Δροσος Γεωργιος

Δείτε το κύκνειο άσμα ενός άστρου (βίντεο) Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε εντυπωσιακές εικόνες από τα φαινόμενα στο τελικό στάδιο ενός άστρου. Τα στροβιλιζόμενα νέφη αερίων που μοιάζουν με μπογιά που πέφτει στο πυκνό διαστημικό σκότος εμφανίζονται σαν μια πύλη σε έναν μυστηριώδη άγνωστο κόσμο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια εικόνα που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble στην οποία φαίνονται τεράστια σύννεφα ιονισμένων ατόμων να εκτοξεύονται στο Διάστημα από ένα άστρο που πεθαίνει.Πρόκειται για ένα πλανητικό νεφέλωμα που ονομάζεται Kohoutek 4-55, μέλος του Γαλαξία που βρίσκεται μόλις 4.600 έτη φωτός μακριά στον αστερισμό Κύκνος (ο Κύκνος). Τα πλανητικά νεφελώματα είναι το εντυπωσιακό τελικό στάδιο στη ζωή ενός γιγάντιου άστρου. Μόλις ένα τεράστιο άστρο εξαντλήσει τα διαθέσιμα καύσιμα του και αποβάλει τα τελευταία του στρώματα αερίου, ο συμπαγής πυρήνας του θα συστέλλεται περαιτέρω, επιτρέποντας μια τελική έκρηξη πυρηνικής σύντηξης. Ο εκτεθειμένος πυρήνας φτάνει σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες, ακτινοβολώντας υπεριώδες φως που ενεργοποιεί τα τεράστια σύννεφα αερίου που εκτοξεύονται από το αστέρι. Το υπεριώδες φως ιονίζει τα άτομα στο αέριο, κάνοντας τα σύννεφα να λάμπουν έντονα. Σε αυτήν την εικόνα, το κόκκινο και το πορτοκαλί υποδηλώνουν άζωτο, το πράσινο είναι υδρογόνο και το μπλε δείχνει οξυγόνο. Το Kohoutek 4-55 έχει μια ασυνήθιστη, πολυεπίπεδη μορφή: ένα αχνό στρώμα αερίου περιβάλλει έναν φωτεινό εσωτερικό δακτύλιο, όλο τυλιγμένο σε ένα ευρύ φωτοστέφανο ιονισμένου αζώτου. Το θέαμα έχει μια… γλυκόπικρη αίσθηση καθώς η σύντομη φάση της σύντηξης στον πυρήνα θα τελειώσει μετά από μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια αφήνοντας έναν λευκό νάνο που δεν θα φωτίσει ποτέ ξανά τα νέφη γύρω του. Η εικόνα που κατέγραψε το Hubble από το πλανητικό νεφέλωμα Kohoutek 4-55. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1945207/deite-to-kykneio-asma-enos-astroy-vinteo/

Rocket and Space Corporation "Energia" Το Soyuz MS-27 προσδέθηκε στον ISS! Στις 11:58 ώρα Μόσχας, το πλοίο με το πλήρωμα έδεσε αυτόματα στην κομβική μονάδα Prichal. Οι κοσμοναύτες Sergei Ryzhikov και Alexei Zubritsky, καθώς και ο συνάδελφός τους στη NASA, Jonathan Kim, έφτασαν στον σταθμό. Επιπλέον, το επανδρωμένο διαστημόπλοιο παρέδωσε περίπου 180 κιλά φορτίου στον σταθμό, συμπεριλαμβανομένου εξοπλισμού και αναλώσιμων για έξι επιστημονικά πειράματα. https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239488%2Fdf9c9bec83c4ca58b1%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_22717 Rocket and Space Corporation "Energia" Μετά τον έλεγχο της στεγανότητας και τη σταθεροποίηση της πίεσης, οι καταπακτές μεταξύ του πλοίου και του σταθμού ανοίγουν επιτέλους! Υποδοχή των αστροναυτών στο ISS Είναι για χάρη τέτοιων χαρούμενων προσώπων που οι πύραυλοι Soyuz πετούν χρησιμοποιώντας το σύστημα υπερταχείας πρόσδεσης. Ο Sergey Ryzhikov, ο Alexey Zubritsky και ο Jonathan Kim εντάχθηκαν στο πλήρωμα της 72ης μακροχρόνιας αποστολής - οι κοσμοναύτες της Roscosmos Alexey Ovchinin, Ivan Vagner και Kirill Peskov, οι αστροναύτες της NASA Donald Pettit, Anne McClain και Nicole Ayers, και ο κοσμοναύτης της Roscosmos. https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239491%2F23c93efb6eaccb171f%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_22719

Διαστημικό CSI: To James Webb ανακάλυψε πώς… σκοτώθηκε ένας εξωπλανήτης (βίντεο) Υπήρξε θανατηφόρος σύγκρουση και όχι κοσμικός κανιβαλισμός. Αστρονόμοι είχαν εντοπίσει ένα άστρο που ακολουθώντας την πορεία αυτοκαταστροφής που θα έχει ο Ήλιος μετατράπηκε σε ερυθρό γίγαντα και φαινόταν ότι κατάπιε κυριολεκτικά έναν πλανήτη. Όμως το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb συνέλεξε στοιχεία που δείχνουν ότι ο εξωπλανήτης συνετρίβη πάνω στο άστρο.Το 2020 παρατηρήσεις από το τηλεσκόπιο Samuel Oschin στο Αστεροσκοπείο Palomar στην Καλιφόρνια κατέγραψαν μια ξαφνική λάμψη σε ένα άστρο που βρίσκεται περίπου 12.000 έτη φωτός μακριά μας. Όταν οι ερευνητές μελέτησαν αρχειακά δεδομένα από την αποστολή NEOWISE της NASA για αυτό το άστρο που έλαβε την κωδική ονομασία ZTF SLRN-2020 διαπίστωσαν ότι έλαμπε στο υπέρυθρο φως για χρονικό διάστημα ενός έτους πριν εντοπιστεί η ξαφνική λάμψη.Μια μελέτη που έγινε το 2023 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ZTF SLRN-2020 είναι ένα άστρο παρόμοιο με τον Ήλιο το οποίο ακολουθεί την πορεία αυτοκαταστροφής που θα έχει και το δικό μας μητρικό άστρο σε περίπου 5 δισ. έτη. Όταν τελείωσαν τα καύσιμα του ZTF SLRN-2020 μετατράπηκε σε ερυθρό γίγαντα για να καταλήξει κάποια στιγμή σε λευκό νάνο.Η μελέτη του 2023 έδειχνε ότι κατά την διόγκωση του το άστρο πλησίασε έναν εξωπλανήτη που υπήρχε σε σχετικά κοντινή απόσταση από αυτό και κυριολεκτικά τον κατάπιε. Παρόμοια αναμένεται να είναι η τύχη των κοντινών στον Ήλιο πλανητών δηλαδή του Ερμή, της Αφροδίτης και της Γης. Όσον αφορά τη Γη υπάρχουν δύο σενάρια. Το ένα αναφέρει ότι ο Ήλιος θα διογκωθεί τόσο πολύ ώστε θα καταπιεί την Γη και το άλλο ότι θα την πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής τσουρουφλίζοντας την και μετατρέποντας την σε ένα κοσμικό κάρβουνο αλλά δεν θα την εξαφανίσει από το χάρτη του Σύμπαντος.Η μελέτη του 2023 για το άστρο ZTF SLRN-2020 ανέφερε ότι κατά τη διαδικασία διόγκωσης του έφτασε σε ένα γίγαντα αερίου που υπήρχε στο πλανητικό σύστημα που είχε δημιουργηθεί εκεί και άρχισε να τον καταστρέφει. Καθώς ο πλανήτης καιγόταν στην ατμόσφαιρα του ερυθρού γίγαντα η σκόνη του έλαμπε στο υπέρυθρο φάσμα. Η ανατροπή Ωστόσο ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Ράιαν Λάου του NOIRLab του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών στην Αριζόνα αποφάσισε να μελετήσει ξανά τι συμβαίνει στο ZTF SLRN-2020 χρησιμοποιώντας το ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που κατασκεύασε η ανθρωπότητα, το James Webb.«Επειδή αυτό είναι ένα εντυπωσιακό όσο και νέο στην παρατήρηση γεγονός δεν ξέραμε τι να περιμένουμε όταν αποφασίσαμε να στρέψουμε το τηλεσκόπιο προς το άστρο αυτό. Με τα υψηλής ευαισθησίας του όργανα στο υπέρυθρο φάσμα αποκτούμε πολύτιμες γνώσεις για τις τελικές τύχες των πλανητικών συστημάτων, συμπεριλαμβανομένου πιθανώς και του δικού μας» αναφέρει ο Λάου.Αυτό που ανακάλυψε η ερευνητική ομάδα ήταν μια έκπληξη: Το άστρο δεν είναι αρκετά φωτεινό για να είναι ένας ερυθρός γίγαντας. Αντίθετα μοιάζει με ένα άστρο με περίπου το 70% της μάζας του Ήλιου. Αυτό φυσικά, αλλάζει την ιστορία του ZTF SLRN-2020. Αν λοιπόν το άστρο δεν έχει μετατραπεί σε ερυθρό γίγαντα κάτι άλλο συνέβη και από την στιγμή που δεν επιτέθηκε το άστρο στον πλανήτη η μόνη πιθανή εξήγηση είναι ότι πλανήτης συνετρίβη στο αστέρι.Πώς μπορεί να συμβεί αυτό; Λοιπόν, από τις πρώτες κιόλας ανακαλύψεις εξωπλανητών, οι αστρονόμοι βρίσκουν παράξενους κόσμους που ονομάζονται θερμοί Δίες. Πρόκειται για γίγαντες αερίου που σχηματίστηκαν μακριά από το άστρο τους και στη συνέχεια μετανάστευσαν προς τις εσωτερικές περιοχές του αστρικού συστήματος. Ο συγκεκριμένος πλανήτης πρέπει να μετανάστευσε τόσο κοντά στο μητρικό του άστρο που, με την πάροδο του χρόνου οι πανίσχυρες βαρυτικές δυνάμεις του άστρου άρχισαν να σπρώχνουν τον πλανήτη σε μια πορεία σύγκρουσης με το άστρο.«Ο πλανήτης άρχισε τελικά να ευχαριστεί την ατμόσφαιρα του άστρου. Τότε ήταν μια απροσδόκητη διαδικασία πτώσης πιο γρήγορα από εκείνη τη στιγμή. Ο πλανήτης καθώς έπεφτε πάνω στο άστρο άρχισαν οι παλιρροϊκές δυνάμεις να δημιουργούν μια κοσμική λαβή σαν μέγγενη που άρχισε να τεντώνει τον πλανήτη και να τον καταστρέφει με ποσότητες αερίου να απελευθερώνονται να ψύχονται και συμπυκνώνονται σε ένα νέφος αερίου που προκάλεσε την υπέρυθρη λάμψη που εντόπισαν τα τηλεσκόπια. Η έκπληξη Οι αστρονόμοι περίμεναν να δουν ένα άμορφο νέφος αερίου, αλλά το φασματόμετρο κοντινού υπερύθρου του JWST βρήκε έναν δίσκο μοριακού αερίου που περικυκλώνει το άστρο. Ο δίσκος μοιάζει με το δίσκο ύλης που δημιουργείται σε νεογέννητα άστρα και από αυτό σχηματίζονται πλανήτες.«Δεν περίμενα να δω ότι υπάρχει μια περιοχή με τα χαρακτηριστικά μιας περιοχής που σχηματίζει πλανήτες παρόλο που δεν σχηματίζονται πλανήτες εδώ» λέει η Κολέτ Σαλάικ αστρονόμος εξωπλανητών από το Vassar College στη Νέα Υόρκη.Τα νέα πολύ ισχυρά διαστημικά τηλεσκόπια που αναμένεται να εκτοξευθούν τα επόμενα χρόνια αναμένεται να κάνουν ακόμη πιο λεπτομερής παρατηρήσεις σε τέτοιου είδους φαινόμενα φωτίζοντας άγνωστες κοσμικές διεργασίες. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1944787/diastimiko-csi-to-james-webb-anakalypse-pos-skotothike-enas-exoplanitis-vinteo/

