Δροσος Γεωργιος

To James Webb αποκαλύπτει εντυπωσιακά φαινόμενα και ένα σόου φωτός σε περιπλανώμενο πλανήτη. Βρίσκεται σε απόσταση 20 ετών φωτός από τη Γη και αποτελεί ερευνητικό στόχο των αστρονόμων. Το 2009 εντοπίστηκε ένας πλανήτης που ταξιδεύει μόνος του σε (σχετικά) κοντινή απόσταση από το ηλιακό μας σύστημα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb μελέτησε αυτόν τον περιπλανώμενο εξωπλανήτη και προσέφερε στους επιστήμονες το πρώτο δελτίο καιρού για αυτού του είδους τα διαστημικά σώματα.Διάφορα κοσμικά φαινόμενα ή συνδυασμός κοσμικών φαινομένων που εξελίσσονται σε πλανητικά συστήματα απομακρύνουν σε ορισμένες περιπτώσεις κάποιον από τους πλανήτες ενός συστήματος από αυτό υποχρεώνοντας τον να ταξιδεύει μόνος του στο Σύμπαν. Ανάμεσα στους περίπου έξι χιλιάδες εξωπλανήτες που έχουν εντοπίσει οι αστρονόμοι μέχρι σήμερα στο γαλαξία μας υπάρχουν και ορισμένοι περιπλανώμενοι εξωπλανήτες ο αριθμός των οποίων όπως φαίνεται είναι αρκετά μεγάλος στο Σύμπαν.Ο εξωπλανήτης έχει λάβει την κωδική ονομασία SIMP-0136 και το James Webb αποκάλυψε σέλας, εξωτικά σύννεφα και καταιγίδες στον πλανήτη. Αστρονόμοι του Trinity College του Δουβλίνου χρησιμοποίησαν το James Webb για να μελετήσουν την ταραχώδη ατμόσφαιρα του SIMP-0136. Με τα εξαιρετικά ευαίσθητα όργανα του τηλεσκοπίου οι ερευνητές μέτρησαν μικροσκοπικές μεταβολές στη φωτεινότητα του πλανήτη καθώς περιστρεφόταν, αποκαλύπτοντας τη θερμοκρασία του την κάλυψη από σύννεφα και τη χημική του σύσταση.Μια απροσδόκητη ανακάλυψη ήταν ότι ο SIMP-0136 εμφανίζει έντονη αυξημένη δραστηριότητα σέλας, παρόμοια με της Γης η οποία θερμαίνει την ανώτερη ατμόσφαιρά του. «Αυτές είναι μερικές από τις πιο ακριβείς μετρήσεις της ατμόσφαιρας εξωηλιακού σώματος που έχουν γίνει ποτέ και η πρώτη φορά που οι μεταβολές των ατμοσφαιρικών ιδιοτήτων καταγράφηκαν άμεσα», δήλωσε ο Δρ. Έβερτ Νάσεντκιν επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astronomy & Astrophysics».Ο πλανήτης αναπτύσσει θερμοκρασίες άνω των 1,500 βαθμών Κελσίου με καταγραφές ανεπαίσθητων μεταβολών μικρότερων των πέντε βαθμών Κελσίου οι οποίες φαίνεται να συνδέονται με καταιγίδες παρόμοιες με τη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία, μια τρομερή αντικυκλωνική θύελλα που διαρκεί εδώ και αιώνες στον γίγαντα του ηλιακού μας συστήματος. Έκπληξη αποτέλεσε το γεγονός ότι τα σύννεφα του SIMP-0136 παρέμειναν σταθερά, χωρίς διαφοροποιήσεις. Σε αυτές τις θερμοκρασίες, δεν μοιάζουν με τα γήινα σύννεφα αλλά αποτελούνται από κόκκους πυριτίου σαν την άμμο σε μια παραλία. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η έρευνα αυτή δείχνει πώς με τα δεδομένα του James Webb και εξελιγμένα μοντέλα μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τα καιρικά φαινόμενα κόσμων πέρα από το ηλιακό μας σύστημα. Στο μέλλον, τηλεσκόπια όπως το Extremely Large Telescope και το Habitable Worlds Observatory θα επιτρέψουν τη μελέτη της ατμοσφαιρικής δυναμικής εξωπλανητών, από αέριους γίγαντες τύπου Δία έως και βραχώδεις κόσμους. Καλλιτεχνική απεικόνιση του εξωπλανήτη που παρατήρησε το James Webb. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2014075/to-james-webb-apokalyptei-entyposiaka-fainomena-kai-ena-sooy-fotos-se-periplanomeno-planiti/

Τι συμβαίνει: Συμβουλές παρατήρησης ουρανού για τον Οκτώβριο του 2025 από τη NASA. Μια υπερπανσέληνος και βροχές μετεωριτών από τους Δρακονίδες και τους Ωριωνίδες Μια υπερπανσέληνος κατακλύζει τον ουρανό, η βροχή μετεωριτών των Δρακονίδων ξεπροβάλλει και η βροχή μετεωριτών των Ωριωνίδων λάμπει έντονα. Κύρια σημεία παρατήρησης του ουρανού 6 Οκτωβρίου: Η υπερπανσέληνος του Οκτωβρίου 6-10 Οκτωβρίου: Η βροχή μετεωριτών των Δρακονίδων 21 Οκτωβρίου: Οι κορυφώσεις της βροχής μετεωριτών των Ωριωνίδων (πλήρης διάρκεια 26 Σεπτεμβρίου - 22 Νοεμβρίου) Τι συμβαίνει τον Οκτώβριο; Μια Υπερπανσέληνος κατακλύζει, η βροχή μετεωριτών των Δρακονιδών κάνει την εμφάνισή της και οι μετεωρίτες των Ωριωνιδών αστράφτουν στον νυχτερινό ουρανό. Το βράδυ της 6ης Οκτωβρίου, κοιτάξτε ψηλά και θα εκπλαγείτε καθώς η πανσέληνος είναι μεγαλύτερη και φωτεινότερη επειδή - είναι μια υπερπανσέληνος! Απόψε, το φεγγάρι θα μπορούσε να φαίνεται περίπου 30% πιο φωτεινό και έως και 14% μεγαλύτερο από μια τυπική πανσέληνο. Αλλά γιατί; Οι υπερπανσέληνοι συμβαίνουν όταν μια νέα σελήνη ή μια πανσέληνος συμπίπτει με το «περίγειο», δηλαδή όταν η σελήνη βρίσκεται στην πλησιέστερη θέση της στη Γη όλο τον μήνα.Αυτή λοιπόν είναι μια εξαιρετικά κοντινή πανσέληνος! Κάτι που εξηγεί την εντυπωσιακή της εμφάνιση.Και τι χρονική στιγμή - ενώ η υπερπανσέληνος εμφανίζεται στις 6 Οκτωβρίου, μόλις μερικές ημέρες πριν, στις 4 Οκτωβρίου, είναι η «Διεθνής Παρατήρηση της Νύχτας της Σελήνης»!Είναι μια ετήσια, παγκόσμια εκδήλωση όπου οι λάτρεις της Σελήνης συγκεντρώνονται για να απολαύσουν τον φυσικό μας δορυφόρο. Μπορείτε να παρακολουθήσετε ή να διοργανώσετε ένα πάρτι παρατήρησης της Σελήνης ή απλώς να παρατηρήσετε τη Σελήνη από όπου κι αν βρίσκεστε. Γι' αυτό, κοιτάξτε ψηλά και γιορτάστε το φεγγάρι μαζί με ανθρώπους σε όλο τον κόσμο! Η υπερπανσέληνος θα φωτίσει τον ουρανό στις 6 Οκτωβρίου, αλλά αν τύχει να δείτε λίγο σκοτεινό ουρανό μεταξύ 6 και 10 Οκτωβρίου, μπορεί να γίνετε μάρτυρες της πρώτης από τις δύο βροχές μετεωριτών του Οκτωβρίου - των Δρακονίδων!Η βροχή μετεωριτών των Δρακονίδων προέρχεται από συντρίμμια που ακολουθούν τον κομήτη 21P Giacobini-Zinner και καίγονται στην ατμόσφαιρα της Γης.Αυτοί οι μετεωρίτες προέρχονται από την κοντινή κορυφή του αστερισμού Δράκων στον βόρειο ουρανό και η βροχή μπορεί να παράγει έως και 10 μετεωρίτες ανά ώρα!Οι Δρακονίδες κορυφώνονται γύρω στις 8 Οκτωβρίου, αλλά αν δεν δείτε κανέναν, μπορείτε πάντα να κατηγορήσετε τη φωτεινή υπερπανσέληνο και να περιμένετε μερικές εβδομάδες μέχρι την επόμενη βροχή μετεωριτών - τους Ωριωνίδες!Η βροχή μετεωριτών Ωριωνίδων, η οποία θα κορυφωθεί στις 21 Οκτωβρίου, αναμένεται να προσφέρει ένα εντυπωσιακό θέαμα, ρίχνοντας περίπου 20 μετεωρίτες ανά ώρα στον νυχτερινό ουρανό. Αυτή η βροχή μετεωριτών συμβαίνει όταν η Γη ταξιδεύει μέσα από τα συντρίμμια που σέρνονται πίσω από τον κομήτη του Χάλεϊ και καίγονται στην ατμόσφαιρά μας.Η πλήρης διάρκεια της βροχής μετεωριτών εκτείνεται από τις 26 Σεπτεμβρίου έως τις 22 Νοεμβρίου, αλλά η καλύτερη στιγμή για να δείτε μετεωρίτες είναι στις 21 Οκτωβρίου πριν από τα μεσάνυχτα μέχρι περίπου τις 2 π.μ.Αυτό συμβαίνει επειδή, όχι μόνο αυτή τη νύχτα είναι η κορύφωση της βροχής, αλλά είναι και η νέα σελήνη του Οκτωβρίου, που σημαίνει ότι η σελήνη θα βρίσκεται ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο, καθιστώντας την σκοτεινή και αόρατη σε εμάς. Με έναν ουρανό χωρίς φεγγάρι, είναι πολύ πιο πιθανό να πιάσετε μια πύρινη σφαίρα να αιωρείται τρέχοντας μέσα στη νύχτα. Βρείτε λοιπόν μια σκοτεινή τοποθεσία μετά τη δύση του ηλίου, κοιτάξτε προς τον νοτιοανατολικό ουρανό (αν βρίσκεστε στο βόρειο ημισφαίριο) και τα βορειοανατολικά (αν βρίσκεστε στο νότιο ημισφαίριο) και απολαύστε! Οι μετεωρίτες Ωριωνίδες φαίνεται να προέρχονται από την κατεύθυνση του αστερισμού του Ωρίωνα, αλλά μπορεί να τους δείτε από παντού στον ουρανό. https://science.nasa.gov/solar-system/whats-up-october-2025-skywatching-tips-from-nasa/ Εικονογραφημένο infographic που δείχνει τη διαφορά (όπως φαίνεται από τη Γη) μεταξύ του περιγείου, όταν εμφανίζεται μια υπερπανσέληνος, και του απόγειου, όταν εμφανίζεται μια μικροπανσέληνος. Διάγραμμα του ουρανού που δείχνει την βροχή μετεωριτών των Δρακονίδων, συμπεριλαμβανομένου του σημείου ακτινοβολίας της βροχής και του αστερισμού Δράκοντα όπου παρατηρούνται συχνά οι μετεωρίτες στη βροχή και από όπου προέρχονται. Διάγραμμα του ουρανού που δείχνει την βροχή μετεωριτών Ωριωνίδων, συμπεριλαμβανομένου του σημείου ακτινοβολίας της βροχής και του αστερισμού Ωρίωνα όπου παρατηρούνται συχνά οι μετεωρίτες στη βροχή και από όπου προέρχονται.

Ελβετία: «Χάθηκε» το ένα τέταρτο των παγετώνων σε μία δεκαετία. Συρρικνώνονται οι παγετώνες της Ελβετίας. Οι παγετώνες της Ελβετίας έχουν χάσει το ένα τέταρτο του όγκου τους μόνο την τελευταία δεκαετία, σύμφωνα με μελέτη που δόθηκε στη δημοσιότητα σήμερα, Τετάρτη.Το 2025, η τήξη των παγετώνων στην Ελβετία ήταν για άλλη μια φορά «τεράστια», ανέφερε το δίκτυο Glacier Monitoring in Switzerland (GLAMOS).Σύμφωνα με το ίδιο δίκτυο, το λιώσιμο των παγετώνων βρέθηκε κοντά στο ρεκόρ που σημειώθηκε το 2022. Λιγότερο χιόνι τον χειμώνα, καύσωνες το καλοκαίρι Καθώς τον χειμώνα έπεσε λίγο χιόνι, ενώ ο Ιούνιος και ο Αύγουστος σημαδεύθηκαν από κύματα καύσωνα, οι παγετώνες της Ελβετίας έχασαν το 3% του όγκου τους το προηγούμενο διάστημα. Αυτό σηματοδοτεί το τέταρτο μεγαλύτερο επίπεδο απωλειών από τότε που ξεκίνησαν οι μετρήσεις, μετά από το 2022, το 2023 και το 2003, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του GLAMOS.Όπως δήλωσε ο διευθυντής του GLAMOS, Ματίας Χους, εδώ και περίπου 20 χρόνια όλοι οι ελβετικοί παγετώνες χάνουν πάγο με αυξανόμενο ρυθμό.Οι ελβετικοί παγετώνες, οι οποίοι διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην υδροηλεκτρική ενέργεια και την παροχή πόσιμου νερού, έχασαν το ένα τέταρτο (24%) του όγκου τους κατά τη δεκαετία 2015-2025, σε σύγκριση με 17% κατά την περίοδο 2010-2020, 14% κατά την περίοδο 2000-2010 και 10% κατά την περίοδο 1990-2000, αναφέρει η έκθεση.Η Ελβετία επηρεάζεται ιδιαίτερα από την υπερθέρμανση του πλανήτη, η οποία στη χώρα είναι «διπλάσια από τον παγκόσμιο μέσο όρο», σύμφωνα με την Ελβετική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Μετεωρολογίας και Κλιματολογίας.Αν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα παγκοσμίως παραμείνουν στα τρέχοντα επίπεδα, σχεδόν όλοι οι παγετώνες της Ελβετίας —που αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ήμισυ του όγκου των αλπικών παγετώνων που απομένουν— θα έχουν λιώσει μέχρι το τέλος του αιώνα, προειδοποίησε ο Χους.Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, περισσότεροι από 1.100 ελβετικοί παγετώνες έχουν εξαφανιστεί, σύμφωνα με το GLAMOS. https://www.naftemporiki.gr/green/climate/2013558/elvetia-chathike-to-ena-tetarto-ton-pagetonon-se-mia-dekaetia/

