Δροσος Γεωργιος

Ο Kazbeks έφτασε στο ISS Το Διαστημικό σκάφος επανδρωμένων μεταφορών Yu.A. Ο Gagarin "(Soyuz MS-18) με το πλήρωμα της 65ης μακροχρόνιας αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, σχεδόν 3,5 ώρες μετά την έναρξη, στις 14:05:05 ώρα Μόσχας, αγκυροβόλησε στην ενότητα Rassvet του ρωσικού τμήματος ISS στο κανονική λειτουργία . Για να το κάνει αυτό, έφτιαξε μόνο δύο τροχιές γύρω από τον πλανήτη. Ο ραντεβού πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με ένα σχήμα δύο στροφών σε αυτόματο τρόπο υπό τον έλεγχο ειδικών από την κύρια ομάδα επιχειρησιακού ελέγχου του ρωσικού τμήματος του ISS (SP Korolev Rocket and Space Corporation Energia, μέρος της κρατικής εταιρείας Roscosmos) . Προς το παρόν, τα πληρώματα Soyuz και ISS εκτελούν επιχειρήσεις για να προετοιμαστούν για το άνοιγμα καταπακτών: παρακολουθούν τη στεγανότητα των διαμερισμάτων διαστημικού σκάφους και εξισώνουν την πίεση μεταξύ του διαστημικού σκάφους και του σταθμού, καθώς και αφαιρώντας τις στολές πτήσης Sokol KV-2. Μετά την ολοκλήρωση της δοκιμής της στεγανότητας του αρμού μεταξύ του διαστημικού σκάφους και της μονάδας Rassvet, σχεδιάζεται να ανοίξει τις πόρτες μεταφοράς στις 16:00 ώρα Μόσχας. Μετά από αυτό, το πλήρωμα του Soyuz MS-18, που αποτελείται από τους κοσμοναύτες Roscosmos Oleg Novitsky, Pyotr Dubrov και τον αστροναύτη της NASA Mark Vande Hai, θα μεταφερθεί στο ISS. Θα ενταχθούν στο πλήρωμα του σταθμού Sergei Ryzhikov, Sergei Kud-Sverchkov, Kathleen Rubins, Michael Hopkins, Victor Glover, Shannon Walker και Soichi Noguchi. Η ζωντανή μετάδοση αυτής της λειτουργίας θα είναι διαθέσιμη στην ενότητα "Online Broadcast" από τις 15:40 ώρα Μόσχας. Η μετάβαση σε ένα νέο λεγόμενο. Το σχέδιο «superfast» κατέστη δυνατή μόνο με την έναρξη λειτουργίας του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a, το οποίο, σύμφωνα με τα τεχνικά χαρακτηριστικά και τις δυνατότητές του του συστήματος ελέγχου, επιτρέπει στο διαστημικό σκάφος να εκτοξευτεί σε μια δεδομένη τροχιά με την υψηλότερη ακρίβεια. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της εφαρμογής δύο στροφών είναι ο προκαταρκτικός σχηματισμός της απαιτούμενης τροχιάς ISS και η ακριβής υλοποίηση του αυτόνομου προγράμματος καθοδήγησης που ενσωματώνεται στο ενσωματωμένο συγκρότημα υπολογιστών Soyuz MS. Για πρώτη φορά, το φορτηγό όχημα Progress MS-09 πέταξε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό σύμφωνα με το σχέδιο "superfast" το καλοκαίρι του 2018, δύο χρόνια αργότερα, σε 3 ώρες 3 λεπτά, το ήδη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος Soyuz MS-17 έφτασε . https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_04-09_01.html

Το Soyuz MS-18 εκτοξευτηκε στον ISS Σήμερα, 9 Απριλίου 2021, στις 10:42 ώρα Μόσχας, εκτοξεύτηκε ένας πύραυλος Soyuz-2.1a με επανδρωμένο όχημα μεταφοράς Soyuz MS-18 (TPK) από την τοποθεσία 31 του κοσμοδρόμου Baikonur. Στο ένατο λεπτό της πτήσης, το διαστημικό σκάφος διαχωρίστηκε κανονικά από το τρίτο στάδιο και μπήκε στην τροχιά κοντά στη γη. Στο διαστημικό σκάφος βρίσκεται το πλήρωμα των συμμετεχόντων της 65ης και 66ης κύριας αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS): οι κοσμοναύτες Roscosmos Oleg Novitsky (διοικητής) και Peter Dubrov (μηχανικός πτήσης-1), αστροναύτης της NASA Mark Vande Hai (πτήση μηχανικός-2). Επί του παρόντος, το Soyuz MS-18 TPK συνεχίζει την αυτόνομη πτήση του προς την ISS υπό τον έλεγχο ειδικών από την κύρια ομάδα επιχειρησιακού ελέγχου ISS Russian Segment στο Κέντρο Ελέγχου Αποστολών (Korolev). Η επαναπροσέγγιση του Soyuz MS-18 TPK με το ISS πραγματοποιείται σε αυτόματη λειτουργία σύμφωνα με ένα εξαιρετικά γρήγορο σχήμα δύο στροφών. Η σύνδεση και η αγκύρωση του διαστημικού σκάφους με τη μονάδα Rassvet του ISS Russian Segment έχει προγραμματιστεί στις 14:07 ώρα Μόσχας. Εκτός από τους συμμετέχοντες στην αποστολή ISS-65/66, το διαστημικό σκάφος θα παραδώσει 169 κιλά ωφέλιμου φορτίου στο σταθμό: συσκευασία για διαστημικά πειράματα και βιοϊατρική έρευνα, αναλώσιμο εξοπλισμό και ένα βοηθητικό σετ τεκμηρίωσης επί του σκάφους, προϊόντα υγιεινής και φρέσκα κιτ φαγητού, όπως καθώς και μια αναμνηστική φωτογραφία του Γιούρι Alekseevich Gagarin και αναμνηστικά σύμβολα για την 60η επέτειο της πρώτης επανδρωμένης πτήσης στο διάστημα. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_04-09.html

NASA: Το OSIRIS-REX ολοκλήρωσε την περιφορά του γύρω από τον αστεροειδή Μπενού Το διαστημικό σκάφος OSIRIS-Rex της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) πραγματοποίησε και την τελευταία κοντινή περιφορά του, γύρω από τον αστεροειδή Μπενού. Οι χειριστές του σκάφους θα περιμένουν λίγες μέρες ακόμη, εωσότου βεβαιωθούν με ποιο τρόπο το σκάφος άλλαξε την επιφάνεια του αστεροειδούς, όταν συνέλεξε ένα δείγμα του πέρυσι τον Οκτώβριο. Κατά την τελευταία περιφορά του, το σκάφος φωτογράφισε τον Μπενού για σχεδόν έξι ώρες πετώντας σε απόσταση 3,5 χιλιομέτρων από αυτόν. Για να σταλούν όλα αυτά τα τελευταία δεδομένα και εικόνες στη Γη, θα περάσουν μερικές μέρες, έως τις 14 Απριλίου. Ο Μπενού σήμερα απέχει περίπου 298 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Το σκάφος θα παραμείνει στη «γειτονιά» του έως τις 10 Μαΐου, οπότε θα πυροδοτήσει τις μηχανές του για να ξεκινήσει το διετές ταξίδι επιστροφής του, με στόχο να παραδώσει το πολύτιμο δείγμα του στους Αμερικανούς επιστήμονες το Σεπτέμβριο του 2023. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/977036_nasa-osiris-rex-oloklirose-tin-perifora-toy-gyro-apo-ton-asteroeidi-mpenoy

