Δροσος Γεωργιος

Η σκοτεινή ενέργεια μέσα από τους δίδυμους υπερκαινοφανείς αστέρες. Είναι γνωστό ότι το σύμπαν διαστέλλεται. Για να προβλέψουμε την μοίρα του πρέπει να βρούμε τι συμβαίνει με τον ρυθμό διαστολής του: μειώνεται; αυξάνεται; ή παραμένει σταθερός; Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό πρέπει να συγκρίνουμε τις ταχύτητες με τις οποίες απομακρύνονταν από μας οι γαλαξίες στο πολύ μακρινό παρελθόν – πριν από δισεκατομμύρια χρόνια – σε σχέση με το πιο πρόσφατο παρελθόν πριν από εκατομμύρια χρόνια. Όσο πιο μακριά βρίσκονται οι γαλαξίες τόσο πιο ‘παλαιότερο’ είναι το φως που φτάνει σε μας. Μπορούμε να μετρήσουμε την ταχύτητα ενός μακρινού άστρου από την μετατόπιση των γραμμών απορρόφησης στο φάσμα του φωτός που εκπέμπουν οι γαλαξίες, χρησιμοποιώντας το φαινόμενο Doppler. Όσο πιο γρήγορα απομακρύνεται ένα άστρο από μας τόσο μεγαλύτερη είναι η μετατόπιση των γραμμών απορρόφησης προς το ερυθρό άκρο του φάσματος. Όμως το δύσκολο πρόβλημα είναι ο προσδιορισμός της απόστασης των γαλαξιών από μας. Ένας σχετικά νέος τρόπος προσδιορισμού των αποστάσεων χρησιμοποιεί το είδος των άστρων που τελειώνουν την ζωή τους με μια μεγαλειώδη έκρηξη, την έκρηξη που ονομάζεται υπερκαινοφανής αστέρας (ή σουπερνόβα) τύπου Ιa. Σε γενικές γραμμές αυτά τα σουπερνόβα εκρήγνυνται με τον ίδιο τρόπο. Με κατάλληλη βαθμονόμηση μπορούμε από την λαμπρότητά τους να βρούμε πόσο μακριά βρίσκονται. Γιαυτό οι υπερκαινοφανείς αστέρες τύπου Ia ονομάζονται πρότυπα κεριά. Χρησιμοποιώντας αυτούς τους υπερκαινοφανείς οι αστρονόμοι το 1998 διαπίστωσαν αναπάντεχα ότι ο ρυθμός διαστολής του σύμπαντος αυξάνεται. Δηλαδή, το σύμπαν όχι μόνο διαστέλλεται, αλλά διαστέλλεται επιταχυνόμενα. Αυτή η επιτάχυνση του σύμπαντος αποδόθηκε στην σκοτεινή ενέργεια – «σκοτεινή» γιατί δεν μπορούμε να την δούμε και «ενέργεια» διότι μεγεθύνει το σύμπαν υπερνικώντας την βαρύτητα. Μπορεί να αποτελεί τα δύο τρίτα της συνολικής ενέργειας στο σύμπαν, αλλά δεν ξέρουμε ακόμα τι ακριβώς είναι. Ίσως προέρχεται από την ενέργεια του κενού χώρου (!), αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία… Η σημερινή ανάρτηση αναφέρεται στο γεγονός ότι οι κοσμολόγοι βρήκαν έναν τρόπο ώστε να διπλασιάσουν την ακρίβεια στη μέτρηση των αποστάσεων από τις εκρήξεις σουπερνόβα – που αποτελούν ένα από τα βασικότερα εργαλεία τους για την μελέτη της μυστηριώδους σκοτεινής ενέργειας. Η ανακάλυψη της σκοτεινής ενέργειας βασίστηκε στους υπερκαινοφανείς αστέρες τύπου Ia. Τα σουπερνόβα Ia εκρήγνυνται σχεδόν πάντα με την ίδια μέγιστη εγγενή λαμπρότητα. Εφόσον η παρατηρούμενη μέγιστη λαμπρότητα του σουπερνόβα χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό της απόστασής του από μας, οι μικρές απομένουσες διακυμάνσεις στην εγγενή μέγιστη λαμπρότητα περιορίζουν την ακρίβεια με την οποία θα μπορούσε να ελεγχθεί η απόστασή τους – και κατά συνέπεια η σκοτεινή ενέργεια. Παρά τις βελτιώσεις 20 ετών από πολλές ερευνητικές ομάδες, οι μελέτες της σκοτεινής ενέργειας μέσω των σούπερνοβα παρέμεναν μέχρι τώρα σχεδόν καθηλωμένες. Όμως, αυτό θα αλλάξει εξαιτίας δύο πρόσφατων εργασιών που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό The Astrophysical Journal. https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/abec3c https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/abec3b Οι εργασίες αυτές περιγράφουν έναν τρόπο που διπλασιάζει την ακρίβεια στην μέτρηση των αποστάσεων των σουπερνόβα (και στις δυο εργασίες συμμετέχει ο βραβευμένος με Νόμπελ Saul Perlmutter, ο οποίος ηγήθηκε μιας από τις ομάδες που ανακάλυψαν αρχικά τη σκοτεινή ενέργεια το 1998). Τα νέα αποτελέσματα προέρχονται από το Nearby Supernova Factory (SNfactory), μια πολυετή έρευνα αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στην αύξηση της ακρίβειας των κοσμολογικών μετρήσεων με σουπερνόβα. Η μέτρηση της σκοτεινής ενέργειας απαιτεί συγκρίσεις των μέγιστων της λαμπρότητας μακρινών σουπερνόβα που βρίσκονται δισεκατομμύρια έτη ετών φωτός μακριά, με εκείνα των κοντινών σουπερνόβα που βρίσκονται «μόνο» 300 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Η ερευνητική ομάδα μελέτησε εκατοντάδες τέτοια κοντινά σουπερνόβα με εξαιρετική λεπτομέρεια. Κάθε σουπερνόβα μετρήθηκε αρκετές φορές, σε διαστήματα μερικών ημερών. Κάθε μέτρηση εξέτασε το φάσμα του σουπερνόβα, καταγράφοντας την έντασή του στο εύρος μηκών κύματος του ορατού φωτός. Ένα όργανο ειδικά κατασκευασμένο για αυτήν την έρευνα, το SuperNova Integral Field Spectrometer, εγκατεστημένο στο τηλεσκόπιο 2,2 μέτρων του Πανεπιστημίου της Χαβάης στο Maunakea, χρησιμοποιήθηκε για τη μέτρηση των φασμάτων. Σύμφωνα με τον Perlmutter «εδώ και καιρό έχουμε αυτήν την ιδέα ότι αν η φυσική της έκρηξης δύο σουπερνόβα είναι η ίδια, τότε τα μέγιστα της λαμπρότητάς τους θα ήταν οι ίδια. Χρησιμοποιώντας τα φάσματα του Nearby Supernova Factory ως ένα είδος αξονικής τομογραφίας μέσω της έκρηξης του σουπερνόβα, θα μπορούσαμε να τεστάρουμε αυτήν την ιδέα. Η πάνω αριστερή εικόνα δείχνει το φάσμα – λαμπρότητα συναρτήσει του μήκους κύματος – για δύο σουπερνόβα. Το ένα βρίσκεται κοντά και το άλλο πολύ μακριά. Για να μετρήσουν τη σκοτεινή ενέργεια, οι αστροφυσικοί πρέπει να μετρούν με ακρίβεια την απόσταση μεταξύ τους. Η κάτω δεξιά εικόνα συγκρίνει τα φάσματα – που δείχνουν πως είναι πράγματι «δίδυμα». Αυτό σημαίνει ότι οι σχετικές αποστάσεις τους μπορούν να μετρηθούν με ακρίβεια 3 τοις εκατό. (Το υπόβαθρο στην εικόνα των διαγραμμάτων είναι μια φωτογραφία του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble του γαλαξία NGC 4526 και το φωτεινό σημείο πάνω από το μέσον είναι το σουπερνόβα SN1994D. Πράγματι, πριν από αρκετά χρόνια, η φυσικός Hannah Fakhouri, όταν ήταν μεταπτυχιακή φοιτήτρια συνεργαζόμενη με τον Perlmutter, έκανε μια ανακάλυψη-κλειδί που σχετίζεται με τα σημερινά αποτελέσματα. Κοιτάζοντας ένα πλήθος φασμάτων από το SNfactory, διαπίστωσε ότι σε αρκετές περιπτώσεις, τα φάσματα από δύο διαφορετικά σουπερνόβα φαίνονταν σχεδόν πανομοιότυπα. Μεταξύ των περίπου 50 σουπερνόβα, μερικά ήταν σχεδόν ταυτόσημα δίδυμα. Όταν τα φάσματα ενός ζεύγους διδύμων τοποθετήθηκαν το ένα πάνω στο άλλο, φαίνονταν σαν να υπήρχε μόνο ένα. Η τωρινή ανάλυση βασίζεται σ’ αυτή την παρατήρηση για να μοντελοποιηθεί η συμπεριφορά των υπερκαινοφανών κατά το χρονικό διάστημα της μέγιστης λαμπρότητας. Η νέα εργασία τετραπλασιάζει τον αριθμό των σουπερνόβα που χρησιμοποιούνται στην ανάλυση. Έτσι το δείγμα έγινε αρκετά μεγάλο ώστε να εφαρμοστεί από μεθόδους τεχνητής νοημοσύνης για τον εντοπισμό αυτών των διδύμων, οδηγώντας στην ανακάλυψη ότι τα φάσματα σουπερνόβα τύπου Ia διαφέρουν μόνο κατά τρεις τρόπους. Οι εγγενείς λαμπρότητες των σουπερνόβα εξαρτώνται επίσης κυρίως από αυτές τις τρεις παρατηρούμενες διαφορές, καθιστώντας δυνατή τη μέτρηση των αποστάσεων σουπερνόβα με την αξιοσημείωτη ακρίβεια περίπου 3%. Η νέα μέθοδος δεν πάσχει από τα συστηματικά σφάλματα που ταλάνιζαν προηγούμενες μεθόδους, όπως φαίνεται κατά τη σύγκριση των σουπερνόβα που βρίσκονται σε διαφορετικούς τύπους γαλαξιών. Δεδομένου ότι οι κοντινοί γαλαξίες είναι κάπως διαφορετικοί από τους απομακρυσμένους, υπήρχε σοβαρός προβληματισμός ότι μια τέτοια εξάρτηση θα προκαλούσε λάθη στην μέτρηση της σκοτεινής ενέργειας. Τώρα αυτό το πρόβλημα μπορεί να μειωθεί σημαντικά μετρώντας μακρινά σουπερνόβα με τη νέα τεχνική. Η συμβατική μέτρηση των αποστάσεων σουπερνόβα χρησιμοποιεί καμπύλες φωτός – φωτογραφίες που λαμβάνονται σε διάφορα χρώματα καθώς ένα σουπερνόβα λάμπει και εξασθενίζει. Αντ’ αυτού, στη νέα μέθοδο χρησιμοποιήθηκε ένα φάσμα από κάθε σουπερνόβα. Αυτά είναι πολύ πιο λεπτομερή και με την βοήθεια της τεχνικής νοημοσύνης οι αστροφυσικοί κατάφεραν να διακρίνουν την περίπλοκη συμπεριφορά που ήταν κρίσιμη για την ακριβέστερη μέτρηση των αποστάσεων. Οι δυο νέες δημοσιεύσεις θα ωφελήσουν δύο επερχόμενα μεγάλα πειράματα. Το πρώτο πείραμα θα πραγματοποιηθεί στο τηλεσκόπιο Rubin 8,4 μέτρων, που κατασκευάζεται στη Χιλή. Το δεύτερο είναι το Nancy Grace Roman Space Telescope της NASA. Αυτά τα τηλεσκόπια θα μετρήσουν χιλιάδες σουπερνόβα με σκοπό την βελτίωση των μετρήσεων της σκοτεινής ενέργειας. Αυτή η τεχνική μέτρησης απόστασης είναι όχι μόνο πιο ακριβής, αλλά απαιτεί μόνο ένα φάσμα, λαμβανόμενο όταν το σουπερνόβα είναι πιο φωτεινό και επομένως πιο εύκολο να παρατηρηθεί. Η ύπαρξη μιας ποικιλίας τεχνικών είναι ιδιαίτερα πολύτιμη σε αυτόν τον τομέα όπου η ανάγκη για ανεξάρτητη επαλήθευση είναι υψηλή. https://physicsgg.me/2021/05/09/%ce%b7-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%ce%b5%ce%bd%ce%ad%cf%81%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b4%ce%af%ce%b4%cf%85/

Βαρυτικά κύματα από την συγχώνευση νάνων γαλαξιών. Όταν δυο μαύρες τρύπες συγκρουστούν, εκπέμπονται πανίσχυρα βαρυτικά κύματα. Μια τέτοια κολοσσιαία σύγκρουση τραντάζει τον χώρο προκαλώντας μια διαταραχή η οποία εξαπλώνεται στο σύμπαν με την ταχύτητα του φωτός. Όμως τα βαρυτικά κύματα δεν είναι τόσο «ειρηνικά» όσο τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Προκαλούν αναταραχή σε κάθε τι στο σύμπαν. Κατά την εξάπλωσή τους συμπιέζουν και επιμηκύνουν εναλλάξ τον ιστό του χωροχρόνου. Όποιος βρίσκεται κοντά στην περιοχή της σύγκρουσης των μαύρων τρυπών διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο. Εκεί ένας αστροναύτης θα μπορούσε να επιμηκυνθεί έως και τέσσερα μέτρα και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να συμπιεστεί στο ένα μέτρο, για να επιμηκυνθεί αμέσως ξανά. Αν υπήρχαν πλανήτες εκεί κοντά θα γίνονταν αμέτρητα κομμάτια. Όμως, αυτά τα κύματα εξασθενούν όλο και πιο πολύ καθώς απομακρύνονται από το σημείο της σύγκρουσης, περίπου όπως σβήνουν σταδιακά τα κύματα στην επιφάνεια του νερού όταν πετάξουμε ένα βότσαλο σε μια γαλήνια λίμνη. Καθώς τα εξασθενημένα βαρυτικά κύματα από τις απομακρυσμένες πηγές τους έφταναν στην Γη, κανείς δεν τα αντιλαμβανόταν, αφού οι διαταραχές που προκαλούν στον «γήινο» χωροχρόνο είναι αναπαίσθητες, μικρότερες από το μέγεθος του πρωτονίου. Αυτό έπαψε να ισχύει από τις 14 Σεπτεμβρίου του 2015. Τότε, στην ερημιά του Hanford Site έναν από τους βασικούς χώρους απόθεσης πυρηνικών αποβλήτων των ΗΠΑ, ο ανιχνευτής βαρυτικών κυμάτων LIGO που κατασκευάστηκε εκεί, μπόρεσε να καταγράψει για πρώτη φορά στην ιστορία ένα τόσο πολύ εξασθενημένο βαρυτικό κύμα. Έκτοτε το LIGO καταγράφει συχνά βαρυτικά κύματα – όπως επίσης και ο ανιχνευτής βαρυτικών κυμάτων Virgo που τέθηκε σε λειτουργία έξω από την πόλη της Πίζας στην Ιταλία. Κάποια από αυτά δημιουργούν ευχάριστο πονοκέφαλο τους αστρονόμους. Για παράδειγμα το βαρυτικό κύμα που κατέγραψαν οι ανιχνευτές LIGO και Virgo, στις 21 Μαΐου του 2019 και ονομάστηκε GW190521. Προήλθε από την συγχώνευση δύο μαύρων τρυπών των οποίων οι μάζες (85M⊙ και 66M⊙) βρίσκονται σε μια περιοχή που απαγορεύεται από τις συμβατικές θεωρίες της αστρικής εξέλιξης. Τώρα, οι Antonella Palmese και Christopher Conselice στην εργασία τους με τίτλο GW190521 from the Merger of Ultradwarf Galaxies, υποστηρίζουν ότι η παρατήρηση αυτή μπορεί να εξηγηθεί από την συγχώνευση των μαύρων τρυπών που βρίσκονταν στα κέντρα δύο νάνων γαλαξιών μικρής μάζας. Τέτοιες μαύρες τρύπες με «απαγορευμένες μάζες» θα μπορούσαν να σχηματιστούν σε νάνους γαλαξίες από τη διαδοχική συνένωση πολλών μικρότερων μαύρων οπών – χωρίς να χρειάζεται να ξαναγραφούν οι αστρικές θεωρίες σχηματισμού μαύρων οπών. Για να τεστάρουν την πρότασή τους, οι ερευνητές αρχικά εκτίμησαν τις μάζες των μαύρων οπών στα κέντρα των νάνων γαλαξιών με βάση τις γνωστές σχέσεις μεταξύ της μάζας των μαύρων τρυπών στα κέντρο γαλαξιών και της συνολικής αστρικής μάζας τους για μεγαλύτερους γαλαξίες. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας παρατηρησιακά δεδομένα που περιγράφουν λεπτομερώς το πώς ο πληθυσμός των νάνων γαλαξιών αλλάζει με την πάροδο του χρόνου, υπολόγισαν το ποσοστό συγχώνευσης αυτών των γαλαξιών ως συνάρτηση της απόστασής τους από τη Γη. Τέλος, υπολόγισαν πόσος χρόνος χρειάζεται για να συνενωθούν οι κεντρικές μαύρες τρύπες των δύο γαλαξιών, αφότου οι ίδιοι οι γαλαξίες αρχίσουν να συγχωνεύονται. Υπολογίζοντας πόσοι γαλαξίες νάνοι είναι πιθανόν να φιλοξενούν μαύρες τρύπες παρόμοιες με αυτές που προκάλεσαν το σήμα GW190521, οι Palmese και Conselice κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι προέκυψε από την συγχώνευση νάνων γαλαξιών είναι μια εύλογη εξήγηση. Επιπλέον παρατηρήσεις συγχωνεύσεων μαύρων τρυπών σ’ αυτό το εύρος μαζών και περαιτέρω αριθμητικές αναλύσεις μαύρων τρυπών σε κοντινούς γαλαξίες και σμήνη γαλαξιών, θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν το σενάριο αυτό και να ανοίξουν ένα νέο δρόμο για την κατανόηση του σχηματισμού γαλαξιών και της ακόμα μυστηριώδους προέλευσης των μαύρων οπών με τεράστιες μάζες. https://physicsgg.me/2021/05/06/%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ba%cf%8d%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%83%cf%85%ce%b3%cf%87%cf%8e%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%bd%ce%ac/

