Μαθαίνοντας νέα φυσική. Οι φυσικές διεργασίες συμπεριφέρονται διαφορετικά στη μικροβαρύτητα, προσφέροντας στους επιστήμονες ένα νέο πρίσμα για ανακαλύψεις.Οι μηχανικοί μπορούν να σχεδιάσουν πιο αποτελεσματικά συστήματα υποστήριξης καυσίμων και ζωής για μελλοντικά διαστημόπλοια χάρη σε μελέτες βρασμού, συγκράτησης και ροής ρευστών.Η ανάλυση πηκτωμάτων και υγρών που αναμειγνύονται με μικροσκοπικά σωματίδια στο διάστημα βοηθά τους ερευνητές να βελτιώσουν τις συνθέσεις των υλικών και έχει οδηγήσει σε νέες ευρεσιτεχνίες για καταναλωτικά προϊόντα .Η ανακάλυψη ψυχρών φλογών στο διάστημα , ένα φαινόμενο δύσκολο να μελετηθεί στη Γη, άνοιξε νέα σύνορα στην επιστήμη καύσης και στο σχεδιασμό κινητήρων. Γιατί αυτό έχει σημασία: Οι σημαντικές ανακαλύψεις στη θεμελιώδη φυσική στον διαστημικό σταθμό προωθούν την καινοτομία στη Γη και προωθούν τα καύσιμα των διαστημοπλοίων, τον θερμικό έλεγχο, το πότισμα των φυτών και τα συστήματα καθαρισμού νερού. Η έρευνα σε μαλακά υλικά βελτιώνει τα προϊόντα στην ιατρική, τα οικιακά προϊόντα και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ενώ οι μελέτες για τις ψυχρές φλόγες μπορούν να οδηγήσουν σε καθαρότερες και πιο αποδοτικές μηχανές. Ενεργοποίηση παγκόσμιας πρόσβασης στο διάστημα. Από το 2000, ο διαστημικός σταθμός έχει ανοίξει τις πόρτες του σε ιδιωτικές εταιρείες, ερευνητές, φοιτητές και αστροναύτες σε όλο τον κόσμο για να συμμετάσχουν στην εξερεύνηση και να βοηθήσουν στην προώθηση της ανθρωπότητας προς τη Σελήνη και τον Άρη.Ο διαστημικός σταθμός αποτελεί σημείο εκτόξευσης για την εμπορική διαστημική οικονομία , επιτρέποντας ιδιωτικές αποστολές αστροναυτών και φιλοξενώντας εκατοντάδες πειράματα από εμπορικές εταιρείες, δίνοντάς τους την ευκαιρία να ενισχύσουν τις τεχνολογίες τους μέσω έρευνας σε τροχιά, επιδείξεων κατασκευής και καινοτομίας.Οι CubeSats που αναπτύσσονται από τον διαστημικό σταθμό επιτρέπουν σε φοιτητές και καινοτόμους σε όλο τον κόσμο να δοκιμάζουν ραδιοκεραίες, μικρά τηλεσκόπια και άλλες επιστημονικές επιδείξεις στο διάστημα.Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο μαθητές έχουν έρθει σε επαφή με αστροναύτες μέσω ραδιοφωνικών εκδηλώσεων , εμπνέοντας την επόμενη γενιά να συμμετάσχει στην επιστήμη, την τεχνολογία, τη μηχανική και τα μαθηματικά.Περισσότερα από 285 μέλη πληρώματος από περισσότερες από 25 χώρες έχουν επισκεφθεί το παλαιότερο φυλάκιο της ανθρωπότητας στο διάστημα, καθιστώντας το σύμβολο παγκόσμιας συνεργασίας. Γιατί αυτό έχει σημασία: Ο διαστημικός σταθμός έχει επιτρέψει την ανάπτυξη της διαστημικής οικονομίας, όπου η εμπορική έρευνα, η κατασκευή και οι τεχνολογικές επιδείξεις διαμορφώνουν μια νέα παγκόσμια αγορά. Η NASA και οι διεθνείς εταίροι της έχουν εδραιώσει ηγετική θέση στη χαμηλή τροχιά της Γης, δημιουργώντας νέες ευκαιρίες για τη βιομηχανία και ανοίγοντας το δρόμο για αποστολές εξερεύνησης στη Σελήνη, τον Άρη και αλλού. Μάθετε περισσότερα για την έρευνα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στη διεύθυνση: www.nasa.gov/iss-science Πλήρωμα εργάζεται σε βλαστοκύτταρα, CubeSats. Προετοιμάζεται για εκτοξεύσεις Soyuz και εμπορικών πλοίων. Τα βλαστοκύτταρα και οι εγκαταστάσεις του CubeSat ήταν το κύριο ερευνητικό επίκεντρο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Πέμπτη. Το πλήρωμα της Αποστολής 73 συνέλεξε επίσης δείγματα μικροβίων για ανάλυση, ρύθμισε τον εξοπλισμό παρατήρησης της Γης και αντικατέστησε τους σωλήνες σε έναν διάδρομο γυμναστικής.Επίσης, η NASA και η SpaceX εργάζονται για να είναι έτοιμες ήδη από τις 15 Φεβρουαρίου για την επόμενη εκτόξευση εμπορικού πληρώματος με εναλλαγή προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αυτή η αλλαγή μεγιστοποιεί τις ευκαιρίες εκτόξευσης για το SpaceX Crew-12 της NASA, ενώ παράλληλα εξυπηρετεί τα χρονικά περιθώρια εκτόξευσης Artemis II. Καθώς και οι δύο αποστολές προχωρούν προς την εκτόξευση και βασίζονται σε πόρους και εγκαταστάσεις στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA, αυτή η αλλαγή βοηθά στην αποκλιμάκωση των επιχειρήσεων.Η NASA όρισε επίσης την κάλυψη της αποστολής του αστροναύτη της NASA, Κρις Γουίλιαμς, που θα εκτοξευθεί με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-28 της Roscosmos προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου.Πίσω στον σταθμό, οι ερευνητές μελετούν πώς να μετατρέψουν τα βλαστοκύτταρα σε εγκεφαλικά και καρδιακά κύτταρα σε μικροβαρύτητα. Η μηχανικός πτήσης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, επιμελήθηκε τα δείγματα βλαστοκυττάρων για προβολή μέσα σε ένα μικροσκόπιο φθορισμού για το πείραμα Stellar Stem Cells Mission 2. Οι γιατροί στο έδαφος θα παρατηρήσουν πώς η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζει τα επαναπρογραμματισμένα βλαστοκύτταρα, οδηγώντας πιθανώς σε πρόοδο στην αναγεννητική ιατρική, στις δοκιμές φαρμάκων και στη διαστημική βιοπαραγωγή.Ο Κάρντμαν βοήθησε επίσης τους μηχανικούς πτήσης της NASA, Μάικ Φίνκε και Τζόνι Κιμ , καθώς και τον μηχανικό πτήσης της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), Κίμια Γιούι, οι οποίοι αντικατέστησαν τους σωλήνες του συστήματος θερμικού ελέγχου στον διάδρομο COLBERT που βρίσκεται μέσα στη μονάδα Tranquility . Η τετράδα εργάστηκε καθ' όλη τη διάρκεια της Πέμπτης, απεγκαθιστώντας προσωρινά το μπάνιο του σταθμού, ή αλλιώς το διαμέρισμα αποβλήτων και υγιεινής, για να έχουν πρόσβαση στους σωλήνες υποστήριξης ζωής.Νωρίτερα, ο Yui εγκατέστησε τον αναμεταδότη NanoRacks CubeSat στην πλατφόρμα πολλαπλών χρήσεων πειραμάτων μέσα στον αεροθάλαμο της εργαστηριακής μονάδας Kibo . Σύντομα θα τοποθετηθεί έξω από το τροχιακό φυλάκιο στο εξωτερικό περιβάλλον μικροβαρύτητας. Ο ιαπωνικός ρομποτικός βραχίονας θα πιάσει τον αναμεταδότη CubeSat και στη συνέχεια θα τον τοποθετήσει μακριά από το εργαστήριο σε τροχιά για να αναπτύξει ένα σύνολο CubeSats σε τροχιά γύρω από τη Γη για ιδιωτική και δημόσια έρευνα.Οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Ριζίκοφ και Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, Διοικητής του Σταθμού και Μηχανικός Πτήσης αντίστοιχα, συνεργάστηκαν την Πέμπτη και εξέτασαν επιφάνειες στο εσωτερικό της μονάδας Zarya και στη συνέχεια τοποθέτησαν τα δείγματα σε δοκιμαστικούς σωλήνες. Τα δείγματα θα αναλυθούν αργότερα για να κατανοηθεί το μικροβιακό περιβάλλον στον διαστημικό σταθμό και να προστατευθεί η υγεία του πληρώματος.Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Όλεγκ Πλατόνοφ, ξεκίνησε την ημέρα του με τροχιακές υδραυλικές εγκαταστάσεις στην επιστημονική μονάδα Nauka και στη συνέχεια έστησε μια κάμερα για να καταγράψει φωτογραφίες time-lapse της Γης. Ο Πλατόνοφ πέρασε το τέλος της βάρδιάς του μέσα στην μονάδα εξυπηρέτησης Zvezda , συντηρώντας τη γεννήτρια οξυγόνου Elektron. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/11/20/crew-works-on-stem-cells-cubesats-prepares-for-soyuz-and-commercial-crew-launches/ Οι μηχανικοί πτήσης της Αποστολής 73, Jonny Kim και Zena Cardman, και οι δύο αστροναύτες της NASA, εξασκούνται σε ρομποτικούς ελιγμούς Canadarm2 στον σταθμό εργασίας ρομποτικής μέσα στον θόλο του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Το δίδυμο προετοιμαζόταν για τη ρομποτική σύλληψη του διαστημοπλοίου μεταφοράς φορτίου Northrop Grumman Cygnus XL που εκτοξεύτηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2025 και έφτασε στις 18 Σεπτεμβρίου παραδίδοντας περίπου 11.000 λίβρες επιστημονικού υλικού, προμηθειών και υλικού στο πλήρωμα της Αποστολής 73.

