Δροσος Γεωργιος

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος "Energia" Μια αποχαιρετιστήρια ματιά στο Progress MS-31 - τώρα είναι κρυμμένο κάτω από το φέρινγκ Πριν θέσουν το πλοίο υπό την προστασία του φέρινγκ της κεφαλής, οι ειδικοί μας ελέγχουν όλο τον εξοπλισμό για τελευταία φορά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ προσεκτικά - διεξάγουν μια "επιθεώρηση συγγραφέα". Άλλωστε, μετά την "κύλιση" δεν είναι ότι είναι αδύνατο να αφαιρεθεί το πλοίο από κάτω από το φέρινγκ, αλλά αυτό σίγουρα θα διακόψει την εκτόξευση.Το διαστημικό όχημα είναι ήδη έτοιμο για γενική συναρμολόγηση με τον φορέα και θα πρέπει να συναντηθεί με τον πύραυλο τη Δευτέρα. Πολύ σύντομα θα τους δούμε στην εξέδρα εκτόξευσης κάτω από τον ουρανό του Μπαϊκονούρ! Ας θυμηθούμε σε τι χρησιμεύει το φέρινγκ. 1️⃣ Πρώτα απ 'όλα, είναι προστασία από μια ισχυρή επερχόμενη ροή αέρα, η οποία μπορεί να κατεδαφίσει λεπτό εξοπλισμό στο κύτος του πλοίου. 2️⃣️ Το φορτηγό θα προστατεύεται επίσης από υψηλές θερμοκρασίες όταν διέρχεται από πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας: η θέρμανση της μύτης μπορεί να φτάσει πάνω από 100 °C, υπάρχει μια πράσινη επίστρωση - αυτή είναι απλώς θερμική προστασία.Παρεμπιπτόντως, χρειάζονται περίπου 3-4 ώρες για να "ντυθεί" το φέρινγκ και μερικά λεπτά για να "ξεγυμνωθεί" το πλοίο. Ήδη στα αραιά στρώματα της ατμόσφαιρας, ενεργοποιούνται οι πυροκλειδωτές και ειδικοί μηχανισμοί βοηθούν στην ανάπτυξη των πτερυγίων του φέρινγκ σε μια αυστηρά συγκεκριμένη γωνία. Έτσι, θα πετάξουν μακριά, χωρίς να βλάψουν το πλοίο ή το αεροπλανοφόρο.Την επόμενη φορά θα δούμε το "Progress" χωρίς θωράκιση ήδη σε τροχιά. Περιμένουμε την εκτόξευση στις 3 Ιουλίου! https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23073 Το Ax-4 συναντά την Αποστολή 73 και ξεκινά την έρευνα στο διάστημα. Έντεκα κάτοικοι ζουν και εργάζονται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μετά την πρόσδεση της Αποστολής Axiom 4 (Ax-4) στις 6:31 π.μ. EDT την Πέμπτη. Τα επτά μέλη του πληρώματος της Αποστολής 73 καλωσόρισαν τους τέσσερις αστροναύτες του Ax-4 και τώρα τους βοηθούν να εξοικειωθούν με τα συστήματα τροχιακών εργαστηρίων και να προετοιμαστούν για περίπου δύο εβδομάδες έρευνας μικροβαρύτητας. Η βετεράνος αστροναύτης και κυβερνήτης του Ax-4, Peggy Whitson, ήταν η πρώτη που μπήκε στον διαστημικό σταθμό μετά το άνοιγμα της καταπακτής στις 8:14 π.μ. την Πέμπτη μεταξύ του διαστημικού σκάφους SpaceX Dragon και του διαστημικού λιμένα της μονάδας Harmony. Ακολούθησαν λίγο αργότερα ο πιλότος Shubhanshu Shukla και οι ειδικοί αποστολής Sławosz Uznański-Wiśniewski και Tibor Kapu. Μετά από σχόλια καλωσορίσματος, το πλήρωμα του Ax-4 ενημερώθηκε για τις τυπικές διαδικασίες τροχιακής ασφάλειας και τη θέση του εξοπλισμού έκτακτης ανάγκης του σταθμού. Την Παρασκευή, το Ax-4 ξεκίνησε γρήγορα την εκφόρτωση υλικού με δείγματα και φορητών καταψυκτών επιστημονικών δεδομένων από το εσωτερικό του Dragon για εγκατάσταση σε θερμοκοιτίδες σταθμών και ψυγεία έρευνας ενόψει των επερχόμενων πειραμάτων. Ο εξοπλισμός ασφαλείας του σταθμού μεταφέρθηκε επίσης προσωρινά στο Dragon, όπως συνηθίζεται για τα διαστημόπλοια που επισκέπτονται το σκάφος. Η τετράδα ιδιωτικών αστροναυτών αργότερα εντάχθηκε στο πλήρωμα της Αποστολής 73 για περισσότερες αξιολογήσεις ασφαλείας, ώστε να μάθει τους ρόλους και τις ευθύνες της, καθώς και τα πρωτόκολλα επικοινωνίας της με τους ελεγκτές αποστολής στην απίθανη περίπτωση έκτακτης ανάγκης στο τροχιακό φυλάκιο. Εν τω μεταξύ, η Αποστολή 73 διατήρησε το καθημερινό ερευνητικό της πρόγραμμα με μελέτη διαστημικής άσκησης, οφθαλμολογικές εξετάσεις και σεληνιακή φωτογραφία. Οι μεταφορές φορτίου και η συντήρηση υποστήριξης ζωής ολοκλήρωσαν την ημέρα του πληρώματος. Η μηχανικός πτήσης της NASA, Nichole Ayers, έστησε τον κύκλο ασκήσεων της εργαστηριακής μονάδας Destiny για τον μηχανικό πτήσης της NASA, Jonny Kim, και τους αισθητήρες που φορούσε, μετρώντας την αερόβια απόδοσή του καθώς έκανε πετάλι κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης. Οι ερευνητές θα χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα για να βοηθήσουν τους αστροναύτες να διατηρούνται σε φόρμα στο διάστημα, προετοιμάζοντάς τους για επίπονες δραστηριότητες, όπως διαστημικούς περιπάτους και την επιστροφή στο βαρυτικό περιβάλλον της Γης. Νωρίτερα, ο Κιμ έστρεψε μια κάμερα προς τη Σελήνη και φωτογράφισε την αντανάκλαση του φωτός της Γης στην επιφάνεια της Σελήνης.Ο Άγιερς συνεργάστηκε επίσης με τον μηχανικό πτήσης της Roscosmos, Σεργκέι Ριζίκοφ, και χειρίστηκε εξοπλισμό ιατρικής απεικόνισης, ενώ παράλληλα σάρωσε τα μάτια του Κιμ και του κοσμοναύτη Κίριλ Πεσκόφ. Γιατροί στο έδαφος παρακολούθησαν σε πραγματικό χρόνο την εξέταση για πιθανά προβλήματα στη δομή των ματιών και την όραση που προκλήθηκαν από το διάστημα.Ο Διοικητής του Σταθμού, Τακούγια Ονίσι, από την JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), εγκατέστησε ένα μικροσκόπιο στο εργαστήριο Destiny και στη συνέχεια μετακινήθηκε στην εργαστηριακή μονάδα Kibo και δοκίμασε το υλικό επικοινωνίας του διαστημικού σκάφους σε συντονισμό με τους ελεγκτές αποστολής στην Ιαπωνία. Η μηχανικός πτήσης της NASA, Αν ΜακΚλέιν, πέρασε την ημέρα της βοηθώντας τους συναδέλφους του Ax-4 στα καθήκοντα εξοικείωσης με τον σταθμό και τις μεταφορές φορτίου. Ο Πεσκόφ συνεργάστηκε με τον μηχανικό πτήσης της Roscosmos, Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, και συσκεύασε σκουπίδια και απορριφθέντα εξοπλισμό μέσα στο πλοίο ανεφοδιασμού Progress 90 πριν από την αναχώρησή του την 1η Ιουλίου. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. Τα τέσσερα μέλη του πληρώματος της Axiom Mission 4 (Ax-4) και τα επτά μέλη του πληρώματος της Expedition 73 ενώνονται στη μονάδα Harmony του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για ένα ομαδικό πορτρέτο. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/27/ax-4-meets-expedition-73-and-begins-space-research/

Έπιασαν δουλειά οι δορυφορικοί προστάτες της Γης από μεγάλες πυρκαγιές. Ξεκίνησε τη λειτουργία του ο πρώτος δορυφόρος σμήνους που θα ελέγχει τον πλανήτη συνεχώς για εστίες φωτιάς. Τρεις μήνες μετά την εκτόξευση του δορυφόρου FireSat Protoflight δόθηκαν στη δημοσιότητα οι πρώτες εικόνες που κατέγραψε. Είναι ο πρώτος από ένα σμήνος 50 δορυφόρων που θα παρακολουθούν τον πλανήτη συνεχώς για την έγκαιρη ανίχνευση μεγάλων δασικών πυρκαγιών.Οι πρώτες εικόνες ελήφθησαν από χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη, καθώς ο δορυφόρος χρησιμοποίησε το όργανο πολλαπλών ζωνών υπέρυθρης ακτινοβολίας (IR) για να σαρώσει το τοπίο για συγκεκριμένες θερμικές υπογραφές που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν πυρκαγιές. «Αυτές οι πρώτες εικόνες φωτός επιβεβαιώνουν ότι οι αισθητήρες IR μας λειτουργούν όπως έχουν σχεδιαστεί και συλλέγουν δεδομένα υψηλής ποιότητας. Η υπέρυθρη απεικόνιση με αυτή την ποιότητα είναι ένας από τους πιο τεχνικά απαιτητικούς τομείς στην τηλεπισκόπηση και είμαστε περήφανοι που είμαστε μεταξύ των λίγων εμπορικών παικτών που προωθούν αυτή τη δυνατότητα σε τροχιά» δήλωσε ο Νταν Μακλίς επικεφαλής επιστήμονας της εταιρείας Muon Space που βρίσκεται πίσω από αυτό το νέο δορυφορικό σμήνος.Ο FireSat Protoflight εκτοξεύτηκε στις 14 Μαρτίου με πύραυλο της SpaceX. Η Muon Space σχεδιάζει να εκτοξεύσει τρεις ακόμη δορυφόρους FireSat το 2026 και το σμήνος να έχει αναπτυχθεί πλήρως στο Διάστημα μέχρι το 2030. Η Muon Space σχεδιάζει ο αστερισμός να μπορεί να σαρώνει κάθε σημείο της Γης κάθε 20 λεπτά, με περισσότερες περιοχές επιρρεπείς σε πυρκαγιές να σαρώνονται πιο συχνά. Ο αστερισμός FireSat γεννήθηκε από μια συνεργασία μεταξύ της Muon Space και του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Earth Fire Alliance για την παροχή πιο εμπεριστατωμένων δεδομένων σχετικά με τις πυρκαγιές στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, στους πρώτους ανταποκριτές και στις πληγείσες κοινότητες, ώστε να προσπαθήσουν να μετριάσουν καλύτερα τις απειλές των πυρκαγιών. Η ομάδα ελπίζει ότι οι εικόνες υψηλής ανάλυσης από τους δορυφόρους μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του κενού στην ανίχνευση πυρκαγιών με βάση το διάστημα. Οι δυνατότητες Για την ανίχνευση συγκεκριμένων πηγών θερμότητας, ο FireSat σαρώνει τα τοπία της Γης σε όλες τις ορατές, εγγύς υπέρυθρες, βραχείες, μεσαίες και μεγάλες υπέρυθρες ζώνες ταυτόχρονα. Αυτά τα έξι διαφορετικά κανάλια IR επιτρέπουν στον δορυφόρο να μην ξεγελιέται από τυχόν δεδομένα που να υποδεικνύουν ψευδώς την εκδήλωση μιας πυρκαγιάς και επίσης να ανιχνεύει πυρκαγιές σε χαμηλότερες θερμοκρασίες. Από τη θέση του σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη, ο FireSat μπορεί να ανιχνεύσει σαρώνει περιοχές έκτασης 1,500 χλμ. και να εντοπίζει μια εστία φωτιάς που μόλις έχει εκδηλωθεί και δεν έχει προχωρήσει περισσότερο από πέντε μέτρα.Το FireSat σάρωσε επίσης πιο απομακρυσμένες περιοχές όπως το ηφαίστειο Κιλαουέα στη Χαβάη και το σύμπλεγμα πετρελαϊκών κοιτασμάτων Σαρίρ της Λιβύης, όπου μπόρεσε να ανιχνεύσει διάφορες εκλάμψεις αερίου.Όπως είναι ευνόητο η λειτουργία του σμήνους αν υπάρξει σωστή σύνδεση του με τις αρμόδιες κατά τόπους Αρχές και υπηρεσίες μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικά πολύτιμο εργαλείο στην έγκαιρη επέμβαση για την κατάσβεση πυρκαγιών που μπορεί να αποδειχθούν πολύ καταστροφικές. Στην παραπάνω εικόνα, ο FireSat δείχνει θερμικές υπογραφές σε αγροτικές και αστικές περιοχές, συμπεριλαμβανομένου ενός διαδρόμου προσγείωσης-απογείωσης αεροδρομίου στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1974886/epiasan-doyleia-oi-doryforikoi-prostates-tis-gis-apo-megales-pyrkagies/

Το Hubble καταγράφει ένα ενεργό γαλαξιακό κέντρο Ένας σπειροειδής γαλαξίας, παρατηρημένος υπό γωνία που του δίνει οβάλ σχήμα. Έχει δύο σπειροειδείς βραχίονες που προεξέχουν από το κέντρο. Ξεκινούν στενά αλλά διευρύνονται καθώς τυλίγονται γύρω από τον γαλαξία πριν συγχωνευθούν σε ένα αχνό φωτοστέφανο. Ο δίσκος του γαλαξία είναι χρυσός στο κέντρο με έναν φωτεινό πυρήνα και απαλό μπλε έξω από αυτόν. Ένας στρόβιλος από σκούρες ίνες σκόνης και μπλε κηλιδωτές περιοχές σχηματισμού άστρων ακολουθεί τους βραχίονες μέσα από τον δίσκο. Το φως που συνέλεξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA για να δημιουργήσει αυτήν την εικόνα έφτασε στο τηλεσκόπιο μετά από ένα ταξίδι 250 εκατομμυρίων ετών. Η πηγή του ήταν ο σπειροειδής γαλαξίας UGC 11397, ο οποίος βρίσκεται στον αστερισμό Λύρα (Η Λύρα). Με την πρώτη ματιά, το UGC 11397 φαίνεται να είναι ένας μέσος σπειροειδής γαλαξίας: διαθέτει δύο χαριτωμένους σπειροειδείς βραχίονες που φωτίζονται από αστέρια και ορίζονται από σκοτεινά, συσταδοποιημένα σύννεφα σκόνης. Αυτό που διαφοροποιεί τον UGC 11397 από μια τυπική σπείρα βρίσκεται στο κέντρο του, όπου μεγαλώνει μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα που περιέχει 174 εκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου μας. Καθώς μια μαύρη τρύπα παγιδεύει αέριο, σκόνη, ακόμη και ολόκληρα αστέρια από την περιοχή της, αυτή η καταδικασμένη ύλη θερμαίνεται και δημιουργεί ένα φανταστικό κοσμικό θέαμα φωτός.Το υλικό που παγιδεύεται από τη μαύρη τρύπα εκπέμπει φως από ακτίνες γάμμα σε ραδιοκύματα και μπορεί να φωτίσει και να εξασθενίσει χωρίς προειδοποίηση. Αλλά σε ορισμένους γαλαξίες, συμπεριλαμβανομένου του UGC 11397, πυκνά σύννεφα σκόνης κρύβουν μεγάλο μέρος αυτής της ενεργητικής δραστηριότητας από το οπτικό φως. Παρά ταύτα, η ενεργά αναπτυσσόμενη μαύρη τρύπα του UGC 11397 αποκαλύφθηκε μέσω της φωτεινής εκπομπής ακτίνων Χ - φωτός υψηλής ενέργειας που μπορεί να διαπεράσει την περιβάλλουσα σκόνη. Αυτό οδήγησε τους αστρονόμους να τον ταξινομήσουν ως γαλαξία Seyfert Τύπου 2, μια κατηγορία που χρησιμοποιείται για ενεργούς γαλαξίες των οποίων οι κεντρικές περιοχές είναι κρυμμένες από το ορατό φως από ένα νέφος σκόνης και αερίου σε σχήμα ντόνατ. Χρησιμοποιώντας το Hubble, οι ερευνητές θα μελετήσουν εκατοντάδες γαλαξίες που, όπως ο UGC 11397, φιλοξενούν μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που αποκτά μάζα. Οι παρατηρήσεις του Hubble θα βοηθήσουν τους ερευνητές να ζυγίσουν τις κοντινές υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, να κατανοήσουν πώς οι μαύρες τρύπες αναπτύχθηκαν νωρίς στην ιστορία του σύμπαντος, ακόμη και να μελετήσουν πώς σχηματίζονται τα αστέρια στο ακραίο περιβάλλον που βρίσκεται στο κέντρο ενός γαλαξία. Αυτή η εικόνα του Hubble δείχνει τον σπειροειδή γαλαξία UGC 11397 https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-captures-an-active-galactic-center/