Επανάσταση στα τσιπ από την ΙΒΜ, με τσιπ 2 νανομέτρων. Επί δεκαετίες κάθε γενικά τσιπ υπολογιστή γινόταν ταχύτερη και πιο ενεργειακά αποδοτική επειδή τα βασικά τους δομικά στοιχεία, τα τρανζίστορ, γίνονταν μικρότερα. Ο ρυθμός αυτής της βελτίωσης έχει επιβραδυνθεί κατά πολύ, ωστόσο η ΙΒΜ ανακοίνωσε την Πέμπτη πως υπάρχει ακόμα μία γενιά εξέλιξης στο πυρίτιο. Όπως αναφέρει το Reuters, η IBM παρουσίασε αυτό που, όπως λέει, είναι η πρώτη τεχνολογία παραγωγής τσιπ των 2 νανομέτρων. Η τεχνολογία αυτή θα θα μπορούσε να είναι μέχρι και 45% ταχύτερη από τα καθιερωμένα τσιπ των 7 νανομέτρων σε πολλά από τα σημερινά laptops και τηλέφωνα και μέχρι 75% αποδοτικότερα ενεργειακά, σύμφωνα με την εταιρεία. Η τεχνολογία αυτή κατά πάσα πιθανότητα θα χρειαστεί αρκετά χρόνια για να βγει στην αγορά. Η IBM, κάποτε μεγάλος παραγωγός τσιπ, πλέον κάνει outsourcing την μεγάλης κλίμακας παραγωγή της στη Samsung, μα διατηρεί ένα ερευνητικό κέντρο κατασκευής στο Όλμπανι της Νέας Υόρκης. Τα τσιπ 2 νανομέτρων θα είναι μικρότερα και ταχύτερα από τα σημερινά τσιπ αιχμής των 5 νανομέτρων, που αρχίζουν τώρα να εμφανίζονται σε premium τηλέφωνα όπως το iPhone 12, και από τα τσιπ των 3 νανομέτρων που αναμένεται να έρθουν μετά από αυτά των 5 νανομέτρων. Η τεχνολογία που παρουσίασε η ΙΒΜ είναι το βασικότερο δομικό κομμάτι ενός τσιπ: Ένα τρανζίστορ, που λειτουργεί ως διακόπτης για τα 1 και τα 0 και βρίσκεται στα θεμέλια των σύγχρονων υπολογιστών. Το να γίνονται οι διακόπτες αυτοί πολύ μικροί τους καθιστά ταχύτερους και πιο αποδοτικούς ενεργειακά, μα επίσης δημιουργεί προβλήματα ως προς τη διαρροή ηλεκτρονίων όταν οι διακόπτες είναι κλειστοί. Ο Ντάριο Γκιλ, αντιπρόεδρος της εταιρείας και διευθυντής της ΙΒΜ Research είπε στο Reuters ότι επιστήμονες ήταν σε θέση να περάσουν φύλλα μονωτικού υλικού πάχους μόλις λίγων νανομέτρων για να σταματούν τις διαρροές. https://physicsgg.blogspot.com/2021/05/2.html

Ρόσκοσμος. Ολοκληρώθηκε η πτήση του πρωτοποριακού οχήματος "Progress MS-14" Την Τετάρτη 28 Απριλίου 2021, ώρα 02:11:30 ώρα Μόσχας, το φορτηγό όχημα μεταφοράς Progress MS-14 αποσυνδέθηκε κανονικά από τη μονάδα Zvezda του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Μετά από αυτό, ξεκίνησε η αυτόνομη πτήση του, η οποία διήρκεσε λίγο περισσότερο από μια μέρα. Μετά την απομάκρυνσή του σε ασφαλή απόσταση από το σταθμό, ειδικοί της κύριας ομάδας επιχειρησιακού ελέγχου για το ρωσικό τμήμα της ISS (SP Korolev Rocket and Space Corporation Energia, μέρος της κρατικής εταιρείας Roscosmos) άρχισαν να ελέγχουν την πτήση της. Δοκίμασαν ένα νέο σύστημα για την κατασκευή του προσανατολισμού του πλοίου κατά τη βύθισή του. Σύμφωνα με το πρόγραμμα που είναι ενσωματωμένο στον ενσωματωμένο υπολογιστή με εντολές από το Κέντρο Ελέγχου Πτήσης του TsNIIMash (μέρος του Roskosmos), στις 03:01 ώρα Μόσχας, ο κύριος κινητήρας ενεργοποιήθηκε για φρενάρισμα. Αφού εργάστηκε για 4 λεπτά, ανέφερε στο "φορτηγό" μια ώθηση πέδησης 120 m / s. Μετά από αυτό το "Progress MS-14" άφησε την τροχιά κοντά στη γη και έπαψε να υπάρχει. Τα θραύσματα του διαστημικού σκάφους που δεν έκαψαν στην ατμόσφαιρα της Γης έπεσαν στις 03:42:27 ώρα της Μόσχας στο "νεκροταφείο διαστημοπλοίων" στη μη πλωτή περιοχή του Νοτίου Ειρηνικού Ωκεανού, 3.150 χιλιόμετρα από την πόλη του Ουέλλινγκτον (Νέα Ζηλανδία). Το φορτηγό Progress MS-14 κυκλοφόρησε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από το κοσμοδρόμιο Baikonur στις 25 Απριλίου 2020. Με τη βοήθειά του, πραγματοποιήθηκαν 10 διορθώσεις στο υψόμετρο τροχιάς ISS, δύο από τις οποίες δεν είχαν προγραμματιστεί για την αποφυγή "διαστημικών συντριμμιών". Επιπλέον, έθεσε το ρεκόρ για τη μεγαλύτερη πτήση σε τροχιά χαμηλής γης για πλοία αυτής της οικογένειας. Πριν από αυτό, ανήκε στο διαστημικό σκάφος Progress M-17, το οποίο πέταξε ως μέρος του σταθμού Mir το 1993-1994 για 337 ημέρες. Η διάρκεια πτήσης του Progress MS-14 ήταν 369 ημέρες. Επί του παρόντος, το ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού περιλαμβάνει το φορτηγό όχημα Progress MS-16, το οποίο κυκλοφόρησε στις 15 Φεβρουαρίου 2021. Η επόμενη κυκλοφορία του ρωσικού "φορτηγού" έχει προγραμματιστεί για τα μέσα του καλοκαιριού φέτος. Στις αρχές Μαΐου, η προετοιμασία του φορτηγού οχήματος Progress MS-17 για την επερχόμενη κυκλοφορία θα ξεκινήσει στο κοσμοδρόμιο Baikonur. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_04-30.html H νυχτερινή προσθαλάσσωση του διαστημικού σκάφους της SpaceX Οι αστροναύτες της NASA Victor Glover, Mike Hopkins, Shannon Walker, καθώς επίσης και ο Ιάπων αστροναύτης της JAXA Soichi Noguchi, επέστρεψαν επιτυχώς στη Γη με την κάψουλα της SpaceX Dragon. Βρίσκονταν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από τις 16 Νοεμβρίου του 2020. Σύμφωνα με τους αξιωματούχους της NASA, ήταν η πρώτη νυχτερινή προσθαλάσσωση ενός αμερικανικού διαστημικού σκάφους από την επιστροφή του Aπόλλων 8 στον Ειρηνικό Ωκεανό στις 27 Δεκεμβρίου 1968, με τους αστροναύτες της NASA Frank Borman, Jim Lovell και Bill Anders, Η αποστολή Απόλλων 8 ήταν η πρώτη αποστολή της NASA που έθεσε διαστημικό σκάφος σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. H προσθαλάσσωση έγινε ανοιχτά της Florida. Παρακολουθείστε ολόκληρη την επιχείρηση της νυχτερινής προσθαλάσωσης στο βίντεο της NASA που ακολουθεί: https://physicsgg.me/2021/05/02/h-%ce%bd%cf%85%cf%87%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b8%ce%b1%ce%bb%ce%ac%cf%83%cf%83%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc/ Καμπανάκι στο Πεντάγωνο: Κομμάτια κινέζικου πύραυλου αναμένεται να πέσουν στη γη. Συναγερμός έχει σημάνει στο αμερικανικό Πεντάγωνο για έναν «ανεξέλεγκτο» κινεζικό διαστημικό πύραυλο, κομμάτια του οποίου αναμένεται να πέσουν στην γη πιθανότατα το Σαββατοκύριακο που έρχεται. Το Αμερικανικό Πεντάγωνο παρακολουθεί συνέχεια την πορεία της επιστροφής του Long March 5B στη γη. «Ο πύραυλος θα μπει στην ατμόσφαιρα γύρω στις 8 με 10 Μαΐου», τόνισε ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου, Μάικ Χάουαρντ. «Το ακριβές σημείο της εισόδου του πυραύλου στην ατμόσφαιρα της γης μπορεί να υπολογιστεί μέσα σε λίγες ώρες από την στιγμή που θα αρχίσει να μπαίνει εκεί», συνέχισε ο Χάουαρντ, οποίος επισήμανε ότι οι αρμόδιοι φορείς του Πενταγώνου που ασχολούνται με το θέμα θα παρέχουν καθημερινές πληροφορίες για την θέση του πυραύλου και την πορεία του από το διάστημα προς την γη. Μακ Ντάουελ: Μικρός ο κίνδυνος να υπάρξουν ζημιές Πολλοί επιστήμονες πάντως, δεν δείχνουν ιδιαίτερη ανησυχία για την πιθανή πτώση κομματιών του κινεζικού πυραύλου στην γη, Τρανό παράδειγμα ο αστροφυσικός και καθηγητής του Κέντρου Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Τζόναθαν Μακ Ντάουελ, ο οποίος ανέφερε: «Δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι πρέπει να αρχίσουν να παίρνουν μέτρα προφύλαξης. Ο κίνδυνος να υπάρξουν ζημιές ή να χτυπηθεί κάποιος από τα κομμάτια αυτά είναι πολύ μικρός. Δεν είναι βέβαια, ανύπαρκτος. Μπορεί να συμβεί κάτι, αλλά ο κίνδυνος είναι εξαιρετικά μικρός. Ετσι δεν πρόκειται να ξαγρυπνήσω ούτε για ένα δευτερόλεπτο για το θέμα. Υπάρχουν πιο σοβαρά θέματα για να ανησυχούμε. Δεν είναι το τέλος του κόσμου». Ποιο σημείο είναι το πιο πιθανό να πέσει Για την ώρα οι εκτιμήσεις των Αμερικανών είναι ότι το πιο πιθανό σημείο της γης στο οποίο ίσως πέσουν κομμάτια του πυραύλου είναι τα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού. Το Πεντάγωνο παρακολουθεί την πορεία του κινεζικού πυραύλου από το διάστημα προς την ατμόσφαιρα της γης. Ο πύραυλος Long March 5B εκτοξεύτηκε από την Κίνα στο διάστημα με προορισμό έναν διαστημικό σταθμό της χώρας. Ο 22 τόνων πύραυλος αναμενόταν να «καεί» στην ατμόσφαιρα της γης στην… επιστροφή του προς τον πλανήτη μας. Τελικά όμως, φαίνεται πως κάποια κομμάτια του πυραύλου δεν θα… εξαϋλωθούν στην ατμόσφαιρα και θα πέσουν στη γη πιθανότατα μέσα στο Σαββατοκύριακο. Η Κίνα που έχει αρχίσει να «στήνει» τμηματικά το δικό της Διαστημικό Σταθμό, εκτόξευσε τον μεγάλο πύραυλο Long March 5B από το διαστημικό κέντρο στην κινεζική νήσο Χαϊνάν στις 11:23 π.μ. τοπική ώρα την Μεγάλη Πέμπτη. https://www.in.gr/2021/05/05/b-science/space/kampanaki-sto-pentagono-kommatia-kinezikou-pyraylou-anamenetai-na-pesoun-sti-gi/ Starlink: Μισό εκατομμύριο παραγγελίες για το δορυφορικό Διαδίκτυο του Έλον Μασκ. Περισσότερες από 500.000 προπαραγγελίες έχει δεχθεί μέχρι στιγμής η SpaceX για την υπηρεσία Starlink που θα προσφέρει πρόσβαση στο Διαδίκτυο μέσω δορυφόρων, δήλωσε ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής της εταιρείας Έλον Μασκ. Τεχνικοί περιορισμοί στην εξυπηρέτηση ενός τέτοιου αριθμού συνδρομητών δεν υπάρχουν, υποστήριξε ο Μασκ με ανάρτησή του στο Twitter. «Ο μόνος περιορισμός είναι η υψηλή πυκνότητα των χρηστών σε αστικές περιοχές» έγραψε ο Μασκ, απαντώντας σε ανάρτηση δημοσιογράφου του CNBC που επισήμαινε ότι η SpaceΧ ίσως χρειαστεί να επιστρέψει την προκαταβολή των 99 δολαρίων στους πελάτες που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει. «Μεγαλύτερη θα είναι η πρόκληση όταν θα φτάσουμε τους εκατομμύρια χρήστες» είπε. Η SpaceX πάντως φαίνεται πως δεν θα προλάβει να λανσάρει την υπηρεσία φέτος όπως προγραμμάτιζε, σχολιάζει το Reuters. Το Starlink είναι ωστόσο διαθέσιμο σε πιλοτική βάση σε Βόρεια Αμερική, Ωκεανία και Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Ο αστερισμός δορυφόρων του Starlink περιλαμβάνει μέχρι στιγμής περίπου 1.300 μικρούς δορυφόρους σε χαμηλή γήινη τροχιά, οι οποίοι προσφέρουν ταχύτητα πρόσβασης γύρω στα 100 Mbps. Στην τελική του μορφή θα αποτελείται από τουλάχιστον 30.000 δορυφόρους, εφόσον δώσει το πράσινο φως η αμερικανική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Επικοινωνιών (FCC). Αντίστοιχα συστήματα δορυφορικής πρόσβασης αναπτύσσει επίσης γ Amazon, η οποία έχει λάβει άδεια για 3.236 δορυφόρους, χωρίς όμως να έχει εκτοξεύσει κανέναν μέχρι σήμερα, καθώς και η OneWeb, η οποία έχει θέσει ως τώρα σε τροχιά 182 δορυφόρους από τους σχεδιαζόμενους 648 https://www.in.gr/2021/05/05/b-science/technology/starlink-miso-ekatommyrio-paraggelies-gia-doryforiko-diadiktyo-tou-elon-mask/

