Δροσος Γεωργιος

Οι θέσεις των πλανητών: Ερμής: Στο δυτικό απογευματινό λυκαυγές προς το τέλος του μήνα με φαινόμενο μέγεθος 0,3 Αφροδίτη: Σε μέγιστη δυτική αποχή (48ο) στις 1/6, αντέλλει 2 ώρες πριν τον Ήλιο (φαινόμενο μέγεθος -4,4, φαινόμενη διάμετρος 24′ ‘, φωτισμός δίσκου 50%) Άρης: Στον απογευματινό ουρανό, δύει 00:46 στο μέσο του μήνα (Λέοντας, φαινόμενο μέγεθος 1,4 Καρκίνος, φαινόμενο μέγεθος 1,4, φαινόμενη διάμετρος 5′ ′) Δίας: Σε σύνοδο με τον Ήλιο στις 24/6, αθέατος Κρόνος: Στον πρωινό ουρανό ανατέλλει 02:08 στο μέσο του μήνα (Ιχθείς, φαινόμενο μέγεθος 1,1, φαινόμενη διάμετρος 17′ ‘, κλίση δακτυλίων 3,5ο) Επιπλέον στον νυχτερινό ουρανό του Μαΐου: 1/6: Η Σελήνη ανάμεσα σε Βασιλίσκο (α Λέοντα) και Άρη και σε μέγιστη ανατολική λίκνιση (δύση Σελήνης 6 ημερών 01:38:26) 6/6: Η Σελήνη σε απόσταση 3ο από τον Στάχυ (α Παρθένου) (μεσουράνηση Σελήνης 10 ημερών 22:00) 17/6: Ο Άρης σε απόσταση 0,7ο από τον Βασιλίσκο (α Λέοντα) 19/6: Η Σελήνη σε απόσταση 2ο από τον Κρόνο και από τον Ποσειδώνα (πρωινός ουρανός, ανατολή Σελήνης 22 ημερών 01:35) 22/6: Η Σελήνη σε απόσταση 6ο από την Αφροδίτη (πρωινός ουρανός, ανατολή Σελήνης 26 ημερών 02:56) 23/6: Η Σελήνη στο περίγειο. Απόκρυψη αστέρων των Πλειάδων (χαμηλά στον πρωινό ανατολικό ουρανό (Μερόπη 04:40, Αλκυόνη 05:08, Άτλας 05:38, Πλειόνη 05:41, ανατολή Ηλίου 05:57) 27/6: Η Σελήνη σε απόσταση 6ο από τον Ερμή και 1,5ο από την ‘Φάτνη’, (πολύ χαμηλά στη δύση σε λυκόφως φωτισμός Σελήνης 7%) 29/6: Κρόνος και Ποσειδώνας σε απόσταση 1ο (πρωινός ουρανός, μέγεθος Ποσειδώνα 7,9). Η Σελήνη ανάμεσα σε Βασιλίσκο (α Λέοντα) και Άρη και σε μέγιστη ανατολική λίκνιση (δύση Σελήνης 5 ημερών 00:02, 30/6) (*) Οι χρόνοι των φαινομένων αφορούν μόνο την Θεσσαλονίκη. Μπορεί κανείς να βρει τους αντίστοιχους χρόνους όλων των αστρονομικών φαινομένων (για τον τόπο του) πολύ εύκολα, χρησιμοποιώντας την εφαρμογή: https://stellarium-web.org/ πηγή: αστρονομικό ημερολόγιο 2025, εκδόσεις Πλανητάριο Θεσσαλονίκης – earthsky.org

Φιλε Παυλο. Το πρωτο κειμενο το ανεβασα για το θεμα που ειχες αναφερει σε βιντεο σου για την ανθρωπινη νοημοσυνη και ειχε την εξελικτικη διαδικασια του ανθρωπινου ειδους μεχρι την αναδυση της ανθρωπινης νοημοσυνης.Το δευτερο κειμενο αφορουσε το καψιμο της Γης απο τον Ηλιο σε 1δις ετη και τι μπορουμε να κανουμε εμεις σαν ανθρωπινο ειδος μεχρι τοτε.Βεβαια απο εκει και περα με δικη μου πρωτοβουλια ανεβασα τα θεματα Τρεις ανακαλυψεις που θα εκτοξευσουν τον ανθρωπινο πολιτισμο.Κατανοω Παυλο το συγκεκριμένο νήμα, όπως μαρτυρά κι ο τίτλος του, που είναι για ενημέρωση σχετικά με νέα βίντεο του καναλιού.Ζηταω συγνωμη για την παρεμβαση μου αν και πιστευω οτι τετοια κειμενα που μπορεις να ανεβαζεις και εσυ Παυλο με θεματα Αστροφυσικης που θα πλουτιζε το site και οπως ειδες υπηρχαν πανω απο 1300 αναγνωσεις στα κειμενα. Συγνωμη και παλι.Ευχαριστω για το βημα που μου εδωσες.

Πράσινο σχέδιο για έργα υδρογόνου 4,5 δισ. στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Η «Ν» αποκαλύπτει μελέτη που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του γερμανικού GIZ Την προοπτική της Ελλάδας να αποτελέσει εκ των βασικών παραγωγών «πράσινου» υδρογόνου σε επίπεδο Ε.Ε. επιβεβαιώνουν τα αποτελέσματα νεότερης μελέτης που πραγματοποίησαν οι εταιρείες E3-Modelling και RICARDO για λογαριασμό της γερμανικής εταιρείας GIZ, στο πλαίσιο των συνολικότερων συζητήσεων για τον εφοδιασμό της γερμανικής αγοράς και όχι μόνο.Ειδικότερα, όπως αναφέρουν πηγές με γνώση της μελέτης που συνομίλησαν με τη «Ν», η μελέτη διακρίνεται σε 3 βασικά μέρη, με το πρώτο να αφορά την προοπτική κατανάλωσης υδρογόνου στην εγχώρια αγορά, το δεύτερο την εκτίμηση κόστους και το τρίτο μέρος τη δυνατότητα εξαγωγών προς άλλες χώρες με προεξάρχουσα επιλογή τη Γερμανία. Αν και πρόκειται για κάτι πρώιμο τη δεδομένη στιγμή, τα «νούμερα» και οι βασικές εκτιμήσεις που προκύπτουν αναγνωρίζουν ως «βάσιμη» τη δυνατότητα της χώρας να αναλάβει ρόλο εξαγωγέα υδρογόνου από το 2035 και μετά, πράγμα που «μεταφράζεται» μεσομακροπρόθεσμα σε επενδύσεις της τάξης του 1,5 δισ. ευρώ κατά μέσο όρο ανά πενταετία το διάστημα 2035-2050.Χρειάζεται να σημειωθεί, όπως έχει γράψει σε προηγούμενο ρεπορτάζ η «Ν», ότι η εν λόγω μελέτη αποτελεί συνέχεια ενός συνολικότερου σχεδιασμού με πρωταγωνιστή τον Έλληνα Διαχειριστή του συστήματος Μεταφοράς Φυσικού Αερίου (ΔΕΣΦΑ) που διερευνά τις προοπτικές της χώρας στο πλαίσιο της ευρύτερης ευρωπαϊκής αγοράς υδρογόνου, με δεδομένο ότι ο «χάρτης» βρίσκεται υπό διαμόρφωση και το σύνολο των χωρών αναζητούν και εξετάζουν τη θέση που δύνανται να πάρουν σε αυτόν.Υπενθυμίζεται ότι ο ΔΕΣΦΑ έχει πραγματοποιήσει εσωτερικά μια ανάλογη μελέτη που καταλήγει, όπως διαβεβαιώνουν αρμόδιες πηγές, σε ανάλογα «αισιόδοξα» αποτελέσματα, υπογραμμίζοντας την προοπτική εξαγωγών προς τη Γερμανία, αξιοποιώντας τον υπό κατασκευή διασυνδετήριο αγωγό υδρογόνου με τη Βουλγαρία και εν συνεχεία το δίκτυο βόρεια της γειτονικής χώρας. O Διάδρομος Το εν λόγω σχέδιο αποτελεί μέρος του Νοτιοανατολικού Διαδρόμου Υδρογόνου (South-East European Hydrogen Corridor), με την Ελλάδα στο «σημείο εκκίνησης» για τη διαμετακόμιση του καυσίμου προς την Κεντρική Ευρώπη, αξιοποιώντας τις υποδομές στις χώρες που μεσολαβούν ως τα κέντρα κατανάλωσης της Γερμανίας. Ο Νοτιοανατολικός Διάδρομος Υδρογόνου -ένας από τους πέντε «corridors» που έχουν «χαραχτεί» στην ευρωπαϊκή επικράτεια- συνιστά συνεργασία των διαχειριστών: ΔΕΣΦΑ (Ελλάδα), Bulgartransgaz (Βουλγαρία), Transgaz (Ρουμανία), FGSZ (Ουγγαρία), NET4GAS (Τσεχία), OGE (Γερμανία) και naTran Deutschland (Γερμανία). Υπό έναν όρο Το στοιχείο που ξεχωρίζει και έρχεται και η δεύτερη μελέτη να επιβεβαιώσει είναι το ανταγωνιστικότερο έναντι άλλων χωρών κόστος παραγωγής «πράσινου» υδρογόνου στην Ελλάδα, ως αποτέλεσμα της μεγαλύτερης απόδοσης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) στη χώρα μας.Η χώρα διαθέτει πλούσιο αιολικό και ηλιακό δυναμικό, συγκεντρώνοντας ήδη ένα αξιόλογο χαρτοφυλάκιο αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων (έργα εν λειτουργία συνολικής ισχύος περί τα 16 GW), με εξίσου θετικό πρόσημο να έχουν οι εκτιμήσεις για πρόσθετη δυναμικότητα τα επόμενα χρόνια.Ο αστερίσκος, ωστόσο, όπως επισημαίνουν στελέχη του κλάδου, αφορά το μέσο κόστος ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα, που σήμερα, ως έχει, δεν επιτρέπει την παραγωγή «πράσινου» υδρογόνου με όρους τουλάχιστον αγοράς, χωρίς δηλαδή κάποια πρόσθετη ενίσχυση για να «βγαίνει η εξίσωση». Κατά συνέπεια, όπως επισημαίνουν τα ίδια στελέχη σε συνέχεια και των βασικών συμπερασμάτων της μελέτης, η Ελλάδα εμφανίζει σημαντικές και αξιόλογες προοπτικές ανάπτυξης μιας ολοκληρωμένης εφοδιαστικής αλυσίδας για την παραγωγή «πράσινου» υδρογόνου, ωστόσο αυτό «σημαδεύεται», για την ώρα, από την αστάθεια των αγορών ενέργειας. Τα μέτρα στήριξης Σε αυτή την κατεύθυνση, πηγές της αγοράς εκτιμούν ότι θα πρέπει να υπάρξει ένα καθεστώς ευνοϊκής μεταχείρισης των μονάδων παραγωγής υδρογόνου, διευκρινίζοντας ότι αυτό δεν αφορά τόσο πρόσθετη οικονομική ενίσχυση όσο απομείωση επιμέρους επιβαρύνσεων (ΥΚΩ, ΕΤΜΕΑΡ, χρεώσεις χρήσης Δικτύου), στη βάση ότι πρόκειται για μια νέα αγορά που επιχειρεί τα πρώτα της βήματα.Έτερο μέτρο προς υποστήριξη των μονάδων παραγωγής «πράσινου» υδρογόνου (ή μονάδες ηλεκτρόλυσης) θα μπορούσε να είναι η διαμόρφωση κατάλληλων κινήτρων τόσο στη μεριά της παραγωγής «πράσινης» ενέργειας όσο και στο κομμάτι της κατανάλωσης (μονάδες παραγωγής υδρογόνου) για τη σύναψη διμερών συμβάσεων PPAs που θα εξασφάλιζαν στο «τέλος της ημέρας» ένα σταθερό κόστος ενέργειας. Οι βέλτιστοι όροι Σε κάθε περίπτωση, η δυνατότητα επίτευξης ενός πιο ανταγωνιστικού κόστους σε βάθος χρόνου διαμορφώνει τους βέλτιστους δυνατούς όρους για την ανάπτυξη οικονομιών κλίμακας που δύναται να κατοχυρώσουν την Ελλάδα στον υπό διαμόρφωση ευρωπαϊκό χάρτη «πράσινου» υδρογόνου. Η εν λόγω παράμετρος σχετίζεται άμεσα με την ανάπτυξη πρόσθετων υποδομών, καθώς ο όποιος σχεδιασμός για νέους αγωγούς και δίκτυα που θα είναι σε θέση να μεταφέρουν και ή μόνο υδρογόνο συναρτάται με τις διαθέσιμες ποσότητες προς μεταφορά.Αν και η σχετική συζήτηση, με δεδομένο κιόλας το «μακροσκοπικό» της υπόθεσης, προσομοιάζει, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στέλεχος της αγοράς, στην ιστορία της «κότας και του αυγού», έχει βάση και αναδεικνύει τη σημασία να προχωρήσει παράλληλα η ωρίμανση και ανάπτυξη των υποδομών με τα αντίστοιχα βήματα εδραίωσης της αγοράς υδρογόνου.Είναι σαφές ότι η τεχνολογία του υδρογόνου εμφανίζει ακόμη σημάδια «ανωριμότητας» που αποτυπώνονται στα τελικά βασικά μεγέθη, ωστόσο και κατ’ αναλογία με άλλες «πράσινες» τεχνολογίες, ο δρόμος είναι γνωστός και δεδομένος, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, με το «προσόν» της γνώσης των λαθών που προηγήθηκαν στις άλλες τεχνολογίες.Σε αυτή την κατεύθυνση, η μετρημένη προσέγγιση, που διατηρεί σε ανάλογη «τροχιά» τόσο την παραγωγή όσο και την κατανάλωση, θα βοηθήσει τόσο στην προώθηση της τεχνολογίας όσο και σε στρατηγικό επίπεδο, η Ελλάδα να παραμείνει στην κούρσα του υδρογόνου που σίγουρα θα πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις τα επόμενα χρόνια σε ευρωπαϊκό επίπεδο.Άλλωστε, η προσοχή στη γερμανική αγορά μόνο τυχαία δεν είναι, καθώς η Γερμανία έχει καταστρώσει από τα πλέον ώριμα σχέδια ανάπτυξης της αγοράς «πράσινου» υδρογόνου, με τις εκτιμώμενες ανάγκες εισαγωγών να φτάνουν τις 45-90 TWh ήδη από το 2030. Άλλη έκθεση που παρουσιάστηκε σε εκδήλωση της ελληνικής πρεσβείας στο Βερολίνο και της Γερμανικής Υπηρεσίας Ενέργειας με θέμα τη συνεργασία Ελλάδας και Γερμανίας στον τομέα του υδρογόνου, στα μέσα του περασμένου Μαρτίου, δείχνει πως έως και 200 TWh υδρογόνου θα μπορούσαν να εξαχθούν προς τη μεγαλύτερη οικονομία της Ε.Ε. μετά το 2040.Βέβαια, η Γερμανία διαθέτει κι άλλες εναλλακτικές, γεγονός που, όπως αναφέρει στέλεχος της αγοράς, υπογραμμίζει τη σημασία να υπάρξει ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός που θα καλλιεργήσει περαιτέρω τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής παραγωγής υδρογόνου, λαμβάνοντας υπόψη ότι το παιχνίδι θα κριθεί σε βάθος δεκαετίας. Η εκκρεμότητα του ρυθμιστικού Σε κάθε περίπτωση, όπως επισημαίνουν πηγές με γνώση των μελετών και των συνολικότερων συζητήσεων που γίνονται, τα αποτελέσματα εμφανίζονται ενθαρρυντικά για τη χώρα μας και «δικαιολογούν στο ακέραιο», όπως αναφέρθηκε, την ανάγκη να προχωρήσει άμεσα ο εθνικός σχεδιασμός για την ωρίμανση της εν λόγω αγοράς τόσο στο κομμάτι της παραγωγής όσο και στο κομμάτι της κατανάλωσης.Ως γνωστόν, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, στο πλαίσιο των υποχρεώσεων που απορρέουν από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, προετοιμάζει σχετικό νομοσχέδιο που θα περιλαμβάνει το ρυθμιστικό πλαίσιο για το υδρογόνο, με τις διατάξεις να αφορούν σε πρώτη φάση το γενικό περίγραμμα της αγοράς, αφήνοντας σε δεύτερο χρόνο την κανονικοποίηση ειδικότερων ζητημάτων.Σε «πρώτη ανάγνωση», εκπρόσωποι της αγοράς κρίνουν σε θετική κατεύθυνση το draft που τέθηκε σε «κλειστή διαβούλευση», επισημαίνοντας ωστόσο την ανάγκη να ξεπεραστούν καθυστερήσεις και άμεσα να προχωρήσει η διευθέτηση των κρίσιμων παραμέτρων που θα κρίνουν κιόλας τα «πρώτα βήματα» τόσο για την παραγωγή όσο και για τη δημιουργία αγοράς κατανάλωσης «πράσινου» υδρογόνου.Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, μιας και έχουν επέλθει αλλεπάλληλες αλλαγές στον σχεδιασμό του ΥΠΕΝ τους τελευταίους μήνες με την αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας, η νομοθέτηση προγραμματίζεται για τον Ιούνιο, όντας «σε συνάρτηση» με το 7ο αίτημα πληρωμής του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Οι προοπτικές της εγχώριας κατανάλωσης Είναι σαφές και αποτυπώνεται στα βασικά συμπεράσματα της μελέτης ότι η εγχώρια κατανάλωση αναμένεται να κινηθεί σε συγκεκριμένα μεγέθη, με την έμφαση να δίνεται στους τομείς της διύλισης, των οδικών και αεροπορικών μεταφορών και της ναυτιλίας. «Ο όγκος απορρόφησης της Ελλάδας είναι μικρός» σημειώνουν στελέχη του κλάδου, για να συμπληρώσουν ότι η προσοχή θα πρέπει να εστιάσει στις ανάγκες απανθρακοποίησης που δύναται να υπηρετήσει το υδρογόνο.Ως γνωστόν, το υδρογόνο εισέρχεται ως εργαλείο απανθρακοποίησης τομέων που αδυνατούν να απανθρακοποιηθούν με τη μέθοδο του εξηλεκτρισμού λόγω υψηλού κόστους. Κατά συνέπεια, η παραγωγή συνθετικών καυσίμων για αξιοποίηση σε ναυτιλία, βαριές οδικές μεταφορές και αεροπλοΐα συνιστά «πεδίο δόξης λαμπρό» για εφαρμογές υδρογόνου, στην περίπτωση της Ελλάδας με άλλες χώρες, οι οποίες ωστόσο να διαθέτουν πρόσθετες εφαρμογές σε κλάδους της βιομηχανίας.Μάλιστα, όπως σημειώνουν πηγές της αγοράς με γνώση του θέματος, η επικείμενη εφαρμογή του ETS 2 (European Trading System) για τις δημοπρασίες δικαιωμάτων ρύπων, που ουσιαστικά θα εισαγάγει, μεταξύ άλλων, την πρόσθετη φορολόγηση των συμβατικών καυσίμων, διαμορφώνει ευνοϊκό έδαφος για την ανταγωνιστικότητα των συνθετικών καυσίμων που αξιοποιούν το υδρογόνο ως «πρώτη ύλη» για την παραγωγή τους.Σε αυτή τη βάση, εκτιμήσεις θέλουν τα συνθετικά καύσιμα να αυξάνουν το μερίδιό τους στην αγορά σε βάθος χρόνου και από τα μέσα μέχρι τα τέλη της επόμενης δεκαετίας να καθίστανται ευθέως ανταγωνιστικά προς τα συμβατικά καύσιμα. Υπενθυμίζεται, όπως έχει γράψει σε πρόσφατο ρεπορτάζ η «Ν», ότι υπάρχει ευρωπαϊκή υποχρέωση από τα κράτη-μέλη για την παραγωγή πράσινων καυσίμων για τη ναυτιλία και την αεροπλοΐα της τάξης του 1%-1,5% μέχρι το 2030, ποσοστό που, αν και μικρό, φέρνει στο τραπέζι «de facto» τη χρήση «πράσινου» υδρογόνου.Τέλος, να σημειωθεί ότι η εν λόγω μελέτη, όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές, παρουσιάστηκε προ ημερών στη Γερμανία, δίνοντας συνέχεια στους σχετικούς σχεδιασμούς, ενώ βρίσκεται και σε γνώση του ΥΠΕΝ καθώς παρουσιάστηκε σε υπηρεσιακούς παράγοντες πριν από 20 μέρες, με τον Διαχειριστή να είναι επίσης ενήμερος, δεδομένου ότι, όπως προαναφέρθηκε, έχει ολοκληρώσει μια ανάλογη μελέτη. https://www.naftemporiki.gr/green/energy/1962696/prasino-schedio-gia-erga-ydrogonoy-45-dis/