Νέα επαναστατική τεχνολογία κβαντικών υπολογιστών με «ενέσεις» φωτονίων. Η μέθοδος βασίζεται σε χρήση αλγορίθμων τεχνητής νοημοσύνης. Ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι πραγματοποίησε ένα σημαντικό βήμα στον τομέα των κβαντικών υπολογιστών αναπτύσσοντας μια τεχνική κβαντικής υπολογιστικής για την εκτέλεση αλγορίθμων μηχανικής μάθησης που ξεπερνούν σε απόδοση τους συμβατικούς υπολογιστές τελευταίας τεχνολογίας.Η δημιουργία κβαντικών υπολογιστών αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο στον τομέα της πληροφορικής αφού αυτοί οι υπολογιστές αναμένεται φέρουν επανάσταση στον σύγχρονο κόσμο. Η χρήση των κβαντικών υπολογιστών πιστεύεται ότι θα φέρει αδιανόητη ώθηση σε κάθε τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας.Οι ερευνητές αποκάλυψαν την εργασία τους στην επιθεώρηση περιοδικό «Nature Photonics». Χρησιμοποίησαν μια μέθοδο που βασίζεται σε ένα κβαντικό φωτονικό κύκλωμα και έναν εξατομικευμένο αλγόριθμο μηχανικής μάθησης.Χρησιμοποιώντας μόνο δύο φωτόνια, η τεχνική της ομάδας απέδειξε με επιτυχία αυξημένη ταχύτητα, ακρίβεια και αποτελεσματικότητα σε σχέση με τις τυπικές κλασικές μεθόδους υπολογισμού για την εκτέλεση αλγορίθμων μηχανικής μάθησης. Οι ερευνητές λένε ότι αυτή είναι μια από τις πρώτες φορές που η κβαντική μηχανική μάθηση έχει χρησιμοποιηθεί για προβλήματα πραγματικού κόσμου και παρέχει οφέλη που δεν μπορούν να προσομοιωθούν χρησιμοποιώντας δυαδικούς υπολογιστές. Επιπλέον, λόγω της νέας αρχιτεκτονικής της, θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε συστήματα κβαντικής υπολογιστικής που διαθέτουν μόνο ένα qubit. Τα qubits Στους υπολογιστές, η μονάδα πληροφορίας είναι το bit, το οποίο λαμβάνει τιμές είτε «0» είτε «1» και οι πληροφορίες αποθηκεύονται ως συνδυασμοί των δύο αυτών ψηφίων. Στους κβαντικούς υπολογιστές, το αντίστοιχο του bit είναι το κβαντικό bit, ή qubit. Χάρη σε μια κβαντική ιδιότητα που ονομάζεται υπέρθεση, το qubit μπορεί να λαμβάνει τιμές «0» ή «1» ή και τα δύο μαζί. Αυτή η ιδιότητα έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο η μνήμη και η ταχύτητα των κβαντικών υπολογιστών. Όγκος δεδομένων που με τους σημερινούς υπολογιστές, ακόμη και τους πιο ισχυρούς, απαιτείται χρονικό διάστημα πολλών ετών για να γίνει η επεξεργασία τους με τους κβαντικούς υπολογιστές η επεξεργασία θα γίνεται πριν προλάβει ο ερευνητής που πάτησε το enter να πιει μια γουλιά από τον καφέ του. Η νέα μέθοδος Σε αντίθεση με πολλές υπάρχουσες μεθόδους για την επίτευξη επιτάχυνσης μέσω υβριδικών τεχνικών κβαντικής-κλασικής υπολογιστικής, αυτή η νέα μέθοδος δεν απαιτεί πύλες διεμπλοκής. Αντίθετα, βασίζεται στην έγχυση φωτονίων.Η κβαντική διεμπλοκή (αποκαλούμενη και κβαντικός εναγκαλισμός) είναι το φαινόμενο κατά το οποίο δύο σωματίδια ή ομάδες σωματιδίων που δημιουργούνται μαζί ή αλληλεπιδρούν συνενώνοντας τις κυματοσυναρτήσεις τους, μένουν σε κατάσταση διεμπλοκής μεταξύ τους, ασχέτως του χώρου που μεσολαβεί πλέον από το ένα στο άλλο.Ουσιαστικά, η ομάδα χρησιμοποίησε ένα λέιζερ femtosecond — ένα λέιζερ που εκπέμπει φως σε εξαιρετικά σύντομους παλμούς που μετρώνται σε femtosecond (10⁻¹⁵ δευτερόλεπτα) για να κάνει εγγραφές σε ένα υπόστρωμα από βοριοπυριτικό γυαλί ώστε να ταξινομήσει σημεία δεδομένων από ένα σύνολο δεδομένων. Τα φωτόνια στη συνέχεια εγχύθηκαν σε έξι ξεχωριστές διαμορφώσεις, οι οποίες υποβλήθηκαν σε επεξεργασία από ένα υβριδικό κβαντικό-δυαδικό σύστημα.Οι ερευνητές προσδιόρισαν πού οι φωτονικές μετρήσεις ξεπέρασαν εκείνες που πραγματοποιήθηκαν μέσω κλασικής πληροφορικής μετρώντας πόσο χρόνο χρειάστηκε τα φωτόνια για να ολοκληρώσουν το κβαντικό κύκλωμα. Στη συνέχεια, απομόνωσαν τις διαδικασίες όπου η κβαντική επεξεργασία παρείχε όφελος και συνέκριναν τα αποτελέσματα με τις κλασικές εξόδους.Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα πειράματα που πραγματοποιήθηκαν χρησιμοποιώντας το φωτονικό κβαντικό κύκλωμα ήταν ταχύτερα, ακριβέστερα και πιο ενεργειακά αποδοτικά από εκείνα που πραγματοποιήθηκαν χρησιμοποιώντας μόνο κλασικές τεχνικές πληροφορικής. Αυτή η βελτιωμένη απόδοση ισχύει για μια ειδική κατηγορία μηχανικής μάθησης που ονομάζεται «μηχανική μάθηση βασισμένη στον πυρήνα» και μπορεί να έχει αναρίθμητες εφαρμογές στην ταξινόμηση δεδομένων.Ενώ τα «βαθιά νευρωνικά δίκτυα» έχουν γίνει μια ολοένα και πιο δημοφιλής εναλλακτική λύση έναντι των μεθόδων πυρήνα για τη μηχανική μάθηση την τελευταία δεκαετία, τα συστήματα που βασίζονται σε πυρήνα έχουν δει μια αναζωπύρωση τα τελευταία χρόνια λόγω της σχετικής απλότητάς τους και των πλεονεκτημάτων τους κατά την εργασία με μικρά σύνολα δεδομένων.Το πείραμα της ομάδας θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο αποτελεσματικούς αλγόριθμους στους τομείς της επεξεργασίας φυσικής γλώσσας και άλλων μοντέλων εποπτευόμενης μάθησης. Η υπεροχή Ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι η μελέτη παρουσιάζει μια νέα μέθοδο για τον εντοπισμό εργασιών στις οποίες οι κβαντικοί υπολογιστές υπερέχουν σε υβριδικά συστήματα υπολογιστών.Οι ερευνητές λένε ότι οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται είναι κλιμακωτές, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ακόμη καλύτερη απόδοση καθώς αυξάνεται ο αριθμός των φωτονίων ή των qubits. Αυτό θα μπορούσε, με τη σειρά του, να καταστήσει δυνατή την ανάπτυξη συστημάτων μηχανικής μάθησης ικανών να υπερβούν τα όρια των σημερινών μοντέλων, τα οποία αντιμετωπίζουν ολοένα και περισσότερους περιορισμούς στην κατανάλωση ενέργειας λόγω των τεράστιων ενεργειακών απαιτήσεων που απαιτούνται για την επεξεργασία δεδομένων μέσω ηλεκτρονικών.Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι οι τεχνικές τους θα «ανοίξουν την πόρτα σε υβριδικές μεθόδους στις οποίες οι φωτονικοί επεξεργαστές χρησιμοποιούνται για τη βελτίωση της απόδοσης των τυπικών μεθόδων μηχανικής μάθησης». https://www.naftemporiki.gr/techscience/1974401/nea-epanastatiki-technologia-kvantikon-ypologiston-me-eneseis-fotonion/

Η παγκόσμια ημέρα του αριθμού 2π … και ο υπολογισμός του αριθμού π στη Σελήνη Ενώ η 14η Μαρτίου (3/14) καθιερώθηκε ως η ημέρα του αριθμού π=3,14, η σημερινή μέρα, η 28η Ιουνίου (6/28) έχει οριστεί ως η παγκόσμια ημέρα του αριθμού Τ=2π= 6,28 – τον λόγο της περιφέρειας ενός κύκλου ως προς την ακτίνα του.Μαθηματικοί και φυσικοί υποστηρίζουν ότι το το π πρέπει να αντικατασταθεί απο το Τ=2π, διότι αυτή είναι η σωστή σταθερά του κύκλου και επιπλέον εμφανίζεται σχεδόν παντού στα μαθηματικά και την φυσική. Μάλιστα, ζητούν για πρακτικούς λόγους να επικρατήσει το Τ στα βιβλία ή οπουδήποτε αλλού υπεισέρχεται η συγκεκριμένη μαθηματική σταθερά. Ο υπολογισμός του π στη Σελήνη Κάποιοι αδιαφορούν τελείως για το κίνημα Τ. Επιμένουν στο π και ενώνουν τις δυνάμεις τους για να κάνουν κάτι εντελώς «κουφό»: Να υπολογίσουν το π στη Σελήνη χρησιμοποιώντας την υπολογιστική ισχύ ενός ρόβερ. Του CubeRover της Astrobotic, που έχει μέγεθος ενός κουτιού παπουτσιών και θα εκτοξευθεί στη Σελήνη μέσα στο 2025.Την αμφιλεγόμενη δουλειά ανέλαβε ο youtuber-μαθηματικός Matt Parker, θέλοντας να γίνει ο πρώτος που θα υπολογίσει το π στη Σελήνη. Αλλά για να μην χρησιμοποιεί τον υπολογιστή του ρόβερ σαν οποιονδήποτε υπολογιστή που υπολογίζει τα ψηφία του π, προτείνει έναν κώδικα που θα ενσωματώνει τυχαίους αριθμούς που θα παράγονται … από τα δεδομένα της Σελήνης που θα συλλέγει το ρόβερ. Χρησιμοποιώντας τυχαίους αριθμούς μπορεί κανείς να υπολογίζει ολοένα και περισσότερα ψηφία του π. Για παράδειγμα, το ρόβερ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τυχαίους αριθμούς που θα εκφράζουν τις συντεταγμένες μέσα σε ένα τετράγωνο, στο οποίο είναι εγγεγραμμένος ένας κύκλος με ακτίνα 1, και να υπολογίζει τον αριθμό των σημείων που πεφτουν μέσα στον κύκλο:Το εντυπωσιακό είναι, ότι για να χρησιμοποιήσει «μια μικρή γωνιά του ρόβερ» , ο Parker έπρεπε να πληρώσει την Astrobotic. Έτσι, κάνοντας έκκληση στο κοινό του συγκέντρωσε 150.000 δολάρια μέσα σε 4 ώρες!Ο υπολογισμός του π στη Σελήνη θα προσφέρει κάποια νέα γνώση ή επιστημονική ανακάλυψη; Όχι. Αλλά σύμφωνα με τον Parker, αυτό είναι το ζητούμενο: «Ο κόσμος έχει αυτή την περίεργη εντύπωση ότι τα μαθηματικά είναι ταυτόχρονα χρήσιμα [όμως] όχι για αυτούς… Θέλω να εξηγήσω το αντίθετο. Τα μαθηματικά μπορεί να είναι άχρηστα. Μπορείς να τα κάνεις για διασκέδαση, και είναι για όλους». Διάφοροι τύποι που περιέχουν τον αριθμό Τ=2π. Ο συμβολισμός με το γράμμα τ επιλέχθηκε από την ελληνική λέξη «τόρνος» που σχετίζεται με την «στροφή», αλλά και γιατί το τ προκύπτει από το π αν του «αφαιρέσεις το ένα πόδι»! ● Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: Math Enthusiasts Unite to Have Rover Calculate Pi on the Moon ● Δείτε το βίντεο του Matt Parker:

Αστροναύτες της Αποστολής Axiom 4 εισέρχονται στον Σταθμό και ξεκινούν την ερευνητική αποστολή Στις 8:14 π.μ. EDT την Πέμπτη, άνοιξε η καταπακτή μεταξύ του διαστημοπλοίου SpaceX Dragon και του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού μετά την άφιξη της Αποστολής Axiom 4. Η ζωντανή κάλυψη της NASA θα συνεχιστεί με χαιρετισμούς από το πλήρωμα. Το διαστημόπλοιο προσδέθηκε στις 6:31 π.μ. στο διαστημικό λιμάνι της μονάδας Harmony του διαστημικού σταθμού. Η πρώην αστροναύτης της NASA, Peggy Whitson, ο αστροναύτης του ISRO (Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας) Shubhanshu Shukla, ο αστροναύτης του ESA (Πολωνός) Sławosz Uznański-Wiśniewski και ο Tibor Kapu από την Ουγγαρία βρίσκονται τώρα στον διαστημικό σταθμό μετά την εκτόξευση στις 2:31 π.μ. στις 25 Ιουνίου, με τον πύραυλο Falcon 9 της εταιρείας από το Launch Complex 39A στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στη Φλόριντα για την τέταρτη ιδιωτική αποστολή αστροναυτών στο εργαστήριο σε τροχιά, Axiom Mission 4.Οι ιδιώτες αστροναύτες σχεδιάζουν να περάσουν περίπου δύο εβδομάδες στο εργαστήριο σε τροχιά, διεξάγοντας μια αποστολή επιστημονικών, εξωστρέφειας και εμπορικών δραστηριοτήτων.Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και το Instagram. Το πλήρωμα του Axiom Mission 4 συγκεντρώνεται μέσα στη μονάδα Harmony του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού λίγο μετά την πρόσδεση στο διαστημόπλοιο SpaceX Dragon. Από αριστερά διακρίνονται ο Ειδικός Αποστολής Sławosz Uznański-Wiśniewski, η Διοικητής Peggy Whitson, ο Πιλότος Shubhanshu Shukla και ο Ειδικός Αποστολής Tibor Kapu. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/26/axiom-mission-4-astronauts-enter-station-begin-research-mission/

Το Mars Reconnaissance Orbiter της NASA μαθαίνει νέες κινήσεις μετά από σχεδόν 20 χρόνια στο διάστημα Μια κεραία προεξέχει σαν μουστάκια από το Mars Reconnaissance Orbiter της NASA σε αυτή την καλλιτεχνική ιδέα του διαστημοπλοίου, το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη από το 2006. Αυτή η κεραία είναι μέρος του SHARAD, ενός ραντάρ που κοιτάζει κάτω από την επιφάνεια του Άρη. Το Mars Reconnaissance Orbiter δοκιμάζει μια σειρά από μεγάλες κυλίνδρους διαστημοπλοίου που θα το βοηθήσουν να αναζητήσει νερό. Μετά από σχεδόν 20 χρόνια λειτουργίας, το Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) της NASA βρίσκεται σε τροχιά, εκτελώντας έναν νέο ελιγμό για να αποσπάσει ακόμη περισσότερη επιστήμη από το πολυάσχολο διαστημόπλοιο καθώς περιστρέφεται γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη. Οι μηχανικοί έχουν ουσιαστικά μάθει στο σκάφος να κυλάει έτσι ώστε να είναι σχεδόν ανάποδα. Με αυτόν τον τρόπο, το MRO μπορεί να κοιτάξει βαθύτερα στο υπέδαφος καθώς αναζητά υγρό και παγωμένο νερό, μεταξύ άλλων. Η νέα δυνατότητα περιγράφεται λεπτομερώς σε μια δημοσίευση που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Planetary Science Journal, η οποία τεκμηριώνει τρεις «πολύ μεγάλες κυλίσεις», όπως τις αποκαλεί η αποστολή, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 2023 και 2024. «Όχι μόνο μπορείς να διδάξεις σε ένα παλιό διαστημόπλοιο νέα κόλπα, αλλά μπορείς να ανοίξεις εντελώς νέες περιοχές του υπεδάφους για εξερεύνηση κάνοντας αυτό», δήλωσε ένας από τους συγγραφείς της δημοσίευσης, ο Gareth Morgan του Ινστιτούτου Πλανητικών Επιστημών στο Τούσον της Αριζόνα. Το διαστημόπλοιο σε τροχιά σχεδιάστηκε αρχικά για να κυλάει έως και 30 μοίρες προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, ώστε να μπορεί να στρέφει τα όργανά του σε επιφανειακούς στόχους, συμπεριλαμβανομένων πιθανών σημείων προσγείωσης, κρατήρων πρόσκρουσης και άλλων. «Είμαστε μοναδικοί στο ότι ολόκληρο το διαστημόπλοιο και το λογισμικό του έχουν σχεδιαστεί για να μας επιτρέπουν να κυλάμε συνεχώς», δήλωσε ο Reid Thomas, διευθυντής έργου του MRO στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια. Η διαδικασία κύλισης δεν είναι απλή. Το διαστημόπλοιο φέρει πέντε λειτουργικά επιστημονικά όργανα που έχουν διαφορετικές απαιτήσεις σκόπευσης. Για να στοχεύσει ένα ακριβές σημείο στην επιφάνεια με ένα όργανο, το διαστημόπλοιο σε τροχιά πρέπει να κυλήσει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, πράγμα που σημαίνει ότι τα άλλα όργανα μπορεί να έχουν μια λιγότερο ευνοϊκή θέα του Άρη κατά τη διάρκεια του ελιγμού. Γι' αυτό κάθε τακτική κύλιση σχεδιάζεται εβδομάδες νωρίτερα, με τις ομάδες οργάνων να διαπραγματεύονται ποιος διεξάγει την επιστήμη και πότε. Στη συνέχεια, ένας αλγόριθμος ελέγχει τη θέση του MRO πάνω από τον Άρη και δίνει αυτόματα εντολή στο διαστημόπλοιο να κυλήσει, ώστε το κατάλληλο όργανο να δείχνει στο σωστό σημείο στην επιφάνεια. Ταυτόχρονα, ο αλγόριθμος δίνει εντολή στις ηλιακές συστοιχίες του διαστημικού σκάφους να περιστραφούν και να παρακολουθούν τον Ήλιο και την κεραία υψηλής απολαβής του για να παρακολουθούν τη Γη, διατηρώντας την ισχύ και τις επικοινωνίες. Οι πολύ μεγάλες κυλίσεις, οι οποίες είναι 120 μοίρες, απαιτούν ακόμη περισσότερο σχεδιασμό για τη διατήρηση της ασφάλειας του διαστημικού σκάφους. Το όφελος είναι ότι ο νέος ελιγμός επιτρέπει σε ένα συγκεκριμένο όργανο, που ονομάζεται Ρηχό Ραντάρ (SHARAD), να έχει μια βαθύτερη θέα του Άρη από ποτέ. https://www.nasa.gov/missions/mars-reconnaissance-orbiter/nasa-mars-orbiter-learns-new-moves-after-nearly-20-years-in-space/ Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4580-4581: Κάτι στον αέρα… Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Δευτέρα, 23 Ιουνίου 2025 Το Curiosity επέστρεψε στην εργασία τη Δευτέρα, με μια πλήρη σειρά προγραμματισμένων δραστηριοτήτων. Ενώ το καλοκαίρι έχει φτάσει επίσημα για μεγάλο μέρος της ομάδας του Curiosity που επέστρεψε στη Γη, το παλαιότερο ενεργό ρόβερ του Άρη βρίσκεται πρόσφατα στα βάθη του χειμώνα στο νότιο Άρη και τείνει προς θερμότερες θερμοκρασίες. Οι θερμότερες θερμοκρασίες σημαίνουν ότι απαιτείται λιγότερη θέρμανση εξαρτημάτων και επομένως απελευθερώνεται περισσότερη ενέργεια για την επιστήμη και την οδήγηση. Ωστόσο, οι τρέχουσες χαμηλότερες θερμοκρασίες προσφέρουν μια ευκαιρία για την απόκτηση ποιοτικών βραχυπρόθεσμων μετρήσεων APXS το πρωί, κάτι που επέλεξε να κάνει για άλλη μια φορά το Curiosity. Το σχέδιο του Curiosity ξεκίνησε με το βούρτσισμα ενός βραχώδους στόχου με πιθανές εγκάρσιες φλέβες, "Hornitos", και στη συνέχεια την ανάλυσή του με APXS. Ακολούθησε μια σειρά από εικόνες Mastcam σε στόχους όπως το «Volcán Peña Blanca», «La Pacana», «Iglesia de Jarinilla de Umatia» και «Ayparavi». Η ChemCam, επιστρέφοντας στη δράση μετά από μια σύντομη και κατανοητή παύση, ολοκλήρωσε τις δραστηριότητες χημικής ανάλυσης του πρωινού με μια ανάλυση 5 σημείων του Ayparavi. Μετά από μερικές εικόνες από τους θάμνους και μερικές φωτογραφίες MAHLI του Hornitos, το Curiosity ξεκίνησε μια προγραμματισμένη διαδρομή περίπου 37 μέτρων (περίπου 121 πόδια). Η νύχτα του Curiosity δεν θα περνούσε αποκλειστικά ονειρευόμενος ό,τι ονειρεύονται τα ρόβερ, αλλά μάλλον θα διεξήγαγε μια μακρά ανάλυση APXS της ατμόσφαιρας. Αυτές οι αναλύσεις επιτρέπουν στην ομάδα του Curiosity να αξιολογήσει την αφθονία αργού στην ατμόσφαιρα - από έναν όγκο περίπου στο μέγεθος ενός κουτιού αναψυκτικού (ή κουτιού αναψυκτικού, ανάλογα με τη μονάδα προτίμησής σας) - το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανίχνευση παγκόσμιων μοτίβων κυκλοφορίας και την καλύτερη κατανόηση του σύγχρονου Άρη. Πρόσφατα, το Curiosity έχει αυξήσει τη συχνότητα αυτών των μετρήσεων και τις συνδυάσει με παρατηρήσεις "Παθητικού Ουρανού" του ChemCam. Αυτές οι δραστηριότητες του ChemCam δεν χρησιμοποιούν το λέιζερ του οργάνου, αλλά αντ' αυτού χρησιμοποιούν τα άλλα συστατικά του για να χαρακτηρίσουν τον αέρα πάνω από το ρόβερ. Συνδυάζοντας τις παρατηρήσεις της ατμόσφαιρας από το APXS και το ChemCam, η ομάδα του Curiosity είναι σε θέση να αξιολογήσει καλύτερα τις ημερήσιες και εποχιακές τάσεις στα αέρια γύρω από τον κρατήρα Gale. Ένα "Παθητικό Ουρανό" του ChemCam ήταν η κύρια παρατήρηση στο δεύτερο ηλιακό φως του σχεδίου, με το Curiosity να περνάει μεγάλο μέρος του υπολειπόμενου χρόνου επαναφορτιζόμενο και περιμένοντας με ανυπομονησία εντολές από την ομάδα της Τετάρτης. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4580-4581-something-in-the-air/

