Δροσος Γεωργιος

«Η Πτώση του Ίκαρου»: Μοναδική εικόνα ενός αλεξιπτωτιστή που πηδάει στο κενό μπροστά από τον Ήλιο Ένας αστροφωτογράφος και ένας skydiver δημιούργησαν ένα εκπληκτικό σκηνικό. Ένας αστροφωτογράφος κατέγραψε μια θεαματική λήψη ενός αλεξιπτωτιστή (skydiver) την ώρα που πέφτει ενώ είναι, ευθυγραμμισμένος τέλεια με την φλογερή επιφάνεια του Ήλιου κάνοντάς τον να φαίνεται σαν να περιστρέφεται στο κενό του Διαστήματος μπροστά από το μητρικό μας άστρο μας.Ο Άντριου Μακάρθι αστροφωτογράφος με έδρα την Αριζόνα που ειδικεύεται στη φωτογράφιση του Ήλιου τράβηξε αυτή την φωτογραφία πραγματική ζωγραφιά στις 8 Νοεμβρίου. Η λήψη, με τίτλο «Η Πτώση του Ίκαρου», απαιτούσε «εντελώς εξωφρενικό» επίπεδο προετοιμασίας και «ίσως να είναι η πρώτη φωτογραφία του είδους της που υπάρχει», έγραψε ο McCarthy σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα X όπου υπάρχει και το σχετικό βίντεο της πτώσης.Ο skydiver στη φωτογραφία ήταν ο YouTuber και μουσικός Γκάμπριελ Μπράουν ο οποίος πήδηξε από ένα μικρό αεροσκάφος με έλικα σε ύψος 1,070 μέτρων ενώ βρισκόταν σε απόσταση περίπου 2,440 μέτρα μακριά από την κάμερα του Μακάρθι.Χρειάστηκαν πολλές εβδομάδες προετοιμασίας για να υλοποιηθεί η φωτογράφηση και χρειάστηκαν έξι προσπάθειες ώστε το σκάφος να ευθυγραμμιστεί με τον Ήλιο για να γίνει σωστά η λήψη της εικόνας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2034346/i-ptosi-toy-ikaroy-monadiki-eikona-enos-alexiptotisti-poy-pidaei-sto-keno-mprosta-apo-ton-ilio/

Το ηλιακό μας σύστημα… τρέχει τρεις φορές ταχύτερα μέσα στο γαλαξία από όσο πιστεύαμε. Μία νέα μελέτη βρίσκει σημαντική απόκλιση από το κυρίαρχο μοντέλο για το διαστημικό μας σπίτι. Πόσο γρήγορα και προς ποια κατεύθυνση κινείται το ηλιακό μας σύστημα στο διάστημα; Παρά το ότι φαίνεται απλή ερώτηση, παίζει κεντρικό ρόλο στον έλεγχο των σύγχρονων κοσμολογικών θεωριών.Μια ομάδα υπό τον αστροφυσικό Λούκας Μπομ στο Πανεπιστήμιο Bielefeld στη Γερμανία αποκάλυψε τώρα αποτελέσματα που θέτουν υπό αμφισβήτηση το πρότυπο μοντέλο για τη λειτουργία του ηλιακού μας συστήματος. Τα ευρήματά τους δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Physical Review Letters».«Η ανάλυσή μας δείχνει ότι το ηλιακό σύστημα κινείται πάνω από τρεις φορές ταχύτερα από ό,τι προβλέπουν τα τρέχοντα μοντέλα. Αυτό το αποτέλεσμα αντιβαίνει σαφώς στις προσδοκίες βασισμένες στην τυπική κοσμολογία και μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε τις προηγούμενες υποθέσεις μας» λέει ο Μπομ.Για να μετρήσει την κίνηση του ηλιακού συστήματος η ομάδα εξέτασε την κατανομή των ραδιογαλαξιών, απομακρυσμένων γαλαξιών που εκπέμπουν ισχυρά ραδιοκύματα τα οποία αποτελούν μια μορφή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας με μεγάλα μήκη κύματος παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται στην ραδιοεπικοινωνία. Επειδή τα ραδιοκύματα μπορούν να διαπεράσουν τη σκόνη και τα αέρια που εμποδίζουν το ορατό φως τα ραδιοτηλεσκόπια μπορούν να ανιχνεύσουν γαλαξίες που τα οπτικά όργανα δεν βλέπουν.Καθώς το ηλιακό σύστημα κινείται στο Σύμπαν η κίνησή του παράγει έναν αχνό «ανεμοπόρο» αποτέλεσμα, κάνοντας να εμφανίζονται ελαφρώς περισσότεροι ραδιογαλαξίες προς την κατεύθυνση της κίνησης. Αυτή η διαφορά είναι εξαιρετικά μικρή και μπορεί να αναγνωριστεί μόνο μέσω πολύ ακριβών παρατηρήσεων.Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το τηλεσκόπιο LOFAR (Low Frequency Array), ένα μεγάλο ευρωπαϊκό δίκτυο ραδιοτηλεσκοπίων, μαζί με δύο επιπλέον σύνολα δεδομένων από ραδιοτηλεσκόπια οι ερευνητές πέτυχαν τον πιο λεπτομερή καταμερισμό ραδιογαλαξιών έως σήμερα. Εισήγαγαν επίσης μια νέα στατιστική προσέγγιση που λαμβάνει υπόψη πόσοι ραδιογαλαξίες αποτελούνται από πολλαπλά στοιχεία. Αυτή η βελτιωμένη ανάλυση παρείχε μεγαλύτερες αλλά πιο ακριβείς εκτιμήσεις αβεβαιότητας, προσφέροντας μια καθαρότερη εικόνα της κίνησης του ηλιακού συστήματος σε σχέση με το Σύμπαν.Παρά ταύτα, ο συνδυασμός των δεδομένων από όλα τα τρία ραδιοτηλεσκόπια αποκάλυψε απόκλιση που υπερβαίνει τα πέντε σίγμα, ένα στατιστικά πολύ ισχυρό σήμα που θεωρείται από την επιστήμη ως ένδειξη σημαντικού αποτελέσματος. Κοσμολογικές συνέπειες Η μέτρηση δείχνει μια ανισοτροπία («δίπολο») στην κατανομή των ραδιογαλαξιών που είναι 3,7 φορές ισχυρότερη από ό,τι προβλέπει το τυπικό μοντέλο του Σύμπαντος. Αυτό το μοντέλο περιγράφει την προέλευση και εξέλιξη του σύμπαντος από τη Μεγάλη Έκρηξη και υποθέτει μια σε μεγάλο βαθμό ομοιόμορφη κατανομή της ύλης.«Αν το ηλιακό μας σύστημα πράγματι κινείται τόσο γρήγορα, πρέπει να θέσουμε υπό αμφισβήτηση θεμελιώδεις υποθέσεις για τη δομή του Σύμπαντος σε μεγάλη κλίμακα. Εναλλακτικά, η κατανομή των ραδιογαλαξιών μπορεί να είναι λιγότερο ομοιόμορφη από ό,τι πιστεύαμε. Σε κάθε περίπτωση τα τρέχοντα μοντέλα μας τίθενται σε δοκιμασία» εξηγεί ο καθηγητής Ντομινίκ Σβάρτζ κοσμολόγος στο Πανεπιστήμιο Bielefeld και συν-συγγραφέας της μελέτης.Τα νέα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν προηγούμενες παρατηρήσεις στις οποίες οι ερευνητές μελέτησαν κβάζαρ, τα εξαιρετικά φωτεινά κέντρα απομακρυσμένων γαλαξιών όπου υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες καταναλώνουν ύλη και εκπέμπουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Το ίδιο ασυνήθιστο φαινόμενο εμφανίστηκε και σε αυτά τα υπέρυθρα δεδομένα υποδηλώνοντας ότι δεν πρόκειται για σφάλμα μέτρησης αλλά για πραγματικό χαρακτηριστικό του Σύμπαντος.Η μελέτη τονίζει πώς οι νέες παρατηρησιακές μέθοδοι μπορούν να αλλάξουν θεμελιωδώς την κατανόησή μας για το Σύμπαν και πόσα πράγματα παραμένουν ακόμη να ανακαλύψουμε. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2034731/to-iliako-mas-systima-trechei-treis-fores-tachytera-mesa-sto-galaxia-apo-oso-pisteyame/

Ένα δευτερόλεπτο μετά τη γέννηση του Σύμπαντος εμφανίστηκαν άστρα κανίβαλοι και μαύρες τρύπες. Μια νέα ανατρεπτική αλλά και άκρως εντυπωσιακή κοσμολογική θεωρία. Διεθνής ομάδα επιστημόνων με μελέτη της στην επιθεώρηση «Physical Review D» υποστηρίζει ότι αμέσως μόλις συνέβη η Μεγάλη Έκρηξη, το μυστηριώδες φαινόμενο από το οποίο προέκυψε το Σύμπαν, σχηματίστηκαν εξωτικά άστρα και μαύρες τρύπες.Οι ερευνητές κάνουν λόγο για εμφάνιση στο πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο της Μεγάλης Έκρηξης μιας πιθανής φάσης πρωταρχικής κυριαρχίας της ύλης όπου οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ σωματιδίων μπορεί να οδήγησαν στον σχηματισμό των πρώτων συμπαγών κοσμικών αντικειμένων του Σύμπαντος.Λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, πριν ακόμη υπάρξουν τα πρώτα άτομα, μικροσκοπικά σωματίδια μπορεί να συσσωρεύτηκαν σε άλω υλικής ύλης, οι οποίες στη συνέχεια κατέρρευσαν και σχημάτισαν τις πρώιμες μαύρες τρύπες, τα άστρα μποζονίων και τα λεγόμενα «άστρα κανίβαλοι».Βασισμένη στην ιδέα ορισμένων κοσμολογικών μοντέλων ότι το νεογέννητο Σύμπαν πέρασε μια βραχύβια φάση, την αποκαλούμενη Πρώιμη Περίοδο Κυριαρχίας της Ύλης (Early Matter-Dominated Era, EMDE), η ομάδα διερεύνησε πώς τα σωματίδια ενδέχεται να αλληλεπιδρούσαν τότε. Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι αυτές οι αλληλεπιδράσεις θα μπορούσαν να έχουν παράγει μια απροσδόκητα μεγάλη ποικιλία κοσμικών δομών. Σύμφωνα με τη μελέτη, ακόμη και στα πρώτα, φευγαλέα δευτερόλεπτα του, το Σύμπαν ίσως ήδη φιλοξενούσε εξαιρετικά περίπλοκες φυσικές διεργασίες. Αμέσως μετά τον πληθωρισμό: Τι συνέβη στη συνέχεια Οι πρόσφατες εξελίξεις στην κοσμολογία έχουν επιτρέψει την αναλυτική ανασύνθεση της ιστορίας του Σύμπαντος, από τη ραγδαία αρχική διαστολή – γνωστή ως πληθωρισμός – έως τη πρωταρχική νουκλεοσύνθεση, τον σχηματισμό των πρώτων πυρήνων βαρύτερων από το υδρογόνο, ο οποίος συνέβη 10 δευτερόλεπτα έως 20 λεπτά μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Όμως η ενδιάμεση περίοδος παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη.Όπως εξηγούν οι συγγραφείς: «Μια ενδιαφέρουσα πιθανότητα είναι ότι κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος η ύλη κυριάρχησε προσωρινά στο Σύμπαν.» Σε αυτό το σενάριο άλω ύλης μπορούν να σχηματιστούν φυσικά. Επιπλέον, αν τα σωματίδια μπορούσαν να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, τότε οι αλληλεπιδράσεις αυτές μπορούν να οδηγήσουν σε θερμοβαρυτική κατάρρευση, παράγοντας συμπαγή αντικείμενα όπως μαύρες τρύπες και άλλες εξωτικές δομές. Παράξενες δομές στην αυγή του Σύμπαντος Μεταξύ αυτών των συμπαγών αντικειμένων, οι ερευνητές προτείνουν ότι θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί τα άστρα κανίβαλοι. Πρόκειται για που άστρα μοιάζουν με τα συμβατικά άστρα με τη διαφορά ότι αντί για πυρηνική σύντηξη η ενέργειά τους προέρχεται από αυτο-εξολόθρευση των σωματιδίων.Την ίδια στιγμή, σημειώνουν οι συγγραφείς, μπορεί επίσης να είχαν σχηματιστεί άστρα μποζονίων, όπου η κβαντική φύση των σωματιδίων στηρίζει το άστρο. Αυτά τα άστρα πιθανότατα υπήρξαν μόνο για λίγα δευτερόλεπτα στο νεογέννητο Σύμπαν, πριν καταρρεύσουν σε πρωταρχικές μαύρες τρύπες (PBHs). Εναλλακτικά, οι PBHs θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί απευθείας από την κατάρρευση των άλω ύλης. Νέες υποθέσεις για τις πρωταρχικές μαύρες τρύπες Σύμφωνα με τη μελέτη οι άλω ύλης που σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια μιας EMDE είχαν σχετικά μικρές μάζες (μικρότερες από 10²⁸ γραμμάρια) και μετά τη θερμοβαρυτική κατάρρευση θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει ακόμη μικρότερες πρωταρχικές μαύρες τρύπες.Χρησιμοποιώντας ένα απλοποιημένο θεωρητικό μοντέλο οι ερευνητές έδειξαν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις οι PBHs μπορεί να υπερπαραχθούν παραβιάζοντας παρατηρησιακούς περιορισμούς σε άλλες, PBHs με μάζα αστεροειδών θα μπορούσαν να σχηματιστούν πιθανώς εξηγώντας όλη τη σκοτεινή ύλη στο Σύμπαν. Τέλος κάποιες PBHs μπορεί να εξατμιστούν γρήγορα εξαφανιζόμενες πριν από την πρωταρχική νουκλεοσύνθεση δηλαδή πριν τον σχηματισμό ελαφρών ατόμων όπως το υδρογόνο και το ήλιο. Νέες προοπτικές για το Σύμπαν Τα αποτελέσματα ανοίγουν και ευρύτερες προοπτικές. Όπως καταλήγουν οι συγγραφείς: «Θα είχε ενδιαφέρον να εξερευνηθεί ο σχηματισμός κανιβάλων άστρων και άστρων μποζονίων στο σημερινό Σύμπαν μέσω της κατάρρευσης άλω αυτο-αλληλεπιδρούσας σκοτεινής ύλης. Επιπλέον, αν και πιο εικαστικό, η μελέτη του σχηματισμού άστρων και της προσαύξησης μάζας σε απλά σωματιδιακά μοντέλα μπορεί να προσφέρει νέες γνώσεις για τις πολύπλοκες αστροφυσικές διεργασίες που διαμορφώνουν το Σύμπαν μας». https://www.naftemporiki.gr/techscience/2034369/ena-deyterolepto-meta-ti-gennisi-toy-sympantos-emfanistikan-astra-kanivaloi-kai-mayres-trypes/

Αυτές οι σπάνιες φάλαινες δεν είχαν θεαθεί ποτέ ζωντανές. Μετά μία ομάδα της είδε στο Μεξικό. Η αναζήτηση για τη ρυγχοφάλαινα με «φύλλα γκίνγκο» είχε διαρκέσει πέντε χρόνια, όταν ένας κλέφτης άλμπατρος παραλίγο να τα τινάξει όλα στον αέρα. Ήταν ένα πρωινό του Ιουνίου 2024 και κατά μήκος των ακτών της Μπάχα Καλιφόρνια στο Μεξικό, οι επιστήμονες στο ερευνητικό σκάφος Pacific Storm τελείωναν τον καφέ τους και ετοιμάζονταν για μια ακόμη μεγάλη μέρα αναζητώντας μερικά από τα πιο δυσπρόσιτα πλάσματα του πλανήτη. Ξαφνικά, ένα κάλεσμα ακούστηκε από τη γέφυρα: «Φάλαινες! Δεξιά πλευρά!»Για τις επόμενες ώρες, αυτό που έμοιαζε με δύο νεαρές ρυγχοφάλαινες εμφανιζόταν και εξαφανιζόταν μέχρι που ο Ρόμπερτ Πίτμαν, πλέον συνταξιούχος ερευνητής του Πανεπιστημίου της Πολιτείας του Όρεγκον, εκτόξευσε ένα μικρό βέλος από ένα τροποποιημένο τόξο στην πλάτη μίας από αυτές.Η μύτη του βέλους αφαίρεσε ένα μικρό κομμάτι δέρματος στο μέγεθος γόμες μολυβιού. Αυτό θα αποδείκνυε αργότερα ότι οι επιστήμονες είχαν μπροστά τους ένα είδος που ποτέ πριν δεν είχε παρατηρηθεί ζωντανό στη φύση: τη ρυγχοφάλαινα με «φύλλα γκίνγκο».«Δεν μπορώ καν να περιγράψω το συναίσθημα, γιατί ήταν κάτι για το οποίο δουλεύαμε τόσο καιρό», λέει η Ελίζαμπεθ Χέντερσον, ερευνήτρια στο Κέντρο Πληροφοριακού Ναυτικού Πολέμου του αμερικανικού στρατού και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο Marine Mammal Science. «Όλοι στο πλοίο πανηγύριζαν γιατί το είχαμε, το είχαμε επιτέλους».Η ανακάλυψη χρειαζόταν πέντε χρόνια για να γίνει πραγματικότητα. Από το 2020, η Χέντερσον και οι συνεργάτες της από το Μεξικό και τις ΗΠΑ είχαν εντοπίσει μια ομάδα φαλαινών που παρήγαν έναν ιδιαίτερο ήχο, με την κωδική ονομασία BW43, τον οποίο αρχικά θεωρούσαν ότι ανήκε στην απολύτως άγνωστη στη φύση ρυγχοφάλαινα του Πέριν.Η ομάδα επέστρεψε στο ίδιο σημείο για τρία χρόνια, αρχικά με ιστιοπλοϊκό και στη συνέχεια με ένα μεξικανικό αλιευτικό σκάφος, χωρίς επιτυχία. Το 2024 συνεργάστηκαν με το Πανεπιστήμιο της Πολιτείας του Όρεγκον και απέπλευσαν με το ερευνητικό του σκάφος, το οποίο αποδείχθηκε καθοριστικό: διέθετε συρόμενη συστοιχία υδροφώνων για ακρόαση υποβρύχιων ήχων και υπερσύγχρονα κιάλια στο παρατηρητήριο, ικανά να εντοπίζουν φάλαινες εκατοντάδες μέτρα μακριά.Για την εύρεση ρυγχοφαλαινών, τέτοια τεχνολογία είναι απαραίτητη. Υπάρχουν 24 γνωστά είδη, αλλά για τα περισσότερα γνωρίζουμε ελάχιστα.Είναι τα θηλαστικά με τις βαθύτερες καταδύσεις στον πλανήτη, περνώντας σχεδόν όλη τη ζωή τους στα βάθη της θάλασσας και ανεβαίνοντας στην επιφάνεια μόνο για λίγα λεπτά κάθε φορά, συνήθως μακριά από ακτές. Είναι εξαιρετικά ντροπαλές και τρομάζουν εύκολα από τα σκάφη. Πολλά είδη έχουν περιγραφεί μόνο από νεκρά ζώα που ξεβράστηκαν σε ακτές – και νέα είδη συνεχίζουν να ανακαλύπτονται.«Η Εταιρεία Θαλάσσιας Θηλασιολογίας έχει καταγεγραμμένα 94 είδη κητωδών», λέει ο Πίτμαν. «Το ένα τέταρτο είναι ρυγχοφάλαινες, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ακούσει ποτέ γι’ αυτές. Είναι τα μεγαλύτερα, πιο άγνωστα ζώα που έχουν απομείνει στον πλανήτη».Η γνώση των συνηθειών τους είναι κρίσιμη, καθώς είναι εξαιρετικά ευαίσθητες στα στρατιωτικά σόναρ, τα οποία διαταράσσουν την αναζήτηση τροφής και σε ορισμένες περιπτώσεις τις αναγκάζουν να ανέβουν πολύ γρήγορα στην επιφάνεια, υποφέροντας θανατηφόρους τραυματισμούς αντίστοιχους με τη «νόσο των δυτών». Ο εντοπισμός των περιοχών όπου ζουν μπορεί να βοηθήσει να αποφευχθούν στρατιωτικές ασκήσεις σε κρίσιμους βιότοπους.Η ανακάλυψη εκείνης της ημέρας παραλίγο να χαθεί. Πριν προλάβει το πλήρωμα να ανασύρει το βέλος από την επιφάνεια, ένας άλμπατρος swooped in και άρχισε να τσιμπά το πολύτιμο δείγμα. Πανικόβλητοι, οι επιστήμονες άρχισαν να φωνάζουν και να πετούν ψωμάκια από το πρωινό για να διώξουν τον απρόσμενο «κλέφτη».«Τώρα μοιάζει αστείο, αλλά εκείνη τη στιγμή ήταν τρομερά αγχωτικό», λέει η Χέντερσον.Το ότι βρέθηκαν ρυγχοφάλαινες γκίνγκο κοντά στο Μεξικό ήταν μεγάλη έκπληξη· βάσει προηγούμενων δεδομένων, νεκρά ζώα είχαν εντοπιστεί κυρίως στην Ιαπωνία. Οι ερευνητές ανέλυσαν ακουστικά δεδομένα και διαπίστωσαν ότι οι φάλαινες BW43 πιθανόν ζουν όλο τον χρόνο στα ύδατα της Καλιφόρνια και της βόρειας Μπάχα Καλιφόρνια.«Υπήρχαν δύο περιστατικά εκβρασμού στη δυτική ακτή της Βόρειας Αμερικής, αλλά θεωρούνταν πάντα τυχαία – άρρωστα ή αποπροσανατολισμένα ζώα», λέει η Χέντερσον. «Τώρα όμως ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι και ότι πράγματι κατοικούν αυτά τα νερά».Υπάρχουν ακόμη πολλοί άγνωστοι φαλαινο-ήχοι χωρίς γνωστή προέλευση, και είδη χωρίς καταγεγραμμένες κλήσεις ή ζωντανές παρατηρήσεις. Έτσι, βασικός στόχος της έρευνας είναι να αντιστοιχιστούν οι ήχοι με τα είδη, ώστε να χαρτογραφηθούν οι περιοχές εξάπλωσής τους μέσω ακουστικών δεδομένων – ο μόνος τρόπος για να εντοπιστούν τέτοια αινιγματικά πλάσματα.Με προσωπικό στόχο να δει όλα τα είδη φαλαινών – έχοντας ήδη φτάσει τα 90 από τα 94 – ο Πίτμαν έχει αναζητήσει πολλά σπάνια ζώα. Πλέον θεωρεί ότι η ρυγχοφάλαινα του Πέριν είναι η πιο δύσκολη. Υπάρχουν μόνο έξι καταγεγραμμένα περιστατικά εκβρασμού, όλα στην Καλιφόρνια και πάντα σε προχωρημένη αποσύνθεση.«Νομίζω ότι αυτά είναι μεμονωμένα άτομα. Ζουν κάπου αλλού και δεν ξέρουμε πού πρέπει να ψάξουμε», λέει. Με πληροφορίες από Guardian Δράμα: Σκότωσαν αρκούδα και μετά την αποκεφάλισαν. Για την υπόθεση έχει ήδη σχηματιστεί δικογραφία Υπάλληλος του Δασαρχείου Δράμας εντόπισε νεκρή, αποκεφαλισμένη αρκούδα σε ορεινή περιοχή του Λιβαδερού Δράμας την περασμένη Τετάρτη.Για το περιστατικό ενημερώθηκαν το Δασαρχείο Δράμας, η περιβαλλοντική οργάνωση «Καλλιστώ» και ο Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ), στο πλαίσιο της θεσμοθετημένης λειτουργίας της Ομάδας Άμεσης Επέμβασης για την Αρκούδα στην περιοχή.Για την υπόθεση έχει ήδη σχηματιστεί δικογραφία και έχει ξεκινήσει προανάκριση από τις αρχές, για τον εντοπισμό των δραστών. 2 τραύματα από σφαίρες Όπως προέκυψε από τη νεκροψία που διενεργήθηκε, το ζώο φέρει δύο τραύματα από σφαίρες πυροβόλου όπλου: ένα στη ράχη και ένα στον μηρό.Σύμφωνα με τη νεκροψία, οι δράστες, αφού σκότωσαν τη νεαρή αρσενική αρκούδα, στη συνέχεια την αποκεφάλισαν.Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του ΟΦΥΠΕΚΑ και της περιβαλλοντικής οργάνωσης «Καλλιστώ», η θανάτωση ή ο τραυματισμός αρκούδας αποτελούν εγκληματικές πράξεις, οι οποίες διώκονται ποινικά.Η αρκούδα στην Ελλάδα είναι ένα απόλυτα προστατευόμενο είδος, σύμφωνα με την ελληνική και τη διεθνή νομοθεσία. Το είδος, καθώς και ο βιότοπός του, προστατεύονται από τον Δασικό Κώδικα, αλλά και από την Οδηγία για τους Οικοτόπους (92/43/ΕΕ), τη συνθήκη της Βέρνης και τη συνθήκη της Ουάσινγκτον (CITES). Σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των απειλούμενων ζώων της Ελλάδας (2009), η αρκούδα ταξινομείται στα Κινδυνεύοντα Είδη. https://www.naftemporiki.gr/green/wildlife/2034890/drama-skotosan-arkoyda-kai-meta-tin-apokefalisan/