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος Energia Νέο διαστημικό φορτηγό πλοίο καθ' οδόν προς το Μπαϊκονούρ Το φορτηγό πλοίο Progress MS-33 θα φτάσει στο κοσμοδρόμιο σε λίγες μέρες, στις αρχές Οκτωβρίου. Πριν από την αναχώρηση, το φορτηγό πλοίο υποβλήθηκε σε δοκιμές ελέγχου, όπως: 🔘Αυτόνομες δοκιμές των ενσωματωμένων συστημάτων· 🔘Ηλεκτρικές δοκιμές του εξοπλισμού και του υλικού εξυπηρέτησης· 🔘Δοκιμές διαρροών σε θάλαμο κενού. Οι προετοιμασίες εκτόξευσης για το διαστημικό φορτηγό πλοίο έχουν προγραμματιστεί να ξεκινήσουν στο Μπαϊκονούρ τον Οκτώβριο. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23405 Το συνεργείο εργάζεται σε προηγμένο επιστημονικό υλικό και διεξάγει εργαστηριακές επιθεωρήσεις. Ο εξοπλισμός διαστημικής επιστήμης βρέθηκε για άλλη μια φορά στην κορυφή του προγράμματος για το πλήρωμα της Αποστολής 73 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Τρίτη. Η υποστήριξη ζωής και η συντήρηση ηλεκτρονικών συσκευών για να διατηρηθεί το τροχιακό φυλάκιο σε άριστη κατάσταση γέμισαν το υπόλοιπο της ημέρας για τους κατοίκους του διαστημικού εργαστηρίου.Ο εξοπλισμός απομάκρυνσης υγρασίας από τα διαστημόπλοια και η φυσική εξαιρετικά υψηλών θερμοκρασιών ήταν το επίκεντρο των μηχανικών πτήσης Jonny Kim της NASA και Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης). Ο Kim εγκατέστησε και ενεργοποίησε μια νέα τεχνολογική επίδειξη στη μονάδα Harmony , δοκιμάζοντας την απομάκρυνση υγρασίας από το περιβάλλον ενός διαστημικού σκάφους για ανακύκλωση. Τα αποτελέσματα μπορεί να προωθήσουν τα αναγεννητικά συστήματα υποστήριξης ζωής σε μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη, τον Άρη και αλλού, λόγω της αδυναμίας ανεφοδιασμού πληρωμάτων που ζουν και εργάζονται πιο μακριά από τη Γη. Ο Yui εργάστηκε στη μονάδα εργαστηρίου Kibo στον Ηλεκτροστατικό Φούρνο Αιώρησης (ELF) επεξεργάζοντας δείγματα μέσα στην πειραματική συσκευή. Το ELF χρησιμοποιεί λέιζερ για την ασφαλή θέρμανση υλικών σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες, καθώς αισθητήρες και κάμερες μετρούν θερμοφυσικές ιδιότητες που είναι δύσκολο να επιτευχθούν στη βαρύτητα της Γης.Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Mike Fincke, εγκατέστησε το νέο υλικό έρευνας φυσικής ρευστών Heat Transfer Host 2 μέσα στην εργαστηριακή μονάδα του Columbus . Ο προηγμένος εξοπλισμός θα εξετάσει τη μεταφορά θερμότητας δύο φάσεων ή συμπύκνωση όταν το αέριο μετατρέπεται σε υγρό, οδηγώντας ενδεχομένως στο σχεδιασμό προηγμένων θερμικών συστημάτων για διαστημόπλοια που μεταφέρουν ανθρώπους σε αποστολές στο βαθύ διάστημα.Η μηχανικός πτήσης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, πέρασε την ημέρα της κυρίως σε συντήρηση υποστήριξης ζωής, μεταφέροντας πρώτα υγρά μέσα στην εργαστηριακή μονάδα Destiny . Στη συνέχεια, συνέλεξε μετρήσεις ροής αέρα και επιθεώρησε συστήματα εξαερισμού σε όλο το αμερικανικό τμήμα του διαστημικού σταθμού με τη βοήθεια της Κιμ. Τέλος, η Κάρντμαν επιθεώρησε καλώδια και μονώσεις για σημάδια διάβρωσης και υποβάθμισης στις μονάδες Unity και Harmony. Στην αρχή της βάρδιάς της, η Κάρντμαν αφιέρωσε λίγα λεπτά ανταλλάσσοντας κασέτες δειγμάτων μέσα στον Προηγμένο Επεξεργαστή Πειραμάτων Δείγματος-4 για ένα πείραμα που διερεύνησε τον τρόπο παρασκευής φαρμακευτικών προϊόντων εκτός Γης .Ο Διοικητής Σταθμού Σεργκέι Ριζίκοφ της Roscosmos πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της βάρδιάς του αντικαθιστώντας εξαρτήματα τροφοδοσίας μέσα στη μονάδα Zarya . Ολοκλήρωσε την ημέρα του κάνοντας τζόκινγκ στον διάδρομο της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda για ένα τακτικό τεστ διαστημικής φυσικής κατάστασης. Ο μηχανικός πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι επικεντρώθηκε στη συντήρηση καθ' όλη τη διάρκεια της Τρίτης, συντηρώντας τη γεννήτρια οξυγόνου Elektron στη Zvezda και διεξάγοντας την ετήσια επιθεώρηση εντός των μονάδων του τμήματος Roscosmos για υγρασία, διάβρωση ή ζημιές. Ο μηχανικός πτήσης Όλεγκ Πλατόνοφ διερεύνησε πώς το αίμα κυκλοφορεί στο μικροκυκλοφορικό σύστημα, τα μικρότερα αιμοφόρα αγγεία, στα άκρα ενός μέλους του πληρώματος χρησιμοποιώντας εξειδικευμένες περιχειρίδες αρτηριακής πίεσης και ηλεκτρόδια. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/09/30/crew-works-advanced-science-hardware-and-conducts-lab-inspections/ Οι αστροναύτες της NASA, Ζίνα Κάρντμαν και Μάικ Φινκ, και οι δύο μηχανικοί πτήσης της Αποστολής 73, ποζάρουν για ένα πορτρέτο μέσα στην εργαστηριακή μονάδα Kibo του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού κατά τη διάρκεια συντήρησης επιστημονικού εξοπλισμού στον αεροθάλαμο του Kibo.

Κίνδυνος για τις επανδρωμένες εγκαταστάσεις στη Σελήνη από τον τοπικό… Εγκέλαδο. Νέα μελέτη αξιολογεί τους σεισμικούς κινδύνους στο φεγγάρι για την ανθρώπινη παρουσία εκεί. Λίγα 24ωρα μετά την ανακοίνωση της NASA ότι σχεδιάζει τη δημιουργία ενός χωριού στη Σελήνη νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι η σεισμική δραστηριότητα στο φυσικό μας δορυφόρο μπορεί να απειλήσει τη σταθερότητα των υποδομών που θέλει να δημιουργήσει η ανθρωπότητα στο φεγγάρι. Σύμφωνα με την μελέτη οι σεληνιακοί σεισμοί και όχι οι προσκρούσεις μετεωριτών-αστεροειδών ήταν υπεύθυνοι για τις αλλαγές στο έδαφος στην κοιλάδα Taurus-Littrow που ήταν το σημείο προσεδάφισης της επανδρωμένης αποστολής Apollo 17 το 1972.Η μελέτη εντόπισε την πιθανή πηγή αυτών των μεταβολών της επιφάνειας και αξιολόγησε τους πιθανούς κινδύνους χρησιμοποιώντας νέα σεισμικά μοντέλα με αποτελέσματα που έχουν σημαντικές επιπτώσεις τόσο για τη μελλοντική εξερεύνηση της Σελήνης όσο και για την ανάπτυξη μόνιμων βάσεων στην επιφάνειά της.Στη μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Science Advances» η ερευνητική ομάδα ανέλυσε δεδομένα από το σημείο προσεδάφισης της σεληνακάτου της αποστολής Apollo 17 όπου αστροναύτες είχαν συλλέξει δείγματα βράχων από κατολισθήσεις και πτώσεις ογκόλιθων που πιστεύεται ότι προκλήθηκαν από σεληνιακούς σεισμούς. Μελετώντας αυτά τα γεωλογικά ίχνη εκτίμησαν την ένταση των παλαιών σεισμών και εντόπισαν την πιθανή τους προέλευση.Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σεισμοί γύρω στα 3 Ρίχτερ –αν και ασθενείς για τα δεδομένα της Γης– ήταν αρκετά ισχυροί ώστε να ταρακουνούν την περιοχή επί 90 εκατομμύρια χρόνια. Αυτοί οι σεισμοί συνδέθηκαν με το ρήγμα Lee-Lincoln, μια μεγάλη τομή στο σεληνιακό έδαφος, που πιθανόν να είναι ενεργή ακόμη και σήμερα. Οι κίνδυνοι και η νέα επιστήμη Οι επιστήμονες υπολογίζουν πιθανότητα 1 στις 20 εκατομμύρια να συμβεί καταστροφικός σεισμός σε οποιαδήποτε ημέρα κοντά σε ενεργό ρήγμα. Αν και οι πιθανότητες είναι μικρές μακροχρόνιες αποστολές αυξάνουν το ρίσκο. Έτσι με μια βάση που θα λειτουργεί για 10 χρόνια η πιθανότητα ενός επικίνδυνου σεισμού γίνεται περίπου 1 στις 5,500.Αυτό σημαίνει ότι οι αποστολές μικρής διάρκειας, όπως το Apollo 17 είχαν πολύ χαμηλό κίνδυνο ενώ οι μελλοντικές αποστολές σε μόνιμες εγκαταστάσεις θα είναι πιο εκτεθειμένες.Οι ερευνητές θεωρούν ότι το έργο τους ανοίγει τον δρόμο για μια νέα επιστήμη, τη σεληνιακή παλαιοσεισμολογία που ασχολείται με τη μελέτη αρχαίων σεισμών στη Σελήνη. Ενώ στη Γη οι επιστήμονες μελετούν ρήγματα ανοίγοντας τομές, στη Σελήνη θα πρέπει να βασιστούν σε νέα δεδομένα, υψηλής ανάλυσης εικόνες και όργανα που θα εγκαταστήσουν οι επερχόμενες επανδρωμένες αποστολές Artemis της NASA.Μια μεγάλη επανδρωμένη βάση στη Σελήνη έχουν ανακοινώσει ότι θα δημιουργήσουν από κοινού Κίνα και Ρωσία εγχείρημα στο οποία έχουν δηλώσει συμμετοχή και αρκετές ακόμη χώρες. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος είχε ανακοινώσει πριν από περίπου μια δεκαετία ότι θέλει να δημιουργήσει ένα σεληνιακό χωριό στην αθέατη από τη Γη πλευρά της Σελήνης αλλά το σχέδιο δεν έχει προχωρήσει. Θεωρείται βέβαιο ότι εγκαταστάσεις διαφόρων ειδών (εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, τουριστικές κ.α.) στη Σελήνη θα επιχειρήσουν να δημιουργήσουν και ιδιωτικές εταιρείες και θα πρέπει όλοι να λάβουν υπόψη τους την τοπική γεωλογική κατάσταση. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2013497/kindynos-gia-tis-epandromenes-egkatastaseis-sti-selini-apo-ton-topiko-egkelado/

Άγνωστο είδος ιχθυόσαυρου ανακαλύφθηκε στη Γερμανία. Έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και φωτίζει την ύπαρξη και εξέλιξη αυτών των αρχαίων θαλάσσιων τεράτων. Ομάδα ερευνητών από την Ελβετία και τη Γερμανία, ταυτοποίησε ένα μέχρι πρότινος άγνωστο είδος ιχθυόσαυρου. Η ανακάλυψη βασίζεται σε απολιθώματα που φυλάσσονται στο Μουσείο Urwelt-Museum Oberfranken στη Γερμανία και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Fossil Record».Το νέο είδος ονομάστηκε Eurhinosaurus mistelgauensis, προς τιμήν του κοιτάσματος αργίλου του Mistelgau στην Άνω Φραγκονία, περιοχή γνωστή για τις σημαντικές παλαιοντολογικές ανακαλύψεις της.«Οι ιχθυόσαυροι είναι μια ποικιλόμορφη ομάδα ερπετών προσαρμοσμένων στη θαλάσσια ζωή, που ευδοκίμησαν από την Πρώιμη Τριαδική μέχρι την αρχή της Ύστερης Κρητιδικής περιόδου. Οι ιχθυόσαυροι παρουσιάζουν μορφολογικά χαρακτηριστικά όπως άκρα μετασχηματισμένα σε πτερύγια, επιμήκη ρύγχη, αμφίκοιλους σπονδύλους σε μεγάλο βαθμό και την ανάπτυξη ουραίου πτερυγίου, όλα στοιχεία που δείχνουν ότι ήταν πλήρως προσαρμοσμένοι στη θαλάσσια ζωή. Οι ιχθυόσαυροι είχαν παγκόσμια κατανομή σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής τους. Η Νότια Γερμανία, ειδικότερα, είναι διάσημη για τον εκτενή κατάλογο απολιθωμάτων ιχθυοσαύρων της από την Κάτω Ιουρασική περίοδο, κυρίως από τον σχηματισμό Posidonienschiefer, που έχει αποδώσει χιλιάδες δείγματα». Ανάμεσα σε αυτούς τους ιχθυόσαυρους της Κάτω Ιουρασικής το γένος Eurhinosaurus αποτελεί σχετικά σπάνιο στοιχείο της πανίδας. Η παλαιογεωγραφική του κατανομή περιορίζεται σε αυτό που σήμερα είναι η Ευρώπη με απολιθωμένα ευρήματα από τη Γερμανία, τη Βρετανία, τη Γαλλία, το Λουξεμβούργο και την Ελβετία. Αυτό το γένος ξεχωρίζει για το χαρακτηριστικό του επιμήκες και λεπτό ρύγχος με ένα ακραίο προγναθισμό, καθώς η κάτω γνάθος είναι δραματικά μικρότερη από την άνω περισσότερο από 60%» δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Δρ. Γκάελ Σπίχερ ερευνητής στο Μουσείο JURASSICA, το Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ και το Πανεπιστήμιο της Βόννης.Οι ιχθυόσαυροι ήταν θαλάσσια ερπετά με πολλά είδη που κυριαρχούσαν στους ωκεανούς και τις θάλασσες για περίπου 160 εκατ. έτη. Τα ευρήματα που έχουν στη διάθεση τους οι επιστήμονες δείχνουν ότι οι ιχθυόσαυροι έκαναν την εμφάνιση τους στον πλανήτη πριν από 250 εκατ. έτη κάποια στιγμή αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το νερό και να βγουν στη στεριά αλλά τελικά αποφάσισαν να επιστρέψουν στο υδάτινο περιβάλλον για να ζήσουν και να εξελιχθούν εκεί. Η εξαφάνιση των ιχθυόσαυρων οριοθετείται πριν από περίπου 90 εκατ. έτη, δεν έπαιξε δηλαδή ρόλο η πτώση του γιγάντιου αστεροειδή στη Γη πριν από 66 εκατ. έτη οι επιπτώσεις της οποίας οδήγησαν στην εξαφάνιση του 80% της ζωής στον πλανήτη συμπεριλαμβανομένων των δεινοσαύρων. Καλλιτεχνική απεικόνιση του ιχθυόσαυρου που ζούσε στη Γερμανία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2013489/agnosto-eidos-ichthyosayroy-anakalyfthike-sti-germania/

Η ηφαιστειακή δορυφόρος του Δία, η Ιώ. Κατά τη διάρκεια της κοντινής του πτήσης γύρω από το φεγγάρι του Δία, την Ιώ, στις 30 Δεκεμβρίου 2023, το διαστημόπλοιο Juno της NASA κατέγραψε μερικές από τις πιο λεπτομερείς εικόνες της ηφαιστειακής επιφάνειας της Ιώ. Σε αυτήν την εικόνα, που τραβήχτηκε από το όργανο JunoCam από περίπου 1.500 χιλιόμετρα πάνω από τη σελήνη, η νυχτερινή πλευρά της Ιώ [αριστερός λοβός] φωτίζεται από το «Jupitershine», το οποίο είναι το ηλιακό φως που αντανακλάται από την επιφάνεια του πλανήτη.Αυτή η εικόνα είναι η Επιστημονική Εικόνα του Μήνα της NASA για τον Οκτώβριο του 2025. Κάθε μήνα, η Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών της NASA επιλέγει μια εικόνα για να την παρουσιάσει, προσφέροντας λήψεις ταπετσαρίας επιφάνειας εργασίας, καθώς και συνδέσμους προς σχετικά θέματα, δραστηριότητες και παιχνίδια. https://www.nasa.gov/image-article/jupiters-volcanic-moon-io/