Ο Καναδάς ήταν παρών στην εποχή του Άδη της Γης. Νέα γεωλογικά ευρήματα από όταν ο πλανήτης μας ήταν νεογέννητος. Το 2008 Καναδοί ερευνητές με επικεφαλής τον διδακτορικό φοιτητή του Πανεπιστημίου McGill Τζόναθαν Ο’ Νιλ δήλωσαν ότι βρήκαν τα παλαιότερα πετρώματα στον κόσμο, τα οποία σχηματίστηκαν πριν από 4,3 δισεκατομμύρια χρόνια σε μια περιοχή βορειοδυτικά του Κεμπέκ.Τέτοια πετρώματα θα έδιναν στους επιστήμονες μια άνευ προηγουμένου ματιά στην πρώιμη ιστορία της Γης κατά την πρώτη κιόλας περίοδο της ύπαρξη της, την αποκαλούμενη από τους επιστήμονες εποχή του Άδη. Ωστόσο, η ανακάλυψη ήταν αμφιλεγόμενη και άλλοι επιστήμονες υποστήριξαν ότι τα πετρώματα ήταν απλώς μείγματα παλαιότερου και νεότερου υλικού, ανίκανα να μας πουν πραγματικά πώς ήταν ο κόσμος εκείνη την εποχή.Τώρα, μετά από περισσότερο από μια δεκαετία σκληρής δουλειάς, ο Ο’Νιλ και η ομάδα του έκαναν μια νέα ανάλυση πετρωμάτων από τη περιοχή Nuvvuagittuq Greenstone Belt (NGB), έναν σχηματισμό πετρωμάτων που βρίσκεται στην περιοχή Nunavik του Κεμπέκ, περίπου 40 χιλιόμετρα νότια του Inukjuak, κοντά στην ανατολική ακτή του κόλπου Χάντσον.Τα πετρώματα αυτά τα οποία σχηματίστηκαν αργότερα από τα αρχικά πετρώματα που αναλύθηκαν, είναι τουλάχιστον 4,16 δισεκατομμυρίων ετών αναφέρουν οι ερευνητές σε δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Science». Πρόκειται δηλαδή για πετρώματα και αυτά την εποχή του Άδη και δεδομένου ότι αυτή την φορά η ανακάλυψη μετά την δημοσίευση της μελέτης θεωρείται περισσότερο αξιόπιστη από την προηγούμενη έχουμε να κάνουμε με τα αρχαιότερα γνωστά πετρώματα της Γης.Ο Ο’Νιλ, νυν καθηγητής γεωεπιστημών στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα λέει ότι για τους γεωλόγους «τα πετρώματα είναι σαν βιβλία, γεμάτα με χημικά αρχεία για το πότε σχηματίστηκαν και το περιβάλλον εκείνη την εποχή προσφέροντας ενδείξεις για το πότε σχηματίστηκαν οι ωκεανοί, πότε ξεκίνησε η ζωή και πότε η τεκτονική των πλακών άρχισε να δημιουργεί τις ηπείρους. Με τόσο παλιά πετρώματα έχουμε την ευκαιρία να ανοίξουμε ένα νέο παράθυρο σε μια εποχή που δεν έχουμε σχεδόν κανένα αρχείο». Η χρονολόγηση Όταν σχηματίστηκε η Γη για πρώτη φορά, ήταν μια μπάλα από λιωμένη λάβα. Και αρχικά, οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι η πρώτη εποχή της Γης, η εποχή του Άδη, έληξε όταν σχηματίστηκαν τα πρώτα πετρώματα. Ευρήματα που υποδεικνύουν το τέλος της εποχής του Άδη βρίσκονται επίσης στον Καναδά, στον γεωλογικό σχηματισμό Acasta Gneiss βορειοδυτικά της αχανούς χώρας ο οποίος είναι 4,03 δισεκατομμυρίων ετών.Η επιστημονική κοινότητα συμφωνεί με αυτήν την ημερομηνία επειδή ο σχηματισμός Acasta Gneiss περιέχει ζιρκόνια, ορυκτά που δίνουν πολύ αξιόπιστες ηλικίες για τα πετρώματα αρκετά εύκολα χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομάζεται ισοτοπική χρονολόγηση. Η τεχνική βασίζεται στον σταθερό ρυθμό αποσύνθεσης ή στα ραδιενεργά υλικά και τα χρησιμοποιεί ως ρολόι.Ενώ οι επιστήμονες πίστευαν ότι δεν υπήρχαν πια στη Γη πετρώματα από την περίοδο του Άδη έχουν πλέον αλλάξει γνώμη ως αποτέλεσμα ολοένα και περισσότερων στοιχείων που αποκαλύφθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των ζιρκονίων που σχηματίστηκαν πριν από 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια στην Αυστραλία. Αυτά τα ζιρκόνια, τα οποία είναι μικροσκοπικοί κόκκοι άμμου ενσωματωμένοι σε ιζηματογενή πετρώματα, είναι πολύ μικρά για να θεωρηθούν τα ίδια πετρώματα.«Τέτοιοι μικροσκοπικοί κόκκοι ορυκτών δεν μπορούν να δώσουν τόσες πληροφορίες όσο ένας ολόκληρος βράχος μόνο κάτι ισοδύναμο με ίσως μια σελίδα. Με έναν ολόκληρο βράχο, μπορεί να έχουμε ένα κεφάλαιο ή ένα ολόκληρο βιβλίο» λέει ο Ο’Νιλ. Οι διαφωνίες Την τελευταία δεκαετία η ομάδα του Ο’Νιλ έχει βρει ενδιαφέροντα στοιχεία ότι τα πετρώματα στην περιοχή NGB σχηματίστηκαν στον πυθμένα του ωκεανού και μπορεί να δείχνουν κάποια πρώιμα ίχνη ζωής και πιθανά στοιχεία τεκτονικής πλάκας αλλά οι αμφιβολίες που έχουν διατυπωθεί για την ηλικία των πετρωμάτων δεν επιτρέπει στους ερευνητές να δηλώσουν με βεβαιότητα ότι αυτά ανήκουν στην εποχή του Άδη.Η περιοχή NGB αποτελείται από έναν ασυνήθιστα ήπιας απόχρωσης βασάλτη, έναν τύπο πετρώματος που συχνά σχηματίζεται στον πυθμένα του ωκεανού. Δυστυχώς, ο βασάλτης δεν περιέχει ζιρκόνια, επομένως οι γεωλόγοι δεν μπορούν να προσδιορίσουν την ηλικία του χρησιμοποιώντας την πιο αξιόπιστη ισοτοπική τεχνική που είναι διαθέσιμη.Αντίθετα ο Ο’Νιλ και η ομάδα του στράφηκαν σε μια τεχνική που ονομάζεται χρονολόγηση σαμαρίου-νεοδυνίου, κατάλληλη για πετρώματα ηλικίας άνω των τεσσάρων δισεκατομμυρίων ετών. «Αυτό έχει εφαρμοστεί σε βράχους από τη Σελήνη και σε βράχους από τον Άρη απλώς δεν υπάρχουν βράχοι στη Γη που να είναι αρκετά μεγάλοι για να χρησιμοποιήσουν αυτήν την τεχνική, εκτός ίσως από τους βράχους από το βόρειο Κεμπέκ» εξηγεί ο Ο’Νιλ.Επιπλέον οι ημερομηνίες από δύο διαφορετικά ισοτοπικά «ρολόγια» δεν συμφωνούσαν στην προηγούμενη μελέτη. Ο Ο’Νιλ πίστευε ότι αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι ένα από τα δύο ρολόγια ήταν πιο ευάλωτο σε γεγονότα που συνέβησαν στα πετρώματα πολύ μετά τον σχηματισμό τους δίνοντας μια νεότερη ημερομηνία. Αλλά άλλοι επιστήμονες πίστευαν ότι ήταν ένα σημάδι ότι το πέτρωμα ήταν ένα μείγμα παλαιότερου και νεότερου υλικού.Ο Γκράχαμ Πίρσον, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα, ο οποίος χρονολογεί και εντοπίζει μερικά από τα παλαιότερα πετρώματα του Καναδά τα τελευταία 15 χρόνια, δήλωσε: «Είναι πολύ εύκολο να βρεις λάθος ημερομηνία σε βράχους χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε προσέγγιση». Πρόσθεσε όμως ότι στην περίπτωση της αρχικής μελέτης του Ο’Νιλ, στην οποία δεν συμμετείχε, έγιναν ορισμένες υποθέσεις μεταξύ των σχέσεων διαφορετικών πετρωμάτων που επέτρεψαν δύο τρόπους ερμηνείας των δεδομένων. Η ανάλυση Για να επιλύσει τη διαμάχη, η ομάδα του Ο’Νιλ ανέλυσε ένα κομμάτι γειτονικού βράχου από την περιοχή NGB. Το δείγμα είναι υγρό μάγμα που είχε στριμωχτεί ανάμεσα στις ρωγμές του αρχικού βράχου σε μεταγενέστερη ημερομηνία και στη συνέχεια στερεοποιήθηκε. Εξ ορισμού αυτό το καθιστά νεότερο από το αρχικό βράχο.Στη νέα ανάλυση, που χρηματοδοτείται από το Συμβούλιο Έρευνας Φυσικών Επιστημών και Μηχανικής του Καναδά και την κυβέρνηση του Οντάριο, και τα δύο ισοτοπικά ρολόγια συμφωνούν λέει ο Ο’Νιλ «δίνοντας την ίδια ακριβή ηλικία στα 4,16 δισεκατομμύρια χρόνια» για αυτό το νεότερο βράχο.Ο Μάρτιν Μπιτζάρο, Καναδός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, ήταν μεταξύ εκείνων που είχαν αμφισβητήσει τη μελέτη του 2008. Τώρα αναγνωρίζει ότι η συμφωνία των ρολογιών στη νέα μελέτη είναι «σπάνια» αλλά εξακολουθεί να διατυπώνει αμφιβολίες. «Δεν νομίζω ότι τα δεδομένα αποδεικνύουν οριστικά ότι τα πετρώματα είναι του Άδη, καθώς υπάρχουν και άλλες εξηγήσεις «δεδομένης της πολυπλοκότητας των πρώιμων διεργασιών της Γης» δήλωσε στο CBC NEWS.Ο Ο’Νιλ πάντως ελπίζει ότι τα νέα δεδομένα θα δώσουν σε άλλους επιστήμονες την πεποίθηση ότι τα πετρώματα είναι του Άδη, και αυτή είναι η χρονική περίοδος που αφορά τα σημάδια της χημείας των ωκεανών, της τεκτονικής των πλακών και της ζωής που οι συνάδελφοί του βρίσκουν σε αυτά τα ίδια πετρώματα. «Γι’ αυτό η ηλικία αυτών των πετρωμάτων είναι τόσο κρίσιμη». Μέλη της ερευνητικής ομάδας φωτογραφίζονται στα πετρώματα που χρονολογούνται από την εποχή γέννησης της Γης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1973954/o-kanadas-itan-paron-stin-epochi-toy-adi-tis-gis/

Επιστήμονες Πολιτών της NASA Ανακαλύπτουν Νέους Εκλειπτικούς Δυαδικούς Αστέρες Όταν δύο άστρα περιστρέφονται το ένα γύρω από το άλλο με τέτοιο τρόπο ώστε το ένα να μπλοκάρει το φως του άλλου κάθε φορά που περιστρέφεται, αυτό ονομάζεται εκλειπτικό δυαδικό σύστημα. Μια νέα δημοσίευση από το πρόγραμμα επιστημών πολιτών Eclipsing Binary Patrol της NASA παρουσιάζει περισσότερα από 10.000 από αυτά τα σπάνια ζεύγη - 10.001 για την ακρίβεια. Αυτά τα αντικείμενα θα βοηθήσουν τους μελλοντικούς ερευνητές να μελετήσουν τη φυσική και τον σχηματισμό των αστεριών και να αναζητήσουν νέους εξωπλανήτες. «Μαζί, οι άνθρωποι και οι υπολογιστές διαπρέπουν στην διερεύνηση εκατοντάδων χιλιάδων εκλειπτικών δυαδικών συστημάτων», δήλωσε ο Δρ. Βέσελιν Κοστόφ, ερευνητής στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA και στο Ινστιτούτο SETI και επικεφαλής συγγραφέας της δημοσίευσης. «Ανυπομονώ να τους ψάξω για εξωπλανήτες!» Για να δημιουργήσουν τον κατάλογό τους, η ομάδα εξέτασε δεδομένα από τον Δορυφόρο Έρευνας Εξωπλανητών Διελεύσεων (TESS) της NASA, ο οποίος ερεύνησε σχεδόν ολόκληρο τον ουρανό αναζητώντας αντικείμενα με ποικίλη φωτεινότητα. Χρησιμοποίησαν μια διεπίπεδη προσέγγιση, συνδυάζοντας την επεκτασιμότητα της τεχνητής νοημοσύνης με την λεπτή κρίση της ανθρώπινης εμπειρίας. Πρώτον, προηγμένες μέθοδοι μηχανικής μάθησης εξέτασαν αποτελεσματικά εκατοντάδες εκατομμύρια στόχους που παρατηρήθηκαν από το TESS, εντοπίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες πολλά υποσχόμενους υποψηφίους. Στη συνέχεια, οι άνθρωποι εξέτασαν τα πιο ενδιαφέροντα συστήματα. Από τα 10.001 αντικείμενα που απαριθμήθηκαν στην εργασία τους, τα 7.936 είναι νέα εκλειπτικά δυαδικά συστήματα που ανακάλυψαν. Τα υπόλοιπα ήταν ήδη γνωστά, αλλά η ομάδα έκανε νέες μετρήσεις του χρονισμού των εκλείψεών τους. Μπορείτε κι εσείς να συμμετάσχετε στην ομάδα Eclipsing Binary Patrol! Απλώς επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του έργου. https://science.nasa.gov/get-involved/citizen-science/nasa-citizen-scientists-find-new-eclipsing-binary-stars/

Λαμπερή Ανδρομέδα. Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, γνωστός και ως Μεσιέ 31 (M31), είναι ένας λαμπερός φάρος σε αυτήν την εικόνα που δημοσιεύτηκε στις 25 Ιουνίου 2025, προς τιμήν της πρωτοποριακής κληρονομιάς της αστρονόμου Δρ. Βέρα Ρούμπιν, της οποίας οι παρατηρήσεις μεταμόρφωσαν την κατανόησή μας για το σύμπαν. Τη δεκαετία του 1960, η Ρούμπιν και οι συνάδελφοί της μελέτησαν τον M31 και διαπίστωσαν ότι υπήρχε κάποια αόρατη ύλη στον γαλαξία που επηρέαζε τον τρόπο περιστροφής του γαλαξία και των σπειροειδών βραχιόνων του. Αυτό το άγνωστο υλικό ονομάστηκε «σκοτεινή ύλη». Ο M31 είναι ο πλησιέστερος σπειροειδής γαλαξίας στον Γαλαξία μας σε απόσταση περίπου 2,5 εκατομμυρίων ετών φωτός. Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν την Ανδρομέδα για να κατανοήσουν τη δομή και την εξέλιξη της δικής μας σπειροειδούς γαλαξία, κάτι που είναι πολύ πιο δύσκολο να γίνει, καθώς η Γη είναι ενσωματωμένη στον Γαλαξία μας. Μια νέα σύνθετη εικόνα του γαλαξία της Ανδρομέδας, με δεδομένα που λήφθηκαν από διάφορα τηλεσκόπια στον κόσμο σε διαφορετικά μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Δεδομένα ακτίνων Χ από το Παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA και το XMM-Newton της ESA – που απεικονίζονται με κόκκινο, πράσινο και μπλε χρώμα -, δεδομένα υπεριώδους φωτός από το GALEX της NASA (μπλε), οπτικά δεδομένα από αστροφωτογράφους που χρησιμοποιούν επίγεια τηλεσκόπια (Jakob Sahner και Tarun Kottary) και υπέρυθρα δεδομένα διαστημικά τηλεσκόπια (Spitzer, COBE, Planck και Herschel) σε κόκκινο, πορτοκαλί και μοβ χρώμα και ραδιοφωνικά δεδομένα από το Westerbork Synthesis Radio Telescope σε κόκκινο και πορτοκαλί. Μάθετε περισσότερα για αυτήν την εικόνα και την εμπειρία και στον ήχο. https://www.nasa.gov/image-article/sparkling-andromeda/

