Δροσος Γεωργιος

Το Perseverance Rover της NASA Εξερευνά τον Άρη για Επιστήμη Εκτός από τη γεώτρηση δειγμάτων πυρήνων βράχων, η επιστημονική ομάδα έχει ψάξει τα βράχια για να κατανοήσει τα επιστημονικά στοιχεία που κρύβονται ακριβώς κάτω από την επιφάνεια. Το Perseverance rover της NASA χρησιμοποιεί ένα τριβείο για να φτάσει κάτω από την επιφάνεια ενός βραχώδους οικοτόπου με το παρατσούκλι «Kenmore» στις 10 Ιουνίου. Οι οκτώ εικόνες που αποτελούν αυτό το βίντεο τραβήχτηκαν με διαφορά περίπου ενός λεπτού από μία από τις μπροστινές κάμερες αποφυγής κινδύνου του rover. Στις 3 Ιουνίου, το Perseverance Mars rover της NASA ισοπέδωσε ένα τμήμα της επιφάνειας ενός βράχου, εκτόξευσε τα προκύπτοντα συντρίμμια και στη συνέχεια ξεκίνησε να μελετά το παρθένο εσωτερικό του με μια σειρά οργάνων που έχουν σχεδιαστεί για να προσδιορίσουν την ορυκτολογική του σύνθεση και τη γεωλογική του προέλευση. Το «Kenmore», όπως το παρατσούκλι πήρε η επιστημονική ομάδα του rover, είναι ο 30ος βράχος του Άρη που το Perseverance έχει υποβάλει σε τόσο εις βάθος έλεγχο, ξεκινώντας με τη γεώτρηση μιας περιοχής τριβής πλάτους δύο ιντσών (5 εκατοστών). «Το Kenmore ήταν ένας παράξενος, μη συνεργάσιμος βράχος», δήλωσε ο αναπληρωτής επιστήμονας του έργου του Perseverance, Ken Farley από το Caltech στην Pasadena της Καλιφόρνια. «Οπτικά, φαινόταν μια χαρά - το είδος του βράχου στον οποίο θα μπορούσαμε να κάνουμε μια καλή τριβή και ίσως, αν η επιστήμη ήταν σωστή, να πραγματοποιήσουμε μια συλλογή δειγμάτων. Αλλά κατά τη διάρκεια της τριβής, δονήθηκε παντού και μικρά κομμάτια έσπασαν. Ευτυχώς, καταφέραμε να φτάσουμε αρκετά βαθιά κάτω από την επιφάνεια για να προχωρήσουμε με μια ανάλυση». Η επιστημονική ομάδα θέλει να φτάσει κάτω από την φθαρμένη, σκονισμένη επιφάνεια των βράχων του Άρη για να δει σημαντικές λεπτομέρειες σχετικά με τη σύνθεση και την ιστορία ενός βράχου. Η λείανση ενός σημείου τριβής δημιουργεί επίσης μια επίπεδη επιφάνεια που επιτρέπει στα επιστημονικά όργανα του Perseverance να πλησιάσουν από κοντά τον βράχο. Ώρα για λείανση Τα ρόβερ εξερεύνησης του Άρη της NASA, Spirit και Opportunity, έφεραν το καθένα έναν μύλο με άκρη από διαμαντένια σκόνη που ονομάζεται Rock Abrasion Tool (RAT) που περιστρεφόταν με 3.000 περιστροφές ανά λεπτό καθώς ο ρομποτικός βραχίονας του ρόβερ τον έσπρωχνε βαθύτερα στον βράχο. Δύο συρμάτινες βούρτσες σάρωσαν στη συνέχεια τα προκύπτοντα συντρίμμια, ή τα υπολείμματα, μακριά από τη μέση. Το ρόβερ Curiosity του οργανισμού φέρει ένα Εργαλείο Αφαίρεσης Σκόνης, του οποίου οι συρμάτινες τρίχες σκουπίζουν τη σκόνη από την επιφάνεια του βράχου πριν το ρόβερ τρυπήσει το βράχο. Το Perseverance, εν τω μεταξύ, βασίζεται σε ένα ειδικά κατασκευασμένο κομμάτι λείανσης και καθαρίζει τα υπολείμματα με μια συσκευή που ξεπερνά τις συρμάτινες βούρτσες: το Εργαλείο Αφαίρεσης Αέριας Σκόνης ή gDRT. «Χρησιμοποιούμε το gDRT του Perseverance για να εκτοξεύσουμε μια ριπή αζώτου 12 λιβρών ανά τετραγωνική ίντσα (περίπου 83 κιλοπασκάλ) στα υπολείμματα και τη σκόνη που καλύπτουν ένα φρεσκοτριμμένο βράχο», δήλωσε ο Kyle Kaplan, ρομποτικός μηχανικός στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια. «Πέντε ρουφηξιές ανά τριβή — μία για τον εξαερισμό των δεξαμενών και τέσσερις για την απομάκρυνση της τριβής. Και το gDRT έχει πολύ δρόμο ακόμα. Από την προσγείωση στον κρατήρα Jezero πριν από τέσσερα χρόνια, έχουμε ρουφηξιές 169 φορές. Απομένουν περίπου 800 ρουφηξιές στη δεξαμενή.» Το gDRT προσφέρει ένα βασικό πλεονέκτημα έναντι της προσέγγισης με βούρτσισμα: Αποτρέπει τυχόν επίγειους ρύπους που μπορεί να βρίσκονται σε μια βούρτσα από το να φτάσουν στον υπό μελέτη βράχο του Άρη.. Έχοντας συλλέξει δεδομένα σε τριβημένες επιφάνειες περισσότερες από 30 φορές, η ομάδα του ρόβερ έχει σχεδόν ολοκληρώσει τη συλλογή in situ επιστημών (μελετώντας κάτι στην αρχική του θέση). Αφού το gDRT απομακρύνει τα υπολείμματα, ο απεικονιστής WATSON (Wide Angle Topographic Sensor for Operations and Engineering) του ρόβερ (ο οποίος, όπως και το gDRT, βρίσκεται στο τέλος του βραχίονα του ρόβερ) ορμάει για κοντινές φωτογραφίες. Στη συνέχεια, από το σημείο θέασής του ψηλά στον ιστό του ρόβερ, το SuperCam εκπέμπει χιλιάδες μεμονωμένους παλμούς από το λέιζερ του, χρησιμοποιώντας κάθε φορά ένα φασματόμετρο για να προσδιορίσει τη σύνθεση του νέφους μικροσκοπικού υλικού που απελευθερώνεται μετά από κάθε χτύπημα. Το SuperCam χρησιμοποιεί επίσης ένα διαφορετικό φασματόμετρο για να αναλύσει το ορατό και υπέρυθρο φως που αντανακλάται στα υλικά στην τριβμένη περιοχή. «Το SuperCam έκανε παρατηρήσεις στο σημείο τριβής και στα κονιοποιημένα υπολείμματα δίπλα στο σημείο», δήλωσε το μέλος της ομάδας SuperCam και επικεφαλής της επιστημονικής εκστρατείας «Crater Rim», Cathy Quantin-Nataf του Πανεπιστημίου της Λυών στη Γαλλία. «Τα ουρά μας έδειξαν ότι αυτό το πέτρωμα περιέχει αργιλικά ορυκτά, τα οποία περιέχουν νερό ως μόρια υδροξειδίου συνδεδεμένα με σίδηρο και μαγνήσιο - σχετικά τυπικά για τα αρχαία αργιλικά ορυκτά του Άρη. Τα φάσματα τριβής μας έδωσαν τη χημική σύνθεση του βράχου, δείχνοντας βελτιώσεις σε σίδηρο και μαγνήσιο.»Αργότερα, τα όργανα SHERLOC (Σάρωση Κατοικήσιμων Περιβαλλόντων με Raman & Φωταύγεια για Οργανικά & Χημικά) και PIXL (Πλανητικό Όργανο για Λιθοχημεία Ακτίνων Χ) έκαναν μια μικρή προσπάθεια και στο Kenmore. Παράλληλα με την υποστήριξη των ανακαλύψεων του SuperCam ότι το πέτρωμα περιείχε άργιλο, ανίχνευσαν άστριο (το ορυκτό που κάνει μεγάλο μέρος της Σελήνης να λάμπει λαμπρά στο ηλιακό φως). Το όργανο PIXL ανίχνευσε επίσης ένα ορυκτό υδροξειδίου του μαγγανίου στην τριβή - η πρώτη φορά που εντοπίστηκε αυτό το είδος υλικού κατά τη διάρκεια της αποστολής. Με την ολοκλήρωση της συλλογής δεδομένων του Kenmore, το ρόβερ κατευθύνθηκε σε νέες περιοχές για να εξερευνήσει βράχους - τόσο συνεργάσιμους όσο και μη συνεργάσιμους - κατά μήκος του χείλους του κρατήρα Jezero. «Ένα πράγμα που μαθαίνεις νωρίς δουλεύοντας σε αποστολές ρόβερ στον Άρη είναι ότι δεν είναι όλοι οι βράχοι του Άρη ίδιοι», είπε ο Farley. «Τα δεδομένα που λαμβάνουμε τώρα από βράχους όπως το Kenmore θα βοηθήσουν μελλοντικές αποστολές, ώστε να μην χρειάζεται να σκέφτονται περίεργους, μη συνεργάσιμους βράχους. Αντίθετα, θα έχουν πολύ καλύτερη ιδέα για το αν μπορούν εύκολα να οδηγήσουν πάνω τους, να τους πάρουν δείγματα, να διαχωρίσουν το υδρογόνο και το οξυγόνο που περιέχονται σε αυτούς για καύσιμο ή αν θα ήταν κατάλληλο για χρήση ως δομικό υλικό για ένα βιότοπο». Μετακίνηση σε μεγάλες αποστάσεις Στις 19 Ιουνίου (η 1.540ή ημέρα του Άρη, ή σολ, της αποστολής), το Perseverance ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ του για την απόσταση που διανύθηκε σε μία μόνο αυτόνομη διαδρομή, διανύοντας 1.348 πόδια (411 μέτρα). Αυτό είναι περίπου 210 πόδια (64 μέτρα) περισσότερο από το προηγούμενο ρεκόρ του, που σημειώθηκε στις 3 Απριλίου 2023 (Σολ 753). Ενώ οι σχεδιαστές χαρτογραφούν τις γενικές διαδρομές του ρόβερ, το Perseverance μπορεί να μειώσει τον χρόνο οδήγησης μεταξύ περιοχών επιστημονικού ενδιαφέροντος χρησιμοποιώντας το σύστημα αυτόνομης οδήγησης, AutoNav. «Το Perseverance οδήγησε 4½ γήπεδα ποδοσφαίρου και θα μπορούσε να είχε φτάσει ακόμη πιο μακριά, αλλά εκεί ήταν που η επιστημονική ομάδα ήθελε να σταματήσουμε», δήλωσε ο Camden Miller, οδηγός rover για το Perseverance στο JPL. «Και πετύχαμε απόλυτα την επιθυμητή θέση. Κάθε μέρα που λειτουργούμε στον Άρη, μαθαίνουμε περισσότερα για το πώς να αξιοποιήσουμε στο έπακρο το rover μας. Και αυτό που μαθαίνουμε σήμερα οι μελλοντικές αποστολές στον Άρη δεν θα χρειαστεί να το μάθουμε αύριο». Αυτό το βίντεο καταγράφει μια δοκιμή του Εργαλείου Απομάκρυνσης Αέριας Σκόνης (gDRT) του Perseverance σε θάλαμο κενού στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA τον Αύγουστο του 2020. Το εργαλείο εκτοξεύει ριπές αερίου αζώτου στα υπολείμματα και τη σκόνη που καλύπτουν έναν βράχο αφού έχει τριβεί από το rover. https://www.nasa.gov/missions/mars-2020-perseverance/perseverance-rover/nasas-perseverance-rover-scours-mars-for-science/ Το ρόβερ Perseverance της NASA χρησιμοποιεί ένα τριβείο για να φτάσει κάτω από την επιφάνεια ενός βραχώδους οικοτόπου με το παρατσούκλι «Kenmore» στις 10 Ιουνίου. Οι οκτώ εικόνες που αποτελούν αυτό το βίντεο τραβήχτηκαν με διαφορά περίπου ενός λεπτού από μία από τις μπροστινές κάμερες αποφυγής κινδύνου του ρόβερ.

Τι είναι οι αστεροειδείς; Οι αστεροειδείς είναι βραχώδη αντικείμενα που περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο όπως ακριβώς και οι πλανήτες. Στην πραγματικότητα, μερικές φορές οι αστεροειδείς ονομάζονται «μικροί πλανήτες». Αυτοί οι διαστημικοί βράχοι έμειναν πίσω μετά τον σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος, περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Οι αστεροειδείς βρίσκονται σε ένα ευρύ φάσμα μεγεθών. Για παράδειγμα, ένας μικρός αστεροειδής, ο 2015 TC25, έχει διάμετρο περίπου 6 πόδια - περίπου το μέγεθος ενός μικρού αυτοκινήτου - ενώ ο αστεροειδής Vesta έχει διάμετρο σχεδόν 330 μίλια, σχεδόν τόσο πλάτος όσο η πολιτεία της Αριζόνα στις ΗΠΑ. Μερικοί αστεροειδείς έχουν ακόμη και αρκετή βαρύτητα για να έχουν ένα ή δύο δικά τους μικρά φεγγάρια. Υπάρχουν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο γνωστοί αστεροειδείς. Πολλοί αστεροειδείς έχουν ονόματα. Ένας οργανισμός που ονομάζεται Διεθνής Αστρονομική Ένωση είναι υπεύθυνος για την απόδοση ονομάτων σε αντικείμενα όπως αστεροειδείς και κομήτες. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ αστεροειδών, μετεωριτών και κομητών; Αν και όλα αυτά τα ουράνια σώματα περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο, δεν είναι τα ίδια. Σε αντίθεση με τους αστεροειδείς, οι οποίοι είναι βραχώδεις, οι κομήτες είναι ένα μείγμα σκόνης και πάγου. Οι μετεωρίτες είναι μικροί διαστημικοί βράχοι που έλκονται αρκετά κοντά ώστε να εισέλθουν στην ατμόσφαιρα της Γης, όπου είτε καίγονται ως πεφταστέρι είτε προσγειώνονται στο έδαφος ως μετεωρίτης. Από τι είναι κατασκευασμένοι οι αστεροειδείς; Διαφορετικοί τύποι αστεροειδών αποτελούνται από διαφορετικά μείγματα υλικών. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι κατασκευασμένοι από χονδρίτες, οι οποίοι είναι συνδυασμοί υλικών όπως βράχοι και άργιλος. Αυτοί ονομάζονται αστεροειδείς «τύπου C». Μερικοί, που ονομάζονται «τύπου S», είναι κατασκευασμένοι από πετρώδη υλικά, ενώ οι αστεροειδείς «τύπου M» αποτελούνται από μεταλλικά στοιχεία. Πώς σχηματίστηκαν οι αστεροειδείς; Οι αστεροειδείς σχηματίστηκαν περίπου την ίδια εποχή και με τον ίδιο τρόπο όπως οι πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα. Ένα τεράστιο, πυκνό νέφος αερίου και σκόνης κατέρρευσε σε έναν περιστρεφόμενο δίσκο και η βαρύτητα στο κέντρο του δίσκου τράβηξε όλο και περισσότερο υλικό προς αυτόν. Με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα κομμάτια συγκρούστηκαν επανειλημμένα μεταξύ τους, μερικές φορές με αποτέλεσμα μικρότερα θραύσματα και άλλες φορές συσσωματώθηκαν, με αποτέλεσμα πολύ μεγαλύτερα αντικείμενα. Αντικείμενα με μεγάλη μάζα – όπως οι πλανήτες – παρήγαγαν αρκετή βαρύτητα για να τραβηχτούν σε σφαίρες, αλλά πολλά μικρότερα αντικείμενα δεν παρήγαγαν. Αυτά κατέληξαν να γίνουν κομήτες, μικρά φεγγάρια και, ναι, αστεροειδείς. Αν και ορισμένοι αστεροειδείς έχουν σφαιρικό σχήμα, οι περισσότεροι έχουν ακανόνιστα σχήματα – μερικές φορές επιμήκη, ανώμαλα ή οδοντωτά. Πού βρίσκονται οι αστεροειδείς; Οι περισσότεροι από τους αστεροειδείς που γνωρίζουμε βρίσκονται σε μια περιοχή που ονομάζεται κύρια ζώνη αστεροειδών, η οποία βρίσκεται στο διάστημα μεταξύ Άρη και Δία. Αλλά αστεροειδείς βρίσκονται και σε άλλα μέρη του ηλιακού συστήματος. Οι Τρωικοί αστεροειδείς περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο στην ίδια τροχιά με έναν πλανήτη. Βρίσκονται σε δύο συγκεκριμένα σημεία στην πλανητική τροχιά που ονομάζονται σημεία Lagrange. Σε αυτά τα σημεία, η βαρυτική έλξη του πλανήτη και του Ήλιου είναι σε ισορροπία, καθιστώντας αυτά τα σημεία ουδέτερα ως προς τη βαρύτητα και σταθερά. Πολλοί πλανήτες έχουν βρεθεί να έχουν Τρωικούς αστεροειδείς, συμπεριλαμβανομένης της Γης. Η θέση ενός αστεροειδούς μπορεί επίσης να επηρεαστεί από τη βαρύτητα των πλανητών που περνάει και να καταλήξει να ωθείται ή να τραβιέται σε μια τροχιά που τον φέρνει κοντά στη Γη. Όταν αστεροειδείς ή κομήτες βρίσκονται σε τροχιά που πλησιάζει τα 30 εκατομμύρια μίλια από την τροχιά της Γης, τα ονομάζουμε αντικείμενα κοντά στη Γη. Θα μπορούσε ένας αστεροειδής να πλησιάσει αρκετά ώστε να χτυπήσει τη Γη; Ναι! Σε όλη την ιστορία, αστεροειδείς ή κομμάτια αστεροειδών έχουν συγκρουστεί με τη Γη, τη Σελήνη μας και τους άλλους πλανήτες. Οι επιπτώσεις ορισμένων από αυτές τις συγκρούσεις είναι ακόμα ορατές. Για παράδειγμα, ο κρατήρας Chicxulub δημιουργήθηκε πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια, όταν ένας τεράστιος αστεροειδής χτύπησε τη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού. Το προκύπτον νέφος σκόνης και αερίου που απελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα της Γης μπλόκαρε το ηλιακό φως, οδηγώντας σε μια μαζική εξαφάνιση που περιελάμβανε και τους δεινόσαυρους. Πιο πρόσφατα, το 2013, οι άνθρωποι στο Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας, είδαν έναν αστεροειδή σχεδόν τόσο μεγάλο όσο ένα γήπεδο τένις να εκρήγνυται στην ατμόσφαιρα από πάνω τους. Αυτό το γεγονός προκάλεσε ένα ισχυρό ωστικό κύμα που προκάλεσε τραυματισμούς και ζημιές σε κατασκευές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Γραφείο Συντονισμού Πλανητικής Άμυνας της NASA παρακολουθεί προσεκτικά τα αντικείμενα κοντά στη Γη. Η ομάδα Πλανητικής Άμυνας βασίζεται σε τηλεσκόπια και αστεροσκοπεία στη Γη και στο διάστημα για την ανίχνευση και την παρακολούθηση αντικειμένων όπως αυτά που θα μπορούσαν να πλησιάσουν πολύ κοντά στον πλανήτη μας. Ο οργανισμός εργάζεται πάνω σε στρατηγικές πλανητικής άμυνας που θα χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση που ανακαλυφθεί ότι ένας αστεροειδής κατευθύνεται προς το μέρος μας. Για παράδειγμα, η αποστολή DART (Double Asteroid Redirection Test) της NASA το 2022 ήταν μια πρώτη δοκιμή του είδους της: ένα μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο με αυτόνομο σύστημα στόχευσης πέταξε σκόπιμα στον αστεροειδή Dimorphos, αλλάζοντας με επιτυχία την τροχιά του. Πώς μελετά η NASA τους αστεροειδείς; Η NASA ανιχνεύει και παρακολουθεί αστεροειδείς χρησιμοποιώντας τηλεσκόπια στο έδαφος και στο διάστημα, παρατηρήσεις ραντάρ και μοντελοποίηση σε υπολογιστή. Ο οργανισμός έχει επίσης εκτοξεύσει αρκετούς ρομποτικούς εξερευνητές για να μάθει περισσότερα για τους αστεροειδείς. Ορισμένες αποστολές μελετούν αστεροειδείς από ψηλά, όπως η αποστολή Psyche, που ξεκίνησε το 2023 για να μελετήσει τον αστεροειδή Psyche ξεκινώντας το 2029. Άλλες αποστολές έχουν στην πραγματικότητα κάνει φυσική επαφή με αστεροειδείς. Για παράδειγμα, η αποστολή DART που αναφέρθηκε παραπάνω επηρέασε έναν αστεροειδή για να αλλάξει την τροχιά του, και το διαστημόπλοιο OSIRIS-REx (Origins, Spectral Interpretation, Resource Identification and Security – Regolith Explorer) συνέλεξε ένα δείγμα υλικού από την επιφάνεια του αστεροειδούς Bennu και παρέδωσε το δείγμα στη Γη το 2023 για να το μελετήσουν οι επιστήμονες. Γωνιά Καριέρας Θέλετε μια καριέρα όπου μπορείτε να μελετήσετε αστεροειδείς; Ακολουθούν μερικές θέσεις εργασίας στη NASA που κάνουν ακριβώς αυτό: Αστρονόμος: Αυτοί οι επιστήμονες παρατηρούν και μελετούν πλανήτες, αστέρια και γαλαξίες. Οι αστρονόμοι κάνουν ανακαλύψεις που μας βοηθούν να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί το σύμπαν και πώς αλλάζει. Αυτή η εργασία απαιτεί ισχυρό εκπαιδευτικό υπόβαθρο στις επιστήμες, τα μαθηματικά και την επιστήμη των υπολογιστών. Γεωλόγος: Οι αστεροειδείς είναι κατασκευασμένοι από διαφορετικούς τύπους πετρωμάτων, αργίλου ή μεταλλικών υλικών. Οι γεωλόγοι μελετούν τις ιδιότητες και τη σύνθεση αυτών των υλικών για να μάθουν για τις διαδικασίες που έχουν διαμορφώσει τη Γη και άλλα ουράνια σώματα, όπως πλανήτες, φεγγάρια και αστεροειδείς. https://www.nasa.gov/learning-resources/what-are-asteroids-ages-14-18/ Αυτή η εικόνα απεικονίζει το διαστημόπλοιο Psyche της NASA καθώς πλησιάζει τον αστεροειδή Psyche. Μόλις φτάσει το 2029, το διαστημόπλοιο θα περιστρέφεται γύρω από τον πλούσιο σε μέταλλα αστεροειδή για 26 μήνες, ενώ θα διεξάγει την επιστημονική του έρευνα. Το διαστημόπλοιο Dawn της NASA κατέγραψε αυτήν την εικόνα της Εστίας καθώς έφευγε από την τροχιά του γιγάντιου αστεροειδούς το 2012. Η κάμερα που έβλεπε προς τα κάτω τον βόρειο πόλο, ο οποίος βρίσκεται στη μέση της εικόνας. Η κύρια ζώνη αστεροειδών βρίσκεται ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, και οι Τρωικοί αστεροειδείς ηγούνται και ακολουθούν τον Δία. Οι επιστήμονες γνωρίζουν τώρα ότι οι αστεροειδείς ήταν τα αρχικά «δομικά στοιχεία» των εσωτερικών πλανητών. Αυτά που απομένουν είναι πετρώματα χωρίς αέρα που δεν κατάφεραν να προσκολληθούν μεταξύ τους για να γίνουν μεγαλύτερα σώματα καθώς σχηματιζόταν το ηλιακό σύστημα πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια.