Η αιώρηση της Επινοητικότητας στον Άρη. Οι πτήσεις στον πλανήτη Άρη της Επινοητικότητας (Ingenuity), του μικρού ελικοπτέρου της NASA που εντυπωσιάζει μικρούς και μεγάλους μέσα στην ανία της καραντίνας, βασίζονται – όπως το κάθε τι στο σύμπαν μας – στους νόμους της Φυσικής. Μια πτήση στον Άρη είναι δυσκολότερη από ό,τι στη Γη, γιατί ναι μεν ο Άρης έχει μικρότερη ένταση βαρύτητας (gm=3,7 m/s²) σε σχέση με εκείνη της Γης (ge=9,8 m/s²), αλλά η ατμόσφαιρά του κοντά στην επιφάνειά του είναι δεκάδες φορές αραιότερη σε σχέση με Γη (ρe=60ρm). Έτσι, ένα ερώτημα που τίθεται είναι: πόσο γρηγορότερα πρέπει να περιστρέφεται ο έλικας του ελικοπτέρου για να αιωρείται στον πλανήτη Άρη, σε σχέση με την αντίστοιχη περιστροφή κατά την αιώρησή του στη Γη; Στη συνέχεια θα υπολογιστεί το πηλίκο της συχνότητας περιστροφής του έλικα του Ingenuity στον Άρη (fm) προς την αντίστοιχη συχνότητα στη Γη (fe). Για να αιωρηθεί το ελικοπτεράκι πρέπει μια δύναμη F να εξουδετερώνει το βάρος του mg. Η δύναμη F που εξασφαλίζει την ισορροπία του οφείλεται στην περιστροφή του έλικα και θα εξαρτάται σίγουρα από το μήκος R του κάθε πτερυγίου, την συχνότητα περιστροφής του f και την πυκνότητα της ατμόσφαιρας ρ. Θα ισχύει, F=kR^{x}\rho^{y}f^{z}, όπου k μια αδιάστατη σταθερά. Αντικαθιστώντας τις μονάδες μέτρησης των μεγεθών στο πρώτο και δεύτερο μέλος, βρίσκουμε εύκολα τις τιμές των εκθετών: x=4, y=1 και z=2, οπότε F=kR^{4}\rho f^{2} \, \, \, \, \, \, \, (1) Είτε σας έπεισε η παραπάνω διαστατική ανάλυση είτε όχι, καλό είναι να διαβάσετε την απόδειξη της εξίσωσης (1) εφαρμόζοντας απλούς νόμους της φυσικής, στο άρθρο του Michael Liebl με τίτλο «Investigating Flight with a Toy Helicopter» . Όταν το ελικοπτεράκι αιωρείται ισχύει: mg=kR^{4}\rho f^{2} \Rightarrow f=\sqrt{\frac{m}{kR^{4}}} \sqrt{\frac{g}{\rho}} Από την παραπάνω εξίσωση προκύπτει ο λόγος των συχνοτήτων περιστροφής του έλικα στον Άρη (fm} προς την αντίστοιχη συχνότητα στη Γη (fe): \frac{f_{m}}{f_{e}}=\sqrt{\frac{g_{m}}{g_{e}} \frac{\rho_{e}}{\rho_{m}}} Αντικαθιστώντας προκύπτει ότι για να αιωρείται το ελικοπτεράκι στον Άρη πρέπει η συχνότητα περιστροφής του έλικα να είναι περίπου 5 φορές μεγαλύτερη από την αντίστοιχη της Γης. Σύμφωνα με τους τεχνικούς της NASA η συχνότητα για να αιωρείται το Ingenuity στη Γη είναι 500 rpm (στροφές ανά λεπτό), ενώ για την αιώρηση στον Άρη απαιτείται συχνότητα 2.500 rpm, κάτι που επαληθεύει τον παραπάνω υπολογισμό. πηγή: https://arxiv.org/abs/2105.00797 Παρεμπιπτόντως μπορείτε να παρακολουθήσετε σε λίγο και την ενημέρωση της NASA για το ελικόπτερο στον Άρη και το μέλλον παρόμοιων πτήσεων σε άλλους πλανήτες: https://physicsgg.me/2021/05/04/%ce%b7-%ce%b1%ce%b9%cf%8e%cf%81%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81/

Πλανήτης Άρης: Εντοπίστηκαν «κύματα» παγετώνων σε πεδινό έδαφος. Νέα στοιχεία έρχονται στο φως της δημοσιότητας για το έδαφος του πλανήτη Άρη. Οι επιστήμονες έχουν επικεντρώσει τις έρευνές τους στα βόρεια πεδινά, καθώς θεωρούν ότι υπάρχουν στρώσεις παγετώνων, οι οποίες καλύπτονται από τα συντρίμμια πετρωμάτων. Μάλιστα, μία νέα μελέτη αναφέρει ότι κυματοειδή σχήματα εντοπίστηκαν σε μια επίπεδη πεδιάδα που είναι γνωστή ως «Arcadia Planitia». Τα σχήματα αυτά εμφανίζουν εντυπωσιακή ομοιότητα με τις ροές πάγου της Ανταρκτικής. Εάν αποδειχθεί ότι πρόκειται όντως για παγετώνες, είναι βέβαιο ότι πολλές από τις μελλοντικές αποστολές στον Άρη θα έχουν ως προορισμό το συγκεκριμένο σημείο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ήδη SpaceX και NASA έχουν βάλει στη λίστα τους τη συγκεκριμένη περιοχή. Πρόκειται εξάλλου για μια επίπεδη πεδιάδα, ιδανική για προσγείωση διαστημικών σκαφών. Επίσης, εάν υπάρχει πάγος, που δεν είναι πολύ βαθιά κάτω από την επιφάνεια της πεδιάδας, οι αστροναύτες θα μπορούν να έχουν στη διάθεση τους πηγή νερού. Μιλώντας για τις εξελίξεις αυτές, ο επικεφαλής της μελέτης, Shannon Hibbard, διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο του Καναδά, σημείωσε: «Αξιοπρόσεκτο είναι ότι, αυτά τα χαρακτηριστικά που μοιάζουν με ροές, βρίσκονται πάνω σε επίπεδο έδαφος. Υπάρχουν σημαντικές και αρκετές ενδείξεις ότι πρόκειται για μια πλούσια σε πάγο περιοχή, αλλά δεν διαθέτουμε τοπογραφικό χάρτη για τα κυματοειδή χαρακτηριστικά». Οι κυματιστές ροές που εντοπίστηκαν αποτελούν ένα μεγάλο μυστήριο, αφού το έδαφος δεν είναι αρκετά απότομο, ώστε να δικαιολογηθεί η κίνηση του πάγου. Οι αναλύσεις που πραγματοποιήθηκαν επιβεβαίωσαν ότι τα χαρακτηριστικά αυτά αφορούν πράγματι σε παγετώνες. Όμως, ο Shannon Hibbard τόνισε ότι δεν είναι ξεκάθαρο εάν υπήρξε κάποτε ή εξακολουθεί να υπάρχει νερό στα υπόγεια στρώματα του πλανήτη. Διευκρινίζεται πάντως ότι εδώ και αρκετά χρόνια έχουν συλλεχθεί στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το έδαφος στην περιοχή είναι πλούσιο σε υδρογόνο, κάτι που σημαίνει πως από κάτω υπάρχει νερό. «Για να εξακριβωθούν οι υποθέσεις, θα πρέπει να διερευνηθεί σε βάθος το έδαφος. Αυτό θα σηματοδοτήσει και την έναρξη για πληθώρα μελλοντικών αποστολών στον Άρη», εξήγησε ο επικεφαλής της έρευνας. Ο «κόκκινος πλανήτης», που είναι ο τέταρτος σε απόσταση από τον Ήλιο πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος και ο δεύτερος πλησιέστερος στη Γη είναι πλούσιος σε διοξείδιο του πυριτίου ενώ ένα μεγάλο μέρος της επιφάνειάς του καλύπτεται από ψιλή σκόνη οξείδιου του σιδήρου. Αποτελεί τον πλανήτη για τον οποίο γνωρίζουμε τις περισσότερες πληροφορίες από κάθε άλλο. https://physicsgg.blogspot.com/2021/05/blog-post_5.html

Statolaunch: Δεύτερη δοκιμαστική πτήση για το μεγαλύτερο αεροπλάνο του κόσμου. Ένα γιγάντιο αεροσκάφος που μοιάζει με ιπτάμενο καταμαράν απογειώθηκε από την έρημο της Καλιφόρνια για τη δεύτερη δοκιμαστική πτήση του, δύο χρόνια μετά την πρώτη. «Βρισκόμαστε στον αέρα!» πανηγύρισε μέσω Twitter η εταιρεία Stratolauch, η οποία σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τον γίγαντα ως πλατφόρμα για την εκτόξευση υπερηχητικών αερσκαφών νέας γενιάς. Το ασυνήθιστο αεριωθούμενο, το οποίο διαθέτει έξι κινητήρες και δύο ατράκτους, κατέχει το σημερινό ρεκόρ του μεγαλύτερου ανοίγματος φτερών, το οποίο φτάνει τα 117 μέτρα. Συγκριτικά, το Boeing 747 έχει άνοιγμα 64 μέτρων. Το αεροπλάνο, με την ονομασία Roc, προσγειώθηκε με τους 28 τροχούς του περίπου τρεις ώρες μετά την απογείωση από αεροδιαστημικό κέντρο στην έρημο Μοχάβε. Είχαν περάσει δύο χρόνια μετά την εξαγορά της Stratolaunch και την αλλαγή στρατηγικής της εταιρείας. Το αεροπλάνο αναπτύχθηκε αρχικά από τον συνιδρυτή της Microsoft Πολ Άλεν, ο οποίος πέθανε λίγους μήνες πριν από την παρθενική πτήση τον Απρίλιο του 2019. Σκόπευε να το χρησιμοποιήσει ως ιπτάμενη πλατφόρμα για την εκτόξευση πυραύλων σχεδιασμένων να θέτουν δορυφόρους σε χαμηλή γήινη τροχιά. Τον Οκτώβριο του 2019, η Stratolaunch εξαγοράστηκε από την Cerberus Capital Management, η οποία αποφάσισε να αναβαθμίσει το αεροπλάνο και να το αξιοποιήσει για την εκτόξευση των πειραματικών υπερηχητικών αεροσκαφών της, σχεδιασμένων να πετούν με ταχύτητα άνω των Mach 5 (hypersonic). Το πρώτο πρωτότυπο, με την ονομασία Talon, προγραμματίζεται να δοκιμαστεί το 2023 με την προοπτική να διατεθεί στον αμερικανικό στρατό. Η Κίνα και η Ρωσία λέγεται ότι διαθέτουν ήδη στο οπλοστάσιό τους πυραύλους hypersonic και οι ΗΠΑ προσπαθούν τώρα να κερδίσουν το χαμένο έδαφος. https://www.in.gr/2021/04/30/b-science/technology/statolaunch-deyteri-dokimastiki-ptisi-gia-megalytero-aeroplano-tou-kosmou/

Πετυχημένη πτήση για το μεγαλύτερο αεροσκάφος στον κόσμο. Όταν η σχέση του με τον επί πολλά χρόνια φίλο και συνοδοιπόρο του στις τεχνολογικές τους αναζητήσεις Μπιλ Γκέιτς διαταράχθηκε ο Πολ Άλεν εγκατέλειψε την ενασχόληση του με την Microsoft διατηρώντας όμως τις μετοχές του και γενικότερα τα οικονομικά οφέλη από την χρυσοφόρο εταιρεία που είχε ιδρύσει μαζί με τον Γκέιτς. Ο Άλεν ασχολήθηκε με πολλά πρότζεκ και επιχειρήσεις οι περισσότερες εξ των οποίων αφορούσαν φυσικά τον χώρο της τεχνολογίας σε πολλούς τομείς. Από τους υπολογιστές και τις τηλεπικοινωνίες μέχρι τις διαστημικές τεχνολογίες. Παρά την σοβαρή ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε επί πολλά έτη το ανήσυχο πνεύμα του Άλεν οραματιζόταν πάντα νέες προκλήσεις. Μια από αυτές ήταν να κατασκευάσει το μεγαλύτερο αεροσκάφος που έχει πετάξει ποτέ. Για αυτό τον σκοπό δημιούργησε το 2011 την εταιρεία αεροσκαφών Stratolaunch Systems. Στόχος ήταν η κατασκευή ενός αεροσκάφους που θα μπορούσε να πετά όχι μόνο εντός του πλανήτη μας αλλά και έξω από αυτόν είτε εκτοξεύοντας, είτε μεταφέροντας διαστημικούς δορυφόρους είτε φορτία στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η κατασκευή του Stratolaunch όπως ονομάστηκε το σκάφος αυτό κρατήθηκε σε μεγάλο ποσοστό μυστική δημιουργώντας ένα μυστήριο γύρω από αυτό. Όσο όμως και να προσπαθείς να το κρατήσεις μυστικό δεν είναι και πολύ εύκολο να κρύψεις ένα σκάφος που ζυγίζει 590 τόνους, διαθέτει έξι κινητήρες, 28 τροχούς και ένα άνοιγμα των πτερυγίων 117 μέτρα. Κάποιοι το χαρακτηρίζουν ιπτάμενο καταμαράν επειδή υπάρχουν δύο άτρακτοι τοποθετημένες κάτω από μια τεράστια επιφάνεια μεταφοράς. Διαθέτει τριμελές πλήρωμα που κάθεται στη δεξιά άτρακτο για να μπορεί να ελέγχει το αεροσκάφος. Οι σχεδιαστές του σκάφους βασίστηκαν στον τύπο αεροσκαφών Boeing 747 και έφτιαξαν μια διπλή εκδοχή τους. Στην έρημο Μοχάβε που είναι το στρατηγείο της Stratolaunch Systems πραγματοποιούνται αυτές τις μέρες δοκιμές του γιγάντιου αεροσκάφους. Την Πέμπτη 29 Απριλίου πραγματοποιήθηκε η πιο σημαντική από όσες έχουν γίνει μέχρι σήμερα με το σκάφος που η εταιρεία του έχει δώσει το παρατσούκλι «Roc» να πετά σε ύψος 4,267 μέτρων και παραμένει στον αέρα για 3 ώρες και 14 λεπτά. Τα στελέχη της εταιρείας δηλώνουν ενθουσιασμένα από τα αποτελέσματα των δοκιμών παρόλα αυτά δεν υπάρχει ακόμη κάποιο χρονοδιάγραμμα για το πότε το γιγάντιο αεροσκάφος θα αρχίσει τα δρομολόγια του. https://www.naftemporiki.gr/story/1721558/petuximeni-ptisi-gia-to-megalutero-aeroskafos-ston-kosmo

