Δροσος Γεωργιος

Πλήρης κατασκευή δορυφόρων στην Ελλάδα από ICEYE το 2026. Ανάπτυξη από την εταιρεία του εγχώριου R&D αεροδιαστημικής Tην πλήρη κατασκευή δορυφόρων στην Ελλάδα, από το πρώτο εξάρτημα μέχρι την τελική συναρμολόγηση, προγραμματίζει από το 2026 η ICEYE Hellas, θυγατρική εταιρεία της Πολωνο-Φινλανδικής κατασκευάστριας εταιρείας δορυφόρων SAR (Synthetic Aperture Radar) ICEYE. Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα γίνεται η δεύτερη χώρα στην Ευρώπη, όπου η ICEYE κατασκευάζει δορυφόρους από το μηδέν, δημιουργώντας γραμμή παραγωγής που θα μπορεί να παράγει παράλληλα 3-4 δορυφόρους και τουλάχιστον 8 ετησίως.Η ελληνική γραμμή παραγωγής θα έχει τη δυνατότητα να αναπτύσσει δορυφόρους, οι οποίοι θα επιχειρούν ημέρα και νύχτα, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών και θα μπορούν να προσφέρουν δορυφορικές εικόνες υψηλής ακρίβειας σε σχεδόν πραγματικό χρόνο. Επομένως, πρόκειται για μία σημαντική συνεργασία που προάγει την καινοτομία και την εγχώρια έρευνα, ενώ την ίδια στιγμή συμβάλλει στη διαχείριση φυσικών καταστροφών, την ασφάλεια και την άμυνα.Πέρα από την κάλυψη των εγχώριων αναγκών της Ελλάδας, η πλήρως λειτουργική εγκατάσταση στην Αθήνα θα υποστηρίξει άμεσα ευρύτερες ευρωπαϊκές διαστημικές πρωτοβουλίες και τις παγκόσμιες προσπάθειες καινοτομίας της ICEYE. Επίσης δημιουργεί και θέσεις εργασίας υψηλής ειδίκευσης για Έλληνες μηχανικούς και προσωπικό με ειδίκευση σε δορυφορικά συστήματα. Σύμφωνα με τη μητρική εταιρεία μέχρι σήμερα η παραγωγή γινόταν αποκλειστικά στη Φινλανδία, παρότι οι δορυφόροι της εταιρείας πωλούνται και χρησιμοποιούνται παγκοσμίως.Η ICEYE Hellas ξεκίνησε πρόσφατα τη δραστηριότητά της στη χώρα μας και διαθέτει εγκαταστάσεις στο Νέο Ψυχικό. Όπως τονίζει στη «Ν» ο CEO της ICEYE Ελλάς Βασίλης Χαλουλάκος, «αυτό που θέλουμε είναι να συνεργαστούμε με ελληνικές εταιρείες που θα μπορούν να δουλέψουν σε διεθνή projects και να αποτελέσουν μέρος της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας στον κλάδο και να μην περιορίζονται μόνο σε ελληνικά έργα».Συμπληρώνοντας ο κ. Χαλουλάκος είπε «θα αξιοποιήσουμε την Ελλάδα ως κέντρο για την κάλυψη των δορυφορικών αναγκών της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων και της Κύπρου καθώς και κάποιων περιοχών της Μέσης Ανατολής». Ανθρώπινο δυναμικό Η ICEYE Ελλάς απασχολεί αυτή τη στιγμή 15 άτομα, στους επόμενους 6-7 μήνες αναμένεται να διπλασιαστεί το ανθρώπινο δυναμικό της. Ένας από τους βασικούς στόχους της εταιρείας πέραν της εγχώριας παραγωγής και κατασκευής είναι η ενίσχυση του τμήματος R&D στην Ελλάδα για την ανάπτυξη καινοτομιών που θα αφορά την ολοκληρωμένη παρατήρηση της Γης από το διάστημα. Να σημειωθεί ότι η εταιρεία ήδη συνεργάζεται με το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα το Τμήμα Αεροδιαστημικής.Η έναρξη λειτουργίας της γραμμής παραγωγής δορυφόρων SAR στην Ελλάδα από την ICEYE σηματοδοτεί την επιτυχημένη υλοποίηση του προγράμματος «Άξονας 1.2», μέσα από το οποίο κατασκευάστηκαν και θα εκτοξευτούν οι δορυφόροι της ελληνικής κυβέρνησης.Η εταιρεία ήδη έχει κατασκευάσει τους δύο πρώτους ελληνικούς δορυφόρους SAR, που θα τεθούν σε τροχιά μέχρι τα τέλη του 2025. Τα τμήματα που κατασκευάζονται στην Ελλάδα αποτελούν περίπου το 15% κάθε δορυφόρου και εξάγονται για την κατασκευή του παγκόσμιου στόλου της εταιρείας.Τα κρίσιμα δορυφορικά υποσυστήματα για τον παγκόσμιο στόλο της εταιρείας, ανάμεσα στα οποία και τμήματα των δορυφόρων που πρόκειται να τεθούν σε τροχιά για λογαριασμό του ελληνικού κράτους, κατασκευάζονται στην παραγωγική μονάδα της εταιρείας στη χώρα μας από μηχανικούς, προγραμματιστές και τεχνίτες, αρκετοί από τους οποίους έχουν επιστρέψει από το εξωτερικό προκειμένου να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ελληνικής διαστημικής βιομηχανίας. Πρόγραμμα Μικροδορυφόρων Η Ελλάδα έχει ξεκινήσει Πρόγραμμα Μικροδορυφόρων (με υποπρόγραμμα για τους Νανοδορυφόρους) με επικεφαλής το Ελληνικό Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, υπό την επίβλεψη του ESA – Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, με συμμετοχή του ελληνικού επιχειρηματικού οικοσυστήματος.Η ICEYE Ελλάς είναι ο leader στο συγκεκριμένο πρόγραμμα για λογαριασμό της χώρας μας, μεταξύ και άλλων επιχειρηματικών ομάδων που συμμετέχουν, είναι η πρώτη συμμετέχουσα εταιρεία που ολοκλήρωσε την παραγωγή των δορυφόρων της νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα, με την εκτόξευσή τους να έχει προγραμματιστεί για τα τέλη του 2025 από τις ΗΠΑ με τη συνεργασία της Space-X, για λογαριασμό της χώρας μας.Οι δορυφόροι παρατήρησης της Γης θα επιχειρούν ημέρα και νύχτα, ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες και θα προσφέρουν σχεδόν σε πραγματικό χρόνο δορυφορικές εικόνες υψηλής ακρίβειας. Θα αξιοποιηθούν για την παρακολούθηση του θαλάσσιου και χερσαίου περιβάλλοντος, τη διαχείριση φυσικών καταστροφών, όπως πλημμύρες και πυρκαγιές, καθώς και για εφαρμογές ασφάλειας και άμυνας, ενώ θα συνδυάζονται με εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης για την παροχή αναλυτικών προϊόντων υψηλής αξίας προς τον τελικό χρήστη, ενισχύοντας συνολικά την εθνική τεχνολογική και στρατηγική αυτονομία στον τομέα της διαχείρισης κρίσεων και φυσικών καταστροφών. Επίσης, ανακοινώθηκε ότι, μέσω του Εθνικού Προγράμματος Μικροδορυφόρων το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας θα έχει πρόσβαση σε δορυφορικά SAR δεδομένα πολύ υψηλής ανάλυσης. Αγορά Διαστήματος Η μητρική εταιρεία ICEYE που πήρε το όνομά της από την πρώτη εικόνα που έστειλε ο πρώτος δορυφόρος της από το Βόρειο Πόλο, έχει σηκώσει χρηματοδότηση ύψους 550 εκατ. δολ. συνολικά από την αρχή της δραστηριότητά της κα θεωρείται παγκόσμιος ηγέτης στις δορυφορικές λειτουργίες ραντάρ συνθετικού διαφράγματος (SAR) για υψηλής πιστότητας παρατήρηση της Γης, διαρκή εποπτεία και λύσεις κατά των φυσικών καταστροφών, με πελάτες κυβερνήσεις, εμπορικούς οργανισμούς και υπουργεία Εθνικής Άμυνας πολλών ευρωπαϊκών κρατών. Δραστηριοποιείται διεθνώς με γραφεία στη Φινλανδία, την Πολωνία, την Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία, την Ιαπωνία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Ελλάδα και τις ΗΠΑ.Η Mckinsey αποτιμά την αξία της αγοράς διαστήματος στα 1,8 τρις. δολ. μέχρι το 2035 (Global Space Economy Market). Οι γνώστες του χώρου επισημαίνουν ότι ο συγκεκριμένος επιχειρηματικός κλάδος είναι σε πλήρη εξέλιξη από τη στιγμή που έχει ανοίξει το Διάστημα και για τα μικρότερα κράτη και μικροδορυφόρους προσιτού κόστους οι οποίοι όμως έχουν το επιπλέον ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της μεγαλύτερης επισκεψιμότητας βάσει της πολικής τροχιάς που ακολουθούν (ηλιοσύγχρονοι δορυφόροι) καθώς και της υψηλής ανάλυσης μεταδιδόμενων εικόνων. https://www.naftemporiki.gr/business/1990668/pliris-kataskeyi-doryforon-stin-ellada-apo-iceye-to-2026/

Ракетно-космическая корпорация «Энергия» Συνεχίζω να δημοσιεύω για την επερχόμενη αποστολή. Σήμερα θα σας μιλήσω για το θρυλικό επανδρωμένο διαστημόπλοιο "Soyuz-MS". Το "Soyuz-MS" είναι μια σύγχρονη τροποποίηση της διάσημης σειράς διαστημοπλοίων "Soyuz", τα οποία από τη δεκαετία του 1960 παρέμειναν το κύριο μέσο παράδοσης πληρωμάτων στον τροχιακό σταθμό. Το "MS" υποδηλώνει τις καινοτομίες στην προηγούμενη γενιά του πλοίου. Κυριολεκτικά, MS = εκσυγχρονισμένα συστήματα. Διαστάσεις και βάρος του πλοίου: Μήκος: 7,9 m Διάμετρος: 2,25 m (σαν το άνοιγμα των χεριών ενός ψηλού παίκτη βόλεϊ) Βάρος εκτόξευσης: έως 7220 kg (σαν 4 αυτοκίνητα) Βάρος προσγείωσης: περίπου 2900 kg (μόνο ένα από τα τρία διαμερίσματα επιστρέφει στη Γη). Το Soyuz-MS επιταχύνει στην πρώτη κοσμική ταχύτητα με τη βοήθεια του πυραύλου Soyuz 2.1a - η επιτάχυνση στα 28.000 km/h διαρκεί περίπου 525 δευτερόλεπτα. Κατά την εκτόξευση του πλοίου σε τροχιά, το πλήρωμα βιώνει υπερφόρτωση έως και 4 γραμμάρια - νιώθεις σαν να έχεις γίνει 4 φορές βαρύτερος. Η υπερφόρτωση δεν είναι τόσο δύσκολη όσο ακούγεται, επειδή τα καθίσματα βρίσκονται κάθετα στο διάνυσμα του φαινομένου υπερφόρτωσης - με άλλα λόγια, νιώθεις 4 φορές βαρύτερος, αλλά σε ξαπλωμένη θέση, όχι σε καθιστή. Σήμερα, το πλήρωμα του πλοίου είναι 3 άτομα, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Στο πρώτο Soyuz (1967), το πλήρωμα αποτελούνταν από 2 κοσμοναύτες, και στην τροποποίηση Soyuz T (1976) - ήδη 3. Ωστόσο, μετά την καταστροφή του Soyuz-11 (1971), όταν το πλήρωμα πέθανε λόγω αποσυμπίεσης της μονάδας καθόδου, το πλήρωμα μειώθηκε και πάλι σε δύο. Και μόνο τη δεκαετία του 1980, το τρίτο κάθισμα επιστράφηκε. Αυτόματη σύνδεση, αλλά με δυνατότητα χειροκίνητου ελέγχου. Το Soyuz-MS μπορεί να προσδεθεί σε ένα από τα τέσσερα λιμάνια πρόσδεσης του ISS χωρίς τη συμμετοχή του πληρώματος, αλλά οι κοσμοναύτες είναι πάντα έτοιμοι να αναλάβουν τον έλεγχο του πλοίου. Το ασύρματο σύστημα Kurs εξασφαλίζει ακρίβεια πρόσδεσης έως και αρκετά εκατοστά.Προσγείωση: σκληρή, αλλά ελεγχόμενη. Η μονάδα καθόδου μπορεί να προσγειωθεί σε οποιαδήποτε επίπεδη επιφάνεια (συμπεριλαμβανομένου του νερού). Το τυπικό σημείο προσγείωσης είναι η στέπα του Καζακστάν. Κατά τη διάρκεια αρκετών λεπτών ατμοσφαιρικού φρεναρίσματος, η μονάδα καθόδου επιβραδύνει από 28.000 χλμ./ώρα σε 800 χλμ./ώρα, και στη συνέχεια ανοίγουν τα αλεξίπτωτα (φρένο και κύριο). Η ταχύτητα με την οποία η κάψουλα της μονάδας καθόδου κατεβαίνει στο κύριο αλεξίπτωτο: περίπου 20 χλμ./ώρα. Σε υψόμετρο περίπου 1,5 μ., οι κινητήρες ομαλής προσγείωσης ενεργοποιούνται για να μαλακώσουν την πρόσκρουση με τη Γη, έτσι λίγο πριν αγγίξει τη Γη, το πλήρωμα αισθάνεται δύο κρούσεις (μία από τους κινητήρες, η δεύτερη από την ίδια την προσγείωση).Το Soyuz είναι ο κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ για τον αριθμό των πτήσεων - περισσότερες από 140 επιτυχημένες επανδρωμένες εκτοξεύσεις! Και το Soyuz μπορεί επίσης να πετάξει χωρίς αστροναύτες! Τα Soyuz MS-14 και Soyuz MS-23 πέταξαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) σε μη επανδρωμένη λειτουργία (2019 και 2023). Έτσι, τα μη επανδρωμένα οχήματα είναι δυνατά όχι μόνο στη Γη, αλλά και στο διάστημα. Αυτές οι τεχνολογίες είναι εμπνευστικές και δίνουν ελπίδα. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-219235956_144856 Ракетно-космическая корпорация «Энергия» Στο Μπαϊκονούρ, το Progress MS-32 δοκιμάζεται σε έναν ανηχοϊκό θάλαμο. Τα τοιχώματα σε αυτό το δωμάτιο απορροφούν ραδιοκύματα. Και τα προστατεύουν από αυτά που προέρχονται από έξω. Ένα τέτοιο δωμάτιο είναι απαραίτητο εάν θέλουμε να ελέγξουμε την ηλεκτρομαγνητική συμβατότητα του εξοπλισμού. Στην περίπτωσή μας, αυτό είναι το σύστημα προσέγγισης και σύνδεσης Kurs NA, καθώς και μια σειρά από άλλα που είναι υπεύθυνα για τη μετάδοση εικόνων από μια τηλεοπτική κάμερα και δεδομένων πτήσης. Εάν μετρήσετε τα χαρακτηριστικά μιας κεραίας σε ένα κανονικό δωμάτιο, το σήμα θα ανακλάται από οποιαδήποτε επιφάνεια, θα "πετάει" πίσω και θα δημιουργεί παρεμβολές. Εδώ, το πρόβλημα λύνεται από ένα υλικό που απορροφά ραδιενέργεια. Εκτός από τις "πυραμίδες" που μπορείτε να δείτε σε διάφορες φωτογραφίες, χρησιμοποιούνται επίσης επίπεδες πλάκες φερρίτη για ανηχοϊκούς θαλάμους. Καταλαμβάνουν λιγότερο χώρο, αλλά δεν έχουν σχεδιαστεί για υψηλές συχνότητες. Κατά κανόνα, ο φερρίτης βασίζεται σε οξείδιο του σιδήρου. Το μυστικό του υλικού είναι ότι δεν πρέπει να είναι ούτε καλός αγωγός ούτε διηλεκτρικό. Έτσι ώστε τα ραδιοκύματα, έχοντας διεισδύσει στο εσωτερικό, να «χαθούν» εκεί και σταδιακά να εξασθενίσουν, μετατρέποντας σε θερμότητα. Και σε τι χρησιμεύουν οι κόγχες στους τοίχους; Αυτές είναι πλατφόρμες για τον εξοπλισμό - τον «ανταποκριτή». Άλλωστε, το πλοίο δεν θα δέσει μόνο του. Η διαδικασία πρέπει να περιλαμβάνει εξοπλισμό που μιμείται τον ίδιο στον ISS. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23150

