Δροσος Γεωργιος

Roscosmos Από τα Όνειρα στα Άστρα: 168 Χρόνια από τη Γέννηση του Κονσταντίν Τσιολκόφσκι Στις 17 Σεπτεμβρίου 1857, ο εξέχων Ρώσος επιστήμονας, ερευνητής και εφευρέτης Κονσταντίν Εδουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι γεννήθηκε στην περιοχή Ριαζάν. Σε ηλικία 10 ετών, υπέφερε από κρυολόγημα και οστρακιά, που στη συνέχεια επηρέασαν την υγεία του. Ο μελλοντικός επιστήμονας έχασε την ακοή του, αλλά ποτέ δεν έχασε την πίστη του στον εαυτό του. Χάρη στην επιμονή και τη συνεχή αυτομόρφωση του, ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι εξελίχθηκε από δάσκαλος στο Σχολείο της Περιφέρειας Μπόροφσκ στον ιδρυτή της θεωρητικής αστροναυτικής. Τα επιστημονικά έργα του Κονσταντίν Τσιολκόφσκι επέτρεψαν στην ανθρωπότητα να ανέβει στους ουρανούς και πέρα από αυτούς. 🔵"Ελεγχόμενο Μεταλλικό Αερόστατο" - περιγραφή ενός μοντέλου αερόπλοιου 🔵"Εξερεύνηση του διαστήματος με χρήση συσκευών τζετ" - η βάση της σύγχρονης αστροναυτικής 🔵"Διαστημικά Τρένα Πυραύλων" - μια θεωρία των πολυβάθμιων πυραύλων Σήμερα τιμούμε τη μνήμη ενός μεγάλου επιστήμονα, του οποίου η πίστη στην επιστήμη και την ανθρωπότητα φωτίζει το μονοπάτι προς τα αστέρια. Μοιραζόμαστε τις σημαντικές σκέψεις του Κονσταντίν Τσιολκόφσκι σε flashcards. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_593135

Λευτέρης Οικονόμου: Ο Κόσμος ο μικρός, ο μέγας … σύμφωνα με τη Φυσική Αυτόν τον Κόσμο, που εκτείνεται από το αφάνταστα μικρό μέχρι το αδιανόητα μεγάλο, μπορούμε άραγε να τον κατανοήσουμε; Ναι, απαντά η Φυσική (και τούτο το βιβλίο επιδιώκει να τεκμηριώσει την καταφατική απάντηση), αρκεί να επικεντρωθούμε σε εκείνους τους σχηματισμούς που είναι λίγο-πολύ αυθύπαρκτοι, όπως ένα άτομο ή ένα μόριο ή ένα μεταλλικό αντικείμενο ή ένας πλανήτης ή, ακόμη, και ένα άστρο. Αυτό το Ναι μας υποχρεώνει όμως να δείξουμε πώς προκύπτουν οι ιδιότητες όλων αυτών των σχηματισμών: Τελικά από τρία μόνο είδη μικροσκοπικών σωματιδίων που συγκροτούν σταδιακά την ύλη με την παρέμβαση των ελκτικών δυνά­μεων, κυρίως της ηλεκτρικής και της βαρυτικής· πέρα από τα σωματίδια και τις δυνάμεις χρειάζεται και κάτι άλλο που είναι «εκ των ων ουκ άνευ».Αυτό το κάτι άλλο υποδηλώνει την ύπαρξή του από το γεγονός ότι οι ελκτικές δυνάμεις παύουν από κάποιο σημείο και πέρα να φέρνουν ολοένα και πιο κοντά το ένα στο άλλο τα μικροσκοπικά σωματίδια. Για παράδειγμα, το ηλεκτρόνιο σε όλα τα άτομα του υδρογόνου, αντί να πέσει πάνω στο πρωτόνιο, παραμένει πάντοτε σε μια σταθερή μέση απόσταση από αυτό, η οποία είναι περίπου 50.000 φορές μεγαλύτερη από το μέγεθος του πρωτονίου. Αυτό το κάτι άλλο εξηγεί επίσης γιατί ο όγκος ενός λευκού νάνου γίνεται ο μισός όταν η μάζα του διπλασιάζεται.Ποιο είναι λοιπόν αυτό το κάτι άλλο; Είναι ο «δυσκολοχώνευτος» δυισμός κύματος-σωματιδίου (ΚΣΔ). Το γεγονός, δηλαδή, ότι τα μικροσκοπικά σωματίδια δεν ακολουθούν τροχιά, αλλά κινούνται σαν να ήταν κύματα. Από τον ΚΣΔ έπεται η ακατάπαυστη κίνηση των μικροσκοπικών σωματιδίων που συγκροτούν την ύλη και η συνακόλουθη απωστική πίεση που ασκούν αυτά, η οποία, από κάποιο σημείο και πέρα, εξισορροπεί τη συμπίεση των δυνάμεων και αποκαθιστά την ισορροπία. Η εικόνα του εξωφύλλου συμπυκνώνει το περιε­χόμενο του βιβλίου ως εξής: ● Οι πυρηνικές δυνάμεις (κίτρινη περιοχή) έλκουν (ή και μετατρέπουν) μικροσκοπικά αδιαί­ρετα σωματίδια (τα u, d) και σχηματίζουν πρωτόνια, νετρόνια και πυρήνες. ● Η ηλεκτρομαγνητική δύναμη (πράσινη περιοχή, με κύριο ενεργειακό νόμο τον εικονιζόμενο) έλκει πυρήνες και ηλεκτρόνια (e) και σχηματίζει άτομα, μόρια, …, ανθρώπους, …, φεγγάρια και (εν μέρει) πλανήτες. ● Η βαρυτική δύναμη (γαλάζια περιοχή, με κύριο ενεργειακό νόμο τον εικονιζόμενο) έλκει άτομα και μόρια και σχηματίζει (εν μέρει) πλανήτες, και ενεργά άστρα, λευκούς νάνους, αστέρες νετρονίων, γαλαξίες, … ● Στη συμπίεση αυτών των ελκτικών δυνά­μεων αντιτίθεται μια ακατάπαυστη κίνηση (κυρίως των ηλεκτρονίων) που αποκαθιστά την κατάσταση ισορροπίας της ύλης και τις όποιες ιδιό­τητές της. ● Αυτή η τόσο σημαντική ακατάπαυστη κίνηση (χάρη στην οποία υπάρχουμε) προκύπτει σχεδόν πάντα από την αρχή της απροσδιοριστίας και την απαγορευτική αρχή. Ο τύπος στο κέντρο δίνει την ενέργειά της. Περιεχόμενα Πρόλογος Εισαγωγή: Περιήγηση στον κόσμο τον μικρό, τον μέγα Η ατομική ιδέα: ο θρίαμβος του Δημόκριτου ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ – Σωματιδιακά κύματα–κυματικά σωματίδια: Κλειδιά για την κατανόηση του κόσμου 1. Μόνο τρία τα στοιχειώδη σωματίδια της ύλης 2. Οι τέσσερις βασικές δυνάμεις (που είναι μία;) 3. Κινούνται, έτσι υπάρχουμε 4. Σύνοψη των δομών του κόσμου ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ – Οι πυρηνικές δυνάμεις εν δράσει 5. Πυρήνες: Γίγαντες επειδή είναι νάνοι Διαβάστε ένα απόσπασμα του βιβλίου πατώντας: ΕΔΩ https://cup.gr/wp-content/uploads/2025/05/KOSMOS-MIKROS-MEGAS-SAMPLE.pdf Ο Ελευθέριος Ν. Οικονόμου είναι Έλληνας θεωρητικός φυσικός και ομότιμος καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Συνέβαλε στη δημιουργία του Πανεπιστημίου Κρήτης και διετέλεσε πρώτος Διευθυντής και Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) (1983–2004). Παρακολουθείστε μια παλαιότερη συνέντευξη του Ε. Οικονόμου: πηγή: https://cup.gr/book/o-kosmos-o-mikros-o-megas/

Επιστήμονες και τεχνητή νοημοσύνη παρουσιάζουν τις μορφές ζωής που ίσως ζούσαν στον Άρη μετά τις ανακοινώσεις της NASA. Οι βιουπογραφές που πιθανώς εντοπίστηκαν στον Κόκκινο Πλανήτη εξάπτουν τη φαντασία ειδικών και μη. Η NASA ανακοίνωσε την Τετάρτη ότι οι επιστήμονες της εντόπισαν το «πιο ξεκάθαρο στοιχείο» μέχρι σήμερα για την ύπαρξη ζωής στον Άρη και επιστήμονες προχωρούν σε εκτιμήσεις για το πώς θα μπορούσε να μοιάζει αυτή η πιθανή εξωγήινη ζωή με την τεχνητή νοημοσύνη να προχωρά σε οπτική αποτύπωση αυτών των μορφών ζωής και του περιβάλλοντος που αναπτύχθηκαν.Η ζωή στον Άρη θα έπρεπε να αντέξει σε σκληρή ακτινοβολία, χαμηλή βαρύτητα και ακραίες θερμοκρασίες που κυμαίνονται από 20 βαθμούς Κελσίου την ημέρα έως μείον 153 βαθμούς Κελσίου τη νύχτα. Ωστόσο ερευνητές τονίζουν ότι απλά μικροβιακά όντα, όπως βακτήρια, θα μπορούσαν να επιβιώσουν. Πιο σύνθετη ζωή είναι απίθανο να έχει εξελιχθεί εκτός κι αν ανέπτυξε ειδικές προσαρμογές για να αντέξει αυτό το αφιλόξενο περιβάλλον. Η ανακάλυψη Σε μια περιοχή που ονομάζεται Bright Angel ο ρομποτικός εξερευνητής της αποστολής Perseverance της NASA στον Άρη εντόπισε κάποια σημεία όπου παλιότερα έλαβαν χώρα χημικές και φυσικές αντιδράσεις. Το ρόβερ εντόπισε δύο ορυκτά πλούσια σε σίδηρο: * Βιβιανίτης που βρίσκεται σε αποσυντιθέμενη οργανική ύλη * Γκρεϊγίτης που παράγεται από μικρόβια στη Γη Ο Δρ. Κέιρον Χίκμαν Λιούις από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου δήλωσε: «Οι οργανικές-ανόργανες συσχετίσεις που παρατηρήθηκαν στο Bright Angel είναι γνωστό ότι δημιουργούνται από μικροβιακή ζωή στη Γη, επομένως είναι μια πολύ υποσχόμενη παρατήρηση». Οι επιστήμονες δεν μπορούν ακόμη να αποκλείσουν μη βιολογικές εξηγήσεις, αλλά μετά από έναν χρόνο μελετών θεωρούν πλέον πιθανό ότι αυτά τα σημάδια είναι «βιοϋπογραφές» δηλαδή ενδείξεις ζωής. Το περιβάλλον και οι θεωρίες Τα σημάδια εντοπίστηκαν στον κρατήρα Jezero μια περιοχή που κάποτε ήταν λίμνη και πιθανώς δέλτα ποταμών. Αυτό το περιβάλλον θεωρείται ιδανικό για ανάπτυξη μικροβιακής ζωής.Οι μικροοργανισμοί θα μπορούσαν να τρέφονταν με άνθρακα, θείο και φώσφορο από τα πετρώματα και να «απέβαλαν» τα ορυκτά που βλέπουμε σήμερα στον Άρη που αν και σήμερα είναι μια απέραντη έρημος πριν από δισεκατομμύρια χρόνια διέθετε ποτάμια και λίμνες που δυνητικά θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή.Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η ζωή στον Άρη ξεκίνησε περίπου την ίδια εποχή με τη ζωή στη Γη. Ωστόσο, περίπου 1 δισεκατομμύριο χρόνια μετά, ο Άρης άρχισε να χάνει την ατμόσφαιρα του με τη κρατούσα θεωρία να υποδεικνύει ως υπεύθυνους για αυτή την εξέλιξη έντονους ηλιακούς ανέμους που έπληξαν τον πλανήτη. Το κλίμα έγινε ξηρό και παγωμένο περιορίζοντας την εξέλιξη.«Οι σκληρές συνθήκες μετά το πρώτο δισεκατομμύριο χρόνια έθεσαν αυστηρά όρια στο μέγεθος και την πολυπλοκότητα οποιασδήποτε ζωής στον Άρη» λέει ο καθηγητής Μάικλ Γκάρετ. Ακόμη κι αν υπήρχε σύνθετη ζωή θα χρειαζόταν προσαρμογές όπως ιδιαίτερα παχιά επιδερμίδα ή υπόγεια διαβίωση για προστασία από την ακτινοβολία.Παραδείγματα από τη Γη, όπως τα βακτήρια που ζουν σε αλμυρές λίμνες ή τα όντα που επιβιώνουν φιλτράροντας το νερό για να τραφούν κοντά σε υδροθερμικές πηγές δείχνουν πόσο επίμονη μπορεί να είναι η ζωή ακόμα και σε ακραία περιβάλλοντα.Σε κάθε περίπτωση τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι στον Άρη πραγματοποιήθηκαν κάποτε αξιοσημείωτα σύνθετες αντιδράσεις — είτε οργανικές είτε όχι — προσθέτοντας ακόμη περισσότερα «στρώματα μυστηρίου» στον πλανήτη που ο άνθρωπος προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει από την αυγή της αστρονομίας. Εικόνα της λίμνης που υπήρχε κάποτε στον κρατήρα Jezero. Μία ακόμη εκδοχή μικροβιακής ζωής του Άρη. Με βάση τις απόψεις των ειδικών η τεχνητή νοημοσύνης αποτυπώνει οπτικά το πώς μπορεί να έμοιαζαν οι μικροβιακές μορφές του Άρη. Απεικόνιση κάποιας σύνθετης μορφής ζωής που φιλτράριζε το νερό στη λίμνη του Άρη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2004913/epistimones-kai-techniti-noimosyni-paroysiazoyn-tis-morfes-zois-poy-isos-zoysan-ston-ari-meta-tis-anakoinoseis-tis-nasa/

Κάτω από τον Ατλαντικό κρύβεται ένας ωκεανός γλυκού νερού. Η ανακάλυψη προσφέρει ελπίδες στο παγκόσμιο πρόβλημα λειψυδρίας αλλά χρειάζεται προσοχή στη διαχείριση. Ερευνητική ομάδα ανακάλυψε αυτό που πιστεύεται ότι είναι ένας τεράστιος, κρυμμένος υδροφόρος ορίζοντας γλυκού νερού, που εκτείνεται κατά μήκος της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ, από το Νιου Τζέρσεϊ μέχρι το Μέιν, βαθιά κάτω από τον Ατλαντικό Ωκεανό.Η εντυπωσιακή αυτή ανακάλυψη έρχεται σχεδόν 50 χρόνια μετά από ένα τυχαίο εύρημα, όταν ένα κυβερνητικό πλοίο των ΗΠΑ, που έψαχνε για ορυκτά και υδρογονάνθρακες, τρύπησε τον πυθμένα στα βορειοανατολικά και έπεσε πάνω σε γλυκό νερό. Με βάση αυτό το εύρημα μια διεθνής ερευνητική αποστολή, η Expedition 501, βρέθηκε φέτος το καλοκαίρι ανοιχτά του Cape Cod. Τρυπώντας κάτω από τα αλμυρά νερά η ομάδα συνέλεξε χιλιάδες δείγματα επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη αυτού του κολοσσιαίου υποθαλάσσιου ταμιευτήρα γλυκού νερού.«Πρέπει να εξετάσουμε κάθε πιθανότητα για να βρούμε περισσότερο νερό για την κοινωνία. Ψάξαμε σε ένα από τα τελευταία μέρη όπου θα περίμενε κανείς να βρει γλυκό νερό στη Γη» δήλωσε ο Μπράντον Ντάγκαν, γεωφυσικός στη Σχολή Ορυκτών του Κολοράντο εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Οι ερευνητές βρήκαν και θα αναλύσουν σχεδόν 50,000 λίτρα νερού με στόχο να απαντήσουν σε κρίσιμα ερωτήματα: είναι παγωμένο νερό από παγετώνες, υπόγεια νερά που συνδέονται με την ξηρά ή ένας συνδυασμός; Και κυρίως, μπορεί να αξιοποιηθεί με ασφάλεια;Η σημασία είναι τεράστια. Ο ΟΗΕ προβλέπει ότι σε πέντε χρόνια η παγκόσμια ζήτηση για γλυκό νερό θα ξεπερνά την προσφορά κατά 40%. Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας μολύνει παράκτιες πηγές, ενώ τα κέντρα δεδομένων που τροφοδοτούν την τεχνητή νοημοσύνη καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες νερού. Η ανακάλυψη Η αποστολή 501 με χρηματοδότηση 25 εκατομμυρίων δολαρίων από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστήμης των ΗΠΑ και το Ευρωπαϊκό Κονσόρτσιουμ για την Ωκεανογραφική Έρευνα τρύπησε τον βυθό σε βάθος έως και 400 μέτρα. Οι μετρήσεις έδειξαν επίπεδα αλατότητας τόσο χαμηλά όσο 1 μέρος ανά χίλια, ουσιαστικά πόσιμο νερό.Ωστόσο οι επιστήμονες προειδοποιούν: η άντληση υποθαλάσσιου νερού μπορεί να έχει απρόβλεπτες οικολογικές συνέπειες να διαταράξει τα θαλάσσια οικοσυστήματα ή να μολύνει την ίδια την πηγή. Η ερευνητική ομάδα θα αναλύσει τους επόμενους μήνες τα δείγματα προσδιορίζοντας την ηλικία και την προέλευση του νερού. Αν αποδειχθεί ότι ανανεώνεται φυσικά, τότε μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο αποθεματικό για το μέλλον. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2004295/kato-apo-ton-atlantiko-kryvetai-enas-okeanos-glykoy-neroy/

