Δροσος Γεωργιος

Ρωσική τεχνητή νοημοσύνη στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η διαστημική υπηρεσία της Ρωσίας ανακοίνωσε ότι στέλνει στον ISS ένα δικό της πρόγραμμα ΑΙ. Αν και η Ρωσία έχει δημοσιοποιήσει την αποφάση της να εγκαταλείψει το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για να αναπτύξει τις δικές της εγκαταστάσεις τόσο στο Διάστημα όσο και τη Σελήνη η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos έκανε γνωστό ότι σχεδιάζει να ενσωματώσει το δικής της κατασκευής μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης Gigachat στα συστήματα πληροφορικής του ISS.Το Gigachat, αναπτύχθηκε από την μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας την Sberbank, και είναι μία από τις δύο ναυαρχίδες των μεγάλων γλωσσικών μοντέλων (LLM) της Ρωσίας, η οποία προσπαθεί να καλύψει τη διαφορά από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα στον παγκόσμιο αγώνα της τεχνητής νοημοσύνης.Ο επικεφαλής της Roscosmos Ντίμιτρι Μπακάνοφ είπε ότι η επόμενη αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, που θα πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο, θα μεταφέρει ό,τι χρειάζεται για την λειτουργία του μοντέλου. Το Gigachat θα βοηθήσει το πλήρωμα στην επεξεργασία των δορυφορικών εικόνων, αυξάνοντας τη μέγιστη ανάλυση από ένα μέτρο ανά pixel (εικονοστοιχείο) σε 0,5 μέτρα. «Πρόκειται για άμεση βοήθεια για τους κοσμοναύτες» δήλωσε Μπακάνοφ μιλώντας σε συνέδριο τεχνολογίας στην Μόσχα.Τον Απρίλιο, ρωσικό διαστημόπλοιο μετέφερε τον Αμερικανό αστροναύτη Τζόναθαν Κιμ και τους Ρώσους κοσμοναύτες Σεργκέι Ρίζνικοφ και Αλεξέι Ζουμπρίτσκι στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η επόμενη ρωσική διαστημική αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έχει προγραμματισθεί για τις 27 Νοέμβριου. Η Ρωσία ανακοίνωσε ότι θα συμμετέχει στον ISS μέχρι το 2028 και σχεδιάζει να εκτοξεύσει τις δύο πρώτες μονάδες του δικού της νέου διαστημικού σταθμού το 2027.Η Sberbank επικεντρώνεται στην ανάπτυξη πρακτόρων Τεχνητής Νοημοσύνης , δηλαδή δημιουργικών συστημάτων ΤΝ, τα οποία έχουν σχεδιαστεί για να επεξεργάζονται πληροφορίες, να λαμβάνουν αποφάσεις και να αναλαμβάνουν δράσεις χωρίς άμεση και συνεχή ανθρώπινη συμβολή. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1964526/rosiki-techniti-noimosyni-sto-diethni-diastimiko-stathmo/ Ο Σταθμός Προετοιμάζεται για την Αποστολή Axiom 4, Μελετά πώς το Σώμα Προσαρμόζεται στο Διάστημα. Το πλήρωμα της Αποστολής 73 προετοιμάζεται να καλωσορίσει την άφιξη της Αποστολής Axiom 4 (Ax-4) και των τεσσάρων αστροναυτών της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την επόμενη εβδομάδα. Ο Διοικητής του Σταθμού Takuya Onishi της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) και οι Μηχανικοί Πτήσης της NASA Jonny Kim, Anne McClain και Nichole Ayers συναντήθηκαν την Τρίτη και εξέτασαν την επερχόμενη ιδιωτική αποστολή αστροναυτών. Η τετράδα του σταθμού συνομίλησε με τους διαχειριστές της αποστολής και συζήτησε τις λειτουργίες του Ax-4 και την ετοιμότητα του σταθμού. Ο Ax-4 έχει προγραμματιστεί να εκτοξευθεί από το Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στις 8:22 π.μ. EDT στις 10 Ιουνίου με ένα διαστημόπλοιο SpaceX Dragon. Η βετεράνος αστροναύτης Peggy Whitson θα διοικήσει το Ax-4 και θα ηγηθεί του Ινδού πιλότου Shubhanshu Shukla και των Ειδικών Αποστολής Sławosz Uzanański-Wiśniewksi από την Πολωνία και του Tibor Kapu από την Ουγγαρία στο τροχιακό φυλάκιο. Οι αστροναύτες του Ax-4 θα επιβιβαστούν στο Dragon για μια αυτόνομη προσγείωση στο διαστημικό λιμάνι του σταθμού στη μονάδα Harmony στις 12:30 μ.μ. στις 11 Ιουνίου. Νωρίτερα την Τρίτη, ο Onishi συνέλεξε για άλλη μια φορά δείγματα αίματος, σάλιου και ούρων για επεξεργασία και αποθήκευση σε κρύο νερό, ώστε να αναλύσει τα δείγματα για μοριακές, μεταβολικές και μικροβιακές αλλαγές που προκαλούνται από το διάστημα στα μέλη του πληρώματος. Στη συνέχεια, επιθεώρησε την πολυστρωματική μόνωση και τις αρθρώσεις στο μικρό λεπτό βραχίονα του ιαπωνικού ρομποτικού βραχίονα για πιθανές επισκευές. Ο Onishi συμμετείχε επίσης σε μια μελέτη άσκησης με τον McClain, με το ζευγάρι να κάνει πετάλι με τη σειρά του στον κύκλο άσκησης της εργαστηριακής μονάδας Destiny. Ο καθένας φορούσε ηλεκτρόδια στήθους και αναπνευστικό εξοπλισμό για να μετρήσει την αερόβια ικανότητά του, ή τη μέγιστη ποσότητα οξυγόνου που χρησιμοποιεί το σώμα κατά τη διάρκεια της άσκησης, σε μικροβαρύτητα. Ο McClain αργότερα συνεργάστηκε με την Ayers και αποθήκευσε υλικό μέσα στη μονάδα Bigelow Expandable Activity, ή BEAM. Ο Ayers βοήθησε επίσης τον Onishi με τις εργασίες επιθεώρησης ρομποτικής μέσα στη εργαστηριακή μονάδα Kibo πριν αναδιαμορφώσει τα ηλεκτρονικά και τον εξοπλισμό δικτύωσης μέσα στο Harmony. Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Jonny Kim, συνέχισε την 48ωρη συνεδρία παρακολούθησης της υγείας του, αλλάζοντας μια κορδέλα και ένα γιλέκο με αισθητήρες, αφού προπονήθηκε στην προηγμένη συσκευή άσκησης αντίστασης και έκανε τζόκινγκ στον διάδρομο COLBERT. Έβγαλε το πρώτο σετ βιοϊατρικών συσκευών, ώστε να μπορούν να στεγνώσουν, στη συνέχεια φόρεσε το δεύτερο σετ ενδυμάτων παρακολούθησης της υγείας και πραγματοποίησε βαθμονομήσεις αναπνοής και εφάρμοσε τζελ Ultrasound Echo στα ηλεκτρόδια. Ο βετεράνος κοσμοναύτης της Roscosmos, Sergey Ryzhikov, συνεργάστηκε με τον μηχανικό πτήσης Alexey Zubritskiy και επισκεύασε έναν ανιχνευτή ακτινοβολίας νετρονίων πριν από τα καθήκοντα επιθεώρησης εντός της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda. Ο Zubritskiy εγκατέστησε επίσης υλικό παρατήρησης της Γης που φωτογραφίζει αξιοθέατα ωκεανού και θάλασσας σε όλη τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Ο μηχανικός πτήσης Kirill Peskov έστρεψε επίσης μια κάμερα έξω από το παράθυρο ενός διαστημικού σταθμού και φωτογράφισε ευρωπαϊκά ποτάμια και παγετώνες. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research on X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/03/station-prepares-for-axiom-mission-4-studies-how-body-adapts-to-space/

Η NASA Kennedy Σκάβει την Τελευταία Δοκιμή Ρομπότ Η εικόνα δείχνει ένα ρομπότ σε ένα λόφο προσομοίωσης σεληνιακού εδάφους με έναν άνδρα με λευκή στολή λαγουδάκι να παρατηρεί. Το RASSOR (Regolith Advanced Surface Systems Operations Robot) της NASA υποβάλλεται σε δοκιμές για την εξαγωγή προσομοιωμένου ρεγκόλιθου, ή του χαλαρού, θραυσματικού υλικού στην επιφάνεια της Σελήνης, μέσα στο Εργαστήριο Κοκκώδους Μηχανικής και Επιχειρήσεων Ρεγόλιθου στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy του οργανισμού στη Φλόριντα στις 27 Μαΐου. Ο Ben Burdess, μηχανολόγος μηχανικός στη NASA Kennedy, παρατηρεί τα αντίθετα περιστρεφόμενα τύμπανα του RASSOR να σκάβουν τη σεληνιακή σκόνη και να δημιουργούν ένα ανάχωμα ύψους ενός μέτρου. Η αντίθετη κίνηση των τυμπάνων βοηθά το RASSOR να συγκρατείται στην επιφάνεια σε περιβάλλοντα χαμηλής βαρύτητας όπως η Σελήνη ή ο Άρης. Με αυτή τη μοναδική δυνατότητα, το RASSOR μπορεί να διασχίσει την τραχιά επιφάνεια για να σκάψει, να φορτώσει, να μεταφέρει και να απορρίψει ρεγκόλιθο που θα μπορούσε αργότερα να διασπαστεί σε υδρογόνο, οξυγόνο ή νερό, πόρους κρίσιμους για τη διατήρηση της ανθρώπινης παρουσίας. Ο πρωταρχικός στόχος ήταν η δοκιμή των βαρελιών κουβά που θα χρησιμοποιηθούν στο IPEx (In-Situ Resource Utilization Pilot Excavator) της NASA. Το ρομπότ RASSOR αντιπροσωπεύει μια τεχνολογία προηγούμενης γενιάς που καθόρισε την ανάπτυξη του IPEx, χρησιμεύοντας ως πρόδρομος και θεμελιώδης πλατφόρμα για τα προηγμένα συστήματα εκσκαφής και τις αυτόνομες δυνατότητες που τώρα επιδεικνύει αυτό το ρομπότ εξόρυξης στη Σελήνη. https://www.nasa.gov/image-article/nasa-kennedy-digs-latest-robot-test/

Το διαστημόπλοιο IMAP της NASA έτοιμο για προετοιμασίες εκτόξευσης Το παρατηρητήριο θα μελετήσει πώς ο Ήλιος διαμορφώνει τα όρια της ηλιόσφαιρας, τη φυσαλίδα που προστατεύει γύρω από το ηλιακό μας σύστημα, και στοχεύει για εκτόξευση αυτό το φθινόπωρο με έναν πύραυλο SpaceX Falcon 9 από το Συγκρότημα Εκτόξευσης 39Α στη NASA Kennedy. NASA Johns Hopkins APL/Ed Whitman Οι τεχνικοί αφαιρούν το διαστημόπλοιο IMAP (Interstellar Mapping and Acceleration Probe) της NASA από το κοντέινερ μεταφοράς του την Πέμπτη 29 Μαΐου, αφού το μετέφεραν από τον αεροθάλαμο στον υψηλό κόλπο στις Εγκαταστάσεις Διαστημικών Επιχειρήσεων Astrotech κοντά στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy του οργανισμού στη Φλόριντα. Το διαστημόπλοιο IMAP έφτασε στις εγκαταστάσεις στις 10 Μαΐου, προερχόμενο με φορτηγό από το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. Τους επόμενους μήνες, οι τεχνικοί θα προετοιμάσουν το παρατηρητήριο IMAP για την εκτόξευση. Μερικά βασικά επερχόμενα ορόσημα περιλαμβάνουν τη φόρτωση του διαστημικού σκάφους με προωθητικό, την ένωσή του με δύο άλλα διαστημόπλοια που θα επιβιβάζονται στον ίδιο πύραυλο και την ενθυλάκωση και των τριών διαστημικών σκαφών μαζί μέσα στο προστατευτικό φέρινγκ ωφέλιμου φορτίου. Στη συνέχεια, οι τεχνικοί θα μεταφέρουν το ενθυλακωμένο διαστημόπλοιο σε ένα υπόστεγο στη NASA Kennedy, όπου η ομάδα θα ενσωματώσει το διαστημόπλοιο με τον πύραυλο SpaceX Falcon 9. Η αποστολή στοχεύει στην εκτόξευση όχι νωρίτερα από τον Σεπτέμβριο του 2025 από το Συγκρότημα Εκτόξευσης 39Α. Ως σύγχρονος ουράνιος χαρτογράφος, το IMAP θα εξερευνήσει και θα χαρτογραφήσει επίσης το τεράστιο φάσμα σωματιδίων στον διαπλανητικό χώρο, βοηθώντας στη διερεύνηση δύο από τα πιο σημαντικά ζητήματα στην ηλιοφυσική: την ενεργοποίηση φορτισμένων σωματιδίων από τον Ήλιο και την αλληλεπίδραση του ηλιακού ανέμου με τον διαστρικό χώρο. Η αποστολή IMAP σχεδιάζει να παρέχει πληροφορίες σχεδόν σε πραγματικό χρόνο σχετικά με τον ηλιακό άνεμο για να βελτιώσει τις προηγμένες προειδοποιήσεις για τον διαστημικό καιρό από την τοποθεσία της στο Lagrange Point 1, ή L1, που βρίσκεται περίπου ένα εκατομμύριο μίλια μακριά, μεταξύ της Γης και του Ήλιου. Τεχνικοί αφαιρούν προστατευτικά καλύμματα από το IMAP (Interstellar Mapping and Acceleration Probe) της NASA μέσα στον ψηλό κόλπο στις Εγκαταστάσεις Διαστημικών Επιχειρήσεων Astrotech κοντά στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy του οργανισμού στη Φλόριντα την Πέμπτη 29 Μαΐου 2025. NASA/Amber Jean Notvest Με το IMAP εκτοξεύονται το Αστεροσκοπείο Carruthers Geocorona της NASA και ο δορυφόρος L1 του Διαστημικού Καιρού Follow On της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA), οι οποίοι θα φτάσουν στη Φλόριντα αργότερα φέτος. Αυτή η αποστολή θα είναι η 9η αποστολή του Προγράμματος Υπηρεσιών Εκτόξευσης της NASA που θα πετάξει με πύραυλο Falcon 9. Η αποστολή IMAP είναι η πέμπτη αποστολή στο Πρόγραμμα Ηλιακών Επίγειων Εξερευνητών της NASA στο πλαίσιο του Τμήματος Ηλιοφυσικής του οργανισμού. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, David J. McComas, ηγείται της αποστολής IMAP με μια διεθνή ομάδα 25 συνεργαζόμενων ιδρυμάτων. Το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής Johns Hopkins στο Laurel του Μέριλαντ, κατασκεύασε το διαστημόπλοιο και λειτουργεί την αποστολή. Το Τμήμα Έργων Εξερευνητών και Ηλιοφυσικής στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ, διαχειρίζεται το πρόγραμμα για το Τμήμα Ηλιοφυσικής της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών της NASA. Το Πρόγραμμα Υπηρεσιών Εκτόξευσης της NASA, με έδρα τη NASA Kennedy, διαχειρίζεται την υπηρεσία εκτόξευσης για την αποστολή. https://science.nasa.gov/blogs/imap/2025/06/02/nasas-imap-spacecraft-readied-for-launch-preparations/

Το Hubble φιλτράρει μια σπείρα με ραβδώσεις Το Hubble δημοσίευσε μια προηγούμενη εικόνα του NGC 1385, αλλά οι δύο εικόνες είναι αξιοσημείωτα διαφορετικές. Αυτή η πιο πρόσφατη εικόνα έχει πολύ περισσότερες ροζ-κόκκινες και κίτρινες αποχρώσεις, ενώ τα ψυχρά μπλε κυριαρχούν στην προηγούμενη εικόνα. Αυτή η χρωματική διακύμανση δεν είναι απλώς μια δημιουργική επιλογή, αλλά και μια τεχνική, που αντιπροσωπεύει τον διαφορετικό αριθμό και τους τύπους φίλτρων που χρησιμοποιούνται για τη συλλογή των δεδομένων που αποτελούν τις αντίστοιχες εικόνες. Πριν και μετά Όπως όλα τα τηλεσκόπια που χρησιμοποιούνται στην επιστημονική έρευνα, το Hubble διαθέτει μια σειρά φίλτρων. Αυτά τα εξαιρετικά εξειδικευμένα φίλτρα είναι κομμάτια φυσικού υλικού που επιτρέπουν σε μια σειρά μηκών κύματος (φίλτρα ευρείας ζώνης) ή πολύ συγκεκριμένα μήκη κύματος (φίλτρα στενής ζώνης) φωτός να εισέλθουν στο τηλεσκόπιο. Αυτό επιτρέπει στους αστρονόμους να αναζητούν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στο αντικείμενο. Τα δεδομένα μπορούν να μας πουν ποια στοιχεία υπάρχουν, τη θερμοκρασία και την πίεση του αντικειμένου. Η ικανότητα να διερευνούν εξαιρετικά συγκεκριμένα μέρη του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος είναι πολύ χρήσιμη για τους αστρονόμους. Τους βοηθά να κατανοήσουν καλύτερα τις φυσικές διεργασίες και τα περιβάλλοντα των αντικειμένων που μελετούν. https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-filters-a-barred-spiral/

