Δροσος Γεωργιος

Ο πρώτος οδικός χάρτης μετατροπής του Άρη σε… Γη. Ειδικοί εξηγούν τον τρόπο που θα αλλάξουμε το κλίμα του Κόκκινου Πλανήτη. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» ομάδα ειδικών στηρίζει την ιδέα της χρήσης μεθόδων του κλάδου της γεωμηχανικής για να μετατρέψουμε τον Άρη σε ένα φιλικό στη ζωή κόσμο, ένα πλανήτη που θα προσομοιάζει το κλίμα και τις συνθήκες στη Γη. Η μελέτη παρουσιάζει ένα οδικό χάρτη για την επίτευξη αυτού του στόχου.«Πριν από τριάντα χρόνια η μεταμόρφωση του Άρη δεν ήταν απλώς ένα δύσκολο εγχείρημα αλλά κάτι αδύνατο να συμβεί. Αλλά νέες τεχνολογίες όπως το διαστημόπλοιο Starship της SpaceX και η συνθετική βιολογία την έχουν πλέον καταστήσει μια πραγματική πιθανότητα» λέει η Έρικα ΝτεΜπενέκτιντις Διευθύνουσα Σύμβουλος της Pioneer Labs, επικεφαλής της μελέτης.Η μελέτη επεξεργάζεται τα σύνθετα ηθικά ζητήματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη εάν πρόκειται να μεταμορφώσουμε τον Άρη και θέτει το σχέδιο για μια πιθανή πορεία προς αυτή την κατεύθυνση.«Οι υποστηρικτές της μεταμόρφωσης πλανητών υποστηρίζουν ότι περισσότερη ζωή είναι καλύτερη από λιγότερη και η μεταμόρφωση του Άρη θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την πρώτη πράξη πλανητικής διαχείρισης της ανθρωπότητας με καθαρό θετικό περιβαλλοντικό αντίκτυπο» αναφέρει η ΝτεΜπενέκτιντις. Γιατί να μεταμορφώσουμε τον Άρη; Εν συντομία, «οι ζωντανοί πλανήτες είναι καλύτεροι από τους νεκρούς. Γνωρίζουμε τώρα ότι ο Άρης ήταν κατοικήσιμος στο παρελθόν από δεδομένα που έστειλαν τα ρόβερ που στείλαμε εκεί επομένως η πράσινη μετατροπή του Άρη θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η απόλυτη πρόκληση περιβαλλοντικής αποκατάστασης» υποστηρίζει ο Έντουιν Κάιτ αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, μέλος της ερευνητικής ομάδας.Αν και η πλήρης μεταμόρφωση ενός πλανήτη μπορεί να διαρκέσει αιώνες, αν όχι χιλιετίες, ο μακροπρόθεσμος στόχος θα ήταν ένας Άρης με σταθερό νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια τους, αναπνεύσιμο οξυγόνο και ένα ακμάζον οικοσύστημα. Βραχυπρόθεσμα, αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο μικρά κομμάτια μικροβιακής ζωής. Στο μακρινό μέλλον, ίσως να υπάρχουν ανθρώπινες πόλεις στον πλανήτη.Και αν φτάσουμε στην κλίμακα των πόλεων, ίσως αυτό να είναι ένα σκαλοπάτι για ακόμη πιο σημαντική εξερεύνηση για το είδος μας. «Καθώς προχωράμε στον γαλαξία, θα χρειαστούμε στρατόπεδα βάσης, και ένα στρατόπεδο βάσης στην κλίμακα του γαλαξία είναι ένας κατοικήσιμος πλανήτης» εξηγεί ο Κάιτ.Για Ρόμπιν Γορντσγουόρθ καθηγήτρια περιβαλλοντικής και πλανητικής επιστήμης στο Χάρβαρντ, μέλος της ερευνητικής ομάσας, το επιχείρημα για την μεταμόρφωσητου Άρη υπερβαίνει τον ανθρώπινο αποικισμό και φτάνει στην εξάπλωση της ζωής γενικότερα.«Βλέπω την ανθρωπότητα ως μέρος της βιόσφαιρας, όχι ξεχωριστά από αυτήν. Η ζωή είναι πολύτιμη δεν γνωρίζουμε πουθενά αλλού στο σύμπαν όπου υπάρχει και έχουμε καθήκον να τη διατηρήσουμε στη Γη αλλά και να εξετάσουμε πώς θα μπορούσαμε να αρχίσουμε να τη διαδίδουμε σε άλλους κόσμους». Τι γίνεται με τη Γη; Δεν έχει να κάνει μόνο με το να κοιτάμε πέρα από τα όρια της Γης. Η μεταμόρφωση του Άρη θα μπορούσε επίσης να μας βοηθήσει να λύσουμε τις προκλήσεις του κλίματος και της βιωσιμότητας στην πατρίδα μας, λένε οι υποστηρικτές.Η Νίνα Λάνζα, πλανητική επιστήμονας στο Εθνικό Εργαστήριο του Los Alamos και επίσης μέλος της ερευνητικής ομάδας βλέπει τον Άρη ως ένα πρωταρχικό πεδίο δοκιμών για την πλανητική μηχανική.«Αν θέλουμε να μάθουμε πώς να τροποποιούμε το περιβάλλον μας εδώ στη Γη, για να το διατηρήσουμε σε μια διαμόρφωση που μας ταιριάζει και σε άλλες μορφές ζωής, ίσως θα ήταν καλύτερο να πειραματιστούμε στον Άρη και να πούμε: “Κοιτάξτε, λειτουργεί αυτό;”. Προσωπικά, θα ήθελα να είμαι λίγο πιο συντηρητική με τον πλανήτη μας. Αυτό είναι το μόνο μέρος που μπορούμε να ζήσουμε»Υπάρχουν και τεχνολογικά μαθήματα που πρέπει να αντλήσουμε. «Συγκεκριμένα, η ανάπτυξη και η υιοθέτηση πράσινης τεχνολογίας στη Γη συχνά αποτυγχάνει επειδή πρέπει να ανταγωνιστεί πιο βρώμικες εναλλακτικές λύσεις που επωφελούνται από δεκαετίες επενδύσεων σε υποδομές και εδραιωμένα συμφέροντα. Ο Άρης είναι μια μοναδική αγορά-στόχος επειδή δεν έχει πετρέλαιο, δεν έχει υπάρχουσες υποδομές και δεν έχει status quo. Για αυτόν τον λόγο, η ανάπτυξη πράσινων τεχνολογιών για το διάστημα είναι μια ισχυρή στρατηγική για την ωρίμανσή τους για χρήση στη Γη» λέει η η ΝτεΜπενέκτιντις. Τα μαθήματα Αλλά θα πρέπει να πάρουμε μερικά μαθήματα από το «Jurassic Park» όταν σκεφτόμαστε την μεταμόρφωση πλανητών, λένε ορισμένοι επιστήμονες: Πριν ρωτήσουμε, «Θα μπορούσαμε;» πρέπει να ρωτήσουμε, «Πρέπει;»«Αν αποφασίσουμε να μεταμορφώσουμε τον Άρη, τότε θα τον αλλάξουμε πραγματικά με τρόπους που μπορεί να είναι ή να μην είναι αναστρέψιμοι. Ο Άρης έχει τη δική του ιστορία. Όταν προχωρήσουμε σε μεταμόρφωση τότε ουσιαστικά δεν έχουμε πλέον την ευκαιρία να το μελετήσουμε αυτό και μπορεί να χάσουμε γνώση για το πώς σχηματίζονται και εξελίσσονται οι πλανήτες. Το πιο δραματικό είναι ότι μπορεί να καταστρέψουμε πιθανά στοιχεία αρχαίας ζωής στον Άρη, εάν υπάρχουν τέτοια στοιχεία. Αν τροποποιήσουμε το περιβάλλον στον Άρη, θα αλλάξουμε τελικά τη χημεία της επιφάνειας και του υπεδάφους. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα. Είναι πολύ περίπλοκο, αλλά αποτελεί ρίσκο» λέει η Νίνα Λάνζα Πώς να μεταμορφώσετε τον Άρη Η μεταμόρφωση του Άρη θα απαιτούσε τεράστιες αλλαγές, δηλαδή την θέρμανση του πλανήτη για να υποστηρίξει τόσο μικρόβια που παράγουν οξυγόνο όσο και νερό σε υγρή μορφή. Ενώ όλες οι τεχνολογίες για την μεταμόρφωση του Άρη δεν είναι ακόμη διαθέσιμες, οι συγγραφείς της μελέτης προτείνουν τρεις φάσεις ανάπτυξης.Πρώτον, οι επιστήμονες θα χρησιμοποιούσαν τεχνικές αβιοτικής κλιματικής μηχανικής – όπως η ανάπτυξη ανακλαστικών ηλιακών ιστίων, η διασπορά νανοσωματιδίων ή η τοποθέτηση πλακιδίων αερογέλης – για να θερμάνουν την επιφάνεια κατά τουλάχιστον 30 βαθμούς Κελσίου αρκετή για να λιώσει τον υπόγειο πάγο και να απελευθερώσει παγιδευμένο διοξείδιο του άνθρακα. Αυτή η θέρμανση θα πύκνωνε την ατμόσφαιρα του Άρη και ενδεχομένως θα υποστήριζε την παρουσία σταθερού υγρού νερού.Η δεύτερη φάση θα εισήγαγε ακρόφιλους μικροοργανισμούς, πιθανώς αναερόβιους και γενετικά τροποποιημένους, ικανούς να επιβιώσουν στις σκληρές συνθήκες του Άρη και να δώσουν ώθηση στην οικολογική διαδοχή. Αυτοί οι οργανισμοί θα άρχιζαν να παράγουν οξυγόνο και οργανική ύλη, αλλάζοντας αργά την πλανητική χημεία.Η τρίτη και μακρύτερη φάση θα επικεντρωθεί στην οικοδόμηση μιας σύνθετης βιόσφαιρας, στην αύξηση της ατμοσφαιρικής πίεσης και της περιεκτικότητας σε οξυγόνο για να υποστηρίξει τελικά πιο προηγμένη φυτική ζωή και, μακροπρόθεσμα, να επιτρέψει ενδεχομένως στους ανθρώπους να αναπνέουν χωρίς βοήθεια. Επόμενα βήματα Οι συγγραφείς της μελέτης συμφωνούν: Αν θέλουμε να έχουμε οποιαδήποτε πιθανότητα να μεταμορφώσουμε τον Άρη πρέπει να προχωρήσουμε σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα.«Η απάντηση στο ερώτημα πότε και πώς θα αρχίσουμε να κάνουμε άλλους κόσμους κατοικήσιμους απαιτεί μια σαφή κατανόηση του κόστους και των οφελών, τα οποία μπορούν να αξιολογηθούν επαρκώς μόνο με βάση έναν συνδυασμό θεωρίας και πειραμάτων, με συμβολή από διάφορους τομείς, όπως η φυσική, η χημεία, η επιστήμη των υλικών και η βιολογία» αναφέρει η Κάιτ.Αυτή τη στιγμή, πρέπει να συνεχίσουμε να μελετάμε τον Άρη. Η Λάνζα υποστηρίζει την αποστολή Mars Sample Return, μια αποστολή της NASA και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος για την επιστροφή δειγμάτων που συλλέχθηκαν στον Κόκκινο Πλανήτη από το ρόβερ της αποστολής Perseverance.«Τα δείγματα είναι απίστευτα καλά τεκμηριωμένα και αναλύονται όσο το δυνατόν καλύτερα στον Άρη. Τώρα πρέπει να τα φέρουμε πίσω, γιατί αυτό θα μας βοηθήσει να απαντήσουμε σε ορισμένα από αυτά τα θεμελιώδη ερωτήματα. Από τι είναι φτιαγμένος ο Άρης; Υπάρχουν ίχνη ζωής;» λέει η Λάνζα. Καθώς συνεχίζουμε να επισκεπτόμαστε τον Κόκκινο Πλανήτη, μπορούμε να εφαρμόσουμε στην πράξη τις έννοιες της μεταμόρφωσης.«Οι επερχόμενες αποστολές στην επιφάνεια του Άρη το 2028 ή το 2031 θα πρέπει να περιλαμβάνουν πειράματα μικρής κλίμακας για την ελαχιστοποίηση του κινδύνου στρατηγικών μεταμόρφωσης, όπως η θέρμανση τοπικών περιοχών» υποστηρίζει η ΝτεΜπενέντικτις. Στη συνέχεια, φυσικά, πρέπει να συνεχίσουμε να καινοτομούμε σε νέες τεχνολογίες που θα μας επιτρέψουν να μεταμορφώσουμε τον Άρη στο μέλλον. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1965846/o-protos-odikos-chartis-metatropis-toy-ari-se-gi/ Γιγάντιο ηφαίστειο του Άρη ξεπροβάλει πάνω από τον ουρανό του Άρη και ποζάρει στο φακό δορυφόρου (βίντεο) Εντυπωσιακή εικόνα του Arsia Mons που έχει ύψος 20 χλμ. Ο δορυφόρος Mars Odyssey της NASA που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη συλλέγοντας δεδομένα του Κόκκινου Πλανήτη κατέγραψε μια εντυπωσιακή φωτογραφία από ένα από τα γιγάντια ηφαίστεια του Άρη.Στον Άρη βρίσκεται το όρος Όλυμπος (Olympus Mons) ένα ανενεργό ηφαίστειο ύψους περίπου 25 χλμ. που αποτελεί και το μεγαλύτερο όρος στο ηλιακό μας σύστημα. Όμως δεν είναι το μόνο γιγάντιο όρος στον Άρη αφού υπάρχουν και άλλοι παρόμοιου μεγέθους γεωλογικοί σχηματισμοί.Ένας από αυτούς είναι το Arsia Mons, ένα ακόμη ανενεργό ηφαίστειο του Άρη με ύψος 20 χλμ. και διάμετρο 450 χλμ. Λόγω του ύψους του το Arsia Mons καλύπτεται συχνά από σύννεφα που σχηματίζονται όταν ο διαστελλόμενος αέρας που φυσά από τις πλευρές του ηφαιστείου ψύχεται γρήγορα. Αυτά τα σύννεφα μπορεί να είναι ιδιαίτερα πυκνά κατά τη διάρκεια του αφηλίου, μιας περιόδου κατά την οποία ο Άρης βρίσκεται στο πιο απομακρυσμένο σημείο από τον Ήλιο κατά την τροχιακή του κίνηση. Τα σύννεφα που σχηματίζονται κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου στον ισημερινό του πλανήτη είναι γνωστά ως ζώνη νεφών αφηλίου.Έτσι λοιπόν το Arsia Mons είναι κατά βάση αθέατο στον εξωτερικό παρατηρητή του Άρη εξαιτίας των νεφών που το κρύβουν. Όμως ο δορυφόρος της NASA κατάφερε να καταγράψει μια εικόνα της κορυφής του καθώς αυτή ξεπροβάλλει μέσα από τα σύννεφα χαροποιώντας έτσι την επιστημονική κοινότητα που δεν είχε στη διάθεση της μια τέτοια λήψη από το ηφαίστειο η οποία αναμένεται να προσφέρει κάποια νέα δεδομένα για αυτό. Το Arsia Mons βρίσκεται στο Tharsis Montes, ένα τεράστιο ηφαιστειογενές υψίπεδο που απλώνεται σε μεγάλο μέρος της τροπικής ζώνης του δυτικού ημισφαιρίου του Άρη Η διαμέτρου πέντε χιλιάδων χλμ. περιοχή αυτή φιλοξενεί τρία γιγάντια ηφαίστεια το ένα διπλα στο άλλο και παραπλεύρως από αυτά σε μια γειτονική περιοχή βρίσκεται ο Όλυμπος. Η κορυφή του Arsia Mons όπως την κατέγραψε ο δορυφόρος της NASA. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1966428/gigantio-ifaisteio-toy-ari-xeprovalei-pano-apo-ton-oyrano-toy-ari-kai-pozarei-sto-fako-doryforoy-vinteo/

Το PUNCH της NASA δημοσιεύει τις πρώτες εικόνες τεράστιων εκρήξεων από τον Ήλιο Η αποστολή PUNCH (Πολωσιμετρία για την Ενοποίηση του Στέμματος και της Ηλιόσφαιρας) της NASA δημοσίευσε τις πρώτες εικόνες μεγάλων ηλιακών εκρήξεων που ονομάζονται στεμματικές μαζικές εκρήξεις ή CME. Οι εικόνες παρουσιάστηκαν την Τρίτη στην 246η συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Άνκορατζ της Αλάσκας. Οι εικόνες, ενωμένες σε βίντεο, δείχνουν γιγάντιες CME, που μεγαλώνουν καθώς ταξιδεύουν στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα. Τα εξαιρετικά ευαίσθητα, ευρέος πεδίου όργανα της αποστολής κατάφεραν να καταγράψουν ολόκληρες τις CME, καθώς εξελίσσονταν στο διάστημα, με πολύ μεγαλύτερη λεπτομέρεια από ό,τι ήταν δυνατόν προηγουμένως. Αυτή η συνολική εικόνα είναι απαραίτητη για να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν και να προβλέψουν καλύτερα τον διαστημικό καιρό, ο οποίος προκαλείται από τις CME και μπορεί να διαταράξει τις επικοινωνίες, να θέσει σε κίνδυνο τους δορυφόρους και να δημιουργήσει σέλαος στη Γη.Η σειρά νέων εικόνων δείχνει επίσης την Αφροδίτη, τον Δία, αρκετούς αστερισμούς, συμπεριλαμβανομένου του Ωρίωνα, και το αστρικό σμήνος των Πλειάδων. Η Σελήνη μπορεί επίσης να φανεί στην ακολουθία εικόνων. Οι εικόνες τραβήχτηκαν με τις τέσσερις κάμερες του PUNCH, οι οποίες λειτουργούν μαζί ως ένα ενιαίο «εικονικό όργανο». Τρεις απεικονιστές ευρέος πεδίου, οι οποίοι παρατηρούν το αμυδρό, εξωτερικό τμήμα της ατμόσφαιρας του Ήλιου και τον ηλιακό άνεμο (τη συνεχή ροή φορτισμένων σωματιδίων από τον Ήλιο), λειτουργούν με έναν απεικονιστή στενού πεδίου (Narrow Field Imager - NFI), έναν κορωνογράφο που επιτρέπει στους επιστήμονες να βλέπουν λεπτομέρειες στην ατμόσφαιρα του Ήλιου μπλοκάροντας το έντονο φως του ίδιου του Ήλιου. Μια στατική εικόνα από το NFI αποκαλύπτει την περίπλοκη, λεπτομερή δομή μιας CME που αναχωρεί από τον Ήλιο στις 3 Ιουνίου. Οι τέσσερις κάμερες φιλοξενούνται σε τέσσερις δορυφόρους του PUNCH.Μια εικόνα δείχνει μια κυκλική όψη του ουρανού, χρώματος χρυσού, γύρω από τον Ήλιο. Ένας μαύρος κυκλικός δίσκος μπλοκάρει τον Ήλιο στο κέντρο, αλλά ένας μικρός κίτρινος κύκλος δείχνει το μέγεθος και τη θέση του Ήλιου μέσα στον μαύρο δίσκο. Κοντά στην κορυφή, ένα νέφος σε σχήμα βολβού, μια στεμματική μαζική εκτόξευση, εκτείνεται προς τα πάνω από τον Ήλιο. Η κάμερα Narrow Field Imager (NFI), τοποθετημένη σε ένα από τα τέσσερα διαστημόπλοια της αποστολής PUNCH της NASA, απεικόνισε μια μεγάλη στεμματική εκτίναξη μάζας (CME) με εξαιρετική λεπτομέρεια στις 3 Ιουνίου 2025. Η CME φαίνεται να ανεβαίνει στο κέντρο της εικόνας, πάνω από τον αποκλεισμένο Ήλιο. Αυτή η προκαταρκτική εικόνα περιλαμβάνει αντικείμενα πρώιμης επεξεργασίας, αλλά αποκαλύπτει την ικανότητα του NFI να απεικονίζει το εξωτερικό στέμμα του Ήλιου με μεγάλη λεπτομέρεια, σε συνδυασμό με το υπόλοιπο PUNCH.«Αυτές οι πρώτες εικόνες είναι εκπληκτικές, αλλά τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα», δήλωσε ο Craig DeForest, κύριος ερευνητής του PUNCH από το Τμήμα Επιστήμης και Εξερεύνησης Ηλιακού Συστήματος του Southwest Research Institute στο Boulder του Κολοράντο. «Μόλις τα διαστημόπλοια βρεθούν στον τελικό τους σχηματισμό, θα μπορούμε να παρακολουθούμε τακτικά τον διαστημικό καιρό σε 3D σε ολόκληρο το εσωτερικό ηλιακό σύστημα». Καθ' όλη τη διάρκεια της διετούς προγραμματισμένης αποστολής του, το PUNCH θα κάνει παγκόσμιες, συνεχείς, τρισδιάστατες παρατηρήσεις της εξωτερικής ατμόσφαιρας του Ήλιου και του εσωτερικού ηλιακού συστήματος. Αυτές οι πληροφορίες θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς το υλικό που απελευθερώνεται από την ηλιακή ατμόσφαιρα σχηματίζει τον ηλιακό άνεμο. Η αποστολή θα παρέχει επίσης στους επιστήμονες νέα δεδομένα σχετικά με το πώς σχηματίζονται και εξελίσσονται δυνητικά ανατρεπτικά γεγονότα από τον Ήλιο, όπως οι ηλιακές εκλάμψεις και οι CME. Αυτές οι πληροφορίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πιο ακριβείς προβλέψεις σχετικά με την άφιξη του διαστημικού καιρού στη Γη και πώς επηρεάζει τα περιουσιακά στοιχεία και τους εξερευνητές στο διάστημα.Το Southwest Research Institute, με έδρα το Σαν Αντόνιο του Τέξας, ηγείται της αποστολής PUNCH και λειτουργεί τα τέσσερα διαστημόπλοια από τις εγκαταστάσεις του στο Μπόλντερ του Κολοράντο. Η αποστολή διαχειρίζεται από το Γραφείο Προγράμματος Εξερευνητών στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ, για τη Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον.Από τα τέλη Μαΐου έως τις αρχές Ιουνίου του 2025, οι τρεις συσκευές απεικόνισης ευρέος πεδίου του PUNCH κατέγραψαν εικόνες στεμματικών εκτινάξεων μάζας, ή CME, που ταξιδεύουν από τον Ήλιο στο ηλιακό σύστημα. Οι CME μπορούν να φανούν να κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις, συμπεριλαμβανομένων απευθείας στην κάμερα. Ο αστερισμός του Ωρίωνα είναι ορατός κάτω αριστερά, η Αφροδίτη μπορεί να φανεί στην άκρη δεξιά και ο Δίας στα αριστερά του κέντρου. Το φωτεινό αντικείμενο που βγαίνει από το καρέ στα αριστερά στην αρχή του βίντεο είναι η Σελήνη. Η μικρή κίτρινη κουκκίδα στο κέντρο υποδηλώνει τον Ήλιο και η διακεκομμένη λευκή γραμμή γύρω της αντιπροσωπεύει το οπτικό πεδίο του LASCO C3, ενός παλαιότερου κορωνογράφου που χρησιμοποιείται ακόμα για την πρόβλεψη του διαστημικού καιρού στο SOHO (Ηλιακό και Ηλιοσφαιρικό Παρατηρητήριο) της NASA-ESA. https://science.nasa.gov/blogs/punch/2025/06/10/nasas-punch-releases-its-first-images-of-huge-eruptions-from-sun/