Το Webb της NASA ερευνά τη δομική προέλευση των δισκοειδών γαλαξιών. Οι σημερινοί δισκοειδείς γαλαξίες συχνά περιέχουν έναν παχύ, γεμάτο αστέρια εξωτερικό δίσκο και έναν ενσωματωμένο λεπτό δίσκο αστεριών. Για παράδειγμα, ο παχύς δίσκος του δικού μας γαλαξία έχει ύψος περίπου 3.000 έτη φωτός και ο λεπτός δίσκος του έχει πάχος περίπου 1.000 έτη φωτός. Πώς και γιατί σχηματίζεται αυτή η διπλή δομή δίσκου; Αναλύοντας αρχειακά δεδομένα από πολλαπλά προγράμματα παρατήρησης από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA, μια ομάδα αστρονόμων βρίσκεται πιο κοντά στις απαντήσεις, καθώς και στην κατανόηση της προέλευσης των δισκοειδών γαλαξιών γενικά. Η ομάδα εντόπισε προσεκτικά, επαλήθευσε οπτικά και ανέλυσε ένα στατιστικό δείγμα 111 γαλαξιών με ακμή σε διάφορες περιόδους - έως και 11 δισεκατομμύρια χρόνια πριν (ή περίπου 2,8 δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη). Αυτή είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες διερευνούν δομές με παχύ και λεπτό δίσκο που εκτείνονται σε τόσο τεράστιες αποστάσεις, γεφυρώνοντας το χάσμα μεταξύ των παρατηρητών που ερευνούν το πρώιμο σύμπαν και των γαλαξιακών αρχαιολόγων που επιδιώκουν να κατανοήσουν την ιστορία του δικού μας γαλαξία. «Αυτή η μοναδική μέτρηση του πάχους των δίσκων σε υψηλή μετατόπιση προς το ερυθρό, ή κατά καιρούς στο πρώιμο σύμπαν, αποτελεί σημείο αναφοράς για θεωρητική μελέτη που ήταν δυνατή μόνο με το Webb», δήλωσε ο Takafumi Tsukui, επικεφαλής συγγραφέας της εργασίας και ερευνητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας στην Καμπέρα. «Συνήθως, τα παλαιότερα, παχύρρευστα αστέρια σε δίσκο είναι αμυδρά, και τα νεαρά, λεπτά αστέρια σε δίσκο επισκιάζουν ολόκληρο τον γαλαξία. Αλλά με την ανάλυση του Webb και τη μοναδική ικανότητα να βλέπει μέσα από τη σκόνη και να επισημαίνει αμυδρά παλιά αστέρια, μπορούμε να αναγνωρίσουμε τη δομή των δύο δίσκων των γαλαξιών και να μετρήσουμε το πάχος τους ξεχωριστά». Δεδομένα μέσω παχύρρευστων και λεπτών Αναλύοντας αυτούς τους 111 στόχους σε κοσμολογικό χρόνο, η ομάδα μπόρεσε να μελετήσει γαλαξίες με έναν και διπλό δίσκο. Τα αποτελέσματά τους δείχνουν ότι οι γαλαξίες σχηματίζουν πρώτα έναν παχύ δίσκο, ακολουθούμενο από έναν λεπτό δίσκο. Ο χρόνος που συμβαίνει αυτό εξαρτάται από τη μάζα του γαλαξία: οι γαλαξίες υψηλής μάζας, με έναν μόνο δίσκο, μεταπήδησαν σε δομές δύο δίσκων πριν από περίπου 8 δισεκατομμύρια χρόνια. Αντίθετα, οι γαλαξίες χαμηλής μάζας, με έναν μόνο δίσκο, σχημάτισαν τους ενσωματωμένους λεπτούς δίσκους τους αργότερα, πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια. «Αυτή είναι η πρώτη φορά που κατέστη δυνατό να αναλυθούν λεπτοί αστρικοί δίσκοι σε υψηλότερη μετατόπιση προς το ερυθρό. Αυτό που είναι πραγματικά καινοτόμο είναι η αποκάλυψη πότε αρχίζουν να αναδύονται λεπτοί αστρικοί δίσκοι», δήλωσε η Emily Wisnioski, συν-συγγραφέας της εργασίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας στην Καμπέρα. «Το να βλέπουμε λεπτούς αστρικούς δίσκους ήδη στη θέση τους πριν από 8 δισεκατομμύρια χρόνια, ή ακόμα και νωρίτερα, ήταν εκπληκτικό». Μια ταραχώδης εποχή για τους γαλαξίες Για να εξηγήσει αυτή τη μετάβαση από έναν μόνο, παχύ δίσκο σε έναν παχύ και λεπτό δίσκο, και τη διαφορά στον χρόνο για τους γαλαξίες υψηλής και χαμηλής μάζας, η ομάδα κοίταξε πέρα από το αρχικό δείγμα γαλαξιών από την άκρη και εξέτασε δεδομένα που έδειχναν αέριο σε κίνηση από το Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) και τις επίγειες έρευνες. Λαμβάνοντας υπόψη την κίνηση των δίσκων αερίου των γαλαξιών, η ομάδα διαπιστώνει ότι τα αποτελέσματά της ευθυγραμμίζονται με το σενάριο του «τυρβώδους δίσκου αερίου», μία από τις τρεις κύριες υποθέσεις που έχουν προταθεί για να εξηγήσουν τη διαδικασία σχηματισμού παχιών και λεπτών δίσκων. Σε αυτό το σενάριο, ένας τυρβώδης δίσκος αερίου στο πρώιμο σύμπαν πυροδοτεί έντονο σχηματισμό άστρων, σχηματίζοντας έναν παχύ αστρικό δίσκο. Καθώς σχηματίζονται τα αστέρια, σταθεροποιούν τον δίσκο αερίου, ο οποίος γίνεται λιγότερο τυρβώδης και, ως αποτέλεσμα, λεπτότερος.Εφόσον οι ογκώδεις γαλαξίες μπορούν να μετατρέψουν το αέριο σε αστέρια πιο αποτελεσματικά, κατακάθονται νωρίτερα από τους αντίστοιχους γαλαξίες χαμηλής μάζας, με αποτέλεσμα τον πρώιμο σχηματισμό λεπτών δίσκων. Η ομάδα σημειώνει ότι ο σχηματισμός παχιών και λεπτών δίσκων δεν είναι απομονωμένα γεγονότα: Ο παχύς δίσκος συνεχίζει να αναπτύσσεται καθώς ο γαλαξίας αναπτύσσεται, αν και είναι πιο αργός από τον ρυθμό ανάπτυξης του λεπτού δίσκου. Πώς εφαρμόζεται αυτό στο σπίτι Η ευαισθησία του Webb επιτρέπει στους αστρονόμους να παρατηρούν μικρότερους και πιο αμυδρούς γαλαξίες, ανάλογους με τον δικό μας, σε πρώιμες στιγμές και με πρωτοφανή σαφήνεια για πρώτη φορά. Σε αυτή τη μελέτη, η ομάδα σημείωσε ότι η μεταβατική περίοδος από παχύ δίσκο σε παχύ και λεπτό δίσκο συμπίπτει περίπου με τον σχηματισμό του λεπτού δίσκου του Γαλαξία μας. Με το Webb, οι αστρονόμοι θα είναι σε θέση να διερευνήσουν περαιτέρω τους προγόνους που μοιάζουν με τον Γαλαξία μας - γαλαξίες που θα προηγούνταν του Γαλαξία μας - κάτι που θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξήγηση της ιστορίας σχηματισμού του γαλαξία μας.Στο μέλλον, η ομάδα σκοπεύει να ενσωματώσει άλλα σημεία δεδομένων στο δείγμα γαλαξιών που βρίσκεται στα άκρα.«Ενώ αυτή η μελέτη διακρίνει δομικά τους λεπτούς και παχύρρευστους δίσκους, υπάρχουν ακόμα πολλά περισσότερα που θα θέλαμε να εξερευνήσουμε», δήλωσε ο Tsukui. «Θέλουμε να προσθέσουμε τον τύπο πληροφοριών που συνήθως λαμβάνουν οι άνθρωποι για κοντινούς γαλαξίες, όπως η αστρική κίνηση, η ηλικία και η μεταλλικότητα. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να γεφυρώσουμε τις γνώσεις από τους γαλαξίες κοντά και μακριά και να βελτιώσουμε την κατανόησή μας για τον σχηματισμό δίσκων». Τα αποτελέσματα αυτά δημοσιεύθηκαν στις Μηνιαίες Ανακοινώσεις της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας.

Έρχονται τα stealth drones με τεχνολογία του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Ο ευφυής πανεπιστήμονας είχε σχεδιάσει μηχανισμό αθόρυβων ελικοπτέρων. Ένα είδος σχεδιασμού ελικοπτέρου που οραματίστηκε για πρώτη φορά ο Ιταλός πολυμαθής της εποχής της Αναγέννησης, Λεονάρντο Ντα Βίντσι, θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανάπτυξη αθόρυβων drones σύμφωνα με μια νέα μελέτη.Τα drones παράγουν έναν χαρακτηριστικό υψηλό βόμβο καθώς οι έλικες τους διαπερνούν τον αέρα. Καθώς αυτά τα αυτόνομα ή τηλεχειριζόμενα οχήματα που χρησιμοποιούνται ευρύτερα για την παράδοση δεμάτων, για λήψη εικόνων, για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών αλλά και πολεμικές επιχειρήσεις η ηχορύπανση που παράγουν αναμένεται να αυξηθεί.Μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins στις ΗΠΑ αναφέρει ότι μια συσκευή που εφευρέθηκε από τον Λεονάρντο ντα Βίντσι πριν από περισσότερα από 500 χρόνια θα μπορούσε να κρύβει το κλειδί για την ανάπτυξη μιας πιο αθόρυβης τεχνολογίας για drones.Μπορεί ο Ντα Βίντσι να είναι περισσότερο γνωστός για πίνακες όπως η Μόνα Λίζα και ο Μυστικός Δείπνος αλλά ήταν επίσης ανάμεσα σε πολλά άλλα μηχανικός και αρχιτέκτονας έχοντας σχεδιάσει πιθανές ιπτάμενες μηχανές αιώνες πριν από την εποχή της πτήσης, συμπεριλαμβανομένου ενός πρωτότυπου ελικοπτέρου. Ο εναέριος κοχλίας του Λεονάρντο, που σχεδιάστηκε τον 15ο αιώνα, είναι ένα από τα πρώτα γνωστά σχέδια για ρότορα που παράγει άνωση.Παρά ταύτα, η αεροδυναμική και αεροακουστική του απόδοση έχει λάβει περιορισμένη επιστημονική προσοχή, σύμφωνα με τον καθηγητή μηχανολόγο μηχανικό Ρατζάτ Μιτάλ που είναι επικεφαλής της νέας μελέτης. Η ερευνητική ομάδα προσομοίωσε τις αεροδυναμικές δυνάμεις και τις εκπομπές ήχου ενός εκσυγχρονισμένου σχεδίου του κοχλία του Ντα Βίντσι.«Η οραματική ‘εναέρια βίδα’ του Ντα Βίντσι που αποτελεί ένα είδος προδρόμου του σύγχρονου ελικοπτέρου ενέπνευσε την έρευνά μας. Η ιδέα ήταν να συνδυάσουμε την ιστορική έμπνευση και τον σύγχρονο υπολογισμό για να επαναπροσδιορίσουμε ένα πιο ήσυχο σύγχρονο drone. Μελλοντικές εργασίες θα μπορούσαν να εξερευνήσουν γεωμετρικές παραλλαγές, όπως η αύξηση του αριθμού των στροφών» λέει ο Μιτάλ. Οι επιστήμονες ελπίζουν να μελετήσουν περαιτέρω τη δομική ακεραιότητα και σταθερότητα του σχεδιασμού του Ντα Βίντσι προτού αναπτυχθεί σε οποιεσδήποτε βιώσιμες ιδέες για ιπτάμενα οχήματα. Το ελικόπτερο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι https://www.naftemporiki.gr/techscience/1973530/erchontai-ta-stealth-drones-me-technologia-toy-leonarnto-nta-vintsi/

Ξεκινά επαναστατική αλλά και αμφιλεγόμενη έρευνα αναδημιουργίας του ανθρώπινου DNA. Το τεχνητό DNA μπορεί να φέρει θεραπείες σε ανίατες ασθένειες αλλά και κατά παραγγελία ανθρώπους ή βιολογικά όπλα. Ξεκίνησαν οι εργασίες για τη δημιουργία εξ αρχής των δομικών υλικών της ανθρώπινης ζωής σε μια έρευνα που διεξάγεται για πρώτη φορά αλλά θεωρείται αμφιλεγόμενη λόγω ανησυχιών ότι θα μπορούσε να οδηγήσει σε δημιουργία κατά παραγγελία παιδιών καθώς και σε απρόβλεπτες εμφανισιακές και βιολογικές αλλαγές στις μελλοντικές γενιές.Το μεγαλύτερο ιατρικό φιλανθρωπικό ίδρυμα στον κόσμο, το Wellcome Trust, έχει δώσει αρχικά περίπου 11 εκατ. ευρώ για να ξεκινήσει η έρευνα και λέει ότι έχει τη δυνατότητα να κάνει περισσότερο καλό παρά κακό, επιταχύνοντας τις θεραπείες για πολλές ανίατες ασθένειες. Ο Δρ. Τζούλιαν Σέιλ του Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας MRC στο Κέιμπριτζ, ο οποίος συμμετέχει σε αυτό το ερευνητικό πρόγραμμα δήλωσε στο BBC News ότι η έρευνα αποτελεί το επόμενο γιγάντιο άλμα στη βιολογία.«Ο ουρανός είναι το όριο. Εξετάζουμε θεραπείες που θα βελτιώσουν τη ζωή των ανθρώπων καθώς μεγαλώνουν, που θα οδηγήσουν σε πιο υγιή γήρανση με λιγότερες ασθένειες καθώς μεγαλώνουν. Επιδιώκουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την προσέγγιση για να δημιουργήσουμε κύτταρα ανθεκτικά στις ασθένειες, τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για την ανασύσταση κατεστραμμένων οργάνων, για παράδειγμα στο ήπαρ και την καρδιά, ακόμη και στο ανοσοποιητικό σύστημα».Ωστόσο οι επικριτές αυτής της έρευνας ότι ανοίγει τον δρόμο για αδίστακτους ερευνητές που επιδιώκουν να δημιουργήσουν «βελτιωμένους» ή γενικότερα τροποποιημένους ανθρώπους.Ο Δρ. Πατ Τόμας, διευθυντής της ομάδας εκστρατείας Beyond GM, δήλωσε: «Μας αρέσει να πιστεύουμε ότι όλοι οι επιστήμονες είναι εκεί για να κάνουν το καλό, αλλά η επιστήμη μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί για να προκαλέσει βλάβη και για πόλεμο». Στοιχεία για την έρευνα δόθηκαν στο BBC News κατά την 25η επέτειο από την ολοκλήρωση του Προγράμματος Ανθρώπινου Γονιδιώματος, το οποίο χαρτογράφησε τα μόρια στο ανθρώπινο DNA και χρηματοδοτήθηκε επίσης σε μεγάλο βαθμό από το Wellcome Trust. Η έρευνα Κάθε κύτταρο στο σώμα μας περιέχει ένα μόριο που ονομάζεται DNA, το οποίο φέρει τις γενετικές πληροφορίες που χρειάζεται. Το DNA αποτελείται από μόλις τέσσερα πολύ μικρότερα τμήματα που αναφέρονται ως A, G, C και T, τα οποία επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά σε διάφορους συνδυασμούς. Παραδόξως, περιέχει όλες τις γενετικές πληροφορίες που μας κάνουν αυτό που είμαστε.Το Πρόγραμμα Ανθρώπινου Γονιδιώματος επέτρεψε στους επιστήμονες να διαβάσουν όλα τα ανθρώπινα γονίδια σαν έναν γραμμωτό κώδικα. Η νέα εργασία που βρίσκεται σε εξέλιξη, που ονομάζεται Πρόγραμμα Συνθετικού Ανθρώπινου Γονιδιώματος ενδεχομένως να οδηγήσει σε αυτό το γιγάντιο άλμα προς τα εμπρός που θα επιτρέψει στους ερευνητές όχι μόνο να διαβάσουν ένα μόριο DNA, αλλά και να δημιουργήσουν μέρη του η ίσως μια μέρα όλο το μόριο προς μόριο από την αρχή.Ο πρώτος στόχος των επιστημόνων είναι να αναπτύξουν τρόπους κατασκευής όλο και μεγαλύτερων τμημάτων του ανθρώπινου DNA μέχρι το σημείο που θα έχουν συνθετικά κατασκευάσει ένα ανθρώπινο χρωμόσωμα. Αυτά περιέχουν τα γονίδια που διέπουν την ανάπτυξη, την επιδιόρθωση και τη συντήρησή μας.Αυτά μπορούν στη συνέχεια να μελετηθούν και να πειραματιστούν για να μάθουν περισσότερα για το πώς τα γονίδια και το DNA ρυθμίζουν το σώμα μας. Πολλές ασθένειες εμφανίζονται όταν αυτά τα γονίδια παρουσιάζουν σφάλματα, επομένως οι μελέτες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καλύτερες θεραπείες, σύμφωνα με τον καθηγητή Μάθιου Χάρλς, διευθυντή του Ινστιτούτου Wellcome Sanger, το οποίο ανέλυσε το μεγαλύτερο ποσοστό του ανθρώπινου γονιδιώματος.«Η κατασκευή DNA από την αρχή μας επιτρέπει να δοκιμάσουμε πώς λειτουργεί πραγματικά το DNA και να δοκιμάσουμε νέες θεωρίες, επειδή προς το παρόν μπορούμε να το κάνουμε αυτό μόνο τροποποιώντας το DNA σε DNA που υπάρχει ήδη στα ζωντανά συστήματα». Οι ανησυχίες Παρόλο που το έργο αναζητά ιατρικά οφέλη, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει αδίστακτους επιστήμονες από την κατάχρηση της τεχνολογίας. «Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να επιχειρήσουν να δημιουργήσουν βιολογικά όπλα, βελτιωμένους ανθρώπους ή ακόμα και πλάσματα που έχουν ανθρώπινο DNA» λέει ο Μπιλ Έρνσο, ένας ιδιαίτερα σεβαστός στην επιστημονική κοινότητα γενετικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου ο οποίος σχεδίασε μια μέθοδο για τη δημιουργία τεχνητών ανθρώπινων χρωμοσωμάτων.«Το τζίνι βγήκε από το μπουκάλι. Θα μπορούσαμε να έχουμε ένα σύνολο περιορισμών τώρα, αλλά αν ένας οργανισμός που έχει πρόσβαση σε κατάλληλα μηχανήματα αποφάσιζε να αρχίσει να συνθέτει οτιδήποτε, δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε να τον σταματήσουμε» εκτιμά ο Ερνσο.Ο Δρ. Πατ Τόμας από την πλευρά του ανησυχεί για το πώς η τεχνολογία θα εμπορευματοποιηθεί από εταιρείες υγειονομικής περίθαλψης που αναπτύσσουν θεραπείες που προκύπτουν από την έρευνα.«Αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε συνθετικά μέρη του σώματος ή ακόμα και συνθετικούς ανθρώπους τότε ποιος θα κατέχει αυτές τις δημιουργίες και τα δεδομένα τους;»Δεδομένης της πιθανής κατάχρησης της τεχνολογίας, το ερώτημα για την Wellcome είναι γιατί επέλεξαν να τη χρηματοδοτήσουν. Η απόφαση δεν ελήφθη ελαφρά τη καρδία, σύμφωνα με τον Δρ. Τομ Κόλινς που έδωσε το πράσινο φως για τη χρηματοδότηση.«Αναρωτηθήκαμε ποιο ήταν το κόστος της αδράνειας. Αυτή η τεχνολογία θα αναπτυχθεί κάποια μέρα, οπότε κάνοντάς την τώρα προσπαθούμε τουλάχιστον να την κάνουμε με όσο το δυνατόν πιο υπεύθυνο τρόπο και να αντιμετωπίσουμε τα ηθικά και δεοντολογικά ζητήματα με τον πιο ειλικρινή τρόπο». https://www.naftemporiki.gr/techscience/1973525/xekina-epanastatiki-alla-kai-amfilegomeni-ereyna-anadimioyrgias-toy-anthropinoy-dna/

Οι μυστηριώδεις ραδιοπαλμοί που «είδε» η ΑΝΙΤΑ. Η ANITA αιωρείται 40 χιλιόμετρα πάνω από τους πάγους της Ανταρκτικής. Στρέφει τις κεραίες προς τα κάτω και αναζητά νετρίνα του ταυ (ντ) που αλληλεπιδρούν με τον πάγο, παράγοντας ραδιοεκπομπές που στη συνέχεια ανιχνεύει.Το 2006 και το 2014, η ANITA (Antarctic Impulsive Transient Antenna), ένας ανιχνευτής κοσμικών σωματιδίων, εντόπισε μια έκρηξη παράξενων ραδιοσημάτων από τους πάγους της Ανταρκτικής που προς το παρόν δεν μπορούν να εξηγηθούν. Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να δείχνουν την ύπαρξη νέων σωματιδίων ή νέων αλληλεπιδράσεων μεταξύ σωματιδίων και κάποιοι άρχισαν να μιλάνε για στοιχεία που δείχνουν την ύπαρξη παράλληλων συμπάντων.Οι μυστηριώδεις ραδιοπαλμοί καταγράφηκαν περίπου 40 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη. Η ANITA είναι μια σειρά οργάνων που αιωρούνται πάνω από την Ανταρκτική με αερόστατα. Ο στόχος της είναι η ανίχνευση κοσμικών νετρίνων εξαιρετικά υψηλής ενέργειας και άλλων κοσμικών ακτίνων καθώς εκτοξεύονται από το διάστημα προς τη Γη. Συνήθως λαμβάνει σήματα όταν αυτά αντανακλώνται από τους πάγους της Ανταρκτικής, αλλά αυτοί οι παλμοί ήταν διαφορετικοί, προερχόμενοι κάτω από τον ορίζοντα με έναν προσανατολισμό που δεν μπορεί να εξηγηθεί από την γνωστή σωματιδιακή φυσική. Η περίπτωση τα σήματα να οφείλονται σε νετρίνα ταυ υψηλής ενέργειας που κινούνται προς τα πάνω μέσα από τη Γη, διαψεύδεται από τις παρατηρήσεις του ανιχνευτή νετρίνων IceCube και του Αστεροσκοπείο Pierre Auger στην Αργεντινή.Θα μπορούσε όμως να υπάρχει κάποιο ελάττωμα στον ανιχνευτή ΑΝΙΤΑ ή στην ερμηνεία των δεδομένων του ανιχνευτή. Αν όχι, με δεδομένο ότι οι πιγκουίνοι δεν ασχολούται με την πυρηνική σύντηξη, τότε θα μπορούσε να είναι σημάδι νέας φυσικής, για παράδειγμα ένα νέο, άγνωστο μέχρι σήμερα σωματίδιο. ● Η έρευνα της ομάδας του ανιχνευτή ΑΝΙΤΑ δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Physical Review Letters. ● Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: «Mysterious radio pulses detected high above Antarctica may be evidence of an exotic new particle» ● Παρακολουθείστε το σχετικό βίντεο της Sabine Hossenfelder: https://physicsgg.me/2025/06/26/ο-μυστηριώδεις-ραδιοπαλμοί-που-είδε-η/