Το Webb της NASA ολοκληρώνει την εικόνα του δίσκου του γαλαξία Sombrero Μια παρατήρηση του γαλαξία Sombrero. Ο γαλαξίας είναι ένας πολύ επιμήκης, καφέ-κιτρινωπός δίσκος που εκτείνεται από αριστερά προς τα δεξιά υπό γωνία (από περίπου 10 η ώρα έως 5 η ώρα). Το κέντρο του γαλαξία λάμπει λευκό και εκτείνεται πάνω και κάτω από τον δίσκο. Η νέα εικόνα του διάσημου γαλαξία Sombrero από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA σε μήκη κύματος εγγύς υπέρυθρου δείχνει σκόνη από τον εξωτερικό δακτύλιο να εμποδίζει το αστρικό φως από τα εσωτερικά τμήματα του γαλαξία. Αφού κατέγραψε μια εικόνα του εμβληματικού γαλαξία Sombrero σε μήκη κύματος μέσου υπέρυθρου στα τέλη του 2024, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA πραγματοποίησε τώρα μια παρατήρηση στο εγγύς υπέρυθρο. Στη νεότερη εικόνα, η τεράστια διόγκωση του γαλαξία Σομπρέρο, η πυκνά συγκεντρωμένη ομάδα αστεριών στο κέντρο του γαλαξία, φωτίζεται, ενώ η σκόνη στις εξωτερικές άκρες του δίσκου μπλοκάρει μέρος του αστρικού φωτός. Η μελέτη γαλαξιών όπως το Σομπρέρο σε διαφορετικά μήκη κύματος, συμπεριλαμβανομένου του εγγύς υπέρυθρου και του μέσου υπέρυθρου με το Webb, καθώς και του ορατού με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA, βοηθά τους αστρονόμους να κατανοήσουν πώς σχηματίστηκε και εξελίχθηκε αυτό το πολύπλοκο σύστημα αστεριών, σκόνης και αερίου, μαζί με την αλληλεπίδραση αυτού του υλικού.Σε σύγκριση με την εικόνα ορατού φωτός του Hubble, ο δίσκος σκόνης δεν φαίνεται τόσο έντονος στη νέα εικόνα εγγύς υπέρυθρου από το όργανο NIRCam (Κάμερα εγγύς υπέρυθρου) του Webb. Αυτό συμβαίνει επειδή τα μεγαλύτερα, πιο κόκκινα μήκη κύματος του υπέρυθρου φωτός που εκπέμπονται από τα αστέρια γλιστρούν πιο εύκολα δίπλα στη σκόνη, επομένως λιγότερο από αυτό το αστρικό φως μπλοκάρεται. Στην εικόνα μέσου υπέρυθρου, βλέπουμε στην πραγματικότητα αυτή τη λάμψη σκόνης. Εικόνα Β: Γαλαξίας Σομπρέρο (NIRCam/MIRI) Δύο παρατηρήσεις του γαλαξία Σομπρέρο χωρίζονται διαγώνια, με την παρατήρηση του Webb στο εγγύς υπέρυθρο στα αριστερά και την παρατήρηση του Webb στο μέσο υπέρυθρο στα δεξιά. Ο γαλαξίας είναι ένας πολύ επιμήκης δίσκος που εκτείνεται από αριστερά προς τα δεξιά υπό γωνία, από περίπου 10 η ώρα έως 5 η ώρα. Ο πυρήνας του γαλαξία βρίσκεται στο κέντρο. Στην εικόνα εγγύς υπέρυθρου στα αριστερά, το κέντρο του γαλαξία λάμπει λευκό και εκτείνεται πάνω και κάτω από τον δίσκο. Η εξωτερική άκρη του δίσκου είναι καφέ κηλιδωτές συστάδες. Στην εικόνα μέσου υπέρυθρου, ο γαλαξίας είναι ανοιχτό μπλε και σβωλιασμένος, σαν σύννεφα στον ουρανό. Υπάρχει ένας εσωτερικός δίσκος που είναι πιο καθαρός, με κηλίδες αστεριών διάσπαρτες παντού. Το φόντο του διαστήματος είναι μαύρο, διάσπαρτο με μικροσκοπικές κουκκίδες σε μια γκάμα χρωμάτων. Ο γαλαξίας Σομπρέρο είναι χωρισμένος διαγώνια σε αυτήν την εικόνα: οι παρατηρήσεις στο εγγύς υπέρυθρο από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA βρίσκονται στα αριστερά και οι παρατηρήσεις στο μέσο υπέρυθρο από το Webb βρίσκονται στα δεξιά. Ο γαλαξίας Σομπρέρο βρίσκεται περίπου 30 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη, στην άκρη του σμήνους γαλαξιών της Παρθένου, και έχει μάζα ίση με περίπου 800 δισεκατομμύρια Ήλιους. Αυτός ο γαλαξίας βρίσκεται «στο πλάι» μας, που σημαίνει ότι τον βλέπουμε από την πλευρά του. Μελέτες έχουν δείξει ότι η κρυψώνα πίσω από την ομαλή λωρίδα σκόνης και την ήρεμη λάμψη του γαλαξία είναι ένα ταραχώδες παρελθόν. Μερικές ιδιορρυθμίες που ανακαλύφθηκαν με την πάροδο των ετών υπαινίσσονται ότι αυτός ο γαλαξίας ήταν κάποτε μέρος μιας βίαιης συγχώνευσης με τουλάχιστον έναν άλλο γαλαξία. Ο Σομπρέρο φιλοξενεί περίπου 2.000 σφαιρωτά σμήνη ή συλλογές εκατοντάδων χιλιάδων παλαιών αστεριών που συγκρατούνται από τη βαρύτητα. Φασματοσκοπικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα αστέρια μέσα σε αυτά τα σφαιρωτά σμήνη είναι απροσδόκητα διαφορετικά μεταξύ τους. Τα αστέρια που σχηματίζονται περίπου την ίδια εποχή από το ίδιο υλικό θα πρέπει να έχουν παρόμοια χημικά «αποτυπώματα» - για παράδειγμα, τις ίδιες ποσότητες στοιχείων όπως οξυγόνο ή νέον. Ωστόσο, τα σφαιρωτά σμήνη αυτού του γαλαξία παρουσιάζουν αισθητή διακύμανση. Μια συγχώνευση διαφορετικών γαλαξιών σε διάστημα δισεκατομμυρίων ετών θα εξηγούσε αυτή τη διαφορά.Ένα άλλο στοιχείο που υποστηρίζει αυτή τη θεωρία συγχώνευσης είναι η στρεβλή εμφάνιση του εσωτερικού δίσκου του γαλαξία.Ενώ η θέα μας ταξινομείται ως «από άκρη σε άκρη», στην πραγματικότητα βλέπουμε αυτό σχεδόν από άκρη σε άκρη. Η θέα μας έξι μοίρες από τον ισημερινό του γαλαξία σημαίνει ότι δεν τον βλέπουμε απευθείας από το πλάι, αλλά λίγο από ψηλά. Από αυτή την άποψη, ο εσωτερικός δίσκος φαίνεται κεκλιμένος προς τα μέσα, σαν την αρχή μιας χοάνης, αντί για επίπεδος. Αυτό το βίντεο συγκρίνει εικόνες του γαλαξία Σομπρέρο, επίσης γνωστού ως Μεσιέ 104 (M104). Η πρώτη εικόνα δείχνει το ορατό φως που παρατηρείται από την Προηγμένη Κάμερα για Έρευνες του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble. Η δεύτερη είναι σε εγγύς υπέρυθρο φως και δείχνει την παρατήρηση του γαλαξία από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Webb της NASA χρησιμοποιώντας το NIRCam (Near-Infrared Instrument). Η τελική εικόνα δείχνει φως μέσου υπέρυθρου που παρατηρήθηκε από το MIRI (Mid-Infrared Instrument) του Webb.Η ισχυρή ανάλυση του NIRCam του Webb μας επιτρέπει επίσης να διακρίνουμε μεμονωμένα αστέρια εκτός, αλλά όχι απαραίτητα στην ίδια απόσταση, του γαλαξία, μερικά από τα οποία φαίνονται κόκκινα. Αυτά ονομάζονται κόκκινοι γίγαντες, οι οποίοι είναι ψυχρότερα αστέρια, αλλά η μεγάλη τους επιφάνεια τα κάνει να λάμπουν έντονα σε αυτήν την εικόνα. Αυτοί οι κόκκινοι γίγαντες ανιχνεύονται επίσης στο μέσο υπέρυθρο, ενώ τα μικρότερα, πιο μπλε αστέρια στο εγγύς υπέρυθρο «εξαφανίζονται» στα μεγαλύτερα μήκη κύματος.Επίσης, στην εικόνα του NIRCam, γαλαξίες με ποικίλα σχήματα και χρώματα είναι διάσπαρτοι σε όλο το φόντο του διαστήματος. Η ποικιλία των χρωμάτων τους παρέχει στους αστρονόμους ενδείξεις για τα χαρακτηριστικά τους, όπως η απόστασή τους από τη Γη.Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb είναι το κορυφαίο παρατηρητήριο διαστημικής επιστήμης στον κόσμο. Το Webb λύνει μυστήρια στο ηλιακό μας σύστημα, κοιτάζοντας πέρα από μακρινούς κόσμους γύρω από άλλα αστέρια και διερευνώντας τις μυστηριώδεις δομές και την προέλευση του σύμπαντός μας και τη θέση μας σε αυτό. Το Webb είναι ένα διεθνές πρόγραμμα με επικεφαλής τη NASA με τους συνεργάτες της, την ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος) και την CSA (Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος). https://science.nasa.gov/missions/webb/nasas-webb-rounds-out-picture-of-sombrero-galaxys-disk/

Roscosmos Πριν από 55 χρόνια, οι συμπατριώτες μας πραγματοποίησαν μια πτήση που άλλαξε τις μεθόδους εκπαίδευσης των κοσμοναυτών και την ιδέα των δυνατοτήτων του ανθρώπινου σώματος Την 1η Ιουνίου 1970, το διαστημόπλοιο Soyuz-9 εκτοξεύτηκε από το Μπαϊκονούρ με τους κοσμοναύτες Andrian Nikolayev και Vitaly Sevastyanov. Η πτήση διήρκεσε 17 ημέρες 16 ώρες 58 λεπτά χωρίς να προσδεθεί στον τροχιακό σταθμό - αυτό είναι ένα ρεκόρ για αυτόνομη πτήση! Επιστρέφοντας στη Γη, και οι δύο κοσμοναύτες χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο από το συνηθισμένο για να συνηθίσουν τη βαρύτητα. Η καρδιά του Andrian Nikolayev μειώθηκε σε όγκο κατά 12% κατά τη διάρκεια της πτήσης και η οστική του δομή χαλαρώθηκε. Η ανάρρωση των κοσμοναυτών διήρκεσε δύο χρόνια. Έκτοτε, τα προβλήματα με την προσαρμογή του σώματος στις γήινες συνθήκες μετά την έλλειψη βαρύτητας ονομάζονται "φαινόμενο Nikolaev". Αυτή η αποστολή έδειξε ότι η μακρά παραμονή ενός ατόμου στο διάστημα είναι δυνατή, αλλά για αυτό είναι απαραίτητο να αναθεωρηθεί ριζικά το πρόγραμμα σωματικής δραστηριότητας των κοσμοναυτών κατά τη διάρκεια της πτήσης. Στη φωτογραφία: Ο Andriyan Nikolaev στην καμπίνα του πλοίου (1). Οι κοσμοναύτες διεξάγουν ιατρικό αυτοέλεγχο (2). Ο Andriyan Nikolaev και ο Vitaly Sevastyanov σε συνάντηση με δημοσιογράφους (3). https://vk.com/rsc_energia?w=wall-30315369_587420 Το Μπαϊκονούρ γίνεται 70! Ακριβώς πριν από επτά δεκαετίες, εμφανίστηκε ένα σημείο στη μέση της στέπας του Καζακστάν από όπου η ανθρωπότητα θα έκανε τα πρώτα της βήματα πέρα από τη Γη. Ήταν το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ που ο Σεργκέι Κορόλεφ ονόμασε εύστοχα «Ακτή του Σύμπαντος». ✔️ 1957 — ο πρώτος Σπούτνικ εκτοξεύει την διαστημική εποχή. ✔️ 1961 — «Βοστόκ» με τον Γιούρι Γκαγκάριν — «Πάμε!» ακούγεται σε όλο τον κόσμο. ✔️ 1965 — η πρώτη πτήση με έξοδο στο διάστημα. ✔️ 1986 — η πρώτη μονάδα του σταθμού Μιρ εκτοξεύεται σε τροχιά από το Μπαϊκονούρ. ✔️ 1987 — η εκτόξευση του επαναχρησιμοποιήσιμου οχήματος εκτόξευσης «Ενέργεια». ✔️ 1988 – εκτόξευση του ISS Energia - Buran. ✔️ 1998 – η πρώτη μονάδα του ISS εκτοξεύεται σε τροχιά. Και όλο αυτό το διάστημα, οι μηχανικοί, οι σχεδιαστές και οι δοκιμαστές μας ήταν δίπλα στις εκτοξεύσεις. Μεγαλώσαμε μαζί με το Μπαϊκονούρ, βιώσαμε και χαρήκαμε κάθε εκτόξευση και κάθε ομαλή προσγείωση. 🚀Ευχαριστούμε: 🔽 στους ειδικούς του κοσμοδρόμου - για τις αξιόπιστες εκτοξεύσεις· 🔽 στους κατοίκους - για τη φιλοξενία· 🔽 σε όλους όσους διατηρούν τις παραδόσεις και τώρα ανοίγουν τον δρόμο προς το βαθύ διάστημα. Χρόνια πολλά, Μπαϊκονούρ! 🙂🎉 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23001 Πυραυλική και Διαστημική Εταιρεία "Ενέργεια" Γιατί χρειαζόταν το Μπαϊκονούρ "ραδιοφωνικά μουστάκια" και μια "ραδιοφωνική ουρά"; 🤔 Όπως αποδείχθηκε, παρεμπιπτόντως, δεν ήταν τόσο απαραίτητα, αλλά ήταν αυτά που καθόρισαν την τοποθεσία του θρυλικού πεδίου δοκιμών. Πριν από 70 χρόνια, η επιλογή του χώρου επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τα σημεία ελέγχου ραδιοφώνου: δύο σε απόσταση 150 έως 250 χλμ. από το σημείο εκτόξευσης και ένα άλλο σε απόσταση περίπου 300 - 500 χλμ. Αυτά ήταν που οι σχεδιαστές ονόμασαν «ραδιοφωνικά μουστάκια» και «ραδιοφωνική ουρά». 🔻️ Απαιτούνταν άμεση ορατότητα μέσω ραδιοφώνου μεταξύ των κεραιών των σημείων και των κεραιών που ήταν ενσωματωμένες στο δεύτερο στάδιο του διηπειρωτικού πυραύλου. Έτσι, το ορεινό έδαφος ήταν αμέσως εκτός συζήτησης. Υπήρχαν και άλλοι σημαντικοί παράγοντες. 🔻️ Η διαδρομή πτήσης δεν έπρεπε να περνάει πάνω από μεγάλες κατοικημένες περιοχές - ο Θεός να φυλάξει να πέσει πάνω τους ένα στάδιο πυραύλου. 🔻 Τουλάχιστον 7.000 χλμ. μεταξύ του σημείου εκτόξευσης και του σημείου πρόσκρουσης της κεφαλής (υπενθύμιση: μιλούσαμε για δοκιμή διηπειρωτικών πυραύλων). Έπρεπε να εγκαταλείψουν την περιοχή του Αστραχάν, η οποία ήταν πολύ πιο φιλόξενη από άποψη κλίματος. Αποφάσισαν να αναπτύξουν την ημιέρημο του Καζακστάν κοντά στον σταθμό Τιουράταμ. Και υπήρχαν πολλές δυσκολίες εκεί. 🧑‍🚀💬 «Οι πιο σκληρές κλιματικές συνθήκες - το καλοκαίρι ζέστη έως 50 °C στη σκιά, αλλά και με καταιγίδες σκόνης, το χειμώνα άνεμοι σε θερμοκρασίες έως και μείον 25 °C. <…> σύμφωνα με την υγειονομική υπηρεσία, η περιοχή είναι η πηγή μιας φυσικής πανώλης, οι φορείς της οποίας είναι εκατομμύρια γόφερ. <…> Τα πλησιέστερα περιφερειακά κέντρα <…> ήταν πάνω από εκατό χιλιόμετρα μακριά από την πιθανή τοποθεσία νέας οικιστικής κατασκευής. <…> Ο ακόμα γεμάτος ρέοντας Συρ Ντάρια ήταν κοντά, αλλά το λασπωμένο νερό του δεν ήταν κατάλληλο για πόση. Το πρόβλημα του καθαρού γλυκού νερού αποδείχθηκε ένα από τα πιο οξέα», θυμήθηκε ο σχεδιαστής Μπόρις Τσέρτοκ στο βιβλίο του «Πύραυλοι και Άνθρωποι». ℹ️ Ως «Κοσμονδρόμιο Μπαϊκονούρ», το πεδίο δοκιμών έγινε γνωστό στον κόσμο μόνο το 1961, μετά την θριαμβευτική πτήση. Εν τω μεταξύ, η πόλη με το ίδιο όνομα βρισκόταν 400 χιλιόμετρα μακριά: με αυτόν τον τρόπο οι ιδρυτές ήλπιζαν να παραπληροφορήσουν ελαφρώς τις εχθρικές μυστικές υπηρεσίες. Το πιο προσβλητικό είναι ότι πέντε χρόνια μετά τη δημιουργία του πεδίου δοκιμών, τα «μουστάκια» και η «ουρά», τα σημεία ελέγχου ραδιοφώνου, εγκαταλείφθηκαν εντελώς 😔 Παρ' όλα αυτά, το κοσμοδρόμιο με δεκάδες σημεία εκτόξευσης στις ατελείωτες στέπες έγινε θρύλος και η «ακτή του Σύμπαντος», όπως το ονόμασε ο Σεργκέι Κορόλεφ. Παρεμπιπτόντως, στην 1η φωτογραφία - στέπα, τουλίπες... και η θρυλική «Ενέργεια» στην αρχή του Μπαϊκονούρ. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23002 Roscosmos Συγκροτήματα εκτόξευσης και κτίρια συναρμολόγησης και δοκιμών του Μπαϊκονούρ Σε όλη την ιστορία του κοσμοδρόμου, κατασκευάστηκαν εννέα επίγεια συγκροτήματα εκτόξευσης για εκτοξεύσεις οχημάτων εκτόξευσης των οικογενειών R-7, Kosmos, Proton, Cyclone, N-1, Energia και Zenit. Πριν από την απογείωση, τα οχήματα εκτόξευσης και τα διαστημόπλοια προετοιμάζονται σε ειδικές εγκαταστάσεις - κτίρια συναρμολόγησης και δοκιμών (A&T). Υπάρχουν 11 κτίρια A&T στο Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, τα οποία στεγάζουν πάνω από 35 τεχνικά συγκροτήματα για προετοιμασία πριν από την εκτόξευση. Επί του παρόντος, λειτουργούν τρία επίγεια συγκροτήματα εκτόξευσης: ένα για οχήματα εκτόξευσης της οικογένειας Soyuz-2 (στην τοποθεσία 31), δύο για το όχημα εκτόξευσης Proton-M (στις τοποθεσίες 81 και 200). Roscosmos Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ: χάρτης διαδρομής Το θρυλικό κοσμοδρόμιο βρίσκεται στο Καζακστάν. Όλα ξεκίνησαν με έναν μικρό σιδηροδρομικό σταθμό Toretam - εδώ το 1955 προσγειώθηκε μια ομάδα αποβάθρας στρατιωτικών κατασκευαστών. Οι εργάτες έπρεπε να κατασκευάσουν μια άκρως απόρρητη εγκατάσταση εθνικής σημασίας. Το 1957, μετά την εκτόξευση ενός τεχνητού δορυφόρου της Γης, αυτό το μέρος μπήκε για πάντα στην ιστορία της ανθρωπότητας ως το πρώτο κοσμοδρόμιο στον κόσμο. Η έκταση του κοσμοδρόμου του Μπαϊκονούρ είναι 6.717 km² (σχεδόν 5 φορές μεγαλύτερη από την Αγία Πετρούπολη). Η απόσταση από το σημείο ελέγχου του κοσμοδρόμου από την πόλη είναι 13 χιλιόμετρα, θα πρέπει να φτάσετε εκεί με αυτοκίνητο (δεν υπάρχουν τακτικά λεωφορεία). Είναι σημαντικό να κατανοήσετε ότι το συγκρότημα του Μπαϊκονούρ (η πόλη και το κοσμοδρόμιο) είναι μια περιορισμένη περιοχή και δεν μπορείτε να βρίσκεστε εκεί χωρίς ειδική άδεια. Επομένως, κατά τον προγραμματισμό του ταξιδιού σας, λάβετε αυτό υπόψη. Μελετήστε τις τουριστικές διαδρομές και σχεδιάστε ένα ταξίδι στο διαστημικό λιμάνι! https://vk.com/rsc_energia?z=video-30315369_456244424%2F566103a1949fcbc05b%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_587544

