Δροσος Γεωργιος

Το Viking 1 ξεκινά το ταξίδι του στον Άρη. Ένας πύραυλος Τιτάνας-Κένταυρος που μεταφέρει το διαστημόπλοιο Viking 1 εκτοξεύεται από το Συγκρότημα 41 στον Σταθμό Πολεμικής Αεροπορίας του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ στις 20 Αυγούστου 1975. Το Viking 1 προσγειώθηκε στον κόκκινο πλανήτη στις 20 Ιουλίου 1976, καθιστώντας την πρώτη πραγματικά επιτυχημένη προσγείωση στον Άρη. Το Viking 1 ήταν το πρώτο από ένα ζευγάρι σύνθετων διαστημικών ανιχνευτών που σχεδιάστηκαν για να φτάσουν στον Άρη και να συλλέξουν στοιχεία σχετικά με την πιθανότητα ζωής στον Άρη. Η εξερεύνηση του Άρη από τη NASA συνεχίζεται, με ρόβερ να εξερευνούν την επιφάνεια του πλανήτη και διαστημόπλοια να μελετούν από τροχιά. Οι αποστολές Artemis του οργανισμού θα θέσουν επίσης τις βάσεις για τις πρώτες επανδρωμένες αποστολές στον Άρη. Μάθετε περισσότερα για το Viking 1 και δείτε την πρώτη φωτογραφία που τράβηξε κατά την προσγείωση. https://www.nasa.gov/image-article/viking-1-begins-journey-to-mars/

Νέος δορυφόρος NASA-ESA για τη μέτρηση της στάθμης της θάλασσας φτάνει στο σημείο εκτόξευσης στην Καλιφόρνια. Ο δορυφόρος Sentinel-6B θα ξεκινήσει σύντομα την τελική προετοιμασία για την εκτόξευση αργότερα φέτος. Μετά από ένα διατλαντικό ταξίδι με φορτηγό πλοίο και μια διαδρομή με φορτηγό από το Τέξας στην Καλιφόρνια, ο διεθνής δορυφόρος στάθμης της θάλασσας Sentinel-6B έφτασε σε εγκαταστάσεις της NASA στη Βάση Διαστημικής Δύναμης Vandenberg στην Καλιφόρνια στις 18 Αυγούστου. Ομάδες από τους κύριους εταίρους της αποστολής, τη NASA και την ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος), καθώς και τον κύριο ανάδοχο της ESA, την Airbus, θα ξεκινήσουν τις τελικές προετοιμασίες για την εκτόξευση του διαστημικού σκάφους αυτό το φθινόπωρο. Οι μετρήσεις του ύψους της επιφάνειας της θάλασσας του Sentinel-6B θα παρέχουν κρίσιμες πληροφορίες που θα βοηθήσουν στη βελτίωση του παράκτιου σχεδιασμού και θα επιτρέψουν στις τοπικές και πολιτειακές κυβερνήσεις να λαμβάνουν τεκμηριωμένες αποφάσεις σχετικά με την προστασία των παράκτιων υποδομών, των ακινήτων και των ενεργειακών εγκαταστάσεων. Αυτές οι μετρήσεις θα βοηθήσουν επίσης στη βελτίωση των μετεωρολογικών προβλέψεων που είναι κρίσιμες για την εμπορική και ψυχαγωγική πλοήγηση. Επιπλέον, τα δεδομένα από τον Sentinel-6B θα βοηθήσουν τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων να προστατεύσουν καλύτερα τις παράκτιες στρατιωτικές εγκαταστάσεις και να παρέχουν κρίσιμες πληροφορίες σχετικά με τις καιρικές και ωκεάνιες συνθήκες στο Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ. Η NASA στοχεύει στην εκτόξευση όχι νωρίτερα από τον Νοέμβριο με έναν πύραυλο SpaceX Falcon 9 από το Διαστημικό Συγκρότημα Εκτόξευσης 4 Ανατολικά στη Βάση Διαστημικών Δυνάμεων Vandenberg.Ο δορυφόρος είναι ο δεύτερος από τους δύο διαστημόπλοια που αποτελούν την αποστολή Sentinel-6/Jason-CS (Συνέχεια Υπηρεσίας), μια συνεργασία μεταξύ της NASA, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ESA, του EUMETSAT (Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Εκμετάλλευση Μετεωρολογικών Δορυφόρων) και της NOAA (Εθνικής Διοίκησης Ωκεανών και Ατμόσφαιρας). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρείχε χρηματοδοτική υποστήριξη και ο γαλλικός διαστημικός οργανισμός CNES (Εθνικό Κέντρο Σπουδών Χωρικών) συνέβαλε στην τεχνική υποστήριξη. Ο Sentinel-6B θα αναλάβει τον δίδυμο δορυφόρο του, Sentinel-6 Michael Freilich, ο οποίος εκτοξεύτηκε από το Vandenberg τον Νοέμβριο του 2020. Και οι δύο δορυφόροι αποτελούν μέρος μιας μακράς σειράς αμερικανο-ευρωπαϊκών αποστολών που παρακολουθούν την παγκόσμια στάθμη της θάλασσας από το 1992. Ο Sentinel-6B υποβλήθηκε σε τελική ενσωμάτωση μετά την εκτόξευση του Sentinel-6 Michael Freilich και στη συνέχεια αποθηκεύτηκε για να περιμένει την εκτόξευσή του το 2025. Τα πληρώματα έβγαλαν τον δορυφόρο Sentinel-6B από την αποθήκευση στα τέλη του 2024 και τον υπέβαλαν σε δοκιμές και ελέγχους σε μια εγκατάσταση στη Γερμανία για να βεβαιωθούν ότι λειτουργούσε σωστά. Στη συνέχεια, οι ομάδες έβαλαν τον Sentinel-6B σε ένα ελεγχόμενο από το κλίμα κοντέινερ για το ταξίδι του προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, το οποίο ξεκίνησε στις 22 Ιουλίου.Το Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA, το οποίο διαχειρίζεται για τον οργανισμό η Caltech στη Νότια Καλιφόρνια, συνεισφέρει τρία επιστημονικά όργανα για κάθε δορυφόρο Sentinel-6: το Προηγμένο Ραδιόμετρο Μικροκυμάτων, το Παγκόσμιο Δορυφορικό Σύστημα Πλοήγησης - Ραδιοαπόκρυψη και τη Συστοιχία Ανακλαστήρων Λέιζερ. Ο οργανισμός παρέχει επίσης υπηρεσίες εκτόξευσης, επίγεια συστήματα που υποστηρίζουν τη λειτουργία των επιστημονικών οργάνων της NASA, τους επεξεργαστές επιστημονικών δεδομένων για δύο από αυτά τα όργανα και υποστήριξη για τη διεθνή κοινότητα τοπογραφίας της επιφάνειας των ωκεανών.Το Πρόγραμμα Υπηρεσιών Εκτόξευσης της NASA, με έδρα το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι του οργανισμού στη Φλόριντα, διαχειρίζεται την υπηρεσία εκτόξευσης για την αποστολή. https://science.nasa.gov/blogs/sentinel-6/2025/08/20/new-nasa-esa-sea-level-satellite-arrives-at-california-launch-site/ Μέσα σε ένα κλιματικά ελεγχόμενο κοντέινερ, ο δορυφόρος Sentinel-6B έφτασε σε μια καρότσα φορτηγού στη Βάση Διαστημικής Δύναμης Vandenberg στην Καλιφόρνια στις 18 Αυγούστου. Οι ομάδες θα αποσυσκευάσουν τον δορυφόρο σε μερικές εβδομάδες για να ξεκινήσουν τις τελικές προετοιμασίες για την εκτόξευση τον Νοέμβριο. Ο δορυφόρος Sentinel-6B — συσκευασμένος στο λευκό, κλιματικά ελεγχόμενο κοντέινερ — βρίσκεται στο κατάστρωμα του Industrial Dolphin σε ένα λιμάνι στη Γερμανία. Αυτό το φορτηγό πλοίο ξεκίνησε το ταξίδι του μεταφέροντας το διαστημόπλοιο από την Ευρώπη στις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη Ιουλίου 2025. Εργαζόμενοι μέσα σε ένα καθαρό δωμάτιο στη Γερμανία κατέβασαν ένα εμπορευματοκιβώτιο πάνω από τον δορυφόρο Senti-nel-6B, προετοιμάζοντας το ταξίδι του διαστημικού σκάφους από την Ευρώπη προς τον χώρο εκτόξευσής του στη Βάση Διαστημικής Δύναμης Vandenberg στην Καλιφόρνια.

NASA: Η Δήμητρα μπορεί να είχε μακροχρόνια ενέργεια για να τροφοδοτήσει την κατοικησιμότητα. Ο νάνος πλανήτης είναι κρύος τώρα, αλλά νέα έρευνα σκιαγραφεί την εικόνα της Δήμητρας που φιλοξενεί μια βαθιά, μακρόβια πηγή ενέργειας που μπορεί να έχει διατηρήσει κατοικήσιμες συνθήκες στο παρελθόν. Νέα έρευνα της NASA διαπίστωσε ότι η Δήμητρα μπορεί να είχε μια διαρκή πηγή χημικής ενέργειας: τους σωστούς τύπους μορίων που απαιτούνται για να τροφοδοτήσουν ορισμένους μικροβιακούς μεταβολισμούς. Αν και δεν υπάρχουν στοιχεία ότι υπήρχαν ποτέ μικροοργανισμοί στην Δήμητρα, το εύρημα υποστηρίζει τις θεωρίες ότι αυτός ο ενδιαφέρων νάνος πλανήτης, που είναι το μεγαλύτερο σώμα στην κύρια ζώνη αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία, μπορεί κάποτε να είχε συνθήκες κατάλληλες για να υποστηρίξει μονοκύτταρες μορφές ζωής. Επιστημονικά δεδομένα από την αποστολή Dawn της NASA, η οποία ολοκληρώθηκε το 2018, έδειξαν προηγουμένως ότι οι φωτεινές, ανακλαστικές περιοχές στην επιφάνεια της Δήμητρας αποτελούνται κυρίως από άλατα που έχουν απομείνει από υγρό που διηθήθηκε από το υπέδαφος. Αργότερα, ανάλυση το 2020 διαπίστωσε ότι η πηγή αυτού του υγρού ήταν μια τεράστια δεξαμενή άλμης, ή αλμυρού νερού, κάτω από την επιφάνεια. Σε άλλες έρευνες, η αποστολή Dawn αποκάλυψε επίσης στοιχεία ότι η Δήμητρα έχει οργανικό υλικό με τη μορφή μορίων άνθρακα - απαραίτητο, αν και όχι επαρκές από μόνο του, για να υποστηρίξει μικροβιακά κύτταρα.Η παρουσία νερού και μορίων άνθρακα είναι δύο κρίσιμα κομμάτια του παζλ κατοικησιμότητας στη Δήμητρα. Τα νέα ευρήματα προσφέρουν το τρίτο: μια μακροχρόνια πηγή χημικής ενέργειας στο αρχαίο παρελθόν της Δήμητρας που θα μπορούσε να έχει καταστήσει δυνατή την επιβίωση των μικροοργανισμών. Αυτό το αποτέλεσμα δεν σημαίνει ότι η Δήμητρα είχε ζωή, αλλά μάλλον ότι πιθανότατα υπήρχε «τροφή» διαθέσιμη σε περίπτωση που είχε ποτέ εμφανιστεί ζωή στη Δήμητρα. Στη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Science Advances στις 20 Αυγούστου, οι συγγραφείς δημιούργησαν θερμικά και χημικά μοντέλα που μιμούνται τη θερμοκρασία και τη σύνθεση του εσωτερικού της Δήμητρας με την πάροδο του χρόνου. Διαπίστωσαν ότι πριν από περίπου 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ο υποεπιφανειακός ωκεανός της Δήμητρας μπορεί να είχε μια σταθερή παροχή ζεστού νερού που περιείχε διαλυμένα αέρια που ταξίδευαν προς τα πάνω από μεταμορφωμένα πετρώματα στον βραχώδη πυρήνα. Η θερμότητα προερχόταν από τη διάσπαση ραδιενεργών στοιχείων στο βραχώδες εσωτερικό του νάνου πλανήτη που συνέβη όταν η Δήμητρα ήταν νεαρή - μια εσωτερική διαδικασία που πιστεύεται ότι είναι κοινή στο ηλιακό μας σύστημα. «Στη Γη, όταν ζεστό νερό από τα βαθιά υπόγεια αναμειγνύεται με τον ωκεανό, το αποτέλεσμα είναι συχνά ένας μπουφές για μικρόβια - μια γιορτή χημικής ενέργειας. Επομένως, θα μπορούσε να έχει μεγάλες επιπτώσεις αν μπορούσαμε να προσδιορίσουμε εάν ο ωκεανός της Δήμητρας είχε εισροή υδροθερμικού ρευστού στο παρελθόν», δήλωσε ο Sam Courville, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. Με έδρα τώρα το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στο Τέμπε, ηγήθηκε της έρευνας ενώ εργαζόταν ως ασκούμενος στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, το οποίο διαχειριζόταν επίσης την αποστολή Dawn. Ανακαλύπτοντας το Ψύχος Η Δήμητρα που γνωρίζουμε σήμερα είναι απίθανο να είναι κατοικήσιμη. Είναι πιο δροσερή, με περισσότερο πάγο και λιγότερο νερό από ό,τι στο παρελθόν. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει επαρκής θερμότητα από τη ραδιενεργό αποσύνθεση μέσα στην Δήμητρα για να αποτρέψει το πάγωμα του νερού, και το υγρό που απομένει έχει γίνει μια συμπυκνωμένη άλμη. Η περίοδος κατά την οποία η Δήμητρα πιθανότατα θα ήταν κατοικήσιμη ήταν μεταξύ μισού δισεκατομμυρίου και 2 δισεκατομμυρίων ετών μετά τον σχηματισμό της (ή περίπου 2,5 δισεκατομμύρια έως 4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν), όταν ο βραχώδης πυρήνας της έφτασε στην κορύφωση της θερμοκρασίας του. Τότε ήταν που θερμά ρευστά θα είχαν εισαχθεί στο υπόγειο νερό της Δήμητρας. Ο νάνος πλανήτης επίσης δεν έχει το πλεονέκτημα της σημερινής εσωτερικής θέρμανσης που παράγεται από την ώθηση και την έλξη της τροχιάς ενός μεγάλου πλανήτη, όπως έχουν ο δορυφόρος του Κρόνου, Εγκέλαδος, και ο δορυφόρος του Δία, Ευρώπη. Έτσι, το μεγαλύτερο δυναμικό της Δήμητρας για ενέργεια που τροφοδοτεί την κατοικησιμότητα υπήρχε στο παρελθόν.Αυτό το αποτέλεσμα έχει επιπτώσεις και για αντικείμενα πλούσια σε νερό σε όλο το εξωτερικό ηλιακό σύστημα. Πολλά από τα άλλα παγωμένα φεγγάρια και νάνους πλανήτες που έχουν παρόμοιο μέγεθος με τη Δήμητρα (περίπου 585 μίλια ή 940 χιλιόμετρα σε διάμετρο) και δεν έχουν σημαντική εσωτερική θέρμανση από την βαρυτική έλξη των πλανητών θα μπορούσαν επίσης να είχαν μια περίοδο κατοικησιμότητας στο παρελθόν τους. Περισσότερα για την Dawn Ένα τμήμα του Caltech στην Πασαντίνα, το JPL, διαχειρίστηκε την αποστολή της Dawn για τη Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών της NASA στην Ουάσινγκτον. Το Dawn ήταν ένα έργο του Προγράμματος Ανακαλύψεων της διεύθυνσης, το οποίο διαχειρίζεται το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. Το JPL ήταν υπεύθυνο για τη συνολική επιστήμη της αποστολής Dawn. Η Northrop Grumman στο Ντάλες της Βιρτζίνια, σχεδίασε και κατασκεύασε το διαστημόπλοιο. Το Γερμανικό Αεροδιαστημικό Κέντρο, το Ινστιτούτο Max Planck για την Έρευνα του Ηλιακού Συστήματος, η Ιταλική Διαστημική Υπηρεσία και το Ιταλικό Εθνικό Αστροφυσικό Ινστιτούτο ήταν διεθνείς συνεργάτες στην ομάδα της αποστολής. Για μια πλήρη λίστα των συμμετεχόντων στην αποστολή, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://solarsystem.nasa.gov/missions/dawn/overview/ Ο νάνος πλανήτης Δήμητρα εμφανίζεται σε αυτές τις απεικονίσεις με βελτιωμένα χρώματα που χρησιμοποιούν εικόνες από την αποστολή Dawn της NASA. Νέα θερμικά και χημικά μοντέλα που βασίζονται στα δεδομένα της αποστολής δείχνουν ότι η Δήμητρα μπορεί να είχε συνθήκες κατάλληλες για ζωή πριν από πολύ καιρό. Αυτή η απεικόνιση απεικονίζει το εσωτερικό του νάνου πλανήτη Δήμητρα, συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς νερού και αερίων από τον βραχώδη πυρήνα σε μια δεξαμενή αλμυρού νερού. Το διοξείδιο του άνθρακα και το μεθάνιο είναι μεταξύ των μορίων που μεταφέρουν χημική ενέργεια κάτω από την επιφάνεια της Δήμητρας.

