Δροσος Γεωργιος

50 χρόνια κουαρκόνια. Η ανακάλυψη του σωματιδίου J/ψ το 1974 πυροδότησε την επονομαζόμενη «Επανάσταση του Νοέμβρη» στον κόσμο της σωματιδιακής φυσικής. Το σωματίδιο J/ψ ήταν το πρώτο σωματίδιο που αναγνωρίστηκε ως κατάσταση quarkonium (κουαρκονίου) που αποτελείται από γοητευτικά κουάρκ (c) και αντικουάρκ (). Η ερμηνεία του J/ψ ως charmonium (γοητευτικόνιο) εδραιώθηκε από τις επακόλουθες παρατηρήσεις φάσματος σχετικών καταστάσεων , και τέλος από την ανακάλυψη γοητευτικών σωματιδίων το 1976. Tην ανακάλυψη του charmonium ακολούθησε το 1977 η ανακάλυψη του μεσονίoυ bottomonium (πυθμενόνιο) και σωματιδίων που περιείχαν κουάρκ πυθμένες. Οι δεσμευμένες καταστάσεις toponium (τοπόνιο ή κορυφόνιο), του κορυφαίου κουάρκ και αντικουάρκ προβλεπόταν ότι υπήρχαν κατ’ αρχήν, αλλά, μετά την ανακάλυψη του κορυφαίου κουάρκ το 1995, οι περισσότεροι φυσικοί πίστευαν ότι η παρατήρησή του θα έπρεπε να περιμένει τον επιταχυντή e+e– επόμενης γενιάς. Όμως, στο δεύτερο εξάμηνο του 2024, η Συνεργασία CMS ανέφερε μια περίσσεια γεγονότων κοντά στο όριο για την παραγωγή στον LHC, η οποία ερμηνεύεται ως κατάσταση toponium στη χαμηλότερη στάθμη.Ο John Ellis, https://en.wikipedia.org/wiki/John_Ellis_(physicist,_born_1946) που υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας όλων αυτών των ανακαλύψεων στα τελευταία 50 χρόνια, δημοσίευσε τις αναμνήσεις του σε ένα άρθρο με τίτλο «Personal Memories of 50 Years of Quarkonia» . https://arxiv.org/abs/2506.10643 Αφιερώνει το άρθρο του στην μνήμη της Mary K. Gaillard. https://physicsgg.me/2025/05/26/mary-k-gaillard-1939-2025/ διαβάστε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ: https://arxiv.org/pdf/2506.10643

Rocket and Space Corporation Energia Ο μικρός ήλιος λάμπει σύμφωνα με το πρόγραμμα μόνο για το Progress MS-31 Ο έλεγχος των ηλιακών πάνελ του φορτηγού πλοίου ολοκληρώθηκε στο Μπαϊκονούρ. Για να δοκιμάσουν το σύστημα, οι συνάδελφοί μας στο κοσμοδρόμιο ανοίγουν τα πάνελ για τελευταία φορά πριν από την πτήση και τα ακτινοβολούν με ισχυρές λάμπες. Με αυτόν τον τρόπο, ελέγχουν πόσο αποτελεσματικά τα ηλιακά στοιχεία στις μπαταρίες μετατρέπουν την φωτεινή ενέργεια σε ηλεκτρικό ρεύμα. Εν τω μεταξύ, η προετοιμασία φορτίου και εξοπλισμού συνεχίζεται στον σταθμό εργασίας του πλοίου. Σύντομα, το φορτηγό θα τα παραδώσει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το πλοίο Progress MS-31 έχει προγραμματιστεί για τον Ιούλιο του 2025. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_588370 Roscosmos Η διαρροή στο ρωσικό τμήμα του ISS έχει εξαλειφθεί Η Roscosmos συνεχίζει την καθημερινή παρακολούθηση και συντήρηση όλων των συστημάτων του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Το επόμενο στάδιο σφράγισης του θαλάμου μετάβασης της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda έχει ολοκληρωθεί. Σύμφωνα με την αξιολόγηση εμπειρογνωμόνων από το Κέντρο Ελέγχου Αποστολών, δεν υπάρχει διαρροή στο ρωσικό τμήμα του ISS. Το ιστορικό διαρροής αέρα από τον ενδιάμεσο θάλαμο της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού συνεχίζεται εδώ και περισσότερα από πέντε χρόνια. Αναφέρθηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2019. Τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες για τη σφράγιση της διαρροής, αλλά όλες οι προσπάθειες έχουν οδηγήσει μόνο σε μερικά αποτελέσματα. Μετά τη σφράγιση τον Ιούνιο του 2025, οι δοκιμές δείχνουν ότι η διαρροή αέρα στον θάλαμο μετάβασης έχει σταματήσει εντελώς, για πρώτη φορά από τότε που ανακαλύφθηκε. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_588304 Το πλήρωμα του σταθμού τελειώνει την εβδομάδα με μισή βάρδια γεμάτη με διαστημική έρευνα. Το πλήρωμα της Αποστολής 73 ολοκλήρωσε την εβδομάδα με μια ακόμη ελαφριά ημέρα εργασίας, εργαζόμενο σε μισή βάρδια, με σαρώσεις φλεβών, μια φαρμακευτική μελέτη και συντήρηση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η μηχανικός πτήσης της NASA, Nichole Ayers, ξεκίνησε την ημέρα της με τον διοικητή του σταθμού, Takuya Onishi, από την JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), να χειρίζονται εκ περιτροπής τη συσκευή Ultrasound 2 και να σαρώνουν ο ένας τις φλέβες του λαιμού, των ώμων και των ποδιών του άλλου. Στη συνέχεια, η Ayers παρέδωσε τον βιοϊατρικό εξοπλισμό στη μηχανικό πτήσης της NASA, Anne McClain, η οποία σάρωσε τις φλέβες του μηχανικού πτήσης της Roscosmos, Kirill Peskov. Οι γιατροί στο έδαφος παρακολούθησαν τις τακτικά προγραμματισμένες σαρώσεις σε πραγματικό χρόνο, ελέγχοντας για πιθανούς θρόμβους αίματος που προκύπτουν λόγω της συσσώρευσης αίματος προς το άνω μέρος του σώματος ενός μέλους του πληρώματος σε συνθήκες μικροβαρύτητας.Ο Onishi και ο McClain αφιέρωσαν στη συνέχεια χρόνο σε διάφορες εργασίες συντήρησης στον αεροθάλαμο Quest. Ο Onishi παρατήρησε, φωτογράφισε και κατέγραψε την κατάσταση και τη θέση μιας ποικιλίας εργαλείων διαστημικού περιπάτου, ενώ ο McClain μετέφερε τα λύματα που συλλέχθηκαν από μια διαστημική στολή σε μια σακούλα δοχείου νερού έκτακτης ανάγκης. Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Τζόνι Κιμ, ξεκίνησε τη βάρδιά του μέσα στο Quest αναζητώντας και εντοπίζοντας μια εξειδικευμένη υποδοχή που θα χρησιμοποιηθεί σε έναν μελλοντικό διαστημικό περίπατο. Στη συνέχεια, εργάστηκε μέσα στη μονάδα του εργαστηρίου Destiny, εγκαθιστώντας υλικό και τοποθετώντας δείγματα μέσα στο Microgravity Science Glovebox για να διερευνήσει τη συμπεριφορά των αμυλοειδών, ή αλλιώς των πρωτεϊνικών αποθέσεων που επηρεάζουν τα όργανα και τους ιστούς, σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Τα αποτελέσματα μπορεί να οδηγήσουν σε καλύτερη κατανόηση και νεότερες θεραπείες για νευροεκφυλιστικές ασθένειες όπως η νόσος Αλτσχάιμερ, και να προωθήσουν ευκαιρίες εμπορευματοποίησης του διαστήματος.Ο Πεσκόφ ξεκίνησε τη βάρδιά του στο τμήμα Roscosmos του τροχιακού σταθμού και συνδέθηκε με μια συσκευή που εφαρμόζει μια γνωστή δύναμη σε ένα μέλος του πληρώματος και χρησιμοποιεί την προκύπτουσα επιτάχυνση για να υπολογίσει με ακρίβεια τη μάζα. Μετά τις σαρώσεις φλεβών του, ο Πεσκόφ εργάστηκε στη μονάδα Zarya και καθάρισε τον εξοπλισμό υποστήριξης ζωής και έλεγξε τα συστήματα φωτισμού. Ο βετεράνος κάτοικος του διαστημικού σταθμού και κοσμοναύτης Σεργκέι Ριζίκοφ πέρασε τη μισή του μέρα στη Zarya οργανώνοντας το ηλεκτρονικό υλικό για να δημιουργήσει περισσότερο χώρο αποθήκευσης. Ο κοσμοναύτης Alexey Zubritskiy, που πετούσε για πρώτη φορά στο διάστημα, μετέφερε υγρά από τον σταθμό στις δεξαμενές του φορτηγού σκάφους Progress 90 και στη συνέχεια αντέγραψε επιστημονικά δεδομένα που συλλέχθηκαν από μια έρευνα κρυστάλλωσης πρωτεϊνών σε μια μονάδα flash. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/13/station-crew-ends-week-with-half-shift-filled-with-space-research/

Το Hubble μελετά μια σκηνή σουπερνόβα σε μια σπείρα. Αυτός ο γαλήνιος σπειροειδής γαλαξίας κρύβει ένα κατακλυσμιαίο παρελθόν. Ο γαλαξίας IC 758, που φαίνεται σε αυτήν την εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA, βρίσκεται 60 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. Το Hubble κατέγραψε αυτήν την εικόνα το 2023. Ο IC 758 φαίνεται γαλήνιος, με τους απαλούς μπλε σπειροειδείς βραχίονες του να καμπυλώνονται απαλά γύρω από το θολό ραβδωτό κέντρο του. Ωστόσο, το 1999, οι αστρονόμοι εντόπισαν μια ισχυρή έκρηξη σε αυτόν τον γαλαξία. Ο σουπερνόβα SN 1999bg σηματοδότησε το δραματικό τέλος ενός άστρου πολύ πιο ογκώδους από τον Ήλιο.Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακριβώς πόσο ογκώδες ήταν αυτό το αστέρι πριν εκραγεί, αλλά θα χρησιμοποιήσουν αυτές τις παρατηρήσεις του Hubble για να μετρήσουν τις μάζες των αστεριών στη γειτονιά του SN 1999bg. Αυτές οι μετρήσεις θα τους βοηθήσουν να εκτιμήσουν τη μάζα του άστρου που έγινε σουπερνόβα. Τα δεδομένα του Hubble ενδέχεται επίσης να αποκαλύψουν εάν το προγονικό αστέρι του SN 1999bg είχε έναν σύντροφο, κάτι που θα παρείχε πρόσθετες ενδείξεις για τη ζωή και τον θάνατο του αστεριού.Ένας σουπερνόβα αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από την απλή εξαφάνιση ενός μόνο αστέρα - είναι επίσης μια ισχυρή δύναμη που μπορεί να διαμορφώσει τη γειτονιά του. Όταν ένα τεράστιο αστέρι καταρρέει, πυροδοτώντας έναν σουπερνόβα, τα εξωτερικά του στρώματα ανακάμπτουν από τον συρρικνωμένο πυρήνα του. Η έκρηξη αναδεύει τη διαστρική σούπα αερίου και σκόνης από την οποία σχηματίζονται νέα αστέρια. Αυτή η διαστρική αναταραχή μπορεί να διασκορπίσει και να θερμάνει κοντινά σύννεφα αερίου, εμποδίζοντας τον σχηματισμό νέων αστέρων ή μπορεί να τα συμπιέσει, δημιουργώντας μια έκρηξη σχηματισμού νέων αστέρων. Τα στρώματα που αποκολλώνται εμπλουτίζουν το διαστρικό μέσο, από το οποίο σχηματίζονται νέα αστέρια, με βαριά στοιχεία που παράγονται στον πυρήνα του σουπερνόβα.

Η NASA και οι συνεργάτες της εξετάζουν τις ευκαιρίες εκτόξευσης της αποστολής Axiom 4. Η NASA, η Axiom Space και η SpaceX εξετάζουν τις ευκαιρίες εκτόξευσης το νωρίτερο την Πέμπτη 19 Ιουνίου για την τέταρτη ιδιωτική αποστολή αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, την αποστολή Axiom 4.Στις 12 Ιουνίου, η NASA και η Axiom Space καθυστέρησαν την αποστολή, καθώς ο οργανισμός συνέχισε να συνεργάζεται με την Roscosmos για να κατανοήσει τις πιο πρόσφατες προσπάθειες επισκευής για τη σφράγιση μικρών διαρροών. Οι διαρροές, που βρίσκονται στο πιο πίσω τμήμα της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, παρακολουθούνται από τους ελεγκτές πτήσης τα τελευταία χρόνια.Μετά την πιο πρόσφατη επισκευή, η πίεση στη σήραγγα μεταφοράς ήταν σταθερή. Προηγουμένως, η πίεση σε αυτήν την περιοχή θα είχε μειωθεί. Αυτό θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι οι μικρές διαρροές έχουν σφραγιστεί. Οι ομάδες εξετάζουν επίσης ότι η σταθερή πίεση θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα μιας μικρής ποσότητας αέρα που ρέει στη σήραγγα μεταφοράς κατά μήκος της σφράγισης της καταπακτής από το κύριο μέρος του διαστημικού σταθμού. Αλλάζοντας την πίεση στη σήραγγα μεταφοράς και παρακολουθώντας την πάροδο του χρόνου, οι ομάδες αξιολογούν την κατάσταση της σήραγγας μεταφοράς και τη σφράγιση της καταπακτής μεταξύ του διαστημικού σταθμού και του πίσω μέρους του Zvezda.Δεν είναι ασυνήθιστο για τον οργανισμό και τους διεθνείς συνεργάτες του να προσαρμόζουν τις εκτοξεύσεις ανάλογα με τις αλλαγές στις λειτουργίες στον διαστημικό σταθμό. Οι ομάδες σημειώνουν πρόοδο στην αξιολόγηση της διαμόρφωσης της σήραγγας μεταφοράς, με αποτέλεσμα μια ενημερωμένη ευκαιρία εκτόξευσης για την ιδιωτική αποστολή αστροναυτών. Επιπλέον, οι ομάδες της SpaceX έχουν επισκευάσει μια διαρροή υγρού οξυγόνου που εντοπίστηκε κατά τη διάρκεια επιθεωρήσεων του πυραύλου Falcon 9 μετά από στατική πυρκαγιά. Μετά τις επισκευές, η εταιρεία ολοκλήρωσε μια πρόβα υγρού τζενεράλε του Falcon 9. Η Peggy Whitson, πρώην αστροναύτης της NASA και διευθύντρια επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων στην Axiom Space, θα ηγηθεί της εμπορικής αποστολής, ενώ ο αστροναύτης του ISRO (Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας) Shubhanshu Shukla θα υπηρετήσει ως πιλότος. Οι δύο ειδικοί της αποστολής είναι ο αστροναύτης του προγράμματος ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) Sławosz Uznański-Wiśniewski από την Πολωνία και ο Tibor Kapu από την Ουγγαρία. Το πλήρωμα θα απογειωθεί με το διαστημόπλοιο SpaceX Dragon με το Falcon 9 από το Launch Complex 39A στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research on X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και το Instagram. Το πλήρωμα της Axiom Mission 4, ή Ax-4, (από αριστερά) με τον αστροναύτη της ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος) Sławosz Uznański-Wiśniewski από την Πολωνία, την πρώην αστροναύτη της NASA Peggy Whitson, τον αστροναύτη του ISRO (Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας) Shubhanshu Shukla και τον Tibor Kapu από την Ουγγαρία. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/14/nasa-partners-review-axiom-mission-4-launch-opportunities/

Το James Webb καταγράφει άμεσες εικόνες από… εκτροχιασμένους εξωπλανήτες. Σπάνιο πλανητικό σύστημα που αποκαλύπτει σειρά εντυπωσιακών κοσμικών φαινομένων. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb σημείωσε ένα ακόμη ορόσημο, καταγράφοντας μια άμεση εικόνα ενός μακρινού ψυχρού πλανήτη σε ένα πλανητικό σύστημα με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από το ηλιακό μας σύστημα.Ο εξωπλανήτης που ονομάζεται 14 Herculis c, ή 14 Her c εν συντομία περιστρέφεται γύρω από το άστρο 14 Her που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 60 ετών φωτός από τη Γη και είναι παρόμοιο σε μέγεθος με τον Ήλιο. Στη εικόνα του James Webb ο εξωπλανήτης εμφανίζεται ως μια αχνή, θολή πορτοκαλί κουκκίδα, το χρώμα του οποίου είναι αποτέλεσμα της θερμότητας που ακτινοβολεί από την ατμόσφαιρά του και μεταφράζεται σε ορατές αποχρώσεις.Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι ο 14 Her c σχηματίστηκε πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια, έχει δηλαδή παρόμοια ηλικία με αυτή της Γης ενώ διαθέτει ψυχρή ατμοσφαιρική θερμοκρασία που κυμαίνεται στους μείον 3 βαθμούς Κελσίου. Ο 14 Her c περιστρέφεται γύρω από το αστέρι του σε απόσταση περίπου 2,2 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από αυτό απόσταση περίπου 15 φορές μεγαλύτερη από την απόσταση που έχει η Γη από τον Ήλιο. Αν ήταν στο ηλιακό μας σύστημα θα βρισκόταν κάπου ανάμεσα στον Κρόνο και τον Ουρανό.Αλλά, σε αντίθεση με τις επίπεδες, καλά οργανωμένες τροχιές των πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα, το σύστημα 14 Herculis είναι δραματικά ασταθές. Οι δύο γνωστοί πλανήτες του, συμπεριλαμβανομένου του 14 Her c, περιστρέφονται σε γωνίες περίπου 40 μοιρών μεταξύ τους, δημιουργώντας ένα μοτίβο διασταύρωσης τύπου «Χ» γύρω από το άστρο τους. Αυτή η ασυνήθιστη διάταξη μπορεί να προκλήθηκε από την πρώιμη εκτίναξη ενός τρίτου ογκώδους πλανήτη από το σύστημα, ρίχνοντας τους υπόλοιπους δύο σε μια βαρυτικά ταραγμένη «πλανητική διελκυστίνδα» αναφέρουν οι αστρονόμοι που πήραν μέρος στις παρατηρήσεις και προσπαθούν να βρουν απαντήσεις στις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στους πλανήτες μεταξύ τους και με το άστρο τους και τα φαινόμενα που παράγονται ορισμένα από τα οποία είναι πιθανό να χαρτογραφούνται για πρώτη φορά. Γραφιστική απεικόνιση του συστήματος που παρατήρησε το James Webb. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1968541/to-james-webb-katagrafei-ameses-eikones-apo-ektrochiasmenoys-exoplanites/