Η NASA προχωρά στη δημιουργία τεράστιου τηλεσκοπίου στην αθέατη πλευρά της Σελήνης (βίντεο) Η λειτουργία του θα προσφέρει λύση στο πρόβλημα των τεράστιων δορυφορικών στόλων που τυφλώνουν τα επίγεια τηλεσκόπια. Οι διαστημικές υπηρεσίες ετοιμάζονται για την κατάκτηση της Σελήνης και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχέδια είναι η δημιουργία ενός μεγάλου ραδιοτηλεσκοπίου στην αθέατη πλευρά του φεγγαριού το οποίο υπόσχεται να φέρει επανάσταση στην αστρονομία. Η NASA θέλει να κατασκευάσει το Σεληνιακό Ραδιοτηλεσκόπιο Κρατήρα (LCRT) και η αμερικανική διαστημική υπηρεσία έδωσε στη δημοσιότητα μια σειρά από στοιχεία για αυτό.Το προτεινόμενο τηλεσκόπιο θα κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου από ρομπότ και θα αποτελείται από ένα γιγάντιο συρματόπλεγμα που θα αιωρείται μέσω καλωδίων μέσα σε έναν κρατήρα στην αθέατη πλευρά της Σελήνης.Η αθέατη πλευρά της Σελήνης είναι ένα στρατηγικό σημείο για την κατασκευή ενός ισχυρού τηλεσκοπίου αφού από εκεί οι παρατηρήσεις δεν θα εμποδίζονται από την ηλιακή ακτινοβολία, τη γήινη ατμόσφαιρα και τους μεγάλους τηλεπικοινωνιακούς δορυφορικούς στόλους όπως το Starlink της SpaceX που τυφλώνουν τα επίγεια τηλεσκόπια.Το σχέδιο έχει αναλάβει το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA και το πρότζεκτ είχε λάβει χρηματοδότηση για να ξεκινήσει η Φάση 1. Όπως έγινε γνωστό υπήρξε απόφαση νέας χρηματοδότησης για να εισέλθει το πρότζεκτ αυτό στη Φάση 2 και έχει ξεκινήσει η διαδικασία για νέα χρηματοδότηση με στόχο το τηλεσκόπιο το κόστος του οποίου αναμένεται να φτάσει τα 2,5 δισ. δολάρια να είναι έτοιμο να λειτουργήσει στα αρχές της επόμενης δεκαετίας. Το «πιάτο» του τηλεσκοπίου θα έχει διάμετρο 350 μέτρα, αρκετά μικρότερη από την αρχική πρόταση των χιλίων μέτρων αλλά και πάλι αρκετά μεγάλο για να κάνει λεπτομερείς παρατηρήσεις στα βάθη του Διαστήματος. Έχει επιλεγεί και ο κρατήρας στον οποίο θα τοποθετηθεί ο οποίος έχει διάμετρο 1,3 χλμ. και προς το παρόν κρατείται μυστικό το σημείο στο οποίο βρίσκεται αλλά έχει διαρρεύσει ότι βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο της Σελήνης. Καλλιτεχνική απεικόνιση του τηλεσκοπίου της NASA στην αθέατη πλευρά του φεγγαριού. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1963722/i-nasa-prochora-sti-dimioyrgia-terastioy-tileskopioy-stin-atheati-pleyra-tis-selinis-vinteo/

Τι είναι άστρο; Τι είναι αυτό που καθορίζει ένα άστρο; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι πολύ πιο δύσκολη από ό,τι θα περίμενε κανείς. Με μια πολύ ευρεία έννοια, ένα αστέρι είναι απλώς ένα από εκείνα τα φωτεινά σημεία που βλέπουμε να λαμπυρίζουν στον νυχτερινό ουρανό. Αλλά αυτός ο ορισμός δεν είναι ικανοποιητικός ούτε από φιλολογική ούτε από φυσική άποψη. Εξάλλου, γνωρίζουμε επίσης ότι ο Ήλιος είναι άστρο – αλλά … δεν τον βλέπουμε ποτέ στον νυχτερινό ουρανό της Γης, και σίγουρα δεν είναι μια κουκκίδα (εκτός αν βρίσκεστε στον Πλούτωνα).Μετά από αιώνες επιστημονικών παρατηρήσεων και εξέλιξης της θεωρητικής φυσικής, γνωρίζουμε πλέον ότι τα άστρα είναι ογκώδη, (υπερ)θερμά και σχεδόν σφαιρικά. Συγκρατούνται από τη δική τους βαρύτητα και αποτελούνται από πλάσμα (αέριο που θερμαίνεται τόσο πολύ ώστε τα άτομα να απογυμνώνονται από τα ηλεκτρόνιά τους). Και βέβαια, είναι φωτεινά. Λάμπουν, κι αυτό είναι ίσως το βασικότερό τους χαρακτηριστικό. Αλλά κι αυτό είναι ασφαλώς περιγραφικό, χωρίς και πάλι να μας λέει πραγματικά τι είναι άστρο. Τι είναι αυτό που το κάνει κάτι να διαφέρει ας πούμε, από έναν πλανήτη; Πόσο μικρότερο ή πόσο μεγαλύτερο μπορεί να είναι ένα άστρο; Για να απαντήσουμε εύλογα σε τέτοιες ερωτήσεις, πρέπει να κατανοήσουμε πρώτα απ’ όλα τον μηχανισμό που κάνει ένα άστρο φωτεινό. Τότε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη γνώση για να προσδιορίσουμε καλύτερα τι είναι ή τι δεν είναι άστρο. Ιστορικά, οι αστρονόμοι είχαν μαύρα μεσάνυχτα σχετικά με τι συμβαίνει στο εσωτερικό των άστρων, για αρκετό καιρό. Kάποτε πίστευαν ότι ο Ήλιος θερμαίνεται εξαιτίας της πτώσης μετεωριτών ή αστεροειδών στο εσωτερικό του, η βαρυτική ενέργεια των οποίων μετατρέπεται σε κινητική και στην συνέχεια σε θερμική, ή και από την δυναμική ενέργεια του πρωτοπλανητικού νεφελώματος. Ήταν λογικά επιχειρήματα, αλλά τα νούμερα δεν έβγαιναν. Επιπλέον, προς το τέλος του 19ου αιώνα αστρονομικές φασματοσκοπικές παρατηρήσεις είχαν ήδη ανακαλύψει το στοιχείο ήλιο στην χρωμόσφαιρα του Ήλιου (που δεν είχε βρεθεί μέχρι τότε στη Γη). Παρά τους έξυπνους μηχανισμούς που προτάθηκαν, έπρεπε να φτάσουμε μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα και στην διατύπωση της Κβαντομηχανικής και την γέννηση της Πυρηνικής Φυσικής που μας εισήγαγε στην έννοια της πυρηνικής σύντηξης. Σε αυτή τη διαδικασία, υποατομικά σωματίδια όπως τα πρωτόνια και τα νετρόνια – ακόμα και ολόκληροι ατομικοί πυρήνες – θα μπορούσαν να συντηχθούν για να σχηματίσουν βαρύτερους πυρήνες, απελευθερώνοντας μια τεράστια ποσότητα ενέργειας. Έτσι, από την Αστρονομία και την Πυρηνική Φυσική γεννήθηκε η Πυρηνική Αστροφυσική, η οποία εκτός του ότι μας έδειξε πώς τα άστρα παράγουν ενέργεια, εξήγησε και την προέλευση των στοιχείων στο σύμπαν μας.Στον πυρήνα ενός άστρου, η σύντηξη απαιτεί την τρομακτική θερμοκρασία και πίεση που παρέχεται από τη συντριπτική βαρύτητα της υπερκείμενης μάζας του άστρου. Για να είναι ένα άστρο σχετικά σταθερό, η εξωτερική δύναμη της ενέργειας που παράγεται από την σύντηξη στον πυρήνα του πρέπει να εξισορροπείται από την βαρυτική έλξη προς το εσωτερικό του άστρου.Υπάρχουν δύο διαφορετικοί δρόμοι για τη σύντηξη σε άστρα όπως ο ήλιος, αλλά στο τέλος και οι δύο αποδίδουν ουσιαστικά το ίδιο αποτέλεσμα: τέσσερις πυρήνες υδρογόνου (ο καθένας ένα πρωτόνιο) συγχωνεύονται για να σχηματίσουν έναν πυρήνα ηλίου και αυτή η διαδικασία παράγει τεράστια ακτινοβολία υψηλής ενέργειας ως υποπροϊόν. Στον ήλιο, αυτή η διαδικασία μετατρέπει περίπου 620 εκατομμύρια τόνους υδρογόνου σε ήλιο κάθε δευτερόλεπτο. Αυτό δημιουργεί αρκετή ενέργεια για να τροφοδοτήσει ένα άστρο.Μια κρίσιμη πτυχή εδώ είναι ότι από τη στιγμή που αυτές οι πυρηνικές αντιδράσεις ξεκινήσουν στον πυρήνα ενός άστρου, συνεχίζονται όσο υπάρχει αρκετό πυρηνικό καύσιμο για να τις τροφοδοτήσει. Κι ενώ η σύντηξη εκατοντάδων εκατομμυρίων τόνων ανά δευτερόλεπτο μας φαίνεται πάρα πολύ, για ένα άστρο, αυτό είναι ένα απειροελάχιστο κλάσμα της μάζας του, που του επιτρέπει να συνεχίσει να λάμπει για δισεκατομμύρια χρόνια.Τώρα λοιπόν μπορούμε να πούμε με περισσότερη σιγουριά τι είναι ένα άστρο: μια τεράστια βαρυτικά δεσμευμένη μάζα φωτεινού πλάσματος στην οποία η ενέργεια που παράγεται από την διαρκή πυρηνική σύντηξη στον πυρήνα του εξισορροπείται από τη βαρύτητα.Εκτός κι αν, υπάρχει ένα χαμηλότερο όριο στη θερμοκρασία και την πίεση που απαιτούνται για τη διατήρηση της σύντηξης. Για τα κανονικά άστρα, είναι περίπου 75 φορές η μάζα του Δία, ή το ένα δωδέκατο της μάζας του Ήλιου. Κάτω από αυτή τη μάζα, δεν υπάρχει αρκετή πίεση για να ξεκινήσει η διαδικασία σύντηξης. Αλλά μπορεί να παρατηρήσετε ότι κανείς δεν θεωρεί ένα αστρονομικό αντικείμενο που είναι μερικές δεκάδες φορές βαρύτερο από τον Δία ως «πλανήτη». Γενικά, τα μεσαία αντικείμενα που είναι πολύ μαζικά για να είναι πλανήτες, αλλά πολύ ελαφρά για να είναι άστρα, ονομάζονται καφέ νάνοι.Εδώ είναι που τα πράγματα γίνονται ασαφή – επειδή αποδεικνύεται ότι οι καφέ νάνοι μπορούν επίσης να διατηρήσουν ορισμένα είδη πυρηνικών αντιδράσεων σύντηξης. Για παράδειγμα, συντήκουν δευτέριο, ένα ισότοπο υδρογόνου με ένα επιπλέον νετρόνιο στον ατομικό του πυρήνα. Μερικοί μπορούν ακόμη και να συντήξουν λίθιο με πρωτόνια για να σχηματίσουν βηρύλλιο, ενώ και οι δύο αυτές διαδικασίες μπορούν να συμβούν σε χαμηλότερες θερμοκρασίες και πιέσεις από την κλασική σύντηξη υδρογόνου που αναφέρθηκε παραπάνω. Οι καφέ νάνοι μπορούν να διατηρήσουν τέτοιες συνθήκες στον πυρήνα τους, αλλά μόνο για μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια. Όμως το ερώτημα παραμένει: Είναι αυτά τα αντικείμενα άστρα;Για λόγους απλότητας, οι αστρονόμοι θα προτιμούσαν να κρατούν τους καφέ νάνους στη δική τους κατηγορία και να μην τους αποκαλούν άστρα. (Ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι περνούν από μια σύντομη «αστρική φάση» σύντηξης μετά τη γέννησή τους). Έτσι, οι περισσότεροι από εμάς θα λέγαμε ότι ένα άστρο πρέπει να έχει συνεχή σύντηξη υδρογόνου. Εξακολουθεί να είναι λίγο αυθαίρετο – σε τελική ανάλυση, ακόμη και αυτή η σύντηξη σταματάει τελικά, αν κι αυτό μπορεί να διαρκέσει έως και αρκετά τρισεκατομμύρια χρόνια για μερικά άστρα βραδείας καύσης. Αλλά ο καθορισμός αυτού του σαφούς ορίου έχει κάποιο νόημα.Τα άστρα έχουν επίσης ένα ανώτερο όριο στη μάζα τους. Άστρα με μεγαλύτερη μάζα συμπιέζουν βαρυτικά τον πυρήνα τους ακόμη περισσότερο, γεγονός που μπορεί να αυξήσει κατά πολύ τον ρυθμό των αντιδράσεων σύντηξης. Αλλά αυτό, με τη σειρά του, αυξάνει σημαντικά την παραγωγή ενέργειας, καθιστώντας το άστρο θερμότερο και φωτεινότερο. Αν το άστρο γίνει πολύ μεγάλο, μπορεί να γίνει τόσο φωτεινό που κυριολεκτικά διαλύεται. Αυτό το όριο δεν είναι καλά καθορισμένο, αλλά κυμένεται κοντά στις 200 φορές τη μάζα του Ήλιου. Βλέπουμε άστρα κοντά σε αυτό το ανώτερο όριο, όπως το Ήτα Τρόπιδος, να είναι βιαίως ασταθή, με «αστρικούς σπασμούς» που εκτοξεύουν αέρια με τεράστιες εκρήξεις.Τι συμβαίνει λοιπόν, όταν ένα άστρο εξαντλήσει το πυρηνικό του καύσιμο; Τελικά το υδρογόνο τελειώνει, αφήνοντας πίσω έναν πυρήνα από ήλιο. Αυτό μπορεί να γίνει πολύ περίπλοκο, αλλά μερικά τεράστια άστρα μπορούν στη συνέχεια να συντήξουν αυτό το ήλιο σε βαρύτερα στοιχεία και αυτά τα βαρύτερα στοιχεία σε ακόμα βαρύτερα. Για τα πραγματικά άστρα βαρέων βαρών – άστρα με μάζα μεγαλύτερη από οκτώ φορές μεγαλύτερη από τον ήλιο – το τέλος έρχεται ως μια καταστροφική έκρηξη σουπερνόβα που αφήνει πίσω του ένα άστρο νετρονίων ή μια μαύρη τρύπα. Τα μικρότερα άστρα που μοιάζουν με τον Ήλιο μας έχουν ένα πιο ήρεμο τέλος – εκτοξεύονται τα εξωτερικά τους στρώματα εκθέτοντας τον πυκνό, θερμό πυρήνα τους στο διάστημα. Αυτά τα αργής-ψύξης αστρικά πτώματα ονομάζονται λευκοί νάνοι.Εκτός από τις μαύρες τρύπες – οι οποίες είναι τόσο ακραίες που αξίζουν μια δική τους αποκλειστική κατηγορία – οι αστρονόμοι τείνουν να αναφέρονται σε αυτά τα αστρικά υπολείμματα ως άστρα, αλλά η λεξικολογία εκεί είναι πιο θολή. Αυτά τα αντικείμενα ήταν μέρος ενός άστρου που κάποτε συντηρούσε τη σύντηξη αλλά όχι πια. Έτσι, ενώ μπορούμε να τα αποκαλούμε άστρα, γνωρίζουμε ότι διαφέρουν από τα «κανονικά» άστρα όπως ο Ήλιος. Είναι λίγο μπερδεμένο για μας, αλλά οι αστρονόμοι έχουν κάθε είδους ορολογίες και όρους που ξεκίνησαν με καλές προθέσεις, αλλά τώρα είναι ξεπερασμένοι ή θα έπρεπε να καταργηθούν.Αυτό είναι λογικό. Τελικά, η κύρια αρχή της επιστήμης είναι ότι μαθαίνει. Συλλέγουμε περισσότερα δεδομένα κι αλλάζουμε γνώμη, αν και οι όροι που χρησιμοποιούμε μπορεί να αργήσουν να καλύψουν τη διαφορά. Προς το παρόν, έχουμε κολλήσει με κάποιες λέξεις που ίσως πάψουν να χρησιμοποιούνται στο μέλλον. Πλανήτες, δορυφόροι, άστρα: οι αστρονόμοι γνωρίζουν τις διαφορές τους, αλλά και τα ασαφή όρια στους ορισμούς αυτών των αντικειμένων και γνωρίζουν ότι στα άκρα, αυτοί οι όροι μπορεί να συμπλέκονται μεταξύ τους. Πέρα από τις οριακές ασάφειες των ορισμών η αναγνώριση των διαφορών μεταξύ των αστρονομικών αντικειμένων μας βοηθά να κατανοήσουμε το σύμπαν ακόμα καλύτερα. To 1970 το βρετανικό ροκ συγκρότημα Van der Graaf Generator κυκλοφόρησε τον δεύτερο δίσκο του με τίτλο «Η το Ηe, who am the only one». Το οπισθόφυλλο του δίσκου περιείχε μερικές πυρηνικές αντιδράσεις με το σχόλιο ότι η σύντηξη των πυρήνων Υδρογόνου (Η) προς τον σχηματισμό πυρήνων Ηλίου (Ηe), είναι οι βασική εξώθερμη αντίδραση στο εσωτερικό άστρων όπως ο ήλιος και συνεπώς είναι η πρωταρχική πηγή ενέργειας του σύμπαντος. Στο εσωτερικό των άστρων όπως ο Ήλιος παράγεται ενέργεια από μια σειρά διαδοχικών πυρηνικών αντιδράσεων σύντηξης που ονομάζεται κύκλος πρωτονίου – πρωτονίου. Σε άστρα με μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο, ο κύριος μηχανισμός σύντηξης του υδρογόνου προς ήλιο είναι ο «κύκλος CNO» 1. Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο: What Defines a Star? By Phil Plait – https://www.scientificamerican.com/article/what-is-a-star/ 2. Παρακολουθείστε την διάλεξη του Νίκου Πράντζου: Η πηγή ενέργειας του Ήλιου και των άστρων – https://physicsgg.me/2021/03/07/%ce%b7-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82/

Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας μπορεί τελικά να μην συγκρουστεί με τον Γαλαξία μας. Μέχρι πρόσφατα γνωρίζαμε ότι μετά από 5 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου, όταν ο Ήλιος θα έχει μετατραπεί σε ερυθρό γίγαντα με διάμετρο περίπου μια αστρονομική μονάδα, όση η μέση απόσταση της Γης από τον Ήλιο, τότε ο Γαλαξίας μας θα συγκρουστεί με τον κοντινότερο γείτονά του, τον γαλαξία της Ανδρομέδας (ή Μ31). Μάλιστα οι αστρονόμοι ονομάζουν Milkomeda τον ελλειπτικό γαλαξία που θα προκύψει από την συγχώνευση των δυο γαλαξιών.΄Όμως, σύμφωνα με την σημερινή δημοσίευση των αστρονόμων Sawala et al ‘No certainty of a Milky Way–Andromeda collision‘, δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα για σύγκρουση Γαλαξία-Ανδρομέδας. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους με πιθανότητα σχεδόν 50% δεν θα υπάρξει συγχώνευση Γαλαξία-Ανδρομέδας στα επόμενα 10 δισεκατομμύρια χρόνια.«Ουσιαστικά, είναι κορώνα-γράμματα», συνόψισε ο Τιλ Σαουάλα του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι, ο κύριος συγγραφέας της μελέτης. Οι επιστήμονες έκαναν περισσότερες από 100.000 προσομοιώσεις, χρησιμοποιώντας νέα δεδομένα που συνέλεξαν από τα διαστημικά τηλεσκόπια. Μια μετωπική σύγκρουση των δύο Γαλαξιών μέσα στα επόμενα 5 δισεκ. χρόνια είναι «εξαιρετικά απίθανη», είπε ο Σαουάλα.Το πιθανότερο σενάριο είναι ότι ο δικός μας Γαλαξίας και ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας θα περάσουν ξυστά ο ένας από τον άλλον, χωρίς να συγκρουστούν αμέσως. Στις μισές από τις προσομοιώσεις η σκοτεινή ύλη θα τους παρασύρει σε μια μη αναστρέψιμη προσέγγιση, προκαλώντας εντέλει μια κατακλυσμιαία σύγκρουση. Αλλά αυτό δεν θα γίνει προτού περάσουν 8 δισεκατομμύρια χρόνια, αφού ο δικός μας Ήλιος θα έχει σβήσει προ πολλού. «Μπορεί επομένως ο Γαλαξίας μας να καταστραφεί. Ακόμα κι αν ο Γαλαξίας και η Ανδρομέδα δεν συγκρουστούν τα επόμενα 10 δισεκατομμύρια χρόνια, αυτό δεν θα είναι το τέλος της ιστορίας. «Θα περίμενα ότι υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα τελικά να συγχωνευθούν, αλλά αυτό θα μπορούσε να διαρκέσει δεκάδες δισεκατομμύρια χρόνια. Δεν μπορούμε ακόμη να το ξέρουμε», είπε ο Σαουάλα. «Η μοίρα του Γαλαξία μας είναι ακόμη άγνωστη».Σύμφωνα με τον Σαουάλα, νέα δεδομένα που προέρχονται από το Χαμπλ και το διαστημικό τηλεσκόπιο Γαία, που μόλις ολοκλήρωσε την αποστολή του, ίσως επιτρέψουν στους αστροφυσικούς να δώσουν μια οριστική απάντηση μέσα στην επόμενη δεκαετία.Γιατί όμως να τους απασχολεί το ερώτημα αφού η αύξηση της θερμοκρασίας θα καταστήσει μη κατοικήσιμη τη Γη πολύ νωρίτερα, σε περίπου 1 δισεκ. χρόνια; «Είναι πιθανόν να συνδεόμαστε συναισθηματικά» και να θέλουμε να ξέρουμε τι θα συμβεί μετά από εμάς, εξήγησε ο Σαουάλα. «Θα προτιμούσα ο Γαλαξίας μας να μην συγκρουστεί με την Ανδρομέδα, έστω και αν αυτό δεν θα έχει καμία επίπτωση στη δική μου ζωή – ούτε καν στη ζωή των τρισεγγονών μου», πρόσθεσε. πηγές: https://www.skai.gr/news/technology/einai-pithano-na-sygkroustei-o-galaksias-mas-me-tin-andromeda – https://physicsworld.com/a/andromeda-galaxy-may-not-collide-with-the-milky-way-after-all/

Ο Ντόναλντ Τραμπ απέλυσε το νέο διοικητή της NASA πριν καν αναλάβει καθήκοντα. Ο Τζάρεντ Αιζακμαν δεν θα αναλάβει τελικά τα καθήκοντα του ως διοικητής της NASA. Απρόσμενη εξέλιξη που αλλάζει τα δεδομένα ξανά στη διαστημική πολιτική των ΗΠΑ. Ο δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας Τζάρεντ Άιζακμαν είχε προταθεί από τον Ντόναλντ Τραμπ για να είναι ο επόμενος διοικητής της NASA. Ο Άιζακμαν είχε περάσει με επιτυχία τη διαδικασία επιλογής από το Κογκρέσο και ανέμενε την μέρα της έναρξης των καθηκόντων του αλλά αιφνιδιαστικά ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι… αποσύρει τον Άιζακμαν και θα ανακοινώσει νέο υποψήφιο που θα είναι σύμφωνος με την «ατζέντα Τραμπ» για το Διάστημα.Η ειδησεογραφική ιστοσελίδα Semafor μετέδωσε το Σάββατο την πρόθεση του Τραμπ να μην τοποθετήσει τον Άιζακμαν στην ηγεσία της NASA και ο Λευκός Οίκος τελικά επιβεβαίωσε την πληροφορία χωρίς μέχρι στιγμής να έχει γίνει γνωστή η αιτία για αυτή την αιφνιδιαστική αλλαγή.«Πρόκειται για έναν επιτυχημένο επιχειρηματικό ηγέτη, φιλάνθρωπο, πιλότο και αστροναύτη. Το πάθος του Τζάρεντ για το διάστημα, η εμπειρία του ως αστροναύτης και η αφοσίωσή του να διευρύνει τα όρια της εξερεύνησης, να ξεκλειδώσει τα μυστήρια του Σύμπαντος και να προωθήσει τη νέα διαστημική οικονομία, τον καθιστούν ιδανικό για να οδηγήσει τη NASA σε μια τολμηρή νέα εποχή» είχε αναφέρει ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοινώνοντας την υποψηφιότητα του Άιζακμαν που ηγήθηκε της πρώτης πτήσης ενός αποκλειστικά ιδιωτικού πληρώματος αστροναυτών και έγινε ο πρώτος πολίτης που περπάτησε στο Διάστημα.Μία πιθανή αιτία για αυτή την εξέλιξη μπορεί να είναι το γεγονός ότι ο Αμερικανός πρόεδρος ανακοίνωσε πρόσφατα μεγάλες περικοπές στον προϋπολογισμό της NASA κάτι που σημαίνει διακοπή πολλών εν εξελίξει ερευνητικών προγραμμάτων και αποστολών αλλά και διακοπή συνεργασίας με πολύ μεγάλο αριθμό εργαζομένων στην διαστημική υπηρεσία. Αν και δημοσίως ο Άιζακμαν δεν προέβη σε κάποιο σχόλιο ίσως να εξέφρασε στον Τραμπ ή άλλα κυβερνητικά στελέχη την δυσαρέσκεια του για αυτό το γεγονός και να αποφασίστηκε η αντικατάσταση του.Άλλοι υποψιάζονται ως πιθανή αιτία για αυτή την απόφαση το γεγονός ότι ο Άιζακμαν είναι στενός φίλος του Έλον Μασκ και δεδομένης της κρίσης που υπάρχει εσχάτως στις σχέσεις του Τραμπ με τον Μασκ είτε ο Αμερικανός πρόεδρος να θέλησε να στείλει ένα ακόμη μήνυμα στον μεγιστάνα είτε να φοβήθηκε ότι ο Άιζακμαν θα έπαιρνε αποφάσεις που θα ευνοούσαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα διαστημικά σχέδια και τη διαστημική εταιρεία του Μασκ. Μένει τώρα να μάθουμε τον νέο εκλεκτό του Τραμπ για την ηγεσία της NASA. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1963299/o-ntonalnt-tramp-apelyse-ton-neo-dioikiti-tis-nasa-prin-kan-analavei-kathikonta/

Roscosmos 91η επέτειος από τη γέννηση του Alexei Leonov «Όταν άνοιξε η καταπακτή, ήθελα πολύ να πηδήξω γρήγορα έξω και να δω τι υπήρχε εκεί. Ρωτούσα συνεχώς τον διοικητή: "Είμαι έτοιμος, δώστε μου άδεια να βγω." Απάντησε: "Περιμένετε, μην βιάζεστε, η εντολή θα δοθεί." Και έτσι, όταν πλησιάσαμε στη Μαύρη Θάλασσα, όπως κατάλαβα αργότερα, βγήκα έξω», - έτσι μίλησε ο Alexei Leonov, ο πρώτος κοσμοναύτης στην ιστορία της Γης που πήγε στο διάστημα, για την έξοδό του από το διαστημόπλοιο, τα συναισθήματα και τις εντυπώσεις του. Αυτό το σημαντικό ιστορικό γεγονός έλαβε χώρα στις 18 Μαρτίου 1965. Εκείνη την ημέρα, το διαστημόπλοιο Voskhod-2, με πιλότους τους Pavel Belyaev και Alexei Leonov, εκτοξεύτηκε σε τροχιά. Οι κοσμοναύτες άρχισαν να προετοιμάζονται για την έξοδο αμέσως μετά την εκτόξευση, και στη δεύτερη τροχιά, μιάμιση ώρα μετά την εκτόξευση, ο Alexei Leonov έφυγε από το διαστημόπλοιο. Ήταν σε ελεύθερη πτήση για 12 λεπτά. Από τις 15 έως τις 21 Ιουλίου 1975, ο Alexey Arkhipovich πραγματοποίησε τη δεύτερη πτήση του στο διάστημα ως διοικητής του διαστημοπλοίου Soyuz-19 στο πλαίσιο του προγράμματος Soyuz-Apollo. Ο Alexey Arkhipovich τιμήθηκε με πολλά παράσημα και μετάλλια, κρατικά βραβεία και τίτλους. Στις εικόνες: πορτρέτο του Alexey Leonov (1), Alexey Leonov στο διάστημα (2), κοσμοναύτης με τις κόρες του (3), Alexey Leonov στο διαστημόπλοιο Soyuz-19. Ευχαριστούμε το Κρατικό Αρχείο Επιστημονικής και Τεχνικής Τεκμηρίωσης της Ρωσίας για το υλικό που παρείχε. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_587363

Πόσο γρήγορα τρέχει Γη; Η Γη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της, περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, κινείται μαζί με τον Ήλιο γύρω από το κέντρο το Γαλαξία μας και απομακρύνεται μαζί με τον Γαλαξία μας από τους άλλους γαλαξίες. Αν θέλετε να μάθετε πόσο γρήγορα κινείται η Γη στο σύμπαν μας, πρέπει να θέσετε την ερώτηση: «Σε σχέση με τι;» Ρωτάτε αποκλειστικά για την (ιδιο)περιστροφή της; Για την κίνησή της γύρω από τον Ήλιο(*); Γύρω από το κέντρο του Γαλαξία; Την Τοπική Ομάδα γαλαξιών; Την μεγάλης κλίμακας δομή του σύμπαντος; Ή τα υπολείμματα της ακτινοβολίας από την Μεγάλη Έκρηξη, την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου;Ανεξάρτητα από την οπτική γωνία που επιλέγετε, η Γη βρίσκεται πάντα σε κίνηση. Έτσι, ο πλανήτης μας περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του ολοκληρώνοντας μια πλήρη περιστροφή 360° μία φορά την ημέρα. Επιπλέον, περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, ολοκληρώνοντας μία περιφορά κάθε χρόνο. Αλλά και ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα – ο Ήλιος, οι πλανήτες, οι δορυφόροι και όλα τα άλλα – κινούνται μέσα στον Γαλαξία μας, σε τροχιά γύρω από το γαλαξιακό κέντρο. Ο Ήλιος χρειάζεται περίπου 223 εκατομμύρια χρόνια για να κάνει μια πλήρη περιφορά γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας. Και τέλος, ο Γαλαξίας μας κινείται μαζί με την τοπική ομάδα γαλαξιών στον διαγαλαξιακό χώρο.H ‘συνολική’ μας κίνηση στο διάστημα ανέρχεται σε περίπου 370 km/s προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση: προς τον αστερισμό του Λέοντα. Κατά τη διάρκεια ενός έτους, αυτό μπορεί να διαφέρει έως και ~30 km/s, κυρίως λόγω της μεταβαλλόμενης κίνησης της Γης γύρω από τον Ήλιο. Αυτό επιβεβαιώνεται από μετρήσεις της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου, η οποία εμφανίζεται κατά προτίμηση θερμότερη προς την κατεύθυνση που κινούμαστε (προς τον Λέοντα) και κατά προτίμηση ψυχρότερη προς την αντίθετη κατεύθυνση από την κίνησή μας (μακριά από τον αστερισμό του Υδροχόου). Στο σχήμα το διπλό βέλος παριστάνει την ταχύτητα του ηλιακού μας συστήματος σε σχέση με την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Από τις μετρήσεις ανισοτροπίας της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου προέκυψε η τιμή 370 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Η ταχύτητα αυτή είναι το διανυσματικό άθροισμα της ταχύτητας του ηλιακού μας συστήματος ως προς το κέντρο του γαλαξία μας, που είναι περίπου 220 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, της ταχύτητας του γαλαξία μας ως προς το κέντρο μάζας της τοπικής ομάδας γαλαξιών, περίπου 80 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο και της ταχύτητας της τοπικής ομάδας γαλαξιών ως προς το «ακίνητο» σύστημα της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου (διαβάστε σχετικά: Η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου μπορεί να παίξει τον ρόλο του αιθέρα;). Τελικά, αγνοώντας τις διακυμάνσεις στην ετήσια κίνησή μας γύρω από τον Ήλιο, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι το πλανητικό μας σύστημα κινείται σε σχέση με την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου με ταχύτητα 368 km/sec, με αβεβαιότητα μόλις ± 2 km/sec. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο με τίτλο:’ How fast does planet Earth move through space?’ – https://bigthink.com/starts-with-a-bang/fast-earth-move

Η Ευρώπη θα προσεδαφιστεί στον αστεροειδή του χάους (βίντεο) Η ESA στέλνει αποστολή στον αστεροειδή Apophis που θα πλησιάσει πολύ κοντά τη Γη. Ήταν γνωστό ότι ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) είχε αποφασίσει να στείλει μια αποστολή εξερεύνησης στον αστεροειδή Apophis που θα πλησιάσει τη Γη το 2029 και τώρα ανακοινώθηκαν λεπτομέρειες για αυτή την αποστολή με κυριότερη εξέλιξη σε σχέση με το αρχικό σχέδιο ότι θα γίνει προσπάθεια προσεδάφισης στο διαστημικό βράχο.Ο Apophis με διάμετρο περίπου 375 μέτρα θα περάσει από απόσταση 32.000 χιλιομέτρων από τη Γη στις 13 Απριλίου 2029 και θα είναι για λίγο ορατός με γυμνό μάτι από την Ευρώπη, την Αφρική και ορισμένες περιοχές της Ασίας. Αν και οι επιστήμονες που παρακολουθούν την πορεία του διαστημικού βράχου έχουν αποκλείσει το ενδεχόμενο να πέσει στον πλανήτη μας εντούτοις σε τόσο κοντινή απόσταση τέτοιου μεγέθους αστεροειδείς περνούν κάθε περίπου 5-10 χιλιάδες έτη και για αυτό είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για να μελετηθεί το φαινόμενο.Το αρχικό σχέδιο ήταν να εκτοξευθεί τον Απρίλιο του 2028 ένα μικρό σκάφος για να συναντήσει τον αστεροειδή ο οποίος πήρε το όνομα του από τον Αιγύπτιο θεό του κακού και του χάους Απόφις.Αν όλα πάνε καλά το σκάφος θα φτάσει στον αστεροειδή τον Φεβρουάριο του 2029 δηλαδή δύο μήνες πριν αυτός πλησιάσει στο κοντινότερο σημείο με τη Γη. Κύριος στόχος της αποστολής είναι να μελετηθεί το πώς η βαρύτητα του πλανήτη μας θα επηρεάσει τον Apophis ενώ θα συλλεχθούν φυσικά και άλλα δεδομένα τα οποία θα βοηθήσουν στο να οργανώσουμε καλύτερα την άμυνα μας σε περίπτωση που εντοπισθεί κάποιος απειλητικός για εμάς αστεροειδής.Η ESA ανακοίνωσε ότι δεν θα εκτοξευθούν ένα αλλά δύο δίδυμα σκάφη. Το δεύτερο σκάφος θα σχεδιαστεί έτσι ώστε να μπορεί ή πιο σωστά να προσπαθήσει να πραγματοποιήσει μια προσεδάφιση στον Apophis για να κάνει γεωλογικές μελέτες που δεν μπορούν να γίνουν από μακριά.Η απόκτηση τέτοιων δεδομένων θα βοηθήσει ανάμεσα στα άλλα στο να οργανωθούν καλύτερα επανδρωμένες αποστολές πάνω σε αστεροειδείς αφού έχουν εκπονηθεί τέτοια σχέδια τόσο από διαστημικές υπηρεσίες όσο και από ιδιωτικές εταιρείες για επιστημονικούς αλλά και εμπορικούς σκοπούς όπως για παράδειγμα, εξόρυξη ορυκτού πλούτου.«Η προσεδάφιση σε έναν αστεροειδή είναι πολύ δύσκολη. Το ακανόνιστο σχήμα και οι ιδιότητες της επιφάνειας καθιστούν δύσκολο τον εντοπισμό ενός σταθερού σημείου προσεδάφισης ενώ η πολύ ασθενής βαρύτητα καθιστά δύσκολο να παραμείνει κανείς στην επιφάνεια χωρίς να αναπηδήσει και να παρασυρθεί μακριά» αναφέρει ο Πάολο Μαρτίνο, επικεφαλής της αποστολής RAMSES. Η τελική απόφαση για την αποστολή RAMSES θα ληφθεί από το συμβούλιο των χωρών που συμμετέχουν στην ESA το οποίο θα πραγματοποιηθεί τον προσεχή Νοέμβριο. Να σημειωθεί ότι και η NASA είχε ανακοινώσει ότι οργανώνει αποστολή στον Apophis αλλά όπως όλα δείχνουν η αποστολή αυτή δεν θα πραγματοποιηθεί εξαιτίας έλλειψης κονδυλίων. Καλλιτεχνική απεικόνιση της αποστολής RAMSES https://www.naftemporiki.gr/techscience/1963294/i-eyropi-tha-prosedafistei-ston-asteroeidi-toy-chaoys-vinteo/

