Δροσος Γεωργιος

Η Ελλάδα πρωτοπόρος στην κυκλική οικονομία μέσω της ανακύκλωσης μπαταριών. Τι συμβαίνει όταν μια χώρα βάζει σε προτεραιότητα τη σωστή διαχείριση μιας... μπαταρίας; - Sponsored content Η απάντηση έρχεται από την Ελλάδα, όπου ο φορέας ΑΦΗΣ Α.Ε. (Ανακύκλωση Μπαταριών) αποδεικνύει ότι η περιβαλλοντική υπευθυνότητα καλύπτεται σε ολόκληρο το φάσμα της με την απαιτούμενη κοινωνική συμμετοχή, συνδυασμένη με θετικό οικονομικό αντίκτυπο. Το αποτέλεσμα: μια ιστορική επιτυχία της κυκλικής οικονομίας. Ένα σύστημα που δουλεύει και αποδίδει Το 2024, στην Ελλάδα συλλέχθηκαν πάνω από 59,6 εκατομμύρια μπαταρίες, συνολικού βάρους 1.400 τόνων, φθάνοντας σε ποσοστό συλλογής το 52.1%, ξεπερνώντας τον ευρωπαϊκό στόχο του 45%.Πίσω από το σημαντικό αυτό αποτέλεσμα βρίσκεται η ΑΦΗΣ, ο εγκεκριμένος εθνικός φορέας εναλλακτικής διαχείρισης φορητών μπαταριών. Ένα δίκτυο που έχει στηθεί με επιμονή και μακροχρόνιο σχεδιασμό, εντάσσοντας την ανακύκλωση στην καθημερινότητα των πολιτών. Μια υποδομή που καλύπτει ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο 75.000 σημεία συλλογής μπαταριών σε σχολεία, δήμους, καταστήματα, δημόσιες υπηρεσίες, επιχειρήσειςΠάνω από 600.000 κουτάκια ανακύκλωσης που έχουν δοθεί δωρεάν για οικιακή χρήση, κάνοντας την ανακύκλωση κομμάτι της καθημερινότητας το 2024, υπολογίζοντας άλλα 800.000 για το 2025.Συστηματικές εκπαιδευτικές δράσεις που περιλαμβάνουν επιβραβεύσεις και εξειδικευμένα προγράμματα σχολείωνΚαινοτόμες καμπάνιες επιβράβευσης με εξαργύρωση κουπονιών σε συνεργασία με πολύ γνωστές αλυσίδες λιανικής Το δίκτυο της ΑΦΗΣ φθάνει παντού. Η ανακύκλωση μπαταριών δεν απαιτεί κόπο, γίνεται αυτονόητη πράξη. Κάθε πολίτης, κάθε εργαζόμενος, κάθε μαθητής μπορεί να συμμετέχει καταβάλλοντας μηδενική προσπάθεια. Περιβαλλοντικό έργο με θετικό οικονομικό αποτέλεσμα Η συνεισφορά της ΑΦΗΣ δεν σταματάει σε περιβαλλοντικά οφέλη. Το αποτύπωμά της στην πραγματική οικονομία είναι καθοριστικό: Αποφυγή προστίμων και ενίσχυση του διεθνούς ESG προφίλ της χώρας Ανάκτηση πρώτων υλών, όπως λίθιο, νικέλιο, ψευδάργυρος και μαγγάνιο, μέταλλα κρίσιμα για τη βιομηχανία, μερικά εκ των οποίων έχουν περιορισμένα αποδεδειγμένα αποθέματα που κινδυνεύουν να εξαντληθούν τα επόμενα χρόνια Στήριξη θέσεων εργασίας σε όλο το εύρος της αλυσίδας διαχείρισης. Υποστήριξη των ESG στόχων επιχειρήσεων μέσω συνεργασίας με έναν πιστοποιημένο φορέα.Με αυτόν τον τρόπο, η ανακύκλωση μπαταριών γίνεται όχι μόνο πράξη με οφέλη για το περιβάλλον, αλλά και στρατηγική επένδυση ενισχύοντας την εθνική οικονομία. Το μέλλον είναι ηλεκτρικό και η ΑΦΗΣ ήδη προετοιμασμένη Οι ανάγκες διαχείρισης μπαταριών αυξάνονται ραγδαία. Η ηλεκτροκίνηση, η χρήση φορητών συσκευών και οι νέες τεχνολογίες θα εκτινάξουν την κατανάλωση τα επόμενα χρόνια. Παράλληλα, η ΕΕ προχωρά με αυστηρότερους κανονισμούς: Υποχρεωτική ανακύκλωση & ανακύκλωση κρίσιμων υλικών: ο Κανονισμός (ΕΕ) 2023/1542 καθορίζει ότι ορισμένοι τύποι νέων μπαταριών που κυκλοφορούν στην αγορά της ΕΕ υποχρεωτικά θα περιέχουν συγκεκριμένο ποσοστό ανακυκλωμένων μετάλλων, που έχουν ανακτηθεί από προηγούμενες μπαταρίες.Battery Passport: οι μπαταρίες θα συνοδεύονται από ένα ψηφιακό «διαβατήριο» το οποίο θα περιέχει περιβαλλοντικά δεδομένα, περιεχόμενο ανακυκλωμένων υλικών, πληροφορίες για αντικατάσταση και επισκευή. Πράσινος σχεδιασμός (green by design): νέος από την ΕΕ κανονισμός απαιτεί eco-design, δηλαδή μπαταρίες που να είναι ανθεκτικές, επισκευάσιμες, ανακυκλώσιμες και χαμηλού περιβαλλοντικού αποτυπώματοςΗ ΑΦΗΣ δεν περιμένει τις εξελίξεις, τις διαμορφώνει. Με ένα δίκτυο που καλύπτει όλη τη χώρα και με εμπειρία που χτίστηκε με συνέπεια, συντονίζει αποτελεσματικά τη συλλογή φορητών μπαταριών και ενισχύει έμπρακτα την κυκλική οικονομία. Ένα παράδειγμα προς μίμηση Η περίπτωση της ΑΦΗΣ αποδεικνύει πως όταν υπάρχει μελετημένη στρατηγική προσέγγισης, καθώς και ολιστικά ενορχηστρωμένη υλοποίηση της, η Ελλάδα όχι μόνο μπορεί να ανταποκριθεί στους στόχους, αλλά και να ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Με σταθερές και αποτελεσματικές υποδομές που εκτείνονται σε όλη χώρα και έχουν βλέψεις να εξυπηρετούν ακόμα και τα πιο απομακρυσμένα σημεία της, η Ελλάδα μπορεί να γνωρίσει ακόμη περισσότερες επιτυχίες στον τομέα της ανακύκλωσης και της κυκλικής οικονομίας, γιατί όταν υπάρχει συλλογική συμμετοχή, η περιβαλλοντική υπευθυνότητα μπορεί να γίνει πεδίο ηγεσίας. Τέλος, με πρόσφατη ανακοίνωση της, η ΑΦΗΣ δημιουργεί μια νέα ιστοσελίδα που θα λέγεται Recharge Greece by ΑΦΗΣ, που θα αποτελεί έναν διαδικτυακό χώρο όπου θα συγκεντρώνονται όλες οι πληροφορίες για την ανακύκλωση στην Ελλάδα. Η ιστοσελίδα θα είναι μέρος του προγράμματος Recharge by ΑΦΗΣ, μιας πρωτοβουλίας μέσω της οποίας η εταιρεία εστιάζει σε δράσεις με θετικό αντίκτυπο στο περιβάλλον και την κοινωνία, συμβάλλοντας ουσιαστικά στον δημόσιο διάλογο για την προστασία του περιβάλλοντος στη χώρα. Η Ελλάδα αναδεικνύεται σε πρωτοπόρο της κυκλικής οικονομίας μέσω της ανακύκλωσης μπαταριών, και έτσι η ίδια η ανακύκλωση μπαταριών μπαίνει στο επίκεντρο των εξελίξεων στον χώρο της γενικότερης ανακύκλωσης σε όλη την Ελλάδα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1969547/i-ellada-protoporos-stin-kykliki-oikonomia-meso-tis-anakyklosis-mpatarion/

Η σεληνιακή σκόνη είναι λιγότερο τοξική από την αστική ρύπανση. Kαθώς η NASA ετοιμάζεται να στείλει αστροναύτες πίσω στο φεγγάρι για πρώτη φορά έπειτα από περισσότερα από 50 χρόνια, νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Σίδνεϊ διαπιστώνει ότι η σεληνιακή σκόνη είναι λιγότερο επιβλαβής για τα ανθρώπινα κύτταρα των πνευμόνων από όσο φοβούνταν οι επιστήμονες προηγουμένως και σημαντικά λιγότερο τοξική από την κοινή ατμοσφαιρική ρύπανση στη Γη.Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Life Sciences in Space Research», παρέχει καθησυχαστικά δεδομένα για τις επερχόμενες αποστολές Artemis, οι οποίες στοχεύουν στην εγκαθίδρυση μακροχρόνιας ανθρώπινης παρουσίας και μιας βάσης στο φεγγάρι. Οι ερευνητές διερεύνησαν στο εργαστήριο τις επιπτώσεις των προσομοιωτών σεληνιακής σκόνης στα ανθρώπινα κύτταρα των πνευμόνων και συνέκριναν τις επιπτώσεις με εκείνες των αιωρούμενων σωματιδίων που συλλέχθηκαν από έναν πολυσύχναστο δρόμο στο Σίδνεϊ.Η έρευνα επικεντρώθηκε σε λεπτά σωματίδια σκόνης (≤2,5 μικρόμετρα), τα οποία παρακάμπτουν τις φυσικές άμυνες του σώματος και διεισδύουν βαθιά στις κατώτερες αεροφόρους οδούς των πνευμόνων. Η μελέτη χρησιμοποίησε δύο διαφορετικούς τύπους πνευμονικών κυττάρων, που αντιπροσωπεύουν τις ανώτερες (βρογχικές) και κατώτερες (κυψελιδικές) περιοχές του πνεύμονα.Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, ενώ η σεληνιακή σκόνη μπορεί να λειτουργήσει ως φυσικός ερεθιστικός παράγοντας, δεν προκάλεσε τη σοβαρή κυτταρική βλάβη ή φλεγμονή που παρατηρήθηκε από την αστική σκόνη της Γης.Στις αποστολές Apollo, όπου τα μέλη του πληρώματος αντιμετώπισαν αναπνευστικά προβλήματα, η κύρια οδός έκθεσης συνέβη έπειτα από δραστηριότητα έξω από το διαστημόπλοιο. «Όταν οι αστροναύτες ξαναμπήκαν στη μονάδα προσγείωσης, η λεπτή σκόνη που είχε προσκολληθεί στις διαστημικές τους στολές αιωρήθηκε στην καμπίνα και στη συνέχεια εισπνεύστηκε, οδηγώντας σε αναπνευστικά προβλήματα, φτέρνισμα και ερεθισμό των ματιών», εξηγεί η επικεφαλής ερευνήτρια και υποψήφια διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Σίδνεϊ, Μικαέλα Σμιθ.Τα ευρήματα της έρευνας υποδεικνύουν ότι «ενώ η σεληνιακή σκόνη μπορεί να προκαλέσει κάποιο άμεσο ερεθισμό στις αεροφόρους οδούς, δεν φαίνεται να αποτελεί κίνδυνο για χρόνιες, μακροχρόνιες ασθένειες όπως η πυριτίαση, η οποία προκαλείται από υλικά όπως η σκόνη πυριτίου».Ενώ τα ευρήματα μειώνουν έναν κρίσιμο παράγοντα κινδύνου, η NASA εξακολουθεί να λαμβάνει σοβαρά υπόψη την απειλή της έκθεσης σε σκόνη. Η Μικαέλα Σμιθ, η οποία πρόσφατα επισκέφθηκε το Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον της NASA στο Χιούστον, περιγράφει για τις νέες μηχανολογικές λύσεις που σχεδιάζονται: «Αυτό που σχεδιάζουν τώρα είναι οι στολές να είναι συνδεδεμένες στο εξωτερικό του ρόβερ. Ο αστροναύτης θα ανεβαίνει και θα κατεβαίνει από το εσωτερικό και η στολή δεν θα μπαίνει ποτέ μέσα, γεγονός που εμποδίζει την σκονισμένη στολή να μολύνει το εσωτερικό περιβάλλον της καμπίνας». πηγή: ΑΠΕ– https://www.kathimerini.gr/life/science/563668672/ereyna-i-seliniaki-skoni-einai-ligotero-toxiki-apo-tin-astiki-rypansi/

Πετυχημένη δοκιμή επαναχρησιμοποιούμενου πυραύλου από την Honda (βίντεο) Ο ιαπωνικός βιομηχανικός κολοσσός θέλει να εισέλθει στις διαστημικές μεταφορές. Η Honda R&D Co. Ltd., θυγατρική εταιρεία έρευνας και ανάπτυξης της Honda Motor Co. διεξήγαγε δοκιμή εκτόξευσης και προσγείωσης ενός πειραματικού επαναχρησιμοποιήσιμου πυραύλου θέλοντας να εισέλθει στον ραγδαία αναπτυσσόμενο τομέα διαστημικών μεταφορών.Ο πύραυλος που δοκιμάστηκε έχει μήκος 6,3 μέτρα, βάρος 900 κιλά και πέταξε σε ύψος 300 μέτρων πριν ξεκινήσει τη διαδικασία επιστροφής του στη βάση του. Αυτή η δοκιμή σηματοδότησε την πρώτη δοκιμή εκτόξευσης και προσγείωσης που πραγματοποίησε η Honda με στόχο την επίδειξη βασικών τεχνολογιών απαραίτητων για την επαναχρησιμοποίηση του πυραύλου, όπως η σταθερότητα πτήσης κατά την άνοδο και την κάθοδο, καθώς και η ικανότητα προσγείωσης. Όπως αναφέρει στην σχετική ανακοίνωση της η Honda στοχεύει σε πρώτη φάση στη χρήση αυτών των επαναχρησιμοποιούμενων πυραύλων για την μεταφορά στο Διάστημα διαφόρων ειδών δορυφόρων που θα παρέχουν υπηρεσίες χρήσιμες στην καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου. Αν όλα πάνε καλά στις δοκιμές η ιαπωνική εταιρεία επιθυμεί να ξεκινήσει τις επίσημες εκτοξεύσεις του πυραύλου το 2029. Στιγμιότυπο από την εκτόξευση του πυραύλου της Honda. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1969567/petychimeni-dokimi-epanachrisimopoioymenoy-pyrayloy-apo-tin-honda-vinteo/