Οι επιστήμονες τράβηξαν την «κουρτίνα» της Αφροδίτης. Όταν η Γη αποτελούσε ακόμη «πεδίο βολής» των αστεροειδών και κομητών του ηλιακού μας συστήματος που την βομβάρδιζαν ασταμάτητα η Αφροδίτη ήταν ένας πλανήτης με μεγάλους ωκεανούς, ήπιες κλιματικές συνθήκες και περιοχές παρόμοιες με τις τροπικές περιοχές της Γης. Πριν από περίπου τρία δισ. έτη η Αφροδίτη έμοιαζε πολύ με την σημερινή Γη και είναι πολύ πιθανό σύμφωνα με ορισμένες μελέτες να είχαν αναπτυχθεί κάποιες μορφές ζωής εκεί που θα ήταν και οι πρώτες στο ηλιακό μας σύστημα. Όμως για άγνωστο ακόμη λόγο η Αφροδίτη μετατράπηκε στον κολασμένο τοξικό κόσμο που γνωρίζουμε σήμερα αλλά παρόλα αυτά πολλοί επιστήμονες την χαρακτηρίζουν «δίδυμη αδελφή» της Γης ή κατά άλλους «κολασμένη δίδυμη αδελφή» της Γης αφού η θερμοκρασία στην επιφάνεια της ξεπερνάει τους 470 βαθμούς Κελσίου. Για πολλά χρόνια η Αφροδίτη παρέμενε εκτός των διαστημικών αποστολών και παρατηρήσεων αλλά τα τελευταία χρόνια αυτό άλλαξε και υπάρχει έντονο ερευνητικό ενδιαφέρον. Σχεδιάζονται μάλιστα νέες αποστολές εκεί ενώ έχει προταθεί η δημιουργία κάποιων μόνιμων εναέριων ερευνητικών σταθμών πάνω ή ακόμη και μέσα στην πυκνή γεμάτη θειικό οξύ ατμόσφαιρα της η οποία και αποτελεί το μεγάλο εμπόδιο στην παρατήρηση και μελέτη του πλανήτη. Ομάδα επιστημόνων αναλύοντας δεδομένα που έχει συλλέξει από την Αφροδίτη από το 2006 μέχρι το 2020 η συστοιχία διαστημικών ραντάρ Goldstone Antenna στην έρημο Μοχάβε στην Καλιφόρνια προχώρησε σε μια σειρά μετρήσεων που καταγράφονται ως οι πλέον ακριβείς μέχρι σήμερα για τον πλανήτη. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» οι ερευνητές αναφέρουν ότι ένα 24ωρο της Αφροδίτης αντιστοιχεί σε 243,0226 γήινες μέρες. Αυτό σημαίνει ότι μια μέρα στην Αφροδίτη διαρκεί περισσότερο από ένα γήινο έτος αφού ο πλανήτης ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από τον Ήλιο σε 225 γήινες μέρες. Από την ανάλυση των δεδομένων προέκυψε ότι ο πυρήνας της Αφροδίτης έχει διάμετρο περίπου 3,5 χιλιάδων χλμ παρόμοια δηλαδή με αυτή της Γης. Ο πυρήνας φαίνεται ότι αποτελείται από σίδηρο και νικέλιο χωρίς να μπορούν όμως οι ερευνητές να πουν ακόμη αν πρόκειται για στερεό ή υγρό πυρήνα. Μέχρι σήμερα για τον πυρήνα της Αφροδίτης είχαμε στην διάθεση μας στοιχεία που είχαν προκύψει από προσομοιώσεις και όχι από απευθείας παρατηρήσεις. «H Αφροδίτη είναι ένα εκπληκτικό εργαστήριο για την κατανόηση του σχηματισμού πλανητών και της εξέλιξης τους και είναι σημαντική η μελέτη της αφού υπάρχουν δισεκατομμύρια πλανήτες σαν την Αφροδίτη στον γαλαξία μας» αναφέρει Ζαν Λιουκ Μαργκό, πλανητικός αστρονόμος του πανεπιστημίου UCLA, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. https://www.naftemporiki.gr/story/1722317/oi-epistimones-trabiksan-tin-kourtina-tis-afroditis

Άσκηση NASA: Δεν θα μπορούσε να αποτραπεί μια σύγκρουση αστεροειδούς με τη Γη. Σε μια προσομοίωση σύγκρουσης αστεροειδούς με τη Γη που πραγματοποίησε η NASA, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν θα μπορούσαν να σταματήσουν τον αστεροειδή από το να χτυπήσει τη Γη. Μια ομάδα εμπειρογνωμόνων από αμερικανικές και ευρωπαϊκές διαστημικές υπηρεσίες παρακολούθησαν μια εβδομαδιαία άσκηση υπό την ηγεσία της NASA στην οποία αντιμετώπισαν ένα υποθετικό σενάριο: Ένας αστεροειδής 35 εκατομμύρια μίλια μακριά πλησιάζει τον πλανήτη Γη και μπορεί να τον χτυπήσει μέσα σε έξι μήνες. Κάθε μέρα, οι συμμετέχοντες μάθαιναν περισσότερα για το μέγεθος, την πορεία και την πιθανότητα πρόσκρουσης του αστεροειδούς. Τότε έπρεπε να συνεργαστούν και να χρησιμοποιήσουν τις τεχνικές γνώσεις τους για να δουν αν θα μπορούσε να γίνει κάτι για να σταματήσει τον αστεροειδή. Η ομάδα διαπίστωσε ότι καμία από τις υπάρχουσες τεχνολογίες της Γης δεν θα μπορούσε να εμποδίσει τον αστεροειδή από την πρόσκρουση, δεδομένου του χρονικού πλαισίου της εξάμηνης προσομοίωσης. Σε αυτήν την εναλλακτική πραγματικότητα, ο αστεροειδής έπεσε στην Ανατολική Ευρώπη. Από όσο γνωρίζουμε, κανένας αστεροειδής δεν αποτελεί απειλή για τη Γη με αυτόν τον τρόπο. Ωστόσο, εκτιμάται ότι τα δύο τρίτα των αστεροειδών με μέγεθος 460 πόδια ή μεγαλύτερο (αρκετά μεγάλο για να προκαλέσουν σημαντική καταστροφή) παραμένουν ανεξερεύνητα. Γι' αυτό η NASA και άλλες υπηρεσίες προσπαθούν να προετοιμαστούν για μια τέτοια κατάσταση. "Αυτές οι ασκήσεις βοηθούν την πλανητική αμυντική κοινότητα να επικοινωνεί με τα μέλη της και με τις κυβερνήσεις για να διασφαλίσουμε ότι είμαστε όλοι συντονισμένοι σε περίπτωση που εντοπιστεί μια τέτοια πιθανή απειλή στο μέλλον", ανέφερε σε ανακοίνωση ο Lindley Johnson, αξιωματικός της πλανητικής άμυνας της NASA. Ο εικονικός αστεροειδής στην προσομοίωση ονομάστηκε 2021PDC. Στο σενάριο της NASA, πρωτοεμφανίστηκε στις 19 Απριλίου και μετά από μια εβδομάδα οι επιστήμονες μπόρεσαν να υπολογίσουν ότι είχε πιθανότητα 5% να χτυπήσει τον πλανήτη μας στις 20 Οκτωβρίου. Στη 2η ημέρα της άσκησης, οι νέοι υπολογισμοί τροχιάς έδειξαν ότι το 2021PDC σχεδόν σίγουρα θα χτυπήσει είτε την Ευρώπη είτε τη βόρεια Αφρική. Οι συμμετέχοντες στην προσομοίωση εξέτασαν διάφορες αποστολές στις οποίες το διαστημικό σκάφος θα μπορούσε να προσπαθήσει να καταστρέψει τον αστεροειδή ή να τον βγάλει από το δρόμο του. Ωστόσο, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τέτοιες αποστολές δεν θα μπορούσαν να απογειωθούν σύντομα ώστε να αποτρέψουν την πρόσκρουση του αστεροειδούς. "Αν βρεθούμε αντιμέτωποι με το υποθετικό σενάριο του 2021PDC στην πραγματική ζωή, δεν θα είμαστε σε θέση να στείλουμε κανένα διαστημικό σκάφος τόσο σύντομα, σύμφωνα με τις τρέχουσες δυνατότητες", ανέφεραν οι συμμετέχοντες. Στην 3η ημέρα της άσκησης το μέλλον της Γης έμοιαζε ζοφερό. Η πορεία των επιπτώσεων του αστεροειδούς έδειξε ότι κατευθύνεται προς την Ανατολική Ευρώπη. Μέχρι την 4η ημέρα, μια εβδομάδα πριν την πρόσκρουση του αστεροειδούς, υπήρχε πιθανότητα 99% να πέσει ο αστεροειδής κοντά στα σύνορα της Γερμανίας, της Τσεχικής Δημοκρατίας και της Αυστρίας. Η έκρηξη θα εξέπεμπε τόση ενέργεια όσο μια μεγάλη πυρηνική βόμβα. Το μόνο που θα μπορούσε να γίνει, θα ήταν να εκκενωθούν οι περιοχές που επρόκειτο να πληγούν. Η NASA δοκιμάζει τρόπους να σταματήσει έναν αστεροειδή Η NASA έχει διερευνήσει τις επιλογές που θα είχαν οι επιστήμονες εάν βρουν έναν επικίνδυνο αστεροειδή σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη. Σε αυτά περιλαμβάνονται η έκρηξη μιας συσκευής κοντά στον αστεροειδή, όπως πρότειναν οι συμμετέχοντες στην άσκηση, ή πυροδότηση με λέιζερ για να ζεσταθεί και να εξατμιστεί ο αστεροειδής, ώστε να αλλάξει τη διαδρομή του. Μια άλλη επιλογή είναι η αποστολή ενός διαστημικού σκάφους για να χτυπήσει τον επερχόμενο αστεροειδή και να τον εκτοπίσει από την τροχιά του. Την επιλογή αυτή θα δοκιμάσει η NASA στον αστεροειδή Dimorphos που φαίνεται ότι θα πέσει το φθινόπωρο του 2022. Η NASA ελπίζει ότι η σύγκρουση του σκάφους με τον αστεροειδή θα αλλάξει την τροχιά του. Παρόλο που αυτός ο αστεροειδής δεν αποτελεί απειλή για τη Γη, η αποστολή θα μπορούσε να αποδείξει ότι η ανακατεύθυνση ενός αστεροειδούς είναι δυνατή αν υπάρχει αρκετός χρόνος αντίδρασης. https://physicsgg.blogspot.com/2021/05/nasa.html

Το περιδέραιο του Γαλαξία έλκει τους επιστήμονες. Η NASA έδωσε στην δημοσιότητα την καλύτερη φωτογραφία που έχει καταγραφεί από ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και εντυπωσιακά νεφελώματα του γαλαξία μας. Το 2005 εντοπίστηκε σε απόσταση 15 χιλιάδων ετών φωτός στον αστερισμό του Βέλους ένα νεφέλωμα που κέντρισε το ενδιαφέρον των επιστημόνων και έκτοτε αποτελεί συχνό στόχο παρατηρήσεων. Πριν από περίπου δέκα χιλιάδες έτη δύο γερασμένα γειτονικά άστρα παρόμοια με τον Ήλιο άρχισαν να μπλέκονται σε ένα κοσμικό βαλς. Το ένα από τα δύο άστρα άρχισε να διαστέλλεται με αποτέλεσμα να πλησιάσει πολύ κοντά στο γειτονικό του άστρο. Η απόσταση που χωρίζει τα δύο άστρα είναι μόλις μερικά εκατ. χιλιόμετρα για αυτό και στις εικόνες φαίνονται ως ένα άστρο. Τα δύο άστρα δεν βρίσκονται σε διαδικασία συγχώνευσης αλλά η τροχιακή κίνηση του ενός γύρω από το άλλο είναι τόσο γρήγορη που ολοκληρώνεται σε μόλις 24 ώρες. Η γρήγορη περιστροφή του μεγαλύτερου άστρου έχει ως αποτέλεσμα να διαρρέεται από αυτό κοσμική ύλη η οποία δημιούργησε ένα εντυπωσιακό νεφέλωμα. Το κωδικό όνομα του νεφελώματος είναι PN G054.203.4 αλλά οι επιστήμονες το ονόμασαν «Νεφέλωμα Περιδέραιο» επειδή μοιάζει με ένα τεράστιο κοσμικό στεφάνι στολισμένο πολύ λαμπερά διαμάντια. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έκανε νέες παρατηρήσεις στο νεφέλωμα και κατέγραψε νέες εικόνες μια από τις οποίες δημοσίευσε η NASA. Πρόκειται για την πιο εντυπωσιακή εικόνα του νεφελώματος. Οι νέες παρατηρήσεις και εικόνες αναμένεται να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τα φαινόμενα που εξελίσσονται στο δυαδικό σύστημα από το οποίο πηγάζει το νεφέλωμα και τι θα συμβεί εκεί στο κοντινό αλλά και απώτερο μέλλον. https://www.naftemporiki.gr/story/1722060/to-perideraio-tou-galaksia-elkei-tous-epistimones

Τεχνολογία αφαλάτωσης με ηλιακή ενέργεια. Το νερό είναι πανταχού παρόν στη Γη, ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος του είναι αλμυρό, οπότε και μεγάλο μέρος του κόσμου αντιμετωπίζει έλλειψη γλυκού νερού- ωστόσο επιστήμονες στην Κίνα ελπίζουν να βοηθήσουν στο συγκεκριμένο θέμα, αναπτύσσοντας μια συσκευή αφαλάτωσης υψηλών επιδόσεων που λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια. Η σχετική έρευνα παρουσιάζεται στο AIP Advances της AIP Publishing. Η συσκευή αποτελείται από ένα στρώμα με τιτάνιο (TiNO- titanium nitride oxide), ικανό να απορροφά ηλιακή ενέργεια. Το TiNO εναποτίθεται σε ένα ειδικό είδος χαρτιού και αφρού που επιτρέπει στο στοιχείο απορρόφησης ηλιακής ενέργειας να πλέει στο θαλασσινό νερό. Όταν το ηλιακό φως πέφτει πάνω στο στρώμα τιτανίου, θερμαίνεται γρήγορα και εξατμίζει το νερό. Τοποθετώντας τη μονάδα σε ένα διαφανές δοχείο με μια κυρτή σκεπή από χαλαζία, οι υδρατμοί συμπυκνώνονται και συλλέγονται, παράγοντας μεγάλη ποσότητα γλυκού νερού. «Στον τομέα της ηλιακής ενέργειας το TiNO αποτελεί μια κοινή επικάλυψη απορρόφησης ηλιακής ενέργειας που κυκλοφορεί στο εμπόριο και χρησιμοποιείται ευρέως σε ηλιακά συστήματα θέρμανσης νερού και σε φωτοβολταϊκά» είπε ένας εκ των ερευνητών, ο Τσάο Τσανγκ. «Έχει υψηλό βαθμό απορρόφησης ηλιακής ενέργειας και χαμηλή εκπομπή θερμότητας, και μπορεί να μετατρέπει αποτελεσματικά την ηλιακή ενέργεια σε θερμική». Οι ερευνητές ανέπτυξαν μια μέθοδο εναπόθεσης ενός στρώματος TiNO χρησιμοποιώντας μια τεχνική που είναι γνωστή ως magnetron sputtering. Χρησιμοποίησαν έναν ειδικό τύπο πολύ πορώδους χαρτιού το οποίο λειτουργεί απορροφητικά για να παρέχει νερό από δεξαμενή αλμυρού νερού. Το χαρτί αυτό αποτελείται από ίνες ξύλου και χρησιμοποιείται ευρέως σε πάνες μωρών. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η αλμυρότητα του θαλασσινού νερού είναι πάνω από 75.000 milligram άλατος ανά λίτρο. Το συνηθισμένο πόσιμο νερό έχει αλμυρότητα περίπου 200 milligram ανά λίτρο. Η μονάδα αφαλάτωσης ήταν σε θέση να μειώσει την αλμυρότητα σε λιγότερο από 2 milligram ανά λίτρο. https://www.naftemporiki.gr/story/1721221/texnologia-afalatosis-me-iliaki-energeia