Φυσική Θερινής Νυκτός. Δέκα από τα μεγαλύτερα Παράδοξα και άλυτα Προβλήματα της Φυσικής που μπορούν να προκαλέσουν ατέρμονες συζητήσεις, ειδικά στις θερμές καλοκαιρινές νύχτες, όταν δεν μας κολλάει ο ύπνος: 1. Εγκέφαλοι Boltzmann Όταν αναφερόμαστε σε «εγκέφαλο Boltzmann», εννοούμε έναν παρατηρητή που εμφανίζεται στο σύμπαν εξ αιτίας των τυχαίων διακυμάνσεων του χωρόχρονου. Αυτή η ιδέα της συνειδητής οντότητας που αναδύεται αυθόρμητα στο χώρο, φέρει το όνομα του μεγάλου θεωρητικού φυσικού Ludwig Boltzmann. Φαίνεται να είναι αδύνατος ο αυθόρμητος σχηματισμός ενός εγκεφάλου, όμως οι νόμοι της φυσικής δεν το αποκλείουν εντελώς. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα τεράστιο χρονικό διάστημα για να συνδυαστούν με τον κατάλληλο τρόπο τα σωματίδια στην μορφή ενός λειτουργικού μυαλού. Και υπάρχουν κοσμολογικές θεωρίες που μας λένε ότι το σύμπαν θα υπάρχει σε 10100 χρόνια, με την ύλη πολύ αραιά κατανεμημένη, που θα συσσωρεύεται τυχαία, όπως τα άτομα ενός αερίου σε ένα κλειστό δοχείο. Ή ότι το σύμπαν θα συνεχίσει να υπάρχει αιωνίως. Και η αιωνιότητα είναι ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε μπορεί να συμβεί τυχαία τα άτομα να σχηματίσουν ένα μόριο. Αν περιμένουμε λίγο ακόμα, ίσως προκύψει τυχαία ένα κύτταρο, κι αν περιμένουμε πολύ περισσότερο (αιωνιότητα είναι αυτή) τότε μπορεί να σχηματιστεί ένας ολόκληρος εγκέφαλος. Απλώς από σύμπτωση. Κι όχι μόνο μία φορά, αλλά άπειρες φορές. Τι σημαίνει αυτό; Δεν ξέρω, αλλά η ιδέα αυτή σίγουρα θα προκαλούσε το ενδιαφέρον του Νίτσε. 2. Γιατί Πραγματικοί Αριθμοί; Σύμφωνα με τις καλύτερες τρέχουσες θεωρίες των φυσικών, η φύση, κατά βάθος, είναι εξ ολοκλήρου κβαντική θεωρία. Η κβαντική θεωρία βασίζεται σε μιγαδικούς αριθμούς, τους αριθμούς που διαθέτουν ένα πραγματικό και ένα φανταστικό μέρος , όπου οι τετραγωνικές ρίζες των αρνητικών αριθμών αποκτούν νόημα. Ωστόσο, για κάποιο λόγο, όλα όσα μπορούμε να παρατηρήσουμε και να μετρήσουμε εκφράζονται από πραγματικούς αριθμούς. Φαίνεται πολύ περίεργο. Γιατί ο παρατηρήσιμος κόσμος να βασίζεται μόνο σε πραγματικούς αριθμούς; Είναι σαν η κβαντική φυσική να μας κλειδώνει κάποιο μέρος της φύσης. Υπάρχει κάποιος βαθύτερος λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό; Ή μήπως σημαίνει απλώς ότι υπάρχει ένα μέρος της πραγματικότητας που δεν έχουμε ακόμη καταλάβει πώς να το παρατηρήσουμε; 3. Το παράδοξο της απώλειας πληροφοριών στις μαύρες τρύπες Στην κβαντική φυσική, οι πληροφορίες δεν μπορούν να καταστραφούν. Ωστόσο, οι μαύρες τρύπες φαίνεται να τις καταστρέφουν. Αν κάτι πέσει σε μια μαύρη τρύπα, εξαφανίζεται οριστικά. Αυτό ισχυριζόταν ο Stephen Hawking. Το μόνο που εκπέμπεται από μια μαύρη τρύπα είναι η ακτινοβολία Hawking, η οποία είναι εντελώς τυχαία και δεν περιέχει καμία πληροφορία εκτός από τη θερμοκρασία της. Τι συμβαίνει λοιπόν; Οι Leonard Susskind και Gerard ’t Hooft συνειδητοποίησαν ότι, αν ο Hawking είχε δίκιο, τότε όλα όσα γνωρίζουμε σχετικά με τους θεμελιώδεις νόμους του σύμπαντος θα έπρεπε να απορριφθούν. Είτε η κβαντική φυσική είναι λάθος, είτε αυτό που πιστεύουμε για τις μαύρες τρύπες είναι λάθος. 4. Κβαντική Βαρύτητα Kάποιοι νομίζουν ότι, ακόμα και χωρίς κάποιο επιστημονικό υπόβαθρο, μπορούν να λύσουν θεμελιώδη και άλυτα (μέχρι σήμερα) επιστημονικά προβλήματα χρησιμοποιώντας προηγμένα προγράμματα Τεχνητής Νοημοσύνης. Κι αν είσαι δισεκατομμυριούχος, σαν τον Travis Kalanick, ιδρυτή της Uber, τότε τις καλοκαιρινές νύχτες συζητώντας με το ChatGPT ή το Grok, φαντασιώνεσαιται ότι καταφέρνουν την ενοποίηση της κβαντικής θεωρίας με την θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Μία από τις πιο διάσημες συνέπειες της κβαντικής φυσικής είναι ότι τα σωματίδια μπορούν να βρίσκονται σε δύο μέρη ταυτόχρονα. Αλλά τι συμβαίνει με το βαρυτικό τους πεδίο; Θα πίστευε κανείς ότι αν το σωματίδιο βρίσκεται σε δύο μέρη, τότε και το βαρυτικό του πεδίο θα έπρεπε να κάνει το ίδιο. Αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβεί στη θεωρία του Αϊνστάιν, απλά, το απαγορεύει. Επομένως, είτε η βαρύτητα δεν έχει κβαντικές ιδιότητες, είτε το βαρυτικό πεδίο των σωματιδίων που βρίσκονται σε δύο μέρη δεν ακολουθεί τα σωματίδια. Τα προγράμματα της Τεχνητής Νοημοσύνης μπορεί να πείθουν τους συνομιλητές τους ότι λύνουν «επιστημονικά» το πρόβλημα, στην πραγματικότητας όμως δεν μπορούν να το κάνουν (τουλάχιστον προς το παρόν). 5. Παράδοξο Fermi Ο Enrico Fermi, ο φυσικός που κατασκεύασε τον πρώτο πυρηνικό αντιδραστήρα, δεν δημοσίευσε ποτέ ούτε μια λέξη σχετική με τους εξωγήινους πολιτισμούς. Ο φυσικός Eric Jones κατέγραψε τις μαρτυρίες των Emil Konopinski, Edward Teller, και Herbert York που ήταν παρόντες στην περίφημη συζήτηση με τον Fermi, κατά τη διάρκεια «μιας καλοκαιρινής νύχτας» στο Los Alamos το 1950. Σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες, η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από μια γελοιογραφία του περιοδικού The New Yorker, όπου εξωγήινοι μεταφέρουν κάδους σκουπιδιών, κλεμμένους από τους δρόμους της Νέας Υόρκης: Και τότε ο Fermi αναρωτήθηκε: «μα που είναι;». Οι συνομιλητές του κατάλαβαν ότι αναφερόταν στο γεγονός ότι δεν έχουμε δει κανένα εξωγήινο διαστημόπλοιο, και η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από τις δυνατότητες διαστρικών ταξιδιών. Τόσοι γαλαξίες, τόσα άστρα, τόσοι εξωπλανήτες – πού είναι λοιπόν οι εξωγήινοι, γιατί δεν έχουμε τους έχουμε δει ακόμα; Ένα από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα της τελευταίας δεκαετίας είναι ότι τα πλανητικά συστήματα είναι πολύ πιο συνηθισμένα από ότι νομίζαμε. Ταυτόχρονα, οι βιοχημικοί έχουν επίσης διαπιστώσει ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να συναρμολογηθούν μόρια σε αυτοκαταλυτικούς κύκλους, που είναι ουσιαστικά αυτοσυντηρούμενοι κύκλοι που μπορούν να οδηγήσουν σε συστήματα που μπορούν να αναπαραχθούν. Πρόκειται για τα δομικά στοιχεία της ζωής. Γιατί λοιπόν δεν έχουμε ακούσει νέα από τους εξωγήινους; Μήπως είμαστε απλώς πολύ ασήμαντοι επειδή το σύμπαν είναι γεμάτο ζωή; Μήπως μας παραμονεύουν και μας παρατηρούν; Ή μήπως περιμένουν να αναπτύξουμε την κατάλληλη τεχνολογία και να έρθουμε πρώτα σε επαφή; 6. Πολυπλοκότητα και Ανάδυση Φαίνεται ότι η πολυπλοκότητα στο σύμπαν αυξάνεται. Έχουμε περισσότερες δομές, αναπαραγόμενες δομές, ζωντανούς οργανισμούς. Αλλά τι ακριβώς είναι η πολυπλοκότητα και γιατί οι νόμοι της φύσης την προκαλούν; Η πολυπλοκότητα συνδέεται στενά με την ανάδυση, την εμφάνιση νέων χαρακτηριστικών και λειτουργιών. Αλλά και στις δύο περιπτώσεις δεν έχουμε έναν καλό επίσημο ορισμό και καμία ιδέα γιατί το σύμπαν θα ήταν όπως είναι. Η επίλυση αυτού του προβλήματος φυσικής είναι προϋπόθεση για την κατανόηση της ανθρώπινης συνείδησης. 7. Το Παράδοξο του Παππού Οι θεωρίες του Αϊνστάιν για τον χώρο και τον χρόνο επιτρέπουν ταξίδια στο χρόνο, για παράδειγμα μέσω σκουληκότρυπας. Αυτό είναι μαθηματικά τουλάχιστον εφικτό. Αλλά αν ένα τέτοιο ταξίδι στο χρόνο ήταν φυσικά εφικτό, θα άνοιγε την πόρτα σε παράδοξα όπως το διαβόητο παράδοξο του παππού: Τι θα γινόταν αν γύριζες πίσω στο χρόνο και σκότωνες τον παππού σου, εννοείται κατά λάθος, έτσι ώστε να μην είχες γεννηθείς ποτέ και να μην υπήρξες στο μέλλον; Τι ακριβώς εμποδίζει κάτι τέτοιο να συμβεί ή γιατί το ταξίδι στο χρόνο δεν είναι δυνατό; Ή μήπως είναι, και απλώς δεν έχουμε καταλάβει πώς; Αυτό το ερώτημα σχετίζεται στενά με το επόμενο ζήτημα – το βέλος του χρόνου. 8. Το Βέλος του Χρόνου Οι θεμελιώδεις νόμοι της φύσης που έχουν ανακαλύψει οι φυσικοί δεν κάνουν διάκριση μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος. Λειτουργούν εμπρός στον χρόνο με τον ίδιο τρόπο όπως και πίσω στον χρόνο. Ωστόσο, στην καθημερινότητά μας, το παρελθόν διαχωρίζεται σαφώς από το μέλλον. Οι φυσικοί συνήθως εξηγούν ότι αυτό συμβαίνει γιατί καθώς το σύμπαν εξελίσσεται, η εντροπία του, το μέγεθος που μετράει την αταξία ενός συστήματος, αυξάνεται. Αυτό που αποκαλούμε μέλλον είναι απλά μια κατεύθυνση προς μεγαλύτερη εντροπία. Μια κατάσταση χαμηλότερης εντροπίας είναι αυτό που αποκαλούμε παρελθόν. Αλλά μας αρκεί αυτή η εξήγηση; Η εντροπία λειτουργεί, επειδή η ίδια η εντροπία δεν ορίζεται με σαφήνεια. Εξαρτάται πάντα από αυθαίρετες επιλογές. Αυτό σημαίνει ότι η αύξηση της εντροπίας είναι απλώς ένα διαφορετικό όνομα που έχουμε δώσει στην ίδια παρατήρηση, δηλαδή ότι ο χρόνος έχει μια κατεύθυνση. Κάποιοι έχουν προσπαθήσει να το εξηγήσουν με τη διαδικασία της μέτρησης στην κβαντική φυσική. Αλλά δεν καταλαβαίνουμε πώς λειτουργεί ούτε αυτό, κάτι που φέρνει στο μυαλό μας την γάτα του Σρέντιγκερ. 9. Η Γάτα του Σρέντιγκερ Το νοητικό πείραμα του Έρβιν Σρέντιγκερ για τη νεκρή και ζωντανή γάτα αναδεικνύει μια παράλογη συνέπεια της κβαντικής φυσικής. Ότι τα αποτελέσματά της δεν περιορίζονται στον μικρόκοσμο, αλλά αναπόφευκτα θα επεκταθούν και στον μακρόκοσμο. Στο νοητικό πείραμα του Σρέντιγκερ, μια γάτα θα μπορούσε να είναι ταυτόχρονα ζωντανή και νεκρή. Κάτι που στην πραγματικότητα δεν το παρατηρούμε. Αλλά γιατί όχι; Σαφώς η κβαντική συμπεριφορά εξαφανίζεται κάποια στιγμή, αλλά τι είναι αυτό που την κάνει να εξαφανίζεται; Είναι το μέγεθος του αντικειμένου; Είναι η μάζα; Είναι, όπως προτείνει ο Penrose, η βαρυτική του αυτοενέργεια. Ή κάτι εντελώς διαφορετικό; 10. Το Παράδοξο του Τηλε-Μεταφορέα Αυτό είναι το ερώτημα αν ο James T. Kirk πεθαίνει όταν χρησιμοποιεί την συσκευή που τον τηλεμεταφέρει. Κι αυτό, είναι όντως ένα ζήτημα φυσικής. Αν γνωρίζατε τις θέσεις όλων των ατόμων στο σώμα του Kirk και την κίνησή τους, θα μπορούσατε να σαρώσετε αυτές τις πληροφορίες, να αποσυναρμολογήσετε τον Kirk σε άτομα, και να τα στείλετε αλλού και να τον επανασυναρμολογήσετε. Κατ ‘αρχήν. Ή, αφού όλα τα άτομα είναι ίδια, γιατί να στείλετε τα άτομα; Μπορείτε απλώς να στείλετε τις πληροφορίες και να τον επανασυναρμολογήσετε από άλλα άτομα. Τότε όμως είναι αυτός, ο ίδιος Kirk, ή σκοτώσατε τον Kirk και τώρα έχετε ένα αντίγραφό του; Η κβαντική φυσική σας λέει ότι δεν μπορείτε να δημιουργήσετε ένα ακριβές αντίγραφο οποιασδήποτε κατάστασης χωρίς να καταστρέψετε το πρωτότυπο. Αλλά νομίζω ότι αυτό δεν απαντά πραγματικά στο ερώτημα τι συμβαίνει με τον Kirk. Δηλαδή, ο ίδιος τι αισθάνεται; Πεθαίνει ή όχι; Όμως τώρα πέρασε η ώρα και για να μην ξημερωθούμε, «καληνύχτα σας. Αν είστε φίλοι, χειροκροτείστε να μας δώσετε χαρά, κι ο Πουκ θα τα ‘χει όλα εξηγήσει ως την επόμενη φορά.» Παρακολουθείστε στο σχετικό βίντεο της Sabine Hossenfelder, «The Top 10 Physics Paradoxes and Unsolved Problems» 00:00–00:22 Intro 00:23–01:15 Boltzmann Brains 01:16–02:03 Why Real Numbers? 02:04–02:34 The Black Hole Information Loss Paradox 02:35–03:08 Quantum Gravity 03:09–03:55 Fermi paradox 03:56–04:34 Complexity and Emergence 04:35–05:19 The Grandfather Paradox 05:20–06:22 The Arrow of Time 06:23–07:19 Schrödinger’s Cat 07:20–08:25 The Transporter Paradox

