Δροσος Γεωργιος

Αναζητώντας έναν τρόπο να βρουν καταφύγιο στη Σελήνη και τον Άρη. Με αρκετές εκατοντάδες χτυπήματα μιας βαριοπούλας 4,5 κιλών (10 λιβρών), οι ερευνητές δοκίμασαν μια μέθοδο για να βρουν υπόγειες σπηλιές που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως ασφαλή υπόγεια ενδιαιτήματα και ερευνητικές εγκαταστάσεις στη Σελήνη και τον Άρη. Η ομάδα, η οποία περιλαμβάνει επιστήμονες της NASA, διεξήγαγε τα πειράματά της στο πεδίο κοντά στο Φλάγκσταφ της Αριζόνα και στο Τουλλέικ της Καλιφόρνια, σε τοποθεσίες που μοιάζουν με τα τοπία που μπορεί να συναντήσουν οι μελλοντικοί εξερευνητές σε ταξίδια πέρα από τη Γη. Η ομάδα χρησιμοποίησε μια προσέγγιση παρόμοια με την αξονική τομογραφία: η πρόσκρουση σε μια μεταλλική πλάκα τοποθετημένη στο έδαφος δημιούργησε σεισμικές δονήσεις που διασκορπίστηκαν πίσω από δομές κρυμμένες κάτω από την επιφάνεια. Οι ερευνητές επανέλαβαν τη δοκιμή με ένα μόνο χτύπημα κάθε 1 μέτρο κατά μήκος μιας γραμμής 125 μέτρων πάνω από γνωστούς σωλήνες λάβας και σπηλιές που άφησαν πίσω τους αρχαίες, υπόγειες ροές λάβας. Η μελέτη διαπίστωσε ότι η μέθοδος θα μπορούσε να αποκαλύψει την παρουσία υπόγειων σπηλαίων. Υπόγειοι σωλήνες λάβας και σπηλιές στη Σελήνη και τον Άρη σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια μιας πιο γεωλογικά ενεργής περιόδου. Οι ερευνητές λένε ότι ο παχύς βράχος που περιβάλλει τις αρχαίες ροές λάβας θα μπορούσε να προστατεύσει τους ενοίκους από την ακτινοβολία, τους μετεωρίτες και τις ακραίες θερμοκρασίες - κινδύνους που είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν οι αστροναύτες σε άλλους πλανήτες. Η αντικατάσταση της χειροκίνητης βαριοπούλας, την οποία χρησιμοποίησαν οι ερευνητές για τα πειράματά τους για την απόδειξη της αρχής, με μια μηχανή που ρίχνει ένα βάρος ή το εκτοξεύει προς τα κάτω με υψηλές ταχύτητες, θα μπορούσε να επεκτείνει το βάθος που μπορεί να ανιχνεύσει η μέθοδος, εάν τελικά αναπτυχθεί σε μακρινούς πλανήτες ή φεγγάρια. Η μελέτη που αναφέρεται στο Geophysical Research Letters είναι μέρος του έργου GEODES , το οποίο είναι μια προσπάθεια του NASA Solar System Exploration Research Virtual Institute για την υποστήριξη πλανητικών αποστολών, συμπεριλαμβανομένων των επερχόμενων αποστολών Artemis Moon . https://science.nasa.gov/blogs/science-news/2025/09/26/hammering-out-shelter-on-moon-and-mars/ Οι ερευνητές δημιουργούν σεισμικά σήματα χτυπώντας μια χαλύβδινη πλάκα με ένα βαριοπούλα 10 λιβρών. Τα σεισμικά σήματα διασκορπίζονται πίσω σε μια σειρά ανιχνευτών για να αποκαλύψουν κενά κάτω από το έδαφος, συμπεριλαμβανομένων σωλήνων λάβας και σπηλαίων συγκρίσιμων με αυτά στη Σελήνη και τον Άρη που μπορεί να προσφέρουν καταφύγιο σε πλανητικούς εξερευνητές.

Γαλαξίας που ανήκει σε άγνωστο είδος πονοκεφαλιάζει τους αστρονόμους (βίντεο) Το Hubble κατέγραψε μια εντυπωσιακή φωτογραφία από ένα ιδιαίτερο σε χαρακτηριστικά γαλαξία. Αυτή η εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της παρουσιάζει ένα γαλαξία που οι επιστήμονες δυσκολεύονται να κατηγοριοποιήσουν. Πρόκειται για το γαλαξία NGC 2775 ο οποίος βρίσκεται 67 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη στον αστερισμό του Καρκίνου.Τα κέντρα των γαλαξιών είναι κατά βάση οι περιοχές με τη μεγαλύτερη και πιο έντονη κοσμική δραστηριότητα για αυτό και έχουν εκτός των άλλων διαφόρων ειδών και σχηματισμών κοσμικές δομές που είναι σε πολλές περιπτώσεις μεγάλης πυκνότητας. Ο NGC 2775 διαθέτει ένα κέντρο που μοιάζει απόλυτα ομαλό και άδειο από αέριο μοιάζοντας έτσι με ελλειπτικό γαλαξία. Ταυτόχρονα έχει έναν δακτύλιο κοσμικής σκόνης με διάσπαρτα σμήνη άστρων χαρακτηριστικό ενός σπειροειδούς γαλαξία. Τι είναι λοιπόν; Σπειροειδής ή ελλειπτικός ή μήπως τίποτε από τα δύο;Επειδή μπορούμε να δούμε τον NGC 2775 μόνο από μία οπτική γωνία, είναι δύσκολο να πούμε με σιγουριά. Μερικοί ερευνητές τον κατατάσσουν στους σπειροειδείς γαλαξίες, λόγω του δακτυλίου άστρων και σκόνης ενώ άλλοι τον θεωρούν φακοειδή γαλαξία. Οι φακοειδείς γαλαξίες έχουν χαρακτηριστικά τόσο των σπειροειδών όσο και των ελλειπτικών.Οι αστρονόμοι δεν είναι βέβαιοι για το πώς ακριβώς σχηματίζονται οι φακοειδείς γαλαξίες, και μπορεί να δημιουργούνται με διάφορους τρόπους. Ίσως να ήταν αρχικά σπειροειδείς που συγχωνεύτηκαν με άλλους γαλαξίες, ή να εξάντλησαν το μεγαλύτερο μέρος του αερίου που γεννά άστρα και έχασαν τους εμφανείς σπειροειδείς βραχίονες τους. Μπορεί επίσης να ξεκίνησαν πιο κοντά στους ελλειπτικούς γαλαξίες και στη συνέχεια να συγκέντρωσαν αέριο που σχημάτισε δίσκο γύρω τους.Κάποιες ενδείξεις δείχνουν ότι ο NGC 2775 συγχωνεύτηκε με άλλους γαλαξίες στο παρελθόν. Αν και αόρατη σε αυτή την εικόνα του Hubble, ο NGC 2775 διαθέτει μια ουρά υδρογόνου που εκτείνεται σχεδόν 100,000 έτη φωτός γύρω του.Αυτή η αχνή ουρά θα μπορούσε να είναι το απομεινάρι ενός ή περισσότερων γαλαξιών που πέρασαν πολύ κοντά στον NGC 2775 και στη συνέχεια διαλύθηκαν και απορροφήθηκαν. Αν πράγματι συνέβη συγχώνευση στο παρελθόν αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την παράξενη σημερινή εμφάνιση του γαλαξία.Οι περισσότεροι αστρονόμοι κατατάσσουν τον NGC 2775 ως flocculent spiral galaxy (ασυνεχής ή «μαλλιαρός» σπειροειδής γαλαξίας). Αυτοί οι γαλαξίες έχουν ακαθόριστους, μη συνεχόμενους βραχίονες που περιγράφονται συχνά ως « γαλαξίες με φτέρωμα» ή γαλαξίες που διαθέτουν… τούφες από άστρα τα οποία σχηματίζουν χαλαρές σπειροειδείς δομές. Το Hubble είχε δημοσιεύσει προηγουμένως μια εικόνα του NGC 2775 το 2020. Η νέα εκδοχή περιλαμβάνει παρατηρήσεις σε συγκεκριμένο μήκος κύματος κόκκινου φωτός που εκπέμπεται από τα νέφη υδρογόνου γύρω από τεράστια νεαρά άστρα, ορατά ως φωτεινές ροζ περιοχές στην εικόνα. Αυτό το πρόσθετο μήκος κύματος βοηθά τους αστρονόμους να καθορίσουν καλύτερα πού σχηματίζονται νέα άστρα στο γαλαξία. Η εικόνα του Hubble από τον γαλαξία NGC 2775. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2012333/galaxias-poy-anikei-se-agnosto-eidos-ponokefaliazei-toys-astronomoys-vinteo/

Παρουσιάστηκε η μεγαλύτερη προσομοίωση του Σύμπαντος (βίντεο) Χαρτογραφεί πάνω από τρία δισ. γαλαξίες και μελετά μυστηριώδη κοσμικά φαινόμενα. Το Euclid Consortium η διεθνής επιστημονική ομάδα που διαχειρίζεται το διαστημικό τηλεσκόπιο Euclid του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος μόλις δημοσίευσε τη μεγαλύτερη προσομοίωση του Σύμπαντος στον κόσμο. Η προσομοίωση χαρτογραφεί εντυπωσιακά 3,4 δισεκατομμύρια γαλαξίες και παρακολουθεί τις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις περισσότερων από 4 τρισεκατομμυρίων σωματιδίων.Ονομάζεται Flagship 2 και η προσομοίωση βασίζεται σε έναν αλγόριθμο που σχεδίασε ο αστροφυσικός Χοακίμ Στάντελ από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Το 2019, ο Στάντελ χρησιμοποίησε τον υπερυπολογιστή Piz Daint που ήταν τότε ο τρίτος πιο ισχυρός υπερυπολογιστής στον κόσμο για να τρέξει την προσομοίωση δημιουργώντας τελικά ένα εξαιρετικά λεπτομερές εικονικό μοντέλο του Σύμπαντος.«Αυτές οι προσομοιώσεις είναι κρίσιμες για την προετοιμασία της ανάλυσης των δεδομένων του Euclid», δήλωσε ο αστροφυσικός Τζούλιαν Άνταμεκ μέλος της ερευνητικής ομάδας που έκανε την προσομοίωση. Από το 2023, το διαστημικό τηλεσκόπιο Euclid χαρτογραφεί δισεκατομμύρια γαλαξίες σε όλο το Σύμπαν μελετώντας την κατανομή της σκοτεινής ενέργειας και της σκοτεινής ύλης. Το τηλεσκόπιο θα σαρώσει τελικά περίπου το ένα τρίτο του νυχτερινού ουρανού. Λόγω της κλίμακας του έργου το Euclid παράγει τεράστιες ποσότητες δεδομένων και προσομοιώσεις όπως η Flagship 2 βοηθούν στην επιτάχυνση του χρόνου επεξεργασίας.Ενώ η ομάδα αναμένει ότι οι παρατηρήσεις του Euclid θα ταιριάζουν στενά με τις προβλέψεις της προσομοίωσης, πιθανόν να υπάρχουν και εκπλήξεις. Η Flagship 2 λειτουργεί βάσει του τυπικού κοσμολογικού μοντέλου δηλαδή αυτού που γνωρίζουμε μέχρι στιγμής για τη σύνθεση του Σύμπαντος. Αλλά αποστολές όπως το Euclid έχουν σχεδιαστεί για να αμφισβητούν την τρέχουσα γνώση μας. «Ήδη βλέπουμε ενδείξεις ρωγμών στο τυπικό μοντέλο» λέει ο Στάντελ.Η ομάδα είναι ιδιαίτερα ενθουσιασμένη να μελετήσει το μυστήριο της σκοτεινής ενέργειας, της δύναμης που προκαλεί την επέκταση του Σύμπαντος. Σύμφωνα με το τυπικό κοσμολογικό μοντέλο, η σκοτεινή ενέργεια θεωρείται απλώς μια σταθερά. Αλλά οι παρατηρήσεις του Euclid που θα συλλέξουν δεδομένα που πάνε πίσω μέχρι και 10 δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν μπορεί να αποκαλύψουν διαφορετικά χαρακτηριστικά. «Μπορούμε να δούμε πώς επεκτεινόταν το Σύμπαν εκείνη την εποχή και να μετρήσουμε αν αυτή η σταθερά παρέμεινε πραγματικά σταθερή» εξηγεί ο Άνταμεκ. Τα πρώτα παρατηρησιακά δεδομένα του Euclid δημοσιεύτηκαν τον Μάρτιο του 2025 ενώ η επόμενη δημοσίευση συνόλων δεδομένων έχει προγραμματιστεί για την άνοιξη του 2026. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Euclid ανοίγει νέους δρόμους στην εξερεύνηση και κατανόηση του Σύμπαντος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2012057/paroysiastike-i-megalyteri-prosomoiosi-toy-sympantos-vinteo/

Τα δέντρα στο δάσος του Αμαζονίου ψηλώνουν εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Υπεύθυνη η αύξηση των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Τα δέντρα σε όλο το τροπικό δάσος του Αμαζονίου μεγαλώνουν ως αντίδραση στην αύξηση των επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα σύμφωνα με μια σημαντική νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature Plants».Η έρευνα διαπίστωσε ότι το μέσο μέγεθος των δέντρων στον Αμαζόνιο έχει αυξηθεί κατά 3,2% κάθε δεκαετία για τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια. Οι επιστήμονες λένε ότι η τάση αυτή είναι συμβατή με το γονιμοποιητικό αποτέλεσμα των υψηλότερων συγκεντρώσεων διοξειδίου το οποίο μπορεί να ενισχύσει την ανάπτυξη των φυτών.Τα ευρήματα προέρχονται από το δίκτυο RAINFOR, μια διεθνή συνεργασία περισσότερων από 60 πανεπιστημίων στη Νότια Αμερική, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Πανεπιστημίων του Μπέρμπιγκχαμ, του Μπρίστολ και του Λιντς. Σχεδόν 100 επιστήμονες παρακολούθησαν δέντρα σε 188 μόνιμες δασικές εκτάσεις για να δημιουργήσουν αυτό το μακροχρόνιο σύνολο δεδομένων.Η καθηγήτρια Μπεατρίζ Μάριμον από το Πανεπιστήμιο do Mato Grosso στη Βραζιλία που συντόνισε μεγάλο μέρος της συλλογής δεδομένων στη νότια Αμαζονία, δήλωσε: «Αυτή είναι μια καλή είδηση. Συχνά ακούμε πώς η κλιματική αλλαγή και η κατακερματισμένη ανάπτυξη απειλούν τα δάση του Αμαζονίου. Αλλά ταυτόχρονα τα δέντρα σε άθικτα δάση έχουν μεγαλώσει ακόμη και τα μεγαλύτερα δέντρα συνεχίζουν να ανθίζουν παρά αυτές τις απειλές.Βρέθηκε ότι τόσο τα μεγάλα όσο και τα μικρότερα δέντρα αυξάνονται σε μέγεθος υποδεικνύοντας μια ευρεία αντίδραση στα υψηλότερα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.Η δρ. Αντριάν Εσκουιβέλ-Μιούλμπερτ, από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας δήλωσε ότι τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν τον ζωτικό ρόλο των τροπικών δασών στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.«Πριν από την COP30 στη Βραζιλία αργότερα φέτος, αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν πόσο σημαντικά είναι τα τροπικά δάση στις συνεχιζόμενες προσπάθειές μας να μετριάσουμε την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή. Τα μεγάλα δέντρα είναι εξαιρετικά σημαντικά για την απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και αυτή η μελέτη το επιβεβαιώνει. Παρά τις ανησυχίες ότι η κλιματική αλλαγή μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τα δέντρα στον Αμαζόνιο και να υπονομεύσει την ικανότητα των δασών ως δεξαμενών άνθρακα, η επίδραση του διοξειδίου του άνθρακα στην τόνωση της ανάπτυξης παραμένει. Αυτό δείχνει την αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα αυτών των δασών, τουλάχιστον προς το παρόν».Ωστόσο οι ερευνητές προειδοποίησαν ότι τα φαινομενικά οφέλη του διοξειδίου του άνθρακα δεν πρέπει να επισκιάζουν τη ζημιά που προκαλεί η αποψίλωση.Η δρ. Ρεμπέκα Μπάνμπουρι Μόργκαν από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ επίσης εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας δήλωσε: «Η μελέτη μας υπογραμμίζει επίσης πόσο καταστροφική είναι πραγματικά η αποψίλωση του Αμαζονίου. Τα μεγάλα τροπικά δέντρα είναι εκατοντάδων ετών. Δεν μπορούμε απλώς να φυτέψουμε νέα δέντρα και να περιμένουμε ότι θα παρέχουν παρόμοια οφέλη σε άνθρακα ή βιοποικιλότητα όπως τα παλιά δάση».Ο καθηγητής Τιμ Μπέικερ από το Πανεπιστήμιο του Λιντς ανέφερε: «Ξέραμε ότι η συνολική ποσότητα άνθρακα που αποθηκεύεται στα δέντρα των άθικτων δασών του Αμαζονίου έχει αυξηθεί. Αυτό που δείχνει αυτή η νέα μελέτη είναι ότι όλα τα μεγέθη δέντρων έχουν μεγαλώσει την ίδια περίοδο, ολόκληρο το δάσος έχει αλλάξει», Το δάσος Το τροπικό δάσος του Αμαζονίου, ή αλλιώς Αμαζονία, είναι ένα τροπικό δάσος το οποίο καλύπτει το πεδίο του Αμαζονίου στη Νότια Αμερική. Αυτό το πεδίο καλύπτει περίπου επτά εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, εκ’των οποίων τα 5,5 καλύπτονται από δάσος. Επίσης το 37% του οξυγόνου που υπάρχει στην ατμόσφαιρα παράγεται στο δάσος αυτό.Έχει χαρακτηριστεί ως ο «πνεύμονας» του πλανήτη, όμως το χρόνο που πέρασε η έκτασή του μειώθηκε κατά 26,130 τετραγωνικά χιλιόμετρα εξαιτίας της αποψίλωσης. Η περίοδος Αυγούστου 2003 – Αυγούστου 2004 ήταν η δεύτερη χειρότερη χρονιά για τον Αμαζόνιο από τότε που άρχισε να γίνεται η μέτρηση της καταστροφής. Το αρνητικό ρεκόρ σημειώθηκε την περίοδο 1994-1995, στη διάρκεια της οποίας καταστράφηκαν 29,050 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους. Ο Αμαζόνιος αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του οικοσυστήματος της Αμαζονίας. Εκεί βρίσκεται και ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός του κόσμου. Το δάσος του Αμαζονίου ή αλλιώς βροχοδάσος φιλοξενεί πάνω από 43,800 είδη φυτών και περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια είδη εντόμων. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2012055/ta-dentra-sto-dasos-toy-amazonioy-psilonoyn-exaitias-tis-klimatikis-allagis/