Τον οδικό χάρτη αποίκησης του Άρη παρουσίασε ο Ελον Μασκ. Ανακοίνωσε μη επανδρωμένη αποστολή για το 2026 και επανδρωμένη το 2029. Ο Ελον Μασκ ίδρυσε το 2002 την SpaceX με όραμα όπως έχει πει την δημιουργία των απαραίτητων τεχνολογιών όχι μόνο για να ταξιδέψει ο άνθρωπος στον Άρη αλλά να τον αποικήσει. Λίγα 24ωρα μετά την ανακοίνωση του ότι αποσύρεται από τα κυβερνητικά του καθήκοντα και επιστρέφει πλήρως στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες ο Μασκ παρουσίασε το σχέδιο του για να στείλει ανθρώπους στον Άρη.Οι αποστολές στον Άρη πραγματοποιούνται όταν η τροχιακή του κίνηση τον φέρνει στην κοντινότερη απόσταση με τη Γη ώστε το ταξίδι να είναι το συντομότερο δυνατό με βάση τις υπάρχουσες δυνατότητες των διαστημοπλοίων που στέλνουμε στον Κόκκινο Πλανήτη. Αυτά τα αποκαλούμενα «παράθυρα» προσέγγισης του Άρη… ανοίγουν ανά περίπου δύο έτη. Ένα τέτοιο παράθυρο θα ανοίξει σύντομα και ο Μασκ ανέφερε ότι στόχος είναι η SpaceX να πραγματοποιήσει μια μη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη στα τέλη του 2027.Η SpaceX έχει κατασκευάσει το διαστημόπλοιο Starship για τις αποστολές στον Άρη το οποίο πραγματοποιεί δοκιμαστικές πτήσεις τα τελευταία χρόνια. Εχουν πραγματοποιηθεί εννέα δοκιμές του σκάφους, η τελευταία πριν από λίγα 24ωρα, όλες εκ των οποίων ήταν μέχρι στιγμής αποτυχημένες. Παρόλα αυτά ο Μασκ και η SpaceX θεωρούν είναι θέμα λίγου χρόνου ώστε το σκάφος να ολοκληρώσει με επιτυχία τις δοκιμές και να είναι έτοιμο να ξεκινήσει τις αποστολές στο Διάστημα.Ο Μασκ είπε ότι οι πιθανότητες πραγματοποίησης αυτής της επανδρωμένης αποστολής είναι 50-50 αυτή την στιγμή και ότι αν τελικά το σκάφος εκτοξευτεί σε 18 μήνες από σήμερα μέσα σε αυτό θα βρίσκεται το προηγμένο ανδροειδές Optimus που έχει κατασκευάσει η Tesla, η αυτοκινητοβιομηχανία του επιχειρηματία.Αν όλα πάνε καλά με αυτή ή ενδεχομένως και με κάποια επόμενη μη επανδρωμένη αποστολή που θα ακολουθήσει ο Μασκ λέει ότι η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη μπορεί να πραγματοποιηθεί το 2029. Οι πρώτες επανδρωμένες αποστολές σύμφωνα με τον Μασκ θα έχουν στόχο να δημιουργήσουν τις αρχικές εγκαταστάσεις και βάσεις που θα υποστηρίξουν την εκκίνηση της μαζικής αποίκησης του Άρη.Είπε επίσης ότι ο στόχος είναι η SpaceX να κατασκευάζει σύντομα χίλια διαστημόπλοια Starship ετησίως έτσι ώστε να επιτευχθεί ο στόχος που έχει θέσει για τη δημιουργία μιας αποικίας στον Άρη που στα μέσα του αιώνα θα έχει ένα πληθυσμό δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. «Ιδανικά επιθυμούμε να στέλνουμε στον Άρη όποιον θέλει να πάει εκεί» ανέφερε ο Μασκ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1962588/ton-odiko-charti-apoikisis-toy-ari-paroysiase-o-elon-mask/

Οι αστρονόμοι μόλις εντόπισαν το πιο… «εκκεντρικό» άστρο του Γαλαξία μας Το κοσμικό μυστήριο εντείνεται με τον εντοπισμό του λεγόμενου ASKAP J1832, το οποίο διαθέτει αστρική συμπεριφορά που δεν ταιριάζει με καμία από τις έως σήμερα παρατηρημένες.Οι αστρονόμοι εντόπισαν ένα εκπληκτικό ουράνιο σώμα που εκπέμπει έναν περίεργο συνδυασμό ραδιοκυμάτων και ακτίνων Χ, οι οποίες διαρκούν δύο λεπτά και επαναλαμβάνονται κάθε 44 λεπτά.Καθώς η συμπεριφορά του δεν μοιάζει με καμία άλλη που έχει παρατηρηθεί έως τώρα, οι επιστήμονες το θεωρούν ως ένα «εξωτικό» μέλος μιας κατηγορίας ουράνιων αντικειμένων που αναγνωρίστηκαν για πρώτη φορά μόλις πριν από τρία χρόνια.Βρίσκεται στον Γαλαξία μας, σε απόσταση περίπου 15.000 ετών φωτών από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού «Ασπίς». Οι ερευνητές δήλωσαν ότι ανήκει σε μια κατηγορία αντικειμένων που ονομάζονται «μεταβατικά ραδιοκύματα μακράς περιόδου», τα οποία είναι γνωστά για τις φωτεινές εκρήξεις ραδιοκυμάτων – που κάνουν την εμφάνισή τους από κάθε λίγα λεπτά έως αρκετές ώρες.Ωστόσο, στην περίπτωση αυτή, η διάρκεια των εκρήξεων είναι πολύ μεγαλύτερη από τους ταχείς ρυθμούς των πάλσαρ – έναν τύπο ταχύτατα περιστρεφόμενου αστέρα νετρονίων που δεν είναι παρά το αστρικό υπόλειμμα της κατακλυσμιαίας έκρηξης ενός υπερκαινοφανούς. Τα πάλσαρ γίνονται αντιληπτά από τη Γη ως παλλόμενη πηγή ακτινοβολίας που αναβοσβήνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα, από χιλιοστά του δευτερολέπτου έως δευτερόλεπτα.«Τι είναι αυτά τα αντικείμενα και πώς παράγουν τα ασυνήθιστα σήματά τους, παραμένει ένα μυστήριο», σημειώνει ο αστρονόμος Ziteng Wang του Πανεπιστημίου Curtin στην Αυστραλία, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό Nature. Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από το τροχιακό παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA, το τηλεσκόπιο ASKAP στην Αυστραλία και άλλα τηλεσκόπια.Παρότι η εκπομπή ραδιοκυμάτων από το συγκεκριμένο ουράνιο αντικείμενο ομοιάζει με περίπου δέκα γνωστά παραδείγματα αυτής της συνομοταξίας, είναι το μόνο που εκπέμπει ακτίνες Χ, σύμφωνα με την αστροφυσικό και συν-συγγραφέα της μελέτης, Νάντα Ρέα του Ινστιτούτου Διαστημικών Επιστημών της Βαρκελώνης.Σ’αυτή τη φάση οι ερευνητές μόνο υποθέσεις είναι σε θέση να κάνουν σχετικά με τη φύση αυτού του άστρου. Σύμφωνα με τους ίδιους, ενδέχεται να είναι ένα μάγναστρο (σ.σ: magnetar, περιστρεφόμενος αστέρας νετρονίων με σχήμα έντονα ελλειψοειδές και ακραίο μαγνητικό πεδίο), ή ίσως ένας λευκός νάνος (σ.σ: white dwarf, συμπαγές υπόλειμμα ενός αστέρα μικρής ή μεσαίας μάζας). «Ωστόσο, κανένα από αυτά δεν θα μπορούσε να εξηγήσει όλα τα χαρακτηριστικά που παρατηρήσαμε», δήλωσε ο Γουάνγκ. Τα ραδιοκύματα που παρατηρήθηκαν θα μπορούσαν ενδεχομένως να έχουν δημιουργηθεί από την αλληλεπίδραση μεταξύ του λευκού νάνου και του αστέρα που συνοδεύει, εξηγούν οι ερευνητές.«Η ραδιο-φωτεινότητα του αντικειμένου είναι μεταβλητή. Δεν είδαμε καμία ραδιοεκπομπή από το αντικείμενο πριν από τον Νοέμβριο του 2023. Και τον Φεβρουάριο του 2024, το είδαμε να γίνεται εξαιρετικά φωτεινό. Λιγότερα από 30 ουράνια αντικείμενα έχουν καταλήξει σε τέτοια φωτεινότητα σε ραδιοκύματα. Είναι αξιοσημείωτο ότι την ίδια στιγμή, ανιχνεύσαμε επίσης παλμούς ακτίνων Χ από το αντικείμενο», δήλωσε ο Γουάνγκ. Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι συναρπαστικό να γίνεται κανείς μάρτυρας ενός νέου είδους αστρικής συμπεριφοράς. Οπως παραδέχεται, «η ανίχνευση των ακτίνων Χ προήλθε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra της NASA. Αυτό το σημείο ήταν μία ευτυχής συγκυρία. Το τηλεσκόπιο ήταν στην πραγματικότητα στραμμένο σε κάτι άλλο, αλλά απλά έτυχε να πιάσει την πηγή κατά τη διάρκεια της “τρελής” φωτεινής φάσης της. Μια τέτοια σύμπτωση είναι πραγματικά πολύ σπάνια – σαν να βρίσκεις βελόνα στα άχυρα», παραδέχεται. https://www.kathimerini.gr/life/diastima/563640124/oi-astronomoi-molis-entopisan-to-pio-ekkentriko-astro-toy-galaxia-mas/

Γιγάντιες μαύρες τρύπες που αποτελούν χαμένο κρίκο στην εξέλιξη τους στο Σύμπαν εντόπισε το James Webb. Μία ακόμη εντυπωσιακή ανακάλυψη του πανίσχυρου διαστημικού τηλεσκοπίου. Ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb ανακάλυψε έναν κρυμμένο πληθυσμό από υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που υπήρχαν στο πρώιμο Σύμπαν οι οποίες φαίνεται ότι ανήκουν σε ένα άγνωστο μέχρι σήμερα τύπο μαύρων τρυπών.Αυτή η συναρπαστική ανακάλυψη θα μπορούσε να φωτίσει την ύπαρξη και εξέλιξη των κβάζαρ. Τα συμβατικά κβάζαρ είναι ενεργοί γαλαξιακές πυρήνες (AGNs), γαλαξίες που κυριαρχούνται από μαύρες τρύπες που τροφοδοτούνται ενεργά και περιβάλλονται από σύνθετα περιβάλλοντα σκόνης. Αυτά τα AGN τροφοδοτούνται από μεγάλες υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες και είναι εξαιρετικά φωτεινά, γεγονός που τα καθιστά εύκολα ανιχνεύσιμα παρά την πυκνή ύλη που τα περιβάλλει.Το Δεκέμβριο του 2022 επιστήμονες που χρησιμοποιούσαν το James Webb ανακάλυψαν έναν παράξενο νέο τύπο AGN που ονόμασαν Little Red Dots και ονομάστηκε έτσι επειδή μοιάζουν με μικροσκοπικές, αμυδρά κόκκινες κουκκίδες στις εικόνες. Σε αντίθεση με τα κλασικά κβάζαρ, αυτές οι κουκκίδες είναι μικρότερες πιο αμυδρές και τείνουν να κρύβονται από μεγάλες ποσότητες σκόνης.Η σύνδεση μεταξύ των δύο τύπων AGN παραμένει μυστήριο ωθώντας τους αστρονόμους να αναζητήσουν αντικείμενα με ενδιάμεσες ιδιότητες. Για περισσότερο από μια δεκαετία, οι αστρονόμοι αναζητούν μακρινά κβάζαρ με το τηλεσκόπιο Subaru στη Χαβάη και έχουν εντοπίσει αρκετούς γαλαξίες που σχηματίστηκαν πολύ γρήγορα μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, το μυστηριώδες φαινόμενο από το οποίο προέκυψε το Σύμπαν.Ενώ το φως από αυτούς τους γαλαξίες δεν ήταν τυπικό ενός κλασικού κβάζαρ, η ένταση του φωτός ήταν πολύ υψηλή για να οφείλεται μόνο στον σχηματισμό άστρων. Υποψιάζονταν ότι αυτοί οι γαλαξίες είχαν AGNs, τα οποία ήταν κρυμμένα στη σκόνη. Αλλά οι αστρονόμοι δεν μπόρεσαν να αποδείξουν ότι ήταν πράγματι διαφορετικός τύπος AGN λόγω τεχνικών περιορισμών των τηλεσκοπίων που χρησιμοποιήθηκαν. Η ανακάλυψη Χρησιμοποιώντας το ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που έχει κατασκευάσει η ανθρωπότητα διεθνής ερευνητική ομάδα μελέτησε εκ νέου αυτά τα αινιγματικά αντικείμενα που εντόπισε η έρευνα με το τηλεσκόπιο Subaru, μια διεθνής ομάδα αστρονόμων επιβεβαίωσε την παρουσία ταχέως κινούμενου αερίου υπό την επίδραση της ισχυρής βαρύτητας των υπερμεγέθων μαύρων τρυπών. Αυτό απέδειξε ότι τα αντικείμενα ήταν τελικά AGN αλλά ένας τύπος που δεν γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.Τα ευρήματα της έρευνας παρουσιάζονται στο διαδικτυακό αρχείο προδημοσιεύσεων arXiv. Από τους 13 μακρινούς γαλαξίες που εξετάστηκαν στη νέα μελέτη, οι αστρονόμοι διαπίστωσαν ότι 9 εμφάνισαν σαφή σημάδια ενός νέου πληθυσμού ενεργών, υπερμεγέθων μαύρων τρυπών και τα μοτίβα φωτός τους φέρουν το αναμφισβήτητο δακτυλικό αποτύπωμα ενός κβάζαρ κρυμμένο πίσω από βαριά σκόνη.«Με έκπληξη ανακαλύψαμε ότι αυτά τα σκοτεινά κβάζαρ είναι τόσο άφθονα στο πρώιμο Σύμπαν», δήλωσε στο Live Science ο Γιοσίκι Ματσουόκα αναπληρωτής καθηγητής στο Ερευνητικό Κέντρο Διαστήματος και Κοσμικής Εξέλιξης στο Πανεπιστήμιο Ehime, επικεφαλής της μελέτης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1962605/giganties-mayres-trypes-poy-apoteloyn-chameno-kriko-stin-exelixi-toys-sto-sympan-entopise-to-james-webb/