To James Webb μας δείχνει το θάνατο του Ήλιου. Εντυπωσιακές εικόνες ενός νεφελώματος παρόμοιο με αυτό που θα δημιουργηθεί στα τελικά στάδια ζωής του μητρικού μας άστρου. Αυτοί οι εντυπωσιακοί χρωματισμοί στον… καμβά του Διαστήματος είναι το πλανητικό νεφέλωμα NGC 6072, τα απομεινάρια ενός κατεστραμμένου άστρου παρόμοιου με τον Ήλιο που έφτασε στο τέλος της ζωής του. «Κουκουλωμένο» στο νεφέλωμα, μέσα στα ίδια του τα αποβληθέντα εξωτερικά στρώματα, το εξασθενημένο άστρο μεταμορφώνεται σε ένα λευκό νάνο. Αυτή θα είναι και η κατάσταση του Ήλιου σε περίπου πέντε δισ. έτη.Όπως δείχνουν οι δύο εικόνες του διαστημικού Τηλεσκοπίου James Webb μία στη μικρότερου μήκους κύματος εγγύς υπέρυθρη ακτινοβολία και μία στη μέσου υπερύθρου μήκους κύματος το σχήμα του νεφελώματος είναι εκπληκτικά πολύπλοκο, κάτι που υποδηλώνει ότι συμβαίνει κάτι περισσότερο από ό,τι φαίνεται με γυμνό μάτι.Το NGC 6072 βρίσκεται στον αστερισμό του Σκορπιού, σε απόσταση 3,060 ετών φωτός. Παρατηρήσεις της αποστολής Gaia υποδήλωναν έντονα πως δεν υπάρχει μόνο ένα αστέρι στο κέντρο του NGC 6072 αλλά δύο κάτι που επιβεβαιώνεται από τις νέες εικόνες του James Webb που δημοσιεύει η NASA.Πριν δεκάδες χιλιάδες χρόνια, ο πυρηνικός «κλίβανος» στον πυρήνα του άστρου με τη μεγαλύτερη μάζα από τα δύο άστρα άρχισε να σβήνει. Καθώς η πίεση ακτινοβολίας από τις αντιδράσεις σύντηξης άρχισε να μειώνεται, τα εξωτερικά στρώματα συστέλλονταν, θερμαίνονταν και άρχισαν τις δικές τους αντιδράσεις σύντηξης, παράγοντας αρκετή ενέργεια ώστε να εκτιναχθούν από το άστρο και σχηματίζοντας έτσι το νεφέλωμα. Ο λευκός νάνος που βλέπουμε σήμερα είναι ο εκτεθειμένος και εξαιρετικά θερμός (αλλά αδρανής) πυρήνας του άστρου.Πολλά πλανητικά νεφελώματα φαίνονται κυλινδρικά, διπολικά ή στρογγυλά, αλλά το NGC 6072 είναι διαφορετικό, μοιάζει με μια ακανόνιστη «πιτσιλιά» χρώματος στον ουρανό. Η εικόνα από την κάμερα NIRCam του JWST (Near-Infrared Camera) αποκαλύπτει πολλαπλά ζεύγη εκροών (εκτίναξη υλικού) από το ετοιμοθάνατο άστρο σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Πιστεύεται πως αυτή η αλλαγή κατεύθυνσης των εκροών οφείλεται στη βαρυτική αλληλεπίδραση του κεντρικού άστρου με το γειτονικό άστρο. Οι ιδιότητες Τα διάφορα χρώματα στις εικόνες (ψευδοχρωματισμοί, επειδή το υπέρυθρο φως δεν είναι ορατό από το ανθρώπινο μάτι) μας αποκαλύπτουν περισσότερα για τις ιδιότητες του νεφελώματος. Σε αυτό το στάδιο, το κεντρικό άστρο έχει αποβάλει έως και το 80% της συνολικής του μάζας, κάτι που φαίνεται στις συσσωρεύσεις αερίου και σκόνης με σκούρο πορτοκαλί χρώμα στην εικόνα.Οι σχετικά άδειες περιοχές χωρίς σκόνη φαίνονται μπλε. Η «κοκκώδης» υφή πιθανόν προκαλείται από πυκνές περιοχές μοριακού υδρογόνου, που προστατεύονται από την υπεριώδη ακτινοβολία του λευκού νάνου με «πέπλα» σκόνης. Το εκτεθειμένο αέριο γύρω από αυτές τις περιοχές ιονίζεται από την υπεριώδη ακτινοβολία του λευκού νάνου.Προχωρώντας σε μεγαλύτερα μήκη κύματος, το όργανο MIRI (Mid-Infrared Instrument) του James Webb συλλαμβάνει μια σειρά από ομόκεντρους δακτυλίους που ακτινοβολούν από το κέντρο του νεφελώματος. Αυτοί οι δακτύλιοι μπορεί να αποτελούν αποδείξεις για την ύπαρξη του δεύτερου άστρου: καθώς αυτό περιστρέφεται γύρω από το ετοιμοθάνατο άστρο, διακόπτει τη ροή του εκτινασσόμενου υλικού, χαράζοντας κενά που εξαπλώνονται προς τα έξω καθώς το υλικό απομακρύνεται.Εναλλακτικά, οι δακτύλιοι θα μπορούσαν να προκύπτουν από σειρές παλμών του θνήσκοντος άστρου που συμβαίνουν κάθε λίγες χιλιάδες χρόνια. Χάρη στην ικανότητα του MIRI να βλέπει φως που δεν απορροφάται από σκόνη, μπορούμε να κοιτάξουμε μέσα στην καρδιά του νεφελώματος και να δούμε το κεντρικό σύστημα άστρων ως ροζ-λευκή κουκκίδα. Ωστόσο, αν υπάρχει δεύτερο άστρο, είναι τόσο κοντά στο πρώτο, που ούτε καν το JWST μπορεί να τα διακρίνει ως ξεχωριστά αντικείμενα.Οι εικόνες του James Webb τονίζουν πόσο όμορφος και παράξενος μπορεί να είναι ο θάνατος των άστρων και αποκαλύπτουν το τι θα υπάρχει στη θέση του Ήλιου σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Το πλανητικό νεφέλωμα NGC 6072 https://www.naftemporiki.gr/techscience/1989040/to-james-webb-mas-deichnei-to-thanato-toy-ilioy/

Το Hubble εισβάλει στο μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής νέων άστρων. Εντυπωσιακές εικόνες από το Νεφέλωμα Ταραντούλα. Μια ακόμη εντυπωσιακή εικόνα του Νεφελώματος Ταραντούλα κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και δόθηκε στη δημοσιότητα από την επιστημονική ομάδα που ελέγχει τη λειτουργία του τηλεσκοπίου. Το νεφέλωμα αυτό είναι η πιο ενεργή περιοχή παραγωγής άστρων στο σμήνος γαλαξιών στο οποίο ανήκει ο γαλαξίας μας.Το Νεφέλωμα Ταραντούλα, γνωστό και ως 30 Δοράδος (επειδή βρίσκεται στον αστερισμό Δοράς) είναι νεφέλωμα στο γαλαξία Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου. Το νεφέλωμα που παράγει συνεχώς νέα άστρα έχει διάμετρο 900 έτη φωτός. Αν συμπεριληφθούν και οι προεκτάσεις του η διάμετρος του νεφελώματος φτάνει τα 6,000 έτη φωτός. Αποτελεί έναν από τους σταθερούς στόχος μελέτης των αστρονόμων αφού οι κοσμικές διεργασίες εκεί αποκαλύπτουν πολύτιμες πληροφορίες για πολλά φαινόμενα και γενικότερα την ύπαρξη και εξέλιξη του Σύμπαντος.Η σκηνή που απεικονίζεται εδώ βρίσκεται μακριά από το κέντρο του νεφελώματος, όπου υπάρχει ένα υπερ-αστρικό σμήνος που ονομάζεται R136, αλλά πολύ κοντά σε έναν σπάνιο τύπο άστρου που ονομάζεται άστρο Wolf-Rayet.«Τα άστρα Wolf-Rayet είναι τεράστια άστρα που έχουν χάσει το εξωτερικό τους περίβλημα υδρογόνου και είναι εξαιρετικά θερμά και φωτεινά, παράγοντας πυκνούς και ορμητικούς αστρικούς ανέμους», εξήγησαν οι αστρονόμοι.Το Νεφέλωμα της Ταραντούλας αποτελεί συχνό στόχο για το τηλεσκόπιο Hubble, του οποίου οι δυνατότητες πολλαπλών μηκών κύματος είναι κρίσιμες για την αποτύπωση των λεπτομερειών στα σκονισμένα νέφη του νεφελώματος.«Τα δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία αυτής της εικόνας προέρχονται από ένα παρατηρησιακό πρόγραμμα που ονομάζεται Scylla, από το μυθικό, θαλάσσιο τέρας της ελληνικής μυθολογίας, από την Οδύσσεια. Το πρόγραμμα Scylla σχεδιάστηκε ώστε να συμπληρώνει ένα άλλο πρόγραμμα παρατηρήσεων του Hubble, που ονομάζεται ULYSSES (Ultraviolet Legacy library of Young Stars as Essential Standards). Το ULYSSES στοχεύει τεράστια νεαρά άστρα στο Μικρό και Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, ενώ το Scylla μελετά τις δομές αερίων και σκόνης που περιβάλλουν αυτά τα άστρα» αναφέρει η ομάδα του Hubble όπου φυσικά Ulysses είναι το Οδυσσέας στα λατινικά. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1990152/to-hubble-eisvalei-sto-megalytero-ergostasio-paragogis-neon-astron/

Ανακαλύφθηκε άγνωστος τροφοδότης «αίματος» της καρδιάς του γαλαξία μας. Πρόκειται για ένα μοριακό νέφος που βοηθά στη ροή ύλης από το δίσκο του Γαλαξία στο κέντρο του. Αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα κολοσσιαίο νέφος αερίου και σκόνης έκτασης 200 ετών φωτός που βρίσκεται σε μια ελάχιστα εξερευνημένη περιοχή του γαλαξία μας και όπως φαίνεται εμπλέκεται σε κρίσιμες κοσμικές διεργασίες του Γαλαξία.Η δομή η οποία ονομάστηκε «Νέφος Midpoint», αποτελεί παράδειγμα ενός Γιγαντιαίου Μοριακού Νέφους (Giant Molecular Cloud – GMC). Ανακαλύφθηκε από την ερευνητική ομάδα με τη χρήση του ραδιοτηλεσκοπίου Green Bank Telescope. Εξετάζοντας τις στρώσεις του νέφους Midpoint οι ερευνητές εντόπισαν δυναμικές περιοχές που περιλαμβάνουν πιθανές τοποθεσίες γέννησης νέων άστρων και πυκνές λωρίδες σκόνης που τροφοδοτούν την καρδιά του γαλαξία μας.«Κανείς δεν είχε ιδέα ότι αυτό το νέφος υπήρχε μέχρι που κοιτάξαμε σε αυτή την περιοχή του ουρανού και βρήκαμε το πυκνό αέριο. Μέσα από μετρήσεις του μεγέθους, της μάζας και της πυκνότητας, επιβεβαιώσαμε ότι πρόκειται για ένα γιγαντιαίο μοριακό νέφος» δήλωσε η Νάταλι Μπάτερφιλντ επιστήμονας του Εθνικού Αστεροσκοπείου Ραδιοαστρονομίας των ΗΠΑ , επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει την ανακάλυψη της στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». Τα φαινόμενα Η ενεργή περιοχή του νέφους και οι πυκνές λωρίδες ύλης ενδέχεται να αποκαλύψουν πώς ρέει η ύλη από τον δίσκο του γαλαξία προς το κέντρο του. Στο εσωτερικό του νέφους Midpoint υπάρχουν επίσης αρκετά σφαιρικά συμπλέγματα πυκνού αερίου και σκόνης που μπορεί να βρίσκονται στα πρόθυρα κατάρρευσης και γέννησης νέων άστρων.Ένα από αυτά, με την ονομασία Knot E, φαίνεται να είναι ένα μικρό αλλά πυκνό νέφος αερίου που διαβρώνεται από την ακτινοβολία γειτονικών άστρων. Τέτοιες δομές ονομάζονται ελεύθερα αιωρούμενα εξατμιζόμενα σφαιρίδια αερίου (frEGGs). Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν επίσης μια νέα πηγή έντονης μικροκυματικής ακτινοβολίας, γνωστή ως maser που μπορεί να αποτελεί περαιτέρω ένδειξη έντονης αστρικής γέννησης μέσα στο νέφος Midpoint.Αλλά δεν βρήκαν μόνο στοιχεία αστρικής δημιουργίας. Μια δομή σε σχήμα κελύφους μέσα στο νέφος φαίνεται να προκλήθηκε από κάποια έκρηξη σουπερνόβα. Η έρευνα της ομάδας υποδηλώνει ότι το νέφος Midpoint είναι καίριας σημασίας για τη ροή ύλης από τον δίσκο του Γαλαξία προς την καρδιά του.Αυτό θα μπορούσε να τροφοδοτήσει τη δημιουργία άστρων στη στερεή κεντρική μπάρα άστρων που περιστρέφεται γύρω από το κέντρο του γαλαξία μας. Παρόμοιες πυκνές δομές άστρων έχουν παρατηρηθεί και σε άλλους ραβδωτούς σπειροειδείς γαλαξίες με ράβδο. Πρόκειται για γαλαξίες που χαρακτηρίζονται από μια κεντρική ράβδο από αστέρες και αέρια, από τα άκρα της οποίας ξεκινούν οι σπειροειδείς βραχίονες. Ο δικός μας γαλαξίας είναι ένας τέτοιος ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας.Η περαιτέρω μελέτη του Midpoint και της γύρω περιοχής θα μπορούσε να προσφέρει σαφέστερη εικόνα για το πώς συγκεντρώνονται τα δομικά στοιχεία των άστρων στο κέντρο των γαλαξιών.«Η δημιουργία άστρων σε γαλαξιακές ράβδους είναι ένα αίνιγμα. Οι ισχυρές δυνάμεις σε αυτές τις περιοχές μπορούν στην πραγματικότητα να καταστείλουν τη δημιουργία άστρων. Όμως τα μπροστινά άκρα αυτών των ράβδων, όπως εκεί όπου βρίσκεται το Midpoint, μπορούν να συγκεντρώσουν πυκνό αέριο και να πυροδοτήσουν νέες γεννήσεις άστρων» » λέει ο Λάρι Μόργκαν από το Green Bank Observatory.«Αυτές οι λωρίδες σκόνης είναι σαν κρυμμένα ποτάμια αερίου και σκόνης που μεταφέρουν υλικό στο κέντρο του Γαλαξία μας. Το νέφος Midpoint είναι ένα σημείο όπου το υλικό από τον γαλαξιακό δίσκο μεταβαίνει στο πιο ακραίο περιβάλλον του γαλαξιακού κέντρου και προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να μελετήσουμε τις αρχικές συνθήκες του αερίου πριν αυτό συγκεντρωθεί στην καρδιά του Γαλαξία» αναφέρει η Μπάτερφιλντ.Το αέριο στο νέφος Midpoint βρίσκεται σε ταραχώδη κατάσταση, η οποία αντικατοπτρίζει τις συνθήκες που επικρατούν στο κέντρο του γαλαξία μας. Αυτή η χαοτική κίνηση μπορεί να προκαλείται είτε από τη ροή υλικού κατά μήκος των λωρίδων σκόνης είτε από συγκρούσεις μεταξύ του Midpoint και άλλων μοριακών νεφών. Καλλιτεχνική απεικόνιση του εντυπωσιακού μοριακού νέφους. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1988684/anakalyfthike-agnostos-trofodotis-aimatos-tis-kardias-toy-galaxia-mas/

Εξωτικά πλάσματα ανακαλύφθηκαν στην τάφρο όπου συνέβη ο μεγα-σεισμός στη Ρωσία. Πρόκειται για μια «όαση» διαφόρων μορφών ζωής που ζουν στην άβυσσο. Επιστήμονες που καταδύθηκαν σε εντυπωσιακά βάθη σε δύο ωκεάνιες τάφρους στον βορειοδυτικό Ειρηνικό ανακάλυψαν ακμάζουσες κοινότητες θαλάσσιων οργανισμών που δεν τρέφονται με οργανική ύλη όπως τα περισσότερα ζώα, αλλά αντλούν ενέργεια μετατρέποντας χημικές ενώσεις. Η μια τάφρος είναι αυτή στην οποία συνέβη ο χθεσινός σεισμός των 8,8 Ρίχτερ.Αυτές οι κοινότητες βασισμένες στη χημειοσύνθεση αποτελούνται κυρίως από σωληνοσκώληκες και όστρακα. Εντοπίστηκαν κατά τη διάρκεια καταδύσεων με επανδρωμένο υποβρύχιο στον βυθό της Τάφρου Κουρίλων-Καμτσάτκα (που προκλήθηκε ο τρομερός σεισμός) και της Τάφρου των Αλεούτιων. Τα πλάσματα αυτά τρέφονται από ρευστά πλούσια σε υδρόθειο και μεθάνιο που αναβλύζουν από τον θαλάσσιο πυθμένα σε αυτόν τον σκοτεινό και παγωμένο κόσμο πολύ πέρα από την εμβέλεια του ηλιακού φωτός.Αυτά τα οικοσυστήματα ανακαλύφθηκαν σε βάθη μεγαλύτερα από το ύψος του Έβερεστ, της ψηλότερης κορυφής της Γης. Το βαθύτερο εντοπίστηκε στα 9,533 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού στην Τάφρο Κουρίλων-Καμτσάτκα, σχεδόν 25% βαθύτερα από οποιαδήποτε προηγούμενη καταγραφή τέτοιων ζώων.«Αυτό που κάνει την ανακάλυψή μας επαναστατική δεν είναι μόνο το μεγαλύτερο βάθος, αλλά και η εντυπωσιακή αφθονία και ποικιλομορφία της χημειοσυνθετικής ζωής που παρατηρήσαμε», δήλωσε ο θαλάσσιος γεωχημικός Μενγκράν Ντου από το Ινστιτούτο Επιστημών και Τεχνολογιών Βυθού (IDSSE) της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών μέλος της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει την ανακάλυψη στην επιθεώρηση «Nature».«Σε αντίθεση με απομονωμένες ομάδες οργανισμών, αυτή η κοινότητα ευδοκιμεί σαν μια ζωντανή όαση στην απέραντη έρημο του βυθού» πρoσέθεσε ο Ντου. Ενώ ορισμένα θαλάσσια όντα έχουν εντοπιστεί σε ακόμη μεγαλύτερα βάθη σχεδόν 11,000 μέτρα στην Τάφρο Μαριάνα αυτά σύμφωνα με τους ερευνητές δεν ήταν χημειοτροφικά. Η ανακάλυψη Στη νέα αυτή έρευνα, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το βαθυσκάφος τους, που ονομάζεται Fendouzhe, για να κατέβουν στη λεγόμενη αβυσσαία ζώνη τα βαθύτερα σημεία των ωκεανών, όπου μία από τις ηπειρωτικών διαστάσεων τεκτονικές πλάκες της Γης γλιστρά κάτω από μια γειτονική της, σε μια διαδικασία που ονομάζεται υποβύθιση.Η αβυσσαία ζώνη είναι ένα βαθύ θαλάσσιο περιβάλλον που εκτείνεται από τα 3,000 έως τα 6,000 μέτρα βάθος, χαρακτηρίζεται από αιώνιο σκοτάδι, συντριπτική πίεση και χαμηλές θερμοκρασίες που φτάνουν τους μείον τέσσερις βαθμούς Κελσίου. Αυτή η ζώνη καταλαμβάνει τη μεγαλύτερη έκταση των ωκεανών, αποτελώντας το σπίτι για εξειδικευμένα είδη οργανισμών που έχουν προσαρμοστεί σε αυτές τις ακραίες συνθήκες, όπως ψάρια με μεγάλα σαγόνια, πιθανώς τυφλά μαλακόστρακα και ψάρια, και οργανισμούς που αναπαράγονται με βραδείς ρυθμούς για εξοικονόμηση ενέργειας«Το περιβάλλον του ωκεανού εκεί κάτω χαρακτηρίζεται από ψύχος, απόλυτο σκοτάδι και έντονη τεκτονική δραστηριότητα» δήλωσε ο γεωλόγος θαλάσσιου περιβάλλοντος Ξιάτον Πένγκ του IDSSE, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Σύμφωνα με τον Πένγκ αυτή η ακραία ζώνη φιλοξενεί «τις βαθύτερες και εκτενέστερες χημοσυνθετικές κοινότητες που είναι γνωστό ότι υπάρχουν στον πλανήτη μας.» Τα νέα οικοσυστήματα που παρατηρήθηκαν κυριαρχούνται από δύο είδη οργανισμών που τρέφονται με χημικά: Σωληνόμορφοι σκώληκες (κόκκινοι, γκρι ή λευκοί) μήκους 20–30 εκατ. Λευκά όστρακα (αχιβάδες) μήκους έως 23 εκατ. Κάποια από αυτά τα είδη, σύμφωνα με τον θαλάσσιο γεωχημικό Μενγκράν Ντου ενδέχεται να είναι εντελώς άγνωστα μέχρι σήμερα. «Παρόλο που ζουν στο πιο σκληρό περιβάλλον, αυτοί οι οργανισμοί κατάφεραν να επιβιώσουν και να ευδοκιμήσουν» λέει ο Ντου. Εικόνα του βαθυσκάφους και της «όασης» ζωής που εντόπισε στην άβυσσο. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1988635/exotika-plasmata-anakalyfthikan-stin-tafro-opoy-synevi-o-mega-seismos-sti-rosia/

