Δροσος Γεωργιος

Επιστήμη του Διαστημικού Σταθμού. Η αστροναύτης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, επεξεργάζεται δείγματα οστικών κυττάρων μέσα στο γάντι Life Science Glovebox της εργαστηριακής μονάδας Kibo στις 28 Αυγούστου 2025, στο πλαίσιο ενός πειράματος που εξετάζει πώς η μικροβαρύτητα επηρεάζει τα κύτταρα που σχηματίζουν και αποικοδομούν τα οστά και διερευνά πιθανούς τρόπους πρόληψης της οστικής απώλειας. Αυτή η έρευνα θα μπορούσε να βοηθήσει στην προστασία των αστροναυτών σε μελλοντικές αποστολές μεγάλης διάρκειας στη Σελήνη και τον Άρη, ενώ παράλληλα θα προωθήσει θεραπείες για εκατομμύρια ανθρώπους στη Γη που πάσχουν από οστεοπόρωση. https://www.nasa.gov/image-article/space-station-science/ Cygnus XL Cargo Craft εγκατεστημένο στη μονάδα Unity του σταθμού. Το νέο διαστημόπλοιο Cygnus XL της Northrop Grumman εγκαταστάθηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η αποστολή είναι γνωστή ως Northrop Grumman Commercial Resupply Services 23 της NASA ή Northrop Grumman CRS-23.Γεμάτο με περισσότερα από 11.000 λίβρες έρευνας και προμηθειών, το διαστημόπλοιο Northrop Grumman Cygnus XL, που μεταφέρεται με έναν πύραυλο SpaceX Falcon 9, εκτοξεύτηκε στις 6:11 μ.μ. EDT στις 14 Σεπτεμβρίου, από το Διαστημικό Συγκρότημα Εκτόξευσης 40 στον Διαστημικό Σταθμό Ακρωτηρίου Κανάβεραλ στη Φλόριντα. Αυτή η αποστολή θα είναι η πρώτη πτήση του Cygnus XL, της μεγαλύτερης, πιο ικανής να μεταφέρει φορτίο έκδοσης του ηλιακού διαστημοπλοίου της εταιρείας.Το Cygnus θα παραμείνει στον διαστημικό σταθμό μέχρι την άνοιξη, όταν θα αναχωρήσει από το εργαστήριο σε τροχιά, οπότε και θα απορρίψει αρκετές χιλιάδες λίβρες συντριμμιών κατά την επανείσοδό του στην ατμόσφαιρα της Γης, όπου θα καούν ακίνδυνα. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/09/18/cygnus-xl-cargo-craft-installed-on-stations-unity-module/ 18 Σεπτεμβρίου 2025: Διαμόρφωση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Έξι διαστημόπλοια είναι αγκυροβολημένα στον διαστημικό σταθμό, συμπεριλαμβανομένου του φορτηγού σκάφους SpaceX Dragon, του διαστημοπλοίου SpaceX Crew-11 Dragon, του φορτηγού σκάφους Cygnus XL της Northrop Grumman, του πλοίου πληρώματος Soyuz MS-27 και των πλοίων ανεφοδιασμού Progress 92 και 93.

Η Ποικιλία του Αρχαίου Άρη, Η Perseverance πέτυχε κάτι ασυνήθιστο αυτή την εβδομάδα: την απόξεση δύο δραματικά διαφορετικών βράχων μέσα σε λίγες μέρες. Ενώ εξερευνούσε την περιοχή Vernodden κατά μήκος του χείλους του κρατήρα Jezero, το ρόβερ μελετούσε αυτό που θα μπορούσε να είναι «μεγαμπλοκ», μια ποικιλία αρχαίων υλικών του φλοιού με ενδείξεις για την πρώιμη γεωλογική ιστορία του Άρη.Ο στόχος «Peachflya», που λειάνθηκε στο ηλιακό φως του 1618, αποκάλυψε θραύσματα διαφορετικών ορυκτών συνθέσεων. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι το πέτρωμα είναι ένα βράχο που σχηματίστηκε από θραύσματα ακόμη παλαιότερων υλικών που διασπάστηκαν, μεταφέρθηκαν και συγκολλήθηκαν μεταξύ τους – πιθανώς κατά τη διάρκεια μιας πρόσκρουσης στο μακρινό παρελθόν του Άρη.Λίγα μέτρα μακριά, ο στόχος "Klorne" τριβήθηκε στο ηλιακό φως 1623 και αφηγείται μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Η φρέσκια επιφάνεια είναι πρασινωπή, με μερικές σκούρες κηλίδες και λευκές φλέβες - ένδειξη σημαντικής χημικής αλλοίωσης. Η πράσινη απόχρωση του Klorne είναι σύμφωνη με το ορυκτό σερπεντίνη και θυμίζει την τριβή της "Λίμνης Serpentine" από το Perseverance στο ηλιακό φως 1404 .Στη συνέχεια, το Perseverance θα εξετάσει το μεγαμπλοκ «Monacofjellet», το οποίο παρουσιάζει μια ακόμη ξεχωριστή φασματική υπογραφή. Κάθε ένα από αυτά τα αρχαία θραύσματα μπορεί να βοηθήσει την Επιστημονική Ομάδα να ανακατασκευάσει τις πολύπλοκες γεωλογικές διεργασίες που διαμόρφωσαν τον πρώιμο Άρη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Εικόνα του σημείου τριβής «Peachflya», από την κάμερα WATSON του Perseverance στο ηλιακό φως 1620. https://science.nasa.gov/blog/the-ancient-mars-variety-show/ .

Εικόνες Hubble: Η σιγοκαίγοντας καρδιά του ουράνιου πούρου. Αυτή η εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA αποκαλύπτει νέες λεπτομέρειες στον Μεσιέ 82 (M82) , που φιλοξενεί λαμπρά αστέρια, των οποίων το φως σκιάζεται από γλυπτά σύννεφα φτιαγμένα από συστάδες και ραβδώσεις σκόνης και αερίου. Αυτή η εικόνα απεικονίζει την καρδιά του γαλαξία που τροφοδοτείται από αστέρια, η οποία βρίσκεται μόλις 12 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου (της Μεγάλης Άρκτου). Γνωστός ως Γαλαξίας Πούρο, ο M82 θεωρείται κοντινός γαλαξίας.Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο M82 είναι γεμάτος με αστέρια. Ο γαλαξίας σχηματίζει αστέρια 10 φορές πιο γρήγορα από τον Γαλαξία μας. Οι αστρονόμοι τον αποκαλούν γαλαξία αστρικής έκρηξης. Η έντονη περίοδος γέννησης άστρων που πλήττει αυτόν τον γαλαξία οδήγησε στη δημιουργία υπεραστρικών σμηνών στην καρδιά του γαλαξία. Κάθε ένα από αυτά τα υπεραστρικά σμήνη περιέχει εκατοντάδες χιλιάδες αστέρια και είναι πιο φωτεινό από ένα τυπικό αστρικό σμήνος. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το Hubble για να μελετήσουν αυτά τα τεράστια σμήνη και να αποκαλύψουν πώς σχηματίζονται και εξελίσσονται.Οι προηγούμενες λήψεις του γαλαξία από το Hubble κατέγραψαν υπεριώδες και ορατό φως το 2012 και εγγύς υπέρυθρο και ορατό φως το 2006 για να γιορτάσουν την 16η επέτειο του Hubble. Το Παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA και το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Spitzer απεικόνισαν επίσης αυτόν τον γαλαξία με αστρική έκρηξη. Ο συνδυασμός των δεδομένων του Hubble στο ορατό και εγγύς υπέρυθρο φως με την ακτίνες Χ του Chandra και την βαθύτερη υπέρυθρη εικόνα του Spitzer παρέχει μια λεπτομερή ματιά στα αστέρια του γαλαξία, μαζί με τη σκόνη και το αέριο από τα οποία σχηματίζονται τα αστέρια. Πιο πρόσφατα, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA/ESA/CSA έστρεψε το βλέμμα του προς τον γαλαξία, παράγοντας υπέρυθρες εικόνες το 2024 και νωρίτερα φέτος . Αυτές οι πολλαπλές λήψεις σε διαφορετικά μήκη κύματος φωτός μας παρέχουν μια πιο ακριβή και ολοκληρωμένη εικόνα αυτού του γαλαξία, ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα το περιβάλλον του. Κάθε ένα από αυτά τα αστεροσκοπεία της NASA παρέχει μοναδικές και συμπληρωματικές πληροφορίες σχετικά με τις φυσικές διεργασίες του γαλαξία. Ο συνδυασμός των δεδομένων τους αποφέρει γνώσεις που ενισχύουν την κατανόησή μας με τρόπο που κανένα μεμονωμένο παρατηρητήριο δεν θα μπορούσε να επιτύχει μόνο του. Αυτή η εικόνα παρουσιάζει κάτι που δεν είχε παρατηρηθεί σε προηγούμενες εικόνες του γαλαξία από το Hubble: δεδομένα από το κανάλι υψηλής ανάλυσης της προηγμένης κάμερας για έρευνες . Αυτή η εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA απεικονίζει την κεντρική περιοχή του σπειροειδούς γαλαξία Messier 82. https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-images-celestial-cigars-smoldering-heart/

Το Parker Solar Probe της NASA πραγματοποίησε την 25η πτήση του κοντά στον Ήλιο Το Parker Solar Probe της NASA ολοκλήρωσε την 25η στενή προσέγγιση του στον Ήλιο στις 15 Σεπτεμβρίου, ισοφαρίζοντας την απόσταση ρεκόρ των 3,8 εκατομμυρίων μιλίων (6,2 εκατομμυρίων χιλιομέτρων) από την ηλιακή επιφάνεια. Το Parker Solar Probe πραγματοποίησε έλεγχο με τους ελεγκτές πτήσης στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής (APL) του Πανεπιστημίου Johns Hopkins στο Λόρελ του Μέριλαντ — όπου σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε επίσης το διαστημόπλοιο — στις 18 Σεπτεμβρίου, εκπέμποντας έναν ήχο φάρου που υποδείκνυε ότι τα συστήματά του λειτουργούσαν κανονικά. Το διαστημόπλοιο δεν είχε επαφή με τη Γη και λειτουργούσε αυτόνομα κατά τη διάρκεια της στενής προσέγγισης.Το διαστημόπλοιο ισοφάρισε επίσης την ταχύτητα ρεκόρ των 430.000 μιλίων ανά ώρα (687.000 χλμ. ανά ώρα) — ένα σημείο που, όπως και η απόσταση, σημειώθηκε και στη συνέχεια ισοφαρίστηκε κατά τη διάρκεια στενών προσεγγίσεων στις 24 Δεκεμβρίου 2024, στις 22 Μαρτίου 2025 και στις 19 Ιουνίου 2025. Το Parker Solar Probe θα παραμείνει σε αυτήν την τροχιά γύρω από τον Ήλιο και θα συνεχίσει να κάνει παρατηρήσεις. Τα επόμενα βήματα για την αποστολή — το 2026 και μετά — βρίσκονται επίσημα υπό αξιολόγηση από τη NASA.Κατά τη διάρκεια αυτής της ηλιακής συνάντησης — η οποία ξεκίνησε στις 10 Σεπτεμβρίου και λήγει στις 20 Σεπτεμβρίου — τα τέσσερα πακέτα επιστημονικών οργάνων του Parker συλλέγουν μοναδικές παρατηρήσεις από το εσωτερικό της ατμόσφαιρας του Ήλιου, ή αλλιώς του στέμματος. Η διέλευση, ως η τέταρτη σε αυτή την απόσταση και ταχύτητα, επιτρέπει στο διαστημόπλοιο να διεξάγει απαράμιλλες μετρήσεις του ηλιακού ανέμου και της ηλιακής δραστηριότητας, ενώ ο Ήλιος βρίσκεται σε μια πιο ενεργή φάση του 11ετούς κύκλου του. Ο Parker θα αρχίσει να επιστρέφει επιστημονικά δεδομένα από τη συνάντηση στις 23 Σεπτεμβρίου. Οι παρατηρήσεις του Parker για τον ηλιακό άνεμο και τα ηλιακά φαινόμενα, όπως οι εκλάμψεις και οι στεμματικές μαζικές εκτινάξεις, είναι κρίσιμες για την προώθηση της κατανόησης της ανθρωπότητας για τον Ήλιο και τα φαινόμενα που προκαλούν διαστημικά καιρικά φαινόμενα υψηλής ενέργειας που θέτουν σε κίνδυνο τους αστροναύτες, τους δορυφόρους, τα αεροπορικά ταξίδια, ακόμη και τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας στη Γη. Η κατανόηση της θεμελιώδους φυσικής του διαστημικού καιρού επιτρέπει πιο αξιόπιστη πρόβλεψη της ασφάλειας των αστροναυτών κατά τη διάρκεια μελλοντικών αποστολών στο βαθύ διάστημα στη Σελήνη και τον Άρη.Το Parker Solar Probe αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «Ζώντας με ένα Αστέρι» (LWS) της NASA για την εξερεύνηση πτυχών του συστήματος Ήλιου-Γης που επηρεάζουν άμεσα τη ζωή και την κοινωνία. Το πρόγραμμα LWS διαχειρίζεται από το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard του οργανισμού στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ, για τη Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών της NASA στην Ουάσινγκτον. Το Johns Hopkins APL διαχειρίζεται το Parker Solar Probe για τη NASA και σχεδίασε, κατασκεύασε και λειτουργεί την αποστολή. Η καλλιτεχνική ιδέα δείχνει το Parker Solar Probe να πλησιάζει τον Ήλιο. https://science.nasa.gov/blogs/parker-solar-probe/2025/09/18/nasas-parker-solar-probe-sails-through-25th-sun-flyby/

Σεληνιακός πύραυλος Artemis II της NASA έτοιμος για πτήση με πλήρωμα. Ο πύραυλος Artemis II SLS (Space Launch System) της NASA, που πρόκειται να στείλει τέσσερις αστροναύτες από τη Γη σε ένα ταξίδι γύρω από τη Σελήνη τον επόμενο χρόνο, μπορεί να φαίνεται πανομοιότυπος με τον πύραυλο Artemis I SLS. Με μια πιο προσεκτική ματιά, ωστόσο, οι μηχανικοί αναβάθμισαν τον πύραυλο της Σελήνης εσωτερικά και εξωτερικά για να βελτιώσουν την απόδοση, την αξιοπιστία και την ασφάλεια.Το SLS πραγματοποίησε μια άψογη πρώτη αποστολή στην δοκιμαστική πτήση του Artemis I, πληρώντας ή και ξεπερνώντας τις παραμέτρους για την απόδοση, τον έλεγχο της στάσης και τη δομική σταθερότητα με ακρίβεια δέκατων ή εκατοστών του ποσοστού, καθώς έστειλε ένα μη επανδρωμένο Orion χιλιάδες μίλια πέρα από τη Σελήνη. Επίσης, επέστρεψε όγκους πολύτιμων δεδομένων πτήσης για τους μηχανικούς του SLS, ώστε να τα αναλύσουν και να επιφέρουν βελτιώσεις.Για τον Artemis II, τα κύρια τμήματα του SLS παραμένουν αμετάβλητα - ένα κεντρικό βασικό στάδιο, τέσσερις κύριοι κινητήρες RS-25, δύο πυραυλικοί ενισχυτές στερεού καυσίμου πέντε τμημάτων, το ICPS (ενδιάμεση κρυογονική πρόωση), ένας προσαρμογέας σταδίου οχήματος εκτόξευσης για τη συγκράτηση του ICPS και ένας προσαρμογέας σταδίου Orion που συνδέει το SLS με το διαστημόπλοιο Orion. Η διαφορά έγκειται στις λεπτομέρειες.«Ενώ είμαστε περήφανοι για την απόδοση του Artemis I, η οποία επικύρωσε τον συνολικό μας σχεδιασμό, εξετάσαμε πώς το SLS μπορεί να προσφέρει στα πληρώματά μας μια καλύτερη εμπειρία», δήλωσε ο John Honeycutt, διευθυντής του προγράμματος SLS της NASA. «Ορισμένες από τις αλλαγές μας ανταποκρίνονται σε συγκεκριμένες απαιτήσεις της αποστολής Artemis II, ενώ άλλες αντικατοπτρίζουν τη συνεχή ανάλυση και δοκιμή, καθώς και τα διδάγματα που αντλήθηκαν από το Artemis I».Οι μηχανικοί έχουν εξοπλίσει το ICPS με οπτικούς στόχους που θα χρησιμεύουν ως οπτικές ενδείξεις για τους αστροναύτες στο Orion καθώς θα χειρίζονται χειροκίνητα το Orion γύρω από το ανώτερο στάδιο και θα εξασκούνται σε ελιγμούς για να ενημερώνουν για τις επιχειρήσεις πρόσδεσης του Artemis III.Ο πύραυλος Artemis II περιλαμβάνει βελτιωμένο σύστημα πλοήγησης σε σύγκριση με τον Artemis I. Η δυνατότητα επικοινωνιών του έχει επίσης βελτιωθεί με την επανατοποθέτηση κεραιών στον πύραυλο για να εξασφαλιστεί η συνεχής επικοινωνία με τους επίγειους σταθμούς της NASA και τον πύραυλο διαστημικής εκτόξευσης Delta 45 της Διαστημικής Δύναμης των ΗΠΑ, ο οποίος ελέγχει τις εκτοξεύσεις κατά μήκος της Ανατολικής Οροσειράς.Ένα σύστημα ανίχνευσης έκτακτης ανάγκης στο ICPS επιτρέπει στον πύραυλο να ανιχνεύει και να ανταποκρίνεται σε προβλήματα και να ειδοποιεί το πλήρωμα. Το σύστημα ασφάλειας πτήσης προσθέτει μια χρονική καθυστέρηση στο σύστημα αυτοκαταστροφής για να δώσει χρόνο στο σύστημα διαφυγής του Orion να τραβήξει την κάψουλα σε ασφαλές σημείο σε περίπτωση ματαίωσης.Οι κινητήρες διαχωρισμού που ωθούν τον ενισχυτή στερεού πυραύλου μακριά αφού τα στοιχεία δεν χρειάζονται πλέον, υποβλήθηκαν σε γωνία 15 μοιρών επιπλέον για να αυξηθεί η απόσταση διαχωρισμού καθώς ο υπόλοιπος πυραύλος αναπτύσσει ταχύτητα.Επιπλέον, το SLS θα απορρίψει τους χρησιμοποιημένους ενισχυτές τέσσερα δευτερόλεπτα νωρίτερα κατά την ανύψωση του Artemis II από ό,τι κατά την ανύψωση του Artemis I. Η ρίψη των ενισχυτών αρκετά δευτερόλεπτα πιο κοντά στο τέλος της καύσης τους θα δώσει στους μηχανικούς δεδομένα πτήσης που θα συσχετίζονται με τις προβλέψεις ότι η απόρριψη των ενισχυτών λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα θα αποφέρει περίπου 1.600 λίβρες ωφέλιμου φορτίου σε τροχιά της Γης για μελλοντικές πτήσεις του SLS.Οι μηχανικοί έχουν ενσωματώσει πρόσθετες βελτιώσεις με βάση τα διδάγματα που αντλήθηκαν από το Artemis I. Κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής πτήσης του Artemis I, ο πύραυλος SLS παρουσίασε υψηλότερους από τους αναμενόμενους κραδασμούς κοντά στα συμπαγή σημεία σύνδεσης του πυραυλοκινητήρα, οι οποίοι προκλήθηκαν από ασταθή ροή αέρα.Για να σταθεροποιηθεί η ροή του αέρα, ένα ζεύγος ραβδώσεων μήκους περίπου επτά ποδιών και πέντε ιντσών που πλαισιώνουν τα εμπρόσθια σημεία σύνδεσης κάθε ενισχυτή στο εσωτερικό της δεξαμενής SLS θα εξομαλύνει τους κραδασμούς που προκαλούνται από τη ροή του αέρα κατά την άνοδο, και το ηλεκτρονικό σύστημα του πυραύλου αναβαθμίστηκε ώστε να αντέχει σε υψηλότερα επίπεδα κραδασμών.Οι μηχανικοί ενημέρωσαν τη μονάδα ελέγχου διανομής ισχύος του βασικού σταδίου, η οποία είναι τοποθετημένη στη δεξαμενή, η οποία ελέγχει την ισχύ στα άλλα ηλεκτρονικά του πυραύλου και προστατεύει από ηλεκτρικούς κινδύνους.Αυτές οι βελτιώσεις οδήγησαν σε έναν βελτιωμένο πύραυλο για την υποστήριξη του πληρώματος, στο πλαίσιο της Χρυσής Εποχής της καινοτομίας και της εξερεύνησης της NASA.Η δοκιμαστική πτήση Artemis II, διάρκειας περίπου 10 ημερών, είναι η πρώτη επανδρωμένη πτήση στο πλαίσιο της εκστρατείας Artemis της NASA . Είναι ένα ακόμη βήμα προς νέες αποστολές με αμερικανικό πλήρωμα στην επιφάνεια της Σελήνης, οι οποίες θα βοηθήσουν τον οργανισμό να προετοιμαστεί για την αποστολή των πρώτων αστροναυτών - Αμερικανών - στον Άρη. https://www.nasa.gov/artemis Ομάδες με τα Exploration Ground Systems της NASA ενσωματώνουν το βασικό στάδιο του πυραύλου SLS (Space Launch System) στη Σελήνη με τους ενισχυτές στερεών πυραύλων στον κινητό εκτοξευτή 1 μέσα στο High Bay 3 του Κτιρίου Συναρμολόγησης Οχημάτων στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA τον Μάρτιο του 2025. Το Artemis II είναι η πρώτη δοκιμαστική πτήση με προσωπικό στο πλαίσιο της εκστρατείας Artemis της NASA και αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς τις αποστολές στην επιφάνεια της Σελήνης και βοηθά τον οργανισμό να προετοιμαστεί για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Άρη.