Το πρώτο «υπερηχογράφημα» ενός εξωπλανήτη-βρέφους. Καταγράφηκε οπτικά ο σχηματισμός ενός πλανήτη στο δίσκο ύλης του άστρου του. Ερευνητές κατέγραψαν με το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου στη Χιλή μια εικόνα στην οποία όπως αναφέρουν στη δημοσίευση που έκαναν εμφανίζεται ένας γιγάντιος πλανήτης που σχηματίζεται στο δίσκο ύλης που έχει σχηματιστεί γύρω από ένα νεαρής ηλικίας άστρο.Ένας σκοτεινός δακτύλιος μέσα στον δίσκο υποδηλώνει την παρουσία ενός νεογέννητου πλανήτη, πιθανώς ενός αέριου γίγαντα ο οποίος συσσωρεύει υλικό καθώς χαράζει μια τροχιακή διαδρομή γύρω από το άστρο 2MASSJ1612 που βρίσκεται σε απόσταση 430 ετών φωτός από τη Γη.«Μιλάμε για έναν αρκετά ογκώδη πλανήτη εδώ, πιθανότατα με μάζα μερικές φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία. Καθώς περιφέρεται ο πλανήτης η ύλη του δίσκου πέφτει πάνω σε αυτόν. Κάποιος θα μπορούσε σχεδόν να φανταστεί τον πλανήτη σαν μια ηλεκτρική σκούπα με αυτή την έννοια που ρουφάει όλη τη κοσμική σκόνη» δήλωσε στο Live Science ο Κρίστιαν Γκίνσκι λέκτορας στο τμήμα Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Galway στην Ιρλανδία, επικεφαλής της μελέτης.Αν η ανακάλυψη επιβεβαιωθεί θα έχουμε μπροστά μας ένα σπάνιο παράδειγμα ενός πλανήτη που εντοπίζεται ενώ βρίσκεται ακόμη στα… σπάργανα της ύπαρξης του. Ο Γκίνσκι και οι συνάδελφοί του ελπίζουν να επιβεβαιώσουν την παρουσία του πλανήτη χρησιμοποιώντας σε νέες παρατηρήσεις το πανίσχυρο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb.Ο Γκίνσκι και οι συνάδελφοί του προσπαθούν να μάθουν περισσότερα για την ποικιλομορφία των πλανητικών συστημάτων και τις δυνάμεις που απαιτούνται για τη δημιουργία ενός ηλιακού συστήματος παρόμοιου με το δικό μας. Το κάνουν αυτό αναζητώντας νεαρά άστρα γύρω από τα οποία θα μπορούσαν να σχηματίζονται πλανήτες. Ο Γκίνσκι αναφέρει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των περίπου 5,5 χιλιάδων εξωπλανητών που έχουν ανακαλυφθεί είναι αρκετά παλιοί και έτσι η ανακάλυψη νεαρής ηλικίας ή ακόμη και νεογέννητων όπως στη προκειμένη περίπτωση εξωπλανητών έχει να προσφέρει πολλά στην επιστήμη. Ο σκοτεινός δακτύλιος στον αστρικό δίσκο υποδηλώνειτον υπό εξέλιξη σχηματισμό ενός εξωπλανήτη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1966349/to-proto-yperichografima-enos-exoplaniti-vrefoys/

Εντοπίστηκαν οι μεγαλύτερες εκρήξεις στο Σύμπαν και ανοίγει νέο παράθυρο μελέτης των μαύρων τρυπών. Πρόκειται για ένα ακραίο φαινόμενο καταστροφής μεγάλων άστρων. Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν τις πιο ισχυρές κοσμικές εκρήξεις από την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης του μυστηριώδους φαινομένου από το οποίο προέκυψε το Σύμπαν και τους έδωσαν την ονομασία «ακραίες πυρηνικές μεταβατικές εκρήξεις» (ENTs).Αυτές οι απίστευτα ενεργητικές εκρήξεις συμβαίνουν όταν άστρα με μάζες τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερες από αυτή του Ήλιου διαλύονται από υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες. Ενώ τέτοια γεγονότα έχουν παρατηρηθεί και στο παρελθόν, οι αστρονόμοι λένε ότι μερικές από αυτές τις εκρήξεις που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα είναι αρκετά ισχυρές ώστε να ταξινομηθούν ως νέο φαινόμενο: ακραίες πυρηνικές μεταβατικές εκρήξεις (ENTs).«Έχουμε παρατηρήσει άστρα να διαλύονται ως γεγονότα παλιρροϊακής διαταραχής για πάνω από μια δεκαετία, αλλά αυτές οι ENTs είναι διαφορετικά θηρία, φτάνοντας σε φωτεινότητα σχεδόν δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτήν που βλέπουμε συνήθως» δήλωσε ο Τζέισον Χινκλ ερευνητής στο Ινστιτούτο Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Χαβάης, ο οποίος ηγήθηκε μιας μελέτης για αυτά τα γεγονότα. «Όταν είδα αυτές τις ομαλές, μακρόβιες εκλάμψεις από τα κέντρα μακρινών γαλαξιών, ήξερα ότι κοιτούσαμε κάτι ασυνήθιστο».Αυτές οι εκρήξεις διαφέρουν από τα γεγονότα παλιρροϊακής διαταραχής (TDEs), τα οποία είναι μαζικές απελευθερώσεις ενέργειας που συμβαίνουν όταν ακραίες βαρυτικές δυνάμεις γύρω από μαύρες τρύπες διαλύουν τα άστρα, εκσφενδονίζοντας μεγάλο μέρος της μάζας τους στο Διάστημα. Αλλά τα TDEs συνήθως διαρκούν μόνο λίγες ώρες. Τα γεγονότα που μελετήθηκαν στη νέα μελέτη που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Science Advances» φάνηκαν να διαρκούν πολύ περισσότερο. «Οι ENTs όχι μόνο είναι πολύ φωτεινότερες από τα κανονικά γεγονότα παλιρροιακής διαταραχής, αλλά παραμένουν φωτεινές για χρόνια, ξεπερνώντας κατά πολύ την ενεργειακή απόδοση ακόμη και των πιο φωτεινών γνωστών εκρήξεων σουπερνόβα» αναφέρει ο Χινκλ.«Εκτός του ότι είναι οι πιο ισχυρές γνωστές εκρήξεις στο σύμπαν, οι ENTs μπορούν να βοηθήσουν τους αστρονόμους να μάθουν περισσότερα για τις τεράστιες μαύρες τρύπες σε μακρινούς γαλαξίες. Αυτό συμβαίνει επειδή η απίστευτη φωτεινότητα αυτών των γεγονότων σημαίνει ότι μπορούν να παρατηρηθούν σε τεράστιες αποστάσεις» σύμφωνα με τον Μπέντζαμιν Σαπέ αστρονόμος του Ινστιτούτου Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Χαβάης, μέλος της ερευνητικής ομάδας.«Παρατηρώντας αυτές τις παρατεταμένες εκλάμψεις, αποκτούμε γνώσεις σχετικά με την ανάπτυξη των μαύρων τρυπών όταν το Σύμπαν ήταν στο μισό της τρέχουσας ηλικίας του και οι γαλαξίες ήταν πολυάσχολοι χώροι — σχηματίζοντας αστέρια και τροφοδοτώντας τις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες τους 10 φορές πιο έντονα από ό,τι σήμερα» λέει ο Σαπέ.Μία από αυτές τις εκρήξεις ENTs, την οποία οι αστρονόμοι ονόμασαν Gaia18cdj, απελευθέρωσε πάνω από 25 φορές περισσότερη ενέργεια από τον πιο ισχυρό σουπερνόβα που ανακαλύφθηκε ποτέ, περισσότερο από την ποσότητα ενέργειας που θα απελευθερωνόταν από 100 άστρα σαν τον Ήλιο καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1965682/entopistikan-oi-megalyteres-ekrixeis-sto-sympan-kai-anoigei-neo-parathyro-meletis-ton-mayron-trypon/

Το αρχέγονο καζάνι. Άνθρακας, άζωτο, οξυγόνο, πυρίτιο, σίδηρος … χημικά στοιχεία που θεωρούμε δεδομένα στον καθημερινό βίο και τα οποία είναι απαράιτητα για την ίδια την ζωή. Είναι θλιβερό να σκεφτόμαστε ότι όλα αυτά τα στοιχεία απαρτίζουν πολύ λιγότερο από το 1% της ορατής μάζας του σύμπαντος. Το μεγαλύτερο μέρος του ορατού σύμπαντος, περίπου το 76%, αποτελείται από το ελαφρύτερο χημικό στοιχείο, το υδρογόνο, ενώ το δεύτερο ελαφρύτερο, το ήλιο, αποτελεί το υπόλοιπο 24%. Η αστρονομία τοποθετεί τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις.Ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα της αστροφυσικής του εικοστού αιώνα ήταν η συνειδητοποίηση ότι οι αστέρες αποτελούν πυρηνικούς κλιβάνους, που μεταστοιχειώνουν το υδρογόνο σε βαρύτερα στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων όσων αναφέρθηκαν νωρίτερα. Περιστασιακά, όλα αυτά τα στοιχεία σκεδάζονται στο Διάστημα από υπερκαινοφανείς αστέρες (γνωστοί και ως σουπερνόβα), που κατά τη διάρκεια του συγκεκριμένου φαινομένου, δημιουργούν ακόμη βαρύτερα στοιχεία, όπως ο μόλυβδος, ο χρυσός και το ουράνιο. Τελικά τα βαριά στοιχεία ενσωματώνονται σε πρωτόγονα ηλιακά συστήματα, πλανήτες, καθώς και σε εμάς τους ίδιους.(…)Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, ο φυσικός Τζώρτζ Γκάμοφ και οι συνεργάτες του διατύπωσαν τη θεωρία που είναι πλέον γνωστή ως θεωρία της θερμής Μεγάλης Έκρηξης ακριβώς για να απαντήσουν σε τούτο το ερώτημα, κάτι εξάλλου που εντέλει κατόρθωσαν. Η επιτυχία της εν λόγω θεωρίας στην πρόβλεψη της περιεκτικότητας του σύμπαντος σε ελαφρά στοιχεία κατέστησε τη θεωρία της θερμής Μεγάλης Έκρηξης (μετά τις ανακαλύψεις της διαστολής του σύμπαντος και της μικροκυματικής κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου) τον τρίτο πρώιμο θρίαμβο της υπόθεσης της Μεγάλης Έκρηξης και έναν από τους πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται ολόκληρο το σχετικό οικοδόμημα.Η θεωρία του σχηματισμού των ελαφρών στοιχείων στο πρώιμο σύμπαν, γνωστή ως πυρηνοσύνθεση της Μεγάλης Έκρηξης ή, λίγο πιο ποιητικά, αρχέγονη πυρηνοσύνθεση, δεν είναι σημαντική μόνο γιατί δίνει αποτελέσματα που συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό με τις παρατηρήσεις, αλλά και επειδή με τον τρόπο αυτό αντιπροσωπεύει μια επιτυχημένη συγχώνευση της γενικής σχετικότητας με την πυρηνική φυσική. Επίσης, παρέχει την πρώτη απάντηση στο ερώτημα σχετικά με το γιατί η μικροκυματική κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου είναι απαραίτητη για την κοσμολογία. Μάλιστα, πρωτού ακόμα ανακαλυφθεί, οι υπολογισμοί του Γκάμοφ και των συνεργατών του έδειχναν πως τούτο το λουτρό κοσμικής θερμότητας πρέπει να υπάρχει.Το καζάνι για τον αρχέγονο σχηματισμό είναι το σύμπαν Φρήντμαν, το οποίο υποτίθεται ότι έχει ομοιόμορφα κατανεμημένα συστατικά και διαστέλλεται με ρυθμό που καθορίζεται από αυτά. Σε πολύ αδρές γραμμές, ολόκληρη η διαδικασία σχηματισμού στοιχείων είναι απλή: ξεκινάμε με ένα διαστελλόμενο καζάνι, προσθέτουμε τα απαραίτητα συστατικά και κατόπιν μαγειρεύουμε. πηγή: Τόνυ Ρόθμαν, ‘Ένα μικρό βιβλίο για τη Μεγάλη Έκρηξη’ – μετάφραση: Ανδρομάχη Σπανού – Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

Κι όμως, η Εξέλιξη δεν απαιτεί πάντα αλλαγές στο DNA. Η φυσική επιλογή δεν είναι ο μόνος μηχανισμός της Εξέλιξης, επιβεβαιώνει πείραμα στο φυτό του ρυζιού. Εξελικτικό πείραμα που διήρκεσε μια δεκαετία έδειξε ότι το φυτό του ρυζιού μπορεί να αποκτά αντοχή στο κρύο χωρίς γονιδιακές προσαρμογές, εύρημα που έρχεται να προστεθεί στις ενδείξεις για έναν μηχανισμό που αποκλίνει από το βασικό δόγμα της εξελικτικής θεωρίας.Η κρατούσα άποψη θέλει τα είδη να προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους αποκλειστικά μέσω της φυσικής επιλογής μεταλλάξεων που προκύπτουν τυχαία.Η μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Cell αφορά ένα διαφορετικό είδος κληρονομήσιμων χαρακτηριστικών, τα οποία προκύπτουν από τους λεγόμενους επιγενετικούς παράγοντες –μόρια που συνδέονται στο μόριο του DNA και ρυθμίζουν τη λειτουργία των γονιδίων χωρίς να αλλάζουν τις αλληλουχίες τους.Οι ερευνητές της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών ήταν περίεργοι να μελετήσουν πώς η όρυζα, η οποία κατάγεται από τροπικά κλίματα, προσαρμόστηκε στις χαμηλές θερμοκρασίες των βόρειων χωρών όπου έχει επεκταθεί η καλλιέργειά της.Η ομάδα πειραματίστηκε με μια ασιατική ποικιλία (Oryza sativa L.) που παράγει ελάχιστους πόρους σε χαμηλές θερμοκρασίες. Τα φυτά τοποθετήθηκαν για μια εβδομάδα σε έναν θάλαμο με σταθερή θερμοκρασία 15 βαθμών πριν αφεθούν να συνεχίσουν την ανάπτυξή τους σε πιο ζεστό περιβάλλον.Σπόροι συλλέχθηκαν από τα πιο παραγωγικά φυτά και, αφότου φύτρωσαν, υποβλήθηκαν στην ίδια δοκιμασία. Όταν το πείραμα έφτασε στην τρίτη γενιά, ορισμένα φυτά είχαν αποκτήσει αντοχή στο κρύο και έδιναν αφθονία σπόρων. Το χαρακτηριστικό αυτό διατηρήθηκε στις επόμενες πέντε γενιές, ήταν δηλαδή κληρονομήσιμο.Τα φυτά απέκτησαν αντοχή μέσα σε μόλις τρεις γενιές, πολύ ταχύτερα από ό,τι θα αναμενόταν αν οι αλλαγές προέρχονταν από γονιδιακές προσαρμογές μέσω της φυσικής επιλογής, αναφέρουν οι ερευνητές. Η ομάδα χρειάστηκε χρόνια για να επιβεβαιώσει τα ευρήματα και να δείξει ότι το γονιδίωμα της νέας ποικιλίας δεν διέφερε σε σχέση με τους προγόνους της.Η πραγματική διαφορά αποκαλύφθηκε με εξειδικευμένες εργαστηριακές αναλύσεις που αποκάλυψαν επιγενετικές διαφορές: η ανθεκτική στο κρύο ποικιλία έφερε λιγότερες χημικές τροποποιήσεις σε ένα γονίδιο με την ονομασία ACT1.Η απομάκρυνση αυτών των επιγενετικών παραγόντων από άλλα φυτά αύξανε την παραγωγικότητά τους σε χαμηλές θερμοκρασίες, ενώ η προσθήκη τους σε ήδη προσαρμοσμένα φυτά τα έκανε ευάλωτα στο κρύο. Σε συνδυασμό, τα ευρήματα αυτά καταδεικνύουν αιτιώδη σχέση.Φαινόμενα επιγενετικής κληρονομικότητας έχουν καταγραφεί και σε ζώα. Για παράδειγμα, παλαιότερη έρευνα είχε δείξει ότι τα ποντίκια που εκπαιδεύονται να φοβούνται μια συγκεκριμένη μυρωδιά δίνουν απογόνους με αυξημένη ευαισθησία στην ίδια οσμή.Τα τελευταία χρόνια οι επιγενετικοί παράγοντες προσελκύουν μεγάλο ερευνητικό ενδιαφέρον και στον άνθρωπο, αν και οι περισσότερες μέχρι σήμερα μελέτες αφορούσαν παθήσεις και όχι ωφέλιμες προσαρμογές.Η μελέτη της επιγενετικής κληρονομικότητας έχει μόλις αρχίσει. https://www.in.gr/2025/06/10/in-science/episthmes/ki-omos-ekseliksi-den-apaitei-panta-allages-sto-dna/

