Δροσος Γεωργιος

Τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης θα καταναλώνουν το 50% της ενέργειας των κέντρων δεδομένων μέχρι το τέλος του έτους. Επιβεβαιώνεται ξανά η ενεργοβόρος φύση της βιομηχανίας ΑΙ. Τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν σχεδόν το ήμισυ της κατανάλωσης ενέργειας των κέντρων δεδομένων μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους αναφέρει μια νέα ανάλυση ειδικών του ιστότοπου τεχνολογικής βιωσιμότητας Digiconomist.Η μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Joule», βασίζονται στην ισχύ που καταναλώνουν τα τσιπ που κατασκευάζονται από την Nvidia και την Advanced Micro Devices τα οποία χρησιμοποιούνται για την εκπαίδευση και τη λειτουργία μοντέλων AI. Η μελέτη λαμβάνει επίσης υπόψη την κατανάλωση ενέργειας των τσιπ που χρησιμοποιούνται από άλλες εταιρείες, όπως η Broadcom.Ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας εκτιμά ότι όλα τα κέντρα δεδομένων εξαιρουμένης της εξόρυξης κρυπτονομισμάτων κατανάλωσαν 415 τεραβατώρες (TWh) ηλεκτρικής ενέργειας πέρυσι. Η μελέτη αναφέρει ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε ήδη να αντιπροσωπεύει το 20% αυτού του συνόλου.Στη μελέτη αναφέρεται ότι μια σειρά από μεταβλητές μπήκαν στους υπολογισμούς του, όπως η ενεργειακή απόδοση ενός κέντρου δεδομένων και η κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας που σχετίζεται με συστήματα ψύξης για διακομιστές που χειρίζονται συστήματα τεχνητής νοημοσύνης. Τα κέντρα δεδομένων είναι το κεντρικό νευρικό σύστημα της τεχνολογίας AI, με τις υψηλές ενεργειακές τους απαιτήσεις να καθιστούν τη βιωσιμότητα βασικό μέλημα στην ανάπτυξη και χρήση συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης.Η μελέτη αναφέρει ότι μέχρι το τέλος του 2025 η κατανάλωση ενέργειας από συστήματα τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσε να προσεγγίσει έως και το 49% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας του κέντρου δεδομένων, εξαιρουμένης και πάλι της εξόρυξης κρυπτογράφησης. Η κατανάλωση τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσε να φτάσει τα 23 γιγαβάτ (GW), εκτιμά η έρευνα, διπλάσια από τη συνολική κατανάλωση ενέργειας της Ολλανδίας. https://www.naftemporiki.gr/green/energy/1959766/ta-systimata-technitis-noimosynis-tha-katanalonoyn-to-50-tis-energeias-ton-kentron-dedomenon-mechri-to-telos-toy-etoys/

Αστρονόμοι εντόπισαν μια τρομερή γαλαξιακή μάχη στα βάθη του Σύμπαντος. Πρόκειται για μια σύγκρουση διαρκείας ανάμεσα σε δύο κοσμικούς… ιππότες. Στην ασύλληπτη απόσταση των 11 δισ. ετών φωτός από τη Γη ομάδα αστρονόμων εντόπισε μια βίαιη σύγκρουση δύο γαλαξιών. Το εντυπωσιακό φαινόμενο παρουσιάζεται στην επιθεώρηση «Nature» και φωτίζει τις κοσμικές διεργασίες που πραγματοποιούνταν στην… εφηβική ηλικία του Σύμπαντος«Στα μακρινά βάθη του Σύμπαντος, δύο γαλαξίες είναι εγκλωβισμένοι σε έναν συναρπαστικό πόλεμο. Ξανά και ξανά κινούνται ο ένας προς τον άλλο με ταχύτητες 500 χλμ./δευτ. μόνο για να δώσουν ένα χτύπημα πριν υποχωρήσουν για να συνεχίσουν μετά σε έναν ακόμη γύρο την αναμέτρηση τους. Αποκαλούμε αυτό το σύστημα ‘κοσμική κονταρομαχία’. Αλλά αυτοί οι γαλαξιακές ιππότες δεν είναι ακριβώς ιππότες, και κάποιος έχει ένα πολύ άδικο πλεονέκτημα: χρησιμοποιεί ένα κβάζαρ για να τρυπήσει τον αντίπαλό του με ένα δόρυ ακτινοβολίας» λέει ο Δρ. Πασκιέ Νότερνταμ αστρονόμος στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής του Παρισιού και στο Γαλλο-Χιλιανό Εργαστήριο Αστρονομίας, μέλος της ερευνητικής ομάδας.Τα κβάζαρ είναι οι φωτεινοί πυρήνες ορισμένων μακρινών γαλαξιών που τροφοδοτούνται από υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες απελευθερώνοντας τεράστιες ποσότητες ακτινοβολίας. Τόσο τα κβάζαρ όσο και οι συγχωνεύσεις γαλαξιών ήταν πολύ πιο κοινές, εμφανιζόμενες πιο συχνά στα πρώτα δισεκατομμύρια χρόνια του Σύμπαντος, έτσι για να τις παρατηρήσουν οι αστρονόμοι κοιτάζουν στο μακρινό παρελθόν με ισχυρά τηλεσκόπια.Το φως από αυτό το «κοσμικό δρομολόγιο» χρειάστηκε πάνω από 11 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει σε εμάς, επομένως το βλέπουμε όπως ήταν όταν το Σύμπαν ήταν μόνο το 18% της τρέχουσας ηλικίας του. «Εδώ βλέπουμε για πρώτη φορά την επίδραση της ακτινοβολίας ενός κβάζαρ απευθείας στην εσωτερική δομή του αερίου σε έναν κατά τα άλλα κανονικό γαλαξία», δήλωσε ο Δρ Σεργκέι Μπαλάσεφ, αστρονόμος στο Ινστιτούτο Ioffe.Οι νέες παρατηρήσεις δείχνουν ότι η ακτινοβολία που εκλύεται από το κβάζαρ, γνωστό ως J012555.11-012925.00, διαταράσσει τα σύννεφα αερίου και σκόνης στον κανονικό γαλαξία, αφήνοντας πίσω μόνο τις μικρότερες, πυκνότερες περιοχές. Αυτές οι περιοχές είναι πιθανότατα πολύ μικρές για να είναι ικανές να σχηματίσουν νέα άστρα αφήνοντας τον πληγωμένο γαλαξία με λιγότερα αστρικά φυτώρια σε μια δραματική μεταμόρφωσης. Καλλιτεχνική απεικόνιση της γαλαξιακής αναμέτρησης που εντόπισαν οι ερευνητές στα βάθη του Σύμπαντος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1960194/oi-astronomoi-entopisan-mia-tromeri-galaxiaki-machi-sta-vathi-toy-sympantos/

Ο «Νέμο» συρρικνώνεται για να επιβιώσει από την κλιματική αλλαγή. Εξελικτική μεταμόρφωση για τα ψάρια κλόουν. Είναι από τα πιο όμορφα ψαράκια στο θαλάσσιο βασίλειο και έγιναν διάσημα από τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχαν στη ταινία «Ψάχνοντας τον Νέμο». Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι τα ψάρια ανεμώνης που είναι πιο γνωστά ως «ψάρια κλόουν» έχουν αρχίσει να συρρικνώνονται εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.Τα ψάρια ανεμώνης είναι μια ενδιαφέρουσα ομάδα ψαριών που ζει σε θαλάσσιες ανεμώνες. Αυτά τα ψάρια προστατεύονται από τα πλοκάμια των ανεμώνων και αυτά με τη σειρά τους βοηθούν στην προστασία της ανεμώνης από τα άλλα ψάρια.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science Advances» διεθνής ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι η αύξηση της θερμοκρασίας των υδάτων σε συνδυασμό με μια τάση αποφυγής κοινωνικών τριβών στα οικοσυστήματα τους επηρεάζουν την ανάπτυξη αυτών των ψαριών.«Τα ψάρια ανεμώνης ζουν σε κοραλλιογενείς υφάλους του Ινδο-Ειρηνικού όπου τα φαινόμενα θερμικής καταπόνησης είναι ολοένα και πιο κοινά και σοβαρά, ενώ οι κάτοικοι των υφάλων συχνά ζουν κοντά στα όρια θερμικής ανοχής τους. Αυτά τα συμβάντα θερμικού στρες μπορούν να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στις ανεμώνες και στα ψάρια που κατοικούν. Επίσης αυτά τα ψάρια ζουν σε κοινωνικές ομάδες που αποτελούνται από ένα αναπαραγωγικό ζεύγος με κυρίαρχο θηλυκό και ένα υποδεέστερο αρσενικό, και έναν μικρό αριθμό υποδεέστερων μη αναπαραγωγικών ψαριών. Η ανάπτυξη και το μέγεθος των ψαριών κλόουν σχετίζεται με περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνθήκες: τα κυρίαρχα ψάρια μεγαλώνουν ώστε να ταιριάζουν με το μέγεθος της ανεμώνης τους και, πιθανώς, με τους διαθέσιμους πόρους τους· τα δευτερεύοντα ψάρια μεγαλώνουν για να διατηρήσουν μια συγκεκριμένη αναλογία μεγέθους σε σχέση με το άμεσο κυρίαρχό τους, αποφεύγοντας έτσι τις συγκρούσεις και την έξωση» αναφέρει η Μελίσα Βέρστιγκ ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η συρρίκνωση εκτοξεύει τις πιθανότητες επιβίωσης των ψαριών κλόουν σε συνθήκες θερμικού στρες υπολογίζοντας την αύξηση αυτή σε επίπεδα που αγγίζουν το 80%.«Τα ψάρια αυτά δεν αδυνατίζουν από στρεσογόνες συνθήκες αλλά μικραίνει το μέγεθος τους. Δεν ξέρουμε ακόμα πώς ακριβώς το κάνουν αλλά γνωρίζουμε ότι μερικά άλλα ζώα μπορούν να το κάνουν επίσης» λέει η Βέρστιγκ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1960190/o-nemo-syrriknonetai-gia-na-epiviosei-apo-tin-klimatiki-allagi/

Ποιος είναι ο «Τέλειος» που μας στέλνει σήματα μέσα από το γαλαξία μας; (βίντεο) Μια μυστηριώδης κοσμική δομή έχει… τρελάνει τους επιστήμονες. Μοιάζει με έναν εξωγήινο κόσμο ή μια κοσμική χιονόμπαλα. Πρόκειται για μια τέλεια σφαίρα που κρύβεται στον γαλαξία μας και πονοκεφαλιάζει τους επιστήμονες όχι μόνο με τα χαρακτηριστικά του αλλά επειδή επιπλέον εκπέμπει ραδιοσήματα. Το μυστηριώδες στρογγυλό αντικείμενο με «αξιοσημείωτη κυκλική συμμετρία» αψηφά τις τρέχουσες διαστημικές θεωρίες καθιστώντας την προέλευση και τη φύση του ασαφή.Εντοπίσθηκε από τη συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων ASKAP της Αυστραλίας στο πλαίσιο του μεγάλου διεθνούς προγράμματος χαρτογράφησης του Σύμπαντος EMU Survey και οι επιστήμονες που το μελετούν εκτμούν ότι πιθανώς μεγαλώνει σε όγκο. Το ονόμασαν «Teleios» δηλαδή την ελληνική λέξη Τέλειος λόγω του εκπληκτικού σχήματός του.Βρίσκεται στον γαλαξία μας και εκτιμάται ότι έχει διάμετρο έως και 157 έτη φωτός. «Το πιο προφανές χαρακτηριστικό του Teleios είναι η αξιοσημείωτη κυκλική του συμμετρία, σε συνδυασμό με τη χαμηλή φωτεινότητα της επιφάνειας» λέει η διεθνής ομάδα ερευνητών που το μελετά.Ούτε το ακριβές σημείο στο οποίο βρίσκεται έχει εντοπισθεί και οι πρώτες εκτιμήσεις το φέρνουν σε απόσταση 7.100 ως 25.100 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Αυτό που είναι περίεργο είναι ότι το Teleios είναι ορατό μόνο σε ραδιοκύματα τα οποία είναι το μεγαλύτερο τμήμα μήκους κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Έτσι, το Teleios δεν μπορεί να προβληθεί σε ακτίνες Χ, υπέρυθρο φως ή ορατό φως, που σημαίνει ότι δεν θα μπορούσαμε να το δούμε ακόμα κι αν μπορούσαμε να το πλησιάσουμε κάνοντας ακόμη πιο μυστηριώδη την ύπαρξη του. Οι ερευνητές που δημοσιεύουν τα ευρήματα τους στο διαδικτυακό αρχείο προδημοσίευσεων arXiv ρίχνουν στο τραπέζι κάποιες θεωρίες για το τι μπορεί να είναι το Teleios.Μια ιδέα είναι ότι πρόκειται για ένα απομεινάρι μιας πρόσφατης έκρηξης σουπερνόβα. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι θα μπορούσε να είναι μια φυσαλίδα αστρικού ανέμου, μια τεράστια κοιλότητα αερίου που εκτοξεύεται από την ανώτερη ατμόσφαιρα ενός άστρου. Όπως είναι ευνόητο οι έρευνες για αυτό το μυστηριώδες κοσμικό αντικείμενο θα συνεχιστούν μέχρι να βρεθούν κάποιες πιο στέρεες επιστημονικά απαντήσεις. Μια εικόνα του Teleios που έδωσαν στη δημοσιότητα οι ερευνητές. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ: https://arxiv.org/abs/2505.04041 – https://phys.org/news/2025-05-supernova-remnant.html Κοινοποιήστε:

Ένας νευρολόγος διαβάζει ποίηση. Απ’ τες εννιά Τελικά πώς πέρασε ο χρόνος; Ένας νευρολόγος διαβάζει Καβάφη – εκδόσεις Τόπος (2025) Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα, και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω, και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό. Το είδωλον του νέου σώματός μου, απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα, ήλθε και με ηύρε και με θύμισε κλειστές κάμαρες αρωματισμένες, και περασμένην ηδονή — τί τολμηρή ηδονή! Κι επίσης μ’ έφερε στα μάτια εμπρός, δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι, κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν, και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά. Το είδωλον του νέου σώματός μου ήλθε και μ’ έφερε και τα λυπητερά· πένθη της οικογένειας, χωρισμοί, αισθήματα δικών μου, αισθήματα των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα. Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα. Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια. Ο συγγραφέας Ιωάννης Θ. Ευδοκιµίδης, Οµότιµος Καθηγητής Νευρολογίας στο ΕΚΠΑ, σε ένα σύντοµο αλλά µεστό έργο προσεγγίζει το ποίηµα «Απ’ τες εννιά…» του Κ. Π. Καβάφη µέσα από ένα νευροεπιστηµονικό πρίσµα: επιχειρεί να αντιστοιχίσει την εµπειρία τού «πώς πέρασε ο χρόνος» µε τους υποκείµενους νευροψυχολογικούς και νευροβιολογικούς εγκεφαλικούς µηχανισµούς της αντίληψης του χρόνου.Τελικά πώς πέρασε ο χρόνος; Ο ποιητής περιγράφει αυτή την κοινή, κοινότατη εµπειρία χρωµατισµένη αφενός µεν από νοσταλγία για τις χαµένες πια χαρές της νεότητας, αφετέρου δε από έκπληξη για το «πώς πέρασεν η ώρα». Αυτή η πολλές φορές γλυκόπικρη και εντελώς άκοπη «αναβίωση» περασµένων συµβάντων σχετίζεται µε τη λειτουργία ειδικών περιοχών του εγκεφάλου. Το περιεχόµενο της ονειροπόλησης, το υλικό της, είναι οι µνήµες, τα συµβάντα του παρελθόντος, τα οποία περιέχουν στοιχεία αισθητηριακά (εικόνες, ακούσµατα, οσµές κ.λπ.) αλλά και µη αισθητηριακά (σκέψεις και συναισθήµατα). Έτσι η ονειροπόληση αντανακλάται σε εγκεφαλικό επίπεδο στην ενεργοποίηση ενός εκτεταµένου εγκεφαλικού κυκλώµατος (του default network), που περιλαµβάνει τον κροταφικό λοβό (η µνήµη), τον µετωπιαίο λοβό, το µεταιχµιακό σύστηµα (το συναίσθηµα µε τον αµυγδαλοειδή πυρήνα) και τον βρεγµατικό λοβό (για τον έλεγχο της προσοχής). Η ενεργοποίηση του κυκλώµατος αυτού εγκαινιάζει τη στροφή της προσοχής του ατόµου από τα συµβαίνοντα στο περιβάλλον στον «εσωτερικό» του κόσµο. Στη διάρκεια αυτής της γλυκόπικρης ονειροπόλησης το εσωτερικό µας ρολόι επιβραδύνεται πιθανότατα γιατί ο χρόνος ο αντικειµενικός δεν έχει καµία σηµασία εκείνη την ώρα. Η αναδροµική εκτίµηση της χρονικότητας, η εκτίµηση δηλαδή του παρελθόντος χρόνου, είναι πάντα µικρότερη του αντικειµενικού γιατί στην ονειροπόληση/ανάµνηση «διαλέγουµε» ορισµένα µόνο («τα σπουδαιότερα») από τα συµβάντα εκείνης της περιόδου. Αυτή η επιλογή εκφράζεται µε την επέµβαση της προσοχής στη σηµασιολογική και συναισθηµατική αξιολόγηση των συµβάντων. Η επιλεκτική αξιολόγηση επιφέρει τροµακτική συµπύκνωση του υποκειµενικού χρόνου. Αυτή είναι η έκπληξη που νιώθει ο ποιητής, την οποία περιγράφει µε σαφήνεια και λιτότητα, µεταπλάθοντας έτσι µια κοινή εµπειρία σε ποίηµα για «το πέρασµα του χρόνου». Άρνηση Είναι εύκολο να αλλάξουμε ζωή; Ένας νευρολόγος διαβάζει Σεφέρη – εκδόσεις Τόπος (2025) Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι διψάσαμε το μεσημέρι· μα το νερό γλυφό. Πάνω στην άμμο την ξανθή γράψαμε τ’ όνομά της· ωραία που φύσηξεν ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή. Με τί καρδιά, με τί πνοή, τί πόθους και τί πάθος πήραμε τη ζωή μας· λάθος! κι αλλάξαμε ζωή. Ο Ιωάννης Θ. Ευδοκιµίδης προσεγγίζει το ποίηµα «Άρνηση» του Γ. Σεφέρη µέσα από τις αρχές των νευροεπιστηµών και διερευνά πώς µία ή µάλλον δύο σωµατοψυχικές µαταιώσεις οδηγούν τον ποιητή σε ριζικές ανατροπές. Η συµπεριφορά µας αποτελεί αντανάκλαση εγκεφαλικών λειτουργιών, καθώς αλληλεπιδρούµε µε το περιβάλλον µας. Κάθε σκέψη, κάθε κίνηση, κάθε λέξη που εκφέρουµε, αλλά και η ονειροπόληση, το όνειρο, ακόµα και όταν «δεν κάνουµε κάτι», όλα αυτά έχουν ένα εγκεφαλικό αποτύπωµα. Τα µικρά τα καθηµερινά που περνάνε συνήθως απαρατήρητα αλλά και οι «υψηλότερες» σκέψεις και πράξεις πηγάζουν από τις υποκείµενες εγκεφαλικές λειτουργίες της µνήµης, της προσοχής κ.λπ. Την «Άρνηση» του Γ. Σεφέρη τη ζήσαµε τραγουδώντας την τη δεκαετία του ’60. Όταν αργότερα την ξανάκουσα, την ένιωσα διαφορετικά. Την προσέλαβα ως ένα ποιητικό κείµενο µε εξαιρετικά δωρική δοµή, µε διαφανείς τους υποκείµενους σωµατοψυχικούς συντελεστές: από τη µία µεριά η εµπειρία της δίψας, που παραµένει ανικανοποίητη, και από την άλλη η ανεκπλήρωτη αγάπη, που αφήνει µετέωρο και βασανιστικό το αίτηµα για ανθρώπινη επαφή. Ένα εκρηκτικό δίδυµο το οποίο συµπυκνώνει το αίτηµα για αλλαγή. Πώς οι βιολογικές ανάγκες του ξεδιψάσµατος µαζί µε τις δευτερογενείς της αγάπης και της επαφής (που υποκρύπτουν ενδεχοµένως την εξίσου βιολογική ανάγκη της γενετήσιας σχέσης) συµπλέκονται στην ανατροπή της οµοιoστασίας, την επέλαση της δυσαρέσκειας και της θλίψης; Πώς η ανικανοποίητη ανάγκη γεννά την απόφαση αλλαγής και την αναζήτηση νέων λύσεων; Όλα αυτά συµβαίνουν µέσα στο µυαλό µας µε την ενεργοποίηση νευρώνων, δικτύων, περιοχών, που συνεργάζονται µε τρόπους άλλοτε γνωστούς και άλλοτε µυστηριώδεις (ακόµα). Μπορεί η δήλωση του ποιητή «µέχρις εδώ, τώρα αλλάζω ζωή» να εκφράζεται µε καθαρότητα, αλλά το αντικειµενικό της βάρος είναι αμφισβητήσιμο. ∆εν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται να αλλάζουµε ζωή. Ευδοκιμίδης Ιωάννης Θ. O Ιωάννης Θ. Ευδοκιµίδης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1950 και αποφοίτησε από την Ιωνίδειο Πρότυπο Σχολή Πειραιώς το 1967. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστηµίου Αθηνών και έλαβε την ειδικότητα Νευρολογίας – Ψυχιατρικής. Από το 1978 εργάσθηκε στο Αιγινήτειο Νοσοκοµείο, στην αρχή ως ειδικευόµενος και στη συνέχεια διανύοντας όλη την ακαδηµαϊκή ιεραρχία µέχρι το 2017, οπότε αφυπηρέτησε ως Καθηγητής Νευρολογίας και ∆ιευθυντής της Α΄ Νευρολογικής Κλινικής. Έχει µετεκπαιδευτεί στο Strasbourg (Γαλλία) το 1984-1985 και στο Freiburg (Γερµανία) το 1990-1992. Στο διάστηµα 2012-2014 ορίστηκε διοικητής της Β΄ Υγειονοµικής Περιφέρειας Πειραιώς και Νήσων. Από το 2018 είναι Οµότιµος Καθηγητής Νευρολογίας του ΕΚΠΑ. Κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντά του είναι η νευροφυσιολογία και η νευροψυχολογία της οφθαλµοκίνησης, καθώς και η µελέτη της κατανόησης του χώρου και της εικόνας µέσα από τη σπουδή των κινήσεων των οφθαλµών, τόσο σε υγιείς όσο και ασθενείς, αλλά και η µελέτη της γλώσσας και της µνήµης του χώρου. https://www.toposbooks.gr/contents/writers.php?wid=515 Την Τρίτη 27 Μαΐου στις 20.00 στο Gustav Athens (Χαριλάου Τρικούπη 6-10), οι εκδόσεις Τόπος διοργανώνουν την παρουσίαση των δύο βιβλίων του Γιάννη Ευδοκιµίδη. Στην εκδήλωση θα μιλήσουν εκτός από τον συγγραφέα, ο Ευριπίδης Γαραντούδης, καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας στο ΕΚΠΑ, η Σταυρούλα Σαμαρτζή, καθηγήτρια Ψυχολογίας της Γνωστικής Ανάπτυξης στο Τμήμα Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, και η Φωτεινή Χρηστίδη, κλινική νευροψυχολόγος, διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής Αθηνών (ΕΚΠΑ) Ακολουθεί συνέντευξη του Γιάννη Ευδοκιµίδη στον Σπύρο Μανουσέλη που δημοσιεύθηκε στην efsyn.gr: ● Γιατί στα δύο πρόσφατα βιβλία σας επιλέξατε να «μεταφράσετε» με νευροβιολογικούς όρους την ποιητική εμπειρία; Πώς οι πρόσφατες εξελίξεις στις νευροεπιστήμες επιχειρούν να διαφωτίσουν τις άγνωστες προϋποθέσεις είτε της συγγραφής είτε της απόλαυσης της ποιητικής τέχνης; Οφείλω να ομολογήσω δημοσίως ότι στη νεότητά μου περιφρονούσα ελαφρώς την ποίηση. Τώρα, μετά τα 75 μου χρόνια, την εκτιμώ ολοένα και περισσότερο. Ετσι, διαβάζοντας τη σεφερική «Αρνηση» και αποδεσμεύοντάς την από τη μουσική του Θεοδωράκη, με την οποία την είχαμε ταυτίσει μέχρις εξαφανίσεως του ποιητικού λόγου προς όφελος της μουσικής, βρέθηκα μπροστά με μια κατηγορική, δωρική αφήγηση δύο ματαιώσεων που οδηγούν σε μια κραυγαλέα δήλωση αλλαγής ζωής. Αντίστοιχα και στη λιτή και εξαιρετικά ακριβή αφήγηση της ελαστικότητας του υποκειμενικού χρόνου στο καβαφικό «Απ’ τες εννιά», διαπίστωσα για ακόμα μια φορά τη δύναμη της ποιήσεως να συμπυκνώνει ανθρώπινα βιώματα και εμπειρίες σε μικρής έκτασης κείμενα.Πέραν της αισθητικής απόλαυσης που μου προσέφεραν, βάλθηκα να αναζητώ μια νευροβιολογική προσέγγιση όχι της προσωπικότητας των ποιητών αλλά των εγκεφαλικών μηχανισμών που παράγουν αυτού του είδους τις εμπειρίες τις οποίες αφηγούνται οι ποιητές. Πες το επαγγελματική παραμόρφωση, αλλά μου αρέσει να βλέπω νευροβιολογικά ακόμα και τις πιο απλές νοητικές ενέργειες. Πώς οργανώνεις μια έμμετρη αφήγηση, πώς κινητοποιείς τη μνήμη και επιλέγεις αυτά που σε σταυρώνουνε, τι σημαίνει ματαίωση και ευχαρίστηση. Πώς ενεργοποιείται σε όλα αυτά το μεταιχμιακό σύστημα, που μαζί με άλλες εγκεφαλικές δομές, όπως η αμυγδαλή και η νήσος, σε κάνουν να νιώθεις ευχάριστα ή δυσάρεστα.Και όχι μόνο τα μεγάλα και τα σημαντικά, ακόμα και η πιο απλή και συνηθισμένη διαδοχή σωματικών κινήσεων, όταν π.χ. ανοίγεις μια πόρτα, είναι μια εκούσια κίνηση που φέρει τη σφραγίδα της παρεμβολής του προμετωπιαίου φλοιού μαζί με τη συνδρομή των βασικών γαγγλίων, όταν αμέριμνος περπατάς και συγχρόνως σκέφτεσαι χωρίς να προσέχεις αυτά που βλέπεις γύρω σου (η επικέντρωση της προσοχής), κρύβουν μηχανισμούς και εγκεφαλικές διαδικασίες που με συναρπάζουν.Για να μη μιλήσω για τα πιο σπουδαία, την απόλαυση μιας τοκάτας του Μπαχ, το αισθητικό δέος μπροστά στον πίνακα του Θεοτοκόπουλου ή το ξημέρωμα ανοιχτά της Αμοργού όταν όλος ο εγκέφαλος παίρνει φωτιά. Ολα όσα βιώνουμε ή σκεφτόμαστε μπορούν να μεταγραφούν με εγκεφαλικούς όρους και στο νευροβιολογικό λεξιλόγιο. Ομως, προσοχή, να μεταγραφούν, όχι να ταυτιστούν! Ετσι σε αυτά τα δύο βιβλία θέλησα να δω την ποίηση σαν μια εγκεφαλική κατασκευή. Και άρα εστιάζω κυρίως στην κατασκευή και όχι στην αισθητική απόλαυση. Την αισθητική απόλαυση την αφήνω για τα επόμενα. ● Κοινός παρονομαστής στην οδυνηρή υποκειμενική εμπειρία του χρόνου του Κώστα Καβάφη και στην ερωτική-υπαρξιακή εμπειρία ματαίωσης του Γιώργου Σεφέρη είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, ο οποίος όχι απλώς βιώνει αλλά δημιουργεί αυτές τις έντονες υπαρξιακές εμπειρίες. Πόσο διαφωτιστική και, κυρίως, παρηγορητική είναι η αναγωγή των ηδονικών ή των οδυνηρών ανθρώπινων βιωμάτων στους εγκεφαλικούς μηχανισμούς που τα παράγουν; Δεν ξέρω αν είναι παρηγορητική, αλλά νομίζω ότι είναι, κατ’ αρχήν, θεμιτή. Οι εμπειρίες που αφηγούνται οι ποιητές είναι οικείες και οι μηχανισμοί παραγωγής τους είναι κοινοί σε όλους τους ανθρώπινους εγκεφάλους. Ποιος δεν έχει νιώσει την ερωτική ματαίωση ή το απρόσμενο και επώδυνο πέρασμα του χρόνου; Το αν η αναγωγή αυτών των εμπειριών στον εγκέφαλο είναι διαφωτιστική εξαρτάται από τους στόχους που θέτει ο αναγωγιστής. Και το λέω αυτό γιατί δεν επικεντρώνω το ενδιαφέρον μου στην ιδιαίτερη προσωπικότητα του κάθε ποιητή, αλλά στους υποκείμενους και κοινούς, όπως προανέφερα, εγκεφαλικούς μηχανισμούς. Από αυτή την πλευρά, ναι, η προσέγγιση μπορεί να είναι διαφωτιστική.Να ρωτήσω όμως και εγώ, διαφωτιστική για ποιο ζήτημα; Τολμώ να πω πως ενδεχομένως η σύλληψη και απόδοση του ποιήματος «Απ’ τες εννιά» από τον Καβάφη χρησιμοποιεί εγκεφαλικούς μηχανισμούς που εν μέρει χρησιμοποιεί και ο Σεφέρης, αλλά και ο οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος όταν θαμπώνεται από την ομορφιά, όταν διαλέγει ένα πουκάμισο της αρεσκείας του ή όταν συγκινείται από το χάδι αγαπημένου προσώπου ή ακόμα και όταν εγώ ο ίδιος διαβάζω το «Απ’ τες εννιά». ● Μήπως ένας ποιητής και ένας νευροεπιστήμονας βιώνουν, κατανοούν και συνεπώς «διαβάζουν» διαφορετικά τις -υποτίθεται- πανανθρώπινες και διαχρονικές εμπειρίες του χρόνου και του έρωτα; Αραγε μια διαφορετική, δηλαδή μη αναγωγιστική επιστήμη του εγκεφάλου και του νου θα μπορούσε να υπερβεί τα σημερινά γνωστικά-πολιτισμικά αδιέξοδα που προκύπτουν από το διαζύγιο των ανθρωπιστικών από τις φυσικές επιστήμες; Οντως πρόκειται για διαφορετική «ανάγνωση». Αλλά θα έλεγα ότι μπορούμε, ή τουλάχιστον δεν απαγορεύεται, να μεταφράζουμε τα φαινόμενα της μίας πλευράς με τη γλώσσα της άλλης, προτείνοντας έτσι πολυποίκιλες ερμηνείες. Βέβαια, το ερώτημα που έθεσες είναι αν υπάρχει και ποια είναι η «καλύτερη» μετάφραση. Μια μετάφραση, δηλαδή, που θα απέδιδε πιστότερα την αλήθεια του αρχικού κειμένου, θα επέτρεπε -στο όνομα αυτής της αλήθειας- να αρθούν τα σημερινά γνωστικά και πολιτισμικά αδιέξοδα του διαζυγίου των ανθρωπιστικών από τις φυσικές επιστήμες; Δεν μου είναι εύκολη η απάντηση. Ωστόσο διαισθάνομαι -να, που ζητώ και εγώ με τη σειρά μου τη βοήθεια της μη έλλογης σκέψης- πως όχι, δεν υπάρχει μία μόνο αληθής μετάφραση. Τότε όμως πώς δικαιολογούνται οι όποιες διαστρεβλώσεις;Παραδείγματος χάριν, μπορώ να μεταφράσω τον Ευριπίδη και να τον αποδώσω με όρους ρομαντικού συγγραφέα του 19ου αιώνα. Είναι αυτό επιτρεπτό; Εν προκειμένω, θα απέφευγα τις κατηγορικές-ηθικές αξιολογήσεις και παραμένοντας σε χαμηλό επίπεδο θα δήλωνα ότι η μετάφραση που προτείνω είναι μια δική μου δημιουργία εμπνευσμένη από κάποιο κείμενο του Ευριπίδη.Εξάλλου, από το ότι χρησιμοποίησες στην ερώτησή σου τη λέξη «διαζύγιο» εγώ καταλαβαίνω πως υπόρρητα αποδέχεσαι ως επιθυμητή την ταύτιση των ανθρωπιστικών με τις φυσικές επιστήμες. Γιατί άραγε; Ονειρεύεσαι άραγε μία καθολική λύση; ● Οντως, θεωρώ επιθυμητή τη γνωστική ενοποίηση -και όχι την ταύτιση- των ανθρωπιστικών και των φυσικών προσεγγίσεων με στόχο την πιο ολοκληρωμένη κατανόηση της ανθρώπινης κατάστασης. Μήπως, όμως, η ανθρώπινη αυτοκατανόηση προσκρούει σε κάποια εγγενή βιολογικά -εγκεφαλικά και ιστορικά-πολιτισμικά όρια που καθιστούν κάθε επιμέρους προσέγγιση ανεπαρκή για την ανθρώπινη γνώση; Φοβάμαι πλέον τις ολιστικές, πλήρεις και καθολικές «λύσεις» στα ανθρώπινα. Αν δεχόμαστε (υπόθεση εργασίας που εμπεριέχει και κάποια αλήθεια επιπέδου common sense) πως το μυαλό μας είναι το υλικό υπόστρωμα των εμπειριών, των σκέψεων, των συναισθημάτων, τότε κατά πάσα πιθανότητα η πλήρης κατανόηση έτσι όπως τη διατυπώνεις, αγαπητέ Σπύρο, στην ερώτησή σου θα είναι μάλλον αδύνατη. Τα όρια μάλλον υπάρχουν στον βαθμό που οι όποιες εγκεφαλικές μας λειτουργίες εκπορεύονται από έναν μεγάλο μεν αλλά περιορισμένο αριθμό μονάδων (νευρώνων).Οσο κι αν οι συνδυασμοί του μεγάλου αριθμού νευρώνων παράγουν πολλαπλάσιες δυνατότητες, και πάλι νομίζω θα υπάρχουν κάποια όρια, χωρίς όμως να μπορώ εκ των προτέρων να τα περιγράψω και να τους δώσω ακριβή αριθμητική ή ποσοτική τιμή. Ακόμα και η έλλογη σκέψη μας είναι και αυτή «περιορισμένη» (bounded rationality) από το πλήθος των παράλογων, διαισθητικών προκαταλήψεων και κάθε λογής πίστεων που την ανταγωνίζονται, πολλές φορές την εμπλουτίζουν (η έστω και μερικώς επιβεβαιωμένη εμπειρική «γνώση» επικρατεί πολλές φορές του ορθού λόγου), αλλά και τη διαστρεβλώνουν.Ας αναλογιστούμε, για παράδειγμα, τη διαδικασία λήψης μιας απόφασης: αναλύω τα δεδομένα, υπολογίζω τα υπέρ και τα κατά κάθε πιθανής εκδοχής, αλλά ποτέ δεν θα μπορέσει το μυαλό μου να αναλύσει διεξοδικά, εξαντλητικά και μέχρι τέλους ΟΛΕΣ τις πιθανές λύσεις. Κάποια στιγμή η λογική ανάλυση σταματά, φρακάρει και τότε επεμβαίνει η διαίσθηση. Προτείνουμε λοιπόν μία εν γνώσει μας μερική προσέγγιση στα ανθρώπινα και καταθέτοντας αυτή την όσο γίνεται ειλικρινή μας πρόταση ακούμε με περισσότερη προσοχή και σεβασμό την αντίθετη, την άλλη, τη διαφορετική.Η νευροβιολογική προσέγγιση που επιχειρώ είναι μία από τις πολλές προσεγγίσεις της ποιητικής δημιουργίας. Προτείνει ακόμα μία ανάγνωση ενός ποιητικού κειμένου, μιας ποιητικής εμπειρίας. Διαφέρει από τη φιλολογική-γλωσσολογική προσέγγιση, χωρίς ωστόσο να τίθεται θέμα αλήθειας ή γνησιότητας. Προσφέρει ενδεχομένως έναν κόκκο αλήθειας, τόσης όσο της το επιτρέπει η ίδια η μέθοδός της. Για να μην πέσω όμως σε έναν απελπισμένο αγνωστικισμό, υποστηρίζω ότι η νευροβιολογική μέθοδος μπορεί να είναι αποδοτική και διαφωτιστική. Κι αν είναι ειλικρινής και μετριοπαθής, μπορεί σίγουρα να συνεισφέρει κατά τι στην ανθρώπινη γνώση. Πάντως, επειδή είμαι φανατικός οπαδός του «κρίνω για να κριθώ», παραδέχομαι τελικά ότι, κατά πάσα πιθανότητα, δεν έχει τέλος αυτό το παιχνίδι. https://physicsgg.me/2025/05/25/ένας-νευρολόγος-διαβάζει-ποίηση/