Ένα εντυπωσιακό αστρικό σμήνος. Το Westerlund 1, το μεγαλύτερο και πλησιέστερο στη Γη «υπερ» αστρικό σμήνος, εντυπωσιάζει σε αυτήν την εικόνα που δημοσιεύτηκε στις 23 Ιουλίου 2025. Αυτή η προβολή συνδυάζει δεδομένα ακτίνων Χ από το Παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA (σε ροζ, μπλε, μοβ και πορτοκαλί), δεδομένα υπέρυθρης ακτινοβολίας από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA (σε κίτρινο, χρυσό και μπλε) και οπτικά δεδομένα από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble της NASA (σε κυανό, γκρι και ανοιχτό κίτρινο).Τα δεδομένα από το Chandra και άλλα τηλεσκόπια βοηθούν τους αστρονόμους να εμβαθύνουν σε αυτό το γαλαξιακό εργοστάσιο όπου παράγονται έντονα αστέρια. Οι παρατηρήσεις από το Chandra έχουν αποκαλύψει χιλιάδες μεμονωμένα αστέρια που εκπέμπουν ακτίνες Χ στο σμήνος.Αυτή η εικόνα είναι μέρος μιας συλλογής εικόνων που περιλαμβάνουν δεδομένα από το Chandra μαζί με μια σειρά από άλλα τηλεσκόπια. https://www.nasa.gov/image-article/an-eye-catching-star-cluster/

Πώς η ρωμαϊκή αποστολή της NASA θα αποκαλύψει τον γαλαξία μας χρησιμοποιώντας κοσμική σκόνη Λύνοντας το μυστήριο του Γαλαξία μας.Γαλαξιακοί κύκλοι ζωής Το Ρωμαϊκό Διαστημικό Τηλεσκόπιο Nancy Grace της NASA θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τα λιγότερο λαμπερά συστατικά του Γαλαξία μας — αέριο και σκόνη που είναι διάσπαρτα ανάμεσα στα αστέρια, γνωστό ως διαστρικό μέσο.Ένα από τα σημαντικότερα προγράμματα παρατήρησης του Roman , που ονομάζεται Galactic Plane Survey , θα εξερευνήσει τον γαλαξία μας μέχρι την πιο μακρινή του άκρη, χαρτογραφώντας περίπου 20 δισεκατομμύρια αστέρια - περίπου τέσσερις φορές περισσότερα από όσα έχουν χαρτογραφηθεί σήμερα. Οι επιστήμονες θα χρησιμοποιήσουν δεδομένα από αυτά τα αστέρια για να μελετήσουν και να χαρτογραφήσουν τη σκόνη μέσα από την οποία ταξιδεύει το φως τους, συμβάλλοντας στην πιο ολοκληρωμένη εικόνα μέχρι στιγμής της δομής του Γαλαξία, του σχηματισμού των αστεριών και της προέλευσης του ηλιακού μας συστήματος.«Με τον Roman, θα μπορέσουμε να μετατρέψουμε τις υπάρχουσες καλλιτεχνικές αντιλήψεις για τον Γαλαξία σε μοντέλα που βασίζονται περισσότερο σε δεδομένα, χρησιμοποιώντας νέους περιορισμούς στην τρισδιάστατη κατανομή της διαστρικής σκόνης», δήλωσε η Catherine Zucker, αστροφυσικός στο Κέντρο Αστροφυσικής | Harvard & Smithsonian στο Cambridge της Μασαχουσέτης. Λύνοντας το μυστήριο του Γαλαξία μας Οι επιστήμονες γνωρίζουν πώς πιθανότατα μοιάζει ο γαλαξίας μας συνδυάζοντας παρατηρήσεις του Γαλαξία μας και άλλων σπειροειδών γαλαξιών. Ωστόσο, τα σύννεφα σκόνης δυσκολεύουν τον προσδιορισμό των λεπτομερειών στην αντίθετη πλευρά του γαλαξία μας. Φανταστείτε να προσπαθείτε να χαρτογραφήσετε μια γειτονιά ενώ κοιτάτε μέσα από τα παράθυρα ενός σπιτιού που περιβάλλεται από πυκνή ομίχλη.Ο Ρόμαν θα βλέπει μέσα από την «ομίχλη» της σκόνης χρησιμοποιώντας μια εξειδικευμένη κάμερα και φίλτρα που παρατηρούν το υπέρυθρο φως — φως με μεγαλύτερα μήκη κύματος από αυτά που μπορούν να ανιχνεύσουν τα μάτια μας. Το υπέρυθρο φως είναι πιο πιθανό να περάσει μέσα από τα σύννεφα σκόνης χωρίς να διασκορπιστεί.Το φως με μικρότερα μήκη κύματος, συμπεριλαμβανομένου του μπλε φωτός που παράγεται από τα αστέρια, σκεδάζεται πιο εύκολα. Αυτό σημαίνει ότι τα αστέρια που λάμπουν μέσα από τη σκόνη φαίνονται πιο αμυδρά και κόκκινα από ό,τι είναι στην πραγματικότητα.Συγκρίνοντας τις παρατηρήσεις με πληροφορίες σχετικά με τα χαρακτηριστικά του άστρου πηγής, οι αστρονόμοι μπορούν να αποσυνδέσουν την απόσταση του άστρου από το πόσο έχουν κοκκινίσει τα χρώματά του. Η μελέτη αυτών των φαινομένων αποκαλύπτει ενδείξεις σχετικά με τις ιδιότητες της σκόνης.«Μπορώ να ρωτήσω, "πόσο πιο κόκκινο και πιο αμυδρό είναι το φως των άστρων που ανιχνεύει ο Ρόμαν σε διαφορετικά μήκη κύματος;" Στη συνέχεια, μπορώ να πάρω αυτές τις πληροφορίες και να τις συσχετίσω με τις ιδιότητες των ίδιων των κόκκων σκόνης, και ιδιαίτερα με το μέγεθός τους», δήλωσε ο Μπράντον Χένσλεϊ, ένας επιστήμονας που μελετά τη διαστρική σκόνη στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια.Οι επιστήμονες θα μάθουν επίσης για τη σύνθεση της σκόνης και θα διερευνήσουν τα νέφη για να διερευνήσουν τις φυσικές διεργασίες πίσω από την αλλαγή των ιδιοτήτων της σκόνης.Ενδείξεις στο φως των άστρων που επηρεάζεται από τη σκόνη υποδηλώνουν την ποσότητα σκόνης που υπάρχει ανάμεσα σε εμάς και ένα άστρο. Η συνένωση αποτελεσμάτων από πολλά άστρα επιτρέπει στους αστρονόμους να κατασκευάσουν λεπτομερείς τρισδιάστατους χάρτες σκόνης. Αυτό θα επέτρεπε σε επιστήμονες όπως ο Zucker να δημιουργήσουν ένα μοντέλο του Γαλαξία, το οποίο θα μας δείξει πώς φαίνεται από έξω. Στη συνέχεια, οι επιστήμονες θα μπορούν να συγκρίνουν καλύτερα τον Γαλαξία με άλλους γαλαξίες που παρατηρούμε μόνο από έξω, εντάσσοντάς τον σε μια κοσμολογική προοπτική της εξέλιξης των γαλαξιών. «Το Ρόμαν θα προσθέσει μια εντελώς νέα διάσταση στην κατανόησή μας για τον γαλαξία, επειδή θα δούμε δισεκατομμύρια και δισεκατομμύρια περισσότερα αστέρια», είπε ο Ζούκερ. «Μόλις παρατηρήσουμε τα αστέρια, θα έχουμε και τα δεδομένα σκόνης, επειδή τα αποτελέσματά της είναι κωδικοποιημένα σε κάθε αστέρι που ανιχνεύει ο Ρόμαν». Γαλαξιακοί κύκλοι ζωής Το διαστρικό μέσο κάνει περισσότερα από το να ασχολείται απλώς με τον Γαλαξία μας — τροφοδοτεί τον σχηματισμό αστεριών και πλανητών. Πυκνές σταγόνες διαστρικού μέσου σχηματίζουν μοριακά νέφη , τα οποία μπορούν να καταρρεύσουν βαρυτικά και να ξεκινήσουν τα πρώτα στάδια ανάπτυξης των αστεριών. Τα νεαρά αστέρια εκτοξεύουν θερμούς ανέμους που μπορούν να προκαλέσουν τη συσσώρευση της περιβάλλουσας σκόνης στα δομικά στοιχεία των πλανητών .«Η σκόνη μεταφέρει πολλές πληροφορίες σχετικά με την προέλευσή μας και πώς προέκυψαν τα πάντα», δήλωσε ο Josh Peek, αναπληρωτής αστρονόμος και επικεφαλής του γραφείου αποστολών επιστήμης δεδομένων στο Ινστιτούτο Επιστήμης Διαστημικών Τηλεσκοπίων στη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ. «Αυτή τη στιγμή, ουσιαστικά στεκόμαστε πάνω σε έναν πραγματικά μεγάλο κόκκο σκόνης - η Γη χτίστηκε από πάρα πολλούς πολύ μικροσκοπικούς κόκκους που μεγάλωσαν μαζί σε μια γιγάντια μπάλα».Ο Ρόμαν θα εντοπίσει νεαρά σμήνη αστεριών σε νέες, μακρινές περιοχές σχηματισμού άστρων, καθώς και θα συνεισφέρει δεδομένα για «εργοστάσια αστεριών» που είχαν εντοπιστεί προηγουμένως από αποστολές όπως το αποσυρμένο Διαστημικό Τηλεσκόπιο Σπίτζερ της NASA .«Αν θέλετε να κατανοήσετε τον σχηματισμό των αστεριών σε διαφορετικά περιβάλλοντα, πρέπει να κατανοήσετε το διαστρικό τοπίο που τον προκαλεί», είπε ο Ζούκερ. «Το Roman θα μας επιτρέψει να συνδέσουμε την τρισδιάστατη δομή του διαστρικού μέσου με την τρισδιάστατη κατανομή των νεαρών αστεριών σε όλο τον δίσκο του γαλαξία».Οι νέοι τρισδιάστατοι χάρτες σκόνης του Roman θα βελτιώσουν την κατανόησή μας για τη σπειροειδή δομή του Γαλαξία μας, το μοτίβο που μοιάζει με ανεμόμυλο, όπου τα αστέρια, το αέριο και η σκόνη συσσωρεύονται σαν γαλαξιακή κυκλοφοριακή συμφόρηση. Συνδυάζοντας δεδομένα ταχύτητας με χάρτες σκόνης, οι επιστήμονες θα συγκρίνουν τις παρατηρήσεις με προβλέψεις από μοντέλα για να βοηθήσουν στον εντοπισμό της αιτίας της σπειροειδούς δομής, η οποία προς το παρόν είναι ασαφής.Ο ρόλος που παίζει αυτό το σπειροειδές μοτίβο στο σχηματισμό των αστεριών παραμένει εξίσου αβέβαιος. Ορισμένες θεωρίες υποδηλώνουν ότι η γαλαξιακή συμφόρηση πυροδοτεί το σχηματισμό των αστεριών, ενώ άλλες υποστηρίζουν ότι αυτά τα κυκλοφοριακά μποτιλιαρίσματα συγκεντρώνουν υλικό αλλά δεν διεγείρουν τη γέννηση των αστεριών.Το Roman θα βοηθήσει στην επίλυση μυστηρίων όπως αυτά, παρέχοντας περισσότερα δεδομένα για σκονισμένες περιοχές σε ολόκληρο τον Γαλαξία. Αυτό θα επιτρέψει στους επιστήμονες να συγκρίνουν πολλά γαλαξιακά περιβάλλοντα και να μελετήσουν τη γέννηση άστρων σε συγκεκριμένες δομές, όπως οι ελικοειδείς σπειροειδείς βραχίονες του γαλαξία ή η κεντρική αστρική ράβδος του.Η αστρονομική κοινότητα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στα τελικά στάδια σχεδιασμού για την Έρευνα Γαλαξιακού Επιπέδου του Roman.«Με την τεράστια έρευνα του Ρόμαν στο γαλαξιακό επίπεδο, θα είμαστε σε θέση να έχουμε αυτή τη βαθιά τεχνική κατανόηση του γαλαξία μας», είπε ο Πικ.Μετά την επεξεργασία, τα δεδομένα του Roman θα είναι διαθέσιμα στο κοινό ηλεκτρονικά μέσω του Roman Research Nexus και του Αρχείου Διαστημικών Τηλεσκοπίων Barbara A. Mikulski , τα οποία θα παρέχουν ανοιχτή πρόσβαση στα δεδομένα για τα επόμενα χρόνια.«Οι άνθρωποι που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα θα μπορούν να κάνουν πραγματικά ενδιαφέρουσες αναλύσεις αυτών των δεδομένων», είπε ο Peek. «Έχουμε ένα πραγματικά όμορφο κομμάτι της κληρονομιάς μας να παραδώσουμε στις μελλοντικές γενιές και να το γιορτάσουμε».Το Roman έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει το αργότερο μέχρι τον Μάιο του 2027, με την ομάδα να εργάζεται για μια πιθανή πρόωρη κυκλοφορία το φθινόπωρο του 2026.Το Ρωμαϊκό Διαστημικό Τηλεσκόπιο Nancy Grace διαχειρίζεται στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ, με τη συμμετοχή του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της NASA και του Caltech/IPAC στη Νότια Καλιφόρνια, του Ινστιτούτου Επιστήμης Διαστημικών Τηλεσκοπίων στη Βαλτιμόρη και μιας επιστημονικής ομάδας που αποτελείται από επιστήμονες από διάφορα ερευνητικά ιδρύματα. Οι κύριοι βιομηχανικοί εταίροι είναι η BAE Systems Inc. στο Μπόλντερ του Κολοράντο, η L3Harris Technologies στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης και η Teledyne Scientific & Imaging στο Θάουζαντ Όουκς της Καλιφόρνια. Κατεβάστε επιπλέον εικόνες και βίντεο από το Scientific Visualization Studio της NASA. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Ρωμαϊκό Διαστημικό Τηλεσκόπιο, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/roman https://www.nasa.gov/missions/roman-space-telescope/how-nasas-roman-mission-will-unveil-our-home-galaxy-using-cosmic-dust/ Ο Γαλαξίας μας φιλοξενεί περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια αστέρια που συχνά απέχουν μεταξύ τους τρισεκατομμύρια μίλια. Τα ενδιάμεσα διαστήματα, που ονομάζονται διαστρικό μέσο, δεν είναι κενά - είναι πασπαλισμένα με αέριο και σκόνη που είναι ταυτόχρονα οι σπόροι των νέων αστεριών και τα απομεινάρια ψίχουλων από αστέρια που έχουν πεθάνει προ πολλού. Η μελέτη του διαστρικού μέσου με αστεροσκοπεία όπως το επερχόμενο διαστημικό τηλεσκόπιο Nancy Grace Roman της NASA θα αποκαλύψει νέες γνώσεις για το σύστημα ανακύκλωσης της γαλαξιακής σκόνης. Η ιδέα αυτού του καλλιτέχνη απεικονίζει διαφορετικούς τύπους φωτός που κινούνται μέσα σε ένα νέφος σωματιδίων. Δεδομένου ότι το υπέρυθρο φως έχει μεγαλύτερο μήκος κύματος, μπορεί να περάσει πιο εύκολα μέσα από τη σκόνη. Αυτό σημαίνει ότι οι αστρονόμοι που παρατηρούν στο υπέρυθρο φως μπορούν να κοιτάξουν βαθύτερα σε περιοχές με σκόνη. Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Nancy Grace Roman της NASA θα διεξάγει μια Έρευνα Γαλαξιακού Επιπέδου για να εξερευνήσει τον γαλαξία μας, τον Γαλαξία μας. Η έρευνα θα χαρτογραφήσει περίπου 20 δισεκατομμύρια αστέρια, καθένα από τα οποία κωδικοποιεί πληροφορίες σχετικά με τη σκόνη και το αέριο που παρεμβάλλονται και ονομάζεται διαστρικό μέσο. Η μελέτη του διαστρικού μέσου θα μπορούσε να προσφέρει ενδείξεις για τους σπειροειδείς βραχίονες του γαλαξία μας, την γαλαξιακή ανακύκλωση και πολλά άλλα.