Το μεγάλο κύμα. Ένα γιγάντιο κύμα με αστέρια που κυματίζει από το κέντρο του Γαλαξία μας προς τα έξω ανακάλυψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Γαία (Gaia) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA).Σύμφωνα με την δημoσίευση ‘The great wave‘, το αστρικό κύμα στον Γαλαξία μας έχει πλάτος 150 – 200 pc (παρσέκ), και μήκος κύματος (λ) μεγαλύτερο από 4 kpc. Αν η «ακτίνα» του γαλαξιακού δίσκου με τα άστρα είναι γύρω στα 15 kpc, τότε (με το μάτι από την εικόνα) προκύπτει ότι το μήκος κύματος θα είναι γύρω στα λ=7-8 kpc.Γνωρίζουμε ότι τα αστέρια του Γαλαξία περιστρέφονται γύρω από το κέντρο του και το τηλεσκόπιο Γαία έχει μετρήσει τις ταχύτητες και τις κινήσεις τους. Το ίδιο τηλεσκόπιο ανακάλυψε ότι ο δίσκος του Γαλαξία ταλαντεύεται με την πάροδο του χρόνου παρόμοια με την κίνηση μίας σβούρας. Συνολικά, το διαστημικό τηλεσκόπιο Γαία, που «σίγησε» τον περασμένο Μάρτιο, μας έχει προσφέρει τον μεγαλύτερο και ακριβέστερο πολυδιάστατο χάρτη του Γαλαξία μας. Τώρα η μελέτη των δεδομένων του δίνει στους ερευνητές μία επιπλέον νέα πληροφορία: Ένα μεγάλο κύμα μετακινεί τα άστρα του Γαλαξία μας σε αποστάσεις δεκάδων χιλιάδων ετών φωτός από τον Ήλιο. Η ανακοίνωση του ESA παρομοιάζει αυτό το γαλαξιακό κύμα αστεριών με τους κυματισμούς προς τα έξω που προκαλεί μία πέτρα όταν πέφτει σε μία λίμνη.Μέσα από τους χάρτες του Γαλαξία μας, που έχουν δημιουργήσει οι επιστήμονες με τη βοήθεια των δεδομένων του Γαία, διακρίνεται ότι το κύμα εκτείνεται σε τεράστιο μέρος του γαλαξιακού δίσκου επηρεάζοντας αστέρια σε απόσταση τουλάχιστον 30 έως 65 χιλιάδων ετών φωτός από το κέντρο του Γαλαξία.Οι ερευνητές κατάφεραν να εντοπίσουν αυτήν την κίνηση μελετώντας τις λεπτομερείς θέσεις και κινήσεις νεαρών γιγάντιων αστεριών και Κηφείδων, μίας ομάδας μεταβλητών αστεριών που αποτελούν σημαντικούς δείκτες για την κλίμακα γαλαξιακών και εξωγαλαξιακών αποστάσεων. Καθώς αυτά τα αστέρια κινούνται με το κύμα, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το αέριο στον δίσκο μπορεί, επίσης, να συμμετέχει σε αυτήν την κυματοειδή ροή.Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν την προέλευση αυτών των γαλαξιακών δονήσεων. Μία παλαιότερη σύγκρουση με έναν νάνο γαλαξία θα μπορούσε να είναι πιθανή εξήγηση, που ωστόσο πρέπει να διερευνηθεί. Το μεγάλο κύμα θα μπορούσε, επίσης, να σχετίζεται με μία κυματοειδή κίνηση μικρότερης κλίμακας που παρατηρείται σε απόσταση 500 ετών φωτός από τον Ήλιο, αλλά σε διαφορετική περιοχή του γαλαξιακού δίσκου, το λεγόμενο Κύμα Ράντκλιφ. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Astronomy and Astrophysics». Σύμφωνα με την δημoσίευση ‘The great wave‘, το αστρικό κύμα στον Γαλαξία μας έχει πλάτος 150 – 200 pc (παρσέκ), και μήκος κύματος (λ) μεγαλύτερο από 4 kpc. Αν η «ακτίνα» του γαλαξιακού δίσκου με τα άστρα είναι γύρω στα 15 kpc, τότε (με το μάτι από την εικόνα) προκύπτει ότι το μήκος κύματος θα είναι γύρω στα λ=7-8 kpc. Ο παραμορφωμένος δίσκος του Γαλαξία μας ταλαντεύεται σαν σβούρα https://www.amna.gr/home/article/937180/Ena-megalo-astriko-kuma-ston-Galaxia-entopizei-to-diastimiko-tileskopio-Gaia- – https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Gaia/Gaia_discovers_our_galaxy_s_great_wave –

Υπάρχουν νετρίνα με αρνητική μάζα; Τα νετρίνα είναι ηλεκτρικά ουδέτερα στοιχειώδη σωματίδια και το γεγονός ότι διαθέτουν μικρή μεν, αλλά όχι μηδενική μάζα, αποτελεί την μοναδική αναμφισβήτητη ρωγμή του Καθιερωμένου Πρότυπου των στοιχειωδών σωματιδίων, σύμφωνα με το οποίο τα νετρίνα έχουν μηδενική μάζα. Προσφάτως, εμφανίστηκαν κάποιες δημοσιεύσεις που αναφέρονται σε αρνητικές μάζες νετρίνων! Τι σημαίνει αυτό;Τα νετρίνα είναι από τα πιο άφθονα σωματίδια στο σύμπαν και αλληλεπιδρούν ελάχιστα με την ύλη. Βρίσκονται παντού γύρω μας και χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε τρισεκατομμύρια νετρίνα διασχίζουν το σώμα μας κάθε δευτερόλεπτο. Μπορούν να διασχίσουν χωρίς να αλληλεπιδράσουν ακόμη και ολόκληρους πλανήτες. Οι φυσικοί χρησιμοποιούν αστρονομικές μετρήσεις για να προσδιορίσουν έμμεσα το ανώτερο όριο στη συνολική μάζα και των τριών ειδών νετρίνων. Όμως, μερικές φορές το όριο αυτό τείνει να βγαίνει αρνητικό! Με λίγα λόγια καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ή τα νετρίνα έχουν αρνητική μάζα ή ότι κάποιες κοσμολογικές παραδοχές είναι λανθασμένες!Αυτό συνέβη με την εργασία των ερευνητών Elbers et al: «Negative neutrino masses as a mirage of dark energy«. https://arxiv.org/abs/2407.10965 Εκεί, περιέχεται και η παράγραφος με τίτλο «Αρνητικές μάζες νετρίνων» που αρχίζει με δυο εξισώσεις για την αδιάστατη παράμετρο πυκνότητας Ω του σύμπαντος:Πιο συγκεκριμένα οι εξισώσεις αυτές περιγράφουν το κλάσμα της πυκνότητας του σύμπαντος Ων που αντιστοιχεί στα νετρίνα συναρτήσει του παράγοντα κλίμακας α (scale factor) https://en.wikipedia.org/wiki/Scale_factor_(cosmology) του σύμπαντος. Στην εξ. (1), εμφανίζονται μόνο τα τετράγωνα των μαζών των νετρίνων. Στην σωματιδιακή φυσική χρησιμοποιούνται πάντα τα τετράγωνα μαζών, επομένως το πρόσημο της μάζας δεν έχει καμιά σημασία. Για μη-σχετικιστικά νετρίνα η εξ. (1) μεταπίπτει στην εξ. (2) η οποία περιλαμβάνει το απλό άθροισμα των μαζών των νετρίνων (χωρίς να είναι υψωμένες στο τετράγωνο). Στην περίπτωση αυτή αν τα νετρίνα είχαν αρνητική μάζα θα είχε επιπτώσεις στο κλάσμα πυκνότητας που αντιστοιχεί στα νετρίνα. Οι ερευνητές Elbers et al βρήκαν μια στατιστική προτίμηση των κοσμολογικών δεδομένων στις αρνητικές μάζες των νετρίνων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα νετρίνα έχουν αρνητικές μάζες. Μάλλον αποτελεί μια ένδειξη ότι κάποια από τις υποθέσεις σχετικά με την σκοτεινή ενέργεια δεν είναι σωστή.Την προτίμηση των κοσμολογικών δεδομένων στην αρνητική μάζα των νετρίνων διερευνούν και οι Daniel Green και Joel Meyers, στην εργασία τους: The Cosmological Preference for Negative Neutrino Mass. https://arxiv.org/abs/2407.07878 Ούτε αυτοί υποστηρίζουν ότι τα νετρίνα έχουν αρνητική μάζα, αλλά επιχειρούν να την αποδώσουν σε πιθανά συστηματικά σφάλματα κοσμολογικών μετρήσεων. Κι αν τελικά οι μάζες των νετρίνων ήταν όντως αρνητικές; Πώς θα συμπεριφερόταν μια αρνητική μάζα; Διαβάστε μερικές απαντήσεις στο ερώτημα αυτό ΕΔΩ: https://physicsgg.me/2017/04/20/η-αρνητική-μάζα-θα-ήταν-πολύ-διασκεδασ/ Η αρνητική μάζα θα ήταν πολύ διασκεδαστική … αν υπήρχε. Περισσότερες λεπτομέρειες Negative Mass – johncarlosbaez.wordpress.com/2025/09/28

Τον μήνα Οκτώβριο, όσον αφορά τις εμφανίσεις των πλανητών: Ερμής: Σε μέγιστη ανατολική αποχή 24ο (απογευματινός ουρανός) στις 29/10 με μέγεθος -0,2 Αφροδίτη: Χαμηλά στον πρωινό ανατολικό ουρανό, ανατέλλει 2 ώρες πριν τον Ήλιο στο μέσο του μήνα (φαινόμενο μέγεθος -3,9, φαινόμενη διάμετρο 11′ ‘, φωτισμός δίσκου 94%) Άρης: Κρυμμένος χαμηλά στο λυκόφως στα δυτικά Δίας: Στον πρωινό ουρανό ανατέλλει 00:55 στο μέσο του μήνα (Δίδυμοι, φαινόμενο μέγεθος -2,2, φαινόμενη διάμετρος 38′ ′) Κρόνος: Στον απογευματινό ουρανό, μεσουρανεί 23:40 στο μέσο του μήνα (Υδροχόος, φαινόμενο μέγεθος 0,8, κλίση δακτυλίων 1ο) Επιπλέον, στον νυχτερινό ουρανό του Οκτωβρίου μπορούμε να δούμε: 6/10: Η Η Σελήνη σε απόσταση 3,5ο από τον Κρόνο (πρωινός ουρανός, μεσουράνηση Σελήνης 13 ημερών 00:11) 7/10: Πανσέληνος 8-9/10: Μέγιστο βροχής διαττόντων «Δρακοντίδες» (ενεργές 6-10/10, μέγιστος ρυθμός υπό ιδανικές συνθήκες περίπου 19 μετέωρα/ώρα) 10/10: Η Σελήνη σε απόσταση 2ο από τις Πλειάδες (πρωινός ουρανός, μεσουράνηση Σελήνης 18 ημερών 03:47) 14/10: Η Σελήνη σε απόσταση 4ο από τον Δία και 3ο από τον Πολυδεύκη (πρωινός ουρανός) 17/10: Η Σελήνη σε απόσταση 5ο από τον Βασιλίσκο (α Λέοντα) (πρωινός ουρανός, ανατολή Σελήνης 25 ημερών 03:28′) 19/10: Η Σελήνη σε απόσταση 6,5ο από την Αφροδίτη (πολύ χαμηλά στο λυκαυγές, φωτισμός Σελήνης 5%) 20-21/10: Μέγιστο βροχής διαττόντων «Ωριωνίδες» (ενεργές 2/10-7/11, μέγιστος ρυθμός υπό ιδανικές συνθήκες περίπου 15 μετέωρα/ώρα) 24/10: Η Σελήνη στο απόγειο και σε απόσταση 5ο από τον Αντάρη (α Σκορπιού) (πολύ χαμηλά δυτικά στο λυκόφως) πηγές: αστρονομικό ημερολόγιο 2025, εκδόσεις Πλανητάριο Θεσσαλονίκη – earthsky.org

Το πλήρωμα ξεκινά την εβδομάδα διαμόρφωσης προηγμένης φυσικής και υλικού επίδειξης διαστημικής τεχνολογίας. Ο επιστημονικός εξοπλισμός ήταν το επίκεντρο της Δευτέρας, καθώς το πλήρωμα της Αποστολής 73 διαμόρφωσε τον ερευνητικό εξοπλισμό αφρού και φυσικής υλικών και εγκατέστησε μια επίδειξη διαστημικής τεχνολογίας. Εν τω μεταξύ, μελέτες κυκλοφορίας του αίματος και επιχειρήσεις φορτίου ολοκλήρωσαν την ημέρα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό .Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Mike Fincke και Jonny Kim, ξεκίνησαν την ημέρα τους στην εργαστηριακή μονάδα του Columbus, συγκεντρώνοντας υλικό, ανταλλάσσοντας καλώδια τροφοδοσίας και εγκαθιστώντας δείγματα αφρού για την αδρανοποίηση μέσα στο Εργαστήριο Επιστήμης Ρευστών . Η έρευνα μπορεί να προωθήσει εφαρμογές για τις βιομηχανίες της Γης και του διαστήματος, όπως τα τρόφιμα, η ιατρική, η πυρόσβεση και άλλες.Στη συνέχεια, ο Fincke μετακινήθηκε στη μονάδα Tranquility και εγκατέστησε την επίδειξη τεχνολογίας Voyager Flytrap μέσα στον αεροθάλαμο NanoRacks Bishop . Το Flytrap θα δοκιμάσει μια φουσκωτή τσάντα συλλογής που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη συλλογή τροχιακών συντριμμιών ή δοχείων δειγμάτων που επιστρέφουν από αποστολές στη Σελήνη και τον Άρη. Το Flytrap μπορεί επίσης να προωθήσει τεχνικές διαστημικής εξόρυξης σε μικρούς αστεροειδείς. Η τσάντα θα επιδείξει την ικανότητά της να αναπτύσσει, να φουσκώνει και να ασφαλίζει διαστημικά αντικείμενα ενώ παραμένει αεροστεγής σε μικροβαρύτητα.Στη συνέχεια, η Kim ανέλαβε τις λειτουργίες του αεροφράκτη NanoRacks με τη μηχανικό πτήσης της NASA, Zena Cardman , και διαμόρφωσε τον Bishop για το επερχόμενο πείραμα Flytrap. Στη συνέχεια, η Cardman έκλεισε την καταπακτή του Bishop και αποσυμπίεσε τον αεροφράκτη. Νωρίτερα στη βάρδιά της, η Cardman έλεγξε τη διαμόρφωση των καθισμάτων μέσα στο διαστημόπλοιο πληρώματος SpaceX Dragon, στο πλαίσιο των τυπικών προετοιμασιών έκτακτης ανάγκης.Ο μηχανικός πτήσης της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Kimiya Yui ξεκίνησε τη βάρδιά του στην εργαστηριακή μονάδα Kibo, ρυθμίζοντας καλώδια και ανταλλάσσοντας δείγματα υλικού μέσα στον Φούρνο Ηλεκτροστατικής Αιώρησης . Η πειραματική ερευνητική συσκευή χρησιμοποιεί λέιζερ για την ασφαλή θέρμανση υλικών σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες, καθώς αισθητήρες και κάμερες μετρούν θερμοφυσικές ιδιότητες που είναι δύσκολο να επιτευχθούν με τη βαρύτητα της Γης. Στη συνέχεια, ο Yui μετακινήθηκε στη μονάδα Harmony και εγκατέστησε ένα τροφοδοτικό για μια έρευνα απομάκρυνσης υγρασίας από το διαστημόπλοιο και στη συνέχεια συνέχισε την αποσυσκευασία επιστημονικών στοιχείων και προμηθειών που ήταν συσκευασμένα στο φορτηγό σκάφος Cygnus XL .Ο Διοικητής του Σταθμού Σεργκέι Ριζίκοφ και ο Μηχανικός Πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι φορούσαν εκ περιτροπής τη Δευτέρα εξειδικευμένες χειροπέδες μέτρησης της κυκλοφορίας του αίματος στο χέρι, τον καρπό και τα δάχτυλα ενός κοσμοναύτη για μια έρευνα του κυκλοφορικού συστήματος της Roscosmos. Ο Ριζίκοφ επιθεώρησε επίσης τις σφραγίδες καταπακτής της μονάδας πρόσδεσης και καθάρισε τους ανεμιστήρες εξαερισμού. Ο Ζουμπρίτσκι συνεργάστηκε με τον Μηχανικό Πτήσης της Roscosmos Όλεγκ Πλατόνοφ και εγκατέστησαν έναν μηχανισμό πρόσδεσης στη μονάδα Poisk όπου είναι αγκυροβολημένο το πλοίο ανεφοδιασμού Progress 92. Ο Πλατόνοφ αργότερα έκανε ένα τεστ φυσικής κατάστασης στον διάδρομο της μονάδας υπηρεσιών Zvezda και στη συνέχεια εργάστηκε στη συντήρηση του συστήματος εξαερισμού στη μονάδα επιστήμης Nauka . Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/09/29/crew-begins-week-configuring-advanced-physics-space-tech-demo-hardware/ Μέσα στο φορτηγό σκάφος Cygnus XL απεικονίζονται (δεξιόστροφα από αριστερά) οι αστροναύτες Zena Cardman, Mike Fincke, Jonny Kim και Kimiya Yui. Στο κέντρο, τονίζεται μια αφίσα του William "Willie" McCool, προς τιμήν του αστροναύτη της NASA που χάθηκε το 2003 κατά τη διάρκεια του ατυχήματος του διαστημικού λεωφορείου Columbia και από τον οποίο πήρε το όνομά του το διαστημόπλοιο Cygnus.