Η NASA εκτοξεύει πυραύλους σε σύννεφα που διαταράσσουν το ραδιόφωνο Στους ουρανούς Η NASA εκτοξεύει πυραύλους από ένα απομακρυσμένο νησί του Ειρηνικού για να μελετήσει μυστηριώδεις δομές που μοιάζουν με σύννεφα σε μεγάλο υψόμετρο και μπορούν να διαταράξουν κρίσιμα συστήματα επικοινωνίας. Η αποστολή, που ονομάζεται Sporadic-E ElectroDynamics ή SEED, ανοίγει το παράθυρο εκτόξευσης τριών εβδομάδων από την ατόλη Kwajalein στα Νησιά Μάρσαλ την Παρασκευή 13 Ιουνίου. Τα ατμοσφαιρικά χαρακτηριστικά που μελετά το SEED είναι γνωστά ως στρώματα Sporadic-E και δημιουργούν μια σειρά από προβλήματα στις ραδιοεπικοινωνίες. Όταν υπάρχουν, οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και οι χρήστες θαλάσσιων ραδιοεπικοινωνιών ενδέχεται να λαμβάνουν σήματα από ασυνήθιστα απομακρυσμένες περιοχές, μπερδεύοντάς τα με κοντινές πηγές. Οι στρατιωτικοί χειριστές που χρησιμοποιούν ραντάρ για να δουν πέρα από τον ορίζοντα ενδέχεται να ανιχνεύσουν ψευδείς στόχους - με το παρατσούκλι "φαντάσματα" - ή να λαμβάνουν παραμορφωμένα σήματα που είναι δύσκολο να αποκρυπτογραφηθούν. Τα στρώματα Sporadic-E σχηματίζονται, κινούνται και διαχέονται συνεχώς, επομένως αυτές οι διαταραχές μπορεί να είναι δύσκολο να προβλεφθούν. Σποραδικά στρώματα-Ε σχηματίζονται στην ιονόσφαιρα, ένα στρώμα της ατμόσφαιρας της Γης που εκτείνεται από περίπου 40 έως 600 μίλια (60 έως 1.000 χιλιόμετρα) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η ιονόσφαιρα, όπου βρίσκεται ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός και οι περισσότεροι δορυφόροι σε τροχιά γύρω από τη Γη, είναι επίσης το σημείο όπου βλέπουμε τις μεγαλύτερες επιπτώσεις του διαστημικού καιρού. Κυρίως λόγω του Ήλιου, ο διαστημικός καιρός προκαλεί μυριάδες προβλήματα στις επικοινωνίες μας με τους δορυφόρους και μεταξύ των επίγειων συστημάτων. Η καλύτερη κατανόηση της ιονόσφαιρας είναι το κλειδί για τη διατήρηση της ομαλής λειτουργίας κρίσιμων υποδομών.Η ιονόσφαιρα πήρε το όνομά της από τα φορτισμένα σωματίδια ή ιόντα που βρίσκονται εκεί. Μερικά από αυτά τα ιόντα προέρχονται από μετεωρίτες, οι οποίοι καίγονται στην ατμόσφαιρα και αφήνουν ίχνη ιονισμένου σιδήρου, μαγνησίου, ασβεστίου, νατρίου και καλίου που αιωρούνται στον ουρανό. Αυτά τα «βαρέα μέταλλα» έχουν μεγαλύτερη μάζα από τους τυπικούς κατοίκους της ιονόσφαιρας και τείνουν να βυθίζονται σε χαμηλότερα υψόμετρα, κάτω από 90 μίλια (140 χιλιόμετρα). Περιστασιακά, συγκεντρώνονται για να δημιουργήσουν πυκνά σμήνη γνωστά ως στρώματα Σποραδικού-Ε. «Αυτά τα στρώματα Σποραδικού-Ε δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι και μπορούν να παρατηρηθούν μόνο με ραντάρ. Στα διαγράμματα ραντάρ, ορισμένα στρώματα εμφανίζονται σαν ανομοιογενή και φουσκωμένα σύννεφα, ενώ άλλα απλώνονται, παρόμοια με έναν συννεφιασμένο ουρανό, τον οποίο ονομάζουμε στρώμα Σποραδικού-Ε που καλύπτει όλο το φάσμα», δήλωσε ο Aroh Barjatya, κύριος ερευνητής της αποστολής SEED και καθηγητής φυσικής μηχανικής στο Αεροναυτικό Πανεπιστήμιο Embry-Riddle στην Daytona Beach της Φλόριντα. Η ομάδα SEED περιλαμβάνει επιστήμονες από το Embry-Riddle, το Boston College στη Μασαχουσέτη και το Πανεπιστήμιο Clemson στη Νότια Καρολίνα. «Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για την πρόβλεψη αυτών των στρωμάτων και την κατανόηση της δυναμικής τους λόγω του τρόπου με τον οποίο παρεμβαίνουν στις επικοινωνίες», δήλωσε ο Barjatya. Ένα μυστήριο στον Ισημερινό Οι επιστήμονες μπορούν να εξηγήσουν τα στρώματα Sporadic-E όταν σχηματίζονται σε μεσαία γεωγραφικά πλάτη, αλλά όχι όταν εμφανίζονται κοντά στον ισημερινό της Γης - όπως κοντά στην ατόλη Kwajalein, όπου θα εκτοξευθεί η αποστολή SEED. Στο Βόρειο και Νότιο Ημισφαίριο, τα στρώματα Sporadic-E μπορούν να θεωρηθούν ως κυκλοφοριακά μποτιλιαρίσματα σωματιδίων. Σκεφτείτε τα ιόντα στην ατμόσφαιρα ως μικροσκοπικά αυτοκίνητα που ταξιδεύουν μεμονωμένα σε λωρίδες που ορίζονται από τις γραμμές μαγνητικού πεδίου της Γης. Αυτές οι λωρίδες συνδέουν τη Γη από άκρη σε άκρη - αναδύονται κοντά στον Νότιο Πόλο, σχηματίζουν καμπύλη γύρω από τον ισημερινό και βυθίζονται πίσω στον Βόρειο Πόλο. Μια λαμπερή μπλε Γη εμφανίζεται με γραμμές πλέγματος και γραμμές μαγνητικού πεδίου που σχηματίζουν καμπύλη γύρω της, απεικονίζοντας το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη στο διάστημα σε σκούρο φόντο. Η Βόρεια και η Νότια Αμερική είναι ορατές. Μια εννοιολογική κινούμενη εικόνα δείχνει το μαγνητικό πεδίο της Γης. Οι μπλε γραμμές που ακτινοβολούν από τη Γη αντιπροσωπεύουν τις γραμμές μαγνητικού πεδίου κατά μήκος των οποίων ταξιδεύουν τα φορτισμένα σωματίδια. Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA/Εργαστήριο Εννοιολογικών Εικόνων Στα μέσα γεωγραφικά πλάτη της Γης, οι γραμμές πεδίου σχηματίζουν γωνία προς το έδαφος, κατεβαίνοντας μέσα από τα ατμοσφαιρικά στρώματα με ποικίλες ταχύτητες και κατευθύνσεις ανέμου. Καθώς τα ιόντα διέρχονται από αυτά τα στρώματα, βιώνουν διάτμηση ανέμου - ταραχώδεις ριπές που προκαλούν τη συσσώρευση της ομαλής γραμμής τους. Αυτές οι συσσωρεύσεις σωματιδίων σχηματίζουν στρώματα Sporadic-E. Αλλά κοντά στον μαγνητικό ισημερινό, αυτή η εξήγηση δεν λειτουργεί. Εκεί, οι γραμμές μαγνητικού πεδίου της Γης εκτείνονται παράλληλα με την επιφάνεια και δεν τέμνουν τα ατμοσφαιρικά στρώματα με διαφορετικούς ανέμους, επομένως τα στρώματα Sporadic-E δεν θα έπρεπε να σχηματίζονται. Ωστόσο, σχηματίζονται - αν και λιγότερο συχνά. «Εκκινούμε από το πλησιέστερο σημείο που μπορεί η NASA στον μαγνητικό ισημερινό», είπε ο Barjatya, «για να μελετήσουμε τη φυσική που η υπάρχουσα θεωρία δεν εξηγεί πλήρως». Πτήση στους Ουρανούς Για να διερευνήσει, ο Barjatya ανέπτυξε το SEED για να μελετήσει τα στρώματα Sporadic-E χαμηλού γεωγραφικού πλάτους από μέσα. Η αποστολή βασίζεται σε πυραύλους ανίχνευσης - μη επανδρωμένα υποτροχιακά διαστημόπλοια που μεταφέρουν επιστημονικά όργανα. Οι πτήσεις τους διαρκούν μόνο λίγα λεπτά, αλλά μπορούν να εκτοξευθούν με ακρίβεια σε φευγαλέους στόχους.Από τη νύχτα της 13ης Ιουνίου, ο Barjatya και η ομάδα του θα παρακολουθούν το ALTAIR (ARPA Long-Range Tracking and Instrumentation Radar), ένα ισχυρό, επίγειο σύστημα ραντάρ στο σημείο εκτόξευσης, για σημάδια ανάπτυξης στρωμάτων Sporadic-E. Όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες, ο Barjatya θα δώσει την εντολή εκτόξευσης. Λίγα λεπτά αργότερα, ο πύραυλος θα πετάξει. Έξι άτομα στέκονται μπροστά από ένα μεγάλο πιάτο ραδιοτηλεσκοπίου κάτω από έναν γαλάζιο ουρανό, με φοίνικες στο φόντο. Η ομάδα είναι ντυμένη άνετα και χαμογελάει, υποδηλώνοντας μια επιστημονική ή ερευνητική επίσκεψη.Η επιστημονική ομάδα SEED και η ομάδα διαχείρισης αποστολής μπροστά από το ARPA Long-Range Tracking and Instrumentation Radar (ALTAIR). Η ομάδα SEED θα χρησιμοποιήσει το ALTAIR για να παρακολουθεί την ιονόσφαιρα για σημάδια στρωμάτων Sporadic-E και να χρονομετρεί την εκτόξευση. Διοίκηση Διαστήματος και Πυραυλικής Άμυνας του Στρατού των ΗΠΑ Κατά την άνοδο, ο πύραυλος θα απελευθερώσει πολύχρωμους ιχνηθέτες ατμών. Οι επίγειες κάμερες θα παρακολουθούν τους ανιχνευτές για να μετρούν τα μοτίβα του ανέμου σε τρεις διαστάσεις. Μόλις βρεθεί στο στρώμα Sporadic-E, ο πύραυλος θα αναπτύξει τέσσερα υποφορτία - μικροσκοπικούς ανιχνευτές που θα μετρούν την πυκνότητα των σωματιδίων και την ένταση του μαγνητικού πεδίου σε πολλά σημεία. Τα δεδομένα θα μεταδίδονται πίσω στο έδαφος καθώς ο πύραυλος κατεβαίνει.Μια άλλη νύχτα κατά τη διάρκεια του παραθύρου εκτόξευσης, η ομάδα θα εκτοξεύσει έναν δεύτερο, σχεδόν πανομοιότυπο πύραυλο για να συλλέξει πρόσθετα δεδομένα υπό δυνητικά διαφορετικές συνθήκες. Ο Barjatya και η ομάδα του θα χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα για να βελτιώσουν τα υπολογιστικά μοντέλα της ιονόσφαιρας, με στόχο να εξηγήσουν πώς σχηματίζονται τα στρώματα Sporadic-E τόσο κοντά στον ισημερινό. «Τα στρώματα Sporadic-E είναι μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου, πιο περίπλοκου φυσικού συστήματος που φιλοξενεί διαστημικά περιουσιακά στοιχεία στα οποία βασιζόμαστε καθημερινά», δήλωσε ο Barjatya. «Αυτή η εκτόξευση μας φέρνει πιο κοντά στην κατανόηση ενός άλλου βασικού κομματιού της διεπαφής της Γης με το διάστημα». https://science.nasa.gov/science-research/heliophysics/nasa-launching-rockets-into-radio-disrupting-clouds/

Σπάει τα ρεκόρ η παρουσία διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα της Γης. Καταγράφονται τα υψηλότερα επίπεδα του βλαβερού αερίου από όσο γνωρίζουν οι επιστήμονες. Νέες μετρήσεις δείχνουν ότι τώρα υπάρχει περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα από τότε που ξεκίνησαν οι σχετικές καταγραφές και σύμφωνα με τους ειδικούς πρόκειται πιθανότατα για τα υψηλότερα επίπεδα στην ανθρώπινη ιστορία.Τα μέσα μηνιαία επίπεδα διοξείδιο του άνθρακα ξεπέρασαν τα 430 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm), σύμφωνα με ειδικούς στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Scripps στο Σαν Ντιέγκο. Ο μηνιαίος μέσος όρος για τον Μάιο του 2025 έφτασε τα 430,2 ppm – το υψηλότερο επίπεδο από τότε που ξεκίνησαν οι ακριβείς μετρήσεις πριν από 67 χρόνια. Όσο περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα υπάρχει στην ατμόσφαιρα, τόσο υψηλότερος είναι ο ρυθμός υπερθέρμανσης του πλανήτη και αν αυτή η τάση συνεχιστεί είναι πιθανό σε ένα όχι και πολύ μακρινό μέλλον η επιφάνεια της Γης να γίνει πολύ ζεστή για τους ανθρώπους.Σε πολύ υψηλότερες συγκεντρώσεις το διοξείδιο του άνθρακα μπορεί επίσης να προκαλέσει διαφόρων ειδών προβλήματα υγείας. Ανάμεσα τους είναι η γνωστική εξασθένηση, υπνηλία, ναυτία, ακόμη και θάνατο στις πιο ακραίες περιπτώσεις. «Άλλη μια χρονιά, άλλο ένα ρεκόρ. Είναι λυπηρό» λέει ο Ραλφ Κίλινγκ διευθυντής του Προγράμματος Διοξειδίου του Άνθρακα στο Scripps.Όπως και άλλα αέρια του θερμοκηπίου, το διοξείδιο του άνθρακα λειτουργεί σαν κουβέρτα, παγιδεύοντας τη θερμότητα και θερμαίνοντας την κατώτερη ατμόσφαιρα. Αυτό αλλάζει τα καιρικά πρότυπα και τροφοδοτεί ακραία φαινόμενα, όπως καύσωνες, ξηρασίες, πυρκαγιές, έντονες βροχοπτώσεις και πλημμύρες.Η άνοδος των επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα συμβάλλει επίσης στην οξίνιση των ωκεανών, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολο για τους θαλάσσιους οργανισμούς, όπως τα καρκινοειδή και τα κοράλλια, να αναπτύξουν σκληρούς σκελετούς ή κελύφη. Οι νέες μετρήσεις των ειδικών προέρχονται από το Αστεροσκοπείο Mauna Loa, έναν ερευνητικό σταθμό που βρίσκεται ψηλά στις πλαγιές του ηφαιστείου Mauna Loa στη Χαβάη.Σε υψόμετρο 11.141 ποδιών πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, το Αστεροσκοπείο Mauna Loa μετρά διαφορετικά αέρια στον αέρα, στέλνοντας διαφορετικά είδη φωτός και ακτινοβολίας μέσω δειγμάτων αέρα. Τα αρκτικά δάση Εν τω μεταξύ, το Εργαστήριο Παγκόσμιας Παρακολούθησης της Εθνικής Υπηρεσίας Ατμόσφαιρας και Ωκεανών των ΗΠΑ (NOAA) σε δική της μέτρηση παρατήρησε έναν μέσο όρο 430,5 ppm, αύξηση 3,6 ppm, σε σχέση με πέρυσι. Σε μια ανάρτηση στο X, ο Τζεφ Μπεραντέλι, μετεωρολόγος και ειδικός στο κλίμα για την WFLA Tampa Bay, χαρακτήρισε το νέο ρεκόρ «ανησυχητικό».Το διοξείδιο του άνθρακα είναι μακράν το πιο άφθονο ανθρωπογενές αέριο του θερμοκηπίου και μπορεί να παραμείνει στην ατμόσφαιρα και τους ωκεανούς για χιλιάδες χρόνια. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ποσότητα άνθρακα που υπάρχει τώρα στην ατμόσφαιρα της Γης είναι ίση με αυτήν που θα είχε παρατηρηθεί πριν από περίπου 4,1 έως 4,5 εκατομμύρια χρόνια, σε μια εποχή που οι επιστήμονες αναφέρονται ως «Πλειόκαινο Κλιματικό Βέλτιστο».Εκείνη την εποχή, η στάθμη της θάλασσας ήταν κατά 24 μέτρα υψηλότερη από ό,τι σήμερα, ενώ η μέση παγκόσμια θερμοκρασία ήταν 3,9°C υψηλότερη από ό,τι ήταν πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση. Η θερμοκρασία ήταν τέτοια που κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου υπήρχαν μεγάλα δάση σε περιοχές της Αρκτικής οι οποίες σήμερα είναι άγονες, ψυχρές τούνδρες. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1968484/spaei-ta-rekor-i-paroysia-dioxeidioy-toy-anthraka-stin-atmosfaira-tis-gis/

Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4568-4569: Μια προσεκτική ματιά στην οπή γεώτρησης και τα ουρά στην Altadena. Ημερομηνία σχεδιασμού της Γης: Τετάρτη, 11 Ιουνίου 2025 Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος της εκστρατείας γεώτρησης στην Altadena, το Curiosity συνέχισε την εξερεύνηση του αρειανού υποβάθρου μέσα στις δομές κιβωτίου στο Όρος Sharp. Μετά την επιτυχή παράδοση ενός δείγματος κονιοποιημένου βράχου τόσο στα όργανα CheMin (Χημεία και Ορυκτολογία) όσο και SAM (Ανάλυση Δείγματος στον Άρη), η εστίαση για τα sols 4568 και 4569 ήταν να ρίξουν μια πιο προσεκτική ματιά στην ίδια την οπή γεώτρησης - συγκεκριμένα, τα εσωτερικά τοιχώματα της οπής γεώτρησης και τα σχετικά ουρά ngs (το υλικό του βράχου που ωθήθηκε έξω από το τρυπάνι). Στην παραπάνω εικόνα, μπορείτε να δείτε ότι ο τόνος (ή το χρώμα) του βράχου που εκτίθεται μέσα στο τοίχωμα της γεώτρησης φαίνεται να αλλάζει ελαφρώς με το βάθος, και τα υπολείμματα της γεώτρησης είναι ένα μείγμα λεπτής σκόνης και πιο συμπαγών συστάδων. Αν συγκρίνετε την τοποθεσία γεώτρησης στην Altadena με τις 42 τοποθεσίες γεώτρησης που προηγήθηκαν, μπορεί κανείς να εκτιμήσει πραγματικά την εντυπωσιακή γκάμα χρωμάτων, υφών και μεγεθών κόκκων στα πετρώματα που έχει αναλύσει το Curiosity τα τελευταία 12 χρόνια. Κάθε γεώτρηση σηματοδοτεί ένα παράθυρο στο παρελθόν και μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πώς εξελίχθηκε το αρχαίο περιβάλλον και το κλίμα στον Άρη με την πάροδο του χρόνου.Σε αυτό το σχέδιο δύο sol, τα όργανα ChemCam, Mastcam, APXS και MAHLI συντόνισαν τις παρατηρήσεις τους για να απεικονίσουν και να χαρακτηρίσουν τη χημεία του τοιχώματος της γεώτρησης και των υπολειμμάτων πριν φύγουμε από αυτήν την τοποθεσία το ερχόμενο Σαββατοκύριακο. Εκτός του άμεσου χώρου εργασίας μας, η Mastcam δημιούργησε δύο στερεοφωνικά μωσαϊκά που θα απεικονίσουν τις κοντινές δομές boxwork, καθώς και τα στρώματα μέσα στο Texoli butte. Το ChemCam συγκέντρωσε τρεις εικόνες RMI μεγάλων αποστάσεων που θα βοηθήσουν στην αξιολόγηση των στρωμάτων στη βάση του λόφου "Mishe Mokwa", στην ολοκλήρωση της απεικόνισης των κοντινών δομών τύπου boxwork και στην απεικόνιση του πολύ μακρινού χείλους του κρατήρα (περίπου 90 χιλιόμετρα ή 56 μίλια μακριά) και του ουρανού για να διερευνήσει τις ιδιότητες σκέδασης της ατμόσφαιρας. Η περιβαλλοντική θεματική ομάδα περιελάμβανε παρατηρήσεις που θα μετρήσουν τις ιδιότητες της ατμόσφαιρας και περιελάμβανε επίσης μια έρευνα για τον διάβολο της σκόνης.Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη απέκτησε αυτήν την εικόνα της γεώτρησης "Altadena" χρησιμοποιώντας την Mast Camera (Mastcam) στις 8 Ιουνίου 2025 - 4564η ηλιακή ώρα, ή 4.564η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory - στις 13:57:45 UTC https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4568-4569-a-close-look-at-the-altadena-drill-hole-and-tailings/

O Hubble μελέτησε τους μεγάλους… σαιξπηρικούς δορυφόρους του Ουρανού. Νέα στοιχεία για την αλληλεπίδραση του πλανήτη με τα φεγγάρια του. Χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ερευνητική ομάδα αναζήτησε σημάδια αλληλεπιδράσεων μεταξύ του μαγνητικού περιβάλλοντος και των επιφανειών του Ουρανού και των τεσσάρων μεγαλύτερων δορυφόρων του και παρουσιάζει τώρα τα ενδιαφέροντα ευρήματα της.Σε αντίθεση με τους άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος τα ονομάτα των δορυφόρων του Ουρανού δεν προέρχονται από την ελληνική μυθολογία αλλά από χαρακτήρες στα έργα του Σαίξπηρ.Το Hublle μελέτησε τους δορυφόρους Άριελ, Ουμβριήλ, Τιτάνια, Όμπερον. Οι ερευνητές προέβλεψαν ότι με βάση τις αλληλεπιδράσεις με τη μαγνητόσφαιρα του Ουρανού, οι πλευρές αυτών των παλιρροϊκά κλειδωμένων φεγγαριών που βλέπουν τον πλανήτη θα ήταν φωτεινότερες από τις «πίσω» πλευρές, που θα ήταν πάντα στραμμένες προς τα έξω. Αυτό θα οφειλόταν στο σκούρο χρώμα των πίσω πλευρών τους από φορτισμένα σωματίδια όπως ηλεκτρόνια παγιδευμένα στη μαγνητόσφαιρα του Ουρανού. Αντ’ αυτού, δεν βρήκαν στοιχεία για σκούρο χρώμα στις πίσω πλευρές των φεγγαριών, αλλά σαφείς ενδείξεις για σκούρο χρώμα στις μπροστινές πλευρές των εξωτερικών φεγγαριών.«Ο Ουρανός είναι παράξενος, επομένως ήταν πάντα αβέβαιο το πόσο το μαγνητικό πεδίο αλληλεπιδρά στην πραγματικότητα με τους δορυφόρους του. Για αρχή, έχει κλίση 98 μοιρών σε σχέση με την εκλειπτική. Αυτό σημαίνει ότι ο Ουρανός έχει δραματική κλίση σε σχέση με το τροχιακό επίπεδο των πλανητών. Κυλάει πολύ αργά γύρω από τον Ήλιο στο πλάι του καθώς ολοκληρώνει την τροχιά του, διάρκειας 84 ετών, γύρω από τη Γη. Τη στιγμή της διέλευσης του Voyager 2 (το 1986) η μαγνητόσφαιρα του Ουρανού είχε κλίση περίπου 59 μοιρών από το τροχιακό επίπεδο των δορυφόρων. Έτσι, υπάρχει μια επιπλέον κλίση στο μαγνητικό πεδίο» λέει ο Δρ. Ρίτσαρντ Καρτράιτ ερευνητής στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins στις ΗΠΑ, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Το φαινόμενο Επειδή ο Ουρανός και οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου περιστρέφονται ταχύτερα από ό,τι τα φεγγάρια του σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη, οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου περνούν συνεχώς από τα φεγγάρια. Εάν η μαγνητόσφαιρα του Ουρανού αλληλεπιδρά με τα φεγγάρια του, τα φορτισμένα σωματίδια θα πρέπει κατά προτίμηση να χτυπούν την επιφάνεια των πίσω πλευρών.Αυτά τα φορτισμένα σωματίδια, καθώς και οι κοσμικές ακτίνες του γαλαξία μας, θα πρέπει να σκουρύνουν τα πίσω ημισφαίρια του Άριελ, του Ούμπριελ, της Τιτάνιας και του Όμπερον και πιθανώς να παράγουν το διοξείδιο του άνθρακα που ανιχνεύεται σε αυτά τα φεγγάρια.Οι αστρονόμοι ανέμεναν ότι, ειδικά για τα εσωτερικά φεγγάρια Άριελ και Ούμπριελ, τα πίσω ημισφαίρια θα ήταν πιο σκούρα από τις μπροστινές πλευρές σε υπεριώδη και ορατά μήκη κύματος. Αλλά αυτό όπως φαίνεται σύμβαίνει. Αντίθετα, τα μπροστινά και πίσω ημισφαίρια του Άριελ και του Ούμπριελ είναι στην πραγματικότητα πολύ παρόμοια σε φωτεινότητα.Ωστόσο, οι ερευνητές παρατήρησαν μια διαφορά μεταξύ των ημισφαιρίων των δύο εξωτερικών φεγγαριών, της Τιτάνιας και του Όμπερον και όχι των φεγγαριών που περίμεναν. Ακόμα πιο παράξενο, η διαφορά στη φωτεινότητα ήταν το αντίθετο από αυτό που περίμεναν. Τα δύο εξωτερικά φεγγάρια έχουν πιο σκούρα και κόκκινα ημισφαίρια μπροστά σε σύγκριση με τα πίσω ημισφαίριά τους.Η ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι η σκόνη από ορισμένους από τους αποκαλούμενους ακανόνιστους» δορυφόρους του Ουρανού καλύπτει τις μπροστινές πλευρές της Τιτανίας και του Όμπερον. Οι ακανόνιστοι δορυφόροι είναι φυσικά σώματα που έχουν μεγάλες, εκκεντρικές και κεκλιμένες τροχιές σε σχέση με το ισημερινό επίπεδο του μητρικού πλανήτη τους.Οι μικρομετεωρίτες χτυπούν συνεχώς τις επιφάνειες των ακανόνιστων δορυφόρων του Ουρανού, εκτοξεύοντας μικρά κομμάτια υλικού σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Για εκατομμύρια χρόνια, αυτό το σκονισμένο υλικό κινείται προς τα μέσα προς τον Ουρανό και τελικά διασχίζει τις τροχιές της Τιτανίας και του ΌμπερονΑυτά τα εξωτερικά φεγγάρια σαρώνουν τη σκόνη και την μαζεύουν κυρίως στα μπροστινά ημισφαίρια τους, τα οποία είναι στραμμένα προς τα εμπρός. Είναι σαν τα έντομα να χτυπούν το παρμπρίζ του αυτοκινήτου σας καθώς οδηγείτε σε έναν αυτοκινητόδρομο. Αυτό το υλικό κάνει την Τιτάνια και τον Όμπερον να έχουν πιο σκούρα και κόκκινα ημισφαίρια. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1968160/to-hubble-meletise-toys-megaloys-sexpirikoys-doryforoys-toy-oyranoy/

Ο Πλούτωνας έχει μια «δραστήρια» ομίχλη η οποία επισκέπτεται και ένα δορυφόρο του. Νέα εντυπωσιακά ευρήματα για τις συνθήκες στον παγωμένο πλανήτη. Το πανίσχυρο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb ανακάλυψε ότι ο ομιχλώδης ουρανός πάνω από τον παγωμένο Πλούτωνα βοηθά στην ψύξη της ατμόσφαιρας του νάνου πλανήτη, ενώ ταυτόχρονα δίνει στο μεθάνιο και σε άλλα οργανικά μόρια μια ώθηση από την ατμόσφαιρα του ενώ μέρος της ομίχλης φαίνεται να μεταφέρεται στο Χάροντα, έναν από τους δορυφόρους του.Η ανακάλυψη της ομίχλης είχε προβλεφθεί το 2017 από τον πλανητικό επιστήμονα Ξι Ζανγκ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ, για να εξηγήσει γιατί η λεπτή ατμόσφαιρα του Πλούτωνα είναι τόσο διαπερατή. Με βάση μετρήσεις από το διαστημόπλοιο New Horizons της NASA, το οποίο πέρασε από τον Πλούτωνα και τον Χάροντα το 2015, ο πλανητικός επιστήμονας Γούιλ Γκρούντι στο Αστεροσκοπείο Lowell στην Αριζόνα υπολόγισε ότι η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα χάνει 1,3 κιλά μεθανίου στο Διάστημα κάθε δευτερόλεπτο και περίπου το 2,5% αυτού του μεθανίου καταλήγει στον Χάροντα βάφοντας τους πόλους του κόκκινους με οργανική χημεία. Πουθενά αλλού στο ηλιακό σύστημα δεν βλέπουμε ατμόσφαιρα να διαρρέει σε ένα γειτονικό σώμα.Η αιτία αυτής της ατμοσφαιρικής διαφυγής ήταν άγνωστη, αλλά ο Ζανγκ υποστήριξε ότι εάν η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα περιείχε ένα στρώμα ομίχλης, τότε αυτή η ομίχλη θα απορροφούσε το ελάχιστο ακραίο υπεριώδες φως από τον μακρινό Ήλιο που φτάνει στον Πλούτωνα, παρέχοντας την ενέργεια που θα δώσει στα μόρια την ώθηση που χρειάζονται για να διαφύγουν στο Διάστημα.Εκτός από την ομίχλη που θερμαίνει τα ατμοσφαιρικά μόρια ώστε να μπορούν να διαφύγουν ο Ζανγκ συνειδητοποίησε επίσης ότι η ομίχλη θα μπορούσε να έχει μια ψυκτική επίδραση στην ατμόσφαιρα του Πλούτωνα, ένα φαινόμενο που είχε ανιχνευθεί προηγουμένως στη μεσόσφαιρα του νάνου πλανήτη η οποία είναι το τρίτο στρώμα της ατμόσφαιρας πάνω από την ουσιαστικά ανύπαρκτη τροπόσφαιρα και την πυκνότερη στρατόσφαιρα.Η μεσόσφαιρα του Πλούτωνα βρίσκεται σε υψόμετρο μεταξύ 20 και 40 χιλιομέτρων και φτάνει σε μέγιστη θερμοκρασία μείον 163 βαθμούς Κελσίου πριν ψυχθεί με ρυθμό 0,2 βαθμών Κελσίου ανά χιλιόμετρο σε ελάχιστο μείον 203 βαθμούς Κελσίου.Το πρόβλημα ήταν ότι μέχρι τώρα δεν είχε ανιχνευθεί ομίχλη στον Πλούτωνα και κάπου εδώ ανέλαβε δράση το James Webb που έκανε τις απαραίτητες παρατηρήσεις και συλλογή δεδομένων τα οποία δείχνουν σε πρώτη τουλάχιστον φάση επεξεργασίας να επιβεβαιώνουν τη θεωρία του Ζάνγκ και αποδεικνύοντας ξανά ότι δεν πρόκειται για ένα παγωμένο και εντελώς αδιάφορο επιστημονικά πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος αλλά για ένα διαστημικό σώμα που αποκαλύπτει συνεχώς πολύ ενδιαφέροντα φαινόμενα. Στην εικόνα εμφανίζεται ο Πλούτωνας και στο βάθος ο Χάροντας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1967866/o-ploytonas-echei-mia-drastiria-omichli-i-opoia-episkeptetai-kai-ena-doryforo-toy/

Ο εμπλουτισμός του ουρανίου. … και η επίθεση του Ισραήλ στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν Στις 13 Ιουνίου 2025, το Ισραήλ βομβάρδισε την πυρηνική (και όχι μόνο) υποδομή του Ιράν. Ο βασικός στόχος του ήταν να σταματήσει το πρόγραμμα κατασκευής πυρηνικής βόμβας από το Ιράν, που βρίσκεται ένα βήμα πριν την ολοκλήρωσή του.Για μια αποτελεσματική βόμβα ουρανίου απαιτούνται περίπου 45 kg καθαρού ουρανιου-235 (235U) που είναι σχάσιμο υλικό ή 75 kg ουρανίου με περιεκτικότητα τουλάχιστον 80% σε 235U. Όμως το φυσικό ουράνιο περιέχει μόνο 0,7% 235U, ενώ το υπόλοιπο είναι 238U. Γι αυτό πρέπει το φυσικό ουράνιο να εμπλουτιστεί, δηλαδή να αυξηθεί η περιεκτικότητά του σε 235U.Ο εμπλουτισμός δεν μπορεί να γίνει με χημικές μεθόδους δεδομένου ότι τα δύο ισότοπα του ουρανίου έχουν τις ίδιες χημικές ιδιότητες. Πραγματοποιείται μόνο με φυσικές μεθόδους, όπως η φυγοκέντριση που βασίζεται στην διαφορά μάζας των ισοτόπων του ουρανίου. Πρώτα όμως το ουράνιο μετετρέπεται σε εξαφθοριούχο ουράνιο (UF6) που είναι αέριο πάνω από τους 57 oC. ‘Ενα επιπλέον σημαντικό πλεονέκτημα του UF6 είναι το ότι το φυσικό φθόριο αποτελείται από ένα και μόνο ισότοπο (το 19F) και επομένως η μοριακή μάζα του UF6 για το 235U και το 238U θα είναι αντίστοιχα 349 και 352, χωρίς την ύπαρξη άλλων συνδυασμών ατομικών μαζών, που θα προέκυπταν αν το φυσικό φθόριο διέθετε κι άλλα σταθερά ισότοπα.Αυτή η διαφορά του μόλις 0,85% στη μοριακή μάζα των εξαφθοριούχων ενώσεων του ουρανίου (των 235UF6 και 238UF6) είναι επαρκής για να επιτευχθεί ο απαιτούμενος εμπλουτισμός. Ωστόσο, η διαφορά αυτή είναι μικρή και απαιτείται μεγάλος αριθμός κύκλων διαχωρισμού, που καθιστά την όλη διαδικασία εξαιρετικά ενεργοβόρα και φυσικά τόσο περισσότερο, όσο μεγαλύτερος είναι ο απαιτούμενος βαθμός εμπλουτισμού. Η φυγοκέντριση αερίου βασίζεται στην ταχύτατη (50.000-70.000 rpm) περιστροφή κατακόρυφων κυλίνδρων με αέριο UF6. Στο βίντεο που ακολουθεί περιγράφεται (στο 1:59′) η διαδικασία εξόρυξης και εμπλουτισμού των πυρηνικών όπλων του Ιράν. Βλέπουμε επίσης τις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, μερικές κρυμμένες σε βάθος κάτω από τη Γη, άλλες στην επιφάνεια, το πώς εκδηλώθηκε η επίθεση του Ισραήλ και την αντιαεροπορική άμυνα του Ιράν: https://physicsgg.me/2025/06/15/ο-εμπλουτισμός-του-ουρανίου/