Το παιδί του φτωχού σιδερά που άναψε τον κόσμο. Ο αυτοδίδακτος Φάραντεϊ χωρίς τον οποίο δεν θα υπήρχαν δίκτυα ηλεκτρισμού, κινητήρες και… το αυτονόητο«ανάβει το φως».Στη συνοικία Νιούινγκτον, έξω από το Λονδίνο, ένα αγόρι έρχεται στον κόσμο σε μια φτωχή οικογένεια: ο πατέρας σιδεράς, η μητέρα βράχος στο σπίτι. Το ημερολόγιο γράφει 22 Σεπτεμβρίου 1791.Το αγόρι ονομάζεται Μάικλ Φάραντεϊ, μεγαλώνει με τα στοιχειώδη, πεινάει συχνά, αλλά έχει κάτι που δεν αγοράζεται: μια αχόρταγη περιέργεια.Στα 14 του πιάνει δουλειά σε βιβλιοδετείο. Όταν οι άλλοι σχολάνε, εκείνος ανοίγει βιβλία. Διαβάζει την Encyclopaedia Britannica για τον «ηλεκτρισμό», ξεσηκώνει ιδέες από τη Jane Marcet, φτιάχνει πρόχειρες μπαταρίες με κέρματα και χαρτιά βρεγμένα σε αλάτι.Δεν έχει πανεπιστήμιο· έχει όμως εργαστήριο από σανίδια και μπουκάλια. Κι έχει εμμονή. Το εισιτήριο Ο νεαρός βιβλιοδέτης βρίσκει στα χέρια του ένα εισιτήριο για μια διάλεξη του Χάμφρεϊ Ντέιβι στη Royal Institution. Πηγαίνει, παρακολουθεί σαν να του αναπνέει κάποιος για πρώτη φορά οξυγόνο.Κρατά σχολαστικές σημειώσεις, τις δένει σε τόμο, τις στέλνει στον Ντέιβι με αίτημα για δουλειά. Δεν υπάρχει θέση—ακόμη. Μέχρι που ένα ατύχημα στο εργαστήριο αδειάζει μια καρέκλα.Ο Ντέιβι τον παίρνει βοηθό. Ο Φαραντέι μπαίνει στον ναό της επιστήμης από την πίσω πόρτα, με ποδιά και σφουγγαρίστρα, αλλά δεν αργεί να φτάσει στον άμβωνα. Ο πρώτος κινητήρας: όταν η δύναμη γίνεται κίνηση Μετά τον Ørsted και τον Ampère, που δείχνουν ότι το ρεύμα γεννά μαγνητισμό, ο Φαραντέι στήνει στο τραπέζι ένα ποτήρι με υδράργυρο, έναν μαγνήτη, ένα σύρμα και μια μπαταρία.Το ρεύμα περνά, το σύρμα αρχίζει να περιστρέφεται γύρω από τον μαγνήτη.Η «ηλεκτρομαγνητική περιστροφή» γεννιέται μπροστά σε ένα κοινό που δεν ξέρει ακόμη ότι βλέπει τον πρόγονο κάθε ηλεκτρικού κινητήρα. Ο Φάραντεϊ δεν πανηγυρίζει—σημειώνει, ξαναδοκιμάζει, προχωρά. Η σπίθα που γίνεται ρεύμα Φθινόπωρο 1831. Ένα σιδερένιο δαχτυλίδι, δύο πηνία. Ρίχνει ρεύμα στο πρώτο, κοιτάζει ένα γαλβανόμετρο στο δεύτερο· η βελόνα τρεμοπαίζει τη στιγμή που ανοίγει–κλείνει το κύκλωμα. Τις επόμενες μέρες μετακινεί μαγνήτες μέσα από θηλιές, κουνά σύρματα σε πεδία. Διαπιστώνει: το μεταβαλλόμενο μαγνητικό πεδίο γεννά ηλεκτρικό ρεύμα.Είναι η στιγμή που ανάβει η γεννήτρια του κόσμου. Λίγο αργότερα, φτιάχνει τον δίσκο Faraday, το πρώτο δυναμό. Από εδώ ως τις τουρμπίνες των εργοστασίων και τα καλώδια του δικτύου, η ευθεία είναι καθαρή. Η χημεία που του ανοίγει δρόμους Παράλληλα, ο Φαραντέι πειραματίζεται στην καθαρή χημεία. Απομονώνει το βενζόλιο, υγροποιεί «μόνιμα» αέρια, εφευρίσκει μια παραλλαγή της λυχνίας του Davyστα , μελετά κρυστάλλους και γυαλιά υψηλού δείκτη διάθλασης.Και στο εργαστήριο ηλεκτροδιάλυσης χαράζει πάνω στο χαλκό τις λέξεις που ακόμη μιλάμε: άνοδος, κάθοδος, ηλεκτρόδιο, ιόν.Από τα πειράματά του προκύπτουν οι νόμοι της ηλεκτρόλυσης: η ποσότητα της ουσίας που εναποτίθεται είναι ανάλογη της ποσότητας ηλεκτρισμού που διέρχεται, και τα ισοδύναμα διαφόρων στοιχείων σχετίζονται με τα χημικά τους βάρη. Η ακρίβεια της εργαστηριακής του γλώσσας αφήνει εποχή. Βλέπει πεδία εκεί που οι άλλοι βλέπουν κενό Ο Φάραντεϊ δεν είναι μαθηματικός· η άλγεβρά του είναι στοιχειώδης, η τριγωνομετρία του ανολοκλήρωτη. Είναι όμως οξυδερκής γεωμέτρης των φαινομένων. Ρίχνει ρινίσματα σιδήρου και «βλέπει» γύρω από μαγνήτες γραμμές δύναμης—ελαστικές τάσεις απλωμένες στον χώρο.Επιμένει: ο ηλεκτρισμός και ο μαγνητισμός δεν είναι «υγρά» που ρέουν, αλλά καταστάσεις έντασης της ύλης. Το 1845, περνά πολωμένο φως μέσα από γυαλί και εφαρμόζει ισχυρό μαγνητικό πεδίο: το επίπεδο πόλωσης στρέφεται.Είναι το φαινόμενο Faraday – η πρώτη γέφυρα ανάμεσα σε φως και μαγνητισμό. Την ίδια χρονιά βαφτίζει τη διαμαγνητικότητα και δείχνει πως όλα τα σώματα αποκρίνονται, άλλος προς το πεδίο, άλλος μακριά του.Από εδώ θα ξεκινήσει λίγο αργότερα ο Μαξουέλ για να γράψει τις εξισώσεις που θα στεγάσουν όλη την ηλεκτρομαγνητική θεωρία. Ο Μαξουέλ λέει για τις «γραμμές» του Φαραντέι ότι κρύβουν μαθηματικό νου «υψηλής τάξης». Ο Αϊνστάιν βάζει το πορτρέτο του δίπλα σε Νεύτωνα και Μαξουέλ. «Αγαπώ την επιστήμη περισσότερο από το χρήμα» Ο Φάραντεϊ δεν είναι μόνο πειραματιστής· είναι και ήθος. Απορρίπτει ιπποτισμό και προεδρίες, προτιμά να μείνει «ο κύριος Φαραντέι».Λέει «όχι» σε πρόταση να βοηθήσει την κυβέρνηση στην ανάπτυξη χημικών όπλων στον Κριμαϊκό Πόλεμο. Γράφει στους εκδότες ότι δεν θέλει να πλουτίσει από τις διαλέξεις του: «Αγάπησα την επιστήμη περισσότερο από το χρήμα».Αφιερώνει χρόνο σε φάρους και διάβρωση πλοίων, ερευνά εκρήξεις σε ορυχεία, καταγγέλλει τη δυσωδία του Τάμεση («Great Stink»), γίνεται δημόσιος υπηρέτης της γνώσης.Και κάθε Χριστούγεννα ανοίγει τις πόρτες της Royal Institution για τα Christmas Lectures: σαπουνόφουσκες, σπινθήρες, φλόγες, αλλά πάνω απ’ όλα σκέψη. «Ανάβεις μια φλόγα στην αρχή και τη διατηρείς ως το τέλος», συμβουλεύει τους νέους ομιλητές.Δείχνει με το περίφημο πείραμα του Faraday με τον μεταλλικό κουβά πάγου πως το φορτίο ζει στο εξωτερικό ενός αγωγού και ότι μέσα στο κέλυφος επικρατεί γαλήνη: από εδώ γεννιέται ο κλωβός Φαραντέι, η ασπίδα κατά των ηλεκτρικών παρεμβολών.Ο τρόπος του παραμένει καθαρός: απλό πείραμα, καθαρή φράση, ριζοσπαστική ιδέα. Δεν γράφει περίτεχνα, διδάσκει με πράξεις. Όταν η υγεία του λυγίζει, δέχεται μια ήσυχη κατοικία στο Hampton Court, αρνείται τα μεγαλεία του Αβαείου. Φεύγει το 1867, αφήνοντας πίσω του όχι απλώς μια λίστα ανακαλύψεων, αλλά μια οπτική: ότι ο χώρος δεν είναι κενός—είναι το ίδιο το θέατρο των δυνάμεων. Γιατί μας αφορά σήμερα Αν γυρίζεις έναν διακόπτη και ανάβει φως, αν κινείται ένα τρένο χωρίς σταγόνα βενζίνης, αν το κινητό σου φορτίζει ασύρματα, περπατάς στο μονοπάτι του.Επαγωγή, κινητήρες, γεννήτριες, ηλεκτρολύσεις, διαμαγνητισμός, κλωβός Faraday – κομμάτια ενός κόσμου που λειτουργεί επειδή κάποιος είδε «γραμμές» εκεί όπου οι άλλοι έβλεπαν κενό.Τον βλέπεις ξανά στον πάγκο: χέρια λερωμένα, μάτια καθαρά. Δεν κρατά περίπλοκα σύμβολα· κρατά ένα πηνίο, έναν μαγνήτη, ένα κομμάτι γυαλί. Και κάθε φορά που η βελόνα τρεμοπαίζει, ξέρει ότι για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ακούει την καρδιά του αοράτου. Αυτό ήταν πάντα το ζητούμενο του Φάραντεϊ: να συνδέσει ηλεκτρισμό, μαγνητισμό, φως, βαρύτητα σε ένα νήμα νοήματος. Κι ας μην έγραψε ο ίδιος τις εξισώσεις, έδειξε τον δρόμο. Michael Faraday (22 Σεπτεμβρίου 1791 – 25 Αυγούστου 1867) – https://www.naftemporiki.gr/stories/2008962/to-paidi-toy-ftochoy-sidera-poy-anapse-ton-kosmo/

O Τζεφ Μπέζος θα στείλει στη Σελήνη το ρομποτικό εξερευνητή της NASA (βίντεο) H σεληνάκατος της διαστημικής εταιρείας του Αμερικανού μεγιστάνα θα μεταφέρει το ρόβερ. Ο υπηρεσιακός διοικητής της NASA Σον Ντάφι ανακοίνωσε ότι η αποστολή εξερεύνησης της Σελήνης VIPER που είχε τεθεί σε αναστολή θα πραγματοποιηθεί και το εγχείρημα αναλαμβάνει η Blue Origin, η διαστημική εταιρεία του ιδρυτή και επικεφαλής της Amazon Τζεφ Μπέζος.«Η NASA ηγείται της παγκόσμιας προσπάθειας να εξερευνήσει περισσότερα τμήματα της Σελήνης από ποτέ και αυτή η απόφαση είναι απλώς ένας από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους αξιοποιούμε την αμερικανική βιομηχανία για να υποστηρίξουμε μια μακροπρόθεσμη αμερικανική παρουσία στην επιφάνεια της Σελήνης» δήλωσε ο Σον Ντάφι.Η αποστολή VIPER σχεδιάστηκε ως βασικό κομμάτι του προγράμματος Artemis της NASA, το οποίο στοχεύει στη δημιουργία μιας μακροπρόθεσμης, βιώσιμης ανθρώπινης παρουσίας πάνω και γύρω από τη Σελήνη έως το 2030 περίπου. Αυτή η παρουσία θα επικεντρωθεί στη νότια πολική περιοχή της Σελήνης, η οποία πιστεύεται ότι φιλοξενεί μεγάλα αποθέματα παγοκρυστάλλων.Η αποστολή περιλαμβάνει ένα ρομποτικό όχημα σε μέγεθος παρόμοιο με το αυτοκινητάκι που χρησιμοποιείται για τη μεταφορά των παικτών στο γκολφ. Το ρόβερ που ονομάζεται VIPER (Volatiles Investigating Polar Explorer Rover) επρόκειτο να εκτοξευθεί αρχικά το 2023 αλλά για διαφόρους αναβλήθηκε και ορίστηκε νέα ημερομηνία για το Νοέμβριο του 2024 αλλά ούτε τότε κατέστη εφικτό και η NASA πάγωσε την αποστολή η οποία φαινόταν ότι οδηγούνταν σε ακύρωση αλλά όπως φαίνεται η αμερικανική διαστημική υπηρεσία αποφάσισε να της δώσει μια νέα ευκαιρία. Σύμφωνα με την ανακοίνωση η Blue Origin θα εκτοξεύσει το 2027 με δικό της πυραυλικό σύστημα μια επίσης δικού της σχεδιασμού και κατασκευής σεληνάκατο η οποία θα μεταφέρει το ρόβερ στη Σελήνη.Το VIPER είναι προγραμματισμένο να προσσεληνωθεί σε ένα σημείο κοντά στην άκρη του μεγάλου κρατήρα Νόμπιλε που έχει διάμετρο 73 χιλιόμετρα στο νότιο πόλο του φυσικού μας δορυφόρου. Ένα μεγάλο μέρος του κρατήρα παραμένει σχεδόν σε μόνιμη σκιά από τον Ήλιο κάτι που αυξάνει την πιθανότητα ανακάλυψης νερού σε παγωμένη μορφή στο υπέδαφος του.Ο εντοπισμός και στη συνέχεια η αξιοποίηση σεληνιακού νερού αποτελεί κρίσιμο παράγοντα στην προσπάθεια μόνιμης παραμονής του ανθρώπου στο φεγγάρι αφού το… τοπικό νερό θα μπορεί να τροφοδοτεί τις βάσεις και αργότερα άλλες εγκαταστάσεις που θα δημιουργηθούν εκεί με πόσιμο νερό και οξυγόνο ή υδρογόνο για κάθε χρήση όπως για παράδειγμα, για δημιουργία πυραυλικών καυσίμων. Η αποστολή Το ρόβερ έχει κατασκευάσει η αμερικανική εταιρεία Astrobotic και το κόστος κατασκευής έφτασε τα 200 εκατ. δολάρια. Το κινούμενο με ηλιακή ενέργεια και βάρους 450 κιλών ρόβερ θα χρησιμοποιήσει τρυπάνια, τρία φασματόμετρα και άλλο εξοπλισμό ανίχνευσης χημικών ουσιών για να εντοπίσει αποθέματα νερού σε μορφή πάγου σε βάθος έως ένα μέτρο κάτω από τη σεληνιακή επιφάνεια.Θα πραγματοποιήσει επίσης γεωλογικές μελέτες για να καταγραφούν δεδομένα για τα υλικά και μεταλλεύματα της Σελήνης που μπορούν να αποδειχθούν χρήσιμα για τον άνθρωπο σε διάφορα επίπεδα (τοπικής χρήσης, εμπορικής εκμετάλλευσης κ.α.) Η αποστολή έχει σχεδιαστεί αρχικά για περίοδο περίπου τριών μηνών αλλά πολλές φορές ο χρόνος αυτός επιμηκύνεται αν ο πρωταγωνιστής μιας αποστολής (σκάφος, ρομπότ κ.α.) αποδειχθεί ανθεκτικός και μπορεί να λειτουργήσει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Καλλιτεχνική απεικόνιση της σεληνακάτου της Blue Origin και του VIPER. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2009013/o-tzef-mpezos-tha-steilei-sti-selini-to-rompotiko-exereyniti-tis-nasa-vinteo/