Παράταση ζωής για το drone στον Άρη. Για πρώτη φορά ένα αυτόνομο ιπτάμενο όχημα ταξίδεψε σε άλλον πλανήτη. Το Ingenuity, το drone της αποστολής Perseverance της NASA, έφτασε στον Άρη μαζί με τον ρομποτικό εξερευνητή που τον μετέφερε εκεί. Οι επιτελείς της αποστολής είχαν πει ότι το μέρος της αποστολής που αφορούσε το drone θα ήταν απόλυτα πετυχημένο ακόμη και αν το ιπτάμενο όχημα σηκωνόταν απλά για λίγα δευτερόλεπτα από το αρειανό έδαφος και δεν κατάφερνε να κάνει τίποτε άλλο στην συνέχεια. Τελικά το Ingenuity ολοκλήρωσε με επιτυχία όλα τα στάδια της αποστολής. Την Παρασκευή 30 Απριλίου πραγματοποίησε την τέταρτη προγραμματισμένη πτήση του στην οποία πέταξε πιο μακριά και πιο γρήγορα από όλες τις προηγούμενες. Tο drone πέταξε σε απόσταση 233 μέτρων από την βάση του με ταχύτητα 13 χλμ./ώρα. Σε αυτή την τέταρτη πτήση του το Ingenuity κατέγραψε πολλές φωτογραφίες και βίντεο που θα καταφτάσουν την Γη με κάποια καθυστέρηση αφού το drone στέλνει τα δεδομένα του πρώτα στο ρόβερ και αυτό τα μεταδίδει στο κέντρο ελέγχου της αποστολής. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό η αποστολή του Ingenuity θα ολοκληρωνόταν στην πέμπτη του πτήση που θα γινόταν τις πρώτες μέρες του Μαΐου. Όμως η NASA βλέποντας ότι το drone τα πηγαίνει περίφημα αποφάσισε να συνεχίσει τις πτήσεις του όσο συνεχίζει να λειτουργεί. Ανακοίνωσε ότι παρατείνει την αποστολή του για τουλάχιστον ένα μήνα και σχεδιάζει καινούργιες και πιο δύσκολες διαδρομές για το αυτόνομο ιπτάμενο όχημα. Όπως είναι ευνόητο η επιστημονική κοινότητα χαιρέτισε αυτή την εξέλιξη και αναμένει με ενδιαφέρον τις εικόνες και τα δεδομένα που θα στείλει το drone. Γίνεται επίσης σαφές ότι μπορούμε να βασιζόμαστε στην χρήση αυτόνομων ιπτάμενων οχημάτων για την διαστημική εξερεύνηση και η αποστολή του Ingenuity θα βοηθήσει στην κατασκευή ολοένα και πιο προηγμένων drones που θα κινούνται σε άλλους κόσμους. Ένα τέτοιο προγραμματίζει να στείλει η NASA σε λίγα χρόνια στον Τιτάνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου που έχει έντονη γεωατμοσφαιρική δραστηριότητα. https://www.naftemporiki.gr/story/1721738/paratasi-zois-gia-to-drone-ston-ari

To Hubble φωτογράφισε έναν κοσμικό τοκετό. Σε απόσταση 370 ετών φωτός από την Γη στον αστερισμό του Κενταύρου βρίσκεται το άστρο PDS 70. Εκεί έχει σχηματιστεί ένας δίσκος κοσμικής ύλης ο οποίος αποτελεί την πηγή του σχηματισμού πλανητών. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έστρεψε το βλέμμα του στο σύστημα του PDS 70 και κατάφερε καταγράψει απευθείας εικόνες ενός γιγάντιου πλανήτη που γεννιέται εκεί. Πρόκειται για ένα πλανήτη που οι παρατηρήσεις που έχουν γίνει μέχρι στιγμής δείχνουν ότι έχει μάζα τρεις φορές μεγαλύτερη από αυτή του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, του Δία. «Δεν γνωρίζουμε πολλά για το πώς ένας πλανήτης μετά τον αρχικό του σχηματισμό αναπτύσσεται και μετατρέπεται σε γιγάντιο. Αυτό το πλανητικό σύστημα μας δίνει για πρώτη φορά την δυνατότητα να παρατηρήσουμε απευθείας την κοσμική ύλη να πέφτει πάνω σε ένα πλανήτη. Η έρευνα μας ανοίγει ένα νέο παράθυρο σε αυτό τον τομέα» αναφέρει σε ανακοίνωση του ο Μπρένταν Μπάουλερ, καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστημίου του Τέξας και μέλος της ερευνητικής ομάδας. Ο πλανήτης που ονομάστηκε PDS 70b σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα που έκανε την ανακάλυψη συνεχίζει να συλλέγει υλικά από τον δίσκο αλλά κατά πάσα πιθανότητα βρίσκεται στα τελικά στάδια του σχηματισμού του και το μέγεθος του θα είναι περίπου αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. Οι ερευνητές είναι ενθουσιασμένοι εκτός των άλλων και από το γεγονός ότι κατάφεραν να κάνουν την ανακάλυψη χρησιμοποιώντας το ηλικίας 31 ετών Hubble που έχει ξεπεράσει κάθε πρόβλεψη και προσδοκία τόσο για την διάρκεια ζωής του όσο και τις ικανότητες του. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό το πιο προηγμένο και ισχυρό διαστημικό τηλεσκόπιο που έχει κατασκευαστεί μέχρι σήμερα, το James Webb, θα εκτοξευτεί το προσεχές φθινόπωρο για να αντικαταστήσει το Hubble το οποίο θα… συνταξιοδοτηθεί αλλά με τέτοιες επιδόσεις που συνεχίζει να έχει το Hubble η επιστημονική κοινότητα αναμένεται να πιέσει για την συνέχιση της λειτουργίας του. https://www.naftemporiki.gr/story/1721906/to-hubble-fotografise-enan-kosmiko-toketo

Πόσο μεγάλα είναι τα σωματίδια άλφα; Το μέγεθος των σωματιδίων α (πυρήνες ατόμων ηλίου) προσδιορίστηκε με εξαιρετική ακρίβεια χρησιμοποιώντας εξωτικά άτομα ηλίου, όπου ένα ηλεκτρόνιο του ατόμου του ηλίου αντικαθίσταται με τον βαρύτερο ξάδελφό του, ένα μιόνιο. Το άτομο ηλίου Το ήλιο-4 (^{4}_{2}He) είναι το δεύτερο πιο άφθονο στοιχείο στο Σύμπαν, μετά το υδρογόνο. Ο πυρήνας του ατόμου του ηλίου συνίσταται από δύο πρωτόνια και δύο νετρόνια και απογυμνωμένος από τα δύο ηλεκτρόνια, ονομάζεται σωματίδιο α. Αυτό το σωματίδιο είναι συμπαγέστερο σε σχέση με άλλους ελαφρούς πυρήνες – για παράδειγμα, είναι περίπου 20% μικρότερο από τον πυρήνα του δευτερίου (^{2}_{1}H), ενός ισοτόπου του υδρογόνου, το οποίο περιέχει μόνο ένα πρωτόνιο και ένα νετρόνιο. Το ακριβές μέγεθος του σωματιδίου α παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον εξαιτίας ενός παλαιότερου πειράματος που έδειχνε ότι η ακτίνα του πρωτονίου είναι σημαντικά μικρότερη από την θεωρούμενη τιμή. Αυτό το αποτέλεσμα οδήγησε σε πολλές εικασίες σχετικά με τις πιθανές ατέλειες του καθιερωμένου προτύπου της φυσικής των σωματιδίων. Οι Krauth et al δημοσίευσαν στο περιοδικό Nature, την εργασία τους όπου περιγράφεται η μέτρηση του μεγέθους των σωματιδίων α που θέτει όρια σ’ αυτές τις εικασίες και αποτελεί σημείο αναφοράς για την θεωρία της πυρηνικής δομής. Οι συγγραφείς της εν λόγω εργασίας μέτρησαν το μέγεθος των σωματιδίων α χρησιμοποιώντας μια τεχνική γνωστή ως φασματοσκοπία λέιζερ. Αυτή η προσέγγιση βασίζεται στο γεγονός ότι τα άτομα μπορούν να εκπέμπουν και να απορροφούν φως μόνο σε διακριτές συχνότητες, οι οποίες καθορίζονται από τις λεπτομέρειες της ατομικής δομής – δηλαδή, την αλληλεπίδραση των αρνητικά φορτισμένων ηλεκτρονίων με τον θετικά φορτισμένο πυρήνα, αλλά και μεταξύ τους. Τα πρωτόνια αποτελούν το θετικό ηλεκτρικό φορτίο του πυρήνα. Ο αριθμός των πρωτονίων καθορίζει το στοιχείο και η έκτασή τους στον χώρο χαρακτηρίζεται από μια ιδιότητα που ονομάζεται ακτίνα πυρηνικού φορτίου. Αυτή η ακτίνα καθορίζει το μέγεθος του πυρήνα. Οι τιμές των συχνοτήτων απορρόφησης και εκπομπής εξαρτώνται ελαφρώς και από την ακτίνα του ηλεκτρικού φορτίου. Επομένως, αυτή η ακτίνα μπορεί να προσδιοριστεί εφόσον η ατομική δομή είναι πολύ καλά γνωστή για έναν επαρκώς ακριβή υπολογισμό όλων των άλλων παραγόντων που επηρεάζουν τις συχνότητες. Αν και έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος σε αυτόν τον τομέα, τέτοιοι προσδιορισμοί είναι επί του παρόντος δυνατοί μόνο για συστήματα δύο σωμάτων – δηλαδή, ένα μόνο ηλεκτρόνιο ή παρόμοιο σωματίδιο που συνδέεται με έναν πυρήνα. Η προσθήκη ενός επιπλέον σωματιδίου οδηγεί σε μια τεράστια αύξηση της πολυπλοκότητας και τέτοιοι κβαντομηχανικοί υπολογισμοί είναι προς το παρόν αδύνατοι. Γι αυτό, η φασματοσκοπία λέιζερ είχε χρησιμοποιηθεί μέχρι σήμερα για την άμεση εξαγωγή των μεγεθών μόνο του πρωτονίου και του πυρήνα δευτερίου. Ο Krauth και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν μια έξυπνη μέθοδο για να εφαρμόσουν αυτήν την μέθοδο στο σωματίδιο α. Τοποθέτησαν αρνητικά φορτισμένα μιόνια – τα βαρύτερα ξαδέλφια των ηλεκτρονίων – σε αέριο ήλιο μικρής πυκνότητας. Οι συγκρούσεις μεταξύ των μιονίων και των ατόμων του αερίου προκάλεσαν την απώλεια ενέργειας στα μιόνια και επέτρεψαν σε ένα μιόνιο να αντικαταστήσει ένα από τα δύο ηλεκτρόνια σε ένα άτομο ηλίου (βλέπε σχήμα). Στη συνέχεια, αυτό το μιόνιο χάνει περισσότερη ενέργεια και πλησιάζει πιο κοντά στον ατομικό πυρήνα. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, το δεύτερο ηλεκτρόνιο αποβάλλεται από το άτομο, και έτσι δημιουργείται ένα θετικά φορτισμένο ιόν αποτελούμενο από ένα σωματίδιο α και ένα μιόνιο. α. Ο πυρήνας του ατόμου του ηλίου, γνωστός και ως σωματίδιο α, περιλαμβάνει δύο πρωτόνια και δύο νετρόνια. Το άτομο του ηλίου περιβάλλεται από δύο ηλεκτρόνια. Ο Krauth και οι συνεργάτες του πραγματοποίησαν ένα πείραμα στο οποίο ένα μιόνιο αντικατέστησε ένα ηλεκτρόνιο σε ένα άτομο ηλίου. b. Αυτό το μιόνιο σταδιακά πλησιάζει πιο κοντά στον πυρήνα και διώχνει το δεύτερο ηλεκτρόνιο από το άτομο. c. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι ένα μιονικό ιόν ηλίου – ένα θετικά φορτισμένο ιόν αποτελούμενο από ένα σωματίδιο α και ένα μιόνιο. Οι ερευνητές έριξαν φως με λέιζερ σ’ αυτό το ιόν λίγο μετά το σχηματισμό του. Τότε σε μερικές περιπτώσεις, το μιόνιο κινήθηκε ακόμα πιο κοντά στον πυρήνα, παράγοντας έτσι ένα φωτόνιο ακτίνων Χ. Αναλύοντας αυτήν την εκπομπή ακτίνων Χ, καθόρισαν το μέγεθος του πυρήνα ηλίου με πρωτοφανή ακρίβεια. Η ατομική δομή αυτού του μιονικού ιόντος ηλίου μπορεί να προσδιοριστεί θεωρητικά με εξαιρετικά υψηλή ακρίβεια. Επιπλέον, επειδή το μιόνιο έχει περίπου 200 φορές την μάζα ενός ηλεκτρονίου, βρίσκεται περίπου 200 φορές πιο κοντά στον πυρήνα του ηλίου από ένα ηλεκτρόνιο. Ως αποτέλεσμα, η φασματοσκοπία λέιζερ είναι περίπου οκτώ εκατομμύρια φορές πιο ευαίσθητη στο μέγεθος των σωματιδίων α όταν χρησιμοποιείται ένα μιονικό ιόν ηλίου, σε σχέση με ένα συνηθισμένο φορτισμένο ιόν ηλίου. Τελικά ο προσδιορισμός της ακτίνας των σωματιδίων α έγινε με ακρίβεια μόλις ενός attometre (10-18m), το οποίο είναι περίπου 1.000 το μέγεθος της ακτίνας πρωτονίων. Η ακτίνα που προέκυψε είναι rα=1,66824(83) femtometres, και είναι περίπου πέντε φορές ακριβέστερη σε σχέση με τις μετρήσεις που βασίζονται στη σκέδαση ηλεκτρονίων με ήλιο-6 (^{6}_{2}He). Για πρώτη φορά, τα αποτελέσματα από τη φασματοσκοπία λέιζερ των μιονικών ατόμων και της σκέδασης ηλεκτρονίων βρίσκονται σε εξαιρετική συμφωνία, κάτι που δεν ισχύει για τις αντίστοιχες μετρήσεις με πρωτόνια ή πυρήνες δευτερίου. https://physicsgg.me/2021/05/05/%cf%80%cf%8c%cf%83%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%b1-%ce%ac%ce%bb%cf%86%ce%b1/