Αποστολή της NASA στο Νότιο Πόλο της Σελήνης. Στόχος η εξερεύνηση αλλά και προετοιμασία των επανδρωμένων αποστολών στο φεγγάρι. Η Firefly Aerospace εξασφάλισε συμβόλαιο της NASA ύψους 176,7 εκατ. δολαρίων για μια αποστολή στο Νότιο Πόλο της Σελήνης το 2029. Η αποστολή πραγματοποιείται στο στο πλαίσιο του προγράμματος Commercial Lunar Payload Services (CLPS) της NASA, για να μεταφέρει επιστημονικά φορτία στο Νότιο Πόλο της Σελήνης.Ο Νότιος Πόλος της Σελήνης έχει επιλεγεί όχι μόνο από τη NASA αλλά και άλλες διαστημικές υπηρεσίες ως τόπο προσεδάφισης των σχεδιαζόμενων επανδρωμένων αποστολών στο φυσικό μας δορυφόρο αλλά και δημιουργίας των πρώτων βάσεων εκεί.Στο υπέδαφος του νότιου πόλου της Σελήνης εκτιμάται ότι υπάρχει νερό σε παγωμένη μορφή το οποίο θεωρητικώς τουλάχιστον αν βρεθεί τρόπος απόκτησης και επεξεργασίας του θα μπορεί να προσφέρει όχι μόνο πόσιμο νερό στους αστροναύτες αλλά και παροχή οξυγόνου στις εγκαταστάσεις που θα ζουν καθώς επίσης και καύσιμο για πυραύλους, σκάφη ή οχήματα.Η αποστολή Blue Ghost Mission 4 θα μεταφέρει στη Σελήνη ένα ρομποτικό εξερευνητή της NASA και έναν του Καναδικού Οργανισμού Διαστήματος. Θα μεταφέρει επίσης τρία επιστημονικά όργανα που θα μελετήσουν: * Πόρους της Σελήνης (π.χ. νερό) * Ακτινοβολία * Θερμικές συνθήκες στην επιφάνεια Η αποστολή υποστηρίζει το πρόγραμμα Artemis της NASA και τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές, συμβάλλοντας: * Στην αξιολόγηση των περιβαλλοντικών συνθηκών της Σελήνης * Στην προετοιμασία για βιώσιμη παρουσία ανθρώπου στο φεγγάρι Η NASA στρέφεται όλο και περισσότερο σε ιδιωτικές εταιρείες, όπως η Firefly, για να: * Μειώσει το κόστος * Επιταχύνει την πρόοδο * Αξιοποιήσει την καινοτομία του εμπορικού τομέα. Καλλιτεχνική απεικόνιση της σεληνακάτου και των δύο ρόβερ που θα ταξιδέψουν το 2029 στη Σελήνη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1988244/apostoli-tis-nasa-sto-notio-polo-tis-selinis/

Οι αναμνήσεις ταξιδεύουν στον εγκέφαλο αλλάζοντας νευρώνες. Νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι οι μνήμες περιβάλλοντος δεν είναι στατικές όπως πιστεύαμε. Οι αναμνήσεις μετατοπίζονται στον εγκέφαλο καθώς μεταφέρονται από διαφορετικά σύνολα νευρώνων με την πάροδο του χρόνου σύμφωνα με νέα μελέτη που έγινε σε ποντίκια. Οι νευροεπιστήμονες πίστευαν ότι οι αναμνήσεις για τοποθεσίες και χαρακτηριστικά του περιβάλλοντός μας αποθηκεύονται από συγκεκριμένα «κύτταρα θέσης» (place cells). Αυτά τα κύτταρα, που βρίσκονται στον ιππόκαμπο (μια κρίσιμη περιοχή του εγκεφάλου για τη μνήμη), ενεργοποιούνται όταν ένα θηλαστικό εισέρχεται σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον όπως η πόρτα του σπιτιού του ή ένας καταρράκτης σε ένα μονοπάτι πεζοπορίας.Αυτή ήταν η κρατούσα θεωρία από τη δεκαετία του 1960 όμως όπως λέει ο καθηγητής Ντάνιελ Ντόμπεκ από το αμερικανικό Πανεπιστήμιο Northwestern άρχισε να αμφισβητείται τη δεκαετία του 2010. Το 2013 μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature Neuroscience» έδειξε ότι η απεικόνιση του χώρου στον εγκέφαλο δεν είναι τόσο σταθερή όσο πίστευαν οι επιστήμονες. Αν και ορισμένα κύτταρα ενεργοποιούνταν σταθερά όταν τα ποντίκια έμπαιναν ξανά σε έναν λαβύρινθο, το σύνολο των ενεργών νευρώνων μεταβαλλόταν με την πάροδο του χρόνου. Αυτό το φαινόμενο ονομάστηκε «αντιπροσωπευτική μετατόπιση του ιππόκαμπου».Πολλοί επιστήμονες θεώρησαν τότε ότι οι διαφορές οφείλονταν σε εξωτερικούς παράγοντες (π.χ. διαφορετικές μυρωδιές, ήχοι, ή διαφορετική ταχύτητα των ποντικιών στον λαβύρινθο). Για να το εξετάσουν αυτό με μεγαλύτερη ακρίβεια ο Ντόμπεκ και η ομάδα του σχεδίασαν ένα πείραμα σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας τα αποτελέσματα του οποίου δημοσιεύτηκαν πριν από λίγες μέρες στην επιθεώρηση «Nature». Το πείραμα * Τα ποντίκια περπατούσαν σε έναν διάδρομο (μύλο) που λειτουργούσε σαν χειριστήριο βιντεοπαιχνιδιού. * Γύρω τους υπήρχαν οθόνες που προσομοίωναν έναν σταθερό εικονικό λαβύρινθο. Για να εξαλείψουν τις εξωτερικές μεταβλητές: * Χρησιμοποίησαν κώνο για σταθερή μυρωδιά σε κάθε γύρο * Έπαιζαν λευκό θόρυβο για να εξισορροπήσουν τον ακουστικό χώρο * Παρακολουθούσαν τη δραστηριότητα των κυττάρων του ιππόκαμπου σε πραγματικό χρόνο με τεχνικές που κάνουν τα νευρικά κύτταρα να φωσφορίζουν όταν ενεργοποιούνται. Τι βρήκαν Παρά τον απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλοντα χώρο, οι περισσότερες νευρικές αναπαραστάσεις συνέχιζαν να αλλάζουν με τον χρόνο. Μόνο το 5–10% των καταγεγραμμένων κυττάρων συμπεριφέρονταν σαν «παραδοσιακά» κύτταρα θέσης — δηλαδή, ενεργοποιούνταν σταθερά κάθε φορά.Αυτά τα σταθερά κύτταρα ήταν επίσης τα πιο διεγέρσιμα γεγονός που υποδεικνύει ότι η διεγερσιμότητα ίσως προβλέπει ποια κύτταρα διατηρούν τις αναμνήσεις σταθερές. Οι ερευνητές προτείνουν ότι αυτή η «μετατόπιση» βοηθά τον εγκέφαλο να διαχωρίζει παρόμοιες εμπειρίες μεταξύ τους, ώστε να μπορούμε να τις ανακαλούμε ξεχωριστά. Δηλαδή, ακόμα κι αν επισκεφθείς το ίδιο μέρος πολλές φορές (δουλειά, σχολείο, πάρκο), μπορείς να ξεχωρίσεις τις διαφορετικές επισκέψεις στη μνήμη σου. Με άλλα λόγια, η μετατόπιση αυτή ίσως είναι ένας τρόπος για να παρακολουθεί ο εγκέφαλος τη ροή του χρόνου. Συμπεράσματα * Οι πιο σταθερές αναμνήσεις μπορεί να σχετίζονται με κύτταρα που διατηρούν υψηλή διεγερσιμότητα * Καθώς ο εγκέφαλος γερνά, τα κύτταρα του ιππόκαμπου γίνονται λιγότερο διεγέρσιμα — ίσως αυτό εξηγεί εν μέρει τη φθορά της μνήμης με την ηλικία. * Οι ερευνητές υποθέτουν ότι αν μπορούσαμε να ενισχύσουμε ή να διατηρήσουμε αυτή τη διεγερσιμότητα, θα μπορούσαμε ενδεχομένως να διατηρήσουμε τη μνήμη σε καλύτερη κατάσταση, αλλά αυτό απαιτεί περαιτέρω έρευνα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1987659/oi-anamniseis-taxideyoyn-ston-egkefalo-allazontas-neyrones/

Οι ήπειροι της Γης στεγνώνουν με πρωτοφανή ρυθμο. Άκρως ανησυχητικά ευρήματα από δορυφορικές παρατηρήσεις. Ο πλανήτης μας χάνει γλυκό νερό με πρωτοφανή ρυθμό, όπως αποκάλυψαν δύο δεκαετίες δορυφορικών δεδομένων. Μετρήσεις από τους δορυφόρους των αποστολών GRACE της NASA δείχνουν ότι από το 2002 η επιφάνεια γης πλήττεται από απώλεια νερού και η απώλεια αυτή αυξάνεται κάθε χρόνο κατά μια έκταση διπλάσια από αυτή της Καλιφόρνιας. Η απώλεια αυτή περιλαμβάνει τόσο το επιφανειακό νερό (λίμνες, ποτάμια) όσο και τα υπόγεια ύδατα, που αποτελούν βασική πηγή πόσιμου νερού παγκοσμίως.Έχουν πλέον διαμορφωθεί «υπερ-ξηρές» περιοχές στο βόρειο ημισφαίριο, με τις πιο πληγείσες να βρίσκονται στις δυτικές ακτές της Βόρειας Αμερικής, την Κεντρική Αμερική, τη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοανατολική Ασία. Ως αποτέλεσμα, το 75% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σήμερα σε περιοχές που αντιμετωπίζουν απώλεια γλυκού νερού, με σοβαρές συνέπειες στη γεωργία, την υγιεινή και την ανθεκτικότητα στην κλιματική αλλαγή. Το φαινόμενο επίσης επιδεινώνει την ερημοποίηση περιοχών με ήδη ανεπαρκή βροχόπτωση.Οι επιστήμονες δήλωσαν ότι η απώλεια γλυκού νερού συμβάλλει πλέον περισσότερο στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας από ό,τι το λιώσιμο των παγετώνων. Οι αποστολές GRACE και GRACE Follow-On βασίζονται σε δύο δορυφόρους που μετρούν μικρές αλλαγές στη βαρυτική δύναμη της Γης, καθώς αυτή μεταβάλλεται λόγω των μετακινήσεων νερού κάτω από την επιφάνεια. Οι αλλαγές αυτές αποκαλύπτουν πού και πόσο νερό χάνεται ή συσσωρεύεται.Η μελέτη με επικεφαλής ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα δείχνει πως ακόμη και περιοχές που παλιότερα παρουσίαζαν αυξημένη υγρασία, τώρα είτε ξηραίνονται είτε δεν γίνονται υγρότερες με τον ίδιο ρυθμό όπως πριν. Οι αιτίες και οι συνέπειες Η κακή διαχείριση των υπόγειων υδάτων είναι ο βασικός ένοχος, σύμφωνα με τους επιστήμονες, σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, όπως οι παρατεταμένες ξηρασίες στην Ευρώπη και η τήξη του μόνιμου στρώματος επιφανειακού πάγου (permafrost) στις Αρκτικές περιοχές. Το φαινόμενο επιδεινώθηκε σημαντικά από το 2014, με το ισχυρότερο Ελ Νίνο που καταγράφηκε μέχρι τότε, το οποίο αποδιοργάνωσε το παγκόσμιο κλίμα, προκαλώντας έντονες ξηρασίες, κυκλώνες και ακραίες θερμοκρασίες. Το επόμενο φαινόμενο Λα Νίνα, που προκαλεί συνήθως ψύχρανση, δεν κατάφερε να αντιστρέψει την απώλεια νερού.Οι επιστήμονες τονίζουν ότι η υπεράντληση υπόγειων υδάτων είναι ο βασικότερος παράγοντας επιδείνωσης της κατάστασης, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Καλιφόρνια και προειδοποιούν: «Η εξάντληση των υπόγειων υδάτων δεν μπορεί να αναπληρωθεί σε ανθρώπινη χρονική κλίμακα — συνιστά μια κρίσιμη, αναδυόμενη απειλή για την ανθρωπότητα»Επιπλέον, η απώλεια αυτών των υδάτων απειλεί την παγκόσμια ασφάλεια τροφίμων και νερού. Πρόκειται για ένα διαγενεακό πρόβλημα, λένε οι επιστήμονες, καθώς οι σημερινές πρακτικές αφήνουν τεράστιο κόστος στις επόμενες γενιές. «Η προστασία των υπόγειων υδάτων του κόσμου είναι ζωτικής σημασίας σε έναν πλανήτη που θερμαίνεται και σε ηπείρους που γνωρίζουμε πια ότι ξηραίνονται» αναφέρουν οι ερευνητές στη δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Science Advances». https://www.naftemporiki.gr/techscience/1987653/oi-ipeiroi-tis-gis-stegnonoyn-me-protofani-rythmo/