Το Hubble αναζητά σμήνη στον «Χαμένο Γαλαξία» Η σημερινή εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA απεικονίζει τον σπειροειδή γαλαξία NGC 4535, ο οποίος βρίσκεται περίπου 50 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό της Παρθένου (η Κόρη). Μέσα από ένα μικρό τηλεσκόπιο, αυτός ο γαλαξίας φαίνεται εξαιρετικά αμυδρός, γεγονός που του δίνει το παρατσούκλι «Χαμένος Γαλαξίας». Με ένα κάτοπτρο που εκτείνεται σε διάμετρο σχεδόν οκτώ πόδια (2,4 μέτρα) και τη θέση του πάνω από την ατμόσφαιρα που σκιάζει το φως της Γης, το Hubble μπορεί εύκολα να παρατηρήσει αμυδρούς γαλαξίες όπως ο NGC 4535 και να διακρίνει χαρακτηριστικά όπως οι τεράστιοι σπειροειδείς βραχίονες του και η κεντρική ράβδος αστεριών.Αυτή η εικόνα απεικονίζει τα νεαρά αστρικά σμήνη του NGC 4535, τα οποία είναι διάσπαρτα στους σπειροειδείς βραχίονες του γαλαξία. Λαμπερά ροζ σύννεφα περιβάλλουν πολλές από αυτές τις φωτεινές μπλε αστρικές ομαδοποιήσεις. Αυτά τα σύννεφα, που ονομάζονται περιοχές H II («H-δύο»), αποτελούν ένδειξη ότι ο γαλαξίας φιλοξενεί ιδιαίτερα νεαρά, θερμά και ογκώδη αστέρια που λάμπουν με ακτινοβολία υψηλής ενέργειας. Τέτοια ογκώδη αστέρια ανακινούν το περιβάλλον τους θερμαίνοντας τα σύννεφα γέννησής τους με ισχυρούς αστρικούς ανέμους, τελικά εκρήγνυνται ως σουπερνόβα.Η εικόνα ενσωματώνει δεδομένα από ένα πρόγραμμα παρατήρησης που έχει σχεδιαστεί για να καταγράφει περίπου 50.000 περιοχές H II σε κοντινούς γαλαξίες σχηματισμού άστρων, όπως ο NGC 4535. Το Hubble δημοσίευσε μια προηγούμενη εικόνα του NGC 4535 το 2021. Τόσο η εικόνα του 2021 όσο και αυτή η νέα εικόνα ενσωματώνουν παρατηρήσεις από το πρόγραμμα παρατήρησης PHANGS , το οποίο επιδιώκει να κατανοήσει τις συνδέσεις μεταξύ νεαρών αστεριών και ψυχρού αερίου. Η σημερινή εικόνα προσθέτει μια νέα διάσταση στην κατανόησή μας για τον NGC 4535, καταγράφοντας τη λαμπρή κόκκινη λάμψη των νεφελωμάτων που περιβάλλουν τα τεράστια αστέρια στα πρώτα εκατομμύρια χρόνια της ζωής τους. https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-seeks-clusters-in-lost-galaxy/ Αυτή η εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA απεικονίζει τον σπειροειδή γαλαξία NGC 4535. Το Hubble καταγράφει έναν αινιγματικό γαλαξία; Αυτή η εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA απεικονίζει έναν γαλαξία που είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθεί. Ο εν λόγω γαλαξίας είναι ο NGC 2775, ο οποίος βρίσκεται 67 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά στον αστερισμό του Καρκίνου (του Κάβουρα). Ο NGC 2775 διαθέτει ένα λείο, χωρίς χαρακτηριστικά κέντρο που στερείται αερίου, που μοιάζει με ελλειπτικό γαλαξία. Έχει επίσης έναν σκονισμένο δακτύλιο με ανομοιογενή αστρικά σμήνη, σαν σπειροειδής γαλαξίας. Ποιος είναι; Σπειροειδής ή ελλειπτικός — ή κανένας από τους δύο;Επειδή μπορούμε να δούμε τον NGC 2775 μόνο από μία γωνία, είναι δύσκολο να πούμε με βεβαιότητα. Μερικοί ερευνητές ταξινομούν τον NGC 2775 ως σπειροειδή γαλαξία λόγω του φτερωτού δακτυλίου του από αστέρια και σκόνη, ενώ άλλοι τον ταξινομούν ως φακοειδή γαλαξία. Οι φακοειδείς γαλαξίες έχουν χαρακτηριστικά κοινά τόσο στους σπειροειδείς όσο και στους ελλειπτικούς γαλαξίες.Οι αστρονόμοι δεν είναι βέβαιοι για το πώς ακριβώς σχηματίζονται οι φακοειδείς γαλαξίες και μπορεί να σχηματίζονται με ποικίλους τρόπους. Οι φακοειδείς γαλαξίες μπορεί να είναι σπειροειδείς γαλαξίες που συγχωνεύτηκαν με άλλους γαλαξίες ή που έχουν ως επί το πλείστον εξαντλήσει το αέριο σχηματισμού άστρων και έχουν χάσει τους προεξέχοντες σπειροειδείς βραχίονες τους. Μπορεί επίσης να ξεκίνησαν περισσότερο σαν ελλειπτικοί γαλαξίες και στη συνέχεια να συνέλεξαν αέριο σε έναν δίσκο γύρω τους.Ορισμένα στοιχεία υποδηλώνουν ότι ο NGC 2775 συγχωνεύτηκε με άλλους γαλαξίες στο παρελθόν. Αόρατος σε αυτήν την εικόνα του Hubble, ο NGC 2775 έχει μια ουρά αερίου υδρογόνου που εκτείνεται σχεδόν 100.000 έτη φωτός γύρω από τον γαλαξία. Αυτή η αμυδρή ουρά θα μπορούσε να είναι το υπόλειμμα ενός ή περισσότερων γαλαξιών που περιπλανήθηκαν πολύ κοντά στον NGC 2775 πριν απομακρυνθούν και απορροφηθούν. Εάν ο NGC 2775 συγχωνεύτηκε με άλλους γαλαξίες στο παρελθόν, αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την παράξενη εμφάνιση του γαλαξία σήμερα.Οι περισσότεροι αστρονόμοι ταξινομούν τον NGC 2775 ως έναν κροκιδωτό σπειροειδή γαλαξία. Οι κροκιδωτοί σπειροειδείς γαλαξίες έχουν ασαφή, ασυνεχείς βραχίονες που συχνά περιγράφονται ως «φτερωτοί» ή ως «σύμπλεγμα» αστεριών που σχηματίζουν χαλαρά σπειροειδείς βραχίονες.Το Hubble είχε δημοσιεύσει προηγουμένως μια εικόνα του NGC 2775 το 2020. Αυτή η νέα έκδοση προσθέτει παρατηρήσεις ενός συγκεκριμένου μήκους κύματος κόκκινου φωτός που εκπέμπεται από νέφη αερίου υδρογόνου που περιβάλλουν τεράστια νεαρά αστέρια, ορατά ως φωτεινές, ροζ συστάδες στην εικόνα. Αυτό το πρόσθετο μήκος κύματος φωτός βοηθά τους αστρονόμους να προσδιορίσουν καλύτερα πού σχηματίζονται νέα αστέρια στον γαλαξία. https://www.nasa.gov/image-article/hubble-captures-puzzling-galaxy/ Αυτή η εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA απεικονίζει έναν γαλαξία, τον NGC 2775, που είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθεί

Το Europa Clipper απαθανάτισε τον Ουρανό με κάμερα Star Tracker. Το Europa Clipper της NASA κατέγραψε αυτήν την εικόνα ενός αστρικού πεδίου — και του πλανήτη Ουρανού — στις 5 Νοεμβρίου 2025, ενώ πειραματιζόταν με μία από τις δύο αστρικές μονάδες αναφοράς του . Αυτές οι κάμερες παρακολούθησης άστρων χρησιμοποιούνται για τη διατήρηση του προσανατολισμού του διαστημικού σκάφους. Εντός του οπτικού πεδίου της κάμερας — που αντιπροσωπεύει το 0,1% του πλήρους ουρανού γύρω από το διαστημόπλοιο — ο Ουρανός είναι ορατός ως μια μεγαλύτερη κουκκίδα κοντά στην αριστερή πλευρά της εικόνας.Τη στιγμή που λήφθηκαν οι εικόνες, το Europa Clipper βρισκόταν περίπου 3,2 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ουρανό. Το διαστημόπλοιο βρίσκεται αυτή τη στιγμή καθ' οδόν προς το σύστημα του Δία για να μελετήσει το παγωμένο φεγγάρι Ευρώπη.Το Europa Clipper εκτοξεύτηκε τον Οκτώβριο του 2024 και θα φτάσει στο σύστημα του Δία το 2030 για να πραγματοποιήσει περίπου 50 πτήσεις κοντά στην Ευρώπη. Ο κύριος επιστημονικός στόχος της αποστολής είναι να προσδιορίσει εάν υπάρχουν μέρη κάτω από την επιφάνεια της Ευρώπης που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ζωή. Οι τρεις κύριοι επιστημονικοί στόχοι της αποστολής είναι να προσδιορίσει το πάχος του παγωμένου κελύφους της σελήνης και τις επιφανειακές αλληλεπιδράσεις του με τον ωκεανό από κάτω, να διερευνήσει τη σύνθεσή του και να χαρακτηρίσει τη γεωλογία της. Η λεπτομερής εξερεύνηση της Ευρώπης από την αποστολή θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα το αστροβιολογικό δυναμικό για κατοικήσιμους κόσμους πέρα από τον πλανήτη μας. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την Europa και την Europa Clipper, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://science.nasa.gov/mission/europa-clipper/ Το Σχήμα Α είναι μια σχολιασμένη εκδοχή της εικόνας με τον Ουρανό και αρκετά αστέρια στο φόντο να έχουν επισημανθεί. Το Σχήμα Β είναι ένα κινούμενο GIF που αποτελείται από ένα ζεύγος εικόνων που έχουν ληφθεί με διαφορά 10 ωρών. Σε αυτήν την έκδοση, ο Ουρανός μπορεί να φανεί να κινείται πολύ ελαφρά, σε σχέση με τα αστέρια στο φόντο.