Επαναστατική τεχνολογία παίρνει τη σκυτάλη από την ηλιακή ενέργεια και παράγει ενέργεια στο νυχτερινό περιβάλλον. Βασίζεται στη διαφορά θερμοκρασίας στη Γη και το Διάστημα. Ερευνητές δημιούργησαν μια συσκευή που παράγει μηχανική ενέργεια τη νύχτα αξιοποιώντας τη φυσική διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στο ζεστό έδαφος και το κρύο του εξώτερου Διαστήματος.Μηχανικοί στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Ντέιβις, ανέπτυξαν μια συσκευή ικανή να παράγει μηχανική ενέργεια τη νύχτα, εκμεταλλευόμενοι τη θερμότητα κοντά στο έδαφος και το ακραίο ψύχος του διαστήματος. Αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να υποστηρίξει πρακτικές χρήσεις όπως η κυκλοφορία αέρα μέσα σε θερμοκήπια ή άλλες κατασκευές. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Science Advances».Η συσκευή βασίζεται σε μια μηχανή Stirling, έναν τύπο μηχανής που λειτουργεί μέσω διαφορών θερμοκρασίας. Σύμφωνα με τον Τζέρεμι Μάντει Jeremy Munday, καθηγητή ηλεκτρολογίας και μηχανικής υπολογιστών στο UC Davis και συν-συγγραφέα της μελέτης πολλές μηχανές συμπεριλαμβανομένων των μηχανών εσωτερικής καύσης απαιτούν μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας για να παράγουν ενέργεια. Μια μηχανή Stirling όμως, μπορεί να λειτουργήσει ακόμη και με μικρή θερμική αντίθεση παρόμοια με τη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα σε ένα ζεστό φλιτζάνι καφέ και τον αέρα γύρω του.«Αυτές οι μηχανές είναι πολύ αποδοτικές όταν υπάρχουν μόνο μικρές διαφορές θερμοκρασίας, ενώ άλλοι τύποι μηχανών λειτουργούν καλύτερα με μεγαλύτερες διαφορές και μπορούν να παράγουν περισσότερη ενέργεια», είπε ο Μάντει. Οι… θερμότητες Κανονικά μια μηχανή Stirling λειτουργεί όταν η μία πλευρά της βρίσκεται σε επαφή με μια πηγή θερμότητας και η αντίθετη πλευρά με ένα πιο κρύο περιβάλλον. «Αν απλώς την αφήσεις πάνω στο τραπέζι, δεν πρόκειται να παράγει ενέργεια γιατί όλες οι πλευρές έχουν την ίδια θερμοκρασία», είπε ο Μάντει.Ένας τρόπος να δημιουργηθεί διαφορά θερμοκρασίας είναι φυσικά η θέρμανση της μιας πλευράς με καύσιμα. Οι ερευνητές αναρωτήθηκαν αν θα μπορούσαν αντί αυτού να συνδέσουν την κρύα πλευρά με κάτι πολύ, πολύ κρύο αλλά και πολύ μακριά: το βαθύ Διάστημα. «Δεν χρειάζεται να αγγίζει το Διάστημα φυσικά, μπορεί απλώς να αλληλεπιδρά ακτινοβολιακά με αυτό. Είναι σαν να στέκεσαι έξω μια κρύα, καθαρή νύχτα: το κεφάλι σου αρχίζει γρήγορα να κρυώνει καθώς η θερμότητα ακτινοβολεί μακριά» λέει ο Μάντει Η ακτινοβολιακή ψύξη Η ιδέα τους ήταν να πάρουν μια απλή μηχανή Stirling (ουσιαστικά ένα έμβολο που κινεί έναν σφόνδυλο), να την τοποθετήσουν πάνω σε ένα πάνελ που λειτουργεί ως κεραία ακτινοβολίας θερμότητας και να βάλουν όλο το σύστημα στο έδαφος σε εξωτερικό χώρο τη νύχτα. Το έδαφος λειτουργεί ως η θερμή πλευρά της μηχανής και η κεραία διοχετεύει το ψύχος του διαστήματος.Ένας χρόνος νυχτερινών πειραμάτων έδειξε ότι η μικρή συσκευή μπορεί πράγματι να παράγει τουλάχιστον 400 milliwatt μηχανικής ισχύος ανά τετραγωνικό μέτρο. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τη συσκευή για να κινήσουν άμεσα έναν ανεμιστήρα και επίσης τη συνέδεσαν με έναν μικρό ηλεκτροκινητήρα για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος.«Τα πειράματα δείχνουν ότι είναι δυνατό να παραχθούν χρήσιμες ποσότητες ενέργειας από τον νυχτερινό ουρανό. Το δυναμικό είναι μεγαλύτερο σε περιοχές με χαμηλή υγρασία και καθαρό ουρανό» δήλωσε ο Munday. Η αρχή θα μπορούσε, για παράδειγμα, να χρησιμοποιηθεί για αερισμό θερμοκηπίων ή κατοικιών. https://www.naftemporiki.gr/green/energy/2034718/epanastatiki-technologia-pairnei-ti-skytali-apo-tin-iliaki-energeia-kai-paragei-energeia-sto-nychterino-perivallon/

«Ναι μαμά, μέχρι τα 30 θα έχω γυρίσει» – Η ιστορία μιας γυναικείας-ανέλπιστης- επιτυχίας με άρωμα Ελλάδας. Σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, μια Ελληνίδα προσπαθεί με ρομποτικά συστήματα ανύψωσης να φέρει την επανάσταση στον τρόπο που χτίζουμε, δουλεύουμε και σκεφτόμαστε τη θέση της γυναίκας στην τεχνολογία Κάθε τρία χρόνια στην κορυφαία έκθεση του κατασκευαστικού κλάδου Bauma στο Μόναχο ανάμεσα σε ρομποτικούς βραχίονες, κράνη ασφαλείας, γερανούς και χιλιάδες επισκέπτες – κυρίως άνδρες μέσης ηλικίας – η Ειρήνη Ψαλλίδα ακούει την ίδια ερώτηση περισσότερες φορές απ’ όσες μπορεί να μετρήσει. «Δουλεύετε στην γκαρνταρόμπα;» ή, στην καλύτερη περίπτωση, «είστε η γραμματέας;».Όταν απαντά ότι είναι η συνιδρύτρια και επικεφαλής λογισμικού της Kewazo, μιας νεοφυούς επιχείρησης ρομποτικής στον κατασκευαστικό κλάδο με έδρα τη βαυαρική πρωτεύουσα, τα αδιάκριτα βλέμματα μαλακώνουν με αμηχανία. «Δεν το κάνουν για να με υποτιμήσουν. Απλά είναι το πρώτο που τους έρχεται στο μυαλό, γιατί δεν είναι εκτεθειμένοι στην ιδέα ότι μια γυναίκα μπορεί να έχει τη δική της εταιρεία.» Το πανεπιστήμιο του Μονάχου ως καταλύτης Ούτε η ίδια η Ειρήνη Ψαλλίδα θα μπορούσε βέβαια να φανταστεί ότι θα ίδρυε τη δική της εταιρεία. Τουλάχιστον όχι η Ειρήνη προ δεκαετίας, όταν σπούδαζε Πληροφορική στην Αθήνα, πριν φύγει για μια πρακτική στο CERN στη Γενεύη. Στη συνέχεια έφτασε στο Μόναχο για το μεταπτυχιακό της στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου (TUM). «Προσωπικά, δεν ήταν στα σχέδιά μου – καθόλου», λέει στην DW.Η ιστορία της Eιρήνης θα μπορούσε να είναι μια από δεκάδες χιλιάδες ιστορίες νέων Ελλήνων που κάνουν ένα τυπικό μεταπτυχιακό στο εξωτερικό: θα σπούδαζε, θα δούλευε λίγο, θα μάζευε εμπειρίες και μετά θα επέστρεφε στην Ελλάδα. «Ναι μαμά, μέχρι τα τριάντα θα έχω γυρίσει», θυμάται να λέει γελώντας.Όμως ένας συνδυασμός από περιέργεια, ικανότητα και τη σωστή συγκυρία έφεραν τα πράγματα αλλιώς. Ήταν η εποχή που το Μόναχο άρχιζε να μετατρέπεται σε κόμβο για τεχνολογικά startups. Στο επίκεντρο αυτής της προσπάθειας βρισκόταν το Πανεπιστήμιο TUM, που στήριζε και ενθάρρυνε τεχνολογικές και επιχειρηματικές προσπάθειες: «Ήταν το πανεπιστήμιο καθαρά που έδωσε όλο αυτό το ερέθισμα και τη βοήθεια», θυμάται. Το δεύτερο εξάμηνο των σπουδών της γνώρισε τους μελλοντικούς συνιδρυτές της: την Εκατερίνα και τον Αρτέμ από τη Ρωσία, τον Σεμπάστιαν από τη Γερμανία, τον Αλιμζάν από το Καζακστάν και τον άλλο Έλληνα της Kewazo, τον Λεωνίδα Ποζικίδη – μαζί αποφάσισαν να πάρουν μέρος σε ένα «hackathon». «Έξυπνες πόλεις»… αλλά εργοτάξια του 1950 Στο event αυτό, όπου προγραμματιστές και ερευνητές συνεργάζονται εντατικά για μέρες ή εβδομάδες για να αναπτύξουν ένα λογισμικό ή μια πρωτότυπη τεχνολογική καινοτομία, δημιούργησαν ένα έξυπνο σύστημα ανύψωσης που μπορούσε να ανεβάζει και να κατεβάζει εξαρτήματα σε οικοδομές με ασφάλεια και ακρίβεια. Δεν υπήρχε τότε καμία «μεγάλη ιδέα», κανένα επιχειρηματικό σχέδιο – μόνο η παρατήρηση ότι ο κατασκευαστικός κλάδος, σε αντίθεση με κάθε άλλο τομέα, έμενε πίσω στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και της αυτοματοποίησης.Ο κόσμος είχε «έξυπνες πόλεις» και «έξυπνα σπίτια», αλλά στα εργοτάξια οι άνθρωποι συνέχιζαν να κουβαλούν σωλήνες και πλατφόρμες όπως το 1950.«Δεν είχα φανταστεί ότι θα γίνει εταιρεία, και έτσι ονομάσαμε το σύστημα μάλλον απερίσκεπτα ‘Kewazo’ από το κατασκευάζω», λέει η Ψαλλίδα. «Για μένα ήταν ένα πανεπιστημιακό πρότζεκτ, τίποτα παραπάνω».Όμως το TUM και το κέντρο επιχειρηματικότητας του – το UnternehmerTUM – είδαν κάτι παραπάνω σε αυτό το πρότζεκτ. Έδωσαν στην ομάδα της Kewazo χώρο, συμβούλους, πρόσβαση σε τεχνολογία και κυρίως, πίστη. «Μας βοήθησαν επίσης πολύ να πάρουμε τις πρώτες χρηματοδοτήσεις, οι οποίες ήταν δημόσιες, χωρίς να πρέπει να παραχωρήσουμε μερίδιο της εταιρείας», θυμάται η Eιρήνη Ψαλλίδα.Εκεί, σε ένα οικοσύστημα που ενθαρρύνει το ρίσκο και τη συνεργασία, η ιδέα απέκτησε σάρκα και οστά. Ακολουθώντας αυτή τη συνταγή το UnternehmerTUM κατάφερε να γίνειτο πιο αναγνωρισμένο κέντρο καινοτομίας στην Ευρώπη – ένα είδος «θερμοκοιτίδας» για τεχνολογικά οράματα – εστιάζοντας την προσοχή του στην ποικιλομορφία των ομάδων και υποστηρίζοντας γυναίκες ιδρύτριες σε νεοσύστατες επιχειρήσεις με τεχνολογικό προσανατολισμό. Τα γυναικεία πρότυπα στην τεχνολογία είναι ελάχιστα Η Γκούντα Όπιτς, διευθύντρια του Entrepreneurial Network στο UnternehmerTUM, εξηγεί: «Ακόμη και στο καινοτομικά ισχυρό οικοσύστημα του Μονάχου, οι γυναίκες ιδρύτριες, ιδίως στον χώρο του deep tech, αντιμετωπίζουν δομικά εμπόδια. Η πρόσβαση στο κεφάλαιο είναι δυσκολότερη, τα δίκτυα επενδυτών παραμένουν ανδροκρατούμενα και τα γυναικεία πρότυπα ηγεσίας είναι ελάχιστα». Για να αντιστρέψει αυτή τη δυναμική, το UnternehmerTUM δημιούργησε προγράμματα όπως το Women Start-up Initiative και το Women Start-up Award, παρέχοντας coaching, mentoring, δίκτυα χρηματοδότησης και δημόσια ορατότητα. «Ορατότητα και πρότυπα είναι καθοριστικά για να φέρουμε περισσότερες γυναίκες στο επιχειρείν», τονίζει η Όπιτς στη DW.Και η Γερμανία χρειάζεται περισσότερες γυναίκες στο επιχειρείν: «Το ποσοστό των γυναικών ιδρυτριών στο γερμανικό τοπίο των νεοσύστατων επιχειρήσεων παραμένει χαμηλό στο 20%», δηλώνει στη DW o επικεφαλής έρευνας της γερμανικής ένωσης startup και συντάκτης της μελέτης Female Founders Monitor, Αλεξάντερ Χίρσφελντ. «Ενώ οι γυναίκες εξακολουθούν να έχουν σημαντικά λιγότερη πρόσβαση σε επενδυτικά δίκτυα και κεφάλαια, αντιμετωπίζουν συχνότερα προβλήματα εξισορρόπησης οικογένειας και επιχειρηματικότητας και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν προκαταλήψεις με βάση τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων.»Funds επιχειρηματικών κεφαλαίων, που αυτοαποκαλούνται ακτιβιστές επενδυτές, όπως η Auxxo και η Fund F προσπαθούν να καλύψουν την ανισότητα πρόσβασης σε κεφάλαια, επενδύοντας αποκλειστικά σε ιδρυτικές ομάδες με τουλάχιστον μία γυναίκα. «Συνολικά όμως, είναι ιδιαίτερα σημαντικό τα επόμενα χρόνια να ευαισθητοποιήσουμε τους άνδρες σχετικά με το πρόβλημα αυτό, καθώς αυτοί συνήθως βρίσκονται σε καίριες θέσεις», εξηγεί ο Χίρσφελντ. Η Ειρήνη Ψαλλίδα φαίνεται να συμφωνεί. «Είναι κυρίως πρόβλημα μεγαλύτερων ηλικιών», λέει στη DW. «Με τη νέα γενιά θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα.» «Εγώ ίδρυσα την εταιρεία, όχι ο πατέρας μου» Οκτώ χρόνια μετά την ίδρυση της, η Kewazo, διατηρεί γραφεία στο Μόναχο και στο Τέξας και συνεργάζεται με μεγάλες βιομηχανικές μονάδες στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, ενώ αναπτύσσει έξυπνα ρομποτικά συστήματα ανύψωσης που αντικαθιστούν γερανούς και βαριές χειρωνακτικές εργασίες. Με μια ομάδα 40 ατόμων η εταιρεία βοηθά πελάτες, όπως οι BASF, Chevron και Shell να βελτιώσουν την ασφάλεια και την αποδοτικότητα στον χώρο εργασίας.Τα συστήματα της εταιρείας έχουν σχεδιαστεί ώστε να λειτουργούν με μπαταρία, εξαλείφοντας την ανάγκη για εξωτερικά καλώδια τροφοδοσίας ή γεννήτριες, τα οποία συχνά συνδέονται με κινδύνους πρόκλησης ατυχημάτων και κινδύνους ανάφλεξης σε δυνητικά εκρηκτικές περιοχές βιομηχανικών εγκαταστάσεων. Το ρομπότ της Kewazo μπορεί να δουλεύει κάθετα, μεταφέροντας υλικά στα διάφορα επίπεδα των κατασκευών με μεγαλύτερη ταχύτητα και ασφάλεια.«Σε ένα έργο όπου χρειάζονταν δέκα εργάτες, τώρα αρκούν δύο, κάτι που συμβάλλει στην έλλειψη εργατικού δυναμικού σε αυτό το χώρο. Κι επιπλέον μειώνεται δραστικά ο κίνδυνος ατυχημάτων», εξηγεί η Eιρήνη Ψαλλίδα. «Οι εταιρείες εξοικονομούν χρόνο και κόστος, γιατί δεν χρειάζονται γερανούς ή μεγάλες ομάδες. Έτσι μπορούν να ολοκληρώσουν τα έργα τους εβδομάδες νωρίτερα.»Εξοπλισμένη με αυτές τις επιτυχίες θα παρουσιάσει την Kewazo ξανά σε περίπτερο της επόμενης έκθεσης Bauma. Και σε όσους άνδρες – πάντα μέσης ηλικίας – την ρωτήσουν, αν κληρονόμησε την εταιρεία από τον πατέρα της, θα απαντήσει με κάτι που πριν μια δεκαετία μάλλον δε θα θεωρούσε πιθανό: «Όχι, εγώ την ίδρυσα.» Πηγή: Deutsche Welle

Ποιά ήταν η θερμοκρασία του Σύμπαντος όταν ο Θεός είπε «γενηθήτω φως»; Οι φυσικοί προσδιόρισαν έμμεσα την θερμοκρασία που είχε το Σύμπαν στα πρώτα μικροδευτερόλεπτα μετά την Μεγάλη Έκρηξη, όταν ήταν μια καυτή σούπα από πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων, φωτονίων και άλλων στοιχειωδών σωματιδίων.Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια οι φυσικοί, χρησιμοποιώντας έναν επιταχυντή σωματιδίων στο Λονγκ Άιλαντ, συγκρούουν πυρήνες των ατόμων χρυσού μεταξύ τους, σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, για να σχηματίσουν μια από τις πιο καυτές καταστάσεις της ύλης που δημιουργήθηκε ποτέ στη Γη. Η σούπα των σωματιδίων που γεννιούνται από την σύγκρουση μοιάζει πολύ με την κατάσταση του Σύμπαντος όπως ήταν στα πρώτα μικροδευτερόλεπτα αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Τώρα, οι φυσικοί κατάφεραν επιτέλους να μετρήσουν με ακρίβεια την θερμοκρασία αυτής της ύλης για πρώτη φορά.Μετά την σύγκρουση με σχετικιστικές ταχύτητες των πυρήνων χρυσού, τα πρωτόνια και τα νετρόνια των πυρήνων μεταπίπτουν σε ένα κοχλάζον νέφος πλάσματος κουάρκ-γλοιονίων. Αυτή η κόλαση αναδημιουργεί τις συνθήκες που επικρατούσαν στο Σύμπαν όταν αυτό ήταν πολύ θερμό και πυκνό για να σχηματίσει τους πυρήνες των ατόμων – ή ακόμα και τα συστατικά τους, τα πρωτόνια και τα νετρόνια. Αντ’ αυτού, η αρχέγονη κοσμική σούπα ήταν ένα φλεγόμενο χάος από τα στοχειώδη σωματίδια που ονομάζονται κουάρκ, καθώς και από γλοιόνια, οι φορείς της ισχυρής δύναμης που κρατάει σταθερούς τους ατομικούς πυρήνες. Σύμφωνα με τον φυσικό Zhangbu Xu: «Αυτά είναι τα δομικά στοιχεία των σωματιδίων που αποτελούν τον ορατό κόσμο και προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς λειτουργούν».Το πείραμα πραγματοποιήθηκε στον Σχετικιστικό Επιταχυντή Βαρέων Ιόντων (RHIC) του Εθνικού Εργαστηρίου Brookhaven, εντός του ανιχνευτού STAR (Solenoidal Tracker at RHIC). Εκεί, οι πυρήνες χρυσού που διατρέχουν κατά μήκος ενός βρόχου 2,4 μιλίων φτάνουν σε απίστευτες ταχύτητες πριν συγκρουστούν και μετατραπούν σε πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων, το οποίο διαρκεί μόνο ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Στη συνέχεια, καθώς το εν λόγω πλάσμα ψύχεται, εκπέμπει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Ένα μέρος αυτής εμφανίζεται με τη μορφή ζευγών ηλεκτρονίου–ποζιτρονίου. Μετρώντας τις μάζες (ή τις ενέργειες) αυτών των ζευγών, οι φυσικοί μπορούν να συμπεράνουν τη θερμοκρασία της καυτής σούπας από την οποία προήλθαν.Οι φυσικοί μέτρησαν τα εύρη μάζας τέτοιων ζευγών σωματιδίων για να μετρήσουν την ενέργεια των φωτονίων που τα γέννησαν, που με την σειρά της, έδειξε την θερμοκρασία στην οποία δημιουργήθηκαν τα φωτόνια. Κι αυτό αποκάλυψε πως αυτή η θερμοκρασία ήταν 3,3 τρισεκατομμύρια βαθμοί Κέλβιν – περίπου 220.000 φορές μεγαλύτερη από την θερμοκρασία που επικρατεί στον πυρήνα του ήλιου. Οι υπολογισμοί και τα συμπεράσματα της ανακάλυψης δημοσιεύονται στο περιοδικό Nature Communications.Ο προσδιορισμός αυτής της θερμοκρασίας θα βοηθήσει τους φυσικούς να καταλάβουν πότε και πώς έγινε η μετάβαση από το πύρινο αρχέγονο Σύμπαν του πλάσματος κουάρκ-γλοιονίων στα δομικά στοιχεία των ατόμων. Αυτές οι δύο καταστάσεις είναι διαφορετικές φάσεις της ύλης, παρόμοιες με τις πιο οικείες την στερεή, την υγρή και την αέρια φάση της καθημερινής ζωής. «Θέλουμε να χαρτογραφήσουμε αυτό που θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ως το πιο θεμελιώδες «διάγραμμα φάσεων», λέει ο Frank Geurts, φυσικός της ομάδας του ανιχνευτή STAR. «Τι θα μπορούσε να είναι πιο ενδιαφέρον από το διάγραμμα φάσεων των θεμελιωδών δομικών στοιχείων του Σύμπαντος;»Ο επιταχυντής RHIC και το πείραμα STAR βρίσκονται στα τελικά στάδια της λειτουργίας τους μετά την έναρξή τους, πριν από 25 χρόνια. Επιταχυντής και ανιχνευτές θα κλείσουν τους επόμενους μήνες για να παραχωρήσουν την θέση τους σε μια μεγαλύτερη εγκατάσταση που ονομάζεται Επιταχυντής Ηλεκτρονίων-Ιόντων, ο οποίος αναμένεται να λειτουργήσει στις αρχές της δεκαετίας του 2030. Ωστόσο, ακόμα και μετά το κλείσιμο του STAR, τα επόμενα χρόνια οι φυσικοί θα αναλύσουν την τελευταία συλλογή δεδομένων του για να βελτιώσουν περαιτέρω την στατιστική των μετρήσεών τους για το πιο θερμό είδος ύλης που έχουμε δημιουργήσει ποτέ στη Γη – το πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων, την παράξενη κατάσταση ύλης που μιμείται το αρχέγονο Σύμπαν. πηγή: Scientists Measure the Temperature of the Universe Just after the Big Bang – https://www.scientificamerican.com