Έρευνα: Αμφιβολίες για τη σύσταση του 70% του σύμπαντος. Επιστήμονες ανά τον κόσμο πίστευαν εδώ και καιρό πως το 70% του σύμπαντος αποτελείται από σκοτεινή ενέργεια, η οποία του δίνει τη δυνατότητα να διαστέλλεται με ολοένα και πιο αυξανόμενο ρυθμό. Ωστόσο, στο πλαίσιο νέας μελέτης, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης (UCPH) δοκίμασαν ένα μοντέλο το οποίο υποδεικνύει πως η διαστολή του σύμπαντος οφείλεται σε μια σκοτεινή ουσία με κάποιου είδους μαγνητική δύναμη. Εάν το μοντέλο αυτό ισχύει, τότε θα σημαίνει πως η σκοτεινή ενέργεια απλά δεν υπάρχει, σύμφωνα με τον καθηγητή του UCPH που ήταν πίσω από την έρευνα. Ο μηχανισμός διαστολής του σύμπαντος συσχετιζόταν εδώ και χρόνια με την αποκαλούμενη κοσμολογική σταθερά, που είχε αναπτύξει ο Αϊνστάιν το 1917, η οποία αναφέρεται σε μια άγνωστη απωθητική κοσμική δύναμη. Εφόσον η κοσμολογική σταθερά, γνωστή και ως σκοτεινή ενέργεια, δεν μπορεί να μετρηθεί απευθείας, πολλοί ερευνητές, μεταξύ των οποίων και ο ίδιος ο Αϊνστάιν, εξέφραζαν αμφιβολίες για την ύπαρξή της, χωρίς να μπορούν να προτείνουν μια βιώσιμη εναλλακτική- τουλάχιστον, μέχρι τώρα. Στο πλαίσιο της νέας έρευνας, επιστήμονες στο UCPH δοκίμασαν ένα μοντέλο που αντικαθιστά τη σκοτεινή ενέργεια με μια σκοτεινή ύλη, υπό τη μορφή μαγνητικών δυνάμεων. «Αν αυτό που ανακαλύψαμε είναι ακριβές, θα ανέτρεπε την πεποίθησή μας ότι υπάρχει αυτό που πιστεύαμε πως αποτελεί το 70% του σύμπαντος. Θα έχουμε βγάλει τη σκοτεινή ενέργεια από την εξίσωση και θα έχουμε προσθέσει μερικές επιπλέον ιδιότητες για τη σκοτεινή ύλη. Αυτό φαίνεται να έχει την ίδια επίδραση στη διαστολή του σύμπαντος με τη σκοτεινή ενέργεια» εξηγεί ο Στέεν Χάρλε Χάνσεν, αναπληρωτής καθηγητής στο DARK Cosmology Centre του Ινστιτούτου Niels Bohr. H συνήθης προσέγγιση ως προς την κατανομή της ενέργειας του σύμπαντος είναι πως αποτελείται από 5% κανονική ενέργεια, 25% σκοτεινή ύλη και 70% σκοτεινή ενέργεια. Στο νέο μοντέλο των ερευνητών του UCPH, το μερίδιο 25% της σκοτεινής ύλης αποκτά ειδικές ιδιότητες που καθιστούν περιττό το 70% που αντιστοιχεί στη σκοτεινή ενέργεια. «Δεν ξέρουμε πολλά για τη σκοτεινή ύλη, πέρα από το ότι είναι ένα βαρύ και αργό σωματίδιο. Μα μετά αναρωτηθήκαμε- τι θα γινόταν αν η σκοτεινή ύλη είχε κάποια ιδιότητα που ήταν ανάλογη με τον μαγνητισμό; Ξέρουμε πως, καθώς κινούνται τα φυσιολογικά σωματίδια, δημιουργούν μαγνητισμό. Και οι μαγνήτες απωθούν ή έλκουν άλλους μαγνήτες- οπότε τι γίνεται εάν αυτό συμβαίνει στο σύμπαν; Αν αυτή η συνεχής διαστολή της σκοτεινής ύλης λαμβάνει χώρα χάρη σε κάποιου είδους μαγνητική δύναμη;» διερωτάται ο Στέεν Χάνσεν. Το ερώτημα αυτό ήταν η βάση για το νέο υπολογιστικό μοντέλο, που περιελάμβανε όλα όσα οι επιστήμονες θεωρούν πως ξέρουν για το σύμπαν. «Αναπτύξαμε ένα μοντέλο που λειτουργούσε με την υπόθεση πως τα σωματίδια σκοτεινής ύλης έχουν ένα ίδιο μαγνητικής δύναμης και διερευνήσαμε τι επίδραση θα είχε στο σύμπαν αυτή η δύναμη. Αποδεικνύεται ότι θα είχε ακριβώς την ίδια επίδραση στην ταχύτητα της διαστολής του σύμπαντος όπως ξέρουμε από τη σκοτεινή ενέργεια» λέει ο Στέεν Χάνσεν. Παρόλα αυτά, τα ερωτηματικά γύρω από τον μηχανισμό αυτόν παραμένουν πολλά, και πρέπει να ελεγχθούν με βάση καλύτερα μοντέλα και περισσότερους παράγοντες. https://www.naftemporiki.gr/story/1712035/ereuna-amfibolies-gia-ti-sustasi-tou-70-tou-sumpantos

Εντοπίστηκαν καφέ νάνοι… σπρίντερ. Οι καφέ νάνοι είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία κοσμικών σωμάτων αφού δεν είναι ούτε πλανήτες ούτε άστρα. Χαρακτηρίζονται ως «αποτυχημένα άστρα» επειδή περιφέρονται μόνοι τους στο Διάστημα γεγονός που υποδεικνύει ότι ξεκίνησαν να σχηματίζονται ως άστρα αλλά κάποια στιγμή η διαδικασία αυτή διακόπηκε με αποτέλεσμα να αποτελεί στην ουσία ένα κοσμικό κατάλοιπο το οποίο συνεχίζει να διατηρούν ένα μίνιμουμ επίπεδο λειτουργίας. Διεθνής ομάδα επιστημόνων εντόπισε τρεις καφέ νάνους οι οποίοι περιστρέφονται με πρωτοφανή για αυτά τα σώματα ταχύτητα ικανή να προκαλέσει την αυτοκαταστροφή τους. Οι τρεις καφέ νάνοι με τις κωδικές ονομασίες 2MASS J04070752+1546457, 2MASS J12195156+3128497 και 2MASSJ03480772−6022270 κινούνται με ταχύτητα 350 χιλιάδων χλμ./ώρα. «Όπως φαίνεται έχουμε να κάνουμε με τα ανώτατα όρια της ταχύτητας με την οποία μπορεί να περιστρέφονται οι καφέ νάνοι. Παρά τις εκτεταμένες έρευνες που κάναμε εμείς καθώς και άλλες ερευνητικές ομάδες δεν εντοπίστηκε κάποιος άλλος καφέ νάνος που να έχει παρόμοια ταχύτητα. Η ταχύτητα αυτή είναι οριακή για τους καφέ νάνους αφού λίγο μεγαλύτερη θα οδηγούσε στην καταστροφή τους, θα διαλύονταν κυριολεκτικά» αναφέρει η Μέγκαν Τάνοκ, επιστήμονας του τμήματος Φυσικής και αστρονομίας του Πανεπιστημίου Western στον Καναδα που ήταν επικεφαλής της έρευνας. Οι ερευνητές ανακάλυψαν τους τρεις καφέ νάνους χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA και επιβεβαίωσαν την ανακάλυψη με τα επίγεια τηλεσκόπια Gemini North στην Χαβάη και Magellan Baade στην Χιλή. Η ταχύτητα των τριών καφέ νάνων είναι δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή που έχουν συνήθως αυτά τα σώματα και 30% μεγαλύτερη από το προηγούμενο καταγεγραμμένο ρεκόρ ταχύτητας ενός καφέ νάνου. Σύμφωνα με τους ειδικούς η έτσι και αλλιώς ασθενείς βαρυτικές δυνάμεις των καφέ νάνων οι οποίες συγκρατούν στην θέση τους τα υλικά του από ένα επίπεδο ταχύτητας και μετά δεν θα μπορούν να το κάνουν πλέον. Αυτό το επίπεδο, αυτό το όριο φαίνεται ότι είναι η ταχύτητα των τριών καφέ νάνων και αν αυτοί στο μέλλον ή κάποιος άλλος στο Σύμπαν ξεπεράσει αυτή την ταχύτητα θα καταστραφεί βίαια. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astronomical Journal». https://www.naftemporiki.gr/story/1712502/entopistikan-kafe-nanoi-sprinter