Η ισχυρή πυρηνική δύναμη ήταν ισχυρότερη. Μια νέα θεωρητική προσέγγιση πλάσματος κουάρκ-γλοιονίων βρίσκει ότι η ισχυρή πυρηνική δύναμη ήταν πιο δραστική στο αρχέγονο σύμπαν απ‘ ό,τι πιστευόταν παλαιότερα.Η ισχυρή πυρηνική δύναμη δεν είναι τόσο ασθενής σε ηλεκτρασθενείς θερμοκρασίες.Λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, το σύμπαν ήταν μια θερμή σούπα σωματιδίων στην οποία κυκλοφορούσαν ελεύθερα κουάρκ και γλοιόνια μεταξύ των συστατικών της. Καθώς το σύμπαν ψυχόταν, η ισχυρή δύναμη ενισχυόταν διαρκώς έως ότου σε θερμοκρασία 2×1013 K (ή σε μονάδες ενέργειας περίπου 0,15 GeV), κατάφερε να συνδέσει τα κουάρκ και τα γλοιόνια σε πρωτόνια, νετρόνια και άλλα αδρόνια. Ένας νέος υπολογισμός [QCD Equation of State with Nf=3 Flavors up to the Electroweak Scale] διερεύνησε αυτή τη θερμική ιστορία των κουάρκ και των γλοιονίων για να εκτιμήσει το πόσο σημαντική ήταν η ισχυρή δύναμη πριν από την εμφάνιση των αδρονίων.Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια υπολογιστική τεχνική που ονομάζεται κβαντική χρωμοδυναμική ανάλυση πλέγματος. Η μέθοδος διακριτοποιεί τον συνεχή χωροχρόνο στο μεγαλύτερο και λεπτότερο πλέγμα σημείων που μπορεί να χωρέσει στη μνήμη ενός υπερυπολογιστή. Στο τέλος της προσομοίωσης, η απόσταση μεταξύ των σημείων προεκτείνεται στο μηδέν. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι διατηρώντας μια συγκεκριμένη σταθερά σύζευξης κουάρκ-γλοιονίου αμετάβλητη καθώς έκαναν το πλέγμα του χωροχρόνου λεπτότερο, τα ψευδή φαινόμενα του πλέγματος μειώνονταν σημαντικά, επιτρέποντας ελεγχόμενες προεκτάσεις σε υψηλές θερμοκρασίες.Εφαρμόζοντας τη νέα τους μέθοδο, οι ερευνητές υπολόγισαν την πίεση του πλάσματος κουάρκ-γλοιονίων που συνίσταται από πάνω, κάτω και παράξενα κουάρκ για θερμοκρασίες από 3 έως 165 GeV. Παραδόξως, οι πιέσεις ακόμη και σε αυτές τις υψηλές αρχέγονες θερμοκρασίες δεν μπορούσαν να περιγραφούν χρησιμοποιώντας ένα μοντέλο πλάσματος κουάρκ-γλοιονίων που αλληλεπιδρούσε ασθενώς, υπονοώντας ότι μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, η ισχυρή δύναμη έπαιξε ρόλο νωρίτερα από ό,τι εθεωρείτο παλαιότερα. πηγή: https://physics.aps.org/articles/v18/s68

Η Κίνα εκτόξευσε τον πρώτο διαστημικό υπερυπολογιστή τεχνητής νοημοσύνης (βίντεο) Θα αποτελείται από χιλιάδες ειδικά σχεδιασμένους για την περίσταση δορυφόρους. Η Κίνα εκτόξευσε την πρώτη ομάδα δορυφόρων οι οποίοι μαζί με τους υπόλοιπους θα εκτοξευθούν σταδιακά και θα δημιουργήσουν ένα δορυφορικό σμήνος σχεδιασμένο να λειτουργεί ως υπερυπολογιστής τεχνητής νοημοσύνης στο Διάστημα.Εκτοξεύτηκαν12 δορυφόροι από ένα σύνολο περίπου 2,800 δορυφόρων που θα μέρα θα σχηματίσει το Three-Body Computing Constellation, ένα δορυφορικό δίκτυο που θα επεξεργάζεται απευθείας δεδομένα στο Διάστημα. Τη δημιουργία αυτού του διαστημικού υπερυπολογιστή έχουν αναλάβει η κινεζική ADA Space και το Zhejiang Lab.Οι δορυφόροι, οι οποίοι εκτοξεύτηκαν σε έναν πύραυλο Long March 2D από το Κέντρο Εκτόξευσης Δορυφόρου Jiuquan της Κίνας στις 14 Μαΐου, αποτελούν μέρος ενός σχεδίου μείωσης της εξάρτησης της Κίνας από επίγειους υπολογιστές. https://www.youtube.com/watch?v=fA5L6sdCGvM Οι δορυφόροι θα χρησιμοποιήσουν τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες στο κενό του Διαστήματος ως φυσικό σύστημα ψύξης και θα έχουν υπολογιστική ικανότητα χιλίων peta λειτουργιών ανά δευτερόλεπτο σύμφωνα με την κινεζική κυβέρνηση. Ένα peta αντιστοιχεί σε ένα τετράκις εκατομμύριο λειτουργίες.«Είναι καλή στιγμή να σκεφτούμε πώς μπορούμε να βάλουμε την τεχνητή νοημοσύνη στο Διάστημα, όχι μόνο στο φορητό υπολογιστή ή το κινητό σας. Το Διάστημα έχει γίνει και πάλι το σύνορο για να σκεφτούμε τι μπορούμε να κάνουμε τα επόμενα 10, 20 ή 50 χρόνια»» ανέφερε ο Γουάνγκ Τζιάν διευθυντής του Zhejiang Lab, στο τεχνολογικό συνέδριο Beyond Expo στο Μακάo. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1960404/i-kina-ektoxeyse-ton-proto-diastimiko-yperypologisti-technitis-noimosynis-vinteo/

Η NASA θα καλωσορίσει τους αστροναύτες της Αποστολής 72 στο Διαστημικό Κέντρο του Χιούστον. Τέσσερις αστροναύτες της NASA θα συμμετάσχουν σε μια τελετή καλωσορίσματος στο Διαστημικό Κέντρο του Χιούστον, μετά την πρόσφατη επιστροφή τους από αποστολές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.Οι αστροναύτες της NASA, Νικ Χέιγκ, Σούνι Γουίλιαμς, Μπουτς Γουίλμορ και Ντον Πέτιτ, θα μοιραστούν στιγμιότυπα από τις αποστολές τους στις 6 μ.μ. CDT την Πέμπτη 22 Μαΐου, κατά τη διάρκεια μιας δωρεάν, δημόσιας εκδήλωσης στο κέντρο επισκεπτών του Διαστημικού Κέντρου Τζόνσον της NASA. Οι αστροναύτες θα αναγνωρίσουν επίσης τους βασικούς συντελεστές της αποστολής κατά τη διάρκεια μιας τελετής απονομής βραβείων μετά την παρουσίασή τους. Οι Γουίλιαμς και Γουίλμορ εκτοξεύτηκαν με το διαστημόπλοιο Starliner της Boeing και τον πύραυλο United Launch Alliance Atlas V στις 5 Ιουνίου 2024, από το Διαστημικό Συγκρότημα Εκτόξευσης 41 στο πλαίσιο της Δοκιμαστικής Πτήσης Πληρώματος της Boeing της NASA. Το δίδυμο έφτασε στον διαστημικό σταθμό στις 6 Ιουνίου. Τον Αύγουστο, η NASA ανακοίνωσε την επιστροφή του Starliner χωρίς επανδρωμένο σκάφος στη Γη και ενσωμάτωσε τους Γουίλμορ και Γουίλιαμς στο πλήρωμα της Αποστολής 71/72 και την επιστροφή με το Crew-9. Ο Χέιγκ εκτοξεύτηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2024, με τον κοσμοναύτη της Roscosmos, Αλεξάντρ Γκορμπούνοφ, σε έναν πύραυλο SpaceX Falcon 9 από το Space Launch Complex 40 στον Διαστημικό Σταθμό Ακρωτηρίου Κανάβεραλ στη Φλόριντα, στο πλαίσιο της αποστολής SpaceX Crew-9 της NASA. Την επόμενη μέρα, έδεσαν στο μπροστινό λιμάνι της μονάδας Harmony του σταθμού.Ο Χέιγκ, ο Γκορμπούνοφ, ο Γουίλμορ και ο Γουίλιαμς επέστρεψαν στη Γη στις 18 Μαρτίου 2025, προσγειώνοντας με ασφάλεια στα ανοικτά των ακτών του Τάλαχασι της Φλόριντα, στον Κόλπο της Αμερικής.Ο Γουίλιαμς και ο Γουίλμορ ταξίδεψαν 121.347.491 μίλια κατά τη διάρκεια της αποστολής τους, πέρασαν 286 ημέρες στο διάστημα και ολοκλήρωσαν 4.576 τροχιές γύρω από τη Γη. Ο Χέιγκ και ο Γκορμπούνοφ ταξίδεψαν 72.553.920 μίλια κατά τη διάρκεια της αποστολής τους, πέρασαν 171 ημέρες στο διάστημα και ολοκλήρωσαν 2.736 τροχιές γύρω από τη Γη. Ο Χέιγκ έχει καταγράψει 374 ημέρες στο διάστημα κατά τη διάρκεια δύο αποστολών. Ήταν η τρίτη διαστημική πτήση τόσο για τον Williams όσο και για τον Wilmore. Ο Williams έχει καταγράψει συνολικά 608 ημέρες στο διάστημα και ο Wilmore έχει καταγράψει 464 ημέρες.Ο Pettit εκτοξεύτηκε με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-26 στις 11 Σεπτεμβρίου 2024, μαζί με τους κοσμοναύτες της Roscosmos Alexey Ovchinin και Ivan Vagner. Η επτάμηνη ερευνητική αποστολή ως μηχανικός πτήσης της Expedition 72 ήταν η τέταρτη διαστημική πτήση της καριέρας του Pettit, ολοκληρώνοντας 3.520 τροχιές γύρω από τη Γη και ένα ταξίδι 93,3 εκατομμυρίων μιλίων. Έχει καταγράψει συνολικά 590 ημέρες σε τροχιά. Ο Pettit και τα μέλη του πληρώματός του προσγειώθηκαν με ασφάλεια στο Καζακστάν στις 19 Απριλίου 2025 (20 Απριλίου 2025, ώρα Καζακστάν).Το πλήρωμα της Expedition 72 αφιέρωσε συνολικά περισσότερες από 1.000 ώρες σε επιστημονική έρευνα και τεχνολογικές επιδείξεις στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το έργο τους περιελάμβανε την ενίσχυση των δυνατοτήτων τρισδιάστατης εκτύπωσης μετάλλων σε τροχιά, την εξερεύνηση των δυνατοτήτων της τεχνολογίας βλαστοκυττάρων για τη θεραπεία ασθενειών, την προετοιμασία του πρώτου ξύλινου δορυφόρου για ανάπτυξη και τη συλλογή δειγμάτων από το εξωτερικό του σταθμού για να εξεταστεί εάν οι μικροοργανισμοί μπορούν να επιβιώσουν στο σκληρό περιβάλλον του διαστήματος. Διεξήγαγαν επίσης μελέτες για την ανάπτυξη και την ποιότητα των φυτών, διερεύνησαν πώς συμπεριφέρεται η φωτιά σε μικροβαρύτητα και προηγμένα συστήματα υποστήριξης ζωής, όλα με στόχο τη βελτίωση της υγείας, της ασφάλειας και της βιωσιμότητας των μελλοντικών διαστημικών αποστολών. Ο Pettit χρησιμοποίησε επίσης τον ελεύθερο χρόνο του και το περιβάλλον του στον σταθμό για να διεξάγει μοναδικά πειράματα και να γοητεύσει το κοινό με τις φωτογραφίες του. Η Αποστολή 72 κατέγραψε ένα ρεκόρ ενός εκατομμυρίου φωτογραφιών κατά τη διάρκεια της αποστολής, παρουσιάζοντας τη μοναδική έρευνα και τις απόψεις στο εργαστήριο σε τροχιά μέσα από τα μάτια των αστροναυτών.Για περισσότερα από 24 χρόνια, οι άνθρωποι ζουν και εργάζονται συνεχώς στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, προωθώντας την επιστημονική γνώση και διεξάγοντας κρίσιμη έρευνα προς όφελος της ανθρωπότητας και του πλανήτη μας. Η έρευνα για τον διαστημικό σταθμό υποστηρίζει το μέλλον των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων καθώς η NASA στρέφεται σε αποστολές στο βάθος του διαστήματος στη Σελήνη στο πλαίσιο της εκστρατείας Άρτεμις και στο πλαίσιο της προετοιμασίας για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Άρη, καθώς και στην επέκταση των εμπορικών ευκαιριών σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη και πέραν αυτής. Μάθετε περισσότερα για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/station

Ο Δίας ήταν κάποτε διπλάσιος σε μέγεθος και χωρούσε δύο χιλιάδες πλανήτες σαν τη Γη. Νέα μελέτη ανατρέπει την ιστορία του ηλιακού μας συστήματος και ρίχνει φως στο σχηματισμό πλανητών. Είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος και πλήθος μελετών υποδεικνύουν τον κομβικό ρόλο που έχει παίξει και συνεχίζει να παίζει στη διαμόρφωση και τη λειτουργία του ηλιακού συστήματος. Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι ο Δίας γεννήθηκε ως ένα πλανητικό… τέρας.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι μόλις 3,8 εκατομμύρια χρόνια μετά τη δημιουργία των πρώτων στερεών αντικειμένων του ηλιακού συστήματος, ο Δίας είχε διπλάσιο μέγεθος από το σημερινό του και διέθετε μαγνητικό πεδίο τουλάχιστον 50 φορές ισχυρότερο από αυτό που έχει σήμερα το οποίο είναι πανίσχυρο.«Ο απώτερος στόχος μας είναι να καταλάβουμε από πού προερχόμαστε και ο εντοπισμός των πρώιμων φάσεων του σχηματισμού των πλανητών είναι απαραίτητος για την επίλυση του παζλ. Αυτό μας φέρνει πιο κοντά στην κατανόηση του πώς διαμορφώθηκε όχι μόνο ο Δίας αλλά ολόκληρο το ηλιακό σύστημα» λέει ο Κόνσταντιν Μπατίγκιν καθηγητής πλανητικής επιστήμης στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), επικεφαλής της μελέτης.Για να αποκαλύψει την κατάσταση του Δία στη βρεφική του ηλικία η ερευνητική ομάδα παράκαμψε σε μεγάλο βαθμό τις θεωρίες των υπαρχόντων μοντέλων πλανητικού σχηματισμού, όπως ο ρυθμός με τον οποίο το αρχέγονο αέριο συγκεντρώθηκε σε νεαρούς πλανήτες. Αντίθετα, εστίασαν σε δύο από τα λιγότερο γνωστά φεγγάρια του Δία, την Αμάλθεια και τη Θήβη.Αυτοί οι μικροί δορυφόροι βρίσκονται σε τροχιά πολύ κοντά στον Δία και ακολουθούν ελαφρώς κεκλιμένες διαδρομές που οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι παρέμειναν αμετάβλητες από τις πρώτες μέρες του ηλιακού συστήματος. Αναλύοντας αυτές τις λεπτές τροχιακές κλίσεις οι ερευνητές μπόρεσαν να αναθεωρήσουν το αρχέγονο μέγεθος και τη μαγνητική ισχύ του Δία.Οι υπολογισμοί της ομάδας δείχνουν ότι ο νεαρός Δίας είχε ακτίνα σχεδόν διπλάσια από το σημερινό του μέγεθος, με όγκο αρκετά μεγάλο για να χωρέσει περισσότερες από δύο χιλιάδες πλανήτες σαν την Γη. Σήμερα ο όγκος του Δία είναι τέτοιος που να χωράει 1,321 πλανήτες σαν τη Γη.Αν και η μελέτη δεν διερευνά άμεσα πώς ένας τόσο τεράστιος Δίας θα είχε επηρεάσει το πρώιμο ηλιακό σύστημα, τονίζει ότι ο σχηματισμός και η πρώιμη εξέλιξη του πλανήτη έπαιξαν «κομβικό ρόλο» στη διαμόρφωση της συνολικής αρχιτεκτονικής του ηλιακού μας συστήματος.Σύμφωνα με τους ερευνητές τα νέα ευρήματα καταγράφουν επίσης τον Δία σε μια κρίσιμη χρονική στιγμή όταν το νέφος αερίου και σκόνης που είχε απομείνει από τον σχηματισμό του Ήλιου εξατμίστηκε. Αυτό σήμανε το τέλος του σχηματισμού πλανητών και ολοκληρώθηκε η δημιουργία της βασικής διάταξης του ηλιακού μας συστήματος.«Αυτό που δημιουργήσαμε εδώ είναι ένα πολύτιμο σημείο αναφοράς. Ένα σημείο από το οποίο μπορούμε να ανασυνθέσουμε με μεγαλύτερη σιγουριά την εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος» υποστηρίζει ο Μπατίγκιν. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1959333/o-dias-itan-kapote-diplasios-se-megethos-kai-choroyse-dyo-chiliades-planites-san-ti-gi/