Οι ωκεανοί… σκοτεινιάζουν και απειλούνται τα θαλάσσια οικοσυστήματα αλλά και οι άνθρωποι. Διάφοροι παράγοντες μπλοκάρουν τη διείσδυση του φωτός στις θάλασσες με σειρά αρνητικών παρενεργειών. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Global Change Biology» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι περισσότερο από το 20% των ωκεανών της Γης, οι οποίοι αποτελούν το 70 τοις εκατό της επιφάνειας του πλανήτη, έχει υποστεί το αποκαλούμενο φαινόμενο του σκοταδισμού κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών.Το φαινόμενο εμφανίζεται μετά από αλλαγές στις οπτικές ιδιότητες του ωκεανού που μειώνουν το βάθος των ευφωτικών ζωνών του, τα επιφανειακά στρώματα του ωκεανού που δέχονται το φως του Ήλιου και το φως της Σελήνης. Στις ευφωτικές ζώνες το 90 τοις εκατό της θαλάσσιας ζωής. Οι συνέπειες του περιορισμού αυτών των ζωνών μπορεί να είναι ανησυχητικές τόσο για τα θαλάσσια οικοσυστήματα όσο και σε δεύτερο επίπεδο για τους ανθρώπους.«Εάν η ευφωτική ζώνη μειωθεί κατά περίπου 50 μέτρα σε μεγάλες εκτάσεις του ωκεανού τα είδη που χρειάζονται φως για να επιβιώσουν θα αναγκαστούν να πλησιάσουν την επιφάνεια όπου θα πρέπει να ανταγωνιστούν για τροφή και άλλους πόρους που χρειάζονται. Αυτό θα μπορούσε να επιφέρει θεμελιώδεις αλλαγές σε ολόκληρο το θαλάσσιο οικοσύστημα» λέει ο Τιμ Σμιθ, επικεφαλής του τμήματος επιστήμης θαλάσσιας βιογεωχημείας και παρατηρήσεων στο Θαλάσσιο Εργαστήριο του Πλίμουθ εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Η αλλαγή θα μπορούσε επίσης να διαταράξει τη διαθεσιμότητα μικρότερων θηραμάτων, συμπεριλαμβανομένων κάποιων ειδών γαρίδων, του τόνου και άλλων πελαγικών ψαριών. Επιπλέον, θα μπορούσε να στείλει αρπακτικά σε νέα νερά που είναι ολοένα και πιο κοντά στις ακτές σε σημεία που να έρχονται πλέον σε επαφή με τους κολυμβητές. Αυτό συμβαίνει ήδη χάρη στην κλιματική αλλαγή καθώς μεγάλοι θηρευτές όπως καρχαρίες ακολουθούν κοπάδια ψαριών κατά μήκος των ακτών. Οι ακριβείς συνέπειες των αλλαγών, ωστόσο δεν είναι ακόμη «εντελώς σαφείς» σύμφωνα με τους ερευνητές. Τα ευρήματα Χρησιμοποιώντας δεδομένα από τον δορυφόρο Ocean Color Web της NASA, ο οποίος διασπά τον παγκόσμιο ωκεανό σε μια σειρά εικονοστοιχείων (pixel) εννέα χιλιομέτρων οι ερευνητές μπόρεσαν να δουν αλλαγές στην επιφάνεια του ωκεανού. Στη συνέχεια ανέπτυξαν έναν αλγόριθμο για να μετρούν το φως στο θαλασσινό νερό και να γνωρίζουν το βάθος της ευφωτικής ζώνης σε κάθε τοποθεσία. Βασίστηκαν επίσης σε μοντέλα για να δουν πιο προσεκτικά τις αλλαγές κατά τη διάρκεια του φωτός της ημέρας και των συνθηκών της Σελήνης καθορίζοντας ότι οι αλλαγές στο βάθος της ευφωτικής ζώνης τη νύχτα ήταν μικρές σε σύγκριση με τη μέρα.Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι περισσότερο από το εννέα τοις εκατό του ωκεανού έχει δει τις φωτισμένες ζώνες του να μειώνονται κατά περισσότερο από 50 μέτρα και λίγο λιγότερο από το 3 τοις εκατό τις είδε να μειώνονται κατά περισσότερο από 100 μέτρα.Οι αλλαγές στις ευφωτικές ζώνες στις παράκτιες περιοχές είναι πιθανό να οφείλονται σε πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των θρεπτικών ουσιών που εισέρχονται στο νερό λόγω της αυξημένης βροχόπτωσης και της γεωργικής απορροής. Η κλιματική αλλαγή οδηγεί επίσης σε πιο έντονες βροχοπτώσεις. Στον ανοιχτό ωκεανό, οι επιβλαβείς ανθοφορίες φυκιών που προκαλούνται από τις κλιματικές αλλαγές στην επιφάνεια της θάλασσας έχουν βοηθήσει να μπλοκάρει το φως.Οι πιο εμφανείς αλλαγές παρατηρήθηκαν γύρω από τους πόλους και την κορυφή του Ρεύματος του Κόλπου κοντά στη Φλόριντα. Η Φλόριντα έχει δει πολλές σημαντικές επιβλαβείς ανθοφορίες φυκιών τα τελευταία χρόνια και μια άνθιση ρεκόρ κατευθύνεται στη Νότια Φλόριντα αυτό το καλοκαίρι. Αλλαγές στο βάθος της φωτικής ζώνης στον ανοιχτό ωκεανό παρατηρήθηκαν επίσης στην κορυφή του Ρεύματος του Κόλπου και γύρω από την Αρκτική και την Ανταρκτική, περιοχές του πλανήτη που παρουσιάζουν τις πιο έντονες μετατοπίσεις ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής.Το φαινόμενο του σκοταδισμού παρατηρείται έντονα πλέον και στη Βαλτική Θάλασσα, η οποία συνορεύει με τη βόρεια Ευρώπη και όπου οι βροχοπτώσεις στη στεριά φέρνουν ιζήματα και θρεπτικά συστατικά στη θάλασσα, διεγείροντας την ανάπτυξη φυτοπλαγκτού. Το φυτοπλαγκτόν είναι μικροσκοπικά θαλάσσια φύκια και η βάση πολλών τροφικών ιστών.«Υπήρξε έρευνα που δείχνει πώς άλλαξε χρώμα η επιφάνεια του ωκεανού τα τελευταία 20 χρόνια, πιθανώς ως αποτέλεσμα αλλαγών στις κοινότητες πλαγκτού. Αλλά τα αποτελέσματά μας παρέχουν στοιχεία ότι τέτοιες αλλαγές προκαλούν εκτεταμένο σκοτάδι που μειώνει την ποσότητα του ωκεανού που είναι διαθέσιμη για τα ζώα που βασίζονται στον ήλιο και τη σελήνη για την επιβίωση και την αναπαραγωγή τους» αναφέρει ο Δρ. Σμιθ.«Βασιζόμαστε επίσης στον ωκεανό και τις φωτικές του ζώνες για τον αέρα που αναπνέουμε, τα ψάρια που τρώμε, την ικανότητά μας να καταπολεμούμε την κλιματική αλλαγή και για τη γενική υγεία και ευημερία του πλανήτη. Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη, τα ευρήματά μας αντιπροσωπεύουν πραγματικό λόγο ανησυχίας» πρόσθεσε. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1962599/oi-okeanoi-skoteiniazoyn-kai-apeiloyntai-ta-thalassia-oikosystimata-alla-kai-oi-anthropoi/

Γιατί η Ευρώπη ψάχνει σανίδα σωτηρίας στην πυρηνική ενέργεια. Στο πλαίσιο της λεγόμενης πράσινης μετάβασης και των προσπαθειών για ενεργειακή αυτάρκεια - πολλές χώρες βλέπουν την πυρηνική ενέργεια ως λύση. Μετά από δεκαετίες αποστροφής και πολιτικών ταμπού, η πυρηνική ενέργεια επιστρέφει εντυπωσιακά στον ευρωπαϊκό διάλογο — όχι ως επιλογή ανάγκης, αλλά ως εργαλείο στρατηγικής αυτονομίας.Μόνο τις τελευταίες εβδομάδες, η Δανία ανακοίνωσε ότι θα επανεξετάσει την 40ετή απαγόρευση της πυρηνικής ενέργειας στο πλαίσιο μιας ριζικής πολιτικής στροφής, η Ισπανία φέρεται να δηλώνει διατεθειμένη να αναθεωρήσει το σχέδιο απόσυρσης των πυρηνικών της σταθμών, ενώ η Γερμανία εγκαταλείπει τη διαχρονική αντίθεσή της στην ατομική ενέργεια.Η στροφή των Ευρωπαίων στην πυρηνική ενέργεια αποκαλύπτει τις προσπάθειες κρατών μελών να διαφοροποιήσουν το ενεργειακό τους μείγμα, αναζητώντας πιο αποδοτικούς δρόμους για την απεξάρτηση από ορυκτά καύσιμα. Η ανερχόμενη αυτή τάση φαίνεται να συνδέεται – τουλάχιστον εν μέρει – με το αυξανόμενο κόστος που φέρουν οι τεχνολογίες ανανεώσιμων πηγών, ιδίως τα φωτοβολταϊκά και οι ανεμογεννήτριες. Η Δανία ξεκίνησε μελέτη «Η ηλιακή και η αιολική ενέργεια παραμένουν οι φθηνότεροι και ταχύτεροι τρόποι για την πράσινη μετάβαση, και αυτή είναι η κύρια προτεραιότητά μας. Όμως πρέπει να δούμε αν οι νέες πυρηνικές τεχνολογίες μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά», δηλώνει μέσω email στο CNBC ο υπουργός Κλίματος και Ενέργειας της Δανίας, Λαρς Άαγκααρντ.Η κυβέρνηση της Δανίας, που απαγόρευσε τη χρήση πυρηνικής ενέργειας το 1985, ανακοίνωσε στα μέσα Μαΐου ότι θα ξεκινήσει σοβαρή μελέτη για τις δυνατότητες και τους κινδύνους των νέων πυρηνικών τεχνολογιών, όπως οι μικροί αρθρωτοί αντιδραστήρες (SMRs), οι οποίοι ενδέχεται να λειτουργήσουν επικουρικά προς την ηλιακή και την αιολική ενέργεια.«Δεν διαθέτουμε εμπειρία με την πυρηνική ενέργεια, ούτε τις γνώσεις για την ασφάλεια και τη διαχείριση αποβλήτων. Πρέπει να ξεκινήσουμε μια σοβαρή ανάλυση – όχι για να αντικαταστήσουμε τον άνεμο και τον ήλιο, αλλά για να δούμε αν η νέα πυρηνική τεχνολογία μπορεί να συμπληρώσει το ενεργειακό μας σύστημα στο μέλλον», προσθέτει ο Άαγκααρντ.Ο Γκέοργκ Ζάκμαν, ανώτερος ερευνητής στο think tank Bruegel των Βρυξελλών, δηλώνει από την πλευρά του ότι η πυρηνική ενέργεια παραμένει η πιο διχαστική τεχνολογία παραγωγής ηλεκτρισμού στην Ευρώπη. «Η αναγέννηση της πυρηνικής ενέργειας στον πολιτικό λόγο είναι κάπως έκπληξη, δεδομένου ότι το κόστος των ανταγωνιστικών τεχνολογιών, όπως τα νέα αιολικά και φωτοβολταϊκά, έχει μειωθεί πάνω από 80%, ενώ το κόστος των πυρηνικών έχει αυξηθεί», λέει ο Ζάκμαν.Επισημαίνει όμως ότι το λεγόμενο «κρυφό κόστος» εξισορρόπησης και μεταφοράς του ηλεκτρισμού από τις ΑΠΕ αυξάνεται όσο μεγαλώνει το μερίδιο του ήλιου και του ανέμου στην παραγωγή. Η Ισπανία το ξανασκέφτεται Η Ισπανία, που θεωρείται ιστορικά κατά της πυρηνικής ενέργειας, έδειξε πρόσφατα ότι δεν αποκλείει εντελώς την πιθανότητα επέκτασης λειτουργίας των αντιδραστήρων της. Όπως μετέδωσε το Bloomberg, η υπουργός Οικολογικής Μετάβασης Σάρα Άαγκσεν δήλωσε πως, αν και το σχέδιο απόσυρσης των αντιδραστήρων ως το 2035 παραμένει, δεν αποκλείεται να επανεξεταστεί.Οι δηλώσεις της έγιναν στον απόηχο μιας μαζικής διακοπής ρεύματος που έπληξε την Ισπανία, την Πορτογαλία και τη νότια Γαλλία, προκαλώντας πολιτικές εντάσεις και διαξιφισμούς για την ευθύνη του πράσινου ενεργειακού μείγματος. Παρά τις αιτιάσεις εξωτερικών παρατηρητών ότι η υψηλή εξάρτηση από τον ήλιο και τον άνεμο μπορεί να έπαιξε ρόλο, ο πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ και ο διαχειριστής του δικτύου (REE) διέψευσαν ότι οι ΑΠΕ προκάλεσαν το blackout.«Η συζήτηση αν προτιμάμε πυρηνικά ή ΑΠΕ, τελικά βοηθά το φυσικό αέριο – το οποίο συνεχίζουμε να καίμε όσο δεν επενδύουμε μαζικά σε καθαρή ηλεκτροπαραγωγή», τονίζει ο Ζάκμαν στο CNBC. Η Γερμανία αφήνει πίσω το αντιπυρηνικό δόγμα Η Γερμανία, η οποία έκλεισε τους τελευταίους τρεις πυρηνικούς σταθμούς της το 2023, φέρεται να άρει την αντίθεσή της στην πυρηνική ενέργεια σε επίπεδο ευρωπαϊκής νομοθεσίας.Σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times στις 19 Μαΐου, η νέα κυβέρνηση υπό τον καγκελάριο Φρίντριχ Μερτς φέρεται να στηρίζει πλέον τις γαλλικές προσπάθειες για την αναγνώριση της πυρηνικής ενέργειας ως ισότιμης των ΑΠΕ στο ευρωπαϊκό ρυθμιστικό πλαίσιο.Η αλλαγή αυτή σηματοδοτεί προσέγγιση Παρισιού–Βερολίνου σε ένα θέμα που για χρόνια αποτελούσε σημείο τριβής. Εκπρόσωποι των δύο κυβερνήσεων δεν ήταν διαθέσιμοι για σχόλια. Το φυσικό αέριο επωφελείται από τη διστακτικότητα Θα πρέπει να εξηγήσουμε ότι η πυρηνική ενέργεια είναι από τις πλέον «καθαρές» μορφές ενέργειας, αφού δεν εκπέμπει διοξείδιο του άνθρακα. Οι υποστηρικτές της θεωρούν ότι μπορεί να συμβάλει σημαντικά στη μείωση των εκπομπών και της εξάρτησης από ορυκτά καύσιμα. Οι επικριτές θυμίζουν ότι το κόστος ενός ατυχήματος θα ήταν τεράστιο από κάθε άποψη.Ο Ζάκμαν σημειώνει ότι η δυνατότητα παλαιών πυρηνικών σταθμών να λειτουργούν πολύ πέραν του προσδόκιμου χρόνου ζωής τους, καθώς και η ελπίδα –αν και εξαιρετικά αβέβαιη– πως οι νέοι μικροί αντιδραστήρες μπορεί να είναι οικονομικοί, «αιχμαλωτίζουν τη φαντασία πολιτικών και βιομηχανίας».Στην πράξη, όμως, οι νέοι πυρηνικοί σταθμοί θα παραμείνουν δύσκολο να χρηματοδοτηθούν και θα αρχίσουν να αποδίδουν, αν ποτέ γίνει αυτό, μετά από δεκαετίες.Όσο αυτή η αβεβαιότητα διαρκεί, η έλλειψη επαρκών επενδύσεων σε ΑΠΕ επιτρέπει στο φυσικό αέριο να διατηρεί την κυριαρχία του. Τι δείχνουν οι αριθμοί Σύμφωνα με στοιχεία του ενεργειακού think tank Ember, το ευρωπαϊκό ηλεκτρικό σύστημα συνέχισε τη γρήγορη στροφή προς τις ΑΠΕ στο πρώτο εξάμηνο του περασμένου έτους.Η παραγωγή από αιολικά πάρκα και φωτοβολταϊκά έφτασε σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, καλύπτοντας το 30% της ηλεκτροπαραγωγής της ΕΕ και ξεπερνώντας για πρώτη φορά τα ορυκτά καύσιμα.Ταυτόχρονα, η πυρηνική παραγωγή αυξήθηκε κατά 3,1% στο ίδιο διάστημα — μια ένδειξη ότι επιστρέφει σταδιακά στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής ενεργειακής στρατηγικής. https://www.naftemporiki.gr/green/energy/1961232/giati-i-eyropi-psachnei-sanida-sotirias-stin-pyriniki-energeia/

ΠΜΟ: Μεγάλη πιθανότητα η παγκόσμια θερμοκρασία να σπάσει ρεκόρ στα επόμενα πέντε χρόνια. 70% πιθανότητες η αύξηση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας να ξεπεράσει τον 1,5° Κελσίου Υπάρχει 70% πιθανότητα η μέση αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη να είναι υψηλότερη από τον 1,5° Κελσίου την περίοδο 2025-2029, προβλέπει ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός (ΠΜΟ), μέρος του συστήματος του ΟΗΕ.Παράλληλα, η έκθεση προβλέπει ότι υπάρχει 80% πιθανότητα η παγκόσμια θερμοκρασία να σπάσει τουλάχιστον ένα ρεκόρ θερμότητας τα επόμενα πέντε χρόνια, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο ακραίων ξηρασιών, πλημμυρών και δασικών πυρκαγιών.Ο πλανήτης αναμένεται κατά συνέπεια να παραμείνει σε ιστορικά επίπεδα αύξησης της θερμοκρασίας, έπειτα από τα δυο θερμότερα χρόνια που καταγράφτηκαν ποτέ (2023 και 2024), σύμφωνα με ετήσια έκθεση για το κλίμα που καταρτίστηκε από τη βρετανική μετεωρολογική υπηρεσία (Met Office) με βάση τις προβλέψεις δέκα κέντρων και δημοσιοποιήθηκε από τον ΠΜΟ.Για πρώτη φορά, τα δεδομένα έδειξαν επίσης μια μικρή πιθανότητα να βιώσει ο κόσμος πριν από το 2030 μια χρονιά με τη μέση αύξηση της θερμοκρασίας να είναι υψηλότερη από τους 2°C, μια πιθανότητα που οι επιστήμονες χαρακτήρισαν ως «σοκαριστική». Συνοπτικά τα ευρήματα της έκθεσης: 80% πιθανότητα τουλάχιστον ένα από τα επόμενα πέντε χρόνια η θερμοκρασία του πλανήτη να είναι υψηλότερη από το 2024 που είναι το θερμότερο έτος που έχει καταγραφεί ποτέ86% πιθανότητα τουλάχιστον ένα από τα επόμενα πέντε χρόνια η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη να είναι πάνω από τους 1,5°C πάνω από τον μέσο όρο της περιόδου 1850-190070% πιθανότητα η μέση αύξηση της θερμοκρασίας σε διάστημα 5 ετών για την περίοδο 2025-2029 να είναι πάνω από τους 1,5 °CΜακροπρόθεσμα η αύξηση της θερμοκρασίας (κατά μέσο όρο σε δεκαετίες) παραμένει κάτω από 1,5°CΗ θέρμανση της Αρκτικής προβλέπεται να συνεχίσει να ξεπερνά τον παγκόσμιο μέσο όροΟι βροχοπτώσεις παρουσιάζουν μεγάλες περιφερειακές διακυμάνσεις Δείτε εδώ την έκθεση