Μηχανικοί της NASA Προσομοιώνουν τον Σεληνιακό Φωτισμό για την Προσσελήνωση του Artemis III Η καλύτερη κατανόηση του περιβάλλοντος φωτισμού της Σελήνης θα βοηθήσει τη NASA να προετοιμάσει τους αστροναύτες για το σκληρό περιβάλλον που θα βιώσουν οι Moonwalkers του Artemis III στην αποστολή τους. Η αποστολή Artemis III της NASA θα βασιστεί σε προηγούμενες δοκιμαστικές πτήσεις και θα προσθέσει νέες δυνατότητες με το σύστημα ανθρώπινης προσσελήνωσης και τις προηγμένες διαστημικές στολές για να στείλει τους πρώτους αστροναύτες να εξερευνήσουν τον Νότιο Πόλο της Σελήνης και να προετοιμάσει την ανθρωπότητα για την μετάβαση στον Άρη.Χρησιμοποιώντας φωτισμό υψηλής έντασης και μακέτες χαμηλής πιστότητας ενός σεληνιακού οχήματος προσσελήνωσης, της σεληνιακής επιφάνειας και των σεληνιακών βράχων, οι μηχανικοί της NASA προσομοιώνουν το περιβάλλον της Σελήνης στις εγκαταστάσεις Flat Floor για να μελετήσουν και να βιώσουν την ακραία κατάσταση φωτισμού. Η εγκατάσταση βρίσκεται στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα.«Ο στόχος είναι στην πραγματικότητα να κατανοήσουμε πώς οι σκιές θα επηρεάσουν τις προσπάθειες οπτικής επιθεώρησης και αξιολόγησης του οχήματος προσσελήνωσης σε όλη τη διάρκεια μιας μελλοντικής επανδρωμένης αποστολής», δήλωσε η Έμμα Τζέινς, μηχανικός δοκιμών στις εγκαταστάσεις. «Επειδή η Εγκατάσταση Επίπεδης Οροφοδοσίας είναι παρόμοια με ένα ανεστραμμένο τραπέζι air hockey, η NASA και οι συνεργάτες μας στον κλάδο μπορούν να αναδιατάξουν μεγάλες, βαριές κατασκευές με ευκολία – και να επιθεωρήσουν τις επιπτώσεις των σκιών από πολλαπλές γωνίες, συμβάλλοντας στη διασφάλιση της επιτυχίας της αποστολής και της ασφάλειας των αστροναυτών για την Artemis III».Τα δεδομένα και η ανάλυση από τις δοκιμές στη NASA βελτιώνουν τα μοντέλα που θα χρησιμοποιήσουν οι αστροναύτες της Artemis για την προετοιμασία τους για επιχειρήσεις προσεδάφισης και επιφανείας στη Σελήνη κατά τη διάρκεια της Artemis III. Οι δοκιμές βοηθούν επίσης ομάδες από διάφορες υπηρεσίες να αξιολογήσουν διάφορα εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι αστροναύτες. Η εγκατάσταση, μήκους 24 μέτρων και πλάτους 12 μέτρων στη NASA, είναι ένα από τα μεγαλύτερα, πιο επίπεδα και πιο σταθερά αέρινα δάπεδα στον κόσμο, επιτρέποντας στα αντικείμενα να κινούνται στο δάπεδο χωρίς τριβή σε ένα μαξιλάρι αέρα.Οι ομάδες δοκιμών χρησιμοποιούν μεγάλα φώτα 12 κιλοβάτ και 6 κιλοβάτ για να αναπαράγουν τις συνθήκες χαμηλής γωνίας και υψηλής αντίθεσης του σεληνιακού Νότιου Πόλου. Μεγάλες στρώσεις υφάσματος τοποθετούνται πάνω στο εποξειδικό δάπεδο για να μιμηθούν τις ανακλαστικές ιδιότητες του σεληνιακού ρεγολίθου. Όλα τα μακέτα τοποθετούνται σε ρουλεμάν αέρα, επιτρέποντας στους μηχανικούς να μετακινούν και να τοποθετούν εύκολα δομές στο δάπεδο.Η Εγκατάσταση Επίπεδης Οροφοδοσίας είναι ένα δάπεδο με αέρα, που παρέχει δυνατότητες προσομοίωσης πλήρους κλίμακας για σεληνιακά επιφανειακά συστήματα, προσομοιώνοντας τη μηδενική βαρύτητα σε δύο διαστάσεις. Φορώντας υλικά χαμηλής πιστότητας, οι μηχανικοί δοκιμών μπορούν να κατανοήσουν πώς ο ακραίος φωτισμός του Νότιου Πόλου της Σελήνης θα μπορούσε να επηρεάσει τις επιφανειακές λειτουργίες κατά τη διάρκεια της Artemis III.Η Εγκατάσταση Επίπεδης Οροφοδοσίας είναι ένα δάπεδο με αέρα, που παρέχει δυνατότητες προσομοίωσης πλήρους κλίμακας για σεληνιακά επιφανειακά συστήματα, προσομοιώνοντας τη μηδενική βαρύτητα σε δύο διαστάσεις. Φορώντας υλικά χαμηλής πιστότητας, οι μηχανικοί δοκιμών μπορούν να κατανοήσουν πώς ο ακραίος φωτισμός του Νότιου Πόλου της Σελήνης θα μπορούσε να επηρεάσει τις επιφανειακές λειτουργίες κατά τη διάρκεια της Artemis III.«Ο Ήλιος βρίσκεται σε μόνιμη χαμηλή γωνία στον Νότιο Πόλο της Σελήνης, πράγμα που σημαίνει ότι οι αστροναύτες θα βιώσουν υψηλές αντιθέσεις μεταξύ των φωτισμένων και των σκιασμένων περιοχών», δήλωσε ο Jaynes. «Το λευκό χρώμα μπορεί να γίνει εκτυφλωτικό στο άμεσο ηλιακό φως, ενώ οι σκιές πίσω από έναν βράχο θα μπορούσαν να τεντωθούν για πόδια και αυτές πίσω από ένα όχημα προσεδάφισης θα μπορούσαν να εκτείνονται για μίλια». Το εργαστήριο είναι αρκετά μεγάλο ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να περπατούν τριγύρω και να βιώνουν αυτό το φαινόμενο με γυμνό μάτι, προσθέτοντας πληροφορίες σε αυτό που η NASA αποκαλεί «δοκιμές ανθρώπινης εν κινήσει».Η NASA συνεργάζεται με την SpaceX για την ανάπτυξη του Συστήματος Προσεδάφισης Ανθρώπινου Διαστημοπλοίου της εταιρείας, ώστε να στέλνει με ασφάλεια αστροναύτες της Artemis στην επιφάνεια της Σελήνης και πίσω σε σεληνιακή τροχιά για την Artemis III. Μέσω της εκστρατείας Artemis, η NASA θα στείλει αστροναύτες για να εξερευνήσουν τη Σελήνη για επιστημονικές ανακαλύψεις, οικονομικά οφέλη και για να θέσουν τα θεμέλια για τις πρώτες επανδρωμένες αποστολές στον Άρη - προς όφελος όλων. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις αποστολές Artemis, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/artemis Οι μηχανικοί της NASA μέσα στην Εγκατάσταση Επίπεδης Ορόφου στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα, μιμούνται τις εργασίες επιθεώρησης και αξιολόγησης που μπορεί να κάνουν οι μελλοντικοί αστροναύτες της Artemis κατά τη διάρκεια της Artemis III. Τα φώτα τοποθετούνται σε χαμηλή γωνία για να αναπαράγουν τις έντονες σκιές που ρίχνονται στον Νότιο Πόλο της Σελήνης. Η Εγκατάσταση Επίπεδης Ορόφου είναι ένα δάπεδο που φέρει αέρα, παρέχοντας δυνατότητες προσομοίωσης πλήρους κλίμακας για συστήματα σεληνιακής επιφάνειας, προσομοιώνοντας μηδενική βαρύτητα σε δύο διαστάσεις. Φορώντας υλικά χαμηλής πιστότητας, οι μηχανικοί δοκιμών μπορούν να κατανοήσουν πώς ο ακραίος φωτισμός του Νότιου Πόλου της Σελήνης θα μπορούσε να επηρεάσει τις επιφανειακές λειτουργίες κατά τη διάρκεια της αποστολής Άρτεμις III.

Κοσμοναύτης Κίριλ Πεσκόφ Η Σελήνη κρύβεται πίσω από τον ορίζοντα, από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-229914812_155 Η Πρόκληση του Συστήματος Διάσωσης στη Σελήνη της NASA Υποστηρίζει την Ασφάλεια των Αστροναυτών Η NASA ετοιμάζεται να γράψει ιστορία στέλνοντας ανθρώπους στον Νότιο Πόλο της Σελήνης. Εκεί, οι αστροναύτες θα πραγματοποιήσουν σεληνιακούς περιπάτους για εξερεύνηση, επιστημονικά πειράματα και θα προετοιμάσουν την ανθρωπότητα για το ταξίδι στον Άρη. Αποστολές αυτής της κλίμακας απαιτούν εκτεταμένο σχεδιασμό, ειδικά όταν λαμβάνονται υπόψη σενάρια έκτακτης ανάγκης, όπως η ακινητοποίηση ενός μέλους του πληρώματος.Για να αντιμετωπίσει αυτόν τον κρίσιμο κίνδυνο, η Πρόκληση Ασφάλειας στο Νότιο Πόλο κάλεσε το κοινό να αναπτύξει μια συμπαγή, αποτελεσματική συσκευή ικανή να διασώσει με ασφάλεια αστροναύτες σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης στην επιφάνεια της Σελήνης. Δεδομένων των σκληρών και απρόβλεπτων συνθηκών του σεληνιακού Νότιου Πόλου, το σύστημα διάσωσης πρέπει να είναι ελαφρύ, εύχρηστο και ικανό να μεταφέρει ένα ανίκανο μέλος του πληρώματος βάρους περίπου 755 λίβρες (343 κιλά), που να αντιπροσωπεύει το μέλος του πληρώματος και τη στολή του, χωρίς τη βοήθεια του σεληνιακού ρόβερ. Πρέπει επίσης να είναι ικανό να καλύψει έως και 1,24 μίλια (2 χιλιόμετρα) σε πλαγιές με απότομες κλίσεις έως και 20 μοίρες. «Η πρωτοβουλία εξοικονόμησε στην κυβέρνηση περίπου 1.000.000 δολάρια και περισσότερα από τρία χρόνια εργασίας, εάν οι λύσεις είχαν παραχθεί χρησιμοποιώντας υπάρχοντες εσωτερικούς πόρους», δήλωσε ο Ryon Stewart, αναπληρωτής Διευθυντής Προγράμματος του Κέντρου Αριστείας για Συνεργατική Καινοτομία της NASA. «Η προσπάθεια κατέδειξε πώς το crowdsourcing παρέχει στη NASA μια μεγάλη ποικιλία καινοτόμων ιδεών και δεξιοτήτων». Η παγκόσμια πρόκληση έλαβε 385 μοναδικές ιδέες από 61 χώρες. Πέντε εξέχουσες λύσεις έλαβαν μερίδιο από το χρηματικό έπαθλο των 45.000 δολαρίων. Κάθε μία από τις επιλεγμένες λύσεις επέδειξε δημιουργικότητα, πρακτικότητα και άμεση σχέση με τις ανάγκες της NASA για μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη. Πρώτη Θέση: VERTEX από τον Hugo Shelley – Ένα αυτοαναπτυσσόμενο τετράτροχο μηχανοκίνητο φορείο που μετατρέπεται από έναν συμπαγή κύλινδρο σε ένα πλαίσιο που περιβάλλει με ασφάλεια ένα ακινητοποιημένο μέλος του πληρώματος για μεταφορά έως και 6,2 μίλια (10 χιλιόμετρα). Δεύτερη Θέση: MoonWheel από την Chamara Mahesh – Ένα πτυσσόμενο χειροκίνητο καρότσι σχεδιασμένο για απαιτητικό έδαφος και ταχεία ανάπτυξη από έναν μεμονωμένο αστροναύτη. Τρίτη Θέση: Φορητό Πτυσσόμενο Συμπαγές Φορείο Έκτακτης Ανάγκης από την ομάδα Sbarellati – Ένα πτυσσόμενο φορείο συμβατό με τη διαστημική στολή Exploration Extravehicular Activity της NASA. Τρίτη Θέση: Advanced Surface Transport for Rescue (ASTRA) από τον Pierre-Alexandre Aubé – Μια πτυσσόμενη τρίτροχη συσκευή με εμβέλεια 1,2 μιλίου (2 χιλιομέτρων). Τρίτη Θέση: Getting Rick to Roll! από τον InventorParents – Ένας γρήγορα αναπτυσσόμενος σχεδιασμός χωρίς εργαλεία, κατάλληλος για λειτουργικότητα σε συνθήκες χαμηλής βαρύτητας. Η NASA αναζητά τρόπους ενσωμάτωσης ορισμένων χαρακτηριστικών των νικητήριων ιδεών σε τρέχοντα και μελλοντικά σχέδια αποστολών. Το πιο ενδιαφέρον είναι οι πτυσσόμενες ιδέες πολλών από τα σχέδια που θα εξοικονομούσαν κρίσιμη μάζα και όγκο. Επιπλέον, οι υποβολές προσέφεραν καινοτόμα σχέδια τροχών για την ενίσχυση των τρεχουσών ιδεών. Η NASA αναμένει να ενσωματώσει ορισμένα χαρακτηριστικά στον σχεδιασμό για επιφανειακές επιχειρήσεις στη Σελήνη. Η HeroX φιλοξένησε την πρόκληση για λογαριασμό του Προγράμματος Extravehicular Activity and Human Surface Mobility της NASA. Το NASA Tournament Lab, μέρος του προγράμματος Prizes, Challenges, and Crowdsourcing στη Διεύθυνση Αποστολών Διαστημικής Τεχνολογίας, διαχειρίστηκε την πρόκληση. Το πρόγραμμα υποστηρίζει παγκόσμιους δημόσιους διαγωνισμούς και crowdsourcing ως εργαλεία για την προώθηση της έρευνας και ανάπτυξης της NASA και άλλων αναγκών των αποστολών. Βρείτε περισσότερες ευκαιρίες στη διεύθυνση https://www.nasa.gov/get-involved/ Λογότυπο πρόκλησης για την πρόκληση ασφάλειας του Νότιου Πόλου σε επικάλυψη εικόνας της σεληνιακής επιφάνειας. από τον Dary Felix Garcia

Από το Διάστημα στο Έδαφος: Πώς βλέπει η NASA τα Δάση Η NASA χρησιμοποιεί τεχνολογία δορυφορικού lidar για να μελετήσει τα δάση της Γης, βασικές δεξαμενές άνθρακα. Η αποστολή GEDI χαρτογραφεί το ύψος και τη βιομάζα των δασών από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ενώ το ICESat-2 καλύπτει τα κενά στα πολικά δεδομένα. Μαζί, επιτρέπουν έναν πρώτο στο είδος του παγκόσμιο χάρτη βιομάζας, καθοδηγώντας την πιο έξυπνη διατήρηση των δασών και την παρακολούθηση του άνθρακα. https://science.nasa.gov/earth/from-space-to-soil-how-nasa-sees-forests/

Ο Ήλιος Εκπέμπει Ισχυρή Έκλαμψη Ο Ήλιος εξέπεμψε μια ισχυρή έκλαμψη, η οποία κορυφώθηκε στις 5:49 μ.μ. ET την Τρίτη 17 Ιουνίου 2025. Το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής της NASA, το οποίο παρακολουθεί συνεχώς τον Ήλιο, κατέγραψε μια εικόνα του συμβάντος. Οι ηλιακές εκλάμψεις είναι ισχυρές εκρήξεις ενέργειας. Οι εκλάμψεις και οι ηλιακές εκρήξεις μπορούν να επηρεάσουν τις ραδιοεπικοινωνίες, τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας, τα σήματα πλοήγησης και να θέσουν σε κίνδυνο τα διαστημόπλοια και τους αστροναύτες. Αυτή η έκλαμψη ταξινομείται ως έκλαμψη X1.2. Η κλάση X υποδηλώνει τις πιο έντονες εκλάμψεις, ενώ ο αριθμός παρέχει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ισχύ τους. Για να δείτε πώς ένας τέτοιος διαστημικός καιρός μπορεί να επηρεάσει τη Γη, επισκεφθείτε το Κέντρο Πρόβλεψης Διαστημικού Καιρού της NOAA https://spaceweather.gov/, την επίσημη πηγή της κυβέρνησης των ΗΠΑ για προβλέψεις, ρολόγια, προειδοποιήσεις και ειδοποιήσεις για τον διαστημικό καιρό. Η NASA λειτουργεί ως ερευνητικός βραχίονας της εθνικής προσπάθειας για τον διαστημικό καιρό. Η NASA παρατηρεί συνεχώς τον Ήλιο και το διαστημικό μας περιβάλλον με έναν στόλο διαστημοπλοίων που μελετούν τα πάντα, από τη δραστηριότητα του Ήλιου μέχρι την ηλιακή ατμόσφαιρα και τα σωματίδια και τα μαγνητικά πεδία στον χώρο που περιβάλλει τη Γη. https://science.nasa.gov/blogs/solar-cycle-25/2025/06/17/sun-releases-strong-flare-8/ Το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής της NASA κατέγραψε αυτήν την εικόνα μιας ηλιακής έκλαμψης - που θεωρείται ως η φωτεινή λάμψη κοντά στη μέση της εικόνας - στις 17 Ιουνίου 2025. Η εικόνα δείχνει ένα υποσύνολο ακραίου υπεριώδους φωτός που τονίζει το εξαιρετικά θερμό υλικό στις εκλάμψεις και το οποίο είναι χρωματισμένο σε γαλαζοπράσινο χρώμα.

