Δροσος Γεωργιος

Το James Webb ρίχνει φως σε μια τιτάνια μάχη γαλαξιών αποκαλύπτοντας τη σκοτεινή ύλη (βίντεο) Νέες λεπτομερείς εικόνες μιας εντυπωσιακής σε ένταση και έκταση κοσμικής διεργασίας. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA έδωσε μια νέα εικόνα του Σμήνους Bullet, το οποίο είναι μια τιτάνια σύγκρουση μεταξύ δύο σμηνών γαλαξιών. Η εικόνα που δημιουργήθηκε σε συνεργασία με το διαστημικό παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA αποκαλύπτει όχι μόνο τη θέση και τη μάζα της σκοτεινής ύλης που υπάρχει αλλά και δείχνει τον δρόμο για να καταλάβουμε μια μέρα από τι αποτελείται στην πραγματικότητα η σκοτεινή ύλη.Στη νέα εικόνα βλέπουμε το θερμό αέριο μέσα στο Σμήνος Bullet σε μια ροζ απόχρωση χρώμα που ανιχνεύθηκε από το Chandra. Η υποτιθέμενη θέση της σκοτεινής ύλης αναπαρίσταται με μπλε απόχρωση όπως μετρήθηκε από το James Webb. Το Σμήνος Bullet βρίσκεται 3,9 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη πιστεύεται ότι αποτελείται από τουλάχιστον 40 γαλαξίες και έχει αποτελέσει στόχο για τις μελέτες της σκοτεινής ύλης με αμφιλεγόμενα πάντως μέχρι σήμερα αποτελέσματα.Το 2006, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble και το Παρατηρητήριο Ακτίνων Χ Chandra συνεργάστηκαν για να απεικονίσουν το Σμήνος Bullet, δείχνοντας την παρουσία της σκοτεινής ύλης του με βάση το πώς το φως από πιο μακρινούς γαλαξίες εστιαζόταν βαρυτικά από τη μάζα της σκοτεινής ύλης.Οι συγκρούσεις μεταξύ σμηνών γαλαξιών είναι τα τέλεια εργαστήρια για να δοκιμάσουμε τις ιδέες μας για τη σκοτεινή ύλη, επειδή είναι ο τρόπος της φύσης να συνδυάζει τεράστιες ποσότητες ύλης. Αυτό μας δίνει την ευκαιρία να δοκιμάσουμε πώς τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, αν αλληλεπιδρούν καθόλου, και ο βαθμός οποιασδήποτε αλληλεπίδρασης θα ήταν μια τεράστια ένδειξη για τις ιδιότητες του μυστηριώδους σωματιδίου σκοτεινής ύλης. Ωστόσο οι εικόνες του Hubble και του Chandra δεν έχουν παίξει πάντα τον ρόλο τους. Για παράδειγμα, οι ταχύτητες με τις οποίες συγκρούονται τα υποσμήνη φαίνονται πολύ υψηλές για να τις εξηγήσει το καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας. Τα νέα ευρήματα Τώρα το James Webb έχει μπει στη μάχη. Μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Yonsei στη Σεούλ της Νότιας Κορέας, και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Ντέιβις, χρησιμοποίησε το ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που κατασκευάστηκε ποτέ για να αποκτήσει την καλύτερη δυνατή εικόνα του σμήνους Bullet.Το Hubble και το Chandra είχαν δείξει προηγουμένως ότι, καθώς τα δύο σμήνη γαλαξιών στο Σμήνος Bullet συγκρούονταν, οι γαλαξίες και τα φωτοστέφανα (άλως) σκοτεινής ύλης είχαν περάσει ο ένας μέσα από τον άλλον. Αυτό έχει νόημα για τους γαλαξίες, οι αποστάσεις μεταξύ τους είναι τόσο μεγάλες που η πιθανότητα μετωπικής σύγκρουσης μεταξύ οποιωνδήποτε δύο είναι μικρή.Υποδηλώνει επίσης ότι ο βαθμός με τον οποίο τα σωματίδια σκοτεινής ύλης αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, αυτό που ονομάζουμε διατομή σύγκρουσης, είναι μικρός. Διαφορετικά η αλληλεπίδραση θα είχε επιβραδύνει τα νέφη σκοτεινής ύλης και θα την ανιχνεύαμε πιο κοντά στο σημείο όπου το Chandra βλέπει το θερμό αέριο που εκπέμπει ακτίνες Χ εντός του σμήνους. Σε αντίθεση με τη σκοτεινή ύλη αυτά τα τεράστια νέφη αερίου δεν μπορούν να ξεφύγουν το ένα από το άλλο έτσι συγκρούονται το ένα με το άλλο και δεν προχωρούν περαιτέρω.Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι το θερμό αέριο βρίσκεται κολλημένο στη μέση της σύγκρουσης και οι γαλαξίες και η σκοτεινή ύλη που ανήκουν σε κάθε υποσύμπλεγμα βρίσκονται σε αντίθετες πλευρές, έχοντας γλιστρήσει ο ένας μέσα από το άλλο. «Οι μετρήσεις μας JWST το υποστηρίζουν αυτό. Η κατανομή των γαλαξιών ακολουθεί πιστά την σκοτεινή ύλη» αναφέρουν οι ερευνητές στο Space.com.Το JWST κατάφερε να δημιουργήσει έναν καλύτερο χάρτη της κατανομής της ύλης, τόσο της συνηθισμένης όσο και της σκοτεινής στο Σμήνος Bullet ανιχνεύοντας για πρώτη φορά τη συνδυασμένη λάμψη από δισεκατομμύρια αστέρια που έχουν εκτοξευθεί από τους γαλαξίες τους και τώρα κινούνται ελεύθερα στο χώρο μεταξύ των γαλαξιών σε κάθε υποσύστημα. Η ερευνητική ομάδα μπόρεσε στη συνέχεια να χρησιμοποιήσει το φως από αυτά τα «άστρα εντός του σμήνους» για να εντοπίσει την παρουσία σκοτεινής ύλης και να αποκτήσει έναν πιο ακριβή χάρτη της κατανομής της στο Σμήνος Bullet.Ωστόσο αυτό μόλις εγείρει περισσότερα μυστήρια. Ο πιο εκλεπτυσμένος χάρτης της σκοτεινής ύλης δείχνει ότι στο μεγαλύτερο υποσύστημα στα αριστερά η σκοτεινή ύλη είναι διατεταγμένη σε ένα επίμηκες, «σφυροκεφαλή» σχήμα που σύμφωνα με τους ερευνητές «δεν μπορεί να εξηγηθεί εύκολα από μία μόνο μετωπική σύγκρουση». Η άγνωστη σύγκρουση Αυτή η επιμήκης μάζα σκοτεινής ύλης αναλύεται σε μικρότερες συστάδες με επίκεντρο αυτό που ονομάζουμε τους φωτεινότερους γαλαξίες του σμήνους, γιγάντιους ελλειπτικούς γαλαξίες που είναι οι φωτεινότεροι γαλαξίες στο υποσύστημα που βρίσκεται στον βαρυτικό του πυρήνα. Αντίθετα, η άλως της σκοτεινής ύλης γύρω από το υποσμήνος στην αντίθετη πλευρά είναι μικρότερη και πιο συμπαγής.Η ερευνητική ομάδα υποψιάζεται ότι η επιμήκης, συσταδοποιημένη μάζα σκοτεινής ύλης θα μπορούσε να σχηματιστεί μόνο όταν αυτό το συγκεκριμένο υποσύμπλεγμα, το οποίο ήταν ένα αυτόνομο σμήνος γαλαξιών πριν από τη σύγκρουση Bullet, υπέστη μια παρόμοια σύγκρουση και συγχώνευση με ένα άλλο σμήνος γαλαξιών δισεκατομμύρια χρόνια πριν από τον σχηματισμό του Bullet.«Ένα τέτοιο γεγονός θα είχε τεντώσει και παραμορφώσει το φωτοστέφανο της σκοτεινής ύλης με την πάροδο του χρόνου, με αποτέλεσμα την επιμήκη μορφολογία που παρατηρούμε» λένε οι ερευνητές. Παρά τις νέες ανακαλύψεις όπως αυτή από τις πιο εκλεπτυσμένες παρατηρήσεις του σμήνους Bullet από το James Webb δεν είναι ακόμη αρκετές για να επιλυθεί το ζήτημα των ταχυτήτων σύγκρουσης των δύο υποσυστημάτων.«Ακόμα και με αυτές τις ενημερώσεις, η απαιτούμενη ταχύτητα σύγκρουσης παραμένει υψηλή σε σχέση με τις προσδοκίες από τις κοσμολογικές προσομοιώσεις. Η ένταση επιμένει και παραμένει ένας ενεργός τομέας έρευνας» αναφέρουν οι ερευνητές που δημοσιεύει τα ευρήματα της στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters». Η νέα εικόνα του James Webb από την σύγκρουση των γαλαξιών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1977332/to-james-webb-richnei-fos-se-mia-titania-machi-galaxion-apokalyptontas-ti-skoteini-yli-vinteo/

Τι είναι οι «πλημμύρες-αστραπή» που σάρωσαν το Τέξας – Γιατί είναι τόσο φονικές. Δεύτερη αιτία θανάτου από φυσικά φαινόμενα στις ΗΠΑ μετά τον καύσωνα – Πώς μετατρέπουν τους ποταμούς και τα βουνά σε παγίδες θανάτου. Οι πλημμύρες – αστραπή (flash floods) αποτελούν ένα από τα πιο επικίνδυνα και απρόβλεπτα καιρικά φαινόμενα, όπως απέδειξε με τραγικό τρόπο η πρόσφατη καταστροφή στην κομητεία Κερ του Τέξας.Τουλάχιστον 27 άνθρωποι (18 ενήλικες και 9 παιδιά) σκοτώθηκαν και 27 παιδιά εξακολουθούν να αγνοούνται, καθώς η στάθμη του ποταμού αυξήθηκε 8 μέτρα μέσα σε 45 λεπτά.Σύμφωνα με την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία των ΗΠΑ (NWS), οι πλημμύρες-αστραπή είναι η δεύτερη πιο φονική φυσική απειλή μετά τον καύσωνα και μπορεί να συμβούν οπουδήποτε πέσει έντονη βροχή που ξεπερνά τη δυνατότητα απορρόφησης του εδάφους. Πώς προκαλούνται Το φαινόμενο συμβαίνει όταν η βροχή πέφτει με τέτοια ένταση και ταχύτητα που το νερό δεν προλαβαίνει να απορροφηθεί από το έδαφος.Το αποτέλεσμα είναι η απότομη συγκέντρωση υδάτων που πλημμυρίζουν ρέματα, δρόμους και ολόκληρες γειτονιές σε ελάχιστο χρόνο.Η πρόκληση για τους μετεωρολόγους είναι τεράστια, καθώς η τοπογραφία παίζει κρίσιμο ρόλο: ακόμη και σε μικρές περιοχές, οι διαφορές στη μορφολογία του εδάφους επηρεάζουν σημαντικά την πιθανότητα και ένταση πλημμύρας. Τα βουνά είναι παγίδες θανάτου Οι ορεινές περιοχές είναι ιδιαίτερα ευάλωτες, καθώς οι απότομες κλίσεις επιταχύνουν τη ροή του νερού.Το νερό κυλάει με δύναμη προς τα κάτω, παρασέρνοντας λάσπη, πέτρες, κορμούς δέντρων – ακόμα και αυτοκίνητα ή σπίτια. Αν έχουν προηγηθεί πυρκαγιές, η επιφάνεια του εδάφους γίνεται αδιάβροχη σαν τσιμέντο, αυξάνοντας τον κίνδυνο.Η NOAA προειδοποιεί ότι σε αυτές τις περιοχές είναι πιθανό να εκδηλωθούν κατολισθήσεις τύπου debris flow, δηλαδή ταχύτατες, φονικές κατεβασιές λάσπης και φερτών υλικών. Όταν σπάνε φράγματα ή αναχώματα Μια άλλη αιτία flash flood είναι η καταστροφή ή υπερχείλιση φραγμάτων και αναχωμάτων. Όταν παραβιάζεται η δομή τους, τεράστιοι όγκοι νερού απελευθερώνονται μέσα σε λίγα λεπτά, πνίγοντας ολόκληρες περιοχές χωρίς προειδοποίηση.Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Νέα Ορλεάνη το 2005 με τον τυφώνα Κατρίνα, όταν οι παραβιάσεις των αναχωμάτων βύθισαν την πόλη και σκότωσαν εκατοντάδες ανθρώπους.Οι φονικές πλημμύρες στο Τέξας υπενθυμίζουν με τον πιο τραγικό τρόπο πόσο ξαφνικά και καταστροφικά μπορεί να χτυπήσει η φύση – και πόσο ζωτικής σημασίας είναι η ενημέρωση και η πρόληψη. https://www.naftemporiki.gr/green/climate/1977511/ti-einai-oi-plimmyres-astrapi-poy-sarosan-to-texas-giati-einai-toso-fonikes/

Rocket and Space Corporation Energia Το διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου Progress MS-31 βρίσκεται καθ' οδόν προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Συγχαρητήρια σε όλους τους εμπλεκόμενους για την επιτυχημένη εκτόξευση! Το φορτηγό μας βρίσκεται ήδη σε τροχιά, οι κεραίες και τα ηλιακά πάνελ του έχουν ανοίξει όπως αναμενόταν. Σε 34 τροχιές γύρω από τη Γη, το πλοίο θα φτάσει στον σταθμό και θα δέσει με τη μονάδα Poisk στις 6 Ιουλίου στις 00:28 ώρα Μόσχας. Το πλοίο μεταφέρει περισσότερα από 2.600 κιλά φορτίου στον σταθμό: καύσιμα, νερό, τρόφιμα και πράγματα για τους αστροναύτες, άζωτο για την εσωτερική ατμόσφαιρα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, καθώς και εξοπλισμό και αναλώσιμα για διαστημική έρευνα. Το φορτηγό πλοίο μεταφέρει εξοπλισμό και υλικά για εννέα διαστημικά πειράματα, συμπεριλαμβανομένου του "Impulse". Με απλά λόγια, μελετά πώς αντιδρά η ιονόσφαιρα της Γης στις ροές πλάσματος που προέρχονται από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Και ναι, υπάρχει ένα πιστόλι πλάσματος. Το δεύτερο στάδιο του πειράματος μελετά επίσης τα προβλήματα ηλεκτρομαγνητικής συμβατότητας των εγχυτήρων πλάσματος με τα διαστημόπλοια. 🔘 "Φουλλερένιο" και "Mirage". Μελετούν την πιθανότητα και τις συνθήκες ανάπτυξης τέλειων ημιαγωγικών κρυστάλλων σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. 🔘 "Βιοπολυμερές". Αναπτύσσουν πολυμερή που είναι ανθεκτικά στη βιοδιάβρωση. Μιλάμε για επιβλαβείς μικροοργανισμούς (μικροσκοπικούς μύκητες, βακτήρια κ.λπ.), οι οποίοι μπορούν αργά αλλά σταθερά να βλάψουν πολλά υλικά. 🔘 "Εικονικό". Χρησιμοποιώντας γυαλιά εικονικής πραγματικότητας και συσκευές που παρακολουθούν τις αντιδράσεις του σώματος, οι επιστήμονες ελέγχουν πώς η απουσία βαρύτητας επηρεάζει την όραση, την αιθουσαία συσκευή και τον ανθρώπινο προσανατολισμό στο διάστημα. Ας ευχηθούμε στο πλοίο και στο πλήρωμα του ISS μια επιτυχημένη πρόσδεση! https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239534%2F2f857d6ec76873d005%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?to=L3JzY19lbmVyZ2lhP3c9d2FsbC0xNjc3NDI2NzBfMjMwODk-

Ολοκληρώθηκε η θέση σε λειτουργία του διαστημικού λεωφορείου για το Arcstone της NASA Η θέση σε λειτουργία του λεωφορείου, ή της κύριας δομής του δορυφόρου, έχει πλέον ολοκληρωθεί για το όργανο σεληνιακής βαθμονόμησης Arcstone της NASA. Το Arcstone θα συνεχίσει τώρα να υποβάλλεται σε διαδικασία θέσης σε λειτουργία για να δοκιμάσει τα εξαρτήματα και το υλικό του και αναμένεται να ξεκινήσει τη συλλογή επιστημονικών μετρήσεων περίπου τρεις εβδομάδες μετά την εκτόξευση - γνωστή ως πρώτο φως. Ως επίδειξη τεχνολογίας, το Arcstone στοχεύει στη βελτίωση της μελλοντικής διαστημικής έρευνας χρησιμοποιώντας το ηλιακό φως που ανακλάται από τη Σελήνη για να βελτιώσει τα όργανα διαστημικών σκαφών που παρατηρούν τη Γη και άλλα ουράνια σώματα. Τοποθετημένο σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη, όπου μπορεί να παρατηρήσει τόσο τη Σελήνη όσο και τον Ήλιο χωρίς παρεμβολές από την ατμόσφαιρα, το CubeSat, περίπου στο μέγεθος ενός κουτιού παπουτσιών (περίπου 10,5 ίντσες), θα μετρήσει τη σεληνιακή φασματική ανακλαστικότητα - ή πόσο φως αντανακλά η Σελήνη σε διαφορετικά μήκη κύματος. Το Arcstone είναι το πρώτο όργανο αφιερωμένο στη βελτίωση της ακρίβειας των μετρήσεων της σεληνιακής ανακλαστικότητας από το διάστημα. Η αποστολή είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα για να καταστεί δυνατή η καθιέρωση ενός διεθνούς προτύπου μέτρησης υψηλής ακρίβειας για χρήση από αισθητήρες παρακολούθησης και συστήματα αστερισμών σε τροχιά. Παράλληλα με τη βελτίωση των επιστημονικών δεδομένων από τους τρέχοντες διαστημικούς αισθητήρες, ένα καθολικό πρότυπο βαθμονόμησης από τη σεληνιακή φασματική ανακλαστικότητα θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε προηγούμενα αρχεία δεδομένων της Γης για να συμπληρωθούν τα κενά στα δεδομένα. «Ένα από τα πιο απαιτητικά καθήκοντα στην τηλεπισκόπηση από το διάστημα είναι η επίτευξη της απαιτούμενης ακρίβειας βαθμονόμησης οργάνων σε τροχιά», δήλωσε ο Constantine Lukashin, κύριος ερευνητής για την αποστολή Arcstone και φυσικός επιστήμονας στο Ερευνητικό Κέντρο Langley της NASA στο Hampton της Βιρτζίνια. «Η Σελήνη είναι μια εξαιρετική και διαθέσιμη πηγή βαθμονόμησης πέρα από την ατμόσφαιρα της Γης. Στόχος του Arcstone είναι να βελτιώσει την ακρίβεια της σεληνιακής βαθμονόμησης για να αυξήσει την ποιότητα των προϊόντων δεδομένων διαστημικής τηλεπισκόπησης για τις επόμενες γενιές». Απόδοση ενός καλλιτέχνη του οργάνου Arcstone της NASA σε τροχιά που συλλέγει μετρήσεις σεληνιακής ανακλαστικότητας. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την αποστολή Arcstone της NASA: https://www.nasa.gov/science-research/science-enabling-technology/nasa-tech-to-use-moonlight-to-enhance-measuresments-from-space/