Το Hubble Surveys Νεφελώδες Σμήνος. Αυτή η εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA που δημοσιεύθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2025, απεικονίζει ένα θολό αστρικό τοπίο από ένα εντυπωσιακό αστρικό σμήνος. Αυτή η σκηνή βρίσκεται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, έναν νάνο γαλαξία που βρίσκεται περίπου 160.000 έτη φωτός μακριά στους αστερισμούς Dorado και Mensa. Με μάζα ίση με το 10-20% της μάζας του Γαλαξία μας, το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου είναι ο μεγαλύτερος από τους δεκάδες μικρούς γαλαξίες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον γαλαξία μας.Το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου φιλοξενεί αρκετά τεράστια αστρικά φυτώρια όπου τα νέφη αερίου, όπως αυτά που είναι διάσπαρτα σε αυτήν την εικόνα, συγχωνεύονται σε νέα αστέρια. Η σημερινή εικόνα απεικονίζει ένα τμήμα της δεύτερης μεγαλύτερης περιοχής σχηματισμού άστρων του γαλαξία, η οποία ονομάζεται N11. (Η πιο μαζική και παραγωγική περιοχή σχηματισμού άστρων στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, το Νεφέλωμα Ταραντούλα , είναι συχνός στόχος για το Hubble.) Βλέπουμε φωτεινά, νεαρά αστέρια να φωτίζουν τα νέφη αερίου και να σμιλεύουν συστάδες σκόνης με ισχυρή υπεριώδη ακτινοβολία.Αυτή η εικόνα συνδυάζει παρατηρήσεις που έγιναν με διαφορά περίπου 20 ετών, γεγονός που αποδεικνύει τη μακροζωία του Hubble. Η πρώτη σειρά παρατηρήσεων, η οποία πραγματοποιήθηκε το 2002-2003, αξιοποίησε την εξαιρετική ευαισθησία και ανάλυση της τότε πρόσφατα εγκατεστημένης Προηγμένης Κάμερας για Έρευνες . Οι αστρονόμοι έστρεψαν το Hubble προς το αστρικό σμήνος N11 για να κάνουν κάτι που δεν είχε ξαναγίνει εκείνη την εποχή: να καταγράψουν όλα τα αστέρια σε ένα νεαρό σμήνος με μάζες μεταξύ 10% της μάζας του Ήλιου και 100 φορές τη μάζα του Ήλιου.Το δεύτερο σύνολο παρατηρήσεων προήλθε από τη νεότερη κάμερα του Hubble, την Wide Field Camera 3. Αυτές οι εικόνες επικεντρώθηκαν στα σκονισμένα νέφη που διαπερνούν το σμήνος, παρέχοντάς μας μια νέα προοπτική για την κοσμική σκόνη. https://www.nasa.gov/image-article/hubble-surveys-cloudy-cluster/

Το τηλεσκόπιο Webb της NASA μελετά δίσκο σχηματισμού σελήνης γύρω από τεράστιο πλανήτη. Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA παρείχε τις πρώτες άμεσες μετρήσεις των χημικών και φυσικών ιδιοτήτων ενός πιθανού δίσκου σχηματισμού σεληνης που περιβάλλει έναν μεγάλο εξωπλανήτη. Ο πλούσιος σε άνθρακα δίσκος που περιβάλλει τον πλανήτη, που ονομάζεται CT Cha b, και βρίσκεται 625 έτη φωτός μακριά από τη Γη, είναι μια πιθανή μάντρα για την κατασκευή φεγγαριών, αν και δεν ανιχνεύονται φεγγάρια στα δεδομένα του Webb.Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν σήμερα στο The Astrophysical Journal Letters .Το νεαρό αστέρι γύρω από το οποίο περιστρέφεται ο πλανήτης είναι μόλις 2 εκατομμυρίων ετών και εξακολουθεί να συσσωρεύει περιαστρικό υλικό. Ωστόσο, ο περιπλανητικός δίσκος που ανακάλυψε ο Webb δεν αποτελεί μέρος του μεγαλύτερου δίσκου συσσώρευσης γύρω από το κεντρικό αστέρι. Τα δύο αντικείμενα απέχουν 46 δισεκατομμύρια μίλια μεταξύ τους.Η παρατήρηση του σχηματισμού πλανητών και φεγγαριών είναι θεμελιώδης για την κατανόηση της εξέλιξης των πλανητικών συστημάτων σε όλο τον γαλαξία μας. Τα φεγγάρια πιθανότατα ξεπερνούν σε αριθμό τους πλανήτες και μερικά μπορεί να αποτελούν ενδιαιτήματα για τη ζωή όπως την ξέρουμε. Αλλά μόλις τώρα μπαίνουμε σε μια εποχή όπου μπορούμε να γίνουμε μάρτυρες του σχηματισμού τους.Αυτή η ανακάλυψη προάγει την καλύτερη κατανόηση του σχηματισμού των πλανητών και της σελήνης, λένε οι ερευνητές. Τα δεδομένα του Webb είναι ανεκτίμητα για να γίνουν συγκρίσεις με τη γέννηση του ηλιακού μας συστήματος πριν από 4 δισεκατομμύρια χρόνια.«Μπορούμε να δούμε στοιχεία του δίσκου γύρω από τον συνοδό αστέρα και μπορούμε να μελετήσουμε τη χημεία για πρώτη φορά. Δεν είμαστε μόνο μάρτυρες του σχηματισμού της σελήνης - είμαστε επίσης μάρτυρες του σχηματισμού αυτού του πλανήτη», δήλωσε η συν-επικεφαλής συγγραφέας Sierra Grant του Ινστιτούτου Επιστημών Carnegie στην Ουάσινγκτον.«Βλέπουμε τι υλικό συσσωρεύεται για την κατασκευή του πλανήτη και των φεγγαριών», πρόσθεσε ο κύριος συγγραφέας Gabriele Cugno του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης και μέλος του Εθνικού Κέντρου Ικανότητας στην Έρευνα PlanetS. Αναλύοντας το φως των αστεριών Οι υπέρυθρες παρατηρήσεις του CT Cha b έγιναν με το MIRI (Μέσο Υπέρυθρο Όργανο) του Webb χρησιμοποιώντας τον φασματογράφο μέσης ανάλυσης. Μια αρχική ματιά στα αρχειακά δεδομένα του Webb αποκάλυψε σημάδια μορίων μέσα στον περιπλανητικό δίσκο, γεγονός που ώθησε σε μια βαθύτερη εμβάθυνση στα δεδομένα. Επειδή το αχνό σήμα του πλανήτη είναι θαμμένο στην λάμψη του αστέρα που τον φιλοξενεί, οι ερευνητές έπρεπε να αποσυνδέσουν το φως του αστέρα από τον πλανήτη χρησιμοποιώντας μεθόδους υψηλής αντίθεσης.«Είδαμε μόρια στη θέση του πλανήτη, και έτσι ξέραμε ότι υπήρχαν πράγματα εκεί μέσα που άξιζε να ψάξουμε και να αφιερώσουμε έναν χρόνο προσπαθώντας να τα εξάγουμε από τα δεδομένα. Χρειάστηκε πραγματικά πολλή επιμονή», είπε ο Γκραντ.Τελικά, η ομάδα ανακάλυψε επτά μόρια που περιέχουν άνθρακα μέσα στον δίσκο του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων του ακετυλενίου (C2H2 ) και του βενζολίου (C6H6 ) . Αυτή η πλούσια σε άνθρακα χημεία έρχεται σε έντονη αντίθεση με τη χημεία που παρατηρείται στον δίσκο γύρω από το άστρο, όπου οι ερευνητές βρήκαν νερό αλλά όχι άνθρακα. Η διαφορά μεταξύ των δύο δίσκων προσφέρει στοιχεία για την ταχεία χημική τους εξέλιξη σε διάστημα μόλις 2 εκατομμυρίων ετών. Γένεση των φεγγαριών Ένας περιπλανητικός δίσκος έχει από καιρό θεωρηθεί ως η γενέτειρα των τεσσάρων μεγάλων φεγγαριών του Δία. Αυτοί οι δορυφόροι του Γαλιλαίου πρέπει να έχουν συμπυκνωθεί από έναν τέτοιο πεπλατυσμένο δίσκο πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, όπως φαίνεται από τις συνεπίπεδες τροχιές τους γύρω από τον Δία. Τα δύο εξώτατα φεγγάρια του Γαλιλαίου, ο Γανυμήδης και η Καλλιστώ, αποτελούνται κατά 50% από πάγο νερού. Αλλά πιθανώς έχουν βραχώδεις πυρήνες, ίσως είτε από άνθρακα είτε από πυρίτιο.«Θέλουμε να μάθουμε περισσότερα για το πώς το ηλιακό μας σύστημα σχημάτισε τα φεγγάρια. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εξετάσουμε άλλα συστήματα που βρίσκονται ακόμη υπό κατασκευή. Προσπαθούμε να κατανοήσουμε πώς λειτουργούν όλα αυτά», δήλωσε ο Cugno. «Πώς δημιουργούνται αυτά τα φεγγάρια; Ποια είναι τα συστατικά τους; Ποιες φυσικές διεργασίες συμβαίνουν και σε ποια χρονικά πλαίσια; Το Webb μας επιτρέπει να παρακολουθήσουμε το δράμα του σχηματισμού της σελήνης και να διερευνήσουμε αυτά τα ερωτήματα παρατηρησιακά για πρώτη φορά».Τον επόμενο χρόνο, η ομάδα θα χρησιμοποιήσει το Webb για να πραγματοποιήσει μια ολοκληρωμένη έρευνα παρόμοιων αντικειμένων, για να κατανοήσει καλύτερα την ποικιλομορφία των φυσικών και χημικών ιδιοτήτων στους δίσκους γύρω από νεαρούς πλανήτες.Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb είναι το κορυφαίο διαστημικό επιστημονικό παρατηρητήριο στον κόσμο. Το Webb λύνει μυστήρια στο ηλιακό μας σύστημα, κοιτάζοντας πέρα από μακρινούς κόσμους γύρω από άλλα αστέρια και διερευνώντας τις μυστηριώδεις δομές και την προέλευση του σύμπαντός μας και τη θέση μας σε αυτό. Το Webb είναι ένα διεθνές πρόγραμμα με επικεφαλής τη NASA με τους εταίρους της, την ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος) και την CSA (Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος). Για να μάθετε περισσότερα για τον Webb, επισκεφθείτε: https://science.nasa.gov/webb https://science.nasa.gov/missions/webb/nasas-webb-telescope-studies-moon-forming-disk-around-massive-planet/ Μια καλλιτεχνική απεικόνιση ενός δίσκου σκόνης και αερίου που περιβάλλει τον νεαρό εξωπλανήτη, CT Cha b, 625 έτη φωτός από τη Γη. Φασματοσκοπικά δεδομένα από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA υποδηλώνουν ότι ο δίσκος περιέχει τις πρώτες ύλες για τον σχηματισμό της σελήνης: διακετυλένιο, υδροκυάνιο, προπύνιο, ακετυλένιο, αιθάνιο, διοξείδιο του άνθρακα και βενζόλιο. Ο πλανήτης εμφανίζεται κάτω δεξιά, ενώ το άστρο που τον φιλοξενεί και ο περιμετρικός δίσκος είναι ορατά στο φόντο.

Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4668-4674: Ξεκινώντας με τον Ελιγμό. Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 26 Σεπτεμβρίου 2025 Συνεχίζουμε μέσα από την περιοχή των κυβόλιθων, ακολουθώντας ένα ελικοειδές μονοπάτι κατά μήκος των κορυφογραμμών (πολλές από τις οποίες έχουν μέγεθος Curiosity). Ένα πράγμα που προσέχουμε είναι η επόμενη τοποθεσία γεώτρησης σε μία από τις κοιλότητες. Η πιο πρόσφατη διαδρομή μας μας έφερε ακριβώς στη μέση δύο τέτοιων κοιλοτήτων, τις οποίες έχουμε ονομάσει «Laguna Escondida» και «Laguna Socompa». Καθώς προσέχουμε για ένα καλό σημείο για γεώτρηση, εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε τη συνήθη σουίτα οργάνων μας για να συνεχίσουμε την έρευνά μας στις δομές των κυβόλιθων. Αυτή την εβδομάδα, είχαμε έξι στόχους επιστήμης επαφής κατά μήκος των κορυφών των κορυφογραμμών, κάτι που έδωσε στα MAHLI και APXS πολλά να κάνουν. Τα ChemCam και Mastcam έχουν επίσης συνεχίσει να εργάζονται, με αρκετές μετρήσεις LIBS από το ChemCam και μωσαϊκά και από τα δύο, στόχων κοντά και μακριά. Δεν μας ενδιαφέρει μόνο να απεικονίσουμε τις κοιλότητες για να εξερευνήσουμε την επόμενη τοποθεσία γεώτρησης, αλλά και να συνεχίσουμε να διερευνούμε τη δομή των κορυφογραμμών και να κοιτάξουμε πιο μακριά στις πιο μακρινές δομές κιβωτιοειδών και στα υψώματα γύρω μας. Τη Δευτέρα, ήμουν σε βάρδια ως επικεφαλής του θεματικού τομέα των επιστημών για την ομάδα περιβαλλοντικών επιστημών (ENV). Σε λίγο περισσότερο από μία εβδομάδα πλησιάζουμε στο τέλος της περιόδου των νεφών . Ως αποτέλεσμα, αξιοποιούμε στο έπακρο τα σύννεφα όσο είναι ακόμα εδώ με τη σουίτα ταινιών νεφών μας — τις μικρότερες ταινίες υπερορίζοντος και υπερορίζοντος, τις οποίες χρησιμοποιούμε για να εξετάσουμε τις ιδιότητες των νεφών ακριβώς από πάνω και ακριβώς πάνω από τον ορίζοντα· μια έρευνα για να δούμε πώς αλλάζει η φωτεινότητα του ουρανού και των νεφών με την κατεύθυνση, η οποία αποτελείται από εννέα ταινίες νεφών γύρω από το ρόβερ· και την παρατήρηση υψομέτρου νεφών, η οποία χρησιμοποιεί σκιές που ρίχνουν τα σύννεφα για να, όπως υποδηλώνει και το όνομά της, να συμπεράνει το ύψος των νεφών. Μόλις τελειώσει η περίοδος των νεφών, ο αριθμός των νεφών νερού-πάγου που βλέπουμε πάνω από τον κρατήρα Gale μειώνεται δραματικά, οπότε αναβάλλουμε τις δύο μεγαλύτερες παρατηρήσεις για έναν ακόμη χρόνο και απλώς χρησιμοποιούμε τις ταινίες ζενίθου και υπερορίζοντος για να παρακολουθούμε τη δραστηριότητα των νεφών. Το τέλος της συννεφιασμένης περιόδου φέρνει την έναρξη της περιόδου με τη σκόνη, όπου περισσότερη σκόνη ανυψώνεται στην ατμόσφαιρα και η υπέροχη θέα του χείλους του κρατήρα που απολαμβάναμε γίνεται λίγο πιο θολή. Παρακολουθούμε αυτό το φαινόμενο με τις τακτικές παρατηρήσεις μας από την οπτική επαφή και με το ταυ. Επίσης, έχουμε την τάση να βλέπουμε περισσότερη δραστηριότητα ανύψωσης σκόνης, όπως τους «διαβόλους σκόνης», τους οποίους παρακολουθούμε με πανοραμικές έρευνες 360 μοιρών και ειδικές ταινίες. Με την συνεχώς μεταβαλλόμενη ατμόσφαιρα, υπάρχει πάντα κάτι να κάνει το ENV. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4668-4674-winding-our-way-along/ Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη τράβηξε αυτήν την εικόνα της κορυφογραμμής μπροστά του, την οποία είχε προγραμματίσει να διασχίσει το Σαββατοκύριακο 27-28 Σεπτεμβρίου 2025. Εκατέρωθεν της κορυφογραμμής υπάρχουν δύο κοιλότητες, με τα παρατσούκλια «Laguna Escondida» (αριστερά) και «Laguna Socompa» (δεξιά). Το Curiosity χρησιμοποίησε την αριστερή κάμερα πλοήγησης για να καταγράψει την εικόνα στις 26 Σεπτεμβρίου 2025 — 4671η ηλιακή ώρα, ή 4.671η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory — στις 12:54:44 UTC.