Κοπέρνικος: Ο φετινός Μάιος ήταν ο δεύτερος θερμότερος που καταγράφτηκε ποτέ στη Γη. «Ασυνήθιστα υψηλές» μετρήσεις τόσο στη γη όσο και στις θάλασσες του πλανήτη. Ο περασμένος μήνας ήταν ο δεύτερος θερμότερος που καταγράφτηκε ποτέ στη Γη, πίσω μόνο από τον Μάιο του 2024, σύμφωνα με το ευρωπαϊκό παρατηρητήριο Κοπέρνικος.Οι χώρες στην Ευρώπη έχουν πληγεί από συνθήκες ξηρασίας τους τελευταίους μήνες, γεγονός που καλλιεργεί την ανησυχία για λειψυδρία, εκτός εάν σημειωθούν βροχοπτώσεις το καλοκαίρι, με τους αγρότες να αναφέρουν καταστροφές στις καλλιέργειες.Τα νέα δεδομένα του ευρωπαϊκού παρατηρητηρίου δείχνουν ότι ο Μάιος του 2025 ήταν ο δεύτερος θερμότερος Μάιος παγκοσμίως, με τη μέση θερμοκρασία να είναι 15,79 βαθμούς Κελσίου, μόλις 0,12 βαθμούς Κελσίου κάτω από το απόλυτο ρεκόρ, που καταγράφτηκε μόλις τον περασμένο χρόνο, πάντως πάνω από τον Μάιο του 2000, που πλέον κατατάσσεται τρίτος.Πάντως η θερμοκρασία υποχώρησε κάτω από το όριο της αύξησης κατά 1,5° Κελσίου σε σύγκριση με την προβιομηχανική εποχή. Συγκεκριμένα, ο περασμένος μήνας ήταν 1,4° Κελσίου πιο θερμός από τον μέσο όρο της περιόδου 1850-1900, που ανήκει στην προβιομηχανική εποχή, προτού δηλαδή η ανθρωπότητα αρχίσει να κάνει μαζική χρήση ορυκτών καυσίμων, στην οποία αποδίδεται η διαρκής κλιματική αλλαγή και η υπερθέρμανση της Γης.Έτσι τον Μάιο του 2025 «διακόπηκε η χωρίς προηγούμενο μακρά αλληλουχία μηνών (με θερμοκρασίες) υψηλότερες από 1,5° Κελσίου» σε σύγκριση με την προβιομηχανική εποχή, σημείωσε ο Κάρλο Μπουοντέμπο, διευθυντής της υπηρεσίας παρακολούθησης της κλιματικής αλλαγής στο κέντρο Κοπέρνικος (C3S). Τους 21 από τους τελευταίους 22 μήνες ξεπεράστηκε το συμβολικό αυτό όριο, που συμπίπτει με τον πιο φιλόδοξο στόχο της συμφωνίας του Παρισιού.Ο στόχος του 1,5° Κελσίου μετριέται σε διάστημα μιας ή δύο δεκαετιών, επομένως ένα μόνο έτος πάνω από αυτό το επίπεδο δεν σημαίνει ότι ο στόχος δεν έχει επιτευχθεί. Δείχνει όμως ότι η κλιματική έκτακτη ανάγκη συνεχίζει να εντείνεται. Κάθε χρονιά της τελευταίας δεκαετίας ήταν ένα από τις δέκα θερμότερες, με καταγεγραμμένα ρεκόρ από το 1850.Μπορεί η εξέλιξη αυτή να «προσφέρει σύντομη ανάπαυλα στον πλανήτη, αλλά περιμένουμε ότι το όριο του 1,5° Κελσίου θα ξεπεραστεί ξανά στο εγγύς μέλλον, λόγω της συνεχιζόμενης υπερθέρμανσης του κλιματικού συστήματος», προειδοποίησε.Υπολογιζόμενη σε περίοδο 12 μηνών (Ιούνιος 2024-Μάιος 2025), εξάλλου, η αύξηση της θερμοκρασίας σε σύγκριση με την προβιομηχανική εποχή έφθασε στο επίπεδο 1,57° Κελσίου. Η θερμοκρασία στους ωκεανούς Η ίδια κατάσταση εντοπίζεται στους ωκεανούς. Με 20,79° Κελσίου στην επιφάνεια, ο περασμένος μήνας ήταν επίσης ο δεύτερος θερμότερος στην πρόσφατη ιστορία, κάτω μόνο από τον Μάιο του 2024. Οι θερμοκρασίες παρέμειναν «ασυνήθιστα υψηλές» σε πολλές θάλασσες, σύμφωνα με το παρατηρητήριο Κοπέρνικος.«Μεγάλες περιοχές του βορειοανατολικού και του βόρειου Ατλαντικού, που γνώρισαν θαλάσσιους καύσωνες, κατέγραψαν θερμοκρασίες επιφάνειας-ρεκόρ μήνα. Το μεγαλύτερο μέρος της Μεσογείου ήταν πολύ πιο θερμό από τον μέσο όρο», διαπίστωσαν οι ειδικοί του κέντρου.Η υγεία των ωκεανών βρίσκεται στην καρδιά της τρίτης συνόδου των Ηνωμένων Εθνών που είναι αφιερωμένη σ’ αυτούς (UNOC), η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη αυτές τις ημέρες στη Νίκαια, στη νότια Γαλλία.Οι θαλάσσιοι καύσωνες μπορεί να οδηγούν σε μαζική μετανάστευση και επεισόδια μαζικής θνησιμότητας ειδών, στην επιδείνωση οικοσυστημάτων, αλλά και στη μείωση της δυνατότητας των ωκεανών να αναμιγνύουν τα νερά της επιφάνειας με αυτά στα βάθη, εμποδίζοντας έτσι τη διανομή θρεπτικών συστατικών.Οι ωκεανοί, που καλύπτουν το 70% της επιφάνειας της Γης, είναι επίσης μείζων ρυθμιστής του κλίματος της Γης. Τα πιο θερμά νερά οδηγούν σε σφοδρότερες καταιγίδες, σε ισχυρότερους τυφώνες ή κυκλώνες, κι αυτό συνοδεύεται από ακολουθία καταστροφών και πλημμυρών. Χωρίς βροχοπτώσεις Ο ξηρός καιρός επιμένει σε πολλά μέρη του κόσμου. Τον Μάιο του 2025, μεγάλο μέρος της βόρειας και κεντρικής Ευρώπης, καθώς και οι νότιες περιοχές της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Τουρκίας, είχε πιο ξερές συνθήκες από τον μέσο όρο.Σύμφωνα με τον Κοπέρνικο, η άνοιξη είχε πολύ χαμηλή βροχόπτωση. «Ορισμένα τμήματα της Ευρώπης γνώρισαν τα χαμηλότερα επίπεδα κατακρημνίσεων και υγρασίας στο έδαφος από το 1979 τουλάχιστον», τόνισαν οι ειδικοί του.Την άνοιξη έσπασαν διάφορα ρεκόρ στη Βρετανία, ενώ ξηρασία άνευ προηγουμένου εδώ και δεκαετίες πλήττει εδώ κι εβδομάδες τη Δανία και την Ολλανδία, εγείροντας ανησυχίες τόσο για την αγροτική παραγωγή τους όσο και τα αποθέματα υδάτινων πόρων τους.Τον Μάιο του 2025, ο καιρός ήταν ξηρότερος από τον μέσο όρο σε μεγάλο μέρος της Βόρειας Αμερικής, στο Κέρας της Αφρικής και σε όλη την κεντρική Ασία, καθώς και στη νότια Αυστραλία και σε μεγάλο μέρος τόσο της νότιας Αφρικής όσο και της Νότιας Αμερικής. https://www.naftemporiki.gr/green/1966778/kopernikos-o-fetinos-maios-itan-o-deyteros-thermoteros-poy-katagraftike-pote-sti-gi/

Η Ελλάδα μπαίνει στον ευρωπαϊκό χάρτη υδρογόνου με το νέο πρατήριο της Motor Oil. Κρίσιμη παράμετρος η διαμόρφωση αγορας. Μέρος του ευρωπαϊκού χάρτη υδρογονοκίνησης συνιστά πλέον η Ελλάδα με την Motor Oil να εγκαινιάζει το πρώτο πρατήριο υδρογόνου στην ελληνική επικράτεια και από πρώτα στην περιοχή.Ειδικότερα, ο πρώτος εμπορικός σταθμός ανεφοδιασμού Υδρογόνου στους Αγίους Θεοδώρους υπό το εμπορικό σήμα της AVIN παρουσιάστηκε εχθές και ειδική εκδήλωση με τα στελέχη της εταιρείας να υπογραμμίζουν ότι πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα προς την προώθηση της κινητικότητας με υδρογόνο στη χώρα. Το πρατήριο συνιστά επένδυση της τάξης των 3 εκατ. ευρώ και επιβεβαιώνει την πρόθεση του Ομίλου να αποτελέσει εκ των πρωταγωνιστών στα «ανανεώσιμα» καύσιμα του μέλλοντος.Το έργο αυτό διακρίνεται για σημαντικές πρωτιές σε εθνική, περιφερειακή και ευρωπαϊκή κλίμακα. Είναι το πρώτο, δημόσια προσβάσιμο, εμπορικό πρατήριο υδρογόνου που κατασκευάζεται στη χώρα και από τα πρώτα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Είναι το πρώτο που υλοποιείται στην Ευρώπη με συγχρηματοδότηση (κατά 50%) από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Connecting Europe Facility (CEF) – Transport και το πρώτο έργο που ανοίγει τον δρόμο για την εμπορική διάθεση αμιγώς πράσινων καυσίμων για τις οδικές μεταφορές στη χώρα. Υδρογόνο VS εξηλεκτρισμός Το υδρογόνο έρχεται να καλύψει και να απαντήσει στις προκλήσεις του εξηλεκτρισμού που επιτάσσουν μια διαφορετική προσέγγιση από την «παραδοσιακή» της πράσινης ηλεκτρικής ενέργειας. «Ξέρουμε όλοι ότι το ενεργειακό σύστημα βασίζεται σε υγρά, αέρια και στερεά καύσιμα.Το υδρογόνο αναμένεται να έχει ένα ρόλο τόσο αυτοτελώς όσο και ως ενδιάμεσο για την παραγωγή συνθετικών καυσίμων» ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο Γενικός Διευθυντής της AVIN Oil, Γιάννης Ραπτάκης. Συμπλήρωσε δε πως το υδρογόνο «μπορεί να έχει ρόλο εκεί που ο εξηλεκτρισμός είναι δύσκολος», δίνοντας έτσι το στίγμα για τις εφαρμογές του υδρογόνου. Αξίζει να σημειωθεί ότι καταγράφεται κινητικότητα στο κομμάτι της υδρογονοκίνησης σε παγκόσμιο επίπεδο με μόλις το 2024 να μετράμε 125 νέους σταθμούς.Αν και τα εγκαίνια του πρώτου σταθμού ανεφοδιασμού σε συνδυασμό με την εν εξελίξει προσπάθεια του ΥΠΕΝ να ορίσει το ρυθμιστικό πλαίσιο με το νομοσχέδιο που βρίσκεται σε διαβούλευση, εντούτοις, το πρόβλημα παραμένει η αγορά. Με άλλα λόγια, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Hydrogen Europe Γιώργος Χατζημαρκάκης, απαντώντας σε σχετική ερώτηση με τα βασικά «επίδικα» για την «επόμενη μέρα» του υδρογόνου, εστίασε στο κομμάτι της αγοράς, σημειώνοντας ότι «το πρώτο και το πιο σημαντικό είναι η αγορά».Αυτό γιατί διαφορετικά ο κλάδος θα συνεχίσει να «παγιδεύεται» στην ιστορία της «κότας και του αυγού» με την έννοια ότι η προώθηση των υποδομών απαιτούν την ύπαρξη αγοράς και αντίστροφα η ύπαρξη αγοράς προϋποθέτει την ανάπτυξη υποδομών στη παραγωγή, μεταφορά και διάθεση του καυσίμου. Ζήτημα χρόνου η μείωση του κόστους Υπό αυτό το πρίσμα, όπως ανέφερε ο ίδιος και ακολούθως υπογράμμισαν και οι υπόλοιποι ομιλητές – ο γενικός διευθυντής της AVIN OIL, Ιωάννης Ραπτάκης, ο Γενικός Διευθυντής της Coral Gas, Παναγιώτης Χαριτόπουλος και ο Διευθυντής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Ομίλου Motor Oil, Κωνσταντίνος Χατζηφώτης, η διαδικασία θα πρέπει να προχωρήσει, αναμένοντας συν τω χρόνω, όπως έγινε με τις άλλες μορφές πράσινης ενέργειας, στην ωρίμανση της τεχνολογίας σε βιώσιμα οικονομικά μεγέθη.Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι το κόστος παραγωγής υδρογόνου εκτιμάται σήμερα στα 15 ευρώ το κιλό με την προοπτική να υποχωρήσει στα 5 ευρώ το κιλό σε κάποια χρόνια, απομειώνοντας ακολούθως και την τιμή λιανικής.Αξίζει, ωστόσο να σημειωθεί, όπως επισημάνθηκε σχετικά, ότι η στρατηγική προώθησης υδρογόνου δεν θα πρέπει να περιορίζεται μονάχα στα οικονομικά μεγέθη αλλά να προσμετρά την συνολικότερη εικόνα του ενεργειακού συστήματος και των εφαρμογών που δύναται να τύχει, όπου και παρουσιάζει σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα έναντι του εξηλεκτρισμού, παρά το γεγονός ότι εκ πρώτης όψεως ο εξηλεκτρισμός μπορεί να εμφανίζει ανταγωνιστικότερα οικονομικά μεγέθη.Τα οικονομικά μεγέθη αλλάζουν ειδικά όταν στην περίπτωση του υδρογόνου το 70% του κόστους παραγωγής οφείλεται στο κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και σήμερα ένα μεγάλο μέρος της πράσινης ηλεκτροπαραγωγής καταλήγει στα σκουπίδια σε συνέχεια της αδυναμίας απορρόφησης του από το δίκτυο λόγω μικρότερης ζήτησης. Τα πλεονεκτήματα του υδρογόνου Ως προς τα οφέλη της υδρογονοκίνησης ξεχωρίζουν οι μηδενικές εκπομπές ρύπων, ο γρήγορος ανεφοδιασμός με τον μέσο εκτιμώμενο χρόνο να υπολογίζεται στα 3-5 λεπτά, η μεγάλη αυτονομία της τάξης των 500-700 χιλιομέτρων. Πρόκειται για γνωρίσματα που καθιστούν το υδρογόνο κατάλληλο καύσιμο για επαγγελματική χρήση, μεγάλες αποστάσεις και μεταφορά εμπορευμάτων καθώς και σε ναυτιλία και αεροπλοΐα.Η μεγάλη ωστόσο αγορά που ξεπροβάλει για το υδρογόνο αφορά την χρήση του στα διυλιστήρια που ήδη χρησιμοποιείται «γκρι» και «μπλε» υδρογόνο και σχεδιάζεται η μετάβαση στο «πράσινο» υδρογόνο για την περαιτέρω απανθρακοποίηση. Η στρατηγική διάσταση Τέλος, η όλη προσπάθεια διατηρεί και μια στρατηγική διάσταση, όπως ανέφερε ο κ. Χατζημαρκάκης, επισημαίνοντας ότι το υδρογόνο μπορεί να αποτελέσει το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ευρώπης στην αποθήκευση ενέργειας έναντι των μπαταριών της Κίνας και της στρατηγικής των ΗΠΑ. «Βλέπουμε τι γίνεται στον κόσμο, οι ΗΠΑ αλλάζουν μορφή, η Κίνα θέλει να παίξει ρόλο και επομένως η Ευρώπη θα πρέπει να έχει την δική της εκδοχή για αποθήκευση. Αυτό μπορεί να είναι το υδρογόνο», σημείωσε χαρακτηριστικά. https://www.naftemporiki.gr/business/1966799/i-ellada-mpainei-ston-eyropaiko-charti-ydrogonoy-me-to-neo-pratirio-tis-motor-oil/

Η διαστημική φυσική και οι σπουδές βιολογίας ολοκληρώνουν την εβδομάδα στον διαστημικό σταθμό Η διαστημική φυσική ξεπέρασε το ερευνητικό πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού την Παρασκευή, ακολουθούμενη από συνεχιζόμενες σπουδές βιολογίας. Καθήκοντα παρατήρησης της Γης και μια ποικιλία εργαστηριακών εργασιών συντήρησης ήταν επίσης στο πρόγραμμα για το πλήρωμα της Αποστολής 73 στο τέλος της εβδομάδας.Η παρατήρηση του τρόπου με τον οποίο η μικροβαρύτητα επηρεάζει τη φυσική στον τροχιακό σταθμό δίνει στους μηχανικούς την ευκαιρία να σχεδιάσουν καινοτόμα προϊόντα και λύσεις που ωφελούν τις βιομηχανίες στη Γη και στο διάστημα. Οι γνώσεις που δεν μπορούν να ληφθούν σχετικά με τη βαρύτητα της Γης έχουν συμβάλει στη βελτίωση της ποιότητας των φαρμάκων, των τροφίμων, των οικιακών προϊόντων και μιας ευρείας γκάμας άλλων προϊόντων και υπηρεσιών.Ο Διοικητής του Σταθμού Takuya Onishi από την JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) ολοκλήρωσε τις εργασίες του πειράματος Κολλοειδών Στερεών που μελετά τη συμπεριφορά μικροσκοπικών σωματιδίων (κολλοειδών) και πρωτεϊνών στο νερό. Αποθήκευσε τον ερευνητικό εξοπλισμό και επέστρεψε το Microgravity Science Glovebox στην τυπική του διαμόρφωση στην εργαστηριακή μονάδα Destiny. Τα αποτελέσματα από την έρευνα φυσικής μπορούν να καθοδηγήσουν την παραγωγή φαρμακευτικών προϊόντων και την κρυστάλλωση πρωτεϊνών στο διάστημα για τη βελτίωση της ανθρώπινης υγείας. Η μηχανικός πτήσης της NASA, Anne McClain, εργάστηκε επίσης στο Destiny, ανταλλάσσοντας φυσίγγια δειγμάτων μέσα στο Εργαστήριο Επιστήμης Υλικών (MSL) της εργαστηριακής μονάδας. Το MSL υποστηρίζει την έρευνα νέων εφαρμογών για υπάρχοντα υλικά όπως μέταλλα, κράματα, πολυμερή και άλλα, και την ανάπτυξη νέων ή βελτιωμένων υλικών. Η McClain αργότερα αντικατέστησε έναν ελεγκτή διοξειδίου του άνθρακα μέσα στο Εργαστήριο Αυτοματοποιημένων Βιολογικών Προϊόντων του Διαστήματος, ένα θερμοκοιτίδα έρευνας που υποστηρίζει τη μελέτη βιολογικών συστημάτων και διεργασιών σε μικροβαρύτητα.Η μηχανικός πτήσης της NASA, Nichole Ayers, συνέχισε να δοκιμάζει την απόδοση ενός τρισδιάστατου μικροσκοπίου, που ονομάζεται Σύστημα Ογκομετρικής Απεικόνισης Extant Life, ή ELVIS, μέσα στην εργαστηριακή μονάδα Kibo. Επεξεργάστηκε δείγματα βακτηρίων βαθέων υδάτων για προβολή μέσα στο ELVIS για να αποδείξει την ικανότητά του να παρακολουθεί την ποιότητα του νερού, να ανιχνεύει μολυσματικούς οργανισμούς σε διαστημόπλοια και να ερευνά κολλοειδή ή αιωρήματα σωματιδίων σε ένα υγρό.Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Jonny Kim, επικεντρώθηκε στη συντήρηση της τροχιάς, διατηρώντας τα συστήματα υποστήριξης ζωής και αποθηκεύοντας φορτίο καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας. Αρχικά, επιθεώρησε φίλτρα ανεμιστήρων σε μια σχάρα EXPRESS, μια πολλαπλών χρήσεων ερευνητική σχάρα, στη εργαστηριακή μονάδα Columbus, αναζητώντας πιθανά συντρίμμια που δεν είναι προσβάσιμα κατά τη διάρκεια των κανονικών εργασιών καθαρισμού. Μετά από αυτή την εργασία, μετακινήθηκε στον Προσαρμογέα Σύζευξης 1 υπό Πίεση που συνδέει τη μονάδα Unity με τη μονάδα Zarya και αποθήκευσε μια ποικιλία υλικού.Ο βετεράνος κοσμοναύτης της Roscosmos, Sergey Ryzhikov, φορούσε γυαλιά εικονικής πραγματικότητας για μια έρευνα που εξερευνούσε πώς η αίσθηση ισορροπίας και η οπτική παρακολούθηση ενός μέλους του πληρώματος προσαρμόζονται στη μικροβαρύτητα. Ο μηχανικός πτήσης Kirill Peskov συνέχισε τα καθήκοντά του στην παρατήρηση της Γης στρέφοντας μια κάμερα έξω από το παράθυρο ενός διαστημικού σταθμού και φωτογραφίζοντας νησιά και ηφαίστεια σε όλο τον κόσμο. Ο μηχανικός πτήσης Alexey Zubritskiy ξεκίνησε τη βάρδιά του γεμίζοντας τη δεξαμενή γεννήτριας οξυγόνου Elektron και στη συνέχεια μετέφερε νερό που ήταν αποθηκευμένο στο φορτηγό σκάφος Progress 90 στις δεξαμενές του σταθμού.Η Αποστολή Axiom 4 συνεχίζει την αντίστροφη μέτρηση για την εκτόξευση από το Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στις 8:22 π.μ. EDT στις 10 Ιουνίου σε ένα διαστημόπλοιο SpaceX Dragon. Η βετεράνος αστροναύτης Peggy Whitson θα κυβερνήσει το Ax-4 και θα ηγηθεί του Ινδού πιλότου Shubhanshu Shukla και των ειδικών αποστολής Sławosz Uzanański-Wiśniewksi από την Πολωνία και του Tibor Kapu από την Ουγγαρία στο τροχιακό φυλάκιο. Οι αστροναύτες του Ax-4 θα επιβιβαστούν στο Dragon για μια αυτόνομη προσγείωση στο διαστημικό λιμάνι του σταθμού στη μονάδα Harmony στις 12:30 μ.μ. στις 11 Ιουνίου. Παρακολουθήστε την κάλυψη της εκτόξευσης και της προσγείωσης στο NASA+. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και το Instagram. Λαμβάνετε τα τελευταία νέα από τη NASA κάθε εβδομάδα. Εγγραφείτε εδώ. Περισσότερα από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/06/space-physics-biology-studies-wrap-week-aboard-space-station/ Η ακτή του Κόλπου της Αμερικής, φωτισμένη από τα φώτα της πόλης από το Χιούστον του Τέξας (πάνω αριστερά) μέχρι τη χερσόνησο της Φλόριντα και μια ατμοσφαιρική λάμψη που στεφανώνει τον ορίζοντα της Γης, απεικονίζονται από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό καθώς βρισκόταν σε τροχιά 260 μίλια πάνω από την Πολιτεία Lone Star. NASA