Τεράστιος υποθαλάσσιος κρατήρας στη Βόρειο Θάλασσα δημιουργήθηκε από μεγάλο αστεροειδη. Ο διαστημικός βράχος είχε μέγεθος στο μέγεθος του καθεδρικού ναού της Υόρκης στη Βρετανία. Σε βάθος περίπου 700 μέτρων κάτω από τον θαλάσσιο πυθμένα ανοιχτά της ακτής του Γιορκσάιρ στο Βόρειο Θάλασσα βρίσκεται ένας εντυπωσιακός κρατήρας η ανακάλυψη του οποίου πριν από 23 χρόνια δίχασε τους επιστήμονες αφού κάποιοι υπέδειξαν γεωλογικές διεργασίες για την ύπαρξη του ενώ κάποιοι έκαναν λόγο για προϊόν σύγκρουσης με αστεροειδή. Νέα μελέτη δείχνει ότι ο κρατήρας Silverpit πιθανότατα σχηματίστηκε από την πρόσκρουση ενός αστεροειδούς ή κομήτη περίπου στο μέγεθος του καθεδρικού ναού της Υόρκης που χτύπησε τη Γη πριν από περισσότερα από 43 εκατομμύρια χρόνια.Ο αστεροειδής με διάμετρο περίπου 160 μέτρα συνετρίβη στη θάλασσα προκαλώντας τσουνάμι ύψους 100 μέτρων σύμφωνα με τους επιστήμονες που δημοσιεύουν τα ευρήματα τους στην επιθεώρηση «Nature Communications». Ήταν σίγουρα μια πολύ άσχημη μέρα για τα οικοσυστήματα αλλά και το περιβάλλον της περιοχής αλλά δεν παρήγαγε σύμφωνα με τους ερευνητές πλανητικού επιπέδου επιπτώσεις.Ο κρατήρας Silverpit είναι εξαιρετικά σημαντικός αφού αν τα νέα ευρήματα είναι ορθά είναι είναι ο μόνος κρατήρας πρόσκρουσης κοντά στη σημερινή Βρετανία. Ο καθηγητής Γιούισντιν Νίκολοσον ιζηματολόγος από το Πανεπιστήμιο Heriot-Watt στο Εδιμβούργο που ηγήθηκε της έρευνας δήλωσε ότι η νέα σεισμική απεικόνιση τους έδωσε μια πρωτοφανή ματιά στον κρατήρα. Το να αποδειχθεί η προέλευση ήταν «σίγουρα μια συναρπαστική στιγμή» είπε περιγράφοντας την έρευνα ως «σαν να ψάχνεις βελόνα στα άχυρα».Ο κρατήρας πλάτους 3,2 χλμ. και περιβαλλόμενος από ζώνη κυκλικών ρηγμάτων πλάτους 18 χλμ. ανακαλύφθηκε το 2002 από γεωεπιστήμονες πετρελαίου. Αρχικά εκτιμήθηκε ότι είχε ηλικία άνω των 60 εκατ. ετών και θεωρήθηκε από πολλούς ως κρατήρας πρόσκρουσης. Ωστόσο άλλοι επιστήμονες αντιτάχθηκαν προτείνοντας μια πιο «βαρετή» εξήγηση, κινήσεις αλατούχων πετρωμάτων σε βάθος.Το 2009 σε δημόσια συζήτηση στη Γεωλογική Εταιρεία της Βρετανίας η πλειοψηφία των γεωλόγων ψήφισε (80%-20%) υπέρ της «αλάτινης» εξήγησης, απορρίπτοντας την εντυπωσιακότερη εκδοχή. Όμως με νέα δεδομένα από σεισμικές απεικονίσεις, μικροσκοπική ανάλυση δειγμάτων και αριθμητικά μοντέλα η ομάδα του Νίκολσον παρέχει πλέον τα πιο ισχυρά στοιχεία ότι το Silverpit είναι όντως κρατήρας πρόσκρουσης.Οι συγκρούσεις αστεροειδών ήταν συχνό φαινόμενο στην πρώιμη ιστορία της Γης αλλά σταδιακά έγινε σπάνια φαινόμενο αν και μια εξ αυτών που συνέβη σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία πριν από 66 εκατ. έτη οδήγησε σε μια μαζική εξαφάνιση της ζωής και άνοιξε το δρόμο για την κυριαρχία των θηλαστικών και την εμφάνιση του ανθρώπου. Μέχρι σήμερα υπάρχουν μόνο περίπου 200 επιβεβαιωμένοι κρατήρες πρόσκρουσης στη στεριά και μόλις 33 κάτω από τον ωκεανό.«Ο Silverpit είναι εξαιρετικά καλοδιατηρημένος και σημαντικός.Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα ευρήματα για να κατανοήσουμε πώς οι προσκρούσεις αστεροειδών διαμόρφωσαν τον πλανήτη μας στην ιστορία, αλλά και για να προβλέψουμε τι θα μπορούσε να συμβεί σε μια μελλοντική σύγκρουση» λέει ο Νίκολσον. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2008751/terastios-ypothalassios-kratiras-sto-voreio-thalassa-dimioyrgithike-apo-terastio-asteroeidi/

Άλλα 900 εκατ. δολάρια έριξε η Nvidia στο μεγάλο παζάρι των μεταγραφών στη βιομηχανία τεχνητής νοημοσύνης. Ο ηγέτης των τσιπ ΑΙ απέκτησε στελέχη και άδεια χρήσης τεχνολογίας μιας εταιρείας hardware. Η Nvidia ξόδεψε πάνω από 900 εκατομμύρια δολάρια για να προσλάβει το διευθύνοντα σύμβουλο της Enfabrica μαζί με άλλους υπαλλήλους της νεοφυούς εταιρείας που ειδικεύεται στο hardware τεχνητής νοημοσύνης καθώς και για να αποκτήσει άδεια χρήσης της τεχνολογίας της.Η συμφωνία θυμίζει πρόσφατες εξαγορές από τεχνολογικούς κολοσσούς είτε εταιρειών ΑΙ έναντι τεράστιων ποσών είτε μεταγραφές ταλαντούχων μηχανικών στους οποίους προσφέρονται αμοιβές παρόμοιες με αυτές των κορυφαίων αστέρων του αθλητισμού ύψους δεκάδων εκατ. δολαρίων. Η Nvidia κατέβαλε μετρητά και μετοχές στη συναλλαγή σύμφωνα με ρεπορτάζ του CNBC. Η συμφωνία ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα, ενώ ο CEO της Enfabrica, Ρόχαν Σανκάρ εντάχθηκε ήδη στη Nvidia.Η Nvidia αποτελεί τη «ραχοκοκαλιά» της άνθησης της τεχνητής νοημοσύνης που ξεκίνησε με την κυκλοφορία του ChatGPT της OpenAI στα τέλη του 2022. Οι μονάδες επεξεργασίας γραφικών (GPUs) της, που αγοράζονται συνήθως σε μεγάλες συστοιχίες, τροφοδοτούν την εκπαίδευση μεγάλων γλωσσικών μοντέλων και επιτρέπουν στους παρόχους cloud να προσφέρουν υπηρεσίες AI στους πελάτες τους.Η Enfabrica, που ιδρύθηκε το 2019, δηλώνει ότι η τεχνολογία της μπορεί να συνδέσει περισσότερες από 100,000 GPUs μεταξύ τους. Πρόκειται για λύση που θα μπορούσε να βοηθήσει τη Nvidia να προσφέρει ολοκληρωμένα συστήματα γύρω από τα τσιπ της, ώστε οι συστοιχίες να λειτουργούν ουσιαστικά σαν ένας ενιαίος υπολογιστής.Αν και οι παλαιότερες AI κάρτες γραφικών της Nvidia, όπως η A100, ήταν μεμονωμένοι επεξεργαστές τοποθετημένοι σε servers, τα πιο πρόσφατα προϊόντα της διατίθενται σε ψηλούς racks με 72 GPUs να συνεργάζονται. Αυτό το είδος συστήματος υπάρχει μέσα στο data center των 4 δισ. δολαρίων στο Ουισκόνσιν που ανακοίνωσε την Πέμπτη η Microsoft. Να σημειωθεί ότι η Nvidia είχε επενδύσει στην Enfabrica σε ένα κύκλο χρηματοδότησης το 2-23 προσφέροντας 125 εκατ. δολάρια. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2008744/alla-900-ekat-dolaria-erixe-i-nvidia-sto-megalo-pazari-ton-metagrafon-sti-viomichania-technitis-noimosynis/

Η αποτυχία ενός δισεκατομμυριούχου να φτάσει στα άστρα. Το 2016 ήταν για τον δισεκατομμυριούχο (πρώην φυσικό) Yuri Milner μια καλή χρονιά. Δεν αντιμετώπιζε καμία στενότητα κι έτσι, αποφάσισε να ξοδέψει ένα μέρος των χρημάτων του για να στείλει πολλά και πολύ μικρά διαστημόπλοια προς τα άστρα.Το πρωτόγνωρο εγχείρημα που θα μετέφερε για πρώτη φορά την ανθρώπινη τεχνολογία σε ένα άλλο ηλιακό σύστημα, ονομάστηκε Breakthrough Starshot. Η βασική ιδέα ήταν η εξής: Να μειωθεί το μέγεθος των διαστημοπλοίων – όσο το μέγεθος ενός τσιπ στις ηλεκτρονικές συσκευές – και να εκτοξευθούν χιλιάδες τέτοια μικροσκοπικά διαστημικά σκάφη που θα διέθεταν ηλιακά ιστία. Αρχικά θα έμπαιναν σε τροχιά γύρω από τη Γη και στη συνέχεια ένα πανίσχυρο λέιζερ από τη Γη θα τα επιτάχυνε μέχρι το 20% της ταχύτητας του φωτός. Με αυτόν τον τρόπο θα έφταναν στο πλησιέστερο αστρικό σύστημα, τον Άλφα Κενταύρου, μέσα σε 20 χρόνια. Όταν τα διαστημικά σκάφη θα έφταναν στον προορισμό τους θα έστελαν δεδομένα στη Γη, αντλώντας ενέργεια από τις πυρηνικές μπαταρίες τους.Η ανακοίνωση του προγράμματος Breakthrough από τον Milner έγινε σε μια φανταχτερή συνέντευξη, με την παρουσία κορυφαίων επιστημόνων και με υποσχέσεις επένδυσης εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων.Αλλά μετά από μια δεκαετία περίπου, το Breakthrough Starshot είναι εμφανώς σιωπηλό. Μετά τον αρχικό μεγάλο ντόρο, το πρότζεκτ φάνηκε να σιγοσβήνει. Δεν υπάρχουν πλέον φανφαρονικές ανακοινώσεις, ούτε ροές χρηματοδοτήσεων. Αυτό που απέμεινε είναι η σύγχυση ακόμη και μεταξύ των επιστημόνων που εργάζονται στο Breakthrough Starshot σχετικά με την κατάσταση του έργου. Σύμφωνα με ένα email από τον Worden, διευθυντικό στέλεχος του Starshot (ο οποίος αρνήθηκε να δώσει διευκρινιστική συνέντευξη στο περιοδικό Scientific American), «έχουμε αναστείλει το πρόγραμμα και εργαζόμαστε για τη μεταφορά των τμημάτων του αλλού».Το Starshot φαίνεται να έχει ανασταλεί επ’ αόριστον, αν όχι να έχει τελειώσει οριστικά, παρότι δεν υπήρξε κάποια σχετική ανακοίνωση. Ορισμένες πηγές έχουν ερμηνεύσει το τέλος του προγράμματος ως μια συνειδητοποίηση ότι ένα τέτοιο διαστρικό ταξίδι, αν και τεχνικά εφικτό, είναι ακόμα μακρινό. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι για να πετύχει το Breakthrough Starshot θα χρειαστούν 30 έως 50 χρόνια πολύ σκληρής δουλειάς από έναν μεγάλο αριθμό πολύ αφοσιωμένων ανθρώπων, όπως στο Manhattan Project. Ίσως αυτό το χρονοδιάγραμμα και κυρίως το πραγματικό κόστος του πρότζεκτ, να μην ήταν «ελκυστικό» για τον Milner.Παρά το ασαφές τέλος και το αβέβαιο μέλλον του προγράμματος, πολλοί συμμετέχοντες σ’ αυτό μίλησαν θετικά για το Breakthrough. Κάποιοι το βλέπουν τουλάχιστον ως μια ψυχολογική επιτυχία. Όταν ξεκίνησε το έργο, οι άνθρωποι πίστευαν ότι τα διαστρικά ταξίδια ήταν αδύνατα – ή δεν τα σκεφτόντουσαν καθόλου. Το Breakthrough άλλαξε την αντίληψη της κοινωνίας γι αυτό το είδος εγχειρημάτων ως ένα νόμιμο πεδίο επιστημονικής έρευνας. Το πρόγραμμα ενέπνευσε επίσης επιστήμονες να εργαστούν σε προβλήματα φυσικής και μηχανικής που διαφορετικά μπορεί να μην είχαν τραβήξει την προσοχή. Και ίσως, στο τέλος της ημέρας, αυτή να είναι και η κληρονομιά του Starshot: να τραβήξει την προσοχή του κόσμου προς το όνειρο. O Stephen Hawking, o Freeman Dyson και άλλοι επιστήμονες ήταν παρόντες στην ανακοίνωση του σχεδίου Breakthrough Starshot. διαβάστε πολύ περισσότερες λεπτομέρειες: How a Billionaire’s Plan to Reach Another Star Fell Apart – https://www.scientificamerican.com/article/the-quiet-demise-of-breakthrough-starshot-a-billionaires-interstellar/