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος Energia Έτοιμοι για το κενό του διαστήματος! Το Progress MS-31 πέρασε με επιτυχία τις δοκιμές διαρροής Η προετοιμασία του φορτηγού πλοίου συνεχίζεται στο Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Μετά από πέντε ημέρες στον θάλαμο κενού, το φορτηγό επέστρεψε στον σταθμό εργασίας του και συνδέθηκε με εξοπλισμό επίγειων δοκιμών για περαιτέρω δοκιμές. Το πλοίο θα παραδώσει περίπου 2,5 τόνους φορτίου στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για τον Ιούλιο. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_22992

Η Κίνα εκτόξευσε το σκάφος που θα συλλέξει δείγματα από αστεροειδή και κομήτη και θα τα φέρει πίσω στη Γη (βίντεο) Η αποστολή θέλει να βρει απαντήσεις σε σημαντικά ερωτηματικά για τη Γη, τη Σελήνη και το ηλιακό σύστημα. Η Κίνα εκτόξευσε το σκάφος της αποστολής Tianwen 2 που θα συλλέξει δείγματα από έναν αστεροειδή και θα φέρει πίσω στη Γη για μελέτη. Το σκάφος εκτοξεύτηκε με ένα πύραυλο Long March 3B από το διαστημικό κέντρο Xichang στη νοτιοδυτική Κίνα.Το Tianwen 2 κατευθύνεται προς το Kamo’oalewa (κωδική ονομασία 2016 HO3), έναν μικρό, ασυνήθιστο αστεροειδή που κινείται σχετικά κοντά στη Γη με στόχο να συλλέξει δείγματα από αυτόν το διαστημικό βράχο και να τα φέρει πίσω στη Γη κάποια στιγμή το 2027. Η αποστολή θα δοκιμάσει μια σειρά από τεχνικές δειγματοληψίας, συμπεριλαμβανομένης της προσπάθειας προσεδάφισης στον αστεροειδή εάν το επιτρέπει η μορφολογία του.Οι επιστήμονες θέλουν να αξιολογήσουν τα δείγματα για να προσδιορίσουν την προέλευση του αστεροειδούς που πιθανολογείται ότι αποτελεί κομμάτι της Σελήνης που αποσπάστηκε μετά από κάποια τρομερή σύγκρουση του φυσικού μας δορυφόρου με κάποιο γιγάντιο διαστημικό σώμα. Σε κάθε περίπτωση η μελέτη των αστεροειδών φωτίζει πτυχές της εξέλιξης του ηλιακού μας συστήματος αφού υπήρχαν στο δίσκο ύλης που είχε σχηματιστεί μετά τη γέννηση του Ήλιου αλλά δεν αποτέλεσαν τελικά δομικά υλικά κάποιου πλανήτη ή δορυφόρου ενός πλανήτη και μετατράπηκαν σε αιώνιους ταξιδευτές που περιπλανώνται συνήθως σε συγκεκριμένες τροχιές εντός του ηλιακού μας συστήματος.Το Tianwen 2 δεν θα προσγειωθεί στη Γη μετά τη λήψη των δειγμάτων του Kamo’oalewa αλλά αυτά θα τοποθετηθούν σε μια κάψουλα την οποία θα ρίξει στον πλανήτη μας το σκάφος και θα συνεχίσει το ταξίδι του για να φτάσει στον κομήτη 311P/PANSTARRS όπου υπολογίζεται ότι θα φτάσει γύρω στο 2035.Το σκάφος θα περιστραφεί γύρω από τον κομήτη και θα χρησιμοποιήσει το εύρος των καμερών, των φασματόμετρων και άλλων οργάνων του για να συλλέξει δεδομένα που μπορεί να παρέχουν πληροφορίες για μυστήρια όπως από πού προήλθε το νερό της Γης. Το εικονιζόμενο σκάφος της αποστολής Tianwen 2 ξεκίνησε το ταξίδι του. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1962096/i-kina-ektoxeyse-to-skafos-poy-tha-syllexei-deigmata-apo-asteroeidi-kai-komiti-kai-tha-ta-ferei-piso-sti-gi-vinteo/

Βρήκε το James Webb το γαλαξία Νο1 του Σύμπαντος; (βίντεο) Έναν ακόμη πανάρχαιο γαλαξία εντόπισε το πανίσχυρο διαστημικό τηλεσκόπιο. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb συνεχίζει το κυνήγι αρχέγονων γαλαξιών και εντόπισε έναν ακόμη η ηλικία του οποίου τον φέρνει στην κορυφή της λίστας των αρχαιότερων γαλαξιών που γνωρίζουμε.Ο γαλαξίας, που ονομάστηκε MoM-z14, είναι «η πιο μακρινή φασματοσκοπικά επιβεβαιωμένη πηγή μέχρι σήμερα, επεκτείνοντας το παρατηρητικό σύνορο σε μόλις 280 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη», αναφέρει η ερευνητική ομάδα που μελέτησε τα δεδομένα του James Webb σε δημοσίευση της στο διαδικτυακό αρχείο προδημοσιεύσεων arXiv.Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι ένα μυστηριώδες φαινόμενο που έλαβε την ονομασία Μεγάλη Έκρηξη γέννησε το Σύμπαν πριν από 13,8 δισ. έτη. Η εικόνα που είχαν σχηματίσει οι κοσμολόγοι για δεκαετίες ήταν πώς μετά τη δημιουργία του Σύμπαντος υπήρξε μια περίοδος που ονομάστηκε Κοσμικός Μεσαίωνας όπου εξελίσσονταν με αργό ρυθμό διάφορες διεργασίες φυσικής και χημείας με αποτέλεσμα το Σύμπαν να είναι ένας απόλυτα σκοτεινός και ψυχρός κόσμος για περίπου 500 εκατ. έτη όταν άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους τα πρώτα άστρα και μετά από μερικές εκατοντάδες εκατ. έτη σχηματίστηκαν οι πρώτοι γαλαξίες.Το James Webb έχει καταρρίψει αυτές τις θεωρίες ανακαλύπτοντας συνεχώς ολοένα και πιο αρχαίους γαλαξίες και μάλιστα μεγάλου μεγέθους αποδεικνύοντας ότι το Σύμπαν άρχισε να παράγει πολύ γρήγορα μετά τη γέννηση του άστρα και οι γαλαξίες εμφανίστηκαν επίσης πολύ νωρίς στην ιστορία του Σύμπαντος ή ίσως ο χρόνος που έχει οριστεί ως έναρξη της ύπαρξης του να μην είναι τελικά σωστός και η γέννηση του Κόσμου να συνέβη (πολύ) νωρίτερα από όσο πιστεύουμε.Οι υπολογισμοί των ερευνητών δείχνουν ότι ο MoM-z14 υπήρχε όταν το Σύμπαν ήταν μόλις 280 εκατ. ετών και αν η εκτίμηση αυτή επιβεβαιωθεί θα πρόκειται για τον αρχαιότερο γαλαξία που γνωρίζουμε. Ο MoM-z14 έχει διάμετρο περίπου 240 έτη φωτός είναι δηλαδή 400 φορές μικρότερος από τον δικό μας γαλαξία και περιέχει περίπου τόση μάζα όσο το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου, ένας νάνος γαλαξίας που περιφέρεται γύρω από τον γαλαξία μας που αποτελεί σταθερό στόχο παρατηρήσεων των αστρονόμων. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1962053/vrike-to-james-webb-ton-galaxia-no1-toy-sympantos-vinteo/

Οι Ρίτσαρντ Μποντ και Γιώργος Ευσταθίου μοιράζονται το βραβείο Shaw στην Αστρονομία. Το Βραβείο Shaw στην Αστρονομία 2025 απονεμήθηκε στους Richard Bond (καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο στον Καναδά) και τον George Efstathiou (καθηγητή Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Cambridge στο Ηνωμένο Βασίλειο) «για την πρωτοποριακή τους έρευνα στην κοσμολογία, κυρίως για τις μελέτες τους σχετικά με τις διακυμάνσεις στην μικρκυματική κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Οι προβλέψεις τους έχουν επαληθευτεί από επίγεια και διαστημικά όργανα παρατήρησης, οδηγώντας σε ακριβείς προσδιορισμούς: της ηλικίας, της γεωμετρίας και της μάζας-ενέργειας που περιέχει το σύμπαν μας». Οι δύο ερευνητές θα μοιραστούν το χρηματικό ποσό των 1,2 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο Γιώργος Ευσταθίου γεννήθηκε το 1955 στο Λονδίνο, από γονείς που είχαν μεταναστεύσει από την Κύπρο στη Βρετανία στις αρχές του 1950. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (1976) και πήρε το διδακτορικό του στην αστρονομία από το Πανεπιστήμιο του Ντάραμ (1979). Αφού έκανε μεταδιδακτορική έρευνα στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ) και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπου υπήρξε επικεφαλής του τμήματος αστροφυσικής έως το 1994, μετακινήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου διετέλεσε έως το 2008 διευθυντής του Ινστιτούτου Αστρονομίας, ενώ έκτοτε και μέχρι σήμερα είναι διευθυντής του Ινστιτούτου Κοσμολογίας. Μεταξύ άλλων διεθνών διακρίσεων (βραβεία Maxwell, Heineman, Gruber, Nemitsas κά), έχει τιμηθεί με το Βραβείο Αστροφυσικής του Ιδρύματος Μποδοσάκη (1994). Διαβάστε μια παλαιότερη συνέντευξη του Γιώργου Ευσταθίου ΕΔΩ. https://physicsgg.me/2020/08/09/το-σύμπαν-μας-δεν-είναι-το-μόνο/ (αριστερά) Ρίτσαρντ Μποντ – (δεξιά) Γιώργος Ευσταθίου πηγή: https://www.shawprize.org/laureates/2025-astronomy/?type=Contribution

Εξερράγη (ξανά) το διαστημόπλοιο με το οποίο ο Μασκ θέλει να στείλει ανθρώπους στον Άρη (βίντεο) Μια ακόμη αποτυχημένη εκτόξευση του Starship. Την ένατη δοκιμή του σούπερ πυραύλου Super Heavy ο οποίος μετέφερε το διαστημόπλοιο Starship πραγματοποίησε η Space X, η διαστημική εταιρεία του Ελον Μασκ. Όπως και οι προηγούμενες έτσι και αυτή δεν ολοκληρώθηκε με επιτυχία με την εταιρεία να ετοιμάζεται σε λίγες εβδομάδες για την επόμενη.Η εκτόξευση του πυραύλου που μετέφερε το διαστημόπλοιο πραγματοποιήθηκε χωρίς προβλήματα από την διαστημική έδρα της SpaceX στο Τέξας και ο διαχωρισμός του σκάφους από τον πύραυλο έγινε όπως ακριβώς έπρεπε να γίνει. Όμως στη συνέχεια ούτε ο πύραυλος ούτε το σκάφος κατάφεραν να ολοκληρώσουν το σχέδιο πτήσης που είχε εκπονηθεί και να επιστρέψουν στη Γη. Τόσο ο πύραυλος όσο και το διαστημόπλοιο καταστράφηκαν στην ατμόσφαιρα του πλανήτη με τον πύραυλο να καταστρέφεται πάνω από τον Κόλπο του Μεξικού ενώ το Starship πάνω από τον Ινδικό Ωκεανό. Στην προηγούμενη δοκιμή το σκάφος είχε εκραγεί αλλά ο πύραυλος είχε επιστρέψει κανονικά στη βάση του.Ως συνήθως η αντίδραση τόσο του Μασκ όσο και της εταιρείας ήταν να κάνουν λόγο για μια… χρήσιμη αποτυχία υπό την έννοια ότι και αυτή την φορά συλλέχθηκαν χρήσιμα δεδομένα που θα βοηθήσουν ώστε να φτάσουμε στον επιθυμητό στόχο μιας πετυχημένης 100% δοκιμής ώστε να ξεκινήσουν οι κανονικές αποστολές του πυραύλου και του σκάφους.Να σημειωθεί ότι η εταιρεία αναφέρει ότι η επόμενη δοκιμή του πυραύλου και του διαστημοπλοίου θα πραγματοποιηθεί σε λίγες εβδομάδες. Πρόσφατα άλλαξε το κανονιστικό πλαίσιο για διαστημικές δοκιμές το οποίο προέβλεπε ότι μετά από μια αποτυχημένη δοκιμή πυραύλου ή σκάφους θα πρέπει να γίνονται εξονυχιστικοί έλεγχοι και οι εταιρείες να συμμορφωθούν μετά τις οδηγίες της αρμόδιας ρυθμιστικής Αρχής διαδικασία που διαρκούσε συνήθως μερικούς μήνες. Αυτό ήταν κάτι που έβρισκε σφόδρα αντίθετο τον Ελον Μασκ ο οποίος είχε δηλώσει ότι μια από τις βασικές αιτίες που υποστήριξε τον Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ ήταν ότι είχαν συμφωνήσει πώς αν εκλεγεί η διαδικασία αυτή θα αλλάξει και οι εταιρείες θα μπορούν να πραγματοποιούν άμεσα δοκιμές των πυραύλων και των διαστημοπλοίων τους αφού σύμφωνα με τον Αμερικανό μεγιστάνα μόνο έτσι μπορεί να επέρχεται το επιθυμητό αποτέλεσμα και το προηγούμενο μοντέλο ελέγχων προκαλούσε επιζήμιες για την επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο καθυστερήσεις. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1961487/exerragi-xana-to-diastimoploio-me-to-opoio-o-mask-thelei-na-steilei-anthropoys-ston-ari-vinteo/

Καταγράφηκαν οι πιο λεπτομερείς εικόνες του ηλιακού στέμματος (βίντεο) Υψηλής ανάλυσης φωτογραφίες και βίντεο καταγράφηκαν από το ηλιακό στέμμα σε μια εξέλιξη που αναμένεται να φωτίσει τις διεργασίες και τα φαινόμενα που συμβαίνουν τόσο σε τοπικό όσο και ευρύτερο επίπεδο στο μητρικό μας άστρο.Το ηλιακό στέμμα θεωρείται η εξωτερική ατμόσφαιρα που περιβάλλει τον Ήλιο και τα άλλα αστέρια. Εκτείνεται έως εκατομμύρια χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια του Ήλιου και είναι πολύ χαμηλής πυκνότητας περίπου 10-12 φορές πιο αραιή από την γήινη ατμόσφαιρα.To ηλιακό στέμμα αποτελεί μόνιμο στόχο παρατηρήσεων και ενασχόλησης από τους αστρονόμους λόγω των ακραίων θερμοκρασιών των βίαιων εκρήξεων και άλλων φαινομένων που συμβαίνουν εκεί.Ωστόσο η γήινη ατμόσφαιρα εμποδίζει τη σωστή παρατήρηση του ηλιακού στέμματος θολώνοντας τις εικόνες από αυτή την περιοχή του μητρικού μας άστρου.Επιστήμονες στο Εθνικό Ηλιακό Αστεροσκοπείο των ΗΠΑ ανέπτυξαν ένα οπτικό σύστημα το οποίο ονόμασαν Cona και μπορεί να… αποφεύγει τα ατμοσφαιρικά εμπόδια της Γης για να παρέχει υψηλής ποιότητας εικόνες του ηλιακού στέμματος.Αυτή η τεχνολογία προσαρμοσμένης οπτικής όπως χαρακτηρίζεται χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστήμης των ΗΠΑ (NSF) και ενσωματώθηκε στο Ηλιακό Τηλεσκόπιο Goode στο Αστεροσκοπείο Big Bear Solar Observatory στην Καλιφόρνια.«Η προσαρμοσμένη οπτική είναι σαν μια αυξημένη αυτόματη εστίαση και οπτική σταθεροποίηση εικόνας στην κάμερα ενός κινητού τηλεφώνου αλλά διορθώνει τα σφάλματα στην ατμόσφαιρα και όχι τα τρεμάμενα χέρια του χρήστη» λέει ο Δρ. Νίκολας Γκορσί οπτικός μηχανικός και επικεφαλής παρατηρήσεων στο Big Bear Solar Observatory.Μεταξύ των αξιοσημείωτων πρώτων παρατηρήσεων είναι εικόνες μεταβαλλόμενων ηλιακών προεξοχών τα οποία είναι νέφη από ηλιακό ιονισμένο αέριο που εμφανίζονται ως τόξα ή βρόγχοι και συγκρατούνται πάνω από την επιφάνεια του άστρου με τη βοήθεια του ηλιακού μαγνητικού πεδίου. Οι εικόνες αποκαλύπτουν λεπτές, ταραχώδεις εσωτερικές ροές στις προεξοχές. Άλλες εικόνες αποτυπώνουν τον γρήγορο σχηματισμό και την κατάρρευση ενός λεπτού δομημένου ρεύματος πλάσματος (ιονισμένο αέριο). «Αυτές είναι μακράν οι πιο λεπτομερείς παρατηρήσεις αυτού του είδους, που δείχνουν χαρακτηριστικά που δεν είχαν παρατηρηθεί προηγουμένως και δεν είναι απολύτως σαφές τι είναι» αναφέρει ο καθηγητής Βασίλ Γιουρτσίσιν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Νιου Τζέρσεϊ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1961583/katagrafikan-oi-pio-leptomereis-eikones-toy-iliakoy-stemmatos-vinteo/