Δεύτερη αποτυχημένη προσπάθεια ιαπωνικού σκάφους να πατήσει στη Σελήνη (βίντεο) Το σκάφος Resilience δεν κατάφερε να προσσεληνωθεί ομαλά και έχει χαθεί η επικοινωνία μαζί του. Ένα διαστημόπλοιο από την Ιαπωνία που προσπαθούσε να πραγματοποιήσει την πρώτη ιδιωτική προσσελήνωση της χώρας συνετρίβη στην επιφάνεια της Σελήνης σε μια απογοητευτική δεύτερη αποτυχία για την κατασκευάστρια εταιρεία ispace.Το διαστημόπλοιο Resilience της ιαπωνικής εταιρείας στόχευε να πραγματοποιήσει μια ομαλή προσεδάφιση στην περιοχή Mare Frigoris (Ψυχρή Θάλασσα ) στην πλευρά της Σελήνης που βλέπει μόνιμα τη ΓΗ. Όμως η τηλεμετρία από το όχημα προσεδάφισης σταμάτησε ένα λεπτό και 45 δευτερόλεπτα πριν από την προγραμματισμένη προσεδάφιση προφανώς λόγω δυσλειτουργίας του εξοπλισμού.Θυμίζει την πρώτη απόπειρα προσεδάφισης της ispace στη Σελήνη, τον Απρίλιο του 2023. Το διαστημόπλοιο χάθηκε από τα όργανα επικοινωνίας επίσης κατά τη διάρκεια της προσπάθειας προσεδάφισης η οποία τελικά κηρύχθηκε αποτυχημένη. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν υποδηλώνουν ότι το αποστασιόμετρο λέιζερ του οχήματος προσεδάφισης αντιμετώπισε προβλήματα κατά τη μέτρηση της απόστασης του ανιχνευτή από την επιφάνεια της Σελήνης.«Ως αποτέλεσμα, το όχημα προσεδάφισης δεν μπόρεσε να επιβραδυνθεί επαρκώς ώστε να φτάσει στην απαιτούμενη ταχύτητα για την προγραμματισμένη προσεδάφιση στη Σελήνη. Με βάση αυτές τις συνθήκες, θεωρείται επί του παρόντος ότι το όχημα προσεδάφισης πιθανότατα πραγματοποίησε μια ανώμαλη προσεδάφιση στην επιφάνεια της Σελήνης. Απολογούμαστε στους συνεργάτες μας και δηλώνουμε ότι δεν θα απογοητευτούμε και θα συνεχίσουμε την προσπάθεια να φτάσουμε με επιτυχία στη Σελήνη» αναφέρει σε ανακοίνωση της η ispace. Μια ανώμαλη προσεδάφιση σημαίνει ότι το Resilience έπεσε στην επιφάνεια της Σελήνης πιο γρήγορα από το προγραμματισμένο. Πιστεύεται ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο αν όχι απίθανο να καταφέρει το σκάφος να προχωρήσει με την αποστολή δύο εβδομάδων ή να αναπτύξει το μικρό ρόβερ Tenacious που κατασκευάστηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. Εικόνα του σκάφους Resilience κατά τη διάρκεια της προσεδάφισης στη Σελήνη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1965296/deyteri-apotychimeni-prospatheia-iaponikoy-skafoys-na-patisei-sti-selini-vinteo/

Ανακαλύφθηκε η πιο παράξενη υπερ-Γη στο Σύμπαν. Πρόκειται για έναν εξωπλανήτη που είναι πιθανό να... μπαινοβγαίνει στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου του. Μια τεράστια «υπερ-Γη» με ακραίο κλίμα που την καθιστά κατοικήσιμη μόνο για ένα μέρος της τροχιάς της εντοπίστηκε να κινείται γύρω από ένα άστρο 2,472 έτη φωτός μακριά από τον δικό μας πλανήτη.Με τον όρο υπερ-Γη (ή υπερ-Γαία) οι αστρονόμοι ονομάζουν πλανήτες σε άλλα αστρικά συστήματα το μέγεθος των οποίων είναι μεγαλύτερο από αυτό της Γης αλλά μικρότερο από αυτό των μεγάλων πλανητών αερίου του ηλιακού μας συστήματος όπως ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει την ανακάλυψη που έκανε με τη μέθοδο της μελέτης της έκλειψης που προκαλείται σε ένα άστρο από τη διέλευση ενός πλανήτη που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από αυτόν. Με τη μέθοδο αυτή έχουν ανακαλυφθεί χιλιάδες εξωπλανήτες και έχει εξελιχθεί από τους επιστήμονες τόσο ώστε να μπορούν να συλλέγονται δεδομένα όχι μόνο για την ύπαρξη ενός πλανήτη αλλά και την χημική του σύσταση και άλλα χαρακτηριστικά του.Ο νέος εξωπλανήτης ονομάζεται Kepler-725c και είναι στα ανώτερα όρια της κατηγορίας της υπερ-Γης αφού έχει μάζα δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή του πλανήτη μας. Δεν έχουμε ένα παράδειγμα υπερ-Γης στο ηλιακό μας σύστημα, επομένως δεν γνωρίζουμε πραγματικά πώς είναι αυτοί οι πλανήτες. Οι πλανητικοί επιστήμονες εξακολουθούν να παλεύουν με θεωρητικά μοντέλα που προσπαθούν να περιγράψουν τις ιδιότητες αυτών των κόσμων. Πόσοι από αυτούς είναι βραχώδεις πλανήτες; Διαθέτουν πυκνή ατμόσφαιρα; Διαθέτουν τεκτονικές πλάκες και τεκτονική δραστηριότητα ; Πώς θα επηρέαζε η υψηλότερη επιφανειακή τους βαρύτητα την εξέλιξη της ζωής; Οριστικές απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δεν έχουν ακόμη δοθεί οπότε κάθε νέα ανακάλυψη ενός τέτοιου πλανήτη αυξάνει τις γνώσεις μας για αυτούς.Η τροχιά του πλανήτη κρίνεται ως ιδιαίτερα ασυνήθιστη. Είναι εξαιρετικά ελλειπτική με εκκεντρότητα 0,44. Για λόγους σύγκρισης, η τροχιά της Γης έχει εκκεντρότητα 0,0167 και επομένως είναι σχεδόν κυκλική. Στο άλλο άκρο, μια τροχιακή εκκεντρότητα 1 θα ήταν παραβολική. Η τροχιά του Kepler-725c έχει οβάλ σχήμα, που σημαίνει ότι σε ορισμένα σημεία της τροχιάς του βρίσκεται πολύ πιο κοντά στο άστρο του από ό,τι σε άλλες χρονικές στιγμές. Ενώ συνολικά ο Kepler-725c λαμβάνει 1,4 φορές περισσότερη θερμότητα από το άστρο του από ό,τι η Γη από τον Ήλιο, αυτός είναι απλώς ο μέσος όρος κατά τη διάρκεια της τροχιάς του, και κατά καιρούς λαμβάνει λιγότερη. Το κλίμα και η ζωή Εάν ο Kepler-725c έχει ατμόσφαιρα, τότε η διαφορά στην ηλιακή θέρμανση σε διαφορετικές χρονικές στιγμές στην τροχιά του θα μπορούσε να προκαλέσει χάος στο κλίμα του. Στην πραγματικότητα, η υψηλή τροχιακή εκκεντρότητα σημαίνει ότι ο εξωπλανήτης περνάει μόνο ένα μέρος της τροχιάς του στην κατοικήσιμη ζώνη, η οποία είναι μια κυκλική ζώνη γύρω από το αστέρι σε απόσταση όπου οι θερμοκρασίες είναι κατάλληλες για υγρό νερό στην επιφάνεια ενός πλανήτη.Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Kepler-725c είναι κατοικήσιμος μόνο για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα κατά την τροχιακή του κίνηση; Τι θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε ζωή που μπορεί να υπάρχει στον πλανήτη κατά τις περιόδους που βρίσκεται εκτός της κατοικήσιμης ζώνης; Και πάλι, αυτά είναι θεωρητικά προβλήματα με τα οποία παλεύουν οι επιστήμονες, αλλά τώρα η ύπαρξη του Kepler-725c τα καθιστά ξαφνικά πολύ πραγματικά προβλήματα.Ωστόσο, επειδή δεν βλέπουμε τη διέλευση του Kepler-725c, δεν θα είναι δυνατό να διερευνήσουμε την ατμόσφαιρά του με το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb, το οποίο χρησιμοποιεί το ηλιακό φως που φιλτράρεται μέσα από την ατμόσφαιρα ενός πλανήτη για να κάνει συμπεράσματα σχετικά με τις ιδιότητες και τη σύνθεση αυτής της ατμόσφαιρας.Τέτοιες απαντήσεις θα έχουμε από την αποστολή PLATO (PLANetary Transits and Oscillations of stars) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος που αφορά την εκτόξευση ενός τηλεσκοπίου το 2026 το οποίο θα διαθέτει τα πιο εξειδικευμένα όργανα ανίχνευσης και μελέτης εξωπλανητών μέχρι σήμερα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1966058/anakalyfthike-i-pio-paraxeni-yper-gi-sto-sympan/

Ετοιμάζεται να κλείσει (επιτέλους) η «Πύλη της Κόλασης» (βίντεο) Εξασθενεί μετά από μισό αιώνα η καύση του κρατήρα Νταρβάζα στο Τουρκμενιστάν Ο Κρατήρας Νταρβάζα επίσης γνωστός ως Πύλη της Κολάσης, είναι κοίτασμα φυσικού αερίου που κατέρρευσε μέσα σε ένα σπήλαιο κοντά στη Νταρβάζα του Τουρκμενιστάν πριν 50 χρόνια και έκτοτε καίγεται αδιάκοπα. Οι ειδικοί που μελετούν τον κρατήρα λένε ότι η φωτιά αρχίζει να υποχωρεί σημαντικά.Δεν έχουν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για το πώς αναφλέγεται ο κρατήρας και ορισμένα γεγονότα αμφισβητούνται. Μία από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες είναι ότι οι Σοβιετικοί γεωλόγοι θέλοντας να αποτρέψουν την εξάπλωση του αερίου μεθανίου προκάλεσαν εκούσια ή πιθανώς και ακούσια την έναρξη της καύσης του κρατήρα που έχει διάμετρο 69 μέτρα και έχει γίνει δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο.Τον Ιανουάριο του 2022, μια επιτροπή ανέλαβε να βρει μια λύση για την κατάσβεση του φλεγόμενου κρατήρα. Η επιτροπή ελπίζει είτε να σβήσει εντελώς τον κρατήρα αερίου είτε να βρει έναν τρόπο ώστε ο κρατήρας να εξακολουθεί να καίγεται χωρίς να περιλαμβάνει αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.Οι διάφορων ειδών εργασίες γύρω ή κοντά στον κρατήρα για να γίνει απορρόφηση και απομάκρυνση του μεθανίου από αυτόν φαίνεται ότι έχουν αρχίσει να αποδίδουν αφού οι παρατηρήσεις που γίνονται στον κρατήρα δείχνουν αξιοσημείωτο περιορισμό της καύσης του. Η άντληση φυσικού αερίου από άλλα σημεία που θα δημιουργηθούν στη περιοχή όπου θα μπορεί να αποθηκευτεί με ασφάλεια και να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ενέργειας θα βοηθούσε τη χώρα να μειώσει το υπερβολικό αποτύπωμα άνθρακα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1965678/etoimazetai-na-kleisei-epiteloys-i-pyli-tis-kolasis-vinteo/

Αναζητώντας Αρχαία Βράχια στα Επίπεδα «Forlandet». Αυτή την εβδομάδα, το Perseverance συνέχισε τη σταδιακή του κάθοδο στο σχετικά επίπεδο έδαφος έξω από τον κρατήρα Jezero. Σε αυτήν την περιοχή, η επιστημονική ομάδα αναμένει να βρει βράχους που θα μπορούσαν να είναι από τους παλαιότερους που έχουν παρατηρηθεί ποτέ από το ρόβερ Perseverance - και ίσως από οποιοδήποτε ρόβερ που έχει εξερευνήσει την επιφάνεια του Άρη - παρουσιάζοντας μια μοναδική ευκαιρία να κατανοήσουμε το αρχαίο παρελθόν του Άρη. Το Perseverance βρίσκεται τώρα στο «Fallbreen», μια ανοιχτόχρωμη έκθεση σε βραχώδες υπόστρωμα που η επιστημονική ομάδα ελπίζει να συγκρίνει με την κοντινή προεξοχή που περιέχει ολιβίνη στο «Copper Cove». Αυτή θα μπορούσε να είναι μια ματιά στη γεωλογική μονάδα πλούσια σε ολιβίνη και ανθρακικό άλας που εκτείνεται εκατοντάδες χιλιόμετρα δυτικά του κρατήρα Jezero. Η απόκτηση γνώσης για το πώς σχηματίστηκαν αυτά τα πετρώματα θα μπορούσε να έχει βαθιές επιπτώσεις στην συνεχώς εξελισσόμενη γνώση μας για την ιστορία αυτής της περιοχής. Οι πρόσφατες διαβάσεις του Perseverance σηματοδότησαν μια άλλη αξιοσημείωτη μετάβαση. Αφού πέρασε από τον Κόπερ Κόουβ, το Perseverance εισήλθε στο τετράπλευρο «Forlandet», μια περιοχή 1,2 τετραγωνικών χιλιομέτρων (περίπου 0,46 τετραγωνικά μίλια ή 297 στρέμματα) κατά μήκος της άκρης του κρατήρα που η επιστημονική ομάδα ονόμασε από το Εθνικό Πάρκο Forlandet στο νορβηγικό αρχιπέλαγος του Σβάλμπαρντ. Ανακαλύφθηκε στα τέλη του 16ου αιώνα από Ολλανδούς εξερευνητές, αυτό το παγωμένο σύνολο νησιών αιχμαλώτισε τη φαντασία μιας γενιάς ναυτικών που αναζητούσαν το Βορειοδυτικό Πέρασμα. Ενώ το Perseverance βρίσκεται στο τετράγωνο Forlandet, οι γεωμορφές και οι βραχώδεις στόχοι θα ονομαστούν ανεπίσημα από τοποθεσίες μέσα και γύρω από αυτό το εθνικό πάρκο στη Γη. Καθώς το ρόβερ πλοηγείται στα δικά του στενά περάσματα με πνεύμα ανακάλυψης, οδηγώντας γύρω από αμμόλοφους και περνώντας με αεράκι από λόφους, ελπίζουμε ότι θα διοχετεύσει την επιμονή των εξερευνητών που κάποτε έδωσαν σε αυτά τα βράχια τα ονόματά τους. https://science.nasa.gov/blog/searching-for-ancient-rocks-in-the-forlandet-flats/ Το ρόβερ Mars Perseverance της NASA απέκτησε αυτήν την εικόνα του χώρου εργασίας «Fallbreen» χρησιμοποιώντας την ενσωματωμένη αριστερή κάμερα πλοήγησης (Navcam). Η κάμερα βρίσκεται ψηλά στον ιστό του ρόβερ και βοηθά στην οδήγηση. Αυτή η εικόνα λήφθηκε στις 22 Μαΐου 2025 (Ηλιακός Ήλιος 1512, ή Αρειανή ημέρα 1.512 της αποστολής Άρης 2020) κατά την τοπική μέση ηλιακή ώρα 14:39:01. Sols 4561-4562: Προετοιμασία για Γεωτρήσεις στην Altadena Ημερομηνία σχεδιασμού της Γης: Τετάρτη, 4 Ιουνίου 2025 Συνεχίζουμε να αναζητούμε μια κατάλληλη τοποθεσία για να συλλέξουμε ένα δείγμα από γεωτρήσεις σε αυτήν την περιοχή. Όπως ίσως θυμάστε από το σχέδιο της Δευτέρας, πραγματοποιήσαμε μια σύντομη «ανάπτυξη» λίγο κάτω από 4 μέτρα (περίπου 13 πόδια) ελπίζοντας να βρούμε έναν στόχο γεώτρησης σήμερα, αφού η ανάλυση της Δευτέρας διαπίστωσε ότι δεν υπήρχαν καλοί στόχοι στον προηγούμενο χώρο εργασίας μας. Ευτυχώς, ο σημερινός χώρος εργασίας ήταν πολύ πιο συνεργατικός και καταφέραμε να επιλέξουμε τον στόχο «Altadena» ως την επόμενη πιθανή τοποθεσία γεώτρησης. Η Altadena είναι ένα όνομα που έχουμε κρατήσει για έναν ειδικό στόχο, καθώς το ομώνυμο όνομα εδώ στη Γη είναι μια γειτονιά δίπλα στο JPL που καταστράφηκε από την πυρκαγιά Eaton νωρίτερα φέτος. Είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε στο επόμενο τετράπλευρο χαρτογράφησης, το οποίο θα συνοδεύεται από ένα νέο σύνολο ονομάτων στόχων, οπότε η ομάδα αποφάσισε ότι η χρήση της Altadena ως ονόματος για αυτήν την τοποθεσία γεώτρησης ήταν μια προφανής επιλογή. Η μεγάλη δραστηριότητα σε αυτό το σχέδιο είναι το επόμενο βήμα στη διαδικασία γεώτρησης. Αυτή η δραστηριότητα είναι η «δοκιμή προφόρτισης», η οποία καθορίζει εάν οι δυνάμεις στο τρυπάνι θα είναι καλές κατά τη διάρκεια της γεώτρησης και εάν ο στόχος της γεώτρησης δεν θα μετακινηθεί ή θα σπάσει απροσδόκητα. Εάν περάσουμε τη δοκιμή προφόρτισης και διαπιστώσουμε ότι το πέτρωμα έχει τη χημεία που αναζητούμε, θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε με την Altadena ως την επόμενη τοποθεσία γεώτρησης. Εάν όχι, θα πρέπει να αποφασίσουμε εάν θα ξαναμπούμε ή θα συνεχίσουμε να οδηγούμε βαθύτερα σε αυτήν την πιθανώς κυβική περιοχή. Φυσικά, η δοκιμή προφόρτισης δεν είναι το μόνο πράγμα που κάνουμε σήμερα. Μπαίνοντας, φαινόταν ότι ο χρόνος μας για άλλες δραστηριότητες θα ήταν αρκετά περιορισμένος λόγω των περιορισμών ισχύος που επιβάλλονται από τις προετοιμασίες για τη γεώτρηση και τη διατήρηση του ρόβερ ζεστού κατά τη διάρκεια του κρύου χειμώνα του Άρη. Ωστόσο, πρόσφατα εφαρμόσαμε ορισμένες νέες δυνατότητες βελτιστοποίησης ισχύος, οι οποίες μας οδήγησαν στο να έχουμε πολύ περισσότερη ισχύ σήμερα από ό,τι περιμέναμε. Αυτό σήμαινε ότι μπορέσαμε να προσθέσουμε μια ολόκληρη επιπλέον ώρα επιστημονικού χρόνου εκτός από την ώρα που είχαμε ήδη προγραμματίσει. Όπως ήταν αναμενόμενο, η Αλτανένα λαμβάνει μεγάλη έμφαση σε αυτό το σχέδιο για τον χαρακτηρισμό της πριν από τις γεωτρήσεις. Αυτό περιλαμβάνει μια δραστηριότητα LIBS από το ChemCam και μια παρατήρηση από το Mastcam, καθώς και μερικές παρατηρήσεις κατά τη διάρκεια της νύχτας από το APXS και μερικές εικόνες MAHLI. Επιπλέον, το Mastcam θα παρατηρήσει κάποια εκτεθειμένη στρωματογραφία στο "Dana Point", μια ανοιχτόχρωμη φλέβα στο "Mission Trails" που θα είναι επίσης ένας στόχος του ChemCam LIBS, μερικές ακόμη κοντινές κοιλότητες και μερικές αμμώδεις περιοχές στο "Camp Williams" για να παρατηρήσει τη μεταφορά ιζημάτων που προκαλείται από τον άνεμο. Μαζί με τα δύο LIBS, το ChemCam θα χρησιμοποιήσει την κάμερα RMI για να προσθέσει στη στοίβα εικόνων που έχουμε από τον λόφο Mishe Mokwa και τη μονάδα yardang στο βάθος. Ως επικεφαλής της ομάδας Ατμόσφαιρας και Περιβάλλοντος (ENV) σήμερα, φαινόταν ότι θα είχα αρκετά ελαφρύ φόρτο εργασίας λόγω των περιορισμών ισχύος που εμποδίζουν οποιεσδήποτε δραστηριότητες ENV εκτός από τις συνήθεις παρατηρήσεις μας REMS, RAD και DAN. Με την επιπλέον ώρα επιστημονικού χρόνου, μπόρεσα να προσθέσω μια σειρά από νέες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων τριών ταινιών cloud με Navcam, μιας παρατήρησης σκόνης μέσα στον κρατήρα Gale από την Navcam με οπτική επαφή και μιας έρευνας Navcam για να αναζητήσω τυχόν εστίες σκόνης που μπορεί να στροβιλίζονται γύρω από το ρόβερ. Μια αρκετά αξιοπρεπής επιστημονική έρευνα ENV για ένα σχέδιο που ξεκίνησε από το τίποτα! Όταν ξεκινήσουμε τον σχεδιασμό την Παρασκευή, ελπίζουμε ότι θα έχουμε περάσει τη δοκιμή προφόρτισης και θα είμαστε σε θέση να μετατρέψουμε την Altadena στην 43η γεώτρηση μας στα επόμενα ηλιακά φαινόμενα, πριν συνεχίσουμε να ανεβαίνουμε τις πλαγιές του όρους Sharp. https://science.nasa.gov/blog/sols-4561-4562-prepping-to-drill-at-altadena/

