Δροσος Γεωργιος

Αποκαλύφτηκαν εικόνες και βίντεο πραγματικών UFO. U.S. Navy Εικόνα ενός UFO το οποίο μοιάζει να το έχει «λοκάρει» πολεμικό σκάφος των ΗΠΑ σε ένα από τα απόρρητα βίντεο που αποχαρακτηρίστηκαν από τον αμερικανικό στρατό. Ονομάστηκαν «Αγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα» (ΑΤΙΑ) αλλά η αγγλική συντομογραφία του όρου «UFO» είναι αυτή που έχει επικρατήσει για τα μυστηριώδη ιπτάμενα αντικείμενα που γίνονται ορατά κατά καιρούς στον ουρανό. Ο όρος UFO έχει συνδεθεί με τους ιπτάμενους δίσκους και τους εξωγήινους αλλά σε πολλές περιπτώσεις οι εξηγήσεις που δίνονταν για την εμφάνιση τέτοιων αντικειμένων ήταν ότι πρόκειται για πειραματικά ή απόρρητα πολεμικά αεροσκάφη.Όμως για δεκαετίες οι κάθε είδους φήμες και θεωρίες συνομωσίας για την ύπαρξη ιπτάμενων δίσκων και εξωγήινων με επίκεντρο τις ΗΠΑ οι κυβερνήσεις της οποίας κρατούν μυστική την ύπαρξη τους δίνουν και παίρνουν. Κάποια στιγμή έγινε γνωστό ότι ο αμερικανικός στρατός είτε μέσω καταγραφών σε ραντάρ είτε από οπτική επαφή που είχαν πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας είχε στοιχεία για την ύπαρξη UFO τα οποία κρατούσε απόρρητα.Όμως εδώ και ένα χρόνο έχει ξεκινήσει μια διαδικασία από τις αμερικανικές Αρχές ώστε να αποκαλυφθούν κάποια από αυτά τα απόρρητα στοιχεία. Η διαδικασία αυτή κορυφώθηκε με την κατάθεση την Τρίτη σε επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων αξιωματούχων του Πενταγώνου σχετικά με τα UFO.«Ξέρουμε ότι οι στρατιωτικοί μας είδαν άγνωστης ταυτότητας φαινόμενα και επειδή τα UAP συνιστούν πιθανό κίνδυνο για την ασφάλεια των πτήσεων (…) έχουμε δεσμευτεί σε μια προσπάθεια να εξακριβώσουμε την προέλευσή τους», είπε ο Ρόναλντ Μόλτρι, ο οποίος επιβλέπει μια νέα ομάδα, υπαγόμενη στον υφυπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, για τον τομέα των πληροφοριών και της ασφάλειας. Ο δεύτερος αξιωματούχος που κατέθεσε ήταν ο Σκοτ Μπρέι, αναπληρωτής διευθυντής της υπηρεσίας πληροφοριών του Ναυτικού. Από το 2004 οι πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ έχουν αναφέρει περισσότερα από 140 περιστατικά που είδαν κάποιο UFO. Ορισμένα από αυτά τα UFO καταγράφηκαν οπτικά και κάποιες τέτοιες εικόνες είχαν διαρρεύσει τα τελευταία χρόνια αλλά κανένα κυβερνητικό ή στρατιωτικό στέλεχος των ΗΠΑ δεν επιβεβαιώνε επισήμως την γνησιότητα τουςΣτο πλαίσιο της κατάθεσης των αξιωματούχων του Πενταγώνου αποχαρακτηρίστηκαν για πρώτη φορά εικόνες από μυστηριώδη ιπτάμενα αντικείμενα, τα οποία αναπτύσσουν πολύ υψηλές ταχύτητες και κάνουν ελιγμούς που δείχνουν να ξεπερνούν τις δυνατότητες των σύγχρονων αεροσκαφών. CBS 8 SAN DIEGO Why is San Diego a hot spot for UFO sightings? Tα αντικείμενα αυτά δεν φαίνεται να έχουν κάποιο ορατό προωθητικό σύστημα αλλά και κάποιο κοκπιτ ή άλλο χώρο πλόηγησης του σκάφους. Τα ερωτηματικά λοιπόν εξακολουθούν να υπάρχουν και να εξάπτουν την φαντασία. https://naftemporiki.gr/story/1863900/apokaluftikan-eikones-kai-binteo-pragmatikon-ufo

Διεθνής Διαστημικός Σταθμός: Τουρίστες διαμαρτύρονται ότι κουράστηκαν σε τροχιακή κρουαζιέρα. Όταν πληρώνεις 55 εκατομμύρια δολάρια το άτομο για λίγες ημέρες αναψυχής, δεν περιμένεις να σε φορτώσουν με δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ.Κι όμως, οι τρεις τουρίστες που ταξίδεψαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) με τουριστικό πράκτορα την εταιρεία Axiom Space δηλώνουν ότι το πρόγραμμά τους ήταν υπερβολικά φορτωμένο και τελικά διατάραξε τις εργασίες του κανονικού πληρώματος.«Το χρονοδιάγραμμά μας ήταν πολύ επιθετικό, ειδικά τις πρώτες μέρες της αποστολής» δήλωσε ο Μάικλ Λόπεζ-Αλέγκρια, πρώην αστροναύτης της NASA και επικεφαλής της αποστολής Ax-1 που έφτασε στον ISS στις 9 Απριλίου. «Στην αρχή ο ρυθμός ήταν φρενήρης» είπε ο Λόπεζ-Αλέγκρια σε συνέντευξη Τύπου παρακολούθησε το Spacenews.com.«Κοιτάζοντάς το αναδρομικά, ήμασταν πολύ επιθετικοί με το πρόγραμμα, ειδικά το πρώτο διήμερο» διαμαρτυρήθηκε ο Λάρι Κόνορ, μεγαλομεσίτης και ένας από τους τρεις ιδιώτες πελάτες της Axiom, μαζί με τον ισραηλινό επιχειρηματία Έιταν Στίμπε και τον καναδό επενδυτή Μαρκ Πάθι. Από αριστερά, οι Λάρι Κόνορ, Μαρκ Πάτι, Μάικλ Λόπεζ-Αλέγκρια και Εϊτάν Στίμπε (Axiom Space) Για παράδειγμα, είπε ο Κόνορ, ένα πείραμα που θα διαρκούσε δυόμιση ώρες με βάση την εκπαίδευση πριν από την πτήση χρειάστηκε τελικά πέντε ώρες.Η αποστολή επρόκειτο να διαρκέσει 8 ημέρες, παρατάθηκε όμως στις 15 λόγω ακατάλληλων καιρικών συνθηκών που εμπόδιζαν την επιστροφή του σκάφους Crew Dragon της SpaceΧ.H παράταση έφερε ανακούφιση στους τρεις τουρίστες, είπε ο Λόπεζ-Αλέγκρια: «Ήταν ευλογία που είχαμε τον επιπλέον χρόνο. Πιστεύω πως ήμασταν υπερβολικά εστιασμένοι στην έρευνα και το εκπαιδευτικό μας έργο και χρειαζόμασταν τον επιπλέον χρόνο για να ολοκληρώσουμε την εμπειρία κοιτώντας από το παράθυρο, μιλώντας με τους φίλους και τις οικογένειές μας και απολαμβάνοντας την αίσθηση.Παρόλα αυτά η παρουσία των τουριστών διατάραξε τις εργασίες του πολυεθνικού πληρώματος στο τροχιακό εργαστήριο. Όπως δήλωσε η Σούζαν Χολμς, μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Αεροδιαστημικής Ασφάλειας στη NASA, στη διάρκεια της αποστολής «δεν υπήρξαν προφανή θέματα ασφάλειας», όμως η απόδοση των αστροναυτών επηρεάστηκε.Η Axiom, η οποία έχει ήδη εξασφαλίσει νέο συμβόλαιο για την εκτόξευση ενός αστροναύτη από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δεσμεύτηκε από την πλευρά της να λαμβάνει περισσότερο υπόψη το πρόγραμμα του πληρώματος όταν οργανώνει τις δραστηριότητες των τουριστών. https://www.in.gr/2022/05/16/b-science/space/diethnis-diastimikos-stathmos-touristes-diamartyrontai-oti-kourastikan-se-troxiaki-krouaziera/

Εντυπωσιακό σφαιρικό σμήνος στο κέντρο του γαλαξία μας. NASA / ESA / Hubble / R. Cohen Το σφαιρωτό σμήνος NGC 6558 φωτοβολεί στον φακό του Hubble. Σφαιρωτό σμήνος ή σφαιρωτό αστρικό σμήνος ονομάζεται στην αστρονομία μία πυκνή συγκέντρωση άστρων με σφαιρικό ή σχεδόν σφαιρικό σχήμα, που περιφέρεται γύρω από το κέντρο ενός γαλαξία ως δορυφόρος του. Έχουν εντοπιστεί περίπου 160 σφαιρικά σμήνη στον γαλαξία μας και πιστεύεται ότι υπάρχουν μερικές δεκάδες ακόμη που περιμένουν τους αστρονόμους να τα εντοπίσουν. Κατά μέσο όρο ένα σφαιρικό σμήνος περιέχει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ως περίπου ένα εκατ. άστρα. Οι σπειροειδείς γαλαξίες σαν τον δικό μας διαθέτουν συνήθως μερικές εκατοντάδες σφαιρική σμήνη ενώ οι ελλειπτικοί γαλαξίες μερικές χιλιάδες.Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε μια εντυπωσιακή εικόνα του σφαιρικού σμήνους NGC 6558 που βρίσκεται σε απόσταση 23 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Τοξότη κοντά στο κέντρο του γαλαξία μας. Η εικόνα αλλά και τα δεδομένα που τη συνοδεύουν θα βοηθήσουν τους ειδικούς στην καλύτερη κατανόηση του σχηματισμού και της εξέλιξης των σφαιρικών σμηνών. https://naftemporiki.gr/story/1863501/entuposiako-sfairiko-sminos-sto-kentro-tou-galaksia-mas

Νομική Σχολή ΕΚΠΑ: Πρώτη θέση σε διαγωνισμό εικονικής δίκης για το Δίκαιο της Θάλασσας. Ο διαγωνισμός διεξήχθη στις 9 – 13 Μαΐου 2022 διαδικτυακά Συνεχίζονται οι διακρίσεις για τη ομάδα φοιτητών της Νομικής σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών στον διαγωνισμό εικονικής δίκης.Σε ανακοίνωση του ΕΚΠΑ αναφέρεται ότι η ομάδα που εκπροσωπούσε την Ελλάδα και τη Νομική Σχολή Αθηνών, κατάφερε να κερδίσει την πρώτη θέση στον παγκόσμιο διαγωνισμό εικονικής δίκης για το Δίκαιο της Θάλασσας (NILOS Moot Court Competition) στην Ουτρέχη.Επιπλέον, η ομάδα απέσπασε το βραβείο καλύτερου δικογράφου από την πλευρά του ενάγοντος. Σημειώνεται ότι η Νομική Αθηνών είχε κατακτήσει τη δεύτερη θέση στον διαγωνισμό το 2019.Ο διαγωνισμός διεξήχθη στις 9 – 13 Μαΐου 2022 διαδικτυακά. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα διαγωνίσθηκε στους προκριματικούς γύρους με τo Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης (Ολλανδία), το Πανεπιστήμιο της Ουχάν (Κίνα), το Πανεπιστήμιο της Τζακάρτα και, συγκεντρώνοντας τη καλύτερη βαθμολογία από την πλευρά του ενάγοντα, κατάφερε να περάσει στον τελικό όπου αντιμετώπισε για πρώτη φορά την ομάδα του Πανεπιστημίου της Κύπρου.Στον τελικό, η ελληνική ομάδα έλαβε εξαιρετικά σχόλια από τους δικαστές και διοργανωτές τόσο για την επιτυχία τους όσο και για τις γνώσεις και την προετοιμασία της.Η υπόθεση της φετινής χρονιάς αφορούσε σε ζητήματα θαλάσσιας επιστημονικής έρευνας, πόντισης καλωδίων, πρόσβασης σε λιμένες και ιστορικών δικαιωμάτων δύο παράκτιων κρατών. Συγκεκριμένα, οι φοιτητές είχαν την ευκαιρία να ασχοληθούν με θέματα όπως η αλιεία, η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και η ελευθερία της ναυσιπλοΐας. Η «χρυσή» πεντάδα Η ομάδα της Νομικής Σχολής Αθηνών απαρτιζόταν από τους προπτυχιακούς φοιτητές Ίρις – Αικατερίνη Καμπέρογλου (2ο έτος), Αγγελική Κωνσταντάρα (3ο έτος), Μαρίλια Πλατσά (3ο έτος), Κωνσταντίνο Ψευδό (3ο έτος) και Ευρυδίκη Λιλίτση (4ο έτος).Την ομάδα προετοίμασαν οι Ευθύμιος Παπασταυρίδης, Δημήτριος Πανούσιος, Κωνσταντίνα Μελετιάδου και Ειρήνη Ζαχαριάδη ενώ την ακαδημαϊκή επίβλεψη την είχε αναλάβει η Καθηγήτρια Μαρία Γαβουνέλη. Η εν λόγω διάκριση αποδεικνύει, για ακόμη μια φορά την υψηλή κατάρτιση και τις ερευνητικές ικανότητες των φοιτητών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστήμιου Αθηνών καθώς και το υψηλότατο επίπεδό των φοιτητών της διεθνώς. https://www.tanea.gr/2022/05/16/greece/education/nomiki-sxoli-ekpa-proti-thesi-se-diagonismo-eikonikis-dikis-gia-to-dikaio-tis-thalassas/

Διεθνής Διαστημικός Σταθμός και Έκλειψη Σελήνης. Απόψε το βράδυ Κυριακή 15 Μαΐου μπορείτε να δείτε να διασχίζει τον νυχτερινό ουρανό ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Θα εμφανιστεί στις 9:06 μ.μ. χαμηλά νοτιο-νοτιοδυτικά και θα φτάσει σε μέγιστο ύψος 51°. Θα είναι ορατός για 7 ολόκληρα λεπτά ακολουθώντας πορεία προς τα ανατολικά-βόρειοανατολικά και θα εξαφανιστεί.Και μετά από 8 ώρες περίπου, δηλαδή αύριο νωρίς το πρωί της Δευτέρας 16 Μαΐου, σχεδόν παράλληλα με την πανσέληνο, θα λάβει χώρα μια ολική έκλειψη Σελήνης, η οποία στην Ελλάδα θα είναι εν μέρει ορατή. Μια ολική έκλειψη συμβαίνει όταν ο Ήλιος, η Γη και η Σελήνη ευθυγραμμίζονται σχεδόν πλήρως (συζυγία), οπότε όλο το φεγγάρι περνάει μέσω της σκιάς της Γης. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Σελήνη γίνεται σταδιακά πιο σκοτεινή και τελικά παίρνει συνήθως ένα κοκκινωπό χρώμα (μερικές φορές πολύ σκούρο ή σχεδόν μαύρο αν η γήινη ατμόσφαιρα είναι βεβαρημένη από σωματίδια π.χ. μετά από μια ισχυρή ηφαιστειακή έκρηξη). Στη συγκεκριμένη περίπτωση η έκλειψη θα συμβεί περίπου μιάμιση μέρα προτού το φεγγάρι φτάσει στο περίγειο του, δηλαδή στο σημείο της τροχιά του που είναι το πιο κοντινό στον πλανήτη μας. Γι’ αυτό, το βράδυ της Κυριακής και στη διάρκεια της έκλειψης που θα ακολουθήσει, η Σελήνη, που θα απέχει περίπου 362.000 χιλιόμετρα, θα φαίνεται περίπου 12% μεγαλύτερη από ό,τι όταν βρίσκεται στο απόγειο της, δηλαδή στο πιο απομακρυσμένο σημείο της από τη Γη.Η έκλειψη θα είναι ορατή από τη Βόρεια και Νότια Αμερική, καθώς επίσης, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, από διάφορα μέρη της Ευρώπης, της Αφρικής και της Ασίας. Στην Αθήνα θα υπάρξει μερική σεληνιακή έκλειψη που θα διαρκέσει περίπου μία ώρα και 45 λεπτά, ξεκινώντας γύρω στις 04:30 της 16ης Μαΐου, με κορύφωση περίπου στις 06:15 π.μ.Όσον αφορά την πανσέληνο, η οποία είναι γνωστή ως «των λουλουδιών» λόγω της εποχής ανθοφορίας με την οποία συμπίπτει, το αποκορύφωμα της θα συμβεί στις 07:15 ώρα Ελλάδας. Η επόμενη ολική έκλειψη Σελήνης θα συμβεί φέτος τον Νοέμβριο, ενώ η μεθεπόμενη το 2025. Η έκλειψη θα μεταδοθεί ζωντανά από την NASA: ΑΠΕ-ΜΠΕ … και για να δικαιολογήσουμε τον τίτλο της ανάρτησης παραθέτουμε την μερική έκλειψη Σελήνης που κατέγραψε η αστροναύτης Christina Koch ενώ βρισκόταν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό: https://physicsgg.me/2022/05/15/διεθνής-διαστημικός-σταθμός-και-έκλε/