Ο μεγαλύτερος φυσικός που παραμένει σχεδόν άγνωστος. Ποιός είναι ο μεγαλύτερος όλων των φυσικών; Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σκεφτήκατε τον Ισαάκ Νεύτωνα ή τον Άλμπερτ Αϊνστάιν. Και δικαίως. Ο Νεύτωνας είναι αναμφισβήτητα ο πατέρας της φυσικής και του λογισμού, ενώ το πρόσωπο του Αϊνστάιν είναι ουσιαστικά συνώνυμο με τη λέξη φυσικός. Αν συγκεκριμενοποιήσουμε λίγο την ερώτηση, μπορούμε να ρωτήσουμε: ποιός ήταν ο μεγαλύτερος Αμερικανός φυσικός όλων των εποχών; Και όταν λέμε Αμερικανός εννοούμε γεννημένος και μεγαλωμένος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν είναι ο Feynman, όπως θα περίμεναν οι περισσότεροι, αλλά ο Gibbs! Ο Josiah Willard Gibbs (1839–1903) γεννήθηκε στο New Haven από μια ακαδημαϊκή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Yale. Μετά από τις βασικές σπουδές του που συνδύαζαν την επιστήμη και τις κλασικές ανθρωπιστικές επιστήμες, το 1863 ολοκλήρωσε μια από τις πρώτες αμερικανικές διδακτορικές διατριβές στην μηχανολογία.Χάρη σε μια υποτροφία, ο Gibbs ταξίδεψε και παρέμεινε στην Ευρώπη από το 1866 έως το 1869, κινούμενος στους επιστημονικούς κύκλους του Παρισιού, του Βερολίνου και της Χαϊδελβέργης. Παρακολούθησε μαθήματα των Helmholtz, Kirchhoff και Clausius. Αυτή η εμπειρία ήταν καθοριστική, αλλά ο Gibbs, συγκρατημένος από την ιδιοσυγκρασία του και με μικρή τάση για κοινωνικοποίηση, παρέμεινε στο περιθώριο των ευρωπαϊκών επιστημονικών δικτύων.Μετά την επιστροφή του στο Yale, δίδαξε για αρκετά χρόνια άμισθος, σε κακές συνθήκες, πριν διοριστεί καθηγητής μαθηματικής φυσικής το 1871. Πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του εκεί, χωρίς ποτέ να επιδιώξει να εγκαταλείψει το πανεπιστήμιό του ή να πολλαπλασιάσει τις δημοσιεύσεις του. Πέθανε το 1903, λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία της κλασικής του πραγματείας (Elementary Principles in Statistical Mechanics-1902). Όντας ανύπαντρος και ζώντας μια νηφάλια ζωή αφιερωμένη αποκλειστικά στην έρευνα, ο Gibbs παρέμεινε άγνωστος στο ευρύ κοινό. Η επιστημονική του φήμη μεγάλωσε αργά και αθόρυβα, με αποκορύφωμα την μεταθανάτια έκδοση των έργων του το 1906 σε δύο τόμους: ο πρώτος αφιερωμένος στη θερμοδυναμική και την στατιστική μηχανική, ο δεύτερος στον ηλεκτρομαγνητισμό, την οπτική και διάφορες μαθηματικές συνεισφορές, όπως στον διανυσματικό λογισμό.Περιέργως, το φαινόμενο Gibbs – μια επίμονη ταλάντωση κοντά στις ασυνέχειες των σειρών Fourier – δεν αναφέρεται στον δεύτερο τόμο. Παρατηρήθηκε πειραματικά από τον Albert Michelson γύρω στο 1898 και αργότερα εξηγήθηκε μαθηματικά από τον Gibbs, ο οποίος έδειξε ότι αυτές οι ταλαντώσεις δεν εξαφανίζονται ακόμη και όταν αυξάνεται ο αριθμός των όρων στη σειρά. Αυτή η ερμηνεία δεν δημοσιεύτηκε ποτέ σε άρθρο, αλλά κυκλοφόρησε ως σημείωμα μεταξύ των μαθηματικών της εποχής.Συμπεριλαμβανομένου του εγχειριδίου του διανυσματικού λογισμού που συνέταξε από τις διαλέξεις του ο μαθητής του, ο Wilson, ο Gibbs δημοσίευσε μόνο πέντε επιστημονικά έργα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ωστόσο, το καθένα ξεχωρίζει για το εξαιρετικό βάθος και την επίδρασή του. Εργάστηκε με μεθοδική βραδύτητα και εξαιρετική αυστηρότητα, δημοσιεύοντας μόνο όταν οι ιδέες του είχαν ωριμάσει πλήρως. Οι βιογράφοι του αναφέρουν ότι αφιέρωσε σχεδόν είκοσι χρόνια αναπτύσσοντας τα αποτελέσματά του στη στατιστική μηχανική και αναλογιζόμενος τον καλύτερο τρόπο παρουσίασής τους. Η πραγματεία του δημοσιεύθηκε εγκαίρως, ακριβώς λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του.Αξιοσημείωτα μετριόφρων και ελάχιστα ενδιαφερόμενος για τη δημόσια αναγνώριση, ο Gibbs αρνήθηκε αρκετές αξιόλογες, και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις σε πανεπιστήμια πιο φημισμένα από το Yale εκείνη την εποχή. Εκτός από το ευρωπαϊκό του πέρασμα, σπούδασε, δίδαξε και διεξήγαγε έρευνα στο Yale σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του.Ο Josiah Willard Gibbs ήταν ένας από τους θεμελιωτές της σύγχρονης θερμοδυναμικής και της στατιστικής μηχανικής. Το μνημειώδες έργο του με τίτλο On the Equilibrium of Heterogeneous Substances, που δημοσιεύτηκε σε δύο μέρη το 1876 και 1878, έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης χημικής θερμοδυναμικής και έφερε επανάσταση στον κλάδο. Αυτά τα έργα εισάγουν την έννοια του χημικού δυναμικού, συστηματοποιούν τη χρήση των δυναμικών συναρτήσεων – ή ελεύθερων ενεργειών – καθώς και τους μετασχηματισμούς Legendre. Η επιρροή τους συνεχίζεται στη χημεία, τη φυσική και την βιολογία.Ο Gibbs αναγνώρισε ρητά την συνεισφορά του Ludwig Boltzmann. Από τις πρώτες σελίδες της πραγματείας του, τοποθετεί το έργο του στη συνέχεια των προσπαθειών των Clausius, Maxwell και Boltzmann να θεμελιώσουν τη θερμοδυναμική σε μηχανικές αρχές. Αναγνωρίζοντας, σαφώς και ήδη από την εισαγωγή, τις συνεισφορές των προκατόχων του, ο Gibbs ενσαρκώνει το μεγαλείο του αληθινού επιστημονικού πνεύματος – ενός πνεύματος που κατανοεί ότι η γνώση δεν είναι ποτέ έργο μιας μόνο ιδιοφυΐας, αλλά καρπός ενός διαλόγου μεταξύ ερευνητών από γενιά σε γενιά.Ο Gibbs διατύπωσε επίσης τον περίφημο κανόνα φάσης, απαραίτητο για τη μελέτη των μετατροπών φάσης. Αυτός ο κανόνας καθορίζει τον αριθμό των βαθμών ελευθερίας ενός θερμοδυναμικού συστήματος σε ισορροπία, δηλαδή τον αριθμό των εντατικών παραμέτρων (θερμοκρασία, πίεση, συγκέντρωση κ.λπ.) που μπορούν να ρυθμιστούν ανεξάρτητα χωρίς να αλλάξει ο αριθμός των υπαρχουσών φάσεων. Χρησιμοποιείται ευρέως στη φυσική στερεάς κατάστασης, στη μεταλλουργία, στη βιομηχανική χημεία και στη μελέτη βιολογικών διεργασιών.Το 1901, ο μοναδικός διδακτορικός φοιτητής του, ο Edwin Bidwell Wilson, δημοσίευσε το βιβλίο του ‘Διανυσματική Ανάλυση‘, βασισμένο στις διαλέξεις του Gibbs – όπως αναφέρεται στον υπότιτλο του βιβλίου. Αυτή η πραγματεία καθιέρωσε την σύγχρονη διανυσματική γλώσσα στη φυσική, απλοποιώντας σε μεγάλο βαθμό την διατύπωση εξισώσεων, κυρίως του Maxwell. Το βιβλίο ήταν μέρος του πακέτου που έστειλε το Yale στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια ως δώρα. Χάρη στον Wilson, το αδημοσίευτο έργο του Gibbs για τον διανυσματικό λογισμό διαδόθηκε ευρέως στην Ευρώπη στις αρχές του εικοστού αιώνα.Το 1902, ο Gibbs δημοσίευσε το μοναδικό του βιβλίο, με τίτλο «Elementary Principles in Statistical Mechanics» , στη σειρά «Yale Bicentennial Publications». Αυτό το θεμελιώδες κείμενο παρουσιάζει, με συστηματικό τρόπο, την μέθοδο των μικροκανονικών, κανονικών και μεγαλοκανονικών συλλογών. Αντί να επιχειρηματολογεί για ένα μόνο σύστημα, ο Gibbs προτείνει να μελετήσει μια εννοιολογική συλλογή πανομοιότυπων συστημάτων που υπόκεινται στους ίδιους περιορισμούς και να συναγάγει τις μέσες ιδιότητές τους χρησιμοποιώντας την θεωρία πιθανοτήτων. Αυτή η προσέγγιση επιτρέπει την ανάκτηση μακροσκοπικών θερμοδυναμικών ιδιοτήτων από μικροσκοπικά συστατικά και τους νόμους της μηχανικής.Αυτό το βιβλίο θεωρείται ως το επίσημο πιστοποιητικό γέννησης της στατιστικής μηχανικής ισορροπίας. Σχεδόν όλες οι μεγάλες πραγματείες του εικοστού αιώνα εμπνεύστηκαν από αυτό και έγινε ακρογωνιαίος λίθος της πανεπιστημιακής διδασκαλίας παγκοσμίως. Είναι ένα έργο εξαιρετικής αυστηρότητας και βάθους, το οποίο έχει επηρεάσει γενιές φυσικών, μαθηματικών και χημικών.Η μέθοδος του Gibbs, που γεννήθηκε στο κλασικό πλαίσιο της θερμοδυναμικής, αποδείχθηκε αξιοσημείωτα ευέλικτη, με προσαρμογή στην κβαντική φυσική. Η δύναμή της έγκειται στη γενικότητά της: βασίζεται σε βαθιές μαθηματικές αρχές που υπερβαίνουν τα κλασικά και κβαντικά πλαίσια. Σήμερα, χρησιμοποιείται στην κβαντική στατιστική φυσική, στην αριθμητική προσομοίωση (μέσω δειγματοληψίας Gibbs), στη μηχανική μάθηση (πιθανοτικά μπεϋζιανά μοντέλα) και στην ατομική μοντελοποίηση πρωτεϊνών ή μεμβρανών.Ο Gibbs προσφέρει μια αυστηρή προσέγγιση για την σύνδεση των μακροσκοπικών νόμων της θερμοδυναμικής με την μικροσκοπική συμπεριφορά των σωματιδίων, χωρίς να χρειάζεται να παρακολουθείται κάθε σωματίδιο ξεχωριστά – σε αντίθεση με τον Ludwig Boltzmann και την κινητική θεωρία των αερίων. Ο Gibbs υποθέτει την θερμοδυναμική ισορροπία και συνάγει μακροσκοπικές ιδιότητες υπολογίζοντας πιθανότητες πάνω στα αφηρημένα σύνολά του.Η προσέγγισή του είναι απλούστερη, πιο αυστηρή και πιο άμεση από αυτή του Boltzmann, του οποίου η κινητική μέθοδος βασίζεται σε μια αξιοθαύμαστη μη γραμμική ολοκληροδιαφορική εξίσωση. Ο Boltzmann εξετάζει έναν πολύ μεγάλο αριθμό σωματιδίων (της τάξης του αριθμού Avogadro), που εξελίσσονται σε έναν χώρο φάσεων που ορίζεται από τις θέσεις και τις ορμές τους, σύμφωνα με τους νόμους της Νευτώνειας Μηχανικής. Κάθε διαμόρφωση αποτελεί μια μικροκατάσταση και ο Boltzmann διερευνά τη δυναμική εξέλιξη ενός συγκεκριμένου συστήματος προς την ισορροπία.Αντιθέτως, ο Gibbs δεν επιδιώκει να περιγράψει αυτή τη χρονική εξέλιξη. Υποθέτει ότι έχει επιτευχθεί ισορροπία και αναλύει τις ιδιότητές της διαμέσου της πυκνότητας πιθανότητας στον φασικό χώρο. Οι μόνες θεμελιώδεις ιδιότητες που απαιτούνται από τη μέθοδό του – εντός της Χαμιλτονιανής Μηχανικής – είναι η διατήρηση της συνολικής ενέργειας και του όγκου στον φασικό χώρο, που διασφαλίζεται από το θεώρημα του Liouville. Αυτή η αφαίρεση δίνει στον φορμαλισμό του μεγάλη ευελιξία, ιδίως για την προσαρμογή του στην κβαντική φυσική.Όπως αναφέρθηκε, ο φορμαλισμός του Gibbs περιορίζεται σε συστήματα σε θερμική ισορροπία, ενώ η μέθοδος του Boltzmann καθιστά δυνατή τη μελέτη συστημάτων εκτός ισορροπίας, όπως η διάχυση, τα φαινόμενα μεταφοράς ή το ιξώδες. Στην εποχή του Boltzmann, ήταν σχεδόν αδύνατο να ληφθούν συγκεκριμένα αποτελέσματα από την κινητική του εξίσωση. Μόνο μετά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα ισχυρά μαθηματικά εργαλεία επέτρεψαν την πρόοδο σε αυτόν τον τομέα. Επομένως, ο Boltzmann έπρεπε να περιοριστεί στη μελέτη πολύ αραιών αερίων.Ο φυσικός Robert Andrews Millikan συνέκρινε το έργο του Gibbs με αυτά που κατάφεραν οι Pierre-Simon Laplace και James Clerk Maxwell, λέγοντας ότι: ο Gibbs έκανε για την στατιστική μηχανική και την θερμοδυναμική ό,τι έκανε ο Laplace για την ουράνια μηχανική και ο Maxwell για την ηλεκτροδυναμική, δηλαδή έκανε τον τομέα του μια σχεδόν ολοκληρωμένη θεωρητική δομή.Τρεις από τις πρώτες εργασίες του Αϊνστάιν ήταν σχετικές με την στατιστική μηχανική. Αργότερα δήλωσε ότι δεν θα τις είχε δημοσιεύσει, αν είχε διαβάσει το έργο του Gibbs. Τον θεωρούσε ως έναν από τους μεγαλύτερους στοχαστές και τις διατυπώσεις του πολύ ανώτερες από τις δικές του. Παρακολουθείστε το σχετικό βίντεο: διαβάστε περισσότερα: 1. The Rapid Arrival of Josiah Willard Gibbs’s Elementary Principles in Statistical Mechanics in European University Libraries – https://arxiv.org/abs/2509.10732 2. Josiah Willard Gibbs – https://en.wikipedia.org/wiki/Josiah_Willard_Gibbs