«Παγιέχαλι»-«Φύγαμε» Ηταν 12 Απρίλη 1961- 9h,6m,59,7sec ωρα Μοσχας οταν το Vostok No.1,απογειωνεται απο το Κοσμοδρομιο του Μπαικανουρ ανοιγωντας μια νεα εποχή για την ανθρωποτητα, την εποχή της ανθρωπινης παρουσίας στο Διάστημα. Μία ώρα πριν από την εκτόξευση, η φωνή του επικεφαλής του σχεδιασμού του σοβιετικού διαστημόπλοιου Σεργκέι Κορολιόφ ακούστηκε από τον ασύρματο. «Γιούρι Αλεξέγιεβιτς, με ακούς καλά;Πρέπει να σου πω κάτι». «Σε λαμβάνω καθαρά και δυνατά». «Θέλω να σου υπενθυμίσω ότι από τη στιγμή που θα ανακοινωθεί η ετοιμότητα του ενός λεπτού θα περάσουν περίπου έξι λεπτά πριν απογειωθείς, οπότε μην ανησυχήσεις». «Κατάλαβα. δεν ανησυχώ καθόλου». «Θα περάσουν έξι λεπτά για διάφορα πράγματα», είπε ο Κορολιόφ εννοώντας ότι παρουσιάστηκε ένα μικρό πρόβλημα στα όργανα που θα καθυστερούσε την εκτόξευση κατά έξι λεπτά. Μετά ακούστηκε η φωνή του κοσμοναύτη Πάβελ Πόποβιτς: «Εϊ, μπορείς να μαντέψεις ποιος σου μιλάει;». «Φυσικά, είναι “η Λίλι της Κοιλάδας”». «Γιούρι, έχεις αρχίσει να βαριέσαι εκεί μέσα;». «Θα περνούσα καλύτερα εάν υπήρχε λίγη μουσική». Ανήσυχος για κάθε λεπτομέρεια της πτήσης, ο Κορολιόφ διέταξε τους τεχνικούς που βρίσκονταν σε υπηρεσία να βρουν κασέτες ή δίσκους και να αυτοσχεδιάσουν. «Δεν συνέδεσαν τη μουσική ακόμα;» ρώτησε μερικά λεπτά αργότερα. «Οχι». «Διάολε, τους είχα πει να βιαστούν». «Α, περίμενε, κάτι ακούω. Εβαλαν ένα ερωτικό τραγούδι». «Καλή επιλογή, θα έλεγα». 08.41 Ο Γκαγκάριν αισθάνεται το σκάφος να δονείται καθώς αποσύρονται τα ερείσματα. «Γιούρι, πηγαίνουμε στο κέντρο ελέγχου». 08.51 Η μουσική σταματά. Η βαθιά φωνή του Κορολιόφ ακούγεται πλέον σοβαρή. «Γιούρι, αρχίζουν τα 15 λεπτά μέχρι την εκτόξευση». Αυτό ήταν το σύνθημα ώστε ο Γκαγκάριν να ασφαλίσει τα γάντια και το κράνος του. Σε αυτά τα τελευταία λεπτά δεν υπήρχε αντίστροφη μέτρηση. Η εκτόξευση έγινε ακριβώς στις 09.06.59,7sec ώρα Μόσχας.Εν μέσω πολλών θορύβων και δονήσεων, ο Γκαγκάριν που καθόταν ακίνητος και σε πλήρη εγρήγορση στη θέση του θα κατάλαβε κάποια στιγμή ότι εκτοξεύθηκε αλλά ανησυχούσε για το τι θα μπορούσε να πάει στραβά – η καταπακτή πάνω από το κεφάλι του να ανοίξει και να πεταχτεί μαζί με τη θέση του στον ουρανό, μια κίνηση που θα μπορούσε να του σπάσει τη σπονδυλική στήλη. Επρεπε να είναι έτοιμος. Τα G που δεχόταν το σώμα του πλήθαιναν. Δεν το θυμόταν αργότερα, αλλά του είπαν ότι φώναξε «Παγιέχαλι» («Πάμε»).«Τ-συν 70». «Σε ακούω, 70. Αισθάνομαι υπέροχα. Συνεχίζεται η πτήση. Τα G αυξάνονται. Ολα καλά». «Τ-συν 100. Πώς αισθάνεσαι;». «Μια χαρά. Εσείς;». Δύο λεπτά μετά την απογείωση και ο Γκαγκάριν δυσκολευόταν να μιλήσει στο μικρόφωνο καθώς τα G πίεζαν τους μυς του προσώπου. πέντε λεπτά πέρασαν και αποκολλήθηκε το σύστημα εκτόξευσης, όπως ήταν προγραμματισμένο – περίπλοκα μηχανήματα για τα οποία ξοδεύτηκαν εκατομμύρια ρούβλια και χρειάστηκαν χιλιάδες ώρες για να κατασκευαστούν μόνο και μόνο για να φέρουν όσο πιο γρήγορα γίνεται στο διάστημα τον πρώτο σοβιετικό κοσμοναύτη. Εννέα λεπτά μετά την εκτόξευση το διαστημόπλοιο του Γκαγκάριν είχε τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη. Μέσα από ένα παράθυρο ο Γκαγκάριν παρατήρησε ξαφνικά μια απέραντη γαλάζια θέα σε μια απόχρωση που δεν είχε ξαναδεί. Η Γη εμφανιζόταν και χανόταν και σιγά σιγά ο ουρανός σκοτείνιαζε. Ταξιδεύοντας προς τα ανατολικά με οκτώ χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, οι μετρήσεις έδειξαν 28.000 χιλιόμετρα, αν και ο Γιούρι δεν αισθανόταν καμία ταχύτητα. «πώς αισθάνεσαι;» τον ρώτησαν από την αίθουσα ελέγχου. «Η πτήση συνεχίζεται κανονικά. ολα λειτουργούν νορμάλ. παρατηρώ τη Γη, είναι καλή η ορατότητα.Βλέπω τα σύννεφα, βλέπω τα πάντα. Είναι πανέμορφα!». Ετσι ταξιδευοντας για 1 ωρα και 48 λεπτά με 181 Km στην περίγειο και 327 Km στην απόγειο ο Γιουρι Γκαγκάριν ενας πιλότος με υψος 1,57 ,ιδιαίτερα ευφυής, παρατηρητικός, σεμνός, με φοβερή μνήμη, ταχύτατα αντανακλαστικά και μεγάλες ικανότητες – έτσι τον περιέγραφαν οι συνάδελφοί του – ο Γκαγκάριν, σύμφωνα με τον γιατρό της αποστολής, «καταλάβαινε τη ζωή καλύτερα από τους φίλους του». Μόνο που την εγκατέλειψε γρήγορα για να περάσει στη σφαίρα του μύθου. Ο Γιούρι Γκαγκάριν προσεδαφίστηκε με τη βοήθεια αλεξιπτώτου και όχι μαζί με το διαστημόπλοιο, όπως μετέδωσε το ΤΑΣΣ στις 12 Απριλίου του 1961. Έτσι έγραψε αργότερα ο ίδιος ο κοσμοναύτης στο βιβλίο του "Ο δρόμος προς το Διάστημα". Η αλήθεια αποσιωπόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα, μάλλον γιατί προβλεπόταν ότι οι μελλοντικοί κοσμοναύτες θα έπρεπε να προσεδαφίζονται, ευρισκόμενοι μέσα στην κάψουλα καθόδου. Στην περίπτωση του Γκαγκάριν οι μηχανολόγοι θεωρούσαν ότι η προσεδάφιση μέσα στην κάψουλα καθόδου θα ήταν πολύ σκληρή και διάλεξαν πιο ασφαλή, όπως τους φαινόταν τότε, τρόπο προσεδάφισης. Στις 10 και 55 ο Γιούρι Γκαγκάριν πάτησε το χώμα κοντά στο χωριό Σμέλοβκα της περιοχής Σαράτοβ μπροστά στα μάτια μιας κατάπληκτης αγρότισσας και της εγγονής της. Αυτές όρμησαν προς την κατεύθυνσή του, αλλά σταμάτησαν διστακτικά γιατί τα έχασαν βλέποντας μπροστά τους ένα ασυνήθιστο όν με σκάφανδρο. «Τότε τους έκανα σήματα με τα χέρια μου και τους φώναξα: «Είμαι δικός σας. Μη φοβάστε. Ελάτε εδώ»,- αναθυμόταν αργότερα ο Γκαγκάριν. Σε λίγο τους πλησίασαν οδηγοί τρακτέρ, που άκουσαν ειδήσεις από το Ραδιόφωνο και ήταν ενήμεροι της κατάστασης. «Είναι ο Γιούρι Γκαγκάριν»,- φώναξε ένας απ’ αυτούς, συνταραγμένος ως τα βάθη της ψυχής του από τη συνάντησή του με τον άνθρωπο, για τον οποίο ακούσε πριν μερικά λεπτά από το Ραδιόφωνο. Μερικά λεπτά αργότερα ήρθε ένα ελικόπτερο και πήρε τον Γκαγκάριν στην πλησιέστερη αεροπορική στρατιωτική βάση. Ομως πισω απο τον Γκαγκάριν υπήρχαν χιλιαδες επιστημονες και τεχνικοι με επικεφαλης ενα αλλο θρυλο,τον Σεργκέι Κορολιόφ. Ο Σεργκέι Κορολιόφ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1907 σε οικογένεια δασκάλου ρωσικής γλώσσας και λογοτεχνίας στην πόλη Ζιτόμιρ. Όντας ακόμα μαθητής σχολείου ο Σεργκέι Κορολιόφ διακρινόταν για τις ιδιαίτερες ικανότητες του και το πάθος του για τη μελέτη της αεροπορικής τεχνολογίας. Στα 17 του χρόνια επεξεργάστηκε σχέδιο αεροπλάνου χωρίς κινητήρα. Στο Πολυτεχνείο του Κιέβου ο Σεργκέι Κορολιόφ μελετούσε την αεροπορική τεχνολογία και ταυτόχρονα επιδιδόταν στην κατασκευή ιπτάμενων μοντέλων και στην αθλητική ανεμοπλοΐα. Μετά τέλειωσε στην Μόσχα την Ανώτατη Πολυτεχνική Σχολή Μπάουμαν και την Σχολή Αεροπόρων, όπου επιβλήθηκε ως ικανός κατασκευαστής συσκευών αεροπορίας. Ακριβώς υπό την καθοδήγησή του κατασκευάστηκαν οι πρώτοι πύραυλοι-φορείς, τεχνητοί δορυφόροι της Γης, τα επανδρωμένα διαστημόπλοια Βοστόκ και Βοσχόντ- από το τελευταίο ο άνθρωπος έκανε τον πρώτο του περίπατο στο ανοιχτό Διάστημα- καθώς επίσης και το πιο τέλειο διαστημόπλοιο Σογιούζ, στο οποίο οι κοσμοναύτες μπορούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα να βρίσκονται χωρίς σκάφανδρα και να κάνουν επιστημονικές έρευνες. Σήμερα τα Σογιούζ ακριβώς πετούν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μεταφέροντας εκεί πληρώματα αστροναυτών από διάφορες χώρες και όλα τα απαραίτητα υλικά. «Όλα, όσα είχαμε κάνει προηγούμενα και όσα κάνουμε και όσα σχεδιάζουμε να κάνουμε στο μέλλον, έγιναν δυνατά μόνο χάρι στον Κορολιόφ και τους συνεργάτες του, οι οποίοι είχαν δημιουργήσει ισχυρό δυναμικό τόσο της πυραυλικής διαστημικής εταιρείας Ενέργεια (Energia), όσο και όλου του διαστημικού τομέα της Ρωσίας»,- είπε ο Νικολάι Σεβαστιάνοφ, ένας από τους διευθυντές της εταιρείας Ενέργεια. Ήταν εποχή καταπληκτικών κατακτήσεων στον τομέα της κοσμοναυτικής. Μετά την πτήση του Γκαγκάριν, στις 6 Αυγούστου του ίδιου έτους, δηλαδή το 1961 πραγματοποίησε τη δεύτερη πτήση στο Διάστημα ο Γκέρμαν Τιτόφ με το διαστημόπλοιο Βοστόκ-2. Η πτήση του διήρκησε ολόκληρο ημερονύχτιο. Τον ΄Αύγουστο του 1962 έγινε η κοινή πτήση των διαστημοπλοίων Βοστόκ-3 και Βοστόκ-4 διαστημοπλοίων κυβερνωμένων από τους κοσμοναύτες Αντριάν Νικολάγιεφ και Πάβελ Ποπόβιτς. Ανάμεσα στα διαστημόπλοια είχε αποκατασταθεί ασύρματη επικοινωνία. Το 1963 έγινε η κοινή πτήση κοσμοναυτών – του Βαλέρι Μπικόφσκι και της πρώτης στον κόσμο γυναίκας- κοσμοναύτη Βαλεντίνας Τερεσκόβα. ΄Υστερα απ’ αυτούς πέταξε στο Διάστημα ένα τριμελές πλήρωμα με το πιο πολυσύνθετο διαστημόπλοιο Βοσχόντ. Στις 18 Μααρτίου του 1965 κατά την πτήση του με το Βοσχόντ-2 ο κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ βγήκε για πρώτη φορά στον κόσμο στο ανοιχτό Διάστημα με σκάφανδρο μέσω του ειδικού καθέκτη του διαστημοπλοίου. Όνειρο του Κορολιόφ ήταν η κατασκευή διαστημικών Σταθμών για μακρόχρονη παραμονή στο Διάστημα. Οι προβλέψεις του Σεργκέι Κορολιόφ για το μέλλον της κοσμοναυτικής ήταν πολύ ακριβείς. Να, ένα παράδειγμα. «Νομίζω ότι δεν θα κάνω λάθος, αν πώ ότι πολύ σύντομα θα τεθεί το ερώτημα αν αξίζει να στέλνονται στο Διάστημα τόσο ακριβά συστήματα, όσο είναι τα διαστημόπλοια για μερικά μόνο ημερονύχτια. Μάλλον χρειάζεται να στέλνονται για να παραμένουν εκεί για ορισμένο χρονικό διάστημα. Ο επανεφοδιασμός αυτών των διαστημοπλοίων με όλα τα απαραίτητα και η αλλαγή των πληρωμάτων τους να γίνεται με τη βοήθεια απλοποιημένων διαστημικών συσκευών με καθέκτες για τη σύζευξή τους με το σύστημα διαστημοπλοίων σε διαστημική τροχιά». Δυστυχώς, ο Σεργκέι Κορολιόφ δεν έζησε ως την πραγματοποίηση των ιδεών του. Οι ιδέες του ενσαρκώθηκαν αργότερα στα νέα διαστημόπλοια Σογιούζ. Ο αρχικατασκευαστής πέθανε στις 15 Ιανουαρίου του 1966. Η Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας την μέρα της κηδείας του ήταν γεμάτη από κόσμο. Την λάρνακα με τη σωρό του την μετέφεραν οι ηγέτες του κράτους. Πίσω τους βάδιζαν όλοι οι κοσμοναύτες, ενώ δεν είχε ανακοινωθεί ποιός θάβεται. Μόνο ύστερα από δύο μέρες πάνω στα τείχη του Κρεμλίνου εμφανίστηκε πλάκα με την επιγραφή «Σ.Π.Κορολιόφ». Το όνομα του εξαίρετου θεμελειωτή του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος και του ιδρυτή της σοβιετικής βιομηχανίας πυραύλων έγινε γνωστό μόνο μετά το θάνατό του, ενώ νωρίτερα ακόμα και τα επιστημονικά του άρθρα δημοσιεύονται με το ψευδώνυμο «Σεργκέγιεφ». Γιούρι Γκαγκάριν: Ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα. Όσα είδε και άκουσε ο ρώσος κοσμοναύτης στο πρώτο ταξίδι τροχιάς γύρω από τη Γη Στις 12 Απριλίου του 1961, η ανθρωπότητα πραγματοποίησε ένα τεράστιο επιστημονικό και τεχνολογικό άλμα. Ο ρώσος κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν, γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που ταξιδεύει στο διάστημα και μπαίνει σε τροχιά γύρω από τη Γη. «ΤΟ ΒΗΜΑ», 13.4.1961, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ» «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 13ης Απριλίου 1961, δημοσιεύει στο πρωτοσέλιδό του το θριαμβευτικό τηλεγράφημα από τη Μόσχα:«Ο άνθρωπος κατέκτησε τον διαπλανητικόν χώρον. Επιβαίνων Σοβιετικού διαστημοπλοίου, ένας νεαρός αεροπόρος, ο Γιούρι Γκαγκάριν, ανυψώθη μέχρι μεγίστου ύψους τριακοσίων δύο χιλιομέτρων, εξήλθεν ακόμη και από τα αραιότερα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας, απηλλάγη από την βαρύτητα, επραγματοποίησε μίαν πλήρη περιστροφήν γύρω από τον πλανήτην μας και επανήλθεν αβλαβής, με το πρόσωπο φωτισμένον από μειδίαμα θριάμβου.»Η ομαλή προσγείωσις του διαστημοπλοίου και η πλήρης υγεία του πρώτου πραγματικού “κοσμοναύτου” παρέχουν την εγγύησιν ότι τα διαπλανητικά ταξίδια είναι πλέον πρακτική δυνατότης, ότι δεν υπάρχουν θανάσιμοι κίνδυνοι εις το μυστηριώδες διάστημα, ότι δεν υπάρχουν ανυπέρβλητα εμπόδια εις τας πλέον παρατόλμους επιδιώξεις του ανθρωπίνου πνεύματος.»Υπό την έννοιαν αυτήν εχαιρέτισαν την κοσμοϊστορικήν επιτυχίαν οι κορυφαίοι επιστήμονες και οι πολιτικοί ηγέται όλων των μεγάλων χωρών.»Φυσικά, το πράγμα δεν στερείται στρατηγικής και πολιτικής σημασίας. Αλλά αι επίσημοι εκδηλώσεις των αρμοδίων ηγετών περιωρίσθησαν χθες ευλόγως εις συγχαρητήρια και μόνον ολίγαι λέξεις ηκούσθησαν εις την Αμερικήν περί ενδεχόμενων στρατηγικών συνεπειών». «ΤΟ ΒΗΜΑ», 13.4.1961, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ» Η μαρτυρία του Γκαγκάριν Λίγες ημέρες αργότερα, ο Γκαγκάριν σώος και αβλαβής, πίσω στη Μόσχα, περιγράφει όσα βίωσε σε αυτό το πρώτο μαγικό ταξίδι της ανθρωπότητας στο διάστημα. «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 14ης Απριλίου 1961 δημοσιεύει την αφήγησή του.Την εποχή εκείνη, οι γνώσεις του ανθρώπων, ειδικά των μη ειδικών, για το διάστημα ήταν ακόμα ελάχιστες, όπως ελάχιστες και αρκετά κακής ποιότητας ήταν και οι δορυφορικές απεικονίσεις της Γης.Οσα λοιπόν βίωσε και αντίκρισε ο Γκαγκάριν, ήταν πραγματικά πρωτόγνωρα για κάθε άνθρωπο. Η ανθρωπότηταν κρεμόταν από τα χείλη του:»Η ζωή εις το Διάστημα είναι “ευκολωτέρα” από όσον εφαντάζετο ο άνθρωπος έως τώρα.“Δεν είχα καθόλου το αίσθημα της μοναξιάς ή της απομονώσεως (…). Όλα γίνονται ευκολώτερα. Τα χέρια και τα πόδια δεν έχουν βάρος. Τα αντικείμενα ίπταντο εντός του θαλάμου.»Ούτε εγώ, άλλωστε, εκαθόμουν πλέον εις την καρέκλαν, όπως προηγουμένως, αλλά εκρεμόμουν εις το κενόν. Και ενόσω όμως ευρισκόμουν εις αυτήν την κατάστασιν της ελλείψεως βαρύτητος, έτρωγα και έπινα και όλα εγίνοντο όπως και εις την Γην.»Η κατάστασις εις την οποίαν περιέρχεται ο άνθρωπος όταν δεν επιδρούν αι δυνάμεις της έλξεως, ουδόλως επιδρά επί της ικανότητός του να εργάζεται. Ενόσω ευρισκόμην εις την κατάστασιν αυτήν (ήτοι της ελλείψεως βαρύτητος) ηδυνάμην ακόμη και να εργάζωμαι.“Εσημείωνα τας παρατηρήσεις μου. Παρ’ ότι το χέρι μου δεν είχε καθόλου βάρος, το γράψιμο δεν μετεβλήθη. Ήμουν όμως υποχρεωμένος να κρατώ το σημειωματάριο, διότι διαφορετικά θα μου έφευγε από τα χέρια και θα εταλαντεύετεο.“Διατηρούσα επίσης την επικοινωνίαν με την Γην, μέσω διαφόρων μηκών κύματος και έκαμνα χρήσιν του χειριστηρίου του τηλεγράφου. Η μετάβασις από την κατάστασιν της ελλείψεως βαρύτητος εις εκείνην της βαρύτητος, οπότε επιδρά η δύναμις της έλξεως, είναι ομαλή συνέχισεν ο Σοβιετικός αστροναύτης.»Τα χέρια και τα πόδια ουδεμίαν ησθάνοντο μεταβολήν, εκτός του ότι απέκτων αιφνιδίως βάρος. Όσον δι’ εμέ, δεν “πετούσα” πλέον επάνω από την καρέκλα, αλλά ηδυνήθην να καθήσω εις αυτήν”. O Γιούρι Γκαγκάριν κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του Πώς είδε τη Γη Όπως αναφέρει «ΤΟ ΒΗΜΑ», «Ο Γιούρι Γκαγκάριν διεπίστωσεν ιδίοις όμασι το σφαρικόν σχήμα της Γης – ο πρώτος άνθρωπος ο οποίος το επέτυχε τούτο». Ο ίδιος ο Γκαγκάριν δήλωσε:«Η φωτιζομένη πλευρά της Γης ήτο σαφώς ορατή. Αι ακταί των ηπείρων, αι νήσοι, οι μεγάλοι ποταμοί και αι μεγάλαι εκτάσεις ύδατος διεκρίνοντο σαφώς. (…) Διέκρινα καθαρώς τα μεγάλα τετράγωνα των κολλεκτιβικών αγροκτημάτων (σ.σ. της Σοβιετικής Ένωσης). ’Ητο μάλιστα δυνατόν να διακρίνω τους αγρούς από τα λειβάδια.»Προ της χθεσινής πτήσεώς μου, είχα φθάσει εις ύψος 15.000 μέτρων από της επιφανείας της Γης. Από το διαστημόπλοιον, φυσικά, δεν βλέπει κανείς τόσον καλά όσον από το αεροπλάνον, αλλά βλέπει καλά.»Κατά την πτήσιν είδα πάντως διά πρώτην φοράν με τα μάτια μου το σφαιρικόν σχήμα της Γης. Μπορεί να το ιδή κανείς παρατηρών τον ορίζοντα. Πρέπει να ομολογήσω ότι το θέαμα του ορίζοντος είναι μοναδικόν και ωραιότατον.»Δύναται να ιδή κανείς την αξιοθαύμαστον μεταβολήν από την φωτεινήν επιφάνειαν της Γης εις το πλήρες μαύρον του ουρανού, εις το οποίον διακρίνονται τα άστρα. Η διαχωριστική αυτή γραμμή είναι πολύ λεπτή, ακριβώς όπως μια λεπτή ζώνη που περιβάλλει την σφαίραν της Γης.»Όταν εγκατέλειψα την σκιάν της Γης προσέθεσεν ο Γκαγκάριν, ο ορίζων ήτο εντελώς διαφορετικός. Έφερε μιάν λεπτήν λωρίδα χρώματος ζωηρού πορτοκαλί που επερνούσε πάλιν προς το γαλάζιο και κατόπιν προς το μαύρο.»Η διάρκεια της πτήσεώς μου είχε προκαθορισθή από το πρόγραμμα. Η εργασία συνετελείτο καλώς εντός του διαστημοπλοίου, είχα δε καλήν διάθεσιν και ησθανόμην εξαιρετικήν ευεξίαν. Θα ηδυνάμην να συνεχίσω την πτήσιν επί όσον χρόνον ήτο απαραίτητον». Η Κούρσα του διαστήματος ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση βρίσκονταν ,την εποχή εκείνη, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου. Ήδη εξάλλου από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 είχε ξεκινήσει η «Κούρσα του Διαστήματός» (Space Race).O ανταγωνισμός δηλαδή μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης για το ποιος θα κατακτήσει, μέσω των επιτευγμάτων του, το διάστημα.Η μία δύναμη παρακολουθούσε τις κινήσεις της άλλης διεκδικώντας συνεχώς τον τίτλο του πρωτοπόρου του διαστήματος. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, η συνέντευξη του Γκαγκάριν στην εφημερίδα «Πράβδα» να μην αναφερθεί και «εις το πρόγραμμα διαστημικών ερευνών των Ηνωμένων Πολιτειών».“Θα καλωσορίσωμεν τα επιτεύγματα των Αμερικανών κοσμοναυτών, όταν πετάξουν στο Διάστημα”, δήλωσε ο Γκαγκάριν, « Οι Αμερικανοί κοσμοναύται θα πρέπει να μας φθάσουν. Θα χαιρετήσωμεν τας επιτυχίας των, αλλά θα προσπαθήσωμεν να είμεθα πάντοτε πρώτοι. “To κόμμα μας και η κυβέρνησίς μας εγείρουν το θέμα της ειρηνικής χρησιμοποιήσεως του Διαστήματος, της ειρηνικής αμίλλης. Ο στίβος αυτός πρέπει να χρησιμοποιηθή δι’ ειρηνικούς σκοπούς και όχι διά πόλεμον”.»Εξ άλλου, ο πρώτος αστροναύτης που επέταξεν εις το Διάστημα εξέφρασε την ευγνωμοσύνην του διά το συγχαρητήριον τηλεγράφημα που απέστειλε προς αυτόν ο κ. Χρουτσώφ, το οποίον ως είπε, τον συνεκίνησε μέχρι δακρύων.»Υπογραμμίζων ότι κατά την πτησιν του δεν ησθάνθη μοναξιάν, ο Γιούρι Γκαγκάριν είπεν:“Εγνώριζα ότι οι φίλοι μου και ολόκληρος ο σοβιετικός λαός παρηκολούθουν την πτήσιν μου. Ήμουν βέβαιος ότι το κόμμα και η κυβέρνησις ήσαν πάντοτε έτοιμοι να βοηθήσουν”. Tα επόμενα σχέδια «Επιθυμώ, ετόνισε, να μεταβώ εις την Αφροδίτην, να ανακαλύψω τι κρύπτεται πίσω από τα νεφελώματα, να ίδω τον Άρην και να εξακριβώσω εάν έχη διώρυγας. Η Σελήνη είναι γειτόνισσά μας. Νομίζω ότι δεν πρέπει να περιμένωμεν πολύ διά να πετάξωμεν προς την Σελήνην και επί της Σελήνης».Και πράγματι, η ανθρωπότητα δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ. Οκτώ περίπου χρόνια αργότερα ο άνθρωπος θα έφτανε στη Σελήνη. Στις 21 Ιουλίου 1969 ο αμερικανός αστροναύτης Νιλ Άρμστρονγκ πατούσε στη Σελήνη λέγοντας την ιστορική, έκτοτε, φράση:«Ένα μικρό βήμα για έναν άνθρωπο, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα»

Rocket and Space Corporation "Energia" Ευχαριστώ, Sergey Pavlovich! Η μνήμη του θρυλικού σχεδιαστή τιμήθηκε την παραμονή της Ημέρας Κοσμοναυτικής. Την παραμονή των επαγγελματικών διακοπών, υπάλληλοι της εταιρείας πυραύλων και διαστήματος Energia κατέθεσαν λουλούδια στα μνημεία αφιερωμένα στον επικεφαλής σχεδιαστή και ιδρυτή της ρωσικής κοσμοναυτικής, Σεργκέι Παβλόβιτς Κορόλεφ. Στην τελετή παρευρέθηκαν ο Διευθύνων Σύμβουλος της RSC Energia Igor Ozar, ο επικεφαλής σχεδιαστής της εταιρείας Vladimir Solovyov, ο πρώτος αντιπρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικής Πολιτικής της Κρατικής Δούμας Denis Kravchenko, οι κοσμοναύτες Yuri Usachev, Alexander Alexandrov, Alexander Poleshchuk, Sergei Treshchev και ο Konstantin Kosweld και ο Grandi Kosyero. του επικεφαλής σχεδιαστή. Εκδηλώσεις αφιερωμένες στη μνήμη του επικεφαλής σχεδιαστή πραγματοποιήθηκαν τόσο στο έδαφος της εταιρείας όσο και στο Korolev, όπου μπορούσαν να λάβουν μέρος όλοι, κάτοικοι και καλεσμένοι της πόλης. Είμαστε ευγνώμονες σε όλους όσους συμμετείχαν! Μόνο με το να θυμόμαστε το παρελθόν, με όλες τις δυσκολίες και τα επιτεύγματά του, μπορούμε να κοιτάξουμε με σιγουριά στο μέλλον. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_22751