Κβαντομηχανικό Φροντιστήριο. «Ήρθε η ώρα αποχαιρετήσουμε τον δάσκαλο και τους μαθητές του και να αναλάβει πλέον ο ίδιος … ο συγγραφέας να ολοκληρώσει το βιβλίο του. Ωστόσο, με μια άλλη του ιδιότητα – ίσως και μια άλλη του πλευρά – που είναι αυτή του … φροντιστή! Και μην παραξενευτείτε παρακαλώ – κι ακόμα περισσότερο, μην θεωρήσετε αυτή του την ιδιότητα ως … παρακατιανή ή, έστω, ως δευτερεύουσα -, διότι ο δάσκαλος δεν είναι εκεί μόνο για τις … υψηλές πτήσεις. Μόνο για να διδάσκει τη μεγάλη επιστήμη, ακόμη κι αν υποτεθεί ότι το κάνει με αξιοσύνη και έμπνευση. Όχι, στα καθήκοντά του περιλαμβάνεται επίσης το να είναι καλός … προπονητής. Να προετοιμάζει καλά τους μαθητές του για τις εξετάσεις του μαθήματος που ο ίδιος διδάσκει – στο πανεπιστήμιο ή στο λύκειο – είτε για τις πιο κρίσιμες απ’ όλες, που είναι βεβαίως – τουλάχιστον στη χώρα μας – οι πανελλαδικές εξετάσεις. Ο συγγραφέας του παρόντος λοιπόν – αν του επιτρέπεται μια προσωπική παρένθεση εδώ – δεν συμφωνεί με τις απόψεις εκείνων – πανεπιστημιακών δασκάλων και μη – οι οποίοι αντιμετωπίζουν την ιδιότητα του φροντιστή με συγκατάβαση. Διότι φροντιστής υπήρξε κι ο ίδιος ο συγγραφέας κατά τα νεανικά του χρόνια, κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα ως φοιτητής του ΕΜΠ και με δίχρονη 6ωρη καθημερινή διδασκαλία σε κεντρικό φροντιστήριο της Αθήνας κατά την διάρκεια των μεταπτυχιακών του σπουδών στον «Δημόκριτο» , προτού φύγει στο εξωτερικό. Και γνωρίζει από πρώτο χέρι πόσο δύσκολη δουλειά είναι: Για έναν πολύ απλό λόγο. Αφού το καθήκον που ανέλαβες είναι να «γυμνάσεις» τους μαθητές σου ώστε να εισαχθούν στη σχολή προτίμησής τους, η επιτυχία σου κρίνεται από τη δική τους. Βαθμολογείσαι κι εσύ μαζί με αυτούς. Κατά τη γνώμη μας, το ίδιο ισχύει και για ένα πανεπιστημιακό μάθημα. Η δουλειά του δασκάλου και εκεί δεν είναι μόνο να εμπνεύσει τους αυριανούς επιστήμονες με τη διδασκαλία του. Αυτή είναι μια αναγκαία – και πολύ επιθυμητή – συνθήκη, αλλά δεν είναι και ικανή. Στο κάτω-κάτω, αν εσύ είσαι ‘τρελαμένος’ με την επιστήμη σου, δεν σημαίνει ότι και οι φοιτητές σου είναι υποχρωμένοι να συμμερίζονται το πάθος σου, κι αν δεν το κάνουν να τους αντιμετωπίζεις αφ’ υψηλού. Να μην τους θεωρείς άξιους της προσοχής σου. Διότι βεβαίως ο στόχος των περισσότερων φοιτητών – ένας αξιοσέβαστος στόχος πρέπει να δεχτούμε (που ήταν κάποτε και ο δικός μας, μην το ξεχνάμε) – είναι να περάσουν το μάθημά σου και να πάρουν το γρηγορότερο το πτυχίο τους. Και η δική σου δουλειά – μετά τις … υψηλές πτήσεις! – είναι να είσαι μαζί τους σ’ αυτόν το στόχο, σαν καλός προπονητής. Ένας προπονητής που θέλει να πάει καλά η ομάδα του, όχι όμως σ’ έναν σικέ αγώνα – ακόμα περισσότερο εδώ, που ο προπονητής μπορεί μόνος του να στήσει το παιχνίδι!- αλλά σε έναν καθαρό αγώνα με λογικές απαιτήσεις από τους αγωνιζόμενους …«Έτσι ξεκινά το έκτο και τελευταίο κεφάλαιο(-μάθημα), ο Στέφανος Τραχανάς στο νέο του βιβλίο: «ΚΒΑΝΤΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΛΥΚΕΙΟΥ – Για τη χαρά της ανακάλυψης: Ένα βιβλίο για τον δάσκαλο και τον ανήσυχο μαθητή» , που κυκλοφόρησε πριν από μερικές ημέρες από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. «η κβαντομηχανική πέρασε επιτέλους το … φράγμα δυναμικού και έγινε μέρος της διδακτέας ύλης στο ελληνικό Λύκειο» Τα πέντε πρώτα μαθήματα-κεφάλαια του εν λόγω βιβλίου αντιστοιχούν σε θέματα που πλέον διδάσκονται στο λύκειο: ακτινοβολία μέλανος σώματος, φωτοηλεκτρικό φαινόμενο, φαινόμενο Κόμπτον, κυματοσωματιδιακός δυϊσμός της ύλης, αρχή της αβεβαιότητας. Σε αυτά συν-διαλέγονται ο δάσκαλος και οι αγαπημένοι μαθητές του, η Νεφέλη και ο Ορέστης, επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές οι ερωτήσεις είναι πιο σημαντικές από τις απαντήσεις.Τα ερωτήματα που τίθενται και συζητούνται είναι εκείνα ακριβώς που θα πρέπει να έχει σκεφτεί ο δάσκαλος προτού διδάξει το μάθημα, ώστε αυτό να γίνει κατανοητό από τους μαθητές του. Ο δάσκαλος στο βιβλίο δεν περιορίζεται μόνο στον διάλογο με τους μαθητές του. Τους βάζει …. να λύσουν και ασκήσεις, οι οποίες αποτελούν βασικό τμήμα των πέντε πρώτων κεφαλαίων-μαθημάτων του βιβλίου, μαζί με τις λύσεις και την ανάλυση των αποτελεσμάτων.Το έκτο μάθημα δεν έχει διαλογική μορφή, αλλά όπως προαναφέρθηκε έχει φροντιστηριακό χαρακτήρα. Περιέχει σύνοψη της βασικής θεωρίας και τεστ αυτοαξιολόγησης με θέματα όλων των τύπων. Από θεωρητικές ερωτήσεις, πολλαπλής επιλογής και σωστού-λάθους, μέχρι υπολογιστικές ασκήσεις. Όσον αφορά τις ερωτήσεις, σε κάποιο σημείο ο Στέφανος Τραχανάς αναφέρει τα εξής: «Επιδιώξαμε να εστιάζουν στο καίριο και αποφύγαμε συστηματικά εξεζητημένες ερωτήσεις και στημένες ‘φαντασμαγορικές’ ασκήσεις – υπερπαραγωγές είδα να τις χαρακτηρίζει ειρωνικά ένας καλός συνάδελφος σε γνωστό εκπαιδευτικό ιστότοπο- οι οποίες, πέραν του να ‘τρελαίνουν’ τους υποψηφίους, διαιωνίζουν και τη διάχυτη αντίληψη ότι η φυσική είναι για να βασανίζουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους και όχι επειδή υπάρχει ένας υπέροχος πραγματικός κόσμος εκεί έξω που μας καλεί να τον θαυμάσουμε πρώτα απ’ όλα και να προσπαθήσουμε να τον εξηγήσουμε αμέσως μετά. Και η Κβαντομηχανική είναι η κατ’ εξοχήν φυσική θεωρία που εξηγεί τον κόσμο μας σε όλη τη χωροχρονική του έκταση – από τη Μεγάλη Έκρηξη έως την ανάδυση της ζωής σ’ έναν κατάλληλο πλανήτη-, και θα ήταν πραγματικά κρίμα να βουλιάξει όλο αυτό σε μια ακατάσχετη ασκησιολογία ως αυτοσκοπό…»Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Στέφανος Τραχανάς στην «Κβαντομηχανική Λυκείου» , παρέλειψε την εξίσωση Σρέντινγκερ (η οποία περιλαμβάνεται στην διδακτέα ύλη του Λυκείου), την οποία θεωρεί «απολύτως μη διδάξιμη σε μαθητές». Παρόλα αυτά, επειδή θεωρεί πως μια στοιχειώδης εξοικείωση με την εξίσωση Σρέντινγκερ θα ήταν χρήσιμη για τους δασκάλους, καλύπτει αυτή την ανάγκη (αλλά και άλλες …) στο Ηλεκτρονικό Συμπλήρωμα του βιβλίου.Υπενθυμίζεται ότι μέσα στο 2025, 100 χρόνια αφότου ο εικοσιτριάχρονος Werner Heisenberg έβαλε τα θεμέλια της κβαντομηχανικής στην Ελιγολάνδη, κυκλοφόρησε από τις ΠΕΚ κι άλλο βιβλίο του Στ. Τραχανά, Ο Βομβιστής και ο Στρατηγός, Ιστορώντας την κβαντική επανάσταση, το οποίο αν κανείς το (ξανα)-διαβάσει παράλληλα με την ¨Κβαντομηχανική Λυκείου, Για τη χαρά της ανακάλυψης» τότε: «κινδυνεύει να ανακαλύψει όχι μόνο ότι η κβαντομηχανική είναι πολύ απλούστερη απ’ ό,τι φανταζόταν, αλλά ότι είναι και… ερωτεύσιμη! Έστω κι ένα μικρό μέρος από τη χαρά αυτής της ‘ανακάλυψης’ να φτάσει στη σχολική τάξη, όχι μόνο θα ζωντανέψει το μάθημα αλλά ακόμα και η δουλειά του προπονητή θα γίνει πολύ καλύτερη. Δεν είναι πουθενά γραμμένο ότι ο στόχος της επιτυχίας στις πανελλαδικές εξετάσεις είναι ασυμβίβαστος με τη χαρά της μάθησης. Ιδίως όταν μπορούμε να την προσφέρουμε ως οργανικό στοιχείο του ίδιου του διδασκόμενου θέματος.« Διαβάστε την εισαγωγή «Για το βιβλίο» και ένα απόσπασμα από το 1ο μάθημα «Η ακινοβολία του μέλανος σώματος – ΤΟ ΠΑΓΚΌΣΜΙΟ ΦΩΣ», πατώντας ΕΔΩ https://cup.gr/wp-content/uploads/2025/05/KBANTOMHXANIKH-LYKEIOY-sample.pdf Διαβάστε από το ηλεκτρονικό συμπλήρωμα του βιβλίου, «Η εξίσωση Σρέντινγκερ: Ό,τι θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζει ένας δάσκαλος» , πατώντας ΕΔΩ https://cup.gr/wp-content/uploads/2025/05/KBANTOMHXANIKH-LYKEIOY-HLEKTR-SYMPLHROMA_13-6-2025.pdf Ο Στέφανος Τραχανάς διδάσκει, μεταξύ άλλων, κβαντική φυσική και διαφορικές εξισώσεις στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης από το 1983 έως σήμερα. Από το 1986 και μετά είναι μέλος του επιστημονικού προσωπικού του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ), και η διδασκαλία του στο τμήμα Φυσικής προσφέρεται δωρεάν. Είναι συγγραφέας έντεκα πανεπιστημιακών συγγραμμάτων στα παραπάνω πεδία, καθώς και των βιβλίων Το φάντασμα της όπερας: Η επιστήμη στον πολιτισμό μας και Το αμάρτημα της Εύας: Φυσική κάτω από τ’ άστρα και δημιουργική μάθηση, Ο κύκλος: επιστήμη και δημοκρατία σε ανήσυχους καιρούς, τα οποία απευθύνονται στο ευρύτερο κοινό. Το βιβλίο του An Introduction to Quantum Physics κυκλοφόρησε το 2018 από τον εκδοτικό οίκο Wiley. Το 2003 ανακηρύχθηκε σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης, ενώ το 2012 του απονεμήθηκε το Εθνικό Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας εις μνήμην Ξανθόπουλου – Πνευματικού. Για το σύνολο της προσφοράς του τιμήθηκε το 2015 με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Το 2022, το τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης έδωσε το όνομά του σε ένα από τα αμφιθέατρά του, ενώ το 2023 ο Δήμος Ηρακλείου τού απένειμε το Βραβείο Ηθικής Τάξεως της πόλης και το ΙΤΕ τον τίτλο του Διακεκριμένου Μέλους του. Ως ιδρυτικό μέλος και διευθυντής των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης (ΠΕΚ) του ΙΤΕ μέχρι το 2013, είχε τη βασική ευθύνη για τη δημιουργία του πρώτου πανεπιστημιακού εκδοτικού οίκου της χώρας. Τα τελευταία χρόνια, το ενδιαφέρον του στράφηκε στα ανοικτά διαδικτυακά μαθήματα και τους νέους δρόμους που αυτά ανοίγουν για την εξίσωση των ευκαιριών στην ποιοτική εκπαίδευση. Πιστεύοντας ότι η χώρα μας δεν μπορεί να μείνει έξω από τις επαναστατικές αλλαγές που συντελούνται αλλού σε αυτό το θέμα, πήρε την πρωτοβουλία για την ίδρυση του Κέντρου Ανοικτών Διαδικτυακών Μαθημάτων Mathesis –ενός αυτόνομου και αυτοχρηματοδοτούμενου τμήματος των ΠΕΚ– στο οποίο και προσφέρει εθελοντικά την εργασία του τόσο ως διευθυντής του όσο και ως δάσκαλος ή συγγραφέας. Η επιτυχία του «πειράματος» είναι το προσωπικό του στοίχημα για τα επόμενα χρόνια. πηγή: https://cup.gr/book/kvantomichaniki-lykeioy/

Η NASA και η Axiom Space καθυστερούν την εκτόξευση της αποστολής Axiom 4 στον Διαστημικό Σταθμό. Η NASA και η Axiom Space αναβάλλουν την εκτόξευση της αποστολής Axiom 4 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Στο πλαίσιο μιας συνεχιζόμενης έρευνας, η NASA συνεργάζεται με τη Roscosmos για να κατανοήσει μια νέα υπογραφή πίεσης, μετά την πρόσφατη προσπάθεια επισκευής στο πιο πίσω τμήμα της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.Οι κοσμοναύτες στον διαστημικό σταθμό πραγματοποίησαν πρόσφατα επιθεωρήσεις των εσωτερικών επιφανειών της μονάδας υπό πίεση, σφράγισαν ορισμένες επιπλέον περιοχές ενδιαφέροντος και μέτρησαν τον τρέχοντα ρυθμό διαρροής. Μετά από αυτήν την προσπάθεια, το τμήμα διατηρεί πλέον πίεση. Η αναβολή της αποστολής Axiom 4 παρέχει επιπλέον χρόνο στη NASA και τη Roscosmos να αξιολογήσουν την κατάσταση και να καθορίσουν εάν απαιτούνται πρόσθετες λύσεις αντιμετώπισης προβλημάτων. Η NASA αναθέτει στη Roscosmos να απαντήσει σε συγκεκριμένες ερωτήσεις σχετικά με τη μονάδα Zvezda.Μια νέα ημερομηνία εκτόξευσης για την τέταρτη ιδιωτική αποστολή αστροναυτών θα δοθεί μόλις είναι διαθέσιμη. Η Peggy Whitson, πρώην αστροναύτης της NASA και διευθύντρια επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων στην Axiom Space, θα ηγηθεί της εμπορικής αποστολής, ενώ ο αστροναύτης του ISRO (Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας) Shubhanshu Shukla θα υπηρετήσει ως πιλότος. Οι δύο ειδικοί της αποστολής είναι ο αστροναύτης του προγράμματος ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) Sławosz Uznański-Wiśniewski από την Πολωνία και ο Tibor Kapu από την Ουγγαρία.Το πλήρωμα θα απογειωθεί με το διαστημόπλοιο SpaceX Dragon με το Falcon 9 από το Launch Complex 39A στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στη Φλόριντα.Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research on X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και το Instagram. Το επίσημο πορτρέτο του πληρώματος της ιδιωτικής αποστολής αστροναυτών της Axiom Mission 4 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Από αριστερά διακρίνονται ο πιλότος Shubhanshu Shukla από την Ινδία, η κυβερνήτης Peggy Whitson από τις ΗΠΑ και οι ειδικοί αποστολών Sławosz Uzanański-Wiśniewksi από την Πολωνία και ο Tibor Kapu από την Ουγγαρία. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/12/nasa-axiom-space-delay-axiom-mission-4-launch-to-space-station/ Πύραυλος SLS της NASA: Κινητήρες Διαχωρισμού Πύραυλων Οι πύραυλοι στερεών καυσίμων SLS (Σύστημα Εκτόξευσης Διαστήματος) της NASA είναι οι μεγαλύτεροι και πιο ισχυροί πύραυλοι στερεών καυσίμων που έχουν πετάξει ποτέ. Με ύψος 17 ορόφων και καύση περίπου έξι τόνων προωθητικού κάθε δευτερόλεπτο, κάθε πύραυλος παράγει 3,6 εκατομμύρια λίβρες ώσης, φτάνοντας συνολικά τα 7,2 εκατομμύρια λίβρες: περισσότερη ώση από 14 τετρακινητήρια γιγάντια εμπορικά αεροσκάφη. Μαζί, οι διπλοί πύραυλοι SLS παρέχουν περισσότερο από το 75% της συνολικής ώσης κατά την εκτόξευση. Κάθε πύραυλος φιλοξενεί οκτώ κινητήρες διαχωρισμού πύραυλων, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τον διαχωρισμό των πύραυλων από το βασικό στάδιο κατά την πτήση. Στην κορυφή κάθε πύραυλου βρίσκεται ο κόλουρος πύραυλος - μια κόλουρη κωνική δομή που, μαζί με τον κώνο της μύτης, σχηματίζει το αεροδυναμικό φέρινγκ. Αυτός ο κόλουρος πύραυλος φιλοξενεί τέσσερις από τους κινητήρες διαχωρισμού, ενώ οι υπόλοιποι τέσσερις βρίσκονται στο κάτω μέρος, μέσα στο πίσω μέρος του ποδιού. https://www.nasa.gov/image-article/nasas-sls-rocket-booster-separation-motors/