Ανακαλύφθηκε γιγάντια κοσμική γέφυρα που ενώνει δύο γαλαξίες. Είναι μια δομή ουδέτερου υδρογόνου μήκους 185,000 ετών φωτός. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» διεθνής ερευνητική ομάδα παρουσιάζει την ανακάλυψη μιας τεράστιας «γέφυρας» ουδέτερου υδρογόνου μήκους 185,000 ετών φωτός μεταξύ δύο γαλαξιών καθώς και πολυάριθμους βραχίονες και νέφη που συνδέονται με την ακόμη μακρύτερη ουρά αερίου (1,6 εκατομμύρια έτη φωτός) που είχε ανακαλυφθεί παλαιότερα με το ραδιοτηλεσκόπιο Arecibo.Η ανακάλυψη έγινε στο πλαίσιο της έρευνας Widefield ASKAP L-band Legacy All-sky Survey (WALLABY) και η ερευνητική ομάδα μελέτησε το ζεύγος νάνων γαλαξιών NGC 4532 / DDO 137 (WALLABY J123424+062511) που βρίσκεται περίπου 53 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη. «Η ανακάλυψη αυτή αποτελεί σημαντικό βήμα στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι γαλαξίες», δήλωσε ο καθηγητής Λίστερ Στέιβλι Σμιθ αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας και μέλος του Διεθνούς Κέντρου Ραδιοαστρονομικής Έρευνας (ICRAR).«Τα μοντέλα μας έδειξαν ότι οι παλιρροϊκές δυνάμεις μεταξύ των δύο γαλαξιών σε συνδυασμό με την εγγύτητά τους προς το τεράστιο Σμήνος της Παρθένου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη δυναμική του αερίου που παρατηρήσαμε. Καθώς οι γαλαξίες περιστρέφονταν ο ένας γύρω από τον άλλο και κινούνταν προς το θερμό νέφος αερίου που περιβάλλει το Σμήνος της Παρθένου θερμότερο 200 φορές από την επιφάνεια του Ήλιου βίωσαν το φαινόμενο της ολικής πίεσης (ram pressure) το οποίο αφαίρεσε και θέρμανε το αέριο από τους γαλαξίες. Το φαινόμενο μοιάζει με την «καύση στην ατμόσφαιρα» όταν ένας δορυφόρος εισέρχεται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης, μόνο που σε αυτή την περίπτωση εξελίχθηκε σε διάρκεια ενός δισεκατομμυρίου ετών».Η πυκνότητα των ηλεκτρονίων και η ταχύτητα με την οποία οι γαλαξίες πέφτουν μέσα στο θερμό αέριο αρκούν για να εξηγήσουν γιατί τόσο μεγάλο μέρος του αερίου αποσπάστηκε από αυτούς και κατέληξε στη γέφυρα και στις γύρω περιοχές. Οι παρατηρήσεις αποτελούν μέρος του WALLABY, ενός εκτεταμένου προγράμματος που χαρτογραφεί τον ουρανό και μελετά την κατανομή του υδρογόνου στους γαλαξίες, χρησιμοποιώντας το ραδιοτηλεσκόπιο ASKAP του CSIRO.«Το ουδέτερο υδρογόνο παίζει καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία αστέρων, καθιστώντας αυτό το εύρημα θεμελιώδες για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι γαλαξίες αλληλεπιδρούν και εξελίσσονται ιδιαίτερα σε πυκνά περιβάλλοντα», δήλωσε ο καθηγητής Κέντζι Μπέκι του ICRAR. «Το σύστημα παρουσιάζει ισχυρές ομοιότητες με τον δικό μας Γαλαξία και το Μαγγελανικό Σύστημα, προσφέροντας μια μοναδική ευκαιρία για λεπτομερή μελέτη τέτοιων αλληλεπιδράσεων» ο καθηγητής Σμιθ.Η κατανόηση αυτών των γεφυρών αερίου και της δυναμικής τους προσφέρει κρίσιμες γνώσεις για το πώς εξελίσσονται οι γαλαξίες με τον χρόνο, πώς ανακατανέμεται το γαλαξιακό αέριο, αλλά και τις συνθήκες υπό τις οποίες οι γαλαξίες μπορούν ή δεν μπορούν να σχηματίζουν άστρα. «Όλα αυτά συμβάλλουν στη συνολική κατανόηση των πιο μαζικών δομών του Σύμπαντος και του κύκλου ζωής τους, κάτι που μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα την τεράστια πολυπλοκότητα και την ιστορία του σχηματισμού των άστρων». Απεικόνιση της κοσμικής γέφυρας που ενώνει τους δύο γαλαξίες. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2011858/anakalyfthike-gigantia-kosmiki-gefyra-poy-enonei-dyo-galaxies/

To Αστεροσκοπειο Αθηνών και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος μελετούν τα «χαλίκια» που πέφτουν στη Σελήνη. Ερευνητικό πρόγραμμα με στόχο την ενίσχυση της πλανητικής άμυνας. Η Σελήνη, ειδικά η ορατή στη Γη πλευρά της, ειναι γεμάτη από κρατήρες που έχουν σχηματιστεί από τις πτώσεις αστεροειδών και κομητών στην επιφάνεια της. Στο φυσικό μας δορυφόρο όμως δεν πέφτουν μόνο μεγάλοι διαστημικοί βράχοι αλλά και μικρά… πετραδάκια. Ερευνητικό πρόγραμμα Ερευνητικό πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών μελετά προσκρούσεις στη Σελήνη αντικείμενων λίγων χιλιοστών ως μερικών εκατοστών με στόχο την ενίσχυση της πλανητικής άμυνας.Πόσο επικίνδυνοι μπορούν να γίνουν οι μετεωροειδείς, οι οποίοι προκαλούν τα μετέωρα, γνωστά σε όλους μας και ως πεφταστέρια; Μπορεί αυτά τα μικροσκοπικά αντικείμενα να καίγονται στην πλειοψηφία τους μόλις μπουν στη γήινη ατμόσφαιρα, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και έξω από αυτήν, όπου όταν προσκρούουν με μεγάλη ταχύτητα σε άλλα αντικείμενα, έχουν συχνά καταστροφικές συνέπειες. Αυτές τις προσκρούσεις και τις συνέπειες τους είναι το αντικείμενο μελέτης του προγράμματος NELIOTA (Near-Earth object Lunar Impacts and Optical TrAnsients) που υλοποιείται ήδη από το 2015 και μόλις ξεκίνησε η τρίτη φάση του.Ο στόχος σε όλες τις φάσεις του είναι να μελετήσει τους μετεωροειδείς, αντικείμενα διαστάσεων από λίγα χιλιοστά έως μερικά εκατοστά που κινούνται με πολύ μεγάλες ταχύτητες, από 15 έως 60 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο και η κινητική τους ενέργεια είναι τόσο μεγάλη, ώστε μπορούν να διατρήσουν μέταλλα και άρα να έχουν καταστροφικές συνέπειες για τους τεχνητούς δορυφόρους και για τις μελλοντικές βάσεις στη Σελήνη.Φυσικό εργαστήριο του προγράμματος είναι η Σελήνη. Καθώς οι ταχύτητες των μετεωροειδών δεν μπορούν να αναπαραχθούν σε εργαστήρια στη Γη, η κοντινή μας Σελήνη που δεν έχει ατμόσφαιρα να την προστατεύει – και άρα όλοι οι μετεωροειδείς χτυπούν την επιφάνειά της – είναι το ιδανικό πεδίο εργαστηριακών δοκιμών.«Μπορεί να μελετάμε τις εκλάμψεις που δημιουργούνται από τις προσκρούσεις στη Σελήνη, ωστόσο τελικά θέλουμε να δούμε τι συμβαίνει όταν αντικείμενα με αυτές τις διαστάσεις χτυπήσουν τεχνητούς δορυφόρους. Πλέον υπάρχουν αρκετές χιλιάδες δορυφόροι γύρω από τη Γη και επίσης, επειδή η ανθρωπότητα θέλει να φτιάξει βάσεις στη Σελήνη, μας ενδιαφέρει να γνωρίζουμε τις συνέπειες προσκρούσεων τέτοιων αντικειμένων» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Δρ Αλέξιος Λιάκος, εντεταλμένος ερευνητής στο Ινστιτούτο Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (ΙΑΑΔΕΤ) και επιστημονικά υπεύθυνος του προγράμματος.Από την έναρξη του προγράμματος μέχρι σήμερα, έχουν εντοπιστεί 193 πλήρως επιβεβαιωμένες εκλάμψεις από προσκρούσεις στην επιφάνεια της Σελήνης και επιπλέον 103 υποψήφιες. Αναλύοντας αυτές τις εκλάμψεις, οι επιστήμονες μπορούν να εκτιμήσουν τη μάζα και την ακτίνα των προσπιπτόντων αντικειμένων, τις διαστάσεις των κρατήρων που δημιουργούν στη Σελήνη και για πρώτη φορά και την ανάπτυξη των θερμοκρασιών λόγω των προσκρούσεων. Για τις 193 επιβεβαιωμένες εκλάμψεις διαπιστώθηκε ότι στο μεγαλύτερο ποσοστό η μάζα των αντικειμένων που τις προκάλεσε ήταν κάτω από 200 γραμμάρια και η ακτίνα τους περίπου ένα με τρία εκατοστά.«Η μάζα μαζί με την ταχύτητα μάς δίνουν την κινητική ενέργεια, από την οποία μπορούμε να καταλάβουμε τι ζημιά μπορεί να προκαλέσει ένα τέτοιο αντικείμενο, όταν χτυπήσει κάτι που έχει φτιάξει ο άνθρωπος, όπως μια διαστημική αποστολή, έναν τεχνητό δορυφόρο ή κάποια υποδομή στη Σελήνη. Επίσης, οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται μέσα σε δέκατα ή εκατοστά του δευτερολέπτου, της τάξεως των 3.000-4.000 βαθμών Κελσίου, μάς βοηθούν να επιλέξουμε για τις διαστημικές αποστολές υλικά που να αντέχουν αυτές τις απότομες αυξομειώσεις της θερμοκρασίας», τονίζει ο κ. Λιάκος.Η τρίτη φάση του προγράμματος, που ξεκίνησε το καλοκαίρι με τη χρηματοδότηση του «Horizon Europe», θα διαρκέσει τρία χρόνια. Πριν από έναν μήνα η ομάδα του προγράμματος ξεκίνησε τις παρατηρήσεις και κατά τη διάρκεια των πρώτων τεσσάρων νυχτών εντοπίστηκαν πέντε πιθανές σεληνιακές εκλάμψεις, αλλά μόνο μία επιβεβαιώθηκε πλήρως- η 193η από την έναρξη του προγράμματος.Το πρόγραμμα υλοποιείται στο Αστεροσκοπείο Κρυονερίου Κορινθίας, όπου ένα τηλεσκόπιο διαμέτρου 1,2 μέτρων, το μεγαλύτερο παγκοσμίως που είναι αφιερωμένο στην παρατήρηση της Σελήνης, χρησιμοποιεί δύο προηγμένες ψηφιακές κάμερες για να καταγράφει εικόνες της Σελήνης με ρυθμό 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο σε δύο διαφορετικά μήκη κύματος, επιτρέποντας την εκτίμηση της θερμοκρασίας των εκλάμψεων. Στη συνέχεια ένα αυτοματοποιημένο λογισμικό αναλύει τις εικόνες που λαμβάνονται και εντοπίζει τις πιθανές εκλάμψεις λόγω προσκρούσεων.Το πρόγραμμα θα οδηγήσει στην ανάπτυξη μιας βάσης δεδομένων σεληνιακών εκλάμψεων που θα είναι ανοιχτής πρόσβασης, προσκαλώντας την ευρύτερη επιστημονική κοινότητα να συνεισφέρει.Εκτός από τις επίγειες παρατηρήσεις που γίνονται στο πλαίσιο του NELIOTA, η ESA έχει χρηματοδοτήσει και τη διαστημική αποστολή LUMIO, στο πλαίσιο της οποίας ένας μικρός δορυφόρος CubeSat θα εκτοξευθεί στα τέλη του 2026 και θα κατευθυνθεί στην αθέατη από τη Γη πλευρά της Σελήνης για να καταγράψει σεληνιακές εκλάμψεις. Στο πρόγραμμα αυτό συμμετέχουν ως επιστημονικοί σύμβουλοι ο Αλέξιος Λιάκος και η Άλκηστις Μπονάνου, διευθύντρια ερευνών στο ΙΑΑΔΕΤ/ΕΑΑ και προηγούμενη επιστημονική υπεύθυνη του NELIOTA. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2012313/to-asteroskopeio-athinon-kai-o-eyropaikos-organismos-diastimatos-meletoyn-ta-chalikia-poy-peftoyn-sti-selini/

Επαναστατικά αόρατα στο μάτι τσιπάκια που είναι ταχύτερα, φθηνότερα και πολύ πιο ισχυρά. Η χρήση τους θα είναι ευρεία, από κινητά τηλέφωνα μέχρι αεροπλάνα. Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins στις ΗΠΑ ανακάλυψαν έναν νέο τρόπο κατασκευής μικροτσίπ τόσο μικρών που είναι σχεδόν αόρατα. Συνδυάζοντας μέταλλα και φωτοευαίσθητη χημεία, πρωτοπόρησαν σε μια μέθοδο που θα μπορούσε να κάνει τα τσιπ ταχύτερα, φθηνότερα και πολύ πιο ισχυρά. Αυτό το άλμα στον σχεδιασμό μικροτσίπ θα μπορούσε να αλλάξει τα πάντα από τα smartphones μέχρι τα αεροπλάνα ανοίγοντας τον δρόμο για την επόμενη εποχή της τεχνολογίας.Οι ερευνητές εντόπισαν νέα υλικά και ανέπτυξαν μια τεχνική που μπορεί να επιταχύνει τον αγώνα για την παραγωγή μικροτσίπ που θα είναι μικρότερα, ταχύτερα και πιο προσιτά. Τα τσιπ αυτά τροφοδοτούν σχεδόν κάθε πτυχή της σύγχρονης ζωής από τα κινητά τηλέφωνα και τις οικιακές συσκευές μέχρι τα αυτοκίνητα και τα αεροσκάφη. Κατάφεραν να δημιουργήσουν κυκλώματα τόσο μικροσκοπικά που δεν φαίνονται με γυμνό μάτι με μια μέθοδο σχεδιασμένη να είναι εξαιρετικά ακριβής αλλά και οικονομικά αποδοτική για μαζική παραγωγή. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση «Nature Chemical Engineering».«Οι εταιρείες έχουν χαράξει τους στόχους τους για τα επόμενα 10 με 20 χρόνια. Ένα εμπόδιο ήταν η εύρεση μιας διαδικασίας που να μπορεί να δημιουργήσει μικρότερα χαρακτηριστικά σε μια γραμμή παραγωγής, όπου τα υλικά ακτινοβολούνται γρήγορα και με απόλυτη ακρίβεια ώστε η διαδικασία να είναι οικονομικά βιώσιμη» δήλωσε ο Μιχάλης Τσαπατσής διακεκριμένος καθηγητής χημικής και βιομοριακής μηχανικής στο Johns Hopkins. Τα ισχυρά λέιζερ που χρειάζονται για να χαράξουν σχέδια σε τόσο μικρή κλίμακα υπάρχουν ήδη. Αυτό που έλειπε ήταν τα σωστά υλικά και οι μέθοδοι. Πώς κατασκευάζονται τα μικροτσίπ Τα μικροτσίπ είναι λεπτές πλάκες πυριτίου πάνω στις οποίες αποτυπώνεται το κύκλωμα. Οι κατασκευαστές επικαλύπτουν τις πλάκες με ένα φωτοευαίσθητο υλικό που ονομάζεται resist. Όταν μια δέσμη ακτινοβολίας χτυπήσει το resist, προκαλείται χημική αντίδραση που «καίει» το σχέδιο στο πυρίτιο. Το πρόβλημα είναι ότι οι πιο ισχυρές δέσμες ακτινοβολίας που απαιτούνται για μικρότερα σχέδια, δεν αλληλεπιδρούν αρκετά έντονα με τα παραδοσιακά resists.Η ερευνητική ομάδα του Έλληνα επιστήμονα μαζί με το Fairbrother Research Group ανακάλυψε ότι τα resists που βασίζονται σε μεταλλο-οργανικές ενώσεις μπορούν να λειτουργήσουν με μια νέα διαδικασία ακτινοβόλησης που ονομάζεται beyond extreme ultraviolet radiation (B-EUV), επιτρέποντας λεπτομέρειες μικρότερες από το σημερινό όριο των 10 νανομέτρων.Μεταλλικά στοιχεία όπως ο ψευδάργυρος απορροφούν το φως B-EUV και δημιουργούν ηλεκτρόνια, τα οποία προκαλούν χημικές αντιδράσεις που χαράσσουν τα σχέδια στο οργανικό υλικό ιμιδαζόλιο.Για πρώτη φορά, οι επιστήμονες κατάφεραν να εναποθέσουν αυτά τα υλικά σε κλίμακα πυριτιούχου πλάκας, ελέγχοντας το πάχος τους με ακρίβεια νανομέτρων. Η νέα μέθοδος, που την ονόμασαν χημική υγρή εναπόθεση (Chemical Liquid Deposition – CLD), μπορεί να σχεδιαστεί με ακρίβεια και επιτρέπει ταχείες δοκιμές συνδυασμών μετάλλων και οργανικών υλικών.Οι ερευνητές ήδη δοκιμάζουν διάφορους συνδυασμούς μετάλλων και ιμιδαζολίων για να βρουν τα πιο αποδοτικά για την τεχνολογία B-EUV, η οποία αναμένεται να μπει στη βιομηχανική παραγωγή μέσα στην επόμενη δεκαετία.«Κάθε μήκος κύματος αλληλεπιδρά διαφορετικά με διαφορετικά στοιχεία. Ένα μέταλλο που είναι αδύναμο σε ένα μήκος κύματος μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικό σε ένα άλλο. Ο ψευδάργυρος, για παράδειγμα, δεν είναι πολύ καλός για το EUV, αλλά είναι από τους καλύτερους για το B-EUV» εξηγεί ο καθηγητής Τσαπατσής. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2012376/epanastatika-aorata-sto-mati-tsipakia-poy-einai-tachytera-fthinotera-kai-poly-pio-ischyra/