Η NASA καλωσορίζει την τέταρτη αποστολή ιδιωτικών αστροναυτών στον Διαστημικό Σταθμό. Στο πλαίσιο των προσπαθειών της NASA να επεκτείνει την πρόσβαση στο διάστημα, τέσσερις ιδιωτικοί αστροναύτες βρίσκονται σε τροχιά μετά την επιτυχημένη εκτόξευση της τέταρτης αποκλειστικά ιδιωτικής αποστολής αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ένα διαστημόπλοιο SpaceX Dragon απογειώθηκε στις 2:31 π.μ. EDT την Τετάρτη από το Συγκρότημα Εκτόξευσης 39Α στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα, μεταφέροντας τα μέλη του πληρώματος της Αποστολής Axiom 4, Peggy Whitson, πρώην αστροναύτη της NASA και διευθύντρια επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων στην Axiom Space, ως διοικητή, τον αστροναύτη και πιλότο του ISRO (Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας) Shubhanshu Shukla, και τους ειδικούς της αποστολής, τον αστροναύτη του προγράμματος ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) Sławosz Uznański-Wiśniewski από την Πολωνία και τον αστροναύτη HUNOR (Ουγγαρία σε τροχιά) Tibor Kapu από την Ουγγαρία. «Συγχαρητήρια στην Axiom Space και την SpaceX για την επιτυχημένη εκτόξευση», δήλωσε η αναπληρώτρια διευθύντρια της NASA Janet Petro. «Υπό την ηγεσία του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, η Αμερική έχει επεκτείνει τη διεθνή συμμετοχή και τις εμπορικές δυνατότητες σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη. Η αμερικανική βιομηχανία επιτρέπει σε αστροναύτες από την Ινδία, την Πολωνία και την Ουγγαρία να επιστρέψουν στο διάστημα για πρώτη φορά μετά από πάνω από σαράντα χρόνια. Είναι ένα ισχυρό παράδειγμα αμερικανικής ηγεσίας που φέρνει τα έθνη κοντά στην επιδίωξη της επιστήμης, των ανακαλύψεων και των ευκαιριών».Μια συνεργασία μεταξύ της NASA και του ISRO επέτρεψε στην Axiom Mission 4 να υλοποιήσει μια δέσμευση που επισημάνθηκε από τον Πρόεδρο Τραμπ και τον Ινδό Πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι να στείλει τον πρώτο αστροναύτη του ISRO στον σταθμό. Οι διαστημικές υπηρεσίες συμμετέχουν σε πέντε κοινές επιστημονικές έρευνες και δύο επιδείξεις σε τροχιά για την επιστήμη, την τεχνολογία, τη μηχανική και τα μαθηματικά. Η NASA και το ISRO έχουν μια μακροχρόνια σχέση που βασίζεται σε ένα κοινό όραμα για την προώθηση της επιστημονικής γνώσης και την επέκταση της διαστημικής συνεργασίας.Αυτή η αποστολή χρησιμεύει ως παράδειγμα της επιτυχίας που προκύπτει από τη συνεργασία μεταξύ των διεθνών εταίρων της NASA και των αμερικανικών εμπορικών διαστημικών εταιρειών.Η ζωντανή κάλυψη της άφιξης του διαστημικού σκάφους θα ξεκινήσει στις 5 π.μ. την Πέμπτη 26 Ιουνίου στο NASA+. Μάθετε πώς να παρακολουθείτε περιεχόμενο της NASA μέσω μιας ποικιλίας πλατφορμών, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Το διαστημόπλοιο έχει προγραμματιστεί να δέσει αυτόνομα περίπου στις 7 π.μ. στο διαστημικό λιμάνι της μονάδας Harmony του διαστημικού σταθμού. Μόλις επιβιβαστούν στον σταθμό, τα μέλη του πληρώματος της Αποστολής 73, συμπεριλαμβανομένων των αστροναυτών της NASA, Nicole Ayers, Anne McClain και Jonny Kim, του αστροναύτη της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Takuya Onishi, και των κοσμοναυτών της Roscosmos Kirill Peskov, Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritsky, θα υποδεχτούν τους αστροναύτες. Το πλήρωμα έχει προγραμματιστεί να παραμείνει στον διαστημικό σταθμό, διεξάγοντας έρευνα μικροβαρύτητας, εκπαιδευτική ενημέρωση και εμπορικές δραστηριότητες για περίπου δύο εβδομάδες πριν από την επιστροφή στη Γη και την προσεδάφιση στα ανοικτά των ακτών της Καλιφόρνια. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός αποτελεί εφαλτήριο για την ανάπτυξη μιας οικονομίας χαμηλής Γης. Στόχος της NASA είναι να επιτύχει μια ισχυρή οικονομία εκτός Γης, όπου ο οργανισμός μπορεί να αγοράζει υπηρεσίες ως ένας από τους πολλούς πελάτες για να επιτύχει τους επιστημονικούς και ερευνητικούς στόχους του στη μικροβαρύτητα. Η εμπορική στρατηγική της NASA για χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη παρέχει στην κυβέρνηση αξιόπιστες και ασφαλείς υπηρεσίες σε χαμηλότερο κόστος, ενδυναμώνει τη βιομηχανία των ΗΠΑ και επιτρέπει στον οργανισμό να επικεντρωθεί στις αποστολές Artemis στη Σελήνη στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τον Άρη, ενώ παράλληλα συνεχίζει να χρησιμοποιεί τη χαμηλή τροχιά της Γης ως πεδίο εκπαίδευσης και δοκιμών για αυτές τις αποστολές στο βαθύ διάστημα. Μάθετε περισσότερα για την εμπορική διαστημική στρατηγική της NASA στη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/commercial-space Το διαστημόπλοιο SpaceX Dragon που μεταφέρει το πλήρωμα της αποστολής Axiom 4 εκτοξεύεται πάνω στον πύραυλο Falcon 9 από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το Ax-4 σε τροχιά προς τον σταθμό καθώς η Αποστολή 73 μελετά τη φαρμακευτική, την αρτηριακή πίεση. Το διαστημόπλοιο SpaceX Dragon που μεταφέρει τέσσερα μέλη του πληρώματος της Axiom Mission 4 (Ax-4) βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη και κατευθύνεται προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μετά την εκτόξευσή του από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στις 2:31 π.μ. EDT την Τετάρτη. Το Dragon μεταφέρει την Διοικητή του Ax-4 Peggy Whitson, τον Πιλότο Shubhanshu Shukla και τους Ειδικούς Αποστολής Sławosz Uznański-Wiśniewski και Tibor Kapu και θα δέσει στο διαστημικό λιμάνι της μονάδας Harmony στις 7 π.μ. την Πέμπτη, με την κάλυψη της NASA+ να ξεκινά στις 5 π.μ. Οι Μηχανικοί Πτήσης της NASA, Anne McClain και Nichole Ayers, θα βρίσκονται σε υπηρεσία στην αρχή της βάρδιάς τους, παρακολουθώντας το Dragon κατά τη διάρκεια των αυτοματοποιημένων ελιγμών προσέγγισης και ραντεβού. Μετά την έλξη, οι ιδιωτικοί αστροναύτες του Ax-4 θα υποδεχτούν τους επτά συναδέλφους του πληρώματος της Αποστολής 73, θα κατέβουν στη Γη για σχόλια καλωσορίσματος και στη συνέχεια θα συμμετάσχουν σε μια ενημέρωση ασφαλείας με τους κατοίκους του σταθμού. Εν τω μεταξύ, οι McClain και Ayers, συμπεριλαμβανομένου του υπόλοιπου πληρώματος του σταθμού, είχαν μια κανονική βάρδια την Τετάρτη, διατηρώντας την έρευνα μικροβαρύτητας και τη συντήρηση του εργαστηρίου. Η McClain διαμόρφωσε το ερευνητικό υλικό και επεξεργάστηκε δείγματα στη μονάδα εργαστηρίου Destiny και στη συνέχεια φωτογράφισε την εργασία της για ανάλυση στο έδαφος. Ο Άγιερς ασχολήθηκε για άλλη μια φορά με μια μελέτη φυσικής ρευστών στο Microgravity Science Glovebox, η οποία μπορεί να ωφελήσει τις τεχνικές φαρμακευτικής παρασκευής και την τρισδιάστατη εκτύπωση στο διάστημα. Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Τζόνι Κιμ, συνεργάστηκε με τον διοικητή του σταθμού Τακούγια Ονίσι από την JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) και δοκίμασαν μια εξειδικευμένη περιχειρίδα μηρού που μπορεί να αντιστρέψει τις μετατοπίσεις υγρών που προκαλούνται από το διάστημα προς το άνω μέρος του σώματος ενός μέλους του πληρώματος. Το δίδυμο φορούσε εκ περιτροπής τη βιοϊατρική συσκευή στην εργαστηριακή μονάδα του Κολόμπους, καθώς οι σαρώσεις Ultrasound 2 και οι έλεγχοι αρτηριακής πίεσης μετρούσαν την καρδιακή παροχή, τον καρδιακό ρυθμό και άλλα για να προσδιορίσουν την αποτελεσματικότητα της περιχειρίδας μηρού για την προστασία της υγείας του πληρώματος. Ο βετεράνος κοσμοναύτης και τρεις φορές επισκέπτης του διαστημικού σταθμού, Σεργκέι Ριζίκοφ, ξεκίνησε τη βάρδιά του στην υπηρεσία Zvezda αντικαθιστώντας εξαρτήματα υπολογιστών πριν ολοκληρώσει την ημέρα του φορτίζοντας μπαταρίες επιστημονικών πειραμάτων και ενεργοποιώντας μια κάμερα παρατήρησης της Γης. Ο μηχανικός πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι πέρασε την ημέρα του αναδιοργανώνοντας το φορτίο μέσα στην επιστημονική μονάδα Nauka και αποθηκεύοντας σκουπίδια και πεταμένο εξοπλισμό μέσα στο φορτηγό σκάφος Progress 90 που πρόκειται να αναχωρήσει από τη μονάδα Poisk την επόμενη εβδομάδα. Ο μηχανικός πτήσης Kirill Peskov καθάρισε τα συστήματα εξαερισμού του Nauka και στη συνέχεια έλεγξε τα δεδομένα έκθεσης σε ακτινοβολία που βιώνει ο σταθμός ενώ βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/25/ax-4-orbiting-toward-station-as-expedition-73-studies-pharma-blood-pressure/

Φθίνουσα Ημισέληνος Η φωτογραφία πορτρέτου της Monika Luabeya 25 Ιουνίου 2025 Η Σελήνη είναι ένας μικρός γκρίζος κύκλος με λιγότερο από το μισό ορατό. Κάτω από αυτήν, η ατμόσφαιρα της Γης είναι μια λαμπρή μπλε ομίχλη που σχηματίζει μια διαγώνια γραμμή στην εικόνα. Ο αστροναύτης της NASA, Bob Hines, τράβηξε αυτή τη φωτογραφία της φθίνουσας ημισελήνου στις 8 Μαΐου 2022, καθώς ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός πετούσε σε μια τροχιακή ανατολή ηλίου 260 μίλια πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό στα ανοικτά των βορειοδυτικών ακτών των Ηνωμένων Πολιτειών. Από τότε που ο σταθμός τέθηκε σε λειτουργία τον Νοέμβριο του 2000, τα μέλη του πληρώματος έχουν παράγει εκατοντάδες χιλιάδες εικόνες της Σελήνης και της Γης μας μέσω των παρατηρήσεων του πληρώματος της Γης.

Το Perseverance Rover της NASA Εξερευνά τον Άρη για Επιστήμη Εκτός από τη γεώτρηση δειγμάτων πυρήνων βράχων, η επιστημονική ομάδα έχει ψάξει τα βράχια για να κατανοήσει τα επιστημονικά στοιχεία που κρύβονται ακριβώς κάτω από την επιφάνεια. Το Perseverance rover της NASA χρησιμοποιεί ένα τριβείο για να φτάσει κάτω από την επιφάνεια ενός βραχώδους οικοτόπου με το παρατσούκλι «Kenmore» στις 10 Ιουνίου. Οι οκτώ εικόνες που αποτελούν αυτό το βίντεο τραβήχτηκαν με διαφορά περίπου ενός λεπτού από μία από τις μπροστινές κάμερες αποφυγής κινδύνου του rover. Στις 3 Ιουνίου, το Perseverance Mars rover της NASA ισοπέδωσε ένα τμήμα της επιφάνειας ενός βράχου, εκτόξευσε τα προκύπτοντα συντρίμμια και στη συνέχεια ξεκίνησε να μελετά το παρθένο εσωτερικό του με μια σειρά οργάνων που έχουν σχεδιαστεί για να προσδιορίσουν την ορυκτολογική του σύνθεση και τη γεωλογική του προέλευση. Το «Kenmore», όπως το παρατσούκλι πήρε η επιστημονική ομάδα του rover, είναι ο 30ος βράχος του Άρη που το Perseverance έχει υποβάλει σε τόσο εις βάθος έλεγχο, ξεκινώντας με τη γεώτρηση μιας περιοχής τριβής πλάτους δύο ιντσών (5 εκατοστών). «Το Kenmore ήταν ένας παράξενος, μη συνεργάσιμος βράχος», δήλωσε ο αναπληρωτής επιστήμονας του έργου του Perseverance, Ken Farley από το Caltech στην Pasadena της Καλιφόρνια. «Οπτικά, φαινόταν μια χαρά - το είδος του βράχου στον οποίο θα μπορούσαμε να κάνουμε μια καλή τριβή και ίσως, αν η επιστήμη ήταν σωστή, να πραγματοποιήσουμε μια συλλογή δειγμάτων. Αλλά κατά τη διάρκεια της τριβής, δονήθηκε παντού και μικρά κομμάτια έσπασαν. Ευτυχώς, καταφέραμε να φτάσουμε αρκετά βαθιά κάτω από την επιφάνεια για να προχωρήσουμε με μια ανάλυση». Η επιστημονική ομάδα θέλει να φτάσει κάτω από την φθαρμένη, σκονισμένη επιφάνεια των βράχων του Άρη για να δει σημαντικές λεπτομέρειες σχετικά με τη σύνθεση και την ιστορία ενός βράχου. Η λείανση ενός σημείου τριβής δημιουργεί επίσης μια επίπεδη επιφάνεια που επιτρέπει στα επιστημονικά όργανα του Perseverance να πλησιάσουν από κοντά τον βράχο. Ώρα για λείανση Τα ρόβερ εξερεύνησης του Άρη της NASA, Spirit και Opportunity, έφεραν το καθένα έναν μύλο με άκρη από διαμαντένια σκόνη που ονομάζεται Rock Abrasion Tool (RAT) που περιστρεφόταν με 3.000 περιστροφές ανά λεπτό καθώς ο ρομποτικός βραχίονας του ρόβερ τον έσπρωχνε βαθύτερα στον βράχο. Δύο συρμάτινες βούρτσες σάρωσαν στη συνέχεια τα προκύπτοντα συντρίμμια, ή τα υπολείμματα, μακριά από τη μέση. Το ρόβερ Curiosity του οργανισμού φέρει ένα Εργαλείο Αφαίρεσης Σκόνης, του οποίου οι συρμάτινες τρίχες σκουπίζουν τη σκόνη από την επιφάνεια του βράχου πριν το ρόβερ τρυπήσει το βράχο. Το Perseverance, εν τω μεταξύ, βασίζεται σε ένα ειδικά κατασκευασμένο κομμάτι λείανσης και καθαρίζει τα υπολείμματα με μια συσκευή που ξεπερνά τις συρμάτινες βούρτσες: το Εργαλείο Αφαίρεσης Αέριας Σκόνης ή gDRT. «Χρησιμοποιούμε το gDRT του Perseverance για να εκτοξεύσουμε μια ριπή αζώτου 12 λιβρών ανά τετραγωνική ίντσα (περίπου 83 κιλοπασκάλ) στα υπολείμματα και τη σκόνη που καλύπτουν ένα φρεσκοτριμμένο βράχο», δήλωσε ο Kyle Kaplan, ρομποτικός μηχανικός στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια. «Πέντε ρουφηξιές ανά τριβή — μία για τον εξαερισμό των δεξαμενών και τέσσερις για την απομάκρυνση της τριβής. Και το gDRT έχει πολύ δρόμο ακόμα. Από την προσγείωση στον κρατήρα Jezero πριν από τέσσερα χρόνια, έχουμε ρουφηξιές 169 φορές. Απομένουν περίπου 800 ρουφηξιές στη δεξαμενή.» Το gDRT προσφέρει ένα βασικό πλεονέκτημα έναντι της προσέγγισης με βούρτσισμα: Αποτρέπει τυχόν επίγειους ρύπους που μπορεί να βρίσκονται σε μια βούρτσα από το να φτάσουν στον υπό μελέτη βράχο του Άρη.. Έχοντας συλλέξει δεδομένα σε τριβημένες επιφάνειες περισσότερες από 30 φορές, η ομάδα του ρόβερ έχει σχεδόν ολοκληρώσει τη συλλογή in situ επιστημών (μελετώντας κάτι στην αρχική του θέση). Αφού το gDRT απομακρύνει τα υπολείμματα, ο απεικονιστής WATSON (Wide Angle Topographic Sensor for Operations and Engineering) του ρόβερ (ο οποίος, όπως και το gDRT, βρίσκεται στο τέλος του βραχίονα του ρόβερ) ορμάει για κοντινές φωτογραφίες. Στη συνέχεια, από το σημείο θέασής του ψηλά στον ιστό του ρόβερ, το SuperCam εκπέμπει χιλιάδες μεμονωμένους παλμούς από το λέιζερ του, χρησιμοποιώντας κάθε φορά ένα φασματόμετρο για να προσδιορίσει τη σύνθεση του νέφους μικροσκοπικού υλικού που απελευθερώνεται μετά από κάθε χτύπημα. Το SuperCam χρησιμοποιεί επίσης ένα διαφορετικό φασματόμετρο για να αναλύσει το ορατό και υπέρυθρο φως που αντανακλάται στα υλικά στην τριβμένη περιοχή. «Το SuperCam έκανε παρατηρήσεις στο σημείο τριβής και στα κονιοποιημένα υπολείμματα δίπλα στο σημείο», δήλωσε το μέλος της ομάδας SuperCam και επικεφαλής της επιστημονικής εκστρατείας «Crater Rim», Cathy Quantin-Nataf του Πανεπιστημίου της Λυών στη Γαλλία. «Τα ουρά μας έδειξαν ότι αυτό το πέτρωμα περιέχει αργιλικά ορυκτά, τα οποία περιέχουν νερό ως μόρια υδροξειδίου συνδεδεμένα με σίδηρο και μαγνήσιο - σχετικά τυπικά για τα αρχαία αργιλικά ορυκτά του Άρη. Τα φάσματα τριβής μας έδωσαν τη χημική σύνθεση του βράχου, δείχνοντας βελτιώσεις σε σίδηρο και μαγνήσιο.»Αργότερα, τα όργανα SHERLOC (Σάρωση Κατοικήσιμων Περιβαλλόντων με Raman & Φωταύγεια για Οργανικά & Χημικά) και PIXL (Πλανητικό Όργανο για Λιθοχημεία Ακτίνων Χ) έκαναν μια μικρή προσπάθεια και στο Kenmore. Παράλληλα με την υποστήριξη των ανακαλύψεων του SuperCam ότι το πέτρωμα περιείχε άργιλο, ανίχνευσαν άστριο (το ορυκτό που κάνει μεγάλο μέρος της Σελήνης να λάμπει λαμπρά στο ηλιακό φως). Το όργανο PIXL ανίχνευσε επίσης ένα ορυκτό υδροξειδίου του μαγγανίου στην τριβή - η πρώτη φορά που εντοπίστηκε αυτό το είδος υλικού κατά τη διάρκεια της αποστολής. Με την ολοκλήρωση της συλλογής δεδομένων του Kenmore, το ρόβερ κατευθύνθηκε σε νέες περιοχές για να εξερευνήσει βράχους - τόσο συνεργάσιμους όσο και μη συνεργάσιμους - κατά μήκος του χείλους του κρατήρα Jezero. «Ένα πράγμα που μαθαίνεις νωρίς δουλεύοντας σε αποστολές ρόβερ στον Άρη είναι ότι δεν είναι όλοι οι βράχοι του Άρη ίδιοι», είπε ο Farley. «Τα δεδομένα που λαμβάνουμε τώρα από βράχους όπως το Kenmore θα βοηθήσουν μελλοντικές αποστολές, ώστε να μην χρειάζεται να σκέφτονται περίεργους, μη συνεργάσιμους βράχους. Αντίθετα, θα έχουν πολύ καλύτερη ιδέα για το αν μπορούν εύκολα να οδηγήσουν πάνω τους, να τους πάρουν δείγματα, να διαχωρίσουν το υδρογόνο και το οξυγόνο που περιέχονται σε αυτούς για καύσιμο ή αν θα ήταν κατάλληλο για χρήση ως δομικό υλικό για ένα βιότοπο». Μετακίνηση σε μεγάλες αποστάσεις Στις 19 Ιουνίου (η 1.540ή ημέρα του Άρη, ή σολ, της αποστολής), το Perseverance ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ του για την απόσταση που διανύθηκε σε μία μόνο αυτόνομη διαδρομή, διανύοντας 1.348 πόδια (411 μέτρα). Αυτό είναι περίπου 210 πόδια (64 μέτρα) περισσότερο από το προηγούμενο ρεκόρ του, που σημειώθηκε στις 3 Απριλίου 2023 (Σολ 753). Ενώ οι σχεδιαστές χαρτογραφούν τις γενικές διαδρομές του ρόβερ, το Perseverance μπορεί να μειώσει τον χρόνο οδήγησης μεταξύ περιοχών επιστημονικού ενδιαφέροντος χρησιμοποιώντας το σύστημα αυτόνομης οδήγησης, AutoNav. «Το Perseverance οδήγησε 4½ γήπεδα ποδοσφαίρου και θα μπορούσε να είχε φτάσει ακόμη πιο μακριά, αλλά εκεί ήταν που η επιστημονική ομάδα ήθελε να σταματήσουμε», δήλωσε ο Camden Miller, οδηγός rover για το Perseverance στο JPL. «Και πετύχαμε απόλυτα την επιθυμητή θέση. Κάθε μέρα που λειτουργούμε στον Άρη, μαθαίνουμε περισσότερα για το πώς να αξιοποιήσουμε στο έπακρο το rover μας. Και αυτό που μαθαίνουμε σήμερα οι μελλοντικές αποστολές στον Άρη δεν θα χρειαστεί να το μάθουμε αύριο». Αυτό το βίντεο καταγράφει μια δοκιμή του Εργαλείου Απομάκρυνσης Αέριας Σκόνης (gDRT) του Perseverance σε θάλαμο κενού στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA τον Αύγουστο του 2020. Το εργαλείο εκτοξεύει ριπές αερίου αζώτου στα υπολείμματα και τη σκόνη που καλύπτουν έναν βράχο αφού έχει τριβεί από το rover. https://www.nasa.gov/missions/mars-2020-perseverance/perseverance-rover/nasas-perseverance-rover-scours-mars-for-science/ Το ρόβερ Perseverance της NASA χρησιμοποιεί ένα τριβείο για να φτάσει κάτω από την επιφάνεια ενός βραχώδους οικοτόπου με το παρατσούκλι «Kenmore» στις 10 Ιουνίου. Οι οκτώ εικόνες που αποτελούν αυτό το βίντεο τραβήχτηκαν με διαφορά περίπου ενός λεπτού από μία από τις μπροστινές κάμερες αποφυγής κινδύνου του ρόβερ.