«Η τεχνητή νοημοσύνη θα μας αντικαταστήσει σύντομα» λένε οι Βρετανοί συγγραφείς σε έρευνα του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ, Η μελέτη προβλέπει τις ανατροπές που θα φέρει η τεχνολογία ΑΙ στον τομέα του μυθιστορήματος. Οι Bρετανοί συγγραφείς θεωρούνται από τους καλύτερους στον κόσμο αλλά οι μισοί εξ αυτών εκτιμούν ότι είναι πολύ πιθανό σύντομα να αντικατασταθούν από την τεχνητή νοημοσύνη. Αυτό είναι το συμπέρασμα έρευνας που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ η οποία βασίστηκε σε απαντήσεις 258 μυθιστοριογράφων και 74 επαγγελματιών του χώρου των εκδόσεων σχετικά με το πώς βλέπουν και χρησιμοποιούν την τεχνητή νοημοσύνη στον κόσμο της λογοτεχνίας.Τις επόμενες δεκαετίες, η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να παράγει μαζικά μυθιστορήματα, ενώ οι ανθρώπινοι συγγραφείς θα δυσκολεύονται να ανταγωνιστούν φοβούνται οι ειδικοί. Αυτό σημαίνει ότι ο επόμενος Τσαρλς Ντίκενς, η Άγκαθα Κρίστι ή ο Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν μπορεί να μη γίνει ποτέ γνωστός, ενώ η τεχνητή νοημοσύνη θα δημιουργεί βιβλία «εξορύσσοντας» υλικό από έργα προηγούμενων συγγραφέων.Και τα νέα είναι ιδιαιτέρως δυσάρεστα για όσους αγαπούν τα ρομαντικά, αστυνομικά ή θρίλερ, καθώς αυτά τα είδη κινδυνεύουν περισσότερο. Περισσότεροι από τους μισούς (51%) πιστεύουν ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα καταλήξει να αντικαθιστά πλήρως τη δουλειά τους ενώ πάνω από το ένα τρίτο λένε ότι τα έσοδά τους έχουν ήδη πληγεί από την τεχνολογία.Παράλληλα ορισμένοι δημιουργοί φαντάζονται μια δυστοπική αγορά δύο ταχυτήτων όπου το ανθρώπινο μυθιστόρημα θα γίνει «είδος πολυτελείας», ενώ η μαζική βιβλιοπαραγωγή από τεχνητή νοημοσύνη θα είναι φθηνή ή δωρεάν. «Υπάρχει εκτεταμένη ανησυχία από μυθιστοριογράφους ότι τα γλωσσικά μοντέλα που εκπαιδεύονται σε τεράστιους όγκους λογοτεχνίας θα υπονομεύσουν την αξία της γραφής και θα ανταγωνιστούν τους ανθρώπους συγγραφείς», δήλωσε η επικεφαλής της έρευνας Δρ Κλεμεντίν Κολέτ από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Η πειραματική γραφή Η έρευνα έδειξε επίσης ότι το 59 τοις εκατό των συγγραφέων γνωρίζει πως το έργο τους έχει χρησιμοποιηθεί για την εκπαίδευση γλωσσικών μοντέλων, όπως του ChatGPT, χωρίς άδεια ή αμοιβή. «Πολλοί συγγραφείς αμφιβάλλουν για το αν θα υπάρχει στο μέλλον ζήτηση για σύνθετη, μεγάλης έκτασης γραφή. Το μυθιστόρημα είναι μια πολύτιμη και ζωτική μορφή δημιουργίας που αξίζει να προστατευτεί».Επεσήμανε ότι τα μυθιστορήματα «συνεισφέρουν πολύ περισσότερο απ’ όσο φανταζόμαστε» στην κοινωνία, στον πολιτισμό και στη ζωή των ανθρώπων και αποτελούν τη βάση για αναρίθμητες ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και βιντεοπαιχνίδια. Οι εταιρείες τεχνολογίας έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους στην αγορά μυθοπλασίας προειδοποιεί η έκθεση καθώς εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης χρησιμοποιούνται ήδη για ιδέες, επιμέλεια, συγγραφή ολόκληρων βιβλίων και υποστήριξη διαδικασιών έκδοσης.«Η σκληρή ειρωνεία είναι ότι τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης που επηρεάζουν τους συγγραφείς πιθανότατα έχουν εκπαιδευτεί σε εκατομμύρια παράνομα αντιγραμμένα βιβλία τα οποία συλλέχθηκαν από σκιώδεις βιβλιοθήκες χωρίς άδεια ή αμοιβή» πρόσθεσε η Δρ Κολέτ. Κάποιοι συγγραφείς ανησυχούν ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα αφαιρέσει τη «μαγεία» της δημιουργικής διαδικασίας.Ο Στίβεν Μέι συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων όπως το «Sell Us the Rope», εξέφρασε φόβους ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα αφαιρέσει την απαραίτητη «τριβή» και το «συναισθηματικό βάρος» του πρώτου χειρογράφου, υποβαθμίζοντας έτσι το τελικό αποτέλεσμα. Οι συγγραφείς προειδοποιούν επίσης για απώλεια πρωτοτυπίας και ότι η χρήση τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να οδηγήσει σε όλο και πιο άτονη, προβλέψιμη λογοτεχνία που ενισχύει στερεότυπα.Ορισμένοι πιστεύουν ότι η εποχή της τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να φέρει άνθηση της «πειραματικής» γραφής, καθώς οι συγγραφείς θα προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι άνθρωποι. «Οι συγγραφείς, οι εκδότες και οι πράκτορες είπαν ότι ο βασικός σκοπός του μυθιστορήματος είναι να διερευνά και να αποδίδει την ανθρώπινη πολυπλοκότητα. Πολλοί φοβούνται ότι η αυξημένη χρήση τεχνητής νοημοσύνης θέτει αυτόν τον σκοπό σε κίνδυνο, καθώς η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να κατανοήσει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος» λέει η Κολέτ.Η Τρέισι Σεβαλιέ, συγγραφέας του «Κορίτσι με το Μαργαριταρένιο Σκουλαρίκι», σχολίασε: «Ανησυχώ ότι μια βιομηχανία βιβλίου καθοδηγούμενη από το κέρδος θα δελεαστεί να χρησιμοποιήσει όλο και περισσότερο την τεχνητή νοημοσύνη για τη δημιουργία βιβλίων. Αν είναι φθηνότερο για τους εκδότες να παράγουν μυθιστορήματα με τεχνητή νοημοσύνη χωρίς προκαταβολές ή δικαιώματα στους συγγραφείς, με ταχύτερη παραγωγή και με διατήρηση των πνευματικών δικαιωμάτων είναι σχεδόν αναπόφευκτο ότι θα επιλέξουν αυτή τη λύση. Και αν κοστίζουν λιγότερο από τα βιβλία που προέρχονται από ανθρώπινη δημιουργία, οι αναγνώστες θα τα αγοράσουν όπως αγοράζουμε φθηνά μηχανοποίητα ρούχα αντί για χειροποίητα».Παρά τις ανησυχίες, το 80 τοις εκατό των συμμετεχόντων δήλωσε ότι η τεχνητή νοημοσύνη προσφέρει οφέλη στην κοινωνία, ενώ το ένα τρίτο των συγγραφέων τη χρησιμοποιεί ήδη στη διαδικασία γραφής, κυρίως για «μη δημιουργικές» εργασίες όπως αναζητήσεις πληροφοριών.Η έρευνα υποστηρίχθηκε από το πρόγραμμα BRAID UK. Οι διευθύντριές του, καθηγήτριες Εύα Λούγκερ και Σάνον Βάλλορ, δήλωσαν: «Είναι δύσκολο να σκεφτούμε άλλη μορφή τέχνης που καλλιεργεί την ενσυναίσθηση, την καλοσύνη και την κατανόηση τόσο καλά όσο το μυθιστόρημα. Η Βρετανία είναι γνωστή για τους μεγάλους συγγραφείς και τον εκδοτικό του κλάδο. Η υποτίμηση αυτού του πολύ σημαντικού τμήματος της κουλτούρας μας θα ήταν πραγματικά μεγάλη απώλεια». https://www.naftemporiki.gr/techscience/2036696/i-techniti-noimosyni-tha-mas-antikatastisei-syntoma-lene-oi-vretanoi-syggrafeis-se-ereyna-toy-panepistimioy-keimpritz/