Ανακαλύφθηκαν 85 άγνωστες λίμνες κάτω από τους παγετώνες της Ανταρκτικής. Η ανακάλυψη προσφέρει νέα στοιχεία για την κίνηση των πάγων, τις επιπτώσεις στη θάλασσα και το κλίμα. Επιστήμονες χρησιμοποιώντας το δορυφόρο CryoSat του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), ανακάλυψαν 85 νέες υποπαγετικές λίμνες στην Ανταρκτική δείχνοντας πώς τα κρυφά υδάτινα δίκτυα κάτω από τον πάγο καθορίζουν την κίνηση των παγετώνων και επηρεάζουν την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.Βαθιά κάτω από την τεράστια πάχνη της Ανταρκτικής κρύβονται εκατοντάδες υποπαγετικές λίμνες που διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στο σχηματισμό του παγωμένου τοπίου της ηπείρου. Αυτές οι υπόγειες δεξαμενές επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο κινούνται και ρέουν οι παγετώνες, επηρεάζοντας με τη σειρά τους τα παγκόσμια επίπεδα της θάλασσας. Επιπλέον κάποιες από αυτές τις λίμνες απομονωμένες για χιλιάδες χρόνια περιέχουν μοναδικά οικοσυστήματα και προσφέρουν πληροφορίες για το κλίμα του παρελθόντοςΜε βάση δέκα χρόνια παρατηρήσεων από το δορυφόρο CryoSat της ESA η ερευνητική ομάδα εντόπισαν 85 νέες λίμνες που βρίσκονται αρκετά χιλιόμετρα κάτω από τον πάγο κοντά στον Νότιο Πόλο. Με αυτή την ανακάλυψη, ο αριθμός των τεκμηριωμένων ενεργών υποπαγετικών λιμνών στην Ανταρκτική αυξήθηκε κατά περισσότερο φτάνοντας συνολικά τις 231. Η δυναμική των πάγων Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature Communications» είναι ιδιαίτερα σημαντική επειδή οι ενεργές αυτές λίμνες περιοδικά αδειάζουν και ξαναγεμίζουν προσφέροντας σπάνια εικόνα των διεργασιών που συμβαίνουν πολύ κάτω από την επιφάνεια στη βάση του πάγου. Οι ερευνητές εντόπισαν επίσης νέα υπόγεια δίκτυα αποστράγγισης, συμπεριλαμβανομένων πέντε συστημάτων διασυνδεδεμένων λιμνών.Η Σάλι Γουίλσον υποψήφια διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο του Λιντς επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας τόνισε πόσο λίγα γνωρίζουμε για αυτά τα κρυμμένα ύδατα δεδομένου ότι βρίσκονται κάτω από εκατοντάδες μέτρα πάγου. «Είναι εξαιρετικά δύσκολο να παρατηρήσει κανείς τα γεγονότα πλήρωσης και αδειάσματος των υποπαγετικών λιμνών, ειδικά καθώς χρειάζονται μήνες ή και χρόνια για να γεμίσουν και να αδειάσουν. Πριν από τη μελέτη μας, είχαν παρατηρηθεί μόνο 36 πλήρεις κύκλοι παγκοσμίως. Εμείς παρατηρήσαμε 12 ακόμη φτάνοντας τους 48.» Ο ρόλος των δορυφόρων Εδώ έρχεται η σημασία των δορυφόρων: οι παρατηρήσεις από την αποστολή CryoSat, που εκτοξεύθηκε το 2010, παρείχαν δεδομένα από το 2010 έως το 2020. Ο CryoSat μετρά το πάχος του πολικού πάγου και παρακολουθεί τις αλλαγές στο ύψος των παγετώνων στη Γροιλανδία και την Ανταρκτική καθώς και σε παγκόσμιους παγετώνες. Το κύριο όργανο του είναι ένας ραντάρ που ανιχνεύει μικρές αλλαγές στο ύψος της επιφάνειας του πάγου και μετρά το ύψος της θάλασσας.Χρησιμοποιώντας μια δεκαετία παρατηρήσεων οι ερευνητές εντόπισαν τοπικές αλλαγές στο ύψος της παγωμένης επιφάνειας της Ανταρκτικής, που αυξάνεται και μειώνεται καθώς οι λίμνες γεμίζουν και αδειάζουν στη βάση του πάγου. Έτσι κατάφεραν να χαρτογραφήσουν τις υποπαγετικές λίμνες και να παρακολουθήσουν τους κύκλους πλήρωσης-εκκένωσης με την πάροδο του χρόνου.«Ήταν συναρπαστικό να ανακαλύψουμε ότι οι περιοχές των υποπαγετικών λιμνών μπορούν να αλλάζουν κατά τους διαφορετικούς κύκλους πλήρωσης ή αδειάσματος. Αυτό δείχνει ότι η υποπαγετική υδρολογία της Ανταρκτικής είναι πολύ πιο δυναμική απ’ ό,τι πιστεύαμε, και πρέπει να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε αυτές τις λίμνες καθώς εξελίσσονται» λέει η Άννα Χογκ καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Leeds, μέλος της ερευνητικής ομάδας.Η Σάλι εξήγησε ότι τέτοιες παρατηρήσεις είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση της δομικής δυναμικής των παγετώνων και της επίδρασής τους στον ωκεανό. «Τα αριθμητικά μοντέλα που χρησιμοποιούμε για να προβλέψουμε τη συμβολή ολόκληρων παγετώνων στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας δεν περιλαμβάνουν την υποπαγετική υδρολογία. Αυτά τα νέα δεδομένα σχετικά με τη θέση, την έκταση και τους κύκλους των υποπαγετικών λιμνών θα χρησιμοποιηθούν για να κατανοήσουμε καλύτερα τις διεργασίες που καθορίζουν τη ροή νερού κάτω από την Ανταρκτική.»Ο Μάρτιν Γουέαρινγκ συντονιστής του Polar Science Cluster της ESA τόνισε: «Η έρευνα αυτή δείχνει ξανά τη σημασία των δεδομένων από την αποστολή CryoSat για να βελτιώσουμε την κατανόηση των πολικών περιοχών και ειδικά της δυναμικής των παγετώνων. Όσο καλύτερα κατανοούμε τις πολύπλοκες διεργασίες που επηρεάζουν τον Ανταρκτικό Παγετώνα, συμπεριλαμβανομένης της ροής λιωμένου νερού στη βάση του πάγου, τόσο πιο ακριβείς θα είναι οι προβλέψεις για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.» Πώς σχηματίζεται μια υποπαγετική λίμνη; Το λιωμένο νερό κάτω από τον πάγο σχηματίζεται λόγω γεωθερμικής θερμότητας από το υπέδαφος και της θερμότητας τριβής καθώς ο πάγος ολισθαίνει πάνω στο βραχώδες υπόστρωμα. Το νερό μπορεί να συγκεντρώνεται σε λίμνες πάνω από το υπόστρωμα και περιοδικά να αδειάζει. Αυτή η ροή μειώνει την τριβή μεταξύ πάγου και υποστρώματος, επιτρέποντας στον πάγο να γλιστρά γρηγορότερα προς τον ωκεανό.Δεν θεωρούνται ενεργές όλες οι υποπαγετικές λίμνες θεωρούνται ενεργές, πολλές θεωρούνται σταθερές επειδή δεν παρατηρείται πλήρωσή ή αδειάσματά τους. Η μεγαλύτερη γνωστή υποπαγετική λίμνη είναι η Λίμνη Βοστόκ κάτω από την Ανατολική Ανταρκτική, που περιέχει 5,000–65,000 κυβικά χιλιόμετρα νερού κάτω από 4 χλμ. πάγου. Αν και θεωρείται σταθερή, η εκκένωσή της θα επηρέαζε τη σταθερότητα του πάγου, τη θαλάσσια κυκλοφορία, τα θαλάσσια οικοσυστήματα και τη στάθμη της θάλασσας παγκοσμίως. Επιπτώσεις στα κλιματικά μοντέλα Οι κύκλοι πλήρωσης και εκκένωσης των υποπαγετικών λιμνών αποτελούν σημαντικά δεδομένα για τα μοντέλα πάγων και κλίματος. Παρακολουθώντας αυτά τα φαινόμενα, οι επιστήμονες μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ πάγου, υποστρώματος, ωκεανού και ατμόσφαιρας, που είναι κρίσιμες για την προβλεψιμότητα της σταθερότητας των πάγων.«Η υποπαγετική υδρολογία είναι ένα κομμάτι που λείπει από πολλά μοντέλα παγετώνων. Χαρτογραφώντας πού και πότε είναι ενεργές οι λίμνες, μπορούμε να αρχίσουμε να ποσοτικοποιούμε την επίδρασή τους στη δυναμική του πάγου και να βελτιώσουμε τις προβλέψεις για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας» αναφέρει η Σκάλι. Ο δορυφόρος Cryosat μελετά τους παγετώνες της Γης και εντοπίστηκαν άγνωστες λίμνες κάτω από αυτούς. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2011392/anakalyfthikan-85-agnostes-limnes-kato-apo-toys-pagetones-tis-antarktikis/

Βρέθηκε η πηγή της συνείδησης; Νέα μελέτη υποδεικνύει την καταγωγή της συνείδησης σε αρχέγονες εγκεφαλικές δομές. Για δεκαετίες οι επιστήμονες πίστευαν ότι η ανθρώπινη συνείδηση προκύπτει από τα πιο νέα και εξελιγμένα τμήματα του εγκεφάλου. Ωστόσο, ένας επιστήμονας του Κέιμπριτζ υποστηρίζει τώρα ότι η θεμελιώδης βάση της εμπειρίας μας μπορεί να ελέγχεται από μια πολύ πιο πρωτόγονη δομή.Σε μια ανασκόπηση που καλύπτει πάνω από έναν αιώνα επιστημονικής έρευνας, ο νευροεπιστήμονας Δρ. Πίτερ Κόπολα εξέτασε μελέτες διέγερσης, πειράματα σε ζώα και νευρολογικές αναφορές περιστατικών. Με βάση αυτά τα ευρήματα ο Δρ. Κόπολα υποστηρίζει ότι η συνείδηση μπορεί να πηγάζει από μια πανάρχαια εγκεφαλική δομή που υπήρχε σε ζώα πριν την εμφάνιση του ανθρώπου.Αν αυτό ισχύει, τότε η συνείδηση δεν είναι ένα τόσο μοναδικά ανθρώπινο χαρακτηριστικό όσο πιστευόταν παλαιότερα. Γράφοντας στο The Conversation ο Δρ. Κόπολα σημειώνει: «Αυτές οι αναφορές αποτελούν εντυπωσιακές αποδείξεις που υποδηλώνουν ότι ίσως τα αρχαιότερα μέρη του εγκεφάλου αρκούν για τη βασική συνείδηση.Με τη σειρά του, αυτό μπορεί να επηρεάσει τόσο τη φροντίδα ασθενών όσο και τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τα δικαιώματα των ζώων. Στην πραγματικότητα, η συνείδηση μπορεί να είναι πιο συνηθισμένη από όσο νομίζαμε» Η δομή Ο ανθρώπινος εγκέφαλος μοιάζει με ρωσική μπάμπουσκα: τα πιο πρόσφατα εξελιγμένα μέρη βρίσκονται στην επιφάνεια, ενώ τα αρχαιότερα και πιο βασικά μέρη είναι βαθιά στο κέντρο. Το πιο πρόσφατο εξωτερικό τμήμα είναι ο φλοιός, που είναι υπεύθυνος για πολύπλοκες λειτουργίες όπως μνήμη, σκέψη, μάθηση, λογική και επίλυση προβλημάτων.Αντίθετα, η εσωτερική περιοχή, γνωστή ως υποφλοιώδης περιοχή παραμένει σχεδόν αμετάβλητη εδώ και πάνω από 500 εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης. Συχνά αποκαλείται «εγκέφαλος των ερπετών» και ελέγχει βασικές παρορμήσεις και αισθήσεις όπως πείνα, δίψα, πόνο, ευχαρίστηση και φόβο. Μέχρι πρόσφατα, οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι η συνείδηση δημιουργείται στον νεοφλοιό το πιο εξελιγμένο τμήμα του φλοιού. Ο υποφλοιός θεωρούνταν αναγκαίος όπως το ρεύμα για μια τηλεόραση αλλά ανεπαρκής από μόνος του για να παράγει συνείδηση. Η μελέτη Ο Δρ. Κόπολα όμως υποστηρίζει ότι υποτιμήθηκε η σημασία αυτών των αρχαίων περιοχών. Μελέτησε πειράματα διέγερσης, όπου ηλεκτρικά ρεύματα ή μαγνήτες παρεμβαίνουν στη λειτουργία τμημάτων του εγκεφάλου.Η διέγερση του νεοφλοιού μπορεί να αλλάξει την αίσθηση του εαυτού, να προκαλέσει παραισθήσεις ή να επηρεάσει την κρίση. Ωστόσο, η παρέμβαση σε βαθύτερες περιοχές έχει ακόμη πιο δραστικά αποτελέσματα: μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη, να ξυπνήσει έναν πίθηκο από αναισθησία ή να ρίξει ένα ποντίκι σε λήθαργο. Ακόμη και η διέγερση της παρεγκεφαλίδας, που για χρόνια θεωρούνταν άσχετη, μπορεί να αλλάξει τη συνειδητή αισθητηριακή αντίληψη.Για να ενισχύσει το επιχείρημά του, ο Δρ. Κόπολα εξέτασε περιπτώσεις ανθρώπων και ζώων με βλάβες ή αφαιρέσεις εγκεφαλικών περιοχών. Η βλάβη στον φλοιό μεταβάλλει τη συνείδηση, αλλά η βλάβη στον υποφλοιό συχνά οδηγεί σε πλήρη απώλεια συνείδησης (κόμμα ή θάνατο).Ακόμα πιο εντυπωσιακές είναι οι σπάνιες περιπτώσεις παιδιών με υδρανεγκεφαλία, που γεννιούνται χωρίς μεγάλο μέρος του φλοιού. Παρά τα εγχειρίδια που προβλέπουν μόνιμη κατάσταση ενός τέτοιου παιδιού σε επίπεδα «φυτού» ορισμένα παιδιά δείχνουν θλίψη, χαρά, αναγνωρίζουν ανθρώπους ή απολαμβάνουν μουσική.Επίσης πειράματα σε ζώα (αρουραίους, γάτες, πιθήκους) έδειξαν ότι ακόμη και χωρίς νεοφλοιό, μπορούν να δείξουν συναισθήματα, να φροντίσουν τα μικρά τους, να περιποιηθούν τον εαυτό τους και να μάθουν. Αυτό υποδηλώνει ότι ο υποφλοιός μόνος του επαρκεί για ένα βασικό επίπεδο συνείδησης.Αυτό δεν σημαίνει ότι ο φλοιός και ο νεοφλοιός δεν προσθέτουν κάτι ουσιαστικό: αυτοί οι νεότεροι σχηματισμοί, μαζί με την παρεγκεφαλίδα, επεκτείνουν και βελτιώνουν τη συνείδηση, προσθέτοντας γλώσσα, ηθική σκέψη, αίσθηση εαυτού και δημιουργικότητα – στοιχεία που κάνουν τη συνείδηση του ανθρώπου μοναδική. Αν ο Δρ. Κόπολα έχει δίκιο, αυτό σημαίνει ότι ένα βασικό επίπεδο συνείδησης είναι πολύ παλαιότερο και διαδεδομένο στη φύση απ’ όσο νομίζαμε. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2011856/vrethike-i-pigi-tis-syneidisis/

Ο σταυρός του Αϊνστάιν. Ραδιοαστρονόμοι ανακάλυψαν ένα σπάνιο κοσμικό μοτίβο, τον επονομαζόμενο «σταυρό του Αϊνστάιν» (Einstein Cross), που θα τους βοηθήσει να μάθουν περισσότερα για την σκοτεινή ύλη του σύμπαντοςΟ σταυρός του Αϊνστάιν είναι ένα φαινόμενο βαρυτικού φακού, όπου το φως από ένα πολύ απομακρυσμένο αντικείμενο (π.χ. γαλαξία ή κβάζαρ) κάμπτεται εξαιτίας της βαρύτητας ενός παρεμβαλλόμενου γαλαξία ή ομάδας γαλαξιών, σχηματίζοντας στο σημείο παρατήρησης τέσσερα είδωλα του απομακρυσμένου αντικειμένου, έτσι ώστε να φαίνονται σαν σταυρός. Οι αστρονόμοι P. Cox et al στην εργασία τους με τίτλο «HerS-3: An Exceptional Einstein Cross Reveals a Massive Dark Matter Halo» αναφέρονται ακριβώς σε αυτό το φαινόμενο, αλλά με μια διαφορά: αντί για τέσσερα είδωλα, παρατηρήρησαν και ένα πέμπτο είδωλο του απομακρυσμένου γαλαξία HerS-3, ακριβώς στο κέντρο του ‘σταυρού’.Τα πέντε είδωλα του μακρινού γαλαξία HerS-3 (μετατόπιση προς το ερυθρό z=3,06) δεν μπορούν να εξηγηθούν με τις τέσσερις ορατές μάζες που παρεμβάλλονται μεταξύ ραδιοτηλεσκοπίου και HerS-3. Κυρίως το πέμπτο, το κεντρικό είδωλο ήταν ακατανόητο. Αρχικά οι ερευνητές νόμισαν ότι μάλλον πρόκειται για παρατηρησιακό σφάλμα, κάτι που τελικά δεν ίσχυε. Για να προσομοιώσουν το φαινόμενο στον υπολογιστή υπέθεσαν ότι παρεμβάλλεται κατάλληλα ποσότητα αόρατης σκοτεινής ύλης. Αυτό που βρήκαν ήταν πως αν η μάζα της συσσωρευμένης σκοτεινής ύλης που παρεμβάλλεται είναι τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την μάζα του Ήλιου, τότε το φαινόμενο μπορεί να ερμηνευθεί. Συνεπώς, το πενταπλό είδωλο του HerS-3 πέραν της σπανιότητάς του, μας αποκαλύπτει και την παρουσία της σκοτεινής ύλης. πηγές: 1. An Exceptional Einstein Cross Reveals Hidden Dark Matter –https://iram-institute.org/ 2. Astronomers Discover Rare Einstein Cross With Fifth Image, Revealing Hidden Dark Matter – https://www.rutgers.edu/