Το φορτηγό σκάφος Progress 93 προσδένεται στον σταθμό, αναπληρώνοντας το πλήρωμα. Το μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο Progress 93 έφτασε στο πρυμναίο λιμάνι της μονάδας Zvezda του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού στις 1:23 μ.μ. EDT το Σάββατο. Το διαστημόπλοιο Roscosmos παραδίδει περίπου τρεις τόνους τροφίμων, καυσίμων και προμηθειών για το πλήρωμα της Αποστολής 73 στον διαστημικό σταθμό. Θα παραμείνει αγκυροβολημένο για περίπου έξι μήνες πριν αναχωρήσει για την επανείσοδο στην ατμόσφαιρα της Γης για να απορρίψει τα σκουπίδια που φόρτωσε το πλήρωμα.  Το διαστημόπλοιο εκτοξεύτηκε στις 11:54 π.μ. EDT στις 11 Σεπτεμβρίου (8:54 μ.μ. ώρα Μπαϊκονούρ) με πύραυλο Soyuz από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν.  Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας τα @NASASpaceOps και @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού στο Facebook και το Instagram . Το πλήρωμα αναμένει τη δεύτερη αποστολή φορτίου σε λιγότερο από μία εβδομάδα· συνεχίζει την έρευνα βιοτεχνολογίας. Ένα διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου έχει δέσει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και ένα άλλο είναι καθ' οδόν για να συνεχίσει τον ανεφοδιασμό του πληρώματος της Αποστολής 73. Ενώ οι διαμένοντες σε τροχιά περιμένουν την επόμενη παράδοσή τους, συνέχισαν τη Δευτέρα την έρευνα για προηγμένους τρόπους διατήρησης της υγείας και της θρέψης των ανθρώπων σε διαστημικές αποστολές μεγάλης διάρκειας.Το φορτηγό σκάφος Progress 93 της Roscosmos ολοκλήρωσε το ταξίδι του προς το τροχιακό φυλάκιο στις 1:23 μ.μ. EDT το Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου , όταν έδεσε στο πίσω λιμάνι της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda , παραδίδοντας πάνω από 2,8 τόνους τροφίμων, καυσίμων και προμηθειών. Ο Διοικητής του Σταθμού Sergey Ryzhikov άνοιξε την καταπακτή του Progress την επόμενη μέρα και μπήκε στο διαστημόπλοιο με τον μηχανικό πτήσης Alexey Ovchinin για να ξεκινήσει την αποσυσκευασία του νέου εξοπλισμού. Το Progress 93 ξεκίνησε την αποστολή του μετά την εκτόξευσή του από το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν την Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου .Το πλοίο ανεφοδιασμού Cygnus XL της Northrop Grumman, το οποίο μεταφέρει πάνω από 11.000 λίβρες νέων επιστημονικών πειραμάτων και υλικού σταθμού, βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη σήμερα, μετά την εκτόξευση στις 6:11 μ.μ. την Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου από τον Διαστημικό Σταθμό Ακρωτηρίου Κανάβεραλ στη Φλόριντα. Το Cygnus XL θα φτάσει στο τροχιακό φυλάκιο την Τετάρτη, καθώς οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Jonny Kim και Zena Cardman, θα παρακολουθούν την αυτοματοποιημένη προσέγγιση και συνάντηση του διαστημικού σκάφους. Ο Kim θα διοικήσει τον ρομποτικό βραχίονα Canadarm2 από τον σταθμό ρομποτικής του θόλου για να φτάσει και να καταλάβει το διαστημόπλοιο στις 6:35 π.μ. την Τετάρτη, όταν θα φτάσει σε ένα σημείο περίπου 10 μέτρα από τον σταθμό. Οι ελεγκτές εδάφους θα αναλάβουν στη συνέχεια τον έλεγχο και θα διοικήσουν εξ αποστάσεως το Canadarm2 για να εγκαταστήσει το Cygnus στο λιμάνι της μονάδας Unity που βλέπει προς τη Γη, όπου θα παραμείνει για έξι μήνες. Ακούστε τους διαχειριστές της αποστολής να μιλάνε για την αποστολή Cygnus XL κατά τη διάρκεια της τηλεδιάσκεψης μέσων ενημέρωσης πριν από την εκτόξευση την Παρασκευή στο YouTube .Εν τω μεταξύ, η βιοτεχνολογική έρευνα γέμισε το πρόγραμμα του πληρώματος τη Δευτέρα, ενημερώνοντας τους επιστήμονες επί του εδάφους για την επίδραση της μικροβαρύτητας στο ανθρώπινο σώμα. Οι αστροναύτες όχι μόνο μελετούν προηγμένη διαστημική βιολογία, αλλά και στέλνουν τακτικά σωματικά και ψυχικά δεδομένα ενημερώνοντας τους γιατρούς για την υγεία του πληρώματος σε πραγματικό χρόνο.Η Κιμ και ο Κάρντμαν ενώθηκαν στην αρχή της βάρδιάς τους τη Δευτέρα, συλλέγοντας μετρήσεις αρτηριακής πίεσης και υπερηχογραφικές σαρώσεις αρτηριών. Η Κιμ, γιατρός με σπουδές στο Χάρβαρντ, ηγήθηκε της μελέτης χειριζόμενη τον βιοϊατρικό εξοπλισμό και εξετάζοντας την Κάρντμαν με τη βοήθεια γιατρών στο έδαφος. Η Κάρντμαν φορούσε επίσης ηλεκτρόδια που μετρούσαν την καρδιακή της δραστηριότητα για το μέρος της ανθρώπινης ερευνητικής έρευνας CIPHER που μελετούσε τη λειτουργία της καρδιάς, του εγκεφάλου και των ματιών στο διάστημα.Αργότερα, κατά το δεύτερο μισό της βάρδιάς του, ο Kim ανέλαβε εκ περιτροπής τον μηχανικό πτήσης Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) μελετώντας πώς οι ηπατικοί ιστοί με βιογραφικά αιμοφόρα αγγεία στη Γη αντιδρούν στην έλλειψη βαρύτητας. Ο καθένας μοίρασε τη βάρδιά του και χρησιμοποίησε μια φορητή θήκη γαντιών μέσα στην εργαστηριακή μονάδα Destiny, επεξεργάζοντας τις πειραματικές μονάδες που περιείχαν τα δείγματα ιστών, και στη συνέχεια εισάγοντας τις μονάδες μέσα σε μια ερευνητική πλατφόρμα που παράγει τεχνητή βαρύτητα . Τα αποτελέσματα μπορούν να προωθήσουν την κατασκευή αγγειωμένων ιστών και οργάνων υψηλής ποιότητας, βελτιώνοντας τη μακροπρόθεσμη υγεία των αστροναυτών και την ποιότητα ζωής των ασθενών στη Γη.Η Κάρντμαν ολοκλήρωσε τη βάρδιά της τη Δευτέρα, επεξεργάζοντας δείγματα οστικών βλαστοκυττάρων στο γάντι Life Science της εργαστηριακής μονάδας Kibo για συντήρηση σε καταψύκτη και αργότερα για ανάλυση. Οι ερευνητές διερευνούν πώς η μικροβαρύτητα επηρεάζει τον οστικό ιστό για να προστατεύσουν το σκελετικό σύστημα ενός μέλους του πληρώματος και πιθανώς να θεραπεύσουν παθήσεις γήρανσης και οστικές παθήσεις στη Γη.Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Mike Fincke, εργάστηκε μέσα στη μονάδα Harmony, εξερευνώντας τρόπους παραγωγής βιταμινών και θρεπτικών συστατικών σε διαστημόπλοια, βοηθώντας στην παροχή επαρκούς διατροφής για μακροπρόθεσμες διαστημικές αποστολές. Επεξεργάστηκε δείγματα ζύμης, γιαουρτιού και γάλακτος που έχουν υποστεί ζύμωση και στη συνέχεια τα αποθήκευσε σε έναν ερευνητικό θερμοκοιτίδα για την έρευνα BioNutrients-3 , με στόχο τη δημιουργία μιας εγκατάστασης βιοπαραγωγής που θα βοηθήσει στη διατήρηση μελλοντικών διαστημικών πληρωμάτων.Οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritsky, Διοικητής Σταθμού και Μηχανικός Πτήσης αντίστοιχα, πέρασαν τη Δευτέρα ρυθμίζοντας το νέο Progress 93 για ελλιμενισμένες λειτουργίες. Το δίδυμο ξεκίνησε τη Δευτέρα να ελέγχει έναν μηχανισμό πρόσδεσης στο πίσω λιμάνι της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda , όπου έφτασε το Progress το Σάββατο. Ο Ryzhikov και ο Zubritsky πέρασαν στη συνέχεια το υπόλοιπο της βάρδιάς τους μεταφέροντας νερό και ξεπακετάροντας φορτίο από το εσωτερικό του Progress. Ο μηχανικός πτήσης Oleg Platonov επικεντρώθηκε στην επιστήμη, φωτογραφίζοντας ορόσημα στη Νότια Αμερική για ανάλυση και στη συντήρηση υλικού φυσικής έρευνας που παρατηρεί σύνθετα πλάσματα, τα οποία ενδεχομένως προωθούν τα σχέδια διαστημοπλοίων και τις βιομηχανικές διαδικασίες στη Γη. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @NASASpaceOps και @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/09/15/crew-awaits-second-cargo-mission-in-less-than-a-week-keeps-up-biotech-research/ Αυτή η θέα της Γης καταγράφηκε από ένα παράθυρο του διαστημοπλοίου SpaceX Dragon Endurance καθώς αυτό πλησίαζε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Περιοχές σε αστεροειδή που εξερευνήθηκαν από την αποστολή Lucy της NASA αποκτούν επίσημα ονόματα. Η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (IAU), ένας διεθνής μη κυβερνητικός ερευνητικός οργανισμός και παγκόσμια αρχή ονοματοδοσίας ουράνιων αντικειμένων, ενέκρινε επίσημα ονόματα για τα χαρακτηριστικά του Donaldjohanson, ενός αστεροειδούς που επισκέφθηκε το διαστημόπλοιο Lucy της NASA στις 20 Απριλίου. Σε μια αναφορά στην απολιθωμένη έμπνευση για τα ονόματα του αστεροειδούς και του διαστημοπλοίου, οι επιλογές της IAU αναγνωρίζουν σημαντικές τοποθεσίες και ανακαλύψεις στη Γη που προάγουν την κατανόησή μας για την προέλευση της ανθρωπότητας.Ο αστεροειδής ονομάστηκε το 2015 από τον παλαιοανθρωπολόγο Ντόναλντ Γιόχανσον, τον ανακαλύπτη ενός από τα πιο διάσημα απολιθώματα που έχουν βρεθεί ποτέ μιας θηλυκής ανθρωπίδας, ή αρχαίας ανθρώπινης προγόνου, με το παρατσούκλι Λούσι. Όπως ακριβώς το απολίθωμα Λούσι έφερε επανάσταση στην κατανόησή μας για την ανθρώπινη εξέλιξη, η αποστολή Λούσι της NASA στοχεύει να φέρει επανάσταση στην κατανόησή μας για την εξέλιξη του ηλιακού συστήματος μελετώντας τουλάχιστον οκτώ Τρωικούς αστεροειδείς που μοιράζονται την ίδια τροχιά με τον Δία.Το Ντόναλντγιοχάνσον, που βρίσκεται στην κύρια ζώνη αστεροειδών ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία, ήταν στόχος για τη Λούσι επειδή προσέφερε την ευκαιρία για μια ολοκληρωμένη «πρόβα τζενεράλε» για την κύρια αποστολή της Λούσι, με και τα τρία επιστημονικά της όργανα να εκτελούν ακολουθίες παρατήρησης πολύ παρόμοιες με αυτές που θα συμβούν στους Τρώες.Αφού εξερεύνησε τον αστεροειδή και είδε τα χαρακτηριστικά του από κοντά, η επιστημονική και μηχανική ομάδα Lucy πρότεινε να ονομαστούν τα χαρακτηριστικά της επιφάνειας του αστεροειδούς σε αναγνώριση σημαντικών παλαιοανθρωπολογικών τοποθεσιών και ανακαλύψεων, κάτι που η IAU αποδέχτηκε.Ο μικρότερος λοβός ονομάζεται Afar Lobus, από την περιοχή της Αιθιοπίας όπου βρέθηκαν απολιθώματα Lucy και άλλων ανθρωποειδών. Ο μεγαλύτερος λοβός ονομάζεται Olduvai Lobus, από το φαράγγι του ποταμού της Τανζανίας, το οποίο έχει επίσης αποφέρει πολλές σημαντικές ανακαλύψεις ανθρωποειδών.Ο λαιμός του αστεροειδούς, Windover Collum, ο οποίος ενώνει αυτούς τους δύο λοβούς, πήρε το όνομά του από τον αρχαιολογικό χώρο Windover κοντά στον σταθμό διαστημικής δύναμης Cape Canaveral στη Φλόριντα — όπου ξεκίνησε η αποστολή Lucy της NASA το 2021. Ανθρώπινα λείψανα και αντικείμενα που ανακτήθηκαν από αυτόν τον χώρο έφεραν επανάσταση στην κατανόησή μας για τους ανθρώπους που ζούσαν στη Φλόριντα πριν από περίπου 7.300 χρόνια.Δύο ομαλές περιοχές στον λαιμό του αστεροειδούς ονομάζονται Hadar Regio, σηματοδοτώντας την συγκεκριμένη τοποθεσία ανακάλυψης του απολιθώματος Lucy από τον Johanson, και Minatogawa Regio, από την τοποθεσία όπου βρέθηκαν οι παλαιότεροι γνωστοί ανθρωπίδες στην Ιαπωνία. Επιλεγμένοι ογκόλιθοι και κρατήρες στον Donaldjohanson έχουν πάρει το όνομά τους από αξιοσημείωτα απολιθώματα που κυμαίνονται από ανθρωπίδες προ-Homo sapiens έως αρχαίους σύγχρονους ανθρώπους. Η IAU ενέκρινε επίσης ένα σύστημα συντεταγμένων για τη χαρτογράφηση χαρακτηριστικών σε αυτόν τον μοναδικά διαμορφωμένο μικρό κόσμο.Στις 9 Σεπτεμβρίου, το διαστημόπλοιο Lucy βρισκόταν σχεδόν 480 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο, καθ' οδόν προς τη συνάντησή του τον Αύγουστο του 2027 με τον πρώτο τρωικό αστεροειδή, τον Ευρυβάτη. Αυτό τοποθετεί τη Lucy περίπου στα τρία τέταρτα της διαδρομής της μέσα από την κύρια ζώνη των αστεροειδών. Από τη συνάντησή της με τον Donaldjohanson, η Lucy ταξιδεύει χωρίς να περνάει κοντά από άλλους αστεροειδείς και χωρίς να απαιτεί ελιγμούς διόρθωσης τροχιάς.Η ομάδα συνεχίζει να παρακολουθεί προσεκτικά τα όργανα και το διαστημόπλοιο καθώς ταξιδεύει μακρύτερα από τον Ήλιο σε ένα ψυχρότερο περιβάλλον.Μείνετε συντονισμένοι στο nasa.gov/lucy για περισσότερες ενημερώσεις καθώς η Lucy συνεχίζει το ταξίδι της προς τους απρόσμενα εξερευνημένους Τρωικούς αστεροειδείς του Δία και κατεβάστε μια καρτ ποστάλ που τιμά τη συνάντηση με τον Donaldjohanson. https://science.nasa.gov/solar-system/regions-on-asteroid-explored-by-nasas-lucy-mission-get-official-names/ Καρτ ποστάλ προς τιμήν της συνάντησης του διαστημοπλοίου Lucy της NASA με τον αστεροειδή Donaldjohanson στις 20 Απριλίου 2025. Επίσημα αναγνωρισμένες ονομασίες γεωλογικών χαρακτηριστικών στον αστεροειδή Donaldjohanson

Η ανάλυση της NASA δείχνει ότι η δραστηριότητα του Ήλιου αυξάνεται. Φαινόταν ότι ο Ήλιος κατευθυνόταν προς μια ιστορική ανάπαυλα στη δραστηριότητα. Αυτή η τάση αντιστράφηκε το 2008, σύμφωνα με νέα έρευνα.Ο Ήλιος έχει γίνει ολοένα και πιο ενεργός από το 2008, σύμφωνα με μια νέα μελέτη της NASA. Η ηλιακή δραστηριότητα είναι γνωστό ότι κυμαίνεται σε κύκλους 11 ετών, αλλά υπάρχουν και μακροπρόθεσμες διακυμάνσεις που μπορούν να διαρκέσουν δεκαετίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Από τη δεκαετία του 1980, η ποσότητα της ηλιακής δραστηριότητας μειωνόταν σταθερά μέχρι το 2008, όταν η ηλιακή δραστηριότητα ήταν η ασθενέστερη που έχει καταγραφεί. Σε εκείνο το σημείο, οι επιστήμονες ανέμεναν ότι ο Ήλιος θα εισερχόταν σε μια περίοδο ιστορικά χαμηλής δραστηριότητας.Στη συνέχεια, όμως, ο Ήλιος άλλαξε πορεία και άρχισε να γίνεται ολοένα και πιο ενεργός, όπως τεκμηριώνεται στη μελέτη , η οποία δημοσιεύεται στο The Astrophysical Journal Letters. Είναι μια τάση που οι ερευνητές ανέφεραν ότι θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση των διαστημικών καιρικών φαινομένων, όπως οι ηλιακές καταιγίδες, οι εκλάμψεις και οι στεμματικές εκτινάξεις μάζας.«Όλα τα σημάδια έδειχναν ότι ο Ήλιος εισερχόταν σε μια παρατεταμένη φάση χαμηλής δραστηριότητας», δήλωσε ο Jamie Jasinski του Εργαστηρίου Αεριώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, επικεφαλής συγγραφέας της νέας μελέτης. «Οπότε ήταν έκπληξη το γεγονός ότι αυτή η τάση αντιστράφηκε. Ο Ήλιος ξυπνάει σιγά σιγά».Η πρώτη καταγεγραμμένη παρακολούθηση της ηλιακής δραστηριότητας ξεκίνησε στις αρχές του 17ου αιώνα, όταν οι αστρονόμοι, συμπεριλαμβανομένου του Γαλιλαίου, μέτρησαν τις ηλιακές κηλίδες και κατέγραψαν τις αλλαγές τους. Οι ηλιακές κηλίδες είναι ψυχρότερες, πιο σκοτεινές περιοχές στην επιφάνεια του Ήλιου που παράγονται από τη συγκέντρωση γραμμών μαγνητικού πεδίου. Οι περιοχές με ηλιακές κηλίδες συχνά συνδέονται με υψηλότερη ηλιακή δραστηριότητα, όπως οι ηλιακές εκλάμψεις, οι οποίες είναι έντονες εκρήξεις ακτινοβολίας, και οι στεμματικές εκτινάξεις μάζας, οι οποίες είναι τεράστιες φυσαλίδες πλάσματος που εκρήγνυνται από την επιφάνεια του Ήλιου και διασχίζουν το ηλιακό σύστημα.Οι επιστήμονες της NASA παρακολουθούν αυτά τα διαστημικά καιρικά φαινόμενα επειδή μπορούν να επηρεάσουν τα διαστημόπλοια, την ασφάλεια των αστροναυτών, τις ραδιοεπικοινωνίες, το GPS, ακόμη και τα δίκτυα ηλεκτροδότησης στη Γη. Οι προβλέψεις για τον διαστημικό καιρό είναι κρίσιμες για την υποστήριξη των διαστημοπλοίων και των αστροναυτών της εκστρατείας Άρτεμις της NASA, καθώς η κατανόηση του διαστημικού περιβάλλοντος είναι ζωτικής σημασίας για τον μετριασμό της έκθεσης των αστροναυτών στην διαστημική ακτινοβολία.Με την εκτόξευση που θα γίνει το νωρίτερο στις 23 Σεπτεμβρίου, οι αποστολές IMAP (Interstellar Mapping and Acceleration Probe) και Carruthers Geocorona Observatory , καθώς και η αποστολή SWFO-L1 (Space Weather Follow On-Lagrange 1) της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (National Oceanic and Atmospheric Administration), θα προσφέρουν νέες έρευνες και παρατηρήσεις για τον διαστημικό καιρό που θα βοηθήσουν στην προώθηση μελλοντικών προσπαθειών στη Σελήνη, τον Άρη και πέρα από αυτήν.Η ηλιακή δραστηριότητα επηρεάζει τα μαγνητικά πεδία των πλανητών σε όλο το ηλιακό σύστημα. Καθώς ο ηλιακός άνεμος — ένα ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που ρέει από τον Ήλιο — και άλλες ηλιακές δραστηριότητες αυξάνονται, η επιρροή του Ήλιου διαστέλλεται και συμπιέζει τις μαγνητόσφαιρες, οι οποίες χρησιμεύουν ως προστατευτικές φυσαλίδες των πλανητών με μαγνητικούς πυρήνες και μαγνητικά πεδία, συμπεριλαμβανομένης της Γης. Αυτές οι προστατευτικές φυσαλίδες είναι σημαντικές για την προστασία των πλανητών από τους πίδακες πλάσματος που ρέουν από τον Ήλιο στον ηλιακό άνεμο.Κατά τη διάρκεια των αιώνων που οι άνθρωποι μελετούν την ηλιακή δραστηριότητα, οι πιο ήσυχες περίοδοι ήταν μια περίοδος επτά δεκαετιών από το 1645 έως το 1715 και μια περίοδος τεσσάρων δεκαετιών από το 1790 έως το 1830. «Δεν γνωρίζουμε πραγματικά γιατί ο Ήλιος πέρασε από ένα ελάχιστο 40 ετών ξεκινώντας από το 1790», είπε ο Jasinski. «Οι μακροπρόθεσμες τάσεις είναι πολύ λιγότερο προβλέψιμες και είναι κάτι που δεν κατανοούμε πλήρως ακόμη».Στις δυόμισι δεκαετίες που προηγήθηκαν του 2008, οι ηλιακές κηλίδες και ο ηλιακός άνεμος μειώθηκαν τόσο πολύ που οι ερευνητές ανέμεναν ότι το «βαθύ ηλιακό ελάχιστο» του 2008 θα σηματοδοτούσε την έναρξη μιας νέας ιστορικής περιόδου χαμηλής δραστηριότητας στην πρόσφατη ιστορία του Ήλιου.«Αλλά στη συνέχεια η τάση της μείωσης του ηλιακού ανέμου σταμάτησε και έκτοτε οι παράμετροι του πλάσματος και του μαγνητικού πεδίου αυξάνονται σταθερά», δήλωσε ο Jasinski, ο οποίος ηγήθηκε της ανάλυσης των ηλιοσφαιρικών δεδομένων που είναι διαθέσιμα δημόσια σε μια πλατφόρμα που ονομάζεται OMNIWeb Plus , η οποία λειτουργεί από το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ.Τα δεδομένα που εξήγαγε ο Jasinski και οι συνεργάτες του για τη μελέτη προήλθαν από μια ευρεία συλλογή αποστολών της NASA. Δύο κύριες πηγές - η ACE (Advanced Composition Explorer) και η αποστολή Wind - εκτοξεύτηκαν τη δεκαετία του 1990 και παρέχουν δεδομένα για την ηλιακή δραστηριότητα, όπως το πλάσμα και τα ενεργειακά σωματίδια που ρέουν από τον Ήλιο προς τη Γη. Το διαστημόπλοιο ανήκει σε έναν στόλο αποστολών του Τμήματος Ηλιοφυσικής της NASA, σχεδιασμένων να μελετήσουν την επίδραση του Ήλιου στο διάστημα, τη Γη και άλλους πλανήτες. https://www.nasa.gov/science-research/heliophysics/nasa-analysis-shows-suns-activity-ramping-up/ Στις 9 Σεπτεμβρίου 2025, το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής της NASA κατέγραψε αυτήν την εικόνα του Ήλιου.