Τεχνολογικοί κολοσσοί στηρίζουν εταιρεία νέας αρχιτεκτονικής για τσιπ τεχνητής νοημοσύνης. Υπόσχεται υψηλή απόδοση με χαμηλή κατανάλωση ενέργειας. Όπως έγινε γνωστό εταιρείες όπως η Alphabet (μητρική της Google), η Microsoft και η Nvidia συμμετείχαν σε πρόγραμμα χρηματοδότησης της νεοφυούς εταιρείας nEye που αναπτύσσει μια νέα αρχιτεκτονική για τσιπ τεχνητής νοημοσύνης.Η nEye ιδρύθηκε από επιστήμονες του αμερικανικού Πανεπιστήμιου Μπέρκλι και αναπτύσσει μια οπτική τεχνολογία που αντιμετωπίζει σύμφωνα με τους δημιουργούς της κρίσιμα ζητήματα «συμφόρησης» επικοινωνίας σε κέντρα δεδομένων, υπολογιστές υψηλής απόδοσης (HPC) και συστήματα τεχνητής νοημοσύνης όπως αυτά της μηχανικής μάθησης.Οι τρέχουσες υποδομές, οι οποίες βασίζονται κυρίως σε ηλεκτρικούς διακόπτες, αντιμετωπίζουν σημαντικές προκλήσεις στην κατανάλωση ενέργειας καθώς και περιορισμούς εύρους ζώνης. Αυτό εμποδίζει τη χρήση και αυξάνει το κόστος του κέντρου δεδομένων και την κατανάλωση ενέργειας. Ο διακόπτης οπτικού κυκλώματος κλίμακας wafer (OCS) της nEye παρέχει μια πιο αποτελεσματική και οικονομικά αποδοτική λύση χρησιμοποιώντας άμεσες οπτικές συνδέσεις, οι οποίες προσφέρουν ουσιαστικά απεριόριστο εύρος ζώνης. Η nEye έχει συγκεντρώσει μέχρι στιγμής 72,5 εκατ. δολάρια από επενδυτές με τα 58 να προέρχονται από τη Microsoft, την Nvidia και την Google. Η εμφάνιση της κινεζικής DeepSeek που παρουσίασε μια επαναστατική μέθοδο κατασκευής χαμηλού κόστους και χαμηλής ενεργειακής ζήτησης χωρίς να επηρεάζεται η απόδοση τσιπ τεχνητής νοημοσύνης έχει δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα στη βιομηχανία του ΑΙ και πολλές μικρές και μεγαλύτερες εταιρείες προσπαθούν τώρα να αναπτύξουν νέες τεχνικές κατασκευής, δικτύωσης και λειτουργίας τσιπ τεχνητής νοημοσύνης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1944692/technologikoi-kolossoi-stirizoyn-etaireia-neas-architektonikis-gia-tsip-technitis-noimosynis/

Η χρυσή εποχή της Θεωρητικής Φυσικής. Το επιστημονικό έργο του P.A.M. Dirac από το 1924 έως το 1933 Στις βιβλιογραφικές παραπομπές του πρόσφατου βιβλίου του Στέφανου Τραχανά “O Βομβιστής και ο Στρατηγός – Ιστορώντας την κβαντική επανάσταση 1900 – 2025” (ΠΕΚ, 2025) γίνεται αναφορά στο άρθρο του J. Mehra “The Golden Age of Theoretical Physics: P.A.M. Dirac’s Scientific Work from 1924 to 1933”. https://physicsgg.me/2025/03/02/ιστορώντας-την-κβαντική-επανάσταση-1900-2025/ Το άρθρο παρουσιάστηκε σε ειδικό τιμητικό συμπόσιο για την 70η επέτειο γενεθλίων του Dirac (1972) και περιλαμβάνεται στο δεύτερο τόμο του βιβλίου του Mehra “THE GOLDEN AGE OF THEORETICAL PHYSICS” (2001).Ο Jagdish Mehra (1931 – 2008) σπούδασε φυσική στο πανεπιστήμιο Allahabad της Ινδίας, στο Ινστιτούτο Max Planck και στο UCLA και ολοκλήρωσε τη διδακτορική διατριβή του στη θεωρητική φυσική στο πανεπιστήμιο του Neuchatel της Ελβετίας. Ασχολήθηκε με την ιστορία της επιστήμης και έγινε ιδιαίτερα γνωστός για το έξι τόμων βιβλίο του “The Historical Development of Quantum Theory” (1982), το οποίο έγραψε σε συνεργασία με τον Helmut Rechenberg και θεωρείται σημείο αναφοράς για την ιστορία της κβαντικής θεωρίας. Έγραψε επίσης μία βιογραφία του Richard Feynman με τίτλο “The Beat of a Different Drum: The Life and Science of Richard Feynman” (1994) και το βιβλίο “Einstein, Hilbert and the Theory of Gravitation” (1974) σχετικά με το ρόλο του David Hilbert στην ανάπτυξη της βαρυτικής θεωρίας του Albert Einstein.Ο Στέφανος Τραχανάς χαρακτηρίζει το άρθρο του Mehra ως “ένα θαυμάσιο άρθρο για την προσωπικότητα και το έργο του Dirac” και αυτό στάθηκε η αφορμή να επιχειρηθεί μια απόδοσή του στα Ελληνικά. Στο πρωτότυπο κείμενο, το οποίο μπορείτε να βρείτε εδώ: Golden age of theoretical physics»: P.A.M. Dirac’s scientific work from 1924 to 1933, οι υποσημειώσεις βρίσκονται στο τέλος του άρθρου. https://inis.iaea.org/records/xdcrz-3c317 Στη μεταφρασμένη εκδοχή προτιμήθηκε να συμπεριληφθούν στο σώμα του κειμένου προς διευκόλυνση του αναγνώστη και προστέθηκαν κάποια λίγα διευκρινιστικά σχόλια με τη σήμανση “ΣτΜ”. Η ευθύνη για τα όποια μεταφραστικά λάθη βαρύνει φυσικά τον γράφοντα. διαβάστε το άρθρο ΕΔΩ: (Η χρυσή εποχή της Θεωρητικής Φυσικής”: Το επιστημονικό έργο του P.A.M. Dirac από το 1924 έως το 1933 του Jagdish Mehra) https://drive.google.com/file/d/1bWr63W4P-IscAciHrsDLGXXUzKMIFQUn/view Ο Paul Dirac

Η Κέιτι Πέρι προβάρει τη στολή του αστροναύτη, αντίστροφη μέτρηση για την εκτόξευση της στο Διάστημα. Όπως έγινε γνωστό τη Δευτέρα 14 Απριλίου θα εκτοξευθεί η κάψουλα της Blue Origin, της διαστημικής εταιρείας του ιδρυτή και αφεντικού της Amazon Τζεφ Μπέζος, για μια σύντομη τουριστικού χαρακτήρα βόλτα στα σύνορα της Γης με το Διάστημα. Στην κάψουλα επιβάτες θα είναι μόνο γυναίκες με επικεφαλής την σύντροφο του Μπέζος Λόρεν Σάντσεζ ενώ δίπλα της θα κάθεται η διάσημη τραγουδίστρια Κέιτι Πέρι.«Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη με τη μηχανική όλων αυτών» είπε η Πέρι στο Associated Press, προσθέτοντας ότι άκουσε στην audiobook μορφή του το βιβλίο «Cosmos» του Καρλ Σαγκάν και διάβασε για τη θεωρία χορδών. «Πάντα με ενδιέφερε η αστροφυσική και με ενδιέφερε η αστρονομία και η αστρολογία και τα άστρα».Εκτός από την Σάντσεζ και την Πέρι στην κάψουλα θα βρίσκονται η Διευθύνουσα Σύμβουλος του STEMBoard και πρώην επιστήμονας πυραύλων της NASA Άισα Μποβέ, η παραγωγός ταινιών Κεριάν Φλιν, η συμπαρουσιάστρια του CBS Mornings Γκέιλ Κινγκ και η επιστήμονας βιοαστροναυτικής Αμάντα Νγκιούγεν.«Η Κέιτι έχει την τιμή να είναι μέλος του πρώτου γυναικείου πληρώματος της Blue Origin και ελπίζει ότι το ταξίδι της θα ενθαρρύνει την κόρη της και άλλους να πιάσουν τα αστέρια, κυριολεκτικά και μεταφορικά» ανέφερε η Blue Origin όταν ανακοινώθηκε η οργάνωση της αποστολής. Η Σάντσεζ ελπίζει ότι η αποστολή αυτή θα «εμπνεύσει την επόμενη γενιά εξερευνητών. Τα μέλη της αποστολής αποτελούν μια ομάδα εξερευνητών που θα αμφισβητούν τις προοπτικές τους για τη Γη και θα τους εξουσιοδοτήσει να μοιραστούν τις δικές τους ιστορίες και θα δημιουργήσει διαρκή αντίκτυπο που θα εμπνεύσει τις επόμενες γενιές», σύμφωνα με την Blue Origin.Η Σοβιετική Ένωση εκτόξευσε στο Διάστημα το 1963 την κοσμοναύτη Βαλεντίνα Τερέσκοβα σε μια αποστολή που η Τερέσκοβα ταξίδεψε μόνη της και έγινε η πρώτη γυναίκα που ταξιδεύει στο Διάστημα και θεωρητικά ήταν η πρώτη αποκλειστικά γυναικεία αποστολή στο Διάστημα αλλά η αποστολή της Blue Origin είναι η πρώτη που έχει πλήρωμα το οποίο αποτελείται αποκλειστικά από γυναίκες. Η διάσημη τραγουδίστρια θα δει τη Γη από ψηλά μαζί με γυναικείο πλήρωμα αποστολής της Blue Origin. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1944437/i-keiti-peri-provarei-ti-stoli-toy-astronayti-antistrofi-metrisi-gia-tin-ektoxeysi-tis-sto-diastima/

Στη Μαρία Πετροπούλου το Επιστημονικό Βραβείο Ιδρύματος Μποδοσάκη 2025 στον κλάδο της Φυσικής. Τα Επιστημονικά Βραβεία Ιδρύματος Μποδοσάκη 2025 – Τέσσερις Έλληνες επιστήμονες κάτω των 40 ετών απαντούν στις προκλήσεις του αύριο.Πώς επιταχύνονται τα σωματίδια στα αστροφυσικά πλάσματα; Με ποιους μηχανισμούς εμπλέκεται το γαστρεντερικό σύστημα στη δημιουργία του οξειδωτικού στρες; Μπορούμε να απεικονίσουμε ολόκληρο τον εγκεφαλικό φλοιό εν ζωή μέσω τεχνικών υπολογιστικής απεικόνισης; Πώς επιδρούν οι κοινωνικές και ομαδικές ταυτότητες στην εκλογική συμπεριφορά, την επιλογή συντρόφου ή τόπου διαμονής, καθώς και σε φαινόμενα όπως η βία κατά μελών άλλων φυλετικών ομάδων; Αυτά είναι μόνο κάποια από τα πρωτοποριακά ζητήματα που ερευνούν οι φετινοί βραβευόμενοι με τα Επιστημονικά Βραβεία Ιδρύματος Μποδοσάκη. Η Μαρία Πετροπούλου, Επίκουρη Καθηγήτρια Φυσικής στο Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, η οποία βραβεύεται με το Επιστημονικό Βραβείο για τις Βασικές Επιστήμες στον κλάδο της Φυσικής. Η Μαρία Πετροπούλου αναζητά λύσεις για θεμελιώδη προβλήματα της αστροφυσικής, εστιάζοντας στις διεργασίες ακτινοβολίας σε αστροφυσικά πλάσματα, στις διαδικασίες επιτάχυνσης σωματιδίων σε υψηλές ενέργειες και παραγωγής νετρίνων. Ξεκίνησε την ανεξάρτητη ερευνητική της πορεία το 2020 και έχει σημειώσει εντυπωσιακή πορεία δικών της δημοσιεύσεων με 97 άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και με 3.700 αναφορές. Η Αστροφυσική Υψηλών Ενεργειών και η Αστρονομία Πολλαπλών Αγγελιοφόρων, αποτελούν τα κύρια πεδία των ερευνητικών της ενδιαφερόντων. H Σταυρούλα Χάτζιου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Μοριακής, Κυτταρικής και Αναπτυξιακής Βιολογίας και Χημείας στο Yale University βραβεύεται με το Επιστημονικό Βραβείο για τις Βιοεπιστήμες στον κλάδο των Βιοϊατρικών Επιστημών. Στην ανακάλυψη νέων θεραπευτικών εργαλείων για γαστρεντερικές λοιμώξεις και τον καρκίνο του γαστρεντερικού συστήματος στοχεύει η Σταυρούλα Χάτζιου, συνδυάζοντας χημεία και μικροβιολογία. Ο πρωταρχικός στόχος του ερευνητικού προγράμματος του εργαστηρίου της είναι να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο τα βακτηριακά κύτταρα και τα κύτταρα ξενιστές προσαρμόζονται στο οξειδωτικό στρες κατά τη διάρκεια της μόλυνσης, καθώς η προσαρμογή μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη σοβαρών ασθενειών. Η ομάδα της έχει αναδείξει κρίσιμα μονοπάτια και αντιοξειδωτικούς μηχανισμούς άμυνας για τη βελτίωση της διάγνωσης και της θεραπείας ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων σοβαρών γαστρεντερικών καρκίνων. Έχει πραγματοποιήσει μεγάλο αριθμό δημοσιεύσεων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά όπως το Nature Chemical Biology και Cell και έχει βραβευθεί μεταξύ άλλων με το Sloan Research Fellowship in Chemistry και το Beckman Young Investigator Award. Ο Ιωάννης Γκιουλέκας, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Ινστιτούτο Ρομποτικής του Carnegie Mellon University βραβεύεται με το Επιστημονικό Βραβείο στις Εφαρμοσμένες Επιστήμες Τεχνολογίας στον κλάδο της Τεχνητής Νοημοσύνης. Το έργο του Ιωάννη Γκιουλέκα κινείται μεταξύ της τεχνητής νοημοσύνης, της όρασης υπολογιστών και των γραφικών υπολογιστών και εστιάζει στην υπολογιστική απεικόνιση. Μελετάει τον συνδυασμό και την ενσωμάτωση οπτικών, ηλεκτρονικών, και υπολογιστικών τεχνικών, με σκοπό τη δημιουργία συστημάτων απεικόνισης με πρωτοφανείς δυνατότητες. Εφαρμογές της έρευνάς τους συναντάμε στην ιατρική σε συστήματα για τη μη επεμβατική απεικόνιση αγγείων αίματος ή εγκεφαλικών κυττάρων, σε συστήματα οπτικής τομογραφίας για εφαρμογές επίβλεψης και αντιμετώπισης καταστροφών και σε συστήματα που «βλέπουν» γύρω από γωνίες σε εφαρμογές πλοήγησης και παρακολούθησης. Ο Ι. Γκιουλέκας έχει συμβάλει καίρια στην απόδοση για την ογκομετρική απεικόνιση και το έργο του έχει λάβει σημαντική αναγνώριση, καθώς μεταξύ άλλων διακρίσεων έχει λάβει το βραβείο NSF CAREER και Sloan Research Fellowship. Η Βασιλική Φούκα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Stanford University βραβεύεται με το Επιστημονικό Βραβείο για τις Κοινωνικές Επιστήμες στον κλάδο της Πολιτικής Επιστήμης. Η Βασιλική Φούκα ερευνά τους παράγοντες που διαμορφώνουν την κοινωνική και πολιτική συμπεριφορά των ανθρώπων και τη διαμόρφωση κοινωνικών και ομαδικών ταυτοτήτων, με σκοπό μεταξύ άλλων, την εξαγωγή συμπερασμάτων για τον σχεδιασμό δημόσιων πολιτικών. Βασίζεται σε θεωρητικά εργαλεία και μεθόδους από διάφορους κλάδους των κοινωνικών επιστημών, συνδυάζοντας μοντέλα ανθρώπινης συμπεριφοράς από την οικονομική επιστήμη και την κοινωνική ψυχολογία. Εξάγοντας πληροφορίες από ιστορικά δεδομένα, μελετάει την εξέλιξη εννοιών όπως οι κοινωνικές και ομαδικές ταυτότητες στον χρόνο, τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζονται από κρατικές πολιτικές, καθώς και την επίδρασή τους σε κοινωνικές και πολιτικές συμπεριφορές με σημαντικό αντίκτυπο, όπως η εκλογική συμπεριφορά, η επιλογή συντρόφου ή τόπου διαμονής, καθώς και φαινόμενα όπως η βία κατά μελών άλλων φυλετικών ή εθνοτικών ομάδων. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε κορυφαία επιστημονικά περιοδικά, συμπεριλαμβανομένων των American Political Science Review, Annual Review of Political Science και Review of Economic Studies, ενώ έχει βραβευθεί με το Austin Robinson Memorial Prize, Economic Journal και το Joseph L. Bernd Best Paper Award, Journal of Politics. πηγή: https://www.bodossaki.gr/epistimonika-vraveia-idrymatos-mpodosaki-2025-tesseris-ellines-epistimones-kato-ton-40-eton-apantoyn-stis-prokliseis-toy-ayrio/

Αστρονόμοι είδαν το τρομακτικό ξύπνημα από «χειμερία νάρκη» μιας γιγάντιας μαύρης τρύπας (βίντεο) Προκαλούνται πρωτοφανή κοσμικά φαινόμενα που εντυπωσιάζουν τους επιστήμονες. Η μέχρι πρόσφατα ανενεργή υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στην καρδιά του γαλαξία SDSS1335+0728, που βρίσκεται περίπου 300 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη, εθεάθη να εκρήγνυται σε μία με τις μεγαλύτερες και ισχυρότερες εκρήξεις ακτίνων Χ που έχουν δει ποτέ οι αστρονόμοι από έναν τέτοιο κοσμικό τιτάνα.Αυτή η ενεργή φάση σηματοδοτεί το.. ξύπνημα της υπερμεγέθους μαύρης τρύπας που καταβροχθίζει την ύλη γύρω της και εκρήγνυται με βραχύβια φλεγόμενα γεγονότα που ονομάζονται οιονεί περιοδικές εκρήξεις (QPEs).Η μαύρη τρύπα παρέμενε ήσυχη για δεκαετίες δεσπόζει στην καρδιά του γαλαξία της που ονομάζεται «ενεργός γαλαξιακός πυρήνας» ή «AGN». Η ομάδα ονόμασε αυτό το κοσμικό αντικείμενο AGN «Ansky». Η αφύπνιση του Ansky εντοπίστηκε για πρώτη φορά στα τέλη του 2019, ειδοποιώντας τους αστρονόμους που παρακολούθησαν την εκδήλωσή του με το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ Swift της NASA. Μέχρι τον Φεβρουάριο του 2024, οι αστρονόμοι είχαν αρχίσει να βλέπουν τη μαύρη τρύπα που τροφοδοτεί το Ansky να εκρήγνυται με εκλάμψεις σε αρκετά τακτά χρονικά διαστήματα. Αυτό πρόσφερε μια μοναδική ευκαιρία: Κατέστη δυνατή η παρακολούθηση μιας υπερμεγέθους μαύρης τρύπας που εκρήγνυται σε πραγματικό χρόνο.«Οι εκρήξεις ακτίνων Χ από το Ansky είναι δέκα φορές μεγαλύτερες και δέκα φορές πιο φωτεινές από ό,τι βλέπουμε από ένα τυπικό QPE. Κάθε μία από αυτές τις εκρήξεις απελευθερώνει εκατό φορές περισσότερη ενέργεια από ό,τι έχουμε δει αλλού. Οι εκρήξεις του Ansky δείχνουν επίσης τον μεγαλύτερο ρυθμό που έχει παρατηρηθεί ποτέ, περίπου 4,5 ημερών. Αυτό ωθεί τα μοντέλα μας στα όριά τους και αμφισβητεί τις υπάρχουσες ιδέες μας σχετικά με το πώς δημιουργούνται αυτές οι λάμψεις ακτίνων Χ» αναφέρει ο Τζόχιν Τσακραμπόρτι του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT), μέλος της ερευνητικής ομάδας που αξιοποίησε μια σειρά από επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια και αποστολές (XMM-Newton, Chandra, NICE, eROSITA) για τις παρατηρήσεις και τη συλλογή δεδομένων στη γιγάντια μαύρη τρύπα. Η ομάδα που δημοσιεύει τα ευρήματα της στην επιθεώρηση «Nature Astronomy».παραμένει μπερδεμένη σχετικά με την αιτία των εκρήξεων του Ansky. Τα QPE είχαν προηγουμένως συσχετιστεί με υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που αιχμαλωτίζουν άστρα τα διαλύουν και καταβροχθίζουν τα υπολείμματα. Αυτή η αστρική καταστροφή δεν φαίνεται να συμβαίνει για τον Ansky.«Για τα QPE, βρισκόμαστε ακόμα στο σημείο όπου έχουμε περισσότερα μοντέλα παρά δεδομένα και χρειαζόμαστε περισσότερες παρατηρήσεις για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει. Σκεφτήκαμε ότι τα QPE ήταν το αποτέλεσμα μικρών ουράνιων αντικειμένων που συλλαμβάνονταν από πολύ μεγαλύτερα και κατευθύνονταν προς τα κάτω. Αυτές οι επαναλαμβανόμενες εκρήξεις πιθανότατα συνδέονται με βαρυτικά κύματα που η μελλοντική αποστολή της ESA LISA (Laser Interferometer Space Antenna) θα μπορούσε να εντοπίσει» λέει ο Ιρβαν Κουίντιν, ερευνητής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και αστρονόμος ακτίνων αναφερόμενος στον ανιχνευτή βαρυτικών κυμάτων LISA που αποτελεί κοινή αποστολή ESA και NASA. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1944238/astronomoi-eidan-to-tromaktiko-xypnima-apo-cheimeria-narki-mias-gigantias-mayris-trypas-vinteo/

