Δροσος Γεωργιος

Πλανήτης Άρης: Κινεζικό ρομπότ εντόπισε ενδείξεις κατακλυσμιαίων πλημμυρών. Η πρώτη κινεζική αποστολή στην επιφάνεια του Άρη φαίνεται πως ανακάλυψε νέα στοιχεία για το υγρό παρελθόν του πλανήτη: το ραντάρ του ρομπότ Zhurong εντόπισε στο υπέδαφος ενδείξεις για δύο σαρωτικές αρχαίες πλημμύρες στο βόρειο ημισφαίριο.Η ανακάλυψη έρχεται να προστεθεί στα ευρήματα αποστολών της NASA, τα οποία απέδειξαν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο Άρης διέθετε λίμνες και θάλασσες μέχρι πριν από περίπου 3 δισεκατομμύρια χρόνια, οπότε ο πλανήτης άρχισε να μετατρέπεται στην άνυδρη έρημο που βλέπουμε σήμερα.To Zhurong προσεδαφίστηκε τον Μάιο του 2021 στο Utopia Planitia, τον μεγαλύτερο κρατήρα του Ηλιακού Συστήματος με διάμετρο 3.300 μέτρων, και μέχρι σήμερα έχει διανύσει απόσταση 1.171 μέτρων. To Utopia Planitia καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του βόρειου ημισφαιρίου του Άρη (NASA) Το ρομπότ είναι εξοπλισμένο με γεωραντάρ που εξετάζει το υπέδαφος με ραδιοκύματα σε δύο περιοχές συχνοτήτων: ραδιοκύματα υψηλής συχνότητας που φτάνουν σε βάθος μέχρι 10 μέτρων και ραδιοκύματα χαμηλής συχνότητας που διεισδύουν μέχρι τα 80 μέτρα αλλά προσφέρουν χαμηλότερη ανάλυση εικόνας.Οι μετρήσεις, οι οποίες παρουσιάζονται στο έγκριτο περιοδικό Nature, αποκαλύπτουν ότι κάτω από την επιφάνεια του Utopia Planitia κρύβονται δύο ύποπτα στρώματα, το ένα σε βάθος από 10 έως 30 μέτρα και ένα βαθύτερο στα 30 έως 80 μέτρα.Το ραντάρ δεν μπορεί να διευκρινίσει αν οι σχηματισμοί αυτοί αποτελούνται από πέτρα ή πάγο, θεωρούν όμως πιθανότερο το πρώτο ενδεχόμενο.Και οι δύο σχηματισμοί φαίνεται ότι σχηματίστηκαν όταν μικρές πέτρες κάλυψαν ένα στρώμα από μεγαλύτερους βράχους.Η εξήγηση που προτείνουν οι ερευνητές είναι ότι αυτό συνέβη στη διάρκεια μεγάλων πλημμυρών που συνέβησαν πριν από 3 δισεκατομμύρια χρόνια και πριν από 1,6 δισεκατομμύρια χρόνια.Την εποχή εκείνη ο Άρης είχε πιθανώς χάσει το μεγαλύτερο μέρος του νερού του, διατηρούσε όμως μεγάλους όγκους παγετώνων που θα μπορούσαν να είχαν προκαλέσει την πλημμύρα όταν έλιωσαν, εκτιμά η μελέτη.Για την επιβεβαίωση των συμπερασμάτων απαιτούνται πάντως περαιτέρω μελέτες, οι οποίες μεταξύ άλλων θα αξιοποιήσουν δεδομένα από το ραντάρ του κινεζικού δορυφόρου Tianwen-1, το οποίο έφτασε στον Άρη μαζί με το Zhurong. https://www.in.gr/2022/09/27/b-science/space/planitis-aris-kineziko-rompot-entopise-endeikseis-kataklysmiaion-plimmyron/

Ο ISS δοκίμασε το σύστημα ελέγχου κίνησης του S.P. Κορόλεφ» πριν κατέβει στη Γη Η πτήση των Ρώσων μελών της 67ης μακροχρόνιας αποστολής — των κοσμοναυτών της Roscosmos Oleg Artemiev, Denis Matveev, Sergei Korsakov, Sergei Prokopiev και Dmitry Petelin — συνεχίζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τη Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2022, στο ρωσικό τμήμα του σταθμού, πραγματοποιήθηκαν τα εξής: Προετοιμασία για την επιστροφή στη Γη του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-21 (S.P. Korolev) με το πλήρωμα της 67ης μακροπρόθεσμης αποστολής, που έχει προγραμματιστεί για τις 29 Σεπτεμβρίου 2022 - αποδέσμευση των λυμάτων και της συσκευής υγιεινής (τουαλέτα) στο πλοίο, έλεγχος συστήματος δοκιμής της κίνησης και πλοήγησης του πλοίου πριν από την αποδέσμευση, εκπαίδευση του πληρώματος για την εκτέλεση της κατάβασης, εκπαίδευση αστροναυτών με τη στολή πνευμονοσκεπής "Chibis-M" με τη δημιουργία αρνητικής πίεσης στο κάτω μέρος του σώματος πριν από την κατάβαση στη Γη, επαναφόρτιση υπολογιστών tablet, Τοποθέτηση επιστημονικού εξοπλισμού "Biopolymer" στο πλοίο. Πείραμα "Matryoshka-R" (μελέτη της κατάστασης της ακτινοβολίας στη διαδρομή πτήσης και στο ISS). Πείραμα "Νευροανοσία" (αξιολόγηση της επίδρασης του στρες στην ανοσία και τα συστήματα αντιδραστικότητας στο στρες στο διάστημα). Πείραμα «About Gagarin from Space» (ανοικτή μετάδοση από το ρωσικό τμήμα του ISS μέσω καναλιού ραδιοερασιτεχνικής επικοινωνίας σε επίγειους σταθμούς λήψης ραδιοερασιτεχνών σε όλο τον κόσμο εικόνων, φωτογραφικού υλικού αφιερωμένο στη ζωή και το έργο του πρώτου κοσμοναύτη Yu .A. Gagarin); Πείραμα "Econ-M" (φωτογραφία της Γης για την αξιολόγηση της περιβαλλοντικής κατάστασης). Κλείσιμο μεταβατικών καταπακτών μεταξύ της μονάδας εξυπηρέτησης "Zvezda" και του φορτηγού πλοίου "Progress MS-20". Το υλικό ετοιμάστηκε με τη βοήθεια του Yu.A. Γκαγκάριν https://www.roscosmos.ru/38290/

Οι κοσμοναύτες στον ISS πραγματοποίησαν εκπαίδευση για χειροκίνητη κάθοδο στη Γη Η πτήση των Ρώσων μελών της 67ης μακροχρόνιας αποστολής — των κοσμοναυτών της Roscosmos Oleg Artemiev, Denis Matveev, Sergei Korsakov, Sergei Prokopiev και Dmitry Petelin — συνεχίζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Κατά την περίοδο από 23 έως 25 Σεπτεμβρίου 2022, πραγματοποιήθηκαν τα ακόλουθα στο ρωσικό τμήμα του σταθμού: Προετοιμασία για την επιστροφή στη Γη του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-21 (S.P. Korolev) με το πλήρωμα της 67ης μακροχρόνιας αποστολής, προγραμματισμένη για τις 29 Σεπτεμβρίου 2022 - εκπαίδευση του πληρώματος σε χειροκίνητη ελεγχόμενη κάθοδο στο πλοίο, εκπαίδευση κοσμοναύτες με στολή πεπιεσμένου αέρα "Chibis-M" με δημιουργία αρνητικής πίεσης στο κάτω μέρος του σώματος πριν από την κάθοδο στη Γη, αποθήκευση εξοπλισμού που αφαιρέθηκε και επιστράφηκε στο πλοίο, δειγματοληψία συμπυκνώματος ατμοσφαιρικής υγρασίας από το σύστημα αναγέννησης νερού SRV-K2M για κάθοδο στη Γη με σκοπό την ποιοτική ανάλυση· Επιχειρήσεις μετά την ελλιμενοποίηση του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22 (K.E. Tsiolkovsky) με το πλήρωμα της 68ης μακροχρόνιας αποστολής - εξοικείωση του πληρώματος με τον εξοπλισμό που χρησιμοποιείται σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, ανακατανομή ρόλων και καθηκόντων του πληρώματος σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, αποτροπή μηχανισμών στεγανοποίησης καλύμματα καταπακτής μεταξύ της μικρής ερευνητικής μονάδας Rassvet και του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22, μεταφορά θηκών στο ρωσικό τμήμα του σταθμού, μεταφορά φορτίου από το πλοίο στο ISS, διατήρηση του αναλυτή αερίου στο πλοίο. Εκφόρτωση του φορτηγού πλοίου Progress MS-20· Πείραμα "Διόρθωση" (μελέτη της αποτελεσματικότητας της φαρμακολογικής διόρθωσης του μεταβολισμού των ορυκτών υπό συνθήκες παρατεταμένης έκθεσης στη μικροβαρύτητα). Πείραμα "Νευροανοσία" (αξιολόγηση της επίδρασης του στρες στην ανοσία και τα συστήματα αντιδραστικότητας στο στρες στο διάστημα). Πείραμα "Biofilm" (μελέτη προτύπων σχηματισμού βιοφίλμ σε συνθήκες μικροβαρύτητας). Πείραμα Fagen (προσδιορισμός της επίδρασης της συνδυασμένης ηλιακής και γαλαξιακής ακτινοβολίας στη γενετική συσκευή των βακτηριοφάγων υπό συνθήκες πτήσης στο διάστημα). Πείραμα "Econ-M" (φωτογραφία της Γης για την αξιολόγηση της περιβαλλοντικής κατάστασης). πείραμα "OMIKi-SPK" (αξιολόγηση της κατάστασης της υγείας και των προσαρμοστικών αποθεμάτων ενός ατόμου από ξηρές κηλίδες αίματος χρησιμοποιώντας πρωτεομική, μεταβολομική και λιπιδομική). Πείραμα "Αναγνώριση" (μελέτη της δυναμικής της δομής του ISS υπό διάφορες εξωτερικές επιδράσεις δύναμης, λαμβάνοντας υπόψη τις αλλαγές στη δομοστοιχειωτή δομή του σταθμού). Πείραμα EarthKAM (on-line παρατήρηση της Γης). Εβδομαδιαίος καθαρισμός σταθμού. Συντήρηση του συστήματος υποστήριξης ζωής. Το υλικό ετοιμάστηκε με τη βοήθεια του Yu.A. Γκαγκάριν https://www.roscosmos.ru/38283/

Οι τελευταίες εικόνες του DART πριν την πρόσκρουσή του με τον Δίμορφο. … και η καταγραφή της πρόσκρουσης από γήινα τηλεσκόπια! (νέωτερη ενημέρωση) Η αποστολή DART της NASA πραγματοποίησε με επιτυχια την πρώτη δοκιμή πλανητικής άμυνας με σκοπό την εκτροπή αστεροειδούς. Το διαστημικό σκάφος της NASA, DART συγκρoύστηκε με τον αστεροειδή Δίμορφο (*), προκειμένου να τον εκτρέψει από την πορεία του (διαβάστε σχετικά: Κοιτώντας ψηλά). Αν και ο αστεροειδής δεν αποτελεί πραγματική απειλή για τη Γη, το γεγονός αυτό είναι η πρώτη δοκιμή εσκεμμένης πρόσκρουσης με σκοπό την εκτροπή ενός αστεροειδούς από την τροχιά του, που θα μπορούσε να είναι επικίνδυνος για τον πλανήτη μας. Είναι ένα μικρό βήμα για την ανθρωπότητα για την αντιμετώπιση μιάς μελλοντικής απειλής από αστεροειδή. Ο αστεροειδής Δίδυμος (πάνω αριστερά) και ο δορυφόρος του Δίμορφος, 2,5 περίπου λεπτά πριν από την πρόσκρουση του διαστημικού σκάφους DART με τον Δίμορφο. Η εικόνα λήφθηκε από την κάμερα DRACO του DART, όταν απείχε απόσταση 920 χιλιόμετρα από τον Δίμορφο. Ο Δίδυμος έχει διάμετρο περίπου 780 μέτρα και ο Δίμορφος έχει μήκος περίπου 160 μέτρα. Ο αστεροειδής Δίμορφος όπως φαίνεται από το διαστημόπλοιο DART, έντεκα (11) δευτερόλεπτα πριν από την πρόσκρουση! Το DART κατέγραψε αυτή την εικόνα από απόσταση 68 χιλιομέτρων από τον Δίμορφο. Αυτή ήταν η τελευταία εικόνα που περιείχε ολόκληρο τον Δίμορφο στο οπτικό πεδίο της κάμερας του DART. Η τελευταία πλήρης εικόνα του αστεροειδούς Δίμορφου, που τραβήχτηκε από απόσταση περίπου 12 χιλιόμετρα από τον αστεροειδή και 2 δευτερόλεπτα (!!) πριν την πρόσκρουση. Η εικόνα δείχνει ένα τμήμα του αστεροειδούς που έχει πλάτος 31 μέτρα Η τελική ματιά του DART πριν από την πρόσκρουση. Η φωτογραφία λήφθηκε από αποσταση περίπου 6 χιλιομέτρων από τον αστεροειδή και μόνο 1 δευτερόλεπτο πριν την πρόσκρουση. Η πρόσκρουση του DART σημειώθηκε κατά την διάρκεια της μετάδοσης της εικόνας στη Γη, με αποτέλεσμα μια μερική εικόνα. Βλέπουμε ένα τμήμα του αστεροειδούς που έχει πλάτος 16 μέτρα Σύμφωνα με τη NASA ταχύτητα της πρόσκρουσης ήταν 22.000 χιλιόμετρα ανά ώρα ή 6,1 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο (από τα δεδομένα στις λεζάντες των δυο τελευταίων φωτογραφιών διαπιστώνουμε πράγματι ότι σε ένα δευτερόλεπτο το DART διάνυσε περίπου 6 χιλόμετρα). Το DART λίγες μέρες πριν την πρόσκρουση εκτόξευσε έναν μικροσκοπικό δορυφόρο τύπου CubeSat (LICIACube) ο οποίος θα καταγράψει με τις κάμερές του, LEIA (LICIACube Explorer Imaging for Asteroid) και LUKE (LICIACube Unit Key Explorer), το δραματικό του τέλος. Οι εικόνες αυτές αναμένεται να δημοσιευθούν σε λίγες μέρες. Σε μερικές ημέρες ή και εβδομάδες οι αστρονόμοι χρησιμοποιώντας γήινα και διαστημικά τηλεσκόπια (James Webb και Hubble), θα επιβεβαιώσουν αν η τροχιά του αστεροειδή μεταβλήθηκε. Προς το παρόν το σύστημα τηλεσκοπίων ATLAS κατέγραψε την σύγκρουση DART-Δίμορφου ως εξής: Σύμφωνα με δηλώσεις του Σταμάτιου Κριμιζή στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ: «Με το εν λόγω πείραμα οι επιστήμονες μετρούν πόσο ακριβώς μπορεί να αλλάξει με μια τέτοια κινητική επέμβαση η τροχιά ενός αστεροειδούς, ώστε να προστατευτεί η Γη από τυχόν κινδύνους στο μέλλον. Είναι η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα προσπαθεί να αλλάξει την τροχιά ενός ουράνιου σώματος. Ο μικρός αστεροειδής στον οποίο έγινε η δοκιμή, δεν αποτελούσε κανέναν κίνδυνο για τη Γη, αλλά υπάρχουν περίπου 30.000 αστεροειδείς που έρχονται κοντά στον πλανήτη μας και ανά πάσα στιγμή υπάρχει η δυνατότητα κάποιος να μας χτυπήσει. Έχουμε μια δυνατότητα που δεν είχαν οι δεινόσαυροι πριν 62 εκατ. χρόνια και είδαμε τι έγινε. Το διαστημικό σκάφος DART ήταν εξοπλισμένο με αρκετές νέες τεχνολογίες μεταξύ των οποίων μια ιονική μηχανή που χρησιμοποιούσε το αέριο Ξένον. Ο κ. Κριμιζής εξήγησε ότι η εν λόγω μηχανή μπορεί και αυξάνει την ταχύτητα του διαστημόπλοιου καθώς είναι εν πλω. Η επικινδυνότητα ενός αστεροειδούς που κατευθύνεται προς τη Γη εξαρτάται από το μέγεθός του και το όριο έχει οριστεί στα 140 μέτρα. Αν είναι 140 μέτρα, μπορεί να καταστρέψει μια ολόκληρη πόλη, ας πούμε το λεκανοπέδιο της Αττικής ή το Λονδίνο, και το κρίσιμο σημείο είναι να γνωρίζουν οι επιστήμονες αρκετά χρόνια πριν τον κίνδυνο προκειμένου να μπορέσουν να του αλλάξουν τροχιά». πηγή: https://www.nasa.gov/feature/dart-s-final-images-prior-to-impact (*) Ο Δίδυμος ανακαλύφθηκε το 1996, ενώ ο «σύντροφος» του το 2003. Το όνομα Δίμορφος προτάθηκε από τον αναπληρωτή καθηγητή Κλεομένη Τσιγάνη του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μέλος της αποστολής DART. https://physicsgg.me/2022/09/27/οι-τελευταίες-εικόνες-του-dart-πριν-την-πρ/