TRACERS (Δορυφόροι Tandem Reconnection και Cusp Electrodynamics Reconnaissance) Τα διαστημόπλοια TRACERS της NASA φτάνουν στο σημείο εκτόξευσης. Τα δίδυμα διαστημόπλοια TRACERS (Δορυφόροι Tandem Reconnection και Cusp Electrodynamics Reconnaissance) της NASA ολοκλήρωσαν τις τελικές δοκιμές πριν από την αποστολή και έφτασαν στη Βάση Διαστημικής Δύναμης Vandenberg στην Καλιφόρνια, στο πλαίσιο των προετοιμασιών για την εκτόξευση αργότερα φέτος. Η αποστολή TRACERS θα μελετήσει πώς ο ηλιακός άνεμος, η συνεχής ροή ιονισμένων σωματιδίων που διαφεύγουν από τον Ήλιο και εκχύνονται στο διάστημα, αλληλεπιδρά με τη μαγνητόσφαιρα της Γης, την περιοχή γύρω από τη Γη που κυριαρχείται από το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας. Η κατανόηση αυτής της περιοχής και των διαστημικών καιρικών φαινομένων είναι πρωταρχικής σημασίας στην ολοένα και πιο τεχνολογικά καθοδηγούμενη κοινωνία μας, καθώς τα διαστημικά καιρικά φαινόμενα μπορούν να επηρεάσουν τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας και τους δορυφόρους επικοινωνιών μας και να δημιουργήσουν δυνητικά επικίνδυνες συνθήκες για τους αστροναύτες.Όταν ο ηλιακός άνεμος συναντά για πρώτη φορά τη μαγνητόσφαιρα της Γης, συμβαίνει ένα εκρηκτικό γεγονός που ονομάζεται μαγνητική επανασύνδεση. Ένα γεγονός επανασύνδεσης μπορεί να εκτοξεύσει σωματίδια ηλιακού ανέμου, που κανονικά εκτρέπονται γύρω από τον πλανήτη μας, απευθείας στην ατμόσφαιρά μας με υψηλές ταχύτητες. Αυτά τα σωματίδια παρέχουν την ενέργεια που πυροδοτεί τα όμορφα βόρεια και νότια φώτα, γνωστά ως σέλαs, και βοηθούν στην ανάπτυξη του διαστημικού καιρού στη Γη.Αφού η Millennium Space Systems κατασκεύασε τα δύο διαστημόπλοια, η ομάδα ενσωμάτωσε τα όργανα και το διαστημόπλοιο πέρασε αρκετές αυστηρές περιβαλλοντικές, μηχανικές και συστημικές δοκιμές επαλήθευσης. Αυτές οι δοκιμές έχουν ως στόχο να διασφαλίσουν ότι η αποστολή είναι πλήρως προετοιμασμένη για το διάστημα, με πρόσθετες δοκιμές πριν από την εκτόξευση να έχουν προγραμματιστεί για την επικύρωση της τελικής ετοιμότητας. Οι δίδυμοι δορυφόροι του TRACERS θα πετάξουν παράλληλα - ο ένας πίσω από τον άλλον - μέσα από τις πολικές ακμές, περιοχές σε σχήμα χοάνης όπου το μαγνητικό πεδίο της Γης ανοίγει πάνω από τον βόρειο και τον νότιο πόλο. Αυτό θα επιτρέψει στους επιστήμονες να παρατηρήσουν πόσο γρήγορα αλλάζει και εξελίσσεται η επανασύνδεση συγκρίνοντας δεδομένα που συλλέγονται από κάθε δορυφόρο.Πλέον, στο Vandenberg, οι τεχνικοί θα ενσωματώσουν το διαστημόπλοιο TRACERS με το όχημα εκτόξευσης, έναν πύραυλο SpaceX Falcon 9, και θα πραγματοποιήσουν τις τελικές προετοιμασίες για την εκτόξευση. Η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί όχι νωρίτερα από τα τέλη Ιουλίου 2025 από το Space Launch Complex 4 East στη Βάση Διαστημικής Δύναμης Vandenberg. Η αποστολή TRACERS διευθύνεται και διαχειρίζεται από τον David Miles στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Ερευνών Southwest στο Σαν Αντόνιο του Τέξας. Το Γραφείο Προγράμματος Εξερευνητών Ηλιοφυσικής της NASA στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard του οργανισμού στο Greenbelt του Μέριλαντ, παρέχει εποπτεία της αποστολής στο έργο για το Τμήμα Ηλιοφυσικής στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον. Το Πρόγραμμα Υπηρεσιών Εκτόξευσης της NASA, με έδρα το Διαστημικό Κέντρο Kennedy του οργανισμού στη Φλόριντα, διαχειρίζεται τη σύμβαση VADR (Venture-class Acquisition of Dedicated and Rideshare) του οργανισμού. https://science.nasa.gov/blogs/tracers/2025/06/17/nasas-tracers-spacecraft-arrive-at-launch-site/ Άφιξη των δίδυμων διαστημοπλοίων TRACERS (Tandem Reconnection and Cusp Electrodynamics Reconnaissance Satellites) της NASA στη Βάση Διαστημικών Δυνάμεων Vandenberg στην Καλιφόρνια. Οι τεχνικοί θα ενσωματώσουν το διαστημόπλοιο TRACERS με το όχημα εκτόξευσης SpaceX Falcon 9 στο πλαίσιο των τελικών προετοιμασιών, το νωρίτερο πριν από το καλοκαίρι του 2025.

Κατερίνα Χατζηιωάννου στη «Ν»: Οι μαύρες τρύπες είναι τα πιο απλά σώματα στο Σύμπαν. Η Ελληνίδα επιστήμονας που μελετά μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίου μιλά στο Naftemporiki.gr Αίσθηση προκάλεσε η πρόσφατη μελέτη για την αλληλεπίδραση μαύρων τρυπών και άστρων νετρονίων, των δύο πιο εξωτικών και μυστηριωδών σωμάτων στο Σύμπαν. Οι ερευνητές διαπίστωσαν τι συμβαίνει όταν μια μαύρη τρύπα καταστρέφει ένα άστρο νετρονίων καταφέρνοντας να αποκωδικοποιήσουν ακόμη και τους ήχους που παράγει αυτό το φαινόμενοΕκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας ήταν η κ. Κατερίνα Χατζηιωάννου επίκουρη καθηγήτρια Φυσικής του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech) η οποία μιλά στο Naftemporiki.gr για την έρευνα αυτή αλλά και τον συναρπαστικό κόσμο των μαύρων τρυπών. Γιατί αποφασίσατε να πραγματοποιήσετε αυτή την έρευνα; Υποψιαζόσασταν ότι η αλληλεπίδραση των άστρων νετρονίου με τις μαύρες τρύπες παράγουν κάποια ενδιαφέροντα φαινόμενα; Ναι. Οι μαύρες τρύπες είναι τα πιο ακραία βαρυτικά αντικείμενα στο Σύμπαν, ειδικά όταν πλησιάσει κάποιος κοντά τους. Οι αστέρες νετρονίων εκτός από εξαιρετικά μεγάλη βαρύτητα, έχουν και ύλη η οποία επίσης παίρνει ιδιαίτερα «περίεργη» μορφή, πολύ διαφορετική από την ύλη που συναντάμε στην καθημερινότητα μας. Ξέρουμε λοιπόν ότι κάθε φορά που μαύρες τρύπες και αστέρες νετρονίων αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, κάτι θεαματικό θα συμβεί. Σε αυτή την περίπτωση, το άστρο νετρονίων βρίσκεται πολύ κοντά στη μαύρη τρύπα, λίγες στιγμές πριν η μαύρη τρύπα το «καταπιεί». Πιο απλοποιημένοι, προσεγγιστικοί υπολογισμοί είχαν ήδη δείξει ότι λίγο πριν το άστρο νετρονίων πέσει μέσα στον ορίζονται γεγονότων της μαύρης τρύπας, παράγονται και απελευθερώνονται τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Με τις αριθμητικές προσομοιώσεις μας, θέλαμε να κατανοήσουμε τι συμβαίνει με αυτή την ενέργεια. Και βρήκαμε ότι ένα μέρος αυτής της ενέργειας απελευθερώνεται και μπορεί να ανιχνευθεί με τηλεσκόπια. Ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι αποκωδικοποιήσατε τον ήχο της καταστροφής του άστρου από την μαύρη τρύπα ο οποίος μοιάζει όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στη μελέτη παρόμοιος με αυτόν του σπασίματος ενός αβγού. Είναι πράγματι έτσι; Ο φλοιός του αστέρα νετρονίων σπάει σαν αυγό, αλλά δεν υπάρχει αντίστοιχος “ήχος” σπασίματος. Μπορείτε να το φανταστείτε σαν ένα τεράστιο ρήγμα μετά από σεισμό, με την διαφορά ότι το ρήγμα επεκτείνεται σε ολόκληρη την επιφάνεια του αστέρα. Τι καινούργιο μαθαίνουμε για τις μαύρες τρύπες από τη μελέτη σας; Παραδόξως, οι μαύρες τρύπες είναι ένα από τα πιο απλά σώματα στο Σύμπαν. Οι ιδιότητες των αστέρων νετρονίων είναι πολύ πιο πολύπλοκες και άγνωστες. Όποτε από αυτήν την μελέτη κατανοούμε περισσότερο τους αστέρες νετρονίων και συγκεκριμένα τι συμβαίνει όταν “σπάει” και διαλύεται ο φλοιός τους. Για δεκαετίες για τις μαύρες τρύπες είχαμε μόνο θεωρητικές προσεγγίσεις αλλά τα τελευταία χρόνια χάρις στα ολοένα και πιο εξελιγμένα τεχνολογικά εργαλεία συλλέγουμε συνεχώς δεδομένα από αυτές σε ορισμένες περιπτώσεις και με απευθείας παρατηρήσεις. Τι μπορούμε να αναμένουμε το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα από τις έρευνες στις μαύρες τρύπες; Όντως την τελευταία δεκαετία είχαμε την πρώτη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων από την συγχώνευση δύο μαύρων τρυπών από το LIGO, την εικόνα της μαύρης τρύπας στο κέντρο του γαλαξία από το Event Horizon Telescope, και την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων από μαύρες τρύπες στο κέντρο γαλαξιών από 4 επιστημονικές συνεργασίες που ονομάζονται «pulsar timing arrays». Το νέο τηλεσκόπιο της NASA, το James Webb, συνεχώς ανιχνεύει πολύ μακρινούς γαλαξίες οι οποίοι εμπεριέχουν επίσης τεράστιες μαύρες τρύπες. Όλες αυτές οι παρατηρήσεις συνεχίζονται, για παράδειγμα το LIGO και Virgo έχουν μέχρι στιγμής ανιχνεύσει περίπου 100 σήματα από μαύρες τρύπες, και τα τελευταία δεδομένα μας θα ανακοινωθούν τους επόμενους μήνες. Με βάση όλες τις πρόσφατες μελέτες και ανακαλύψεις για τις μαύρες τρύπες αρχίζει η επιστημονική κοινότητα να αποκτά πιο βάσιμες ιδέες για το τι μπορεί να συμβαίνει όταν η ύλη εισέρχεται σε μια μαύρη τρύπα; Δυστυχώς όχι. Η μελέτη του εσωτερικού των μαύρων τρυπών από όσο γνωρίζουμε είναι καθαρά θεωρητική και όχι παρατηρησιακή. Εξ ορισμού το εσωτερικό των μαύρων τρυπών είναι η περιοχή από την οποία δεν μπορούμε να συλλέξουμε κανένα σήμα. Θα τολμούσατε μια πρόβλεψη για τον ρόλο των μαύρων τρυπών στο Σύμπαν; Είναι απλά γιγάντιοι καταστροφείς της ύλης ή μπορεί να έχουν και κάποια κρυφή ακόμη δημιουργική υπόσταση; Οι μαύρες τρύπες κάνουν πολλά περισσότερα από το να καταστρέφουν ύλη! Για παράδειγμα, η καταστροφή του φλοιού των αστέρων νετρονίων και η εκπομπή ενέργειας που μπορεί να ανιχνευτεί δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την μαύρη τρύπα. Ποια είναι τα επόμενα ερευνητικά σας σχέδια; Αυτούς τους μήνες εργαζόμαστε εντατικά επάνω στα τελευταία δεδομένα του LIGO και του Virgo. Οι ανακοίνωση των αποτελεσμάτων αναμένεται τους επόμενους μήνες. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1969420/katerina-chatziioannoy-sti-n-oi-mayres-trypes-einai-ta-pio-apla-somata-sto-sympan/

Αβεβαιότητα στην Κοπεγχάγη. Margrethe: Ήταν ο θάλαμος νεφών που σε αποτελείωσε. Bohr: Ναι, γιατί αν αποσπάσεις ένα ηλεκτρόνιο από ένα άτομο και το οδηγήσεις μέσα σε έναν θάλαμο νεφών, μπορείς να δεις την τροχιά που αφήνει. Heisenberg: Κι αυτό είναι σκάνδαλο. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει τροχιά! Margrethe: Σύμφωνα με την κβαντομηχανική σου. Heisenberg: Δεν υπάρχει τροχιά! Μόνο εξωτερικά φαινόμενα! Margrethe: Μόνο που η τροχιά είναι εκεί. Την έχω δει η ίδια, τόσο καθαρή όσο τα ίχνη που αφήνει στη θάλασσα ένα διερχόμενο πλοίο. Bohr: Ήταν ένα συναρπαστικό παράδοξο. (…) Heisenberg: Και τότε ένιωσα την αβεβαιότητα. Περπατώντας στο πάρκο Faelled μόνος μου μια κρύα νύχτα του Φεβρουαρίου. Είναι πολύ αργά και είμαι εντελώς μόνος στο σκοτάδι. Αρχίζω να σκέφτομαι τι θα βλέπατε, αν μπορούσατε να στρέψετε ένα τηλεσκόπιο πάνω μου από τα βουνά της Νορβηγίας. Θα με βλέπατε δίπλα στα φώτα του δρόμου στο Blegdamsvej, μετά τίποτα καθώς εξαφανιζόμουν στο σκοτάδι, μετά μια ακόμα γρήγορη ματιά καθώς θα περνούσα από τον στύλο του φαναριού μπροστά από την εξέδρα της μουσικής. Αυτό είναι που βλέπουμε στον θάλαμο των νεφών. Όχι μια συνεχή τροχιά αλλά μια σειρά από στιγμιότυπα – μια σειρά από συγκρούσεις μεταξύ του διερχόμενου ηλεκτρονίου και διαφόρων μορίων υδρατμών (…) στην εργασία μου αυτό που προσπαθώ να εντοπίσω δεν είναι ένα ελεύθερο ηλεκτρόνιο που κινείται μέσα σε έναν θάλαμο νεφών, αλλά ένα ηλεκτρόνιο όταν βρίσκεται στο σπίτι του, που η κίνησή του περιορίζεται μέσα σε ένα άτομο…Ο παραπάνω διάλογος μεταξύ της Margrethe (γυναίκας του Bohr), του Heisenberg και του Bohr, εμφανίζεται στο θεατρικό έργο «Κοπεγχάγη» του Michael Frayn(*). Στην ουσία συζητούν την εφαρμογή της αρχής της αβεβαιότητας για ένα ηλεκτρόνιο που βρίσκεται στον μικρόκοσμο του ατόμου και ενός ηλεκτρονίου που κινείται στον μακρόκοσμο, σε έναν θάλαμο νεφών (Wilson), όπου φαίνεται η τροχιά του ηλεκτρονίου.Πρόκειται για μια απορία που μπορεί να προκύψει όχι μόνο για τον θάλαμο Wilson, αλλά και γενικότερα, όταν τα ηλεκτρόνια να κινούνται σε κυκλικές τροχιές με την είσοδό τους σ’ ένα ομογενές μαγνητικό πεδίο, κάθετα στις δυναμικές γραμμές του. Πώς συμβιβάζεται μιά τέτοια κυκλική τροχιά με την αρχή της αβεβαιότητας;Ας δούμε ένα παράδειγμα, υπολογισμού της ταχύτητας του ηλεκτρονίου σε μια τέτοια κλασική τροχιά.Για να μην μπλέξουμε με σχετικιστικές ταχύτητες, θεωρούμε ότι το ηλεκτρόνιο εισέρχεται εντός ασθενούς ομογενούς μαγνητικού πεδίου Β=10-4Τ, κάθετα στις μαγνητικές δυναμικές γραμμές, διαγράφοντας μια κυκλική τροχιά ακτίνας R=1 m. Η δύναμη Lorentz παίζει τον ρόλο της κεντρομόλου δύναμης , οπότε: , όπου χρησιμοποιήθηκαν οι προσεγγιστικές τιμές και . Το ηλεκτρόνιο λοιπόν σύμφωνα με τους παραπάνω υπολογισμούς κινείται σε κυκλική τροχιά ακτίνας R=1 m και περιμέτρου 6,28 m, με ταχύτητα υ=107 m/s.Σύμφωνα με τον Στέφανο Τραχανά στο νέο βιβλίο του, «Κβαντομηχανική Λυκείου»: τo να γνωρίζουμε την θέση ενός ηλεκτρονίου πάνω σε μιά τέτοια τροχιά με ακρίβεια ενός χιλιοστού μας φτάνει και μας … περισσεύει! Κι αν θεωρείτε πως είμαστε πολύ χαλαροί, ας την κάνουμε ένα δέκατο του χιλιοστού. Δηλαδή . Με αυτά τα δεδομένα χρησιμοποιώντας την σχέση αβεβαιότητας ή , θα έχουμε όσον αφορά την αβεβαιότητα στην ταχύτητα: . Mεγάλη αβεβαιότητα, ίσως θα σκεφτείτε. Συγκρινόμενη όμως με την ταχύτητα περιφοράς του ηλεκτρονίου είναι μια αβεβαιότητα της τάξης του ένα στα δέκα εκατομμύρια! Με το τραπεζικό ανάλογο να είναι τώρα το εξής: Να έχεις 10 εκατομμύρια ευρώ στον λογαριασμό σου με αβεβαιότητα μισό ευρώ προς τα πάνω ή μισό ευρώ προς τα κάτω!!! Μάλλον μπορείς να ζήσεις, μ’ αυτή τη φριχτή απροσδιοριστία στα οικονομικά σου! Οπότε το συμπέρασμα για το ηλεκτρόνιο στην κυκλική τροχιά του ενός μέτρου είναι σαφές. Παρότι μικροσκοπικό σωματίδιο, δεν έχει κανένα πρόβλημα να κινηθεί πάνω σε μια τροχιά μακροσκοπικών διαστάσεων. Η αρχή της αβεβαιότητας δεν το απαγορεύει. Η κλασική φυσική εφαρμόζεται άνετα και σε μικροσκοπικά σωματίδια που κινούνται σε μακροσκοπικές τροχιές. Πρόβλημα υπάρχει μόνο όταν τα μικροσκοπικά σωματίδια καλούνται να κινηθούν σε τροχιές μικροσκοπικής κλίμακας. Τότε η έννοια της τροχιάς καταρρέει και τα σωματίδια πρέπει να περιγραφούν ως κβαντικά κύματα. Δηλαδή κύματα πιθανότητας, που μας λένε πόσο πιθανό να βρούμε το σωματίδιο εδώ ή εκεί. Πηγές: 1. Michael Frayn, «Copenhagen» , Bloomsbury Publishing 2. Στέφανος Τραχανάς, «ΚΒΑΝΤΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΛΥΚΕΙΟΥ – Για τη χαρά της ανακάλυψης: Ένα βιβλίο για τον δάσκαλο και τον ανήσυχο μαθητή», ΠΕΚ (*) Στο θεατρικό έργο «Κοπεγχάγη» δύο από σημαντικότερους φυσικούς όλων των εποχών, ο Γερμανός Werner Heisenberg και ο Δανός Niels Bohr, σε μια φανταστική συζήτηση που πραγματοποιείται μετά το θάνατό τους, προσπαθούν να διευκρινήσουν τι ακριβώς – και γιατί – ειπώθηκε μεταξύ τους στη διάρκεια μιας συνάντησής τους το 1941. Ήταν μια συνάντηση που έγινε στην κατεχόμενη από τα γερμανικά στρατεύματα στη διάρκεια μιας επίσημης επίσκεψης του Χάιζενμπεργκ, σε μια εποχή που το γερμανικό πρόγραμμα για την κατασκευή της πυρηνικής βόμβας είχε ήδη αρχίσει. Οι πιο γνωστοί φυσικοί της πυρηνικής ομάδας του Χίτλερ ήταν οι: Otto Hahn, Carl Friedrich von Weizsäcker, Walther Gerlach, Paul Harteck και βέβαια ο πατέρας της αρχής της αβεβαιότητας Werner Heisenberg. Το ερώτημα αν όλοι αυτοί οι μεγάλοι φυσικοί «γνώριζαν ή όχι πώς να κατασκευάσουν μια πυρηνική βόμβα» , μάλλον παραμένει αναπάντητο. Ας σημειωθεί ότι για να σταματήσουν ναζιστικό πυρηνικό πρόγραμμα οι αμερικανοί είχαν σχεδιάσει την δολοφονία του Heisenberg, τον Δεκέμβριο του 1944. Δύο φωτογραφίες τροχιών ηλεκτρονίων στον θάλαμο νεφών Wilson. https://physicsgg.me/2025/06/17/αβεβαιότητα-στην-κοπεγχάγη/