NASA: Θα φτιάξουμε ένα χωριό στη Σελήνη μέχρι το 2035 Φιλόδοξα σχέδια από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία παρόμοια με αυτά της Ευρώπης. Πριν από μια δεκαετία ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος είχε κάνει γνωστή την πρόθεση του να δημιουργήσει όχι απλά μια επανδρωμένη βάση στη Σελήνη αλλά εγκαταστάσεις που θα δημιουργούν ένα «χωριό» όπως το ονόμασαν οι επιτελείς του οργανισμού. Όμως στην πορεία το σχέδιο αυτό «πάγωσε» αν δεν εγκαταλείφθηκε. Με δηλώσεις του ο επικεφαλής της NASA έκανε γνωστό ότι αμερικανική διαστημική υπηρεσία σχεδιάζει τη δημιουργία ενός δικού της σεληνιακού χωριού μέχρι το 2035.Ο προσωρινός διοικητής της NASA Σον Ντάφι συμμετείχε σε πάνελ στο Διεθνές Συνέδριο Αεροναυτικής (IAC) στο Σίδνεϊ μαζί με τους επικεφαλής άλλων διεθνών διαστημικών οργανισμών. Κατά τη διάρκεια του πάνελ δήλωσε: «Θα έχουμε διαρκή ανθρώπινη παρουσία στη Σελήνη. Όχι απλώς ένα φυλάκιο, αλλά ένα χωριό».Σύμφωνα με τον προγραμματισμό της NASA τον Φεβρουάριο του επόμενου έτους θα γίνει η εκτόξευση της αποστολή Artemis 2 στην οποία τέσσερις αστροναύτες θα πραγματοποιήσουν τις προπαρασκευαστικές ενέργειες για την αποστολή Artemis 3 που θα ακολουθήσει το πλήρωμα της οποίας θα πατήσει το έδαφος της Σελήνης μισό αιώνα μετά την τελευταία επανδρωμένη αποστολή στο φυσικό μας δορυφόρο.Στόχος της NASA είναι να δημιουργήσει μια επανδρωμένη βάση στη Σελήνη η οποία πιθανότατα θα λειτουργεί με πυρηνική ενέργεια. Εκτός από την εξερεύνηση και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του φεγγαριού η NASA θέλει η βάση αυτή να αποτελεί και ένα ενδιάμεσο κόμβο για επανδρωμένες αποστολές στον Άρη στόχο στον οποίο επίσης αναφέρθηκε ο Ντάφι υποστηρίζοντας ότι η NASA θα έχει κάνει σε μια δεκαετία «τεράστια άλματα» για να φτάσουν αστροναύτες της στον Άρη και προφανώς η ύπαρξη μιας επανδρωμένης βάσης, πολύ περισσότερο ενός χωριού, στη Σελήνη θα αποτελέσει σημαντικό σύμμαχο σε αυτή την προσπάθεια.Να σημειωθεί ότι ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος είχε αναφέρει ότι το χωριό θα δημιουργηθεί στην αθέατη από τη Γη πλευρά της Σελήνης η οποία έχει μεγαλύτερη σε χρόνο και ένταση ηλιοφάνεια από την πλευρά που βλέπουμε εμείς ώστε οι εγκαταστάσεις να λειτουργούν πιο αποδοτικά με φωτοβολταϊκά συστήματα παροχής ενέργειας. Το χωριό αυτό θα είχε πολλαπλές χρήσεις τόσο ερευνητικές όσο και εμπορικές αλλά και ψυχαγωγικές ως τουριστικός προορισμός.Ο Σον Ντάφι δεν έκανε κάποια αναφορά στο που θα δημιουργηθεί αυτό το χωριό και ποια θα είναι τα χαρακτηριστικά του δηλαδή μέγεθος και δυνατότητες που θα διαθέτει. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2012915/nasa-tha-ftiaxoyme-ena-chorio-sti-selini-mechri-to-2035/

Αποκαλύφθηκε το μυστικό του μαγνητικού πεδίου της Γης. Δημιουργήθηκε στην πρώιμη ιστορία του πλανήτη. Ένα νέο μοντέλο αποκαλύπτει πώς ο υγρός πυρήνας της Γης έχει διατηρήσει το μαγνητικό της πεδίο από την αρχή του πλανήτη, προσφέροντας νέες πληροφορίες για το μέλλον του. Η Γη επωφελείται από την παρουσία ενός μαγνητικού πεδίου, το οποίο λειτουργεί ως ασπίδα ενάντια στην επικίνδυνη κοσμική ακτινοβολία και καθιστά δυνατή τη ζωή. Αντιθέτως, πλανήτες όπως ο Άρης εκτίθενται σε συνεχόμενη ροή φορτισμένων σωματιδίων, δημιουργώντας ένα πολύ πιο εχθρικό περιβάλλον.Οι επιστήμονες αποδίδουν το μαγνητικό πεδίο της Γης στη λεγόμενη θεωρία του δυναμό. Σύμφωνα με αυτήν, η αργή ψύξη του υγρού πυρήνα από σίδηρο και νικέλιο προκαλεί ισχυρές ροές συναγωγής στον εξωτερικό πυρήνα. Καθώς η Γη περιστρέφεται, αυτές οι ροές εκτρέπονται, στριφογυρίζοντας σε σπειροειδή μοτίβα. Η κίνηση του υγρού μετάλλου δημιουργεί ηλεκτρικά ρεύματα, τα οποία με τη σειρά τους παράγουν μαγνητικά πεδία, δημιουργώντας το μεγαλύτερο μέρος της προστατευτικής μαγνητικής ασπίδας της Γης.Ωστόσο, αυτή η θεωρία έχει περιορισμό. Πριν αρχίσει να κρυσταλλώνεται ο εσωτερικός πυρήνας — γεγονός που συνέβη περίπου πριν 1 δισεκατομμύριο χρόνια — ο πυρήνας της Γης ήταν εντελώς υγρός. Αυτό εγείρει ένα κρίσιμο ερώτημα: θα μπορούσε να υπήρχε μαγνητικό πεδίο σε εκείνη την αρχαιότερη περίοδο;Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature» δίνει απάντηση. Σε αυτήν, τρεις γεωφυσικοί από το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Τεχνολογικό Ινστιτούτο Ζυρίχης (ETH Zurich) και το SUSTech στην Κίνα παρουσιάζουν νέες γνώσεις που ρίχνουν φως σε αυτό το μακροχρόνιο μυστήριο. Το μοντέλο. Δεδομένου ότι το εσωτερικό της Γης και οι διεργασίες σε αυτό δεν μπορούν να παρατηρηθούν άμεσα, οι γεωεπιστήμονες χρησιμοποιούν μοντέλα υπολογιστών για τη μελέτη τους. Οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα υπολογιστικό μοντέλο της Γης για να προσομοιώσουν αν ένας πλήρως υγρός πυρήνας θα μπορούσε να παράγει σταθερό μαγνητικό πεδίο. Οι προσομοιώσεις τους υπολογίστηκαν εν μέρει στον υπερυπολογιστή Piz Daint στο CSCS στο Λουγκάνο.Στις προσομοιώσεις, οι ερευνητές δείχνουν ότι υπάρχει ένα φυσικό καθεστώς όπου η ιξώδης αντίσταση του πυρήνα δεν επηρεάζει το φαινόμενο του δυναμό. Αυτό σημαίνει ότι το μαγνητικό πεδίο της Γης δημιουργήθηκε στην πρώιμη ιστορία της Γης με τρόπο παρόμοιο με σήμερα. Η ομάδα είναι η πρώτη που κατάφερε να μειώσει την επίδραση της ιξώδους αντίστασης του πυρήνα σε αμελητέα τιμή σε ένα μοντέλο. «Μέχρι τώρα, κανείς δεν είχε καταφέρει να κάνει τέτοιους υπολογισμούς υπό σωστές φυσικές συνθήκες» λέει ο Γιουφένγκ Λιν, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Η μαγνητική ιστορία και ο σύγχρονος πολιτισμός «Αυτό το εύρημα μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα την ιστορία του μαγνητικού πεδίου και είναι χρήσιμο για την ερμηνεία δεδομένων από το γεωλογικό παρελθόν», λέει ο Άντι Τζάκσον, καθηγητής γεωφυσικής στο ETH Zurich.Αυτό επίσης ρίχνει νέο φως στην εμφάνιση της ζωής. Δισεκατομμύρια χρόνια πριν, η ζωή φαίνεται ότι επωφελήθηκε από την προστασία της μαγνητικής ασπίδας, η οποία απέτρεψε την επικίνδυνη ακτινοβολία από το Διάστημα, καθιστώντας δυνατή την ανάπτυξή της. Οι ερευνητές μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν αυτά τα νέα ευρήματα για να μελετήσουν τα μαγνητικά πεδία άλλων ουράνιων σωμάτων, όπως ο Ήλιος ή οι πλανήτες Δίας και Κρόνος.Το μαγνητικό πεδίο της Γης δεν προστατεύει μόνο τη ζωή, αλλά παίζει καθοριστικό ρόλο στην επικοινωνία μέσω δορυφόρων και σε πολλές άλλες πτυχές του σύγχρονου πολιτισμού. «Είναι επομένως σημαντικό να κατανοήσουμε πώς δημιουργείται το μαγνητικό πεδίο, πώς αλλάζει με την πάροδο του χρόνου και ποιοι μηχανισμοί το συντηρούν. Αν καταλάβουμε πώς δημιουργείται, μπορούμε να προβλέψουμε την μελλοντική του εξέλιξη» λέει ο Τζάκσον.Το μαγνητικό πεδίο έχει αλλάξει πολλές φορές την πολικότητά του κατά την ιστορία της Γης. Τις τελευταίες δεκαετίες, οι επιστήμονες παρατηρούν επίσης μια γρήγορη μετατόπιση του μαγνητικού βόρειου πόλου προς τον γεωγραφικό βόρειο πόλο. Είναι απαραίτητο για τον σύγχρονο πολιτισμό να κατανοήσει πώς μεταβάλλεται ο μαγνητισμός στη Γη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2012511/apokalyfthike-to-mystiko-toy-magnitikoy-pedioy-tis-gis/

Η τεχνητή νοημοσύνη βρίσκει νέα υλικά για επαναστατικά φωτοβολταϊκά συστήματα. Η νέα τεχνολογία παροχής «πράσινης» ενέργειας θα έχει ανεξάντλητες εφαρμογές από gadgets μέχρι και κτιριακές εγκαταστάσεις. Η αυξανόμενη παγκόσμια ζήτηση ενέργειας πιέζει τα όρια των τεχνολογιών για τα φωτοβολταϊκά συστήματα. Επιστήμονες στη Σουηδία έχουν πλέον κάνει ένα σημαντικό βήμα προς τη δημιουργία προηγμένων υλικών ηλιακών κυττάρων που είναι πολύ πιο αποδοτικά από αυτά που χρησιμοποιούνται σήμερα. Αυτά τα νέα υλικά θα μπορούσαν να κατασκευαστούν τόσο λεπτά και ευέλικτα ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μια ευρεία γκάμα από τα κινητά τηλέφωνα έως ολόκληρα κτίρια.Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας Chalmers στη Σουηδία σημείωσαν πρόοδο στην αντιμετώπιση μιας από τις πιο υποσχόμενες αλλά και αινιγματικές επιλογές, τους περσοβσκίτες αλογονιδίων. Συνδυάζοντας προσομοιώσεις με χρήση μηχανικής μάθησης (ενός κλάδου της τεχνητής νοημσούνης) αρχίζουν να αποκωδικοποιούν τη σύνθετη συμπεριφορά αυτών των υλικών.Σύμφωνα με τη Διεθνή Υπηρεσία Ενέργειας, ο ηλεκτρισμός αντιπροσωπεύει ήδη το 20% της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας. Μέσα στα επόμενα 25 χρόνια, το ποσοστό αυτό αναμένεται να ξεπεράσει το 50%, τονίζοντας περαιτέρω την ανάγκη ανάπτυξης καθαρότερων και πιο αποδοτικών ενεργειακών τεχνολογιών.«Για να καλύψουμε τη ζήτηση, υπάρχει μια σημαντική και αυξανόμενη ανάγκη για νέες φιλικές προς το περιβάλλον και αποδοτικές μεθόδους μετατροπής ενέργειας όπως τα πιο αποδοτικά ηλιακά κύτταρα. Τα ευρήματά μας είναι απαραίτητα για τον σχεδιασμό και τον έλεγχο ενός από τα πιο υποσχόμενα υλικά ηλιακών κυττάρων για βέλτιστη αξιοποίηση. Είναι πολύ συναρπαστικό ότι πλέον διαθέτουμε μεθόδους προσομοίωσης που μπορούν να απαντήσουν σε ερωτήματα που πριν από λίγα χρόνια παρέμεναν άλυτα» λέει η Τζούλια Γουίκτορ κύρια ερευνήτρια της μελέτης και επίκουρη καθηγήτρια στο Chalmers. Τα νέα υλικά Τα υλικά που ανήκουν σε μια ομάδα που ονομάζεται αλογονιδικοί περσοβσκίτες θεωρούνται τα πιο υποσχόμενα για την παραγωγή οικονομικών, ευέλικτων και ελαφριών ηλιακών κυττάρων και οπτοηλεκτρονικών συσκευών, όπως οι λάμπες LED, καθώς απορροφούν και εκπέμπουν φως με εξαιρετική αποδοτικότητα. Ωστόσο τα υλικά περσοβσκίτη μπορούν να υποβαθμιστούν γρήγορα και η καλύτερη χρήση τους απαιτεί βαθύτερη κατανόηση του γιατί συμβαίνει αυτό και πώς λειτουργούν.Οι επιστήμονες αντιμετώπιζαν εδώ και καιρό δυσκολίες στην κατανόηση ενός συγκεκριμένου υλικού της ομάδας μιας κρυσταλλικής ένωσης που ονομάζεται φορμαμίδιο μόλυβδος ιωδίου και έχει εξαιρετικές οπτοηλεκτρονικές ιδιότητες. Η ευρύτερη χρήση του υλικού περιοριζόταν λόγω της αστάθειάς του,αλλά αυτό μπορεί να λυθεί με την ανάμιξη δύο τύπων αλογονιδικών περσοβσκιτών. Παρ’ όλα αυτά, χρειάζεται περισσότερη γνώση για τους δύο τύπους ώστε οι ερευνητές να μπορούν να ελέγχουν καλύτερα το μείγμα.Μια ερευνητική ομάδα στο Chalmers μπορεί πλέον να παρέχει λεπτομερή περιγραφή μιας σημαντικής φάσης του υλικού η οποία μέχρι πρότινος ήταν δύσκολο να εξηγηθεί μόνο με πειράματα. Η κατανόηση αυτής της φάσης είναι καθοριστική για τον σχεδιασμό και τον έλεγχο τόσο αυτού του υλικού όσο και των μειγμάτων που βασίζονται σε αυτό. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Journal of the American Chemical Society».«Η φάση χαμηλής θερμοκρασίας αυτού του υλικού ήταν για καιρό ένα κομμάτι που έλειπε από το παζλ της έρευνας, και πλέον έχουμε επιλύσει ένα θεμελιώδες ερώτημα σχετικά με τη δομή αυτής της φάσης», λέει η Σανγκίτα Ντούτα, ερευνήτρια του Chalmers. Η μηχανική μάθηση Η ειδικότητα των ερευνητών έγκειται στη δημιουργία ακριβών μοντέλων διαφόρων υλικών σε υπολογιστικές προσομοιώσεις. Αυτό τους επιτρέπει να δοκιμάζουν τα υλικά εκθέτοντας τα σε διαφορετικά σενάρια, τα οποία επιβεβαιώνονται πειραματικά.Ωστόσο, η μοντελοποίηση υλικών της οικογένειας των αλογονιδικών περσοβσκιτών είναι απαιτητική, καθώς η καταγραφή και η αποκωδικοποίηση των ιδιοτήτων τους απαιτεί ισχυρούς υπερυπολογιστές και μακροχρόνιες προσομοιώσεις.«Συνδυάζοντας τις τυπικές μας μεθόδους με μηχανική μάθηση, πλέον μπορούμε να τρέχουμε προσομοιώσεις χιλιάδες φορές μεγαλύτερες από πριν. Και τα μοντέλα μας πλέον μπορούν να περιλαμβάνουν εκατομμύρια άτομα αντί για εκατοντάδες, φέρνοντάς τα πιο κοντά στον πραγματικό κόσμο» λέει η Ντούτα.Οι ερευνητές προσδιόρισαν τη δομή του φορμαμιδίου μολύβδου ιωδίου σε χαμηλές θερμοκρασίες. Διαπίστωσαν επίσης ότι τα μόρια φορμαμιδινίου παγιδεύονται σε μια ημισταθερή κατάσταση καθώς το υλικό ψύχεται. Για να διασφαλίσουν ότι τα μοντέλα της μελέτης αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα, συνεργάστηκαν με πειραματικούς ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, ψύχοντας το υλικό έως –200 βαθμούς Κεσλίου ώστε τα πειράματά τους να ταιριάζουν με τις προσομοιώσεις.«Ελπίζουμε ότι οι γνώσεις που αποκτήσαμε από τις προσομοιώσεις θα συμβάλουν στο πώς να μοντελοποιούμε και να αναλύουμε σύνθετα υλικά αλογονιδικών περσοβσκιτών στο μέλλον» λέει ο Έρικ Φράνσον από το Τμήμα Φυσικής του Chalmers. https://www.naftemporiki.gr/green/energy/2012950/i-techniti-noimosyni-vriskei-nea-ylika-gia-epanastatika-fotovoltaika-systimata/