Κλιματική κρίση: Την κατιούσα έχουν πάρει οι δράσεις για την αντιμετώπισή της – Πολύ μακριά από τον στόχο του net zero. Η καθυστέρηση στην επιβράδυνση των εκπομπών ρύπων δεν είναι συνεπής με τον στόχο της κλιματικής ουδετερότητας για το 2050, σημειώνει ο ΟΟΣΑ Μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα στις δεσμεύσεις για τις μηδενικές εκπομπές ρύπων έως το 2050 (net zero) και τα μέτρα που έχουν υιοθετήσει προς αυτήν την κατεύθυνση οι περισσότερες χώρες του κόσμου.Οι δράσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης επιβραδύνονται, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΟΟΣΑ (Climate Action Monitor 2025), η οποία καταγράφει την πρόοδο προς τον στόχο του net zero στις 38 χώρες-μέλη του Οργανισμού και σε άλλες 14 χώρες-εταίρους του, στις οποίες αντιστοιχούν συνολικά 78% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Οι συνολικές εκπομπές ρύπων των χωρών αυτών είναι 8% υψηλότερες από τα επίπεδα που θα απαιτούνταν για να επιτύχουν τους ενδιάμεσους στόχους που έχουν θέσει οι ίδιες για το 2030.Κατά μείζονα λόγο, η καθυστέρηση στην επιβράδυνση των εκπομπών ρύπων δεν είναι συνεπής με τον στόχο της κλιματικής ουδετερότητας για το 2050.Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι εκπομπές ρύπων αυξήθηκαν σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, ενώ συνολικά έχουν αυξηθεί 3% από το 2015. Για τον λόγο αυτόν ο ΟΟΣΑ τονίζει ότι η παγκόσμια κοινότητα θα πρέπει να ενισχύσει την αξιοπιστία της με την ευκαιρία των νέων δεσμεύσεων για το 2035 που θα αποτελέσει τον νέο ενδιάμεσο στόχο.Η επιβράδυνση στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης αποτελεί την άλλη όψη της επιβράδυνσης στην πράσινη μετάβαση, την οποία διαπιστώνει ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΙΕΑ) στην ετήσια έκθεσή του για το 2025.Αν και παραμένει η πρόβλεψή του ότι η παραγωγή ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές (ΑΠΕ) θα αυξάνεται με ταχύτερο ρυθμό από κάθε άλλη μορφή ενέργειας, αναθεώρησε ανοδικά την πρόβλεψή του για τη ζήτηση φυσικού αερίου και, σε μικρότερο βαθμό, και του πετρελαίου. Για το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) σημειώνει ότι με τις μεγάλες επενδύσεις που είναι προγραμματισμένες η παραγωγή του θα αυξηθεί κατά 50% από το 2030. Κίνδυνοι για ακραία φαινόμενα Η καθυστέρηση στην κλιματική αλλαγή αυξάνει βέβαια τους κινδύνους για ακραία καιρικά φαινόμενα. Ανάλογα με τα σενάρια για τις εκπομπές ρύπων, οι προβολές του ΟΟΣΑ δείχνουν ότι η μέση παγκόσμια θερμοκρασία μπορεί να αυξηθεί σημαντικά, με μία διαφορά έως 6 βαθμών Κελσίου μεταξύ των σεναρίων πολύ χαμηλών και πολύ υψηλών θερμοκρασιών, «αναδεικνύοντας το κόστος της καθυστέρησης στη δράση», όπως αναφέρει.Τόσο ο ΟΟΣΑ όσο και ο ΙΕΑ συμφωνούν ότι η μέση παγκόσμια θερμοκρασία θα παραμένει σταθερά υψηλότερη από τον στόχο που είχε τεθεί στην εμβληματική σύνοδο του Παρισιού του 2025 – να μην υπερβαίνει η αύξηση της θερμοκρασίας τους 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα επίπεδα της προβιομηχανικής εποχής. Αυτό δεν είναι πλέον εφικτό, έως ότου επιτευχθεί το net zero.Μετά την επικύρωση της Συνθήκης του Παρισιού, οι δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι χώρες για το κλίμα συνέβαλαν στον περιορισμό της προβλεπόμενης υπερθέρμανσης του πλανήτη σε 2,4-2,6 βαθμούς Κελσίου στα τέλη του 21ου αιώνα, από τους 3,7 έως 4,8 βαθμούς προηγουμένως. Ωστόσο, οι σημερινές δεσμεύσεις δεν είναι αρκετά φιλόδοξες για τον περιορισμό της θερμοκρασίας στα παραπάνω επίπεδα και επίσης δεν υλοποιούνται στο ακέραιο. Η Ελλάδα έχει τη μεγαλύτερη έκθεση στον καύσωνα στην Ευρώπη Ο κίνδυνος για καύσωνες και άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα αφορά ιδιαίτερα και την Ελλάδα η οποία, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ, έχει τη μεγαλύτερη έκθεση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, με 79 ημέρες τον χρόνο να υφίσταται επίπονους καύσωνες έναντι 67 ημερών στην Ιταλία και 65 στην Ισπανία.Σε παγκόσμιο επίπεδο, η Ινδία είναι η χώρα που έχει τη μεγαλύτερη έκθεση, με 267 ημέρες επίπονου καύσωνα. Η Ινδία, όμως, που έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό παγκοσμίως, έχει παράλληλα και ένα από τα χαμηλότερα κατά κεφαλήν ΑΕΠ και επομένως μεγαλύτερη οικονομική δυσκολία για να κινηθεί με ταχύτητα στην πράσινη μετάβαση.Το ίδιο ισχύει για πολλές αναπτυσσόμενες χώρες και γι’ αυτό ο ΟΟΣΑ, όπως και το ΔΝΤ και άλλοι διεθνείς Οργανισμοί, τονίζει ότι το χάσμα στην κλιματική ανθεκτικότητα μεταξύ των αναπτυγμένων και των αναδυόμενων οικονομιών θα συνεχίσει να αυξάνεται, διογκώνοντας τις παγκόσμιες ανισότητες, αν δεν υπάρξει οικονομική στήριξη των κλιματικών πολιτικών των δεύτερων από τις πρώτες. Διαφορετικές ταχύτητες Όπως προκύπτει από την έκθεση του ΟΟΣΑ, υπάρχουν διαφορετικές ταχύτητες στην υλοποίηση πολιτικών κατά της κλιματικής αλλαγής μεταξύ των χωρών. Οι χώρες της ΕΕ βρίσκονται στην πρώτη ταχύτητα καθώς έχουν μειώσει τις εκπομπές ρύπων και έχουν δεσμευτεί νομοθετικά για τον στόχο του net zero, μαζί με άλλες 30 χώρες, των οποίων οι συνολικές εκπομπές ρύπων αντιστοιχούν όμως μόλις στο 17,7% των παγκόσμιων εκπομπών. Το 2023, η ΕΕ μείωσε τους ρύπους κατά 9% σε σχέση με το 2022.Οι 38 χώρες του ΟΟΣΑ κατέγραψαν μείωση 3,6% στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου το 2023 σε σχέση με το 2022 και κατά 10% από το 2015. Από την άλλη πλευρά, η μόλυνση συνέχισε να αυξάνεται σε χώρες-εταίρους του ΟΟΣΑ – κατά 4,1% σε σχέση με το 2022 και κατά 12% σε σχέση με το 2015.Στην Κίνα – στην οποία αντιστοιχεί περίπου το 30% των παγκόσμιων ρύπων – σημειώθηκε αύξηση 5% το 2023 και στην Ινδία 7,5%. Επιπλέον, οι δύο αυτές μεγαλύτερες σε πληθυσμό χώρες του κόσμου έχουν διαφορετικό χρονικό στόχο για το net zero – η Κίνα το 2060 και η Ινδία το 2070. Σημειώνεται ότι έως τον περασμένο Σεπτέμβριο 114 χώρες μαζί με τις 27 της ΕΕ είχαν υιοθετήσει στόχους για μηδενικές εκπομπές ρύπων. https://www.naftemporiki.gr/green/climate/2034376/klimatiki-krisi-tin-katioysa-echoyn-parei-oi-draseis-gia-tin-antimetopisi-tis-poly-makria-apo-ton-stocho-toy-net-zero/ Σύστημα ωκεάνιων ρευμάτων είναι σε πορεία κατάρρευσης – Ήδη μια χώρα κάνει λόγο για εθνική απειλή. Η κατάρρευση του AMOC δεν είναι ένα γεγονός που θα αφορά μόνο τον Βορρά. Οι συνέπειες θα είναι παγκόσμιες Μια χώρα που οφείλει το σχετικά ήπιο κλίμα της σε ένα περίπλοκο σύστημα ωκεάνιων ρευμάτων που μεταφέρουν θερμότητα προς τον Βορρά, προειδοποιεί πλέον ότι αυτά τα ρεύματα βρίσκονται σε πορεία κατάρρευσης.Ο λόγος για την Ισλανδία, όπου η κυβέρνηση κηρύσσει τον κίνδυνο «απειλή εθνικής ασφάλειας» και ξεκινά συντονισμένη αντίδραση απέναντι σε ένα ενδεχόμενο που χαρακτηρίζεται «υπαρξιακό». Το ωκεάνιο σύστημα που κρατά ζωντανό τον Βορρά Το Ατλαντικό Μεσημβρινό Ανατρεπτικό Ρεύμα (AMOC) λειτουργεί σαν μια τεράστια ταινία μεταφοράς: ζεστό νερό ρέει από τον Νότο προς τον Βορρά, ψύχεται, βυθίζεται και επιστρέφει ξανά προς τον Νότο. Από αυτή την κίνηση εξαρτάται το κλίμα της βόρειας Ευρώπης — και της Ισλανδίας ιδίως.Χωρίς το AMOC, η Ισλανδία θα ήταν πολύ πιο παγωμένη, δριμεία, με συνεχή καταιγίδα, παγιδευμένη σε έναν κλιματικό κύκλο που θυμίζει Αρκτική περισσότερο παρά Βόρεια Ευρώπη.Γι’ αυτό και η προειδοποίηση είναι τόσο δραματική: το AMOC φαίνεται να επιβραδύνεται, καθώς η θέρμανση του πλανήτη διαταράσσει την εύθραυστη ισορροπία θερμότητας και αλατότητας που το διατηρεί σε λειτουργία. Η επιστήμη γίνεται πιο σαφής — και πιο σκοτεινή Πολλοί επιστήμονες τοποθετούν την κατάρρευση του AMOC στην κορυφή των πιο τρομακτικών κλιματικών σεναρίων. Έρευνες των τελευταίων ετών δείχνουν ότι η επιβράδυνση δεν είναι μόνο πιθανή, αλλά πλέον ίσως και κοντινή. «Η πιθανότητα κατάρρευσης δεν μπορεί πια να θεωρείται χαμηλή», προειδοποιεί ο Στέφαν Ράμστορφ, κορυφαίος ωκεανογράφος και κλιματολόγος του Πανεπιστημίου Πότσνταμ. Κάποιες μελέτες τοποθετούν το «κρίσιμο σημείο» μέσα σε αυτόν τον αιώνα – ακόμη και μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Η επιστήμη δεν έχει καταλήξει στο πότε, αλλά συμφωνεί ολοένα και περισσότερο στο «αν»: η κατάρρευση θεωρείται πλέον πιθανή. Σενάρια καταστροφής Η κατάρρευση του AMOC δεν είναι ένα γεγονός που θα αφορά μόνο τον Βορρά. Οι συνέπειες θα είναι παγκόσμιες: Βαθύς χειμώνας στην Ευρώπη, με θερμοκρασίες που θα πέσουν απότομα. Θάλασσες που ανεβαίνουν στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ και τμήματα της Ευρώπης. Ανατροπή των μουσώνων σε Ασία και Αφρική. Πτώση της γεωργικής παραγωγής, καταρρεύσεις καλλιεργειών, εκτεταμένες πλημμύρες. Και για την Ισλανδία ειδικά: το ενδεχόμενο να βρεθεί ξανά περικυκλωμένη από θαλάσσιο πάγο, όπως πριν από αιώνες. «Η Ισλανδία θα βρεθεί στο επίκεντρο ενός δραστικού περιφερειακού ψυχραντικού φαινομένου», λέει ο Ράμστορφ. Η πρώτη χώρα που σημαίνει συναγερμό Μετά από νέα έρευνα τον Αύγουστο που «σήμανε συναγερμό», ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλίματος της Ισλανδίας, Γιοχάν Παλ Γιοχάνσον, ενημέρωσε το υπουργικό συμβούλιο. Τον Σεπτέμβριο, το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας έκανε μια κίνηση-ορόσημο: αναγνώρισε την πιθανή κατάρρευση του AMOC ως κίνδυνο εθνικής ασφάλειας. Πρόκειται για την πρώτη φορά που μια κλιματική απειλή λαμβάνει ανάλογη αποτίμηση στη χώρα. Η απόφαση απαιτεί πλέον: υψηλού επιπέδου κυβερνητικό συντονισμό, σχέδια πρόληψης και θωράκισης, προετοιμασία υποδομών, μεταφορών και της κρίσιμης αλιευτικής βιομηχανίας. «Το κλίμα, η οικονομία και η ασφάλειά μας είναι άρρηκτα δεμένα με τη σταθερότητα των ωκεάνιων ρευμάτων», δήλωσε ο Γιοχάνσον. «Αυτό είναι υπαρξιακή απειλή». https://www.naftemporiki.gr/green/climate/2034295/systima-okeanion-reymaton-einai-se-poreia-katarreysis-idi-mia-chora-kanei-logo-gia-ethniki-apeili/

Στέφανος Τραχανάς: Ο μαθητής και ο δάσκαλος. Ο Γιάννης Ηλιόπουλος και ο Στέφανος Τραχανάς μοιράζονται σκέψεις και εμπειρίες που αναδεικνύουν τον ρόλο του δασκάλου, την πορεία του μαθητή και τη γοητεία της κβαντικής φυσικής μέσα από τη μαθησιακή εμπειρία: https://physicsgg.me/2025/11/16/στέφανος-τραχανάς-ο-μαθητής-και-ο-δάσκ/

Ο κβαντικός γάτος του Τσέσαϊρ. Είναι δυνατόν μια ιδιότητα ενός σωματιδίου να βρίσκεται σε διαφορετική θέση από το ίδιο το σωματίδιο; Η πόλωση ενός φωτονίου, για παράδειγμα, θα μπορούσε να βρίσκεται σε ένα εντελώς διαφορετικό σημείο από το ίδιο το φωτόνιο; Αν κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί, τότε μιλάμε για το αμφιλεγόμενο φαινόμενο του κβαντικού γάτου του Τσέσαϊρ. Το όνομα προέρχεται από τον γάτο του Τσέσαϊρ (Cheshire) στο παραμύθι «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» του Lewis Carroll, ο οποίος εξαφανιζόταν αφήνοντας πίσω μόνο το χαμόγελό του: «Εντάξει», είπε ο Γάτος· και αυτή τη φορά εξαφανίστηκε αρκετά αργά, ξεκινώντας από την άκρη της ουράς και τελειώνοντας με το χαμόγελο, το οποίο παρέμεινε αρκετή ώρα αφότου είχε εξαφανιστεί το υπόλοιπο σώμα. «Λοιπόν! Έχω δει συχνά μια γάτα χωρίς χαμόγελο», σκέφτηκε η Αλίκη, «αλλά ένα χαμόγελο χωρίς γάτα! Είναι το πιο περίεργο πράγμα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου!»Δεν είναι περίεργο που η Αλίκη εκπλήσσεται. Στην πραγματική ζωή, υποθέτοντας ότι οι γάτες όντως χαμογελούν, το χαμόγελο είναι ιδιότητα της γάτας – δεν έχει νόημα να σκεφτόμαστε ένα χαμόγελο χωρίς γάτα. Και αυτό ισχύει για σχεδόν όλες τις φυσικές ιδιότητες. Για παράδειγμα, η πόλωση είναι ιδιότητα των φωτονίων. Δεν έχει νόημα να μιλάμε για πόλωση χωρίς φωτόνιο. Ωστόσο, όπως υποστήριξαν για πρώτη φορά οι Yakir Aharonov et al στη δημοσίευσή τους το 2013 με τίτλο Quantum Cheshire Cats (New J. Phys. 15 113015), η πόλωση των φωτονίων μπορεί να υπάρχει εκεί που δεν υπάρχει καθόλου φωτόνιο. https://validate.perfdrive.com/fb803c746e9148689b3984a31fccd902/?ssa=cb651fb1-9866-4d56-b10c-4a52773d71c0&ssb=20298228254&ssc=https%3A%2F%2Fiopscience.iop.org%2Farticle%2F10.1088%2F1367-2630%2F15%2F11%2F113015%3Futm_source%3Dresearchgate.net%26medium%3Darticle&ssi=cb9b65f4-cnvj-4584-b5b7-4a7ca94576f5&ssk=botmanager_support@radware.com&ssm=37889024410973630102535800605091&ssn=5b94ac72fba9d9f273f8721ee288a984fa18638b1373-ec66-48f9-bdbfbf&sso=897038af-aa76553c43cbdbf819db681b0ec033fb14aaa7899c9c4fae&ssp=20726927591763398924176334552819770&ssq=01627971236778140300512367424434836893699&ssr=MzEuMjE3LjE3My4x&sst=Mozilla/5.0 (Windows NT 10.0; Win64; x64) AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko) Chrome/142.0.0.0 Safari/537.36&ssu=&ssv=&ssw=&ssx=eyJfX3V6bWYiOiI3ZjkwMDA2MzhiMTM3My1lYzY2LTQ4ZjktYjhhZi1hYTc2NTUzYzQzY2IxLTE3NjMzMTIzNjc5NTUwLTAwMThmMTY4ZjhlMDMyMzZiNDUxMCIsInV6bXgiOiI3ZjkwMDA2NzI3MjYzNy1jNDk2LTQ2NWEtOTE2MS0wZTVlNGM2Yjc4OWYxLTE3NjMzMTIzNjc5NTUwLTlkMGUzYTQ0OGIwODFkMjAxMCIsInJkIjoiaW9wLm9yZyJ9 Πλέον ακούγεται βαρετό να λέμε ότι τα πράγματα είναι παράξενα στον κβαντικό κόσμο. Αλλά μπορούν να γίνουν πολύ πιο παράξενα, όταν η ιδιότητα ενός σωματιδίου φαίνεται να βρίσκεται σε διαφορετική θέση από το ίδιο το σωματίδιο, όπως η πόλωση ενός φωτονίου μπορεί να υπάρχει σε εντελώς διαφορετικό σημείο από το ίδιο το φωτόνιο· κι αυτό είναι μια κβαντική γάτα του Τσέσαϊρ.Αν και η προοπτική «ασώματων ιδιοτήτων» μπορεί να φαίνεται ανησυχητική, αποτελεί έναν τρόπο ερμηνείας των κομψών προβλέψεων της κβαντικής μηχανικής. Αυτή τουλάχιστον ήταν η σκέψη όταν οι Yakir Aharonov, Sandu Popescu, Daniel Rohrlich και Paul Skrzypczyk παρουσίασαν για πρώτη φορά τις κβαντικές γάτες του Τσέσαϊρ.Για να κατανοήσει κανείς την έννοια, πρέπει να θυμηθεί ότι μια μέτρηση σε κβαντικό σύστημα το «καταρρέει» σε μία από τις ιδιοκαταστάσεις του – όπως όταν ανοίγεις το κουτί και βρίσκεις τη γάτα του Σρέντινγκερ είτε νεκρή είτε ζωντανή. https://physicsgg.me/2013/08/18/το-παράδοξο-της-γάτας-του-schrodinger-ι/ Ωστόσο, παίζοντας μεταξύ του βαθμού παρεμβατικότητας της μέτρησης και της αβεβαιότητας του αποτελέσματος, μπορεί κανείς να αποσπάσει ελάχιστη πληροφορία διαταράσσοντας ελάχιστα το σύστημα. Αν μια τέτοια μέτρηση επαναληφθεί πολλές φορές ή σε σύνολο σωματιδίων, τα αποτελέσματα μπορούν να ληφθούν κατά μέσο όρο και να δώσουν ακριβή τιμή. Η μέθοδος απόσπασης πληροφορίας από ένα κβαντικό σύστημα μέσω μέσω μετρήσεων που αλληλεπιδρούν πολύ ασθενώς με το σύστημα, έτσι ώστε κάθε μεμονωμένη μέτρηση να μη λέει τίποτε αλλά ο μέσος όρος πολλών επαναλήψεων να δίνει χρήσιμη πληροφορία, είναι γνωστή ως «ασθενής μέτρηση» και προτάθηκε για πρώτη φορά το 1980.Αν και η ιδέα της ασθενούς μέτρησης δεν φαίνεται καθεαυτή να αποτελεί ριζική απομάκρυνση από τον κβαντικό φορμαλισμό, μας αποκαλύπτει «έναν εντελώς νέο κόσμο». Ο Aharonov και οι συνεργάτες του έχουν περάσει τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες εξετάζοντας κάθε είδους σενάρια στα οποία η ασθενής μέτρηση μπορεί να οδηγήσει σε απρόσμενες συνέπειες, και η κβαντική γάτα του Τσέσαϊρ ήταν ένα από τα φαινόμενα που ανακάλυψαν τυχαία.Στην εργασία τους του 2013, ο Aharonov και οι συνεργάτες του φαντάστηκαν μια απλή διάταξη οπτικού συμβολόμετρου, όπου η «γάτα» είναι ένα φωτόνιο που μπορεί να βρίσκεται είτε στον αριστερό είτε στον δεξιό βραχίονα, ενώ το «χαμόγελο» είναι η κυκλική πόλωση του φωτονίου. Η γάτα (το φωτόνιο) προετοιμάζεται αρχικά σε μια κατάσταση υπέρθεσης, γνωστή ως προ-επιλογή. Αφού εισέλθει στη διάταξη, η γάτα μπορεί να εξέλθει από διάφορες πιθανές εξόδους. Ο αποχωρισμός μεταξύ σωματιδίου και ιδιότητας εμφανίζεται στις περιπτώσεις όπου το σωματίδιο εξέρχεται από μια συγκεκριμένη έξοδο (post-selection).Κατά τη διάρκεια που το σωματίδιο βρίσκεται μέσα στο συμβολόμετρο (μεταξύ προ- και μετα-επιλογής), πραγματοποιούνται ορισμένες μετρήσεις που αναλύουν τις ιδιότητές του. Επειδή πρόκειται για ασθενείς μετρήσεις, πρέπει να εκτελεστούν πολλές φορές ώστε να προσδιοριστεί ο μέσος όρος. Για συγκεκριμένους συνδυασμούς προ- και μετα-επιλογής, διαπιστώνεται ότι η γάτα βρίσκεται στον αριστερό βραχίονα, ενώ το χαμόγελο στον δεξιό. Είναι μια γάτα του Τσέσαϊρ αποχωρισμένη από το χαμόγελό της.Η μαθηματική περιγραφή αυτής της παράξενης κατάστασης ήταν σαφής, αλλά η ερμηνεία της φαινόταν παράλογη και το αρχικό άρθρο χρειάστηκε πάνω από έναν χρόνο αξιολόγησης πριν δημοσιευθεί, προκαλώντας παρ’ όλα αυτά επικρίσεις. Λίγο αργότερα, πειράματα με πολωμένα νετρόνια (Nature Comms 5 4492) και φωτόνια (Phys. Rev. A 94 012102) δοκίμασαν την αρχική διάταξη της ομάδας. Ωστόσο, αυτά τα πειράματα και οι επακόλουθες δοκιμές, παρότι επιβεβαίωσαν τις θεωρητικές προβλέψεις, δεν έλυσαν την διαμάχη· το πρόβλημα άλλωστε βρισκόταν στην ερμηνεία. Ένα κβάντο πιθανοτήτων Για να συμφιλιωθεί κανείς με αυτή την αινιγματική ιδέα, μπορεί να φανταστεί την προ- και μετα-επιλεγμένη διάταξη σαν ένα μηχάνημα pachinko, όπου μια μπίλια ξεκινά από επάνω σε μία προεπιλεγμένη θέση και κατεβαίνει μέσα από διάφορα εμπόδια για να καταλήξει σε ένα συγκεκριμένο σημείο (τη μετα-επιλογή): την τρύπα του τζάκποτ. Αν μετρήσουμε πόσες μπίλιες πέφτουν στην τρύπα του τζάκποτ, μπορούμε να υπολογίσουμε την κατανομή πιθανοτήτων. Στον κλασικό κόσμο, είναι δυνατόν να μετρηθεί η θέση και οι ιδιότητες της μπίλιας σε διαφορετικά σημεία, π.χ. με μια κάμερα.Η παρατήρηση αυτή δεν θα επηρεάσει την τροχιά της μπίλιας ούτε την πιθανότητα να πετύχει το τζάκποτ. Σε μια κβαντική εκδοχή του μηχανήματος pachinko, η προ- και μετα-επιλογή λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο, με τη διαφορά ότι μπορεί να τροφοδοτηθεί με μπίλιες σε καταστάσεις υπέρθεσης. Μια ασθενής μέτρηση δεν διαταράσσει το σύστημα, οπότε πολλαπλές μετρήσεις μπορούν να αποκαλύψουν τις πιθανότητες ορισμένων αποτελεσμάτων. Το αποτέλεσμα της μέτρησης δεν δίνει μια ιδιοτιμή – που αντιστοιχεί σε φυσική ιδιότητα του συστήματος- αλλά «ασθενείς τιμές», των οποίων η ερμηνεία δεν είναι ξεκάθαρη.Για να το κατανοήσουμε αυτό σε κβαντικό πλαίσιο, χρειαζόμαστε μια διαισθητική νοητική εικόνα, έστω περιορισμένη. Γι’ αυτό οι κβαντικές γάτες του Τσέσαϊρ αποτελούν μια ισχυρή μεταφορά, αλλά και κάτι περισσότερο, καθώς καθοδηγούν τους ερευνητές σε νέες κατευθύνσεις. Πράγματι, από την αρχική ανακάλυψη, οι Aharonov, Popescu και οι συνεργάτες τους έχουν συναντήσει κι άλλες εκπλήξειςΤο 2021 οι ερευνητές γενίκευσαν το φαινόμενο της κβαντικής γάτας του Τσέσαϊρ σε μια δυναμική εκδοχή, όπου η «ασώματη» ιδιότητα μπορεί να διαδίδεται στο χώρο (A dynamical quantum Cheshire Cat effect and implications for counterfactual communication). Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρξει στροφορμή χωρίς κάτι που να τη μεταφέρει (Angular momentum flow without anything carrying it). Σε άλλη γενίκευση, ο Aharonov φαντάστηκε ένα σωματίδιο με μάζα που θα μπορούσε να μετρηθεί σε ένα σημείο χωρίς ορμή, ενώ η ορμή του θα μπορούσε να μετρηθεί αλλού χωρίς τη μάζα του! Προκλητικές ερμηνείες Αν βρίσκεις αυτές τις ιδέες αλλοπρόσαλλες, δεν είσαι μόνος. «Είναι σπαζοκεφαλιές», εξηγεί ο φυσικός Jonte Hance, Στην πραγματικότητα, ο Hance πιστεύει ότι οι κβαντικές γάτες του Τσέσαϊρ είναι εξαιρετικός τρόπος για να προκληθεί ενδιαφέρον για τα θεμέλια της κβαντικής μηχανικής. Οι φυσικοί ήταν υπερβολικά απασχολημένοι εφαρμόζοντας την κβαντική μηχανική σε διάφορα προβλήματα, για να ασχοληθούν με θεμελιώδη ερωτήματα.Βέβαια, τα πρώτα χρόνια της κβαντικής φυσικής σημαδεύτηκαν από διάσημες διαμάχες ανάμεσα στον Niels Bohr και τον Albert Einstein, οι οποίες κορυφώθηκαν με την κριτική στο παράδοξο Einstein–Podolski–Rosen (EPR) (Phys. Rev. 47 777) το 1935. Όμως στη συνέχεια οι φυσικοί ήταν πολύ απασχολημένοι με πρακτικές εφαρμογές της θεωρίας για να ενδιαφερθούν για τα θεμέλια της.Αυτή η έλλειψη ενδιαφέροντος για τα θεμέλια της κβαντικής μηχανικής φαίνεται καθαρά μέσα από δύο ιστορίες, η πρώτη από τις οποίες αφορά τον ίδιο τον Aharonov. Όταν ο Aharonov σπούδαζε φυσική στο Technion του Ισραήλ τη δεκαετία του 1950, ρώτησε τον Nathan Rosen (το R του EPR) αν θα μπορούσε να εργαστεί πάνω στα θεμέλια της κβαντικής μηχανικής. Το θέμα δεν ήταν καθόλου της μόδας, ώστε ο Rosen τον συμβούλεψε να επικεντρωθεί στις εφαρμογές. Ευτυχώς, ο Aharonov αγνόησε τη συμβουλή και συνέχισε να εργάζεται με τον Αμερικανό κβαντικό θεωρητικό David Bohm.Όταν άρχισαν να αναπτύσσονται η κβαντική πληροφορική και οι κβαντικοί υπολογιστές, σημειώθηκε μια σύντομη αναγέννηση του ενδιαφέροντος για τα θεμέλια της θεωρίας, η οποία κορυφώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Όμως την τελευταία δεκαετία το ερευνητικό ενδιαφέρον έχει επανέλθει σταθερά στις εφαρμογές.Παρά τις συνεχείς υπενθυμίσεις της εκλαϊκευμένης επιστήμης για το πόσο «παράξενη» είναι η κβαντική μηχανική, οι φυσικοί συχνά υιοθετούν την πραγματιστική στάση του «σκάσε και υπολόγισε». Ο Hance αναφέρει ότι οι ερευνητές «συνήθως ξεχνούν πόσο παράξενη είναι η κβαντική μηχανική· κι όμως αυτή η δαίσθηση του παράξενου είναι απαραίτητη». Πράγματι, παράδοξα όπως της γάτας του Σρέντινγκερ και του EPR έχουν ελκύσει και εμπνεύσει γενιές φυσικών και υπήρξαν καθοριστικά στην ανάπτυξη των κβαντικών τεχνολογιών.Ο σκοπός της κβαντικής γάτας του Τσέσαϊρ και παρόμοιων παραδόξων είναι να προκαλέσουν τη διαισθησή μας και να μας ωθήσουν να σκεφτούμε έξω από τα συνηθισμένα όρια. Αυτό είναι σημαντικό ακόμα κι αν οι πρακτικές εφαρμογές δεν είναι άμεσα ορατές. Σύμφωνα με τον Popescu: «Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι αν και γνωρίζουμε τους βασικούς νόμους της κβαντικής μηχανικής, δεν καταλαβαίνουμε πραγματικά τι είναι η κβαντική μηχανική».Το ερευνητικό πρόγραμμα του Aharonov και των συνεργατών του επιδιώκει να αναπτύξει μια σωστή διαισθητική αντίληψη που θα μας οδηγήσει παραπέρα. «Πιστεύουμε βαθιά ότι μπορεί να βρεθεί ένας διαισθητικός τρόπος σκέψης για την κβαντική μηχανική», προσθέτει ο Popescu. Κι αυτός μπορεί να περιλαμβάνει ή να μην περιλαμβάνει γάτους.Κλείνοντας ας τονίσουμε ότι το φαινόμενο του «κβαντικού γάτου του Τσέσαϊρ» δεν σημαίνει πως μια ιδιότητα διαχωρίζεται από το σωματίδιο και «ταξιδεύει» μόνη της. Κατ’ αρχήν ο διαχωρισμός προκύπτει μόνο κάτω από πολύ συγκεκριμένες συνθήκες (προ-επιλογή, ασθενείς μετρήσεις, μετα-επιλογή). Και αφορά τις λεγόμενες ασθενείς τιμές (weak values) – τις ειδικές μέσες τιμές που προκύπτουν μόνο με αυτό το είδος μετρήσεων και δεν ταυτίζονται με τις συνηθισμένες ιδιοτιμές ενός παρατηρήσιμου μεγέθους (observable). Το εξωτικό φαινόμενο είναι ένα χαρακτηριστικό της μεθόδου μέτρησης, όχι μια αληθινή διάσπαση αντικειμένου και ιδιότητας. Δεν καταφέρνουμε τον διαχωρισμό του γάτου από το χαμόγελό του, αλλά διαπιστώνουμε ότι το κβαντικό σύστημα επιτρέπει οι ενδείξεις μιας ιδιότητας να “διαχωρίζονται στατιστικά” από τις ενδείξεις της θέσης του φορέα της. Οι κβαντικές γάτες του Τσέσαϊρ αποτελούν ένα παράξενο φαινόμενο, στο οποίο η ιδιότητα ενός κβαντικού σωματιδίου μπορεί να είναι εντελώς χωρισμένη από το ίδιο το σωματίδιο. Η πόλωση ενός φωτονίου, για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχει σε σημείο όπου δεν υπάρχει καθόλου φωτόνιο. Στην εικόνα, οι κβαντικές μας γάτες του Τσέσαϊρ (τα φωτόνια) βρίσκονται σε μια αίθουσα pachinko. Ανάλογα με τα κριτήρια προ- και μετα-επιλογής, οι γάτες καταλήγουν σε ένα σημείο – στον έναν ή τον άλλο βραχίονα του ανιχνευτή – και τα χαμόγελά τους σε άλλο σημείο, στις καρέκλες. Για να παρατηρηθεί διαχωρισμός «γάτας» – «χαμόγελου» απαιτούνται οι πολύ συγκεκριμένες συνθήκες της προεπιλογής (pre-selection), των ασθενών μετρήσεων (weak measurements) και της μετα-επιλογής (post-selection). [Illustration courtesy: Mayank Shreshtha] Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο: Curiouser and curiouser: delving into quantum Cheshire cats- https://physicsworld.com/a/curiouser-and-curiouser-delving-into-quantum-cheshire-cats/