Φυσικοί ίσως ανακάλυψαν μια νέα θεμελιώδη δύναμη της φύσης. Οι δυνάμεις τις οποίες βιώνουμε καθημερινά υπάγονται σε τέσσερις κατηγορίες: Βαρύτητα, ηλεκτρομαγνητική δύναμη, ισχυρή πυρηνική, ασθενής πυρηνική. Ωστόσο, φυσικοί θεωρούν ότι έχουν βρει πιθανά σημάδια μιας πέμπτης θεμελιώδους δύναμης της φύσης, στο πλαίσιο ερευνών που έγιναν σε εργαστήριο κοντά στο Σικάγο των ΗΠΑ. Οι τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις/ βασικές αλληλεπιδράσεις στη φύση διέπουν τους τρόπους με τους οποίους τα αντικείμενα και σωματίδια στο σύμπαν αλληλεπιδρούν μεταξύ τους- για παράδειγμα η βαρύτητα κάνει τα πράγματα να πέφτουν στο έδαφος και τα βαριά αντικείμενα συμπεριφέρονται σαν να είναι κολλημένα στο έδαφος. Όπως αναφέρει το BBC, το βρετανικό STFC (Science and Technology Facilities Council) εκτιμά πως τα νέα αποτελέσματα παρέχουν ισχυρά στοιχεία για την ύπαρξη ενός άγνωστου υποατομικού σωματιδίου ή νέας δύναμης. Παρόλα αυτά, τα αποτελέσματα από το πείραμα Muon f-2 δεν οδηγούν σε ακλόνητο, επιβεβαιωμένο συμπέρασμα ακόμα, καθώς υπάρχει 1 πιθανότητα στις 40.000 να πρόκειται για στατιστικό λάθος. Ο καθηγητής Μαρκ Λάνκαστερ, επικεφαλής του πειράματος για το Ηνωμένο Βασίλειο, είπε στο BBC News πως «διαπιστώσαμε ότι η αλληλεπίδραση των μιονίων δεν συνάδει με το Καθιερωμένο Πρότυπο (Standard Model)». Όπως πρόσθεσε ο καθηγητής του University of Manchester, «ξεκάθαρα αυτό είναι πολύ συναρπαστικό, επειδή εν δυνάμει υποδεικνύει ένα μέλλον με νέους νόμους της Φυσικής, νέα σωματίδια και μια νέα δύναμη που δεν έχουμε δει ως τώρα». Η νέα αυτή ανακάλυψη είναι η πιο πρόσφατη σε μια σειρά από πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα πειραμάτων σωματιδιακής φυσικής σε ΗΠΑ, Ιαπωνία και τον LHC στα σύνορα Γαλλίας- Ελβετίας. Το εν λόγω πείραμα, που βασίζεται στο Fermilab στις ΗΠΑ (στην Μπατάβια του Ιλινόι, κοντά στο Σικάγο) αναζητεί ίχνη νέων φαινομένων στη Φυσική μελετώντας τη συμπεριφορά υποατομικών σωματιδίων, των μιονίων. Υπάρχουν δομικά στοιχεία του κόσμου μας, ακόμα μικρότερα από το άτομο. Κάποια υποατομικά σωμταίδια αποτελούνται από ακόμα μικρότερα κομμάτια, ενώ άλλα δεν μπορούν να διασπαστούν περαιτέρω (θεμελιώδη σωματίδια). Το μιόνιο είναι ένα από αυτά τα θεμελιώδη σωματίδια: Είναι σαν το ηλεκτρόνιο, μα πάνω από 200 φορές βαρύτερο. Το συγκεκριμένο πείραμα έχει να κάνει με την αποστολή των σωματιδίων σε έναν δακτύλιο 14 μέτρων και την εφαρμογή μαγνητικού πεδίου. Στο πλαίσιο των υπαρχόντων νόμων της Φυσικής (Καθιερωμένο Πρότυπο), αυτό θα έπρεπε να κάνει τα μιόνια να ταλαντεύονται σε συγκεκριμένο ρυθμό. Ωστόσο, όπως διαπιστώθηκε, ταλαντεύονταν ταχύτερα, και αυτό μπορεί να προκαλείται από μια δύναμη της φύσης που είναι εντελώς νέα στην επιστήμη. Μια πέμπτη θεμελιώδης αλληλεπίδραση θα μπορούσε να βοηθήσει να εξηγηθούν κάποια από τα μεγάλα αινίγματα του σύμπαντος, που απασχολούν τους επιστήμονες εδώ και δεκαετίες. https://www.naftemporiki.gr/story/1711924/fusikoi-isos-anakalupsan-mia-nea-themeliodi-dunami-tis-fusis

Μια «μέτρια» μαύρη τρύπα αρχέγονης προέλευσης. Μια μαύρη τρύπα που ανακαλύφθηκε πρόσφατα σπάει το ρεκόρ – όχι για το ότι είναι η μικρότερη ή η μεγαλύτερη – αλλά γιατί το μέγεθός της είναι αναπάντεχα ενδιάμεσο. H εν λόγω μαύρη τρύπα δεν ανήκει ούτε στην κατηγορία των μαύρων τρυπών που προκύπτουν από τα άστρα ούτε στις γιγαντιαίες μαύρες τρύπες που βρίσκονται στους πυρήνες των περισσότερων γαλαξιών. Στην πρόσφατη δημοσίευση με τίτλο «Evidence for an intermediate-mass black hole from a gravitationally lensed gamma-ray burst» https://www.nature.com/articles/s41550-021-01307-1?fbclid=IwAR06rzRjaPHd9qI-T6XH90Wm2EvAgjA8JISBtVfx0U7An7wJlmPMLkvptS4 διερευνάται η ύπαρξη μιας μαύρης τρύπας ενδιάμεσης μάζας, περίπου 55.000 φορές την μάζα του ήλιου. Η νέα μαύρη τρύπα βρέθηκε από την ανίχνευση έκρηξης ακτίνων γ διαμέσου του φαινομένου βαρυτικού φακού. Η έκρηξη ακτίνων γ, μια έκλαμψη φωτός υψηλής ενέργειας διάρκειας μισού δευτερολέπτου, που εκπέμφθηκε από ένα ζεύγος άστρων που συγχωνεύθηκαν, παρατηρήθηκε ότι είχε μια καθυστερημένη «ηχώ». Αυτή η ηχώ προκαλείται από την παρεμβαλλόμενη μαύρη τρύπα ενδιάμεσης μάζας, που κάμπτει τη διαδρομή του φωτός κατά την πορεία της προς τη Γη, με αποτέλεσμα οι αστρονόμοι να βλέπουν με χρονική καθυστέρηση την ίδια έκλαμψη δύο φορές. Το ισχυρό λογισμικό που αναπτύχθηκε για την ανίχνευση μαύρων τρυπών από βαρυτικά κύματα προσαρμόστηκε κατάλληλα για να αποδειχθεί πως πρόκειται για την ίδια έκλαμψη ακτίνων γ. Αυτή η μαύρη τρύπα που ανακαλύφθηκε πρόσφατα θα μπορούσε να είναι ένα αρχαίο υπόλειμμα – μια αρχέγονη μαύρη τρύπα που δημιουργήθηκε πριν σχηματιστούν τα πρώτα άστρα και οι γαλαξίες στο σύμπαν, δήλωσε ο συν-συγγραφέας της δημοσίευσης Eric Thrane. Αυτές οι αρχέγονες μαύρες τρύπες μπορεί να είναι οι σπόροι των τεράστιων υπερμεγέθων μαύρων τρυπών που ζουν στις καρδιές των γαλαξιών σήμερα. Με βάση αυτή τη νέα μαύρη τρύπα, οι ερευνητές εκτιμούν ότι η πυκνότητα μαύρων τρυπών ενδιάμεσης μάζας (M~104-105MꙨ) στο σύμπαν είναι ≈2300 μαύρες τρύπες/Μpc3. Έτσι υπολογίζουν προσεγγιστικά ότι περίπου 46.000 ενδιάμεσης μάζας μαύρες τρύπες βρίσκονται στην γειτονιά του γαλαξία μας. https://physicsgg.me/2021/04/09/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%ad%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b7-%cf%84%cf%81%cf%8d%cf%80%ce%b1-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%ad%ce%b3%ce%bf%ce%bd%ce%b7%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf/

Εγκρίθηκαν τα πληρώματα του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-18. Η κρατική επιτροπή δοκιμών πτήσης επανδρωμένων διαστημικών συγκροτημάτων ενέκρινε τη σύνθεση των κύριων και εφεδρικών πληρωμάτων του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-18 (TPK). Το συμπέρασμα της κρατικής επιτροπής επιβεβαίωσε επίσης την ετοιμότητα του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a και της επίγειας υποδομής για την εκτόξευση της 65ης και 66ης κύριας αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στο πλαίσιο του προγράμματος. Ως μέρος του πρώτου πληρώματος: Διοικητής Oleg Novitsky (Roscosmos), Flight Engineer-1 Peter Dubrov (Roscosmos) και Flight Engineer-2 Mark Vande Hai (NASA). Το αντίγραφο ασφαλείας περιλαμβάνει τους κοσμοναύτες Roscosmos Anton Shkaplerov, Oleg Artemiev και την αστροναύτη της NASA Anne McClain. Μετά τη συνάντηση της Κρατικής Επιτροπής στον 17ο ιστότοπο, πραγματοποιήθηκε μια διαδικτυακή τηλεδιάσκεψη πριν από την έναρξη των βασικών και εφεδρικών πληρωμάτων του Soyuz MS-18 TPK. Η κυκλοφορία του αναβαθμισμένου οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a από το Soyuz MS-18 TPK έχει προγραμματιστεί για τις 9 Απριλίου 2021 από την τοποθεσία 31 του κοσμοδρόμου Baikonur. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_04-08.html