Η Κίνα εκτόξευσε το κύριο τμήμα του διαστημικού σταθμού της. Η Κίνα έκανε ένα σημαντικό βήμα στο διαστημικό πρόγραμμά της: εκτόξευσε την κεντρική μονάδα για τον δικό της, μόνιμο, διαστημικό σταθμό. Η μονάδα Tianhe ή «Ουράνια Αρμονία» εκτοξεύθηκε στο διάστημα πάνω σε έναν πύραυλο Long March 5B από το κέντρο εκτόξευσης Γουέντσανγκ. Αυτή είναι η πρώτη από τις συνολικά 11 αποστολές που απαιτούνται για την ολοκλήρωση, τον εξοπλισμό και την επάνδρωση του διαστημικού σταθμού, που αναμένεται ότι θα είναι πλήρως λειτουργικός στα τέλη του 2022. Τουλάχιστον 12 αστροναύτες εκπαιδεύονται για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον διαστημικό σταθμό, με το Shenzhou-12, που αναμένεται να εκτοξευθεί τον Ιούνιο. Ανάμεσά τους είναι βετεράνοι, με διαστημικές πτήσεις στο ενεργητικό τους, πρωτάρηδες και γυναίκες. Το Tianhe είναι το τμήμα στο οποίο θα ζουν τρεις αστροναύτες κάθε φορά. Στις επόμενες αποστολές θα εκτοξευθούν άλλες δύο μονάδες στις οποίες θα γίνονται πειράματα. Επίσης, θα γίνουν τέσσερις αποστολές φορτίου και άλλες τόσες επανδρωμένες. Oταν ολοκληρωθεί, στα τέλη του 2022, ο διαστημικός σταθμός σε σχήμα «Τ» αναμένεται να ζυγίζει περίπου 66 τόνους. Θεωρητικά μπορεί να επεκταθεί σε έως και έξι μονάδες, ενώ είναι σχεδιασμένος να μείνει σε λειτουργία τουλάχιστον 10 χρόνια. Η Κίνα άρχισε να σχεδιάζει την κατασκευή του δικού της διαστημικού σταθμού το 1992. Ανάγκη που προέκυψε έπειτα από τον αποκλεισμό της χώρας από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, κυρίως λόγω των αμερικανικών ενστάσεων, εξαιτίας της μυστικής φύσης του κινεζικού διαστημικού προγράμματος και των στενών δεσμών του με τις ένοπλες δυνάμεις. Έπειτα από χρόνια επιτυχών εκτοξεύσεων πυραύλων και δορυφόρων, η Κίνα έστειλε τον πρώτο αστροναύτη της στο διάστημα τον Οκτώβριο του 2003. Ήταν μόλις η τρίτη χώρα που το πέτυχε αυτό ανεξάρτητα, έπειτα από τη Σοβιετική Ένωση και τις ΗΠΑ. Ακολούθησαν και άλλες επανδρωμένες αποστολές, όπως και η εκτόξευση δύο πειραματικών σταθμών με μία μονάδα, των Tiangong-1 και Tiangong- 2. Το πλήρωμα του δεύτερου έμεινε εκεί για 33 ημέρες. Τα τελευταία χρόνια το διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας έχει κάνει άλματα. Στα μέσα του επόμενου μήνα αναμένεται να προσεδαφίσει ρόβερ στον Άρη και αν όλα κυλήσουν ομαλά, θα γίνει η δεύτερη χώρα μετά τις ΗΠΑ που στέλνει ρομποτικό σκάφος στην επιφάνεια του «κόκκινου πλανήτη». Μεταξύ άλλων, το Πεκίνο θέλει να στείλει αστροναύτες στη Σελήνη και πιθανόν να δημιουργήσει μια επιστημονική βάση εκεί, αν και δεν έχει ανακοινώσει χρονοδιάγραμμα για την υλοποίηση αυτών των σχεδίων. https://physicsgg.me/2021/04/29/%ce%b7-%ce%ba%ce%af%ce%bd%ce%b1-%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%8c%ce%be%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%bc%ce%ae%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1/ Διάστημα: Με 14,88 δισ. ευρώ «απογειώνεται» το ευρωπαϊκό πρόγραμμα 2021-27 H Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι χαιρετίζει την έκδοση του κανονισμού για το Διάστημα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, με την οποία επισφραγίστηκε η σχετική πολιτική συμφωνία που επετεύχθη τον Δεκέμβριο του 2020. Με ύψος 14,88 δισ. ευρώ για την περίοδο 2021-2027 (έναντι 11 δισ. ευρώ για τα έτη 2014-2020 και 5 δισ. ευρώ για την περίοδο 2007-2013), το διαστημικό πρόγραμμα διαθέτει τον υψηλότερο μέχρι τώρα προϋπολογισμό και περιλαμβάνει όλες τις διαστημικές δραστηριότητες της ΕΕ σε έναν ενιαίο κανονισμό. Το διαστημικό πρόγραμμα θα εξασφαλίσει τη συνέχεια και την εξέλιξη των τριών υπαρχόντων εμβληματικών προγραμμάτων Galileo, Copernicus και EGNOS. Νέες πρωτοβουλίες Επίσης, θα στηρίξει νέες πρωτοβουλίες, συμπεριλαμβανομένης της επιτήρησης και παρακολούθησης του διαστήματος (SST), της διαστημικής μετεωρολογίας, των κοντινών στη Γη αντικειμένων (NEO) και των δορυφορικών τηλεπικοινωνιών (GOVSATCOM). Το διαστημικό πρόγραμμα θα συμβάλει επίσης στον πράσινο και ψηφιακό μετασχηματισμό της οικονομίας της ΕΕ, αλλά και στην ανθεκτικότητά της. Αξιοποίηση διαστημικών δεδομένων Χάρη σε αυτόν τον νέο κανονισμό, η ΕΕ θα δώσει ώθηση σε νέες εφαρμογές και τεχνολογίες, θα ενισχύσει τη υιοθέτηση των διαστημικών προγραμμάτων από τους χρήστες και την αγορά, καθώς και την αξιοποίηση των διαστημικών δεδομένων και υπηρεσιών για την ανάπτυξη νέων εφαρμογών και υπηρεσιών. Το διαστημικό πρόγραμμα προωθεί επίσης την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού διαστημικού οικοσυστήματος. Το ταμείο διαστημικών επενδύσεων CASSINI, ύψους 1 δισ. ευρώ, θα ενισχύσει ρηξικέλευθες νεοφυείς επιχειρήσεις και καινοτομίες, συμβάλλοντας ώστε η Ευρώπη να καταστεί ένας παγκόσμιας εμβέλειας κόμβος διαστημικής επιχειρηματικότητας. https://www.naftemporiki.gr/story/1721002/diastima-me-1488-dis-euro-apogeionetai-to-europaiko-programma-2021-27 Διαστημικό μποκ τσόι στο πιάτο των αστροναυτών. Τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί πολλά πειράματα καλλιέργειας φυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Κάποια στιγμή μάλιστα οι αστροναύτες καλλιέργησαν εκεί κάποια λαχανικά τα οποία και κατανάλωσαν. Πριν από λίγες μέρες το πλήρωμα γεύτηκε το κινεζικό λάχανο μποκ τσόι αλλά και ένα είδος σιναπιού. Τα δύο φυτά καλλιέργησε ο αστροναύτης Μάικλ Χόπκινς που χρησιμοποίησε μια νέα τεχνική. Επίσης τα δύο φυτά αναπτύσσονταν για 64 μέρες που είναι χρόνος ρεκόρ για καλλιέργειες στον διαστημικό σταθμό. Το μποκ τσόι είχε αρχίσει μάλιστα να ανθίζει ως μέρος του αναπαραγωγικού του κύκλου. O Χόπκινς αφού συνομίλησε με έναν από τους ειδικούς της NASA στην καλλιέργεια φυτών στο Διάστημα άρχισε να χρησιμοποιεί ένα μικρό πινέλο για να γονιμοποιεί τα άνθη του φυτού. Στο επόμενο φορτίο που θα φτάσει στον διαστημικό σταθμό θα υπάρχουν σπόροι φρούτων σε μια προσπάθεια να καλλιεργηθούν και αυτά εκεί ώστε οι αστροναύτες εκτός από τα έτοιμα γεύματα που καταναλώνουν να εμπλουτίσουν την διατροφή τους με φρέσκες και πιο θρεπτικές τροφές. Στον διεθνή διαστημικό σταθμό καλλιεργούνται φυτά βασίζονται σε επαναστατικές μεθόδους με χρήση τεχνητού φως, χωρίς πότισμα κ.α. Έχουν εντοπισθεί περίπου 150 είδη λαχανικών που έχει διαπιστωθεί ότι μπορούν να καλλιεργηθούν σε διαστημικές συνθήκες. Όπως είναι ευνόητο η παρουσία φρέσκων τροφίμων αποτελεί κρίσιμο παράγοντα στην προσπάθεια του ανθρώπου να κατακτήσει το Διάστημα. Οι επανδρωμένες αποστολές που σχεδιάζονται για τον Άρη θα έχουν μεγάλη διάρκεια και θα πρέπει τα πληρώματα να έχουν πρόσβαση σε φρέσκα τρόφιμα γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα αντιμετωπίσουν διαφόρων ειδών προβλήματα υγείας https://www.naftemporiki.gr/story/1720883/diastimiko-mpok-tsoi-sto-piato-ton-astronauton Εκτοξεύτηκε κινεζικό διαστημικό σκουπιδιάρικο Κατευθυνόμενο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το σκάφος που μετέφερε τα νέα μέλη του πληρώματος πέρασε από ένα σημείο όπου υπήρξε κίνδυνος σύγκρουσης με κάποιο από τα αμέτρητα διαστημικά σκουπίδια που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από την Γη. Στο κέντρο ελέγχου της αποστολής σήμανε συναγερμός και άρχισαν να εξετάζονται όλα τα σχετικά σε αυτές τις περιπτώσεις μέτρα και διαδικασίες που πρέπει να γίνουν. Ευτυχώς η σύγκρουση τελικά δεν συνέβη αλλά για μια ακόμη φορά κατέστη σαφές ότι είναι απόλυτη ανάγκη να αναληφθούν γρήγορα πρωτοβουλίες για το συνεχώς διογκούμενο πρόβλημα των διαστημικών σκουπιδιών. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος εκτιμά ότι υπάρχουν περί τα 130 εκατ. διαστημικά σκουπίδια με διάμετρο μέχρι ένα εκατοστό και περίπου 34 χιλιάδες με διάμετρο ως και δέκα εκατοστά τα οποία είναι και τα πιο επικίνδυνα. Στο τραπέζι έχουν πέσει κατά καιρούς πολλές ιδέες και σχέδια για συστήματα περισυλλογής και απομάκρυνσης ή καταστροφής διαστημικών σκουπιδιών. Έχουν μάλιστα κατασκευαστεί και δοκιμαστεί ορισμένα πρωτότυπα σκάφη και συστήματα καθαρισμού διαστημικών σκουπιδιών. Κανένα όμως δεν έχει να κάνει με μαζική απομάκρυνση ή καταστροφή διαστημικών σκουπιδιών. Τα συστήματα που έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα έχουν δυνατότητα καταστροφής κατά βάση ενός αντικειμένου γεγονός που μπορεί να είναι χρήσιμο στην εξουδετέρωση μιας άμεσης απειλής αλλά φυσικά δεν συμβάλει σε καμία περίπτωση στην επίλυση του προβλήματος. Πάντως οι προσπάθειες συνεχίζονται και στο πλαίσιο αυτό μια νεοφυής κινεζική μεταλλευτική εταιρεία εκτόξευσε σε χαμηλή γήινη τροχιά ένα ρομπότ, το οποίο μπορεί να μαζεύει με ένα μεγάλο δίχτυ θραύσματα που έχουν αφήσει πίσω τους άλλα διαστημόπλοια. Το ρομπότ ονομάζεται NEO-01 και είναι δημιουργία της Origin Space η οποία έχει στόχο την ανάπτυξη τεχνολογιών που θα επιτρέψουν τις εξορύξεις σε πλούσιους σε μεταλλεύματα αστεροειδείς. Το NEO-01 ενσωματώνει κάποιες τέτοιες τεχνολογίες που θα δοκιμαστούν παράλληλα με αυτές της καταστροφής των διαστημικών σκουπιδιών. Το ρομπότ θα χρησιμοποιεί ένα δίχτυ για να συγκεντρώνει τα θραύσματα και στη συνέχεια θα τα καίει με το ηλεκτρικό σύστημα πρόωσής του. Διαθέτει επίσης όργανα παρατήρησης του Διαστήματος και εντοπισμού διαστημικών βράχων τα οποία θα είναι χρήσιμα στις αποστολές εξόρυξης. Η εταιρεία σχεδιάζει να κατασκευάσει μια σειρά από διαστημικά σκάφη αλλά και διαστημικά τηλεσκόπια που θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις σε 20 χρόνια να επιχειρηθεί μια αποστολή εξόρυξης σε κάποιο αστεροειδή. Να σημειωθεί ότι έχουν ιδρυθεί τα τελευταία 15 χρόνια αρκετές εταιρείες με αντικείμενο τις εξορύξεις στο Διάστημα και παράλληλα έχουν εντοπιστεί αρκετοί αστεροειδείς με τεράστια αποθέματα μεταλλευμάτων αλλά και πολύτιμων μετάλλων όπως χρυσός, πλατίνα κ.α. https://www.naftemporiki.gr/story/1720660/ektokseutike-kineziko-diastimiko-skoupidiariko

Τζεφ Μπέζος εναντίον Έλον Μασκ με φόντο το διάστημα: Εντείνεται η «διαστημική κούρσα» των δισεκατομμυριούχων. H «διαστημική κούρσα» ανάμεσα στους δύο πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη πήρε άλλη διάσταση την Τρίτη, όταν ο Έλον Μασκ της SpaceX αναφέρθηκε στην προσπάθεια του Μπέζος και της Blue Origin ενάντια στο συμβόλαιο που έκλεισε η εταιρεία του πρώτου με NASA. Οι δύο δισεκατομμυριούχοι είναι σε έντονο ανταγωνισμό για συμβόλαιο με την κυβέρνηση των ΗΠΑ για την κατασκευή ενός διαστημοπλοίου για αποστολή αστροναυτών στη Σελήνη σύντομα- ίσως και το 2024. Ο Μασκ κέρδισε το συμβόλαιο, και η πλευρά του Μπέζος δεν ενθουσιάστηκε με αυτό: Τη Δευτέρα η Blue Origin υπέβαλε διαμαρτυρία στο GAO (Government Accountability Office), κατηγορώντας τη NASA ότι άλλαξε τα δεδομένα για αυτούς που θα υπέβαλλαν προτάσεις την τελευταία στιγμή. Ο Μασκ δεν άφησε ασχολίαστη την εξέλιξη αυτή, και απάντησε με ένα ειρωνικό tweet- λογοπαίγνιο με ολίγον τι...σεξουαλική χροιά: «can't get it up (to orbit) lol», και μια φωτογραφία με την παρουσίαση της σεληνακάτου της Blue Origin από τον Μπέζος πέρυσι. Όπως σημειώνει το Reuters, η Blue Origin φαίνεται να έχει μείνει πίσω από άλλους μεγάλους παίκτες του χώρου όπως η SpaceX και η United Launch Alliance (ULA) των Lockheed Martin και Boeing, που κλείνουν συμβόλαια δισεκατομμυρίων με την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Η σημερινή «διαστημική κούρσα» έχει να κάνει κυρίως με την αποστολή δορυφόρων σε τροχιά για πελάτες σε χαμηλές σχετικά τιμές, και η επαναχρησιμοποίηση τμημάτων των πυραύλων για να διατηρείται χαμηλά το κόστος. Νωρίτερα μέσα στον μήνα η NASA έδωσε στη SpaceX το συμβόλαιο για τη Σελήνη αντί για τη Blue Origin και τη Dynetics. Στόχος του προγράμματος αυτού είναι να πάει αστροναύτες πίσω στη Σελήνη για πρώτη φορά από το 1972. Πέραν της Blue Origin, το GAO επιβεβαίωσε επίσης πως και η Dynetics διαμαρτυρήθηκε για την απονομή του συμβολαίου στη SpaceX. https://www.naftemporiki.gr/story/1720895/tzef-mpezos-enantion-elon-mask-me-fonto-to-diastima-enteinetai-i-diastimiki-koursa-ton-disekatommuriouxon