Η Κίνα προετοιμάζει την αποστολή του διαστημικού σκάφους Shenzhou-22 νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα. Το Πεκίνο δεν έχει ακόμη ανακοινώσει τι θα συμβεί στο κατεστραμμένο Shenzhou-20, το οποίο υπάρχει η υποψία ότι χτυπήθηκε από διαστημικά συντρίμμια. Η Κίνα ξεκίνησε τις προετοιμασίες για την αποστολή ενός διαστημικού σκάφους Shenzhou στον μόνιμα κατοικημένο διαστημικό σταθμό της νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα, ανέφερε το κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο CCTV το Σάββατο.Το Shenzhou-22 αποστέλλεται χωρίς κανέναν επιβάτη στον διαστημικό σταθμό Tiangong έξι μήνες πριν από την προγραμματισμένη εκτόξευσή του, προκειμένου να τεθεί ξανά σε τροχιά το επανδρωμένο διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας. Ζημιές στο Shenzhou-20 Οι αποστολές Shenzhou λειτουργούν σαν ρολόι από το 2021 μέχρι πριν από δέκα ημέρες, όταν το Shenzhou-20 υπέστη ζημιές ενώ ήταν αγκυροβολημένο στο Tiangong, αναγκάζοντας το τριμελές πλήρωμά του να παραμείνει εννέα επιπλέον ημέρες μαζί με ένα άλλο τρίο αστροναυτών.Την Παρασκευή, το πλήρωμα του Shenzhou-20 επιβιβάστηκε στο διαστημόπλοιο Shenzhou-21 και επέστρεψε με επιτυχία στη Γη, αφήνοντας την νεοαφιχθείσα τριάδα αστροναυτών που είχαν φτάσει πριν από δύο εβδομάδες χωρίς σκάφος που θα μπορούσε να τους μεταφέρει σπίτι σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.Το Shenzhou-22 αποστέλλεται νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα για να αντιμετωπιστεί αυτός ο κίνδυνος ασφαλείας και να επιτραπεί στο πλήρωμα του Shenzhou-21 να επιστρέψει στη Γη γύρω στον Απρίλιο του 2026, μόλις ολοκληρώσει τη βάρδιά του για έξι μήνες. Ξεκίνησαν οι προετοιμασίες «Οι προετοιμασίες για την αποστολή Shenzhou-22 έχουν ξεκινήσει. Το διαστημόπλοιο θα μεταφέρει πλήρες φορτίο, συμπεριλαμβανομένων των προμηθειών των αστροναυτών και του εξοπλισμού για τον διαστημικό σταθμό», ανέφερε το CCTV.Το Tiangong έχει μέγιστη χωρητικότητα έξι ατόμων πληρώματος, αλλά αυτό μπορεί να διατηρηθεί μόνο προσωρινά, καθώς η εγκατάσταση έχει σχεδιαστεί για να φιλοξενήσει τρεις αστροναύτες για έξι μήνες.Η Κίνα δεν έχει ακόμη ανακοινώσει τι θα συμβεί στο κατεστραμμένο Shenzhou-20, το οποίο υπάρχει η υποψία ότι χτυπήθηκε από διαστημικά συντρίμμια, με αποτέλεσμα να σπάσει ελαφρώς το παράθυρο της κάψουλας επιστροφής του.Οι ειδικοί έχουν υποδείξει ότι το σκάφος θα μπορούσε να αποσυνδεθεί από το Tiangong και να τεθεί εκτός τροχιάς πάνω από τον Ειρηνικό. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2034260/i-kina-proetoimazei-tin-apostoli-toy-diastimikoy-skafoys-shenzhou-noritera-apo-to-chronodiagramma/ Επέστρεψαν στη Γη οι εγκλωβισμένοι κινέζοι αστροναύτες (βίντεο) Το σκάφος τους είχε υποστεί ζημιές από διαστημικά σκουπίδια και δεν μπορούσαν να φύγουν από το διαστημικό σταθμό της Κίνας.Αίσιο τέλος είχε η περιπέτεια τριών ταϊκοναυτών, όπως ονομάζει η Κίνα τους αστροναύτες της, οι οποίοι αποτελούσαν το πλήρωμα του διαστημικού σταθμού της Κίνας Τιανγκόνγκ (Ουράνιο Παλάτι στα κινεζικά) και αφού είχαν ολοκληρώσει την εξάμηνη αποστολή τους εκεί θα επέστρεφαν στη Γη στις 5 Νοεμβρίου. Όμως διαστημικά σκουπίδια χτύπησαν το σκάφος που θα τους μετέφερε πίσω στον πλανήτη μας και υποχρεώθηκαν να παραμείνουν στον σταθμό μαζί με το νέο πλήρωμα που είχε καταφτάσει για να τους αντικαταστήσει. Τελικά η κινεζική διαστημική υπηρεσία κινήθηκε πιο αποτελεσματικά από την NASA όπου στην αντίστοιχη περίπτωση πέρυσι δύο αστροναύτες της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας εγκλωβίστηκαν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό εξαιτίας βλάβης του διαστημικού τους σκάφους και τελικά παρέμειναν εννέα μήνες εκεί μέχρι να οργανωθεί αποστολή απεγκλωβισμού τους.Κρεμασμένη από ένα τεράστιο αλεξίπτωτο στα χρώματα του κόκκινου και του λευκού, η διαστημική κάψουλα που μετέφερε το πλήρωμα της αποστολής Shenzhou-20 άρχισε να χάνει σιγά σιγά ύψος προτού αγγίξει το ερημικό έδαφος της ζώνης προσγείωσης, στην εσωτερική Μογγολία (βόρεια Κίνα), σύμφωνα με πλάνα που μετέδωσε η κρατική κινεζική τηλεόραση CCTV. Οι τρεις ταϊκοναύτες, ο Τσεν Ντονγκ (46 ετών), ο Τσεν Ζονγκρούi (41 ετών) και ο Ουάνγκ Τζίε (36 ετών), «είναι καλά στην υγεία τους», διαβεβαίωσε η διαστημική υπηρεσία αρμόδια για επανδρωμένες πτήσεις, η CMSA.Οι τρεις ταϊκοναύτες επέστρεψαν με το σκάφος που πήγε στο διαστημικό σταθμό το νέο πλήρωμα κάτι που σημαίνει ότι προς το παρόν οι τρεις ταϊκοναύτες που βρίσκονται τώρα στο σταθμό αν συμβεί κάτι δεν έχουν τρόπο διαφυγής εκτός αν επιδιορθώσουν οι ίδιοι τη ζημιά που έχει υποστεί το σκάφος από τα διαστημικά σκουπίδια ή αν σταλεί κάποιο άλλο εφεδρικό σκάφος. Τα σωστικά συνεργεία βγάζουν από την κάψουλα τους ταϊκοναύτες που επέστρεψαν με ασφάλεια στη Γη https://www.naftemporiki.gr/techscience/2034203/epestrepsan-sti-gi-oi-egklovismenoi-kinezoi-astronaytes-vinteo/ Εβδομάδα που ολοκληρώνεται στον σταθμό με καρδιολογική έρευνα, βλαστοκύτταρα και οφθαλμολογικούς ελέγχους. Καρδιακή έρευνα, παρατηρήσεις βλαστοκυττάρων και οφθαλμολογικοί έλεγχοι για τη διασφάλιση της υγείας των αστροναυτών ολοκλήρωσαν την εβδομάδα εργασίας του πληρώματος της Αποστολής 73 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό . Οι διασωθέντες σε τροχιά συνέχισαν επίσης να εργάζονται στις διαστημικές στολές και να ξεπακετάρουν δύο πλοία ανεφοδιασμού, ολοκληρώνοντας την εβδομάδα εργασίας τους.Οι γιατροί μελετούν συνεχώς πώς η ζωή σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας επηρεάζει το κυκλοφορικό σύστημα ενός μέλους του πληρώματος, από την καρδιά μέχρι τα πιο μικροσκοπικά αγγεία και τα αιμοσφαίρια. Το πλήρωμα του σταθμού παρακολουθείται συνεχώς μέσω μιας ποικιλίας συσκευών, όπως ηλεκτρόδια, υπερήχους και πιεσόμετρα, παρέχοντας πληροφορίες που ενδεχομένως να καθοδηγούν σε προηγμένους τρόπους προστασίας της υγείας των αστροναυτών σε μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη, τον Άρη και αλλού.Ο Διοικητής του Σταθμού Σεργκέι Ριζίκοφ και ο Μηχανικός Πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, και οι δύο κοσμοναύτες της Roscosmos, συνέχισαν να εξερευνούν πώς το αίμα κυκλοφορεί από και προς τα μικρότερα αγγεία στο σώμα ενός μέλους του πληρώματος. Το δίδυμο φόρεσε για άλλη μια φορά αισθητήρες στο μέτωπο, τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών τους, οι οποίοι παρακολουθούσαν τη ροή του αίματος προς το μικροκυκλοφορικό και ιστικό τους σύστημα. Τα ιατρικά δεδομένα μπορούν να βοηθήσουν τους ερευνητές να αναπτύξουν τεχνικές που θα προστατεύουν τα μελλοντικά διαστημικά πληρώματα σε αποστολές μεγάλης διάρκειας και θα τα προετοιμάζουν για την επιστροφή στη βαρύτητα της Γης.Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Jonny Kim, βοήθησε τον βετεράνο μηχανικό πτήσης Mike Fincke της NASA καθώς επεξεργαζόταν βλαστοκύτταρα μέσα στο γάντι Life Science της εργαστηριακής μονάδας Kibo . Ο Fincke τοποθέτησε τα δείγματα βλαστοκυττάρων μέσα στο μικροσκόπιο φθορισμού KERMIT, ώστε οι επιστήμονες να μπορούν να παρατηρήσουν πώς τα προγραμματισμένα κύτταρα αναπτύσσονται και μετατρέπονται σε καρδιακά και εγκεφαλικά κύτταρα σε μικροβαρύτητα. Τα αποτελέσματα μπορεί να οδηγήσουν σε εξατομικευμένες θεραπείες υγείας στο διάστημα και σε προηγμένες θεραπείες για καρδιακές παθήσεις και εκφυλιστικές νευρολογικές διαταραχές στη Γη.Στη συνέχεια, η Κιμ συνόδευσε τη μηχανικό πτήσης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, καθώς σάρωσε τα μάτια του στην εργαστηριακή μονάδα του Κολόμπους , χρησιμοποιώντας τον τυπικό εξοπλισμό ιατρικής απεικόνισης που βρίσκεται σε ένα ιατρείο στη Γη. Η Κάρντμαν αρχικά τοποθέτησε ηλεκτρόδια στο μέτωπο του Κιμ και στα πλάγια των ματιών του, τα οποία έστελναν λάμψεις φωτός για να μετρήσουν την ηλεκτρική απόκριση των αμφιβληστροειδών του Κιμ. Στη συνέχεια, χρησιμοποίησε οπτικό εξοπλισμό μέσα στη μονάδα Harmony , ο οποίος έστελνε φωτεινά κύματα στα μάτια του, ώστε οι γιατροί στο έδαφος να μπορούν να παρατηρούν τον αμφιβληστροειδή, τον κερατοειδή και το οπτικό νεύρο σε πραγματικό χρόνο. Οι γιατροί θα χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα για να αναζητήσουν και να μάθουν πώς να αποτρέψουν τις αλλαγές στη δομή των αγγείων και τις λειτουργικές αλλαγές στα μάτια ενός μέλους του πληρώματος που προκαλούνται από το διάστημα.Οι Κάρντμαν, Κιμ και Φινκ συντηρούσαν επίσης εκ περιτροπής τις διαστημικές στολές μέσα στον αεροθάλαμο Quest . Το τρίο αφαίρεσε και τοποθέτησε μπαταρίες στις στολές και αντικατέστησε μια συσκευή υποστήριξης ζωής μέσα στη στολή που παρέχει αερισμό και ψύξη κατά τη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου.Νωρίτερα στη βάρδιά τους, ο Kim και ο Fincke αφιέρωσαν λίγο χρόνο στην αποσυσκευασία επιστημονικών εφοδίων, προμηθειών και υλικού που παραδόθηκαν πρόσφατα σε δύο φορτηγά πλοία. Ο Kim ξεφόρτωσε μέρος του νέου εξοπλισμού υποστήριξης ζωής και των επιστημονικών πειραμάτων που ήταν συσκευασμένα στο πλοίο ανεφοδιασμού HTV-X1 της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), το οποίο έφτασε στις 29 Οκτωβρίου. Ο Fincke συνέχισε να μεταφέρει μέρος των 11.000 κιλών έρευνας και προμηθειών που ήταν συσκευασμένα στο διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου Cygnus XL της Northrop Grumman.Ο μηχανικός πτήσης της JAXA, Kimiya Yui, πέρασε την ημέρα του κυρίως στη συντήρηση, επιθεωρώντας πρώτα τα φίλτρα μέσα στο θερμοκοιτίδα έρευνας BioLab του εργαστηρίου Columbus και στη συνέχεια καθαρίζοντας το σύστημα εξαερισμού της μονάδας Tranquility . Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Oleg Platonov, εργάστηκε επίσης όλη την ημέρα στη συντήρηση του τμήματος Roscosmos του σταθμού, ελέγχοντας τον εξοπλισμό ανίχνευσης καπνού και φωτογραφίζοντας τα παράθυρα της μονάδας για επιθεώρηση. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . Μια φωτεινή κιτρινοπράσινη αέρινη λάμψη καλύπτει τον ορίζοντα της Γης, διάσπαρτη με τα φώτα της πόλης της βόρειας Ινδίας, κάτω από έναν έναστρο ουρανό. Αυτή η φωτογραφία μακράς έκθεσης τραβήχτηκε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό καθώς αυτός βρισκόταν σε τροχιά 260 μίλια πάνω από τα Ιμαλάια περίπου στις 1:11 π.μ. τοπική ώρα.

Ο «παλμός» της Γης λειτουργεί αντίθετα από ό,τι πίστευαν οι επιστήμονες. Αναπάντεχη ανακάλυψη για το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας. Οι επιστήμονες που μελετούν το μαγνητικό πεδίο της Γης ανακάλυψαν ότι ο ηλεκτρικός του «παλμός» ρέει προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που προέβλεπαν τα καθιερωμένα μοντέλα.Η Γη περιβάλλεται από μια τεράστια μαγνητική «φούσκα», τη μαγνητόσφαιρα, η οποία προστατεύει τον πλανήτη από τον ηλιακό άνεμο, το ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που φυσά συνεχώς από τον Ήλιο. Όταν ο ηλιακός άνεμος συγκρούεται με το μαγνητικό πεδίο της Γης, δημιουργεί ηλεκτρικά ρεύματα και μαγνητικές δυνάμεις που καθοδηγούν τον διαστημικό καιρό, από εντυπωσιακές αυξήσεις στις πολικές λάμψεις μέχρι καταιγίδες ικανές να διαταράξουν δορυφόρους, δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας και επικοινωνίες.Για δεκαετίες, οι επιστήμονες πίστευαν ότι η μαγνητόσφαιρα έχει μια απλή ηλεκτρική διάταξη, με θετικό φορτίο στη «χαραυγή» (πρωινή πλευρά) της Γης και αρνητικό φορτίο στη «δύση» (βραδινή πλευρά), αντικατοπτρίζοντας τον τρόπο με τον οποίο τα ηλεκτρικά πεδία ωθούν κανονικά τα φορτισμένα σωματίδια από τις θετικές προς τις αρνητικές περιοχές. Όμως, νέα δεδομένα δορυφόρων και υπολογιστικές προσομοιώσεις δείχνουν ότι η εικόνα είναι πιο περίπλοκη και εν μέρει αντεστραμμένη.Μια ομάδα με επικεφαλής τον Γιουσούκε Εμπιχάρα, καθηγητή στο Research Institute for Sustainable Humanosphere του Πανεπιστημίου του Κιότο στην Ιαπωνία, βρήκε ότι η πρωινή πλευρά της μαγνητόσφαιρας φέρει στην πραγματικότητα αρνητικό φορτίο ενώ η βραδινή πλευρά είναι θετική.Τα ευρήματα, που περιγράφονται σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Journal of Geophysical Research: Space Physics» βελτιώνουν την κατανόηση των επιστημόνων για το πώς τα ηλεκτρικά και μαγνητικά ρεύματα ρέουν στο διαστημικό περιβάλλον της Γης, γνώσεις που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την πρόγνωση του διαστημικού καιρού και την προστασία της τεχνολογίας τόσο σε τροχιά όσο και στο έδαφος.Για να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από την αποστολή Magnetospheric Multiscale (MMS) της NASA η οποία ερευνά πώς η ηλιακή ενέργεια μεταφέρεται εκρηκτικά στο Διάστημα κοντά στη Γη μελετώντας το πώς τα μαγνητικά πεδία του Ήλιου και της Γης συνδέονται και αποσυνδέονται. Αυτή η διαδικασία, γνωστή ως μαγνητική επανασύνδεση, απελευθερώνει εκρηκτικά ηλιακή ενέργεια στο κοντινό Διάστημα της Γης τροφοδοτώντας καταιγίδες και σέλας.Οι ερευνητές πραγματοποίησαν επίσης λεπτομερείς υπολογιστικές προσομοιώσεις για να αναπαραστήσουν τις συνθήκες γύρω από τη Γη υπό συνεχή ροή ηλιακού ανέμου. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν ότι οι πόλοι συμπεριφέρονται όπως αναμενόταν αλλά οι περιοχές κοντά στον ισημερινό εμφανίζουν αντιστροφή με αντίθετα μοτίβα φορτίου σε μεγάλη έκταση.«Σύμφωνα με τη συμβατική θεωρία, η πολικότητα του φορτίου στο ισημερινό επίπεδο και πάνω από τις πολικές περιοχές θα έπρεπε να είναι η ίδια. Γιατί λοιπόν βλέπουμε αντίθετες πολικότητες ανάμεσα σε αυτές τις περιοχές;» λέει ο Εμπιχάρα.Αυτή η αντιστροφή, πρόσθεσε, μπορεί να εξηγηθεί από την κίνηση των φορτισμένων σωματιδίων και όχι από στατική ηλεκτρική συσσώρευση. Όταν η ενέργεια από τον ήλιο πλήττει το μαγνητικό πεδίο της Γης προκαλεί το πλάσμα (ιονισμένο αέριο) να περιστρέφεται γύρω από τον πλανήτη. Στη βραδινή πλευρά της Γης το πλάσμα ρέει δεξιόστροφα και κινείται προς τους πόλους. Ταυτόχρονα οι μαγνητικές γραμμές της Γης εκτείνονται από το Νότιο ημισφαίριο προς το Βόρειο προς τα πάνω κοντά στον ισημερινό και προς τα κάτω κοντά στους πόλους.Επειδή η κίνηση του πλάσματος και οι μαγνητικές γραμμές είναι προσανατολισμένες σε αντίθετες κατευθύνσεις, η αλληλεπίδρασή τους αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο συσσωρεύεται ηλεκτρικό φορτίο σε διαφορετικά τμήματα της μαγνητόσφαιρας, δημιουργώντας την αναστροφή που παρατήρησαν οι επιστήμονες.«Η ηλεκτρική δύναμη και η κατανομή φορτίου είναι αποτελέσματα και όχι αιτίες της κίνησης του πλάσματος» αναφέρουν οι ερευνητές. Δείχνοντας ότι διαφορετικά μέρη της μαγνητόσφαιρας μπορούν να συμπεριφέρονται με αντίθετους τρόπους, η μελέτη προσθέτει λεπτομέρεια στα μοντέλα που περιγράφουν πώς η ενέργεια από τον ήλιο εισέρχεται στην ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης.Τα ευρήματα αυτά μπορεί επίσης να ρίξουν φως στα μαγνητικά περιβάλλοντα άλλων κόσμων, όπως του Δία και του Κρόνου, των οποίων οι τεράστιες μαγνητόσφαιρες αλληλεπιδρούν με τον ηλιακό άνεμο με παρόμοιους τρόπους, σύμφωνα με τους επιστήμονες. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2034128/o-palmos-tis-gis-leitoyrgei-antitheta-apo-oti-pisteyan-oi-epistimones/