Ειδοποίηση Ανακάλυψης: Οι Επιστήμονες Εντοπίζουν ένα Πλανητικό Καρουζέλ, Οι Πλανήτες KOI-134 b και KOI-134 c Η Ανακάλυψη Μια νέα έρευνα σε παλιά δεδομένα του Kepler αποκάλυψε ότι ένα πλανητικό σύστημα που κάποτε θεωρούνταν ότι δεν φιλοξενούσε πλανήτες στην πραγματικότητα έχει δύο πλανήτες που περιστρέφονται γύρω από το άστρο τους με ένα μοναδικό στυλ, σαν ένα παλιομοδίτικο καρουζέλ. Βασικά Στοιχεία Το σύστημα KOI-134 περιέχει δύο πλανήτες που περιστρέφονται γύρω από το άστρο τους με έναν ιδιόμορφο τρόπο σε δύο διαφορετικά τροχιακά επίπεδα, με έναν πλανήτη να παρουσιάζει σημαντική διακύμανση στους χρόνους διέλευσης. Αυτό είναι το πρώτο σύστημα του είδους του που ανακαλύφθηκε. Λεπτομέρειες Πριν από μια δεκαετία, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Kepler της NASA για να παρατηρήσουν το σύστημα KOI-134 και σκέφτηκαν ότι μπορεί να έχει έναν πλανήτη σε τροχιά, αλλά θεώρησαν αυτόν τον υποψήφιο πλανήτη ως ψευδώς θετικό, επειδή οι διελεύσεις του (ή τα περάσματα μπροστά από το άστρο του) δεν ευθυγραμμίζονταν όπως αναμενόταν. Αυτές οι διελεύσεις ήταν τόσο ανώμαλες που ο πλανήτης στην πραγματικότητα αποκλείστηκε μέσω ενός αυτοματοποιημένου συστήματος ως ψευδώς θετικό πριν μπορέσει να αναλυθεί περαιτέρω. Ωστόσο, η δέσμευση της NASA να μοιράζεται ανοιχτά επιστημονικά δεδομένα σημαίνει ότι οι ερευνητές μπορούν να επανεξετάζουν συνεχώς παλιές παρατηρήσεις για να κάνουν νέες ανακαλύψεις. Σε αυτή τη νέα μελέτη, οι ερευνητές ανέλυσαν ξανά αυτά τα δεδομένα του Kepler για το KOI-134 και επιβεβαίωσαν ότι όχι μόνο το "ψευδώς θετικό" είναι στην πραγματικότητα ένας πραγματικός πλανήτης, αλλά το σύστημα έχει δύο πλανήτες και κάποια πραγματικά ενδιαφέρουσα τροχιακή δυναμική!Πρώτον, ο "ψευδώς θετικός" πλανήτης, που ονομάζεται KOI-134 b, επιβεβαιώθηκε ότι είναι ένας θερμός Δίας (ή ένας θερμός πλανήτης παρόμοιου μεγέθους με τον Δία). Μέσω αυτής της ανάλυσης, οι ερευνητές αποκάλυψαν ότι ο λόγος για τον οποίο αυτός ο πλανήτης διέφυγε της επιβεβαίωσης προηγουμένως είναι επειδή βιώνει αυτό που ονομάζεται μεταβολές χρονισμού διέλευσης (TTVs) ή μικρές διαφορές στη διέλευση ενός πλανήτη από το άστρο του που μπορούν να κάνουν τη διέλευσή του "πρώιμη" ή "αργά" επειδή ο πλανήτης ωθείται ή έλκεται από τη βαρύτητα ενός άλλου πλανήτη, κάτι που αποκαλύφθηκε επίσης σε αυτή τη μελέτη. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το KOI-134 b διέρχεται από το άστρο του έως και 20 ώρες "αργά" ή "νωρίς", που είναι μια σημαντική διακύμανση. Στην πραγματικότητα, ήταν τόσο σημαντικό που αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο πλανήτης δεν επιβεβαιώθηκε στις αρχικές παρατηρήσεις.Καθώς αυτές οι TTV προκαλούνται από την βαρυτική αλληλεπίδραση με έναν άλλο πλανήτη, αυτή η ανακάλυψη αποκάλυψε επίσης έναν πλανητικό αδελφό: τον KOI-134 c. Μελετώντας αυτό το σύστημα σε προσομοιώσεις που περιλαμβάνουν αυτές τις TTV, η ομάδα διαπίστωσε ότι ο KOI-134 c είναι ένας πλανήτης ελαφρώς μικρότερος από τον Κρόνο και πιο κοντά στο άστρο του από τον KOI-134 b.Ο KOI-134 c προηγουμένως διέφευγε της παρατήρησης επειδή περιστρέφεται σε κεκλιμένο τροχιακό επίπεδο, ένα διαφορετικό επίπεδο από τον KOI-134 b, και αυτή η κεκλιμένη τροχιά εμποδίζει τον πλανήτη να διέλθει από το άστρο του. Τα δύο τροχιακά επίπεδα αυτών των πλανητών διαφέρουν περίπου 15 μοίρες μεταξύ τους, επίσης γνωστή ως αμοιβαία κλίση 15 μοιρών, η οποία είναι σημαντική. Λόγω της βαρυτικής ώθησης και έλξης μεταξύ αυτών των δύο πλανητών, τα τροχιακά τους επίπεδα επίσης γέρνουν μπρος-πίσω.Ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό αυτού του πλανητικού συστήματος είναι κάτι που ονομάζεται συντονισμός. Αυτοί οι δύο πλανήτες έχουν συντονισμό 2 προς 1, που σημαίνει ότι στον ίδιο χρόνο που ένας πλανήτης ολοκληρώνει μια τροχιά, ο άλλος ολοκληρώνει δύο τροχιές. Σε αυτήν την περίπτωση, ο KOI-134 b έχει τροχιακή περίοδο (ο χρόνος που χρειάζεται ένας πλανήτης για να ολοκληρώσει μια τροχιά) περίπου 67 ημερών, η οποία είναι διπλάσια από την τροχιακή περίοδο του KOI-134 c, ο οποίος περιστρέφεται κάθε 33-34 ημέρες.Μεταξύ των ξεχωριστών τροχιακών επιπέδων που γέρνουν μπρος-πίσω, των TTV και του συντονισμού, οι δύο πλανήτες περιστρέφονται γύρω από το άστρο τους σε ένα μοτίβο που μοιάζει με δύο ξύλινα πόνυ που αιωρούνται πάνω-κάτω καθώς κάνουν κύκλους σε ένα παλιομοδίτικο καρουζέλ. Ενδιαφέροντα γεγονότα Ενώ αυτό το σύστημα ξεκίνησε ως ψευδώς θετικό με το Kepler, αυτή η εκ νέου ανάλυση των δεδομένων αποκαλύπτει ένα ζωντανό σύστημα με δύο πλανήτες. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το πρώτο συμπαγές, πολυπλανητικό σύστημα που ανακαλύφθηκε ποτέ και δεν είναι επίπεδο, έχει τόσο σημαντικό TTV και βιώνει τροχιακά επίπεδα που γέρνουν μπρος-πίσω. Επίσης, τα περισσότερα πλανητικά συστήματα δεν έχουν υψηλές αμοιβαίες κλίσεις μεταξύ κοντινών ζευγών πλανητών. Εκτός του ότι είναι σπάνιες, αμοιβαίες κλίσεις όπως αυτή δεν μετρώνται συχνά λόγω προκλήσεων στη διαδικασία παρατήρησης. Έτσι, το να έχουμε μετρήσεις όπως αυτή μιας σημαντικής αμοιβαίας κλίσης σε ένα σύστημα, καθώς και μετρήσεις συντονισμού και TTV, παρέχει μια σαφή εικόνα της δυναμικής μέσα σε ένα πλανητικό σύστημα την οποία δεν είμαστε πάντα σε θέση να δούμε. Οι Ανακαλύπτες Μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής την Έμμα Νάμπι του Πανεπιστημίου του Νότιου Κουίνσλαντ δημοσίευσε μια εργασία στις 27 Ιουνίου σχετικά με την ανακάλυψή τους, με τίτλο «Ένα σύστημα υψηλής αμοιβαίας κλίσης γύρω από τον KOI-134 που αποκαλύφθηκε από τις παραλλαγές χρονισμού διέλευσης», στο περιοδικό «Nature Astronomy». Οι παρατηρήσεις που περιγράφονται σε αυτήν την εργασία και χρησιμοποιήθηκαν σε προσομοιώσεις σε αυτήν την εργασία έγιναν από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Κέπλερ της NASA και η εργασία περιελάμβανε συνεργασία και συνεισφορές από ιδρύματα όπως το Πανεπιστήμιο της Γενεύης, το Πανεπιστήμιο της Λα Λαγκούνα, το Αστεροσκοπείο Purple Mountain, το Κέντρο Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian, το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Τζόρτζια, το Πανεπιστήμιο του Νότιου Κουίνσλαντ και το αποσυρμένο Διαστημικό Τηλεσκόπιο Κέπλερ της NASA. Αυτή η καλλιτεχνική ιδέα δείχνει το σύστημα KOI-134 το οποίο, το 2025, μια εργασία αποκάλυψε ότι έχει δύο πλανήτες: τον KOI-134 b και τον KOI-134 c https://science.nasa.gov/universe/exoplanets/discovery-alert-scientists-spot-a-planetary-carousel/

Παρατηρήσεις του Hubble δίνουν χρόνο σε ένα «χαμένο» σφαιρωτό σμήνος να λάμψει. Ένα προηγουμένως ανεξερεύνητο σφαιρωτό σμήνος λάμπει με πολύχρωμα αστέρια σε αυτήν την εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA. Σφαιρωτά σμήνη όπως αυτό, που ονομάζονται ESO 591-12 ή Palomar 8, είναι σφαιρικές συλλογές δεκάδων χιλιάδων έως εκατομμυρίων αστεριών που συνδέονται στενά μεταξύ τους από τη βαρύτητα. Τα σφαιρωτά σμήνη σχηματίζονται γενικά νωρίς στην ιστορία των γαλαξιών σε περιοχές πλούσιες σε αέριο και σκόνη. Δεδομένου ότι τα αστέρια σχηματίζονται από το ίδιο νέφος αερίου καθώς αυτό καταρρέει, συνήθως αιωρούνται περίπου στην ίδια ηλικία. Διάσπαρτα σε αυτήν την εικόνα του ESO 591-12 είναι διάσπαρτα μια σειρά από κόκκινα και μπλε αστέρια. Τα χρώματα υποδεικνύουν τις θερμοκρασίες τους. τα κόκκινα αστέρια είναι πιο δροσερά, ενώ τα μπλε αστέρια είναι πιο ζεστά. Το Hubble κατέγραψε τα δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργηθεί αυτή η εικόνα του ESO 591-12 ως μέρος μιας μελέτης που αποσκοπούσε στην ανάλυση μεμονωμένων αστεριών ολόκληρου του συστήματος σφαιρωτών σμηνών του Γαλαξία. Το Hubble έφερε επανάσταση στη μελέτη των σφαιρωτών σμηνών, καθώς τα επίγεια τηλεσκόπια δεν είναι σε θέση να διακρίνουν μεμονωμένα αστέρια στα συμπαγή σμήνη. Η μελέτη αποτελεί μέρος της Έρευνας για τα Λείποντα Σφαιρωτά Σμήνη του Hubble, η οποία στοχεύει σε 34 επιβεβαιωμένα σφαιρωτά σμήνη του Γαλαξία μας που το Hubble δεν έχει ακόμη παρατηρήσει.Το πρόγραμμα στοχεύει να παρέχει πλήρεις παρατηρήσεις ηλικιών και αποστάσεων για όλα τα σφαιρωτά σμήνη του Γαλαξία μας και να διερευνήσει θεμελιώδεις ιδιότητες των ακόμη ανεξερεύνητων σμηνών στην γαλαξιακή διόγκωση ή άλω. Οι παρατηρήσεις θα παρέχουν βασικές πληροφορίες για τα πρώιμα στάδια του γαλαξία μας, όταν σχηματίστηκαν τα σφαιρωτά σμήνη. Αυτή η εικόνα του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble της NASA παρουσιάζει μια πυκνή και εκθαμβωτική σειρά από φλεγόμενα αστέρια που σχηματίζουν το σφαιρωτό σμήνος ESO 591-12. https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-observations-give-missing-globular-cluster-time-to-shine/

Η πρώτη εικόνα ενός άστρου που πέθανε δύο φορές (βίντεο) Καταγράφηκε οπτικά το φαινόμενο της διπλής αστρικής έκρηξης. Ζεις μονάχα μια φορά λέει το κατά Τζέημς Μποντ ρητό αλλά κάποια άστρα πεθαίνουν δύο φορές. Ομάδα αστρονόμων εντόπισε τώρα την πρώτη οπτική απόδειξη ενός τέτοιου αστρικού γεγονότος, ένα νεκρό άστρου που υπέστη μια λεγόμενη «διπλή έκρηξη».Αυτό θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι ορισμένα άστρα θα μπορούσαν να καταστραφούν σε μια έκρηξη σουπερνόβα χωρίς να φτάσουν το λεγόμενο όριο Chandrasekhar, την ελάχιστη μάζα που χρειάζεται ένα άστρο για να γίνει σουπερνόβα.Χρησιμοποιώντας το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) και το όργανο Multi Unit Spectroscopic Explorer (MUSE), η ερευνητική ομάδα εστίασε στα υπολείμματα του σουπερνόβα SNR 0509-67.5 που βρίσκεται 60,000 έτη φωτός μακριά από τη Γη στον αστερισμό Dorado. Αυτή η έρευνα αποκάλυψε δομές μέσα σε αυτό το εκρηκτικό συντρίμμι που υποδηλώνουν ότι το προγονικό του άστρο εξερράγη όχι μία αλλά δύο φορές.Το εν λόγω άστρο ήταν ένας λευκός νάνος, ο τύπος του αστρικού υπολείμματος που σχηματίζεται όταν ένα άστρο με μάζα παρόμοια με αυτή του Ήλιου ξεμένει από καύσιμα για πυρηνική σύντηξη.Οι τύποι εκρήξεων σουπερνόβα που υφίστανται οι λευκοί νάνοι, σουπερνόβα τύπου Ia, είναι σημαντικοί για τους αστρονόμους επειδή μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μέτρηση κοσμικών αποστάσεων επειδή η φωτεινή τους απόδοση είναι εξαιρετικά ομοιόμορφη. Έτσι, οι αστρονόμοι συχνά τους αναφέρουν ως «τυπικά κεριά».Η πρώτη οπτική απόδειξη ενός λευκού νάνου διπλής έκρηξης αποκαλύπτει κρυμμένα βάθη σε αυτά τα σημαντικά αστρικά γεγονότα, λένε οι επιστήμονες.«Οι εκρήξεις των λευκών νάνων παίζουν κρίσιμο ρόλο στην αστρονομία. Ωστόσο, παρά τη σημασία τους, το μακροχρόνιο αίνιγμα του ακριβούς μηχανισμού που πυροδοτεί την έκρηξή τους παραμένει άλυτο» αναφέρει ο Πριάμ Ντας ερευνητής του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Πεθαίνεις μόνο δυο φορές Οι επιστήμονες συμφωνούν ότι η γένεση των σουπερνόβα Τύπου Ia είναι δυαδικά συστήματα δύο άστρων στα οποία το ένα γίνεται λευκός νάνος.Εάν αυτό το νεκρό άστρο περιστρέφεται αρκετά κοντά στον ζωντανό αστρικό σύντροφό του ή εάν αυτός ο σύντροφος διογκωθεί, τότε ο λευκός νάνος γίνεται αστρικός βρικόλακας, αφαιρώντας άπληστα υλικό από τον σύντροφο ή το “δότη” άστρο του.Αυτό συνεχίζεται μέχρι το συσσωρευμένο κλεμμένο υλικό να προσθέσει τόση μάζα στον λευκό νάνο που το αστρικό υπόλειμμα να ξεπεράσει το λεγόμενο όριο Chandrasekhar, το οποίο είναι περίπου 1,4 φορές η μάζα του ήλιου.Επομένως, αυτός ο κοσμικός λευκός νάνος βρικόλακας εκρήγνυται σε έναν σουπερνόβα Τύπου Ia. Πιστεύεται ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, η έκρηξη καταστρέφει εντελώς τον λευκό νάνο. Αλλά εδώ και αρκετό καιρό οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότερα σε αυτή την ιστορία.Ίσως οι λευκοί νάνοι να βιώνουν μια δεύτερη έκρηξη και αυτή η έρευνα επιβεβαιώνει ότι τουλάχιστον ορισμένοι λευκοί νάνοι βιώνουν διπλές εκρήξεις. Ο μηχανισμός Η θεωρία πίσω από τις διπλές εκρήξεις υποδηλώνει ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, καθώς οι λευκοί νάνοι αφαιρούν υλικό από ένα αστέρι δότη, τυλίγονται σε ένα κάλυμμα κλεμμένου ηλίου. Αυτό το περίβλημα γίνεται ασταθές και τελικά αναφλέγεται, πυροδοτώντας την πρώτη έκρηξη.Η αρχική έκρηξη δημιουργεί ένα ωστικό κύμα που κυματίζει προς τα μέσα, χτυπώντας τελικά τον πυρήνα του λευκού νάνου, πυροδοτώντας μια δεύτερη έκρηξη, την πραγματική σουπερνόβα.Η σημασία αυτού για την κατανόησή μας για τους λευκούς νάνους σουπερνόβα τύπου Ia είναι ότι μπορεί να συμβεί πολύ πριν ένα νεκρό αστέρι διογκωθεί πέρα από το όριο Chandrasekhar. Η εικόνα του άστρου που υπέστη τη διπλή έκρηξη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1976851/i-proti-eikona-enos-astroy-poy-pethane-dyo-fores-vinteo/

Κομισιόν: Επί τάπητος ο στόχος για μείωση εκπομπών 90% έως το 2040. Οι Βρυξέλλες λένε «ναι» αλλά θέλουν και ευελιξία Την Τετάρτη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε να διατηρηθεί ο στόχος της για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 90% έως το 2040, αλλά έκανε λόγο και για αναγκαία «ευελιξία» λόγω της απροθυμίας ορισμένων χωρών.Η Κομισιόν εξακολουθεί να υποστηρίζει τη μείωση των εκπομπών κατά 90% έως το 2040 σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990.Ωστόσο, από το 2036 και μετά, οι Βρυξέλλες προσφέρουν ευελιξία στα κράτη μέλη, συμπεριλαμβάνοντας στον υπολογισμό την απόκτηση διεθνών πιστωτικών μορίων άνθρακα εκτός της ΕΕ, με ανώτατο όριο το 3% του συνόλου.«Χαιρετίζουμε την πρόταση της Επιτροπής για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στην ΕΕ κατά 90% έως το 2040 – ένα ουσιαστικό ορόσημο για την επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας έως το 2050 και τον μετριασμό των καταστροφικών επιπτώσεων της υπερθέρμανσης του πλανήτη», γράφουν σε ανακοίνωσή τους οι Ευρωσοσιαλιστές. https://www.naftemporiki.gr/green/climate/1975988/komision-epi-tapitos-o-stochos-gia-meiosi-ekpompon-90-eos-to-2040/