Ο πρώτος επισκέπτης του ηλιακού μας συστήματος είναι ένας «εξω-Πλούτωνας» Νέα θεωρία για το μυστηριώδες διαστημικό βράχο που προέρχεται από άλλη περιοχή του γαλαξία μας. Το πρώτο γνωστό σε εμάς διαστημικό αντικείμενο που εισήλθε στο ηλιακό μας σύστημα κινούμενο στο διαστρικό κενό του γαλαξία μας μπορεί να είναι ένα θραύσμα από έναν παγωμένο εξωπλανήτη παρόμοιο με τον Πλούτωνα σύμφωνα με νέα μελέτη.Όταν το 1I/‘Oumuamua παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 2017, οι αστρονόμοι διαπίστωσαν γρήγορα ότι δεν ανήκε στο ηλιακό μας σύστημα αλλά είναι ένας επισκέπτης από κάποια περιοχή του Διαστήματος. Αν και αρχικά ταξινομήθηκε ως κομήτης από άλλο αστρικό σύστημα μπορεί σύμφωνα με τη νέα μελέτη να είναι στην πραγματικότητα το «δέρμα ενός εξω-Πλούτωνα, μιας εντελώς απρόσμενης κατηγορίας σωμάτων παρόμοιων με τον Πλούτωνα.«Όλα σε αυτό το αντικείμενο συνάδουν με το να είναι μια πλάκα αζωτούχου πάγου όπως οι γεωλογικές δομές που βλέπουμε στην επιφάνεια του Πλούτωνα», δήλωσε ο Στιβ Ντες, ερευνητής εξωπλανητών στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα επικεφαλής της μελέτης που παρουσιάστηκε στο συνέδριο Progress in Understanding the Pluto Mission: 10 Years after Flyby στο Μέριλαντ. Ο Ντες μελετά τα τελευταία χρόνια το ‘Oumuamua και είχε διατυπώσει γρήγορα τη θεωρία ότι πρόκειται για θραύσμα κάποιου παγωμένου εξωπλανήτη αλλά τώρα παρουσιάζει νέα στοιχεία για να στηρίξει τη θεωρία του.Αντί να αποτελείται από μίγμα παγωμένου νερού, βράχου και υλικού πλούσιου σε άνθρακα που έχει απομείνει από τον σχηματισμό του ηλιακού συστήματος, το ‘Oumuamua φαίνεται να είναι σχεδόν καθαρός αζωτούχος πάγος. Και αντί να είναι μια συμπαγής σφαίρα το αντικείμενο αυτό είναι το πιο επιμήκες από οποιοδήποτε γνωστό σώμα στο ηλιακό σύστημα και εντελώς διαφορετικό από τους διαστρικούς κομήτες 2I/Borisov και 3I/ATLAS τους μόνους άλλους γνωστούς επισκέπτες στο ηλιακό μας σύστημα. «Το ‘Oumuamua ανήκει σε διαφορετική κατηγορία αντικειμένων. Είναι πολύ πιο δύσκολο να βρεθεί αλλά υπάρχουν πολύ περισσότερα από αυτά. Δεν περιμέναμε αντικείμενα σαν κι αυτό» ανέφερε στο Space.com o Ντες.Να σημειωθεί ότι η ανακάλυψη του ‘Oumuamua προκάλεσε μια πραγματική φρενίτιδα για την ταυτότητα του με πολλούς να κάνουν λόγο για ένα αντικείμενο που αποτελεί διαστημόπλοιο εξωγήινων το οποίο για κάποιο λόγο εγκαταλείφθηκε από το πλήρωμα του και ταξιδεύει στο γαλαξία ακυβέρνητο φτάνοντας στο ηλιακό μας σύστημα. Ο μυστηριώδης 1I/‘Oumuamua δεν είναι UFO αλλά θραύσμα ενός εξωπλανήτη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2005395/o-protos-episkeptis-toy-iliakoy-mas-systimatos-einai-enas-exo-ploytonas/

Εντοπίστηκε περιπλανωμένη μεγάλη μαύρη τρύπα ανακάλυψη που αλλάζει τα δεδομένα στη κοσμολογία Νέα στοιχεία για τον ρόλο των μαύρων τρυπών στην εξέλιξη του Σύμπαντος. Ομάδα αστρονόμων με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science Bulletin» παρουσιάζει την ανακάλυψη μιας μαύρης τρύπας που περιπλανιέται μέσα στον γαλαξία που βρίσκεται κουβαλώντας μαζί της και την ενεργή της περιοχή.Η κρατούσα θεωρία για τους γαλαξίες και τις μαύρες τρύπες θέλει τις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες να βρίσκονται στο κέντρο των γαλαξιών λειτουργώντας σαν μια κεντρική «μηχανή» άλλοτε ήσυχη, άλλοτε καταβροχθίζοντας ύλη και εκτοξεύοντας ισχυρούς πίδακες. Ωστόσο οι επιστήμονες ανακαλύπτουν όλο και πιο συχνά ότι μερικές γιγαντιαίες μαύρες τρύπες απομακρύνονται από τη θέση τους στο κέντρο. Αυτές οι περιπλανώμενες μαύρες τρύπες μπορεί να βρεθούν στον γαλαξιακό δίσκο των συστημάτων τους ή ακόμη και στις παρυφές αυτών των γαλαξιών.Αυτό που κάνει την νέα ανακάλυψη ακόμη πιο αξιοσημείωτη είναι το γεγονός ότι πρόκειται για μια μαύρη τρύπα ενδιάμεσης μάζας, έναν τύπο αντικειμένου που έχει διαφύγει από τους αστρονόμους εδώ και δεκαετίες.Η ανακάλυψη ότι η ανάπτυξη των μαύρων τρυπών δεν περιορίζεται απαραίτητα στα κέντρα των γαλαξιών θα μπορούσε να ρίξει φως στον ρόλο που παίζουν οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες με μάζες εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερες από του Ήλιου στην εξέλιξη των γαλαξιών που τις φιλοξενούν καθώς και να δείξει πώς αυτοί οι κοσμικοί τιτάνες μεγάλωσαν τόσο πολύ και τόσο γρήγορα στο πρώιμο Σύμπαν.Η μαύρη τρύπα που εκτοξεύει πίδακες καθώς ταξιδεύει ανακαλύφθηκε σε έναν γαλαξία-νάνο που ονομάζεται MaNGA 12772-12704 περίπου 230 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 3,260 ετών φωτός από το κέντρο του γαλαξία του εκεί όπου οι επιστήμονες συνήθως περιμένουν να βρουν μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που «καταπίνει» ύλη κυριαρχώντας σε μια περιοχή γνωστή ως ενεργός γαλαξιακός πυρήνας (AGN).«Αυτό είναι σαν έναν κοσμικό φάρο που φωτίζεται από μια περιπλανώμενη μαύρη τρύπα. Παρόλο που έχει απομακρυνθεί από το γαλαξιακό κέντρο, συνεχίζει να ακτινοβολεί προς τα έξω με ισχυρή ενέργεια» αναφέρει ο Λιού Γουανκί αστρονόμος του Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Σαγκάης (SHAO) και μέλος της ερευνητικής ομάδας. Καλλιτεχνική απεικόνιση της περιπλανώμενης μαύρης τρύπας, και του σημείου που εντοπίστηκε στο γαλαξία της. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2005577/entopistike-periplanomeni-megali-mayri-trypa-anakalypsi-poy-allazei-ta-dedomena-sti-kosmologia/

Κάμερα τεχνητής νοημοσύνης ανέλαβε με επιτυχία βοηθός χειρουργού σε επέμβαση (βίντεο) Ανοίγει ο δρόμος για αυτοματοποιημένες διαδικασίες στα χειρουργεία. Ο Ρικάρντο Φούνκε, επικεφαλής χειρουργικής στην Clinica Las Condes στο Σαντιάγο της Χιλής, είχε έναν νέο βοηθό κατά τη διάρκεια λαπαροσκοπικής επέμβασης την περασμένη Δευτέρα μια αυτόνομη κάμερα καθοδηγούμενη από τεχνητή νοημοσύνη η οποία του επέτρεψε να πραγματοποιήσει αφαίρεση χοληδόχου κύστης μόνος του.Η διαδικασία συνδύασε μαγνητικά χειρουργικά εργαλεία με λογισμικό που κατευθύνει αυτόνομα την κάμερα παρακολουθώντας τα εργαλεία του χειρουργού και προσαρμόζοντας τις γωνίες χωρίς την ανάγκη ανθρώπινου βοηθού. «Η κάμερα με ακολουθούσε όπου κι αν κινούσα τα χέρια μου και όλη η διαδικασία ήταν εξαιρετική» είπε ο Φούνκε στο Reuters μετά την επέμβαση. «Αυτή η κάμερα μάς επιτρέπει να κάνουμε την επέμβαση μόνοι μας εγώ την έκανα μόνος με το ρομπότ». Εταιρείες, πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα σε όλο τον κόσμο αναπτύσσουν εργαλεία υποβοηθούμενα από ΤΝ για να εκτελούν ή να βοηθούν σε χειρουργικές επεμβάσεις. Σύμφωνα με την Precedence Research, η παγκόσμια αγορά χειρουργικών ρομπότ εκτιμήθηκε στα 15,6 δισεκατομμύρια δολάρια το 2024 και αναμένεται να φτάσει τα 64,4 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2034.Τον Ιούλιο ερευνητές του Πανεπιστημίου Johns Hopkins στη Βαλτιμόρη ανέφεραν ότι ένα ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη εκτέλεσε πολύπλοκη χειρουργική επέμβαση σε συκώτια και χοληδόχους κύστεις χοίρων. Οι ερευνητές τόνισαν πως εκείνη η επέμβαση αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα προς τις αυτοματοποιημένες ιατρικές διαδικασίες, μια εκτίμηση που συμμερίζεται και ο Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ, διευθύνων σύμβουλος της Levita Magnetics, η οποία παρείχε την τεχνολογία για την επέμβαση στο Σαντιάγο.«Αυτό είναι το πρώτο βήμα στην αυτοματοποίηση της χειρουργικής με πραγματικό ασθενή στην αίθουσα χειρουργείου όπου δείξαμε ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να βοηθήσει τον χειρουργό» δήλωσε ο Ροντρίγκεζ. Στιγμιότυπο από την επέμβαση στην οποία ο χειρουργός είχε μοναδικό βοηθό του μια κάμερα τεχνητής νοημοσύνης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2004883/kamera-technitis-noimosynis-anelave-me-epitychia-voithos-cheiroyrgoy-se-epemvasi/ Το νέο κέντρο δεδομένων τεχνητής νοημοσύνης της Google στη Βρετανία θα παράγει μισό εκατ. τόνους διοξειδίου του άνθρακα. Αντιδράσεις για τα σχέδια δημιουργίας ενός συγκροτήματος data centers AI από τον τεχνολογικό κολοσσό. Ένα νέο κέντρο δεδομένων τεχνητής νοημοσύνης της Google στο Έσσεξ στη Βρετανία αναμένεται να εκπέμπει περισσότερους από μισό εκατομμύριο τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως ισοδύναμους με περίπου 500 πτήσεις την εβδομάδα από την Αγγλία στην Ισπανία όπως προκύπτει από τη διαρροή των πολεοδομικών σχεδίων της εγκατάστασης.Εκτεινόμενο σε περίπου 500 στρέμματα το «hyperscale datacentre» θα αποτελεί μέρος ενός συνόλου εγκαταστάσεων τεχνητής νοημοσύνης που θα ονομαστεί Thurrock. Η Google έκανε γνωστό ότι οι συνολικές επενδύσες της εταιρείας στη Βρετανία τα επόμενα δύο χρόνια θα ανέλθουν σε περίπου 6 δισ. ευρώ.Τα σχέδια κατατέθηκαν από μια θυγατρική εταιρεία της Alphabet, της μητρικής εταιρείας της Google, και οι επιπτώσεις που θα έχει στο περιβάλλον επαναφέρουν τη συζήτηση για το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της βιομηχανίας της τεχνητής νοημοσύνης. Τα κέντρα δεδομένων ΑΙ που είναι απαραίτητα για τη λειτουργία και υποστήριξη της τεχνητής νοημοσύνης απαιτούν τεράστιες ποσότητες ενέργειας αλλά και νερού για τα συστήματα ψύξης των μηχανημάτων.Η βιομηχανία της τεχνολογίας προσανατολίζεται στη χρήση των νέας γενιάς μικρών πυρηνικών αντιδραστήρων SMR για να περιορίσουν τη περιβαλλοντική ζημιά που προκαλεί η λειτουργία των εγκαταστάσεων ΑΙ.Η αποκάλυψη για το νέο data center της Google έγινε λίγες ώρες πριν την επίσκεψη του Ντόναλντ Τραμπ στη Βρετανία όπου στην ατζέντα της συνάντησης με τον Βρετανό πρωθυπουργό Κιρ Στάμερ είναι και η συνεργασία των δύο χωρών στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης στο πλαίσιο της οποίας αναμένεται να ανακοινωθούν συμφωνίες των κολοσσών της Σίλικον Βάλει για μεγάλες επενδύσεις ΑΙ στη Βρετανία.Η κυβέρνηση του Κιρ Στάρμερ έχει προβλέψει αύξηση κατά 13 φορές σε σχέση με την σημερινή στη χρήση υπολογιστικής ισχύος από την τεχνητή νοημοσύνη έως το 2035 και βιάζεται να εξασφαλίσει τα κέντρα δεδομένων που θα καλύψουν αυτή τη ζήτηση με την ελπίδα ότι η τεχνολογία θα τονώσει την υποτονική παραγωγικότητα της βρετανικής οικονομίας. Αναμένονται συμφωνίες με την Nvidia, τον μεγαλύτερο κατασκευαστή AI chips στον κόσμο, και την OpenAI, την εταιρεία πίσω από το ChatGPT.Ωστόσο ακτιβιστές προειδοποιούν ότι η δημιουργία ολοένα και περισσότερων σε αριθμό τέτοιων εγκαταστάσεων θα εκτινάξει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου της Βρετανίας και θα επιβαρύνει τους περιορισμένους πόρους ενέργειας και νερού.Αν εγκριθεί το συγκρότημα Thurrock θα περιλαμβάνει έως τέσσερα datacentres σε μια «γκρίζα ζώνη» γης που καταλαμβανόταν εν μέρει από μια εγκατάσταση στίβου και μια πίστα αυτοκινήτων. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Guardian η λειτουργία «θα οδηγήσει σε καθαρή αύξηση εκπομπών 568.727 τόνων διοξειδίου του άνθρακα ετησίως στη φάση λειτουργίας».Αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 500 πτήσεις από το Χίθροου στη Μάλαγα κάθε εβδομάδα σύμφωνα με το σύστημα υπολογισμού εκπομπών άνθρακα του Διεθνούς Οργανισμού Πολιτικής Αεροπορίας του ΟΗΕ. Η αίτηση της Google υποστηρίζει ότι αυτό παραμένει «μικρή αρνητική και όχι σημαντική επίπτωση σε σύγκριση με τους βρετανικούς κλιματικούς στόχους», αλλά οι ακτιβιστές διαφωνούν.«Η προγραμματισμένη εγκατάσταση της Google στο Έσσεξ θα παράγει εκπομπές άνθρακα αρκετές φορές υψηλότερες από αυτές ενός διεθνούς αεροδρομίου», δήλωσε εκπρόσωπος της Foxglove, μιας ομάδας για δικαιότερη τεχνολογία. «Αλλά αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά ‘hyperscale’ datacentres που οι αμερικανικοί τεχνολογικοί κολοσσοί θέλουν να δημιουργήσουν στη Βρετανία για τα δικά τους κέρδη και αδιαφορώντας για το κόστος στο περιβάλλον μας» λένε οι ακτιβιστές.Σήμερα, τα κέντρα δεδομένων καταναλώνουν περίπου 2,5% της ηλεκτρικής ενέργειας του Ηνωμένου Βασιλείου και η ζήτηση στο δίκτυο αναμένεται να τετραπλασιαστεί έως το 2030, σύμφωνα με τη βιβλιοθήκη της Βουλής των Κοινοτήτων. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2006389/to-neo-kentro-dedomenon-technitis-noimosynis-tis-google-sti-vretania-tha-paragei-miso-ekat-tonoys-dioxeidioy-toy-anthraka/

Ανιχνευτής βαρυτικών κυμάτων είδε πιο καθαρά από ποτέ μέχρι σήμερα τη φύση των μαύρων τρυπών. Μελετήθηκε μια συγχώνευση μαύρων τρυπών που αποκαλύπτει φαινόμενα που περιγράφονται σε δημοφιλείς κοσμολογικές θεωρίες. Το παρατηρητήριο LIGO γιορτάζει 10 χρόνια πρωτοπορίας στην επιστήμη των βαρυτικών κυμάτων και μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Physical Review Letters» επιβεβαιώνει προβλέψεις κορυφαίων φυσικών, όπως ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο Στίβεν Χόκινγκ και ο Ρόι Κερ ανοίγοντας ενδεχομένως νέους δρόμους προς μια θεωρία κβαντικής βαρύτητας.Η τελευταία επιτυχία του LIGO προέκυψε από την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων, δηλαδή μικροσκοπικών «ρυτιδώσεων» στον χωροχρόνο, που είχαν προβλεφθεί από τον Αϊνστάιν το 1915 με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Τα πρόσφατα ανιχνευμένα κύματα δημιουργήθηκαν από τη σύγκρουση δύο μαύρων τρυπών καθεμιάς περίπου 32 φορές πιο μεγάλης σε μάζα από τον Ήλιο.Στις 14 Σεπτεμβρίου, το LIGO θα γιορτάσει δέκα χρόνια από την πρώτη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων το 2015, το σήμα GW150914, που ταξίδεψε 1,3 δισ. χρόνια μέχρι τη Γη. Εκείνη η ανίχνευση εγκαινίασε μια εντελώς νέα μέθοδο αστρονομίας, την «ακρόαση» του χωροχρόνου αντί της παρατήρησης με ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Έκτοτε το LIGO και άλλα αντίστοιχα συστήματα παρατήρησης του (το Virgo στην Ευρώπη και το KAGRA στην Ιαπωνία) έχουν εντοπίσει δεκάδες σήματα, από συγχωνεύσεις μαύρων τρυπών και αστέρων νετρονίων μέχρι σπάνιες «μεικτές» συγχωνεύσεις.Το νέο σήμα, GW250114 είναι το πιο ισχυρό που έχει καταγραφεί. Επιβεβαιώνει την πρόβλεψη του Χόκινγκ το 1971 ότι το συνολικό εμβαδόν του ορίζοντα γεγονότων μετά τη συγχώνευση δεν μπορεί να μικρύνει μόνο να αυξηθεί.Ορίζοντας γεγονότων είναι η περιοχή γύρω από μια μαύρη τρύπα όπου η βαρυτική έλξη είναι τόσο ισχυρή που η ταχύτητα διαφυγής είναι μεγαλύτερη από την ταχύτητα του φωτός. Δεν είναι μια σταθερή επιφάνεια αλλά ένα θεωρητικό όριο στην καμπυλότητα του χωροχρόνου γύρω από την μαύρη τρύπα. Ορίζει ένα σημείο χωρίς επιστροφή: Οτιδήποτε περάσει τον ορίζοντα γεγονότων δεν μπορεί να επιστρέψει στο Σύμπαν ούτε δεδομένα ούτε καν το ίδιο το φως. Οι τόνοι Οι δύο μαύρες τρύπες της συγχώνευσης στη νέα μελέτη είχαν συνολική επιφάνεια 240,000 τ.χλμ. (όσο περίπου η Βρετανία) ενώ η τελική μαύρη τρύπα έφτασε τα 400,000 τ.χλμ. (όσο περίπου η Σουηδία).Επιβεβαιώθηκε επίσης η θεωρία του Κερ: η «φωνή» μιας μαύρης τρύπας (οι συχνότητες του ringdown) εξαρτάται μόνο από δύο παραμέτρους, τη μάζα και την περιστροφή της. Για πρώτη φορά, το LIGO ανίχνευσε δύο τέτοιους «τόνους», προσφέροντας αδιάσειστα στοιχεία ότι οι αστροφυσικές μαύρες τρύπες έχουν τη γεωμετρία που περιέγραψε ο Κερ.Αυτό το επίτευγμα θυμίζει το GW150914 μόνο που τώρα το σήμα ήταν τριπλάσιας έντασης. Οι συνεχείς τεχνολογικές βελτιώσεις επιτρέπουν στο LIGO να μετρά παραμορφώσεις στον χωροχρόνο 10,000 φορές μικρότερες από το πλάτος ενός πρωτονίου. Ο Κιπ Θορν, βραβευμένος με Νόμπελ το 2017 για το LIGO, σχολίασε ότι όταν προτάθηκε η ιδέα το 1972 φαινόταν σχεδόν αδύνατη: «Χρειάστηκε να εφεύρουμε μια εντελώς νέα τεχνολογία για να ξεπεράσουμε τον θόρυβο και να βρούμε το σήμα».Ο Αϊνστάιν πίστευε ότι τέτοιες ανιχνεύσεις θα ήταν αδύνατες. Κι όμως, σήμερα, δέκα χρόνια μετά, το LIGO συνεχίζει να ανοίγει ένα νέο παράθυρο στο Σύμπαν. Καλλιτεχνική απεικόνιση της συγχώνευσης μαύρων τρυπών της νέας μελέτης και των βαρυτικών κυμάτων που δημιουργήθηκαν. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2004432/anichneytis-varytikon-kymaton-kategrapse-tin-pio-kathari-eikona-tis-fysis-ton-mayron-trypon/