WSJ: Σε τεντωμένο σχοινί οι σχέσεις Microsoft – OpenAI. Πιθανή καταγγελία για αντιμονοπωλιακές συμπεριφορές εξετάζει η δεύτερη εναντίων της πρώτης Σε οριακό σημείο οι σχέσεις Microsoft – OpenAI με πιθανότητες τερματισμού της περίφημης συνεργασίας τους για την τεχνητή νοημοσύνηΗ OpenAI θέλει να μειώσει τον έλεγχο της Microsoft στα προϊόντα τεχνητής νοημοσύνης και τους υπολογιστικούς πόρους της και να διασφαλίσει την στήριξη του τεχνολογικού κολοσσού για τη μετατροπή της σε κερδοσκοπική εταιρεία. Η έγκριση της Microsoft για τη μετατροπή θα δώσει τη δυνατότητα στην OpenAI να αυξήσει τα κέρδη της και να εισαχθεί στο χρηματιστήριο.Όμως οι διαπραγματεύσεις ήταν τόσο δύσκολες που τις τελευταίες εβδομάδες, τα στελέχη της OpenAI συζήτησαν ένα ριψοκίνδυνο σενάριο: να κατηγορήσουν τη Microsoft για αντιανταγωνιστική συμπεριφορά κατά τη διάρκεια της συνεργασίας τους, όπως πληροφορούν άνθρωποι που γνωρίζουν το θέμα. Αυτή η προσπάθεια θα μπορούσε να περιλαμβάνει την αναζήτηση ομοσπονδιακής ρυθμιστικής εξέτασης των όρων της σύμβασης για πιθανές παραβιάσεις της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας, καθώς και μια δημόσια εκστρατεία, συμπληρώνουν.Μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να απειλήσει την εξαετή σχέση των εταιρειών, η οποία θεωρείται ευρέως ως μια από τις πιο επιτυχημένες συνεργασίες στην ιστορία της τεχνολογίας. Για χρόνια, η Microsoft τροφοδοτούσε την άνοδο της OpenAI με αντάλλαγμα την πρώιμη πρόσβαση στην τεχνολογία της. Ωστόσο, οι δύο πλευρές έχουν μετατραπεί από τότε σε ανταγωνιστές, καθιστώντας δυσχερέστερη την συνέχιση της αρμονικής τους συνεργασίας. Τι δηλώνουν εκπρόσωποι των δύο εταιρειών «Έχουμε μια μακροχρόνια, παραγωγική συνεργασία που έχει προσφέρει εκπληκτικά εργαλεία AI για όλους», ανέφεραν εκπρόσωποι των δύο εταιρειών σε κοινή δήλωση. «Οι συζητήσεις συνεχίζονται και είμαστε αισιόδοξοι ότι θα συνεχίσουμε να παράγουμε μαζί για τα επόμενα χρόνια». Τα αίτια της διαφωνίας Η OpenAI και η Microsoft βρίσκονται σε αντιπαράθεση σχετικά με τους όρους της εξαγοράς της startup Windsurf, της εταιρείας κωδικοποίησης, ύψους 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ανέφεραν οι άνθρωποι. Η Microsoft έχει επί του παρόντος πρόσβαση σε όλη την πνευματική ιδιοκτησία της OpenAI, βάσει της συμφωνίας τους. Προσφέρει το δικό της προϊόν κωδικοποίησης τεχνητής νοημοσύνης, το GitHub Copilot, το οποίο ανταγωνίζεται το OpenAI. Έτσι, η OpenAI θέλει να τερματιστεί η πρόσβαση της Microsoft στην πνευματική ιδιοκτησία της Windsurf.Η ίδια εταιρεία έχει, επίσης, συμφωνία αδειοδότησης περιεχομένου με τη μητρική της The Wall Street Journal, News Corp.Οι εταιρείες συνεχίζουν να διαφωνούν σχετικά με το πόσο μεγάλο μέρος της OpenAI θα ανήκει στη Microsoft αν μετατραπεί σε εταιρεία δημόσιου-ωφέλιμου χαρακτήρα. Η Microsoft ζητά επί του παρόντος μεγαλύτερο μερίδιο στη νέα εταιρεία από αυτό που είναι διατεθειμένη να δώσει η OpenAI, σύμφωνα με δηλώσεις.Η OpenAI πρέπει να ολοκληρώσει τη μετατροπή μέχρι το τέλος του έτους, αλλιώς κινδυνεύει να χάσει χρηματοδότηση ύψους 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το χρονικό της σύγκρουσης Υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν, η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου ξεκίνησε πέρυσι ευρεία αντιμονοπωλιακή έρευνα για τη Microsoft. Επίσης, εξέτασε την επένδυσή της στην OpenAI, μαζί με άλλες μεγάλες τεχνολογικές επενδύσεις στην τεχνητή νοημοσύνη περισσότερο από ένα χρόνο πριν.Η Microsoft επένδυσε για πρώτη φορά 1 δισ. δολάρια στην OpenAI το 2019. Σύμφωνα με την τρέχουσα σύμβαση, ο τεχνολογικός γίγαντας έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να εμπορεύεται τα εργαλεία λογισμικού της OpenAI μέσω του cloud Azure και έχει προτιμητέα πρόσβαση στην τεχνολογία της startup. Η Microsoft υποτίθεται επίσης ότι είναι ο μοναδικός πάροχος υπολογιστών της OpenAI, αν και επέτρεψε στην startup να δημιουργήσει το δικό της έργο κέντρου δεδομένων, το Stargate, πέρυσι.Οι δύο εταιρείες ανταγωνίζονται πλέον σε προϊόντα που κυμαίνονται από chatbots για καταναλωτές μέχρι εργαλεία AI για επιχειρήσεις. Πέρυσι, ο διευθύνων σύμβουλος της Microsoft Σάτια Ναντέλα προσέλαβε έναν αντίπαλο του διευθύνοντος συμβούλου της OpenAI Σαμ Αλτμαν, ο οποίος ξεκίνησε μια μυστική προσπάθεια για την κατασκευή μοντέλων για τη Microsoft.Η startup προσπαθεί να επαναδιαπραγματευτεί στοιχεία αυτής της συμφωνίας παράλληλα με τη σχεδιαζόμενη μετατροπή της. Θέλει να ενωθεί με άλλους παρόχους cloud, ώστε να μπορεί να πουλήσει την τεχνολογία της σε περισσότερους πελάτες και να έχει πρόσβαση σε πρόσθετους υπολογιστικούς πόρους. Η Microsoft, εν τω μεταξύ, θέλει πρόσβαση στην τεχνολογία της OpenAI ακόμη και αφού η startup δηλώσει ότι τα μοντέλα της έχουν επιτύχει νοημοσύνη που μοιάζει με την ανθρώπινη, κάτι που θα τερμάτιζε την τρέχουσα συνεργασία.Αυτό το επίπεδο πολυπλοκότητας, γνωστό ως «τεχνητή γενική νοημοσύνη», αποτελεί αντικείμενο έντονης συζήτησης μεταξύ των στελεχών της τεχνολογίας. Ορισμένοι πιστεύουν ότι είναι εφικτό και επικείμενο, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι είναι μακρινό ή δυνητικά απρόσιτο και ότι οι βελτιώσεις της τεχνητής νοημοσύνης είναι πιθανό να είναι σταδιακές. Πηγή: The Wall Street Journal

Roscosmos Ένας πύραυλος για την εκτόξευση νέων δορυφόρων Ionosfera-M παραδόθηκε στο Vostochny Τα εξαρτήματα του πυραύλου Soyuz και τα πτερύγια φέρινγκ έφτασαν στο κοσμοδρόμιο για το πρόγραμμα εκτόξευσης του διαστημοπλοίου Ionosfera-M Νο. 3, Νο. 4 και του σχετικού ωφέλιμου φορτίου. Τα εμπορευματοκιβώτια με το φορτίο παραδόθηκαν στο Τεχνικό Συγκρότημα Vostochny. Το επόμενο στάδιο είναι η συναρμολόγηση του "πακέτου" του πυραύλου. Τι σημαίνει αυτό, θα σας πούμε σε ξεχωριστή ανάρτηση! Οι δορυφόροι Ionosfera-M δημιουργούν έναν παγκόσμιο χάρτη της ιονόσφαιρας, κατανέμοντας ομοιόμορφα τις μετρήσεις σε ολόκληρη τη Γη. Βοηθούν στον προσδιορισμό των πιο σημαντικών παραμέτρων του διαστημικού πλάσματος και παρακολουθούν τις αλλαγές στην ιονόσφαιρα κατά τη διάρκεια ηλιακών εκλάμψεων και μαγνητικών καταιγίδων. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_588390

Εντοπίστηκε η «χαμένη» ύλη του Σύμπαντος. Βρέθηκαν οι ποσότητες ορατής κοσμικής ύλης που παρέμεναν αχαρτογράφητες. Υπάρχει στο Σύμπαν η συμβατική, ορατή ύλη όπως τα αέρια, η κοσμική σκόνη, τα άστρα, οι πλανήτες και οι γαλαξίες. Υπάρχει επίσης η αόρατη σκοτεινή ύλη γνωστή μόνο λόγω των βαρυτικών της επιδράσεων σε μεγάλη κλίμακα. Υπήρχε μέχρι σήμερα και η αποακλούμενη «χαμένη» ύλη την οποία ερευνητές υποστηρίζουν ότι εντόπισαν.Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η ορατή ύλη αποτελεί μόνο περίπου το 15% όλης της ύλης αλλά εδώ και καιρό δυσκολεύονται να τεκμηριώσουν πού βρίσκεται αφού έχει καταγραφεί μέχρι στιγμής μόνο το 50% αυτής της ποσότητας. Με τη βοήθεια ισχυρών εκρήξεων ραδιοκυμάτων που εκπέμπονται από 69 τοποθεσίες στο Σύμπαν ερευνητική ομάδα λέει ότι βρήκε αυτή την «χαμένη» ύλη.Κρυβόταν κυρίως ως αραιό αέριο που απλωνόταν στις απέραντες εκτάσεις μεταξύ των γαλαξιών και εντοπίστηκε χάρη στην επίδραση που έχει η ύλη στα ραδιοκύματα που ταξιδεύουν στο Διάστημα υποστηρίζουν οι ερευνητές. Αυτό το αραιό αέριο αποτελεί το διαγαλαξιακό μέσο, ένα είδος ομίχλης μεταξύ των γαλαξιών.Οι επιστήμονες είχαν προηγουμένως προσδιορίσει τη συνολική ποσότητα της συνηθισμένης ύλης χρησιμοποιώντας έναν υπολογισμό που αφορούσε το φως που παρατηρήθηκε και είχε απομείνει από το γεγονός της Μεγάλης Έκρηξης πριν από περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια, το μυστηριώδες φαινόμενο από το οποίο προέκυψε το Σύμπαν. Αλλά δεν μπόρεσαν να βρουν στην πραγματικότητα τη μισή από αυτή την ύλη.«Έτσι, το ερώτημα με το οποίο παλεύουμε ήταν: Πού κρύβεται; Η απάντηση φαίνεται να είναι: σε έναν διάχυτο λεπτό κοσμικό ιστό, πολύ μακριά από τους γαλαξίες», δήλωσε ο καθηγητής αστρονομίας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Λίαμ Κόνορ, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature Astronomy». Τα φωτοστέφανα Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ένα μικρότερο κομμάτι της ελλείπουσας ύλης βρίσκεται στα φωτοστέφανα διάχυτης ύλης που περιβάλλουν τους γαλαξίες, συμπεριλαμβανομένου του δικού μας γαλαξία. Η συνηθισμένη ύλη αποτελείται από βαρυόνια, τα οποία είναι τα υποατομικά σωματίδια πρωτόνια και νετρόνια που χρειάζονται για να σχηματίσουν άτομα.«Οι άνθρωποι, οι πλανήτες και τα αστέρια είναι φτιαγμένα από βαρυόνια. Η σκοτεινή ύλη, από την άλλη πλευρά, είναι μια μυστηριώδης ουσία που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της ύλης στο Σύμπαν. Δεν γνωρίζουμε ποιο σωματίδιο ή ουσία αποτελεί τη σκοτεινή ύλη. Γνωρίζουμε ακριβώς τι είναι η συνηθισμένη ύλη, απλώς δεν ξέραμε πού βρισκόταν» λέει ο Κόνορ.Πώς λοιπόν κατέληξε τόση συνηθισμένη ύλη στη μέση του πουθενά; Τεράστιες ποσότητες αερίου εκτοξεύονται από τους γαλαξίες όταν τεράστια αστέρια εκρήγνυνται σε σουπερνόβα ή όταν υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες μέσα στους γαλαξίες αποβάλουν κάποιες ποσότητες ύλης… καταβροχθίζοντας άστρα ή αέριο. «Αν το Σύμπαν ήταν ένα πιο βαρετό μέρος ή αν οι νόμοι της Φυσικής ήταν διαφορετικοί, ίσως να διαπιστώσετε ότι η συνηθισμένη ύλη θα έπεφτε σε γαλαξίες, θα ψύχονταν, θα σχημάτιζε άστρα μέχρι που κάθε πρωτόνιο και νετρόνιο θα αποτελούσε μέρος ενός άστρου. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει» εξηγεί ο Κόνορ.Έτσι, αυτές οι βίαιες φυσικές διεργασίες σπρώχνουν την συνηθισμένη ύλη σε τεράστιες αποστάσεις και την παραδίδουν στην κοσμική ερημιά. Αυτό το αέριο δεν βρίσκεται στη συνήθη κατάστασή του, αλλά μάλλον σε μορφή πλάσματος, με τα ηλεκτρόνια και τα πρωτόνια του χωρισμένα. Οι εκρήξεις Ο μηχανισμός που χρησιμοποιείται για την ανίχνευση και τη μέτρηση της χαμένης συνηθισμένης ύλης περιελάμβανε φαινόμενα που ονομάζονται γρήγορες ραδιοεκρήξεις ή FRB, ισχυροί παλμοί ραδιοκυμάτων που εκπέμπονται από τα βάθη του Σύμπαντος. Ενώ η ακριβής αιτία τους παραμένει μυστηριώδης, μια κορυφαία υπόθεση είναι ότι παράγονται από έντονα μαγνητισμένα άστρα νετρονίων, υπέρπυκνους αστρικούς πυρήνες που απομένουν μετά τον θάνατο ενός τεράστιου άστρου σε μια έκρηξη σουπερνόβα.Καθώς το φως σε συχνότητες ραδιοκυμάτων ταξιδεύει από την πηγή των FRB στη Γη, διασκορπίζεται σε διαφορετικά μήκη κύματος, όπως ακριβώς ένα πρίσμα μετατρέπει το ηλιακό φως σε ουράνιο τόξο. Ο βαθμός αυτής της διασποράς εξαρτάται από το πόση ύλη υπάρχει στην πορεία του φωτός, παρέχοντας τον μηχανισμό για τον εντοπισμό και τη μέτρηση της ύλης όπου διαφορετικά θα παρέμενε άγνωστη.Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ραδιοκύματα που ταξιδεύουν από 69 FRB, 39 από τα οποία ανακαλύφθηκαν χρησιμοποιώντας ένα δίκτυο 110 τηλεσκοπίων που βρίσκονται στο Ραδιοσκοπικό Αστεροσκοπείο Owens Valley του Caltech κοντά στο Bishop της Καλιφόρνια, που ονομάζεται Deep Synoptic Array. Τα υπόλοιπα 30 ανακαλύφθηκαν χρησιμοποιώντας άλλα τηλεσκόπια.Τα FRB εντοπίστηκαν σε αποστάσεις έως και 9,1 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, οι πιο μακρινές από αυτές που έχουν καταγραφεί. Ένα έτος φωτός είναι η απόσταση που διανύει το φως σε ένα έτος, 9,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Με όλη τη συνηθισμένη ύλη να έχει πλέον υπολογιστεί, οι ερευνητές μπόρεσαν να προσδιορίσουν την κατανομή της. Περίπου το 76% βρίσκεται στον διαγαλαξιακό χώρο, περίπου το 15% σε γαλαξιακά φωτοστέφανα και το υπόλοιπο 9% συγκεντρώνεται μέσα σε γαλαξίες, κυρίως ως άστρα ή αέριο. «Μπορούμε τώρα να προχωρήσουμε σε ακόμη πιο σημαντικά μυστήρια σχετικά με την συνηθισμένη ύλη στο Σύμπαν και πέρα από αυτό: ποια είναι η φύση της σκοτεινής ύλης και γιατί είναι τόσο δύσκολο να μετρηθεί άμεσα;» λέει ο Κόνορ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1969107/entopistike-i-chameni-yli-toy-sympantos/