Η ικανότητα του εγκεφάλου να αυτομεταβάλλεται και να αυτοθεραπεύεται. Νευροπλαστουργήματα – Πώς εξηγείται η ικανότητα του εγκεφάλου μας να αυτομεταβάλλεται και να αυτοθεραπεύεται; Πώς αποτυπώνονται τα ίχνη κάθε νοήμονος εμπειρίας στον εγκέφαλό μας και, ευρύτερα, στο σώμα μας; Η απάντηση σε αυτό το αποφασιστικό ερώτημα κρύβεται, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες επιστημονικές έρευνες, στη «νευρωνική πλαστικότητα», οι περίπλοκοι εγκεφαλικοί μηχανισμοί της οποίας λειτουργούν ακατάπαυστα σε όλη τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου. Η νευρο­πλαστικότητα ορίζεται ως η ικανότητα των αρκετά περίπλοκων εγκεφάλων να αλλάζουν τη δομή και τη συμπεριφορά τους ως απάντηση στις εξωτερικές και τις εσωτερικές συνθήκες στις οποίες βρίσκονται. Η πρόσφατη εργαστηριακή και κλινική επιβεβαίωση της νευρωνικής πλαστικότητας των πιο αναπτυγμένων εξελικτικά εγκεφάλων υπήρξε ιδιαίτερα ανατρεπτική για μια σειρά από νευρο­επιστημονικές ψευδαισθήσεις και «βεβαιότητες» του παρελθόντος, ενώ παράλληλα άνοιξε τον δρόμο για τη βαθύτερη κατανόηση των εγκεφαλικών μηχανισμών και των κοινωνικών προϋποθέσεων που διασφαλίζουν την εμφάνισή της.Τις 3 τελευταίες δεκαετίες οι νευροεπιστήμες περιγράφουν ως «νευρωνική πλαστικότητα» την αδιάλειπτη ικανότητα του εγκεφάλου μας να δημιουργεί νέες νευρωνικές συνδέσεις (συνάψεις) μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων (νευρώνων), καθώς και τη δυνατότητα ανανέωσης αυτών των εγκεφαλικών δικτύων, όταν αρχίζουν να δυσλειτουργούν. Και, όπως θα δούμε στο παρόν και το επόμενο άρθρο, από αυτήν ακριβώς την ανανεωτική ικανότητα των νευρωνικών κυκλωμάτων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η καλή λειτουργία των εγκεφαλικών ιστών. Διόλου περίεργο, λοιπόν, ότι οι πιο πρόσφατες ιατρικές θεραπείες που στοχεύουν στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των πιο σοβαρών νευρολογικών παθήσεων, αποβλέπουν στη συστηματική ενίσχυση της ικανότητας του εγκεφάλου να αυτομεταβάλλεται ώστε να διατηρείται συνεχώς σε καλή λειτουργική κατάσταση.Η γέννηση ενός νέου επιστημονικού πεδίου έρευνας είναι πάντα ένα αποφασιστικής σημασίας ιστορικό γεγονός, μια ριζική τομή σε σχέση με το παρελθόν: κλείνει μια σειρά από λανθασμένες εννοιολογικές και μεθοδολογικές επιλογές του παρελθόντος ενώ, ταυτόχρονα, ανοίγει άγνωστες δυνατότητες στην ανθρώπινη σκέψη και πρακτική. Μια τέτοια γνωσιακή επανάσταση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη· συντελείται από τις σύγχρονες νευροεπιστήμες, οι οποίες επιχειρούν με νέες προσεγγίσεις να κατανοήσουν το πολυπλοκότερο όργανο του σώματός μας, τον ανθρώπινο εγκέφαλο.Μέχρι πολύ πρόσφατα θεωρούσαμε τον ενήλικο εγκέφαλο μια δομικά αμετάβλητη, στατική και λειτουργικά παγιωμένη βιολογική μηχανή που παράγει, λίγο-πολύ αυτόματα, τις εγκεφαλικές λειτουργίες. Και το κυρίαρχο δόγμα στις επιστήμες του εγκεφάλου και του νου ήταν ότι οι βασικές δομές της εγκεφαλικής μηχανής, άπαξ και διαμορφωθούν από τη βρεφική-νηπιακή έως την εφηβική ηλικία, δεν μεταβάλλονται, καθώς και ότι τα νευρωνικά δίκτυα των ενήλικων εγκεφαλικών δομών τείνουν να υποβαθμίζονται προοδευτικά, οδηγώντας, κατά την τρίτη ηλικία, στον αναπόφευκτο εκφυλισμό όλων των νευροκινητικών λειτουργιών και των διανοητικών ικανοτήτων μας.Πρόκειται για την πεσιμιστική θεώρηση της δομικής-λειτουργικής αμετατροπίας των παγιωμένων εγκεφαλικών δομών που ωστόσο αμφισβητείται ανοιχτά από μια σειρά πειραματικά και κλινικά δεδομένα. Πράγματι, τα τελευταία 40 χρόνια, η συστηματική νευρολογική διερεύνηση τόσο των δομών όσο και της ανάπτυξης του εγκεφάλου έδειξε ότι στο κεντρικό νευρικό σύστημα υπάρχουν αρχέγονα και αδιαφοροποίητα κύτταρα, τα λεγόμενα «βλαστικά» κύτταρα, τα οποία μπορούν να διαφοροποιηθούν σε νέους νευρώνες, που αντικαθιστούν κατεστραμμένους νευρώνες και συμβάλλουν στην αποκατάσταση της λειτουργίας των προβληματικών εγκεφαλικών δομών.Έκτοτε, ολοένα και περισσότερες έρευνες -κλινικές και εργαστηριακές- επιβεβαιώνουν την επιστημονικά αιρετική και, μέχρι πρόσφατα, αμφισβητήσιμη θεωρία της διαρκούς ευπλαστότητας των δομών του εγκέφαλου, η οποία προβλέπει μια αδιάλειπτη ικανότητα εγκεφαλικής ανανέωσης μέσω της δημιουργίας νέων νευρωνικών δικτύων για την αποκατάσταση των δυσλειτουργικών ή και των κατεστραμμένων εγκεφαλικών δομών. Και, όπως θα δούμε, η επιβεβαίωση αυτής της αδιάλειπτης «νευρωνικής πλαστικότητας» (neuroplasticity) γεννά όχι μόνο νέα πολύτιμη γνώση αλλά και αδιανόητες, μέχρι πρόσφατα, ιατρικές-θεραπευτικές δυνατότητες.Εξάλλου, όλες οι αισθητηριακές εμπειρίες μας και η ικανότητα να κατανοούμε τα όσα μας συμβαίνουν εξαρτώνται από τις λειτουργίες του εγκεφάλου μας, οι οποίες επεξεργάζονται -είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα- όλα τα ερεθίσματα που βιώνουμε. Μόνο μέσω των λειτουργιών του εγκεφάλου μας μπορούμε να γνωρίζουμε, να επεξεργαζόμαστε, να απομνημονεύουμε νέες πληροφορίες και να ανακαλούμε τις παλιές, ώστε να δίνουμε κάποιο νόημα σε ό,τι συντελείται γύρω μας και μέσα μας. Η διαρκής νευροπλαστική ανάπλαση του εγκεφάλου Όλες αυτές οι διεργασίες είναι εφικτές χάρη στην εντυπωσιακή ικανότητα διαμόρφωσης και διαρκούς τροποποίησης ενός δικτύου από περισσότερους από 86 δισεκατομμύρια νευρώνες που συγκροτούν τις εγκεφαλικές μας δομές. Οι οποίες αποτελούν ένα συνεχές και στενότατα διαπλεκόμενο νευρωνικό δίκτυο, το οποίο μεταβάλλεται συνεχώς ως απάντηση στα ερεθίσματα που δέχεται.Αυτή η αδιάλειπτη εγκεφαλική ικανότητα δημιουργίας νέων νευρωνικών συνδέσεων (συνάψεων) και, ενίοτε, η ανανέωση των νευρικών κυττάρων (νευρώνων) περιγράφονται ως «νευρωνική πλαστικότητα». Και όπως αποδείχτηκε, τις τελευταίες δεκαετίες, αυτή ακριβώς αποτελεί την προϋπόθεση όλων των εγκεφαλικών λειτουργιών.Αυτό αποκάλυψαν, το 1998, οι έρευνες του Ελβετού νευροεπιστήμονα Peter S. Eriksson, τα πειράματα του οποίου έδειξαν σαφώς ότι οι γερασμένοι ή μη λειτουργικοί νευρώνες μπορούν να αντικατασταθούν από νέους νευρώνες που παράγονται μέσω κυτταρικής μίτωσης: τα νευρωνικά κυκλώματα του ενήλικου εγκεφάλου μπορούν λοιπόν όχι μόνο να αναδιοργανώνονται (λειτουργικά) αλλά και να ανανεώνονται (δομικά). Επομένως, η προηγούμενη πεσιμιστική περιγραφή της ζωής των ηλικιωμένων νευρωνικών κυκλωμάτων θα πρέπει να θεωρείται πλέον ξεπερασμένη, τουλάχιστον από επιστημονική άποψη.Τον επόμενο χρόνο, το 1999, μια άλλη σημαντική ανακάλυψη δημοσιεύτηκε στο έγκυρο περιοδικό «Science»: Οι Elizabeth Gould και Charles Gross, νευροεπιστήμονες στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Πρίνστον, ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν εργαστηριακά ένα ρεύμα αδιαφοροποίητων βλαστικών κυττάρων που μετατοπίζονταν από βαθύτερες δομές στο κέντρο του εγκέφαλου προς διάφορες περιοχές του πιο εξωτερικού και πολύπλοκου εγκεφαλικού νεοφλοιού. Στη διάρκεια του ταξιδιού τους, που διαρκεί ημέρες, αυτά τα βλαστικά κύτταρα διαφοροποιούνται σταδιακά σε εξειδικευμένους νευρώνες, οι οποίοι τελικά ενσωματώθηκαν σε καθορισμένες δομές του εγκεφαλικού φλοιού, δημιουργώντας νέες συνάψεις με τους ήδη υπάρχοντες εκεί λειτουργικούς νευρώνες.Μολονότι, κατά κανόνα, οι βασικές εγκεφαλικές δομές και οι λειτουργίες των νευρώνων που συγκροτούν αυτές τις δομές δεν μεταβάλλονται δραματικά στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας, και θεωρείται πλέον επαρκώς επιβεβαιωμένη η «πλαστικότητα» όλων των νευρωνικών κυκλωμάτων του εγκεφάλου, τα οποία μεταβάλλονται -τόσο δομικά όσο και λειτουργικά- σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.Πράγματι, από όλο και περισσότερες έρευνες επιβεβαιώνεται ότι ο εγκέφαλος των θηλαστικών -και ειδικά των ανθρώπων- διαθέτει μια αρκετά ευέλικτη και εύπλαστη δομή, η οποία του επιτρέπει να αναδιοργανώνεται όταν ο εγκέφαλος χρειάζεται να προσαρμοστεί σε νέα και επίμονα αναλαμβανόμενα ερεθίσματα ή όταν αντιμετωπίζει σοβαρές παθολογικές καταστάσεις.Στη δεύτερη περίπτωση, μάλιστα, έχει αποδειχτεί επαρκώς ότι ο εγκεφαλικός ιστός διαθέτει όντως κάποιες εγγενείς αυτοθεραπευτικές ικανότητες, χάρη στις οποίες μπορεί να ανανεώνει ένα μέρος των κατεστραμμένων νευρωνικών κυκλωμάτων, ώστε να διατηρεί τις βασικές λειτουργίες του, που απειλούνται είτε από τους σοβαρούς τραυματισμούς είτε από τις καταστροφικές νευρολογικές παθήσεις (εγκεφαλικά επεισόδια, Αλτσχάιμερ κοκ.). Γεγονός που, από μόνο του, θα έπρεπε να αρκεί για να απορριφθεί ο μύθος της νευρολογικής αμετατροπίας, δηλαδή του αμετάβλητου -δομικά και λειτουργικά- ενήλικου εγκεφάλου.Δυστυχώς, η ευρύτατη διάδοση και η άκριτη αποδοχή αυτού του επιστημονικοφανούς μυθεύματος οδηγούν στη σκοταδιστική και συχνά καταστροφική νευρολογική άποψη ότι «τα ανθρώπινα μυαλά… δεν βελτιώνονται», ειδικά όταν πάσχουν από κάποια σοβαρή εγκεφαλική νόσο! Και τα αίτια για τη διάδοση και την αποδοχή αυτού του μύθου είναι εξίσου επιστημονικά και κοινωνιοψυχολογικά. Το νευροπλαστικό δίλημμα: ανανέωση ή πλήρης απορρύθμιση; Οι ασθενείς που υποφέρουν από κάποιο εγκεφαλικό νόσημα σπανίως αναρρώνουν τελείως, ούτε και αποκαθιστούν τις απολεσθείσες λόγω της ασθένειας εγκεφαλικές λειτουργίες. Η αδυναμία πλήρους αποκατάστασης, παρά την εντατική θεραπεία, ίσως εξηγείται από την αυστηρά εντοπιστική ιατρική προσέγγιση των αιτιών της βλάβης. Μια θεραπευτική πρακτική που αντιβαίνει στα όσα, εν τω μεταξύ, έχουμε μάθει για τη μικροσκοπική δομή και την ικανότητα αυτοοργάνωσης του εγκεφαλικού δικτύου.Η παραδοσιακή ιατρική προσέγγιση των ασθενειών του εγκεφάλου αντιμετωπίζει τον εγκέφαλο ως μια μηχανή και όχι ως ένα πολύπλοκο βιολογικό σύστημα που είναι αποδεδειγμένα ικανό να αυτοοργανώνεται όταν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Πρόκειται δηλαδή για την πολύ διαδεδομένη αλλά εσφαλμένη άποψη -που χρονολογείται από τις απαρχές της σύγχρονης επιστήμης- ότι «ο εγκέφαλος είναι σαν μια θαυμαστή μηχανή. Και ενώ οι μηχανές κάνουν πολλά εξαιρετικά πράγματα, δεν αλλάζουν ούτε αναπτύσσονται», όπως γράφει ο γιατρός Norman Doidge στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του «Ο εγκέφαλος αυτομεταβάλλεται», το οποίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδ. Gutenberg και θα το παρουσιάσουμε αναλυτικά στο επόμενο άρθρο.Όπως θα δούμε στο επόμενο άρθρο, η εγγενής και δυσεξάλειπτη πλέον επιβεβαίωση της νευρωνικής πλαστικότητας του εγκεφάλου τόσο των ανώτερων θηλαστικών όσο και των ανθρώπων λειτουργεί σαν μια γέφυρα που ενώνει δύο πολύ σημαντικές, αλλά μέχρι πρότινος εντελώς αποκομμένες επιστημονικές παραδόσεις. Η παλαιότερη υποστηρίζει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος περιγράφεται επαρκώς ως ένα πολύπλοκο βιολογικό όργανο, που αναπτύσσεται ταχύτατα μέχρι το τέλος της εφηβείας και φτάνει στο ζενίθ των δυνατοτήτων του κατά την ενηλικίωσή του, ενώ κατόπιν είναι καταδικασμένος σε σταδιακή παρακμή.Αντίθετα, οι πιο πρόσφατες νευροεπιστημονικές έρευνες του εγκεφάλου έδειξαν ότι πρόκειται για ένα αρκετά ευμετάβλητο και δυναμικό όργανο, το οποίο διατηρεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής του τη δυνατότητα να ανανεώνεται τόσο ως προς τις δομές του όσο και ως προς τις λειτουργίες του, ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχεται από το περιβάλλον του.Με άλλα λόγια, «Ο εγκέφαλός μας αναπτύσσεται σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας», όπως υποστηρίζει ο επιφανής Ευρωπαίος νευροεπιστήμονας Γκερντ Κέμπερμαν (Gerd Kempermann), ο οποίος, ήδη από τα τέλη του 1990, μαζί με τον Φρεντ Γκέιτζ (Fred Gage) και την Ενριέτε βαν Πράαγκ (Henriette van Praag) διαπίστωσαν πειραματικά τη μέχρι τότε ανεπιβεβαίωτη εικασία ότι η συστηματική φυσική άσκηση διεγείρει την ανανέωση και την αναγέννηση των νευρώνων, δηλαδή των βασικών κυττάρων που συγκροτούν τις δομικές και τις λειτουργικές μονάδες του εγκεφάλου μας. Με άλλα λόγια, αυτοί οι ερευνητές ανακάλυψαν πρώτοι ότι η «νευρογένεση», δηλαδή η αναπαραγωγή και η αντικατάσταση των εγκεφαλικών μας νευρώνων, διαρκεί εφ’ όρου ζωής, δηλαδή μέχρι το τέλος της ζωής μας.Πιο πρόσφατα, μάλιστα, άλλοι νευροεπιστήμονες, στην προσπάθειά τους να εντοπίσουν τους εγκεφαλικούς μηχανισμούς και τους βιοχημικούς παράγοντες που ρυθμίζουν την αναγέννηση και τη διαρκή επικοινωνία μεταξύ των νευρωνικών δικτύων του εγκεφάλου μας, διαπίστωσαν την εφ’ όρου ζωής ικανότητα ανανέωσης του ενήλικου εγκεφάλου, η οποία εξαρτάται κυρίως από την αδιάκοπη εξάσκησή του. Προάγεται δηλαδή τόσο από τη φυσική όσο και από τη διανοητική προσπάθεια ανανέωσης ενός ενήλικου εγκεφάλου. https://physicsgg.me/2025/04/13/η-ικανότητα-του-εγκεφάλου-να-αυτομετα/

Γαλαξίας δορυφόρος του δικού μας γαλαξία διαλύει το μικρότερο αδελφό του. Το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου καταστρέφει το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου. Απρόσμενη ανακάλυψη για τους δύο γειτονικούς και ορατούς με γυμνό μάτι από τη Γη γαλαξίες η οποία φωτίζει την ύπαρξη και εξέλιξη των γαλαξιών στο Σύμπαν.Με το όνομα Νέφη του Μαγγελάνου οι αστρονόμοι ονόμασαν δύο ανώμαλους γαλαξίες που αποτελούν δορυφόρους του γαλαξία μας. Το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου (Large Magellanic Cloud, LMC) και το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου (Small Magellanic Cloud, SMC) είναι δύο νεαρότεροι σε ηλικία γαλαξίες από το δικό μας γαλαξία.Είναι μέλη της Τοπικής Ομάδας γαλαξιών και βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον γαλαξία μας. Επίσης είναι και οι κοντινότεροι γαλαξίες που είναι ορατοί με γυμνό μάτι, ευρισκόμενοι σε απόσταση από τη Γη 163.000 έτη φωτός το Μέγα Νέφος στον αστερισμό της Δοράδος και 206.000 έτη φωτός το Μικρό Νέφος.Οι δύο γαλαξίες αποτελούν μόνιμο στόχο παρατηρήσεων των αστρονόμων και έχουν γίνει σε αυτούς πολλές και εντυπωσιακές ανακαλύψεις. Έχει διαπιστωθεί ότι οι δύο γαλαξίες βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης με το δικό μας και αναμένεται να χαθούν από το γαλαξιακό χάρτη. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Supplement Series» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου επιτίθεται και κάνει «κομματάκια» το Μικρό Νέφος.«Όταν είδαμε για πρώτη φορά αυτό το αποτέλεσμα στα δεδομένα υποψιαστήκαμε ότι μπορεί να υπήρχε λάθος στη μέθοδο ανάλυσής μας. Ωστόσο, μετά από πιο προσεκτική εξέταση, τα αποτελέσματα είναι αδιαμφισβήτητα και εκπλαγήκαμε» δήλωσε Κένγκο Τατσιχάρα αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο Ναγκόγια στην Ιαπωνία, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Η ανάλυση των ερευνητών αποκάλυψε επίσης ότι, σε αντίθεση με το γαλαξία μας τα μεγάλου μεγέθους άστρα του Μικρού Νέφους του Μαγγελάνου δεν περιστρέφονταν γύρω από τον άξονα του γαλαξία. Αυτό υποδηλώνει ότι κάτι μπορεί να είναι λάθος με την κατανόησή μας για τη μάζα του γαλαξία και την ιστορία των αλληλεπιδράσεων με τόσο με το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου όσο και με το γαλαξία μας.Περαιτέρω μελέτη αυτών των γρίφων θα μπορούσε να αποκαλύψει κρίσιμες κοσμολογικές γνώσεις. Η χαμηλή μεταλλικότητα και η ασθενής βαρυτική δυναμική ενέργεια του Μικρού Νέφους του Μαγγελάνου σημαίνει ότι μοιάζει με αυτό που μπορεί να έμοιαζαν πολλοί γαλαξίες κατά την παιδική τους ηλικία στο πρώιμο Σύμπαν. Αυτό σημαίνει ότι η μελέτη των αλληλεπιδράσεων μεταξύ του Μικρού Νέφους του Μαγγελάνου και του Μεγάλου Νέφους του Μαγγελάνου θα μπορούσε να βοηθήσει τους αστρονόμους να κατανοήσουν πώς εξελίχτηκαν και… σμιλεύτηκαν οι γαλαξίες με την πάροδο του χρόνο. Ο γαλαξίας μας και αριστερά οι δύο μικροί δορυφορικοί γαλαξίες Μικρό και Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1943840/galaxias-doryforos-toy-dikoy-mas-galaxia-dialyei-to-mikrotero-adelfo-toy/