Άστρο με «σύνδρομο Στοκχόλμης» δραπέτευσε από μαύρη τρύπα και επέστρεψε σε αυτή μετά από δύο χρόνια. Πρόκειται για κοσμικό φαινόμενο που καταγράφεται για πρώτη φορά. Όταν οποιοδήποτε διαστημικό αντικείμενο ή κοσμική ύλη πέσει στα πανίσχυρα βαρυτικά δίχτυα μιας μαύρης τρύπας η τύχη του είναι προδιαγεγραμμένη και το τέλος της ύπαρξης του βέβαιο. Σε μια μοναδική μέχρι σήμερα ανακάλυψη ένα άστρο που είχε παγιδευτεί σε μια μαύρη τρύπα η οποία το… καταβρόχθιζε κατάφερε να ξεφύγει αλλά όπως φαίνεται γύρισε πίσω και η μαύρη τρύπα συνέχισε το γεύμα της από εκεί που το είχε αφήσει.Η ερευνητική ομάδα που παρακολουθούσε τη μαύρη τρύπα εντόπισε πριν από τέσσερα χρόνια δραστηριότητα που παρέπεμπε στην απορρόφηση ενός άστρου από αυτή. Πιο συγκεκριμένα εντόπισε μια έκλαμψη που επιβεβαίωσε ότι πρόκειται από ένα άστρο που είχε πέσει θύμα της μαύρης τρύπας. Επτακόσιες μέρες αργότερα η ερευνητική ομάδα εντόπισε μια ακόμη έκλαμψη στη μαύρη τρύπα και τα μέλη της ομάδας έμειναν έκπληκτα όταν διαπίστωσαν ότι η έκλαμψη αυτή δεν προερχόταν από κάποιο άλλο άστρο που είχε «συλλάβει» η μαύρη τρύπα αλλά από το άστρο που είχαν παρατηρήσει πριν δύο χρόνια το οποίο κανονικά δεν έπρεπε πλέον να υπάρχει.Η ερευνητική ομάδα έδωσε στο φαινόμενο που εντόπισε την κωδική ονομασία AT 2022dbl και υποστηρίζει ότι αυτό που συνέβη είναι ότι το άστρο που είδαν να καταστρέφεται στη μαύρη τρύπα κατάφερε με κάποιο τρόπο να ξεφύγει από αυτή αλλά για άγνωστη αιτία επέστρεψε και άφησε τη μαύρη τρύπα να το… δαγκώσει ξανά.Είναι η πρώτη φορά που η επιστημονική κοινότητα έχει στη διάθεση της απτές αποδείξεις του συγκεκριμένου φαινομένου ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στις έρευνες για τις μαύρες τρύπες. Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι αν το άστρο κατάφερε να επιβιώσει και από τη δεύτερη επαφή του με τη μαύρη τρύπα ή αν η επιστροφή του ήταν τελικά μοιραία για αυτό. Μια πρώτη ένδειξη για το τι συνέβη θα είναι αν οι αστρονόμοι εντοπίσουν σε περίπου 700 μέρες μετά τη δεύτερη έκλαμψη μια ακόμη που να προέρχεται φυσικά από το ίδιο άστρο.Η ερευνητική ομάδα με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters» περιγράφει την ανακάλυψη της και αναφέρει ότι υπολογίζει ότι η μια τρίτη έκλαμψη αν το άστρο είναι ζωντανό θα κάνει την εμφάνιση της κάποια στιγμή στις αρχές του 2026 οπότε έχει ήδη στρέψει και πάλι το ενδιαφέρον της στη περιοχή της μαύρης τρύπας για νέες παρατηρήσεις. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1987230/astro-me-syndromo-stokcholmis-drapeteyse-apo-mayri-trypa-kai-epestrepse-se-ayti-meta-apo-dyo-chronia/

Η NASA θέλει να στείλει σμήνος ελικοπτέρων στον Άρη (βίντεο) Το «ακούραστο» drone που πέταξε στον Κόκκινο Πλανήτη θα ακολουθήσουν όπως φαίνεται νέα πιο εξελιγμένα ιπτάμενα αεροσκάφη. Ένα νέο φιλόδοξο σχέδιο εξερεύνησης του Άρη προτείνει να στείλουμε ένα σμήνος αυτόνομων ελικοπτέρων στον Κόκκινο Πλανήτη.Η ιδέα, που βασίζεται σε τεχνολογίες μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων (UAV) στη Γη, προέρχεται από την εταιρεία AeroVironment της Βιρτζίνια, σε συνεργασία με το Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA, το περίφημο JPL. Το νέο πρόγραμμα ονομάζεται Skyfall και στοχεύει στην αυτόνομη εξερεύνηση του Άρη από αέρος ως προπομπό για τις σχεδιαζόμενες επανδρωμένες αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη.Το Skyfall προβλέπει την απελευθέρωση έξι μικρών ελικοπτέρων κατά τη διάρκεια της ατμοσφαιρικής καθόδου ενός διαστημικού σκάφους στον Άρη χωρίς να απαιτείται κάποια σύνθετη και υψηλού κόστους πλατφόρμα προσεδάφισης. «Το Skyfall σχεδιάστηκε για να αναπτύξει έξι ελικόπτερα εξερεύνησης στον Άρη, τα οποία θα εξετάσουν περιοχές που έχουν επιλεγεί ως κορυφαίοι υποψήφιοι για την πρώτη προσγείωση ανθρώπων στον πλανήτη» αναφέρει η AeroVironment. Τι θα κάνουν τα ελικόπτερα; Κάθε ελικόπτερο θα λειτουργεί αυτόνομα, με τις εξής βασικές αποστολές: * Λήψη υψηλής ανάλυσης εικόνων της επιφάνειας * Συλλογή ραδιοεντοπιστικών δεδομένων για το υπέδαφος * Εντοπισμός υδάτινων ή παγωμένων αποθεμάτων και άλλων πολύτιμων πόρων Αυτές οι πληροφορίες είναι κρίσιμες για την επιλογή ασφαλών και πλούσιων σε πόρους σημείων προσεδάφισης των επανδρωμένων αποστολών. Το Skyfall βασίζεται στην εμπειρία από το drone Ingenuity, το οποίο πέταξε 72 φορές στον Άρη μεταξύ 2021 και 2024, πραγματοποιώντας την πρώτη μηχανοκίνητη πτήση σε άλλον πλανήτη στις 19 Απριλίου 2021.«Με έξι ελικόπτερα, το Skyfall προσφέρει μια οικονομική λύση που πολλαπλασιάζει την εμβέλεια, τα δεδομένα και την επιστημονική έρευνα που μπορούμε να διεξάγουμε» δηλώνει ο Ουίλιαμ Πόμεραντζ, επικεφαλής του διαστημικού τομέα της AeroVironment. Πλεονεκτήματα του Skyfall: Χαμηλότερο κόστος: Χωρίς βαρύ σύστημα προσεδάφισης Αυξημένη ευελιξία: Τα ελικόπτερα λειτουργούν ανεξάρτητα Γρήγορη εξερεύνηση: Μεγαλύτερη κάλυψη σε μικρότερο χρόνο Βελτιωμένη ασφάλεια αποστολών: Καλύτερη κατανόηση του εδάφους και υπεδάφους Η AeroVironment έχει ήδη ξεκινήσει εσωτερικές επενδύσεις και συνεργασία με τη NASA, με στόχο την εκτόξευση του Skyfall το 2028. Μια μακέτα του ελικόπτερου που σχεδιάζεται να σταλεί στον Άρη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1986900/i-nasa-thelei-na-steilei-sminos-elikopteron-ston-ari-vinteo/

Απρόσμενα ευρήματα υποδεικνύουν το Γκραντ Κάνυον ως το λίκνο της ζωής στη Γη. Η ανακάλυψη ανατρέπει την κρατούσα θεωρία για την παρουσία και εξέλιξη της ζωής. Επιστήμονες ανακάλυψαν ένα παράξενο και αρχαίο πλάσμα στο Γκραντ Κάνυον, το οποίο ενδέχεται να αλλάξει όσα γνωρίζουμε για την προέλευση της ζωής στη Γη.Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ εντόπισαν εκατοντάδες μικροσκοπικά απολιθώματα ενός πλάσματος που αποκαλούν «σκουλήκι-πέος» μέσα σε πετρώματα ηλικίας 500 εκατομμυρίων ετών στα τοιχώματα του φαραγγιού στην Αριζόνα. Η ανακάλυψη αποκαλύπτει ότι η περιοχή κάποτε προσέφερε ιδανικές συνθήκες για ταχεία εξέλιξη της ζωής. Το απολιθωμένο πλάσμα έφερε τριχωτά δόντια και είχε τη μοναδική ικανότητα να γυρίζει το στόμα του μέσα έξω για να πιάσει τροφή.Η μελέτη αυτή αντικρούει την κυρίαρχη θεωρία ότι η πρώιμη πολύπλοκη ζωή εξελίχθηκε κυρίως σε σκληρά, φτωχά σε οξυγόνο περιβάλλοντα. Αντίθετα τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι τέτοιες μορφές ζωής αναπτύχθηκαν σε ήρεμες, πλούσιες σε οξυγόνο θάλασσες, περιβάλλον όπου τα μαλακά σώματα σπάνια διατηρούνται λόγω της ταχείας αποσύνθεσης.Οι ερευνητές περιέγραψαν την τοποθεσία στο Γκραντ Κάνυον ως «ζώνη Goldilocks» δηλαδή μια περιοχή παρόμοια με τις ζώνες κατοικησιμότητας στα πλανητικά συστήματα όπου δεν επικρατούν ακραίες συνθήκες αλλά συνθήκες κατάλληλες για να ευνοήσουν την ανάπτυξη και εξέλιξη της ζωής.«Ήταν το καλύτερο κομμάτι γης στον πλανήτη εκείνη την εποχή. Είχες αρκετή τροφή, αρκετό φως και το ιδανικό βάθος. Εκεί η εξέλιξη πραγματικά απογειώθηκε» αναφέρει ο Τζιοβάνι Μουσίνι διδακτορικός φοιτητής Γεωεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science Advances». Η εξελικτική κλιμάκωση Τα ευρήματα ενισχύουν τη θεωρία της εξελικτικής κλιμάκωσης, που υποστηρίζει ότι τα είδη εξελίσσονται όχι μόνο για να προσαρμοστούν στο περιβάλλον τους, αλλά και για να αποκτήσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι άλλων ειδών.Τα απολιθώματα ανακαλύφθηκαν μέσα σε ένα στρώμα ιλύος (πηχτό ίζημα) που ονομάζεται Bright Angel Formation, γνωστό για τα απολιθώματα της Κάμβριας περιόδου στην περιοχή. Εκτιμάται ότι χρονολογούνται από μια εποχή όπου τα πρώτα κύρια ζωικά φύλα μόλις άρχιζαν να εμφανίζονται στη Γη.Τότε, η περιοχή του Γκραντ Κάνυον βρισκόταν κοντά στον ισημερινό και καλυπτόταν από μια ρηχή, πλούσια σε οξυγόνο θάλασσα, βάθους περίπου 40 έως 50 μέτρων, γεμάτη με θρεπτικά συστατικά. Οι μικροοργανισμοί που έκαναν φωτοσύνθεση ενίσχυαν ακόμα περισσότερο τα επίπεδα οξυγόνου, ευνοώντας την εμφάνιση μεγαλύτερων και πιο σύνθετων μορφών ζωής. Η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε πάνω από 1.500 παράξενα μικροσκοπικά απολιθώματα, όπως: Γαρίδες με άκρα κατάλληλα για φιλτράρισμα τροφής. Μαλάκια με αλυσίδες από μικρά δόντια. Σκουλήκια με πολύκλαδες στοματικές δομές Η μελέτη εστιάζει σε μια κατηγορία απολιθωμάτων γνωστών ως “μικροσκοπικά απολιθώματα από άνθρακα” (small carbonaceous fossils – SCFs). Πρόκειται για κατάλοιπα ζώων χωρίς οστά ή κελύφη, που σπάνια διατηρούνται, καθώς συνήθως αποσυντίθενται προτού απολιθωθούν. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, ο λασπώδης θαλάσσιος βυθός τα σκέπασε και τα προστάτευσε, επιτρέποντας εξαιρετική διατήρηση. Οι επιστήμονες μπόρεσαν να δουν μικροσκοπικά δόντια σε γαριδοειδή και λεπτές σειρές δοντιών σε μαλάκια.«Αυτός είναι ένας εντελώς νέος τρόπος να εξετάζουμε τη ζωή της Κάμβριας περιόδου. Βλέπουμε μέρη ζώων που σχεδόν ποτέ δεν διατηρούνται» λέει ο Μουσίνι. Η ανακάλυψη αυτή επαναπροσδιορίζει το πού και πώς ξεκίνησε η πολύπλοκη ζωή, φέρνοντάς μας ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση της εξέλιξης στον αρχέγονο πλανήτη μας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1986898/aprosmena-eyrimata-ypodeiknyoyn-to-gkran-kanyon-os-to-likno-tis-zois-sti-gi/

Η Κίνα προτείνει νέο παγκόσμιο οργανισμό συνεργασίας για την τεχνητή νοημοσύνη. Η Κίνα θέλει η Τεχνητή Νοημοσύνη να είναι ανοιχτά διαμοιραζόμενη και όλες οι χώρες και οι εταιρείες να έχουν ίσα δικαιώματα χρήσης της, δήλωσε ο Λι Η Κίνα δήλωσε το Σάββατο ότι επιθυμεί να δημιουργήσει έναν οργανισμό για την ενίσχυση της παγκόσμιας συνεργασίας στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, τοποθετώντας τον εαυτό της ως εναλλακτική λύση στις ΗΠΑ, καθώς οι δύο χώρες ανταγωνίζονται για επιρροή στην τεχνολογία μετασχηματισμού.Η Κίνα θέλει να βοηθήσει στον συντονισμό των παγκόσμιων προσπαθειών για τη ρύθμιση της ταχέως εξελισσόμενης τεχνολογίας τεχνητής νοημοσύνης και να μοιραστεί τις προόδους της χώρας, δήλωσε ο πρωθυπουργός Λι Τσιάνγκ στο ετήσιο Παγκόσμιο Συνέδριο Τεχνητής Νοημοσύνης στη Σαγκάη.Η κυβέρνηση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ δημοσίευσε την Τετάρτη ένα σχέδιο τεχνητής νοημοσύνης που στοχεύει στην εκτεταμένη επέκταση των εξαγωγών τεχνητής νοημοσύνης των ΗΠΑ σε συμμάχους, σε μια προσπάθεια να διατηρήσει το αμερικανικό πλεονέκτημα έναντι της Κίνας στην κρίσιμη τεχνολογία.Ο Λι δεν κατονόμασε τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά φάνηκε να αναφέρεται στις προσπάθειες της Ουάσινγκτον να εμποδίσει τις προόδους της Κίνας στην τεχνητή νοημοσύνη, προειδοποιώντας ότι η τεχνολογία κινδυνεύει να γίνει το «αποκλειστικό παιχνίδι» μερικών χωρών και εταιρειών.Η Κίνα θέλει η Τεχνητή Νοημοσύνη να είναι ανοιχτά διαμοιραζόμενη και όλες οι χώρες και οι εταιρείες να έχουν ίσα δικαιώματα χρήσης της, δήλωσε ο Λι, προσθέτοντας ότι το Πεκίνο είναι πρόθυμο να μοιραστεί την εμπειρία και τα προϊόντα ανάπτυξης με άλλες χώρες, ιδίως με τον «Παγκόσμιο Νότο». Ο «Παγκόσμιος Νότος» αναφέρεται σε αναπτυσσόμενες, αναδυόμενες ή χώρες με χαμηλότερο εισόδημα, κυρίως στο νότιο ημισφαίριο.Ο τρόπος ρύθμισης των αυξανόμενων κινδύνων της Τεχνητής Νοημοσύνης ήταν μια άλλη ανησυχία, δήλωσε ο Λι, προσθέτοντας ότι τα σημεία συμφόρησης περιλαμβάνουν την ανεπαρκή προσφορά τσιπ Τεχνητής Νοημοσύνης και τους περιορισμούς στην ανταλλαγή ταλέντων.«Συνολικά, η παγκόσμια διακυβέρνηση της Τεχνητής Νοημοσύνης εξακολουθεί να είναι κατακερματισμένη. Οι χώρες έχουν μεγάλες διαφορές, ιδίως σε τομείς όπως οι κανονιστικές έννοιες, οι θεσμικοί κανόνες», είπε. «Θα πρέπει να ενισχύσουμε τον συντονισμό για να διαμορφώσουμε ένα παγκόσμιο πλαίσιο διακυβέρνησης της Τεχνητής Νοημοσύνης που θα έχει ευρεία συναίνεση το συντομότερο δυνατό». Πεδίο διαμάχης η τεχνητή νοημοσύνη Το τριήμερο συνέδριο της Σαγκάης φέρνει κοντά ηγέτες της βιομηχανίας και υπεύθυνους χάραξης πολιτικής σε μια εποχή κλιμακούμενου τεχνολογικού ανταγωνισμού μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών – των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου – με την Τεχνητή Νοημοσύνη να αναδεικνύεται σε βασικό πεδίο μάχης.Η Ουάσινγκτον έχει επιβάλει περιορισμούς στις εξαγωγές προηγμένης τεχνολογίας προς την Κίνα, συμπεριλαμβανομένων των πιο υψηλών τσιπ Τεχνητής Νοημοσύνης που κατασκευάζονται από εταιρείες όπως η Nvidia και εξοπλισμού κατασκευής τσιπ, επικαλούμενη ανησυχίες ότι η τεχνολογία θα μπορούσε να ενισχύσει τις στρατιωτικές δυνατότητες της Κίνας.Παρά τους περιορισμούς αυτούς, η Κίνα συνέχισε να κάνει καινοτομίες στην Τεχνητή Νοημοσύνη, οι οποίες έχουν τύχει στενού ελέγχου από Αμερικανούς αξιωματούχους.Ο υφυπουργός Εξωτερικών της Κίνας, Μα Ζαοξού, δήλωσε σε στρογγυλή τράπεζα εκπροσώπων από περισσότερες από 30 χώρες, συμπεριλαμβανομένων της Ρωσίας, της Νότιας Αφρικής, του Κατάρ, της Νότιας Κορέας και της Γερμανίας, ότι η Κίνα επιθυμεί ο οργανισμός να προωθήσει την πρακτική συνεργασία στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης και εξετάζει το ενδεχόμενο να εγκαταστήσει την έδρα του στη Σαγκάη.Το υπουργείο Εξωτερικών δημοσίευσε στο διαδίκτυο ένα σχέδιο δράσης για την παγκόσμια διακυβέρνηση της Τεχνητής Νοημοσύνης, καλώντας κυβερνήσεις, διεθνείς οργανισμούς, επιχειρήσεις και ερευνητικά ιδρύματα να συνεργαστούν και να προωθήσουν τις διεθνείς ανταλλαγές, μεταξύ άλλων μέσω μιας διασυνοριακής κοινότητας ανοιχτού κώδικα. Παγκόσμιο Συνέδριο για την τεχνητή νοημοσύνη Το συνέδριο Τεχνητής Νοημοσύνης, που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση, συνήθως προσελκύει σημαντικούς παράγοντες του κλάδου, κυβερνητικούς αξιωματούχους, ερευνητές και επενδυτές.Στους ομιλητές του Σαββάτου περιλαμβάνονταν η Αν Μπουβερό, η ειδική απεσταλμένη του Γάλλου προέδρου για την Τεχνητή Νοημοσύνη, ο επιστήμονας υπολογιστών Τζέφρι Χίντον, γνωστός ως «ο Νονός της Τεχνητής Νοημοσύνης», και ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Google, Έρικ Σμιτ.Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Tesla, Έλον Μασκ, ο οποίος τα τελευταία χρόνια εμφανιζόταν τακτικά στην τελετή έναρξης αυτοπροσώπως ή μέσω βίντεο, δεν μίλησε φέτος.Εκτός από τα φόρουμ, το συνέδριο περιλαμβάνει εκθέσεις όπου οι εταιρείες παρουσιάζουν τις τελευταίες καινοτομίες τους.Φέτος, συμμετέχουν περισσότερες από 800 εταιρείες, παρουσιάζοντας περισσότερα από 3.000 προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, 40 μεγάλα γλωσσικά μοντέλα, 50 συσκευές με τεχνητή νοημοσύνη και 60 έξυπνα ρομπότ, σύμφωνα με τους διοργανωτές.Η έκθεση περιλαμβάνει κυρίως κινεζικές εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων των τεχνολογικών γιγάντων Huawei και Alibaba, καθώς και νεοσύστατες επιχειρήσεις όπως η κατασκευάστρια ανθρωποειδών ρομπότ Unitree. Στους δυτικούς συμμετέχοντες περιλαμβάνονται οι Tesla, Alphabet και Amazon. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1986710/i-kina-proteinei-neo-pagkosmio-organismo-synergasias-gia-tin-techniti-noimosyni/