Η έρευνα για τον εγκέφαλο συνεχίζεται στον σταθμό πριν από την εκτόξευση της αποστολής φορτίου. Η έρευνα για τον εγκέφαλο συνεχίστηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Τετάρτη, καθώς τα πληρώματα της Αποστολής 73 και της Αποστολής Axiom 4 (Ax-4) συνέχισαν τις συνεχιζόμενες μελέτες διαστημικής βιολογίας. Εν τω μεταξύ, ένα φορτηγό σκάφος Progress μετράει αντίστροφα για την εκτόξευσή του για τον ανεφοδιασμό των διασωθέντων σε τροχιά αυτό το Σαββατοκύριακο. Η μηχανικός πτήσης της NASA, Nichole Ayers, πήρε τη σειρά της σήμερα στην εργαστηριακή μονάδα του Columbus φορώντας ηλεκτρόδια στον λαιμό και το στήθος, μετρώντας τις ταλαντώσεις στη ροή του αίματος από τον εγκέφαλό της στην καρδιά για το πείραμα ανθρώπινης έρευνας Drain Brain 2.0. Ομοίως, ο ιδιωτικός αστροναύτης του Ax-4, Tibor Kapu, φορούσε ένα καπέλο που απεικόνιζε τη ροή του αίματος στην εγκεφαλική του αρτηρία χρησιμοποιώντας υπερήχους doppler για την έρευνα της Εγκεφαλικής Αιμοδυναμικής. Η βετεράνος αστροναύτης και κυβερνήτης του Ax-4, Peggy Whitson, βοήθησε τον Kapu με το βιοϊατρικό υλικό και μέτρησε την αρτηριακή του πίεση μέσα στη μονάδα Tranquility. Και οι δύο μελέτες υποστηρίζονται από διαφορετικούς οργανισμούς, με την πρώτη να επιδιώκει την πρόληψη θρόμβων αίματος που προκαλούνται από το διάστημα και τη δεύτερη να προστατεύει την οπτική επεξεργασία και την αντίληψη του πληρώματος σε μικροβαρύτητα. Αργότερα, η Ayers ενώθηκε με τους συναδέλφους της στο πλήρωμα του σταθμού, τον Διοικητή Takuya Onishi της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) και την Μηχανικό Πτήσης της NASA, Anne McClain, για οφθαλμολογικούς ελέγχους χρησιμοποιώντας υλικό ιατρικής απεικόνισης υψηλής ανάλυσης, εγγύς υπέρυθρης ακτινοβολίας. Η McClain ηγήθηκε της οπτικής έρευνας του συμπλέγματος Β στη Μονάδα Harmony, καθώς οι Ayers και Onishi κοίταζαν μέσα στην οφθαλμική συσκευή, ενώ οι γιατροί στο έδαφος εξέταζαν το οπτικό τους νεύρο στο πίσω μέρος του ματιού σε πραγματικό χρόνο. Οι ερευνητές διερευνούν τη χρήση συμπληρωμάτων βιταμινών Β ως μέθοδο για την προστασία της όρασης του πληρώματος σε συνθήκες μικροβαρύτητας. Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Jonny Kim, ξεκίνησε τη βάρδιά του επιθεωρώντας φορητό εξοπλισμό έκτακτης ανάγκης, συμπεριλαμβανομένων πυροσβεστήρων και μασκών αναπνοής. Μετά το μεσημεριανό του γεύμα, ενώθηκε με τους συναδέλφους του στο Soyuz MS-27, Sergey Ryzhikov και Sergey Zubritskiy, και οι δύο μηχανικοί πτήσης από τη Roscosmos, και εξασκήθηκαν στη χρήση μασκών αναπνοής στην απίθανη περίπτωση διαρροής χημικών ουσιών στο τροχιακό φυλάκιο. Ο Ryzhikov και η Zubritskiy ξεκίνησαν τη βάρδιά τους επισκευάζοντας έναν διάδρομο Roscosmos στη μονάδα εξυπηρέτησης Zvezda. Ο Ριζίκοφ φόρεσε επίσης γυαλιά εικονικής πραγματικότητας για μια μελέτη που παρατήρησε πώς η ισορροπία και η οπτική αντίληψη ενός μέλους του πληρώματος προσαρμόζονται στη μικροβαρύτητα. Ο Ζουμπρίτσκι συντήρησε υλικό ερευνητικής φυσικής που μετρά την ακτινοβολία νετρονίων. Ο μηχανικός πτήσης Κίριλ Πεσκόφ πέρασε τη βάρδιά του στο τμήμα Roscosmos του τροχιακού σταθμού συντηρώντας τροχιακό υδραυλικό εξοπλισμό και ενεργοποιώντας εξοπλισμό παρατήρησης της Γης. Οι συνάδελφοι του Ax-4, Σούμπχανσου Σούκλα και Σλάβος Ουζνάνσκι-Βισνιέφσκι, συνεργάστηκαν στο Κολόμπους και μελέτησαν χρησιμοποιώντας τεχνολογία εγγύς υπέρυθρης ακτινοβολίας για την καταγραφή της εγκεφαλικής δραστηριότητας για την κατασκευή διεπαφών εγκεφάλου-υπολογιστή. Ο Ουζνάνσκι-Βισνιέφσκι φορούσε ένα εξειδικευμένο καπέλο συνδεδεμένο μέσω Bluetooth με έναν φορητό υπολογιστή που κατέγραφε την εγκεφαλική του δραστηριότητα, ενώ ο Σούκλα βελτιστοποίησε την ποιότητα του σήματος και βαθμονόμησε το υλικό. Το ζευγάρι κατέγραψε και κατέβασε βίντεο από τις δραστηριότητες του πληρώματος για τη μελέτη Astronaut Mental Health. Ο Σούκλα εξέτασε επίσης καλλιέργειες βλαστικών μυϊκών κυττάρων μέσω μικροσκοπίου για να κατανοήσει τη διαδικασία αποκατάστασης των μυών σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Η επόμενη αποστολή μη επανδρωμένου φορτίου, Progress 92, μετράει αντίστροφα για την εκτόξευσή της στις 3:32 μ.μ. EDT την Πέμπτη από το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Το Progress 92 έχει προγραμματιστεί να προσδεθεί στη μονάδα Poisk στις 5:27 μ.μ. το Σάββατο, παραδίδοντας περίπου τρεις χιλιάδες λίβρες τροφίμων, καυσίμων και προμηθειών στους κατοίκους του εργαστηρίου σε τροχιά. Η NASA+ θα παρέχει ζωντανή κάλυψη και των δύο εκδηλώσεων. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research on X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και το Instagram. Οι αστροναύτες της NASA (από αριστερά) Anne McClain και Nichole Ayers ποζάρουν για ένα πορτρέτο μέσα στον τρούλο, ενώ παρακολουθούν το διαστημόπλοιο SpaceX Dragon που μεταφέρει το πλήρωμα της Axiom Mission 4 καθώς πλησίαζε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 26 Ιουνίου 2025. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/07/02/brain-research-continues-on-station-ahead-of-cargo-mission-launch/ Roscosmos Το Progress MS-29 αναχώρησε από τον ISS Στις 21:43 ώρα Μόσχας, το φορτηγό πλοίο Progress MS-29 αναχώρησε από τη μονάδα Poisk. Αναμένουμε ότι ο κινητήρας θα ενεργοποιηθεί για πέδηση στις 00:52. Ως αποτέλεσμα, το πλοίο θα εισέλθει στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας και θα καταστραφεί. Τι θα συμβεί στα στοιχεία του πλοίου που θα επιβιώσουν; Τα υπόλοιπα στοιχεία της κατασκευής θα πέσουν σε μια μη ναυτιλιακή περιοχή του νότιου τμήματος του Ειρηνικού Ωκεανού. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_588905 Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος "Ενέργεια" Παρουσιάζουμε στην προσοχή σας ένα διαστημικό arthouse - ένα σύντομο βίντεο από την αποσύνδεση του "Progress MS-29". Είναι σαν μια ταινία art-house: πολύ ενδιαφέρον, αλλά δεν είναι όλα ξεκάθαρα χωρίς τα σχόλια του σκηνοθέτη. Ας διευκρινίσουμε ορισμένα σημεία Ο ρόμβος στην αρχή είναι ο στόχος πρόσδεσης στη μονάδα Poisk. Γι' αυτό τον βλέπετε στο στόχαστρο της κάμερας και όχι στη μονάδα πρόσδεσης. Παρεμπιπτόντως, οι στόχοι εγκαθίστανται από τους ίδιους τους αστροναύτες κατά την ενσωμάτωση των μονάδων, πηγαίνοντας στο διάστημα. Λίγα λόγια για τα γράμματα και τους αριθμούς στην οθόνη. Επάνω δεξιά βρίσκονται οι γωνιακές ταχύτητες του σκάφους. Δείχνουν πόσο γρήγορα περιστρέφεται το "Progress" γύρω από έναν από τους τρεις άξονες: X - κύλιση, Y - εκτροπή, Z - βήμα. Συνήθως, για να διατηρηθεί ο προσανατολισμός στο τροχιακό σύστημα συντεταγμένων, η ταχύτητα βήματος ορίζεται στα 0,06 m/s. Αυτό λαμβάνει υπόψη τη φυσική καμπυλότητα του πλανήτη και επιτρέπει στη συσκευή να είναι πάντα προσανατολισμένη με τον άξονα Υ (εκτροπή) ως προς τη Γη. Είναι δύσκολο χωρίς εικόνα, αλλά ας πούμε το εξής: τα ηλιακά πάνελ παραμένουν περίπου παράλληλα με την επιφάνεια του πλανήτη, όπως τα φτερά ενός αεροπλάνου. https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239532%2Fb974e54b4fdc560419%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23081

Το τηλεσκόπιο που θα αλλάξει το μέλλον της Αστροφυσικής -Ήδη ξεκίνησε τη λειτουργία του -Πού βρίσκεται Το Rubin Observatory βρίσκεται στην κορυφογραμμή Cerro Pachón, στο βόρειο-κεντρικό τμήμα της Χιλής / RUBIN OBSERVATORY Ο στόχος του Vera C. Rubin Observatory είναι η διεξαγωγή της δεκαετούς έρευνας Legacy Survey of Space and Time (LSST). Στην κορυφή ενός βουνού στη Χιλή, μόλις τέθηκε σε λειτουργία ένα νέο μνημειώδες τηλεσκόπιο που αναμένεται να αλλάξει το μέλλον της αστρονομίας.  Ο στόχος του Vera C. Rubin Observatory είναι η διεξαγωγή της δεκαετούς έρευνας Legacy Survey of Space and Time (LSST). Η LSST θα παράσχει ένα σύνολο 500 πεταμπάιτ εικόνων και δεδομένων που θα απαντήσουν σε μερικά από τα πιο επείγοντα ερωτήματα σχετικά με τη δομή και την εξέλιξη του σύμπαντος και των αντικειμένων που το απαρτίζουν. Το Rubin Observatory LSST έχει σχεδιαστεί για να καλύψει τέσσερις επιστημονικούς τομείς: • Διερεύνηση της σκοτεινής ενέργειας και της σκοτεινής ύλης. • Καταγραφή του ηλιακού συστήματος. • Εξερεύνηση του μεταβατικού οπτικού ουρανού. • Χαρτογράφηση του Γαλαξία μας. Τα επιστημονικά ερωτήματα που θα εξετάσει το Αστεροσκοπείο Rubin είναι βαθιά, αλλά η ιδέα πίσω από το σχεδιασμό του Αστεροσκοπείου Rubin είναι εξαιρετικά απλή: να πραγματοποιηθεί μια βαθιά έρευνα σε μια τεράστια περιοχή του ουρανού, με συχνότητα που θα επιτρέπει τη λήψη εικόνων από κάθε μέρος του ορατού ουρανού κάθε λίγες νύχτες, και να συνεχιστεί με αυτόν τον τρόπο για δέκα χρόνια, ώστε να δημιουργηθούν αστρονομικοί κατάλογοι χιλιάδες φορές μεγαλύτεροι από όσους έχουν καταρτιστεί μέχρι σήμερα.Η φάση κατασκευής του έργου θα παρέχει τις εγκαταστάσεις που απαιτούνται για τη διεξαγωγή της έρευνας: ένα τηλεσκόπιο οπτικής απεικόνισης με μεγάλο άνοιγμα και ευρύ πεδίο, μια κάμερα gigapixel και ένα σύστημα διαχείρισης δεδομένων. «Θα έχει αντίκτυπο σε όλους τους τομείς της αστρονομίας» Το τηλεσκόπιο Simonyi Survey Telescope, μήκους 8,4 μέτρων, χρησιμοποιεί ένα ειδικό σχεδιασμό με τρία κάτοπτρα, που δημιουργεί ένα εξαιρετικά ευρύ οπτικό πεδίο και έχει τη δυνατότητα να ερευνά ολόκληρο τον ουρανό σε μόλις τρεις νύχτες. Η κάμερα LSST του Rubin Observatory πρέπει να παράγει δεδομένα εξαιρετικά υψηλής ποιότητας με ελάχιστο χρόνο διακοπής λειτουργίας και συντήρηση. Προκειμένου να αξιοποιηθούν οι υψηλής ποιότητας εικόνες που παράγονται σε ένα τόσο ευρύ πεδίο, η κάμερα περιέχει πάνω από τρία δισεκατομμύρια pixel στερεάς κατάστασης.«[Το αστεροσκοπείο] Θα έχει αντίκτυπο σε σχεδόν όλους τους τομείς της αστρονομίας, από τους πλησιέστερους αστεροειδείς μέχρι το επεκτεινόμενο σύμπαν», λέει μιλώντας στον βρετανικό Observer ο Bob Mann, κοσμολόγος στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Μέχρι σήμερα, το μεγαλύτερο αστεροσκοπείο του κόσμου, με βάση το μέγεθος του τηλεσκοπίου, είναι το Gran Telescopio Canarias (GTC), γνωστό και ως GranTeCan, που βρίσκεται στο παρατηρητήριο Roque de los Muchachos στο νησί Λα Πάλμα (La Palma) των Καναρίων Νήσων, Ισπανία. Άλλα μεγάλα αστεροσκοπεία στον κόσμο: Keck Observatory (Χαβάη, ΗΠΑ): Δύο τηλεσκόπια με κάτοπτρα 10 μέτρων το καθένα. Very Large Telescope (VLT) – ESO, Χιλή: Σύστημα τεσσάρων τηλεσκοπίων 8,2 μέτρων. Subaru Telescope – Χαβάη, Ιαπωνία: 8,2 μέτρα. Thirty Meter Telescope (TMT) – Υπό κατασκευή (επίσης Χαβάη): Θα έχει κάτοπτρο 30 μέτρων. Προς τιμήν μιας σπουδαίας αστρονόμου Το Rubin Observatory, αξίας 700 εκατομμυρίων ευρώ, πήρε το όνομά του από την αείμνηστη αμερικανίδα αστρονόμο Vera Rubin, η οποία έφερε επανάσταση στις γνώσεις μας για τους γαλαξίες και τη σκοτεινή ύλη. Βρίσκεται στην κορυφογραμμή Cerro Pachón, στο βόρειο-κεντρικό τμήμα της Χιλής. Η τοποθεσία του παρατηρητηρίου βρίσκεται στην ενδοχώρα, σε απόσταση περίπου 100 χλμ. οδικώς από την πόλη La Serena, όπου βρίσκεται η Rubin Observatory Base Facility. Σε συνδυασμό, όλα μαζί τα όργανά του μπορούν να παρέχουν εκπληκτικά λεπτομερείς στιγμιότυπους του σύμπαντος. Τη Δευτέρα 23 Ιουνίου, οι αστρονόμοι αποκάλυψαν τις πρώτες εικόνες που τραβήχτηκαν από το τηλεσκόπιο, η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε επίσημα το 2015, αποκαλύπτοντας μυριάδες αστεροειδείς, νεφελώματα, γαλαξίες και πολλά άλλα, που εκτείνονται εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη. Πανοραμικές λήψεις σε αστραπιαίες ταχύτητες Ωστόσο, δεν είναι μόνο το μέγεθος αυτού του τηλεσκοπίου που το κάνει να ξεχωρίζει, αλλά και η ταχύτητα με την οποία κινείται. «Καλύπτουμε τον ουρανό εξαιρετικά γρήγορα για ένα τόσο μεγάλο τηλεσκόπιο», λέει ο Robert Lupton, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Princeton στο Νιου Τζέρσεϊ και επιστήμονας υπεύθυνος για την λειτουργία του Rubin. Κάθε 30 δευτερόλεπτα, γιγαντιαίοι κινητήρες μετακινούν το τηλεσκόπιο ελαφρώς, στρέφοντάς το προς ένα διαφορετικό τμήμα του νυχτερινού ουρανού.Ο στόχος είναι, κάθε τρεις ή τέσσερις ημέρες, το τηλεσκόπιο να καταγράφει εικόνες ολόκληρου του ουρανού που είναι ορατός από το νότιο ημισφαίριο. Στη συνέχεια, θα το επαναλαμβάνει ξανά και ξανά – για 10 χρόνια. «Είναι ο συνδυασμός της έκτασης και της γρήγορης κάλυψης που είναι ενδιαφέρον», λέει ο Lupton.Ο στόχος του Vera C. Rubin Observatory είναι η διεξαγωγή της δεκαετούς έρευνας Legacy Survey of Space and Time (LSST) / RUBIN OBSERVATORY Το συνολικό βάρος του τηλεσκοπίου είναι 300 τόνοι – περίπου διπλάσιο από το βάρος ορισμένων Boeing 747 – οπότε η μετακίνησή του δεν είναι εύκολη υπόθεση. «Το πραγματικά τρομακτικό δεν είναι το πόσο γρήγορα το κινούμε, αλλά το πόσο γρήγορα μπορούμε και το σταματάμε», λέει ο Lupton. Το τηλεσκόπιο δεν πρέπει να ταλαντεύεται, ώστε να διασφαλίζεται ότι οι εικόνες του είναι αρκετά καθαρές για επιστημονική μελέτη. Αυτές οι δυνατότητες του επιτρέπουν να δημιουργεί εικόνες του σύμπαντος με τρόπο που κανένα τηλεσκόπιο δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα.«Με την λήψη εικόνων υψηλής ποιότητας του ουρανού, οι αστρονόμοι θα μπορούν να αναζητούν αλλαγές κάθε φορά που το τηλεσκόπιο επιστρέφει στο ίδιο σημείο. Αυτό θα αποκαλύψει αντικείμενα που κινούνται και αλλάζουν σε όλο το ηλιακό μας σύστημα και τον γαλαξία, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούμε πολύ εύκολα να εντοπίσουμε νέους αστεροειδείς και κομήτες, καθώς και γεγονότα σε όλο το σύμπαν που λαμβάνουν χώρα σε σχετικά σύντομα χρονικά διαστήματα, όπως οι πλανήτες σουπερνόβα», σημειώνει ο Observer.Το τηλεσκόπιο συλλέγει έναν τεράστιο όγκο δεδομένων μέσω αυτών των παρατηρήσεων – περίπου 20 τεραμπάιτ, ή 20.000 γιγαμπάιτ (GB) ανά νύχτα, και τελικά 60 πεταμπάιτ (60 εκατομμύρια GB) συνολικά μόλις ολοκληρωθεί η δεκαετής Legacy Survey of Space and Time (LSST). Χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο θα βοηθήσουν στην επεξεργασία αυτών των δεδομένων, με υπολογιστικά κέντρα στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ και στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου να συμβάλλουν στη διαλογή του τεράστιου όγκου αντικειμένων.Αυτό θα δώσει στους αστρονόμους του Ηνωμένου Βασιλείου – μαζί με τους ΗΠΑ και τη Γαλλία – την πρώτη «πρωτιά» στις παρατηρήσεις που θα κάνει ο Rubin. «Θα έχουμε το ένα τέταρτο του υπολογιστικού φόρτου εργασίας» για την ανάλυση των παρατηρήσεων του Rubin, λέει ο Mann, ο οποίος ηγείται των προσπαθειών του Ηνωμένου Βασιλείου για το LSST, δημοσιεύοντας ετήσια δεδομένα. «Πρόκειται για μια επιχείρηση σε κλίμακα που οι αστρονόμοι δεν έχουν ξαναζήσει μέχρι τώρα».Η LSST θα παράσχει ένα σύνολο 500 πεταμπάιτ εικόνων και δεδομένων που θα απαντήσουν σε μερικά από τα πιο επείγοντα ερωτήματα σχετικά με τη δομή και την εξέλιξη του σύμπαντος / RUBIN OBSERVATORY Οι προβλέψεις δείχνουν ότι το τηλεσκόπιο Rubin θα εντοπίσει συνολικά 37 δισεκατομμύρια αντικείμενα στον ουρανό. Στο ηλιακό μας σύστημα, αυτά θα περιλαμβάνουν περίπου 4 εκατομμύρια νέους αστεροειδείς – περισσότερους από το διπλάσιο του αριθμού που είναι γνωστός σήμερα – και χιλιάδες παγωμένα αντικείμενα πέρα από τον Ποσειδώνα. Αυτές οι ανακαλύψεις αναμένεται να γίνουν γρήγορα, όταν ο Rubin ξεκινήσει επίσημα την 10ετή έρευνά του αργότερα φέτος. «Τα πρώτα δύο χρόνια θα εντοπίσουμε το 70% αυτών των αντικειμένων», λέει η Meg Schwamb, αστρονόμος στο Queen’s University Belfast. Πέρα από τον πλανήτη Ποσειδώνα Το τηλεσκόπιο θα αυξήσει επίσης κατά περίπου έξι φορές τις γνώσεις μας για τα παγωμένα αντικείμενα πέρα από τον Ποσειδώνα. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει στοιχεία για έναν πιθανό επιπλέον πλανήτη στο ηλιακό σύστημα, τον Πλανήτη Εννέα, ο οποίος πιστεύεται ότι έχει μάζα έως και 10 φορές μεγαλύτερη από τη Γη και μπορεί να βρίσκεται σε τροχιά κάπου στα εξωτερικά όρια του ήλιου.Μπορούμε να δούμε ενδείξεις για τη βαρυτική έλξη αυτού του πλανήτη σε αντικείμενα στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα, που τα αναγκάζει να σχηματίζουν συστάδες με περίεργους τρόπους, αλλά δεν είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει.Οι προβλέψεις δείχνουν ότι το τηλεσκόπιο Rubin θα εντοπίσει συνολικά 37 δισεκατομμύρια αντικείμενα στον ουρανό / RUBIN OBSERVATORY «Θα οδηγήσει τις εξελίξεις την αστρονομία» Πιο μακριά, το Rubin αναμένεται να καταγράψει εικόνες από δισεκατομμύρια αστέρια στον γαλαξία μας, οι οποίες θα μας βοηθήσουν να δημιουργήσουμε έναν πιο λεπτομερή χάρτη του Γαλαξία μας από ποτέ. Θα είναι επίσης σε θέση να εντοπίσει πλανήτες σε ολόκληρο τον γαλαξία και να παρατηρήσει βραχύβια φαινόμενα όπως οι σουπερνόβα.Το φως από τους σουπερνόβα μπορεί να μας βοηθήσει να υπολογίσουμε πόσο γρήγορα απομακρύνονται οι γαλαξίες από εμάς, ένα χρήσιμο εργαλείο για τη μέτρηση της επέκτασης του σύμπαντος, η οποία προκαλείται από τη μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια.Ο Mann, από την άλλη πλευρά, ελπίζει να χρησιμοποιήσει το τηλεσκόπιο Rubin για να δει πώς αλληλεπιδρούν οι γαλαξίες σε όλο το σύμπαν όταν συγκρούονται μεταξύ τους.Η έρευνα του Rubin μπορεί να διαρκέσει μόνο 10 χρόνια, αλλά το εύρος και το βάθος των παρατηρήσεων που προσφέρει σημαίνει ότι οι αστρονόμοι θα μελετούν τα δεδομένα του για δεκαετίες. «Το LSST θα είναι η οπτική έρευνα της ζωής μας», λέει ο Mann. «Θα οδηγήσει τις εξελίξεις την αστρονομία για τα επόμενα 30 χρόνια». Στην κορυφή ενός βουνού στη Χιλή, μόλις τέθηκε σε λειτουργία ένα νέο μνημειώδες τηλεσκόπιο που αναμένεται να αλλάξει το μέλλον της αστρονομίας "https://www.iefimerida.gr">iefimerida.gr</a> -