Το «καυτό» νέο μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης της NASA και της IBM ξεκλειδώνει τα μυστικά του Ήλιου. Σημείωση συντάκτη: Αυτό το άρθρο ενημερώθηκε στις 20 Αυγούστου 2025, για να διορθωθεί ο αριθμός των ετών δεδομένων εκπαίδευσης που χρησιμοποιήθηκαν και η ακρίβεια του μοντέλου. Το αρχικό άρθρο ανέφερε ότι το μοντέλο εκπαιδεύτηκε σε δεδομένα 14 ετών του Ηλιακού Δυναμικού Παρατηρητηρίου και ξεπέρασε τα υπάρχοντα benchmarks κατά 15%. Το μοντέλο στην πραγματικότητα εκπαιδεύτηκε σε δεδομένα 9 ετών και ξεπέρασε τα υπάρχοντα benchmarks κατά 16%.Η NASA ανεβάζει τον πήχη στην ηλιακή επιστήμη με την κυκλοφορία του Surya Heliophysics Foundational Model, ενός μοντέλου τεχνητής νοημοσύνης (AI) που εκπαιδεύτηκε σε παρατηρήσεις 9 ετών από το Ηλιακό Δυναμικό Παρατηρητήριο της NASA.Αναπτύχθηκε από τη NASA σε συνεργασία με την IBM και άλλους, το Surya χρησιμοποιεί τις εξελίξεις στην Τεχνητή Νοημοσύνη για να αναλύσει τεράστιες ποσότητες ηλιακών δεδομένων, βοηθώντας τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τις ηλιακές εκρήξεις και να προβλέψουν τον διαστημικό καιρό που απειλεί τους δορυφόρους, τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας και τα συστήματα επικοινωνιών. Το μοντέλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παροχή έγκαιρων προειδοποιήσεων στους χειριστές δορυφόρων και βοηθά τους επιστήμονες να προβλέψουν πώς η υπεριώδης ακτινοβολία του Ήλιου επηρεάζει την ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης.Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα δείχνουν ότι το Surya σημειώνει πρόοδο στην πρόβλεψη ηλιακών εκλάμψεων, μια μακροχρόνια πρόκληση στην ηλιοφυσική. Το Surya, με την ικανότητά του να δημιουργεί οπτικές προβλέψεις ηλιακών εκλάμψεων δύο ώρες μετά το τέλος του χρόνου, σηματοδοτεί ένα σημαντικό βήμα προς τη χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης για την επιχειρησιακή πρόβλεψη του διαστημικού καιρού. Αυτά τα αρχικά αποτελέσματα ξεπερνούν τα υπάρχοντα σημεία αναφοράς κατά 16%. Παρέχοντας ανοιχτή πρόσβαση στο μοντέλο στο HuggingFace και στον κώδικα στο GitHub, η NASA ενθαρρύνει την επιστημονική κοινότητα και την κοινότητα εφαρμογών να δοκιμάσουν και να εξερευνήσουν αυτό το μοντέλο Τεχνητής Νοημοσύνης για καινοτόμες λύσεις που αξιοποιούν τη μοναδική αξία των συνεχών, σταθερών, μακράς διάρκειας συνόλων δεδομένων από το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής.Η επιτυχία του μοντέλου βασίζεται άμεσα στη μακροπρόθεσμη βάση δεδομένων του Παρατηρητηρίου Ηλιακής Δυναμικής. Το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής της NASA, που ξεκίνησε το 2010, παρέχει ένα αδιάσπαστο, υψηλής ανάλυσης αρχείο του Ήλιου για σχεδόν 15 χρόνια, καταγράφοντας εικόνες κάθε 12 δευτερόλεπτα σε πολλαπλά μήκη κύματος, καθώς και ακριβείς μετρήσεις μαγνητικού πεδίου. Αυτό το σταθερό, καλά βαθμονομημένο σύνολο δεδομένων, που καλύπτει ολόκληρο τον ηλιακό κύκλο, είναι μοναδικά κατάλληλο για την εκπαίδευση μοντέλων Τεχνητής Νοημοσύνης όπως το Surya, επιτρέποντάς τους να ανιχνεύουν ανεπαίσθητα μοτίβα στην ηλιακή συμπεριφορά που θα παρέλειπαν τα μικρότερα σύνολα δεδομένων.Η δύναμη του Surya έγκειται στην αρχιτεκτονική του βασικού μοντέλου του, η οποία μαθαίνει απευθείας από τα ακατέργαστα ηλιακά δεδομένα. Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά συστήματα Τεχνητής Νοημοσύνης που απαιτούν εκτεταμένη επισήμανση, το Surya μπορεί να προσαρμοστεί γρήγορα σε νέες εργασίες και εφαρμογές. Οι εφαρμογές περιλαμβάνουν την παρακολούθηση ενεργών περιοχών, την πρόβλεψη της δραστηριότητας των εκλάμψεων, την πρόβλεψη της ταχύτητας του ηλιακού ανέμου και την ενσωμάτωση δεδομένων από άλλα αστεροσκοπεία, συμπεριλαμβανομένης της κοινής αποστολής Ηλιακού και Ηλιοσφαιρικού Παρατηρητηρίου NASA-ESA και του Parker Solar Probe της NASA. «Προωθούμε την επιστήμη που βασίζεται σε δεδομένα ενσωματώνοντας την βαθιά επιστημονική εμπειρογνωμοσύνη της NASA σε μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης αιχμής», δήλωσε ο Kevin Murphy, επικεφαλής επιστημονικών δεδομένων στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον. «Αναπτύσσοντας ένα βασικό μοντέλο που έχει εκπαιδευτεί στα δεδομένα ηλιοφυσικής της NASA, διευκολύνουμε την ανάλυση της πολυπλοκότητας της συμπεριφοράς του Ήλιου με πρωτοφανή ταχύτητα και ακρίβεια. Αυτό το μοντέλο ενισχύει την ευρύτερη κατανόηση του πώς η ηλιακή δραστηριότητα επηρεάζει κρίσιμα συστήματα και τεχνολογίες στις οποίες όλοι βασιζόμαστε εδώ στη Γη».Η επιτυχία του μοντέλου βασίζεται άμεσα στη μακροπρόθεσμη βάση δεδομένων του Παρατηρητηρίου Ηλιακής Δυναμικής. «Αναπτύσσοντας ένα βασικό μοντέλο που έχει εκπαιδευτεί στα ηλιοφυσικά δεδομένα της NASA, διευκολύνουμε την ανάλυση της πολυπλοκότητας της συμπεριφοράς του Ήλιου με πρωτοφανή ταχύτητα και ακρίβεια. Αυτό το μοντέλο ενισχύει την ευρύτερη κατανόηση του πώς η ηλιακή δραστηριότητα επηρεάζει κρίσιμα συστήματα και τεχνολογίες στις οποίες όλοι βασιζόμαστε εδώ στη Γη».Οι ηλιακές καταιγίδες θέτουν σημαντικούς κινδύνους για την κοινωνία μας που εξαρτάται από την τεχνολογία. Τα ισχυρά ηλιακά γεγονότα ενεργοποιούν την ιονόσφαιρα της Γης, με αποτέλεσμα σημαντικά σφάλματα GPS ή πλήρη απώλεια σήματος στις δορυφορικές επικοινωνίες. Θέτουν επίσης κινδύνους για τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς τα γεωμαγνητικά επαγόμενα ρεύματα από τις στεμματικές εκτινάξεις μάζας μπορούν να υπερφορτώσουν μετασχηματιστές και να προκαλέσουν εκτεταμένες διακοπές.Στην εμπορική αεροπορία, οι ηλιακές εκλάμψεις μπορούν να διαταράξουν τις ραδιοεπικοινωνίες και τα συστήματα πλοήγησης, ενώ παράλληλα εκθέτουν τις πτήσεις μεγάλου υψομέτρου σε αυξημένη ακτινοβολία. Τα διακυβεύματα είναι ακόμη υψηλότερα για τις επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις. Οι αστροναύτες που κατευθύνονται στη Σελήνη ή τον Άρη μπορεί να χρειαστεί να βασίζονται σε ακριβείς προβλέψεις για να προστατευτούν από την έντονη ακτινοβολία κατά τη διάρκεια ηλιακών σωματιδιακών γεγονότων. Η επιρροή του Ήλιου επεκτείνεται στον αυξανόμενο αριθμό δορυφόρων χαμηλής τροχιάς της Γης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που παρέχουν παγκόσμιο internet υψηλής ταχύτητας. Καθώς η ηλιακή δραστηριότητα εντείνεται, θερμαίνει την ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης, αυξάνοντας την αντίσταση που επιβραδύνει τους δορυφόρους, τους τραβάει από την τροχιά και προκαλεί πρόωρη επανείσοδο. Οι φορείς εκμετάλλευσης δορυφόρων συχνά δυσκολεύονται να προβλέψουν πού και πότε οι ηλιακές εκλάμψεις μπορεί να επηρεάσουν αυτούς τους δορυφόρους. «Η κοινωνία μας βασίζεται σε τεχνολογίες που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες στον διαστημικό καιρό», δήλωσε ο Joseph Westlake, διευθυντής του Τμήματος Ηλιοφυσικής στην έδρα της NASA. «Ακριβώς όπως χρησιμοποιούμε τη μετεωρολογία για να προβλέψουμε τον καιρό της Γης, οι προβλέψεις διαστημικού καιρού προβλέπουν τις συνθήκες και τα γεγονότα στο διαστημικό περιβάλλον που μπορούν να επηρεάσουν τη Γη και τις τεχνολογίες μας. Η εφαρμογή της Τεχνητής Νοημοσύνης σε δεδομένα από τις αποστολές ηλιοφυσικής μας είναι ένα ζωτικό βήμα για την αύξηση της άμυνας του διαστημικού καιρού για την προστασία των αστροναυτών και των διαστημοπλοίων, των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας και του GPS, και πολλών άλλων συστημάτων που τροφοδοτούν τον σύγχρονο κόσμο μας».Ενώ το Surya έχει σχεδιαστεί για να μελετά τον Ήλιο, η αρχιτεκτονική και η μεθοδολογία του είναι προσαρμόσιμες σε όλους τους επιστημονικούς τομείς. Από την πλανητική επιστήμη έως την παρατήρηση της Γης, το έργο θέτει τη θεμελιώδη υποδομή για παρόμοιες προσπάθειες Τεχνητής Νοημοσύνης σε διάφορους τομείς. Το Surya αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας της NASA για την ανάπτυξη επιστημονικών εργαλείων ανοιχτής πρόσβασης, με την υποστήριξη της Τεχνητής Νοημοσύνης. Τόσο το μοντέλο όσο και τα σύνολα δεδομένων εκπαίδευσης είναι ελεύθερα διαθέσιμα στο διαδίκτυο σε ερευνητές, εκπαιδευτικούς και φοιτητές παγκοσμίως, μειώνοντας τα εμπόδια στη συμμετοχή και πυροδοτώντας νέες ανακαλύψεις.Η εκπαίδευση του Surya υποστηρίχθηκε εν μέρει από το Πιλοτικό Πρόγραμμα του Εθνικού Πόρου Έρευνας Τεχνητής Νοημοσύνης (NAIRR), μια πρωτοβουλία με επικεφαλής το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών (NSF) που παρέχει στους ερευνητές πρόσβαση σε προηγμένα υπολογιστικά συστήματα, σύνολα δεδομένων και εργαλεία Τεχνητής Νοημοσύνης. Το Πιλοτικό Πρόγραμμα NAIRR συγκεντρώνει ομοσπονδιακούς και βιομηχανικούς πόρους, όπως υπολογιστική ισχύ από την NVIDIA, για να επεκτείνει την πρόσβαση στην υποδομή που απαιτείται για την έρευνα αιχμής στην Τεχνητή Νοημοσύνη.«Αυτό το έργο δείχνει πώς το Πιλοτικό Πρόγραμμα NAIRR ενώνει ομοσπονδιακούς και βιομηχανικούς πόρους Τεχνητής Νοημοσύνης για να επιταχύνει τις επιστημονικές ανακαλύψεις», δήλωσε η Katie Antypas, διευθύντρια του Γραφείου Προηγμένων Κυβερνοϋποδομών του NSF. «Με την υποστήριξη της NVIDIA και του NSF, όχι μόνο διευκολύνουμε τη σημερινή έρευνα, αλλά και θέτουμε τις βάσεις για ένα εθνικό δίκτυο Τεχνητής Νοημοσύνης που θα οδηγήσει τις ανακαλύψεις του αύριο».Το Surya αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας που υποστηρίζεται και προωθείται από το Γραφείο του Επικεφαλής Επιστημονικών Δεδομένων και το Τμήμα Ηλιοφυσικής της NASA, το NSF, και τα συνεργαζόμενα πανεπιστήμια για την προώθηση των επιστημονικών αποστολών της NASA μέσω καινοτόμων μοντέλων επιστήμης δεδομένων και Τεχνητής Νοημοσύνης. Η αρχιτεκτονική τεχνητής νοημοσύνης του Surya αναπτύχθηκε από κοινού από την Ομάδα Διατμηματικής Υλοποίησης και Προηγμένων Ιδεών (IMPACT) στο Γραφείο Επιστήμης Δεδομένων και Πληροφορικής στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα, την IBM και μια συνεργατική επιστημονική ομάδα.Η επιστημονική ομάδα, που συγκροτήθηκε από την έδρα της NASA, αποτελούνταν από εμπειρογνώμονες από το Ινστιτούτο Ερευνών Southwest στο Σαν Αντόνιο του Τέξας, το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα, το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Μπόλντερ του Κολοράντο, το Πανεπιστήμιο Georgia State στην Ατλάντα της Τζόρτζια, το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ, το Τμήμα Ηλιοφυσικής του SMD της NASA, το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ, το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια και το Ινστιτούτο SETI στο Μάουντεν Βιου της Καλιφόρνια. Για μια ματιά στα παρασκήνια της αρχιτεκτονικής, της βιομηχανίας και των ακαδημαϊκών συνεργασιών του Surya, καθώς και στις προκλήσεις πίσω από την ανάπτυξη του μοντέλου, διαβάστε την ανάρτηση ιστολογίου στην Πύλη Επιστημονικών Δεδομένων της NASA: https://science.data.nasa.gov/features-events/inside-surya-solar-ai-model Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη στρατηγική της NASA για την ανάπτυξη μοντέλων θεμελίωσης για την επιστήμη, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://science.nasa.gov/artificial-intelligence-science Αυτή η εικόνα από τις 20 Ιουνίου 2013 δείχνει το έντονο φως μιας ηλιακής έκλαμψης και μια έκρηξη ηλιακού υλικού που διαπερνά την ατμόσφαιρα του ήλιου, η οποία ονομάζεται έκρηξη προεξοχής. Λίγο αργότερα, η ίδια αυτή περιοχή του ήλιου έστειλε μια στεμματική μαζική εκτόξευση στο διάστημα -- ένα φαινόμενο που μπορεί να προκαλέσει μαγνητικές καταιγίδες που υποβαθμίζουν τα σήματα επικοινωνίας και προκαλούν απροσδόκητες ηλεκτρικές υπερτάσεις στα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας στη Γη. Το νέο μοντέλο θεμελίωσης τεχνητής νοημοσύνης της ηλιοφυσικής της NASA, το Surya, μπορεί να βοηθήσει στην πρόβλεψη αυτών των καταιγίδων. Απεικονίσεις ηλιακών εικόνων του Ηλιακού Δυναμικού Παρατηρητηρίου που χρησιμοποιήθηκαν για την εκπαίδευση του Surya: Εικόνες ηλιακής στεμματικής υπεριώδους και ακραίας υπεριώδους ακτινοβολίας από το Atmospheric Imaging Assembly (AIA) και χάρτες ταχύτητας και μαγνητικού πεδίου της ηλιακής επιφάνειας από το Helioseismic and Magnetic Imager (HMI). Αυτές οι εικόνες συγκρίνουν τα δεδομένα εδάφους (δεξιά) με την έξοδο του μοντέλου (κέντρο) για τις ηλιακές εκλάμψεις, οι οποίες είναι τα γεγονότα πίσω από τις περισσότερες διαστημικές καιρικές συνθήκες. Η πρόβλεψη του Surya είναι πολύ κοντά σε αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα (δεξιά). Αυτά τα προκαταρκτικά αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι ο Surya έχει μάθει αρκετή ηλιακή φυσική για να προβλέψει τη δομή και την εξέλιξη μιας ηλιακής έκλαμψης εξετάζοντας την αρχική της φάση. Η ηλιακή δραστηριότητα "γεγονός αλήθειας" εμφανίζεται στην επάνω σειρά. Η κάτω σειρά δείχνει την ηλιακή δραστηριότητα που προέβλεψε ο Surya. Η διαδικασία δημιουργίας του Surya. Τα μοντέλα βάσης ενισχύουν τη χρησιμότητα των συνόλων δεδομένων του Ηλιακού Δυναμικού Παρατηρητηρίου της NASA και δημιουργούν μια βάση για την κατασκευή νέων εφαρμογών.

Roscosmos Εκτόξευση του Soyuz από το Μπαϊκονούρ Εκτόξευση του βιοδορυφόρου Bion-M Νο. 2 από το κοσμοδρόμιο. Η εκτόξευση του πλοίου στην καθορισμένη τροχιά και ο διαχωρισμός του από το τρίτο στάδιο του πυραύλου είναι ρουτίνα. Οι πρώτες φωτογραφίες της εκτόξευσης από τον Ivan Timoshenko. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_591474

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος "Ενέργεια" Ένα μεγάλο κατόρθωμα μικρών κοσμοναυτών. Πριν από 65 χρόνια, η Μπέλκα και η Στρέλκα επέστρεψαν στη Γη για πρώτη φορά μετά από μια πτήση γύρω από τον πλανήτη. Ευχαριστούμε τους συναδέλφους από το Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών για τη βοήθειά τους στην προετοιμασία του υλικού! Δείτε τα infographics https://vk.com/rsc_energia?z=clip-167742670_456239556 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23185 Παρακολούθηση Υγείας και Επιστήμη Άσκησης Κρατούν το Πλήρωμα του Σταθμού Απασχολημένο. Η ανοσία και η επιστήμη της άσκησης συνεχίστηκαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Τετάρτη, δίνοντας στους γιατρούς μια εικόνα για το πώς το ανθρώπινο σώμα προσαρμόζεται στην έλλειψη βαρύτητας. Το πλήρωμα της Αποστολής 73 ετοιμάζει επίσης ένα φορτηγό σκάφος πριν από το τέλος της αποστολής του και συντηρεί μια ποικιλία εξοπλισμού τροχιακού εργαστηρίου. Ο μηχανικός πτήσης Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) ανέλαβε την έρευνα για την κυτταρική ανοσία που ξεκίνησε τη Δευτέρα, περνώντας το πρώτο μισό της βάρδιάς του συλλέγοντας και επεξεργάζοντας δείγματα αίματος και σάλιου για τη μελέτη Δοκιμασίας Ανοσίας. Τα δείγματα διατηρήθηκαν και τα δύο σε καταψύκτη για μελλοντική ανάλυση και αποθηκεύτηκαν σε θερμοκοιτίδα έρευνας για περαιτέρω επεξεργασία. Οι επιστήμονες στη Γη θα αναλύσουν τα δείγματα για να κατανοήσουν πώς η ζωή στο διάστημα επηρεάζει την κυτταρική ανοσία και βελτιώνουν την παρακολούθηση της υγείας στο διάστημα. Ο Yui έκανε επίσης εναλλάξ με τον μηχανικό πτήσης της NASA Mike Fincke πετάλι στον κύκλο άσκησης της εργαστηριακής μονάδας Destiny για μια μελέτη αερόβιας υγείας. Ο Fincke ξεκίνησε την πρώτη εκτέλεση του πειράματος δεμένος στον κύκλο, φορώντας ηλεκτρόδια και αναπνευστικό εξοπλισμό μετρώντας τον καρδιακό και αναπνευστικό ρυθμό του, και κάνοντας πετάλι για περίπου μία ώρα. Αργότερα, ο Fincke πέρασε το υπόλοιπο της βάρδιάς του σε επιθεωρήσεις υλικού και εργασίες αντικατάστασης ηλεκτρονικών πίσω από το σύστημα θερμικού ελέγχου στο Destiny. Στη συνέχεια, ο Yui ανέλαβε και επαναβαθμονόμησε τα όργανα του κύκλου άσκησης, φόρεσε νέους αισθητήρες και έκανε πετάλι στο ποδήλατο, καθώς οι γιατροί στο έδαφος παρακολουθούσαν την προπόνησή του σε πραγματικό χρόνο. Τα δεδομένα θα βοηθήσουν τους γιατρούς να διασφαλίσουν ότι οι αστροναύτες παραμένουν σε φόρμα για να ανταπεξέλθουν σε παρατεταμένες σωματικές δραστηριότητες, όπως μεγάλους διαστημικούς περιπάτους ή την επιστροφή στη βαρύτητα της Γης μετά από αρκετούς μήνες στο διάστημα. Η μηχανικός πτήσης της NASA, Zena Cardman, συνέβαλε στην τρέχουσα έρευνα άσκησης στον σταθμό, εφαρμόζοντας την προηγμένη συσκευή άσκησης αντίστασης της μονάδας Tranquility, ή ARED, που μιμείται τα ελεύθερα βάρη σε μικροβαρύτητα. Πραγματοποίησε ισομετρικές έλξεις στο μέσο του μηρού, ή στατικές άρσεις θανάτου, μετρώντας πόση δύναμη μπορεί να παράγει στο ARED για την ανθρώπινη ερευνητική έρευνα CIPHER. Επίσης, άσκησε την πλάτη, τους ώμους, τους δικέφαλους και τους τρικέφαλους μύες της στο ARED πριν κάνει τζόκινγκ στον διάδρομο COLBERT φορώντας μια οθόνη καρδιακών παλμών. Οι γνώσεις που αποκτήθηκαν από τις μελέτες προπόνησης προσθέτουν στην αυξανόμενη γνώση σχετικά με την καρδιοαναπνευστική ικανότητα, τη μυϊκή δύναμη και τη σωματική αντοχή στο διάστημα. Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Jonny Kim, αντάλλαξε μια κορδέλα και ένα γιλέκο Bio-Monitor με ένα εφεδρικό σετ την Τρίτη για να συνεχίσει να μετρά την καρδιαγγειακή του υγεία για μια 48ωρη συνεδρία παρακολούθησης για ένα άλλο μέρος της μελέτης CIPHER. Ο Kim επίσης εγκατέστησε το European Drawer Rack-2 της εργαστηριακής μονάδας Columbus στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την εγκατάσταση ερευνητικού υλικού και στη συνέχεια μέτρησε τη ροή του αέρα σε όλο το αμερικανικό τμήμα του σταθμού. Οι κοσμοναύτες Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritsky, Διοικητής του σταθμού και Μηχανικός πτήσης αντίστοιχα, συνεργάστηκαν ξανά συσκευάζοντας σκουπίδια και παλιό εξοπλισμό για απόρριψη μέσα στο πλοίο ανεφοδιασμού Progress 91. Το Progress 91 πλησιάζει στο τέλος της εξάμηνης παραμονής του τον Σεπτέμβριο και θα αποσυνδεθεί από το πίσω λιμάνι της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda και θα κατέβει στην ατμόσφαιρα της Γης για μια πύρινη, αλλά ασφαλή κατάρρευση πάνω από τον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό. Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Όλεγκ Πλατόνοφ, ξεκίνησε τη βάρδιά του κατεβάζοντας πολυφασματικές εικόνες από αξιοθέατα της Ασίας και του Ειρηνικού Ωκεανού, οι οποίες είχαν ληφθεί αυτόματα κατά τη διάρκεια της βάρδιας ύπνου των πληρωμάτων. Στη συνέχεια, ξεκίνησε μια νέα φωτογράφιση της Γης, φωτογραφίζοντας ο ίδιος αξιοθέατα, όπως τον ελβετικό παγετώνα Allalin, το όρος Κιλιμάντζαρο της Αφρικής και το δέλτα του Αμαζονίου της Βραζιλίας. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. Ο αστροναύτης της NASA, Μάικ Φίνκε, εισάγει μια κρυογονική μονάδα αποθήκευσης, που ονομάζεται dewar, η οποία περιέχει δείγματα αίματος που συλλέχθηκαν από ένα μέλος του πληρώματος σε μια επιστημονική καταψύκτη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για συντήρηση και μετέπειτα ανάλυση.

Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4631-4633: Επανάσταση της Ακτινοβολούμενης Κορυφογραμμής. Ημερομηνία σχεδιασμού της Γης: Παρασκευή, 15 Αυγούστου 2025 Σήμερα ανεβάσαμε ένα σχέδιο τριών sol για το Σαββατοκύριακο με πολλές συναρπαστικές δραστηριότητες — για να υποστηρίξουμε τόσο τις επιστημονικές όσο και τις μηχανικές ομάδες! Ενώ συνήθως οι επιστημονικές μας δραστηριότητες βρίσκονται στο επίκεντρο, συχνά κάνουμε και εργασίες συντήρησης μηχανικής για να διατηρήσουμε τους μηχανισμούς και την κατάσταση της μηχανικής υγείας του rover. Στο Sol 4631, σχεδιάσαμε μια δραστηριότητα συντήρησης των Πινάκων Ελέγχου Μπαταρίας (BCBs), οι οποίοι είναι ηλεκτρονικοί πίνακες ελέγχου που είναι συνδεδεμένοι στις μπαταρίες του rover και μας επιτρέπουν να αλληλεπιδρούμε με τις μπαταρίες όπως απαιτείται. Αυτή η συντήρηση γίνεται περιοδικά για να διορθωθεί οποιαδήποτε χρονική απόκλιση στα BCBs, ώστε να λαμβάνουμε όσο το δυνατόν ακριβέστερα δεδομένα. Σε αυτό το sol, κάναμε επίσης μια καταγραφή όλων των παραμέτρων μας — αυτές είναι ουσιαστικά μεταβλητές που έχουν οριστεί στο rover και χρησιμεύουν ως είσοδοι σε μια ποικιλία λειτουργιών. Περιστασιακά στέλνουμε μια λίστα με όλες αυτές τις μεταβλητές πίσω στο έδαφος, ώστε να μπορούμε να επαληθεύσουμε ότι ταιριάζουν όπως αναμένεται. Δεν θέλουμε να έχουμε ορίσει μια τιμή και μετά να την ξεχάσουμε!Φυσικά, κάναμε και επιστημονικές δραστηριότητες σε αυτό το sol. Αφού ολοκληρώσαμε τις μηχανικές μας δραστηριότητες, ξεκινήσαμε με κάποιες εξ αποστάσεως επιστημονικές εργασίες. Αυτό περιελάμβανε απεικόνιση Mastcam και μετρήσεις ChemCam αρκετών ενδιαφερόντων στόχων. Αυτοί επιλέχθηκαν για να αξιολογήσουμε τη μεταβλητότητα εντός της ορατής κορυφογραμμής "Cerro Paranal" και να καταγράψουμε τυχόν στρώσεις ή ρωγμές στο βράχο. Στη συνέχεια, ολοκληρώσαμε αρκετές δραστηριότητες βραχίονα για να λάβουμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτούς τους στόχους μέσω της χρήσης του φασματόμετρου APXS. Στο Sol 4632, σχεδιάσαμε κάποιες εξ αποστάσεως ατμοσφαιρικές επιστημονικές εργασίες, συμπεριλαμβανομένης μιας έρευνας Navcam dust-devil, μιας Mastcam tau (μέτρηση της ατμοσφαιρικής αδιαφάνειας), ατμοσφαιρικών παρατηρήσεων APXS και περισσότερης απεικόνισης ορισμένων από τους στόχους κορυφογραμμής που εξετάσαμε στο προηγούμενο sol. Στο Sol 4633, συνεχίσαμε με περισσότερη επιστημονική απεικόνιση, συμπεριλαμβανομένης μιας ταινίας ορίζοντα χρησιμοποιώντας Navcam και μιας ταινίας dust-devil, πριν προχωρήσουμε στην οδήγησή μας. Σχεδιάσαμε μια διαδρομή περίπου 19 μέτρων (περίπου 62 πόδια) προς τα νότια, κατά μήκος της ανατολικής άκρης του Cerro Paranal. Μετά την διαδρομή, είναι βασικό να τραβήξουμε νέες εικόνες της νέας μας τοποθεσίας. Ανυπομονούμε να λάβουμε αυτές τις επιστημονικές εικόνες και να ακούσουμε πώς πήγε η διαδρομή όταν η ομάδα επιστρέψει τη Δευτέρα! https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4631-4633-radiant-ridge-revolution/ Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη έλαβε αυτήν την εικόνα χρησιμοποιώντας την αριστερή κάμερα πλοήγησης στις 14 Αυγούστου 2025 — 4629η ηλιακή ώρα, ή την 4.629η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory — στις 12:11:32 UTC. Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4634-4635: Ένα παιχνίδι αναμονής. Ημερομηνία Σχεδιασμού της Γης: Δευτέρα, 18 Αυγούστου 2025 Τα δεδομένα downlink από τις δραστηριότητες του Σαββατοκύριακου έφτασαν στη Γη καθώς ξεκινήσαμε τον σχεδιασμό σήμερα το πρωί. Ως επικεφαλής της ανοδικής και καθοδικής σύνδεσης του APXS, αξιολογώ τα δεδομένα downlink για να βεβαιωθώ ότι οι παρατηρήσεις μας εκτελέστηκαν και ότι το όργανο είναι υγιές πριν μπορέσουμε να προχωρήσουμε στις δραστηριότητες της ημέρας. Χρειαζόμαστε επίσης αυτά τα δεδομένα downlink για να αξιολογήσουμε ποιους στόχους μπορούμε να αγγίξουμε με ασφάλεια με τον βραχίονα του Curiosity, να τοποθετήσουμε το APXS και το MAHLI για να αναλύσουμε τη χημεία και τις υφές σε κοντινά πλάνα, αντίστοιχα, καθώς και να στοχεύσουμε για το Mastcam και το ChemCam, και να σχεδιάσουμε την επόμενη διαδρομή. Λόγω της σχετικά καθυστερημένης downlink, όλοι περιμέναμε υπομονετικά την επεξεργασία των απαραίτητων δεδομένων πριν μπορέσουμε πραγματικά να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε σοβαρά. Είναι πάντα συναρπαστικό να βλέπουμε τη νέα μας θέση στάθμευσης και τη θέα μπροστά από το ρόβερ. Η σημερινή μέρα δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Η διαδρομή πραγματοποιήθηκε όπως είχε προγραμματιστεί και βρισκόμαστε σε σταθερό έδαφος, το οποίο θα μας επιτρέψει να αποσυνδέσουμε τον βραχίονα για την επιστήμη επαφής με APXS και MAHLI. Επιλέξαμε ένα αντιπροσωπευτικό τμήμα βραχώδους υποβάθρου («Gil») που ήταν αρκετά μεγάλο και λείο για να βουρτσιστεί για την απομάκρυνση της σκόνης και για να τοποθετηθούν τα APXS και MAHLI. Το ChemCam θα αναλύσει επίσης αυτόν τον στόχο με LIBS και το Mastcam θα καταγράψει μια εικόνα τεκμηρίωσης. Το βραχώδες υπόβαθρο σε αυτήν την τοποθεσία είναι αντιπροσωπευτικό μιας ενδιάμεσης ζώνης μεταξύ των μεγάλων ανθεκτικών κορυφογραμμών και κοιλοτήτων που αποτελούν το έδαφος με κυβικά τεμάχια που εξερευνούμε αυτήν τη στιγμή. Το Mastcam θα απεικονίσει το τοίχωμα μιας εξέχουσας ανθεκτικής κορυφογραμμής στην οποία οδηγούμε («Río Frío»), καθώς και μια στενή, γεμάτη άμμο τάφρο («Cusi Cusi»). Οι δυνατότητες απομακρυσμένης απεικόνισης μεγάλων αποστάσεων του ChemCam θα χρησιμοποιηθούν για να εξετάσουμε τη βάση του λόφου Mishe Mokwa, στα ανατολικά. Προγραμματίζονται επίσης παρατηρήσεις για την παρακολούθηση της ατμόσφαιρας πριν απομακρυνθούμε από αυτήν την τοποθεσία. Περιλαμβάνουν μια μεγάλη έρευνα για την σκόνη και το φαινόμενο "dust-devil" με Navcam και μια ταινία suprahorizon, καθώς και μια παρατήρηση tau με Mastcam για την παρατήρηση σκόνης στην ατμόσφαιρα. Μετά το μέρος της αφής (και της στοχευμένης επιστήμης) αυτού του σχεδίου αφής και μετάβασης, η διαδρομή (μέρος μετάβασης) θα πρέπει να μας οδηγήσει περίπου 36 μέτρα (περίπου 118 πόδια) μέχρι το τείχος του Ρίο Φρίο. (δείτε τη σχετική εικόνα). Μετά την διαδρομή, θα καταγράψουμε το έδαφος κάτω από τους τροχούς του ρόβερ με το MARDI πριν από κάποια μη στοχευμένη επιστήμη. Το Mastcam θα απεικονίσει ξανά το Ρίο Φρίο στο πρωινό φως, προσπαθώντας να επισημάνει δομές και φλέβες που μπορεί να υπάρχουν, και το ChemCam θα χρησιμοποιήσει τις αυτόνομες δυνατότητες στόχευσης για να αναλύσει έναν στόχο βραχώδους υποστρώματος στον νέο μας χώρο εργασίας. Δύο ακόμη ατμοσφαιρικές παρατηρήσεις έχουν επίσης συμπεριληφθεί πριν προχωρήσουμε στο επόμενο σχέδιο: μια παρατήρηση υψομέτρου νεφών με Navcam και σάρωση οπτικής επαφής. Οι τυπικές δραστηριότητες REMS, DAN και RAD ολοκληρώνουν αυτό το γεμάτο σχέδιο. Η κατερχόμενη ζεύξη άξιζε την αναμονή! https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4634-4635-a-waiting-game/ Το ρόβερ του Άρη, Curiosity, της NASA, έλαβε αυτήν την εικόνα χρησιμοποιώντας την αριστερή κάμερα πλοήγησης στις 18 Αυγούστου 2025 — 4633η ηλιακή ώρα, ή 4.633η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory — στις 12:39:47 UTC.

Φως του Φεγγαριού και η Ατμόσφαιρά μας. Το φως της Σελήνης διαθλάται από την ατμόσφαιρα της Γης σε αυτή τη φωτογραφία της 13ης Απριλίου 2025 από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό καθώς βρισκόταν σε τροχιά προς ένα ηλιοβασίλεμα 264 μίλια πάνω από τα σύνορα μεταξύ Βολιβίας και Βραζιλίας στη Νότια Αμερική. Η κατανόηση της Σελήνης μας βοηθά να κατανοήσουμε άλλους πλανήτες, πώς έχουν εξελιχθεί και τις διαδικασίες που έχουν διαμορφώσει τις επιφάνειές τους. Μας βοηθά επίσης να κατανοήσουμε την επιρροή που είχε η Σελήνη στη Γη, το ιστορικό του αρχαίου Ήλιου και χρησιμεύει ως πλατφόρμα για να μελετήσουμε το υπόλοιπο σύμπαν. Χρησιμοποιώντας τη Σελήνη ως το πλησιέστερο πεδίο δοκιμών για τη ρομποτική και τα συστήματα οργάνων, μπορούμε να προωθήσουμε την ανθρώπινη εξερεύνηση όχι μόνο της Σελήνης, αλλά και του υπόλοιπου ηλιακού συστήματος. Μέσω των αποστολών Artemis, η NASA θα στείλει αστροναύτες για να εξερευνήσουν τη Σελήνη για επιστημονική ανακάλυψη, οικονομικά οφέλη και για να θέσουν τα θεμέλια για τις πρώτες επανδρωμένες αποστολές στον Άρη. https://www.nasa.gov/image-article/moonlight-and-our-atmosphere/ Το τελευταίο κομμάτι του υλικού του πυραύλου Artemis II της NASA φεύγει από το Marshall. Το τελευταίο κομμάτι του υλικού πτήσης Artemis II για τον πύραυλο SLS (Space Launch System) αναχώρησε από το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα στις 18 Αυγούστου και θα φτάσει στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy του οργανισμού στη Φλόριντα αυτή την εβδομάδα για ενσωμάτωση με τον υπόλοιπο πύραυλο. Κατασκευασμένος από ελαφρύ αλουμίνιο στο Marshall, ο δακτυλιοειδής προσαρμογέας σκηνής Orion συνδέει την ενδιάμεση κρυογονική σκηνή πρόωσης με το διαστημόπλοιο Orion. Ένα σύνθετο διάφραγμα μέσα στον δακτύλιο λειτουργεί ως φράγμα μεταξύ του Orion και του υπόλοιπου πύραυλου, εμποδίζοντας τα αέρια - όπως το υδρογόνο - να εισέλθουν στο διαστημόπλοιο. Ένας βοηθητικός στόχος συνάντησης έχει εγκατασταθεί στον προσαρμογέα σκηνής Artemis II Orion για χρήση από τους αστροναύτες κατά τη διάρκεια της προγραμματισμένης επίδειξης επιχειρήσεων εγγύτητας που αποσκοπεί στη δοκιμή των δυνατοτήτων χειρισμού του Orion.Ο προσαρμογέας κατασκευάστηκε με συγκόλληση τριβής-αναδευτήρα στο Εργαστήριο Υλικών και Διαδικασιών της NASA Marshall. Είναι το μόνο κομμάτι του πυραύλου SLS που κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου από μηχανικούς της NASA.Ο προσαρμογέας θα μεταφέρει επίσης αρκετούς CubeSats, οι οποίοι είναι μικρά ωφέλιμα φορτία που περιέχουν επιστημονικά πειράματα και τεχνολογικές επιδείξεις που αποσκοπούν στην επέκταση της κατανόησης του διαστημικού περιβάλλοντος. Μετά τον διαχωρισμό από τον Orion, μια μονάδα αεροηλεκτρονικής στον προσαρμογέα σκηνής Orion θα στέλνει σήματα για την απελευθέρωση των ωφέλιμων φορτίων σε προεπιλεγμένες ώρες. Οι διεθνείς εταίροι, η Νότια Κορέα, η Γερμανία, η Αργεντινή και η Σαουδική Αραβία, ανέπτυξαν τους τέσσερις CubeSats στο Artemis II. Καθώς ο πύραυλος Artemis II πλησιάζει στην ολοκλήρωση στο NASA Kennedy, οι ομάδες συνεχίζουν τις εργασίες για το υλικό πτήσης για τον Artemis III. Αργότερα αυτό το φθινόπωρο, οι μηχανικοί του NASA Marshall θα αναδιαμορφώσουν τον προσαρμογέα σκηνής Orion του τρίτου πυραύλου και θα εγκαταστήσουν το διάφραγμα. Μέσω του Artemis, η NASA θα στείλει αστροναύτες για να εξερευνήσουν τη Σελήνη για επιστημονική ανακάλυψη, οικονομικά οφέλη και να κατασκευάσουν τα θεμέλια για τις πρώτες επανδρωμένες αποστολές στον Άρη. https://www.nasa.gov/blogs/missions/2025/08/19/nasas-final-piece-of-artemis-ii-rocket-hardware-leaves-marshall/ Ο προσαρμογέας σκηνής Orion ταξιδεύει με ημιρυμουλκούμενο για το ταξίδι του στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στη Φλόριντα, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για στοίβαξη. Κατασκευασμένος από ελαφρύ αλουμίνιο στο Marshall, ο δακτυλιοειδής προσαρμογέας βαθμίδας Orion συνδέει την ενδιάμεση κρυογονική βαθμίδα πρόωσης με το διαστημόπλοιο Orion. Έρχεται η Μαύρη Σελήνη. Η φωτεινή πλευρά του φεγγαριού θα παραμείνει σκοτεινή στην παρατήρηση της από τη Γη.Στις 23 Αυγούστου ο ουρανός στο ημισφαίριο της Γης όπου βρίσκεται και η Ελλάδα θα βιώσει το φαινόμενο της Μαύρης Σελήνης, μιας φάσης όπου η Σελήνη βρίσκεται ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο και το φωτισμένο της ημισφαίριο δεν είναι ορατό από εμάς.Η Μαύρη Σελήνη (black moon) δεν είναι επίσημος αστρονομικός όρος, αλλά χρησιμοποιείται ευρέως στην αστρολογία και στη λαϊκή παράδοση για να περιγράψει σπάνια φαινόμενα που σχετίζονται με τις φάσεις της Σελήνης. Μπορεί να σημαίνει διαφορετικά πράγματα, ανάλογα με το πλαίσιο:Δεύτερη νέα Σελήνη μέσα στον ίδιο μήνα (όπως η «Μπλε Σελήνη» είναι η δεύτερη πανσέληνος στον ίδιο μήνα).Τρίτη νέα Σελήνη σε μια εποχή με τέσσερις νέες σελήνες (κάτι που συμβαίνει σπανιότερα).Έλλειψη πανσελήνου σε έναν ολόκληρο μήνα (μπορεί να συμβεί μόνο στον Φεβρουάριο λόγω μικρότερης διάρκειας).Στην επερχόμενη Μαύρη Σελήνη έχουμε την περίπτωση μιας δεύτερης νέας Σελήνης όπου το φεγγάρι δεν θα είναι ορατό από τη Γη. Η προηγούμενη νέα Σελήνη είχε συμβεί τον Μάιο του 2023 και η επόμενη τον Αύγουστο του 2027.Καθώς δεν υπάρχει το φως του φεγγαριού ο ουράνιος θόλος καθίσταται πολύ πιο φωτεινός και καθαρός ειδικά αν η παρατήρηση του γίνεται σε περιοχές μακριά από την αστική φωτορύπανση και αν δεν υπάρχουν νεφώσεις. Αυτή η συνθήκη επιτρέπει στους αστρονόμους αλλά και τους ερασιτέχνες φίλους του Διαστήματος να παρατηρούν και να αναλύουν αντικείμενα (άστρα, νεφελώματα και άλλες κοσμικές δομές ή φαινόμενα) που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν πολύ δύσκολο να διακρίνονται ακόμη και με σύγχρονα τεχνικά μέσα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1995563/erchetai-i-mayri-selini/

Roscosmos Μοιραζόμαστε πλάνα από την εκτόξευση του Σογιούζ στο Μπαϊκονούρ Σήμερα, οι υπάλληλοι του κοσμοδρόμου συνόδευσαν τον πύραυλο στην εξέδρα εκτόξευσης. Περιμένουμε την εκτόξευση του Bion - 20 Αυγούστου. Μην ξεχάσετε να συμμετάσχετε στη ζωντανή μετάδοση. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_591402