Διαστημική Ιατρική που προστατεύει τα πληρώματα, η επανεκκίνηση του σταθμού ματαιώθηκε. Η δομή των ματιών, η πέψη και η υγεία της καρδιάς ήταν τα κορυφαία ερευνητικά θέματα για το πλήρωμα της Αποστολής 73 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Πέμπτη.Οι γιατροί παρακολουθούν συνεχώς την υγεία των μελών του πληρώματος του σταθμού για να κατανοήσουν πώς η ζωή και η εργασία στο διάστημα για μήνες ή χρόνια επηρεάζει το ανθρώπινο σώμα. Τα ιατρικά δεδομένα που συλλέγονται από την έναρξη του προγράμματος επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων παρέχουν συνεχή εικόνα για τις επιπτώσεις της μικροβαρύτητας στα πληρώματα, βοηθώντας τη NASA και τους διεθνείς εταίρους της να σχεδιάζουν ασφαλείς και επιτυχημένες αποστολές στη Σελήνη, τον Άρη και αλλού.Μία από τις επιπτώσεις της ζωής εκτός Γης είναι η ροή υγρών προς το κεφάλι ενός αστροναύτη, καθώς η βαρύτητα της Γης δεν έλκει πλέον το ανθρώπινο σώμα. Οι αστροναύτες έχουν αναφέρει αλλαγές στα μάτια και την όραση που προκαλούνται από αυτή την μετατόπιση προς τα πάνω, μια πάθηση γνωστή ως Νευρο-οφθαλμικό Σύνδρομο που Σχετίζεται με τις Διαστημικές Πτήσεις ή SANS. Οι μηχανικοί πτήσης Jonny Kim της NASA και Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) εξερεύνησαν χρησιμοποιώντας μια εξειδικευμένη περιχειρίδα μηρού την Πέμπτη ως τρόπο αντιστροφής αυτών των ροών προς τα πάνω και προστασίας των πληρωμάτων σε μακροπρόθεσμες διαστημικές αποστολές. Ο Yui φορούσε μια περιχειρίδα μηρού που ασκούσε πίεση στο πόδι του για την έρευνα που λαμβάνει χώρα μέσα στην εργαστηριακή μονάδα Columbus του σταθμού από τον Σεπτέμβριο του 2023. Ο Kim συνέλεξε τις μετρήσεις της αρτηριακής πίεσης του Yui, σάρωσε τις φλέβες του με τη συσκευή Ultrasound 2 και απεικόνισε το εσωτερικό των ματιών χρησιμοποιώντας οπτικό εξοπλισμό για να αξιολογήσει την αποτελεσματικότητα της περιχειρίδας μηρού.Ο Διοικητής του Σταθμού Σεργκέι Ριζίκοφ και ο Μηχανικός Πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, και οι δύο κοσμοναύτες της Roscosmos, συναντήθηκαν μετά το πρωινό τους και σάρωσαν τις κοιλιές τους με μια συσκευή υπερήχων. Τα αποτελέσματα της μακροχρόνιας γαστρεντερικής μελέτης θα βοηθήσουν τους γιατρούς να κατανοήσουν πώς η πέψη, ο μεταβολισμός και η παροχή θρεπτικών συστατικών ενός μέλους του πληρώματος προσαρμόζονται στην έλλειψη βαρύτητας.Η μηχανικός πτήσης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, ολοκλήρωσε μια 48ωρη συνεδρία φορώντας την κορδέλα και το γιλέκο Bio-Monitor, που ήταν γεμάτα αισθητήρες, για την ερευνητική έρευνα CIPHER σε ανθρώπους. Αφαίρεσε τον βιοϊατρικό εξοπλισμό και κατέβασε τα δεδομένα υγείας της για έλεγχο από γιατρούς στη Γη. Τα δεδομένα θα συγκριθούν επίσης με μετρήσεις ευεξίας που συλλέχθηκαν από άλλους αστροναύτες πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από μια διαστημική πτήση.Ο αστροναύτης της NASA, Μάικ Φινκ, εργάστηκε στη μονάδα Tranquility και άνοιξε τον αεροθάλαμο NanoRacks Bishop πριν από τις επιστημονικές επιχειρήσεις ωφέλιμου φορτίου. Ο Bishop μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά φορτίου εντός και εκτός του διαστημικού σταθμού. Ο αεροθάλαμος μπορεί ακόμη και να αποσπαστεί από το Tranquility με τον ρομποτικό βραχίονα Canadarm2 για πειραματικές επιχειρήσεις, ανάπτυξη δορυφόρων ή απόρριψη απορριμμάτων.Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Όλεγκ Πλατόνοφ, γέμιζε τη γεννήτρια οξυγόνου Elektron στη μονάδα σέρβις Zvezda και συντηρούσε τον τροχιακό υδραυλικό εξοπλισμό στη μονάδα επιστήμης Nauka κατά το πρώτο μισό της βάρδιάς του. Στη συνέχεια, ο Πλατόνοφ συνέλεγε δείγματα αέρα σε όλο το τμήμα της Roscosmos του σταθμού για να αναλύσει την ποιότητα του αναπνευστικού περιβάλλοντος του εργαστηρίου σε τροχιά.Την Πέμπτη, το Dragon της SpaceX πραγματοποιούσε επανεκκίνηση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού χρησιμοποιώντας τους προωθητήρες CRS-33 Trunk Draco της εταιρείας, όταν η καύση διακόπηκε χειροκίνητα περίπου 3 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα μετά την έναρξη της προγραμματισμένης καύσης των 19 λεπτών και 22 δευτερολέπτων. Όλα τα συστήματα στον διαστημικό σταθμό λειτουργούν όπως αναμενόταν και το πλήρωμα της Αποστολής 73 εκτελεί την κανονική του εργασία.Οι ελεγκτές εδάφους της SpaceX, σε στενή συνεργασία με το Κέντρο Ελέγχου Αποστολών της NASA στο Διαστημικό Κέντρο Johnson του οργανισμού στο Χιούστον, διέταξαν τη ματαίωση όταν οι χειριστές παρατήρησαν ότι η αλλαγή των δεξαμενών καυσίμου του προωθητήρα Draco δεν πραγματοποιήθηκε όπως είχε προγραμματιστεί. Οι ομάδες σταμάτησαν τη σημερινή καύση για να εξοικονομήσουν προωθητικό στο διαστημόπλοιο. Οι επίγειες ομάδες εξετάζουν τα σχέδια για μια επόμενη επανεκκίνηση στις 2:24 μ.μ. EDT την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου. Το Dragon είχε πραγματοποιήσει προηγουμένως επανεκκίνηση του διαστημικού σταθμού στις 3 Σεπτεμβρίου , η οποία διήρκεσε ολόκληρη τη διάρκεια. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/09/25/space-medicine-protecting-crews-station-reboost-aborted/ Το διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου SpaceX Dragon πυροδοτεί τους κινητήρες Draco στις 25 Αυγούστου 2025, βελτιώνοντας την αυτοματοποιημένη προσέγγισή του και τη συνάντησή του με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Το James Webb μπήκε στην καρδιά του γαλαξία και μελέτησε το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής άστρων (βίντεο) Μοναδικές εικόνες και δεδομένα για τις κοσμικές διεργασίες στο γαλαξία μας. Ομάδα αστρονόμων δημοσιεύει τα ευρήματα από τη μελέτη που έκανε με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb στην πιο ενεργή περιοχή αστρογένεσης στο γαλαξία μας.Ο Τοξότης B2 είναι ένα πυκνό νέφος μοριακού αερίου που βρίσκεται περίπου 390 έτη φωτός από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα Τοξότης A* στο κέντρο του γαλαξία μας. Ο Τοξότης Β2 έχει διάμετρο περίπου 150 έτη φωτός και περιέχει αρκετό αέριο για να σχηματιστούν 3 εκατομμύρια άστρα σαν τον Ήλιο, καθιστώντας την περιοχή αυτή τη μεγαλύτερη, πιο μαζική και πιο ενεργή περιοχή σχηματισμού άστρων σε ολόκληρο το γαλαξία μας.Ωστόσο ο Τοξότης B2 αντιβαίνει τις συνθήκες που επικρατούν στην υπόλοιπη κεντρική περιοχή του γαλαξία οι οποίες δεν φαίνεται να ευνοούν τη μαζική γέννηση άστρων. Παρά το γεγονός ότι είναι το μοριακό νέφος τεράστιο περιέχει μόνο το 10% του μοριακού αερίου του γαλαξιακού κέντρου το οποίο αποτελεί το βασικό υλικό για τη δημιουργία αστέρων. Παρ’ όλα αυτά, παρά το σχετικά περιορισμένο ποσοστό αερίου, το B2 παράγει το μισό των αστέρων της περιοχής. Παραμένει μυστήριο γιατί το B2 παρουσιάζει τόσο έντονη αστρική δημιουργία ενώ το υπόλοιπο κέντρο του γαλαξία έχει πολύ χαμηλότερους ρυθμούς γέννησης αστέρων.Γι’ αυτό οι νέες παρατηρήσεις του James Webb είναι τόσο σημαντικές για την κατανόηση των παραγόντων που οδηγούν και περιορίζουν τον σχηματισμό αστέρων στο γαλαξιακό κέντρο.«Τα ισχυρά υπέρυθρα όργανα του Webb παρέχουν λεπτομέρειες που ποτέ πριν δεν είχαμε δει, κάτι που θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε κάποια από τα ακόμα ανεξιχνίαστα μυστήρια της σχηματισμού μεγάλων άστρων και γιατί το Sagittarius B2 είναι πολύ πιο ενεργό από το υπόλοιπο κέντρο του γαλαξία» δήλωσε ο Άνταμ Γκίνσμπουργκ από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα, μέλος της ερευνητικής ομάδας.Μία θεωρία αναφέρει ότι ισχυρά, πολύπλοκα μαγνητικά πεδία, που περιπλέκονται γύρω από το γαλαξιακό κέντρο και τα μοριακά νέφη του όπως το B2, μπορεί να παίζουν καθοριστικό ρόλο, αλλά οι λεπτομέρειες παραμένουν ασαφείς. Το James Webb διείσδυσε στην καρδιά της αστρικής δημιουργίας στο B2 χάρη στην ισχυρή υπέρυθρη όρασή του η οποία μπόρεσε να διαπεράσει μεγάλο μέρος της σκόνης που καλύπτει το νέφος. Στόχος των παρατηρήσεων του James Webb είναι η καλύτερη κατανόηση της ιστορίας σχηματισμού αστερων στο B2. Έχει διαρκέσει για πολλά εκατομμύρια χρόνια και πολλές γενιές αστέρων ή έχει μόλις ενεργοποιηθεί; Η απάντηση θα βοηθήσει στην τοποθέτηση του B2 στο πλαίσιο του υπόλοιπου γαλαξιακού κέντρου και θα δώσει ενδείξεις για το τι περιορίζει τη γέννηση αστέρων στην καρδιά του γαλαξία.Τα ευρήματα μπορεί να έχουν ευρύτερες συνέπειες. Η ένταση σχηματισμού αστέρων στο B2 πιστεύεται ότι είναι παρόμοια με τις συνθήκες στο πρώιμο Σύμπαν, όταν σχηματίστηκαν τα πρώτα αστέρια σε μια περίοδο έντονης δραστηριότητας. Μαθαίνοντας τι καθορίζει τη γέννηση αστέρων στο γαλαξιακό κέντρο, θα μπορούμε επίσης να κατανοήσουμε τι καθόριζε τη δημιουργία αστέρων μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Μία από τις εντυπωσιακές εικόνες που κατέγραψε το James Webb από το μοριακό νέφος Τοξότης Β2 https://www.naftemporiki.gr/techscience/2011425/to-james-webb-mpike-stin-kardia-toy-galaxia-kai-meletise-to-megalytero-ergostasio-paragogis-astron-vinteo/

Το σύμπαν είναι στατικό; Όχι, διαστέλλεται! Μήπως επιβραδύνεται; Όχι, επιταχύνεται! Το σύμπαν έχει τη συνήθεια να διαψεύδει «αναμφισβήτητες» θεωρίες Για τους αστρονόμους της δεκαετίας του 1990 ήταν αυτονόητο ότι το σύμπαν διαστέλλεται. Κι όχι μόνο. Εξαιτίας της βαρυτικής αλληλεπίδρασης τα μεγάλα αστρονομικά αντικείμενα όπως οι γαλαξίες έλκονται μεταξύ τους και επομένως η διαστολή του σύμπαντος επιβραδύνεται. Έτσι, δύο ερευνητικές ομάδες αστρονόμων ανέλαβαν το έργο να προσδιορίσουν τον ρυθμό αυτής της επιβράδυνσης. Σκέφτηκαν πως αν βρουν αυτόν τον ρυθμό, τότε θα μάθουν την έσχατη μοίρα του σύμπαντος.Επιβραδύνεται η διαστολή αρκετά ώστε τελικά να σταματήσει; Ή μήπως επιβραδύνεται τόσο πολύ που τελικά θα σταματήσει, θα αντιστραφεί και θα οδηγήσει στην συστολή του σύμπαντος, ένα είδος μπούμερανγκ της Μεγάλης Έκρηξης;.Η απάντηση, στην οποία κατέληξαν οι δύο ομάδες το 1998, ανεξάρτητα η μία από την άλλη, ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που περίμεναν. Η διαστολή του σύμπαντος δεν επιβραδύνεται. Επιταχύνεται. Το αναμφισβήτητο γεωκεντρικό σύστημα Η κοσμολογία συχνά βασίζεται σε «βέβαιες» υποθέσεις που αποδεκνύονται εντελώς λανθασμένες. Το αρχέτυπο παράδειγμα είναι ο γεωκεντρισμός. Τον 3ο αιώνα π.Χ. ο Αρίσταρχος ο Σάμιος διατύπωσε την ιδέα ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος, αλλά περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο. Όμως κανείς δεν τον πίστεψε. Όλοι κοιτούσαν ψηλά και έβλεπαν τον Ήλιο να διαγράφει τροχιά γύρω από τη Γη. Επομένως τα παρατηρησιακά δεδομένα ήταν αναμφιβήτητα. Έτσι, κυριάρχησε το γεωκεντρικό σύστημα του Πτολεμαίου που διατυπώθηκε 2ο αιώνα μ.Χ.Μέχρι το 1550, όταν άρχισε να διαδίδεται το έργο του Κοπέρνικου, το μεγαλύτερο μέρος της αστρονομίας βασιζόταν σε μια λάθος παραδοχή: Οι ουρανοί θα ήταν πάντα απρόσιτοι. Όπως οι φυλακισμένοι στην παραβολή του Πλάτωνα, θα ήμασταν για πάντα στο έλεος των αντιληπτικών μας περιορισμών, προσπαθώντας να κατανοήσουμε τις κινήσεις σε ένα δισδιάστατο ουράνιο βασίλειο που ήταν το κοσμικό ισοδύναμο του θόλου μιας σπηλιάς.Όμως, η εφεύρεση του τηλεσκοπίου την πρώτη δεκαετία του 17ου αιώνα και οι παρατηρήσεις του Γαλιλαίου και άλλων αστρονόμων, ανέτρεψαν οριστικά την λανθασμένη υπόθεση: ότι τελικά είναι η Γη που περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο. Η διαστολή του σύμπαντος Το γεγονός ότι το σύμπαν διαστέλλεται – η κύρια προϋπόθεση που οδήγησε στην αναζήτηση του ρυθμού επιβράδυνσης τη δεκαετία του 1990 – ήταν μια ανακάλυψη που κανείς δεν περίμενε. Και δεν ήρθε απλά ως μια πιθανή κοσμολογική υπόθεση, αλλά ως αναπόφευκτη βεβαιότητα.Ο Νεύτωνας παρατηρώντας την στατική εικόνα του σύμπαντος ατενίζοντας τον νυχτερινό ουρανό, προσπάθησε να αποφύγει την φυσική κατάληξη που ήταν η βαρυτική του κατάρρευση. Έτσι, υπέθεσε ότι το σύμπαν είναι άπειρο και ότι τα άστρα κατανεμημένα ομοιόμορφα προς όλες τις κατευθύνσεις.200 χρόνια μετά ένας άλλος μεγάλος φυσικός, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, πίστευε επίσης στο στατικό σύμπαν. Όμως χωρίς να το θέλει άνοιξε τον δρόμο για την ανακάλυψη της διαστολής του. Τον Νοέμβριο του 1915 παρουσίασε τις εξισώσεις που αποτελούν τη βάση της γενικής θεωρίας της σχετικότητας. Και 15 μήνες αργότερα, εφαρμόζοντας αυτές τις εξισώσεις για να περιγράψει το σύμπαν, τα μαθηματικά τον οδηγούσαν σε ένα ασταθές σύμπαν: το σύμπαν είτε θα διαστελλόταν είτε θα συστελλόταν. Για να αποφύγει αυτή την ανησυχητική συνέπεια, εισήγαγε την κοσμολογική σταθερά Λ, για να εξασφαλίσει πως οι εξισώσεις του θα του εξασφάλιζαν ένα στατικό σύμπαν (διαβάστε σχετικά: Το λάθος του Einstein: νόμισε ότι έκανε λάθος).Το μεγαλύτερο «λάθος» μου, όπως χαρακτήρισε ο Αϊνστάιν την άρνησή του να εμπιστευτεί τα μαθηματικά του, ήταν κατανοητό. Ο Νεύτωνας και ο Αϊνστάιν, όσο εξαιρετικοί φυσικοί κι αν ήταν, ήταν απλώς άνθρωποι. Το σύμπαν φαινόταν στατικό. Αν υπήρχαν στοιχεία που θα αποδείκνυαν το αντίθετο, σίγουρα δεν ήταν προφανή. Η Μεγάλη Έκρηξη Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, οι παρατηρήσεις του Αμερικανού αστρονόμου Edwin Hubble απέδειξαν ότι η ταχύτητα απομάκρυνσης ενός γαλαξία είναι ανάλογη της απόστασής του από μας. Το διάγραμμα που τον οδήγησε στο συμπέρασμα αυτό φαίνεται στο παρακάτω σχήμα:Ο Βέλγος αστρονόμος Georges Lemaître εργαζόμενος ανεξάρτητα, με βάση τις εξισώσεις του Αϊνστάιν, κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα. Υποστήριξε πως σύμφωνα με τις εξισώσεις της γενικής σχετικότητας αν πάμε πίσω στο χρόνο, θα καταλήξουμε σε ένα «αρχέγονο άτομο», σε μια αρχική, εξαιρετικά πυκνή και θερμή κατάσταση. Υπέθεσε λοιπόν ότι το σύμπαν ξεκίνησε από αυτό το αρχέγονο άτομο και έκτοτε διαστέλλεται και εξελίσσεται με τον χρόνο. Ο Lemaître ήταν ο πρόδρομος της σημερινής θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης (Big Bang).Τα παρατηρησιακά δεδομένα που υποστηρίζουν την ύπαρξη μιας τέτοιας «Μεγάλης Έκρηξης» εμφανίστηκαν το 1964, με τη μορφή ενός κοσμικού υποβάθρου μικροκυματικής ακτινοβολίας που φαίνεται να διαχέεται σε όλο το διάστημα. Οι θεωρητικοί είχαν προβλέψει την ύπαρξη ενός τέτοιου υποβάθρου ως λείψανο της Μεγάλης Έκρηξης, αν και οι δύο αστρονόμοι των εργαστηρίων Bell που ανίχνευσαν πρώτοι την ακτινοβολία αυτή, αρχικά την απέρριψαν ως θόρυβο, πιθανώς αποτέλεσμα τις κουτσουλιές των περιστεριών που κάλυπταν το γιγάντιο κέρας της ραδιοφωνικής κεραίας τους. Ωστόσο, τέσσερις φυσικοί από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον (Dicke, Peebles, Roll, Wilkinson) αναγνώρισαν ότι η παρατήρηση ταίριαζε με τη βασική πρόβλεψη της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης. Έξι χρόνια αργότερα, ο Αμερικανός αστρονόμος Allan Sandage χαρακτήρισε την κοσμολογία ως «την αναζήτηση δύο αριθμών». Ο ένας αριθμός ήταν ο «ρυθμός διαστολής». Ο άλλος αριθμός σχετιζόταν με την λανθασμένη υπόθεση που θα παρακινούσε δύο ομάδες ερευνητών ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, να τον προσδιορίσουν: «την επιβράδυνση του ρυθμού διαστολής» με την πάροδο του χρόνου. Η σκοτεινή ενέργεια επιταχύνει την διαστολή του σύμπαντος Και οι δύο ερευνητικές ομάδες που προσπαθούσαν να μετρήσουν την κοσμική επιβράδυνση ακολούθησαν την μεθοδολογία του Hubble, η οποία απεικόνιζε σε μια γραφική παράσταση την ταχύτητα συναρτήσει της απόστασης (χρησιμοποιώντας τα μεγέθη ενός τύπου εκρηκτικού αστέρα ή σουπερνόβα, αντί για τους μεταβλητούς Κηφείδες). Και οι δύο συνεργασίες ανέμεναν να βρουν την ίδια άμεση συσχέτιση που βρήκε ο Hubble – τουλάχιστον στην αρχή. Από κάποια απόσταση όμως και μετά, υπέθεσαν ότι η γραμμή θα αποκλίνει από κλίση των 45ο προς τα κάτω (προς τον οριζόντιο άξονα), δείχνοντας ότι τα φαινομενικά μεγέθη των σουπερνόβα ήταν φωτεινότερα και επομένως πιο κοντά από ό,τι θα ήταν σε ένα σύμπαν που διαστέλλεται με σταθερό ρυθμό.Και η γραμμή παρέκκλινε από την τροχιά των 45ο. Μόνο που δεν κατέβηκε. Ανέβηκε. Τα σουπερνόβα ήταν πιο αμυδρά, και επομένως πιο μακριά από ό,τι θα βρίσκονταν σε ένα σύμπαν που διαστέλλεται με σταθερό ρυθμό. Η διαστολή του σύμπαντος κατέληξαν οι αντίπαλες ομάδες, δεν επιβραδύνεται. Κατά κάποιο τρόπο επιταχύνεται.Η σκοτεινή ενέργεια – έτσι ονόμασαν οι κοσμολόγοι οτιδήποτε προκαλούσε την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος – σύντομα έγινε μέρος του καθιερωμένου κοσμολογικού προτύπου, μαζί με τη σκοτεινή ύλη και την «κανονική» ύλη απο την οποία είμαστε φτιαγμένοι. Επιπλέον παρατηρήσεις του κοσμικού μικροκυματικού υποβάθρου, το οποίο την δεκαετία του 1960 συνέβαλε στην επιβεβαίωση της ερμηνείας της Μεγάλης Έκρηξης στην κοσμολογία, αποκάλυψαν τα συστατικά του σύμπαντος. Μελετώντας τα μοτίβα στην ακτινοβολία οι επιστήμονες έχουν φτάσει τους υπολογισμούς των συνεισφορών στην πυκνότητα μάζας-ενέργειας του σύμπαντος σε ένα εξαιρετικό επίπεδο ακρίβειας: το 4,9% είναι η συνηθισμένη ύλη, το 26,8% η σκοτεινή ύλη και το 68,3% η σκοτεινή ενέργεια. Το μοντέλο αυτό σύμφωνα με τους κοσμολόγους είναι σωστό.Αλλά όχι άψογο. Ούτε καν πλήρες. Τι είναι η σκοτεινή ενέργεια; Τι είναι η σκοτεινή ύλη; Πράγματι, ακόμη και μετά από τόσα χρόνια, ποια είναι η μοίρα του σύμπαντος; Πρόσφατα, το DESI (Dark Energy Spectroscopic Instrument) στην Αριζόνα παρείχε στοιχεία ότι η σκοτεινή ενέργεια μπορεί να έχει αλλάξει κατά τη διάρκεια της εξέλιξης του σύμπαντος. Οι κοσμολόγοι έχουν βρει τα στοιχεία πειστικά, αν και το νόημά τους – πόσο μάλλον οι επιπτώσεις τους στο καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας – παραμένει ασαφές.Λοιπόν: Βρίσκεται η κοσμολογία στο χείλος μιας ακόμη αντιστροφής; Μιας ακόμη επανάστασης; Αν η ιστορία αποτελεί οδηγό, η απάντηση είναι: Μπορεί. Με βάση όσα γνωρίζουν οι σημερινοί κοσμολόγοι, ίσως να εργάζονται πάνω σε μια φαινομενικά αδιάσειστη, αυταπόδεικτη, αλλά λανθασμένη ή αβασάνιστη υπόθεση. Έχει συμβεί και στο παρελθόν. διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ: https://www.scientificamerican.com/article/the-universe-keeps-rewriting-cosmology/ Από αριστερά προς τα δεξιά, οι Adam Riess, Brian Schmidt και Saul Perlmutter, που μοιράστηκαν το βραβείο Νόμπελ Φυσικής 2011. https://physicsgg.me/2011/10/04/bραβείο-νομπέλ-φυσικής-2011/ Aπέδειξαν «χωρίς να το επιδιώξουν» ότι το σύμπαν διαστέλλεται επιταχυνόμενα. Η εξίσωση που περιγράφει τα συμπεράσματα του Hubble είναι v=H∙d, όπου v η ταχύτητα απομάκρυνσης του γαλαξία, d η απόσταση του γαλαξία από τη Γη και Η μια σταθερά που ονομάζεται σταθερά του Hubble (διαβάστε: Ο νόμος του Χάμπλ). https://physicsgg.me/2011/01/17/ο-νόμος-του-χάμπλ-hubble/ To άρθρο των Penzias – Wilson στο Astrophysical Journal με τίτλο «Α measurement of excess antenna temperature at 4080 Mc/s» για το οποίο τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ. Ακριβώς πάνω απ’ αυτό οι Dicke et al δημοσίευαν το δικό τους άρθρο στο οποίο «προέβλεπαν» την θερμοκρασία μικροκυματικής ακτινοβολίας στα πλαίσια της θεωρίας της μεγάλης έκρηξης (διαβάστε σχετικά: Tι είναι η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου;) https://physicsgg.me/2012/12/22/tι-είναι-η-κοσμική-ακτινοβολία-υποβάθρ/