Η Κίνα κατασκευάζει και πέμπτο διαστημικό κέντρο. Η Κίνα εδραιώνει τη θέση της ως υπερδύναμη στο διάστημα λανσάροντας σχέδιο για την κατασκευή του πέμπτου διαστημικού κέντρου στη χώρα, από το οποίο θα εκτοξευτούν εκατοντάδες δορυφόροι τα επόμενα χρόνια. Κατασκευαστική εταιρεία ανακηρύχθηκε ανάδοχος την 1η Απριλίου για την κατασκευή της εγκατάστασης εκτόξευσης κοντά στο λιμάνι της πόλης Νίνγκμπο στην ανατολική επαρχία του Τσετσιάνγκ, αναφέρει το Reuters. Η εταιρεία θα αναλάβει επίσης τμήμα του κέντρου ελέγχου και μια μονάδα συναρμολόγησης και δοκιμών. Η πόλη του Νίνγκμπο θα επενδύσει στο έργο 20 δισ. γουάν (2,6 δισ. ευρώ). Το νέο διαστημικό κέντρο, επισημαίνουν κινεζικά μέσα, βρίσκεται σε κατάλληλο γεωγραφικό πλάτος για την εκτόξευση δορυφόρων, συγκρίσιμο με τη θέση του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ, σχετικά κοντά στον ισημερινό. Από το Νίνγκμπο προγραμματίζεται να εκτοξεύονται έως και 100 αποστολές τον χρόνο. Το 2020 η Κίνα εκτόξευσε 39 αποστολές, ανάμεσά τους η πρώτη κινεζική αποστολή στον Άρη, και φέτος αναμένεται να προχωρήσει σε περισσότερες από 40, αναφέρουν κρατικά μέσα. Σύμφωνα με την κρατική εφημερίδα Global Times, τα επόμενα χρόνια η Κίνα θα μπορούσε να εκτοξεύσει περισσότερους 1.000 δορυφόρους σε χαμηλή γήινη τροχιά, κυρίως για εφαρμογές επικοινωνιών. Προκειμένου να αντεπεξέλθει στην αυξανόμενη ζήτηση, η Κίνα χρειάζεται είτε περισσότερα κέντρα εκτόξευσης, είτε μεγαλύτερους πυραύλους, είτε και τα δύο. Σήμερα υπάρχουν τρία κέντρα στην ηπειρωτική χώρα και ένα στο νησί του Χαϊνάν, Ο μεγαλύτερος πύραυλος της Κίνας, Long March 5, μπορεί να μεταφέρει έως 60 μικρούς δορυφόρους σε κάθε εκτόξευση. https://www.in.gr/2021/04/08/b-science/technology/kina-kataskeyazei-kai-pempto-diastimiko-kentro/

Δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ στον Άρη: Το κινεζικό Tianwen 1 έστιλε τις πρώτες του φωτογραφίες από τον «κόκκινο» πλανήτη. Τις πρώτες εικόνες υψηλής ευκρίνειας του πλανήτη Άρη που «τραβήχτηκαν» από το διαστημικό σκάφος Tianwen 1, δημοσίευσε η Εθνική Διεύθυνση Διαστήματος της Κίνας. Οι φωτογραφίες - δύο ασπρόμαυρες και μια έγχρωμη - τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια του «ταξιδιού» του σκάφους γύρω από τον «κόκκινο» πλανήτη, ενώ σύμφωνα με την ενημέρωση της υπηρεσίας, τις στιγμές εκείνες βρισκόταν σε απόσταση 330 έως 350 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνειά του. Οι κρατήρες, οι κορυφογραμμές των βουνών και οι αμμόλοφοι είναι εμφανείς στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Η έγχρωμη φωτογραφία «τραβήχτηκε» από μια άλλη κάμερα, κατά τη διάρκεια της τροχιάς, δείχνει τον βόρειο πόλο του Άρη. Το Tianwen 1, αποτελεί την πρώτη ανεξάρτητη αποστολή της χώρας στον πλανήτη Άρη, η οποία ξεκίνησε στις 23 Ιουλίου από το Διαστημικό Κέντρο Εκτόξευσης Wenchang στην επαρχία Χαϊνάν, ενώ μπήκε στην προκαθορισμένη τροχιά του Άρη στις 24 Φεβρουαρίου. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, θα παραμείνει σε αυτήν την τροχιά για περίπου τρεις μήνες πριν απελευθερώσει την κάψουλα προσγείωσης. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/976508_den-einai-mono-oi-ipa-ston-ari-kineziko-tianwen-1-estile-tis-protes-toy

To Ingenuity ανοίγει φτερά για την πρώτη πτήση στον Άρη. Το πρώτο drone που σχεδιάστηκε για πτήσεις εκτός της Γης επέζησε την παγωμένη πρώτη νύχτα του στον Άρη και ετοιμάζεται να αναπτύξει τις έλικές του και να γράψει ιστορία. Μέχρι την Δευτέρα, το Ingenuity, ένα ηλιακό ελικοπτεράκι βάρους μόλις 1,8 κιλών, παρέμενε στερεωμένο στην κοιλιά του Perseverance, του νέου ρομπότ της NASA που θα αναζητήσει ενδείξεις αρχαίας ζωής στον κόκκινο πλανήτη. Το drone άνοιξε τα τέσσερα πόδια του για να πατήσει στο εξωγήινο τοπίο και αποσυνδέθηκε από το Perseverance που του παρείχε ενέργεια. Το ρομπότ στη συνέχεια απομακρύνθηκε για να αφήσει το φως του ήλιου να πέσουν πάνω στον ηλιακό συλλέκτη του Ingenuity. Ηλεκτρική ενέργεια απαιτείται μεταξύ άλλων για να μείνει το drone αρκετά ζεστό όταν η αρειανή νύχτα ρίχνει τη θερμοκρασία μέχρι τους -90 βαθμούς Κελσίου. «Είναι η πρώτη φορά που το Ingenuity έμεινε μόνο του στην επιφάνεια του Άρη» δήλωσε με σχεδόν μητρική συγκίνηση η Μίμι Άουνγκ, υπεύθυνη του drone στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια, «Τώρα όμως έχουμε βεβαιωθεί ότι έχουμε τη σωστή μόνωση, τα σωστά θερμαντικά στοιχεία και αρκετή ενέργεια στην μπαταρία του για να επιζήσει την κρύα νύχτα [..] Συνεχίζουμε με ενθουσιασμό την προετοιμασία για την πρώτη πτήση». Η πρώτη πτήση δεν αποκλείεται να έρθει την Κυριακή, αρκεί να έχουν ολοκληρωθεί μια σειρά από βήματα. Την Τετάρτη θα αφαιρεθούν οι συνδετήρες που κρατούν ενωμένους τους δύο έλικες του drone και θα ακολουθήσει ένα μπαράζ δοκιμών των επιμέρους συστημάτων. Η αρειανή ατμόσφαιρα είναι περίπου 100 φορές πιο αραιή από τη γήινη, γι’ αυτό και οι δύο έλικες του Ingenuity θα περιστρέφονται με αντίθετη φορά 2.400 φορές το λεπτό –περίπου οκτώ φορές ταχύτερα από ό,τι ο έλικας ενός επιβατικού ελικοπτέρου στη Γη. Το ρομπότ, κόστους 85 εκατ. δολαρίων, σχεδιάστηκε μόνο για λόγους δοκιμής της τεχνολογίας πτήσης και δεν φέρει επιστημονικά όργανα πέρα από μια μικρή κάμερα. Στην πρώτη πτήση, το Ingenuity θα δοκιμάζει να σηκωθεί λίγο πάνω από το έδαφος, να μείνει αιωρούμενο για 30 δευτερόλεπτα και να προσεδαφιστεί. Οι πτήσεις θα γίνονται ολοένα και πιο περίπλοκες και θα ολοκληρωθούν με μια άνοδο σε ύψος 300 μέτρων. https://www.in.gr/2021/04/06/b-science/space/ingenuity-anoigei-ftera-gia-tin-proti-ptisi-ston-ari/