NASA: Αποσύρει διαστημικό πύραυλο από την πλατφόρμα εκτόξευσης λόγω του τυφώνα Ίαν. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία (NASA) γνωστοποίησε σήμερα ότι θα αποσύρει τον πύραυλο SLS (Space Launch System) από την πλατφόρμα εκτόξευσης στη Φλόριντα για να τον προστατεύσει από τον επερχόμενο τυφώνα Ίαν, ο οποίος αναμένεται να πλήξει το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι τις επόμενες ημέρες.Η απόσυρση του διαστημικού πυραύλου από την πλατφόρμα εκτόξευσης και η μεταφορά του στο κτίριο συναρμολόγησης (περίπου 8 χιλιόμετρα μακρύτερα) είναι μια περίπλοκη διαδικασία για την οποία απαιτούνται 8-11 ώρες.Η μη επανδρωμένη αποστολή Artemis 1 στη Σελήνη έχει ήδη αναβληθεί δύο φορές λόγω διαρροής καυσίμων. Πρόσφατες δοκιμές έδειξαν ότι οι μηχανικοί της NASA επιδιόρθωσαν τη βλάβη, αλλά οι προβλέψεις των μετεωρολόγων ενόψει της έλευσης του τυφώνα Ίαν στη Φλόριντα προκάλεσαν ανησυχία για το κατά πόσο ο διαστημικός πύραυλος θα μπορούσε να αντέξει τους ισχυρούς ανέμους. https://www.naftemporiki.gr/story/1909177/nasa-aposurei-diastimiko-puraulo-apo-tin-platforma-ektokseusis-logo-tou-tufona-ian

Ανθρωπότητα-Αστεροειδής 1-0 (βίντεο της στιγμής της πτώσης του σκάφους DART στον Δίμορφο) ESA/Science Lab Καλλιτεχνική απεικόνιση της στιγμής της σύγκρουσης του σκάφους DART με τον αστεροειδή. Η πρόσκρουση επιβεβαιώθηκε: διαστημόπλοιο της NASA, της υπηρεσίας διαστήματος των ΗΠΑ, έπεσε εσκεμμένα πάνω σε αστεροειδή με σκοπό να μεταβληθεί η πορεία του με τη δύναμη της κινητικής ενέργειας, κατά τη διάρκεια αποστολής άνευ προηγουμένου με σκοπό να η ανθρωπότητα να μάθει πώς θα προστατευτεί από δυνητική μελλοντική υπαρξιακή απειλή γι’ αυτή.Το σκάφος-καμικάζι, λίγο μικρότερο από αυτοκίνητο, έπεσε με ταχύτητα η οποία ξεπερνούσε τα 20.000 χιλιόμετρα την ώρα πάνω στον αστεροειδή, την ώρα που προβλεπόταν (στις 02:14 ώρα Ελλάδας). Ομάδες της NASA, που βρίσκονταν στο κέντρο ελέγχου αποστολής στο Μέριλαντ, ξέσπασαν σε ζητωκραυγές τη στιγμή της πρόσκρουσης.Λίγα λεπτά νωρίτερα, ο αστεροειδής Δίμορφος, σε απόσταση περίπου 11 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, άρχιζε να μεγαλώνει σιγά-σιγά στις εντυπωσιακές εικόνες που μεταδίδονταν απευθείας από κάμερα το σκάφος. Ήταν ευδιάκριτη η γκρίζα ακανόνιστη επιφάνεια του βράχου.«Εισερχόμαστε σε νέα εποχή, στην οποία δυνητικά έχουμε τη δυνατότητα να προστατευτούμε από την σύγκρουση με επικίνδυνους αστεροειδείς», συνόψισε η Λόρι Γκλέιζ, διευθύντρια πλανητικών επιστημών στη NASA. 6ABC PHILADELPHIA 🛰 DART NASA: Spacecraft successfully slams into an asteroid Ο Δίμορφος έχει διάμετρο 160 μέτρων και δεν εγείρει κανέναν κίνδυνο για τον πλανήτη Γη. Είναι δορυφόρος μεγαλύτερου αστεροειδή, του Διδύμου, και μέχρι τώρα έκανε πλήρη περιστροφή γύρω του σε 11 ώρες και 55 λεπτα. Η NASA θέλει να μειώσει την τροχιά κατά 10 λεπτά, με άλλα λόγια να τον κάνει να πλησιάσει τον Δίδυμο.Θα χρειαστεί αναμονή ημερών ως εβδομάδων προτού οι επιστήμονες να μπορέσουν να επιβεβαιώσουν πως η τροχιά του αστεροειδή πράγματι μεταβλήθηκε. Θα το κάνουν χάρη σε τηλεσκόπια στη Γη, που θα παρατηρήσουν την διακύμανση της τροχιάς του μικρότερου αστεροειδή γύρω από τον μεγαλύτερο μετά την πρόσκρουση.Αν και ο στόχος είναι πολύ λιγότερο θεαματικός σε σύγκριση με τα σενάρια ταινιών επιστημονικής φαντασίας όπως το φιλμ Αρμαγεδδών, αυτή η άσκηση «πλανητικής άμυνας», που βαπτίστηκε DART («βέλος», στα αγγλικά, ακρώνυμο του όρου Double Asteroid Redirection Test) σηματοδοτεί την πρώτη δοκιμή της τεχνικής αυτής. Επιτρέπει στη NASA να κάνει πρόβα για την περίπτωση που αστεροειδής εγείρει μια μέρα απειλή να συγκρουστεί με τη Γη.Το σκάφος ταξίδεψε για περίπου δέκα μήνες, μετά την εκτόξευσή του από την Καλιφόρνια. Για να χτυπήσει στόχο τόσο μικρό όσο ο Δίμορφος, η τελευταία φάση της πτήσης του ήταν εντελώς αυτοματοποιημένη, σαν να επρόκειτο για αυτοκατευθυνόμενο πύραυλο. Τρία λεπτά μετά την πρόσκρουση, δορυφόρος μικρού μεγέθους, περίπου όσου έχει κουτί παπουτσιών, που ονομάζεται LICIACube και αφέθηκε από το σκάφος προτού γίνει η σύγκρουση, επρόκειτο να περάσει σε απόσταση 55 χιλιομέτρων από τον αστεροειδή για να συλλέξει εικόνες.Το εγχείρημα παράλληλα επρόκειτο να παρακολουθείται από τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και James Webb, που επρόκειτο να εντοπίσουν το σύννεφο σκόνης ώστε να μπορέσει να υπολογιστεί η ποσότητα της ύλης που εκτινάχθηκε. Θα επιτραπεί επίσης να κατανοηθεί καλύτερα η σύνθεση του Δίμορφου, που είναι αντιπροσωπευτικός αστεροειδών που απαντώνται συχνά, άρα να αποτιμηθεί η αποτελεσματικότητα της μεθόδου. Η εκτίμηση της «ζημιάς» Το ευρωπαϊκό σκάφος Ήρα, που αναμένεται να εκτοξευτεί το 2024, θα παρατηρήσει από κοντά τον Δίμορφο το 2026, για να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις της πρόσκρουσης και να μετρηθεί, για πρώτη φορά, η μάζα του αστεροειδούς. Οι αστεροειδείς έχουν επιφυλάξει εκπλήξεις για τους επιστήμονες στο παρελθόν. Το 2020, το αμερικανικό σκάφος Osiris-Rex παρεισέφρησε βαθύτερα από ό,τι αναμενόταν στην επιφάνεια του αστεροειδή Μπένου. Η ακριβής σύνθεση του Δίμορφου δεν είναι γνωστή μέχρι στιγμής.«Αν ο αστεροειδής αντιδράσει στην πρόσκρουση του DART με τρόπο εντελώς απρόβλεπτο, αυτό μπορεί να μας οδηγήσει να επανεξετάσουμε αν η κινητική πρόσκρουση είναι τεχνική που μπορεί να έχει γενική εφαρμογή», επισήμανε ο Τομ Στάτλερ, επιστημονικός επικεφαλής της αποστολής.Πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, οι δεινόσαυροι εξαλείφθηκαν εξαιτίας της σύγκρουσης αστεροειδούς μεγέθους 10 χιλιομέτρων με τη Γη. Σχεδόν 30.000 αστεροειδείς κάθε μεγέθους έχουν καταλογογραφηθεί (σχετικά) κοντά στη Γη. Σήμερα, κανένας από τους γνωστούς αστεροειδείς δεν απειλεί τον πλανήτη μας, τουλάχιστον για τα επόμενα 100 χρόνια. Εκτός αν δεν έχει καταγραφεί ακόμα.Αυτοί που έχουν μέγεθος ενός χιλιομέτρου και πλέον έχουν καταγραφεί πρακτικά όλοι, λένε επιστήμονες. Όμως προσθέτουν ότι δεν είναι καταγεγραμμένο παρά μόλις το 40% των αστεροειδών μεγέθους 140 μέτρων και πλέον, που μπορούν να προκαλέσουν καταστροφή σε μεγάλες περιοχές. «Το σημαντικότερο καθήκον μας είναι να βρούμε» όσους δεν έχουν εντοπιστεί, τόνισε ο Λίντλι Τζόνσον, ειδικός για την πλανητική άμυνα στη NASA. Όσο συντομότερα βρεθούν, τόσο περισσότερο χρόνο να έχουν οι ειδικοί για να καταρτίσουν σχέδιο άμυνας. Το πείραμα DART είναι το πρώτο, κρίσιμο βήμα ως προς αυτό, εξηγεί ο κ. Τζόνσον. «Είναι περίοδος που προκαλεί μεγάλο ενθουσιασμό (…) για τη διαστημική ιστορία και ακόμη και για την ιστορία της ανθρωπότητας». . https://www.naftemporiki.gr/story/1909217/anthropotita-asteroeidis-1-0-binteo-tis-stigmis-tis-ptosis-tou-skafous-dart-ston-dimorfo