Ιστολόγιο περιέργειας, Sols 4655-4660: Εργοστάσια κιβωτίων με θέα. Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2025 Το Curiosity συνεχίζει να απεικονίζει, να αναλύει και να διασχίζει ένα τοπίο που χαρακτηρίζεται από υψηλότερες κορυφογραμμές που χωρίζουν τις χαμηλές κοιλότητες (κοιλότητες) — μια επιφάνεια γνωστή ως το boxwork terrain στο Όρος Sharp. Η επιστημονική ομάδα χαρακτηρίζει ενεργά την υφή, τη χημεία και την ορυκτολογία των κορυφογραμμών και των κοιλοτήτων για να κατανοήσει πώς σχηματίστηκε και άλλαξε αυτή η επιφάνεια με την πάροδο του χρόνου. Υπηρέτησα ως η θεματική ομάδα Γεωλογίας «Φύλακας του Σχεδίου» για τα Sols 4656-4657, όπου συγκέντρωσα τις λεπτομέρειες για κάθε επιστημονική δραστηριότητα που θα πραγματοποιηθεί από το ρόβερ. Επέλεξα τη συγκεκριμένη εικόνα Navcam που συνοδεύει αυτήν την ανάρτηση ιστολογίου επειδή όχι μόνο δείχνει το ενδιαφέρον boxwork terrain κάτω από τους τροχούς μας, αλλά και αναδεικνύει τα εντυπωσιακά γιάρντανγκ που έχουν σμιλευτεί από τον άνεμο στη συναρπαστική διαδρομή μας μπροστά.Η επιτυχημένη μας διαδρομή το Σαββατοκύριακο μας έδωσε την ευκαιρία να διερευνήσουμε την κορυφογραμμή του βραχώδους υποβάθρου στον χώρο εργασίας ακριβώς μπροστά από το ρόβερ στο Sol 4655. Ο στόχος «Chango» επιλέχθηκε για πιο προσεκτική εξέταση με το εργαλείο αφαίρεσης σκόνης (DRT) και τα όργανα APXS και MAHLI. Το ChemCam χρησιμοποίησε το όργανο LIBS για να αναλύσει τη χημεία μιας κορυφογραμμής του βραχώδους υποβάθρου στον στόχο «Quechua», και τα Mastcam και ChemCam συμπεριέλαβαν αρκετά ψηφιδωτά για να καταγράψουν τοίχους κοντινών κοιλοτήτων, ρωγμές και τις μεταβάσεις από κοιλότητα σε κορυφογραμμή.Το σχέδιο για τους Sols 4656-4657 επικεντρώθηκε σε μια ποικιλία δραστηριοτήτων τηλεπισκόπησης, συμπεριλαμβανομένου ενός μωσαϊκού 360 μοιρών από την Mastcam — ένα από τα πιο εντυπωσιακά προϊόντα δεδομένων ! Η ChemCam διερεύνησε το τοπικό βραχώδες υπόστρωμα και ένα υπερυψωμένο ανθεκτικό χαρακτηριστικό βραχώδους υποστρώματος στις περιοχές «Chita» και «Chaco», αντίστοιχα, και στη συνέχεια έστρεψε την προσοχή της στον μακρινό πυθμένα του κρατήρα Gale για να απεικονίσει χαρακτηριστικά που μπορεί να έχουν σχηματιστεί όταν το νερό διάβρωσε υλικό από τα εσωτερικά τοιχώματα του χείλους του κρατήρα.Ο προγραμματισμός της Παρασκευής για τα Sols 4658-4660 περιελάμβανε τρία στοχευμένα επιστημονικά μπλοκ για να εμβαθύνουν στη μονάδα boxwork. Το ChemCam LIBS θα αναλύσει το βραχώδες υπόστρωμα στους στόχους "Tarata" και "El Sombrio" και ένα βράχο που δεν μοιάζει με το τυπικό βραχώδες υπόστρωμα στο "Cobres". Η ομάδα του Mastcam συγκέντρωσε πολλαπλές εικόνες και ψηφιδωτά που θα βοηθήσουν στην αποκρυπτογράφηση της κατανομής των φλεβών, των ρηγμάτων και των οζιδίων (κάπως στρογγυλεμένα χαρακτηριστικά) στο βραχώδες υπόστρωμα, καθώς και μικρών αμμόλοφων μέσα και γύρω από τον χώρο εργασίας. Η περιβαλλοντική θεματική ομάδα εργάστηκε όλη την εβδομάδα για να παρακολουθήσει τα σύννεφα και τη δραστηριότητα του διαβόλου σκόνης και σχεδίασε παρατηρήσεις Mastcam tau για να αξιολογήσει το οπτικό βάθος της ατμόσφαιρας και να περιορίσει τις ιδιότητες σκέδασης των αερολυμάτων. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4655-4660-boxworks-with-a-view/ Το ρόβερ Curiosity της NASA στον Άρη έλαβε αυτήν την εικόνα, που δείχνει το κυβικό έδαφος στο προσκήνιο και το φωτεινό υλικό που έχει σμιλευτεί από τον άνεμο στο βάθος, στις 12 Σεπτεμβρίου 2025. Το Curiosity χρησιμοποίησε την Κάμερα Δεξιής Πλοήγησης του την 4657η Ηλιακή Ακτή, ή την 4.657η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory, στις 00:50:58 UTC.

Ιστολόγιο περιέργειας, Sols 4649-4654: Ραβδώσεις, κοιλότητες και οζίδια, Θεέ μου. Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 5 Σεπτεμβρίου 2025 Το Curiosity βρίσκεται στη μέση της εκστρατείας boxwork, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσει γιατί βλέπουμε τόσο έντονες ράχες και κοιλότητες σε αυτήν την περιοχή του Όρους Sharp. Όταν αυτό το έδαφος εντοπίστηκε για πρώτη φορά από τροχιά, διατυπώθηκε η υπόθεση ότι οι ράχες μπορεί να είναι αποτέλεσμα τσιμεντοποίησης από κυκλοφορούντα ρευστά, ακολουθούμενη από διαφορική διάβρωση του λιγότερο ανθεκτικού βραχώδους υποστρώματος ενδιάμεσα (οι κοιλότητες που παρατηρούμε τώρα). Εξερευνούμε το έδαφος του κυβικού σχήματος, καταγράφοντας υφές, δομές και σύνθεση, για να διερευνήσουμε πιθανές διαφορές μεταξύ κορυφογραμμών και κοιλοτήτων. Ένα από τα χαρακτηριστικά υφής που παρατηρήσαμε είναι οι οζίδια σε ποικίλη αφθονία. Το επίκεντρο των δραστηριοτήτων μας αυτή την εβδομάδα ήταν η καταγραφή της μετάβασης από το ομαλότερο βραχώδες υπόστρωμα πάνω σε μια κορυφογραμμή κυβικού σχήματος σε πιο οζώδες βραχώδες υπόστρωμα που σχετίζεται με την άκρη ενός ρηχού κοιλώματος. Στο σχέδιο τριών sols της Τρίτης αναλύσαμε το πιο ομαλό βραχώδες υπόστρωμα μέσα στην κορυφογραμμή, καταγράφοντας τις υφές με MAHLI, Mastcam και ChemCam RMI, και τη χημεία με ChemCam LIBS και APXS. Στη συνέχεια, το Curiosity προσγειώθηκε με επιτυχία προς την άκρη της κορυφογραμμής/κοίλωμα για να τοποθετήσει το πιο οζώδες βραχώδες υπόστρωμα στον χώρο εργασίας μας. Το σχέδιο τριών sols της Παρασκευής ήταν ουσιαστικά μια επανάληψη των προηγούμενων παρατηρήσεων, αλλά αυτή τη φορά επικεντρώθηκε στο πιο οζώδες βραχώδες υπόστρωμα. Η προγραμματισμένη διαδρομή θα πρέπει να μας οδηγήσει σε μια άλλη κορυφογραμμή τύπου boxwork και πιο κοντά στην περιοχή όπου σκοπεύουμε να κάνουμε τρύπημα σε μία από τις κορυφογραμμές.Ως στρατηγικός σχεδιαστής του APXS αυτή την εβδομάδα, βοήθησα στην επιλογή των βραχωδών στόχων για ανάλυση από το όργανό μας, διασφαλίζοντας ότι ήταν ασφαλείς στην επαφή και ότι πληρούσαν τον επιστημονικό σκοπό της εκστρατείας boxwork. Επίσης, ενημέρωσα την υπόλοιπη ομάδα για τα πιο πρόσφατα αποτελέσματα από τις αναλύσεις σύνθεσης του APXS και πώς αυτά εντάσσονται στην έρευνά μας για το έδαφος του boxwork. Αυτό θα βοηθήσει στην ενημέρωση της ταχύτατης απόφασής μας σχετικά με το πού θα κάνουμε γεωτρήσεις.Και τα δύο σχέδια περιελάμβαναν απεικόνιση RMI μεγάλων αποστάσεων με Mastcam και ChemCam πιο μακρινών χαρακτηριστικών, συμπεριλαμβανομένων άλλων κορυφογραμμών και κοιλοτήτων σε σχήμα boxwork, λόφων, της μονάδας yardang και του χείλους του κρατήρα Gale. Οι προγραμματισμένες περιβαλλοντικές δραστηριότητες συνεχίζουν να παρακολουθούν τη σκόνη στην ατμόσφαιρα, τη δραστηριότητα dust-devil και τα σύννεφα. Οι τυπικές δραστηριότητες REMS, RAD και DAN ολοκληρώνουν τις δραστηριότητες της εβδομάδας. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4649-4654-ridges-hollows-and-nodules-oh-my/ Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη έλαβε αυτήν την εικόνα χρησιμοποιώντας την αριστερή κάμερα πλοήγησης, η οποία δείχνει τη μετάβαση από ομαλότερο βραχώδες υπόστρωμα με κορυφογραμμή (δεξιά) σε πιο οζώδες βραχώδες υπόστρωμα (κάτω αριστερά προς πάνω στη μέση) στην άκρη μιας ρηχής κοιλότητας (πάνω αριστερά). Το Curiosity, του οποίου η σκιά στο πάνω μέρος του ιστού είναι επίσης ορατή, κατέγραψε αυτήν την εικόνα στις 5 Σεπτεμβρίου 2025 — Ηλιακή 4650ή ημέρα, ή την 4.650ή ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory — στις 00:22:34 UTC.

Εντοπίστηκε στις εσχατιές του Σύμπαντος μαύρη τρύπα με μάζα ένα δισ. φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Ήλιου. Η ανακάλυψη ανοίγει νέα κεφάλαια στην κατανόηση της ύπαρξης και λειτουργίας των μελανών οπών. Μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στο κέντρο του κβάζαρ RACS J032021.44-352104.1 (ή συντομότερα RACS J0320-35) μεγαλώνει με έναν από τους ταχύτερους ρυθμούς που έχουν καταγραφεί ποτέ σύμφωνα με ανάλυση δεδομένων από επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια.Η μαύρη τρύπα του RACS J0320-35 έχει μάζα περίπου ένα δισεκατομμύριο φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Ήλιου.Το σύστημα βρίσκεται περίπου 12,8 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη πράγμα που σημαίνει ότι οι αστρονόμοι το βλέπουν όπως ήταν μόλις 920 εκατομμύρια χρόνια μετά την γέννηση του Σύμπαντος. Παράγει περισσότερες ακτίνες Χ από οποιαδήποτε άλλη μαύρη τρύπα που έχει παρατηρηθεί μέσα στο πρώτο δισεκατομμύριο χρόνια της ιστορίας του Σύμπαντος.Η μαύρη τρύπα τροφοδοτεί αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν κβάζαρ, ένα εξαιρετικά φωτεινό αντικείμενο που λάμπει περισσότερο από ολόκληρους γαλαξίες. Η πηγή ισχύος αυτού του «λαμπερού τέρατος» είναι τεράστιες ποσότητες ύλης που διοχετεύονται γύρω και μέσα στη μαύρη τρύπα.Το κβάζαρ αυτό εντοπίστηκε πριν από περίπου δύο χρόνια αλλά χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να μελετηθεί τι συμβαίνει σε αυτό. Τα δεδομένα των ακτίνων Χ δείχνουν ότι η μαύρη τρύπα που τροφοδοτεί το κβάζαρ φαίνεται να μεγαλώνει με ρυθμό που ξεπερνά το κανονικό όριο για τέτοιου είδους αντικείμενα.«Ήταν κάπως σοκαριστικό να βλέπουμε αυτή τη μαύρη τρύπα να μεγαλώνει με άλματα» λέει ο Δρ. Λούκα Ιτζίνα αστρονόμος στο Κέντρο Αστροφυσικής του Harvard & Smithsonian μέλος της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει τα ευρήματα της στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». Το όριο Όταν η ύλη έλκεται προς μια μαύρη τρύπα, θερμαίνεται και παράγει έντονη ακτινοβολία σε όλο το φάσμα, συμπεριλαμβανομένων ακτίνων Χ και ορατού φωτός. Αυτή η ακτινοβολία ασκεί πίεση στο υλικό που πέφτει. Όταν η ροή ύλης φτάσει σε μια κρίσιμη τιμή, η πίεση ακτινοβολίας εξισορροπεί τη βαρύτητα της μαύρης τρύπας και η ύλη δεν μπορεί να πέσει ταχύτερα. Αυτό το μέγιστο όριο είναι γνωστό ως όριο Eddington.Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι μαύρες τρύπες που μεγαλώνουν πιο αργά από το όριο Eddington πρέπει να έχουν γεννηθεί με μάζες περίπου 10,000 ηλιακών μαζών ή και περισσότερες ώστε να μπορέσουν να φτάσουν το δισεκατομμύριο ηλιακές μάζες μέσα στο πρώτο δισεκατομμύριο χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη — όπως παρατηρείται στο RACS J0320-35.Μια τόσο μεγάλη αρχική μάζα θα μπορούσε να προκύψει από μια εξωτική διαδικασία: την κατάρρευση ενός τεράστιου νέφους πυκνού αερίου με ασυνήθιστα χαμηλά ποσοστά στοιχείων βαρύτερων από το ήλιο, συνθήκες που μπορεί να είναι εξαιρετικά σπάνιες.Αν το RACS J0320-35 όντως μεγαλώνει με ρυθμό περίπου 2,4 φορές πάνω από το όριο Eddington και το κάνει αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε η μαύρη τρύπα θα μπορούσε να έχει ξεκινήσει με μια πιο συμβατική μάζα, κάτω από 100 ηλιακές μάζες, προερχόμενη από την κατάρρευση ενός γιγάντιου άστρου.«Γνωρίζοντας τη μάζα της μαύρης τρύπας και υπολογίζοντας πόσο γρήγορα μεγαλώνει, μπορούμε να κάνουμε αναδρομή και να εκτιμήσουμε πόσο μεγάλη ήταν κατά τη γέννησή της. Με αυτόν τον υπολογισμό μπορούμε τώρα να δοκιμάσουμε διαφορετικές ιδέες για το πώς γεννιούνται οι μαύρες τρύπες» λέει ο Δρ. Αλμπέρτο Μορέτι αστρονόμος στο Εθνικό Ινστιτούτο Αστροφυσικής της Ιταλίας και το Αστεροσκοπείο Brera. Καλλιτεχνική απεικόνιση του κβάζαρ και της γιγάντιας μαύρης τρύπας που εκπέμπει ακτινοβολία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2008488/entopistike-stis-eschaties-toy-sympantos-mayri-trypa-me-maza-ena-dis-fores-megalyteri-apo-aytin-toy-ilioy/

Ανακαλύφθηκε απολίθωμα δελφινιού ηλικίας 12 εκατ. ετών σε έρημο του Περού. Η περιοχή που βρέθηκε ήταν κάποτε μια θάλασσα με πλούσιο οικοσύστημα. Παρουσιάστηκε την Τετάρτη από παλαιοντολόγους στη Λίμα το απολίθωμα ενός προϊστορικού δελφινιού ηλικίας 12 εκατομμυρίων ετών που βρέθηκε στο νότιο Περού. Ο μήκους τριάμισι μέτρων απολιθωμένος σκελετός βρέθηκε σχεδόν ανέπαφος στην έρημο του Οκουκάχε, περίπου 350 χιλιόμετρα νότια της περουβιανής πρωτεύουσας.«Είναι ένα είδος δελφινιού το οποίο ζούσε πριν από περίπου 12 εκατομμύρια χρόνια» δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο παλαιοντολόγος Μάριο Γκαμάρα στο πέρας συνέντευξης Τύπου που παραχωρήθηκε στην έδρα του Ινστιτούτου Γεωλογίας, Ορυχείων και Μεταλλουργίας.«Έχουμε έναν σχεδόν πλήρη σκελετό, γεγονός το οποίο επιτρέπει να κάνουμε περισσότερες μελέτες για ολόκληρο το ζώο: πώς μετακινείτο, πώς κολυμπούσε, τι έτρωγε ή πόσα χρόνια ζούσε», εξήγησε ο ειδικός. Η Οκουκάχε είναι μια έρημος που είναι πολύ δημοφιλής στους παλαιοντολόγους. Πριν από λίγο περισσότερο από είκοσι χρόνια βρέθηκαν εκεί τα απολιθώματα φαλαινών, δελφινιών, καρχαριών κι άλλων ειδών της Μειοκαίνου, γεωλογική περίοδος που άρχισε πριν από 23 εκατομμύρια χρόνια και τελείωσε πριν από περίπου 5 εκατομμύρια χρόνια. Ο σκελετός του πανάρχαιου δελφινιού. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2008028/anakalyfthike-delfini-ilikias-12-ekat-eton-se-erimo-toy-peroy/

Από πού έρχονται τα κοσμικά νετρίνα υψηλής ενέργειας; Οι μαύρες τρύπες που δημιουργήθηκαν στο αρχέγονο σύμπαν θα μπορούσαν να εξηγήσουν τα πρόσφατα παρατηρηθέντα νετρίνα εξαιρετικά υψηλής ενέργειας αστροφυσικής προελευσης.Από το 2011, το πείραμα IceCube στον Νότιο Πόλο έχει ανιχνεύσει αρκετά κοσμικά νετρίνα με ενέργειες μεγαλύτερες από 1015eV (=1 PeV). Και το 2023, το πείραμα KM3NeT στον βυθό της Μεσογείου Θάλασσας εντόπισε ένα νετρίνο με ενέργεια ρεκόρ 220 PeV (βλέπε: An Ultrahigh Neutrino Detection Makes Waves). https://physics.aps.org/articles/v18/35 Η προέλευση τέτοιων νετρίνων εξαιρετικά υψηλής ενέργειας είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στην αστροφυσική. Οι φυσικοί Klipfel και Kaiser από το MIT υποστηρίζουν ότι αυτά τα σωματίδια θα μπορούσαν να έχουν παραχθεί από τους εκρηκτικούς θανάτους αρχέγονων μαύρων τρυπών.Οι αρχέγονες μαύρες τρύπες μπορεί να προέκυψαν από την κατάρρευση εξαιρετικά πυκνής υποατομικής ύλης αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Αυτά τα υποθετικά αντικείμενα θα μπορούσαν να αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος ή και το σύνολο της σκοτεινής ύλης στο σύμπαν. Όπως και οι γνωστές μας μαύρες τρύπες, οι αρχέγονες μαύρες τρύπες χάνουν σταδιακά μάζα εκπέμποντας την λεγόμενη ακτινοβολία Hawking. Καθώς χάνουν μάζα, θερμαίνονται αργά, αφού η θερμοκρασία μιας μαύρης τρύπας είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη μάζα της. Τελικά, μετά από δισεκατομμύρια χρόνια, αυτά τα σώματα εκρήγνυνται βίαια, εκτοξεύοντας σωματίδια εξαιρετικά υψηλής ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων και των νετρίνων.Οι Klipfel και Kaiser υπέθεσαν ότι οι αρχέγονες μαύρες τρύπες υπάρχουν και αποτελούν ένα σημαντικό κλάσμα της σκοτεινής ύλης. Στη συνέχεια, προσδιόρισαν τον ρυθμό με τον οποίο τέτοια αντικείμενα θα εκρήγνυνται σε όλο τον Γαλαξία μας τώρα. Διαπίστωσαν ότι αυτές οι εκρήξεις θα μπορούσαν να εξηγήσουν τόσο τον μικρό αριθμό όσο και την εξαιρετικά υψηλή ενέργεια των νετρίνων που παρατηρήθηκαν από τα πειράματα IceCube και KM3NeT. Η υπόθεσή τους θα μπορούσε να ελεγχθεί χρησιμοποιώντας δεδομένα από μελλοντικές ανιχνεύσεις νετρίνων με ενέργειας της τάξης των PeV. Για παράδειγμα, αν έχουν δίκιο τότε αυτά τα σωματίδια θα πρέπει κατά προτίμηση να προέρχονται από το κέντρο του Γαλαξία μας, όπου η πυκνότητα της σκοτεινής ύλης είναι η μεγαλύτερη. πηγές: 1. New Suspect for Neutrino Signals – https://physics.aps.org/articles/v18/s124 2. Ultra-High-Energy Neutrinos from Primordial Black Holes – https://arxiv.org/abs/2503.19227