Από την πολυμορφία στην ενότητα: Τα «δίδυμα» πειράματα UA1 και UA2 και το πρώτο Βραβείο Νόμπελ του CERN. Ο Carlo Rubbia και ο ανιχνευτής του πειράματος UA1 *Ο Γρηγόρης Πανουτσόπουλος είναι υποψήφιος διδάκτορας του Τμήματος Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης, στη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΕΚΠΑ. Ο Θόδωρος Αραμπατζής είναι καθηγητής στο ίδιο Τμήμα.Ερωτήματα γύρω από την ενότητα (unity) της επιστήμης, όπως, π.χ., το αν υπάρχει μία ενιαία μέθοδος που διέπει όλους τους επιστημονικούς κλάδους, έχουν απασχολήσει επί δεκαετίες τους ιστορικούς και τους φιλοσόφους της επιστήμης. Στην πρόσφατη βιβλιογραφία κυριαρχεί μια τάση αμφισβήτησης της ενότητας της επιστήμης και τονίζεται η πολυμορφία (disunity) των επιστημονικών μεθόδων και πρακτικών. Σε μια πρόσφατη δημοσίευση επιδιώξαμε να εμπλουτίσουμε αυτόν τον προβληματισμό, εστιάζοντας στη συλλογική παραγωγή γνώσης από μεγάλους επιστημονικούς οργανισμούς. Επιχειρήσαμε να υπερβούμε το δίπολο ενότητα/πολυμορφία, αξιοποιώντας και τις δύο αυτές έννοιες ως αναλυτικές κατηγορίες για την ιστορική ανασυγκρότηση μιας κορυφαίας πειραματικής ανακάλυψης στο CERN.[1] Το CERN είναι ένας ιδιαίτερα σύνθετος επιστημονικός οργανισμός, που αποτελείται από εκατοντάδες ερευνητικές ομάδες διαφορετικών εθνικοτήτων, διασκορπισμένες σε ολόκληρο τον κόσμο. Επιπλέον, είναι ένας οργανισμός στον οποίο επιστήμονες με διαφορετική εξειδίκευση και ποικίλες δεξιότητες (θεωρητικοί και πειραματικοί φυσικοί, μηχανικοί και τεχνικοί, μεταξύ άλλων) καλούνται να συνεργαστούν. Η έλλειψη ομοιογένειας είναι, ως εκ τούτου, εμφανής. Ωστόσο, αυτή η ετερογένεια εξισορροπείται από συγκεκριμένους μηχανισμούς, όπως οι οργανωμένες συνεργασίες, οι κοινοί κώδικες επικοινωνίας, οι δομημένες ιεραρχίες, οι κοινές πολιτικές δημοσιεύσεων, οι ενιαίες ερευνητικές πολιτικές και τα συντονισμένα οργανογράμματα. Μέσω αυτών των μηχανισμών, το CERN κατορθώνει να διατηρήσει την ενότητα του. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι οι μηχανισμοί που διασφαλίζουν την ενότητα του CERN δεν υπήρχαν από την ίδρυσή του, αλλά αναπτύχθηκαν μέσα από την εμπειρία πολλών χρόνων. Η σταδιακή επίτευξη της ενότητας του οργανισμού ήταν καταλυτική στο να τον καταστήσει ανταγωνιστικό με τα αντίστοιχα γιγαντιαία εργαστήρια των ΗΠΑ.Στις αρχές τις δεκαετίας του 1980, και μετά από συνεχόμενες σημαντικές ανακαλύψεις των αμερικανικών εργαστηρίων σωματιδιακής φυσικής, όπως το μεσόνιο J/ψ, στο Stanford και στο Brookhaven National Laboratory, το λεπτόνιο ταυ, στο Stanford, και το b quark, στο Fermilab, το CERN δέχεται μεγάλες πιέσεις για την επίτευξη μιας εξίσου σημαντικής πειραματικής ανακάλυψης. Τίθεται ως στόχος, λοιπόν, η ανακάλυψη των μποζονίων W και Ζ, τα οποία είχαν προβλεφθεί με μεγάλη θεωρητική ακρίβεια από το λεγόμενο Καθιερωμένο Πρότυπο, την επικρατέστερη έως και σήμερα θεωρία για την περιγραφή και ταξινόμηση των δομικών συστατικών της ύλης καθώς και των μεταξύ τους αλληλεπιδράσεων. Τα συγκεκριμένα μποζόνια περιγράφονταν από το Καθιερωμένο Πρότυπο ως φορείς της ασθενούς αλληλεπίδρασης και η ανακάλυψη τους θα ήταν καταλυτική για να προσδώσει στο συγκεκριμένο θεωρητικό μοντέλο την εγκυρότητα που το χαρακτηρίζει μέχρι και σήμερα. Το CERN δεν αρκέστηκε σε ένα μόνο πείραμα για τον συγκεκριμένο σκοπό, αλλά πραγματοποίησε δύο «δίδυμα» πειράματα, τα UA1 και UA2 , με δύο διαφορετικούς ανιχνευτές σωματιδίων, όπου το ένα θα ήλεγχε τα αποτελέσματα του άλλου. Οι ερευνητικές ομάδες των δύο αυτών πειραμάτων εργάζονταν ανεξάρτητα η μία από την άλλη και δεν αντάλλασσαν μεταξύ τους δεδομένα και αποτελέσματα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το CERN επεδίωξε έναν τριπλό στόχο: Πρώτον, να διασφαλίσει την αξιοπιστία και τη φήμη του, αποφεύγοντας τυχόν λάθος αναλύσεις δεδομένων. Δεύτερον, να πραγματοποιήσει την ανακάλυψη εντός των Ευρωπαϊκών συνόρων, χωρίς να απαιτηθεί η επιβεβαίωση της από κάποιο πείραμα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Τρίτον, να διεκδικήσει το Νόμπελ Φυσικής άμεσα, χωρίς να περιμένει επιβεβαίωση από κάποιο μελλοντικό πείραμα. Αυτό ήταν σημαντικό πλεονέκτημα, δεδομένου του πυρετώδους ανταγωνισμού ανάμεσα στα μεγάλα εργαστήρια σωματιδιακής φυσικής εκείνης της εποχής γύρω από τα Νόμπελ. Παρά τον έντονο συναγωνισμό που υπήρχε ανάμεσα στα δύο πειράματα, αυτά δρούσαν συμπληρωματικά μεταξύ τους, ως ένας ενιαίος μηχανισμός. Το UA1 ηγούνταν αυτής της προσπάθειας, ενώ το UA2 είχε περισσότερο τον ρόλο του ελεγκτικού πειράματος. Η συμπληρωματικότητα των δύο πειραμάτων αποτυπωνόταν ακόμα και στις πειραματικές πρακτικές και τις νοοτροπίες των δύο ομάδων, όπως επίσης και στην αρχιτεκτονική των ανιχνευτών τους. Το UA1 είχε ως επικεφαλής τον εξαιρετικά φιλόδοξο και τολμηρό Carlo Rubbia, ενώ το UA2 τον πολύ πιο συνετό και προσεκτικό Pierre Darriulat. Επιπλέον, ο ανιχνευτής του UA1 είχε σχεδιαστεί ως μια πολύπλοκη, τεχνολογικά προηγμένη μηχανή με πολλαπλούς ερευνητικούς στόχους, σε αντίθεση με τον ανιχνευτή του UA2 που βασιζόταν σε παλαιότερες δοκιμασμένες τεχνολογίες και ήταν επικεντρωμένος αποκλειστικά στην ανίχνευση των W και Z. Η ερευνητική στρατηγική των «δίδυμων πειραμάτων» αποτέλεσε το επισφράγισμα της ισορροπίας του CERN ανάμεσα στην «ενότητα» και την «πολυμορφία» και λειτούργησε ως πρότυπο σε πολλά μεταγενέστερα πειράματα στη Φυσική Υψηλών Ενεργειών. Ο ανιχνευτής του πειράματος UA2 https://physicsgg.me/2022/05/13/από-την-πολυμορφία-στην-ενότητα-τα-δί/

Δοκιμαστική μη επανδρωμένη αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από NASA και Boeing. Το Starliner ετοιμάζεται για μια νέα δοκιμαστική πτήση. Η NASA και η Boeing σκοπεύουν να πραγματοποιήσουν την Πέμπτη τη δοκιμαστική μη επανδρωμένη αποστολή Orbital Flight Test-2 (OTF-2) στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Πρόκειται για τη δεύτερη δοκιμαστική μη επανδρωμένη αποστολή του διαστημικού σκάφους CST-100 Starliner της Boeing σε συνεργασία με τη NASA. Το Starliner θα εκτοξευτεί με έναν πύραυλο Atlas V της United Launch Alliance από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα, όπως ανακοίνωσε η NASA χθες, Παρασκευή.Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της αποστολής, το Starliner αναμένεται να προσδεθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) περίπου 24 ώρες μετά την εκτόξευση, μεταφέροντας 250 κιλά προμηθειών και εξοπλισμού. Θα παραμείνει 5-10 ημέρες εκεί προτού αναχωρήσει από τον ISS για να επιστρέψει στη Γη. Το διαστημικό σκάφος θα επιστρέψει μεταφέροντας φορτίο περίπου 300 κιλών, συμπεριλαμβανομένων επαναχρησιμοποιούμενων δεξαμενών που χρησιμοποιούνται για την παροχή οξυγόνου στα μέλη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. https://naftemporiki.gr/story/1862749/dokimastiki-mi-epandromeni-apostoli-ston-diethni-diastimiko-stathmo-apo-nasa-kai-boeing

H νέα αποστολή του τηλεσκοπίου που φωτογραφίζει τις μαύρες τρύπες. pweb.cfa.harvard.edu Μια από τις συστοιχίες τηλεσκοπίων που συνθέτουν το τηλεσκόπιο EHT. Το Τηλεσκόπιο Ορίζοντα Γεγονότων (Event Horizon Telescope - EHT) είναι μια μεγάλη συστοιχία τηλεσκοπίων αποτελούμενη από ένα παγκόσμιο δίκτυο ραδιοτηλεσκοπίων. Το ETH αρχικά στόχευσε την κολοσσιαία μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία M87 σε απόσταση περίπου 55 εκατ. ετών φωτός από εμάς.Το 2019 το ETH κατάφερε να καταγράψει μια εικόνα αυτής της μαύρης τρύπας που έχει μάζα δισ. φορές μεγαλύτερο από αυτό του Ήλιου. Ήταν ένα τρομερό όσο και ιστορικό επίτευγμα αφού για πρώτη φορά είχαμε στη διάθεση μας οπτική καταγραφή του πιο μυστηριώδους αντικειμένου του Σύμπαντος, της μαύρης τρύπας. Το ETH παράλληλα στοχεύει και τον Τοξότη Α*, την μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του δικού μας γαλαξία και έχει μάζα περίπου τέσσερα εκατ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιο ASTRUM What's special about the Event Horizon Telescope that imaged the M87* black hole? Την Πέμπτη το απόγευμα τα στελέχη του ETH έδωσαν στη δημοσιότητα την πρώτη εικόνα από τον Τοξότη Α*. Όπως είπαν οι ερευνητές που παίρνουν μέρος σε αυτό το φιλόδοξο επιστημονικό πρόγραμμα αν και ο Τοξότης Α* είναι πολύ πιο κοντά από την μαύρη τρύπα στον M87 εντούτοις ήταν πιο δύσκολο εγχείρημα η καταγραφή κάποιας εικόνας επειδή περιβάλλεται από πυκνό πέπλο κοσμικής σκόνης. Τι γίνεται όμως από εδώ και πέρα; Ποιος είναι ο επόμενος στόχος του ETH; Η ερευνητική ομάδα που δραστηριοποιείται στο τηλεσκόπιο αναφέρει ότι η φωτογραφία του Τοξότη Α* και τα δεδομένα που προέκυψαν από την προσπάθεια καταγραφής της εικόνας ισχυροποιούν τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Όμως οι ερευνητές λένε ότι η διεξοδική ανάλυση των δεδομένων που προέρχονται από τις περιοχές που βρίσκονται πολύ κοντά στις μαύρες τρύπες είναι πιθανό να αποκαλύπτουν φαινόμενα και στοιχεία που να δημιουργούν ρωγμές στη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας.«Η μελέτη αυτών των περιοχών μπορεί να μας δώσουν κάποια στοιχεία που να αποκαλύπτουν διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους κατανοούμε τη βαρύτητα σύμφωνα με την θεωρία της Γενικής Σχετικότητας. Προς το παρόν δεν βλέπουμε κάποια ρωγμή σε αυτή την θεωρία πάντως» αναφέρει η Φεργιάλ Οζέλ, μέλος της ερευνητικής ομάδας του ETH.Επόμενος μεγάλος στόχος του τηλεσκοπίου είναι να καταγράψει τις δύο μαύρες τρύπες που κατάφερε να φωτογραφήσει σε βίντεο και να μπορέσουν έτσι να δούμε πως κινείται και μεταβάλλεται η ύλη γύρω από μια μαύρη τρύπα. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι έχουν ήδη κάποιο σχετικό υλικό και δεδομένα αλλά χρειάζονται και άλλες παρατηρήσεις για να μπορέσει να υλοποιηθεί και αυτός ο στόχος κάνοντας έτσι άλλη μια ιστορική επιστημονική πρωτιά. https://naftemporiki.gr/story/1862672/h-nea-apostoli-tou-tileskopiou-pou-fotografizei-tis-maures-trupes