Σταμάτης Κριμιζής: Η σύγκρουση με αστεροειδή είναι αναπόφευκτη Ο διαστημικός επιστήμονας μιλάει για το πείραμα «DART» της NASA που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη: ένα διαστημόπλοιο θα συγκρουστεί με δορυφόρο του αστεροειδούς Δίδυμος, με σκοπό να αλλάξει την τροχιά του • Στόχος να διαπιστωθεί πόσο είναι εφικτό να αλλάξει η τροχιά ενός αστεροειδούς που βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη Η σύγκρουση θα γίνει με ταχύτητα 21.000 χιλιομέτρων την ώρα και θα αποτελέσει έναν μοναδικό σταθμό στην ανθρώπινη ιστορία: οι επιστήμονες θα έχουν παρέμβει στην αδιασάλευτη πορεία του Σύμπαντος. Αύριο, στις 02.14 τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας, τo «DART» (Double Asteroid Redirection Test), ένα διαστημόπλοιο βάρους 600 κιλών που εκτοξεύτηκε από τη Γη στις 24 Νοεμβρίου 2021, θα συγκρουστεί με τον Δίμορφο, έναν δορυφόρο του αστεροειδούς Δίδυμος, με σκοπό να αλλάξει την τροχιά του Διδύμου. Στόχος των ερευνητών είναι να διαπιστώσουν κατά πόσο είναι εφικτό να αλλάξουν την τροχιά και την ταχύτητα ενός αστεροειδούς που βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη· και με τον τρόπο αυτό να αποτρέψουν σενάρια μεγάλης καταστροφής για τον πλανήτη μας.Τα αποτελέσματα του αυριανού πειράματος, το οποίο χρηματοδοτείται από τη NASA, θα μετρηθούν επί τόπου από το διαστημόπλοιο «DART» αλλά και με τηλεσκόπια από τη Γη.Πόσο πιθανό είναι, όμως, να συγκρουστεί ένας αστεροειδής με τον πλανήτη μας τα επόμενα 100 χρόνια; «Η σύγκρουση αυτή είναι απολύτως βέβαιη. Θα γίνει», απαντά στα «ΝΕΑ» ο πολυβραβευμένος επιστήμονας του Διαστήματος Σταμάτης Κριμιζής, ο άνθρωπος που πριν από 22 χρόνια άνοιξε με την έρευνά του τον δρόμο για το αυριανό πείραμα. «Το θέμα είναι με τι μεγέθους αστεροειδή θα γίνει η σύγκρουση. Η τελευταία σχεδόν σύγκρουση, δηλαδή η έκρηξη ενός αστεροειδούς στην ατμόσφαιρα της Γης, ο οποίος είχε διάμετρο γύρω στα 20 μέτρα, έγινε πάνω από το Τσελιαμπίνσκ της Ρωσίας στις 15 Φεβρουαρίου του 2014. Η έκρηξη που τη συνόδευσε ήταν ισοδύναμη με 400-500 χιλιοτόνους ΤΝΤ, δηλαδή περίπου 25 φορές μεγαλύτερη από την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα», εξηγεί και προσθέτει: «Επίσης, το 1908 μια έκρηξη που ισοδυναμούσε με 10 μεγατόνους έγινε πάνω από το Τουνγκούσκα της Σιβηρίας και ισοπέδωσε 2.150 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ευτυχώς σε σχετικά ακατοίκητη περιοχή». Θέμα αριθμών Η σύγκρουση κάποιου αστεροειδούς με τη Γη, όπως εξηγεί ο Σταμάτης Κριμιζής, είναι θέμα αριθμών. «Μέχρι σήμερα έχουν ταυτοποιηθεί περισσότεροι από 10.000 αστεροειδείς με διάμετρο μεγαλύτερη των 140 μέτρων, οι οποίοι διασχίζουν την τροχιά της Γης, δηλαδή υπάρχει η δυνατότητα να συγκρουστούν μαζί της. Την ίδια στιγμή, υπολογίζεται ότι υπάρχουν τουλάχιστον άλλοι 25.000 αστεροειδείς αυτού του μεγέθους που δεν έχουν παρατηρηθεί ακόμα. Αρα, ο συνολικός αριθμός, αν συμπεριλάβουμε αστεροειδείς όλων των μεγεθών, είναι πάνω από 30.000 μέχρι σήμερα και καθημερινά καταμετρούνται ακόμη περισσότεροι. Από αυτούς, πάνω από 855 έχουν διάμετρο ενός χιλιομέτρου…».Αστεροειδείς τέτοιου μεγέθους μπορεί να αποβούν επικίνδυνοι για τη ζωή στον πλανήτη μας. «Αυτοί που έχουν διάμετρο πάνω από ένα χιλιόμετρο μπορεί να γίνουν καταστρεπτικοί για ολόκληρη τη Γη, αλλά οι πιθανότητες υπολογίζονται σε μία σύγκρουση κάθε 500.000 χρόνια. Συγκρούσεις με αστεροειδείς διαμέτρου 60 μέτρων υπολογίζεται ότι γίνονται μία κάθε 1.300 χρόνια κ.ο.κ.», λέει ο Σταμάτης Κριμιζής. «Πάντως, αν μιλάμε για έναν αστεροειδή διαμέτρου 30 μέτρων, η πιθανότητα σύγκρουσης με τη Γη μπορεί να φτάνει το 100% τα επόμενα 100 χρόνια, αν όμως μιλάμε για διάμετρο 140 μέτρων, πέφτει στο 10%». Προετοίμασε το έδαφος Ο ίδιος έχει ηγηθεί και συμμετάσχει με όργανά του στην εξερεύνηση και των εννέα κλασικών πλανητών του ηλιακού μας συστήματος. Και προετοίμασε το έδαφος, μαζί με την επιστημονική του ομάδα στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins των ΗΠΑ, για το αυριανό πείραμα που υπόσχεται να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τους αστεροειδείς που διασχίζουν την τροχιά της Γης.«Εχω ζήσει με αυτό το πείραμα τα τελευταία 20-25 χρόνια της ζωής μου», περιγράφει ο Σταμάτης Κριμιζής, ο οποίος είναι μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και ομότιμος διοικητής Διαστημικών Προγραμμάτων της ΝΑSΑ στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins των ΗΠΑ, όπου κατασκευάστηκε το διαστημόπλοιο «DART». «Οταν διοικούσα τα διαστημικά προγράμματα της NASA στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, η ομάδα μου έφτιαξε το πρώτο διαστημόπλοιο – δορυφόρο ενός αστεροειδούς, του αστεροειδούς Eros. Αυτό έγινε το 2000, ενώ το 2001 προσπαθήσαμε και καταφέραμε να προσεδαφίσουμε αυτόν τον δορυφόρο – παρότι δεν ήταν κατασκευασμένος για κάτι τέτοιο – ώστε να αποδείξουμε ότι είναι δυνατό να ωθήσουμε έναν αστεροειδή σε διαφορετική τροχιά. Για να γίνει η διπλή ανακατεύθυνση, αυτό που επιχειρείται με το αυριανό πείραμα, χρειάστηκαν 20 χρόνια», συνεχίζει. Αλλωστε, η προσεδάφιση του διαστημοπλοίου «NEAR» στον αστεροειδή Eros το 2001 οδήγησε τη ΝΑSA να ιδρύσει το Γραφείο Πλανητικής Προστασίας που χρηματοδοτεί τώρα την αποστολή «DART». Τόσο το «NEAR» όσο και το «DART» σχεδιάστηκαν, εκτοξεύθηκαν και ελέγχονται από το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής (APL) του Johns Hopkins, στο οποίο ο Σταμάτης Κριμιζής είχε την ευθύνη της Διοίκησης Διαστημικών Προγραμμάτων για 14 χρόνια, από το 1990 μέχρι το 2004. Ποιος είναι ο Δίμορφος Αξίζει να σημειωθεί πως ο Δίμορφος είναι ένας αστεροειδής που ανακαλύφθηκε το 2003 και βαφτίστηκε τον Ιούνιο του 2020 από το… Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Την ονομασία του – η οποία εγκρίθηκε από τη Διεθνή Αστρονομική Ενωση και ανακοινώθηκε επισήμως από την IAU, τη NASA και την ESA – εμπνεύστηκε ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ Κλεομένης Τσιγάνης εξαιτίας των «μορφολογικών μεταβολών που θα υποστεί με την πρόσκρουση του «DART»», όπως είχε εξηγήσει ο ίδιος τότε, μιλώντας στα «ΝΕΑ». «Ο Δίμορφος θα γίνει το πρώτο ουράνιο σώμα στην Ιστορία που θα είναι γνωστό στον άνθρωπο με δύο διαφορετικές μορφές: αυτή που θα αντικρίσει η αποστολή «DART» πριν από την πρόσκρουσή της σε αυτό, και η μεταγενέστερη, την οποία θα «δει» η ευρωπαϊκή αποστολή «Hera» το 2024».Ο Σταμάτης Κριμιζής εξηγεί πως «το αυριανό πείραμα θα στεφθεί από επιτυχία αν η τροχιά του Διδύμου αλλάξει αισθητά, ώστε να μπορεί να προβλεφθεί η απαιτούμενη ώθηση αν στο μέλλον κάποιος μεγάλος αστεροειδής – διαμέτρου μεγαλύτερης των 140 μέτρων – παρατηρηθεί σε συγκρουσιακή τροχιά με τη Γη. Σε αυτήν την περίπτωση, θα εκτοξευθεί διαστημόπλοιο με κατάλληλο εξοπλισμό ώστε να αποτρέψει τη σύγκρουση. Πλέον θα έχουμε τη δυνατότητα να αμυνθούμε ως Γη, σε αντίθεση με την εποχή όταν χτύπησε ο αστεροειδής που αφάνισε τους δεινόσαυρους, πριν από 62 εκατομμύρια χρόνια – τότε δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα», σημειώνει.Κι αν μέχρι πρότινος το να αλλάξουν οι άνθρωποι την τροχιά ενός αστεροειδούς ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, πλέον οι δυνατότητες της επιστήμης μοιάζουν ανεξάντλητες… «Ο έλεγχος της τροχιάς ενός αστεροειδούς είναι σχετικά εύκολος και τώρα με το πείραμα του «DART» θα έχουμε μια καλή πληροφόρηση για τις λεπτομέρειες, με αριθμούς. Αλλωστε, είχαμε καταφέρει να προσεδαφίσουμε το διαστημόπλοιο «NEAR» το 2001 στον αστεροειδή Eros και αποδείξαμε ότι είναι εφικτό», περιγράφει ο Σταμάτης Κριμιζής και καταλήγει: «Ομως ο συνολικός έλεγχός μας στο περιβάλλον της Γης είναι αμφίβολος και η κλιματική αλλαγή είναι ένα παράδειγμα που το αποδεικνύει…». https://www.tanea.gr/2022/09/27/interviews/stamatis-krimizis-i-sygkrousi-me-asteroeidi-einai-anapofeykti/

Υποβρύχια ασύρματη κάμερα χωρίς μπαταρίες. Ερευνητές του Πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ δημιούργησαν την πρώτη υποθαλάσσια κάμερα χωρίς μπαταρίες, η οποία τροφοδοτείται από διάφορα ηχητικά κύματα μέσα στο νερό, όπως αυτά που παράγονται από διερχόμενα πλοία ή ψάρια. Η καινοτόμος αυτόνομη κάμερα τραβάει έγχρωμες φωτογραφίες ακόμη και στο σκοτεινό περιβάλλον κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ μεταδίδει ασύρματα τις φωτογραφίες μέσω του νερού.Δεν χρειάζεται μπαταρίες ως πηγή ενέργειας, καθώς – χάρη σε ειδικά πιεζοηλεκτρικά υλικά – μετατρέπει σε ηλεκτρική ενέργεια την μηχανική ενέργεια από τις δονήσεις των ηχητικών κυμάτων που ταξιδεύουν μέσω του νερού. Η κάμερα χρησιμοποιεί επίσης τα ηχητικά κύματα για να στείλει τα δεδομένα σε έναν δέκτη εκτός νερού, ο οποίος αναδημιουργεί την εικόνα.Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι πάνω από το 95% των ωκεανών της Γης δεν έχουν ποτέ παρατηρηθεί, κάτι που σημαίνει ότι ξέρουμε περισσότερα για τη Σελήνη παρά για τους ωκεανούς του πλανήτη μας. Μια δυσκολία είναι μέχρι σήμερα η τροφοδότηση μιας υποθαλάσσιας κάμερας για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτι που απαιτεί ενσύρματη σύνδεση με κάποιο ερευνητικό πλοίο ή αποστολή σκάφους για την περιοδική επαναφόρτιση των μπαταριών της.Η νέα φωτογραφική μηχανή αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για το ξεπέρασμα αυτού του προβλήματος, καθώς είναι περίπου 100.000 φορές πιο ενεργειακά αποδοτική από κάθε άλλη υποθαλάσσια κάμερα. Καθώς δεν χρειάζεται δική της πηγή ενέργειας, μπορεί να λειτουργήσει συνεχώς επί αρκετές εβδομάδες και έτσι θα επιτρέψει στους επιστήμονες να μελετήσουν άγνωστες έως τώρα περιοχές των ωκεανών, αναζητώντας νέα είδη ψαριών, θαλάσσια ρύπανση, επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής κ.α.Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Φαντέλ Αντίμπ του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης των Υπολογιστών και μέλος του Εργαστηρίου Media Lab του ΜΙΤ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», σχεδιάζουν να βελτιώσουν περαιτέρω τη συσκευή τους, ώστε να αυξήσουν τη μνήμη της και να μπορεί να τραβήξει υποθαλάσσιο βίντεο. Δεν είναι παράξενο που η ανάπτυξη της κάμερας χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από το Γραφείο Ερευνών του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. https://physicsgg.me/2022/09/26/υποβρύχια-ασύρματη-κάμερα-χωρίς-μπατ/

Ο Γιούρι Μπορίσοφ για τη συμμετοχή της Ρωσίας στο έργο ISS μετά το 2024 Την Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2022, μετά την επιτυχή εκτόξευση και πρόσδεση στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22 με το πλήρωμα της 68ης μακροχρόνιας αποστολής, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη Τύπου στο Μπαϊκονούρ, στην οποία ο Γιούρι Μπορίσοφ , Γενικός Διευθυντής της Roscosmos State Corporation, μίλησε για τη συμμετοχή της Ρωσίας στο έργο ISS μετά το 2024 και τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων με τον επικεφαλής της αντιπροσωπείας της NASA, Kenneth Bowersox. Σχετικά με τη συμμετοχή της Ρωσίας στο έργο ISS «Η Ρωσία εκπληρώνει πάντα αυστηρά τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Είχαμε μια συνομιλία με τον Kenneth Bowersox σχετικά με τη συνέχιση των εργασιών στο έργο ISS. Το σχέδιό μας είναι να το δουλέψουμε μέχρι το 2024. Στη συνέχεια, ανάλογα με την κατάσταση του ISS, θα συνεχίσουμε τη συμμετοχή μας σε αυτό το διεθνές έργο με μεγάλη πιθανότητα μέχρι το 2028. Και τότε όλα θα εξαρτηθούν, πρώτα από όλα, από την τεχνική κατάσταση του σταθμού». Σχετικά με τις διαπραγματεύσεις με την αντιπροσωπεία της NASA «Σημειώσαμε τη σημασία των διασταυρούμενων πτήσεων στο πλαίσιο της συμφωνίας που υπογράφηκε τον Ιούλιο του 2022. Πιστεύω ότι αυτή είναι μια πρακτική προς το συμφέρον και των δύο μερών, η οποία διασφαλίζει την ασφαλή εργασία των πληρωμάτων στον ISS. Η τεχνική είναι πολύπλοκη, όλα είναι πιθανά. Το cross-flying θα φέρει κάποια αξιοπιστία σε αυτή τη διεθνή αποστολή. Μοιραστήκαμε σχέδια για επανδρωμένα προγράμματα. Οι συνάδελφοι μας μίλησαν για το σεληνιακό πρόγραμμα. Συμφωνήσαμε ότι σε κάθε περίπτωση, στο μέλλον θα είναι απαραίτητο να προβλεφθούν όλα τα τεχνικά μέτρα για τη διασφάλιση της ασφάλειας των πληρωμάτων σε τροχιά. Σχετικά με τις πτήσεις των Ρώσων κοσμοναυτών στο αμερικανικό διαστημόπλοιο Starliner «Θα είμαστε πάντα ευπρόσδεκτοι όταν εμφανίζονται νέα πλοία. Αλλά υπάρχουν ορισμένοι κανόνες: πρέπει να συλλέξετε στατιστικά στοιχεία αξιοπιστίας - πρόκειται για τουλάχιστον τρεις πτήσεις. Σχετικά με την προηγούμενη εκτόξευση και ελλιμενισμό του Soyuz MS-22 «Η εκτόξευση, η πτήση και ο ελλιμενισμός ήταν εκπληκτικά φυσιολογικές, χωρίς οποιεσδήποτε αποχρώσεις. Έχω ήδη μιλήσει με το πλήρωμα, έχουν ήδη ισοφαρίσει την πίεση, σύντομα θα ανοίξουν οι καταπακτές και θα μετακινηθούν στο σταθμό. Το πλήρωμα είναι ευχαριστημένο με την πτήση. Του ευχηθήκαμε να εκπληρωθεί ολόκληρο το προγραμματισμένο επιστημονικό πρόγραμμα και να επιστρέψει γρήγορα στην πατρίδα του». Με τη σειρά του, ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας της NASA, Kenneth Bowersox, ευχαρίστησε τον Γενικό Διευθυντή της Roscosmos και ειδικούς της ρωσικής βιομηχανίας πυραύλων και διαστήματος για την επιτυχή εκτόξευση και ελλιμενισμό του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22. «Θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Γιούρι Ιβάνοβιτς και σε όλους τους ειδικούς στο Μπαϊκονούρ. Μας έκαναν μέρος της παράδοσής τους. Πήραμε μέρος σε όλα τα στάδια από την αρχή μέχρι το τέλος. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω όλους τους υπεύθυνους τόσο στη Ρωσία όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες που συμμετείχαν στην ανάπτυξη της συμφωνίας για τις διασταυρούμενες πτήσεις και την εφαρμογή της στην πράξη», είπε. https://www.roscosmos.ru/38274/

Αναβάλλεται ξανά η εκτόξευση του πυραύλου της αποστολής Artemis 1 Η εκτόξευση δεν θα γίνει την Τρίτη, λόγω των καιρικών συνθηκών που προβλέπονται. Δεν θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη, όπως ήταν προγραμματισμένο η εκτόξευση του νέου πρωτοποριακού πυραύλου της NASA για τη Σελήνη.Συγκεκριμένα, η πολυαναμενόμενη αποστολή Artemis 1, δεν θα ξεκινήσει το ταξίδι της στο Διάστημα -ούτε αυτήν την Τρίτη, όπως είχε ανακοινωθεί- λόγω των κακών καιρικών συνθηκών που προβλέπουν οι μετεωρολόγοι.Υπό την απειλή της τροπικής καταιγίδας «Ίαν», που αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στα νότια της Τζαμάκιας, η NASA θα προετοιμάσει τον πύραυλο και θα τον μεταφέρει για ασφάλεια στο κτίριο συναρμολόγησης.Ο «Ίαν» αναμένεται ότι θα ενισχυθεί σε κυκλώνα τις επόμενες ημέρες και θα κατευθυνθεί, μέσω του Κόλπου του Μεξικού, προς τη Φλόριντα, όπου βρίσκεται το διαστημικό κέντρο Κένεντι.Υπενθυμίζεται πως οι προηγούμενες προσπάθειες εκτόξευσης της αποστολής Artemis 1 είχαν αναβληθεί, καθώς είχε παρατηρηθεί διαρροή υδρογόνου κατά την πλήρωση των δεξαμενών του πυραύλου SLS με χωρητικότητα 3,7 εκατ. λίτρα καυσίμου.Ο SLS, ο ισχυρότερος πύραυλος που έχει κατασκευαστεί ποτέ με ύψος 98 μέτρα, μεταφέρει την κάψουλα Orion, με επιβάτες τρία ανδρείκελα, σε μια πτήση που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη πριν επιστρέψει πέφτοντας στον Ειρηνικό περίπου 40 ημέρες αργότερα.Η ίδια πτήση προγραμματίζεται να επαναληφθεί με πλήρωμα το 2024, πριν την πρώτη αποστολή προσσελήνωσης που θα ακολουθήσει το 2025 το νωρίτερο και θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με την SpaceX του Έλον Μασκ. https://www.tanea.gr/2022/09/24/science-technology/anavalletai-ksana-i-ektokseysi-tou-pyraylou-tis-apostolis-artemis-1/