Ένας αρχέγονος γιγάντιος σπειροειδής γαλαξίας. Το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA James Webb, εντόπισε έναν γιγάντιο, σπειροειδή γαλαξία που σχηματίστηκε μόλις δύο δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Πρόκειται για έναν γαλαξία που μοιάζει πολύ με τον Γαλαξία μας αλλά έχει πενταπλάσια μάζα και καλύπτει διπλάσια έκταση σε σχέση με τον δικό μας. Αποτελείται από έναν τεράστιο σπειροειδή δίσκο με άστρα, αέρια και κοσμική σκόνη και ονομάζεται «Μεγάλος Τροχός (Big Wheel)» .Ο γαλαξίας Μεγάλος Τροχός διαθέτει ένα κόκκινο και συμπαγές κέντρο και έναν τεράστιο αστρικό δίσκο με διάμετρο τουλάχιστον 30 kpc. Ο δίσκος φαίνεται συμπαγής με εμφανείς σπειροειδείς δομές. Το πιο περίεργο πράγμα με τον Mεγάλο Τροχό είναι το μέγεθός του σε σχέση με την ηλικία του. Το τηλεσκόπιο James Webb είδε τον γαλαξία όπως ήταν στο παρελθόν, όταν το σύμπαν είχε ηλικία μόλις δύο δισεκατομμύρια χρόνια. Είναι εξαιρετικά νέος γαλαξίας για να έχει τέτοιο μέγεθος.Κανονικά θα χρειαζόταν ολόκληρη η ηλικία του σύμπαντος για να γίνει ένας γαλαξίας τόσο μεγάλος, λέει ο Sebastiano Cantalupo, αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο του Milan-Bicocca στην Ιταλία, που συμμετέχει στην σχετική δημοσίευση με τίτλο «A giant disk galaxy two billion years after the Big Bang» στο περιοδικό Nature Astronomy. Σε σύγκριση με τους πολύ μικρότερους, πιο εκκολαπτόμενους γαλαξίες εκείνης της αρχέγονης εποχής, ο Μεγάλος Τροχός φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι μια αποκλίνουσα περίπτωση.Ο Μεγάλος Τροχός είναι ένα από τα πιο ακραία παραδείγματα σχηματισμού γαλαξιών στο αρχέγονο σύμπαν, όταν αυτή η διαδικασία αναμενόταν να είναι πολύ πιο έντονη και χαοτική, με τις συχνές συγχωνεύσεις γαλαξιών και την ταχεία συσσώρευση υλικού από τον διαγαλαξιακό χώρο.Όλη αυτή η αρχέγονη ένταση προέρχεται από το μικρό μέγεθος του πρώιμου σύμπαντος, στο οποίο η πυκνότητα των πρώτων υλών από τις οποίες σχηματίζονται οι γαλαξίες ήταν μεγαλύτερη. Αλλά η γειτονιά του Μεγάλου Τροχού είναι γεμάτη με μια ασυνήθιστη υπεραφθονία ύλης ακόμα και σε εκείνη, την ήδη εμπλουτισμένη με ύλη, κοσμική εποχή. Ο Μεγάλος Τροχός μοιάζει με ένα παιδί που ξεκίνησε λίγο μεγαλύτερο από τα άλλα και έτρωγε το φαγητό των άλλων… Φαίνεται σαν ένας ενήλικος γαλαξίας σε μια εποχή που υποτίθεται ότι υπήρχαν μόνο παιδιά τριγύρω.Προς το παρόν δεν είναι κατανοητό το πώς ακριβώς ο Big Wheel έγινε τόσο μεγάλος τόσο γρήγορα. Αποτελεί ένα μυστήριο. Είναι σαν να μπαίνεις σε έναν κήπο την άνοιξη και να ανακαλύπτεις ένα τέλεια ώριμο φρούτο που το περίμενες να γίνει στο τέλος του καλοκαιριού. Για να προσδιορίσουμε αν τα υπάρχοντα θεωρητικά μοντέλα μπορούν να εξηγήσουν τέτοιους γαλαξίες, χρειαζόμαστε λεπτομερείς θεωρητικές και αριθμητικές μελέτες που να καταγράφουν τόσο τους ακραίους γαλαξίες όσο και τα ακραία περιβάλλοντα που κατοικούν. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: 1. A giant disk galaxy two billion years after the Big Bang – https://www.nature.com/articles/s41550-025-02500-2 2. JWST Spots Giant Spiral Galaxy Shockingly Early in Cosmic History – https://www.scientificamerican.com/article/jwst-spots-giant-spiral-galaxy-shockingly-early-in-cosmic-history/

Η αβάσταχτη ελαφρότητα των νετρίνων. Μίκρυνε κι άλλο το μέγιστο όριο στη μάζα των νετρίνων. Σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις του πειράματος KATRIN η μάζα του νετρίνου δεν υπερβαίνει τα 0,45 ηλεκτρονιοβόλτ (eV)Χρησιμοποιώντας έναν μεταλλικό θάλαμο 200 τόνων, που μοιάζει να βγαίνει από την κλασική ταινία επιστημονικής φαντασίας Metropolis του Fritz Lang, οι 149 φυσικοί του πειράματος Karlsruhe Tritium Neutrino (KATRIN) στη Γερμανία, προσπάθησαν να μετρήσουν την μάζα του νετρίνου, του ελαφρύτερου και πιο φευγαλέου σωματιδίου ύλης – και ανακάλυψαν ότι είναι πολύ μικρή για να μετρηθεί. https://www.science.org/doi/10.1126/science.adq9592 Το KATRIN δείχνει ότι το νετρίνο πρέπει να έχει μάζα μικροτερη από 0,45 ηλεκτρονβολτ (eV).Επομένως, το νετρίνο είναι πάνω από ένα εκατομμύριο φορές ελαφρύτερο από το επόμενο ελαφρύτερο στοιχειώδες σωματίδιο, το ηλεκτρόνιο (η μάζα του ηλεκτρονίου είναι 511.000 eV περίπου). Το νετρίνο φαίνεται πως είναι πολύ ελαφρύ για να ζυγιστεί – και αυτό είναι παραδόξως συναρπαστικό. ●Τα νετρίνα είναι ηλεκτρικά ουδέτερα σωματίδια με πολύ μικρή μάζα και ανήκουν στην κατηγορία των λεπτονίων. Νετρίνα, εκτός από το κοσμικό υπόβαθρο νετρίνων της Μεγάλης Έκρηξης, δημιουργούνται συνεχώς διαμέσου των πυρηνικών αντιδράσεων σύντηξης στο εσωτερικό άστρων όπως ο ήλιος, κατά την έκρηξη των σουπερνόβα, στις αντιδράσεις των πυρηνικών εργοστασίων και κατά τη διάρκεια των φυσικών ραδιενεργών διασπάσεων. Στο εσωτερικό του σώματός μας σε κάθε δευτερόλεπτο απελευθερώνονται περίπου 5000 νετρίνα εξαιτίας των ραδιενεργών διασπάσεων του καλίου. Τα νετρίνα καταλαμβάνουν τη δεύτερη θέση, όσον αφορά τον αριθμό σωματιδίων σε ολόκληρο το σύμπαν, μετά τα σωματίδια του φωτός τα φωτόνια, που καταλαμβάνουν την πρώτη θέση. Αλληλεπιδρούν με την ύλη πολύ σπάνια, μόνο διαμέσου των ασθενών δυνάμεων και για τον λόγο αυτό μπορούν να διασχίσουν ανεπηρέαστα ανθρώπους, τοίχους, ακόμη και πλανήτες ολόκληρους. Γι αυτό η ανίχνευσή τους είναι πολύ δύσκολη. ●Το γεγονός ότι τα νετρίνα έχουν μάζα προκύπτει από την ανακάλυψη των ταλαντώσεών τους το 1998 – μια αλλαγή της «γεύσης» τους, που είναι δυνατή μόνο εφόσον η μάζα τους δεν είναι μηδενική. https://physicsgg.me/2015/10/09/η-αποκάλυψη-των-ταλαντώσεων-των-νετρί/ Σύμφωνα με τη σχετικότητα, τα νετρίνα χωρίς μάζα θα έπρεπε να κινούνται με την ταχύτητα φωτός, πράγμα που θα σήμαινε ότι γι’ αυτά ο χρόνος θα σταματούσε και η αλλαγή θα ήταν αδύνατη.Από μόνο της, η εκτίμηση mν< 0,45eV δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς τα συμπεράσματα από την κοσμολογία, όπως η κατανομή των γαλαξιών, δείχνουν ήδη ότι το νετρίνο πρέπει να είναι περίπου 10 φορές ελαφρύτερο. Ωστόσο, σύμφωνα με τους φυσικούς τα κοσμολογικά όρια είναι λιγότερο αξιόπιστα, καθιστώντας τα όρια του KATRIN στη μάζα του νετρίνου ακόμη πιο πολύτιμα.Η μέτρηση της μάζας του νετρίνου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η τωρινή μέθοδος μέτρησης προέρχεται από μια πρόταση του 1934 του Enrico Fermi που εκμεταλλεύεται την ραδιενεργή διαδικασία που ονομάζεται πυρηνική διάσπαση βήτα. Σε αυτή τη διάσπαση (συγκεκριμένα στην β–) ένα νετρόνιο μετατρέπεται σε πρωτόνιο, απελευθερώνοντας ένα ηλεκτρόνιο και έναν τύπο νετρίνου που ονομάζεται αντινετρίνο: . Αν το νετρίνο έχει μάζα, θα λάβει μέρος της ενέργειας που απελευθερώνεται από τη διάσπαση, περιορίζοντας τη μέγιστη ενέργεια του εκπεμπόμενου ηλεκτρονίου.Αυτό το φαινόμενο θα πρέπει να επιδρά την ουρά της υψηλής ενέργειας του φάσματος ηλεκτρονίων, δίνοντας έτσι έναν τρόπο προσδιορισμού της μάζας των νετρίνων.Στο πείραμα KATRIN χρησιμοποιούνται: μια ισχυρή πηγή ραδιενέργειας βήτα από το ισότοπο του υδρογόνου τρίτιο (), ένα γιγάντιο φασματόμετρο σε σχήμα αερόπλοιου με εξαιρετική ανάλυση της ενέργειας ηλεκτρονίων και οι κατάλληλες ρυθμίσεις για την μείωση των ανεπιθύμητων γεγονότων υποβάθρου.Πριν ξεκινήσει το πείραμα KATRIN το 2019, η καλύτερη εκτίμηση από πείραμα τριτίου έδειχνε ότι το νετρίνο του ηλεκτρονίου είχε μάζα μικρότερη από 2 eV. Τώρα, η μελέτη 16 εκατομμυρίων ηλεκτρονίων που συλλέχθηκαν σε 3 χρόνια από το KATRIN, μείωσε αυτό το όριο πάνω από τέσσερις φορές.Εν τω μεταξύ οι κοσμολόγοι προσδιορίζουν ένα πολύ χαμηλότερο όριο. Σύμφωνα με τα πρόσφατα δεδομένα από το Φασματοσκόπιο Σκοτεινής Ενέργειας (DESI), το άθροισμα των μαζών των τριών τύπων νετρίνων περιορίζεται σε λιγότερο από 0,064 eV. Το ανώτερο όριο του DESI κινδυνεύει να πέσει κάτω από το όριο που προκύπτει από τις μετρήσεις των ταλαντώσεων νετρίνων, 0,058 eV. Κι αυτό μπορεί να είναι μια ένδειξη ότι το Καθιερωμένο Κοσμολογικό Πρότυπο, γνωστό ως Λ-CDM, δεν είναι σωστό. Αυτό ενισχύεται και από άλλα στοιχεία που δημοσίευσε η ομάδα DESI τον περασμένο μήνα π.χ. ότι, η σκοτεινή ενέργεια εξασθενεί με την πάροδο του χρόνου.Γι αυτό οι φυσικοί του πειράματος KATRIN συμβουλεύουν τους κοσμολόγους να χρησιμοποιούν το όριο μάζας των νετρίνων που καθορίζει το πείραμά τους ώστε να καθοδηγήσουν την αναζήτησή τους προς καλύτερα θεωρητικά μοντέλα. Καλλιτεχνική αναπαράσταση του πειράματος KATRIN. Τα ισότοπα τριτίου υφίστανται βήτα διάσπαση και εκπέμποντας ηλεκτρόνια και νετρίνα. Στη συνέχεια, τα ηλεκτρόνια μεταφέρονται σε ένα τεράστιο φασματόμετρο που καταγράφει το ενεργειακό τους φάσμα. Το σχήμα αυτού του φάσματος εξαρτάται από τη μάζα των νετρίνων πηγές: 1. The neutrino remains too light to be weighed, and that’s oddly exciting – https://www.science.org/content/article/neutrino-remains-too-light-be-weighed-and-s-oddly-exciting 2. Μίκρυνε το μέγιστο όριο στη μάζα των νετρίνων 3. Direct neutrino-mass measurement based on 259 days of KATRIN data – https://arxiv.org/abs/2406.13516

Rocket and Space Corporation "Energia" Το Soyuz MS-27 θα παραδώσει το πλήρωμα στον ISS σε 3 ώρες και 17 λεπτά. Αύριο το πλοίο μας θα αναχωρήσει για τον ISS χρησιμοποιώντας ένα υπερ-γρήγορο πρόγραμμα. Μόλις δύο τροχιές γύρω από τον πλανήτη! Λίγο περισσότερο από τρεις ώρες αργότερα, οι κοσμοναύτες βρίσκονται στο σταθμό. Πώς μπορείτε να φτάσετε στο ISS τόσο γρήγορα; Σίγουρα πιο γρήγορα από το να πάτε στη ντάτσα ένα Σάββατο το καλοκαίρι. Ετοιμαστείτε, θα είναι δύσκολο. Είναι απαραίτητο η γωνία φάσης μεταξύ της θέσης εκτόξευσης και του ISS να είναι μικρή. Αυστηρά μιλώντας, από 10° έως 18°. Ουσιαστικά, αυτή είναι η απόσταση μεταξύ του ISS και του οχήματος εκτόξευσης κατά μήκος του τόξου της τροχιάς. Μετά την εκτόξευση, ο σταθμός και το Soyuz MS-27 θα πρέπει να είναι όχι μόνο όσο το δυνατόν πιο κοντά, αλλά και στο ίδιο επίπεδο. Για να διασφαλίσουμε ότι όλοι οι παράγοντες συγκεντρώθηκαν μέχρι τις 8 Απριλίου, οι ειδικοί μας στη βαλλιστική εργάστηκαν πολύ σκληρά. Για να το θέσω πολύ απλά, η Γη θα πρέπει να στρέψει το Μπαϊκονούρ προς τον ISS. Για να βοηθήσουμε λίγο τη φαντασία σας, επισυνάψαμε μια εικόνα Η υδρόγειος περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της. Και ο ISS είναι γύρω του... αλλά ελαφρώς διαγώνια προς τον ισημερινό. Η πιθανότητα το κοσμοδρόμιο και ο σταθμός να είναι αρκετά κοντά ώστε το πλοίο να φτάσει εκεί σε μόλις 3 ώρες είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΜΙΚΡΗ. Επομένως, η τροχιά του ISS ρυθμίζεται εκ των προτέρων. Οι ειδικοί βαλλιστικών υπολογίζουν τη διαδρομή έτσι ώστε όχι μόνο να φτάσετε γρήγορα στο απαιτούμενο τροχιακό ύψος, αλλά και να χρησιμοποιήσετε όσο το δυνατόν λιγότερα καύσιμα για το πλοίο Οποιαδήποτε καθυστέρηση στην εκτόξευση θα αυξήσει το κόστος των καυσίμων κατά τη διάρκεια της πτήσης (θα μιλήσουμε για αυτό λεπτομερώς λίγο αργότερα - σε μια ανάρτηση σχετικά με τη λειτουργία των κινητήρων του πλοίου που βρίσκονται ήδη σε τροχιά). Αλλά αν αναβάλλετε την εκτόξευση για μια μέρα, θα πρέπει να πετάξετε σύμφωνα με το «κλασικό» σχέδιο, για δύο ολόκληρες ημέρες. https://m.vk.com/wall-167742670_22690