Το μαγνητικό πεδίο της Γης και το οξυγόνο πάνε… χέρι-χέρι. Μια απρόσμενη γεωατμοσφαιρική αλληλεπίδραση. Μία νέα μελέτη υποδεικνύει ότι το μαγνητικό πεδίο της Γης και τα επίπεδα οξυγόνου είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Η ισχύς του γεωμαγνητικού πεδίου έχει αυξηθεί παράλληλα με το ποσοστό οξυγόνου στην ατμόσφαιρα της Γης τα τελευταία 540 εκατομμύρια χρόνια σύμφωνα με τη μελέτη αλλά παραμένει ασαφές αν το ένα από αυτά επηρεάζει το άλλο ή αν άλλοι άγνωστοι παράγοντες εξηγούν τη σύνδεση.«Αυτή είναι η πρώτη ανακάλυψη που είχαμε ποτέ για να διαπιστώσουμε τη σύνδεση μεταξύ του γεωμαγνητικού πεδίου και του επιπέδου οξυγόνου», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Γουέτζια Κουάνγκ ανώτερος επιστήμονας στο Εργαστήριο Γεωδαισίας και Γεωφυσικής στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA.Το μαγνητικό πεδίο και τα επίπεδα οξυγόνου της Γης έχουν αυξηθεί λίγο-πολύ παράλληλα από την έναρξη της Κάμβριας περιόδου (541 εκατομμύρια έως 485,4 εκατομμύρια χρόνια πριν), και οι δύο παράγοντες αυξήθηκαν απότομα μεταξύ 330 εκατομμυρίων και 220 εκατομμυρίων ετών πριν, σύμφωνα με τα αποτελέσματα. Η μελέτη θα μπορούσε να βοηθήσει στον περιορισμό των απαιτήσεων για ζωή σε άλλους πλανήτες αναφέρουν οι ερευνητές.«Ίσως το γεωμαγνητικό πεδίο να ελέγχει τα επίπεδα οξυγόνου ή το αντίστροφο – αλλά υπάρχει ένα άλλο πιθανό σενάριο, το οποίο είναι ότι και οι δύο παράγοντες σχετίζονται με μια τρίτη γεωχημική ή γεωφυσική διαδικασία που οι ερευνητές δεν έχουν ακόμη εντοπίσει» λέει ο Κουάνγκ.Για τη νέα μελέτη, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν δύο ανεξάρτητα σύνολα δεδομένων που καλύπτουν τα τελευταία 540 εκατομμύρια χρόνια. Ένα από τα σύνολα δεδομένων έδειξε ατμοσφαιρικό οξυγόνο, που προέρχεται από πολλαπλούς δείκτες όπως η αφθονία στα ιζήματα απολιθωμένου άνθρακα, ο οποίος παραμένει μετά από πυρκαγιές και δίνει ενδείξεις για το πόσο οξυγόνο ήταν διαθέσιμο σε μια δεδομένη στιγμή. Το άλλο σύνολο δεδομένων έδειξε την ισχύ του γεωμαγνητικού πεδίου, η οποία προέκυψε από μαγνητικές πληροφορίες που καταγράφονται σε αρχαία πετρώματα και ιζήματα. Οι ερευνητές συνέκριναν αυτά τα σύνολα δεδομένων μεταξύ τους και διαπίστωσαν ότι υπήρχε ισχυρή συσχέτιση μεταξύ τους.Εάν το γεωμαγνητικό πεδίο ελέγχει τα επίπεδα οξυγόνου, η επιρροή του πιθανότατα θα οφείλεται στην προστασία που προσφέρει στην ατμόσφαιρα της Γης από τον διαστημικό καιρό. Προηγούμενη έρευνα δείχνει ότι το γεωμαγνητικό πεδίο μπορεί να αποτρέψει ή να μειώσει τη διαφυγή ή τη διάβρωση των ατμοσφαιρικών μορίων. Το μαγνητικό πεδίο προστατεύει επίσης τη ζωή στον πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων των φυτών που παράγουν οξυγόνο, από τις ακτίνες Χ και την ακραία υπεριώδη ακτινοβολία.Αν αντίθετα, τα επίπεδα ατμοσφαιρικού οξυγόνου υπαγορεύουν την ισχύ του μαγνητικού πεδίου της Γης, τότε η τεκτονική των πλακών θα έπαιζε κεντρικό ρόλο. Η τεκτονική των πλακών είναι η διαδικασία που ανακυκλώνει συνεχώς τον φλοιό της Γης στον μανδύα, ο οποίος είναι το πλανητικό στρώμα που καλύπτει τον υγρό εξωτερικό πυρήνα της Γης. Τα σενάρια «Το γεωμαγνητικό πεδίο της Γης προέρχεται από ρεύματα στον εξωτερικό πυρήνα, επομένως είναι πιθανό η ανακύκλωση του υλικού του φλοιού και του οξυγόνου στον μανδύα να επηρεάσει τον κάτω μανδύα, ο οποίος στη συνέχεια θα μπορούσε να επηρεάσει το γεωμαγνητικό πεδίο. Η τεκτονική των πλακών σίγουρα θα επηρεάσει τις θερμικές και δυναμικές συνθήκες στη βάση του μανδύα, όπου συνορεύει με τον υγρό εξωτερικό πυρήνα. Από την άλλη πλευρά, η τεκτονική των πλακών επηρεάζει επίσης τον κύκλο των χημικών ουσιών και άλλων στοιχείων από το εσωτερικό στην επιφάνεια, κάτι που σίγουρα θα επηρεάσει την οξυγόνωση ή την παραγωγή οξυγόνου. Είναι πιο πιθανό το γεωμαγνητικό πεδίο να επηρεάζει τα επίπεδα οξυγόνου, παρά το αντίστροφο. Αυτό συμβαίνει επειδή οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι το γεωμαγνητικό πεδίο προέρχεται βαθιά μέσα στον πλανήτη και διαδίδεται στην επιφάνεια της Γης και στο διάστημα. Η άλλη κατεύθυνση είναι λιγότερο καλά κατανοητή» εξηγεί ο Κουάνγκ.Το τρίτο πιθανό σενάριο είναι ότι μια άλλη, ξεχωριστή διαδικασία ωθεί το γεωμαγνητικό πεδίο και τα επίπεδα οξυγόνου προς την ίδια κατεύθυνση με την πάροδο του χρόνου. Οι συγγραφείς της μελέτης δεν γνωρίζουν ακόμη ποια μπορεί να είναι αυτή η διαδικασία, αλλά μια απότομη αύξηση που υπάρχει και στα δύο σύνολα δεδομένων μπορεί να κρύβει την απάντηση. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1967862/to-magnitiko-pedio-tis-gis-kai-to-oxygono-pane-cheri-cheri/ Βρέθηκε στη Γη ο πραγματικός κρυπτονίτης που μπορεί να γίνει το «πράσινο» καύσιμο των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Πρόκειται για ένα... παράξενο ορυκτό που ανακαλύφθηκε τον 21ο αιώνα και οι ειδικοί ακόμη το μελετούν. Ένα ορυκτό που ακόμη αποκωδικοποιείται από τους επιστήμονες υπόσχεται μια νέα πράσινη επανάσταση με αρχή την ηλεκτροκίνηση.O κρυπτονίτης είναι η αχίλλειος πτέρνα του Σούπερμαν, το μόνο υλικό στο Σύμπαν που μπορεί να του αφαιρέσει τις υπερδυνάμεις του. Προερχόμενος από τον Κρύπτον, τον κόσμο του Σούπερμαν, το πράσινο εξωγήινο υλικό εκπέμπει μια μοναδική, δηλητηριώδη ακτινοβολία που μπορεί να τον αποδυναμώσει ή και να τον σκοτώσει. Φυσικά, ο κρυπτονίτης είναι εντελώς φανταστικός, καταταγμένος στα βασίλεια της επιστημονικής φαντασίας.Όμως επιστήμονες στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο πιστεύουν ότι μια πραγματική εκδοχή του κρυπτονίτη θα μπορούσε να έχει εκπληκτικά οφέλη στη Γη. Σε αντίθεση με τον φανταστικό κρυπτονίτη υπάρχει ένα υλικό που ονομάζεται γιαδαρίτης. Είναι λευκός και σε μορφή σκόνης δεν εκπέμπει ακτινοβολία και προέρχεται από τη Σερβία και όχι από το Διάστημα.Ο γιαδαρίτηςς ανακαλύφθηκε στη Σερβία το 2004 από την εταιρεία εξόρυξης Rio Tinto, αλλά ακόμη και οι γεωλόγοι αρχικά δεν ήταν σίγουροι τι ήταν. Τρία χρόνια αργότερα περιγράφηκε επίσημα από μια ομάδα που περιλάμβανε τους επιστήμονες του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρις Στάνλει και Μάικ Ράμσει.Εκείνη την εποχή, η σύγκριση των επιστημόνων με μια βάση δεδομένων όλων των υπαρχόντων γνωστών ορυκτών απέδειξε ότι ο γιαδαρίτης ήταν εντελώς μοναδικός. Οι ειδικοί εξεπλάγησαν που ο χημικός του τύπος ήταν παρόμοιος (αλλά όχι πανομοιότυπος) με τον τύπο που εφευρέθηκε για τον κρυπτονίτη στην ταινία του 2006 «Superman Returns».Στην ταινία, ο φανταστικός τύπος – «υδροξείδιο του πυριτικού νατρίου-λιθίου-βορίου με φθόριο» – είναι γραμμένος σε μια θήκη κρυπτονίτη που κλάπηκε από τον μεγάλο εχθρό του Σούπερμαν, Λεξ Λούθορ. Αυτή η σύμπτωση προσέλκυσε την προσοχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης το 2007, αλλά σχεδόν δύο δεκαετίες μετά τις δυνατότητες του Ιδαρίτη δεν έχουν ακόμη υλοποιηθεί. Τα χαρακτηριστικά του Περιέργως ο γιαδαρίτης έχει βρεθεί μέχρι στιγμής μόνο σε ένα μέρος στη Γη, στη λεκάνη Jadar της Σερβίας, από την οποία πήρε το όνομά του το ορυκτό. Αλλά έχει βρεθεί εκεί σε τόσο μεγάλη ποσότητα που αν εξορυχθεί, θα μπορούσε να τροφοδοτήσει μια πράσινη επανάσταση.Το σπάνιο αλλά πολλά υποσχόμενο ορυκτό που περιέχει λίθιο σχηματίζεται σαν «υλικά κέικ που συνδυάζονται με ακριβή σειρά», αποκαλύπτουν οι επιστήμονες. Ο γιαδαρίτης θα μπορούσε σύντομα να τροφοδοτήσει τη μετάβαση της Ευρώπης σε μια παγκόσμια επανάσταση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, καθώς οι κινητήρες εσωτερικής καύσης αντικαθίστανται από μπαταρίες. «Εάν εξορυχθεί, ο γιαδαρίτης μπορεί να προσφέρει τεράστιες δυνατότητες» αναφέρει η Δρ. Ρόμπιν Άρμστρονγκ, γεωλόγος στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου.Ο γιαδαρίτης περιέχει υψηλές ποσότητες βορίου και λιθίου, τα οποία είναι σχετικά σπάνια και βιομηχανικά σημαντικά στοιχεία. Το βόριο χρησιμοποιείται σε λιπάσματα και θερμοανθεκτικό γυαλί για smartphones, καθώς και σε υλικά για αιολικά πάρκα και ηλιακούς συλλέκτες. Εν τω μεταξύ, το λίθιο είναι βασικό συστατικό στις μπαταρίες ιόντων λιθίου για ηλεκτρικά αυτοκίνητα.Εάν ο γιαδαρίτης στη λεκάνη Jadar εξορυχθεί, θα μπορούσε να παράγει λίθιο για να τροφοδοτήσει έως και το 90% ηλεκτρικών οχημάτων της Ευρώπης λένε οι ερευνητές που δημοσιεύουν τη μελέτη τους στην επιθεώρηση «Nature Geoscience». Στην φωτογραφία εικονίζεται ο γιαδαρίτης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1968157/vrethike-sti-gi-o-pragmatikos-kryptonitis-poy-mporei-na-ginei-to-prasino-kaysimo-ton-ilektrikon-aytokiniton/

Roscosmos Στις 16 Ιουνίου 1963, πριν από 62 χρόνια, η πρώτη γυναίκα κοσμοναύτης στην ανθρώπινη ιστορία, η Βαλεντίνα Τερέσκοβα, πέταξε με το διαστημόπλοιο Vostok-6. Η 26χρονη Τερέσκοβα έγινε η δέκατη κοσμοναύτης στον κόσμο και η μόνη γυναίκα στον κόσμο που πέταξε μόνη της στο διάστημα. Αυτό το ρεκόρ δεν έχει καταρριφθεί ποτέ. Το Vostok-6 πραγματοποίησε 48 τροχιές γύρω από τη Γη σε σχεδόν τρεις ημέρες. Κατά τη διάρκεια της πτήσης, η Βαλεντίνα Τερέσκοβα κρατούσε ημερολόγιο και τράβηξε φωτογραφίες του ορίζοντα της Γης, οι οποίες αργότερα χρησιμοποιήθηκαν για την ανίχνευση στρωμάτων αερολυμάτων στην ατμόσφαιρα. Μετά την πτήση, η μονάδα καθόδου Vostok-6 προσγειώθηκε με ασφάλεια στην περιοχή Baevsky της Επικράτειας Αλτάι. https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244435%2F203ff02f4aabefce10%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_588378