7.1 τόνοι ανθρώπινων «σκουπιδιών» στον πλανήτη Άρη. Ο Άρης είναι πια διάσπαρτος από άχρηστα ανθρώπινης κατασκευής αντικείμενα και δυστυχώς δεν διαθέτει «σκουπιδιάρικο» για να τα μαζέψει. Τα διαφόρων μεγεθών πεταμένα ανθρώπινα πράγματα στον γειτονικό πλανήτη υπολογίζονται σε 7.119 κιλά ή περίπου 7,1 τόνους.Προέρχονται από τρεις πηγές στη διάρκεια των περίπου 50 ετών της εξερεύνησης του πλανήτη: πεταμένα εξαρτήματα, διαστημοσυσκευές που έχουν συντριβεί και όσες είναι ακέραιες αλλά αδρανείς και μη λειτουργικές πια. Σύμφωνα με το Γραφείο Υποθέσεων Εξωτερικού Διαστήματος των Ηνωμένων Εθνών, η ανθρωπότητα έχει στείλει 18 διαστημικά σκάφη σε 14 ξεχωριστές αποστολές. Πολλές βρίσκονται ακόμη εν ενεργεία, αλλά για άλλες ο ‘Αρης έχει γίνει ο «τάφος» τους.Το τελευταίο «σκουπίδι» που ανακαλύφθηκε, ήταν στα μέσα Αυγούστου φέτος, όταν η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) ανακοίνωσε ότι το ρόβερ της Perseverance εντόπισε ένα κομμάτι εξοπλισμού, ένα μπλεγμένο τμήμα διχτυού, που είχε εκτιναχθεί κατά τη δική του προσεδάφιση.Κάθε αποστολή που επιχειρεί να κατέβει στην αρειανή επιφάνεια ομαλά, διαθέτει εξοπλισμό (θερμική ασπίδα, αλεξίπτωτο κ.α.) που απορρίπτει κατά την κάθοδο του σκάφους. Όταν το εξάρτημα που εκτινάσσεται πριν την προσεδάφιση, πέσει στο έδαφος, μπορεί να σπάσει σε μικρότερα κομμάτια, τα οποία πιθανώς να παρασυρθούν από τους ισχυρούς αρειανούς ανέμους, όπως συνέβη στην περίπτωση της άφιξης του Perseverance το 2021. Εκτός από αυτό το ρόβερ, και άλλα αμερικανικά ρόβερ όπως το Curiosity και το Opportunity έχουν πέσει πάνω σε αντικείμενα που προέρχονταν από τη δική τους προσεδάφιση.Η δεύτερη κατηγορία μεγαλύτερων ‘σκουπιδιών’ είναι οι εννέα αδρανείς σήμερα διαστημοσυσκευές στην επιφάνεια του πλανήτη, οι οποίες είναι: όχημα προσεδάφισης Mars 3, όχημα προσεδάφισης Mars 6, όχημα προσεδάφισης Viking 1, όχημα προσεδάφισης Viking 2, ρόβερ Sojourner, όχημα προσεδάφισης Beagle 2, όχημα προσεδάφισης Phoenix, ρόβερ Spirit και ρόβερ Opportunity. Οι περισσότερες από αυτές είναι σχεδόν άθικτες, συνεπώς από μια άποψη θα μπορούσαν να θεωρηθούν ιστορικά ‘λείψανα’ παρά σκουπίδια.Η τρίτη κατηγορία, των σκαφών που έχουν συντριβεί, πληροί καλύτερα τις προϋποθέσεις χαρακτηρισμού τους ως σκουπιδιών. Τουλάχιστον δύο συνετρίβησαν, ενώ με άλλα τέσσερα χάθηκε η επικοινωνία λίγο πριν ή κατά την προσεδάφιση τους, οπότε μάλλον θα πρέπει να θεωρούνται ότι έγιναν κομμάτια, π.χ. λόγω πιο γρήγορης καθόδου τους από ό,τι έπρεπε. Αν κανείς προσθέσει όλα τα παραπάνω, τότε – σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ρομποτιστή Cagri Kilic του Πανεπιστημίου της Δυτικής Βιρτζίνια – το βάρος όλων των ανθρώπινων κατασκευών που έχουν σταλεί στον ‘Αρη, αγγίζει τους δέκα τόνους (9.979 κιλά). Αν από αυτά αφαιρεθεί το βάρος των μέχρι σήμερα λειτουργικών διαστημοσυσκευών (2.860 κιλά), τότε μένουν σκουπίδια βάρους 7.119 κιλών. Ορισμένοι ανησυχούν για τους κινδύνους που μπορεί να αποτελέσουν ορισμένα από αυτά τα απορρίμματα για τις τρέχουσες και τις μελλοντικές διαστημικές αποστολές στον ‘Αρη. Μπορεί π.χ. κάποιο ρόβερ να μπλεχτεί σε ένα τέτοιο σκουπίδι. Υπομονή συνεπώς μέχρι που οι οι άνθρωποι θα μεταφέρουν απορριμματοφόρα στον «κόκκινο» πλανήτη, όταν πια τον αποικίσουν. https://physicsgg.me/2022/09/25/7-1-τόνοι-ανθρώπινων-σκουπιδιών-στον-π/

Η φθινοπωρινή ισημερία από το Διάστημα-Εντυπωσιακή εικόνα της Γης από δορυφόρο. Πως φαίνεται το φαινόμενο της φθινοπωρινής ισημερίας από το Διάστημα Τα ξημερώματα της Παρασκευής 23 Σεπτεμβρίου, στις 4:04 π.μ. ώρα Ελλάδος, άρχισε και τυπικά το φθινόπωρο, καθώς συνέβη η φθινοπωρινή ισημερία στο βόρειο ημισφαίριο, όπου βρίσκεται και η Ελλάδα.Αυτό σημαίνει πως η νύχτα και η ημέρα έχουν την ίδια ακριβώς διάρκεια (12 ώρες). Στη συνέχεια, στο βόρειο ημισφαίριο η ημέρα θα μικραίνει και η νύχτα θα μεγαλώνει, ώσπου η τελευταία θα φθάσει στο ζενίθ της στο χειμερινό ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου.Σύμφωνα με δημοσίευση του Climatebook, η ισημερία συμβαίνει δύο φορές τον χρόνο, όταν η Γη διέρχεται από τα σημεία τομής της εκλειπτικής (ελλειπτική τροχιά της γης) και του ουράνιου ισημερινού. Στη συγκεκριμένη στιγμή η νοητή ευθεία γραμμή ηλίου – γης είναι κάθετη στον άξονα περιστροφής της Γης, με αποτέλεσμα η ημέρα και η νύχτα να έχουν ίση διάρκεια σε οποιοδήποτε σημείο της Γης.Η ισημερία λαμβάνει χώρα γύρω στις 21 Μαρτίου και 23 Σεπτεμβρίου. Το όνομα «ισημερία» προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις ίσος και ημέρα, ενώ το διεθνές αντίστοιχο όνομα, equinox, προέρχεται από το λατινικό aequus (ίσος) και nox (νύχτα). Οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κατακόρυφα στον ισημερινό Στην αστρονομία, ισημερία καλείται η αστρική ημέρα κατά την οποία το κέντρο του ηλιακού δίσκου βρίσκεται ίσο χρονικό διάστημα πάνω και κάτω από τον ορίζοντα κάθε τόπου, διαγράφει δηλαδή ίσα τόξα (ημερήσιο και νυκτερινό), και κατά τη διάρκεια της οποίας οι ακτίνες του ηλίου πέφτουν κατακόρυφα στον ισημερινό. Το φαινόμενο οφείλεται στην περιφορά της Γης γύρω από τον ήλιο και στην κλίση του άξονα περιστροφής της.Καθώς η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο και επειδή ο άξονας περιστροφής της δεν είναι κάθετος στο επίπεδο περιφοράς η διάρκεια της ημέρας αλλάζει.Δύο φορές το χρόνο η Γη βρίσκεται σε τέτοια θέση που οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν εντελώς κατακόρυφα στον ισημερινό. Σε πολλές γλώσσες ο αντίστοιχος όρος λεκτικά δεν αναφέρεται στην έννοια της ίσης ημέρας αλλά της ίσης νύχτας κυρίως λόγω της λατινικής προέλευσης του (λατινικά aequinoctium).Οι δύο ισημερίες συμβαίνουν μεταξύ των δύο ηλιοστασίων, του χειμερινού ηλιοστασίου και θερινού ηλιοστασίου. Το φαινόμενο της ισημερίας παρουσιάζεται σε όλους τους πλανήτες κάθε ηλιακού συστήματος οι οποίοι παρουσιάζουν κλίση του άξονα περιστροφής ως προς το επίπεδο περιφοράς. https://www.tanea.gr/2022/09/23/science-technology/i-fthinoporini-isimeria-apo-to-diastima-entyposiaki-eikona-tis-gis-apo-doryforo/

Αύριο η πλησιέστερη προσέγγισή του Δία στη Γη από το 1963. Η θέση του Δία στον νυχτερινό ουρανό στις 24/8/2022, 11:40 μμ Ο Δίας θα πλησιάσει την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου τη Γη πιο κοντά από κάθε άλλη φορά εδώ και 59 χρόνια (από το 1963), σε απόσταση σχεδόν 591,2 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, σύμφωνα με την αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA, οπότε όσοι ενδιαφέρονται θα έχουν μια μοναδική ευκαιρία για παρατήρηση του τα επόμενα βράδια, καθώς ήδη είναι το φωτεινότερο αντικείμενο στον ουρανό μετά τον Ήλιο και τη Σελήνη. Μάλιστα τη Δευτέρα ο Ήλιος, η Γη και ο Δίας θα ευθυγραμμιστούν σχεδόν τέλεια, σε ένα συμβάν που λαμβάνει χώρα κάθε 13 μήνες και λέγεται αντίθεση του Δία. Στη συνέχεια, ο Δίας θα απομακρυνθεί σταδιακά από τον πλανήτη μας και θα φαίνεται ολοένα πιο αχνός.Ο Δίας έχει διάμετρο σχεδόν 11 φορές μεγαλύτερη από της Γης, φθάνοντας τα 142.984 χιλιόμετρα, ενώ χρειάζεται σχεδόν 12 χρόνια για μια πλήρη περιφορά πέριξ του Ήλιου (αυτή είναι η διάρκεια του έτους του). Από την άλλη, μια περιφορά γύρω από τον εαυτό του (η διάρκεια της μέρας του) διαρκεί μόνο δέκα ώρες, μια ταχύτητα εντυπωσιακή για τόσο μεγάλο πλανήτη. Μεταξύ άλλων, ο Δίας διαθέτει ένα αχνό σύστημα δακτυλίων από μυριάδες σωματίδια σκόνης και – όπως η Γη – ένα μαγνητικό πεδίο, μια τεράστια σχήματος ντόνατ ζώνη ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων που κυκλώνει τον πλανήτη. Από τους περίπου 80 δορυφόρους του διαφόρων μεγεθών οι τέσσερις πιο μεγάλοι και γνωστοί, που ανακαλύφθηκαν από τον Γαλιλαίο πριν 412 χρόνια, είναι η Ιώ, η Ευρώπη, ο Γανυμήδης και η Καλλιστώ. Ένα απρόσμενο «κύμα καύσωνα» με θερμοκρασία 700 βαθμών Κελσίου, το οποίο έχει μήκος 130.000 χιλιομέτρων – σχεδόν δέκα φορές μεγαλύτερο από τη διάμετρο της Γης – ανακάλυψαν οι επιστήμονες στην ατμόσφαιρα του Δία, του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Σχετική ανακοίνωση στο συνέδριο ‘Europlanet Science Congress’ στη Γρανάδα της Ισπανίας έγινε από τον Τζέημς Ο’Ντόναχιου της ιαπωνικής διαστημικής υπηρεσίας JAXA. Η ατμόσφαιρα του Δία, που είναι διάσημη για τις χαρακτηριστικές πολύχρωμες καταιγίδες της, είναι επίσης αναπάντεχα καυτή, εκατοντάδες βαθμούς πάνω από ό,τι προβλέπουν τα θεωρητικά μοντέλα. Ο γιγάντιος αέριος πλανήτης απέχει εκατοντάδες εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο και δέχεται μόνο το 4% της ηλιακής ακτινοβολίας σε σχέση με τη Γη. Έτσι, θεωρητικά, η ανώτερη ατμόσφαιρα του θα έπρεπε να έχει θερμοκρασία μείον 70 βαθμών Κελσίου, όμως τα νέφη στην κορυφή της έχουν μετρηθεί να έχουν πάνω από 400 βαθμούς για λόγους που δεν είναι σαφείς. Όπως και στη Γη, στον Δία υπάρχει σέλας στους πόλους του λόγω του ηλιακού ανέμου. Ενώ όμως στη Γη το πολικό σέλας είναι πρόσκαιρο και συμβαίνει μόνο όταν υπάρχει έντονη ηλιακή δραστηριότητα, στον Δία το σέλας στους πόλους του είναι μόνιμο και με μεταβαλλόμενη ένταση. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι το σέλας ο πιθανός μηχανισμός που εξηγεί τις υψηλές θερμοκρασίες στην ατμόσφαιρα γύρω από τους πόλους του Δία. Στη συνέχεια, οι ισχυροί άνεμοι αναλαμβάνουν να διασπείρουν αυτή την καυτή θερμοκρασία γύρω από όλο τον πλανήτη. Οι παρατηρήσεις των επιστημόνων δείχνουν ότι το εν λόγω θεαματικό «κύμα καύσωνα» ταξιδεύει με ταχύτητα χιλιάδων χιλιομέτρων την ώρα γύρω από τον Δία. https://physicsgg.me/2022/09/24/αύριο-η-πλησιέστερη-προσέγγισή-του-δί/