Ανακαλύφθηκε το πιο παράξενο πλανητικό σύστημα στο Σύμπαν. Αποτελείται από τρεις καφέ νάνους και ένα πλανήτη που κινείται κάθετα σε αυτούς. Ένα πλανητικό σύστημα που ανακαλύφθηκε πρόσφατα και έλαβε τη κωδική ονομασία 2M1510 είναι σύμφωνα με ανακοίνωση της NASA ένα από τα πιο παράξενα που έχουν βρεθεί ποτέ αφού είναι ένα σύστημα που υπάρχουν τρεις καφέ νάνοι και ένας πλανήτης που ακολουθεί κάθετη τροχιά σε δύο από αυτά τα υποαστρικά σώματα που δεν αποτελούν ούτε πλανήτες ούτε συμβατικά άστρα.Σε ένα πλανητικό σύστημα με τυπική διάταξη, όπως στο ηλιακό μας σύστημα, οι πλανήτες περιφέρονται γύρω από τα μητρικά τους άστρα σε ένα τροχιακό επίπεδο που ταιριάζει με τον ισημερινό του άστρου. Η περιστροφή του άστρου επίσης ευθυγραμμίζεται με αυτό το επίπεδο.Στο σύστημα των τριών καφέ νάνων έχει υποδειχθεί η παρουσία ενός πλανήτη η ύπαρξη του οποίου δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί. Οι παρατηρήσεις που γίνονται στο σύστημα αυτό δείχνουν ότι πλανήτης που αν τελικά αποδειχθεί η ύπαρξη του θα λάβει την κωδική ονομασία 2M1510 b βρίσκεται σε μια «πολική τροχιά» γύρω από τους δύο κεντρικούς καφέ νάνους δηλαδή το τροχιακό του επίπεδο θα είναι κάθετο στο επίπεδο στο οποίο οι δύο καφέ νάνοι περιστρέφονται ο ένας γύρω από τον άλλο.Οι πλανήτες που περιστρέφονται γύρω από δύο άστρα ταυτόχρονα είναι αρκετά σπάνιοι. Μια τροχιά με κλίση 90 μοιρών ήταν μέχρι τώρα πρωτόγνωρη. Αλλά οι νέες παρατηρήσεις αυτού του συστήματος που έκανε διεθνής ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο VLT στο Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο (ESO) στη Χιλή φαίνεται να αποκαλύπτει αυτό που οι επιστήμονες προηγουμένως μόνο φαντάζονταν ότι θα μπορούσε να συμβαίνει κάπου στο Σύμπαν. Από τους περίπου 5,800 εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί μόνο 16 έχει διαπιστωθεί ότι έχουν παρόμοια τροχιακή συμπεριφορά. Γραφιστική απεικόνιση του κάθετου συστήματος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1959363/anakalyfthike-to-pio-paraxeno-planitiko-systima-sto-sympan/

Μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης που μπορεί να κάνει μόνο του μια βάρδια εργαζομένου. Νέο ρεκόρ συνεχόμενης λειτουργίας για ένα σύστημα ΑΙ. Η δυναμικά ανερχόμενη νεοφυής εταιρεία τεχνητής νοημοσύνης Anthropic λέει ότι το νέο της μοντέλο ΑΙ μπορεί να λειτουργήσει για σχεδόν επτά συνεχόμενες ώρες, κάτι που σημαίνει ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε σύντομα να χειριστεί πλήρεις βάρδιες εργασίας που κάνουν τώρα οι άνθρωποι.Το νέο μοντέλο θα μπορούσε να φέρει την τεχνητή νοημοσύνη ένα βήμα πιο κοντά στην αντικατάσταση θέσεων εργασίας, καθώς οι τεχνολογικοί γίγαντες αγωνίζονται να δημιουργήσουν ολοένα πιο ισχυρή τεχνητή νοημοσύνη. Θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει μια αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την τεχνητή νοημοσύνη στην εργασία, μεταβαίνοντας από το να ζητούν από chatbot να ολοκληρώσουν μεμονωμένες εργασίες στο να δίνουν σε αυτά τα εργαλεία έναν ευρύτερο στόχο παρόμοιο με τον τρόπο που μπορεί κανείς να δώσει οδηγίες σε έναν υπάλληλο ή έναν συνάδελφο.Η Anthropic η οποία έχει στον κατάλογο των επενδυτών της την Amazon και την Google παρουσίασε το νέο της μοντέλο Opus 4 μαζί με ένα άλλο μοντέλο που ονομάζεται Claude Sonnet 4.Το νέο μοντέλο μπορεί να χειριστεί μεγαλύτερα, πιο σύνθετα έργα, για περίπου μια ολόκληρη βάρδια, λειτουργώντας ανεξάρτητα, χωρίς πρόσθετες προτροπές από άνθρωπο. Αν και αυτό δεν είναι ακριβώς ένα ταίριασμα ενός προς έναν για το είδος της εργάσιμης ημέρας που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, η εναλλαγή μεταξύ έργων ή εργασιών, εξακολουθεί να είναι μια σημαντική πρόοδος.Η Anthropic λέει ότι ο βοηθός θα μπορούσε να είναι ένα εργαλείο για την αυτοματοποίηση πτυχών της εργάσιμης ημέρας αντί για την εξάλειψη ρόλων. «Είναι σαν κάτι που προκαλεί πρόκληση που, ξέρετε, μπορεί να αντιπροσωπεύει το 30% της ημέρας σας, που δεν σας εκπληρώνει απαραιτήτως ή σας επεκτείνει επαγγελματικά, αλλά είναι απαραίτητο για την επιδίωξη της επιτυχίας στη δουλειά σας» λέει ο Σκοτ Γουάιτ, επικεφαλής του πρότζεκτ Claude.ai. της Anthropic. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1959775/montelo-technitis-noimosynis-poy-mporei-na-kanei-mono-toy-mia-vardia-ergazomenoy/

Οι κοσμικές ακτίνες λιθίου δεν είναι αρχέγονες. Σύμφωνα με πείραμα που καταγράφει κοσμικές ακτίνες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό διαπιστώθηκε ότι το 7Li (λίθιο-7) παράγεται κυρίως από τον κατακερματισμό βαρύτερων πυρήνων.Οι πυρήνες λιθίου είναι από τους σπανιότερους στο ηλιακό μας σύστημα, ωστόσο είναι σχετικά συνηθισμένοι στις κοσμικές ακτίνες. Αποτελούνται από δύο σταθερά ισότοπα το 6Li και το 7Li, και τα θεωρητικά μοντέλα προτείνουν τρεις ή και περισσότερες πιθανές πηγές τους στο σύμπαν.Και τα δύο ισότοπα πιστεύεται ότι παράγονται από συγκρούσεις βαρύτερων πυρήνων κοσμικών ακτίνων με την διαστρική ύλη – και γι αυτό ονομάζονται δευτερογενείς κοσμικές ακτίνες. Επιπρόσθετα, το 7Li μπορεί να έχει αρχέγονη προέλευση, δηλαδή να έχει παραχθεί στα πρώτα λεπτά μετά την Μεγάλη Έκρηξη, αλλά μπορεί να παραχθεί και αργότερα, από την διάσπαση του 7Be με σύλληψη ηλεκτρονίων σε αστροφυσικές πηγές, όπως άστρα χαμηλής μάζας ή καινοφανείς αστέρες.Η διερεύνηση της κοσμικής προέλευσης του λιθίου απαιτεί βελτιωμένες μετρήσεις των σχετικών ροών των ισοτόπων. Η ερευνητική ομάδα που χρησιμοποιεί το Μαγνητικό Φασματόμετρο Άλφα (AMS-02) στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό δημοσίευσε μια τέτοια μέτρηση με την μεγαλύτερη μέχρι σήμερα ακρίβεια. Το αποτέλεσμα, που βασίζεται σε 2 εκατομμύρια πυρήνες που συλλέχθηκαν σε χρονική περίοδο 12 ετών, επιτρέπει στους ερευνητές να απορρίψουν μια από τις πιθανές πηγές. Ο καθορισμός της προέλευσης του 7Li έχει σημαντικό αντίκτυπο στην κατανόηση του σχηματισμού του σύμπαντος και της χημικής του εξέλιξης.Κάποια ποσότητα λιθίου – η βαρύτερη εκδοχή του, το 7Li – σφυρηλατήθηκε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Έκρηξης. Κάποια ποσότητα 7Li προήλθε επίσης πολύ αργότερα, απευθείας από άστρα χαμηλής μάζας και σουπερνόβα. Τόσο το 6Li όσο και το 7Li μπορούν επίσης να παραχθούν όταν βαρύτερα, υψηλής ενέργειας σωματίδια χάνουν πρωτόνια σε συγκρούσεις με σωματίδια στο διαστρικό μέσο. Η μέτρηση των σχετικών ροών των ισοτόπων είναι η καλύτερη ελπίδα ενός αστροφυσικού να καταλάβει ποιο μοντέλο αποτυπώνει την πιο ρεαλιστική εκδοχή της διάδοσης των κοσμικών ακτίνων.Ο ανιχνευτής AMS-02 χρησιμοποιεί έναν ισχυρό μαγνήτη για να κάμπτει την τροχιά κάθε φορτισμένου σωματιδίου. Ένας ανιχνευτής ακριβείας χαρτογραφεί την τροχιά του σωματιδίου και υπολογίζει την ορμή του ανά πυρηνικό φορτίο – μια ποσότητα γνωστή ως μαγνητική δυσκαμψία (Rigidity). Δύο άλλοι ανιχνευτές μετρούν την ταχύτητα του σωματιδίου. Από την ορμή και την ταχύτητα του σωματιδίου, ο AMS-02 υπολογίζει τη μάζα του. Συσσωρεύοντας μετρήσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι συσχετίσεις μεταξύ 6Li, 7Li και άλλων σπάνιων ισοτόπων γίνονται στατιστικά σημαντικές. Το πείραμα δείχνει ότι τα δύο ισότοπα συμπεριφέρονται πανομοιότυπα για το εύρος μαγνητικής δυσκαμψίας από 7 έως 25 GV (γιγαβόλτ).Τα ευρήματα δείχνουν ότι τόσο το 6Li όσο και το 7Li παράγονται από βαρύτερους πυρήνες κοσμικών ακτίνων που συγκρούονται με την διαστρική ύλη. Η ύπαρξη ενός σημαντικού πρωτογενούς συστατικού στη ροή – δηλαδή, λιθίου από τη Μεγάλη Έκρηξη ή τα άστρα – μπορεί επομένως να αποκλειστεί. πηγές: 1. Lithium Cosmic Rays Are Not Primordial – https://physics.aps.org/articles/v18/s64 2. Properties of Cosmic Lithium Isotopes Measured by the Alpha Magnetic Spectrometer – https://journals.aps.org/prl/abstract/10.1103/PhysRevLett.134.201001

Μια «μαθηματική εξοχότης» γεννιέται. (…) Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή δεν ασχολήθηκε εξαρχής με τα μαθηματικά. Έκανε τη στροφή στην καριέρα του στα 27 του χρόνια, αν και η κλίση του ήταν από νωρίς εμφανής. Ο ίδιος περιγράφει σε αυτοβιογραφικές του σημειώσεις πως στο Γυμνάσιο των Βρυξελλών «ήρχισε να εκδηλούται η μεγάλη αγάπη μου προς τα μαθηματικά, κατά την διδασκαλίαν της γεωμετρίας». Από το 1886 φοιτά στο ανώτερο σχολείο Athénée Royal d’Ixelles. Σε ετήσιους γενικούς διαγωνισμούς που διεξάγονταν μεταξύ τάξεων των ανωτέρων σχολείων της χώρας, η τάξη του έρχεται πρώτη επί δύο συνεχόμενα έτη και ο ίδιος αποσπά το πρώτο βραβείο στα μαθηματικά.Το 1891, ο νεαρός Κωνσταντίνος εγγράφεται στη Σχολή Πυροβολικού και Μηχανικού της Στρατιωτικής Σχολής του Βελγίου (École Militaire de Belgique), που ακολουθεί το πρότυπο της Πολυτεχνικής Σχολής του Παρισιού. Παράλληλα με την αυστηρή στρατιωτική πειθαρχία και άσκηση, διδάσκεται από άριστους επιστήμονες· εκεί τίθενται οι βάσεις για τη μετέπειτα σταδιοδρομία του. «Εκεί εδιδάχθην να χειρίζωμαι τας γεωμετρικάς παραστάσεις ως είδος τι παιχνιδίου, τη βοηθεία των οποίων δύναταί τις να προσεγγίση τα διαφορώτατα των προβλημάτων». Από την κατεύθυνση των σπουδών του φαίνεται ότι θα ακολουθούσε την οικογενειακή παράδοση, στοχεύοντας σε υψηλόβαθμες διοικητικές θέσεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ξεκινά τη σταδιοδρομία του το 1895 κοντά στον μηχανικό Ιωάννη (Τζέημς μπέη) Αριστάρχη, συγγενή από την οικογένεια της γιαγιάς του: «Εβοήθησα αυτόν κατά την κατάρτισιν των σχεδίων του οδικού δικτύου της Σάμου, αλλά τα σχέδια εκείνα δεν εξετελέσθησαν, διότι εν τω μεταξύ επήλθεν ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897».Το 1898 μεταβαίνει στην Αίγυπτο για να εργαστεί για τη Βρετανική Αποικιακή Υπηρεσία ως βοηθός μηχανικός στο φράγμα του Ασιούτ. Τους μήνες που η άνοδος των υδάτων εμποδίζει τις εργασίες, περνά την ώρα του στα γραφεία διαβάζοντας αποκλειστικά βιβλία μαθηματικών. Το 1900, ο πατέρας του χάνει τη θέση του ως πρέσβης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις Βρυξέλλες. Ο ίδιος αρχίζει να βλέπει ως επισφαλές το μέλλον του στην Τουρκία, ίσως και να έχει κατασταλάξει και η δική του επιθυμία. Σε διακοπές στην Ευρώπη, στη διάρκεια διάλεξης στο πλαίσιο σεμιναρίου που έδινε κορυφαίος μαθηματικός της εποχής, ο Καραθεοδωρή αποφασίζει οριστικά ότι θα ακολουθήσει την κλίση του, εγκαταλείποντας το επάγγελμα του μηχανικού. Ο μόνος από την οικογένεια που τον στηρίζει είναι ο θείος του (και μέλλων πεθερός του) Αλέξανδρος Καραθεοδωρή, που έτρεφε επίσης αγάπη προς τα μαθηματικά, έχοντας μάλιστα μεταφράσει στα γαλλικά την Πραγματεία για το Τετράπλευρο, σύγγραμμα Άραβα μαθηματικού του 13ου αι. Η αντίδραση που θα συναντήσει είναι μεγάλη.«Η οικογένειά μου, οι παλαιοί Έλληνες φίλοι μου, ∆ημήτριος Βικέλας και Μάρκος ∆ραγούμης, εύρον το σχέδιόν μου, να εγκαταλείψω μιαν ασφαλή θέσιν με πολλάς προοπτικάς διά το μέλλον, διά να ικανοποιήσω μίαν ρωμαντικήν παρόρμησιν, πλέον ή κωμικόν. Εγώ αυτός, δεν ήμην παντάπασι πεπεισμένος, ότι το σχέδιον τούτο θα επετύγχανε και θα επέφερε καρπούς. ∆εν ηδυνάμην όμως να αντισταθώ εις την ιδέαν, ότι μόνον η απαρακώλυτος ενασχόλησίς μου εις τα μαθηματικά θα ήτο δυνατόν να προσδώση περιεχόμενον εις την ζωήν μου». Ο λογοτέχνης ∆. Βικέλας (1835-1908) στα νιάτα του στην Κωνσταντινούπολη μάθαινε γαλλικά κατ’ οίκον με άλλους συμμαθητές, μεταξύ των οποίων «οι εξάδελφοι Καραθεοδωρή, ο Αλέξανδρος και ο Στέφανος. […] Μετά του Στεφάνου πρέσβεως της Τουρκίας εις Βρυξέλλας, ανενεώσαμεν προ ικανών ήδη ετών την παλαιάν φιλίαν», όπως αναφέρει ο ίδιος στο αυτοβιογραφικό Η ζωή μου. Ο Μάρκος ∆ραγούμης (1840-1909, αδελφός του πρωθυπουργού Στεφάνου ∆ραγούμη) ήταν διπλωμάτης που υπηρέτησε σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις επί τρεις δεκαετίες. Βικέλας και ∆ραγούμης ήταν μεταξύ των ιδρυτών του Συλλόγου προς ∆ιάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων, όπου ο Καραθεοδωρή εξέδωσε το 1901 το έργο του Αίγυπτος.Ο Καραθεοδωρή όμως είχε πάρει την απόφασή του: «Ήθελον επί χρόνον τινά να αναδυθώ εις τόπον, όπου θα ήμην απηλλαγμένος εξωτερικών επιρροών». Τον Μάιο του 1900 εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, γενέτειρας και οικείας του πόλης, αποφεύγοντας το Παρίσι, όπου είχε πολλούς συγγενείς. Μέχρι το Πάσχα του 1902 που μένει στο Βερολίνο, παρακολουθεί παραδόσεις «ασφαλώς μεταξύ των ωραιοτέρων αι οποίαι εδίδοντο την εποχήν εκείνην εν Γερμανία». Ανάμεσά τους, σειρά παραδόσεων του κορυφαίου επιστήμονα και νομπελίστα Max Planck (1858-1947), πατέρα της κβαντικής θεωρίας.Το 1902 μετεγκαθίσταται στο Γκαίττινγκεν (ή Γοττίγκη, Göttingen), όπου τα μαθηματικά ευδοκιμούν κλέβοντας τα πρωτεία από το Βερολίνο. Παρομοιάζει το Πανεπιστήμιό του με «ένα διαρκές μαθηματικό συνέδριο». Πρόκειται, όπως λέει ο ίδιος, «περί της μεγαλυτέρας εις ολκήν συνεπειών αποφάσεως, ην ποτέ έλαβον εις την ζωήν μου». Παραδίδει επιτυχώς τη διατριβή του και σύντομα υποβάλλει διατριβή επί υφηγεσία, ανοίγοντας «νέους δρόμους σε ένα γνωστικό πεδίο που βρίσκεται μεταξύ μαθηματικών και θεωρητικής φυσικής», όπως αναφέρει ο Τεύκρος Μιχαηλίδης. «Εντός ολίγων μηνών […] είχε δικαιωθεί η παλαιά μου απόφασις, να στραφώ προς τα μαθηματικά». Μια λαμπρή σταδιοδρομία μόλις άρχιζε.Στον τόμο Ε΄ για την εκατονταετηρίδα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών 1837-1937, αφιερωμένο στην Ιστορία της Φυσικομαθηματικής Σχολής (εκδ. 1948), ο Μιχαήλ Στεφανίδης γράφει: «Αι επιστημονικαί εργασίαι του Καραθεοδωρή, αναφερόμεναι κυρίως εις την Μαθηματικήν Ανάλυσιν και την Γεωμετρίαν, εις τον Λογισμόν των Μεταβολών και την Μαθηματικήν Απεικόνισιν, εις την Θερμοδυναμικήν και την Γεωμετρικήν Οπτικήν, εις την Θεωρίαν των Συνόλων και την Θεωρίαν της Σχετικότητος, είναι θεμελιώδεις έρευναι εξαιρετικής εμπνεύσεως, αίτινες αναδεικνύουν τον Καραθεοδωρή εκ των ολίγων εν τη παγκοσμίω επιστήμη ρυμοτόμων της μαθηματικής διανοήσεως. Η όλη δ’ αυτού έρευνα εκπροσωπεί κατ’ εξοχήν το νεώτερον μαθηματικόν πνεύμα, το οποίον χαρακτηρίζει η επάνοδος εις την κλασικήν εντέλειαν των Ελλήνων μαθηματικών […]. Αδιάπτωτον δε συνάμα το ενδιαφέρον αυτού διά την σύγχρονον πνευματικήν πολλαπλήν πνευματικήν κίνησιν, εκδηλούται και εις συγγραφάς και διαλέξεις». Μόναχο 1928. Από αριστερά, ο καθηγητής του ΕΜΠ Νικόλαος Κρητικός, ο Γερμανός μαθηματικός Ντέιβιντ Χίλμπερτ και ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή (πηγή: Ευ. Σπανδάγος, Η ζωή και το έργο του Κ. Καραθεοδωρή, Αίθρα, Αθήνα 2000). Ο Κ. Καραθεοδωρή σε φωτογραφία που έστειλε στον διάσημο μαθηματικό Ντ. Χίλμπερτ (πηγή: Φίλη, Χρ. Π. – Γερουλάνος, Στ., Κωνσταντίνου Στ. Καραθεοδωρή Υπομνήματα, Αθήνα 2024). Απόσπασμα από το άρθρο της Ιφιγένειας Βογιατζή στην Καθημερινή: ‘Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή – Ο εκλεκτικιστής επιστήμονας‘