Καταγράφηκε σε βίντεο άγνωστο εξωτικό ψάρι της αβύσσου (βίντεο) Πρόκειται για ένα είδος σαλιγκαρόψαρου που ζει σε βάθη άνω των 3 χλμ. Ένα παράξενο ροζ ψάρι με μπλε μάτια και προεξοχές που μοιάζουν με γενειάδα καταγράφηκε σε βίντεο καθώς αιωρούνταν πάνω από τον λασπώδη πυθμένα του φαραγγιού Monterey, σε βάθος άνω 3,300 μέτρων ανοιχτά της Καλιφόρνια.Πρόκειται για ένα είδος σαλιγκαρόψαρου (snailfish) που καταγράφηκε από ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Ερευνών Ενυδρείου Monterey Bay (MBARI). Αποδείχθηκε ότι είναι ένα από τα τρία νέα είδη σαλγικαρόψαρου που εντοπίστηκαν να ζουν στο μόνιμο σκοτάδι και την συντριπτική πίεση των θαλάσσιων βυθών. Τα σαλιγκαρόψαρα θεωρούνται ασυνήθιστα ακόμα και για τα πρότυπα των βαθέων υδάτων. Μερικά διαθέτουν ένα είδος βεντούζας στην κοιλιά τους που τους επιτρέπει να προσκολλώνται σε βράχους ή να μεταφέρονται πάνω σε άλλα ζώα. Με περισσότερα από 400 γνωστά είδη τα σαλιγκοράψαρα ζουν σε οικοσυστήματα που εκτείνονται από ρηχές παλιρροϊκές λίμνες μέχρι τα βαθύτερα χάσματα της Γης.«Εκτός από το ότι αποτελούν σημαντικό κομμάτι του οικοσυστήματος τα σαλιγκαρόψαρα μας δίνουν την ευκαιρία να μελετήσουμε την εξέλιξη στον βαθύ ωκεανό. Συγκρίνοντας τα σαλιγκαρόψαρα που ζουν σε ρηχά νερά με τους συγγενείς τους που ζουν σε μεγάλα βάθη, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα ποιες προσαρμογές απαιτούνται για τη ζωή στα βάθη της θάλασσας» λέει η Μακένζι Τζέριντζερ αναπληρώτρια καθηγήτρια βιολογίας στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Στη φωτογραφία το άγνωστο είδος σαλιγκαρόψαρου που ζει στα βάθη του ωκεανού. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2005589/katagrafike-se-vinteo-agnosto-exotiko-psari-tis-avyssoy/

Κοντινός βραχώδης εξωπλανήτης διαθέτει ατμόσφαιρα αυξάνοντας τις πιθανότητες να διαθέτει ζωή. Βρίσκεται σε απόσταση 41 έτη φωτός από τη Γη σε ένα μεγάλο πλανητικό σύστημα. Νέα έρευνα με τη χρήση διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb αναφέρει ότι ένας εξωπλανήτης σε απόσταση 41 ετών φωτός από τη Γη που ενδέχεται να διαθέτει ατμόσφαιρα. Ο πλανήτης που είναι βραχώδης βρίσκεται στη «κατοικήσιμη ζώνη» του συστήματος του είναι δηλαδή σε μια απόσταση από το μητρικό του άστρο τέτοια που δυνητικά μπορούν να αναπτυχθούν συνθήκες ευνοϊκές στην παρουσία της ζωής όπως νερό σε υγρή μορφή.Η κρατούσα θεωρία για την ύπαρξη ζωής και ειδικά σύνθετης (όπως τουλάχιστον εμείς την γνωρίζουμε) σε ένα πλανήτη αναφέρει ότι απαιτείται εκτός από το νερό ο πλανήτης να είναι βραχώδης και να διαθέτει ατμόσφαιρα κριτήρια που φαίνεται να καλύπτει ο εν λόγω εξωπλανήτης. Εάν οι παρατηρήσεις επιβεβαιωθούν, αυτός θα είναι ο πρώτος βραχώδης πλανήτης στη ζώνη κατοικησιμότητας που είναι επίσης γνωστό ότι διαθέτει ατμόσφαιρα. Τα ευρήματα προέρχονται από δύο νέες μελέτες που δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters».Η ερευνητική ομάδα μελέτησε τον εξωπλανήτη Trappist-1 e που αποτελεί έναν από τους επτά βραχώδεις κόσμους που είναι γνωστό ότι περιφέρονται γύρω από ένα μικρό, ψυχρό ερυθρό νάνο τον Trappist-1. Οι βραχώδεις εξωπλανήτες υπάρχουν παντού στον γαλαξία μας. Η ανακάλυψη άφθονων τέτοιων πλανητών τη δεκαετία του 2010 από τα διαστημικά τηλεσκόπια Kepler και TESS έχει βαθιές συνέπειες για τη θέση μας στο Σύμπαν. Οι περισσότεροι από τους βραχώδεις εξωπλανήτες που έχουμε βρει μέχρι στιγμής περιφέρονται γύρω από ερυθρούς νάνους, οι οποίοι είναι πολύ πιο ψυχροί από τον Ήλιο, τυπικά 2,500 βαθμοί Κελσίου στην επιφάνεια τους σε σχέση με τους 5,600 βαθμούς Κελσίου της επιφάνειας του Ήλιου. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι πλανήτες γύρω από άστρα σαν τον Ήλιο είναι σπάνιοι αλλά απλώς ότι τεχνικά είναι πιο εύκολο να βρεθούν και να μελετηθούν όσοι βρίσκονται γύρω από μικρότερα άστρα.Οι ερυθροί νάνοι προσφέρουν επίσης πλεονεκτήματα στην παρατήρηση των πλανητών τους. Επειδή είναι πιο ψυχροί, η ζώνη κατοικησιμότητας βρίσκεται πολύ πιο κοντά τους σε σύγκριση με το ηλιακό μας σύστημα, καθώς ο Ήλιος είναι πολύ θερμότερος. Έτσι, ένας βραχώδης πλανήτης με θερμοκρασία παρόμοια με της Γης που περιφέρεται γύρω από έναν ερυθρό νάνο μπορεί να έχει «έτος» που διαρκεί μόνο λίγες ημέρες ή μια εβδομάδα, σε αντίθεση με τις 365 ημέρες της Γης.Από το 2022, οι επιστήμονες πραγματοποιούν μια συστηματική αναζήτηση για ατμόσφαιρες στους πλανήτες του Trappist-1. Τα αποτελέσματα για τους τρεις εσωτερικότερους κόσμους — Trappist-1b, Trappist-1c και Trappist-1d — δείχνουν ότι είναι πιθανότατα ερημικοί, βραχώδεις πλανήτες με ελάχιστη ή καθόλου ατμόσφαιρα. Ωστόσο οι πιο απομακρυσμένοι πλανήτες του συστήματος που δέχονται λιγότερη ακτινοβολία και λιγότερες ισχυρές εκλάμψεις από το άστρο θα μπορούσαν ακόμα να διατηρούν ατμόσφαιρες. Καλλιτεχνική απεικόνιση του Trappist-1e. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2006479/kontinos-vrachodis-exoplanitis-diathetei-atmosfaira-ayxanontas-tis-pithanotites-na-diathetei-zoi/

Μπορεί να παρατηρηθεί η έκρηξη μιας μαύρης τρύπας; Το σκοτεινό φορτίο και οι εκρήξεις αρχέγονων μαύρων τρυπών Σύμφωνα με τη θεωρία οι μαύρες τρύπες εξατμίζονται εκπέμποντας ακτινοβολία Hawking – φωτόνια και διάφορα υποατομικά σωματίδια – πέρα από τους ορίζοντες γεγονότων τους. Η χαρακτηριστική θερμοκρασία αυτής της εκπομπής, και ο ρυθμός εξάτμισης, είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη μάζα της μαύρης τρύπας. Όταν η μάζα μειώνεται στο μηδέν, ακολουθεί ένα εκρηκτικό φινάλε. Η διαδικασία είναι τόσο αργή που οι ελαφριές μαύρες τρύπες που δημιουργήθηκαν στο αρχέγονο σύμπαν θα μπορούσαν τώρα να εισέρχονται στις τελικές τους φάσεις.Τα τωρινά τηλεσκόπια ακτίνων γάμμα θα πρέπει να είναι σε θέση να εντοπίσουν κάποια από αυτές τις εκρηκτικές αρχέγονες μαύρες τρύπες, εφόσον βρίσκονται σε απόσταση περίπου 0,3 ετών φωτός. Αλλά λόγω της υποτιθέμενης σπανιότητας των μαύρων τρυπών, τα ανιχνεύσιμα γεγονότα θα πρέπει να συμβαίνουν μόνο μία φορά κάθε εκατό χιλιάδες χρόνια περίπου. Ο Michael Baker και οι συνεργάτες του στο πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης Amherst έχουν προτείνει ότι ορισμένες θεωρίες πέραν του καθιερωμένου προτύπου, αν είναι σωστές, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν έναν πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό τέτοιων μαύρων τρυπών. Έτσι, υπάρχει πιθανότητα έως και 90% να παρατηρηθεί μια εκρηκτική μαύρη τρύπα τα επόμενα δέκα χρόνια.Ο αριθμός των εκρήξεων που θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε εξαρτάται από το μέγεθος του αρχέγονου πληθυσμού των μαύρων τρυπών, το οποίο δεν μπορεί να υπερβεί το επίπεδο που συνάγεται από το υπόβαθρο. Ο Baker και οι συνεργάτες του υπολόγισαν ότι η ύπαρξη των λεγόμενων σωματιδίων σκοτεινού τομέα, ανάλογα με τα συμβατικά φωτόνια και ηλεκτρόνια, θα μπορούσε να σημαίνει ότι περισσότερες μαύρες τρύπες μπορούν να ταιριάξουν μέσα στα όρια των παρατηρησιακών περιορισμών. Χρησιμοποιώντας ένα απλό μοντέλο σκοτεινής κβαντικής ηλεκτροδυναμικής, υπέθεσαν ότι οι μαύρες τρύπες αποκτούν ένα σκοτεινό ηλεκτρικό φορτίο αμέσως μετά τον σχηματισμό τους. Αυτό το φορτίο καταστέλλει την εκπομπή Hawking, ελαχιστοποιώντας τη συμβολή τους στο υπόβαθρο ακτίνων γάμμα. Επίσης, παρατείνει τη διάρκεια ζωής των μικρών μαύρων τρυπών που διαφορετικά θα είχαν εκραγεί μέχρι τώρα.Επομένως, οι αρχέγονες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να σταθεροποιηθούν από μια σκοτεινή «ηλεκτρομαγνητική» αλληλεπίδραση και να καθυστερήσουν το βίαιο τέλος τους μέχρι την σημερινή εποχή, αυξάνοντας την πιθανότητα ανίχνευσης ενός τέτοιου γεγονότος. Η παρατήρηση μιας εκρηκτικής μαύρης τρύπας θα έδινε την πρώτη άμεση απόδειξη αρχέγονων μαύρων τρυπών, την πρώτη άμεση απόδειξη της ακτινοβολίας Hawking και αξιόπιστες πληροφορίες για τα σωματίδια που υπάρχουν στη φύση. Πηγές: 1. Dark Charge Could Make Exploding Black Holes More Common- https://physics.aps.org/articles/v18/s112 2. Could We Observe an Exploding Black Hole in the Near Future? https://journals.aps.org/prl/abstract/10.1103/nwgd-g3zl

Η πρώτη ανίχνευση βαρυτικού κύματος στην ιστορία της φυσικής. Στις 14 Σεπτεμβρίου του 2015 οι δύο ανιχνευτές του Παρατηρητηρίου Βαρυτικών Κυμάτων LIGO ανίχνευσαν ταυτόχρονα ένα παροδικό σήμα βαρυτικού κύματος (Observation of Gravitational Waves from a Binary Black Hole Merger). Η ημερομηνία καταγράφηκε ως η πρώτη ανίχνευση βαρυτικού κύματος στην ιστορία της φυσικής. Το βαρυτικό κύμα που καταχωρήθηκε με το όνομα GW150914, προέκυψε από την συγχώνευση ενός ζεύγους απομακρυσμένων μαύρων τρυπών και είχε ταξιδέψει με την ταχύτητα του φωτός για περίπου 1,3 δισεκατομμύρια χρόνια μέχρι να φτάσει στη Γη. Ήταν ένα διαφορετικό είδος σήματος: μια κυμάτωση στον χωροχρόνο που προβλέφθηκε για πρώτη φορά από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν 100 χρόνια πριν. Το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης γιορτάζει την 10η επέτειο της πρώτης ανίχνευσης βαρυτικού κύματος, ένα από τα σημαντικότερα επιστημονικά επιτεύγματα του 21ου αιώνα, με το βίντεο που ακολουθεί: https://physicsgg.me/2025/09/14/η-πρώτη-ανίχνευση-βαρυτικού-κύματος-σ/