Πώς η αποστολή SPHEREx της NASA θα μοιραστεί τον χάρτη όλου του ουρανού με τον κόσμο. Το νεότερο διαστημικό τηλεσκόπιο αστροφυσικής της NASA εκτοξεύτηκε τον Μάρτιο με στόχο τη δημιουργία ενός χάρτη όλου του ουρανού του σύμπαντος. Το SPHEREx (Φασματοφωτόμετρο για την Ιστορία του Σύμπαντος, Εποχή Επανιονισμού και Εξερευνητής Πάγων) που βρίσκεται πλέον σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη, έχει αρχίσει να παρέχει τα δεδομένα της έρευνας του ουρανού σε ένα δημόσιο αρχείο σε εβδομαδιαία βάση, επιτρέποντας σε οποιονδήποτε να χρησιμοποιήσει τα δεδομένα για να διερευνήσει τα μυστικά του σύμπαντος. «Επειδή εξετάζουμε τα πάντα σε ολόκληρο τον ουρανό, σχεδόν κάθε τομέας της αστρονομίας μπορεί να αντιμετωπιστεί από τα δεδομένα SPHEREx», δήλωσε η Rachel Akeson, επικεφαλής του Κέντρου Επιστημονικών Δεδομένων SPHERex στο IPAC. Το IPAC είναι ένα κέντρο επιστήμης και δεδομένων για την αστροφυσική και την πλανητική επιστήμη στο Caltech στην Pasadena της Καλιφόρνια. Άλλες αποστολές, όπως το πλέον αποσυρμένο WISE (Εξερευνητής Υπερύθρων Ευρείας Πεδίου) της NASA, έχουν επίσης χαρτογραφήσει ολόκληρο τον ουρανό. Το SPHEREx βασίζεται σε αυτήν την κληρονομιά παρατηρώντας σε 102 υπέρυθρα μήκη κύματος, σε σύγκριση με τις τέσσερις ζώνες μήκους κύματος του WISE. Συνδυάζοντας τις πολλές ζώνες μήκους κύματος των δεδομένων SPHEREx, οι επιστήμονες μπορούν να αναγνωρίσουν τις υπογραφές συγκεκριμένων μορίων με μια τεχνική γνωστή ως φασματοσκοπία. Η επιστημονική ομάδα της αποστολής θα χρησιμοποιήσει αυτήν τη μέθοδο για να μελετήσει την κατανομή του παγωμένου νερού και των οργανικών μορίων - τα «δομικά στοιχεία της ζωής» - στον Γαλαξία. Αυτό το animation δείχνει πώς το παρατηρητήριο SPHEREx της NASA θα χαρτογραφήσει ολόκληρο τον ουρανό - μια διαδικασία που θα ολοκληρώσει τέσσερις φορές κατά τη διάρκεια της διετούς αποστολής του. Το τηλεσκόπιο θα παρατηρήσει κάθε σημείο στον ουρανό σε 102 διαφορετικά υπέρυθρα μήκη κύματος, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη έρευνα ολόκληρου του ουρανού. Τα ανοιχτά διαθέσιμα δεδομένα του SPHEREx θα επιτρέψουν μια μεγάλη ποικιλία αστρονομικών μελετών. Πίστωση: NASA/JPL-Caltech Η επιστημονική ομάδα SPHEREx θα χρησιμοποιήσει επίσης τα δεδομένα της αποστολής για να μελετήσει τη φυσική που οδήγησε στην επέκταση του σύμπαντος μετά τη Μεγάλη Έκρηξη και να μετρήσει την ποσότητα φωτός που εκπέμπεται από όλους τους γαλαξίες στο σύμπαν με την πάροδο του χρόνου. Η δημοσίευση δεδομένων SPHEREx σε δημόσιο αρχείο ενθαρρύνει πολύ περισσότερες αστρονομικές μελέτες από ό,τι θα μπορούσε να κάνει η ομάδα μόνη της. «Δημιουργώντας τα δεδομένα δημόσια, δίνουμε τη δυνατότητα σε ολόκληρη την αστρονομική κοινότητα να χρησιμοποιήσει τα δεδομένα SPHEREx για να εργαστεί σε όλους αυτούς τους άλλους τομείς της επιστήμης», δήλωσε ο Akeson. Η NASA έχει δεσμευτεί για την κοινοποίηση επιστημονικών δεδομένων, προωθώντας τη διαφάνεια και την αποτελεσματικότητα στην επιστημονική έρευνα. Σύμφωνα με αυτή τη δέσμευση, τα δεδομένα από το SPHEREx εμφανίζονται στο δημόσιο αρχείο εντός 60 ημερών από τη συλλογή κάθε παρατήρησης από το τηλεσκόπιο. Η σύντομη καθυστέρηση επιτρέπει στην ομάδα SPHEREx να επεξεργαστεί τα ακατέργαστα δεδομένα για να αφαιρέσει ή να επισημάνει τυχόν τεχνουργήματα, να λάβει υπόψη τα φαινόμενα των ανιχνευτών και να ευθυγραμμίσει τις εικόνες με τις σωστές αστρονομικές συντεταγμένες. Η ομάδα δημοσιεύει τις διαδικασίες που χρησιμοποίησε για την επεξεργασία των δεδομένων παράλληλα με τα πραγματικά προϊόντα δεδομένων. «Θέλουμε αρκετές πληροφορίες σε αυτά τα αρχεία ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να κάνουν τη δική τους έρευνα», δήλωσε ο Akeson. Κατά τη διάρκεια της διετούς κύριας αποστολής της, η SPHEREx θα ερευνά ολόκληρο τον ουρανό δύο φορές το χρόνο, δημιουργώντας τέσσερις χάρτες όλου του ουρανού. Αφού η αποστολή φτάσει στο ορόσημο του ενός έτους, η ομάδα σχεδιάζει να δημοσιεύσει έναν χάρτη ολόκληρου του ουρανού σε όλα τα 102 μήκη κύματος. Εκτός από την επιστήμη που επιτρέπει το ίδιο το SPHEREx, το τηλεσκόπιο ξεκλειδώνει ένα ακόμη μεγαλύτερο εύρος αστρονομικών μελετών όταν συνδυάζεται με άλλες αποστολές. Τα δεδομένα από το SPHEREx μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό ενδιαφερόντων στόχων για περαιτέρω μελέτη από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA, για τη βελτίωση των παραμέτρων εξωπλανητών που συλλέχθηκαν από τον Δορυφόρο Έρευνας Διελεύσεων Εξωπλανητών TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) της NASA και για τη μελέτη των ιδιοτήτων της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας μαζί με την αποστολή Euclid της ESA (Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας) και το επερχόμενο Διαστημικό Τηλεσκόπιο Nancy Grace Roman της NASA. Το αρχείο IPAC που φιλοξενεί δεδομένα SPHEREx, το IRSA (NASA/IPAC Infrared Science Archive), φιλοξενεί επίσης σημειακές παρατηρήσεις και χάρτες ολόκληρου του ουρανού σε μια ποικιλία μηκών κύματος από προηγούμενες αποστολές. Η μεγάλη ποσότητα δεδομένων που είναι διαθέσιμη μέσω του IRSA δίνει στους χρήστες μια ολοκληρωμένη εικόνα των αστρονομικών αντικειμένων που θέλουν να μελετήσουν. «Το SPHEREx αποτελεί μέρος ολόκληρης της κληρονομιάς των διαστημικών ερευνών της NASA», δήλωσε η επικεφαλής επιστήμης του IRSA, Vandana Desai. «Οι άνθρωποι θα χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα με κάθε είδους τρόπους που δεν μπορούμε να φανταστούμε». Το Γραφείο του Επικεφαλής Επιστημονικών Δεδομένων της NASA ηγείται των προσπαθειών ανοιχτής επιστήμης για τον οργανισμό. Η δημόσια κοινοποίηση επιστημονικών δεδομένων, εργαλείων, έρευνας και λογισμικού μεγιστοποιεί τον αντίκτυπο των επιστημονικών αποστολών της NASA. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τη δέσμευση της NASA για διαφάνεια και αναπαραγωγιμότητα της επιστημονικής έρευνας, επισκεφθείτε τη διεύθυνση science.nasa.gov/open-science. Για να λαμβάνετε περισσότερες ιστορίες σχετικά με τον αντίκτυπο των επιστημονικών δεδομένων της NASA απευθείας στα εισερχόμενά σας, εγγραφείτε στο ενημερωτικό δελτίο NASA Open Science. Από την Lauren Leese Στρατηγική Περιεχομένου Ιστού για το Γραφείο του Επικεφαλής Υπεύθυνου Επιστημονικών Δεδομένων Περισσότερα για το SPHEREx Η αποστολή SPHEREx διαχειρίζεται από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA για το Τμήμα Αστροφυσικής του οργανισμού εντός της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών στα κεντρικά γραφεία της NASA. Η BAE Systems στο Boulder του Κολοράντο κατασκεύασε το τηλεσκόπιο και το διαστημόπλοιο. Η επιστημονική ανάλυση των δεδομένων SPHEREx θα διεξαχθεί από μια ομάδα επιστημόνων που βρίσκονται σε 10 ιδρύματα στις ΗΠΑ, δύο στη Νότια Κορέα και ένα στην Ταϊβάν. Η Caltech στην Pasadena διαχειρίστηκε και ενσωμάτωσε το όργανο. Ο κύριος ερευνητής της αποστολής εδρεύει στο Caltech με κοινό διορισμό JPL. Τα δεδομένα θα υποβληθούν σε επεξεργασία και θα αρχειοθετηθούν στο IPAC στο Caltech. Το σύνολο δεδομένων SPHEREx θα είναι διαθέσιμο στο κοινό στο Αρχείο Επιστημών Υπερύθρων NASA-IPAC. Η Caltech διαχειρίζεται το JPL για τη NASA. Για να μάθετε περισσότερα για το SPHEREx, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://nasa.gov/SPHEREx Η αποστολή SPHEREx της NASA θα χαρτογραφήσει ολόκληρο τον ουρανό σε 102 διαφορετικά μήκη κύματος, ή χρώματα, υπέρυθρου φωτός. Αυτή η εικόνα της Μοριακής Κορυφογραμμής Vela καταγράφηκε από το SPHEREx και αποτελεί μέρος της πρώτης δημόσιας δημοσίευσης δεδομένων της αποστολής. Η κίτρινη κηλίδα στη δεξιά πλευρά της εικόνας είναι ένα νέφος διαστρικού αερίου και σκόνης που λάμπει σε ορισμένα υπέρυθρα χρώματα λόγω της ακτινοβολίας από κοντινά αστέρια. Αυτή η κινούμενη εικόνα δείχνει πώς το παρατηρητήριο SPHEREx της NASA θα χαρτογραφήσει ολόκληρο τον ουρανό — μια διαδικασία που θα ολοκληρώσει τέσσερις φορές κατά τη διάρκεια της διετούς αποστολής του. Το τηλεσκόπιο θα παρατηρήσει κάθε σημείο του ουρανού σε 102 διαφορετικά μήκη κύματος υπέρυθρου, περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη έρευνα όλου του ουρανού. Τα ανοιχτά διαθέσιμα δεδομένα του SPHEREx θα επιτρέψουν μια μεγάλη ποικιλία αστρονομικών μελετών. Πίστωση: NASA/JPL-Caltech Η έρευνα όλου του ουρανού της αποστολής SPHEREx θα συμπληρώσει δεδομένα από άλλα διαστημικά τηλεσκόπια της NASA. Το SPHEREx απεικονίζεται δεύτερο από δεξιά. Οι άλλες απεικονίσεις των τηλεσκοπίων είναι, από αριστερά προς τα δεξιά: το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble, το αποσυρμένο Διαστημικό Τηλεσκόπιο Spitzer, η αποσυρμένη αποστολή WISE/NEOWISE, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb και το επερχόμενο Διαστημικό Τηλεσκόπιο Nancy Grace Roman.

Ειδοποίηση Ανακάλυψης: Αστέρας που εκρήγνυται, Πλανήτης που καίγεται. Η Ανακάλυψη Ένας γιγάντιος πλανήτης περίπου 400 έτη φωτός μακριά, ο HIP 67522 b, περιστρέφεται γύρω από το γονικό του άστρο τόσο σφιχτά που φαίνεται να προκαλεί συχνές εκλάμψεις από την επιφάνεια του αστεριού, θερμαίνοντας και διογκώνοντας την ατμόσφαιρα του πλανήτη. Βασικά Στοιχεία Στον πλανήτη Γη, ο «διαστημικός καιρός» που προκαλείται από τις ηλιακές εκλάμψεις μπορεί να διαταράξει τις ραδιοεπικοινωνίες ή ακόμα και να προκαλέσει ζημιά σε δορυφόρους. Αλλά η ατμόσφαιρα της Γης μας προστατεύει από πραγματικά επιβλαβείς επιπτώσεις και περιστρεφόμαστε γύρω από τον Ήλιο σε αξιοπρεπή απόσταση, μακριά από τις ίδιες τις εκλάμψεις.Δεν ισχύει το ίδιο για τον πλανήτη HIP 67522 b. Ένας αέριος γίγαντας σε ένα νεαρό αστρικό σύστημα - μόλις 17 εκατομμυρίων ετών - ο πλανήτης χρειάζεται μόνο επτά ημέρες για να ολοκληρώσει μια τροχιά γύρω από το άστρο του. Ένα «έτος», με άλλα λόγια, διαρκεί μόλις όσο μια εβδομάδα στη Γη. Αυτό τοποθετεί τον πλανήτη επικίνδυνα κοντά στο άστρο. Το χειρότερο είναι ότι το άστρο είναι ενός τύπου που είναι γνωστό ότι εκρήγνυται - ειδικά στη νεότητά του. Σε αυτήν την περίπτωση, η εγγύτητα του πλανήτη φαίνεται να οδηγεί σε αρκετά συχνές εκλάμψεις. Λεπτομέρειες Το αστέρι και ο πλανήτης σχηματίζουν έναν ισχυρό αλλά πιθανώς καταστροφικό δεσμό. Με έναν τρόπο που δεν έχει ακόμη κατανοηθεί πλήρως, ο πλανήτης συνδέεται με το μαγνητικό πεδίο του αστεριού, πυροδοτώντας εκλάμψεις στην επιφάνεια του αστεριού. Οι εκλάμψεις στέλνουν ενέργεια πίσω στον πλανήτη. Σε συνδυασμό με άλλη ακτινοβολία υψηλής ενέργειας από το αστέρι, η θέρμανση που προκαλείται από τις εκλάμψεις φαίνεται να έχει αυξήσει τον ήδη απότομο πληθωρισμό της ατμόσφαιρας του πλανήτη, δίνοντας στον HIP 67522 b διάμετρο συγκρίσιμη με τον δικό μας πλανήτη Δία, παρά το γεγονός ότι έχει μόνο το 5% της μάζας του Δία.Αυτό μπορεί κάλλιστα να σημαίνει ότι ο πλανήτης δεν θα παραμείνει στην περιοχή μεγέθους του Δία για πολύ. Ένα αποτέλεσμα της συνεχούς πλήξης από έντονη ακτινοβολία θα μπορούσε να είναι η απώλεια ατμόσφαιρας με την πάροδο του χρόνου. Σε άλλα 100 εκατομμύρια χρόνια, αυτό θα μπορούσε να συρρικνώσει τον πλανήτη στην κατάσταση ενός «καυτού Ποσειδώνα» ή, με μια πιο ριζική απώλεια ατμόσφαιρας, ακόμη και ενός «υπο-Ποσειδώνα», ενός πλανήτη μικρότερου από τον Ποσειδώνα που είναι συνηθισμένος στον γαλαξία μας αλλά δεν υπάρχει στο ηλιακό μας σύστημα. Ενδιαφέροντα Γεγονότα Τετρακόσια έτη φωτός είναι πολύ μακριά για να καταγράψουμε εικόνες αστρικών εκλάμψεων που χτυπούν πλανήτες σε τροχιά. Πώς, λοιπόν, ανακάλυψε αυτό μια επιστημονική ομάδα με επικεφαλής την Ολλανδή αστρονόμο Ekaterina Ilin; Χρησιμοποίησαν διαστημικά τηλεσκόπια, το TESS (Δορυφόρος Έρευνας Εξωπλανητών Διελεύσεως) της NASA και το CHEOPS (Τηλεσκόπιο Χαρακτηρισμού Εξωπλανητών) της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, για να παρακολουθήσουν εκλάμψεις στο αστέρι, αλλά και για να εντοπίσουν την τροχιά του πλανήτη.Και τα δύο τηλεσκόπια χρησιμοποιούν τη μέθοδο «διέλευσης» για να προσδιορίσουν τη διάμετρο ενός πλανήτη και τον χρόνο που χρειάζεται για να περιστραφεί γύρω από το αστέρι του. Η διέλευση είναι ένα είδος μίνι-έκλειψης. Καθώς ο πλανήτης διασχίζει την επιφάνεια του αστεριού, προκαλεί μια μικρή μείωση στο φως των αστεριών που φτάνει στο τηλεσκόπιο. Αλλά η ίδια μέθοδος παρατήρησης εντοπίζει επίσης ξαφνικές αυξήσεις φωτεινότητας από το αστέρι - τις αστρικές εκλάμψεις. Συνδυάζοντας αυτές τις παρατηρήσεις σε διάστημα πέντε ετών και εφαρμόζοντας αυστηρή στατιστική ανάλυση, η επιστημονική ομάδα αποκάλυψε ότι ο πλανήτης δέχεται έξι φορές περισσότερες εκλάμψεις από ό,τι θα ήταν χωρίς αυτή τη μαγνητική σύνδεση. Οι Ανακαλύπτες Μια ομάδα επιστημόνων από την Ολλανδία, τη Γερμανία, τη Σουηδία και την Ελβετία, με επικεφαλής την Εκατερίνα Ίλιν του Ολλανδικού Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας, δημοσίευσε την εργασία της σχετικά με τη σύνδεση πλανήτη-αστέρα, με τίτλο «Πλανήτης που πλησιάζει προκαλεί εκλάμψεις στο άστρο που τον φιλοξενεί», στο περιοδικό Nature στις 2 Ιουλίου 2025. Καλλιτεχνική ιδέα του αστέρα HIP 67522 με μια έκλαμψη που εκρήγνυται προς έναν πλανήτη σε τροχιά, τον HIP 67522 b. Ένας δεύτερος πλανήτης, ο HIP 67522 c, φαίνεται στο φόντο. https://science.nasa.gov/universe/exoplanets/discovery-alert-flaring-star-toasted-planet/