Τι είναι οι αστεροειδείς; Οι αστεροειδείς είναι βραχώδη αντικείμενα που περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο όπως ακριβώς και οι πλανήτες. Στην πραγματικότητα, μερικές φορές οι αστεροειδείς ονομάζονται «μικροί πλανήτες». Αυτοί οι διαστημικοί βράχοι έμειναν πίσω μετά τον σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος, περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Οι αστεροειδείς βρίσκονται σε ένα ευρύ φάσμα μεγεθών. Για παράδειγμα, ένας μικρός αστεροειδής, ο 2015 TC25, έχει διάμετρο περίπου 6 πόδια - περίπου το μέγεθος ενός μικρού αυτοκινήτου - ενώ ο αστεροειδής Vesta έχει διάμετρο σχεδόν 330 μίλια, σχεδόν τόσο πλάτος όσο η πολιτεία της Αριζόνα στις ΗΠΑ. Μερικοί αστεροειδείς έχουν ακόμη και αρκετή βαρύτητα για να έχουν ένα ή δύο δικά τους μικρά φεγγάρια. Υπάρχουν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο γνωστοί αστεροειδείς. Πολλοί αστεροειδείς έχουν ονόματα. Ένας οργανισμός που ονομάζεται Διεθνής Αστρονομική Ένωση είναι υπεύθυνος για την απόδοση ονομάτων σε αντικείμενα όπως αστεροειδείς και κομήτες. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ αστεροειδών, μετεωριτών και κομητών; Αν και όλα αυτά τα ουράνια σώματα περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο, δεν είναι τα ίδια. Σε αντίθεση με τους αστεροειδείς, οι οποίοι είναι βραχώδεις, οι κομήτες είναι ένα μείγμα σκόνης και πάγου. Οι μετεωρίτες είναι μικροί διαστημικοί βράχοι που έλκονται αρκετά κοντά ώστε να εισέλθουν στην ατμόσφαιρα της Γης, όπου είτε καίγονται ως πεφταστέρι είτε προσγειώνονται στο έδαφος ως μετεωρίτης. Από τι είναι κατασκευασμένοι οι αστεροειδείς; Διαφορετικοί τύποι αστεροειδών αποτελούνται από διαφορετικά μείγματα υλικών. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι κατασκευασμένοι από χονδρίτες, οι οποίοι είναι συνδυασμοί υλικών όπως βράχοι και άργιλος. Αυτοί ονομάζονται αστεροειδείς «τύπου C». Μερικοί, που ονομάζονται «τύπου S», είναι κατασκευασμένοι από πετρώδη υλικά, ενώ οι αστεροειδείς «τύπου M» αποτελούνται από μεταλλικά στοιχεία. Πώς σχηματίστηκαν οι αστεροειδείς; Οι αστεροειδείς σχηματίστηκαν περίπου την ίδια εποχή και με τον ίδιο τρόπο όπως οι πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα. Ένα τεράστιο, πυκνό νέφος αερίου και σκόνης κατέρρευσε σε έναν περιστρεφόμενο δίσκο και η βαρύτητα στο κέντρο του δίσκου τράβηξε όλο και περισσότερο υλικό προς αυτόν. Με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα κομμάτια συγκρούστηκαν επανειλημμένα μεταξύ τους, μερικές φορές με αποτέλεσμα μικρότερα θραύσματα και άλλες φορές συσσωματώθηκαν, με αποτέλεσμα πολύ μεγαλύτερα αντικείμενα. Αντικείμενα με μεγάλη μάζα – όπως οι πλανήτες – παρήγαγαν αρκετή βαρύτητα για να τραβηχτούν σε σφαίρες, αλλά πολλά μικρότερα αντικείμενα δεν παρήγαγαν. Αυτά κατέληξαν να γίνουν κομήτες, μικρά φεγγάρια και, ναι, αστεροειδείς. Αν και ορισμένοι αστεροειδείς έχουν σφαιρικό σχήμα, οι περισσότεροι έχουν ακανόνιστα σχήματα – μερικές φορές επιμήκη, ανώμαλα ή οδοντωτά. Πού βρίσκονται οι αστεροειδείς; Οι περισσότεροι από τους αστεροειδείς που γνωρίζουμε βρίσκονται σε μια περιοχή που ονομάζεται κύρια ζώνη αστεροειδών, η οποία βρίσκεται στο διάστημα μεταξύ Άρη και Δία. Αλλά αστεροειδείς βρίσκονται και σε άλλα μέρη του ηλιακού συστήματος. Οι Τρωικοί αστεροειδείς περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο στην ίδια τροχιά με έναν πλανήτη. Βρίσκονται σε δύο συγκεκριμένα σημεία στην πλανητική τροχιά που ονομάζονται σημεία Lagrange. Σε αυτά τα σημεία, η βαρυτική έλξη του πλανήτη και του Ήλιου είναι σε ισορροπία, καθιστώντας αυτά τα σημεία ουδέτερα ως προς τη βαρύτητα και σταθερά. Πολλοί πλανήτες έχουν βρεθεί να έχουν Τρωικούς αστεροειδείς, συμπεριλαμβανομένης της Γης. Η θέση ενός αστεροειδούς μπορεί επίσης να επηρεαστεί από τη βαρύτητα των πλανητών που περνάει και να καταλήξει να ωθείται ή να τραβιέται σε μια τροχιά που τον φέρνει κοντά στη Γη. Όταν αστεροειδείς ή κομήτες βρίσκονται σε τροχιά που πλησιάζει τα 30 εκατομμύρια μίλια από την τροχιά της Γης, τα ονομάζουμε αντικείμενα κοντά στη Γη. Θα μπορούσε ένας αστεροειδής να πλησιάσει αρκετά ώστε να χτυπήσει τη Γη; Ναι! Σε όλη την ιστορία, αστεροειδείς ή κομμάτια αστεροειδών έχουν συγκρουστεί με τη Γη, τη Σελήνη μας και τους άλλους πλανήτες. Οι επιπτώσεις ορισμένων από αυτές τις συγκρούσεις είναι ακόμα ορατές. Για παράδειγμα, ο κρατήρας Chicxulub δημιουργήθηκε πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια, όταν ένας τεράστιος αστεροειδής χτύπησε τη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού. Το προκύπτον νέφος σκόνης και αερίου που απελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα της Γης μπλόκαρε το ηλιακό φως, οδηγώντας σε μια μαζική εξαφάνιση που περιελάμβανε και τους δεινόσαυρους. Πιο πρόσφατα, το 2013, οι άνθρωποι στο Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας, είδαν έναν αστεροειδή σχεδόν τόσο μεγάλο όσο ένα γήπεδο τένις να εκρήγνυται στην ατμόσφαιρα από πάνω τους. Αυτό το γεγονός προκάλεσε ένα ισχυρό ωστικό κύμα που προκάλεσε τραυματισμούς και ζημιές σε κατασκευές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Γραφείο Συντονισμού Πλανητικής Άμυνας της NASA παρακολουθεί προσεκτικά τα αντικείμενα κοντά στη Γη. Η ομάδα Πλανητικής Άμυνας βασίζεται σε τηλεσκόπια και αστεροσκοπεία στη Γη και στο διάστημα για την ανίχνευση και την παρακολούθηση αντικειμένων όπως αυτά που θα μπορούσαν να πλησιάσουν πολύ κοντά στον πλανήτη μας. Ο οργανισμός εργάζεται πάνω σε στρατηγικές πλανητικής άμυνας που θα χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση που ανακαλυφθεί ότι ένας αστεροειδής κατευθύνεται προς το μέρος μας. Για παράδειγμα, η αποστολή DART (Double Asteroid Redirection Test) της NASA το 2022 ήταν μια πρώτη δοκιμή του είδους της: ένα μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο με αυτόνομο σύστημα στόχευσης πέταξε σκόπιμα στον αστεροειδή Dimorphos, αλλάζοντας με επιτυχία την τροχιά του. Πώς μελετά η NASA τους αστεροειδείς; Η NASA ανιχνεύει και παρακολουθεί αστεροειδείς χρησιμοποιώντας τηλεσκόπια στο έδαφος και στο διάστημα, παρατηρήσεις ραντάρ και μοντελοποίηση σε υπολογιστή. Ο οργανισμός έχει επίσης εκτοξεύσει αρκετούς ρομποτικούς εξερευνητές για να μάθει περισσότερα για τους αστεροειδείς. Ορισμένες αποστολές μελετούν αστεροειδείς από ψηλά, όπως η αποστολή Psyche, που ξεκίνησε το 2023 για να μελετήσει τον αστεροειδή Psyche ξεκινώντας το 2029. Άλλες αποστολές έχουν στην πραγματικότητα κάνει φυσική επαφή με αστεροειδείς. Για παράδειγμα, η αποστολή DART που αναφέρθηκε παραπάνω επηρέασε έναν αστεροειδή για να αλλάξει την τροχιά του, και το διαστημόπλοιο OSIRIS-REx (Origins, Spectral Interpretation, Resource Identification and Security – Regolith Explorer) συνέλεξε ένα δείγμα υλικού από την επιφάνεια του αστεροειδούς Bennu και παρέδωσε το δείγμα στη Γη το 2023 για να το μελετήσουν οι επιστήμονες. Γωνιά Καριέρας Θέλετε μια καριέρα όπου μπορείτε να μελετήσετε αστεροειδείς; Ακολουθούν μερικές θέσεις εργασίας στη NASA που κάνουν ακριβώς αυτό: Αστρονόμος: Αυτοί οι επιστήμονες παρατηρούν και μελετούν πλανήτες, αστέρια και γαλαξίες. Οι αστρονόμοι κάνουν ανακαλύψεις που μας βοηθούν να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί το σύμπαν και πώς αλλάζει. Αυτή η εργασία απαιτεί ισχυρό εκπαιδευτικό υπόβαθρο στις επιστήμες, τα μαθηματικά και την επιστήμη των υπολογιστών. Γεωλόγος: Οι αστεροειδείς είναι κατασκευασμένοι από διαφορετικούς τύπους πετρωμάτων, αργίλου ή μεταλλικών υλικών. Οι γεωλόγοι μελετούν τις ιδιότητες και τη σύνθεση αυτών των υλικών για να μάθουν για τις διαδικασίες που έχουν διαμορφώσει τη Γη και άλλα ουράνια σώματα, όπως πλανήτες, φεγγάρια και αστεροειδείς. https://www.nasa.gov/learning-resources/what-are-asteroids-ages-14-18/ Αυτή η εικόνα απεικονίζει το διαστημόπλοιο Psyche της NASA καθώς πλησιάζει τον αστεροειδή Psyche. Μόλις φτάσει το 2029, το διαστημόπλοιο θα περιστρέφεται γύρω από τον πλούσιο σε μέταλλα αστεροειδή για 26 μήνες, ενώ θα διεξάγει την επιστημονική του έρευνα. Το διαστημόπλοιο Dawn της NASA κατέγραψε αυτήν την εικόνα της Εστίας καθώς έφευγε από την τροχιά του γιγάντιου αστεροειδούς το 2012. Η κάμερα που έβλεπε προς τα κάτω τον βόρειο πόλο, ο οποίος βρίσκεται στη μέση της εικόνας. Η κύρια ζώνη αστεροειδών βρίσκεται ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, και οι Τρωικοί αστεροειδείς ηγούνται και ακολουθούν τον Δία. Οι επιστήμονες γνωρίζουν τώρα ότι οι αστεροειδείς ήταν τα αρχικά «δομικά στοιχεία» των εσωτερικών πλανητών. Αυτά που απομένουν είναι πετρώματα χωρίς αέρα που δεν κατάφεραν να προσκολληθούν μεταξύ τους για να γίνουν μεγαλύτερα σώματα καθώς σχηματιζόταν το ηλιακό σύστημα πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια.

Δεδομένα από το ICESat-2 της NASA ξεπερνούν την επιφάνεια Οι ερευνητές ανέπτυξαν έναν νέο τρόπο μέτρησης της βαθυμετρίας κοντά στην ακτή χρησιμοποιώντας μόνο δορυφορικές παρατηρήσεις. Λίγο μετά την εκτόξευση του δορυφόρου ICESat-2 της NASA σε τροχιά το 2018 σε μια αποστολή μέτρησης των υψών του πάγου, των δασών και της χερσαίας κάλυψης της Γης, οι επιστήμονες εξέτασαν τα δεδομένα και ανακάλυψαν κάτι απροσδόκητο. Καθώς το όργανο λέιζερ στον δορυφόρο Ice, Cloud, land, Elevation Satellite 2 έστειλε φωτεινούς παλμούς σε ορισμένα παράκτια ύδατα, το φως έφτανε πέρα από την επιφάνεια, αντανακλώντας τον πυθμένα της θάλασσας και τους πυθμένες των λιμνών από κάτω. Αυτά τα προφίλ της υποβρύχιας τοπογραφίας, ή βαθυμετρίας, παρέχουν πληροφορίες για δυσπρόσιτες περιοχές. Τα ρηχά νερά μπορούν να περιέχουν κρίσιμους βιότοπους, καθώς και να δημιουργούν προκλήσεις πλοήγησης. Τώρα, πανεπιστημιακοί επιστήμονες που συνεργάζονται με την αποστολή ICESat-2 έχουν αναπτύξει ένα προϊόν δεδομένων που επιτρέπει σε ερευνητές, χαρτογράφους κινδύνων και άλλους που ενδιαφέρονται για τις παράκτιες περιοχές να βρίσκουν και να χρησιμοποιούν εύκολα αυτές τις βαθυμετρικές μετρήσεις. Για να δημιουργήσει αυτό το προϊόν δεδομένων, που ονομάζεται ATL24, η ομάδα ανέπτυξε αλγόριθμους και χρησιμοποίησε μηχανική μάθηση για να προσδιορίσει την επιφάνεια του νερού καθώς και τον παράκτιο πυθμένα από κάτω. Εάν τα νερά είναι πολύ ταραγμένα ή πολύ θολά, το πράσινο φως λέιζερ από το όργανο του δορυφόρου δεν μπορεί να διαπεράσει την επιφάνεια. Αλλά όταν οι κατάλληλες συνθήκες ευθυγραμμιστούν, το ICESat-2 μπορεί να μετρήσει τον πυθμένα μέχρι και 40 μέτρα κάτω από τα κύματα. Εικόνα δορυφόρου Landsat της άμμου και των φυκιών στις Μπαχάμες. Ένα νέο προϊόν δεδομένων από το ICESat-2 θα επιτρέψει στους ερευνητές να μελετήσουν ορισμένους από τους ρηχούς πυθμένες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Τράπεζας των Μπαχαμών που φαίνεται εδώ. https://science.nasa.gov/blogs/earth-science-news/2025/06/25/data-from-nasas-icesat-2-goes-beyond-the-surface/