Τζέφρι Μπάουερ: O «φωτογράφος» της μαύρης τρύπας του γαλαξία μας μιλά στη «Ν» Τον γύρο του κόσμου κάνει από χθες το απόγευμα η ανακοίνωση της φωτογράφησης της μαύρης τρύπας που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας. Το επίτευγμα που έγινε με τη χρήση του Τηλεσκοπίου Ορίζοντα Γεγονότων (ΕΗΤ) είναι αποτέλεσμα προσπάθειας που διήρκεσε πέντε χρόνια και συμμετείχαν περισσότεροι από 300 ερευνητές 80 ερευνητικών φορέων πολλών χωρών.Λίγη ώρα μετά την ανακοίνωση αυτής της ιστορικής στιγμής για την αστρονομία και την επιστήμη γενικότερα η «Ν» επικοινώνησε με τον Τζέφρι Μπάουερ, Project Scientist του ETH ο οποίος επέβλεπε και συντόνιζε τους ερευνητές,«Αυτή η φωτογραφία είναι το τελικό αποτέλεσμα δεκαετιών έρευνας. Αποτελεί την πρώτη απευθείας εικόνα της μαύρης τρύπας στο κέντρο του γαλαξία μας και παρέχει ισχυρές αποδείξεις επιβεβαίωσης της θεωρίας της Γενικής Σχετικότητας του Αΐνστάιν» δήλωσε στη «Ν» ο Μπάουερ.Στην εικόνα που κατέγραψε το ETH διακρίνεται ο δακτύλιος κοσμικής ύλης που περιβάλλει τον Τοξότη Α*, την μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας που βρίσκεται σε απόσταση 27 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς.Η μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του δακτυλίου είναι φυσικά απόλυτα σκοτεινή και δεν υπάρχει τρόπος οπτικής καταγραφής της όμως από προηγούμενες μελέτες γνωρίζουμε ότι έχει μάζα περίπου 4 εκατ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. VIA REUTERS/EHT COLLABORATION/NATIONAL SCIEN Αυτή είναι η πρώτη εικόνα από την μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας. Η μαύρη τρύπα περιβάλλεται από ένα δακτύλιο κοσμικής ύλης που φωτοβολεί. THE SECRETS OF THE UNIVERSE Η πρώτη φωτογραφία μιας μαύρης τρύπας στο Σύμπαν είχε καταγραφεί και πάλι από το ETH πριν από τρία χρόνια και ήταν μια μαύρη τρύπα στον γαλαξία Μ87 που βρίσκεται σε απόσταση 54 εκατ. ετών φωτός από εμάς.Παρά το γεγονός ότι ο Τοξότης Α* βρίσκεται πολύ πιο κοντά στη Γη και άρα θεωρητικά ήταν πιο εύκολη δουλειά η φωτογράφηση του εντούτοις στην περιοχή που βρίσκεται η μαύρη τρύπα υπάρχει πολύ σκόνη η οποία δημιουργεί ένα πέπλο που εμποδίζει την παρατήρηση της. https://naftemporiki.gr/story/1862303/tzefri-mpaouer-o-fotografos-tis-mauris-trupas-tou-galaksia-mas-mila-sti-n

Φωτογράφισαν την μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία μας! (νεώτερη ενημέρωση 12/5/2022) Αυτή είναι η πρώτη εικόνα της τεράστιας μαύρης τρύπας στο κέντρο του Γαλαξία μας (Τοξότης A* ή Sgr A* για συντομία): Είναι η πρώτη άμεση οπτική απόδειξη ύπαρξης αυτής της μαύρης τρύπας. Καταγράφηκε από το Τηλεσκόπιο Ορίζοντα Γεγονότων (EHT), μια συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων σε διάφορα μέρη της Γης που αποτελούνν ένα εν δυνάμει ενιαίο τηλεσκόπιο στο «μέγεθος της Γης». Το τηλεσκόπιο πήρε το όνομά του από τον «ορίζοντα γεγονότων», το όριο της μαύρης τρύπας πέρα από το οποίο δεν μπορεί να διαφύγει ούτε το φως.Αν και δεν μπορούμε να δούμε την ίδια τη μαύρη τρύπα, η ύπαρξή της αποκαλύπτεται από το αέριο που ακτινοβολεί γύρω της – την σκοτεινή κεντρική περιοχή (που ονομάζεται σκιά) περιβαλλόμενη από μια δακτυλιοειδή φωτεινή δομή. Το φως φαίνεται να κάμπτεται από την ισχυρή βαρύτητα της μαύρης τρύπας, η οποία έχει μάζα πάνω 4 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας. Εστιάζοντας στην μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία μας: Σύγκριση των μεγεθών των δυο μαύρων τρυπών (M87*και Sgr A*) που απεικόνισε το Event Horizon Telescope (EHT): Η μαύρη τρύπα M87*, στο κέντρο του γαλαξία Messier 87, και η μαύρη τρύπα Sagittarius A* (Sgr A*), στο κέντρο του Γαλαξία μας. Στην εικόνα φαίνεται το μέγεθος της τροχιάς του Ερμή, του Πλούτωνα και η τωρινή θέση του διαστημικού σκάφους Voyager – το πιο μακρινό διαστημικό σκάφος από τη Γη. Η μαύρη τρύπα M87*, που βρίσκεται σε απόσταση 55 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, είναι μια από τις μεγαλύτερες γνωστές μαύρες τρύπες. Η μαύρη τρύπα Sgr A*, βρίσκεται σε απόσταση 27000 έτη φωτός από τη Γη, και έχει μάζα περίπου 4,3 εκτατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο. Οι δύο μαύρες τρύπες μοιάζουν εντυπωσιακά, παρόλο που η μαύρη τρύπα του γαλαξία μας έχει μικρότερο μέγεθος και μάζα. Έχουμε δύο εντελώς διαφορετικούς τύπους γαλαξιών και δύο πολύ διαφορετικές μάζες μαύρων τρυπών, αλλά οι εικόνες τους μοιάζουν εκπληκτικά. Η κίνηση της ύλης κοντά στην μαύρη τρύπα Sgr A* Η «φωτογραφία» της μαύρης τρύπας του Γαλαξία μας εκτός του ότι μας επιβεβαιώνει (για άλλη μια φορά) ότι η θεωρία της βαρύτητας του Αϊνστάιν λειτουργεί πολύ καλά, αποδεικνύει ότι η μαύρη τρύπα περιστρέφεται και ότι ο άξονας περιστροφής της κατευθύνεται περισσότερο προς τη Γη, παρά προς τον άξονα περιστροφής του Γαλαξία μας.Οι επιστημονικές εργασίες που βρίσκονται πίσω από την νέα φωτογραφία της ερευνητικής ομαδας του EHT δημοσιεύονται σήμερα στο περιοδικό The Astrophysical Journal Letters. διαβάστε περισσότερα: European Southern Observatory: Astronomers reveal first image of the black hole at the heart of our galaxy Institute of Advanced Studies: Astronomers reveal first image of the black hole at the heart of our galaxy Max-Planck-Institut für Radioastronomie: Astronomers reveal first image of the black hole at the heart of our galaxy National Astronomical Observatory of Japan: link National Radio Astronomy Observatory: Astronomers reveal first image of the black hole at the heart of our galaxy National Science Foundation: We got it! Astronomers reveal first image of the black hole at the heart of our galaxy Additional material Map of the EHT collaboration including all telescopes and institutions participating at the observing campaign (credit: Jan Roeder, MPIfR) Video: Meet Sgr A*: Zooming into the black hole at the centre of our galaxy (European Southern Observatory) Additional visuals can be found here. https://physicsgg.me/2022/05/10/φωτογράφισαν-την-μαύρη-τρύπα-στο-κέντ/

Τζέφρι Μπάουερ: O «φωτογράφος» της μαύρης τρύπας του γαλαξία μας μιλά στη «Ν» Τον γύρο του κόσμου κάνει από χθες το απόγευμα η ανακοίνωση της φωτογράφησης της μαύρης τρύπας που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας. Το επίτευγμα που έγινε με τη χρήση του Τηλεσκοπίου Ορίζοντα Γεγονότων (ΕΗΤ) είναι αποτέλεσμα προσπάθειας που διήρκεσε πέντε χρόνια και συμμετείχαν περισσότεροι από 300 ερευνητές 80 ερευνητικών φορέων πολλών χωρών.Λίγη ώρα μετά την ανακοίνωση αυτής της ιστορικής στιγμής για την αστρονομία και την επιστήμη γενικότερα η «Ν» επικοινώνησε με τον Τζέφρι Μπάουερ, Project Scientist του ETH ο οποίος επέβλεπε και συντόνιζε τους ερευνητές,«Αυτή η φωτογραφία είναι το τελικό αποτέλεσμα δεκαετιών έρευνας. Αποτελεί την πρώτη απευθείας εικόνα της μαύρης τρύπας στο κέντρο του γαλαξία μας και παρέχει ισχυρές αποδείξεις επιβεβαίωσης της θεωρίας της Γενικής Σχετικότητας του Αΐνστάιν» δήλωσε στη «Ν» ο Μπάουερ.Στην εικόνα που κατέγραψε το ETH διακρίνεται ο δακτύλιος κοσμικής ύλης που περιβάλλει τον Τοξότη Α*, την μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας που βρίσκεται σε απόσταση 27 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς.Η μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του δακτυλίου είναι φυσικά απόλυτα σκοτεινή και δεν υπάρχει τρόπος οπτικής καταγραφής της όμως από προηγούμενες μελέτες γνωρίζουμε ότι έχει μάζα περίπου 4 εκατ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. VIA REUTERS/EHT COLLABORATION/NATIONAL SCIEN Αυτή είναι η πρώτη εικόνα από την μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας. Η μαύρη τρύπα περιβάλλεται από ένα δακτύλιο κοσμικής ύλης που φωτοβολεί. THE SECRETS OF THE UNIVERSE Η πρώτη φωτογραφία μιας μαύρης τρύπας στο Σύμπαν είχε καταγραφεί και πάλι από το ETH πριν από τρία χρόνια και ήταν μια μαύρη τρύπα στον γαλαξία Μ87 που βρίσκεται σε απόσταση 54 εκατ. ετών φωτός από εμάς.Παρά το γεγονός ότι ο Τοξότης Α* βρίσκεται πολύ πιο κοντά στη Γη και άρα θεωρητικά ήταν πιο εύκολη δουλειά η φωτογράφηση του εντούτοις στην περιοχή που βρίσκεται η μαύρη τρύπα υπάρχει πολύ σκόνη η οποία δημιουργεί ένα πέπλο που εμποδίζει την παρατήρηση της. https://naftemporiki.gr/story/1862303/tzefri-mpaouer-o-fotografos-tis-mauris-trupas-tou-galaksia-mas-mila-sti-n

Φωτογράφισαν την μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία μας! (νεώτερη ενημέρωση 12/5/2022) Αυτή είναι η πρώτη εικόνα της τεράστιας μαύρης τρύπας στο κέντρο του Γαλαξία μας (Τοξότης A* ή Sgr A* για συντομία): Είναι η πρώτη άμεση οπτική απόδειξη ύπαρξης αυτής της μαύρης τρύπας. Καταγράφηκε από το Τηλεσκόπιο Ορίζοντα Γεγονότων (EHT), μια συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων σε διάφορα μέρη της Γης που αποτελούνν ένα εν δυνάμει ενιαίο τηλεσκόπιο στο «μέγεθος της Γης». Το τηλεσκόπιο πήρε το όνομά του από τον «ορίζοντα γεγονότων», το όριο της μαύρης τρύπας πέρα από το οποίο δεν μπορεί να διαφύγει ούτε το φως.Αν και δεν μπορούμε να δούμε την ίδια τη μαύρη τρύπα, η ύπαρξή της αποκαλύπτεται από το αέριο που ακτινοβολεί γύρω της – την σκοτεινή κεντρική περιοχή (που ονομάζεται σκιά) περιβαλλόμενη από μια δακτυλιοειδή φωτεινή δομή. Το φως φαίνεται να κάμπτεται από την ισχυρή βαρύτητα της μαύρης τρύπας, η οποία έχει μάζα πάνω 4 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας. Εστιάζοντας στην μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία μας: Σύγκριση των μεγεθών των δυο μαύρων τρυπών (M87*και Sgr A*) που απεικόνισε το Event Horizon Telescope (EHT): Η μαύρη τρύπα M87*, στο κέντρο του γαλαξία Messier 87, και η μαύρη τρύπα Sagittarius A* (Sgr A*), στο κέντρο του Γαλαξία μας. Στην εικόνα φαίνεται το μέγεθος της τροχιάς του Ερμή, του Πλούτωνα και η τωρινή θέση του διαστημικού σκάφους Voyager – το πιο μακρινό διαστημικό σκάφος από τη Γη. Η μαύρη τρύπα M87*, που βρίσκεται σε απόσταση 55 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, είναι μια από τις μεγαλύτερες γνωστές μαύρες τρύπες. Η μαύρη τρύπα Sgr A*, βρίσκεται σε απόσταση 27000 έτη φωτός από τη Γη, και έχει μάζα περίπου 4,3 εκτατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο. Οι δύο μαύρες τρύπες μοιάζουν εντυπωσιακά, παρόλο που η μαύρη τρύπα του γαλαξία μας έχει μικρότερο μέγεθος και μάζα. Έχουμε δύο εντελώς διαφορετικούς τύπους γαλαξιών και δύο πολύ διαφορετικές μάζες μαύρων τρυπών, αλλά οι εικόνες τους μοιάζουν εκπληκτικά. Η κίνηση της ύλης κοντά στην μαύρη τρύπα Sgr A* Η «φωτογραφία» της μαύρης τρύπας του Γαλαξία μας εκτός του ότι μας επιβεβαιώνει (για άλλη μια φορά) ότι η θεωρία της βαρύτητας του Αϊνστάιν λειτουργεί πολύ καλά, αποδεικνύει ότι η μαύρη τρύπα περιστρέφεται και ότι ο άξονας περιστροφής της κατευθύνεται περισσότερο προς τη Γη, παρά προς τον άξονα περιστροφής του Γαλαξία μας. Οι επιστημονικές εργασίες που βρίσκονται πίσω από την νέα φωτογραφία της ερευνητικής ομαδας του EHT δημοσιεύονται σήμερα στο περιοδικό The Astrophysical Journal Letters. διαβάστε περισσότερα: European Southern Observatory: Astronomers reveal first image of the black hole at the heart of our galaxy Institute of Advanced Studies: Astronomers reveal first image of the black hole at the heart of our galaxy Max-Planck-Institut für Radioastronomie: Astronomers reveal first image of the black hole at the heart of our galaxy National Astronomical Observatory of Japan: link National Radio Astronomy Observatory: Astronomers reveal first image of the black hole at the heart of our galaxy National Science Foundation: We got it! Astronomers reveal first image of the black hole at the heart of our galaxy Additional material Map of the EHT collaboration including all telescopes and institutions participating at the observing campaign (credit: Jan Roeder, MPIfR) Video: Meet Sgr A*: Zooming into the black hole at the centre of our galaxy (European Southern Observatory) Additional visuals can be found here. https://physicsgg.me/2022/05/10/φωτογράφισαν-την-μαύρη-τρύπα-στο-κέντ/