Κβαντικό Διαδίκτυο σχεδιάζουν IBM και Cisco. Οι δύο τεχνολογικοί κολοσσοί σχεδιάζουν τη δημιουργία ενός δικτύου κβαντικών υπολογιστών μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Η IBM και η Cisco Systems σχεδιάζουν να συνδέσουν κβαντικούς υπολογιστές σε μεγάλες αποστάσεις με στόχο να αποδείξουν ότι η ιδέα είναι εφικτή έως το τέλος του 2030. Η κίνηση αυτή θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο για ένα κβαντικό Διαδίκτυο αν και στελέχη των δύο εταιρειών προειδοποίησαν ότι τα δίκτυα αυτά θα απαιτήσουν τεχνολογίες που δεν υπάρχουν ακόμη και θα πρέπει να αναπτυχθούν με τη βοήθεια πανεπιστημίων και ομοσπονδιακών εργαστηρίων.Οι κβαντικοί υπολογιστές υπόσχονται να επιλύουν προβλήματα στη φυσική, τη χημεία και την ασφάλεια υπολογιστών που θα χρειάζονταν χιλιάδες χρόνια για να λυθούν από τα υπάρχοντα συστήματα. Ωστόσο μπορεί να είναι επιρρεπείς σε λάθη και η κατασκευή ενός αξιόπιστου κβαντικού υπολογιστή αποτελεί πρόκληση που επιδιώκουν να λύσουν η IBM, η Google και άλλοι.Η IBM επιδιώκει να έχει μια λειτουργική μηχανή έως το 2029. Νωρίτερα φέτος, η Cisco άνοιξε ένα εργαστήριο για να εξετάσει πώς μπορούν να συνδεθούν κβαντικές μηχανές. Η πρόκληση ξεκινά με ένα βασικό πρόβλημα: Οι κβαντικοί υπολογιστές, όπως της IBM, βρίσκονται σε τεράστιες κρυογενικές δεξαμενές που γίνονται τόσο κρύες ώστε τα άτομα σχεδόν δεν κινούνται.Για να εξαχθούν πληροφορίες από αυτά, η IBM πρέπει να βρει τρόπο να μετατρέψει πληροφορίες από σταθερά «qubits», τη θεμελιώδη μονάδα πληροφορίας σε έναν κβαντικό υπολογιστή, σε αυτό που ο Τζέι Γκαμπέτα, διευθυντής του IBM Research και ερευνητής της IBM, είπε στο Reuters ότι είναι «ιπτάμενα» qubits, τα οποία ταξιδεύουν ως μικροκύματα.Αλλά αυτά τα ιπτάμενα qubits μικροκυμάτων θα πρέπει στη συνέχεια να μετατραπούν σε οπτικά σήματα που μπορούν να ταξιδεύουν μεταξύ των διακοπτών της Cisco μέσω οπτικών ινών. Η τεχνολογία για αυτήν τη μετατροπή γνωστή ως μικροκυματο-οπτικός μετατροπέας θα πρέπει να αναπτυχθεί με τη βοήθεια ομάδων όπως το Superconducting Quantum Materials and Systems Center που διευθύνεται από το Fermi National Accelerator Laboratory κοντά στο Σικάγο μεταξύ άλλων.Παράλληλα, η Cisco και η IBM θα δημοσιεύσουν και λογισμικό ανοιχτού κώδικα για να συνδέσουν όλα τα μέρη μεταξύ τους. «Βλέπουμε το ζήτημα αυτό από άκρη σε άκρη ως ένα ενιαίο σύστημα και όχι ως δύο ξεχωριστούς οδικούς χάρτες», δήλωσε ο Βιτζόι Παντέι, ανώτερος αντιπρόεδρος του Outshift innovation incubator της Cisco. «Το επιλύουμε από κοινού κάτι που αυξάνει κατά πολύ τις πιθανότητες όλα να κινηθούν προς την ίδια κατεύθυνση». https://www.naftemporiki.gr/techscience/2036651/kvantiko-diadiktyo-schediazoyn-ibm-kai-cisco/

Η επιστροφή της άγριας ζωής στην Β. Ελλάδα: Φοβισμένοι κάτοικοι τετ-α-τετ με αρκούδες και λύκους. Η αύξηση των πληθυσμών, η προστασία των ειδών και οι νέες προκλήσεις για τους κατοίκους της υπαίθρου Το θέαμα που αντίκρισε ο αγρότης Αναστάσιος Κασπαρίδης τον άφησε άναυδο: ζώα νεκρά σκορπισμένα στο χωράφι και, γύρω τους, βαθιές πατημασιές που μαρτυρούσαν καθαρά τον δράστη. Μια αρκούδα είχε επιτεθεί – ένα ζώο που κάποτε σπάνιζε στην περιοχή, αλλά πλέον εμφανίζεται όλο και πιο συχνά στη βόρεια Ελλάδα.Οι οργανώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος υποδέχονται με ικανοποίηση την επάνοδο των πληθυσμών αρκούδων και λύκων, αποτέλεσμα της προστατευόμενης κατάστασής τους που απαγορεύει το κυνήγι.Παρόλα αυτά, για πολλούς ανθρώπους της υπαίθρου η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη. Ορισμένοι αγρότες και κάτοικοι εκφράζουν πλέον έντονες ανησυχίες για την οικονομική τους επιβίωση και, σε κάποιες περιπτώσεις, για την ίδια τους την ασφάλεια.Ζητούν πιο ουσιαστικά μέτρα προστασίας, την ώρα που το ίδιο ζήτημα απασχολεί και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Υποστηρίζουν πως η προστασία της άγριας ζωής έχει φτάσει σε υπερβολικό σημείο και πιέζουν για χαλάρωση των περιορισμών. Η εντυπωσιακή επιστροφή της άγριας ζωής Οι καφέ αρκούδες — το μεγαλύτερο σαρκοφάγο της ελληνικής πανίδας — έχουν ανακάμψει εντυπωσιακά. Ο πληθυσμός τους έχει περίπου τετραπλασιαστεί από τη δεκαετία του ’90 και σήμερα υπολογίζεται ότι έως και 870 ζώα ζουν στα δάση της βόρειας Ελλάδας. Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από πρόσφατη έρευνα του «Αρκτούρου», της περιβαλλοντικής οργάνωσης που από το 1992 φροντίζει και φιλοξενεί διασωσμένες αρκούδες και λύκους.Παρόμοια άνοδος παρατηρείται και στους λύκους. Σύμφωνα με ειδικούς, μια σειρά παραγόντων — λιγότερο κυνήγι, πιο ήπιοι χειμώνες και διασταυρώσεις με οικόσιτους χοίρους — έχει ενισχύσει τη γονιμότητά τους και έχει επιταχύνει την αύξηση των πληθυσμών τους.Την ίδια ώρα, οι αγριόχοιροι έχουν γίνει συχνό θέαμα ακόμη και μέσα σε κοινότητες. Για πολλούς θεωρούνται επιζήμια ζώα που καταστρέφουν καλλιέργειες, και το να δει κανείς μια ομάδα από δαύτους να διασχίζει δρόμους ή να ψάχνει τροφή σε αυλές δεν θεωρείται πλέον ασυνήθιστο. Φόβος, άγνοια και απρόβλεπτες συναντήσεις Καθώς οι πληθυσμοί της άγριας πανίδας αυξάνονται, αυξάνεται και η πιθανότητα επαφής με ανθρώπους — οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν γνωρίζουν πώς να αντιδράσουν σε μια ξαφνική συνάντηση. Η άγνοια αυτή έχει ενισχύσει το αίσθημα φόβου, ιδιαίτερα μετά από ορισμένα σοβαρά περιστατικά φέτος: ένα παιδί δαγκώθηκε από λύκο, ένας ηλικιωμένος τραυματίστηκε από αρκούδα στο σπίτι του, ένας πεζοπόρος δέχθηκε επίθεση, και ένας άλλος έχασε τη ζωή του πέφτοντας σε χαράδρα όταν βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με αρκούδα.