Η Αποστολή Lucy της NASA Παρέχει Πλήρη Εικόνα του Αστεροειδούς Donaldjohanson Οι επιστήμονες της αποστολής Lucy της NASA συνεχίζουν να αναλύουν δεδομένα που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια της συνάντησης του διαστημικού σκάφους στις 20 Απριλίου με τον αστεροειδή Donaldjohanson της κύριας ζώνης. Οι παρακάτω εικόνες τραβήχτηκαν από το διαστημικό σύστημα απεικόνισης L’LORRI λίγα λεπτά πριν από την πλησιέστερη προσέγγισή του. Αυτή η επιτυχημένη πρόβα τζενεράλε δίνει στην ομάδα μεγάλη σιγουριά ότι τόσο το διαστημόπλοιο όσο και η ομάδα είναι καλά προετοιμασμένοι για τα κύρια γεγονότα: τις επερχόμενες συναντήσεις με τους Τρωικούς αστεροειδείς του Δία. Ένα ανοιχτό γκρι βραχώδες αντικείμενο βρίσκεται έντονα σε ένα κατάμαυρο φόντο. Το αντικείμενο φαίνεται επίμηκες με ένα στενότερο τμήμα στην αριστερή πλευρά και ένα ευρύτερο τμήμα στη δεξιά, που μοιάζει με σχήμα φιστικιού ή οστού σκύλου. Η επιφάνεια φαίνεται τραχιά και γεμάτη κρατήρες με ορατό φως και σκιές που τονίζουν την ανομοιόμορφη υφή του. Ο αστεροειδής Donaldjohanson όπως φαίνεται από το διαστημόπλοιο Lucy από μια απόσταση περίπου 1.700 μιλίων (2.700 χλμ.), περίπου 3,2 λεπτά πριν από την πλησιέστερη προσέγγιση στις 20 Απριλίου 2025. Αυτή είναι η εικόνα με την υψηλότερη ανάλυση μέχρι σήμερα ολόκληρου του αστεροειδούς, που τραβήχτηκε λίγο πριν υπερκαλύψει το οπτικό πεδίο L'LORRI. Τα μικρότερα ορατά χαρακτηριστικά έχουν διάμετρο περίπου 130 πόδια (40 μέτρα). Οι συνθήκες φωτισμού, με τον Ήλιο σχεδόν πίσω από τη Lucy, μειώνουν σημαντικά την αντίθεση των τοπογραφικών λεπτομερειών. Το ίδιο το διαστημόπλοιο βρίσκεται τώρα σε μια σχετικά ήσυχη περίοδο πλεύσης καθώς συνεχίζει να ταξιδεύει μέσα από την κύρια ζώνη αστεροειδών. Η Lucy απομακρύνεται από τον Ήλιο με ταχύτητα μεγαλύτερη από 30.000 μίλια/ώρα (50.000 χλμ. ανά ώρα) και η ομάδα θα συνεχίσει να παρακολουθεί το διαστημόπλοιο καθώς κινείται προς το ψυχρότερο και πιο αμυδρό εξωτερικό ηλιακό σύστημα. Μόλις η Lucy φτάσει στους αστεροειδείς του Τρώα, θα πραγματοποιήσει τέσσερις συναντήσεις, παρατηρώντας τουλάχιστον έξι αστεροειδείς (συμπεριλαμβανομένων δύο δορυφόρων που ανακαλύφθηκαν από την ομάδα της Lucy) σε λιγότερο από 15 μήνες. Η πρώτη συνάντηση θα γίνει με τον αστεροειδή Ευρυβάτη τον Αύγουστο του 2027. Δύο εικόνες σε κλίμακα του γκρι, δίπλα-δίπλα, ενός αντικειμένου ακανόνιστου σχήματος σε μαύρο φόντο. Κάθε μία έχει ένα επίμηκες σώμα σε σχήμα φυστικιού με ένα στενότερο τμήμα στα αριστερά και ένα πλατύτερο τμήμα στα δεξιά. Η επιφάνεια φαίνεται τραχιά και γεμάτη κρατήρες, με ορατό φως και σκιές να τονίζουν τις ανάγλυφες επιφάνειές τους. Ένα στερεοσκοπικό ζεύγος εικόνων που συνδυάζει την τελευταία πλήρη εικόνα προσέγγισης (δεξιά) με μια ελαφρώς κομμένη εικόνα που τραβήχτηκε 72 δευτερόλεπτα αργότερα (αριστερά). Για μια τρισδιάστατη προβολή της δομής του αστεροειδούς, σταυρώστε τα μάτια σας ενώ εστιάζετε στην εικόνα. Σημείωση: Η αντίθεση κάθε εικόνας έχει βελτιωθεί για να είναι πιο εύκολα ορατά τα χαρακτηριστικά της επιφάνειας και να αντισταθμίζονται οι μικρές διαφορές στον φωτισμό. Επιπλέον, το αντιληπτό βάθος μπορεί να διαφέρει λόγω παραγόντων όπως η απόσταση μεταξύ των ματιών σας και η απόστασή σας από την οθόνη. NASA/Goddard/SwRI/Johns Hopkins APL/Brian May/Claudia Manzoni Οι προτεινόμενες εικόνες μπορούν να ληφθούν εδώ. https://lucy.swri.edu/DonaldjohansonImageGallery.html#Στερεογράμματα https://science.nasa.gov/blogs/lucy/2025/07/02/nasas-lucy-mission-provides-full-view-of-asteroid-donaldjohanson/ Αστεροειδείς κοντά στη Γη από τον Ιούλιο του 2025 Το γράφημα παρουσιάζει δεδομένα για τους αστεροειδείς κοντά στη Γη από τις 30 Ιουνίου 2025. Βασικά στατιστικά στοιχεία περιλαμβάνουν: 38.612: Συνολικός αριθμός ανακαλυφθέντων αστεροειδών κοντά στη Γη όλων των μεγεθών. 872: Ανακαλύφθηκαν αστεροειδείς μεγαλύτεροι από 1 χιλιόμετρο, με εκτιμώμενο αριθμό 50 που απομένουν να εντοπιστούν. 11.324: Ανακαλύφθηκαν αστεροειδείς μεγαλύτεροι από 140 μέτρα, με εκτιμώμενο αριθμό 14.000 που απομένουν να εντοπιστούν. NASA-DLR BECCAL. 100 τόνοι ποσότητας σκόνης και σωματιδίων μεγέθους άμμου που βομβαρδίζουν τη Γη καθημερινά. Κοντινές προσεγγίσεις αστεροειδών κοντά στη Γη: 7 πέρασαν πιο κοντά στη Γη από τη Σελήνη τις τελευταίες 30 ημέρες. 164 πέρασαν πιο κοντά τις τελευταίες 365 ημέρες. 493.300.000: Παρατηρήσεις αντικειμένων κοντά στη Γη που υποβλήθηκαν στο Κέντρο Μικρών Πλανητών. Το φόντο δείχνει μια εικόνα με θέμα το διάστημα με το λογότυπο της NASA επάνω δεξιά. 125% Κάθε μήνα, το Γραφείο Συντονισμού Πλανητικής Άμυνας της NASA δημοσιεύει μια μηνιαία ενημέρωση που περιλαμβάνει τα πιο πρόσφατα στοιχεία για τις προσπάθειες πλανητικής άμυνας της NASA, τις κοντινές προσεγγίσεις αντικειμένων κοντά στη Γη και άλλα επίκαιρα στοιχεία σχετικά με κομήτες και αστεροειδείς που θα μπορούσαν να αποτελέσουν κίνδυνο πρόσκρουσης με τη Γη. Δείτε τι έχουμε βρει μέχρι στιγμής. Η φωτογραφία πορτρέτου της Συντακτικής Ομάδας Επιστημών της NASA Συντακτική Ομάδα Επιστημών της NASA 2 Ιουλίου 2025 https://science.nasa.gov/science-research/planetary-science/planetary-defense/near-earth-asteroids/

Η NASA ανακαλύπτει διαστρικό κομήτη που κινείται μέσα στο Ηλιακό Σύστημα Την 1η Ιουλίου, το τηλεσκόπιο έρευνας ATLAS (Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System) που χρηματοδοτείται από τη NASA στο Ρίο Χουρτάδο της Χιλής, ανέφερε για πρώτη φορά παρατηρήσεις ενός κομήτη που προήλθε από τον διαστρικό χώρο. Φτάνοντας από την κατεύθυνση του αστερισμού Τοξότη, ο διαστρικός κομήτης ονομάστηκε επίσημα 3I/ATLAS. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται περίπου 420 εκατομμύρια μίλια (670 εκατομμύρια χιλιόμετρα) μακριά. Από την πρώτη αυτή αναφορά, οι παρατηρήσεις πριν από την ανακάλυψη έχουν συλλεχθεί από τα αρχεία τριών διαφορετικών τηλεσκοπίων ATLAS σε όλο τον κόσμο και την εγκατάσταση Zwicky Transient στο Αστεροσκοπείο Palomar στην κομητεία του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια. Αυτές οι παρατηρήσεις «προ-ανακάλυψης» εκτείνονται μέχρι τις 14 Ιουνίου. Πολυάριθμα τηλεσκόπια έχουν αναφέρει πρόσθετες παρατηρήσεις από τότε που αναφέρθηκε για πρώτη φορά το αντικείμενο. Ο κομήτης δεν αποτελεί απειλή για τη Γη και θα παραμείνει σε απόσταση τουλάχιστον 1,6 αστρονομικών μονάδων (περίπου 150 εκατομμύρια μίλια ή 240 εκατομμύρια χιλιόμετρα). Αυτή τη στιγμή βρίσκεται περίπου 4,5 au (περίπου 416 εκατομμύρια μίλια ή 670 εκατομμύρια χιλιόμετρα) από τον Ήλιο. Ο 3I/ATLAS θα φτάσει στην πλησιέστερη προσέγγισή του στον Ήλιο γύρω στις 30 Οκτωβρίου, σε απόσταση 1,4 au (περίπου 130 εκατομμύρια μίλια ή 210 εκατομμύρια χιλιόμετρα) — ακριβώς μέσα στην τροχιά του Άρη. Το μέγεθος και οι φυσικές ιδιότητες του διαστρικού κομήτη διερευνώνται από αστρονόμους σε όλο τον κόσμο. Ο 3I/ATLAS θα πρέπει να παραμείνει ορατός στα επίγεια τηλεσκόπια μέχρι τον Σεπτέμβριο, μετά τον οποίο θα περάσει πολύ κοντά στον Ήλιο για να τον παρατηρήσει κανείς. Αναμένεται να επανεμφανιστεί στην άλλη πλευρά του Ήλιου στις αρχές Δεκεμβρίου, επιτρέποντας την ανανέωση των παρατηρήσεων. https://science.nasa.gov/blogs/planetary-defense/2025/07/02/nasa-discovers-interstellar-comet-moving-through-solar-system/

Το James Webb κάνει «ανασκαφές» στο Σύμπαν για να αποκαλύψει την ιστορία γαλαξία μας. Το διαστημικό τηλεσκόπιο σε ρόλο διαστημικής… σκαπάνης. Ομάδα αστρονόμων ανέλαβε τον ρόλο των κοσμικών αρχαιολόγων, χρησιμοποιώντας το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb για να… ανασκάψουν πάνω από 100 δισκοειδείς γαλαξίες ηλικίας ως και 11 δισεκατομμύρια ετών. Όπως ακριβώς τα αντικείμενα που ανασκάπτονται εδώ στη Γη αφηγούνται την ιστορία της ανθρώπινης φυλής, αυτοί οι γαλαξίες θα μπορούσαν να αφηγηθούν την ιστορία του γαλαξία μας.Στόχος αυτής της έρευνας ήταν να ανακαλυφθεί γιατί γαλαξίες όπως ο δικός μας γαλαξίας αποτελούνται από χοντρούς δίσκους άστρων με ενσωματωμένους λεπτούς αστρικούς δίσκους. Κάθε ένας από αυτούς τους δίσκους διαθέτει τον δικό του ξεχωριστό αστρικό πληθυσμό με τη δική του κίνηση.Η ομάδα πίσω από αυτή την έρευνα ήθελε να μάθει πώς και γιατί σχηματίζεται αυτή η δομή «διπλού δίσκου», στρεφόμενη σε παρατηρήσεις 111 δισκοειδών γαλαξιών που είναι προσανατολισμένοι «προς τα πλάγια» από την οπτική μας εδώ στη Γη. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που οι αστρονόμοι μελέτησαν δομές μεγαλύτερου αλλά και μικρότερου πάχους δίσκων γαλαξιών που υπήρχαν κατά τα βρεφικά στάδια του Σύμπαντος.«Αυτή η μοναδική μέτρηση του πάχους των δίσκων σε υψηλή μετατόπιση προς το ερυθρό, ή κατά καιρούς στο πρώιμο Σύμπαν, αποτελεί σημείο αναφοράς για θεωρητική μελέτη που ήταν δυνατή μόνο με το James Webb. Συνήθως, τα παλαιότερα άστρα ενός παχύ δίσκου είναι αμυδρά, και τα νεαρά αστέρια ενός λεπτού δίσκου επισκιάζουν ολόκληρο τον γαλαξία. Αλλά με την ανάλυση του τηλεσκοπίου και τη μοναδική ικανότητα να βλέπει μέσα από τη σκόνη και να επισημαίνει αμυδρά παλιά αστέρια, μπορούμε να αναγνωρίσουμε τη δομή των δύο δίσκων των γαλαξιών και να μετρήσουμε το πάχος τους ξεχωριστά» αναφέρει ο επικεφαλής της ομάδας Τακαφούμι Τσουκούι του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας. Η ιστορία του γαλαξία μας Το πρώτο βήμα για την ερευνητική ομάδα ήταν να χωρίσει τους 111 γαλαξίες του δείγματος σε δύο κατηγορίες: διπλού δίσκου και μονού δίσκου. Αυτό που φάνηκε να αποδεικνύει είναι ότι οι γαλαξίες αναπτύσσουν πρώτα τον παχύ αστρικό τους δίσκο, με τον λεπτό δίσκο να σχηματίζεται σε μεταγενέστερο στάδιο.Η ομάδα πιστεύει ότι ο χρόνος αυτών των διαδικασιών σχηματισμού δίσκων εξαρτάται από τη μάζα του κάθε γαλαξία. Οι γαλαξίες υψηλής μάζας, μονού δίσκου, μετατράπηκαν σε δομές διπλού δίσκου σχηματίζοντας έναν ενσωματωμένο λεπτό δίσκο πριν από περίπου 8 δισεκατομμύρια χρόνια στο Σύμπαν που έχει ηλικία περίπου 14 δισεκατομμυρίων ετών. Οι γαλαξίες χαμηλότερης μάζας φαίνεται να υφίστανται αυτόν τον μετασχηματισμό μόνο όταν ήταν περίπου 4 δισεκατομμυρίων ετών.«Αυτή είναι η πρώτη φορά που κατέστη δυνατό να εντοπιστούν λεπτοί αστρικοί δίσκοι σε υψηλότερη μετατόπιση προς το ερυθρό. Αυτό που είναι πραγματικά καινοτόμο είναι η αποκάλυψη του πότε αρχίζουν να αναδύονται λεπτοί αστρικοί δίσκοι. Το να βλέπουμε λεπτούς αστρικούς δίσκους να βρίσκονται ήδη στη θέση τους πριν από 8 δισεκατομμύρια χρόνια, ή και νωρίτερα, ήταν έκπληξη λέει η Εμιλι Βισνιόσκι μέλος της ομάδας μελέτης και ερευνήτρια στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας. Οι μεταβάσεις Στη συνέχεια, η ομάδα ξεκίνησε να προσδιορίσει τι προκάλεσε τις μεταβάσεις για αυτούς τους διαφορετικούς τύπους γαλαξιών. Για να το πετύχουν αυτό, οι ερευνητές ξεπέρασαν το δείγμα των 111 γαλαξιών τους για να διερευνήσουν πώς το αέριο ρέει γύρω από αυτά τα θέματα. Χρησιμοποίησαν δεδομένα κίνησης αερίου από το Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) ένα σύνολο 66 κεραιών στη βόρεια Χιλή που λειτουργούν μαζί ως ένα ενιαίο τηλεσκόπιο αλλά και διάφορα ακόμη και επίγεια τηλεσκόπια. Διαπιστώθηκε ότι το στροβιλώδες αέριο στο πρώιμο Σύμπαν πυροδοτεί περιόδους έντονου σχηματισμού άστρων στους γαλαξίες, δημιουργώντας τους παχείς αστρικούς δίσκους αυτών των γαλαξιών.Καθώς σχηματίζονται αυτά τα αστέρια με παχύ δίσκο, το αέριο σταθεροποιείται, γίνεται λιγότερο στροβιλώδες και αραιώνει. Αυτό οδηγεί στο σχηματισμό του ενσωματωμένου λεπτού αστρικού δίσκου.Αυτή η διαδικασία, λέει η ομάδα, διαρκεί διαφορετικό χρονικό διάστημα σε γαλαξίες υψηλής μάζας και γαλαξίες χαμηλής μάζας, επειδή οι πρώτοι μετατρέπουν το αέριο σε αστέρια πιο αποτελεσματικά από τους δεύτερους. Αυτό σημαίνει ότι το αέριο εξαντλείται πιο γρήγορα σε γαλαξίες υψηλής μάζας, φτάνοντας στο σημείο στο οποίο οι λεπτοί αστρικοί δίσκοι τους μπορούν να σχηματιστούν πιο γρήγορα.Αυτό συνδέεται και με τον δικό μας γαλαξία. Ο χρόνος αυτών των μεταβάσεων ταίριαζε με την περίοδο κατά την οποία ο γαλαξίας μας θεωρείται ότι έχει αναπτύξει τον δικό του λεπτό δίσκο άστρων.Συνολικά, η έρευνα της ομάδας καταδεικνύει την ικανότητα του JWST να κοιτάζει πίσω στο χρόνο και να βρίσκει γαλαξίες που ταιριάζουν με την εξέλιξη του δικού μας γαλαξία, επιτρέποντας σε αυτούς τους γαλαξίες να λειτουργούν ως υποκατάστατα που αφηγούνται την ιστορία του γαλαξία μας.Το επόμενο βήμα για αυτήν την έρευνα θα περιλαμβάνει την προσθήκη περισσότερων δεδομένων από την ομάδα για να δει αν οι σχέσεις που παρατήρησαν εξακολουθούν να ισχύουν.«Υπάρχουν ακόμα πολλά περισσότερα που θα θέλαμε να εξερευνήσουμε. Θέλουμε να προσθέσουμε τον τύπο πληροφοριών που συνήθως λαμβάνουν οι άνθρωποι για κοντινούς γαλαξίες, όπως η αστρική κίνηση, η ηλικία και η μεταλλικότητα, η αφθονία στοιχείων βαρύτερων από το υδρογόνο και το ήλιο. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να γεφυρώσουμε τις γνώσεις από κοντινούς και μακρινούς γαλαξίες και να βελτιώσουμε την κατανόησή μας για τον σχηματισμό δίσκων» εξηγεί ο Τσουκούι. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society». https://academic.oup.com/mnras/article/540/4/3493/8169912?login=false https://www.naftemporiki.gr/techscience/1976257/to-james-webb-kanei-anaskafes-sto-sympan-gia-na-apokalypsei-tin-istoria-galaxia-mas/