Ερευνητές μετατρέπουν καρχαρίες σε… μετεωρολόγους. Ένας απροσδόκητος σύμμαχος που θα βοηθήσει στη βελτίωση των προβλέψεων για τυφώνες. Τρεις καρχαρίες εξοπλισμένοι με ειδικούς αισθητήρες κολυμπούν στα θερμά νερά του Ατλαντικού συλλέγοντας κρίσιμα δεδομένα για τη συλλογή πληροφοριών που μπορούν σύμφωνα με τους εμπνευστές αυτού του ερευνητικού προγράμματος να βοηθήσουν την καλύτερη πρόβλεψη ακραίων καιρικών φαινόμενων όπως οι τυφώνες.«Ο ωκεανός είναι τόσο τεράστιος, τόσο απέραντος, που στην ουσία είναι απρόσιτος. Όμως, τοποθετώντας αισθητήρες στα ίδια τα ζώα που ζουν εκεί, μπορούμε ουσιαστικά να τα μετατρέψουμε σε κινητούς ωκεάνιους αισθητήρες που συλλέγουν δεδομένα συνεχώς» δήλωσε στην Ουάσιγκτον Ποστ ο Άαρον Κάρλισλ θαλάσσιος οικολογικός ερευνητής του Πανεπιστημίου του Ντέλαγουερ και επικεφαλής της προσπάθειας.Οι καρχαρίες παρακολουθούν τη θερμοκρασία και την αγωγιμότητα του νερού. Οι θερμοκρασίες-ρεκόρ στην επιφάνεια της θάλασσας έχουν συνδεθεί με μεγαλύτερους και ισχυρότερους τυφώνες τα τελευταία χρόνια, αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής που προκαλείται από τον άνθρωπο. Δεν είναι σαφές αν οι καρχαρίες θα πλησιάσουν ποτέ απευθείας έναν τυφώνα. Όμως καταγράφοντας τις θερμοκρασίες, οι επιστήμονες μπορούν να προβλέψουν την ένταση και την πορεία των καταιγίδων που συνδέονται με τους τυφώνες ή τροπικούς κυκλώνες. Τα πλεονεκτήματα Οι καρχαρίες είναι γρηγορότεροι από τα ρομποτικά υποβρύχια, μπορούν να παραμείνουν στο πεδίο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, και κινούνται σε περιοχές δύσκολες στην πρόσβαση. «Οι καρχαρίες είναι πιο γρήγοροι και μπορούν να μείνουν στο νερό για καιρό. Η ελπίδα είναι να συνεργαστούν με τα υπάρχοντα συστήματα παρακολούθησης» εξηγεί η Κάρολαιν Βιερνίκι οικολογική ερευνήτρια και υποψήφια διδάκτορας.Δύο καρχαρίες μάκο (mako) έχουν εξοπλιστεί με αισθητήρες θερμοκρασίας, βάθους και αγωγιμότητας. Οι καρχαρίες μάκο επιλέχθηκαν επειδή ανεβαίνουν συχνά στην επιφάνεια, δίνοντας τη δυνατότητα στους αισθητήρες να στείλουν δεδομένα μέσω δορυφόρου. Είναι επίσης οι γρηγορότεροι καρχαρίες στον ωκεανό, φτάνοντας ταχύτητες άνω των 64 χλμ./ώρα ενώ μπορούν να εκτελέσουν άλματα ύψους 7 μέτρων στον αέρα. Επίσης ένας λευκός καρχαρίας φέρει δορυφορικό αισθητήρα για να εξεταστεί η πιθανή χρήση του είδους σε μελλοντικές μελέτες. Στο μέλλον θα εξεταστούν είδη όπως οι σφυροκέφαλοι και οι φαλαινοκαρχαρίες. Το πρόγραμμα Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ντέλαγουερ, σε συνεργασία με την Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ (NOAA) και το πρόγραμμα παρακολούθησης των ακτών Mid-Atlantic, σχεδιάζουν να εξοπλίζουν δεκάδες καρχαρίες ετησίως και να ενσωματώνουν τα δεδομένα στα υπολογιστικά μοντέλα πρόβλεψης τυφώνων. Μέχρι σήμερα η NOAA χρησιμοποιούσε εναέρια μέσα (Hurricane Hunters) για έρευνες σχετικά με ισχυρές καταιγίδες.Σύμφωνα με το Διεθνές Ταμείο για την Ευημερία των Ζώων (IFAW), 1 στα 3 είδη καρχαριών και σαλαχιών κινδυνεύει με εξαφάνιση. Η υπεραλίευση έχει μειώσει τους πληθυσμούς τους κατά 70% από τη δεκαετία του 1970, με περίπου 100 εκατομμύρια καρχαρίες να σκοτώνονται κάθε χρόνο. Οι ερευνητές τονίζουν ότι οι αισθητήρες δεν έχουν σημαντικές επιπτώσεις στους καρχαρίες και ότι ακολουθούνται αυστηρές διαδικασίες έγκρισης.«Αγαπάμε αυτά τα ζώα και δεν θέλουμε να τα βλάψουμε. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ελαχιστοποιήσουμε την επίδραση από την τοποθέτηση αισθητήρων στα πτερύγιά τους» αναφέρει ο Κάρλισλ. Στιγμιότυπο από την τοποθέτηση των αισθητήρων σε ένα καρχαρία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1986549/ereynites-metatrepoyn-karcharies-se-meteorologoys/

Με ιταλικό ντιζάιν η πρώτη επανδρωμένη βάση στη Σελήνη. Πρόκειται για μια βασική πτυχή του προγράμματος Artemis της NASA. Η αεροδιαστημική εταιρεία Thales Alenia Space (TAS) και η Ιταλική Διαστημική Υπηρεσία ανακοίνωσαν την συνεργασία τους για τη δημιουργία της πρώτης επανδρωμένης βάσης στη Σελήνη που θα αποτελέσει μέρος του προγράμματος Artemis της NASA για την επιστροφή του ανθρώπου στο φεγγάρι.Το πρόγραμμα Artemis εκτός από την κατάκτηση της Σελήνης αντιμετωπίζει τη σεληνιακή επιφάνεια ως πεδίο δοκιμών για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Άρη και έχει εξελιχθεί σε μια πολυεθνική συνεργασία με τη συμμετοχή δεκάδων ιδιωτικών εταιρειών στο πλαίσιο μιας νέας παγκόσμιας διαστημικής κούρσας.Η TAS, κοινοπραξία των εταιρειών Thales (Γαλλία) και Leonardo (Ιταλία), ανέφερε ότι η λεγόμενη Πολυλειτουργική Κατοικήσιμη Μονάδα (Multi-Purpose Habitation module), θα αποτελέσει βασικό στοιχείο για μια μόνιμη ανθρώπινη παρουσία στη Σελήνη και προβλέπεται να εκτοξευθεί από το διαστημικό κέντρο Kennedy της NASA το 2033.«Η μελλοντική σεληνιακή μονάδα εντάσσεται σε ένα μακροπρόθεσμο επενδυτικό όραμα της Ιταλίας, το οποίο της επιτρέπει να διαδραματίζει ολοένα και πιο ηγετικό ρόλο στη νέα διαστημική κούρσα», δήλωσε ο πρόεδρος της ASI, Teodoro Valente.Η μονάδα θα προσφέρει ένα ασφαλές, άνετο και πολυλειτουργικό περιβάλλον για τους αστροναύτες και θα είναι πλήρως συμβατή με άλλα συστήματα του προγράμματος Artemis. Ακόμη και όταν δεν θα φιλοξενεί πληρώματα η μονάδα θα μπορεί να διεξάγει επιστημονικά πειράματα και να διαθέτει δυνατότητα μετακίνησης στην επιφάνεια της Σελήνης.Θα σχεδιαστεί για να έχει ελάχιστη διάρκεια ζωής 10 ετών, με την πρώτη φάση ανάπτυξης να εστιάζει σε τεχνολογίες που θα πρέπει να αντέχουν σε σκληρές περιβαλλοντικές συνθήκες, όπως υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας, μειωμένη βαρύτητα και την παρουσία λεπτής σεληνιακής σκόνης. Μια μακέτα της επανδρωμένης βάσης που θα δημιουργηθεί για τη NASA στη Σελήνη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1986543/me-italiko-ntizain-i-proti-epandromeni-vasi-sti-selini/

Η Ελλάδα με 15 ομάδες στην Παγκόσμια Ολυμπιάδα Ρομποτικής 2025 (WRO) – «The future of Robots» Συνεργασία COSMOTE TELEKOM με WRO Hellas για τη διάδοση του STEM και την ανάπτυξη των ψηφιακών δεξιοτήτων των νέων Το εισιτήριο για την Παγκόσμια Ολυμπιάδα Ρομποτικής 2025 (World Robot Olympiad™) με θέμα «The future of Robots» που θα γίνει στη Σιγκαπούρη έλαβαν 15 ομάδες μαθητών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μετά τον προκριματικό διαγωνισμό της Αθήνας.Ο προκριματικός διοργανώθηκε από τον WRO Hellas, τον Οργανισμό Εκπαιδευτικής Ρομποτικής και Επιστήμης με στρατηγικό συνεργάτη την COSMOTE TELEKOM. Oι ομάδες της ελληνικής αποστολής αξιοποίησαν τεχνητή νοημοσύνη και το Διαδίκτυο των πραγμάτων.Στην Παγκόσμια Ολυμπιάδα Ρομποτικής 2025, οι ομάδες εξερευνούν τον τρόπο με τον οποίο η ρομποτική μπορεί να συμβάλλει στην επίλυση παγκόσμιων προκλήσεων και να βελτιώσει τη ζωή μας. Ανάμεσα στα έργα που ξεχώρισαν στον προκριματικό διαγωνισμό είναι τα: Project A.R.E.S., ρομποτικό όχημα με AI για εξερεύνηση και χαρτογράφηση υπόγειων δομών στον Άρη, το ρομπότ υποστήριξης ηλικιωμένων με χρήση AI, το MarsAquaponics, το ROBO-CLIMA, το DAMATIR, έργο καλλιέργειας φυτών με αισθητήρες και αυτοματισμούς για διαβίωση σε εξωγήινες συνθήκες, καθώς και το Minders Cooker, ένα αυτόνομο ρομπότ-σεφ. Η πορεία των ομάδων προς την Ολυμπιάδα υποστηρίζεται από Ψηφιακή Εκπαιδευτική Πλατφόρμα STEM (Aποθετήριο γνώσης) σε 2 γλώσσες με μαθήματα και εκπαιδευτικό υλικό.H COSMOTE TELEKOM στα έντεκα χρόνια της στρατηγικής συνεργασίας με τον WRO Hellas έχει συμβάλλει σε 60.000 συμμετοχές μαθητών σε 11 Πανελλήνιους Διαγωνισμούς Εκπαιδευτικής Ρομποτικής & STEM, 18.300 συμμετοχές καθηγητών σε δωρεάν οnline σεμινάρια εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων και 1.250 δωρεάν πακέτα εκπαιδευτικού εξοπλισμού σε σχολεία. Οι επωφελούμενοι από τις δράσεις και πρωτοβουλίες για την εκπαιδευτική ρομποτική και το STEM υπολογίζονται συνολικά σε 360.000. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1986533/i-ellada-me-15-omades-stin-pagkosmia-olympiada-rompotikis-2025-wro-the-future-of-robots/

Αστρονόμοι δίνουν ελπίδες ζωής σε εξωπλανήτη που βρίσκεται σε σπιράλ θανάτου με το μητρικό του άστρο (βίντεο) Ο πλανήτης ίσως δεν είναι καταδικασμένος να καταστραφεί αλλά να επιβιώσει με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ένας τεράστιος πλανήτης παγιδευμένος σε μια «σπείρα θανάτου» γύρω από το άστρο του θα μπορούσε να αποκαλύψει σημαντικά μυστικά για τα πλανητικά συστήματα. Ωστόσο η μοίρα αυτού του κόσμου δεν είναι ακόμη οριστική αφού μια νέα μελέτη παρουσιάζει τρία πιθανά σενάρια δύο που κάνουν λόγο για ένα καταστροφικό τέλος και ένα για μία πιθανή «αναγέννηση» του εξωπλανήτη.Ο εξωπλανήτης με την ονομασία TOI-2109b, έχει μάζα πέντε φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία και απέχει περίπου 870 έτη φωτός από το ηλιακό μας σύστημα. Περιστρέφεται τόσο κοντά στο μητρικό του άστρο, TOI-2109, ώστε η διάρκεια του έτους του είναι μόλις 16 ώρες.Αυτά τα χαρακτηριστικά τον κατατάσσουν στην κατηγορία των υπερθερμών Διών (ultrahot Jupiters), μια σπάνια κατηγορία πλανητών που αποτελεί περίπου 1 στους 500 εξωπλανήτες από τους περίπου 5,5 χιλιάδες που γνωρίζουμε. Παρ’ όλα αυτά ο TOI-2109b ξεχωρίζει ακόμη και ανάμεσά τους λόγω της ακραίας εγγύτητας με το άστρο του.«Πρόκειται για έναν υπερθερμό Δία, που βρίσκεται πολύ πιο κοντά στο άστρο του από οποιονδήποτε άλλον γνωστό θερμό Δία. Για να καταλάβετε ο Ερμής έχει σχεδόν έξι χιλιάδες φορές μικρότερη μάζα από τον Δία και όμως χρειάζεται 88 μέρες για να κάνει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Ο TOI-2109b το καταφέρνει σε 16 ώρες» λέει ο Τζέιμι Αλβαράντο Μόντες του Πανεπιστημίου Macquarie στην Αυστραλία. Η «σπείρα θανάτου» Οι ερευνητές μελέτησαν τον πλανήτη χρησιμοποιώντας δεδομένα από διαστημικά τηλεσκόπια, όπως το TESS της NASA και το CHEOPS του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος καταγράφοντας τις διελεύσεις του TOI-2109b μπροστά από το άστρο του από το 2010 έως το 2024. Τα δεδομένα δείχνουν ότι η τροχιά του πλανήτη «φθείρεται», μειώνεται κατά περίπου 10 δευτερόλεπτα μέσα σε τρία χρόνια. Αυτό δείχνει ότι ο πλανήτης πλησιάζει σταδιακά το άστρο του. Τα τρία πιθανά σενάρια για το τέλος του TOI-2109b 1. Καταβρόχθιση από το άστρο Αν η φθορά της τροχιάς του επιταχυνθεί, ο TOI-2109b θα πέσει μέσα στο άστρο του και θα εξαϋλωθεί προκαλώντας ένα έντονο φως, όπως το φαινόμενο ZTF SLRN-2020, όταν ένας αέριος γίγαντας καταστράφηκε από τον ερυθρό γίγαντα αστέρα του. 2. Καταστροφή από παλιρροϊκές δυνάμεις Η βαρυτική αλληλεπίδραση μπορεί να γίνει τόσο ισχυρή που ο πλανήτης θα αρχίσει να παραμορφώνεται, αποκτώντας σχήμα «ντόνατ» μέχρι να διαμελιστεί εντελώς. 3. Αναγέννηση σε έναν νέο πλανήτη Η ακτινοβολία του άστρου ίσως εξατμίσει τα εξωτερικά αέρια στρώματα του πλανήτη μέσω φωτοεξάτμισης, αποκαλύπτοντας έναν βραχώδη πυρήνα. Αν η μάζα του μειωθεί αρκετά μπορεί να γλιτώσει από το όριο Roche και να επιβιώσει ως βραχώδης υπερ-Γη περίπου στο μέγεθος του Ουρανού ή του Ποσειδώνα. Η ομάδα θα συνεχίσει να παρακολουθεί τον TOI-2109b τα επόμενα 3–5 χρόνια για να διαπιστώσει ποιο από τα σενάρια θα επικρατήσει. «Αυτός ο πλανήτης μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε μυστηριώδη αστρονομικά φαινόμενα για τα οποία μέχρι σήμερα δεν έχουμε αρκετά στοιχεία. Θα μπορούσε να μας αφηγηθεί την ιστορία πολλών άλλων ηλιακών συστημάτων» αναφέρει ο Μόντες. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1986122/astronomoi-dinoyn-elpides-zois-se-exoplaniti-poy-vrisketai-se-spiral-thanatoy-me-to-mitriko-toy-astro-vinteo/