Πού θα βρείτε αρκετό άνθρακα για πλάσετε μια νέα Γη. Ο άνθρακας είναι βασικό συστατικό της Γης και των άλλων πλανητών. Από πού όμως προήλθε και ποια είναι η απαραίτητη ποσότητα για τη δημιουργία ενός πλανήτη; Δύο πρόσφατες δημοσιεύσεις τους στις επιθεωρήσεις Science Advances και Proceedings of the National Academy of Sciences υποδεικνύουν ότι ο άνθρακας δεν προήλθε από εκεί που πίστευαν μέχρι πρότινος οι επιστήμονες. Και τελικά από πού προήλθε; Στην πρώτη δημοσίευση οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η πλειονότητα του άνθρακα που υπάρχει στη Γη προήλθε από το διαστρικό μέσο, από την ύλη και την ακτινοβολία δηλαδή που υπάρχουν διάχυτες στον Γαλαξία. Όπως προτείνουν για την περίπτωση της Γης, η συσσώρευση του άνθρακα συνέβη μετά τον σχηματισμό του πρωτοπλανητικού δίσκου, ενός δακτυλίου σκόνης και του αερίου που περιβάλλει τους νεογέννητους πλανήτες και τους τροφοδοτεί με υλικό. Τα συμπεράσματα αυτά έρχονται σε αντίθεση με το προηγούμενο μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο ο άνθρακας υπήρχε στα μόρια αερίου των νεφελωμάτων και έπειτα λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας συμπυκνώθηκε συμβάλλοντας στον σχηματισμό του πλανήτη. «Το μοντέλο της συμπύκνωσης χρησιμοποιούταν επί δεκαετίες», εξήγησε η Τζάκι Λι, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης, συμπληρώνοντας αναφερόμενη στη Γη ότι «το μοντέλο αυτό προτείνει ότι κατά τη διαδικασία σχηματισμού του Ήλιου, όλα τα στοιχεία από τα οποία σχηματίστηκε αργότερα ο πλανήτης εξαχνώθηκαν. Έπειτα, καθώς σχηματιζόταν ο πρωτοπλανητικός δίσκος σε χαμηλή θερμοκρασία, μερικά από αυτά τα αέρια συμπυκνώθηκαν και τροφοδότησαν τον σχηματιζόμενο πλανήτη με χημικά συστατικά». Όπως σημειώνουν ωστόσο οι επιστήμονες, το σενάριο αυτό δεν λειτουργεί με τον άνθρακα, αφού ο εξαχνωμένος άνθρακας, δηλαδή ο άνθρακας που έχει μεταβεί απευθείας από στερεό σε αέριο, δεν μπορεί να συμπυκνωθεί εκ νέου. Η ιδανική ποσότητα Όσο για τη δεύτερη δημοσίευση, οι επιστήμονες παρουσιάζουν αποτελέσματα που υποδεικνύουν ότι κατά τη διάρκεια του σχηματισμού των πλανητών χάνεται μία μεγάλη ποσότητα άνθρακα η οποία περιέχεται αρχικά στον πρωτοπλανητικό δίσκο. Η διαδικασία αυτή διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία της Γης ως κατοικήσιμου πλανήτη. «Ο πλανήτης χρειάζεται τον άνθρακα ώστε να ρυθμίσει το κλίμα και να επιτρέψει την ύπαρξη της ζωής», σημείωσε ο Έντγουιν Μπέργκιν, ένας εκ των συγγραφέων της δημοσίευσης, συμπληρώνοντας ωστόσο ότι «πρόκειται για μια πολύ λεπτή διαδικασία: δεν πρέπει να υπάρχει υπερβολικά μικρή ποσότητα άνθρακα, αλλά ούτε πολύ μεγάλη». Όπως σημείωσε ο ίδιος, οι συγκεκριμένες έρευνες περιγράφουν δύο ξεχωριστές διαδικασίες απώλειας άνθρακα κατά τη δημιουργία των πλανητών και υποδηλώνουν ότι η απώλεια αυτή είχε καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση της ζωής στη Γη. https://www.in.gr/2021/04/08/b-science/space/pou-tha-vreite-arketo-anthraka-gia-plasete-mia-nea-gi/

«Πέθανε» το EmDrive, που υποσχόταν μεγάλα ταξίδια στο διάστημα. Δοκιμές σε εργαστήρια της NASA είχαν δημιουργήσει ελπίδες πως το αποκαλούμενο EmDrive, μια επαναστατική μορφή διαστημικής προώθησης, θα μπορούσε να «ξεκλειδώσει» το διάστημα, επιτρέποντας μεγάλα ταξίδια- ωστόσο τα αποτελέσματα μιας σειράς δοκιμών και αναλύσεων σε τρεις παραλλαγές του από φυσικούς του TU Dresden στη Γερμανία «σκότωσαν» τον φιλόδοξο αυτό κινητήρα, δίνοντας τέλος στις σχετικές φιλοδοξίες. Μιλώντας στο GreWi, ο καθηγητής Μάρτιν Ταζμάρ, επικεφαλής των σχετικών ερευνών, εξήγησε τα ευρήματα των ερευνών αυτών. Όπως διαπιστώθηκε, το EmDrive δεν παράγει τελικά την ώθηση που είχε παρατηρηθεί από άλλες ερευνητικές ομάδες, όπως το Eagleworks της NASA και άλλοι. Επίσης, βρέθηκε ότι οι δυνάμεις που παρατηρήθηκαν μπορούν να εξηγηθούν από εξωτερικά αίτια. «Διαπιστώσαμε πως ο λόγος της “ώθησης” ήταν μια θερμική επίδραση. Για τις δοκιμές μας χρησιμοποιήσαμε τη διαρρύθμιση EmDrive της NASA...επειδή είναι καλύτερα καταγεγραμμένη και τα αποτελέσματά της δημοσιεύτηκαν στο Journal of Propulsion and Power». «Με τη βοήθεια μιας νέας δομής μέτρησης και διαφορετικών σημείων ανάρτησης της ίδιας μηχανής, ήμασταν σε θέση να αναπαράγουμε δυνάμεις ώθησης παρόμοιες με αυτές που μετρήθηκαν από την ομάδα της NASA, μα και να τις κάνουμε να εξαφανιστούν μέσω των σημείων ανάρτησης. Όταν μπαίνει ενέργεια στο EmDrive, ο κινητήρας θερμαίνεται. Αυτό επίσης κάνει τα στοιχεία πρόσδεσης να στρεβλώνονται, κάνοντας την κλίμακα να κινείται σε έναν νέο σημείο μηδέν. Ήμασταν σε θέση να το αποτρέψουμε αυτό σε μια βελτιωμένη δομή. Οι μετρήσεις μας διαψεύδουν όλους τους ισχυρισμούς περί EmDrive κατά τουλάχιστον τρεις τάξεις μεγέθους» πρόσθεσε. Τα ευρήματα ήταν ανάλογα και σε άλλες διαρρυθμίσεις, όπως το LemDrive και το Mach-Effect-Thruster. To EmDrive θεωρητικά λειτουργεί παγιδεύοντας μικροκύματα σε έναν θάλαμο όπου οι αναπηδήσεις τους παράγουν ώθηση. Ο θάλαμος αυτός είναι κλειστός, κάτι που σημαίνει πως, από έξω, φαίνεται σαν να κινείται χωρίς την εισροή καυσίμου ή κάποια εξαγωγή. Η συσσώρευση αυτών των δυνάμεων υποτίθεται πως κάνει το EmDrive εφικτό- κάτι που ακούγεται απλό, μα στην πράξη αμφισβητεί αυτά που γνωρίζουμε σήμερα για τη Φυσική, καθώς δεν μπαίνει ούτε βγαίνει ενέργεια. Όπως αναφέρει το Popular Mechanics, η DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου είχε αρχίσει να εργάζεται πάνω στο EmDrive από το 2018, ωστόσο τα νέα αυτά ευρήματα μάλλον «σκοτώνουν» (προς το παρόν, τουλάχιστον), τη φιλόδοξη αυτή ιδέα. Παρόλα αυτά, τμήματα των σχετικών ερευνών και τεχνολογίας θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για άλλους σκοπούς. https://www.naftemporiki.gr/story/1710963/pethane-toemdrivepou-uposxotan-megala-taksidia-sto-diastima

Το drone της NASA στον Άρη κατάφερε να επιζήσει ολομόναχο το βράδυ. Το drone που έστειλε η NASA στον Άρη μαζί με τον ρομποτικό εξερευνητή της αποσπάστηκε από αυτόν και έμεινε μόνο του εκτεθειμένο στις ακραίες συνθήκες του πλανήτη καταφέρνοντας να επιβιώσει γεγονός που αυξάνει τις πιθανότητες να καταφέρει τελικά να πετάξει. Στις 18 Φεβρουαρίου προσεδαφίστηκε στον Άρη το πιο προηγμένο ρομπότ που έχει φτάσει ποτέ στον Κόκκινο Πλανήτη για να πραγματοποιήσει σειρά ερευνών. Μαζί του το ρόβερ μετέφερε και ένα drone. Είναι η πρώτη φορά που ένα ιπτάμενο όχημα μεταφέρεται μακριά από την Γη για να πετάξει σε κάποιο άλλο πλανήτη. Είναι ευνόητο ότι η χρήση drones σε διαστημικές αποστολές θα ανοίξει νέους δρόμους στην εξερεύνηση άλλων κόσμων. Το Ingenuity, που σημαίνει εφευρετικότητα, είναι ένα ελικοπτεράκι το οποίο βρισκόταν προστατευμένο «κολλημένο» στην κάτω πλευρά του ρόβερ. Πριν από λίγα 24ωρα το ρομπότ απελευθέρωσε το drone κατεβάζοντας στο έδαφος αλλά παρέμενε από πάνω του. Για πρώτη φορά το ρόβερ έφυγε πάνω από το drone την περασμένη Κυριακή αφήνοντας το εκτεθειμένο στις ακραίες καιρικές συνθήκες του Κόκκινου Πλανήτη. Η μεγάλη πρόκληση ήταν τι θα συμβεί όταν δύσει ο Ήλιος όπου οι θερμοκρασίες που επικρατούν στον Άρη είναι μείον 90 βαθμοί Κελσίου. Η NASA ανακοίνωσε ότι το drone κατάφερε να «βγάλει» την νύχτα. Με απλά λόγια συνεχίζει να λειτουργεί ομαλά χωρίς να φαίνεται ότι έχει υποστεί ζημιά κάποιο από τα συστήματα του από το ψύχος στο οποίο εκτέθηκε. Αυτό ήταν και το πρώτο επί της ουσίας σημαντικό τεστ για τις δυνατότητες και την λειτουργία του drone. Η επιτυχία αυτής της δοκιμής πανηγυρίστηκε όπως ήταν ευνόητο από τους τεχνικούς και τα μέλη της αποστολής. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό το drone θα επιχειρήσει εντός του Απριλίου να πετάξει. Το Ingenuity θα πραγματοποιήσει πέντε πτήσεις σε ύψος 3-5 μέτρων. Κάθε πτήση θα διαρκέσει περίπου 90 δευτερόλεπτα με το drone να πετάει σε αποστάσεις περίπου 50 μέτρων από την βάση του. Το σχέδιο κάθε πτήσης θα έχει γίνει από τους τεχνικούς της NASA αλλά από την στιγμή που θα απογειωθεί το drone θα κινείται και θα ενεργεί μόνο του χωρίς να υπάρχει τηλεχειρισμός. Τα στελέχη της NASA αναφέρουν ότι η πιο σημαντική στιγμή του εγχειρήματος είναι η στιγμή της πρώτης απογείωσης. Αν το Ingenuity απογειωθεί και πετάξει χωρίς προβλήματα θα έχει επιτελέσει την αποστολή του αφού το ζητούμενο δεν είναι η συλλογή δεδομένων από αυτό αλλά να διαπιστωθεί αν μπορεί να πετάξει κάποιο όχημα στον Κόκκινο Πλανήτη. https://www.naftemporiki.gr/story/1711003/to-drone-tis-nasa-ston-ari-katafere-na-epizisei-olomonaxo-to-bradu