Υπερυπολογιστής τεχνητής νοημοσύνης για την αμερικανική κυβέρνηση. Ο υπερυπολογιστής τεχνητής νοημοσύνης Doudna θα ανοίξει νέα σελίδα στον τομέα της πληροφορικής. Θα ανήκει στο Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ και θα διαθέτει τσιπ που θα δημιουργηθούν για αυτό το σύστημα. Το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι προχωρά στην κατασκευή ενός υπερυπολογιστή τεχνητής νοημοσύνης που θα είναι ο πιο προηγμένος στον κόσμο όταν ξεκινήσει να λειτουργεί.Όπως αναφέρουν οι New York Times το υπουργείο ανέθεσε στην κατασκευή του υπερυπολογιστή στην Dell και σε αυτόν θα υπάρχουν τσιπ τεχνητής νοημοσύνης της Nvidia ειδικά σχεδιασμένα για να εκτελούν λειτουργίες που σχετίζονται με ερευνητικά πρότζεκτ σχετικά με την ενέργεια αλλά και σε κάποιους άλλους επιστημονικούς τομείς.Ο υπερυπολογιστής θα λειτουργεί στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley των ΗΠΑ που ανήκει στο Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ και θα είναι δέκα φορές ισχυρότερο από τον ισχυρότερο υπερυπολογιστή του εργαστηρίου που διαθέτει τρεις υπερυπολογιστές τους οποίους μέχρι σήμερα κατασκεύαζε η Hewlett Packard. Η Dell από την πλευρά της δεν είχε καταφέρει να κερδίσει χώρο στον τομέα των συμβατικών υπερυπολογιστών αλλά πρωτοπορεί στον τομέα δημιουργίας υπερυπολογιστών τεχνητής νοημοσύνης.Ο υπερυπολογιστής θα ονομαστεί Doudna προς τιμήν της Τζένιφερ Ντούντνα, βιοχημικός του εργαστηρίου Berkeley όπου θα βρίσκεται το σύστημα αυτό. Η Ντούντνα κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Χημείας το 2020 για την εργασία της στην επαναστατική τεχνική γονιδιακής κοπτοραπτικής CRISPR.Σε ένα άλλο εθνικό εργαστήριο των ΗΠΑ το Lawrence Livermore (LNNL) λειτουργεί εδώ και λίγους μήνες ο ταχύτερος συμβατικός υπερυπολογιστής στον κόσμο . Ο υπερυπολογιστής, που ονομάζεται «El Capitan» (O Aρχηγός) κόστισε 600 εκατομμύρια δολάρια για να κατασκευαστεί και θα χειριστεί διάφορες ευαίσθητες και διαβαθμισμένες εργασίες, συμπεριλαμβανομένης της ασφάλειας των αμερικανικών αποθεμάτων πυρηνικών όπλων. Τα ερευνητικά πρότζεκτ του El Capitan θα επικεντρωθούν κυρίως στην εθνική ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένης της ανακάλυψης υλικών, της ενέργειας, των πυρηνικών δεδομένων, του σχεδιασμού όπλων καθώς και άλλων διαβαθμισμένων εργασιών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1963069/yperypologistis-technitis-noimosynis-gia-tin-amerikaniki-kyvernisi/

Ο Δρ. Μάνος Κιτσώνας Διευθυντής του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου μιλά στη «N» για την επέτειο των 100 ετών από τη γέννηση των πλανηταρίων. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των πλανηταρίων. Το 1925 πραγματοποιήθηκε στο Deutsches Museum του Μονάχου η πρώτη δημόσια προβολή σε πλανητάριο η δημιουργία των οποίων μας επιτρέπει να «ταξιδεύουμε» μέσα στο Σύμπαν σαν να βρισκόμαστε μέσα σε διαστημόπλοια. Ο καταλληλότερος για να μιλήσει για τον κόσμο των πλανηταρίων είναι ο Δρ. Μάνος Κιτσώνας Διευθυντής του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου που συμμετέχει στον διεθνή εορτασμό «Planetarium 100» και προσκαλεί το κοινό σε μια μοναδική βραδιά αστρικής εξερεύνησης.Το Ίδρυμα Ευγενίδου ανοίγει τις πύλες του για μια νύχτα αφιερωμένη στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της παρατήρησης του ουρανού την Τετάρτη 4 Ιουνίου 2025 με δωρεάν προβολές παραστάσεων αλλά και παράλληλες δράσεις όπως παρατηρήσεις του νυχτερινού ουρανού με τηλεσκόπια.. Τι σηματοδοτεί το ορόσημο των 100 ετών ύπαρξης των πλανηταρίων; Η Διεθνής Εταιρεία Πλανηταρίων (IPS) σε συνεργασία με τα πλανητάρια σε όλον τον κόσμο τιμούν όλο το 2025 την επέτειο «100 χρόνια Πλανητάρια» με το σύνθημα «Τα αστέρια ήταν μόνο η αρχή». Όταν άνοιξε το πρώτο πλανητάριο πριν από 100 χρόνια στο Μόναχο, σηματοδότησε την αρχή μιας επιτυχημένης ιστορίας στην επικοινωνία της επιστήμης που συνεχίζεται δυναμικά. Σήμερα, υπάρχουν πάνω από 4.000 πλανητάρια σε περίπου 100 χώρες, τα οποία συμβάλλουν πολύτιμα στην άτυπη εκπαίδευση, ως κέντρα εξωσχολικής μάθησης και ως εκπαιδευτικά/πολιτιστικά ιδρύματα. Τα πλανητάρια έχουν εξελιχθεί και διαφοροποιηθεί από το 1925. Ο αρχικός τους σκοπός ήταν να επιδεικνύουν τις τροχιές των πλανητών σε έναν αρκετά ρεαλιστικά αναπαραγόμενο έναστρο ουρανό. Σήμερα τα πλανητάρια, έχοντας εξελιχθεί παράλληλα με την τεχνολογία, με τις εκπαιδευτικές παραστάσεις τους μπορούν και απεικονίζουν τη θέση μας σε ολόκληρο το σύμπαν μέσω προβολών ψηφιακών τρισδιάστατων μοντέλων του σύμπαντος, καθώς και των πιο πρόσφατων ευρημάτων της αστρονομίας και άλλων επιστημών, ενώ οι προβολές τους 360° παρέχουν επίσης μια πλατφόρμα για την τέχνη και τον πολιτισμό. Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η συμβολή των πλανηταρίων στον σύγχρονο ανθρώπινο πολιτισμό; Η εντυπωσιακή ανταπόκριση του κοινού σε όλον τον κόσμο στις εκπαιδευτικές πλανηταριακές προβολές είναι από μόνη της ένα δείγμα του αποτυπώματος των πλανηταρίων στην συλλογική συνείδηση. Τόσο το μαθητικό όσο και το γενικό κοινό αγκάλιασαν από την αρχή τα πλανητάρια και χιλιάδες νέοι και νέες εμπνεύστηκαν από την παρακολούθηση των παραστάσεων σε αυτά και ακολούθησαν επαγγέλματα σχετικά με την αστρονομία, την διαστημική τεχνολογία και εξερεύνηση. Η παρακολούθηση μιας πλανηταριακής παράστασης, ιδιαίτερα σε ένα μεγάλο και εξελιγμένο πλανητάριο όπως το Ευγενίδειο, είναι μια μοναδική εμπειρία που αποτυπώνεται έντονα σε κάθε θεατή και μένει ανεξίτηλη στην μνήμη, πράγμα που ουσιαστικά υποβοηθά στην καλύτερη κατανόηση του θέματος. Θεωρώ λοιπόν ότι η συμβολή των πλανηταρίων στον σύγχρονο ανθρώπινο πολιτισμό είναι πολύ σημαντική στον τομέα της μάθησης και της καλύτερης κατανόησης της θέσης του ανθρώπου στο Σύμπαν μέσα στο οποίο όλοι μας ζούμε μαζί. Τι μπορούμε να περιμένουμε από εδώ και πέρα από τον κόσμο των πλανηταρίων σε σχέση με τις τεχνολογικές εξελίξεις είτε στον οπτικοακουστικό τομέα είτε με χρήση της τεχνητής νοημοσύνης; Πώς εκτιμάτε ότι θα είναι τα επόμενα χρόνια η εμπειρία των θεατών στα σύγχρονα πλανητάρια; Τα πλανητάρια εξελίσσονται παράλληλα με την τεχνολογία κι έτσι κάθε καινοτομία στον τομέα των οπτικοακουστικών μέσων υιοθετείται σε αυτά άμεσα. Μάλιστα θα έλεγα, ότι τα πλανητάρια λόγω της ιδιομορφίας τους, δηλαδή της προβολής σε θόλο και σε περιπτώσεις μεγάλων πλανηταρίων όπως του Ευγενιδείου σε τεράστια επιφάνεια, πολλαπλάσια ενός κινηματογράφου, «πιέζουν» την τεχνολογία να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο για να μπορέσει να ικανοποιήσει αυτές τις απαιτήσεις. Η τεχνολογία που αρχίζει τώρα να δοκιμάζεται σε μεγάλα πλανητάρια είναι οι θόλοι LED, δηλαδή ο ίδιος ο θόλος να είναι μια τεράστια καμπύλη οθόνη LED. Παράλληλα, στον τομέα της παραγωγής των παραστάσεων έχει ήδη ξεκινήσει να χρησιμοποιείται η τεχνητή νοημοσύνη και αναμένουμε να βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα τους. Όλα αυτά θα οδηγήσουν σε μια ακόμα πιο αναβαθμισμένη εμπειρία θέασης μέσα στα πλανητάρια.Το Πλανητάριο στο Ίδρυμα Ευγενίδου φροντίζει να είναι πάντα συμβατό με τις τεχνολογικές καινοτομίες στον κόσμο των πλανηταρίων. Πραγματοποιήσατε πρόσφατα μια μεγάλη αναβάθμιση στο νέο ψηφιακό πλανητάριο. Τι ετοιμάζετε για το κοινό στο προσεχές χρονικό διάστημα τόσο από τον τομέα των παραστάσεων και άλλων δράσεων όσο και από τον τομέα της τεχνολογίας του πλανηταρίου;Μετά την μεγάλη τελευταία αναβάθμιση σε όλα τα συστήματά του, η ποιότητα τόσο της εικόνας όσο και του ήχου (που είναι εξίσου σημαντικό στοιχείο των παραστάσεων) ανέβηκε και πάλι σε κορυφαίο επίπεδο παγκοσμίως. Από την αρχή της λειτουργίας του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου το 2003 έχουν γίνει συνολικά 4 αναβαθμίσεις για να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σύγχρονου υλικού. Σε αυτόν τον δρόμο θα συνεχίσουμε και στο μέλλον παρακολουθώντας από κοντά όλες τις εξελίξεις ώστε την κατάλληλη στιγμή να εφαρμόσουμε την πιο ενδεδειγμένη νέα τεχνολογία. Παράλληλα συνεχίζουμε την παραγωγή εκπαιδευτικών παραστάσεων εξελίσσοντας και σε αυτές την τεχνική και την θεματολογία τους. Από το φθινόπωρο με το νέο πρόγραμμα θα έχουμε 2 ακόμα νέες εκπαιδευτικές παραστάσεις που θα προστεθούν στις ήδη πολύ επιτυχημένες που συνεχίζουν να προβάλλονται καθημερινά. Το αναλυτικό πρόγραμμα με όλες τις παραστάσεις και τις περιγραφές τους υπάρχει στη σελίδα του Ιδρύματος στο διαδίκτυο αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από όπου μπορούν να αγοραστούν απευθείας τα εισιτήρια. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1962995/o-dr-manos-kitsonas-dieythyntis-toy-neoy-psifiakoy-planitarioy-mila-sti-n-gia-tin-epeteio-ton-100-eton-apo-ti-gennisi-ton-planitarion/

Όταν το σύμπαν απαντάει με σιωπή. Με μεγάλα εκκρεμή ερωτήματα και μικρές νύξεις νέας φυσικής, οι φυσικοί επανεξετάζουν τώρα μερικές από τις πιο θεμελιώδεις υποθέσεις τους.Μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα οι επιστήμονες πίστευαν ότι το σύμπαν ήταν γεμάτο με μια μυστηριώδη ουσία που την ονόμαζαν αιθέρα, το μέσο στο οποίο θεωρούσαν ότι ‘πατούσε’ το φως για να διαδοθεί. Το 1887, οι φυσικοί Albert A. Michelson και Edward W. Morley αποφάσισαν να δοκιμάσουν πειραματικά την υπόθεση του αιθέρα μετρώντας την ταχύτητα του φωτός. Ανακάλυψαν πως η ταχύτητα του φωτός ήταν πάντα η ίδια, προς κάθε κατεύθυνση. Το πείραμα των Michelson και Morley απέδειξε την μη ύπαρξη του αιθέρα, την ύπαρξη δηλαδή της απόλυτης ταχύτητας του φωτός, η οποία δεν εξαρτάται από τον παρατηρητή. Μπορούμε να φανταστούμε ότι εκείνη την εποχή, ήταν προφανές σε όλους ότι θα ανίχνευαν τον αιθέρα, γιατί κανείς δεν περίμενε η ταχύτητα του φωτός να είναι μια παγκόσμια σταθερά.Αλλά το πείραμα δεν διαπίστωσε καμία μεταβολή στην ταχύτητα του φωτός, καταλήγοντας σε ένα διάσημο μηδενικό αποτέλεσμα που αμφισβήτησε την υπόθεση του αιθέρα και επέβαλε μια αναθεώρηση των θεμελίων της φυσικής. Και σήμερα, οι φυσικοί των σωματιδίων βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση όπου τα μηδενικά αποτελέσματα υπερτερούν των αναμενόμενων ανακαλύψεων. Οι σύγχρονες στιγμές του «αιθέρα» αναγκάζουν την κοινότητα της φυσικής των σωματιδίων να επανεξετάσει τις αγαπημένες της θεωρίες και να συμφιλιωθεί με ορισμένες δύσκολες αλήθειες. Επανεξετάζοντας την SUSY Το Καθιερωμένο Πρότυπο είναι το καλύτερο πλαίσιο για την κατανόηση του σύμπαντος σε υποατομικό επίπεδο. Αναπτύχθηκε την δεκαετία του 1960, έχει δοκιμαστεί αμέτρητες φορές και εξηγεί με ακρίβεια τα θεμελιώδη σωματίδια και τις αλληλεπιδράσεις τους.Στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, πολλοί φυσικοί ανέπτυξαν μια επέκταση του Καθιερωμένου Προτύπου που ονομάζεται ΥπερΣυμμετρία (ή SUSY εν συντομία). Η SUSY έγινε μια από τις πιο ελπιδοφόρες θεωρίες για μια ενοποιημένη θεωρία της σωματιδιακής φυσικής. Σύμφωνα με την SUSY, κάθε σωματίδιο ύλης στο Καθιερωμένο Πρότυπο – όπως το ηλεκτρόνιο και κάθε είδος κουάρκ – έχει έναν κρυφό, αντίστοιχο υπερσυμμετρικό σύντροφο-φορέα δύναμης. Παρόμοια, κάθε σωματίδιο-φορέας δύναμης έχει έναν υπερσυμμετρικό σύντροφο ύλης. Αυτή η συμμετρία προσέφερε κομψές λύσεις σε πολλά άλυτα προβλήματα στη φυσική. Για παράδειγμα, παρείχε έναν βιώσιμο υποψήφιο για τη σκοτεινή ύλη, εξήγησε τη σταθερότητα των πρωτονίων, τα οποία δεν φαίνεται να διασπώνται, και επέτρεψε την ενοποίηση των θεμελιωδών δυνάμεων σε υψηλές ενέργειες.Την δεκαετία του 1990, ερευνητές από όλο τον πλανήτη συγκεντρώθηκαν για να κατασκευάσουν τoν μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδίων που έχει κατασκευάσει ποτέ η ανθρωπότητα, τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC). Οι φυσικοί του LHC είχαν δύο βασικούς στόχους: να βρουν το ασύλληπτο μποζόνιο Higgs, το οποίο βοηθά στην εξήγηση του γιατί ορισμένα σωματίδια έχουν μάζα ενώ άλλα όχι. Και να βρουν την υπερσυμμετρία. Το 2010, όταν ο LHC άρχισε να συλλέγει δεδομένα, πολλοί φυσικοί ένιωθαν ότι βρίσκονταν στο χείλος της αποκάλυψης των μυστικών της φύσης.Πολλοί ανέμεναν την ανακάλυψη της SUSY πριν από αυτήν του μποζονίου Higgs. Περίμεναν να εμφανιστεί η πληθώρα των σωματιδίων-συντρόφων της SUSY. Δύο χρόνια αφότου ο LHC ξεκίνησε τη συλλογή δεδομένων, οι φυσικοί ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν το μποζόνιο Higgs. Αλλά παρά τις πολυάριθμες αναζητήσεις, η υπερσυμμετρία δεν βρέθηκε πουθενά. Τα αναπάντητα ερωτήματα παρέμεναν προκαλώντας την μέγιστη σύγχυση. Ακόμα και η ανακάλυψη του μποζονίου Higgs έκανε τους φυσικούς να ξύνουν το κεφάλι τους.Παρόλο που το Καθιερωμένο Πρότυπο έχει νόημα από μόνο του, αν υπάρχε κάτι άλλο όπως η σκοτεινή ύλη, η κβαντική βαρύτητα ή η μάζα των νετρίνων, τότε θα έπρεπε η μάζα του Higgs να είναι μεγαλύτερη. Η μάζα του μποζονίου Higgs μετρήθηκε στα 125 GeV και βρίσκεται ακριβώς στην ενεργειακή κλίμακα όπου αναμένεται να καταρρεύσει το Καθιερωμένο Πρότυπο της σωματιδιακής φυσικής. Είναι το αποδεικτικό στοιχείο της νέας φυσικής. Η συγκεκριμένη τιμή της μάζας Higgs δείχνει ότι οι φυσικοί θα έπρεπε να βρουν νέα σωματίδια στην περιοχή, γύρω στα 100, 200 ή 300 GeV. Οι φυσικοί έχουν ψάξει σ’ αυτή την περιοχή, αλλά με μηδενικά αποτελέσματα. Σκέψη πέρα από τα συνηθισμένα Με τόσα πολλά αναπάντητα ερωτήματα στη φυσική και την κοσμολογία, οι περισσότεροι φυσικοί πιστεύουν ότι υπάρχουν περισσότερα να ανακαλύψουμε, αλλά όχι με τη μορφή των σωματιδίων SUSY που αρχικά φαντάζονταν. Στο σημείο που βρισκόμαστε, είναι πολύ απίθανο να έχουμε το είδος της ανακάλυψης που περιμέναμε πριν από 20 χρόνια. Οι φυσικοί του LHC παρότι έχουν κάνει απίστευτη ποσότητα δουλειάς, ξεπερνώντας κατά πολύ τα αναμενόμενα όρια. Αλλά η SUSY απλώς δεν έχει εμφανιστεί ακόμα. διαβάστε σχετικά: ‘Μήπως είδατε την SUSY;‘ https://physicsgg.me/2021/01/17/μήπως-είδατε-την-susy/ Οι φυσικοί στρέφουν τώρα την προσοχή τους σε πιο σύνθετες και λιγότερο προφανείς δυνατότητες. Τα πειράματα μπορούν να αποτελέσουν πραγματικό καταλύτη για την πρόοδο, βάζοντας τους θεωρητικούς σε μια πολύ άβολη θέση όπου ο μόνος τρόπος διαφυγής είναι να σκεφτούν έξω από τα συνηθισμένα.Μια ιδέα είναι ότι ο LHC παράγει σωματίδια SUSY, αλλά με μεγάλη διάρκεια ζωής που μπορούν να ταξιδέψουν από λίγα εκατοστά έως μερικά χιλιόμετρα πριν διασπαστούν ώστε γίνουν ορατά από τους ανιχνευτές. Αυτά τα σωματίδια μακράς διαρκείας θα άφηναν ασυνήθιστες υπογραφές, τις οποίες οι επιστήμονες θα μπορούσαν εύκολα να παρερμηνεύσουν ως αποτέλεσμα μιας δυσλειτουργίας του ανιχνευτή. Οι επιστήμονες αναπτύσσουν μια ποικιλία τρόπων για να τα αναζητήσουν.Για να διερευνήσουν το συνεχιζόμενο μυστήριο της σκοτεινής ύλης, οι φυσικοί πραγματοποιούν πειράματα για να ανιχνεύσουν μια ποικιλία πιθανών υποψηφίων, συμπεριλαμβανομένων των υπερελαφρών αξιονίων, τα οποία θα λειτουργούσαν λιγότερο ως σωματίδια και περισσότερο ως κύματα.Η απουσία πειραματικών στοιχείων για την SUSY, αναγκάζει τους φυσικούς να σκεφτούν διαφορετικά. Αναζητούν νέους δρόμους για τη φυσική επανεξετάζοντας θεμελιώδεις υποθέσεις και βελτιώνοντας την προσέγγισή τους στα πειράματα, θέτουν τις βάσεις για τις επόμενες μεγάλες ανακαλύψεις, ειδικά αν οι απαντήσεις είναι εντελώς απροσδόκητες.Αυτές οι προσπάθειες περιλαμβάνουν τη συνέχιση της συλλογής δεδομένων με τον LHC, ο οποίος, μετά από αυτήν την εκτέλεση, θα μετατραπεί στον High-Luminosity LHC. Πριν από το τέλος της θητείας του, αναμένεται να δεκαπλασιάσει το σύνολο δεδομένων του LHC. Το σίγουρο είναι ότι έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας. πηγή: https://www.symmetrymagazine.org/article/when-the-universe-answers-with-silence?language_content_entity=und