Ευτύχης Μπιτσάκης (1927 – 2025) Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 98 ετών ο φυσικός-χημικός και φιλόσοφος Ευτύχης Μπιτσάκης. Ο Ευτύχης Μπιτσάκης γεννήθηκε στο Κάδρος του Δήμου Καντάνου της Κρήτης. Σπούδασε Χημεία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, Θεωρητική Φυσική και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Ήταν διδάκτορας της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII και διδάκτορας Φιλοσοφίας των Επιστημών της Επικρατείας της Γαλλίας. Δίδαξε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Paris XI (Orsay) και Φιλοσοφία των Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Paris VIII. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα (1976) εργάστηκε ως κύριος ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Το 1981 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής στην Έδρα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και επί έξι έτη ήταν κοσμήτορας της φιλοσοφικής σχολής. Παλαιός υφηγητής θεωρητικής φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, δίδαξε στο φυσικό τμήμα το μάθημα «Εισαγωγή στις Φυσικές Θεωρίες». Κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντα του ήταν τα θεμέλια των επιστημών (Σχετικότητα, Κβαντική Μηχανική), ή Οντολογία, η Γνωσιοθεωρία και η Φιλοσοφική Ανθρωπολογία. Βιβλία και άρθρα του σ’αυτά τα γνωστικά πεδία κυκλοφορούν στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Ο Ε. Μπιτσάκης εντάχθηκε από τα μαθητικά του χρόνια στο αριστερό κίνημα. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση. Στη διάρκεια της δικτατορίας μετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό κίνημα της Ευρώπης, ως μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Ο Μπιτσάκης είχε αναπτύξει πολύμορφη κοινωνική δραστηριότητα στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Επιστημόνων, της Ουνέσκο, του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών του Παρισιού, κλπ. Επίσης μετείχε στην οργάνωση του Ελεύθερου Ανοικτού Πανεπιστημίου του Παρισιού και ήταν μέλος της Ομάδας του Δήμου Αθηναίων και του Υπουργείου Πολιτισμού για τη δημιουργία των Ανοικτών Πανεπιστημίων. Είχε την πρωτοβουλία της οργάνωσης του Σεμιναρίου «Θεμέλια των Επιστημών» (Φυσικό Τμήμα, Πανεπιστήμιο Αθηνών) και την ευθύνη της οργάνωσης πολλών ελληνικών και διεθνών επιστημονικών συνεδρίων. Τέλος, είχε την ευθύνη της δημιουργίας του περιοδικού «Σύγχρονα Θέματα», μετείχε στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού «Διαλεκτική» και από το 1992 είναι εκδότης του θεωρητικού περιοδικού «Ουτοπία». Ο Ε. Μπιτσάκης ήταν μέλος της Συντ. Επιτροπής του περιοδικού «Physics Essays», Πανεπιστημίου του Toronto, επίτιμος Διδάκτωρ του Πολυτεχνείου Κρήτης και Ιππότης του Φοίνικα (Γαλλία). Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Ευτύχη Μπιτσάκη, «Χώρος και Χρόνος, Η συνεχιζόμενη αναζήτηση» , 2014, εκδόσεις ΑΓΡΑ: (…) Οι πρωτόγονοι, κατά το προλεκτικό στάδιο της νόησης, έστρεφαν το βλέμμα τους στον ουρανό με φόβο, με απορία και με ελπίδα. Με την ανάπτυξη της γλώσσας, διατυπώθηκαν οι πρώτες μυθικές κοσμογονίες. (Ο μύθος υπήρξε η πρώτη μορφή κοσμοθεωρίας για το γένος των θνητών.) Η πρωτόγονη, ανθρωπορφική φαντασία, οίκισε το ανιμιστικό της Σύμπαν με θεούς, δαίμονες, νεράιδες, φαντάσματα, συνολικά με ανθρωπόμορφα όντα, άλλα εχθρικά και άλλα φιλικά προς τους ανθρώπους.Οι ορθολογικές φιλοσοφίες των προσωκρατικών, και άλλων σχολών και λαών, χωρίς να απαλλαγούν από μυθικά στοιχεία, επιχείρησαν να ερμηνεύσουν τα φυσικά φαινόμενα με φυσικά αίτια. Εντούτοις οι θεοί δεν εξορίστηκαν ούτε από το Σύμπαν των Προσωκρατικών. Όμως, από δημιουργοί υποβιβάστηκαν σε δημιουργήματα της Φύσης.Κατά τους Ίωνες, το Σύμπαν είναι άπειρο, αγέννητο και σε αέναη μεταμόρφωση. Το Σύμπαν των Ελεατών ήταν αγέννητο και ανώλεθρο, αλλά «δεμένο με τις αλυσίδες του χρόνου». Με τους Ελεάτες, η τυπική λογική (είναι ή δεν είναι), αντιπαρατέθηκε στη διελεύκανση των Ιώνων (είναι και δεν είναι). Αντίστοιχα, η αριθμολογία των Πυθαγορείων και ο πλατωνικός ιδεαλισμός αντιτάχθηκαν στην φυσιοκτρατία των προσωκρατικών. (Η ρήξη στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία σημαδεύτηκε κυρίως από τη σύγκρουση της δημοκρίτειας φυσιοκρατικής φιλοσοφίας με τον πλατωνικό κόσμο των ιδεών.) Ύστερα από δύο χιλιάδες χρόνια περίπου, μετά την σχεδόν απόλυτη κυριαρχία του γεωκεντρικού-θεοκρατικού του Σύμπαντος, μετά τη λεγόμενη «Αναγέννηση» είχε σημάνει η ώρα της Επιστήμης. Επιστήμη: Άρνηση και νόμιμος κληρονόμος της φιλοσοφίας. Με το έργο του Γαλιλαίου, του Κοπέρνικου, του Κέπλερ, του Νεύτωνα και των λιγότερο γνωστών επιστημόνων, η μεγαλοφυής διαίσθηση του Αρίσταρχου μεταλλάχθηκε σε επιστημονική θεωρία: στο άπειρο, στατικό και μηχανιστικό Σύμπαν του Νεύτωνα. Το μηχανιστικό Σύμπαν στην πραγματικότητα προϋπέθετε την απειρότητα του χώρου και του χρόνου. Ο άπειρος ευκλείδειος χώρος, «αισθητήριον του θεού» ήταν ανεξάρτητος από την παρουσία της ύλης. Παρόμοια, ο παγκόσμιος, απόλυτος χρόνος, ο οποίος αντιστοιχούσε στην πανταχού παρουσία του Θεού, υποτίθεται ότι έρρεε ανεξάρτητα από την κίνηση της ύλης. Ως προς την ύλη: Τα συμπαγή, σκληρά, άθραυστα σωμάτια του Νέυτωνα ήταν αντίγραφο των ατόμων του Δημοκρίτου. Όμως, αντίθετα με τα αδημιούργητα δημοκρίτεια άτομα, τα «σωμάτια» είχαν δημιουργηθεί από τον Θεό κατά την πρώτη στιγμή της Δημιουργίας. Επιστημονικός ρεαλισμός, με μεταφυσικό θεμέλιο. Επιστημονική πρόοδος και φιλοσοφική οπισθοδρόμηση.Η ηλεκτρομαγνητική θεωρία του Μάξγουελ είχε ήδη υπονομεύσει το μηχανιστικό κοσμοείδωλο της κλασσικής φυσικής. Αλλά μόνο κατά τις αρχές του 20ου αιώνα, τα κβάντα και η Σχετικότητα ανέδειξαν τα ιστορικά όρια της Φυσικής του Νεύτωνα. Επιπλέον, αποτέλεσαν τα θεμέλια μιάς δυναμικής αντίληψης για τον κόσμο. (Το σήμερα προσιτό μέρος του Σύμπαντος.)Οι θεωρίες του Αϊνστάιν απέδειξαν την σχετικότητα των απόλυτων μεγεθών της κλασσικής φυσικής: του μήκους, του χρόνου, της μάζας, της ενέργειας κλπ. Αλλά η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας (1905) με διαλεκτικές εκθέσεις, δημιούργησε νέα, απόλυτα μεγέθη στον τετραδιάστατο χωρόχρονο του Μινκόφσκι. Ο γνωσιολογικός σχετικισμός είχε αρθεί: Η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας αντιπροσώπευε τώρα μια νέα ισχυρότερη αντικειμενικότητα.Στην προσπάθειά του να διατυπώσει τους νόμους της Φυσικής με μορφή ανεξάρτητη και από τα μη γαλιλαιικά συστήματα αναφοράς, ο Αϊνστάιν διατύπωσε την χρονογεωμετρική θεωρία της βαρύτητας, δηλαδή τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, στο πλαίσιο της οποίας η μορφή του χώρου και η ροή του χρόνου καθορίζονται από την κίνηση της ύλης. Η θεωρία της βαρύτητας του Αϊνστάιν αποτέλεσε, όπως είναι γνωστό, το μαθηματικό πλαίσιο για τη δημιουργία κοσμολογικών προτύπων τα οποία, παρά τον τοπικό χαρακτήρα της θεωρίας του Αϊνστάιν, φιλοδοξούν να εξηγήσουν και τη γέννηση και την εξέλιξη του Σύμπαντος. Κυρίαρχο σήμερα είναι το οιονεί μεταφυσικό πρότυπο της Μεγάλης Έκρηξης (του Big Bang κατά την ειρωνική διατύπωση του Χόυλ). Η μεταφυσική και οι θεωρίες του Αϊνστάιν διατυπώθηκαν σε διαφορετικά οντολογικά θεμέλια. Αλλά τα δύο «παραδείγματα’ συναντήθηκαν και η συνάρτηση του «μικρού» με το «Μέγα» υπήρξε εξαιρετικά γόνιμη. Η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας αποτέλεσε το πλαίσιο της ορμητικής ανάπτυξης της μικροφυσικής, η οποία έφερε στο φως νέες πραγματικότητες – στοιχειώδη σωμάτια, συστατικά στοιχειωδών σωματιδίων, χωροχρονικές σχέσεις μεταξύ μικροφυσικών οντοτήτων – ανέδειξε γόνιμες συμμετρίες, συνέλαβε φαινόμενα απο τη λανθάνουσα ύπαρξη του υποκβαντικού επιπέδου, συνέβαλε στην αποκάλυψη της οντικής ενότητας των μικροσωματίων, συγκεκριμενοποίησε την ενότητα της ύλης και του πεδίου κλπ (Κατά τον Αϊνστάιν, ύλη είναι τόσο τα μαγικά σωμάτια όσο και το ηλεκτρομαγνητικό και το βαρυτικό πεδίο.)Άλλος καρπός της συνάντησης ήταν η μετατροπή της θεωρίας της βαρύτητας του Αϊνστάιν, από μαθηματική σε φυσική θεωρία. Οι γνώσεις της μικροφυσικής ανέδειξαν το γίγνεσθαι, την ιστορικότητα των μορφών της ύλης στο προσιτό μέρος του Σύμπαντος. Αναδραστικά, η μελέτη του κοσμικού γίγνεσθαι πλούτισε με νέα δεδομένα τη μικροφυσική. Το σήμερα κυρίαρχο πρότυπο ειδικά, αξιοποιώντας τα δεδομένα της Φυσικής, αποκάλυψε ότι οι μορφές της ύλης, αντίθετα με το δημοκρίτειο-νευτώνειο πρότυπο, έχουν μια ιστορία μέσα στο χρόνο. Με τους σημερινούς γιγάντιους επιταχυντές «παίζεται» το μέλλον της μικροφυσικής, όσο και της Κοσμολογίας, αλλά, από άλλη άποψη, και το μέλλον της ανθρωπότητας.Η περιπέτεια της μικροφυσικής αποτελεί οργανικό μέρος της τραγικής ανθρώπινης περιπέτειας. Η επιστήμη φώτισε τα βάθη της ύλης και τις «εσχατιές» του ουρανού. Με τις τεχνολογικές της συνέπειες επαναστατικοποίησε τις σύγχρονες κοινωνίες. Αλλά το «φως του Λόγου» έχει και τη σκοτεινή, ορατή όψη του. Ανεξάρτητα ή μη από τη θέληση των επιστημόνων, η σημερινή βάρβαρη κατάσταση της ανθρωπότητας αφείλεται από τη μιά στις αντινομίες που τις όξυνε η τεχνολογική πρόοδος και από την άλλη στα όπλα: πυρηνικά, χημικά και βιολογικά, προϊόντα τριών βασικών βασικών επιστημών.Αλλά: Δεν είναι ίσως αυταπάτη, η έλλογη ελπίδα ότι κάποτε οι επιστήμες, και ειδικά η Φυσική, θα κληθούν να υπηρετήσουν όχι απλώς τη γνώση, αλλά έναν νέο πολιτισμό, που θεμελιώνεται στο «άνθρωπος προς άνθρωπον φίλος». Και τότε, το «φῶς του Λόγου» δεν θα φέγγει «ἐν τῇ σκοτείᾳ». https://physicsgg.me/2025/08/19/ευτύχης-μπιτσάκης-1927-2025/

Η NASA μετακινεί το διαστημόπλοιο χαρτογράφησης της Ηλιόσφαιρας για ανεφοδιασμό με καύσιμα. Οι τεχνικοί συνεχίζουν την προετοιμασία της αποστολής IMAP (Interstellar Mapping and Acceleration Probe) της NASA για την επερχόμενη εκτόξευσή της. Η ομάδα μετέφερε το αστεροσκοπείο στο καθαρό δωμάτιο όπου φόρτωσαν προωθητικό στο διαστημόπλοιο στις εγκαταστάσεις διαστημικών επιχειρήσεων Astrotech κοντά στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα. Οι τεχνικοί φόρτωσαν περισσότερες από 317 λίβρες (ή 144 κιλά) υδραζίνης σε τρεις δεξαμενές στο αστεροσκοπείο στις 18 Αυγούστου. Το σύστημα πρόωσης του διαστημικού σκάφους IMAP επιτρέπει στο σύστημα ελέγχου στάσης να επαναπροσανατολίσει το διαστημόπλοιο, να προσαρμόσει τον ρυθμό περιστροφής του, να διορθώσει την τροχιά του, να το εισάγει σε τροχιά στο σημείο Lagrange 1 - το οποίο απέχει περίπου ένα εκατομμύριο μίλια από τη Γη προς τον Ήλιο - και να εκτελέσει διορθωτικούς ελιγμούς όπως απαιτείται για να διατηρήσει τη θέση του καθ' όλη τη διάρκεια της αποστολής του. Το IMAP της NASA θα εξερευνήσει και θα χαρτογραφήσει τα όρια της ηλιόσφαιρας - μια τεράστια φούσκα που δημιουργείται από τον άνεμο του Ήλιου που περικλείει ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα - και θα μελετήσει πώς η ηλιόσφαιρα αλληλεπιδρά με την τοπική γαλαξιακή γειτονιά πέρα από αυτήν. Η αποστολή IMAP θα προωθήσει επίσης την κατανόησή μας για το πώς τα ηλιακά σωματίδια επιταχύνονται σε υψηλές ενέργειες. Επιπλέον, το IMAP μπορεί να παρέχει στους επιστήμονες παρατηρήσεις σε σχεδόν πραγματικό χρόνο του ηλιακού ανέμου και των ενεργητικών σωματιδίων, τα οποία μπορούν να δημιουργήσουν επικίνδυνες συνθήκες στο διαστημικό περιβάλλον κοντά στη Γη.Πρόσφατα, τεχνικοί δοκίμασαν τα 10 επιστημονικά όργανα του IMAP. Όλα έχουν συσκευαστεί και αποθηκευτεί για την προετοιμασία της εκτόξευσης. Εκτός από το IMAP, οι εργαζόμενοι έχουν επίσης φορτώσει προωθητικό στις δύο κοινόχρηστες θέσεις του παρατηρητηρίου, το Παρατηρητήριο Carruthers Geocorona της NASA και τον δορυφόρο L1 του Διαστημικού Καιρού της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA). Και τα τρία διαστημόπλοια θα εκτοξευθούν με έναν πύραυλο Falcon 9 της SpaceX το νωρίτερο τον Σεπτέμβριο από το Συγκρότημα Εκτόξευσης 39Α στο NASA Kennedy. https://science.nasa.gov/blogs/imap/2025/08/19/nasa-moves-heliosphere-mapping-spacecraft-for-fueling/ Τεχνικοί διεξάγουν εργασίες πλήρους κλεισίματος στο παρατηρητήριο IMAP (Interstellar Mapping and Acceleration Probe) της NASA στις Εγκαταστάσεις Διαστημικών Επιχειρήσεων Astrotech κοντά στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα την Παρασκευή 15 Αυγούστου 2025. Το IMAP θα εξερευνήσει και θα χαρτογραφήσει τα όρια της ηλιόσφαιρας - μιας τεράστιας φούσκας που δημιουργείται από τον άνεμο του Ήλιου που περικλείει ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα - και θα μελετήσει πώς η ηλιόσφαιρα αλληλεπιδρά με την τοπική γαλαξιακή γειτονιά πέρα από αυτήν. Τεχνικοί μεταφέρουν το αστεροσκοπείο IMAP (Interstellar Mapping and Acceleration Probe) της NASA στο Κτίριο 2, όπου θα φορτώσουν 144 κιλά υδραζίνης σε τρεις δεξαμενές στο διαστημόπλοιο στις Εγκαταστάσεις Διαστημικών Επιχειρήσεων Astrotech κοντά στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα, την Τρίτη 12 Αυγούστου 2025. Το IMAP θα εξερευνήσει και θα χαρτογραφήσει τα όρια της ηλιόσφαιρας - μιας τεράστιας φούσκας που δημιουργείται από τον άνεμο του Ήλιου που περικλείει ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα - και θα μελετήσει πώς η ηλιόσφαιρα αλληλεπιδρά με την τοπική γαλαξιακή γειτονιά πέρα από αυτήν.

Το διαστημόπλοιο Psyche της NASA καταγράφει εικόνες της Γης και της Σελήνης. Κατευθυνόμενο προς έναν πλούσιο σε μέταλλα αστεροειδή με το ίδιο όνομα, το διαστημόπλοιο Psyche βαθμονόμησε με επιτυχία τις κάμερές του κοιτάζοντας προς την πατρίδα του. Σύμφωνα με το πρόγραμμα για την άφιξή του στον αστεροειδή Psyche το 2029, το διαστημόπλοιο Psyche της NASA κοίταξε πρόσφατα πίσω προς την πατρίδα του και κατέγραψε εικόνες της Γης και της Σελήνης μας από απόσταση περίπου 290 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Οι εικόνες ελήφθησαν κατά τη διάρκεια ενός από τους περιοδικούς ελέγχους της ομάδας της αποστολής στα επιστημονικά όργανα του διαστημικού σκάφους. Στις 20 και 23 Ιουλίου, οι δίδυμες κάμερες του διαστημικού σκάφους κατέγραψαν πολλαπλές φωτογραφίες μακράς έκθεσης (έως 10 δευτερόλεπτα) των δύο σωμάτων, οι οποίες εμφανίζονται ως κουκκίδες που λάμπουν με ανακλώμενο ηλιακό φως μέσα σε ένα αστρικό πεδίο στον αστερισμό του Κριού. Μάθετε περισσότερα για το πολυφασματικό σύστημα απεικόνισης στο Psyche, το οποίο θα χρησιμοποιήσει ένα ζευγάρι πανομοιότυπων καμερών με φίλτρα και τηλεσκοπικούς φακούς για να φωτογραφίσει την επιφάνεια του αστεροειδούς σε διαφορετικά μήκη κύματος φωτός. Κατά την επιλογή στόχων για τον έλεγχο και τη βαθμονόμηση του απεικονιστή, οι επιστήμονες αναζητούν σώματα που λάμπουν με ανακλώμενο ηλιακό φως, όπως ακριβώς κάνει και ο αστεροειδής Psyche. Εξετάζουν επίσης αντικείμενα που έχουν ένα φάσμα με το οποίο είναι εξοικειωμένοι, ώστε να μπορούν να συγκρίνουν προηγούμενα τηλεσκοπικά ή διαστημόπλοια δεδομένα από αυτά τα αντικείμενα με αυτά που παρατηρούν τα όργανα του Psyche. Νωρίτερα φέτος, το Psyche έστρεψε τους φακούς του προς τον Δία και τον Άρη για βαθμονόμηση - το καθένα έχει ένα φάσμα πιο κοκκινωπό από τους πιο μπλε τόνους της Γης. Αυτός ο έλεγχος αποδείχθηκε επίσης επιτυχημένος. Διάγραμμα που δείχνει το διαστημόπλοιο Psyche να ακολουθεί μια σπειροειδή τροχιά γύρω από το ηλιακό σύστημα Το διαστημόπλοιο Psyche ακολουθεί μια σπειροειδή τροχιά γύρω από το ηλιακό σύστημα προκειμένου να ενισχυθεί από μια βαρυτική βοήθεια του Άρη το 2026. Θα φτάσει στον αστεροειδή Psyche το 2029 Για να προσδιορίσουν εάν η απόδοση του απεικονιστή αλλάζει, οι επιστήμονες συγκρίνουν επίσης δεδομένα από τις διαφορετικές δοκιμές. Με αυτόν τον τρόπο, όταν το διαστημόπλοιο μπει σε τροχιά γύρω από τον Psyche, οι επιστήμονες μπορούν να είναι σίγουροι ότι το όργανο συμπεριφέρεται όπως αναμένεται. «Μετά από αυτό, μπορεί να εξετάσουμε τον Κρόνο ή την Εστία για να μας βοηθήσουν να συνεχίσουμε να δοκιμάζουμε τους απεικονιστές», δήλωσε ο Jim Bell, επικεφαλής του οργάνου απεικόνισης Psyche στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στο Τέμπε. «Συλλέγουμε κατά κάποιο τρόπο «τραπουλόχαρτα» του ηλιακού συστήματος από αυτά τα διαφορετικά σώματα και τα περνάμε μέσω του αγωγού βαθμονόμησής μας για να βεβαιωθούμε ότι λαμβάνουμε τις σωστές απαντήσεις». Ισχυρό και Στιβαρό Το σύστημα απεικόνισης δεν ήταν το μόνο όργανο που ελέγχθηκε με επιτυχία στα τέλη Ιουλίου: Η ομάδα της αποστολής υπέβαλε επίσης το μαγνητόμετρο του διαστημικού σκάφους και το φασματόμετρο ακτίνων γάμμα και νετρονίων σε μια σειρά δοκιμών - κάτι που κάνουν κάθε έξι μήνες. «Είμαστε έτοιμοι και όλα λειτουργούν καλά», δήλωσε ο Bob Mase, διευθυντής έργου της αποστολής στο Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια. «Είμαστε εντός στόχου να πετάξουμε κοντά από τον Άρη τον Μάιο του 2026 και ολοκληρώνουμε όλες τις προγραμματισμένες δραστηριότητές μας για την κρουαζιέρα». Αυτή η πτήση είναι το επόμενο μεγάλο ορόσημο του διαστημικού σκάφους, όταν θα χρησιμοποιήσει τη βαρύτητα του Κόκκινου Πλανήτη ως σφεντόνα για να βοηθήσει το διαστημόπλοιο να φτάσει στον αστεροειδή Psyche. Αυτό θα σηματοδοτήσει τον πρώτο από τους δύο προγραμματισμένους κύκλους του Psyche γύρω από το ηλιακό σύστημα και 1 δισεκατομμύριο μίλια (1,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα) από την εκτόξευσή του από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA τον Οκτώβριο του 2023. Περισσότερα για το Psyche Η αποστολή Psyche διευθύνεται από το ASU. Η Lindy Elkins-Tanton του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ είναι η κύρια ερευνήτρια. Ένα τμήμα του Caltech στην Πασαντίνα, JPL, είναι υπεύθυνο για τη συνολική διαχείριση της αποστολής, τη μηχανική συστημάτων, την ολοκλήρωση και τις δοκιμές, καθώς και τις λειτουργίες της αποστολής. Η Maxar Technologies στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια, παρείχε το πλαίσιο του διαστημικού σκάφους υψηλής ηλιακής ηλεκτρικής πρόωσης. Το ASU ηγείται των λειτουργιών του οργάνου απεικόνισης, συνεργαζόμενο με την Malin Space Science Systems στο Σαν Ντιέγκο για τον σχεδιασμό, την κατασκευή και τις δοκιμές των καμερών. Η Psyche είναι η 14η αποστολή που επιλέχθηκε ως μέρος του Προγράμματος Ανακάλυψης της NASA, το οποίο διαχειρίζεται το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall του οργανισμού στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. Το Πρόγραμμα Υπηρεσιών Εκτόξευσης της NASA, με έδρα το Κένεντι, διαχειρίστηκε την υπηρεσία εκτόξευσης. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την αποστολή Psyche της NASA, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://science.nasa.gov/mission/psyche/ Το διαστημόπλοιο Psyche της NASA κατέγραψε εικόνες της Γης και της Σελήνης μας από απόσταση περίπου 290 χιλιομέτρων τον Ιούλιο του 2025, καθώς βαθμονόμησε το όργανο απεικόνισης. Κατά την επιλογή στόχων για τη δοκιμή του συστήματος απεικόνισης, οι επιστήμονες αναζητούν σώματα που λάμπουν με ανακλώμενο ηλιακό φως, όπως ακριβώς κάνει και ο αστεροειδής Psyche. Το διαστημόπλοιο Psyche ακολουθεί μια σπειροειδή πορεία γύρω από το ηλιακό σύστημα προκειμένου να λάβει ώθηση από μια βαρυτική βοήθεια του Άρη το 2026. Θα φτάσει στον αστεροειδή Psyche το 2029.