Το Chandra της NASA βλέπει έναν εκπληκτικά ισχυρό πίδακα μαύρης τρύπας στο κοσμικό «μεσημέρι» Μια μαύρη τρύπα έχει εκπέμψει έναν εκπληκτικά ισχυρό πίδακα στο μακρινό σύμπαν, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από το Παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA και η οποία συζητήθηκε στο τελευταίο μας δελτίο τύπου. Αυτός ο πίδακας υπάρχει αρκετά νωρίς στο σύμπαν ώστε να φωτίζεται από τη λάμψη που έχει απομείνει από την ίδια τη Μεγάλη Έκρηξη.Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν το Chandra και το Karl G. Jansky Very Large Array (VLA) για να μελετήσουν αυτήν τη μαύρη τρύπα και τον πίδακά της σε μια περίοδο που ονομάζουν «κοσμικό μεσημέρι», η οποία συνέβη περίπου τρία δισεκατομμύρια χρόνια μετά την έναρξη του σύμπαντος. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι περισσότεροι γαλαξίες και οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες αναπτύσσονταν ταχύτερα από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία του σύμπαντος.Το κύριο γραφικό είναι μια καλλιτεχνική απεικόνιση που δείχνει υλικό σε έναν δίσκο που πέφτει προς μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα. Ένας πίδακας εκτινάσσεται μακριά από τη μαύρη τρύπα προς τα πάνω δεξιά, όπως ανίχνευσε το Chandra στη νέα μελέτη. Η μαύρη τρύπα βρίσκεται 11,6 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη όταν το κοσμικό μικροκυματικό υπόβαθρο (CMB), η λάμψη που είχε απομείνει από τη Μεγάλη Έκρηξη, ήταν πολύ πυκνότερη από ό,τι είναι τώρα. Καθώς τα ηλεκτρόνια στους πίδακες απομακρύνονται από τη μαύρη τρύπα, κινούνται μέσα στη θάλασσα της ακτινοβολίας CMB και συγκρούονται με φωτόνια μικροκυμάτων. Αυτές οι συγκρούσεις ενισχύουν την ενέργεια των φωτονίων προς τα πάνω στη ζώνη ακτίνων Χ (μωβ και λευκό), επιτρέποντάς τους να ανιχνευθούν από το Chandra ακόμη και σε αυτή τη μεγάλη απόσταση, η οποία φαίνεται στο ένθετο.Οι ερευνητές, στην πραγματικότητα, εντόπισαν και στη συνέχεια επιβεβαίωσαν την ύπαρξη δύο διαφορετικών μαύρων τρυπών με πίδακες μήκους άνω των 300.000 ετών φωτός. Οι δύο μαύρες τρύπες απέχουν 11,6 δισεκατομμύρια και 11,7 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, αντίστοιχα. Τα σωματίδια σε έναν πίδακα κινούνται με ταχύτητα μεταξύ 95% και 99% της ταχύτητας του φωτός (που ονομάζεται J1405+0415) και στον άλλο με ταχύτητα μεταξύ 92% και 98% της ταχύτητας του φωτός (J1610+1811). Ο πίδακας από τον J1610+1811 είναι αξιοσημείωτα ισχυρός, μεταφέροντας περίπου τη μισή ενέργεια από το έντονο φως από το θερμό αέριο που περιστρέφεται γύρω από τη μαύρη τρύπα.Η ομάδα κατάφερε να ανιχνεύσει αυτούς τους πίδακες παρά τις μεγάλες αποστάσεις και τη μικρή τους απόσταση από τις φωτεινές, αυξανόμενες υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες - γνωστές ως «κβάζαρ» - λόγω της οξείας όρασης ακτίνων Χ του Chandra, και επειδή η CMB ήταν πολύ πυκνότερη τότε από ό,τι είναι τώρα, ενισχύοντας την ενεργειακή ώθηση που περιγράφεται παραπάνω.Όταν οι πίδακες κβάζαρ πλησιάζουν την ταχύτητα του φωτός, η θεωρία της ειδικής σχετικότητας του Αϊνστάιν δημιουργεί ένα δραματικό φαινόμενο φωτεινότητας. Οι πίδακες που στοχεύουν προς τη Γη φαίνονται πολύ φωτεινότεροι από αυτούς που είναι στραμμένοι μακριά. Η ίδια φωτεινότητα που παρατηρούν οι αστρονόμοι μπορεί να προέρχεται από πολύ διαφορετικούς συνδυασμούς ταχύτητας και γωνίας θέασης. Ένα τζετ που τρέχει με ταχύτητα σχεδόν φωτός αλλά σε γωνία μακριά από εμάς μπορεί να φαίνεται εξίσου φωτεινό με ένα πιο αργό τζετ που είναι στραμμένο απευθείας στη Γη.Οι ερευνητές ανέπτυξαν μια νέα στατιστική μέθοδο που τελικά έλυσε αυτή την πρόκληση του διαχωρισμού των επιδράσεων της ταχύτητας και της γωνίας θέασης. Η προσέγγισή τους αναγνωρίζει μια θεμελιώδη προκατάληψη: οι αστρονόμοι είναι πιο πιθανό να ανακαλύψουν τζετ που είναι στραμμένα προς τη Γη απλώς επειδή τα σχετικιστικά φαινόμενα τα κάνουν να φαίνονται πιο φωτεινά. Ενσωμάτωσαν αυτήν την προκατάληψη χρησιμοποιώντας μια τροποποιημένη κατανομή πιθανοτήτων, η οποία εξηγεί πώς ανιχνεύονται οι τζετ που είναι προσανατολισμένοι σε διαφορετικές γωνίες στις έρευνες. Η μέθοδός τους λειτουργεί χρησιμοποιώντας πρώτα τη φυσική του τρόπου με τον οποίο τα σωματίδια των τζετ σκεδάζουν την CMB για να προσδιορίσουν τη σχέση μεταξύ της ταχύτητας του τζετ και της γωνίας θέασης. Στη συνέχεια, αντί να υποθέσουν ότι όλες οι γωνίες είναι εξίσου πιθανές, εφαρμόζουν το φαινόμενο της σχετικιστικής επιλογής: οι τζετ που εκπέμπονται προς εμάς (μικρότερες γωνίες) υπερεκπροσωπούνται στους καταλόγους μας. Εκτελώντας δέκα χιλιάδες προσομοιώσεις που ταιριάζουν με αυτήν την προκατειλημμένη κατανομή στο φυσικό τους μοντέλο, μπόρεσαν τελικά να προσδιορίσουν τις πιο πιθανές γωνίες θέασης: περίπου 9 μοίρες για το J1405+0415 και 11 μοίρες για το J1610+1811. Αυτά τα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν από την Jaya Maithil (Κέντρο Αστροφυσικής | Harvard & Smithsonian) στην 246η συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Άνκορατζ της Αλάσκας και δημοσιεύονται επίσης στο The Astrophysical Journal. Μια προδημοσίευση είναι διαθέσιμη εδώ. Το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα διαχειρίζεται το πρόγραμμα Chandra. Το Κέντρο Ακτίνων Χ Chandra του Αστροφυσικού Παρατηρητηρίου Smithsonian ελέγχει τις επιστημονικές επιχειρήσεις από το Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης και τις πτητικές λειτουργίες από το Μπέρλινγκτον της Μασαχουσέτης. Μια μαύρη τρύπα εξέπεμψε έναν εκπληκτικά ισχυρό πίδακα στο μακρινό σύμπαν, σύμφωνα με μια μελέτη από το Παρατηρητήριο Ακτίνων Χ Chandra της NASA. https://www.nasa.gov/image-article/nasas-chandra-sees-surprisingly-strong-black-hole-jet-at-cosmic-noon/

Το Νέφος του Όορτ δεν είναι ‘σφαιρική αγελάδα’. Το Νέφος του Όορτ είναι μια τεράστια περιοχή παγωμένων αντικειμένων που περιβάλλει τον Ήλιο μας. Θεωρούμε ότι από εκεί προέρχονται οι κομήτες. Συνήθως το Νέφος του Όορτ σχεδιάζεται ως μια αόριστη σφαιρική κατανομή αντικειμένων που περιβάλλουν την Ζώνη Kuiper και το πλανητικό μας σύστημα. Όμως σύμφωνα με (παλαιότερες), αλλά και μια πρόσφατη δημοσίευση των David Nesvornýet al στο περιοδικό ‘The Astrophysical Journal‘, το Νέφος του Όορτ αποκτά ένα πιο περίεργο σχήμα:Προσομοίωση αστρονόμων δείχνει ότι παλιρροιακές δυνάμεις από τον Γαλαξία μας δίνουν μια σπειροειδή μορφή στο εσωτερικό Νέφος του Όορτ που μοιάζει με σχήμα γαλαξία! Η μπλε γραμμή δείχνει το επίπεδο του Γαλαξία μας και η κόκκινη το επίπεδο στο οποίο κινούνται οι πλανήτες, που ονομάζεται «εκλειπτική».Το Νέφος του Όορτ σχηματίστηκε πριν από περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν το Ηλιακό Σύστημα ήταν σε νεαρή ηλικία. Καθώς οι εξωτερικοί πλανήτες απομάκρυναν την τροχιακή τους γειτονιά, τρισεκατομμύρια μικρά παγωμένα αντικείμενα ωθήθηκαν σε πολύ έκκεντρες τροχιές που πλησιάζουν έως και 30 αστρονομικές (AU) τον Ήλιο και στη συνέχεια απομακρύνονται μέχρι και 1.000 AU. Υπενθυμόζεται ότι η Γη απέχει 1 AU(=150 εκατομμύρια χιλιόμετρα) από τον Ήλιο. Αργότερα, οι γαλαξιακές παλιρροιακές δυνάμεις ώθησαν αυτά τα αντικείμενα πιο μακριά από τον Ήλιο και άλλαξαν την κλίση των τροχιών τους. Οι αλληλεπιδράσεις με κοντινά άστρα τείνουν να τυχαιοποιούν τις τροχιές των αντικειμένων του Νέφους του Όορτ.Το εσωτερικό Νέφος του Όορτ αποτελείται από αντικείμενα που βρίσκονται σε απόσταση 1000 έως 10.000 AU από τον Ήλιο. Είναι λίγο-πολύ επίπεδο, με διάμετρο περίπου 15.000 AU, κλίση 30° ως προς την εκλειπτική και μοιάζει με σπείρα με δύο στριμμένους βραχίονες. Παρά το γεγονός ότι σπειροειδής μορφή είναι μακρόβια, η άμεση παρατηρησιακή ανίχνευσή της μάλλον είναι πολύ δύσκολη.Το Νέφος του Όορτ θυμίζει το ανέκδοτο με τις σφαιρικές αγελάδες. Οι φυσικοί όταν μελετούν κάτι ξεκινούν «υποθέτοντας μια σφαιρική αγελάδα». Αλλά όταν καταπιάνονται με τις λεπτομέρειες η «σφαιρική αγελάδα» γίνεται πιο περίπλοκη προσεγγίζοντας μια κανονική αγελάδα. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: 1. The Oort Cloud – https://johncarlosbaez.wordpress.com/2025/06/06/the-oort-cloud/ 2. David Nesvornýet al: «A Spiral Structure in the Inner Oort Cloud, The Astrophysical Journal 983 (2025)

Αurora: Ένα σύστημα Τεχνητής Νοημοσύνης που αλλάζει τα δεδομένα στην πρόβλεψη του καιρού. Ερευνητές στις ΗΠΑ με επικεφαλής τον καθηγητή Πάρι Περδικάρη ανέπτυξαν το Αurora, ένα σύστημα ΑΙ που με χαμηλό κόστος ξεπερνά τα «παραδοσιακά» συστήματα στην πρόβλεψη ενός μεγάλου εύρους περιβαλλοντικών γεγονότων – από τις καταιγίδες και τους τυφώνες ως τη χημική σύσταση της ατμόσφαιρας Aurora στα ελληνικά σημαίνει αυγή αλλά και σέλας, αυτό το ξεχωριστό «πολύχρωμο» ουράνιο φαινόμενο που παρατηρείται στις πολικές περιοχές. Έτσι βάφτισαν το νέο θεμελιώδες μοντέλο Τεχνητής Νοημοσύνης (ΑΙ) μετεωρολογικών προβλέψεων που ανέπτυξαν ο έλληνας αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών και Εφαρμοσμένης Μηχανικής του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια Πάρις Περδικάρης και οι συνεργάτες του από τη Microsoft. Διότι και η δική τους Aurora, η οποία παρουσιάστηκε προσφάτως στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό «Nature», είναι ξεχωριστή καθώς με πολύ μικρό κόστος και χωρίς να απαιτεί ιδιαίτερο εξοπλισμό δείχνει να ξεπερνά στις μετεωρολογικές προβλέψεις όλα τα υπάρχοντα «παραδοσιακά» μοντέλα πρόβλεψης αλλά και τους υπόλοιπους ΑΙ ανταγωνιστές της, προσφέροντας μάλιστα ακριβή πρόβλεψη για πλήθος περιβαλλοντικών γεγονότων – από τις καταιγίδες και τους τυφώνες ως τη χημική σύσταση της ατμόσφαιρας.Στον πλανήτη μας που ταλανίζεται από την κλιματική αλλαγή, με τα ακραία καιρικά φαινόμενα να μετατρέπονται πλέον σε ρουτίνα, το σύστημα Aurora σηματοδοτεί μια νέα «αυγή» στις μετεωρολογικές προβλέψεις αφού ο καθένας θα μπορεί με έναν απλό υπολογιστή (και με την προϋπόθεση ότι θα έχει εγκατεστημένη μια μονάδα επεξεργασίας γραφικών – GPU) να έχει μέσα σε δευτερόλεπτα ασφαλείς προβλέψεις στην οθόνη του, όπως ανέφερε στο Βήμα-Science ο έλληνας «πατέρας» του στη συνέντευξη μέσω zoom που μας παραχώρησε. Ταχύρρυθμη εκπαίδευση «Τα παραδοσιακά μοντέλα μετεωρολογικών προβλέψεων χρειάζονται πολλούς πόρους για να λειτουργήσουν – απαιτούν υπερυπολογιστές για να διεξαγάγουν δύσκολους μαθηματικούς υπολογισμούς και πολύ χρόνο προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι υπολογισμοί. Αυτό αποτελεί μεγάλο μειονέκτημα όταν υπάρχουν κρίσιμες καταστάσεις που απαιτούν ταχείες αποφάσεις. Το όραμά μας λοιπόν ήταν να χτίσουμε ένα σύστημα που θα είναι ταχύτερο, φθηνότερο και ευρέως προσβάσιμο. Ετσι γεννήθηκε το Aurora, το οποίο βασίζεται σε μια εντελώς διαφορετική λογική» σημείωσε ο καθηγητής.Ποια ήταν αυτή η… ΑΙ λογική; Η εκπαίδευση του συστήματος με γεωφυσικά δεδομένα από όλο τον κόσμο που κάλυπταν πάνω από 1 εκατομμύριο ώρες… διδακτέας ύλης. «Συμπεριλάβαμε υψηλής ακρίβειας ιστορικά δεδομένα με προηγούμενες προβλέψεις από το 1970 ως σήμερα, οι οποίες μάλιστα διορθώθηκαν ώστε να συμφωνούν καλύτερα με τα δεδομένα που συλλέγονται πλέον από δορυφόρους, μετεωρολογικούς σταθμούς, ωκεανογραφικές μετρήσεις κ.λπ. Κατά κάποιον τρόπο διδάξαμε στο σύστημα όλη την ιστορία της ατμόσφαιρας του τελευταίου περίπου μισού αιώνα».Το σύστημα εκπαιδεύθηκε σε δύο φάσεις. «Στην «προεκπαίδευση» έμαθε τους βασικούς νόμους της φυσικής μέσα από τα δεδομένα, χωρίς όμως να λύνει εξισώσεις – όπως ένας έμπειρος ναυτικός γνωρίζει πώς να προβλέπει τον καιρό μέσα από την πρότερη εμπειρία του και τις αισθήσεις του. Στη δεύτερη φάση της εκπαίδευσης το Αurora εξειδικεύθηκε σε πολύ ακριβείς προβλέψεις για συγκεκριμένα φαινόμενα, όπως π.χ. η 10ήμερη πρόβλεψη του καιρού, η πρόβλεψη σχετικά με τα κύματα στους ωκεανούς, με καταιγίδες και τροπικούς κυκλώνες ή με την ποιότητα του αέρα». Καλός «μαθητής» Και η εκπαίδευση αυτή φαίνεται να… έπιασε τόπο, όπως απέδειξαν διαφορετικά σενάρια προσομοίωσης που έτρεξε η ομάδα – είναι χαρακτηριστικό ότι από τις συγκρίσεις αποδείχθηκε ότι το Aurora είναι το πρώτο μοντέλο ΑΙ που ξεπερνά σε επιδόσεις πρόβλεψης επτά επίσημα κέντρα πρόβλεψης για τους κυκλώνες. Για παράδειγμα, όπως περιέγραψε ο δρ Περδικάρης, το Aurora προέβλεψε σωστά τέσσερις ημέρες νωρίτερα το πού ακριβώς και πότε θα χτυπούσε ο τυφώνας «Doksuri» – ο πιο καταστροφικός τυφώνας που έχει καταγραφεί ποτέ στον Ειρηνικό Ωκεανό, ο οποίος έπληξε τις Φιλιππίνες τον Ιούλιο του 2023 προκαλώντας δεκάδες θανάτους και ζημιές που ξεπέρασαν τα 28 δισ. δολάρια. «Οι επίσημες προβλέψεις ανέφεραν ότι ο τυφώνας θα περάσει βόρεια στην Ταϊβάν, ωστόσο αυτό που συνέβη ήταν ότι μετακινήθηκε πιο νοτιοδυτικά και έπληξε τις βόρειες ακτές των Φιλιππινών. Η τόσο έγκαιρη πρόβλεψη που προσέφερε το Aurora θα μπορούσε να είναι σωτήρια δίνοντας χρόνο στις Αρχές να προετοιμαστούν κατάλληλα».Εξίσου καλές προβλέψεις προσέφερε το σύστημα στα τεστ που αφορούσαν την καταιγίδα «Ciarán» η οποία έπληξε τον Νοέμβριο του 2023 τις δυτικές ακτές της Ευρώπης. «Το Αurora ήταν το μοναδικό μοντέλο βασισμένο στην ΑΙ που προέβλεψε σωστά, τόσο σε σύγκριση με τα υπόλοιπα ΑΙ μοντέλα όσο και με τις κλασικές μεθόδους, την απότομη αύξηση των ανέμων που προκάλεσε η καταιγίδα».Εξίσου καλές επιδόσεις είχε το σύστημα και σε ό,τι αφορούσε την ποιότητα του αέρα. Τεστ που αφορούσαν μια αμμοθύελλα η οποία χτύπησε το Ιράκ τον Ιούνιο του 2022 προκαλώντας περισσότερες από 5.000 νοσηλείες έδειξαν ότι το Aurora προέβλεψε με ακρίβεια και με ελάχιστο κόστος το συμβάν μία ημέρα πριν από την εμφάνισή του. Δημόσιο αγαθό Το Aurora που, σύμφωνα με τον έλληνα καθηγητή, «φωτίζει τη γνώση μας» σχετικά με τις ατμοσφαιρικές διεργασίες δεν έχει μείνει μόνο στα… ΑΙ χαρτιά. Οπως πληροφορηθήκαμε, χρησιμοποιείται ήδη τους τελευταίους μήνες από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μεσοπρόθεσμων Μετεωρολογικών Προβλέψεων (ECMWF) το οποίο εξυπηρετεί δεκάδες χώρες στην Ευρώπη – πιθανώς λοιπόν οι έλληνες αρμόδιοι έχουν έμμεση πρόσβαση στις υπηρεσίες του μοντέλου, σημείωσε ο δρ Περδικάρης. «Μπορούν όμως να το κατεβάσουν και οι έλληνες μετεωρολόγοι αφού είναι δημοσίως διαθέσιμο στη διεύθυνση https://github.com/microsoft/aurora».Επόμενος στόχος για την ερευνητική ομάδα είναι να συμπεριλάβει στο μοντέλο τις προβλέψεις για τις βροχοπτώσεις – κάτι που δεν συμβαίνει αυτή τη στιγμή και είναι ζωτικής σημασίας για χώρες όπως η Ελλάδα που βιώνουν τα τελευταία χρόνια ακραίες βροχοπτώσεις και πλημμύρες. Παράλληλα, κατά τον καθηγητή, κοινό όραμα των ομάδων που ασχολούνται με το συγκεκριμένο πεδίο είναι «το να προσφέρουμε μέσω τέτοιων μοντέλων πρόσβαση σε ασφαλείς προβλέψεις, ιδίως σε χώρες που δεν έχουν τους πόρους και τις υποδομές για να έχουν πρόσβαση στα κλασικά συστήματα τα οποία βασίζονται σε υπερυπολογιστές». Μέσα από τον «εκδημοκρατισμό» των προβλέψεων ο καθηγητής πιστεύει ότι στο μέλλον θα σωθούν από ακραία καιρικά φαινόμενα πολλές ζωές – «σωτήρας» τους θα είναι η ΑΙ (και πρωτίστως βέβαια το μυαλό των επιστημόνων που τη χειρίζονται). H υπεροχή έναντι των άλλων Το Αurora δεν είναι το μόνο ΑΙ σύστημα που έχει αναπτυχθεί για μετεωρολογικές προβλέψεις, είναι όμως το πιο ολοκληρωμένο, με βάση τον δημιουργό του. Οπως εξήγησε ο δρ Περδικάρης, «οι πρώτες τέτοιου είδους προσπάθειες δημοσιεύθηκαν το 2022 – η αρχή έγινε με το κινεζικό Pangu Weather ενώ ακολούθησε η Google DeepMind με το σύστημα GraphCast. Εμείς με το Αurora πήγαμε ένα βήμα παρακάτω χτίζοντας ένα σύστημα που δεν προβλέπει μόνο τον καιρό αλλά και άλλα συστήματα όπως τα ωκεάνια κύματα, η ποιότητα του αέρα κ.λπ.». Μάλιστα η σύγκριση του Aurora με τα υπόλοιπα αντίστοιχα ΑΙ συστήματα χάρισε το προβάδισμα στην ομάδα της Πενσιλβάνια. «Οι συγκρίσεις έδειξαν ότι το Aurora είναι κατά 92% πιο ακριβές σε σύγκριση με το GraphCast σε όλες τις μεταβλητές και τους χρονικούς ορίζοντες πρόβλεψης καθώς και 90% πιο ακριβές σε σύγκριση με το κλασικό σύστημα IFS του ECMWF». https://www.tovima.gr/print/science/ena-chatgpt-se-rolo-meteorologou/