Το James Webb «εισέβαλε» σε σπάνιο υπό δημιουργία πλανητικό σύστημα. Εντοπίστηκαν δύο γιγάντιοι πλανήτες με μοναδικά χαρακτηριστικά. Το τηλεσκόπιο James Webb εντόπισε πυκνές νεφώσεις από ορυκτή σκόνη σε έναν εξωπλανήτη κάτι που σημαίνει πώς όταν οι νεφώσεις εξασθενούν προκαλείται μια βροχή σιδήρου που πέφτει στον πλανήτη ο οποίος περιστρέφεται γύρω από ένα άστρο σαν τον Ήλιο σε απόσταση 307 ετών φωτός από τη Γη.Το άστρο YSES-1 έχει ηλικία μόλις 16 εκατομμυρίων ετών σε σύγκριση με τον Ήλιο των 4,6 δισεκατομμυρίων ετών. Ο δίσκος ύλης του άστρου παρήγαγε ήδη δύο πλανήτες που αν και έχουν ήδη ξεπεράσει σε μέγεθος τον μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, το Δία, εξακολουθούν να αναπτύσσονται.Η Δρ. Κίελαν Χοκ αστροφυσικός στο Ινστιτούτο Επιστήμης Διαστημικών Τηλεσκοπίων στη Βαλτιμόρη ανέφερε ότι η νεότητα του πλανητικού συστήματος το κατέστησε πρωταρχικό στόχο για τους αστρονόμους ώστε να μάθουν περισσότερα για την πρώιμη εξέλιξη των πλανητών σε άλλα αστρικά συστήματα.«Υπάρχει μια μικρή χούφτα πλανητικών συστημάτων που έχουν απεικονιστεί άμεσα και αποτελούν ένα μοναδικό εργαστήριο για να δοκιμάσουν τις θεωρίες σχηματισμού πλανητών καθώς σχηματίστηκαν στο ίδιο περιβάλλον. Οι δύο πλανήτες εξακολουθούν να σχηματίζονται, γι’ αυτό και είναι ακόμα αρκετά φωτεινοί για να τους ανιχνεύσουμε. Το φως που βλέπουμε προέρχεται από τον σχηματισμό τους καθώς αρχίζουν να συρρικνώνονται και να συμπυκνώνονται» εξηγεί η Χοκ. Η ευτυχής σύμπτωση Όταν η ερευνητική ομάδα ξεκίνησε τις παρατηρήσεις της, εξεπλάγη όταν βρήκε και τους δύο πλανήτες στο οπτικό πεδίο του τηλεσκοπίου με αποτέλεσμα το James Webb να προσφέρει στους ερευνητές πληροφορίες για δύο κόσμους στην τιμή του ενός. Ο εξωτερικός πλανήτης, YSES-1c, είναι ο μικρότερος από τους δύο κόσμους και έχει ήδη έξι φορές μεγαλύτερη μάζα από αυτή του Δία.Το τηλεσκόπιο αποκάλυψε σύννεφα μεγάλου υψομέτρου στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, αλλά αντί να αποτελούνται από υδρατμούς όπως στη Γη, τα σύννεφα αποτελούνται από κόκκους σκόνης πυριτικού μαγνησίου και ίσως λίγο σίδηρο. Οι αστρονόμοι περιέγραψαν τις παρατηρήσεις τους στην επιθεώρηση «Nature» και κάνουν λόγο για την πρώτη άμεση ανίχνευση τέτοιων νεφών σε έναν πλανήτη που περιστρέφεται γύρω από ένα άστρο σαν τον Ήλιο.Περαιτέρω δεδομένα αποκάλυψαν έναν δίσκο υλικού που αποτελείται από τρισεκατομμύρια τόνους σωματιδίων σκόνης γύρω από τον μεγαλύτερο εσωτερικό κόσμο, τον YSES-1b ένα πραγματικά κολοσσιαίο πλανήτη με μάζα που υπολογίζεται ότι είναι 14 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Δία.Η Χοκ λέει ότι ο δίσκος γύρω από τον εσωτερικό πλανήτη ήταν ένα «παζλ για θεωρίες σχηματισμού», καθώς και οι δύο πλανήτες πρέπει να έχουν σχηματιστεί στο ίδιο περιβάλλον. «Γιατί ο YSES-1b κράτησε υλικό γύρω του, ενώ ο YSES-1c όχι;» αναρωτιέται. Ένα επιπλέον μυστήριο είναι γιατί ένας πλανήτης 16 εκατομμυρίων ετών εξακολουθεί να έχει έναν δίσκο υλικού που στροβιλίζεται γύρω του. Οι θεωρίες των αστρονόμων για τον σχηματισμό πλανητών υποδηλώνουν ότι οποιαδήποτε σκόνη που τον περιβάλλει θα πρέπει να έχει κατακαθίσει μετά τα πρώτα 5 εκατομμύρια χρόνια.«Δεν θα περιμέναμε οι πλανήτες να φαίνονται τόσο διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον αν σχηματίζονταν στον ίδιο πρωτοπλανητικό δίσκο. Το James Webb παρέχει μια τεράστια ποσότητα δεδομένων για να συνεχίσει να βελτιώνει τα μοντέλα και την κατανόησή μας» αναφέρει η Χοκ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1967244/to-james-webb-eisevale-se-spanio-ypo-dimioyrgia-planitiko-systima/

Τα άστρα σπάνε κυριολεκτικά σαν αβγά στις μαύρες τρύπες. Εντυπωσιακά ευρήματα για το πώς καταστρέφουν την ύλη οι μελανές οπές. Το Σύμπαν είναι γεμάτο θεαματικά και βίαια γεγονότα, αλλά λίγα είναι πιο δραματικά από μια μαύρη τρύπα που διαλύει ένα άστρο. Τώρα, χάρη σε προηγμένες προσομοιώσεις υπολογιστών, οι επιστήμονες βλέπουν από κοντά πώς μπορεί να μοιάζει αλλά και να ακούγεται αυτή η κοσμική καταστροφή.Μια ομάδα αστρονόμων, με επικεφαλής τον θεωρητικό αστροφυσικό Ελίας Μοστ του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech), μοντελοποίησε τα δραματικά τελευταία χιλιοστά του δευτερολέπτου πριν ένα άστρο νετρονίων (ο απίστευτα πυκνός πυρήνας ενός άστρου που εξερράγη) καταβροχθιστεί από μια μαύρη τρύπα.Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters» και δείχνουν ότι σε αυτές τις τελευταίες στιγμές, η επιφάνεια του άστρου σπάει όπως το έδαφος κατά τη διάρκεια ενός σεισμού. Λίγο πριν το άστρο νετρονίων εξαφανιστεί στην άβυσσο της μαύρης τρύπας, μερικά από τα πιο ισχυρά κρουστικά κύματα που γνωρίζουμε θα εκραγούν προς τα έξω σε ένα είδος βίαιου, τελευταίου αποχαιρετισμού. Η εργασία της ερευνητικής ομάδας προβλέπει επίσης τα είδη των σημάτων που μπορεί να στείλει αυτή η κοσμική σύγκρουση στο Διάστημα, σήματα που οι αστρονόμοι που θα μπορούσαν μια μέρα να ανιχνεύσουν είτε με επίγεια είτε με διαστημικά τηλεσκόπια.«Πριν από αυτήν την προσομοίωση, οι άνθρωποι πίστευαν ότι μπορούσες να σπάσεις ένα αστέρι νετρονίων σαν ένα αυγό, αλλά ποτέ δεν ρωτούσαν αν μπορούσες να ακούσεις το σπάσιμο. Η εργασία μας προβλέπει ότι, ναι, μπορούσες να το ακούσεις ή να το ανιχνεύσεις ως ραδιοσήμα» λέει ο Μοστ. Το φαινόμενο Η προσομοίωση δείχνει ότι λίγο πριν το άστρο νετρονίων… καταποθεί, η τεράστια βαρύτητα της μαύρης τρύπας διαπερνά την επιφάνειά του, προκαλώντας βίαιους αστρικούς σεισμούς. Αυτό προκαλεί κυματισμούς και συστροφές στο πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο του άστρου παράγοντας αυτό που οι αστρονόμοι ονομάζουν κύματα Alfvén.Στη συνέχεια αυτά τα κύματα μετατρέπονται σε μια ισχυρή έκρηξη, εκπέμποντας μια έκρηξη ραδιοκυμάτων γνωστή ως ταχεία έκρηξη ραδιοκυμάτων (FRB). Το επερχόμενο δίκτυο δύο χιλιάδων ραδιοκεραιών του Caltech στη Νεβάδα μπορεί μια μέρα να είναι αρκετά ευαίσθητο για να ανιχνεύσει αυτές τις τελικές εκρήξεις σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα.Στη συνέχεια, καθώς εξαφανίζεται μέσα στη μαύρη τρύπα, η προσομοίωση αποκαλύπτει «τεράστια κύματα κλονισμού» ακόμη πιο δυνατά από αυτά που προκαλούνται από την αρχική ρωγμή που εκρήγνυται προς τα έξω. Αυτά τα κύματα μπορούν επίσης να δημιουργήσουν ανιχνεύσιμα ραδιοσήματα, επιτρέποντας ενδεχομένως στους αστρονόμους να πιάσουν δύο ξεχωριστές εκρήξεις από μια σύγκρουση ενός μόνο άστρου νετρονίων με μια μαύρη τρύπα.«Αυτό ξεπερνά τα υπάρχοντα μοντέλα για το φαινόμενο. Είναι μια πραγματική προσομοίωση που περιλαμβάνει όλη τη σχετική Φυσική που συμβαίνει όταν το άστρο νετρονίων σπάει σαν αυγό» αναφέρει η κ. Κατερίνα Χατζηιωάννου, επίκουρη καθηγήτρια Φυσικής στο Caltech και συν-συγγραφέας της νέας μελέτης.Η προσομοίωση προβλέπει επίσης τον πιθανό σχηματισμό ενός σπάνιου, υποθετικού αντικειμένου γνωστού ως πάλσαρ μαύρης τρύπας. Τα παραδοσιακά πάλσαρ είναι περιστρεφόμενα αστέρια νετρονίων που εκπέμπουν δέσμες ακτινοβολίας και η νέα μελέτη υποδηλώνει ότι μια μαύρη τρύπα θα μπορούσε να μιμηθεί για λίγο αυτή τη συμπεριφορά ενώ καταναλώνει ένα άστρο νετρονίων.Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει επειδή, καθώς η μαύρη τρύπα κατακλύζει το άστρο νετρονίων έλκει επίσης το μαγνητικό πεδίο του άστρου. «Αλλά πρέπει να απαλλαγεί από αυτό. Αυτό που δείχνει η προσομοίωση είναι ότι στην πραγματικότητα το κάνει αυτό με τρόπο που σχηματίζει μια κατάσταση που μοιάζει με πάλσαρ» εξηγεί ο Μοστ.Αυτά τα πάλσαρ μαύρης τρύπας θα διαρκούσαν μόνο ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, αλλά θα μπορούσαν να εκπέμπουν μια σύντομη έκρηξη ακτίνων Χ υψηλής ενέργειας ή ακτίνων γάμμα, μια αδιαμφισβήτητη υπογραφή του βίαιου τέλους ενός άστρου σύμφωνα με τη νέα μελέτη. Καλλιτεχνική απεικόνιση μιας μαύρης τρύπας να σπάει σαν αβγό ένα άστρο. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1967251/ta-astra-spane-kyriolektika-san-avga-stis-mayres-trypes/

Δορυφόρος παρατήρησης της Γης NASA-ISRO φτάνει στο σημείο εκτόξευσης στην Ινδία. Η αποστολή NISAR (NASA-ISRO Synthetic Aperture Radar), ένας δορυφόρος ραντάρ παρατήρησης της Γης που αναπτύχθηκε από κοινού από τη NASA και τον Ινδικό Οργανισμό Διαστημικής Έρευνας (ISRO), έκανε ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στην εκτόξευση τον περασμένο μήνα, όταν έφτασε ασφαλής και αβλαβής στο Διαστημικό Κέντρο Satish Dhawan στη νοτιοανατολική ακτή της Ινδίας. Το κέντρο, όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις εκτόξευσης του ISRO, θα φιλοξενήσει την εκτόξευση του δορυφόρου, η οποία έχει προγραμματιστεί για τον Ιούλιο. Πριν από την άφιξη στο σημείο εκτόξευσης στις 15 Μαΐου, το NISAR βρισκόταν στο Κέντρο Ολοκλήρωσης και Δοκιμών Δορυφόρων του ISRO στην Μπανγκαλόρ. Μηχανικοί από το ISRO και το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, το οποίο διαχειρίζεται την αποστολή για τη NASA, συνεργάζονταν εκεί από τον Μάρτιο του 2023 για τη συναρμολόγηση των εξαρτημάτων και τη συναρμολόγηση του δορυφόρου. Τον δοκίμασαν επίσης για να διασφαλίσουν ότι μπορεί να αντέξει τις δυσκολίες της εκτόξευσης και να λειτουργήσει σωστά σε τροχιά. Νωρίς το πρωί της 14ης Μαΐου, τα πληρώματα τοποθέτησαν τον δορυφόρο σε ένα εξειδικευμένο κοντέινερ και τον μετέφεραν περίπου 220 μίλια (360 χιλιόμετρα) με φορτηγό στο διαστημικό κέντρο, φτάνοντας την επόμενη μέρα. Θα τοποθετηθεί στο φέρινγκ εκτόξευσης και θα τοποθετηθεί πάνω σε έναν πύραυλο Mark II του ISRO Geosynchronous Launch Vehicle. Σε τροχιά, ο NISAR θα συλλέξει μια άνευ προηγουμένου ποσότητα πληροφοριών σχετικά με το περιβάλλον του πλανήτη μας. Θα σαρώσει σχεδόν όλες τις επιφάνειες της γης και των πάγων της Γης δύο φορές κάθε 12 ημέρες, παρέχοντας πληροφορίες για την διαστολή και τη συστολή των παγοκαλύμματος, του θαλάσσιου πάγου και των παγετώνων, την παραμόρφωση του φλοιού του λόγω φυσικών κινδύνων, καθώς και τις φυσικές και ανθρώπινες αλλαγές στα χερσαία οικοσυστήματα της Γης. Αυτές οι μετρήσεις θα πραγματοποιηθούν από δύο συστήματα ραντάρ - ένα σύστημα L-band που κατασκευάστηκε από την JPL και ένα σύστημα S-band που κατασκευάστηκε από το Κέντρο Διαστημικών Εφαρμογών της ISRO στο Αχμενταμπάντ. Ο NISAR δεν είναι μόνο ο πρώτος δορυφόρος που φέρει δύο ραντάρ που λειτουργούν σε δύο διαφορετικές συχνότητες, αλλά η αποστολή σηματοδοτεί επίσης την πρώτη συνεργασία υλικού σε μια αποστολή παρατήρησης της Γης μεταξύ των δύο διαστημικών οργανισμών. Η αποστολή NISAR σηματοδοτεί ένα σημαντικό ορόσημο στη συνεχιζόμενη συνεργασία της NASA με το ISRO, ενδεικτικό των ισχυρών διμερών σχέσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ινδίας. Τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τζ. Τραμπ συναντήθηκε με τον Πρωθυπουργό της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, οι δύο ηγέτες χαιρέτησαν τη φετινή χρονιά ως πρωτοποριακή χρονιά για τη συνεργασία ΗΠΑ-Ινδίας στον πολιτικό χώρο του διαστήματος και επιβεβαίωσαν την αμοιβαία υποστήριξή τους για την αποστολή NISAR. Οι ηγέτες δεσμεύτηκαν για περαιτέρω εμπορική διαστημική συνεργασία μέσω βιομηχανικών δεσμεύσεων σε συμβατικούς και αναδυόμενους τομείς, όπως η συνδεσιμότητα, οι προηγμένες διαστημικές πτήσεις, τα συστήματα εκτόξευσης δορυφόρων και διαστημικών συστημάτων, η διαστημική βιωσιμότητα και η προηγμένη διαστημική κατασκευή. https://science.nasa.gov/blogs/nisar/2025/06/12/nasa-isro-earth-observing-satellite-arrives-at-indian-launch-site/