Νέα Σελήνη Ανακαλύφθηκε σε Τροχιά γύρω από τον Ουρανό Χρησιμοποιώντας το Τηλεσκόπιο Webb της NASA Χρησιμοποιώντας το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA, μια ομάδα με επικεφαλής το Ινστιτούτο Ερευνών Νοτιοδυτικής Αμερικής (SwRI) εντόπισε ένα προηγουμένως άγνωστο φεγγάρι σε τροχιά γύρω από τον Ουρανό, επεκτείνοντας την γνωστή οικογένεια δορυφόρων του πλανήτη σε 29. Η ανίχνευση έγινε κατά τη διάρκεια μιας παρατήρησης Webb στις 2 Φεβρουαρίου 2025. «Αυτό το αντικείμενο εντοπίστηκε σε μια σειρά από 10 εικόνες μακράς έκθεσης 40 λεπτών που τραβήχτηκαν από την Κάμερα Εγγύς Υπερύθρου (NIRCam)», δήλωσε η Maryame El Moutamid, επικεφαλής επιστήμονας στο Τμήμα Επιστήμης και Εξερεύνησης του Ηλιακού Συστήματος της SwRI με έδρα το Boulder του Κολοράντο. «Είναι ένα μικρό φεγγάρι αλλά μια σημαντική ανακάλυψη, κάτι που ούτε το διαστημόπλοιο Voyager 2 της NASA δεν είδε κατά τη διάρκεια της πτήσης του πριν από σχεδόν 40 χρόνια». Το νεοανακαλυφθέν φεγγάρι εκτιμάται ότι έχει διάμετρο μόλις έξι μίλια (10 χιλιόμετρα), υποθέτοντας ότι έχει παρόμοια ανακλαστικότητα (albedo) με τους άλλους μικρούς δορυφόρους του Ουρανού. Αυτό το μικροσκοπικό μέγεθος πιθανότατα το καθιστούσε αόρατο στο Voyager 2 και άλλα τηλεσκόπια. Αυτή η κινούμενη εικόνα timelapse δείχνει το πρόσφατα ανακαλυφθέν φεγγάρι του Ουρανού, με την ονομασία S/2025 U1, καθώς και 13 από τα 28 άλλα γνωστά φεγγάρια που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Οι παρατηρήσεις από την κάμερα NIRCam (Near-Infrared Camera) του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb της NASA πραγματοποιήθηκαν σε διάστημα περίπου 6 ωρών στις 2 Φεβρουαρίου 2025, στο πλαίσιο του προγράμματος ID 6379 (κύριος ερευνητής: M. El Moutamid). Η κινούμενη εικόνα αποτελείται από δεδομένα που ελήφθησαν με το φίλτρο F150W2 ευρείας ζώνης του NIRCam, το οποίο μεταδίδει υπέρυθρα μήκη κύματος από περίπου 1,0 έως 2,4 μικρά. Λόγω των δραστικών διαφορών στα επίπεδα φωτεινότητας, η κινούμενη εικόνα είναι ένα σύνθετο τριών διαφορετικών επεξεργασιών των δεδομένων, επιτρέποντας στον θεατή να δει λεπτομέρειες στην πλανητική ατμόσφαιρα, τους περιβάλλοντες δακτυλίους και τα φεγγάρια που βρίσκονται σε τροχιά. «Κανένας άλλος πλανήτης δεν έχει τόσα πολλά μικρά εσωτερικά φεγγάρια όσο ο Ουρανός, και οι πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις τους με τους δακτυλίους υποδηλώνουν μια χαοτική ιστορία που θολώνει τα όρια μεταξύ ενός συστήματος δακτυλίων και ενός συστήματος φεγγαριών», δήλωσε ο Matthew Tiscareno του Ινστιτούτου SETI στο Mountain View της Καλιφόρνια, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Επιπλέον, το νέο φεγγάρι είναι μικρότερο και πολύ πιο αμυδρό από το μικρότερο από τα προηγουμένως γνωστά εσωτερικά φεγγάρια, γεγονός που καθιστά πιθανό ότι ακόμη περισσότερη πολυπλοκότητα μένει να ανακαλυφθεί». Μια εικόνα με τίτλο «Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb, Ουρανός, Ανακάλυψη της Σελήνης S 2025 U1». Στο κέντρο βρίσκεται ο πλανήτης Ουρανός, μια μπλε σφαίρα με μια μεγάλη λευκή κηλίδα που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Περιβάλλεται από μια σειρά δακτυλίων που γίνονται πιο φωτεινά καθώς κινείστε προς τα έξω. Πέρα από τους δακτυλίους υπάρχουν 14 επισημασμένα φεγγάρια που εμφανίζονται ως σημεία φωτός. Ακριβώς πέρα από τον εξώτατο δακτύλιο στις 10 η ώρα, ένα αμυδρό φεγγάρι είναι κυκλωμένο και έχει την ένδειξη S 2025 U1. Στο άκρο αριστερά, το πιο φωτεινό φεγγάρι έχει την ένδειξη Miranda. Επιπλέον φεγγάρια δεξιόστροφα από τη Miranda είναι τα Puck, Χρυσηίδα, Mab, Perdita, Desdamona, Belinda, Bianca, Ophelia, Rosalind, Portia, Cupid και Juliet. Κάτω δεξιά υπάρχουν βέλη πυξίδας με την ανατολή να δείχνει στις 11 η ώρα και τον βορρά να δείχνει στις 2 η ώρα. Στο κάτω μέρος, μια ετικέτα γράφει NIRCam F150W2. Αστρονόμοι που χρησιμοποιούν το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA ανακάλυψαν ένα νέο φεγγάρι σε τροχιά γύρω από τον Ουρανό σε εικόνες που τραβήχτηκαν από το NIRCam (Κάμερα Εγγύς Υπερύθρου) του Webb. Αυτή η εικόνα δείχνει το φεγγάρι, που ονομάζεται S/2025 U1, καθώς και 13 από τα 28 άλλα γνωστά φεγγάρια που περιστρέφονται γύρω από τον πλανήτη. (Το μικρό φεγγάρι Cordelia περιστρέφεται ακριβώς μέσα στον εξωτερικό δακτύλιο, αλλά δεν είναι ορατό σε αυτές τις εικόνες λόγω της λάμψης από τους δακτυλίους.) Λόγω των δραστικών διαφορών στα επίπεδα φωτεινότητας, η εικόνα είναι ένα σύνθετο τριών διαφορετικών επεξεργασιών των δεδομένων, επιτρέποντας στον θεατή να δει λεπτομέρειες στην πλανητική ατμόσφαιρα, τους περιβάλλοντες δακτυλίους και τα φεγγάρια σε τροχιά. Τα δεδομένα λήφθηκαν με το φίλτρο ευρείας ζώνης F150W2 του NIRCam που μεταδίδει υπέρυθρα μήκη κύματος από περίπου 1,0 έως 2,4 μικρά. NASA, ESA, CSA, STScI, M. El Moutamid (SwRI), M. Hedman (Πανεπιστήμιο του Idaho) Το νέο φεγγάρι είναι το 14ο μέλος του περίπλοκου συστήματος μικρών φεγγαριών που περιστρέφονται μέσα από τα μεγαλύτερα φεγγάρια Miranda, Ariel, Umbriel, Titania και Oberon. (Όλα τα φεγγάρια του Ουρανού έχουν πάρει τα ονόματά τους από χαρακτήρες του Σαίξπηρ και του Αλεξάντερ Πόουπ.) «Βρίσκεται περίπου 35.000 μίλια (56.000 χιλιόμετρα) από το κέντρο του Ουρανού, σε τροχιά γύρω από το ισημερινό επίπεδο του πλανήτη ανάμεσα στις τροχιές της Οφηλίας (η οποία βρίσκεται ακριβώς έξω από το κύριο σύστημα δακτυλίων του Ουρανού) και της Μπιάνκα», δήλωσε ο Ελ Μουταμίν. «Η σχεδόν κυκλική τροχιά του υποδηλώνει ότι μπορεί να σχηματίστηκε κοντά στην τρέχουσα τοποθεσία του». Ένα όνομα για το νεοανακαλυφθέν φεγγάρι θα πρέπει να εγκριθεί από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση (IAU), την κορυφαία αρχή στην ανάθεση επίσημων ονομάτων και ονομασιών σε αστρονομικά αντικείμενα. «Μέσω αυτού και άλλων προγραμμάτων, ο Webb παρέχει μια νέα ματιά στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα. Αυτή η ανακάλυψη έρχεται στο πλαίσιο του προγράμματος General Observer του Webb, το οποίο επιτρέπει σε επιστήμονες παγκοσμίως να προτείνουν έρευνες χρησιμοποιώντας τα κορυφαία όργανα του τηλεσκοπίου. Η υψηλή ανάλυση και η ευαισθησία του οργάνου NIRCam στο υπέρυθρο το καθιστούν ιδιαίτερα ικανό στην ανίχνευση αμυδρών, μακρινών αντικειμένων που ήταν πέρα από την εμβέλεια των προηγούμενων αστεροσκοπείων», δήλωσε ο Ελ Μουταμίν. «Κοιτάζοντας μπροστά, η ανακάλυψη αυτού του φεγγαριού υπογραμμίζει τον τρόπο με τον οποίο η σύγχρονη αστρονομία συνεχίζει να βασίζεται στην κληρονομιά αποστολών όπως το Voyager 2, το οποίο πέρασε δίπλα από τον Ουρανό στις 24 Ιανουαρίου 1986 και έδωσε στην ανθρωπότητα την πρώτη κοντινή ματιά σε αυτόν τον μυστηριώδη κόσμο. Τώρα, σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb προωθεί αυτό το όριο ακόμη περισσότερο». https://science.nasa.gov/blogs/webb/2025/08/19/new-moon-discovered-orbiting-uranus-using-nasas-webb-telescope/ Αστρονόμοι που χρησιμοποιούν το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA ανακάλυψαν ένα νέο φεγγάρι σε τροχιά γύρω από τον Ουρανό σε εικόνες που τράβηξε η κάμερα NIRCam (Κάμερα Εγγύς Υπερύθρου) του Webb. Αυτή η εικόνα δείχνει το φεγγάρι, με την ονομασία S/2025 U1, καθώς και 13 από τα 28 άλλα γνωστά φεγγάρια που περιστρέφονται γύρω από τον πλανήτη. (Το μικρό φεγγάρι Cordelia περιστρέφεται ακριβώς μέσα στον εξωτερικό δακτύλιο, αλλά δεν είναι ορατό σε αυτές τις εικόνες λόγω της λάμψης από τους δακτυλίους.) Λόγω των δραστικών διαφορών στα επίπεδα φωτεινότητας, η εικόνα είναι ένα σύνθετο τριών διαφορετικών επεξεργασιών των δεδομένων, επιτρέποντας στον θεατή να δει λεπτομέρειες στην πλανητική ατμόσφαιρα, τους περιβάλλοντες δακτυλίους και τα φεγγάρια που βρίσκονται σε τροχιά. Τα δεδομένα λήφθηκαν με το φίλτρο ευρείας ζώνης F150W2 της NIRCam που μεταδίδει υπέρυθρα μήκη κύματος από περίπου 1,0 έως 2,4 μικρά.

Πλήρωμα Εγκαθιστά Διαστημικό Υλικό για την Κατασκευή Οπτικών Ινών και την Παρασκευή Σεληνιακού Σάκε Η κατασκευή ινών και η σεληνιακή ζυθοποιία ολοκλήρωσαν την εβδομάδα έρευνας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, βοηθώντας τη NASA και τους διεθνείς συνεργάτες της να προωθήσουν την εμπορευματοποίηση του διαστήματος. Το πλήρωμα της Αποστολής 73 συνέχισε επίσης τις μελέτες διαστημικής βιολογίας για να διατηρήσει τους αστροναύτες υγιείς, ενώ παράλληλα προετοίμαζε ένα πλοίο ανεφοδιασμού για την επερχόμενη αναχώρησή του και συντηρούσε συστήματα υποστήριξης ζωής. Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Jonny Kim, άνοιξε το γάντι μικροβαρύτητας της εργαστηριακής μονάδας Destiny και εγκατέστησε υλικό κατασκευής στο εσωτερικό για να εξερευνήσει την εμπορική παραγωγή οπτικών ινών σε μικροβαρύτητα. Οι χειριστές στο έδαφος θα ελέγχουν εξ αποστάσεως το υλικό καθώς τραβάει τις λεπτές γυάλινες ίνες που οι μηχανικοί θα αναλύσουν για να προσδιορίσουν εάν η ποιότητα υπερβαίνει την παραγωγή ινών στο βαρυτικό περιβάλλον της Γης. Τα αποτελέσματα μπορεί να βελτιώσουν τις τεχνικές κατασκευής τόσο για τη Γη όσο και για τις βιομηχανίες διαστημικών επικοινωνιών. Ο αστροναύτης της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Kimiya Yui πέρασε την ημέρα του μέσα στην εργαστηριακή μονάδα Kibo αναδιαμορφώνοντας μια ερευνητική θερμοκοιτίδα, που ονομάζεται Cell Biology Experiment Facility-L (CBEF-L). Η Γιούι αντικατέστησε δίσκους και διαμερίσματα μέσα στην επιστημονική συσκευή για να φιλοξενήσει μια τεχνολογική επίδειξη ζύμωσης και ζυθοποίησης σε μικροβαρύτητα. Η μελέτη JAXA DASSAI MOON θα προσομοιώσει τη σεληνιακή βαρύτητα στο CBEF-L, θα ζυμώσει και θα παρασκευάσει μαγιά σάκε και στη συνέχεια θα στείλει κατεψυγμένα δείγματα πίσω στη Γη για ανάλυση. Τα αποτελέσματα μπορεί να επιτρέψουν την παραγωγή μιας οικείας γεύσης από τη Γη στη Σελήνη για μελλοντικούς επισκέπτες.Η μηχανικός πτήσης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, ξεκίνησε τη βάρδιά της στην επεξεργασία δειγμάτων για ανάλυση για τη σουίτα CIPHER των 14 ερευνητικών ερευνών σε ανθρώπους. Στο δεύτερο μέρος της μελέτης CIPHER, η Κάρντμαν έκανε μια σειρά από δοκιμές σε υπολογιστή για την παρακολούθηση αλλαγών στη λειτουργία του εγκεφάλου της που σχετίζονται με το διάστημα. Οι γνώσεις που προέκυψαν μπορεί να οδηγήσουν σε προηγμένα εργαλεία όπως σαρώσεις εγκεφάλου, τεστ σκέψης και προσομοιώσεις εργασιών για την παρακολούθηση και προστασία της γνωστικής λειτουργίας των αστροναυτών κατά τη διάρκεια διαστημικών αποστολών μεγάλης διάρκειας. Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Μάικ Φινκ, πέρασε την ημέρα του μέσα στο εργαστήριο Destiny, συντηρώντας εξαρτήματα υποστήριξης ζωής και αντικαθιστώντας υλικό επικοινωνιών. Ο Φινκ πρώτα απέκτησε πρόσβαση σε ένα θερμικό σύστημα και επιθεώρησε τους σωλήνες του, στη συνέχεια απέκτησε πρόσβαση σε έναν ελαττωματικό δέκτη GPS πίσω από το ράφι και τον αντικατέστησε. Οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritsky, διοικητής του σταθμού και μηχανικός πτήσης αντίστοιχα, συνέχισαν την εβδομαδιαία έρευνά τους σχετικά με το πώς η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζει τα μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία ή το μικροκυκλοφορικό σύστημα. Για άλλη μια φορά, το δίδυμο τοποθέτησε ηλεκτρόδια στο κεφάλι, τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών τους και διεξήγαγε ελέγχους αρτηριακής πίεσης για να παρατηρήσει πώς η ζωή στο διάστημα επηρεάζει την καρδιαγγειακή τους υγεία. Ο Ryzhikov επίσης έβαλε σκουπίδια μέσα στο φορτηγό σκάφος Progress 91 ενόψει της αναχώρησης του επόμενου μήνα, ενώ ο Zubritsky καθάριζε τα φίλτρα σκόνης στη μονάδα Rassvet και ρύθμιζε τις κάμερες. Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Oleg Platonov, πέρασε την ημέρα του μέσα στην επιστημονική μονάδα Nauka δουλεύοντας στο σύστημα εξαερισμού της και ελέγχοντας τους φορητούς υπολογιστές της. Διερεύνησε επίσης πώς η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζει την αίσθηση ισορροπίας και κατεύθυνσής του φορώντας γυαλιά εικονικής πραγματικότητας και ηλεκτρόδια γύρω από τα μάτια και το μέτωπό του και στη συνέχεια ανταποκρινόμενος σε ερεθίσματα που ελέγχονται από υπολογιστή. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/08/15/crew-sets-up-space-hardware-to-make-fiber-optics-and-brew-lunar-sake/ Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός πετάει 259 μίλια πάνω από την Καμπότζη σε αυτή τη φωτογραφία μεγάλης διάρκειας που αποκαλύπτει ίχνη αστεριών, καταιγίδες με κεραυνούς και τα φώτα της πόλης της Νοτιοανατολικής Ασίας που λάμπουν από κάτω.

To πιο μακρινό άστρο του Σύμπαντος μπορεί να έχει… παρέα. Ίσως πρόκειται για αστρικό σμήνος και να μην είναι μεμονωμένο άστρο. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble εντόπισε το 2022 το φως του ενός άστρου που αποδείχθηκε ότι ήταν το πιο μακρινό άστρο που έχει ποτέ παρατηρηθεί μέχρι σήμερα. Το πανίσχυρο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb ανατρέπει τα δεδομένα αφού οι παρατηρήσεις στο άστρο αυτό δείχνουν ότι πρόκειται για ένα αστρικό σμήνος και όχι ένα μεμονωμένο άστρο.Το άστρο, το οποίο ονομάστηκε Earendel (σημαίνει «άστρο της αυγής» στα παλαιά αγγλικά) βρίσκεται σε απόσταση περίπου 28 δισ. ετών φωτός από τη Γη και χρειάστηκαν περίπου 12,9 δισεκατομμύρια έτη για να φτάσει στη Γη το φως του. Οι επιστήμονες είχαν υπολογίσει μετά την ανακάλυψη από το Hubble ότι το Earendel έχει τουλάχιστον 50 φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο μας και είναι εκατομμύρια φορές πιο φωτεινό. Το James Webb που μπορεί να κάνει λεπτομερείς παρατηρήσεις στις εσχατιές του Σύμπαντος έχει φέρει επανάσταση στην αστρονομία και την κοσμολογία ανακαλύπτοντας συνεχώς ολοένα και πιο μακρινούς στο χώρο και τον χρόνο γαλαξίες υποχρεώνοντας τους επιστήμονες να ξαναγράφουν συνεχώς την ιστορία και εξέλιξη του Σύμπαντος.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal» ερευνητική ομάδα που χρησιμοποίησε το James Webb στοχεύοντας το Earendel αναφέρει ότι δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο άστρο αλλά για ένα αστρικό σμήνος μια ομάδα άστρων που σχηματίστηκαν από το ίδιο νέφος αερίου και σκόνης τα οποία συγκρατούνται μεταξύ τους από τη βαρύτητα.Πιο συγκεκριμένα οι ερευνητές εκτιμούν ότι πρόκειται για ένα σφαιρωτό σμήνος. Με τον όρο σφαιρωτό σμήνος ή σφαιρωτό αστρικό σμήνος οι αστρονόμοι ονομάζουν μία πυκνή συγκέντρωση άστρων με σφαιρικό ή σχεδόν σφαιρικό σχήμα, που περιφέρεται γύρω από το κέντρο ενός γαλαξία ως δορυφόρος του.Έχουν εντοπιστεί περίπου 160 σφαιρικά σμήνη στον γαλαξία μας και πιστεύεται ότι υπάρχουν μερικές δεκάδες ακόμη που περιμένουν τους αστρονόμους να τα εντοπίσουν. Κατά μέσο όρο ένα σφαιρικό σμήνος περιέχει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ως περίπου ένα εκατ. άστρα. Οι σπειροειδείς γαλαξίες σαν τον δικό μας διαθέτουν συνήθως μερικές εκατοντάδες σφαιρική σμήνη ενώ οι ελλειπτικοί γαλαξίες μερικές χιλιάδες. Το υπέρλαμπρο άστρο στη φωτογραφία είναι το Earendel αλλά ίσως πρόκειται για αστρικό σμήνος https://www.naftemporiki.gr/techscience/1995260/to-pio-makrino-astro-toy-sympantos-mporei-na-echei-parea/