Το chip που άλλαξε τον κόσμο. Πώς ένας μικροεπεξεργαστής 4-bit, που γεννιέται μέσα από μια ιαπωνική αριθμομηχανή, φέρνει τον κόσμο... στην παλάμη μας Όλοι ίσως θυμόμαστε έναν καθηγητή μαθηματικών να μας λέει κάποια στιγμή στο σχολείο: «Δεν θα κουβαλάς πάντα μια αριθμομηχανή στην τσέπη σου, λύσε το με το μυαλό».Σήμερα στην τσέπη μας βρίσκονται όχι απλά αριθμομηχανές, αλλά υπολογιστές πιο ισχυροί από οτιδήποτε μπορούσε να φανταστεί η εποχή των mainframes.Στο κέντρο αυτής της μετάβασης βρίσκεται ένα chip στο μέγεθος νυχιού: ο Intel 4004, ο πρώτος εμπορικός μικροεπεξεργαστής στον κόσμο, που «συστήνεται» επίσημα στις 15 Νοεμβρίου 1971 και αλλάζει για πάντα την ιστορία της πληροφορικής. Ένα αίτημα από την Ιαπωνία Είναι 1969. Η ιαπωνική Nippon Calculating Machine – η Busicom – χτυπά την πόρτα μιας νεαρής εταιρείας πυριτίου στην Καλιφόρνια: της Intel. Ζητά ένα σετ από εξειδικευμένα ολοκληρωμένα κυκλώματα για μια νέα επιτραπέζια αριθμομηχανή, την Busicom 141-PF. Το αρχικό σχέδιο προβλέπει δώδεκα διαφορετικά ειδικά σχεδασμένα τσιπ. Ο νεαρός μηχανικός της Intel, Marcian “Ted” Hoff, κοιτάζει τις προδιαγραφές και βλέπει κάτι περισσότερο από μια αριθμομηχανή.Διαβάζει πίσω από τις γραμμές: οι λειτουργίες θυμίζουν έναν κανονικό υπολογιστή – αλλά μινιατούρα. Αντί για έναν σωρό από ξεχωριστά κυκλώματα, προτείνει κάτι ριζοσπαστικό για την εποχή: έναν «εγκέφαλο» γενικής χρήσης, έναν επεξεργαστή που μπορεί να προγραμματιστεί για να κάνει πολλά, όχι μόνο πράξεις πάνω σε αριθμούς.Μαζί με τον συνάδελφό του Stan Mazor αρχίζει να απλοποιεί, να συμπτύσσει, να ξανασχεδιάζει. Από τα δώδεκα τσιπ καταλήγουν σε μια οικογένεια τεσσάρων: ROM, RAM, I/O – και ένα μοναδικό CPU. Αυτό το CPU θα γίνει ο Intel 4004. Η τέχνη του να μικραίνεις τα πάντα Για να γίνει πράξη η ιδέα του Hoff, χρειάζεται ένας άνθρωπος που ξέρει να «στριμώχνει» τρανζίστορ εκεί όπου οι άλλοι πιστεύουν ότι δεν χωράνε.Αυτός λέγεται Federico Faggin, Ιταλός μηχανικός, με προϋπηρεσία στη Fairchild Semiconductor και στη νέα τότε τεχνολογία των silicon gate MOS κυκλωμάτων.Ο Faggin πιάνει στα χέρια του την αρχιτεκτονική του 4004 και αρχίζει την πραγματική «χειρουργική» πάνω στο πυρίτιο. Αναπτύσσει τεχνικές όπως τα buried contacts και τα bootstrap loads, διπλασιάζει την πυκνότητα των τρανζίστορ, μειώνει το κόστος και ανεβάζει ταχύτητα. Το αποτέλεσμα: ένα τσιπ 4-bit, με 2.300 τρανζίστορ, τεχνολογία κόμβου 10 μm, μέγιστη συχνότητα γύρω στα 740 kHz.Στο ίδιο πακέτο 16 ακροδεκτών «στριμώχνονται» διευθύνσεις, εντολές και δεδομένα χάρη σε ένα πονηρό, πολυπλεγμένο bus. Το 4004 μπορεί να απευθυνθεί σε μέχρι 4 KB ROM και περίπου 640 bytes RAM – αμελητέο με τα σημερινά μέτρα, αλλά επαναστατικό για την εποχή. Για την ισχύ που τότε απαιτεί μια αίθουσα γεμάτη υπολογιστικά ντουλάπια, τώρα αρκεί ένα κομμάτι κεραμικό όσο ένα νύχι. Ο εγκέφαλος μιας αριθμομηχανής – και μετά, παντού Το πρώτο «σπίτι» του Intel 4004 είναι πράγματι μια αριθμομηχανή. Η Busicom 141-PF βγαίνει στην αγορά στις αρχές της δεκαετίας του ’70 με την «καρδιά» της Intel. Για τον τελικό χρήστη δεν υπάρχει κάτι θεαματικό: πρόκειται για μια προηγμένη επιτραπέζια μηχανή με δυνατότητα εκτύπωσης.Στο παρασκήνιο όμως συμβαίνει το άλμα. Ο 4004 αποδεικνύει ότι ένας γενικής χρήσης επεξεργαστής μπορεί να «κλειστεί» σε ένα μόνο τσιπ και να ελέγχει μηχανές, διαδικασίες, συσκευές. Πολύ γρήγορα αρχίζει να εμφανίζεται σε ταμειακές μηχανές, σε βιομηχανικά συστήματα, σε πρώιμους ελεγκτές, ακόμη και σε coin-op παιχνίδια.Η Intel, έχοντας εξαγοράσει τα δικαιώματα ώστε να διαθέτει τον 4004 και πέρα από την Busicom, τον βαφτίζει μέρος της σειράς MCS-4 και τον διαφημίζει με το σύνθημα «Announcing a new era of integrated electronics». Η νέα εποχή δεν είναι υπερβολή: από εδώ και πέρα, η ιδέα του single-chip CPU γίνεται πρότυπο για όλη τη βιομηχανία. Από το δωμάτιο-υπολογιστή στο smartphone και το cloud Από τον 4004 ξεδιπλώνεται μια ολόκληρη γενιά: 4040, 8008, 8080, και αργότερα οι θρυλικοί 8086/8088 που θα βρεθούν στην καρδιά των πρώτων IBM PC.Η αρχιτεκτονική της Intel, που ξεκινά με ένα ταπεινό 4-bit τσιπ για αριθμομηχανές, εξελίσσεται στο οικοσύστημα των x86 επεξεργαστών που κυριαρχεί σε προσωπικούς υπολογιστές και servers για δεκαετίες.Την ίδια στιγμή, η φιλοσοφία του «μικρού εγκεφάλου παντού» γεννά και τον κόσμο των μικροελεγκτών: από τον φούρνο μικροκυμάτων και τα φανάρια στους δρόμους, μέχρι αυτοκίνητα, ιατρικές συσκευές και έξυπνους μετρητές ενέργειας. Στον πυρήνα όλων αυτών βρίσκεται η ίδια ιδέα που δοκιμάζεται πρώτη φορά στον 4004.Πενήντα χρόνια μετά, μικροεπεξεργαστές, ως άμεσοι ή έμμεσοι απόγονοι του 4004, κρατούν όρθια δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας σε ακραία καιρικά φαινόμενα, τρέχουν αλγορίθμους τεχνητής νοημοσύνης σε σακίδια πλάτης για να βοηθήσουν ανθρώπους με προβλήματα όρασης, μεταφράζουν εκφράσεις προσώπου σε εντολές για αναπηρικά αμαξίδια, κάνουν εφικτή την τηλεϊατρική, τα μαζικά τεστ και την ιχνηλάτηση επιδημιών.Από την απλή πράξη «5×7» στην οθόνη μιας αριθμομηχανής, μέχρι τη χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος και τη λειτουργία ολόκληρων data centers, η συνέχεια είναι ευθεία γραμμή πάνω στο πυρίτιο. Η κληρονομιά των 4 bit Ο Intel 4004 παύει να παράγεται στις αρχές της δεκαετίας του ’80, αλλά η κληρονομιά του μόνο τεχνική δεν είναι. Το ίδιο το τσιπ γίνεται σύμβολο της μετάβασης από τους ογκώδεις, ακριβούς υπολογιστές των λίγων, στην εξατομικευμένη, διάχυτη υπολογιστική ισχύ των πολλών.Η Intel τον τιμά σε επετείους, ανακατασκευάζει το σχέδιό του σε υπερμεγέθη εκπαιδευτικά μοντέλα, ανοίγει τα σχέδια και τα mask works στο κοινό, ενώ το 2010 ο Federico Faggin, ο Ted Hoff και ο Stan Mazor βραβεύονται με το National Medal of Technology and Innovation στις ΗΠΑ για το έργο τους.Στην επιφάνεια του πρωτότυπου τσιπ, κρυμμένα σε μια γωνία, παραμένουν χαραγμένα τα αρχικά «F.F.» – μια μικρή υπογραφή πάνω σε μια μεγάλη τομή.Σήμερα, όταν ένας σύγχρονος Core ή Xeon επεξεργαστής αναλαμβάνει να τρέξει σύνθετα workloads ΤΝ, cloud και 5G, κουβαλά πάνω του δεκαετίες εξέλιξης – αλλά και την ίδια βασική ιδέα: έναν γενικής χρήσης, προγραμματιζόμενο εγκέφαλο σε ένα κομμάτι πυριτίου.Κάπως έτσι, η παλιά φράση «δεν θα έχεις πάντα αριθμομηχανή στην τσέπη σου» μοιάζει πλέον σχεδόν ειρωνική. Χάρη στον Intel 4004 και σε όσα ακολούθησαν, δεν έχουμε μόνο αριθμομηχανή. Έχουμε ολόκληρο τον ψηφιακό κόσμο… στην παλάμη του χεριού μας. https://www.naftemporiki.gr/stories/2034092/to-chip-poy-allaxe-ton-kosmo/