Κοιτώντας ψηλά. Παρακολουθείστε την σύγκρουση του διαστημικού σκάφους DART με τον αστεροειδή Δίμορφο Τα διαστημικά τηλεσκόπια James Webb και Hubble και η διαστημική απαοστολή Lucy, θα προσπαθήσουν να παρακολουθήσουν την πρώτη εκτροπή αστεροειδούς στην διαστημική ιστορία από το διαστημικό σκάφος DART. Όμως την καλύτερη εικόνα θα έχει το μικροσκοπικό σκάφος LICIACube που θα παρακολουθεί την σύγκρουση του DART με τον αστεροειδή από κοντά. Η NASA θα μεταδίδει live τις εικόνες από την κάμερα DRACO του DART καθώς θα πλησιάζει τον Δίμορφο έως ότου το διαστημικό σκάφος καταστραφεί κατά την σύγκρουση: Την Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2022 το διαστημικό σκάφος DART της NASA θα συγκρουστεί με τον αστεροειδή Δίμορφο, προκειμένου να δοκιμάσει για πρώτη φορά στην πράξη την τεχνολογία εκτροπής αστεροειδούς από την τροχιά του. Αν και ο αστεροειδής δεν αποτελεί πραγματική απειλή για τη Γη, αυτή θα είναι η πρώτη δοκιμή εσκεμμένης πρόσκρουσης με διαστημόπλοιο με σκοπό την εκτροπή ενός αστεροειδούς από την τροχιά του, που θα μπορούσε να είναι επικίνδυνος για τον πλανήτη μας. Η αποστολή Double Asteroid Redirection Test (DART) έχει σχεδιαστεί για να δοκιμάσει μια τεχνική πλανητικής άμυνας που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί όταν οι άνθρωποι ανακαλύψουν έναν μεγάλο αστεροειδή να ακολουθεί μια πορεία σύγκρουσης με τη Γη. Το DART πλησιάζει το ζεύγος αστεροειδών – τον διαμέτρου 780 μέτρων Δίδυμο που συνοδεύεται από τον δορυφόρο του Δίμορφο, με διάμετρο περίπου 160 μέτρα. Μετά τον τελευταίο ελιγμό του στις 25 Σεπτεμβρίου, περίπου 24 ώρες πριν από την πρόσκρουση, η ομάδα πλοήγησης θα γνωρίζει τη θέση του Δίμορφου με σφάλμα 2 χιλιομέτρων. Από εκεί και πέρα, το DART θα αφεθεί μόνο του, ώστε να οδηγηθεί αυτόνομα στην σύγκρουσή του με τον Δίμορφο. (Ούτε ο Δίδυμος ούτε ο Δίμορφος αποτελούν απειλή πρόσκρουσης για τη Γη και τίποτα από όσα θα συμβούν μετά την πρόσκρουση δεν πρόκειται να το αλλάξει αυτό, τονίζουν τα μέλη της ομάδας DART.) Το DART μεταφέρει έναν μικροσκοπικό δορυφόρο τύπου CubeSat (LICIACube) ο οποίος θα καταγράψει με τις κάμερές του, LEIA (LICIACube Explorer Imaging for Asteroid) και LUKE (LICIACube Unit Key Explorer), το δραματικό του τέλος. Εκτός από το LICIACube, τρεις επιπλέον ‘παρατηρητές’ θα επιχειρήσουν να καταγράψουν την πρόσκρουση: τα διαστημικά τηλεσκόπια James Webb και Hubble, αλλά και η αποστολή της NASA, Lucy, που έχει ως στόχο την εξερεύνηση για πρώτη φορά των Τρωικών αστεροειδών κοντά στον Δία.Οι υπεύθυνοι της αποστολής ελπίζουν να δουν εικόνες του σημείου πρόσκρουσης μόλις τρία λεπτά μετά την πρόσκρουση, χάρη στο LICIA Cube.Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος θα στείλει επίσης μια ξεχωριστή αποστολή, την Hera, για να μελετήσει λεπτομερώς το σημείο στα τέλη του 2026. H αποστολή Hera θα φτάσει στον Δίδυμο δυο χρόνια μετά την πρόσκρουση του DART Αλλά και μια live άποψη της πρόσκρουσης από ένα διαστημικό τηλεσκόπιο, θα ήταν σίγουρα ένα ωραίο δώρο για τους αστρονόμους. Έτσι, η NASA θα στρέψει το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, για να καταγράψουν το γεγονός.Το πόσο επιτυχημένες θα είναι αυτές οι παρατηρήσεις είναι ακόμα άγνωστο. Αλλά ειδικά για το Webb είναι μια μεγάλη πρόκληση. Το Hubble έχει τους δικούς του περιορισμούς, καθώς το τηλεσκόπιο θα βρίσκεται στη ‘λάθος’ πλευρά της Γης την στιγμή της πρόσκρουσης, αλλά θα αρχίσει τις παρατηρήσεις περίπου 15 λεπτά μετά την πρόσκρουση. Μαζί με τα δύο διαστημικά τηλεσκόπια, το προσωπικό της NASA έχει προγραμματίσει ώστε τα όργανα της αποστολής Lucy να παρακολουθήσουν την πρόσκρουση.Βέβαια το ζητούμενο είναι να δούμε το κατά πόσο η πρόσκρουση θα μεταβάλλει την τροχιά του Δίμορφου, ώστε η τεχνική αυτή να χρησιμοποιηθεί στην περίπτωση που η ανθρωπότητα απειληθεί στο μέλλον με καταστροφή από αστεροειδή – αν μέχρι τότε δεν έχει αυτοκαταστραφεί από μόνη της. https://physicsgg.me/2022/09/24/κοιτώντας-ψηλά/

Ενριέτα Λίβιτ, ένα Νομπέλ που δεν δόθηκε ποτέ. Μέχρι το 1921, οπότε πέθανε, η Ενριέτα Λίβιτ είχε ανακαλύψει περίπου 2.400 μεταβλητούς αστέρες, σχεδόν τους μισούς απ’ όσους ήταν γνωστοί έως τότε Ενριέτα Λίβιτ, γεννημένη το 1868 στη Μασαχουσέτη. Θεολόγος ο πατέρας της, ποθούσε τα πέντε παιδιά του να μορφωθούν. Η Ενριέτα, η μεγαλύτερη, πέρασε από τον πρόγονο του περιώνυμου Κολεγίου Ράντκλιφ μελετώντας τέχνες και ανθρωπιστικές επιστήμες. Στο τέταρτο έτος δοκίμασε το άλμα: πήρε ένα μάθημα αστρονομίας.Αυτή η ευγενική μα αποφασιστική γυναίκα, που «είχε χαρακτήρα αισιόδοξο και θεωρούσε τη ζωή πανέμορφη και γεμάτη νόημα» (παρότι μια σοβαρή ασθένεια την άφησε με ιδιαίτερα μειωμένη ακοή), προχώρησε σε μεταπτυχιακά μαθήματα πάνω στην αστρονομία και προσλήφθηκε ως εθελόντρια βοηθός στο αστεροσκοπείο του πανεπιστημίου.Η ειδίκευσή της ήταν, κατά τη Μάρσα Μπαρτούσιακ («Η μέρα που ανακαλύψαμε το σύμπαν», εκδ. Ροπή), στην αστρική φωτομετρία και στους μεταβλητούς αστέρες, η φωτεινότητα των οποίων περιοδικά αυξανόταν ή μειωνόταν κατά τη διάρκεια συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος.Το 1902, η Ενριέτα επικοινώνησε με τον Εντουαρντ Πίκερινγκ, διευθυντή του αστεροσκοπείου του Χάρβαρντ. Ο Πίκερινγκ είχε σταθερά στη δούλεψή του μια ομάδα περίπου σαράντα γυναικών, οι οποίες εργάζονταν πάνω σε επιστημονικά δεδομένα με ακούραστο ζήλο και αξιοσημείωτη συνέπεια. Αυτό κράτησε από το 1880 έως το 1919, χρονιά θανάτου του Πίκερινγκ. Οι «υπολογίστριές» του είχαν γίνει γνωστές με τον ελάχιστα κολακευτικό τίτλο «χαρέμι του Πίκερινγκ».Ηταν αναπόφευκτο η Ενριέτα Λίβιτ να ενταχθεί στην ομάδα αυτή – και να ξεχωρίσει, ειδικά σε ό,τι αφορά τις παρατηρήσεις μεταβλητών αστέρων στο Μικρό και στο Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου. Εως το 1907 είχε εντοπίσει ένα συνολικό αριθμό-ρεκόρ 1.777 νέων μεταβλητών αστέρων. Αργότερα, κάποια από αυτά τα άστρα ταυτοποιήθηκαν ως Κηφείδες, άστρα χίλιες φορές πιο φωτεινά από τον Ηλιο μας.Χωρίς να το ξέρει, η Ενριέτα συνέβαλε στη σταδιακή συνειδητοποίηση ότι τα άστρα αυτά βρίσκονταν πέραν του δικού μας γαλαξία, αυτό σε μια εποχή που οι αστρονόμοι θεωρούσαν πως ο γαλαξίας μας ήταν όλο το σύμπαν.Κατά την Μπαρτούσιακ, «η Λίβιτ είχε ανακαλύψει το ουράνιο αντίστοιχο των φάρων στη Γη. (…) Ο Κηφείδης καθίσταται ουσιαστικά ένα πολύτιμο “πρότυπο κερί” (όπως τα αποκαλούν οι αστρονόμοι) για τον υπολογισμό αποστάσεων στα βάθη του Διαστήματος».Ελάχιστοι γνωρίζουμε το όνομά της. Ο νέος διευθυντής του αστεροσκοπείου του Χάρβαρντ, Χάρλοου Σάπλεϊ, ήθελε να την προτείνει για το βραβείο Νομπέλ. Πολύ αργά: η Ενριέτα είχε ηττηθεί από τον καρκίνο του στομάχου στα πενήντα τρία της χρόνια. Είχε ανακαλύψει περίπου 2.400 μεταβλητούς αστέρες, σχεδόν τους μισούς απ’ όσους ήταν γνωστοί έως τότε… https://physicsgg.me/2022/09/25/ενριέτα-λίβιτ-ένα-νομπέλ-που-δεν-δόθηκ/

Οι αστροναύτες στο ISS αξιολογούν την υγεία τους με ξηρές κηλίδες αίματος Η πτήση των Ρώσων μελών της 67ης μακροχρόνιας αποστολής — των κοσμοναυτών της Roscosmos Oleg Artemiev, Denis Matveev, Sergei Korsakov, Sergei Prokopiev και Dmitry Petelin — συνεχίζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Την Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2022, στο ρωσικό τμήμα του σταθμού, πραγματοποιήθηκαν τα ακόλουθα: Τελικές εργασίες μετά την ελλιμενοποίηση του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22 (K.E. Tsiolkovsky) με το πλήρωμα της 68ης μακροχρόνιας αποστολής - επαναφόρτιση της μπαταρίας buffer του διαστημικού σκάφους, αποσυναρμολόγηση δύο τηλεοπτικών καμερών και ελαφρών τεμαχίων από τη μονάδα καθόδου του διαστημικού σκάφους, επαναφόρτιση υπολογιστών tablet στο πλοίο, εξοικείωση των αστροναυτών με το βοηθητικό σύστημα υπολογιστή, αντικατάσταση εγγράφων επί του σκάφους στο πλοίο. Προετοιμασία για την επιστροφή στη Γη του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-21 (S.P. Korolev) με το πλήρωμα της 67ης μακροπρόθεσμης αποστολής, που έχει προγραμματιστεί για τις 29 Σεπτεμβρίου 2022 - αντικατάσταση της εποχούμενης τεκμηρίωσης και διόρθωση των οδηγιών επί του σκάφους στο το διαστημόπλοιο, Δειγματοληψία συμπυκνωμάτων ατμοσφαιρικής υγρασίας από το σύστημα αναγέννησης νερού SRV-K2M για κάθοδο στη Γη, προκειμένου να αναλυθεί η ποιότητα, να επαναφορτιστούν οι μπαταρίες για κάμερες και υπολογιστές tablet στο διαστημόπλοιο. Πείραμα "Διόρθωση" (μελέτη της αποτελεσματικότητας της φαρμακολογικής διόρθωσης του μεταβολισμού των ορυκτών υπό συνθήκες παρατεταμένης έκθεσης στη μικροβαρύτητα). Πείραμα "Matryoshka-R" (μελέτη της κατάστασης της ακτινοβολίας στη διαδρομή πτήσης και στο ISS). Πείραμα "OMIKi-SPK" (αξιολόγηση της κατάστασης της υγείας και των προσαρμοστικών αποθεμάτων ενός ατόμου από ξηρές κηλίδες αίματος χρησιμοποιώντας πρωτεομική, μεταβολομική και λιπιδομική). Πείραμα EarthKAM (on-line παρατήρηση της Γης). Πείραμα "Econ-M" (φωτογραφία της Γης για την αξιολόγηση της περιβαλλοντικής κατάστασης). Συντήρηση συστημάτων υποστήριξης ζωής. Το υλικό ετοιμάστηκε με τη βοήθεια του Yu.A. Γκαγκάριν https://www.roscosmos.ru/38276/

Η Κίνα θα εκτοξεύσει ταυτόχρονα αποστολές σε Δία και Ουρανό (βίντεο) Το κινεζικό διαστημικό πρόγραμμα δεν σταματά να εκπλήσσει τόσο με τον όγκο των προγραμμάτων και αποστολών του όσο και με το εύρος τους αλλά και τους φιλόδοξους στόχους τους. Στελέχη του Κέντρου Σεληνιακής Εξερεύνησης και Διαστημικής Μηχανικής της Κίνας ανακοίνωσαν ότι έχει ξεκινήσει η οργάνωση μιας αποστολής που ονομάζεται Tianwen 4.Η αποστολή αυτή σχεδιάζεται να γίνει τέλος της δεκαετίας και θα περιλαμβάνει την εκτόξευση δύο διαστημικών σκαφών. Το ένα σκάφος που θα έχει μεγαλύτερο μέγεθος θα μεταφέρει μαζί του το δεύτερο μικρότερο σκάφος. Αξιοποιώντας τις βαρυτικές δυνάμεις της Γης και της Αφροδίτης το σκάφος θα πάρει απαραίτητη ώθηση για να ταξιδέψει στον Δία. Όταν φτάσει στον γίγαντα αέριου του ηλιακού μας συστήματος το μεγαλύτερο σκάφος θα απελευθερώσει το μικρότερο για να ξεκινήσει από εκεί το ταξίδι του στον Ουρανό.Το μεγαλύτερο σκάφος θα εξερευνήσει το σύστημα του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Οι επιτελείς της αποστολής θέλουν να μελετήσουν καλύτερα την Καλλιστώ, τον δεύτερο σε μέγεθος δορυφόρο του Δία και τρίτο μεγαλύτερο από όλους τους δορυφόρους πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα. Για αυτό το σκάφος της αποστολής θα τεθεί κάποια στιγμή σε τροχιά γύρω από την Καλλιστώ η επιφάνεια της οποίας καλύπτεται από πάγο αλλά και κρατήρες. Το δεύτερο μικρότερο σε μέγεθος σκάφος θα ταξιδέψει στον Ουρανό για να εξερευνήσει το σύστημα του έβδομου κατά σειρά απόστασης από τον Ήλιο πλανήτη. REACH [ KSP/SE ] Chinese Jupiter-Uranus exploration mission cinematic simulation (4K UHD) https://www.naftemporiki.gr/story/1908119/i-kina-tha-ektokseusei-tautoxrona-apostoles-se-dia-kai-ourano-binteo