Σε πρωτοποριακές έρευνες τα επιστημονικά βραβεία του Ιδρύματος Μποδοσάκη για το 2025. Η εκλογική συμπεριφορά, το οξειδωτικό στρες, ο ανθρώπινος εγκέφαλος και η ταχύτητα σωματιδίων αστροφυσικής ορισμένοι από τους ερευνητικούς τομείς. Ο θεσμός των Επιστημονικών Βραβείων του Ιδρύματος Μποδοσάκη επιβραβεύει φέτος για 13η φορά την πορεία αξιοσημείωτων νέων Ελλήνων επιστημόνων στον παγκόσμιο ερευνητικό χάρτη και τα διεθνούς αξίας ερευνητικά τους επιτεύγματα.Πώς επιδρούν οι κοινωνικές και ομαδικές ταυτότητες στην εκλογική συμπεριφορά, την επιλογή συντρόφου ή τόπου διαμονής, καθώς και σε φαινόμενα όπως η βία κατά μελών άλλων φυλετικών ομάδων; Με ποιους μηχανισμούς εμπλέκεται το γαστρεντερικό σύστημα στη δημιουργία του οξειδωτικού στρες; Μπορούμε να απεικονίσουμε ολόκληρο τον εγκεφαλικό φλοιό εν ζωή μέσω τεχνικών υπολογιστικής απεικόνισης; Πώς επιταχύνονται τα σωματίδια στα αστροφυσικά πλάσματα; Αυτά είναι μόνο κάποια από τα πρωτοποριακά ζητήματα που ερευνούν οι φετινοί βραβευόμενοι με τα Επιστημονικά Βραβεία του Ιδρύματος Μποδοσάκη.Συγκεκριμένα, η Βασιλική Φούκα, αναπληρώτρια καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, βραβεύεται με το Επιστημονικό Βραβείο για τις Κοινωνικές Επιστήμες στον κλάδο της Πολιτικής Επιστήμης. Η Βασιλική Φούκα ερευνά τους παράγοντες που διαμορφώνουν την κοινωνική και πολιτική συμπεριφορά των ανθρώπων και τη διαμόρφωση κοινωνικών και ομαδικών ταυτοτήτων, με σκοπό μεταξύ άλλων, την εξαγωγή συμπερασμάτων για τον σχεδιασμό δημόσιων πολιτικών.H Σταυρούλα Χάτζιου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Μοριακής, Κυτταρικής και Αναπτυξιακής Βιολογίας και Χημείας στο Πανεπιστήμιο Γέιλ βραβεύεται με το Επιστημονικό Βραβείο για τις Βιοεπιστήμες στον κλάδο των Βιοϊατρικών Επιστημών. Η κ. Χάτζιου στοχεύει στην ανακάλυψη νέων θεραπευτικών εργαλείων για γαστρεντερικές λοιμώξεις και τον καρκίνο του γαστρεντερικού συστήματος συνδυάζοντας χημεία και μικροβιολογία.Ο Ιωάννης Γκιουλέκας, αναπληρωτής καθηγητής στο Ινστιτούτο Ρομποτικής του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon βραβεύεται με το Επιστημονικό Βραβείο στις Εφαρμοσμένες Επιστήμες Τεχνολογίας στον κλάδο της Τεχνητής Νοημοσύνης. Το έργο του κινείται μεταξύ της τεχνητής νοημοσύνης, της όρασης υπολογιστών και των γραφικών υπολογιστών και εστιάζει στην υπολογιστική απεικόνιση. Μελετάει τον συνδυασμό και την ενσωμάτωση οπτικών, ηλεκτρονικών, και υπολογιστικών τεχνικών, με σκοπό τη δημιουργία συστημάτων απεικόνισης με πρωτοφανείς δυνατότητες.Τέλος, η Μαρία Πετροπούλου, επίκουρη καθηγήτρια Φυσικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, βραβεύεται με το Επιστημονικό Βραβείο για τις Βασικές Επιστήμες στον κλάδο της Φυσικής. Η κ. Πετροπούλου αναζητά λύσεις για θεμελιώδη προβλήματα της Αστροφυσικής, εστιάζοντας στις διεργασίες ακτινοβολίας σε αστροφυσικά πλάσματα, στις διαδικασίες επιτάχυνσης σωματιδίων σε υψηλές ενέργειες και παραγωγής νετρίνων. Η τελετή απονομής των Επιστημονικών Βραβείων 2025 θα πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο στο Ζάππειο Μέγαρο. Τα βραβεία Από το 1992 έως σήμερα, στο πλαίσιο των κοινωφελών σκοπών του Ιδρύματος Μποδοσάκη για την προαγωγή της παιδείας και την ανάδειξη της επιστημονικής αριστείας, 65 Έλληνες και Ελληνίδες επιστήμονες έχουν διακριθεί μέσω του θεσμού των Επιστημονικών Βραβείων, ο οποίος αναδεικνύει το έργο Ελληνίδων και Ελλήνων -κατά την ιθαγένεια ή το γένος- επιστημόνων ηλικίας έως 40 ετών. Κριτήρια για την απονομή των Επιστημονικών Βραβείων Μποδοσάκη αποτελούν η εξαιρετική επίδοση των υποψηφίων στον επιστημονικό τους τομέα στον οποίο έχουν να παρουσιάσουν ολοκληρωμένο έργο, η συμβολή των υποψηφίων στην πνευματική, επιστημονική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας, καθώς και η συμβολή τους, με το ήθος και το έργο τους, στη διεθνή προβολή της Ελλάδας.Κύρια όργανα του θεσμού των Επιστημονικών Βραβείων του Ιδρύματος Μποδοσάκη είναι η Επιτροπή Επιστημονικών Βραβείων και οι Ειδικές Επιτροπές Κρίσεως. Οι υποψήφιοι προτείνονται είτε από επιστήμονες του ιδίου κλάδου, ίδιας ή ανώτερης βαθμίδας, είτε από τα πανεπιστήμια και τα ιδρύματα στα οποία υπηρετούν. Στη συνέχεια, οι Ειδικές Επιτροπές Κρίσεως, οι οποίες συγκροτούνται ειδικά για κάθε κλάδο στον οποίο απονέμεται βραβείο, αξιολογούν τις υποψηφιότητες. Κάθε Ειδική Επιτροπή Κρίσεως υποβάλλει τις προτάσεις της σχετικά με τους επιλεγόμενους από αυτήν υποψήφιους στην Επιτροπή Επιστημονικών Βραβείων, η οποία με τη σειρά της εισηγείται στο διοικητικό συμβούλιο του Ιδρύματος τους επικρατέστερους υποψηφίους προς βράβευση.Η Επιτροπή Επιστημονικών Βραβείων αποτελείται από τους Γιάννη Αϋφαντή, καθηγητή στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, Θεοδώρα Βαρβαρίγου, καθηγήτρια στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Νίκο Βέττα, καθηγητή στο Τμήμα Οικονομικής Επιστήμης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και γενικό διευθυντή στο Ίδρυμα Οικονομικών & Βιομηχανικών Ερευνών, Γιώργο Κόλλια, ακαδημαϊκό, καθηγητή στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνεργαζόμενο ερευνητή στο Ερευνητικό Κέντρο Βιοϊατρικών Επιστημών «Αλέξανδρος Φλέμιγκ», Νάνσυ Μακρή, καθηγήτρια Χημείας και Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Illinois at Urbana-Champaign, Κώστα Μεγήρ, καθηγητή στο Τμήμα Οικονομικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Γέιλ, Μιχάλη Τριανταφύλλου, καθηγητή Marine Technology του MIT, επισκέπτη ερευνητή στο Woods Hole Oceanographic Institution των ΗΠΑ και διευθυντή του Center for Ocean Engineering, και Θανάση Φωκά, καθηγητή στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Θεωρητικής Φυσικής του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ. Στην Επιτροπή Επιστημονικών Βραβείων συμμετέχουν εκ μέρους του Ιδρύματος Μποδοσάκη οι Αθηνά Δεσύπρη, πρόεδρος ΔΣ, και Θεόδωρος Θεοδώρου, καθηγητής στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, αντιπρόεδρος ΔΣ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1943822/se-protoporiakes-ereynes-ta-epistimonika-vraveia-toy-idrymatos-mpodosaki-gia-to-2025/

Ένα στα τρία είδη δέντρων απειλείται με εξαφάνιση. Περισσότερα από 16.000 είδη δέντρων κινδυνεύουν να χαθούν - Ποια είδη απειλούνται περισσότερο Ένα στα τρία είδη δέντρων στον κόσμο κινδυνεύει με εξαφάνιση, σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα.Βάσει της Παγκόσμιας Αξιολόγησης Δέντρων, που περιέχεται στην Κόκκινη Λίστα Απειλούμενων Ειδών της Διεθνούς Ένωσης Προστασίας της Φύσης (IUCN), περισσότερα από 16.000 είδη δέντρων κινδυνεύουν με εξαφάνιση.Στο πλαίσιο της μελέτης, αξιολογήθηκαν πάνω από 47.000 είδη δέντρων από τα 58.000 περίπου είδη που πιστεύεται ότι υπάρχουν στον κόσμο.Οι αριθμοί δεν είναι απλώς συμβολικοί. Οι άνθρωποι «στηρίζονται στα είδη δέντρων για τροφή, ξυλεία, καύσιμα και φάρμακα», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο η ειδικός Emily Beech.Παράγουν επίσης το οξυγόνο που αναπνέουμε και απορροφούν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.«Τα δέντρα είναι απαραίτητα για την υποστήριξη της ζωής στη Γη μέσω του ζωτικού τους ρόλου στα οικοσυστήματα και εκατομμύρια άνθρωποι εξαρτώνται από αυτά για τη ζωή και τη διαβίωσή τους», δήλωσε η γενική διευθύντρια της IUCN, Grethel Aguilar.Βάσει μελέτης του 2015, υπάρχουν περίπου τρία τρισεκατομμύρια μεμονωμένα δέντρα στον κόσμο.Σύμφωνα με τη νεότερη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature, πάνω από 15 δισεκατομμύρια δέντρα κόβονται κάθε χρόνο και ο παγκόσμιος αριθμός δέντρων έχει μειωθεί σχεδόν στο μισό από την αρχή του ανθρώπινου πολιτισμού. Ποια είδη απειλούνται περισσότερο Πάνω από 5.000 από τα είδη της Κόκκινης Λίστας της IUCN χρησιμοποιούνται για ξυλεία και περισσότερα από 2.000 είδη για φάρμακα, τρόφιμα και καύσιμα.Τα είδη που κινδυνεύουν περιλαμβάνουν την αγριοκαστανιά και το γκίγκο, που χρησιμοποιούνται και τα δύο για ιατρικές εφαρμογές, το μαόνι με πλατιά φύλλα που χρησιμοποιείται στην κατασκευή επίπλων, καθώς και πολλά είδη μανόλιας και ευκάλυπτου.Σύμφωνα με την έκθεση της IUCN, ο αριθμός των δέντρων που κινδυνεύουν είναι «υπερδιπλάσιος από τον αριθμό όλων των απειλούμενων πτηνών, θηλαστικών, ερπετών και αμφιβίων μαζί».Τα είδη δέντρων κινδυνεύουν με εξαφάνιση σε 192 χώρες, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό εντοπίζεται στα νησιά λόγω της ταχείας αστικής ανάπτυξης και της επέκτασης της γεωργίας, αλλά και της εισαγωγής χωροκατακτητικών ειδών, παρασίτων και ασθενειών από άλλες περιοχές.Στη Νότια Αμερική, η οποία διαθέτει τη μεγαλύτερη ποικιλία δέντρων στον κόσμο, 3.356 από τα 13.668 είδη που αξιολογήθηκαν κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Πολλά είδη στην ήπειρο, όπου βρίσκεται η ζούγκλα του Αμαζονίου, πιθανότατα δεν έχουν καν ανακαλυφθεί ακόμη.Απαραίτητες οι τράπεζες σπόρωνΣτην έκθεση τονίζεται η ανάγκη για προστασία και την αποκατάσταση των δασών μέσω δενδροφύτευσης, καθώς και για διατήρηση των ειδών που εξαφανίζονται μέσω των τραπεζών σπόρων. Περισσότεροι από 1.000 ειδικοί συνέβαλαν στην αξιολόγηση. https://www.naftemporiki.gr/green/climate/1810098/ena-sta-tria-eidi-dentron-apeileitai-me-exafanisi/

Η Κβαντική Φυσική είναι μια ατελής θεωρία. … σύμφωνα με τον νομπελίστα και νικητή του βραβείου Breakthrough Gerard ‘t Hooft ● Η Κβαντική Φυσική βρίσκεται σε λάθος δρόμο. Παραμένει στάσιμη γιατί όλοι σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο ● Το Καθιερωμένο Πρότυπο μας δίνει, όπως και η Κβαντομηχανική, μόνο στατιστική ● Η μη-τοπικότητα είναι καταστροφή για μια αξιόπιστη επιστημονική θεωρία ● Είναι ανοησία να λέμε ότι η γάτα του Σρέντιγκερ βρίσκεται σε κατάσταση υπέρθεσης, νεκρή και ζωντανή ● O κόσμος είναι απλός Αφού κέρδισε το πιο ακριβοπληρωμένο επιστημονικό βραβείο στον κόσμο, ο θεωρητικός φυσικός Gerard ‘t Hooft αναλογίζεται την κληρονομιά του και το μέλλον της φυσικής σε συνέντευξή του στο περιοδικό Scientific American. Ακολουθούν μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα. Αναζητώντας έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης Ο πραγματικός λόγος για τον οποίο δεν έρχεται τίποτα νέο (στη Φυσική) είναι ότι όλοι σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο! Είμαι λίγο μπερδεμένος και απογοητευμένος με αυτό. Έχουμε πολλές νέες θεωρίες για την κβαντική βαρύτητα, για τη στατιστική φυσική, για το σύμπαν και την κοσμολογία, αλλά δεν είναι πραγματικά «νέες» στη βασική τους δομή. Οι φυσικοί δεν τολμούν να κάνουν τα αληθινά νέα βήματα που πιστεύω ότι είναι πραγματικά απαραίτητα. Και στο arXiv.org, εμφναίζονται χιλιάδες δημοσιεύσεις κάθε χρόνο, και καμία από αυτές δεν περιέχει κάτι που να είναι ωραίο, φωτεινό, νέο, να διαθέτει την χαρακτηριστική διορατικότητα που αλλάζει τα πράγματα. Υπάρχουν, φυσικά, ιδέες, αλλά όχι αυτές που χρειάζονται για να κάνουμε μια βασική νέα ανακάλυψη. Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε με διαφορετικό τρόπο. Και πάντα είχα μια τέτοια στάση, να σκέφτομαι με διαφορετικό τρόπο. Στην δεκαετία του 1970, υπήρχε ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος για να σημειώσετε περαιτέρω πρόοδο: σκεφτείτε διαφορετικά από τον τρόπο που σκέφτονται οι φίλοι σας και μετά θα ανακαλύψετε κάτι νέο! Νομίζω ότι αυτό εξακολουθεί να ισχύει.Πολλοί άνθρωποι που γράφουν εργασίες για την κβαντική μηχανική θέλουν να διατηρούν κάποια αίσθηση μυστικισμού σχετικά με αυτό, σαν να υπάρχει εκεί κάτι περίεργο, κάτι σχεδόν θρησκευτικό. Νομίζω ότι αυτό είναι εντελώς λάθος. Η κβαντομηχανική βασίζεται σε μια μαθηματική μέθοδο που χρησιμοποιείται για να περιγράψει πολύ συνηθισμένα φυσικά φαινόμενα. Νομίζω ότι ο ίδιος ο φυσικός κόσμος είναι κάτι πολύ συνηθισμένο κάτι που είναι εντελώς κλασικό. Αλλά σ’ αυτόν τον εντελώς κλασικό κόσμο, υπάρχουν ακόμα πάρα πολλά πράγματα που δεν γνωρίζουμε σήμερα, υπάρχουν «βήματα» που βασικά χάνουμε στην πορεία μας προς τη βαθύτερη κατανόηση. Μιλάω για βήματα που θα εκμεταλλεύονταν το γεγονός ότι όλος ο κόσμος είναι πολύ απλός και ξεκάθαρος. Το πρόβλημα είναι ότι ο κόσμος εξακολουθεί να μας φαίνεται περίπλοκος τώρα, γι’ αυτό βρισκόμαστε σε αυτήν την κατάσταση. Το Καθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων Αν κοιτάξετε πιο βαθιά στο Καθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων θα δείτε ότι λείπει κάτι πολύ σημαντικό. Το Καθιερωμένο Πρότυπο βασίζεται στην κβαντομηχανική και η κβαντομηχανική μας λέει τι συμβαίνει όταν τα σωματίδια πλησιάζουν μεταξύ τους και σκεδάζονται. Αλλά μπορούν να σκεδαστούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Έχουν να επιλέξουν από έναν μεγάλο αριθμό τρόπων με τους οποίους σκεδάζονται μεταξύ τους και το Καθιερωμένο Πρότυπο δεν δίνει καμία σωστή πρόβλεψη εκεί. Μας δίνει μόνο στατιστική. Το Καθιερωμένο Πρότυπο είναι μια φανταστική θεωρία που χειρίζεται τα στατιστικά στοιχεία για το τι συμβαίνει στα σωματίδια. Αλλά η θεωρία δεν μας λέει ποτέ ποια επιλογή κάνει η φύση. Μας λέει μόνο ότι αυτές οι διαφορετικές δυνατότητες υπάρχουν με ένα συγκεκριμένο εύρος πιθανοτήτων. Αυτός είναι ο κόσμος όπως τον ξέρουμε. Έτσι ξέρουμε να διατυπώνουμε τους νόμους της φύσης. Αλλά δεν είναι οι ίδιοι οι νόμοι της φύσης.Δεν κατανοούμε τι είναι αυτό που μερικές φορές κάνει ένα σωματίδιο να πηγαίνει προς την μία ή την άλλη θέση. Λοιπόν, μπορείτε εύκολα να υποστηρίξετε ότι τα σωματίδια μπορούν να χτυπήσουν το ένα το άλλο σε μικρή απόσταση. Δεν συγκρούονται κατευθείαν μετωπικά, αλλά με κάποια γωνία και στη συνέχεια σκεδάζονται. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια. Αλλά αυτό που δεν λέει η σημερινή θεωρία είναι αυτό που θα έπρεπε στην πραγματικότητα να ξέρω όταν δύο σωματίδια συγκρούονται – να προβλέπει πως θα σκεδαστούν εκ των προτέρων. Λέω ότι πρέπει να αρχίσουμε να αναζητούμε μια τέτοια θεωρία. Και οι άνθρωποι το αρνούνται επειδή πιστεύουν ότι η κβαντική μηχανική είναι πολύ όμορφη για να είναι λάθος. Ενώ πιστεύω ότι η κβαντική μηχανική δεν είναι ο σωστός τρόπος για να πει κανείς ποιους βασικούς νόμους υπακούουν τα σώματα όταν συγκρούονται μεταξύ τους. Η τοπικότητα των νόμων της φύσης Επιμένει να υποστηρίζει αυτό που είχε δηλώσει παλαιότερα, ότι «η τοπικότητα είναι ουσιώδες συστατικό για κάθε απλό, απόλυτο νόμο που διέπει το σύμπαν». Θεωρεί ότι μπορούμε να κατανοήσουμε και να εξηγήσουμε πολύ καλά την κβαντομηχανική μόνο αν υποθέσουμε ότι οι νόμοι είναι τοπικοί νόμοι. Το τι κάνουν τα σωματίδια όταν συγκρούονται καθορίζεται από το πού βρίσκονται – σε εκείνο ακριβώς το σημείο όταν το ένα χτυπά το άλλο. Δηλαδή, αυτό που συμβαίνει σε άλλα σημεία του σύμπαντος, κατ’ αρχήν, δεν πρέπει να έχει σημασία. Κι αν έχει σημασία, τότε έχουμε αυτό που λέμε «μη τοπικότητα». Αλλά η μη τοπικότητα θα ήταν καταστροφή για τις περισσότερες αξιόπιστες επιστημονικές θεωρίες!Η ανίχνευση του σωματιδίου από έναν μετρητή πάνω στη Γη προκαλεί στιγμιαίο μηδενισμό της κυματοσυνάρτησης σε περιοχές που μπορεί να απέχουν μέχρι και έτη φωτός από τη γη. Σύμφωνα με τη σχολή της Κοπεγχάγης αυτή η ακραία μη τοπικότητα της κβαντομηχανικής θα πρέπει να γίνει δεκτή – όπως και ο πιθανοκρατικός της χαρακτήρας – ως ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό του φυσικού κόσμου (διαβάστε σχετικά: Alain Aspect, ο άνθρωπος που απέδειξε πειραματικά ότι ο Θεός παίζει ζάρια) https://physicsgg.me/2011/10/03/alain-aspect-ο-άνθρωπος-που-απέδειξε-πειραματικ/ .Δεν πιστεύω ότι η μη-τοπικότητα είναι απαραίτητη. Δεν ξέρουμε ακριβώς τι να κάνουμε όταν δύο σωματίδια συγκρούονται γιατί δεν ξέρουμε αν τα σωματίδια μοιάζουν με πιάνα με ουρά ή με καθαρά σημεία. Αλλά, και πάλι, δεν μπορούν να είναι καθαρά σημεία γιατί τα καθαρά σημεία δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Υπάρχει κάτι εκεί μέσα σε αυτά τα σωματίδια, και θα πρέπει να είμαστε σε θέση να γράψουμε όλους τους νόμους για το τι υπάρχει εκεί: Πώς μπορούν να συγκρουστούν μεταξύ τους; Και γιατί πότε πάνε εδώ και πότε εκεί; Πώς μπορούν να εμφανίσουν σπιν; Θα πρέπει να είμαστε σε θέση να εξηγούμε αυτά τα πράγματα με αξιόπιστους νόμους, και δεν είμαστε καν κοντά σε αυτό. Η γάτα του Σρέντιγκερ δεν μπορεί να είναι νεκροζώντανη Αν πιστεύετε εξαρχής ότι η κβαντομηχανική είναι μια θεωρία που σας δίνει μόνο στατιστικές απαντήσεις και ποτέ τίποτα καλύτερο από αυτό, τότε νομίζω ότι βρίσκεστε σε λάθος δρόμο. Και οι άνθρωποι αρνούνται να εγκαταλείψουν την ιδέα ότι η κβαντομηχανική είναι κάποιο περίεργο είδος υπερφυσικού χαρακτηριστικού των σωματιδίων που δεν θα καταλάβουμε ποτέ. Όχι! Θα καταλάβουμε, αλλά πρέπει πρώτα να κάνουμε ένα βήμα πίσω, κι αυτό είναι πάντα το μήνυμά μου στην επιστήμη γενικά: προτού καταλάβετε κάτι, απλώς κάντε μερικά βήματα πίσω. Ίσως πρέπει να κάνετε μια μεγάλη πορεία προς τα πίσω. Μέχρι την αρχή.Φανταστείτε: Ποιοι θα ήταν οι βασικοί σας νόμοι αν δεν είχατε την κβαντική μηχανική; Η απάντηση σε αυτό, φυσικά, απαιτεί να πούμε τι είναι η κβαντική μηχανική. Η κβαντομηχανική είναι η δυνατότητα να μελετάμε υπερθέσεις καταστάσεων. Είναι το μόνο που υπάρχει σ’ αυτή. Και θα υποστήριζα ότι οι υπερθέσεις των καταστάσεων δεν είναι πραγματικές. Αν κοιτάξεις πολύ προσεκτικά, τα πράγματα ουδέποτε υπερτίθενται. Ο Schrödinger έκανε τις σωστές ερωτήσεις εδώ: Για παράδειγμα, η γάτα του, μπορεί να είναι νεκρή ή ζωντανή. Μπορεί να είναι σε υπέρθεση, δηλαδή «νεκροζώντανη»; Αυτό είναι ανοησία!Και είχε απόλυτο δίκιο. Πρέπει να πάψουμε να επιμένουμε ότι μια νεκρή γάτα και μια ζωντανή γάτα υπερτίθενται. Αυτό είναι τελείως ανοησία – ωστόσο, σε αυτό το επίπεδο, φαίνεται να είναι η μόνη σωστή απάντηση για να πούμε ακριβώς πού βρίσκεται το σωματίδιο, ποια είναι η ταχύτητά του, ποιό είναι το σπιν του και ούτω καθεξής.Η χρήση υπερθέσεων είναι απλώς ένα τέχνασμα που λειτουργεί αρχικά, αλλά δεν περιγράφει τις καταστάσεις που θέλουμε να καταλάβουμε. Οι υπερθέσεις είναι απατηλές καθώς είναι καθαρά μαθηματικές έννοιες που δεν έχουν βάση στη φυσική πραγματικότητα. Πρέπει να κάνουμε ένα βήμα προς τα πίσω. Πώς εξηγείται η επιτυχία των κβαντικών υπολογιστών Όμως αν οι υπερθέσεις είναι απατηλές καθώς είναι καθαρά μαθηματικές έννοιες που δεν έχουν βάση στη φυσική πραγματικότητα, πώς ταιριάζουν με την συνεχιζόμενη επιτυχία των κβαντικών υπολογιστών; Εκεί φαίνεται πως οι υπερθέσεις είναι ένα πραγματικό φυσικό φαινόμενο που μπορεί να αξιοποιηθεί και να υλοποιηθούν πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν κλασικά.Σύμφωνα με τον ’t Hooft η κβαντική τεχνολογία είναι ακριβώς αυτό που παίρνετε αν υποθέσετε την πραγματικότητα της υπέρθεσης συστημάτων. Τι εννοεί με αυτό; «Γνωρίζουμε ότι οι υπερθέσεις στον μακρόκοσμο είναι ανοησίες. Αυτό είναι ξεκάθαρο». Και θεωρεί, ότι «και στον μικρόκοσμο, είναι επίσης ξεκάθαρα μια ανοησία, παρόλο που μπορεί να φαίνεται ότι δεν έχουμε τίποτα εκτός από υπερθέσεις να χρησιμοποιήσουμε για την κατανόηση των ατόμων». Υποστηρίζει ότι «αυτό που πιθανώς δεν συνειδητοποιούν οι άνθρωποι της κβαντικής τεχνολογίας είναι ότι κάνουν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που νομίζουν ότι κάνουν. Θεωρούν ότι καταλαβαίνουν την κβαντική μηχανική. Αντίθετα, αυτό που θα έπρεπε να κάνουν είναι να προσπαθήσουν να αφαιρέσουν την κβαντική μηχανική από την περιγραφή, προσπαθώντας να χρησιμοποιήσουν πιο θεμελιώδεις βαθμούς ελευθερίας. Δεν κάνουν τις σωστές ερωτήσεις, και αυτή η αποτυχία κάνει τα πράγματα να φαίνονται όλο και πιο περίπλοκα – ολοένα και πιο κβαντομηχανικά.»Και συνεχίζει λέγοντας: Ναι, κάνουν τα σωστά πειράματα. Ναι, προσπαθούν να κάνουν τα σωστά πράγματα. Και ναι, οι κβαντικοί υπολογιστές τους μπορεί να είναι πιο ισχυροί από οτιδήποτε άλλο για ορισμένες εφαρμογές. Αλλά πρέπει να «ξετυλίξουμε την κβαντομηχανική» για να δούμε τι συμβαίνει από κάτω. Και μέχρι να αρχίσουν να το κάνουν αυτό οι κβαντικοί τεχνολόγοι, πιστεύω ότι δεν θα κάνουν πραγματικά μεγάλη πρόοδο. Για παράδειγμα, οι κβαντικοί υπολογιστές κάνουν πάντα λάθη και οι σχεδιαστές και οι χειριστές τους προσπαθούν να τα διορθώσουν. Κι αν προσπαθείτε να διορθώσετε αυτά τα λάθη, αυτό σημαίνει ότι θέλετε να πάτε σε πιο θεμελιώδεις βαθμούς ελευθερίας που δεν μεταφέρουν ποτέ κανένα σφάλμα. Που είναι ακριβείς γιατί απλώς είναι κλασικοί. Αλλά αυτή η συνειδητοποίηση είναι προφανώς πολύ δύσκολη. Πρέπει να σκεφτόμαστε τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο για να κάνουμε καινούργια πράγματα. Το μοντέλο του «ρολογιού του παππού μου» Ο ’t Hooft υποστηρίζει ότι «ζούμε σε ένα σύμπαν που δουλεύει όπως ένα ρολόι, ένα σύμπαν στο οποίο τα πράγματα είναι καθαρά ντετερμινιστικά σε ένα πολύ θεμελιώδες επίπεδο, και επομένως υπάρχει πολύ μικρό περιθώριο για κάθε είδους ψευδο-μυστικιστική εικασία. Γι αυτό εναντιώνεται στην πεισματική εμμονή μιας σχεδόν θρησκευτικής προσέγγισης της κβαντικής μηχανικής από την επιστημονική κοινότητα.»«Όμως, υπάρχουν ακόμη πολλά μυστήρια που κάνουν την κατανόηση του σύμπαντός μας πάρα πολύ δύσκολη. Αυτό το ντετερμινιστικό σύμπαν είναι κάτι που θα μπορούσε να γίνει πλήρως κατανοητό μόνο από κάποιον με πολύ μεγαλύτερο μυαλό, πολύ μεγαλύτερο εγκέφαλο γιατί θα πρέπει να εξετάσει όλες τις δυνατότητες. Και μόλις κάνετε κάποια λανθασμένη υπόθεση, τότε θα έχετε και πάλι αυτή την κβαντομηχανική κατάσταση στην οποία τα πράγματα υπερτίθενται μεταξύ τους.» «Μια απλούστερη ερώτηση είναι: Μπορείτε να διατυπώσετε την κβαντική μηχανική χωρίς την αρχή της υπέρθεσης; Και η απάντησή μου είναι ναι. Και σε μια από τις τελευταίες εργασίες μου The Hidden Ontological Variable in Quantum Harmonic Oscillators, έγραψα ένα μικρό απλό μοντέλο – πολύ απλό για να είναι χρήσιμο σε έναν πραγματικό κόσμο. Αλλά το μοντέλο είναι ακριβώς ένα ρολόι με ένα εκκρεμές που κινείται με πολύ οργανωμένο τρόπο κι αυτό το εκκρεμές κινεί έναν τροχό που δείχνει την ώρα, τους δείκτες που δείχνουν τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα. Το αποκαλώ μοντέλο ρολογιού του παππού μου. Από το εκκρεμές, μπορείτε να εξαγάγετε την ώρα που πρέπει να δείχνει ένα ρολόι-χειρός, το οποίο είναι ντετερμινιστικό. Δείχνει απλά τον χρόνο με άπειρη ακρίβεια. Και το εκκρεμές είναι ένα κβαντικό εκκρεμές. Μπορεί να κβαντιστεί. Μπορούμε να γράψουμε κβαντικές εξισώσεις γι αυτό. Βρήκα την σύνδεση των μαθηματικών αυτού του κβαντικού εκκρεμούς με τα μαθηματικά του ρολογιού-χειρός που δείχνει την ώρα, δηλαδή με ένα κλασικό σωματίδιο που κινείται κατά μήκος ενός κύκλου. Επαναλαμβάνω ότι το ρολόι χειρός είναι εντελώς κλασικό και το εκκρεμές είναι εντελώς κβαντομηχανικό, αλλά το ένα σχετίζεται με το άλλο – είναι μόνο ένα μηχάνημα.» Αλλά είχα πολύ λίγες αντιδράσεις σε αυτό. Πίστευα ότι οι φυσικοί θα έλεγαν, «Ω, ναι, βεβαίως. Τώρα καταλαβαίνουμε πώς να συνεχίσουμε!» Αλλά αντ’ αυτού είπαν, «Εντάξει, σωστά, ο ’t Hooft έχει άλλη μια τρελή ιδέα. Αφήστε τον να χαίρεται με αυτή, εμείς θα κάνουμε το δικό μας». Η ολογραφική αρχή Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο ’t Hooft, πρότεινε για πρώτη φορά την ολογραφική αρχή. Και βέβαια, εξαιτίας αυτής της ιδέας, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι ο κόσμος βρίσκεται μέσα σε μια μαύρη τρύπα ή ότι όλα αυτά είναι κάποια προσομοίωση σε έναν υπολογιστή υψηλότερων διαστάσεων. Ότι είμαστε όλοι απλώς είδωλα σε κάποιο βιντεοπαιχνίδι κοσμικής κλίμακας. Όλος αυτός ο απόηχος δημιουργεί ανησυχία στον ’t Hooft. Γι αυτό πλέον έχει κάποιες επιφυλάξεις. Λέει, πώς «ίσως δεν έπρεπε ποτέ να μιλήσω για την ολογραφική αρχή γιατί μερικοί άνθρωποι υιοθετούν ανοησίες, συνδέοντας αυτή την ιδέα με υπερφυσικά χαρακτηριστικά και κακώς καθορισμένες διαστάσεις, κι όλα αυτά για να ακούγονται πολύ μυστηριώδη. Έχω μεγάλο πρόβλημα με αυτό. Νομίζω ότι δεν πρέπει να διατυπώνεις τους νόμους της φύσης με πιο περίπλοκους όρους από ό,τι είναι απολύτως απαραίτητο. Ακόμα και ο Αϊνστάιν είπε κάποτε κάτι τέτοιο, ότι πρέπει να απλοποιήσεις τα πράγματα όσο το δυνατόν περισσότερο, αλλά όχι πέρα από την πραγματικότητα, όχι πέρα από την αλήθεια. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να μην είμαστε υπερφυσικοί. Αν εμείς, ως επιστήμονες, αφήσουμε πίσω μας μόνο μια σειρά από μυστήρια, δεν κάνουμε το σωστό.» «Ανησυχώ γιατί η ολογραφική αρχή έκανε τους ανθρώπους να στραφούν σε μυστηριώδεις υποθέσεις, ενώ επιδίωκα το εντελώς αντίθετο. Θέλω οι άνθρωποι να προσπαθούν να είναι εξαιρετικά λογικοί. Για μένα, ακόμη και η κβαντική μηχανική είναι ήδη πολύ πέρα από τη λογική. Και ξέρετε, αν αναδιατυπώσετε την κβαντική μηχανική για να αντιμετωπίσετε τον χώρο Hilbert [έναν τύπο διανυσματικού χώρου που επιτρέπει άπειρες διαστάσεις] ως κάτι που χρησιμοποιείται για πρακτικούς σκοπούς, αντί ο χώρος Hilbert να θεωρείται ως θεμελιώδης ιδιότητα της φύσης, δεν χρειάζεστε καν αυτού του είδους την ολογραφία! Μακάρι αυτό να το καταλάβουν περισσότεροι άνθρωποι. Πρέπει να προσπαθήσουμε να διατυπώσουμε τα πράγματα με μεγαλύτερη ακρίβεια ώστε να αποφεύγουμε τις δημόσιες παρεξηγήσεις που προξενούν ζημιά στην επιστήμη.» O Gerard ‘t Hooft (αριστερά) με τον Rembert Duine. Το Καθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων. διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη ΕΔΩ: Quantum Physics Is on the Wrong Track, Says Breakthrough Prize Winner Gerard ’t Hooft –https://www.scientificamerican.com/article/breakthrough-prize-winner-gerard-t-hooft-says-quantum-mechanics-is-nonsense/