Ιστολόγιο περιέργειας, Sols 4675-4681: Αποφασίζοντας πού να σκάψετε στα Boxworks. Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 3 Οκτωβρίου 2025 Πριν από την προσεδάφιση του Curiosity πριν από 13 χρόνια, η επιστημονική ομάδα είχε παρατηρήσει όλα τα γεωλογικά θαύματα που ήταν διάσπαρτα στις πλαγιές του Όρους Sharp και ανυπομονούσε για την ημέρα που θα μπορούσαμε να βάλουμε το ρόβερ να δουλέψει πάνω σε αυτά. Έχουμε επισκεφτεί τόσα πολλά από αυτά τα θαύματα - κοιλάδες, ρέματα ποταμών, κοίτες λιμνών - και έχουμε βρει μερικά που δεν περιμέναμε. Από την 4600η Ηλιακή Οδό, εξερευνούμε την καρδιά ενός από αυτά τα πολυαναμενόμενα θαύματα — τις δομές σε σχήμα κουτιού — για να αποκαλύψουμε τι δημιούργησε αυτό το εκτεταμένο δίκτυο κορυφογραμμών και κοιλοτήτων. Κάθε στάση κατά μήκος της διαδρομής από τότε αποτελεί μια άσκηση συστηματικής ντετέκτιβ εργασίας. Οι αναλύσεις APXS και ChemCam από το κέντρο μιας κορυφογραμμής, μέχρι τις άκρες της και μέσα στη γειτονική κοιλότητα αναζήτησαν χημικές παραλλαγές που υποδεικνύουν τι συγκρατεί τις κορυφογραμμές μαζί, καθιστώντας τες υψηλότερες από τις κοιλότητες. Η απεικόνιση Mastcam και ChemCam RMI χαρτογράφησε την αρχιτεκτονική των κορυφογραμμών και των κοιλοτήτων αναζητώντας δομές που παρέχουν ενδείξεις για τον σχηματισμό τους. Η απεικόνιση πιο απομακρυσμένων χαρακτηριστικών, όπως οι λόφοι που υψώνονται εκατοντάδες μέτρα εκατέρωθεν της κοιλάδας που φιλοξενούν τα κυβικά έργα, βοήθησε στον προσδιορισμό του γεωλογικού πλαισίου της περιοχής. Η απεικόνιση MAHLI των στόχων κορυφογραμμής και κοιλότητας αναζήτησε παραλλαγές στο μέγεθος των κόκκων που θα μπορούσαν να υποδεικνύουν πώς εναποτέθηκε το βραχώδες υπόστρωμα του κυβικού έργου. Η DAN εξέτασε το έδαφος κάτω από το ρόβερ σε κάθε στάση, μετρώντας την περιεκτικότητα σε υδρογόνο (και επομένως υποτιθέμενη περιεκτικότητα σε νερό) για να δει πώς ποικίλλει μεταξύ των κορυφογραμμών και των κοιλοτήτων. Αυτή την εβδομάδα, η ομάδα συγκέντρωσε όλα τα αποτελέσματα αυτής της διεξοδικής εξερεύνησης για να λάβει μια απόφαση σχετικά με την επόμενη τοποθεσία γεώτρησης, όπου οι SAM και CheMin θα έχουν την ευκαιρία να ερευνήσουν τα boxworks. Το ρόβερ θα κατευθυνθεί βόρεια προς το κοίλωμα "Monte Grande" στο οποίο εντοπίσαμε πολλά υποσχόμενο βράχο για δειγματοληψία. Τελικά, θα τρυπήσουμε μια κορυφογραμμή, αλλά αυτό είναι για ένα μελλοντικό ιστολόγιο. Η σύγκριση της ορυκτολογίας, του πτητικού περιεχομένου και της οργανικής χημείας των κορυφογραμμών και των κοιλοτήτων θα μας δώσει την πιο λεπτομερή εικόνα για το πώς σχηματίστηκαν τα boxworks.Τα REMS και RAD δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα αν βρίσκονται πάνω από μια κορυφογραμμή ή κοιλότητα, καθώς ο ουρανός από πάνω είναι η περιοχή τους. Και τα δύο όργανα παρακολουθούσαν συνεχώς τον καιρό - τον Άρη και το διάστημα, αντίστοιχα. Τα Navcam και Mastcam βοήθησαν στην περιβαλλοντική παρακολούθηση μετρώντας τη σκόνη στην ατμόσφαιρα, αναζητώντας εστίες σκόνης και καταγράφοντας το τέλος της συννεφιασμένης περιόδου. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4675-4681-deciding-where-to-dig-into-the-boxworks/ Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη έλαβε αυτήν την εικόνα χρησιμοποιώντας την δεξιά κάμερα πλοήγησης, η οποία δείχνει τους τρεις τύπους γεωλογικών χαρακτηριστικών που έχουν κρατήσει την προσοχή της ομάδας της αποστολής εδώ και μήνες - μια φωτεινή, τοξοειδή κορυφογραμμή σε σχήμα κουτιού, μια πιο σκοτεινή, γεμάτη άμμο κοιλότητα και, στο βάθος, το λόφο "Mishe Mokwa". Το Curiosity κατέγραψε την εικόνα στις 2 Οκτωβρίου 2025 - 4677η ηλιακή ώρα, ή 4.677η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory - στις 15:49:32 UTC. Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4682-4688: Επτά χρόνια στον Άρη. Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 10 Οκτωβρίου 2025 Αυτή η εβδομάδα ήταν μια εβδομάδα εποχιακών αλλαγών και ορόσημων για την αποστολή. Όπως αναφέρθηκε πριν από αρκετές εβδομάδες , ο Άρης έχει πλέον βγει από την «εποχή των νεφών» και μεταβαίνει στην «εποχή της σκόνης», καθώς ο πλανήτης πλησιάζει περισσότερο στον Ήλιο. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε αύξηση στην ανύψωση σκόνης και στη δραστηριότητα του διαβόλου της σκόνης τους επόμενους μήνες. Με περισσότερη σκόνη στην ατμόσφαιρα, αναμένουμε να χάσουμε τον όμορφα καθαρό ουρανό που μας επέτρεψε να τραβήξουμε φωτογραφίες από χαρακτηριστικά σε τεράστιες αποστάσεις από το ρόβερ, όπως ένα βουνό 91 χιλιόμετρα μακριά, έξω από τον κρατήρα Γκέιλ . Θα παρακολουθούμε επίσης την πιθανή ανάπτυξη μιας παγκόσμιας καταιγίδας σκόνης αυτή την εποχή, καθώς δεν έχει συμβεί από το 2018 . Τον Αύγουστο, γιορτάσαμε 13 χρόνια από την προσεδάφιση του Curiosity στο Γκέιλ το 2012. Αυτή τη Δευτέρα, 6 Οκτωβρίου, λίγο μετά τη 1 π.μ. UTC (8 μ.μ. EDT 5 Οκτωβρίου), το ατρόμητο ρόβερ μας σημείωσε το έβδομο πλήρες έτος του στον Άρη στην επιφάνεια. (Επειδή ο Άρης βρίσκεται πιο μακριά από τον Ήλιο από ό,τι η Γη, ένα έτος στον Άρη - ή ένα πλήρες ταξίδι γύρω από τον Ήλιο - διαρκεί 687 γήινες ημέρες.) Το Curiosity είναι μόνο το δεύτερο όχημα στον Άρη που φτάνει σε αυτό το ορόσημο, πίσω μόνο από το Opportunity . Αν και το Curiosity δεν έχει ακόμη φτάσει τη μακροζωία ή την απόσταση που διανύθηκε το Opportunity, τα τελευταία επτά χρόνια του Άρη έχουμε συγκεντρώσει το μεγαλύτερο και πιο ολοκληρωμένο αρχείο του σύγχρονου κλίματος του Άρη. Το REMS καταγράφει τις καιρικές συνθήκες τουλάχιστον μία φορά την ώρα σχεδόν κάθε ώρα από το 2012 και το RAD έχει πλέον μετρήσει τις συνθήκες επιφανειακής ακτινοβολίας για περισσότερο από έναν πλήρη ηλιακό κύκλο, δεδομένα που θα είναι κρίσιμα για τη μελλοντική ανθρώπινη εξερεύνηση του Άρη . Έχουμε τραβήξει περισσότερες από 3.000 ταινίες νεφών και αμέτρητες ακόμη παρατηρήσεις ατμοσφαιρικής αδιαφάνειας, ανύψωσης σκόνης και δραστηριότητας σκόνης-διαβόλου. Είμαι μέλος της ομάδας περιβαλλοντικών επιστημών μας για λίγο πάνω από πέντε (Γη) χρόνια τώρα (ή περίπου 2 ½ χρόνια Άρη) και ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι μπόρεσα να συμβάλω σε αυτήν την απίστευτη κληρονομιά. Αν και το πολυταξιδεμένο ρόβερ μας βρίσκεται τώρα στην πέμπτη εκτεταμένη αποστολή του, ως ομάδα δεν έχουμε καμία πρόθεση να επιβραδύνουμε σύντομα.Εκτός από τον εορτασμό αυτών των ορόσημων, αυτή η εβδομάδα επικεντρώθηκε στην προετοιμασία για την πρώτη από τις δύο προγραμματισμένες ασκήσεις μας στην περιοχή του boxwork. Αυτή η πρώτη άσκηση θα πραγματοποιηθεί σε μία από τις «κοιλότητες» του boxwork. Αυτή τη στιγμή στοχεύουμε σε μια κοιλότητα που έχουμε ονομάσει «Monte Grande», με στόχο να προετοιμαστούμε για να κάνουμε εκεί γεωτρήσεις την επόμενη εβδομάδα. Μόλις τελειώσουμε στο Monte Grande, σχεδιάζουμε να οδηγήσουμε μέχρι μία από τις υπερυψωμένες κορυφογραμμές που δίνουν στην περιοχή του boxwork την εμφάνιση που μοιάζει με ιστό αράχνης. Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα αυτών των δύο εκστρατειών γεωτρήσεων, η ελπίδα μας είναι ότι θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα τις διαδικασίες στο παρελθόν του Άρη που οδήγησαν στο σχηματισμό αυτών των συναρπαστικών χαρακτηριστικών. Καθώς ετοιμαζόμαστε για τις γεωτρήσεις, και οι δύο θεματικές ομάδες επιστημών συνέχισαν τον συνηθισμένο ρυθμό τους, την επιστήμη επαφής και την τηλεπισκόπηση, για να χαρακτηρίσουν την τοπική γεωλογία και το περιβάλλον. Αυτό το Σαββατοκύριακο θα είναι ιδιαίτερα πολυάσχολο στην περιβαλλοντική επιστήμη της αποστολής, με συντονισμένες παρατηρήσεις με την APXS και την ChemCam για την παρακολούθηση των εποχιακών αλλαγών στη σύνθεση της ατμόσφαιρας. Θα χρησιμοποιήσουμε επίσης το όργανο Tunable Laser Spectrometer της SAM για να μετρήσουμε την ποσότητα του ατμοσφαιρικού μεθανίου στο Gale. Πρόκειται για μια δραστηριότητα που έχουμε πραγματοποιήσει περιοδικά κατά τη διάρκεια της αποστολής και έχει εμπνεύσει έντονη συζήτηση σχετικά με τις πηγές και τους μηχανισμούς καταστροφής του μεθανίου στον Άρη . Εύχομαι πολλά ακόμη χρόνια περιπλάνησης και επιστημονικών ανακαλύψεων! https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4682-4688-seven-mars-years/ Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη έλαβε αυτήν την εικόνα που κοιτάζει προς τα κάτω τόσο προς τον πυθμένα του κρατήρα Gale, όπου ξεκινήσαμε το ταξίδι μας στο Όρος Sharp πριν από περισσότερο από μια δεκαετία, όσο και προς την κοιλότητα "Monte Grande" που ελπίζουμε ότι θα περιέχει τον επόμενο στόχο μας για την γεώτρηση. Το Curiosity κατέγραψε την εικόνα χρησιμοποιώντας την μπροστινή κάμερα αποφυγής κινδύνου (Front Hazcam) στις 9 Οκτωβρίου 2025 - 4684η ηλιακή ώρα, ή 4.684η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory - στις 21:28:14 UTC. Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4689-4694: Η μονάδα τρυπήματος στη μονάδα Boxwork είναι GO! Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου 2025 Το Curiosity ερευνά την «μονάδα γεώτρησης» εδώ και αρκετούς μήνες. Οι αναγνώστες ίσως θυμούνται ότι κάναμε γεωτρήσεις στην άκρη της μονάδας γεώτρησης στην «Altadena » τον Ιούνιο. Έκτοτε, έχουμε διανύσει λίγο λιγότερο από ένα χιλιόμετρο κατά μήκος της μονάδας γεώτρησης (περίπου 0,6 μίλια) και τώρα είμαστε έτοιμοι να εντοπίσουμε τον επόμενο στόχο γεώτρησης, σε μια περιοχή όπου η κατασκευή είναι πραγματικά καλά διατηρημένη.Οι δομές τύπου boxwork είναι μια σειρά από κορυφογραμμές και κοιλότητες, επομένως το σχέδιό μας είναι να κάνουμε γεωτρήσεις μέσα σε μία από τις κοιλότητες και στη συνέχεια σε μία από τις γειτονικές κορυφογραμμές. Τη Δευτέρα, πραγματοποιήσαμε την διαλογή γεωτρήσεων στην «Valle de la Luna» μέσα στην κοιλότητα « Monte Grande » - μια προσπάθεια πολλαπλών οργάνων. Αξιολογήσαμε τη χημική σύσταση χρησιμοποιώντας APXS και ChemCam, για να βεβαιωθούμε ότι είναι εντός του αναμενόμενου εύρους και όχι κάτι εντελώς διαφορετικό από τις συνθέσεις του βραχώδους υποβάθρου που παρακολουθούμε. Οι σχεδιαστές ρόβερ (RPs) χρησιμοποιούν μια δοκιμή «προφόρτωσης», ασκώντας πίεση στην επιφάνεια του βραχώδους υποβάθρου για να χαρακτηρίσουν πώς μπορεί να συμπεριφερθεί ο βραχίονας και το βράχο του ρόβερ κατά τη διάρκεια της γεώτρησης. Λαμβάνουμε πολλαπλές εικόνες (συμπεριλαμβανομένων εικόνων πριν και μετά τη δοκιμή προφόρτωσης), χρησιμοποιώντας MAHLI και Mastcam για να βοηθήσουμε τους RPs να αξιολογήσουν την επιφάνεια της πιθανής περιοχής γεώτρησης.Η εύρεση ενός κατάλληλου σημείου για τρύπημα στις κοιλότητες ήταν μια πρόκληση, καθώς το χαμηλότερο σημείο κάθε κοιλότητας (αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο) συχνά καλύπτεται από άμμο ή μικρά βότσαλα, με μόνο αραιό βραχώδες υπόστρωμα να προεξέχει, όπως μπορείτε να δείτε στη συνοδευτική εικόνα . Ωστόσο, σταθήκαμε τυχεροί εδώ στο Μόντε Γκράντε. Η χημεία δείχνει ότι αυτό το πέτρωμα βρίσκεται εντός του αναμενόμενου εύρους σύνθεσης. Οι εικόνες MAHLI δείχνουν μια πιο λεία επιφάνεια στο κέντρο της βουρτσισμένης περιοχής (όπου θα εστιάσει το τρυπάνι) και οι εικόνες πριν και μετά έδειξαν ότι το πέτρωμα αντέδρασε καλά στη δοκιμή προφόρτισης. Την Παρασκευή, οι RP και οι επιστήμονες της αποστολής εξέτασαν λεπτομερώς τα δεδομένα σε μια πολύ εντατική συνάντηση που ονομάζεται «Συνάντηση Αξιολόγησης Απόκτησης Στόχου» ή TAAM. Έχουμε τρυπήσει 43 τρύπες στον Άρη μέχρι τώρα και είναι πάντα αγχωτικό να περιμένουμε να δούμε αν οι πληροφορίες που συλλέξαμε κατά την αρχική μας επαφή με την επιστήμη και την προφόρτιση μας δίνουν το πράσινο φως. Περίπου στα μέσα της ημέρας σχεδιασμού, λάβαμε την είδηση ότι το TAAM είπε ναι στη γεώτρηση εδώ, οπότε θα κάνουμε τρύπημα στο πρώτο σολ αυτού του σχεδίου Σαββατοκύριακου.Εάν η άσκηση είναι επιτυχής, δεν θα έχουμε καμία επαφή με την επιστήμη για τουλάχιστον μία εβδομάδα, καθώς ο βραχίονας δεν μπορεί να αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας άσκησης. Κανονικά, καθώς είμαι ο APXS PUDL (υπεύθυνος για την ανοδική σύνδεση νέων στόχων APXS και την αξιολόγηση της καθοδικής σύνδεσης προηγούμενων στόχων), η ιδέα μιας εβδομάδας χωρίς επαφή με την επιστήμη θα ήταν απογοητευτική για μένα — αλλά όχι κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας άσκησης! Η CheMin (Χημεία Ορυκτολογίας) και η SAM (Ανάλυση Δείγματος στον Άρη) θα χρησιμοποιήσουν το δείγμα που έχει ληφθεί από τη διάτρηση για να μας δώσουν επιπλέον βάθος πληροφοριών, εξετάζοντας την ορυκτολογία και τη σύνθεση με τρόπο που δεν είναι δυνατός για την APXS και την ChemCam.Στη συνέχεια, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα δεδομένα γεωτρήσεων για να μας βοηθήσουν να ερμηνεύσουμε τα δεδομένα APXS και ChemCam και να κατανοήσουμε καλύτερα τον σχηματισμό αυτών των κιβωτίων, ειδικά αν μπορούμε να τα συνδυάσουμε με έναν κατάλληλο στόχο στις κορυφογραμμές.Εν τω μεταξύ, φυσικά, συνεχίζουμε να παρακολουθούμε την ατμόσφαιρα και το περιβάλλον γύρω μας. Η ομάδα της Mastcam σχεδιάζει μερικές εκπληκτικές εικόνες από αυτό το σημείο και η ChemCam θα συνεχίσει να χαρακτηρίζει το κοντινό βραχώδες υπόστρωμα και να απεικονίζει τους μακρινούς λόφους. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4689-4694-drill-in-the-boxwork-unit-is-go/ Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη απέκτησε αυτήν την εικόνα που δείχνει το μπλοκ «Valle de la Luna» στην κοιλότητα «Monte Grande», μια τοποθεσία που στόχευσε για γεωτρήσεις το Σαββατοκύριακο 18-19 Οκτωβρίου 2025. Το Curiosity κατέγραψε την εικόνα με την μπροστινή κάμερα αποφυγής κινδύνου (Front Hazcam) στις 12 Οκτωβρίου 2025 — 4687η ηλιακή ώρα, ή 4.687η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory — στις 23:11:12 UTC. Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4695-4701: Αναζητώντας απαντήσεις στο Monte Grande. Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 24 Οκτωβρίου 2025 Το Curiosity άνοιξε με επιτυχία την 44η τρύπα του στον Άρη, η οποία αποτελεί σημαντικό ορόσημο στην έρευνά μας για την αινιγματική «μονάδα boxwork», μια περιοχή με ανθεκτικές κορυφογραμμές που περιβάλλουν κοιλότητες ή «κοιλότητες» λιγότερο ανθεκτικών πετρωμάτων. Η γεώτρηση πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο εντός της κοιλότητας «Monte Grande» στον στόχο «Valle de la Luna». Ο σχεδιασμός του ρόβερ αυτή την εβδομάδα περιελάμβανε τη διασφάλιση ότι τα κοκκώδη υπολείμματα γεωτρήσεων από το Valle de la Luna μεταφέρθηκαν στα όργανα SAM (Ανάλυση Δείγματος στον Άρη) και CheMin (Περίθλαση ακτίνων Χ), καθώς και την ανάλυση των αποτελεσμάτων. Τα αποτελέσματα από αυτά τα όργανα, τα οποία θα παρέχουν ορυκτολογικές και άλλες πληροφορίες σύνθεσης, θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμα για τον προσδιορισμό του πώς σχηματίστηκαν τα χαρακτηριστικά του κιβωτίου, καθώς η χημεία από τα όργανα APXS και ChemCam και τα φάσματα ανάκλασης από το ChemCam έχουν αποκαλύψει ανεπαίσθητες, αλλά όχι εντυπωσιακές, διαφορές μεταξύ των πετρωμάτων που αποτελούν τις κορυφογραμμές και εκείνων που αποτελούν τις κοιλότητες. Έτσι, δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί μια συνθετική εξήγηση για τις διαφορές μεταξύ των δύο τύπων εδάφους.Ενώ αυτές οι εσωτερικές μελέτες των δειγμάτων της Valle de la Luna βρίσκονταν σε εξέλιξη, συλλέχθηκαν δεδομένα τηλεπισκόπησης από την Mastcam για μια σειρά στόχων, καθώς και ατμοσφαιρική τηλεπισκόπηση. Μεταξύ των μελετών της Mastcam που διεξάγονται είναι μια φωτομετρική μελέτη, ένα είδος μελέτης που συνήθως διεξάγεται μόνο κατά τη διάρκεια μιας εκτεταμένης στατικής περιόδου, όπως η τρέχουσα εκστρατεία γεωτρήσεων. Η φωτομετρία είναι η μελέτη των αλλαγών στην φαινομενική ανακλώμενη φωτεινότητα των βράχων και των εδαφών με βάση τη γεωμετρία του φωτισμού (για παράδειγμα, αν ο Ήλιος βρίσκεται χαμηλά στον ορίζοντα ή ψηλά στον ουρανό). Κατά τη διάρκεια αυτής της εκστρατείας φωτομετρίας, συλλέγονται πολλαπλές εικόνες των ίδιων περιοχών-στόχων σε διαφορετικές ώρες της ημέρας.Στο τελικό σχέδιο της εβδομάδας, στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης αξιολόγησης του δείγματος Valle de la Luna, το υλικό θα υποβληθεί σε ανάλυση εξελιγμένου αερίου (EGA) κατά την οποία το δείγμα που έχει υποστεί διάτρηση ψήνεται σε φούρνο σε SAM και απελευθερώνονται πτητικά μόρια, συμπεριλαμβανομένων των H2O , CO2 και SO2 , τα οποία χρησιμοποιούνται για την περαιτέρω υποβοήθηση του χαρακτηρισμού των υλικών-στόχων. Οι παρατηρήσεις με Mastcam θα περιλαμβάνουν περαιτέρω εικόνες που συλλέχθηκαν στο πλαίσιο της φωτομετρικής εκστρατείας. Επίσης, θα συλλεχθούν ψηφιδωτά του δυτικού τοίχου της κοιλότητας Monte Grande, καθώς και αρκετές ατμοσφαιρικές μετρήσεις.Την επόμενη εβδομάδα, το ρόβερ θα συνεχίσει την ανάλυση του δείγματος που έχει ληφθεί με περισσότερα πειράματα SAM, καθώς και την ανάλυση των υπολειμμάτων. Η ομάδα ξεκινά επίσης την αναζήτηση μιας κατάλληλης τοποθεσίας γεώτρησης σε μια κορυφογραμμή ως την επόμενη τοποθεσία γεώτρησης, προκειμένου να συγκρίνει τα αποτελέσματα με τα αποτελέσματα από το κοιλότητα Monte Grande. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4695-4701-searching-for-answers-at-monte-grande/ Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη απέκτησε αυτήν την εικόνα της οπής γεώτρησης «Valle de la Luna» χρησιμοποιώντας την κάμερα Mast Camera (Mastcam) στις 19 Οκτωβρίου 2025 — 4693η ηλιακή ώρα, ή 4.693η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory — στις 02:04:29 UTC. Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4702-4708: Μόνο τρομακτικά πράγματα υπάρχουν εδώ στη Γη σήμερα! Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 31 Οκτωβρίου 2025 Γράφω αυτό το ιστολόγιο και είναι ακόμα μέρα — και ανυπομονώ να συνοδεύσω ένα από τα αγαπημένα μου παιδιά στο trick-and-treat μετά. Αυτό είναι ένα νέο συναίσθημα για μένα επειδή συνήθως βρίσκομαι στο Ηνωμένο Βασίλειο, πράγμα που σημαίνει ότι οι βάρδιές μου στο Curiosity ξεκινούν αργά το απόγευμα, όταν όλοι οι άλλοι τελειώνουν τη δουλειά. Αλλά προς το παρόν, βρίσκομαι στις ΗΠΑ (Χιούστον, Τέξας) και είναι μέρα, κάτι που είναι μια υπέροχη αλλαγή, ειδικά σήμερα, καθώς δεν χρειάζεται να κρύβομαι από τις διακοπές των trick-and-treaters, αλλά αντ' αυτού μπορώ να μοιράζω όσες καραμέλες μπορούν να φάνε! Ανυπομονώ γι' αυτό... αλλά πριν, ας δούμε τι έκανε το Curiosity αυτή την εβδομάδα!Θα έχετε δει το ιστολόγιο του συναδέλφου μου Bill, με τίτλο «Αναζητώντας απαντήσεις στο Monte Grande», σχετικά με την ανάλυσή μας του δείγματος «Valle de la Luna» με το CheMin και το SAM EGA. Αυτή την εβδομάδα συνεχίζαμε την ανάλυση SAM του 44ου δείγματος που είχε τρυπηθεί, το οποίο πάντα καταναλώνει πολλή ενέργεια, επομένως αφήνει λιγότερο χώρο για άλλες έρευνες. Ως εκ τούτου, μπορεί να παρατηρήσετε ότι υπήρχαν λιγότερες δραστηριότητες ChemCam και Mastcam. Το ρόβερ επίσης δεν οδήγησε όσο το δείγμα βρισκόταν ακόμα στον πυργίσκο έτοιμο για την παράδοση των επόμενων δραστηριοτήτων SAM. Το Curiosity έχει πλέον ολοκληρώσει τις παραδόσεις στο CheMin και το SAM, και η τελευταία ενέργεια στο σχέδιο της Παρασκευής ήταν να καθαρίσει το υπόλοιπο δείγμα από το τρυπάνι, ενόψει της οδήγησής του εδώ στο σχέδιο της Δευτέρας. Στο σχέδιο της Δευτέρας θα επανατοποθετήσουμε το ρόβερ για να έχουμε μια πολύ καλή εικόνα των πιθανών επόμενων στόχων άσκησης στην κορυφογραμμή. Έχουμε ήδη καταφέρει να τους ανιχνεύσουμε σε προηγούμενες εικόνες και έχουμε μερικούς υποψήφιους, αλλά η λήψη αποφάσεων θα απαιτήσει εικόνες από τη θέση στάθμευσης της Δευτέρας, καθώς αυτή τη στιγμή είμαστε παρκαρισμένοι σε μια κοιλότητα και δεν μπορούμε να δούμε πραγματικά τι υπάρχει στην κορυφογραμμή.Ωστόσο, η στασιμότητα ήταν πάντα μια χρυσή ευκαιρία για να παρατηρήσουμε τη δράση του ανέμου, και αυτή η εβδομάδα δεν ήταν καμία διαφορά, καθώς η Mastcam εξέτασε τα λεπτά σωματίδια γεώτρησης αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του χρόνου που ήμασταν στατικοί, για να διαπιστώσει την ασφάλεια προσέγγισης του MAHLI — και φυσικά για να χρησιμοποιήσει αυτές τις εικόνες και για την ατμοσφαιρική επιστήμη. Επιπλέον, η Mastcam άδραξε την ευκαιρία να αποκτήσει ολοκληρωμένη απεικόνιση ολόκληρης της περιοχής. Υπάρχουν πολλά ψηφιδωτά που καταγράφουν το κοντινό πεδίο, για παράδειγμα στον στόχο «Ναζαρέτ». Στις αποστάσεις του μεσαίου και του μακρινού πεδίου, η Mastcam συναρμολόγησε ένα μεγάλο ψηφιδωτό στο «Monte Grande» και το «Ticaco» για να καταγράψει τους διαφορετικούς βράχους στα γύρω τοιχώματα της κορυφογραμμής και ευρύτερα. Υπάρχουν τόσες πολλές ενδιαφέρουσες υφές και χαρακτηριστικά αλλοίωσης, μαζί με κοιλότητες και ρωγμές, που η ομάδα θα διασκεδάσει αναλύοντάς τα όλα με μεγάλη λεπτομέρεια ξεχωριστά, καθώς και τις σχέσεις τους μεταξύ τους. Το ChemCam διερεύνησε την γεώτρηση Valle de la Luna και τα υπολείμματα σύμφωνα με τον συνήθη ρυθμό των δραστηριοτήτων μετά τη γεώτρηση, και επιπλέον διερεύνησε τον στόχο Nazareth για να κατανοήσει πώς το μπλοκ που γεώτρησε το Curiosity μπορεί να ποικίλλει χημικά. Ένας άλλος στόχος του ChemCam ήταν το "Pachica", καθώς η ομάδα παρατήρησε πολλούς οζίδια σε αυτόν τον στόχο και μας ενδιαφέρει η χημική τους μεταβλητότητα και το "Palpana", ένα πιο ομαλό μπλοκ. Περαιτέρω έρευνες για την γεώτρηση Valle de la Luna με το ChemCam αφορούν τους στόχους "Anapia" και "Bandara" για την περαιτέρω διερεύνηση της χημικής ποικιλομορφίας του μπλοκ στόχου γεώτρησης.Παρατηρήσεις με το ChemCam Remote Micro Imager (RMI) λήφθηκαν επίσης στο κοντινό πεδίο και σε μεγαλύτερη απόσταση. Στο κοντινό πεδίο, οι εικόνες RMI καταγράφουν περαιτέρω λεπτομέρειες σχετικά με την γεώτρηση Valle de la Luna και τα τελμάτων της, ενώ πιο μακριά, το τείχος Monte Grande είναι ένας από τους στόχους του RMI, μαζί με άλλες λεπτομέρειες στις κορυφογραμμές γύρω μας. Την Παρασκευή, το RMI κατευθύνθηκε πολύ προς τα πάνω για να συνεχίσει την απεικόνιση της μονάδας yardang, η οποία είναι ένας από τους επόμενους στόχους μας στο μακροπρόθεσμο μέλλον.Εκτός από όλες τις δραστηριότητες γεωτρήσεων και τις έρευνες πετρωμάτων, η ατμόσφαιρα τράβηξε επίσης την προσοχή. Έχουμε τον συνηθισμένο ρυθμό των περιβαλλοντικών ερευνών, χτίζοντας το μακροπρόθεσμο αρχείο πίεσης, θερμοκρασίας και υγρασίας του Άρη. Παρατηρούμε την ατμοσφαιρική αδιαφάνεια, τις δραστηριότητες σκόνης-διαβόλου και τα σύννεφα. Φυσικά, όλοι ανυπομονούμε για την επόμενη εβδομάδα, όταν θα αποφασίσουμε για τον δεύτερο στόχο γεωτρήσεων σε αυτήν την περιοχή, αυτή τη φορά στην κορυφογραμμή. Ας δούμε ποιο μπλοκ θα φαίνεται καλύτερο, τόσο από επιστημονικής όσο και από μηχανικής άποψης - έχουμε μια σύντομη λίστα υποψηφίων. Οι λεπτομερείς εικόνες είναι για το σχέδιο της Δευτέρας. Εν τω μεταξύ, θα απολαύσουμε τα κεράσματα εδώ στη Γη και τα Σαββατοκύριακά μας, ενώ το Curiosity ολοκληρώνει τις δραστηριότητες γεωτρήσεων στο Valle de la Luna. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4702-4708-its-only-spooky-here-on-earth-today/ Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη απέκτησε αυτήν την εικόνα κατά την έναρξη της δραστηριότητας γεώτρησης στην τοποθεσία «Valle de la Luna», «πιασμένη επ' αυτοφώρω» καθώς αυτή η εικόνα τραβήχτηκε στις 19 Οκτωβρίου 2025. Το Curiosity χρησιμοποίησε την μπροστινή κάμερα αποφυγής κινδύνου (Front Hazcam) την 4693η ηλιακή ώρα, ή την 4.693η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory, στις 01:54:37 UTC.

Το πλήρωμα της Αποστολής 73 εργάζεται για την καρδιαγγειακή έρευνα και τις διαστημικές στολές την Πέμπτη. Η καρδιαγγειακή έρευνα και η συντήρηση της διαστημικής στολής ήταν στην κορυφή του προγράμματος για το πλήρωμα της Αποστολής 73 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Πέμπτη. Οι κάτοικοι της τροχιάς μελέτησαν πώς η ζωή στο διάστημα επηρεάζει την κυκλοφορία του αίματος, αντάλλαξαν προηγμένο εξοπλισμό σε μια διαστημική στολή και εγκατέστησαν ένα νέο πείραμα υποστήριξης ζωής.Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Τζόνι Κιμ, πέρασε το πρώτο μισό της βάρδιάς του στη μονάδα του εργαστηρίου Κολόμπους φορώντας ηλεκτρόδια που σαρώνουν το στήθος του με μια συσκευή υπερήχων για να βοηθήσει τους γιατρούς να κατανοήσουν πώς η λειτουργία και η δομή της καρδιάς του προσαρμόζεται στην έλλειψη βαρύτητας. Μετά το μεσημεριανό γεύμα, ο Κιμ έκανε τζόκινγκ στον διάδρομο COLBERT και στη συνέχεια γυμνάστηκε στην προηγμένη συσκευή άσκησης αντίστασης φορώντας ένα αισθητήριο καρδιακών παλμών που κατέγραφε την καρδιακή του δραστηριότητα. Τα δεδομένα που συλλέγονται καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας μπορούν να ενημερώσουν τους ερευνητές για τον καρδιαγγειακό κίνδυνο που αντιμετωπίζουν οι αστροναύτες καθώς η NASA και οι διεθνείς εταίροι της σχεδιάζουν αποστολές στη Σελήνη, τον Άρη και αλλού.Οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritsky, διοικητής σταθμού και μηχανικός πτήσης αντίστοιχα, συνεργάστηκαν για να εξερευνήσουν πώς το αίμα κυκλοφορεί από και προς τα μικρότερα αγγεία του ανθρώπινου σώματος σε συνθήκες μικροβαρύτητας. Το δίδυμο φορούσε εκ περιτροπής αισθητήρες στο μέτωπο, τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών του για να παρακολουθεί τη ροή του αίματος προς το μικροκυκλοφορικό και το ιστικό σύστημα. Τα αποτελέσματα μπορεί να βοηθήσουν τους ερευνητές να αναπτύξουν τεχνικές για την προστασία των πληρωμάτων μακράς διαρκείας στο διάστημα και την προετοιμασία τους για την επιστροφή στη Γη.Οι μηχανικοί πτήσης Zena Cardman και Mike Fincke της NASA συνεργάστηκαν όλη την Πέμπτη συντηρώντας μια διαστημική στολή μέσα στον αεροθάλαμο Quest . Οι Cardman και Fincke αρχικά αντάλλαξαν μια συσκευή υποστήριξης ζωής μέσα στη στολή που παρέχει αερισμό και ψύξη κατά τη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου. Στη συνέχεια, το ζευγάρι εγκατέστησε ένα ραδιόφωνο μέσα στη στολή που επιτρέπει την επικοινωνία μεταξύ των διαστημοπλοίων, των μελών του πληρώματος εντός του σταθμού και των ελεγκτών αποστολής στο έδαφος.Ο μηχανικός πτήσης της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Kimiya Yui πέρασε την ημέρα του μέσα στην εργαστηριακή μονάδα Kibo εγκαθιστώντας ένα νέο σύστημα απομάκρυνσης διοξειδίου του άνθρακα που παραδόθηκε στο διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου HTV-X1 στις 29 Οκτωβρίου. Η προηγμένη τεχνολογία υποστήριξης ζωής επιδιώκει να καταδείξει την αποτελεσματική απομάκρυνση διοξειδίου του άνθρακα από ένα διαστημόπλοιο για την προώθηση μελλοντικών αποστολών Artemis στη Σελήνη.Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Όλεγκ Πλατόνοφ, ξεκίνησε την ημέρα του φορώντας αισθητήρες και πιεσόμετρο, παρατηρώντας πώς επηρεάζεται η υγεία των αιμοφόρων αγγείων του από την έλλειψη βαρύτητας και την ακτινοβολία. Στη συνέχεια, αυτός και ο Ριζίκοφ έκαναν εναλλάξ πεταλιά για μία ώρα στον κύκλο άσκησης του σταθμού , φορώντας ηλεκτρόδια στήθους και πιεσόμετρο για αξιολόγηση της φυσικής του κατάστασης.Η καθημερινή παρακολούθηση της υγείας και η άσκηση είναι απαραίτητες για τους αστροναύτες που ζουν σε μικροβαρύτητα για μήνες ή και χρόνια. Τα δεδομένα υγείας και έρευνας που συλλέγονται καθοδηγούν τις στρατηγικές για την προστασία των μελλοντικών πληρωμάτων σε αποστολές στο βαθύ διάστημα.. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/11/13/expedition-73-crew-works-cardiovascular-research-and-spacesuits-on-thursday/ Το νέο διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου HTV-X1 της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) απεικονίζεται κρατώντας τον ρομποτικό βραχίονα Canadarm2 μετά την ολοκλήρωση της άφιξής του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 29 Οκτωβρίου 2025. Ένα ρομποτικό χέρι βοήθειας. Ο αστροναύτης της NASA, Τζόνι Κιμ, τράβηξε αυτή τη φωτογραφία στις 23 Ιουλίου 2025, καθώς ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός βρισκόταν σε τροχιά 400 χιλιομέτρων πάνω από έναν νεφελώδη Ειρηνικό Ωκεανό νοτιοδυτικά του Μεξικού. Στην εικόνα είναι ορατός ο ρομποτικός βραχίονας Canadarm2 μήκους 17,7 ποδιών , ο οποίος εκτείνεται από ένα εξάρτημα συλλογής δεδομένων στη μονάδα Harmony του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Στον μηχανισμό μανδάλωσης είναι προσαρτημένο το Dextre, το λεπτορυθμισμένο ρομποτικό χέρι του σταθμού, σχεδιασμένο για ευαίσθητες εξωτερικές εργασίες συντήρησης. Το πλήρωμα του σταθμού χρησιμοποιεί το Canadarm2 για την εκτέλεση εργασιών συντήρησης, τη λήψη διαστημοπλοίων που επισκέπτονται και τη μεταφορά προμηθειών, εξοπλισμού, ακόμη και αστροναυτών .Στις 2 Νοεμβρίου 2025, ο διαστημικός σταθμός συμπλήρωσε 25 χρόνια συνεχούς ανθρώπινης παρουσίας . Το τροχιακό εργαστήριο παραμένει ένα πεδίο εκπαίδευσης και δοκιμών για αποστολές στο βαθύ διάστημα, επιτρέποντας στη NASA να επικεντρωθεί στις αποστολές Artemis στη Σελήνη και τον Άρη. https://www.nasa.gov/image-article/a-robotic-helping-hand/

Χαρτογράφηση της Σκοτεινής Ύλης. Αυτή η εικόνα που δημοσιεύθηκε στις 30 Ιουνίου 2025, συνδυάζει δεδομένα από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA και το Παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA για να απεικονίσει τη σκοτεινή ύλη. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τις παρατηρήσεις του Webb για να μετρήσουν προσεκτικά τη μάζα των σμηνών γαλαξιών που φαίνονται εδώ, καθώς και το συλλογικό φως που εκπέμπεται από αστέρια που δεν είναι πλέον συνδεδεμένα με μεμονωμένους γαλαξίες. Μάθετε περισσότερα. https://www.nasa.gov/image-article/mapping-dark-matter/

Ο Ήλιος απελευθερώνει ισχυρή έκλαμψη Ο Ήλιος εξέπεμψε μια ισχυρή έκλαμψη, η οποία κορυφώθηκε στις 3:30 π.μ. ET στις 14 Νοεμβρίου. Το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής της NASA , το οποίο παρακολουθεί συνεχώς τον Ήλιο, κατέγραψε μια εικόνα του γεγονότος. Εργαστήριο Ηλιακής Ενέργειας και Αστροφυσικής NASA/SDO/Lockheed Martin Οι ηλιακές εκλάμψεις είναι ισχυρές εκρήξεις ενέργειας. Οι εκλάμψεις και οι ηλιακές εκρήξεις μπορούν να επηρεάσουν τις ραδιοεπικοινωνίες, τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας, τα σήματα πλοήγησης και να θέσουν σε κίνδυνο τα διαστημόπλοια και τους αστροναύτες. Αυτή η έκλαμψη ταξινομείται ως έκλαμψη X4.0. Η κλάση X υποδηλώνει τις πιο έντονες εκλάμψεις, ενώ ο αριθμός παρέχει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την έντασή της.Για να δείτε πώς ένας τέτοιος διαστημικός καιρός μπορεί να επηρεάσει τη Γη, επισκεφθείτε το Κέντρο Πρόβλεψης Διαστημικού Καιρού της NOAA https://spaceweather.gov/ , την επίσημη πηγή της κυβέρνησης των ΗΠΑ για προβλέψεις, παρατηρήσεις, προειδοποιήσεις και ειδοποιήσεις για τον διαστημικό καιρό. Η NASA λειτουργεί ως ερευνητικός βραχίονας της εθνικής προσπάθειας για τον διαστημικό καιρό. Η NASA παρατηρεί συνεχώς τον Ήλιο και το διαστημικό μας περιβάλλον με έναν στόλο διαστημοπλοίων που μελετούν τα πάντα, από τη δραστηριότητα του Ήλιου μέχρι την ηλιακή ατμόσφαιρα και τα σωματίδια και τα μαγνητικά πεδία στο διάστημα που περιβάλλει τη Γη. https://science.nasa.gov/blogs/solar-cycle-25/2025/11/14/sun-releases-strong-flare-9/ Το Ηλιακό Δυναμικό Παρατηρητήριο της NASA κατέγραψε αυτήν την εικόνα μιας ηλιακής έκλαμψης — η οποία θεωρείται ως η φωτεινή λάμψη στο κέντρο της εικόνας — στις 14 Νοεμβρίου. Η εικόνα δείχνει ένα υποσύνολο ακραίου υπεριώδους φωτός που αναδεικνύει το εξαιρετικά θερμό υλικό σε εκλάμψεις και το οποίο είναι χρωματισμένο σε μπρούντζο.

