Δροσος Γεωργιος

Roscosmos Η εκτόξευση του διαστημοπλοίου Progress MS-32 πλησιάζει 11 Σεπτεμβρίου — η εκτόξευση του πυραύλου Soyuz-2.1a με το διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου Progress MS-32 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ποια στάδια προετοιμασίας έχει ήδη περάσει αυτό το φορτηγό; 🔵Δοκιμές στην Energia Corporation 🔵Παράδοση του πλοίου στο Μπαϊκονούρ 🔵Έλεγχος των συστημάτων του πλοίου 🔵Παρακολούθηση της λειτουργίας των ηλιακών μπαταριών 🔵Αποστολή του πλοίου σε βενζινάδικο 🔵Εφοδιασμός του φορτηγού με καύσιμα Ακολουθήστε τις αναρτήσεις μας και μάθετε: ▪️ Πώς έχει σχεδιαστεί το Progress MS-32 ▪️ Τι θα παραδώσει αυτό το πλοίο στους κοσμοναύτες ▪️ Ποιο από τα φορτία ζυγίζει περισσότερο από τα άλλα ▪️ Τι θα σταλεί από το έδαφος στους κοσμοναύτες για εργασία στο διάστημα ▪️ Πώς διαφέρει αυτή η αποστολή από την προηγούμενη Και το πιο σημαντικό, θα δείτε την μετάδοση της εκτόξευσης! https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_591957 Έρευνα για τα Οστά και τον Εγκεφάλο που Βελτιώνει τη Μακροπρόθεσμη Υγεία των Αστροναυτών. Η έρευνα για τα οστά και τον εγκέφαλο ολοκληρώθηκε την εβδομάδα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Παρασκευή, βοηθώντας τους γιατρούς να διατηρούν τους αστροναύτες υγιείς όταν ζουν σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Το πλήρωμα της Αποστολής 73 έλεγξε επίσης τον εξοπλισμό της διαστημικής στολής, πραγματοποίησε υπερηχογραφικές σαρώσεις ματιών και φωτογράφισε τα ορόσημα της Γης. Η υγεία των οστών είναι κρίσιμη στο διάστημα, καθώς οι αστροναύτες βιώνουν συμπτώματα επιταχυνόμενης γήρανσης, παρόμοια με τους ηλικιωμένους ασθενείς στη Γη. Η διατήρηση της φυσικής κατάστασης των αστροναυτών σε μικροβαρύτητα απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή για την προστασία της υγείας του πληρώματος και την προετοιμασία του σώματός τους για την επιστροφή στη Γη. Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Jonny Kim, επεξεργάστηκε δείγματα οστικών βλαστοκυττάρων στο γάντι Life Science Glovebox της εργαστηριακής μονάδας Kibo για να διερευνήσει τους μοριακούς μηχανισμούς της απώλειας οστού που προκαλείται από το διάστημα. Η νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα σε ένα φορτηγό σκάφος Space X Dragon επιδιώκει να προστατεύσει το σκελετικό σύστημα ενός μέλους του πληρώματος και ενδεχομένως να θεραπεύσει παθήσεις γήρανσης και οστικές ασθένειες στη Γη. Ο κοσμοναύτης της Roscosmos, Oleg Platonov, μελέτησε την προσαρμογή του εγκεφάλου σε μικροβαρύτητα και φόρεσε γυαλιά εικονικής πραγματικότητας και ανταποκρίθηκε σε ερεθίσματα μέσω υπολογιστή. Οι ερευνητές θα εξετάσουν τα αποτελέσματα της συνεχιζόμενης μελέτης για να μάθουν πώς η αίσθηση ισορροπίας και ο χωρικός προσανατολισμός ενός πληρώματος προσαρμόζονται στην έλλειψη βαρύτητας, ενημερώνοντας για τη μελλοντική εκπαίδευση στις διαστημικές πτήσεις. Η μηχανικός πτήσης της NASA, Zena Cardman, εργάστηκε στον αεροθάλαμο Quest και πραγματοποίησε ελέγχους πίεσης και διαρροών στα εξαρτήματα των jetpack των διαστημικών στολών. Τα jetpack είναι προσαρτημένα στο πίσω μέρος των διαστημικών στολών και αποτελούν έναν μηχανισμό ασφαλείας που θα χρησιμοποιούσε ένας διαστημικός περιπατητής για να ελιχθεί πίσω στον διαστημικό σταθμό στην απίθανη περίπτωση που αποσυνδεθεί από τον χώρο εργασίας του. Ο Cardman επιθεώρησε και καθάρισε επίσης δοχεία μεταλλικών οξειδίων που αφαιρούν διοξείδιο του άνθρακα από τις διαστημικές στολές. Ο Cardman συμμετείχε επίσης στους μηχανικούς πτήσης Mike Fincke της NASA και Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) για τακτικές προγραμματισμένες οφθαλμολογικές σαρώσεις με τη συσκευή Ultrasound 2. Οι γιατροί στο έδαφος παρατήρησαν τις κατερχόμενες σαρώσεις σε πραγματικό χρόνο για να μάθουν πώς η μικροβαρύτητα επηρεάζει τον κερατοειδή, τον φακό και το οπτικό νεύρο. Ο Διοικητής Στατινών Sergey Ryzhikov ξεκίνησε τη βάρδιά του συντηρώντας το σύστημα εξαερισμού της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda πριν ολοκληρώσει την ημέρα του κατεβάζοντας εικόνες από αυστραλιανά και νοτιοαμερικανικά ορόσημα. Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Alexey Zubritsky, απεγκατέστησε το υλικό πλοήγησης από το διαστημόπλοιο Progress 92 που προσδέθηκε στο τροχιακό εργαστήριο στις 5 Ιουλίου. Ο Zubritsky αργότερα συνεργάστηκε με τον Platonov και γύρισε ένα εκπαιδευτικό βίντεο που δείχνει πώς κινούνται τα αντικείμενα στο διάστημα.Εν όψει της επόμενης αποστολής ανεφοδιασμού φορτίου, η NASA, η Northrop Grumman και η SpaceX στοχεύουν όχι νωρίτερα από τις 5:49 μ.μ. EDT τη Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου, για την εκτόξευση της επόμενης εμπορικής αποστολής ανεφοδιασμού στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το διαστημόπλοιο Northrop Grumman Cygnus θα εκτοξευθεί με έναν πύραυλο SpaceX Falcon 9 από το Διαστημικό Συγκρότημα Εκτόξευσης 40 στον Σταθμό Διαστημικής Δύναμης Cape Canaveral στη Φλόριντα, μεταφέροντας επιστήμη και προμήθειες στο τροχιακό συγκρότημα. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station on X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/08/29/bone-and-brain-research-fine-tuning-long-term-astronaut-health/ Οι μηχανικοί πτήσης της Αποστολής 73 (δεξιόστροφα από πάνω) Ζένα Κάρντμαν, Τζόνι Κιμ και Μάικ Φίνκε, και οι τρεις αστροναύτες της NASA, και η Κίμιτα Γιούι από την JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) συγκεντρώνονται μέσα στην εργαστηριακή μονάδα Kibo πριν από μια διάσκεψη με αξιωματούχους επί τόπου.

Ο πλανήτης που έπεσε στη Γη δημιουργώντας τη Σελήνη έφερε τη ζωή στον πλανήτη μας. Νέα υποψηφιότητα για το πώς έγινε ο πλανήτη μας ένας… ζωντανός κόσμος. Διάφορες θεωρίες έχουν διατυπωθεί για το πώς εμφανίστηκε η ζωή στη Γη. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι τα δομικά υλικά της ζωής έφτασαν στον πλανήτη μας με αστεροειδείς και κομήτες που έπεφταν συνεχώς στην πρώιμη Γη. Άλλες υποδεικνύουν εσωτερικές διεργασίες στον πλανήτη μας άρα γήινη προέλευση της ζωής. Η τελευταία θεωρία λέει ότι ο πλανήτης που έπεσε στη Γη και προκάλεσε τη γέννηση της Σελήνης μετέφερε και τα δομικά υλικά της ζωής.Μετά από πλήθος θεωριών και ιδεών για το πώς δημιουργήθηκε η Σελήνη η επιστημονική κοινότητα μετά από πολλές μελέτες και ευρήματα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κάποια στιγμή όχι πολύ μακριά από την γέννηση της Γης πριν από περίπου 4 δισ. έτη ένα διαστημικό σώμα με μέγεθος παρόμοιο σε μέγεθος με τον πλανήτη Άρη έπεσε πάνω στον πλανήτη μας.Ευτυχώς για εμάς η Γη δεν καταστράφηκε ούτε οι ζημιές ήταν ανεπανόρθωτες. Αλλά από την κολοσσιαία σύγκρουση εκτοξεύτηκαν αμέτρητα θραύσματα τα οποία τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη και γρήγορα άρχισαν να ενώνονται σχηματίζοντας τελικά τη Σελήνη.Το διαστημικό σώμα που έπεσε στη Γη έλαβε την ονομασία «Θεία» από την μυθολογική Τιτανίδα Θεία η οποία πιστεύεται ότι ήταν μητέρα της Σελήνης, της τιτανικής οντότητας που έδωσε το όνομα της στο φυσικό μας δορυφόρο. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science Advances» ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι η πρώιμη Γη ήταν μια άγονη έρημος, ανίκανη να υποστηρίξει ζωή και η Θεία διέθετε δομικά υλικά της ζωής τα οποία διασκορπίστηκαν στον πλανήτη μας μετά την τρομερή σύγκρουση.«Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο πλανήτης που συγκρούστηκε με τη Γη σχηματίζοντας τη Σελήνη, η Θεία, προήλθε από μια απομακρυσμένη από τη Γη περιοχή του ηλιακού συστήματος και ήταν πλούσια σε πτητικές οργανικές ενώσεις» αναφέρει ο Πασκάλ Κρούτας διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης, επικεφαλής της μελέτης.Οι πτητικές οργανικές ενώσεις είναι χημικές ενώσεις που μπορούν να εξατμιστούν εύκολα, όπως το υδρογόνο και ο άνθρακας, αλλά θεωρούνται παράλληλα και δομικά υλικά της ζωής. Πιο κοντά στον Ήλιο, οι θερμοκρασίες είναι πολύ υψηλές για να μπορέσουν αυτά τα υλικά να συμπυκνωθούν με αποτέλεσμα να παραμένουν σε αέρια μορφή κοντά στην πρώιμη Γη και τους άλλους βραχώδεις πλανήτες. Πιο μακριά όμως υπάρχει αφθονία πτητικών στοιχείων για τους αέριους γίγαντες, όπως ο Δίας και ο Κρόνος καθώς και για τους κομήτες και τους αστεροειδείς. «Η Θεία ήταν λοιπόν καθοριστικής σημασίας για τη Γη μετέφερε αυτά τα πτητικά στοιχεία που αποτελούν βασικά συστατικά για τη ζωή» εξηγεί ο Κρούτας. Το νερό Μια δεύτερη μελέτη άλλης ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Icarus» αναφέρει ότι η Θεία μετέφερε στη Γη μεγάλες ποσότητες νερού και ότι αυτό εξακολουθεί να είναι ορατό στον μανδύα του πλανήτη μας.Αυτό το νερό του μανδύα αποτελεί γρίφο για τους γεωλόγους, καθώς «το νερό είναι λιγότερο πυκνό από τα υλικά που βρίσκονται συνήθως στον μανδύα της Γης και θεωρητικά θα έπρεπε να είχε ανέβει στον φλοιό ή στους ωκεανούς αλλά δεν έχει υπάρξει αρκετός χρόνος ώστε αυτό το νερό να φτάσει στην επιφάνεια» λέει ο Πέδρο Ματσάντο, αστροφυσικός στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής και Διαστημικών Επιστημών της Πορτογαλίας, επικεφαλής της μελέτης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1999566/o-planitis-poy-epese-sti-gi-dimioyrgontas-ti-selini-efere-ti-zoi-ston-planiti-mas/

Εντοπίστηκε το γεωλογικό «σάντουιτς» που κρατά στη θέση τους τα Ιμαλάια. Νέα θεωρία για τη δομή πάνω στην οποία στέκεται η μεγαλύτερη οροσειρά της Γης. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Tectonics» ερευνητική ομάδα ανατρέπει μια θεωρία 100 ετών σχετικά με το τι στηρίζει τη μεγαλύτερη οροσειρά της Γης. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι εντόπισαν τη γεωλογική δομή που διατηρεί τα Ιμαλάια στη θέση τους.Τα Ιμαλάια σχηματίστηκαν όταν πριν από 50 εκατ. έτη η Ινδική υποήπειρος που τότε έπλεε στον ωκεανό συγκρούστηκε με την Ασία. Οι τεκτονικές δυνάμεις πίεσαν τόσο πολύ το Θιβέτ ώστε η περιοχή τσακίστηκε και η επιφάνειά της μειώθηκε κατά σχεδόν χίλια χιλιόμετρα. Η ινδική τεκτονική πλάκα τελικά γλίστρησε κάτω από την ευρασιατική διπλασιάζοντας το πάχος του φλοιού της Γης κάτω από τα Ιμαλάια και το Θιβετιανό Οροπέδιο συμβάλλοντας έτσι στην ανύψωσή τους.Για έναν αιώνα η επικρατούσα θεωρία ήταν ότι αυτός ο διπλασιασμός του φλοιού και μόνο αρκούσε για να στηρίξει το βάρος των Ιμαλαΐων και του Θιβετιανού Οροπεδίου. Η έρευνα που δημοσιεύτηκε το 1924 από τον Ελβετό γεωλόγο Εμιλ Αργκάντ έδειχνε ότι οι ινδικοί και ασιατικοί φλοιοί στοιβάχτηκαν ο ένας πάνω στον άλλο φτάνοντας συνολικά σε βάθος 70–80 χλμ. κάτω από την επιφάνεια της Γης.Όμως αυτή η θεωρία σύμφωνα με τη νέα μελέτη καταρρίπτεται επειδή τα πετρώματα του φλοιού λιώνουν περίπου στα 40 χλμ. βάθος λόγω των ακραίων θερμοκρασιών. «Αν έχεις 70 χλμ. φλοιού τότε το κατώτατο τμήμα μεταλλάσσεται και γίνεται… σαν γιαούρτι και δεν μπορείς να χτίσεις βουνό πάνω σε γιαούρτι» αναφέρει ο Πιέτρο Στερνάι αναπληρωτής καθηγητής γεωφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνο–Bicocca και επικεφαλής της νέας μελέτης που αναλύει τη γεωλογία κάτω από τα Ιμαλάια.Αν και εδώ και καιρό υπήρχαν ενδείξεις ότι η θεωρία του Αργκάντ ήταν λανθασμένη η ιδέα των δύο τακτοποιημένα στοιβαγμένων φλοιών ήταν τόσο ελκυστική που οι περισσότεροι γεωλόγοι δεν την αμφισβητούσαν. «Κάθε νέα ένδειξη που προέκυπτε ερμηνευόταν με όρους ενός διπλού φλοιϊκού στρώματος» λέει ο Στερνάι. Η σφήνα Ωστόσο η νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι υπάρχει ένα κομμάτι μανδύα σφηνωμένο ανάμεσα στον ασιατικό και τον ινδικό φλοιό. Αυτό εξηγεί γιατί τα Ιμαλάια έγιναν τόσο ψηλά και πώς εξακολουθούν να παραμένουν τόσο υψηλά σήμερα αναφέρουν στη μελέτη τους οι ερευνητές. Ο μανδύας είναι το στρώμα της Γης που βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον φλοιό. Είναι πολύ πιο πυκνός και δεν λιώνει στις ίδιες θερμοκρασίες. Αντίθετα ο φλοιός είναι ελαφρύς και πλευστός λειτουργώντας σαν παγόβουνο: όσο πιο παχύς είναι τόσο πιο ψηλά υψώνεται πάνω από την επιφάνεια.Οι ερευνητές ανακάλυψαν την «ένθεση μανδύα» προσομοιώνοντας σε υπολογιστή τη σύγκρουση Ινδίας–Ασίας. Το μοντέλο έδειξε ότι καθώς η ινδική πλάκα γλίστρησε κάτω από την ευρασιατική και άρχισε να λιώνει, κομμάτια της ανυψώθηκαν και κόλλησαν όχι κάτω από τον ασιατικό φλοιό, αλλά στη βάση της λιθόσφαιρας, του άκαμπτου εξωτερικού στρώματος που αποτελείται από τον φλοιό και τον ανώτερο μανδύα.«Αυτό είναι θεμελιώδες, γιατί σημαίνει ότι υπάρχει ένα σκληρό στρώμα μανδύα ανάμεσα στους φλοιούς, που στερεοποιεί όλη τη δομή κάτω από τα Ιμαλάια. Οι δύο φλοιοί δίνουν αρκετή πλευστότητα για να παραμένει η περιοχή ανυψωμένη, ενώ ο μανδύας προσφέρει αντίσταση και μηχανική αντοχή. Έχεις όλα τα συστατικά που χρειάζεσαι για να ανυψώσεις και να συντηρήσεις το βάρος των Ιμαλαΐων και του Θιβετιανού οροπεδίου» εξηγεί ο Στερνάι.Οι ερευνητές συνέκριναν τα αποτελέσματά τους με σεισμικά δεδομένα και πληροφορίες από βράχους. «Το «σάντουιτς μανδύα» που έδειξε η προσομοίωση ταίριαζε με προηγούμενες ενδείξεις που η θεωρία του Αργκάντ δεν μπορούσε να εξηγήσει. Τώρα τα πράγματα αρχίζουν να βγάζουν νόημα. Παρατηρήσεις που φαινόταν αινιγματικές εξηγούνται πιο εύκολα με ένα μοντέλο όπου έχεις φλοιό, μανδύα, φλοιό. Η μελέτη παρουσιάζει ισχυρές αποδείξεις για αυτό το μοντέλο αλλά το να αντικρούσεις τη θεωρία 100 ετών του Αργκάντ είναι ιδιαίτερα δύσκολο αφού έχει υιοθετηθεί ευρέως» αναφέρει ο Σιμόνε Πίλια αναπληρωτής καθηγητής γεωεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο King Fahd της Σαουδικής Αραβίας, μέλος της ερευνητικής ομάδας.Ο Άνταμ Σμιθ μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, που δεν συμμετείχε στη μελέτη συμφώνησε για τη δυσκολία αποδοχής των νέων ευρημάτων: «Όλες οι προηγούμενες εργασίες γενικά συμφωνούσαν ότι όλο το υλικό κάτω από τα Ιμαλάια προέρχεται από τον φλοιό. Όμως τα αποτελέσματα είναι πειστικά και εξηγούν πολλές γεωλογικές ιδιαιτερότητες στην περιοχή».Ο Ντοβ βαν Χίνσμπεργκεν καθηγητής παγκόσμιας τεκτονικής και παλαιογεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης που επίσης δεν συμμετείχε στην έρευνα διαφώνησε ότι το εύρημα είναι αμφιλεγόμενο: «Είναι μια ωραία νέα ανακάλυψη και μια κομψή ερμηνεία. Αν μια ήπειρος σπρώχνεται κάτω από μια άλλη, θα περίμενες ένα σάντουιτς που από πάνω προς τα κάτω θα αποτελείται από φλοιό και μανδυακή λιθόσφαιρα της άνω (Θιβετιανής) πλάκας, και μετά τον φλοιό της κάτω (Ινδικής) πλάκας». https://www.naftemporiki.gr/techscience/2000006/entopistike-to-geologiko-santoyits-poy-krata-sti-thesi-toys-ta-imalaia/