Ποιός ανακατεύει το σύμπαν; Στο σχολείο μαθαίνουμε ότι ο κόσμος λειτουργεί χάρη στην ενέργεια. Χρειαζόμαστε ενέργεια, από τη βενζίνη, τον ήλιο ή τα πυρηνικά καύσιμα. Χάρη στην ενέργεια λειτουργούν οι κινητήρες μας, τα φυτά μας αναπτύσσονται και ξυπνάμε (σχεδόν) κάθε πρωί γεμάτοι ζωντάνια. Κάτι όμως δεν πάει καλά εδώ. Η ενέργεια – όπως επίσης μαθαίνουμε στο σχολείο – διατηρείται. Ούτε δημιουργείται εκ του μηδενός ούτε εξαφανίζεται. Εφόσον διατηρείται, γιατί πρέπει να εφοδιαζόμαστε διαρκώς με ενέργεια; Γιατί δεν μπορούμε απλά να χρησιμοποιούμε την ίδια ενέργεια; Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει άφθονη ενέργεια και ότι δεν καταναλώνεται. Δεν είναι, όμως, η ενέργεια που χρειάζεται ο κόσμος για να συνεχίσει να λειτουργεί. Αυτό που χρειάζεται είναι η χαμηλή εντροπία.Η ενέργεια (μηχανική, χημική, ηλεκτρική ή δυναμική) μετασχηματίζεται σε θερμική ενέργεια, δηλαδή σε θερμότητα. Η οποία διαδίδεται αυθόρμητα από τα θερμά προς τα ψυχρά σώματα και δεν υπάρχει δωρεάν τρόπος να την ανακτήσουμε από εκεί για να την ξαναχρησιμοποιήσουμε και να καλλιεργήσουμε τα φυτά ή να τροφοδοτήσουμε τους κινητήρες μας. Σε όλη αυτή τη διαδικασία, η ενέργεια παραμένει σταθερή, αλλά η εντροπία αυξάνεται, και αυτή ακριβώς δεν μπορεί να επιστρέψει πίσω. Το προστάζει ο δεύτερος θερμοδυναμικός νόμος.Αυτό που κινεί τον κόσμο δεν είναι οι πηγές ενέργειας, αλλά οι πηγές χαμηλής εντροπίας. Κοντά στη Γη υπάρχει μια πλούσια πηγή χαμηλής εντροπίας, ο Ήλιος. Που οφείλεται όμως η χαμηλή εντροπία του Ήλιου; Από το ότι ο Ήλιος γεννήθηκε από μια κατάσταση ακόμα χαμηλότερης εντροπίας: το πρωταρχικό νέφος από το οποίο σχηματίστηκε το ηλιακό μας σύστημα είχε μικρότερη εντροπία. Και ούτω καθεξής όσο πάμε πίσω στο παρελθόν. Ολόκληρη η ιστορία του σύμπαντος οφείλεται στην κοσμική αύξηση της εντροπίας. Μια αύξηση που δεν συντελείται απότομα. Γίνεται σταδιακά. Χρειάζεται χρόνο. Ακόμα και αν διαθέταμε μια αδιανόητα γιγαντιαία κουτάλα, θα χρειαζόταν αρκετός χρόνος για να ανακατευτεί κάτι τόσο μεγάλο όσο το σύμπαν. Το κυριότερο είναι πως η αύξηση της εντροπίας συναντά εμπόδια και κλειστές πόρτες. Δεν είναι ούτε ταχεία ούτε σταθερή, γιατί τα πράγματα παραμένουν εγκλωβισμένα σε θύλακες χαμηλής εντροπίας έως ότου κάτι ανοίξει την πόρτα σε μια διαδικασία, η οποία τελικά θα επιτρέψει την αύξηση της εντροπίας. Η αύξηση της ίδιας της εντροπίας ανοίγει με την σειρά της νέες πόρτες, μέσα από τις οποίες η εντροπία αυξάνεται περαιτέρω.Για παράδειγμα, ένας σωρός από ξύλα έχει μεγάλη διάρκεια ζωής αν παραμείνει αδιατάρακτος. Δε βρίσκεται σε κατάσταση μέγιστης εντροπίας, γιατί τα στοιχεία από τα οποία αποτελείται, όπως ο άνθρακας και το υδρογόνο, συνδυάζονται με έναν πολύ συγκεκριμένο («εύτακτο») τρόπο για να δώσουν στο ξύλο την τελική μορφή του. Εάν διασπαστούν οι συγκεκριμένοι δεσμοί, η εντροπία αυξάνεται. Αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν καίγεται το ξύλο: τα στοιχεία του αποσυνδέονται από τις ιδιαίτερες δομές που δίνουν μορφή στο ξύλο και η εντροπία αυξάνεται απότομα (η φωτιά είναι μια έκδηλα μη αντιστρέψιμη διαδιακασία).Παρομοίως, ένα φράγμα στα βουνά συγκρατεί το νερό έως ότου, λόγω της φθοράς του χρόνου, δημιουργηθούν πάνω του ρωγμές, μέσα από τις οποίες θα αρχίσει να περνάει όλο και περισσότερο νερό, αυξάνοντας έτσι την εντροπία. Κατά τη διάρκεια αυτής της ακανόνιστης διαδικασίας, μεγάλα ή μικρά τμήματα του σύμπαντος παραμένουν απομονωμένα σε σχετικά σταθερές καταστάσεις για περιόδους αρκετά παρατεταμένες. Τα έμβια όντα συγκροτούνται από παρόμοιες αλληλοσυνδεόμενες διαδικασίες. Η φωτοσύνθεση εναποθέτει χαμηλή εντροπία, από τον Ήλιο στα φυτά. Τα ζώα, τρώγωντάς τα, «τρέφονται» με χαμηλή εντροπία. Αν το μόνο που χρειαζόμασταν ήταν ενέργεια και όχι ‘αρνητική’ εντροπία, θα μπορούσαμε να τραφούμε με τη θερμότητα της Σαχάρας, και όχι με το επόμενο γεύμα μας. Μέσα σε κάθε ζωντανό κύτταρο, το περίπλοκο δίκτυο των χημικών διαδικασιών συνιστά μια δομή που ανοίγει και κλείνει πύλες, μέσα από τις οποίες μπορεί να αυξηθεί η εντροπία. Τα μόρια λειτουργούν ως καταλύτες που επιτρέπουν τη σύνδεση και και συνέλιξη διαδικασιών ή αντιστρόφως, την επιβράδυνσή τους. Όλα οφείλονται στην αύξηση της εντροπίας σε κάθε μεμονωμένη διαδικασία.Ζωή είναι ένα δίκτυο διαδικασιών για την αύξηση της εντροπίας – διαδικασίες που λειτουργούν ως καταλύτες η μία για την άλλη. Δεν αληθεύει, όπως λέγεται κάποιες φορές, ότι η ζωή γεννάει δομές ιδιαίτερες εύτακτες, ή ότι τοπικά μειώνει την εντροπία: είναι απλώς μια διαδικασία που υποβαθμίζει και καταναλώνει την χαμηλή εντροπία της τροφής. Μια αυτοδομημένη αποδιοργάνωση, ούτε μεγαλύτερη ούτε μικρότερη απ’ ότι στο υπόλοιπο σύμπαν.Όλο το γίγνεσθαι του κόσμου είναι μια σταδιακή διαδικασία αποδιοργάνωσης, όπως εκείνη η τράπουλα που αρχικά βρίσκεται σε τάξη και σιγά σιγά, καθώς τα χαρτιά ανακατεύονται χάνει την οργάνωσή της. Κανένας γίγαντας από ψηλά δεν ανακατεύει το σύμπαν. Το ανακάτεμα γίνεται από το ίδιο το σύμπαν, κατά τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στα μέρη του, οι οποίες ξεκινούν και σταματούν με το ανακάτεμα, συντελούμενες βήμα βήμα. Η εξίσωση της εντροπίας χαραγμένη στον τάφο του Ludwig Boltzmann στη Βιέννη πηγή: Carlo Rovelli, «H ΤΑΞΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ», μετάφραση Νίκος Αποστολόπουλος, εκδόσεις Πατάκη

Οι αστροναύτες ενημερώνουν το επιστημονικό λογισμικό και υλικό για τη διατήρηση της συνεχιζόμενης διαστημικής έρευνας Η αστροναύτης της NASA και μηχανικός πτήσης της Αποστολής 73, Nichole Ayers, διεξάγει ερευνητικές επιχειρήσεις μέσα στο γάντι Life Science Glovebox της εργαστηριακής μονάδας Kibo στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η Ayers επεξεργαζόταν δείγματα βακτηρίων βαθέων υδάτων για να δοκιμάσει ένα εξειδικευμένο τρισδιάστατο μικροσκόπιο για την ικανότητά του να παρακολουθεί την ποιότητα του νερού, να ανιχνεύει δυνητικά μολυσματικούς οργανισμούς και να μελετά υγρά μείγματα και μικροοργανισμούς στο διάστημα και στη Γη.Το πλήρωμα της Αποστολής 73 εξυπηρέτησε μια ποικιλία επιστημονικού λογισμικού και υλικού την Πέμπτη, διατηρώντας τα προηγμένα πειράματα διαστημικής έρευνας και τις τεχνολογικές επιδείξεις. Οι έλεγχοι των ματιών, οι παρατηρήσεις της Γης και η συντήρηση υποστήριξης ζωής ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.Το τροχιακό φυλάκιο είναι γεμάτο με πολλά επιστημονικά στοιχεία που επιτρέπουν ένα ευρύ φάσμα ερευνών σε διαστημικά φαινόμενα που δεν μπορούν να αναπαραχθούν στο βαρυτικό περιβάλλον της Γης. Οι εγκαταστάσεις κυμαίνονται από ολόκληρες εργαστηριακές μονάδες, ερευνητικά ράφια μεγέθους ψυγείου που μπορούν να υποστηρίξουν πολλαπλά πειράματα, έως υπολογιστές που ελέγχουν τις συσκευές, παρακολουθούν τα πειράματα και καταγράφουν τα ερευνητικά δεδομένα. Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν τα αποτελέσματα για να προωθήσουν καινοτόμες λύσεις υγείας τόσο για τους αστροναύτες όσο και για τους Γήινους και να ωφελήσουν τις δημόσιες και ιδιωτικές βιομηχανίες στο διάστημα και στη Γη.Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Jonny Kim και Anne McClain, εργάστηκαν εκ περιτροπής σήμερα σε εξοπλισμό υπολογιστών, διασφαλίζοντας ότι η έρευνα για τη μικροβαρύτητα συνεχίζει να παρέχει άψογα, ποιοτικά αποτελέσματα. Ο Kim εργάστηκε στη μονάδα εργαστηρίου Columbus και αντικατέστησε μια κασέτα επεξεργαστή μέσα στον Spaceborne Computer-2. Ο εμπορικός, έτοιμος προς χρήση υπολογιστής επιδεικνύει την ικανότητα να επιταχύνει τις ερευνητικές γνώσεις σε τροχιά χωρίς να βασίζεται σε επίγεια μέσα. Ο McClain ενημέρωσε το υλικολογισμικό μέσα στον Blood Analyzer, μια φορητή βιοϊατρική συσκευή που βρίσκεται στη μονάδα εργαστηρίου Destiny και ελέγχει γρήγορα ένα δείγμα αίματος για πολλά συστατικά στο τροχιακό φυλάκιο.Ο Διοικητής του Σταθμού, Takuya Onishi της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), αφαίρεσε την κάμερα AstroPi από ένα παράθυρο στη μονάδα Unity και στη συνέχεια τη συνέδεσε και την ενεργοποίησε μέσα στο Columbus. Υπάρχουν δύο υπολογιστές AstroPi στο τροχιακό εργαστήριο που έχουν σχεδιαστεί από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος για την υποστήριξη επιστημονικών και μηχανικών δεξιοτήτων μεταξύ των φοιτητών. Ο Onishi κατέβασε επίσης δεδομένα που μετρούν την ατμόσφαιρα του σταθμού για την επίδειξη τεχνολογίας Aerosol Monitors για την προστασία της υγείας των αστροναυτών. Η μηχανικός πτήσης της NASA, Nichole Ayers, επεξεργάστηκε για άλλη μια φορά δείγματα βακτηρίων βαθέων υδάτων για να δοκιμάσει τις λειτουργίες απεικόνισης μέσα σε ένα τρισδιάστατο ερευνητικό μικροσκόπιο, γνωστό και ως Σύστημα Ογκομετρικής Απεικόνισης Extant Life ή ELVIS. Η εξειδικευμένη συσκευή τρισδιάστατης απεικόνισης, που βρίσκεται στη μονάδα εργαστηρίου Kibo, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση της ποιότητας του νερού, την ανίχνευση δυνητικά μολυσματικών οργανισμών και τη μελέτη υγρών μιγμάτων και μικροοργανισμών στο διάστημα και στη Γη.Πριν ξεκινήσουν όλες οι εργασίες με τον επιστημονικό εξοπλισμό την Πέμπτη, οι Onishi, McClain και Ayers συμμετείχαν σε ελέγχους όρασης διαβάζοντας χαρακτήρες από ένα τυπικό οφθαλμολογικό διάγραμμα. Στο τέλος της βάρδιας του πληρώματος, οι τρεις αστροναύτες ενώθηκαν με τον Kim και κάλεσαν στη Γη για μια επίγεια συνάντηση με τον διευθυντή πτήσης της αποστολής τους. Ο κοσμοναύτης Kirill Peskov, ο οποίος ήταν για πρώτη φορά κοσμοναύτης από τη Roscosmos, ολοκλήρωσε μια φωτογράφιση της Γης και κατέβασε εικόνες από ορόσημα που απαθανάτισε σε όλο τον κόσμο. Στη συνέχεια, ο Peskov συμπλήρωσε ένα ερωτηματολόγιο υπολογιστή για να βοηθήσει τους ερευνητές να κατανοήσουν καλύτερα πώς επικοινωνούν τα διεθνή πληρώματα και οι ελεγκτές αποστολών από όλο τον κόσμο. Οι μηχανικοί πτήσης Alexey Zubritskiy και Sergey Ryzhikov πέρασαν την ημέρα τους σε εργασίες συντήρησης γεμίζοντας μια δεξαμενή γεννήτριας οξυγόνου και καθαρίζοντας έναν ανεμιστήρα θέρμανσης μέσα στο φορτηγό σκάφος Progress 90. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/05/science-software-hardware/