Διάστημα: Επιστήμονες μεγάλωσαν στη Γη τα πρώτα φυτά σε χώμα από τη Σελήνη (βίντεο – εικόνες) Πρόκειται για το πρώτο βήμα προκειμένου μια μέρα να καλλιεργηθούν στη Σελήνη φυτά κατάλληλα για τροφή και οξυγόνο. Φωτ. Lunar Plants Research Documentation Αμερικανοί επιστήμονες καλλιέργησαν στη Γη φυτά σε έδαφος από το φεγγάρι (σεληνιακό ρηγόλιθο), κάτι που γίνεται για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία. Πρόκειται για το πρώτο βήμα προκειμένου μια μέρα να καλλιεργηθούν στη Σελήνη φυτά κατάλληλα για τροφή και οξυγόνο, τα οποία θα στηρίξουν τις μελλοντικές επανδρωμένες διαστημικές αποστολές στον δορυφόρο του πλανήτη μας. Με άλλα λόγια, άνοιξε ο δρόμος για τους πρώτους αγρότες στο φεγγάρι! Τα πρώτα αυτά πειράματα, τα οποία έγιναν με μικρά δείγματα σεληνιακού εδάφους (συνολικά 12 γραμμάρια) που είχαν συλλεχθεί από τους αστροναύτες των αποστολών «Απόλλων» 11,12 και 17 της NASA, δείχνουν ότι είναι εφικτό να φυτρώσουν και να μεγαλώσουν γήινα φυτά σε έδαφος που διαφέρει πολύ από το γήινο. Όμως αναπτύσσονται πιο αργά, έχουν συνήθως μικρότερο μέγεθος και εμφανίζουν περισσότερα σημάδια στρες από ό,τι συμβαίνει όταν μεγαλώνουν σε χώμα από τη Γη. Στόχος της μελέτης ήταν να διαπιστωθεί κατά πόσο είναι βιώσιμη η καλλιέργεια φυτών στο αυθεντικό έδαφος του φεγγαριού και όχι σε κάποια προσομοίωση του. Τα ευρήματα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δείχνουν ότι μολονότι το σεληνιακό ‘χώμα’ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το μεγάλωμα φυτών, δεν υποστηρίζει την ανάπτυξη τους το ίδιο καλά με το γήινο χώμα ηφαιστειακής προέλευσης, ιδίως αν το πρώτο έχει εκτεθεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στην επιφάνεια της Σελήνης. Η εκτίμηση των ερευνητών είναι ότι η κοσμική ακτινοβολία και ο ηλιακός ‘άνεμος’ προξενούν ζημιά στο σεληνιακό έδαφος, ενώ πρόβλημα αποτελεί και η παρουσία σε αυτό μικρών σωματιδίων σιδήρου. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Φλόριντα, με επικεφαλής τους καθηγητές Ρόμπερτ Φερλ και ‘Ανα-Λάιζα Πολ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας “Communications Biology”, πειραματίστηκαν με το φυτό αραβίδοψη (Arabidopsis thaliana), το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον σε παρεμφερή πειράματα, μεταξύ άλλων επειδή το γονιδίωμα του έχει «διαβαστεί» πλήρως. Οι δύο ερευνητές είναι αναγνωρισμένοι διεθνώς ειδικοί στη μελέτη των φυτών στο διάστημα, μεταξύ άλλων έχοντας κάνει σχετικά πειράματα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.Το μικρό ανθοφόρο φυτό αραβίδοψη, που ευδοκιμεί στην Ευρασία και στην Αφρική, δοκιμάστηκε σε 12 δείγματα σεληνιακού εδάφους που είχαν συλλεχθεί από διαφορετικά στρώματα της σεληνιακής επιφάνειας, καθώς επίσης σε 16 δείγματα ηφαιστειακής τέφρας από τη Γη, η οποία είχε παρόμοια σύνθεση και μέγεθος σωματιδίων με το σεληνιακό χώμα. Διαπιστώθηκε ότι ενώ οι σπόροι αναπτύσσονταν σε όλες τις συνθήκες, τα φυτά στο σεληνιακό χώμα μεγάλωναν με βραδύτερο ρυθμό, έκαναν περισσότερο χρόνο για να πετάξουν φύλλα και οι ρίζες τους ήσαν πιο καχεκτικές. Μερικά περιείχαν επίσης κοκκινόμαυρα σημάδια, χαρακτηριστικό του στρες του φυτού. Επιπλέον, η γενετική ανάλυση αποκάλυψε ότι τα φυτά αυτά είχαν εκφράσει περισσότερα από 1.000 γονίδια σχετικά με το στρες.Επίσης, τα φυτά που μεγάλωναν στο παλαιότερο χώμα της αποστολής «Απόλλων 11», αναπτύσσονταν χειρότερα σε σχέση με εκείνα που μεγάλωναν σε πιο «φρέσκο» χώμα που είχαν φέρει οι κατοπινές αποστολές «Απόλλων». Πάντως το βασικό μήνυμα είναι αισιόδοξο. Όπως δήλωσε η δρ Πολ, «θέλαμε να κάνουμε αυτό το πείραμα, επειδή εδώ και χρόνια κάναμε την ίδια ερώτηση: μπορούν να μεγαλώσουν φυτά στο σεληνιακό έδαφος; Η απάντηση, όπως αποδείχτηκε, είναι ναι». https://www.kathimerini.gr/life/science/561855730/diastima-epistimones-megalosan-sti-gi-ta-prota-fyta-se-choma-apo-ti-selini-vinteo-eikones/

Η ‘εξωγήινη είσοδος’ στον πλανήτη Άρη. Μια μυστηριώδης είσοδος στον αρειανό βράχο. Φαίνεται σαν να κατασκευάστηκε από εξωγήινους! (https://mars.nasa.gov/raw_images/1064629/) NASA/JPL-Caltech/MSSS Μέσα στον κύκλο εικονίζεται η πύλη στον βράχο του Άρη η ύπαρξη της οποίας προκαλεί πονοκεφάλους στους επιστήμονες που πρέπει να βρουν πειστικές απαντήσεις για την ύπαρξη της. Οι δορυφόροι και τα ρομοπότ εξερεύνησης που βρίσκονται στον Άρη καταγράφουν καθημερινά πολλές εικόνες από την επιφάνεια του. Σε κάποιες από αυτές τις φωτογραφίες κάνουν την εμφάνιση τους είτε διαφόρων ειδών «αντικείμενα» είτε οι φιγούρες ανθρώπων και ζώων. Οι εικόνες αυτές γίνονται viral και προκαλούν πολλές συζητήσεις για το τι είναι τελικά αυτό που εμφανίζεται στις φωτογραφίες κάθε φορά με πολλούς φυσικά να κάνουν λόγο για επιβεβαίωση της ύπαρξης εξωγήινης ζωής και εξωγήινων πολιτισμών.Μέχρι σήμερα σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι επιστήμονες έχουν σπεύσει να δώσουν μια ερμηνεία του τι βλέπουμε κάνοντας συνήθως λόγο για συνδυασμό γεωλογικών φαινομένων και φωτοσκιάσεων. O ρομποτικός εξερευνητής Curiosity της NASA κατέγραψε στις 7 Μαΐου μια φωτογραφία από ένα γεωλογικό σχηματισμό στην περιοχή που κινείται ο οποίος έχει λάβει την ονομασία Greenheugh Pediment. Στη φωτογραφία εικονίζεται κάτι που εκ πρώτης τουλάχιστον όψεως μοιάζει με μια πόρτα ή καλύτερα με μια προσεκτικά σχεδιασμένη πύλη εισόδου στο εσωτερικό του βράχου.Όπως ήταν αναμενόμενο η φωτογραφία προκάλεσε πλήθος σχολίων στα κοινωνικά δίκτυα με κάποιους να αναρωτιούνται που οδηγεί αυτή η πύλη. Άλλοι είπαν ότι η πύλη οδηγεί στα έγκατα του πλανήτη και άλλοι ότι οδηγεί κάπου άλλου μέσα στο Σύμπαν ή ίσως και σε κάποιο άλλο Σύμπαν. Οι ειδικοί δεν μπορούν ακόμη να δώσουν σαφή απάντηση για την ύπαρξη της «πύλης» αλλά η πρώτη εκτίμηση που κάνουν είναι ότι πρόκειται το για ένα συνδυασμό γεωλογικών φαινομένων στα οποία εμπλέκεται ένας μεγάλος σεισμός που έγινε πριν από ένα χρόνο στην συγκεκριμένη περιοχή δημιουργώντας αυτό το άνοιγμα στον βράχο.Το Curiosity προσεδαφίστηκε στην περιοχή Αιολίς Πάλους του κρατήρα Γκέιλ στον Άρη στις 6 Αυγούστου 2012. Η αποστολή είχε διετή διάρκεια αλλά η επιτυχία και η αντοχή του ρόβερ υποχρέωσε τους επιτελείς της NASA να δώσουν μια παράταση η οποία αποδείχθηκε διαρκείας. Οι στόχοι του ρομπότ είναι να ερευνήσει το κλίμα και τη γεωλογία του Άρη και να διαπιστώσει εάν ο κρατήρας Γκέιλ προσέφερε ποτέ ευνοϊκές περιβαλλοντολογικές συνθήκες για την ύπαρξη κάποιων μορφών ζωής. Τελικά, αν δούμε συνολικά το τοπίο, θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται (δυστυχώς) για έναν τυχαίο γεωλογικό σχηματισμό των αρειανών βράχων: Ο κόκκινος κύκλος δείχνει τη θέση της ‘εξωγήινης πόρτας’ . Κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση (mars.nasa.gov/system/resources) https://physicsgg.me/2022/05/12/η-εξωγήινη-είσοδος-στον-πλανήτη-άρη/