Στο χωριό Λεβαία, με περίπου 660 κατοίκους και έκταση γεμάτη καλλιέργειες στη βορειοδυτική Ελλάδα, καταγράφηκαν αρκετά περιστατικά επαφής με αρκούδες τον Οκτώβριο. Αγριογούρουνα κινούνται επίσης συχνά μέσα στο χωριό. Το ίδιο συμβαίνει και στο γειτονικό Βαλτόνερα, περίπου 170 χιλιόμετρα δυτικά της Θεσσαλονίκης. Όπως περιγράφει ο πρόεδρος της κοινότητας, Κωνσταντίνος Νικολαΐδης, το χωριό στο παρελθόν σπάνια έβλεπε άγρια ζώα· τώρα όμως αρκούδες, λύκοι, αλεπούδες και αγριογούρουνα κάνουν συχνά αισθητή την παρουσία τους.Η αύξηση των αγριόχοιρων έχει οδηγήσει σε αιτήματα για επέκταση της κυνηγετικής περιόδου, ώστε να περιοριστεί ο αριθμός τους. Περιβαλλοντικές αλλαγές και οι νέες διαδρομές της άγριας ζωής Οι επιστήμονες, ωστόσο, τονίζουν ότι η κατάσταση δεν οφείλεται μόνο στην αύξηση των ζώων. Συμβάλλουν κι άλλοι παράγοντες: η καταστροφή οικοτόπων από πυρκαγιές, ο θόρυβος από ανεμογεννήτριες και οχήματα αναψυχής, αλλά και η εγκατάλειψη της υπαίθρου, που κάνει τα χωριά πιο ελκυστικά για την άγρια ζωή.Όπως εξηγεί ο Πάνος Στεφάνου, υπεύθυνος επικοινωνίας του Αρκτούρου, «ο κατακερματισμός του περιβάλλοντος των αρκούδων, οι περίοδοι ξηρασίας, η έλλειψη τροφής στο δάσος και η ερημοποίηση των χωριών ώθησαν τα ζώα να πλησιάζουν τους ανθρώπινους οικισμούς, όπου συχνά βρίσκουν ευκολότερη τροφή». Με πληροφορίες από Euronews

Kυριάκος Σαμπατακάκης: Από 80 άτομα σε 3.500 – Χτίζοντας το ελληνικό οικοσύστημα τεχνολογίας. Τεχνολογία στην υπηρεσία του ανθρώπου - Το όραμα του Δρ Κυριάκου Σαμπατακάκης για την επόμενη δεκαετία Ο τομέας της παροχής επιχειρηµατικών λύσεων σε συνδυασµό µε τις ψηφιακές τεχνολογίες αποτελεί έναν πολύ κρίσιµο πυλώνα της σύγχρονης επιχειρηµατικής ανάπτυξης, καθώς τροφοδοτεί διαρκώς τους οργανισµούς µε καινοτόµες προσεγγίσεις προκειµένου να ανταγωνιστούν σε ένα δυναµικά µεταβαλλόµενο περιβάλλον.Οι εταιρείες συµβούλων, όπως η Accenture, διαδραµατίζουν καθοριστικό ρόλο στην υποστήριξη µεγάλων οργανισµών ιδιωτικού και δηµοσίου τοµέα, µέσω προγραµµάτων εταιρικού µετασχηµατισµού που στόχο έχουν τη σηµαντική βελτίωση των επιδόσεών τους, ακόµα και την επανεφεύρεσή τους.Ο Κυριάκος Σαμπατακάκης Πρόεδρος και ∆ιευθύνων Σύµβουλος της Accenture σε Ελλάδα και Βουλγαρία, συνεχίζει να επηρεάζει ενεργά το µέλλον του κλάδου στην περιοχή, πρωτοστατώντας στον τοµέα της συµβουλευτικής και των ψηφιακών τεχνολογιών στην Ελλάδα και τη ΝΑ Ευρώπη, συµβάλλοντας επί δεκαετίες µε όραµα στη διαµόρφωση της νέας επιχειρηµατικότητας, αξιοποιώντας τις δυνατότητες που προσφέρει ο τεχνολογικός µας πολιτισµός. Η πορεία του Ο Κυριάκος Σαµπατακάκης είναι Πρόεδρος και ∆ιευθύνων Σύµβουλος της Accenture στην Ελλάδα από τον Σεπτέµβριο του 2003 και από το 2015 στη Βουλγαρία, ενώ έχει και την εποπτεία τών αγορών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης στον τοµέα των τηλεπικοινωνιών.Έχει καταφέρει να αναπτύξει την παρουσία της Accenture στην Ελλάδα, από ένα µικρό τοπικό γραφείο 80 ατόµων σε µία από τις µεγάλες επιχειρήσεις της χώρας στον τοµέα των υπηρεσιών, µε σηµαντική παρουσία στον τραπεζικό κλάδο, στις τηλεπικοινωνίες και στην ενέργεια. Ηγείται συνολικά µιας οµάδας άνω των 3.500 στελεχών, καλύπτοντας υπηρεσίες στρατηγικού σχεδιασµού, λειτουργικής βελτιστοποίησης, τεχνολογικής ανάπτυξης και ψηφιακής µετάβασης, συµµετέχοντας καθοριστικά στον επιχειρηµατικό και ψηφιακό µετασχηµατισµό της περιοχής.Ο Κ. Σαµπατακάκης διαθέτει τόσο τεχνολογικό όσο και οικονοµικό ακαδηµαϊκό υπόβαθρο από σηµαντικά ακαδηµαϊκά ιδρύµατα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η επαγγελµατική του πορεία ξεκίνησε στην Arthur Andersen στην Ελλάδα και εν συνεχεία µετέβη στην Ελβετία όπου εργάστηκε σε εταιρείες υψηλής τεχνολογίας και στην Andersen Consulting για περίπου µια δεκαετία. Στην Ελβετία συνεργάστηκε µε σηµαντικούς τεχνολογικούς και επιχειρηµατικούς οµίλους που του επέτρεψαν να αποκτήσει διεθνή εµπειρία και διορατική προσέγγιση στη διαχείριση µεγάλων έργων στρατηγικής και τεχνολογίας.Κατά την περίοδο 2003-2008, ο Κυριάκος Σαµπατακάκης είχε και την παγκόσµια ευθύνη για τις υπηρεσίες της Accenture στον τοµέα των δικτύων κινητής τηλεφωνίας, αξιοποιώντας τη βαθιά τεχνογνωσία του στον τοµέα των τηλεπικοινωνιών (υπήρξε επίσης εθνικός εκπρόσωπος της Ελβετίας σε διεθνείς οργανισµούς τυποποίησης για τα ευρωπαϊκά πρότυπα κινητής τηλεφωνίας).Από το 2017 έχει επιµεληθεί σειρά µελετών σχετικά µε τη θέση της Ελλάδας στο παγκόσµιο επιχειρηµατικό και τεχνολογικό γίγνεσθαι, συµβάλλοντας στον εθνικό διάλογο για τις δυνάµεις που διαµορφώνουν το σύγχρονο περιβάλλον. Στο πλαίσιο αυτό, υποστήριξε ενεργά τη συµβουλευτική επιτροπή υψηλού επιπέδου για την τεχνητή νοηµοσύνη, µε στόχο τη διαµόρφωση του εθνικού σχεδίου αξιοποίησής της. Έχει συνολικά έντονη δράση σε µεγάλο εύρος οργανισµών και ιδρυµάτων, ενώ από τον Ιούνιο του 2024 είναι µέλος του ∆.Σ. του ΣΕΒ και συν-επικεφαλής της Επιτροπής Τεχνολογίας.Σταθερή επιδίωξή του είναι η µεταφορά του διεθνούς know-how στην Ελλάδα, αλλά και η δηµιουργία πρωτογενούς τεχνογνωσίας στη χώρα µας µέσω διαµόρφωσης του κατάλληλου τεχνολογικού και επιχειρηµατικού οικοσυστήµατος, αναγνωρίζοντας την ικανότητα του ανθρώπινου δυναµικού της Ελλάδας, εντός και εκτός συνόρων.Χαρακτηριστικά παραδείγµατα αυτής της στρατηγικής είναι η δηµιουργία του παγκόσµιου κέντρου καινοτοµίας σε Data & AI, η επένδυση της Accenture στη Θεσσαλονίκη, όπου δηµιουργήθηκε ένα νέο τεχνολογικό κέντρο αιχµής, και η πρόσφατη ανάπτυξη ενός εξειδικευµένου genAI studio -το µοναδικό παγκοσµίως- που επικεντρώνεται σε θέµατα συµπεριφοράς καταναλωτών. Τα παραπάνω αποτελούν έµπρακτη απόδειξη της δέσµευσης για ανάπτυξη ψηφιακής τεχνογνωσίας στην Ελλάδα, µε επίκεντρο την καινοτοµία και την εξωστρέφεια.Η Accenture, ως µία από τις κορυφαίες συµβουλευτικές εταιρείες παγκοσµίως, έχει µακρά παρουσία στην Ελλάδα. Ωστόσο, υπό την καθοδήγηση του Κυριάκου Σαµπατακάκη, η ελληνική θυγατρική έχει καταστεί πρεσβευτής καινοτοµίας στην τοπική οικονοµία και κοινωνία, υποστηρίζοντας πολυεπίπεδα τον µετασχηµατισµό µεγάλων ελληνικών οργανισµών και βοηθώντας στην αύξηση της ανταγωνιστικότητάς τους. Σήµερα, απασχολεί 1.850 στελέχη υψηλής εξειδίκευσης στη χώρα µας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.