Καυτά πετρώματα διαλύουν την αφρικανική ήπειρο. Νέα ευρήματα της εντυπωσιακής γεωλογικής διεργασίας. Διεθνής ομάδα γεωλόγων εντόπισε νέες ενδείξεις ότι η Αφρική διασπάται λόγω ενός στρώματος καυτών πετρωμάτων κάτω από το γιγάντιο ρήγμα της ηπείρου.Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters» οι ερευνητές παρουσιάζουν νέα στοιχεία που δείχνουν ότι μια γιγάντια «κολώνα» θερμών πετρωμάτων υψώνεται κάτω από την Αφρική, προκαλώντας έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα και χωρίζοντας την ήπειρο στα δύο.Οι γεωλόγοι γνώριζαν από καιρό ότι η Αφρική διαλύεται σιγά σιγά σε μια περιοχή που ονομάζεται Σύστημα Ρήξης της Ανατολικής Αφρικής (EARS), αλλά η κινητήρια δύναμη πίσω από αυτή τη μαζική γεωλογική διαδικασία αποτελεί αντικείμενο συζήτησης στην επιστημονική κοινότητα. Στο τραπέζι είχε πέσει η ιδέα μιας «σούπερ δομής» όπως αποκαλέστηκε καυτών πετρωμάτων πιέζει και σπάει τον φλοιό της αφρικανικής ηπείρου.Οι ερευνητές εντόπισαν όπως υποστηρίζουν τα ίχνη αυτής της σούπερ δομής που σπάει στην Αφρική στα δύο. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα αέρια στο γεωθερμικό πεδίο Meengai στην κεντρική Κένυα έχουν μια χημική υπογραφή που προέρχεται από βαθιά μέσα στον μανδύα της Γης, πιθανότατα μεταξύ του πυθμένα του μανδύα και του πυρήνα. Η υπογραφή ταιριάζει με αυτά των αερίων που βρίσκονται σε ηφαιστειακά πετρώματα στα βόρεια, στην Ερυθρά Θάλασσα και στα νότια, στο Μαλάουι, υποδεικνύοντας ότι όλα αυτά τα μέρη… κάθονται πάνω στον ίδιο βράχο στον μανδύα της Γης σύμφωνα με δήλωση του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης επιστήμονες του οποίου πήραν μέρος στη μελέτη.Το EARS είναι το μεγαλύτερο ενεργό σύστημα ηπειρωτικών ρήξεων στη Γη και διασχίζει περίπου 3.500 χιλιόμετρα της Αφρικής. Η λιθόσφαιρα, το βραχώδες εξωτερικό κέλυφος του φλοιού και του ανώτερου μανδύα της Γης, διασπάται σταδιακά σε όλο το ρήγμα για περίπου 35 εκατομμύρια χρόνια. Αυτό έχει αφήσει ένα δίκτυο κοιλάδων που διασχίζουν την κορυφή της ηπείρου από την Ερυθρά Θάλασσα στα ανοιχτά της βορειοανατολικής Αφρικής έως τη Μοζαμβίκη στη νότια Αφρική. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1961511/kayta-petromata-dialyoyn-tin-afrikaniki-ipeiro/

Έρχονται οι πρώτες έγχρωμες εικόνες μαύρων τρυπών. Εντυπωσιακή εξέλιξη που μπορεί να φέρει επανάσταση στην αστρονομία. Αστρονόμοι ανέπτυξαν μια νέα μέθοδο οπτικής καταγραφής του Διαστήματος η οποία μέσω του παγκόσμιου δικτύου ραδιοτηλεσκοπίων Event Horizon Telescope υπόσχεται να καταγράψει για πρώτη φορά έγχρωμες εικόνες από μαύρες τρύπες επίτευγμα που αναμένεται να βελτιώσει την κατανόηση μας για τα πιο μυστηριώδη αντικείμενα του Σύμπαντος.Τα χρώματα είναι ένα ενδιαφέρον φαινόμενο. Στη φυσική, μπορούμε να πούμε ότι το χρώμα του φωτός ορίζεται από τη συχνότητα ή το μήκος κύματός του. Όσο μεγαλύτερο είναι το μήκος κύματος, ή όσο χαμηλότερη είναι η συχνότητα, τόσο περισσότερο είναι προς το κόκκινο άκρο του φωτός του φάσματος. Μετακινηθείτε προς το μπλε άκρο και τα μήκη κύματος γίνονται μικρότερα και οι συχνότητες υψηλότερες. Κάθε συχνότητα ή μήκος κύματος έχει το δικό της μοναδικό χρώμα.Τα μάτια μας βλέπουν χρώμα με τρεις διαφορετικούς τύπους κώνων στον αμφιβληστροειδή μας, ευαίσθητους στις συχνότητες του κόκκινου, του πράσινου και του μπλε φωτός. Στη συνέχεια, το μυαλό μας χρησιμοποιεί αυτά τα δεδομένα για να δημιουργήσει μια έγχρωμη εικόνα. Οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές λειτουργούν παρόμοια. Έχουν αισθητήρες που καταγράφουν κόκκινο, πράσινο και μπλε φως. Στη συνέχεια, η οθόνη του υπολογιστή σας χρησιμοποιεί κόκκινα, πράσινα και μπλε εικονοστοιχεία (pixel) τα οποία ξεγελούν τον εγκέφαλό μας για να δει μια έγχρωμη εικόνα.Ενώ δεν μπορούμε να δούμε το ραδιοφώς, τα ραδιοτηλεσκόπια μπορούν να δουν χρώματα, γνωστά ως ζώνες. Ένας ανιχνευτής μπορεί να συλλάβει ένα στενό εύρος συχνοτήτων, γνωστό ως ζώνη συχνοτήτων, το οποίο είναι παρόμοιο με τον τρόπο που οι οπτικοί ανιχνευτές καταγράφουν τα χρώματα. Παρατηρώντας τον ουρανό σε διαφορετικές ζώνες συχνοτήτων, οι αστρονόμοι μπορούν να δημιουργήσουν μια «έγχρωμη» εικόνα. Οι δυσκολίες Αυτή η εξέλιξη της έγχρωμης εικόνας δεν έρχεται χωρίς προβλήματα. Τα περισσότερα ραδιοτηλεσκόπια μπορούν να παρατηρήσουν μόνο μία ζώνη κάθε φορά. Έτσι, οι αστρονόμοι πρέπει να παρατηρήσουν ένα αντικείμενο πολλές φορές σε διαφορετικές ζώνες για να δημιουργήσουν μια έγχρωμη εικόνα. Για πολλά αντικείμενα, αυτό είναι απολύτως εντάξει, αλλά για αντικείμενα που αλλάζουν γρήγορα ή αντικείμενα με μικρό προφανές μέγεθος, δεν λειτουργεί. Η εικόνα μπορεί να αλλάξει τόσο γρήγορα που δεν μπορείτε να τοποθετήσετε εικόνες μαζί. Φανταστείτε εάν η κάμερα του τηλεφώνου σας χρειαζόταν ένα δέκατο του δευτερολέπτου για να καταγράψει κάθε χρώμα μιας εικόνας. Θα ήταν εντάξει για μια φωτογραφία τοπίου ή μια selfie, αλλά για μια λήψη δράσης οι διαφορετικές εικόνες δεν θα ευθυγραμμιστούν.Εδώ εμφανίζεται αυτή η νέα μέθοδος. Η ομάδα χρησιμοποίησε μια μέθοδο γνωστή ως μεταφορά φάσης συχνότητας (FPT) για να ξεπεράσει τις ατμοσφαιρικές παραμορφώσεις του ραδιοφωτός. Παρατηρώντας τον ουρανό του ραδιοφώνου σε μήκος κύματος 3 χιλιοστών η ομάδα μπορεί να παρακολουθήσει πώς η ατμόσφαιρα παραμορφώνει το φως. Αυτό είναι παρόμοιο με τον τρόπο που τα οπτικά τηλεσκόπια χρησιμοποιούν ένα λέιζερ για να παρακολουθούν τις ατμοσφαιρικές αλλαγές.Η ομάδα έδειξε πώς μπορούν να παρατηρήσουν τον ουρανό σε μήκος κύματος τριών χιλιοστών και ενός χιλιοστού ταυτόχρονα και να το χρησιμοποιήσουν για να διορθώσουν και να οξύνουν την εικόνα που συλλέγεται από το μήκος κύματος του ενός χιλιοστού.Διορθώνοντας την ατμοσφαιρική παραμόρφωση με αυτόν τον τρόπο, οι αστρονόμοι του ραδιοφώνου μπορούσαν να τραβήξουν διαδοχικές εικόνες σε διαφορετικές ζώνες ραδιοφώνου και στη συνέχεια να τις διορθώσουν όλες για να δημιουργήσουν μια έγχρωμη εικόνα υψηλής ανάλυσης.Αυτή η μέθοδος βρίσκεται ακόμα στα αρχικά της στάδια και αυτή η τελευταία μελέτη είναι απλώς μια επίδειξη της τεχνικής. Αλλά αποδεικνύει ότι η μέθοδος μπορεί να λειτουργήσει. Έτσι, μελλοντικά έργα όπως το EHT επόμενης γενιάς (ngEHT) και το Black Hole Explorer (BHEX) θα μπορούν να βασίζονται σε αυτήν τη μέθοδο. Και αυτό σημαίνει ότι θα μπορούμε να δούμε τις μαύρες τρύπες ζωντανά και έγχρωμα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1961520/erchontai-oi-protes-egchromes-eikones-mayron-trypon/