Μέσα στα πρωτόνια. H διερεύνηση της εσωτερικής δομής των δεσμευμένων πρωτονίων σε πυρήνες, μελετώντας τα βραχύβια σωματίδια που δημιουργούνται όταν φωτόνια υψηλής ενέργειας βομβαρδίζουν πυρήνες.Πώς επηρεάζονται τα συστατικά ενός πρωτονίου – κουάρκ και γλοιόνια – από το περιβάλλον τους όταν το πρωτόνιο είναι δεσμευμένο σε έναν πυρήνα; Φυσικοί από το MIT διερεύνησαν αυτό το θεμελιώδες και ανοιχτό ερώτημα εκτοξεύοντας δέσμες φωτονίων υψηλής ενέργειας σε διάφορους πυρήνες και αναλύοντας τα εκπεμπόμενα σωματίδια. Τα νέα αποτελέσματα δίνουν τις ισχυρότερες μέχρι στιγμής ενδείξεις ότι η κατανομή των γλοιονίων στα δεσμευμένα πρωτόνια διαφέρει από αυτήν στα ελεύθερα πρωτόνια.Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν σε μια διαδικασία κατά την οποία ένα φωτόνιο χτυπά ένα πρωτόνιο σε έναν πυρήνα με αρκετή ενέργεια για να εκτοξεύσει το πρωτόνιο. Η αλληλεπίδραση παράγει επίσης ένα J/ψ σωματίδιο – μια δεσμευμένη κατάσταση ενός γοητευτικού κουάρκ και ενός γοητευτικού αντικουάρκ – που διασπάται γρήγορα σε ένα ηλεκτρόνιο και ένα ποζιτρόνιο. Για ένα ελεύθερο πρωτόνιο, η αντίστοιχη αλληλεπίδραση θα απαιτούσε η ενέργεια του εισερχόμενου φωτονίου να υπερβαίνει τα 8,2 γιγαηλεκτρονιοβολτ (GeV). Αλλά για ένα δεσμευμένο πρωτόνιο, η διαδικασία μπορεί μερικές φορές να συμβεί σε ενέργειες κάτω από αυτό το όριο. Τέτοιες αλληλεπιδράσεις κάτω από το όριο είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες στην κατανομή των γλοιονίων στα δεσμευμένα σε πυρήνες πρωτόνια.Οι ερευνητές εκτόξευαν σχετικιστικά ηλεκτρόνια προς έναν στόχο διαμαντιού για να παράγουν φωτόνια με ενέργειες από 7 έως 10,8 GeV. Αυτά τα φωτόνια στη συνέχεια συγκρούονταν με πυρήνες δευτερίου, ηλίου και άνθρακα για να παράγουν σωματίδια J/ψ σωματίδια, των οποίων τα προϊόντα διάσπασης ανίχνευσαν οι ερευνητές. Συγκρίνοντας τις μετρήσεις με διάφορα μοντέλα πυρηνικής φυσικής, η ομάδα συμπέρανε ότι τα δεσμευμένα πρωτόνια έχουν πυκνότερη ή πιο συμπαγή δομή γλοιονίων. Για να αναλύσουν τα δεδομένα τους, οι ερευνητές εισήγαγαν νέες μεθόδους, οι οποίες θα είναι χρήσιμες για μελλοντικές μετρήσεις του σωματιδίου J/ψ στον επερχόμενο Επιταχυντή Ηλεκτρονίων-Ιόντων στο Εθνικό Εργαστήριο Brookhaven στη Νέα Υόρκη και σε άλλες εγκαταστάσεις. πηγή: Ryan Wilkinson, ‘Peering into Protons’ – https://physics.aps.org/articles/v18/s61

Διαστημοπλοια με πυρηνικους κινητηρες. Ο πρωτος δορυφορος. Στις 4 Οκτωβρίου 1957 η ανθρωπότητα μπήκε και επίσημα στην διαστημική εποχή. Η ΕΣΣΔ πέτυχε την τοποθέτηση σε τροχιά του Σπούτνικ 1, του πρώτου τεχνητού αντικειμένου κατασκευασμένου από τον άνθρωπο στο διάστημα. Ο Простейший Спутник-1 (Βασικός Δορυφόρος 1) εκτοξεύθηκε στο διάστημα στις 22:28:34 τοπική ώρα Μόσχας από το Τιουρατάμ, στο Καζακστάν της Σοβιετικής Ένωσης, όπου σήμερα βρίσκεται το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Για την τοποθέτησή του σε τροχιά χρησιμοποιήθηκε ένας μετασκευασμένος διηπειρωτικός βαλλιστικός πυραύλος 8K71PS (παράγωγο του R-7). Ο δορυφόρος εισήχθη σε ελλειπτική τροχιά κάνοντας τον κύκλο της γης κάθε 96,2 λεπτά.Ο Σπούτνικ συμπλήρωσε συνολικά 1.440 τροχιές πριν επανέλθει στην ατμόσφαιρα, στις 4 Ιανουαρίου 1958. Ο δορυφόρος σχεδιάστηκε στο ΟΚΒ-1 (Γραφείο Ειδικού Σχεδιασμού) από μια ομάδα επιστημόνων αποτελούμενη από τους Μιχαήλ Στεφάνοβιτς Κομιάκοφ, Μάκσιμ Κράμοφ και Ολέγκ Γεννίκοβιτς Ιβάνοφσκι.Κατασκευάστηκε ως μία σφαίρα με διάμετρο 58,0 εκατοστά (22,84 ίντσες) και αποτελούνταν από κράμα αλουμινίου πάχους 2 χιλιοστών (0,08 ίντσες). Τα δύο μισά ενώθηκαν με 36 μπουλόνια και γεμίστηκαν με άζωτο υπό πίεση. Τέσσερις κεραίες “μαστίγας” ήταν ισαπέχουσες γύρω από το κέλυφος του δορυφόρου, υπό γωνία 35 ° από τον διαμήκη άξονα. Μαζί με τις τρεις μπαταρίες αργύρου-ψευδαργύρου και τον υπόλοιπο εξοπλισμό, Ο Σπούτνικ-1 είχε συνολική μάζα 83,6 κιλά.Όταν τοποθετήθηκε σε τροχιά άρχισε να εκπέμπει σήματα για τον προσδιορισμό της θέσης του, που εκτός των άλλων ήταν κι η αδιάψευστη απόδειξη του σοβιετικού επιτεύγματος. Έναν χρόνο μετά οι ΗΠΑ «απάντησαν» με την ίδρυση της NASA, κι η ανθρωπότητα εισήλθε πλέον στην κούρσα του διαστήματος όπου ο ανταγωνισμός μεταξύ των δυο υπερδυνάμεων θα σημάδευε τις επόμενες δεκαετίες. Γιουρι Γκαγκαριν.Ο πρωτος ανθρωπος στο Διαστημα. «Παγιέχαλι»-«Φύγαμε» Ηταν 12 Απρίλη 1961- 9h,6m,59,7sec ωρα Μοσχας οταν το Vostok No.1,απογειωνεται απο το Κοσμοδρομιο του Μπαικανουρ ανοιγωντας μια νεα εποχή για την ανθρωποτητα, την εποχή της ανθρωπινης παρουσίας στο Διάστημα.Μία ώρα πριν από την εκτόξευση, η φωνή του επικεφαλής του σχεδιασμού του σοβιετικού διαστημόπλοιου Σεργκέι Κορολιόφ ακούστηκε από τον ασύρματο. «Γιούρι Αλεξέγιεβιτς, με ακούς καλά;Πρέπει να σου πω κάτι». «Σε λαμβάνω καθαρά και δυνατά». «Θέλω να σου υπενθυμίσω ότι από τη στιγμή που θα ανακοινωθεί η ετοιμότητα του ενός λεπτού θα περάσουν περίπου έξι λεπτά πριν απογειωθείς, οπότε μην ανησυχήσεις». «Κατάλαβα. δεν ανησυχώ καθόλου». «Θα περάσουν έξι λεπτά για διάφορα πράγματα», είπε ο Κορολιόφ εννοώντας ότι παρουσιάστηκε ένα μικρό πρόβλημα στα όργανα που θα καθυστερούσε την εκτόξευση κατά έξι λεπτά. Μετά ακούστηκε η φωνή του κοσμοναύτη Πάβελ Πόποβιτς: «Εϊ, μπορείς να μαντέψεις ποιος σου μιλάει;». «Φυσικά, είναι “η Λίλι της Κοιλάδας”». «Γιούρι, έχεις αρχίσει να βαριέσαι εκεί μέσα;». «Θα περνούσα καλύτερα εάν υπήρχε λίγη μουσική». Ανήσυχος για κάθε λεπτομέρεια της πτήσης, ο Κορολιόφ διέταξε τους τεχνικούς που βρίσκονταν σε υπηρεσία να βρουν κασέτες ή δίσκους και να αυτοσχεδιάσουν. «Δεν συνέδεσαν τη μουσική ακόμα;» ρώτησε μερικά λεπτά αργότερα. «Οχι». «Διάολε, τους είχα πει να βιαστούν». «Α, περίμενε, κάτι ακούω. Εβαλαν ένα ερωτικό τραγούδι». «Καλή επιλογή, θα έλεγα». 08.41 Ο Γκαγκάριν αισθάνεται το σκάφος να δονείται καθώς αποσύρονται τα ερείσματα. «Γιούρι, πηγαίνουμε στο κέντρο ελέγχου». 08.51 Η μουσική σταματά. Η βαθιά φωνή του Κορολιόφ ακούγεται πλέον σοβαρή. «Γιούρι, αρχίζουν τα 15 λεπτά μέχρι την εκτόξευση». Αυτό ήταν το σύνθημα ώστε ο Γκαγκάριν να ασφαλίσει τα γάντια και το κράνος του. Σε αυτά τα τελευταία λεπτά δεν υπήρχε αντίστροφη μέτρηση. Η εκτόξευση έγινε ακριβώς στις 09.06.59,7sec ώρα Μόσχας. Ετσι ταξιδευοντας για 1 ωρα και 48 λεπτά με 181 Km στην περίγειο και 327 Km στην απόγειο ο Γιουρι Γκαγκάριν ενας πιλότος με υψος 1,57 ,ιδιαίτερα ευφυής, παρατηρητικός, σεμνός, με φοβερή μνήμη, ταχύτατα αντανακλαστικά και μεγάλες ικανότητες – έτσι τον περιέγραφαν οι συνάδελφοί του – ο Γκαγκάριν, σύμφωνα με τον γιατρό της αποστολής, «καταλάβαινε τη ζωή καλύτερα από τους φίλους του». Μόνο που την εγκατέλειψε γρήγορα για να περάσει στη σφαίρα του μύθου. Ο Γιούρι Γκαγκάριν προσεδαφίστηκε με τη βοήθεια αλεξιπτώτου και όχι μαζί με το διαστημόπλοιο, όπως μετέδωσε το ΤΑΣΣ στις 12 Απριλίου του 1961. Έτσι έγραψε αργότερα ο ίδιος ο κοσμοναύτης στο βιβλίο του "Ο δρόμος προς το Διάστημα". Η αλήθεια αποσιωπόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα, μάλλον γιατί προβλεπόταν ότι οι μελλοντικοί κοσμοναύτες θα έπρεπε να προσεδαφίζονται, ευρισκόμενοι μέσα στην κάψουλα καθόδου. Στην περίπτωση του Γκαγκάριν οι μηχανολόγοι θεωρούσαν ότι η προσεδάφιση μέσα στην κάψουλα καθόδου θα ήταν πολύ σκληρή και διάλεξαν πιο ασφαλή, όπως τους φαινόταν τότε, τρόπο προσεδάφισης. Στις 10 και 55 ο Γιούρι Γκαγκάριν πάτησε το χώμα κοντά στο χωριό Σμέλοβκα της περιοχής Σαράτοβ μπροστά στα μάτια μιας κατάπληκτης αγρότισσας και της εγγονής της. Αυτές όρμησαν προς την κατεύθυνσή του, αλλά σταμάτησαν διστακτικά γιατί τα έχασαν βλέποντας μπροστά τους ένα ασυνήθιστο όν με σκάφανδρο. «Τότε τους έκανα σήματα με τα χέρια μου και τους φώναξα: «Είμαι δικός σας. Μη φοβάστε. Ελάτε εδώ»,- αναθυμόταν αργότερα ο Γκαγκάριν. Ομως πισω απο τον Γκαγκάριν υπήρχαν χιλιαδες επιστημονες και τεχνικοι με επικεφαλης ενα αλλο θρυλο,τον Σεργκέι Κορολιόφ.Μετά την πτήση του Γκαγκάριν, στις 6 Αυγούστου του ίδιου έτους, δηλαδή το 1961 πραγματοποίησε τη δεύτερη πτήση στο Διάστημα ο Γκέρμαν Τιτόφ με το διαστημόπλοιο Βοστόκ-2. Η πτήση του διήρκησε ολόκληρο ημερονύχτιο. Τον ΄Αύγουστο του 1962 έγινε η κοινή πτήση των διαστημοπλοίων Βοστόκ-3 και Βοστόκ-4 διαστημοπλοίων κυβερνωμένων από τους κοσμοναύτες Αντριάν Νικολάγιεφ και Πάβελ Ποπόβιτς. Ανάμεσα στα διαστημόπλοια είχε αποκατασταθεί ασύρματη επικοινωνία. Το 1963 έγινε η κοινή πτήση κοσμοναυτών – του Βαλέρι Μπικόφσκι και της πρώτης στον κόσμο γυναίκας- κοσμοναύτη Βαλεντίνας Τερεσκόβα. ΄Υστερα απ’ αυτούς πέταξε στο Διάστημα ένα τριμελές πλήρωμα με το πιο πολυσύνθετο διαστημόπλοιο Βοσχόντ. Στις 18 Μααρτίου του 1965 κατά την πτήση του με το Βοσχόντ-2 ο κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ βγήκε για πρώτη φορά στον κόσμο στο ανοιχτό Διάστημα με σκάφανδρο μέσω του ειδικού καθέκτη του διαστημοπλοίου. Όνειρο του Κορολιόφ ήταν η κατασκευή διαστημικών Σταθμών για μακρόχρονη παραμονή στο Διάστημα. Οι προβλέψεις του Σεργκέι Κορολιόφ για το μέλλον της κοσμοναυτικής ήταν πολύ ακριβείς. Να, ένα παράδειγμα. «Νομίζω ότι δεν θα κάνω λάθος, αν πώ ότι πολύ σύντομα θα τεθεί το ερώτημα αν αξίζει να στέλνονται στο Διάστημα τόσο ακριβά συστήματα, όσο είναι τα διαστημόπλοια για μερικά μόνο ημερονύχτια. Μάλλον χρειάζεται να στέλνονται για να παραμένουν εκεί για ορισμένο χρονικό διάστημα. Ο επανεφοδιασμός αυτών των διαστημοπλοίων με όλα τα απαραίτητα και η αλλαγή των πληρωμάτων τους να γίνεται με τη βοήθεια απλοποιημένων διαστημικών συσκευών με καθέκτες για τη σύζευξή τους με το σύστημα διαστημοπλοίων σε διαστημική τροχιά». Διεθνης Διαστημικος Σταθμος. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ΔΔΣ) (αγγλικά: International Space Station‎‎, ISS, ρωσικά: Междунаро́дная косми́ческая ста́нция‎‎, МКС) είναι ένας ερευνητικός διαστημικός σταθμός σε τροχιά γύρω από τη Γη. Η συναρμολόγησή του ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1998 ενώ το πρώτο του πλήρωμα εγκαταστάθηκε τον Νοέμβριο του 2000. Ο ΔΔΣ εξακολουθεί και σήμερα να βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης. Είναι ορατός από τη Γη δια γυμνού οφθαλμού, με την απόστασή του από την επιφάνειά της να κυμαίνεται μεταξύ 400,2 χλμ. και 409,5 χιλιομέτρων(Τωρα 419 Km.) Ταξιδεύει με μέση ταχύτητα ως προς την επιφάνεια της Γης 27.744 χιλιόμετρα ανά ώρα, συμπληρώνοντας 15,7 περιφορές την ημέρα. Επειδή η περίοδος της τροχιάς του σταθμού γύρω από τη Γη είναι μία φορά κάθε 90 λεπτά, οι παρατηρητές εντός του ΔΔΣ βιώνουν μια ανατολή ή δύση του ηλίου περίπου κάθε 45 λεπτά.Ο ΔΔΣ αποτελεί κοινό πρόγραμμα μεταξύ των διαστημικών οργανισμών NASA των ΗΠΑ, Roscosmos Ρωσίας, JAXA Ιαπωνίας, CSA (Καναδά) και EΟΔ (Ευρώπης).Ο ΔΔΣ είναι αναμφισβήτητα η πιο δαπανηρή ανθρώπινη κατασκευή που κατασκευάστηκε ποτέ, με κόστος περί τα 120 δισεκατομμύρια ευρώ. Η ύπαρξη και η λειτουργία του είναι αποτέλεσμα μιας από τις πιο σημαντικές διεθνείς συνεργασίες στη σύγχρονη ιστορία. Μάζα περίπου 450 τόνοι Μήκος51 m from PMA-2 to Zvezda Πλάτος109 m Ύψοςπερ. 20 m(27/11/2009 Όγκος 837 m3 Ατμοσφαιρική πίεση101,3 kPa (1 atm) Περίγειο 400,2 km AMSL (18/06/2010) Απόγειο409,5 km AMSL (18/06/2010)(419Km/24/4/2025) Τροχιακή κλίση51,6 Μοίρες Μέση ταχύτητα7.706,6 m/s (27.743,8 km/h Περίοδος τροχιάς91 λεπτά. Ταξιδι στον Αρη. Ξερουμε οτι με τα σημερινα διαστημοπλοια ενα ταξιδι στον Αρη θα κρατησει εξη μηνες.Ο χρονος ειναι τεραστιος για ενα πληρωμα μεσα σε ενα διαστημοπλοιο και κανενας δεν εξασφαλιζει οτι το πληρωμα του μπορει να φτασει ακεραιο στο προορισμο του. Οταν ξεκινησα να γραφω στην Διαστημικη Εξερευνηση (Οκτωβριο του 2007) ειχα ανεβασει ενα πινακα για τον χρονο προσεγγισης των πλανητων του ηλιακου μας συστηματος με την ταχυτητα 11,6Km/sec και με μια υποθετικη ταχυτητα 300Km/sec δηλαδη το 1/1000 της ταχυτητας του φωτος. Αποσταση απο την Γη (σε εκατ.χιλ*) Ελαχιστη Μεγιστη 1.Ερμης=89.100.000.*(88,90ημ=3,44ημ)-94.100.000*(93,89ημ=3,63ημ) 2.Αφροδιτη=41.400.000.*(41,31ημ=1,60ημ)-257.000.000 (256,43ημ=9,92ημ) 3.Αρης=55.700.000.*(55,58ημ=2,15ημ)-399.000.000* (398,11ημ=15,39ημ) 4.Διας=628.760.000.*(627,35ημ=24,26ημ)-970.000.000* (967,83ημ=37,42ημ) 5.Κρονος=1.274.000.000*(1271,15ημ=49,15ημ) 2.587.000.000*(2581,22ημ=99,81ημ) 6.Ουρανος=2.587.000.000*(2581,22ημ=99,81ημ) 3.156.000.000*(3148,95ημ=121,76ημ) 7.Ποσειδων=4.313.000.000*(4303,36ημ=166,40ημ) 4.683.000.000*(4672,53ημ=180.67ημ) 8.Πλουτων=4.290.000.000*(4280,41ημ=165,51ημ) 7.520.000.000*(7503ημ=290,12ημ) Απο τον πινακα αυτο φαινεται καθαρα οτι αν θελουμε να αποικισουμε το ηλιακο μας συστημα θα πρεπει να φτιαξουμε κινητηρες προωθησης για μεγαλυτερες ταχυτητες. Ετσι λοιπον εχουν ξεκινησει το τελευταιο διαστημα μετα απο δεκαδες χρονια ακινησιας οι προσπαθειες απο Η.Π.Α. και Ρωσια να φτιαχθουν επιτελους πυρηνικοι κινητηρες. NASA: Πράσινο φως για το πρώτο πυρηνοκίνητο σκάφος – Από τη Γη στον Άρη σε λίγες εβδομάδες. Η αμερικανική εταιρεία αεροδιαστημικής και άμυνας Lockheed Martin εξασφάλισε συμβόλαιο της NASA και του Πενταγώνου για την ανάπτυξη του πρώτου σκάφους με πυρηνικό κινητήρα, μια νέα τεχνολογία που θα επέτρεπε σε διαστημικές αποστολές να ταξιδεύουν μέχρι τον Άρη σε λίγες εβδομάδες αντί για μήνες.«Η μείωση τη διάρκειας του ταξιδιού έχει κρίσιμη σημασία για τις αποστολές ανθρώπων στον Άρη» προκειμένου να περιοριστεί η έκθεση του πληρώματος στην ηλιακή και κοσμική ακτινοβολία» δήλωσε σύμφωνα με το Reuters ο Κερκ Σάιρμαν, αντιπρόεδρος Σεληνιακής Εξερεύνησης στη Lockheed Martin.Το συμβόλαιο εντάσσεται στο ερευνητικό πρόγραμμα Draco που υλοποιούν η NASA σε συνεργασία με την DARPA, την υπηρεσία προηγμένων ερευνητικών προγραμμάτων του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας.Σύμφωνα με τη Lockheed, η πρώτη δοκιμαστική πτήση προγραμματίζονται για το 2027 το αργότερο. Μιλώντας από το κοσμοδρόμιο του Βοστότσνι στη ρωσική Άπω Ανατολή, με αφορμή την επέτειο της ιστορικής πτήσης του Γιούρι Γκαγκάριν, ο Βλαντιμίρ Πούτιν προανήγγειλε την εκτόξευση αποστολής στη Σελήνη εντός του έτους αλλά και την ανάπτυξη διαστημικού σκάφους που θα κινείται με πυρηνική τεχνολογία. Για να εχουμε μια ιδεα ας διαβασουμε http://library.techlink.gr/ptisi/article.asp?mag=2&issue=116&article=3187 Ετσι λοιπον οταν καταφερουμε να φτιαξουμε τους πυρηνικους κινητηρες θα μπορεσουμε πραγματικα να αποικησουμε το Ηλιακο μας συστημα οπως ανεφερα και στο θεμα το προηγουμενο για το ενα δισ.χρονια που εχουμε πριν μας καψει ο Ηλιος μας. Περισσοτερα.www.Astrovox.gr-Αστρο-ειδήσεις-Διαστημική Εξερεύνηση-Ενα μηνυμα-Μια απαντηση!(Σελ.2)