Ο επιταχυντής του CERN ζωντανεύει ξανά. Μετά τη διακοπή λειτουργίας για συντήρηση και το πρόσφατο άνοιγμά του, αναβαθμισμένα και πολύ ενδιαφέροντα αναμένεται να είναι τα επόμενα πειράματα, τα οποία στοχεύουν να διαλευκάνουν τις συμπεριφορές των ασταθέστερων σωματιδίων. «Trois, deux, un… faisceau». Δέκα Σεπτεμβρίου 2008, στις 10.48 το πρωί. Βρισκόμαστε στα γαλλοελβετικά σύνορα, πολύ κοντά στη Γενεύη. Γι’ αυτό και η εντολή στα γαλλικά: «Τρία, δύο, ένα… δέσμη». Υπάρχει ένταση στην ατμόσφαιρα της γεμάτης με κόσμο αίθουσας ελέγχου του Large Hadron Collider (LHC). Του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN, το κοινό ευρωπαϊκό ερευνητικό εργαστήριο.Είναι ο διευθυντής του προγράμματος που λέει τις μαγικές αυτές λέξεις, είναι το τελευταίο μπλοκ απορρόφησης που αποσύρεται από την 27 χιλιομέτρων κυκλική τροχιά αφήνοντάς την ελεύθερη, είναι η πρώτη δέσμη πρωτονίων που ξεκινώντας αφήνει μια φωτεινή κηλίδα στις οθόνες, τις μέσα στην αίθουσα και στο αμφιθέατρο έξω από αυτήν. Είναι η άφιξή της, αφού έκανε τον γύρο της εγκατάστασης, που ύστερα από ενενήντα εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου δίνει άλλη μια ίδια φωτεινή κηλίδα στις οθόνες. Ακριβώς δίπλα στην πρώτη. Τέλος στην ένταση, χειροκροτήματα.Ο επιταχυντής, επιτέλους, φαινόταν πως λειτουργούσε κανονικά. Δεκατέσσερα χρόνια έπρεπε να περάσουν από το πρώτο σκάψιμο εκατό μέτρα κάτω από τη γη μέχρι τις δυο αυτές φωτεινές κηλίδες στις οθόνες. Από το 2009 όλα δούλευαν καλά και είχαν αρχίσει τα διάφορα πειράματα να οδηγούν σε αποτελέσματα και συμπεράσματα. Ενα από αυτά, το περιβόητο σωματίδιο Higgs και το πεδίο που το δημιουργεί. Επανεκκίνηση με δοκιμές Το 2013 είχαμε την πρώτη σχεδιασμένη διακοπή λειτουργίας για δύο χρόνια, γνωστή ως LS1 (Long Shutdown 1). Αλλη μια ηθελημένη διακοπή λειτουργίας είχαμε τον Δεκέμβριο του 2018 και από την Παρασκευή 22 Απριλίου 2022, λίγο μετά το μεσημέρι, ενεργοποιήθηκαν πάλι οι δέσμες σωματιδίων.Σήμερα στο CERN οι άνθρωποι ζουν ημέρες επανεκκίνησης σε ενδιαφέροντες αν και ταραγμένους καιρούς. Οι δυο δέσμες πρωτονίων που άρχισαν να κυκλοφορούνται σε δυο αντίθετης φοράς τροχιές είναι προς το παρόν μικρής έντασης, με ενέργεια κοντά στα 450 δισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ, και «δοκιμάζονται» κατά την κυκλική αυτή διαδρομή τους. Σε δύο μήνες όμως έχει προγραμματιστεί να μπει «φωτιά» για τα καλά με ενέργειες στις δέσμες που θα φθάνουν τα 13,6 τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ (13,6 TeV!) και αυτό να κρατήσει τουλάχιστον για τέσσερα χρόνια. Γεμίζοντας έτσι τους υπολογιστές του CERN με άφθονα χρήσιμα δεδομένα προς επεξεργασία. Και όχι μόνο τους υπολογιστές εκεί, αλλά και αυτούς που θα εγκατασταθούν στο νέο κτίριο στο Πρεβεσέν, μια τοποθεσία στη Γαλλία, πολύ κοντά στα σύνορα με την Ελβετία και το CERN. Μαζί δηλαδή με το ολοκαίνουργιο Batiment 937 (B 937), που εγκαινιάστηκε στις 10 Νοεμβρίου 2021 και θα είναι το κέντρο κάθε ρομποτικής κατασκευής απαραίτητης για τη συντήρηση του επιταχυντή, ένα νέο κτίριο με ρόλο Data Center ετοιμάζεται ήδη, αυξάνοντας κατά πολύ την ικανότητα επεξεργασίας των νέων στοιχείων που θα εισρεύσουν τα επόμενα χρόνια. Περίοδος με ονομασία Run 3 Η ένταση τις επόμενες εβδομάδες θα ανεβαίνει σταδιακά και ένας από τους πρώτους στόχους τους μήνες που έρχονται θα είναι η σπουδή της συμπεριφοράς του μποζονίου Higgs και η ακόμη πιο αυστηρή εξέταση του κατά πόσο είναι ρεαλιστικό το λεγόμενο «καθιερωμένο πρότυπο» (standard model).Δηλαδή η όλη δομή που έχουμε δεχθεί ότι υφίσταται λόγω της συμπεριφοράς και των αλληλεπιδράσεων των στοιχειωδών σωματιδίων, από ηλεκτρόνια και μιόνια μέχρι κουάρκ και νετρίνα.Η ενεργή αυτή περίοδος μέχρι το 2026 έχει την κωδική ονομασία Run 3 και θα διαφέρει από τις προηγούμενες και ως προς τις βελτιώσεις που έχουν γίνει στον ίδιο τον επιταχυντή. Διότι με την προσθήκη κατάλληλα τοποθετημένων επιπλέον μαγνητών οι δέσμες των πρωτονίων πριν από τις συγκρούσεις μεταξύ τους θα είναι λεπτότερες, πυκνότερες, άρα με καλύτερη στόχευση και μεγαλύτερη ένταση. Για να ενισχυθούν και οι ελπίδες των ερευνητών για μεγαλύτερη ακρίβεια στις παρατηρήσεις νέων φαινομένων που ίσως διέφευγαν έως τώρα. Εστίαση στα πειράματα με νετρίνα Δεν είναι άλλωστε άσχετο με τα παραπάνω και ότι τώρα θα γίνουν αρκετά πειράματα σχετικά με τα νετρίνα. Τα φευγαλέας υπόστασης σωματίδια με σχεδόν μηδενική μάζα (για δεκαετίες πιστευόταν πως είχαν μηδενική μάζα) που πλημμυρίζουν το Σύμπαν γύρω μας. Εχοντας μέγεθος όσο και τα ηλεκτρόνια, αλλά στερούμενα φορτίου, περνούν ακόμη και μέσα από την υπόλοιπη ύλη χωρίς να αντιδρούν με αυτή, καθιστώντας πολύ δύσκολη την παρακολούθηση της πορείας τους.Γι’ αυτόν τον λόγο έχει ετοιμαστεί ένα πείραμα με τον κωδικό SND@LHC (Scatteringand Neutrino Detectoratthe LHC) όπου θα προσπαθήσουν να παρατηρήσουν νετρίνα μέσα στον επιταχυντή. Διότι μέσα σε όλα τα μυστήρια των νετρίνων είναι και το ότι οι υπολογισμοί δείχνουν να παράγονται μέσα στον επιταχυντή αλλά μέχρι σήμερα δεν ήταν εφικτό να παρατηρηθούν με απτό τρόπο. Τώρα ένας ανιχνευτής με το όνομα FASERV πιστεύεται ότι θα βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Και για όποιον σκέφτεται «τι σημασία έχουν όλα αυτά με τα «ασήμαντης υπόστασης» νετρίνα», καλό είναι να αναφερθεί πως τα νετρίνα έχουν συμμετοχή και στις διαδικασίες σύντηξης πυρήνων που εφοδιάζουν με ενέργεια τους αστέρες στο Σύμπαν και στις σχάσεις των πυρήνων στους αντιδραστήρες.Ακόμη πιο εξωτικό φαντάζει το σχέδιο για την παρατήρηση νέων καταστάσεων της ύλης, όπως η κατάσταση πλάσματος από γλοιόνια και κουάρκ, σε μια προσπάθεια να επανασυσταθούν καταστάσεις που επικράτησαν αμέσως μετά την υποτιθέμενη Μεγάλη Εκρηξη! Οταν σε θερμοκρασίες τρισεκατομμυρίων βαθμών τα γλοιόνια (που συνδέουν μεταξύ τους τα κουάρκ) και τα ίδια τα κουάρκ ήταν ακόμη ασύνδετα, συνθέτοντας μια ακόμη πιο αρχέγονη «σούπα» από τις επόμενες στην πορεία της δημιουργίας του Σύμπαντος. Τα καμώματα των όμορφων κουάρκ Στις έξι και μισή το απόγευμα της 20ής Ιανουαρίου του 2021 και μέσα στην κατήφεια του αποκλεισμού λόγω COVID, μέσω της πλατφόρμας Zoom μια μικρή ομάδα επιστημόνων «συναντήθηκε» για να συζητήσει κάτι πολύ σημαντικό για τη Φυσική. Τα αποτελέσματα των μετρήσεων ενός πειράματος με τον κωδικό LHCb που αμφισβητούσαν τη δομή του καθιερωμένου προτύπου, του πιο παραδεκτού μέχρι σήμερα «χάρτη» σχετικά με το τοπίο της υπαρκτής ύλης.Οι μετρήσεις αφορούσαν τα λεγόμενα beauty quarks (χαμηλά κουάρκ, στα ελληνικά), που είχαν απασχολήσει πολλές φορές στο παρελθόν τους ερευνητές με τα… καμώματά τους. Υπακούουν άραγε σε μια πέμπτη δύναμη (πέρα δηλαδή από τη βαρυτική, την ηλεκτρομαγνητική, την ασθενή ή την ισχυρή); Αναδεικνύοντας έτσι με τρόπο πέρα από κάθε αμφιβολία τις αδυναμίες περιγραφής του κόσμου μας με το σημερινό πρότυπο; Που ήδη αδυνατεί να τα βρει με τη συμπεριφορά της σκοτεινής ύλης, υπεύθυνης για το ότι οι γαλαξίες συγκρατούνται σε προβλέψιμες τροχιές και αποστάσεις μεταξύ τους, με τη συμπεριφορά της σκοτεινής ενέργειας, υπεύθυνης για την επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος, και για το ότι κατά τη γένεση του Σύμπαντος, ενώ υπήρχαν ταυτόχρονα ύλη και αντι-ύλη, τελικά έχει επικρατήσει η ύλη.Αυτά λοιπόν τα «όμορφα» ή b-κουάρκ (bottom quarks) όταν μεταλλάσσονται θεωρητικά πρέπει να προκύπτουν σε ίσα ποσοστά ηλεκτρόνια και τα «εξαδέλφια» τους, τα (λίγο μεγαλύτερης μάζας) μιόνια. Οι μετρήσεις όμως έδειχναν ότι τα μιόνια (που μοιάζουν πολύ με τα ηλεκτρόνια στη συμπεριφορά τους, εκτός από το ότι έχουν 200 φορές μεγαλύτερη μάζα) εμφανίζονταν κατά ένα ποσοστό 15% μικρότερο από το προβλεπόμενο. Και αυτό με τη σειρά του έδωσε την αφορμή να προταθεί ως εξήγηση ότι κάποια άγνωστη έως τότε (πέμπτη) δύναμη επενέβαινε και χαλούσε την προβλεπόμενη ισορροπία. Φέρνοντας στη σκηνή και τα λεγόμενα «λεπτοκουάρκ» (σωματίδια πέρα από τα προβλεπόμενα από το καθιερωμένο πρότυπο, που υποτίθεται ότι είναι μποζόνια ικανά να συνδέουν κουάρκ με λεπτόνια, δηλαδή ηλεκτρόνια, μιόνια, ταυ ή τα νετρίνα τους). Βουτιά στα δεδομένα Οι θεωρητικοί φυσικοί είναι η αλήθεια πως ως πρώτη αντίδραση είχαν το να τους πουν πως κάτι δεν πρόσεξαν στις μετρήσεις τους, αλλά οι συζητήσεις δεν έχουν ακόμη καταλαγιάσει. Και πώς να συμβεί αυτό όταν είναι γνωστό και ότι ο χρόνος ζωής των ασταθών αυτών b-κουάρκ είναι μόλις 1,5 τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου, πριν να μεταλλαχθούν σε κάποιο άλλο σωματίδιο. Οπότε εκεί για τις επιρροές της μετάλλαξης μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστεί ο υπεύθυνος.Τα σίγουρα που είχαν προκύψει μέχρι το κλείσιμο για δεύτερη φορά του επιταχυντή το 2018 ήταν η επιβεβαίωση για την ύπαρξη του μποζονίου του Higgs, η ύπαρξη αντι-ύλης, το «ζύγισμα», δηλαδή ο ακριβής (όπως τότε νομίζαμε) προσδιορισμός της μάζας των σωματιδίων W και Z.Από τότε πέρασαν τριάμισι χρόνια και εν τω μεταξύ εμφανίστηκε κάποιο θεωρούμενο στο παρελθόν ως σωματίδιο-φάντασμα που τώρα πλέον παρουσιάζεται ως κάτι το ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Πρόκειται για το Χ(3872). Είχε βρεθεί για πρώτη φορά το 2003 σε έναν επιταχυντή στην Ιαπωνία και θεωρείται πως «έζησε» κανονικά το πρώτο εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά την (υποτιθέμενη) Μεγάλη Εκρηξη, όταν συνυπήρχαν σε κατάσταση πλάσματος γλοιόνια και κουάρκ.Ψάχνοντας μέσα σε έναν λαβύρινθο από δεδομένα που άφησαν οι μετρήσεις στον επιταχυντή LHC από το 2015 έως το 2018, με ειδικό τρόπο, όπου εκπαιδεύτηκε με τη βοήθεια μεθόδων τεχνητής νοημοσύνης ένα bot, δηλαδή ένα ειδικό πρόγραμμα ψαξίματος, διαπιστώθηκε πως είχε εμφανιστεί ξανά εκεί στο CERN το Χ(3782) και αυτό δημοσιεύθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2022 στο Physical Review Letters, δημιουργώντας την προσδοκία πως θα προκύψουν και άλλα ανέλπιστα τέτοια ευρήματα τα επόμενα χρόνια.Για παράδειγμα, ένα από τα επόμενα «μυστήρια», που αναμένεται να λυθεί όταν με το καλό ο επιταχυντής βρει… τις στροφές του, είναι και η μάζα του μποζονίου W, που υποτίθεται ότι μετρήθηκε με μεγαλύτερη ακρίβεια από αμερικανούς ερευνητές και το αποτέλεσμα, αν είναι σωστό, συνιστά άλλη μια μαχαιριά στην εικόνα του καθιερωμένου προτύπου. Περιμένοντας τα νέα δεδομένα Για όλα τα παραπάνω, που κοστίζουν, ας μην το ξεχνάμε, και κάποια δισεκατομμύρια, αναζητήσαμε έναν «δικό μας άνθρωπο», δηλαδή έναν έλληνα ερευνητή. Τον κ. Α. Κεχαγιά, καθηγητή Θεωρητικής Φυσικής Υψηλών Ενεργειών και Βαρύτητας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και τακτικό επισκέπτη-ερευνητή στο CERN, που μοιράζει τη ζωή του εδώ και πολλά χρόνια μεταξύ Αθήνας και Γενεύης. Για μια ακόμη γνώμη.Οπως μας είπε λοιπόν, «για όλες αυτές τις απόψεις θα πρέπει να είμαστε κάπως συγκρατημένοι. Η πιθανότητα κάποια από τα παραπάνω να είναι απλά αποτέλεσμα μιας λάθος μέτρησης ή ενός προγράμματος που δεν λειτούργησε όπως θα έπρεπε δεν είναι προς το παρόν αμελητέα. Εχουμε ακούσει άλλωστε πολλές φορές για «ανωμαλίες» των πειραματικών αποτελεσμάτων (αποτελέσματα που δεν συμφωνούν με τα ήδη υπάρχοντα δεδομένα και θεωρίες) οι οποίες εξαφανίζονται σε μια δεύτερη ανάλυση ή δεν επιβεβαιώνονται από άλλα ανεξάρτητα πειράματα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τα τελευταία χρόνια είναι η περίπτωση του BICEP για τα αρχέγονα βαρυτικά κύματα και το LHC για τo πλεόνασμα φωτονίων στα 750 δισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ. Στην περίπτωση της μάζας του μποζονίου W, τα δεδομένα είναι αρκετά για να δικαιολογήσουν περαιτέρω ενδιαφέρον, αλλά σίγουρα όχι αρκετά για να ισχυριστεί κανείς ότι ανακαλύφθηκε νέα Φυσική πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο. Ας περιμένουμε λοιπόν τα νέα δεδομένα από την επανεκκίνηση του LHC».Ας σημειωθεί επίσης ότι ίσως υπάρχει και μια τάση σε κάποιες ερευνητικές ομάδες να παρουσιάσουν εντυπωσιακά αποτελέσματα που οδηγούν σε καλύτερες επιχορηγήσεις και κάπως πιο σίγουρο μέλλον. Το αισιόδοξο σενάριο πάντως είναι πως πολλά από αυτά, που τώρα είναι μόνο φήμες, θα αναδείξει την πραγματική υπόστασή τους ή την εφήμερη δημοσιότητά τους η αναβαθμισμένη πλέον λειτουργία του επιταχυντή κατά τη φάση RUN 3. Ο πόλεμος και το μπλόκο σε ρώσους επιστήμονες Στη διάρκεια μιας επίσκεψης που είχε πραγματοποιηθεί όσο ακόμη διαρκούσε η προηγούμενη διακοπή στη λειτουργία του επιταχυντή αδρονίων (LHC), ανάμεσα στα άλλα αξιοπρόσεκτα που παρατηρήσαμε ήταν και το πλήθος των ρώσων εργατοτεχνιτών και εργοδηγών που φαινόταν να βρίσκονται σε κάθε χώρο του επιταχυντή. Προφανώς είχαν επιλεγεί για την ικανότητά τους σε ό,τι έχει σχέση με μοντάρισμα, καλωδίωση και κάθε είδους συγκολλήσεις. Η Ρωσία, αν και δεν ήταν πλήρες μέλος στην ευρωπαϊκή αυτή επιστημονική κοινότητα, είχε σημαντική συμμετοχή στη ζωή της. Πριν από λίγο καιρό υπολογιζόταν πως το 8% των 12.000 επιστημόνων που εργάζονται εκεί, περίπου χίλια άτομα δηλαδή, ήταν ρώσοι υπήκοοι. Στις 7 Μαρτίου όμως πάρθηκε η απόφαση, που ανακοινώθηκε την αμέσως επόμενη ημέρα, ότι με τη σύμφωνη γνώμη και των 23 εταίρων (μέσα σε αυτούς είναι και η Ελλάδα) σταματούν κάθε είδους νέες συνεργασίες με το ρωσικό κράτος και τους επιστημονικούς οργανισμούς του μέχρι νεωτέρας εξαιτίας της εισβολής στην Ουκρανία. Οι εταίροι αποφάσισαν να κάνουν το ίδιο και για τη Λευκορωσία (υποστηρίκτρια της εισβολής) καθώς και να άρουν το στάτους του παρατηρητή που είχε το ρωσικό κράτος στα όσα λάμβαναν χώρα στο CERN. Εκφραζόταν όμως η υποστήριξη προς όποιους από τους εργαζόμενους εκεί ρώσους επιστήμονες ήταν αντίθετοι στην εισβολή. Στα παραπάνω, πριν τελειώσει ο μήνας Μάρτιος, προστέθηκαν νέα μέτρα. Οι εταίροι αποφάσισαν την άρση κάθε συμμετοχής επιστήμονα του CERN σε ερευνητικά ιδρύματα σε Ρωσία και Λευκορωσία και αντίστροφα. Ακύρωσαν κάθε προγραμματισμένη κοινή εκδήλωση μεταξύ των δυο μερών. Εβαλαν στον πάγο κάθε ήδη συμφωνημένο συμβόλαιο που είχε γίνει για ιδιώτες που ανήκουν σε επιστημονικά ιδρύματα της Ρωσίας και της Λευκορωσίας. Στο πλαίσιο αυτών των αποφάσεων, το CERN απαγόρευσε τη συμμετοχή επιστημόνων του στις κοινές εργασίες με το ρωσικό Joint Institute for Nuclear Research (JINR), ακύρωσε τις κοινές εκδηλώσεις, δεν θα προχωρήσει σε νέες και ανέστειλε το καθεστώς παρατηρητή και για τα δυο μέρη. Και επιφυλάσσεται, στη Σύνοδο του Ιουνίου, για επανεκτίμηση και ίσως νέα μέτρα κατά των οργανισμών που εκδήλωσαν την υποστήριξή τους στη ρωσική εισβολή. https://www.tovima.gr/2022/05/13/science/o-epitaxyntis-tou-cern-zontaneyei-ksana/