Δεδομένα από το ICESat-2 της NASA ξεπερνούν την επιφάνεια Οι ερευνητές ανέπτυξαν έναν νέο τρόπο μέτρησης της βαθυμετρίας κοντά στην ακτή χρησιμοποιώντας μόνο δορυφορικές παρατηρήσεις. Λίγο μετά την εκτόξευση του δορυφόρου ICESat-2 της NASA σε τροχιά το 2018 σε μια αποστολή μέτρησης των υψών του πάγου, των δασών και της χερσαίας κάλυψης της Γης, οι επιστήμονες εξέτασαν τα δεδομένα και ανακάλυψαν κάτι απροσδόκητο. Καθώς το όργανο λέιζερ στον δορυφόρο Ice, Cloud, land, Elevation Satellite 2 έστειλε φωτεινούς παλμούς σε ορισμένα παράκτια ύδατα, το φως έφτανε πέρα από την επιφάνεια, αντανακλώντας τον πυθμένα της θάλασσας και τους πυθμένες των λιμνών από κάτω. Αυτά τα προφίλ της υποβρύχιας τοπογραφίας, ή βαθυμετρίας, παρέχουν πληροφορίες για δυσπρόσιτες περιοχές. Τα ρηχά νερά μπορούν να περιέχουν κρίσιμους βιότοπους, καθώς και να δημιουργούν προκλήσεις πλοήγησης. Τώρα, πανεπιστημιακοί επιστήμονες που συνεργάζονται με την αποστολή ICESat-2 έχουν αναπτύξει ένα προϊόν δεδομένων που επιτρέπει σε ερευνητές, χαρτογράφους κινδύνων και άλλους που ενδιαφέρονται για τις παράκτιες περιοχές να βρίσκουν και να χρησιμοποιούν εύκολα αυτές τις βαθυμετρικές μετρήσεις. Για να δημιουργήσει αυτό το προϊόν δεδομένων, που ονομάζεται ATL24, η ομάδα ανέπτυξε αλγόριθμους και χρησιμοποίησε μηχανική μάθηση για να προσδιορίσει την επιφάνεια του νερού καθώς και τον παράκτιο πυθμένα από κάτω. Εάν τα νερά είναι πολύ ταραγμένα ή πολύ θολά, το πράσινο φως λέιζερ από το όργανο του δορυφόρου δεν μπορεί να διαπεράσει την επιφάνεια. Αλλά όταν οι κατάλληλες συνθήκες ευθυγραμμιστούν, το ICESat-2 μπορεί να μετρήσει τον πυθμένα μέχρι και 40 μέτρα κάτω από τα κύματα. Εικόνα δορυφόρου Landsat της άμμου και των φυκιών στις Μπαχάμες. Ένα νέο προϊόν δεδομένων από το ICESat-2 θα επιτρέψει στους ερευνητές να μελετήσουν ορισμένους από τους ρηχούς πυθμένες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Τράπεζας των Μπαχαμών που φαίνεται εδώ. https://science.nasa.gov/blogs/earth-science-news/2025/06/25/data-from-nasas-icesat-2-goes-beyond-the-surface/

Νέα ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι η Αφρική… διαμελίζεται. Επιστήμονες παρατηρούν γεωλογικές διεργασίες που μπορεί να χωρίσουν στη μέση την αφρικανική ήπειρο. Διάφορες μελέτες τα τελευταία χρόνια υποδεικνύουν την ύπαρξη έντονων γεωλογικών διεργασιών στα βάθη της αφρικανικής ηπείρου οι οποίες δείχνουν ότι η Αφρική βρίσκεται σε μια διαδικασία διαχωρισμού της και μια νέα έρευνα αναφέρει ότι η ήπειρος φαίνεται ότι θα γίνει δύο κομμάτια που θα χωρίζονται από ένα νέο ωκεανό.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Geoscience» ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Σουόνσι κάνουν λόγο για ένα γιγάντιο ρήγμα που διασχίζει την Αφρική από τα βορειοανατολικά προς τα νότια. Το ρήγμα αυτό θα μπορούσε σύμφωνα με τους ερευνητές να διαμελίσει την ήπειρο αφήνοντας την ανατολική Αφρική με τη δική της ακτογραμμή χωρισμένη από την υπόλοιπη ήπειρο.Οι ερευνητές εντόπισαν «ρυθμικά κύματα» όπως τα αποκαλούν λιωμένου βράχου που ανεβαίνουν από τα βάθη της επιφάνειας της Γης, κάτω από την Αιθιοπία. Εκτιμούν ότι αυτή η γεωλογική διεργασία σταδιακά διαλύει την ήπειρο και σχηματίζει έναν νέο ωκεανό.«Η διάσπαση έχει ήδη ξεκινήσει αλλά με αργό ρυθμό – 5-16 χιλιοστά ετησίως στα βόρεια του ρήγματος. Όσον αφορά τα χρονοδιαγράμματα, αυτή η διαδικασία διάλυσης της Αφρικής θα διαρκέσει αρκετά εκατομμύρια χρόνια πριν ολοκληρωθεί» αναφέρει η Δρ. Έμμα Γουάτς, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Τα ευρήματα Η ερευνητική ομάδα εστίασε την προσοχή της στον Κόλπο του Άντεν, μια σχετικά στενή υδάτινη μάζα που χωρίζει την Αφρική στα νότια και την Υεμένη στα βόρεια. Σαν ένα μικρό σκίσιμο σε ένα ρούχο, το σταδιακό γεγονός του διαχωρισμού θα μπορούσε να ξεκινήσει στον Κόλπο του Άντεν και να εξαπλωθεί σταδιακά προς τα κάτω.Καθώς συμβαίνει αυτό ή αφρικανική ήπειρος θα διαχωρίζεται στη μέση τεράστιων υδάτινων μαζών στην Ανατολική Αφρική, όπως η λίμνη Μαλάουι και η λίμνη Τουρκάνα. Μέχρι να ολοκληρωθεί η διάσπαση, ίσως σε πέντε έως 10 εκατομμύρια χρόνια από τώρα, η Αφρική θα αποτελείται από δύο χερσαίες μάζες.Θα υπάρχει η μεγαλύτερη χερσαία μάζα στα δυτικά, η οποία θα περιλαμβάνει τις περισσότερες από τις σύγχρονες αφρικανικές χώρες, όπως η Αίγυπτος, η Αλγερία, η Νιγηρία, η Γκάνα και η Ναμίμπια. Εν τω μεταξύ, η μικρότερη χερσαία μάζα στα ανατολικά θα περιλαμβάνει τη Σομαλία, την Κένυα, την Τανζανία, τη Μοζαμβίκη και ένα μεγάλο μέρος της Αιθιοπίας.«Το μικρότερο μέρος που αποσπάται προς τα ανατολικά θα έχει έκταση περίπου 1,6 εκατομμύριο τετραγωνικά χλμ. και η υπόλοιπη μεγαλύτερη χερσαία μάζα θα είναι λίγο πάνω από 16 εκατομμύρια τετραγωνικά χλμ.» λέει η Δρ. Γουάτς. Για τη μελέτη, η ομάδα συνέλεξε περισσότερα από 130 δείγματα ηφαιστειακών πετρωμάτων από όλη την περιοχή Αφάρ στην Αιθιοπία.Σε αυτήν την περιοχή, συναντώνται τρεις τεκτονικές πλάκες, που ονομάζονται Κύριο Ρήγμα της Αιθιοπίας, Ρήγμα της Ερυθράς Θάλασσας και Ρήγμα του Κόλπου του Άντεν, οι οποίες «αποκλίνουν», που σημαίνει ότι απομακρύνονται η μία από την άλλη. Οι ειδικοί χρησιμοποίησαν αυτά τα δείγματα, καθώς και υπάρχοντα δεδομένα και προηγμένη στατιστική μοντελοποίηση, για να διερευνήσουν τη δομή του φλοιού της Γης και του μανδύα από κάτω του. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1973450/nea-eyrimata-epivevaionoyn-oti-i-afriki-diamelizetai/

Τον πρώτο του εξωπλανήτη ανακάλυψε το James Webb (βίντεο) Το πανίσχυρο διαστημικό τηλεσκόπιο κατέγραψε εικόνες του πλανήτη που βρίσκεται 110 έτη φωτός μακριά. Το ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που κατασκεύασε η ανθρωπότητα, το James Webb, κατέγραψε άμεσες εικόνες ενός πλανήτη πέρα από το δικό μας ηλιακό σύστημα στην πρώτη του ανακάλυψη ενός εξωπλανήτη.Οι παρατηρήσεις που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Nature» αποκαλύπτουν έναν πλανήτη, ο οποίος ονομάστηκε TWA 7b, να διασχίζει έναν δίσκο από λαμπερή σκόνη και βραχώδη συντρίμμια σε τροχιά γύρω από ένα άστρο που βρίσκεται 110 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Ο εξωπλανήτης έχει 10 φορές μικρότερη μάζα από οποιονδήποτε εξωπλανήτη χει παρατηρηθεί άμεσα με τηλεσκόπιο και παρέχει νέες γνώσεις για ένα πλανητικό σύστημα που βρίσκεται στα… σπάργανα.«Εδώ εξετάζουμε ένα σύστημα που είναι περίπου 6 εκατομμύρια χρόνια ετών οπότε πραγματικά γινόμαστε μάρτυρες της δημιουργίας ενός νέου πλανητικού κόσμου» λέει η Δρ. Αν Μαρί Λαγκράντζ αστροφυσικός στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού, η οποία ηγήθηκε των παρατηρήσεων. Από την ανακάλυψη του πρώτου εξωπλανήτη το 1992, έχουν ανακαλυφθεί περίπου έξι χιλιάδες ενώ για άλλους τόσους έχει υποδειχθεί η ύπαρξη τους όμως απομένει η επιβεβαίωση της ανακάλυψης τους. Όμως σχεδόν όλοι αυτοί έχουν εντοπιστεί μέσω έμμεσων μεθόδων, όπως η ανίχνευση της σκιάς του πλανήτη που διέρχεται από την επιφάνεια του άστρου που τον φιλοξενεί. Η άμεση απεικόνιση των εξωπλανητών παραμένει μια τεράστια πρόκληση, καθώς είναι πολύ λιγότερο φωτεινοί από το άστρο που τον φιλοξενεί και, όπως φαίνεται από τη Γη, βρίσκονται πολύ κοντά στο άστρο τους. Για να ξεπεράσει αυτό το πρόβλημα η ερευνητική ομάδα ανέπτυξε ένα τηλεσκοπικό εξάρτημα σχεδιασμένο να αναπαράγει το φαινόμενο μιας έκλειψης, καλύπτοντας το άστρο για να διευκολύνουν την παρατήρηση των γύρω αντικειμένων που διαφορετικά θα «πνίγονταν» μέσα στο κοσμικό περιβάλλον.Αυτό επέτρεψε στους ερευνητές να παρατηρήσουν το άστρο TWA7 κοιτάζοντας τον πλανητικό δίσκο του από ψηλά και άρα να έχουν πολύ καλύτερη… θέα. Οι εικόνες αποκαλύπτουν τρεις ομόκεντρους δακτυλίους σκόνης και συντριμμιών γύρω από το άστρο και οι αστρονόμοι μπόρεσαν να κάνουν παρατηρήσεις πλανήτη ο οποίος εμφανίζεται ως μια φωτεινότερη πηγή μέσα σε έναν στενό δακτύλιο.Ο πλανήτης θεωρείται αέριος γίγαντας, με μάζα περίπου όσο αυτή του Κρόνου γεγονός που τον καθιστά τον εξωπλανήτη με τη μικρότερη μάζα που έχει παρατηρηθεί με άμεση απεικόνιση. Τοποθετημένος περίπου 50 φορές πιο μακριά από το άστρο του από ό,τι η Γη από τον Ήλιο ο TWA 7b έχει τροχιακή περίοδο αρκετών εκατοντάδων ετών και αναμένεται να αποτελέσει πλέον στόχο νέων παρατηρήσεων. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1973379/ton-proto-toy-exolaniti-anakalypse-to-james-webb-vinteo/

Το Chandra της NASA μοιράζεται μια νέα άποψη για τον γαλαξιακό μας γείτονα. Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, γνωστός και ως Messier 31 (M31), είναι ο πλησιέστερος σπειροειδής γαλαξίας στον Γαλαξία μας σε απόσταση περίπου 2,5 εκατομμυρίων ετών φωτός. Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν την Ανδρομέδα για να κατανοήσουν τη δομή και την εξέλιξη της δικής μας σπειροειδούς γαλαξία, κάτι που είναι πολύ πιο δύσκολο να γίνει, καθώς η Γη είναι ενσωματωμένη στον Γαλαξία μας. Ο γαλαξίας M31 έχει παίξει σημαντικό ρόλο σε πολλές πτυχές της αστροφυσικής, αλλά ιδιαίτερα στην ανακάλυψη της σκοτεινής ύλης. Τη δεκαετία του 1960, η αστρονόμος Vera Rubin και οι συνάδελφοί της μελέτησαν τον M31 και διαπίστωσαν ότι υπήρχε κάποια αόρατη ύλη στον γαλαξία που επηρέαζε τον τρόπο περιστροφής του γαλαξία και των σπειροειδών βραχιόνων του. Αυτό το άγνωστο υλικό ονομάστηκε «σκοτεινή ύλη». Η φύση του παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα ανοιχτά ερωτήματα στην αστροφυσική σήμερα, ένα στο οποίο το επερχόμενο διαστημικό τηλεσκόπιο Nancy Grace Roman της NASA έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει στην απάντηση. Αυτή η νέα σύνθετη εικόνα περιέχει δεδομένα του M31 που ελήφθησαν από μερικά από τα πιο ισχυρά τηλεσκόπια στον κόσμο σε διαφορετικά είδη φωτός. Αυτή η εικόνα περιλαμβάνει ακτίνες Χ από το Παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA και το XMM-Newton της ESA (Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας) (που απεικονίζονται με κόκκινο, πράσινο και μπλε). υπεριώδη δεδομένα από το αποσυρμένο GALEX της NASA (μπλε). οπτικά δεδομένα από αστροφωτογράφους που χρησιμοποιούν επίγεια τηλεσκόπια (Jakob Sahner και Tarun Kottary). υπέρυθρα δεδομένα από το αποσυρμένο Διαστημικό Τηλεσκόπιο Spitzer της NASA, τον Δορυφόρο Αστρονομίας Υπερύθρων, COBE, Planck και Herschel (κόκκινο, πορτοκαλί και μοβ). και ραδιοφωνικά δεδομένα από το Ραδιοτηλεσκόπιο Σύνθεσης Westerbork (κόκκινο-πορτοκαλί). Κάθε τύπος φωτός αποκαλύπτει νέες πληροφορίες σχετικά με αυτόν τον κοντινό γαλαξία σε σχέση με τον Γαλαξία μας. Για παράδειγμα, οι ακτίνες Χ του Chandra αποκαλύπτουν την ακτινοβολία υψηλής ενέργειας γύρω από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του M31, καθώς και πολλά άλλα μικρότερα συμπαγή και πυκνά αντικείμενα διάσπαρτα σε όλο τον γαλαξία. Μια πρόσφατη δημοσίευση σχετικά με τις παρατηρήσεις του M31 από το Chandra συζητά την ποσότητα των ακτίνων Χ που παράγονται από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία τα τελευταία 15 χρόνια. Μία έκλαμψη παρατηρήθηκε το 2013, η οποία φαίνεται να αντιπροσωπεύει μια ενίσχυση των τυπικών ακτίνων Χ που φαίνονται από τη μαύρη τρύπα. Αυτή η νέα εικόνα του M31 δημοσιεύεται σε φόρο τιμής στην πρωτοποριακή κληρονομιά της Δρ. Vera Rubin, της οποίας οι παρατηρήσεις μεταμόρφωσαν την κατανόησή μας για το σύμπαν. Οι σχολαστικές μετρήσεις της Rubin για την καμπύλη περιστροφής της Ανδρομέδας παρείχαν μερικές από τις πρώτες και πιο πειστικές αποδείξεις ότι οι γαλαξίες είναι ενσωματωμένοι σε τεράστια φωτοστέφανα αόρατου υλικού - αυτό που τώρα ονομάζουμε σκοτεινή ύλη. Το έργο της αμφισβήτησε μακροχρόνιες υποθέσεις και κατέλυσε μια νέα εποχή έρευνας για τη σύνθεση και τη δυναμική του σύμπαντος. Σε αναγνώριση της βαθιάς επιστημονικής της συμβολής, το Νομισματοκοπείο των Ηνωμένων Πολιτειών κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα τρίμηνο το 2025 με την Rubin ως μέρος του Προγράμματος Αμερικανικών Γυναικών - καθιστώντας την την πρώτη αστρονόμο που τιμήθηκε στη σειρά. Το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα διαχειρίζεται το πρόγραμμα Chandra. Το Κέντρο Ακτίνων Χ Chandra του Αστροφυσικού Παρατηρητηρίου Smithsonian ελέγχει επιστημονικές δραστηριότητες από το Cambridge της Μασαχουσέτης και πτητικές λειτουργίες από το Burlington της Μασαχουσέτης. Αυτά τα σύνολα δεδομένων πολλαπλών μηκών κύματος κυκλοφορούν επίσης ως υπερήχηση, η οποία περιλαμβάνει τα ίδια μήκη κύματος δεδομένων στο νέο σύνθετο υλικό. Στην υπερήχηση, το στρώμα από κάθε τηλεσκόπιο έχει διαχωριστεί και περιστραφεί έτσι ώστε να στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο οριζόντια, ξεκινώντας με τις ακτίνες Χ στην κορυφή και στη συνέχεια μετακινούμενο μέσω της υπεριώδους, οπτικής, υπέρυθρης και ραδιοφωνικής ακτινοβολίας στο κάτω μέρος. Καθώς η σάρωση κινείται από αριστερά προς τα δεξιά στην υπερήχηση, κάθε τύπος φωτός αντιστοιχίζεται σε διαφορετικό εύρος νότων, από ραδιοκύματα χαμηλότερης ενέργειας έως και την υψηλή ενέργεια των ακτίνων Χ. Εν τω μεταξύ, η φωτεινότητα κάθε πηγής ελέγχει την ένταση και η κάθετη θέση υπαγορεύει τον τόνο. https://www.nasa.gov/image-article/nasas-chandra-shares-a-new-view-of-our-galactic-neighbor/