Οι θέσεις των πλανητών: Ερμής: Στο δυτικό απογευματινό λυκαυγές προς το τέλος του μήνα με φαινόμενο μέγεθος 0,3 Αφροδίτη: Σε μέγιστη δυτική αποχή (48ο) στις 1/6, αντέλλει 2 ώρες πριν τον Ήλιο (φαινόμενο μέγεθος -4,4, φαινόμενη διάμετρος 24′ ‘, φωτισμός δίσκου 50%) Άρης: Στον απογευματινό ουρανό, δύει 00:46 στο μέσο του μήνα (Λέοντας, φαινόμενο μέγεθος 1,4 Καρκίνος, φαινόμενο μέγεθος 1,4, φαινόμενη διάμετρος 5′ ′) Δίας: Σε σύνοδο με τον Ήλιο στις 24/6, αθέατος Κρόνος: Στον πρωινό ουρανό ανατέλλει 02:08 στο μέσο του μήνα (Ιχθείς, φαινόμενο μέγεθος 1,1, φαινόμενη διάμετρος 17′ ‘, κλίση δακτυλίων 3,5ο) Επιπλέον στον νυχτερινό ουρανό του Μαΐου: 1/6: Η Σελήνη ανάμεσα σε Βασιλίσκο (α Λέοντα) και Άρη και σε μέγιστη ανατολική λίκνιση (δύση Σελήνης 6 ημερών 01:38:26) 6/6: Η Σελήνη σε απόσταση 3ο από τον Στάχυ (α Παρθένου) (μεσουράνηση Σελήνης 10 ημερών 22:00) 17/6: Ο Άρης σε απόσταση 0,7ο από τον Βασιλίσκο (α Λέοντα) 19/6: Η Σελήνη σε απόσταση 2ο από τον Κρόνο και από τον Ποσειδώνα (πρωινός ουρανός, ανατολή Σελήνης 22 ημερών 01:35) 22/6: Η Σελήνη σε απόσταση 6ο από την Αφροδίτη (πρωινός ουρανός, ανατολή Σελήνης 26 ημερών 02:56) 23/6: Η Σελήνη στο περίγειο. Απόκρυψη αστέρων των Πλειάδων (χαμηλά στον πρωινό ανατολικό ουρανό (Μερόπη 04:40, Αλκυόνη 05:08, Άτλας 05:38, Πλειόνη 05:41, ανατολή Ηλίου 05:57) 27/6: Η Σελήνη σε απόσταση 6ο από τον Ερμή και 1,5ο από την ‘Φάτνη’, (πολύ χαμηλά στη δύση σε λυκόφως φωτισμός Σελήνης 7%) 29/6: Κρόνος και Ποσειδώνας σε απόσταση 1ο (πρωινός ουρανός, μέγεθος Ποσειδώνα 7,9). Η Σελήνη ανάμεσα σε Βασιλίσκο (α Λέοντα) και Άρη και σε μέγιστη ανατολική λίκνιση (δύση Σελήνης 5 ημερών 00:02, 30/6) (*) Οι χρόνοι των φαινομένων αφορούν μόνο την Θεσσαλονίκη. Μπορεί κανείς να βρει τους αντίστοιχους χρόνους όλων των αστρονομικών φαινομένων (για τον τόπο του) πολύ εύκολα, χρησιμοποιώντας την εφαρμογή: https://stellarium-web.org/ πηγή: αστρονομικό ημερολόγιο 2025, εκδόσεις Πλανητάριο Θεσσαλονίκης – earthsky.org

Φιλε Παυλο. Το πρωτο κειμενο το ανεβασα για το θεμα που ειχες αναφερει σε βιντεο σου για την ανθρωπινη νοημοσυνη και ειχε την εξελικτικη διαδικασια του ανθρωπινου ειδους μεχρι την αναδυση της ανθρωπινης νοημοσυνης.Το δευτερο κειμενο αφορουσε το καψιμο της Γης απο τον Ηλιο σε 1δις ετη και τι μπορουμε να κανουμε εμεις σαν ανθρωπινο ειδος μεχρι τοτε.Βεβαια απο εκει και περα με δικη μου πρωτοβουλια ανεβασα τα θεματα Τρεις ανακαλυψεις που θα εκτοξευσουν τον ανθρωπινο πολιτισμο.Κατανοω Παυλο το συγκεκριμένο νήμα, όπως μαρτυρά κι ο τίτλος του, που είναι για ενημέρωση σχετικά με νέα βίντεο του καναλιού.Ζηταω συγνωμη για την παρεμβαση μου αν και πιστευω οτι τετοια κειμενα που μπορεις να ανεβαζεις και εσυ Παυλο με θεματα Αστροφυσικης που θα πλουτιζε το site και οπως ειδες υπηρχαν πανω απο 1300 αναγνωσεις στα κειμενα. Συγνωμη και παλι.Ευχαριστω για το βημα που μου εδωσες.

Πράσινο σχέδιο για έργα υδρογόνου 4,5 δισ. στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Η «Ν» αποκαλύπτει μελέτη που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του γερμανικού GIZ Την προοπτική της Ελλάδας να αποτελέσει εκ των βασικών παραγωγών «πράσινου» υδρογόνου σε επίπεδο Ε.Ε. επιβεβαιώνουν τα αποτελέσματα νεότερης μελέτης που πραγματοποίησαν οι εταιρείες E3-Modelling και RICARDO για λογαριασμό της γερμανικής εταιρείας GIZ, στο πλαίσιο των συνολικότερων συζητήσεων για τον εφοδιασμό της γερμανικής αγοράς και όχι μόνο.Ειδικότερα, όπως αναφέρουν πηγές με γνώση της μελέτης που συνομίλησαν με τη «Ν», η μελέτη διακρίνεται σε 3 βασικά μέρη, με το πρώτο να αφορά την προοπτική κατανάλωσης υδρογόνου στην εγχώρια αγορά, το δεύτερο την εκτίμηση κόστους και το τρίτο μέρος τη δυνατότητα εξαγωγών προς άλλες χώρες με προεξάρχουσα επιλογή τη Γερμανία. Αν και πρόκειται για κάτι πρώιμο τη δεδομένη στιγμή, τα «νούμερα» και οι βασικές εκτιμήσεις που προκύπτουν αναγνωρίζουν ως «βάσιμη» τη δυνατότητα της χώρας να αναλάβει ρόλο εξαγωγέα υδρογόνου από το 2035 και μετά, πράγμα που «μεταφράζεται» μεσομακροπρόθεσμα σε επενδύσεις της τάξης του 1,5 δισ. ευρώ κατά μέσο όρο ανά πενταετία το διάστημα 2035-2050.Χρειάζεται να σημειωθεί, όπως έχει γράψει σε προηγούμενο ρεπορτάζ η «Ν», ότι η εν λόγω μελέτη αποτελεί συνέχεια ενός συνολικότερου σχεδιασμού με πρωταγωνιστή τον Έλληνα Διαχειριστή του συστήματος Μεταφοράς Φυσικού Αερίου (ΔΕΣΦΑ) που διερευνά τις προοπτικές της χώρας στο πλαίσιο της ευρύτερης ευρωπαϊκής αγοράς υδρογόνου, με δεδομένο ότι ο «χάρτης» βρίσκεται υπό διαμόρφωση και το σύνολο των χωρών αναζητούν και εξετάζουν τη θέση που δύνανται να πάρουν σε αυτόν.Υπενθυμίζεται ότι ο ΔΕΣΦΑ έχει πραγματοποιήσει εσωτερικά μια ανάλογη μελέτη που καταλήγει, όπως διαβεβαιώνουν αρμόδιες πηγές, σε ανάλογα «αισιόδοξα» αποτελέσματα, υπογραμμίζοντας την προοπτική εξαγωγών προς τη Γερμανία, αξιοποιώντας τον υπό κατασκευή διασυνδετήριο αγωγό υδρογόνου με τη Βουλγαρία και εν συνεχεία το δίκτυο βόρεια της γειτονικής χώρας. O Διάδρομος Το εν λόγω σχέδιο αποτελεί μέρος του Νοτιοανατολικού Διαδρόμου Υδρογόνου (South-East European Hydrogen Corridor), με την Ελλάδα στο «σημείο εκκίνησης» για τη διαμετακόμιση του καυσίμου προς την Κεντρική Ευρώπη, αξιοποιώντας τις υποδομές στις χώρες που μεσολαβούν ως τα κέντρα κατανάλωσης της Γερμανίας. Ο Νοτιοανατολικός Διάδρομος Υδρογόνου -ένας από τους πέντε «corridors» που έχουν «χαραχτεί» στην ευρωπαϊκή επικράτεια- συνιστά συνεργασία των διαχειριστών: ΔΕΣΦΑ (Ελλάδα), Bulgartransgaz (Βουλγαρία), Transgaz (Ρουμανία), FGSZ (Ουγγαρία), NET4GAS (Τσεχία), OGE (Γερμανία) και naTran Deutschland (Γερμανία). Υπό έναν όρο Το στοιχείο που ξεχωρίζει και έρχεται και η δεύτερη μελέτη να επιβεβαιώσει είναι το ανταγωνιστικότερο έναντι άλλων χωρών κόστος παραγωγής «πράσινου» υδρογόνου στην Ελλάδα, ως αποτέλεσμα της μεγαλύτερης απόδοσης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) στη χώρα μας.Η χώρα διαθέτει πλούσιο αιολικό και ηλιακό δυναμικό, συγκεντρώνοντας ήδη ένα αξιόλογο χαρτοφυλάκιο αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων (έργα εν λειτουργία συνολικής ισχύος περί τα 16 GW), με εξίσου θετικό πρόσημο να έχουν οι εκτιμήσεις για πρόσθετη δυναμικότητα τα επόμενα χρόνια.Ο αστερίσκος, ωστόσο, όπως επισημαίνουν στελέχη του κλάδου, αφορά το μέσο κόστος ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα, που σήμερα, ως έχει, δεν επιτρέπει την παραγωγή «πράσινου» υδρογόνου με όρους τουλάχιστον αγοράς, χωρίς δηλαδή κάποια πρόσθετη ενίσχυση για να «βγαίνει η εξίσωση». Κατά συνέπεια, όπως επισημαίνουν τα ίδια στελέχη σε συνέχεια και των βασικών συμπερασμάτων της μελέτης, η Ελλάδα εμφανίζει σημαντικές και αξιόλογες προοπτικές ανάπτυξης μιας ολοκληρωμένης εφοδιαστικής αλυσίδας για την παραγωγή «πράσινου» υδρογόνου, ωστόσο αυτό «σημαδεύεται», για την ώρα, από την αστάθεια των αγορών ενέργειας. Τα μέτρα στήριξης Σε αυτή την κατεύθυνση, πηγές της αγοράς εκτιμούν ότι θα πρέπει να υπάρξει ένα καθεστώς ευνοϊκής μεταχείρισης των μονάδων παραγωγής υδρογόνου, διευκρινίζοντας ότι αυτό δεν αφορά τόσο πρόσθετη οικονομική ενίσχυση όσο απομείωση επιμέρους επιβαρύνσεων (ΥΚΩ, ΕΤΜΕΑΡ, χρεώσεις χρήσης Δικτύου), στη βάση ότι πρόκειται για μια νέα αγορά που επιχειρεί τα πρώτα της βήματα.Έτερο μέτρο προς υποστήριξη των μονάδων παραγωγής «πράσινου» υδρογόνου (ή μονάδες ηλεκτρόλυσης) θα μπορούσε να είναι η διαμόρφωση κατάλληλων κινήτρων τόσο στη μεριά της παραγωγής «πράσινης» ενέργειας όσο και στο κομμάτι της κατανάλωσης (μονάδες παραγωγής υδρογόνου) για τη σύναψη διμερών συμβάσεων PPAs που θα εξασφάλιζαν στο «τέλος της ημέρας» ένα σταθερό κόστος ενέργειας. Οι βέλτιστοι όροι Σε κάθε περίπτωση, η δυνατότητα επίτευξης ενός πιο ανταγωνιστικού κόστους σε βάθος χρόνου διαμορφώνει τους βέλτιστους δυνατούς όρους για την ανάπτυξη οικονομιών κλίμακας που δύναται να κατοχυρώσουν την Ελλάδα στον υπό διαμόρφωση ευρωπαϊκό χάρτη «πράσινου» υδρογόνου. Η εν λόγω παράμετρος σχετίζεται άμεσα με την ανάπτυξη πρόσθετων υποδομών, καθώς ο όποιος σχεδιασμός για νέους αγωγούς και δίκτυα που θα είναι σε θέση να μεταφέρουν και ή μόνο υδρογόνο συναρτάται με τις διαθέσιμες ποσότητες προς μεταφορά.Αν και η σχετική συζήτηση, με δεδομένο κιόλας το «μακροσκοπικό» της υπόθεσης, προσομοιάζει, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στέλεχος της αγοράς, στην ιστορία της «κότας και του αυγού», έχει βάση και αναδεικνύει τη σημασία να προχωρήσει παράλληλα η ωρίμανση και ανάπτυξη των υποδομών με τα αντίστοιχα βήματα εδραίωσης της αγοράς υδρογόνου.Είναι σαφές ότι η τεχνολογία του υδρογόνου εμφανίζει ακόμη σημάδια «ανωριμότητας» που αποτυπώνονται στα τελικά βασικά μεγέθη, ωστόσο και κατ’ αναλογία με άλλες «πράσινες» τεχνολογίες, ο δρόμος είναι γνωστός και δεδομένος, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, με το «προσόν» της γνώσης των λαθών που προηγήθηκαν στις άλλες τεχνολογίες.Σε αυτή την κατεύθυνση, η μετρημένη προσέγγιση, που διατηρεί σε ανάλογη «τροχιά» τόσο την παραγωγή όσο και την κατανάλωση, θα βοηθήσει τόσο στην προώθηση της τεχνολογίας όσο και σε στρατηγικό επίπεδο, η Ελλάδα να παραμείνει στην κούρσα του υδρογόνου που σίγουρα θα πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις τα επόμενα χρόνια σε ευρωπαϊκό επίπεδο.Άλλωστε, η προσοχή στη γερμανική αγορά μόνο τυχαία δεν είναι, καθώς η Γερμανία έχει καταστρώσει από τα πλέον ώριμα σχέδια ανάπτυξης της αγοράς «πράσινου» υδρογόνου, με τις εκτιμώμενες ανάγκες εισαγωγών να φτάνουν τις 45-90 TWh ήδη από το 2030. Άλλη έκθεση που παρουσιάστηκε σε εκδήλωση της ελληνικής πρεσβείας στο Βερολίνο και της Γερμανικής Υπηρεσίας Ενέργειας με θέμα τη συνεργασία Ελλάδας και Γερμανίας στον τομέα του υδρογόνου, στα μέσα του περασμένου Μαρτίου, δείχνει πως έως και 200 TWh υδρογόνου θα μπορούσαν να εξαχθούν προς τη μεγαλύτερη οικονομία της Ε.Ε. μετά το 2040.Βέβαια, η Γερμανία διαθέτει κι άλλες εναλλακτικές, γεγονός που, όπως αναφέρει στέλεχος της αγοράς, υπογραμμίζει τη σημασία να υπάρξει ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός που θα καλλιεργήσει περαιτέρω τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής παραγωγής υδρογόνου, λαμβάνοντας υπόψη ότι το παιχνίδι θα κριθεί σε βάθος δεκαετίας. Η εκκρεμότητα του ρυθμιστικού Σε κάθε περίπτωση, όπως επισημαίνουν πηγές με γνώση των μελετών και των συνολικότερων συζητήσεων που γίνονται, τα αποτελέσματα εμφανίζονται ενθαρρυντικά για τη χώρα μας και «δικαιολογούν στο ακέραιο», όπως αναφέρθηκε, την ανάγκη να προχωρήσει άμεσα ο εθνικός σχεδιασμός για την ωρίμανση της εν λόγω αγοράς τόσο στο κομμάτι της παραγωγής όσο και στο κομμάτι της κατανάλωσης.Ως γνωστόν, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, στο πλαίσιο των υποχρεώσεων που απορρέουν από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, προετοιμάζει σχετικό νομοσχέδιο που θα περιλαμβάνει το ρυθμιστικό πλαίσιο για το υδρογόνο, με τις διατάξεις να αφορούν σε πρώτη φάση το γενικό περίγραμμα της αγοράς, αφήνοντας σε δεύτερο χρόνο την κανονικοποίηση ειδικότερων ζητημάτων.Σε «πρώτη ανάγνωση», εκπρόσωποι της αγοράς κρίνουν σε θετική κατεύθυνση το draft που τέθηκε σε «κλειστή διαβούλευση», επισημαίνοντας ωστόσο την ανάγκη να ξεπεραστούν καθυστερήσεις και άμεσα να προχωρήσει η διευθέτηση των κρίσιμων παραμέτρων που θα κρίνουν κιόλας τα «πρώτα βήματα» τόσο για την παραγωγή όσο και για τη δημιουργία αγοράς κατανάλωσης «πράσινου» υδρογόνου.Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, μιας και έχουν επέλθει αλλεπάλληλες αλλαγές στον σχεδιασμό του ΥΠΕΝ τους τελευταίους μήνες με την αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας, η νομοθέτηση προγραμματίζεται για τον Ιούνιο, όντας «σε συνάρτηση» με το 7ο αίτημα πληρωμής του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Οι προοπτικές της εγχώριας κατανάλωσης Είναι σαφές και αποτυπώνεται στα βασικά συμπεράσματα της μελέτης ότι η εγχώρια κατανάλωση αναμένεται να κινηθεί σε συγκεκριμένα μεγέθη, με την έμφαση να δίνεται στους τομείς της διύλισης, των οδικών και αεροπορικών μεταφορών και της ναυτιλίας. «Ο όγκος απορρόφησης της Ελλάδας είναι μικρός» σημειώνουν στελέχη του κλάδου, για να συμπληρώσουν ότι η προσοχή θα πρέπει να εστιάσει στις ανάγκες απανθρακοποίησης που δύναται να υπηρετήσει το υδρογόνο.Ως γνωστόν, το υδρογόνο εισέρχεται ως εργαλείο απανθρακοποίησης τομέων που αδυνατούν να απανθρακοποιηθούν με τη μέθοδο του εξηλεκτρισμού λόγω υψηλού κόστους. Κατά συνέπεια, η παραγωγή συνθετικών καυσίμων για αξιοποίηση σε ναυτιλία, βαριές οδικές μεταφορές και αεροπλοΐα συνιστά «πεδίο δόξης λαμπρό» για εφαρμογές υδρογόνου, στην περίπτωση της Ελλάδας με άλλες χώρες, οι οποίες ωστόσο να διαθέτουν πρόσθετες εφαρμογές σε κλάδους της βιομηχανίας.Μάλιστα, όπως σημειώνουν πηγές της αγοράς με γνώση του θέματος, η επικείμενη εφαρμογή του ETS 2 (European Trading System) για τις δημοπρασίες δικαιωμάτων ρύπων, που ουσιαστικά θα εισαγάγει, μεταξύ άλλων, την πρόσθετη φορολόγηση των συμβατικών καυσίμων, διαμορφώνει ευνοϊκό έδαφος για την ανταγωνιστικότητα των συνθετικών καυσίμων που αξιοποιούν το υδρογόνο ως «πρώτη ύλη» για την παραγωγή τους.Σε αυτή τη βάση, εκτιμήσεις θέλουν τα συνθετικά καύσιμα να αυξάνουν το μερίδιό τους στην αγορά σε βάθος χρόνου και από τα μέσα μέχρι τα τέλη της επόμενης δεκαετίας να καθίστανται ευθέως ανταγωνιστικά προς τα συμβατικά καύσιμα. Υπενθυμίζεται, όπως έχει γράψει σε πρόσφατο ρεπορτάζ η «Ν», ότι υπάρχει ευρωπαϊκή υποχρέωση από τα κράτη-μέλη για την παραγωγή πράσινων καυσίμων για τη ναυτιλία και την αεροπλοΐα της τάξης του 1%-1,5% μέχρι το 2030, ποσοστό που, αν και μικρό, φέρνει στο τραπέζι «de facto» τη χρήση «πράσινου» υδρογόνου.Τέλος, να σημειωθεί ότι η εν λόγω μελέτη, όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές, παρουσιάστηκε προ ημερών στη Γερμανία, δίνοντας συνέχεια στους σχετικούς σχεδιασμούς, ενώ βρίσκεται και σε γνώση του ΥΠΕΝ καθώς παρουσιάστηκε σε υπηρεσιακούς παράγοντες πριν από 20 μέρες, με τον Διαχειριστή να είναι επίσης ενήμερος, δεδομένου ότι, όπως προαναφέρθηκε, έχει ολοκληρώσει μια ανάλογη μελέτη. https://www.naftemporiki.gr/green/energy/1962696/prasino-schedio-gia-erga-ydrogonoy-45-dis/