Το James Webb «στέλνει» απειλητικό αστεροειδή πάνω στη Σελήνη (βίντεο) Νέες παρατηρήσεις και υπολογισμοί από το διαστημικό τηλεσκόπιο για το διαστημικό βράχο που πλησιάζει τη Γη. Τον περασμένο Δεκέμβριο έγινε γνωστό ότι ο αστεροειδής 2024 YR4 θα βρίσκεται στη διαστημική μας γειτονιά το 2032 και υπάρχουν μικρές πιθανότητες να πέσει στη Γη. Ξεκίνησε εντατική παρατήρηση του η οποία έδειξε ότι είναι πιο πιθανό να πέσει στη Σελήνη και το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb που παρακολουθεί τον αστεροειδή αύξησε το ποσοστό πιθανής πτώσης του στο φεγγάρι.Οι αρχικές εκτιμήσεις ήταν πώς υπάρχει πιθανότητα 1,2% ο 2024 YR4 να πέσει στη Γη το 2032. Αν και είναι πολύ μικρός για να τερματίσει τον ανθρώπινο πολιτισμό θα μπορούσε να εξαφανίσει μια μεγάλη πόλη, απελευθερώνοντας περίπου 8 μεγατόνους ενέργειας κατά την πρόσκρουση περισσότερο από 500 φορές την ενέργεια που απελευθερώθηκε από την ατομική βόμβα που κατέστρεψε τη Χιροσίμα της Ιαπωνίας.Τον Φεβρουάριο οι επιστήμονες της NASA ανέφεραν ότι οι πιθανότητες ο αστεροειδής να πέσει στη Γη διπλασιάστηκαν σε 2,3% ενώ υπάρχει ένα ποσοστό 1,7% να πέσει στη Σελήνη. Στη συνέχεια επόμενες παρατηρήσεις και ανάλυση των δεδομένων από την NASA έδειξαν ότι ο 2024 YR4 είναι απίθανο αν όχι σχεδόν αδύνατον να πέσει στη Γη περιορίζοντας τις πιθανότητες στο 0.004%. ενώ η πιθανότητα πτώσης στη Σελήνη αυξήθηκε σε 3.8%. Η NASA ανακοίνωσε ότι νέες παρατηρήσεις και αναλύσεις δεδομένων που έγιναν με το James Webb αυξάνουν τις πιθανότητες να πέσει ο 2024 YR4 στη Σελήνη. Το ποσοστό αυξήθηκε σε 4,3%. «Η NASA αναμένει να κάνει περαιτέρω παρατηρήσεις όταν η τροχιά του αστεροειδή γύρω από τον Ήλιο τον φέρει πίσω κοντά στη Γη το 2028» αναφέρεται στην ανακοίνωσης της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. Τι θα γινόταν όμως αν ο αστεροιδής έπεφτε στη Σελήνη; Ο Ντέιβιντ Ράνκιν μηχανικός επιχειρήσεων για το πρόγραμμα ουράνιας παρατήρησης Catalina Sky Survey του Πανεπιστημίου της Αριζόνα σε ανάρτηση του στην πλατφόρμα Bluesky ανέφερε ότι τα αποτελέσματα αυτής της σύγκρουσης θα ήταν πιθανότατα ορατά από τον πλανήτη μας χωρίς να προβλέπεται κάποιου είδους επηρεασμός της Γης και της ανθρωπότητας από ένα τέτοιο γεγονός. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1969061/to-james-webb-stelnei-apeilitiko-asteroeidi-pano-sti-selini-vinteo/

50 χρόνια κουαρκόνια. Η ανακάλυψη του σωματιδίου J/ψ το 1974 πυροδότησε την επονομαζόμενη «Επανάσταση του Νοέμβρη» στον κόσμο της σωματιδιακής φυσικής. Το σωματίδιο J/ψ ήταν το πρώτο σωματίδιο που αναγνωρίστηκε ως κατάσταση quarkonium (κουαρκονίου) που αποτελείται από γοητευτικά κουάρκ (c) και αντικουάρκ (). Η ερμηνεία του J/ψ ως charmonium (γοητευτικόνιο) εδραιώθηκε από τις επακόλουθες παρατηρήσεις φάσματος σχετικών καταστάσεων , και τέλος από την ανακάλυψη γοητευτικών σωματιδίων το 1976. Tην ανακάλυψη του charmonium ακολούθησε το 1977 η ανακάλυψη του μεσονίoυ bottomonium (πυθμενόνιο) και σωματιδίων που περιείχαν κουάρκ πυθμένες. Οι δεσμευμένες καταστάσεις toponium (τοπόνιο ή κορυφόνιο), του κορυφαίου κουάρκ και αντικουάρκ προβλεπόταν ότι υπήρχαν κατ’ αρχήν, αλλά, μετά την ανακάλυψη του κορυφαίου κουάρκ το 1995, οι περισσότεροι φυσικοί πίστευαν ότι η παρατήρησή του θα έπρεπε να περιμένει τον επιταχυντή e+e– επόμενης γενιάς. Όμως, στο δεύτερο εξάμηνο του 2024, η Συνεργασία CMS ανέφερε μια περίσσεια γεγονότων κοντά στο όριο για την παραγωγή στον LHC, η οποία ερμηνεύεται ως κατάσταση toponium στη χαμηλότερη στάθμη.Ο John Ellis, https://en.wikipedia.org/wiki/John_Ellis_(physicist,_born_1946) που υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας όλων αυτών των ανακαλύψεων στα τελευταία 50 χρόνια, δημοσίευσε τις αναμνήσεις του σε ένα άρθρο με τίτλο «Personal Memories of 50 Years of Quarkonia» . https://arxiv.org/abs/2506.10643 Αφιερώνει το άρθρο του στην μνήμη της Mary K. Gaillard. https://physicsgg.me/2025/05/26/mary-k-gaillard-1939-2025/ διαβάστε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ: https://arxiv.org/pdf/2506.10643

Rocket and Space Corporation Energia Ο μικρός ήλιος λάμπει σύμφωνα με το πρόγραμμα μόνο για το Progress MS-31 Ο έλεγχος των ηλιακών πάνελ του φορτηγού πλοίου ολοκληρώθηκε στο Μπαϊκονούρ. Για να δοκιμάσουν το σύστημα, οι συνάδελφοί μας στο κοσμοδρόμιο ανοίγουν τα πάνελ για τελευταία φορά πριν από την πτήση και τα ακτινοβολούν με ισχυρές λάμπες. Με αυτόν τον τρόπο, ελέγχουν πόσο αποτελεσματικά τα ηλιακά στοιχεία στις μπαταρίες μετατρέπουν την φωτεινή ενέργεια σε ηλεκτρικό ρεύμα. Εν τω μεταξύ, η προετοιμασία φορτίου και εξοπλισμού συνεχίζεται στον σταθμό εργασίας του πλοίου. Σύντομα, το φορτηγό θα τα παραδώσει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το πλοίο Progress MS-31 έχει προγραμματιστεί για τον Ιούλιο του 2025. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_588370 Roscosmos Η διαρροή στο ρωσικό τμήμα του ISS έχει εξαλειφθεί Η Roscosmos συνεχίζει την καθημερινή παρακολούθηση και συντήρηση όλων των συστημάτων του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Το επόμενο στάδιο σφράγισης του θαλάμου μετάβασης της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda έχει ολοκληρωθεί. Σύμφωνα με την αξιολόγηση εμπειρογνωμόνων από το Κέντρο Ελέγχου Αποστολών, δεν υπάρχει διαρροή στο ρωσικό τμήμα του ISS. Το ιστορικό διαρροής αέρα από τον ενδιάμεσο θάλαμο της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού συνεχίζεται εδώ και περισσότερα από πέντε χρόνια. Αναφέρθηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2019. Τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες για τη σφράγιση της διαρροής, αλλά όλες οι προσπάθειες έχουν οδηγήσει μόνο σε μερικά αποτελέσματα. Μετά τη σφράγιση τον Ιούνιο του 2025, οι δοκιμές δείχνουν ότι η διαρροή αέρα στον θάλαμο μετάβασης έχει σταματήσει εντελώς, για πρώτη φορά από τότε που ανακαλύφθηκε. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_588304 Το πλήρωμα του σταθμού τελειώνει την εβδομάδα με μισή βάρδια γεμάτη με διαστημική έρευνα. Το πλήρωμα της Αποστολής 73 ολοκλήρωσε την εβδομάδα με μια ακόμη ελαφριά ημέρα εργασίας, εργαζόμενο σε μισή βάρδια, με σαρώσεις φλεβών, μια φαρμακευτική μελέτη και συντήρηση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η μηχανικός πτήσης της NASA, Nichole Ayers, ξεκίνησε την ημέρα της με τον διοικητή του σταθμού, Takuya Onishi, από την JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), να χειρίζονται εκ περιτροπής τη συσκευή Ultrasound 2 και να σαρώνουν ο ένας τις φλέβες του λαιμού, των ώμων και των ποδιών του άλλου. Στη συνέχεια, η Ayers παρέδωσε τον βιοϊατρικό εξοπλισμό στη μηχανικό πτήσης της NASA, Anne McClain, η οποία σάρωσε τις φλέβες του μηχανικού πτήσης της Roscosmos, Kirill Peskov. Οι γιατροί στο έδαφος παρακολούθησαν τις τακτικά προγραμματισμένες σαρώσεις σε πραγματικό χρόνο, ελέγχοντας για πιθανούς θρόμβους αίματος που προκύπτουν λόγω της συσσώρευσης αίματος προς το άνω μέρος του σώματος ενός μέλους του πληρώματος σε συνθήκες μικροβαρύτητας.Ο Onishi και ο McClain αφιέρωσαν στη συνέχεια χρόνο σε διάφορες εργασίες συντήρησης στον αεροθάλαμο Quest. Ο Onishi παρατήρησε, φωτογράφισε και κατέγραψε την κατάσταση και τη θέση μιας ποικιλίας εργαλείων διαστημικού περιπάτου, ενώ ο McClain μετέφερε τα λύματα που συλλέχθηκαν από μια διαστημική στολή σε μια σακούλα δοχείου νερού έκτακτης ανάγκης. Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Τζόνι Κιμ, ξεκίνησε τη βάρδιά του μέσα στο Quest αναζητώντας και εντοπίζοντας μια εξειδικευμένη υποδοχή που θα χρησιμοποιηθεί σε έναν μελλοντικό διαστημικό περίπατο. Στη συνέχεια, εργάστηκε μέσα στη μονάδα του εργαστηρίου Destiny, εγκαθιστώντας υλικό και τοποθετώντας δείγματα μέσα στο Microgravity Science Glovebox για να διερευνήσει τη συμπεριφορά των αμυλοειδών, ή αλλιώς των πρωτεϊνικών αποθέσεων που επηρεάζουν τα όργανα και τους ιστούς, σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Τα αποτελέσματα μπορεί να οδηγήσουν σε καλύτερη κατανόηση και νεότερες θεραπείες για νευροεκφυλιστικές ασθένειες όπως η νόσος Αλτσχάιμερ, και να προωθήσουν ευκαιρίες εμπορευματοποίησης του διαστήματος.Ο Πεσκόφ ξεκίνησε τη βάρδιά του στο τμήμα Roscosmos του τροχιακού σταθμού και συνδέθηκε με μια συσκευή που εφαρμόζει μια γνωστή δύναμη σε ένα μέλος του πληρώματος και χρησιμοποιεί την προκύπτουσα επιτάχυνση για να υπολογίσει με ακρίβεια τη μάζα. Μετά τις σαρώσεις φλεβών του, ο Πεσκόφ εργάστηκε στη μονάδα Zarya και καθάρισε τον εξοπλισμό υποστήριξης ζωής και έλεγξε τα συστήματα φωτισμού. Ο βετεράνος κάτοικος του διαστημικού σταθμού και κοσμοναύτης Σεργκέι Ριζίκοφ πέρασε τη μισή του μέρα στη Zarya οργανώνοντας το ηλεκτρονικό υλικό για να δημιουργήσει περισσότερο χώρο αποθήκευσης. Ο κοσμοναύτης Alexey Zubritskiy, που πετούσε για πρώτη φορά στο διάστημα, μετέφερε υγρά από τον σταθμό στις δεξαμενές του φορτηγού σκάφους Progress 90 και στη συνέχεια αντέγραψε επιστημονικά δεδομένα που συλλέχθηκαν από μια έρευνα κρυστάλλωσης πρωτεϊνών σε μια μονάδα flash. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/13/station-crew-ends-week-with-half-shift-filled-with-space-research/

Το Hubble μελετά μια σκηνή σουπερνόβα σε μια σπείρα. Αυτός ο γαλήνιος σπειροειδής γαλαξίας κρύβει ένα κατακλυσμιαίο παρελθόν. Ο γαλαξίας IC 758, που φαίνεται σε αυτήν την εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA, βρίσκεται 60 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. Το Hubble κατέγραψε αυτήν την εικόνα το 2023. Ο IC 758 φαίνεται γαλήνιος, με τους απαλούς μπλε σπειροειδείς βραχίονες του να καμπυλώνονται απαλά γύρω από το θολό ραβδωτό κέντρο του. Ωστόσο, το 1999, οι αστρονόμοι εντόπισαν μια ισχυρή έκρηξη σε αυτόν τον γαλαξία. Ο σουπερνόβα SN 1999bg σηματοδότησε το δραματικό τέλος ενός άστρου πολύ πιο ογκώδους από τον Ήλιο.Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακριβώς πόσο ογκώδες ήταν αυτό το αστέρι πριν εκραγεί, αλλά θα χρησιμοποιήσουν αυτές τις παρατηρήσεις του Hubble για να μετρήσουν τις μάζες των αστεριών στη γειτονιά του SN 1999bg. Αυτές οι μετρήσεις θα τους βοηθήσουν να εκτιμήσουν τη μάζα του άστρου που έγινε σουπερνόβα. Τα δεδομένα του Hubble ενδέχεται επίσης να αποκαλύψουν εάν το προγονικό αστέρι του SN 1999bg είχε έναν σύντροφο, κάτι που θα παρείχε πρόσθετες ενδείξεις για τη ζωή και τον θάνατο του αστεριού.Ένας σουπερνόβα αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από την απλή εξαφάνιση ενός μόνο αστέρα - είναι επίσης μια ισχυρή δύναμη που μπορεί να διαμορφώσει τη γειτονιά του. Όταν ένα τεράστιο αστέρι καταρρέει, πυροδοτώντας έναν σουπερνόβα, τα εξωτερικά του στρώματα ανακάμπτουν από τον συρρικνωμένο πυρήνα του. Η έκρηξη αναδεύει τη διαστρική σούπα αερίου και σκόνης από την οποία σχηματίζονται νέα αστέρια. Αυτή η διαστρική αναταραχή μπορεί να διασκορπίσει και να θερμάνει κοντινά σύννεφα αερίου, εμποδίζοντας τον σχηματισμό νέων αστέρων ή μπορεί να τα συμπιέσει, δημιουργώντας μια έκρηξη σχηματισμού νέων αστέρων. Τα στρώματα που αποκολλώνται εμπλουτίζουν το διαστρικό μέσο, από το οποίο σχηματίζονται νέα αστέρια, με βαριά στοιχεία που παράγονται στον πυρήνα του σουπερνόβα.