Δορυφόρος NASA-ISRO στέλνει τις πρώτες εικόνες ραντάρ της επιφάνειας της Γης. Οι πρώτες εικόνες της επιφάνειας του πλανήτη μας από τον δορυφόρο ραντάρ παρατήρησης της Γης NISAR (NASA-ISRO Synthetic Aperture Radar) είναι διαθέσιμες και προσφέρουν μια γεύση από τα όσα θα ακολουθήσουν, καθώς η κοινή αποστολή μεταξύ της NASA και του ISRO (Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας) πλησιάζει σε πλήρεις επιστημονικές επιχειρήσεις αργότερα φέτος.«Οι πρώτες εικόνες του NISAR, που εκτοξεύτηκαν υπό τον Πρόεδρο Τραμπ σε συνεργασία με την Ινδία, αποτελούν απόδειξη για το τι μπορεί να επιτευχθεί όταν ενωθούμε γύρω από ένα κοινό όραμα καινοτομίας και ανακάλυψης», δήλωσε ο αναπληρωτής διοικητής της NASA, Σον Ντάφι. «Αυτή είναι μόνο η αρχή. Η NASA θα συνεχίσει να βασίζεται στις απίστευτες επιστημονικές εξελίξεις του παρελθόντος και του παρόντος, καθώς επιδιώκουμε τον στόχο μας να διατηρήσουμε την κυριαρχία του έθνους μας στο διάστημα μέσω της Επιστήμης του Χρυσού Προτύπου».Οι εικόνες από το διαστημόπλοιο, το οποίο εκτοξεύτηκε από το ISRO στις 30 Ιουλίου, δείχνουν το επίπεδο λεπτομέρειας με το οποίο το NISAR σαρώνει τη Γη για να παρέχει μοναδικές, αξιοποιήσιμες πληροφορίες στους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων σε ένα ευρύ φάσμα τομέων, όπως η αντιμετώπιση καταστροφών, η παρακολούθηση υποδομών και η διαχείριση της γεωργίας.«Κατανοώντας πώς λειτουργεί ο πλανήτης μας, μπορούμε να παράγουμε μοντέλα και αναλύσεις για το πώς λειτουργούν άλλοι πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα και πέρα από αυτό, καθώς ετοιμαζόμαστε να στείλουμε την ανθρωπότητα σε ένα επικό ταξίδι πίσω στη Σελήνη και στη συνέχεια στον Άρη», δήλωσε ο Αναπληρωτής Διοικητής της NASA, Amit Kshatriya. «Η επιτυχημένη λήψη αυτών των πρώτων εικόνων από το NISAR είναι ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα του πώς η συνεργασία μεταξύ δύο εθνών, σε αντίθετες πλευρές του κόσμου, μπορεί να επιτύχει σπουδαία πράγματα μαζί προς όφελος όλων».Στις 21 Αυγούστου, το σύστημα ραντάρ συνθετικού διαφράγματος (SAR) ζώνης L του δορυφόρου, το οποίο παρείχε το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, κατέγραψε το Mount Desert Island στην ακτή του Μέιν. Οι σκοτεινές περιοχές αντιπροσωπεύουν το νερό, οι πράσινες περιοχές το δάσος και οι ματζέντα οι σκληρές ή κανονικές επιφάνειες, όπως γυμνό έδαφος και κτίρια. Το σύστημα ραντάρ ζώνης L μπορεί να διακρίνει αντικείμενα μεγέθους έως και 5 μέτρων, επιτρέποντας στην εικόνα να εμφανίζει στενές υδάτινες οδούς που διασχίζουν το νησί, καθώς και τις νησίδες που βρίσκονται διάσπαρτες στα νερά γύρω του.Στη συνέχεια, στις 23 Αυγούστου, το SAR ζώνης L κατέγραψε δεδομένα από ένα τμήμα της βορειοανατολικής Βόρειας Ντακότα που εκτείνεται στις κομητείες Γκραντ Φορκς και Γουόλς. Η εικόνα δείχνει δάση και υγροτόπους στις όχθες του ποταμού Φόρεστ που διέρχονται από το κέντρο του πλαισίου από τα δυτικά προς τα ανατολικά και γεωργικές εκτάσεις στα βόρεια και τα νότια. Τα σκούρα γεωργικά οικόπεδα δείχνουν αγρανάπαυση, ενώ τα πιο ανοιχτά χρώματα αντιπροσωπεύουν την παρουσία βοσκοτόπων ή καλλιεργειών, όπως σόγια και καλαμπόκι. Τα κυκλικά μοτίβα υποδεικνύουν τη χρήση άρδευσης με κεντρικό άξονα.Οι εικόνες δείχνουν πώς το SAR ζώνης L μπορεί να διακρίνει τον τύπο κάλυψης γης — βλάστηση χαμηλού υψομέτρου, δέντρα και ανθρώπινες κατασκευές — που υπάρχει σε κάθε περιοχή. Αυτή η δυνατότητα είναι ζωτικής σημασίας τόσο για την παρακολούθηση της αύξησης και της απώλειας δασικών και υγροτοπικών οικοσυστημάτων, όσο και για την παρακολούθηση της προόδου των καλλιεργειών κατά τη διάρκεια των καλλιεργητικών περιόδων σε όλο τον κόσμο.«Αυτές οι αρχικές εικόνες είναι απλώς μια προεπισκόπηση της επιστημονικά εντυπωσιακής έρευνας που θα παράγει το NISAR — δεδομένα και γνώσεις που θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να μελετήσουν τις μεταβαλλόμενες επιφάνειες της γης και του πάγου της Γης με πρωτοφανή λεπτομέρεια, ενώ παράλληλα θα εξοπλίσουν τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων ώστε να ανταποκρίνονται σε φυσικές καταστροφές και άλλες προκλήσεις», δήλωσε η Nicky Fox, αναπληρώτρια διευθύντρια της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον. «Αποτελούν επίσης απόδειξη των χρόνων σκληρής δουλειάς εκατοντάδων επιστημόνων και μηχανικών και από τις δύο πλευρές του κόσμου για την κατασκευή ενός παρατηρητηρίου με το πιο προηγμένο σύστημα ραντάρ που έχει εκτοξευθεί ποτέ από τη NASA και το ISRO».Το σύστημα L-band χρησιμοποιεί μήκος κύματος 25 εκατοστών (10 ιντσών) που επιτρέπει στο σήμα του να διαπερνά τα δασικά στεφάνια και να μετρά την υγρασία του εδάφους και την κίνηση των πάγων και της ξηράς σε κλάσματα της ίντσας, η οποία αποτελεί βασική μέτρηση για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο κινείται η επιφάνεια της ξηράς πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από σεισμούς, ηφαιστειακές εκρήξεις και κατολισθήσεις.Οι προκαταρκτικές εικόνες της ζώνης L αποτελούν ένα παράδειγμα του τι θα είναι σε θέση να παράγει η ομάδα της αποστολής όταν ξεκινήσει η επιστημονική φάση τον Νοέμβριο. Ο δορυφόρος τέθηκε σε λειτουργική τροχιά 747 χιλιομέτρων στα μέσα Σεπτεμβρίου.Η αποστολή NISAR περιλαμβάνει επίσης ένα ραντάρ ζώνης S, που παρέχεται από το Κέντρο Διαστημικών Εφαρμογών του ISRO, το οποίο χρησιμοποιεί ένα σήμα μικροκυμάτων 4 ιντσών (10 εκατοστών) που είναι πιο ευαίσθητο στη μικρή βλάστηση, καθιστώντας το αποτελεσματικό στην παρακολούθηση ορισμένων τύπων γεωργικών και λιβαδοφόρων οικοσυστημάτων.Το διαστημόπλοιο είναι το πρώτο που φέρει ραντάρ τόσο L- όσο και S-band. Ο δορυφόρος θα παρακολουθεί την ξηρά και τις επιφάνειες πάγου της Γης δύο φορές κάθε 12 ημέρες, συλλέγοντας δεδομένα χρησιμοποιώντας τον ανακλαστήρα κεραίας σε σχήμα τυμπάνου του διαστημικού σκάφους , ο οποίος έχει πλάτος 39 πόδια (12 μέτρα) - ο μεγαλύτερος που έχει στείλει ποτέ η NASA στο διάστημα.Η αποστολή NISAR είναι μια συνεργασία μεταξύ της NASA και του ISRO που εκτείνεται σε χρόνια τεχνικής και προγραμματικής συνεργασίας. Η επιτυχημένη εκτόξευση και ανάπτυξη του NISAR βασίζεται σε μια ισχυρή κληρονομιά συνεργασίας μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ινδίας στο διάστημα.Το Κέντρο Διαστημικών Εφαρμογών παρείχε το S-band SAR της αποστολής. Το Δορυφορικό Κέντρο UR Rao παρείχε το διαστημόπλοιο. Το όχημα εκτόξευσης παρείχε το Διαστημικό Κέντρο Vikram Sarabhai και οι υπηρεσίες εκτόξευσης πραγματοποιήθηκαν μέσω του Διαστημικού Κέντρου Satish Dhawan. Βασικές λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης του βραχίονα και του ανακλαστήρα κεραίας ραντάρ, εκτελούνται τώρα και παρακολουθούνται από το παγκόσμιο σύστημα επίγειων σταθμών του Δικτύου Τηλεμετρίας, Παρακολούθησης και Διοίκησης ISRO.Υπό τη διαχείριση του Caltech στην Πασαντίνα, το JPL της NASA ηγείται του αμερικανικού τμήματος του έργου. Εκτός από το SAR ζώνης L, τον ανακλαστήρα και το βραχίονα, το JPL παρείχε επίσης το υποσύστημα επικοινωνίας υψηλού ρυθμού για επιστημονικά δεδομένα, έναν καταγραφέα δεδομένων στερεάς κατάστασης και ένα υποσύστημα δεδομένων ωφέλιμου φορτίου. Το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ διαχειρίζεται το Δίκτυο Εγγύς Διαστήματος, το οποίο λαμβάνει δεδομένα ζώνης L του NISAR. Για να μάθετε περισσότερα για το NISAR, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://nisar.jpl.nasa.gov Αυτή η εικόνα, που τραβήχτηκε στις 21 Αυγούστου, από το ραντάρ L-band του NISAR, δείχνει το Mount Desert Island του Μέιν. Το πράσινο υποδεικνύει δάσος. Το ματζέντα αντιπροσωπεύει σκληρές ή κανονικές επιφάνειες, όπως γυμνό έδαφος και κτίρια. Η ματζέντα περιοχή στο βορειοανατολικό άκρο του νησιού είναι η πόλη Μπαρ Χάρμπορ. Στις 23 Αυγούστου, το NISAR απεικόνισε γη δίπλα στον ποταμό Forest στη βορειοανατολική Βόρεια Ντακότα. Ανοιχτόχρωμοι υγρότοποι και δάση πλαισιώνουν τις όχθες του ποταμού, ενώ κυκλικά και ορθογώνια γραφήματα σε όλη την εικόνα εμφανίζονται σε αποχρώσεις που υποδεικνύουν ότι η γη μπορεί να είναι βοσκότοπος ή καλλιεργήσιμη γη με καλαμπόκι ή σόγια.

Πλησιάζουμε στο σημείο χωρίς επιστροφή για τον πλανήτη λένε οι επιστήμονες. Τα περισσότερα όρια βιωσιμότητας των οικοσυστημάτων έχουν ήδη ξεπεραστεί. Το επίπεδο οξίνισης των ωκεανών ξεπέρασε το όριο που είναι συμβατό με σταθερά και βιώσιμα οικοσυστήματα, ανακοίνωσε χθες, Τετάρτη, ίδρυμα ερευνών, συμπεραίνοντας ότι 7 από τα 9 «όρια του πλανήτη» έχουν πλέον ξεπεραστεί.Η έννοια αυτή των «ορίων του πλανήτη» είχε οριστεί το 2009 από γύρω στους τριάντα ερευνητές. Τότε, αυτοί αποτιμούσαν ότι η ανθρωπότητα είχε «ξεπεράσει τουλάχιστον τρία όρια του πλανήτη». Έκτοτε οι ετήσιοι απολογισμοί του Ινστιτούτου Ερευνών για το Κλίμα του Πότσνταμ (PIK) δείχνουν συνεχή υποβάθμιση.Ο απολογισμός του 2025 δείχνει ότι το όριο της «οξίνισης των ωκεανών» μόλις ξεπεράστηκε. «Ο ωκεανός υφίσταται οξίνιση, η οποία απειλεί τη θαλάσσια ζωή και μας οδηγεί σε επικίνδυνες συνθήκες», ενώ παρουσιάζει «τάση περισσότερης επιδείνωσης», σημείωσαν οι ερευνητές αυτοί.Η βασική αιτία της οξίνισης των ωκεανών είναι η απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα (CO2) που εκπέμπεται με την καύση ορυκτών καυσίμων. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι οι ωκεανοί έχουν απορροφήσει περίπου το 30% του πλεονάζοντος CO2 που έχει απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα από την καύση πετρελαίου, φυσικού αερίου και άνθρακα.Η αύξηση της οξίνισης σε σχέση με τα αριθμητικά στοιχεία που είχαν δημοσιευτεί πέρυσι οφείλεται επίσης εν μέρει σε βελτίωση των δεδομένων και σε αναθεώρηση των υπολογισμών.Τα άλλα έξι πλανητικά όρια που έχουν ήδη ξεπεραστεί αφορούν την κλιματική αλλαγή (CO2 στην ατμόσφαιρα), την ακεραιότητα της βιόσφαιρας (εξαφάνιση ειδών και ιδιοποίηση των πόρων από την ανθρωπότητα), αλλά και τη χρήση γης (αποψίλωση), τον κύκλο του γλυκού νερού (ζώνες που έχουν πληγεί από την ξηρασία ή τις πλημμύρες), τους βιογεωχημικούς κύκλους (προσθήκη λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων) και την εισαγωγή νέων οντοτήτων στη βιόσφαιρα (πλαστικά κι άλλα βιομηχανικά χημικά προϊόντα).Τα 2 «όρια του πλανήτη» που δεν έχουν ξεπεραστεί είναι τα αερολύματα στην ατμόσφαιρα (ατμοσφαιρική ρύπανση) και το επίπεδο του όζοντος στη στρατόσφαιρα. «Χρειαζόμαστε οι κυβερνήσεις να ακούσουν την επιστήμη» Καθώς η οξύτητα μετράται με τη βοήθεια του pH, η αναφορά γι’αυτό το όριο είναι η συγκέντρωση αραγωνίτη, ενός μετάλλου απαραίτητου για τη ζωή των κοραλλιών και των οστρακόδερμων. Όσο πιο όξινος είναι ο ωκεανός τόσο περισσότερο διαλύεται ο αραγωνίτης. Το όριο είχε οριστεί στο 80% της συγκέντρωσης την προβιομηχανική εποχή, και οι ωκεανοί έχουν πέσει κάτω από αυτό το επίπεδο.«Το pH στην επιφάνεια του ωκεανού έχει ήδη πέσει κατά περίπου 0,1 από την αρχή της βιομηχανικής εποχής. Αυτό είναι ισοδύναμο με αύξηση 30 ως 40% της οξύτητας», επισήμαναν οι επιστήμονες. «Αυτή η αλλαγή απειλεί τους οργανισμούς που σχηματίζουν κελύφη ή σκελετούς από ανθρακικό ασβέστιο, όπως τα κοράλλια, τα μαλάκια ή είδη που είναι κρίσιμης σημασίας για το πλαγκτόν. Η σταδιακή εξαφάνιση των οργανισμών αυτών μπορεί να διαταράξει τη διατροφική αλυσίδα», προειδοποίησαν.Ο απολογισμός για το 2025 παρουσιάστηκε σε τηλεδιάσκεψη από τη Νέα Υόρκη όπου διεξάγεται η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Σε ερώτηση σχετικά με την άρνηση των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν ότι η δράση κατά της κλιματικής αλλαγής επείγει, ο διευθυντής του PIK, ο Γιόχαν Ρόκστρεμ, απάντησε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει κανέναν αξιόπιστο επιστήμονα στο πλευρό του. «Δεν έχει υποστήριξη, ακόμη και μεταξύ των σκεπτικιστών για το κλίμα φίλων του. Χρειαζόμαστε οι κυβερνήσεις να ακούσουν την επιστήμη» ανέφερε ο Ροκστεμ.«Φανταστείτε κάθε εθνικός προϋπολογισμός, κάθε σχέδιο ασφαλείας, κάθε εμπορική συμφωνία να άρχιζε με την ερώτηση: αυτό μας διατηρεί εντός των ορίων του πλανήτη; Αυτήν την αλλαγή είναι που χρειαζόμαστε», συμπλήρωσε η πρώην πρόεδρος της Ιρλανδίας Μέρι Ρόμπινσον. Οι ωκεανοί, οι οποίοι καλύπτουν το 70% της επιφάνειας του πλανήτη, συγκεντρώνουν το 97% του νερού στη Γη. https://www.naftemporiki.gr/green/climate/2010954/plisiazoyme-sto-simeio-choris-epistrofi-gia-ton-planiti-lene-oi-epistimones/