Ήλιος: Ο κυρίαρχος του Πλανητικού μας Συστήματος. Ο Ήλιος στέλνει κύματα από φως στην Οίτη και τα χωριά της. Θέλω να περπατώ ανάμεσά τους γιατί έτσι καταλαβαίνω ότι ζω βαθιά το χρόνο και γίνομαι ένα μ’ αυτόν. Ο Ήλιος είναι το λαμπρότερο αστέρι του φωτός και της θερμότητας, ο πατέρας της ζωής για τους κατοίκους της Γης. Α. Μυθολογία Είναι το άστρο της λατρείας όλων των λαών της Γης. Για τους Έλληνες είναι ο Θεός Φοίβος, ο Απόλλωνας που κρατά το αξίωμα να φωτίζει τον κόσμο. Το άρμα του, που κατασκεύασε ο Ήφαιστος, το ετοιμάζουν οι Ώρες και το σέρνουν 4 φτερωτοί ίπποι για να γράψει τη διαδρομή του στον Ουρανό. Η Ρόδος, η Αία και η Θρινάκια είναι οι κατοικίες των συζύγων του αντιστοίχως Κλυμένης, Πέρσας και Νέϊρας. Με πόση ποίηση συνόδευσαν οι Έλληνες τη λατρεία του Ήλιου ! Και οι άλλοι λαοί δεν υστερούν: Οι Αιγύπτιοι τον λάτρευαν ως άστρο του φωτός με τρεις μορφές. Ως Ώρον όταν ανατέλλει, ως Άμμωνα κατά τη μεσημβρία και ως Όσιριν κατά τη Δύση. Πίστευαν ότι ο Όσιρις κατά τη Δύση του πεθαίνει και το πρωί ανατέλλει ως Ώρος θριαμβευτής. Είναι η αιώνια πάλη ζωής και θανάτου, καλού και κακού στον Ουρανό και τη Γη. Οι Φοίνικες τον λάτρευαν ως Βάαλ. Οι Χαλδαίοι ως Βήλο. Οι Αμμωνίτες ως Μαλώχ. Οι Πέρσες ως Μίθρα. Οι Σκανδιναβοί ως Οντίν. Υπολείμματα της λατρείας αυτής, συναντάμε στις γιορτές κατά τις Ισημερίες των Βόρειων λαών όπως Λαπώνων Σουηδών Νορβηγών. Για τους Κινέζους απόγονος του Ήλιου είναι ο Λάο Τσέ. Για τους Ιάπωνες απόγονος του Ήλιου είναι ο Μικάδος. Όπως διαπιστώνεις αναγνώστη η λατρεία του Ήλιου ήταν παγκόσμια. Αξίζει επομένως να γράψουμε λίγες γραμμές για το παρόν και το μέλλον αυτού του άστρου που ήταν το αντικείμενο της μελέτης μου στα νεανικά μου χρόνια. Β. Απόσταση από τη Γη και τα μεγέθη του. Η απόσταση από τη Γη είναι 150.000.000 km. Η τεράστια ελκτική του δύναμη υποχρεώνει τους πλανήτες να γυρίζουν γύρω από αυτόν. Τα συγκριτικά τους μεγέθη απεικονίζονται στο Σχ. 1. Η απόστασή του από τη Γη δεν είναι μικρή. Αν υποθέσουμε ότι στον Ήλιο γίνεται μια έκρηξη εμείς θα τη δούμε μετά από 8 περίπου λεπτά. Τόσο χρειάζεται το φως με την ταχύτητα των 300.000 km/sec για να διανύσει την απόσταση Ηλίου – Γης. Η ακτίνα της ηλιακής σφαίρας ανέρχεται σε 695.000 km είναι 109 φορές μεγαλύτερη από την ακτίνα της Γης. (RΓης = 6.380 km περίπου). Αν υποθέσουμε ότι ο Ήλιος έπεφτε στη Γη τότε το φεγγάρι μας θα γύριζε στο μέσο του Ηλιακού δίσκου αφού η απόσταση Γης – Σελήνης είναι 380.000 Km περίπου. Σχηματική παράσταση στο Σχ. 2. Η μάζα του Ήλιου είναι 334.000 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της Γης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η επιτάχυνση της βαρύτητας του Ήλιου να είναι: gηλίου=271 m/sec2, δηλ. 28 φορές μεγαλύτερη από το gΓης=9,81 m/sec2 Πρακτικό συμπέρασμα: Αν το βάρος μας στη Γη είναι 70 κιλά στον Ήλιο θα ζυγίζαμε 28 φορές περισσότερο δηλ. 70×28 = 1960 κιλά (περίπου 2 τόνους) Γ. Παρατήρηση του Ηλίου Δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε τον Ήλιο με γυμνό μάτι. Ο Απόλλωνας τιμωρεί με εγκαύματα τους οφθαλμούς αν το τολμήσουμε !! Μπορούμε να τον παρατηρήσουμε με τηλεσκόπια που φέρουν κατάλληλα φίλτρα ή με παρεμβολή ενός καλά καπνισμένου γυαλιού, κλπ. Προτείνω έναν καλό τρόπο παρατήρησης: Κλείστε τα παράθυρα ενός δωματίου για να το καταστήσετε τελείως σκοτεινό. Ανοίξτε σε ένα νότιο παράθυρο μια μικρή τρύπα ώστε να εισέρχονται ηλιακές ακτίνες. Τότε θα δείτε στον απέναντι τοίχο ένα φωτεινό κύκλο. Αυτός είναι ο Ήλιος. Θα διακρίνετε πάνω του μελανά στίγματα σαν αυτά που βλέπετε στο Σχ. 3. Είναι οι κηλίδες. Αν σημειώσετε τη θέση τους σήμερα, την επόμενη μέρα θα διαπιστώσετε ότι έχουν μετακινηθεί.Συμπέρασμα: Ο Ήλιος περιστρέφεται. Γίνατε πλέον Αστρονόμοι !! Οι επιστήμονες διαπιστώνουν ότι ο χρόνος περιστροφής μιας κηλίδας στον Ισημερινό είναι 24,5 ημέρες περίπου. Ενώ ο χρόνος περιστροφής κηλίδας σε ηλιακό πλάτος 45ο ανέρχεται σε 28 ημέρες. Τούτο είναι αποτέλεσμα της ρευστότητας της ηλιακής μάζας. Οι κηλίδες είναι ο πλέον περίεργος σχηματισμός της φωτόσφαιρας που είναι η ορατή επιφάνεια του Ηλίου με θερμοκρασία 6.000ο C. Οι κηλίδες έχουν θερμοκρασία 4.500ο C. Το μελανό χρώμα τους οφείλεται στην αντίθεση με το λαμπρό χρώμα της φωτόσφαιρας. Αν ήταν δυνατό ν’ αποσπάσουμε μια κηλίδα και να την τοποθετήσουμε στον Ουρανό αυτή θα λάμπει ζωηρότατα. Παρατηρούνται σε μια ζώνη 5ο – 40ο πάνω και κάτω από τον ηλιακό Ισημερινό. Είναι κέντρα ισχυρού μαγνητικού πεδίου και παρουσιάζουν μια περιοδικότητα με χρόνο περιόδου 11 έτη.Στη χρωμόσφαιρα, το ηλιακό στρώμα πάνω από τη φωτόσφαιρα, παρατηρούμε τις προεξοχές (Σχ. 4). Οι προεξοχές είναι τεράστιες πύρινες γλώσσες. Έχουν παρατηρηθεί προεξοχές με ύψος 900.000 Km. Το στέμμα είναι πάνω από τη χρωμόσφαιρα. Παλαιότερα περιμέναμε να γίνει ολική έκλειψη Ηλίου για να το παρατηρήσουμε. Σήμερα το παρατηρούμε κάθε στιγμή με τον στρεμματογράφο (Σχ. 5). Στο ελάχιστο των κηλίδων έχει μεγάλη έκταση ανομοιόμορφη. Στο μέγιστο περιορισμένη και ομοιόμορφη. Σχήμα 5: Το στέμμα. Δεξιά στο ελάχιστο των κηλίδων. Αριστερά στο μέγιστο. Ηλιακή δραστηριότητα και το σέλας Κάποιες φορές ανάμεσα στις κηλίδες παρατηρείται μια λευκάζουσα περιοχή. Είναι η Έκλαμψη πηγή πολλάκις εντόνου υπεριώδους ακτινοβολίας που επηρεάζει την ιονόσφαιρα της Γης. Σωματίδια που εκπέμπονται από τον Ήλιο, κατά τη διάρκεια μιας έκλαμψης, κινούμενα με ταχύτητα 1.600 Km/sec όταν συναντήσουν τη Γη, ακολουθούν τις δυναμικές γραμμές του μαγνητικού της πεδίου και την πλήττουν κυρίως στους πόλους. Τότε έχουμε το Πολικό Σέλας ως αποτέλεσμα της διέγερσης ατόμων των ανωτέρων ατμοσφαιρικών στρωμάτων. Η Ηλιακή δραστηριότητα και ο καιρός Υπάρχουν ενδείξεις ότι η ηλιακή δραστηριότητα ασκεί κάποια επίδραση στον καιρό. Το σύνολο των γήινων καιρικών συνθηκών φαίνεται να είναι διαφορετικό κατά το μέγιστο των κηλίδων. π.χ. τα δέντρα φαίνεται να αναπτύσσονται περισσότερο κατά το μέγιστο της ηλιακής δραστηριότητας όπως παρατηρούμε από τους κύκλους ανάπτυξής τους, αν κόψουμε κάθετα έναν κορμό. Δ. Ιστορία και ευτράπελα Στο εδάφιο Β διαβάσατε ότι η απόσταση Ήλιου – Γης είναι 150.000.000 Km. Σιγά – σιγά πλησιάσαμε αυτό το ακριβές μέγεθος. Ο Αναξαγόρας των υπολόγιζε σε 6.000 Km. Ο Πυθαγόρας μεταξύ 65.000 και 72.000 Km. O Αρίσταρχος ο Σάμιος και μετά από αυτόν ο Ίππαρχος (2ος αιών. π.Χ.) σε 7.500.000 Km. O Κέπλερ (16 αιων. μ.Χ.) σε 21.000.000 Km. Μόλις το 1941 καταλήξαμε στο ακριβές 149.675.000 Km (περίπου 150.000.000 km). Το δύσκολο είναι το πώς βρίσκουμε αυτή την απόσταση. Δεν θα σας κουράσω με πολύ Αστρονομία και Μαθηματικά γράφοντας για «παράλλαξη του Ήλιου» για «διαβάσεις της Αφροδίτης και του μικρού αστεροειδούς Έρωτος προ του Ηλιακού δίσκου». Αυτά είναι απαραίτητα για να υπολογίσουμε την απόσταση Ηλίου – Γης. Το πόσο σπουδαίο είναι να παρατηρήσεις τη διάβαση της Αφροδίτης θα φανεί διαβάζοντας τα παθήματα του Γάλλου Αστρονόμου Λεζαντίλ (Le Gentil). Οι διαβάσεις είναι σπάνιο φαινόμενο. Μπορεί να συμβούν δυο (2) σε διάστημα οκτώ (8) ετών, αλλά μετά θα περιμένεις να περάσουν 100 χρόνια για να ξαναγίνει διάβαση της Αφροδίτης (Χρήσιμη για τον υπολογισμό απόστασης Ηλίου – Γης). Ο Λεζαντίλ ανεχώρησε από Γαλλία για την Ινδία το 1760 για να παρατηρήσει τη διάβαση του 1761. Τα ταξιδιωτικά μέσα της εποχής εκείνης δεν ήταν αξιόπιστα. Έφτασε όταν η διάβαση είχε τελειώσει! Αποφασίζει να μείνει στην Ινδία για 8 χρόνια για να παρατηρήσει στην διάβαση του 1769. Κτίζει αστεροσκοπείο και φέρνει τα καλύτερα μηχανήματα, μαθαίνει την Ινδική γλώσσα και πανέτοιμος ανέμενε τη διάβαση στις 3 Ιουνίου του 1769. Στάθηκε και πάλι άτυχος. Ξέσπασε καταιγίδα ! Η επόμενη διάβαση θα ήταν μετά 105 έτη ! (το 1874). Πήρε το καράβι της επιστροφής. Άλλες εκπλήξεις τον περίμεναν στο Παρίσι. Η θέση του στο Αστεροσκοπείο κατελήφθη από άλλον, η Ακαδημία των Επιστημών της οποίας ήταν ισόβιο μέλος των αντικατέστησε και η γυναίκα του … είχε παντρευτεί άλλον !! Άπιστη η θεά του έρωτα, η Αφροδίτη. Δεν επέτρεψε σ’ αυτόν να δει τις χαρές της. πήγε με το μέρος της γυναίκας του !! Ε. Ηλιακή Ενέργεια Η ηλιακή ακτινοβολία δεν είναι μόνο φως. Είναι ενέργεια με διάφορες μορφές. Το ποσό της ενέργειας το οποίο δέχεται από τον Ήλιο σε ένα λεπτό μια επιφάνεια ενός cm2, όταν την τοποθετήσουμε κάθετα στις ηλιακές ακτίνες, ονομάζεται ηλιακή σταθερά και υπολογίζεται σε 1,94 cal (θερμίδες). Υποπτεύομαι τις απορίες σου αναγνώστη: Απορία α. Αφού η Γη γράφει ελλειπτική τροχιά, είναι επόμενο στη θέση Γ1 να δέχεται περισσότερη από ό,τι στη Γ2. Απορία β. Η ατμόσφαιρα της Γης απορροφά ένα μέρος της ηλιακής ενέργειας και ένα άλλο το ανακλά στο διάστημα. Τότε τι είναι εκείνο που ονομάζουμε ηλιακή σταθερά; Υποθέτουμε λοιπόν ότι η επιφάνεια του 1cm2 βρίσκεται στη μέση απόσταση Ηλίου – Γης και έξω από την ατμόσφαιρά της. Ζ. Η αξιοποίηση της Ηλιακής Ενέργειας Αφού το 1cm2 δέχεται ενέργεια 1,94 cal οι σχετικοί λογαριασμοί δίνουν ότι κάθε τετραγωνικό μέτρο (m2) δέχεται ισχύ ίση με 1,35 kW. Επειδή η Γη είναι σφαιρική και η επιφάνειά της δεν είναι πάντοτε κάθετη στις ηλιακές ακτίνες, οι σχετικοί λογαριασμοί καταλήγουν ότι το ποσό αυτό είναι 0,31 kW. Επειδή το 40% της ηλιακής ενέργειας απορροφάται ή ανακλάται στο διάστημα, θα πρέπει να ελαττώσουμε αυτό το ποσό σε 0,187 kW περίπου. Αυτή την ισχύ δεσμεύουν τα φωτοβολταϊκά της προηγμένης τεχνολογίας. Η αρνητική πλευρά: Θα έχεις παρατηρήσει αναγνώστη ότι σε εύφορες εκτάσεις, κατάλληλες για δυναμικές καλλιέργειες δίνονται άδειες για εγκατάσταση φωτοβολταϊκών με αποτέλεσμα να χάνονται θέσεις καλλιεργητών Γης. Αν δε τους καλομάθεις να εισπράττουν χωρίς να καλλιεργούν, δύσκολα θα τους κάνεις να πιάσουν της αξίνα ! Το που θα τοποθετηθούν τα φωτοβολταϊκά είναι ευθύνη του Κράτους. Έχουμε άφθονες άγονες πλαγιές και μάλιστα με νότιο προσανατολισμό για να τα φιλοξενήσουν. ΣΤ. Η Ηλιακή σταθερά δεν είναι σταθερά Πριν κάτι χιλιάδες χρόνια η τιμή της έπεσε πολύ και για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Οι πάγοι κατέβηκαν μέχρι την Ελλάδα. Ολόκληρη η Ευρώπη είχε μεταβληθεί σε απέραντο νεκροταφείο. Ο άνθρωπος, που γνώριζε να χρησιμοποιεί τη φωτιά, κατόρθωσε ν’ αντιταχθεί στο κύμα αυτό του θανάτου, που θέριζε τη ζωή στη Γη. Αυτή είναι η τελευταία παγετώδης περίοδος της Ιστορίας της Γης. Δεν γνωρίζουμε τα αίτια αυτού του κατακλυσμού. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η ηλιακή σταθερά έπεσε πολύ κάτω από το 1,94. Σιγά, σιγά ο ήλιος αναζωογονήθηκε. Οι πάγοι άρχισαν να λιώνουν και περιορίστηκαν στους πόλους της Γης. Χρειάστηκαν φυσικά χιλιετίες για να συμβεί αυτό. Ο άνθρωπος εγκαταλείπει τα σπήλαια και προοδεύει. Τα πέτρινα εργαλεία έγιναν χάλκινα. Ανακαλύπτει το σίδηρο, δαμάζει τον ατμό και κινεί μηχανές. Κατασκευάζει διαστημόπλοια. Προσπαθεί να εγκαταλείψει το λίκνο της ανθρωπότητας, τη Γη, που για χιλιετίες τον φιλοξενεί. Είναι νόμος. κανένας δεν μένει στο λίκνο του για πάντα. Ζ. Η προέλευση της ηλιακής ενέργειας Ο Ήλιος ακτινοβολεί των ενέργειά του ανελλιπώς για χιλιάδες χρόνια και με τον αυτό ρυθμό. Ό,τι μας θερμαίνει κάτι καταναλώνει. Το τζάκι ξύλα, η σόμπα πετρελαίου πετρέλαιο κλπ. Ο Ήλιος τι καταναλώνει; Η απάντηση είναι: τρώει τη σάρκα του. Πώς γίνεται αυτό; Μέσω του κύκλου του άνθρακα (C) που λαμβάνει χώρα στον πυρήνα του ήλιου, όπου επικρατεί θερμοκρασία της τάξης των 20 εκατ. βαθμών. Αυτόν τον κύκλο τον μελέτησαν το 1929 δύο επιστήμονες της Φυσικής.Ο Άτκισον στην Αγγλία και ο Χούτερμανς στη Γερμανία. Αργότερα, το 1938, δυο σπουδαίοι Αστροφυσικοί, ο Μπέτε στις ΗΠΑ και ο Βαϊτζέκερ στη Γερμανία αποκάλυψαν όλο το μηχανισμό του κύκλου του άνθρακα που αποτυπώνεται πρόχειρα στο σκίτσο (Σχ. 7).Δεν θα σας κουράσω με λεπτομερείς αναλύσεις. Χοντρικά θα πω ότι εκείνο που καταναλώνεται είναι το υδρογόνο, που υπάρχει στον Ήλιο, και το οποίο με τη βοήθεια του Άνθρακα και του Αζώτου, που διευκολύνουν τη μεταστοιχείωσή του μετατρέπεται σε Ήλιο (He). Κατά τη μετατροπή αυτή ελευθερώνεται τεράστιο ποσό ενέργειας. Ο Άτκινσον χαριτολογώντας γράφει: «Το κάρβουνο είναι το τσουκάλι στο οποίο μαγειρεύεται το υδρογόνο, για να σερβιριστεί ως ήλιο. Από το ίδιο τσουκάλι ξεχειλίζει ως νέκταρ η ηλιακή ενέργεια». Το ερώτημα: Πόσο υδρογόνο έχει ο Ήλιος; Με αυτό που έχει έζησε 2-3 δισεκατομμύρια έτη. Λογαριάζεται ότι θα ζήσει ακόμα άλλα 10 δισ. έτη. Η. Το μέλλον του Ήλιου Ανέφερα πιο πάνω ότι στον πυρήνα του ήλιου γίνεται η μετατροπή του υδρογόνου (Η) σε ήλιο (Ηe) και εκλύεται τεράστιο ποσό θερμότητας. Αυτή η θερμότητα δεν φτάνει όλη στην επιφάνεια του ήλιου για να ακτινοβοληθεί στη συνέχεια. Η δυσκολία αυτή θα γίνεται, όσο περνούν τα χρόνια, όλο και μεγαλύτερη γιατί το ήλιο (Ηe), ως πυκνότερο του υδρογόνου, εμποδίζει περισσότερο απ’ ότι το υδρογόνο τη διαφυγή προς τα έξω της θερμότητας. Εξομοιώστε το ήλιο με μάλλινο ρούχο και το υδρογόνο με ένα ελαφρύ δαντελλωτό. Ασφαλώς το μάλλινο εμποδίζει περισσότερο τη διαφυγή της θερμότητας του ανθρώπινου σώματος. (Στην πραγματικότητα, καθώς παράγεται και συσσωρεύεται ήλιο, ο πυρήνας συρρικνώνεται λόγω βαρύτητας, η πίεση αυξάνεται και η θερμοκρασία ανεβαίνει για να διατηρηθεί η υδροστατική ισορροπία).Συνεπώς η θερμοκρασία στο εσωτερικό του Ήλιου αυξάνεται. Αυτή η αύξηση συμβάλλει στην αύξηση του ρυθμού κατανάλωσης του υδρογόνου.Το μηχανικό ανάλογο θα έλεγα ότι είναι η μηχανή το αυτοκινήτου σας: Όταν είναι κρύα και πατήσεις γκάζι (υψηλή τροφοδοσία) δε μπορεί να καταναλώσει το καύσιμο. Όταν όμως ζεσταθεί καταναλώνει εύκολα την υψηλή τροφοδοσία καυσίμου. Στο αυτοκίνητο το ψυγείο της μηχανής κρατά σταθερή τη θερμοκρασία λειτουργίας. Στον Ήλιο δεν υπάρχει ψυκτικός μηχανισμός με αποτέλεσμα η θερμοκρασία του ν’ αυξάνεται. Θα έλθει εποχή κατά την οποία ο ρυθμός κατανάλωσης θα είναι 100 φορές μεγαλύτερος απ’ ό,τι είναι σήμερα. Τα αποτελέσματα αυτής της κατανάλωσης μοιάζουν με την κοιλιά των πολυφαγάδων (τρώνε όλο και πιο πολύ, με αποτέλεσμα τη διόγκωσή της). Το ίδιο παθαίνει και ο Ήλιος. Η υπερκατανάλωση του υδρογόνου έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της θερμοκρασίας του, η οποία με τη σειρά της εκδηλώνεται ως διαστολή της Ηλιακής σφαίρας.Όταν εξαντλήσει όλο το υδρογόνο θ’ αρχίσει να συστέλλεται. Και η συστολή δίνει ακόμα πόσα θερμότητας. Μετά από το στάδιο αυτό (της τάξης των εκατ. ετών) θ’ αρχίσει η ψύξη. Η πυκνότητα της ύλης του αυξάνεται με αποτέλεσμα ο Ήλιος να γίνει πυκνότερος και μικρότερος. Θα καταντήσει ένας λευκός νάνος δηλ. αστέρας στο στάδιο της παρακμής. Θα παύσει να είναι Ήλιος. Φυσικά πριν συμβεί αυτό θα έχει εξαφανισθεί κάθε ίχνος ζωής στη Γη ή τους άλλους πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος (αν υπάρχει και με όποια μορφή). Θα μοιάζει με το συνοδό του Σειρίου. Ο Σείριος είναι εύκολα αναγνωρίσιμος στον Ουρανό, γιατί είναι το λαμπρότερο από όλα τα αστέρια του Β. ημισφαιρίου. Μπορείτε εύκολα να τον παρατηρήσετε π.χ. το Μάρτιος στις 9-10 το βράδυ στο Ν.Δ. ορίζοντα και τον Ιανουάριο στο Ν.Α. ορίζοντα. Ο αστρονόμος Κλάρκ το 1862 ανακάλυψε τον μικρό συνοδό του. Είναι αστέρας που γράφει τροχιά γύρω από το Σείριο σε 50 περίπου έτη. Απέχει από το Σείριο όσο ο Πλανήτης Ουρανός από τον Ήλιο. Περίπου 20 φορές την απόσταση Ηλίου – Γης. Ενώ η διάμετρός του είναι 4 φορές περίπου μεγαλύτερη της Γης, η μάζα του είναι 354.000 μεγαλύτερη (όσο του Ηλίου). Η πυκνότητά του είναι 10.000 φορές η πυκνότητα της Γης. Είναι ένας λευκός νάνος. Παρατηρώντας τον συνοδό του Σείριου (Σείριος Β) επαληθεύουμε τη θεωρία της Σχετικότητας διαμέσου της βαρυτικής ερυθρομετατόπισης στις φασματικές γραμμές του φωτός του. Σχήμα 1: Συγκριτικά μεγέθη Ήλιου – Πλανητών Σχήμα 3: Πάνω, ομάδα κηλίδων στον ηλιακό δίσκο. Κάτω, η ίδια ομάδα σε μεγέθυνση. Σχήμα 4: Αριστερά η εξέλιξη μιας προεξοχής μέσα σε 4 ώρες. Δεξιά δακτυλιοειδής προεξοχή Σχήμα 5: Το στέμμα. Δεξιά στο ελάχιστο των κηλίδων. Αριστερά στο μέγιστο. Σχήμα 6: Ολική ηλιακή έκλειψη. Στη χρωμόσφαιρα φαίνεται προεξοχή. Σχήμα 7: Ο κύκλος του άνθρακα σε σχηματική παράσταση. Και οι μη κατέχοντες τα πυρηνικά θα αντιληφθούν το πολύπλοκο των διεργασιών στον πυρήνα του Ήλιου, για να μας φωτίζει και ζεσταίνει. Ο αστερίσκος του Ωρίωνα και ο Σείριος πηγή: https://lamiakos-typos.gr/apopseis-eidiseis/ilios-o-kyriarhos-toy-planitikoy-mas-systimatos