Ταξίδι στο κέντρο του Ουρανού. Μια νέα έρευνα εξετάζει για πρώτη φορά την σύνθεση υλικών στο εργαστήριο κάτω από εξαιρετικά μεγάλες πιέσεις. Τέτοιες εξωτικές πιέσεις επικρατούν στο απρόσιτο κέντρο του πλανήτη Ουρανού. Σε μια κυψέλη από διαμάντι ως αμόνι, ρήνιο και άζωτο σφυρηλατούνται με δέσμες λέιζερ σε υψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες, σχηματίζονατς χημικές ενώσεις όπως το Re7N3. Ο Ιούλιος Βερν δεν θα μπορούσε ούτε να το ονειρευτεί: Μια ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Μπαϊρόιτ, κατάφεραν την δημιουργία υλικών και ταυτόχρονα την ανάλυσή τους υπό πίεση άνω του ενός τεραπασκάλ (1012 Pascal). Τέτοιες εξαιρετικά μεγάλες πιέσεις επικρατούν, για παράδειγμα, στο κέντρο του πλανήτη Ουρανού και είναι πάνω από τρεις φορές υψηλότερες από την πίεση στο κέντρο της Γης. Οι ερευνητές Leonid Dubrovinsky et al. παρουσιάζουν την μέθοδο που έχουν αναπτύξει για τη σύνθεση και την ανάλυση νέων υλικών στο περιοδικό Nature με τίτλο: ‘Materials synthesis at terapascal static pressures‘.Τα θεωρητικά μοντέλα προβλέπουν εντελώς ασυνήθιστες δομές και ιδιότητες υλικών κάτω από ακραίες συνθήκες πίεσης-θερμοκρασίας. Αλλά μέχρι σήμερα αυτές οι προβλέψεις δεν μπορούσαν να επαληθευτούν πειραματικά σε πιέσεις άνω των 200 gigapascal. Τα πειράματα που δημοσιεύθηκαν στο Nature ανοίγουν νέους δρόμους για την κρυσταλλογραφία υψηλής πίεσης: μπορούν να δημιουργηθούν στο εργαστήριο και να μελετηθούν υλικά, που μπορεί να υπάρχουν, μόνο κάτω από εξαιρετικά υψηλές πιέσεις.Οι ερευνητές σ’ αυτές τις ακραίες συνθήκες δημιούργησαν ενώσεις ρηνίου, όπως ένα νέο νιτρίδιο ρηνίου (Re7N3) και ένα κράμα ρηνίου-αζώτου. Αυτά τα υλικά συντέθηκαν κάτω από υψηλές πιέσεις χρησιμοποιώντας μια κυψέλη διαμαντιού που θερμαίνεται με ακτίνες λέιζερ. Ο πλήρης χημικός και δομικός χαρακτηρισμός των νέων ενώσεων έγινε με περίθλαση ακτίνων Χ. Πριν από δυόμισι χρόνια η ίδια ερευνητική ομάδα, είχε καταφέρει να δημιουργήσει έναν υπερ-σκληρό μεταλλικό αγωγό βασισμένο στο ρήνιο και το άζωτο που μπορούσε να αντέξει σε πολύ υψηλές πιέσεις. Αυτού του είδους η κρυσταλλογραφία κάτω από υψηλές πιέσεις θα μπορούσε μελλοντικά να οδηγήσει σε περαιτέρω εκπληκτικές ανακαλύψεις. https://physicsgg.me/2022/05/12/ταξίδι-στο-κέντρο-του-ουρανού/

Ο Άρης ήταν υγρός μέχρι πρόσφατα. Astrobiology/NASA Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι ο Άρης διέθετε μεγάλες θάλασσες ή ωκεανούς και στην ξηρά υπήρχαν λίμνες και ποταμοί στη διάρκεια μια γεωλογικής περιόδου του Κόκκινου Πλανήτη την οποία οι επιστήμονες έχουν ονομάσει Εσπερινή περίοδο. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία πριν από περίπου τρία δισ. έτη ο Άρης άρχισε η διαδικασία ερημοποίησης του Άρη και το νερό εξαφανίστηκε με ταχύ ρυθμό με ορισμένες ποσότητες νερού να εξακολουθούν να υπάρχουν στο υπέδαφος του σε παγωμένη μορφή.Όμως το Zhurong, ο ρομποτικός εξερευνητής που έχει στείλει στον Άρη η Κίνα, εντόπισε στοιχεία που όπως φαίνεται ανατρέπουν όσα πιστεύαμε και δημιουργούν μια νέα εικόνα για τον Κόκκινο Πλανήτη. Ερευνητική ομάδα του Εθνικού Κέντρου Διαστημικής Επιστήμης της Κίνας η οποία μελέτησε δεδομένα που κατέγραψαν τα όργανα του ρόβερ με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science Advances» αναφέρει ότι στην επιφάνεια του Άρη υπήρχε νερό πριν από τουλάχιστον 700 εκατ. έτη στην Αμαζόνια περίοδο που είναι η υφιστάμενη γεωλογική περίοδος του πλανήτη.Τα όργανα του ρόβερ ανέλυσαν δείγματα ανόργανης ύλης στην περιοχή στην οποία βρίσκεται και εντόπισε στοιχεία που υποδεικνύουν την παρουσία νερού σε υγρή μορφή πριν από περίπου 700 εκατ. έτη χρονική περίοδο που οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι ο Άρης είχε την σημερινή του απόλυτα άγονη κατάσταση. Πιο συγκεκριμένα το ρόβερ εντόπισε μόρια νερού εγκλωβισμένα μέσα σε πετρώματα και η χρονολόγηση που έγινε δείχνει ότι η παρουσία του νερού στον Κόκκινο Πλανήτη ήταν πολύ πιο πρόσφατη από όσο πιστεύαμε. EPA/CHINA NATIONAL SPACE ADMINISTRAT To κινεζικό ρόβερ Zhurong Πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική ανακάλυψη για πολλούς λόγους και αν τελικά τα ευρήματα επιβεβαιωθούν ανάμεσα στα άλλα αυτό θα σημαίνει ότι σε περίπτωση που είχαν αναπτυχθεί κάποιες μορφές ζωής στον Άρη, έστω και μικροβιακή μορφή, αυτές μπορεί να εντοπιστούν ευκολότερα αν υπήρχαν πριν από 700 εκατ. έτη σε σχέση με το αν υπήρχαν πριν από 3 δισ. έτη. https://naftemporiki.gr/story/1861866/o-aris-itan-ugros-mexri-prosfata

Επίδειξη ισχύος από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. NASA Η αριστερή εικόνα είναι η λήψη μίας περιοχής γειτονικού γαλαξία από το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer και η δεξιά εικόνα η ίδια περιοχή όπως την κατέγραψε το James Webb με την διαφορά ποιότητας να είναι κάτι περισσότερο από εμφανής. Στην τελική φάση των ρυθμίσεων των συστημάτων του και της βαθμονόμησης των οργάνων του βρίσκεται το James Webb, το το μεγαλύτερο και πιο προηγμένο διαστημικό τηλεσκόπιο που έχει κατασκευαστεί μέχρι σήμερα. Οι δοκιμές που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας ρυθμίσεων αποκαλύπτουν τις τεράστιες δυνατότητες του τηλεσκοπίου και προκαλούν ενθουσιασμό και ανυπομονησία στην επιστημονική κοινότητα για τις υπηρεσίες που θα προσφέρει. Ενδεικτικό του τι μπορούμε να περιμένουμε από το James Webb είναι η εικόνα που κατέγραψε στο πλαίσιο των δοκιμών από μια περιοχή του Μέγα Νέφους του Μαγγελάνου, ενός μικρού σε μέγεθος γειτονικού γαλαξία δορυφόρου του δικού μας γαλαξία. Την ίδια ακριβώς περιοχή είχε καταγράψει και το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer. H NASA έδωσε στη δημοσιότητα τις δύο εικόνες με τη σύγκριση να πιστοποιεί την τεχνολογική υπεροχή του James Webb και τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτό. Η θολή εικόνα του Spitzer δίνει τη θέση της σε μια υψηλής ποιότητας και ανάλυσης εικόνα όπου καταγράφονται πολλές λεπτομέρειες όπως το διαστρικό αέριο τη σύσταση και τα χαρακτηριστικά του οποίου μπορούν οι επιστήμονες να μελετήσουν και να ανακαλύψουν άγνωστα στοιχεία για τη γέννηση των άστρων και των πρωτοπλανητικών συστημάτων. Το James Webb βρίσκεται 1,5 εκατομμύριο χλμ. από τη Γη, σε ένα σημείο ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο που του προσφέρει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες παρατηρήσης. Από αυτό το σημείο θα μπορεί να λειτουργεί στο σκοτάδι και σε χαμηλή θερμοκρασία συνθήκες που είναι απαραίτητες για να γίνουν μεγάλου εύρους και καλής ποιότητας παρατηρήσεις. VIDEOFROMSPACE James Webb Space Telescope imagery is stunningly sharper than Spitzer's view of galaxy Το τηλεσκόπιο αναμένεται να ξεκινήσει τις έρευνες του κάποια στιγμή εντός του καλοκαιριού και είναι βέβαιο ότι θα πραγματοποιήσει ένα πλήθος ανακαλύψεων σε πολλούς τομείς. Θα εξερευνήσει με πρωτοφανή λεπτομέρεια το Σύμπαν σε όλα τα μήκη και πλάτη του. Θα μπορεί να διεισδύει σε περιοχές και κοσμικές δομές που τα σημερινά τεχνικά μέσα που διαθέτουμε δεν μπορούν ενώ επίσης θα μπορεί να αναλύει τις συνθήκες εξωπλανητών και να διαπιστώνει αν διαθέτουν συνθήκες φιλικές στην παρουσία της ζωής. Οι επιστήμονες αισιοδοξούν ότι θα μάθουμε νέα στοιχεία για τη γέννηση και εξέλιξη του Σύμπαντος, τον σχηματισμό των άστρων και των πλανητών ενώ εκτιμούν ότι θα υπάρξουν και πολλές ακόμη ανακαλύψεις τις οποίες δεν αναμένουμε και δεν έχουμε καν σκεφτεί. https://naftemporiki.gr/story/1861207/epideiksi-isxuos-apo-to-diastimiko-tileskopio-James-webb-binteo

Ανακαλύφθηκε τεράστια υπόγεια λίμνη στην Ανταρκτική. Institute for Geophysics University of Texas Στον χάρτη σημειώνεται η θέση της άγνωστης μέχρι σήμερα υπόγειας λίμνης στην Ανταρκτική. Τα τελευταία χρόνια χάρις στα ολοένα και πιο προηγμένα όργανα και ραντάρ υπόγειων ερευνών που κατασκευάζονται έχουν εντοπιστεί μικρότερες και μεγαλύτερες υπόγειες λίμνες στην Ανταρκτική. Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Γεωφυσικής του Πανεπιστημίου του Τέξας ανακάλυψε σε κοντινή απόσταση από τις κεντρικές ανατολικές ακτές της Ανταρκτικής μια ακόμη λίμνη αυτή την φορά τεραστίων διαστάσεων. Η λίμνη που ονομάστηκε Lake Snow Eagle έχει μήκος 42 χλμ., διάμετρο 18,5 χλμ. και βάθος από την επιφάνεια της στον πυθμένα 198 μέτρων.Σύμφωνα με τους ερευνητές η κοντινή της απόσταση από τις ακτές την καθιστά ιδανικό στόχο μελετών για τον εντοπισμό δεδομένων που θα φωτίσουν την πρόσφατη γεωλογική ιστορία της Ανταρκτικής και ειδικά την περίοδο που αυτή πάγωσε. Γνωρίζουμε από διαφόρων ειδών ευρήματα ότι η Ανταρκτική δεν ήταν πάντοτε ο απόλυτα παγωμένος κόσμος που γνωρίζουμε σήμερα αλλά αντίθετα σε ορισμένες περιόδους είχε ακόμη και υποτροπικό κλίμα ενώ έχει διαπιστωθεί ότι ζούσαν εκεί και διάφορα είδη δεινοσαύρων. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι η Ανταρκτική άρχισε να ψύχεται πριν από περίπου 35 εκατ. έτη.«Αυτή η λίμνη διατηρεί πιθανότατα το αρχείο ολόκληρης της ιστορίας του μόνιμου στρώματος πάγου της Ανατολικής Ανταρκτικής που ξεκινά πριν από περίπου 34 εκατ. έτη με στοιχεία για την ανάπτυξη και εξέλιξη του κατά τη διάρκεια των διαφόρων εποχών παγετώνων στον πλανήτη γενικότερα και την περιοχή αυτή ειδικότερα» αναφέρουν οι ερευνητές που πραγματοποίησαν τριετείς έρευνες στην επίμαχη περιοχή με ραντάρ, αισθητήρες και μελέτη δορυφορικών εικόνων.Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Geology» οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η λίμνη βρίσκεται σε ένα βαθύ υπόγειο φαράγγι και ότι η παγοκάλυψη της Ανατολικής Ανταρκτικής παρουσιάζει σημαντικές μεταβολές τα τελευταία δέκα χιλιάδες έτη γεγονός πολύ ενδιαφέρον αφού είναι πολύ πρόσφατο χρονικό διάστημα. https://naftemporiki.gr/story/1861587/anakalufthike-terastia-upogeia-limni-stin-antarktiki

Η θερμοκρασία στη Γη κοντά στο να σπάει το κρίσιμο όριο τα επόμενα 5 χρόνια. Οι πιθανότητες είναι 50-50. Shutterstock Υπάρχει σχεδόν μια πιθανότητα στις δύο η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά μέσο όρο ετησίως να ξεπεράσει προσωρινά το επίπεδο του 1,5 ° Κελσίου σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή μέσα σε κάποιο από τα επόμενα πέντε χρόνια, προειδοποιεί σήμερα ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Ωστόσο, η προσωρινή υπέρβαση αυτού του ορίου για έναν χρόνο δεν είναι συνώνυμη με τη διαρκή υπέρβασή του, τουλάχιστον με την έννοια που ενεγράφη στη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα.Η συμφωνία του 2015 είχε σκοπό να συγκρατηθεί η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά μέσον όρο ετησίως κάτω από το επίπεδο των 2 ° Κελσίου σε σύγκριση με τα προβιομηχανικά επίπεδα και, ει δυνατόν, κάτω από τον 1,5 ° Κελσίου. Σύμφωνα με νεότερο ενημερωτικό δελτίο για το κλίμα, που έδωσε στη δημοσιότητα ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός (ΠΜΟ) των Ηνωμένων Εθνών, η πιθανότητα να ξεπεραστεί προσωρινά το όριο του 1,5 ° Κελσίου δεν έχει πάψει να αυξάνεται από το 2015, έτος κατά το οποίο ο κίνδυνος αυτός βρισκόταν σχεδόν στο μηδέν.Τα χρόνια από το 2017 ως το 2021, η πιθανότητα αυτή βρισκόταν στο 10%. Όμως πέρασε πλέον «σχεδόν στο 50% για την περίοδο 2022-2026», υπογραμμίζει ο ΠΜΟ. Ωστόσο, θεωρεί μάλλον μικρή την πιθανότητα (10%) ο πενταετής μέσος όρος να ξεπεράσει επίσης το όριο του 1,5 ° Κελσίου.«Αυτή η μελέτη δείχνει, με μεγάλη επιστημονική αξιοπιστία, ότι πλησιάζουμε αισθητά στη στιγμή που θα φθάσουμε προσωρινά στο κατώτερο όριο της Συμφωνίας του Παρισιού. Ο αριθμός αυτός (...) δεν επελέγη τυχαία. Σηματοδοτεί το σημείο πέρα από το οποίο οι συνέπειες στο κλίμα θα είναι ολοένα πιο βλαπτικές για τους πληθυσμούς και για ολόκληρο τον πλανήτη», εξήγησε ο Γενικός Γραμματέας του ΠΜΟ, ο Πέτερι Τάλας.«Όσο συνεχίζουμε τις εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, οι θερμοκρασίες θα συνεχίσουν να αυξάνονται. Παράλληλα, οι ωκεανοί μας θα συνεχίσουν να θερμαίνονται και να γίνονται τοξικοί, οι πάγοι στη θάλασσα και τα παγόβουνα θα συνεχίσουν να καταρρέουν, το επίπεδο της θάλασσας θα συνεχίσει να αυξάνεται και οι ακραίες μετεωρολογικές συνθήκες θα συνεχίσουν να εντείνονται», προειδοποιεί.Υπογραμμίζει ακόμη ιδιαίτερα την αύξηση της θερμοκρασίας στην Αρκτική, όπου οι συνθήκες έχουν αντίκτυπο σε όλο τον πλανήτη. Σύμφωνα με το ενημερωτικό δελτίο που περιλαμβάνει ετήσιες και δεκαετείς προβλέψεις για το κλίμα σε παγκόσμια κλίμακα από τη μετεωρολογική υπηρεσία της Βρετανίας (Met Office), το κυριότερο κέντρο του ΠΜΟ για τις εκτιμήσεις του είδους, υπάρχει πολύ υψηλή πιθανότητα (93%) κάποιο από τα χρόνια μεταξύ του 2022 και του 2026 να είναι το πιο θερμό που έχει καταγραφεί στην ιστορία.Το ρεκόρ διατηρεί για την ώρα το 2016, που σημαδεύτηκε από ισχυρό Ελ Νίνιο, φαινόμενο των ωκεανών που οδηγεί σε αύξηση των θερμοκρασιών. Υπάρχει πιθανότητα που επίσης φθάνει το 93% ο μέσος όρος θερμοκρασίας την περίοδο 2022-2026 να είναι υψηλότερος από αυτόν της περασμένης πενταετίας (2017-2021).Το 2021, η παγκόσμια θερμοκρασία κατά μέσον όρο ξεπέρασε κατά 1,11 ° Κελσίου την προβιομηχανική θερμοκρασία αναφοράς, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΠΜΟ για το παγκόσμιο κλίμα. Η οριστική εκδοχή της έκθεσης θα δημοσιοποιηθεί τη 18η Μαΐου. Σύμφωνα με τον ΠΜΟ, τα φαινόμενα Λα Νίνια στις αρχές και στα τέλη του 2021 οδήγησαν μεν σε μείωση των παγκόσμιων θερμοκρασιών, αλλά αυτό «δεν είναι παρά προσωρινό» και δεν αντιστρέφει «την τάση της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη μακροπρόθεσμα». Η εμφάνιση ενός φαινομένου Ελ Νίνιο θα οδηγούσε αμέσως σε αύξηση των θερμοκρασιών. https://naftemporiki.gr/story/1861148/i-thermokrasia-sti-gi-konta-sto-na-spaei-to-krisimo-orio-ta-epomena-5-xronia