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος Energia Ένας Κοσμοναύτης από το Γκουαντάναμο Ακριβώς πριν από 45 χρόνια, το Soyuz-38 εκτοξεύτηκε από το Μπαϊκονούρ. Ο Γιούρι Ρομανένκο και ο Αρνάλντο Ταμάγιο Μέντεζ, ο πρώτος Κουβανός κοσμοναύτης, στάλθηκαν στον τροχιακό σταθμό Salyut-6. Ωστόσο, αυτή ήταν ήδη η έβδομη επανδρωμένη πτήση για το διεθνές πρόγραμμα Intercosmos. Πολίτες της Τσεχοσλοβακίας, της Πολωνίας, της Ανατολικής Γερμανίας, της Βουλγαρίας, της Ουγγαρίας και του Βιετνάμ έχουν βρεθεί στο διάστημα. Μερικά στοιχεία για τον πρώτο Κουβανό κοσμοναύτη: ▪️ Γεννημένος στον Κόλπο του Γκουαντάναμο, έμεινε ορφανός σε ηλικία ενός έτους και υιοθετήθηκε. ▪️ Κατά τη διάρκεια της Κουβανικής Επανάστασης, εντάχθηκε στον Σύνδεσμο Νέων Επαναστατών. ▪️ Το 1961-1962, εκπαιδεύτηκε σε εναέριες μάχες με αεροσκάφη MiG-15 στο Γέισκ. ▪️ Επιλέχθηκε ανάμεσα σε περισσότερους από 40 υποψηφίους για τη διαστημική αποστολή. ▪️ Έγινε όχι μόνο ο πρώτος Κουβανός, αλλά και ο πρώτος Λατινοαμερικανός που πέταξε στο διάστημα. Οι κύριες απαιτήσεις επιλογής στην Κούβα ήταν η εμπειρία ως πιλότος, το ιστορικό μηδενικών ατυχημάτων λόγω δικής του υπαιτιότητας και η άριστη γνώση της ρωσικής γλώσσας. Το Soyuz-38 εκτοξεύτηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1980, στις 10:11 μ.μ. ώρα Μόσχας. Λίγο περισσότερο από μια μέρα μετά την έναρξη της πτήσης, το διαστημόπλοιο προσδέθηκε με επιτυχία στον σταθμό Salyut-6. Η αποστολή διήρκεσε μόνο μια εβδομάδα (περίπου 160 ώρες), αλλά οι ειδικοί πιστεύουν ότι η πτήση αυτού του πληρώματος του Intercosmos ήταν μια από τις πιο έντονες όσον αφορά τα ιατρικά και βιολογικά πειράματα. Διεξήχθησαν περισσότερα από 1.000 από αυτά. Μεταξύ των πειραμάτων που διεξήγαγε το σοβιετοκουβανικό πλήρωμα: 🔘 "Φλοιός": για πρώτη φορά, οι μετρήσεις ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος (εγκεφαλική δραστηριότητα) καταγράφηκαν απευθείας σε ένα διαστημόπλοιο. 🔘 "Ζάχαρη" και "Ζώνη": τα "πιο γλυκά" πειράματα, που μελετούν την ανάπτυξη κρυστάλλων σακχαρόζης σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας (για την κουβανική βιομηχανία ζάχαρης). 🔘 «Υποστήριξη»: για περίπου μία ώρα την ημέρα, ο κοσμοναύτης φορούσε παπούτσια με πνευματικούς πάτους, οι οποίοι δημιουργούσαν φορτίο στους μύες των ποδιών ακόμη και σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. 🔘 «Biosphere-K», «Antilas» και «Tropico-3»: μελέτη των φυσικών πόρων, της γεωλογικής δομής και των θαλάσσιων υδάτων της Κούβας και χαρτογράφηση της γεωργικής γης για ακριβή πρόβλεψη καλλιεργειών. «Υποτίθεται ότι θα ξεκουραζόμασταν για οκτώ ώρες, αλλά στην πραγματικότητα, ξεκουραστήκαμε μόνο για τρεις έως τέσσερις, δεδομένου του όγκου εργασίας και του ενδιαφέροντός μας... αν μπορούσα, θα κοιμόμουν λιγότερο», είπε ο Arnaldo Mendez για την πτήση. Η μονάδα καθόδου προσγειώθηκε με επιτυχία στις 26 Σεπτεμβρίου 1980, 175 χλμ. από το Dzhezkazgan. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23381

Μια Σύντομη Έκρηξη. Το διαστημόπλοιο NASA-ESA Solar and Heliospheric Observatory (SOHO) κατέγραψε αυτήν την εικόνα ακραίου υπεριώδους μήκους κύματος του Ήλιου στις 24 Φεβρουαρίου 2015, κατά τη διάρκεια μιας τρίωρης περιόδου κατά την οποία το πλησιέστερο άστρο μας εξερράγη μια στεμματική μαζική εκτίναξη μαζί με μέρος ενός ηλιακού νήματος. Ενώ μερικά από τα νήματα έπεσαν πίσω στον Ήλιο, ένα σημαντικό μέρος έτρεξε στο διάστημα σε ένα φωτεινό νέφος σωματιδίων. Η κοινή αποστολή SOHO της NASA-ESA, που εκτοξεύτηκε τον Δεκέμβριο του 1995, σχεδιάστηκε για να μελετήσει τον Ήλιο από την ανάποδη. Αν και η αποστολή της είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει μόνο μέχρι το 1998, συνέχισε να συλλέγει δεδομένα, προσθέτοντας στην κατανόηση των επιστημόνων για το πλησιέστερο άστρο μας και κάνοντας πολλές νέες ανακαλύψεις, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 5.000 κομητών. Η NASA συνεχίζει να μελετά τον Ήλιο με διάφορα διαστημόπλοια. Σύντομα, θα υπάρχουν τρεις νέοι τρόποι για να μελετήσουμε την επιρροή του Ήλιου σε όλο το ηλιακό σύστημα με την εκτόξευση τριών διαστημοπλοίων της NASA και της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA). Αναμένεται να εκτοξευθεί το νωρίτερο την Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου και οι αποστολές περιλαμβάνουν το διαστημόπλοιο IMAP (Interstellar Mapping and Acceleration Probe) της NASA, το παρατηρητήριο Carruthers Geocorona της NASA και το διαστημόπλοιο SWFO-L1 (Space Weather Follow On-Lagrange 1) της NOAA. https://www.nasa.gov/image-article/a-brief-outburst/ Ο Ήλιος εξέπεμψε μια στεμματική μαζική εκτόξευση μαζί με μέρος ενός ηλιακού νήματος σε διάστημα τριών ωρών στις 24 Φεβρουαρίου 2015. Επειδή αυτό συνέβη πολύ κοντά στην άκρη του Ήλιου, ήταν απίθανο να έχει κάποια επίδραση στη Γη.

Το Hubble ερευνά ένα νεφοσκεπές σμήνος. Αυτή η νέα εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA απεικονίζει ένα θολό αστρικό τοπίο από ένα εντυπωσιακό αστρικό σμήνος. Αυτή η σκηνή βρίσκεται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, έναν νάνο γαλαξία που βρίσκεται περίπου 160.000 έτη φωτός μακριά στους αστερισμούς Dorado και Mensa. Με μάζα ίση με το 10-20% της μάζας του Γαλαξία μας, το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου είναι ο μεγαλύτερος από τις δεκάδες μικρούς γαλαξίες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον γαλαξία μας. Το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου φιλοξενεί αρκετά τεράστια αστρικά φυτώρια όπου τα νέφη αερίου, όπως αυτά που είναι διάσπαρτα σε αυτήν την εικόνα, συγχωνεύονται σε νέα αστέρια. Η σημερινή εικόνα απεικονίζει ένα τμήμα της δεύτερης μεγαλύτερης περιοχής σχηματισμού άστρων του γαλαξία, η οποία ονομάζεται N11. (Η πιο ογκώδης και παραγωγική περιοχή σχηματισμού άστρων στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, το Νεφέλωμα Ταραντούλα, είναι ένας συχνός στόχος για το Hubble.) Βλέπουμε φωτεινά, νεαρά αστέρια να φωτίζουν τα νέφη αερίου και να σμιλεύουν συστάδες σκόνης με ισχυρή υπεριώδη ακτινοβολία. Αυτή η εικόνα συνδυάζει παρατηρήσεις που έγιναν με διαφορά περίπου 20 ετών, γεγονός που αποδεικνύει τη μακροζωία του Hubble. Η πρώτη σειρά παρατηρήσεων, η οποία πραγματοποιήθηκε το 2002-2003, αξιοποίησε την εξαιρετική ευαισθησία και ανάλυση της τότε πρόσφατα εγκατεστημένης Προηγμένης Κάμερας για Έρευνες. Οι αστρονόμοι έστρεψαν το Hubble προς το αστρικό σμήνος N11 για να κάνουν κάτι που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ εκείνη την εποχή: να καταγράψουν όλα τα αστέρια σε ένα νεαρό σμήνος με μάζες μεταξύ 10% της μάζας του Ήλιου και 100 φορές τη μάζα του Ήλιου.Η δεύτερη σειρά παρατηρήσεων προήλθε από τη νεότερη κάμερα του Hubble, την Κάμερα Ευρείας Πεδίου 3. Αυτές οι εικόνες επικεντρώθηκαν στα σκονισμένα σύννεφα που διαπερνούν το σμήνος, παρέχοντάς μας μια νέα προοπτική για την κοσμική σκόνη. https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-surveys-cloudy-cluster/ Αυτή η νέα εικόνα του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA απεικονίζει το νεφέλωμα LMC N44C.

Αναζητώντας ήλιο στη Σελήνη. Το στοιχείο ήλιο ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά ως μια άγνωστη, κίτρινη φασματική γραμμή στο ηλιακό φως κατά τη διάρκεια μιας ηλιακής έκλειψης το 1868. Ο Joseph Norman Lockyer πρότεινε ότι η γραμμή οφειλόταν σε ένα νέο στοιχείο, το οποίο ονόμασε … ήλιο. Η τυπική ανακάλυψη του στοιχείου ηλίου έγινε το 1895, όταν οι επιστήμονες ανίχνευσαν ήλιο σε ορυκτό του ουρανίου.Μετά την ανακάλυψη του νετρονίου από τον James Chadwick το 1932, οι φυσικοί κατάλαβαν ότι ο πυρήνας του ηλίου δεν περιέχει μόνο δύο πρωτόνια, αλλά και δύο νετρόνια. Κι έτσι άρχισαν να υποψιάζονται ότι θα μπορούσε να υπάρχει κι άλλο ισότοπο του οποίου ο πυρήνας περιέχει 2 πρωτόνια και ένα νετρόνιο. Επρόκειτο για το ελαφρύτερο και πολύ πιο σπάνιο ισότοπο του στοιχείου ηλίου, το 3Ηe. Η ύπαρξή του προτάθηκε θεωρητικά στα μέσα της δεκαετίας του 1930 από τον Αυστραλό φυσικό Mark Oliphant. Ήταν ο πρώτος που παρήγαγε εργαστηριακά, ως προϊόν πυρηνικών αντιδράσεων το 3He, αν και δεν το απομόνωσε (και ο πρώτος που πραγματοποίησε πειραματικά πυρηνική αντίδραση σύντηξης).Την ίδια εποχή, οι φυσικοί προβληματίζονταν για το τι συνέβαινε στο εσωτερικό του Ήλιου. Πρωτοπόροι στο ζήτημα αυτό ήταν οι Γερμανοί φυσικοί Hans Bethe και Carl Friedrich von Weizsäcker. Και οι δύο κατέληξαν στην σωστή αλυσίδα πυρηνικών αντιδράσεων σύντηξης στο εσωτερικό του Ήλιου, αλλά και άλλων μεγαλύτερων άστρων: τον κύκλο p–p (πρωτονίου-πρωτονίου) και τον κύκλο CNO. Όμως, τα αποτελέσματα του Weizsäcker που παρήχθησαν στην χιτλερική Γερμανία έγιναν γνωστά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.Ο Hans Bethe έχασε την θέση του στο Πανεπιστήμιο του Tübingen όταν η ναζιστική κυβέρνηση απέλυσε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους εβραϊκής καταγωγής. Έτσι μετακόμισε στην Αγγλία και αργότερα στις ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Bethe ήταν επικεφαλής του Θεωρητικού Τμήματος στο μυστικό Εθνικό Εργαστήριο του Los Alamos που ανέπτυξε τις πρώτες ατομικές βόμβες. Αντίθετα, ο Carl Friedrich von Weizsäcker, είχε άρια καταγωγή. Συνέχισε την έρευνά του στην Γερμανία και επιπλέον συμμετείχε στο πρόγραμμα του Χίτλερ για την κατασκευή της γερμανικής ατομικής βόμβας – μαζί με τον Heisenberg. Ο πατέρας του ήταν ο Ernst von Weizsäcker, διπλωμάτης και πολιτικός που συμμετείχε στην ναζιστική κυβέρνηση. Μετά τον πόλεμο δικάστηκε ως εγκληματίας πολέμου, κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε 7 χρόνια φυλάκισης. Δικηγόρος υπεράσπισης στην δίκη ήταν ο γιός του, και αδερφός του πυρηνικού φυσικού, ο Richard von Weizsäcker. Ο Richard von Weizsäcker διετέλεσε πρόεδρος της Γερμανίας την περίοδο 1984-1994 (υπενθυμίζεται ότι η επανένωση Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας έγινε το 1990).Το 3Ηe εμφανίζεται ενδιάμεσα στον κύκλο p–p, σύμφωνα με τον οποίο το υδρογόνο συντήκεται προς 4He. Ο κύκλος p–p μας εξηγεί την παραγωγή ενέργειας από τον Ήλιο, αλλά και την παραγωγή των ισοτόπων του ηλίου από την «καύση» του υδρογόνου.Το ισότοπο 3Ηe, εκτός του ότι χρησιμεύει σε συστήματα υπερψύξης, ιατρικές απεικονίσεις κ.λπ., στο μέλλον θα είναι πολύ σημαντικό για την παραγωγή ενέργειας διαμέσου «καθαρής» πυρηνικής σύντηξης από την αντίδραση: 2Η+3Ηe –> 4He + 1H + ενέργεια.Το γεγονός ότι σ’ αυτή την πυρηνική αντίδραση δεν παράγονται νετρόνια, σημαίνει λιγότερα ραδιενεργά απόβλητα και λιγότερες φθορές στα υλικά των αντιδραστήρων. Κι ενώ το 3Ηe είναι πολύ σπάνιο στη Γη, οι διαστημικές αποστολές στην Σελήνη διαπίστωσαν ότι εκεί η αφθονία του είναι 100-1000 φορές μεγαλύτερη από εκείνη της Γης. Πώς βρέθηκε αυτή η ποσότητα του ηλίου-3 στη Σελήνη; Ήρθε από τον Ήλιο, με τον ηλιακό άνεμο. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, το 3He παράγεται ως ενδιάμεσο προϊόν στις αντιδράσεις πυρηνικής σύντηξης στο εσωτερικό του Ήλιου. Η Σελήνη που δεν διαθέτει ατμόσφαιρα, ούτε μαγνητόσφαιρα, είναι εκτεθειμένη στον ηλιακό άνεμο που αποτελείται από 95% πρωτόνια, 4% 4He και ελάχιστες ποσότητες ελαφρών στοιχείων, όπως για παράδειγμα περίπου 0,0015% 3He. Παρότι το 3He είναι πολύ σπάνιο στον ηλιακό άνεμο, το γεγονός ότι η Σελήνη είναι εκτεθειμένη σ’ αυτόν εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια, η συσσώρευση 3He στα επιφανειακά πετρώματα της Σελήνης είναι πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με τη Γη. Το ήλιο-3 που μεταφέρει ο ηλιακός άνεμος διεισδύει σε πετρώματα του σεληνιακού εδάφους σε βάθος μερικών μικρομέτρων.Το 3He που υπάρχει στη Σελήνη θεωρείται πολύτιμο και άρχισε ήδη να γίνεται αντικείμενο εμπορικών συναλλαγών. Έτσι, εμφανίστηκε η εμπορική διαστημική εταιρεία η Interlune που θα συλλέγει φυσικούς πόρους από το διάστημα – μεταξύ των οποίων και το ισότοπο ήλιο-3 από την επιφάνεια της Σελήνης. Παρότι φαίνεται να πουλάει «φύκια για μεταξωτές κορδέλλες», την εμπιστεύθηκε η φινλανδική εταιρεία Bluefors που κατασκευάζει συστήματα υπερψύξης για κβαντικούς υπολογιστές. Πώς; Προ-αγοράζοντας δεκάδες χιλιάδες λίτρα ηλίου-3, που θα εξορυχθούν στο μακρινό μέλλον, πληρώνοντας πάνω από 300 εκατομμύρια δολάρια! Μπορείτε να βρείτε περισσότερες λεπτομέρειες της περίεργης αυτής συναλλαγής ΕΔΩ: www.ot.gr. https://www.ot.gr/2025/09/17/texnologia/selini-etaireia-pariggeile-ilio-apo-ton-doryforo-tis-gis-kai-den-einai-epistimoniki-fantasia/