Οι αράχνες ήταν κάποτε κάτοικοι των ωκεανών. Νέα μελέτη αποκαλύπτει την υδάτινη καταγωγή των αραχνών. Μια νέα μελέτη ερευνητικής ομάδας του Πανεπιστημίου της Αριζόνα αναφέρει ότι οι αράχνες ενδέχεται να προήλθαν από τον ωκεανό πριν αποφασίσουν να φύγουν από εκεί και να προσαρμοστούν στη ζωή της ξηράς.Οι ερευνητές ανέλυσαν ένα εξαιρετικά καλά διατηρημένο απολίθωμα του Mollisonia symmetrica, ενός εξαφανισμένου είδους της Καμβρίου περιόδου που μέχρι πρότινος θεωρούνταν πρόγονος των πεταλόποδων καβουριών. Ωστόσο τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι η νευρική του δομή μοιάζει περισσότερο με αυτή των σύγχρονων αραχνιδίων, της τάξης ζώων στην οποία ανήκουν οι αράχνες και οι σκορπιοί.Το πρόσθιο τμήμα του σώματος του Mollisonia, γνωστό ως πρόσωμα, διαθέτει ακτινωτά τοποθετημένα συσσωματώματα νεύρων που ελέγχουν πέντε ζεύγη άκρων. Επιπλέον ο μη τμηματοποιημένος εγκέφαλός του στέλνει κοντά νεύρα σε ένα ζεύγος «δαγκάνων» που μοιάζουν με τους κυνόδοντες των σημερινών αραχνών.Το χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί αποφασιστικά το Mollisonia ως πρώιμο αραχνίδιο είναι η μοναδική οργάνωση του εγκεφάλου του, η οποία είναι αντεστραμμένη σε σχέση με τα αρθρόποδα όπως οι καρκινοειδείς και τα έντομα. Αντί για πρόσθια-οπίσθια διάταξη, ο εγκέφαλος έχει οπίσθιο-πρόσθιο προσανατολισμό, όπως στις σύγχρονες αράχνες, γεγονός που ενδέχεται να προσφέρει νευρικές «παρακάμψεις» για αποτελεσματικότερο έλεγχο της κίνησης.Αυτό αμφισβητεί την κυρίαρχη θεωρία ότι τα αραχνίδια διαφοροποιήθηκαν αποκλειστικά αφού οι πρόγονοί τους εγκατέλειψαν το νερό. Τα ευρήματα υποστηρίζουν ότι τα πρώτα αραχνίδια μπορεί να εξελίχθηκαν ενώ ζούσαν ακόμα στη θάλασσα.Καθώς προσαρμόζονταν στη ζωή στη στεριά, είδη παρόμοια με το Mollisonia πιθανώς έτρωγαν πρώιμα έντομα και μυριόποδα και ενδεχομένως επηρέασαν την εξέλιξη των εντόμων, συμπεριλαμβανομένων των φτερών τους ως μέσο άμυνας. Η εξελικτική γραμμή του Mollisonia ενδέχεται να οδήγησε στα σύγχρονα αραχνίδια, όπως οι αράχνες, οι σκορπιοί, οι σολιφουγοί (sun spiders) και οι ουροπηγοί (vinegaroons, whip scorpions). https://www.naftemporiki.gr/techscience/1986103/oi-arachnes-itan-kapote-katoikoi-ton-okeanon/

Το James Webb αποκαλύπτει γεωλογικό χάος στο δορυφόρο του Δία που ίσως υπάρχει ζωή. Τα γεωλογικά φαινόμενα της Ευρώπης παρατήρησε το James Webb. Εντυπωσιακά ευρήματα για τις χημικές και γεωλογικές διεργασίες στο εσωτερικό της Ευρώπης. Η Ευρώπη, ο παγωμένος δορυφόρος του Δία, αποτέλεσε τον πρώτο εξωγήινο κόσμο που υποδείχθηκε η παρουσία υπόγειου ωκεανού θέτοντας υποψηφιότητα για παρουσία της ζωής εκεί. Νέες παρατηρήσεις με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb αποκαλύπτουν την «κρυφή χημεία» του εσωτερικού της με τους ειδικούς να κάνουν λόγο για ένα γεωλογικό… χάος.Για δεκαετίες, οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι η παγωμένη επιφάνεια της Ευρώπης ήταν ένα αμετάβλητο, ήσυχο κέλυφος. Όμως, οι νέες παρατηρήσεις αποκαλύπτουν ότι πρόκειται για έναν δυναμικό κόσμο, που απέχει πολύ από το να είναι «παγωμένος στον χρόνο».«Πιστεύουμε ότι η επιφάνεια είναι αρκετά πορώδης και αρκετά ζεστή σε ορισμένες περιοχές, ώστε να επιτρέπει στον πάγο να ανακρυσταλλώνεται γρήγορα» λέει ο Ρίτσαρντ Καρτράιτ, ειδικός στη φασματοσκοπία στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς Johns Hopkins University, κύριος συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Planetary Science Journal»Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το τι αποκαλύπτει αυτή η επιφανειακή δραστηριότητα για τον υπόγειο ωκεανό της Ευρώπης. Η παρουσία γεωλογικής δραστηριότητας και η συνεχής κυκλοφορία υλικών μεταξύ επιφάνειας και υπεδάφους καθιστούν τις λεγόμενες «χαοτικές περιοχές» (chaos terrains) όπου τεράστια κομμάτια πάγου φαίνεται να έχουν σπάσει, μετακινηθεί και ξαναπαγώσει προς το εσωτερικό της Ευρώπης. Παρατηρήσεις και πειράματα Η μελέτη επικεντρώθηκε σε δύο περιοχές στο νότιο ημισφαίριο της Ευρώπης: Tara Regio και Powys Regio. Η Tara Regio ξεχωρίζει ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες περιοχές του φεγγαριού. Οι παρατηρήσεις του James Webb εντόπισαν κρυσταλλικό πάγο τόσο στην επιφάνεια όσο και βαθύτερα αμφισβητώντας προηγούμενες υποθέσεις σχετικά με την κατανομή του πάγου στην Ευρώπη.Μετρώντας τα φασματικά χαρακτηριστικά αυτών των «χαοτικών» περιοχών, οι επιστήμονες απέκτησαν πολύτιμες πληροφορίες για τη χημεία της Ευρώπης, καθώς και για τη δυνητική της κατοικησιμότητα.«Τα δεδομένα μας δείχνουν ξεκάθαρα ενδείξεις ότι όσα βλέπουμε προέρχονται από το εσωτερικό — ίσως από έναν υπόγειο ωκεανό που βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα κάτω από το παχύ παγοκάλυμμα της Ευρώπης» αναφέρει ο Ουτζουάλ Ραούτ, ερευνητής στο Southwest Research Institute, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Ο Ραούτ και η ομάδα του διεξήγαγαν εργαστηριακά πειράματα για να μελετήσουν πώς παγώνει το νερό στην Ευρώπη, όπου η επιφάνεια βομβαρδίζεται συνεχώς από φορτισμένα σωματίδια από το Διάστημα. Σε αντίθεση με τη Γη, όπου ο πάγος σχηματίζει εξάγωνη κρυσταλλική δομή, η έντονη ακτινοβολία στην Ευρώπη διαταράσσει τη δομή του πάγου, οδηγώντας σε μια άμορφη, μη κρυσταλλική μορφή πάγου γνωστή ως άμορφος πάγος.Τα πειράματα έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στην κατανόηση του πώς αλλάζει ο πάγος με τον χρόνο. Μελετώντας αυτές τις μετατροπές μεταξύ διαφορετικών καταστάσεων, οι επιστήμονες μπορούν να μάθουν περισσότερα για τη δυναμική της επιφάνειας. Σε συνδυασμό με τα νέα δεδομένα του JWST, αυτά τα ευρήματα ενισχύουν τις αποδείξεις ότι ένας τεράστιος, υγρός ωκεανός βρίσκεται κρυμμένος κάτω από την παγωμένη επιφάνεια της Ευρώπης.«Στην ίδια περιοχή βλέπουμε και άλλα ασυνήθιστα στοιχεία, όπως τις καλύτερες ενδείξεις για χλωριούχο νάτριο (αλάτι) που πιθανότατα προέρχεται από τον υπόγειο ωκεανό της Ευρώπης. Επίσης εντοπίζουμε ισχυρές ενδείξεις για διοξείδιο του άνθρακα (CO₂) και υπεροξείδιο του υδρογόνου (H₂O₂). Η χημεία σε αυτή την περιοχή είναι πραγματικά παράξενη και συναρπαστική» αναφέρει ο Καρτράιτ.Αυτές οι περιοχές, με τις ρηγματωμένες επιφάνειες, ενδέχεται να αποτελούν σημεία όπου γεωλογική δραστηριότητα ωθεί υλικό από τα έγκατα προς την επιφάνεια της Ευρώπης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1985668/to-james-webb-apokalyptei-geologiko-chaos-ston-doryforo-toy-dia-poy-isos-yparchei-zoi/

Η Γη μεταμορφώθηκε κάποτε σε… παγάκι και μάλλον βρήκαμε τον ένοχο. Εντοπίστηκαν τα γεωλογικά ίχνη της μετατροπής του πλανήτη μας σε ένα απόλυτα παγωμένο κόσμο Τα τελευταία χρόνια σειρά μελετών έχει υποδείξει την εμφάνιση μιας κρυογονικής περιόδου στη Γη που πάγωσε κυριολεκτικά ολόκληρο τον πλανήτη. Μια νέα μελέτη προσφέρει μια εξήγηση για αυτή την δραματική για τον πλανήτη μας περίοδο της ύπαρξης της.Η Γη έχει ηλικία περίπου 4,5 δισ. ετών και σε αυτή την μακρά περίοδο της ζωής της βιώνει συνεχείς μεταβολές των γεωατμοσφαρικών της συνθηκών. Η στεριά μετακινείται και μετασχηματίζεται ανά μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες εκατ. έτη ενώ συνεχείς είναι και οι κλιματικές μεταβολές. Από τη στιγμή που έκανε την εμφάνιση της η ζωή στη Γη αποδείχθηκε «πολύ σκληρή για να πεθάνει» αφού κατάφερε να επιβιώσει και να προσαρμοστεί σε κάθε περιβάλλον που δημιουργήθηκε στον πλανήτη όσο αντίξοο και μη φιλικό στη ζωή μπορεί να ήταν.Η Γη βίωσε περιόδους πολύ έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας, αυξημένων θερμοκρασιών αλλά και εποχές παγετώνων και σε κάθε περίπτωση η ζωή κατάφερνε κάθε φορά να βρει τρόπους να επιζήσει και όταν οι συνθήκες άλλαζαν και γίνονταν πιο φιλικές σε αυτή προκαλούνταν κάθε φορά μια έκρηξη εμφάνισης νέων ειδών με νέα οικοσυστήματα να κάνουν την εμφάνιση τους σε θάλασσα και στεριά.Πριν από περίπου 720 εκατ. έτη έκανε την εμφάνιση της στη Γη η αποκαλούμενη από τους επιστήμονες «Κρυογονική Περίοδος» κατά την οποία ο πλανήτης πάγωσε σε ποσοστό σχεδόν 100%. Η Γη μετατράπηκε σε μια «χιονόμπαλα» όπως την έχουν χαρακτηρίσει οι ειδικοί. Είναι ενδεικτικό ότι εκείνη την περίοδο οι περιοχές του ισημερινού της Γης είχαν θερμοκρασίες μείον 20 βαθμών Κελσίου.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Journal of Geophysical Research: Planets» ερευνητική ομάδα αποτελούμενη από επιστήμονες των Πανεπιστημίων Χάρβαρντ και Μπέρκλι περιγράφει τις γεωλογικές διεργασίες που έκαναν τη Γη ένα πλανητικό παγάκι. Η ψυχρή συγκυρία Οι ερευνητές υποδεικνύουν ηφαιστειακές εκρήξεις που συνέβησαν περίπου πριν από 720 εκατομμύρια χρόνια και έχουν λάβει την ονομασία εκρήξεις Franklin. Οι εκρήξεις αυτές απελευθέρωσαν τεράστιες ποσότητες φρέσκου ηφαιστειακού πετρώματος, σε μια έκταση που καλύπτει από τη σημερινή Αλάσκα, μέσω του βόρειου Καναδά έως και τη Γροιλανδία.Αντίστοιχης κλίμακας ηφαιστειακές εκρήξεις έχουν συμβεί και σε άλλες περιόδους της ιστορίας της Γης, αλλά αυτή η συγκεκριμένη συνέπεσε με μια ήδη ψυχρή κλιματική περίοδο. Σε συνδυασμό με την απουσία φυτών (δεν είχαν εξελιχθεί ακόμη), οι εκρήξεις αυτές άφησαν εκτεθειμένο ένα τεράστιο στρώμα φρέσκου πετρώματος σε έντονη χημική αποσάθρωση (καιρική διάβρωση).Οι χημικές αντιδράσεις που σχετίζονται με τη διάβρωση αφαιρούν διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Σύμφωνα με κλιματικά μοντέλα, η ταχεία διάβρωση σε τόσο μεγάλη επιφάνεια θα μπορούσε να είχε μειώσει δραστικά τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα οδηγώντας τον πλανήτη σε μια κατάσταση χιονόμπαλας, μια περίοδο κατά την οποία σχεδόν ολόκληρη η Γη καλύπτεται από πάγο.Τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν επίσης ότι παρόμοιες ηφαιστειακές εκρήξεις σε άλλες χρονικές περιόδους δεν κατάφεραν να προκαλέσουν παρόμοιες συνθήκες, είτε επειδή το υπόβαθρο του κλίματος ήταν θερμότερο, είτε επειδή η βλάστηση που υπήρχε τότε επιβράδυνε τον ρυθμό διάβρωσης του πετρώματος. Η Γη ήταν κάποτε μια χιονόμπαλα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1985622/i-gi-metamorfothike-kapote-se-pagaki-kai-mallon-vrikame-ton-enocho/