Το Hubble μελετά τις ηλικίες των αστεριών σε πολύχρωμο γαλαξία. Αστέρια όλων των ηλικιών εκτίθενται σε αυτήν την εικόνα του λαμπερού σπειροειδούς γαλαξία NGC 6000, που ονομάζεται NGC 6000, και βρίσκεται 102 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό του Σκορπιού, από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA.Ο NGC 6000 έχει ένα λαμπερό κίτρινο κέντρο και λαμπερά μπλε περιθώρια. Αυτά τα χρώματα αντανακλούν τις διαφορές στις μέσες ηλικίες, μάζες και θερμοκρασίες των αστεριών του γαλαξία. Στην καρδιά του γαλαξία, τα αστέρια τείνουν να είναι παλαιότερα και μικρότερα. Τα λιγότερο ογκώδη αστέρια είναι πιο δροσερά από τα πιο ογκώδη αστέρια και, κάπως αντίθετα με τη διαίσθηση, τα ψυχρότερα αστέρια είναι πιο κόκκινα, ενώ τα θερμότερα αστέρια είναι πιο μπλε. Πιο μακριά, κατά μήκος των σπειροειδών βραχιόνων του NGC 6000, λαμπρά αστρικά σμήνη φιλοξενούν νεαρά, ογκώδη αστέρια που φαίνονται έντονα μπλε.Το Hubble συνέλεξε τα δεδομένα για αυτήν την εικόνα ενώ εξέταζε τις τοποθεσίες πρόσφατων εκρήξεων σουπερνόβα σε κοντινούς γαλαξίες. Ο NGC 6000 φιλοξένησε δύο πρόσφατους σουπερνόβα: τον SN 2007ch το 2007 και τον SN 2010as το 2010. Χρησιμοποιώντας τους ευαίσθητους ανιχνευτές του Hubble, οι ερευνητές μπορούν να διακρίνουν την αμυδρή λάμψη των σουπερνόβα χρόνια μετά την αρχική έκρηξη. Αυτές οι παρατηρήσεις βοηθούν στον περιορισμό των μαζών των προγονικών αστέρων των σουπερνόβα και μπορούν να υποδείξουν εάν είχαν αστρικούς συνοδούς.Μεγεθύνοντας τη δεξιά πλευρά του δίσκου του γαλαξία σε αυτήν την εικόνα, μπορείτε να δείτε ένα σύνολο τεσσάρων λεπτών κίτρινων και μπλε γραμμών. Αυτές οι γραμμές είναι ένας αστεροειδής στο ηλιακό μας σύστημα που παρασύρθηκε στο οπτικό πεδίο του Hubble καθώς κοίταζε τον NGC 6000. Οι τέσσερις γραμμές οφείλονται σε τέσσερις διαφορετικές εκθέσεις που καταγράφηκαν η μία μετά την άλλη με μικρές παύσεις μεταξύ τους. Οι επεξεργαστές εικόνας συνδύασαν αυτές τις τέσσερις εκθέσεις για να δημιουργήσουν την τελική εικόνα. Οι γραμμές εμφανίζονται διακεκομμένες με εναλλασσόμενα χρώματα επειδή κάθε έκθεση χρησιμοποιούσε ένα φίλτρο για να συλλέξει πολύ συγκεκριμένα μήκη κύματος φωτός, σε αυτήν την περίπτωση γύρω από το κόκκινο και το μπλε. Η ύπαρξη αυτών των ξεχωριστών εκθέσεων συγκεκριμένων μηκών κύματος είναι σημαντική για τη μελέτη και τη σύγκριση των αστεριών με βάση τα χρώματά τους - αλλά κάνει επίσης τους παρείσακτους αστεροειδή πολύ προφανείς! https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-studies-star-ages-in-colorful-galaxy/ Αυτή η εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA απεικονίζει τον σπειροειδή γαλαξία που ονομάζεται NGC 6000.

Τα δύο διαστημόπλοια ESCAPADE της NASA αναπτύχθηκαν, Τα δίδυμα διαστημόπλοια ESCAPADE (Escape and Plasma Acceleration and Dynamics Explorers) της NASA αναπτύχθηκαν από το δεύτερο στάδιο του Blue Origin New Glenn. Το διαστημόπλοιο θα εισέλθει σε μια φάση εγγύτητας με τη Γη σε σχήμα φασολιού, η οποία θα διαρκέσει περίπου ένα χρόνο, πριν ξεκινήσει μια καύση κινητήρα έγχυσης μέσω του Άρη κάποια στιγμή τον Νοέμβριο του 2026. Η ταχύτητα που θα αποκτηθεί πριν από την καύση θα επιτρέψει στο διαστημόπλοιο να εκμεταλλευτεί το Φαινόμενο Oberth - ένα φαινόμενο που περιγράφει πώς ένας πυραυλοκινητήρας είναι πιο αποτελεσματικός όταν τίθεται σε λειτουργία σε υψηλές ταχύτητες - για να στείλει το διαστημόπλοιο στο δρόμο του προς τον Άρη. Το διαστημόπλοιο ESCAPADE θα φτάσει στον Άρη τον Σεπτέμβριο του 2027 και θα τοποθετηθεί σε μεγάλη τροχιά σύλληψης. Στη συνέχεια, οι ομάδες αποστολής θα μειώσουν και θα συγχρονίσουν τις τροχιές των διαστημοπλοίων πριν από την έναρξη της επιστημονικής αποστολής, η οποία θα ξεκινήσει την άνοιξη του 2028. Η αποστολή ESCAPADE είναι η πρώτη συντονισμένη τροχιακή επιστημονική αποστολή πολλαπλών διαστημοπλοίων στον Κόκκινο Πλανήτη. Τα δύο διαστημόπλοιά της σε τροχιά θα πραγματοποιούν ταυτόχρονες παρατηρήσεις από διαφορετικές τοποθεσίες γύρω από τον Άρη. Οι παρατηρήσεις θα αποκαλύψουν την απόκριση του πλανήτη σε πραγματικό χρόνο στον διαστημικό καιρό και πώς αλλάζει η μαγνητόσφαιρα του Άρη με την πάροδο του χρόνου, αναλύοντας πώς το μαγνητικό πεδίο του Άρη καθοδηγεί τις ροές των σωματιδίων γύρω από τον πλανήτη, πώς μεταφέρεται η ενέργεια και η ορμή από τον ηλιακό άνεμο μέσω της μαγνητόσφαιρας και ποιες διαδικασίες ελέγχουν τη ροή ενέργειας και ύλης προς και από την ατμόσφαιρα του Άρη. Οι πληροφορίες που θα αποκτηθούν από το διαστημόπλοιο ESCAPADE θα επιτρέψουν στη NASA να προστατεύσει καλύτερα τις μελλοντικές ανθρώπινες και ρομποτικές αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη. Η αποστολή ESCAPADE αποτελεί μέρος του προγράμματος SIMPLEx (Μικρές Καινοτόμες Αποστολές για Πλανητική Εξερεύνηση) της NASA και χρηματοδοτείται από το Τμήμα Ηλιοφυσικής του οργανισμού. Η αποστολή διευθύνεται από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, το Εργαστήριο Διαστημικών Επιστημών του Μπέρκλεϋ, και το Rocket Lab σχεδίασε το διαστημόπλοιο. Το Πρόγραμμα Υπηρεσιών Εκτόξευσης του οργανισμού, με έδρα το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα, εξασφάλισε υπηρεσίες εκτόξευσης στο πλαίσιο της σύμβασης VADR  (Venture-class Acquisition of Dedicated and Rideshare). Συνεχίστε να ακολουθείτε το ιστολόγιο ESCAPADE της NASA για τις τελευταίες ενημερώσεις σχετικά με την αποστολή. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την αποστολή, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://science.nasa.gov/mission/escapade Η καλλιτεχνική ιδέα δείχνει τα δύο διαστημόπλοια ESCAPADE στον Άρη. Η αποστολή ESCAPADE είναι η πρώτη που συντονίζει δύο διαστημόπλοια σε τροχιά γύρω από έναν πλανήτη διαφορετικό από τη Γη.

Εκτοξεύτηκε ο σούπερ πύραυλος του Τζεφ Μπέζος μεταφέροντας δορυφόρους εξερεύνησης του Άρη (βίντεο) Η διαστημική εταιρεία του αφεντικού της Amazon έστειλε στον Κόκκινο πλανήτη την αποστολή ESCAPADE της NASA Μετά από καθυστέρηση μερικών ημερών αρχικά λόγω κακοκαιρίας και στη συνέχεια λόγω του πρόσφατου μπαράζ γεωμαγνητικών καταιγίδων ο τεράστιος πύραυλος New Glenn της Blue Origin, της διαστημικής εταιρείας του ιδρυτή και επικεφαλής της Amazon Τζεφ Μπέζος, εκτοξεύτηκε μεταφέροντας τους δύο δορυφόρους της αποστολής ESCAPADE της NASA οι οποίοι θα πραγματοποιήσουν έρευνες στον Άρη.Η αποστολή ESCAPADE (Escape and Plasma Acceleration and Dynamics Explorers) υλοποιήθηκε από επιστήμονες στο Space Sciences Laboratory (SSL) του Πανεπιστημίου Μπέρκλι και αποτελεί ένα ευρύτερο επιστημονικό στοίχημα και πιο συγκεκριμένα πώς διαστημικά σκάφη/δορυφόροι που κατασκευάζονται γρήγορα και με πολύ χαμηλό κόστος μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην εξερεύνηση άλλων πλανητών.Κατά κανόνα οι διαπλανητικές αποστολές της NASA απαιτούν πάνω από μια δεκαετία προετοιμασίας και το κόστος τους μπορεί να υπερβεί το ένα δισ. δολάρια. Η δημιουργία των δύο δορυφόρων της αποστολής διήρκεσε περίπου δύο χρόνια και το κόστος τους δεν ξεπέρασε τα 80 εκατ. δολάρια. Η αποστολή Τα δύο σκάφη κατευθύνονται προς το σημείο Λαγκράνζ 2 (L2) μια περιοχή που βρίσκεται περίπου 1,5 εκατομμύριο χιλιόμετρα μακριά από τη Γη και εκεί εξισορροπούνται οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις Γης και Ήλιου γεγονός που το καθιστά ιδανικό για διαστημικές παρατηρήσεις και τα τελευταία χρόνια πολλές αποστολές επιλέγουν αυτή την περιοχή για στείλουν τα κάθε είδους όργανα παρατήρησης.Οι δορυφόροι θα παραμείνουν στο σημείο αυτό για 12 μήνες πραγματοποιώντας μελέτες για τα φαινόμενα του διαστημικού καιρού. Τον Νοέμβριο του 2026 θα περάσουν κοντά από τη Γη χρησιμοποιώντας τη βαρυτική της έλξη για να επιταχυνθούν και να ξεκινήσουν το ταξίδι τους προς τον Άρη τον οποίο θα προσεγγίσουν περίπου δέκα μήνες αργότερα.Αυτή η πολύπλοκη τροχιά είναι απαραίτητη λόγω των νόμων της ουράνιας μηχανικής: η Γη και ο Άρης ευθυγραμμίζονται κατάλληλα μόνο μία φορά κάθε 26 μήνες και το επόμενο παράθυρο εκτόξευσης ανοίγει στα τέλη του 2026.Αφού φτάσουν στον Κόκκινο Πλανήτη τα δύο σκάφη θα χρειαστούν περίπου επτά μήνες για να βρεθούν σε συγκεκριμένες συγχρονισμένες τροχιές γύρω του. Εκεί θα αρχίσουν να συλλέγουν δεδομένα για τουλάχιστον 11 μήνες. Οι δορυφόροι θα πετούν σε σχηματισμό, χαρτογραφώντας τα μαγνητικά πεδία, την ανώτερη ατμόσφαιρα και την ιονόσφαιρα του Άρη σε τρεις διαστάσεις, παρέχοντας έτσι την πρώτη στερεοσκοπική απεικόνιση του διαστημικού περιβάλλοντος του πλανήτη.«Αυτά που θα ανακαλύψουν θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς και πότε ο Άρης έχασε την ατμόσφαιρά του, καθώς και να προσφέρουν σημαντικές πληροφορίες για τις συνθήκες στον πλανήτη, πληροφορίες που θα μπορούσαν να φανούν στις επερχόμενες επανδρωμένες αποστολές στον πλανήτη» αναφέρει σε ανακοίνωση του Πανεπιστήμιο Μπέρκλι. Η εποχή των σούπερ πυραύλων Ο επαναχρησιμοποιούμενος New Glenn υπόσχεται να μεταφέρει πιο μεγάλα φορτία και πιο μακριά από τον αντίστοιχο πύραυλο της διαστημικής εταιρείας του Ελον Μασκ, τον Super Heavy. Η ιδέα των επαναχρησιμοποιούμενων πυραύλων μεταφοράς φορτίων (δορυφόρων, εξοπλισμό, διαστημικών σκαφών κ.α.) ήταν επαναστατική και η υλοποίηση της από τον Ελον Μασκ και την διαστημική του εταιρεία, την Space X, δημιούργησε νέα δεδομένα στη διαστημική βιομηχανία.Οι επαναχρησιμοποιούμενοι πύραυλοι του Μασκ κυριαρχούν πλέον στη μεταφορά φορτίων ενώ η Space X δοκιμάζει τον μεγαλύτερο εξ αυτών, τον Super Heavy, που υπόσχεται να μεταφέρει μεγάλο όγκο φορτίων στο Διάστημα αλλά και να μεταφέρει διαστημόπλοια σε τέτοιες αποστάσεις από τη Γη ώστε να είναι πιο εύκολο το ταξίδι τους στον Άρη ή άλλες μακρινές περιοχές του ηλιακού μας συστήματος.Ο Τζεφ Μπέζος δημιούργησε το δικό του διαστημικό εγχείρημα, την εταιρεία Blue Origin η οποία προσπαθεί να ανταγωνιστεί ευθέως την Space X. Ένας τομέας που δραστηριοποιείται η Blue Origin είναι η κατασκευή του δικού της επαναχρησιμοποιούμενου πυραύλου μεταφοράς φορτίων. Η εταιρεία αποφάσισε να προχωρήσει κατευθείαν στη δημιουργία ενός θηριώδους πυραύλου πολύ μεγαλύτερου σε μέγεθος και δυνατότητες από τον Super Heavy της Space X.Ο πύραυλος New Glenn πήρε το όνομα του από τον θρυλικό Αμερικανό αστροναύτη και αργότερα γερουσιαστή Τζον Γκλέν που το 1962 έγινε ο πρώτος Αμερικανός αστροναύτης που έκανε τον γύρο της Γης από το Διάστημα. Σύμφωνα με τους δημιουργούς του ο ύψους 98 μέτρων πύραυλος μπορεί να μεταφέρει πολλαπλάσιο όγκο φορτίου από τον Super Heavy και να μεταφέρει διαστημόπλοια επανδρωμένα η μη σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις από τον πύραυλο της Space X κάτι που αν τελικά επαληθευθεί θα μιλάμε για μια νέα επανάσταση στη διαστημική βιομηχανία ενώ η υπάρχουσα πυραυλική επανάσταση βρίσκεται ακόμη σε βρεφική ηλικία. Στιγμιότυπο από την εκτόξευση της αποστολής ESCAPADE https://www.naftemporiki.gr/techscience/2033598/ektoxeytike-o-soyper-pyraylos-toy-tzef-mpezos-metaferontas-doryforoys-exereynisis-toy-ari-vinteo/

Αυτή είναι η ελληνική τεχνολογία που χρησιμοποιεί ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος για τη μελέτη των ηλιακών καταιγίδων. Μιλά στη «Ν» η ελληνική εταιρεία που παρέχει στην ESA προηγμένα εργαλεία παρακολούθησης και αξιολόγησης των φαινομένων του Ήλιου. Η έντονη ηλιακή δραστηριότητα το τελευταίο χρονικό διάστημα οδήγησε σε ένα μπαράζ ηλιακών εκλάμψεων (εκρήξεων στο μητρικό μας άστρo) προκαλώντας πολύ ισχυρά φαινόμενα με κυρίαρχες τις γεωμαγνητικές καταιγίδες που φτάνουν μέχρι τη Γη. Η ελληνική εταιρεία SPARC που παρέχει τεχνολογία επεξεργασίας δεδομένων αυτών των φαινομένων στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος μιλά στο Naftemporiki.grΑνάμεσα στα διάφορα φαινόμενα των τελευταίων ημερών ήταν και ένα Επεισόδιο Εμφάνισης Ηλιακών Ενεργητικών Σωματιδίων (Solar Energetic Particle Event) που προκλήθηκε από την ιδιαίτερα ισχυρή ηλιακή έκλαμψη τάξης X5.1 της ενεργής περιοχής AR 4274 και μια ταχύτατη στεμματική εκτίναξη μάζας δηλαδή εκτίναξη υλικού του στέμματος, της εξωτερικής ατμόσφαιρας του Ήλιου.Τέτοιου είδους φαινόμενα, όπου ενεργητικά σωματίδια από τον Ήλιο φτάνουν μέχρι το εγγύς γεωδιάστημα, συχνά ονομάζονται καταιγίδες ηλιακής ακτινοβολίας. Το συγκεκριμένο γεγονός εξελίχθηκε σε ένα από τα εντονότερα επεισόδια πρωτονίων του 25ου Ηλιακού Κύκλου. Η αιφνίδια άφιξη μεγάλης έντασης πρωτονίων πολύ υψηλών ενεργειών, με ταχύτητες που ξεπερνούσαν ακόμη και το μισό της ταχύτητας του φωτός, οδήγησε στην ανίχνευση τους στο έδαφος από ειδικούς επίγειους ανιχνευτές νετρονίων, καταγράφοντας ένα Ground Level Enhancement. Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει τη σφοδρότητα και τη σπανιότητα του επεισοδίου.Καθοριστική για τη λεπτομερή παρακολούθηση του φαινομένου υπήρξε η συμβολή των μετρήσεων των ανιχνευτών NGRM (Next Generation Radiation Monitor) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Η SPARC, ως μέλος του Space Radiation Expert Service Centre (R-ESC) της ESA Space Weather Service Network, υποστηρίζει τη διαστημική κοινότητα με προηγμένα εργαλεία παρακολούθησης και επιχειρησιακής αξιολόγησης. Τα επιστημονικά δεδομένα και υπηρεσίες που βασίζονται στις μετρήσεις από ανιχνευτές NGRM υπολογίζονται με αλγορίθμους που έχουν αναπτυχθεί από την SPARC για λογαριασμό του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος.Οι αλγόριθμοι αυτοί εξασφαλίζουν την αξιόπιστη μετατροπή των πρωτογενών μετρήσεων σε σωματιδιακές ροές, επιτρέποντας έτσι την άμεση και ακριβή εκτίμηση της ακτινοβολίας στο γεωδιάστημα. Τόσο τα δεδομένα όσο και τα εργαλεία παρακολούθησης είναι διαθέσιμα μέσω εξειδικευμένων ιστοσελίδων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), προσφέροντας πρόσβαση σε πλήρως επεξεργασμένα και δυναμικά προϊόντα που υποστηρίζουν την ταχεία κατανόηση και απόκριση σε γεγονότα ηλιακής ακτινοβολίας.Ο Ίνγκμαρ Σάντμπεργκ Διευθύνων Σύμβουλος της SPARC (Space Applications & Research Consultancy) και εντεταλμένος διδάσκων στο Τμήμα Αεροδιαστημικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών μιλά στο Naftemporiki.gr για τους αλγορίθμους της εταιρείας αλλά και τους κινδύνους για την ανθρωπότητα από τα έντονα ηλιακά φαινόμενα. Τι είδους δεδομένα παρέχει η τεχνολογία της SPARC στους επιστήμονες; Η SPARC αξιοποιεί πρωτογενείς μετρήσεις και παρέχει υψηλής ποιότητας δεδομένα σωματιδιακής ακτινοβολίας στο γεωδιάστημα, προσφέροντας αξιόπιστες πληροφορίες για το περιβάλλον υψηλοενεργειακών ηλεκτρονίων και πρωτονίων γύρω από τη Γη. Τα τελευταία πέντε χρόνια υλοποιούμε — για λογαριασμό του Ευρωπαϊκού Κέντρου Διαστημικών Επιχειρήσεων (ESOC) του ΕΟΔ — την ανάπτυξη του λογισμικού επεξεργασίας των μετρήσεων των ανιχνευτών επόμενης γενιάς Next Generation Radiation Monitors (NGRM). Το λογισμικό αυτό μετατρέπει τις ακατέργαστες μετρήσεις σε επιστημονικά προϊόντα υψηλής πιστότητας, επιτρέποντας στους ερευνητές να μελετούν με ακρίβεια τη δυναμική και τις ιδιότητες και τη δυναμική του διαστημικού περιβάλλοντος. Ποια είναι τα οφέλη από την χρήση αυτών των δεδομένων; Οι συνεχείς καταγραφές των NGRM από πολλαπλούς δορυφόρους, τόσο σε χαμηλή όσο και σε γεωσύγχρονη τροχιά, επιτρέπουν την ακριβή αποτύπωση της χρονικής εξέλιξης των ροών φορτισμένων σωματιδίων και των μεταβολών στο ενεργειακό τους φάσμα. Ιδιαίτερα σημαντικά είναι τα δεδομένα από τους ανιχνευτές NGRM σε δορυφόρους γεωσύγχρονης τροχιάς, τα οποία παρέχονται σε πραγματικό χρόνο και είναι κρίσιμα για την υποστήριξη δορυφορικών επιχειρήσεων κατά τη διάρκεια ηλιακών και διαστημικών καταιγίδων, καθώς και για την αξιολόγηση των επιπτώσεων των υψηλοενεργειακών πρωτονίων στα δορυφορικά υποσυστήματα. Παράλληλα, η συστηματική συλλογή και επεξεργασία μεγάλου όγκου ιστορικών μετρήσεων επιτρέπει την ανάπτυξη κλιματολογικών μοντέλων του διαστημικού περιβάλλοντος, τα οποία βελτιώνουν την κατανόηση, την πρόβλεψη και τη διαχείριση των κινδύνων που σχετίζονται με την ηλιακή και γεωμαγνητική δραστηριότητα. Πόσο επικίνδυνη μπορεί να καταστεί τελικά η έντονη ηλιακή δραστηριότητα για τον ανθρώπινο τεχνολογικό πολιτισμό; Η έντονη ηλιακή δραστηριότητα επηρεάζει τον ανθρώπινο πολιτισμό μεσω των ραδιοκαταιγίδων, των καταιγίδων ηλιακής ακτινοβολίας και των γεωμαγνητικων καταιγίδων. Οι ραδιοκαταιγίδες προκαλούνται από ισχυρές ηλιακές εκλάμψεις και μπορούν να διακόψουν ραδιοεπικοινωνίες και να επηρεάσουν την ακρίβεια συστημάτων πλοήγησης, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για την αεροναυτιλία. Οι καταιγίδες ηλιακής ακτινοβολίας εμφανίζονται όταν ενεργητικά σωματίδια από τον Ήλιο φτάσουν στη Γη και μπορούν να προκαλέσουν βλάβες σε δορυφόρους και αυξημένη ακτινοβολία σε πολικές πτήσεις αλλά και στους ανθρώπινους ιστούς δηλαδή στους αστροναύτες. Οι γεωμαγνητικές καταιγίδες, προκαλούνται όταν μια στεμματική εκτίναξη μάζας ή ροές γρήγορου ηλιακού άνεμου αλληλεπιδρούν με το γήινο μαγνητικό πεδίο, προκαλώντας ισχυρές μεταβολές στη μαγνητόσφαιρα και την ιονόσφαιρα και μπορούν να επηρεάσουν ηλεκτρικά δίκτυα, δορυφορικές τροχιές και υπηρεσίες πλοήγησης.Παρότι η Γη προστατεύεται αποτελεσματικά από την ατμόσφαιρα και το μαγνητικό της πεδίο, αυτά τα φαινόμενα μπορούν να δημιουργήσουν σημαντικές προκλήσεις για τις σύγχρονες τεχνολογικές υποδομές από τις οποίες εξαρτάται η καθημερινή μας ζωή. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια της SPARC; Τα επόμενα χρόνια, η SPARC θα επικεντρωθεί στην προετοιμασία, ανάλυση και βαθμονόμηση των μετρήσεων της συστοιχίας ανιχνευτών ακτινοβολίας της αποστολής Σεληνιακής Πύλης, η οποία αποτελεί μέρος του προγράμματος επανδρωμένων αποστολών ARTEMIS της NASA στη Σελήνη.Η SPARC ηγείται του έργου L-GUARD (Lunar Gateway Unified Aggregated Datasets) χρηματοδοτούμενο από την ESA, σε συνεργασία με ένα υψηλής εξειδίκευσης ευρωπαϊκή κοινοπραξία που περιλαμβάνει ερευνητικά κέντρα, πανεπιστήμια και καινοτόμες μικρομεσαίες επιχειρήσεις στον τομέα της διαστημικής ακτινοβολίας. Στο πλαίσιο αυτό, η εταιρεία θα συμβάλει στην παραγωγή αξιόπιστων και εξαιρετικής ακρίβειας προϊόντων ακτινοβολίας, τα οποία θα υποστηρίξουν την προστασία του πληρώματος της Σεληνιακής Πύλης και τη συνεχή αξιολόγηση του περιβάλλοντος ακτινοβολίας κατά μήκος της τροχιάς του Lunar Gateway, ενισχύοντας παράλληλα την κατανόηση του διαστημικού καιρού και του ακτινοβολιακού περιβάλλοντος γύρω από τον φυσικό δορυφόρο της Γης. Στο γράφημα απεικονίζεται η εξέλιξη του επεισοδίου εμφάνισης όπως καταγράφηκε στα δεδομένα του ανιχνευτή NGRM στον δορυφόρο γεωσύγχρονης τροχιάς EDRS-C https://www.naftemporiki.gr/techscience/2033609/ayti-einai-i-elliniki-technologia-poy-chrisimopoiei-o-eyropaikos-organismos-diastimatos-gia-ti-meleti-ton-iliakon-kataigidon/