Η NASA και οι συνεργάτες της εξετάζουν τις ευκαιρίες εκτόξευσης της αποστολής Axiom 4. Η NASA, η Axiom Space και η SpaceX εξετάζουν τις ευκαιρίες εκτόξευσης το νωρίτερο την Πέμπτη 19 Ιουνίου για την τέταρτη ιδιωτική αποστολή αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, την αποστολή Axiom 4.Στις 12 Ιουνίου, η NASA και η Axiom Space καθυστέρησαν την αποστολή, καθώς ο οργανισμός συνέχισε να συνεργάζεται με την Roscosmos για να κατανοήσει τις πιο πρόσφατες προσπάθειες επισκευής για τη σφράγιση μικρών διαρροών. Οι διαρροές, που βρίσκονται στο πιο πίσω τμήμα της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, παρακολουθούνται από τους ελεγκτές πτήσης τα τελευταία χρόνια.Μετά την πιο πρόσφατη επισκευή, η πίεση στη σήραγγα μεταφοράς ήταν σταθερή. Προηγουμένως, η πίεση σε αυτήν την περιοχή θα είχε μειωθεί. Αυτό θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι οι μικρές διαρροές έχουν σφραγιστεί. Οι ομάδες εξετάζουν επίσης ότι η σταθερή πίεση θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα μιας μικρής ποσότητας αέρα που ρέει στη σήραγγα μεταφοράς κατά μήκος της σφράγισης της καταπακτής από το κύριο μέρος του διαστημικού σταθμού. Αλλάζοντας την πίεση στη σήραγγα μεταφοράς και παρακολουθώντας την πάροδο του χρόνου, οι ομάδες αξιολογούν την κατάσταση της σήραγγας μεταφοράς και τη σφράγιση της καταπακτής μεταξύ του διαστημικού σταθμού και του πίσω μέρους του Zvezda.Δεν είναι ασυνήθιστο για τον οργανισμό και τους διεθνείς συνεργάτες του να προσαρμόζουν τις εκτοξεύσεις ανάλογα με τις αλλαγές στις λειτουργίες στον διαστημικό σταθμό. Οι ομάδες σημειώνουν πρόοδο στην αξιολόγηση της διαμόρφωσης της σήραγγας μεταφοράς, με αποτέλεσμα μια ενημερωμένη ευκαιρία εκτόξευσης για την ιδιωτική αποστολή αστροναυτών. Επιπλέον, οι ομάδες της SpaceX έχουν επισκευάσει μια διαρροή υγρού οξυγόνου που εντοπίστηκε κατά τη διάρκεια επιθεωρήσεων του πυραύλου Falcon 9 μετά από στατική πυρκαγιά. Μετά τις επισκευές, η εταιρεία ολοκλήρωσε μια πρόβα υγρού τζενεράλε του Falcon 9. Η Peggy Whitson, πρώην αστροναύτης της NASA και διευθύντρια επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων στην Axiom Space, θα ηγηθεί της εμπορικής αποστολής, ενώ ο αστροναύτης του ISRO (Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας) Shubhanshu Shukla θα υπηρετήσει ως πιλότος. Οι δύο ειδικοί της αποστολής είναι ο αστροναύτης του προγράμματος ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) Sławosz Uznański-Wiśniewski από την Πολωνία και ο Tibor Kapu από την Ουγγαρία. Το πλήρωμα θα απογειωθεί με το διαστημόπλοιο SpaceX Dragon με το Falcon 9 από το Launch Complex 39A στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research on X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και το Instagram. Το πλήρωμα της Axiom Mission 4, ή Ax-4, (από αριστερά) με τον αστροναύτη της ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος) Sławosz Uznański-Wiśniewski από την Πολωνία, την πρώην αστροναύτη της NASA Peggy Whitson, τον αστροναύτη του ISRO (Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας) Shubhanshu Shukla και τον Tibor Kapu από την Ουγγαρία. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/14/nasa-partners-review-axiom-mission-4-launch-opportunities/

Το James Webb καταγράφει άμεσες εικόνες από… εκτροχιασμένους εξωπλανήτες. Σπάνιο πλανητικό σύστημα που αποκαλύπτει σειρά εντυπωσιακών κοσμικών φαινομένων. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb σημείωσε ένα ακόμη ορόσημο, καταγράφοντας μια άμεση εικόνα ενός μακρινού ψυχρού πλανήτη σε ένα πλανητικό σύστημα με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από το ηλιακό μας σύστημα.Ο εξωπλανήτης που ονομάζεται 14 Herculis c, ή 14 Her c εν συντομία περιστρέφεται γύρω από το άστρο 14 Her που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 60 ετών φωτός από τη Γη και είναι παρόμοιο σε μέγεθος με τον Ήλιο. Στη εικόνα του James Webb ο εξωπλανήτης εμφανίζεται ως μια αχνή, θολή πορτοκαλί κουκκίδα, το χρώμα του οποίου είναι αποτέλεσμα της θερμότητας που ακτινοβολεί από την ατμόσφαιρά του και μεταφράζεται σε ορατές αποχρώσεις.Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι ο 14 Her c σχηματίστηκε πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια, έχει δηλαδή παρόμοια ηλικία με αυτή της Γης ενώ διαθέτει ψυχρή ατμοσφαιρική θερμοκρασία που κυμαίνεται στους μείον 3 βαθμούς Κελσίου. Ο 14 Her c περιστρέφεται γύρω από το αστέρι του σε απόσταση περίπου 2,2 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από αυτό απόσταση περίπου 15 φορές μεγαλύτερη από την απόσταση που έχει η Γη από τον Ήλιο. Αν ήταν στο ηλιακό μας σύστημα θα βρισκόταν κάπου ανάμεσα στον Κρόνο και τον Ουρανό.Αλλά, σε αντίθεση με τις επίπεδες, καλά οργανωμένες τροχιές των πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα, το σύστημα 14 Herculis είναι δραματικά ασταθές. Οι δύο γνωστοί πλανήτες του, συμπεριλαμβανομένου του 14 Her c, περιστρέφονται σε γωνίες περίπου 40 μοιρών μεταξύ τους, δημιουργώντας ένα μοτίβο διασταύρωσης τύπου «Χ» γύρω από το άστρο τους. Αυτή η ασυνήθιστη διάταξη μπορεί να προκλήθηκε από την πρώιμη εκτίναξη ενός τρίτου ογκώδους πλανήτη από το σύστημα, ρίχνοντας τους υπόλοιπους δύο σε μια βαρυτικά ταραγμένη «πλανητική διελκυστίνδα» αναφέρουν οι αστρονόμοι που πήραν μέρος στις παρατηρήσεις και προσπαθούν να βρουν απαντήσεις στις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στους πλανήτες μεταξύ τους και με το άστρο τους και τα φαινόμενα που παράγονται ορισμένα από τα οποία είναι πιθανό να χαρτογραφούνται για πρώτη φορά. Γραφιστική απεικόνιση του συστήματος που παρατήρησε το James Webb. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1968541/to-james-webb-katagrafei-ameses-eikones-apo-ektrochiasmenoys-exoplanites/

Η NASA εκτοξεύει πυραύλους σε σύννεφα που διαταράσσουν το ραδιόφωνο Στους ουρανούς Η NASA εκτοξεύει πυραύλους από ένα απομακρυσμένο νησί του Ειρηνικού για να μελετήσει μυστηριώδεις δομές που μοιάζουν με σύννεφα σε μεγάλο υψόμετρο και μπορούν να διαταράξουν κρίσιμα συστήματα επικοινωνίας. Η αποστολή, που ονομάζεται Sporadic-E ElectroDynamics ή SEED, ανοίγει το παράθυρο εκτόξευσης τριών εβδομάδων από την ατόλη Kwajalein στα Νησιά Μάρσαλ την Παρασκευή 13 Ιουνίου. Τα ατμοσφαιρικά χαρακτηριστικά που μελετά το SEED είναι γνωστά ως στρώματα Sporadic-E και δημιουργούν μια σειρά από προβλήματα στις ραδιοεπικοινωνίες. Όταν υπάρχουν, οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και οι χρήστες θαλάσσιων ραδιοεπικοινωνιών ενδέχεται να λαμβάνουν σήματα από ασυνήθιστα απομακρυσμένες περιοχές, μπερδεύοντάς τα με κοντινές πηγές. Οι στρατιωτικοί χειριστές που χρησιμοποιούν ραντάρ για να δουν πέρα από τον ορίζοντα ενδέχεται να ανιχνεύσουν ψευδείς στόχους - με το παρατσούκλι "φαντάσματα" - ή να λαμβάνουν παραμορφωμένα σήματα που είναι δύσκολο να αποκρυπτογραφηθούν. Τα στρώματα Sporadic-E σχηματίζονται, κινούνται και διαχέονται συνεχώς, επομένως αυτές οι διαταραχές μπορεί να είναι δύσκολο να προβλεφθούν. Σποραδικά στρώματα-Ε σχηματίζονται στην ιονόσφαιρα, ένα στρώμα της ατμόσφαιρας της Γης που εκτείνεται από περίπου 40 έως 600 μίλια (60 έως 1.000 χιλιόμετρα) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η ιονόσφαιρα, όπου βρίσκεται ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός και οι περισσότεροι δορυφόροι σε τροχιά γύρω από τη Γη, είναι επίσης το σημείο όπου βλέπουμε τις μεγαλύτερες επιπτώσεις του διαστημικού καιρού. Κυρίως λόγω του Ήλιου, ο διαστημικός καιρός προκαλεί μυριάδες προβλήματα στις επικοινωνίες μας με τους δορυφόρους και μεταξύ των επίγειων συστημάτων. Η καλύτερη κατανόηση της ιονόσφαιρας είναι το κλειδί για τη διατήρηση της ομαλής λειτουργίας κρίσιμων υποδομών.Η ιονόσφαιρα πήρε το όνομά της από τα φορτισμένα σωματίδια ή ιόντα που βρίσκονται εκεί. Μερικά από αυτά τα ιόντα προέρχονται από μετεωρίτες, οι οποίοι καίγονται στην ατμόσφαιρα και αφήνουν ίχνη ιονισμένου σιδήρου, μαγνησίου, ασβεστίου, νατρίου και καλίου που αιωρούνται στον ουρανό. Αυτά τα «βαρέα μέταλλα» έχουν μεγαλύτερη μάζα από τους τυπικούς κατοίκους της ιονόσφαιρας και τείνουν να βυθίζονται σε χαμηλότερα υψόμετρα, κάτω από 90 μίλια (140 χιλιόμετρα). Περιστασιακά, συγκεντρώνονται για να δημιουργήσουν πυκνά σμήνη γνωστά ως στρώματα Σποραδικού-Ε. «Αυτά τα στρώματα Σποραδικού-Ε δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι και μπορούν να παρατηρηθούν μόνο με ραντάρ. Στα διαγράμματα ραντάρ, ορισμένα στρώματα εμφανίζονται σαν ανομοιογενή και φουσκωμένα σύννεφα, ενώ άλλα απλώνονται, παρόμοια με έναν συννεφιασμένο ουρανό, τον οποίο ονομάζουμε στρώμα Σποραδικού-Ε που καλύπτει όλο το φάσμα», δήλωσε ο Aroh Barjatya, κύριος ερευνητής της αποστολής SEED και καθηγητής φυσικής μηχανικής στο Αεροναυτικό Πανεπιστήμιο Embry-Riddle στην Daytona Beach της Φλόριντα. Η ομάδα SEED περιλαμβάνει επιστήμονες από το Embry-Riddle, το Boston College στη Μασαχουσέτη και το Πανεπιστήμιο Clemson στη Νότια Καρολίνα. «Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για την πρόβλεψη αυτών των στρωμάτων και την κατανόηση της δυναμικής τους λόγω του τρόπου με τον οποίο παρεμβαίνουν στις επικοινωνίες», δήλωσε ο Barjatya. Ένα μυστήριο στον Ισημερινό Οι επιστήμονες μπορούν να εξηγήσουν τα στρώματα Sporadic-E όταν σχηματίζονται σε μεσαία γεωγραφικά πλάτη, αλλά όχι όταν εμφανίζονται κοντά στον ισημερινό της Γης - όπως κοντά στην ατόλη Kwajalein, όπου θα εκτοξευθεί η αποστολή SEED. Στο Βόρειο και Νότιο Ημισφαίριο, τα στρώματα Sporadic-E μπορούν να θεωρηθούν ως κυκλοφοριακά μποτιλιαρίσματα σωματιδίων. Σκεφτείτε τα ιόντα στην ατμόσφαιρα ως μικροσκοπικά αυτοκίνητα που ταξιδεύουν μεμονωμένα σε λωρίδες που ορίζονται από τις γραμμές μαγνητικού πεδίου της Γης. Αυτές οι λωρίδες συνδέουν τη Γη από άκρη σε άκρη - αναδύονται κοντά στον Νότιο Πόλο, σχηματίζουν καμπύλη γύρω από τον ισημερινό και βυθίζονται πίσω στον Βόρειο Πόλο. Μια λαμπερή μπλε Γη εμφανίζεται με γραμμές πλέγματος και γραμμές μαγνητικού πεδίου που σχηματίζουν καμπύλη γύρω της, απεικονίζοντας το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη στο διάστημα σε σκούρο φόντο. Η Βόρεια και η Νότια Αμερική είναι ορατές. Μια εννοιολογική κινούμενη εικόνα δείχνει το μαγνητικό πεδίο της Γης. Οι μπλε γραμμές που ακτινοβολούν από τη Γη αντιπροσωπεύουν τις γραμμές μαγνητικού πεδίου κατά μήκος των οποίων ταξιδεύουν τα φορτισμένα σωματίδια. Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA/Εργαστήριο Εννοιολογικών Εικόνων Στα μέσα γεωγραφικά πλάτη της Γης, οι γραμμές πεδίου σχηματίζουν γωνία προς το έδαφος, κατεβαίνοντας μέσα από τα ατμοσφαιρικά στρώματα με ποικίλες ταχύτητες και κατευθύνσεις ανέμου. Καθώς τα ιόντα διέρχονται από αυτά τα στρώματα, βιώνουν διάτμηση ανέμου - ταραχώδεις ριπές που προκαλούν τη συσσώρευση της ομαλής γραμμής τους. Αυτές οι συσσωρεύσεις σωματιδίων σχηματίζουν στρώματα Sporadic-E. Αλλά κοντά στον μαγνητικό ισημερινό, αυτή η εξήγηση δεν λειτουργεί. Εκεί, οι γραμμές μαγνητικού πεδίου της Γης εκτείνονται παράλληλα με την επιφάνεια και δεν τέμνουν τα ατμοσφαιρικά στρώματα με διαφορετικούς ανέμους, επομένως τα στρώματα Sporadic-E δεν θα έπρεπε να σχηματίζονται. Ωστόσο, σχηματίζονται - αν και λιγότερο συχνά. «Εκκινούμε από το πλησιέστερο σημείο που μπορεί η NASA στον μαγνητικό ισημερινό», είπε ο Barjatya, «για να μελετήσουμε τη φυσική που η υπάρχουσα θεωρία δεν εξηγεί πλήρως». Πτήση στους Ουρανούς Για να διερευνήσει, ο Barjatya ανέπτυξε το SEED για να μελετήσει τα στρώματα Sporadic-E χαμηλού γεωγραφικού πλάτους από μέσα. Η αποστολή βασίζεται σε πυραύλους ανίχνευσης - μη επανδρωμένα υποτροχιακά διαστημόπλοια που μεταφέρουν επιστημονικά όργανα. Οι πτήσεις τους διαρκούν μόνο λίγα λεπτά, αλλά μπορούν να εκτοξευθούν με ακρίβεια σε φευγαλέους στόχους.Από τη νύχτα της 13ης Ιουνίου, ο Barjatya και η ομάδα του θα παρακολουθούν το ALTAIR (ARPA Long-Range Tracking and Instrumentation Radar), ένα ισχυρό, επίγειο σύστημα ραντάρ στο σημείο εκτόξευσης, για σημάδια ανάπτυξης στρωμάτων Sporadic-E. Όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες, ο Barjatya θα δώσει την εντολή εκτόξευσης. Λίγα λεπτά αργότερα, ο πύραυλος θα πετάξει. Έξι άτομα στέκονται μπροστά από ένα μεγάλο πιάτο ραδιοτηλεσκοπίου κάτω από έναν γαλάζιο ουρανό, με φοίνικες στο φόντο. Η ομάδα είναι ντυμένη άνετα και χαμογελάει, υποδηλώνοντας μια επιστημονική ή ερευνητική επίσκεψη.Η επιστημονική ομάδα SEED και η ομάδα διαχείρισης αποστολής μπροστά από το ARPA Long-Range Tracking and Instrumentation Radar (ALTAIR). Η ομάδα SEED θα χρησιμοποιήσει το ALTAIR για να παρακολουθεί την ιονόσφαιρα για σημάδια στρωμάτων Sporadic-E και να χρονομετρεί την εκτόξευση. Διοίκηση Διαστήματος και Πυραυλικής Άμυνας του Στρατού των ΗΠΑ Κατά την άνοδο, ο πύραυλος θα απελευθερώσει πολύχρωμους ιχνηθέτες ατμών. Οι επίγειες κάμερες θα παρακολουθούν τους ανιχνευτές για να μετρούν τα μοτίβα του ανέμου σε τρεις διαστάσεις. Μόλις βρεθεί στο στρώμα Sporadic-E, ο πύραυλος θα αναπτύξει τέσσερα υποφορτία - μικροσκοπικούς ανιχνευτές που θα μετρούν την πυκνότητα των σωματιδίων και την ένταση του μαγνητικού πεδίου σε πολλά σημεία. Τα δεδομένα θα μεταδίδονται πίσω στο έδαφος καθώς ο πύραυλος κατεβαίνει.Μια άλλη νύχτα κατά τη διάρκεια του παραθύρου εκτόξευσης, η ομάδα θα εκτοξεύσει έναν δεύτερο, σχεδόν πανομοιότυπο πύραυλο για να συλλέξει πρόσθετα δεδομένα υπό δυνητικά διαφορετικές συνθήκες. Ο Barjatya και η ομάδα του θα χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα για να βελτιώσουν τα υπολογιστικά μοντέλα της ιονόσφαιρας, με στόχο να εξηγήσουν πώς σχηματίζονται τα στρώματα Sporadic-E τόσο κοντά στον ισημερινό. «Τα στρώματα Sporadic-E είναι μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου, πιο περίπλοκου φυσικού συστήματος που φιλοξενεί διαστημικά περιουσιακά στοιχεία στα οποία βασιζόμαστε καθημερινά», δήλωσε ο Barjatya. «Αυτή η εκτόξευση μας φέρνει πιο κοντά στην κατανόηση ενός άλλου βασικού κομματιού της διεπαφής της Γης με το διάστημα». https://science.nasa.gov/science-research/heliophysics/nasa-launching-rockets-into-radio-disrupting-clouds/