Τον οδικό χάρτη αποίκησης του Άρη παρουσίασε ο Ελον Μασκ. Ανακοίνωσε μη επανδρωμένη αποστολή για το 2026 και επανδρωμένη το 2029. Ο Ελον Μασκ ίδρυσε το 2002 την SpaceX με όραμα όπως έχει πει την δημιουργία των απαραίτητων τεχνολογιών όχι μόνο για να ταξιδέψει ο άνθρωπος στον Άρη αλλά να τον αποικήσει. Λίγα 24ωρα μετά την ανακοίνωση του ότι αποσύρεται από τα κυβερνητικά του καθήκοντα και επιστρέφει πλήρως στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες ο Μασκ παρουσίασε το σχέδιο του για να στείλει ανθρώπους στον Άρη.Οι αποστολές στον Άρη πραγματοποιούνται όταν η τροχιακή του κίνηση τον φέρνει στην κοντινότερη απόσταση με τη Γη ώστε το ταξίδι να είναι το συντομότερο δυνατό με βάση τις υπάρχουσες δυνατότητες των διαστημοπλοίων που στέλνουμε στον Κόκκινο Πλανήτη. Αυτά τα αποκαλούμενα «παράθυρα» προσέγγισης του Άρη… ανοίγουν ανά περίπου δύο έτη. Ένα τέτοιο παράθυρο θα ανοίξει σύντομα και ο Μασκ ανέφερε ότι στόχος είναι η SpaceX να πραγματοποιήσει μια μη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη στα τέλη του 2027.Η SpaceX έχει κατασκευάσει το διαστημόπλοιο Starship για τις αποστολές στον Άρη το οποίο πραγματοποιεί δοκιμαστικές πτήσεις τα τελευταία χρόνια. Εχουν πραγματοποιηθεί εννέα δοκιμές του σκάφους, η τελευταία πριν από λίγα 24ωρα, όλες εκ των οποίων ήταν μέχρι στιγμής αποτυχημένες. Παρόλα αυτά ο Μασκ και η SpaceX θεωρούν είναι θέμα λίγου χρόνου ώστε το σκάφος να ολοκληρώσει με επιτυχία τις δοκιμές και να είναι έτοιμο να ξεκινήσει τις αποστολές στο Διάστημα.Ο Μασκ είπε ότι οι πιθανότητες πραγματοποίησης αυτής της επανδρωμένης αποστολής είναι 50-50 αυτή την στιγμή και ότι αν τελικά το σκάφος εκτοξευτεί σε 18 μήνες από σήμερα μέσα σε αυτό θα βρίσκεται το προηγμένο ανδροειδές Optimus που έχει κατασκευάσει η Tesla, η αυτοκινητοβιομηχανία του επιχειρηματία.Αν όλα πάνε καλά με αυτή ή ενδεχομένως και με κάποια επόμενη μη επανδρωμένη αποστολή που θα ακολουθήσει ο Μασκ λέει ότι η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη μπορεί να πραγματοποιηθεί το 2029. Οι πρώτες επανδρωμένες αποστολές σύμφωνα με τον Μασκ θα έχουν στόχο να δημιουργήσουν τις αρχικές εγκαταστάσεις και βάσεις που θα υποστηρίξουν την εκκίνηση της μαζικής αποίκησης του Άρη.Είπε επίσης ότι ο στόχος είναι η SpaceX να κατασκευάζει σύντομα χίλια διαστημόπλοια Starship ετησίως έτσι ώστε να επιτευχθεί ο στόχος που έχει θέσει για τη δημιουργία μιας αποικίας στον Άρη που στα μέσα του αιώνα θα έχει ένα πληθυσμό δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. «Ιδανικά επιθυμούμε να στέλνουμε στον Άρη όποιον θέλει να πάει εκεί» ανέφερε ο Μασκ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1962588/ton-odiko-charti-apoikisis-toy-ari-paroysiase-o-elon-mask/

Οι αστρονόμοι μόλις εντόπισαν το πιο… «εκκεντρικό» άστρο του Γαλαξία μας Το κοσμικό μυστήριο εντείνεται με τον εντοπισμό του λεγόμενου ASKAP J1832, το οποίο διαθέτει αστρική συμπεριφορά που δεν ταιριάζει με καμία από τις έως σήμερα παρατηρημένες.Οι αστρονόμοι εντόπισαν ένα εκπληκτικό ουράνιο σώμα που εκπέμπει έναν περίεργο συνδυασμό ραδιοκυμάτων και ακτίνων Χ, οι οποίες διαρκούν δύο λεπτά και επαναλαμβάνονται κάθε 44 λεπτά.Καθώς η συμπεριφορά του δεν μοιάζει με καμία άλλη που έχει παρατηρηθεί έως τώρα, οι επιστήμονες το θεωρούν ως ένα «εξωτικό» μέλος μιας κατηγορίας ουράνιων αντικειμένων που αναγνωρίστηκαν για πρώτη φορά μόλις πριν από τρία χρόνια.Βρίσκεται στον Γαλαξία μας, σε απόσταση περίπου 15.000 ετών φωτών από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού «Ασπίς». Οι ερευνητές δήλωσαν ότι ανήκει σε μια κατηγορία αντικειμένων που ονομάζονται «μεταβατικά ραδιοκύματα μακράς περιόδου», τα οποία είναι γνωστά για τις φωτεινές εκρήξεις ραδιοκυμάτων – που κάνουν την εμφάνισή τους από κάθε λίγα λεπτά έως αρκετές ώρες.Ωστόσο, στην περίπτωση αυτή, η διάρκεια των εκρήξεων είναι πολύ μεγαλύτερη από τους ταχείς ρυθμούς των πάλσαρ – έναν τύπο ταχύτατα περιστρεφόμενου αστέρα νετρονίων που δεν είναι παρά το αστρικό υπόλειμμα της κατακλυσμιαίας έκρηξης ενός υπερκαινοφανούς. Τα πάλσαρ γίνονται αντιληπτά από τη Γη ως παλλόμενη πηγή ακτινοβολίας που αναβοσβήνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα, από χιλιοστά του δευτερολέπτου έως δευτερόλεπτα.«Τι είναι αυτά τα αντικείμενα και πώς παράγουν τα ασυνήθιστα σήματά τους, παραμένει ένα μυστήριο», σημειώνει ο αστρονόμος Ziteng Wang του Πανεπιστημίου Curtin στην Αυστραλία, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό Nature. Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από το τροχιακό παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA, το τηλεσκόπιο ASKAP στην Αυστραλία και άλλα τηλεσκόπια.Παρότι η εκπομπή ραδιοκυμάτων από το συγκεκριμένο ουράνιο αντικείμενο ομοιάζει με περίπου δέκα γνωστά παραδείγματα αυτής της συνομοταξίας, είναι το μόνο που εκπέμπει ακτίνες Χ, σύμφωνα με την αστροφυσικό και συν-συγγραφέα της μελέτης, Νάντα Ρέα του Ινστιτούτου Διαστημικών Επιστημών της Βαρκελώνης.Σ’αυτή τη φάση οι ερευνητές μόνο υποθέσεις είναι σε θέση να κάνουν σχετικά με τη φύση αυτού του άστρου. Σύμφωνα με τους ίδιους, ενδέχεται να είναι ένα μάγναστρο (σ.σ: magnetar, περιστρεφόμενος αστέρας νετρονίων με σχήμα έντονα ελλειψοειδές και ακραίο μαγνητικό πεδίο), ή ίσως ένας λευκός νάνος (σ.σ: white dwarf, συμπαγές υπόλειμμα ενός αστέρα μικρής ή μεσαίας μάζας). «Ωστόσο, κανένα από αυτά δεν θα μπορούσε να εξηγήσει όλα τα χαρακτηριστικά που παρατηρήσαμε», δήλωσε ο Γουάνγκ. Τα ραδιοκύματα που παρατηρήθηκαν θα μπορούσαν ενδεχομένως να έχουν δημιουργηθεί από την αλληλεπίδραση μεταξύ του λευκού νάνου και του αστέρα που συνοδεύει, εξηγούν οι ερευνητές.«Η ραδιο-φωτεινότητα του αντικειμένου είναι μεταβλητή. Δεν είδαμε καμία ραδιοεκπομπή από το αντικείμενο πριν από τον Νοέμβριο του 2023. Και τον Φεβρουάριο του 2024, το είδαμε να γίνεται εξαιρετικά φωτεινό. Λιγότερα από 30 ουράνια αντικείμενα έχουν καταλήξει σε τέτοια φωτεινότητα σε ραδιοκύματα. Είναι αξιοσημείωτο ότι την ίδια στιγμή, ανιχνεύσαμε επίσης παλμούς ακτίνων Χ από το αντικείμενο», δήλωσε ο Γουάνγκ. Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι συναρπαστικό να γίνεται κανείς μάρτυρας ενός νέου είδους αστρικής συμπεριφοράς. Οπως παραδέχεται, «η ανίχνευση των ακτίνων Χ προήλθε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra της NASA. Αυτό το σημείο ήταν μία ευτυχής συγκυρία. Το τηλεσκόπιο ήταν στην πραγματικότητα στραμμένο σε κάτι άλλο, αλλά απλά έτυχε να πιάσει την πηγή κατά τη διάρκεια της “τρελής” φωτεινής φάσης της. Μια τέτοια σύμπτωση είναι πραγματικά πολύ σπάνια – σαν να βρίσκεις βελόνα στα άχυρα», παραδέχεται. https://www.kathimerini.gr/life/diastima/563640124/oi-astronomoi-molis-entopisan-to-pio-ekkentriko-astro-toy-galaxia-mas/

Γιγάντιες μαύρες τρύπες που αποτελούν χαμένο κρίκο στην εξέλιξη τους στο Σύμπαν εντόπισε το James Webb. Μία ακόμη εντυπωσιακή ανακάλυψη του πανίσχυρου διαστημικού τηλεσκοπίου. Ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb ανακάλυψε έναν κρυμμένο πληθυσμό από υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που υπήρχαν στο πρώιμο Σύμπαν οι οποίες φαίνεται ότι ανήκουν σε ένα άγνωστο μέχρι σήμερα τύπο μαύρων τρυπών.Αυτή η συναρπαστική ανακάλυψη θα μπορούσε να φωτίσει την ύπαρξη και εξέλιξη των κβάζαρ. Τα συμβατικά κβάζαρ είναι ενεργοί γαλαξιακές πυρήνες (AGNs), γαλαξίες που κυριαρχούνται από μαύρες τρύπες που τροφοδοτούνται ενεργά και περιβάλλονται από σύνθετα περιβάλλοντα σκόνης. Αυτά τα AGN τροφοδοτούνται από μεγάλες υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες και είναι εξαιρετικά φωτεινά, γεγονός που τα καθιστά εύκολα ανιχνεύσιμα παρά την πυκνή ύλη που τα περιβάλλει.Το Δεκέμβριο του 2022 επιστήμονες που χρησιμοποιούσαν το James Webb ανακάλυψαν έναν παράξενο νέο τύπο AGN που ονόμασαν Little Red Dots και ονομάστηκε έτσι επειδή μοιάζουν με μικροσκοπικές, αμυδρά κόκκινες κουκκίδες στις εικόνες. Σε αντίθεση με τα κλασικά κβάζαρ, αυτές οι κουκκίδες είναι μικρότερες πιο αμυδρές και τείνουν να κρύβονται από μεγάλες ποσότητες σκόνης.Η σύνδεση μεταξύ των δύο τύπων AGN παραμένει μυστήριο ωθώντας τους αστρονόμους να αναζητήσουν αντικείμενα με ενδιάμεσες ιδιότητες. Για περισσότερο από μια δεκαετία, οι αστρονόμοι αναζητούν μακρινά κβάζαρ με το τηλεσκόπιο Subaru στη Χαβάη και έχουν εντοπίσει αρκετούς γαλαξίες που σχηματίστηκαν πολύ γρήγορα μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, το μυστηριώδες φαινόμενο από το οποίο προέκυψε το Σύμπαν.Ενώ το φως από αυτούς τους γαλαξίες δεν ήταν τυπικό ενός κλασικού κβάζαρ, η ένταση του φωτός ήταν πολύ υψηλή για να οφείλεται μόνο στον σχηματισμό άστρων. Υποψιάζονταν ότι αυτοί οι γαλαξίες είχαν AGNs, τα οποία ήταν κρυμμένα στη σκόνη. Αλλά οι αστρονόμοι δεν μπόρεσαν να αποδείξουν ότι ήταν πράγματι διαφορετικός τύπος AGN λόγω τεχνικών περιορισμών των τηλεσκοπίων που χρησιμοποιήθηκαν. Η ανακάλυψη Χρησιμοποιώντας το ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που έχει κατασκευάσει η ανθρωπότητα διεθνής ερευνητική ομάδα μελέτησε εκ νέου αυτά τα αινιγματικά αντικείμενα που εντόπισε η έρευνα με το τηλεσκόπιο Subaru, μια διεθνής ομάδα αστρονόμων επιβεβαίωσε την παρουσία ταχέως κινούμενου αερίου υπό την επίδραση της ισχυρής βαρύτητας των υπερμεγέθων μαύρων τρυπών. Αυτό απέδειξε ότι τα αντικείμενα ήταν τελικά AGN αλλά ένας τύπος που δεν γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.Τα ευρήματα της έρευνας παρουσιάζονται στο διαδικτυακό αρχείο προδημοσιεύσεων arXiv. Από τους 13 μακρινούς γαλαξίες που εξετάστηκαν στη νέα μελέτη, οι αστρονόμοι διαπίστωσαν ότι 9 εμφάνισαν σαφή σημάδια ενός νέου πληθυσμού ενεργών, υπερμεγέθων μαύρων τρυπών και τα μοτίβα φωτός τους φέρουν το αναμφισβήτητο δακτυλικό αποτύπωμα ενός κβάζαρ κρυμμένο πίσω από βαριά σκόνη.«Με έκπληξη ανακαλύψαμε ότι αυτά τα σκοτεινά κβάζαρ είναι τόσο άφθονα στο πρώιμο Σύμπαν», δήλωσε στο Live Science ο Γιοσίκι Ματσουόκα αναπληρωτής καθηγητής στο Ερευνητικό Κέντρο Διαστήματος και Κοσμικής Εξέλιξης στο Πανεπιστήμιο Ehime, επικεφαλής της μελέτης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1962605/giganties-mayres-trypes-poy-apoteloyn-chameno-kriko-stin-exelixi-toys-sto-sympan-entopise-to-james-webb/