Οι σκύλοι άρχισαν να χωρίζονται σε ράτσες χιλιάδες χρόνια νωρίτερα από όσο πιστεύαμε. Πρόκειται για αρχαία φυσική διεργασία και όχι πρόσφατο αποτέλεσμα διασταυρώσεων. Οι κατοικίδιοι σκύλοι άρχισαν να εξελίσσονται σε διαφορετικά μεγέθη και χαρακτηριστικά χιλιάδες χρόνια πριν και όχι μέσω μαζικών διασταυρώσεων κατά τη βικτωριανή περίοδο όπως πιστευόταν μέχρι σήμερα σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ στη Βρετανία ανέλυσαν εκατοντάδες αρχαιολογικά δείγματα σκύλων που καλύπτουν τα τελευταία 50,000 χρόνια. Κατάφεραν να εντοπίσουν πότε οι σκύλοι άρχισαν να διαφοροποιούνται μέσω φυσικών εξελικτικών διεργασιών οριοθετώντας αυτή την περίοδο πριν από περίπου 11,000 χρόνια.Τα ευρήματα αμφισβητούν τις «μακροχρόνιες υποθέσεις» ότι τα σκυλιά διαφέρουν εξωτερικά μόνο εξαιτίας της επιλεκτικής αναπαραγωγής κατά τη βικτωριανή εποχή. Οι ερευνητές δεν αρνούνται ότι οι Βικτωριανοί ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι για αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως «ράτσες». Ωστόσο η μελέτη τους αποδεικνύει ότι η σωματική ποικιλότητα στα σκυλιά έχει ρίζες πολύ παλαιότερες.«Αυτά τα αποτελέσματα τονίζουν το βαθύ ιστορικό της σχέσης μας με τους σκύλους. Η ποικιλότητα στα σκυλιά δεν είναι απλώς προϊόν των βικτωριανών εκτροφέων, αλλά κληρονομιά χιλιάδων χρόνων συν-εξέλιξης με τις ανθρώπινες κοινωνίες» δήλωσε η Δρ. Κάρλι Αμίν από το τμήμα αρχαιολογίας και ιστορίας του Έξετερ. Τα ευρήματα Οι ερευνητές ανέλυσαν 643 σύγχρονα και αρχαία κρανία από την οικογένεια των κυνίδων συμπεριλαμβανομένων αναγνωρισμένων ρατσών, αδέσποτων σκύλων και λύκων που καλύπτουν τα τελευταία 50,000 χρόνια. Δημιούργησαν επίσης 3D μοντέλα των κρανίων για λεπτομερέστερη μελέτη του μεγέθους και του σχήματός τους.Τα αποτελέσματα έδειξαν μεγάλο εύρος σχημάτων και μεγεθών κρανίων στους κατοικίδιους σκύλους πριν από 11,000 χρόνια, λίγο μετά τον διαχωρισμό τους από τους λύκους. «Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν οι ακραίες μορφές κρανίου που βλέπουμε σήμερα σε ράτσες όπως τα παγκ ή τα μπουλ τεριέ. Αλλά τα μεσολιθικά και νεολιθικά σκυλιά εμφάνιζαν ήδη περίπου τη μισή κρανιακή ποικιλία που βλέπουμε στα σύγχρονα σκυλιά. Αυτό σημαίνει ότι τα πρώιμα σκυλιά διέφεραν σημαντικά στο μέγεθος και στις αναλογίες του κρανίου τους» δήλωσε στη Daily Mail η Δρ. Αλοβέν Εβίν του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας (CNRS) στη Γαλλία.Το αρχαιότερο δείγμα που αναγνωρίστηκε ως οικόσιτος σκύλος προέρχεται από τη μεσολιθική τοποθεσία Βερέτυε στη Ρωσία και χρονολογείται περίπου 11,000 χρόνια πριν. Η ομάδα εντόπισε επίσης πρώιμους σκύλους στην Αμερική πριν από 8,500 χρόνια και στην Ασία πριν από 7,500 χρόνια με «οικόσιτα σχήματα κρανίου» αναλογικά πιο κοντά και πλατιά σε σχέση με εκείνα των λύκων από τους οποίους προέρχονται σύμφωνα με όλες τις σχετικές μελέτες που έχουν γίνει οι σκύλοι.Μετά από αυτό, προέκυψε ακόμη μεγαλύτερη ποικιλία, πιθανότατα λόγω των διαφορετικών ρόλων των σκύλων στις πρώιμες ανθρώπινες κοινωνίες από το κυνήγι και τη βοσκή έως τη συντροφιά. Συνολικά, τα σκυλιά έχουν «υποστεί αξιοσημείωτη σωματική διαφοροποίηση. Οι σύγχρονες ράτσες σήμερα κυμαίνονται από τσιουάουα μέχρι μαστίφ και από πλακέ μουσούδες, όπως τα παγκ, έως μακρόστενες όπως τα γκρέιχαουντ μορφές πολύ πιο ακραίες από οτιδήποτε υπάρχει στο αρχαιολογικό αρχείο τα τελευταία 11.000 χρόνια» αναφέρει η Δρ Εβίν. Η εμπορική εκμετάλλευση Ο καθηγητής επιδημιολογίας ζώων Δρ. Νταν Ο’Νιλ από το Royal Veterinary College, που δεν συμμετείχε στη μελέτη, συμφώνησε ότι η γενική σωματική ποικιλία στα σκυλιά υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ωστόσο τονίζει ότι η επιλεκτική αναπαραγωγή ακραίων και ανθυγιεινών σωματικών χαρακτηριστικών είναι πολύ πιο πρόσφατο φαινόμενο, που ξεκίνησε προς τα τέλη του 1800.Από τη βικτωριανή εποχή και μετά, τα σκυλιά εκτρέφονται επιλεκτικά ώστε να ενισχυθούν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, για να ξεχωρίζουν οι ράτσες και να στηριχθεί η αγορά πώλησης σκύλων. Από τότε, αυτά τα χαρακτηριστικά — όπως τα μακριά σώματα στα ντάσχουντ και οι πλακέ μουσούδες στα παγκ — συνεχίζουν να γίνονται ακόμη πιο ακραία.Οι πλακέ μουσούδες και τα υπερβολικά στενά ρουθούνια περιορίζουν τη ροή του αέρα, προκαλώντας δυσκολία στην αναπνοή, ειδικά στο τρέξιμο ή την άσκηση. Εν τω μεταξύ τα σκυλιά με «σώματα σαν λουκάνικο» υποφέρουν από σοβαρά προβλήματα στη σπονδυλική στήλη λόγω του μακριού κορμού και των κοντών, στραβωμένων ποδιών, φτάνοντας συχνά στο σημείο να μην μπορούν να περπατήσουν.«Αυτό που πραγματικά συνέβη στη βικτωριανή Αγγλία ήταν η επινόηση του concept της ράτσας, καθώς και η επίσημη γραπτή περιγραφή του πώς “πρέπει” να μοιάζει μια ράτσα. Αυτό έγινε για να υπάρχει ένα πρότυπο σύγκρισης στους διαγωνισμούς σκύλων. Αυτό είναι το πρόσφατο φαινόμενο, που βασίστηκε σε χιλιάδες χρόνια ποικιλίας για να δημιουργήσει τις νέες ράτσες που εμφανίστηκαν προς τα τέλη του 1800» εξηγεί ο Δρ. Ο’Νιλ.Η Δρ. Εβίν σημείωσε ότι η μελέτη επικεντρώθηκε αποκλειστικά στη μορφολογία του κρανίου, όχι σε χρώμα τριχώματος, μέγεθος σώματος ή άλλα χαρακτηριστικά. «Αλλά μπορούμε με σιγουριά να εντοπίσουμε πότε τα κρανιακά χαρακτηριστικά αποκλίνουν από το μοτίβο του λύκου και σχηματίζουν αυτό που αποκαλούμε “οικόσιτο” σχήμα», πρόσθεσε. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2033631/oi-skyloi-archisan-na-chorizontai-se-ratses-chiliades-chronia-noritera-apo-oso-pisteyame/ Οι βομβίνοι αντιλαμβάνονται τον κώδικα Μορς ικανότητα που δεν έχει παρατηρηθεί ξανά σε έντομα. Θα ακολουθήσουν μελέτες στον εγκέφαλο τους για να αναδειχθούν οι νευρολογικοί μηχανισμοί που εμπλέκονται σε αυτή τη διεργασία. Οι βομβίνοι μπορούν να μάθουν να κατανοούν ένα απλό είδος κώδικα Μορς και να ξεχωρίζουν μεταξύ μακριών και σύντομων αναλαμπών φωτός σύμφωνα με μια νέα μελέτη.Οι ερευνητές έδειξαν για πρώτη φορά ότι αυτά τα τριχωτά έντομα μπορούν να παίρνουν αποφάσεις σχετικά με το πού να πάνε, ανάλογα με το αν βλέπουν μια σύντομη «τελεία» ή μια μακρύτερη «παύλα». Αυτή η ικανότητα είχε μέχρι σήμερα παρατηρηθεί μόνο σε ανθρώπους και σε σπονδυλωτά, όπως μακάκους ή περιστέρια, αλλά οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου Queen Mary του Λονδίνου (QMUL) δήλωσαν ότι ήταν «συναρπαστικό» να διαπιστώσουν πως και οι βομβίνοι μπορούν να κάνουν το ίδιο.Οι βομβίνοι (γένος Bombus για αυτό και είναι γνωστοί ως μπούμπουρες) είναι ένα είδος ημι-κοινωνικών εντόμων που ανήκει στην ίδια οικογένεια με τις μέλισσες (Apidae). Είναι σημαντικοί επικονιαστές για πολλά φυτά και είναι γνωστοί για το χαρακτηριστικό βόμβο που παράγουν κατά την πτήση τους.Η ερευνητική ομάδα κατασκεύασε έναν ειδικό λαβύρινθο για να εκπαιδεύσει μεμονωμένους βομβίνους να βρίσκουν μια γλυκιά ανταμοιβή (ζάχαρη), την οποία τοποθετούσαν σε έναν από δύο αναβοσβήνοντες κύκλους φωτός. Στον άλλο κύκλο υπήρχε μια πικρή ουσία, την οποία οι βομβίνοι και γενικότερα οι μέλισσες απεχθάνονται. Στη συνέχεια οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τους κύκλους φωτός για να εκπέμπουν αναλαμπές διαφορετικής διάρκειας, δημιουργώντας μια σύνδεση μεταξύ της σύντομης «τελείας» και της ζάχαρης, και της μακριάς «παύλας» και της δυσάρεστης ουσίας.Σε κάθε δωμάτιο του λαβυρίνθου η θέση των αναλαμπών άλλαζε ώστε οι βομβίνοι να μην μπορούν να βασιστούν σε οπτικά σημεία προσανατολισμού. Αφού οι βομβίνοι έμαθαν να πηγαίνουν κατευθείαν στον αναβοσβήνοντα κύκλο που σχετιζόταν με τη ζάχαρη, οι ερευνητές τις δοκίμασαν με φώτα χωρίς ζάχαρη, για να δουν αν η επιλογή τους καθοριζόταν μόνο από τη διάρκεια του φωτός.Τα αποτελέσματα έδειξαν ξεκάθαρα ότι οι βομβίνοι είχαν μάθει να ξεχωρίζουν τα φώτα με βάση τη διάρκειά τους καθώς οι περισσότεροι κατευθύνθηκαν στο φως με τη «σωστή» διάρκεια, που προηγουμένως είχε συνδεθεί με τη ζάχαρη.Ο υποψήφιος διδάκτορας Άλεξ Ντέιβιντσον δήλωσε ότι ήταν «εντυπωσιακό» να βλέπει κανείς τους βομβίνους να μαθαίνουν να διακρίνουν τα σήματα τελείας και παύλας. «Θέλαμε να μάθουμε αν οι βομβίνοι μπορούσαν να κατανοήσουν τη διαφορά μεταξύ διαφορετικών χρονικών διαρκειών, και ήταν πολύ συναρπαστικό να τις βλέπουμε να τα καταφέρνουν. Δεδομένου ότι οι μέλισσες δεν συναντούν αναβοσβήνοντα φώτα στο φυσικό τους περιβάλλον, είναι αξιοθαύμαστο που μπόρεσαν να επιτύχουν αυτό το έργο» εξήγησε.Πρόσθεσε ότι η ικανότητα των εντόμων να αντιλαμβάνονται τη διάρκεια των φωτεινών σημάτων θα μπορούσε να οφείλεται σε μια «ικανότητα χρονικής επεξεργασίας» που εξελίχθηκε για άλλους σκοπούς, όπως για την παρακολούθηση της κίνησης ή την επικοινωνία. «Εναλλακτικά αυτή η απροσδόκητη ικανότητα να κωδικοποιούν και να επεξεργάζονται τη χρονική διάρκεια μπορεί να αποτελεί ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό του νευρικού συστήματος εγγενές στις ιδιότητες των νευρώνων. Μόνο περαιτέρω έρευνα θα μπορέσει να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα».Η ομάδα πρόσθεσε ότι τώρα που έχει αποδειχθεί η ικανότητα των βομβίνων να αναγνωρίζουν τη διάρκεια φωτεινών σημάτων θα μπορέσουν να δοκιμάσουν διαφορετικά μοντέλα στον μικροσκοπικό εγκέφαλο των εντόμων ο οποίος έχει όγκο μικρότερο από ένα κυβικό χιλιοστό για να κατανοήσουν το γιατί. https://www.naftemporiki.gr/green/wildlife/2033098/oi-vomvinoi-antilamvanontai-ton-kodika-mors-ikanotita-poy-den-echei-paratirithei-xana-se-entoma/

Ανησυχητική προειδοποίηση για τον «καταστροφέα των πόλεων» που κατευθύνεται προς τη Σελήνη. Ο αστεροειδής 2024 YR4 έχει, επί του παρόντος, 4% πιθανότητα να χτυπήσει τη Σελήνη το 2032. Ανάλογα με το τι θα δει, το Jame Webb τον ερχόμενο Φεβρουάριο. οι πιθανότητες σύγκρουσης θα μπορούσαν να αυξηθούν δραστικά. Οι αστρονόμοι δεν έχουν πολύ χρόνο για να αποφασίσουν αν θα αποτρέψουν την πρόσκρουση του αστεροειδούς 2024 YR4 στη Σελήνη το 2032. Τον Φεβρουάριο θα ανοίξει ένα μικρό χρονικό παραθυράκι για επιπλέον παρατηρήσεις με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Web, αλλά σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις η πιθανότητα σύγκρουσης μπορεί να αυξηθεί σε πάνω από 30%, θέτοντας σε σημαντικό κίνδυνο τους δορυφόρους ή τις μελλοντικές σεληνιακές υποδομές, όπως αναφέρει το New Scientist.Ο 2024 YR4 – που αναφέρεται συχνά και ως «καταστροφέας των πόλεων», ανακαλύφθηκε στα τέλη του 2024 και αξιολογήθηκε άμεσα, ως ο αστεροειδής με την υψηλότερη πιθανότητα πρόσκρουσης στη Γη, Στο πιο επίφοβο σενάριο, είχε 1 στις 32 πιθανότητες σύγκρουσης το 2032. Αλλά, περαιτέρω παρατηρήσεις μείωσαν το ποσοστό ουσιαστικά στο μηδέν. Έως και 30% Κατόπιν, το ενδιαφέρον των επιστημόνων εστιάστηκε στο ενδεχόμενο σύγκρουσης με την σελήνη, κίνδυνος που προς προς το παρόν εκτιμάται στο 4% . Ωστόσο, πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι οι πιθανότητες σύγκρουσης μπορεί να φτάσουν έως και το 30%.Ειδικότερα, όπως εξήγησε ομάδα επιστημόνων στο New Scientist, υπάρχoυν 80% πιθανότητες, το ενδεχόμενο μιας σεληνιακής πρόσκρουσης να μειωθούν κάτω από 1%. Επίσης, υπάρχει 5% πιθανότητα ο κίνδυνος να αυξηθεί σε πάνω από 30%. Κρίσιμες ημερομηνίες 18 και 26 Φεβρουαρίου Tο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb θα έχει περιορισμένο χρονικό περιθώριο, στις 18 και 26 Φεβρουαρίου, για να συλλέξει κρίσιμα δεδομένα σχετικά με την τροχιά του αστεροειδούς και το τι πρέπει να γίνει γι’ αυτόν.Ο διαστημικός βράχος που έχει διάμετρο περίπου 53-67 μέτρα, (το μέγεθος ενός δεκαώροφου κτιρίου), είναι αρκετά μεγάλος ώστε να εξαφανίσει μια μεγάλη πόλη, απελευθερώνοντας περίπου 8 μεγατόνους ενέργειας κατά την πρόσκρουση, περισσότερο από 500 φορές την ενέργεια που απελευθερώθηκε από την ατομική βόμβα που κατέστρεψε τη Χιροσίμα της Ιαπωνίας.Εάν ο τεράστιος αστεροειδής συγκρουστεί με τη Σελήνη, θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν κρατήρα πλάτους 0,6 μιλίων και να κατακλύσει τη Γη με θραύσματα από το φεγγάρι. Δηλώσεις επιστημόνων Ο Ντέιβιντ Ράνκιν μηχανικός επιχειρήσεων για το πρόγραμμα ουράνιας παρατήρησης Catalina Sky Survey του Πανεπιστημίου της Αριζόνα είχε αναφέρει σε ανάρτηση του στην πλατφόρμα Bluesky ότι τα αποτελέσματα μιας τέτοιας σύγκρουσης θα ήταν πιθανότατα ορατά από τον πλανήτη μας χωρίς να προβλέπεται κάποιου είδους επηρεασμός της Γης και της ανθρωπότητας από ένα τέτοιο γεγονός.«Υπάρχει η πιθανότητα μια τέτοια σύγκρουση να εκτινάξει πίσω κάποιο υλικό που θα μπορούσε να χτυπήσει τη Γη, αλλά αμφιβάλλω πολύ ότι θα προκαλούσε κάποια σημαντική απειλή» εκτίμησε ο Ράνκιν που με βάση τις τρέχουσες εκτιμήσεις λέει ότι μια σύγκρουση του 2024 YR4 με το φεγγάρι θα μπορούσε να απελευθερώσει περισσότερη ενέργεια από 340 βόμβες της Χιροσίμα. «Θα ήταν πιθανότατα, ιδιαίτερα ορατό από τη Γη», είπε.«Θα ήμασταν αρκετά ασφαλείς στη Γη. Οποιοδήποτε υλικό εκτιναχθεί από τη σύγκρουση πιθανότατα θα καεί στην ατμόσφαιρα της Γης», είχε δηλώσει στο New Scientist ο Γκάρεθ Κόλινς καθηγητής πλανητικής επιστήμης στο Imperial College του Λονδίνου. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2033347/anisychitiki-proeidopoiisi-gia-ton-katastrofea-ton-poleon-poy-kateythynetai-pros-tin-selini/

Δέκα Χρόνια Mathesis: Με λογισμό και μ’ όνειρο. Με αφορμή την συμπλήρωση της πρώτης δεκαετίας του, το Κέντρο Ανοικτών Διαδικτυακών Μαθημάτων Mathesis σάς προσκαλεί σε μία βραδιά κατά την οποία θα έχει τη χαρά να ευχαριστήσει τους φίλους και συνοδοιπόρους του. Αλλά να δείξει επίσης –κάνοντας τον απολογισμό του– ότι «εκεί έξω» υπάρχει μια καλή Ελλάδα, πρόθυμη να στηρίξει έναν δημόσιο θεσμό που πιστεύει σε αυτήν και κάνει ότι μπορεί για να μην προδώσει την εμπιστοσύνη της.Πρωταρχικός στόχος του Mathesis –που αποτελεί ανεξάρτητο τμήμα των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης του ΙΤΕ– είναι η συμμετοχή της χώρας μας στις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται στην παγκόσμια διαδικτυακή εκπαίδευση. Σε αυτό το πλαίσιο, από την ίδρυσή του το 2015 από τον σημερινό διευθυντή του Στέφανο Τραχανά, το Mathesis έχει δημιουργήσει και προσφέρει 79 ποιοτικά διαδικτυακά μαθήματα με τους καλύτερους πανεπιστημιακούς δασκάλους της χώρας και του εξωτερικού. Τα μαθήματα αυτά προσφέρονται ελεύθερα και δωρεάν προς όλους, συμβάλλοντας στον εκδημοκρατισμό της πρόσβασης στην ποιοτική εκπαίδευση.Όλα αυτά έχουν επιτευχθεί ωστόσο μαζί με την πολύτιμη βοήθεια των δωρητών του Mathesis, την συγκινητική προσφορά των εθελοντριών και εθελοντών του, την υψηλού επιπέδου διδασκαλία 50 σχεδόν καθηγητριών και καθηγητών και βεβαίως με το ενδιαφέρον και τη συμμετοχή 140.000 ανήσυχων πολιτών.Αναγνωρίζοντας την συνεισφορά όλων αυτών των ανθρώπων και οργανισμών, την Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2025 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών -σε μια ανοικτή προς όλους εκδήλωση- τo Μathesis θα κάνει τον δημόσιο απολογισμό του και θα πει το ευχαριστώ του σε όσους το βοήθησαν να φτάσει ως εδώ. Πληροφορίες εκδήλωσης: Τρίτη 25 Νοεμβρίου, 19.00 Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αίθουσα Γιάννης Μαρίνος (είσοδος ελεύθερη) Χαιρετισμοί: Βασίλης Χαρμανδάρης, Πρόεδρος του ΔΣ του ΙΤΕ, Καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης Διονυσία Δασκάλου, Διευθύντρια των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης του ΙΤΕ Ομιλίες: Στέφανος Τραχανάς, Διευθυντής Mathesis Άγγελος Χανιώτης, καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας και Κλασικών Σπουδών στο Institute for Advanced Study – Princeton & διδάσκων του Mathesis https://mathesis.cup.gr/

Roscosmos Τεχνική Ανακάλυψη: Όχημα Εκτόξευσης Soyuz-5 Σύντομα θα δείξουμε πλάνα από την άφιξη του πυραύλου στο Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ για την προετοιμασία εκτόξευσης. Τι είναι το Soyuz-5; Το Soyuz-5 είναι ένας πύραυλος μεσαίας κατηγορίας σχεδιασμένος για την εκτόξευση μη επανδρωμένων διαστημοπλοίων σε διάφορους τύπους τροχιών: • Χαμηλή Γήινη Τροχιά • Σύγχρονη με τον Ήλιο • Υψηλά Ελλειπτική • Γεωστατική Τροχιά Μεταφοράς • Τροχιά Διαφυγής Στο Μέλλον Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για εκτοξεύσεις στο πλαίσιο επανδρωμένων προγραμμάτων Η πρώτη εκτόξευση του νέου οχήματος εκτόξευσης Soyuz-5 έχει προγραμματιστεί για το τέλος του τρέχοντος έτους. Μάθετε περισσότερα για τις προδιαγραφές του νέου πυραύλου στο δελτίο δεδομένων! https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_595513 https://vk.com/roscosmos?z=clip-30315369_456244562