Επιστήμονες με τη βοήθεια της NASA αποκτούν μια ολοκληρωμένη εικόνα για την κατάσταση του πληθυσμού Παλεύοντας με τα δεδομένα για τα πουλιά Η θετική πλευρά Τα δορυφορικά δεδομένα της NASA και οι παρατηρήσεις της επιστήμης των πολιτών συνδυάζονται για νέα ευρήματα σχετικά με τους πληθυσμούς των πτηνών. Μέσω του προγράμματος eBird, εκατομμύρια παρατηρητές πουλιών έχουν καταγράψει τις παρατηρήσεις τους για διαφορετικά είδη και έχουν υποβάλει λίστες ελέγχου στο Εργαστήριο Ορνιθολογίας Cornell. Μέσω συνεργασίας με τη NASA, το εργαστήριο έχει πλέον χρησιμοποιήσει αυτά τα δεδομένα για να μοντελοποιήσει και να χαρτογραφήσει τις τάσεις του πληθυσμού των πτηνών για σχεδόν 500 είδη της Βόρειας Αμερικής. Με επικεφαλής την Alison Johnston του Πανεπιστημίου του St. Andrews στη Σκωτία, οι ερευνητές ανέφεραν ότι το 75% των ειδών πτηνών στη μελέτη μειώνονται σε ευρεία κλίμακα. Κι όμως, αυτή η μελέτη έχει καλά νέα για τα πουλιά. Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν στο Science τον Μάιο, προσφέρουν πληροφορίες και προβλέψεις που θα μπορούσαν να διαμορφώσουν τη μελλοντική διατήρηση των τόπων όπου τα πουλιά κατοικούν. «Αυτό το έργο καταδεικνύει τη δύναμη της συγχώνευσης δεδομένων in situ με την τηλεπισκόπηση της NASA για την μοντελοποίηση βιολογικών φαινομένων που προηγουμένως ήταν αδύνατο να καταγραφούν», δήλωσε ο Keith Gaddis, διευθυντής προγράμματος Βιολογικής Ποικιλότητας και Οικολογικής Πρόβλεψης της NASA στα κεντρικά γραφεία του οργανισμού στην Ουάσινγκτον, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη. «Αυτά τα δεδομένα παρέχουν όχι μόνο μια εικόνα για το σύστημα της Γης, αλλά και εφαρμόσιμες οδηγίες στους διαχειριστές γης για τον μετριασμό της απώλειας βιοποικιλότητας». Μια ομάδα από το Cornell, το Πανεπιστήμιο του St. Andrews και την American Bird Conservancy χρησιμοποίησε δεδομένα απεικόνισης γης από τα όργανα Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer (MODIS) της NASA για να διακρίνει μεταξύ συγκεκριμένων οικοτόπων πτηνών, όπως ανοιχτά δάση, πυκνές θαμνώδεις εκτάσεις, ποώδεις καλλιεργήσιμες εκτάσεις και μωσαϊκά δασών/καλλιεργειών. Επίσης, βασίστηκαν σε πληροφορίες για τον καιρό και δεδομένα νερού της NASA που ταίριαζαν με τις ημερομηνίες και τις ώρες που οι παρατηρητές πουλιών έκαναν τις αναφορές τους.Όταν συνδυάστηκαν με ένα 14ετές σύνολο λιστών ελέγχου eBird - 36 εκατομμύρια σύνολα παρατηρήσεων και μετρήσεων ειδών, που συνδέονταν απευθείας με τους οικοτόπους - τα δορυφορικά δεδομένα έδωσαν στους ερευνητές σχεδόν μια ισχυρή βάση για να παράγουν μια σαφή εικόνα της υγείας των πληθυσμών πτηνών. Αλλά υπήρχε ένα κομμάτι που έλειπε. Πάλη με τα Δεδομένα για το Ρεν Ενώ ορισμένες λίστες ελέγχου eBird προέρχονται από έμπειρους παρατηρητές πουλιών που έχουν εξερευνήσει βαθιά μέσα σε καταφύγια άγριας ζωής, άλλες αποστέλλονται από αρχάριους που παρακολουθούν ταΐστρες πουλιών και πλένουν τα πιάτα. Αυτό δημιουργεί αυτό που ο στατιστικολόγος του Cornell, Daniel Fink, περιέγραψε ως «ένα μη δομημένο, πολύ θορυβώδες σύνολο δεδομένων», με κενά στο τοπίο που οι παρατηρητές πουλιών δεν έφτασαν και, τελικά, με μερικά πουλιά που έλειπαν.Για να ληφθούν υπόψη τα κενά όπου δεν καταμετρήθηκαν τα πουλιά, οι ερευνητές εκπαίδευσαν μοντέλα μηχανικής μάθησης για να συμπληρώνουν τους χάρτες με βάση τα δεδομένα τηλεπισκόπησης. «Για κάθε είδος - ας πούμε το ρεν - έχουμε δημιουργήσει μια προσομοίωση που μιμείται το είδος και μια ποικιλία τρόπων με τους οποίους θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις αλλαγές στο περιβάλλον», δήλωσε ο Johnston. «Χιλιάδες προσομοιώσεις αποτελούν τη βάση των αποτελεσμάτων που δείξαμε». Οι ερευνητές πέτυχαν πρωτοφανή ανάλυση, εστιάζοντας σε περιοχές 12 μίλια επί 12 μίλια (27 χλμ. επί 27 χλμ.), την ίδια περιοχή με το Πόρτλαντ του Όρεγκον. Αυτή η νέα μέθοδος καταμέτρησης πληθυσμού μπορεί επίσης να εφαρμοστεί σε δεδομένα eBird από άλλες τοποθεσίες, δήλωσε ο Fink. «Τώρα χρησιμοποιούμε μοντελοποίηση για την παρακολούθηση των πληθυσμών των πτηνών — όχι εποχιακά καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, αλλά καθ' όλη τη διάρκεια των ετών — ένα σημαντικό ορόσημο», πρόσθεσε. «Μπορέσαμε να λάβουμε δεδομένα από την επιστήμη των πολιτών και, μέσω της μεθοδολογίας μηχανικής μάθησης, να τα θέσουμε στο ίδιο επίπεδο με τις παραδοσιακά δομημένες έρευνες, όσον αφορά τον τύπο του σήματος που μπορούμε να βρούμε», δήλωσε ο Tom Auer, διευθυντής προϊόντων επιστήμης του Cornell. «Θα αυξήσει την αξιοπιστία και την εμπιστοσύνη των ανθρώπων που χρησιμοποιούν αυτές τις πληροφορίες για ακριβή διατήρηση σε όλο τον κόσμο». Η θετική πλευρά Από το 1970, η Βόρεια Αμερική έχει χάσει το ένα τέταρτο των πτηνών αναπαραγωγής της, ακολουθώντας μια παγκόσμια τάση μείωσης μεταξύ των ειδών. Οι αιτίες κυμαίνονται από την αυξημένη ρύπανση και την ανάπτυξη γης έως την αλλαγή του κλίματος και τη μείωση των διατροφικών πόρων. Οι προσπάθειες για την αντιστροφή αυτής της απώλειας εξαρτώνται από τον εντοπισμό των περιοχών όπου τα πουλιά διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο, την αξιολόγηση των πληθυσμών τους και τον εντοπισμό τοποθεσιών όπου η διατήρηση θα μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο. Για το 83% των αναφερόμενων ειδών στη νέα μελέτη, η μείωση ήταν μεγαλύτερη σε σημεία όπου οι πληθυσμοί ήταν προηγουμένως πιο άφθονοι — υποδεικνύοντας προβλήματα με το βιότοπο. «Ακόμα και σε είδη όπου οι πληθυσμοί μειώνονται πολύ, υπάρχουν ακόμα σημεία ελπίδας, όπου οι πληθυσμοί αυξάνονται», δήλωσε ο Johnston. Η ομάδα διαπίστωσε αυξήσεις πληθυσμών στους χάρτες του 97% των αναφερόμενων ειδών. «Αυτό καταδεικνύει ότι υπάρχουν ευκαιρίες για αυτά τα είδη». «Τα πουλιά αντιμετωπίζουν τόσες πολλές προκλήσεις», δήλωσε η οικολόγος του Cornell, Amanda Rodewald. «Αυτή η έρευνα θα μας βοηθήσει να λάβουμε στρατηγικές αποφάσεις σχετικά με την πραγματοποίηση αλλαγών που είναι ακριβείς, αποτελεσματικές και λιγότερο δαπανηρές. Αυτό είναι μετασχηματιστικό. Τώρα μπορούμε πραγματικά να εμβαθύνουμε και να γνωρίζουμε πού συγκεκριμένα θα μπορέσουμε να έχουμε τον πιο θετικό αντίκτυπο στην προσπάθεια να αναχαιτίσουμε τη μείωση του πληθυσμού των πτηνών». https://science.nasa.gov/earth/nasa-assisted-scientists-get-birds-eye-view-of-population-status/

Το Ρεύμα του Κόλπου που παράγει το κλίμα στην Ευρώπη αποδυναμώνεται εδώ και δεκαετίες αναφέρει νέα μελέτη. Καμπανάκι κινδύνου για τις καιρικές συνθήκες στην ήπειρο μας. Μια νέα μελέτη στηρίζει το χειρότερο σενάριο για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το Ρεύμα του Κόλπου, ένα θαλάσσιο ρεύμα που έχει διαπιστωθεί ότι παίζει κεντρικό ρόλο στις κλιματικές συνθήκες της Ευρώπης.Το Ρεύμα του Κόλπου είναι ένα ισχυρό, θερμό και ταχύ ρεύμα του Ατλαντικού Ωκεανού που δημιουργείται στον Κόλπο του Μεξικού. Βγαίνει στον ωκεανό, από τα στενά της Φλόριντα και ακολουθεί τις ανατολικές ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών και της Νέας Γης πριν διασχίσει τον Ατλαντικό Ωκεανό. Το Ρεύμα του Κόλπου επηρεάζει το κλίμα της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ, του Καναδά, αλλά και αυτό της Δυτικής Ευρώπης. Διαταραχές των ρευμάτων όπως αυτό του Κόλπου διαταράσσουν με την σειρά τους τις κλιματικές συνθήκες προκαλώντας ακραία καιρικά φαινόμενα. Η πιο σοβαρή διαταραχή είναι η επιβράδυνση των ρευμάτων την οποία οι επιστήμονες ονομάζουν «αποδυνάμωση».Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι το Ρεύμα του Κόλπου παρουσιάζει τη μεγαλύτερη αποδυνάμωση του τα τελευταία χίλια έτη και βρίσκεται ένα βήμα πριν από την κατάρρευση. Αν αυτό συμβεί οι ειδικοί λένε ότι οι θερμοκρασίες στην Δυτική Ευρώπη θα πέσουν στα επίπεδα των -7 βαθμών Κελσίου.Τα τελευταία χρόνια γίνονται συνεχώς μελέτες και προσομοιώσεις για την κατάσταση που επικρατεί στο Ρεύμα του Κόλπου με κάποιες εξ αυτών να αναφέρουν ότι αν η αποδυνάμωση του ρεύματος είναι τέτοια που θα οδηγήσει σε κατάρρευση τις προσεχείς δεκαετίες ενώ άλλες κάνουν λόγο για πιθανή κατάρρευση σε βάθος μερικών εκατονταετιών.Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Communications earth & environment» ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια (Ρίβερσαιντ) αναφέρουν ότι τα ευρήματα τους δείχνουν ότι η αποδυνάμωση του Ρεύματος του Κόλπου βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και 100 χρόνια και για αυτό η κατάρρευση του επίκειται σύντομα.Οι ερευνητές επικέντρωσαν την προσοχή τους σε μια θαλάσσια περιοχή νότια της Γροιλανδίας και της Ισλανδίας διαμέτρου 1,600 χλμ. η οποία αποτελείται από ιδιαίτερα κρύο νερό και η παρουσία του στη συγκεκριμένη περιοχή αποτελεί άλυτο μυστήριο για την επιστημονική κοινότητα που αναζητά εδώ και πολλά χρόνια απαντήσεις χωρίς επιτυχία. Μια πρόταση που έχει πέσει στο τραπέζι κάνει λόγο για ατμοσφαιρικούς παράγοντες που έχουν οδηγήσει στη μείωση της θερμοκρασίας των υδάτων σε αυτή την περιοχή, παράγοντες όπως τα αερολύματα. Διάφορες προσομοιώσεις που έχουν γίνει όμως δεν έχουν καταφέρει να επιβεβαιώσουν αυτή τη θεωρία. Σύμφωνα με τους ερευνητές η ύπαρξη αυτής της περιοχής οφείλεται στην εδώ και χρόνια κατάρρευση του ρεύματος και άρα αποτελεί ένα πρώτο δείγμα των επιπτώσεων του φαινομένου οι οποίες θα είναι εξαιρετικά άσχημες για την ευρωπαϊκή ήπειρο. https://www.naftemporiki.gr/green/climate/1972970/to-reyma-toy-kolpoy-poy-paragei-to-klima-stin-eyropi-katarreei-edo-kai-dekaeties-anaferei-nea-meleti/

Ύλη εναντίον Δύναμης: Γιατί υπάρχουν ακριβώς δύο τύποι σωματιδίων; Φερμιόνια και Μποζόνια Κάθε στοιχειώδες σωματίδιο εμπίπτει σε μία από αυτές τις δύο κατηγορίες. Τα «συλλογικά» μποζόνια ευθύνονται για τις δυνάμεις που μας κινούν, ενώ τα «ατομικιστικά» φερμιόνια εμποδίζουν την κατάρρευση των ατόμων της ύλης από την οποία είμαστε φτιαγμένοι.Κάτω από την πλούσια ποικιλία του κόσμου μας κρύβεται μια εντυπωσιακή απλότητα. Όλα αποτελούνται από ένα σύνολο μόλις 17 στοιχειωδών σωματιδίων, κι αυτά τα σωματίδια, αν και μπορεί να διαφέρουν ως προς τη μάζα ή το φορτίο τους, διακρίνονται σε δύο (μόνο) βασικούς τύπους: τα μποζόνια και τα φερμιόνια.Ο φυσικός Paul Dirac επινόησε τους δυο όρους σε μια ομιλία του το 1945, βαφτίζοντας τα δύο βασίλεια των σωματιδίων χρησιμοποιώντας τα ονόματα των φυσικών που βοήθησαν στην διελεύκανση των ιδιοτήτων τους: του Satyendra Nath Bose και του Enrico Fermi.Το 1924, ο Bose εργαζόταν στο Πανεπιστήμιο της Ντάκα – τώρα είναι η πρωτεύουσα του Μπαγκλαντές. Νωρίτερα, γύρω στο 1900, ο Max Planck είχε προτείνει έναν νόμο «για την ποσότητα του φωτός κάθε μήκους κύματος (χρώματος) που εκπέμπει ένα θερμό αντικείμενο» . Στην απόδειξή του ο Planck υποχρεώθηκε να δεχτεί ότι η αλληλεπίδραση της ακτινοβολίας με την ύλη γίνεται με διακριτά πακέτα ή «κβάντα» ενέργειας, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο προς την κβαντομηχανική. Ο Bose βρήκε μια ισχυρότερη μαθηματική απόδειξη του νόμου του Planck. Έγραψε στον Άλμπερτ Αϊνστάιν, ζητώντας βοήθεια για την δημοσίευση του αποτελέσματος σε ένα γερμανικό περιοδικό και στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Αϊνστάιν για να εμπλουτίσει την ιδέα.Τα μαθηματικά των Bose και Einstein περιέγραφαν μια κατάσταση όπου πολλά σωματίδια μπορούν να είναι απολύτως όμοια: όχι μόνο να έχουν το ίδιο φορτίο, μάζα και ενέργεια, αλλά μπορούν να βρίσκονται ακόμα και στην ίδια θέση την ίδια στιγμή. Τα φωτόνια, τα σωματίδια του φωτός, συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο. Ένα λέιζερ, για παράδειγμα, αποτελείται από πολλά φωτόνια μαζί, συγχρονισμένα στο ίδιο μήκος κύματος, σε μία μόνο δέσμη φωτός. Τέτοιου είδους σωματίδια σήμερα ονομάζονται μποζόνια.Τα ίδια μαθηματικά θα αποδεικνύονταν ότι λειτουργούσαν και σε άλλα σωματίδια, πέρα από τα απλά φωτόνια. Οτιδήποτε βιώνουμε ως δύναμη (βαρυτική, ηλεκτρομαγνητική, ασθενή και ισχυρή πυρηνική) είναι μια συλλογική προσπάθεια αμέτρητων μποζονίων. Τα φωτόνια μεταφέρουν την ηλεκτρομαγνητική δύναμη, ενώ άλλα μποζόνια, τα γλοιόνια, μεταφέρουν τις ισχυρές πυρηνικές δυνάμεις που κρατάνε σταθερό τον πυρήνα και τα μποζόνια W και Z μεταφέρουν τις ασθενείς πυρηνικές δυνάμεις στις οποίες, για παράδειγμα, οφείλεται η ραδιενεργός διάσπαση β. Οι φυσικοί θεωρούν ότι και τα υποθετικά «βαρυτόνια» που πρέπει να μεταφέρουν την δύναμη της βαρύτητας, είναι επίσης μποζόνια. Και πέρα από τις θεμελιώδεις δυνάμεις, ορισμένα σύνθετα σωματίδια – όπως για παράδειγμα τα άτομα ηλίου – συμπεριφέρονται επίσης σαν μποζόνια.Αλλά τα μαθηματικά των Bose και Einstein δεν λειτούργησαν για το ηλεκτρόνιο. Όταν οι φυσικοί προσπάθησαν να μελετήσουν ηλεκτρόνια σε μέταλλα, συνάντησαν παράξενες αντιφάσεις. Για παράδειγμα, φάνηκε να υπάρχει μια ασυνέπεια μεταξύ του τρόπου με τον οποίο τα ηλεκτρόνια μετέφεραν ηλεκτρικά ρεύματα και του τρόπου με τον οποίο απορροφούσαν τη θερμότητα. Το 1926 οι Fermi και Dirac, εργαζόμενοι ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον, κατάλαβαν τι πήγαινε στραβά: Τα ηλεκτρόνια δεν είναι μποζόνια. Σε αντίθεση με τα φωτόνια, τα πανομοιότυπα ηλεκτρόνια δεν μπορούν να συσσωρευτούν στο ίδιο μέρος. Αντίθετα, κάθε ηλεκτρόνιο πρέπει να διαφέρει από τα συντρόφους του με τουλάχιστον έναν τρόπο: διαφορετική θέση, ενέργεια ή προσανατολισμό. Αυτού του είδους τα σωματίδια σήμερα τα ονομάζουμε φερμιόνια. (Ένας άλλος φυσικός, ο Pascual Jordan, κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα ένα χρόνο νωρίτερα, αλλά δεν την δημοσίευσε εγκαίρως για να μοιραστεί την επιβράβευση.)Τα φερμιόνια καθιστούν δυνατή την πολυπλοκότητα της ύλης. Δύο ηλεκτρόνια δεν μπορούν να καταλαμβάνουν την ίδια θέση σε ένα άτομο, επομένως όσο περισσότερα ηλεκτρόνια έχει ένα άτομο, τόσο περισσότερο απλώνονται σε διακριτές περιοχές, δημιουργώντας τις διαφορετικές χημικές ιδιότητες του υδρογόνου, του ηλίου, του χρυσού, του αργύρου και όλων των άλλων στοιχείων του περιοδικού πίνακα.Πέρα από τα ηλεκτρόνια, τα κουάρκ που αποτελούν τα πρωτόνια και τα νετρόνια στους ατομικούς πυρήνες είναι επίσης φερμιόνια. Το ίδιο και τα νετρίνα. Ακόμα και πυρήνες, π.χ. το 3He είναι φερμιόνιο (ενώ το 4He μποζόνιο). Επιπλέον, στα υλικά, υπάρχουν ομάδες ηλεκτρονίων που συλλογικά υπακούουν στα ίδια ακριβώς μαθηματικά, όπως οι διαμορφώσεις που είναι γνωστές ως φερμιόνια Majorana, τα οποία ίσως κάποια μέρα χρησιμοποιηθούν σε κβαντικούς υπολογιστές.Η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ φερμιονίων και μποζονίων οφείλεται στο σπιν τους. Μποζόνια είναι τα σωματίδια με ακέραιο σπιν (s=0, 1, 2,…) και περιγράφονται από συμμετρικές κυματοσυναρτήσεις. Για παράδειγμα τα φωτόνια έχουν σπιν 1 και τα βαρυτόνια 2. Αυτό σημαίνει ότι όταν στρέψουμε ένα μποζόνιο κατά έναν πλήρη κύκλο, θα έχουμε το ίδιο σωματίδιο με το οποίο ξεκινήσαμε, με τα ίδια μαθηματικά χαρακτηριστικά. Τα φερμιόνια έχουν ημιακέραιο σπιν (s=1/2, 3/2,…) και περιγράφονται από κυματοσυναρτήσεις που είναι αντισυμμετρικές ως προς την εναλλαγή των μεταβλητών τους. Για παράδειγμα το σπιν των ηλεκτρονίων είναι 1/2. Αυτό σημαίνει ότι ένα φερμιόνιο δεν φαίνεται το ίδιο όταν το στρέψουμε κατά έναν πλήρη κύκλο. Η μαθηματική του αναπαράσταση αποκτά αρνητικό πρόσημο και πρέπει να το στρέψουμε και δεύτερη φορά κατά έναν πλήρη κύκλο για να επανέλθει στην αρχική του μορφή.Αυτά τα δύο καθοριστικά χαρακτηριστικά αρχικά φαίνονταν άσχετα. Αλλά το 1939, ο Markus Fierz απέδειξε ότι και τα δύο είναι συνέπειες της μαθηματικής δομής της κβαντικής θεωρίας, μια σύνδεση που τώρα είναι γνωστή ως θεώρημα στατιστικής σπιν. Ο σύμβουλός του, Wolfgang Pauli, δημοσίευσε μια βελτιωμένη έκδοση της απόδειξης την επόμενη χρονιά. Η απόδειξη είναι αρκετά αφηρημένη, ακόμη και για τους φυσικούς, και είναι γνωστό ότι είναι δύσκολο να εξηγηθεί διαισθητικά.Τα φερμιόνια υπακούουν στην απαγορευτική αρχή του Pauli – αλλιώς δεν θα υπήρχαν ούτε πολυηλεκτρονικά άτομα ούτε οι πυρήνες τους. Αντίθετα, τα σωματίδια φορείς των αλληλεπιδράσεων, όπως τα φωτόνια, είναι μποζόνια. Και πρέπει να είναι μποζόνια ώστε να μην υπακούουν στην αρχή Pauli για να είναι δυνατή η συνύπαρξή τους στην ίδια κβαντική κατάσταση, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την δημιουργία ενός μακροσκοπικού κυματικού φαινομένου. Έτσι, σύμφωνα με το θεώρημα σπιν-στατιστικής, ενώ τα φερμιόνια «απεχθάνονται να συνευρίσκονται μεταξύ τους» , τα μποζόνια «αρέσκονται να συνυπάρχουν το ένα πάνω στο άλλο» . Επιπλέον, τα φερμιόνια ακολουθούν την στατιστική Fermi-Dirac και τα μποζόνια ακολουθούν την στατιστική Bose-Einstein.Ο αριθμός των βασιλείων των σωματιδίων εξαρτάται από τον αριθμό των διαστάσεων. Το θεώρημα σπιν-στατιστικής αποδεικνύει ότι τα μποζόνια και τα φερμιόνια είναι οι μόνες δύο δυνατότητες στον τρισδιάστατο κόσμο μας. Αν όμως τα βάλουμε σε δύο διαστάσεις, θα μπορούσαν να είναι οτιδήποτε μεταξύ φερμιονίων και μποζονίων. Αυτος ο νέος τύπος σωματιδίων, που προκύπτει μόνο σε συστήματα δυο διαστάσεων, υπακούει σε μια στατιστική μεταξύ των στατιστικών Fermi-Dirac και Bose-Einstein. Ο Frank Wilczek χρησιμοποίησε το χιουμοριστικό όνομα anyon(s) (θα μπορούσαμε να τα λέμε ενυόνια). Και σε μία διάσταση, η διάκριση καταρρέει εντελώς. Σε έναν τέτοιο μονοδιάστατο κόσμο, τα μποζόνια και τα φερμιόνια είναι σαν δύο διαφορετικές εξισώσεις με την ίδια λύση: τα δύο βασίλεια των σωματιδίων είναι σιωπηρώς συγχωνευμένα. Satyendra Nath Bose και Enrico Fermi διαβάστε περισσότερα: Matter vs. Force: Why There Are Exactly Two Types of Particles – https://www.quantamagazine.org/matter-vs-force-why-there-are-exactly-two-types-of-particles-20250623/