Βαρυτικά κύματα από την συγχώνευση μαύρων τρυπών δικαιώνουν τον Στίβεν Χόκινγκ …και τον Άλμπερτ Αϊνστάιν Οι κυματισμοί του χωροχρόνου εξαιτίας της συγχώνευσης δύο μαύρων τρυπών στο σύμπαν επιβεβαίωσαν παράξενες πτυχές της φυσικής των μαύρων τρυπών.Υπολογίζοντας τις επιφάνειες δύο μαύρων τρυπών πριν συγχωνευθούν και την επιφάνεια της προκύπτουσας μαύρης τρύπας, οι φυσικοί επαλήθευσαν το θεώρημα εμβαδού του ορίζοντα των γεγονότων μαύρης τρύπας, που διατυπώθηκε από τον Stephen Hawking.Πριν από 1,3-1,4 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν στη Γη ζούσαν μόνο μικροοργανισμοί, σε ένα απόμακρο σημείο του σύμπαντος δύο μαύρες τρύπες που κινούνταν σπειροειδώς η μία γύρω από την άλλη, τελικά συγχωνεύθηκαν σε μια μεγάλη μαύρη τρύπα, προκαλώντας κυματισμούς στον χωροχρόνο.Αυτοί οι κυματισμοί που ονομάζονται βαρυτικά κύματα, αφού διάνυσαν απόσταση 1,3 δισεκατομμύρια έτη φωτός, έφτασαν στη Γη τον Ιανουάριο του 2025 και καταγράφηκαν από το Παρατηρητήριο Βαρυτικών Κυμάτων LIGO. Ήταν οι ακριβέστερες μετρήσεις βαρυτικών κυμάτων που έγιναν μέχρι σήμερα. Αυτές οι μετρήσεις επιβεβαίωσαν ένα θεώρημα 54 ετών που διατύπωσε ο Στίβεν Χόκινγκ σχετικά με το πώς οι μαύρες τρύπες αναπτύσσονται όταν αυξάνεται η μάζα τους. Τα κύματα επιβεβαίωσαν επίσης μια παράξενη ιδιότητα των μαύρων τρυπών, γνωστή ως θεώρημα «χωρίς τρίχες». Οι επιστήμονες ανακοίνωσαν τα ευρήματά τους σε εργασία που δημοσιεύτηκε στο Physical Review Letters με τίτλο: «GW250114: Testing Hawking’s Area Law and the Kerr Nature of Black Holes«.Οι μαύρες τρύπες που συμμετείχαν στην σύγκρουση είχαν περίπου 33 και 32 φορές τη μάζα του Ήλιου, αντίστοιχα. Καθώς πλησίαζαν η μία προς την άλλη, για να συγχωνευθούν τελικά, τα προκύπτοντα βαρυτικά κύματα εξαπλώθηκαν στο σύμπαν προς όλες τις κατευθύνσεις. Το κλάσμα που έφτασε στους ανιχνευτές του LIGO ήταν ένα σήμα που οι ερευνητές ονόμασαν GW250114. Η μελέτη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών αυτού του σήματος τους επέτρεψε να προσδιορίσουν τα αρχικά μεγέθη των μαύρων τρυπών, καθώς και το γεγονός ότι η μεγαλύτερη μαύρη τρύπα που προέκυψε ήταν περίπου 62 φορές βαρύτερη από τον Ήλιο. Τα κύματα αποκάλυψαν επίσης ότι οι αρχικές μαύρες τρύπες είχαν συνολική επιφάνεια περίπου 240.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων (περίπου η έκταση της πολιτείας του Όρεγκον), ενώ η τελική μαύρη τρύπα είχε έκταση περίπου 400.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (περίπου η έκταση της Καλιφόρνια).Αυτές οι μετρήσεις επιβεβαιώνουν μια πρόβλεψη που έκανε ο Χόκινγκ το 1971 σχετικά με τους ορίζοντες γεγονότων των μαύρων τρυπών – τα όρια πέρα από τα οποία τίποτα, ούτε καν το φως, δεν μπορεί να ξεφύγει από τη βαρυτική τους έλξη. Σύμφωνα με τον David Reitze, o ορίζοντας γεγονότων μιάς μαύρης τρύπας είναι κατά κάποιο τρόπο ένα μέτρο της εντροπίας της – το μέτρο της αταξίας της. Και οι νόμοι της θερμοδυναμικής λένε ότι η εντροπία μπορεί μόνο να αυξηθεί, ποτέ να μειωθεί. Υπάρχει μια βαθιά σύνδεση μεταξύ των μαύρων τρυπών και της θερμοδυναμικής. Το θεώρημα βασικά λέει ότι αν έχετε δύο μαύρες τρύπες που συγχωνεύονται για να σχηματίσουν μια μεγαλύτερη μαύρη τρύπα, η συνολική επιφάνεια της τελικής μαύρης τρύπας πρέπει να είναι τουλάχιστον ίση, αλλά πιθανώς μεγαλύτερη, από το άθροισμα των αρχικών επιφανειών. Τώρα, για πρώτη φορά, οι ερευνητές έχουν ακριβείς μετρήσεις που το αποδεικνύουν. .Οι παρατηρήσεις επιβεβαιώνουν επίσης μια διάσημη ιδέα για τις μαύρες τρύπες που ονομάζεται θεώρημα «χωρίς τρίχες». Αυτή η πρόβλεψη μας λέει ότι οι μαύρες τρύπες είναι θεμελιωδώς απλά αντικείμενα χωρίς «μπιχλιμπίδια» . Μπορούν να περιγραφούν μόνο με δύο αριθμούς: την μάζα και το σπιν τους. Όλες οι μαύρες τρύπες με την ίδια μάζα και ίδιο σπιν πρέπει να είναι εντελώς πανομοιότυπες. Το σύνολο των πληροφοριών σχετικά με το τι έπεσε στη μαύρη τρύπα – οι «τρίχες» – χάνονται πίσω από τον ορίζοντα γεγονότων.«Επειδή μπορούν να περιγραφούν μόνο με δύο αριθμούς, αυτό σημαίνει ότι όλα όσα μπορείτε να μετρήσετε γι’ αυτές πρέπει να περιγράφονται από αυτούς τους δύο αριθμούς», λέει η Κατερίνα Χατζηιωάννου, φυσικός στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια και συν-συγγραφέας της νέας δημοσίευσης. «Αυτό το σήμα μας επέτρεψε, για πρώτη φορά, να μετρήσουμε κάτι που μπορεί να περιγραφεί από αυτούς τους αριθμούς».Το σήμα του βαρυτικού κύματος έδειξε ότι το αντικείμενο που απομένει μετά τη σύγκρουση ταιριάζει ακριβώς σε μια θεωρητική κατασκευή γνωστή ως μετρική Kerr, η οποία περιγράφει μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα στο πλαίσιο της γενικής θεωρίας της σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν.Σύμφωνα με τους θεωρητικούς φυσικούς, «αν βρίσκαμε κάποια ένδειξη παραβίασης είτε του θεωρήματος εμβαδού είτε της λύσης Kerr, τότε μία ή και οι δύο υποθέσεις θα έπρεπε να αλλάξουν. Με άλλα λόγια, είτε η γενική σχετικότητα θα έπρεπε να τροποποιηθεί, είτε τα αντικείμενα που μελετήθηκαν δεν ήταν μαύρες τρύπες». Εκτός από το όνομά τους οι μαύρες τρύπες οφείλουν στον John Wheeler και το ρητό που λέει: ότι «οι μαύρες τρύπες δεν έχουν τρίχες!», (για την ακρίβεια η εικασία no-hair διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τους John Wheeler και Remo Ruffini τo 1971 στο Physics Today). Αυτό που ήθελε να πει o Wheeler με το ότι «δεν έχουν τρίχες» ήταν ότι οι μαύρες τρύπες δεν έχουν κάποια παρατηρήσιμα χαρακτηριστικά, όπως εξογκώματα, ανομοιομορφίες κ.λπ. Όταν μια μαύρη τρύπα σχηματίζεται από την κατάρρευση ενός άστρου, ο ορίζοντας καταλήγει σε ένα τέλειο σφαιρικό σχήμα χωρίς κανένα χαρακτηριστικό. Οι μαύρες τρύπες χαρακτηρίζονται από την μάζα, την στροφορμή και το ηλεκτρικό φορτίο τους. διαβάστε περισσότερα: 1. New Black Hole Measurements Show More Ways Stephen Hawking and Albert Einstein Were Right – https://www.scientificamerican.com/article/best-yet-measurement-of-merging-black-holes-confirms-einstein-hawking-and/ 2. Landmark Black Hole Test Marks Decade of Gravitational-Wave Discoveries – https://physics.aps.org/articles/v18/160

To πιο ξεκάθαρο τιτίβισμα βαρυτικών κυμάτων Στο βίντεο που ακολουθεί συγκρίνεται το σήμα του βαρυτικού κύματος GW250114 που ανιχνεύθηκε πρόσφατα, με το πρώτο σήμα βαρυτικού κύματος (GW150914) που εντοπίστηκε το 2015. Και τα δύο βαρυτικά κύματα προήλθαν από συγκρουόμενες μαύρες τρύπες, η καθεμία με μάζα από 30 έως 40 φορές τη μάζα του Ήλιου. Τα χρωματιστά γραφικά δείχνουν πώς η συχνότητα κάθε βαρυτικού κύματος αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου καθώς οι δύο μαύρες τρύπες πλησιάζουν σπειροειδώς η μία την άλλη, παράγοντας ένα μοτίβο που οι επιστήμονες ονομάζουν «chirp (τιτίβισμα)». Τα φωτεινότερα χρώματα υποδεικνύουν ότι το σήμα αναγνωρίστηκε πιο καθαρά από το LIGO πάνω από τον θόρυβο του υποβάθρου. Επίσης, τα δεδομένα του βαρυτικού κύματος έχουν μετατραπεί σε ηχητικές συχνότητες, καθιστώντας δυνατή την πραγματική ακρόαση αυτών των κοσμικών συγκρούσεων. Kάθε ανίχνευση αναπαράγεται δύο φορές. Την πρώτη φορά αναπαράγεται στις αρχικές συχνότητες, στις οποίες οι συχνότητες του βαρυτικού κύματος έχουν μετατραπεί απευθείας σε ηχητικά κύματα. Την δεύτερη φορά, ο τόνος έχει αυξηθεί κατά 30% για να είναι πιο εύκολο να ακουστεί το «τιτίβισμα». Ακούστε το χαμηλό «σφύριγμα» που αναδύεται από το στατικό υπόβαθρο – αυτός είναι ο ήχος του ίδιου του χωροχρόνου που κυματίζει. Παρατηρήστε πόσο πιο χαμηλός είναι ο θόρυβος υποβάθρου στο GW250114 σε σύγκριση με το GW150914, μια ένδειξη του πόσο δραματικά έχει βελτιωθεί η ευαισθησία του LIGO την τελευταία δεκαετία. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: Clearest signal of two merging black holes – https://www.mpg.de/25343549/clearest-gravitational-wave-signal

Ποιό είναι το μικρότερο σωματίδιο στο σύμπαν; Η απάντηση σε αυτό το φαινομενικά απλό ερώτημα δεν είναι τόσο εύκολη Τα πρωτόνια και τα νετρόνια που συμμετέχουν στον σχηματισμό των πυρήνων των ατόμων, τα φωτόνια που αντιλαμβανόμαστε ως φως και τα ηλεκτρόνια που δημιουργούν την ροή του ηλεκτρικού ρεύματος, είναι πολύ μικροσκοπικά σωματίδια. Έτσι, παρότι αποτελούν την βάση της καθημερινής μας πραγματικότητας, τείνουν να διαφεύγουν της αντίληψής μας – και της κατανόησής μας.Στο σχολείο, συνήθως μας διδάσκουν να φανταζόμαστε τα σωματίδια ως μικροσκοπικές, πολύχρωμες σφαίρες, σαν να ήταν στερεά αντικείμενα που με έναν «χάρακα» θα μπορούσαμε να προσδιορίσουμε τις διαστάσεις τους όπως θα κάναμε για οποιοδήποτε άλλο φυσικό αντικείμενο στον κόσμο. Αλλά τα υποατομικά σωματίδια δεν μοιάζουν καθόλου με κάτι τέτοιο. Κι ενώ, για τα μεγαλύτερα σωματίδια όπως τα πρωτόνια και τα νετρόνια, υπάρχουν τρόποι για να μετρήσουμε το «μέγεθός» τους με μια πολύ γενική έννοια, για εκείνα που είναι μικρότερα και φαινομενικά πιο «θεμελιώδη», τα επονομαζόμενα στοιχειώδη σωματίδια, η ίδια η έννοια του μεγέθους είναι τόσο ασαφής που καθίσταται σχεδόν άνευ νοήματος. διαβάστε σχετικά: Τι είναι ένα στοιχειώδες σωματίδιο; https://physicsgg.me/2021/02/05/τι-είναι-ένα-στοιχειώδες-σωματίδιο/ Τι μπορούμε λοιπόν να απαντήσουμε στην εύλογη ερώτηση «Ποιο είναι το μικρότερο σωματίδιο στο σύμπαν;» Υπάρχουν πολλές έννοιες για τη λέξη «μικρό». Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι μια μπάλα από βαμβάκι είναι «μικρή» επειδή είναι πολύ ελαφριά. Ή να πούμε ότι μια μικροσκοπική μεταλλική μπάλα είναι «μικρή» επειδή η ακτίνα της είναι πολύ μικρή, αλλά θα ζύγιζε πολύ περισσότερο από τη μπάλα από βαμβάκι.Υπάρχει διαφορά μεταξύ ενός σωματιδίου που είναι «μικρότερο» σε μάζα και ενός σωματιδίου που είναι «μικρότερο» σε διάμετρο. Υπάρχει επίσης και μια άλλη σημαντική διαφορά που πρέπει να ληφθεί υπόψη. Μια λειτουργική διάκριση μεταξύ δύο διαφορετικών κατηγοριών σωματιδίων: φερμιόνια ή σωματίδια «ύλης» όπως τα πρωτόνια ή ηλεκτρόνια που αποτελούν τα πάντα στο σύμπαν και μποζόνια ή σωματίδια «φορείς» δυνάμεων, όπως τα φωτόνια που μεταφέρουν την ηλεκτρομαγνητική αλληλεπίδραση μεταξύ των φερμιονίων.Και η πιο βασική διάκριση: υπάρχει η κατηγορία των λεγόμενων στοιχειωδών σωματιδίων, τα οποία «χτίζουν» όλα τα υπόλοιπα σωματίδια. Είτε πρόκειται για φερμιόνιο είτε για μποζόνιο, οι φυσικοί θεωρούν ένα σωματίδιο «στοιχειώδες» εφόσον δεν μπορεί να διασπαστεί περαιτέρω με οποιαδήποτε διαθέσιμη τεχνολογία. Υπό αυτή την έννοια, ορισμένα σχετικά γνωστά σωματίδια, όπως τα πρωτόνια και τα νετρόνια, δεν είναι στοιχειώδη σωματίδια. Αν δώσετε την κατάλληλη «σφαλιάρα» σε ένα πρωτόνιο θα διασπαστεί σε κουάρκ, τα οποία θεωρούνται στοιχειώδη σωματίδια.Έτσι, όσον αφορά το φυσικό μέγεθος, πιθανότατα θα σκεφτόσασταν ότι τα στοιχειώδη σωματίδια θα ήταν «μικρότερα» από τα μη στοιχειώδη. Αλλά εκεί είναι που τα πράγματα γίνονται πραγματικά περίπλοκα. Σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο της σωματιδιακής φυσικής, το οποίο ενσωματώνει όλα τα γνωστά σωματίδια και τις δυνάμεις, εκτός από την βαρύτητα, επιτυγχάνοντας εξωφρενικά ακριβείς φυσικές προβλέψεις, τα στοιχειώδη σωματίδια δεν έχουν κανένα μέγεθος. Δηλαδή, το να ρωτάμε αν το ένα είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο από το άλλο είναι μια ανόητη ερώτηση, παρόμοια με το να αναρωτιόμαστε τι είναι βόρεια του βορείου πόλου ή να προσπαθούμε να διαιρέσουμε με το μηδέν.Τα στοιχειώδη σωματίδια είναι Ευκλείδεια σημεία. Δεν είναι ούτε καν μονοδιάστατα. Τα θεωρούμε ως σημεία [μηδενικής διάστασης] που δεν έχουν καθορισμένη θέση. Έτσι, αντί να σκεφτόμαστε τα ηλεκτρόνια ως μικρές μπάλες που περιφέρονται γύρω από έναν ατομικό πυρήνα, στην πραγματικότητα, θα πρέπει να τα σκεφτόμαστε ως ένα νέφος [πιθανοτήτων].Όλα τα στοιχειώδη σωματίδια φαίνεται να είναι έτσι, χωρίς να δείχνουν σημάδια βαθύτερης εσωτερικής δομής. Συνεχίζουμε να δοκιμάζουμε για να δούμε αν υπάρχει κάποια χωρική έκταση που να σχετίζεται με αυτά, αλλά δεν βλέπουμε καμία ένδειξη ότι υπάρχει κάτι μέσα σε αυτά τα σωματίδια.Οι φυσικοί αρέσκονται να παρακάμπτουν αυτήν την αβεβαιότητα κάνοντας κάποιους αντίστροφους υπολογισμούς χρησιμοποιώντας την περίφημη εξίσωση του Albert Einstein E = mc2, η οποία ποσοτικοποιεί την ισοδυναμία μεταξύ ενέργειας και μάζας. Συγκεκριμένα, τέτοιοι υπολογισμοί συνήθως περιλαμβάνουν το ηλεκτρονιοβόλτ (eV). Χρησιμοποιώντας την εξίσωση του Einstein βρίσκουμε ότι το ηλεκτρόνιο ζυγίζει ουσιαστικά περίπου 0,51 MeV/c2 – δηλαδή, περίπου 9,109×10–31 kg. Σε σύγκριση, το «ελαφρύτερο» κουάρκ, το πάνω κουάρκ, έχει τετραπλάσια και πλέον μάζα, ζυγίζοντας περίπου 2,14 MeV/c2.Όσο μικρές κι αν είναι αυτές οι τιμές, εξακολουθούν να είναι πολύ μεγαλύτερες από το «μηδέν», που είναι η μάζα κάποιων άλλων σωματιδίων. Αυτά τα λεγόμενα άμαζα σωματίδια είναι αναμφισβήτητα οι καλύτεροι υποψήφιοι και για τα «μικρότερα» σωματίδια. Μία Ερώτηση, Πολλές Απαντήσεις Αν μιλάμε για μποζόνια ή τα σωματίδια-φορείς δυνάμεων, ο σαφής νικητής του ανταγωνισμού για το «μικρότερο σωματίδιο του σύμπαντος» θα ήταν το άμαζο φωτόνιο. (Τα γλοιόνια – μποζόνια που συνδέουν τα κουάρκ μεταξύ τους- θεωρούνται επίσης άμαζα, αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο να μελετηθούν επειδή συνήθως παγιδεύονται μέσα σε πρωτόνια και νετρόνια). Αν μιλάμε για φερμιόνια, τα σωματίδια που είναι τα δομικά στοιχεία της ύλης – μια λογική εικασία για το μικρότερο σωματίδιο του σύμπαντος θα ήταν το νετρίνο. Αυτή είναι μια «εικασία» επειδή δεν γνωρίζουμε ακόμα την ακριβή μάζα του νετρίνο με βεβαιότητα, αν και είμαστε σίγουροι ότι δεν είναι μηδέν. Για να πάρουμε μια ιδέα για την μάζα του νετρίνο, πιθανότατα ζυγίζει περίπου 0,45 eV/c2 – λιγότερο από το ένα εκατομμυριοστό της μάζας ενός ηλεκτρονίου!Αλλά και πάλι, αυτή είναι μόνο μια προσέγγιση που οι φυσικοί τείνουν να χρησιμοποιούν όταν εξετάζουν το μέγεθος ενός σωματιδίου. Όπως συμβαίνει σε πολλά είδη επιστημονικής έρευνας, η απάντηση που παίρνουμε εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πώς ακριβώς θέτουμε το ερώτημα. διαβάστε περισσότερα: https://www.scientificamerican.com/article/whats-the-smallest-particle-in-the-universe/