Η NASA ξεκινά την επεξεργασία του σεληνιακού πυραύλου Artemis III στο Κένεντι. Η κατασκευή του πυραύλου SLS (Space Launch System) της NASA για τη σεληνιακή αποστολή Artemis III ξεκίνησε στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι του οργανισμού στη Φλόριντα, ακόμη και καθώς η NASA προετοιμάζεται για την εκτόξευση της αποστολής Artemis II, της δεύτερης αποστολής Artemis στις προσπάθειες της NASA να επιστρέψει τους ανθρώπους στη Σελήνη και τελικά να προσγειωθεί στον Άρη. Το τμήμα του κινητήρα Artemis III SLS και η ουρά του σκάφους - που προστατεύει τους κινητήρες κατά την εκτόξευση - μετακινήθηκαν από την Εγκατάσταση Επεξεργασίας Διαστημικών Συστημάτων στη NASA Κένεντι στο γιγάντιο Κτίριο Συναρμολόγησης Οχημάτων (VAB) στα τέλη Ιουλίου, μόλις λίγα μέτρα από το σημείο όπου είναι ως επί το πλείστον στοιβαγμένος ο Artemis II SLS και υποβάλλεται σε ολοκληρωμένες δοκιμές και ελέγχους. Στις αρχές του 2026, η NASA θα εκτοξεύσει τον Artemis II, την πρώτη επανδρωμένη πτήση του πυραύλου SLS και του διαστημοπλοίου Orion, σε ένα ταξίδι περίπου 10 ημερών γύρω από τη Σελήνη. Θα ακολουθήσει η αποστολή προσελήνωσης Artemis III το 2027, η πρώτη που θα πραγματοποιηθεί ποτέ στην περιοχή του Νότιου Πόλου της Σελήνης, η οποία θα εκτοξεύσει ένα SLS με τετραμελές πλήρωμα σε ένα διαστημόπλοιο Orion για να συναντηθούν με το Σύστημα Προσελήνωσης Ανθρώπινου Δυναμικού Starship. Αυτές οι αποστολές ετοίμασαν το σκηνικό για τη NASA ώστε να προσελήνωση του πρώτου Αμερικανού στην επιφάνεια του Άρη.Οι ομάδες ανέβασαν το τμήμα του κινητήρα σε μια βάση και συνέδεσαν την ουρά του σκάφους με τον πυθμένα. Εγκατέστησαν ένα στέγαστρο στην κορυφή του τμήματος του κινητήρα για να επιτρέπουν τον κλιματισμό του τμήματος, αποτρέποντας τη συσσώρευση υγρασίας και τη μόλυνση.Στη συνέχεια, οι ομάδες ανέβασαν το ολοκληρωμένο συγκρότημα στον Υψηλό Κόλπο 2 στο VAB, όπου θα ολοκληρώσει τις δοκιμές ενσωμάτωσης και ελέγχου μέχρι την άφιξη των υπόλοιπων εξαρτημάτων του βασικού σταδίου Artemis III SLS για την ολοκλήρωση της ενσωμάτωσης του σταδίου, που έχει προγραμματιστεί για την άνοιξη του 2026. Τα υπόλοιπα στοιχεία του βασικού σταδίου, που ονομάζονται τα κορυφαία τέσσερα πέμπτα, βρίσκονται στις Εγκαταστάσεις Συναρμολόγησης Michoud της NASA στη Νέα Ορλεάνη, οι οποίες βρίσκονται υπό επεξεργασία και ενσωμάτωση. Οι τέσσερις κινητήρες RS-25 του βασικού σταδίου έχουν προγραμματιστεί να αποσταλούν από το Διαστημικό Κέντρο Stennis της NASA στο Bay St. Louis του Μισισιπή στις αρχές του 2026 για ενσωμάτωση στο τμήμα του κινητήρα. Το τμήμα του κινητήρα είναι ένα από τα πιο σύνθετα μέρη του πυραύλου, που περιέχει τους τέσσερις κινητήρες RS-25 και τους σχετικούς αγωγούς, βαλβίδες, ηλεκτρονικά και περισσότερα από 18 μίλια καλωδίωσης που συνδέονται με τις δεξαμενές προωθητικού του βασικού σταδίου και τον πύραυλο. Η μετακίνηση αποτελεί μέρος μιας αλλαγής στη διαδικασία παραγωγής SLS. Τα βασικά στάδια SLS Artemis I και Artemis II κατασκευάστηκαν εξ ολοκλήρου στη NASA Michoud και μεταφέρθηκαν στη NASA Kennedy για να ενσωματωθούν με τους ενισχυτές στερεών SLS, το ανώτερο στάδιο και το διαστημόπλοιο πληρώματος Orion. Ξεκινώντας με το υλικό Artemis III, η NASA μετέφερε τον εσωτερικό εξοπλισμό του τμήματος του κινητήρα και την ενσωμάτωση με το ανώτερο στάδιο του βασικού σταδίου στη NASA Kennedy για να βελτιστοποιήσει τη διαδικασία κατασκευής και να επιτρέψει ταυτόχρονες λειτουργίες παραγωγής δύο βασικών σταδίων. Για να μάθετε περισσότερα για τον Artemis, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/artemis Ομάδες από το Kennedy προετοιμάζονται να ανυψώσουν το ενσωματωμένο τμήμα του κινητήρα του Artemis III SLS (Space Launch System) της NASA με την ουρά του σκάφους μέσα στο Κτίριο Συναρμολόγησης Οχημάτων του κέντρου στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στη Φλόριντα την Τετάρτη 13 Αυγούστου 2025. Εμφανιζόμενο μέσα στο High Bay 2 της εγκατάστασης για επεξεργασία, το τμήμα του κινητήρα είναι ένα από τα πιο σύνθετα και περίπλοκα μέρη του πυραυλικού σταδίου που θα βοηθήσει στην τροφοδοσία των αποστολών Artemis στη Σελήνη. Το πλήρωμα του Artemis II εξασκείται σε σενάριο νυχτερινής εκτόξευσης. Οι αστροναύτες της NASA Christina Koch, ειδικός στην αποστολή Artemis II, και ο Victor Glover, πιλότος του Artemis II, περπατούν στον βραχίονα πρόσβασης πληρώματος του κινητού εκτοξευτή στο Κτίριο Συναρμολόγησης Οχημάτων στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στη Φλόριντα την Τρίτη 12 Αυγούστου 2025. Στις 11 και 12 Αυγούστου, ομάδες του Προγράμματος Συστημάτων Εξερεύνησης Εδάφους του οργανισμού, μαζί με τους αστροναύτες της NASA Reid Wiseman, Victor Glover και Christina Koch, και τον αστροναύτη της CSA (Καναδική Διαστημική Υπηρεσία) Jeremy Hansen, εξασκήθηκαν σε λειτουργίες εκτόξευσης την ημέρα, εάν η εκτόξευση πραγματοποιηθεί τη νύχτα. Προσομοίωσαν την τοποθέτηση των διαστημικών τους στολών και την οδήγηση προς την εξέδρα εκτόξευσης, καθώς και τις διαδικασίες έκτακτης ανάγκης που θα χρησιμοποιούσαν στην απίθανη περίπτωση έκτακτης ανάγκης κατά την αντίστροφη μέτρηση της εκτόξευσης, που θα τους απαιτούσε να εκκενώσουν την εξέδρα εκτόξευσης. Μέσω της εκστρατείας Artemis, η NASA θα στείλει αστροναύτες για να εξερευνήσουν τη Σελήνη για επιστημονική ανακάλυψη, οικονομικά οφέλη και για να θέσουν τα θεμέλια για τις πρώτες επανδρωμένες αποστολές στον Άρη. https://www.nasa.gov/image-article/artemis-ii-crew-practices-night-launch-scenario/

Ιατρό τεχνητής νοημοσύνης για τους αστροναύτες ετοιμάζουν NASA και Google. Τεχνολογία βγαλμένη από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Η NASA και η Google συνεργάζονται για να δοκιμάσουν έναν ιατρικό βοηθό με τεχνητή νοημοσύνη σχεδιασμένο να υποστηρίζει αστροναύτες σε αποστολές μεγάλης διάρκειας όπου οι καθυστερήσεις στην επικοινωνία με τη Γη καθιστούν αδύνατες τις άμεσες ιατρικές συμβουλές.Ο Ψηφιακός Βοηθός Ιατρικού Υπευθύνου Πληρώματος (Crew Medical Officer Digital Assistant – CMO DA) είναι ένα είδος Συστήματος Υποστήριξης Κλινικών Αποφάσεων (Clinical Decision Support System – CDSS).Ο ψηφιακός βοηθός θα παρέχει ιατρική υποστήριξη στους αστροναύτες όταν επιχειρούν πέρα από τη χαμηλή τροχιά της Γης, όπως σε αποστολές προς τη Σελήνη και τον Άρη, επιτρέποντας στο πλήρωμα να διαγιγνώσκει και να αντιμετωπίζει συμπτώματα αυτόνομα.«Εκπαιδευμένο στη βιβλιογραφία που αφορά τις διαστημικές πτήσεις, το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης χρησιμοποιεί προηγμένες τεχνικές επεξεργασίας φυσικής γλώσσας και μηχανικής μάθησης για να παρέχει με ασφάλεια αναλύσεις σε πραγματικό χρόνο για την υγεία και την απόδοση του πληρώματος» ανέφεραν εκπρόσωποι της Google.Σύμφωνα με τον γίγαντα ιντερνετικών υπηρεσιών τα πρώιμα αποτελέσματα δείχνουν τη δυνατότητα αξιόπιστων διαγνώσεων με βάση τα αναφερόμενα συμπτώματα. Η NASA και η Google συνεργάζονται πλέον με ιατρούς για περαιτέρω δοκιμές και βελτιώσεις του μοντέλου.Αποστολές βαθιάς εξερεύνησης του Διαστήματος, όπως προς τη Σελήνη ή τον Άρη, μπορεί να περιλαμβάνουν καθυστερήσεις στην επικοινωνία έως και 45 λεπτά για τον χρόνο μετάδοσης σήματος από και προς τον Άρη γεγονός που καθιστά αδύνατη την άμεση ιατρική συμβουλή. Και η ταχεία επιστροφή στη Γη προφανώς, δεν είναι επιλογή.Ένας ενσωματωμένος βοηθός με τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε επομένως να καλύψει αυτό το κρίσιμο κενό. Η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί και σε απομακρυσμένες ή απαιτητικές περιοχές στη Γη, όπου η πρόσβαση σε εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό είναι περιορισμένη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1994755/iatro-technitis-noimosynis-gia-toys-astronaytes-etoimazoyn-nasa-kai-google/

Επιστήμονες εντόπισαν μια διαστημική σήραγγα που μας οδηγεί σε άλλα άστρα του γαλαξία. Αυτό το διαστρικό τούνελ συνδέει το ηλιακό μας σύστημα με μακρινές περιοχές του Διαστήματος. Το Διάστημα μπορεί να φαίνεται σαν ένας εντελώς άδειος χωρίς άλλα χαρακτηριστικά κενός χώρος αλλά νέες έρευνες έχουν δείξει ότι αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια. Επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν μια «διαστρική σήραγγα» που συνδέει το ηλιακό μας σύστημα με μακρινά άστρα.Διεθνής ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του φημισμένου Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ αναφέρει σε μελέτη της στην επιθεώρηση «Astronomy & Astrophysics» ότι εντόπισαν αγωγούς θερμού και χαμηλής πυκνότητας πλάσματος (ιονισμένο αέριο) που εκτείνονται σε τεράστιες περιοχές του Διαστήματος με κατεύθυνση προς συγκεκριμένα άστρα.Οι ερευνητές συνέλεξαν χιλιάδες μετρήσεις του ουρανού χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο ακτίνων Χ eROSITA που εκτοξεύτηκε το 2019. Αυτό αποκάλυψε ότι ο Ήλιος βρίσκεται στο κέντρο μιας φυσαλίδας χαμηλής πυκνότητας, περίπου 300 έτη φωτός σε διάμετρο από την οποία ξεπηδούν αυτές οι… διαστρικές σήραγγες.Ένα τούνελ εκτείνεται προς τον αστερισμό του Κενταύρου διαπερνώντας τις ψυχρότερες γύρω περιοχές του Διαστήματος. Το άλλο συνδέει το ηλιακό μας σύστημα με τον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτά τα δύο τούνελ μπορεί να αποτελούν τμήμα ενός μεγαλύτερου διακλαδισμένου συστήματος που εκτείνεται ανάμεσα σε διαφορετικές περιοχές σχηματισμού άστρων. Το κοσμικό νεκροταφείο Εδώ και καιρό γνωρίζουμε ότι το ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται σε μια παράξενη περιοχή θερμού, αραιού Διαστήματος που ονομάζεται «Τοπική Θερμή Φυσαλίδα». Αυτή η περιοχή πιστεύεται ότι είναι ένα «νεκροταφείο υπερκαινοφανών» που σχηματίστηκε από τις εκρήξεις άστρων πριν από 10 έως 20 εκατομμύρια χρόνια.Όταν τεράστια άστρα καίνε όλο τους το καύσιμο, καταρρέουν και δημιουργούν αρκετή πίεση ώστε να εκραγούν ως υπερκαινοφανείς. Αυτές οι εκρήξεις (σουπερνόβα) δημιουργούν κύματα θερμού πλάσματος που παρασύρουν αέρια και σκόνη, αφήνοντας πίσω μια θερμή, χαμηλής πυκνότητας κοιλότητα.Η περιοχή είχε προταθεί αρχικά για να εξηγήσει μετρήσεις «μαλακών ακτίνων Χ», φωτονίων με πολύ χαμηλή ενέργεια. Επειδή αυτές δεν μπορούν να ταξιδέψουν μακριά χωρίς να απορροφηθούν, το γεγονός ότι τις ανιχνεύουμε δείχνει ότι υπάρχει πλάσμα που εκπέμπει ακτίνες Χ και έχει εκκαθαρίσει τον χώρο γύρω του.Χάρη στις μετρήσεις από το eROSITA, που βρίσκεται 1,5 εκατ. χιλιόμετρα από τη Γη οι ερευνητές κατάφεραν να ανιχνεύσουν αυτά τα πολύ αχνά ίχνη ακτινοβολίας χωρίς τις παρεμβολές της γήινης ατμόσφαιρας. Συνδύασαν τα δεδομένα αυτά με εκείνα του γερμανικού τηλεσκοπίου ROSAT (1990), δημιουργώντας τον πιο καθαρό χάρτη ακτίνων Χ του Σύμπαντος που έχει υπάρξει ποτέ.Οι ερευνητές βρήκαν μια περιοχή της φυσαλίδας πολύ θερμότερη από τις γύρω. Λένε ότι πρόκειται για μια διαστρική σήραγγα θερμού Διαστήματος που οδηγεί προς τον αστερισμό του Κενταύρου. Ωστόσο, οι εξαιρετικά ευαίσθητες μετρήσεις αποκάλυψαν και κάτι παράξενο. Διαιρώντας τον γαλαξία μας σε 2,000 τμήματα, διαπίστωσαν ότι ο Γαλαξιακός Βορράς ήταν αισθητά ψυχρότερος από τον Γαλαξιακό Νότο. Αυτό σημαίνει ότι η Τοπική Θερμή Φυσαλίδα εκτείνεται μακριά από τον Γαλαξιακό Δίσκο προς την κατεύθυνση της μικρότερης αντίστασης.«Αυτό δεν είναι περίεργο· είχε ήδη βρεθεί από το ROSAT. Αυτό που δεν γνωρίζαμε ήταν η ύπαρξη μιας διαστρικής σήραγγας προς τον Κένταυρο, που ανοίγει ένα κενό στο ψυχρότερο μεσοαστρικό περιβάλλον» λέει ο Δρ. Μίκαελ Φρέιμπεργκ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.Εκτός από αυτό, οι ερευνητές μέτρησαν με μεγαλύτερη ακρίβεια την ήδη γνωστή σήραγγα προς τον Μεγάλο Κύων. Αυτή πιστεύεται ότι εκτείνεται από την Τοπική Θερμή Φυσαλίδα έως το Νεφέλωμα Gum, 1,500 έτη φωτός από τη Γη. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι αυτό «υποδηλώνει την πιθανότητα ενός εκτεταμένου δικτύου σηράγγων που συνδέει περιοχές γεμάτες με τη θερμή φάση του μεσοαστρικού μέσου». Οι ερευνητές λένε τώρα ότι το ηλιακό μας σύστημα συνδέεται με μακρινούς τόπους μέσω δύο καναλιών: ένα που οδηγεί προς τον Κένταυρο και ένα προς τον Μέγα Κύων. Το δίκτυο και ο Ήλιος Αυτές οι σήραγγες ίσως αποτελούν τμήμα ενός διακλαδισμένου δικτύου που συνδέει κοντινές περιοχές σχηματισμού άστρων. Το δίκτυο αυτό συντηρείται από τις εκρηκτικές γέννες και θανάτους άστρων, που παράγουν ισχυρούς αστρικούς ανέμους. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι το σοκ υπερκαινοφανούς που δημιούργησε την Τοπική Θερμή Φυσαλίδα συγκέντρωσε αέρια και σκόνη στα όρια της, δημιουργώντας συνθήκες για τη γέννηση νέων άστρων.Αυτά τα νέα άστρα εκπέμπουν πίδακες θερμών αερίων και ακτινοβολίας, που σπρώχνουν προς τα έξω μέχρι να συναντήσουν άλλες φυσαλίδες σχηματισμού άστρων. Η διαδικασία αυτή, γνωστή ως «αστρική ανάδραση», θεωρείται ότι σαρώνει τον γαλαξία μας διαμορφώνοντας τη δομή του.Η μελέτη δίνει και μια συναρπαστική ένδειξη για την προέλευση του δικού μας ηλιακού συστήματος. Οι ερευνητές λένε ότι ο Ήλιος δεν σχηματίστηκε μέσα στην Τοπική Θερμή Φυσαλίδα αλλά μπήκε τυχαία σε αυτή σχετικά πρόσφατα.«Ένα ακόμη ενδιαφέρον γεγονός είναι ότι ο Ήλιος πρέπει να εισήλθε στην LHB πριν από μερικά εκατομμύρια χρόνια, πολύ λίγο σε σύγκριση με την ηλικία του που είναι 4,6 δισ. χρόνια. Είναι καθαρά συμπτωματικό ότι φαίνεται να βρίσκεται σε κεντρική θέση στην LHB, καθώς συνεχώς κινούμαστε μέσα στον Γαλαξία» εξηγεί ο Δρ. Γκαμπριέλε Πόντι, μέλος της ερευνητικής ομάδας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1995162/epistimones-entopisan-mia-diastimiki-siragga-poy-mas-odigei-se-alla-astra-toy-galaxia/

Ποιές είναι οι πιθανότητες επιβίωσης των Voyager 1 και 2 … καθώς θα διασχίζουν το Νέφος του Όορτ; Η πιθανότητα να κερδίσετε το λαχείο είναι 100.000 φορές μεγαλύτερη από την πιθανότητα κάποιο από τα δυο Voyager να συγκρουστεί με αντικείμενο του νέφους Όορτ.Το Νέφος του Oort είναι μια τεράστια περιοχή παγωμένων αντικειμένων που περιβάλλει τον Ήλιο μας. Θεωρούμε ότι από εκεί προέρχονται οι κομήτες. Συνήθως το Νέφος του Oort σχεδιάζεται ως μια αόριστη σφαιρική κατανομή αντικειμένων που περιβάλλουν την Ζώνη Kuiper και το πλανητικό μας σύστημα. Eκτείνεται από 2.000 AU (αστρονομικές μονάδες) ως 100.000 AU από τον Ήλιο (υπενθυμίζεται ότι 1 ΑU=η μέση απόσταση της Γης από τον Ήλιο=περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα).Σύμφωνα με τη NASA τα Voyager 1 και 2 θα χρειαστούν περίπου 300 χρόνια για να φτάσουν στο εσωτερικό άκρο του Νέφους του Όορτ και θα χρειαστούν πιθανώς περίπου 30.000 χρόνια για να το διασχίσουν. Θα υποστούν ζημιές τα διαστημόπλοια Voyager 1 και 2 όταν θα διασχίζουν το Νέφος του Όορτ; Τα διαστημόπλοια Voyager 1 και Voyager 2 εκτοξεύτηκαν το 1977. Και τα δύο πέρασαν από τον Δία το 1979 και κατευθύνθηκαν προς τον Κρόνο λίγα χρόνια αργότερα, ενώ το Voyager 2 προσέγγισε τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα. Τελικά, και τα δύο εισήλθαν στον διαστρικό χώρο, αφήνοντας την ηλιόπαυση – εκεί όπου ο ηλιακός άνεμος του Ήλιου και ο διαστρικός άνεμος του Γαλαξία μας συναντώνται και βρίσκονται σε ισορροπία – τον Αύγουστο του 2012 και τον Νοέμβριο του 2018, αντίστοιχα. Μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, το Voyager 1 βρίσκεται πιο μακριά από τη Γη, σχεδόν 168 αστρονομικές μονάδες (AU) από τον Ήλιο, επειδή κινείται πιο γρήγορα (18 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο ή 3,6 AU ανά έτος) από το Voyager 2 (το οποίο κινείται με 16 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο ή 3,3 AU ανά έτος). Συγκριτικά, η τροχιακή ταχύτητα της Γης γύρω από τον Ήλιο είναι περίπου 6,3 AU ανά έτος ή 30 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Το 1950, ο αστρονόμος Jan Hendrik Oort του Πανεπιστημίου του Leiden διατύπωσε την θεωρία της ύπαρξης ενός σφαιρικού νέφους κομητών που εκτείνεται από περίπου 2.000 AU έως και 100.000 AU από τον Ήλιο. Συγκριτικά, η απόσταση του πλησιέστερου αστέρα, του Εγγύτατου του Κενταύρου, είναι περίπου 270.000 AU (4,24 έτη φωτός).Μέχρι στιγμής, το Νέφος του Όορτ δεν έχει παρατηρηθεί άμεσα, αλλά πολλοί κομήτες που το επισκέπτονται προέρχονται από αυτήν την αινιγματική περιοχή. Ο Όορτ εκτίμησε ότι το νέφος θα περιείχε περίπου 100 δισεκατομμύρια αντικείμενα στο μέγεθος κομήτη (με μέσο εύρος περίπου 10 χιλιομέτρων). Η συνολική μάζα τους είναι περίπου συγκρίσιμη με την μάζα της Γης ή και μεγαλύτερη.Αν μπορούσαμε να απλώσουμε τους 100 δισεκατομμύρια κομήτες του νέφους Όορτ, τον έναν δίπλα στο άλλον, θα κάλυπταν μια επιφάνεια συγκρίσιμη με την επιφάνεια του Ήλιου. Όταν οι κομήτες κατανέμονται σε ολόκληρο το Νέφος του Όορτ, τότε η επιφάνεια που καλύπτεται από αυτούς μειώνεται κατά έναν συντελεστή περίπου 1/1013. Αν αυτό είναι δύσκολο να το φανταστούμε, υπάρχει ένα πιο γήινο παράδειγμα: Συγκρίνετε τους κομήτες στο Νέφος του Όορτ με τις 96 εκατομμύρια μαύρες μπάλες που ρίχτηκαν το 2015 στη λίμνη υδροδότησης του Λος Άντζελες για να αποτρέψουν την εξάτμιση. Αν απλώσουμε αυτές τις μπάλες σε ολόκληρη την επιφάνεια της Γης, η πιθανότητα να βρείτε μία από αυτές στον κήπο σας είναι συγκρίσιμη με το να κερδίσετε το λαχείο. Αυτή η πιθανότητα είναι 100.000 φορές μεγαλύτερη από την πιθανότητα κάποιο από τα Voyager να συγκρουστεί με κομήτη στο νέφος Όορτ. Το νέφος Oort (αριστερά) είναι πολύ μεγαλύτερο από το εσωτερικό ηλιακό σύστημα (δεξιά) ή τη ζώνη Kuiper (κέντρο). πηγή: https://www.astronomy.com/space-exploration/will-voyager-1-and-2-be-damaged-passing-through-the-oort-cloud/