Η NASA ορίζει την κάλυψη για την 32η αναχώρηση της αποστολής ανεφοδιασμού της SpaceX. Η NASA και οι διεθνείς συνεργάτες της σύντομα θα λάβουν δείγματα επιστημονικής έρευνας και υλικό μετά την αναχώρηση του διαστημοπλοίου Dragon της SpaceX από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Πέμπτη 22 Μαΐου για την επιστροφή του στη Γη.Η ζωντανή κάλυψη της αποσύνδεσης και της αναχώρησης ξεκινά στις 11:45 π.μ. EDT στο NASA+. Μάθετε πώς να παρακολουθείτε περιεχόμενο της NASA μέσω μιας ποικιλίας πλατφορμών, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Το διαστημόπλοιο Dragon θα αποσυνδεθεί από το ζενίθ, ή το διαστημικό λιμάνι της μονάδας Harmony του σταθμού στις 12:05 μ.μ. και θα ενεργοποιήσει τους προωθητήρες του για να μετακινηθεί σε ασφαλή απόσταση μακριά από τον σταθμό υπό τη διοίκηση του Ελέγχου Αποστολής της SpaceX στο Hawthorne της Καλιφόρνια. Μετά την επανείσοδο στην ατμόσφαιρα της Γης, το διαστημόπλοιο θα προσγειωθεί την Παρασκευή 23 Μαΐου στα ανοικτά των ακτών της Καλιφόρνια. Η NASA θα δημοσιεύσει ενημερώσεις στο ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού του οργανισμού. Δεν υπάρχει βίντεο ζωντανής μετάδοσης της προσγείωσης. Γεμάτο με σχεδόν 6.700 λίβρες προμηθειών, επιστημονικών ερευνών, εξοπλισμού και τροφίμων, το διαστημόπλοιο έφτασε στον διαστημικό σταθμό στις 22 Απριλίου μετά την εκτόξευση στις 21 Απριλίου με έναν πύραυλο Falcon 9 από το Launch Complex 39A στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στη Φλόριντα για την 32η αποστολή εμπορικών υπηρεσιών ανεφοδιασμού SpaceX του οργανισμού.Μερικά από τα επιστημονικά υλικά και τα δείγματα που θα επιστρέψει ο Dragon στη Γη περιλαμβάνουν το MISSE-20 (Πείραμα Πολλαπλών Χρήσεων Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού), το οποίο εξέθεσε διάφορα υλικά στο διάστημα, συμπεριλαμβανομένων υλικών θωράκισης και ανίχνευσης ακτινοβολίας, ηλιακών ιστίων και ανακλαστικών επιστρώσεων, κεραμικών σύνθετων υλικών για μελέτες επανεισόδου σε διαστημόπλοια και ρητινών για πιθανή χρήση σε θερμικές ασπίδες. Δείγματα ανακτήθηκαν στο εξωτερικό του σταθμού και μπορούν να βελτιώσουν τη γνώση για το πώς αυτά τα υλικά αντιδρούν στην υπεριώδη ακτινοβολία, το ατομικό οξυγόνο, τα φορτισμένα σωματίδια, τον θερμικό κύκλο και άλλους παράγοντες.Επιπλέον, το Astrobee-REACCH (Responsive Engaging Arms for Captive Care and Handling) επιστρέφει στη Γη μετά από επιτυχή επίδειξη δυνατοτήτων σύλληψης και μετεγκατάστασης στον διαστημικό σταθμό. Η επίδειξη REACCH χρησιμοποίησε ρομπότ Astrobee για να καταγράψουν διαστημικά αντικείμενα διαφορετικών γεωμετριών ή επιφανειακών υλικών χρησιμοποιώντας βραχίονες που μοιάζουν με πλοκάμια και αυτοκόλλητα μαξιλαράκια. Η δοκιμή ενός τρόπου ασφαλούς καταγραφής και μετατόπισης συντριμμιών και άλλων αντικειμένων σε τροχιά θα μπορούσε να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της συντήρησης δορυφόρων στο τέλος του κύκλου ζωής τους, των ελιγμών αλλαγής τροχιάς και της απομάκρυνσης συντριμμιών σε τροχιά. Αυτές οι δυνατότητες μεγιστοποιούν τη διάρκεια ζωής των δορυφόρων και προστατεύουν δορυφόρους και διαστημόπλοια σε χαμηλή τροχιά της Γης που παρέχουν υπηρεσίες σε ανθρώπους στη Γη.Τα βιβλία από το έργο Story Time from Space θα επιστρέψουν επίσης. Τα μέλη του πληρώματος στον διαστημικό σταθμό διάβασαν πέντε παιδικά βιβλία που σχετίζονται με την επιστήμη, την τεχνολογία, τη μηχανική και τα μαθηματικά σε τροχιά και βιντεοσκόπησαν τον εαυτό τους να ολοκληρώνει επιστημονικά πειράματα. Τα βίντεο και τα δεδομένα που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια των αναγνώσεων και των επιδείξεων συνδέθηκαν με τη Γη και δημοσιεύτηκαν σε μια βιντεοθήκη με συνοδευτικό εκπαιδευτικό υλικό. Το υλικό και τα δεδομένα από μια μονοετή επίδειξη τεχνολογίας που ονομάζεται OPTICA (Onboard Programmable Technology for Image Compression and Analysis - Ενσωματωμένη Προγραμματιζόμενη Τεχνολογία για Συμπίεση και Ανάλυση Εικόνας) θα επιστρέψουν επίσης στη Γη. Η τεχνολογία OPTICA σχεδιάστηκε για να προωθήσει τη μετάδοση υπερφασματικών εικόνων σε πραγματικό χρόνο, εξαιρετικά υψηλής ανάλυσης, από το διάστημα στη Γη και παρείχε πολύτιμες πληροφορίες για τη συμπίεση και την επεξεργασία δεδομένων που θα μπορούσαν να μειώσουν το εύρος ζώνης που απαιτείται για την επικοινωνία, μειώνοντας το κόστος απόκτησης δεδομένων από συστήματα απεικόνισης που βασίζονται στο διάστημα χωρίς να μειωθεί ο όγκος των δεδομένων. Αυτή η τεχνολογία θα μπορούσε επίσης να βελτιώσει τις υπηρεσίες, όπως η αντιμετώπιση καταστροφών, που βασίζονται στις παρατηρήσεις της Γης. Για περισσότερα από 24 χρόνια, οι άνθρωποι ζουν και εργάζονται συνεχώς στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, προωθώντας την επιστημονική γνώση και διεξάγοντας κρίσιμη έρευνα προς όφελος της ανθρωπότητας και του πλανήτη μας. Η έρευνα για τους διαστημικούς σταθμούς υποστηρίζει το μέλλον των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων, καθώς η NASA στρέφεται σε αποστολές στο βάθος του διαστήματος στη Σελήνη στο πλαίσιο της εκστρατείας Άρτεμις και στο πλαίσιο της προετοιμασίας για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Άρη, καθώς και στην επέκταση των εμπορικών ευκαιριών σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη και πέραν αυτής. Μάθετε περισσότερα για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/international-space-station Το διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου SpaceX Dragon, στην 30ή αποστολή Εμπορικών Υπηρεσιών Ανεφοδιασμού της NASA, απεικονίζεται αγκυροβολημένο στο διαστημικό λιμάνι της μονάδας Harmony του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού στις 23 Μαρτίου 2024.

Η Google ανακοίνωσε εισαγωγή chatbot τεχνητής νοημοσύνης στη μηχανή αναζήτησης. Ο τεχνολογικός κολοσσός ξεκινά την μετεξέλιξη της δημοφιλέστερης υπηρεσίας του Ο διευθύνων σύμβουλος της Google Σουντάρ Πιτσάι ανακοίνωσε ότι εισάγεται μια νέα δυνατότητα στη μηχανή αναζήτησής της που ονομάζεται A.I. Mode. Το εργαλείο θα λειτουργεί σαν chatbot, επιτρέποντας στους χρήστες να ξεκινήσουν ένα ερώτημα, να κάνουν ερωτήσεις παρακολούθησης και γενικότερα να κάνουν χρήση των τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης της εταιρείας για την παροχή ολοκληρωμένων απαντήσεων.«Πρόκειται για μια συνολική επανεξέταση της αναζήτησης» ανέφερε ο Πιτσάι σε μια ενημέρωση δημοσιογράφων ενόψει του ετήσιου συνεδρίου της Google για προγραμματιστές λογισμικού. Ανάμεσα στις δυνατότητες των νέων ΑΙ υπηρεσιών της Google είναι πιο εξατομικευμένες και αυτοματοποιημένες απαντήσεις σε e-mail και ένα εργαλείο αγορών για την αυτόματη αγορά ρούχων αμέσως μόλις δοθούν προς πώληση.Η Google ήταν μέχρι σήμερα διστακτική στο να ενσωματώσει σε μεγάλο ποσοστό τεχνολογίες ΑΙ στη μηχανή αναζήτησης που αποτελεί το πιο σημαντικό προϊόν της και έφερε στα ταμεία του τεχνολογικού κολοσσού το 2024 σχεδόν 200 δισεκατομμύρια δολάρια. Η εταιρεία δεν ήθελε να διαταράξει τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι χρήστες με τη μηχανή αναζήτησης η οποία κατέχει ένα ποσοστό περίπου 90% στην αγορά των μηχανών αναζήτησης.Όμως διάφορες νέες εταιρείες του τομέα της τεχνητής νοημοσύνης όπως η OpenAI και η xAI, που ανήκει στον Ελον Μασκ, έχουν δηλώσει ότι θα προχωρήσουν άμεσα στη δημιουργία μηχανών αναζήτησης με προηγμένη τεχνητή νοημοσύνη υποχρεώνοντας την Google να κινηθεί και αυτή προς την ίδια κατεύθυνση για να μην αφήσει χώρο στον ανταγωνισμό. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1958878/i-google-anakoinose-eisagogi-chatbot-technitis-noimosynis-sti-michani-anazitisis/

Επιστήμονες του CERN έφτιαξαν μια «βαλίτσα» μεταφοράς αντιύλης. Ο μηχανισμός μπορεί να μεταφέρει τα σωματίδια από ένα εργαστήριο σε ένα άλλο. Επιστήμονες στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικής Έρευνας (CERN) κατασκεύασαν για πρώτη φορά ένα μηχανισμό ικανό να μεταφέρει αντιύλη έξω από το εργαστήριο. Η ερευνητική ομάδα κατασκεύασε μια συσκευή με την οποία κατάφεραν να μεταφέρουν αντιύλη στο πίσω μέρος ενός φορτηγού σε μια διαδρομή τεσσάρων χλμ. στην οποία η αντιύλη πέρασε τα σύνορα της Ελβετίας με τη Γαλλία.Αυτή η πρώτη στο είδος της επίδειξη ανοίγει το δρόμο για τη μεταφορά της αντιύλης σε εργαστήρια σε όλη την Ευρώπη μέσω των οδικών δικτύων. Μια υπερσύγχρονη εγκατάσταση στο Πανεπιστήμιο Heinrich Heine του Ντίσελντορφ στη Γερμανία, σχεδόν 800 χιλιόμετρα μακριά από το CERN αναμένεται να είναι ο πρώτος αποδέκτης αντιύλης από εκεί.Η μελέτη της αντιύλης είναι απαραίτητη για την κατανόηση του Διαστήματος και του τρόπου λειτουργίας του Σύμπαντος ωστόσο υπάρχουν ελάχιστες (περίπου πέντε) εγκαταστάσεις σε όλο τον κόσμο ικανές να δημιουργήσουν αντιύλη. Η παραγωγή της αντιύλης απαιτεί τη σύγκρουση σωματιδίων που ταξιδεύουν κοντά στην ταχύτητα του φωτός σε έναν ακίνητο στόχο, με μαγνήτες που χρησιμοποιούνται για να τον παγιδεύουν σε ένα δοχείο.Αυτές οι μαγνητικές παγίδες απαιτούν πολύ ηλεκτρισμό καθώς και ένα ειδικό περιβάλλον για να αποτρέψει την εξαφάνιση της αντιύλης αγγίζοντας οποιαδήποτε κανονική ύλη ακόμη και τη σκόνη. Για να ξεπεραστεί αυτό ερευνητική ομάδα αποτελούμενη από επιστήμονες του ευρωπαϊκού ερευνητικού κόμβου κατασκεύασε μια συσκευή που ήταν σε θέση να μετακινήσει την αντιύλη τοποθετημένη σε ένα φορτηγό με ταχύτητες άνω των 40 χλμ./ώρα.Το επίτευγμα περιγράφεται λεπτομερώς σε μια εργασία με τίτλο «Μεταφορά πρωτονίων από το εργοστάσιο αντιύλης του CERN» η οποία δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature». «Μεταφέραμε τα παγιδευμένα πρωτόνια από την πειραματική μας περιοχή στο AMF (εργοστάσιο αντιύλης) σε ένα φορτηγό και τα μεταφέραμε στην τοποθεσία Meyrin του CERN, επιδεικνύοντας αυτόνομη λειτουργία χωρίς εξωτερική ισχύ για τέσσερις ώρες και μετεγκατάσταση πρωτονίων χωρίς απώλειες.Επιβεβαιώνουμε με αυτόν τον τρόπο τη μεταφοράς σωματιδίων σε εργαστήρια κοντά στο AMF και τη χρήση μιας γεννήτριας ισχύος στο φορτηγό για να φτάσουμε σε εργαστήρια σε όλη την Ευρώπη» αναφέρουν οι ερευνητές που υποστηρίζουν ότι ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην έρευνα της ύλης γενικότερα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1958887/epistimones-toy-cern-eftiaxan-mia-valitsa-metaforas-antiylis/