Νέα ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι η Αφρική… διαμελίζεται. Επιστήμονες παρατηρούν γεωλογικές διεργασίες που μπορεί να χωρίσουν στη μέση την αφρικανική ήπειρο. Διάφορες μελέτες τα τελευταία χρόνια υποδεικνύουν την ύπαρξη έντονων γεωλογικών διεργασιών στα βάθη της αφρικανικής ηπείρου οι οποίες δείχνουν ότι η Αφρική βρίσκεται σε μια διαδικασία διαχωρισμού της και μια νέα έρευνα αναφέρει ότι η ήπειρος φαίνεται ότι θα γίνει δύο κομμάτια που θα χωρίζονται από ένα νέο ωκεανό.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Geoscience» ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Σουόνσι κάνουν λόγο για ένα γιγάντιο ρήγμα που διασχίζει την Αφρική από τα βορειοανατολικά προς τα νότια. Το ρήγμα αυτό θα μπορούσε σύμφωνα με τους ερευνητές να διαμελίσει την ήπειρο αφήνοντας την ανατολική Αφρική με τη δική της ακτογραμμή χωρισμένη από την υπόλοιπη ήπειρο.Οι ερευνητές εντόπισαν «ρυθμικά κύματα» όπως τα αποκαλούν λιωμένου βράχου που ανεβαίνουν από τα βάθη της επιφάνειας της Γης, κάτω από την Αιθιοπία. Εκτιμούν ότι αυτή η γεωλογική διεργασία σταδιακά διαλύει την ήπειρο και σχηματίζει έναν νέο ωκεανό.«Η διάσπαση έχει ήδη ξεκινήσει αλλά με αργό ρυθμό – 5-16 χιλιοστά ετησίως στα βόρεια του ρήγματος. Όσον αφορά τα χρονοδιαγράμματα, αυτή η διαδικασία διάλυσης της Αφρικής θα διαρκέσει αρκετά εκατομμύρια χρόνια πριν ολοκληρωθεί» αναφέρει η Δρ. Έμμα Γουάτς, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Τα ευρήματα Η ερευνητική ομάδα εστίασε την προσοχή της στον Κόλπο του Άντεν, μια σχετικά στενή υδάτινη μάζα που χωρίζει την Αφρική στα νότια και την Υεμένη στα βόρεια. Σαν ένα μικρό σκίσιμο σε ένα ρούχο, το σταδιακό γεγονός του διαχωρισμού θα μπορούσε να ξεκινήσει στον Κόλπο του Άντεν και να εξαπλωθεί σταδιακά προς τα κάτω.Καθώς συμβαίνει αυτό ή αφρικανική ήπειρος θα διαχωρίζεται στη μέση τεράστιων υδάτινων μαζών στην Ανατολική Αφρική, όπως η λίμνη Μαλάουι και η λίμνη Τουρκάνα. Μέχρι να ολοκληρωθεί η διάσπαση, ίσως σε πέντε έως 10 εκατομμύρια χρόνια από τώρα, η Αφρική θα αποτελείται από δύο χερσαίες μάζες.Θα υπάρχει η μεγαλύτερη χερσαία μάζα στα δυτικά, η οποία θα περιλαμβάνει τις περισσότερες από τις σύγχρονες αφρικανικές χώρες, όπως η Αίγυπτος, η Αλγερία, η Νιγηρία, η Γκάνα και η Ναμίμπια. Εν τω μεταξύ, η μικρότερη χερσαία μάζα στα ανατολικά θα περιλαμβάνει τη Σομαλία, την Κένυα, την Τανζανία, τη Μοζαμβίκη και ένα μεγάλο μέρος της Αιθιοπίας.«Το μικρότερο μέρος που αποσπάται προς τα ανατολικά θα έχει έκταση περίπου 1,6 εκατομμύριο τετραγωνικά χλμ. και η υπόλοιπη μεγαλύτερη χερσαία μάζα θα είναι λίγο πάνω από 16 εκατομμύρια τετραγωνικά χλμ.» λέει η Δρ. Γουάτς. Για τη μελέτη, η ομάδα συνέλεξε περισσότερα από 130 δείγματα ηφαιστειακών πετρωμάτων από όλη την περιοχή Αφάρ στην Αιθιοπία.Σε αυτήν την περιοχή, συναντώνται τρεις τεκτονικές πλάκες, που ονομάζονται Κύριο Ρήγμα της Αιθιοπίας, Ρήγμα της Ερυθράς Θάλασσας και Ρήγμα του Κόλπου του Άντεν, οι οποίες «αποκλίνουν», που σημαίνει ότι απομακρύνονται η μία από την άλλη. Οι ειδικοί χρησιμοποίησαν αυτά τα δείγματα, καθώς και υπάρχοντα δεδομένα και προηγμένη στατιστική μοντελοποίηση, για να διερευνήσουν τη δομή του φλοιού της Γης και του μανδύα από κάτω του. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1973450/nea-eyrimata-epivevaionoyn-oti-i-afriki-diamelizetai/

Τον πρώτο του εξωπλανήτη ανακάλυψε το James Webb (βίντεο) Το πανίσχυρο διαστημικό τηλεσκόπιο κατέγραψε εικόνες του πλανήτη που βρίσκεται 110 έτη φωτός μακριά. Το ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που κατασκεύασε η ανθρωπότητα, το James Webb, κατέγραψε άμεσες εικόνες ενός πλανήτη πέρα από το δικό μας ηλιακό σύστημα στην πρώτη του ανακάλυψη ενός εξωπλανήτη.Οι παρατηρήσεις που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Nature» αποκαλύπτουν έναν πλανήτη, ο οποίος ονομάστηκε TWA 7b, να διασχίζει έναν δίσκο από λαμπερή σκόνη και βραχώδη συντρίμμια σε τροχιά γύρω από ένα άστρο που βρίσκεται 110 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Ο εξωπλανήτης έχει 10 φορές μικρότερη μάζα από οποιονδήποτε εξωπλανήτη χει παρατηρηθεί άμεσα με τηλεσκόπιο και παρέχει νέες γνώσεις για ένα πλανητικό σύστημα που βρίσκεται στα… σπάργανα.«Εδώ εξετάζουμε ένα σύστημα που είναι περίπου 6 εκατομμύρια χρόνια ετών οπότε πραγματικά γινόμαστε μάρτυρες της δημιουργίας ενός νέου πλανητικού κόσμου» λέει η Δρ. Αν Μαρί Λαγκράντζ αστροφυσικός στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού, η οποία ηγήθηκε των παρατηρήσεων. Από την ανακάλυψη του πρώτου εξωπλανήτη το 1992, έχουν ανακαλυφθεί περίπου έξι χιλιάδες ενώ για άλλους τόσους έχει υποδειχθεί η ύπαρξη τους όμως απομένει η επιβεβαίωση της ανακάλυψης τους. Όμως σχεδόν όλοι αυτοί έχουν εντοπιστεί μέσω έμμεσων μεθόδων, όπως η ανίχνευση της σκιάς του πλανήτη που διέρχεται από την επιφάνεια του άστρου που τον φιλοξενεί. Η άμεση απεικόνιση των εξωπλανητών παραμένει μια τεράστια πρόκληση, καθώς είναι πολύ λιγότερο φωτεινοί από το άστρο που τον φιλοξενεί και, όπως φαίνεται από τη Γη, βρίσκονται πολύ κοντά στο άστρο τους. Για να ξεπεράσει αυτό το πρόβλημα η ερευνητική ομάδα ανέπτυξε ένα τηλεσκοπικό εξάρτημα σχεδιασμένο να αναπαράγει το φαινόμενο μιας έκλειψης, καλύπτοντας το άστρο για να διευκολύνουν την παρατήρηση των γύρω αντικειμένων που διαφορετικά θα «πνίγονταν» μέσα στο κοσμικό περιβάλλον.Αυτό επέτρεψε στους ερευνητές να παρατηρήσουν το άστρο TWA7 κοιτάζοντας τον πλανητικό δίσκο του από ψηλά και άρα να έχουν πολύ καλύτερη… θέα. Οι εικόνες αποκαλύπτουν τρεις ομόκεντρους δακτυλίους σκόνης και συντριμμιών γύρω από το άστρο και οι αστρονόμοι μπόρεσαν να κάνουν παρατηρήσεις πλανήτη ο οποίος εμφανίζεται ως μια φωτεινότερη πηγή μέσα σε έναν στενό δακτύλιο.Ο πλανήτης θεωρείται αέριος γίγαντας, με μάζα περίπου όσο αυτή του Κρόνου γεγονός που τον καθιστά τον εξωπλανήτη με τη μικρότερη μάζα που έχει παρατηρηθεί με άμεση απεικόνιση. Τοποθετημένος περίπου 50 φορές πιο μακριά από το άστρο του από ό,τι η Γη από τον Ήλιο ο TWA 7b έχει τροχιακή περίοδο αρκετών εκατοντάδων ετών και αναμένεται να αποτελέσει πλέον στόχο νέων παρατηρήσεων. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1973379/ton-proto-toy-exolaniti-anakalypse-to-james-webb-vinteo/

Το Chandra της NASA μοιράζεται μια νέα άποψη για τον γαλαξιακό μας γείτονα. Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, γνωστός και ως Messier 31 (M31), είναι ο πλησιέστερος σπειροειδής γαλαξίας στον Γαλαξία μας σε απόσταση περίπου 2,5 εκατομμυρίων ετών φωτός. Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν την Ανδρομέδα για να κατανοήσουν τη δομή και την εξέλιξη της δικής μας σπειροειδούς γαλαξία, κάτι που είναι πολύ πιο δύσκολο να γίνει, καθώς η Γη είναι ενσωματωμένη στον Γαλαξία μας. Ο γαλαξίας M31 έχει παίξει σημαντικό ρόλο σε πολλές πτυχές της αστροφυσικής, αλλά ιδιαίτερα στην ανακάλυψη της σκοτεινής ύλης. Τη δεκαετία του 1960, η αστρονόμος Vera Rubin και οι συνάδελφοί της μελέτησαν τον M31 και διαπίστωσαν ότι υπήρχε κάποια αόρατη ύλη στον γαλαξία που επηρέαζε τον τρόπο περιστροφής του γαλαξία και των σπειροειδών βραχιόνων του. Αυτό το άγνωστο υλικό ονομάστηκε «σκοτεινή ύλη». Η φύση του παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα ανοιχτά ερωτήματα στην αστροφυσική σήμερα, ένα στο οποίο το επερχόμενο διαστημικό τηλεσκόπιο Nancy Grace Roman της NASA έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει στην απάντηση. Αυτή η νέα σύνθετη εικόνα περιέχει δεδομένα του M31 που ελήφθησαν από μερικά από τα πιο ισχυρά τηλεσκόπια στον κόσμο σε διαφορετικά είδη φωτός. Αυτή η εικόνα περιλαμβάνει ακτίνες Χ από το Παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA και το XMM-Newton της ESA (Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας) (που απεικονίζονται με κόκκινο, πράσινο και μπλε). υπεριώδη δεδομένα από το αποσυρμένο GALEX της NASA (μπλε). οπτικά δεδομένα από αστροφωτογράφους που χρησιμοποιούν επίγεια τηλεσκόπια (Jakob Sahner και Tarun Kottary). υπέρυθρα δεδομένα από το αποσυρμένο Διαστημικό Τηλεσκόπιο Spitzer της NASA, τον Δορυφόρο Αστρονομίας Υπερύθρων, COBE, Planck και Herschel (κόκκινο, πορτοκαλί και μοβ). και ραδιοφωνικά δεδομένα από το Ραδιοτηλεσκόπιο Σύνθεσης Westerbork (κόκκινο-πορτοκαλί). Κάθε τύπος φωτός αποκαλύπτει νέες πληροφορίες σχετικά με αυτόν τον κοντινό γαλαξία σε σχέση με τον Γαλαξία μας. Για παράδειγμα, οι ακτίνες Χ του Chandra αποκαλύπτουν την ακτινοβολία υψηλής ενέργειας γύρω από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του M31, καθώς και πολλά άλλα μικρότερα συμπαγή και πυκνά αντικείμενα διάσπαρτα σε όλο τον γαλαξία. Μια πρόσφατη δημοσίευση σχετικά με τις παρατηρήσεις του M31 από το Chandra συζητά την ποσότητα των ακτίνων Χ που παράγονται από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία τα τελευταία 15 χρόνια. Μία έκλαμψη παρατηρήθηκε το 2013, η οποία φαίνεται να αντιπροσωπεύει μια ενίσχυση των τυπικών ακτίνων Χ που φαίνονται από τη μαύρη τρύπα. Αυτή η νέα εικόνα του M31 δημοσιεύεται σε φόρο τιμής στην πρωτοποριακή κληρονομιά της Δρ. Vera Rubin, της οποίας οι παρατηρήσεις μεταμόρφωσαν την κατανόησή μας για το σύμπαν. Οι σχολαστικές μετρήσεις της Rubin για την καμπύλη περιστροφής της Ανδρομέδας παρείχαν μερικές από τις πρώτες και πιο πειστικές αποδείξεις ότι οι γαλαξίες είναι ενσωματωμένοι σε τεράστια φωτοστέφανα αόρατου υλικού - αυτό που τώρα ονομάζουμε σκοτεινή ύλη. Το έργο της αμφισβήτησε μακροχρόνιες υποθέσεις και κατέλυσε μια νέα εποχή έρευνας για τη σύνθεση και τη δυναμική του σύμπαντος. Σε αναγνώριση της βαθιάς επιστημονικής της συμβολής, το Νομισματοκοπείο των Ηνωμένων Πολιτειών κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα τρίμηνο το 2025 με την Rubin ως μέρος του Προγράμματος Αμερικανικών Γυναικών - καθιστώντας την την πρώτη αστρονόμο που τιμήθηκε στη σειρά. Το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα διαχειρίζεται το πρόγραμμα Chandra. Το Κέντρο Ακτίνων Χ Chandra του Αστροφυσικού Παρατηρητηρίου Smithsonian ελέγχει επιστημονικές δραστηριότητες από το Cambridge της Μασαχουσέτης και πτητικές λειτουργίες από το Burlington της Μασαχουσέτης. Αυτά τα σύνολα δεδομένων πολλαπλών μηκών κύματος κυκλοφορούν επίσης ως υπερήχηση, η οποία περιλαμβάνει τα ίδια μήκη κύματος δεδομένων στο νέο σύνθετο υλικό. Στην υπερήχηση, το στρώμα από κάθε τηλεσκόπιο έχει διαχωριστεί και περιστραφεί έτσι ώστε να στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο οριζόντια, ξεκινώντας με τις ακτίνες Χ στην κορυφή και στη συνέχεια μετακινούμενο μέσω της υπεριώδους, οπτικής, υπέρυθρης και ραδιοφωνικής ακτινοβολίας στο κάτω μέρος. Καθώς η σάρωση κινείται από αριστερά προς τα δεξιά στην υπερήχηση, κάθε τύπος φωτός αντιστοιχίζεται σε διαφορετικό εύρος νότων, από ραδιοκύματα χαμηλότερης ενέργειας έως και την υψηλή ενέργεια των ακτίνων Χ. Εν τω μεταξύ, η φωτεινότητα κάθε πηγής ελέγχει την ένταση και η κάθετη θέση υπαγορεύει τον τόνο. https://www.nasa.gov/image-article/nasas-chandra-shares-a-new-view-of-our-galactic-neighbor/

Επιστήμονες με τη βοήθεια της NASA αποκτούν μια ολοκληρωμένη εικόνα για την κατάσταση του πληθυσμού Παλεύοντας με τα δεδομένα για τα πουλιά Η θετική πλευρά Τα δορυφορικά δεδομένα της NASA και οι παρατηρήσεις της επιστήμης των πολιτών συνδυάζονται για νέα ευρήματα σχετικά με τους πληθυσμούς των πτηνών. Μέσω του προγράμματος eBird, εκατομμύρια παρατηρητές πουλιών έχουν καταγράψει τις παρατηρήσεις τους για διαφορετικά είδη και έχουν υποβάλει λίστες ελέγχου στο Εργαστήριο Ορνιθολογίας Cornell. Μέσω συνεργασίας με τη NASA, το εργαστήριο έχει πλέον χρησιμοποιήσει αυτά τα δεδομένα για να μοντελοποιήσει και να χαρτογραφήσει τις τάσεις του πληθυσμού των πτηνών για σχεδόν 500 είδη της Βόρειας Αμερικής. Με επικεφαλής την Alison Johnston του Πανεπιστημίου του St. Andrews στη Σκωτία, οι ερευνητές ανέφεραν ότι το 75% των ειδών πτηνών στη μελέτη μειώνονται σε ευρεία κλίμακα. Κι όμως, αυτή η μελέτη έχει καλά νέα για τα πουλιά. Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν στο Science τον Μάιο, προσφέρουν πληροφορίες και προβλέψεις που θα μπορούσαν να διαμορφώσουν τη μελλοντική διατήρηση των τόπων όπου τα πουλιά κατοικούν. «Αυτό το έργο καταδεικνύει τη δύναμη της συγχώνευσης δεδομένων in situ με την τηλεπισκόπηση της NASA για την μοντελοποίηση βιολογικών φαινομένων που προηγουμένως ήταν αδύνατο να καταγραφούν», δήλωσε ο Keith Gaddis, διευθυντής προγράμματος Βιολογικής Ποικιλότητας και Οικολογικής Πρόβλεψης της NASA στα κεντρικά γραφεία του οργανισμού στην Ουάσινγκτον, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη. «Αυτά τα δεδομένα παρέχουν όχι μόνο μια εικόνα για το σύστημα της Γης, αλλά και εφαρμόσιμες οδηγίες στους διαχειριστές γης για τον μετριασμό της απώλειας βιοποικιλότητας». Μια ομάδα από το Cornell, το Πανεπιστήμιο του St. Andrews και την American Bird Conservancy χρησιμοποίησε δεδομένα απεικόνισης γης από τα όργανα Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer (MODIS) της NASA για να διακρίνει μεταξύ συγκεκριμένων οικοτόπων πτηνών, όπως ανοιχτά δάση, πυκνές θαμνώδεις εκτάσεις, ποώδεις καλλιεργήσιμες εκτάσεις και μωσαϊκά δασών/καλλιεργειών. Επίσης, βασίστηκαν σε πληροφορίες για τον καιρό και δεδομένα νερού της NASA που ταίριαζαν με τις ημερομηνίες και τις ώρες που οι παρατηρητές πουλιών έκαναν τις αναφορές τους.Όταν συνδυάστηκαν με ένα 14ετές σύνολο λιστών ελέγχου eBird - 36 εκατομμύρια σύνολα παρατηρήσεων και μετρήσεων ειδών, που συνδέονταν απευθείας με τους οικοτόπους - τα δορυφορικά δεδομένα έδωσαν στους ερευνητές σχεδόν μια ισχυρή βάση για να παράγουν μια σαφή εικόνα της υγείας των πληθυσμών πτηνών. Αλλά υπήρχε ένα κομμάτι που έλειπε. Πάλη με τα Δεδομένα για το Ρεν Ενώ ορισμένες λίστες ελέγχου eBird προέρχονται από έμπειρους παρατηρητές πουλιών που έχουν εξερευνήσει βαθιά μέσα σε καταφύγια άγριας ζωής, άλλες αποστέλλονται από αρχάριους που παρακολουθούν ταΐστρες πουλιών και πλένουν τα πιάτα. Αυτό δημιουργεί αυτό που ο στατιστικολόγος του Cornell, Daniel Fink, περιέγραψε ως «ένα μη δομημένο, πολύ θορυβώδες σύνολο δεδομένων», με κενά στο τοπίο που οι παρατηρητές πουλιών δεν έφτασαν και, τελικά, με μερικά πουλιά που έλειπαν.Για να ληφθούν υπόψη τα κενά όπου δεν καταμετρήθηκαν τα πουλιά, οι ερευνητές εκπαίδευσαν μοντέλα μηχανικής μάθησης για να συμπληρώνουν τους χάρτες με βάση τα δεδομένα τηλεπισκόπησης. «Για κάθε είδος - ας πούμε το ρεν - έχουμε δημιουργήσει μια προσομοίωση που μιμείται το είδος και μια ποικιλία τρόπων με τους οποίους θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις αλλαγές στο περιβάλλον», δήλωσε ο Johnston. «Χιλιάδες προσομοιώσεις αποτελούν τη βάση των αποτελεσμάτων που δείξαμε». Οι ερευνητές πέτυχαν πρωτοφανή ανάλυση, εστιάζοντας σε περιοχές 12 μίλια επί 12 μίλια (27 χλμ. επί 27 χλμ.), την ίδια περιοχή με το Πόρτλαντ του Όρεγκον. Αυτή η νέα μέθοδος καταμέτρησης πληθυσμού μπορεί επίσης να εφαρμοστεί σε δεδομένα eBird από άλλες τοποθεσίες, δήλωσε ο Fink. «Τώρα χρησιμοποιούμε μοντελοποίηση για την παρακολούθηση των πληθυσμών των πτηνών — όχι εποχιακά καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, αλλά καθ' όλη τη διάρκεια των ετών — ένα σημαντικό ορόσημο», πρόσθεσε. «Μπορέσαμε να λάβουμε δεδομένα από την επιστήμη των πολιτών και, μέσω της μεθοδολογίας μηχανικής μάθησης, να τα θέσουμε στο ίδιο επίπεδο με τις παραδοσιακά δομημένες έρευνες, όσον αφορά τον τύπο του σήματος που μπορούμε να βρούμε», δήλωσε ο Tom Auer, διευθυντής προϊόντων επιστήμης του Cornell. «Θα αυξήσει την αξιοπιστία και την εμπιστοσύνη των ανθρώπων που χρησιμοποιούν αυτές τις πληροφορίες για ακριβή διατήρηση σε όλο τον κόσμο». Η θετική πλευρά Από το 1970, η Βόρεια Αμερική έχει χάσει το ένα τέταρτο των πτηνών αναπαραγωγής της, ακολουθώντας μια παγκόσμια τάση μείωσης μεταξύ των ειδών. Οι αιτίες κυμαίνονται από την αυξημένη ρύπανση και την ανάπτυξη γης έως την αλλαγή του κλίματος και τη μείωση των διατροφικών πόρων. Οι προσπάθειες για την αντιστροφή αυτής της απώλειας εξαρτώνται από τον εντοπισμό των περιοχών όπου τα πουλιά διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο, την αξιολόγηση των πληθυσμών τους και τον εντοπισμό τοποθεσιών όπου η διατήρηση θα μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο. Για το 83% των αναφερόμενων ειδών στη νέα μελέτη, η μείωση ήταν μεγαλύτερη σε σημεία όπου οι πληθυσμοί ήταν προηγουμένως πιο άφθονοι — υποδεικνύοντας προβλήματα με το βιότοπο. «Ακόμα και σε είδη όπου οι πληθυσμοί μειώνονται πολύ, υπάρχουν ακόμα σημεία ελπίδας, όπου οι πληθυσμοί αυξάνονται», δήλωσε ο Johnston. Η ομάδα διαπίστωσε αυξήσεις πληθυσμών στους χάρτες του 97% των αναφερόμενων ειδών. «Αυτό καταδεικνύει ότι υπάρχουν ευκαιρίες για αυτά τα είδη». «Τα πουλιά αντιμετωπίζουν τόσες πολλές προκλήσεις», δήλωσε η οικολόγος του Cornell, Amanda Rodewald. «Αυτή η έρευνα θα μας βοηθήσει να λάβουμε στρατηγικές αποφάσεις σχετικά με την πραγματοποίηση αλλαγών που είναι ακριβείς, αποτελεσματικές και λιγότερο δαπανηρές. Αυτό είναι μετασχηματιστικό. Τώρα μπορούμε πραγματικά να εμβαθύνουμε και να γνωρίζουμε πού συγκεκριμένα θα μπορέσουμε να έχουμε τον πιο θετικό αντίκτυπο στην προσπάθεια να αναχαιτίσουμε τη μείωση του πληθυσμού των πτηνών». https://science.nasa.gov/earth/nasa-assisted-scientists-get-birds-eye-view-of-population-status/