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος "Ενέργεια" Μερικές φλογερές (από κάθε άποψη) φωτογραφίες από την εκτόξευση του διαστημικού φορτηγού. Αυτή τη στιγμή, το Progress MS-32 κερδίζει σταδιακά υψόμετρο, βρόχο μετά βρόχο, και πλησιάζει τον ISS. Αναμένουμε την πρόσδεση στις 13 Σεπτεμβρίου στις 20:27 ώρα Μόσχας. Συχνά μας ρωτούν γιατί το Progress πετάει για δύο ημέρες και όχι σύμφωνα με το υπερταχύ τρίωρο σχήμα; Όλα έχουν να κάνουν με πιο ευέλικτες συνθήκες για την εκτόξευση. Δύο ημέρες, περίπου 35 τροχιές γύρω από τη Γη, είναι ένα τυπικό σχήμα που χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες, συμπεριλαμβανομένων των επανδρωμένων πτήσεων. Κατά την εκτόξευση βαλλιστικών, υπολογίζονται πολλές αποχρώσεις. Η κύρια, λογικά, είναι η απόσταση μεταξύ του πλοίου εκτόξευσης και του σταθμού. Η κύρια παράμετρος είναι η γωνία φάσης. Αυτό που είναι γενικά, το είπαμε ΕΔΩ. https://vk.com/wall-167742670_22690 Αν θέλουμε να πετάξουμε σε τρεις ώρες, η γωνία φάσης θα πρέπει να είναι πολύ μικρή, από 10° έως 18°. Για σύγκριση, κατά την εκτόξευση του Progress MS-32 ήταν 410°. Νιώθετε τη διαφορά;Πριν από την εκτόξευση του Soyuz σε υπερταχεία τροχιά, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) συνήθως ρυθμίζεται. Και με μια διήμερη, μπορούμε να κάνουμε χωρίς περιττούς ελιγμούς και, στην πραγματικότητα, να παραδίδουμε φορτίο πιο συχνά. Ας το συνοψίσουμε 🔘 Το τρίωρο πρόγραμμα είναι άνετο για τους αστροναύτες, οι οποίοι δεν θα χρειαστεί να περάσουν από προσαρμογή με ναυτία και ζάλη μέσα στο πλοίο. 🔘 Το διήμερο είναι ένα ευέλικτο, βέλτιστο πρόγραμμα για την πρόοδο του φορτίου. Σιγά σιγά, σιγά, το φορτηγό μας θα φτάσει στον ISS και όλα θα είναι καλά. https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239562%2F1eb048f50b2bb5c7cf%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23349 Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος Energia Το Progress MS-32 παρέδωσε περισσότερα από 2.500 κιλά φορτίου σε τροχιά γύρω από τη Γη. Το πλοίο μας έφτασε στον ISS — τώρα οι κοσμοναύτες της Roscosmos θα πρέπει να το ξεφορτώσουν. Από τη μία πλευρά, σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας είναι, κατά μία έννοια, πιο εύκολο να το κάνετε αυτό. Από την άλλη πλευρά, ο επιστημονικός εξοπλισμός, οι διάφορες συσκευές και τα υλικά πρέπει να αφαιρεθούν εξαιρετικά προσεκτικά, όταν όλα είναι έτοιμα και υπάρχει σαφής κατανόηση του πού να τοποθετηθούν και, το πιο σημαντικό, του πώς να τα ασφαλίσετε ώστε τα πράγματα να μην «ταξιδεύουν» γύρω από τον σταθμό.Ίσως το πιο πολύτιμο φορτίο για το πλήρωμα είναι η νέα διαστημική στολή Orlan-MKS No. 7. Συνοδεύεται από μια κομψή μαύρη υδρόψυκτη στολή αντί για την παραδοσιακή μπλε. Θα δούμε το νέο προϊόν κατά τη διάρκεια του επόμενου διαστημικού περιπάτου. Και για την επιστήμη γενικότερα — εξοπλισμός και αναλώσιμα για οκτώ διαστημικά πειράματα, συμπεριλαμβανομένου του νέου Ekran-M. Η πρώτη εγκατάσταση της Ρωσίας για την ανάπτυξη ημιαγωγών στο διάστημα θα τοποθετηθεί στην εξωτερική επιφάνεια του σταθμού. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23360 Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος Energia Η πρώτη εγκατάσταση της Ρωσίας για την καλλιέργεια ημιαγωγών στο διάστημα έχει σταλεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Ο εξοπλισμός για το νέο διαστημικό πείραμα Ekran-M πετάει αυτή τη στιγμή μέσα στο φορτηγό πλοίο Progress MS-32. Οι κοσμοναύτες της Roscosmos θα πρέπει να εγκαταστήσουν τον εξοπλισμό στην εξωτερική επιφάνεια του σταθμού. Επιστήμονες από το Ινστιτούτο Φυσικής Ημιαγωγών Rzhanov σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν το κενό του διαστήματος ως μοναδικό παράγοντα στην τεχνολογία επιταξίας μοριακής δέσμης. Τι είναι αυτό; Ας προσπαθήσουμε να το καταλάβουμε. Οι ημιαγωγοί υψηλότερης ποιότητας καλλιεργούνται σε εξαιρετικά υψηλό κενό. Μια μέθοδος είναι η εναπόθεση κρυσταλλικών μεμβρανών σε στρώσεις. Οι πηγές θερμαίνονται, το υλικό εξατμίζεται και τα προκύπτοντα ρεύματα ατόμων εναποτίθενται στο υπόστρωμα, δημιουργώντας μια νέα δομή με την υψηλότερη ακρίβεια. Στην περίπτωσή μας, αυτό θα είναι αρσενικούχο γάλλιο. Η διαδικασία είναι τόσο λεπτή που οι "ακτίνες" των ατόμων δεν αλληλεπιδρούν μέχρι να φτάσουν στο υπόστρωμα. Τα στρώματα τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο ώστε ο ημιαγωγός κρύσταλλος να έχει τις απαραίτητες ιδιότητες: για παράδειγμα, συλλαμβάνει ή εκπέμπει φως σε ένα ορισμένο εύρος, αντέχει σε υψηλή ηλεκτρική τάση. Πώς θα βοηθήσει το διάστημα; Στο διάστημα, είναι πολύ πιο εύκολο να επιτευχθούν οι απαραίτητες παράμετροι κενού και είναι επίσης δυνατό να χρησιμοποιηθεί ένας θάλαμος για την εναπόθεση όλων των στοιχείων.Ένα ξεχωριστό μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι στο διάστημα, πέρα από τη Γη, είναι πολύ πιο εύκολο να απορριφθούν οι τοξικές ενώσεις που είναι αναπόφευκτες στην παραγωγή ημιαγωγών. Γιατί χρειάζεται τέτοια τεχνολογία; Στο μέλλον, τα δεδομένα από το πείραμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία παραγωγής απευθείας σε τροχιά. Τέτοια υλικά έχουν μεγάλη ζήτηση: το ίδιο αρσενικούχο γάλλιο χρησιμοποιείται στα ηλεκτρονικά ισχύος, για την κατασκευή λέιζερ, φωτοδιόδων, ηλιακών μπαταριών. Φυσικά, δεν μιλάμε μόνο για πιθανά εμπορικά έργα, αλλά και για θεμελιώδη επιστήμη, συμπεριλαμβανομένης της προμήθειας διαστημικών αποστολών. Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το πείραμα εδώ: www.energia.ru/ru/news/pe... https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23339

Roscosmos Proton-M στο Μπαϊκονούρ Τα μπλοκ του βαρέως τύπου οχήματος εκτόξευσης Proton-M παραδόθηκαν στο Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ για εκτόξευση στο πλαίσιο του Ρωσικού Ομοσπονδιακού Διαστημικού Προγράμματος. Μαζί με αυτά, ένα τρένο έφερε το μπλοκ ενίσχυσης DM-03 και το φέρινγκ ωφέλιμου φορτίου για αυτήν την εκτόξευση. Πού δημιουργήθηκε αυτός ο εξοπλισμός Η ανάπτυξη και η παραγωγή πραγματοποιούνται στις επιχειρήσεις της Roscosmos: 🔵Πύραυλος Proton — Κέντρο Khrunichev 🔵Μπλοκ ενίσχυσης DM-03 — Energia Corporation 🔵Φέρινγκ ωφέλιμου φορτίου — NPO Lavochkin Η επερχόμενη εκτόξευση θα είναι η 430ή για την οικογένεια πυραύλων Proton από το 1965. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-30315369_592535 Το δείπνο σερβίρεται! Δύο μεταλλικοί δίσκοι με φαγητό είναι στερεωμένοι σε μια επιφάνεια με ταινίες Velcro. Ο δίσκος στο προσκήνιο έχει σούσι πάνω του, ενώ ο δίσκος στο πίσω μέρος έχει κοκτέιλ γαρίδας σε κράκερ. Το δείπνο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της φωτογραφίας της 15ης Αυγούστου 2025. Ο ένας δίσκος διαθέτει κοκτέιλ γαρίδας σε κράκερ ολικής αλέσεως, ενώ ο άλλος περιέχει σούσι φτιαγμένο με φύκια, Spam, τόνο και ρύζι. Και οι δύο δίσκοι είναι ασφαλισμένοι με ταινίες Velcro για να διατηρούνται σταθεροί μέσα στην κουζίνα της μονάδας Unity. Οι γαρίδες και τα κράκερ συγκρατούνται στη θέση τους με καρυκεύματα, ενώ το σούσι παραμένει στη θέση του χάρη στην επιφανειακή τάση από την υγρασία του. Η δραστηριότητα στον διαστημικό σταθμό θα καθοδηγήσει τις αποστολές μεγάλης διάρκειας όπως η Artemis και τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Άρη. https://www.nasa.gov/image-article/dinner-is-served/ Βιολογία, Βοτανική Έρευνα Προάγουν την Υγεία καθώς Δύο Αποστολές Ανεφοδιασμού Κοντεύουν να Εκτοξευτούν. Επιστημονικές επιχειρήσεις γέμισαν την ημέρα για το πλήρωμα της Αποστολής 73 με ένα ευρύ φάσμα ερευνών που προάγουν την ανθρώπινη υγεία εντός και εκτός Γης. Εν τω μεταξύ, δύο πύραυλοι σε αντίθετες πλευρές του κόσμου στέκονται στις εξέδρες εκτόξευσής τους και μετρούν αντίστροφα για την απογείωσή τους για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού .Οι γιατροί επί του εδάφους μελετούν συνεχώς τι συμβαίνει στο σώμα ενός μέλους του πληρώματος μετά από μήνες ζωής και εργασίας σε μικροβαρύτητα. Τα ογκώδη δεδομένα μετρώνται και συλλέγονται σχεδόν συνεχώς, αποκαλύπτοντας τις σωματικές και ψυχικές αλλαγές που υφίσταται ένας αστροναύτης κατά τη διάρκεια μιας μακροχρόνιας διαστημικής πτήσης. Οι πληροφορίες αυτές βοηθούν τους γιατρούς να αναπτύξουν πολλά αντίμετρα για την προστασία των πληρωμάτων, καθώς η NASA και οι διεθνείς εταίροι της σχεδιάζουν μεγαλύτερες αποστολές πιο μακριά από τη Γη, στη Σελήνη, τον Άρη και αλλού.Η καρδιαγγειακή υγεία στο διάστημα αποτελεί βασικό ερευνητικό θέμα για τους επιστήμονες που μελετούν πώς η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζει τη ροή του αίματος σε έναν αστροναύτη. Η μηχανικός πτήσης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, φόρεσε την Τετάρτη ηλεκτρόδια στο στήθος και σάρωσε τις αρτηρίες των ποδιών της με μια συσκευή υπερήχων, καθώς ιατρικοί εμπειρογνώμονες από τον Καναδά, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ καθοδήγησαν εξ αποστάσεως τις επεμβάσεις. Οι γιατροί αναζητούσαν σημάδια αρτηριακής δυσκαμψίας που προκαλείται από το διάστημα και αλλαγές στην καρδιακή λειτουργία για την ερευνητική έρευνα CIPHER σε ανθρώπους χρησιμοποιώντας το υλικό Vascular Echo .Αργότερα, ο Κάρντμαν συνεργάστηκε με τον μηχανικό πτήσης της NASA, Τζόνι Κιμ , και μελέτησε πώς τα οστικά βλαστοκύτταρα , που πρόσφατα παραδόθηκαν σε ένα φορτηγό σκάφος SpaceX Dragon , προσαρμόζονται στη μικροβαρύτητα. Το δίδυμο επεξεργάστηκε εκ περιτροπής τα δείγματα κυττάρων στο Microgravity Science Glovebox της εργαστηριακής μονάδας Destiny, πριν τα αποθηκεύσει σε μια καταψύκτη για μελλοντική ανάλυση. Οι γιατροί θα χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα που θα συλλεχθούν από το πείραμα για να μάθουν πώς να προστατεύουν το σκελετικό σύστημα ενός αστροναύτη στο διάστημα και να θεραπεύουν τις παθήσεις της γήρανσης και τις οστικές παθήσεις στη Γη.Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Mike Fincke, διερεύνησε τρόπους παραγωγής βιταμινών και θρεπτικών συστατικών σε διαστημόπλοια, βοηθώντας στην παροχή επαρκούς διατροφής στα πληρώματα των διαστημικών αποστολών χωρίς να εξαρτώνται από αποστολές φορτίου που εκτοξεύτηκαν από τη Γη. Επεξεργάστηκε δείγματα ζύμης, γιαουρτιού και γάλακτος που έχουν υποστεί ζύμωση και στη συνέχεια τα εγκατέστησε σε μια ερευνητική θερμοκοιτίδα για την έρευνα BioNutrients-3 , η οποία επιδιώκει να δημιουργήσει μια εγκατάσταση βιοπαραγωγής για να βοηθήσει στη διατήρηση των μελλοντικών διαστημικών πληρωμάτων.Ένας άλλος τρόπος για να συντηρηθούν και να θρέψουν τα πληρώματα που βρίσκονται πολύ μακριά από τη Γη για να μπορούν να ανεφοδιαστούν είναι η καλλιέργεια καλλιεργειών σε διαστημόπλοια ή διαστημικά ενδιαιτήματα. Ο μηχανικός πτήσης Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) εξερεύνησε τη διαστημική βοτανική μελετώντας πώς τα φυτικά κύτταρα διαιρούνται στη μικροβαρύτητα. Αρχικά, επεξεργάστηκε δείγματα κυττάρων φυκιών που ανακτήθηκαν από έναν ερευνητικό θερμοκοιτίδα και στη συνέχεια τα αποθήκευσε σε έναν επιστημονικό καταψύκτη για μελλοντική επεξεργασία. Τα δείγματα κυττάρων θα απεικονιστούν μέσα στο φθορίζον μικροσκόπιο COSMIC της JAXA για να απεικονιστεί η επίδραση της μικροβαρύτητας στη διαίρεση και τις μικροδομές των φυτικών κυττάρων. Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζει την ανάπτυξη των φυτών μπορεί να οδηγήσει σε τεχνικές παραγωγής τροφίμων σε αποστολές στη Σελήνη και τον Άρη.Ο Διοικητής του Σταθμού Σεργκέι Ριζίκοφ και ο Μηχανικός Πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, και οι δύο κοσμοναύτες της Roscosmos, ενώθηκαν μαζί στην επιστημονική ενότητα Nauka, η οποία διαμόρφωσε τον ερευνητικό εξοπλισμό φυσικής για τη μελέτη προηγμένων συστημάτων διαστημικής πρόωσης και τεχνολογιών που βασίζονται στο πλάσμα. Ο Μηχανικός Πτήσης Όλεγκ Πλατόνοφ ξεκίνησε τη βάρδιά του στην ενότητα Zarya, αντικαθιστώντας ηλεκτρονικά εξαρτήματα ισχύος, πριν από μια απογευματινή φωτογράφιση της Γης, η οποία απεικόνιζε παγετώνες στη Νότια Αμερική και βουνά στην Αφρική.Το διαστημόπλοιο Progress 93 της Roscosmos, γεμάτο με 2,8 τόνους τροφίμων, καυσίμων και προμηθειών, βρίσκεται πάνω σε έναν πύραυλο Soyuz στην εξέδρα εκτόξευσης στο Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν, μετρώντας αντίστροφα για την απογείωσή του στις 11:54 π.μ. EDT την Πέμπτη . Θα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη για δύο ημέρες πριν προσδεθεί στη μονάδα υπηρεσιών Zvezda στις 1:27 μ.μ. το Σάββατο, όπου θα παραμείνει για έξι μήνες.Μόλις μία ημέρα μετά την άφιξη του Progress 93, το πλοίο ανεφοδιασμού Cygnus XL της Northrop Grumman θα εκτοξευθεί πάνω σε έναν πύραυλο SpaceX Falcon 9 στις 6:11 μ.μ. την Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου , από τον Διαστημικό Σταθμό Ακρωτηρίου Κανάβεραλ της Φλόριντα. Το Cygnus θα παραδώσει πάνω από 11.000 λίβρες νέων επιστημονικών πειραμάτων και υλικού σταθμού στο τροχιακό φυλάκιο. Ο Kim, με τη βοήθεια του Cardman, θα βρίσκεται στον σταθμό ρομποτικής του θόλου , ελέγχοντας τον ρομποτικό βραχίονα Canadarm2 για να καταγράψει το διαστημόπλοιο στις 6:35 π.μ. την Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου. Οι ελεγκτές εδάφους θα αναλάβουν στη συνέχεια τον έλεγχο και θα διοικήσουν εξ αποστάσεως το Canadarm2 για να εγκαταστήσουν το Cygnus στη θύρα της μονάδας Unity που βλέπει προς τη Γη περίπου μιάμιση ώρα αργότερα για μια εξάμηνη παραμονή. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/09/10/biology-botany-research-advancing-health-as-two-resupply-missions-near-launch/ Ο αστροναύτης της NASA, Μάικ Φινκ, εισάγει μια κρυογονική μονάδα αποθήκευσης που περιέχει ερευνητικά δείγματα σε έναν επιστημονικό καταψύκτη για συντήρηση και μετέπειτα ανάλυση. Ο εργαστηριακός καταψύκτης μείον ογδόντα βαθμών για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ή MELFI, είναι ένας ερευνητικός καταψύκτης που διατηρεί δείγματα πειραμάτων σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες σε μικροβαρύτητα.