Ανακαλύφθηκε στη Βραζιλία άγνωστο είδος της οικογένειας με τους «κοσμοπολίτες» πτερόσαυρους. Φωτίζεται η εξέλιξη των ειδών αυτής της οικογένειας μεγάλων χερσαίων πτερόσαυρων. Πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκε η ανακάλυψη στην έρημο της Μογγολίας δύο άγνωστων ειδών πτερόσαυρων που ανήκουν σε μια κοσμοπολίτικη οικογένεια μεγάλων σε μέγεθος και πιθανότατα χερσαίων πτερόσαυρων. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Papers in Palaeontology» ομάδα παλαιοντολόγων παρουσιάζει την ανακάλυψη ενός ακόμη άγνωστου μέχρι σήμερα είδους αυτής της οικογένειας στην άλλη άκρη του πλανήτη, στη Βραζιλία.Οι πτερόσαυροι ήταν τα πρώτα σπονδυλωτά όντα στη Γη που ανέπτυξαν την ικανότητα να πετούν. Έκαναν την εμφάνιση τους στον πλανήτη πριν από περίπου 210 εκατ. έτη, δηλαδή περίπου την ίδια χρονική περίοδο με την εμφάνιση των δεινοσαύρων, και εξαφανίστηκαν μαζί με αυτούς πριν από περίπου 65 εκατ. έτη μετά την πτώση στον πλανήτη μας του γιγάντιου αστεροειδή που εξαφάνισε το 80% της ζωής.Έχουν ανακαλυφθεί αρκετά είδη πτερόσαυρων διαφόρων μεγεθών και χαρακτηριστικών σε πολλές περιοχές του πλανήτη. Οι μεγαλύτεροι πτερόσαυροι που γνωρίζουμε είχαν μέγεθος παρόμοιο με αυτό μιας καμηλοπάρδαλης και άνοιγμα φτερών 12 μέτρων. Όταν πετούσαν αυτοί οι πτερόσαυροι αναμφίβολα θα έμοιαζαν με αληθινούς… δράκους. Έχει διαπιστωθεί ότι πτερόσαυροι πετούσαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, έχουν βρεθεί απολιθώματα σε όλες τις ηπείρους ακόμη και στην Ανταρκτική.Το νέο είδος έλαβε την ονομασία Galgadraco zephyrius και η μελέτη των απολιθωμάτων δείχνουν μεγάλες ομοιότητες με ένα είδος πτερόσαυρων που έχει εντοπιστεί στη Ρουμανία. Ο Galgadraco zephyrius είχε άνοιγμα φτερών 4-5 μέτρων και ζούσε πριν από 70-67 εκατ. έτη δηλαδή λίγο πριν την πτώση στη Γη του τεράστιου αστεροειδή. Καλλιτεχνική απεικόνιση του νέου είδους πτερόσαυρων που ζούσε στη Βραζιλία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2012928/anakalyfthike-sti-vrazilia-agnosto-eidos-tis-oikogeneias-me-toys-kosmopolites-pterosayroys/

Τα 5 μεγαλύτερα περιβαλλοντικά προβλήματα της ΕΕ – Και γιατί δεν επιλύονται. Η υποχώρηση της Green Deal υπονομεύει την ασφάλεια και την ευημερία της Ευρώπης, προειδοποιεί ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος Η οικονομία της Ευρώπης βασίζεται σε φυσικά οικοσυστήματα που πεθαίνουν ταχύτερα από ποτέ, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση μειώνει τους ίδιους τους κανόνες που τα προστατεύουν, προειδοποιούν οι επιστήμονες.«Οι πολιτικές πραγματικότητες σε όλο τον κόσμο έχουν υποστεί μια σεισμική αλλαγή», έγραψε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος στην έκθεσή του για την κατάσταση του περιβάλλοντος στην Ευρώπη. Αυτή η αλλαγή έχει «στρέψει το ενδιαφέρον και τις επενδύσεις στην άμυνα και την ασφάλεια», οδηγώντας το κλίμα και το περιβάλλον χαμηλότερα στη λίστα προτεραιοτήτων.Αυτό έχει σοβαρές συνέπειες για τους Ευρωπαίους. Οι γεωπολιτικές εντάσεις και οι απειλές συνδυάζονται «με οικονομικές, κοινωνικές, περιβαλλοντικές και κλιματικές κρίσεις για να δημιουργήσουν συστημικούς κινδύνους για τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής», αναφέρει η έκθεση του Οργανισμού, που δημοσιεύεται κάθε πέντε χρόνια.Ακολουθούν πέντε βασικοί τομείς όπου οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις επιδεινώνονται — ακριβώς τη στιγμή που η ΕΕ αποσύρει πολιτικές σχεδιασμένες να τις αντιμετωπίσουν.Η φύση υποχωρεί καθώς οι προστατευτικοί κανόνες αποδυναμώνονται.Πάνω από το 80% των οικοσυστημάτων της ΕΕ βρίσκονται σε κακή κατάσταση. Η βιοποικιλότητα μειώνεται λόγω «επίμονων πιέσεων από μη βιώσιμα πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης», καθώς και λόγω της κλιματικής αλλαγής, γράφουν οι επιστήμονες. Ο αριθμός των εντόμων, για παράδειγμα, έχει μειωθεί κατά 75% σε ορισμένες προστατευόμενες περιοχές. Η γεωργία επισημάνθηκε ως η οικονομική δραστηριότητα που ασκεί τη μεγαλύτερη πίεση στη βιοποικιλότητα. Δεν επηρεάζεται μόνο η γη της Ευρώπης, αλλά και τα νερά της — από «κακώς προσαρμοσμένες» πρακτικές διαχείρισης που δεν επιτρέπουν «γρήγορη και εκτεταμένη αλλαγή». Προς το παρόν δεν υπάρχουν νομικά δεσμευτικοί στόχοι για την έλλειψη νερού στην ΕΕ.Οι επιστήμονες τόνισαν ότι είναι πλέον «απαραίτητο» τα κράτη-μέλη της ΕΕ να εφαρμόσουν «πλήρως και αποτελεσματικά» τους περιβαλλοντικούς νόμους που αποσκοπούν στην προστασία και αποκατάσταση της βιοποικιλότητας. Αυτό περιλαμβάνει και τον σκληρά κερδισμένο Νόμο για την Αποκατάσταση της Φύσης — ωστόσο, ορισμένα κράτη-μέλη και βιομηχανικές ομάδες θέλουν να τον χαλαρώσουν.Ταυτόχρονα, τα εισερχόμενα νομοσχέδια «απλοποίησης» της ΕΕ στοχεύουν στη μείωση των πράσινων κανόνων και στην υποστήριξη των επιχειρηματικών συμφερόντων. Μέχρι στιγμής, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει χαλαρώσει τα αγροτικά πρότυπα και τον κανόνα εταιρικής διαφάνειας βιωσιμότητας. Τα δέντρα που απορροφούν άνθρακα εξαφανίζονται μαζί με την προστασία τους Η ικανότητα των δασών, των υγροτόπων και άλλων φυσικών οικοσυστημάτων της ΕΕ να απορροφούν και να αποθηκεύουν άνθρακα από την ατμόσφαιρα μειώθηκε κατά περίπου 30% την τελευταία δεκαετία. Αυτό αποτελεί πρόβλημα για τους κλιματικούς στόχους της ΕΕ, καθώς η δυνατότητα των δασών να αποθηκεύουν άνθρακα είναι κρίσιμη για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.Νέοι κανόνες, όπως ο νόμος της ΕΕ κατά της αποψίλωσης δασών, που απαιτεί από τις εταιρείες να ελέγχουν τις αλυσίδες εφοδιασμού τους για περιβαλλοντικές ή ανθρωπίνων δικαιωμάτων παραβιάσεις κατά την εισαγωγή καφέ, κακάο, φοινικέλαιου και βοείου κρέατος, είναι σημαντικοί για τη μείωση των εκπομπών και της απώλειας βιοποικιλότητας που σχετίζεται με την κατανάλωση στην ΕΕ, επισημαίνει η έκθεση.Ωστόσο, ο νόμος αυτός, καθώς και η νέα νομοθεσία για καλύτερη παρακολούθηση της ανθεκτικότητας των δασών στην κλιματική αλλαγή, αντιμετωπίζουν αβέβαιο μέλλον λόγω επιθέσεων από το ισχυρό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Ο νόμος για την αποψίλωση δασών αντιμετωπίζει καθυστέρηση ενός έτους, ενώ οι κανόνες παρακολούθησης των δασών κινδυνεύουν να αποσυρθούν. Εκπομπές μειώνονται, αλλά οι δαπάνες αυξάνονται Στο θετικό κομμάτι, η ΕΕ είναι σε καλό δρόμο για να επιτύχει τον στόχο της μείωσης των εκπομπών που θερμαίνουν τον πλανήτη κατά 55% έως το 2030, σύμφωνα με τους επιστήμονες.Ωστόσο, η ταχεία επιτάχυνση της κλιματικής κρίσης υπερβαίνει αυτήν την πρόοδο, αυξάνοντας το κόστος για την ευρωπαϊκή οικονομία. Ακραία καιρικά και κλιματικά φαινόμενα, όπως πυρκαγιές και πλημμύρες, προκάλεσαν στην ΕΕ οικονομικές ζημιές περίπου 738 δισ. ευρώ μεταξύ 1980 και 2023, αναφέρει ο Οργανισμός. Από αυτές, οι ζημιές μεταξύ 2021 και 2023 αντιστοιχούν σε περίπου το ένα τέταρτο (πάνω από 162 δισ. ευρώ).«Η ταχύτητα και η κλίμακα των μέτρων προσαρμογής πρέπει να αυξηθούν», προειδοποιούν οι επιστήμονες, αλλιώς το κόστος της κλιματικής αλλαγής για την ΕΕ θα συνεχίσει να αυξάνεται.Η προειδοποίηση αυτή έρχεται ενώ η ΕΕ δυσκολεύεται να συμφωνήσει στα επόμενα κλιματικά ορόσημα, που στοχεύουν στην επιτάχυνση της πράσινης μετάβασης της Ένωσης. Η αντίσταση αυξάνεται, με όλο και περισσότερες φωνές από συντηρητικούς νομοθέτες και κυβερνήσεις να ζητούν την αμβλύτητα ή ακόμα και την κατάργηση αυτών των στόχων. Κυκλική οικονομία: πολλά λόγια, λίγα αποτελέσματα Η ευρωπαϊκή οικονομία παραμένει σπάταλη και εξαρτημένη από την εισαγωγή κρίσιμων πρώτων υλών από άλλες περιοχές, συνεχίζει η έκθεση.Παρά το γεγονός ότι τα ποσοστά ανακύκλωσης στην Ευρώπη έχουν αυξηθεί, η ΕΕ έχει σημειώσει πολύ μικρή πρόοδο στη επανάχρηση των υλικών που απορρίπτει.Σε διάστημα 13 ετών, η ΕΕ αύξησε το ποσοστό χρήσης κυκλικών υλικών — δηλαδή το ποσοστό ανακυκλωμένων και επαναχρησιμοποιημένων υλικών έναντι των πρώτων — μόλις κατά 1,1%. Η Ευρώπη πιθανότατα θα χάσει τον στόχο κυκλικής οικονομίας για το 2030, αναφέρει η έκθεση.«Οι συζητήσεις για την κυκλικότητα, ακόμη και μεταξύ των επιχειρήσεων, απέφεραν πολύ λίγη βελτίωση τα τελευταία 15 χρόνια», δήλωσε η Catherine Ganzleben, επικεφαλής της μονάδας βιώσιμων και δίκαιων μεταβάσεων του Οργανισμού. «Το βρίσκω πραγματικά σοκαριστικό».Πολιτικοί της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Προέδρου της Επιτροπής Ursula von der Leyen, έχουν κάνει επίσης αμέτρητες αναφορές για τη σημασία της κυκλικής οικονομίας.Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία πέντε χρόνια η ΕΕ εισήγαγε πολλούς κανόνες για την ενίσχυση της κυκλικής οικονομίας — συμπεριλαμβανομένων της σχεδίασης προϊόντων, της ανακύκλωσης και της μείωσης αποβλήτων — οι επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις ζητούν την απόσυρση ορισμένων από αυτούς και λιγότερο φιλόδοξους στόχους ανακύκλωσης. Η ρύπανση έρχεται σε κύματα Ο αέρας στις πόλεις γίνεται λιγότερο τοξικός. Αλλά αυτό μπορεί να μην διαρκέσει.Παρά το γεγονός ότι η ΕΕ ενίσχυσε επιτυχώς τα όρια ρύπανσης αέρα στο πλαίσιο του Green Deal, η αντίδραση οδήγησε τους τοπικούς φορείς να χαλαρώσουν πολιτικές που κρατούν τα πιο ρυπογόνα οχήματα εκτός κέντρων πόλεων.Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξετάζει επίσης την απαγόρευση πώλησης νέων αυτοκινήτων με κινητήρα εσωτερικής καύσης από το 2035, μετά από αντίσταση δυνάμεων κεντροδεξιάς και δεξιάς, καθώς και από τους κατασκευαστές αυτοκινήτων.Εάν η ΕΕ καθυστερήσει ή χαλαρώσει αυτούς τους κανόνες, υπάρχει κίνδυνος αύξησης της ρύπανσης, καθώς η κυκλοφορία ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τον τοξικό αέρα στις πόλεις.Οι ειδικοί του Οργανισμού προέτρεψαν επίσης τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων να αντιμετωπίσουν την αυξανόμενη έκθεση των Ευρωπαίων στη ρύπανση από χημικά και πλαστικά. Ωστόσο, η αναθεώρηση των κανόνων της ΕΕ για τα χημικά έχει σημειώσει πολλαπλές καθυστερήσεις, ενώ οι προσπάθειες για τον περιορισμό της ρύπανσης από PFAS — τα λεγόμενα «αιώνια χημικά» — αντιμετωπίζουν αντίσταση από τη βιομηχανία.«Το φυσικό μας περιβάλλον στηρίζει την ασφάλειά μας, την ανταγωνιστικότητά μας, την ανθεκτικότητά μας και την ευημερία μας», δήλωσε η Ganzleben. «Πρέπει να προστατεύσουμε το φυσικό μας περιβάλλον για να διασφαλίσουμε ένα ασφαλές μέλλον για τους Ευρωπαίους». https://www.naftemporiki.gr/green/2012855/ta-5-megalytera-perivallontika-provlimata-tis-ee-kai-giati-den-epilyontai/