Ο μαυρόγυπας «αναγεννάται» στο δάσος της Δαδιάς στον Εβρο. Ενα ελπιδοφόρο νέο έρχεται από το δάσος της Δαδιάς, όπου γεννήθηκαν και επιβίωσαν 27 νεοσσοί μαυρόγυπα κατά τη φετινή αναπαραγωγική περίοδο του είδους, που ολοκληρώθηκε. Ανοίγουν τα φτερά τους, καθώς το περιβάλλον αναγεννάται μετά την καταστροφή. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Μονάδας Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών του ΟΦΥΠΕΚΑ, φέτος φώλιασαν και έκαναν αυγά στην περιοχή 47 ζευγάρια μαυρόγυπα, αριθμός-ρεκόρ για την περιοχή.Από τα πουλιά που γεννήθηκαν, πέταξαν 27 νεοσσοί. Το ποσοστό αναπαραγωγικής επιτυχίας είναι το σύνηθες για την περιοχή, δεδομένου ότι κάποια αυγά δεν εκκολάπτονται ή κάποιοι νεοσσοί δεν επιβιώνουν, κυρίως λόγω καιρικών συνθηκών ή θήρευσης από διάφορα είδη κορακιών.Πρόκειται για μια είδηση με ιδιαίτερη σημασία, καθώς ο μαυρόγυπας όπως και άλλα είδη αρπακτικών βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση μετά την τεράστια καταστροφική πυρκαγιά στον Εβρο το καλοκαίρι του 2023, που κατέκαψε και μεγάλο μέρος του προστατευόμενου δάσους της Δαδιάς, πλήττοντας βαριά το οικοσύστημα της περιοχής. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΦΥΠΕΚΑ (Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος, φορέας υπεύθυνος για τις προστατευόμενες περιοχές), πέρυσι, κατά την πρώτη αναπαραγωγική περίοδο μετά την πυρκαγιά, είχαν καταγραφεί 38 ζευγάρια, ενώ πριν από τη φωτιά του 2023, ο μέγιστος αριθμός που είχε καταγραφεί ήταν 36 ζευγάρια, το 2021 και το 2023. Φέτος καταγράφηκε ο μεγαλύτερος αναπαραγόμενος πληθυσμός των τελευταίων τριάντα ετών, από τότε που ξεκίνησε η συστηματική παρακολούθηση του είδους.«Η σταδιακή αύξηση του πληθυσμού του είδους οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στις μακροχρόνιες προσπάθειες διατήρησης που υλοποιούνται στην περιοχή. Αυτές περιλαμβάνουν μέτρα για τον περιορισμό της θνησιμότητας από ανθρωπογενή αίτια, την εξασφάλιση της διαθεσιμότητας τροφής και τη διαχείριση των ενδιαιτημάτων του, ενώ επίσης αντίστοιχες προσπάθειες ενίσχυσης του πληθυσμού γίνονται στη γειτονική Βουλγαρία», σημειώνεται στην ανακοίνωση της Μονάδας Διαχείρισης. Οπως σημειώνεται, το προσεχές διάστημα θα γίνει παγίδευση πουλιών –μεταξύ άλλων και νεαρών πουλιών που γεννήθηκαν φέτος–, προκειμένου να τους τοποθετηθούν πομποί για την αποτελεσματικότερη παρακολούθησή τους.Παράλληλα, ο ΟΦΥΠΕΚΑ θα προχωρήσει στην εγκατάσταση επιπλέον είκοσι τεχνητών φωλιών για τον μαυρόγυπα, στο πλαίσιο του LIFE Rhodope Vulture. Υπενθυμίζεται ότι αμέσως μετά την πυρκαγιά είχαν τοποθετηθεί 15 τεχνητές φωλιές, ώστε να υποκατασταθούν οι θέσεις φωλεοποίησης που καταστράφηκαν, αλλά και όσες αναμένεται να χαθούν σταδιακά με την κατάρρευση των καμένων δέντρων. Πώς εξηγείται η αύξηση του πληθυσμού του απειλούμενου είδους στις καμένες περιοχές; Σύμφωνα με στελέχη της Μονάδας Διαχείρισης Εθνικών Πάρκων Εβρου και Δαδιάς, μία από τις αιτίες είναι ότι με τις πυρκαγιές αραίωσε το δάσος και έτσι βρίσκουν πιο εύκολα ανοίγματα για τροφή. Ας σημειωθεί πως πέρα από τις τεχνητές φωλιές, τοποθετείται τροφή (είτε νεκρά ζώα από κτηνοτρόφους της περιοχής είτε απομεινάρια από τα σφαγεία) ώστε να βοηθηθεί τόσο ο πληθυσμός του μαυρόγυπα, όσο και άλλων γυπών και αρπακτικών της περιοχής. https://www.kathimerini.gr/society/563827738/o-mayrogypas-anagennatai-sto-dasos-tis-dadias-ston-evro/

Τα ρομπότ Astrobee της NASA προχωρούν μέσω στρατηγικής συνεργασίας. Η NASA συνεχίζει την αποστολή Astrobee μέσω συνεργασίας με την Arkisys, Inc., του Λος Αλαμίτος της Καλιφόρνια, η οποία έλαβε μια αποζημιούμενη συμφωνία Space Act για τη συντήρηση της ρομποτικής πλατφόρμας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Καθώς ο οργανισμός επιστρέφει αστροναύτες στη Σελήνη, ρομποτικά βοηθήματα όπως το Astrobee θα μπορούσαν μια μέρα να αναλάβουν τις συνήθεις εργασίες συντήρησης και να υποστηρίξουν μελλοντικά διαστημόπλοια στη Σελήνη και τον Άρη χωρίς να βασίζονται σε ανθρώπους για συνεχή λειτουργία.Τον Μάρτιο, ο οργανισμός εξέδωσε πρόσκληση υποβολής προτάσεων συνεργασίας για την υποστήριξη των συνεχιζόμενων πρωτοβουλιών του στον τομέα της διαστημικής έρευνας. Η Arkisys επιλέχθηκε για να συντηρήσει την πλατφόρμα και να συνεχίσει να επιτρέπει στους εταίρους να χρησιμοποιούν το σύστημα Astrobee ως μέσο πειραματισμού με νέες τεχνολογίες στο περιβάλλον μικροβαρύτητας του διαστημικού σταθμού.Η NASA ξεκίνησε την αποστολή Astrobee στον διαστημικό σταθμό το 2018. Έκτοτε, τα ρομπότ ελεύθερης πτήσης έχουν σηματοδοτήσει πολλά ορόσημα για τα ρομπότ που εργάζονται μαζί με αστροναύτες για την παρακολούθηση διαστημοπλοίων, προσομοιώσεις συναγερμού και πολλά άλλα, σε συνεργασία με ερευνητές από τη βιομηχανία και τον ακαδημαϊκό χώρο.Το σύστημα Astrobee περιλαμβάνει τρία πολύχρωμα ρομπότ σε σχήμα κύβου – τα «Bumble», «Honey» και «Queen» – μαζί με λογισμικό και έναν σταθμό σύνδεσης για επαναφόρτιση. Η αποστολή έχει προωθήσει τον στόχο της NASA για ανάπτυξη ρομποτικών συστημάτων και τεχνολογιών που μπορούν να εκτελούν εργασίες και να υποστηρίζουν την εξερεύνηση, τη συντήρηση και την παρακολούθηση καθώς οι άνθρωποι ταξιδεύουν όλο και πιο βαθιά στο διάστημα για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα.Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός είναι μια σύγκλιση επιστήμης, τεχνολογίας και ανθρώπινης καινοτομίας που επιτρέπει την έρευνα που δεν είναι δυνατή στη Γη. Για σχεδόν 25 χρόνια, η NASA υποστηρίζει τη συνεχή ανθρώπινη παρουσία των ΗΠΑ στο εργαστήριο σε τροχιά, όπου οι αστροναύτες έχουν μάθει να ζουν και να εργάζονται στο διάστημα για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ο διαστημικός σταθμός αποτελεί εφαλτήριο για την ανάπτυξη μιας χαμηλής οικονομίας της Γης και τα επόμενα μεγάλα άλματα της NASA στην ανθρώπινη εξερεύνηση στη Σελήνη και τον Άρη. https://www.nasa.gov/image-article/nasas-astrobee-robots-advance-through-strategic-partnership/ (Πάνω) Η αστροναύτης της NASA, Anne McClain, εκτελεί την πρώτη σειρά δοκιμών ενός ρομπότ Astrobee, του Bumble, κατά τη διάρκεια ελέγχου υλικού τον Μάιο του 2019. (Κάτω) Η αστροναύτης της NASA, McClain, ποζάρει με τα ρομπότ Astrobee, Bumble (αριστερά) και Honey, κατά τη διάρκεια της τελευταίας τους δραστηριότητας σε τροχιά τον Μάιο του 2025. Ιατρικές Σπουδές Αιχμής - Εξετάστε την Φυσική Κατάσταση και την Όραση του Πληρώματος. Η έρευνα για την φυσική κατάσταση και οι μελέτες όρασης βρέθηκαν για άλλη μια φορά στην κορυφή του επιστημονικού προγράμματος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Τετάρτη, βοηθώντας τους γιατρούς να διασφαλίσουν ότι το πλήρωμα παραμένει υγιές σε τροχιά. Τα μέλη του πληρώματος της Αποστολής 73 εργάστηκαν επίσης καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας επιθεωρώντας τις καταπακτές των εργαστηριακών μονάδων, εγκαθιστώντας ερευνητικά καλώδια και δοκιμάζοντας ρομποτικές επικοινωνίες.Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Τζόνι Κιμ και Ζίνα Κάρντμαν, χώρισαν τη βάρδιά τους την Τρίτη, γυμναζόμενοι φορώντας αισθητήρες και αναπνευστικό εξοπλισμό, παρέχοντας δεδομένα που θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς το ανθρώπινο σώμα προσαρμόζεται στην έλλειψη βαρύτητας. Η έλλειψη βαρύτητας επιταχύνει την απώλεια μυών και οστών σε ένα μέλος του πληρώματος, την οποία οι γιατροί επιδιώκουν να κατανοήσουν και να αποτρέψουν, καθώς η NASA και οι διεθνείς εταίροι της σχεδιάζουν μεγαλύτερες επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη, τον Άρη και αλλού.Η Κιμ ξεκίνησε την ημέρα της κάνοντας πετάλι στον κύκλο ασκήσεων της εργαστηριακής μονάδας Destiny, καθώς το βιοϊατρικό υλικό μετρούσε τον καρδιακό και αναπνευστικό ρυθμό του. Η αερόβια και καρδιαγγειακή υγεία ενός αστροναύτη είναι κρίσιμη για να διασφαλιστεί η ετοιμότητά του για επίπονες σωματικές δραστηριότητες, όπως ένας διαστημικός περίπατος ή η επιστροφή στη βαρύτητα της Γης μετά από αρκετούς μήνες ή και χρόνια στο διάστημα. Η Κάρντμαν γυμνάστηκε στη μονάδα Tranquility τζόκινγκ στον διάδρομο και στη συνέχεια έκανε άρσεις θανάτου, κάμψεις, πιέσεις πάγκου και άλλες ασκήσεις στην προηγμένη συσκευή άσκησης αντίστασης (ARED) . Φορούσε το γιλέκο Bio-Monitor με αισθητήρες και την κορδέλα για το κεφάλι, μετρώντας τα δεδομένα υγείας της για το μέρος άσκησης της σουίτας CIPHER με 14 ανθρώπινες ερευνητικές μελέτες.Ο μηχανικός πτήσης Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) διηύθυνε μια οφθαλμολογική εξέταση και χειρίστηκε εξοπλισμό ιατρικής απεικόνισης, τον οποίο ο μηχανικός πτήσης της NASA Mike Fincke εξέτασε καθώς το προσωπικό εδάφους παρακολουθούσε σε πραγματικό χρόνο. Οι γιατροί μελετούν πώς η μικροβαρύτητα επηρεάζει τη δομή του ματιού, συμπεριλαμβανομένου του φακού, του αμφιβληστροειδούς και του οπτικού νεύρου, για να κατανοήσουν πιθανά προβλήματα όρασης κατά τη διάρκεια διαστημικών αποστολών και μετά την επιστροφή στη Γη.Νωρίτερα, ο Yui εργαζόταν στην εργαστηριακή μονάδα Kibo στο υλικό του CubeSat, ενώ ο Fincke αντικαθιστούσε εξαρτήματα στο ARED στο Tranquility. Στη συνέχεια, ο Fincke πέρασε μισή ώρα ελέγχοντας και αντικαθιστώντας τμήματα σφραγίδων καταπακτής στο εργαστήριο Destiny. Οι Kim και Cardman συμμετείχαν στην εργασία με την καταπακτή στο τέλος της βάρδιάς τους, επιθεωρώντας τις σφραγίδες καταπακτής στις μονάδες Destiny και Unity .Ο Διοικητής του Σταθμού Σεργκέι Ριζίκοφ και ο Μηχανικός Πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, και οι δύο από τη Roscosmos, πέρασαν το πρώτο μισό της βάρδιάς τους μέσα στην επιστημονική μονάδα Nauka, δρομολογώντας καλώδια για ένα πείραμα που μελετούσε την κατασκευή ημιαγωγών στο διάστημα. Μετά το μεσημεριανό γεύμα, οι κοσμοναύτες προετοίμασαν τον ερευνητικό εξοπλισμό για μια βιολογική έρευνα στην οποία θα εργαστούν την Πέμπτη για να διερευνήσουν πώς η μικροβαρύτητα επηρεάζει το σύστημα πέψης.Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Όλεγκ Πλατόνοφ, ξεκίνησε τη βάρδιά του στη μονάδα εξυπηρέτησης του Zvezda, εργαζόμενος στη συντήρηση του συστήματος εξαερισμού. Ο Πλατόνοφ συνέλεξε επίσης μετρήσεις ακτινοβολίας από αισθητήρες σε όλο το τμήμα της Roscosmos του σταθμού. Δοκίμασε επίσης τις επικοινωνίες τηλεχειρισμού μεταξύ του ευρωπαϊκού ρομποτικού βραχίονα και των ελεγκτών αποστολής στη Μόσχα. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/09/24/cutting-edge-medical-studies-look-at-crew-fitness-and-vision/ Μέσα στο φορτηγό σκάφος Northrop Grumman Cygnus XL απεικονίζονται (δεξιόστροφα από αριστερά) οι αστροναύτες Zena Cardman, Mike Fincke, Jonny Kim και Kimiya Yui. Στο κέντρο, τονίζεται μια αφίσα του William "Willie" McCool, προς τιμήν του αστροναύτη της NASA από τον οποίο πήρε το όνομά του το διαστημόπλοιο Cygnus.

Συνεργασία Alibaba και Nvidia για δημιουργία κέντρων δεδομένων τεχνητής νοημοσύνης σε όλο τον κόσμο. Οι δύο τεχνολογικοί κολοσσοί ενώνουν τις δυνάμεις τους στον τομέα του ΑΙ. Μια μέρα μετά την παρουσίαση του νέου προηγμένου της μοντέλου τεχνητής νοημοσύνης που αποτελείται από ένα τρισ. παραμέτρους ο κινεζικός διαδικτυακός εμπορικός κολοσσός Alibaba ανακοίνωσε συνεργασία με την Nvidia για δημιουργία κέντρων δεδομένων τεχνητής νοημοσύνης σε όλο τον κόσμο.Η ανακοίνωση εκτόξευσε τις μετοχές της Alibaba στο Χονγκ Κονγκ σχεδόν 10% σε υψηλό τετραετίας ενώ οι μετοχές στις ΗΠΑ σημείωσαν άνοδο σχεδόν 10% στην προσυνεδριακή διαπραγμάτευση.«Η ταχύτητα ανάπτυξης της βιομηχανίας AI έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες μας, όπως και η ζήτηση για υποδομές AI» ανέφερε ο διευθύνων σύμβουλος της Alibaba Εντι Γου στο ετήσιο συνέδριο Apsara Conference όπου έγιναν οι σχετικές ανακοινώσεις.Η συνεργασία των δύο εταιρειών αφορά σε πρώτη φάση τη δημιουργία data centers AI σε Βραζιλία, Γαλλία και Ολλανδία ενώ θα ακολουθήσουν εγκαταστάσεις σε Μεξικό, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Μαλαισία και Ντουμπάι. Η Alibaba είχε ήδη ανακοινώσει επενδύσεις ύψους 53 δισ. δολαρίων σε υποδομές AI μέσα στα επόμενα τρία χρόνια και τα στελέχη της κάνουν λόγο για περαιτέρω επενδύσεις σε αυτόν τον τομέα χωρίς να αναφέρουν συγκεκριμένα ποσά. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2010770/synergasia-alibaba-kai-nvidia-gia-dimioyrgia-kentron-dedomenon-technitis-noimosynis-se-olo-ton-kosmo/

Γυναικεία υπόθεση η νέα γενιά αστροναυτών της NASA που θα ταξιδέψει στον Άρη. Εξι γυναίκες και τέσσερις άνδρες ξεκινούν την εκπαίδευση τους και κάποιοι εξ αυτών αναμένεται να πατήσει το έδαφος του Κόκκινου Πλανήτη. Η NASA ανακοίνωσε 10 νέους υποψήφιους αστροναύτες με έναν από αυτούς να προορίζεται να γίνει ο πρώτος που θα πατήσει στον Άρη. Οι τέσσερις άνδρες και οι έξι γυναίκες αποτελούν την 24η τάξη αστροναυτών της NASA, την πρώτη από το 2021. H αμερικανική διαστημική υπηρεσία έδωσε επίσης ως πιθανή ημερομηνία εκτόξευσης της πρώτης επανδρωμένη αποστολή του προγράμματος επιστροφής του ανθρώπου στη Σελήνη Artemis την 5η Φεβρουαρίου του 2026.Οι επίδοξοι αστροναύτες επελέγησαν ανάμεσα σε περισσότερους από 8,000 υποψηφίους και τώρα θα υποβληθούν σε δύο χρόνια εξαντλητικής εκπαίδευσης. Οι νεοσύλλεκτοι περιλαμβάνουν επιστήμονες, πιλότους μαχητικών, μηχανικούς, ακόμη και μια πρώην αθλήτρια της Εθνικής Ομάδας Ράγκμπι Γυναικών των ΗΠΑ.Όσοι καταφέρουν να ολοκληρώσουν τη φάση προετοιμασίας θα γίνουν επιλέξιμοι για συμμετοχή σε αποστολές του όλο και πιο φιλόδοξου προγράμματος επανδρωμένων πτήσεων της NASA. Αν και πιθανότατα θα αποφοιτήσουν πολύ αργά για να συμμετάσχουν στις πρώτες αποστολές Άρτεμις προς τη Σελήνη, θα μπορούσαν να είναι οι πρώτοι αστροναύτες που θα υπηρετήσουν σε έναν εμπορικό διαστημικό σταθμό ή οι πρώτοι άνθρωποι που θα πατήσουν στον Κόκκινο Πλανήτη.Κατά την παρουσίαση των αστροναυτών σε τελετή στο Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA ο υπηρεσιακός διοικητής της NASA Σον Ντάφι, δήλωσε: «Οι 10 άνδρες και γυναίκες που κάθονται εδώ σήμερα ενσαρκώνουν την αλήθεια ότι στην Αμερική, ανεξάρτητα από το από πού ξεκινάς, δεν υπάρχει όριο σε αυτό που μπορεί να πετύχει ένας αποφασισμένος ονειροπόλος ακόμη και να πάει στο Διάστημα. Μαζί, θα ξεκλειδώσουμε τη Χρυσή Εποχή της εξερεύνησης».Παράλληλα η NASA έκανε γνωστό ότι η επανδρωμένη αποστολή Artemis 2 είναι πιθανό να εκτοξευτεί στις 5 Φεβρουαρίου του 2026. Το πρόγραμμα Artemis είναι διάδοχος του θρυλικού προγράμματος Apollo των δεκαετιών 1960-1970 στο οποίο πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη.Μετά από μισό αιώνα η NASA θέλει να επιστρέψει στο φυσικό μας δορυφόρο με σχέδια αυτή τη φορά για μόνιμη παρουσία με δημιουργία επανδρωμένων βάσεων ενώ το ίδιο θέλουν να κάνουν Κίνα και Ρωσία έχοντας ανακοινώσει ότι θα δημιουργήσουν μια κοινή βάση στην οποία έχουν δηλώσει συμμετοχή και διάφορες χώρες.Το πρόγραμμα Artemis ξεκίνησε φιλόδοξα με την πραγματοποίηση της πρώτη μη επανδρωμένης αποστολής τον Νοέμβριο του 2022. Θα ακολουθούσε αμέσως μετά η αποστολή Artemis 2 η οποία όμως για διαφόρους λόγους έχει αναβληθεί αρκετές φορές. Το πλήρωμα της αποστολής θα πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στο οποίο θα τεθείο σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη λειτουργώντας προπαρασκευαστικά για την επόμενη αποστολή Artemis 3 το πλήρωμα της οποίας θα είναι αυτό που θα πατήσει στο έδαφος του φεγγαριού. Μάλιστα συμβολικά αφού το πρόγραμμα φέρει το όνομα της δίδυμης αδερφής του Απόλλωνα στο πλήρωμα της αποστολής θα βρίσκεται και τουλάχιστον μια γυναίκα η οποία θα είναι και αυτή που θα βγει πρώτη από την σεληνάκατο.Η πραγματοποίηση αυτής της τρίτης αποστολής του προγράμματος Artemis δεν είναι γνωστό πότε θα πραγματοποιηθεί αλλά η NASA πιέζεται από διάφορες πλευρές αφού πιθανολογείται ότι η Κίνα είναι πιο μπροστά στην προετοιμασία και οργάνωση της δικής της επανδρωμένης αποστολής στην επιφάνεια της Σελήνης και μπορεί να προλάβει να κόψει πρώτη το νήμα σε αυτή την κούρσα που έχει πολλές επιστημονικές αλλά και γεωστρατηγικές παραμέτρους. Στη φωτογραφία οι νέοι αστροναύτες της NASA. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2010244/gynaikeia-ypothesi-i-nea-genia-astronayton-tis-nasa-poy-tha-taxidepsei-ston-ari/