Μελετώντας τις καταιγίδες από τον Διαστημικό Σταθμό. Επιστήμη στο Διάστημα Ιούνιος 2025 Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν όργανα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για να μελετήσουν φαινόμενα στην ιονόσφαιρα ή την ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης, συμπεριλαμβανομένων καταιγίδων, κεραυνών και παροδικών φωτεινών γεγονότων (TLE). Τα TLE λαμβάνουν πολλές μορφές, όπως μπλε πίδακες, εκκενώσεις που αναπτύσσονται προς τα πάνω στη στρατόσφαιρα από τις κορυφές των νεφών και πολύχρωμες εκρήξεις ενέργειας πάνω από καταιγίδες που ονομάζονται Στρατοσφαιρικές/Μεσοσφαιρικές Διαταραχές που Προκύπτουν από Έντονη Ηλεκτροδότηση Καταιγίδων ή SPRITES. Τα TLE μπορούν να διαταράξουν τα συστήματα επικοινωνίας στο έδαφος και να αποτελέσουν απειλή για τα αεροσκάφη και τα διαστημόπλοια. Η κατανόηση αυτών των φαινομένων θα μπορούσε επίσης να βελτιώσει τα ατμοσφαιρικά μοντέλα και τις προβλέψεις καιρού. Επειδή αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν πολύ πάνω από τα υψόμετρα των κανονικών κεραυνών και νεφών καταιγίδας, είναι δύσκολο να παρατηρηθούν από το έδαφος. Η ASIM, μια έρευνα από την ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος), χρησιμοποιεί μια οθόνη στο εξωτερικό του διαστημικού σταθμού για τη συλλογή δεδομένων σχετικά με τα TLE. Αυτά τα δεδομένα παρέχουν πληροφορίες για το πώς οι καταιγίδες επηρεάζουν την ατμόσφαιρα της Γης και βοηθούν στη βελτίωση των ατμοσφαιρικών μοντέλων που χρησιμοποιούνται για προβλέψεις καιρού και κλίματος. ELVES και κορώνες Μια μελέτη βασισμένη σε δεδομένα ASIM επιβεβαίωσε ότι οι εκκενώσεις που μοιάζουν με κεραυνούς στις κορυφές των καταιγίδων μπορούν να δημιουργήσουν έναν άλλο τύπο TLE, μαζικούς λαμπερούς δακτυλίους στην ανώτερη ατμόσφαιρα, γνωστούς ως Εκπομπές Φωτός και Διαταραχές VLF από συμβάντα EMP, ή ELVES. Αυτό το πείραμα έδειξε ότι αυτές οι εκκενώσεις επηρεάζουν την ιονόσφαιρα και βοήθησε τους επιστήμονες να μάθουν περισσότερα για τη Γη και τον διαστημικό καιρό. Η έρευνα που βασίζεται στο ASIM περιέγραψε επίσης τις φυσικές ιδιότητες διαφορετικών τύπων εκκενώσεων κορώνας σε σύννεφα καταιγίδας. Οι εκκενώσεις κορώνας συνδέονται με ισχυρές αλλά βραχύβιες ηλεκτρικές εκρήξεις κοντά στις κορυφές των νεφών. Τα δεδομένα παρέχουν μια αναφορά για την υποστήριξη περαιτέρω διερεύνησης των μηχανισμών πίσω από αυτές τις εκκενώσεις και του ρόλου τους στην έναρξη των κεραυνών, ένα σημαντικό πρόβλημα στη φυσική των κεραυνών. Άλλοι ερευνητές χρησιμοποίησαν μετρήσεις ASIM μαζί με επίγειες μετρήσεις ηλεκτρικού πεδίου για να προσδιορίσουν το ύψος μιας μπλε εκκένωσης από ένα σύννεφο καταιγίδας. Κοντινές λήψεις νεφών Κεραυνοί στη Γη όπως καταγράφηκαν από τον διαστημικό σταθμό. Μια άλλη έρευνα της ESA, η Thor-Davis, αξιολόγησε τη χρήση μιας ειδικής κάμερας για τη φωτογράφιση καταιγίδων σε μεγάλο υψόμετρο μέσα από τα παράθυρα του θόλου του διαστημικού σταθμού. Η κάμερα μπορεί να παρατηρήσει ηλεκτρική δραστηριότητα καταιγίδων με ταχύτητα έως και 100.000 καρέ ανά δευτερόλεπτο και θα μπορούσε να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο για την παρατήρηση ισχυρών ηλεκτρικών καταιγίδων και άλλων εφαρμογών στο διάστημα. Παρακολούθηση καταιγίδων από δορυφόρους Μια μονάδα του διαστημικού σταθμού είναι ορατή στην επάνω δεξιά γωνία αυτής της εικόνας, με έναν βραχίονα που εκτείνεται προς τα κάτω προς τη μέση της. Στο άκρο του βραχίονα υπάρχει ένας λευκός τετράγωνος εκκινητής με δύο κουτιά στη δεξιά πλευρά του. Η πόρτα σε ένα από τα κουτιά είναι ανοιχτή και ακριβώς από κάτω βρίσκεται ένας λευκός και μαύρος ορθογώνιος CubeSat που μόλις έχει εκτοξευθεί από τον εκκινητή. Μακριά, χρυσά ηλιακά πάνελ γεμίζουν την αριστερή πλευρά της εικόνας και η Γη καλύπτει το κάτω μισό της εικόνας, μπλε ωκεανός με διάσπαρτα λευκά σύννεφα. Ανάπτυξη του Light-1 CubeSat από τον διαστημικό σταθμό. Η έρευνα της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) με τον Light-1 CubeSat χρησιμοποίησε ανιχνευτές ενσωματωμένους σε έναν συμπαγή δορυφόρο για να παρατηρήσει επίγειες λάμψεις ακτίνων γάμμα στην ανώτερη ατμόσφαιρα. Αυτά τα υψηλής έντασης, ενεργητικά γεγονότα μπορούν να εκθέσουν τα αεροσκάφη, τα ηλεκτρονικά των αεροσκαφών και τους επιβάτες σε υπερβολική ακτινοβολία. Οι ερευνητές σχεδιάζουν να συγκρίνουν τα δεδομένα που συλλέγονται από την αποστολή με επίγειες παρατηρήσεις για να παρέχουν πιο ολοκληρωμένους χάρτες κεραυνών και καταιγίδων στην ατμόσφαιρα. Οι μικροί δορυφορικοί ανιχνευτές θα μπορούσαν να κοστίζουν λιγότερο και να κατασκευάζονται σε λιγότερο χρόνο από άλλες προσεγγίσεις. https://www.nasa.gov/missions/station/iss-research/studying-storms-from-space-station/

Το Ρωμαϊκό Διαστημικό Τηλεσκόπιο της NASA θα εξετάσει τους Κοσμικούς «Φακούς» για να ορίσει καλύτερα τη Σκοτεινή Ύλη. Ένα παράξενο φαινόμενο που προέβλεψε ο Αϊνστάιν, γνωστό ως βαρυτικός εστιασμός - όταν ένας γαλαξίας στο προσκήνιο μεγεθύνει πιο μακρινούς γαλαξίες πίσω του - σύντομα θα γίνει συνηθισμένο όταν το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Nancy Grace Roman της NASA ξεκινήσει επιστημονικές δραστηριότητες το 2027 και παράγει τεράστιες έρευνες του σύμπαντος. Ένα συγκεκριμένο υποσύνολο βαρυτικών φακών, γνωστών ως ισχυροί φακοί, είναι το επίκεντρο μιας νέας εργασίας που δημοσιεύτηκε στο Astrophysical Journal με επικεφαλής τον Bryce Wedig, μεταπτυχιακό φοιτητή στο Πανεπιστήμιο Washington στο Σεντ Λούις. Η ερευνητική ομάδα έχει υπολογίσει ότι πάνω από 160.000 βαρυτικοί φακοί, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων κατάλληλων για αυτή τη μελέτη, αναμένεται να εμφανιστούν στις τεράστιες εικόνες του Ρωμαίου. Κάθε εικόνα του Ρωμαίου θα είναι 200 φορές μεγαλύτερη από τα υπέρυθρα στιγμιότυπα από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble της NASA, και ο επερχόμενος «πλούτος» φακών του θα ξεπεράσει κατά πολύ τις εκατοντάδες που έχει μελετήσει το Hubble μέχρι σήμερα. Το Ρωμαϊκό θα διεξάγει τρεις βασικές έρευνες, παρέχοντας εκτεταμένες απόψεις του σύμπαντος. Το έργο αυτής της επιστημονικής ομάδας βασίζεται σε μια προηγούμενη έκδοση της πλέον πλήρως ορισμένης Έρευνας Ευρείας Περιοχής Υψηλού Γεωγραφικού Πλάτους του Roman. Οι ερευνητές εργάζονται πάνω σε μια συμπληρωματική εργασία που θα ευθυγραμμιστεί με τις προδιαγραφές της τελικής έρευνας για να υποστηρίξουν πλήρως την ερευνητική κοινότητα. «Το τρέχον μέγεθος δείγματος αυτών των αντικειμένων από άλλα τηλεσκόπια είναι αρκετά μικρό επειδή βασιζόμαστε σε δύο γαλαξίες που είναι σχεδόν τέλεια ευθυγραμμισμένοι κατά μήκος της οπτικής μας γραμμής», δήλωσε ο Wedig. «Άλλα τηλεσκόπια είτε περιορίζονται σε μικρότερο οπτικό πεδίο είτε σε λιγότερο ακριβείς παρατηρήσεις, καθιστώντας τους βαρυτικούς φακούς πιο δύσκολο να ανιχνευθούν». Οι βαρυτικοί φακοί αποτελούνται από τουλάχιστον δύο κοσμικά αντικείμενα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένας μόνο γαλαξίας στο προσκήνιο έχει αρκετή μάζα για να λειτουργήσει σαν φακός, μεγεθύνοντας έναν γαλαξία που βρίσκεται σχεδόν τέλεια πίσω του. Το φως από τον γαλαξία στο φόντο καμπυλώνεται γύρω από τον γαλαξία στο προσκήνιο κατά μήκος περισσότερων από μίας τροχιάς, εμφανιζόμενο στις παρατηρήσεις ως στρεβλωμένα τόξα και ημισέληνοι. Από τους 160.000 γαλαξίες με φακούς που μπορεί να εντοπίσει ο Roman, η ομάδα αναμένει να περιορίσει αυτόν τον αριθμό σε περίπου 500 που είναι κατάλληλοι για τη μελέτη της δομής της σκοτεινής ύλης σε κλίμακες μικρότερες από αυτούς τους γαλαξίες. «Το Roman όχι μόνο θα αυξήσει σημαντικά το μέγεθος του δείγματός μας — οι ευκρινείς εικόνες υψηλής ανάλυσης θα μας επιτρέψουν επίσης να ανακαλύψουμε βαρυτικούς φακούς που φαίνονται μικρότεροι στον ουρανό», δήλωσε η Tansu Daylan, κύρια ερευνήτρια της επιστημονικής ομάδας που διεξάγει αυτό το ερευνητικό πρόγραμμα. Η Daylan είναι επίκουρη καθηγήτρια και μέλος ΔΕΠ στο Κέντρο McDonnell για τις Διαστημικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις. «Τελικά, τόσο η ευθυγράμμιση όσο και η φωτεινότητα των γαλαξιών υποβάθρου πρέπει να πληρούν ένα συγκεκριμένο όριο, ώστε να μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τη σκοτεινή ύλη μέσα στους γαλαξίες του προσκηνίου». Τι είναι η Σκοτεινή Ύλη; Δεν αποτελείται όλη η μάζα στους γαλαξίες από αντικείμενα που μπορούμε να δούμε, όπως τα αστρικά σμήνη. Ένα σημαντικό κλάσμα της μάζας ενός γαλαξία αποτελείται από σκοτεινή ύλη, η οποία ονομάζεται έτσι επειδή δεν εκπέμπει, δεν αντανακλά ή δεν απορροφά φως. Η σκοτεινή ύλη, ωστόσο, διαθέτει μάζα και, όπως οτιδήποτε άλλο με μάζα, μπορεί να προκαλέσει βαρυτικό εστιασμό. Όταν η βαρύτητα ενός γαλαξία προσκηνίου κάμπτει την πορεία του φωτός ενός γαλαξία υποβάθρου, το φως του κατευθύνεται σε πολλαπλές διαδρομές. «Αυτό το φαινόμενο παράγει πολλαπλές εικόνες του γαλαξία υποβάθρου που μεγεθύνονται και παραμορφώνονται διαφορετικά», δήλωσε η Daylan. Αυτά τα «αντίγραφα» αποτελούν ένα τεράστιο πλεονέκτημα για τους ερευνητές — επιτρέπουν πολλαπλές μετρήσεις της κατανομής μάζας του γαλαξία που εστιάζει, διασφαλίζοντας ότι η προκύπτουσα μέτρηση είναι πολύ πιο ακριβής. Η κάμερα 300 megapixel του Roman, γνωστή ως Wide Field Instrument, θα επιτρέψει στους ερευνητές να προσδιορίσουν με ακρίβεια την κάμψη του φωτός των γαλαξιών υποβάθρου κατά μόλις 50 χιλιοστά του δευτερολέπτου, κάτι που είναι σαν να μετράμε τη διάμετρο μιας ανθρώπινης τρίχας από την απόσταση περισσότερων από δυόμισι γηπέδων αμερικανικού ποδοσφαίρου ή γηπέδων ποδοσφαίρου. Η ποσότητα βαρυτικού εστιασμού που βιώνει το φως υποβάθρου εξαρτάται από τη μάζα που παρεμβάλλεται. Οι λιγότερο ογκώδεις συστάδες σκοτεινής ύλης προκαλούν μικρότερες παραμορφώσεις. Ως αποτέλεσμα, εάν οι ερευνητές είναι σε θέση να μετρήσουν μικρότερες ποσότητες κάμψης, μπορούν να ανιχνεύσουν και να χαρακτηρίσουν μικρότερες, λιγότερο ογκώδεις δομές σκοτεινής ύλης — τους τύπους δομών που σταδιακά συγχωνεύτηκαν με την πάροδο του χρόνου για να δημιουργήσουν τους γαλαξίες που βλέπουμε σήμερα. Με τον Roman, η ομάδα θα συσσωρεύσει συντριπτικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με το μέγεθος και τις δομές των πρώιμων γαλαξιών. «Η εύρεση βαρυτικών φακών και η δυνατότητα ανίχνευσης συστάδων σκοτεινής ύλης σε αυτούς είναι ένα παιχνίδι με ελάχιστες πιθανότητες. Με τον Roman, μπορούμε να ρίξουμε ένα ευρύ δίχτυ και να περιμένουμε να είμαστε συχνά τυχεροί», είπε ο Wedig. «Δεν θα βλέπουμε σκοτεινή ύλη στις εικόνες — είναι αόρατη — αλλά μπορούμε να μετρήσουμε τα αποτελέσματά της». «Τελικά, το ερώτημα που προσπαθούμε να απαντήσουμε είναι: Ποιο σωματίδιο ή σωματίδια αποτελούν τη σκοτεινή ύλη;» πρόσθεσε ο Daylan. «Ενώ ορισμένες ιδιότητες της σκοτεινής ύλης είναι γνωστές, ουσιαστικά δεν έχουμε ιδέα από τι αποτελείται η σκοτεινή ύλη. Ο Roman θα μας βοηθήσει να διακρίνουμε πώς κατανέμεται η σκοτεινή ύλη σε μικρές κλίμακες.και, ως εκ τούτου, τη σωματιδιακή της φύση». Οι προετοιμασίες συνεχίζονται Πριν από την εκτόξευση του Roman, η ομάδα θα αναζητήσει επίσης περισσότερους υποψηφίους σε παρατηρήσεις από την αποστολή Euclid της ESA (Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας) και το επερχόμενο επίγειο Αστεροσκοπείο Vera C. Rubin στη Χιλή, το οποίο θα ξεκινήσει τις λειτουργίες του σε πλήρη κλίμακα σε λίγες εβδομάδες. Μόλις οι υπέρυθρες εικόνες του Roman είναι διαθέσιμες, οι ερευνητές θα τις συνδυάσουν με συμπληρωματικές εικόνες ορατού φωτός από τους Euclid, Rubin και Hubble για να μεγιστοποιήσουν τα όσα είναι γνωστά για αυτούς τους γαλαξίες.«Θα διευρύνουμε τα όρια αυτού που μπορούμε να παρατηρήσουμε και θα χρησιμοποιήσουμε κάθε βαρυτικό φακό που ανιχνεύουμε με τον Roman για να προσδιορίσουμε τη σωματιδιακή φύση της σκοτεινής ύλης», δήλωσε ο Daylan.Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Nancy Grace Roman διαχειρίζεται στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ, με τη συμμετοχή του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, του Caltech/IPAC στην Pasadena της Καλιφόρνια, του Ινστιτούτου Επιστήμης Διαστημικών Τηλεσκοπίων στη Βαλτιμόρη και μιας επιστημονικής ομάδας που αποτελείται από επιστήμονες από διάφορα ερευνητικά ιδρύματα. Οι κύριοι βιομηχανικοί εταίροι είναι η BAE Systems, Inc. στο Boulder του Κολοράντο, η L3Harris Technologies στη Μελβούρνη της Φλόριντα και η Teledyne Scientific & Imaging στο Thousand Oaks της Καλιφόρνια. https://www.nasa.gov/missions/roman-space-telescope/nasas-roman-to-peer-into-cosmic-lenses-to-better-define-dark-matter/