Ορθογώνια τηλεσκόπια θα ανακαλύψουν τη νέα Γη. Μια νέα σχεδιαστική προσέγγιση καλύτερης ανίχνευσης εξωπλανητών προτείνουν ειδικοί. Η αναζήτηση ενός πλανήτη με τα χαρακτηριστικά της Γης, δηλαδή κατοικήσιμοι και φιλόξενοι στη παρουσία της ζωής, αποτελεί ένα από τα ιερά δισκοπότηρα της αστρονομίας και στο… κυνήγι έχουν ριχτεί τις τελευταίες δεκαετίες ισχυρά επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια. Νέα μελέτη προτείνει ένα νέο τύπο τηλεσκοπίου σχεδιασμένου ειδικά για αυτή την αναζήτηση.Η νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Frontiers in Astronomy and Space Sciences» αναφέρει ότι για να ανιχνευθούν κοντινοί εξωπλανήτες παρόμοιοι με τη Γη ίσως χρειαστεί ένας τηλεσκοπικός σχεδιασμός με ορθογώνιο κάτοπτρο.Η καθηγήτρια αστροφυσικής Χάιντι Νιούμπεργκ του Πολυτεχνικού Ινστιτούτου Νιούμπεργκ στη Νέα Υόρκη εξηγεί ότι ένας τηλεσκοπικός καθρέφτης 1 x 20 μέτρων δηλαδή μια «λωρίδα» αντί για κυκλικό κάτοπτρο 6,5 μ. όπως του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb θα μπορούσε να έχει την ίδια ικανότητα ανίχνευσης αλλά με πολύ χαμηλότερο κόστος.Ο στόχος είναι η απεικόνιση πλανητών με ατμόσφαιρα πλούσια σε υδρατμούς γύρω από άστρα σαν τον Ήλιο σε αποστάσεις έως 30 έτη φωτός. Στα 10 μm (μήκος κύματος υπέρυθρης ακτινοβολίας όπου αποκαλύπτνται οι υδρατμοί) ένας πλανήτης μοιάζει μόλις ένα εκατομμύριο φορές πιο αχνός από το άστρο του αντί για ένα δισεκατομμύριο στις συχνότητες ορατού φωτός άρα (θεωρητικά) γίνεται ανιχνεύσιμος.Η κλασική λύση θα απαιτούσε κυκλικό κάτοπτρο περίπου 20 μέτρων κάτι εξαιρετικά δύσκολο και επίσης εξαιρετικά δαπανηρό. Εναλλακτικά πολλοί μικρότεροι δορυφορικοί καθρέφτες θα μπορούσαν να σχηματίσουν συμβολομετρικό τηλεσκόπιο αλλά η ακριβής ευθυγράμμιση είναι τεχνολογικά υπερβολικά απαιτητική.Η ορθογώνια σχεδίαση προσφέρει μεγαλύτερη αποδοτικότητα: παρότι έχει μικρότερη επιφάνεια συλλογής φωτός από το James Webb (20 τ.μ. έναντι 25,4 τ.μ.), αξιοποιεί όλη την επιφάνεια της προς τη σωστή κατεύθυνση χωρίς «χαμένο» φως. Το τηλεσκόπιο θα μπορούσε να περιστρέφεται ώστε να ευθυγραμμίζεται με την τροχιά του εξωπλανήτη γύρω από το άστρο του.Σύμφωνα με τους ερευνητές ένα τέτοιο τηλεσκόπιο θα μπορούσε μέσα σε τρία χρόνια να ανακαλύψει έως και 30 όμοιους με τη Γη πλανήτες γύρω από κοντινά άστρα. Καλλιτεχνική απεικόνιση ενός ορθογώνιου τηλεσκοπίου. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2000023/orthogonia-tileskopia-tha-anakalypsoyn-ti-nea-gi/

Ανακαλύφθηκε άγνωστος τύπος μαγνήτη που μπορεί να οδηγήσει σε μαγνητικά υλικά νέας γενιάς. Ανοίγει ο δρόμος για μελλοντική ανάπτυξη μαγνητικών συσκευών υψηλών επιδόσεων. Ιάπωνες επιστήμονες ανακάλυψαν τις μαγνητικές ιδιότητες ενός οργανικού κρυστάλλου χρησιμοποιώντας μια νέα ερευνητική προσέγγιση αποκαλύπτοντας μοναδικά μαγνητικά χαρακτηριστικά και ανοίγοντας τον δρόμο για μαγνητικά υλικά επόμενης γενιάς.Με την εφαρμογή προηγμένων οπτικών μεθόδων οι ερευνητές αποκάλυψαν την κρυμμένη μαγνητική συμπεριφορά ενός νέου τύπου μαγνήτη. Η έρευνά τους επικεντρώθηκε σε έναν οργανικό κρύσταλλο που θεωρείται ισχυρός υποψήφιος για μια τρίτη κατηγορία μαγνητικού υλικού που προτάθηκε μόλις πρόσφατα.Ο ενναλακτικός μαγνητισμός, ή αλτερμαγνητισμός (altermagnetism) είναι μια τρίτη μορφή μαγνητισμού πέρα από τον σιδηρομαγνητισμό και τον αντισιδηρομαγνητισμό η οποία επιβεβαιώθηκε πρόσφατα και χαρακτηρίζεται από ένα μοναδικό «εναλλασσόμενο» μοτίβο μαγνητισμού σε ατομικό επίπεδο. Αυτό το εναλλασσόμενο μοτίβο δημιουργεί δύο αντίθετα μαγνητικά πεδία σε διαφορετικές θέσεις αντί να τα έχει παράλληλα ή αντιπαράλληλα όπως οι άλλες μορφές μαγνητισμού.Οι αλτερομαγνήτες διαφέρουν από τους πιο γνωστούς σιδηρομαγνήτες και αντισιδηρομαγνήτες. «Σε αντίθεση με τους τυπικούς μαγνήτες που έλκονται μεταξύ τους, οι αλτερομαγνήτες δεν εμφανίζουν καθαρή μαγνήτιση, ωστόσο μπορούν να επηρεάσουν την πόλωση του ανακλώμενου φωτός. Αυτό τους καθιστά δύσκολους στη μελέτη με συμβατικές οπτικές τεχνικές» επισημαίνει ο Σατόσι Ιγκούτσι αναπληρωτής καθηγητής στο Ινστιτούτο Ερευνών Υλικών του Πανεπιστημίου Τοχόκου.Για να ξεπεράσει αυτήν την πρόκληση, ο Ιγκούτσι και η ομάδα του εφάρμοσαν έναν νέο γενικό τύπο ανάκλασης φωτός στον οργανικό κρύσταλλο. Αυτή η προσέγγιση που παρουσιάζεται στην επιθεώρηση «Physical Review Research» επέτρεψε στους ερευνητές να εντοπίσουν με επιτυχία τα μαγνητικά χαρακτηριστικά του κρυστάλλου και να ανιχνεύσουν την προέλευση τους.Η ερευνητική ομάδα περιλάμβανε επιστήμονες από το Ινστιτούτο Ερευνών Ακτινοβολίας Σύγχροτρου της Ιαπωνίας, από το Τμήμα Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Kwansei Gakuin, από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Τοχόκου και από το ιαπωνικό Ινστιτούτο Ερευνών Υλικών.Ο νέος γενικός τύπος ανάκλασης φωτός που ανέπτυξε η ομάδα βασίστηκε στις εξισώσεις του Μάξγουελ και είναι εφαρμόσιμος σε ευρύ φάσμα υλικών συμπεριλαμβανομένων αυτών με χαμηλή συμμετρία κρυστάλλου όπως η οργανική ένωση που μελετήθηκε τώρα. Ένα νέο οπτικό πλαίσιο Το νέο θεωρητικό πλαίσιο επέτρεψε επίσης στην ομάδα να αναπτύξει μια ακριβή μέθοδο οπτικής μέτρησης και να την εφαρμόσει στον οργανικό κρύσταλλο κ-(BEDT-TTF)₂Cu[N(CN)₂]Cl. Κατάφεραν να μετρήσουν το μαγνητο-οπτικό φαινόμενο Kerr (MOKE) και να εξαγάγουν το εκτός διαγωνίου φάσμα οπτικής αγωγιμότητας, το οποίο παρέχει λεπτομερείς πληροφορίες για τις μαγνητικές και ηλεκτρονικές ιδιότητες του υλικού. Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν τρία βασικά χαρακτηριστικά στο φάσμα: · κορυφές που δείχνουν διαχωρισμό ζωνών spin (στροφορμής ατμων) · υπαρκτή περιοχή που σχετίζεται με παραμόρφωση του κρυστάλλου και πιεζομαγνητικά φαινόμενα · ένα εικονικό εξάρτημα που συνδέεται με περιστροφικά ρεύματα Αυτά τα ευρήματα όχι μόνο επιβεβαιώνουν τον αλτερομαγνητικό χαρακτήρα του υλικού, αλλά και αποδεικνύουν την ισχύ της νέας οπτικής μεθόδου. «Η έρευνα αυτή ανοίγει τον δρόμο για την εξερεύνηση του μαγνητισμού σε ευρύτερη κατηγορία υλικών, συμπεριλαμβανομένων των οργανικών ενώσεων, και θέτει τα θεμέλια για τη μελλοντική ανάπτυξη μαγνητικών συσκευών υψηλών επιδόσεων, βασισμένων σε ελαφριά και εύκαμπτα υλικά» λέει ο Ιγκούτσι. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2000085/anakalyfthike-agnostos-typos-magniti-poy-mporei-na-odigisei-se-magnitika-ylika-neas-genias/

Από τις ψησταριές στο διάστημα. Πολυκυκλικοί Αρωματικοί Υδρογονάνθρακες Το 2004, μια ομάδα αστρονόμων εντόπισε τους υδρογονάνθρακες που ονομάζονται ανθρακένιο και πυρένιο σε μια εκπληκτική δομή που ονομάζεται HD 44179 ή Νεφέλωμα Κόκκινο Ορθογώνιο (Red Rectangle Nebula). Το νεφέλωμα απέχει από τη Γη 2300 έτη φωτός και στο κέντρο του είναι κρυμμένο σύστημα δυο άστρων που περιφέρονται το ένα γύρω από το άλλο, εκπέμποντας μια τεράστια σπείρα από παγωμένους κόκκους σκόνης και μόρια υδρογονανθράκων.Το σχήμα του φαίνεται ως ορθογώνιο ή σαν ένα τεράστιο Χ. Όλο το σκηνικό έχει διάμετρο περίπου το ένα τρίτο ενός έτους φωτός. Σ’ αυτό το νεφέλωμα ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά μικροί πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες (Uma P. Vijh, Adolf N. Witt, και Karl D. Gordon, The Astrophysical Journal 619 (2005), 368–378).Οι πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες (ή ΠΑΥ) εμφανίζονται εκεί όπου υλικά που περιέχουν άνθρακα υφίστανται ατελή καύση. Έτσι στη Γη μπορείτε να τους βρείτε π.χ. στην αιθάλη του τσιγάρου, των πυρκαγιών ή εκεί όπου το κρέας «καρβουνιάζει» όταν ψήνεται στην ψησταριά. Όμως τελικά συναντώνται πολύ συχνά και στο διάστημα! Οι ΠΑΥ αποτελούνται από εξαγωνικούς δακτυλίους ατόμων άνθρακα, με κάποια άτομα υδρογόνου στα άκρα: Είναι γνωστό πως το βενζόλιο συνίσταται από έναν μόνο εξαγωνικό δακτύλιο, με 6 άτομα άνθρακα και 6 άτομα υδρογόνου. Δύο τέτοιοι εξαγωνικοί δακτυλίοι κολλημένοι μεταξύ τους δίνουν το ναφθαλίνιο (της ναφθαλίνης). Οι κανονικοί Πολυκυκλικοί Αρωματικοί Υδρογονάνθρακες έχουν περισσότερους εξαγωνικούς δακτυλίους. Για παράδειγμα με τρεις δακτυλίους προκύπτει το ανθρακένιο: με τέσσερις δακτυλίους το πυρένιο: … και ούτω καθεξής. Το παιχνίδι γίνεται πιο περίπλοκο καθώς χρησιμοποιούνται περισσότερα εξάγωνα: Λέγεται ότι περίπου το 10% του διαστρικού άνθρακα έχει τη μορφή ΠΑΥ, με περίπου 50 άτομα άνθρακα ανά μόριο. Είναι συνηθισμένοι γιατί είναι απίστευτα σταθεροί. Βρέθηκαν να κινούνται ακόμα και μέσα σε ωστικό κύμα έκρηξης σουπερνόβα! Βρίσκονται επίσης σε μετεωρίτες ως ανθρακούχοι χονδρίτες. Αυτά τα πετρώματα περιέχουν μόνο λίγο άνθρακα: περίπου 3% κατά βάρος. Αλλά το 80% αυτού του άνθρακα είναι με τη μορφή ΠΑΥ.Μέχρι τώρα, πολλά οργανικά μόρια έχουν βρεθεί στον διαστρικό ή περιαστρικό χώρο. Υπάρχει μια ολόκληρη «οικολογία» οργανικών χημικών ουσιών εκεί έξω, που εμπλέκονται σε πολύπλοκες αντιδράσεις. Πολλοί επιστήμονες συσχετίζουν την εμφάνισης της ζωής σε πλανήτες με τους πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες. Πρόκειται για μια θεωρητική πρόταση σύμφωνα με την οποία οι πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες αφθονούσαν στην αρχέγονη «σούπα» της πρώιμης Γης και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην προέλευση της ζωής μεσολαβώντας στη σύνθεση μορίων RNA. Ωστόσο, μέχρι στιγμής, η υπόθεση αυτή δεν έχει επιβεβαιωθεί. Διαβάστε σχετικά: (1) Aromatic World (2) PAH world hypothesis πηγή: https://johncarlosbaez.wordpress.com/2025/09/01/polycyclic-aromatic-hydrocarbons/

Εκπληκτικός πορτοκαλί καρχαρίας εντοπίστηκε στην Κόστα Ρίκα (βίντεο) Αποτελεί ένα υβρίδιο δύο σπάνιων δερματικών καταστάσεων. Ο πιο εντυπωσιακός σε εμφάνιση καρχαρίας και μοναδικός τέτοιου είδους που γνωρίζουμε εντοπίστηκε από ψαράδες κοντά στο Εθνικό Πάρκο Tortuguero στην Κόστα Ρίκα. Το ασυνήθιστο έντονο πορτοκαλί χρώμα του οφείλεται σε μια κατάσταση που ονομάζεται ξανθισμός την οποία οι ερευνητές χαρακτηρίζουν εξαιρετικά σπάνια στον θαλάσσιο κόσμο και ειδικά σε αυτά των ψαριών.Ο καρχαρίας είχε εντοπιστεί πριν από ένα χρόνο από ψαράδες και η ύπαρξη του έγινε τώρα ευρύτερα γνωστή αφού επιστήμονες ασχολήθηκαν με την περίπτωση του και προχώρησαν πριν λίγες μέρες σε δημοσίευση στην επιθεώρηση «Marine Biology». Όπως αναφέρουν είναι η πρώτη φορά που έχει βρεθεί καρχαρίας με αυτό το χρώμα.Ο ξανθισμός προκαλείται από τις χρωστικές στο δέρμα τις οποίες διαθέτουν όλα τα ζώα και είναι υπεύθυνες για το χρώμα της επιδερμίδας τους. Η συγκεκριμένη κατάσταση εμφανίζεται όταν το ζώο έχει μειωμένη παρουσία πιο σκούρων χρωστικών με αποτέλεσμα οι κίτρινες ή πορτοκαλί αποχρώσεις να γίνονται πιο έντονες. Αυτός ο καρχαρίας γίνεται ακόμη πιο μοναδικός επειδή έχει επίσης λευκά μάτια, γεγονός που, σύμφωνα με τους ερευνητές, μπορεί να σημαίνει ότι πάσχει και από αλμπινισμό. Πρόκειται για μια άλλη κατάσταση που οδηγεί σε μικρή ή καθόλου παραγωγή μελανίνης, της χρωστικής που καθορίζει το χρώμα του δέρματος, των μαλλιών και των ματιών ενός οργανισμού. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1999269/ekpliktikos-portokali-karcharias-entopistike-stin-kosta-rika-vinteo/