Ουράνιο τόξο στον πλανήτη Άρη; Είναι ένα δυνατόν να σχηματιστεί ένα ουράνιο τόξο στον Άρη; Όχι. Τα ουράνια τόξα δημιουργούνται από την διάθλαση και ανάκλαση του φωτός σε σφαιρικά σταγονίδια νερού. Αλλά η εκατό φορές αραιότερη ατμόσφαιρα του Άρη, σε σχέση με την γήινη ατμόσφαιρα, δεν διαθέτει αρκετό νερό ώστε να σχηματιστούν σταγονίδια. Αυτό που βλέπουμε στην παραπάνω φωτογραφία από την επιφάνεια του Άρη, δεν είναι ουράνιο τόξο, αλλά μια είναι αναλαμπή που οφείλεται στον φωτογραφικό φακό. https://physicsgg.me/2021/04/07/%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ac%ce%bd%ce%b9%ce%bf-%cf%84%cf%8c%ce%be%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7-%ce%ac%cf%81%ce%b7/

Υπήρχε άλλο σύμπαν πριν από το Big Bang που δημιούργησε το δικό μας σύμπαν; Ένας από τους πιο σεβαστούς φυσικούς στον κόσμο κατέπληξε πρόσφατα την επιστημονική κοινότητα ισχυριζόμενος ότι υπάρχουν ενδείξεις ότι το σύμπαν μας σχηματίστηκε μετά από ένα αρχαιότερο σύμπαν που προϋπήρχε Αναφερόμενος στις «οπές» της ακτινοβολίας Χόκινγκ, που τις θεωρεί πως είναι τελικά τα λείψανα μιας περασμένης πραγματικότητας, ο σερ Ρότζερ Πένροουζ λέει ότι το Big Bang δεν ήταν η απαρχή αυτού του σύμπαντος. Ο Πένροουζ, ο οποίος κέρδισε το βραβείο Νόμπελ 2020 για το έργο του που αποδεικνύει την ύπαρξη μαύρων τρυπών, ισχυρίζεται ότι υπάρχουν ανώμαλες κηλίδες ή οπές ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στη δομή του χωροχρόνου. Τα αποκαλεί «Hawking Points» και ισχυρίζεται ότι είναι πιθανότατα τα απομεινάρια της ενέργειας που αναγεννήθηκαν από τις μαύρες τρύπες που προϋπάρχουν από ένα προηγούμενο σύμπαν. Αυτές οι απόψεις ευθυγραμμίζονται με ένα θεωρητικό μοντέλο του σύμπαντος που ονομάζεται «διαμόρφωση κυκλικής κοσμολογίας», το οποίο υποστηρίζει ότι το σύμπαν επεκτείνεται συνεχώς, συστέλλεται και μεταμορφώνεται. Με βάση αυτό το θεωρητικό μοντέλο, το έσχατο μέλλον ενός σύμπαντος, αποτελεί το Μπιγκ Μπανγκ και ο δημιουργός του επόμενου σύμπαντος. Το προηγούμενο σύμπαν όμως δεν εξαφανίζεται εντελώς. Οι μαύρες τρύπες χρειάζονται πολύ χρόνο για να εξατμιστούν εντελώς και, σύμφωνα με τον Πένροουζ, η τελική παραγωγή ακτινοβολίας Χόκινγκ, μπορεί να παραμείνει και στο επόμενο σύμπαν και να εμφανίζεται ως κηλίδες και οπές. Σε συνέντευξη του στην The Telegraph , ο Πένροουζ έκανε μια περίληψη της θεωρίας του για το σύμπαν: «Ισχυρίζομαι ότι υπάρχει έντονη θέαση της ακτινοβολίας Hawking. Το Big Bang δεν ήταν η αρχή. Υπήρχε κάτι πριν από το Big Bang και αυτό το κάτι είναι αυτό που θα γίνει το δικό μας σύμπαν στο μέλλον. Έχουμε ένα σύμπαν που ολοένα και επεκτείνεται, και όλη η μάζα αποσυντίθεται και σε αυτήν την τρελή θεωρία μου, αυτό το μακρινό μέλλον θα γίνει το Big Bang μιας άλλης εποχής. «Το δικό μας Big Bang», συνεχίζει, «προέρχεται από κάτι που ήταν το μακρινό μέλλον μιας προηγούμενης εποχής και θα υπήρχαν παρόμοιες μαύρες τρύπες που θα εξατμίζονταν, ώστε να παράγουν αυτά τα σημεία στον ουρανό, που εγώ τα αποκαλώ «Hawking Points». «Τα βλέπουμε. Αυτά τα σημεία έχουν περίπου οκτώ φορές τη διάμετρο της Σελήνης και είναι ελαφρώς θερμαινόμενες περιοχές. Έχουμε μαζέψει στοιχεία για τουλάχιστον έξι από αυτά τα σημεία.», σημείωσε. Οι επικριτές και η απάντησή του Παρά την επιτυχία του όλα αυτά τα χρόνια, ο Πένροουζ έχει πολλούς επικριτές. Ένας από αυτούς, ο Ήθαν Σίγκελ, ο οποίος επικρίνει έντονα ολόκληρη τη θεωρία της «συμμορφικής κυκλικής κοσμολογίας» και αμφισβητεί συγκεκριμένα τον ισχυρισμό του Πένροουζ ότι υπάρχουν οπές της ακτινοβολίας Hawking στο σύμπαν μας. «Όπως πολλοί πριν από αυτόν, φαίνεται να έχει ερωτευτεί τις δικές του ιδέες και δεν κοιτάζει πλέον με υπευθυνότητα την πραγματικότητα του σύμπαντος», γράφει ο Σίγκελ. Ο Πένροουζ απάντησε στην κριτική υπενθυμίζοντας ότι παλαιότερα, οι περισσότεροι επιστήμονες δεν πίστευαν καν στις μαύρες τρύπες. Τις θεωρούσαν μαθηματικές «ανωμαλίες» και ότι δεν υπήρχαν στην πραγματικότητα. Θα μπορούσε να είναι σωστός ο Πένροουζ; Είναι το σύμπαν μας η πιο πρόσφατη επανάληψη ενός άπειρου κοσμολογικού κύκλου; Θα μπορέσουμε άραγε ποτέ να δούμε τη λάμψη της τελικής ακτινοβολίας μαύρων οπών ενός πρώην σύμπαντος; https://physicsgg.blogspot.com/2021/04/big-bang.html