Το ChatGPT μπορεί να πιλοτάρει ένα διαστημόπλοιο. Ανεξάντλητες είναι όπως φαίνεται οι δυνατότητες των μεγάλων γλωσσικών μοντέλων. Ομάδες ερευνητών διαγωνίστηκαν για να δουν ποιος θα μπορούσε να εκπαιδεύσει ένα μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης για να χειριστεί καλύτερα ένα διαστημόπλοιο. Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι μια εποχή αυτόνομης εξερεύνησης του Διαστήματος μπορεί να είναι πιο κοντά από ό,τι νομίζουμε.«Λειτουργείς ως αυτόνομο πρόγραμμα που ελέγχει ένα διαστημόπλοιο καταδίωξης». Αυτή είναι η πρώτη ερώτηση που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές για να δουν πόσο καλά μπορούσε το ChatGPT να χειρίζεται ένα διαστημόπλοιο. Προς έκπληξή τους το διάσημο γλωσσικό μοντέλο (LLM) είχε αξιοθαύμαστη απόδοση, κατακτώντας τη δεύτερη θέση σε έναν διαγωνισμό προσομοίωσης αυτόνομων διαστημοπλοίων.Οι ερευνητές ενδιαφέρονται εδώ και καιρό για την ανάπτυξη αυτόνομων συστημάτων για τον έλεγχο δορυφόρων και την πλοήγηση διαστημοπλοίων. Υπάρχουν απλώς πάρα πολλοί δορυφόροι που θα βοηθήσουν στο να χειρίζονται από μακριά οι άνθρωποι τα διαστημόπλοια στο μέλλον. Και για την εξερεύνηση του βαθέος Διαστήματος, οι περιορισμοί της ταχύτητας του φωτός σημαίνουν ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε άμεσα διαστημόπλοια σε πραγματικό χρόνο. Αν θέλουμε πραγματικά να επεκταθούμε στο Διάστημα, πρέπει να αφήσουμε τα ρομπότ να παίρνουν αποφάσεις μόνα τους. Η πρόκληση Για να ενθαρρύνουν την καινοτομία, τα τελευταία χρόνια οι ερευνητές αεροναυπηγικής δημιούργησαν το Kerbal Space Program Differential Game Challenge, μια ερευνητική πρόκληση βασισμένη στο δημοφιλές βιντεοπαιχνίδι Kerbal Space Program, για να επιτρέψει στην κοινότητα να σχεδιάσει, να πειραματιστεί και να δοκιμάσει αυτόνομα συστήματα σε ένα (κάπως) ρεαλιστικό περιβάλλον. Η πρόκληση αποτελείται από διάφορα σενάρια, όπως μια αποστολή καταδίωξης και αναχαίτισης ενός δορυφόρου και μια αποστολή αποφυγής ανίχνευσης.Σε μια εργασία που θα δημοσιευτεί στην επιθεώρηση «Journal of Advances in Space Research», μια διεθνής ομάδα ερευνητών περιέγραψε τον αντίπαλό της: ένα εμπορικά διαθέσιμο LLM, όπως το ChatGPT και το Llama.Οι ερευνητές αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν ένα LLM επειδή οι παραδοσιακές προσεγγίσεις για την ανάπτυξη αυτόνομων συστημάτων απαιτούν πολλούς κύκλους εκπαίδευσης, ανατροφοδότησης και βελτίωσης. Αλλά η φύση της πρόκλησης Kerbal είναι να είναι όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστική, πράγμα που σημαίνει αποστολές που διαρκούν μόνο λίγες ώρες. Αυτό σημαίνει ότι θα ήταν ανέφικτο να βελτιώνεται συνεχώς ένα μοντέλο.Αλλά τα LLM είναι τόσο ισχυρά επειδή έχουν ήδη εκπαιδευτεί σε τεράστιες ποσότητες κειμένου από ανθρώπινη γραφή, οπότε στην καλύτερη περίπτωση χρειάζονται μόνο λίγη προσεκτική άμεση μηχανική και μερικές προσπάθειες για να βρουν το σωστό πλαίσιο για μια δεδομένη κατάσταση. Αλλά πώς μπορεί ένα τέτοιο μοντέλο να πιλοτάρει ένα διαστημόπλοιο; Οι ερευνητές ανέπτυξαν μια μέθοδο για τη μετάφραση της δεδομένης κατάστασης του διαστημικού σκάφους και του στόχου του σε μορφή κειμένου. Στη συνέχεια, το πέρασαν στο LLM και του ζήτησαν συστάσεις για το πώς να προσανατολίσει και να ελιχθεί το διαστημόπλοιο. Οι ερευνητές στη συνέχεια ανέπτυξαν ένα επίπεδο μετάφρασης που μετέτρεψε την έξοδο κειμένου του LLM σε έναν λειτουργικό κώδικα που θα μπορούσε να χειριστεί το προσομοιωμένο όχημα.Με μια μικρή σειρά από ερωτήσεις και κάποιες βελτιώσεις, οι ερευνητές έβαλαν το ChatGPT να ολοκληρώσει πολλές από τις δοκιμές της πρόκλησης και τελικά κατέλαβε τη δεύτερη θέση σε έναν πρόσφατο διαγωνισμό. Η πρώτη θέση πήγε σε ένα μοντέλο που βασίζεται σε διαφορετικές εξισώσεις. Και όλα αυτά έγιναν πριν από την κυκλοφορία του τελευταίου μοντέλου του ChatGPT, της έκδοσης 4.Υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει, ειδικά όσον αφορά την αποφυγή των «παραισθήσεων» (ανεπιθύμητων, παράλογων αποτελεσμάτων), οι οποίες θα ήταν ιδιαίτερα καταστροφικές σε ένα πραγματικό σενάριο. Αλλά δείχνει τη δύναμη που έχει ακόμη και οι έτοιμοι LLM, αφού αφομοιώσουν τεράστιες ποσότητες ανθρώπινης γνώσης, μπορούν να αξιοποιηθούν με απροσδόκητους τρόπους. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1976251/to-chatgpt-mporei-na-pilotarei-ena-diastimoploio/

Ανακαλύφθηκε και τρίτο διαστρικό αντικείμενο. Το αντικείμενο A11pl3Z γεννήθηκε σε κάποιο άλλο πλανητικό σύστημα. Για κάποιο λόγο διέφυγε από αυτό και περιπλανάται στον διαστρικό χώρο. Τώρα διασχίζει το ηλιακό μας σύστημα και οι αστρονόμοι το εντόπισαν.Οι παρατηρήσεις των αστρονόμων έδειξαν ότι το αντικείμενο A11pl3Z βρίσκεται σε υπερβολική τροχιά μέσα στο πλανητικό μας σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι η εκκεντρότητα της τροχιάς του είναι μεγαλύτερη του 1. Η εκκεντρότητα e είναι ένα μέγεθος που χαρακτηρίζει τις τροχιές των σωμάτων σε πεδίο βαρύτητας που είναι κωνικές τομές. Στην ουσία είναι ένα μέτρο του πόσο η κωνική τομή «απέχει» από το να είναι τέλειος κύκλος: ● η εκκεντρότητα του κύκλου e=0 ● η εκκεντρότητα της έλλειψης είναι 0<e<1 ● η εκκεντρότητα της παραβολής είναι e=1 ● η εκκεντρότητα της υπερβολής είναι 1<e<∞ Tο πρώτο διαστρικό αντικείμενο που ανακαλύφθηκε ήταν ο κομήτης 1Ι/Oumuamua, τον Οκτώβριο του 2017, με εκκεντρότητα ~1,02. Μετά απο δύο χρόνια εντοπίστηκε ο κομήτης 2I/Borisov με εκκεντρότητα ~3,35. Το τρίτο διαστρικό αντικείμενο A11pl3Z, που ανακαλύφθηκε τώρα, έχει εκκεντρότητα περίπου 6, πολύ μεγαλύτερη από και τα δύο προηγούμενα.Προς το παρόν το αντικείμενο A11pl3Z δεν δείχνει να έχει χαρακτηριστικά κομήτη. Κάποιες εκτιμήσεις δείχνουν ότι μπορεί να είναι ένας αστεροειδής με εύρος περίπου 20 χιλιόμετρα, ενώ κινείται με ταχύτητα περίπου 60 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο ή και πολύ μεγαλύτερη.Το αντικείμενο αυτό μπορεί να μελετηθεί με μεγαλύτερη λεπτομέρεια από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, αλλά και από το νέο αστεροσκοπείο Vera C. Rubin. Υπενθυμίζεται ότι το Vera C. Rubin ανακάλυψε τον εντυπωσιακό αριθμό των 2.104 νέων αστεροειδών με το καλημέρα!Σίγουρα οι διαστρικοί επισκέπτες ήταν και είναι περισσότεροι απ’ ότι νομίζαμε στο παρελθόν. Απλά, είναι δύσκολο να τους εντοπίσουμε και μας διαφεύγουν. (νεώτερη ενημέρωση) Το αντικείμενο A11pl3Z χαρακτηρίστηκε ως κομήτης και ονομάστηκε επίσημα 3I/ATLAS. Τώρα απέχει περίπου 670 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη (x.com/tony873004/ – science.nasa.gov) Το νέο διαστρικό αντικείμενο A11pl3Z όπως απεικονίστηκε στις 2 Ιουλίου από το iTelescope.Net στη Χιλή (Credit: Filipp Romanov) Μια εκτίμηση της υπερβολικής τροχιάς του A11pl3Z πηγές: https://bsky.app/profile/asteroiddave.bsky.social/post/3lsyjmrllqk2v –https://www.universetoday.com/articles/inbound-astronomers-discover-third-interstellar-object

Εγκέφαλος, Καρκίνος και Βιοτεχνολογία στην Κορυφή του Επιστημονικού Προγράμματος καθώς Αναχωρεί το Μεταφορικό Σκάφος Τα 11 μέλη του πληρώματος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, που εκπροσωπούν την Αποστολή 73 και την Αποστολή Axiom 4 (Ax-4), επέστρεψαν στα καθήκοντά τους για την επιστήμη του διαστήματος την Τρίτη, εξερευνώντας την κυκλοφορία του αίματος στον εγκέφαλο, παρατηρώντας καρκινικά κύτταρα και μελετώντας τη βιοτεχνολογία, μεταξύ άλλων ερευνών. Ο Διοικητής του Σταθμού Takuya Onishi από την JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) τοποθέτησε αισθητήρες στον λαιμό και το στήθος του, μετρώντας πώς ρέει το αίμα από τον εγκέφαλο στην καρδιά. Οι γιατροί θα εξετάσουν τα δεδομένα για να κατανοήσουν πώς η κυκλοφορία του αίματος προσαρμόζεται στην έλλειψη βαρύτητας. Οι συνάδελφοι του πληρώματος του Ax-4, Peggy Whitson και Tibor Kapu, μελέτησαν επίσης την εγκεφαλική κυκλοφορία για ένα άλλο πείραμα που σχεδιάστηκε για την αποστολή τους. Η Whitson βοήθησε τον Kapu, ο οποίος φορούσε καπέλο, χρησιμοποιώντας υπερηχογράφημα doppler για να απεικονίσει τη ροή του αίματος στην εγκεφαλική αρτηρία του, ενώ μια περιχειρίδα μέτρησε την αρτηριακή του πίεση. Οι γιατροί θα χρησιμοποιήσουν τα αποτελέσματα για να βοηθήσουν στην προστασία της οπτικής επεξεργασίας και αντίληψης του πληρώματος σε συνθήκες μικροβαρύτητας. Η Whitson αργότερα κοίταξε μέσα σε ένα μικροσκόπιο φθορισμού τα καρκινικά κύτταρα για να μάθει πώς να ανιχνεύει και να προλαμβάνει τον καρκίνο νωρίτερα. Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Anne McClain και Nichole Ayers, πέρασαν ένα μέρος της βάρδιάς τους βοηθώντας το πλήρωμα του Ax-4 την Τρίτη. Ο McClain βοήθησε τους ιδιώτες αστροναύτες να χειριστούν τον ερευνητικό εξοπλισμό σε όλο το τροχιακό εργαστήριο και καθοδήγησε τις επιστημονικές τους δραστηριότητες. Ο Ayers εγκατέστησε ένα μικροσκόπιο στη μονάδα εργαστηρίου Destiny, το οποίο το μέλος του πληρώματος του Ax-4, Shubhanshu Shukla, χρησιμοποίησε για να δει πώς τα βραδύπορα, μικροσκοπικά υδρόβια ζώα, επιβιώνουν σε πολλά σκληρά κλίματα, συμπεριλαμβανομένης της μικροβαρύτητας. Ο αστροναύτης του Ax-4, Sławosz Uznański-Wiśniewski, εξερεύνησε τη χρήση νανοϋλικών σε φορητές συσκευές που παρακολουθούν την υγεία του πληρώματος.Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Jonny Kim, ξεκίνησε τη βάρδιά του με τον Onishi, συλλέγοντας δείγματα αίματος, επεξεργάζοντάς τα σε φυγόκεντρο και αποθηκεύοντας τα δείγματα σε καταψύκτη επιστημονικού εξοπλισμού για συντήρηση. Ο Kim αργότερα αναδιοργάνωσε τον εξοπλισμό μέσα στον χώρο εργασίας συντήρησης της μονάδας Harmony και στη συνέχεια εγκατέστησε εξαρτήματα του συστήματος εξαερισμού μέσα στον αεροθάλαμο Quest. Το μη επανδρωμένο, γεμάτο σκουπίδια φορτηγό σκάφος Progress 90 ολοκλήρωσε την παραμονή του στο τροχιακό φυλάκιο σήμερα αποσυνδεόμενο από τη μονάδα Poisk στις 2:42 μ.μ. EDT. Θα επανεισέλθει στην ατμόσφαιρα της Γης για μια πύρινη, αλλά ασφαλή κατάβαση πάνω από τον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, ολοκληρώνοντας μια επτάμηνη αποστολή παράδοσης στο διάστημα.Το διαστημόπλοιο Progress 92 περιμένει να αντικαταστήσει το διαστημόπλοιο, το οποίο βρίσκεται στην εξέδρα εκτόξευσης στο Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Το Progress 92 μετράει αντίστροφα για την εκτόξευσή του στις 3:32 μ.μ. EDT την Πέμπτη. Θα φτάσει στο τροχιακό εργαστήριο το Σάββατο και θα δέσει στο Poisk στις 5:27 μ.μ., παραδίδοντας περίπου τρεις χιλιάδες λίβρες τροφίμων, καυσίμων και προμηθειών για τους κατοίκους του εργαστηρίου σε τροχιά. Η NASA+ θα παρέχει ζωντανή κάλυψη και των δύο γεγονότων. Οι μηχανικοί πτήσης της Roscosmos, Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritskiy, ξεκίνησαν την ημερήσια εκπαίδευσή τους στη μονάδα τηλερομποτικής συνάντησης, ή TORU, για την προσέγγιση και τη συνάντηση του Progress 92 το Σάββατο. Στη συνέχεια, ο Ryzhikov εγκατέστησε υλικό για να καταγράψει υπερφασματικές εικόνες ορόσημων στο Μεξικό και τη Νότια Αμερική. Ο Zubritskiy φωτογράφισε το Progress 90 καθώς αναχωρούσε από τον σταθμό. Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Kirill Peskov, έλεγξε έναν φορητό υπολογιστή που χρησιμοποιείται για τις ευρωπαϊκές λειτουργίες ρομποτικού βραχίονα και στη συνέχεια ολοκλήρωσε μια 24ωρη συνεδρία φορώντας αισθητήρες που μετρούσαν την καρδιακή του δραστηριότητα και την αρτηριακή του πίεση. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και το Instagram. Το επταμελές πλήρωμα της Αποστολής 73 ποζάρει για ένα πορτρέτο μέσα στην μονάδα υπηρεσιών Zvezda του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Δεξιόστροφα από πάνω αριστερά είναι η μηχανικός πτήσης της NASA, Nichole Ayers, ο διοικητής της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), Takuya Onishi, ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Alexey Zubritskiy, οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Jonny Kim και Anne McClain, και οι μηχανικοί πτήσης της Roscosmos, Kirill Peskov και Sergey Ryzhikov. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/07/01/brain-cancer-and-biotech-top-science-schedule-as-cargo-craft-departs/ Roscosmos Το Progress MS-31 στην εξέδρα εκτόξευσης! Σήμερα, οι επισκέπτες του κοσμοδρόμου παρακολούθησαν την εκτόξευση και την καθετοποίηση του Soyuz, το οποίο σε δύο ημέρες θα στείλει το Progress MS-31 στον ISS. Ορίστε μια υπενθύμιση για να μην χάσετε την μετάδοση! Ενώ οι προεκτοξεύσεις στο Μπαϊκονούρ συνεχίζονται, μοιραζόμαστε διαστημικό περιεχόμενο από την εκδήλωση https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_588854 Roscosmos Ας φιλοξενήσουμε μαζί το Progress MS-29; Σήμερα στις 21:43 ώρα Μόσχας, το Progress MS-29 θα αναχωρήσει από τη μονάδα Poisk. Αναμένουμε ότι ο κινητήρας θα ενεργοποιηθεί για πέδηση στις 00:52 ώρα Μόσχας στις 2 Ιουλίου. Παρακολουθήστε την αποσύνδεση ζωντανά σήμερα — θα ξεκινήσουμε τη μετάδοση στις 21:30 ώρα Μόσχας. https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244443%2F4d66d86a34f71fefcc%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_588905

Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4582-4583: Ένας βράχος και μια άμμος. Ημερομηνία σχεδιασμού της Γης: Τετάρτη, 25 Ιουνίου 2025 Ξεκινήσαμε τον σχεδιασμό σήμερα με πολλούς περιορισμούς ισχύος (βρισκόμαστε ακόμα στον χειμώνα του Άρη, όταν μεγάλο μέρος της ενέργειάς μας δαπανάται για να διατηρείται το ρόβερ ζεστό) και πολλές ελπίδες να διερευνήσουμε έναν βράχο πλεύσης ακριβώς στον χώρο εργασίας του βραχίονα. Φαινόταν πραγματικά ενδιαφέρον λόγω όλων των ρωγμών που τον διασταυρώνουν. Το APXS ήθελε μια περιοχή "χωρίς ρωγμές", προκαλώντας γέλια, επειδή αυτό θα ήταν σχεδόν αδύνατο. Θέλαμε να την εξετάσουμε επειδή παρόμοια πετρώματα είχαν τελευταία μια χημική σύνθεση διαφορετική από πιο λείους και λιγότερο ρωγμασμένους βράχους.Ενώ το συζητούσαμε αυτό, σε μια παράλληλη συνάντηση οι σχεδιαστές του ρόβερ εξέταζαν τη θέση του ρόβερ, ειδικά εκεί που είναι σταθμευμένοι οι τροχοί. Δυστυχώς, δύο τροχοί ήταν σταθμευμένοι σε μικρές πέτρες που θα μπορούσαν να μετακινηθούν αν μετατοπιστεί το κέντρο βάρους του ρόβερ. Αν αυτό συμβεί ενώ ο βραχίονας βρίσκεται στο έδαφος, θα μπορούσε να προκληθεί ζημιά στα όργανα του βραχίονα, γι' αυτό και δεν τον αποσυναρμολογούμε σε αυτό το σχέδιο.Αλλά ο ταμ έχει συνηθίσει να φτιάχνει λεμονάδα από λεμόνια. Οι τακτικοί αναγνώστες αυτού του ιστολογίου ίσως θυμούνται ότι πριν περάσουμε σε αυτό το πιο ομαλό έδαφος, σκαρφαλώναμε σε μια περιοχή με πολύ πιο τραχύ έδαφος, όπου το να μην περνάμε το SRAP ήταν συχνό φαινόμενο. Έγραψα γι' αυτό πριν από περίπου ένα χρόνο, με έναν τίτλο ιστολογίου που μεταφέρει την αγανάκτησή μας για τη συχνότητα με την οποία ο Άρης δεν διάβαζε το σενάριο τότε: Όχι πάλι, Άρη. Έχει συμβεί πολύ λιγότερο τελευταία, οπότε θα το δεχθούμε.Κατά συνέπεια, τα τηλεχειριζόμενα επιστημονικά όργανα έχουν καλή απόδοση σήμερα, παρά τους χειμερινούς περιορισμούς ισχύος. Το ChemCam ερευνά τον στόχο "Lasana", ο οποίος βρίσκεται σε ένα από αυτά τα πλωτά μπλοκ που διασχίζονται από ρωγμές. Το ChemCam εισάγει επίσης δύο εικόνες από το Remote Micro Imager μεγάλων αποστάσεων στο σχέδιο, η μία από τις οποίες εξετάζει το χαρακτηριστικό του τοπίου που ονομάζεται "Mishe Mokwa", το οποίο έχουμε απεικονίσει από διαφορετικές θέσεις για να κατανοήσουμε πώς οι ιζηματογενείς δομές ταιριάζουν μεταξύ τους. Αυτό θα μας επιτρέψει στη συνέχεια να διαβάσουμε τα πετρώματα σαν να ήταν ένα βιβλίο ιστορίας. Ομοίως, ένα RMI μεγάλων αποστάσεων εξετάζει ένα χαρακτηριστικό που ονομάσαμε "Uyuni", το οποίο είναι επίσης ένας λόφος κοντά στο ρόβερ.Το Mastcam έχει πολλές δραστηριότητες στο σημερινό σχέδιο, ξεκινώντας με δύο παρατηρήσεις μικρών κοιλοτήτων στο κοντινό πεδίο, και στη συνέχεια στρέφοντας τα μάτια του προς το μεσαίο πεδίο και πιο μακρινές όψεις, με τους στόχους "Puca Puca", τους οποίους η ομάδα υποψιάζεται ότι αποτελούν μέρος ενός από τα χαρακτηριστικά της κορυφογραμμής και θα μπορούσαν να μας επιτρέψουν μια πλάγια ματιά στις δομές του. Το Mastcam υποστηρίζει επίσης την παρατήρηση "Uyuni" του ChemCam RMI, και προσθέτει στην παρατήρηση στο "Volcán Peña Blanca" που ξεκίνησε την τελευταία λύση σχεδιασμού. Στη συνέχεια, το Curiosity θα εκτελέσει μια «ανάκαμψη», την οποία ονομάζουμε πολύ σύντομη διαδρομή για να επανατοποθετήσουμε το ρόβερ για καλύτερες πιθανότητες SRAP την επόμενη ημέρα σχεδιασμού. Η ομάδα αποφάσισε να μείνει, επειδή η κρύα χειμερινή περίοδος σημαίνει επίσης ότι κάνουμε παρατηρήσεις παγετού τις πρώτες πρωινές ώρες, για τις οποίες χρειαζόμαστε κάτι που θα κάνει πολύ κρύο και θα συσσωρεύσει αυτόν τον παγετό. Η αμμώδης περιοχή κοντά στο ρόβερ σήμερα είναι ιδανική για αυτό, οπότε η ομάδα αποφάσισε να μείνει, επειδή το επόμενο σχέδιο είναι το σχέδιο του Σαββατοκύριακου στο οποίο θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε παγετό. Το σχέδιο περιλαμβάνει επίσης ατμοσφαιρικές και περιβαλλοντικές παρατηρήσεις, με το REMS να μετρά τον άνεμο και τη θερμοκρασία και ορισμένες παρατηρήσεις για την αναζήτηση φυσαλίδων σκόνης. Ορισμένες μηχανικές δραστηριότητες θα δουν το CheMin να προετοιμάζεται για το επόμενο δείγμα. Ακόμα κι αν αυτό είναι λίγο αργότερα, θα θέλαμε να είμαστε προετοιμασμένοι στον Άρη! Αν θέλετε να μάθετε λίγα περισσότερα για αυτούς τους σχηματισμούς «κουτιού», αυτό το νέο άρθρο περιγράφει τι κάνει το Curiosity αυτή τη στιγμή. Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη απέκτησε αυτήν την εικόνα ενός βράχου, αξιοσημείωτη για το κοκκινωπό χρώμα του και για τις μικρές φλέβες που διασχίζουν τον βράχο, πιθανώς μια μορφή θειικού άλατος. Το Curiosity χρησιμοποίησε τον Απεικονιστή Φακού Χειρός του Άρη (MAHLI), που βρίσκεται στον πυργίσκο στο άκρο του ρομποτικού βραχίονα του ρόβερ, και μια ενσωματωμένη διαδικασία που συγχωνεύει πολλαπλές εικόνες που τράβηξε το MAHLI. Δημιουργεί ένα σύνθετο εικόνων του ίδιου στόχου, σε διαφορετικές θέσεις εστίασης, για να εστιάσει σε πολλαπλά χαρακτηριστικά σε μία μόνο εικόνα. Το Curiosity πραγματοποίησε τη συγχώνευση στις 23 Ιουνίου 2025 — 4578η ηλιακή ώρα, ή 4.578η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory — στις 01:58:52 UTC. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4582-4583-a-rrock-and-a-sand-patch/ Ιστολόγιο Curiosity, Ήλιοι 4584–4585: Απλώς ένα μικρό εξόγκωμα Ημερομηνία σχεδιασμού της Γης: Παρασκευή, 27 Ιουνίου 2025 Δεν μπορέσαμε να αποσυνδέσουμε τον ρομποτικό βραχίονα του Curiosity την Τετάρτη λόγω ορισμένων δυνητικά ασταθών βράχων κάτω από τους τροχούς του Curiosity, αλλά μας άρεσαν αρκετά οι βράχοι στην τοποθεσία της Τετάρτης που αποφασίσαμε να περάσουμε ένα ηλιακό διάλειμμα επανατοποθετώντας το ρόβερ, ώστε να έχουμε μια ακόμη ευκαιρία σήμερα να τους αναλύσουμε. Η μικρή προσαρμογή της θέσης του ρόβερ, ή «εξόγκωμα», όπως μας αρέσει να το ονομάζουμε κατά τον τακτικό σχεδιασμό, ήταν επιτυχής και βρεθήκαμε σε μια ωραία σταθερή στάση σήμερα το πρωί, η οποία μας επέτρεψε να χρησιμοποιήσουμε τον εξαιρετικά ικανό ρομποτικό βραχίονά μας για να παρατηρήσουμε τους βράχους μπροστά μας. Θα συλλέξουμε παρατηρήσεις APXS και MAHLI δύο στόχων σήμερα. Ο πρώτος, «Santa Elena», είναι ο ανώμαλος βράχος που τράβηξε την προσοχή μας την Τετάρτη. Ο δεύτερος, που ονομάστηκε ανεπίσημα «Estancia Allkamari», είναι ένα κομμάτι άμμου κοντά. Θα αναλύσουμε αυτόν τον στόχο για να κατανοήσουμε εάν και πώς έχει αλλάξει η σύνθεση της άμμου καθώς διασχίζουμε το Όρος Σαρπ, και για να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα πώς η άμμος μπορεί να συμβάλλει σε μελλοντικές μετρήσεις σύνθεσης που καλύπτουν μείγματα άμμου και βράχου. Η MAHLI και η ChemCam θα συνεργαστούν για να παρατηρήσουν έναν τρίτο στόχο με το όνομα «Ticatica», ο οποίος είναι ένας άλλος βράχος με ανωμαλίες σε κοντινή απόσταση που μοιάζει σαν να έχει μια σκοτεινή κηλίδα στο πλάι του.Αυτό είναι το τελευταίο Σαββατοκύριακο αυτής της χρονιάς στον Άρη, όταν η θερμοκρασία και η σχετική υγρασία στον κρατήρα Gale φτάνουν στο ιδανικό σημείο όπου οι συνθήκες είναι κατάλληλες για τον σχηματισμό παγετού τις ώρες πριν την αυγή. Εκμεταλλευόμαστε αυτήν την τελευταία ευκαιρία για να δούμε αν μπορούμε να εντοπίσουμε τυχόν ενδείξεις παγετού με το λέιζερ ChemCam, γυρίζοντας ένα αμμώδες (και ελπίζουμε κρύο) τμήμα του εδάφους τις ώρες πριν την αυγή σε έναν στόχο με το όνομα «Rio Huasco». Άλλες δραστηριότητες στο σχέδιο περιλαμβάνουν την παρακολούθηση της ατμόσφαιρας, τα ψηφιδωτά Mastcam, συμπεριλαμβανομένου ενός ψηφιδωτού 20 x 3 των μεγάλων δομών σε σχήμα κουτιού στο βάθος, και μια σύντομη διαδρομή προς τα νοτιοδυτικά για να ελέγξουμε μια βραχώδη υπερυψωμένη κορυφογραμμή. Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη έλαβε αυτήν την εικόνα χρησιμοποιώντας την αριστερή κάμερα πλοήγησης στις 27 Ιουνίου 2025 — 4582η ηλιακή ώρα, ή 4.582η ημέρα στον Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory — στις 05:28:57 UTC. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4584-4585-just-a-small-bump/ Ιστολόγιο Curiosity, Ήλιοι 4586-4587: Ευθεία Οδήγηση, Στρατηγική Επιστήμη. Ημερομηνία σχεδιασμού της Γης: Δευτέρα, 30 Ιουνίου 2025 Η διαδρομή του Σαββατοκύριακου τοποθετούσε το Curiosity ακριβώς εκεί που ελπίζαμε: σε ανοιχτόχρωμο, ανθεκτικό βραχώδες υπόστρωμα, εξετάζαμε στενά. Το tosol χώρου εργασίας του Curiosity δεν περιείχε στόχους κατάλληλους για DRT. Μετά από μια λεπτομερή συζήτηση από την ομάδα, η οποία ζυγίζει την επιστήμη όχι μόνο στο σχέδιο του tosol αλλά και στα sol που έχουν μετατοπιστεί λόγω των διακοπών, ελήφθη η απόφαση να πραγματοποιηθεί επιστημονική εππαφή στον τρέχοντα χώρο εργασίας και στη συνέχεια να πραγματοποιηθεί η δεύτερη διαδρομή του σχεδίου. Κανονικά, οι διαδρομές στο δεύτερο sol ενός σχεδίου δύο sol είναι ασυνήθιστες, καθώς χρειαζόμαστε πληροφορίες στο έδαφος για να αξιολογήσουμε εκ των προτέρων τον σχεδιασμό του επόμενου sol. Προς το παρόν, ωστόσο, η τρέχουσα «ώρα του Άρη» είναι αρκετά ευνοϊκή, επιτρέποντας στην ομάδα του Curiosity να λειτουργεί εντός «ονομαστικών sol» και να λάβει τα απαραίτητα δεδομένα εγκαίρως για το σχέδιο ενός sol της Τετάρτης. Η DAN ξεκίνησε το πρώτο sol του σχεδίου με μια παθητική μέτρηση, η οποία συμπληρώθηκε από μια ακόμη το απόγευμα και δύο ακόμη στο δεύτερο sol. Οι δραστηριότητες του βραχίονα επικεντρώθηκαν στην τοποθέτηση των MAHLI και APXS στο "La Paz" και στο "Playa Agua de Luna", δύο ανοιχτόχρωμα, πολυστρωματικά πετρώματα. Το υπόλοιπο του πρώτου sol ολοκληρώθηκε με αναλύσεις ChemCam LIBS στο "La Joya" ακολουθούμενες από περαιτέρω αναλύσεις LIBS στο "La Vega" στο δεύτερο sol, μόλις ο βραχίονας του Curiosity βγήκε εκτός δρόμου για το λέιζερ. Οι ChemCam και Mastcam απεικόνισαν επιπλέον το "Mishe Mokwa" πριν από την σχεδόν ευθεία πορεία περίπου 20 μέτρων (περίπου 66 πόδια). Οι δραστηριότητες παρακολούθησης του περιβάλλοντος, η απεικόνιση του καλύμματος εισόδου CheMin και μια δραστηριότητα SAM EBT ολοκλήρωσαν τις προσπάθειες του Curiosity στο δεύτερο sol. Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη έλαβε αυτήν την εικόνα χρησιμοποιώντας την Κάμερα Δεξιής Πλοήγησης στις 28 Ιουνίου 2025 — 4583η Ηλιακή Οδός, ή 4.583η ημέρα στον Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory — στις 03:20:22 UTC. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4586-4587-straight-drive-strategic-science/

Τα γράμματα Χ και V στην επιφάνεια της Σελήνης. Τα σεληνιακά γράμματα X και V θα είναι ορατά για περίπου τέσσερις ώρες πριν από την φάση του πρώτου τετάρτου της Σελήνης, και εντοπίζονται κοντά στο όριο που χωρίζει την σκοτεινή με την φωτεινή περιοχή της Σελήνης.Το σεληνιακό γράμμα Χ είναι ένα οπτικό φαινόμενο που σχηματίζεται όταν το ηλιακό φως προσπίπτει στα υπερυψωμένα τμήματα του χείλους των κρατήρων Bianchini, Purbach και La Caille κατά τη διάρκεια της φάσης του πρώτου τετάρτου της Σελήνης. Βρίσκεται περίπου 25 μοίρες νότια του σεληνιακού ισημερινού κοντά στο όριο της γραμμής που χωρίζει την σκοτεινή από την φωτεινή περιοχή της Σελήνης, κοντά στους κρατήρες Werner και Aliacensis.Το σεληνιακό γράμμα V, βρίσκεται επίσης κοντά στην διαχωριστική γραμμή σκοτεινής-φωτεινής περιοχής σε ένα σημείο περίπου 10 μοίρες πάνω από τον σεληνιακό ισημερινό, στην μερικώς σκιασμένη μορφή του κρατήρα Ukert.Το φαινόμενο δημιουργείται από το μεταβαλλόμενο παιχνίδισμα του φωτός και της σκιάς πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης κοντά στο όριο που χωρίζει την σκοτεινή από την φωτεινή περιοχή της και εντελώς συμπτωματικά σχηματίζονται τα γράμματα X και V. Απόψε το βράδυ ξεκινά η φάση του πρώτου τετάρτου της Σελήνης και οι ερασιτέχνες αστρονόμοι ίσως θα μπορούσαν να τα εντοπίσουν στον σεληνιακό δίσκο με κυάλια ή ένα μικρό τηλεσκόπιο.Υπενθυμίζεται ότι το φαινόμενο αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μετρήσουμε το ύψος ενός βουνού στη Σελήνη! (διαβάστε σχετικά: Πώς μετράμε το ύψος ενός βουνού της Σελήνης;) https://physicsgg.me/2019/05/27/πως-μετράμε-το-ύψος-ενός-βουνού-της-σελ/ πηγές: https://www.space.com/stargazing/an-enormous-x-and-v-will-grace-the-moons-surface-on-july-2-heres-how-to-see-them – https://earthsky.org/astronomy-essentials/what-is-lunar-x/

Βρέθηκε ο πραγματικός κώδικας Ντα Βίντσι; Νέα μελέτη υποδεικνύει μια κρυφή αναλογία στο Βιτρούβιο Άνθρωπο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Ένας οδοντίατρος με έδρα το Λονδίνο υποστηρίζει ότι εντόπισε μια κρυφή λεπτομέρεια στο διάσημο σχέδιο του Λεονάρντο ντα Βίντσι με τον Βιτρούβιο Άνθρωπο, αποκαλύπτοντας ένα στοιχείο που συνδέει το εμβληματικό έργο τέχνης με το ανθρώπινο σώμα και τη φύση.Η ανακάλυψη, που περιγράφεται στην επιθεώρηση Journal of «Mathematics and the Arts», αποκαλύπτει πώς ο θρυλικός Ιταλός πολυμαθής τοποθέτησε τέλεια την ανθρώπινη μορφή του Βιτρούβιου Άνθρωπου μέσα σε έναν κύκλο και ένα τετράγωνο.Ένα ισόπλευρο τρίγωνο «κρυμμένο σε κοινή θέα» μέσα στις σημειώσεις του Λεονάρντο θα μπορούσε να είναι μια ένδειξη για τη μέθοδο κατασκευής του, η οποία έθεσε τα θεμέλια για την αναλογική επιλογή του σχεδίου, λέει ο Ρόρι Μακ Σουίνι, οδοντίατρος και συγγραφέας της μελέτης.«Το τρίγωνο βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια του άνδρα στο έργο τέχνης και δεν είναι απλώς ένα τυχαίο σχήμα. Αυτό το σχήμα ταιριάζει με ένα που βρίσκεται στη σύγχρονη ανατομία, γνωστό ως «τρίγωνο του Μπόνγουιλ», το οποίο εξηγεί πώς λειτουργούν οι ανθρώπινες γνάθοι με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο» λέει ο Δρ. Σουίνι.Το φανταστικό ισόπλευρο τρίγωνο σχηματίζεται συνδέοντας τα κέντρα των σημείων όπου η κάτω γνάθος συνδέεται με το κρανίο και το μέσο σημείο των κεντρικών κοπτών της κάτω γνάθου.Το μήκος κάθε πλευράς του τριγώνου του Μπόνγουιλ είναι γενικά ίσο στα περισσότερα άτομα και χρησιμοποιείται στην οδοντιατρική για την κατανόηση και ανάλυση της ανατομίας και της μηχανικής των γνάθων.Αυτό το μέτρο βοηθά στο σχεδιασμό αναλογικών οδοντοστοιχιών και στην τοποθέτησή τους για σωστή ευθυγράμμιση της δαγκώματος.Η χρήση ενός τέτοιου τριγώνου στην τέχνη του Λεονάρντο υποδηλώνει ότι ο Ιταλός πολυμαθής πιθανότατα κατάλαβε αυτόν τον ιδανικό σχεδιασμό του ανθρώπινου σώματος αιώνες πριν από τη σύγχρονη επιστήμη, υποψιάζεται ο Δρ. Σουίνι. H αναλογία Η χρήση ενός τέτοιου ισόπλευρου τριγώνου στο σχέδιο του Βιτρούβιου βοηθά στην παραγωγή μιας συγκεκριμένης αναλογίας – 1,64 – μεταξύ του μεγέθους του τετραγώνου και του κύκλου στο έργο τέχνης.Αυτή η αναλογία είναι σχεδόν πανομοιότυπη με έναν ειδικό αριθμό σχεδίου, τον 1,633, ο οποίος εμφανίζεται συχνά στη φύση για την κατασκευή των πιο αποτελεσματικών δομών, όπως η ατομική δομή των υπερ-ισχυρών κρυστάλλων, και ο πιο σφιχτός τρόπος συσκευασίας σφαιρών, όπως η στοίβαξη πορτοκαλιών στο σούπερ μάρκετ.«Η συστηματική κατασκευή του Λεονάρντο αποδίδει μια αναλογία 1,64 προς 1,65 μεταξύ της πλευράς του τετραγώνου και της ακτίνας του κύκλου, που ταιριάζει τόσο με τις δημοσιευμένες μετρήσεις του αρχικού σχεδίου όσο και με την τετραεδρική αναλογία 1,633 που βρίσκεται σε βέλτιστες χωρικές διατάξεις. Όλοι ψάχναμε για μια περίπλοκη απάντηση, αλλά το κλειδί βρισκόταν στα ίδια τα λόγια του Λεονάρντο. Έδειχνε σε αυτό το τρίγωνο από την αρχή» λέει ο Δρ. Σουίνι. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1975760/vrethike-o-pragmatikos-kodikas-nta-vintsi/