Ερευνητές λύνουν μαθηματικό πρόβλημα που δημιουργήθηκε πριν από 100 χρόνια. Λύση σε γεωμετρικό πρόβλημα που έθεσε ο Σόιτσι Κακέγια το μακρινό 1917 βρήκαν δύο καθηγητές, μετά από 108 χρόνια.O Ιάπωνας μαθηματικός είχε θέσει το εξής ερώτημα που έμεινε γνωστό ως «η εικασία του Κακέγια»: Πώς μπορείτε να περιστρέψετε μια βελόνα κατά 360 μοίρες, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ότι η περιοχή στην οποία κινείται είναι όσο το δυνατόν μικρότερη;Σήμερα έρχονται ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, Χονγκ Γουάνγκ, και ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας στον Καναδά, Τζόσουα Ζαλ, να δώσουν λύση στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Η λύση που έδωσαν οι δύο καθηγητής στην «εικασία του Κακέγια» Μία από τις δυνατότητες για την προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος ήταν να στερεωθεί το ένα άκρο της βελόνας σε ένα σημείο και να περιστραφεί γύρω από αυτό το σημείο. Ένας άλλος τρόπος περιλαμβάνει την ταλάντευση της βελόνας μπρος-πίσω καθώς περιστρέφεται. Σε αυτή την περίπτωση, η κίνησή της θα σχημάτιζε ένα τρίγωνο με καμπύλες άκρες.Για να μπορέσει η βελόνα να ανιχνεύσει τον κύκλο ή το τρίγωνο με την κίνησή της, πρέπει να βρίσκεται πάνω σε ένα τραπέζι, δηλαδή σε δύο διαστάσεις. Ωστόσο, στον τρισδιάστατο χώρο, η βελόνα έχει να ακολουθήσει μεγαλύτερο αριθμό πιθανών κατευθύνσεων και το πέρασμα από όλες αυτές γίνεται πιο περίπλοκο.Επομένως, για να μπορέσει να περάσει από όλες τις τρισδιάστατες κατευθύνσεις αφήνοντας ταυτόχρονα έναν ελάχιστο χώρο για την κίνηση, η βελόνα πρέπει να είναι απείρως στενότερη, κάτι σαν γραμμή. Μ' αυτόν τον τρόπο, η βελόνα θα καλύπτει πολλές κατευθύνσεις χωρίς να καταλαμβάνει όγκο στο χώρο.Πώς κατάφεραν οι δύο ερευνητές να λύσουν την «εικασία του Κακέγια» Αν και η υπόθεση φαίνεται απλή, οι μαθηματικοί χρειάστηκαν δεκαετίες για να αποδείξουν τη θεωρία σε τρισδιάστατη μορφή. Οι μαθηματικοί Τζόσουα Ζαλ και Χονγκ Γουάνγκ κατάφεραν να βρουν απαντήσεις για το πώς η βελόνα θα μπορούσε να κινηθεί σε τρεις χωρικές διαστάσεις. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο arXiv.Η νέα εργασία φρόντισε να εξαλείψει κάθε πιθανότητα κατά την οποία ο αριθμός των διαστάσεων του σχήματος που ανιχνεύεται από τη βελόνα ήταν μικρότερος από τρεις. Με άλλα λόγια: εξασφάλισαν ότι η λύση τους ίσχυε για κάθε λύση άνω των 3 διαστάσεων. Για να το πετύχουν αυτό, εξέτασαν αν η απάντηση ίσχυε για 2,5 διαστάσεις, 2,5000001 διαστάσεις κ.ο.κ. Δεν έχει πολύ νόημα να σκεφτόμαστε σε σπασμένες «διαστάσεις»; Λοιπόν, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι αυτό υπάρχει για τους μαθηματικούς.Οι δυο τους κατάφεραν να αποδείξουν ότι τα σύνολα Kakeya δεν μπορούν να έχουν πολύ μικρές γεωμετρικές δομές, παρόλο που μπορούν να έχουν μηδενικό τρισδιάστατο όγκο. Με άλλα λόγια, τα σύνολα αυτά, ακόμη και με μηδενικό όγκο, έχουν τρισδιάστατη δομή. Το 1971, ο μαθηματικός Roy Davies κατάφερε να αποδείξει πώς η βελόνα μπορεί να κινείται σε δύο διαστάσεις (2D), αλλά κανείς δεν έχει αποδείξει τη δυνατότητα τρισδιάστατων κινήσεων μέχρι σήμερα.«Ίσως η μεγαλύτερη ανακάλυψη στα μαθηματικά του τρέχοντος αιώνα» «Η εργασία είναι ίσως η μεγαλύτερη ανακάλυψη στα μαθηματικά του τρέχοντος αιώνα», δήλωσε ο Νετς Κατζ, μαθηματικός στο Πανεπιστήμιο Rice στο περιοδικό New Scientist.«Επιλύει πλήρως ένα πρόβλημα που έχει αντιμετωπιστεί με διάφορες τεχνικές από αρκετές από τις κορυφαίες προσωπικότητες στον τομέα (σ.σ. των μαθηματικών), οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν επιτύχει μόνο μέτρια επιμέρους αποτελέσματα» "https://www.iefimerida.gr">iefimerida.gr</a>

Αστροναύτης της NASA και μέλη του πληρώματος φτάνουν με ασφάλεια στον Διαστημικό Σταθμό. Ο αστροναύτης της NASA Jonny Kim, συνοδευόμενος από τους κοσμοναύτες της Roscosmos Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritsky, έφτασε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Τρίτη, ανεβάζοντας τον αριθμό των κατοίκων στους 10 για τις επόμενες δύο εβδομάδες. Το διαστημόπλοιο Soyuz MS-27 που μετέφερε τους Kim, Ryzhikov και Zubritsky προσδέθηκε στη μονάδα Prichal στις 4:57 π.μ. EDT, μετά από ένα ταξίδι τριών ωρών, δύο τροχιών στον διαστημικό σταθμό. Εκτοξεύτηκαν στη 1:47 π.μ. (10:47 π.μ. ώρα Μπαϊκονούρ) από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Όταν οι καταπακτές ανοίξουν περίπου στις 7:20 π.μ., το τρίο θα ενταχθεί στο πλήρωμα της Expedition 72, συμπεριλαμβανομένων των αστροναυτών της NASA Nichole Ayers, Anne McClain και Don Pettit, του αστροναύτη της JAXA (Ιαπωνικής Υπηρεσίας Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Takuya Onishi και των Roscosmos Vaskov, I. Οβτσίνιν. Η ζωντανή κάλυψη της NASA για το άνοιγμα της καταπακτής θα ξεκινήσει στις 7 π.μ. στη NASA+. Μάθετε πώς να παρακολουθείτε περιεχόμενο της NASA μέσω μιας ποικιλίας πλατφορμών. Η Expedition 73 θα ξεκινήσει το Σάββατο, 19 Απριλίου, μετά την αναχώρηση των Pettit, Ovchinin και Vagner, καθώς ολοκληρώνουν μια επτάμηνη επιστημονική αποστολή στο εργαστήριο που βρίσκεται σε τροχιά. Δείτε την τελετουργική αλλαγή διοίκησης στις 2:40 μ.μ. την Παρασκευή 18 Απριλίου, καθώς ο Ovchinin μεταφέρει τη διάκριση στο Onishi, ζωντανά στη NASA+. Κατά τη διάρκεια της οκτάμηνης παραμονής του στο τροχιακό φυλάκιο, ο Kim θα διεξάγει επιστημονική έρευνα στην ανάπτυξη τεχνολογίας, την επιστήμη της γης, τη βιολογία, την ανθρώπινη έρευνα και πολλά άλλα. Αυτή είναι η πρώτη πτήση για τον Kim και τον Zubritsky και η τρίτη για τον Ryzhikov. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού στη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/station Ένας πύραυλος Soyuz εκτοξεύεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με 73 μέλη πληρώματος: τον αστροναύτη της NASA Jonny Kim και τους κοσμοναύτες της Roscosmos Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritskiy, επί του σκάφους, Τρίτη 8 Απριλίου 2025, στο κοσμοδρόμιο Baikonur στο Καζακστάν.