Ο Κυριάκος Σαµπατακάκης αντιπροσωπεύει ένα µοντέλο ηγεσίας που εκφράζει την οµαδικότητα, τη συνέπεια και τον σεβασµό, συνδυάζοντας την επιστηµονική κατάρτιση, τη διεθνή εµπειρία και τη στρατηγική διορατικότητα. Μέσα από την Accenture, συνεχίζει να έχει ουσιαστική επιρροή στην κατεύθυνση που λαµβάνουν τεχνολογικά και επιχειρηµατικά ζητήµατα στην Ελλάδα και τη ΝΑ Ευρώπη, επενδύοντας στη γνώση, στην πρωτοπορία και στους ανθρώπους. To όραμά του «Το προσωπικό και εταιρικό όραμα συμπυκνώνονται στη φράση η “τεχνολογία στην υπηρεσία του ανθρώπου”. Η αγάπη μου για την τεχνολογία, την καινοτομία και τη διαρκή μάθηση αποτέλεσε διαχρονικά πολύτιμο οδηγό και σταθερά που με ενέπνευσε και καθόρισε τα βήματά μου. Στη βάση αυτή, οι σπουδές και η εργασιακή μου εμπειρία στο εξωτερικό υπογράμμισαν την αξία της προσαρμοστικότητας και της παγκόσμιας προοπτικής. Επέστρεψα συνειδητά στην Ελλάδα στα τέλη του 2001, με όραμα να συμβάλω ενεργά -τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και μέσω της Accenture, της οποίας έχω την τιμή να ηγούμαι- στην ευαισθητοποίηση της ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας σε σχέση με τις αναδυόμενες τεχνολογίες, επισπεύδοντας την υιοθέτησή τους. Φιλοδοξία μου είναι η Ελλάδα να καταστεί διεθνές κέντρο και πόλος έλξης νέων τεχνολογιών και επενδύσεων μέσω της αξιοποίησης και διαρκούς ενίσχυσης των δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας και της επανεφεύρεσης του επιχειρηματικού και αναπτυξιακού της μοντέλου με βάση την τεχνολογία». https://www.naftemporiki.gr/business/2036721/kyriakos-sampatakakis-apo-80-atoma-se-3-500-chtizontas-to-elliniko-oikosystima-technologias/

Γρηγόριος Χιονιάδης: Η ζωή και το έργο του θεμελιωτή της πρώτης μεγάλης Ακαδημίας Αστρονομίας στην Τραπεζούντα Πώς ένας Βυζαντινός λόγιος μετέφερε τα μυστικά της περσικής επιστήμης στον τόπο του. Στα μέσα του 13ου αιώνα, κάπου ανάμεσα στο 1240 και στο 1250, γεννιόταν ένας άνθρωπος που επρόκειτο να ανοίξει νέους ορίζοντες για την επιστήμη του Βυζαντίου: ο Γρηγόριος Χιονιάδης, ο οποίος στα νεανικά του χρόνια έφερε το όνομα Γεώργιος. Μεγαλωμένος στην Κωνσταντινούπολη, μαγεύτηκε από νωρίς από τα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες. Αφού σπούδασε ιατρική, αφέθηκε στην έλξη που του ασκούσε η αστρονομία – μια επιστήμη που τότε, σύμφωνα με όσα άκουγε, ανθούσε ιδιαιτέρως στην Περσία.Έτσι ξεκίνησε ένα μακρινό ταξίδι, που θα τον καθιστούσε έναν από τους σημαντικότερους μεταφορείς γνώσης ανάμεσα στην Ανατολή και το Βυζάντιο.Περνώντας από την Τραπεζούντα, έλαβε γενναιόδωρη στήριξη από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Β’ Μέγα Κομνηνό, όπως επιβεβαιώνουν και οι 16 σωζόμενες επιστολές του. Με τη βοήθειά του έφτασε στην Περσία, όπου ένας τοπικός ηγεμόνας τον προστάτευσε και του άνοιξε τον δρόμο για να μαθητεύσει δίπλα σε κορυφαίους αστρονόμους της εποχής.Στην Περσία, ο Γρηγόριος Χιονιάδης σπούδασε κοντά στον Σαμς αντ-Ντιν αλ-Μπουχαρί, λόγιο που είχε εργαστεί στο περίφημο Αστεροσκοπείο του Μαραγκέ υπό τον μέγιστο Νασίρ αλ-Ντιν αλ-Τουσί. Εκεί, ο μαθητής από το Βυζάντιο ανέγνωσε, μετέφρασε και αντέγραψε αραβικά και περσικά κείμενα: Ζιγ, αστρονομικούς πίνακες, πλανητικές θεωρίες, ακόμη και την περιγραφή του θρυλικού «ζεύγους του Τουσί» – μιας θεωρίας που αργότερα θα ενέπνεε τον Κοπέρνικο.Με τις αποσκευές του γεμάτες από νέα γνώση, αλλά και με πολλές επιστημονικές σημειώσεις, επέστρεψε στην Τραπεζούντα. Εκεί, στην καρδιά του Πόντου, ίδρυσε κάτι που δεν είχε ξαναϋπάρξει στον βυζαντινό χώρο: μια οργανωμένη Ακαδημία Αστρονομίας, στην οποία δίδαξε όχι μόνο τη δική του τεχνογνωσία αλλά και τις πολύπλοκες θεωρίες που είχε φέρει από την Ανατολή.Η Ακαδημία αυτή εξελίχθηκε σε πνευματικό κέντρο και έγινε ο τόπος όπου μεταφυτεύτηκε στο Βυζάντιο η προχωρημένη περσική επιστημονική παράδοση.Κατά την περίοδο των ταξιδιών του, ο Γρηγόριος Χιονιάδης έζησε και στην Ταυρίδα (σημερινό Ταμπρίζ) μεταξύ 1295 και 1296, όταν η πόλη βρισκόταν υπό μογγολική κυριαρχία. Εκεί αναδείχθηκε σε ορθόδοξο μητροπολίτη και έλαβε το εκκλησιαστικό όνομα Γρηγόριος. Δίδαξε έπειτα στην Κωνσταντινούπολη, όπου εισήγαγε τις νέες πλανητικές θεωρίες και τη χρήση του παγκόσμιου –ανεξαρτήτως γεωγραφικού πλάτους– αστρολάβου, πριν επιστρέψει ξανά στην Ταμπρίζ το 1302, πιθανότατα στο πλαίσιο διπλωματικών κινήσεων του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β’ για συμμαχία με τον Γκαζάν Χαν.Το έργο του δεν περιορίστηκε στη διδασκαλία. Μετέφρασε πολυάριθμες περσικές και αραβικές πραγματείες, ανάμεσά τους το Ζιγ-ι Ιλχανί του αλ-Τουσί και τους Πίνακες Σαντζαρίκ του Αλ-Χαζίνι, ενώ συνέγραψε και το εισαγωγικό εγχειρίδιο Τα Σχήματα των Άστρων. Η βιβλιοθήκη του, πλούσια σε επιστημονικά χειρόγραφα, πέρασε μετά τον θάνατό του στον λόγιο Κωνσταντίνο Λουκίτη.Η επιρροή του Χιονιάδη δεν χάθηκε με το πέρασμα των αιώνων. Ο μαθητής του, Μανουήλ Βρυέννιος, δίδαξε με τη σειρά του τον Θεόδωρο Μετοχίτη, ενώ πιθανότατα ο Μάξιμος Πλανούδης γνώρισε μέσω του Χιονιάδη τους ινδοαραβικούς αριθμούς, που από το Βυζάντιο πέρασαν αργότερα σε όλη την Ευρώπη.Ο Γρηγόριος Χιονιάδης πέθανε στην Κωνσταντινούπολη γύρω στο 1320. Αιώνες αργότερα, λόγιοι όπως ο Γιόχαν Άλμπερτ Φαμπρίκιος θα τον μνημονεύουν, αναγνωρίζοντας τον άνδρα που ένωσε δύο κόσμους: την επιστημονική Ανατολή και το ετοιμοθάνατο αλλά ακόμη ζωντανό πνευματικά Βυζάντιο.Και στο επίκεντρο όλων αυτών δεσπόζει η Ακαδημία Αστρονομίας της Τραπεζούντας – το δώρο του Χιονιάδη σε έναν πολιτισμό που, χάρη σε αυτόν, κοίταξε ξανά τα άστρα με άλλα μάτια και με περισσότερη γνώση. Πασχάλιο με τον ζωδιακό κύκλο, στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών. Χάρτης της Ταμπρίζ κατά τον 16ο αιώνα. Ο Χιονιάδης έγινε ο μητροπολίτης της πόλης κατά τη διαβίωσή του εκεί τον 14ο αιώνα. • Πληροφορίες: Wikipedia.