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος Energia Το διαστημικό πλοίο Progress MS-32 ανεφοδιάστηκε με καύσιμα Το φορτηγό πλοίο προετοιμάζεται για πτήση στο Μπαϊκονούρ. Το Progress MS-32 ανεφοδιάστηκε με συστατικά καυσίμου και συμπιεσμένα αέρια. Πριν από τον ανεφοδιασμό, πραγματοποιήθηκε ζύγιση ελέγχου και ζυγοστάθμιση. Προς το παρόν, το πλοίο έχει εγκατασταθεί στο εργοτάξιο του κτιρίου συναρμολόγησης και δοκιμών για περαιτέρω εργασίες. Σύμφωνα με τα σχέδια για την επόμενη εβδομάδα: ✔️εγκατάσταση στο μεταβατικό διαμέρισμα του τρίτου σταδίου του οχήματος εκτόξευσης· ✔️επιθεώρηση από τον συγγραφέα· ✔️κύλιση του φέρινγκ· ✔️και, τέλος, γενική συναρμολόγηση με τον πύραυλο! Εκτόξευση τον Σεπτέμβριο. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23273 Διαστημική Γυμναστική και Γεωργία στο Κορυφαίο Επιστημονικό Πρόγραμμα του Σταθμού. Το πλήρωμα της Αποστολής 73 εξερεύνησε την επίδραση της μικροβαρύτητας στα οστά και τα φυτικά κύτταρα και μελέτησε φουτουριστικές διαστημικές προπονήσεις στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Πέμπτη για να διατηρήσει τους αστροναύτες σε φόρμα και να προωθήσει τη διαστημική γεωργία.Η έλλειψη βαρύτητας επιδεινώνει την απώλεια οστικής μάζας στους αστροναύτες παρόμοια με τη διαδικασία γήρανσης στη Γη. Η καθημερινή άσκηση στο διάστημα επιβραδύνει τον ρυθμό απώλειας οστικής μάζας, αλλά δεν την εξαλείφει εντελώς. Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Jonny Kim και Zena Cardman, διερεύνησαν τους μοριακούς μηχανισμούς της απώλειας οστικής μάζας που προκαλείται από το διάστημα για μια νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε ένα διαστημόπλοιο μεταφοράς οστών SpaceX Dragon στις 25 Αυγούστου. Το δίδυμο ανέλαβε εκ περιτροπής τη μελέτη και την επεξεργασία δειγμάτων οστικών βλαστοκυττάρων μέσα στο γάντι Life Science της εργαστηριακής μονάδας Kibo. Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν το ανθρώπινο σκελετικό σύστημα να προσαρμοστεί στις διαστημικές πτήσεις και να οδηγήσει σε προηγμένες θεραπείες για παθήσεις γήρανσης και οστικές ασθένειες στη Γη. Ο μηχανικός πτήσης Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) εργάστηκε επίσης μέσα στο Kibo, επεξεργάζοντας φύκια και φυτικά κύτταρα καπνού και αποθηκεύοντάς τα σε μια τεχνητή θερμοκοιτίδα έρευνας που παράγει βαρύτητα. Τα δείγματα κυττάρων θα απεικονιστούν μέσα στο φθορίζον μικροσκόπιο COSMIC της JAXA για να απεικονιστεί η επίδραση της μικροβαρύτητας στην κυτταρική διαίρεση και τις μικροδομές των φυτών. Οι γνώσεις αυτές μπορεί να οδηγήσουν σε βελτιωμένες μεθόδους για την καλλιέργεια φυτών σε διαστημόπλοια και την καλλιέργεια καλλιεργειών στη Σελήνη, τον Άρη και αλλού.Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Mike Fincke, ξεκίνησε τη βάρδιά του προπονούμενος για μια μελέτη άσκησης, παρατηρώντας τι συμβαίνει στην οστική, μυϊκή και αερόβια υγεία ενός μέλους του πληρώματος όταν εκπαιδεύεται χωρίς διάδρομο σε διαστημόπλοιο. Ο Fincke εργάστηκε πάνω στην προηγμένη συσκευή άσκησης με αντίσταση που μιμείται τα ελεύθερα βάρη στη βαρύτητα της Γης για το ανθρώπινο ερευνητικό πείραμα. Οι ερευνητές διερευνούν πώς η έλλειψη περπατήματος σε διαστημόπλοιο θα επηρεάσει τα μελλοντικά πληρώματα και προσαρμόζουν τα προγράμματα άσκησης στο διάστημα. Λόγω των περιορισμών μεγέθους ενός διαστημικού σκάφους, θα είναι απαραίτητος ελαφρύτερος εξοπλισμός άσκησης για τη διατήρηση της αντίστασης και της αερόβιας εκπαίδευσης σε αποστολές μεγάλης διάρκειας στη Σελήνη, τον Άρη και αλλού.Ο Διοικητής του Σταθμού, Sergey Ryzhikov, ξεκίνησε τη βάρδιά του κατεβάζοντας εικόνες της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ασίας που καταγράφηκαν αυτόματα κατά τη διάρκεια της νύχτας, ενώ το πλήρωμα κοιμόταν. Στη συνέχεια, εργάστηκε σε αναβαθμίσεις λογισμικού υπολογιστών και συμπλήρωσε ένα ερωτηματολόγιο βοηθώντας τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς επικοινωνούν μεταξύ τους τα διεθνή πληρώματα και οι ελεγκτές αποστολών από όλο τον κόσμο.Οι μηχανικοί πτήσης της Roscosmos, Alexey Zubritsky και Oleg Platonov, πέρασαν τη βάρδιά τους την Πέμπτη συντηρώντας μια μεγάλη ποικιλία εξοπλισμού υποστήριξης ζωής και ηλεκτρονικών. Ο Zubritsky ξεκίνησε την ημέρα του στη μονάδα Zarya εξετάζοντας τα συστήματα ισχύος της, στη συνέχεια μετακινήθηκε στη μονάδα σέρβις Zvezda και ξαναγέμισε τη γεννήτρια οξυγόνου Elektron. Ο Platonov συμμετείχε στις αναβαθμίσεις λογισμικού υπολογιστών σε όλο το τμήμα Roscosmos του σταθμού και γύρισε ένα εκπαιδευτικό βίντεο που δείχνει πώς κινούνται τα αντικείμενα στο διάστημα. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. Η αστροναύτης της NASA, Zena Cardman, μιλάει σε ραδιοερασιτεχνικό ραδιόφωνο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με την οργάνωση νεολαίας NixderStelar από τη Λίμα του Περού. Οι νέοι ρώτησαν για τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στο τροχιακό φυλάκιο, πώς η έρευνα στο διάστημα ωφελεί τους ανθρώπους στη Γη και πώς η ζωή σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας επηρεάζει το σώμα ενός αστροναύτη.

Επιστήμονες της NASA χαρτογραφούν την παραγωγικότητα των φυτών με δεδομένα από τον δορυφόρο Ocean Ένας χάρτης της Βόρειας Αμερικής αλλάζει χρώματα που δείχνουν πώς η παραγωγικότητα των φυτών κινείται βορειότερα καθώς προχωρά ο χειμώνας στο Βόρειο Ημισφαίριο. Οι επιστήμονες της NASA έχουν αναπτύξει ένα νέο σύνολο εργαλείων για την παρακολούθηση της ανάπτυξης των φυτών υπό διάφορες συνθήκες καθ' όλη τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου. Η ελπίδα είναι ότι οι διαχειριστές γης θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτά τα εργαλεία για να ανιχνεύσουν απότομες μειώσεις στην παραγωγικότητα των φυτών και να ανταποκριθούν νωρίτερα σε γεγονότα όπως το θερμικό στρες, οι ξηρασίες και τα κρύα κύματα. Η παρακολούθηση της παραγωγικότητας, ή του πόσο αποτελεσματικά τα φυτά παράγουν ενέργεια μέσω της φωτοσύνθεσης, είναι απαραίτητη σε διάφορα τοπία για τη διατήρηση των οικοσυστημάτων, την υποστήριξη της πλούσιας βιοποικιλότητας και τη διασφάλιση αξιόπιστης παραγωγής τροφίμων. Σε όλο τον κόσμο, διαφορετικά οικοσυστήματα, όπως βουνά, τροπικά δάση, τούνδρα και γεωργικές εκτάσεις, υποστηρίζουν μια μεγάλη ποικιλία τύπων βλάστησης. Οι ερευνητές έχουν χρησιμοποιήσει προηγουμένως όργανα όπως το Φασματοραδιόμετρο Απεικόνισης Μέτριας Ανάλυσης (MODIS) στους δορυφόρους Terra και Aqua της NASA για την παρακολούθηση των οικοσυστημάτων της Γης, αναλύοντας τα συγκεκριμένα μήκη κύματος φωτός που σχετίζονται με τη φωτοσύνθεση και ανιχνεύει το MODIS. Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 10 Ιουλίου, οι επιστήμονες στράφηκαν στο Ocean Color Instrument (OCI) που βρίσκεται στον δορυφόρο Plankton, Aerosol, Cloud, ocean Ecosystem (PACE) της NASA για να δουν τι θα μπορούσαν να μας πουν αυτά τα νέα δεδομένα για την παραγωγικότητα των φυτών καθ' όλη τη διάρκεια των εποχών, παρατηρώντας την χρονική περίοδο που ξεκινά τον Μάρτιο και εκτείνεται έως τον Σεπτέμβριο του 2024.Η NASA ξεκίνησε το PACE τον Φεβρουάριο του 2024 για να αξιολογήσει την υγεία των ωκεανών και της ατμόσφαιρας. Έκτοτε, οι επιστήμονες της Γης ενθαρρύνουν τους ερευνητές να χρησιμοποιούν τα όργανα του δορυφόρου για δεδομένα που συλλέγονται από την ξηρά. Σε σύγκριση με το MODIS, το OCI καταγράφει ένα πολύ ευρύτερο φάσμα του φωτός που αντανακλάται από τα φυτά και συλλέγει περισσότερα δεδομένα συνολικά. Τα νέα εργαλεία παρακολούθησης βασίζονται σε δεδομένα από το OCI, παρέχοντας μια πιο σαφή εικόνα της παραγωγικότητας όλο το χρόνο. https://science.nasa.gov/blogs/science-news/2025/08/29/nasa-scientists-map-plant-productivity-with-data-from-ocean-satellite/ Νέα εργαλεία που βασίζονται σε δεδομένα από δορυφόρους της NASA για την παραγωγή αυτών των χαρτών παραγωγικότητας των φυτών θα παρέχουν στους διαχειριστές γης έγκαιρες προειδοποιήσεις για καλλιέργειες που απειλούνται από ζέστη, ξηρασίες, κρύες περιόδους ή άλλες καταπονήσεις.

Το Hubble εστιάζει στον σχηματισμό των αστεριών του γαλαξία. Αυτή η εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA απεικονίζει έναν γαλαξία του οποίου η ασύμμετρη εμφάνιση μπορεί να είναι αποτέλεσμα μιας γαλαξιακής διελκυστίνδας. Βρίσκεται 35 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά στον αστερισμό του Λέοντα, ο σπειροειδής γαλαξίας Messier 96 είναι ο φωτεινότερος από τους γαλαξίες στην ομάδα του. Η βαρυτική έλξη των γαλαξιακών γειτόνων του μπορεί να ευθύνεται για την άνιση κατανομή αερίου και σκόνης του Messier 96, τους ασύμμετρους σπειροειδείς βραχίονες και τον εκτός κέντρου γαλαξιακό πυρήνα.Αυτή η ασύμμετρη εμφάνιση είναι πλήρως εμφανής στη νέα εικόνα του Hubble που ενσωματώνει δεδομένα από παρατηρήσεις που έγιναν σε υπεριώδες, εγγύς υπέρυθρο και ορατό/οπτικό φως. Προηγούμενες εικόνες του Messier 96 από το Hubble κυκλοφόρησαν το 2015 και το 2018. Κάθε διαδοχική εικόνα πρόσθετε νέα δεδομένα, δημιουργώντας μια όμορφη και επιστημονικά πολύτιμη εικόνα του γαλαξία. Η εικόνα του 2015 συνδύαζε δύο μήκη κύματος οπτικού φωτός με ένα μήκος κύματος εγγύς υπέρυθρου. Το οπτικό φως αποκάλυψε την ανομοιόμορφη μορφή σκόνης και αερίου του γαλαξία, η οποία κατανέμεται ασύμμετρα σε όλους τους ασθενείς σπειροειδείς βραχίονες του και τον εκτός κέντρου πυρήνα του, ενώ το υπέρυθρο φως αποκάλυψε τη θερμότητα των αστεριών που σχηματίζονται σε σύννεφα με ροζ απόχρωση στην εικόνα. Η εικόνα του 2018 πρόσθεσε δύο ακόμη οπτικά μήκη κύματος φωτός μαζί με ένα μήκος κύματος υπεριώδους φωτός που εντόπισε περιοχές όπου σχηματίζονται νεαρά αστέρια υψηλής ενέργειας.Αυτή η τελευταία έκδοση μας προσφέρει μια νέα προοπτική για τον σχηματισμό των αστεριών του Messier 96. Περιλαμβάνει την προσθήκη φωτός που αποκαλύπτει περιοχές ιονισμένου υδρογόνου (H-άλφα) και αζώτου (NII). Αυτά τα δεδομένα βοηθούν τους αστρονόμους να προσδιορίσουν το περιβάλλον μέσα στον γαλαξία και τις συνθήκες υπό τις οποίες σχηματίζονται τα αστέρια. Το ιονισμένο υδρογόνο παρακολουθεί τον συνεχή σχηματισμό αστεριών, αποκαλύπτοντας περιοχές όπου θερμά, νεαρά αστέρια ιονίζουν το αέριο. Το ιονισμένο άζωτο βοηθά τους αστρονόμους να προσδιορίσουν τον ρυθμό σχηματισμού των αστεριών και τις ιδιότητες του αερίου μεταξύ των αστεριών, ενώ ο συνδυασμός των δύο ιονισμένων αερίων βοηθά τους ερευνητές να προσδιορίσουν εάν ο γαλαξίας είναι ένας γαλαξίας με αστρική έκρηξη ή ένας με ενεργό γαλαξιακό πυρήνα. Οι φυσαλίδες ροζ αερίου σε αυτήν την εικόνα περιβάλλουν θερμά, νεαρά, ογκώδη αστέρια, φωτίζοντας έναν δακτύλιο σχηματισμού αστεριών στα περίχωρα του γαλαξία. Αυτά τα νεαρά αστέρια εξακολουθούν να είναι ενσωματωμένα στα νέφη αερίου από τα οποία γεννήθηκαν. Οι αστρονόμοι θα χρησιμοποιήσουν τα νέα δεδομένα σε αυτήν την εικόνα για να μελετήσουν πώς σχηματίζονται τα αστέρια μέσα σε γιγάντια σκονισμένα νέφη αερίου, πώς η σκόνη φιλτράρει το φως των αστεριών και πώς τα αστέρια επηρεάζουν το περιβάλλον τους. https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-homes-in-on-galaxys-star-formation/ Αυτή η εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA απεικονίζει τον ασύμμετρο σπειροειδή γαλαξία Messier 96.

Νέα μελέτη δείχνει ότι μπορούμε να κάνουμε… εξωγήινα παιδιά. Η αναπαραγωγή του ανθρώπου στο Διάστημα είναι όπως φαίνεται εφικτή. Μπορεί ο άνθρωπος να κατάφερε να ταξιδέψει και να ζήσει στο Διάστημα αλλά η παραμονή του στις διαστημικές συνθήκες προκαλεί σειρά αρνητικών παρενεργειών στο σώμα και τον οργανισμό του και το αναπαραγωγικό μας σύστημα δεν αποτελεί εξαίρεση. Το αν μπορούμε να αναπαραχθούμε μακριά από τη Γη αποτελεί ένα μεγάλο ερώτημα στο οποίο Ιάπωνες ερευνητές με μελέτη τους απαντούν θετικά.Για να κατανοήσουν καλύτερα πώς μπορεί να επηρεαστούν μελλοντικές εγκυμοσύνες και γενιές ανθρώπων που θα ζήσουν εκτός Γης η ερευνητική ομάδα μελέτησε τη συμπεριφορά γεννητικών και βλαστικών κυττάρων σε συνθήκες ακτινοβολίας και μικροβαρύτητας.Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κιότο πάγωσαν σπερματογονικά βλαστοκύτταρα ποντικών (κύτταρα στους όρχεις που είναι απαραίτητα για την παραγωγή σπέρματος) μέσω κρυοσυντήρησης και τα διατήρησαν για έξι μήνες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Όταν τα επέστρεψαν στη Γη και τα μετέφεραν σε ποντικούς τα ζώα τελικά αναπαράχθηκαν φυσιολογικά και γέννησαν υγιή μικρά με σχεδόν κανονική γονιδιακή έκφραση. Αυτό δείχνει ότι η παραμονή των βλαστοκυττάρων στο διάστημα δεν επηρέασε την ικανότητά τους να επιβιώσουν και να λειτουργήσουν κάτι που αποτελεί σημαντικό εύρημα για μελλοντική ανθρώπινη χρήση.Ωστόσο, οι ερευνητές τόνισαν ότι η αναπαραγωγή στο Διάστημα παραμένει αχαρτογράφητη περιοχή. Προηγούμενες μελέτες δείχνουν ότι τα έμβρυα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στις συνθήκες διαστημικής πτήσης και μπορεί να παρουσιάσουν αναπτυξιακά προβλήματα. Ακόμη και απλούστερες τεχνικές, όπως η λυοφιλίωση ή ψυχρή ξήρανση (freeze-drying) σπέρματος, ενδέχεται να έχουν κινδύνους για την υγεία των απογόνων, καθιστώντας απαραίτητη την περαιτέρω έρευνα.Στους ανθρώπους, τα διαθέσιμα δεδομένα είναι περιορισμένα: η έμμηνος ρύση φαίνεται να μην επηρεάζεται ιδιαίτερα, αλλά η μικροβαρύτητα και η ακτινοβολία ενδέχεται να επηρεάζουν την ανάπτυξη των ωαρίων και την ωορρηξία, ζητήματα που χρειάζονται περισσότερη μελέτη. Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Stem Cell Reports» ανοίγει το δρόμο για καλύτερη κατανόηση των προκλήσεων που σχετίζονται με την ανθρώπινη αναπαραγωγή σε μακρινές διαστημικές αποστολές και πολύ περισσότερο όταν ο άνθρωπος εγκατασταθεί σε άλλους κόσμους με αρχή τη Σελήνη και τον Άρη όπου σχεδιάζονται ήδη αρχικά μόνιμες επανδρωμένες βάσεις και αργότερα αποικίες. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1999230/nea-meleti-deichnei-oti-mporoyme-na-kanoyme-exogiina-paidia/