Οι ωκεανοί… σκοτεινιάζουν και απειλούνται τα θαλάσσια οικοσυστήματα αλλά και οι άνθρωποι. Διάφοροι παράγοντες μπλοκάρουν τη διείσδυση του φωτός στις θάλασσες με σειρά αρνητικών παρενεργειών. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Global Change Biology» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι περισσότερο από το 20% των ωκεανών της Γης, οι οποίοι αποτελούν το 70 τοις εκατό της επιφάνειας του πλανήτη, έχει υποστεί το αποκαλούμενο φαινόμενο του σκοταδισμού κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών.Το φαινόμενο εμφανίζεται μετά από αλλαγές στις οπτικές ιδιότητες του ωκεανού που μειώνουν το βάθος των ευφωτικών ζωνών του, τα επιφανειακά στρώματα του ωκεανού που δέχονται το φως του Ήλιου και το φως της Σελήνης. Στις ευφωτικές ζώνες το 90 τοις εκατό της θαλάσσιας ζωής. Οι συνέπειες του περιορισμού αυτών των ζωνών μπορεί να είναι ανησυχητικές τόσο για τα θαλάσσια οικοσυστήματα όσο και σε δεύτερο επίπεδο για τους ανθρώπους.«Εάν η ευφωτική ζώνη μειωθεί κατά περίπου 50 μέτρα σε μεγάλες εκτάσεις του ωκεανού τα είδη που χρειάζονται φως για να επιβιώσουν θα αναγκαστούν να πλησιάσουν την επιφάνεια όπου θα πρέπει να ανταγωνιστούν για τροφή και άλλους πόρους που χρειάζονται. Αυτό θα μπορούσε να επιφέρει θεμελιώδεις αλλαγές σε ολόκληρο το θαλάσσιο οικοσύστημα» λέει ο Τιμ Σμιθ, επικεφαλής του τμήματος επιστήμης θαλάσσιας βιογεωχημείας και παρατηρήσεων στο Θαλάσσιο Εργαστήριο του Πλίμουθ εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Η αλλαγή θα μπορούσε επίσης να διαταράξει τη διαθεσιμότητα μικρότερων θηραμάτων, συμπεριλαμβανομένων κάποιων ειδών γαρίδων, του τόνου και άλλων πελαγικών ψαριών. Επιπλέον, θα μπορούσε να στείλει αρπακτικά σε νέα νερά που είναι ολοένα και πιο κοντά στις ακτές σε σημεία που να έρχονται πλέον σε επαφή με τους κολυμβητές. Αυτό συμβαίνει ήδη χάρη στην κλιματική αλλαγή καθώς μεγάλοι θηρευτές όπως καρχαρίες ακολουθούν κοπάδια ψαριών κατά μήκος των ακτών. Οι ακριβείς συνέπειες των αλλαγών, ωστόσο δεν είναι ακόμη «εντελώς σαφείς» σύμφωνα με τους ερευνητές. Τα ευρήματα Χρησιμοποιώντας δεδομένα από τον δορυφόρο Ocean Color Web της NASA, ο οποίος διασπά τον παγκόσμιο ωκεανό σε μια σειρά εικονοστοιχείων (pixel) εννέα χιλιομέτρων οι ερευνητές μπόρεσαν να δουν αλλαγές στην επιφάνεια του ωκεανού. Στη συνέχεια ανέπτυξαν έναν αλγόριθμο για να μετρούν το φως στο θαλασσινό νερό και να γνωρίζουν το βάθος της ευφωτικής ζώνης σε κάθε τοποθεσία. Βασίστηκαν επίσης σε μοντέλα για να δουν πιο προσεκτικά τις αλλαγές κατά τη διάρκεια του φωτός της ημέρας και των συνθηκών της Σελήνης καθορίζοντας ότι οι αλλαγές στο βάθος της ευφωτικής ζώνης τη νύχτα ήταν μικρές σε σύγκριση με τη μέρα.Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι περισσότερο από το εννέα τοις εκατό του ωκεανού έχει δει τις φωτισμένες ζώνες του να μειώνονται κατά περισσότερο από 50 μέτρα και λίγο λιγότερο από το 3 τοις εκατό τις είδε να μειώνονται κατά περισσότερο από 100 μέτρα.Οι αλλαγές στις ευφωτικές ζώνες στις παράκτιες περιοχές είναι πιθανό να οφείλονται σε πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των θρεπτικών ουσιών που εισέρχονται στο νερό λόγω της αυξημένης βροχόπτωσης και της γεωργικής απορροής. Η κλιματική αλλαγή οδηγεί επίσης σε πιο έντονες βροχοπτώσεις. Στον ανοιχτό ωκεανό, οι επιβλαβείς ανθοφορίες φυκιών που προκαλούνται από τις κλιματικές αλλαγές στην επιφάνεια της θάλασσας έχουν βοηθήσει να μπλοκάρει το φως.Οι πιο εμφανείς αλλαγές παρατηρήθηκαν γύρω από τους πόλους και την κορυφή του Ρεύματος του Κόλπου κοντά στη Φλόριντα. Η Φλόριντα έχει δει πολλές σημαντικές επιβλαβείς ανθοφορίες φυκιών τα τελευταία χρόνια και μια άνθιση ρεκόρ κατευθύνεται στη Νότια Φλόριντα αυτό το καλοκαίρι. Αλλαγές στο βάθος της φωτικής ζώνης στον ανοιχτό ωκεανό παρατηρήθηκαν επίσης στην κορυφή του Ρεύματος του Κόλπου και γύρω από την Αρκτική και την Ανταρκτική, περιοχές του πλανήτη που παρουσιάζουν τις πιο έντονες μετατοπίσεις ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής.Το φαινόμενο του σκοταδισμού παρατηρείται έντονα πλέον και στη Βαλτική Θάλασσα, η οποία συνορεύει με τη βόρεια Ευρώπη και όπου οι βροχοπτώσεις στη στεριά φέρνουν ιζήματα και θρεπτικά συστατικά στη θάλασσα, διεγείροντας την ανάπτυξη φυτοπλαγκτού. Το φυτοπλαγκτόν είναι μικροσκοπικά θαλάσσια φύκια και η βάση πολλών τροφικών ιστών.«Υπήρξε έρευνα που δείχνει πώς άλλαξε χρώμα η επιφάνεια του ωκεανού τα τελευταία 20 χρόνια, πιθανώς ως αποτέλεσμα αλλαγών στις κοινότητες πλαγκτού. Αλλά τα αποτελέσματά μας παρέχουν στοιχεία ότι τέτοιες αλλαγές προκαλούν εκτεταμένο σκοτάδι που μειώνει την ποσότητα του ωκεανού που είναι διαθέσιμη για τα ζώα που βασίζονται στον ήλιο και τη σελήνη για την επιβίωση και την αναπαραγωγή τους» αναφέρει ο Δρ. Σμιθ.«Βασιζόμαστε επίσης στον ωκεανό και τις φωτικές του ζώνες για τον αέρα που αναπνέουμε, τα ψάρια που τρώμε, την ικανότητά μας να καταπολεμούμε την κλιματική αλλαγή και για τη γενική υγεία και ευημερία του πλανήτη. Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη, τα ευρήματά μας αντιπροσωπεύουν πραγματικό λόγο ανησυχίας» πρόσθεσε. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1962599/oi-okeanoi-skoteiniazoyn-kai-apeiloyntai-ta-thalassia-oikosystimata-alla-kai-oi-anthropoi/

Γιατί η Ευρώπη ψάχνει σανίδα σωτηρίας στην πυρηνική ενέργεια. Στο πλαίσιο της λεγόμενης πράσινης μετάβασης και των προσπαθειών για ενεργειακή αυτάρκεια - πολλές χώρες βλέπουν την πυρηνική ενέργεια ως λύση. Μετά από δεκαετίες αποστροφής και πολιτικών ταμπού, η πυρηνική ενέργεια επιστρέφει εντυπωσιακά στον ευρωπαϊκό διάλογο — όχι ως επιλογή ανάγκης, αλλά ως εργαλείο στρατηγικής αυτονομίας.Μόνο τις τελευταίες εβδομάδες, η Δανία ανακοίνωσε ότι θα επανεξετάσει την 40ετή απαγόρευση της πυρηνικής ενέργειας στο πλαίσιο μιας ριζικής πολιτικής στροφής, η Ισπανία φέρεται να δηλώνει διατεθειμένη να αναθεωρήσει το σχέδιο απόσυρσης των πυρηνικών της σταθμών, ενώ η Γερμανία εγκαταλείπει τη διαχρονική αντίθεσή της στην ατομική ενέργεια.Η στροφή των Ευρωπαίων στην πυρηνική ενέργεια αποκαλύπτει τις προσπάθειες κρατών μελών να διαφοροποιήσουν το ενεργειακό τους μείγμα, αναζητώντας πιο αποδοτικούς δρόμους για την απεξάρτηση από ορυκτά καύσιμα. Η ανερχόμενη αυτή τάση φαίνεται να συνδέεται – τουλάχιστον εν μέρει – με το αυξανόμενο κόστος που φέρουν οι τεχνολογίες ανανεώσιμων πηγών, ιδίως τα φωτοβολταϊκά και οι ανεμογεννήτριες. Η Δανία ξεκίνησε μελέτη «Η ηλιακή και η αιολική ενέργεια παραμένουν οι φθηνότεροι και ταχύτεροι τρόποι για την πράσινη μετάβαση, και αυτή είναι η κύρια προτεραιότητά μας. Όμως πρέπει να δούμε αν οι νέες πυρηνικές τεχνολογίες μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά», δηλώνει μέσω email στο CNBC ο υπουργός Κλίματος και Ενέργειας της Δανίας, Λαρς Άαγκααρντ.Η κυβέρνηση της Δανίας, που απαγόρευσε τη χρήση πυρηνικής ενέργειας το 1985, ανακοίνωσε στα μέσα Μαΐου ότι θα ξεκινήσει σοβαρή μελέτη για τις δυνατότητες και τους κινδύνους των νέων πυρηνικών τεχνολογιών, όπως οι μικροί αρθρωτοί αντιδραστήρες (SMRs), οι οποίοι ενδέχεται να λειτουργήσουν επικουρικά προς την ηλιακή και την αιολική ενέργεια.«Δεν διαθέτουμε εμπειρία με την πυρηνική ενέργεια, ούτε τις γνώσεις για την ασφάλεια και τη διαχείριση αποβλήτων. Πρέπει να ξεκινήσουμε μια σοβαρή ανάλυση – όχι για να αντικαταστήσουμε τον άνεμο και τον ήλιο, αλλά για να δούμε αν η νέα πυρηνική τεχνολογία μπορεί να συμπληρώσει το ενεργειακό μας σύστημα στο μέλλον», προσθέτει ο Άαγκααρντ.Ο Γκέοργκ Ζάκμαν, ανώτερος ερευνητής στο think tank Bruegel των Βρυξελλών, δηλώνει από την πλευρά του ότι η πυρηνική ενέργεια παραμένει η πιο διχαστική τεχνολογία παραγωγής ηλεκτρισμού στην Ευρώπη. «Η αναγέννηση της πυρηνικής ενέργειας στον πολιτικό λόγο είναι κάπως έκπληξη, δεδομένου ότι το κόστος των ανταγωνιστικών τεχνολογιών, όπως τα νέα αιολικά και φωτοβολταϊκά, έχει μειωθεί πάνω από 80%, ενώ το κόστος των πυρηνικών έχει αυξηθεί», λέει ο Ζάκμαν.Επισημαίνει όμως ότι το λεγόμενο «κρυφό κόστος» εξισορρόπησης και μεταφοράς του ηλεκτρισμού από τις ΑΠΕ αυξάνεται όσο μεγαλώνει το μερίδιο του ήλιου και του ανέμου στην παραγωγή. Η Ισπανία το ξανασκέφτεται Η Ισπανία, που θεωρείται ιστορικά κατά της πυρηνικής ενέργειας, έδειξε πρόσφατα ότι δεν αποκλείει εντελώς την πιθανότητα επέκτασης λειτουργίας των αντιδραστήρων της. Όπως μετέδωσε το Bloomberg, η υπουργός Οικολογικής Μετάβασης Σάρα Άαγκσεν δήλωσε πως, αν και το σχέδιο απόσυρσης των αντιδραστήρων ως το 2035 παραμένει, δεν αποκλείεται να επανεξεταστεί.Οι δηλώσεις της έγιναν στον απόηχο μιας μαζικής διακοπής ρεύματος που έπληξε την Ισπανία, την Πορτογαλία και τη νότια Γαλλία, προκαλώντας πολιτικές εντάσεις και διαξιφισμούς για την ευθύνη του πράσινου ενεργειακού μείγματος. Παρά τις αιτιάσεις εξωτερικών παρατηρητών ότι η υψηλή εξάρτηση από τον ήλιο και τον άνεμο μπορεί να έπαιξε ρόλο, ο πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ και ο διαχειριστής του δικτύου (REE) διέψευσαν ότι οι ΑΠΕ προκάλεσαν το blackout.«Η συζήτηση αν προτιμάμε πυρηνικά ή ΑΠΕ, τελικά βοηθά το φυσικό αέριο – το οποίο συνεχίζουμε να καίμε όσο δεν επενδύουμε μαζικά σε καθαρή ηλεκτροπαραγωγή», τονίζει ο Ζάκμαν στο CNBC. Η Γερμανία αφήνει πίσω το αντιπυρηνικό δόγμα Η Γερμανία, η οποία έκλεισε τους τελευταίους τρεις πυρηνικούς σταθμούς της το 2023, φέρεται να άρει την αντίθεσή της στην πυρηνική ενέργεια σε επίπεδο ευρωπαϊκής νομοθεσίας.Σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times στις 19 Μαΐου, η νέα κυβέρνηση υπό τον καγκελάριο Φρίντριχ Μερτς φέρεται να στηρίζει πλέον τις γαλλικές προσπάθειες για την αναγνώριση της πυρηνικής ενέργειας ως ισότιμης των ΑΠΕ στο ευρωπαϊκό ρυθμιστικό πλαίσιο.Η αλλαγή αυτή σηματοδοτεί προσέγγιση Παρισιού–Βερολίνου σε ένα θέμα που για χρόνια αποτελούσε σημείο τριβής. Εκπρόσωποι των δύο κυβερνήσεων δεν ήταν διαθέσιμοι για σχόλια. Το φυσικό αέριο επωφελείται από τη διστακτικότητα Θα πρέπει να εξηγήσουμε ότι η πυρηνική ενέργεια είναι από τις πλέον «καθαρές» μορφές ενέργειας, αφού δεν εκπέμπει διοξείδιο του άνθρακα. Οι υποστηρικτές της θεωρούν ότι μπορεί να συμβάλει σημαντικά στη μείωση των εκπομπών και της εξάρτησης από ορυκτά καύσιμα. Οι επικριτές θυμίζουν ότι το κόστος ενός ατυχήματος θα ήταν τεράστιο από κάθε άποψη.Ο Ζάκμαν σημειώνει ότι η δυνατότητα παλαιών πυρηνικών σταθμών να λειτουργούν πολύ πέραν του προσδόκιμου χρόνου ζωής τους, καθώς και η ελπίδα –αν και εξαιρετικά αβέβαιη– πως οι νέοι μικροί αντιδραστήρες μπορεί να είναι οικονομικοί, «αιχμαλωτίζουν τη φαντασία πολιτικών και βιομηχανίας».Στην πράξη, όμως, οι νέοι πυρηνικοί σταθμοί θα παραμείνουν δύσκολο να χρηματοδοτηθούν και θα αρχίσουν να αποδίδουν, αν ποτέ γίνει αυτό, μετά από δεκαετίες.Όσο αυτή η αβεβαιότητα διαρκεί, η έλλειψη επαρκών επενδύσεων σε ΑΠΕ επιτρέπει στο φυσικό αέριο να διατηρεί την κυριαρχία του. Τι δείχνουν οι αριθμοί Σύμφωνα με στοιχεία του ενεργειακού think tank Ember, το ευρωπαϊκό ηλεκτρικό σύστημα συνέχισε τη γρήγορη στροφή προς τις ΑΠΕ στο πρώτο εξάμηνο του περασμένου έτους.Η παραγωγή από αιολικά πάρκα και φωτοβολταϊκά έφτασε σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, καλύπτοντας το 30% της ηλεκτροπαραγωγής της ΕΕ και ξεπερνώντας για πρώτη φορά τα ορυκτά καύσιμα.Ταυτόχρονα, η πυρηνική παραγωγή αυξήθηκε κατά 3,1% στο ίδιο διάστημα — μια ένδειξη ότι επιστρέφει σταδιακά στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής ενεργειακής στρατηγικής. https://www.naftemporiki.gr/green/energy/1961232/giati-i-eyropi-psachnei-sanida-sotirias-stin-pyriniki-energeia/

ΠΜΟ: Μεγάλη πιθανότητα η παγκόσμια θερμοκρασία να σπάσει ρεκόρ στα επόμενα πέντε χρόνια. 70% πιθανότητες η αύξηση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας να ξεπεράσει τον 1,5° Κελσίου Υπάρχει 70% πιθανότητα η μέση αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη να είναι υψηλότερη από τον 1,5° Κελσίου την περίοδο 2025-2029, προβλέπει ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός (ΠΜΟ), μέρος του συστήματος του ΟΗΕ.Παράλληλα, η έκθεση προβλέπει ότι υπάρχει 80% πιθανότητα η παγκόσμια θερμοκρασία να σπάσει τουλάχιστον ένα ρεκόρ θερμότητας τα επόμενα πέντε χρόνια, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο ακραίων ξηρασιών, πλημμυρών και δασικών πυρκαγιών.Ο πλανήτης αναμένεται κατά συνέπεια να παραμείνει σε ιστορικά επίπεδα αύξησης της θερμοκρασίας, έπειτα από τα δυο θερμότερα χρόνια που καταγράφτηκαν ποτέ (2023 και 2024), σύμφωνα με ετήσια έκθεση για το κλίμα που καταρτίστηκε από τη βρετανική μετεωρολογική υπηρεσία (Met Office) με βάση τις προβλέψεις δέκα κέντρων και δημοσιοποιήθηκε από τον ΠΜΟ.Για πρώτη φορά, τα δεδομένα έδειξαν επίσης μια μικρή πιθανότητα να βιώσει ο κόσμος πριν από το 2030 μια χρονιά με τη μέση αύξηση της θερμοκρασίας να είναι υψηλότερη από τους 2°C, μια πιθανότητα που οι επιστήμονες χαρακτήρισαν ως «σοκαριστική». Συνοπτικά τα ευρήματα της έκθεσης: 80% πιθανότητα τουλάχιστον ένα από τα επόμενα πέντε χρόνια η θερμοκρασία του πλανήτη να είναι υψηλότερη από το 2024 που είναι το θερμότερο έτος που έχει καταγραφεί ποτέ86% πιθανότητα τουλάχιστον ένα από τα επόμενα πέντε χρόνια η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη να είναι πάνω από τους 1,5°C πάνω από τον μέσο όρο της περιόδου 1850-190070% πιθανότητα η μέση αύξηση της θερμοκρασίας σε διάστημα 5 ετών για την περίοδο 2025-2029 να είναι πάνω από τους 1,5 °CΜακροπρόθεσμα η αύξηση της θερμοκρασίας (κατά μέσο όρο σε δεκαετίες) παραμένει κάτω από 1,5°CΗ θέρμανση της Αρκτικής προβλέπεται να συνεχίσει να ξεπερνά τον παγκόσμιο μέσο όροΟι βροχοπτώσεις παρουσιάζουν μεγάλες περιφερειακές διακυμάνσεις Δείτε εδώ την έκθεση