Το Ρεύμα του Κόλπου που παράγει το κλίμα στην Ευρώπη αποδυναμώνεται εδώ και δεκαετίες αναφέρει νέα μελέτη. Καμπανάκι κινδύνου για τις καιρικές συνθήκες στην ήπειρο μας. Μια νέα μελέτη στηρίζει το χειρότερο σενάριο για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το Ρεύμα του Κόλπου, ένα θαλάσσιο ρεύμα που έχει διαπιστωθεί ότι παίζει κεντρικό ρόλο στις κλιματικές συνθήκες της Ευρώπης.Το Ρεύμα του Κόλπου είναι ένα ισχυρό, θερμό και ταχύ ρεύμα του Ατλαντικού Ωκεανού που δημιουργείται στον Κόλπο του Μεξικού. Βγαίνει στον ωκεανό, από τα στενά της Φλόριντα και ακολουθεί τις ανατολικές ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών και της Νέας Γης πριν διασχίσει τον Ατλαντικό Ωκεανό. Το Ρεύμα του Κόλπου επηρεάζει το κλίμα της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ, του Καναδά, αλλά και αυτό της Δυτικής Ευρώπης. Διαταραχές των ρευμάτων όπως αυτό του Κόλπου διαταράσσουν με την σειρά τους τις κλιματικές συνθήκες προκαλώντας ακραία καιρικά φαινόμενα. Η πιο σοβαρή διαταραχή είναι η επιβράδυνση των ρευμάτων την οποία οι επιστήμονες ονομάζουν «αποδυνάμωση».Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι το Ρεύμα του Κόλπου παρουσιάζει τη μεγαλύτερη αποδυνάμωση του τα τελευταία χίλια έτη και βρίσκεται ένα βήμα πριν από την κατάρρευση. Αν αυτό συμβεί οι ειδικοί λένε ότι οι θερμοκρασίες στην Δυτική Ευρώπη θα πέσουν στα επίπεδα των -7 βαθμών Κελσίου.Τα τελευταία χρόνια γίνονται συνεχώς μελέτες και προσομοιώσεις για την κατάσταση που επικρατεί στο Ρεύμα του Κόλπου με κάποιες εξ αυτών να αναφέρουν ότι αν η αποδυνάμωση του ρεύματος είναι τέτοια που θα οδηγήσει σε κατάρρευση τις προσεχείς δεκαετίες ενώ άλλες κάνουν λόγο για πιθανή κατάρρευση σε βάθος μερικών εκατονταετιών.Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Communications earth & environment» ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια (Ρίβερσαιντ) αναφέρουν ότι τα ευρήματα τους δείχνουν ότι η αποδυνάμωση του Ρεύματος του Κόλπου βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και 100 χρόνια και για αυτό η κατάρρευση του επίκειται σύντομα.Οι ερευνητές επικέντρωσαν την προσοχή τους σε μια θαλάσσια περιοχή νότια της Γροιλανδίας και της Ισλανδίας διαμέτρου 1,600 χλμ. η οποία αποτελείται από ιδιαίτερα κρύο νερό και η παρουσία του στη συγκεκριμένη περιοχή αποτελεί άλυτο μυστήριο για την επιστημονική κοινότητα που αναζητά εδώ και πολλά χρόνια απαντήσεις χωρίς επιτυχία. Μια πρόταση που έχει πέσει στο τραπέζι κάνει λόγο για ατμοσφαιρικούς παράγοντες που έχουν οδηγήσει στη μείωση της θερμοκρασίας των υδάτων σε αυτή την περιοχή, παράγοντες όπως τα αερολύματα. Διάφορες προσομοιώσεις που έχουν γίνει όμως δεν έχουν καταφέρει να επιβεβαιώσουν αυτή τη θεωρία. Σύμφωνα με τους ερευνητές η ύπαρξη αυτής της περιοχής οφείλεται στην εδώ και χρόνια κατάρρευση του ρεύματος και άρα αποτελεί ένα πρώτο δείγμα των επιπτώσεων του φαινομένου οι οποίες θα είναι εξαιρετικά άσχημες για την ευρωπαϊκή ήπειρο. https://www.naftemporiki.gr/green/climate/1972970/to-reyma-toy-kolpoy-poy-paragei-to-klima-stin-eyropi-katarreei-edo-kai-dekaeties-anaferei-nea-meleti/

Ύλη εναντίον Δύναμης: Γιατί υπάρχουν ακριβώς δύο τύποι σωματιδίων; Φερμιόνια και Μποζόνια Κάθε στοιχειώδες σωματίδιο εμπίπτει σε μία από αυτές τις δύο κατηγορίες. Τα «συλλογικά» μποζόνια ευθύνονται για τις δυνάμεις που μας κινούν, ενώ τα «ατομικιστικά» φερμιόνια εμποδίζουν την κατάρρευση των ατόμων της ύλης από την οποία είμαστε φτιαγμένοι.Κάτω από την πλούσια ποικιλία του κόσμου μας κρύβεται μια εντυπωσιακή απλότητα. Όλα αποτελούνται από ένα σύνολο μόλις 17 στοιχειωδών σωματιδίων, κι αυτά τα σωματίδια, αν και μπορεί να διαφέρουν ως προς τη μάζα ή το φορτίο τους, διακρίνονται σε δύο (μόνο) βασικούς τύπους: τα μποζόνια και τα φερμιόνια.Ο φυσικός Paul Dirac επινόησε τους δυο όρους σε μια ομιλία του το 1945, βαφτίζοντας τα δύο βασίλεια των σωματιδίων χρησιμοποιώντας τα ονόματα των φυσικών που βοήθησαν στην διελεύκανση των ιδιοτήτων τους: του Satyendra Nath Bose και του Enrico Fermi.Το 1924, ο Bose εργαζόταν στο Πανεπιστήμιο της Ντάκα – τώρα είναι η πρωτεύουσα του Μπαγκλαντές. Νωρίτερα, γύρω στο 1900, ο Max Planck είχε προτείνει έναν νόμο «για την ποσότητα του φωτός κάθε μήκους κύματος (χρώματος) που εκπέμπει ένα θερμό αντικείμενο» . Στην απόδειξή του ο Planck υποχρεώθηκε να δεχτεί ότι η αλληλεπίδραση της ακτινοβολίας με την ύλη γίνεται με διακριτά πακέτα ή «κβάντα» ενέργειας, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο προς την κβαντομηχανική. Ο Bose βρήκε μια ισχυρότερη μαθηματική απόδειξη του νόμου του Planck. Έγραψε στον Άλμπερτ Αϊνστάιν, ζητώντας βοήθεια για την δημοσίευση του αποτελέσματος σε ένα γερμανικό περιοδικό και στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Αϊνστάιν για να εμπλουτίσει την ιδέα.Τα μαθηματικά των Bose και Einstein περιέγραφαν μια κατάσταση όπου πολλά σωματίδια μπορούν να είναι απολύτως όμοια: όχι μόνο να έχουν το ίδιο φορτίο, μάζα και ενέργεια, αλλά μπορούν να βρίσκονται ακόμα και στην ίδια θέση την ίδια στιγμή. Τα φωτόνια, τα σωματίδια του φωτός, συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο. Ένα λέιζερ, για παράδειγμα, αποτελείται από πολλά φωτόνια μαζί, συγχρονισμένα στο ίδιο μήκος κύματος, σε μία μόνο δέσμη φωτός. Τέτοιου είδους σωματίδια σήμερα ονομάζονται μποζόνια.Τα ίδια μαθηματικά θα αποδεικνύονταν ότι λειτουργούσαν και σε άλλα σωματίδια, πέρα από τα απλά φωτόνια. Οτιδήποτε βιώνουμε ως δύναμη (βαρυτική, ηλεκτρομαγνητική, ασθενή και ισχυρή πυρηνική) είναι μια συλλογική προσπάθεια αμέτρητων μποζονίων. Τα φωτόνια μεταφέρουν την ηλεκτρομαγνητική δύναμη, ενώ άλλα μποζόνια, τα γλοιόνια, μεταφέρουν τις ισχυρές πυρηνικές δυνάμεις που κρατάνε σταθερό τον πυρήνα και τα μποζόνια W και Z μεταφέρουν τις ασθενείς πυρηνικές δυνάμεις στις οποίες, για παράδειγμα, οφείλεται η ραδιενεργός διάσπαση β. Οι φυσικοί θεωρούν ότι και τα υποθετικά «βαρυτόνια» που πρέπει να μεταφέρουν την δύναμη της βαρύτητας, είναι επίσης μποζόνια. Και πέρα από τις θεμελιώδεις δυνάμεις, ορισμένα σύνθετα σωματίδια – όπως για παράδειγμα τα άτομα ηλίου – συμπεριφέρονται επίσης σαν μποζόνια.Αλλά τα μαθηματικά των Bose και Einstein δεν λειτούργησαν για το ηλεκτρόνιο. Όταν οι φυσικοί προσπάθησαν να μελετήσουν ηλεκτρόνια σε μέταλλα, συνάντησαν παράξενες αντιφάσεις. Για παράδειγμα, φάνηκε να υπάρχει μια ασυνέπεια μεταξύ του τρόπου με τον οποίο τα ηλεκτρόνια μετέφεραν ηλεκτρικά ρεύματα και του τρόπου με τον οποίο απορροφούσαν τη θερμότητα. Το 1926 οι Fermi και Dirac, εργαζόμενοι ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον, κατάλαβαν τι πήγαινε στραβά: Τα ηλεκτρόνια δεν είναι μποζόνια. Σε αντίθεση με τα φωτόνια, τα πανομοιότυπα ηλεκτρόνια δεν μπορούν να συσσωρευτούν στο ίδιο μέρος. Αντίθετα, κάθε ηλεκτρόνιο πρέπει να διαφέρει από τα συντρόφους του με τουλάχιστον έναν τρόπο: διαφορετική θέση, ενέργεια ή προσανατολισμό. Αυτού του είδους τα σωματίδια σήμερα τα ονομάζουμε φερμιόνια. (Ένας άλλος φυσικός, ο Pascual Jordan, κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα ένα χρόνο νωρίτερα, αλλά δεν την δημοσίευσε εγκαίρως για να μοιραστεί την επιβράβευση.)Τα φερμιόνια καθιστούν δυνατή την πολυπλοκότητα της ύλης. Δύο ηλεκτρόνια δεν μπορούν να καταλαμβάνουν την ίδια θέση σε ένα άτομο, επομένως όσο περισσότερα ηλεκτρόνια έχει ένα άτομο, τόσο περισσότερο απλώνονται σε διακριτές περιοχές, δημιουργώντας τις διαφορετικές χημικές ιδιότητες του υδρογόνου, του ηλίου, του χρυσού, του αργύρου και όλων των άλλων στοιχείων του περιοδικού πίνακα.Πέρα από τα ηλεκτρόνια, τα κουάρκ που αποτελούν τα πρωτόνια και τα νετρόνια στους ατομικούς πυρήνες είναι επίσης φερμιόνια. Το ίδιο και τα νετρίνα. Ακόμα και πυρήνες, π.χ. το 3He είναι φερμιόνιο (ενώ το 4He μποζόνιο). Επιπλέον, στα υλικά, υπάρχουν ομάδες ηλεκτρονίων που συλλογικά υπακούουν στα ίδια ακριβώς μαθηματικά, όπως οι διαμορφώσεις που είναι γνωστές ως φερμιόνια Majorana, τα οποία ίσως κάποια μέρα χρησιμοποιηθούν σε κβαντικούς υπολογιστές.Η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ φερμιονίων και μποζονίων οφείλεται στο σπιν τους. Μποζόνια είναι τα σωματίδια με ακέραιο σπιν (s=0, 1, 2,…) και περιγράφονται από συμμετρικές κυματοσυναρτήσεις. Για παράδειγμα τα φωτόνια έχουν σπιν 1 και τα βαρυτόνια 2. Αυτό σημαίνει ότι όταν στρέψουμε ένα μποζόνιο κατά έναν πλήρη κύκλο, θα έχουμε το ίδιο σωματίδιο με το οποίο ξεκινήσαμε, με τα ίδια μαθηματικά χαρακτηριστικά. Τα φερμιόνια έχουν ημιακέραιο σπιν (s=1/2, 3/2,…) και περιγράφονται από κυματοσυναρτήσεις που είναι αντισυμμετρικές ως προς την εναλλαγή των μεταβλητών τους. Για παράδειγμα το σπιν των ηλεκτρονίων είναι 1/2. Αυτό σημαίνει ότι ένα φερμιόνιο δεν φαίνεται το ίδιο όταν το στρέψουμε κατά έναν πλήρη κύκλο. Η μαθηματική του αναπαράσταση αποκτά αρνητικό πρόσημο και πρέπει να το στρέψουμε και δεύτερη φορά κατά έναν πλήρη κύκλο για να επανέλθει στην αρχική του μορφή.Αυτά τα δύο καθοριστικά χαρακτηριστικά αρχικά φαίνονταν άσχετα. Αλλά το 1939, ο Markus Fierz απέδειξε ότι και τα δύο είναι συνέπειες της μαθηματικής δομής της κβαντικής θεωρίας, μια σύνδεση που τώρα είναι γνωστή ως θεώρημα στατιστικής σπιν. Ο σύμβουλός του, Wolfgang Pauli, δημοσίευσε μια βελτιωμένη έκδοση της απόδειξης την επόμενη χρονιά. Η απόδειξη είναι αρκετά αφηρημένη, ακόμη και για τους φυσικούς, και είναι γνωστό ότι είναι δύσκολο να εξηγηθεί διαισθητικά.Τα φερμιόνια υπακούουν στην απαγορευτική αρχή του Pauli – αλλιώς δεν θα υπήρχαν ούτε πολυηλεκτρονικά άτομα ούτε οι πυρήνες τους. Αντίθετα, τα σωματίδια φορείς των αλληλεπιδράσεων, όπως τα φωτόνια, είναι μποζόνια. Και πρέπει να είναι μποζόνια ώστε να μην υπακούουν στην αρχή Pauli για να είναι δυνατή η συνύπαρξή τους στην ίδια κβαντική κατάσταση, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την δημιουργία ενός μακροσκοπικού κυματικού φαινομένου. Έτσι, σύμφωνα με το θεώρημα σπιν-στατιστικής, ενώ τα φερμιόνια «απεχθάνονται να συνευρίσκονται μεταξύ τους» , τα μποζόνια «αρέσκονται να συνυπάρχουν το ένα πάνω στο άλλο» . Επιπλέον, τα φερμιόνια ακολουθούν την στατιστική Fermi-Dirac και τα μποζόνια ακολουθούν την στατιστική Bose-Einstein.Ο αριθμός των βασιλείων των σωματιδίων εξαρτάται από τον αριθμό των διαστάσεων. Το θεώρημα σπιν-στατιστικής αποδεικνύει ότι τα μποζόνια και τα φερμιόνια είναι οι μόνες δύο δυνατότητες στον τρισδιάστατο κόσμο μας. Αν όμως τα βάλουμε σε δύο διαστάσεις, θα μπορούσαν να είναι οτιδήποτε μεταξύ φερμιονίων και μποζονίων. Αυτος ο νέος τύπος σωματιδίων, που προκύπτει μόνο σε συστήματα δυο διαστάσεων, υπακούει σε μια στατιστική μεταξύ των στατιστικών Fermi-Dirac και Bose-Einstein. Ο Frank Wilczek χρησιμοποίησε το χιουμοριστικό όνομα anyon(s) (θα μπορούσαμε να τα λέμε ενυόνια). Και σε μία διάσταση, η διάκριση καταρρέει εντελώς. Σε έναν τέτοιο μονοδιάστατο κόσμο, τα μποζόνια και τα φερμιόνια είναι σαν δύο διαφορετικές εξισώσεις με την ίδια λύση: τα δύο βασίλεια των σωματιδίων είναι σιωπηρώς συγχωνευμένα. Satyendra Nath Bose και Enrico Fermi διαβάστε περισσότερα: Matter vs. Force: Why There Are Exactly Two Types of Particles – https://www.quantamagazine.org/matter-vs-force-why-there-are-exactly-two-types-of-particles-20250623/