Πείραμα εξόρυξης μετάλλων από τον βυθό ναυάγησε στον Ειρηνικό. Εξορυκτικό πείραμα που παρακολουθούν στενά μεταλλευτικές εταιρείες και περιβαλλοντικές οργανώσεις διακόπηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό μετά την απώλεια ενός γιγάντιου ρομπότ σχεδιασμένου να συλλέγει μεταλλεύματα από τον ωκεάνιο πυθμένα. Το ρομπότ Patania II, βάρους 25 τόνων, σταμάτησε να λειτουργεί όταν κόπηκε το καλώδιο μήκους 5 χιλιομέτρων που το συνέδεε με το σκάφος επιφανείας, ανακοίνωσε η βελγική ιδιοκτήτρια εταιρεία Global Sea Mineral Resources (GSR). Το ρομπότ βρίσκεται τώρα σε βάθος 4 χιλιομέτρων και οι μηχανικοί της εταιρείας προσπαθούν να βρουν λύση, ανέφερε στο Reuters η GSR. Το γιγάντιο μηχάνημα είναι σχεδιασμένο να συλλέγει τους μεταλλικούς κονδύλους που βρίσκονται διάσπαρτοι σε μεγάλο μέρος του ωκεάνιου πυθμένα και θα μπορούσαν στο μέλλον να αποτελέσουν σημαντική πηγή φυσικών πόρων. Συνήθως έχουν μέγεθος πατάτας και βρίσκονται στην επιφάνεια του βυθού, όπου σχηματίζονται από εξαιρετικά αργές χημικές αντιδράσεις. Η περιοχή όπου επιχειρεί το σκάφος της GSR, κατά μήκος του υποβρύχιου ρήγματος Κλάριον-Κλίπερτον στον Ειρηνικό, είναι πλούσια σε κονδύλους που περιέχουν κοβάλτιο και άλλα στοιχεία που χρησιμοποιούνται στις μπαταρίες. Αρκετές μεταλλευτικές εταιρείες ποντάρουν στον πλούτο του βυθού, αν και ο κανονισμός για τη λειτουργία υποθαλάσσιων ορυχείων δεν έχει ακόμα οριστικοποιηθεί από την Διεθνή Αρχή Θαλάσσιου Πυθμένα, φορέα του ΟΗΕ. Οι επικριτές της ιδέας –ανάμεσά τους ο βρετανός φυσιοδίφης Ντέιβιντ Άτενμπρο- ανησυχούν ότι οι υποβρύχιες εξορυκτικές δραστηριότητες θα σηκώνουν μεγάλες ποσότητες σκόνης και ιζημάτων που θα μπορούσαν να πνίξουν σπάνια οικοσυστήματα, όπως αυτά που έχουν ανακαλυφθεί γύρω από υδροθερμικούς πόρους κοντά σε ενεργά ρήγματα. «Η απώλεια ενός εξορυκτικού μηχανήματος των 25 τόνων στον βυθό του Ειρηνικού Ωκεανού θα πρέπει να βυθίσει οριστικά την ιδέα των ορυχείων στη βαθιά θάλασσα» δήλωσε στο Reuters η δρ Σάντρα Σέτνερ, βιολόγος της Greenpeace. Στην φωτογραφία το Patania II είναι εξοπλισμένο με φώτα και κάμερες για να μεταδίδει εικόνα στην επιφάνεια (GSR) και κόνδυλοι μαγγανίου έξω από τις νοτιοανατολικές ακτές των ΗΠΑ (ΝΟΑΑ) https://www.in.gr/2021/04/29/b-science/perivallon-b-science/peirama-eksoryksis-metallon-apo-ton-vytho-nayagise-ston-eiriniko-okeano/

Το Ingenuity κοιτάζει από ψηλά το Perseverance. Παρατηρείστε προσεκτικά την πάνω αριστερή γωνία της φωτογραφίας. Θα δείτε το διαστημικό όχημα Perseverance της NASA, όπως το είδε η κάμερα του ελικοπτέρου Ingenuity κατά την τρίτη πτήση του, στις 25 Απριλίου 2021. Το ελικόπτερο πετούσε σε ύψος 5 μέτρων και απείχε περίπου 85 μέτρα από το Perseverance εκείνη τη στιγμή. H τελευταία φορά που ένα διαστημικό όχημα φωτογραφήθηκε στην επιφάνεια του Άρη ήταν το Sojourner, από το Pathfinder το 1997: https://physicsgg.me/2021/04/28/%cf%84%ce%bf-ingenuity-%ce%ba%ce%bf%ce%b9%cf%84%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%88%ce%b7%ce%bb%ce%ac-%cf%84%ce%bf-perseverance/

Έρευνα: Παγωμένα σύννεφα κρατούσαν ζεστό τον αρχαίο Άρη. O Άρης σήμερα μπορεί να είναι ένας πλανήτης- έρημος, ωστόσο στο παρελθόν είχε ποτάμια και δεχόταν λιγότερο από το 1/3 του ηλιακού φωτός που δεχόμαστε σήμερα στη Γη- κάτι που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ερωτηματικά γύρω από τον «Κόκκινο Πλανήτη». Σε αυτό το πλαίσιο, νέα έρευνα της οποίας ηγήθηκε ο Έντουϊν Κάιτ του University of Chicago, επίκουρος καθηγητής γεωφυσικών επιστημών και ειδικός σε θέματα κλίματος άλλων πλανητών, χρησιμοποιεί ένα μοντέλο υπολογιστή για να παρουσιάσει μια πολλά υποσχόμενη εξήγηση: Ο Άρης ενδεχομένως να είχε ένα λεπτό στρώμα παγωμένων νεφών σε μεγάλα ύψη, τα οποία προκαλούσαν φαινόμενο του θερμοκηπίου. «Υπάρχει μια αμήχανη αποσύνδεση ανάμεσα στα στοιχεία μας και τη δυνατότητά μας να τα εξηγήσουμε από άποψης φυσικής και χημείας» είπε ο Κάιτ. «Η υπόθεση αυτή διανύει μεγάλη απόσταση ως προς το κλείσιμο αυτού του χάσματος». Πολλές εξηγήσεις είχαν δοκιμαστεί στο παρελθόν ωστόσο καμία δεν είχε λειτουργήσει επαρκώς. Κάποιοι είχαν παρουσιάσει την υπόθεση πως μια σύγκρουση με μεγάλο αστεροειδή θα μπορούσε ν είχε απελευθερώσει επαρκή κινητική ενέργεια για να θερμάνει τον πλανήτη. Ωστόσο άλλοι υπολογισμοί έδειξαν πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να διαρκέσει για μόνο ένα ή δύο χρόνια, και τα ίχνη των αρχαίων ποταμών και λιμνών υποδεικνύουν πως η θέρμανση πιθανότατα είχε διάρκεια εκατοντάδων ετών τουλάχιστον. Ο Κάιτ και οι συνάδελφοί του ήθελαν να επανεξετάσουν μια εναλλακτική εξήγηση: Νέφη σε μεγάλα ύψη. Ακόμα και μια μικρή ποσότητα νεφών στην ατμόσφαιρα μπορεί να αυξήσει σημαντικά τη θερμοκρασία ενός πλανήτη- ένα φαινόμενο του θερμοκηπίου παρόμοιο με το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Η ιδέα αυτή είχε παρουσιαστεί αρχικά το 2013, μα σε μεγάλο βαθμό είχε παραγκωνιστεί επειδή, όπως είπε ο Κάιτ, «υποστηριζόταν πως θα λειτουργούσε μόνο αν τα σύννεφα είχαν αβάσιμες ιδιότητες». Για παράδειγμα, τα μοντέλα υποδείκνυαν ότι το νερό θα έπρεπε να παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα στην ατμόσφαιρα, πολύ περισσότερο από ό,τι στη Γη, οπότε όλο αυτό φάνταζε απίθανο. Χρησιμοποιώντας ένα 3D μοντέλο της ατμόσφαιρας ολόκληρου του πλανήτη, ο Κάιτ και η ομάδα του έπιασαν δουλειά, και διαπίστωσαν πως το «κομμάτι του παζλ» που έλειπε ήταν η ποσότητα πάγου στο έδαφος. Εάν πάγος κάλυπτε μεγάλα τμήματα του Άρη, αυτό θα δημιουργούσε υγρασία στην επιφάνεια που ευνοεί τα σύννεφα χαμηλού ύψους, τα οποία δεν θεωρείται πως θερμαίνουν και πολύ έναν πλανήτη. Ωστόσο, εάν υπήρχαν μόνο σκόρπια τμήματα, όπως στους πόλους και στις κορυφές βουνών, ο αέρας στο έδαφος γίνεται πολύ πιο ξηρός. Οι συνθήκες αυτές ευνοούν ένα στρώμα νεφών σε μεγάλα ύψη- και τα σύννεφα αυτά θερμαίνουν τους πλανήτες πιο εύκολα. Το μοντέλο έδειξε πως οι επιστήμονες έπρεπε να απορρίψουν κάποιες βασικές υποθέσεις, οι οποίες είχαν να κάνουν με τον δικό μας πλανήτη. «Στο μοντέλο αυτά τα σύννεφα συμπεριφέρονται με πολύ μη-γήινο τρόπο» είπε ο Κάιτ. «Η δημιουργία μοντέλων με βάση υποθέσεις από τη Γη απλά δεν λειτουργεί, επειδή δεν μοιάζει καθόλου με τον κύκλο του νερού στη Γη, που μετακινεί το νερό γρήγορα μεταξύ της ατμόσφαιρας και της επιφάνειας». https://www.naftemporiki.gr/story/1720250/ereuna-pagomena-sunnefa-kratousan-zesto-ton-arxaio-ari

Ο αστροναύτης Μάικλ Κόλινς (1930-2021) Ο Michael Collins, ταξίδεψε δύο φορές στο διάστημα, την πρώτη φορά με το διαστημόπλοιο Gemini 10 και τη δεύτερη ως πιλότος του οχήματος διακυβερνήσεως της αποστολής Απόλλων 11 (της πρώτης επανδρωμένης αποστολής στην επιφάνεια της Σελήνης το 1969). Όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του ο αστροναύτης πέθανε από κορωνοϊό. Ο Collins ήταν το τρίτο μέλος του πληρώματος της αποστολής Apollo 11, όμως ήταν ο «ξεχασμένος ήρωας» που δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στο έδαφός της Σελήνης. Αντίθετα παρέμεινε σε τροχιά στο διαστημικό σκάφος ενώ οι Neil Armstrong και ο Buzz Aldrin περπάτησαν στη Σελήνη. Στην ανακοίνωσή της, η οικογένειά του ελπίζει ότι ο κόσμος θα τον θυμάται «για το αγέραστο πνεύμα του, το σταθερό αίσθημα καθήκοντος και το σοφό βλέμμα που απέκτησε γυρίζοντας γύρω από τη Γη από το διάστημα και παρατηρώντας τα γαλήνια νερά ψαρεύοντας στο σκάφος του». Παρά τη μεγάλη ηλικία του, ο Michael Collins ήταν τα τελευταία χρόνια ο πιο δραστήριος από τους βετεράνους των αποστολών «Apollo» και ο πιο ποιητικός, όταν αναφερόταν στις αναμνήσεις του από τη Σελήνη. «Όταν φεύγαμε και την είδαμε, ωωω, τι επιβλητική σφαίρα», είπε χαρακτηριστικά το 2019. «Ο ήλιος βρισκόταν πίσω της και φωτιζόταν από έναν χρυσό κύκλο που έκανε τους κρατήρες της πραγματικά αλλόκοτους, λόγω της αντίθεσης μεταξύ του λευκότερου λευκού και του κατάμαυρου μαύρου. Όσο φαντασμαγορική και εντυπωσιακή κι αν ήταν, δεν συγκρινόταν με αυτό που βλέπαμε από το άλλο φινιστρίνι. Εκεί κάτω βρισκόταν αυτή η μικρή κουκκίδα, σε μέγεθος αντίχειρα, ένα μαγευτικό πραγματάκι φωλιασμένο στο μαύρο βελούδο του σύμπαντος. Είπα στο κέντρο ελέγχου: Χιούστον, βλέπω τον κόσμο στο φινιστρίνι μου». Ο Michael Collins γεννήθηκε το 1930 στη Ρώμη, όπου υπηρετούσε ο διπλωμάτης πατέρας του. Σπούδασε στη στρατιωτική ακαδημία του Γουέστ Πόιντ, έγινε πιλότος μαχητικού και κατόπιν πιλότος δοκιμών του αμερικανικού στρατού. Το 1963 εντάχθηκε στη NASA και πέταξε πολλές φορές στο διάστημα, με τις αποστολές Gemini. Τρία χρόνια αργότερα επιλέχθηκε να συμμετάσχει στην πρώτη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη. Αν και ήταν το μοναδικό μέλος της αποστολής του «Apollo 11» που δεν πάτησε στο φεγγάρι, έλεγε πάντα ότι δεν αισθανόταν καμία πίκρα. Υποστήριζε μάλιστα ότι ήταν «πολύ ευτυχής που έμεινε ολομόναχος» στο διάστημα για 32 ώρες και σχολίαζε, με κάποια δόση χιούμορ, ότι «ήταν ένας από τους ελάχιστους Αμερικανούς που δεν παρακολούθησε την προσσελήνωση, αφού δεν είχε τηλεόραση στο διαστημόπλοιο». Ακολουθώντας το παράδειγμα των Aldrin και Armstrong , ο Collins αποχώρησε πολύ γρήγορα από τη NASA μετά τη θριαμβευτική επιστροφή τους στη Γη. Διορίστηκε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για τις δημόσιες σχέσεις από τον πρόεδρο Richard Nixon και κατόπιν ανέλαβε υπεύθυνος της οικοδόμησης του Μουσείου Αεροπορίας της Ουάσινγκτον, για να γίνει τελικά πρόεδρός του (1971-1978). Έγραψε επίσης πολλά βιβλία σχετικά με τις διαστημικές περιπέτειές του. «Αγαπημένε μου Μάικ, όπου και αν πήγες, όπου κι αν πας, θα έχεις πάντα τη φλόγα για να μας μεταφέρεις με επιδεξιότητα σε νέους ουρανούς και στο μέλλον. Θα μας λείψεις. Αναπαύσου εν ειρήνη», ήταν το αποχαιρετιστήριο μήνυμα του Buzz Aldrin , του τελευταίου της ιστορικής τριάδας που είναι ακόμη εν ζωή. «Σήμερα το έθνος έχασε έναν πραγματικό πρωτοπόρο» ανέφερε η NASA. «Ορισμένοι τον αποκαλούσαν «τον πιο μοναχικό άνθρωπο» στην Ιστορία. Ενώ οι συνάδελφοί του περπατούσαν για πρώτη φορά στη Σελήνη, εκείνος βοηθούσε το έθνος μας να ξεπεράσει ένα κρίσιμο ορόσημο», πρόσθεσε στην ανακοίνωσή της η αμερικανική διαστημική υπηρεσία. https://physicsgg.me/2021/04/29/%ce%bf-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%8d%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bc%ce%ac%ce%b9%ce%ba%ce%bb-%ce%ba%cf%8c%ce%bb%ce%b9%ce%bd%cf%82-1930-2021/