Τα μέλη του πληρώματος Artemis II ονομάζουν το διαστημόπλοιό τους Orion Τα μέλη του πληρώματος του Artemis II ονόμασαν το διαστημόπλοιό τους Orion Integrity κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στις 24 Σεπτεμβρίου. Το όνομα Integrity ενσαρκώνει τα θεμέλια της εμπιστοσύνης, του σεβασμού, της ειλικρίνειας και της ταπεινότητας σε όλο το πλήρωμα και τους πολλούς μηχανικούς, τεχνικούς, επιστήμονες, σχεδιαστές και ονειροπόλους που απαιτούνται για την επιτυχία της αποστολής. Το όνομα αποτελεί επίσης μια αναφορά στην εκτεταμένη ολοκληρωμένη προσπάθεια - από τα περισσότερα από 300.000 εξαρτήματα του διαστημικού σκάφους μέχρι τις χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο - που πρέπει να ενωθούν για να ταξιδέψουν στη Σελήνη και πίσω, να εμπνεύσουν τον κόσμο και να χαράξουν την πορεία για μια μακροπρόθεσμη παρουσία στη Σελήνη. Η ακεραιότητα βασίζεται σε μια κοινή βασική αξία της NASA, του γραφείου αστροναυτών του οργανισμού και της CSA (Καναδικής Υπηρεσίας Διαστήματος).Στο πλαίσιο μιας Χρυσής Εποχής καινοτομίας και εξερεύνησης, η δοκιμαστική πτήση Artemis II, διάρκειας περίπου 10 ημερών, που θα ξεκινήσει το αργότερο τον Απρίλιο του 2026, είναι η πρώτη επανδρωμένη πτήση στο πλαίσιο της εκστρατείας Artemis της NASA. https://www.nasa.gov/blogs/missions/2025/09/24/artemis-ii-crew-members-name-their-orion-spacecraft/ Βοηθήστε στη χαρτογράφηση των λιωμένων ροών της Σελήνης! Όταν οι αστεροειδείς χτυπούν τη Σελήνη, οι συγκρούσεις δημιουργούν κρατήρες και με αρκετή ενέργεια και πίεση, λιώνουν τμήματα της βραχώδους επιφάνειας. Συχνά, το λευκό, καυτό, κολλώδες τήγμα (είναι σαν λάβα, εκτός από το ότι δεν εκρήγνυται από το υπέδαφος) κυλάει γύρω από τον νέο κρατήρα και τις γύρω περιοχές. Το λιωμένο πέτρωμα ψύχεται και σκληραίνει σε τεράστια βραχώδη στοιχεία που ονομάζονται αποθέσεις ροής τήγματος κρούσης. Αυτές οι αποθέσεις ροής είναι αφηρημένη τέχνη που μοιάζει με γλυπτό με όμορφες γραμμές και υφές.Τώρα, οι επιστήμονες στο πρόγραμμα Lunar Melt citizen science project ζητούν τη βοήθειά σας για τη χαρτογράφηση αυτών των ροών. Θα σημειώνετε βράχους, θα μετράτε το μήκος των ογκόλιθων και θα σκιαγραφείτε κρατήρες και αποθέσεις τήξης σε εικόνες από το διαστημόπλοιο Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA .Οι συνεισφορές σας θα βοηθήσουν στην αποκάλυψη του πώς η τήξη από κρούσεις έχει αλλάξει την επιφάνεια της Σελήνης, ειδικά γύρω από τον κρατήρα Little Lowell και τον κρατήρα Tycho, και θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να χρησιμοποιήσουν τις ροές τήξης από κρούσεις για να μάθουν για το εσωτερικό της Σελήνης.Βοηθήστε τους πλανητικούς επιστήμονες να χαρτογραφήσουν τη γεωλογία των ροών που μοιάζουν με λάβα στη Σελήνη! Εγγραφείτε στο mappers.psi.edu και ενημερώστε τους φίλους σας! https://science.nasa.gov/get-involved/citizen-science/help-map-the-moons-molten-flows/ Ψυχρές, ροές τήξης που μοιάζουν με λάβα και ξεχύθηκαν από τον κρατήρα Little Lowell. Ως εθελοντής στο Lunar Melt Citizen Science Project, θα βοηθήσετε στην αναγνώριση και τη μέτρηση βράχων και κρατήρων σε εικόνες όπως αυτή.

Η NASA και η NOAA εκτοξεύουν τρία διαστημόπλοια για να χαρτογραφήσουν την επιρροή του Ήλιου στο διάστημα. Η NASA και η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) ξεκίνησαν τρεις νέες αποστολές την Τετάρτη για να διερευνήσουν την επιρροή του Ήλιου σε όλο το ηλιακό σύστημα.Στις 7:30 π.μ. EDT, ένας πύραυλος Falcon 9 της SpaceX απογειώθηκε από το Launch Complex 39A στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα, μεταφέροντας τον IMAP (Interstellar Mapping and Acceleration Probe) του οργανισμού, το Carruthers Geocorona Observatory και το διαστημόπλοιο SWFO-L1 (Space Weather Follow On-Lagrange 1) της NOAA.«Αυτή η επιτυχημένη εκτόξευση προωθεί την ετοιμότητα του έθνους μας για τον διαστημικό καιρό, ώστε να προστατεύσει καλύτερα τους δορυφόρους μας, τις διαπλανητικές αποστολές και τους αστροναύτες που ταξιδεύουν στο διάστημα από τους κινδύνους του διαστημικού καιρού σε όλο το ηλιακό σύστημα», δήλωσε ο αναπληρωτής διοικητής της NASA, Σον Ντάφι. «Αυτή η γνώση θα είναι κρίσιμη καθώς προετοιμαζόμαστε για μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη και τον Άρη, στην προσπάθειά μας να διατηρήσουμε την Αμερική πρώτη στο διάστημα».Αυτές οι αποστολές θα βοηθήσουν στην προστασία τόσο της επίγειας τεχνολογίας μας, όσο και των ανθρώπων και ρομποτικών εξερευνητών του διαστήματος από τις σκληρές συνθήκες που είναι γνωστές για τον διαστημικό καιρό.«Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες προετοιμάζονται να στείλουν ανθρώπους πίσω στη Σελήνη και στη συνέχεια στον Άρη, η NASA και η NOAA παρέχουν τον απόλυτο οδηγό διαπλανητικής επιβίωσης για να υποστηρίξουν το επικό ταξίδι της ανθρωπότητας στην πορεία», δήλωσε η Nicola Fox, αναπληρώτρια διευθύντρια της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον. «Οι επιστημονικές μας ανακαλύψεις και οι τεχνικές καινοτομίες μας τροφοδοτούν άμεσα τον οδικό χάρτη μας «γνωρίστε πριν πάτε» για να διασφαλίσουμε μια προετοιμασμένη, ασφαλή και διαρκή ανθρώπινη παρουσία σε άλλους κόσμους». Νέα επιστήμη για την προστασία της κοινωνίας Κάθε αποστολή θα διερευνήσει διαφορετικές επιπτώσεις του διαστημικού καιρού και του ηλιακού ανέμου, ο οποίος είναι μια συνεχής ροή σωματιδίων που εκπέμπονται από τον Ήλιο, από την προέλευσή τους στον Ήλιο μέχρι τον διαστρικό χώρο.«Αυτές οι τρεις μοναδικές αποστολές θα μας βοηθήσουν να γνωρίσουμε τον Ήλιο μας και τις επιπτώσεις του στη Γη καλύτερα από ποτέ», δήλωσε ο Joe Westlake, διευθυντής του Τμήματος Ηλιοφυσικής στα κεντρικά γραφεία της NASA. «Αυτή η γνώση είναι κρίσιμη επειδή η δραστηριότητα του Ήλιου επηρεάζει άμεσα την καθημερινότητά μας, από τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας μέχρι το GPS. Αυτές οι αποστολές θα μας βοηθήσουν να διασφαλίσουμε την ασφάλεια και την ανθεκτικότητα του διασυνδεδεμένου κόσμου μας».Η αποστολή IMAP θα χαρτογραφήσει τα όρια της ηλιόσφαιρας, μιας φυσαλίδας που διογκώνεται από τον ηλιακό άνεμο και προστατεύει το ηλιακό μας σύστημα από τις γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες — μια βασική προστασία που βοηθά να γίνει ο πλανήτης μας κατοικήσιμος. Επιπλέον, το διαστημόπλοιο θα λάβει δείγματα και θα μετρήσει σωματίδια του ηλιακού ανέμου που ρέουν προς τα έξω από τον Ήλιο, καθώς και ενεργητικά σωματίδια που ρέουν προς τα μέσα από τα όρια του ηλιακού μας συστήματος και πέρα από αυτά.«Το IMAP θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα πώς το διαστημικό περιβάλλον μπορεί να βλάψει εμάς και τις τεχνολογίες μας, και να ανακαλύψουμε την επιστήμη της ηλιακής μας γειτονιάς», δήλωσε ο David McComas, κύριος ερευνητής της αποστολής IMAP στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον στο Νιου Τζέρσεϊ.Το Αστεροσκοπείο Γεωκορώνας Carruthers είναι η πρώτη αποστολή αφιερωμένη στην καταγραφή αλλαγών στο εξώτερο στρώμα της ατμόσφαιράς μας, την εξώσφαιρα, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στην απόκριση της Γης στον διαστημικό καιρό. Μελετώντας τον γεωκορώνα - την υπεριώδη λάμψη που εκπέμπει η εξώσφαιρα όταν το ηλιακό φως λάμπει πάνω της - η αποστολή Carruthers θα αποκαλύψει πώς η εξώσφαιρα αντιδρά στις ηλιακές καταιγίδες και πώς αλλάζει με τις εποχές. Η αποστολή βασίζεται στην κληρονομιά του πρώτου οργάνου για την απεικόνιση του γεωκορώνα, το οποίο πέταξε στη Σελήνη με το Apollo 16 και κατασκευάστηκε και σχεδιάστηκε από τον επιστήμονα, εφευρέτη, μηχανικό και εκπαιδευτικό Δρ. George Carruthers.«Η αποστολή Carruthers θα μας δείξει πώς λειτουργεί η εξώσφαιρα και θα βοηθήσει στη βελτίωση της ικανότητάς μας να προβλέπουμε τις επιπτώσεις της ηλιακής δραστηριότητας εδώ στη Γη», δήλωσε η Lara Waldrop, κύρια ερευνήτρια της αποστολής στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στην Urbana-Champaign.Το πρώτο του είδους του, το SWFO-L1 της NOAA, έχει σχεδιαστεί ως ένα διαστημικό παρατηρητήριο καιρού πλήρους απασχόλησης σε λειτουργία. Παρακολουθώντας προσεκτικά τη δραστηριότητα του Ήλιου και τις διαστημικές συνθήκες κοντά στη Γη 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα και χωρίς διακοπές ή εμπόδια, το SWFO-L1 θα παρέχει ταχύτερες και πιο ακριβείς προγνώσεις διαστημικού καιρού από ποτέ.«Αυτό είναι το πρώτο μιας νέας γενιάς διαστημικών μετεωρολογικών παρατηρητηρίων της NOAA, αφιερωμένων σε λειτουργίες 24/7, που εργάζονται για την αποφυγή κενών στη συνέχεια. Οι παρατηρήσεις σε πραγματικό χρόνο από το SWFO-L1 θα δώσουν στους χειριστές τα αξιόπιστα δεδομένα που είναι απαραίτητα για την έκδοση προειδοποιήσεων εκ των προτέρων, ώστε οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων να μπορούν να λάβουν έγκαιρα μέτρα για την προστασία ζωτικών υποδομών, οικονομικών συμφερόντων και εθνικής ασφάλειας στη Γη και στο διάστημα. Πρόκειται για την προστασία της κοινωνίας από τους κινδύνους του διαστημικού καιρού», δήλωσε ο Richard Ullman, αναπληρωτής διευθυντής του Γραφείου Παρατηρήσεων Διαστημικού Καιρού στην NOAA. Επόμενα βήματα Τις ώρες μετά την εκτόξευση, και τα τρία διαστημόπλοια αναπτύχθηκαν με επιτυχία από τον πύραυλο και έστειλαν σήματα στη Γη για να επιβεβαιώσουν ότι είναι ενεργά και λειτουργούν καλά.Τους επόμενους μήνες, το διαστημόπλοιο θα κατευθυνθεί προς τον προορισμό του — μια τοποθεσία μεταξύ Γης και Ήλιου, περίπου ένα εκατομμύριο μίλια από τη Γη, που ονομάζεται σημείο Lagrange 1 (L1). Θα πρέπει να φτάσουν μέχρι τον Ιανουάριο και, μόλις ολοκληρωθούν οι έλεγχοι και οι βαθμονομήσεις των οργάνων τους, θα ξεκινήσουν τις αποστολές τους για την καλύτερη κατανόηση του διαστημικού καιρού και την προστασία της ανθρωπότητας.Ο Ντέιβιντ ΜακΚόμας του Πανεπιστημίου του Πρίνστον ηγείται της αποστολής IMAP με μια διεθνή ομάδα 27 συνεργαζόμενων ιδρυμάτων. Το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Johns Hopkins στο Λόρελ του Μέριλαντ κατασκεύασε το διαστημόπλοιο και θα λειτουργήσει την αποστολή.Η αποστολή του Παρατηρητηρίου Γεωκορώνας Carruthers διευθύνεται από τη Lara Waldrop από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις Urbana-Champaign. Η υλοποίηση της αποστολής διευθύνεται από το Εργαστήριο Διαστημικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, το οποίο επίσης σχεδίασε και κατασκεύασε τους δύο υπεριώδεις απεικονιστές. Η BAE Systems σχεδίασε και κατασκεύασε το διαστημόπλοιο Carruthers.Το Τμήμα Εξερευνητών και Ηλιοφυσικών Έργων στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ, διαχειρίζεται τις αποστολές IMAP και Carruthers Geocorona Observatory για τη Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών της NASA.Η αποστολή SWFO-L1 διαχειρίζεται από την NOAA και αναπτύσσεται σε συνεργασία με τη NASA Goddard και εμπορικούς εταίρους. Το Πρόγραμμα Υπηρεσιών Εκτόξευσης της NASA , με έδρα τη NASA Kennedy, διαχειρίζεται την υπηρεσία εκτόξευσης για τις αποστολές. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με αυτές τις αποστολές, επισκεφθείτε: https://www.nasa.gov/sun