Σάββας Δημόπουλος: Μικρά Εργαστήρια … Μεγάλο Σύμπαν. Πώς θα γίνουν οι μελλοντικές ανακαλύψεις στη Φυσική.Τι έρχεται μετά την εποχή των γιγάντιων επιταχυντών; Μπορεί το Καθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων να έχει εξηγήσει ένα μεγάλο φάσμα φαινομένων με εκπληκτική ακρίβεια, ωστόσο πολλά ερωτήματα παραμένουν ακόμα αναπάντητα: Τι είναι η σκοτεινή ύλη; Γιατί η βαρύτητα είναι τόσο ασθενής δύναμη σε σχέση με τις άλλες; Γιατί το σύμπαν είναι τόσο αχανές;Στο πλαίσιο της 25ης επετείου του Ινστιτούτου Perimeter ο Σάββας Δημόπουλος έδωσε μια διάλεξη (μπορείτε να την παρακολουθήσετε είτε στο παραπάνω βίντεο, είτε σ’ αυτό που βρίσκεται στο τέλος της ανάρτησης), όπου εξηγεί γιατί οι επόμενες μεγάλες ανακαλύψεις στη Φυσική θα έρθουν από υψηλής ακρίβειας και μικρής κλίμακας πειράματα ολιγομελών ομάδων, με την χρήση εξαιρετικά ευαίσθητων εργαλείων.Σύμφωνα με τον Σάββα Δημόπουλο, τα περισσότερα που έχουμε μάθει στη φυσική τα τελευταία 80 χρόνια ήταν διαμέσου ερευνών από μεγάλες συνεργασίες φυσικών. Τώρα μεταβαίνουμε σε μια νέα εποχή όπου η έρευνα γίνεται με μικρότερες ερευνητικές ομάδες, οι οποίες αγωνίζονται να βρούν απαντήσεις σε αναπάντητα μέχρι σήμερα θεμελιώδη ερωτήματα. Ξεκινά την ομιλία του με το ερώτημα «τι είναι η Φυσική;«, αναφέροντας την ετυμολογία της λέξης από την ελληνική λέξη «Φύσις» και εξηγώντας πως ο σκοπός της Φυσικής είναι να οικοδομήσει μια θεωρία που να εξηγεί τα πάντα στο σύμπαν. Η Φυσική χρησιμοποιεί δύο βασικά εργαλεία για να το κάνει αυτό. Το ένα είναι τα μαθηματικά και το άλλο το πείραμα. Και τα δύο είναι εξίσου σημαντικά. Τα μαθηματικά είναι απλώς η έκφραση των φυσικών νόμων με μαθηματικούς τύπους. Και ο σκοπός του πειράματος είναι να καταλάβουμε τι είναι στην πραγματικότητα είναι αληθινό μέσω της παρατήρησης.Αναφέρεται στους Πυθαγόρειους που συνειδητοποίησαν ότι τα μαθηματικά είναι σχετικά με τη φύση υποστηρίζοντας πως ο θεός γεωμετροποιεί τα πάντα. Και μας υπενθυμίζει τον Eugene Wigner που το 1960 έγραψε ένα πολύ ωραίο δοκίμιο με τίτλο «Η παράλογη αποτελεσματικότητα των μαθηματικών στις φυσικές επιστήμες». Τα μαθηματικά είναι ένα υπέροχο δώρο, για εμάς τους μικροσκοπικούς ανθρώπους πάνω σε έναν μικροσκοπικό βράχο, ενός απέραντου σύμπαντος. Μπορούμε να καταλάβουμε τα μαθηματικά, να κατανοήσουμε τη γλώσσα της φύσης και να καταλάβουμε τι συμβαίνει παντού στο σύμπαν. Τα μαθηματικά δεν είναι μόνο η γλώσσα της φύσης. Είναι σαν να έχεις έναν εξαιρετικά ισχυρό φίλο. Αν του δώσετε τους σωστούς κανόνες και κάνετε μια καλά καθορισμένη ερώτηση, θα σας δώσει την απάντηση. Όσο πιο ακριβής είναι η ερώτηση, τόσο πιο ακριβής θα είναι η απάντηση που θα πάρετε. Είναι λοιπόν ένα θαυματουργό εργαλείο. Είναι θεϊκό. Και η δύναμη των μαθηματικών έχει κάνει τους φυσικούς να λατρεύουν τα μαθηματικά. Αλλά, υπάρχει και κάτι που είναι εξίσου σημαντικό με τα μαθηματικά (ή τη θεωρία), κι αυτό είναι το πείραμα. Μάλιστα το πείραμα έχει και τον τελευταίο λόγο.Ο Richard Feynman, είχε πει, ότι, δεν έχει σημασία πόσο όμορφες είναι οι θεωρίες σας. Δεν έχει σημασία πόσο έξυπνοι είστε. Αν δεν συμφωνoύν με το πείραμα, είναι λάθος. Και βέβαια, η Φυσική χωρίς πειραματική επιβεβαίωση δεν περιγράφει πραγματικά τη φύση. Είναι το «εύρηκα» του Αρχιμήδη. Αλλά και ο Αρχιμήδης, όπως και ο Ερατοσθένης που μέτρησε την ακτίνα της Γης πριν από 2400 χρόνια, ήταν στην πραγματικότητα μαθηματικοί. Ο Νεύτωνας ήταν θεωρητικός και έκανε επίσης πειράματα π.χ. στην οπτική. Ένα αντίθετο παράδειγμα σε αυτόν τον κανόνα είναι ο Faraday. Ο Faraday δεν ανήκε στη βρετανική αριστοκρατία. Έτσι, δεν έμαθε λογισμό, δεν έμαθε τριγωνομετρία, αλλά ήταν αναμφισβήτητα ένας από τους μεγαλύτερους πειραματιστές όλων των εποχών. Ανακάλυψε πολλές πτυχές του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού και εισήγαγε την έννοια του πεδίου. Ο τρόπος που κατανοούσε την Φυσική ήταν διαισθητικός.Μέχρι τη δεκαετία το 1940, πολλοί από τους μεγάλους φυσικούς όπως ο Fermi, ήταν ταυτόχρονα θεωρητικοί και πειραματιστές. Αλλά, όλα τα πειράματα μέχρι τότε ήταν πειράματα μικρής κλίμακας. Η μετάβαση στην εποχή της μεγάλης επιστήμης ξεκίνησε με το Manhattan project το 1942. Έκτοτε ο κόσμος κατάλαβε ότι η επιστήμη είναι σημαντική και άρχισε να διοχετεύεται σ’ αυτή μεγάλη χρηματοδότηση. Το αποτέλεσμα, ήταν να κατασκευάζονται όλο και μεγαλύτερες πειραματικές διατάξεις.Έτσι, ενώ οι επιταχυντές αρχικά ξεκίνησαν ως πειραματικές διατάξεις μερικών δεκάδων εκατοστών, σήμερα ο μεγαλύτερος επιταχυντής στον κόσμο έχει διάμετρο 27 χιλιόμετρα. Είναι ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων στη Γενεύη της Ελβετίας, τα πειράματα του οποίου ολοκλήρωσαν αυτό που ονομάζεται Καθιερωμένο Πρότυπο της σωματιδιακής φυσικής. Καθώς επιτυγχάνονταν όλο και μεγαλύτερες ενέργειες στους επιταχυντές σωματιδίων, μελετήθηκαν φαινόμενα που αφορούν όλο και περισσότερα υποπυρηνικά συστατικά και στοιχειώδη σωματίδια. Κι αυτό οδήγησε στο Καθιερωμένο Πρότυπο. Ο καλύτερος τρόπος για να δείξουμε το Καθιερωμένο Πρότυπο είναι μια εικόνα που προέρχεται από την ταινία που ονομάζεται «Πυρετός Σωματιδίων» . Πρόκειται για την εικόνα που ακολουθεί και μας δίνει μια ιδέα για τα διάφορα συστατικά του Καθιερωμένου Προτύπου. Στον εξωτερικό κύκλο περιέχονται τα στοιχειώδη σωματίδια και στον εσωτερικό τα σωματίδια-φορείς των αλληλεπιδράσεων:Με αυτά τα σωματίδια και 20 παραμέτρους εξηγούνται, σχεδόν όλα όσα παρατηρούμε στο σύμπαν. Το Καθιερωμένο Πρότυπο, είναι μια απίστευτα επιτυχημένη θεωρία από πολλές απόψεις. Έχει ελεγχθεί εξονυχιστικά με πολυάριθμα πειράματα και επιβεβαιώθηκε με τεράστια ακρίβεια – σε κάποιες περιπτώσεις η μετρούμενη τιμή συμφωνεί με την θεωρητική μέχρι και το δωδέκατο δεκαδικό ψηφίο!Αφού λοιπόν το Καθιερωμένο Πρότυπο είναι μια τόσο σπουδαία θεωρία γιατί δεν μας ικανοποιεί και ψάχνουμε πέρα από αυτό; Ένας λόγος είναι ότι δεν μπορεί να περιγράψει την σκοτεινή ύλη (όπως και την σκοτεινή ενέργεια που αναφέρεται πιο κάτω.). Η συνηθισμένη ύλη, αυτή από την οποία είμαστε φτιαγμένοι είναι μόνο το 5% ττου σύμπαντος. Υπάρχει και η σκοτεινή ύλη που είναι πέντε φορές περισσότερη από την κανονική ύλη. Η σκοτεινή ύλη δεν εκπέμπει φως. Δεν ακτινοβολεί φως. Επομένως, δεν μπορούμε να τη δούμε. Αλλά ξέρουμε ότι υπάρχει επειδή μπορούμε να μετρήσουμε την βαρυτική της επίδραση στους γαλαξίες.Ένας δεύτερος λόγος για τον οποίο θέλουμε να πάμε πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο είναι οι όχι και τόσο λίγες παράμετροι και σωματίδια που απαιτούνται για την περιγραφή του, δείχνουν ότι μάλλον δεν είναι μια πραγματικά θεμελιώδης θεωρία.Ένα άλλο αναπάντητο ερώτημα είναι το πώς γίνεται το σύμπαν να είναι τόσο μεγάλο; Με διαφορετικά λόγια, είναι το πρόβλημα της κοσμολογικής σταθεράς. Αποδεικνύεται ότι υπάρχει μια ποσότητα που ονομάζεται σκοτεινή ενέργεια, η οποία γνωρίζουμε ότι αποτελεί το μεγαλύτερο ποσοστό της ενέργειας του σύμπαντος. Η αναμενόμενη τιμή της σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο, είναι τέτοια ώστε το σύμπαν μας θα μεγάλωνε μόνο μέχρι το μέγεθος ενός χιλιοστού, περίπου. Για να προκύψει ένα σύμπαν πολύ μεγαλύτερο, πρέπει να τροποποιήσετε τη θεωρία, να βελτιώσετε κάποια παράμετρό της με απίστευτη ακρίβεια, περίπου 100 δεκαδικά ψηφία, και στη συνέχεια θα πάρετε ένα αρκετά μεγάλο σύμπαν. Αυτό ονομάζεται πρόβλημα της κοσμολογικής σταθεράς. Είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα.Και μετά υπάρχει το αναπάντητο πρόβλημα της ιεραρχίας. Το πρόβλημα της ιεραρχίας είναι απλά το ερώτημα γιατί η βαρύτητα είναι τόσο ασθενής. Γιατί η βαρύτητα είναι τόσο αδύναμη σε σύγκριση με τις άλλες δυνάμεις της φύσης; Ο Σάββας Δημόπουλος σ’ αυτό το σημείο της διάλεξής του εκτελεί ένα απλούστατο πείραμα που αναδεικνύει το πόσο ασθενής είναι η δύναμη της βαρύτητας ενός τεράστιου πλανήτη όπως η Γη σε σχέση με τις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις στον ώμο του!Στη συνέχεια, εξετάζει το πώς μπορούμε χτίσουμε μια θεωρία πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο. Αναφέρεται στην αρχή του μινιμαλισμού, στο ότι δεν πρέπει να προσθέτουμε περισσότερα στοιχεία στη θεωρία μας από όσα είναι απαραίτητα. Αυτό επιτυγχάνεται με την ενοποίηση. Η ενοποίηση είναι η ιδέα ότι δύο πολύ διαφορετικά φαινόμενα μεταξύ τους, εξηγούνται από την ίδια αρχή. Για παράδειγμα, ο Νεύτωνας τον 17ο αιώνα μπόρεσε να ενοποιήσει τα ουράνια και τα γήινα φαινόμενα: η κίνηση της Σελήνης και των πλανητών υπακούουν στον ίδιο νόμο με τα μήλα που πέφτουν κάτω από την μηλιά. Κι αυτό ήταν η αρχή της σύγχρονης επιστήμης. Οι μικροσκοπικοί κάτοικοι ενός μικρού πλανήτη μπορούν να κάνουν πειράματα, πειράματα με μήλα που πέφτουν στο έδαφος και να ανακαλύψουν αλήθειες που ισχύουν παντού στο σύμπαν, σε μακρινούς γαλαξίες και οποιαδήποτε στιγμή, ακόμα και στο αρχέγονο σύμπαν, μέχρι και λίγες στιγμές μετά την δημιουργία του. Βρίσκουμε μια παγκόσμια αλήθεια που ισχύει παντού και ανά πάσα στιγμή, απλώς κάνοντας πειράματα στα εργαστήριά μας. Αυτό ήταν πολύ απελευθερωτικό.Κι αυτή η συνταγή της ενοποίησης που άρχισε με τον Νεύτωνα επαναλήφθηκε τουλάχιστον δύο φορές. Αρχικά, ο Maxwell τον 19ο αιώνα έδειξε ότι ο ηλεκτρισμός, ο μαγνητισμός και το φως σχετίζονται μεταξύ τους, και περιγράφονται από ένα σύνολο όμορφων εξισώσεων, τις εξισώσεις του Maxwell:Και στη συνέχεια, την δεκαετία του 1970, οι φυσικοί βρήκαν τον τρόπο να ενοποιήσουν τον ηλεκτρομαγνητισμό του Maxwell με την ασθενή πυρηνική δύναμη. Η ενοποίηση του ηλεκτρομαγνητισμού και της ασθενούς δύναμης στη λεγόμενη ηλεκτρασθενή δύναμη, ολοκληρώθηκε θεωρητικά τη δεκαετία του 1960 και επιβεβαιώθηκε πλήρως πειραματικά από διάφορους επιταχυντές, συμπεριλαμβανομένου του LHC.Θα θέλαμε να συμπεριληφθούν στην ενοποίηση η ισχυρή πυρηνική δύναμη και η δύναμη της βαρύτητας, ώστε προκύψει μια μεγάλη ενοποιημένη θεωρία, αλλά αυτό αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολο. Είναι ένα εξαιρετικό πρόβλημα και υπάρχουν ιδέες πώς να το προσεγγίσουμε.Αν συγκρίνετε την ηλεκτρική δύναμη και τη βαρυτική δύναμη μεταξύ δύο στοιχειωδών σωματιδίων, ας πούμε ενός ηλεκτρονίου και ενός πρωτονίου, θα διαπιστώσετε ότι η δύναμη της βαρύτητας είναι 40 τάξεις μεγέθους μικρότερη από την ηλεκτρική δύναμη. Αλλά, αν δύο πράγματα είναι τόσο διαφορετικά αριθμητικά, πώς θα μπορούσαμε να τα ενοποιήσουμε σε μία οντότητα; Αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα και υπάρχουν προσπάθειες για την επίλυσή του από τη δεκαετία του 1970.Μια τέτοια προσπάθεια είναι η θεωρία των επιπλέον διαστάσεων: Φανταστείτε ότι είμαστε δισδιάστατα όντα και ότι το τρισδιάσττο σύμπαν μας περιορίζεται σε δυο διαστάσεις όπως στην παραπάνω εικόνα. Αν στο σύμπαν μας υπάρχουν και επιπλέον διαστάσεις που δεν αντιλαμβανόμαστε ακόμα, στο παραπάνω σχήμα μια τέτοια διάσταση αντιπροσωπεύεται από το ύψος, την κάθετη στο επίπεδο.Όλα τα πράγματα με τα οποία είμαστε εξοικειωμένοι, δηλαδή τα ηλεκτρόνια, το φως, τα άτομα κ.λπ., βρίσκονται πάνω στο δισδιάστατο επίπεδο του σχήματος (που όπως είπαμε αντιστοιχεί στο τρισδιάστατ σύμπαν μας). Εκτός από ένα. Την βαρύτητα. Φανταστείτε ότι η βαρύτητα δεν περιορίζεται στις χωρικές διαστάσεις του σύμπαντός μας, αλλά εξαπλώνεται, στις πιθανές επιπλέον διαστάσεις (το ύψος στο απλοποιημένο σχήμα μας). Αν συμβαίνει αυτό, τότε η βαρύτητα εξασθενεί εξαπλούμενη στον χώρο των επιπλέον διαστάσεων και γι αυτό την αντιλαμβανόμαστε ασθενέστερη σε σχέση με τις άλλες δυνάμεις. Μια καλύτερη αναλογία αυτού είναι η ροή ενός ποταμού, που εξασθενεί όταν ο ποταμός χωρίζεται σε παραποτάμους καθώς εξαπλώνεται σε επιπλέον χώρο.Επειδή λοιπόν η βαρύτητα εξαπλώνεται στις επιπλέον διαστάσεις, γίνεται ασθενέστερη από τον ηλεκτρισμό. Αυτή είναι η ιδέα και φυσικά αυτή η ιδέα έχει μια πολύ ωραία μαθηματική αναπαράσταση, όπως η θεωρία χορδών. Μια άλλη αναλογία που βοηθά στην κατανόηση των παραπάνω είναι ένα τραπέζι μπιλιάρδου. Φανταστείτε την επιφάνεια του μπιλιάρδου ως αντίστοιχη του σύμπαντός μας. Οι μπάλες του μπιλιάρδου είναι τα στοιχειώδη σωματίδια ή οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε.Καθώς οι μπάλες του μπιλιάρδου κινούνται, συγκρούονται στην δισδιάστατη επιφάνεια του μπιλιάρδου, αλλά παράγουν και ήχο που διαδίδεται και στην τρίτη διάσταση κάθετα προς το τραπέζι – κι αυτός ο ήχος αντιστοιχεί στη βαρύτητα. Στην βαρύτητα που διαχέεται στην επιπλέον διάσταση. Αυτό σημαίνει ότι μέρος της ενέργειας των σφαιρών διαχέεται και μεταφέρεται από τα ηχητικά κύματα. Έτσι, αν μετρήσετε την ενέργεια των σφαιρών πριν και μετά τη κρούση, θα διαπιστώσετε ότι κάποια ενέργεια χάθηκε στο ηχητικό κύμα. Κι αυτό θα μπορούσε να είναι μια ένδειξη ότι υπάρχει μια τρίτη επιπλέον διάσταση. Κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να εφαρμοστεί στις συγκρούσεις π.χ. πρωτονίων, εφόσον μπορούσανν να παράγουν βαρύτητα που εξαπλώνεται στις επιπλέον διαστάσεις κι αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την επονομαζόμενη ελλείπουσα ενεργειακή υπογραφή. Άρα και μια ένδειξη επιπλέον διαστάσεων.Ένας άλλος τρόπος έρευνας για επιπλέον διαστάσεις είναι ο εξής: Όλοι γνωρίζουμε το νόμο της βαρύτητας του Νεύτωνα. Ότι η δύναμη μεταξύ δύο μαζών μειώνεται αντιστρόφως ανάλογα με την απόσταση. Όμως, αν υπάρχει ας πούμε μια επιπλέον διάσταση, τότε ο νόμος του Νεύτωνα αλλάζει, γίνεται αντιστρόφως ανάλογος του κύβου της απόστασης. Αν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις που έχουν μέγεθος π.χ. 1 χιλιοστό και φέρετε δύο σωματίδια κοντά το ένα στο άλλο, πιο κοντά από ένα χιλιοστό, τότε θα διαπιστώσετε ότι ο νόμος του αντίστροφου τετράγωνου γίνεται νόμος του αντίστροφου κύβου και τέτοιες αποκλίσεις έχουν αναζητηθεί. Υπάρχουν πολλά πειράματα σε όλο τον κόσμο, που με βάση την παραπάνω ιδέα αναζητούν επιπλέον διαστάσεις. Πρόκειται για εντυπωσιακά ακριβή πειράματα μικρής κλίμακας, που αναμένεται να βελτιωθούν θεαματικά στο μέλλον.Για να εξηγησουμε το πρόβλημα της ιεραρχίας πρέπει να θεωρήσουμε ότι υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις. Έχοντας κατά νου την απλοποιημένη εικόνα που χρησιμοποιήθηκε παραπάνω, με το δισδιάστατο σύμπαν και την επιπλέον διάσταση ως η κάθετη στο επίπεδο, τότε μπορούμε φανταστούμε δύο παράλληλα σύμπαντα ή, αν είστε θεωρητικός φυσικός τρία ή και περισσότερα.Έτσι, το να έχουμε επιπλέον διαστάσεις υπονοείται αυτόματα η πιθανότητα να υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα. Το πολυσύμπαν είναι μια εξήγηση γιατί το σύμπαν είναι τόσο μεγάλο και μπορεί να περιλαμβάνει νέα σωματίδια που θα μπορούσαμε να τα αναζητήσουμε με πολλούς τρόπους. Μπορεί αυτά τα σωματίδια να συνιστούν την σκοτεινή ύλη και να συμπεριφέρονται σαν κύματα ή σαν σωματίδια. Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: οι ιδιότητες είναι τέτοιες που τα περισσότερα από αυτά δεν παρατηρήθηκαν και ίσως δεν μπορούν να παρατηρηθούν στους τωρινούς επιταχυντές. Θα μπορούσαν όμως να αναζητηθούν με πειράματα μικρής κλίμακας. Πολλά τέτοια πειράματα μικρής κλίμακας έχουν γίνει, γίνονται και άλλα προτείνονται για το μέλλον.Ο Σάββας Δημόπουλος στην ομιλία του παρουσιάζει το πώς τα «επιτραπέζια πειράματα» βαρύτητας, οι κβαντικοί αισθητήρες, τα εξαιρετικά σταθερά ατομικά ρολόγια, οι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων και οι έξυπνες υπογραφές «χαμένης ενέργειας» μπορούν να αποκαλύψουν νέα σωματίδια που διαφεύγυν από τους μεγάλους επιταχυντές. Συνυφαίνει την ιστορία (από τους Πυθαγόρειους μέχρι τον Feynman) με σαφείς αναλογίες (φύλλα χαρτιού, τραπέζια μπιλιάρδου και ποτάμια που χωρίζονται σε παραποτάμους) για να δείξει πώς τα μαθηματικά και το πείραμα μαζί αποκαλύπτουν την αλήθεια. Για να καταλήξει πως ολόκληρο το σύμπαν μας ίσως είναι μια ασήμαντη κουκκίδα σε ένα απέραντο πολυσύμπαν.Αν λοιπόν σας ενδιαφέρει η σκοτεινή ύλη, η ασθενής βαρύτητα, οι επιπλέον διαστάσεις ή το πολυσύμπαν, στην διάλεξη που ακολουθεί θα βρείτε έναν χάρτη-οδηγό για το πώς και πού μπορεί να γίνει η επόμενη ανακάλυψη: https://physicsgg.me/2025/08/30/σάββας-δημόπουλος-μικρά-εργαστήρια/