Η στιγμή μηδέν του Μηχανισμού των Αντικυθήρων Μία έκλειψη, ένας πάπυρος και 223 δόντια μπρούντζου αποκαλύπτουν πότε –και γιατί– ξεκίνησε ο πρώτος αναλογικός υπολογιστής της Ιστορίας. Ο ερευνητής Αριστείδης Βούλγαρης μιλάει στην «Κ» για την πιο ακριβή ημερομηνία της αρχαιότητας που μόλις εντόπισε η ομάδα του. Το 1901, ανάμεσα σε αγάλματα και αμφορείς ενός βυθισμένου φορτίου, οι δύτες των Αντικυθήρων ανέσυραν κάτι που δεν έμοιαζε με οτιδήποτε γνώριμο. Εναν συμπαγή όγκο πρασινωπού μετάλλου με δόντια, γράμματα και κάτι που θύμιζε ρολόι. Περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα, ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων παραμένει το πιο πολύπλοκο τεχνολογικό αντικείμενο της αρχαιότητας. Και ίσως το πιο παρεξηγημένο.Το πρόσφατο άρθρο της ομάδας The Functional Reconstruction of Antikythera Mechanism – The FRAMe Project, που δημοσιεύτηκε στο Journal of Astronomical History and Heritage, επιχειρεί κάτι που μέχρι σήμερα καμία άλλη μελέτη δεν έχει παρουσιάσει με ακρίβεια, όπως υποστηρίζουν οι συντάκτες: να προσδιορίσει πότε ξεκίνησε να λειτουργεί ο Μηχανισμός και πώς βαθμονομήθηκαν οι δείκτες του. Η ημερομηνία που προτείνουν –22 ή 23 Δεκεμβρίου 178 π.Χ.– προκύπτει από την ίδια τη «βιβλιογραφία» του αντικειμένου, όπως λέγεται, και όχι από εικασίες.Η «Κ» συνομίλησε με τον ερευνητή Αριστείδη Βούλγαρη, έναν από τους τρεις συγγραφείς της δημοσίευσης, ο οποίος αναλύει όχι μόνο τα ευρήματα, αλλά και τα λάθη, που, όπως λέει, έχουν διαχυθεί ανεξέλεγκτα στη διεθνή συζήτηση για τον Μηχανισμό. Με αυστηρή τεχνική ματιά και εργαλεία χειρός, ο Βούλγαρης και η ομάδα του διατυπώνουν ένα διαφορετικό παράδειγμα: όχι του αρχαίου θαύματος, αλλά του αρχαίου πρωτοκόλλου· όχι της έμπνευσης, αλλά της μηχανικής συνέπειας. Η ημερομηνία μηδέν: 22 – 23 Δεκεμβρίου 178 π.Χ. Ενας μηχανισμός που διατηρεί αστρονομική μνήμη δεν ξεκινά τυχαία. Πίσω από τη ρύθμιση των δεικτών του Μηχανισμού των Αντικυθήρων κρύβεται μια χρονική αφετηρία που δεν επιλέχθηκε αυθαίρετα. Σύμφωνα με την ομάδα FRAMe, πρόκειται για τις 22 – 23 Δεκεμβρίου 178 π.Χ., ημερομηνία που προκύπτει από την ταύτιση φυσικών και πολιτισμικών συμβάντων – και αποτυπώνεται με ασυνήθιστη ακρίβεια στο ίδιο το όργανο.«Ο αρχαίος Ελληνας αστρονόμος Γέμινος έχει γράψει το έργο “Εισαγωγή εις τα Φαινόμενα”, το οποίο διασώζεται σήμερα. Στο κεφάλαιο “Περί Εξελιγμού” (ο οποίος είναι ο χρονικός κύκλος, σύμφωνα με τον οποίο επαναλαμβάνεται ακριβώς την ίδια ώρα η ακολουθία των εκλείψεων ηλίου και σελήνης), αναφέρει πως αυτός ο κύκλος ξεκινάει όταν όλοι οι κύκλοι της Σελήνης βρίσκονται στις αρχές τους», λέει στην «Κ» ο Αριστείδης Βούλγαρης.Εντοπίσαμε έναν αριθμό υποψήφιων ημερομηνιών όπου οι κύκλοι της Σελήνης κλειδώνουν στις αρχές τους. Η κατάλληλη ημερομηνία θα έπρεπε σίγουρα να ταιριάζει με τη «βιβλιογραφία» που έχει ο ίδιος ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων.Η ομάδα εφάρμοσε αυτή την αρχή του εξελιγμού (Saros – Exeligmos) ερευνώντας τις δακτυλιοειδείς εκλείψεις της περιόδου από το 250 π.Χ. ώς το 200 μ.Χ. στο αρχείο της NASA.«Εντοπίσαμε έναν αριθμό υποψήφιων ημερομηνιών όπου οι κύκλοι της Σελήνης κλειδώνουν στις αρχές τους. Η κατάλληλη ημερομηνία θα έπρεπε σίγουρα να ταιριάζει με τη “βιβλιογραφία” που έχει ο ίδιος ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων».Η έννοια της «βιβλιογραφίας» εδώ δεν είναι μεταφορά. Ο ίδιος ο Βούλγαρης δηλώνει: «Η ομάδα μου κι εγώ αντιμετωπίζουμε τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων ως ένα “μπρούντζινο βιβλίο του αρχαίου Κόσμου”».Η ημερομηνία των 22 – 23 Δεκεμβρίου 178 π.Χ. εμφανίζεται ως η μόνη που πληροί σωρευτικά τις μηχανικές και επιγραφικές ενδείξεις της πρόσθιας όψης του Μηχανισμού. «Σε καθεμία από τις τέσσερις γωνίες της πρόσθιας όψης του Μηχανισμού, ο αρχαίος κατασκευαστής έχει αναγράψει τέσσερις παραγράφους με πληροφορίες για κάθε εποχή. Στην επάνω αριστερή γωνία είναι ανεγραμμένο ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ ΑΡΧΕΤΑΙ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙΝ ΤΡΟΠΑΙ ΧΕΙΜΕΡΙΝΑΙ. Επειδή η ελληνική (και η λατινική) γλώσσα διαβάζεται από αριστερά προς τα δεξιά και από επάνω προς τα κάτω, η επάνω αριστερή θέση διαθέτει μιαν ιδιαιτέρως εξέχουσα θέση». H ημερομηνία που εντοπίσαμε συνδέεται άμεσα με τη σωζόμενη «βιβλιογραφία» που μας παρέχει ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων.Αυτή η σύμπτωση δεν είναι η μοναδική· η ημερομηνία ταυτίζεται με το ηλιοστάσιο, την είσοδο του Ηλιου στον Αιγόκερω, τη σύμπτωση των σεληνιακών κύκλων, την έναρξη του μετωνικού και του καλλιππικού κύκλου, αλλά και τις εορτές της Ισιδας.«Η 22 – 23 Δεκεμβρίου 178 π.Χ. αντιστοιχεί στη 17η ημέρα του μηνός Αθύρ του αιγυπτιακού ημερολογίου. Τότε ξεκινούσαν οι εορτές των Ισίων. Αυτή η εορτή εισήχθη στην Ελλάδα από τον Πτολεμαίο Α΄. Η Ισις στην Ελλάδα συνοδευόταν και από το ελληνικό της προσωνύμιο όπως Ισις – Τύχη, Ισις – Πελαγία, Ισις – Νέμεσις», μας λέει ο ίδιος. «Επομένως, η ημερομηνία που εντοπίσαμε συνδέεται άμεσα με τη σωζόμενη “βιβλιογραφία” που μας παρέχει ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων». Ο πάπυρος του 165 π.Χ. και η γραμματειακή μνήμη Για πρώτη φορά, η ανασύνθεση της έναρξης λειτουργίας του Μηχανισμού των Αντικυθήρων δεν βασίζεται αποκλειστικά σε αστρονομικά μοντέλα και γεωμετρική ανάλυση, αλλά συνδέεται ρητά με ένα γραπτό τεκμήριο της εποχής: έναν πάπυρο που γράφτηκε μόλις 13 χρόνια μετά την ημερομηνία μηδέν.«Ο πάπυρος που συσχετίζουμε με τον Μηχανισμό γράφτηκε το 165 – 164 π.Χ., δηλαδή 13 χρόνια μετά την ημερομηνία βαθμονόμησης του Μηχανισμού, και περιείχε σημειώσεις αστρονομίας εκείνης της εποχής, γραμμένες στα αρχαία ελληνικά από κάποιον “λίγο απρόσεχτο” μαθητή, που έχει γράψει ανάποδα τις διάρκειες των ημερών για το θερινό και το χειμερινό ηλιοστάσιο».Ο πάπυρος που συσχετίζουμε με τον Μηχανισμό γράφτηκε το 165 – 164 π.Χ., δηλαδή 13 χρόνια μετά την ημερομηνία βαθμονόμησης του Μηχανισμού, και περιείχε σημειώσεις αστρονομίας εκείνης της εποχής.Η χρονική εγγύτητα μεταξύ της γραφής του παπύρου και της ημερομηνίας εκκίνησης ενισχύει την υπόθεση λειτουργικής συνέχειας. Ο ίδιος ο Βούλγαρης το εκτιμά ως τεκμήριο ορίζοντα: «Η Αστρονομία που ήταν γνωστή το 165 π.Χ. δύσκολα θα διέφερε από την Αστρονομία που υπάρχει στομ Μηχανισμό των Αντικυθήρων. Ηδη, πληροφορίες Αστρονομίας που περιγράφει ο Γέμινος (περίπου το 80 π.Χ.) είναι εντοπισμένες και στον Μηχανισμό των Αντικυθήρων».Ωστόσο, ο πάπυρος δεν εξαντλείται εδώ. Ο ερευνητής αφήνει να εννοηθεί ότι έχει αναγνωριστεί και πρόσθετη πληροφορία στις σελίδες του, με πιθανές προεκτάσεις για τα ελλείποντα μέρη του Μηχανισμού.«Το τι άλλο θα προκύψει από τα μυστικά που κρύβει αυτός ο πάπυρος θα τα μάθουμε στο εγγύς μέλλον. Υπονοώ, όπως αντιλαμβάνεστε, ότι έχουμε εντοπίσει και άλλα σημαντικά νέα που αφορούν την ανακατασκευή χαμένων μερών και επιγραφών του Μηχανισμού», μας αποκαλύπτει. Ο Μηχανισμός δεν είναι πια μπρούντζινος Οι περισσότερες εικόνες του Μηχανισμού που κυκλοφορούν σήμερα τον απεικονίζουν ως μηχάνημα από μπρούντζο. Παρά ταύτα, η πραγματικότητα είναι δραματικά διαφορετική. Σύμφωνα με τη χημική του ιστορία, τίποτα πλέον στον Μηχανισμό δεν είναι μπρούντζινο, όπως μας πληροφορεί ο συνομιλητής μας.«Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων κατασκευάστηκε από μπρούντζο (κράμα περίπου 94% χαλκού και 6% κασσίτερου) περίπου το 180 π.Χ. Με την επαφή του μπρούντζου με το θαλασσινό νερό, ξεκίνησαν άμεσα χημικές αντιδράσεις μεταξύ του χαλκού και του χλωρίου της θάλασσας. Κατά την παραμονή του στον πυθμένα για περίπου 2.000 χρόνια, όλα ανεξαιρέτως τα μπρούντζινα εξαρτήματα του Μηχανισμού μετατράπηκαν σταδιακά σε ένα νέο υλικό: τον ατακαμίτη (τριοξυχλωρίδιο του χαλκού)».Η αλλαγή του υλικού δεν είναι απλώς επιφανειακή. Ο Βούλγαρης εξηγεί ότι η νέα του σύσταση είναι πυκνότερη, εύθραυστη και ριζικά διαφορετική ως προς τη συμπεριφορά.Κατά την παραμονή του Μηχανισμού στον πυθμένα για περίπου 2.000 χρόνια, όλα ανεξαιρέτως τα μπρούντζινα εξαρτήματα του Μηχανισμού μετατράπηκαν σταδιακά σε ένα νέο υλικό: τον ατακαμίτη.«Ο ατακαμίτης είναι ένα πετρώδες – ορυκτό υλικό με πυκνότητα 3.8 gr/cm³, σε αντίθεση με την αρχική πυκνότητα του μπρούντζου που ήταν 8.8 gr/cm³. Η αλλαγή πυκνότητας, η πίεση, η βαρύτητα, και η ολική διάβρωση, παραμόρφωσαν τη γεωμετρία του Μηχανισμού. Καμία σωζόμενη πλάκα και γρανάζι του Μηχανισμού δεν είναι επίπεδα. Το 1901, ο Μηχανισμός ανελκύστηκε από τον βυθό, αλλά η απότομη αφυδάτωσή του προκάλεσε σημαντική συρρίκνωση, επιπλέον παραμόρφωση και ρηγμάτωση των μερών του».Ο ερευνητής θέτει το κρίσιμο ερώτημα: μπορεί κάποιος να μετρήσει αξιόπιστα πάνω σε αυτό το υλικό; Η απάντησή του είναι κάθετη. «Οποιαδήποτε διαστασιολογική μέτρηση πραγματοποιηθεί στα θραύσματα εμπεριέχει την επίδραση της συρρίκνωσης και της παραμόρφωσης και οποιοδήποτε συμπέρασμα προκύψει με βάση αυτές τις μετρήσεις είναι εντελώς λανθασμένο. Ορισμένοι ερευνητές συμπέραναν πως το γρανάζι αυτό είχε πρόβλημα στη μετάδοση της κίνησης και επομένως ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων ήταν ένα μη λειτουργικό “διακοσμητικό παιχνίδι” εκείνης της εποχής».Ποιος ο λόγος να κατασκευαστεί ένα μηχάνημα τόσο ακριβό, τόσο πολύπλοκο, τόσο χρονοβόρο και επίπονο, με εξαιρετικά μεγάλο αριθμό εξαρτημάτων και οπών και με το εγχειρίδιο χρήσης του, αν ήταν απλώς ένα μη λειτουργικό «παιχνίδι»;Ο Βούλγαρης αντιστρέφει το σκεπτικό και υποστηρίζει ότι ο ίδιος ο Μηχανισμός είναι η απόδειξη λειτουργικότητας, όχι το αντίθετο. «O αρχαίος κατασκευαστής δημιούργησε τα γρανάζια, τους άξονες, τις ατράκτους, τις μετρητικές κλίμακες με τους δείκτες τους και κατόπιν έγραψε και το εγχειρίδιο χρήσης του δημιουργήματός του, το οποίο διασώζεται τμηματικά, σε αποσπασματικές προτάσεις, λέξεις και γράμματα. Αν κάποιο γρανάζι παρουσίαζε μηχανολογικό πρόβλημα, απλώς θα το αντικαθιστούσε με νέο».Και καταλήγει με ερωτήματα που είναι ταυτόχρονα επιστημονικά, φιλοσοφικά και αισθητικά: «Υπέστη τόση ταλαιπωρία για να φτιάξει ένα μη λειτουργικό μηχάνημα; Ποιος ο λόγος να κατασκευαστεί ένα μηχάνημα τόσο ακριβό, τόσο πολύπλοκο, τόσο χρονοβόρο και επίπονο, με εξαιρετικά μεγάλο αριθμό εξαρτημάτων και οπών και με το εγχειρίδιο χρήσης του, αν ήταν απλώς ένα μη λειτουργικό “παιχνίδι”;» Οι βίδες και οι πλανήτες: Πώς παραμορφώνεται η αλήθεια Ο Αριστείδης Βούλγαρης δεν κρύβει την αντίθεσή του με τη στάση μεγάλης μερίδας της επιστημονικής κοινότητας. Για εκείνον, πολλές ανακατασκευές του Μηχανισμού δεν είναι απλώς προβληματικές· είναι επικίνδυνες, καθώς αλλοιώνουν την τεκμηριωμένη μηχανολογική πραγματικότητα, όπως προκύπτει από την κουβέντα μας. «Οφείλω να σας ομολογήσω πως έχουμε σοβαρότατες ενστάσεις και αντιρρήσεις για τις ανακατασκευές του Μηχανισμού των Αντικυθήρων και αυτά που παρουσιάζονται με πολλή μεγάλη δημοσιότητα, τα οποία είναι υποθετικά και υψηλής αμφιβολίας. Αρκετά μοντέλα που έχουν κατασκευαστεί, ακόμα και από σημαντικούς ερευνητές, παρουσιάζουν σοβαρότατες αποκλίσεις από το αρχαίο πρωτότυπο, έχουν αυθαίρετες τοποθετήσεις υποθετικών/μη υπαρκτών εξαρτημάτων ακόμα και σε σημεία που δεν υπάρχει ένδειξη/υποψία ότι υπήρχε κάποιο εξάρτημα», υπογραμμίζει.Εχουμε σοβαρότατες ενστάσεις και αντιρρήσεις για τις ανακατασκευές του Μηχανισμού των Αντικυθήρων και αυτά που παρουσιάζονται με πολλή μεγάλη δημοσιότητα, τα οποία είναι υποθετικά και υψηλής αμφιβολίας. Το ζήτημα για τον Βούλγαρη δεν είναι προσωπικό. Είναι μηχανολογικό. Κι αυτό είναι που κάνει τις διαφωνίες του να μοιάζουν αδιαπραγμάτευτες.«Οι διαφωνίες μου δεν είναι προϊόν της φαντασίας ή της άποψής μου, αλλά βασίζονται στην εμπειρία που έχω αποκομίσει από τη μελέτη των θραυσμάτων, των τομογραφιών, της ανακατασκευής των μπρούντζινων εξαρτημάτων με συμβατικές μεθόδους (όχι με χρήση υπολογιστή), της συναρμολόγησης, καθώς και των δεκάδων εκατοντάδων “ωρών πτήσης” αλληλεπιδρώντας με αυτό το μοναδικό μηχάνημα. Για οποιαδήποτε ανακατασκευή πρέπει να βασιστούμε και να σεβαστούμε το αρχαίο πρωτότυπο».Ενα από τα σημεία έντονης αντιπαράθεσης, μάλιστα, είναι η προσθήκη πλανητικών ενδείξεων στα μοντέλα. «Εχω στοιχεία να υποστηρίξω τις διαφωνίες μου, τα οποία βασίζονται σε μηχανολογικά και υπαρκτά δεδομένα και όχι απλές απόψεις. Σας παραθέτω ένα παράδειγμα: διαφωνώ κάθετα με την ύπαρξη πλανητών στον Μηχανισμό (στα μοντέλα που έχουμε κατασκευάσει υπάρχει μόνον –και το τονίζω αυτό– ο Ηλιος-Χρυσούν Σφαιρίον και η Σελήνη-Μέλαν/Λευκόχρουν Σφαιρίον)».Η αλλαγή εξαρτήματος, θέσης του εξαρτήματος, υλικού του εξαρτήματος, αλλάζει το μηχανολογικό status του συστήματος και οδηγεί σε διαφορετική μηχανική συμπεριφορά, με διαφορετικά αποτελέσματα και, τελικά, σε εσφαλμένες θεωρήσεις.Το πρόβλημα κορυφώνεται όταν η ελευθερία των υποθέσεων φτάνει να αγγίζει κρίσιμα υλικά και διαστάσεις, αλλοιώνοντας τον μηχανικό χαρακτήρα του Μηχανισμού, όπως φαίνεται να υποστηρίζει ο συνομιλητής μας. «Επομένως, η αλλαγή εξαρτήματος, θέσης του εξαρτήματος, υλικού του εξαρτήματος, αλλάζει το μηχανολογικό status του συστήματος και οδηγεί σε διαφορετική μηχανική συμπεριφορά, με διαφορετικά αποτελέσματα και, τελικά, σε εσφαλμένες θεωρήσεις».Γι’ αυτό, η ομάδα FRAMe εφαρμόζει αυστηρό πρωτόκολλο κατασκευής. Ο Βούλγαρης είναι απόλυτος. «Αυτό το πρωτόκολλο απαγορεύει να τοποθετήσουμε ατσάλινους άξονες, απαγορεύει την προσθήκη σύγχρονων εξαρτημάτων σταθεροποίησης όπως βίδες, περικόχλια και σφηνότοπους, απαγορεύει να αλλάξουμε το πάχος των γραναζιών, να τοποθετήσουμε σιδερένια γρανάζια κ.τ.λ. Προφανώς, οι παραπάνω βελτιώσεις κάνουν ένα μοντέλο να λειτουργήσει καλύτερα και να μπορεί να κάνει και άλλες υποθετικές διεργασίες… αλλά –και είμαι κάθετος– δεν συμφωνούν με το αρχαίο πρωτότυπο». Το «Χρόνου Αυτόματον»: Ενα ρομπότ της αρχαιότητας Στη σύγχρονη τεχνολογική φαντασία, ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων συχνά παρουσιάζεται ως προπομπός του υπολογιστή. Παρ’ όλα αυτά, ο Αριστείδης Βούλγαρης πηγαίνει τη συζήτηση πιο μακριά: το χαρακτηρίζει ένα Χρόνου Αυτόματον. Μια συσκευή που περιλαμβάνει, οργανώνει και ενεργοποιεί τον χρόνο με τρόπο άμεσο και πλήρως επεξεργασμένο.«Ο χρόνος τότε μπορούσε να χαθεί ανά πάσα στιγμή: έπειτα από μία επιδρομή βαρβάρων που έχουν κάψει τα πάντα ή λόγω μιας επιδημίας σε μία πόλη-κράτος, ποιος θα ήταν σε θέση να μετρήσει και να κρατήσει τον χρόνο;» αναρωτιέται. «Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων είχε συγκεντρωμένη όλη την πληροφορία που αφορούσε τον χρόνο. Είχε υψηλή επαναληπτικότητα στα αποτελέσματα που υπολόγιζε μέσω των γραναζιών του παρουσιάζοντάς τα μέσω των δεικτών και των μετρητικών του κλιμάκων».Το παράδειγμα που δίνει δεν είναι θεωρητικό: είναι πλήρως λειτουργικό. Το Αυτόματον γνώριζε πότε ξεκινούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και το μετέδιδε με ακρίβεια.Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων είχε συγκεντρωμένη όλη την πληροφορία που αφορούσε τον χρόνο. Είχε υψηλή επαναληπτικότητα στα αποτελέσματα που υπολόγιζε μέσω των γραναζιών του παρουσιάζοντάς τα μέσω των δεικτών και των μετρητικών του κλιμάκων.«Με λίγες στροφές του input, ο χρήστης ήξερε, επί παραδείγματι, ότι σε οκτώ πανσελήνους από σήμερα θα ξεκινήσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Επρεπε, λοιπόν, κάποιος να ενημερώσει τους αθλητές σε κάθε πόλη-κράτος για την επικείμενη διοργάνωση, να ξεκινήσει προετοιμασίες για τη διαμονή, τη σίτιση, την ασφάλεια, τη μετακίνηση κ.τ.λ.»Οπως φαίνεται, πρόκειται για μία μηχανή διοίκησης χρόνου. Οχι ένα «θαύμα» αποκομμένο από το κοινωνικό του περιβάλλον, αλλά ένα εργαλείο προγραμματισμού για πολιτισμούς που έπρεπε να υπολογίζουν, να οργανώνουν και να επιβιώνουν. Η κοινωνία που τον γέννησε Η ύπαρξη του Μηχανισμού υπονοεί όχι απλώς έναν δημιουργό, αλλά και ένα περιβάλλον που μπορούσε να κατανοήσει, να χρησιμοποιήσει και να υποστηρίξει ένα τόσο πολύπλοκο εργαλείο. Ο Αριστείδης Βούλγαρης το θέτει με σύγχρονους όρους: «Σήμερα κρατάτε το κινητό στο χέρι σας και σε 10 δευτερόλεπτα γνωρίζετε ποια ημερομηνία θα είναι το Πάσχα του 2026 για να κλείσετε, για παράδειγμα, αεροπορικά εισιτήρια. Αυτή η ευκολία δεν υπήρχε τότε». Κατά τον ίδιο, το πλήθος των λειτουργιών του Μηχανισμού υποδεικνύει τη χρήση του από διοικητική αρχή διαχείρισης χρόνου, όχι από ιδιώτη ή… φιλότεχνο. «Αυτό το πανάκριβο μηχάνημα, το δύσκολο στην κατασκευή και με τόση υπερβολικά μεγάλη συγκέντρωση πληροφορίας χρόνου, θα πρέπει να είχε κατασκευαστεί για χρήση από κάποια Διοικούσα Αρχή Διαχείρισης Χρόνου εκείνης της εποχής, που θα μπορούσε να ήταν ακόμα και κάποιο μαντείο».Για να υπάρξει ένα τέτοιο εργαλείο, απαιτείτο πολυεπιστημονική υποδομή. Ο κατασκευαστής δεν ήταν ένας «παραμυθένιος τεχνίτης». Ηταν φορέας γνώσης και τεχνικής εξειδίκευσης.Σίγουρα ο αρχαίος κατασκευαστής είχε πρόσβαση και σε αστρονομικά στοιχεία, μαθηματικές εξισώσεις για τους κύκλους της Σελήνης για την κατασκευή των οδόντων των γραναζιών κ.λπ.«Για να φτιάξεις ένα τέτοιο μηχάνημα χρειάζεται να γνωρίζεις μεταλλειολογία και χύτευση, μηχανολογία, αστρονομία, μαθηματικά, παπύρους με συγκεντρωμένα δεδομένα, μηχανήματα κατεργασίας μετάλλων, ιδιαίτερες τεχνικές δεξιότητες στις κατασκευές. Σίγουρα, λοιπόν, ο αρχαίος κατασκευαστής είχε πρόσβαση και σε αστρονομικά στοιχεία, μαθηματικές εξισώσεις για τους κύκλους της Σελήνης για την κατασκευή των οδόντων των γραναζιών κ.λπ. Αναμφίβολα, θα πρέπει να υπήρχαν και άλλα, απλούστερα μηχανήματα, τα οποία δεν διασώζονται μέχρι στιγμής. Ο μπρούντζος, ως πανάκριβο υλικό ανακυκλωνόταν και τότε. Ακόμα κι εγώ κάνω ανακύκλωση μπρούντζου στο μηχανουργείο μου».Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων δεν διασώθηκε επειδή τον φύλαξαν. Διασώθηκε επειδή ναυάγησε. Και αυτό, κατά τον Βούλγαρη, συνιστά τραγική ειρωνεία: «Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων γλίτωσε από την καταστροφή του σε κάποιο χυτήριο της εποχής εκείνης, επειδή βούλιαξε στη θάλασσα το πλοίο που τον μετέφερε. Δυστυχώς, όμως, πλήρωσε και το τίμημα της διάβρωσης από μέρος που τον προστάτεψε». Η ύλη δεν έχει undo Από την επεξεργασία τομογραφιών έως τη χειρωνακτική ανακατασκευή, η εργασία της ομάδας FRAMe δεν ήταν αποκλειστικά θεωρητική· ήταν και σωματική: απαιτούσε κόπο, επανάληψη, ακρίβεια, και αποδοχή της αστοχίας.«Να τονίσω πως για την κατασκευή των εξαρτημάτων χρησιμοποίησα αποκλειστικά συμβατικές μεθόδους: λίμες, πριόνια, απλά μηχανικά συστήματα διαίρεσης για τη διαμόρφωση των οδόντων των γραναζιών και κάποια ηλεκτροκίνητα επαναληπτικά εργαλεία. Φαίνεται πως αυτό το μηχάνημα θα πρέπει να το κατασκεύασε και να το συναρμολόγησε ένας άνθρωπος. Εχει πολλά κρίσιμα σημεία και λεπτομέρειες που δύσκολα μπορείς να τα μεταφέρεις σε συνεργάτη σου για να συνεχίσει την κατασκευή».Φαίνεται πως αυτό το μηχάνημα θα πρέπει να το κατασκεύασε και να το συναρμολόγησε ένας άνθρωπος. Εχει πολλά κρίσιμα σημεία και λεπτομέρειες που δύσκολα μπορείς να τα μεταφέρεις σε συνεργάτη σου για να συνεχίσει την κατασκευή.Η συγκίνηση του δημιουργού δεν εκφράζεται μόνο με επιτυχία, αλλά και με απώλεια. Το παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό: «Θυμάμαι, όταν επιτέλους κατάφερα να φτιάξω σωστά το γρανάζι με τους 223 οδόντες, ολοκληρώνοντας το τελευταίο δόντι, από τη χαρά μου ξέχασα να αποσύρω την κοπτική λίμα και αυτή ξύρισε εντελώς το τελευταίο δόντι. Η ύλη είναι στυγνή· δεν συγχωρεί. Στην ύλη δεν υπάρχει το ψηφιακό βελάκι UNDO, να το πατήσω και να ξανακάνει το δόντι πριν το ξυρίσω. Πολύ απλά ξαναέκανα το γρανάζι από την αρχή: 1, 2, 3, 4, 5 … 221, 222, 223…»Παρά ταύτα, η πιο απτή στιγμή δεν είναι οπτική. Είναι ακουστική: ο ήχος του χρόνου που ανακτά την κίνησή του. «Οταν φτιάξαμε το πρώτο λειτουργικό μοντέλο του Μηχανισμού και είδαμε να κινούνται τα γρανάζια, κατά την περιστροφή των γραναζιών ακουγόταν ένας ήχος “κρρρ, κρρρ”, που θύμιζε ήχο επαναληπτικού πολυβόλου», θυμάται ο συνομιλητής μας. Ο Μηχανισμός ως μηχανική μνήμη Το FRAMe Project ξεκίνησε την έρευνά του το 2017 με πρόσβαση στα αυθεντικά αρχεία τομογραφίας του 2004. Από τότε, το έργο τους διαμόρφωσε ένα διαφορετικό πλαίσιο ανάγνωσης: μηχανολογικό, πειραματικό, με πλήρη πιστότητα στο πρωτότυπο.Αυτή η οπτική έφερε στο φως νέες προτάσεις, αλλά και έντονη αντιπαράθεση. Ο Βούλγαρης δεν αποφεύγει να τοποθετηθεί με σαφήνεια: «Δεν γίνεται να προσκυνούμε ως ιερό τοτέμ υποθέσεις για τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων, οι οποίες, μολονότι έχουν μεγάλη δημοσιότητα, δεν έχουν επιβεβαιωθεί πειραματικά και πραγματιστικά, και πολλές από αυτές είναι μη ρεαλιστικές και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων πρέπει να διερευνηθεί και από τη μηχανολογική του πλευρά. Αυτή θα πρέπει να είναι το σημείο αναφοράς και η βάση των υποθέσεων γι’ αυτό το μοναδικό μηχάνημα του αρχαίου κόσμου. Η έρευνα δεν είναι κάτι το στατικό· εξελίσσεται, αναμορφώνεται συγκεντρώνεται, και νέα στοιχεία έχουν προκύψει, τα οποία ήταν άγνωστα την περίοδο της διερεύνησης του Μηχανισμού το 2004».Η έρευνα δεν είναι κάτι το στατικό· εξελίσσεται, αναμορφώνεται συγκεντρώνεται, και νέα στοιχεία έχουν προκύψει, τα οποία ήταν άγνωστα την περίοδο της διερεύνησης του Μηχανισμού το 2004.Ο ίδιος, πάντως, καλεί την επιστημονική κοινότητα να λάβει μέτρα και πρωτοβουλίες. Οσο καθυστερεί η κοινότητα να ξεκαθαρίσει τα ανοιχτά θέματα και τις εσφαλμένες υποθέσεις τόσο οι αστήριχτες απόψεις, η αναρχία και τα αμφιλεγόμενα αποτελέσματα θα αυξάνουν, και αυτό τελικά θα αποβεί εις βάρος του Μηχανισμού των Αντικυθήρων και όλου του κόπου που έκαναν οι ερευνητές εδώ και τουλάχιστον 50 χρόνια». Πειθαρχία και μη ανοχή στο αυθαίρετο.Η πιο μεγάλη παρανόηση για τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων είναι πως υπήρξε ένα μεμονωμένο θαύμα· ένα τεχνούργημα που προηγήθηκε της εποχής του· ένας μηχανικός αναχρονισμός, κρυμμένος στα βάθη μιας τεχνολογικά αφελούς κοινωνίας. Ωστόσο, όπως αποδεικνύει η ομάδα FRAMe, αυτό το αφήγημα είναι εσφαλμένο – στα όρια του προσβλητικού, αν λάβουμε υπ’ όψιν όσα μας είπε ο Αριστείδης Βούλγαρης. Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων υπήρξε η επιφάνεια ενός μη ορατού θεσμού: ενός κόσμου όπου ο χρόνος ήταν εργαλείο εξουσίας, ελέγχου και τελετουργίας. Ο Μηχανισμός δεν υπήρξε παράδοξο. Υπήρξε σύστημα. Υπήρξε η επιφάνεια ενός μη ορατού θεσμού: ενός κόσμου όπου ο χρόνος ήταν εργαλείο εξουσίας, ελέγχου και τελετουργίας. Και για να υπάρξει κάτι τέτοιο, χρειάστηκε παρατήρηση, αποθήκευση, πρόβλεψη, τεχνική, κατανομή ρόλων, γραφειοκρατία. Και τότε γίνεται καθαρό: η ακρίβεια δεν ήταν έμπνευση. Ηταν πολιτισμός. Δεν ήταν στιγμιαία διάνοια. Ηταν παραγωγική δυνατότητα. Η ύλη υπάκουε επειδή την υπάκουαν.Οσο για μας σήμερα; Μας μένει κάτι πιο δύσκολο από την αποκατάσταση του γραναζιού. Η αποκατάσταση της θεσμικής ακρίβειας. Οχι να ξαναφτιάξουμε τον Μηχανισμό, αλλά να ξαναμάθουμε να μετράμε σωστά. Ο Μηχανισμός, εξάλλου, δεν ζητεί να τον εξηγήσεις. Ζητεί να σταθείς ακίνητος μπροστά του και να μην υποθέτεις· να αποδεικνύεις. Στιγμιότυπο από την κεντρική πρόσθια πλευρά του Μηχανισμού των Αντικυθήρων. Εικονίζονται το Σφαιρίον της Σελήνης (ότε Μέλαν, ότε Λευκόχρουν), το Χρυσούν Σφαιρίον-Ηλιος, με τον δείκτη Ηλίου Ακτίν, οι χαραγμένοι κύκλοι-τροχιές (και όχι σφαιρία) των πλανητών, όπως αυτά αναφέρονται στο Εγχειρίδιο Χρήσης του Μηχανισμού των Αντικυθήρων (διασώζεται η φράση ΚΡΟΝΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ). Αμέσως μετά, διασώζονται ο δακτύλιος των εκλειπτικών αστερισμών και ο δακτύλιος του αιγυπτιακού ημερολογίου. (©The FRAMe Project) Ανακατασκευή λειτουργικού μοντέλου του Μηχανισμού των Αντικυθήρων από την ομάδα The FRAMe Project. Πρόσθια πλευρά. Λειτουργική ανακατασκευή του κατακόρυφου πτολεμαϊκού τόρνου (περ. 300 π.Χ.), όπως αυτός αναπαριστάται σε εγχάρακτη τοιχογραφία στον Τάφο του Πετοσίρις. (©The FRAMe Project) Λήψη υπό γωνία του Θραύσματος Α, το οποίο είναι το μεγαλύτερο διασωζόμενο τμήμα του Μηχανισμού των Αντικυθήρων. Το κεντρικό γρανάζι b1 είναι κατασκευασμένο από ξεχωριστά τμήματα και αποτελείται από τέσσερις βραχίονες και έναν δακτύλιο. Σε ένα τυχαίο σπάσιμο ενός από τους βραχίονες, είναι εμφανής η παντελής απουσία μπρούντζου και η ύπαρξη ενός πετρώδους υλικού τιρκουάζ χρώματος (ατακαμίτης). Με βάση τον βαθμό απορρόφησης στις ακτίνες Χ αυτής της περιοχής, εντοπίστηκε η πλήρης απουσία μπρούντζου και στις υπόλοιπες περιοχές του θραύσματος. (©The FRAMe Project) https://www.kathimerini.gr/opinion/interviews/563632627/i-stigmi-miden-toy-michanismoy-ton-antikythiron/