Σπάει τα ρεκόρ η παρουσία διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα της Γης. Καταγράφονται τα υψηλότερα επίπεδα του βλαβερού αερίου από όσο γνωρίζουν οι επιστήμονες. Νέες μετρήσεις δείχνουν ότι τώρα υπάρχει περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα από τότε που ξεκίνησαν οι σχετικές καταγραφές και σύμφωνα με τους ειδικούς πρόκειται πιθανότατα για τα υψηλότερα επίπεδα στην ανθρώπινη ιστορία.Τα μέσα μηνιαία επίπεδα διοξείδιο του άνθρακα ξεπέρασαν τα 430 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm), σύμφωνα με ειδικούς στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Scripps στο Σαν Ντιέγκο. Ο μηνιαίος μέσος όρος για τον Μάιο του 2025 έφτασε τα 430,2 ppm – το υψηλότερο επίπεδο από τότε που ξεκίνησαν οι ακριβείς μετρήσεις πριν από 67 χρόνια. Όσο περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα υπάρχει στην ατμόσφαιρα, τόσο υψηλότερος είναι ο ρυθμός υπερθέρμανσης του πλανήτη και αν αυτή η τάση συνεχιστεί είναι πιθανό σε ένα όχι και πολύ μακρινό μέλλον η επιφάνεια της Γης να γίνει πολύ ζεστή για τους ανθρώπους.Σε πολύ υψηλότερες συγκεντρώσεις το διοξείδιο του άνθρακα μπορεί επίσης να προκαλέσει διαφόρων ειδών προβλήματα υγείας. Ανάμεσα τους είναι η γνωστική εξασθένηση, υπνηλία, ναυτία, ακόμη και θάνατο στις πιο ακραίες περιπτώσεις. «Άλλη μια χρονιά, άλλο ένα ρεκόρ. Είναι λυπηρό» λέει ο Ραλφ Κίλινγκ διευθυντής του Προγράμματος Διοξειδίου του Άνθρακα στο Scripps.Όπως και άλλα αέρια του θερμοκηπίου, το διοξείδιο του άνθρακα λειτουργεί σαν κουβέρτα, παγιδεύοντας τη θερμότητα και θερμαίνοντας την κατώτερη ατμόσφαιρα. Αυτό αλλάζει τα καιρικά πρότυπα και τροφοδοτεί ακραία φαινόμενα, όπως καύσωνες, ξηρασίες, πυρκαγιές, έντονες βροχοπτώσεις και πλημμύρες.Η άνοδος των επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα συμβάλλει επίσης στην οξίνιση των ωκεανών, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολο για τους θαλάσσιους οργανισμούς, όπως τα καρκινοειδή και τα κοράλλια, να αναπτύξουν σκληρούς σκελετούς ή κελύφη. Οι νέες μετρήσεις των ειδικών προέρχονται από το Αστεροσκοπείο Mauna Loa, έναν ερευνητικό σταθμό που βρίσκεται ψηλά στις πλαγιές του ηφαιστείου Mauna Loa στη Χαβάη.Σε υψόμετρο 11.141 ποδιών πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, το Αστεροσκοπείο Mauna Loa μετρά διαφορετικά αέρια στον αέρα, στέλνοντας διαφορετικά είδη φωτός και ακτινοβολίας μέσω δειγμάτων αέρα. Τα αρκτικά δάση Εν τω μεταξύ, το Εργαστήριο Παγκόσμιας Παρακολούθησης της Εθνικής Υπηρεσίας Ατμόσφαιρας και Ωκεανών των ΗΠΑ (NOAA) σε δική της μέτρηση παρατήρησε έναν μέσο όρο 430,5 ppm, αύξηση 3,6 ppm, σε σχέση με πέρυσι. Σε μια ανάρτηση στο X, ο Τζεφ Μπεραντέλι, μετεωρολόγος και ειδικός στο κλίμα για την WFLA Tampa Bay, χαρακτήρισε το νέο ρεκόρ «ανησυχητικό».Το διοξείδιο του άνθρακα είναι μακράν το πιο άφθονο ανθρωπογενές αέριο του θερμοκηπίου και μπορεί να παραμείνει στην ατμόσφαιρα και τους ωκεανούς για χιλιάδες χρόνια. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ποσότητα άνθρακα που υπάρχει τώρα στην ατμόσφαιρα της Γης είναι ίση με αυτήν που θα είχε παρατηρηθεί πριν από περίπου 4,1 έως 4,5 εκατομμύρια χρόνια, σε μια εποχή που οι επιστήμονες αναφέρονται ως «Πλειόκαινο Κλιματικό Βέλτιστο».Εκείνη την εποχή, η στάθμη της θάλασσας ήταν κατά 24 μέτρα υψηλότερη από ό,τι σήμερα, ενώ η μέση παγκόσμια θερμοκρασία ήταν 3,9°C υψηλότερη από ό,τι ήταν πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση. Η θερμοκρασία ήταν τέτοια που κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου υπήρχαν μεγάλα δάση σε περιοχές της Αρκτικής οι οποίες σήμερα είναι άγονες, ψυχρές τούνδρες. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1968484/spaei-ta-rekor-i-paroysia-dioxeidioy-toy-anthraka-stin-atmosfaira-tis-gis/

Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4568-4569: Μια προσεκτική ματιά στην οπή γεώτρησης και τα ουρά στην Altadena. Ημερομηνία σχεδιασμού της Γης: Τετάρτη, 11 Ιουνίου 2025 Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος της εκστρατείας γεώτρησης στην Altadena, το Curiosity συνέχισε την εξερεύνηση του αρειανού υποβάθρου μέσα στις δομές κιβωτίου στο Όρος Sharp. Μετά την επιτυχή παράδοση ενός δείγματος κονιοποιημένου βράχου τόσο στα όργανα CheMin (Χημεία και Ορυκτολογία) όσο και SAM (Ανάλυση Δείγματος στον Άρη), η εστίαση για τα sols 4568 και 4569 ήταν να ρίξουν μια πιο προσεκτική ματιά στην ίδια την οπή γεώτρησης - συγκεκριμένα, τα εσωτερικά τοιχώματα της οπής γεώτρησης και τα σχετικά ουρά ngs (το υλικό του βράχου που ωθήθηκε έξω από το τρυπάνι). Στην παραπάνω εικόνα, μπορείτε να δείτε ότι ο τόνος (ή το χρώμα) του βράχου που εκτίθεται μέσα στο τοίχωμα της γεώτρησης φαίνεται να αλλάζει ελαφρώς με το βάθος, και τα υπολείμματα της γεώτρησης είναι ένα μείγμα λεπτής σκόνης και πιο συμπαγών συστάδων. Αν συγκρίνετε την τοποθεσία γεώτρησης στην Altadena με τις 42 τοποθεσίες γεώτρησης που προηγήθηκαν, μπορεί κανείς να εκτιμήσει πραγματικά την εντυπωσιακή γκάμα χρωμάτων, υφών και μεγεθών κόκκων στα πετρώματα που έχει αναλύσει το Curiosity τα τελευταία 12 χρόνια. Κάθε γεώτρηση σηματοδοτεί ένα παράθυρο στο παρελθόν και μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πώς εξελίχθηκε το αρχαίο περιβάλλον και το κλίμα στον Άρη με την πάροδο του χρόνου.Σε αυτό το σχέδιο δύο sol, τα όργανα ChemCam, Mastcam, APXS και MAHLI συντόνισαν τις παρατηρήσεις τους για να απεικονίσουν και να χαρακτηρίσουν τη χημεία του τοιχώματος της γεώτρησης και των υπολειμμάτων πριν φύγουμε από αυτήν την τοποθεσία το ερχόμενο Σαββατοκύριακο. Εκτός του άμεσου χώρου εργασίας μας, η Mastcam δημιούργησε δύο στερεοφωνικά μωσαϊκά που θα απεικονίσουν τις κοντινές δομές boxwork, καθώς και τα στρώματα μέσα στο Texoli butte. Το ChemCam συγκέντρωσε τρεις εικόνες RMI μεγάλων αποστάσεων που θα βοηθήσουν στην αξιολόγηση των στρωμάτων στη βάση του λόφου "Mishe Mokwa", στην ολοκλήρωση της απεικόνισης των κοντινών δομών τύπου boxwork και στην απεικόνιση του πολύ μακρινού χείλους του κρατήρα (περίπου 90 χιλιόμετρα ή 56 μίλια μακριά) και του ουρανού για να διερευνήσει τις ιδιότητες σκέδασης της ατμόσφαιρας. Η περιβαλλοντική θεματική ομάδα περιελάμβανε παρατηρήσεις που θα μετρήσουν τις ιδιότητες της ατμόσφαιρας και περιελάμβανε επίσης μια έρευνα για τον διάβολο της σκόνης.Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη απέκτησε αυτήν την εικόνα της γεώτρησης "Altadena" χρησιμοποιώντας την Mast Camera (Mastcam) στις 8 Ιουνίου 2025 - 4564η ηλιακή ώρα, ή 4.564η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory - στις 13:57:45 UTC https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4568-4569-a-close-look-at-the-altadena-drill-hole-and-tailings/

O Hubble μελέτησε τους μεγάλους… σαιξπηρικούς δορυφόρους του Ουρανού. Νέα στοιχεία για την αλληλεπίδραση του πλανήτη με τα φεγγάρια του. Χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ερευνητική ομάδα αναζήτησε σημάδια αλληλεπιδράσεων μεταξύ του μαγνητικού περιβάλλοντος και των επιφανειών του Ουρανού και των τεσσάρων μεγαλύτερων δορυφόρων του και παρουσιάζει τώρα τα ενδιαφέροντα ευρήματα της.Σε αντίθεση με τους άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος τα ονομάτα των δορυφόρων του Ουρανού δεν προέρχονται από την ελληνική μυθολογία αλλά από χαρακτήρες στα έργα του Σαίξπηρ.Το Hublle μελέτησε τους δορυφόρους Άριελ, Ουμβριήλ, Τιτάνια, Όμπερον. Οι ερευνητές προέβλεψαν ότι με βάση τις αλληλεπιδράσεις με τη μαγνητόσφαιρα του Ουρανού, οι πλευρές αυτών των παλιρροϊκά κλειδωμένων φεγγαριών που βλέπουν τον πλανήτη θα ήταν φωτεινότερες από τις «πίσω» πλευρές, που θα ήταν πάντα στραμμένες προς τα έξω. Αυτό θα οφειλόταν στο σκούρο χρώμα των πίσω πλευρών τους από φορτισμένα σωματίδια όπως ηλεκτρόνια παγιδευμένα στη μαγνητόσφαιρα του Ουρανού. Αντ’ αυτού, δεν βρήκαν στοιχεία για σκούρο χρώμα στις πίσω πλευρές των φεγγαριών, αλλά σαφείς ενδείξεις για σκούρο χρώμα στις μπροστινές πλευρές των εξωτερικών φεγγαριών.«Ο Ουρανός είναι παράξενος, επομένως ήταν πάντα αβέβαιο το πόσο το μαγνητικό πεδίο αλληλεπιδρά στην πραγματικότητα με τους δορυφόρους του. Για αρχή, έχει κλίση 98 μοιρών σε σχέση με την εκλειπτική. Αυτό σημαίνει ότι ο Ουρανός έχει δραματική κλίση σε σχέση με το τροχιακό επίπεδο των πλανητών. Κυλάει πολύ αργά γύρω από τον Ήλιο στο πλάι του καθώς ολοκληρώνει την τροχιά του, διάρκειας 84 ετών, γύρω από τη Γη. Τη στιγμή της διέλευσης του Voyager 2 (το 1986) η μαγνητόσφαιρα του Ουρανού είχε κλίση περίπου 59 μοιρών από το τροχιακό επίπεδο των δορυφόρων. Έτσι, υπάρχει μια επιπλέον κλίση στο μαγνητικό πεδίο» λέει ο Δρ. Ρίτσαρντ Καρτράιτ ερευνητής στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins στις ΗΠΑ, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Το φαινόμενο Επειδή ο Ουρανός και οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου περιστρέφονται ταχύτερα από ό,τι τα φεγγάρια του σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη, οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου περνούν συνεχώς από τα φεγγάρια. Εάν η μαγνητόσφαιρα του Ουρανού αλληλεπιδρά με τα φεγγάρια του, τα φορτισμένα σωματίδια θα πρέπει κατά προτίμηση να χτυπούν την επιφάνεια των πίσω πλευρών.Αυτά τα φορτισμένα σωματίδια, καθώς και οι κοσμικές ακτίνες του γαλαξία μας, θα πρέπει να σκουρύνουν τα πίσω ημισφαίρια του Άριελ, του Ούμπριελ, της Τιτάνιας και του Όμπερον και πιθανώς να παράγουν το διοξείδιο του άνθρακα που ανιχνεύεται σε αυτά τα φεγγάρια.Οι αστρονόμοι ανέμεναν ότι, ειδικά για τα εσωτερικά φεγγάρια Άριελ και Ούμπριελ, τα πίσω ημισφαίρια θα ήταν πιο σκούρα από τις μπροστινές πλευρές σε υπεριώδη και ορατά μήκη κύματος. Αλλά αυτό όπως φαίνεται σύμβαίνει. Αντίθετα, τα μπροστινά και πίσω ημισφαίρια του Άριελ και του Ούμπριελ είναι στην πραγματικότητα πολύ παρόμοια σε φωτεινότητα.Ωστόσο, οι ερευνητές παρατήρησαν μια διαφορά μεταξύ των ημισφαιρίων των δύο εξωτερικών φεγγαριών, της Τιτάνιας και του Όμπερον και όχι των φεγγαριών που περίμεναν. Ακόμα πιο παράξενο, η διαφορά στη φωτεινότητα ήταν το αντίθετο από αυτό που περίμεναν. Τα δύο εξωτερικά φεγγάρια έχουν πιο σκούρα και κόκκινα ημισφαίρια μπροστά σε σύγκριση με τα πίσω ημισφαίριά τους.Η ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι η σκόνη από ορισμένους από τους αποκαλούμενους ακανόνιστους» δορυφόρους του Ουρανού καλύπτει τις μπροστινές πλευρές της Τιτανίας και του Όμπερον. Οι ακανόνιστοι δορυφόροι είναι φυσικά σώματα που έχουν μεγάλες, εκκεντρικές και κεκλιμένες τροχιές σε σχέση με το ισημερινό επίπεδο του μητρικού πλανήτη τους.Οι μικρομετεωρίτες χτυπούν συνεχώς τις επιφάνειες των ακανόνιστων δορυφόρων του Ουρανού, εκτοξεύοντας μικρά κομμάτια υλικού σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Για εκατομμύρια χρόνια, αυτό το σκονισμένο υλικό κινείται προς τα μέσα προς τον Ουρανό και τελικά διασχίζει τις τροχιές της Τιτανίας και του ΌμπερονΑυτά τα εξωτερικά φεγγάρια σαρώνουν τη σκόνη και την μαζεύουν κυρίως στα μπροστινά ημισφαίρια τους, τα οποία είναι στραμμένα προς τα εμπρός. Είναι σαν τα έντομα να χτυπούν το παρμπρίζ του αυτοκινήτου σας καθώς οδηγείτε σε έναν αυτοκινητόδρομο. Αυτό το υλικό κάνει την Τιτάνια και τον Όμπερον να έχουν πιο σκούρα και κόκκινα ημισφαίρια. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1968160/to-hubble-meletise-toys-megaloys-sexpirikoys-doryforoys-toy-oyranoy/