Ο νυχτερινός ουρανός του Σεπτεμβρίου, χωρίς τηλεσκόπιο. Έκλειψη Σελήνης την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2025 Τον μήνα Σεπτέμβριο, όσον αφορά τις εμφανίσεις των πλανητών: Ερμής: Σε ανώτερη σύνοδο (πίσω από τον Ήλιο) στις 13/9, αθέατος. Αφροδίτη: Στον πρωινό ουρανό, ανατέλλει 02,5 ώρες πριν τον Ήλιο στο μέσο του μήνα (φαινόμενο μέγεθος -3,9, φαινόμενη διάμετρος 12′ ′, φωτισμός δίσκου 88%) Άρης: Πολύ χαμηλά στη δύση στο λυκόφως, δύει 1 ώρα μετά τον Ήλιο στο μέσο του μήνα (φαινόμενο μέγεθος 1,6, φαινόμενη διάμετρος 4′ ′) Δίας: Στον πρωινό ουρανό ανατέλλει 01:55 στο μέσο του μήνα (Δίδυμοι, φαινόμενο μέγεθος -2, φαινόμενη διάμετρος 35′ ′) Κρόνος: Ορατός όλη νύχτα, μεσουρανεί 01:55 στο μέσο του μήνα (Ιχθείς, φαινόμενο μέγεθος 0,6, φαινόμενη διάμετρος 19,5′ ′, κλίση δακτυλίων 2ο) Επιπλέον, στον νυχτερινό ουρανό του Σεπτεμβρίου μπορούμε να δούμε: 1/9: Η Αφροδίτη σε απόσταση 1ο από το σμήνος της Φάτνης (Μ44, Καρκίνος, πρωινός ουρανό) 7/9: Πανσέληνος. Ολική Έκλειψη Σελήνης: Διάρκεια και χρόνοι έκλειψης (σε ώρα Ελλάδας) 8/9: Η Σελήνη σε απόσταση 3ο από τον Κρόνο (ανατολή Σελήνης 16 ημερών 20:10) 14/9: Το ζωδιακό φως πιθανά ορατό στον ανατολικό ουρανό για τις επόμενες 2 εβδομάδες (14/9-26/9). 16/9: Η Σελήνη σε απόσταση 7ο από τον Δία (πρωινός ουρανός, ανατολή Σελήνης 24 ημερών 00:57) 19/9: Η Σελήνη σε απόσταση 4ο από την Αφροδίτη. Αφροδίτη και Βασιλίσκος (α Λέοντα) σε απόσταση 0,8ο (πρωινός ουρανός, ανατολή Σελήνης 27 ημερών 04:29) 21/9: Νέα Σελήνη (μια καλή περίσταση για την παρατήρηση του ζωδιακού φωτός, από 5:00 έως 6:00 το πρωί, κοιτώντας προς την ανατολή). 24/9: Η Σελήνη σε απόσταση 5ο από τον Άρη (πολύ χαμηλά στο λυκόφως) (*) Οι χρόνοι των φαινομένων αφορούν μόνο την Θεσσαλονίκη. Μπορεί κανείς να βρει τους αντίστοιχους χρόνους όλων των αστρονομικών φαινομένων (για τον τόπο του) πολύ εύκολα, χρησιμοποιώντας την εφαρμογή: https://stellarium-web.org/ πηγές: αστρονομικό ημερολόγιο 2025, εκδόσεις Πλανητάριο Θεσσαλονίκης – earthsky.org – http://www.ofa.gr

Roscosmos Το Progress MS-32 έλαβε άδεια για ανεφοδιασμό Το διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου πέρασε όλους τους ελέγχους συστημάτων. Η κρατική επιτροπή έδωσε άδεια για τον ανεφοδιασμό του φορτηγού. Ειδικοί από την Energia Corporation άρχισαν να στέλνουν το Progress MS-32 στον σταθμό ανεφοδιασμού. Η φωτογραφία δείχνει το πλοίο να φορτώνεται σε ειδική πλατφόρμα για μεταφορά. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_591794 Διαστημική Γυμναστική και Γεωργία στο Κορυφαίο Επιστημονικό Πρόγραμμα του Σταθμού. Το πλήρωμα της Αποστολής 73 εξερεύνησε την επίδραση της μικροβαρύτητας στα οστά και τα φυτικά κύτταρα και μελέτησε φουτουριστικές διαστημικές προπονήσεις στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Πέμπτη για να διατηρήσει τους αστροναύτες σε φόρμα και να προωθήσει τη διαστημική γεωργία.Η έλλειψη βαρύτητας επιδεινώνει την απώλεια οστικής μάζας στους αστροναύτες παρόμοια με τη διαδικασία γήρανσης στη Γη. Η καθημερινή άσκηση στο διάστημα επιβραδύνει τον ρυθμό απώλειας οστικής μάζας, αλλά δεν την εξαλείφει εντελώς. Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Jonny Kim και Zena Cardman, διερεύνησαν τους μοριακούς μηχανισμούς της απώλειας οστικής μάζας που προκαλείται από το διάστημα για μια νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε ένα διαστημόπλοιο μεταφοράς οστών SpaceX Dragon στις 25 Αυγούστου. Το δίδυμο ανέλαβε εκ περιτροπής τη μελέτη και την επεξεργασία δειγμάτων οστικών βλαστοκυττάρων μέσα στο γάντι Life Science της εργαστηριακής μονάδας Kibo. Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν το ανθρώπινο σκελετικό σύστημα να προσαρμοστεί στις διαστημικές πτήσεις και να οδηγήσει σε προηγμένες θεραπείες για παθήσεις γήρανσης και οστικές ασθένειες στη Γη. Ο μηχανικός πτήσης Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) εργάστηκε επίσης μέσα στο Kibo, επεξεργάζοντας φύκια και φυτικά κύτταρα καπνού και αποθηκεύοντάς τα σε μια τεχνητή θερμοκοιτίδα έρευνας που παράγει βαρύτητα. Τα δείγματα κυττάρων θα απεικονιστούν μέσα στο φθορίζον μικροσκόπιο COSMIC της JAXA για να απεικονιστεί η επίδραση της μικροβαρύτητας στην κυτταρική διαίρεση και τις μικροδομές των φυτών. Οι γνώσεις αυτές μπορεί να οδηγήσουν σε βελτιωμένες μεθόδους για την καλλιέργεια φυτών σε διαστημόπλοια και την καλλιέργεια καλλιεργειών στη Σελήνη, τον Άρη και αλλού.Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Mike Fincke, ξεκίνησε τη βάρδιά του προπονούμενος για μια μελέτη άσκησης, παρατηρώντας τι συμβαίνει στην οστική, μυϊκή και αερόβια υγεία ενός μέλους του πληρώματος όταν εκπαιδεύεται χωρίς διάδρομο σε διαστημόπλοιο. Ο Fincke εργάστηκε πάνω στην προηγμένη συσκευή άσκησης με αντίσταση που μιμείται τα ελεύθερα βάρη στη βαρύτητα της Γης για το ανθρώπινο ερευνητικό πείραμα. Οι ερευνητές διερευνούν πώς η έλλειψη περπατήματος σε διαστημόπλοιο θα επηρεάσει τα μελλοντικά πληρώματα και προσαρμόζουν τα προγράμματα άσκησης στο διάστημα. Λόγω των περιορισμών μεγέθους ενός διαστημικού σκάφους, θα είναι απαραίτητος ελαφρύτερος εξοπλισμός άσκησης για τη διατήρηση της αντίστασης και της αερόβιας εκπαίδευσης σε αποστολές μεγάλης διάρκειας στη Σελήνη, τον Άρη και αλλού.Ο Διοικητής του Σταθμού, Sergey Ryzhikov, ξεκίνησε τη βάρδιά του κατεβάζοντας εικόνες της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ασίας που καταγράφηκαν αυτόματα κατά τη διάρκεια της νύχτας, ενώ το πλήρωμα κοιμόταν. Στη συνέχεια, εργάστηκε σε αναβαθμίσεις λογισμικού υπολογιστών και συμπλήρωσε ένα ερωτηματολόγιο βοηθώντας τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς επικοινωνούν μεταξύ τους τα διεθνή πληρώματα και οι ελεγκτές αποστολών από όλο τον κόσμο.Οι μηχανικοί πτήσης της Roscosmos, Alexey Zubritsky και Oleg Platonov, πέρασαν τη βάρδιά τους την Πέμπτη συντηρώντας μια μεγάλη ποικιλία εξοπλισμού υποστήριξης ζωής και ηλεκτρονικών. Ο Zubritsky ξεκίνησε την ημέρα του στη μονάδα Zarya εξετάζοντας τα συστήματα ισχύος της, στη συνέχεια μετακινήθηκε στη μονάδα σέρβις Zvezda και ξαναγέμισε τη γεννήτρια οξυγόνου Elektron. Ο Platonov συμμετείχε στις αναβαθμίσεις λογισμικού υπολογιστών σε όλο το τμήμα Roscosmos του σταθμού και γύρισε ένα εκπαιδευτικό βίντεο που δείχνει πώς κινούνται τα αντικείμενα στο διάστημα. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. Η αστροναύτης της NASA, Zena Cardman, μιλάει σε ραδιοερασιτεχνικό ραδιόφωνο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με την οργάνωση νεολαίας NixderStelar από τη Λίμα του Περού. Οι νέοι ρώτησαν για τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στο τροχιακό φυλάκιο, πώς η έρευνα στο διάστημα ωφελεί τους ανθρώπους στη Γη και πώς η ζωή σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας επηρεάζει το σώμα ενός αστροναύτη.

Έρχεται η τεχνητή νοημοσύνη ιεραρχικού συλλογισμού που ξεπερνάει σε επιδόσεις τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα. Νέος τύπος ΑΙ κερδίζει κατά κράτος τα σημερινά μοντέλα σε όλα τα τεστ αξιολόγησης. Επιστήμονες στη Σιγκαπούρη ανέπτυξαν ένα νέο σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που «σκέφτεται» διαφορετικά από τα περισσότερα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα (LLMs) όπως το ChatGPT επιτυγχάνοντας πολύ καλύτερες επιδόσεις σε απαιτητικά τεστ.Το νέο σύστημα ονομάζεται ιεραρχικό μοντέλο συλλογιστικής (Hierarchical Reasoning Model – HRM) και εμπνέεται από τον τρόπο που ο ανθρώπινος εγκέφαλος επεξεργάζεται πληροφορίες σε διαφορετικές χρονικές κλίμακες. Το HRM διαθέτει 27 εκατομμύρια παραμέτρους και εκπαιδεύτηκε σε χίλια δείγματα σε αντίθεση με τα σημερινά LLMs που διαθέτουν δισεκατομμύρια ή τρισεκατομμύρια παραμέτρους και εκπαιδεύονται σε επίσης τεράστιο αριθμό δειγμάτων.Σύμφωνα με την εταιρεία Sapient το HRM πέτυχε εντυπωσιακά αποτελέσματα στο τεστ ARC-AGI, το οποίο θεωρείται από τα πιο δύσκολα για την αξιολόγηση συστημάτων τεχνητής γενικής νοημοσύνης. Συγκεκριμένα, κατέγραψε 40,3% επιτυχία στο ARC-AGI-1, ξεπερνώντας μοντέλα όπως το Claude 3.7 (21,2%) της εταιρείας Antrhopic, το Deepseek R1 (15,8%) της Deepseek και το o3-mini-high της OpenAI (34,5%). Στο δυσκολότερο ARC-AGI-2 πέτυχε 5%, παραμένοντας και πάλι μπροστά από τους ανταγωνιστές.Σε αντίθεση με τα LLMs που βασίζονται στο chain-of-thought reasoning (αλυσίδα σκέψης), το HRM χρησιμοποιεί μια μέθοδο που μιμείται τον ανθρώπινο εγκέφαλο: ένα αργό, αφηρημένο επίπεδο σχεδιασμού και ένα γρήγορο, λεπτομερές επίπεδο υπολογισμού. Χρησιμοποιεί επίσης την τεχνική iterative refinement (επανειλημμένης βελτίωσης σε ελεύθερη μετάφραση) αποφασίζοντας σε κάθε «έκρηξη σκέψης» αν θα συνεχίσει ή θα δώσει τελική απάντηση.Το μοντέλο έδειξε σχεδόν τέλεια αποτελέσματα σε πολύπλοκους γρίφους όπως το Sudoku και σε εύρεση βέλτιστων διαδρομών σε λαβύρινθους καθήκοντα στα οποία τα συμβατικά LLMs αποτυγχάνουν. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1998375/erchetai-i-techniti-noimosyni-ierarchikoy-syllogismoy-poy-xepernaei-se-epidoseis-ta-megala-glossika-montela/ Πώς η Τεχνητή Νοημοσύνη αλλάζει και τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Το πρωτοποριακό αυτό σύστημα αγορών βασίζεται σε έναν συνδυασμό καμερών και τεχνητής νοημοσύνης που έχει τοποθετηθεί στο σούπερ μάρκετ. Μέρα μεσημέρι στο σούπερ μάρκετ Rewe,στο Ντίσελντορφ: Ένας πελάτης γεμιζει το σακίδιό του με διάφορα προϊόντα και φεύγει χωρίς να πληρώσει στο ταμείο. Ουδείς τον κοιτάζει επικριτικά, δεν χτυπάει συναγερμός, ο υπάλληλος ασφαλείας δεν τον κυνηγά. Ουδείς ανησυχεί. Το ίδιο συμβαίνει και μια νεαρή πελάτισσα, που φεύγει, φορτωμένη με τρεις σακούλες πράγματα… Το περίεργο σκηνικό επαναλαμβάνεται συνεχώς. Απλά, τα ψώνια γίνονται με τον τρόπο που ο Όμιλος Rewe οραματίζεται το μέλλον των αγορών, με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης. Η αναμονή στο ταμείο είναι πλέον προαιρετική. Όποιος θέλει μπορεί να πάρει όλα τα προϊόντα που θέλει από τα ράφια, να γεμίσει τις τσάντες του και να φύγει. Κάμερες και ηλεκτρονικές ετικέτες Με την πρώτη ματιά, το σούπερ μάρκετ μοιάζει με οποιοδήποτε άλλο κατάστημα της Rewe, παρόλο που οι ετικέτες τιμών εδώ είναι ηλεκτρονικές. Αλλά αν κοιτάξετε ψηλά στο ταβάνι, θα δείτε κάμερες, που βιντεοσκοπούν κάθε γωνιά του καταστήματος.Το πρωτοποριακό αυτό σύστημα αγορών βασίζεται σε έναν συνδυασμό καμερών και τεχνητής νοημοσύνης που έχει τοποθετηθεί στο σούπερ μάρκετ, αλλά και σε πολλά άλλα καταστήματα. «Βάλτε τα προϊόντα στην τσάντα σας, βγείτε έξω – τελειώσατε», λέει η Ανια Ρίχτερ, υπεύθυνη του προγράμματος «Pick&Go», εξηγώντας στην εφημερίδα “Wirtschafts Woche το νέο σύστημα αγορών.Ακριβώς στην είσοδο, μια μεγάλη πινακίδα ενημερώνει άλλωστε τους επισκέπτες: «Δοκιμάζουμε μια νέα εμπειρία αγορών με τεχνολογία κάμερας σε αυτό το κατάστημα».«Το Pick&Go είναι το πρώτο σύστημα αγορών της Γερμανίας χωρίς ταμείο», λέει η Ρίχτερ και εξηγεί: «Απλά, στην έξοδο, οι πελάτες σαρώνουν έναν κωδικό QR. Ο κωδικός και μια ψηφιακή απόδειξη αποστέλλονται αυτόματα σε μια εφαρμογή smartphone στην οποία οι πελάτες έχουν εγγραφεί προηγουμένως. Κατά την εγγραφή, οι πελάτες πρέπει να εισάγουν μια διεύθυνση χρέωσης και στοιχεία πληρωμής, όπως στοιχεία πιστωτικής κάρτας ή τον προσωπικό τους λογαριασμό PayPal»Όσοι δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν την εφαρμογή μπορούν επίσης να πληρώσουν με κάρτα στο κατάστημα. Και όσοι δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν ολόκληρο το σύστημα Pick&Go μπορούν απλώς να πραγματοποιήσουν τις αγορές τους σε ένα κανονικό ταμείο. Η απόδειξη στο κινητό Η τεχνητή νοημοσύνη αναγνωρίζει πότε κάποιος παίρνει ένα μπουκάλι νερό με βιταμίνες από ένα μεγάλο διαφημιστικό καλάθι στον διάδρομο που είναι σε προσφορά. Σε ένα άλλο δοκιμαστικό κατάστημα στο Αμβούργο, το σύστημα Pick&Go προσθέτει ακόμη και προϊόντα κρέατος στο εικονικό καλάθι αγορών, το οποίο οι πωλητές παραδίδουν στον πάγκο, φρεσκοσυσκευασμένα.«Μέσω της τεχνητής νοημοσύνης, παρακολουθούνται οι πελάτες στο σούπερ μάρκετ ενώ ψωνίζουν, δημιουργώντας αυτόματα αποδείξεις-και χωρίς να τους αποπροσανατολίζει ο προβληματισμός στις επιλογές …λαχανικών», εξηγεί η Ρίχτερ και προσθέτει: «Μέσω μιας πλατφόρμας λογισμικού που αποφασίζει σε ποια αρχεία έχουν πρόσβαση οι υπάλληλοι γραφείου και σε ποια όχι- καθίσταται πιο δύσκολο για τους χάκερ να αποκτήσουν πρόσβαση σε ευαίσθητα έγγραφα». Τα καλύτερα της τεχνολογίας Το σούπερ μάρκετ του μέλλοντος της Rewe είναι μια από τις τεχνολογίες που εντυπωσίασαν την κριτική επιτροπή στα βραβεία “Best of Technology” που απονέμει κάθε χρόνο η Wirtschafts Woche. Ο διαγωνισμός βραβεύει ψηφιακές λύσεις που δημιουργούν συγκεκριμένα οφέλη για τις εταιρείες και υποστηρίζουν τη μελλοντική τους βιωσιμότητα.Νεοσύστατες επιχειρήσεις, μεσαίες επιχειρήσεις και μεγάλες εταιρείες από όλη τη Γερμανία, συμμετέχουν κάθε χρόνο στον διαγωνισμό της οικονομικής εφημερίδας.Η εταιρεία συμβούλων και υπηρεσιών Capgemini υποστηρίζει το βραβείο ως στρατηγικός εταίρος, ενώ το Ινστιτούτο Fraunhofer για την Έρευνα Συστημάτων και Καινοτομίας ISI στην Καρλσρούη και το Τεχνολογικό Ινστιτούτο Καρλσρούης, είναι επιστημονικοί εταίροι. Να μην κρύβουμε το κεφάλι στην άμμο «Οι φιναλίστ των βραβείων καταδεικνύουν τι είναι δυνατό στη Γερμανία αν δεν κρύβουμε τα κεφάλια μας στην άμμο, αλλά προχωράμε με τόλμη μπροστά», δήλωσε η Μάγια Μπράνκοβιτς, αρχισυντάκτρια της WirtschaftsWoche.Οι νικητές του φετινού γύρου μοιράζονται μια ιδιαίτερη έμφαση στην τεχνολογία: Δεν δημιουργούν μόνο λογισμικό ή προϊόντα που κάνουν την τεχνητή νοημοσύνη ταχύτερη ή τις αλυσίδες εφοδιασμού πιο αποτελεσματικές – αλλά εστιάζουν επίσης σε μια κεντρική πτυχή που μέχρι στιγμής έχει παραβλεφθεί πολύ συχνά: τη συνεργασία μεταξύ ανθρώπων και μηχανών.Τώρα, οι ειδικοί της Rewe θέλουν να μάθουν πώς αλληλεπιδρούν οι πελάτες με το σύστημα – και πώς το αποδέχονται. Η εστίαση δεν πρέπει να είναι στην τεχνολογία, αλλά στην αβίαστη εμπειρία αγορών: «Είναι καλύτερο για τους πελάτες να μην γνωρίζουν καθόλου τη μαγεία που συμβαίνει στο παρασκήνιο», λέει η Ανια Ρίχτερ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1998404/pos-i-techniti-noimosyni-allazei-kai-ta-psonia-sto-soyper-market/