2.Κβαντικοι Υπολογιστες. Ο ENIAC (αγγλική συντομογραφία του Electronic Numerical Integrator and Computer, Ηλεκτρονικός αριθμητικός ολοκληρωτής και υπολογιστής), ήταν ο πρώτος μεγάλης κλίμακας προγραμματιζόμενος ηλεκτρονικός ψηφιακός υπολογιστής γενικής χρήσης, που ολοκληρώθηκε το 1945. Αν και είχαν ήδη κατασκευαστεί κάποιοι υπολογιστές με ορισμένες από αυτές τις ιδιότητες, όπως ο Ζ3 του Κόνραντ Τσούζε, ο ENIAC ήταν Τούρινγκ πλήρης Ήταν ικανός να λύσει ένα πλήρες εύρος υπολογιστικών προβλημάτων μέσω επαναπρογραμματισμού.Ο ENIAC σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε υπό την εποπτεία του Καθηγητή Φυσικής Τζον Μόχλι (John Mauchly) και του μεταπτυχιακού φοιτητή του Τζον Έκερτ (John Presper Eckert), στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια.. Σκοπός των δύο κατασκευαστών ήταν η δημιουργία ενός υπολογιστή που θα μπορούσε να επιτύχει την έγκαιρη σύνταξη ακριβέστατων πινάκων εμβέλειας και τροχιάς, για τις βολές των νέων όπλων του αμερικανικού στρατού. Ο υπολογιστής θα χρησιμοποιούταν από το Εργαστήριο Βαλλιστικής Έρευνας του στρατού των Η.Π.Α., μετα τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο..Η διαδικασία ανάπτυξης των πινάκων βολών από την Υπηρεσία Βαλλιστικής μέχρι τότε γινόταν με το χέρι, κάτι που την έκανε χρονοβόρα και που συχνά οδηγούσε σε λάθη.Το ENIAC ολοκληρώθηκε το 1945 και τέθηκε για πρώτη φορά σε λειτουργία για πρακτικούς σκοπούς στις 10 Δεκεμβρίου 1945. Παρουσιάστηκε επίσημα στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια) στις 15 Φεβρουαρίου 1946, αφού κόστισε 487.000 δολάρια (που ισοδυναμεί με 6.200.000 δολάρια το 2021) και ο Τύπος αποκάλεσε «Γιγάντιο Εγκέφαλο». Είχε ταχύτητα της τάξης των χιλίων φορές μεγαλύτερη από αυτή των ηλεκτρομηχανικών μηχανών.Ο ENIAC είχε περισσότερες από 18.000 λυχνίες κενού και 1500 ηλεκτρονόμους. Ζύγιζε 30 τόνους και καταλάμβανε 163 τετραγωνικά μέτρα χώρο. Κατανάλωνε 150 κιλοβάτ ισχύ.. Από αρχιτεκτονικής πλευράς, είχε 20 καταχωρητές (accumulators), κάθε ένας από τους οποίους μπορούσε να αποθηκεύσει έναν αριθμό, του δεκαδικού συστήματος, των 10 ψηφίων. Μία ομάδα από 10 λυχνίες αναπαριστούσε κάθε ένα από τα δέκα ψηφία. Σε κάθε στιγμή, μία μόνο λυχνία βρισκόταν σε κατάσταση λειτουργίας, αναπαριστώντας έτσι την τιμή που αποκτούσε κάθε ένα από τα δέκα ψηφία του αριθμού. Tα τρία «W» που άλλαξαν τον κόσμο. Ήταν μια ιδέα «ασαφής αλλά συναρπαστική». Όταν, στις 12 Μαρτίου 1989, ο μηχανικός λογισμικού, Τίμοθι Μπέρνερς Λι, κατέθεσε μια ιδέα του στον προϊστάμενό του, με τίτλο «Διαχείριση της Πληροφορίας: Μια πρόταση», δεν μπορούσε ούτε ο ίδιος να φανταστεί τι είχε στα αλήθεια οραματιστεί. Και αυτό γιατί ήταν η πρόταση που γέννησε τον Παγκόσμιο Ιστό (World Wide Web – www). Τα τρία «W» που άλλαξαν τον κόσμο μια για πάντα.Έτσι δημιούργησε το πρωτόκολλο http (hypertext transfer protocol), δηλαδή τη «γλώσσα» επικοινωνίας των υπολογιστών στο διαδίκτυο και, παράλληλα, επινόησε ένα τρόπο αναγνώρισης κάθε «εγγράφου», αποδίδοντάς του ένα μοναδικό παγκόσμιο αναγνωριστικό (Universal Resource Identifier), μαζί με ένα αναγνωριστικό διεύθυνσης. Τα δύο αυτά χαρακτηριστικά συνδυάστηκαν και σήμερα αποτελούν το γνωστό μας URL (Uniform Resource Locator). Κι εγένετο World Wide Web… Το 1990 και συγκεκριμένα στις 12 Νοεμβρίου, ολοκλήρωσε τη δημιουργία του πρώτου προγράμματος περιήγησης (browser), έπρεπε όμως να δημιουργήσει και ένα πρόγραμμα εξυπηρέτησης (server) και μια γλώσσα για την περιγραφή του εγγράφου. Έτσι, επινόησε τη γλώσσα HTML (HyperText Markup Language). Το 1991 τα είχε ετοιμάσει όλα και, μη έχοντας ακόμη επίσημη απάντηση από το CERN, στις 6 Αυγούστου του 1991 δημιούργησε και παρουσίασε τον πρώτο server, τον info.cern.ch., διαθέτοντας ελεύθερα το πρόγραμμα περιήγησης και το λογισμικό του server μέσω του Διαδικτύου. Παράλληλα, άρχισε να «διαφημίζει» το δημιούργημά του μέσω των Ομάδων Νέων (Newsgroups). Σύντομα άρχισε να επικοινωνεί με χρήστες και να βελτιώνει τη δημιουργία του, χρησιμοποιώντας τις υποδείξεις τους.Στο μεταξύ, οι χρήστες της νέας υπηρεσίας, που ο ίδιος είχε ονομάσει Παγκόσμιο Ιστό (World Wide Web), άρχισαν να αυξάνονται αλματωδώς, ενώ οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ήταν πολύ πιο εύκολο και εξυπηρετικό να «δημοσιεύουν» τις πληροφορίες τους σε μια ιστοσελίδα , αντί να απαντούν σε πολυάριθμα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή να τις δημοσιεύουν στις ομάδες νέων, των οποίων η κίνηση πολλές φορές τις «έθαβε» (με την έννοια ότι περνούσαν απαρατήρητες). Ενδιαφέρον επίσης έδειξαν για το επίτευγμα του Λι και κυβερνητικές υπηρεσίες. Σύντομα, η κίνηση της νέας υπηρεσίας έγινε τόση, ώστε προέκυψε η ανάγκη δημιουργίας νέου λογισμικού περιήγησης.Ο Marc Andreessen, ένας φοιτητής του Πανεπιστημίου του Ιλλινόις δημιούργησε το λογισμικό Mosaic, τον πρόγονο του σημερινού λογισμικού περιήγησης Netscape Navigator. Και βέβαια σημαντική συμβολή στο όλο εγχείρημα είχε η δημοτικότητα και προσιτότητα των Windows της Microsoft με το γραφικό τους περιβάλλον. Παρουσιάστηκε ο μικρότερος κβαντικός υπολογιστής στον κόσμο. Το επίτευγμα μπορεί να προκαλέσει επαναστάσεις σε πολλούς επιστημονικούς τομείς.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Physical Review Applied» ερευνητική ομάδα ανακοίνωσε την κατασκευή του μικρότερου κβαντικού υπολογιστή στον κόσμο. Έχει το μέγεθος ενός επιτραπέζιου υπολογιστή και μπορεί να λειτουργήσει σε θερμοκρασία δωματίου. H δημιουργία κβαντικών υπολογιστών αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο στον τομέα της πληροφορικής αφού αυτοί οι υπολογιστές αναμένεται φέρουν επανάσταση στον σύγχρονο κόσμο. Η χρήση των κβαντικών υπολογιστών πιστεύεται ότι θα φέρει αδιανόητη ώθηση σε κάθε τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Τα qubits Στους υπολογιστές, η μονάδα πληροφορίας είναι το bit, το οποίο λαμβάνει τιμές είτε «0» είτε «1» και οι πληροφορίες αποθηκεύονται ως συνδυασμοί των δύο αυτών ψηφίων. Στους κβαντικούς υπολογιστές, το αντίστοιχο του bit είναι το κβαντικό bit, ή qubit. Χάρη σε μια κβαντική ιδιότητα που ονομάζεται υπέρθεση, το qubit μπορεί να λαμβάνει τιμές «0» ή «1» ή και τα δύο μαζί. Αυτή η ιδιότητα έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο η μνήμη και η ταχύτητα των κβαντικών υπολογιστών. Όγκος δεδομένων που με τους σημερινούς υπολογιστές, ακόμη και τους πιο ισχυρούς, απαιτείται χρονικό διάστημα πολλών ετών για να γίνει η επεξεργασία τους με τους κβαντικούς υπολογιστές η επεξεργασία θα γίνεται πριν προλάβει ο ερευνητής που πάτησε το enter να πιει μια γουλιά από τον καφέ του. Αυτή η δυαδικότητα καθιστά τους κβαντικούς υπολογιστές πανίσχυρους μα και εύθραυστους, καθώς κινδυνεύουν να καταρρεύσουν χωρίς προειδοποίηση, καθιστώντας ιδιαίτερα σημαντική μια διαδικασία ονόματι error correction, διόρθωση λάθους.Η χρήση των κβαντικών υπολογιστών πιστεύεται ότι θα φέρει αδιανόητη ώθηση σε κάθε τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας.Η Google ανακοίνωσε ότι το εργαστήριο της ανάπτυξης τεχνολογίας κβαντικών υπολογιστών πέτυχε ένα σημαντικό ορόσημο. Πρόκειται για ένα νέο τσιπ κβαντικών υπολογιστών, το Willow που είναι ικανό να εκτελέσει μια επεξεργασία δεδομένων σε λιγότερο από πέντε λεπτά η οποία με τους σημερινούς ταχύτερους υπερυπολογιστές στον κόσμο θα χρειαζόταν 10 επτάκις εκατομμύρια χρόνια για να ολοκληρωθεί.Ο αριθμός αυτός είναι το 1 ακολουθούμενο από 42 μηδενικά οπότε γίνονται εύκολα αντιληπτές οι απίστευτες δυνατότητες του τσιπ αν πράγματι επιβεβαιωθεί ότι λειτουργεί με αυτό τον τρόπο.Αυτό είναι ένα μεγάλο άλμα από το 2019, όταν η Google ανακοίνωσε ότι ένας κβαντικός επεξεργαστής που είχε αναπτύξει στα εργαστήρια της μπορούσε να ολοκληρώσει μια μαθηματική εξίσωση σε τρία λεπτά όταν ένας υπερυπολογιστής χρειάζεται δέκα χιλιάδες χρόνια για να το πετύχει. Βλεπουμε οτι απο το 1945 με τον ENIAC μεχρι το 2025 με τους πρωτους κβαντικους υπολογιστες τα τεραστια βηματα που εχουν γινει.Οταν οι κβαντικοι υπολογιστες ολοκληρωθουν και μπουν στην καθημερινοτητα θα φέρουν αδιανόητη ώθηση σε κάθε τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Περισσοτερα.www.Astrovox.gr-Αστρο-ειδήσεις-Πληροφορική-Τεχν.Νοημοσύνη-Kβαντικοi υπολ.-Νανοτεχνολογία.

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος "Ενέργεια" Ένας διαστημικός σταθμός όπου ο ήλιος δεν δύει ποτέ. Ενώ οι διακοπές του Μαΐου, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστες από άποψη καιρού, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) πέρασε αρκετές ημέρες κάτω από τις ακτίνες του καυτού Ήλιου - από τις 8 έως τις 11 Μαΐου, σχεδόν χωρίς διάλειμμα. Πώς συνέβη αυτό; Η τροχιακή μετάπτωση είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ήλιος δεν δύει για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η μετάπτωση είναι η σταθερή μετατόπιση του τροχιακού επιπέδου του σταθμού. Αυτό συμβαίνει επειδή ο πλανήτης μας είναι... Χμμ... «όχι στρογγυλός». Ζητάμε από τους υποστηρικτές της επίπεδης Γης να ηρεμήσουν τώρα. Απλώς μιλάμε για το σχήμα ενός γεωειδούς, όχι μιας σφαίρας - πεπλατυσμένης στους πόλους και ελαφρώς διογκωμένης στις ισημερινές περιοχές. Λόγω του σχήματος του γεωειδούς, τα αντικείμενα στην τροχιά του πλανήτη δεν έλκονται αυστηρά από το κέντρο του, αλλά σαν να βρίσκονται ελαφρώς στο πλάι του. Επομένως, αν και η κλίση της τροχιάς του ΔΔΣ προς τον ισημερινό παραμένει αμετάβλητη (51,6°), το επίπεδό της μετατοπίζεται σταδιακά. Περίπου 5° την ημέρα στα δυτικά. Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν ότι κατά τη διάρκεια μιας ημέρας πτήσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού γύρω από τη Γη, το φως και η σκιά εναλλάσσονται περίπου 16 φορές. Αλλά λόγω της μετάπτωσης, η τροχιά του ISS περιστρέφεται επίσης σε σχέση με τον Ήλιο. Η τροχιά του ISS κάνει μια πλήρη περιστροφή σε σχέση με τον Ήλιο σε 60 ημέρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η τροχιά φωτίζεται από όλες τις πλευρές και στο τέλος της περιόδου, ο σταθμός μπορεί να παραμείνει "στο φως" για αρκετές ημέρες στη σειρά. Σε τέτοιες μέρες, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός πετάει σαν να βρίσκεται στην άκρη του φωτός και της σκιάς και βρίσκεται σχεδόν όλη την ώρα κάτω από τις καυτές ακτίνες του Ήλιου, χωρίς να μπαίνει στη σκιά της Γης για σχεδόν μια εβδομάδα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ορισμένες μονάδες του ISS μπορούν να σκιαστούν από άλλα στοιχεία του σταθμού (για παράδειγμα, ηλιακούς συλλέκτες) για να εξασφαλιστεί η βέλτιστη μεταφορά θερμότητας. Ενδιαφέρον γεγονός. Η τροχιά του μελλοντικού ρωσικού τροχιακού σταθμού θα λύσει το πρόβλημα του ασταθούς φωτισμού. Οι συνθήκες φωτός και σκιάς θα παραμείνουν αμετάβλητες. Αυτό θα κάνει την εργασία με τους στόχους πιο ακριβή και αποτελεσματική. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_22922

Ιδού το πρώτο μηχάνημα εξόρυξης της Σελήνης (βίντεο) Είναι σχεδιασμένο για να συλλέγει το πολύτιμο ήλιο-3. Η επιστροφή του ανθρώπου στη Σελήνη και τα σχέδια μόνιμης παρουσίας του εκεί έχουν πολυεπίπεδες προεκτάσεις που ξεκινούν από τον στρατηγικό σχεδιασμό των υπερδυνάμεων σε γεωπολιτικό επίπεδο συνεχίζονται στον επιστημονικό/ερευνητικό τομέα και καταλήγουν στην εμπορική εκμετάλλευση του φυσικού μας δορυφόρου η οποία περνά από τον (διαστημικό) τουρισμό και καταλήγει στον ορυκτό πλούτο του φεγγαριού.Οι μελέτες που έχουν γίνει στο σεληνιακό περιβάλλον δείχνουν ότι ένα σπάνιο ισότοπο στη Γη, το ήλιο-3, βρίσκεται σε σχετική αφθονία στο φεγγάρι. Η αμερικανική νεοφυής εταιρεία Interlune παρουσίασε ένα μηχάνημα συλλογής του ηλίου-3 από το σεληνιακό έδαφος.Η NASA εκτιμά ότι υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο τόνοι ηλίου-3 στο φεγγάρι. Αυτό το ισότοπο θα μπορούσε να παρέχει πυρηνική ενέργεια σε έναν αντιδραστήρα σύντηξης, αλλά επειδή δεν είναι ραδιενεργό, δεν θα παράγει επικίνδυνα απόβλητα σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος.Το μηχάνημα έχει σχεδιαστεί για να επεξεργάζεται 110 τόνους σεληνιακού ρεγόλιθου ανά ώρα για τη συλλογή ηλίου-3. Ο ρεγόλιθος είναι ένα στρώμα χαλαρού, κατακερματισμένου υλικού που καλύπτει την επιφάνεια της Σελήνης ενώ έχει παρουσία και στη Γη. Η αφθονία του ρεγόλιθου στη Σελήνη έχει οδηγήσει όλους τους εμπλεκόμενους στην κατάκτηση της Σελήνη είτε είναι κρατικές ή ιδιωτικές διαστημικές υπηρεσίες είτε εταιρείες να προσπαθούν να βρουν τρόπους αξιοποίησης του ρεγόλιθου με διαφόρους τρόπους είτε ως δομικό ή άλλων χρήσιμων υλικών.«Όταν χειρίζεσαι εξοπλισμό στη Σελήνη, τα πρότυπα αξιοπιστίας και απόδοσης βρίσκονται σε νέο επίπεδο. Η υψηλού ρυθμού ανασκαφή που απαιτείται για τη συλλογή ηλίου-3 από το φεγγάρι σε μεγάλες ποσότητες δεν έχει επιχειρηθεί ποτέ πριν, πόσο μάλλον με υψηλή απόδοση» αναφέρουν σε ανακοίνωση τους τα στελέχη της Interlune.Η κατασκευή του πρωτοτύπου αποτελεί συνεργασία μεταξύ της Interlune και της Vermeer, ενός 70χρονου κατασκευαστή γεωργίας και βιομηχανικού εξοπλισμού. «Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με τα αποτελέσματα του προγράμματος δοκιμών μέχρι σήμερα και ανυπομονούμε για την επόμενη φάση ανάπτυξης», πρόσθεσε ο Γκάρι Λάι, συνιδρυτής και επικεφαλής τεχνολογίας της Interlune. Η Interlune αναφέρει ότι η ανασκαφή είναι το πρώτο βήμα σε ένα προγραμματισμένο σύστημα τεσσάρων βημάτων για τη συλλογή φυσικών πόρων από το Διάστημα: ανασκαφή, ταξινόμηση, εξαγωγή και διαχωρισμός. Η εκκίνηση προχώρησε στην κατασκευή του πρωτοτύπου πλήρους κλίμακας αφού δοκίμασε με επιτυχία μια μικρότερη έκδοση του μηχανήματος πέρυσι. Στη φωτογραφία το μηχάνημα εξόρυξης του ηλίου-3 από τη Σελήνη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1958374/idoy-to-proto-michanima-exoryxis-tis-selinis-vinteo/