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος Energia Το Progress MS-32 συναντάται στο Μπαϊκονούρ Οι συνάδελφοί μας έχουν ήδη βεβαιωθεί ότι το διαστημόπλοιο μεταφοράς εμπορευμάτων έχει φτάσει ασφαλές και αβλαβές. Το πλοίο θα παραμείνει στη ναφθαλίνη μέχρι να ξεκινήσουν οι προετοιμασίες πριν από την εκτόξευση. Το Progress MS-32 έχει προγραμματιστεί να τεθεί σε τροχιά αυτό το φθινόπωρο, παραδίδοντας εξοπλισμό και αναλώσιμα για πειράματα, τρόφιμα και απαραίτητα είδη για το πλήρωμα, καθώς και καύσιμα, άζωτο και πόσιμο νερό στον ISS. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23054 Η Τέταρτη Ιδιωτική Αποστολή της Axiom Εκτοξεύεται στον Σταθμό με το Dragon. Στις 2:31 π.μ. EDT, τα μέλη του πληρώματος της Αποστολής Axiom 4 απογειώθηκαν με τον πύραυλο SpaceX Falcon 9 και το διαστημόπλοιο Dragon από το Συγκρότημα Εκτοξεύσεων 39Α στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η Peggy Whitson, πρώην αστροναύτης της NASA και διευθύντρια επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων στην Axiom Space, διοικεί την εμπορική αποστολή, ενώ ο αστροναύτης του ISRO (Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας) Shubhanshu Shukla υπηρετεί ως πιλότος. Οι δύο ειδικοί της αποστολής είναι ο αστροναύτης του προγράμματος ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) από την Πολωνία και ο Tibor Kapu από την Ουγγαρία. Η NASA θα τερματίσει την κάλυψη περίπου 15 λεπτά μετά την εκτόξευση, μετά την τροχιακή εισαγωγή του Dragon. Το διαστημόπλοιο θα προσδεθεί αυτόνομα στο διαστημικό λιμάνι της μονάδας Harmony του σταθμού περίπου στις 7 π.μ. την Πέμπτη 26 Ιουνίου. Η ζωντανή κάλυψη ραντεβού και πρόσδεσης της NASA θα ξεκινήσει στις 5 π.μ. στο NASA+. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/25/axioms-fourth-private-mission-launches-to-station-aboard-dragon/

Το Σύμπαν ίσως είναι το «παιδί» μιας μαύρης τρύπας ενός άλλου Σύμπαντος. Μια νέα ενδιαφέρουσα κοσμολογική θεωρία ταράζει τα νερά στον κόσμο της Φυσικής. Μια ομάδα επιστημόνων προτείνει μια τολμηρή εναλλακτική λύση στη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης σύμφωνα με την οποία το Σύμπαν μπορεί δημιουργήθηκε μέσα σε μια κολοσσιαία μαύρη τρύπα που βρίσκεται σε ένα μεγαλύτερο μητρικό Σύμπαν.Η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, μαζί με τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν έχουν εξηγήσει με επιτυχία σημαντικά κοσμολογικά φαινόμενα συμπεριλαμβανομένου του κοσμικού υποβάθρου μικροκυμάτων, μιας δομής μεγάλης κλίμακας του Σύμπαντος που υποδεικνύει την επιταχυνόμενη διαστολή του που συχνά συνδέεται με τη σκοτεινή ενέργεια.Ωστόσο παραμένουν θεμελιώδη προβλήματα με αυτή τη θεωρία όπως η ανεξήγητη φύση της σκοτεινής ενέργειας και της σκοτεινής ύλης, η ιδιομορφία (singularity) κατά τη Μεγάλη Έκρηξη και οι ασυνέπειες μεταξύ της γενικής σχετικότητας και της κβαντομηχανικής. «Οι περισσότεροι επιστήμονες έχουν απαντήσει προτείνοντας είτε μια μυστηριώδη νέα μορφή ενέργειας που ονομάζεται σκοτεινή ενέργεια είτε τροποποιώντας τους νόμους της Φυσικής. Αλλά αυτά είναι δραστικά βήματα» δήλωσε στο Space.com ο Ενρίκε Γκαζτανάγκα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ.Ο Γκαζτανάγκα λέει ότι αυτός και οι συνάδελφοί του αναρωτήθηκαν αν μια απλούστερη εξήγηση θα μπορούσε να είναι αρκετή. «Η μελέτη μας ξεκίνησε με ένα απλό αλλά βαθύ ερώτημα: Γιατί επιταχύνεται η διαστολή του Σύμπαντος; Ολόκληρο το παρατηρήσιμο Σύμπαν μας βρίσκεται μέσα στη δική του βαρυτική ακτίνα, που σημαίνει ότι από έξω θα φαινόταν σαν μαύρη τρύπα. Αυτό οδήγησε σε μια ριζοσπαστική ιδέα: Τι θα γινόταν αν το Σύμπαν σχηματιζόταν με τον ίδιο τρόπο που ένα αστέρι καταρρέει σε μαύρη τρύπα;» Οι δύο θεωρίες Πιστεύεται ότι το Σύμπαν ξεκίνησε ως ένα εξαιρετικά θερμό, πυκνό σημείο, γνωστό ως ιδιομορφία, το οποίο υπέστη ταχεία διαστολή μόλις κλάσματα του δευτερολέπτου μετά το μυστηριώδες φαινόμενο που ονομάστηκε Μεγάλη Έκρηξη. «Αν γυρίσουμε πίσω αυτή τη διαστολή χρησιμοποιώντας γνωστούς φυσικούς νόμους, τελικά φτάνουμε σε ένα σημείο άπειρης πυκνότητας, μια ιδιομορφία, όπου ο χώρος, ο χρόνος και η ύλη φαίνεται να ξεκινούν. Επειδή η φυσική καταρρέει σε αυτό το σημείο, έχει συχνά ερμηνευτεί ως γεγονός δημιουργίας: η αρχή των πάντων», δήλωσε ο Γκαζτανάγκα.Η νέα μελέτη διερευνά την ιδέα ότι το Σύμπαν μπορεί να μην ξεκίνησε με μια ιδιομορφία αλλά αντίθετα προέκυψε από την κατάρρευση ενός τεράστιου νέφους ύλης σε ένα άλλο Σύμπαν. Η ερευνητική ομάδα πραγματοποίησε προσομοιώσεις αναζητώντας μια λύση που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ορισμένες από τις ασυνέπειες στις τρέχουσες κοσμολογικές θεωρίες και απροσδόκητα διαπίστωσε ότι υπάρχει ήδη μια ακριβής, αναλυτική λύση που περιγράφει τις θεμελιώδεις αρχές αυτής της διαδικασίας.«Υπό τις κατάλληλες συνθήκες, αυτή η κατάρρευση δεν καταλήγει σε μια ιδιομορφία αντίθετα, αναπηδά και αρχίζει να διαστέλλεται ξανά. Αυτή η αναπήδηση μιμείται αυτό που ονομάζουμε Μεγάλη Έκρηξη» λέει ο Γκαζτανάγκα.Ενώ στο παρελθόν έχουν προταθεί «σενάρια αναπήδησης», αυτό το μοντέλο ξεχωρίζει επειδή βασίζεται αποκλειστικά σε γνωστούς νόμους της Φυσικής. Αποφεύγει την εισαγωγή υποθετικών σωματιδίων ή δυνάμεων και περιγράφει μια καθαρά βαρυτική κατάρρευση που συμβαίνει μέσα σε μια μαύρη τρύπα ανοίγοντας έτσι ένα νέο πεδίο κοσμολογικής έρευνας για την ύπαρξη του Σύμπαντος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1972850/to-sympan-isos-einai-to-paidi-mias-mayris-trypas-enos-alloy-sympantos/

Πάνω από 500 είδη πτηνών κινδυνεύουν με εξαφάνιση εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Νέα δυσοίωνη εκτίμηση για τις επιπτώσεις της καταστροφής του περιβάλλοντος. Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι ορατές σε πολλά πεδία και επίπεδα στον πλανήτη και η επιστημονική κοινότητα προσπαθεί να καταγράψει τόσο τα προβλήματα που έχουν ήδη ανακύψει όσο και αυτά που αναμένεται να δημιουργηθούν στο εγγύς αλλά και πιο μακρινό μέλλον. Μια νέα μελέτη κάνει λόγο για εξαφάνιση εκατοντάδων ειδών πτηνών τις επόμενες δεκαετίες εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.Οι ερευνητές αναφέρουν ότι πάνω από 500 είδη πτηνών θα έχουν εξαφανιστεί μέχρι το τέλος του αιώνα αν η κλιματική κατάσταση δεν μεταβληθεί προς το καλύτερο. Μάλιστα η μελέτη αναφέρει ότι ακόμη και αν η ανθρωπότητα κάνει από εδώ και πέρα όσα πρέπει για να περιορίσει ή ακόμη και να αντιστρέψει τα φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής περίπου 250 είδη πτηνών είναι καταδικασμένα να εξαφανιστούν στο προσεχές μέλλον.«Πολλά πτηνά απειλούνται ήδη τόσο πολύ που η μείωση επιπτώσεων από την ανθρώπινη δραστηριότητα μόνη της δεν θα τα σώσει. Αυτά τα είδη χρειάζονται ειδικά προγράμματα αποκατάστασης, όπως έργα αναπαραγωγής και αποκατάστασης οικοτόπων, για να επιβιώσουν. Αντιμετωπίζουμε μια κρίση εξαφάνισης πτηνών άνευ προηγουμένου στη σύγχρονη εποχή. Χρειαζόμαστε άμεση δράση για τη μείωση των ανθρώπινων απειλών σε όλα τα οικοσυστήματα και στοχευμένα προγράμματα διάσωσης για τα πιο μοναδικά και απειλούμενα είδη» αναφέρει η Κέρι Στιούαρτ από το βερτανικό Πανεπιστήμιο Reading, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Ανάμεσα στα είδη που κινδυνεύουν περισσότερο είναι η Φρατέρκουλα του Ατλαντικού ένα θαλάσσιο, πελαγικό πτηνό της οικογενείας των Αλκιδών, που απαντάται στον βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό. Ο αγριόγαλος, το βαρύτερο ιπτάμενο πουλί στον κόσμο με τα ενήλικα αρσενικά να φτάνουν έως και τα 18 κιλά, είναι ήδη απειλούμενο είδος και οι ερευνητές το τοποθετούν στην κορυφή της λίστας τους. Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και ο Μύχος των Βαλεαρίδων ένα θαλασσοπούλι με πληθυσμό μικρότερο από έξι χιλιάδες άτομα.Να σημειωθεί πάντως ότι όσον αφορά τον αγριόγαλο η εξαφάνιση του οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στο ότι αποτελούσε μέχρι τον 20ο αιώνα σταθερό στόχο κυνηγιού ειδικά στη Μ. Βρετανία. Η κουκουβάγια Itombwe, που βρίσκεται στα δάση της ανατολικής-κεντρικής Αφρικής, ο αυτοκρατορικός δρυοκολάπτης που είναι ενδημικός στο Μεξικό διατρέχουν επίσης κίνδυνο. Η έρευνα και οι προτάσεις Η ομάδα εξέτασε σχεδόν 10 χιλιάδες είδη πτηνών χρησιμοποιώντας δεδομένα από την Κόκκινη Λίστα της Διεθνούς Ένωσης Προστασίας της Φύσης (IUCN) που αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη πηγή στον κόσμο για την κατάσταση των φυτικών και ζωικών ειδών. Οι ερευνητές προέβλεψαν τον κίνδυνο εξαφάνισης με βάση τις απειλές που αντιμετωπίζει κάθε είδος. Η ανάλυση έδειξε ότι τα μεγάλα πτηνά είναι πιο ευάλωτα στο κυνήγι και την κλιματική αλλαγή, ενώ τα πτηνά με φαρδιά φτερά υποφέρουν περισσότερο από την απώλεια ενδιαιτημάτων.Η έρευνα εντόπισε επίσης ποιες δράσεις διατήρησης θα διατηρήσουν καλύτερα τόσο τον αριθμό των ειδών πτηνών όσο και τις οικολογικές τους λειτουργίες. «Η διακοπή των απειλών δεν είναι αρκετή, καθώς έως και 250-350 είδη θα απαιτήσουν συμπληρωματικά μέτρα διατήρησης, όπως προγράμματα αναπαραγωγής και αποκατάσταση οικοτόπων, εάν πρόκειται να επιβιώσουν τον επόμενο αιώνα. Η ιεράρχηση των προγραμμάτων διατήρησης μόνο για 100 από τα πιο ασυνήθιστα απειλούμενα πουλιά θα μπορούσε να σώσει το 68% της ποικιλίας των σχημάτων και μεγεθών των πτηνών. Αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να βοηθήσει στη διατήρηση της υγείας των οικοσυστημάτων» αναφέρει η καθηγήτρια Μανιουέλα Γκονζάλεζ-Σουάρες, μέλος της ερευνητικής ομάδαςΗ διακοπή της καταστροφής των οικοτόπων θα έσωζε τα περισσότερα πτηνά συνολικά, κατέληξαν οι ερευνητές. Ωστόσο, η μείωση του κυνηγιού και η πρόληψη τυχαίων θανάτων θα έσωζε πουλιά με πιο ασυνήθιστα χαρακτηριστικά, τα οποία είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την υγεία των οικοσυστημάτων. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1972906/pano-apo-500-eidi-ptinon-kindyneyoyn-me-exafanisi-exaitias-tis-klimatikis-allagis/

Το Curiosity Mars Rover της NASA ξεκινά την αποσυμπίεση σχηματισμών τύπου Boxwork. Το ρόβερ πρόσφατα τράβηξε ένα δείγμα από μια νέα περιοχή με χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να αποκαλύψουν εάν το υπέδαφος του Άρη κάποτε παρείχε ένα περιβάλλον κατάλληλο για ζωή. Νέες εικόνες από το Curiosity Mars Rover της NASA δείχνουν τις πρώτες κοντινές λήψεις μιας περιοχής που οι επιστήμονες είχαν παρατηρήσει προηγουμένως μόνο από τροχιά. Οι εικόνες και τα δεδομένα που συλλέγονται εγείρουν ήδη νέα ερωτήματα σχετικά με το πώς άλλαζε η επιφάνεια του Άρη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Ο Κόκκινος Πλανήτης είχε κάποτε ποτάμια, λίμνες και πιθανώς έναν ωκεανό. Αν και οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι γιατί, το νερό του τελικά στέρεψε και ο πλανήτης μετατράπηκε στην ψυχρή έρημο που είναι σήμερα.Μέχρι τη στιγμή που σχηματίστηκε η τρέχουσα τοποθεσία του Curiosity, οι μακρόβιες λίμνες είχαν εξαφανιστεί στον κρατήρα Gale, την περιοχή προσγείωσης του ρόβερ, αλλά το νερό εξακολουθούσε να διηθείται κάτω από την επιφάνεια. Το ρόβερ βρήκε εντυπωσιακά στοιχεία για αυτά τα υπόγεια ύδατα όταν συνάντησε διασταυρούμενες χαμηλές κορυφογραμμές, μερικές μόνο λίγες ίντσες ψηλές, διατεταγμένες σε αυτό που οι γεωλόγοι ονομάζουν μοτίβο boxwork. Το βραχώδες υπόστρωμα κάτω από αυτές τις κορυφογραμμές πιθανότατα σχηματίστηκε όταν τα υπόγεια ύδατα που έτρεχαν μέσα από το βράχο άφησαν πίσω τους ορυκτά που συσσωρεύτηκαν σε αυτές τις ρωγμές και τις σχισμές, σκληραίνοντας και γίνοντας τσιμεντοειδή. Αιώνες αμμοβολής από τον Αρειανό άνεμο φθοράσαν το βράχο, αλλά όχι τα ορυκτά, αποκαλύπτοντας δίκτυα ανθεκτικών κορυφογραμμών στο εσωτερικό.Οι κορυφογραμμές που έχει δει μέχρι στιγμής το Curiosity μοιάζουν λίγο με ένα καταρρέον κράσπεδο. Τα μοτίβα κιβωτίων εκτείνονται σε χιλιόμετρα ενός στρώματος στο Όρος Sharp, ένα βουνό ύψους 3 μιλίων (5 χιλιομέτρων) του οποίου τους πρόποδες το ρόβερ σκαρφαλώνει από το 2014. Είναι ενδιαφέρον ότι τα μοτίβα κιβωτίων δεν έχουν εντοπιστεί πουθενά αλλού στο βουνό, ούτε από το Curiosity ούτε από τροχιακά σκάφη που περνούν από πάνω.Το ρόβερ Curiosity Mars της NASA παρατήρησε αυτή τη χαμηλή κορυφογραμμή στον Άρη Το ρόβερ Curiosity Mars της NASA παρατήρησε αυτή τη χαμηλή κορυφογραμμή, η οποία μοιάζει λίγο με ένα καταρρέον κράσπεδο, στις 16 Μαΐου. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι σκληρυμένες άκρες τέτοιων κορυφογραμμών - μέρος της περιοχής κιβωτίων που εξερευνά το ρόβερ - μπορεί να έχουν σχηματιστεί από αρχαία υπόγεια ύδατα. «Ένα μεγάλο μυστήριο είναι γιατί οι κορυφογραμμές σκληρύνθηκαν σε αυτά τα μεγάλα μοτίβα και γιατί μόνο εδώ», δήλωσε ο επιστήμονας του έργου του Curiosity, Ashwin Vasavada του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια. «Καθώς συνεχίζουμε να οδηγούμε, θα μελετάμε τις κορυφογραμμές και τα ορυκτά τσιμέντα για να βεβαιωθούμε ότι η ιδέα μας για το πώς σχηματίστηκαν είναι σωστή». Σημαντικό για την ιστορία των μοτίβων τύπου boxwork είναι το μέρος του βουνού όπου βρίσκονται. Το Όρος Sharp αποτελείται από πολλαπλά στρώματα, καθένα από τα οποία σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια διαφορετικών εποχών του αρχαίου κλίματος του Άρη. Το Curiosity ουσιαστικά «ταξιδεύει στο χρόνο» καθώς ανεβαίνει από τα παλαιότερα στα νεότερα στρώματα, αναζητώντας σημάδια νερού και περιβάλλοντος που θα μπορούσαν να έχουν υποστηρίξει αρχαία μικροβιακή ζωή. Το ρόβερ εξερευνά επί του παρόντος ένα στρώμα με αφθονία αλμυρών ορυκτών που ονομάζονται θειικά μαγνήσια, τα οποία σχηματίζονται καθώς το νερό στεγνώνει. Η παρουσία τους εδώ υποδηλώνει ότι αυτό το στρώμα αναδύθηκε καθώς το κλίμα γινόταν ξηρότερο. Αξιοσημείωτα, τα μοτίβα τύπου boxwork δείχνουν ότι ακόμη και στη μέση αυτής της ξήρανσης, το νερό εξακολουθούσε να υπάρχει στο υπέδαφος, δημιουργώντας αλλαγές που παρατηρούνται σήμερα. Πανοραμική εικόνα του Άρη που τραβήχτηκε από το ρόβερ Curiosity, η οποία δείχνει ένα ευρύ, βραχώδες τοπίο με πολυεπίπεδους λόφους, διαβρωμένους σχηματισμούς και διάσπαρτες χαλαρές πέτρες κάτω από έναν θολό, κοκκινωπό ουρανό.Το ρόβερ Curiosity Mars της NASA κατέγραψε αυτή τη σκηνή κοιτάζοντας μια περιοχή γεμάτη με μοτίβα κιβωτίων, χαμηλές κορυφογραμμές που οι επιστήμονες πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί από υπόγεια ύδατα δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Οι επιστήμονες ελπίζουν να αποκτήσουν περισσότερες πληροφορίες για το γιατί σχηματίστηκαν εδώ τα μοτίβα κιβωτίων, και ο Άρης έδωσε πρόσφατα μερικές απροσδόκητες ενδείξεις. Το βραχώδες υπόστρωμα μεταξύ των κορυφογραμμών κιβωτίων έχει διαφορετική σύνθεση από άλλα στρώματα του Όρους Sharp. Έχει επίσης πολλά μικροσκοπικά ρήγματα γεμάτα με λευκές φλέβες θειικού ασβεστίου, ένα άλλο αλμυρό ορυκτό που μένει πίσω καθώς τα υπόγεια ύδατα ρέουν μέσα από τις ρωγμές των βράχων. Παρόμοιες φλέβες ήταν άφθονες στα χαμηλότερα στρώματα του βουνού, συμπεριλαμβανομένης μιας εμπλουτισμένης με άργιλο, αλλά δεν είχαν εντοπιστεί στο στρώμα θειικού μέχρι τώρα.«Αυτό είναι πραγματικά εκπληκτικό», δήλωσε η αναπληρώτρια επιστήμονας του έργου του Curiosity, Abigail Fraeman του JPL. «Αυτές οι φλέβες θειικού ασβεστίου υπήρχαν κάποτε παντού, αλλά λίγο-πολύ εξαφανίστηκαν καθώς ανεβαίναμε ψηλότερα στο Όρος Σαρπ. Η ομάδα είναι ενθουσιασμένη που θα καταλάβει γιατί επέστρεψαν τώρα». Νέο Έδαφος, Νέα Ευρήματα Στις 8 Ιουνίου, το Curiosity ξεκίνησε να μαθαίνει για τη μοναδική σύνθεση του βραχώδους υποβάθρου σε αυτήν την περιοχή, χρησιμοποιώντας το τρυπάνι στο άκρο του ρομποτικού βραχίονά του για να πιάσει ένα δείγμα ενός βράχου με το παρατσούκλι «Αλταντένα». Στη συνέχεια, το ρόβερ έριξε το κονιορτοποιημένο δείγμα σε όργανα μέσα στο σώμα του για πιο λεπτομερή ανάλυση. Η διάτρηση πρόσθετων δειγμάτων από πιο μακρινά μοτίβα κιβωτίων, όπου οι ορυκτές ράχες είναι πολύ μεγαλύτερες, θα βοηθήσει την αποστολή να κατανοήσει τι θα βρει. Η ομάδα θα αναζητήσει επίσης οργανικά μόρια και άλλα στοιχεία ενός αρχαίου κατοικήσιμου περιβάλλοντος που διατηρείται στις τσιμεντένιες ράχες.Καθώς το Curiosity συνεχίζει να εξερευνά, θα αφήνει πίσω του και μια νέα ποικιλία από ψευδώνυμα. Για να παρακολουθεί τα χαρακτηριστικά του πλανήτη, η αποστολή εφαρμόζει ψευδώνυμα σε κάθε σημείο που μελετά το ρόβερ, από λόφους που βλέπει με τις κάμερές του μέχρι συγκεκριμένες φλέβες θειικού ασβεστίου που εξαπολύει με το λέιζερ του. (Οι επίσημες ονομασίες, όπως Aeolis Mons - αλλιώς γνωστό ως Mount Sharp - έχουν εγκριθεί από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση.) Τα προηγούμενα ονόματα επιλέχθηκαν από τοπικές τοποθεσίες στη Νότια Καλιφόρνια, όπου εδρεύει το JPL. Το δείγμα Altadena, για παράδειγμα, φέρει το όνομα μιας κοινότητας κοντά στο JPL που κάηκε σοβαρά κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς στο Eaton Canyon τον Ιανουάριο. Τώρα, σε ένα νέο μέρος του χάρτη του Άρη, η ομάδα επιλέγει ονόματα από την περιοχή Salar de Uyuni της Βολιβίας, τη μεγαλύτερη αλμυρή πεδιάδα της Γης. Αυτό το εξαιρετικά ξηρό έδαφος διασχίζει την έρημο Atacama της Χιλής, και οι αστροβιολόγοι μελετούν τόσο την αλμυρή πεδιάδα όσο και την γύρω έρημο λόγω της ομοιότητάς τους με την ακραία ξηρότητα του Άρη. Περισσότερα για το Curiosity Το Curiosity κατασκευάστηκε από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA, το οποίο διαχειρίζεται το Caltech στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια. Το JPL ηγείται της αποστολής εκ μέρους της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών της NASA στην Ουάσινγκτον, στο πλαίσιο του χαρτοφυλακίου του Προγράμματος Εξερεύνησης του Άρη της NASA. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Curiosity, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: science.nasa.gov/mission/msl-curiosity https://www.nasa.gov/missions/mars-science-laboratory/curiosity-rover/nasas-curiosity-mars-rover-starts-unpacking-boxwork-formations/