Ανακαλύφθηκε ο πρώτος εξωπλανήτης που γεννήθηκε και μεγαλώνει μέσα σε κοσμικό δαχτυλίδι (βίντεο) Πρόκειται για ένα πλανήτη-βρέφος που ακόμη αναπτύσσεται σε δακτυλοειδή αστρικό δίσκο. Αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν «πεινασμένο» νεογέννητο πλανήτη που καταβροχθίζει υλικό γύρω από ένα άστρο βρέφος το οποίο βρίσκεται περίπου 430 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Ο πλανήτης έλαβε την ονομασία WISPIT 2b εκτιμάται ότι είναι ένας αέριος γίγαντας, περίπου στο μέγεθος του Δία, και μόλις 5 εκατομμυρίων ετών. Συγκριτικά η Γη έχει ηλικία άνω των 4 δισ. ετών.Ο εξωπλανήτης «σκαλίζει» ένα κανάλι μέσα στον δίσκο αερίου και σκόνης όπου σχηματίζονται πλανήτες —τον αποκαλούμενο πρωτοπλανητικό δίσκο— γύρω από το νεαρό άστρο WISPIT 2 σε ένα σκηνικό που μοιάζει σαν έναν κοσμικό Pac-Man που συλλέγει υλικό. Πρόκειται για την πρώτη επιβεβαιωμένη ανίχνευση πλανήτη μέσα σε έναν πρωτοπλανητικό δίσκο με πολλούς δακτυλίους, έναν δίσκο που περιέχει πολλά κενά και αυλάκια θυμίζοντας ένα δίσκο βινυλίου.Χάρη στο Very Large Telescope (VLT) που βρίσκεται στην έρημο Ατακάμα της Χιλής οι ερευνητές κατάφεραν να απεικονίσουν τον WISPIT 2b, ο οποίος είναι μόλις ο δεύτερος νεαρός πλανήτης που γνωρίζουμε να υπάρχει γύρω από άστρο παρόμοιο με τον νεαρό Ήλιο. Αυτό καθιστά τη μελέτη του WISPIT 2b και του πρωτοπλανητικού του δίσκου —ο οποίος έχει διάμετρο περίπου 380 φορές την απόσταση Γης–Ήλιου— το ιδανικό εργαστήριο για τη μελέτη της αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε πλανήτες και δίσκους, καθώς και της μετέπειτα εξέλιξης τέτοιων συστημάτων.«Η ανακάλυψη αυτού του πλανήτη ήταν μια απίστευτη εμπειρία, σταθήκαμε εξαιρετικά τυχεροί. Το άστρο WISPIT 2, μια νεανική εκδοχή του Ήλιου μας, ανήκει σε μια ελάχιστα μελετημένη ομάδα νεαρών άστρων και δεν περιμέναμε να βρούμε ένα τόσο θεαματικό σύστημα. Αυτό το σύστημα πιθανότατα θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για πολλά χρόνια»» αναφέρει η Ρικέλε βαν Καπελέβιν ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν στην Ολλανδία, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Η ομάδα κατέγραψε μια υπέρυθρη εικόνα του πλανήτη που βρίσκεται σε ένα κενό του δίσκου, στο πλαίσιο έρευνας για το αν οι αέριοι γίγαντες σε μεγάλες τροχιές είναι πιο συνηθισμένοι γύρω από νεαρά ή γύρω από παλαιότερα άστρα. Αυτό κατέστη δυνατό επειδή ο βρεφικός πλανήτης είναι ακόμη θερμός και φωτεινός αμέσως μετά τον σχηματισμό του.Μια ξεχωριστή ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα κατέγραψε εικόνες του εξωπλανήτη WISPIT 2b στο ορατό φως. Οι παρατηρήσεις αυτές αποκάλυψαν ότι ο πλανήτης συνεχίζει να συγκεντρώνει ύλη. «Η λήψη εικόνας αυτών των πλανητών που βρίσκονται στο στάδιο σχηματισμού τους έχει αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολη, και μας δίνει μια πραγματική ευκαιρία να κατανοήσουμε γιατί τα χιλιάδες παλαιότερα συστήματα εξωπλανητών εκεί έξω φαίνονται τόσο διαφορετικά και τόσο ποικίλα σε σχέση με το δικό μας ηλιακό σύστημα. Πιστεύω ότι πολλοί συνάδελφοί μας που μελετούν τον σχηματισμό πλανητών θα εξετάσουν αυτό το σύστημα προσεκτικά τα επόμενα χρόνια» λέει ο Κρίστιαν Γκίνσκι, λέκτορας της Σχολής Φυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Galway στην Ιρλανδία. «Ο πλανήτης είναι μια αξιοσημείωτη ανακάλυψη. Δυσκολεύτηκα να πιστέψω ότι επρόκειτο για πραγματική ανίχνευση όταν ο Δρ. Γκίνσκι μου έδειξε για πρώτη φορά την εικόνα. Είναι μεγάλη υπόθεση που σίγουρα θα προκαλέσει συζητήσεις στην ερευνητική κοινότητα και θα προωθήσει την κατανόησή μας για τον σχηματισμό πλανητών» αναφέρει ο Τζέικ Μπάιρν μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Galway, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Μια εικόνα του πρωτοπλανητικού δίσκου με δακτυλίους στον οποίο σχηματίστηκε ο εξωπλανήτης που σημειώνεται με τον κύκλο στην εικόνα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1998713/anakalyfthike-o-protos-exoplanitis-poy-gennithike-kai-megalonei-mesa-se-kosmiko-dachtylidi-vinteo/

Η NASA καλεί τα μέσα ενημέρωσης να μάθουν για νέες αποστολές για τη χαρτογράφηση της επιρροής του Ήλιου. Η NASA θα πραγματοποιήσει τηλεδιάσκεψη για τα μέσα ενημέρωσης στις 12 μ.μ. EDT την Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου, για να συζητήσει τις επερχόμενες αποστολές του οργανισμού για τον Ήλιο και τον διαστημικό καιρό, IMAP (Interstellar Mapping and Acceleration Probe) και Carruthers Geocorona Observatory. Οι δύο αποστολές στοχεύουν στην εκτόξευση με τον ίδιο πύραυλο όχι νωρίτερα από την Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου.Η αποστολή IMAP θα χαρτογραφήσει τα όρια της ηλιόσφαιράς μας, την τεράστια φούσκα που δημιουργείται από τον άνεμο του Ήλιου που περικλείει ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα. Ως σύγχρονος ουράνιος χαρτογράφος, η IMAP θα διερευνήσει πώς η ηλιόσφαιρα αλληλεπιδρά με τον διαστρικό χώρο, καθώς και θα χαρτογραφήσει το εύρος των σωματιδίων που γεμίζουν τον χώρο μεταξύ των πλανητών. Η αποστολή IMAP θα υποστηρίξει επίσης παρατηρήσεις σε σχεδόν πραγματικό χρόνο του ηλιακού ανέμου και των ενεργητικών σωματιδίων. Αυτά τα ενεργητικά σωματίδια μπορούν να παράγουν επικίνδυνο διαστημικό καιρό που μπορεί να επηρεάσει τα διαστημόπλοια και άλλο υλικό της NASA καθώς ο οργανισμός εξερευνά βαθύτερα στο διάστημα, συμπεριλαμβανομένης της Σελήνης στο πλαίσιο της εκστρατείας Artemis. Το Αστεροσκοπείο Γεωκορώνας Carruthers της NASA θα απεικονίσει την υπεριώδη λάμψη της εξώσφαιρας της Γης, της εξώτατης περιοχής της ατμόσφαιρας του πλανήτη μας. Αυτά τα δεδομένα θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς ο διαστημικός καιρός από τον Ήλιο διαμορφώνει την εξώσφαιρα και τελικά επηρεάζει τον πλανήτη μας. Η πρώτη παρατήρηση αυτής της λάμψης - που ονομάζεται γεωκορώνα - καταγράφηκε κατά τη διάρκεια του Apollo 16, όταν ένα τηλεσκόπιο που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον George Carruthers αναπτύχθηκε στη Σελήνη. Ο ήχος της τηλεδιάσκεψης θα μεταδοθεί ζωντανά στον ιστότοπο του οργανισμού στη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/live Η αποστολή IMAP (Interstellar Mapping and Acceleration Probe) της NASA θα χαρτογραφήσει τα όρια της ηλιόσφαιρας, της φυσαλίδας που δημιουργείται από τον ηλιακό άνεμο που προστατεύει το ηλιακό μας σύστημα από την κοσμική ακτινοβολία.

Η Αποστολή NASA-ISRO Επιτυγχάνει τους Ελέγχους, Σε Δρόμο για να Ξεκινήσει την Παράδοση Επιστημών. Μετά την εκτόξευση στις 30 Ιουλίου, η αποστολή δορυφόρου ραντάρ παρατήρησης της Γης NISAR (NASA-ISRO Synthetic Aperture Radar), μια κοινή προσπάθεια μεταξύ της NASA και του Ινδικού Οργανισμού Διαστημικής Έρευνας (ISRO), έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει επιστημονικές επιχειρήσεις αυτό το φθινόπωρο.Μετά την ανάπτυξη του ανακλαστήρα κεραίας ραντάρ 39 ποδιών (12 μέτρων) στις 15 Αυγούστου, οι μηχανικοί ενεργοποίησαν τα συστήματα ραντάρ συνθετικού διαφράγματος (SAR) του δορυφόρου L-band και S-band, τα οποία, μαζί, θα παρακολουθούν την κίνηση των πάγων και των επιφανειών της Γης με πρωτοφανή λεπτομέρεια.Επιπλέον, το διαστημόπλοιο, συμπεριλαμβανομένου του ωφέλιμου φορτίου ραντάρ, έχει περάσει όλους τους προκαταρκτικούς ελέγχους που πραγματοποιήθηκαν από τις ομάδες αποστολής της NASA και του ISRO για να διασφαλιστεί ότι λειτουργούν κανονικά. Η αποστολή ξεκίνησε την ανύψωση του δορυφόρου στην επιχειρησιακή του τροχιά, 464 μίλια (747 χιλιόμετρα, μέσο υψόμετρο), στις 26 Αυγούστου. Η ομάδα της αποστολής αναμένει να έχει εικόνες ραντάρ επιστημονικής ποιότητας τις επόμενες εβδομάδες. Πλήρεις επιστημονικές επιχειρήσεις έχουν προγραμματιστεί να ξεκινήσουν περίπου 90 ημέρες μετά την εκτόξευση.Η αποστολή NISAR είναι η πρώτη που φέρει δύο συστήματα SAR. Το ραντάρ ζώνης L μεταδίδει και λαμβάνει σήματα σε μήκος κύματος 10 ιντσών (24 εκατοστών), επιτρέποντάς του να διαπερνά τα δασικά υψόμετρα και να μετρά την υγρασία του εδάφους, τη δασική βιομάζα και την κίνηση των επιφανειών της γης και του πάγου. Το ραντάρ ζώνης S, το οποίο χρησιμοποιεί μήκος κύματος 4 ιντσών (10 εκατοστών), είναι πιο ευαίσθητο στη μικρή βλάστηση και παρατηρεί ορισμένους τύπους γεωργίας, οικοσυστήματα λιβαδιών και υγρασία στο χιόνι. Και τα δύο συστήματα μπορούν να συλλέγουν δεδομένα μέσω νεφών και βροχοπτώσεων, ημέρα και νύχτα.Ο δορυφόρος θα παρακολουθεί το μεγαλύτερο μέρος των επιφανειών της γης και του πάγου δύο φορές κάθε 12 ημέρες, παρακολουθώντας τις αλλαγές στα δάση του πλανήτη, τις παγωμένες επιφάνειες, τις μεγάλες υποδομές και τον φλοιό μέχρι κλάσματα της ίντσας. Το τελευταίο είναι μια βασική μέτρηση για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο κινείται η επιφάνεια της γης πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από σεισμούς, ηφαιστειακές εκρήξεις και κατολισθήσεις. Περισσότερα για το NISAR Η αποστολή NISAR είναι μια συνεργασία μεταξύ της NASA και του ISRO που εκτείνεται σε χρόνια τεχνικής και προγραμματικής συνεργασίας. Η επιτυχημένη εκτόξευση και ανάπτυξη του NISAR βασίζεται σε μια ισχυρή κληρονομιά συνεργασίας μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ινδίας στο διάστημα. Τα δεδομένα που παράγονται από τα δύο συστήματα ραντάρ του NISAR, ένα από τη NASA και ένα από το ISRO, θα αποτελέσουν απόδειξη του τι μπορεί να επιτευχθεί όταν οι χώρες ενωθούν γύρω από ένα κοινό όραμα καινοτομίας και ανακάλυψης.Το Κέντρο Διαστημικών Εφαρμογών του ISRO παρείχε το S-band SAR της αποστολής. Το Δορυφορικό Κέντρο U R Rao παρείχε το λεωφορείο του διαστημικού σκάφους. Οι υπηρεσίες εκτόξευσης πραγματοποιήθηκαν μέσω του Διαστημικού Κέντρου Satish Dhawan. Μετά την εκτόξευση, βασικές λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης του βραχίονα και του ανακλαστήρα κεραίας ραντάρ, εκτελούνται και παρακολουθούνται από το παγκόσμιο σύστημα επίγειων σταθμών του Δικτύου Τηλεμετρίας, Παρακολούθησης και Διοίκησης του ISRO. Υπό τη διαχείριση του Caltech στην Πασαντίνα, το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια ηγείται του αμερικανικού τμήματος του έργου. Εκτός από το SAR ζώνης L, τον ανακλαστήρα και το βραχίονα, το JPL παρείχε επίσης το υποσύστημα επικοινωνίας υψηλού ρυθμού για επιστημονικά δεδομένα, έναν καταγραφέα δεδομένων στερεάς κατάστασης και ένα υποσύστημα δεδομένων ωφέλιμου φορτίου. Το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ διαχειρίζεται το Δίκτυο Εγγύς Διαστήματος, το οποίο λαμβάνει δεδομένα ζώνης L του NISAR. Για να μάθετε περισσότερα για το NISAR, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://nisar.jpl.nasa.gov/ Ο δορυφόρος NISAR έχει περάσει όλους τους ελέγχους για να διασφαλιστεί ότι τα συστήματά του, συμπεριλαμβανομένων των δύο ραντάρ του, λειτουργούν σωστά. Η ομάδα της αποστολής έδωσε εντολή στο διαστημόπλοιο να αρχίσει να ανεβαίνει στην επιχειρησιακή του τροχιά στις 26 Αυγούστου.