Οι άνθρωποι ενδέχεται να διαθέτουν ανεκμετάλλευτες «υπερδυνάμεις» από γονίδια που σχετίζονται με τη χειμερία νάρκη. Απρόσμενη ανακάλυψη που ίσως ανοίξει νέους δρόμους αρχικά στην αντιμετώπιση κάποιων ασθενειών. Επιστήμονες εντόπισαν γονίδια που σχετίζονται με τη χειμερία νάρκη στα θηλαστικά και τα οποία υπάρχουν και στους ανθρώπους. Οι ερευνητές αναφέρουν στη μελέτη τους ότι αυτά τα γονίδια μπορούν να αξιοποιηθούν για ιατρικές θεραπείες, όπως η αντιμετώπιση του διαβήτη τύπου 2 ή η νευροπροστασία μετά από εγκεφαλικά επεισόδια. «Η χειμερία νάρκη προσφέρει μια σειρά από βιολογικά σημαντικές υπερδυνάμεις» λέει ο Κρίστοφερ Γκρεγκ καθηγητής γενετικής από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα. Για παράδειγμα, οι σκίουροι μπορούν να αναπτύξουν αναστρέψιμη αντίσταση στην ινσουλίνη, που τους βοηθά να παίρνουν γρήγορα βάρος πριν μπουν σε χειμερία νάρκη, αλλά η αντίσταση αυτή μειώνεται όσο προχωρά η νάρκη. Η καλύτερη κατανόηση αυτού του διακόπτη θα μπορούσε σύμφωνα με τον Γκρεγκ να φανεί χρήσιμη στην αντιμετώπιση της αντίστασης στην ινσουλίνη που χαρακτηρίζει τον διαβήτη τύπου 2.Τα ζώα που πέφτουν σε χειμερία νάρκη προστατεύουν επίσης το νευρικό τους σύστημα από τη ζημιά που θα μπορούσαν να προκαλέσουν απότομες αλλαγές στη ροή αίματος. «Όταν ξυπνούν από τη νάρκη, ο εγκέφαλός τους επαναιματώνεται, κάτι που συνήθως θα προκαλούσε μεγάλη ζημιά, όπως εγκεφαλικό επεισόδιο, αλλά αυτά έχουν αναπτύξει τρόπους για να αποτρέπουν αυτήν τη ζημιά» εξηγεί ο Γκρεγκ που με τους συνεργάτες του πιστεύουν ότι η ενεργοποίηση των σχετικών γονιδίων στους ανθρώπους θα μπορούσε να αποφέρει παρόμοια οφέλη. Οι μοχλοί Σε δύο μελέτες που δημοσιεύτηκαν στις 31 Ιουλίου στο περιοδικό Science, η ερευνητική ομάδα εντόπισε βασικούς «μοχλούς» που ελέγχουν γονίδια που σχετίζονται με τη χειμερία νάρκη, και έδειξαν πώς διαφέρουν ανάμεσα σε ζώα που πέφτουν σε χειμερία νάρκη και σε εκείνα που δεν το κάνουν. Στη συνέχεια, πραγματοποίησαν εργαστηριακά πειράματα σε ποντίκια, στα οποία διέγραψαν αυτούς τους μοχλούς.Παρόλο που τα ποντίκια δεν πέφτουν σε χειμερία νάρκη, μπορούν να εισέλθουν σε μια κατάσταση που ονομάζεται torpor — μια ληθαργική κατάσταση με μειωμένο μεταβολισμό, κίνηση και θερμοκρασία σώματος, που διαρκεί λιγότερο από μια μέρα, μετά από νηστεία τουλάχιστον έξι ωρών. Αυτό τα καθιστά κατάλληλο γενετικό μοντέλο για τη μελέτη των εν λόγω φαινομένων.Χρησιμοποιώντας την τεχνική γονιδιακής επεξεργασίας CRISPR, οι επιστήμονες απενεργοποίησαν πέντε συντηρημένα μη κωδικοποιητικά στοιχεία (CREs) — περιοχές DNA που ρυθμίζουν γονίδια, χωρίς να κωδικοποιούν οι ίδιες για πρωτεΐνες.Τα συγκεκριμένα CREs βρίσκονται κοντά σε μια ομάδα γονιδίων που ονομάζεται FTO locus (fat mass and obesity-related locus), η οποία υπάρχει και στους ανθρώπους. Μεταλλάξεις σε αυτή την περιοχή έχουν συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο παχυσαρκίας και συναφών παθήσεων. Το FTO locus είναι γνωστό ότι επηρεάζει τον μεταβολισμό, την ενεργειακή δαπάνη και τη μάζα σώματος.Απενεργοποιώντας αυτά τα CREs, οι ερευνητές μπόρεσαν να μεταβάλουν το βάρος, τον μεταβολικό ρυθμό και τη συμπεριφορά αναζήτησης τροφής των ποντικιών. Ορισμένες διαγραφές επιτάχυναν ή επιβράδυναν την αύξηση βάρους, άλλες επηρέασαν τον μεταβολικό ρυθμό ή την ταχύτητα με την οποία επανήλθε η θερμοκρασία σώματος μετά το torpor.Η ανακάλυψη αυτή είναι «πολύ ενθαρρυντική», ειδικά επειδή το FTO locus παίζει γνωστό ρόλο στην ανθρώπινη παχυσαρκία, σχολίασε η Κέλι Ντριου, ειδικός στη βιολογία της χειμερίας νάρκης στο Πανεπιστήμιο της Αλάσκας στο Fairbanks.Για παράδειγμα, η διαγραφή του στοιχείου E1 σε θηλυκά ποντίκια τα έκανε να πάρουν περισσότερο βάρος με δίαιτα υψηλή σε λιπαρά. Η διαγραφή του στοιχείου E3 άλλαξε τη συμπεριφορά αναζήτησης τροφής και στα δύο φύλα — δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο έψαχναν για τροφή σε ένα πειραματικό περιβάλλον.«Αυτό δείχνει ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές στη λήψη αποφάσεων και στην αναζήτηση τροφής ανάμεσα σε ζώα που πέφτουν σε χειμερία νάρκη και σε εκείνα που δεν το κάνουν, και ότι τα στοιχεία που εντοπίσαμε μπορεί να σχετίζονται με αυτές τις διαφορές» λέει ο Γκρεγκ. Πολλά ακόμη άγνωστα Οι συγγραφείς των μελετών σημειώνουν ότι τα ευρήματά τους μπορεί να είναι σχετικά και με τους ανθρώπους, καθώς τα γονίδια αυτά δεν διαφέρουν σημαντικά μεταξύ των θηλαστικών. Η βασική διαφορά βρίσκεται στον τρόπο και το χρονισμό της ενεργοποίησης/απενεργοποίησης αυτών των γονιδίων. Ωστόσο, «δεν είναι τόσο απλό όσο να εισάγεις τις ίδιες αλλαγές στο ανθρώπινο DNA» ανέφερε η Τζοάνα Κέλει, ειδικός στη λειτουργική γονιδιωματική από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Τόνισε ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να εισέλθουν σε torpor, γι’ αυτό και χρησιμοποιούνται τα ποντίκια ως μοντέλο.Η Κέλει πρότεινε ότι μελλοντική έρευνα θα πρέπει να συμπεριλάβει ζώα που δεν μπορούν καν να μπουν σε torpor, και να εξετάσει σε βάθος όλες τις επιπτώσεις από τη διαγραφή των CREs. Η Ντριου σημείωσε επίσης ότι το torpor στα ποντίκια προκαλείται από νηστεία, ενώ η πραγματική χειμερία νάρκη βασίζεται σε ορμονικές και εποχικές αλλαγές και στους βιολογικούς ρυθμούς. Έτσι, ενώ τα CREs και τα γονίδια που εντοπίστηκαν πιθανώς αποτελούν μέρος του “μεταβολικού εργαλείου” για την προσαρμογή στη νηστεία, δεν είναι απαραίτητα “ο βασικός διακόπτης” της χειμερίας νάρκης.«Ωστόσο, η αποκάλυψη αυτών των βασικών μηχανισμών σε ένα προσβάσιμο μοντέλο όπως το ποντίκι αποτελεί ανεκτίμητο σκαλοπάτι για την έρευνα του μέλλοντος», είπε η Ντριου. Ο Γκρεγκ υπογράμμισε ότι υπάρχουν ακόμη πολλά που δεν γνωρίζουμε όπως γιατί κάποιες επιπτώσεις ήταν διαφορετικές ανάμεσα σε αρσενικά και θηλυκά ποντίκια ή πώς θα μπορούσε να εκδηλωθεί η αλλαγή στη συμπεριφορά αναζήτησης τροφής στους ανθρώπους. Η ομάδα του σχεδιάζει επίσης να μελετήσει τι θα συμβεί αν διαγράψουν περισσότερα από ένα CREs ταυτόχρονα.Στο μέλλον, ο Γκρεγκ πιστεύει ότι θα μπορούσε να είναι εφικτό να τροποποιήσουμε τη δραστηριότητα των ανθρώπινων «γονιδίων χειμερίας νάρκης» με φάρμακα. Ο στόχος θα ήταν να απολαμβάνουμε τα οφέλη των γονιδίων αυτών όπως η νευροπροστασία χωρίς να χρειάζεται να μπούμε οι ίδιοι σε χειμερία νάρκη. Η χειμερία νάρκη μέσα σε διαστημόπλοια μπορεί να αποδειχθεί το μεγάλο όπλο του ανθρώπου για μακρινά διαστημικά ταξίδια. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1989850/oi-anthropoi-endechetai-na-diathetoyn-anekmetalleytes-yperdynameis-apo-gonidia-poy-schetizontai-me-ti-cheimeria-narki/

Ο διασημότερος διαστημικός κρατήρας έγινε «μοντέλο» αναζήτησης εξωγήινης ζωής. Είναι αυτός που εμφανίζεται στην εμβληματική φωτογραφία Earthrise. Η φωτογραφία «Earthrise» (Ανατολή της Γης) είναι μια από τις πιο εμβληματικές φωτογραφίες που τραβήχτηκαν ποτέ και απεικονίζει τη Γη να ανατέλλει πάνω από την επιφάνεια της Σελήνης, όπως φαίνεται από το διαστημόπλοιο Απόλλων 8. Το σκάφος της αποστολής JUICE που θα εξερευνήσει το σύστημα του Δία χρησιμοποίησε τον κρατήρα ως «εργαστήριο δοκιμών» αναζήτησης εξωγήινης ζωής.Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον αστροναύτη Γουίλιαμ Άντερς στις 24 Δεκεμβρίου 1968 και φωτογραφία πιστώνεται ευρέως με την ώθηση του παγκόσμιου περιβαλλοντικού κινήματος, οδηγώντας στην καθιέρωση της Ημέρας της Γης το 1970.Ο κρατήρας, γνωστός πλέον ως «Anders’ Earthrise», διαμέτρου περίπου 40 χιλιομέτρων βρίσκεται στην αθέατη πλευρά της Σελήνης.Περίπου 60 χρόνια μετά, το ευρωπαϊκό διαστημόπλοιο JUICE (Jupiter Icy Moons Explorer), που προορίζεται να μελετήσει τους παγωμένους δορυφόρους του Δία, χρησιμοποίησε το πέρασμά του από τη Σελήνη για να δοκιμάσει τα επιστημονικά του όργανα, και συγκεκριμένα το ραντάρ RIME, το οποίο προορίζεται να χαρτογραφήσει το υπέδαφος των φεγγαριών του Δία.Καθώς το JUICE περνούσε από τον κρατήρα οι επιστήμονες της ESA απενεργοποίησαν όλα τα άλλα όργανα για να επιτρέψουν στο RIME να συλλέξει δεδομένα χωρίς ηλεκτρονικό «θόρυβο» για 8 λεπτά. Τα δεδομένα από το ραντάρ συγκρίθηκαν με παλαιότερες μετρήσεις της NASA και βοήθησαν στην ανακάλυψη ενός προβλήματος ηλεκτρονικού θορύβου στο ίδιο το διαστημόπλοιο, το οποίο τελικά διορθώθηκε με νέο αλγόριθμο.Η επιτυχής αυτή δοκιμή επιβεβαιώνει ότι το RIME είναι έτοιμο για την κύρια αποστολή του: τη χαρτογράφηση του υπεδάφους των δορυφόρων Ευρώπη, Γανυμήδη και Καλλιστώ, συμβάλλοντας στην αναζήτηση συνθηκών κατάλληλων για ζωή.Το JUICE συνεχίζει την πορεία του, με επόμενο σταθμό την Αφροδίτη, από την οποία θα αντλήσει βαρυτική ώθηση για να φτάσει τελικά στον Δία το 2031. Σκοπός του είναι να πραγματοποιήσει 35 διελεύσεις από τους μεγάλους δορυφόρους του Δία και να τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γανυμήδη από το 2034 έως το 2035. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1989862/o-diasimoteros-exogiinos-kratiras-egine-montelo-anazitisis-exogiinis-zois/

Rocket and Space Corporation Energia Νυχτερινά σύννεφα - σύννεφα στην άκρη του διαστήματος Πρόσφατα, είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω ένα από τα πιο συναρπαστικά ατμοσφαιρικά φαινόμενα - τα νυχτερινά σύννεφα. Δεν πρόκειται για συνηθισμένα σύννεφα που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στον ουρανό. Σχηματίζονται σε υψόμετρο περίπου 80 χλμ., πρακτικά στην άκρη του διαστήματος - στη μεσόσφαιρα.Η καλύτερη στιγμή για να τα παρατηρήσετε είναι το λυκόφως, όταν ο σταθμός εγκαταλείπει τη σκιά της Γης. Στη συνέχεια, λεπτές ασημένιες ρίγες φαίνεται να αστράφτουν πάνω από τον ορίζοντα, αντανακλώντας το ηλιακό φως, αν και είναι ήδη νύχτα στη Γη.Είναι ιδιαίτερα έντονα ορατά πάνω από το βόρειο ημισφαίριο, κατάφερα να τα απαθανατίσω στην περιοχή της Καμτσάτκα και της Σιβηρίας. Ενδιαφέρον γεγονός: τα νυχτερινά σύννεφα είναι τα υψηλότερα σύννεφα που μπορούν να φανούν από τη Γη. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο σχηματισμός τους απαιτεί τα μικρότερα σωματίδια (για παράδειγμα, από μετεωρίτες) και εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες - έως -120 ° C! https://vk.com/rsc_energia?w=wall-230276525_98

Αστρονόμοι βλέπουν live τη γέννηση ενός εξωπλανήτη (βίντεο) Πρόκειται για παρατηρήσεις που επιτυγχάνονται για πρώτη φορά. Μοναδικές εικόνες από το σχηματισμό ενός νέου πλανήτη μελετά ομάδα αστρονόμων γεγονός που φωτίζει και τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος.Ο πλανήτης αυτός περιστρέφεται γύρω από το άστρο HD 135344B, το οποίο βρίσκεται περίπου 440 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Οι εντυπωσιακές λήψεις δείχνουν τον πλανήτη να αρχίζει να διαμορφώνει σπείρες από σκόνη και αέριο γύρω από το μητρικό του άστρο. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι ο πλανήτης είναι περίπου διπλάσιος σε μέγεθος από το Δία και βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από το άστρο του αντίστοιχη με εκείνη του Ποσειδώνα από τον Ήλιο.Οι πλανήτες σχηματίζονται από περιστρεφόμενους δίσκους θερμού υλικού που είναι γνωστοί ως πρωτοπλανητικοί δίσκοι και περιβάλλουν πολύ νεαρά άστρα. Καθώς αρχίζουν να σχηματίζονται οι πλανήτες «σαρώνουν» τις τροχιές τους δημιουργώντας περίπλοκα μοτίβα από δακτυλίους, κενά και σπείρες μέσα στη σκόνη.Αν και οι αστρονόμοι είχαν εντοπίσει τέτοια μοτίβα στο παρελθόν, αυτή είναι η πρώτη φορά που κάποιος καταγράφει αυτή την κοσμική διαδικασία εν εξελίξει. «Δεν θα δούμε ποτέ τον σχηματισμό της Γης, αλλά εδώ, γύρω από ένα νεαρό άστρο 440 έτη φωτός μακριά, ίσως βλέπουμε έναν πλανήτη να γεννιέται σε πραγματικό χρόνο» αναφέρει ο Φραντσέσκο Μάιο υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Η ανακάλυψη Το Very Large Telescope (VLT) του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO) είχε εντοπίσει τα σπειροειδή μοτίβα γύρω από το HD 135344B ήδη από το 2016. Όμως, τότε ο εξοπλισμός δεν ήταν αρκετά ευαίσθητος για να επιβεβαιώσει την παρουσία κάποιου πρωτοπλανήτη μέσα στον δίσκο.Στη νέα μελέτη οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το νέο όργανο υψηλής ανάλυσης ERIS του VLT, το οποίο εντόπισε τον πιθανό πλανήτη στη βάση ενός από τους σπειροειδείς βραχίονες του δίσκου ακριβώς εκεί όπου θα αναμενόταν να βρίσκεται αν όντως προκαλεί τη διαταραχή.Το εντυπωσιακό είναι ότι οι αστρονόμοι κατάφεραν να καταγράψουν φως απευθείας από τον πλανήτη, κάτι που αποτελεί ισχυρή απόδειξη πως οι σπείρες, τα κενά και οι δακτύλιοι που βλέπουμε σε άλλους πρωτοπλανητικούς δίσκους κρύβουν πραγματικούς πρωτοπλανήτες. «Αυτό που κάνει αυτή την ανίχνευση ενδεχομένως σημείο καμπής είναι ότι, σε αντίθεση με πολλές προηγούμενες παρατηρήσεις, μπορούμε να ανιχνεύσουμε άμεσα το σήμα του πρωτοπλανήτη, ο οποίος εξακολουθεί να είναι βαθιά ενσωματωμένος στον δίσκο» λέει ο Μάιο. Αυτές οι παρατηρήσεις είναι πολύτιμες και για την κατανόηση του τρόπου σχηματισμού του δικού μας ηλιακού συστήματος πριν από περισσότερα από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια. Στην εικόνα ο κεντρικός μαύρος κύκλος αντιστοιχεί σε έναν κορωνογράφο, μια συσκευή που μπλοκάρει το φως του άστρου για να αποκαλύψει αμυδρές λεπτομέρειες γύρω του. Ο λευκός κύκλος υποδεικνύει τη θέση του νέου εξωπλανήτη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1984598/astronomoi-vlepoyn-live-ti-gennisi-enos-exoplaniti-vinteo/