Η NASA αναφέρει ότι το Mars Rover ανακάλυψε πιθανή βιο-υπογραφή πέρυσι Ένα δείγμα που συλλέχθηκε από το Perseverance Mars rover της NASA από μια αρχαία ξηρή κοίτη ποταμού στον κρατήρα Jezero θα μπορούσε να διατηρήσει στοιχεία αρχαίας μικροβιακής ζωής. Το δείγμα, που λήφθηκε από έναν βράχο με το όνομα "Cheyava Falls" πέρυσι, που ονομάζεται "Sapphire Canyon", περιέχει πιθανές βιο-υπογραφές, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη στο περιοδικό Nature. Μια πιθανή βιο-υπογραφή είναι μια ουσία ή δομή που μπορεί να έχει βιολογική προέλευση, αλλά απαιτεί περισσότερα δεδομένα ή περαιτέρω μελέτη πριν καταλήξουμε σε συμπέρασμα σχετικά με την απουσία ή την παρουσία ζωής. "Αυτό το εύρημα από το Perseverance, που ξεκίνησε υπό τον Πρόεδρο Τραμπ κατά την πρώτη του θητεία, είναι το πιο κοντινό που έχουμε φτάσει ποτέ στην ανακάλυψη ζωής στον Άρη. Η αναγνώριση μιας πιθανής βιο-υπογραφής στον Κόκκινο Πλανήτη είναι μια πρωτοποριακή ανακάλυψη και μια ανακάλυψη που θα προωθήσει την κατανόησή μας για τον Άρη", δήλωσε ο αναπληρωτής Διοικητής της NASA, Σον Ντάφι. «Η δέσμευση της NASA για τη διεξαγωγή Επιστημονικών Αποστολών Gold Standard θα συνεχιστεί καθώς επιδιώκουμε τον στόχο μας να βάλουμε αμερικανικές μπότες στο βραχώδες έδαφος του Άρη». Η επιμονή ήρθε στους καταρράκτες Cheyava τον Ιούλιο του 2024, ενώ εξερευνούσαμε τον σχηματισμό «Bright Angel», ένα σύνολο βραχωδών εμφανίσεων στις βόρειες και νότιες άκρες της κοιλάδας Neretva, μιας αρχαίας κοιλάδας ποταμού πλάτους ενός τετάρτου του μιλίου (400 μέτρα) που σκαλίστηκε από νερό που όρμησε στον κρατήρα Jezero πριν από πολύ καιρό. «Αυτό το εύρημα είναι το άμεσο αποτέλεσμα της προσπάθειας της NASA να σχεδιάσει στρατηγικά, να αναπτύξει και να εκτελέσει μια αποστολή ικανή να προσφέρει ακριβώς αυτό το είδος επιστήμης - την αναγνώριση μιας πιθανής βιο-υπογραφής στον Άρη», δήλωσε η Nicky Fox, αναπληρώτρια διευθύντρια της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον. «Με τη δημοσίευση αυτού του αποτελέσματος που αξιολογήθηκε από ομοτίμους, η NASA διαθέτει αυτά τα δεδομένα στην ευρύτερη επιστημονική κοινότητα για περαιτέρω μελέτη, ώστε να επιβεβαιωθεί ή να διαψευσθεί το βιολογικό του δυναμικό». Τα επιστημονικά όργανα του ρόβερ διαπίστωσαν ότι τα ιζηματογενή πετρώματα του σχηματισμού αποτελούνται από άργιλο και ιλύ, τα οποία, στη Γη, είναι εξαιρετικοί συντηρητές της παρελθούσας μικροβιακής ζωής. Είναι επίσης πλούσια σε οργανικό άνθρακα, θείο, οξειδωμένο σίδηρο (σκουριά) και φώσφορο. «Ο συνδυασμός χημικών ενώσεων που βρήκαμε στον σχηματισμό Bright Angel θα μπορούσε να ήταν μια πλούσια πηγή ενέργειας για μικροβιακούς μεταβολισμούς», δήλωσε ο επιστήμονας του Perseverance, Joel Hurowitz, του Πανεπιστημίου Stony Brook της Νέας Υόρκης και επικεφαλής συγγραφέας της εργασίας. «Αλλά μόνο και μόνο επειδή είδαμε όλες αυτές τις συναρπαστικές χημικές υπογραφές στα δεδομένα δεν σήμαινε ότι είχαμε μια πιθανή βιο-υπογραφή. Έπρεπε να αναλύσουμε τι θα μπορούσαν να σημαίνουν αυτά τα δεδομένα». Πρώτα που συνέλεξαν δεδομένα για αυτό το βράχο ήταν τα όργανα PIXL (Πλανητικό Όργανο για Λιθοχημεία Ακτίνων Χ) και SHERLOC (Σάρωση Κατοικήσιμων Περιβαλλόντων με Raman & Φωταύγεια για Οργανικά & Χημικά) του Perseverance. Ενώ ερευνούσαν τους καταρράκτες Cheyava, έναν βράχο σε σχήμα αιχμής βέλους διαστάσεων 3,2 πόδια επί 2 πόδια (1 μέτρο επί 0,6 μέτρα), βρήκαν αυτό που φαινόταν να είναι πολύχρωμες κηλίδες. Οι κηλίδες στο βράχο θα μπορούσαν να έχουν μείνει πίσω από μικροβιακή ζωή αν είχε χρησιμοποιηθεί ως πηγή ενέργειας τα ακατέργαστα συστατικά, ο οργανικός άνθρακας, το θείο και ο φώσφορος, στο βράχο.Σε εικόνες υψηλότερης ανάλυσης, τα όργανα βρήκαν ένα ξεχωριστό μοτίβο ορυκτών διατεταγμένων σε μέτωπα αντίδρασης (σημεία επαφής όπου συμβαίνουν χημικές και φυσικές αντιδράσεις) που η ομάδα ονόμασε λεοπάρδαλη κηλίδες. Οι κηλίδες έφεραν την υπογραφή δύο πλούσιων σε σίδηρο ορυκτών: του βιβιανίτη (ένυδρος φωσφορικός σίδηρος) και του γκριγκίτη (σουλφίδιο σιδήρου). Ο βιβιανίτης βρίσκεται συχνά στη Γη σε ιζήματα, τυρφώνες και γύρω από αποσυντιθέμενη οργανική ύλη. Ομοίως, ορισμένες μορφές μικροβιακής ζωής στη Γη μπορούν να παράγουν γκριγκίτη.Ο συνδυασμός αυτών των ορυκτών, τα οποία φαίνεται να έχουν σχηματιστεί από αντιδράσεις μεταφοράς ηλεκτρονίων μεταξύ του ιζήματος και της οργανικής ύλης, είναι ένα πιθανό δακτυλικό αποτύπωμα για μικροβιακή ζωή, η οποία θα χρησιμοποιούσε αυτές τις αντιδράσεις για την παραγωγή ενέργειας για ανάπτυξη. Τα ορυκτά μπορούν επίσης να παραχθούν αβιοτικά ή χωρίς την παρουσία ζωής. Ως εκ τούτου, υπάρχουν τρόποι για να τα παράγουμε χωρίς βιολογικές αντιδράσεις, συμπεριλαμβανομένων των παρατεταμένων υψηλών θερμοκρασιών, των όξινων συνθηκών και της δέσμευσης από οργανικές ενώσεις. Ωστόσο, τα πετρώματα στο Bright Angel δεν παρουσιάζουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι βίωσαν υψηλές θερμοκρασίες ή όξινες συνθήκες και είναι άγνωστο εάν οι υπάρχουσες οργανικές ενώσεις θα ήταν ικανές να καταλύσουν την αντίδραση σε χαμηλές θερμοκρασίες.Η ανακάλυψη ήταν ιδιαίτερα εκπληκτική επειδή περιλαμβάνει μερικά από τα νεότερα ιζηματογενή πετρώματα που έχει διερευνήσει η αποστολή. Μια προηγούμενη υπόθεση υπέθεσε ότι τα σημάδια αρχαίας ζωής θα περιορίζονταν σε παλαιότερους βραχώδεις σχηματισμούς. Αυτό το εύρημα υποδηλώνει ότι ο Άρης θα μπορούσε να ήταν κατοικήσιμος για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ή αργότερα στην ιστορία του πλανήτη από ό,τι πιστευόταν προηγουμένως και ότι τα παλαιότερα πετρώματα θα μπορούσαν επίσης να περιέχουν σημάδια ζωής που είναι απλώς πιο δύσκολο να ανιχνευθούν.«Οι αστροβιολογικοί ισχυρισμοί, ιδιαίτερα εκείνοι που σχετίζονται με την πιθανή ανακάλυψη εξωγήινης ζωής στο παρελθόν, απαιτούν εξαιρετικά στοιχεία», δήλωσε η Katie Stack Morgan, υπεύθυνη του Perseverance.«Οι αστροβιολογικοί ισχυρισμοί, ιδίως εκείνοι που σχετίζονται με την πιθανή ανακάλυψη εξωγήινης ζωής στο παρελθόν, απαιτούν εξαιρετικά στοιχεία», δήλωσε η Katie Stack Morgan, επιστήμονας του έργου Perseverance στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια. «Η ενσωμάτωση ενός τόσο σημαντικού ευρήματος, όπως μια πιθανή βιο-υπογραφή στον Άρη, σε μια δημοσίευση με αξιολόγηση από ομότιμους είναι ένα κρίσιμο βήμα στην επιστημονική διαδικασία, επειδή διασφαλίζει την αυστηρότητα, την εγκυρότητα και τη σημασία των αποτελεσμάτων μας. Και ενώ οι αβιοτικές εξηγήσεις για αυτά που βλέπουμε στο Bright Angel είναι λιγότερο πιθανές δεδομένων των ευρημάτων της εργασίας, δεν μπορούμε να τις αποκλείσουμε».Η επιστημονική κοινότητα χρησιμοποιεί εργαλεία και πλαίσια όπως η κλίμακα CoLD και τα Πρότυπα Αποδεικτικών Στοιχείων για να αξιολογήσει εάν τα δεδομένα που σχετίζονται με την αναζήτηση ζωής απαντούν στην πραγματικότητα στο ερώτημα: Είμαστε μόνοι μας; Τέτοια εργαλεία βοηθούν στη βελτίωση της κατανόησης του βαθμού εμπιστοσύνης που πρέπει να δοθεί στα δεδομένα που υποδηλώνουν ένα πιθανό σήμα ζωής που βρέθηκε έξω από τον πλανήτη μας. Το Sapphire Canyon είναι ένας από τους 27 πυρήνες βράχων που έχει συλλέξει το ρόβερ από την προσγείωσή του στον κρατήρα Jezero τον Φεβρουάριο του 2021. Μεταξύ της σουίτας επιστημονικών οργάνων είναι ένας μετεωρολογικός σταθμός που παρέχει περιβαλλοντικές πληροφορίες για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές, καθώς και δείγματα υλικού διαστημικής στολής, ώστε η NASA να μπορεί να μελετήσει πώς τα πάει στον Άρη. Υπό τη διαχείριση της NASA από την Caltech, η NASA JPL κατασκεύασε και διαχειρίζεται τις λειτουργίες του ρόβερ Perseverance για λογαριασμό της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών του οργανισμού, στο πλαίσιο του χαρτοφυλακίου του Προγράμματος Εξερεύνησης του Άρη της NASA. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με το Perseverance, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://science.nasa.gov/mission/mars-2020-perseverance https://www.nasa.gov/news-release/nasa-says-mars-rover-discovered-potential-biosignature-last-year/ Αυτή η κινούμενη εικόνα απεικονίζει το νερό να εξαφανίζεται με την πάροδο του χρόνου στην κοιλάδα του ποταμού Neretva Vallis στον Άρη, όπου το Perseverance Mars της NASA παίρνει το δείγμα βράχου με το όνομα "Sapphire Canyon" από έναν βράχο που ονομάζεται "Cheyava Falls", ο οποίος βρέθηκε στον σχηματισμό "Bright Angel". Σημανόμενη από επτά σημεία αναφοράς, η κλίμακα Confidence of Life Detection, ή CoLD, σκιαγραφεί μια πρόοδο στην εμπιστοσύνη ότι ένα σύνολο παρατηρήσεων αποτελεί απόδειξη ζωής.

Το Webb της NASA παρατηρεί έναν τεράστιο αστρικό πίδακα στα περίχωρα του Γαλαξία μας Ένας πυρσός από κοχλάζοντα αέρια που εκρήγνυνται από ένα ηφαιστειακά αναπτυσσόμενο τέρας-αστέρα έχει καταγραφεί από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA. Εκτεινόμενο σε 8 έτη φωτός, το μήκος της αστρικής έκρηξης είναι περίπου διπλάσιο από την απόσταση μεταξύ του Ήλιου μας και των αμέσως πλησιέστερων αστεριών, του συστήματος Άλφα Κενταύρου. Το μέγεθος και η ισχύς αυτού του συγκεκριμένου αστρικού πίδακα, που βρίσκεται σε ένα νεφέλωμα γνωστό ως Sharpless 2-284 (Sh2-284 για συντομία), το χαρακτηρίζει ως σπάνιο, λένε οι ερευνητές. Διασχίζοντας το διάστημα με εκατοντάδες χιλιάδες μίλια την ώρα, η εκροή μοιάζει με ένα μονομαχητικό φωτόσπαθο με διπλή λεπίδα από τις ταινίες Star Wars. Το κεντρικό πρωτοάστρο, που ζυγίζει όσο δέκα Ήλιοι μας, βρίσκεται 15.000 έτη φωτός μακριά, στα εξωτερικά όρια του γαλαξία μας. Η ανακάλυψη του Webb ήταν τυχαία. «Δεν γνωρίζαμε πραγματικά ότι υπήρχε ένα τεράστιο αστέρι με αυτό το είδος υπερ-πίδακα εκεί έξω πριν από την παρατήρηση. Μια τόσο θεαματική εκροή μοριακού υδρογόνου από ένα τεράστιο αστέρι είναι σπάνια σε άλλες περιοχές του γαλαξία μας», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Yu Cheng του Εθνικού Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Ιαπωνίας. Αυτή η μοναδική κατηγορία αστρικών πυροτεχνημάτων είναι εξαιρετικά ευθυγραμμισμένοι πίδακες πλάσματος που εκτοξεύονται από νεοσχηματιζόμενα αστέρια. Τέτοιες εκροές με πίδακες είναι η θεαματική «αναγγελία γέννησης» ενός αστεριού στο σύμπαν. Μέρος του αερίου που συσσωρεύεται γύρω από το κεντρικό αστέρι εκτοξεύεται κατά μήκος του άξονα περιστροφής του αστεριού, πιθανώς υπό την επίδραση μαγνητικών πεδίων. Για να μάθετε περισσότερα για το Webb, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://science.nasa.gov/webb https://science.nasa.gov/missions/webb/nasas-webb-observes-immense-stellar-jet-on-outskirts-of-our-milky-way/ Η εικόνα του Webb για τον τεράστιο αστρικό πίδακα στο Sh2-284 παρέχει στοιχεία ότι οι πρωτοαστρικοί πίδακες κλιμακώνονται με τη μάζα των γονικών τους αστεριών - όσο πιο ογκώδης είναι η αστρική μηχανή που κινεί το πλάσμα, τόσο μεγαλύτερος είναι ο πίδακας που προκύπτει.

Ιδού τα πρώτα άλογα γονιδιακής επεξεργασίας. Δημιουργήθηκαν για να χρησιμοποιηθούν σε αγώνες πόλο. Μοιάζουν με συνηθισμένα άλογα με το καφέ τρίχωμα τους και τις λευκές κηλίδες. Όμως αυτά τα πουλάρια, ηλικίας 10 μηνών στην Αργεντινή είναι τα πρώτα άλογα στον κόσμο προϊόν γονιδιακής επεξεργασίας δημιουργημένα για να χρησιμοποιηθούν σε αγώνες πόλο.Τα άλογα αυτά δημιουργήθηκαν σε εργαστήριο με τη τεχνική CRISPR-Cas9 που αφαιρεί προσθέτει ή τροποποιεί τμήματα της αλληλουχίας DNA. Πρόκειται για μια τεχνική που έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις για τη χρήση της και σε νομικό και σε ηθικό πεδίο.Όταν αυτά τα πουλάρια μεγαλώσουν και εκπαιδευτούν θα έχουν μεγαλύτερη μυϊκή μάζα βελτιωμένη δύναμη και καλύτερη ταχύτητα ώστε να βοηθήσουν τους αναβάτες τους να κερδίσουν στο πόλο. Το πόλο εισήχθη στην Αργεντινή από Βρετανούς μετανάστες και οι διοικητικές Αρχές του σπορ ήδη επιτρέπει τα κλωνοποιημένα άλογα. Ωστόσο η γενετική επεξεργασία προκαλεί αντιδράσεις μεταξύ των εκτροφέων στην Αργεντινή όπου το άθλημα είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικό σύμφωνα.Ο Μάρκος Χέγκι εκτροφέας και πρώην επαγγελματίας παίκτης πόλο στην Αργεντινή δήλωσε ότι η πρακτική των γενετικά τροποποιημένων αλόγων «καταστρέφει τους εκτροφείς». «Είναι σαν να ζωγραφίζεις έναν πίνακα με τεχνητή νοημοσύνη, ο καλλιτέχνης έχει τελειώσει», είπε.Η Kheiron Biotech, εταιρεία με έδρα το Μπουένος Άιρες που δημιούργησε τα άλογα υποστηρίζει ότι η γενετική επεξεργασία μπορεί να φέρει επανάσταση στην εκτροφή αλόγων. Αυτά τα άλογα αποτελούν κλώνους από μια βραβευμένη φοράδα στην Αργεντινή, που ονομάζεται Polo Pureza (Πόλο Αγνότητα). Όμως οι κλώνοι έχουν τροποποιηθεί με το CRISPR-Cas9 το οποίο λειτουργεί σαν «γονιδιακό ψαλίδι» που κόβει και προσαρμόζει το DNA.Με το CRISPR, οι επιστήμονες τροποποίησαν το γονίδιο μυοστατίνης που περιορίζει την ανάπτυξη των μυών ώστε να αυξηθούν οι μυϊκές ίνες που επιτρέπουν ισχυρές κινήσεις. Λόγω αυτής της μη συμβατικής μεθόδου η Αργεντίνικη Ένωση Πόλο έχει απαγορεύσει τα γενετικά τροποποιημένα άλογα από το άθλημα.Ο πρόεδρος της ένωσης, Μπέντζαμιν Αράγια, είπε ότι η τεχνική «αφαιρεί τη γοητεία» και «αφαιρεί τη μαγεία της εκτροφής». «Μου αρέσει να επιλέγω μια φοράδα, να επιλέγω έναν επιβήτορα, να τα διασταυρώνω και να ελπίζω ότι θα βγει πολύ καλό το αποτέλεσμα» είπε. Ωστόσο, παραμένει ασαφές πώς θα εφαρμοστεί η απαγόρευση, καθώς η ένωση δεν κάνει διάκριση ανάμεσα σε κλωνοποιημένα, γενετικά τροποποιημένα και παραδοσιακά εκτρεφόμενα άλογα. Στη φωτογραφία ορισμένα από τα άλογα που δημιουργήθηκαν με τη μέθοδο γονδιακής επεξεργασίας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2003870/idoy-ta-prota-aloga-gonidiakis-epexergasias-vinteo/