Δεδομένα από τον σεισμό στον Άρη της NASA αποκαλύπτουν την άμορφη φύση του εσωτερικού του κόκκινου πλανήτη. Βραχώδες υλικό που χτύπησε τον Άρη βρίσκεται διάσπαρτο σε γιγάντιους σβόλους σε όλο το μανδύα του πλανήτη, προσφέροντας ενδείξεις για το εσωτερικό του Άρη και το αρχαίο παρελθόν του. Αυτό που φαίνεται να είναι θραύσματα από τις συνέπειες των μαζικών συγκρούσεων στον Άρη που συνέβησαν πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια έχουν εντοπιστεί βαθιά κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη. Η ανακάλυψη έγινε χάρη στο πλέον αποσυρμένο διαστημόπλοιο InSight της NASA, το οποίο κατέγραψε τα ευρήματα πριν από το τέλος της αποστολής το 2022. Οι αρχαίες συγκρούσεις απελευθέρωσαν αρκετή ενέργεια για να λιώσουν τμήματα του πρώιμου φλοιού και του μανδύα σε μέγεθος ηπείρου σε τεράστιους ωκεανούς μάγματος, εισάγοντας ταυτόχρονα τα θραύσματα της πρόσκρουσης και τα συντρίμμια του Άρη βαθιά στο εσωτερικό του πλανήτη. Δεν υπάρχει τρόπος να πούμε ακριβώς τι χτύπησε τον Άρη: Το πρώιμο ηλιακό σύστημα ήταν γεμάτο με μια σειρά από διαφορετικά βραχώδη αντικείμενα που θα μπορούσαν να το είχαν κάνει, συμπεριλαμβανομένων μερικών τόσο μεγάλων που ήταν ουσιαστικά πρωτοπλανήτες. Τα υπολείμματα αυτών των συγκρούσεων εξακολουθούν να υπάρχουν με τη μορφή σβόλων που έχουν διάμετρο έως και 4 χιλιόμετρα και είναι διάσπαρτα σε όλο τον μανδύα του Άρη. Προσφέρουν ένα αρχείο που διατηρείται μόνο σε κόσμους όπως ο Άρης, του οποίου η έλλειψη τεκτονικών πλακών έχει εμποδίσει το εσωτερικό του να αναδεύεται όπως η Γη μέσω μιας διαδικασίας γνωστής ως συναγωγή. Το εύρημα αναφέρθηκε την Πέμπτη 28 Αυγούστου σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science. «Δεν έχουμε ξαναδεί το εσωτερικό ενός πλανήτη με τόσο μεγάλη λεπτομέρεια και σαφήνεια», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της εργασίας, Κωνσταντίνος Χαραλάμπους του Imperial College London. «Αυτό που βλέπουμε είναι ένας μανδύας γεμάτος με αρχαία θραύσματα. Η επιβίωσή τους μέχρι σήμερα μας λέει ότι ο μανδύας του Άρη έχει εξελιχθεί αργά σε δισεκατομμύρια χρόνια. Στη Γη, χαρακτηριστικά όπως αυτά μπορεί κάλλιστα να έχουν σε μεγάλο βαθμό σβηστεί». Το InSight, το οποίο διαχειριζόταν το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, τοποθέτησε το πρώτο σεισμόμετρο στην επιφάνεια του Άρη το 2018. Το εξαιρετικά ευαίσθητο όργανο κατέγραψε 1.319 σεισμούς στον Άρη πριν από το τέλος της αποστολής του οχήματος προσεδάφισης το 2022.Οι σεισμοί παράγουν σεισμικά κύματα που αλλάζουν καθώς διέρχονται από διαφορετικά είδη υλικού, παρέχοντας στους επιστήμονες έναν τρόπο να μελετήσουν το εσωτερικό ενός πλανητικού σώματος. Μέχρι σήμερα, η ομάδα του InSight έχει μετρήσει το μέγεθος, το βάθος και τη σύνθεση του φλοιού, του μανδύα και του πυρήνα του Άρη. Αυτή η τελευταία ανακάλυψη σχετικά με τη σύνθεση του μανδύα υποδηλώνει πόσα ακόμη περιμένουν να ανακαλυφθούν μέσα στα δεδομένα του InSight. «Γνωρίζαμε ότι ο Άρης ήταν μια χρονοκάψουλα που έφερε αρχεία για τον πρώιμο σχηματισμό του, αλλά δεν προβλέψαμε πόσο καθαρά θα μπορούσαμε να δούμε με το InSight», δήλωσε ο Tom Pike του Imperial College London, συν-συγγραφέας της εργασίας. Κυνήγι σεισμών Ο Άρης δεν διαθέτει τις τεκτονικές πλάκες που παράγουν τους σεισμούς με τους οποίους είναι εξοικειωμένοι πολλοί άνθρωποι σε σεισμικά ενεργές περιοχές. Υπάρχουν όμως δύο άλλοι τύποι σεισμών στη Γη που συμβαίνουν επίσης στον Άρη: αυτοί που προκαλούνται από ρωγμές βράχων υπό θερμότητα και πίεση και αυτοί που προκαλούνται από κρούσεις μετεωριτών. Από τους δύο τύπους, οι προσκρούσεις μετεωροειδών στον Άρη παράγουν σεισμικά κύματα υψηλής συχνότητας που ταξιδεύουν από τον φλοιό βαθιά μέσα στον μανδύα του πλανήτη, σύμφωνα με μια εργασία που δημοσιεύτηκε νωρίτερα φέτος στο Geophysical Research Letters. Βρίσκεται κάτω από τον φλοιό του πλανήτη, ο μανδύας του Άρη μπορεί να έχει πάχος έως και 960 μίλια (1.550 χιλιόμετρα) και είναι κατασκευασμένος από συμπαγή βράχο που μπορεί να φτάσει σε θερμοκρασίες έως και 2.732 βαθμούς Φαρενάιτ (1.500 βαθμούς Κελσίου). Περιπλοκέδεια σήματα Η νέα επιστημονική εργασία αναγνωρίζει οκτώ σεισμούς στον Άρη των οποίων τα σεισμικά κύματα περιείχαν ισχυρή, υψηλής συχνότητας ενέργεια που έφτανε βαθιά μέσα στον μανδύα, όπου τα σεισμικά τους κύματά τους μεταβλήθηκαν σαφώς. «Όταν το είδαμε αυτό για πρώτη φορά στα δεδομένα σεισμών μας, νομίζαμε ότι οι επιβραδύνσεις συνέβαιναν στον φλοιό του Άρη», είπε ο Πάικ. «Αλλά στη συνέχεια παρατηρήσαμε ότι όσο πιο μακριά ταξιδεύουν τα σεισμικά κύματα μέσα στον μανδύα, τόσο περισσότερο καθυστερούσαν αυτά τα σήματα υψηλής συχνότητας». Χρησιμοποιώντας προσομοιώσεις υπολογιστών σε ολόκληρο τον πλανήτη, η ομάδα είδε ότι η επιβράδυνση και η περιπλοκή συνέβαιναν μόνο όταν τα σήματα περνούσαν μέσα από μικρές, εντοπισμένες περιοχές μέσα στον μανδύα. Διαπίστωσαν επίσης ότι αυτές οι περιοχές φαίνεται να είναι σβώλοι υλικού με διαφορετική σύνθεση από τον περιβάλλοντα μανδύα. Έχοντας λύσει ένα αίνιγμα, η ομάδα επικεντρώθηκε σε ένα άλλο: πώς έφτασαν εκεί αυτοί οι σβώλοι. Γυρίζοντας πίσω τον χρόνο, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι σβώλοι πιθανότατα έφτασαν ως γιγάντιοι αστεροειδείς ή άλλο βραχώδες υλικό που χτύπησε τον Άρη κατά τη διάρκεια του πρώιμου ηλιακού συστήματος, δημιουργώντας αυτούς τους ωκεανούς μάγματος καθώς εισχωρούσαν βαθιά στον μανδύα, φέρνοντας μαζί τους θραύσματα φλοιού και μανδύα. Ο Χαραλάμπους παρομοιάζει το μοτίβο με θραύσματα γυαλιού - μερικά μεγάλα θραύσματα με πολλά μικρότερα θραύσματα. Το μοτίβο είναι σύμφωνο με μια μεγάλη απελευθέρωση ενέργειας που διασκόρπισε πολλά θραύσματα υλικού σε όλο τον μανδύα. Ταιριάζει επίσης καλά με την τρέχουσα αντίληψη ότι στο πρώιμο ηλιακό σύστημα, αστεροειδείς και άλλα πλανητικά σώματα βομβάρδιζαν τακτικά τους νεαρούς πλανήτες. Στη Γη, ο φλοιός και ο ανώτερος μανδύας ανακυκλώνονται συνεχώς από την τεκτονική των πλακών, ωθώντας την άκρη μιας πλάκας στο θερμό εσωτερικό, όπου, μέσω της μεταφοράς, θερμότερο, λιγότερο πυκνό υλικό ανεβαίνει και ψυχρότερο, πυκνότερο υλικό βυθίζεται. Ο Άρης, αντίθετα, δεν έχει τεκτονικές πλάκες και το εσωτερικό του κυκλοφορεί πολύ πιο αργά. Το γεγονός ότι τέτοιες λεπτές δομές είναι ακόμα ορατές σήμερα, είπε ο Χαραλάμπους, «μας λέει ότι ο Άρης δεν έχει υποστεί την έντονη αναταραχή που θα είχε εξομαλύνει αυτούς τους σβόλους». Και με αυτόν τον τρόπο, ο Άρης θα μπορούσε να υποδείξει τι μπορεί να κρύβεται κάτω από την επιφάνεια άλλων βραχωδών πλανητών που δεν έχουν τεκτονικές πλακών, συμπεριλαμβανομένης της Αφροδίτης και του Ερμή. Περισσότερα για το InSight Το JPL διαχειρίστηκε το InSight για τη Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών της NASA. Το InSight ήταν μέρος του Προγράμματος Ανακαλύψεων της NASA, το οποίο διαχειρίζεται το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall του οργανισμού στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. Η Lockheed Martin Space στο Ντένβερ κατασκεύασε το διαστημόπλοιο InSight, συμπεριλαμβανομένου του σταθμού πλεύσης και του προσεδαφιστήρα, και υποστήριξε τις επιχειρήσεις διαστημοπλοίων για την αποστολή. Αρκετοί Ευρωπαίοι εταίροι, συμπεριλαμβανομένου του Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Σπουδών Χωρικών (CNES) και του Γερμανικού Αεροδιαστημικού Κέντρου (DLR), υποστήριξαν την αποστολή InSight. Το CNES παρείχε το όργανο Σεισμικού Πειράματος για την Εσωτερική Δομή (SEIS) στη NASA, με κύριο ερευνητή το IPGP (Institut de Physique du Globe de Paris). Σημαντικές συνεισφορές για το SEIS προήλθαν από το IPGP, το Ινστιτούτο Max Planck για την Έρευνα του Ηλιακού Συστήματος (MPS) στη Γερμανία, το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας (ETH Zurich) στην Ελβετία, το Imperial College London και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στο Ηνωμένο Βασίλειο και το JPL. Το DLR παρείχε το όργανο Πακέτο Ροής Θερμότητας και Φυσικών Ιδιοτήτων (HP3), με σημαντικές συνεισφορές από το Κέντρο Διαστημικής Έρευνας (CBK) της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών και την Astronika στην Πολωνία. Το Ισπανικό Κέντρο Αστροβιολογίας (CAB) παρείχε τους αισθητήρες θερμοκρασίας και ανέμου. https://www.nasa.gov/missions/insight/nasa-marsquake-data-reveals-lumpy-nature-of-red-planets-interior/ Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι γιγάντιες συγκρούσεις — όπως αυτή που απεικονίζεται στην ιδέα αυτού του καλλιτέχνη — συνέβησαν στον Άρη πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, εγχύοντας συντρίμμια από την πρόσκρουση βαθιά στον μανδύα του πλανήτη. Το διαστημόπλοιο InSight της NASA ανίχνευσε αυτά τα συντρίμμια πριν από το τέλος της αποστολής το 2022. Μια τομή του Άρη στην ιδέα αυτού του καλλιτέχνη (όχι σε κλίμακα) αποκαλύπτει συντρίμμια από αρχαίες συγκρούσεις διάσπαρτα στον μανδύα του πλανήτη. Στην επιφάνεια στα αριστερά, μια πρόσκρουση μετεωρίτη στέλνει σεισμικά σήματα μέσω του εσωτερικού. Στα δεξιά βρίσκεται το διαστημόπλοιο InSight της NASA. Το InSight της NASA τράβηξε αυτή τη selfie το 2019 χρησιμοποιώντας μια κάμερα στον ρομποτικό βραχίονά του. Το διαστημόπλοιο χρησιμοποίησε επίσης τον βραχίονά του για να αναπτύξει το σεισμόμετρο της αποστολής, τα δεδομένα του οποίου χρησιμοποιήθηκαν σε μια μελέτη του 2025 που έδειξε ότι οι συγκρούσεις άφησαν κομμάτια συντριμμιών βαθιά στο εσωτερικό του πλανήτη.

Το Chandra της NASA αποκαλύπτει την εσωτερική σύγκρουση του αστεριού πριν από την έκρηξη. Το εσωτερικό ενός αστεριού στράφηκε εναντίον του πριν εκραγεί θεαματικά, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από το Παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA. Σήμερα, αυτό το θρυμματισμένο αστέρι, γνωστό ως υπόλειμμα σουπερνόβα Κασσιόπη Α, είναι ένα από τα πιο γνωστά, καλά μελετημένα αντικείμενα στον ουρανό. Ωστόσο, πριν από τριακόσια χρόνια, ήταν ένα γιγάντιο αστέρι στα πρόθυρα της αυτοκαταστροφής. Η νέα μελέτη του Chandra αποκαλύπτει ότι λίγες ώρες πριν εκραγεί, το εσωτερικό του αστεριού αναδιατάχθηκε βίαια. Αυτή η ανακάτεμα της τελευταίας στιγμής της αστρικής του κοιλιάς έχει βαθιές επιπτώσεις στην κατανόηση του πώς εκρήγνυνται τα τεράστια αστέρια και πώς συμπεριφέρονται τα υπολείμματά τους μετά. Η Κασσιόπη Α (Cas A εν συντομία) ήταν ένα από τα πρώτα αντικείμενα που εξέτασε το τηλεσκόπιο μετά την εκτόξευσή του το 1999 και οι αστρονόμοι έχουν επανειλημμένα επιστρέψει για να το παρατηρήσουν. «Φαίνεται ότι κάθε φορά που εξετάζουμε προσεκτικά τα δεδομένα Chandra του Cas A, μαθαίνουμε κάτι νέο και συναρπαστικό», δήλωσε ο Toshiki Sato του Πανεπιστημίου Meiji στην Ιαπωνία, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης. «Τώρα πήραμε αυτά τα ανεκτίμητα δεδομένα ακτίνων Χ, τα συνδυάσαμε με ισχυρά υπολογιστικά μοντέλα και βρήκαμε κάτι εξαιρετικό». Καθώς τα τεράστια αστέρια γερνούν, ολοένα και πιο βαριά στοιχεία σχηματίζονται στο εσωτερικό τους μέσω πυρηνικών αντιδράσεων, δημιουργώντας στρώματα διαφορετικών στοιχείων που μοιάζουν με κρεμμύδι. Το εξωτερικό τους στρώμα αποτελείται κυρίως από υδρογόνο, ακολουθούμενο από στρώματα ηλίου, άνθρακα και προοδευτικά βαρύτερα στοιχεία - που εκτείνονται μέχρι το κέντρο του αστεριού. Μόλις αρχίσει να σχηματίζεται σίδηρος στον πυρήνα του αστεριού, το παιχνίδι αλλάζει. Μόλις ο πυρήνας σιδήρου ξεπεράσει μια ορισμένη μάζα (περίπου 1,4 φορές τη μάζα του Ήλιου), δεν μπορεί πλέον να υποστηρίξει το δικό του βάρος και καταρρέει. Το εξωτερικό μέρος του αστεριού πέφτει πάνω στον καταρρέοντα πυρήνα και ανακάμπτει ως σουπερνόβα που καταρρέει λόγω κατάρρευσης του πυρήνα. Η νέα έρευνα με δεδομένα του Chandra αποκαλύπτει μια αλλαγή που συνέβη βαθιά μέσα στο αστέρι στις τελευταίες στιγμές της ζωής του. Μετά από περισσότερα από ένα εκατομμύριο χρόνια, το Cas A υπέστη σημαντικές αλλαγές στις τελευταίες ώρες του πριν εκραγεί. «Η έρευνά μας δείχνει ότι λίγο πριν καταρρεύσει το αστέρι στο Cas A, μέρος ενός εσωτερικού στρώματος με μεγάλες ποσότητες πυριτίου ταξίδεψε προς τα έξω και έσπασε σε ένα γειτονικό στρώμα με πολύ νέον», δήλωσε ο συν-συγγραφέας Kai Matsunaga του Πανεπιστημίου του Κιότο στην Ιαπωνία. «Πρόκειται για ένα βίαιο γεγονός όπου το φράγμα μεταξύ αυτών των δύο στρωμάτων εξαφανίζεται».Αυτή η αναταραχή όχι μόνο προκάλεσε την προς τα έξω κίνηση υλικού πλούσιου σε πυρίτιο, αλλά ανάγκασε επίσης υλικό πλούσιο σε νέον να κινηθεί προς τα μέσα. Η ομάδα βρήκε σαφή ίχνη αυτών των προς τα έξω ροών πυριτίου και προς τα μέσα ροών νέον στα υπολείμματα του υπολείμματος σουπερνόβα του Cas A. Μικρές περιοχές πλούσιες σε πυρίτιο αλλά φτωχές σε νέον βρίσκονται κοντά σε περιοχές πλούσιες σε νέον και φτωχές σε πυρίτιο. Η επιβίωση αυτών των περιοχών όχι μόνο παρέχει κρίσιμα στοιχεία για την αναταραχή του αστεριού, αλλά δείχνει επίσης ότι η πλήρης ανάμειξη του πυριτίου και του νέον με άλλα στοιχεία δεν συνέβη αμέσως πριν ή μετά την έκρηξη. Αυτή η έλλειψη ανάμειξης προβλέπεται από λεπτομερή υπολογιστικά μοντέλα τεράστιων αστεριών κοντά στο τέλος της ζωής τους. Υπάρχουν αρκετές σημαντικές επιπτώσεις για αυτήν την εσωτερική αναταραχή μέσα στο καταδικασμένο αστέρι. Πρώτον, μπορεί να εξηγήσει άμεσα το μονόπλευρο παρά συμμετρικό σχήμα του υπολείμματος Cas A σε τρεις διαστάσεις. Δεύτερον, μια μονόπλευρη έκρηξη και ένα πεδίο συντριμμιών μπορεί να έδωσαν μια ισχυρή ώθηση στον εναπομείναντα πυρήνα του άστρου, που τώρα είναι ένα αστέρι νετρονίων, εξηγώντας την υψηλή παρατηρούμενη ταχύτητα αυτού του αντικειμένου.Τέλος, οι ισχυρές ταραχώδεις ροές που δημιουργούνται από τις εσωτερικές αλλαγές του άστρου μπορεί να έχουν προωθήσει την ανάπτυξη του κύματος έκρηξης σουπερνόβα, διευκολύνοντας την έκρηξη του άστρου. «Ίσως το πιο σημαντικό αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής στη δομή του άστρου είναι ότι μπορεί να έχει βοηθήσει στην πυροδότηση της ίδιας της έκρηξης», δήλωσε ο συν-συγγραφέας Hiroyuki Uchida, επίσης από το Πανεπιστήμιο του Κιότο. «Αυτή η τελική εσωτερική δραστηριότητα ενός άστρου μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του - αν θα λάμψει ως σουπερνόβα ή όχι». Αυτά τα αποτελέσματα έχουν δημοσιευτεί στο τελευταίο τεύχος του The Astrophysical Journal και είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο. Για να μάθετε περισσότερα για το Chandra, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://science.nasa.gov/chandra Αυτό το γραφικό παρουσιάζει δεδομένα από το Παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA για το υπόλειμμα σουπερνόβα Cassiopeia A (Cas A) που αποκαλύπτουν ότι το εσωτερικό του άστρου αναδιατάχθηκε βίαια λίγες ώρες πριν εκραγεί. Το κύριο πλαίσιο αυτού του γραφήματος είναι τα δεδομένα του Chandra που δείχνουν τη θέση διαφορετικών στοιχείων στα υπολείμματα της έκρηξης: πυρίτιο (που απεικονίζεται με κόκκινο), θείο (κίτρινο), ασβέστιο (πράσινο) και σίδηρος (μωβ). Το μπλε χρώμα αποκαλύπτει την εκπομπή ακτίνων Χ υψηλότερης ενέργειας που ανιχνεύθηκε από το Chandra στο Cas A και ένα επεκτεινόμενο κύμα έκρηξης. Το ένθετο αποκαλύπτει περιοχές με ευρείες περιοχές σχετικής αφθονίας πυριτίου και νέον. Αυτά τα δεδομένα, σε συνδυασμό με την υπολογιστική μοντελοποίηση, αποκαλύπτουν νέες γνώσεις για το πώς τα τεράστια αστέρια όπως το Cas A τερματίζουν τη ζωή τους.