Ανακαλύφθηκαν δύο νέοι βραχώδεις εξωπλανήτες. sci-news Καλλιτεχνική απεικόνιση του συστήματος με τους δύο νέους εξωπλανήτες. Ο κατάλογος των εξωπλανητών μέχρι σήμερα αριθμούσε την 1 Μαΐου 5,017 πλανήτες που έχουν εντοπιστεί έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν τώρα άλλοι δύο. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Astronomy & Astrophysics» και το online αρχείο επιστημονικών προδημοσιεύσεων arxiv ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο και του Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ανδαλουσίας παρουσιάζουν την ανακάλυψη δύο εξωπλανητών σε απόσταση 33 ετών φωτός από εμάς.Οι δύο πλανήτες βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το άστρο HD 260655 που οι αστρονόμοι του έχουν δώσει αρκετές ακόμη κωδικές ονομάσίες (Gliese 239, TOI-4599, LHS 1858, HIC 31635 και Wolf 287). Πρόκειται για ένα ερυθρό νάνο, ένα τύπο άστρων που έχουν σημαντικά μικρότερη μάζα και φωτεινότητα από αστέρια σαν τον Ήλιο αλλά είναι ο πιο κοινός τύπος άστρων στο Σύμπαν. Ο ένας εξωπλανήτης έλαβε ως συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις την κωδική ονομασία του άστρου με την προσθήκη του γράμματος b (HD 260655b) και αντιστοίχως ο έτερος εξωπλανήτης την κωδική ονομασία του άστρου με την προσθήκη του επόμενου γράμματος της αγγλικής αλφαβήτου (HD 260655c). Το πλανητικό αυτό σύστημα είναι το τέταρτο κοντινότερο στο ηλιακό μας σύστημα και αναμένεται να αποτελέσει συχνό στόχο παρατηρήσεων από εδώ και πέρα.Οι δύο εξωπλανήτες είναι βραχώδεις και με μεγέθη κοντινά με αυτά της Γης αλλά βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση από το μητρικό τους άστρο κάτι που σημαίνει ότι οι συνθήκες που θα έχουν αναπτυχθεί σε αυτούς θα είναι κατά πάσα πιθανότητα απαγορευτικές για την παρουσία της ζωής σε αυτούς.Ο πιο κοντινός στο άστρο πλανήτης ο HD 260655b είναι μόλις 1,24 φορές μεγαλύτερος σε μέγεθος από αυτό της Γης και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από το άστρο σε 2,8 μέρες. Ο HD 260655c είναι 1,53 φορές μεγαλύτερος από τη Γη και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω το άστρο του σε 5,7 μέρες.«Το σύστημα HD 260655 αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για πλανητικές μελέτες σε βραχώδεις κόσμους» αναφέρουν οι ερευνητές. Οι δύο πλανήτες μπορούν να αποτελέσουν ιδανικούς στόχους παρατήρησης για το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb που θα μπορεί να μελετήσει την ατμόσφαιρα τους» αναφέρουν οι ερευνητές. https://naftemporiki.gr/story/1861566/anakalufthikan-duo-neoi-braxodeis-eksoplanites

Έρχονται «επαναστατικές» εικόνες της μαύρης τρύπας στο κέντρο του Γαλαξία. Διεθνής ερευνητική κοινοπραξία ετοιμάζεται να παρουσιάσει την πρώτη άμεση εικόνα της μαύρης τρύπας στο κέντρο του Μίλκι Ουέι. Το αθέατο τέρας που καταπίνει αέρια, σκόνη και ολόκληρα άστρα στο κέντρο του Γαλαξία αναμένεται να αποκαλυφθεί την Πέμπτη με τις πρώτες άμεσες εικόνες που κατέγραψε παγκόσμιο δίκτυο τηλεσκοπίων.Οι «επαναστατικές» άμεσες παρατηρήσεις της κεντρικής μαύρης τρύπας του Μίλκι Ουέι έρχονται τρία χρόνια μετά την πρώτη άμεση παρατήρησης μιας μαύρης τρύπας σε έναν γειτονικό γαλαξία, μια ιστορική εικόνα που δείχνει τη σκιά του αντικειμένου κόντρα στη λάμψη του υπέρθερμου αερίου που στροβιλίζεται γύρω του.Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, οι γαλαξίες κρύβουν στο κέντρο τους μαύρες τρύπες με μάζα εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου. Πιστεύεται ότι σχηματίζονται νωρίς στη διαδικασία εξέλιξης των γαλαξιών και με την πάροδο του χρόνου μεγαλώνουν και μεγαλώνουν.Η μελέτη του 2019 αφορούσε την μαύρη τρύπα στο κέντρο του γειτονικού γαλαξία Messier 87, σε απόσταση περίπου 54 εκατομμυρίων ετών φωτός. Η μάζα της εκτιμάται ότι είναι 6,5 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη του Ήλιου. To ιστορικό πορτέτο της μαύρης τρύπας στο κέντρο του γαλαξία M87. To φως προέρχεται από το υπέρθερμο υλικό που κινείται γύρω της (ΕΗΤ Collaboration) Την ιστορική απεικόνιση επέτρεψε το Τηλεσκόπιο Ορίζοντα Γεγονότων (ETH), ένα παγκόσμιο δίκτυο κεραιών που λειτουργούν σαν ενιαίο, γιγάντιο ραδιοτηλεσκόπιο. Παίρνει το όνομά του από τον ορίζοντα των γεγονότων, την νοητή σφαίρα γύρω από μια μαύρη τρύπα μέσα από την οποία τίποτα, ακόμα και το φως, δεν μπορεί να αποδράσει.Η μελέτη επιβεβαίωσε μεταξύ άλλων μια πρόβλεψη που προκύπτει από τη θεωρία της σχετικότητας, σύμφωνα με την οποία η σιλουέτα, ή σκιά, της μαύρης τρύπας είναι σχεδόν τέλειος κύκλος.H ερευνητική ομάδα του ΕΤΗ δεν διευκρίνισε τι θα ανακοινώσει την Πέμπτη, υποσχέθηκε όμως ένα «επαναστατικό αποτέλεσμα για το κέντρο του Γαλαξία μας».Στην αστρονομική κοινότητα επικρατεί πάντως η βεβαιότητα ότι θα παρουσιαστεί το πρώτο πραγματικό πορτρέτο του Τοξότη Α* (SgrA*), όπως ονομάζεται η μαύρη τρύπα στο κέντρο του Μίλκι Ουέι.Ο Τοξότης Α* έχει μάζα πολύ μικρότερη από τη μαύρη τρύπα του Messier 87, μόλις 4 εκατομμύρια ηλιακές μάζες, βρίσκεται όμως πολύ πιο κοντά, περίπου 26.000 έτη φωτός από τη Γη.Ενδεικτικό της σημασίας της νέας μελέτης είναι το γεγονός ότι τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν σε ταυτόχρονες συνεντεύξεις Τύπου σε ΗΠΑ, Γερμανία, Κίνα, Μεξικό, Χιλή, Ιαπωνία και Ταϊβάν. Μπορείτε να παρακολουθείστε την ανακοίνωση ΕΔΩ: https://www.tanea.gr/2022/05/10/science-technology/erxontai-epanastatikes-eikones-tis-mayris-trypas-sto-kentro-tou-galaksia/

Το μεγαλύτερο σεισμό στον Άρη κατέγραψε ο ρομποτικός γεωολόγος της NASA. NASA Το InSight ο ρομποτικός γεωλόγος της NASA στον Άρη κατέγραψε τον ισχυρότερο σεισμό στα 3,5 χρόνια που βρίσκεται στον πλανήτη. Όπως ανακοίνωσε η αμερικανική διαστημική υπηρεσία το Insight κατέγραψε στις 4 Μαΐου ένα σεισμό της τάξης των 5 Ρίχτερ. Τον περασμένο Αύγουστο και Σεπτέμβριο το Insight είχε καταγράψει σεισμούς 4,2 Ρίχτερ που ήταν οι ισχυρότεροι που είχε καταγράψει μέχρι την εκδήλωση του νέου «σεισμού-τέρας του Άρη» όπως τον χαρακτηρίζουν οι επιτελείς της αποστολής. Μάλιστα αυτοί οι μεγάλοι σεισμοί διαπιστώθηκε ότι είχαν πολύ μεγάλη διάρκεια άνω της μίας ώρας γεγονός που δείχνει ότι πλανήτης ταρακουνιέται «Από την στιγμή που εγκαταστήσαμε τον σεισμογράφο στον Άρη το 2018 περιμέναμε για τον ‘μεγάλο’ σεισμό. Αυτός ο σεισμός είναι βέβαιο ότι θα μας προσφέρει δεδομένα για το εσωτερικό του πλανήτη όπως κανένας άλλος μέχρι τώρα. Οι επιστήμονες θα αναλύσουν αυτά τα δεδομένα για να αναδείξουν νέα στοιχεία και πληροφορίες για τον Άρη» δηλώνει ο Μπρους Μπάνερντ, επικεφαλής ερευνητής της αποστολής InSight. EXOPLANET Insight Lander detected Largest Quake Ever Observed on Another Planet. Το ρομπότ μελετά την τεκτονική δραστηριότητα του Άρη και συλλέγει διαφόρων ειδών δεδομένα από το εσωτερικό του. Τα στοιχεία αυτά αναμένεται να βοηθήσουν ανάμεσα στα άλλα τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα το πώς σχηματίστηκαν οι πλανήτες με βραχώδεις επιφάνειες, όπως η Γη και ο Αρης.Το InSight ήταν προγραμματισμένο να λειτουργήσει για δύο έτη όμως η NASA αποφάσισε να επεκτείνει για τουλάχιστον δύο ακόμη έτη την αποστολή. Όπως και τα υπόλοιπα ρομπότ που έχουμε στείλει στον Άρη έτσι και το InSight λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια. Όμως πριν από μερικούς μήνες υπήρξε συσσώρευση της αρειανής σκόνης πάνω στους ηλιακούς συλλέκτες του ρομποτικού γεωλόγου. Στις αρχές του καλοκαιριού είχε καλυφθεί το 80% των ηλιακών πάνελ του InSight με σκόνη με αποτέλεσμα να υπολειτουργεί για κάποιο διάστημα και να υπάρξουν φόβοι για άδοξο τέλος της αποστολής. Το πρόβλημα όπως αποδεικνύεται ξεπεράστηκε πιθανώς με τη βοήθεια κάποιων ανέμων που απομάκρυναν μεγάλο μέρος της σκόνης από το ρομπότ. https://naftemporiki.gr/story/1861160/to-megalutero-seismo-ston-ari-kategrapse-o-rompotikos-geoologos-tis-nasa-binteo

Σπάει τα ρεκόρ η παρουσία του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. SHUTTERSTOCK Το διοξείδιο του άνθρακα που αποτελεί ένα από τους βασικότερους, αν όχι τον βασικότερο παράγοντα, της κλιματικής αλλαγής αποτελεί σταθερό αντικείμενο μελετών και παρατηρήσεων. Το Παρατηρητήριο Mauna Loa της Χαβάης, της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) των ΗΠΑ πραγματοποιεί συνεχείς ατμοσφαιρικές παρατηρήσεις και καταγραφές ανάμεσα στις οποίες είναι και αυτές για τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα.Οι παρατηρήσεις που έγιναν στον Απρίλιο έδειξαν ότι τα μέσα μηνιαία επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα έχουν φτάσει πάνω από 420 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm), που είναι τα υψηλότερα επίπεδα που έχουν καταγραφεί από το 1958 που ξεκίνησαν αυτές οι παρατηρήσεις στο Παρατηρητήριο Mauna Loa. Τότε τα επίπεδα του CO2 στην ατμόσφαιρα δεν ξεπερνούσαν τα 318 ppm. Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι τα ανώτατα ανεκτά για την βιωσιμότητα του πλανήτη είναι τα 350 ppm.Η Γη έχει περάσει αρκετές φορές στη γεωλογική της ιστορία περιόδους όπου για διαφόρους λόγους υπήρχε μεγάλη αύξηση των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Οι επιστήμονες της NOAA υποστηρίζουν ότι το CO2 αυξάνεται αυτή την στιγμή περίπου 100 φορές πιο γρήγορα κάθε άλλη περίοδο αύξησης του βλαβερού αερίου στον πλανήτη.Αν δεν υπάρξει τρόπος περιορισμού των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα και των άλλων βλαβερών αερίων στην ατμόσφαιρα η θερμοκρασία στον πλανήτη θα συνεχίσει να αυξάνεται προκαλώντας μια σειρά από δραματικές συνέπειες και εμφάνιση ακραίων καιρικών/γεωλογικών φαινομένων που θα προκαλέσουν ανυπολόγιστες περιβαλλοντικές καταστροφές αλλά και παγκόσμια ανθρωπιστική κρίση. https://naftemporiki.gr/story/1861184/spaei-ta-rekor-i-parousia-tou-diokseidiou-tou-anthraka-stin-atmosfaira