Μακριά Το Pismis 24, το αστρικό σμήνος που φαίνεται εδώ σε μια εικόνα που δημοσιεύτηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2006, βρίσκεται μέσα στο πολύ μεγαλύτερο νεφέλωμα εκπομπής που ονομάζεται NGC 6357, το οποίο βρίσκεται περίπου 8.000 έτη φωτός από τη Γη. Το φωτεινότερο αντικείμενο στην εικόνα κάποτε θεωρούνταν ένα μόνο αστέρι με απίστευτα μεγάλη μάζα 200 έως 300 ηλιακών μαζών. Αυτό θα το καθιστούσε μακράν το πιο ογκώδες γνωστό αστέρι στον γαλαξία και θα το τοποθετούσε σημαντικά πάνω από το τρέχον πιστευόμενο ανώτατο όριο μάζας των περίπου 150 ηλιακών μαζών για μεμονωμένα αστέρια. Μετρήσεις από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA, ωστόσο, ανακάλυψαν ότι το Pismis 24-1 είναι στην πραγματικότητα δύο ξεχωριστά αστέρια και, με αυτόν τον τρόπο, «μείωσε στο μισό» τη μάζα τους σε περίπου 100-150 ηλιακές μάζες το καθένα. https://www.nasa.gov/image-article/far-out/

Ιστολόγιο Curiosity Rover — Sols 4566-4567: Επιτυχής Γεώτρηση. Ημερομηνία σχεδιασμού της Γης: Δευτέρα, 9 Ιουνίου 2025 Η παραπάνω εικόνα δείχνει την γεώτρηση στην επιφάνεια του Άρη στην αρχή της προσπάθειάς μας να συλλέξουμε δείγμα στην «Αλταντένα» το Σαββατοκύριακο. Τώρα γνωρίζουμε, από την επακόλουθη απεικόνιση και τηλεμετρία, ότι η δραστηριότητα γεώτρησης ήταν επιτυχής, επιτρέποντας στον σημερινό σχεδιασμό να επικεντρωθεί στην παράδοση δειγμάτων σκόνης στην CheMin και την SAM. Η CheMin και η SAM θα μας δώσουν τις ξεχωριστές και πολύτιμες γνώσεις τους για την ορυκτολογία (CheMin) και τις πτητικές και οργανικές ενώσεις (SAM) εντός της Αλταντένα, οι οποίες είναι το κλειδί για τη συνεχή μας αποκάλυψη της ιστορίας του όρους Sharp. Είναι πάντα συναρπαστικό να ανακαλύπτουμε τι αποκαλύπτει κάθε ένα από αυτά τα όργανα από τα δείγματα του Άρη. Εκτός από αυτές τις παραδόσεις δειγμάτων, είχαμε τρεις άλλες δραστηριότητες που επικεντρώνονταν στην Αλταντένα. Αποκτήσαμε το ChemCam RMI της γεώτρησης, το οποίο βοηθά την ChemCam να βελτιώσει τη στόχευση λέιζερ για μελλοντικές αναλύσεις LIBS της γεώτρησης. Σχεδιάσαμε μια παρατήρηση με παθητική φασματοσκοπία ChemCam των ορυγμάτων γύρω από την γεώτρηση για καλύτερη κατανόηση της ορυκτολογίας του δείγματος. Συμπεριλάβαμε επίσης μια ενιαία εικόνα Mastcam M100 της γεώτρησης, η οποία μας βοηθά να παρακολουθούμε την αιολική δραστηριότητα στο σημείο της γεώτρησης και, επομένως, τη σταθερότητα των ορυγμάτων πριν από τις προγραμματισμένες παρατηρήσεις με APXS και MAHLI. Οι δραστηριότητες του Σαββατοκύριακου πραγματοποιήθηκαν ταχύτερα και πιο αποτελεσματικά από ό,τι είχε μοντελοποιηθεί, ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να προσθέσουμε επιπλέον επιστημονικές παρατηρήσεις στο σχέδιο. Συγκεντρώσαμε περισσότερα δεδομένα ChemCam από το βραχώδες υπόστρωμα κοντά στην Altadena, στον στόχο "Bolsa Chica", και σχεδιάσαμε δύο ψηφιδωτά μεγάλων αποστάσεων ChemCam RMI σε ιζηματογενείς δομές εντός του λόφου "Texoli" και κοντινών δομών boxwork. Παρακολουθήσαμε το περιβάλλον γύρω μας με ακόμη περισσότερες απεικονίσεις Mastcam για αλλαγές που προκαλούνται από τον άνεμο στην περιοχή "Camp Williams", τακτικές μετρήσεις RAD και REMS, δύο μετρήσεις DAN και απεικόνιση Navcam dust devil και βίντεο νεφών. https://science.nasa.gov/blog/sol-4564-front-hazard-avoidance-camera-front-hazcam/

Διαστημικό παρατηρητήριο καταγράφει για πρώτη φορά εικόνες του Νότιου Πόλου του Ήλιου (βίντεο) Εκπληκτικές, μοναδικές εικόνες από το μητρικό μας άστρο που προσφέρουν νέα στοιχεία στους επιστήμονες. Ο δορυφόρος Solar Orbiter εκτοξεύτηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2020 και σχεδιάστηκε για να παρατηρεί και να καταγράφει συνεχώς εικόνες και δεδομένα από τον Ήλιο ώστε να αποκρυπτογραφηθούν τα φαινόμενα και οι μηχανισμοί του μητρικού μας άστρου. Ο δορυφόρος που ανήκει στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) αλλά στην αποστολή του συμμετέχει και η NASA κατέγραψε και μετέδωσε για πρώτη φορά εικόνες από τον Νότιο Πόλο του Ήλιου συμπληρώνοντας έτσι ένα ακόμη κενό στο παζλ της μελέτης του άστρου μας.«Σήμερα αποκαλύπτουμε τις πρώτες εικόνες που κατέγραψε η ανθρωπότητα από τους πόλους του Ήλιου. Ο Ήλιος είναι το πλησιέστερο άστρο, δωρητής ζωής αλλά διαταράσσει επίσης τις δορυφορικές επικοινωνίες και τα ηλεκτρικά δίκτυα επομένως είναι επιτακτική ανάγκη να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί και να μάθουμε να προβλέπουμε τη συμπεριφορά του. Αυτές οι νέες μοναδικές εικόνες από την αποστολή μας Solar Orbiter αποτελούν την αρχή μιας νέας εποχής στην ηλιακή επιστήμη» δήλωσε η καθηγήτρια Κάρολ Μαντέλ Διευθύντρια Επιστημών της ESA.Ο δορυφόρος θα πάρει κατά την τροχιακή του κίνηση τέτοια θέση ώστε θα έχει το επόμενο χρονικό διάστημα καλύτερη… θέα του Ήλιου κάτι που σημαίνει ότι αναμένουμε νέες εικόνες και μάλιστα λεπτομερείς από σημεία του άστρου που δεν έχουμε μέχρι τώρα καλή οπτική πρόσβαση.Συναντώντας την Αφροδίτη μία φορά κάθε λίγες τροχιές ο δορυφόρος μπορεί να χρησιμοποιήσει τη βαρύτητα του πλανήτη για να μετατοπίσει την θέση του. Αυτό έχει ήδη επιτρέψει στο Solar Oribter να κάνει μερικές συναρπαστικές ανακαλύψεις για τον Ήλιο και οι επιστήμονες της αποστολής λένε ότι οι νέες αποκαλύψεις είναι καθ’ οδόν. «Αυτή η στιγμή είναι πολύ σημαντική. Περιμέναμε δεκαετίες από τότε που αρχίσαμε να παρατηρούμε τον Ήλιο για να ρίξουμε μια ματιά στους πόλους. Αυτό είναι πραγματικά το κομμάτι που λείπει από το παζλ στην κατανόησή μας για το ηλιακό μαγνητικό πεδίο» λέει ο Δρ. Χάμις Ρέιντ αστρονόμος στο UCL και μέλος της επιστημονικής ομάδας που επεξεργάζεται τα δεδομένα στο όργανο Extreme Ultraviolet Imager του δορυφόρου. Μια εικόνα του Νότιου Πόλου του Ήλιου όπως την κατέγραψε το Solar Orbiter. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1967057/diastimiko-paratiritirio-katagrafei-gia-proti-fora-eikones-toy-notioy-poloy-toy-ilioy-vinteo/

Αναζητώντας μια νέα δύναμη. Μια υποθετική πέμπτη δύναμη θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί από την επίδρασή της στις συχνότητες οπτικής μετάβασης των διαφορετικών ισοτόπων ενός στοιχείου.Σύμφωνα με τα σχολικά βιβλία, τέσσερις είναι οι δυνάμεις που υπάρχουν στη φύση: η βαρυτική, η ηλεκτρoμαγνητική, η ισχυρή πυρηνική και η ασθενής πυρηνική. H βαρυτική δύναμη περιγράφεται ως η ελκτική δύναμη μεταξύ μαζών, η ηλεκτρική ως η δύναμη με την οποία έλκονται ή απωθούνται τα ηλεκτρικά φορτία και η μαγνητική η δύναμη μεταξύ των μαγνητών, η ισχυρή πυρηνική δύναμη αναφέρεται ως η δύναμη που συγκρατεί ενωμένα τα πρωτόνια και τα νετρόνια στον πυρήνα του ατόμου, ενώ η ασθενής πυρηνική δύναμη ευθύνεται για τη ραδιενεργό διάσπαση βήτα και είναι σημαντική σε πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης στα άστρα.Μεταξύ των προτεινόμενων προσθηκών στο Καθιερωμένο Πρότυπο της σωματιδιακής φυσικής είναι μια πέμπτη δύναμη διαμέσου της οποίας αλληλεπιδρούν ηλεκτρόνια με νετρόνια. Αν και τα μποζόνια που μεταφέρουν την εν λόγω δύναμη θα μπορούσαν να είναι ελαφρύτερα από ένα νετρίνο ή βαρύτερα από ένα κορυφαίο κουάρκ, η ίδια η δύναμη είναι προφανώς αδύναμη. Σε μια πρόσφατη δημοσίευση με τίτλο “Nonlinear calcium King plot constrains new bosons and nuclear properties” , οι ερευνητές A. Wilzewski et al. έθεσαν νέα ανώτατα όρια στην ισχύ της δύναμης για μποζόνια με μάζα που κυμαίνεται από 10 έως 107 eV/c2. Το έκαναν μετρώντας μικροσκοπικές διαφορές στις συχνότητες οπτικής μετάβασης στα ισότοπα του ασβεστίου.Μια ατομική μετάβαση διαφέρει στη συχνότητα από το ένα ισότοπο στο άλλο, επειδή ο πυρήνας κάθε ισοτόπου διαφέρει σε μάζα και κατανομή φορτίου. Οι μετατοπίσεις είναι μικροσκοπικές αλλά είναι ευαίσθητες σε μια υποθετική δύναμη μεταξύ νετρονίων και ηλεκτρονίων. Για να αυξήσουν τις πιθανότητές τους να ανιχνεύσουν μια ανώμαλη μετατόπιση, οι ερευνητές πραγματοποίησαν μετρήσεις υψηλής ακρίβειας των πυρηνικών μαζών και δύο στενών μεταβάσεων σε διαφορετικές καταστάσεις ιόντων ασβεστίου. Το ασβέστιο έχει πέντε σταθερά ισότοπα και επομένως τέσσερις ξεχωριστές μετατοπίσεις για κάθε μετάβαση, σε σχέση με το πιο άφθονο ισότοπο, το ασβέστιο-40 (40Ca).Η απεικόνιση των μετατοπίσεων μιας μετάβασης σε σχέση με τις μετατοπίσεις των άλλων δίνει το λεγόμενο διάγραμμα King. Ελλείψει μιας πέμπτης δύναμης ή άλλης ανωμαλίας, οι μετατοπίσεις για για 42Ca , 44Ca , 46Ca ,και 48Ca θα ακολουθούσαν μια ευθεία γραμμή. Χάρη στην ευαισθησία και την ακρίβεια του πειράματός τους, οι ερευνητές κατέγραψαν μικροσκοπικές αποκλίσεις από τη γραμμικότητα για κάθε ισότοπο. Μέρος ή το σύνολο της μη γραμμικότητας θα μπορούσε να αποδοθεί σε επιδράσεις εντός του Καθιερωμένου Προτύπου. Παρά το περιθώριο ελιγμών, τα νέα ανώτερα όρια για την πέμπτη δύναμη είναι πιο αυστηρά από τις προηγούμενες τιμές που προέκυψαν από τα διαγράμματα King. πηγή: https://physics.aps.org/articles/v18/s73 – https://arxiv.org/abs/2412.10277

Ελιγολάνδη, 100 χρόνια μετα. Στο νησί της Ελιγολάνδης (Χέλγκολαντ) στα ανοικτά των ακτών της Γερμανίας, πριν από 100 χρόνια, τον Ιούνιο του 1925 ο εικοσιτριάχρονος Werner Heisenberg έβαλε τα θεμέλια της Κβαντικής Φυσικής. Την πιο εντυπωσιακή επιστημονική επανάσταση όλων των εποχών. Αν επιμείνουμε να συνδέσουμε τη γέννηση της κβαντομηχανικής με έναν συγκεκριμένο τόπο και ημερομηνία, τότε ο τόπος είναι το νησί Χέλγκολαντ και η ημερομηνία είναι ο Ιούνιος του 1925.Τα Ηνωμένα Έθνη ανακήρυξαν το 2025 Διεθνές Έτος Κβαντικής Επιστήμης και Τεχνολογίας. Είναι μια παγκόσμια πρωτοβουλία για την ευαισθητοποίηση του κοινού για την κβαντική επιστήμη και τις εφαρμογές της, με πολυάριθμες δραστηριότητες σε εξέλιξη καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Μία από αυτές είναι το συνέδριο με τίτλο «Helgoland 2025», που διεξάγεται από τις 9 έως τις 14 Ιουνίου στην Χέλγκολαντ.Το συνέδριο ξεκίνησε με τους τέσσερις νομπελίστες κβαντικούς φυσικούς που ήταν παρόντες, να προσκαλούνται στη σκηνή για να υπογράψουν το αναμνηστικό «χρυσό βιβλίο» του νησιού και να γράψουν μια σύντομη δήλωση σε αυτό.Πρόκειται για τους Serge Haroche και David J. Wineland οι οποίοι βραβεύθηκαν με το Νόμπελ Φυσικής του 2012 «για τις πρωτοποριακές πειραματικές μεθόδους τους, που επιτρέπουν την μέτρηση και τον χειρισμό απομονωμένων κβαντικών συστημάτων» και τους Anton Zeilinger και Alain Aspect, οι οποίοι μοιράστηκαν το Νόμπελ Φυσικής 2022 με τον John Clauser «για τα πειράματα με συν-πλεκόμενα (entangled) φωτόνια, που επιβεβαιώνουν την παραβίαση των ανισοτήτων Bell και την πρωτοποριακή επιστήμη της κβαντικής πληροφορικής». Τι έγραψαν στο βιβλίο; Anton Zeilinger: Great sailing(*). Great people Alain Aspect: C’est une émotion de se trouver à l’endroit où a commencé la méchanique quantique. Serge Haroche: Thank you for your warm welcome in Helgoland, an island which is known by all quantum physicists. David J. Wineland: An honor to be here. (*) Ο Zeilinger (όπως και ο Αϊνστάιν) είναι λάτρης της ιστιοπλοΐας. Αυτός και η σύζυγός του είχαν έρθει στην Χέλγκολαντ, τρεις ημέρες πριν από την έναρξη του συνεδρίου, για να παρακολουθήσουν τους ιστιοπλοϊκούς αγώνες που πραγματοποιούνται στα τέλη της άνοιξης κάθε χρόνο. Από αριστερά προς τα δεξιά: ο Anton Zeilinger υπογράφει και οι Alain Aspect, Serge Haroche, David Wineland περιμένουν την σειρά τους. Η σημαία … είναι η σημαία της Χέλγκολαντ, με το πράσινο να αντιπροσωπεύει την στεριά, το κόκκινο τους βράχους του νησιού και το λευκό την άμμο στις παραλίες. (φωτογραφία © Matin Durrani) πηγή: https://physicsworld.com/a/quartet-of-nobel-laureates-sign-helgolands-gold-book/