Χρυσή Λίμνη. Χρυσό άνθος ήλιου τονίζει τη λίμνη Μπαλκάς σε αυτή τη φωτογραφία που τραβήχτηκε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 31 Μαΐου 2016. Η μεγάλη λίμνη στο Καζακστάν είναι μία από τις μεγαλύτερες λίμνες στην Ασία και η 15η μεγαλύτερη λίμνη στον κόσμο.Από την έναρξη λειτουργίας του διαστημικού σταθμού τον Νοέμβριο του 2000, τα μέλη του πληρώματος έχουν δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες εικόνες της γης, των ωκεανών και της ατμόσφαιρας της Γης, ακόμη και της Σελήνης μέσω του Crew Earth Observations . Οι φωτογραφίες της Γης που τραβούν καταγράφουν πώς αλλάζει ο πλανήτης με την πάροδο του χρόνου λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας και των φυσικών φαινομένων. Αυτό επιτρέπει στους επιστήμονες να παρακολουθούν καταστροφές και να αντιδρούν άμεσα στο έδαφος και να μελετούν μια σειρά από φαινόμενα, από την κίνηση των παγετώνων έως την αστική άγρια ζωή.Επιπλέον, άλλες δραστηριότητες στον διαστημικό σταθμό βοηθούν στην ενημέρωση αποστολών μεγάλης διάρκειας όπως η Άρτεμις και μελλοντικών επανδρωμένων αποστολών στον Άρη. https://www.nasa.gov/image-article/golden-lake/ Το πλήρωμα μελετά τον διαστημικό προσανατολισμό και την αποθήκευση δεδομένων DNA καθώς ο Δράκος επανεκκινεί τον σταθμό. Το πλήρωμα της Αποστολής 73 ολοκλήρωσε την εβδομάδα εργασίας εξερευνώντας πώς η ζωή και η εργασία στο διάστημα επηρεάζουν το αισθητηριακό σύστημα και το DNA. Οι κάτοικοι του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού συνέχισαν επίσης να ερευνούν πώς η πέψη επηρεάζεται από τη μικροβαρύτητα και να ξεπακετάρουν ένα αμερικανικό φορτηγό σκάφος.Δύο πειράματα που πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα στο τροχιακό φυλάκιο την Παρασκευή χρησιμοποίησαν δύο διαφορετικά σετ γυαλιών εικονικής πραγματικότητας για να εξετάσουν πώς οι αστροναύτες προσαρμόζονται στην έλλειψη αναφοράς πάνω-κάτω στη μικροβαρύτητα. Το αιθουσαίο σύστημα βοηθά τους ανθρώπους στη Γη να στέκονται όρθιοι, να διατηρούν την ισορροπία τους και να διατηρούν την αίσθηση της κίνησης. Αυτά τα σήματα αλλάζουν στο διάστημα καθώς ο εγκέφαλος ενός αστροναύτη προσαρμόζεται στην έλλειψη βαρύτητας και αρχίζει να βασίζεται στην οπτική παρακολούθηση και τη μυϊκή μνήμη για να καταλάβει την ισορροπία και τον χωρικό προσανατολισμό.Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Ζένα Κάρντμαν και Τζόνι Κιμ, ενώθηκαν στην εργαστηριακή μονάδα του Κολόμπους και διερεύνησαν τι συμβαίνει στη δομή του αιθουσαίου συστήματος, όπως το εσωτερικό αυτί, το υγρό και τις μικροσκοπικές τρίχες, που ανιχνεύει τη βαρύτητα και την κίνηση όταν βρίσκεται εκτός Γης. Ο Κάρντμαν χειριζόταν λογισμικό υπολογιστή που έστελνε οπτικά ερεθίσματα σε ένα σετ κεφαλής εικονικής πραγματικότητας που φορούσε ο Κιμ, καθώς οι γιατροί στο έδαφος παρακολουθούσαν τις κινήσεις των ματιών του και άλλες αντιδράσεις για την ερευνητική μελέτη CIPHER σε ανθρώπους. Τα δεδομένα θα βοηθήσουν στη λήψη αντιμέτρων για τη ζάλη στο διάστημα, θα βοηθήσουν τα πληρώματα να εκπαιδευτούν για μεγαλύτερες αποστολές στη Σελήνη, τον Άρη και αλλού, και θα προετοιμάσουν τους αστροναύτες για την επιστροφή στη Γη μετά από μήνες ή χρόνια στο διάστημα.Στη συνέχεια, ο Kim ανέλυσε δείγματα DNA στη μονάδα Harmony για μια μελέτη βιοτεχνολογίας που διερεύνησε τη χρήση του DNA ως τρόπο αποθήκευσης και κρυπτογράφησης ψηφιακών δεδομένων με σκοπό τη μείωση της εξάρτησης από τις παραδοσιακές και βαρύτερες μεθόδους αποθήκευσης στο διάστημα. Ο Cardman εργάστηκε στη μονάδα εργαστηρίου Kibo, εξυπηρετώντας επιστημονικά δείγματα αποθηκευμένα μέσα σε υλικό έρευνας καύσης.Ο κοσμοναύτης της Roscosmos, Όλεγκ Πλατόνοφ, φορούσε γυαλιά εικονικής πραγματικότητας για μια ακόμη μελέτη αισθητηριακών συστημάτων που έλαβε χώρα στην ενότητα επιστημών Nauka . Ο Πλατόνοφ ανταποκρίθηκε σε οπτικά ερεθίσματα που δημιουργήθηκαν από υπολογιστή, καθώς παρακολουθούνταν οι κινήσεις των ματιών του και άλλες φυσιολογικές αντιδράσεις. Για άλλη μια φορά, τα αποτελέσματα του πειράματος μπορούν να βελτιώσουν τις τεχνικές εκπαίδευσης του πληρώματος, να βοηθήσουν στην επαναπροσαρμογή στη βαρύτητα της Γης, καθώς και να προωθήσουν θεραπείες για διαταραχές ισορροπίας στη Γη.Οι μηχανικοί πτήσης Mike Fincke της NASA και Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) συνεργάστηκαν την Παρασκευή, συνεχίζοντας την εκφόρτωση νέων επιστημονικών δεδομένων και προμηθειών που παραδόθηκαν στο φορτηγό σκάφος Cygnus XL στις 18 Σεπτεμβρίου . Νωρίτερα, ο Fincke εγκατέστησε έναν CubeSat στην εξωτερική πλατφόρμα NanoRacks , η οποία σύντομα θα τοποθετηθεί έξω από τον διαστημικό σταθμό. Ο Yui διαμόρφωσε μια συσκευή διαχείρισης πίεσης στη μονάδα Tranquility και στη συνέχεια κατέβασε δεδομένα ποιότητας αέρα του σταθμού που συλλέχθηκαν από ατμοσφαιρικούς ελεγκτές στη μονάδα εργαστηρίου Destiny .Ο Διοικητής του Σταθμού Σεργκέι Ριζίκοφ και ο Μηχανικός Πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, και οι δύο κοσμοναύτες της Roscosmos, συνέχισαν τη γαστρεντερική τους μελέτη σαρώνοντας ο ένας την κοιλιά του άλλου με μια συσκευή υπερήχων μετά το πρωινό την Παρασκευή. Τα αποτελέσματα του πειράματος θα βοηθήσουν τους γιατρούς να κατανοήσουν πώς η πέψη, ο μεταβολισμός και η παροχή θρεπτικών συστατικών ενός μέλους του πληρώματος προσαρμόζονται στην έλλειψη βαρύτητας. Στη συνέχεια, το δίδυμο χωρίστηκε για να εργαστεί σε μια ποικιλία εργασιών συντήρησης υποστήριξης ζωής σε όλο το τμήμα της Roscosmos του σταθμού.Το διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου SpaceX Dragon πυροδότησε τους προωθητήρες Draco, που βρίσκονται στο πορτμπαγκάζ του οχήματος, για 15 λεπτά την Παρασκευή, επανεκκινώντας την τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για τρίτη φορά αυτόν τον μήνα. Οι ελιγμοί επανεκκίνησης αύξησαν το υψόμετρο του τροχιακού σταθμού για να προετοιμαστεί για τις επιχειρήσεις ανταλλαγής πληρώματος του Soyuz αργότερα φέτος. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/09/26/crew-studies-space-orientation-dna-data-storage-as-dragon-reboosts-station/ Οι μηχανικοί πτήσης της Αποστολής 73, Ζένα Κάρντμαν και Τζόνι Κιμ, και οι δύο αστροναύτες της NASA, χαμογελούν για ένα πορτρέτο κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος από τα ερευνητικά τους καθήκοντα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Αναζητώντας έναν τρόπο να βρουν καταφύγιο στη Σελήνη και τον Άρη. Με αρκετές εκατοντάδες χτυπήματα μιας βαριοπούλας 4,5 κιλών (10 λιβρών), οι ερευνητές δοκίμασαν μια μέθοδο για να βρουν υπόγειες σπηλιές που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως ασφαλή υπόγεια ενδιαιτήματα και ερευνητικές εγκαταστάσεις στη Σελήνη και τον Άρη. Η ομάδα, η οποία περιλαμβάνει επιστήμονες της NASA, διεξήγαγε τα πειράματά της στο πεδίο κοντά στο Φλάγκσταφ της Αριζόνα και στο Τουλλέικ της Καλιφόρνια, σε τοποθεσίες που μοιάζουν με τα τοπία που μπορεί να συναντήσουν οι μελλοντικοί εξερευνητές σε ταξίδια πέρα από τη Γη. Η ομάδα χρησιμοποίησε μια προσέγγιση παρόμοια με την αξονική τομογραφία: η πρόσκρουση σε μια μεταλλική πλάκα τοποθετημένη στο έδαφος δημιούργησε σεισμικές δονήσεις που διασκορπίστηκαν πίσω από δομές κρυμμένες κάτω από την επιφάνεια. Οι ερευνητές επανέλαβαν τη δοκιμή με ένα μόνο χτύπημα κάθε 1 μέτρο κατά μήκος μιας γραμμής 125 μέτρων πάνω από γνωστούς σωλήνες λάβας και σπηλιές που άφησαν πίσω τους αρχαίες, υπόγειες ροές λάβας. Η μελέτη διαπίστωσε ότι η μέθοδος θα μπορούσε να αποκαλύψει την παρουσία υπόγειων σπηλαίων. Υπόγειοι σωλήνες λάβας και σπηλιές στη Σελήνη και τον Άρη σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια μιας πιο γεωλογικά ενεργής περιόδου. Οι ερευνητές λένε ότι ο παχύς βράχος που περιβάλλει τις αρχαίες ροές λάβας θα μπορούσε να προστατεύσει τους ενοίκους από την ακτινοβολία, τους μετεωρίτες και τις ακραίες θερμοκρασίες - κινδύνους που είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν οι αστροναύτες σε άλλους πλανήτες. Η αντικατάσταση της χειροκίνητης βαριοπούλας, την οποία χρησιμοποίησαν οι ερευνητές για τα πειράματά τους για την απόδειξη της αρχής, με μια μηχανή που ρίχνει ένα βάρος ή το εκτοξεύει προς τα κάτω με υψηλές ταχύτητες, θα μπορούσε να επεκτείνει το βάθος που μπορεί να ανιχνεύσει η μέθοδος, εάν τελικά αναπτυχθεί σε μακρινούς πλανήτες ή φεγγάρια. Η μελέτη που αναφέρεται στο Geophysical Research Letters είναι μέρος του έργου GEODES , το οποίο είναι μια προσπάθεια του NASA Solar System Exploration Research Virtual Institute για την υποστήριξη πλανητικών αποστολών, συμπεριλαμβανομένων των επερχόμενων αποστολών Artemis Moon . https://science.nasa.gov/blogs/science-news/2025/09/26/hammering-out-shelter-on-moon-and-mars/ Οι ερευνητές δημιουργούν σεισμικά σήματα χτυπώντας μια χαλύβδινη πλάκα με ένα βαριοπούλα 10 λιβρών. Τα σεισμικά σήματα διασκορπίζονται πίσω σε μια σειρά ανιχνευτών για να αποκαλύψουν κενά κάτω από το έδαφος, συμπεριλαμβανομένων σωλήνων λάβας και σπηλαίων συγκρίσιμων με αυτά στη Σελήνη και τον Άρη που μπορεί να προσφέρουν καταφύγιο σε πλανητικούς εξερευνητές.

Γαλαξίας που ανήκει σε άγνωστο είδος πονοκεφαλιάζει τους αστρονόμους (βίντεο) Το Hubble κατέγραψε μια εντυπωσιακή φωτογραφία από ένα ιδιαίτερο σε χαρακτηριστικά γαλαξία. Αυτή η εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της παρουσιάζει ένα γαλαξία που οι επιστήμονες δυσκολεύονται να κατηγοριοποιήσουν. Πρόκειται για το γαλαξία NGC 2775 ο οποίος βρίσκεται 67 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη στον αστερισμό του Καρκίνου.Τα κέντρα των γαλαξιών είναι κατά βάση οι περιοχές με τη μεγαλύτερη και πιο έντονη κοσμική δραστηριότητα για αυτό και έχουν εκτός των άλλων διαφόρων ειδών και σχηματισμών κοσμικές δομές που είναι σε πολλές περιπτώσεις μεγάλης πυκνότητας. Ο NGC 2775 διαθέτει ένα κέντρο που μοιάζει απόλυτα ομαλό και άδειο από αέριο μοιάζοντας έτσι με ελλειπτικό γαλαξία. Ταυτόχρονα έχει έναν δακτύλιο κοσμικής σκόνης με διάσπαρτα σμήνη άστρων χαρακτηριστικό ενός σπειροειδούς γαλαξία. Τι είναι λοιπόν; Σπειροειδής ή ελλειπτικός ή μήπως τίποτε από τα δύο;Επειδή μπορούμε να δούμε τον NGC 2775 μόνο από μία οπτική γωνία, είναι δύσκολο να πούμε με σιγουριά. Μερικοί ερευνητές τον κατατάσσουν στους σπειροειδείς γαλαξίες, λόγω του δακτυλίου άστρων και σκόνης ενώ άλλοι τον θεωρούν φακοειδή γαλαξία. Οι φακοειδείς γαλαξίες έχουν χαρακτηριστικά τόσο των σπειροειδών όσο και των ελλειπτικών.Οι αστρονόμοι δεν είναι βέβαιοι για το πώς ακριβώς σχηματίζονται οι φακοειδείς γαλαξίες, και μπορεί να δημιουργούνται με διάφορους τρόπους. Ίσως να ήταν αρχικά σπειροειδείς που συγχωνεύτηκαν με άλλους γαλαξίες, ή να εξάντλησαν το μεγαλύτερο μέρος του αερίου που γεννά άστρα και έχασαν τους εμφανείς σπειροειδείς βραχίονες τους. Μπορεί επίσης να ξεκίνησαν πιο κοντά στους ελλειπτικούς γαλαξίες και στη συνέχεια να συγκέντρωσαν αέριο που σχημάτισε δίσκο γύρω τους.Κάποιες ενδείξεις δείχνουν ότι ο NGC 2775 συγχωνεύτηκε με άλλους γαλαξίες στο παρελθόν. Αν και αόρατη σε αυτή την εικόνα του Hubble, ο NGC 2775 διαθέτει μια ουρά υδρογόνου που εκτείνεται σχεδόν 100,000 έτη φωτός γύρω του.Αυτή η αχνή ουρά θα μπορούσε να είναι το απομεινάρι ενός ή περισσότερων γαλαξιών που πέρασαν πολύ κοντά στον NGC 2775 και στη συνέχεια διαλύθηκαν και απορροφήθηκαν. Αν πράγματι συνέβη συγχώνευση στο παρελθόν αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την παράξενη σημερινή εμφάνιση του γαλαξία.Οι περισσότεροι αστρονόμοι κατατάσσουν τον NGC 2775 ως flocculent spiral galaxy (ασυνεχής ή «μαλλιαρός» σπειροειδής γαλαξίας). Αυτοί οι γαλαξίες έχουν ακαθόριστους, μη συνεχόμενους βραχίονες που περιγράφονται συχνά ως « γαλαξίες με φτέρωμα» ή γαλαξίες που διαθέτουν… τούφες από άστρα τα οποία σχηματίζουν χαλαρές σπειροειδείς δομές. Το Hubble είχε δημοσιεύσει προηγουμένως μια εικόνα του NGC 2775 το 2020. Η νέα εκδοχή περιλαμβάνει παρατηρήσεις σε συγκεκριμένο μήκος κύματος κόκκινου φωτός που εκπέμπεται από τα νέφη υδρογόνου γύρω από τεράστια νεαρά άστρα, ορατά ως φωτεινές ροζ περιοχές στην εικόνα. Αυτό το πρόσθετο μήκος κύματος βοηθά τους αστρονόμους να καθορίσουν καλύτερα πού σχηματίζονται νέα άστρα στο γαλαξία. Η εικόνα του Hubble από τον γαλαξία NGC 2775. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2012333/galaxias-poy-anikei-se-agnosto-eidos-ponokefaliazei-toys-astronomoys-vinteo/