Ενημερώσεις Κατάστασης NICER. 24 Ιουνίου 2025 Το NICER (Neutron star Interior Composition Explorer) της NASA, ένα τηλεσκόπιο ακτίνων Χ στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, σταμάτησε τις παρατηρήσεις λόγω προβλήματος με έναν από τους κινητήρες που ενεργοποιεί την ικανότητά του να παρακολουθεί κοσμικά αντικείμενα. Η ομάδα NICER σταμάτησε τις εργασίες της στις 17 Ιουνίου, όταν η υποβάθμιση της απόδοσης του κινητήρα άρχισε να επηρεάζει τις επιστημονικές παρατηρήσεις. Οι μηχανικοί διερευνούν την αιτία και τις πιθανές λύσεις. Το τηλεσκόπιο εγκαταστάθηκε κοντά στην δεξιά ηλιακή συστοιχία του διαστημικού σταθμού το 2017. Η αποστολή NICER έχει επιδείξει με επιτυχία μια μορφή πλοήγησης στο βαθύ διάστημα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ταξίδια στον Άρη και πέρα από αυτόν. Έχει επίσης κάνει πρωτοποριακές μετρήσεις αστέρων νετρονίων, οι οποίοι περιέχουν την πυκνότερη ύλη στο σύμπαν που μπορούμε να μετρήσουμε, και έχει φέρει επανάσταση στην κατανόησή μας για τις μαύρες τρύπες, τους ενεργούς γαλαξίες και άλλα μυστηριώδη φαινόμενα στο σύμπαν μας. 17 Απριλίου 2025 Μετά την επισκευή, το NICER της NASA βελτιώνει τις μετρήσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας Ένα τηλεσκόπιο ακτίνων Χ της NASA στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό που ονομάζεται NICER, ή Neutron star Interior Composition Explorer, έχει ανακτήσει πρόσθετες δυνατότητες παρατήρησης κατά τη διάρκεια της ημέρας χάρη στις επισκευές που ολοκληρώθηκαν κατά τη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου και μιας αναδιάρθρωσης των ανιχνευτών του. Τον Μάιο του 2023, το NICER ανέπτυξε μια διαρροή φωτός κατά την οποία ανεπιθύμητο ηλιακό φως άρχισε να εισέρχεται στο όργανο. Φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από το εσωτερικό του διαστημικού σταθμού αποκάλυψαν αρκετές μικρές περιοχές ζημιών στις λεπτές θερμικές ασπίδες του τηλεσκοπίου, οι οποίες εμποδίζουν το ηλιακό φως ενώ επιτρέπουν στις ακτίνες Χ να περάσουν στους ανιχνευτές. Οι νυχτερινές παρατηρήσεις δεν επηρεάστηκαν και με λειτουργικές προσαρμογές, η ομάδα NICER κατάφερε να ανακτήσει περίπου το 20% των παρατηρήσεων κατά τη διάρκεια της ημέρας του σταθμού. Τον Ιανουάριο, ο αστροναύτης της NASA Nick Hague εγκατέστησε εννέα μπαλώματα για να καλύψει τις μεγαλύτερες περιοχές ζημιών κατά τη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου. Μετά την επανέναρξη των επιστημονικών επιχειρήσεων, η ομάδα NICER διαπίστωσε ότι το συνολικό επίπεδο ηλιακού φωτός μέσα στο NICER είχε μειωθεί σημαντικά. Παρόλα αυτά, αντιμετώπισε περισσότερες παρεμβολές ορατού φωτός από ό,τι αναμενόταν. Ένας αστροναύτης βγάζει μια selfie με ένα τηλεσκόπιο Το τηλεσκόπιο ακτίνων Χ NICER (Neutron star Interior Composition Explorer) αντανακλάται στο κράνος-προσωπείο του αστροναύτη της NASA και μηχανικού πτήσης της Αποστολής 72, Nick Hague, σε αυτή τη «διαστημική selfie» που τραβήχτηκε σε μια διαστημική βόλτα στις 16 Ιανουαρίου 2025. Κοντινές φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης από τη διαστημική βόλτα επέτρεψαν στην ομάδα να δει επιπλέον μικρές τρύπες και ρωγμές στις θερμικές ασπίδες που δεν ήταν προηγουμένως ορατές. Αυτές εξηγούσαν την υπόλοιπη διείσδυση του ηλιακού φωτός. Μετά από περαιτέρω ανάλυση, η ομάδα NICER ανέπτυξε μια νέα προσέγγιση για την ανάκτηση πρόσθετης συλλογής δεδομένων κατά τη διάρκεια της ημέρας. Κάθε ακτίνα Χ που χτυπά έναν ανιχνευτή NICER παράγει ηλεκτρικό φορτίο που ανιχνεύεται από μια μονάδα μέτρησης/ισχύος (MPU). Μετά από τόσα πολλά χτυπήματα, ο ανιχνευτής επαναφέρεται - σαν να αδειάζεις ένα φλιτζάνι πριν ξεχειλίσει. Το ηλιακό φως μπορεί επίσης να δημιουργήσει φορτίο που συσσωρεύεται στον ανιχνευτή, προσθέτοντας νερό στο μεταφορικό φλιτζάνι. Υπήρχε τόσο πολύ ηλιακό φως που εισερχόταν στο NICER που οι ανιχνευτές γέμιζαν με φορτίο και επαναφέρονταν χιλιάδες φορές για κάθε ανίχνευση ακτίνων Χ. Αυτό κατέκλυσε την ικανότητα της MPU να επεξεργάζεται τα έγκυρα συμβάντα ακτίνων Χ.Η επισκευή του Hague τον Ιανουάριο μείωσε την ποσότητα του ηλιακού φωτός που εισερχόταν στο NICER, γεγονός που επέτρεψε στην ομάδα να αναδιαμορφώσει τις MPU ώστε να αγνοούν τις επαναρυθμίσεις που δημιουργούνται από το ηλιακό φως. Μετά τις αρχικές δοκιμές στο έδαφος, η ομάδα ενημέρωσε μία MPU πριν αλλάξει και τις επτά. Η αλλαγή ολοκληρώθηκε στις 12 Μαρτίου. Σε συνδυασμό με τα μπαλώματα, η αναδιαμόρφωση επέτρεψε στο NICER να επιστρέψει στη συλλογή παρατηρήσεων κατά τη διάρκεια περισσότερο από το 70% της ημέρας του σταθμού, καθώς το τηλεσκόπιο συνεχίζει να μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα το σύμπαν των ακτίνων Χ, συμπεριλαμβανομένων των αστέρων νετρονίων, των μαύρων τρυπών και άλλων ενεργειακών φαινομένων. Η ομάδα συνεχίζει να αναζητά περισσότερες ευκαιρίες για να βελτιώσει τις λειτουργίες του NICER. 24 Ιανουαρίου 2025 Το NICER της NASA συνεχίζει τις επιστημονικές επιχειρήσεις μετά την επισκευή Το πλήρωμα της NASA στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό εγκατέστησε επιθέματα στην αποστολή NICER (Neutron star Interior Composition Explorer) του οργανισμού κατά τη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου στις 16 Ιανουαρίου. Το NICER, ένα τηλεσκόπιο ακτίνων Χ που βρίσκεται κοντά στη δεξιά ηλιακή συστοιχία του σταθμού, επανέλαβε τις επιστημονικές επιχειρήσεις αργότερα την ίδια ημέρα. Τα επιθέματα καλύπτουν περιοχές των θερμικών ασπίδων του NICER όπου ανακαλύφθηκε ζημιά τον Μάιο του 2023. Αυτά τα λεπτά φίλτρα εμποδίζουν το ηλιακό φως ενώ επιτρέπουν τη διέλευση των ακτίνων Χ. Μετά την ανακάλυψη, η ομάδα του NICER περιόρισε τις παρατηρήσεις της κατά τη διάρκεια της ημέρας του σταθμού για να αποφευχθεί η υπερφόρτωση των ευαίσθητων ανιχνευτών της αποστολής. Οι νυχτερινές παρατηρήσεις δεν επηρεάστηκαν και η ομάδα μπόρεσε να συνεχίσει να συλλέγει δεδομένα για την επιστημονική κοινότητα, ώστε να κάνει πρωτοποριακές μετρήσεις χρησιμοποιώντας όλες τις δυνατότητες του οργάνου. Η επισκευή πήγε σύμφωνα με το σχέδιο. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από τότε δείχνουν ότι οι ανιχνευτές πίσω από τις περιοχές που έχουν επιδιορθωθεί αποδίδουν καλύτερα από πριν κατά τη διάρκεια της νύχτας του σταθμού και το συνολικό επίπεδο ηλιακού φωτός μέσα στο NICER κατά τη διάρκεια της ημέρας έχει μειωθεί σημαντικά.Ενώ το NICER αντιμετωπίζει λιγότερες παρεμβολές από το ηλιακό φως από ό,τι πριν, μετά την ανάλυση των αρχικών δεδομένων, η ομάδα διαπίστωσε ότι το τηλεσκόπιο εξακολουθεί να αντιμετωπίζει περισσότερες παρεμβολές από τις αναμενόμενες. Τα εγκατεστημένα μπαλώματα καλύπτουν περιοχές με γνωστές ζημιές που εντοπίστηκαν χρησιμοποιώντας αστρονομικές παρατηρήσεις και από φωτογραφίες που τραβήχτηκαν τόσο από εξωτερικές ρομποτικές κάμερες όσο και από αστροναύτες εντός του διαστημικού σταθμού. Οι μετρήσεις που συλλέχθηκαν μετά την επισκευή και οι κοντινές φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια του διαστημικού περιπάτου παρέχουν νέες πληροφορίες που μπορεί να δείχνουν το δρόμο για περαιτέρω συλλογή δεδομένων κατά τη διάρκεια της ημέρας. Εν τω μεταξύ, το NICER συνεχίζει τις δραστηριότητές του με τις πλήρεις δυνατότητες μέτρησης κατά τη διάρκεια της νύχτας σε τροχιά, για να επιτρέψει περαιτέρω πρωτοποριακές ανακαλύψεις στον τομέα του χρονικού πεδίου και της αστροφυσικής πολλαπλών μηνυμάτων. 8 Ιουνίου 2023 «Διαρροή» ηλιακού φωτός επηρεάζει το τηλεσκόπιο NICER της NASA, η επιστήμη συνεχίζει Την Τρίτη, 22 Μαΐου, το NICER (Neutron Star Interior Composition Explorer) της NASA, ένα τηλεσκόπιο ακτίνων Χ στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ανέπτυξε μια «διαρροή φωτός», κατά την οποία ανεπιθύμητο ηλιακό φως εισέρχεται στο όργανο. Κατά την ανάλυση των εισερχόμενων δεδομένων από τότε, η ομάδα εντόπισε μια επίδραση στις παρατηρήσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας. Οι νυχτερινές παρατηρήσεις φαίνεται να μην επηρεάζονται. Η ομάδα υποψιάζεται ότι τουλάχιστον μία από τις λεπτές θερμικές ασπίδες στους 56 συγκεντρωτές ακτίνων Χ του NICER έχει υποστεί ζημιά, επιτρέποντας στο ηλιακό φως να φτάσει στους ευαίσθητους ανιχνευτές του.Για να μετριάσει τις επιπτώσεις στις μετρήσεις, η ομάδα NICER έχει περιορίσει τις παρατηρήσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας σε αντικείμενα μακριά από τη θέση του Ήλιου στον ουρανό. Η ομάδα έχει επίσης ενημερώσει τις εντολές του NICER που μειώνουν αυτόματα την ευαισθησία του κατά τη διάρκεια της τροχιακής ημέρας για να μειώσει τις επιπτώσεις από τη μόλυνση από το ηλιακό φως. Η ομάδα αξιολογεί αυτές τις αλλαγές και αξιολογεί πρόσθετα μέτρα για τη μείωση του αντίκτυπου στις επιστημονικές παρατηρήσεις.Μέχρι σήμερα, περισσότερες από 300 επιστημονικές εργασίες έχουν χρησιμοποιήσει παρατηρήσεις του NICER και η ομάδα είναι βέβαιη ότι το NICER θα συνεχίσει να παράγει επιστήμη παγκόσμιας κλάσης. https://www.nasa.gov/missions/station/nicer-status-updates/

Εκτοξεύθηκε ο πρώτος ελληνικός CubeSat στο πλαίσιο του Εθνικού Προγράμματος Μικροδορυφόρων. Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από επιστημονική ομάδα του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης σε συνεργασία με ελληνικές εταιρείες. Τη Δευτέρα 23 Ιουνίου 2025 και ώρα 23:30 (τοπική ώρα Ελλάδας), πραγματοποιήθηκε η εκτόξευση του DUTHSat-2, του πρώτου δορυφόρου CubeSat στο πλαίσιο του Εθνικού Προγράμματος Μικροδορυφόρων με την υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Η εκτόξευση έγινε από τη βάση Vandenberg των ΗΠΑ με πύραυλο Falcon-9 στο πλαίσιο της αποστολής Transporter-14 της SpaceX.Ο δορυφόρος DUTHSat-2 σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από επιστημονική ομάδα του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, σε συνεργασία με ελληνικές εταιρείες. Η ανάπτυξη τέτοιου είδους έργων στο πλαίσιο της πανεπιστημιακής κοινότητας ενισχύει την εξωστρέφεια των ιδρυμάτων, δημιουργεί ευκαιρίες για τους νέους επιστήμονες και συμβάλλει ουσιαστικά στη σύνδεση της έρευνας με τις ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας.Επισημαίνεται ότι ο 7 κιλών DUTHSAT-2 ταξίδεψε για περίπου μία ώρα με τον πύραυλο Falcon-9 μαζί με άλλους δορυφόρους και απελευθερώθηκε σε τροχιά σε υψόμετρο 510Km από την επιφάνεια της θάλασσας. Στην συνέχεια ακολουθεί διεξοδική διαδικασία τοποθέτησης σε τροχιά και έναρξης επιχειρισιακής λειτουργίας. Εντός τουλάχιστον 6 μηνών από την επιτυχή επικοινωνία με το δορυφόρο και έναρξη της λειτουργίας του, ο DUTHSat-2 θα πραγματοποιήσει επιβεβαίωση σε τροχιά νέων πειραματικών διατάξεων παρατήρησης Γης (οπτικές κάμερες) και ασφαλούς συνδεσιμότητας (τηλεπικοινωνιακά συστήματα).Στόχος αυτού του έργου είναι η ενίσχυση των δυνατοτήτων της χώρας στον τομέα της παρατήρησης Γης και της ασφαλούς διαστημικής επικοινωνίας. Πιο συγκεκριμένα, το DUTHSat-2 θα παρέχει εικόνες και μετρήσεις, που θα χρησιμοποιηθούν για την παροχή πληροφοριών σχετικά με την υγρασία του εδάφους, καθώς και για τη ρύπανση της θάλασσας. Επιπλέον, οι συχνότητες φασματικής καταγραφής και η ανάλυση της κάμερας έχουν επιλεγεί με τρόπο ώστε να μπορούν να εντοπιστούν τόσο διαρροές πετρελαίου όσο και ρύπανση από απόρριψη υδάτων έρματος πλοίων. Παράλληλα, θα εκτελεστεί επίδειξη εν πτήσει μιας νέας βασικής μονάδας τηλεμετρίας και κατάστασης λειτουργίας. Το Essential TeleMetry and housekeeping (ETM) αποτελεί τη διαστημική εκδοχή του «μαύρου κουτιού», επιτρέποντας στους χειριστές να έχουν εικόνα για την κατάσταση του δορυφόρου σε περίπτωση αστοχίας των κύριων υποσυστημάτωνΗ αποστολή εντάσσεται σε μια ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική για την αξιοποίηση των διαστημικών τεχνολογιών στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, την παρακολούθηση του περιβάλλοντος και την ενίσχυση της πολιτικής προστασίας. Η επιτυχής υλοποίηση της αποστολής DUTHSat-2 σηματοδοτεί την έναρξη μιας σειράς ελληνικών αποστολών μικροδορυφόρων, οι οποίες θα ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα, ενισχύοντας περαιτέρω τις επιχειρησιακές και τεχνολογικές δυνατότητες της χώρας. Εντός του Νοεμβρίου θα εκτοξευθούν ακόμα δύο cubesats από κοινοπραξίες ελληνικών εταιρειών.Το Εθνικό Πρόγραμμα Μικροδορυφόρων, που υλοποιείται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης και χρηματοδοτείται από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, αποτελεί στρατηγική επένδυση στην καινοτομία, την κυριαρχία, την ανθεκτικότητα και την τεχνολογική αυτοτέλεια της χώρας. Ενσωματώνει το ανθρώπινο επιστημονικό δυναμικό, τα ελληνικά πανεπιστήμια, την εγχώρια βιομηχανία και εδραιώνει τη θέση της Ελλάδας ως ενεργού μέλους της ευρωπαϊκής διαστημικής πολιτικής.Ο Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Δημήτρης Παπαστεργίου, δήλωσε: «Έχουμε τον πρώτο δορυφόρο ελληνικής «σημαίας» στο διάστημα στο πλαίσιο του Εθνικού Προγράμματος Μικροδορυφόρων, καθώς πραγματοποιήθηκε επιτυχώς η πρώτη εκτόξευση για το πιο ερευνητικό και με σκοπούς επίδειξης τεχνολογίας πρόγραμμα CubeSat. Ο κυβοδορυφόρος DUTHSat-2 είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του τι μπορεί να επιτευχθεί όταν η ελληνική επιστημονική κοινότητα συνεργάζεται αποτελεσματικά με τη βιομηχανία. Με επικεφαλής το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και την υποστήριξη της ESA, το έργο αυτό αναδεικνύει πως η Ελλάδα διαθέτει ταλέντο, τεχνογνωσία και δυναμική στον διαστημικό τομέα. Θέλω να συγχαρώ όλους όσοι εργάστηκαν. Πρόκειται μόνο για την αρχή της ελληνικής παρουσίας στο Διάστημα. Το Εθνικό Πρόγραμμα Μικροδορυφόρων ενισχύει τις δυνατότητες της χώρας μας σε κρίσιμους τομείς όπως η πολιτική προστασία, η περιβαλλοντική παρακολούθηση και η ασφαλής επικοινωνία. Πέρα από το γεγονός ότι διευρύνουμε τις δυνατότητές μας σε πολλά πεδία με αυτόν τον τρόπο, δημιουργούμε επίσης ένα εγχώριο διαστημικό οικοσύστημα, διασυνδέοντας επιστήμονες, ιδρύματα, ερευνητικά κέντρα, πανεπιστήμια και ελληνικές εταιρίες με τις διεθνείς εξελίξεις στην τεχνολογία και την καινοτομία». Στην εικόνα ο DUTHSat-2 https://www.naftemporiki.gr/techscience/1972267/ektoxeythike-o-protos-ellinikos-cubesat-sto-plaisio-toy-ethnikoy-programmatos-mikrodoryforon/