To Solar Orbiter αποκαλύπτει τα μυστικά του Ήλιου. Το ηλιακό στέμμα είναι το ανώτερο στρώμα της ατμόσφαιρας του Ήλιου το οποίο εκτείνεται εκατομμύρια χιλιόμετρα μέσα στο διάστημα. Η θερμοκρασία του ανέρχεται σε περισσότερους από ένα εκατομμύριο βαθμούς Κελσίου την ίδια στιγμή που στην επιφάνεια του μητρικού μας άστρου επικρατούν θερμοκρασίες 5,500 βαθμών Κελσίου. Αυτό το φαινόμενο αποτελεί μια σπαζοκεφαλιά την οποία η επιστημονική κοινότητα αδυνατεί να εξηγήσει παρά τις προσπάθειες δεκαετιών. Η λύση του μυστηρίου έχει καταστεί το «ιερό δισκοπότηρο» της ηλιακής φυσικής. Πριν από 14 μήνες εκτοξεύτηκε το Solar Orbiter, ένα διαστημικό παρατηρητήριο ειδικά σχεδιασμένο για την μελέτη του Ήλιου. Ο συνδυασμός της κοντινής απόστασης στην οποία βρίσκεται το Solar Orbiter από το άστρο με τα προηγμένα όργανα παρατήρησης και συλλογής δεδομένων έκανε την επιστημονική κοινότητα αισιόδοξη ότι θα αποκαλυφθούν πολλά μυστικά του Ήλιου συμπεριλαμβανομένου και του μυστηρίου για την θερμοκρασία του στέμματος. Πράγματι το Solar Orbiter που αποτελεί προϊόν της συνεργασίας της NASA με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος στέλνει μοναδικές εικόνες του Ήλιου και πλήθος νέων στοιχείων για αυτόν. Το παρατηρητήριο είχε εντοπίσει λίγο μετά την έναρξη της λειτουργίας του την ύπαρξη ενός άγνωστου μέχρι τότε φαινομένου που συμβαίνει στην επιφάνεια του. Πρόκειται για μίνι ηλιακές εκλάμψεις τις οποίες οι επιστήμονες ονόμασαν «φωτιές κατασκήνωσης». Οι ειδικοί δεν κατάφεραν να αποκρυπτογραφήσουν τον μηχανισμό που τις παράγει αλλά έπεσε στο τραπέζι η θεωρία ότι μπορεί πιθανώς αυτές οι… φωτιές να είναι εκείνες που προκαλούν την θέρμανση του στέμματος. Το Solar Orbiter έχει στείλει τους τελευταίους μήνες εικόνες που αποκαλύπτουν χιλιάδες φωτιές κατασκήνωσης διάρκειας 10-200 δευτερολέπτων και έκτασης από 400-12,000 χιλιόμετρα. Διεθνής ερευνητική ομάδα συνεργάστηκε με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος για την μελέτη των πιο πρόσφατων δεδομένων που έστειλε το Solar Orbiter. Το σημαντικότερο αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας είναι ότι σύμφωνα με τους ερευνητές και τον ΕΟΔ τα νέα ευρήματα ενισχύουν σημαντικά την θεωρία ότι οι φωτιές κατασκήνωσης είναι υπεύθυνες για την θέρμανση του στέμματος. Θα χρειαστούν και άλλες παρατηρήσεις και μελέτες για να επιβεβαιωθεί η θεωρία αυτή αλλά οι επιστήμονες έχουν πλέον έναν πιθανό «ύποπτο» για να εξετάσουν. https://physicsgg.blogspot.com/2021/04/to-solar-orbiter.html

Σκοτεινή ύλη κάτω από τον «μεγάλο βράχο» Τα πειράματα της άμεσης ανίχνευσης σκοτεινής ύλης προσπαθούν να μετρήσουν την ενέργεια που απελευθερώνεται στον ανιχνευτή από τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης όταν σκεδάζονται από τους πυρήνες του υλικού του ανιχνευτή. Με την χοντροκομμένη οπτική ενός θεωρητικού φυσικού, ένας ανιχνευτής μπορεί να θεωρηθεί ως ένα κομμάτι υλικού που καλύπτεται με αισθητήρες. Όταν ένα σωματίδιο σκοτεινής ύλης φτάσει στον ανιχνευτή, τότε είναι πιθανό να σκεδαστεί από έναν πυρήνα του υλικού του. Προσεγγιστικά ο εν λόγω πυρήνας μπορεί να θεωρηθεί αρχικά ακίνητος και όταν συγκρούεται με το σωματίδιο της σκοτεινής ύλης αποκτά μετρήσιμη κινητική ενέργεια. Οι ανιχνευτές σκοτεινής ύλης συνήθως βρίσκονται σε μια υπόγεια σπηλιά ή ένα παλιό ορυχείο, βαθιά κάτω από τη Γη, έτσι ώστε να μην επηρεάζονται από τις κοσμικές ακτίνες. Θωρακίζεται επιπλέον και για την μείωση του υποβάθρου εξαιτίας της φυσικής ραδιενέργειας. Το παρακάτω σχήμα αποσαφηνίζει αυτές οι έννοιες με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο: Στην φωτογραφια απευθείας ανίχνευση σκοτεινής ύλης. Αριστερά: σε κλίμακα α~km. Δεξιά: σε κλίμακα α~10-15m (fm) Oι αποδείξεις ότι η σκοτεινή ύλη υπάρχει, και ότι επιπλέον αποτελεί το 26% του περιεχομένου του σύμπαντος, μέχρι σήμερα είναι έμμεσες. Μπορεί να μην την βλέπουμε, να μην την αισθανόμαστε αλλά ξέρουμε πως υπάρχει! Υπάρχουν ατράνταχτα αστρονομικά δεδομένα που το αποδεικνύουν. Αν δεν υπήρχε η σκοτεινή ύλη τότε οι περιστρεφόμενοι γαλαξίες θα είχαν διαλυθεί, ενώ άλλα αστρονομικά φαινόμενα, όπως το φαινόμενο των βαρυτικών φακών ή τα εντυπωσιακά αποτελέσματα των συγκρούσεων σμηνών γαλαξιών, θα ήταν αδύνατον να κατανοηθούν. Έτσι, το μόνο σίγουρο για την σκοτεινή ύλη είναι πως έχει μάζα και ότι αλληλεπιδρά με την γνωστή ύλη (και τον εαυτό της) με την δύναμη της βαρύτητας. Δεν αλληλεπιδρά ηλεκτρομαγνητικά, και γι αυτό αποκαλείται «σκοτεινή», αφού δεν μπορούμε να την δούμε ή να την αγγίξουμε! Η άμεση ανίχνευση της σκοτεινής ύλης, βασίζεται στην υπόθεση ότι η σκοτεινή ύλη αλληλεπιδρά και με κάποιον άλλον τρόπο με την συνηθισμένη ύλη, πέραν της βαρυτικής αλληλεπίδρασης. Δυστυχώς, δεν έχουμε αποδείξεις ότι αυτό συμβαίνει στην φύση. Αλλά αν υποθέσουμε ότι η σκοτεινή ύλη μπορεί να αλληλεπιδράσει με την γνωστή ύλη και με άλλον τρόπο πέρα ​​από τη βαρύτητα, τότε οι ανιχνευτές που τοποθετούνται βαθιά κάτω από τη Γη, όπως το πείραμα XENON1T που διεξάγεται στις υπόγειες εγκαταστάσεις του εργαστηρίου Gran Sasso στην Ιταλία, θα μπορούσαν να ανιχνεύσουν τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης. Και αυτό μας δείχνει χονδρικά το παραπάνω σχήμα. https://physicsgg.me/2021/04/28/%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%ce%ba%ce%ac%cf%84%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%bf-%ce%b2%cf%81%ce%ac%cf%87%ce%bf/

Η διάρκεια της νοήμονος ζωής είναι ελάχιστη χρονικά. O Tζόζεφ Ασμπάκερ είναι κατηγορηματικός. Υπάρχει νοήμων ζωή κάπου στο Σύμπαν, λέει ο νέος γενικός διευθυντής της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, αλλά η ανθρωπότητα δεν θα τη βρει – τουλάχιστον όχι στη διάρκεια της ζωής μας. «Η διάρκεια της νοήμονος ζωής είναι ελάχιστη χρονικά, είναι σαν ένα δευτερόλεπτο. Η πιθανότητα σε αυτό το δευτερόλεπτο να επικοινωνήσουμε με κάποιον που ανέπτυξε νοήμονα ζωή το ίδιο δευτερόλεπτο… είναι πολύ μικρή», εξηγεί στους «Financial Times» από το νέο γραφείο του στο Παρίσι, με μια δορυφορική εικόνα του πλανήτη μας να καλύπτει τον τοίχο πίσω του. Ο 58χρονος Ασμπάκερ πρέπει να έχει ρωτηθεί για το εάν υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες χιλιάδες φορές στη διάρκεια των 31 ετών που βρίσκεται στην Υπηρεσία. «Αυτό εμπνέει τους ανθρώπους, τους ωθεί να γίνουν εξερευνητές και τρελαίνονται για το Διάστημα. Συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ μεταξύ τους!» λέει με ενθουσιασμό. «Το Διάστημα είναι η διάσταση που θέλεις να εξερευνήσεις ώστε να πάρεις απαντήσεις στις βασικές ερωτήσεις που έχουμε οι άνθρωποι». Όμως ως γενικός διευθυντής της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας από τον Μάρτιο, ο Ασμπάκερ έχει πιο επείγοντα ερωτήματα να λύσει – σημαντικά για το μέλλον των διαστημικών φιλοδοξιών της Ευρώπης και για την Υπηρεσία που λειτουργεί εδώ και 46 χρόνια. Πρώτη στον κατάλογο επίλυσης είναι η ένταση στις σχέσεις της Υπηρεσίας με την ΕΕ που κινδυνεύει να ακινητοποιήσει την Ευρώπη, την ώρα που ο υπόλοιπος κόσμος επιδίδεται σε έναν νέο ανταγωνισμό στο Διάστημα. Εξήντα χρόνια μετά το ταξίδι του Γιούρι Γκαγκάριν, ο αμερικανός μεγιστάνας Ελον Μασκ άνοιξε το Διάστημα για εμπορικές πτήσεις και μαζί με τον Τζεφ Μπέζος είναι έτοιμοι να στείλουν σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη χιλιάδες δορυφόρους σε μια προσπάθεια να παρέχουν υπηρεσίες Διαδικτύου από το Διάστημα. Η Ευρώπη άργησε να αναγνωρίσει αυτές τις νέες διαστημικές ευκαιρίες, εξηγεί ο Ασμπάκερ. Καταθέτοντας τις προτεραιότητές του, τον περασμένο μήνα, τόνισε ότι η ιδιωτική χρηματοδότηση για startups που ασχολούνται με το Διάστημα το 2019 στις ΗΠΑ έφτασε τα 5 δισ. ευρώ, σε σύγκριση με τα μόλις 188 εκατ. στην Ευρώπη, οδηγώντας αρκετές ευρωπαϊκές εταιρείες να μετεγκατασταθούν. Η συμφωνία για τον ρόλο της Διαστημικής Υπηρεσίας στη διαστημική στρατηγική της Ευρώπης είναι απαραίτητη εάν θέλουμε να φτάσουμε τους άλλους και να ανθήσει ο διαστημικός τομέας, τονίζει ο Ασμπάκερ. «Πρέπει να διευκρινίσουμε τι σημαίνει το Διάστημα για την Ευρώπη», λέει. Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία δεν είναι θεσμός της ΕΕ, αλλά ένας διακυβερνητικός οργανισμός στον οποίο συμμετέχουν τα κράτη – μέλη αλλά και άλλες χώρες όπως η Βρετανία, η Νορβηγία, η Ελβετία και ο Καναδάς. Οι Βρυξέλλες τα τελευταία χρόνια ζητούν να αποκτήσουν τον έλεγχο της Υπηρεσίας, κάτι στο οποίο αντιδρούν άλλες χώρες, γι’ αυτό και η ΕΕ αποφάσισε το 2019 να δημιουργήσει τη δική της Υπηρεσία Διαστημικού Προγράμματος της ΕΕ. Υπάρχει ο φόβος ότι κρίσιμη χρηματοδότηση θα στραφεί σε αυτή την κατεύθυνση. «Αυτή τη στιγμή δεν είμαστε ανταγωνιστικοί», εξηγεί ο Ασμπάκερ. «Και η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Οι Κινέζοι θα ζητούν πολλά χρήματα για τις εκτοξεύσεις τουριστικών διαστημοπλοίων. Πρέπει να προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή». Γι’ αυτό και οι επιδιώξεις του είναι φιλόδοξες για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Θέλει να γίνει η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία πιο ανταγωνιστική, να περικόψει τη γραφειοκρατία, να επισπεύσει την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και να διοργανώσει την επόμενη χρονιά μια σύνοδο κορυφής των ηγετών της ΕΕ ώστε να τους πείσει να υποστηρίξουν πρωτοπόρα διαστημικά προγράμματα. Κάτι που μπορεί να αποδειχθεί εξίσου δύσκολο με το να έρθουμε σε επαφή με νοήμονα εξωγήινα όντα. https://physicsgg.me/2021/04/29/%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%81%ce%ba%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bd%ce%bf%ce%ae%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%bb%ce%ac/

Εντοπίστηκαν οι ισχυρότερες εκλάμψεις στον Γαλαξία. Σε απόσταση περίπου τεσσάρων ετών φωτός από το δικό μας ηλιακό σύστημα βρίσκεται ο Εγγύτατος του Κενταύρου. Πρόκειται για έναν ερυθρό νάνο και είναι το κοντινότερο σε εμάς άστρο. Αποτελεί μέλος ενός τριπλού αστρικού συστήματος, μαζί με τον διπλό αστέρα Άλφα του Κενταύρου. Τον Αύγουστο του 2016 ανακαλύφθηκε ένας εξωπλανήτης να περιστρέφεται σε τροχιά γύρω από τον Εγγύτατο και μάλιστα στην αποκαλούμενη κατοικήσιμη ζώνη, την περιοχή δηλαδή όπου η απόσταση ανάμεσα σε ένα άστρο και έναν πλανήτη είναι τέτοια ώστε να δημιουργούνται προϋποθέσεις ανάπτυξης συνθηκών φιλικών στην ζωή. Αργότερα ανακαλύφθηκε άλλος ένας εξωπλανήτης εκεί. Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κολοράντο χρησιμοποιώντας εννέα τηλεσκόπια, διαστημικά και επίγεια, εντόπισε μια έκλαμψη στον Εγγύτατο του Κενταύρου. Οι αστρικές εκλάμψεις είναι εκρήξεις που συμβαίνουν όταν η έντονη δραστηριότητα ενός άστρου διαταράσσει την ισορροπία στα μαγνητικά πεδία του, προκαλώντας ξαφνικές εκρήξεις που συνοδεύονται από την έκλυση τεράστιας ενέργειας μαζί με λάμψη. Η έκλαμψη που εντόπισε η ερευνητική ομάδα ήταν 100 φορές πιο ισχυρή από οποιαδήποτε έκλαμψη έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα στον γαλαξία μας. Οι εκλάμψεις των άστρων εκτοξεύουν γιγάντιες ποσότητες φορτισμένων σωματιδίων. Όταν οι εκλάμψεις του Ήλιου «κοιτάζουν» προς την Γη τα φορτισμένα σωματίδια που φτάνουν στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας προκαλούν το θεαματικό σέλας αλλά προκαλούν προβλήματα λειτουργίας στους δορυφόρους και τα ηλεκτρικά δίκτυα. «Το άστρο μέσα σε διάστημα λίγων δευτερολέπτων έγινε 14 χιλιάδες φορές φωτεινότερο» αναφέρει η αστροφυσικός Μέρεντιθ Μακ Γκρέγκορ, επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters». Η ανακάλυψη προσφέρει νέα στοιχεία τόσο για τους μηχανισμούς των ερυθρών νάνων αλλά και για τις πιθανότητες που υπάρχουν οι πλανήτες που κινούνται σε τροχιά γύρω από αυτούς να διαθέτουν συνθήκες φιλικές στην ζωή. https://www.naftemporiki.gr/story/1719893/entopistikan-oi-isxuroteres-eklampseis-ston-galaksia