Η γλυκιά γεύση του βαρέος ύδατος. Το δευτέριο (συμβολίζεται με 2H ή D) είναι το ένα από δύο σταθερά ισότοπα του υδρογόνου. Η ανακάλυψη του δευτερίου έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 από τους HaroldC. Urey, F. G. Brickwedde, και G. M. Murphy. Ο πυρήνας του συνίσταται από ένα πρωτόνιο και ένα νετρόνιο. Η φυσική του αφθονία στους ωκεανούς της Γης είναι περίπου 1 άτομο δευτερίου ανά 6.420 άτομα υδρογόνου κανονικού υδρογόνου 1H (ή πρώτιο – ο πυρήνας του είναι ένα πρωτόνιο). Το δευτέριο αντιπροσωπεύει περίπου το 0,0156% (ή 0,0312% κατά μάζα) του συνόλου του φυσικά υπάρχοντος υδρογόνου στους ωκεανούς, ενώ το πιο κοινό ισότοπο, το πρώτιο αντιπροσωπεύει μια αφθονία πάνω από 99,98%. Όταν δυο δευτέρια ενωθούν με ένα άτομο οξυγόνου τότε σχηματίζουν ένα μόριο βαρέος ύδατος D2O. Το απλό νερό αποτελείται από ένα άτομο οξυγόνου ενωμένο με δύο κανονικά άτομα υδρογόνου. Επειδή το άτομο του δευτέριου είναι πιο βαρύ από το πρώτιο, το βαρύ νερό (D2O) έχει περίπου 10% μεγαλύτερη πυκνότητα από το H2O – γι’ αυτό εξάλλου ονομάζεται βαρύ. Κατά τα άλλα, οι φυσικές και χημικές ιδιότητες των δύο μορφών νερού είναι σχεδόν ίδιες. Ένα παλιό ανεπίλυτο παζλ αφορά τη γεύση του βαρέος ύδατος. Υπάρχουν ατεκμηρίωτα στοιχεία από τη δεκαετία του 1930 ότι η γεύση του καθαρού βαρέος ύδατος D2O είναι γλυκιά, διαφέροντας έτσι από το άγευστο καθαρό νερό H2O. Ωστόσο, το 1935 οι H. C. Urey (βραβείο Νόμπελ Χημείας 1934) και G. Failla εξέτασαν αυτό το ερώτημα διαπίστωσαν ότι «όταν δοκιμάσαμε κανένας από εμάς δεν μπορούσε να εντοπίσει την παραμικρή διαφορά μεταξύ της γεύσης του απλού αποσταγμένου νερού και της γεύσης του καθαρού βαρέος ύδατος» . Αργότερα πειράματα σε ζώα έδειξαν ότι οι αρουραίοι εμφάνισαν αποστροφή προς το D2O, Τελικά είναι όντως γλυκό το βαρύ νερό; Η απάντηση παραδόξως είναι ναι, αναφέρει διεθνής ερευνητική ομάδα σε άρθρο της με τίτλο «Sweet taste of heavy water» . Όπως προκύπτει από εργαστηριακά πειράματα και δοκιμές γεύσεις σε εθελοντές, το βαρύ ύδωρ ενεργοποιεί έναν υποδοχέα της γλώσσας που ευθύνεται για τη γεύση του γλυκού. «Παρά το γεγονός ότι τα δύο ισότοπα 1H και 2H (D) είναι ονομαστικά πανομοιότυπα από χημική άποψη, δείξαμε οριστικά ότι οι άνθρωποι μπορούν να ξεχωρίσουν με τη γεύση το H20 από το D2O, με το τελευταίο να έχει μια χαρακτηριστική γλυκιά γεύση» λέει ο Πάβελ Γιούνγκβιρθ της Τσεχικής Ακαδημίας Επιστημών, τελευταίος συγγραφέας της δημοσίευσης. Εκτός από δοκιμές γεύσης, οι ερευνητές μελέτησαν επίσης το βαρύ ύδωρ με υπολογιστικές προσομοιώσεις και καλλιέργειες κυττάρων στα οποία είχε εισαχθεί το γονίδιο του υποδοχέα TAS1R2/TAS1R3 που ευθύνεται για την αίσθηση του γλυκού. Τα πειράματα έδειξαν ότι ο υποδοχέας ενεργοποιείται από το βαρύ νερό, όχι όμως και από το απλό νερό. Θεωρητικά, το βαρύ ύδωρ ίσως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως γλυκαντικό χωρίς θερμίδες. Αυτό όμως δεν θα ήταν καλή ιδέα, και όχι μόνο λόγω του υψηλού κόστους: προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι το D2O είναι τοξικό σε μεγάλες δόσεις, έως και θανατηφόρο. Ο λόγος παραμένει ασαφής, φαίνεται όμως ότι συνδέεται με το γεγονός ότι το δευτέριο σχηματίζει ελαφρώς πιο ισχυρούς δεσμούς υδρογόνου από ό,τι το πρώτιο, κάτι που επηρεάζει μια πληθώρα βιολογικών εργασιών. https://physicsgg.me/2021/04/08/%ce%b7-%ce%b3%ce%bb%cf%85%ce%ba%ce%b9%ce%ac-%ce%b3%ce%b5%cf%8d%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b2%ce%b1%cf%81%ce%ad%ce%bf%cf%82-%cf%8d%ce%b4%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82/

Μοναδική ανακάλυψη του Hubble με δύο ζεύγη κβάζαρ. Το διαστημικό τηλεσκόπιο εντόπισε στα βάθη του Σύμπαντος ένα από τα πιο σπάνια κοσμικά φαινόμενα. Με τον όρο κβάζαρ οι επιστήμονες περιγράφουν τους εξαιρετικά λαμπρούς και μακρινούς ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες οι οποίοι εμφανίζονται στον παρατηρητή ως αστέρες και όχι σαν μεγάλης έκτασης κοσμικές δομές. Η ονομασία των κβάζαρ προέρχεται από το quasi-stellar που σημαίνει «παρόμοιος με αστέρα» και η ελληνική απόδοση τους είναι ημιαστέρες. Τροφοδοτούνται από τις κατά βάση υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που βρίσκονται στα κέντρα των γαλαξιών εκπέμποντας πολύ έντονο φως, πιο έντονο από το φως που εκπέμπει ολόκληρος ο γαλαξίας τους. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble εντόπισε και κατέγραψε εικόνες από ένα σύστημα διπλού κβάζαρ που είναι ένα σπάνιο φαινόμενο αφού για κάθε χίλια κβάζαρ στο Σύμπαν αντιστοιχεί ένα ζευγάρι. Τα δύο κβάζαρ ανήκουν σε δύο γαλαξίες που βρίσκονται σε διαδικασία συγχώνευσης και για αυτό πλησίασαν το ένα το άλλο πολύ. σε απόσταση περίπου δέκα δισ. ετών φωτός από εμάς. Οι δύο γαλαξίες βρίσκονται σε απόσταση περίπου δέκα δισ. ετών φωτός από εμάς. Όμως το Hubble στην συνέχεια εντόπισε στην ίδια περιοχή που εξερευνούσε ένα ακόμη ζευγάρι κβάζαρ από μια ακόμη γαλαξιακή συγχώνευση. Αν ο εντοπισμός ενός ζεύγους κβάζαρ είναι σπάνιο φαινόμενο όπως είναι ευνόητο ο ταυτόχρονος εντοπισμός δύο ζευγαριών αποτελεί σημαντικό γεγονός για αυτό και η ανακάλυψη έχει λάβει μεγάλη δημοσιότητα. Η ανακάλυψη προστίθεται στην ατελείωτη λίστα των ανακαλύψεων του Hubble στις τρεις δεκαετίες της λειτουργίας του και όπως αποδεικνύεται μέχρι να βγει… στην σύνταξη (κάτι που αναβάλλεται συνεχώς) θα μας αποκαλύπτει νέες άγνωστες πτυχές και φαινόμενα του Σύμπαντος https://www.naftemporiki.gr/story/1711848/monadiki-anakalupsi-tou-hubble-me-duo-zeugi-kbazar

Το ωραιότερο πέπλο του Κόσμου. Η NASA έδωσε στην δημοσιότητα μια νέα λεπτομερή αλλά και εξαιρετικά εντυπωσιακή φωτογραφία και ένα βίντεο 3-D του νεφελώματος του Πέπλου Σε απόσταση περίπου 1.500 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Κύκνου βρισκόταν ένα άστρο με μάζα 20 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Πριν από 10-20 χιλιάδες έτη το άστρο αυτό εξερράγη. Η έκρηξη (σουπερνόβα) δημιούργησε κύματα κρούσης που αλληλεπιδρώντας με μεσοαστρικά αέρια και σκόνη σχημάτισε ένα υπέροχο νεφέλωμα το οποίο θύμισε σε κάποιους πέπλο για αυτό και έλαβε αυτή την ονομασία. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έχει φωτογραφήσει στο παρελθόν το νεφέλωμα του Πέπλου. Η NASA δημοσίευσε τώρα μια από αυτές τις εικόνες στην οποία εφαρμόστηκαν νέες τεχνικές επεξεργασίας για να αναδείξουν περισσότερες λεπτομέρειες όπως εκπομπές ιονισμένου οξυγόνου (μπλε περιοχές), ιονισμένο υδρογόνο και ιονισμένο άζωτο (κόκκινες περιοχές). Η εικόνα αυτή δεν δείχνει ολόκληρο το νεφέλωμα που έχει έκταση περίπου 2,5 χιλιάδων ετών φωτός αλλά ένα τμήμα του το Caldwell 34, επίσης γνωστό ως το «Witch’s Broom» (η σκούπα της μάγισσας), το οποίο έχει μήκος περίπου δύο έτη φωτός. https://www.naftemporiki.gr/story/1711337/to-oraiotero-peplo-tou-kosmou