Η εβδομάδα ξεκινά με Φαρμακευτική Έρευνα, Παρατηρήσεις της Γης και Βιντεοσκόπηση. Μια φαρμακευτική μελέτη, παρατηρήσεις της Γης και έλεγχοι όρασης ξεκίνησαν το ερευνητικό πρόγραμμα της Δευτέρας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το πλήρωμα της Αποστολής 73 εργάστηκε επίσης σε εργασίες καθαριότητας και ηχογράφησε εκπαιδευτικά βίντεο για μελλοντικά πληρώματα. Η μηχανικός πτήσης Nichole Ayers συνέχισε την ολοήμερη έρευνά της για τη μελέτη του τρόπου με τον οποίο συμπεριφέρονται οι πρωτεΐνες μέσα σε ένα υγρό χρησιμοποιώντας επιφανειακή τάση για την εξάλειψη των επιπτώσεων της επαφής με συμπαγή τοιχώματα. Επεξεργάστηκε τα δείγματα ανταλλάσσοντας σύριγγες που περιείχαν τις πρωτεΐνες και εγκατέστησε ένα κελί δοκιμής μέσα στο Microgravity Science Glovebox. Τα αποτελέσματα μπορεί να παρέχουν καλύτερα μοντέλα που προβλέπουν τη συμπεριφορά σύνθετων υγρών, ωφελώντας την φαρμακευτική παραγωγή και την τρισδιάστατη εκτύπωση στη Γη και στο διάστημα. Τακτικά προγραμματισμένοι έλεγχοι όρασης περίμεναν τους μηχανικούς πτήσης Jonny Kim της NASA και Kirill Peskov της Roscosmos στην αρχή της βάρδιάς τους. Το δίδυμο διάβαζε με τη σειρά του χαρακτήρες από ένα τυπικό οφθαλμολογικό διάγραμμα που βρέθηκε σε ένα ιατρείο, ελέγχοντας την καθαρότητα της όρασης και την περιφερειακή όρασή τους. Οι γιατροί παρακολουθούν συνεχώς τα μάτια και την όραση των αστροναυτών για να αντιμετωπίσουν πιθανά συμπτώματα που προκαλούνται από το διάστημα. Στη συνέχεια, ο Kim συνεργάστηκε με τον Διοικητή του σταθμού Takuya Onishi της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) και επανέλαβε τη βιντεοσκόπηση εκπαιδευτικών βίντεο, ή αλλιώς βίντεο καθημερινής χρήσης, για να εξοικειώσει τα μελλοντικά πληρώματα με τις λειτουργίες και τα συστήματα του διαστημικού σταθμού. Γύρισαν και αφηγήθηκαν δραστηριότητες μέσα στον αεροθάλαμο Quest, δείχνοντας πού φυλάσσονται οι διαστημικές στολές και τα εργαλεία διαστημικής πεζοπορίας. Το ζευγάρι βιντεοσκόπησε επίσης τη θέση του εξοπλισμού ασφαλείας και τις διαμορφώσεις στις μονάδες Harmony, Kibo και Columbus.Ο Onishi συνεργάστηκε επίσης με την Μηχανικό Πτήσης της NASA, Anne McClain, μέσα στη Μόνιμη Μονάδα Πολλαπλών Χρήσεων (PMM) και αναδιοργάνωσε το φορτίο. Το ζευγάρι μετακίνησε αντικείμενα γύρω από το PMM δημιουργώντας περισσότερο χώρο αποθήκευσης, κατέγραψε χαμένα ή άγνωστα αντικείμενα και φωτογράφισε τη διάταξη της μονάδας για ανάλυση από ειδικούς εδάφους.Ο Peskov πέρασε τη βάρδιά του σε καθήκοντα βίντεο και φωτογραφίας, αρχικά βιντεοσκοπώντας τους συναδέλφους του να εκτελούν τις καθημερινές τους εργασίες, συμπεριλαμβανομένης της διαστημικής έρευνας, της συντήρησης του εργαστηρίου και της άσκησης. Στη συνέχεια, έστρεψε μια κάμερα έξω από ένα παράθυρο στη μονάδα υπηρεσιών Zvezda και φωτογράφισε ορόσημα όπως νησιά και ηφαίστεια του Ειρηνικού, την περιοχή της Νότιας Θάλασσας της Κίνας και γεωλογικά χαρακτηριστικά σε όλη την Αυστραλία. Ο κοσμοναύτης Veeran και τρεις φορές κάτοικος του σταθμού Sergey Ryzhikov εργάστηκε όλη τη Δευτέρα συντηρώντας τη γεννήτρια οξυγόνου Elektron και αναδιοργανώνοντας τον χώρο αποθήκευσης και καταγράφοντας το απόθεμα στη μονάδα Zarya. Ο Alexey Zubritskiy, ο οποίος πετούσε για πρώτη φορά στο διάστημα, βοήθησε τον Ryzhikov με τα καθήκοντα συντήρησης της υποστήριξης ζωής στο Zvezda και στη συνέχεια αντικατέστησε τα φίλτρα σκόνης στο σύστημα εξαερισμού του τμήματος Roscosmos. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και το Instagram. Η αστροναύτης Nichole Ayers εργάζεται μέσα στη μονάδα εργαστηρίου Destiny, ανταλλάσσοντας σύριγγες που περιέχουν δείγματα πρωτεΐνης και εγκαθιστώντας κύτταρα δοκιμής μέσα στο Microgravity Science Glovebox για μια φαρμακευτική μελέτη. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/23/week-starts-with-pharma-research-earth-observations-and-videography/ Η NASA Κοινοποιεί Ενημέρωση Εκτόξευσης για την Αποστολή Axiom 4. Η NASA, η Axiom Space και η SpaceX στοχεύουν στις 2:31 π.μ. EDT, την Τετάρτη 25 Ιουνίου, για την εκτόξευση της τέταρτης ιδιωτικής αποστολής αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, Axiom Mission 4. Η αποστολή θα απογειωθεί από το Συγκρότημα Εκτόξευσης 39Α στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα. Το πλήρωμα θα ταξιδέψει στο εργαστήριο σε τροχιά με ένα νέο διαστημόπλοιο SpaceX Dragon μετά την εκτόξευση με τον πύραυλο Falcon 9 της εταιρείας. Η στοχευόμενη ώρα πρόσδεσης είναι περίπου στις 7 π.μ. την Πέμπτη 26 Ιουνίου. Η NASA θα παράσχει περισσότερες λεπτομέρειες και πληροφορίες κάλυψης σύντομα. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. Το επίσημο πορτρέτο του πληρώματος της ιδιωτικής αποστολής αστροναυτών της Αποστολής Axiom 4 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Από αριστερά διακρίνονται ο πιλότος Shubhanshu Shukla από την Ινδία, η κυβερνήτης Peggy Whitson από τις ΗΠΑ και οι ειδικοί αποστολών Sławosz Uzanański-Wiśniewksi από την Πολωνία και ο Tibor Kapu από την Ουγγαρία. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/23/nasa-shares-axiom-mission-4-launch-update/

Αργιλικά Ορυκτά από το Αρχαιότερο Παρελθόν του Άρη; Πρόσφατες ανιχνεύσεις αργιλώδους υποστρώματος στο χείλος του κρατήρα Jezero έχουν ενθουσιάσει την Επιστημονική Ομάδα Perseverance και την έχουν κάνει πρόθυμη να λάβει δείγματα. Από την ολοκλήρωση της εξερεύνησης της πλούσιας σε σφαιρίδια στρωματογραφίας στο λόφο Witch Hazel, η Perseverance εξερευνά το οροπέδιο Krokodillen, ένα σχετικά χαμηλό έδαφος στις εξωτερικές πλαγιές του χείλους του κρατήρα. Σε αυτά τα πετρώματα το όργανο SuperCam άρχισε να ανιχνεύει υπογραφές αργιλικών ορυκτών. Αυτά τα ορυκτά, γνωστά και ως «φυλλοπυριτικά», αποτελούν ένα συναρπαστικό εύρημα, καθώς σχηματίζονται κυρίως από εκτεταμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ βασαλτικών πετρωμάτων και υγρού νερού. Τα φυλλοπυριτικά είναι επίσης εξαιρετικά στη διατήρηση οργανικών υλικών, εάν υπάρχουν, απορροφώντας τα ή ενθυλακώνοντάς τα μέσα στην ορυκτή τους δομή. Επιπλέον, είναι πιθανό αυτά τα αργιλώδη πετρώματα να είναι μερικά από τα αρχαιότερα πετρώματα που εξερευνά η Perseverance, χρονολογούμενα από μια εποχή που ο Άρης μπορεί να ήταν θερμότερος και πιο υγρός από ό,τι σήμερα. Τα αργιλώδη πετρώματα αφθονούν στις περιοχές γύρω από το Jezero και πιστεύεται ότι χρονολογούνται στην Νωεχιανή περίοδο του Άρη, περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Περιττό να πούμε ότι η Επιστημονική Ομάδα ήταν πρόθυμη να διερευνήσει (και τελικά να λάβει δείγματα) από αυτά τα υλικά. Η Perseverance πραγματοποίησε μια αρχική εμβάπτιση σε αυτήν την αργιλώδη μονάδα τον Απρίλιο, δημιουργώντας την περιοχή τριβής Strong Island, πριν επιστρέψει στην πλαγιά στο Witch Hazel Hill για να λάβει δείγματα από μερικά σφαιροειδή πετρώματα. Έκτοτε, η Perseverance έχει αρχίσει να εξερευνά αυτήν την αργιλώδη μονάδα πιο εκτενώς, δημιουργώντας την τριβή Laknes (στη φωτογραφία) στο Sol 1526. Τα αρχικά δεδομένα που συλλέχθηκαν από την Perseverance υποδηλώνουν ότι η αργιλική υπογραφή μπορεί να είναι μεταβλητή σε όλο το οροπέδιο Krokodillen. Στη συνέχεια, η Επιστημονική Ομάδα σχεδιάζει να περιπλανηθεί για να δημιουργήσει ένα σαφές γεωλογικό πλαίσιο για αυτά τα πετρώματα, καθώς και να εντοπίσει μια καλή τοποθεσία για δειγματοληψία! Το ρόβερ Mars Perseverance της NASA έλαβε αυτήν την εικόνα της τριβής Laknes, που αποκτήθηκε στο αργιλώδες υπόστρωμα του οροπεδίου Krokodillen, στις εξωτερικές πλαγιές του χείλους του κρατήρα Jezero. Το Perseverance κατέγραψε την εικόνα χρησιμοποιώντας την κάμερα Right Mastcam-Z στις 8 Ιουνίου 2025 — ή, 1529η Ηλιακή Οδός, 1.529η ημέρα του Άρη της αποστολής Mars 2020 — κατά την τοπική μέση ηλιακή ώρα 12:03:14. https://science.nasa.gov/blog/clay-minerals-from-mars-most-ancient-past/ Ένα ηφαίστειο στον Άρη στην ομίχλη Μια μαύρη κορυφή βουνού φαίνεται μέσα από σύννεφα πάγου νερού στον Άρη. Ακριβώς πάνω από τα σύννεφα βρίσκεται η θολή πράσινη ατμόσφαιρα του Άρη. Το Arsia Mons, ένα από τα μεγαλύτερα ηφαίστεια του Κόκκινου Πλανήτη, κρυφοκοιτάζει μέσα από ένα στρώμα από σύννεφα πάγου νερού σε αυτήν την εικόνα που τραβήχτηκε από το διαστημόπλοιο Mars Odyssey 2001 της NASA στις 2 Μαΐου 2025. Το Odyssey χρησιμοποίησε μια κάμερα που ονομάζεται Σύστημα Θερμικής Εκπομπής Απεικόνισης (THEMIS) για να καταγράψει αυτήν την θέα, ενώ μελετούσε την ατμόσφαιρα του Άρη, η οποία εμφανίζεται εδώ ως μια πρασινωπή ομίχλη πάνω από τη σκηνή. Ένας μεγάλος κρατήρας γνωστός ως καλντέρα, που παράγεται από μαζικές ηφαιστειακές εκρήξεις και κατάρρευση, βρίσκεται στην κορυφή. Με πλάτος 72 μίλια (120 χιλιόμετρα), η καλντέρα της κορυφής Arsia Mons είναι μεγαλύτερη από πολλά ηφαίστεια στη Γη. Μάθετε περισσότερα για το Arsia Mons και το Mars Odyssey. https://www.nasa.gov/image-article/a-martian-volcano-in-the-mist/

Το Parker Solar Probe ολοκληρώνει την 24η στενή προσέγγιση στον Ήλιο. Το Parker Solar Probe της NASA ολοκλήρωσε την 24η στενή προσέγγιση στον Ήλιο την Πέμπτη 19 Ιουνίου, ισοφαρίζοντας την απόσταση ρεκόρ των 3,8 εκατομμυρίων μιλίων (6,2 εκατομμυρίων χιλιομέτρων) από την ηλιακή επιφάνεια. Μετά από αυτήν την πτήση - την τελευταία του βασικού σχεδίου αποστολής του διαστημικού σκάφους - το Parker Solar Probe θα παραμείνει σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο και θα συνεχίσει να κάνει παρατηρήσεις μέχρι να αναθεωρηθούν επίσημα τα επόμενα βήματα για την αποστολή το 2026. Το Parker Solar Probe επικοινώνησε με τους χειριστές της αποστολής στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής (APL) του Johns Hopkins στο Μέριλαντ - όπου επίσης σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε - την Κυριακή 22 Ιουνίου, αναφέροντας ότι όλα τα συστήματα είναι υγιή και λειτουργούν κανονικά. Το διαστημικό σκάφος δεν είχε επαφή με τη Γη και λειτουργούσε αυτόνομα κατά τη διάρκεια της στενής προσέγγισης. Κατά τη διάρκεια αυτής της διέλευσης, το διαστημόπλοιο ισοφάρισε επίσης την ταχύτητα ρεκόρ των 430.000 μιλίων ανά ώρα (687.000 χλμ. ανά ώρα) - ένα σημείο που, όπως και η απόσταση, σημειώθηκε και στη συνέχεια ισοφαρίστηκε κατά τη διάρκεια στενών προσεγγίσεων στις 24 Δεκεμβρίου 2024 και 22 Μαρτίου 2025. Τόσο κοντά στον Ήλιο, το διαστημόπλοιο βασίστηκε στην καινοτόμο ασπίδα αφρού άνθρακα, γνωστή απλώς ως Σύστημα Θερμικής Προστασίας, για να προστατευτεί από την έντονη θερμότητα. Οι χειριστές διαστημοπλοίων αναμένουν ότι η ασπίδα θα αντιμετωπίσει θερμοκρασίες μεταξύ 1.600 και 1.700 F (870 έως 930 C) στην πλησιέστερη προσέγγιση. Κατά τη διάρκεια της ηλιακής συνάντησης - η οποία ξεκίνησε στις 14 Ιουνίου και λήγει στις 24 Ιουνίου - τα τέσσερα πακέτα επιστημονικών οργάνων του Parker συλλέγουν μοναδικές παρατηρήσεις από το εσωτερικό του στέμματος του Ήλιου. Η διέλευση, ως η τρίτη σε αυτή την απόσταση και ταχύτητα, επιτρέπει στο διαστημόπλοιο να διεξάγει απαράμιλλες μετρήσεις του ηλιακού ανέμου και της ηλιακής δραστηριότητας, ενώ ο Ήλιος βρίσκεται σε μια πιο ενεργή φάση του 11ετούς κύκλου του. Οι παρατηρήσεις του Parker για τον ηλιακό άνεμο και τα ηλιακά γεγονότα, όπως οι εκλάμψεις και οι εκτινάξεις μάζας στο στέμμα, είναι κρίσιμες για την προώθηση της κατανόησης της ανθρωπότητας για τον Ήλιο και τα φαινόμενα που προκαλούν διαστημικά καιρικά φαινόμενα υψηλής ενέργειας που θέτουν σε κίνδυνο τους αστροναύτες, τους δορυφόρους, τα αεροπορικά ταξίδια, ακόμη και τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας στη Γη. Η κατανόηση της θεμελιώδους φυσικής του διαστημικού καιρού επιτρέπει την πιο αξιόπιστη πρόβλεψη της ασφάλειας των αστροναυτών κατά τη διάρκεια μελλοντικών αποστολών στο βαθύ διάστημα στη Σελήνη και τον Άρη. «Το Parker Solar Probe παραμένει σε άριστη κατάσταση, με τόσο το διαστημόπλοιο όσο και τα όργανά του έτοιμα να συνεχίσουν την πρωτοποριακή τους αποστολή», δήλωσε ο Arik Posner, επιστήμονας του προγράμματος Parker Solar Probe στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον. «Το διαστημόπλοιο θα συνεχίσει να εξερευνά την ηλιακή ατμόσφαιρα καθώς ο Ήλιος εισέρχεται στη φθίνουσα φάση του 11ετούς κύκλου του, παρέχοντας μια μοναδική ευκαιρία να μελετήσουμε πώς η ηλιακή δραστηριότητα εξελίσσεται και διαμορφώνει την ηλιόσφαιρα κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσιμης περιόδου». Το Parker Solar Probe αναπτύχθηκε ως μέρος του προγράμματος Living With a Star (LWS) της NASA για την εξερεύνηση πτυχών του συστήματος Ήλιου-Γης που επηρεάζουν άμεσα τη ζωή και την κοινωνία. Το πρόγραμμα LWS διαχειρίζεται από το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard του οργανισμού στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ, για τη Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών της NASA στην Ουάσινγκτον. Η APL διαχειρίζεται το Parker Solar Probe για τη NASA και σχεδίασε, κατασκεύασε και λειτουργεί την αποστολή. https://science.nasa.gov/blogs/parker-solar-probe/2025/06/23/parker-solar-probe-completes-24th-close-approach-to-sun/