Η Αποστολή PREFIRE CubeSat της NASA Παρατείνεται Οι δορυφόροι twin cube θα λειτουργούν τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2026, επεκτείνοντας την εστίαση από τους πόλους σε ολόκληρο τον πλανήτη για τη βελτίωση της μοντελοποίησης και των μετεωρολογικών προβλέψεων. Η αποστολή PREFIRE (Polar Radiant Energy in the Far-InfraRed Experiment) της NASA έχει παραταθεί μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2026 και διευρύνει την εστίασή της από τους πόλους της Γης σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι δύο CubeSats της αποστολής, μεγέθους κουτιού παπουτσιών, μετρούν την ικανότητα των υδρατμών, των νεφών και άλλων στοιχείων του συστήματος της Γης να παγιδεύουν τη θερμότητα και να την εμποδίζουν να ακτινοβολεί στο διάστημα. Αυτές οι πληροφορίες μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση των προβλέψεων, συμπεριλαμβανομένης της σοβαρότητας του καιρού και της συχνότητας των καταιγίδων. Εκτοξευμένος την άνοιξη του 2024, ο PREFIRE μετρά πόση θερμότητα εκπέμπει ο πλανήτης στο διάστημα από την Αρκτική και την Ανταρκτική. Η Γη απορροφά μια σημαντική ποσότητα της ενέργειας του Ήλιου στις τροπικές περιοχές. Οι άνεμοι, ο καιρός και τα ωκεάνια ρεύματα μεταφέρουν αυτή τη θερμότητα προς τους πόλους, οι οποίοι λαμβάνουν πολύ λιγότερο ηλιακό φως. Ο πάγος, το χιόνι και τα σύννεφα, μεταξύ άλλων τμημάτων του πολικού περιβάλλοντος, εκπέμπουν μέρος αυτής της θερμότητας στο διάστημα, μεγάλο μέρος της οποίας ως ακτινοβολία άπω υπέρυθρης ακτινοβολίας. Η διαφορά μεταξύ της ποσότητας θερμότητας που απορροφά η Γη στις τροπικές περιοχές και της ποσότητας θερμότητας που ακτινοβολεί από την Αρκτική και την Ανταρκτική αποτελεί βασική επιρροή στη θερμοκρασία του πλανήτη, συμβάλλοντας στην καθοδήγηση δυναμικών συστημάτων κλίματος και καιρού.Στον πυρήνα της αποστολής βρίσκεται ένα ζευγάρι προηγμένων φασματόμετρων που σχεδιάστηκαν από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια. Μετρούν τα μήκη κύματος του φωτός στην περιοχή άπω υπέρυθρης ακτινοβολίας του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος και είναι ευαίσθητα σε 10 φορές περισσότερα μήκη κύματος άπω υπέρυθρης ακτινοβολίας από οποιοδήποτε παρόμοιο όργανο. Αυτές οι πληροφορίες δίνουν στους ερευνητές μια εικόνα για τις διεργασίες που σχετίζονται με την τήξη και τον σχηματισμό επιφανειακών πάγων, την τήξη και τη συσσώρευση χιονιού και τις αλλαγές στην κάλυψη νεφών.«Οι δορυφόροι PREFIRE δείχνουν ότι σε αυτά τα μεγαλύτερα μήκη κύματος, η ποσότητα ακτινοβολίας που εισέρχεται στο διάστημα μπορεί να διαφέρει από τον έναν τύπο πάγου στον άλλο έως και 5%», δήλωσε ο Brian Drouin, επιστήμονας του έργου PREFIRE στο JPL. «Οι μετρήσεις που εξετάζουν τις ίδιες περιοχές αλλά με μικρότερα μήκη κύματος δεν δείχνουν αυτή τη διαφορά».Παρόλο που οι PREFIRE CubeSats συλλέγουν δεδομένα από ολόκληρο τον πλανήτη, η επιστημονική ομάδα έχει επικεντρώσει την ανάλυσή της στις πολικές περιοχές της Γης για την κύρια αποστολή της. Στο μέλλον, θα επεκτείνουν το έργο τους ώστε να συμπεριλάβουν δεδομένα από τον υπόλοιπο κόσμο. «Έχουμε την ικανότητα να συλλέγουμε δεδομένα για ολόκληρο τον κόσμο, όχι μόνο για τους πόλους. Αυτό που θα μπορούμε να κάνουμε είναι να εξετάσουμε το μέγεθος των σωματιδίων πάγου στα σύννεφα που επηρεάζουν την ανταλλαγή ενέργειας μεταξύ Γης και διαστήματος», δήλωσε ο κύριος ερευνητής του PREFIRE, Tristan L’Ecuyer του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Madison. «Θα μπορούμε να ενσωματώσουμε τα δεδομένα σε μοντέλα πρόγνωσης καιρού για να βελτιώσουμε τις προβλέψεις και να κατανοήσουμε καλύτερα τον τρόπο κυκλοφορίας της υγρασίας, η οποία επηρεάζει το πού σχηματίζονται οι καταιγίδες και πώς κινούνται οι βροχοπτώσεις σε όλο τον κόσμο».Οι δορυφόροι βρίσκονται σε αυτό που ονομάζεται ασύγχρονη σχεδόν πολική τροχιά, ταξιδεύοντας κοντά στους πόλους με κάθε πέρασμα, αλλά με απόσταση ωρών ο ένας από τον άλλον. Αυτό παρέχει δύο στιγμιότυπα της ίδιας περιοχής με την πάροδο του χρόνου, επιτρέποντας στην αποστολή να καταγράψει φαινόμενα που συμβαίνουν σε σύντομα χρονικά διαστήματα, όπως οι προσωρινές επιπτώσεις της νεφοκάλυψης στη θερμοκρασία της περιοχής από κάτω. Περισσότερα για το PREFIRE Το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA διαχειρίζεται το PREFIRE για τη Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών του οργανισμού και παρείχε τα φασματόμετρα. Η Blue Canyon Technologies κατασκεύασε τους CubeSats και το Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison επεξεργάζεται τα δεδομένα που συλλέγουν τα όργανα. Ο πάροχος υπηρεσιών εκτόξευσης, Rocket Lab USA Inc. του Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνια, εκτόξευσε και τους δύο PREFIRE CubeSats από το Rocket Lab Launch Complex 1 στη Νέα Ζηλανδία τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2024. Για να μάθετε περισσότερα για το PREFIRE, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://science.nasa.gov/mission/prefire/ Αυτή η καλλιτεχνική ιδέα απεικονίζει έναν από τους δύο πανομοιότυπους PREFIRE CubeSats που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Η NASA έχει παρατείνει την αποστολή έως τον Σεπτέμβριο του 2026 και έχει επεκτείνει το πεδίο εφαρμογής της, μετατοπίζοντας την εστίαση από τις πολικές περιοχές της Γης σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Roscosmos Στο Μπαϊκονούρ, συναρμολογήθηκε το διαστημικό τμήμα κεφαλής για την εκτόξευση του βιοδορυφόρου Bion-M Νο. 2 Κύρια εξαρτήματα του διαστημικού τμήματος κεφαλής • Το διαστημικό σκάφος είναι το κύριο ωφέλιμο φορτίο • Το φέρινγκ ωφέλιμου φορτίου προστατεύει το διαστημικό σκάφος κατά τη διέλευσή του από πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας • Το διαμέρισμα μεταφοράς εξασφαλίζει την πρόσδεση του οχήματος εκτόξευσης με το διαστημικό σκάφος Το επόμενο στάδιο είναι η πρόσδεση με το τρίτο στάδιο του πυραύλου Soyuz, η γενική συναρμολόγηση και η αφαίρεση. Περισσότερες φωτογραφίες μεταφορτώθηκαν στο άλμπουμ: vk.com/album-30315369_30854... https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_591343

Γιγάντιος ανακλαστήρας κεραίας ραντάρ στον δορυφόρο NASA-ISRO σε πλήρη «άνθιση». Εκτεινόμενος σε μήκος 12 μέτρων, ο ανακλαστήρας κεραίας σε σχήμα τυμπάνου στην αποστολή δορυφόρου NISAR (NASA-ISRO Synthetic Aperture Radar) της NASA και του Ινδικού Οργανισμού Διαστημικής Έρευνας (ISRO) ξεδιπλώθηκε με επιτυχία σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη. Ο ανακλαστήρας είχε αποθηκευτεί, σαν ομπρέλα, μέχρι να αναπτυχθεί και να ασφαλιστεί στη θέση του το βραχίονα των 9 μέτρων που τον στηρίζει. Ο NISAR, που εκτοξεύτηκε από το ISRO στις 30 Ιουλίου από το Διαστημικό Κέντρο Satish Dhawan στη νοτιοανατολική ακτή της Ινδίας, θα παρακολουθεί την κίνηση των πάγων και των παγετώνων, την παραμόρφωση της γης λόγω σεισμών, ηφαιστείων και κατολισθήσεων, καθώς και τις αλλαγές στα δασικά και υγροτοπικά οικοσυστήματα σε κλάσματα της ίντσας. Θα βοηθήσει επίσης τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων σε τομείς τόσο διαφορετικούς όσο η αντιμετώπιση καταστροφών, η παρακολούθηση υποδομών και η γεωργία. «Η επιτυχημένη ανάπτυξη του ανακλαστήρα του NISAR σηματοδοτεί ένα σημαντικό ορόσημο στις δυνατότητες του δορυφόρου», δήλωσε η Karen St. Germain, διευθύντρια του Τμήματος Επιστημών της Γης στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον. «Από την καινοτόμο τεχνολογία έως την έρευνα και τη μοντελοποίηση και την παροχή επιστήμης για την υποστήριξη της λήψης αποφάσεων, τα δεδομένα που είναι έτοιμα να συλλέξουν το NISAR θα έχουν σημαντικό αντίκτυπο στον τρόπο με τον οποίο οι παγκόσμιες κοινότητες και τα ενδιαφερόμενα μέρη βελτιώνουν τις υποδομές, προετοιμάζονται και ανακάμπτουν από φυσικές καταστροφές και διατηρούν την επισιτιστική ασφάλεια». Η αποστολή φέρει τα πιο εξελιγμένα συστήματα ραντάρ που έχουν εκτοξευθεί ποτέ ως μέρος αποστολής της NASA. Για πρώτη φορά, ο δορυφόρος συνδυάζει δύο συστήματα ραντάρ συνθετικού διαφράγματος (SAR): ένα σύστημα L-band που μπορεί να βλέπει μέσα από σύννεφα και δασική κόμη, και ένα σύστημα S-band που μπορεί να βλέπει και μέσα από σύννεφα, αλλά είναι πιο ευαίσθητο στην ελαφριά βλάστηση και την υγρασία στο χιόνι. Ο ανακλαστήρας παίζει βασικό ρόλο και για τα δύο συστήματα, γι' αυτό και η επιτυχημένη ανάπτυξη του υλικού αποτελεί τόσο σημαντικό ορόσημο. «Αυτός είναι ο μεγαλύτερος ανακλαστήρας κεραίας που έχει αναπτυχθεί ποτέ για αποστολή της NASA και φυσικά ανυπομονούσαμε να δούμε την ανάπτυξη να πηγαίνει καλά. Είναι ένα κρίσιμο μέρος της αποστολής επιστήμης της Γης NISAR και χρειάστηκαν χρόνια για να σχεδιαστεί, να αναπτυχθεί και να δοκιμαστεί ώστε να είναι έτοιμος για αυτή τη μεγάλη μέρα», δήλωσε ο Phil Barela, διευθυντής έργου NISAR στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, το οποίο διαχειρίστηκε το αμερικανικό τμήμα της αποστολής και παρείχε ένα από τα δύο συστήματα ραντάρ στο NISAR. «Τώρα που εκτοξεύσαμε, επικεντρωνόμαστε στη βελτίωση του για να αρχίσουμε να προσφέρουμε μετασχηματιστική επιστήμη μέχρι τα τέλη του φθινοπώρου του τρέχοντος έτους». Πώς Λειτουργεί το Bloom Με βάρος περίπου 64 κιλά, ο ανακλαστήρας διαθέτει ένα κυλινδρικό πλαίσιο κατασκευασμένο από 123 σύνθετα στηρίγματα και ένα επιχρυσωμένο συρματόπλεγμα. Στις 9 Αυγούστου, το φράγμα του δορυφόρου, το οποίο ήταν τοποθετημένο κοντά στο κύριο σώμα του, άρχισε να ξεδιπλώνεται μία άρθρωση τη φορά μέχρι να επεκταθεί πλήρως περίπου τέσσερις ημέρες αργότερα. Το συγκρότημα ανακλαστήρα είναι τοποθετημένο στο άκρο του φράγματος. Στη συνέχεια, στις 15 Αυγούστου, πυροδοτήθηκαν μικρές εκρηκτικές βίδες που συγκρατούσαν το συγκρότημα ανακλαστήρα στη θέση του, επιτρέποντας στην κεραία να ξεκινήσει μια διαδικασία που ονομάζεται «άνθιση» - το ξεδίπλωμά της με την απελευθέρωση της τάσης που ήταν αποθηκευμένη στο εύκαμπτο πλαίσιό της ενώ ήταν αποθηκευμένη σαν ομπρέλα. Η επακόλουθη ενεργοποίηση κινητήρων και καλωδίων τράβηξε στη συνέχεια την κεραία στην τελική, κλειδωμένη θέση της. Για να απεικονίσει την επιφάνεια της Γης σε pixel περίπου 10 μέτρων, ο ανακλαστήρας σχεδιάστηκε με διάμετρο περίπου όσο το μήκος ενός σχολικού λεωφορείου. Χρησιμοποιώντας την επεξεργασία SAR, ο ανακλαστήρας του NISAR προσομοιώνει μια παραδοσιακή κεραία ραντάρ που για το όργανο L-band της αποστολής θα έπρεπε να έχει μήκος 19 χιλιόμετρα για να επιτευχθεί η ίδια ανάλυση.«Το συνθετικό ραντάρ διαφράγματος, κατ' αρχήν, λειτουργεί όπως ο φακός μιας κάμερας, ο οποίος εστιάζει το φως για να δημιουργήσει μια ευκρινή εικόνα. Το μέγεθος του φακού, που ονομάζεται διάφραγμα, καθορίζει την ευκρίνεια της εικόνας», δήλωσε ο Paul Rosen, επιστήμονας του έργου NISAR στο JPL. «Χωρίς το SAR, τα διαστημικά ραντάρ θα μπορούσαν να δημιουργήσουν δεδομένα, αλλά η ανάλυση θα ήταν πολύ πρόχειρη για να είναι χρήσιμη. Με το SAR, το NISAR θα είναι σε θέση να παράγει εικόνες υψηλής ανάλυσης. Χρησιμοποιώντας ειδικές τεχνικές συμβολομετρίας που συγκρίνουν εικόνες με την πάροδο του χρόνου, το NISAR επιτρέπει στους ερευνητές και τους χρήστες δεδομένων να δημιουργούν τρισδιάστατες ταινίες με τις αλλαγές που συμβαίνουν στην επιφάνεια της Γης». Ο δορυφόρος NISAR είναι το αποκορύφωμα δεκαετιών ανάπτυξης διαστημικών ραντάρ στο JPL. Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1970, το JPL διαχειριζόταν τον πρώτο δορυφόρο SAR παρατήρησης της Γης, τον Seasat, ο οποίος εκτοξεύτηκε το 1978, καθώς και τον Magellan, ο οποίος χρησιμοποίησε το SAR για να χαρτογραφήσει την καλυμμένη με σύννεφα επιφάνεια της Αφροδίτης τη δεκαετία του 1990. Περισσότερα για το NISAR Η αποστολή NISAR είναι μια συνεργασία μεταξύ της NASA και του ISRO που εκτείνεται σε χρόνια τεχνικής και προγραμματικής συνεργασίας. Η επιτυχημένη εκτόξευση και ανάπτυξη του NISAR βασίζεται σε μια ισχυρή κληρονομιά συνεργασίας μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ινδίας στο διάστημα. Τα δεδομένα που παράγονται από τα δύο συστήματα ραντάρ του NISAR, ένα από τη NASA και ένα από το ISRO, θα αποτελέσουν απόδειξη του τι μπορεί να επιτευχθεί όταν οι χώρες ενωθούν γύρω από ένα κοινό όραμα καινοτομίας και ανακάλυψης.Το Κέντρο Διαστημικών Εφαρμογών του ISRO παρείχε το S-band SAR της αποστολής. Το Δορυφορικό Κέντρο U R Rao παρείχε το λεωφορείο του διαστημικού σκάφους. Οι υπηρεσίες εκτόξευσης πραγματοποιήθηκαν μέσω του Διαστημικού Κέντρου Satish Dhawan. Μετά την εκτόξευση, βασικές λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης του βραχίονα και του ανακλαστήρα κεραίας ραντάρ, εκτελούνται και παρακολουθούνται από το παγκόσμιο σύστημα επίγειων σταθμών του Δικτύου Τηλεμετρίας, Παρακολούθησης και Διοίκησης του ISRO. Υπό τη διαχείριση του Caltech στην Πασαντίνα, το JPL ηγείται του αμερικανικού τμήματος του έργου. Εκτός από το SAR ζώνης L, τον ανακλαστήρα και το βραχίονα, το JPL παρείχε επίσης το υποσύστημα επικοινωνίας υψηλού ρυθμού για επιστημονικά δεδομένα, έναν καταγραφέα δεδομένων στερεάς κατάστασης και ένα υποσύστημα δεδομένων ωφέλιμου φορτίου. Το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ διαχειρίζεται το Δίκτυο Εγγύς Διαστήματος, το οποίο λαμβάνει δεδομένα ζώνης L του NISAR. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με το NISAR, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://nisar.jpl.nasa.gov Ο δορυφόρος NISAR χρησιμοποιεί έναν ανακλαστήρα κεραίας ραντάρ διαμέτρου 39 ποδιών (12 μέτρων) για να συλλέξει πληροφορίες σχετικά με την μεταβαλλόμενη επιφάνεια της Γης. Η αποστολή σαρώνει σχεδόν όλες τις επιφάνειες ξηράς και πάγου του πλανήτη δύο φορές κάθε 12 ημέρες. Τα μέλη της ομάδας αποστολής NISAR στο NASA JPL, σε συνεργασία με συναδέλφους στην Ινδία, εκτέλεσαν την ανάπτυξη του ανακλαστήρα κεραίας ραντάρ του δορυφόρου στις 15 Αυγούστου 2025. Με διάμετρο περίπου 39 ποδιών (12 μέτρα), ο ανακλαστήρας κατευθύνει παλμούς μικροκυμάτων από τα δύο ραντάρ του NISAR προς τη Γη και λαμβάνει τα σήματα επιστροφής. Τα μέλη της ομάδας NISAR στο JPL, μαζί με συναδέλφους στις εγκαταστάσεις του ISRO στην Ινδία, ανέπτυξαν τον ανακλαστήρα κεραίας ραντάρ του δορυφόρου. Όπως απεικονίζεται στην οθόνη στα δεξιά, ο ανακλαστήρας ξεδιπλώθηκε από 2 πόδια (0,6 μέτρα) σε διάμετρο στη στοιβαγμένη του διαμόρφωση στο πλήρες μέγεθός του, 39 πόδια (12 μέτρα), σε 37 λεπτά.