Η επιβράβευση των κβαντικών αλγορίθμων με 3 εκατ. δολάρια. … και τα υπόλοιπα βραβεία Breakthrough σχετικά με την Φυσική Το βραβείο θεμελιώδους φυσικής 2023 των 3 εκατομμυρίων δολαρίων από το Breakthrough Prize Foundation μοιραζονται οι φυσικοί: Charles H. Bennett, IBM Thomas J. Watson Research Center Gilles Brassard, Université de Montréal David Deutsch, Oxford University Peter W. Shor, MIT για την πρωτοποριακή συνεισφορά τους στον τομέα των κβαντικών υπολογιστών. Ο David Deutsch είναι ένας θεωρητικός φυσικός που δεν είχε ποτέ κανονική δουλειά, και τώρα συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Το 1985 δημοσίευσε τον περίφημο αλγόριθμό του (αλγόριθμος Deutsch), ο οποίος – στην πιο «παιδική» του μορφή – προορίζεται για έναν κβαντικό υπολογιστή με δυο μόνο κβαντοδυφία (*) (qubits) και αποσκοπεί στην επίλυση ενός εξίσου «παιδικού» προβλήματος. Το σημαντικό είναι ότι η εφαρμογή του αλγορίθμου απάντησε στο απλό πρόβλημα με ένα μόνο «τρέξιμο» της μηχανής έναντι δυο που θα απαιτούσε ένας κλασικός υπολογιστής. Κι αυτό οφείλεται σε ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό του τρόπου λειτουργίας ενός κβαντικού υπολογιστή – τον κβαντικό παραλληλισμό. Ότι δηλαδή ο υπολογιστής εκμεταλλεύεται τη δυνατότητα των κβαντοδυφίων να υπάρχουν σε κάθε δυνατή επαλληλίατων καταστάσεων |0> και |1> και εκτελεί έτσι το εκάστοτε πρόγραμμα και για τη μία και για την άλλη τιμή της δυαδικής μεταβλητής x(=0 ή 1). Η εργασία του Deutsch το 1985 [Quantum theory as a universal physical theory] άνοιξε το δρόμο για τους στοιχειώδεις κβαντικούς υπολογιστές που εργάζονται σήμερα οι επιστήμονες. Ο Peter W. Shor καθηγητής εφαρμοσμένων μαθηματικών στο ΜΙΤ, το 1994 επινόησε έναν κβαντικό αλγόριθμο, βασισμένο στον μετασχηματισμό Fourier, χάρις στον οποίο έγινε για πρώτη φορά εφικτή η επίλυση ενός από τα δυσκολότερα προβλήματα στην ιστορία των μαθηματικών και της επιστήμης των υπολογιστών, της παραγοντοποίησης ενός πολύ μεγάλου ακέραιου αριθμού [Algorithms for quantum computation: discrete logarithms and factoring]. https://ieeexplore.ieee.org/document/365700 Ο Gilles Brassard από το Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ και ο Charles Bennett της IBM στη Νέα Υόρκη, εφηύραν το πρωτόκολλο BB84 για την κβαντική κρυπτογραφία [Quantum cryptography: Public key distribution and coin tossing] και την κβαντική τηλεμεταφορά – ενός τρόπου αποστολής κβαντικών πληροφοριών από το ένα μέρος στο άλλο [Teleporting an unknown quantum state via dual classical and Einstein-Podolsky-Rosen channels]. Επιπλέον, το βραβείο Νέοι Ορίζοντες στη Φυσική 2023 μοιράζονται οι φυσικοί: David Simmons-Duffin, Caltech Για την ανάπτυξη αναλυτικών και αριθμητικών τεχνικών στη μελέτη σύμμορφων θεωριών πεδίου, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που περιγράφουν το κρίσιμο σημείο κατά την μετάβαση στην φάση υπερρευστότητας. Anna Grassellino, Fermilab Για την βελτίωση της απόδοσης σε κοιλότητες υπεραγώγιμων ραδιοσυχνοτήτων από νιόβιο, με εφαρμογές από τη φυσική των επιταχυντών έως τις κβαντικές διατάξεις. Hannes Bernien, University of Chicago – Manuel Endres, Caltech – Adam M. Kaufman, JILA, National Institute of Standards and Technology and University of Colorado – Kang-Kuen Ni, Harvard University – Hannes Pichler, University of Innsbruck and Austrian Academy of Sciences – Jeff Thompson, Princeton University Για την ανάπτυξη διατάξεων οπτικών λαβίδων για τον έλεγχο μεμονωμένων ατόμων που απαιτούνται στους κβαντικούς υπολογιστές, τη μετρολογία και τη μοριακή φυσική. Τα βραβεία Breakthrough δημιουργήθηκαν το 2012 με βασικό χρηματοδότη τον ρώσο δισεκατομμυριούχο και πρώην θεωρητικό φυσικό Γιούρι Μίλνερ, αλλά και άλλους επιχειρηματίες, όπως ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ του Facebook. πηγή: https://breakthroughprize.org/News/73 Κοινοποιήστε:

Μια σταγόνα νερού από τον αστεροειδή Ryugu. Ιάπωνες επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι στους κόκκους σκόνης που είχε συλλέξει το ιαπωνικό σκάφος Χαγιαμπούσα-2 από τον αστεροειδή Ριούγκου και έστειλε στη Γη, βρέθηκε – μεταξύ άλλων- μια σταγόνα νερού. Μια ανακάλυψη που ενισχύει τη θεωρία ότι η ζωή μπορεί να είχε αναπτυχθεί στο διάστημα και να μεταφέρθηκε μετά στον πλανήτη μας έξωθεν, όταν αστεροειδείς ή κομήτες με νερό «βομβάρδισαν» τη Γη. Ερευνητής της ιαπωνικής διαστημικής υπηρεσίας JAXA μεταφέρει την κάψουλα του Hayabusa2 που έπεσε στην Γούμερα της Αυστραλίας την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2020. (JAXA via AP) «Αυτή η σταγόνα νερού έχει μεγάλη σημασία. Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι το νερό μεταφέρθηκε (από το διάστημα). Στην πραγματικότητα ανακαλύψαμε νερό στον Ριούγκου, έναν κοντινό αστεροειδή στη Γη, για πρώτη φορά», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο επικεφαλής ερευνητής Τομόκι Νακαμούρα του Πανεπιστημίου Τοχόκου, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science» [Formation and evolution of carbonaceous asteroid Ryugu: Direct evidence from returned samples]. https://www.science.org/doi/10.1126/science.abn8671#.Yy1meukCJv0.twitter Το Χαγιαμπούσα-2 είχε εκτοξευθεί το 2014 και επέστρεψε στη Γη πριν δύο χρόνια με δείγμα 5,4 γραμμαρίων από τον αστεροειδή που βρισκόταν σε απόσταση 300 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Οι έως τώρα αναλύσεις είχαν ήδη βρει οργανικά υλικά και μερικά αμινοξέα, που αποτελούν θεμέλιους λίθους της ζωής. To εικονιζόμενο Χαγιαμπούσα συνέλεξε δείγματα από αστεροειδή που περιείχαν ίχνη νερού. https://physicsgg.me/2022/09/23/μια-σταγόνα-νερού-από-τον-αστεροειδή-ryugu/

Πέντε Ρώσοι εργάζονται στον ISS Η πτήση των Ρώσων μελών της 67ης μακροχρόνιας αποστολής — των κοσμοναυτών της Roscosmos Oleg Artemiev, Denis Matveev, Sergei Korsakov, Sergei Prokopiev και Dmitry Petelin — συνεχίζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Την Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2022, στο ρωσικό τμήμα του σταθμού, πραγματοποιήθηκαν τα ακόλουθα: Ελλιμενισμός του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22 (K.E. Tsiolkovsky) με το πλήρωμα της 68ης μακροχρόνιας αποστολής — προετοιμασία των συστημάτων του ρωσικού τμήματος του ISS για ελλιμενισμό, παρακολούθηση του ραντεβού και πρόσδεση του διαστημικού σκάφους στη μικρή έρευνα Rassvet ενότητα, έλεγχος στεγανότητας και άνοιγμα των καταπακτών μεταφοράς, στέγνωμα των διαστημικών στολών Sokol-KV2 και των γαντιών τους, εξοικείωση του νέου πληρώματος με το σταθμό, συντήρηση του διαστημικού σκάφους, τοποθέτηση μεμονωμένων δοσίμετρων ID-3MKS για μόνιμη χρήση από κοσμοναύτες που έρχονται, μεταφορά επείγοντος φορτίου , εξοπλισμός και συσκευασία για πειράματα από το διαστημόπλοιο στο ISS " Biofilm, Fagen, MSK-2, Biomag-M, Cytomehanarium και Reflex, ενημέρωση για την ασφάλεια. Προετοιμασία για την επιστροφή στη Γη του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-21 (S.P. Korolev) με το πλήρωμα της 67ης μακροπρόθεσμης αποστολής, προγραμματισμένη για τις 29 Σεπτεμβρίου 2022 - δειγματοληψία νερού από τα συστήματα αποθήκευσης νερού και αναγέννησης νερού SVO-ZV από το συμπύκνωμα ατμοσφαιρικής υγρασίας SRV-K2M και η μονάδα διανομής και θέρμανσης BRP-M για κάθοδο στη Γη με σκοπό την ποιοτική ανάλυση, τη διατήρηση του αναλυτή αερίου στο πλοίο, τη φόρτιση ταμπλετών πριν από την εκπαίδευση κατά την κατάβαση· Πείραμα "Διόρθωση" (μελέτη της αποτελεσματικότητας της φαρμακολογικής διόρθωσης του μεταβολισμού των ορυκτών υπό συνθήκες παρατεταμένης έκθεσης στη μικροβαρύτητα). Πείραμα "Biomag-M" (μελέτη της επίδρασης των παραγόντων του εξωτερικού χώρου κατά τη θωράκιση του μαγνητικού πεδίου της Γης στις ιδιότητες των καλλιεργειών μικροοργανισμών διαφόρων συστηματικών ομάδων). Πείραμα "Aseptic" (μελέτη της αξιοπιστίας και της αποτελεσματικότητας των μεθόδων και των τεχνικών μέσων για τη δημιουργία ασηπτικών συνθηκών για τη διεξαγωγή βιοτεχνολογικών πειραμάτων). Καθημερινή καταγραφή ηλεκτροκαρδιογραφημάτων σε αστροναύτες. Συντήρηση της συσκευής αποχέτευσης και υγιεινής (τουαλέτας) στην εργαστηριακή ενότητα πολλαπλών χρήσεων "Science". Το υλικό ετοιμάστηκε με τη βοήθεια του Yu.A. Γκαγκάριν https://www.roscosmos.ru/38276/

Καταρρέει πατώντας... γκάζι ένα από τα «θεμέλια» της Ανταρκτικής. ESA Στην φωτογραφία εικονίζεται ένα σημείο του παγετώνα Pine στο οποίο έχει σχηματιστεί μια τεράστια ρωγμή εξαιτίας της διαδικασίας τήξης που συμβαίνει σε αυτόν. Στην Δυτική Ανταρκτική βρίσκεται ένας από τους παγετώνες «αναφοράς» της παγωμένης ηπείρου. Ο Pine Island Glacier καλύπτει έκταση περίπου 175 χιλιάδων τετραγωνικών χλμ και αποτελεί έναν από τους ταχύτερα κινούμενους παγετώνες της Ανταρκτικής.Τα τελευταία χρόνια οι κλιματικές αλλαγές έχουν οδηγήσει στην ταχεία τήξη του. Κάποια στιγμή δημιουργήθηκε στον παγετώνα μια τεράστια σχισμή μήκους περίπου 30 χλμ, πλάτους 80 μέτρων και βάθους 70 μέτρων. Αυτή η διαδικασία προκαλεί την απόσπαση τεράστιων κομματιών πάγου που μετατρέπονται σε παγόβουνα. Έχουν αποσπαστεί κομμάτια πάγου με μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Σιγκαπούρης.Στην περίπτωση του Pine Island Glacier αποδείχτηκε πρόσφατα ότι ο παγετώνας δεν επηρεάζεται μόνο από την αύξηση της ατμοσφαιρικής θερμοκρασίας και λιώνει η επιφάνεια του αλλά ότι επηρεάζεται και μάλιστα πάρα πολύ από την αύξηση της θερμοκρασίας των υδάτων στα οποία βρίσκεται επιταχύνοντας έτσι την τήξη του.Μια νέα μελέτη που πραγματοποίησαν επιστήμονες της Βρετανικής Αποστολής της Ανταρκτικής, του μόνιμου και ευρείας κλίμακας ερευνητικού προγράμματος της Βρετανίας στην παγωμένη ήπειρο, πιστοποιεί τον ταχύ ρυθμό με τον οποίο λιώνει ο παγετώνας. Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι αν ο παγετώνας καταρρεύσει η στάθμη της θάλασσας στον πλανήτη θα αυξηθεί κατά μισό μέτρο στέλνοντας κάτω από το νερό πολλές νησιωτικές και παράκτιες περιοχές της Γης. Προηγούμενη μελέτη ανέφερε ότι ο παγετώνας Pine Island Glacier των 180 τρισ. τόνων πάγου έχει μόλις 20 έτη ζωής ακόμη οπότε δεν αποκλείεται με βάση τη νέα μελέτη το τέλος του να έρθει ακόμη νωρίτερα. https://www.naftemporiki.gr/story/1908105/katarreei-patontas-gkazi-ena-apo-ta-themelia-tis-antarktikis

Σαουδική Αραβία: Σχεδιάζει να στείλει γυναίκα αστροναύτη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2023. Η Σαουδική Αραβία ξεκίνησε το δικό της πρόγραμμα αστροναυτών και μάλιστα στο πρώτο ταξίδι στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΣΣ) το 2023 προγραμματίζεται η αποστολή γυναίκας αστροναύτη – κάτι μάλλον απρόσμενο για τη συγκεκριμένη συντηρητική ισλαμική χώρα, όπου έως το 2018 οι γυναίκες απαγορευόταν να οδηγούν αυτοκίνητα. Εφόσον αυτό συμβεί, θα είναι η πρώτη γυναίκα αστροναύτης από τον αραβικό κόσμο γενικότερα.Η αποστολή θα γίνει σε συνεργασία με την αμερικανική εταιρεία Axiom Space και με σκάφος μια άλλης αμερικανικής εταιρείας, της Space X. Η γυναίκα αστροναύτης θα συνοδεύεται από άλλον έναν Σαουδάραβα αστροναύτη και δύο Αμερικανούς, στο πλαίσιο της δεύτερης ιδιωτικής αποστολής της Axiom στον ΔΣΣ στις αρχές του επόμενου έτους, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς.«Το διάστημα ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα και αυτός είναι ένας από τους λόγους που η Axiom Space είναι στην ευχάριστη θέση να ξεκινήσει μια νέα συνεργασία με τη Σαουδική Επιτροπή Διαστήματος, προκειμένου να εκπαιδεύσει και να στείλει στο διάστημα Σαουδάραβες αστροναύτες, μεταξύ των οποίων την πρώτη γυναίκα», δήλωσε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Μάικλ Σουφρεντίνι.Στο διάστημα έχει ήδη βρεθεί στο παρελθόν ένας Σαουδάραβας, ο πρίγκιπας Σουλτάν μπιν Σαλμάν Αλ Σαούντ, οποίος είχε πετάξει με το αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο Discovery το 1985. Υπενθυμίζεται ότι από τις αραβικές χώρες το πιο προχωρημένο και φιλόδοξο διαστημικό πρόγραμμα διαθέτουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, κάτι που ασφαλώς δεν έχει απαρατήρητο από τη Σ.Αραβία. Saudi Space Commission Στη φωτογραφία εικονίζεται μια γυναίκα που παίρνει μέρος στο διαστημικό πρόγραμμα της Σαουδικής Αραβίας. https://www.in.gr/2022/09/23/b-science/space/saoudiki-aravia-sxediazei-na-steilei-gynaika-astronayti-ston-diethni-diastimiko-stathmo-2023/