Το δάκρυ του Ντιράκ. Κωνσταντίνος Βαγιονάκης, «Το δάκρυ του Ντιράκ», εκδόσεις Ροπή Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε κάποτε πει για το σύμπαν ότι «αυτή η επική ιστορία μυστηρίου όχι μόνο δεν έχει ακόμη λυθεί, αλλά δεν είμαστε καν βέβαιοι ότι υπάρχει μια λύση». Το βιβλίο «Το δάκρυ του Ντιράκ» αποτελεί ένα μικρό οδοιπορικό πάνω στις θεωρίες μας για τη φύση και τα φιλοσοφικά ζητήματα που τις διαπερνούν. Έχουμε επιτύχει πολλά σε αυτή την επική ιστορία κατανόησης της φύσης, τόσο στις πολύ μικρές όσο και στις πολύ μεγάλες κλίμακες. Όμως, την ίδια στιγμή αντιλαμβανόμαστε ότι μεγαλώνει και η άγνοιά μας. Παραδείγματος χάριν, δεν γνωρίζουμε τι είναι η σκοτεινή μάζα, απαραίτητη για τη συνοχή των γαλαξιών, ούτε έχουμε ιδέα για το τι είναι η σκοτεινή ενέργεια του χώρου, που οδηγεί στην επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος. Και υπάρχουν τα ύστατα ερωτήματα: Πότε και πώς τέθηκαν οι νόμοι της φύσης; Προϋπήρχαν του σύμπαντος, αν υποθέσουμε ότι υπήρξε μια αρχή, ή ήρθαν μαζί με αυτό; Ήταν αναπόφευκτη η έλευση των πραγμάτων, ή μήπως ο κόσμος μας ήταν προϊόν τύχης μέσα από ένα πλήθος πιθανοτήτων; Μήπως, εντέλει, πρέπει να αποδεχθούμε ότι το μοναδικό σύμπαν που ξέρουμε απλώς συμβαίνει να υπάρχει με τον τρόπο που υπάρχει χωρίς περαιτέρω εξήγηση; Ερωτήματα που απηχούν την αγωνιώδη αναζήτηση ενός βαθύτερου νοήματος…. Ακολουθεί ο πρόλογος του βιβλίου: «Ό,τι είναι παρελθόν είναι ένας πρόλογος», William Shakespeare, Tρικυμία Ο Πωλ Ντιράκ (Paul Adrian Maurice Dirac, 1902-1984) ανήκε σε εκείνη την εξέχουσα ομάδα των θεωρητικών φυσικών πρώτης κλάσης, που στο τέλος του πρώτου τετάρτου του εικοστού αιώνα (1925-1927) διατύπωσαν τις αρχές και τους νόμους της κβαντικής μηχανικής, όπως έκτοτε ισχύουν μέχρι σήμερα. Σε αυτή την ομάδα ανήκαν φυσικοί, όπως ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ (Werner Heisenberg, 1901-1976), o Έρβιν Σρέντιγκερ (Erwin Schrödinger, 1887-1961), o Μαξ Mπορν (Max Born, 1882-1970), o Βόλφγκανγκ Πάουλι (Wolfgang Pauli, 1900-1958) και, βέβαια, ο ιδεολογικός εκφραστής της κυρίαρχης ερμηνείας Νιλς Μπορ (Niels Bohr, 1885-1962). Ασφαλώς, πριν από την κβαντική μηχανική είχε προηγηθεί ο Άλμπερτ Αϊνστάιν (Albert Einstein, 1879-1955) με την ειδική (1905) και γενική (1915) θεωρία της σχετικότητας (εδώ, αντίθετα με την κβαντική μηχανική, η σχετικότητα υπήρξε «ενός ανδρός παράσταση»).Ο Ντιράκ ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος. Επιστημονικά, με το έργο του καθόρισε την κβαντική θεωρία. Πράγματι, αφού εισήγαγε την διατύπωση της κβαντικής μηχανικής συναρτήσει μη μετατιθέμενων δυναμικών μεταβλητών, ήταν αυτός που συνδυάζοντας κβαντική μηχανική και ειδική σχετικότητα κατέληξε πρώτα-πρώτα στην περίφημη ομώνυμη εξίσωση. Η εξίσωση Ντιράκ είναι, πράγματι, ένα «κομμάτι μαγείας», όπως έχει χαρακτηριστεί. Απλή, περιγράφει την παρουσία της ύλης και προβλέπει την ύπαρξη της αντιύλης. Όταν τη συζήτησε αρχικά ο Ντιράκ σε σχέση με το ηλεκτρόνιο (1928), οδηγήθηκε στην πρόβλεψη για το ποζιτρόνιο (το αντισωματίδιο του ηλεκτρονίου, το αντι-ηλεκτρόνιο), η οποία επαληθεύτηκε μόλις τέσσερα χρόνια μετά με την ανακάλυψή του τελευταίου στις κοσμικές ακτίνες (Carl Anderson, 1932). Κατόπιν ο Ντιράκ προχώρησε στην περιγραφή των βημάτων που απαιτούνται για την κβάντωση του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, θέτοντας τις βάσεις για τη διατύπωση της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής –αποτέλεσε το πρότυπο κάθε κβαντικής θεωρίας πεδίου–, με την οποία επιτυγχάνεται η ορθή και συνεπής ένωση κβαντικής μηχανικής και ειδικής σχετικότητας. Η ολοκλήρωση του προγράμματος της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής και, κατ’ αναλογία, κάθε άλλης κβαντικής θεωρίας πεδίου (όπως είναι αυτές που περιγράφουν σήμερα τα στοιχειώδη σωματίδια και τις βασικές αλληλεπιδράσεις στο λεγόμενο Καθιερωμένο Πρότυπο), επετεύχθη λίγο αργότερα περί τα μέσα του εικοστού αιώνα από την αμέσως επόμενη γενιά θεωρητικών φυσικών Ρίτσαρντ Φάινμαν (Richard Feynman, 1918-1988), Τζούλιαν Σουίνγκερ (Julian Schwinger, 1918-1994), Σιν-Ιτίρο Τομονάγκα (Sinichiro Tomonaga, 1906-1979) και Φρίμαν Ντάισον (Freeman Dyson, 1923-2020). Στα ύστερα χρόνια του, ο Ντιράκ καταπιάστηκε και με τη γενική σχετικότητα και την κβάντωση του βαρυτικού πεδίου.Ένα ιστορικό βιβλίο του Ντιράκ, που πρέπει και αξίζει να αναφερθεί, είναι οι Αρχές Κβαντικής Μηχανικής (The Principles of Quantum Mechanics), οι οποίες εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1930 και γνώρισαν από τότε αρκετές επανεκδόσεις. Εδώ ο Ντιράκ εκθέτει τις αρχές, τους νόμους και τις εξισώσεις της κβαντικής με τρόπο τόσο διαυγή και κομψό, ώστε το βιβλίο του να διατηρεί μέχρι και σήμερα μια ασυνήθιστη φρεσκάδα, που το καθιστά αυθεντική πηγή ακριβούς γνώσης.. Λέγεται, μάλιστα, ότι ήταν το μόνο βιβλίο κβαντικής μηχανικής που συμβουλευόταν ο Αϊνστάιν. Να σημειωθεί ότι ο Ντιράκ προς το τέλος έγραψε και ένα πολύ συνοπτικό βιβλίο για τη γενική σχετικότητα (General Theory of Relativity, 1975).Ως χαρακτήρας ο Ντιράκ έδινε την εντύπωση ενός παράξενου ανθρώπου. Υπήρξε εξαιρετικά λιγομίλητος, έτσι που συνάδελφοί του στο Κέμπριτζ είχαν φτιάξει τη «μονάδα ντιράκ», που σήμαινε περίπου μια λέξη την ώρα. Ο ίδιος, πάντως, έλεγε: «Υπάρχουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι πρόθυμοι να μιλούν παρά να ακούν». Χαρακτηριζόταν, παράλληλα, από μια ιδιαίτερη μετριοφροσύνη. Τη «στατιστική Fermi-Dirac», που περιγράφει σωματίδια με ημιακέραιο σπιν, επέμενε να αποκαλεί «στατιστική Fermi», ενώ τη «στατιστική Bose-Einstein», που περιγράφει σωματίδια με ακέραιο σπιν, αποκαλούσε «στατιστική Einstein», για λόγους συμμετρίας όπως έλεγε.Με τον Αϊνστάιν μοιραζόταν ένα κοινό όραμα «ομορφιάς» των φυσικών θεωριών και εξισώσεων αν και με διαφορετικές αποχρώσεις. Ο Ντιράκ έλεγε: «Είναι πιο σπουδαίο να έχει κανείς ομορφιά στις εξισώσεις του παρά να τις κάνει να προσαρμόζονται στο πείραμα». Ήθελε, μάλλον, να πει ότι ένα πείραμα μπορεί να παραπλανήσει κάποιον, ενώ μόνο η ομορφιά είναι άφθαρτη. Ο Αϊνστάιν, πέρα από το κριτήριο της αισθητικής, έβλεπε την ομορφιά και με ένα κριτήριο αναγκαιότητας: «Όταν αξιολογώ μια θεωρία, ρωτώ τον εαυτό μου, αν ήμουν Θεός, θα είχα κάνει τον κόσμο με αυτόν τον τρόπο;», υπονοώντας, ασφαλώς, ότι θα ήθελε να ξέρει «αν ο Θεός είχε μια οποιαδήποτε άλλη επιλογή»Η φιλοσοφία της επιστήμης, και ειδικότερα της φυσικής, ήταν ένα άλλο πεδίο, το οποίο Ντιράκ και Αϊνστάιν αντιμετώπιζαν με επίσης διαφορετικές αποχρώσεις. Ο Ντιράκ παρατηρούσε: «Η φιλοσοφία ποτέ δεν θα οδηγήσει σε σπουδαίες ανακαλύψεις. Είναι, για την ακρίβεια, ένας τρόπος να μιλά κανείς για ανακαλύψεις, οι οποίες έχουν ήδη γίνει». Θεωρούσε, έτσι, ότι η φιλοσοφία δεν είναι απαραίτητη κατά την άσκηση της επιστήμης, αλλά έρχεται εκ των υστέρων να δώσει ερμηνεία στις ανακαλύψεις της επιστήμης. Η σχέση του Αϊνστάιν με τη φιλοσοφία ήταν οπωσδήποτε πιο περίπλοκη. Στα νεανικά του χρόνια ήταν μαζί με συμφοιτητές του μέλος μιας ομάδας ανάγνωσης και συζήτησης φιλοσοφικών κειμένων (ιδιαίτερα του Ιμάνουελ Καντ), και πολλές φορές στην επιστημονική του έρευνα επηρεαζόταν από μια φιλοσοφική προδιάθεση (παράδειγμα αυτού αποτελεί η λύση στατικού σύμπαντος που υιοθέτησε αρχικά (1917), εν μέρει επηρεασμένος από τη φυσική φιλοσοφία του Ερνστ Mαχ). Όμως, δεν δίσταζε να αλλάξει άποψη ή και να εγκαταλείψει μια ορισμένη προοπτική, αν αυτό υπαγόρευαν το πείραμα και η παρατήρηση, πιστεύοντας ότι η προτεραιότητα ανήκει πάντα στην επιστη- μονική έρευνα.Πάντως, σε μια επιστολή του το 1944 στον φίλο του Ρόμπερτ Θόρντον, ο Αϊνστάιν γράφει για τη συνολική εικόνα: «Συμφωνώ πλήρως μαζί σου για τη σημασία και την παιδευτική αξία της μεθοδολογίας καθώς και της ιστορίας και της φιλοσοφίας της επιστήμης. Τόσο πολλοί άνθρωποι σήμερα –ακόμη και επιστήμονες– μου φαίνονται σαν κάποιος που έχει δει χιλιάδες δέντρα αλλά δεν έχει δει ποτέ δάσος. Κάποια γνώση ιστορικού και φιλοσοφικού υπόβαθρου παρέχει το είδος της ανεξαρτησίας από προκαταλήψεις, από τις οποίες πάσχουν οι περισσότεροι επιστήμονες. Η ανεξαρτησία που δημιουργείται από τη φιλοσοφική επίγνωση είναι, κατά τη γνώμη μου, το σημάδι που διακρίνει έναν απλό τεχνίτη ή σπεσιαλίστα από τον πραγματικό αναζητητή της αλήθειας».Από όλα τα παραπάνω ίσως μπορεί κανείς να καταλάβει αυτό που λέγεται, δηλαδή ότι η μόνη φορά που έκλαψε ο Ντιράκ στη ζωή του ήταν όταν έμαθε ότι πέθανε ο Αϊνστάιν. Πρέπει να του είχε μια ιδιαίτερη εκτίμηση και να ένιωθε μια ξεχωριστή οφειλή στο πρόσωπο του δημιουργού της θεωρίας της σχετικότητας, όχι μόνο γιατί ο ίδιος πρωτοστάτησε στην ένωση της ειδικής σχετικότητας με την κβαντική μηχανική, αλλά και γιατί αντιλαμβανόταν ότι με τον θάνατο του Αϊνστάιν τελείωνε μια ολόκληρη εποχή φυσικών επιστημόνων με ένα ευρύτερο υπόβαθρο και έναν βαθύτερο προβληματισμό.Ως επί το πλείστον οι επόμενες γενιές αποστασιοποιήθηκαν από φιλοσοφικές προσμίξεις στο επιστημονικό τους έργο, αν και υπάρχουν περιπτώσεις όπου μπορεί κανείς να διακρίνει μια ιδέα κατά βάση «φυσικής φιλοσοφίας», που μορφοποιείται μαθηματικά, δουλεύει στις προβλέψεις της και γίνεται, έτσι, μέρος της φυσικής μας θεώρησης. Τυπικό παράδειγμα αποτελεί η διατύπωση από τον Φάινμαν της κβαντικής θεωρίας συναρτήσει του «αθροίσματος πάνω σε όλες τις δυνατές ιστορίες», που βασίστηκε σε μια έκφραση που είχε καταγράψει προηγουμένως ο Ντιράκ.Να σημειώσουμε ότι ο Ντιράκ ήταν ο ήρωας των νεανικών χρόνων του Φάινμαν: «Όταν ήμουν νέος, ο Ντιράκ ήταν ο ήρωάς μου. Κατάφερε κάτι που αποτελεί επίτευγμα, βρήκε μια νέα μέθοδο να κάνεις φυσική. Είχε το θάρρος απλώς να μαντέψει τη μορφή μιας εξίσωσης, εκείνης που τώρα ονομάζουμε «εξίσωση Ντιράκ», και να προσπαθήσει να την ερμηνεύσει ακολούθως». Σε μια δε ραδιοφωνική συνέντευξή του στο BBC ο Φάινμαν είχε παρατηρήσει ότι αυτό που έκανε ο Ντιράκ έμοιαζε «με την εξερεύνηση μιας νέας χώρας».Ποτέ, πάντως, δεν θα σταματήσει να υπάρχει η ανάγκη μιας «ερμηνείας» και ενός «νοήματος» για οτιδήποτε κατακτάμε και διατυπώνουμε επιστημονικά σχετικά με ό,τι παρατηρούμε στη Φύση. Περιεχόμενα Πρόλογος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9 1. Απαρχές Φυσικής Φιλοσοφίας . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15 1.1 Ελληνική Αρχαιότητα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15 1.2 Νεότεροι Χρόνοι . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22 2. Φυσική και Φιλοσοφία Σήμερα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27 2.1 Φιλοσοφικά Θέματα στη Φυσική . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27 2.2 Φιλοσοφικά Ρεύματα στη Φυσική . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31 2.3 Κριτήρια Επικύρωσης και Αξιολόγησης Φυσικών Θεωριών . . . . . . .35 3. Φυσικοί Νόμοι . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 43 4. Μέθοδοι Έρευνας και Ανακάλυψης Φυσικών Νόμων και Θεωριών . . . .47 4.1 Ενοποίηση . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47 4.2 Αναγωγισμός . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50 4.3 Συμμετρίες . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54 5. Μαθηματικά και Φυσική . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71 5.1 Μαθηματικά: γλώσσα και τρόπος σκέψης . . . . . . . . . . . . . 71 5.2 Σχολές μαθηματικών . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 74 6. Χώρος και Χρόνος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87 7. Κβαντική Μηχανική . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 97 8. Κοσμολογία . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 115 Επίλογος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 149 Σημειώσεις . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 151 Ευρετήριο . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 160 https://physicsgg.me/2022/05/09/το-δάκρυ-του-ντιράκ/