Ο πληθυσμός των γαλαξιών «UNCOVERs» του Webb της NASA οδηγεί στην κοσμική ανακαίνιση Αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA, έχουν εντοπίσει δεκάδες μικρούς γαλαξίες που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια κοσμική αναμόρφωση που μετέτρεψε το πρώιμο σύμπαν σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. «Όσον αφορά την παραγωγή υπεριώδους φωτός, αυτοί οι μικροί γαλαξίες ξεπερνούν κατά πολύ το βάρος τους», δήλωσε ο Isak Wold, βοηθός ερευνητής στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Αμερικής στην Ουάσινγκτον και στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ. «Η ανάλυσή μας για αυτούς τους μικροσκοπικούς αλλά ισχυρούς γαλαξίες είναι 10 φορές πιο ευαίσθητη από προηγούμενες μελέτες και δείχνει ότι υπήρχαν σε επαρκή αριθμό και συγκέντρωναν αρκετή υπεριώδη ενέργεια για να οδηγήσουν αυτήν την κοσμική ανακαίνιση». Ο Wold συζήτησε τα ευρήματά του την Τετάρτη στην 246η συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Άνκορατζ της Αλάσκας. Η μελέτη αξιοποίησε τις υπάρχουσες απεικονίσεις που συλλέχθηκαν από το όργανο NIRCam (Κάμερα Εγγύς Υπερύθρου) του Webb, καθώς και νέες παρατηρήσεις που έγιναν με το όργανο NIRSpec (Φασματογράφος Εγγύς Υπερύθρου). Οι μικροσκοπικοί γαλαξίες ανακαλύφθηκαν από τον Wold και τους συναδέλφους του στο Goddard, Sangeeta Malhotra και James Rhoads, εξετάζοντας εικόνες Webb που τραβήχτηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος παρατήρησης UNCOVER (Ultradeep NIRSpec και NIRCam ObserVations before the Epoch of Reionization), με επικεφαλής τη Rachel Bezanson στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ στην Πενσυλβάνια. Το έργο χαρτογράφησε ένα γιγάντιο σμήνος γαλαξιών γνωστό ως Abell 2744, με το παρατσούκλι σμήνος της Πανδώρας, που βρίσκεται περίπου 4 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά στον νότιο αστερισμό Sculptor. Η μάζα του σμήνους σχηματίζει έναν βαρυτικό φακό που μεγεθύνει τις μακρινές πηγές, προσθέτοντας στην ήδη σημαντική εμβέλεια του Webb. Για μεγάλο μέρος του πρώτου δισεκατομμυρίου ετών του, το σύμπαν ήταν βυθισμένο σε μια ομίχλη ουδέτερου αερίου υδρογόνου. Σήμερα, αυτό το αέριο είναι ιονισμένο - απογυμνωμένο από τα ηλεκτρόνιά του. Οι αστρονόμοι, οι οποίοι αναφέρονται σε αυτόν τον μετασχηματισμό ως επαναϊονισμό, αναρωτιούνται εδώ και καιρό ποιοι τύποι αντικειμένων ήταν οι πιο υπεύθυνοι: μεγάλοι γαλαξίες, μικροί γαλαξίες ή υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες σε ενεργούς γαλαξίες. Ως ένας από τους κύριους στόχους της, η αποστολή Webb της NASA σχεδιάστηκε ειδικά για να απαντήσει σε βασικά ερωτήματα σχετικά με αυτή τη σημαντική μετάβαση στην ιστορία του σύμπαντος. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι μικροί γαλαξίες που υφίστανται έντονο σχηματισμό αστεριών θα μπορούσαν να έχουν παίξει έναν υπερβολικά μεγάλο ρόλο. Τέτοιοι γαλαξίες είναι σπάνιοι σήμερα, αποτελώντας μόνο περίπου το 1% αυτών που βρίσκονται γύρω μας. Αλλά ήταν άφθονοι όταν το σύμπαν ήταν περίπου 800 εκατομμύρια ετών, μια εποχή που οι αστρονόμοι αναφέρουν ως μετατόπιση προς το ερυθρό 7, όταν ο επαναϊονισμός βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Η ομάδα αναζήτησε μικρούς γαλαξίες της σωστής κοσμικής ηλικίας που έδειχναν σημάδια ακραίου σχηματισμού αστεριών, που ονομάζονται εκρήξεις αστεριών, σε εικόνες του σμήνους από το NIRCam. «Οι γαλαξίες χαμηλής μάζας συγκεντρώνουν λιγότερο ουδέτερο αέριο υδρογόνο γύρω τους, γεγονός που διευκολύνει τη διαφυγή του ιονίζοντος υπεριώδους φωτός», δήλωσε ο Rhoads. «Ομοίως, τα επεισόδια αστρικών εκρήξεων όχι μόνο παράγουν άφθονο υπεριώδες φως — αλλά χαράζουν επίσης κανάλια στη διαστρική ύλη ενός γαλαξία που βοηθούν αυτό το φως να εκραγεί». Οι αστρονόμοι αναζήτησαν ισχυρές πηγές ενός συγκεκριμένου μήκους κύματος φωτός που υποδηλώνει την παρουσία διεργασιών υψηλής ενέργειας: μια πράσινη γραμμή που εκπέμπεται από άτομα οξυγόνου που έχουν χάσει δύο ηλεκτρόνια. Αρχικά εκπεμπόμενη ως ορατό φως στο πρώιμο σύμπαν, η πράσινη λάμψη από το διπλά ιονισμένο οξυγόνο τεντώθηκε στο υπέρυθρο καθώς διέσχιζε το διαστελλόμενο σύμπαν και τελικά έφτασε στα όργανα του Webb. Αυτή η τεχνική αποκάλυψε 83 μικρούς γαλαξίες αστρικών εκρήξεων όπως εμφανίζονται όταν το σύμπαν ήταν 800 εκατομμυρίων ετών, ή περίπου το 6% της τρέχουσας ηλικίας του των 13,8 δισεκατομμυρίων ετών. Η ομάδα επέλεξε 20 από αυτούς για βαθύτερη εξέταση χρησιμοποιώντας το NIRSpec. «Αυτοί οι γαλαξίες είναι τόσο μικροί που, για να δημιουργηθεί η ισοδύναμη αστρική μάζα του δικού μας γαλαξία, θα χρειάζονταν από 2.000 έως 200.000 από αυτούς», είπε ο Malhotra. «Αλλά είμαστε σε θέση να τα ανιχνεύσουμε χάρη στη νέα μας τεχνική επιλογής δειγμάτων σε συνδυασμό με τη βαρυτική εστίαση». Παρόμοιοι τύποι γαλαξιών στο σημερινό σύμπαν, όπως τα πράσινα μπιζέλια, απελευθερώνουν περίπου το 25% του ιονίζοντος υπεριώδους φωτός τους στον περιβάλλοντα χώρο. Εάν οι γαλαξίες χαμηλής μάζας που εξερευνήθηκαν από τον Wold και την ομάδα του απελευθερώσουν παρόμοια ποσότητα, μπορούν να ευθύνονται για όλο το υπεριώδες φως που απαιτείται για τη μετατροπή του ουδέτερου υδρογόνου του σύμπαντος στην ιονισμένη του μορφή. Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb είναι το κορυφαίο παρατηρητήριο διαστημικής επιστήμης στον κόσμο. Το Webb λύνει μυστήρια στο ηλιακό μας σύστημα, κοιτάζοντας πέρα από μακρινούς κόσμους γύρω από άλλα αστέρια και διερευνώντας τις μυστηριώδεις δομές και την προέλευση του σύμπαντός μας και τη θέση μας σε αυτό. Το Webb είναι ένα διεθνές πρόγραμμα με επικεφαλής τη NASA με τους συνεργάτες της, την ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος) και την CSA (Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος). Για να μάθετε περισσότερα για τον Webb, επισκεφθείτε: https://science.nasa.gov/webb Τα σύμβολα σηματοδοτούν τις θέσεις νέων, χαμηλής μάζας γαλαξιών που ξεχείλιζαν από νέα αστέρια όταν το σύμπαν ήταν περίπου 800 εκατομμυρίων ετών. Χρησιμοποιώντας ένα φίλτρο ευαίσθητο σε τέτοιους γαλαξίες, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA τους απεικόνισε με τη βοήθεια ενός φυσικού βαρυτικού φακού που δημιουργήθηκε από το τεράστιο σμήνος γαλαξιών Abell 2744. Συνολικά, βρέθηκαν 83 νέοι γαλαξίες, αλλά μόνο οι 20 που φαίνονται εδώ (λευκά διαμάντια) επιλέχθηκαν για βαθύτερη μελέτη. Το ένθετο εστιάζει σε έναν από τους γαλαξίες. Τα λευκά διαμάντια δείχνουν τις θέσεις 20 από τους 83 νέους, χαμηλής μάζας, γαλαξίες αστρικής έκρηξης που βρέθηκαν σε υπέρυθρες εικόνες του γιγάντιου σμήνους γαλαξιών Abell 2744. Αυτό το σύνθετο περιλαμβάνει εικόνες που λαμβάνονται μέσω τριών φίλτρων NIRCam (F200W ως μπλε, F410M ως πράσινο και F444W ως κόκκινο). Το φίλτρο F410M είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στο φως που εκπέμπεται από διπλά ιονισμένο οξυγόνο - άτομα οξυγόνου που έχουν απογυμνωθεί από δύο ηλεκτρόνια - σε μια εποχή που ο επαναϊονισμός ήταν σε εξέλιξη. Εκπεμπόμενη ως πράσινο φως, η λάμψη τεντώθηκε στο υπέρυθρο καθώς διέσχιζε το διαστελλόμενο σύμπαν για δισεκατομμύρια χρόνια. Η μάζα του σμήνους λειτουργεί ως φυσικός μεγεθυντικός φακός, επιτρέποντας στους αστρονόμους να δουν αυτούς τους μικροσκοπικούς γαλαξίες όπως ήταν όταν το σύμπαν ήταν περίπου 800 εκατομμυρίων ετών. Αριστερά υπάρχει μια μεγεθυμένη υπέρυθρη όψη του σμήνους γαλαξιών Abell 2744 με τρεις νεαρούς γαλαξίες που σχηματίζουν άστρα, επισημασμένους με πράσινα διαμάντια. Η κεντρική στήλη δείχνει κοντινά πλάνα κάθε γαλαξία, μαζί με τις ονομασίες τους, το μέγεθος μεγέθυνσης που παρέχεται από τον βαρυτικό φακό του σμήνους, τις μετατοπίσεις τους προς το ερυθρό (εμφανίζονται ως z - όλα αντιστοιχούν σε μια κοσμική ηλικία περίπου 790 εκατομμυρίων ετών) και την εκτιμώμενη μάζα των αστεριών τους. Στα δεξιά, οι μετρήσεις από το όργανο NIRSpec του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb της NASA επιβεβαιώνουν ότι οι γαλαξίες παράγουν ισχυρή εκπομπή υπό το φως του διπλά ιονισμένου οξυγόνου (πράσινες γραμμές), υποδεικνύοντας ότι λαμβάνει χώρα έντονος σχηματισμός αστεριών. Ένας από τους πιο ενδιαφέροντες γαλαξίες της μελέτης, που ονομάστηκε 41028 (το πράσινο οβάλ στο κέντρο), έχει εκτιμώμενη αστρική μάζα μόλις 2 εκατομμυρίων Ήλιων - συγκρίσιμη με τις μάζες των μεγαλύτερων αστρικών σμηνών στον δικό μας γαλαξία.

Το ντοκιμαντέρ της NASA+ «Κοσμική Αυγή» αποκαλύπτει την ανείπωτη ιστορία του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb. Τι χρειάζεται για να κοιτάξει κανείς μέσα στον χρόνο τα πρώτα αστέρια και γαλαξίες του σύμπαντός μας; Η NASA απαντά σε αυτό το ερώτημα στο νέο της ντοκιμαντέρ, «Κοσμική Αυγή: Η ανείπωτη ιστορία του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb». Το πρωτότυπο ντοκιμαντέρ του οργανισμού, το οποίο καταγράφει την ιστορία του πιο ισχυρού τηλεσκοπίου που αναπτύχθηκε ποτέ στο διάστημα, κυκλοφόρησε την Τετάρτη 11 Ιουνίου. Το «Κοσμική Αυγή» προσφέρει μια άνευ προηγουμένου ματιά στη λεπτή συναρμολόγηση, τις αυστηρές δοκιμές και την θριαμβευτική εκτόξευση του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb της NASA. Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει την πολυπλοκότητα που εμπλέκεται στη δημιουργία ενός τηλεσκοπίου ικανού να κοιτάξει δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν. Το «Κοσμική Αυγή» είναι πλέον διαθέσιμο για streaming στο YouTube της NASA, στο NASA+ και σε επιλεγμένους τοπικούς κινηματογράφους. Το τρέιλερ είναι διαθέσιμο στο NASA+ και στο YouTube. Η ταινία περιλαμβάνει πρωτοεμφανιζόμενο υλικό που τραβήχτηκε από το κινηματογραφικό συνεργείο του Webb, προσφέροντας άμεση πρόσβαση στις προκλήσεις και τις νίκες που αντιμετώπισε η ομάδα στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ - τη γενέτειρα του Webb. «Στη NASA, είμαστε ενθουσιασμένοι που μοιραζόμαστε την ανείπωτη ιστορία του Διαστημικού Τηλεσκοπίου James Webb στη νέα μας ταινία «Κοσμική Αυγή», γιορτάζοντας όχι μόνο τις ανακαλύψεις, αλλά και τους εξαιρετικούς ανθρώπους που τα έκαναν όλα να συμβούν, προς όφελος της ανθρωπότητας», δήλωσε η Rebecca Sirmons, επικεφαλής της NASA+ στα κεντρικά γραφεία του οργανισμού στην Ουάσινγκτον. Από το σημείο θέασης, που απέχει περισσότερο από ένα εκατομμύριο μίλια από τη Γη και μια τεράστια ηλιακή ακτινοβολία που μπλοκάρει το φως του άστρου μας, το Πρώτο Βαθύ Πεδίο του Webb είναι οι βαθύτερες και πιο ευκρινείς υπέρυθρες εικόνες του σύμπαντος που είχε δει ο κόσμος. Οι εικόνες του Webb έχουν εντυπωσιάσει ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, καταγράφοντας το πολύ αχνό φως των πρώτων αστεριών και γαλαξιών που σχηματίστηκαν πριν από περισσότερα από 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτές είναι φωτογραφίες μωρών από ένα αρχαίο παρελθόν, όταν τα πρώτα αντικείμενα άναβαν και εξέπεμπαν φως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Το Webb μας έδωσε επίσης νέες γνώσεις για τις μαύρες τρύπες, τους πλανήτες τόσο εντός όσο και εκτός του δικού μας ηλιακού συστήματος, και πολλά άλλα κοσμικά φαινόμενα.Το μεγαλύτερο και ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA ήταν επίσης το πιο τεχνικά περίπλοκο στην κατασκευή του. Ήταν ακόμα πιο δύσκολο να αναπτυχθεί, με περισσότερα από 300 κρίσιμα εξαρτήματα που έπρεπε να αναπτυχθούν τέλεια. Οι κίνδυνοι ήταν υψηλοί σε αυτόν τον περίπλοκο χορό της μηχανικής, αλλά οι ανταμοιβές ήταν πολύ υψηλότερες.«Το Webb ήταν μια αποστολή που θα ήταν θεαματική είτε αυτό ήταν καλό είτε κακό - αν αποτύγχανε είτε ήταν επιτυχημένη», δήλωσε η παραγωγός βίντεο Sophia Roberts, η οποία κατέγραψε τα πέντε χρόνια πριν από την εκτόξευση του Webb. «Πάντα θα έγραφε ιστορία». Επιστήμονες της NASA, όπως ο βραβευμένος με Νόμπελ Δρ. John Mather, συνέλαβαν το Webb για να εξετάσει μακρύτερα και βαθύτερα την προέλευση του σύμπαντός μας χρησιμοποιώντας τεχνολογία υπερύθρων αιχμής και τεράστιους καθρέφτες για να συλλέξει απίστευτα πλούσιες πληροφορίες για το σύμπαν μας, από το φως των πρώτων γαλαξιών μέχρι λεπτομερείς εικόνες πλανητών στο δικό μας ηλιακό σύστημα.Για να επιτύχει αυτόν τον στόχο, η NASA και οι συνεργάτες της αντιμετώπισαν πρωτοφανή εμπόδια. Η ανάπτυξη του Webb έφερε ερωτήματα που κανείς δεν είχε θέσει πριν. Πώς χωράει κανείς ένα τηλεσκόπιο με το αποτύπωμα ενός γηπέδου τένις σε έναν πύραυλο; Πώς καθαρίζει 18 ευαίσθητους καθρέφτες όταν μια μόνο γρατσουνιά θα μπορούσε να τους καταστήσει ακατάλληλους; Πώς διατηρεί τις κρίσιμες δοκιμές ενώ τα νερά των τυφώνων ξεχύνονται από τις οροφές;Το Cosmic Dawn αποτυπώνει 25 χρόνια τρομερών περιορισμών σχεδιασμού, αξιολογήσεων υψηλού διακυβεύματος, καταστροφικών φυσικών καταστροφών, μιας παγκόσμιας πανδημίας και αποφασισμένων ατόμων που δεν θα άφηναν τίποτα από αυτά να σταθεί εμπόδιο στο να φτάσει αυτό το μνημειώδες παρατηρητήριο στη σωστή του θέση στο σύμπαν.«Δεν υπήρχε τίποτα εύκολο στο Webb», δήλωσε ο διευθυντής του έργου Webb, Bill Ochs. «Δεν με νοιάζει ποια πτυχή της αποστολής εξετάσατε». Οι θεατές θα βιώσουν ένα μοναδικό ταξίδι καθώς η NASA και οι συνεργάτες της αντιμετωπίζουν αυτά τα διλήμματα - και πολλά άλλα - μέσω της εφευρετικότητας, της ομαδικής εργασίας και της ακλόνητης αποφασιστικότητας. «Η έμπνευση της προσπάθειας να ανακαλύψουμε κάτι - να χτίσουμε κάτι που δεν έχει κατασκευαστεί ποτέ πριν, να ανακαλύψουμε κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ γνωστό - μας κρατάει σε εγρήγορση», είπε ο Mather. «Είμαστε ευχαριστημένοι και προνομιούχοι στη θέση μας εδώ στη NASA που μπορούμε να υλοποιήσουμε αυτόν [τον σκοπό] εκ μέρους της χώρας και του κόσμου». Δεσμευμένοι από την 66χρονη δέσμευση της NASA να καταγράφει και να μοιράζεται το έργο της με το κοινό, το Cosmic Dawn περιγράφει λεπτομερώς κάθε βήμα προς την εκτόξευση του Webb και τα επιστημονικά αποτελέσματα. https://www.nasa.gov/missions/webb/nasa-documentary-cosmic-dawn-reveals-untold-story-of-james-webb-space-telescope/