Γιορτάζοντας 25 χρόνια ανθρωπότητας στο διάστημα. Το 2025, η NASA και οι διεθνείς συνεργάτες της γιορτάζουν 25 χρόνια συνεχούς ανθρώπινης παρουσίας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Από τις 2 Νοεμβρίου 2000, περισσότεροι από 290 άνθρωποι από 26 χώρες έχουν ζήσει και εργαστεί στο εργαστήριο σε τροχιά, διεξάγοντας χιλιάδες πειράματα που έχουν προωθήσει την επιστήμη και την τεχνολογία στη Γη και έχουν ανοίξει το δρόμο για τις αποστολές Artemis στη Σελήνη και τα μελλοντικά ταξίδια στον Άρη. Πέρα από τον ρόλο του ως επιστημονική πλατφόρμα, ο σταθμός έχει λειτουργήσει ως γέφυρα—συνδέοντας πολιτισμούς, πυροδοτώντας τη δημιουργικότητα και εμπνέοντας γενιές. Οι αναμνήσεις των εργαζομένων στο Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον αντικατοπτρίζουν πώς το εργαστήριο σε τροχιά δεν είναι μόνο ένα θαύμα της μηχανικής, αλλά και μια βαθιά ανθρώπινη προσπάθεια. https://www.nasa.gov/centers-and-facilities/johnson/celebrating-25-years-of-humanity-in-space/ Ο σταθμός σε τροχιά υψηλότερα καθώς συνεχίζεται η έρευνα και η συντήρηση της άσκησης. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός βρίσκεται σε υψηλότερη τροχιά σήμερα, αφού το διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου Progress 93 , που ήταν αγκυροβολημένο στο πίσω λιμάνι της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda , έβαλε φωτιά στους κινητήρες του για πάνω από 14 λεπτά και 7 δευτερόλεπτα στις 8:04 π.μ. EST την Τετάρτη. Η επανεκκίνηση αύξησε το υψόμετρο του διαστημικού σταθμού κατά 1 μίλι στο απόγειο και 2,3 μίλια στο περίγειο, αφήνοντας τον σταθμό σε τροχιά 265,5 x 255,9 νόμιμων μιλίων. Η τροχιακή επανεκκίνηση τοποθετεί τον σταθμό στο σωστό υψόμετρο για την άφιξη αργά την επόμενη εβδομάδα του διαστημοπλοίου Soyuz MS-28 που μεταφέρει τον αστροναύτη της NASA Chris Williams και τους κοσμοναύτες της Roscosmos Sergey Kud-Sverchkov και Sergey Mikaev. Το νέο τρίο θα ενταχθεί στο νέο πλήρωμα της Αποστολής 74 όταν ο αστροναύτης της NASA Jonny Kim και οι κοσμοναύτες της Roscosmos Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritsky αποσυνδεθούν από τον διαστημικό σταθμό μέσα στο διαστημόπλοιο Soyuz MS-27 λίγες ημέρες αργότερα, στις αρχές Δεκεμβρίου.Πίσω στο τροχιακό φυλάκιο, το πλήρωμα της Αποστολής 73 επικέντρωσε τις επιστημονικές του δραστηριότητες στην έρευνα για την άσκηση και τη φυσική των ρευστών, οι οποίες ωφελούν και τις δύο τους ανθρώπους που ζουν στη Γη και εκτός αυτής. Οι κάτοικοι του διαστημικού εργαστηρίου συντήρησαν επίσης διαστημικές στολές και εξοπλισμό γυμναστικής, αναδιοργάνωσαν το φορτίο και δημιούργησαν έναν σταθμό ύπνου για να φιλοξενήσουν το πλήρωμα που επισκέπτονταν το διαστημόπλοιο.Ο Κιμ ξεκίνησε τη βάρδιά του κάνοντας τζόκινγκ στον διάδρομο COLBERT και γυμναζόμενος στην προηγμένη συσκευή άσκησης αντίστασης , φορώντας ένα γιλέκο με αισθητήρες και μια κορδέλα για το κεφάλι που παρακολουθούσε την καρδιακή του δραστηριότητα για δεύτερη μέρα. Φορούσε επίσης το Mobil-O-Graph που μετρούσε και κατέγραφε την αρτηριακή του πίεση καθ' όλη τη διάρκεια της Τετάρτης. Οι γιατροί παρακολουθούν την υγεία του για να κατανοήσουν πώς το καρδιαγγειακό σύστημα προσαρμόζεται στο διάστημα και δοκιμάζουν την αποτελεσματικότητα των φορητών βιοϊατρικών συσκευών στο διάστημα.Στη συνέχεια, ο Κιμ εγκατέστησε και διαμόρφωσε εναλλακτικούς χώρους ύπνου για το πλήρωμα μέσα στην εργαστηριακή μονάδα του Κολόμπους , οι οποίοι θα φιλοξενήσουν προσωρινά ένα νέο μέλος του πληρώματος μετά την άφιξή τους στα τέλη της επόμενης εβδομάδας. Η Αποστολή 73 θα επεκταθεί σε 10 μέλη πληρώματος για λίγες ημέρες μετά την άφιξη της αποστολής Soyuz MS-28. Στη συνέχεια, ο Κιμ θα επιστρέψει στη Γη με τους Ριζίκοφ και Ζουμπρίτσκι, ολοκληρώνοντας μια οκτάμηνη διαστημική ερευνητική αποστολή, καθώς ξεκινά η Αποστολή 74.Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Μάικ Φινκ, συνέχισε να μελετά τη συμπεριφορά των σωματιδίων μέσα στα υγρά , τοποθετώντας δείγματα μέσα σε ένα μικροσκόπιο φθορισμού για να τα παρατηρήσουν επιστήμονες στο έδαφος. Τα αποτελέσματα μπορούν να καθοδηγήσουν τις εμπορικές τεχνικές κατασκευής στο διάστημα και να βελτιώσουν τα οπτικά υλικά και τις λειτουργίες απομάκρυνσης ρύπανσης. Ο Φινκ αργότερα αντικατέστησε τα εξαρτήματα υποστήριξης ζωής σε μια διαστημική στολή μέσα στον αεροθάλαμο Quest .Η μηχανικός πτήσης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, εργάστηκε επίσης πάνω στα εξαρτήματα της διαστημικής στολής, φωτογραφίζοντας και συσκευάζοντας τον εξοπλισμό της για την επιστροφή της στη Γη τον επόμενο μήνα μέσα στο Soyuz MS-27. Η Κάρντμαν συνεργάστηκε επίσης με τον μηχανικό πτήσης Κίμια Γιούι από την JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) και αναδιάταξαν το φορτίο που είχε συσκευαστεί μέσα στη Μόνιμη Μονάδα Πολλαπλών Χρήσεων για να δημιουργηθεί περισσότερος χώρος αποθήκευσης. Ο Γιούι πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της βάρδιάς του συνεχίζοντας να εκφορτώνει επιστημονικά εφόδια και προμήθειες που παραδόθηκαν τον Σεπτέμβριο στο διαστημόπλοιο μεταφοράς εμπορευμάτων Cygnus XL της Northrop Grumman .Στη συνέχεια, ο Κάρντμαν ενώθηκε με την Κιμ και τον Φινκ στο τέλος της βάρδιάς τους την Τετάρτη και κάλεσε τους ελεγκτές αποστολής και συζήτησε την επερχόμενη συντήρηση στον διάδρομο γυμναστικής COLBERT. Οι πολύπλοκες εργασίες θα απαιτήσουν την προσωρινή αφαίρεση της τουαλέτας του σταθμού στη μονάδα Tranquility για πρόσβαση στους σωλήνες του συστήματος θερμικού ελέγχου που είναι συνδεδεμένοι με το COLBERT για αντικατάσταση.Οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Ριζίκοφ και Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, εργάστηκαν σε έναν δεύτερο διάδρομο γυμναστικής που βρισκόταν μέσα στο Zvezda. Το δίδυμο έλεγξε την τάση και ρύθμισε τις ζώνες και τα κορδόνια των αμορτισέρ στη συσκευή άσκησης. Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Όλεγκ Πλατόνοφ, πέρασε τη βάρδιά του μέσα στην επιστημονική μονάδα Nauka, συντηρώντας τροχιακά υδραυλικά και συστήματα υποστήριξης ζωής.Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/11/19/station-orbiting-higher-as-exercise-research-and-maintenance-continue/ Η αστροναύτης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, εγκαθιστά ερευνητικό εξοπλισμό μέσα στο γάντι μικροβαρύτητας της εργαστηριακής μονάδας του Destiny, υποστηρίζοντας το πείραμα Ρευστών Σωματιδίων