Το διαστημόπλοιο Webb της NASA εξερευνά το μεγαλύτερο νέφος σχηματισμού άστρων στον Γαλαξία μας. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA αποκάλυψε μια πολύχρωμη σειρά από τεράστια αστέρια και λαμπερή κοσμική σκόνη στο μοριακό νέφος Sagittarius B2, την πιο μαζική και ενεργή περιοχή σχηματισμού άστρων στον Γαλαξία μας. «Τα ισχυρά υπέρυθρα όργανα του Webb παρέχουν λεπτομέρειες που δεν είχαμε ξαναδεί, κάτι που θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε ορισμένα από τα ακόμη άγνωστα μυστήρια του μαζικού σχηματισμού άστρων και γιατί ο Sagittarius B2 είναι πολύ πιο ενεργός από το υπόλοιπο γαλαξιακό κέντρο», δήλωσε ο αστρονόμος Adam Ginsburg του Πανεπιστημίου της Φλόριντα, κύριος ερευνητής του προγράμματος.Ο Sagittarius B2 βρίσκεται μόλις μερικές εκατοντάδες έτη φωτός από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στην καρδιά του γαλαξία που ονομάζεται Sagittarius A*, μια περιοχή πυκνά γεμάτη με αστέρια, νέφη σχηματισμού άστρων και σύνθετα μαγνητικά πεδία. Το υπέρυθρο φως που ανιχνεύει ο Webb είναι σε θέση να περάσει μέσα από μερικά από τα πυκνά νέφη της περιοχής για να αποκαλύψει νεαρά αστέρια και τη ζεστή σκόνη που τα περιβάλλει. Ωστόσο, μια από τις πιο αξιοσημείωτες πτυχές των εικόνων του Webb για τον Τοξότη B2 είναι τα τμήματα που παραμένουν σκοτεινά. Αυτές οι ειρωνικά άδειες περιοχές του διαστήματος είναι στην πραγματικότητα τόσο πυκνές με αέριο και σκόνη που ούτε ο Webb δεν μπορεί να δει μέσα από αυτές. Αυτά τα πυκνά σύννεφα είναι η πρώτη ύλη των μελλοντικών αστεριών και ένα κουκούλι για όσους είναι ακόμα πολύ νέοι για να λάμψουν.Η υψηλή ανάλυση και η ευαισθησία στο μέσο υπέρυθρο του MIRI (Mid-Infrared Instrument) του Webb αποκάλυψε αυτήν την περιοχή με πρωτοφανή λεπτομέρεια, συμπεριλαμβανομένης της λαμπερής κοσμικής σκόνης που θερμαίνεται από πολύ νεαρά ογκώδη αστέρια. Η πιο κόκκινη περιοχή στο δεξί μισό της εικόνας του MIRI, γνωστή ως Sagittarius B2 North, είναι μια από τις πιο πλούσιες σε μοριακό επίπεδο περιοχές που είναι γνωστές, αλλά οι αστρονόμοι δεν την έχουν ξαναδεί με τέτοια καθαρότητα. (Σημείωση: Ο Βορράς βρίσκεται στα δεξιά σε αυτές τις εικόνες Webb.)Η διαφορά που κάνουν τα μεγαλύτερα μήκη κύματος του φωτός, ακόμη και εντός του υπέρυθρου φάσματος , είναι έντονη όταν συγκρίνουμε τις εικόνες από τα όργανα MIRI και NIRCam (Κάμερα Εγγύς Υπερύθρου) του Webb. Λαμπερό αέριο και σκόνη εμφανίζονται δραματικά στο μέσο υπέρυθρο φως, ενώ όλα τα αστέρια εκτός από τα φωτεινότερα εξαφανίζονται από το οπτικό πεδίο.Σε αντίθεση με το MIRI, τα πολύχρωμα αστέρια κλέβουν την παράσταση στην εικόνα NIRCam του Webb, που διακόπτεται περιστασιακά από φωτεινά σύννεφα αερίου και σκόνης. Περαιτέρω έρευνα σε αυτά τα αστέρια θα αποκαλύψει λεπτομέρειες για τις μάζες και τις ηλικίες τους, οι οποίες θα βοηθήσουν τους αστρονόμους να κατανοήσουν καλύτερα τη διαδικασία σχηματισμού των αστεριών σε αυτήν την πυκνή, ενεργή περιοχή του γαλαξιακού κέντρου. Συνεχίζεται εδώ και εκατομμύρια χρόνια; Ή μήπως κάποια άγνωστη διαδικασία το πυροδότησε μόνο πρόσφατα;Οι αστρονόμοι ελπίζουν ότι ο Webb θα ρίξει φως στο γιατί ο σχηματισμός αστεριών στο γαλαξιακό κέντρο είναι τόσο δυσανάλογα χαμηλός. Αν και η περιοχή είναι εφοδιασμένη με άφθονη αέρια πρώτη ύλη, συνολικά δεν είναι τόσο παραγωγική όσο ο Sagittarius B2. Ενώ ο Sagittarius B2 έχει μόνο το 10% του αερίου του γαλαξιακού κέντρου, παράγει το 50% των αστεριών του. «Οι άνθρωποι μελετούν τα αστέρια εδώ και χιλιάδες χρόνια και υπάρχουν ακόμα πολλά που πρέπει να κατανοήσουμε», δήλωσε ο Ναζάρ Μπουντάγιεφ, μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα και συν-κύριος ερευνητής της μελέτης. «Παρά όλα όσα μας δείχνει το νέο Webb, υπάρχουν επίσης νέα μυστήρια προς εξερεύνηση και είναι συναρπαστικό να συμμετέχουμε σε αυτή την συνεχιζόμενη ανακάλυψη».Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb είναι το κορυφαίο διαστημικό επιστημονικό παρατηρητήριο στον κόσμο. Το Webb λύνει μυστήρια στο ηλιακό μας σύστημα, κοιτάζοντας πέρα από μακρινούς κόσμους γύρω από άλλα αστέρια και διερευνώντας τις μυστηριώδεις δομές και την προέλευση του σύμπαντός μας και τη θέση μας σε αυτό. Το Webb είναι ένα διεθνές πρόγραμμα με επικεφαλής τη NASA με τους εταίρους της, την ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος) και την CSA (Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος). Για να μάθετε περισσότερα για τον Webb, επισκεφθείτε: https://science.nasa.gov/webb https://science.nasa.gov/missions/webb/nasas-webb-explores-largest-star-forming-cloud-in-milky-way/ Αστέρια, αέριο και κοσμική σκόνη στο μοριακό νέφος Sagittarius B2 λάμπουν στο εγγύς υπέρυθρο φως, όπως καταγράφηκε από το όργανο NIRCam του Webb. Οι πιο σκοτεινές περιοχές της εικόνας δεν είναι κενός χώρος, αλλά είναι περιοχές όπου εξακολουθούν να σχηματίζονται αστέρια μέσα σε πυκνά σύννεφα που εμποδίζουν το φως τους. Το όργανο MIRI του Webb δείχνει την περιοχή Sagittarius B2 στο μέσο υπέρυθρο φως, με ζεστή σκόνη να λάμπει έντονα. Μόνο τα φωτεινότερα αστέρια εκπέμπουν αρκετά έντονα ώστε να εμφανίζονται μέσα από τα πυκνά σύννεφα ως μπλε κηλίδες.

H Alibaba παρουσίασε μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης με 1 τρισ. παραμέτρους. Στις δοκιμές ξεπέρασε πολλά μεγάλα γλωσσικά μοντέλα και μπαίνει στον ανταγωνισμό της βιομηχανίας ΑΙ. Ο κινεζικός κολοσσός του ηλεκτρονικού εμπορίου Alibaba ανακοίνωσε την Τετάρτη το μεγαλύτερο μέχρι σήμερα γλωσσικό μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης της, το Qwen3-Max, καθώς η εταιρεία επιταχύνει την πορεία της στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης. Το μοντέλο περιέχει περισσότερες από 1 τρισεκατομμύριο παραμέτρους δηλαδή μεταβλητές που καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης επεξεργάζεται τις πληροφορίες.Το νέο μοντέλο παρουσιάζει ιδιαίτερη ισχύ στη δημιουργία κώδικα και στις αυτόνομες λειτουργίες δήλωσε ο Ζου Τζινγκρέν διευθύνων τεχνολογίας της Alibaba Cloud, το ετήσιο Apsara Conference της εταιρείας. Οι αναβαθμισμένες αυτόνομες λειτουργίες του μοντέλου σημαίνουν ότι το σύστημα χρειάζεται λιγότερες ανθρώπινες υποδείξεις σε σχέση με ένα chatbot όπως το ChatGPT και μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις και να αναλαμβάνει δράση αυτόνομα με βάση έναν πλαίσιο-στόχο που θέτει ο ανθρώπινος χρήστης.Η Alibaba επικαλέστηκε ανεξάρτητα σημεία αναφοράς (benchmarks) όπως το Tau2-Bench, υποστηρίζοντας ότι το μοντέλο ξεπέρασε ανταγωνιστικά προϊόντα συμπεριλαμβανομένων του Claude της Anthropic και του DeepSeek-V3.1, σε ορισμένους δείκτες. Τα benchmarks είναι μια δοκιμή απόδοσης που χρησιμοποιείται για να μετρήσει και να συγκρίνει τις δυνατότητες ενός συστήματος, προϊόντος ή τεχνολογίας με άλλα αντίστοιχα. Η εταιρεία έχει θέσει την τεχνητή νοημοσύνη ως προτεραιότητα, παράλληλα με τις παραδοσιακές της δραστηριότητες στο ηλεκτρονικό εμπόριο.Στις αρχές του 2025, η Alibaba ανακοίνωσε σχέδια να επενδύσει 69 δισ. δολάρια σε υποδομές που σχετίζονται με την τεχνητή νοημοσύνη τα επόμενα τρία χρόνια, καθώς ο ανταγωνισμός για την ανάπτυξη προηγμένων δυνατοτήτων AI εντείνεται μεταξύ των κινεζικών τεχνολογικών εταιρειών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2010260/h-alibaba-paroysiase-montelo-technitis-noimosynis-me-1-tris-parametroys/

Roscosmos Δημιουργία Ημιαγωγών στο Διάστημα Ο εξοπλισμός για το νέο διαστημικό πείραμα "Ekran-M" έφτασε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με το φορτηγό πλοίο Progress MS-32. Τώρα, κατά τη διάρκεια του επόμενου διαστημικού περιπάτου, αυτός ο εξοπλισμός θα εγκατασταθεί έξω από τον σταθμό. Σύνοψη Πειράματος Επιστήμονες από το Ινστιτούτο Φυσικής Ημιαγωγών Rzhanov θέλουν να χρησιμοποιήσουν το κενό του διαστήματος για μια ειδική μέθοδο ανάπτυξης κρυστάλλων. Οι καλύτεροι ημιαγωγοί (υλικά που άγουν τον ηλεκτρισμό, αλλά όχι όπως τα μέταλλα) δημιουργούνται σε συνθήκες υψηλού κενού - σε χαμηλή πίεση και σχεδόν χωρίς μόρια αέρα. Μοριακή Επιταξία Δέσμης (MBE) Η μοριακή επιταξία δέσμης (MBE) χρησιμοποιείται για τη δημιουργία ενός ημιαγωγού. Αυτό είναι το όνομα που βλέπετε στο περίβλημα της συσκευής στο βίντεο. • Υπό συνθήκες κενού και μηδενικής βαρύτητας, μια χημική ένωση γαλλίου και αρσενικού εξατμίζεται. • Τα προκύπτοντα ρεύματα ατόμων εναποτίθενται σε ένα υπόστρωμα με ατομικά λεία επιφάνεια. • Στρώσεις ατόμων τοποθετούνται με εξαιρετική ακρίβεια, σχηματίζοντας την επιθυμητή κρυσταλλική δομή. Γιατί διεξάγεται το πείραμα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS); • Το απαιτούμενο επίπεδο κενού επιτυγχάνεται λόγω της απουσίας αέρα. • Η δυνατότητα χρήσης ενός μόνο θαλάμου για όλα τα στάδια παραγωγής. • Η ευκολία απομάκρυνσης επιβλαβών ουσιών που αναπόφευκτα δημιουργούνται κατά την παραγωγή στη Γη. Στο μέλλον, τέτοια πειράματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη δημιουργία εργοστασίων σε τροχιά. Υλικά όπως το αρσενικούχο γάλλιο είναι απαραίτητα για τη δημιουργία ισχυρών ηλεκτρονικών συσκευών, λέιζερ, ηλιακών κυψελών και LED. Τέτοιες τεχνολογίες είναι σημαντικές τόσο για την επιστήμη όσο και για την παροχή εξοπλισμού για διαστημικές αποστολές. https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244520%2F58ac57d4fb34672fc3%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_593264 Η έρευνα για την άσκηση και οι αναβαθμίσεις υπολογιστών κρατούν το πλήρωμα απασχολημένο την Τρίτη. Τα μέλη του πληρώματος της Αποστολής 73 διερεύνησαν πώς η άσκηση στο διάστημα επηρεάζει το σώμα, πραγματοποίησαν οφθαλμολογική εξέταση και συνέχισαν την αναβάθμιση του εξοπλισμού δικτύωσης υπολογιστών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Τρίτη. Οι κάτοικοι της τροχιάς μετέφεραν επίσης εξοπλισμό έκτακτης ανάγκης στο διαστημόπλοιο πληρώματος SpaceX Dragon, συντήρησαν τον εξοπλισμό υποστήριξης ζωής και συνέχισαν την αποσυσκευασία ενός πλοίου ανεφοδιασμού Progress.Οι αστροναύτες ασκούνται καθημερινά για δύο ώρες στο τροχιακό φυλάκιο για να αντισταθμίσουν την επιταχυνόμενη απώλεια μυών και οστών που προκαλείται από την έλλειψη βαρύτητας. Οι ερευνητές παρακολουθούν τα μέλη του πληρώματος κατά τη διάρκεια των προπονήσεών τους για να διατηρούν τα πληρώματα υγιή και να σχεδιάζουν αποτελεσματικά σχέδια προπόνησης για διαστημικές αποστολές μεγάλης διάρκειας.Η μηχανικός πτήσης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, συμμετείχε στο μέρος της άσκησης της σουίτας CIPHER , η οποία περιλαμβάνει 14 ερευνητικές μελέτες σε ανθρώπους, εφαρμόζοντας την προηγμένη συσκευή άσκησης με αντίσταση και κάνοντας πετάλι στον κύκλο άσκησης του σταθμού για να λάβει πληροφορίες σχετικά με την υγεία της καρδιάς της. Μετά την προπόνησή της, φόρεσε μια κορδέλα και ένα γιλέκο Bio-Monitor με αισθητήρες από την Καναδική Διαστημική Υπηρεσία, ξεκινώντας μια 48ωρη συνεδρία μέτρησης των δεδομένων υγείας της. Οι γιατροί θα παρατηρούν πώς η καρδιαγγειακή της υγεία προσαρμόζεται στη μικροβαρύτητα και θα τη συγκρίνουν με τα φυσικά δεδομένα που συλλέχθηκαν από άλλους αστροναύτες πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από μια διαστημική πτήση.Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Mike Fincke, διηύθυνε μια οφθαλμολογική εξέταση και χειρίστηκε εξοπλισμό ιατρικής απεικόνισης, τον οποίο ο μηχανικός πτήσης Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) εξέτασε καθώς το προσωπικό εδάφους παρακολουθούσε σε πραγματικό χρόνο. Οι γιατροί μελετούν πώς η μικροβαρύτητα επηρεάζει τη δομή του ματιού, συμπεριλαμβανομένου του φακού, του αμφιβληστροειδούς και του οπτικού νεύρου, για να κατανοήσουν πιθανά προβλήματα όρασης κατά τη διάρκεια διαστημικών αποστολών και μετά την επιστροφή στη Γη.Νωρίτερα, ο Γιούι επέστρεψε στην εργαστηριακή μονάδα Kibo κατά τη δεύτερη περίοδο αντικατάστασης υλικού δικτύωσης υπολογιστών. Οι αναβαθμίσεις του κόμβου ethernet θα μεταδίδουν δεδομένα ταχύτερα και πιο αποτελεσματικά σε όλο το τροχιακό φυλάκιο.Οι Fincke και Cardman ενώθηκαν επίσης με τον μηχανικό πτήσης της NASA, Jonny Kim, μέσα στο SpaceX Dragon, διαμορφώνοντας το διαστημόπλοιο για τις τυπικές προετοιμασίες έκτακτης ανάγκης. Το τρίο εξόπλισε το όχημα με έγγραφα έκτακτης ανάγκης, δείκτες πίεσης και εξαρτήματα καθισμάτων στην απίθανη περίπτωση που ένα πλήρωμα θα χρειαζόταν να εκκενώσει το τροχιακό φυλάκιο.Ο Διοικητής του Σταθμού Σεργκέι Ριζίκοφ πέρασε τη βάρδιά του εγκαθιστώντας ένα μανόμετρο κενού στην επιστημονική μονάδα Nauka και συντηρώντας συστήματα περιβαλλοντικού ελέγχου και υποστήριξης ζωής στο τμήμα Roscosmos του σταθμού. Ο μηχανικός πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι επέστρεψε στο πλοίο ανεφοδιασμού Progress 93, ξεπακετάροντας μερικούς από τους σχεδόν τρεις τόνους τροφίμων, καυσίμων και προμηθειών που παρέδωσε στις 13 Σεπτεμβρίου . Στη συνέχεια, ο Ζουμπρίτσκι έκανε τζόκινγκ στον διάδρομο της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda , φορώντας ηλεκτρόδια στήθους που μετρούσαν την καρδιακή του δραστηριότητα για ένα τεστ φυσικής κατάστασης. Ο μηχανικός πτήσης Όλεγκ Πλατόνοφ ξεκίνησε τη βάρδιά του στη Zvezda αναλύοντας και δοκιμάζοντας το σύστημα τροφοδοσίας της μονάδας, προτού στρέψει την προσοχή του στις συνεχιζόμενες παρατηρήσεις της Γης, οι οποίες φωτογράφιζαν φυσικές και ανθρωπογενείς συνθήκες στις θάλασσες, τα ποτάμια και τις ορεινές περιοχές. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/09/23/exercise-research-and-computer-upgrades-keep-crew-busy-on-tuesday/ Κάτω από έναν έναστρο νυχτερινό ουρανό, τα φώτα της πόλης του Νέου Δελχί στην Ινδία και των γύρω προαστίων του λαμπυρίζουν κάτω από την ατμοσφαιρική λάμψη της Γης και στην άκρη των Ιμαλαΐων. Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε περίπου στις 2:55 π.μ. τοπική ώρα, καθώς ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός βρισκόταν σε τροχιά 260 μίλια πάνω από την επιφάνεια.

Ανακαλύφθηκε τεράστιος δεινόσαυρος που πέθανε τρώγοντας έναν κροκόδειλο. Ζούσε στην Αργεντινή και ίσως πνίγηκε προσπαθώντας να φάει το αρχαίο ερπετό. Η περιοχή που βρίσκεται σήμερα η Αργεντινή αποτελούσε ένα οικοσύστημα στο οποίο διαβίωνε ένας μεγάλος αριθμός ειδών δεινοσαύρων με τεράστιο μέγεθος. Η μελέτη των απολιθωμάτων ενός τέτοιου μεγάλου σαρκοφάγου δεινοσαύρου αποκαλύπτει ότι πέθανε έχοντας στο στόμα του το πόδι ενός προγόνου των σημερινών κροκόδειλων, μια εντυπωσιακή όσο και σπάνια ανακάλυψη.Ο δεινόσαυρος που έλαβε την ονομασία Joaquinraptor casali ζούσε περίπου 67 εκατομμύρια χρόνια πριν στη σημερινή κεντρική Παταγονία, στο τέλος της εποχής των δεινοσαύρων. Είχε μήκος περίπου 7 μέτρα και βάρος περίπου 1 τόνο αν και πιθανολογείται ότι ο δεινόσαυρος βρισκόταν ακόμη σε ηλικία ανάπτυξης άρα θα μεγάλωνε.Ερευνητική ομάδα βρήκε στα σαγόνια του τα απομεινάρια του ποδιού ενός μεγάλου συγγενούς του κροκοδείλου κάτι που δημιουργεί βάσιμες υποψίες ότι ο δεινόσαυρος πέθανε από πνιγμό ενώ προσπαθούσε να φάει το επίσης πολύ μεγάλου μεγέθους ερπετό. Ο Joaquinraptor ανήκε σε μια ομάδα σαρκοφάγων δεινοσαύρων που ονομάζονται μεγαράπτορες και διέθεταν μακριά χέρια με μεγάλα κοφτερά νύχια σε τρία δάχτυλα επιμηκυμένα και σχετικά ελαφριά κρανία σε σύγκριση με άλλους μεγάλους θηρευτές καθώς και σχετικά μικρά δόντια.«Οι μεγαράπτορες είναι από τους λιγότερο κατανοητούς δεινόσαυρους» αναφέρει ο παλαιοντολόγος Λούτσιο Ιμπιρίκου Lucio Ibiricu από το Ινστιτούτο Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας της Παταγονίας επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature Communications»Ο αρχαιότερος γνωστός εκπρόσωπος αυτής της οικογένειας δεινοσαύρων ζούσε περίπου 130 εκατομμύρια χρόνια πριν κάτι που σημαίνει ότι τα είδη αυτά κατάφεραν να προσαρμοστούν και να επιβιώσουν σε όλες τις γεωατμοσφαιρικές και άλλες μεταβολές που υπήρξαν στη διάρκεια τόσων εκατ. ετών στον πλανήτη και εξαφανίστηκαν μαζί με τους υπόλοιπους δεινοσαύρων μετά την σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία πτώση ενός γιγάντιου αστεροειδή στην Κεντρική Αμερική πριν από 66 εκατ. έτη.Μέχρι τώρα τα περισσότερα απολιθώματα μεγαραπτόρων είναι πολύ ελλιπή περιορίζοντας τη γνώση για την εμφάνισή τους, τη συμπεριφορά τους, τη διατροφή τους και τη θέση τους στο εξελικτικό δέντρο των σαρκοφάγων δεινοσαύρων. Το γεγονός ότι διατηρήθηκε μεγάλο μέρος του κρανίου του Joaquinraptor ρίχνει φως σε αυτό το κρίσιμο τμήμα του σκελετού ενώ το πόδι του κροκοδείλου μπορεί να δώσει ενδείξεις για τη διατροφή του. Καλλιτεχνική απεικόνιση του τεράστιου δεινοσαύρου με το πόδι του κροκόδειλου στο στόμα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2010305/anakalyfthike-terastios-deinosayros-poy-pethane-trogontas-enan-krokodeilo/