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος Energia Το Progress MS-31 θα παραδώσει υλικά για εννέα διαστημικά πειράματα σε τροχιά. Σήμερα, το όχημα εκτόξευσης με ένα διαστημόπλοιο φορτίου συναρμολογήθηκε στο Μπαϊκονούρ. Σύντομα θα τα δούμε στην εξέδρα εκτόξευσης! ️Το Progress MS-31 θα παραδώσει περίπου 2.600 κιλά φορτίου στον ISS: ▪️️ 950 κιλά καυσίμου για τον ανεφοδιασμό του ISS· ▪️️ 50 κιλά αζώτου για την αναπλήρωση της ατμόσφαιρας του σταθμού· ▪️️ 420 κιλά πόσιμου νερού για το σύστημα Rodnik· ▪️️ 317 κιλά βασικών ειδών - ρουχισμός, είδη υγιεινής και ιατρικής περίθαλψης για το πλήρωμα· ▪️️ 344 κιλά τροφίμων· ▪️️ περισσότερα από 540 κιλά εξοπλισμού και αναλώσιμων για την αναβάθμιση και τις προγραμματισμένες επισκευές των συστημάτων επί του σκάφους, καθώς και για διαστημική έρευνα και πειράματα. Το πλοίο μεταφέρει εξοπλισμό και αναλώσιμα σε τροχιά για τα πειράματα "Impulse", "Mirage", "Fullerene", "Biopolymer", "Virtual", "Splanch", "Biodegradatsiya", "Orbita-MG" και "Separation". Λίγο αργότερα σίγουρα θα σας πούμε περισσότερα γι' αυτά. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το φορτηγό πλοίο έχει προγραμματιστεί για τις 3 Ιουλίου στις 22:32 ώρα Μόσχας. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23074 Roscosmos Ένας πύραυλος έχει συναρμολογηθεί για την εκτόξευση του Progress MS-31. Το όχημα εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το φορτηγό πλοίο θα μεταφερθεί την 1η Ιουλίου. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το φορτηγό πλοίο Progress MS-31 θα γίνει στις 3 Ιουλίου στις 22:33 ώρα Μόσχας. https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244445%2F1bea196be54a823317%2Fpl_wall_-30315369 http://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_588776 Roscosmos Το Progress MS-31 στην εξέδρα εκτόξευσης! Σήμερα, οι επισκέπτες του κοσμοδρόμου παρακολούθησαν την απομάκρυνση και την καθετοποίηση του Soyuz, το οποίο σε δύο ημέρες θα στείλει το Progress MS-31 στον ISS. Ορίστε μια υπενθύμιση για να μην χάσετε την μετάδοση! Ενώ οι εργασίες πριν από την εκτόξευση στο Μπαϊκονούρ συνεχίζονται, μοιραζόμαστε διαστημικό περιεχόμενο από το σημείο. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_588817

Τι συνέβη στην Τουνγκούσκα – Η έκρηξη στον ουρανό που ισοπέδωσε 80 εκατομμύρια δέντρα. Είναι λίγο μετά τις 7 το πρωί και ένας άνδρας κάθεται στην μπροστινή αυλή του μαγαζιού του, στην πόλη Vanavara της Σιβηρίας. Δεν μπορεί να φανταστεί ότι σε ελάχιστη ώρα μία τεράστια δύναμη θα τον πετάξει από την καρέκλα του και θα νιώσει τόσο έντονη ζέστη, σαν το πουκάμισό του να έχει πιάσει φωτιά.Αυτό που βίωσε είναι το «συμβάν της Τουνγκούσκα» και ο λόγος για τον οποίο ο άνθρωπος αυτός έζησε για να διηγηθεί την εμπειρία του είναι ότι βρισκόταν 40 μίλια μακριά από το Σημείο Μηδέν.Στην περιοχή της έκρηξης, μια αραιοκατοικημένη δασική περιοχή κοντά στον ποταμό Τουνγκούσκα, περίπου 80 εκατομμύρια δέντρα ισοπεδώθηκαν και τάρανδοι σκοτώθηκαν, σε μία έκταση 2.150 τετραγωνικών χιλιομέτρων.Η έκρηξη πιστεύεται ότι ήταν τόσο δυνατή όσο 15 μεγατόνοι δυναμίτη ή αλλιώς χίλιες φορές πιο δυνατή από την ατομική βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα τον Αύγουστο του 1945.Κάποιοι επιστήμονες πιστεύουν ότι η έκρηξη προκλήθηκε από κομήτη, ενώ άλλοι την αποδίδουν σε αστεροειδή με διάμετρο έως και 100 μέτρων. Κάθε χρόνο, την 30η Ιουνίου γιορτάζεται η Ημέρα Αστεροειδούς, στην επέτειο της «έκρηξης της Τουνγκούσκα». Μάρτυρες της εποχής ανέφεραν ότι παρατήρησαν μία πύρινη μπάλα -ένα μπλε φως που ήταν σχεδόν τόσο λαμπερό όσο ο ήλιος- να κινείται στον ουρανό και στη συνέχεια είδαν μια λάμψη και άκουσαν έναν ήχο που έμοιαζε με πυρομαχικά. Ένα ισχυρό ωστικό κύμα έσπασε τα παράθυρα σε ακτίνα εκατοντάδων χιλιομέτρων και πέταξε ανθρώπους στο έδαφος. Και όμως, πέρασαν δεκαετίες χωρίς κανένας να μπορέσει να εξηγήσει τι είχε συμβεί. Για την ακρίβεια, θα περνούσαν 19 χρόνια πριν η πρώτη επιστημονική αποστολή να φτάσει στην περιοχή της έκρηξης, αφού οι σκληρές συνθήκες της Σιβηρίας απέτρεψαν άλλες προσπάθειες που είχαν γίνει νωρίτερα.Αρχικά, οι ντόπιοι ήταν απρόθυμοι να μιλήσουν στους επιστήμονες για το συμβάν, αφού πίστευαν ότι η έκρηξη ήταν η έλευση του θεού Ogdy, ο οποίος τους είχε καταραστεί ρίχνοντας τα δέντρα και σκοτώνοντας τα ζώα.Και μπορεί οι μαρτυρίες να ήταν λιγοστές, όμως οι ενδείξεις του τι είχε συμβεί βρίσκονταν παντού. Μια τεράστια έκταση απάτητου δάσους είχε ισοπεδωθεί, με 80 εκατ. δέντρα να βρίσκονται πεσμένα στο έδαφος, σε ένα ακτινωτό σχέδιο.Ήταν σαφές ότι τα δέντρα αυτά έδειχναν πού βρισκόταν το επίκεντρο της έκρηξης. Όμως, ένα από τα μυστήρια της Τουνγκούσκα ήταν ότι κανείς ποτέ δεν βρήκε τον κρατήρα.Έστω και χωρίς κρατήρα, οι επιστήμονες πιστεύουν σήμερα ότι το συμβάν προκλήθηκε από κάποιο αντικείμενο που ερχόταν με δύναμη προς τη γη, αλλά διαλύθηκε με την είσοδό του στην ατμόσφαιρα. Αυτή η έκρηξη στον αέρα ήταν αρκετή για να προκαλέσει τόσο εκτεταμένες ζημιές στην περιοχή.Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων, το αντικείμενο ήταν πιθανότατα ένας βραχώδης αστεροειδής στο μέγεθος ενός κτιρίου 25 ορόφων. Ταξίδευε με ταχύτητα 54.000 χιλιομέτρων την ώρα και εξερράγη 5 με 10 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της γης.Το πιο ανησυχητικό, βέβαια, είναι ότι ένα τέτοιο συμβάν μπορεί να σημειωθεί και πάλι. Για την ακρίβεια, συνέβη στις 15 Φεβρουαρίου του 2013, αν και σε πολύ μικρότερη κλίμακα.Περίπου 2.400 χιλιόμετρα δυτικά από την Τουνγκούσκα, πάνω από την πόλη Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας, ένας βραχώδης αστεροειδής μεγέθους ενός 5όροφου κτιρίου πιστεύεται ότι διαλύθηκε 24 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της γης.Η έκρηξη προκάλεσε ένα τεράστιο ωστικό κύμα, το οποίο έσπασε περίπου 1 εκατ. παράθυρα στην πόλη και τραυμάτισε περισσότερους από 1.000 κατοίκους. https://www.moneyreview.gr/like-today/182002/ti-synevi-stin-toyngkoyska-i-ekrixi-ston-oyrano-poy-isopedose-80-ekatommyria-dentra/

Τα πληρώματα γεμίζουν την ημέρα με έρευνα για τους μύες, την καρδιά και τον εγκέφαλο πριν από την ανταλλαγή φορτίου. Το επταμελές πλήρωμα της Αποστολής 73 ολοκλήρωσε ένα Σαββατοκύριακο καθαριότητας και χαλάρωσης και στη συνέχεια ξεκίνησε τη Δευτέρα με έρευνα για τους μύες και τον εγκέφαλο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι αντίστοιχοι της Αποστολής Axiom 4 (Ax-4) εργάστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου και ξεκίνησαν την εβδομάδα εξετάζοντας πιο προσεκτικά τα μυϊκά κύτταρα και εξερευνώντας τις διεπαφές υπολογιστών εγκεφάλου. Οι δημόσιες και ιδιωτικές μελέτες βιολογίας αλληλοσυμπληρώνονται, ενώ τα ερευνητικά δεδομένα και το υλικό υποστηρίζονται από διαφορετικούς οργανισμούς. Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Anne McClain και Nichole Ayers, ενώθηκαν στην εργαστηριακή μονάδα του Columbus, εξερευνώντας την ηλεκτρική μυϊκή διέγερση ως συμπλήρωμα στην άσκηση στο διάστημα. Η McClain χειρίστηκε τον βιοϊατρικό εξοπλισμό της ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος) που συνέλεγε δεδομένα από ηλεκτρόδια που μετρούσαν την απόκριση των μυών των ποδιών του Ayer σε ηλεκτρικά σήματα. Τα αποτελέσματα μπορεί να βοηθήσουν στην αντιστάθμιση της μυϊκής ατροφίας που προκαλείται από το διάστημα σε συνδυασμό με μικρότερες, πιο αποτελεσματικές προπονήσεις σε μικροβαρύτητα. Η McClain νωρίτερα έκανε μια σειρά από δοκιμές που βοηθούσαν τους ερευνητές να κατανοήσουν πώς η γνωστική λειτουργία ενός αστροναύτη, η ικανότητα απόκτησης και επεξεργασίας γνώσης, προσαρμόζεται στην έλλειψη βαρύτητας. Οι γιατροί ελπίζουν να αποκτήσουν πληροφορίες σχετικά με τις πιθανές δυσμενείς επιπτώσεις στη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου ενός μέλους του πληρώματος κατά τη διάρκεια της ζωής και της εργασίας στο διάστημα.Η Άγιερς ξεκίνησε την ημέρα της με τον μηχανικό πτήσης της NASA, Τζόνι Κιμ, να επεξεργάζεται εκ περιτροπής δείγματα αίματος για μια ποικιλία βιολογικών πειραμάτων. Η Άγιερς πραγματοποίησε αιμοληψία στην αρχή της βάρδιάς της, περιέστρεψε το δείγμα σε φυγόκεντρο και στη συνέχεια το αποθήκευσε σε καταψύκτη για μελλοντική ανάλυση. Η Κιμ συνέλεξε δείγματα αίματος από τους ιδιωτικούς αστροναύτες του Ax-4, Πέγκι Γουίτσον και Σλάβος Ουζνάνσκι-Βισνιέφσκι, στο Κολόμπους για τη μελέτη Bone on ISS, μια άλλη έρευνα της ESA, που διερευνά την απώλεια οστικής μάζας που προκαλείται από το διάστημα. Ο Διοικητής του Σταθμού, Τακούγια Ονίσι, από την JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) εργάστηκε όλη τη Δευτέρα επεξεργάζοντας τα δείγματα αίματος και ούρων του για αποθήκευση σε κρύο περιβάλλον και την επερχόμενη ανάλυση, ώστε να κατανοήσει πώς το σώμα του προσαρμόζεται στη μακροχρόνια έλλειψη βαρύτητας. Στη συνέχεια, η Ονίσι εργάστηκε μέσα στην εργαστηριακή μονάδα Kibo, συντηρώντας υλικό που παρακολουθεί τα σωματίδια στην ατμόσφαιρα του σταθμού. Οι μηχανικοί πτήσης Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritskiy, και οι δύο κοσμοναύτες της Roscosmos, εκπαιδεύτηκαν σε υπολογιστή για την άφιξη και την πρόσδεση του διαστημοπλοίου μεταφοράς φορτίου Progress 92 στη μονάδα Poisk που έχει προγραμματιστεί για τις 5 Ιουλίου. Το δίδυμο ολοκλήρωσε επίσης τη φόρτωση του διαστημοπλοίου μεταφοράς φορτίου Progress 90 με σκουπίδια και πεταμένο εξοπλισμό και έκλεισε την καταπακτή του διαστημοπλοίου πριν από την αποδέσμευσή του από το Poisk την Τρίτη. Ο συνάδελφός του κοσμοναύτης και μηχανικός πτήσης Kirill Peskov τοποθέτησε αισθητήρες στον εαυτό του για μια 24ωρη συνεδρία μέτρησης της καρδιακής του δραστηριότητας και της αρτηριακής του πίεσης. Στη συνέχεια, ο Peskov εγκατέστησε τον ευρωπαϊκό ρομποτικό βραχίονα από το εσωτερικό της επιστημονικής μονάδας Nauka πριν από τις δοκιμές ρομποτικής που ελέγχονται από το έδαφος.Οι ιδιωτικοί αστροναύτες του Ax-4 είχαν μια γεμάτη επιστήμη Δευτέρα, εκπληρώνοντας τους ερευνητικούς στόχους για τις χώρες καταγωγής τους. Ο Whitson πραγματοποίησε φλεβικές σαρώσεις με τη συσκευή Ultrasound 2 στον Ούγγρο αστροναύτη Tibor Kapu, παρέχοντας σε γιατρούς από τη Βουδαπέστη, την πρωτεύουσα της χώρας του, πληροφορίες για το πώς το διάστημα επηρεάζει την αρτηριακή πίεση, την ισορροπία και την όραση. Ο Ινδός αστροναύτης Shubhanshu Shukla γύρισε ένα βίντεο που απευθύνεται σε νέους Ινδούς φοιτητές και συζητά πώς το πεπτικό σύστημα προσαρμόζεται στο διάστημα. Στη συνέχεια, ο Shukla εργάστηκε στο Kibo’s Life Science Glovebox ελέγχοντας καλλιέργειες μυϊκών βλαστοκυττάρων για να μάθει πώς να διατηρεί την υγεία των μυών στο διάστημα. Ο Uznański-Wiśniewski από την Πολωνία φορούσε εξειδικευμένα ακουστικά από την ESA για να δοκιμάσει μια διεπαφή υπολογιστή που ελέγχεται από τον εγκέφαλο. Στη συνέχεια, συμμετείχε στις δραστηριότητες του συνεργείου γυρισμάτων Whitson και Shukla για τη μελέτη Astronaut Mental Health. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/30/crews-fill-day-with-muscle-heart-and-brain-research-before-cargo-mission-swap/

Επιτυχής Εκτόξευση, Λήψη Σήματος για τον Δορυφόρο Arcstone της NASA Το όργανο βαθμονόμησης σεληνιακού Arcstone της NASA απογειώθηκε με την εκτόξευση της αποστολής Transporter-14 από το SpaceX Falcon 9 από τη Βάση Διαστημικής Δύναμης Vandenberg στην Καλιφόρνια στις 2:25 PDT στις 23 Ιουνίου 2025. Η Blue Canyon Technologies, η οποία χειρίζεται το διαστημόπλοιο, πραγματοποίησε την πρώτη επαφή με την Arcstone και οι δοκιμές και η θέση σε λειτουργία βρίσκονται σε εξέλιξη. https://www.nasa.gov/blogs/smallsatellites/2025/06/27/successful-liftoff-signal-acquired-for-nasas-arcstone-satellite/ Η NASA παρατείνει τις προσπάθειες επανασύνδεσης με το Lunar Trailblazer μέχρι τις αρχές Ιουλίου Η NASA έχει παρατείνει τις προσπάθειες ανάκτησης του διαστημοπλοίου Lunar Trailblazer από τα μέσα Ιουνίου έως τις αρχές Ιουλίου. Η ενημερωμένη μοντελοποίηση της τροχιάς του διαστημικού σκάφους από την ομάδα της αποστολής δείχνει ότι οι συνθήκες φωτισμού θα συνεχίσουν να είναι ευνοϊκές και μπορεί να παρέχουν αρκετό ηλιακό φως για τα ηλιακά πάνελ του διαστημικού σκάφους ώστε να επαναφορτίσουν τις μπαταρίες του σε λειτουργική κατάσταση και να ενεργοποιήσουν τον ασυρμάτο του.Εάν επιτευχθεί η δυνατότητα ελέγχου του Lunar Trailblazer κατά τη διάρκεια αυτής της εκτεταμένης περιόδου παρακολούθησης, η NASA θα πραγματοποιήσει μια αναθεώρηση για να καθορίσει τη μελλοντική βιωσιμότητα της αποστολής. Ωστόσο, εάν δεν ληφθεί σήμα μέχρι το τέλος της περιόδου, η NASA θα αξιολογήσει τυχόν εναπομένουσες επιλογές, συμπεριλαμβανομένου του κλεισίματος της αποστολής. Η επαφή με τον μικρό δορυφόρο χάθηκε την επόμενη μέρα από την εκτόξευσή του στις 26 Φεβρουαρίου, όταν το Lunar Trailblazer εισήλθε σε κατάσταση χαμηλής ισχύος. Περιστρεφόμενο αργά με τα ηλιακά πάνελ του να μην είναι σωστά προσανατολισμένα προς τον Ήλιο, το διαστημικό σκάφος πιθανότατα παρήγαγε ανεπαρκή ενέργεια για να φορτίσει τις μπαταρίες του.Έκτοτε, επίγεια οπτικά και ραδιοτηλεσκόπια έχουν παρακολουθήσει τη θέση του Lunar Trailblazer και τον ρυθμό περιστροφής του, παρέχοντας παρατηρήσεις που έχουν χρησιμοποιηθεί για την ενημέρωση των μοντέλων τροχιάς της αποστολής και τον προσδιορισμό της πιθανότητας τα ηλιακά πάνελ του να λαμβάνουν περισσότερο ηλιακό φως. Επιπλέον, ραδιοκεραίες που ανήκουν σε διάφορους οργανισμούς σε όλο τον κόσμο έχουν παράσχει χρόνο για να ακούσουν το ραδιοσήμα του διαστημικού σκάφους. Εάν αρκετό ηλιακό φως φτάσει στα ηλιακά πάνελ του Lunar Trailblazer, οι μπαταρίες μπορεί να φορτιστούν σε επίπεδο που επιτρέπει την εκκίνηση του ραδιοσυστήματος του διαστημικού σκάφους. Αλλά καθώς το Lunar Trailblazer ταξιδεύει πιο μακριά, σύντομα θα είναι πολύ μακριά για να ανακάμψει, επειδή τα τηλεπικοινωνιακά του σήματα προς τη Γη θα είναι πολύ αδύναμα για να λάβει η αποστολή τηλεμετρία και έλεγχο. Η ομάδα της αποστολής έχει διαπιστώσει ότι εάν μπορέσουν να ανακτήσουν τον έλεγχο του διαστημικού σκάφους, το σύστημα πρόωσης δεν είναι παγωμένο και τα όργανα παραμείνουν λειτουργικά, το διαστημικό σκάφος μπορεί να είναι σε θέση να επιτύχει μια ελλειπτική σεληνιακή τροχιά και να ολοκληρώσει τους σεληνιακούς επιστημονικούς του στόχους. https://science.nasa.gov/blogs/lunar-trailblazer/2025/06/30/nasa-extends-efforts-to-recontact-lunar-trailblazer-until-early-july/