Ερευνητές έκαναν λεπτομερές «υπερηχογράφημα» σε αστρικά συστήματα που… κυοφορούν πλανήτες. Νέα στοιχεία για τη γέννηση και ανάπτυξη πλανητών. Μια νέα έρευνα φωτίζει τους μηχανισμούς και τα φαινόμενα που οδηγούν στον σχηματισμό και την εξέλιξη των πλανητών στο Σύμπαν.Οι πλανήτες βρεφικής ηλικίας είναι μικρά και… πεινασμένα κοσμικά σώματα που καταβροχθίζουν γρήγορα ό,τι απομένει από τα νέφη αερίου και σκόνης που περιβάλλουν τα άστρα στα οποία σχηματίζονται. Το αέριο σε αυτούς τους πρωτοπλανητικούς δίσκους εξαφανίζεται γρήγορα, μέσα σε λίγα μόνο εκατομμύρια χρόνια. Οι αστρονόμοι έχουν πλέον μια καλύτερη εικόνα αυτής της διαδικασίας πλανητικής εξέλιξης από ποτέ.Η έρευνα διεξήχθη από μια διεθνή ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας το Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), στο πλαίσιο ενός προγράμματος που ονομάζεται ALMA Survey of Gas Evolution of PROtoplanetary Disks (AGE-PRO). Η ομάδα AGE-PRO μελέτησε 30 πρωτοπλανητικούς δίσκους γύρω από αστέρια που μοιάζουν με τον ήλιο, διαπιστώνοντας ότι τα συστατικά αερίου και σκόνης σε αυτούς τους δίσκους εξελίσσονται με διαφορετικούς ρυθμούς. Η ποσότητα αερίου που απομένει καθώς αυτοί οι δίσκοι απομακρύνονται καθορίζει τον τύπο των πλανητών που παράγουν αυτά τα συστήματα, διαπίστωσαν οι ερευνητές.Τα νέα αποτελέσματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα πώς σχηματίζονται και εξελίσσονται τα πλανητικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένου του δικού μας ηλιακού συστήματος. Πράγματι, τα αποτελέσματα του AGE-PRO έχουν οδηγήσει σε έναν εντυπωσιακό αριθμό 12 ερευνητικών εργασιών από διαφορετικές ερευνητικές ομάδες, δείχνοντας πόσο πρωτοποριακή είναι η ανακάλυψη.«Αυτές οι μελέτες έχουν αποκαλύψει πώς εξελίσσονται οι πρωτοπλανητικοί δίσκοι με την πάροδο του χρόνου. Τα εξαιρετικά αποτελέσματα αποτελούν ένα ουσιαστικό βήμα προς την κατανόηση των αρχικών συνθηκών που οδηγούν στο σχηματισμό πλανητών σαν τη Γη» δήλωσε στο Space.com ο ερευνητής του AGE-PRO, Ανίμπαλ Σιέρα Μοράλες του Εργαστηρίου Διαστημικής Επιστήμης Mullard στο University College London . Το περιβάλλον δημιουργίας Η ιστορία των πρωτοπλανητικών δίσκων ξεκινά όταν συστάδες υπερπυκνού, ψυχρού αερίου καταρρέουν υπό τη δική τους βαρύτητα σε διαστρικά μοριακά νέφη, γεννώντας αστέρια. Αυτά τα βρεφικά άστρα ή «πρωτοαστέρια» συνεχίζουν να συλλέγουν ύλη από το προγεννητικό τους περίβλημα αερίου.Τελικά, αυτό που μένει πίσω είναι ένα άστρο κύριας ακολουθίας που περιβάλλεται από ένα πεπλατυσμένο, στροβιλιζόμενο νέφος αερίου και σκόνης, έναν πρωτοπλανητικό δίσκο. Μέσα σε αυτόν τον δίσκο, συσσωματώματα υλικού συγκρούονται και κολλάνε, συγκεντρώνοντας μάζα μέχρι να σχηματίσουν πλανητοειδή.Αυτά τα πλανητοειδή συνεχίζουν να συλλέγουν υλικό από τον πρωτοπλανητικό δίσκο και από αυτή τη διαδικασία αναπτύσσονται οι πλανήτες. Εκτιμάται ότι οι πρωτοπλανητικοί δίσκοι περιβάλλουν τα νεογνά αστέρια για αρκετά εκατομμύρια χρόνια, και αυτό καθορίζει τον χρόνο που έχουν διαθέσιμοι γιγάντιοι πλανήτες για να σχηματιστούν.Το αρχικό μέγεθος και η μάζα του πρωτοπλανητικού δίσκου και η ταχύτητα με την οποία περιστρέφεται, η στροφορμή του, καθορίζουν το είδος των πλανητών που είναι ικανός να γεννήσει. Η διάρκεια ζωής του αερίου στον δίσκο καθορίζει στη συνέχεια πόσο χρόνο πρέπει να συγκεντρωθούν οι συστάδες και να αναπτυχθούν σε σώματα στο μέγεθος αστεροειδών ή πλανητών.Επιπλέον, αυτοί οι παράγοντες μπορούν επίσης να καθορίσουν εάν οι πλανήτες μεταναστεύουν μέσω του πλανητικού δίσκου κατά τη διάρκεια της νεότητάς τους, κινούμενοι από τους τόπους γέννησής τους πιο κοντά ή πιο μακριά από το αστέρι τους. Αυτό, επομένως, καθορίζει το τελικό σχήμα που θα πάρει ο πλανητικός δίσκος. Τα ευρήματα Πριν από αυτή τη νέα μελέτη, οι ερευνητές είχαν αναλύσει πώς εξελίσσεται η περιεκτικότητα σε σκόνη των πρωτοπλανητικών δίσκων, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αλλάζει η περιεκτικότητα σε αέριο με την πάροδο του χρόνου δεν ήταν τόσο καλά κατανοητός.«Το AGE-PRO παρέχει τις πρώτες μετρήσεις των μαζών και των μεγεθών των δίσκων αερίου καθ’ όλη τη διάρκεια ζωής των δίσκων που σχηματίζουν πλανήτες» αναφέρει σε ανακοίνωσή του Κε Ζανγκ του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Madison, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα υποδεικνύει τα χρονικά πλαίσια στα οποία γεννιούνται οι γιγάντιοι πλανήτες αερίου όπως ο Δίας και ο Κρόνος, σε σύγκριση με εκείνα για μικρότερους επίγειους κόσμους όπως η Γη και ο Άρης.«Το AGE-PRO αποκαλύπτει ότι ο μέσος όρος της μάζας του δίσκου αερίου κυμαίνεται από αρκετές μάζες Δία στις πρώτες ηλικίες, λιγότερο από 1 εκατομμύριο χρόνια, σε λιγότερο από μια μάζα Δία στα πρώτα 1 έως 3 εκατομμύρια χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι οι δίσκοι έχουν τη δεξαμενή για να σχηματίσουν γιγάντιους πλανήτες στους νεαρούς δίσκους, αλλά καθώς ωριμάζουν, το καύσιμο για τον σχηματισμό γιγάντιων πλανητών μειώνεται σημαντικά. Ωστόσο, είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι οι δίσκοι που επιβιώνουν για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα, μεταξύ 2 εκατομμυρίων και 3 εκατομμυρίων ετών, διατηρούν μια πολύ παρόμοια μάζα δίσκου αερίου με τα παραδείγματα ηλικίας 1 εκατομμυρίου έως 3 εκατομμυρίων ετών».», δήλωσε η ερευνήτρια του AGE-PRO, Πάολα Πινίλα του Εργαστηρίου Διαστημικής Επιστήμης Mullard στο UCL.Μια άλλη έκπληξη της νέας μελέτης ήταν το γεγονός ότι, καθώς οι πρωτοπλανητικοί δίσκοι γερνούν, το αέριο και η σκόνη μέσα σε αυτούς καταναλώνονται με διαφορετικούς ρυθμούς. Συγκεκριμένα, η αναλογία αερίου προς σκόνη υφίσταται μια «ταλάντωση» καθώς αυτά τα στροβιλιζόμενα πεπλατυσμένα σύννεφα γερνούν.«Το πιο εκπληκτικό εύρημα είναι ότι, αν και οι περισσότεροι δίσκοι διαλύονται μετά από μερικά εκατομμύρια χρόνια, αυτοί που επιβιώνουν έχουν περισσότερο αέριο από το αναμενόμενο. Αυτό αλλάζει ριζικά την εκτίμησή μας για την ατμοσφαιρική συσσώρευση πλανητών που σχηματίζονται σε μεταγενέστερο χρόνο» λέει ο Ζάνγκ.Συγκρίνοντας τις παρατηρήσεις του AGE-PRO για την εξέλιξη του αερίου σε πρωτοπλανητικούς δίσκους διαφορετικών ηλικιών με άλλες μελέτες εξέλιξης αερίου, η ομάδα μπορεί να αρχίσει να σκιαγραφεί μια ευρύτερη και πιο λεπτομερή εικόνα για το πώς εξελίσσονται τα πλανητικά συστήματα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1971793/ereynites-ekanan-leptomeres-yperichografima-se-astrika-systimata-poy-kyoforoyn-planites/

Εντυπωσιακές φωτογραφίες από το αστεροσκοπείο Vera C. Rubin στη Χιλή. Συνδυασμός 678 ξεχωριστών φωτογραφιών που λήφθησαν από το τηλεσκόπιο Vera C. Rubin σε περίπου επτά ώρες παρατήρησης. Διακρίνονται νέφη αερίου και σκόνης που αποτελούν το Τρισχιδές νεφέλωμα (πάνω δεξιά) και το νεφέλωμα Λιμνοθάλασσας, τα οποία βρίσκονται αρκετές χιλιάδες έτη φωτός μακριά από τη Γη. Δύο σπειροειδείς γαλαξίες (κάτω δεξιά), τρεις συγχωνευόμενοι γαλαξίες (πάνω δεξιά) στο σμήνος της Παρθένου, καθώς επίσης αρκετές ομάδες μακρινών γαλαξιών και πολλά άστρα του Γαλαξία μας. Περισσότερες λεπτομέρειες των πρώτων ανακαλύψεων του αστεροσκοπείου Vera C. Rubin θα παρουσιαστούν αναλυτικά και ζωντανά μέσω YouTube, στις 18:00 μ.μ. ώρα Ελλάδας: ‘Ένα πανίσχυρο νέο διαστημικό τηλεσκόπιο στη Χιλή υπόσχεται επανάσταση στη χαρτογράφηση του σύμπαντος, με τις πρωτοφανείς απεικονιστικές δυνατότητές του. Το πρωτοποριακό αστεροσκοπείο, το οποίο πήρε το όνομά του από την αστρονόμο Vera Rubin και φιλοξενεί τον ισχυρότερο ψηφιακό φωτογραφικό μηχανισμό στον κόσμο, έδωσε στη δημοσιότητα τις δοκιμαστικές πρώτες εικόνες από το διάστημα. Οι φωτογραφίες έχουν καταγράψει το φως από εκατομμύρια μακρινά αστέρια και γαλαξίες σε πρωτοφανή κλίμακα – και αναμένεται να αποκαλύψουν χιλιάδες αστεροειδείς που δεν είχαν εντοπιστεί προηγουμένως. Μεταξύ των πρώτων επιτευγμάτων του αστεροσκοπείου ήταν η ανακάλυψη 2.104 αστεροειδών, μεταξύ των οποίων επτά κοντά στη Γη, που δεν είχαν παρατηρηθεί ποτέ πριν στο ηλιακό μας σύστημα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες του αστεροσκοπείου, κανένας από τους νεοανακαλυφθέντες αστεροειδείς που βρίσκονται κοντά στη Γη δεν αποτελεί κίνδυνο για τον πλανήτη μας. Οι πρώτες εικόνες αποτελούν προϊόν τουλάχιστον δέκα ωρών δοκιμαστικών παρατηρήσεων, προσφέροντας μια μικρή γεύση της δεκαετούς αποστολής του αστεροσκοπείου για την αποκάλυψη των μυστηρίων του διαστήματος. «Το παρατηρητήριο Rubin του NSF-DOE θα καταγράψει περισσότερες πληροφορίες για το σύμπαν μας από ό,τι όλα τα οπτικά τηλεσκόπια της ιστορίας μαζί», δήλωσε ο επικεφαλής του προσωπικού του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών Μπράιν Στόουν, προσωρινού διευθυντή του παρατηρητηρίου. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ακόμη και αν υπάρχει ένατος πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα, το συγκεκριμένο τηλεσκόπιο θα τον εντοπίσει μέσα στον πρώτο χρόνο λειτουργίας του, χαρτογραφώντας τον Γαλαξία μας. Επιπλέον, θα δώσει απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με τη σκοτεινή ύλη, τη μυστηριώδη ουσία που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του σύμπαντός μας. Ο σχεδιασμός του κατόπτρου του παρατηρητηρίου, η ευαίσθητη κάμερα και η ταχύτητα του τηλεσκοπίου είναι τα πρώτα στο είδος τους, και θα επιτρέψουν στο τηλεσκόπιο να ανιχνεύει μικροσκοπικά, αχνά αντικείμενα όπως αστεροειδείς. Το παρατηρητήριο θα λαμβάνει επίσης συνεχώς χιλιάδες εικόνες κάθε βράδυ, καταγράφοντας τις αλλαγές στη φωτεινότητα για να αποκαλύψει διαφορετικά κρυμμένους διαστημικούς βράχους, όπως αστεροειδείς κοντά στη Γη που θα μπορούσαν να βρίσκονται σε πορεία σύγκρουσης με τον πλανήτη μας, σύμφωνα με το ίδρυμα. To αστεροσκοπείο βρίσκεται στο Cerro Pachón, ένα βουνό στις χιλιανές Άνδεις που φιλοξενεί αρκετά παρατηρητήρια για τη διαστημική έρευνα. Είναι χτισμένο σε μεγάλο υψόμετρο, όπου επικρατούν συνθήκες ξηρότητας και σκότους – ιδανικές για την παρατήρηση των άστρων. πηγές: https://www.kathimerini.gr/life/science/563676826/vera-c-rubin-kosmiko-ypertheama-apo-to-neo-epanastatiko-tileskopio-sti-chili/ – https://www.theguardian.com/science/2025/jun/23/first-images-of-distant-galleries-captured-by-ultimate-telescope

Η Γαλλία θα κατασκευάσει προηγμένο διαστημοπλάνο. Θα συνδυάζει δυνατότητες αεροπλάνου και διαστημοπλοίου με πολλαπλές επιχειρησιακές δυνατότητες. Στην Αεροπορική Έκθεση του Παρισιού ο Υπουργός των Γαλλικών Ενόπλων Δυνάμεων Σεμπαστάν Λεκορνού και ο Ερικ Τράπιερ Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Dassault Aviation ανακοίνωσαν την υπογραφή συμφωνίας για την υποστήριξη της ανάπτυξης ενός προηγμένου διαστημοπλάνου.Το VORTEX όπως ονομάζεται το σκάφος θα προσφέρει τροχιακή ατμοσφαιρική ευελιξία και θα προσγειώνεται σε διάδρομο όπως τα συμβατικά αεροπλάνα αναφέρει η Dassault που έδωσε στη δημοσιότητα και ένα βίντεο του σκάφους. Θα σχεδιαστεί για εμπορικές, επιστημονικές και στρατιωτικές αποστολές. Θα περιλαμβάνουν μεταφορά σε τροχιακούς σταθμούς, χρήση ως αυτόνομη τροχιακή πλατφόρμα, παράδοση ωφέλιμου φορτίου, ανάκτηση αντικειμένων και άλλες τροχιακές υπηρεσίες.«Οι δεκαετίες εμπειρίας της Dassault Aviation σε αεροναυτικά και διαστημικά συστήματα, την τοποθετούν ιδανικά στο να πρωτοπορεί σε κρίσιμες διαστημικές τεχνολογίες. Με το VORTEX, η Dassault συμβάλλει στην ενίσχυση των ευρωπαϊκών δυνατοτήτων και στην εξασφάλιση κυρίαρχης πρόσβασης στο Διάστημα σε έναν έντονα αναπτυσσόμενο και ανταγωνιστικό διαστημικό τομέα. Ανυπομονούμε να συνδυάσουμε την εμπειρία μας και να συνεργαστούμε στενά για μια ισχυρότερη Ευρώπη στο Διάστημα» δήλωσε ο Τζόσεφ Ασκμπάχερ, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Μια εικόνα του διαστημοπλάνου VORTEX https://www.naftemporiki.gr/techscience/1970990/i-gallia-tha-kataskeyasei-proigmeno-diastimoplano-vinteo/ Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος Energia Ισορροπία χώρου: γιατί ζυγίζεται το πλοίο πριν από τον ανεφοδιασμό; Το φορτηγό πλοίο Progress MS-31 έχει φτάσει στον σταθμό ανεφοδιασμού. Πριν από αυτό, το πλοίο ζυγίζεται και ζυγοσταθμίζεται απαραίτητα. Η γνώση της ακριβούς μάζας του πλοίου και του τρόπου με τον οποίο ακριβώς κατανέμεται είναι εξαιρετικά σημαντική εάν χαράσσετε μια διαδρομή στην τροχιά της Γης. Στο διάστημα, η μικρότερη ώθηση των κινητήρων μπορεί να έχει εκτεταμένες συνέπειες. Το μοντέλο πτήσης υπολογίζεται εκ των προτέρων. Η πραγματική μάζα και η τοποθέτηση του φορτίου μπορεί να διαφέρουν ελαφρώς από το μοντέλο (ιδανικό). Και αν το σύστημα ελέγχου κίνησης και πλοήγησης δεν γνωρίζει... Κάτι μπορεί να πάει στραβά. Αλλά γιατί το φορτηγό ζυγίζεται πριν από τον ανεφοδιασμό και όχι μετά; Και δεν έχει συσκευαστεί ακόμη όλο το φορτίο. Ο ανεφοδιασμός είναι η τελευταία ευκαιρία να "υπογεμίσει" μια δεξαμενή και να "υπεργεμίσει" μια άλλη με τα συστατικά καυσίμου και έτσι να αυξηθεί η ακρίβεια της εξισορρόπησης, εάν προκύψει επείγουσα ανάγκη. Κυριολεκτικά εκατό χιλιοστόλιτρα μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο. Ως αποτέλεσμα, πριν από την εκτόξευση, το σύστημα λαμβάνει πλήρη δεδομένα σχετικά με τον τρόπο κατανομής της μάζας σε όλο το πλοίο. Κατά τη διάρκεια της πτήσης, θα τα επανελέγξει για άλλη μια φορά. Έτσι, το SUDN παρακολουθεί τις πραγματικές ροπές αδράνειας και, εάν είναι απαραίτητο, κάνει προσαρμογές στο υπολογισμένο μοντέλο κίνησης. Και κατά τη διάρκεια δύο ημερών, το πλοίο αυξάνει προσεκτικά την τροχιά του, κινούμενο με ακρίβεια προς τον στόχο. https://vk.com/rsc_energia?to=L3JzY19lbmVyZ2lhPw--&w=wall-167742670_23050

Παγκόσμια πρεμιέρα για τους ελληνικούς τροχούς σεληνιακών οχημάτων. Η ελληνική εταιρεία HTR αποκαλύπτει στο Naftemporiki.gr την καινοτόμο τεχνολογία της. Σε μια περίοδο όπου η κούρσα για την κατάκτηση της Σελήνης επιταχύνεται, με δεκάδες αποστολές για τους επόμενους μήνες, η ελληνική εταιρεία HTR αποφασίζει, σε παγκόσμια αποκλειστικότητα, να κάνει διαθέσιμους τους τροχούς που κατασκευάζει για σεληνιακή χρήση.Είναι οι μοναδικοί τροχοί αυτού του είδους που μπορεί να αποκτήσει κάποιος σε όλο τον πλανήτη. Ο Media Manager της HTR Δρ. Αναστάσιος Κατελούζος μιλά στο Naftemporiki.gr, για αυτή την «πρεμιέρα» όπως την χαρακτηρίζει η εταιρεία. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των τροχών με βάση τα οποία υποστηρίζεται η σεληνιακή τους χρήση; Η HTR κατασκευάζει, δοκιμάζει και βελτιστοποιεί ελαστικούς μεταλλικούς τροχούς από το 2016. Πρόκειται για ένα επαναστατικό σχέδιο (design), προστατευμένο από παγκόσμια διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Το σεληνιακό περιβάλλον είναι εξαιρετικά δύσκολο για ελαστικούς τροχούς. Η ακτινοβολία και η εναλλαγή των θερμοκρασιών (το μεγάλο σεληνιακό θερμοκρασιακό εύρος από -180οC έως +130οC) αποκλείουν τη χρήση καουτσούκ και άλλων πολυμερών. Απομένει μόνο η χρήση ειδικών κραμάτων μετάλλων. Μετά από πολυετείς έρευνες, καταλήξαμε σε ένα design μεταλλικού ελαστικού τροχού, ο οποίος συνδυάζει ανθεκτικότητα με εξαιρετικές επιδόσεις. Οι τροχοί που θέτουμε σε διαθεσιμότητα είναι ακριβώς ίδιοι με αυτούς που πληρούν τις απαιτήσεις για σεληνιακή λειτουργία. Απευθύνεστε λοιπόν σε ένα πολύ περιορισμένο «κοινό», το οποίο ετοιμάζει κάποιο όχημα για τη Σελήνη και χρειάζεται τροχούς; Το κοινό στο οποίο απευθύνονται οι τροχοί είναι πολύ μεγαλύτερο από τα εργαστήρια που ετοιμάζουν «άμεσα» κάποια αποστολή. Απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους που ασχολούνται με οχήματα (rover) πλανητικής εξερεύνησης, είτε σχεδιάζοντας μηχανολογικά μέρη, είτε αλγορίθμους πλοήγησης, path planning κλπ. Οι τροχοί μας είναι οι μόνοι διαθέσιμοι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να αποδώσουν με πιστότητα τη συμπεριφορά του οχήματος σε σεληνιακές συνθήκες. Χρησιμοποιώντας τους τροχούς μας, θα δουν δηλαδή πως ακριβώς θα κινηθεί το όχημά τους στο σεληνιακό περιβάλλον, εφόσον βέβαια λάβουν υπ’ όψη τους θέματα σεληνιακής βαρύτητας κλπ. Η χρήση άλλων τροχών, π.χ. από καουτσούκ ή 3D printed πλαστικό, δεν αποδίδει την ίδια συμπεριφορά στο όχημα, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να αναπαράξουν στο εργαστήριο τι ακριβώς θα συμβεί στο rover στο σεληνιακό περιβάλλον.Αυτό μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην απόδοση τόσο των μηχανολογικών όσο και των αλγορίθμων που οι ομάδες αυτές αναπτύσσουν. Με λίγα λόγια, προσφέρουμε στα εργαστήρια αυτά μια δυνατότητα να «τρέξουν» πειράματα με ρόβερ σε πραγματικές συνθήκες σεληνιακής λειτουργίας, ενώ βρίσκονται ακόμα στη Γη. Είναι πολλές οι ομάδες αυτές ανά τον κόσμο, που έχουν σήμερα τέτοια δραστηριότητα. Ήδη στην Ελλάδα, υπάρχουν τουλάχιστον δέκα. Πόσο σίγουρη είναι η HTR ότι οι τροχοί αυτοί θα αντέξουν στις απαιτητικές συνθήκες λειτουργίας στις οποίες θα υποβληθούν; Στην HTR έχουμε «τρέξει» πειράματα ανθεκτικότητας των τροχών μας, για πάνω από 1000Km (βλ. φωτογραφία παρακάτω), κάτω από τις χειρότερες δυνατές περιβαλλοντικές συνθήκες (πχ λειτουργία μέσα σε εξαιρετικά λεπτή βασαλτική άμμο). Στη συνέχεια αποσυναρμολογήσαμε τους τροχούς και αναλύσαμε όλες τις φθορές και αστοχίες, με απώτερο σκοπό την επανασχεδίαση των μερών που έπρεπε να ενισχυθούν. Βρισκόμαστε τώρα στην 4η γενιά αυτής της επαναληπτικής διαδικασίας, συνεπώς μπορούμε να εγγυηθούμε τη μακρόχρονη λειτουργία για τους τροχούς, εφόσον παραμένουν μέσα στα προβλεπόμενα όρια φόρτισης. Αυτό είναι κάτι που άλλοι κατασκευαστές δε μπορούν να κάνουν, διότι οι τροχοί τους δεν έχουν φτάσει σε παρόμοιο επίπεδο σχεδιαστικής ωριμότητας. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο σχεδιασμός ενός τροχού είναι κάτι το οποίο κρίνεται κυρίως στην ανθεκτικότητα. Οι δοκιμές παίρνουν χρόνο, συνεπώς κάθε καινούργιο design ή αλλαγή χρειάζεται επίσης χρόνο για να επαληθευτεί. Σε τι είδους οχήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι τροχοί σας; Οι διαθέσιμοι τροχοί είναι δύο τύπων, για οχήματα από 50 έως 150 κιλών. Περισσότερες λεπτομέρειες και εκτενές εγχειρίδιο για τους τροχούς, μπορεί να δει όποιος θέλει στον ιστότοπό μας, www.htr.gr, ή σε ιστότοπο μεταπωλητών, όπως το Roboshop. Πως αποφάσισε η HTR να διαθέσει τους τροχούς αυτούς παγκόσμια, παρά το εμφανές ρίσκο να αντιγραφούν ; Αυτό υπήρξε ένα μεγάλο δίλημμα για μας. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι λόγω της εξαιρετικά χαμηλής τιμής στην οποία διαθέτουμε τους τροχούς μας, κανείς δε θα μπει στον κόπο να τους αντιγράψει, συμφέρει περισσότερο απλά να τους αγοράσει. Εξάλλου, δεδομένης της προστασίας του design από διπλώματα ευρεσιτεχνίας, καμία σοβαρή εταιρεία ή χώρα δε θα πάρει το ρίσκο να τους αντιγράψει και να παρουσιάσει τα οχήματά της στη διεθνή κοινότητα, με κίνδυνο να εκτεθεί. Από πλευράς μας, θα υποστηρίξουμε όλες τις προσπάθειες εκείνων που θα αγοράσουν και θα χρησιμοποιήσουν τους τροχούς μας, είτε για επίγειες δοκιμές, είτε για να προετοιμάσουν κάποια αποστολή, εφόσον φυσικά παραμένουν σε επαφή μαζί μας. ‘Ενα ρόβερ εξερεύνησης με τους τροχούς της HTR. Στην εικόνα ένας σεληνιακός τροχός της HTR μετά από πειραματική λειτουργία χιλίων χλμ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1971618/pagkosmia-premiera-gia-toys-ellinikoys-trochoys-seliniakon-ochimaton/

Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4575-4576: Τέλεια Θέση Στάθμευσης. Ημερομηνία σχεδιασμού της Γης: Τετάρτη, 18 Ιουνίου 2025 Όχι μόνο η οδήγησή μας ολοκληρώθηκε τέλεια, αλλά το Curiosity κατέληξε σε ένα από τα ασφαλέστερα και πιο σταθερά σημεία στάθμευσης ολόκληρης της αποστολής. Συχνά ξεκινάμε τον σχεδιασμό ελπίζοντας ότι όλοι οι τροχοί είναι ασφαλείς στο έδαφος, αλλά το έδαφος στον Άρη δεν είναι πάντα πολύ συνεργάσιμο. Ως στρατηγικός σχεδιαστής του APXS, ήλπιζα πραγματικά ότι το ρόβερ ήταν αρκετά σταθερό για να ξεκολλήσει τον βραχίονα και να τοποθετήσει το APXS σε έναν βράχο - κάτι που όντως έγινε! Λαμβάνουμε αναλύσεις σύνθεσης APXS και ChemCam και συνοδεύουμε την απεικόνιση Mastcam και MAHLI ενός βουρτσισμένου, επίπεδου, τυπικού στόχου βραχώδους υποστρώματος, του "Tarija". Αυτό μας επιτρέπει να παρακολουθούμε τη χημεία του βραχώδους υποστρώματος που φιλοξενεί τα πιθανά χαρακτηριστικά boxwork προς τα οποία κινούμαστε. Εκτός από τη σύνθεση, συνεχίζουμε να απεικονίζουμε το έδαφος γύρω μας για να κατανοήσουμε καλύτερα το τοπικό και περιφερειακό πλαίσιο. Το Mastcam θα αποκτήσει μωσαϊκά από κάποιες γραμμικές κορυφογραμμές βόρεια της τρέχουσας τοποθεσίας μας, καθώς και από ένα πιθανό ρήγμα ακριβώς μπροστά από την τρέχουσα θέση στάθμευσης μας, τη «Laguna del Bayo». Το ChemCam θα απεικονίσει μέρος μιας ενδιαφέρουσας προεξοχής («Mishe Mokwa») που έχουμε ήδη παρατηρήσει (δείτε την εικόνα που σχετίζεται με αυτό το ιστολόγιο). Χάρη στο σχετικά ήπιο έδαφος, οι μηχανικοί έχουν σχεδιάσει μια διαδρομή 54 μέτρων (περίπου 177 πόδια) προς την επόμενη τοποθεσία μας. Μετά την επιτυχή εκτέλεση αυτής της διαδρομής (ελπίζουμε), έχουμε μια σειρά από μη στοχευμένες επιστημονικές παρατηρήσεις. Το MARDI θα απεικονίσει το έδαφος κάτω από τους τροχούς και το ChemCam θα επιλέξει αυτόνομα έναν βραχώδη στόχο από τον νέο μας χώρο εργασίας και θα αναλύσει τη χημεία του. Για την παρακολούθηση των ατμοσφαιρικών και περιβαλλοντικών διακυμάνσεων, αποκτούμε ένα Mastcam tau για τη μέτρηση της σκόνης στον ουρανό, καθώς και μια μεγάλη έρευνα Navcam για το dust-devil και μια ταινία suprahorizon. Το σχέδιο είναι ολοκληρωμένο, όπως πάντα, με τυπικές δραστηριότητες DAN, REMS και RAD. Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη έλαβε αυτήν την εικόνα με ενδιαφέρουσες υφές που εκτίθενται σε μια προεξοχή στη βάση του λόφου "Mishe Mokwa", μπροστά από το ρόβερ, χρησιμοποιώντας το τηλεχειριστήριο μικροαπεικονιστή (RMI) Chemistry & Camera (ChemCam). Το Curiosity κατέγραψε την εικόνα στις 13 Ιουνίου 2025 — 4569η ηλιακή ώρα, ή 4.569η ημέρα στον Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory — στις 17:53:55 UTC. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4575-4576-perfect-parking-spot/ Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4577-4579: Παρακολουθήστε τους Ουρανούς. Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 20 Ιουνίου 2025 Κατά τη διάρκεια του σχεδίου που καλύπτει τα Sols 4575-4576, το Curiosity συνέχισε την έρευνά μας για μυστηριώδεις δομές τύπου κουτιού στους ώμους του Όρους Sharp. Μετά από μια επιτυχημένη διαδρομή 56 μέτρων (περίπου 184 πόδια), το Curiosity είναι τώρα σταθμευμένο σε μια γούρνα που διασχίζει μια περιοχή με έντονη διάσπαση, καλυμμένη από γραμμικά χαρακτηριστικά που πιστεύεται ότι αποτελούν απόδειξη ροής υπόγειων υδάτων στο μακρινό παρελθόν του Άρη. Με και τους έξι τροχούς σταθερά τοποθετημένους σε συμπαγές έδαφος, το ρόβερ μας είναι έτοιμο για την επιστήμη επαφής! Δυστυχώς, μια επανάληψη του πειράματος ανίχνευσης παγετού που αναμένεται για το σχέδιο του Σαββατοκύριακου αναβάλλεται για λίγες ημέρες λόγω ενός καλά κατανοητού προβλήματος με το ChemCam. Εν τω μεταξύ, οι ατμοσφαιρικές μας έρευνες έχουν την ευκαιρία να λάμψουν, καθώς έλαβαν επιπλέον χρόνο για να παρατηρήσουν τον ουρανό του Άρη. Νωρίς το απόγευμα της Ηλιακής Ακτίνας 4577, οι κάμερες πλοήγησης του Curiosity θα τραβήξουν μια ταινία των άνω τμημάτων του Aeolis Mons (Όρος Sharp), ελπίζοντας να δουν κινούμενες σκιές νεφών. Αυτή η παρατήρηση επιτρέπει στην ομάδα να υπολογίσει το υψόμετρο των νεφών που παρασύρονται πάνω από την κορυφή. Στη συνέχεια, η Navcam θα δείχνει κατευθείαν προς τα πάνω, για να απεικονίσει την κίνηση των νεφών στο ζενίθ και να προσδιορίσει την κατεύθυνση του ανέμου στο υψόμετρο τους. Η Mastcam θα κάνει στη συνέχεια μια σειρά από μικρά ψηφιδωτά για να μελετήσει τον χώρο εργασίας του ρόβερ και τα χαρακτηριστικά της κοιλάδας στην οποία έχει εισέλθει το Curiosity. Το πρώτο είναι ένα στερεοσκοπικό ψηφιδωτό 6x4 του χώρου εργασίας και οι στόχοι επιστήμης επαφής "Copacabana" και "Copiapo". Ο πρώτος στόχος είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του βράχου της κοιλάδας και το όνομά του τιμά μια πόλη στη Βολιβία που βρίσκεται στις όχθες της λίμνης Τιτικάκα. Ο δεύτερος στόχος είναι ένα τμήμα υλικού σε ανοιχτόχρωμες αποχρώσεις, το οποίο μπορεί να σχετίζεται με ρίγες ή "φλέβες" που γεμίζουν τα πολλά εγκάρσια ρήγματα στις τοπικές πέτρες. Αυτές είναι οι αποθέσεις που ενδεχομένως άφησε η διείσδυση των υπόγειων υδάτων πριν από πολύ καιρό. Το όνομα «Copiapo» τιμά μια πόλη εξόρυξης αργύρου στην εξαιρετικά ξηρή έρημο Atacama της βόρειας Χιλής. Ένα δεύτερο στερεοφωνικό μωσαϊκό Mastcam 6x3 θα εξετάσει ενεργές ρωγμές στην κοιλάδα. Δύο επιπλέον στερεοφωνικά μωσαϊκά Mastcam 5x1 στοχεύουν στην «Ardamarca», μια κορυφογραμμή παράλληλη με τα τοιχώματα της κοιλάδας, και έναν γκρεμό που εκθέτει στρώματα βράχου στη βάση του λόφου «Mishe Mokwa». Στην τρέχουσα τοποθεσία μας, όλα τα ονόματα των στόχων του Curiosity προέρχονται από το γεωλογικό τετράγωνο Uyuni που πήρε το όνομά του από τον απόκοσμο πυθμένα της λίμνης και την εφήμερη λίμνη ψηλά στο βολιβιανό αλτιπλάνο, αλλά ο λόφος Mishe Mokwa επιστρέφει στην τετραγωνίδα Altadena, που πήρε το όνομά του από ένα δημοφιλές μονοπάτι πεζοπορίας στα βουνά Santa Monica. Μετά από αυτό το μακρύ επιστημονικό μπλοκ, το Curiosity θα αναπτύξει το χέρι του, θα σκουπίσει τη σκόνη από την Copacabana με το DRT και στη συνέχεια θα απεικονίσει τόσο αυτήν όσο και το Copiapo με το μικροσκοπικό απεικονιστή MAHLI. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, το APXS θα καθορίσει τη σύνθεση αυτών των δύο στόχων. Νωρίς το πρωί του Ηλίου 4578, το Mastcam θα τραβήξει μεγάλα στερεοσκοπικά μωσαϊκά 27x5 και 18x3 διαφορετικών τμημάτων της κοιλότητας, χρησιμοποιώντας το πρωινό φως για να επισημάνει τις σκιές του εδάφους. Αργότερα μέσα στην ημέρα, το Navcam θα πραγματοποιήσει μια 360 μοιρών έρευνα του ουρανού, προσδιορίζοντας τη συνάρτηση φάσης σε ολόκληρο τον ουρανό. Θα ακολουθήσει μια διαδρομή 25 μέτρων (περίπου 82 πόδια) και η απεικόνιση μετά την οδήγηση περιλαμβάνει τόσο ένα πανόραμα 360 μοιρών Navcam της νέας μας τοποθεσίας όσο και μια εικόνα του εδάφους κάτω από το ρόβερ με το MARDI στο βραδινό λυκόφως. Το επόμενο ηλιακό φως είναι αποκλειστικά ατμοσφαιρική επιστήμη, με ένα εκτεταμένο σύνολο απογευματινών ταινιών suprahorizon και μια έρευνα dust-devil για το Navcam, καθώς και μια παρατήρηση αδιαφάνειας σκόνης Mastcam. Το τελικό σύνολο παρατηρήσεων σε αυτό το σχέδιο λαμβάνει χώρα το πρωί της 45ης Ηλίου με περισσότερες ταινίες Navcam suprahorizon και zenith για την παρατήρηση νεφών, μια μέτρηση αδιαφάνειας σκόνης Navcam στον κρατήρα Gale και μια τελευταία Mastcam tau. Τη Δευτέρα, αναμένουμε να προγραμματίσουμε μια ακόμη διαδρομή και ελπίζουμε να επιστρέψουμε στο πείραμα ανίχνευσης παγετού σύντομα καθώς εξερευνούμε τα φαράγγια boxwork του Άρη. Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη έλαβε αυτήν την εικόνα μέσα σε μια κοιλότητα στο έδαφος boxwork στον Άρη, χρησιμοποιώντας τη δεξιά κάμερα πλοήγησης. Το Curiosity κατέγραψε την εικόνα στις 20 Ιουνίου 2025 - 4575η Ηλίου, ή την 4.575η ημέρα του Άρη της αποστολής Mars Science Laboratory - στις 00:30:12 UTC. Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη έλαβε αυτήν την εικόνα μέσα σε μια κοιλότητα στο έδαφος boxwork στον Άρη, χρησιμοποιώντας τη δεξιά κάμερα πλοήγησης. Το Curiosity κατέγραψε την εικόνα στις 20 Ιουνίου 2025 — 4575η ηλιακή ώρα, ή 4.575η ημέρα στον Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory — στις 00:30:12 UTC. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4577-4579-watch-the-skies/

Το LRO της NASA Προβολές του σημείου πρόσκρουσης του σεληνιακού διαστημικού σκάφους HAKUTO-R Mission 2 Στις 11 Ιουνίου, το LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter) της NASA κατέγραψε φωτογραφίες του σημείου όπου το σεληνιακό διαστημικό σκάφος ispace Mission 2 SMBC x HAKUTO-R Venture Moon (RESILIENCE) πραγματοποίησε σκληρή προσγείωση στις 5 Ιουνίου 2025, UTC. Μια ασπρόμαυρη εικόνα της επιφάνειας της Σελήνης που τραβήχτηκε από το Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA δείχνει: το σημείο πρόσκρουσης του σεληνιακού διαστημικού σκάφους HAKUTO-R Mission 2, μια σκοτεινή κηλίδα που περιβάλλεται από ένα ανεπαίσθητο φωτεινό φωτοστέφανο. Ένα λευκό βέλος δείχνει το σημείο. Το σημείο πρόσκρουσης του σεληνιακού διαστημικού σκάφους RESILIENCE, όπως φαίνεται από την κάμερα Lunar Reconnaissance Orbiter (LROC) της NASA στις 11 Ιουνίου 2025. Το διαστημικό σκάφος δημιούργησε μια σκοτεινή κηλίδα που περιβάλλεται από ένα ανεπαίσθητο φωτεινό φωτοστέφανο. Η RESILIENCE εκτοξεύτηκε στις 15 Ιανουαρίου με ένα ιδιωτικά χρηματοδοτούμενο διαστημόπλοιο. Η δεξιά κάμερα στενής γωνίας του LRO (μία σε μια σουίτα καμερών γνωστή ως LROC) κατέγραψε τις εικόνες που παρουσιάζονται εδώ από περίπου 50 μίλια πάνω από την επιφάνεια του Mare Frigoris, μιας ηφαιστειακής περιοχής διάσπαρτης με μεγάλης κλίμακας ρήγματα γνωστά ως ρυτιδωμένες ράχες. Η σκούρα μουτζούρα που είναι ορατή πάνω από το βέλος στη φωτογραφία σχηματίστηκε καθώς το όχημα χτύπησε την επιφάνεια, εκτινάσσοντας τον ρεγολίθο - τον βράχο και τη σκόνη που αποτελούν το «χώμα» της Σελήνης. Το αχνό φωτεινό φωτοστέφανο που περιβάλλει την τοποθεσία προέκυψε από σωματίδια ρεγολίθου χαμηλής γωνίας που έτριψαν την ευαίσθητη επιφάνεια. GIF ασπρόμαυρων εικόνων της επιφάνειας της Σελήνης που ελήφθησαν από το Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA, που δείχνουν πριν και μετά την πρόσκρουση του σεληνιακού προσεδαφιστή HAKUTO-R Mission 2. Η δεύτερη εικόνα δείχνει μια σκούρα μουτζούρα που περιβάλλεται από ένα ανεπαίσθητο φωτεινό φωτοστέφανο. Αυτή η κινούμενη εικόνα δείχνει την τοποθεσία RESILIENCE πριν και μετά την πρόσκρουση. Στην εικόνα, ο βορράς είναι προς τα πάνω. Κοιτώντας από τα δυτικά προς τα ανατολικά, ή από αριστερά προς τα δεξιά, η περιοχή που απεικονίζεται καλύπτει 2 μίλια.Το LRO διαχειρίζεται το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ, για τη Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον. Το LRO, που εκτοξεύτηκε στις 18 Ιουνίου 2009, έχει συγκεντρώσει έναν θησαυρό δεδομένων με τα επτά ισχυρά του όργανα, συμβάλλοντας ανεκτίμητα στις γνώσεις μας για τη Σελήνη. Η NASA επιστρέφει στη Σελήνη με εμπορικούς και διεθνείς εταίρους για να επεκτείνει την ανθρώπινη παρουσία στο διάστημα και να φέρει πίσω νέες γνώσεις και ευκαιρίες. Περισσότερα για αυτήν την ιστορία από την ιστοσελίδα LRO Camera του Κρατικού Πανεπιστημίου της Αριζόνα https://www.nasa.gov/missions/lro/nasas-lro-views-ispace-hakuto-r-mission-2-moon-lander-impact-site/

Ισχυρή έκλαμψη εκρήγνυται από τον Ήλιο Ο Ήλιος εξέπεμψε μια ισχυρή ηλιακή έκλαμψη, η οποία κορυφώθηκε στις 7:50 μ.μ. ET στις 19 Ιουνίου. Το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής της NASA, το οποίο παρακολουθεί συνεχώς τον Ήλιο, κατέγραψε μια εικόνα του γεγονότος. Οι ηλιακές εκλάμψεις είναι ισχυρές εκρήξεις ενέργειας. Οι εκλάμψεις και οι ηλιακές εκρήξεις μπορούν να επηρεάσουν τις ραδιοεπικοινωνίες, τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας, τα σήματα πλοήγησης και να θέσουν σε κίνδυνο τα διαστημόπλοια και τους αστροναύτες.Αυτή η έκλαμψη ταξινομείται ως έκλαμψη X1.9. Η κλάση X υποδηλώνει τις πιο έντονες εκλάμψεις, ενώ ο αριθμός παρέχει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ισχύ της. Για να δείτε πώς ένας τέτοιος διαστημικός καιρός μπορεί να επηρεάσει τη Γη, επισκεφθείτε το Κέντρο Πρόβλεψης Διαστημικού Καιρού της NOAA https://spaceweather.gov/, την επίσημη πηγή της κυβέρνησης των ΗΠΑ για προβλέψεις, ρολόγια, προειδοποιήσεις και ειδοποιήσεις για τον διαστημικό καιρό. Η NASA λειτουργεί ως ερευνητικός βραχίονας της εθνικής προσπάθειας για τον διαστημικό καιρό. Η NASA παρατηρεί συνεχώς τον Ήλιο και το διαστημικό μας περιβάλλον με έναν στόλο διαστημοπλοίων που μελετούν τα πάντα, από τη δραστηριότητα του Ήλιου μέχρι την ηλιακή ατμόσφαιρα και τα σωματίδια και τα μαγνητικά πεδία στον χώρο που περιβάλλει τη Γη.Το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής της NASA κατέγραψε αυτήν την εικόνα μιας ηλιακής έκλαμψης — που φαίνεται ως η φωτεινή λάμψη επάνω δεξιά — στις 19 Ιουνίου. Η εικόνα δείχνει ένα υποσύνολο ακραίου υπεριώδους φωτός που τονίζει το εξαιρετικά θερμό υλικό στις εκλάμψεις και το οποίο είναι χρωματισμένο με κόκκινο χρώμα. https://science.nasa.gov/blogs/solar-cycle-25/2025/06/20/strong-flare-erupts-from-sun-5/