Παρουσιάστηκε η μεγαλύτερη προσομοίωση του Σύμπαντος (βίντεο) Χαρτογραφεί πάνω από τρία δισ. γαλαξίες και μελετά μυστηριώδη κοσμικά φαινόμενα. Το Euclid Consortium η διεθνής επιστημονική ομάδα που διαχειρίζεται το διαστημικό τηλεσκόπιο Euclid του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος μόλις δημοσίευσε τη μεγαλύτερη προσομοίωση του Σύμπαντος στον κόσμο. Η προσομοίωση χαρτογραφεί εντυπωσιακά 3,4 δισεκατομμύρια γαλαξίες και παρακολουθεί τις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις περισσότερων από 4 τρισεκατομμυρίων σωματιδίων.Ονομάζεται Flagship 2 και η προσομοίωση βασίζεται σε έναν αλγόριθμο που σχεδίασε ο αστροφυσικός Χοακίμ Στάντελ από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Το 2019, ο Στάντελ χρησιμοποίησε τον υπερυπολογιστή Piz Daint που ήταν τότε ο τρίτος πιο ισχυρός υπερυπολογιστής στον κόσμο για να τρέξει την προσομοίωση δημιουργώντας τελικά ένα εξαιρετικά λεπτομερές εικονικό μοντέλο του Σύμπαντος.«Αυτές οι προσομοιώσεις είναι κρίσιμες για την προετοιμασία της ανάλυσης των δεδομένων του Euclid», δήλωσε ο αστροφυσικός Τζούλιαν Άνταμεκ μέλος της ερευνητικής ομάδας που έκανε την προσομοίωση. Από το 2023, το διαστημικό τηλεσκόπιο Euclid χαρτογραφεί δισεκατομμύρια γαλαξίες σε όλο το Σύμπαν μελετώντας την κατανομή της σκοτεινής ενέργειας και της σκοτεινής ύλης. Το τηλεσκόπιο θα σαρώσει τελικά περίπου το ένα τρίτο του νυχτερινού ουρανού. Λόγω της κλίμακας του έργου το Euclid παράγει τεράστιες ποσότητες δεδομένων και προσομοιώσεις όπως η Flagship 2 βοηθούν στην επιτάχυνση του χρόνου επεξεργασίας.Ενώ η ομάδα αναμένει ότι οι παρατηρήσεις του Euclid θα ταιριάζουν στενά με τις προβλέψεις της προσομοίωσης, πιθανόν να υπάρχουν και εκπλήξεις. Η Flagship 2 λειτουργεί βάσει του τυπικού κοσμολογικού μοντέλου δηλαδή αυτού που γνωρίζουμε μέχρι στιγμής για τη σύνθεση του Σύμπαντος. Αλλά αποστολές όπως το Euclid έχουν σχεδιαστεί για να αμφισβητούν την τρέχουσα γνώση μας. «Ήδη βλέπουμε ενδείξεις ρωγμών στο τυπικό μοντέλο» λέει ο Στάντελ.Η ομάδα είναι ιδιαίτερα ενθουσιασμένη να μελετήσει το μυστήριο της σκοτεινής ενέργειας, της δύναμης που προκαλεί την επέκταση του Σύμπαντος. Σύμφωνα με το τυπικό κοσμολογικό μοντέλο, η σκοτεινή ενέργεια θεωρείται απλώς μια σταθερά. Αλλά οι παρατηρήσεις του Euclid που θα συλλέξουν δεδομένα που πάνε πίσω μέχρι και 10 δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν μπορεί να αποκαλύψουν διαφορετικά χαρακτηριστικά. «Μπορούμε να δούμε πώς επεκτεινόταν το Σύμπαν εκείνη την εποχή και να μετρήσουμε αν αυτή η σταθερά παρέμεινε πραγματικά σταθερή» εξηγεί ο Άνταμεκ. Τα πρώτα παρατηρησιακά δεδομένα του Euclid δημοσιεύτηκαν τον Μάρτιο του 2025 ενώ η επόμενη δημοσίευση συνόλων δεδομένων έχει προγραμματιστεί για την άνοιξη του 2026. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Euclid ανοίγει νέους δρόμους στην εξερεύνηση και κατανόηση του Σύμπαντος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2012057/paroysiastike-i-megalyteri-prosomoiosi-toy-sympantos-vinteo/

Τα δέντρα στο δάσος του Αμαζονίου ψηλώνουν εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Υπεύθυνη η αύξηση των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Τα δέντρα σε όλο το τροπικό δάσος του Αμαζονίου μεγαλώνουν ως αντίδραση στην αύξηση των επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα σύμφωνα με μια σημαντική νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature Plants».Η έρευνα διαπίστωσε ότι το μέσο μέγεθος των δέντρων στον Αμαζόνιο έχει αυξηθεί κατά 3,2% κάθε δεκαετία για τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια. Οι επιστήμονες λένε ότι η τάση αυτή είναι συμβατή με το γονιμοποιητικό αποτέλεσμα των υψηλότερων συγκεντρώσεων διοξειδίου το οποίο μπορεί να ενισχύσει την ανάπτυξη των φυτών.Τα ευρήματα προέρχονται από το δίκτυο RAINFOR, μια διεθνή συνεργασία περισσότερων από 60 πανεπιστημίων στη Νότια Αμερική, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Πανεπιστημίων του Μπέρμπιγκχαμ, του Μπρίστολ και του Λιντς. Σχεδόν 100 επιστήμονες παρακολούθησαν δέντρα σε 188 μόνιμες δασικές εκτάσεις για να δημιουργήσουν αυτό το μακροχρόνιο σύνολο δεδομένων.Η καθηγήτρια Μπεατρίζ Μάριμον από το Πανεπιστήμιο do Mato Grosso στη Βραζιλία που συντόνισε μεγάλο μέρος της συλλογής δεδομένων στη νότια Αμαζονία, δήλωσε: «Αυτή είναι μια καλή είδηση. Συχνά ακούμε πώς η κλιματική αλλαγή και η κατακερματισμένη ανάπτυξη απειλούν τα δάση του Αμαζονίου. Αλλά ταυτόχρονα τα δέντρα σε άθικτα δάση έχουν μεγαλώσει ακόμη και τα μεγαλύτερα δέντρα συνεχίζουν να ανθίζουν παρά αυτές τις απειλές.Βρέθηκε ότι τόσο τα μεγάλα όσο και τα μικρότερα δέντρα αυξάνονται σε μέγεθος υποδεικνύοντας μια ευρεία αντίδραση στα υψηλότερα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.Η δρ. Αντριάν Εσκουιβέλ-Μιούλμπερτ, από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας δήλωσε ότι τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν τον ζωτικό ρόλο των τροπικών δασών στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.«Πριν από την COP30 στη Βραζιλία αργότερα φέτος, αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν πόσο σημαντικά είναι τα τροπικά δάση στις συνεχιζόμενες προσπάθειές μας να μετριάσουμε την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή. Τα μεγάλα δέντρα είναι εξαιρετικά σημαντικά για την απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και αυτή η μελέτη το επιβεβαιώνει. Παρά τις ανησυχίες ότι η κλιματική αλλαγή μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τα δέντρα στον Αμαζόνιο και να υπονομεύσει την ικανότητα των δασών ως δεξαμενών άνθρακα, η επίδραση του διοξειδίου του άνθρακα στην τόνωση της ανάπτυξης παραμένει. Αυτό δείχνει την αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα αυτών των δασών, τουλάχιστον προς το παρόν».Ωστόσο οι ερευνητές προειδοποίησαν ότι τα φαινομενικά οφέλη του διοξειδίου του άνθρακα δεν πρέπει να επισκιάζουν τη ζημιά που προκαλεί η αποψίλωση.Η δρ. Ρεμπέκα Μπάνμπουρι Μόργκαν από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ επίσης εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας δήλωσε: «Η μελέτη μας υπογραμμίζει επίσης πόσο καταστροφική είναι πραγματικά η αποψίλωση του Αμαζονίου. Τα μεγάλα τροπικά δέντρα είναι εκατοντάδων ετών. Δεν μπορούμε απλώς να φυτέψουμε νέα δέντρα και να περιμένουμε ότι θα παρέχουν παρόμοια οφέλη σε άνθρακα ή βιοποικιλότητα όπως τα παλιά δάση».Ο καθηγητής Τιμ Μπέικερ από το Πανεπιστήμιο του Λιντς ανέφερε: «Ξέραμε ότι η συνολική ποσότητα άνθρακα που αποθηκεύεται στα δέντρα των άθικτων δασών του Αμαζονίου έχει αυξηθεί. Αυτό που δείχνει αυτή η νέα μελέτη είναι ότι όλα τα μεγέθη δέντρων έχουν μεγαλώσει την ίδια περίοδο, ολόκληρο το δάσος έχει αλλάξει», Το δάσος Το τροπικό δάσος του Αμαζονίου, ή αλλιώς Αμαζονία, είναι ένα τροπικό δάσος το οποίο καλύπτει το πεδίο του Αμαζονίου στη Νότια Αμερική. Αυτό το πεδίο καλύπτει περίπου επτά εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, εκ’των οποίων τα 5,5 καλύπτονται από δάσος. Επίσης το 37% του οξυγόνου που υπάρχει στην ατμόσφαιρα παράγεται στο δάσος αυτό.Έχει χαρακτηριστεί ως ο «πνεύμονας» του πλανήτη, όμως το χρόνο που πέρασε η έκτασή του μειώθηκε κατά 26,130 τετραγωνικά χιλιόμετρα εξαιτίας της αποψίλωσης. Η περίοδος Αυγούστου 2003 – Αυγούστου 2004 ήταν η δεύτερη χειρότερη χρονιά για τον Αμαζόνιο από τότε που άρχισε να γίνεται η μέτρηση της καταστροφής. Το αρνητικό ρεκόρ σημειώθηκε την περίοδο 1994-1995, στη διάρκεια της οποίας καταστράφηκαν 29,050 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους. Ο Αμαζόνιος αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του οικοσυστήματος της Αμαζονίας. Εκεί βρίσκεται και ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός του κόσμου. Το δάσος του Αμαζονίου ή αλλιώς βροχοδάσος φιλοξενεί πάνω από 43,800 είδη φυτών και περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια είδη εντόμων. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2012055/ta-dentra-sto-dasos-toy-amazonioy-psilonoyn-exaitias-tis-klimatikis-allagis/

Ανακαλύφθηκε γιγάντια κοσμική γέφυρα που ενώνει δύο γαλαξίες. Είναι μια δομή ουδέτερου υδρογόνου μήκους 185,000 ετών φωτός. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» διεθνής ερευνητική ομάδα παρουσιάζει την ανακάλυψη μιας τεράστιας «γέφυρας» ουδέτερου υδρογόνου μήκους 185,000 ετών φωτός μεταξύ δύο γαλαξιών καθώς και πολυάριθμους βραχίονες και νέφη που συνδέονται με την ακόμη μακρύτερη ουρά αερίου (1,6 εκατομμύρια έτη φωτός) που είχε ανακαλυφθεί παλαιότερα με το ραδιοτηλεσκόπιο Arecibo.Η ανακάλυψη έγινε στο πλαίσιο της έρευνας Widefield ASKAP L-band Legacy All-sky Survey (WALLABY) και η ερευνητική ομάδα μελέτησε το ζεύγος νάνων γαλαξιών NGC 4532 / DDO 137 (WALLABY J123424+062511) που βρίσκεται περίπου 53 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη. «Η ανακάλυψη αυτή αποτελεί σημαντικό βήμα στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι γαλαξίες», δήλωσε ο καθηγητής Λίστερ Στέιβλι Σμιθ αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας και μέλος του Διεθνούς Κέντρου Ραδιοαστρονομικής Έρευνας (ICRAR).«Τα μοντέλα μας έδειξαν ότι οι παλιρροϊκές δυνάμεις μεταξύ των δύο γαλαξιών σε συνδυασμό με την εγγύτητά τους προς το τεράστιο Σμήνος της Παρθένου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη δυναμική του αερίου που παρατηρήσαμε. Καθώς οι γαλαξίες περιστρέφονταν ο ένας γύρω από τον άλλο και κινούνταν προς το θερμό νέφος αερίου που περιβάλλει το Σμήνος της Παρθένου θερμότερο 200 φορές από την επιφάνεια του Ήλιου βίωσαν το φαινόμενο της ολικής πίεσης (ram pressure) το οποίο αφαίρεσε και θέρμανε το αέριο από τους γαλαξίες. Το φαινόμενο μοιάζει με την «καύση στην ατμόσφαιρα» όταν ένας δορυφόρος εισέρχεται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης, μόνο που σε αυτή την περίπτωση εξελίχθηκε σε διάρκεια ενός δισεκατομμυρίου ετών».Η πυκνότητα των ηλεκτρονίων και η ταχύτητα με την οποία οι γαλαξίες πέφτουν μέσα στο θερμό αέριο αρκούν για να εξηγήσουν γιατί τόσο μεγάλο μέρος του αερίου αποσπάστηκε από αυτούς και κατέληξε στη γέφυρα και στις γύρω περιοχές. Οι παρατηρήσεις αποτελούν μέρος του WALLABY, ενός εκτεταμένου προγράμματος που χαρτογραφεί τον ουρανό και μελετά την κατανομή του υδρογόνου στους γαλαξίες, χρησιμοποιώντας το ραδιοτηλεσκόπιο ASKAP του CSIRO.«Το ουδέτερο υδρογόνο παίζει καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία αστέρων, καθιστώντας αυτό το εύρημα θεμελιώδες για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι γαλαξίες αλληλεπιδρούν και εξελίσσονται ιδιαίτερα σε πυκνά περιβάλλοντα», δήλωσε ο καθηγητής Κέντζι Μπέκι του ICRAR. «Το σύστημα παρουσιάζει ισχυρές ομοιότητες με τον δικό μας Γαλαξία και το Μαγγελανικό Σύστημα, προσφέροντας μια μοναδική ευκαιρία για λεπτομερή μελέτη τέτοιων αλληλεπιδράσεων» ο καθηγητής Σμιθ.Η κατανόηση αυτών των γεφυρών αερίου και της δυναμικής τους προσφέρει κρίσιμες γνώσεις για το πώς εξελίσσονται οι γαλαξίες με τον χρόνο, πώς ανακατανέμεται το γαλαξιακό αέριο, αλλά και τις συνθήκες υπό τις οποίες οι γαλαξίες μπορούν ή δεν μπορούν να σχηματίζουν άστρα. «Όλα αυτά συμβάλλουν στη συνολική κατανόηση των πιο μαζικών δομών του Σύμπαντος και του κύκλου ζωής τους, κάτι που μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα την τεράστια πολυπλοκότητα και την ιστορία του σχηματισμού των άστρων». Απεικόνιση της κοσμικής γέφυρας που ενώνει τους δύο γαλαξίες. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2011858/anakalyfthike-gigantia-kosmiki-gefyra-poy-enonei-dyo-galaxies/