Ο Ήλιος κατέστρεψε με τρομερούς «κανονιοβολισμούς» την ατμόσφαιρα του Άρη. Για πρώτη φορά υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για το φαινόμενο που μετέτρεψε σε απέραντη έρημο τον Κόκκινο Πλανήτη. Μετά από σχεδόν μια δεκαετία σε τροχιά γύρω από τον Άρη το διαστημικό εργαστήριο MAVEN της NASA παρατήρησε για πρώτη φορά άμεσα τη διαδικασία που οι επιστήμονες υποψιάζονταν εδώ και καιρό ότι ήταν υπεύθυνη για την απογύμνωση της ατμόσφαιρας του πλανήτη φαινόμενο που προκάλεσε την ερημοποίηση και τις ακραίες συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν.Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Science Advances» θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην απάντηση ενός μακροχρόνιου ερωτήματος σχετικά με το πώς ο Άρης μετατράπηκε από έναν δυνητικά κατοικήσιμο κόσμο με ποτάμια και λίμνες στην απέραντη έρημο που βλέπουμε σήμερα.Αν και ο Άρης σήμερα είναι ξηρός, κρύος και ουσιαστικά χωρίς αέρα, η επιφάνειά του είναι «σκαλισμένη» με αδιαμφισβήτητα στοιχεία ενός πιο υγρού παρελθόντος. Χαρακτηριστικά που μοιάζουν με αρχαίες κοιλάδες ποταμών, κοίτες λιμνών και ορυκτά που σχηματίζονται μόνο με την παρουσία νερού υποδεικνύουν λίμνες μακράς διαρκείας, πιθανώς ακόμη και ρηχές θάλασσες, που έρεαν στην επιφάνεια του Άρη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.Για να διατηρηθεί το υγρό νερό, ωστόσο, ο Άρης θα χρειαζόταν μια πολύ πυκνότερη ατμόσφαιρα για να παγιδεύσει τη θερμότητα και να διατηρήσει υψηλότερη επιφανειακή πίεση. Η κατανόηση του πότε και πώς εξαφανίστηκε αυτή η ατμόσφαιρα είναι απαραίτητη για την ανακατασκευή της κλιματικής εξέλιξης του Άρη και για τον προσδιορισμό του χρόνου για τον οποίο ο πλανήτης μπορεί να παρέμεινε κατοικήσιμος. Η οβίδα Την τελευταία δεκαετία, οι επιστήμονες έχουν συγκεντρώσει ολοένα και περισσότερα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο ηλιακός άνεμος, η συνεχής ροή ιονισμένων σωματιδίων που εκπέμπονται από τον Ήλιο, και η ακτινοβολία απογύμνωσαν μεγάλο μέρος της ατμόσφαιρας του Άρη. Μεταξύ των σημαντικότερων μηχανισμών πίσω από αυτή τη διάβρωση είναι μια διαδικασία όπου σωματίδια υψηλής ενέργειας από τον ηλιακό άνεμο συγκρούονται με την ανώτερη ατμόσφαιρα του πλανήτη. Αυτές οι συγκρούσεις, κατ ‘αρχήν, μεταφέρουν αρκετή ενέργεια σε ουδέτερα άτομα και βοηθούν στην απελευθέρωσή τους από την βαρυτική έλξη του πλανήτη, εκτοξεύοντας τα στο Διάστημα. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που οι ειδικοί αποκαλούν σωματιδιακό βομβαρδισμό.«Είναι σαν να ρίχνεις μια οβίδα σε μια πισίνα. Η οβίδα, σε αυτή την περίπτωση, είναι τα βαριά ιόντα που συντρίβονται στην ατμόσφαιρα πολύ γρήγορα και εκτοξεύουν ουδέτερα άτομα και μόρια έξω» εξηγεί η η Σάνον Κάρι κύρια ερευνήτρια της αποστολής MAVEN στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Boulder η οποία ηγήθηκε της νέας μελέτης.Ενώ αυτός ο σωματιδιακός βομβαρδισμός είχε από καιρό υποδειχθεί ως βασικός παράγοντας στην κλιματική εξέλιξη του Άρη, αυτή είναι η πρώτη φορά που η διαδικασία παρατηρείται άμεσα. Χρησιμοποιώντας εννέα χρόνια δεδομένων από το διαστημόπλοιο MAVEN οι ερευνητές κατέγραψαν τον σημερινό βομβαρδισμό σωματιδίων στον Άρη. Τα νέα ευρήματα Συνδυάζοντας δεδομένα από τρία όργανα του MAVEN, οι ερευνητές δημιούργησαν έναν λεπτομερή χάρτη του αργού, ενός ευγενούς αερίου, στην ανώτερη ατμόσφαιρα του Άρη. Το αργό αποτελεί ένα ιδανικό κοσμικό δείκτη για αυτό το είδος ατμοσφαιρικής διαφυγής επειδή είναι χημικά αδρανές, βαρύ και ανθεκτικό στο να φορτιστεί. Αυτό καθιστά απίθανο να αλληλεπιδράσει με άλλες ατμοσφαιρικές διεργασίες, πράγμα που σημαίνει ότι οποιαδήποτε σημαντική απώλεια αργού χρησιμεύει ως σαφής ένδειξη του σωματιδιακού βομβαρδισμού.Η μελέτη αναφέρει ότι το MAVEN ανίχνευσε τις υψηλότερες συγκεντρώσεις αργού σε υψόμετρα όπου τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου συγκρούονται με την ατμόσφαιρα του Άρη. Η παρουσία του ήταν πολύ υψηλότερη από ό,τι εκεί που οι επιστήμονες θα περίμεναν να κινείται φυσικά υπό τη βαρύτητα του πλανήτη, επομένως τα ευρήματα παρέχουν άμεσες αποδείξεις ότι ο ψεκασμός ανυψώνει και αφαιρεί ενεργά τα μόρια από τον Άρη σύμφωνα με τη νέα μελέτη.Αυτή η διαδικασία μπορεί ακόμη και να ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την απώλεια της κάποτε πυκνής ατμόσφαιρας του Άρη και, μαζί με αυτήν, της ικανότητάς του να φιλοξενεί υγρό νερό στην επιφάνεια σημειώνουν οι ερευνητές. Τα δεδομένα του MAVEN αποκάλυψαν επίσης ότι αυτή η διαδικασία συμβαίνει με ρυθμό τέσσερις φορές υψηλότερο από ό,τι είχε προβλεφθεί προηγουμένως από τα μοντέλα. Έγινε πιο έντονη κατά τη διάρκεια των ηλιακών καταιγίδων, προσφέροντας ενδεχομένως μια ματιά στο πόσο πιο έντονη μπορεί να ήταν η διαδικασία κατά την πρώιμη ιστορία του Άρη, όταν ο πλανήτης ήταν πιο ευάλωτος στην ενέργεια του Ήλιου.Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι αυτή η διαδικασία ήταν ιδιαίτερα έντονη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ο ήλιος ήταν πιο ενεργός και ο Άρης είχε ήδη χάσει το προστατευτικό μαγνητικό του πεδίο. Χωρίς αυτή τη μαγνητική ασπίδα, η ατμόσφαιρα του Άρη παρέμεινε ευάλωτη στην πλήρη δύναμη του ηλιακού ανέμου, επιταχύνοντας τη διάβρωση του και ωθώντας τον πλανήτη πέρα από ένα σημείο καμπής όπου το υγρό νερό δεν μπορούσε πλέον να παραμείνει.«Αυτά τα αποτελέσματα αποδεικνύουν τον ρόλο του σωματιδιακού βομβαρδισμού στην απώλεια της ατμόσφαιρας του Άρη και στον προσδιορισμό της ιστορίας του νερού στον Άρη» λέει η Σάνον Κάρι.Για να προσδιοριστεί πλήρως εάν ο σωματιδιακός βομβαρδισμός ήταν πράγματι ο κύριος παράγοντας της μακροπρόθεσμης κλιματικής αλλαγής του Άρη, οι επιστήμονες θα πρέπει να εξετάσουν δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν χρησιμοποιώντας μοντέλα, ισοτοπικά δεδομένα και αρχαία κλιματικά στοιχεία. Μόνο τότε μπορούν να κρίνουν εάν το φαiνόμενο αυτό απλώς άγγιξε τις άκρες της ατμόσφαιρας του Άρη ή την απογύμνωσε. Καλλιτεχνική απεικόνιση του Άρη πριν και μετά τον βομβαρδισμό του από τον Ήλιο. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1965067/o-ilios-katestrepse-me-tromeroys-kanoniovolismoys-tin-atmosfaira-toy-ari/

Tα δηλητηριώδη σύννεφα της Αφροδίτης …. φιλοξενούν πράγματι ζωή; Η Αφροδίτη είναι ο κοντινότερος γείτονας της Γης. Έχει παρόμοια δομή αλλά είναι ελαφρώς μικρότερη από τη Γη. Καλύπτεται από μια πυκνή, τοξική ατμόσφαιρα που παγιδεύει τη θερμότητα. Για τον λόγο αυτό η θερμοκρασία στην επιφάνειά της φτάνει τους 470 βαθμούς Κελσίου. Στην επιφάνεια της Αφροδίτης είναι αδύνατον να υπάρχει ζωή. Αλλά αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας.Αυτός ο πλανήτης έχει μακράν τις υψηλότερες επιφανειακές θερμοκρασίες στο ηλιακό σύστημα, ξεπερνώντας ακόμη και τον Ερμή, παρότι η Αφροδίτη βρίσκεται δύο φορές πιο μακριά από τον Ήλιο. Αυτό οφείλεται σε ένα ακραίο φαινόμενο θερμοκηπίου που εκτυλίχθηκε κάπου μεταξύ μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων και μερικών δισεκατομμυρίων ετών πριν, … χωρίς να είμαστε ακριβώς σίγουροι. Αλλά για το θέμα μας δεν έχει σημασία το πότε ακριβώς ξεκίνησε. Σημασία είναι ότι συνέβη, και τώρα ο πλανήτης πνίγεται μέχρι θανάτου στη δική του επιβλαβή ατμόσφαιρα, με ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνειά της 900 φορές μεγαλύτερες και πλέον, από την αντίστοιχη στην επιφάνεια της Γης. Αλλά και οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια της Αφροδίτης κυμαίνονται από 480 βαθμούς Κελσίου έως 450 βαθμούς Κελσίου. Είναι δηλαδή τόσο υψηλές που λιώνουν π.χ. τον μόλυβδο.Προφανώς, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να έχει αναπτυχθεί σ’ αυτές τις συνθήκες οποιαδήποτε μορφή ζωής. Εντάξει … το σύμπαν μπορεί να ξεπεράσει την φαντασία μας και υπάρχει πάντα χώρος για εκπλήξεις, αλλά και πάλι, αυτά τα ποιητικά επιχειρήματα δεν πείθουν.Όμως, αυτό που μας ενδιαφέρει πραγματικά όσον αφορά την ύπαρξη ζωής στην Αφροδίτη είναι η ατμόσφαιρά της. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνουμε στην ατμόσφαιρά της, τόσο χαμηλότερες γίνονται οι θερμοκρασίες, μέχρι να φτάσουμε στο διάστημα. Στο μέσον της ατμόσφαιρας της Αφραδίτης, σε υψόμετρο από 50 έως 60 χιλιόμετρα, οι θερμοκρασίες είναι καλές. Συγκρίσιμες με το εύρος θερμοκρασιών που συναντάμε στη Γη. Και οι ατμοσφαιρικές πιέσεις είναι επίσης καλές. Συγκρίσιμες με το εύρος πιέσεων που αισθανόμαστε στη Γη.Βεβαια, η ίδια η ατμόσφαιρα δεν είναι και τόσο φιλική. Αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, αλλά και πολύ άζωτο. Και η υπεριώδης ακτινοβολία διασπά τα μόρια στην ανώτερη ατμόσφαιρα για να παράξει μια σειρά από πραγματικά δυσάρεστα πράγματα, όπως θειικό οξύ, υδρόθειο και χλώριο. Αν ένας άνθρωπος ανέπνεε αυτόν τον αέρα θα διαλυόταν από μέσα προς τα έξω.Η ζωή στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης πρέπει να έχει μια πραγματικά παράξενη βιοχημεία. Τον Σεπτέμβριο του 2020, μια ομάδα αστρονόμων ισχυρίστηκε ότι ανίχνευσε την παρουσία μεγάλων ποσοτήτων φωσφίνης στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης. Η φωσφίνη είναι ένα ενδιαφέρον μόριο. Είναι αρκετά βρωμερή και στη Γη είναι ένα υποπροϊόν αναερόβιων βακτηρίων (κάτι που αποτελεί μέρος του λόγου για τον οποίο τα έλη και οι βάλτοι δεν είναι και τόσο ευχάριστα μέρη για επίσκεψη).Υπάρχουν τρόποι για να παραχθεί φωσφίνη χωρίς βακτήρια. Για παράδειγμα ο Δίας παράγει άφθονη ποσότητα φωσφίνης συνεχώς, λόγω των εξαιρετικά υψηλών θερμοκρασιών και πιέσεων αυτού του πλανήτη – ιδιότητες που δεν διαθέτει η Αφροδίτη. Επιπλέον, η φωσφίνη διασπάται εύκολα στην υπεριώδη ακτινοβολία, επομένως η παρουσία της σε μεγάλες ποσότητες σημαίνει ότι πρέπει να αναπληρώνεται και να παράγεται συνεχώς.Η ανακοίνωση της ύπαρξης φωσφίνης στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης προκάλεσε τεράστια αναστάτωση, με τα μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο να ασχολούνται με αυτή τη δελεαστική πιθανότητα. Αλλά στη συνέχεια καχύποπτοι επιστήμονες απάντησαν, υποστηρίζοντας ότι η αρχική έρευνα ήταν λανθασμένη και ότι χρησιμοποίησαν μια ακατάλληλη ανάλυση του υποβάθρου. Στη συνέχεια, οι συγγραφείς της εν λόγω εργασίας ενημέρωσαν τα αποτελέσματά τους και ενίσχυσαν την άποψή τους. Στη συνέχεια, κάποιοι άλλοι ισχυρίστηκαν ότι το σήμα απλώς συγχέεται με διοξείδιο του θείου κ.οκ.Ένα τεράστιο μπέρδεμα, που ακόμη και σήμερα δεν έχει επιλυθεί πλήρως. Από ό,τι φαίνεται στην βιβλιογραφία, υπάρχει ένα είδος συναίνεσης, ότι η Αφροδίτη πιθανότατα δεν έχει φωσφίνη, κι αν έχει, είναι σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από τον αρχικό ισχυρισμό.Η υπόθεση έκλεισε; Όχι ακριβώς. Η NASA αναπτύσσει δύο αποστολές με στόχο την Αφροδίτη: την DAVINCI και την VERITAS, οι οποίες μάλλον θα δώσουν την οριστική απάντηση. Πάντως οι προοπτικές ζωής στην Αφροδίτη φαίνονται μάλλον ελάχιστες. Αλλά δεν είναι μηδενικές. Και στο μακρινό παρελθόν, πριν από την έλευση της κόλασης του θερμοκηπίου, η Αφροδίτη πιθανότατα έμοιαζε πολύ με τη Γη.Ίσως, κάποια παράξενη μορφή ζωής να ξεκίνησε και να εξελίχθηκε για να προσαρμοστεί στο μεταβαλλόμενο κλίμα. Η ζωή στην Αφροδίτη δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει νερό, είναι πολύ θερμή για κάτι τέτοιο. Αλλά θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει σταγονίδια θειώδους αμμωνίου ή θειικού οξέος που διασκορπίζονται μέσα στα σύννεφα της Αφροδίτης. Αυτή η ζωή θα ήταν εξαιρετικά απλή, ίσως ακόμη και χωρίς κυτταρικές μεμβράνες, αποτελούμενη απλώς από αυτοαναπαραγόμενα μόρια που χρησιμοποιούν την υπεριώδη ακτινοβολία ως πηγή ενέργειας.Αυτού του είδους η ζωή μπορεί να αλλάξει τη χημική σύνθεση της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης, εξηγώντας πολλά μυστήρια όπως το επιπλέον οξυγόνο στα στρώματα των νεφών και τις επιπλέον ποσότητες διοξειδίου του θείου που δεν θα έπρεπε να βασίζονται σε απλά χημικά μοντέλα. Αξίζει να το διερευνήσουμε πιο προσεκτικά τελικά. Η Αφροδίτη, ο δεύτερος βράχος μετά τον Ήλιο, είναι το πιο λαμπρό αντικείμενο στον νυχτερινό ουρανό μετά τη Σελήνη. Ονομάζεται Αυγερινός όταν εμφανίζεται το πρωί και Αποσπερίτης όταν εμφανίζεται το απόγευμα. Alain Bashung – Venus (Live à l’Olympia 2008) πηγή: https://www.universetoday.com/articles/do-the-clouds-of-venus-really-host-life

Οι παρατηρήσεις Webb της NASA ενημερώνουν για τις πιθανότητες πρόσκρουσης του αστεροειδούς 2024 YR4 στη Σελήνη Ενώ ο αστεροειδής 2024 YR4 βρίσκεται επί του παρόντος πολύ μακρινός για να ανιχνευθεί με τηλεσκόπια από τη Γη, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA συνέλεξε μία ακόμη παρατήρηση του αστεροειδούς πριν χαθεί από την τροχιά του γύρω από τον Ήλιο. Με τα πρόσθετα δεδομένα, ειδικοί από το Κέντρο Μελετών Αντικειμένων Κοντά στη Γη της NASA στο Εργαστήριο Αεριώθησης του οργανισμού στη Νότια Καλιφόρνια βελτίωσαν περαιτέρω την τροχιά του αστεροειδούς. Τα δεδομένα Webb βελτίωσαν τις γνώσεις μας για το πού θα βρίσκεται ο αστεροειδής στις 22 Δεκεμβρίου 2032, κατά σχεδόν 20%. Ως αποτέλεσμα, η πιθανότητα πρόσκρουσης του αστεροειδούς στη Σελήνη έχει αυξηθεί ελαφρώς από 3,8% σε 4,3%. Στη μικρή πιθανότητα πρόσκρουσης του αστεροειδούς, δεν θα άλλαζε την τροχιά της Σελήνης. Η Γη βρίσκεται κοντά στο κέντρο του λευκού κύκλου, που αντιπροσωπεύει την τροχιακή πορεία της Σελήνης. Η πρώτη εικόνα είναι από τις 2 Απριλίου 2025 με πιθανότητα πρόσκρουσης 3,8%. Στη δεύτερη εικόνα, από τις 3 Ιουνίου 2025, η κίτρινη γραμμή μειώνεται, η βεβαιότητα αυξάνεται και η πιθανότητα πρόσκρουσης είναι 4,3%.Το εύρος των πιθανών τοποθεσιών - που αντιπροσωπεύονται από κίτρινα σημεία - του 2024 YR4 στις 22 Δεκεμβρίου 2032. Το εύρος μειώνεται από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο καθώς αποκτήσαμε περισσότερα δεδομένα και βελτιώσαμε τη βεβαιότητά μας για τη θέση του αστεροειδούς. Η Γη βρίσκεται κοντά στο κέντρο του λευκού κύκλου, που αντιπροσωπεύει την τροχιακή πορεία της Σελήνης.Όταν ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά ο αστεροειδής 2024 YR4, ο αστεροειδής είχε μικρή πιθανότητα να συγκρουστεί με τη Γη. Μετά από περισσότερες παρατηρήσεις, η NASA κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το αντικείμενο δεν ενέχει σημαντικό κίνδυνο πρόσκρουσης για τη Γη το 2032 και μετά. Καθώς έρχονται τα δεδομένα, είναι φυσιολογικό η πιθανότητα πρόσκρουσης να εξελίσσεται. Μια διεθνής ομάδα με επικεφαλής τον Δρ. Άντι Ρίβκιν από το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Johns Hopkins στο Λόρελ του Μέριλαντ, πραγματοποίησε τις παρατηρήσεις χρησιμοποιώντας την κάμερα εγγύς υπέρυθρης ακτινοβολίας του Webb τον Μάιο. Ο αστεροειδής 2024 YR4 βρίσκεται πλέον πολύ μακριά για να παρατηρηθεί είτε με διαστημικά είτε με επίγεια τηλεσκόπια. Η NASA αναμένει να κάνει περαιτέρω παρατηρήσεις όταν η τροχιά του αστεροειδούς γύρω από τον Ήλιο τον φέρει πίσω κοντά στη Γη το 2028. Κινούμενη εικόνα που εναλλάσσεται μεταξύ δύο εικόνων των πιθανών τοποθεσιών - που αντιπροσωπεύονται από μια γραμμή κίτρινων σημείων - του αστεροειδούς 2024 YR4 στις 22 Δεκεμβρίου 2032 https://science.nasa.gov/blogs/planetary-defense/2025/06/05/nasas-webb-observations-update-asteroid-2024-yr4s-lunar-impact-odds/

Η Αποστολή PACE της NASA Αποκαλύπτει Ένα Έτος Γήινων Δεδομένων για την Υγεία των Φυτών. Πολλά μπορούν να αλλάξουν μέσα σε ένα χρόνο για τα δάση και τη βλάστηση της Γης, καθώς η άνοιξη και οι βροχερές εποχές μπορούν να φέρουν νέα ανάπτυξη, ενώ οι θερμοκρασίες ψύξης και ο ξηρός καιρός μπορούν να προκαλέσουν μαρασμό αυτών των πράσινων χρωμάτων. Και τώρα, ένας νέος τύπος οπτικοποίησης της NASA απεικονίζει αυτές τις αλλαγές σε ένα πλήρες σύνολο χρωμάτων όπως φαίνεται από το διάστημα. Οι ανθοκυανίνες είναι οι κόκκινες χρωστικές στα φύλλα, ενώ τα καροτενοειδή είναι οι κίτρινες χρωστικές - και οι δύο τις βλέπουμε όταν το φθινόπωρο αλλάζει τα χρώματα των δέντρων. Τα φυτά χρησιμοποιούν αυτές τις χρωστικές για να προστατευτούν από τις διακυμάνσεις του καιρού, προσαρμόζοντας το περιβάλλον μέσω χημικών αλλαγών στα φύλλα τους. Για παράδειγμα, τα φύλλα μπορούν να κιτρινίσουν περισσότερο όταν έχουν υπερβολικό ηλιακό φως αλλά όχι αρκετό από τα άλλα απαραίτητα, όπως νερό και θρεπτικά συστατικά. Εάν δεν προσαρμόσουν το χρώμα τους, θα προκληθεί βλάβη στους μηχανισμούς που διαθέτουν για να εκτελέσουν τη φωτοσύνθεση. Στην οπτικοποίηση, τα δεδομένα επισημαίνονται με έντονα χρώματα: το ματζέντα αντιπροσωπεύει τις ανθοκυανίνες, το πράσινο αντιπροσωπεύει τη χλωροφύλλη και το κυανό αντιπροσωπεύει τα καροτενοειδή. Όσο πιο φωτεινά είναι τα χρώματα, τόσο περισσότερα φύλλα υπάρχουν σε αυτήν την περιοχή. Η κίνηση αυτών των χρωμάτων στις χερσαίες περιοχές δείχνει τις εποχιακές αλλαγές με την πάροδο του χρόνου.Σε περιοχές όπως τα αειθαλή δάση του Βορειοδυτικού Ειρηνικού, τα φυτά υφίστανται λιγότερες εποχιακές αλλαγές. Τα δεδομένα το υπογραμμίζουν αυτό, δείχνοντας συγκριτικά πιο σταθερά χρώματα καθώς προχωρά το έτος.Ο συνδυασμός αυτών των τριών χρωστικών βοηθά τους επιστήμονες να εντοπίσουν ακόμη περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την υγεία των φυτών.«Οι μετατοπίσεις σε αυτές τις χρωστικές, όπως ανιχνεύονται από το PACE, δίνουν νέες πληροφορίες που μπορεί να περιγράψουν καλύτερα την ανάπτυξη της βλάστησης ή πότε η βλάστηση αλλάζει από ακμάζουσα σε στρεσαρισμένη», δήλωσε ο McKibben. «Είναι μόνο ένας από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους η αποστολή θα οδηγήσει σε αυξημένη κατανόηση του πλανήτη μας και θα επιτρέψει καινοτόμες, πρακτικές λύσεις που εξυπηρετούν την κοινωνία».Το Ocean Color Instrument στο PACE συλλέγει υπερφασματικά δεδομένα, πράγμα που σημαίνει ότι παρατηρεί τον πλανήτη σε 100 διαφορετικά μήκη κύματος ορατού και εγγύς υπέρυθρου φωτός. Είναι το μόνο όργανο – στο διάστημα ή αλλού – που παρέχει υπερφασματική κάλυψη σε όλο τον κόσμο κάθε μία έως δύο ημέρες. Η αποστολή PACE βασίζεται στην κληρονομιά προηγούμενων αποστολών, όπως ο Landsat, ο οποίος συλλέγει δεδομένα υψηλότερης ανάλυσης αλλά παρατηρεί ένα κλάσμα αυτών των μηκών κύματος.Σε μια πρόσφατη δημοσίευση στο Remote Sensing Letters, οι επιστήμονες παρουσίασαν τα πρώτα επίγεια προϊόντα δεδομένων της αποστολής.«Αυτά τα δεδομένα PACE παρέχουν μια νέα εικόνα της Γης που θα βελτιώσει την κατανόησή μας για τη δυναμική και τη λειτουργία των οικοσυστημάτων», δήλωσε ο Fred Huemmrich, ερευνητής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, στην κομητεία της Βαλτιμόρης, μέλος της ομάδας επιστήμης και εφαρμογών PACE και πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. «Με τα δεδομένα PACE, είναι σαν να βλέπουμε έναν εντελώς νέο κόσμο χρωμάτων. https://www.nasa.gov/earth/nasas-pace-mission-reveals-a-year-of-terrestrial-data-on-plant-health/