Η εκπληκτική 3-D πλευρά του Δία (βίντεο) NASA / JPL-Caltech / SwRI / MSSS / Gerald Eichstäd Το 2016 έφθασε στον Δία το σκάφος της αποστολής Juno της NASA. Το σκάφος παρατηρεί και εξερευνά αυτά τα έξι χρόνια τόσο τον μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος όσο και πολλά από τα δεκάδες φεγγάρια του. Οι εικόνες και τα δεδομένα που έχει καταγράψει έχουν αποκαλύψει μια σειρά από άγνωστες μέχρι σήμερα πτυχές τόσο του γίγαντα αερίου όσο και των δορυφόρων του. Έχουν επίσης αποκαλυφθεί νέα στοιχεία για την σχέση του πλανήτη με τα φεγγάρια του και τα διάφορα φαινόμενα που παράγονται από τις βαρυτικές και άλλες αλληλεπιδράσεις ανάμεσα τους.Στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Πλανητικής Επιστήμης που διεξάγεται στη Γρανάδα στην Ισπανία ο Τζέραλντ Εϊχσταντ που ασχολείται με την ανάπτυξη λογισμικού παρουσίασε ένα βίντεο στο οποίο αποτυπώνονται σε τρισδιάστατη απεικόνιση τα νέφη του Δία και οι κολοσσιαίες χαοτικές καταιγίδες που εξελίσσονται στην ατμόσφαιρα του. VIDEOFROMSPACE See Jupiter's cloud tops in first-ever 3D JunoCam visualization «Η αποστολή Juno μας προσφέρει την ευκαιρία να παρατηρήσουμε τον Δία με τρόπους που είναι αδύνατο να το κάνουμε με τα επίγεια τηλεσκόπια. Με τη βοήθεια του σκάφους της αποστολής μπορούμε να κοιτάζουμε τα νέφη και τα χαρακτηριστικά τους από διαφορετικές πλευρές και γωνίες ταυτόχρονα. Αυτό επιτρέπει την τρισδιάστατη παρουσίαση των μοτίβων των ανώτερων στρωμάτων των νεφών του Δία. Οι υπέροχες χαοτικές καταιγίδες το Δία ζωντανεύουν σε αυτές τις εικόνες παρουσιάζοντας τα νέφη που βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα και ύψη» αναφέρει ο Τζέραλντ Εϊχσταντ που υποστηρίζει ότι οι εικόνες αυτές θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να εντοπίσουν νέα στοιχεία για τους ατμοσφαιρικούς μηχανισμούς του Δία όσο και για την χημική τους σύσταση. https://www.naftemporiki.gr/story/1908082/i-ekpliktiki-3-d-pleura-tou-dia-binteo

Το κβαντικό φαινόμενο σήραγγας κάνει το DNA πιο ασταθές. Το παράξενο φυσικό φαινόμενο της κβαντικής σήραγγας μπορεί να προκαλέσει μεταλλάξεις γονιδίων Το DNA είναι ένα δίκλωνο μόριο που σχηματίζει μια διπλή έλικα. Οι δύο κλώνοι ενώνονται μεταξύ τους με δεσμούς υδρογόνου μεταξύ των αζωτούχων βάσεων (A, T, G, C) που περιέχονται στα νουκλεοτίδια. Αδενίνη (Α) και Θυμίνη (Τ) ενώνονται με 2 δεσμούς υδρογόνου, ενώ Γουανίνη (G) και Κυτοσίνη (C) με 3 δεσμούς υδρογόνου. Οι διακεκομένες γραμμές αντιπροσωπεύουν δεσμούς υδρογόνου Οι βιολόγοι υποθέτουν ότι τα περίεργα (και εντελώς ακατανόητα στους περισσότερους) κβαντικά φαινόμενα παίζουν έναν σχετικά αμελητέο ρόλο μέσα στο κύτταρο. Όμως σύμφωνα με μια πρόσφατη θεωρητική ανάλυση των χημικών δεσμών που συγκρατούν το DNA, φαίνεται πως τα κβαντικά φαινόμενα μπορεί να συμβαίνουν πολύ πιο συχνά από ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα – και να λειτουργούν ως κύρια πηγή των γενετικών μεταλλάξεων.Ερευνητές με επικεφαλής τον Louie Slocombe του πανεπιστημίου του Surrey στην Αγγλία επικεντρώθηκαν στις χημικές ενώσεις (A, T, G, C) που συνδέουν την διπλή έλικα του DNA και τους δεσμούς υδρογόνου με τους οποίους συνδέονται. Η ελικοειδής δομή των πρωτεϊνών και το ζευγάρωμα των ‘συζυγών’ βάσεων που δημιουργεί τη διπλή έλικα στο DNA οφείλονται αποκλειστικά σε δεσμούς υδρογόνου των οποίων ο μηχανισμός περιγράφεται από την κβαντική φυσική: Το ελαφρότερο όλων των ατόμων, το υδρογόνο – στην πραγματικότητα ο πυρήνας του – διασχίζει εύκολα την κλασικά απαγορευμένη περιοχή μεταξύ των δυο πηγαδιών του σχήματος (α).Υπό την ταυτόχρονη έλξη δυο ελκτικών κέντρων (δυο οξυγόνων στο σχήμα ή δυο αζώτων ή ενός αζώτου και ενός οξυγόνου κ.ο.κ.) το υδρογόνο εκτελεί μια απεντοπισμένη κίνηση ανάμεσα στα δυο σχετικά πηγάδια εναλλάσσοντας διαρκώς το είδος της «σύνδεσής» του με το κάθε οξυγόνο (βαριά γραμμή διακεκομμένη γραμμή). Έτσι ο δεσμός υδρογόνου είναι τελικά μια κβαντική επαλληλία μεταξύ των μορφών I και II και ένας τρόπος να παρασταθεί αυτό φαίνεται στο σχήμα (β).[Κβαντομηχανική Ι, Στέφανος Τραχανάς] https://www.cup.gr/book/kvantomichaniki-i/ Το θεωρητικό τους μοντέλο έλαβε υπόψιν τα κβαντικά φαινόμενα που επιτρέπουν σε πρωτόνιο δεσμού υδρογόνου μεταξύ των βάσεων Γουανίνη (G) και Κυτοσίνη (C), εξαιτίας του αυθόρμητου φαινομένου σήραγγος να αγκιστρωθεί στην βάση Γουανίνη. https://physicsgg.me/2020/10/28/οι-κβαντομηχανικές-σήραγγες-επιτρέπ/ Τα άτομα υδρογόνου εμφανίζονται με λευκό χρώμα, το άζωτο με μπλε, ο άνθρακας με γκρι και το οξυγόνο με κόκκινο. Ένα τέτοιο τροποποιημένο ζεύγος βάσεων, γνωστό ως ταυτομερές, μπορεί γρήγορα να επιστρέψει στην αρχική του διάταξη. Αλλά αν το πρωτόνιο δεν επιστρέψει μέχρι να διαχωριστούν οι δύο κλώνοι του DNA -το πρώτο βήμα της αντιγραφής του DNA – η κυτοσίνη μπορεί να συνδεθεί με μια διαφορετική βάση, την αδενίνη, αντί για τη γουανίνη. Αυτό το αφύσικο ζευγάρωμα δημιουργεί μια μετάλλαξη. Ταυτομέρεια είναι η διαδικασία με την οποία οι ενώσεις αναδιατάσσονται αυθόρμητα ώστε να λάβουν τις μορφές των συντακτικών τους ισομερών. Για παράδειγμα, οι κετο (C = O) μορφές γουανίνης και θυμίνης μπορούν να αναδιαταχθούν στις σπάνιες ενολικές τους μορφές (-OH), ενώ οι αμινο (-NH2) μορφές αδενίνης και κυτοσίνης μπορούν να οδηγήσουν στις σπανιότερες ιμινο (= ΝΗ) μορφές. Στην αντιγραφή του DNA, ο ταυτομερισμός μεταβάλλει τις θέσεις ζεύξης βάσεων και μπορεί να προκαλέσει τον ακατάλληλο συνδυασμό των βάσεων του νουκλεϊνικού οξέος. [wikipedia] https://en.wikipedia.org/wiki/Mutagenesis#Tautomerism Οι επιστήμονες γνωρίζουν από την ανακάλυψη της δομής του DNA στη δεκαετία του 1950 ότι τα ζεύγη των συζυγών βάσεων μπορούν θεωρητικά, να παράγουν ταυτομέρεια. Αλλά πίστευαν ότι το φαινόμενο της κβαντικής σήρραγγας θα είχε μικρή σημασία ως γεννήτρια μεταλλάξεων – λόγω της εξαιρετικά μικρής διάρκειας ζωής αυτών των φυσικών καταστάσεων.Το μοντέλο των ερευνητών που παρουσιάζεται στο επιστημονικό περιοδικό Communications Physics, https://www.nature.com/articles/s42005-022-00881-8 δείχνει ότι η κβαντική διαδικασία συμβαίνει τόσο συχνά που ανά πάσα στιγμή εκατοντάδες χιλιάδες ταυτομερή μπορεί να υπάρχουν στο γονιδίωμα ενός κυττάρου. Έτσι, ακόμα κι αν αυτές οι δομές είναι φευγαλέες, είναι τόσο πολλές και εμφανίζονται τόσο συχνά που αποτελούν μια δυνητικά πλούσια πηγή μεταλλάξεων. Σύμφωνα με τους ερευνητές η κβαντομηχανική αστάθεια «μπορεί κάλλιστα να διαδραματίσει πολύ πιο σημαντικό ρόλο στη μετάλλαξη του DNA από ό,τι είχε προταθεί μέχρι τώρα». Έτσι τίθεται το ερώτημα πώς οι υπάρχοντες ειδικοί μηχανισμοί επισκευής αντιμετωπίζουν τέτοια κβαντικά σφάλματα, δεδομένου ότι ο προβλεπόμενος αριθμός ταυτομερών είναι κατά χιλιάδες φορές μεγαλύτερος από τον συνολικό αριθμό μεταλλάξεων σε κάθε ανθρώπινη γενιά… https://physicsgg.me/2022/09/22/το-κβαντικό-φαινόμενο-σήραγγας-κάνει/