Το διαστημόπλοιο TESS της NASA τριπλασιάζει το μέγεθος του αστρικού σμήνους των Πλειάδων. Οι αστρονόμοι έχουν φέρει επανάσταση στην κατανόησή μας για μια συλλογή άστρων στον βόρειο ουρανό που ονομάζονται Πλειάδες. Χρησιμοποίησαν δεδομένα από τον δορυφόρο TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) της NASA και άλλα αστεροσκοπεία, καθώς η NASA εξερευνά τα μυστικά του σύμπαντος προς όφελος όλων, από τη Σελήνη μέχρι τον Άρη και πέρα από αυτόν.Εξετάζοντας την περιστροφή, τη χημεία και την τροχιά γύρω από τον Γαλαξία μελών αρκετών διαφορετικών κοντινών αστρικών ομάδων, οι επιστήμονες εντόπισαν ένα συνεχές με περισσότερα από 3.000 αστέρια που εκτείνονται σε απόσταση 1.900 ετών φωτός. Αυτό το Σύμπλεγμα των Μεγάλων Πλειάδων τριπλασιάζει τον αριθμό των αστεριών που σχετίζονται με τις Πλειάδες και ανοίγει νέες προσεγγίσεις για την ανακάλυψη παρόμοιων διασκορπισμένων αστρικών σμηνών στο μέλλον.«Οι Πλειάδες έχουν μελετηθεί πολύ καλά — συχνά τις χρησιμοποιούμε ως σημείο αναφοράς σε αστρονομικές παρατηρήσεις», δήλωσε ο Άντριου Μπόιλ, μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ. «Όταν ξεκίνησα αυτήν την έρευνα, δεν περίμενα ότι το σμήνος θα διογκωνόταν στο μέγεθος που έφτανε. Αγγίζει πραγματικά μια ανθρώπινη νότα. Στο Βόρειο Ημισφαίριο, κοιτάμε τις Πλειάδες και λέμε ιστορίες γι' αυτές εδώ και χιλιάδες χρόνια, αλλά υπάρχουν πολύ περισσότερα σε αυτές από ό,τι γνωρίζαμε». Μια εργασία σχετικά με το αποτέλεσμα, με επικεφαλής τον Boyle, δημοσιεύθηκε την Τετάρτη 12 Νοεμβρίου στο Astrophysical Journal. Οι Πλειάδες είναι ένα φωτεινό σμήνος αστεριών, γνωστό και ως Messier 45. Αυτή η χαλαρή ομάδα περίπου 1.000 μελών γεννήθηκε πριν από περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια από το ίδιο μοριακό νέφος, ένα ψυχρό πυκνό κομμάτι αερίου και σκόνης.Περίπου έξι από τα αστέρια του σμήνους είναι ορατά με γυμνό μάτι τα βράδια από τον Οκτώβριο έως τον Απρίλιο στον βόρειο αστερισμό του Ταύρου. Αυτή η συλλογή είναι επίσης γνωστή από την αρχαιότητα ως οι Επτά Αδελφές, αν και το έβδομο αστέρι δεν είναι πλέον ορατό.Ο Μπόιλ και η ομάδα του αρχικά εντόπισαν πάνω από 10.000 αστέρια που θα μπορούσαν να σχετίζονται με τις Πλειάδες. Αυτά τα αστέρια περιστρέφονταν με παρόμοιο ρυθμό γύρω από τον Γαλαξία μας, σύμφωνα με δεδομένα από τον δορυφόρο Gaia της ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος) . Περιόρισαν αυτή τη συλλογή χρησιμοποιώντας δεδομένα αστρικής περιστροφής από το TESS. Η αποστολή TESS της NASA σαρώνει ένα ευρύ φάσμα του ουρανού για περίπου ένα μήνα κάθε φορά, αναζητώντας διακυμάνσεις στο φως από τα αστέρια έως την ανίχνευση πλανητών σε τροχιά γύρω από αυτά. Αυτή η τεχνική επιτρέπει επίσης στο TESS να εντοπίζει και να παρακολουθεί αστεροειδείς σε μεγάλες αποστάσεις, προσδιορίζοντας την περιστροφή τους και βελτιώνοντας το σχήμα τους. Τέτοιες παρατηρήσεις βελτιώνουν την κατανόησή μας για τους αστεροειδείς στο ηλιακό μας σύστημα, κάτι που μπορεί να βοηθήσει στην πλανητική άμυνα.Οι επιστήμονες μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα του TESS για να προσδιορίσουν την ταχύτητα περιστροφής των αστέρων, εξετάζοντας τις τακτικές διακυμάνσεις στο φως τους που προκαλούνται όταν σκοτεινά επιφανειακά χαρακτηριστικά που ονομάζονται αστρικές κηλίδες εμφανίζονται και εξαφανίζονται από το οπτικό πεδίο. Επειδή η περιστροφή των αστεριών επιβραδύνεται καθώς τα αστέρια γερνούν, οι ερευνητές μπόρεσαν να εντοπίσουν τα αστέρια που είχαν περίπου την ίδια ηλικία με τις Πλειάδες.Η ομάδα εξέτασε επίσης τις χημικές αφθονίες σε πιθανά μέλη χρησιμοποιώντας δεδομένα από επίγειες αποστολές όπως η Sloan Digital Sky Survey , η οποία διευθύνεται από μια κοινοπραξία ιδρυμάτων.«Ο πυρήνας των Πλειάδων είναι χημικά διαφορετικός από τον μέσο αστέρα σε μερικά στοιχεία όπως το μαγνήσιο και το πυρίτιο», δήλωσε ο Λουκ Μπούμα, συν-συγγραφέας και συνεργάτης στα Επιστημονικά Αστεροσκοπεία Carnegie στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια. «Τα άλλα αστέρια που προτείνουμε να είναι μέρος των Μεγάλων Πλειάδων είναι χημικά διαφορετικά με τον ίδιο τρόπο. Ο συνδυασμός αυτών των τριών κύριων στοιχείων - οι τροχιές του Γαλαξία μας, οι ηλικίες και η χημεία - μου λέει ότι είμαστε στο σωστό δρόμο όταν κάνουμε αυτές τις συνδέσεις».Τα μέλη της ομάδας πιστεύουν ότι όλα τα αστέρια στο Σύμπλεγμα των Μεγάλων Πλειάδων σχηματίστηκαν σε μια πιο πυκνή συλλογή, όπως τα αστέρια στο νεαρό σμήνος του Ωρίωνα , πριν από περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια. Με την πάροδο του χρόνου, το σμήνος διασκορπίστηκε λόγω των εκρηκτικών δυνάμεων των εσωτερικών σουπερνόβα και των παλιρροιακών δυνάμεων της βαρύτητας του γαλαξία μας. Το αποτέλεσμα είναι μια ροή αστεριών που σχηματίζουν τόξο στον ουρανό από ορίζοντα σε ορίζοντα. Οι Boyle και Bouma εργάζονται τώρα σε αυτό που αποκαλούν TESS All-Sun Rotation Survey. Αυτή η βάση δεδομένων θα επιτρέψει στους ερευνητές να έχουν πρόσβαση στις πληροφορίες περιστροφής για πάνω από 8 εκατομμύρια αστέρια, ώστε να ανακαλύψουν ακόμη περισσότερες κρυφές αστρικές συνδέσεις, όπως το Μεγάλο Σύμπλεγμα των Πλειάδων.«Χάρη στο TESS, αυτή η ομάδα μπόρεσε να ρίξει νέο φως σε ένα σημαντικό κομμάτι της αστρονομίας», δήλωσε η Allison Youngblood, επιστήμονας του έργου TESS στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ. «Από μακρινά αστέρια και πλανήτες μέχρι αστεροειδείς στο ηλιακό μας σύστημα και μοντέλα μηχανικής μάθησης εδώ στη Γη, το TESS συνεχίζει να διευρύνει τα όρια αυτού που μπορούμε να πετύχουμε με μεγάλα σύνολα δεδομένων που καταγράφουν μόνο ένα μέρος της πολυπλοκότητας του σύμπαντός μας». https://science.nasa.gov/missions/tess/nasas-tess-spacecraft-triples-size-of-pleiades-star-cluster/ Αυτά τα νεαρά, ζεστά μπλε αστέρια είναι μέλη του ανοιχτού αστρικού σμήνους των Πλειάδων και βρίσκονται περίπου 430 έτη φωτός μακριά, στον βόρειο αστερισμό του Ταύρου. Τα πιο λαμπρά αστέρια είναι ορατά με γυμνό μάτι τα βράδια από τον Οκτώβριο έως τον Απρίλιο. Μια νέα μελέτη διαπιστώνει ότι το σμήνος έχει τριπλάσιο μέγεθος από αυτό που πιστευόταν προηγουμένως - και δείχνει ότι τα αστέρια του είναι διάσπαρτα στον νυχτερινό ουρανό. Το τηλεσκόπιο Schmidt στο Αστεροσκοπείο Palomar στην Καλιφόρνια κατέγραψε αυτήν την εικόνα έγχρωμης σύνθεσης. Αυτή η εικόνα δείχνει τα δύο τρίτα του νυχτερινού ουρανού, απεικονίζοντας την τεράστια έκταση του Μεγάλου Συμπλέγματος των Πλειάδων. Τα αρχικά αστρικά μέλη των Πλειάδων, που μερικές φορές ονομάζονται Μεσιέ 45, εμφανίζονται ως μπλε κουκκίδες. Τα πρόσφατα αναγνωρισμένα μέλη είναι με κίτρινο χρώμα. Οι αστερισμοί περιγράφονται και επισημαίνονται με πράσινο χρώμα. Αυτή η εικόνα δείχνει μια πανοραμική άποψη του Μεγάλου Συμπλέγματος των Πλειάδων, με το επίπεδο του Γαλαξία μας να διέρχεται από τη μέση. Τα μέλη του αρχικού ανοιχτού σμήνους είναι με μπλε χρώμα και τα νέα μέλη με κίτρινο. Οι αστερισμοί περιγράφονται και επισημαίνονται με πράσινο χρώμα.