Διεθνής αποστολή αναζήτησης ζωής σε εξωπλανήτες. Νέα διαστημικά τηλεσκόπια θα σταλούν να μελετήσουν άλλους κόσμους. Στην επιθεώρηση «The Astronomical Journal» παρουσιάζεται μια διεθνής αποστολή αναζήτησης ζωής σε πλανήτες έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Η αποστολή LIFE (Large Interferometer for Exoplanets) που οργανώνεται από το Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης (το περίφημο ETH) και αφορά την εκτόξευση τηλεσκοπίων για να ερευνήσει την ποικιλομορφία εξωπλανητών.Πιο συγκεκριμένα τα τηλεσκόπια θα μελετήσουν ατμόσφαιρες δεκάδων εξωπλανητών με παρόμοια θερμοκρασία, ακτίνα και μάζα με τη Γη για σημάδια νερού και οξυγόνου.«Μια μόνο θετική ανίχνευση θα άλλαζε τα πάντα αλλά ακόμα κι αν δεν βρούμε ζωή, θα είμαστε σε θέση να ποσοτικοποιήσουμε πόσο σπάνιοι ή κοινοί πλανήτες με ανιχνεύσιμες βιουπογραφές μπορεί να υπάρχουν πραγματικά» εξηγεί ο φυσικός Δρ. Ντάνιελ Άνγκερχάουζεν, επικεφαλής της μελέτης. Η μελέτη εξετάζει τι θα μπορούσαν να μάθουν οι αστρονόμοι εάν «δεν ανιχνευθεί ζωή» σε μελλοντικές έρευνες για εξωπλανήτες, βασιζόμενη σε μια στατιστική ανάλυση Bayesian για τον καθορισμό του ελάχιστου αριθμού εξωπλανητών που πρέπει να παρατηρηθούν για να ληφθούν ουσιαστικές απαντήσεις σχετικά με τη συχνότητα των πιθανώς κατοικημένων κόσμων. Οι στατιστικές Bayes έχουν να κάνουν με τον προσδιορισμό της πιθανότητας ενός αποτελέσματος με βάση άλλες γνωστές πιθανότητες.Ωστόσο, αναγνωρίζουν ότι κάθε παρατήρηση συνοδεύεται από ένα ορισμένο επίπεδο αβεβαιότητας. Για παράδειγμα, η αποστολή θα μπορούσε να οδηγήσει σε ψευδώς αρνητικά, χάρη σε χαμένα σημάδια ζωής. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περισσότεροι από 5.800 επιβεβαιωμένοι εξωπλανήτες που υπάρχουν πέρα από το ηλιακό μας σύστημα.Οι συγγραφείς της μελέτης λένε ότι απαιτούνται συγκεκριμένα και μετρήσιμα ερωτήματα για την αντιμετώπιση της αβεβαιότητας, συμπεριλαμβανομένου του «ποιου κλάσματος βραχωδών πλανητών στην κατοικήσιμη ζώνη ενός ηλιακού συστήματος εμφανίζει σαφή σημάδια υδρατμών, οξυγόνου και μεθανίου».«Δεν έχει να κάνει μόνο με το πόσους πλανήτες παρατηρούμε – είναι να κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις και πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε στο να δούμε ή να μην δούμε αυτό που ψάχνουμε. Αν δεν είμαστε προσεκτικοί και έχουμε υπερβολική αυτοπεποίθηση για τις ικανότητές μας να αναγνωρίσουμε τη ζωή, ακόμη και μια μεγάλη έρευνα θα μπορούσε να οδηγήσει σε παραπλανητικά αποτελέσματα» Άνγκερχάουζεν. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1943228/diethnis-apostoli-anazitisis-zois-se-exoplanites/

Ο πιο λεπτομερής εγκεφαλικός χάρτης θηλαστικού φέρνει επανάσταση στη νευροεπιστήμη (βίντεο) Πρόκειται για τρισδιάστατο διάγραμμα υψηλής ανάλυσης εγκεφαλικών κυττάρων και νευρώνων. Μεγάλη ερευνητική ομάδα δημιούργησε το μεγαλύτερο και πιο λεπτομερές διάγραμμα καλωδίωσης εγκεφάλου θηλαστικού μέχρι σήμερα επίτευγμα που καταγράφεται ως ορόσημο στον τομέα της νευροεπιστήμης.Οι ερευνητές χαρτογράφησαν κύτταρα σε ένα κυβικό χιλιοστό του εγκεφαλικού ιστού ενός ποντικιού. Το διάγραμμα περιγράφει επίσης τη δραστηριότητα μεμονωμένων νευρώνων σε μεγάλη κλίμακα. Ο τρισδιάστατος χάρτης υψηλής ανάλυσης περιέχει περισσότερα από 200.000 εγκεφαλικά κύτταρα, περίπου 82.000 από τα οποία είναι νευρώνες. Περιλαμβάνει επίσης περισσότερα από 500 εκατομμύρια νευρωνικά σημεία σύνδεσης που ονομάζονται συνάψεις και περισσότερα από 4 χιλιόμετρα νευρωνικής καλωδίωσης, όλα που βρίσκονται σε ένα μικροσκοπικό μπλοκ ιστού σε μια περιοχή του εγκεφάλου που εμπλέκεται στην όραση.Ο μόνος εγκεφαλικός χάρτης συγκρίσιμης κλίμακας είναι αυτός ενός κυβικού χιλιοστού ανθρώπινου εγκεφάλου, ο οποίος περιελάμβανε 16.000 νευρώνες και 150 εκατομμύρια συνάψεις. Ο νέος χάρτης κατέγραψε επίσης τη δραστηριότητα δεκάδων χιλιάδων νευρώνων που εκπέμπουν σήματα και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους για την επεξεργασία οπτικών πληροφοριών. Αυτός ο χάρτης εγκεφαλικής δραστηριότητας, σε συνδυασμό με το διάγραμμα καλωδίωσης, σηματοδοτεί ένα ορόσημο στη συνδενομική, ένα πεδίο που στοχεύει να δείξει πώς οι εγκέφαλοι επεξεργάζονται και οργανώνουν τις πληροφορίες. Πίσω από τις τεράστιες προσπάθειες βρίσκονται περισσότεροι από 150 ερευνητές στο έργο Machine Intelligence from Cortical Networks (MICrONS), οι οποίοι περιέγραψαν τη δουλειά τους σε ένα πακέτο οκτώ εργασιών που δημοσιεύθηκαν στις επιθεωρήσεις «Nature» και «Nature Methods». Το έργο MIcroNS έχει διαθέσει τις πηγές και δεδομένα τους στην κοινότητα των νευροεπιστημών στο Διαδίκτυο και άλλες ερευνητικές ομάδες πραγματοποιούν νέα σειρά μελετών.«Κατάφεραν να κάνουν κάτι που δεν έχουμε κάνει ως κοινότητα νευροεπιστημών σε όλη την ιστορία μας, δηλαδή να μπορούμε να χαρτογραφήσουμε τη δραστηριότητα των νευρώνων στην καλωδίωση ενός πολύ μεγάλου πληθυσμού νευρώνων. Δεν το έχουμε δει ποτέ σε αυτή την κλίμακα» λέει η Μαριέλα Πέτκοβα νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης, η οποία δεν ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας.Τα δεδομένα «είναι εκπληκτικά όμορφα. Το να τα κοιτάς πραγματικά σου δίνει ένα δέος για την αίσθηση πολυπλοκότητας στον εγκέφαλο που μοιάζει πολύ με το να κοιτάς ψηλά στα αστέρια της νύχτας» λέει ο Φόρεστ Κόλμαν, νευροεπιστήμονας στο Ινστιτούτο Άλεν για την Επιστήμη του Εγκεφάλου στο Σιάτλ της Ουάσιγκτον, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Μια εικόνα του τρισδιάστατου χάρτη του εγκεφάλου ποντικού. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1943215/o-pio-leptomeris-egkefalikos-chartis-thilastikoy-fernei-epanastasi-sti-neyroepistimi-vinteo/

Πέλλα: Εισαγγελική έρευνα για δύο νεκρά μικρά αρκουδάκια – Πιθανότατα εγκληματική ενέργεια. Εικάζεται ότι πυροβολήθηκαν - Στο ένα είχε αφαιρεθεί ένα πέλμα, ενώ φέρει τραύμα στο κεφάλι. Δύο μικρά αρκουδάκια, περίπου 9 μηνών, εντοπίστηκαν νεκρά και σε αποσύνθεση στις 25 Οκτωβρίου από την τοπική περιβαλλοντική οργάνωση “Bear Bones”, στην ευρύτερη περιοχή της ΔΚ Παναγίτσας Πέλλας, στον ορεινό όγκο Βόρα, προστατευόμενη περιοχή του δικτύου Natura 2000.Η τοπική οργάνωση ενημέρωσε την Περιβαλλοντική Οργάνωση για την Άγρια Ζωή και τη Φύση «Καλλιστώ» για το περιστατικό. Στη συνέχεια ενημερώθηκαν οι Δασικές Υπηρεσίες Έδεσσας, ο Αρκτούρος και στελέχη του ΟΦΥΠΕΚΑ. Μετά τη γνωστοποίηση του περιστατικού ενεργοποιήθηκε η Ομάδα Άμεσης Επέμβασης για την Αρκούδα, με τη συμμετοχή όλων αυτών των φορέων με τη χρήση ειδικά εκπαιδευμένων σκύλων.Σύμφωνα με την «Καλλιστώ», από μια πρώτη μακροσκοπική και βαλιστική εξέταση εικάζεται ότι ο θάνατος των δύο νεαρών αρκούδων οφείλεται σε εγκληματική ενέργεια με πυροβόλο όπλο, ενώ έχει αποκλειστεί το ενδεχόμενο δηλητηρίασής τους. Στο ένα από τα δύο αρκουδάκια είχε αφαιρεθεί ένα πέλμα, ενώ φέρει τραύμα στο κεφάλι. Συλλέχθηκαν δείγματα ιστών από τα δύο αρκουδάκια για εργαστηριακό έλεγχο και ανάλυση DNA. Από την μελέτη των οστικών υπολειμμάτων αναμένεται να προσδιοριστεί, με πιο σαφή τρόπο, η αιτία θανάτωσής τους.Κατά την αυτοψία επιχείρησαν και τα εκπαιδευμένα σκυλιά των Ειδικών Μονάδων Ανίχνευσης Δηλητηριασμένων Δολωμάτων, και Σκύλων (Καρελίας) εντοπισμού αρκούδων του ΟΦΥΠΕΚΑ, χωρίς να εντοπιστεί κάποιο δόλωμα ή κάποιο άλλο νεκρό ζώο.«Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που μικρά αρκουδάκια, μόλις λίγων μηνών, θανατώνονται από ανθρώπους. Μια πράξη που αποτελεί εγκληματική ενέργεια», αναφέρει η «Καλλιστώ». Γι’ αυτόν τον λόγο έχει, ήδη, ενημερωθεί η Εισαγγελία Έδεσσας, η οποία ερευνά το περιστατικό.Σύμφωνα με την περιβαλλοντική οργάνωση, η λαθροθηρία αρκούδων εξακολουθεί να αποτελεί μείζον πρόβλημα και απειλεί, διαχρονικά, προστατευόμενα από τη νομοθεσία είδη, όπως η αρκούδα.Η αρκούδα στην Ελλάδα είναι ένα απόλυτα προστατευόμενο είδος, σύμφωνα με την ελληνική και τη διεθνή νομοθεσία. Το είδος, καθώς και ο βιότοπός του, προστατεύονται από το Δασικό Κώδικα, αλλά και από την Οδηγία για τους Οικοτόπους (92/43/ΕΕ), τη συνθήκη της Βέρνης και τη συνθήκη της Ουάσινγκτον (CITES). Σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των απειλούμενων ζώων της Ελλάδας (2009), η αρκούδα ταξινομείται στα Κινδυνεύοντα Είδη.Η θανάτωση ή ο τραυματισμός αρκούδας διώκεται ποινικά. Σε ενδεχόμενη αλληλεπίδραση ανθρώπου με αρκούδα, πρέπει να ενημερώνονται οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δασαρχείου και της Αστυνομίας, προκειμένου να ενεργοποιείται η Ομάδα Άμεσης Επέμβασης. Σε καμία περίπτωση οι πολίτες δεν πρέπει να προχωρούν σε αυτοδικία. https://www.naftemporiki.gr/green/wildlife/1824136/pella-eisaggeliki-ereyna-gia-dyo-nekra-mikra-arkoydakia-pithanotata-egklimatiki-energeia/

Ο νέος επικεφαλής της NASA «ακυρώνει» τον Μασκ και λέει ότι θα χρησιμοποιήσει τη Σελήνη ως… σκαλοπάτι για τον Άρη. Θα παρουσιαστεί σήμερα ενώπιον της Γερουσίας των ΗΠΑ. Ο δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας Τζάρεντ Άιζακμαν που έχει οργανώσει και συμμετάσχει σε ιδιωτικές αποστολές στο Διάστημα θα εμφανιστεί σήμερα ενώπιον της Γερουσίας για να λάβει την έγκριση του διορισμού του από τον Ντόναλντ Τραμπ στην ηγεσία της NASA και έκανε γνωστό ότι θα ανακοινώσει την πρόθεση του να μην διακοπεί το πρόγραμμα επανδρωμένων αποστολών στη Σελήνη όπως ζήτησε ο Έλον Μασκ.Βρίσκεται σε εξέλιξη το πρόγραμμα Artemis της NASA το οποίο αποτελεί διάδοχο του θρυλικού προγράμματος Apollo στο πλαίσιο του οποίου πάτησε για πρώτη φορά ο άνθρωπος στη Σελήνη. Η πρώτη μη επανδρωμένη αποστολή του προγράμματος Artemis ολοκληρώθηκε με επιτυχία και αναμένονται τώρα οι επόμενες που είναι επανδρωμένες οι οποίες έχουν βγει προς το παρόν εκτός προγραμματισμού αφού η δεύτερη που θα πραγματοποιήσει μια τροχιακή πτήση γύρω από το φεγγάρι προετοιμάζοντας την επόμενη που θα προσσεληνωθεί έχει ήδη καθυστερήσει να πραγματοποιηθεί και είναι άγνωστο πότε αυτό θα συμβεί θέτοντας ακόμη πιο πίσω την επιστροφή του ανθρώπου στη Σελήνη.Η ανάληψη της προεδρίας από τον Ντόναλντ Τραμπ και η στενή σχέση του αμερικανικού προέδρου με τον Ελον Μασκ προκάλεσε προβληματισμό για τη συνέχιση του προγράμματος αφού ο μεν Τραμπ ανέφερε ότι είναι προτεραιότητα του μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη ενώ ο Μασκ είπε ότι η «Σελήνη είναι περισπασμός» και πρέπει να εγκαταλειφθούν οι αποστολές στο φεγγάρι και οι ΗΠΑ να επικεντρωθούν στην κατάκτηση του Άρη προφανώς με μπροστάρη τη δική του διαστημική εταιρεία, την Space X.Όπως φαίνεται ο Άιζακμαν θα ακολουθήσει μια πιο διπλωματική πολιτική αφού αναμένεται στη σημερινή του εμφάνιση στην αμερικανική Γερουσία να πει ότι το πρόγραμμα Artemis θα συνεχιστεί αλλά θα λειτουργήσει με τέτοιο τρόπο ώστε η Σελήνη να αποτελέσει ένα ενδιάμεσο σταθμό για τον τελικό στόχο που είναι η αποστολή ανθρώπων στον Άρη.«Στην πορεία, αναπόφευκτα θα έχουμε τις δυνατότητες να επιστρέψουμε στη Σελήνη και να καθορίσουμε τα οφέλη της επιστημονικής, οικονομικής και εθνικής ασφάλειας από τη διατήρηση μιας παρουσίας στη σεληνιακή επιφάνεια», θα αναφέρει σύμφωνα με διαρροές το κείμενο της ομιλίας του στην ομιλία. Ο Αιζακμαν θα πει επίσης ότι η έναρξη μιας οικονομίας σε τροχιά γύρω από τη Γη και η αύξηση του ρυθμού των επιστημονικών ανακαλύψεων της NASA θα είναι κάποιοι επίσης από τους νέους στόχους της NASA. Ο Τζάρεντ Αιζακμαν ετοιμάζεται να αναλάβει τα καθήκοντα του ως διοικητής της NASA. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1942612/o-neos-epikefalis-tis-nasa-akyronei-ton-mask-kai-leei-oti-tha-chrisimopoiisei-ti-selini-os-skalopati-gia-ton-ari/

Ο γιγάντιος αστεροειδής εξόντωσε ένα ακμάζον βασίλειο δεινοσαύρων και όχι ένα υπό κατάρρευση όπως λένε πρόσφατες έρευνες. Νέα μελέτη αντικρούει τη θεωρία της παρακμής των κυρίαρχων της Γης πριν πέσει ο διαστημικός βράχος. Τα τελευταία χρόνια σειρά μελετών αναφέρουν πώς οι δεινόσαυροι βρίσκονταν σε πορεία εξαφάνισης και απλά ο γιγάντιος αστεροειδής που έπεσε στη Χερσόνησο του Γιουκατάν πριν από περίπου 66 εκατ. έτη επιτάχυνε το αναπόφευκτο τέλος τους. Μια νέα μελέτη όμως αμφισβητεί αυτές τις απόψεις αναφέροντας ότι δεν υπήρχε μείωση του πληθυσμού των δεινοσαύρων και ότι οι έρευνες που το υποστηρίζουν στηρίζονται σε λάθος δεδομένα.Ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής το University College London, προτείνει ότι η άποψη πως οι δεινόσαυροι βρίσκονταν ήδη σε παρακμή προτού ο αστεροειδής εξαφανίσει τους περισσότερους από αυτούς πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, μπορεί να εξηγηθεί από το περιορισμένο αρχείο απολιθωμάτων εκείνης της εποχής και όχι από την πραγματική μείωση των ειδών των δεινοσαύρων.Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Current Biology», ανέλυσε το αρχείο απολιθωμάτων της Βόρειας Αμερικής κατά την περίοδο μεταξύ 66 και 84 εκατομμυρίων ετών πριν, δηλαδή κατά τα 18 εκατομμύρια χρόνια πριν από την πρόσκρουση του αστεροειδούς στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου. Εξετάστηκαν τέσσερις οικογένειες δεινοσαύρων: οι Αγκυλοσαυρίδες (φυτοφάγοι με πανοπλία, όπως ο Αγκυλόσαυρος), οι Κερατοψίδες (μεταξύ αυτών ο Τρικεράτωψ), οι Αδροσαυρίδες (φυτοφάγοι με ράμφος πάπιας, όπως ο Εντμοντόσαυρος) και οι Τυραννοσαυρίδες (σαρκοφάγοι όπως ο Τυραννόσαυρος Ρεξ).Αυτά τα απολιθώματα υποδηλώνουν ότι ο αριθμός των ειδών των δεινοσαύρων κορυφώθηκε περίπου 75 εκατομμύρια χρόνια πριν και στη συνέχεια μειώθηκε κατά τα εννέα εκατομμύρια χρόνια που προηγήθηκαν της πρόσκρουσης του αστεροειδούς. Ωστόσο, η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι αυτή η τάση οφείλεται στο ότι τα απολιθώματα από εκείνη την εποχή είναι λιγότερο πιθανό να ανακαλυφθούν, κυρίως λόγω του μικρότερου αριθμού θέσεων με εκτεθειμένα και προσβάσιμα πετρώματα από την ύστερη Κρητιδική περίοδο. Αυτή η μειωμένη δυνατότητα δειγματοληψίας σχετίζεται με γεωλογικές αλλαγές στα στρώματα που περικλείουν τα απολιθώματα, όπως ανύψωση βουνών και υποχώρηση της στάθμης της θάλασσας.Οι ερευνητές υιοθέτησαν μια τεχνική, τη μοντελοποίηση κατοίκησης, που χρησιμοποιήθηκε προηγουμένως σε μελέτες οικολογίας και βιοποικιλότητας, για να εκτιμήσουν πόσο πιθανό είναι ένα είδος να κατοικεί σε μια συγκεκριμένη περιοχή κατά τα τελευταία 18 εκατομμύρια χρόνια της Κρητιδικής περιόδου.«Αναλύσαμε το αρχείο απολιθωμάτων και διαπιστώσαμε ότι η ποιότητα του αρχείου τεσσάρων ομάδων δεινοσαύρων χειροτερεύει κατά τα τελευταία έξι εκατομμύρια χρόνια πριν από τον αστεροειδή. Η πιθανότητα εύρεσης απολιθωμάτων δεινοσαύρων μειώνεται, ενώ η πιθανότητα να ζούσαν δεινόσαυροι σε αυτές τις περιοχές εκείνη την εποχή παραμένει σταθερή. Αυτό δείχνει ότι δεν μπορούμε να λάβουμε το αρχείο απολιθωμάτων ως δεδομένο», σημειώνει ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Κρις Ντιν, ερευνητής στο UCL.Όπως διαπίστωσαν, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η αναλογία της γης που πιθανότατα κατείχαν οι τέσσερις οικογένειες δεινοσαύρων παρέμεινε συνολικά σταθερή, υποδηλώνοντας ότι η πιθανή έκταση του φυσικού περιβάλλοντος στο οποίο ζούσαν ήταν σταθερή και ο κίνδυνος εξαφάνισης ήταν χαμηλός. Ταυτόχρονα, εκτίμησαν την πιθανότητα ανίχνευσης των τεσσάρων τύπων δεινοσαύρων σε κάθε περιοχή, με βάση παράγοντες όπως πόση γη είναι προσβάσιμη στους ερευνητές (πχ. εάν καλύπτεται από βλάστηση), πόσο σχετικό πέτρωμα είναι εκτεθειμένο και πόσες φορές οι ερευνητές είχαν προσπαθήσει να βρουν απολιθώματα από αυτή την περιοχή.Η ομάδα διαπίστωσε ότι η πιθανότητα εντοπισμού ήταν μειωμένη και ο πιο σημαντικός παράγοντας ήταν ο βαθμός έκθεσης και προσβασιμότητας των σχετικών πετρωμάτων. Επίσης, εντόπισαν ότι σε αντίθεση με τις άλλες τρεις οικογένειες, οι Κερατοψίδες ήταν πιο πιθανό να εντοπιστούν αργότερα σε αυτή την περίοδο, καθώς και να καταλαμβάνουν περισσότερες περιοχές.Υπέθεσαν ότι αυτό οφειλόταν στο ότι προτιμούσαν τις πράσινες πεδιάδες μακριά από ποτάμια σε μια εποχή που αυτό το είδος φυσικού περιβάλλοντος ήταν ο κύριος τύπος περιβάλλοντος που διατηρούνταν. Αυτό σχετίζεται με την υποχώρηση μιας μεγάλης εσωτερικής θάλασσας που χώριζε τη Βόρεια Αμερική στα δύο και στην ξήρανση των ποτάμιων συστημάτων που τροφοδοτούσαν αυτή τη θάλασσα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1942840/o-gigantios-asteroeidis-exontose-ena-akmazon-vasileio-deinosayron-kai-ochi-ena-ypo-katarreysi-opos-lene-prosfates-ereynes/