Rocket and Space Corporation Energia Σε λίγα μόλις λεπτά, θα αποχαιρετήσουμε το φορτηγό πλοίο Progress MS-30 Τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, παρέδωσε περισσότερα από 2.600 κιλά φορτίου στον σταθμό. Μεταξύ αυτών είναι η νέα διαστημική στολή Orlan ISS Νο. 6 και υλικά για οκτώ διαστημικά πειράματα. 7 φορές, οι κινητήρες του πλοίου χρησιμοποιήθηκαν για τη διόρθωση της τροχιάς του ISS. Συγκεκριμένα, βοήθησε τον σταθμό να αποφύγει τα διαστημικά σκουπίδια. Για κάθε ενδεχόμενο, ας σας υπενθυμίσουμε: τις περισσότερες φορές, η τροχιά διορθώνεται λόγω σταδιακής μείωσης. Ακόμα και στα 400 χλμ. πάνω από τη Γη, τα υπολείμματα της ατμόσφαιρας μπορούν να επιβραδύνουν τον ISS. Ο σταθμός κατεβαίνει αργά, αλλά ανεβαίνει χρονικά: κατά μέσο όρο κατά 1 - 2 χιλιόμετρα. Επίσης, μερικές φορές το υψόμετρο πτήσης αλλάζει για να εξασφαλιστούν ευνοϊκές συνθήκες για την πρόσδεση νέων πλοίων. Στις 18:44 ώρα Μόσχας, το πλοίο θα αναχωρήσει από τη μονάδα Zvezda. Σήμερα στις 18:45 ώρα Μόσχας το πλοίο αναχώρησε από τη μονάδα Zvezda. Η μηχανή του πλοίου θα ενεργοποιηθεί για πέδηση στις 21:59 ώρα Μόσχας. Το Progress θα εισέλθει στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας και θα καταστραφεί, τα άκαυτα στοιχεία της δομής του πλοίου θα πέσουν σε μια μη πλεύσιμη περιοχή του νότιου τμήματος του Ειρηνικού Ωκεανού. Θα τεθεί εκτός τροχιάς στις 21:59 ώρα Μόσχας. Η μετάδοση της αποδέσμευσης είναι ΕΔΩ. https://vkvideo.ru/video-30315369_456244507 https://vk.com/rsc_energia?z=video-30315369_456244507%2F41450d39589fb8ac67%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23312 Φορτηγό Σκάφος Αναχωρεί Πριν από την Εκτόξευση Δύο Διαστημοπλοίων Ανεφοδιασμού. Το πίσω λιμάνι της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda άνοιξε σήμερα μετά την αποσύνδεση και την αναχώρηση του φορτηγού σκάφους Progress 91, γεμάτου με σκουπίδια, που ολοκλήρωσε μια εξίμιση μηνών παραμονή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το κενό λιμάνι αναμένει τώρα την άφιξη του φορτηγού σκάφους Progress 93 που πρόκειται να εκτοξευθεί από το Καζακστάν στις 11:54 π.μ. EDT την Πέμπτη. Το νέο Progress, από τη Roscosmos και γεμάτο με 2,8 τόνους φορτίου, πρόκειται να δέσει στη Zvezda στις 1:27 μ.μ. το Σάββατο μετά την αυτοματοποιημένη προσέγγισή του και τους ελιγμούς ραντεβού για τον ανεφοδιασμό του πληρώματος της Αποστολής 73. Η NASA+ θα ξεκινήσει τη ζωντανή μετάδοση της εκτόξευσης στις 11:30 π.μ. την Πέμπτη, ακολουθούμενη από την κάλυψη της πρόσδεσης στις 12:30 μ.μ. το Σάββατο. Λίγο περισσότερο από μια ημέρα αργότερα, το διευρυμένο φορτηγό σκάφος Cygnus XL της Northrop Grumman θα εκτοξευθεί πάνω σε έναν πύραυλο SpaceX Falcon 9 από τη Φλόριντα στις 6:11 μ.μ. την Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου. Το Cygnus XL θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη για δυόμισι ημέρες πριν φτάσει στο τροχιακό φυλάκιο. Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Jonny Kim και Zena Cardman, θα βρίσκονται στα χειριστήρια του ρομποτικού βραχίονα Canadarm2, έτοιμοι να συλλάβουν το Cygnus όταν φτάσει σε ένα σημείο περίπου 10 μέτρα μακριά από τον διαστημικό σταθμό. Οι μηχανικοί στο έδαφος θα αναλάβουν στη συνέχεια τον έλεγχο και θα διοικήσουν εξ αποστάσεως το Canadarm2 για να ελιχθεί το Cygnus στις λαβές του προς το λιμάνι της μονάδας Unity που βλέπει προς τη Γη, όπου θα εγκατασταθεί το φορτηγό σκάφος. Ο Kim και ο Cardman πέρασαν την Τρίτη εκπαιδεύοντας για την άφιξη του Cygnus XL, εξετάζοντας πρώτα το προφίλ της αποστολής του και τα εργαλεία και τις διαδικασίες που θα χρησιμοποιήσουν κατά την προσέγγιση και τη συνάντηση του διαστημικού σκάφους. Δεύτερον, εξασκήθηκαν σε έναν υπολογιστή στους ρομποτικούς ελιγμούς και τις τεχνικές διοίκησης που είναι απαραίτητες για την άρπαγή του Cygnus όταν φτάσει στο σημείο σύλληψής του κοντά στο τροχιακό φυλάκιο. Οι Kim και Cardman θα βρίσκονται σε υπηρεσία όταν ο Cygnus φτάσει για τη σύλληψή του στις 6:35 π.μ. την Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου, φορτωμένος με πάνω από 11.000 λίβρες νέας επιστήμης και προμηθειών. Οι μηχανικοί πτήσης του σταθμού Mike Fincke της NASA και Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) επικεντρώθηκαν στο υλικό του εργαστηρίου την Τρίτη, ελέγχοντας τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό και προετοιμάζοντας τον επιστημονικό εξοπλισμό για ανάπτυξη. Ο Fincke πέρασε τη βάρδιά του μέσα στην εργαστηριακή μονάδα του Columbus δοκιμάζοντας πρίζες, ενεργοποιώντας έναν φορητό υπολογιστή και συνδέοντας καλώδια. Ο Yui εργάστηκε στην εργαστηριακή μονάδα Kibo εγκαθιστώντας CubeSats μέσα σε έναν μικρό αναπτυξιακό δορυφόρο που σύντομα θα τοποθετηθεί έξω από τον διαστημικό σταθμό. Οι δορυφόροι σε μέγεθος κουτιού παπουτσιών θα αναπτυχθούν σε τροχιά της Γης για εκπαιδευτική, δημόσια και ιδιωτική έρευνα.Ερευνητές από όλο τον κόσμο συνεχίζουν να μελετούν πώς τα μέλη του πληρώματος προσαρμόζουν την αίσθηση ισορροπίας και προσανατολισμού τους στη μικροβαρύτητα για να εκπαιδεύσουν νέα πληρώματα για μελλοντικές διαστημικές αποστολές. Ο Διοικητής του Σταθμού Sergey Ryzhikov και ο Μηχανικός Πτήσης Alexey Zubritsky φορούσαν εναλλάξ ηλεκτρόδια και γυαλιά εικονικής πραγματικότητας, ενώ αντιδρούσαν σε οπτικά ερεθίσματα που ελέγχονταν από υπολογιστή. Τα δεδομένα που συλλέγονται θα βοηθήσουν τους ερευνητές να παρακολουθούν και να μετρούν τις αλλαγές που προκαλούνται από το διάστημα στο αιθουσαίο σύστημα ή αισθητήριο σύστημα ενός μέλους του πληρώματος. Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Όλεγκ Πλατόνοφ, ξεκίνησε τη βάρδιά του στη συντήρηση των τροχιακών υδραυλικών εγκαταστάσεων πριν από την επισκευή ηλεκτρονικών εξαρτημάτων στη μονάδα Zarya. Ολοκλήρωσε την ημέρα του μέσα στη μονάδα σέρβις Zvezda, ξαναγεμίζοντας τη γεννήτρια οξυγόνου Elektron. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/09/09/cargo-craft-departs-before-two-resupplye-spacecraft-launch/ Η αστροναύτης της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Κίμια Γιούι χαμογελάει για ένα πορτρέτο αφού κούρεψε τα μαλλιά του αστροναύτη της NASA, Μάικ Φίνκε, στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Εντοπίστηκαν ευρήματα άγνωστου είδους μαρσιποφόρου στην Αυστραλία το οποίο όμως ίσως έχει εξαφανιστεί. Οι επιστήμονες ευελπιστούν να έχουν επιβιώσει κάποια μέλη του είδους και να τα ανακαλύψουμε σύντομα για να τα διασώσουμε. Το woylie είναι ένα μικρό ζωάκι που ζει στην Αυστραλία μοιάζει με μινιατούρα καγκουρό διαθέτοντας και αυτό μάρσιπο όπου κρατάει τα μικρά του. Διάφοροι παράγοντες έχουν αποδεκατίσει τους πληθυσμούς του και τώρα ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι εντόπισε τα οστά ενός άγνωστου είδους woylie το οποίο μπορεί να έχει ήδη εξαφανιστεί χωρίς να προλάβουμε να το γνωρίσουμε.Τα woylies θεωρούνται «μηχανικοί του οικοσυστήματος» αφού μπορούν να αναποδογυρίζουν αρκετούς τόνους χώματος κάθε χρόνο αναζητώντας τα αγαπημένα τους μανιτάρια. Τα woylies κατοικούσαν κάποτε σε περισσότερο από το 60% της ηπειρωτικής Αυστραλίας αλλά αρπακτικά αιλουροειδή που έφτασαν στην νησιωτική ήπειρο με τον άνθρωπο καθώς και η καταστροφή των ενδιαιτημάτων τους έχουν οδηγήσει σε δραματική μείωση των πληθυσμών τους. Εκτιμάται ότι ο αριθμός τους έχει μειωθεί κατά 90% και τα woylies βρίσκονται πλέον σε λίγα σε απομονωμένες ηπειρωτικές περιοχές στη νοτιοδυτική Αυστραλία και σε κάποια νησιά.Η μελέτη απολιθωμάτων που συλλέχθηκαν από σπήλαια της Nullarbor στη νότια και νοτιοδυτική Αυστραλία αποκαλύπτουν την ύπαρξη ενός άγνωστου μέχρι σήμερα είδους woylies.Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Zootaxa» θα μπορούσε να αποδειχθεί «πολύ σημαντική» για τη διατήρηση του είδους, ειδικά σε προγράμματα αναπαραγωγής και μεταφοράς ζώων για την αύξηση των πληθυσμών αλλά οι ερευνητές εκφράζουν την ανησυχία τους ότι αυτό το άγνωστο είδος δεν υπάρχει πλέον αφού εξαφανίστηκε χωρίς να έχουμε καταφέρει να το γνωρίσουμε καλύτερα. Όμως η ανακάλυψη του είδους αυτού μπορεί να οδηγήσει στον εντοπισμό κάποιων μελών του που εξακολουθούν να υπάρχουν αφού γνωρίζουμε πλέον τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Καλλιτεχνική απεικόνιση του άγνωστου είδους https://www.naftemporiki.gr/techscience/2003782/entopistikan-eyrimata-agnostoy-eidoys-marsipoforoy-stin-aystralia-to-opoio-omos-isos-echei-exafanistei/

Η Arm παρουσίασε νέας γενιάς σχέδια αρχιτεκτονικής για τσιπάκια τεχνητής νοημοσύνης που θα λειτουργούν σε κινητά τηλέφωνα. Θα μπορούν να παρέχουν υπηρεσίες ΑΙ χωρίς ανάγκη πρόσβασης στο Internet. Η Arm Holdings ανακοίνωσε την Τρίτη ότι λανσάρει μια νέα γενιά αρχιτεκτονικών για μικροτσίπ, με την ονομασία Lumex, οι οποίες έχουν βελτιστοποιηθεί για τεχνητή νοημοσύνη ώστε τα τσιπ να λειτουργούν τόσο σε υπολογιστές όσο και σε φορητές συσκευές όπως κινητά τηλέφωνα και έξυπνα ρολόγια χωρίς να απαιτείται πρόσβαση στο Διαδίκτυο.Η νέα σειρά Lumex περιλαμβάνει τέσσερις διαφορετικές αρχιτεκτονικές που αφορούν λιγότερο ισχυρά αλλά πιο ενεργειακά αποδοτικά τσιπ σχεδιασμένα για φορητές έξυπνες συσκευές έως την πιο ισχυρή εκδοχή η οποία στοχεύει στη μέγιστη υπολογιστική ισχύ που μπορούν να προσφέρουν τα PC.Η κορυφαία σχεδίαση επιτρέπει την εκτέλεση λογισμικού που αξιοποιεί τη δύναμη μεγάλων μοντέλων τεχνητής νοημοσύνης απευθείας σε συσκευές, όπως τα high-end smartphones χωρίς ανάγκη πρόσβασης σε υπολογιστικό νέφος (cloud). «Η τεχνητή νοημοσύνη γίνεται πλέον θεμελιώδης για ό,τι συμβαίνει, είτε πρόκειται για αλληλεπιδράσεις σε πραγματικό χρόνο είτε για εφαρμογές όπως η μετάφραση μέσω AI», δήλωσε ο Κρις Μπέργκει αντιπρόεδρος και γενικός διευθυντής της Arm.Τα σχέδια Lumex που παρουσιάστηκαν στην Κουάλα Λουμπούρ αποτελούν μέρος της επιχειρηματικής μονάδας Compute Subsystems (CSS) της Arm, η οποία στοχεύει να προσφέρει στους κατασκευαστές κινητών και στους κατασκευαστές μικροτσίπ πιο έτοιμες λύσεις τεχνολογίας για την ταχύτερη ενσωμάτωσή τους σε νέα προϊόντα. Οι πιο ολοκληρωμένες σχεδιάσεις που αναπτύσσει η Arm για data centers και κινητές συσκευές αποτελούν μέρος της μακροπρόθεσμης στρατηγικής της για αύξηση εσόδων από τα κινητά τηλέφωνα και άλλες κατηγορίες.Η εταιρεία έχει επίσης ανακοινώσει ότι σκοπεύει να επενδύσει περισσότερα στην κατασκευή δικών της τσιπ έχοντας ήδη προσλάβει βασικά στελέχη για να ενισχύσει την προσπάθεια αυτή. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2003749/i-arm-paroysiase-neas-genias-schedia-architektonikis-gia-tsipakia-technitis-noimosynis-poy-tha-leitoyrgoyn-se-kinita-tilefona/

Νέα σημαντική ανακάλυψη από το James Webb που εντόπισε μεθάνιο σε νάνο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Δημιουργούνται νέα δεδομένα για τις συνθήκες που επικρατούν σε περιοχές πλανητικών συστημάτων που είναι πολύ μακριά από το μητρικό άστρο. Χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb αστρονόμοι εντόπισαν αποδείξεις ύπαρξης αέριου μεθανίου στον μακρινό πλανήτη-νάνο Makemake. Η ανακάλυψη, που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters» αμφισβητεί την άποψη ότι ο Makemake είναι ένα ήσυχο, παγωμένο σώμα και τον καθιστά το δεύτερο αντικείμενο πέρα από τον Ποσειδώνα, μετά τον Πλούτωνα, όπου έχει επιβεβαιωθεί παρουσία αερίου.Ο Makemake (επίσης γνωστός ως 2005 FY9 και (136472)) ανακαλύφθηκε το 2005 από ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Τεχνολογία της Καλιφόρνια (το περίφημο MIT).Ο Makemake βρίσκεται σε μια περιοχή πέρα από τον Ποσειδώνα που φιλοξενεί μικρά σώματα του Ηλιακού Συστήματος. Έχει ακτίνα περίπου 715 χλμ. δηλαδή είναι ελαφρώς μικρότερος και πιο αμυδρός από τον Πλούτωνα. Χρειάζεται περίπου 305 γήινα χρόνια για να ολοκληρώσει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο.Προηγούμενες παρατηρήσεις είχαν δείξει ότι ο Makemake δεν διαθέτει ατμόσφαιρα αν και δεν μπορούσε να αποκλειστεί η παρουσία κάποιου πολύ λεπτού ατμοσφαιρικού στρώματος. Παράλληλα υπέρυθρα δεδομένα είχαν αποκαλύψει περίεργες θερμικές ανωμαλίες και ασυνήθιστα χαρακτηριστικά του παγωμένου μεθανίου του που υποδήλωναν τοπικά «θερμά σημεία» και πιθανή εκτόνωση αερίων.«Ο Makemake είναι ένας από τους μεγαλύτερους και φωτεινότερους παγωμένους κόσμους πέρα από τον Ποσειδώνα και η επιφάνειά του κυριαρχείται από παγωμένο μεθάνιο. Το Webb αποκάλυψε ότι το μεθάνιο υπάρχει και σε αέρια μορφή πάνω από την επιφάνεια ένα εύρημα που κάνει τον Makemake ακόμη πιο συναρπαστικό» αναφέρουν οι ερευνητές. Το φάσμα μεθανίου που ανιχνεύτηκε ερμηνεύεται ως ηλιακά διεγερμένη φθορίζουσα εκπομπή, δηλαδή επανεκπομπή φωτός που έχει απορροφηθεί από μόρια μεθανίου. Αυτό θα μπορούσε να δείχνει είτε μια λεπτή ατμόσφαιρα σε ισορροπία με τους πάγους της επιφάνειας, όπως στον Πλούτωνα, είτε πιο παροδική δραστηριότητα, όπως εξάχνωση πάγων ή κρυοηφαιστειακούς πίδακες.Οι προσομοιώσεις δείχνουν ότι το αέριο έχει θερμοκρασία περίπου −233 βαθμούς Κελσίου και επιφανειακή πίεση περίπου 10 picobars δηλαδή 100 δισεκατομμύρια φορές χαμηλότερη από την ατμοσφαιρική πίεση της Γης και ένα εκατομμύριο φορές πιο αραιή από την ατμόσφαιρα του Πλούτωνα.Αν αυτό το σενάριο επιβεβαιωθεί, ο Makemake θα προστεθεί στη μικρή λίστα σωμάτων του εξωτερικού Ηλιακού Συστήματος όπου οι ανταλλαγές επιφάνειας-ατμόσφαιρας παραμένουν ενεργές και σήμερα.Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι το μεθάνιο απελευθερώνεται σε μορφή εκρήξεων πιδάκων, με ρυθμό μερικές εκατοντάδες κιλά το δευτερόλεπτο συγκρίσιμο με τους έντονους πίδακες νερού στον δορυφόρο του Κρόνου Εγκέλαδο και πολύ πιο ισχυρό από την αχνή εξάτμιση που έχει παρατηρηθεί στο νάνο πλανήτη Δήμητρα. Ο εικονιζόμενος νάνος πλανήτης Makemake διαθέτει μεθάνιο σε αέρια μορφή. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2003752/nea-simantiki-anakalypsi-apo-to-james-webb-poy-entopise-methanio-se-nano-planiti-toy-iliakoy-mas-systimatos/