Η αποστολή SunRISE της NASA εξετάζει την ημερομηνία εκτόξευσης και ορίζει νέο επιστημονικό επικεφαλής Έξι πανομοιότυποι CubeSats διατεταγμένοι σε ημικύκλιο σε μια ανακλαστική μπλε επιφάνεια, με τα ηλιακά τους πάνελ αναπτυγμένα. Κάθε μικρός, κυβικός δορυφόρος είναι τοποθετημένος σε μια μαύρη βάση. Το φόντο είναι ένας λείος, ανοιχτόχρωμος τοίχος, φωτισμένος με ένα ζεστό, έντονο φως από την επάνω δεξιά γωνία, που μιμείται μια ανατολή του ηλίου. Οι έξι δορυφόροι που αποτελούν την αποστολή SunRISE της NASA έχουν το μέγεθος ενός κουτιού δημητριακών, πλαισιωμένοι από μικρά ηλιακά πάνελ. Μόλις φτάσουν στο διάστημα, οι SmallSat πετούν σε απόσταση περίπου 10 χιλιομέτρων μεταξύ τους, αναπτύσσοντας ο καθένας τέσσερις ραδιοκεραίες που εκτείνονται σε μήκος 2,5 μέτρων. Εργαστήριο Διαστημικής Δυναμικής/Allison Bills Η ομάδα για το SunRISE (Sun Radio Interferometer Space Experiment) της NASA επανεξετάζει την ημερομηνία εκτόξευσης της αποστολής, με την αναμενόμενη εκτόξευση να μην είναι νωρίτερα από τον Σεπτέμβριο. Η αποστολή ηλιοφυσικής συμμετέχει σε μια βόλτα με έναν πύραυλο Vulcan-Centaur της United Launch Alliance που μεταφέρει ωφέλιμα φορτία της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Η αποστολή SunRISE αποτελείται από έξι μικρούς δορυφόρους μεγέθους τοστιέρας, ή SmallSats, που θα ανιχνεύουν καταιγίδες ηλιακών ενεργειακών σωματιδίων που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο διαστημόπλοια και αστροναύτες. Δουλεύοντας μαζί, οι έξι SmallSats θα λειτουργήσουν ως ένα ενιαίο, γιγάντιο ραδιοτηλεσκόπιο για να καταγράψουν με πρωτοφανή λεπτομέρεια δεδομένα σχετικά με τις ραδιοεκρήξεις που σχετίζονται με τις καταιγίδες σωματιδίων του Ήλιου. Η κατασκευή των έξι διαστημοπλοίων SunRISE ολοκληρώθηκε το 2023. Οι τελικές δοκιμές πριν από την εκτόξευση θα ξεκινήσουν αυτόν τον μήνα. Η καθηγήτρια Susan Lepri, διευθύντρια του Εργαστηρίου Έρευνας Διαστημικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν στο Αν Άρμπορ, ανέλαβε ως κύρια ερευνήτρια της αποστολής τον Ιανουάριο.«Είμαι ενθουσιασμένη που αναλαμβάνω το τιμόνι αυτής της αποστολής ως κύρια ερευνήτρια και είμαι μέλος αυτής της ομάδας της οποίας το καινοτόμο έργο, αρχικά με επικεφαλής τον Δρ. Justin Kasper, σύντομα θα καρποφορήσει», δήλωσε η Lepri. «Αυτή η αποστολή θα παράσχει πρωτοποριακά δεδομένα σχετικά με τους κινδύνους του διαστημικού καιρού καθώς εκρήγνυνται από τον Ήλιο».Το SunRISE της NASA είναι μια Αποστολή Ευκαιρίας υπό το Τμήμα Ηλιοφυσικής της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών του οργανισμού στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον. Αυτές οι ευκαιρίες αποτελούν μέρος του Προγράμματος Εξερευνητών, το οποίο διαχειρίζεται το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ. Το έργο διαχειρίζεται το Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, ένα τμήμα του Caltech στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια. Το Εργαστήριο Διαστημικής Δυναμικής του Πανεπιστημίου της Γιούτα κατασκεύασε το διαστημόπλοιο SunRISE. Το JPL παρέχει επίσης το κέντρο επιχειρήσεων της αποστολής. https://science.nasa.gov/blogs/sunrise/2025/06/05/nasas-sunrise-mission-reviewing-launch-date-names-new-science-lead/

Το IXPE της NASA Λαμβάνει την Πρώτη Μέτρηση Πόλωσης Ακτίνων Χ της Έκρηξης Μαγνήτη Τι συμβαίνει όταν το πιο μαγνητικό αντικείμενο του σύμπαντος λάμπει με τη δύναμη 1.000 Ήλιων σε λίγα δευτερόλεπτα; Χάρη στο IXPE (Imaging X-ray Polarimetry Explorer) της NASA, μια αποστολή σε συνεργασία με την ASI (Ιταλική Διαστημική Υπηρεσία), οι επιστήμονες βρίσκονται ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση αυτού του ακραίου γεγονότος. Τα μάγναστρα είναι ένας τύπος νεαρού αστέρα νετρονίων - ένα αστρικό υπόλειμμα που σχηματίζεται όταν ένα τεράστιο άστρο φτάνει στο τέλος της ζωής του και καταρρέει στον εαυτό του, αφήνοντας πίσω του έναν πυκνό πυρήνα περίπου όσο η μάζα του Ήλιου, αλλά συμπιεσμένο στο μέγεθος μιας πόλης. Τα άστρα νετρονίων εμφανίζουν μερικές από τις πιο ακραίες φυσικές ιδιότητες στο παρατηρήσιμο σύμπαν και παρουσιάζουν μοναδικές ευκαιρίες για τη μελέτη συνθηκών που διαφορετικά θα ήταν αδύνατο να αναπαραχθούν σε ένα εργαστήριο στη Γη. . Ένα μάγναστρα είναι ένας τύπος απομονωμένου αστέρα νετρονίων, τα θρυμματισμένα, σε μέγεθος πόλης, υπολείμματα ενός αστέρα πολλές φορές μεγαλύτερου από τον Ήλιο μας. Τα μαγνητικά τους πεδία μπορούν να είναι 10 τρισεκατομμύρια φορές ισχυρότερα από αυτά ενός μαγνήτη ψυγείου και έως και χίλιες φορές ισχυρότερα από αυτά ενός τυπικού αστέρα νετρονίων. Αυτό αντιπροσωπεύει μια τεράστια αποθήκη ενέργειας που οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι τροφοδοτεί τις εκρήξεις μαγνητάστρων. Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA/Chris Smith (USRA) Το μαγνητάρο 1E 1841-045, που βρίσκεται στα απομεινάρια ενός σουπερνόβα (SNR Kes 73) σχεδόν 28.000 έτη φωτός από τη Γη, παρατηρήθηκε σε κατάσταση εκρήξεων από τα τηλεσκόπια Swift, Fermi και NICER της NASA στις 21 Αυγούστου 2024.Λίγες φορές το χρόνο, η ομάδα IXPE εγκρίνει αιτήματα για διακοπή των προγραμματισμένων παρατηρήσεων του τηλεσκοπίου για να επικεντρωθεί σε μοναδικά και απροσδόκητα ουράνια γεγονότα. Όταν το μαγνητάρο 1E 1841-045 εισήλθε σε αυτήν την φωτεινότερη, ενεργή κατάσταση, οι επιστήμονες αποφάσισαν να ανακατευθύνουν το IXPE για να λάβουν τις πρώτες μετρήσεις πόλωσης ενός μαγνητάρη που εκπέμπει εκρήξεις. Τα μάγναστρα έχουν μαγνητικά πεδία αρκετές χιλιάδες φορές ισχυρότερα από τα περισσότερα αστέρια νετρονίων και φιλοξενούν τα ισχυρότερα μαγνητικά πεδία από οποιοδήποτε γνωστό αντικείμενο στο σύμπαν. Οι διαταραχές στα ακραία μαγνητικά τους πεδία μπορούν να προκαλέσουν την απελευθέρωση έως και χίλιες φορές περισσότερης ενέργειας ακτίνων Χ από ό,τι κανονικά για αρκετές εβδομάδες. Αυτή η ενισχυμένη κατάσταση ονομάζεται έκρηξη, αλλά οι μηχανισμοί πίσω από αυτές δεν είναι ακόμη καλά κατανοητοί.Μέσω των μετρήσεων πόλωσης ακτίνων Χ του IXPE, οι επιστήμονες μπορεί να είναι σε θέση να πλησιάσουν περισσότερο στην αποκάλυψη των μυστηρίων αυτών των γεγονότων. Η πόλωση μεταφέρει πληροφορίες σχετικά με τον προσανατολισμό και την ευθυγράμμιση των εκπεμπόμενων φωτεινών κυμάτων ακτίνων Χ. Όσο υψηλότερος είναι ο βαθμός πόλωσης, τόσο περισσότερο τα κύματα ακτίνων Χ ταξιδεύουν συγχρονισμένα, παρόμοια με μια αυστηρά χορογραφημένη χορευτική παράσταση. Η εξέταση των χαρακτηριστικών πόλωσης των μάγναστρα αποκαλύπτει ενδείξεις σχετικά με τις ενεργειακές διεργασίες που παράγουν τα παρατηρούμενα φωτόνια, καθώς και την κατεύθυνση και τη γεωμετρία των μαγνητικών πεδίων των μαγνητάρ.Τα αποτελέσματα του IXPE, με τη βοήθεια παρατηρήσεων από τα τηλεσκόπια NuSTAR και NICER της NASA, δείχνουν ότι οι εκπομπές ακτίνων Χ από το 1E 1841-045 γίνονται πιο πολωμένες σε υψηλότερα επίπεδα ενέργειας, διατηρώντας παράλληλα την ίδια κατεύθυνση διάδοσης. Μια σημαντική συμβολή σε αυτόν τον υψηλό βαθμό πόλωσης προέρχεται από την σκληρή ουρά ακτίνων Χ του 1E 1841-045, ένα ενεργητικό μαγνητοσφαιρικό συστατικό που κυριαρχεί στις υψηλότερες ενέργειες φωτονίων που παρατηρούνται από το IXPE. Οι «σκληρές ακτίνες Χ» αναφέρονται σε ακτίνες Χ με μικρότερα μήκη κύματος και υψηλότερες ενέργειες από τις «μαλακές ακτίνες Χ». Αν και διαδεδομένες στα μάγναστρα, οι μηχανισμοί που οδηγούν στην παραγωγή αυτών των φωτονίων ακτίνων Χ υψηλής ενέργειας είναι ακόμη σε μεγάλο βαθμό άγνωστοι. Έχουν προταθεί αρκετές θεωρίες για να εξηγήσουν αυτήν την εκπομπή, αλλά τώρα η υψηλή πόλωση που σχετίζεται με αυτές τις σκληρές ακτίνες Χ παρέχει περαιτέρω ενδείξεις για την προέλευσή τους. Αυτή η απεικόνιση απεικονίζει τις μετρήσεις του IXPE για την πόλωση ακτίνων Χ που εκπέμπονται από το μάγναστρο 1E 1841-045 που βρίσκεται μέσα στο Υπόλειμμα Υπερκαινοφανούς Kes 73. Κατά τη στιγμή της παρατήρησης, το μάγναστρο βρισκόταν σε κατάσταση έκρηξης και εκπέμπει φωτεινότητα ισοδύναμη με 1000 ήλιους. Μελετώντας την πόλωση ακτίνων Χ των μάγναστρων που βιώνουν μια έκρηξη, οι επιστήμονες μπορεί να είναι σε θέση να πλησιάσουν περισσότερο στην αποκάλυψη των μυστηρίων αυτών των γεγονότων. https://www.nasa.gov/missions/ixpe/nasas-ixpe-obtains-first-x-ray-polarization-measurement-of-magnetar-outburst/

Η NASA Ορίζει την Κάλυψη για την Εκτόξευση και την Άφιξη της Αποστολής Axiom 4 στον Σταθμό. Η NASA, η Axiom Space και η SpaceX στοχεύουν στις 8:22 π.μ. EDT, την Τρίτη 10 Ιουνίου, για την εκτόξευση της τέταρτης ιδιωτικής αποστολής αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, Axiom Mission 4. Η αποστολή θα απογειωθεί από το Συγκρότημα Εκτόξευσης 39Α στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα. Το πλήρωμα θα ταξιδέψει στο εργαστήριο σε τροχιά με ένα νέο διαστημόπλοιο SpaceX Dragon μετά την εκτόξευση με τον πύραυλο Falcon 9 της εταιρείας. Η στοχευμένη ώρα πρόσδεσης είναι περίπου στις 12:30 μ.μ., την Τετάρτη 11 Ιουνίου. Η NASA θα μεταδώσει ζωντανή κάλυψη των δραστηριοτήτων εκτόξευσης και άφιξης στο NASA+. Μάθετε πώς να παρακολουθείτε περιεχόμενο της NASA μέσω μιας ποικιλίας πλατφορμών, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.Η ευθύνη της αποστολής της NASA είναι για ολοκληρωμένες επιχειρήσεις, οι οποίες ξεκινούν κατά την προσέγγιση του διαστημικού σκάφους στον διαστημικό σταθμό, συνεχίζονται κατά τη διάρκεια της περίπου δύο εβδομάδων παραμονής του πληρώματος στο εργαστήριο σε τροχιά, ενώ παράλληλα διεξάγουν επιστημονικές, εκπαιδευτικές και εμπορικές δραστηριότητες, και ολοκληρώνονται μόλις το διαστημικό σκάφος εξέλθει από τον σταθμό.Η Peggy Whitson, πρώην αστροναύτης της NASA και διευθύντρια επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων στην Axiom Space, θα ηγηθεί της εμπορικής αποστολής, ενώ ο αστροναύτης του ISRO (Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας) Shubhanshu Shukla θα υπηρετήσει ως πιλότος. Οι δύο ειδικοί της αποστολής είναι ο αστροναύτης του προγράμματος ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) Sławosz Uznański-Wiśniewski από την Πολωνία και ο Tibor Kapu από την Ουγγαρία.Στο πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ της NASA και του ISRO, η Axiom Mission 4 εκπληρώνει μια δέσμευση που επισημάνθηκε από τον Πρόεδρο Τραμπ και τον Ινδό Πρωθυπουργό Narendra Modi να στείλουν τον πρώτο αστροναύτη του ISRO στον σταθμό. Οι διαστημικές υπηρεσίες συμμετέχουν σε πέντε κοινές επιστημονικές έρευνες και δύο επιδείξεις σε τροχιά στον τομέα της επιστήμης, της τεχνολογίας, της μηχανικής και των μαθηματικών. Η NASA και το ISRO έχουν μια μακροχρόνια σχέση που βασίζεται σε ένα κοινό όραμα για την προώθηση της επιστημονικής γνώσης και την επέκταση της διαστημικής συνεργασίας.Η ιδιωτική αποστολή μεταφέρει επίσης τους πρώτους αστροναύτες από την Πολωνία και την Ουγγαρία που θα παραμείνουν στον διαστημικό σταθμό. Η NASA θα συμμετάσχει στην τηλεδιάσκεψη πριν από την εκτόξευση της αποστολής που διοργανώνεται από την Axiom Space (όχι νωρίτερα από μία ώρα μετά την ολοκλήρωση της Επιθεώρησης Ετοιμότητας Εκτόξευσης) στις 6 μ.μ. τη Δευτέρα 9 Ιουνίου, με τους ακόλουθους συμμετέχοντες: Dana Weigel, διευθύντρια, Πρόγραμμα Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, NASA Allen Flynt, επικεφαλής υπηρεσιών αποστολής, Axiom Space William Gerstenmaier, αντιπρόεδρος, Αξιοπιστία Κατασκευής και Πτήσης, SpaceX Arlena Moses, αξιωματικός καιρού εκτόξευσης, 45η Μοίρα Μετεωρολογίας, Διαστημική Δύναμη των ΗΠΑ Για να συμμετάσχουν στην τηλεδιάσκεψη, τα μέσα ενημέρωσης πρέπει να εγγραφούν στην Axiom Space έως τις 12 μ.μ. την Κυριακή 8 Ιουνίου, στη διεύθυνση: https://bit.ly/4krAQHK Η κάλυψη της αποστολής της NASA έχει ως εξής (όλες τις ώρες Ανατολικής Ακτής και ενδέχεται να αλλάξει βάσει των λειτουργιών σε πραγματικό χρόνο): Τρίτη, 10 Ιουνίου 6:15 π.μ. – Έναρξη κάλυψης εκτόξευσης Axiom Space και SpaceX. 7:25 π.μ. – Η NASA συμμετέχει στην κάλυψη εκτόξευσης στο NASA+. 8:22 π.μ. – Εκτόξευση Η NASA θα τερματίσει την κάλυψη μετά την τροχιακή εισαγωγή, η οποία είναι περίπου 15 λεπτά μετά την εκτόξευση. Καθώς πρόκειται για εμπορική εκτόξευση, η NASA δεν θα παρέχει καθαρή ροή εκτόξευσης στα κανάλια της. Τετάρτη, 11 Ιουνίου 10:30 π.μ. – Έναρξη κάλυψης άφιξης στα κανάλια NASA+, Axiom Space και SpaceX. 12:30 μ.μ. – Στοχευμένη πρόσδεση στο διαστημικό λιμάνι της μονάδας Harmony του σταθμού. Η κάλυψη άφιξης θα συνεχιστεί μέχρι το άνοιγμα της θυρίδας και τα καλωσορίσματα. Όλες οι ώρες είναι εκτιμήσεις και θα μπορούσαν να προσαρμοστούν με βάση τις λειτουργίες σε πραγματικό χρόνο μετά την εκτόξευση. Ακολουθήστε το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού για τις πιο ενημερωμένες πληροφορίες λειτουργίας. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός αποτελεί εφαλτήριο για την ανάπτυξη μιας χαμηλής οικονομίας της Γης. Στόχος της NASA είναι να επιτύχει μια ισχυρή οικονομία εκτός Γης, όπου ο οργανισμός μπορεί να αγοράζει υπηρεσίες ως ένας από τους πολλούς πελάτες για να επιτύχει τους επιστημονικούς και ερευνητικούς του στόχους στη μικροβαρύτητα. Η εμπορική στρατηγική της NASA για τη χαμηλή τροχιά της Γης παρέχει στην κυβέρνηση αξιόπιστες και ασφαλείς υπηρεσίες σε χαμηλότερο κόστος, επιτρέποντας στον οργανισμό να επικεντρωθεί στις αποστολές Artemis στη Σελήνη στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τον Άρη, ενώ παράλληλα συνεχίζει να χρησιμοποιεί τη χαμηλή τροχιά της Γης ως πεδίο εκπαίδευσης και δοκιμών για αυτές τις αποστολές στο βαθύ διάστημα. Το διαστημόπλοιο SpaceX Dragon που μεταφέρει το πλήρωμα της Αποστολής Axiom 3 απεικονίζεται να πλησιάζει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 20 Ιανουαρίου 2024. Μάθετε περισσότερα για την εμπορική διαστημική στρατηγική της NASA στη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/commercial-space