O Γαλάζιος Δούναβης του Γιόχαν Στράους στο διάστημα. Ο «Γαλάζιος Δούναβης» του Γιόχαν Στράους (του νεώτερου) θα «διακτινιστεί» στο διάστημα αυτόν τον μήνα για να τιμήσει τα 200ά γενέθλια του Αυστριακού συνθέτη (1825-1899), αλλά και την 50ή επέτειο από την ίδρυση της ESA, το 1975.Το βαλς του Στράους (1866) – που χρησιμοποιήθηκε ως μουσική υπόκρουση στην ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος» το 1968 – θα ερμηνευτεί από τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης στις 31 Μαΐου, και θα μεταδοθεί προς τα άστρα από τη μεγάλη κεραία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) στην Ισπανία.Το «Γαλάζιος Δούναβης» θα εκπεμφθεί προς την κατεύθυνση του Voyager 1, του διαστημικού σκάφους που εκτοξεύτηκε το 1977 και μετέφερε έναν χρυσό δίσκο με τραγούδια και ήχους από τη Γη – μεταξύ αυτών μια επιλογή μουσικής από τον Μότσαρτ μέχρι τον Τσακ Μπέρι, αλλά δεν περιλάμβανε την πασίγνωστη μελωδία του Στράους.Το βαλς του Στράους θα ταξιδέψει στο σύμπαν με την ταχύτητα του φωτός, που σημαίνει ότι θα φτάσει στο Voyager 1, το οποίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε απόσταση μεγαλύτερη των 15 δισεκατομμυρίων μιλίων από τη Γη – σε περίπου 23 ώρες. Θα περάσει επίσης από τη Σελήνη σε 1,5 δευτερόλεπτα, από τον Άρη σε 4,5 λεπτά, από τον Δία σε 37 λεπτά και από τον Ποσειδώνα σε τέσσερις ώρες. πηγή: https://nypost.com/2025/05/25/world-news/heres-why-live-concert-of-blue-danube-is-being-broadcast-into-deep-space-cosmic-mistake/

Τα ξενικά είδη που εισβάλουν σε οικοσυστήματα προκάλεσαν οικονομική ζημιά 1,5 τρισ. ευρώ στην Ευρώπη. Αποκαλύπτεται τεραστίων διαστάσεων οικονομική απώλεια παράλληλα με την περιβαλλοντική. Είναι γνωστό ότι τα αποκαλούμενα είδη «εισβολείς», φυτά και ζώα που με διάφορους τρόπους διεισδύουν σε οικοσυστήματα που δεν είχαν ποτέ παρουσία, προκαλούν μεγάλα προβλήματα στη τοπική ζωή. Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι οι εισβολείς χλωρίδας και πανίδας στην Ευρώπη έχουν προκαλέσει οικονομική ζημιά ύψους 1,3 τρισ. ευρώ.Η μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Ecology & Evolution» αξιολόγησε δεδομένα για 162 χωροκατακτητικά (ξενικά) είδη και την πιθανή ζημιά τους σε διάφορες χώρες. Τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν ότι εκτός από τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο που έχει η παρουσία αυτών των ειδών εισβολέων στα τοπικά οικοσυστήματα έχουν και οικονομικό αντίκτυπο σε ευρύτερο επίπεδο που είναι πολλές φορές υψηλότερος από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως.Μέχρι τώρα οι μελέτες για τα ξενικά είδη περιορίζονταν στη ζημιά που προκαλούν στα οικοσυστήματα που εμφανίζονται με κάποια ευρήματα να αναφέρουν ότι οι εισβολείς ευθύνονται για ένα ποσοστό εξαφανίσεων ειδών εξαιτίας της παρουσίας τους που φτάνει το 60%. Ωστόσο οι εκτιμήσεις για τις νομισματικές επιπτώσεις των χωροκατακτητικών ειδών περιορίζονταν σε λίγες χώρες και συγκεκριμένα κόστη.Η τελευταία μελέτη συνδυάζει το εκτιμώμενο κόστος, συμπεριλαμβανομένης της ζημίας στη γεωργία, σε εθνικό επίπεδο για 162 χωροκατακτητικά είδη με μοντέλα για το πού διανέμονται τα είδη σε όλο τον κόσμο. Η ανάλυση χαρτογραφεί τον αντίκτυπο ειδών όπως το ασιατικό κουνούπι τίγρης, ο αμερικανικός ταυροβάτραχος και το φυλλοβόλο δέντρο Αείλανθος και εκτιμά το χρηματικό κόστος που προέκυψε από την εξάπλωσή τους σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων 78 εθνών για τις οποίες δεν υπήρχαν προηγουμένως διαθέσιμα δεδομένα όπως το Μπαγκλαντές, η Κόστα Ρίκα, η Κύπρος και η Αίγυπτος. Τα νούμερα της καταστροφής Τα χωροκατακτητικά φυτικά είδη βρέθηκαν να είναι υπεύθυνα για το κόστος των εθνικών οικονομιών 926 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την περίοδο μελέτης, ακολουθούμενα από τα αρθρόποδα στα 830,29 δισεκατομμύρια δολάρια. Τα χωροκατακτητικά θηλαστικά κοστίζουν 263,35 δισεκατομμύρια δολάρια, τα πτηνά περίπου 101,36 δισεκατομμύρια δολάρια, τα μαλάκια 16,31 δισεκατομμύρια δολάρια και τα ψάρια 3,47 δισεκατομμύρια δολάρια.Τα πιο επιβαρυντικά φυτά ήταν σύμφωνα με τη μελέτη το ιαπωνικό μπαμπού Fallopia japonica που είναι ευρύτερα γνωστό με το όνομα knotweed, η δυτική ινδική λαντάνα και η οξαλίδα των Καναρίων Νήσων. Συνολικά, υπήρχε 17πλάσια απόκλιση μεταξύ των προηγούμενων εκτιμήσεων και του συνολικού τελευταίου υπολογισμού των επιπτώσεων των ξενικών ειδών.«Αντιπροσωπεύει μια απόκλιση του παγκόσμιου κόστους αυτών των ειδών από 126,81 δισεκατομμύρια δολάρια σε 2, 215 τρισεκατομμύρια δολάρια την περίοδο 1960-2022, με αποτέλεσμα ετήσιο μέσο όρο 35 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η Ευρώπη είχε τις υψηλότερες πιθανές επιπτώσεις από βιολογικές εισβολές, φτάνοντας τα 1,584 τρισεκατομμύρια δολάρια, που είναι το 71,45 τοις εκατό του παγκόσμιου κόστους» αναφέρει η μελέτη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1961059/ta-xenika-eidi-poy-eisvaloyn-se-oikosystimata-prokalesan-oikonomiki-zimia-15-tris-eyro-stin-eyropi/