Η οικοδομή στηρίζει την αστρονομία. Το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών στις ΗΠΑ χρηματοδοτεί δύο Παρατηρητήρια Βαρυτικών Κυμάτων, το LIGO Hanford που βρίσκεται στην πολιτεία Washington, στη βορειοδυτική ακτή των ΗΠΑ, κοντά στην πόλη Richland, και το δίδυμό του, το LIGO Livingston στη Louisiana.Τα έγγραφα του προϋπολογισμού για το οικονομικό έτος 2026 που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα από την κυβέρνηση Τραμπ, πρότειναν τη μείωση του συνολικού προϋπολογισμού για τα δύο LIGO κατά 40%, από 48 εκατομμύρια δολάρια το οικονομικό έτος 2024 σε 29 εκατομμύρια δολάρια το οικονομικό έτος 2026.Η πρόταση Τραμπ απαιτεί όχι μόνο το κλείσιμο ενός από τα δύο παρατηρητήρια κατά το οικονομικό έτος 2026, αλλά και τη μείωση των δαπανών του LIGO για την ανάπτυξη τεχνολογίας. Για τα δύο LIGO προγραμματιζόταν να τεθούν σε φάση αναβάθμισης το 2026, με τεχνολογικές βελτιώσεις και στα δύο.Όταν το 2015, το LIGO ανίχνευσε για πρώτη φορά στην ιστορία της φυσικής ένα βαρυτικό κύμα, γεννήθηκε η εποχή της αστρονομίας των βαρυτικών κυμάτων. Έχοντας αναβαθμιστεί αρκετές φορές και με την συνεργασία των νέων παρατηρητηρίων βαρυτικών κυμάτων Virgo και KAGRA, φτάσαμε στην ανίχνευση περίπου 300 συμβάντων βαρυτικών κυμάτων και έχουμε πλέον μια καλύτερη εικόνα των μαύρων τρυπών στο σύμπαν μας από ποτέ. Όμως, οι περικοπές χρηματοδότησης απειλούν να κλείσουν την μία από τις δύο εγκαταστάσεις του LIGO, τουλάχιστον.Μετά από ένα τέτοιο το πλήγμα θα μπορούσε να επιβιώσει στις ΗΠΑ η αστρονομία των βαρυτικών κυμάτων;Μεταξύ αστρονόμων κυκλοφορεί η φήμη ότι ο Ντόναλντ Τραμπ για να εξισορροπήσει την απώλεια, σκέφτεται να χτίσει στη θέση του ενός παρατηρηρίου LIGO, άλλον ένα ουρανοξύστη Τραμπ, εγκαινιάζοντας μια νέα τακτική που θα συνοψίζεται στην φράση: «η οικοδομή στηρίζει την αστρονομία» . διαβάστε σχετικά: 1. Trump science cuts may close WA LIGO observatory that confirmed theory of relativity 2. LIGO, facing threats of closure, more than doubles its black hole haul

Υγεία Κεφαλής και Οφθαλμών, Προετοιμασία για την Επανεκκίνηση του Dragon και Ημέρα Πλήρωσης Έκτακτης Ανάγκης για το Πλήρωμα Η πρόληψη των επιπτώσεων της πίεσης στο κεφάλι και τα μάτια που προκαλούνται από το διάστημα χρησιμοποιώντας εξειδικευμένο ιατρικό εξοπλισμό ήταν το κορυφαίο ερευνητικό θέμα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Τετάρτη. Οι κάτοικοι της Αποστολής 73 συνέχισαν επίσης να ξεπακετάρουν ένα διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου SpaceX Dragon και έκαναν ασκήσεις έκτακτης ανάγκης στο τροχιακό φυλάκιο. Η μικροβαρύτητα τραβάει τα σωματικά υγρά ενός μέλους του πληρώματος προς το κεφάλι, οδηγώντας σε πιθανές αλλαγές στη δομή των ματιών και την όραση. Ένα κοινό, εύκολα ορατό σύμπτωμα ονομάζεται «πρησμένο πρόσωπο», όπου το πρόσωπο ενός αστροναύτη φαίνεται πρησμένο και πιο κόκκινο. Οι ερευνητές εξετάζουν μια μοναδική περιχειρίδα μηρού που φοριέται στο πόδι ενός αστροναύτη και μπορεί να αντισταθμίσει τις μετατοπίσεις υγρών προς τα πάνω, μειώνοντας την πίεση στο κεφάλι και τα μάτια. Ο μηχανικός πτήσης Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) ηγήθηκε της μελέτης για την περιχειρίδα μηρού την Τετάρτη, δοκιμάζοντας τη βιοϊατρική συσκευή στον μηχανικό πτήσης της NASA Mike Fincke. Ο Yui σάρωσε επίσης τα πόδια του Fincke με τη συσκευή Ultrasound 2, καθώς ηλεκτρόδια στο στήθος του Fincke μέτρησαν την καρδιακή του δραστηριότητα. Οι γιατροί στο έδαφος παρακολουθούσαν την υγεία των αστροναυτών, αποκτώντας πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο, για να μάθουν πώς να προστατεύουν τα πληρώματα σε αποστολές μεγαλύτερης διάρκειας στη Σελήνη, τον Άρη και πέρα από αυτήν. Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Jonny Kim και Zena Cardman, πέρασαν τη βάρδιά τους εστιάζοντας σε λειτουργίες φορτίου μέσα στο SpaceX Dragon. Το δίδυμο συνέχισε να ξεπακετάρει μερικούς από τους αρκετούς τόνους εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένων πειραμάτων ανθρώπινης έρευνας και υλικού υποστήριξης ζωής. Η Dragon παρέδωσε επίσης ένα εξωτερικό ωφέλιμο φορτίο, ένα κιτ επανεκκίνησης ή ένα ανεξάρτητο σύστημα προωθητικού που βρίσκεται στο πορτμπαγκάζ του διαστημικού σκάφους, το οποίο θα χρησιμοποιεί δύο κινητήρες Draco για να αποδείξει την ικανότητα διατήρησης του υψομέτρου του τροχιακού σταθμού. Την Τρίτη, οι ελεγκτές ρομποτικής στο έδαφος έδιναν εξ αποστάσεως εντολή στον ρομποτικό βραχίονα Canadarm2 να επιθεωρήσει οπτικά το νέο υλικό προωθητικού πριν το Dragon πυροδοτήσει τους κινητήρες Draco τον Σεπτέμβριο, επανεκκινώντας το υψόμετρο του σταθμού. Και οι τέσσερις αστροναύτες ενώθηκαν επίσης με τον διοικητή του σταθμού Roscosmos, Sergey Ryzhikov, και τους μηχανικούς πτήσης Alexey Zubritsky και Oleg Platonov, και εξασκήθηκαν στις διαδικασίες για μια προσομοιωμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η εππτέτα εξέτασε τα βήματα που θα χρησιμοποιούσαν σε ένα tablet υπολογιστή σε απίθανα συμβάντα, όπως διαρροή αμμωνίας, αποσυμπίεση ή πυρκαγιά. Το πλήρωμα εξάσκησε επίσης στην επικοινωνία έκτακτης ανάγκης και στον συντονισμό με ελεγκτές αποστολής από όλο τον κόσμο.Πριν από την άσκηση έκτακτης ανάγκης, ο Ριζίκοφ ξεκίνησε τη βάρδιά του δοκιμάζοντας την απόδοση του ηλεκτρονικού υλικού στη μονάδα Zarya πριν κάνει τζόκινγκ στον διάδρομο της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda για αξιολόγηση φυσικής κατάστασης. Ο Ζουμπρίτσκι εγκατέστησε εξοπλισμό πολυφασματικής απεικόνισης σε ένα παράθυρο του σταθμού και φωτογράφισε περιοχές της δυτικής Αφρικής. Ο Πλατόνοφ ξεκίνησε την ημέρα του κατεβάζοντας εικόνες της Κεντρικής Ασίας που τραβήχτηκαν αυτόματα κατά τη διάρκεια της βάρδιας ύπνου του πληρώματος. Στη συνέχεια, έλεγξε τα συστήματα υποστήριξης ζωής της Roscosmos και συνέλεξε δείγματα αέρα του σταθμού για να τα αναλύσει για ίχνη ρύπων όπως διοξείδιο του άνθρακα και αμμωνία, ώστε να διασφαλίσει ένα ασφαλές αναπνεύσιμο περιβάλλον. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/08/27/head-and-eye-health-dragon-reboost-preps-and-emergency-drill-fill-crew-day/ Ένα διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου SpaceX Dragon πλησιάζει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για μια αυτόματη σύνδεση στην μπροστινή θύρα της μονάδας Harmony στις 25 Αυγούστου 2025.

Πάνω από την κορυφογραμμή Soroya & Εμπρός! Η Perseverance συνέχισε την εξερεύνηση πέρα από το χείλος του κρατήρα Jezero, περνώντας χρόνο την περασμένη εβδομάδα στο Parnasset διεξάγοντας μια μίνι-εκστρατεία για τις αιολικές δομές. Αφού ολοκλήρωσε αυτό το έργο, τρεις ξεχωριστές διαδρομές έφεραν την Perseverance νοτιοανατολικά σε μια έξαρση που ονομάζεται Soroya. Η Soroya επιλέχθηκε για πρώτη φορά από τροχιακές εικόνες ως στόχος ενδιαφέροντος επειδή, όπως φαίνεται στην παραπάνω εικόνα, εμφανίζεται με πολύ πιο ανοιχτό χρώμα σε σύγκριση με το περιβάλλον. Σε προηγούμενες εικόνες τοπίου από την επιφάνεια, οι επιστήμονες του Mars 2020 μπόρεσαν να διακρίνουν την ανοιχτόχρωμη έξαρση Soryoa και παρατήρησαν ότι σχηματίζει μια δομή που μοιάζει με κορυφογραμμή, που προεξέχει πάνω από την επιφάνεια. Η Soroya ήταν εύκολα αναγνωρίσιμη από εικόνες του rover (παρακάτω) καθώς η Perseverance πλησίαζε, καθώς πράγματι υψώνεται πάνω από το περιβάλλον χαμηλό έδαφος. Από το Parnasset μέχρι τη Soroya, η ομάδα σχεδίασε μια σειρά από διαδρομές έτσι ώστε η Perseverance να φτάσει στη Soroya σε έναν εξαιρετικό χώρο εργασίας και το σχέδιο ήταν επιτυχές. Όπως φαίνεται στην πρώτη εικόνα, φτάσαμε σε μια περιοχή με επίπεδο, εκτεθειμένο βραχώδες υπόστρωμα – ιδανικό για όργανα επιστημονικής εγγύτητας. Οι κάμερες WATSON και SHERLOC ACI σχεδιάζουν να αποκτήσουν πολλές εικόνες υψηλής ανάλυσης για να διερευνήσουν υφές και χαρακτηριστικά επιφάνειας. Για τη χημεία, οι πολυφασματικές δραστηριότητες SCAM LIBS και ZCAM θα δώσουν σημαντικά δεδομένα περιβάλλοντος για την εμφάνιση, ενώ το PIXL θα αποκτήσει μια σάρωση χημικού χάρτη υψηλής ανάλυσης ενός τμήματος του βραχώδους υποστρώματος που έχει καθαριστεί από σκόνη. Ενώ είναι σταθμευμένο, το MEDA θα συνεχίσει να παρακολουθεί τις περιβαλλοντικές συνθήκες και το ZCAM θα απεικονίσει το περιβάλλον έδαφος για να ενημερώσει για την επόμενη τοποθεσία οδήγησης. Ρίξτε μια ματιά στο πού βρίσκεται τώρα το Perseverance – πού θα εξερευνήσετε στη συνέχεια; https://translate.google.gr/? https://science.nasa.gov/blog/over-soroya-ridge-onward/ Αυτή η εικόνα τραβήχτηκε όταν το Perseverance έφτασε στην κορυφή της κορυφογραμμής Soroya. Χρησιμοποιώντας την Αριστερή Κάμερα Πλοήγησης (Navcam), η εικόνα λήφθηκε στις 17 Αυγούστου 2025 (Ηλ. 1597) στην τοπική μέση ηλιακή ώρα 13:54:37. Το ρόβερ Perseverance έλαβε αυτήν την εικόνα κοιτάζοντας τη Soroya χρησιμοποιώντας την ενσωματωμένη Αριστερή Κάμερα Πλοήγησης (Navcam). Αυτή η εικόνα λήφθηκε στις 15 Αυγούστου 2025 (Ηλ. 1595) στην τοπική μέση ηλιακή ώρα 16:34:53.

Το James Webb εισέβαλε στην καρδιά της «πεταλούδας» του γαλαξία μας και είδε το τέλος του Ήλιου (βίντεο) Για πρώτη φορά οι επιστήμονες βλέπουν τον πυρήνα του εντυπωσιακού νεφελώματος NGC 2346 και μαθαίνουν τι θα συμβεί στο μητρικό μας άστρο. Με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb επιστήμονες κατάφεραν να αποκαλύψουν τον κρυφό πυρήνα μιας από τις πιο εντυπωσιακές κοσμικές δομές του γαλαξία μας προσφέροντας μια σπάνια ευκαιρία να δούμε τι μπορεί να συμβεί μια μέρα και στον Ήλιο.Το James Webb κατόρθωσε να διαπεράσει το πυκνό πέπλο σκόνης που σκεπάζει την καρδιά του Νεφελώματος της Πεταλούδας κάτι που συνέβη για πρώτη φορά από τότε που αυτό ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του 1970.Η ανακάλυψη δίνει μια εικόνα του μέλλοντος: σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ο Ήλιος εξαντλήσει τα καύσιμά του, θα διογκωθεί, θα αποβάλει τα εξωτερικά του στρώματα και θα σχηματίσει ένα φωτεινό νέφος αερίων και σκόνης, θα δημιουργηθεί αυτό που οι αστρονόμοι ονομάζουν πλανητικό νεφέλωμα. Το Νεφέλωμα της Πεταλούδας, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 3,400 ετών φωτός είναι ένα τέτοιο παράδειγμα σε εξέλιξη. «Τα αποτελέσματα ίσως μας έδωσαν μια ματιά στο μέλλον, στο τι μπορεί να μετατραπεί ο Ήλιος και τα ευρήματα είναι γεμάτα εκπλήξεις» αναφέρει Δρ. Ολίβια Τζόουνς Τεχνολογικό Κέντρο Αστρονομίας της Βρετανίας.Αν και η χαρακτηριστική πεταλουδόμορφη εικόνα του νεφελώματος εντυπωσίασε τους αστρονόμους από τη δεκαετία του ’70, το κεντρικό του άστρο παρέμενε κρυμμένο πίσω από την πυκνή σκόνη. Το όργανο Miri του James Webb ανιχνεύει υπέρυθρο φως αόρατο στο ανθρώπινο μάτι ικανό όμως να περάσει μέσα από τη σκόνη. Με αυτόν τον τρόπο οι επιστήμονες είδαν όχι μόνο το κεντρικό άστρο αλλά και τη δραστηριότητα γύρω του: * σχηματισμό μικροσκοπικών κρυστάλλων, ανάμεσά τους χαλαζία, σε έναν δακτύλιο υλικού στο κέντρο * εκτόξευση αεριωθούμενων ροών πλούσιων σε σίδηρο και νικέλιο, και για πρώτη φορά, την ανίχνευση πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων * μέσα σε πλανητικό νεφέλωμα, μορίων που στη Γη βρίσκουμε στον καπνό ή ακόμα και στο καμένο ψωμί «Μας εξέπληξε το πόσο δυναμικό είναι το νεφέλωμα. Συνήθως θεωρείται ότι τα πλανητικά νεφελώματα βρίσκονται σε μια παθητική κατάσταση. Αντίθετα, εδώ βλέπουμε τόσο “ήρεμα πετράδια” που σχηματίζονται σε σταθερές ζώνες, όσο και “πύρινη καπνιά” που γεννιέται σε βίαιες, ταχύτατες περιοχές του διαστήματος όλα μέσα στο ίδιο αντικείμενο» λέει ο Δρ. Μικάκο Ματσούρα Matsuura του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ, που ηγήθηκε της μελέτης. Τα «φτερά» της πεταλούδας εκτείνονται σε τρία έτη φωτός, αλλά το κεντρικό άστρο έχει διάμετρο μόλις μερικών χιλιάδων χιλιομέτρων με θερμοκρασία επιφάνειας που φτάνει τους 220,000 βαθμούς Κελσίου. Αυτή η εντυπωσιακή φάση θα διαρκέσει περίπου 20,000 χρόνια. Το χαρακτηριστικό σχήμα της πεταλούδας θεωρείται ότι δημιουργείται από το παχύ δακτύλιο σκόνης στο κέντρο το οποίο κατευθύνει τα αέρια του άστρου σε δύο τεράστιους λοβούς σχηματίζοντας τα φτερά του νεφελώματος. Το νεφέλωμα της πεταλούδας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1998308/to-james-webb-eisevale-stin-kardia-tis-petaloydas-toy-galaxia-mas-kai-eide-to-telos-toy-ilioy-vinteo/

Ανακαλύφθηκε ο πιο τεθωρακισμένος δεινόσαυρος που υπήρξε ποτέ στη Γη. Πρόκειται για ένα είδος με την πιο τρομακτική και ισχυρή πανοπλία που έχουμε δει στον κόσμο των δεινοσαύρων. Πριν από περίπου 165 εκατομμύρια χρόνια σε μια παράκτια πεδιάδα στο σημερινό Μαρόκο ζούσε ο πιο εντυπωσιακός αγκυλόσαυρος που γνωρίζουμε. Διέθετε μια τρομερή πανοπλία με κεράτινα «αγκάθια» μερικά εκ των οποίων ήταν μήκους ενός μέτρου δημιουργώντας ένα πραγματικό τανκ του Τζουράσικ Παρκ.Τα απολιθώματα εντοπίστηκαν στα Όρη Άτλας κοντά στην πόλη Boulemane του Μαρόκου και η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». Το είδος που ονομάστηκε «Spicomellus afer» είχε μήκος περίπου 4 μέτρων και βάρους 1–2 τόνων. Ζούσε πριν από περίπου 165 εκατ. έτη και εκτός από την εντυπωσιακή του εμφάνιση αποτελεί το αρχαιότερο γνωστό μέλος των αγκυλοσαύρων, μιας ομάδας φυτοφάγων δεινοσαύρων εφοδιασμένοι με πανοπλία που κινούνταν αργά και περπατούσαν στα τέσσερα.«Η πανοπλία του Spicomellus είναι απίστευτα παράξενη, σε σημείο που κόβει την ανάσα δεν μοιάζει με καμία άλλου δεινόσαυρου ή ζώου, ζώντος ή εξαφανισμένου» αναφέρει ο παλαιοντολόγος σπονδυλωτών Ρίτσαρντ Μπάτλερ από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ στη Βρετανία, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Ο Spicomellus διέθετε μια σειρά από αιχμηρά, μακριά αγκάθια σε όλο του το σώμα ενώ οι μεγαλύτερες εξ αυτών σχημάτιζαν ένα «κολάρο» γύρω από τον λαιμό του. Η τρομερή πανοπλία φαίνεται πως είχε διπλή λειτουργία: άμυνα απέναντι σε μεγάλους σαρκοφάγους δεινοσαύρους και επίδειξη για αναπαραγωγικούς σκοπούς. «Δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ότι τα ενός μέτρου μήκους αγκάθια γύρω από τον λαιμό χρησίμευαν αποκλειστικά για άμυνα. Μάλλον πρόκειται για επίδειξη» υποστηρίζει ο Μπάτλερ.Η παλαιοντολόγος Σουζάνα Μέιντμεντ από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου συμφωνεί με την ιδέα της επίδειξης αναφέροντας ότι όπως συμβαίνει σε ζωντανά ζώα με περίτεχνες και συχνά άβολες δομές (π.χ. τα κέρατα του ελαφιού ή η ουρά του παγωνιού) έτσι και στον Spicomellus τα μεγάλα αγκάθια πιθανότατα είχαν ρόλο ερωτοτροπίας ή ανταγωνισμού για συντρόφους.Η μορφολογία της ουράς δείχνει ότι πιθανόν διέθετε και ουραίο όπλο, ίσως ρόπαλο ή αγκάθια, για να αποκρούει θηρευτές δημιουργώντας έτσι ένα ολοκληρωμένο αμυντικό εξοπλισμό. Καλλιτεχνική απεικόνιση του τεθωρακισμένου δεινόσαυρου https://www.naftemporiki.gr/techscience/1998295/anakalyfthike-o-pio-tethorakismenos-deinosayros-poy-ypirxe-pote-sti-gi/