Πείτε Τυρί! Έντεκα μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού συγκεντρώνονται μέσα στη μονάδα Unity του διαστημικού σταθμού για ένα πορτρέτο στις 3 Αυγούστου 2025. Στην πρώτη σειρά, από αριστερά, είναι η Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), η Zena Cardman της NASA, ο Oleg Platonov της Roscosmos και ο Mike Fincke της NASA. Στη δεύτερη σειρά είναι η Nichole Ayers της NASA, ο Sergey Ryzhikov της Roscosmos και η Anne McClain της NASA. Στο πίσω μέρος είναι ο Takuya Onishi της JAXA, ο Kirill Peskov της Roscosmos, ο Jonny Kim της NASA και ο Alexey Zubritsky της Roscosmos. Οι Ayers, McClain, Onishi και Peskov επέστρεψαν πρόσφατα στη Γη, βουτώντας στον Ειρηνικό Ωκεανό στα ανοικτά των ακτών της Καλιφόρνια στις 9 Αυγούστου 2025. Παρακολουθήστε την καθημερινή δραστηριότητα στο τροχιακό εργαστήριο. https://www.nasa.gov/image-article/say-cheese/ Μελέτες ροής αίματος από την κορυφή ως τα νύχια στον Σταθμό προστατεύουν τα διαστημικά πληρώματα Τα φώτα της πόλης της Υποσαχάριας Αφρικής λάμπουν κάτω από τον διαστημικό σταθμό καθώς αυτός περιφερόταν πάνω από τα σύνορα Τανζανίας-Ζάμπιας σε αυτή τη φωτογραφία μεγάλης διάρκειας. Επάνω δεξιά, καταιγίδες κεραυνών φωτίζουν τις κορυφές των νεφών με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-27 να είναι συνδεδεμένο στη μονάδα Prichal στο προσκήνιο. Η Αποστολή 73 συνέχισε να εξερευνά πώς η μικροβαρύτητα επηρεάζει τη ροή του αίματος για να βοηθήσει τους γιατρούς να προστατεύσουν τα πληρώματα που παραμένουν περισσότερο στο διάστημα και ταξιδεύουν πιο μακριά από τη Γη. Οι κάτοικοι του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού συνέχισαν επίσης τις προετοιμασίες για μια επερχόμενη αποστολή φορτίου των ΗΠΑ, διατηρώντας παράλληλα τα συστήματα τροχιακών εργαστηρίων. Η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζει τη ροή του αίματος ενός μέλους του πληρώματος από το κεφάλι, την καρδιά, τα χέρια, μέχρι τα πόδια, με αποτέλεσμα μια ποικιλία παθήσεων που προκαλούνται από το διάστημα, τις οποίες οι γιατροί προσπαθούν να κατανοήσουν και να θεραπεύσουν. Μια μακροχρόνια μελέτη σε διαστημικό σταθμό, η Εγκεφαλική Αυτορρύθμιση, εξετάζει πώς ο εγκέφαλος ρυθμίζει την παροχή αίματος καθώς το καρδιαγγειακό σύστημα προσπαθεί να διατηρήσει την αρτηριακή πίεση. Ο μηχανικός πτήσης Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) ολοκλήρωσε μια συνεδρία της μελέτης του εγκεφάλου την Πέμπτη και κατέβασε την αρτηριακή του πίεση και άλλα βιοϊατρικά δεδομένα που συλλέχθηκαν από ηλεκτρόδια που φορούσε ενώ κοιμόταν όλη τη νύχτα. Τα αποτελέσματα μπορεί να παρέχουν πληροφορίες για προβλήματα ζάλης και λιποθυμίας που σχετίζονται με το διάστημα στη Γη. Οι κοσμοναύτες της Roscosmos Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritsky, διοικητής σταθμού και μηχανικός πτήσης αντίστοιχα, διερεύνησαν επίσης τη ροή του αίματος στο διάστημα και εξέτασαν το μικροκυκλοφορικό τους σύστημα, ή τα μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία, στα χέρια και τα πόδια τους. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από ηλεκτρόδια που είναι προσαρτημένα στο κεφάλι, τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών τους, καθώς και οι έλεγχοι της αρτηριακής πίεσης, μπορούν να καθοδηγήσουν τρόπους για την προστασία της υγείας της καρδιάς στο διάστημα και την προετοιμασία τους για την επιστροφή στη βαρύτητα της Γης. Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Jonny Kim και Mike Fincke, ξεκίνησαν την ημέρα τους μαζί, αντικαθιστώντας τα εξαρτήματα τροχιακών υδραυλικών εγκαταστάσεων μέσα στη μονάδα Tranquility. Στη συνέχεια, ο Kim συνάντησε την αστροναύτη της NASA, Zena Cardman, και έλεγξε τους σωλήνες του συστήματος θερμικού ελέγχου στο Materials Science Research Rack-1 της εργαστηριακής μονάδας Destiny, μια ερευνητική εγκατάσταση που βοηθά στην ανακάλυψη νέων εφαρμογών για υπάρχοντα υλικά και νέων ή βελτιωμένων υλικών. Ο Fincke συνέχισε τις προετοιμασίες του για την επόμενη αποστολή φορτίου SpaceX Dragon, με στόχο τον ανεφοδιασμό του πληρώματος στα τέλη Αυγούστου. Ο τετράκις αστροναύτης του σταθμού μελέτησε τις διαδικασίες που θα χρησιμοποιήσει για να παρακολουθεί την αυτοματοποιημένη προσέγγιση, τη συνάντηση και την πρόσδεση του Dragon στο μπροστινό λιμάνι της μονάδας Harmony. Στη συνέχεια, ο Fincke συνάντησε τους συναδέλφους του στο πλήρωμα, Cardman, Kim, Yui και τον κοσμοναύτη της Roscosmos, Oleg Platonov, για να εξετάσουν και να εκπαιδευτούν στις διαδικασίες έκτακτης ανάγκης για το διαστημόπλοιο πληρώματος SpaceX Dragon, το οποίο είναι προσδεδεμένο στο διαστημικό λιμάνι του Harmony. Η NASA και η SpaceX στοχεύουν στις 2:45 π.μ. EDT, την Κυριακή 24 Αυγούστου, για την επόμενη εκτόξευση για την παράδοση επιστημονικών ερευνών, προμηθειών και εξοπλισμού στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αυτή είναι η 33η αποστολή εμπορικών υπηρεσιών ανεφοδιασμού της SpaceX στο τροχιακό εργαστήριο για τη NASA. Γεμάτο με περισσότερες από 5.000 λίβρες εφοδίων, ένα διαστημόπλοιο SpaceX Dragon σε έναν πύραυλο Falcon 9 θα απογειωθεί από το Διαστημικό Συγκρότημα Εκτόξευσης 40 στον Διαστημικό Σταθμό Cape Canaveral στη Φλόριντα. Η προσαρμογή της ημερομηνίας παρέχει επιπλέον χρόνο για την ετοιμότητα της αποστολής, καθώς οι ομάδες εργάζονται για την ολοκλήρωση των τελικών προετοιμασιών πριν από την εκτόξευση. Ο Πλατόνοφ επεξεργάστηκε δείγματα μικροβίων που ήταν αποθηκευμένα σε θερμοκοιτίδα και συλλέχθηκαν από μονάδες σε όλο το τμήμα Roscosmos του σταθμού. Τα δείγματα θα αναλυθούν για να χαρακτηριστεί το μικροβιακό περιβάλλον του τροχιακού σταθμού για την προστασία του πληρώματος και του υλικού του. Ο πρώτος διαστημικός ιπτάμενος πέρασε επίσης ένα μέρος της βάρδιάς του σε τυπικές εργασίες υποστήριξης ζωής και υδραυλικών. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. Λάβετε τα τελευταία νέα από τη NASA κάθε εβδομάδα. Εγγραφείτε εδώ. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/08/14/head-to-toe-blood-flow-studies-on-station-are-protecting-space-crews/ Τα φώτα της πόλης της Υποσαχάριας Αφρικής λάμπουν κάτω από τον διαστημικό σταθμό καθώς αυτός βρισκόταν σε τροχιά πάνω από τα σύνορα Τανζανίας-Ζάμπιας σε αυτή τη φωτογραφία μεγάλης διάρκειας. Επάνω δεξιά, καταιγίδες με κεραυνούς φωτίζουν τις κορυφές των νεφών με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-27 να είναι αγκυροβολημένο στη μονάδα Prichal στο προσκήνιο. Αντίστροφη μέτρηση για το Ασημένιο Ιωβηλαίο του Διαστημικού Σταθμού με την Έρευνα για το Ασήμι. Αυτός ο Νοέμβριος σηματοδοτεί ένα τέταρτο του αιώνα συνεχούς ανθρώπινης παρουσίας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ο οποίος έχει χρησιμεύσει ως εφαλτήριο για την ανάπτυξη μιας χαμηλής οικονομίας της Γης και τα επόμενα μεγάλα άλματα της NASA στην εξερεύνηση, συμπεριλαμβανομένων των επανδρωμένων αποστολών στη Σελήνη και τον Άρη. Για να ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για την ασημένια 25η επέτειο του εργαστηρίου σε τροχιά, ακολουθούν μερικές επιστημονικές έρευνες με θέμα το ασήμι που έχουν προωθήσει την έρευνα και την εξερεύνηση του διαστήματος. Αντιμικροβιακές ιδιότητες Το ασήμι χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες για την καταπολέμηση των λοιμώξεων και οι ερευνητές χρησιμοποιούν τις μοναδικές του ιδιότητες για τον μετριασμό της μικροβιακής ανάπτυξης στον διαστημικό σταθμό. Με την πάροδο του χρόνου, τα μικρόβια σχηματίζουν βιοφίλμ, κολλώδεις κοινότητες που μπορούν να αναπτυχθούν σε επιφάνειες και να προκαλέσουν μόλυνση. Στο διάστημα, τα βιοφίλμ μπορούν να γίνουν ανθεκτικά στα παραδοσιακά προϊόντα καθαρισμού και θα μπορούσαν να μολύνουν συστήματα επεξεργασίας νερού, να προκαλέσουν ζημιά στον εξοπλισμό και να αποτελέσουν κίνδυνο για την υγεία των αστροναυτών. Η έρευνα για την Βακτηριακή Προσκόλληση και Διάβρωση μελέτησε τα βακτηριακά γονίδια που συμβάλλουν στο σχηματισμό βιοφίλμ και εξέτασε εάν ένα απολυμαντικό με βάση το ασήμι θα μπορούσε να περιορίσει την ανάπτυξή τους. Ένα άλλο πείραμα επικεντρώθηκε στην παραγωγή νανοσωματιδίων αργύρου στον διαστημικό σταθμό. Τα νανοσωματίδια αργύρου έχουν μεγαλύτερη αναλογία επιφάνειας προς όγκο, επιτρέποντας στα ιόντα αργύρου να έρχονται σε επαφή με περισσότερα μικρόβια, καθιστώντας τα ένα πιο αποτελεσματικό αντιμικροβιακό εργαλείο για την προστασία του πληρώματος από πιθανή μόλυνση σε μελλοντικές διαστημικές αποστολές. Αξιολόγησε επίσης εάν τα νανοσωματίδια αργύρου που παράγονται στο διάστημα είναι πιο σταθερά και ομοιόμορφα σε μέγεθος και σχήμα, χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να ενισχύσουν περαιτέρω την αποτελεσματικότητά τους. Τεχνολογία που φοριέται Το ασήμι είναι ένα πολύτιμο μέταλλο υψηλής αγωγιμότητας που είναι πολύ εύπλαστο, καθιστώντας το μια βιώσιμη επιλογή για έξυπνα ρούχα. Οι αστροναύτες της NASA στο τροχιακό εργαστήριο δοκίμασαν ένα φορετό γιλέκο παρακολούθησης με αισθητήρες επικαλυμμένους με άργυρο για να καταγράφουν τους καρδιακούς παλμούς, την καρδιακή μηχανική και τα πρότυπα αναπνοής ενώ κοιμόντουσαν. Αυτό το έξυπνο ένδυμα είναι ελαφρύ και πιο άνετο, επομένως δεν διαταράσσει την ποιότητα του ύπνου. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν παρείχαν πολύτιμες πληροφορίες για τη βελτίωση του ύπνου των αστροναυτών στο διάστημα. Κρύσταλλοι αργύρου Στη μικροβαρύτητα, δεν υπάρχει πάνω ή κάτω, και η έλλειψη βαρύτητας δεν επιτρέπει στα σωματίδια να καθιζάνουν, γεγονός που επηρεάζει τις φυσικές και χημικές διεργασίες. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν αυτό το μοναδικό περιβάλλον μικροβαρύτητας για να αναπτύξουν μεγαλύτερους και πιο ομοιόμορφους κρυστάλλους που δεν επηρεάζονται από τη δύναμη της βαρύτητας της Γης ή τις φυσικές διεργασίες που θα διαχωρίζουν τα μείγματα με βάση την πυκνότητα. Η έρευνα NanoRacks-COSMOS χρησιμοποίησε το περιβάλλον στον σταθμό για να αναπτύξει και να αξιολογήσει την τρισδιάστατη δομή των κρυστάλλων νιτρικού αργύρου. Η μοριακή δομή αυτών των ανώτερων κρυστάλλων νιτρικού αργύρου έχει εφαρμογές στη νανοτεχνολογία, όπως η δημιουργία νανοκαλωδίων αργύρου για ηλεκτρονικά νανοκλίμακας. Στις 7 Ιανουαρίου 2021, η αστροναύτης της NASA, Kate Rubins, εξέτασε δείγματα για βακτηριακή προσκόλληση και διάβρωση. Αυτή η έρευνα εξέτασε πώς η διαστημική πτήση επηρεάζει τον σχηματισμό μικροβιακών βιοφίλμ και δοκίμασε ένα απολυμαντικό με βάση το άργυρο.

Η ζούγκλα της επιστημονικής έρευνας. Τα πιο ορατά προβλήματα στην επιστημονική έρευνα είναι κατά κάποιο τρόπο τα λιγότερο σημαντικά. Για παράδειγμα, τα «πειραγμένα» πειραματικά δεδομένα και η λογοκλοπή συνήθως αποκαλύπτονται και γίνονται πρωτοσέλιδα. Όμως υπάρχουν και οργανωμένες απάτες. Περιλαμβάνουν δίκτυα που πωλούν παραπομπές σε δημοσιεύσεις ψευδοεπιστημόνων που γράφονται από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται εξελίσσονται συνεχώς και περιλαμβάνουν ακόμα και την αναφορά των «πελατών» τους από την Wikipedia. Αυτό συνέβαινε κυρίως στην Κίνα και την Ινδία, αλλά πλέον έχει εξαπλωθεί και στην Ευρώπη και την Αμερική. Πιθανότατα το φαινόμενο αυτό θα πολλαπλασιαστεί με την βελτίωση της Τεχνητής Νοημοσύνης.Τιθεται λοιπόν το ερώτημα: Γιατί οι άνθρωποι αγοράζουν συγγραφικά δικαιώματα και παραπομπές για να προσποιούνται ότι είναι επιστήμονες; Η απάντηση είναι αρκετά απλή. Γιατί είναι μια καλή επένδυση. Ξοδεύουν χρήματα σε πλαστές εργασίες με πλαστές αναφορές και στη συνέχεια μπορούν να βγάλουν περισσότερα χρήματα χρησιμοποιώντας αυτή την πλαστή έρευνα για να λάβουν επιχορηγήσεις ή να βρουν μια καλά αμειβόμενη δουλειά. Πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ακόμα κι αν η έρευνα δεν είναι εντελώς πλαστή, τα κίνητρα εξακολουθούν να υπάρχουν και εξακολουθούν να ωθούν τους ερευνητές προς την λάθος κατεύθυνση. Υπάρχουν ερευνητές που γράφουν τις εργασίες τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνουν σημείο αναφοράς, κάτι που δεν έχει σχέση με την καλή επιστήμη. Ο ευκολότερος τρόπος για να δημοσιεύσετε εργασίες που «αναφέρονται» είναι να δημιουργήσετε άχρηστα σκουπίδια που το κοινό δεν καταλαβαίνει ή δεν ενδιαφέρεται και που οι άλλοι επιστήμονες δεν τις απορρίπτουν, και τελικά δεν ωφελούν κανέναν εκτός από τους ίδιους τους συγγραφείς.Αυτό λειτουργεί ιδιαίτερα καλά αν κανείς, εκτός από τους κριτές των επιστημονικών περιοδικών, δεν είναι αρμόδιος να κρίνει τι κάνουν. Όταν λέμε ότι αναπτύσσουν στρατηγικές, δεν εννούμε ότι το κάνουν σκόπιμα. Δεν σημαίνει ότι αποφάσισαν να κάνουν μια άχρηστη έρευνα για το υπόλοιπο της ζωής τους απλώς και μόνο για να συνεχίσουν να πληρώνονται. Έτσι λειτουργεί το σύστημα. Αυτή είναι η στρατηγική που κερδίζει. Μια επιτυχημένη στρατηγική του να είσαι άχρηστος.Όμως, δεν είναι επιτυχημένη στρατηγική το να κάνεις μια αληθινά επαναστατική ανακάλυψη; Προφανώς είναι. Αλλά για να το κάνεις αυτό, πρέπει να κάνεις αληθινή έρευνα εξαρχής. Ποιός όμως θα σε χρηματοδοτήσει για αυτό; Κι έτσι οι επιστήμονες αρχίζουν να σκέφτονται την παραγωγή άχρηστων papers ως ένα απαραίτητο κακό στο δρόμο για μια ανακάλυψη που δεν συμβαίνει ποτέ, επειδή στο τέλος το μόνο που κάνουν είναι να παράγουν αυτές τις ανούσιες εργασίες, κάτι που φυσικά δεν παραδέχονται ποτέ. Οι επιστήμονες θα υπερασπιστούν την άχρηστη έρευνά τους ως δήθεν φυσιολογική. Και για να είμαστε δίκαιοι, αυτό συμβαίνει για τόσο πολύ καιρό που πλέον φαίνεται απολύτως φυσιολογικό.Παλιοί ερευνητές και supervisors συμβουλεύουν τους νεώτερους να ακολουθήσουν τομείς όπου εργάζονται οι περισσότεροι, για να έχουν ανταπόκριση με άφθονες αναφορές. Έτσι προκαλούνται οι επιστημονικές φούσκες. Οι επικεφαλής ερευνητικών κέντρων-πανεπιστημίων επιπλήττουν το προσωπικό όταν δεν δημοσιεύονται πολλές εργασίες. Κι αυτό οδηγεί στην φυσική επιλογή της κακής επιστήμης. Και βέβαια το πρόβλημα εντείνεται αφού η κακή επιστήμη είναι ευκολότερη από την πραγματική επιστήμη. Σύμφωνα με την φυσικό Sabine Hossenfelder αυτό συμβαίνει εδώ και δεκαετίες. Δυστυχώς η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Επιδεινώνεται. Και πρέπει επιτέλους να κάνουμε κάτι γι’ αυτό:

H Ρωσία στέλνει στο Διάστημα μια «κιβωτό του Νώε» Ποντίκια, μύγες και μικροοργανισμοί θα λάβουν μέρος σε πειράματα. Η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos έχει προγραμματίσει για τις 20 Αυγούστου από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν την εκτόξευση ενός δορυφόρου βιολογικών πειραμάτων. Στον Bion-M No. 2 επιβαίνουν 75 ποντίκια και άλλα δείγματα τα οποία θα εκτεθούν σε 30 ημέρες ακτινοβολίας πριν από την επιστροφή τους στη Ρωσία. Ο Bion-M No. 2 αποκαλείται από ορισμένους «Κιβωτός του Νώε», λόγω της μεγάλης ποικιλίας οργανισμών που μεταφέρει: 75 ποντίκια Περισσότερες από 1,000 μύγες φρούτων (Drosophila) οι οποίες αποτελούν σταθερό πειραματόζωο σε μελέτες πολλών επιστημονικών κλάδων. Κυτταρικές καλλιέργειες Μικροοργανισμούς Σπόρους φυτών Tο σκάφος μεταφέρει επίσης προσομοιωτές σεληνιακού εδάφους (σκόνη και πέτρες) σε ειδικές φιάλες, αποτέλεσμα συνεργασίας του Ινστιτούτου Βερνάντσκι και του Ινστιτούτου Ιατρικών και Βιολογικών Προβλημάτων (IMBP). Οι προσομοιωτές αυτοί προσομοιώνουν υλικά που συναντώνται σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη της Σελήνης και θα εξεταστούν μετά την επιστροφή τους για να εκτιμηθεί πώς επηρεάζονται από την ακτινοβολία και το κενό του Διαστήματος. Αυτό το πείραμα μπορεί να δώσει πολύτιμες πληροφορίες για μελλοντικές σεληνιακές κατασκευές. Οι στόχοι της αποστολής Η αποστολή θα συλλέξει κρίσιμα δεδομένα, μεταξύ των οποίων: Επίδραση της μικροβαρύτητας στην ευαισθησία στην ακτινοβολία των οργανισμών – χρήσιμο για την προετοιμασία επανδρωμένων αποστολών στο βαθύ Διάστημα Δεδομένα για τη βελτίωση της ιατρικής υποστήριξης αστροναυτών Βιολογικές επιδράσεις της διαστημικής πτήσης με εφαρμογές και στη γήινη ιατρική Το Bion-M No. 2 θα τεθεί σε σχεδόν κυκλική τροχιά με κλίση περίπου 97 μοίρες – δηλαδή σε πολική τροχιά. Θα παραμείνει στο διάστημα για 30 ημέρες, δεχόμενο τουλάχιστον 10 φορές περισσότερη κοσμική ακτινοβολία σε σύγκριση με την αποστολή Bion-M No. 1 του 2013. Τα ποντίκια Η επιλογή των ποντικιών βασίζεται σε: Γενετική ομοιότητα με τον άνθρωπο Σύντομο κύκλο ζωής (επιτρέπει μελέτη αλλαγών σε γενεές) Υψηλή ευαισθησία στην ακτινοβολία Μέσα από κάμερες και αισθητήρες, οι ερευνητές θα παρακολουθούν την κατάστασή τους σε πραγματικό χρόνο. Οι μονάδες μεταφοράς των ποντικιών περιλαμβάνουν: φαγητό, φωτισμό, αερισμό και συστήματα αποβλήτων. Κάποια ποντίκια φέρουν εμφυτευμένα τσιπάκια για την καταγραφή στοιχείων υγείας. Μετά την επιστροφή τους, θα αναλυθεί πώς προσαρμόστηκαν στο Διάστημα και πώς επαναπροσαρμόστηκαν στη Γη.Η αποστολή Bion-M No. 2 αποτελεί σημαντικό σταθμό στη μελέτη των επιδράσεων της ακτινοβολίας και της μικροβαρύτητας σε έμβιους οργανισμούς. Τα δεδομένα που θα προκύψουν θεωρούνται κρίσιμα για τη μελλοντική επανδρωμένη εξερεύνηση του διαστήματος, ειδικά για αποστολές μεγάλης διάρκειας στη Σελήνη ή τον Άρη. Στη φωτογραφία Ρώσοι επιστήμονες ελέγχουν ορισμένα από τα ειδικά δοχεία στα οποία θα τοποθετηθούν τα ζώα και οι οργανισμοί που θα εκτοξευθούν στο Διάστημα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1994803/h-rosia-stelnei-sto-diastima-mia-kivoto-toy-noe/