Έλληνας πανεπιστημιακός προειδοποιεί: Τα δορυφορικά συντρίμμια επιταχύνουν την κλιματική αλλαγή. Οι ερευνητές φοβούνται συνέπειες για την ατμόσφαιρα και το στρώμα του όζοντος. Περισσότεροι από 5.000 διαστημικοί δορυφόροι περιστρέφονται σήμερα σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη. Μέχρι το 2040, ο αριθμός των δορυφόρων αυτών αναμένεται να υπερδεκαπλασιαστεί -να φτάσουν τις σχεδόν τις 60.000- κυρίως από τη Starlink του Ελον Μασκ και την κινεζική εταιρία Qianfan.Το πρόβλημα είναι ότι τέτοιοι δορυφόροι έχουν διάρκεια ζωής περίπου πέντε χρόνια και συνήθως καίγονται ολοσχερώς στην ατμόσφαιρα. Το γεγονός αυτό δεν αποτελεί κίνδυνο μόνο για άλλα ιπτάμενα αντικείμενα, αλλά και για το κλίμα της Γης. Οι ερευνητές φοβούνται συνέπειες για την ατμόσφαιρα και το στρώμα του όζοντος.Ο Θεσσαλονικιός Στέφανος Φασούλας, καθηγητής στο Ινστιτούτο Διαστημικών Συστημάτων στο Πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης, εκφράζει τους φόβους του για τις επιπτώσεις των «διαστημικών σκουπιδιών» στο κλίμα. Όχι μόνο για την υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας, αλλά και για ένα πιθανό, αντίθετο αποτέλεσμα, όπως λέει στην γερμανική Tagesschau: ένα φαινόμενο ψύξης. «Τα μικροσκοπικά μεταλλικά σωματίδια μειώνουν επίσης την ηλιακή ακτινοβολία. Απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για να αποδειχθεί εάν ο κίνδυνος της υπερθέρμανσης υπερτερεί των κινδύνων ψύξης», λέει ο καθηγητής Φασούλας.Ο καθηγητής Φασούλας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1964 και σπούδασε Αεροδιαστημική Μηχανική στο Πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης. Από το 1999, ο Στέφανος Φασούλας ήταν Καθηγητής Διαστημικών Συστημάτων στο Ινστιτούτο Αεροδιαστημικής Μηχανικής της Δρέσδης και στη συνέχεια διετέλεσε διευθυντής του ινστιτούτου. Από το 2010 είναι καθηγητής στην έδρα Τεχνολογίας Διαστημικών Μεταφορών, στο Ινστιτούτο Διαστημικών Συστημάτων του Πανεπιστημίου της Στουτγάρδης. Εκπαιδεύει τους αστροναύτες Οι υποψήφιοι αστροναύτες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος πραγματοποιούν μάλιστα τη βασική τους εκπαίδευση στη διαστημική τεχνολογία στο ινστιτούτο του καθηγητή Φασούλα. Στο μονοετές πρόγραμμα κατάρτισης, οι υποψήφιοι αστροναύτες αποκτούν ένα διεθνώς συμφωνημένο επίπεδο γνώσεων σε ένα ευρύ φάσμα τομέων. «Είμαστε πολύ περήφανοι που συμβάλαμε για άλλη μια φορά στη βασική εκπαίδευση των αστροναυτών της ESA», λέει ο καθηγητής Στέφανος Φασούλας, εκ των σημαντικότερων Ευρωπαίων επιστημόνων στη διαστημική τεχνολογία.Σε ό,τι αφορά τα «διαστημικά σκουπίδια», ο στόχος της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA), αλλά και της NASA είναι οι παροπλισμένοι δορυφόροι να καούν όσο το δυνατόν πληρέστερα στην ατμόσφαιρα στο τέλος της ζωής τους, προκειμένου να μειωθούν τα διαστημικά σκουπίδια. Το Ινστιτούτο Διαστημικών Συστημάτων της Στουτγάρδης, όπου εργάζεται ο Στέφανος Φασούλας, ερευνά τώρα έναν νέο τρόπο κατασκευής διαστημοπλοίων που δεν καίγονται αλλά επιστρέφουν αναλλοίωτοι στη Γη. Για να ανακυκλωθούν, για παράδειγμα.«Συγκεκριμένα, το ερώτημα που πρέπει να διευκρινιστεί είναι πώς ο απορριφθείς δορυφόρος μπορεί να φτάσει στη Γη με ασφάλεια και ελεγχόμενο τρόπο», λέει ο Στέφανος Φασούλας. «Σε κάθε περίπτωση, όλοι οι φορείς που εκτοξεύουν δορυφόρους στο διάστημα θα πρέπει να υποχρεούνται να απορρίπτουν τα διαστημικά τους απόβλητα με τρόπο φιλικό προς το περιβάλλον και την ατμόσφαιρα», προσθέτει. Κίνδυνος για τη στιβάδα του όζοντος Μια επίδραση της καύσης των διαστημικών σκουπιδιών, είναι η απειλή για τη στιβάδα του όζοντος. Μια αμερικανική ερευνητική ομάδα από το περιβαλλοντικό ινστιτούτο CIRES, με επικεφαλής τον χημικό Κρίστοφερ Μαλόνεϊ, χρησιμοποίησε, μάλιστα, μοντέλα για να εξετάσει τι θα μπορούσε να συμβεί εάν οι διαστημικοί δορυφόροι καίγονται καθημερινά στο μέλλον. Το αλουμίνιο, το οποίο αποτελεί περίπου το 40% του διαστημικού σκάφους, παίζει ιδιαίτερο ρόλο. Αποσυντίθεται σε μικροσκοπικά σωματίδια και αέρια. Πόσο μεγάλη θα είναι η ποσότητα των νεφών αλουμινίου στην ανώτερη και μέση ατμόσφαιρα; Το αποτέλεσμα είναι τρομακτικό: εκτιμάται ότι από το 2040 και μετά θα απελευθερώνονται ετησίως 10.000 τόνοι οξειδίου του αργιλίου. Οι ερευνητές καταλήγουν σε αυτόν τον αριθμό επειδή υποθέτουν ότι περίπου 3.000 δορυφόροι παροπλίζονται κάθε χρόνο. Ο «δολοφόνος» του όζοντος Το οξείδιο του αργιλίου είναι γνωστό «δολοφόνος του όζοντος». Αυτό που είναι ιδιαίτερα δύσκολο είναι ότι τα υπολείμματα των δορυφόρων προφανώς φτάνουν στο στρώμα του όζοντος μόνο μετά από μια χρονική καθυστέρηση έως και 30 ετών και επιτίθενται στο προστατευτικό στρώμα. «Το στρατοσφαιρικό αλουμίνιο συνδυάζεται με οξυγόνο για να σχηματίσει οξείδιο του αργιλίου. Τα μεταλλικά αερολύματα και άλλα σωματίδια πιθανότατα θα κυκλοφορούν στη στρατόσφαιρα για αρκετά χρόνια», σύμφωνα με την αμερικανική ερευνητική ομάδα. Η υπερβολική ποσότητα οξειδίου του αργιλίου θα μπορούσε στη συνέχεια να προκαλέσει θέρμανση της μεσαίας ατμόσφαιρας στους πόλους της Γης κατά 1,5 βαθμούς.«Ακόμη και σε ακατέργαστο επίπεδο, υπάρχει πιθανότητα αυτά τα υπολειμματικά αερολύματα να επηρεάσουν τις διεργασίες στη στρατόσφαιρα και τη μεσόσφαιρα – είτε μέσω της θέρμανσης είτε μέσω αλλαγών στην κυκλοφορία του αέρα», λέει ο καθηγητής Μαλόνεϊ. Η θεωρία είναι ότι η υπέρυθρη ακτινοβολία της Γης απορροφάται πιο έντονα από τα μικροσκοπικά μεταλλικά σωματίδια. Αυτό οδηγεί σε μεγαλύτερη υπερθέρμανση του πλανήτη. Επιπλέον, η αύξηση της θερμοκρασίας θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείωση της ταχύτητας των ανέμων στο Νότιο Ημισφαίριο. Ο καθηγητής Στέφανος Φασούλας (στο κέντρο επάνω) με τους Ευρωπαίους υποψήφιους αστροναύτες. Φωτ. Ινστιτούτο Στουτγάρδης. https://www.naftemporiki.gr/green/climate/1960751/ellinas-panepistimiakos-proeidopoiei-ta-doryforika-syntrimmia-epitachynoyn-tin-klimatiki-allagi/

Mary K. Gaillard (1939-2025) Η θεωρητική φυσικός Mary K Gaillard, πέθανε το πρωί της 23ης Μαΐου 2025. Ήταν 86 ετών. Η καθηγήτρια Gaillard ήταν πρωτοπόρος σε όλη τη διάρκεια της καριέρας της. Το 1981 έγινε η πρώτη γυναίκα που εντάχθηκε στο διδακτικό προσωπικό Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνια. Ταυτόχρονα, διετέλεσε ανώτερο μέλος του προσωπικού στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley (Berkeley Lab), και αργότερα επικεφαλής της Σωματιδιακής Θεωρητικής Ομάδας από το 1985 έως το 1987. Συνταξιοδοτήθηκε το 2009, αλλά παρέμεινε ενεργή ως καθηγήτρια στη Μεταπτυχιακή Σχολή του UC Berkeley και ως επισκέπτρια επιστήμονας στο Εργαστήριο Berkeley. Η καριέρα της ως θεωρητική φυσικός εκτείνεται από την δεκαετία του 1960 και τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν αναπτυσσόταν αυτό που είναι τώρα γνωστό ως Καθιερωμένο Πρότυπο της σωματιδιακής φυσικής, μέχρι και την πειραματική του επιβεβαίωση, που κορυφώθηκε με την ανακάλυψη του σωματιδίου Higgs το 2012. Δίδαξε φυσική σε χιλιάδες φοιτητές και διεξήγαγε πρωτοποριακή έρευνα στον τομέα της θεωρητικής σωματιδιακής φυσικής. Προβλέποντας τη μάζα του γοητευτικού κουάρκ (με τον Benjamin W. Lee), τα γεγονότα 3-jet (με τους John Ellis και GG Ross) και τη μάζα του κουάρκ πυθμένα (με τους Mike Chanowitz και John Ellis), η Mary K άνοιξε νέους δρόμους έρευνας και ανακαλύψεων. Η προσφορά της στον τομέα αναγνωρίστηκε μέσω του Βραβείου EO Lawrence Memorial και του Βραβείου JJ Sakurai για τη Θεωρητική Σωματιδιακή Φυσική.Η Mary K αποτέλεσε πρότυπο για πολλές γυναίκες στο Τμήμα Φυσικής του Μπέρκλεϋ και σε όλο τον κόσμο. Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας της, αντιμετώπισε διακρίσεις λόγω φύλου, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Η επιμονή της στην υπέρβαση των προκαταλήψεων χρησιμεύει ως πρότυπο έμπνευσης για τις γυναίκες στην επιστήμη, για εμάς σήμερα και για τις μελλοντικές γενιές. Όταν κάποτε σε μια δημόσια εκδήλωση της ζήτησαν να δώσει συμβουλές σε νέες γυναίκες φυσικούς, απάντησε: «Απλώς πρέπει να αγαπάς αρκετά τη φυσική, ώστε να είναι ένα πραγματικό πάθος για εσένα, και να συνεχίζεις να απορρίπτεις όλα τα αρνητικά, να αγνοείς τις ανοησίες και να συνεχίζεις με την έρευνά σου». A Singularly Unfeminine Profession – One Woman’s Journey in Physics διαβάστε το άρθρο της Mary K. Gaillard με τίτλο: ‘Adventures with Particles‘ https://www.annualreviews.org/content/journals/10.1146/annurev-nucl-111119-053716 Η Mary K Gaillard διδάσκει στο UC Berkeley αρχές του 1980 H Mary Gaillard, o John Ellis, και ο Δημήτρης Νανόπουλος την εποχή συγγραφής της εργασίας “A phenomenological profile of the Higgs boson” πηγή: https://physics.berkeley.edu/news/remembering-mary-k-gaillard-pioneering-theoretical-physicist-esteemed-educator-inspirational – via JDM

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος "Ενέργεια" Το διαστημόπλοιο Progress MS-31 υποβάλλεται σε δοκιμές διαρροών Θα περάσει τις επόμενες πέντε ημέρες σε θάλαμο κενού. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το μείγμα ηλίου-αέρα είναι ικανό να εντοπίσει ακόμη και τη μικρότερη διαρροή στα διαμερίσματα και τις γραμμές του πλοίου - κυριολεκτικά στο μέγεθος ενός μορίου υπερρευστού αερίου ηλίου (η διάμετρος του είναι μόνο 0,2 νανόμετρα). Παρεμπιπτόντως, γνωρίζατε ότι ο πρώτος θάλαμος κενού στο κοσμοδρόμιο είχε όγκο μόνο ενός κυβικού μέτρου; Εκεί δοκίμασαν τον πρώτο δορυφόρο. Γιατί ήταν, όμως; Αυτός ο θάλαμος βρίσκεται ακόμα στο RSC Energia. Και ακόμη και θεωρητικά είναι λειτουργικό: το διατηρούμε καθαρό, το φροντίζουμε και σίγουρα θα προσπαθήσουμε να σας βγάλουμε μια φωτογραφία κάποια στιγμή... Για τη δοκιμή των πλοίων Vostok το 1959, δημιουργήθηκε ο θάλαμος SM-357 με όγκο 20 κυβικών μέτρων (αργότερα αυξήθηκε σε 30). Για το Soyuz, ο θάλαμος SM-702 αναπτύχθηκε με όγκο 280 κυβικών μέτρων (αναβαθμισμένος σε 360 για τους σταθμούς Salyut). Σήμερα, το Μπαϊκονούρ χρησιμοποιεί θάλαμο κενού με όγκο 1.515 κυβικά μέτρα. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_22965

Ο πυρήνας της Γης διαρρέει χρυσό και άλλα πολύτιμα μέταλλα στην επιφάνεια. Απρόσμενο εύρημα που αποκαλύπτει άγνωστες γεωλογικές διεργασίες. Μια πρώτη στο είδος της ανάλυση ηφαιστειακών πετρωμάτων αποκαλύπτει ότι ο πυρήνας της Γης διαρρέει χρυσό και άλλα πολύτιμα μέταλλα στην επιφάνεια.Πάνω από το 99,99 τοις εκατό των κοιτασμάτων της Γης σε χρυσό και πολύτιμα μέταλλα όπως το ρουθήνιο βρίσκονται κλειδωμένα στον μεταλλικό πυρήνα του πλανήτη μας κάτω από τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα συμπαγούς βράχου πολύ μακριά, προς το παρόν τουλάχιστον, από την ανθρωπότητα.Τα πολύτιμα μέταλλα ήταν κλειδωμένα στον πυρήνα όταν σχηματίστηκε η Γη πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. «Τα πολύτιμα μέταλλα όπως το ρουθήνιο είναι πολύ συγκεντρωμένα στον μεταλλικό πυρήνα αλλά εξαιρετικά εξαντλημένα στον πυριτικό μανδύα» αναφέρουν οι ερευνητές στην ανάλυση τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».Οι ερευνητές, χρησιμοποιώντας νέες τεχνικές, εντόπισαν το ρουθήνιο σε ηφαιστειακά πετρώματα στην επιφάνεια της Γης διαπίστωσαν ότι η προέλευσή τους βρισκόταν στο όριο πυρήνα-μανδύα.Οι ερευνητές μελέτησαν ηφαιστειακά πετρώματα βασάλτη από τη Χαβάη τα οποία είχαν υψηλή συγκέντρωση πολύτιμων μετάλλων από τον μανδύα. «Τα δεδομένα μας επιβεβαιώνουν ότι υλικό από τον πυρήνα, συμπεριλαμβανομένου του χρυσού και άλλων πολύτιμων μετάλλων, διαρρέει στον μανδύα παραπάνω. Όταν ήρθαν τα πρώτα αποτελέσματα, καταλάβαμε ότι είχαμε κυριολεκτικά κερδίσει χρυσό!», λέει ο Νιλς Μέσλινγκ από το Πανεπιστήμιο του Γκέτιγκεν στη Γερμανία, εκ των επικεφαλής της ανάλυση.Τα ευρήματα αποκαλύπτουν ότι ο πυρήνας της Γης δεν είναι τόσο απομονωμένος όσο πιστεύαμε παλαιότερα. Από τη στιγμή που θεωρείται απρόσιτο η νέα ανάλυση δείχνει ότι υλικό από τον πυρήνα εκτοξεύεται προς την επιφάνεια κατά τη διάρκεια ηφαιστειακών εκρήξεων θα μπορούσε να μελετηθεί στο μέλλον μέσω τέτοιων διαρροών και να φωτιστούν γεωλογικές διεργασίες στα έγκατα της Γης.Η νέα ανάλυση δείχνει ότι αρκετές κολοσσιαίες ποσότητες υπερθερμασμένου υλικού (τετράκις εκατομμύρια τόνοι) από τα όρια πυρήνα-μανδύα ανεβαίνουν στην επιφάνεια της Γης για να σχηματίσουν ωκεάνια νησιά όπως η Χαβάη. Αυτό σημαίνει επίσης ότι τουλάχιστον ορισμένες από τις προμήθειες του κόσμου σε χρυσό και άλλα πολύτιμα μέταλλα στα οποία βασιζόμαστε τώρα προέρχονται από τον πυρήνα.Ωστόσο οι ερευνητές λένε ότι μένει να φανεί εάν η διαδικασία διαρροής πυρήνα που παρατηρήθηκε υπήρχε και στο παρελθόν ή είναι ένα σχετικά νέο φαινόμενο. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1960660/o-pyrinas-tis-gis-diarreei-chryso-kai-alla-polytima-metalla-stin-epifaneia/

Νέο chipset τεχνητής νοημοσύνης σε οικονομική προσφορά για την αγορά της Κίνας από την Nvidia. Πρόκειται για χαμηλότερου κόστους σύνολο ολοκληρωμένων κυκλωμάτων ΑΙ. H Nvidia θα κυκλοφορήσει ένα νέο σύνολο ολοκληρωμένων κυκλωμάτων (chipset) τεχνητής νοημοσύνης το οποίο θα πουλήσει στη κινεζική αγορά σε σημαντικά χαμηλότερη τιμή από το πρόσφατα περιορισμένο μοντέλο H20.Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Reuters ο κολοσσός παραγωγής τσιπ τεχνητής νοημοσύνης σχεδιάζει να ξεκινήσει τη μαζική παραγωγή του νέου chipset από τον Ιούνιο. Η GPU (μονάδα επεξεργασίας γραφικών) θα είναι μέρος των επεξεργαστών AI τελευταίας γενιάς Blackwell-architecture AI της Nvidia και αναμένεται να κοστίζει μεταξύ 6.500 και 8.000 δολαρίων κάτω από τα 10.000-12.000 δολάρια που κοστίζει το H20. Η χαμηλότερη τιμή αντανακλά τις χαμηλότερου επιπέδου προδιαγραφές και τις απλούστερες απαιτήσεις κατασκευής του.Η Κίνα παραμένει μια τεράστια αγορά για τη Nvidia, αντιπροσωπεύοντας το 13% των πωλήσεών της το περασμένο οικονομικό έτος. Είναι η τρίτη φορά που η Nvidia αναγκάστηκε να προσαρμόσει μια GPU για τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο μετά από περιορισμούς από τις αρχές των ΗΠΑ που επιθυμούν να εμποδίσουν την κινεζική τεχνολογική ανάπτυξη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1960400/neo-chipset-technitis-noimosynis-se-oikonomiki-prosfora-gia-tin-agora-tis-kinas-apo-tin-nvidia/