Η πρώτη μπαταρία που… μεταμορφώνεται για να έχει πολλές εφαρμογές. Επαναστατική τεχνολογία για χρήση από ηλεκτρονικές συσκευές μέχρι ανδροειδή. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science Advances» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι δημιούργησε μια μπαταρία που μπορεί να τεντωθεί και να λυγίσει χωρίς να χάσει την ισχύ της. Η ανακάλυψη ανοίγει το δρόμο για μια νέα γενιά φορητών ηλεκτρονικών συσκευών, έξυπνων ιατρικών μηχανημάτων ακόμη και ρομπότ με ανθρώπινες κινήσεις.«Η υφή μοιάζει λίγο με οδοντόκρεμα. Το υλικό μπορεί, για παράδειγμα, να χρησιμοποιηθεί σε έναν 3D εκτυπωτή για να διαμορφώσει την μπαταρία όπως θέλετε. Αυτό ανοίγει για έναν νέο τύπο τεχνολογίας» αναφέρει ο Άιμαν Ραχμανουντίν επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Linköping στη Σουηδία, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Οι παραδοσιακές μπαταρίες αντιμετωπίζουν μια αντιστάθμιση μεταξύ μεγέθους/ευελιξίας και ισχύος. Οι επιστήμονες στο Εργαστήριο Οργανικής Ηλεκτρονικής του Πανεπιστημίου Linköping έλυσαν αυτό το πρόβλημα χρησιμοποιώντας υλικά που μπορούν να συγκρατήσουν και να μεταφέρουν αρνητικά και θετικά φορτία σε συσκευές τροφοδοσίας ανεξάρτητα από τις ενεργειακές τους απαιτήσεις.«Οι μπαταρίες είναι το μεγαλύτερο εξάρτημα όλων των ηλεκτρονικών. Σήμερα είναι συμπαγείς και αρκετά ογκώδεις. Αλλά με μια μαλακή και συμβατή μπαταρία, δεν υπάρχουν περιορισμοί σχεδιασμού. Μπορεί να ενσωματωθεί στα ηλεκτρονικά με εντελώς διαφορετικό τρόπο και να προσαρμοστεί στον χρήστη» λέει ο Ραχμανουντίν.Για να δημιουργήσουν την μπαταρία οι ερευνητές μετέβαλαν τα ενεργά συστατικά, τα συνδετικά τμήματα και τους ακροδέκτες που συνθέτουν μια μπαταρία. Τα ενεργά συστατικά των καθόδων (θετικά φορτία) και των ανοδίων (αρνητικά φορτία) αποτελούνται από τροποποιημένη λιγνίνη, ένα οργανικό υλικό. Οι συνδέσεις ή οι θετικοί και αρνητικοί ακροδέκτες της μπαταρίας εξακολουθούν να είναι μεταλλικοί, αλλά είναι κατασκευασμένοι από νανογραφίτη και νανοσύρματα αργύρου που είναι αρκετά μικρά ώστε να παραμένουν εύκαμπτα με την υπόλοιπη μπαταρία.«Το αποτέλεσμα είναι μια μπαταρία που συμπεριφέρεται κάπως σαν ένα μπαλόνι νερού – διατηρώντας το συνολικό της σχήμα και συγκρατεί μεγάλη ποσότητα υλικού ενώ παραμένει εύκαμπτη» υποστηρίζουν οι ερευνητές.Οι πιθανές εφαρμογές αυτής της ανακάλυψης περιλαμβάνουν αντλίες ινσουλίνης, βηματοδότες και ακουστικά βαρηκοΐας, μαζί με ηλεκτρονικά υφάσματα που περιέχουν ηλεκτρονικά είδη σε ρούχα που προσαρμόζονται στο σώμα του χρήστη καθώς και ανάπτυξη του κλάδου «μαλακής ρομποτικής» η οποία δημιουργεί ρομπότ που θα διαθέτουν μια πλαστικότητα στις κινήσεις παρόμοια με αυτή των ανθρώπων γεγονός που θα τους επιτρέπει να αυξήσουν τόσο τον αριθμό όσο και την ποιότητα των δυνατοτήτων και υπηρεσιών που θα μπορούν να παρέχουν. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1958394/i-proti-mpataria-poy-metamorfonetai-gia-na-echei-polles-efarmoges/

Γιατί υπάρχουμε; Μέσα σε ένα εργαστήριο που βρίσκεται στα δάση της Νότιας Ντακότα, οι φυσικοί προετοιμάζουν ένα πείραμα που ίσως δώσει απάντηση σε ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα της επιστήμης: γιατί υπάρχει το σύμπαν μας; Βρίσκονται σε έναν αγώνα δρόμου για την απάντηση με μια δεύτερη ομάδα Ιαπώνων φυσικών που θα πραγματοποιήσουν παρόμοιο πείραμα – οι οποίοι προς το παρόν προηγούνται. Πως θα λειτουργεί ο ανιχνευτής σωματιδίων Dune Το γεγονός ότι στο σύμπαν υπάρχουν γαλαξίες, άστρα, πλανήτες, άνθρωποι και γενικότερα ότι βλέπουμε γύρω μας, μπορεί να το χρωστάμε στα νετρίνα. Αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη υπήρχε άφθονη ενέργεια, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν ζεύγη σωματιδίων (ύλη) και αντισωματιδίων (αντιύλη). Η κοσμική πυκνότητα τότε ήταν τόσο μεγάλη, ώστε τα σωματίδια κάθε ζεύγους θα έπρεπε πολύ σύντομα να συγκρουστούν αφανίζοντας το ένα το άλλο και αφήνοντας πίσω τους μόνο έναν ωκεανό ραδιενέργειας. Για να αποφευχθεί η ολική καταστροφή, πρέπει να υπήρξε μια ελάχιστη υπεροχή στην πυκνότητα της ύλης προς την αντιύλη. Οι φυσικοί επιστήμονες πασχίζουν να καταλάβουν πώς είναι δυνατόν να προέκυψε μια τέτοια ασυμμετρία. Σύμφωνα με μια δημοφιλή ερμηνεία, στο πρώιμο σύμπαν τα υπερβαρέα ξαδελφάκια των νετρίνων διασπάστηκαν με τέτοιον τρόπο ώστε να δημιουργείται ένα επιπλέον σωματίδιο ύλης για κάθε δισεκατομύριο ζεύγη ύλης-αντιύλης. Η μέτρηση των ιδιαίτερων ιδιοτήτων των σημερινών ελαφρών νετρίνων θα μπορούσε να μας αποκαλύψει πόσο εύλογο είναι ένα τέτοιο σενάριο για την ανατροπή της ισορροπίας, έστω κατ’ ελάχιστο ποσοστό, υπέρ της ύλης. Αλλά και πάλι, αν δεν υπήρχαν τα νετρίνα, εμείς μάλλον δεν θα είμασταν εδώ.Οι φυσικοί κατασκευάζουν ανιχνευτές με σκοπό την μελέτη των νετρίνων με την ελπίδα να καταλάβουν ‘γιατί υπάρχουν’. Η αμερικανική ερευνητική ομάδα ελπίζει να βρεί την απάντηση βαθιά κάτω από το έδαφος με το πείραμα Deep Underground Neutrino Experiment (Dune). Οι επιστήμονες θα φτάσουν 1.500 μέτρα κάτω από την επιφάνεια, σε τρία τεράστια υπόγεια σπήλαια. Η κλίμακα είναι τέτοια που τα συνεργεία κατασκευής και οι μπουλντόζες τους συγκριτικά να μοιάζουν με μικρά παιχνιδάκια. Ο επιστημονικός διευθυντής αυτής της εγκατάστασης, Dr Jaret Heise, περιγράφει τα γιγάντια σπήλαια ως «καθεδρικούς ναούς της επιστήμης».Ο Dr Jaret Heise ασχολείται με την κατασκευή αυτών των σπηλαίων στις Υπόγειες Ερευνητικές Εγκαταστάσεις του Σάνφορντ (Surf) εδώ και δέκα χρόνια περίπου. Απομονώνουν το Dune από τον θόρυβο και την άσχετη ακτινοβολία. Τώρα το πείραμα Dune είναι έτοιμο για το επόμενο στάδιο. Σύφωνα με τον Heise: «Είμαστε έτοιμοι να κατασκευάσουμε τον ανιχνευτή που θα αλλάξει την κατανόησή μας για το σύμπαν με όργανα που θα αναπτυχθούν από τη συνεργασία περισσότερων από 1400 επιστημόνων από 35 χώρες, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί υπάρχουμε».Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η απάντηση στην κατανόηση του γιατί η ύλη κυριάρχησε – και κατ’ επέκταση γιατί υπάρχουμε – βρίσκεται στη μελέτη των νετρίνων και αντινετρίνων. Γι αυτό θα εκτοξεύουν δέσμες και των δύο ειδών σωματιδίων από το υπέδαφος στο Ιλινόις προς τους ανιχνευτές στη Νότια Ντακότα που βρίσκονται σε απόσταση 800 μιλίων. Καθώς ταξιδεύουν, τα νετρίνα και τα αντινετρίνα αλλάζουν ελάχιστα. Οι επιστήμονες θέλουν να μάθουν αν αυτές οι αλλαγές είναι διαφορετικές για τα νετρίνα και τα αντινετρίνα. Αν ναι, αυτό θα μπορούσε να τους οδηγήσει στην απάντηση στο γιατί ύλη και αντιύλη δεν αλληλοεξξαφανίστηκαν.Στην άλλη άκρη του κόσμου, 9.650 χιλιόμετρα από τη Νότια Ντακότα, Ιάπωνες φυσικοί χρησιμοποιούν λαμπερές χρυσές σφαίρες για να απαντήσουν στα ίδια ερωτήματα. Κατασκευάζουν τον ανιχνευτή Hyper-K – ο οποίος θα είναι μια μεγαλύτερη και καλύτερη έκδοση του υπάρχοντος ανιχνευτή νετρίνων Super-K (Super-Kamiokande).Η ερευνητική ομάδα των Ιαπώνων, θα ενεργοποιήσει την δέσμη νετρίνων σε λιγότερο από τρία χρόνια, αρκετά χρόνια νωρίτερα από το αμερικανικό πείραμα. Ο αγώνας δρόμου μπορεί να έχει ξεκινήσει, αλλά τα πρώτα αποτελέσματα αναμένονται στα επόμενα χρόνια. Γι αυτό προς το παρόν, το ερώτημα τι ακριβώς συνέβη στην αρχή του χρόνου ώστε να υπάρχουμε σήμερα, παραμένει αναπάντητο. πηγές: 1. Scientists in a race to discover why our Universe exists– https://www.bbc.com/news/articles/cjwvgevjjl6o – 2. ΡΕΥ ΤΖΑΓΙΑΟΥΟΡΝΤΑΝΑ, ‘ΚΥΝΗΓΟΙ ΝΕΤΡΙΝΩΝ’, ΠΕΚ – https://cup.gr/book/kynigi-netrinon/

Τρεις ανακαλυψεις που θα εκτοξευσουν τον ανθρωπινο πολιτισμο. Αγαπητο Astronio.Φιλε Παυλο. 1.Πυρηνική Συντηξη. «Η παγκόσμια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αυξήθηκε κατά 2,5% το 2023, φτάνοντας στο επίπεδο ρεκόρ των 29.925 TWh (τεραβατωρών) Ολοι γνωριζουμε οτι η ηλεκτρικη ενεργεια αποτελει την βαση του ανθρωπινου πολιτισμου.Απο την στιγμη που η ανθρωποτητα ξεκινησε να χρησιμοποιει την ηλεκτρικη ενεργεια ειχαμε αλμα στον ανθρωπινο πολιτισμο.Ετσι το θεμα της παραγωγης ηλεκτρικης ενεργειας αποτελει το πρωτο προβλημα ολων των κρατων.Ο άνθρακας διατήρησε την θέση του ως το κυρίαρχο καύσιμο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, με τα ορυκτά καύσιμα να αποτελούν συνολικά το 60% της παγκόσμιας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Το μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών στη συνολική παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αυξήθηκε, από 29%, σε 30%».Το προβλημα που δημιουργηθηκε με τον τροπο παραγωγης δεν ειναι αλλο απο το φαινομενο του θερμοκηπιου στον πλανητη μας.Στην εναρξη της βιομηχανικης περιοδου το1760 το CO2 ηταν 280 ppm και τωρα φτασαμε στα 420 ppm.Ετσι ο τροπος παραγωγης ηλεκτρικης ενεργειας ειναι κυριαρχος για το μελλον του πλανητη μας.Εδω ερχεται η πυρηνικη συντηξη να δωσει την απαφασιστικη λυση.Τι εναι πυρηνικη συντηξη το γνωριζουμε απο παλια.Το θεμα ειναι να το πετυχουμε στην πραξη.Εδω ερχεται το ITER .Το έργο του Διεθνούς Θερμοπυρηνικού Πειραματικού Αντιδραστήρα (ITER) που ειναι στην Γαλλια υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Κίνα, την Ιαπωνία, τη Ρωσία και την Ευρωπαϊκή Ένωση.Ηδη η διαδικασια κατασκευης εχει προχωρησει αποφασιστικα και το πανίσχυρο μαγνητικό σύστημα για να δημιουργήσει ένα «αόρατο κλουβί» που θα περιορίζει τα υπέρ-καυτά σωματίδια πλάσματος τα οποία ενώνονται και συντήκονται για να απελευθερώνουν ενέργεια.Οι υπεύθυνοι του προγράμματος ITER ανακοίνωσαν ότι το τελευταίο εξάρτημα του συστήματος, η κεντρική ηλεκτρομαγνητική βαλβίδα, είναι έτοιμο πέρασε τους απαραίτητους ελέγχους και ξεκίνησε η συναρμολόγηση του.Ετσι η διαδικασιες για την προσπαθεια παραγωγης ειναι σε κρισιμο σημειο «Γνωρίζουμε ήδη ότι μπορούμε να έχουμε σύντηξη. Το ερώτημα είναι, θα κάνουμε τη σύντηξη με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι οικονομικά αποδοτικό;» λέει ο επικεφαλής του ITER για το αποκαλούμενο ιερό δισκοπότηρο της ενέργειας που για πολλούς θα αποτελέσει ένα ορόσημο για τον ανθρώπινο πολιτισμό ανοίγοντας νέους μακροπρόθεσμους ορίζοντες για την ανθρωπότητα αν φυσικά αυτό το εργαλείο αυτό χρησιμοποιηθεί με σύνεση και λογική.Η ανεξαντλητη πηγη παραγωγης ηλεκτρικης ενεργειας χωρις αποβλητα θα εκτιναξει τον ανθρωπινο πολιτισμο και θα βοηθησει αποφασιστικα να αντιμετωπισουμε και την κλιματικη αλλαγη με την αποφασιστικη μειωση των ορυκτων καυσιμων και την μειωση εντελει του CO2. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1951069/etoimi-i-kardia-toy-diethnoys-programmatos-pyrinikis-syntixis-iter-vinteo/ Περισσοτερα.www.Astrovox.gr-Αστρο-ειδήσεις-Πυρηνική Συντηξη.(Σελ.2)

Η κινεζική «SpaceX» εκτόξευσε το νέο της πύραυλο (βίντεο) Μετέφερε στο Διάστημα έξι δορυφόρους ενώ θα εκτοξευθεί σύντομα ένας ακόμη νέος πύραυλος της εταιρείας. Η κινεζική νεοφυής εταιρεία Landspace έστειλε έξι δορυφόρους σε τροχιά με τον πύραυλο Zhuque-2E που έχει κατασκευάσει ο οποίος κινείται με μεθάνιο.Το Zhuque-2E εκτοξεύτηκε από την περιοχή δοκιμών εμπορικής καινοτομίας του διαστήματος Dongfeng στη βορειοδυτική Κίνα. Ο πύραυλος μετέφερε έξι δορυφόρους Tianyi που ανήκουν στην εταιρεία Spacety. Οι δορυφόροι θα χρησιμοποιηθούν για καταγραφή εικόνων ραντάρ, οπτική τηλεπισκόπηση και διάφορες έρευνες των διαστημικών επιστημών.Ο πύραυλος μπορεί να μεταφέρει φορτίο τεσσάρων τόνων σε αποστάσεις 500 χιλιομέτρων τροχιά. Ο Zhuque-2E έχει μήκος 47,3 μέτρα και αποτελεί έναν από τους πυραύλους της οικογένειας Zhuque που έχει δημιουργήσει η Landspace και η πρώτη εκτόξευση πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Νοέμβριο. Στο τελικό στάδιο δοκιμών βρίσκεται ένα ακόμη πιο μεγάλο και προηγμένο μοντέλο ο Zhuque-3 με μήκος 76,6 μέτρα. Οι πύραυλοι θα μεταφέρουν εμπορικά και επιστημονικού ενδιαφέροντος φορτία ενώ φυσικά αναμένεται να χρησιμοποιηθούν και για αποστολές του κινεζικού στρατού. Μένει να δούμε το κόστος των εκτοξεύσεων και αν αυτές θα είναι ανταγωνιστικές στην Space X (που κυριαρχεί στον τομέα των εμπορικών εκτοξεύσεων) και άλλες εταιρείες που εκτοξεύουν φορτία στο Διάστημα. Η στιγμή της απογείωσης του πυραύλου Zhuque-2E. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1957611/i-kineziki-space-x-ektoxeyse-to-neo-tis-pyraylo-vinteo/ Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος "Ενέργεια" Στις 15 Μαΐου, ο Progress MS-31, του οποίου η εκτόξευση είχε προγραμματιστεί για τον Ιούλιο, υποβλήθηκε σε δοκιμές σε ανηχοϊκό θάλαμο. Σχεδόν όλα τα διαστημόπλοια που εκτοξεύονται σε τροχιά περνούν από αυτό το δωμάτιο στο Μπαϊκονούρ. Οι τοίχοι του είναι καλυμμένοι με πλακάκια με επίστρωση φερρίτη. Τα ραδιοκύματα δεν ανακλώνται εδώ, αλλά διασκορπίζονται προσεκτικά. Η RSC Energia εξήγησε γιατί αυτός ο θάλαμος είναι «πιο ήσυχος» από τον χώρο, τι κοινό έχει με ένα στούντιο ηχογράφησης και γιατί ακριβώς είναι απαραίτητος. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-219699195_51060