Διαστημικοί σταθμοί: από τα όνειρα στις πόλεις σε τροχιά Συνεχίζουμε να δημοσιεύουμε την ιστορία των τροχιακών σταθμών - από τη στιγμή που γεννήθηκε η ιδέα των διαστημικών πόλεων μέχρι την κατασκευή ενός σύγχρονου αναλόγου του Πύργου της Βαβέλ - του μεγαλύτερου διεθνούς έργου στην ιστορία της ανθρωπότητας - του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Κεφάλαιο 3: Θρίαμβος και τραγωδία "Χαιρετισμός" Στη δεκαετία του 1960, το OKB-52 (TsKBM, τώρα το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα NPO Mashinostroeniya, μέρος της Tactical Missiles Corporation) ανέπτυξε στενά σχετικά έργα - στρατιωτικούς επανδρωμένους τροχιακούς σταθμούς Almaz (OPS), πλοία εφοδιασμού μεταφορών (TKS) και ρουκέτες μεταφοράς "Proton-K" για να θέσουν αυτές τις συσκευές σε τροχιά. Όμως, το 1970, πάρθηκε η απόφαση να προηγηθούν των Ηνωμένων Πολιτειών σε τροχιά με το διαστημικό τους σταθμό Skylab. Αρκετά κτίρια αυτών των σταθμών μεταφέρθηκαν από το OKB-52 στο TsKBEM (πρώην OKB-1, τώρα RSC Energia, μέρος της Roscosmos State Corporation). Υποτίθεται ότι θα δημιουργούσε γρήγορα έναν μακροπρόθεσμο τροχιακό σταθμό (DOS) από το υπάρχον κτίριο σταθμών και τα συστήματα του διαστημικού σκάφους Soyuz. Όλες οι δυνάμεις του TsKBEM ρίχτηκαν σε ένα νέο έργο γνωστό τώρα ως η σειρά τροχιακών σταθμών Salyut. Σε σύγκριση με το Soyuz, ο σταθμός είχε πολύ μεγαλύτερο όγκο και πόρους σε τροχιά. Μετέφερε επιστημονικό εξοπλισμό, εξοπλισμό άσκησης για να ξεπεράσει το «φαινόμενο Νικολάεφ» και ξεχωριστή τουαλέτα χώρου. Οι αστροναύτες μέσα στο σταθμό θα μπορούσαν να εργαστούν πολύ περισσότερο και πιο αποτελεσματικά από τον Νικολάεφ και τον Σεβαστιάνοφ. Ο σταθμός Salyut στάλθηκε από την περιοχή της Μόσχας στο κοσμοδρόμιο του Baikonur τον Φεβρουάριο του 1971 και εκτοξεύτηκε σε τροχιά με το όχημα εκτόξευσης Proton-K στις 19 Απριλίου 1971. Ο σταθμός της πρώτης γενιάς «στηρίχτηκε» μόνο σε προμήθειες αναλωσίμων (καύσιμα, νερό, αέρας και προμήθειες) και σχεδιάστηκε για περίπου μισό χρόνο σε τροχιά. Μέχρι το Salyut-6, ο ανεφοδιασμός και ο ανεφοδιασμός δεν αναμενόταν. Η μοναδική μονάδα ελλιμενισμού του σταθμού ανέλαβε τη δυνατότητα ελλιμενισμού με οχήματα Soyuz στην τροποποίηση 7K-T (έγιναν δύο πτήσεις - Soyuz-10 και Soyuz-11). Έτσι, ο Salyut έγινε ο πρώτος μακροχρόνιος σταθμός σε τροχιά - ένα επιστημονικό εργαστήριο, ένα παρατηρητήριο και ένα σπίτι για αστροναύτες. Το διαστημικό πρόγραμμα της ΕΣΣΔ αποκαταστάθηκε μετά τον «φεγγαρόδρομο» της δεκαετίας του 1960. Το πρώτο πλήρωμα έφτασε στο σταθμό με το Soyuz-10, που εκτοξεύτηκε στις 23 Απριλίου 1971 από την εκτόξευση Gagarin. Το κύριο πλήρωμα περιελάμβανε: τον διοικητή Vladimir Shatalov, τον αερομηχανικό Alexei Eliseev και τον ερευνητή μηχανικό Nikolai Rukavishnikov. Το Soyuz-10 πλησίασε το Salyut, αλλά το διαστημικό σκάφος δεν συναντήθηκε, τα συστήματα προσανατολισμού αντιλήφθηκαν τη διαταραχή λόγω της σύνδεσης ως απόκλιση από την πορεία και ξεκίνησαν μια διόρθωση - ο πείρος Soyuz-10 λύγισε άσχημα. Το πλήρωμα δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τον ελλιμενισμό και να πάει στο σταθμό. Με δυσκολία καταφέραμε να αποσυνδεθούμε από τον σταθμό με τη βοήθεια τεχνασμάτων στο σύστημα ελέγχου της σύνδεσης. Στις 24 Απριλίου 1971, το πλήρωμα έκανε την πρώτη νυχτερινή προσγείωση στον κόσμο. Μη μπορώντας να διερευνήσει τη θύρα ελλιμενισμού του Soyuz-10 (κάηκε στην ατμόσφαιρα μαζί με το βοηθητικό διαμέρισμα), αλλά μόνο σύμφωνα με τις αναφορές του πληρώματος και της τηλεμετρίας πτήσης, οι μηχανικοί της TsKBEM οριστικοποίησαν τη θύρα ελλιμενισμού. Σε 8 εβδομάδες ρεκόρ, το σύστημα ελέγχου για το επόμενο διαστημόπλοιο Soyuz-11 έχει επίσης υποστεί αλλαγές. Τα πρώην εφεδρικά αντίγραφα του Soyuz-10 έγιναν τα κύρια - ο διοικητής του πληρώματος Alexei Leonov, ο μηχανικός πτήσης Valery Kubasov και ο ερευνητής μηχανικός Pyotr Kolodin υποτίθεται ότι θα πήγαιναν στο διάστημα. Αλλά στις 4 Ιουνίου 1971, με απόφαση της Κρατικής Επιτροπής, το πλήρωμα ανεστάλη από την πτήση λόγω συσκότισης στους πνεύμονες που βρέθηκε στο Kubasov (όπως αποδείχθηκε, αλλεργίες στη γύρη των λουλουδιών της στέπας). Υπήρξε αντικατάσταση - ο διοικητής Georgy Dobrovolsky, ο μηχανικός πτήσης Vladislav Volkov και ο ερευνητής μηχανικός Viktor Patsaev έγιναν οι κύριοι. Η αποστολή πτήσης τους σχεδιάστηκε για 25-30 ημέρες παραμονής στο σταθμό. Στις 6 Ιουνίου 1971, το όχημα εκτόξευσης Soyuz εκτοξεύτηκε από την εκτόξευση Gagarin στο κοσμοδρόμιο Baikonur. Οι αστροναύτες δοκίμασαν τα προηγμένα ενσωματωμένα συστήματα του διαστημικού σκάφους υπό διάφορες συνθήκες πτήσης. Σε αντίθεση με το Soyuz-10, η σύνδεση με το σταθμό Salyut-1 πραγματοποιήθηκε σε κανονική λειτουργία - στις 7 Ιουνίου 1971, το πλήρωμα ξεκίνησε την επανενεργοποίηση του Salyut. Δυστυχώς, ένα από τα κύρια όργανα, το μεγάλο ηλιακό τηλεσκόπιο, δεν λειτούργησε επειδή το κάλυμμά του στην πλευρά του σταθμού δεν έπεσε κατά την εκτόξευση. Το πλήρωμα, ενώ εργαζόταν στον σταθμό, ολοκλήρωσε σχεδόν όλο το προγραμματισμένο πρόγραμμα επιστημονικής έρευνας και άρχισε να προετοιμάζεται για την επιστροφή στο σπίτι. Η επιστροφή του πληρώματος του Soyuz-11 είχε προγραμματιστεί για τις 30 Ιουνίου, ενώ η εκτόξευση του Soyuz-12 είχε προγραμματιστεί για τις 20 Ιουλίου. Στο πλοίο υπήρχαν αρκετά αναλώσιμα, καύσιμα, νερό και προμήθειες για να παραμείνει ο σταθμός σε επανδρωμένη λειτουργία μέχρι τις 20 Αυγούστου.Το διαστημόπλοιο Soyuz-11 αποσυνδέθηκε από το Salyut στις 29 Ιουνίου 1971 στις 23:17 ώρα Μόσχας, προσγειώνοντας στις 30 Ιουνίου στις 02:16:52. Οι μηχανές μαλακής προσγείωσης πυροβολήθηκαν - η πτήση τελείωσε σε μια δεδομένη περιοχή. Η ομάδα αναζήτησης βρήκε το πλήρωμα χωρίς σημάδια ζωής - αργότερα αποδείχθηκε ότι οι αστροναύτες πέθαναν λόγω αποσυμπίεσης του οχήματος καθόδου σε μεγάλο υψόμετρο. Πριν από την είσοδο στην ατμόσφαιρα, όταν ο βοηθητικός χώρος έπεσε στο όχημα καθόδου, άνοιξε η βαλβίδα εξισορρόπησης πίεσης, η οποία δεν θα έπρεπε να έχει ανοίξει μέχρι να φτάσει σε υψόμετρο 4 km. Ο θάνατος των Dobrovolsky, Patsaev και Volkov οδήγησε σε μια ολοκληρωμένη έρευνα για τα αίτια της τραγωδίας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εργασιών της επιτροπής, το πλοίο τροποποιήθηκε σοβαρά - ακολούθησε μια μακρά διακοπή στις σοβιετικές επανδρωμένες πτήσεις. Το επόμενο επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz-12, που σχεδιάστηκε για το Salyut, εκτοξεύτηκε μόλις στις 27 Σεπτεμβρίου 1973. Οι κύριες καινοτομίες αφορούσαν: βαλβίδα εξισορρόπησης πίεσης - τώρα είναι τοποθετημένη με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να φτάσει από το κάθισμα σε κατάσταση στερέωσης. Οι κοσμοναύτες άρχισαν να πετούν με στολές διάσωσης Sokol-K. αντί για το κάθισμα του τρίτου κοσμοναύτη στα αριστερά, εγκαταστάθηκαν συσκευές αποθήκευσης και παροχής οξυγόνου για συμπίεση έκτακτης ανάγκης του οχήματος καθόδου. Αν και η πρώτη πτήση προς τον πρώτο τροχιακό σταθμό στον κόσμο κατέληξε σε τραγωδία, ήταν επίσης θρίαμβος. Το πλήρωμα του Soyuz-11, που εργαζόταν στον σταθμό Salyut, ανέπτυξε την ιδέα της πτήσης του Γερμανού Titov στο Vostok-2 - "μπορείτε να εργαστείτε και να ζήσετε ελεύθερα στο διάστημα". Κεφάλαιο 4: Κόψτε «Διαμάντια» του Ψυχρού Πολέμου Η πτήση Soyuz-12 ήταν μια δοκιμαστική πτήση - οι κοσμοναύτες Vasily Lazarev και Oleg Makarov πήγαν στο διάστημα με το διαστημόπλοιο Soyuz στην τροποποίηση 7K-T. Ξεκινώντας από αυτή την πτήση (και μέχρι σήμερα), όλοι οι κοσμοναύτες φορούν διαστημικές στολές κατά την εκτόξευση του διαστημικού σκάφους σε τροχιά, κατά τη σύνδεση και την αποδέσμευση του διαστημικού σκάφους, καθώς και κατά την επιστροφή στη Γη. Η πτήση Soyuz-12 οδήγησε επίσης σε μια ενδιαφέρουσα παράδοση - η ταινία "White Sun of the Desert" έγινε φυλαχτό για όλους τους αστροναύτες. Και όλα αυτά γιατί αυτό το συνεργείο παρακολούθησε την ταινία πριν από την κυκλοφορία και όλα πήγαν καλά. Δεδομένου ότι η κοσμοναυτική και η αεροπορία συνδέονται άρρηκτα με την πίστη στους οιωνούς, από τότε όλοι οι αστροναύτες πρέπει να παρακολουθούν ταινίες πριν από την εκτόξευση. Είναι ενδιαφέρον ότι η παρακολούθηση της ταινίας έχει επίσης μια καθαρά εφαρμοσμένη αξία, ιδού πώς περιέγραψε συνοπτικά αυτή την παράδοση ο πιλότος-κοσμοναύτης Oleg Kotov: «Η θέαση του Λευκού Ήλιου της Ερήμου έχει γίνει παράδοση για εμάς ως αποτέλεσμα της εκπαίδευσης των προηγούμενων συνεργείων γυρισμάτων. Αυτή η ταινία χρησιμοποιείται ως εγχειρίδιο για την εκπαίδευση αστροναυτών στη μαγνητοσκόπηση. Πώς να σχεδιάσετε, πώς να δουλέψετε με την κάμερα, πώς να στήσετε σκηνές. Ο λευκός ήλιος της ερήμου είναι το πρότυπο της δουλειάς της κάμερας ... ... οι αστροναύτες ξέρουν αυτή την ταινία περισσότερο παρά από καρδιάς. Το "Soyuz-13" πήγε επίσης στο διάστημα, χωρίς να συνδεθεί με τον τροχιακό σταθμό. Στο πλοίο εγκαταστάθηκε το αστροφυσικό παρατηρητήριο Orion-2. Ο κύριος στόχος του πειράματος, το οποίο διεξήχθη από τους κοσμοναύτες Pyotr Klimuk και Valentin Lebedev, ήταν να ληφθούν φωτογραφικά υπεριώδη φασματογράμματα τμημάτων του έναστρου ουρανού στην περιοχή μήκους κύματος 2000-3000 A. Χάρη σε αυτή την πτήση, φασματογράμματα Αχνοί αστέρες μέχρι το 13ο μέγεθος αποκτήθηκαν για πρώτη φορά. Οι πτήσεις Σογιούζ-12 και Σογιούζ-13 ήταν αυτόνομες τον Σεπτέμβριο και τον Δεκέμβριο του 1973, επίσης για τον λόγο ότι συνετρίβη περίπου τρεις τροχιακοί σταθμοί. Για παράδειγμα, η εκτόξευση του DOS-2 το 1972 απέτυχε λόγω του ατυχήματος του οχήματος εκτόξευσης Proton-K, ο σταθμός δεν έλαβε καν αύξοντα αριθμό και όνομα. Η εκτόξευση του πρώτου στρατιωτικού σταθμού Almaz (εμφανίστηκε στα μέσα ενημέρωσης ως Salyut-2) στις 3 Απριλίου 1973 κύλησε ομαλά, αλλά δύο εβδομάδες αργότερα ο σταθμός αποσυμπιέστηκε και στις 25 Απριλίου 1973 η τηλεμετρία σταμάτησε να έρχεται από αυτόν. Ο Almaz, έχοντας περάσει μόνο 54 ημέρες σε τροχιά, κάηκε στην ατμόσφαιρα στις 28 Μαΐου 1973 και πυρίμαχα θραύσματα έπεσαν στον Ειρηνικό Ωκεανό.Ο σταθμός DOS-3 μπήκε επιτυχώς σε τροχιά στις 11 Μαΐου 1973, αλλά λόγω δυσλειτουργιών στον εξοπλισμό, τελείωσε όλο το διαθέσιμο καύσιμο για προσανατολισμό - η σύνδεση με αυτόν κατέστη αδύνατη. Στις 22 Μαΐου 1973, μετά από μόλις 11 ημέρες σε τροχιά, ο σταθμός εισήλθε ανεξέλεγκτα στην ατμόσφαιρα πάνω από τη Νότια Αμερική και κάηκε. Ο σταθμός ονομάστηκε «Cosmos-557». Το TsKBM συνέχισε τις εργασίες στο OPS Almaz - και στις 26 Ιουνίου 1974, ο δεύτερος στρατιωτικός σταθμός μπήκε σε τροχιά. Για τα μέσα ενημέρωσης, ονομάστηκε "Salyut-3". Σε σύγκριση με τον Salyut, ο Almaz είχε ελαφρώς μεγαλύτερη ενεργό ζωή και ήταν επίσης εξοπλισμένος με ένα πειραματικό αυτόματο όπλο 11V92-P. Δημιουργήθηκε με ειδική παραγγελία στο Nudelman Design Bureau με βάση το αεροσκάφος R-23 για να «αποτρέψει την επίσκεψη» στο σταθμό από επιθεωρητές διαστήματος, το οποίο (όπως πίστευαν) αναπτύχθηκε και πιθανότατα χρησιμοποιήθηκε από τους Αμερικανούς εκείνη τη στιγμή. χρόνος. Στις 3 Ιουλίου 1974, το πρώτο πλήρωμα του Soyuz-14 πήγε στο σταθμό - ο διοικητής Pavel Popovich από το πρώτο απόσπασμα και μηχανικός πτήσης Yuri Artyukhin. Το πρόγραμμα εργασίας των κοσμοναυτών στον σταθμό Almaz περιλάμβανε: διεξαγωγή επιστημονικών-τεχνικών και ιατροβιολογικών πειραμάτων· δοκιμή του βελτιωμένου σχεδιασμού του σταθμού, των εποχούμενων συστημάτων και του εξοπλισμού του· μελέτη γεωλογικών και μορφολογικών αντικειμένων της επιφάνειας της γης, ατμοσφαιρικών σχηματισμών και φαινομένων. βιοϊατρική έρευνα για τη μελέτη της επίδρασης των παραγόντων πτήσης στο διάστημα στο ανθρώπινο σώμα και τον καθορισμό ορθολογικών τρόπων λειτουργίας για το πλήρωμα στο σταθμό και πολλά άλλα πειράματα· φωτογραφίζοντας το έδαφος ενός πιθανού εχθρού. Ο σταθμός αποτελούνταν από έναν θάλαμο κλειδαριάς, ένα διαμέρισμα εργασίας μεγάλης διαμέτρου και ένα διαμέρισμα μικρής διαμέτρου, δίνοντας συνολικό όγκο 90 κυβικών μέτρων. Ο σταθμός διέθετε πιο προηγμένα συστήματα τροφοδοσίας, διόρθωσης τροχιάς και προσανατολισμού. Γενικά, ο σταθμός είχε σχεδόν όλες τις ίδιες παραμέτρους με τον Salyut. Η μόνη μεγάλη διαφορά ήταν η διάταξη του εξοπλισμού μέσα στο σταθμό - για άλλες εργασίες. Συνολικά, ο Almaz διέθετε 14 κάμερες τηλεπισκόπησης. Για να μην βαρεθεί το πλήρωμα στον ελεύθερο χρόνο του, ο σταθμός είχε ένα σετ μαγνητικού σκακιού για παιχνίδι με μηδενική βαρύτητα, μια μικρή βιβλιοθήκη με χάρτινα βιβλία και ένα μαγνητόφωνο με ένα σετ κασέτες. Ένας άλλος διάδρομος εγκαταστάθηκε στο σταθμό και οι αστροναύτες έπρεπε να φορούν τη στολή φορτίου Penguin, η οποία τους επέτρεπε να διατηρούν τους μύες τους σε καλή κατάσταση. Παρεμπιπτόντως, η φορεσιά χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα, ειδικά σε μεγάλες αποστολές. Επιπλέον, χρησιμοποιείται ακόμη και στην επίγεια ιατρική - βοηθά τους ενήλικες και τα παιδιά να μάθουν να περπατούν ξανά μετά από ασθένειες. Στο σταθμό Almaz δοκιμάστηκε για πρώτη φορά το σύστημα συλλογής και ανακύκλωσης νερού. Ο Popovich και ο Artyukhin ολοκλήρωσαν με επιτυχία ολόκληρο το πρόγραμμα. Πήραν μερικές από τις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν μαζί τους στο όχημα κατάβασης Soyuz, μερικές τοποθετήθηκαν σε μια ειδική μικρή κάψουλα επιστροφής και μερικές μεταδόθηκαν στη Γη με φωτοτηλεγράφο. Μετά την αποδέσμευση από τον σταθμό, το πλήρωμα του Soyuz-14 επέστρεψε στο σπίτι με ασφάλεια στις 19 Ιουλίου 1974. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, το 1973-1974, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ήδη καταφέρει να εκτοξεύσουν και να επιστρέψουν στη Γη τρία πληρώματα για τον σταθμό Skylab - το πρωτάθλημα της ΕΣΣΔ ήταν μερικό. Η ΕΣΣΔ εκτόξευσε τον πρώτο σταθμό, αλλά έχασε το πρώτο πλήρωμα, οι ΗΠΑ ήταν οι πρώτες που επέστρεψαν το πλήρωμα από τον σταθμό στη Γη, αλλά, στο τέλος, έχασαν τον σταθμό. Το επόμενο διαστημόπλοιο, το Soyuz-15 (με πλήρωμα Gennady Sarafanov και Lev Demin), δεν μπόρεσε να προσδεθεί στον σταθμό λόγω δυσλειτουργίας του συστήματος Igla. Αυτά τα προβλήματα θα στοιχειώνουν αυτό το σύστημα αναζήτησης, ραντεβού και ελλιμενισμού για αρκετά χρόνια ακόμα - και το θέμα θα κλείσει οριστικά μόνο με τη μετάβαση στο Course. Μετά την ανεπιτυχή ελλιμενοποίηση του Soyuz-15, αποφασίστηκε ότι το σύστημα Igla χρειαζόταν σημαντική βελτίωση. Λόγω του χρόνου που απαιτείται για την πραγματοποίηση αλλαγών σχεδιασμού και του περιορισμένου χρόνου που ο Almaz μπορούσε να παραμείνει σε τροχιά πριν από την επανείσοδο, η επόμενη προγραμματισμένη πτήση προς το σταθμό ακυρώθηκε.. https://www.roscosmos.ru/38215/