Psyche: Ο αστεροειδής των 10 πεντάκις εκατομμυρίων δολαρίων. Η NASA ξεκίνησε τη συναρμολόγηση του σκάφους Psyche («Ψυχή») που θα εξερευνήσει έναν άκρως ασυνήθιστο αστεροειδή με το ίδιο όνομα, ο οποίος πιστεύεται ότι είναι λείψανο ενός χαμένου πια πλανήτη και εκτιμάται ότι περιέχει μέταλλα αξίας 10 εκατομμυρίων τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία δημοσιοποίησε εικόνες και βίντεο από την άφιξη του κεντρικού σασί του σκάφους στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) στην Καλιφόρνια, το οποίο σχεδιάζει και διαχειρίζεται πολλές σημαντικές αποστολές της NASA. Το σασί, ένα μεταλλικό κουτί σε μέγεθος αυτοκινήτου, φέρει ενσωματωμένο τον κινητήρα ιόντων του σκάφους, την κεραία υψηλής απολαβής και τα συστήματα πλοήγησης για το ταξίδι των 1,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η εταιρεία Maxar που κατασκεύασε το σασί για λογαριασμό της NASA ανέπτυξε επίσης τους ηλιακούς συλλέκτες που θα παρέχουν ενέργεια στο σκάφος. Το Psyche προγραμματίζεται να εκτοξευτεί τον Αύγουστο του 2022. Για να κερδίσει ταχύτητα θα πραγματοποιήσει ένα κοντινό πέρασμα από τον Άρη το 2023 και θα φτάσει στον προορισμό του στις αρχές του 2026. Ο αστεροειδής 16 Psyche, με διάμετρο γύρω στα 226 χιλιόμετρα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα αντικείμενα της ζώνης των αστεροειδών, η οποία εκτείνεται ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία. Παρατηρήσεις με επίγεια τηλεσκόπια και διαπλανητικά ραντάρ έχουν αποκαλύψει ότι, σε αντίθεση με τους περισσότερους άλλους αστεροειδείς που αποτελούνται από πετρώματα και πάγους, ο αστεροειδής Ψυχή αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από μέταλλα –σίδηρο, νικέλιο και πιθανώς μικρότερες ποσότητες χρυσού και κοβαλτίου. Ο σίδηρος που περιέχει εκτιμάται ότι θα αρκούσε για να καλύψει κάθε ανάγκη στη Γη για αρκετά εκατομμύρια χρόνια. Η πιθανότερη εξήγηση για την ασυνήθιστη σύσταση του αστεροειδή είναι πως πρόκειται για τον πυρήνα ενός πλανήτη μεσαίου μεγέθους ο οποίος καταστράφηκε σε βίαιες προσκρούσεις στα αρχικά στάδια εξέλιξης του Ηλιακού Συστήματος. Στα σώματα μεγάλου μεγέθους όπως οι πλανήτες, τα βαριά μέταλλα βυθίζονται σταδιακά στο κέντρο, αφήνοντας τα ελαφρύτερα πετρώματα στην επιφάνεια. Στο κέντρο της Γης, για παράδειγμα, κρύβεται ένας πυρήνας από σίδηρο και νικέλιο που έχει περίπου το μέγεθος του Άρη. Ο αστεροειδής Ψυχή περιλαμβάνεται στη λίστα των υποψήφιων κόσμων για μελλοντικές επιχειρήσεις διαστημικών ορυχείων. Η NASA βέβαια δεν σχεδίασε την αποστολή για το οικονομικό όφελος: η μελέτη του σιδερένιου αστεροειδή αναμένεται να προσφέρει στοιχεία για την εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος και τον σχηματισμό των βραχωδών πλανητών όπως η Γη. https://www.in.gr/2021/04/08/b-science/space/psyche-o-asteroeidis-ton-10-pentakis-ekatommyrion-dolarion/

Εκτόξευση οχήματος με επανδρωμένο διαστημικό σκάφος Soyuz MS-18 εγκατεστημένο για την εκτόξευση. Σήμερα το πρωί, ο διαστημικός πύραυλος Soyuz-2.1a (ILV) με το επανδρωμένο όχημα μεταφοράς Soyuz MS-18 (TPK) βγήκε από το συγκρότημα οχημάτων εκτόξευσης και το κτήριο δοκιμών και εγκαταστάθηκε στην εγκατάσταση εκτόξευσης της τοποθεσίας 31 του κοσμοδρόμου Baikonur. Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα της πρώτης ημέρας εκτόξευσης, οι υπολογισμοί εκτόξευσης άρχισαν να εκτελούν τεχνολογικές λειτουργίες για δοκιμές πριν από την πτήση των συστημάτων και συναρμολογήσεων ILV, ελέγχοντας την αλληλεπίδραση του επίγειου και επίγειου εξοπλισμού του πυραύλου και του διαστημικού συγκροτήματος. Η εκτόξευση του πυραύλου μεταφοράς Soyuz-2.1a από το Soyuz MS-18 TPK έχει προγραμματιστεί για τις 9 Απριλίου 2021 στο πλαίσιο του προγράμματος των 65ης και 66ης αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το κύριο πλήρωμα του διαστημικού σκάφους περιλαμβάνει: Διοικητής Oleg Novitsky (Roscosmos), Flight Engineer-1 Peter Dubrov (Roscosmos) και Flight Engineer-2 Mark Vande Hai (NASA). https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_04-06.html SpaceX : Εξάρτημα πυραύλου έπεσε σε χωράφι εβδομάδες μετά την εκτόξευση. Μια δεξαμενή υγρού ήλιου από πύραυλο της SpaceX που εκτοξεύτηκε στις 4 Μαρτίου από τη Φλόριντα έπεσε στη φάρμα ενός ανυποψίαστου αγρότη στην άλλη άκρη των ΗΠΑ τρεις εβδομάδες αργότερα. Στις 25 Μαρτίου, ένας μαύρος κύλινδρος μήκους περίπου 1,5 μέτρου άνοιξε τρύπα δέκα εκατοστών σε χωράφι της κομητεία Γκραντ στα ανατολικά της πολιτείας της Ουάσιγκτον, ανέφερε το Associated Press. Ζημιές ευτυχώς δεν υπήρξαν. O αγρότης, που ζήτησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, επικοινώνησε με την αστυνομία η οποία τελικά παρέδωσε το αντικείμενο στην SpaceX. Η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία στο Σιάτλ ανέφερε αργότερα ότι δέχτηκε πολυάριθμες αναφορές για ένα φλεγόμενο αντικείμενο που εθεάθη τη νύχτα της 25 Μαρτίου. Η δεξαμενή ανήκε στο δεύτερο στάδιο του πυραύλου Falcon 9 που εκτοξεύτηκε στις 4 Μαρτίου για να θέσει σε τροχιά 60 δορυφόρους Starlink της ίδιας της SpaceX. Το επαναχρησιμοποιούμενο κατώτατο στάδιο του πυραύλου επέστρεψε σύμφωνα με το σχέδιο στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ. Το δεύτερο στάδιο κανονικά χρησιμοποιεί έναν προωστήρα για να στραφεί προς τα κάτω και να καταστραφεί φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα. Η αποστολή πέτυχε, προφανώς όμως κάτι πήγε στραβά. Αντί να πέσει στον ωκεανό όπως θα έπρεπε το δεύτερο στάδιο έμεινε σε τροχιά για αρκετές ημέρες πριν πέσει τελικά περνώντας πάνω από το Όρεγκον και την Ουάσιγκτον. Η δεξαμενή υγρού ηλίου, γνωστή ως COPV, χρησιμοποιείται για να αυξάνει την πίεση στις δεξαμενές καυσίμου. Ελάττωμα της δεξαμενής εκτιμάται ότι οδήγησε στην έκρηξη ενός πυραύλου Falcon 9 που ετοιμαζόταν να αναχωρήσει τον Σεπτέμβριο του 2016 μεταφέροντας επικοινωνιακό δορυφόρο της Facebook, ο οποίος επίσης καταστράφηκε. Έκτοτε ο σχεδιασμός του COPV άλλαξε ώστε να γίνει πιο ανθεκτικό. Και πιο ανθεκτικό σημαίνει και μεγαλύτερη πιθανότητα να μην καταστραφεί στην ατμόσφαιρα κατά την επανείσοδό του. https://www.tovima.gr/2021/04/05/science/spacex-eksartima-pyraylou-epese-se-xorafi-evdomades-meta-tin-ektokseysi/

Γενική προετοιμασία του οχήματος εκτόξευσης με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz MS-18 Στο κοσμοδρόμιο Baikonur, η προγραμματισμένη προετοιμασία του επανδρωμένου οχήματος μεταφοράς Soyuz MS-18 (TPK) για την πτήση στο πλαίσιο του προγράμματος της 65ης και 66ης κύριας αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) Σήμερα κατά τη διάρκεια της ημέρας, ειδικοί από την RSC Energia και εξειδικευμένες επιχειρήσεις της Roscosmos πραγματοποίησαν ένα σύνολο τεχνολογικών λειτουργιών για τη γενική συνέλευση του διαστημικού πυραύλου Soyuz-2.1a με το Soyuz MS-18 TPK στο συγκρότημα και το κτήριο δοκιμών στην τοποθεσία 31 του Κοσμονόμιο Baikonur. Ως αποτέλεσμα της επόμενης συνάντησης, η τεχνική διαχείριση και η κρατική επιτροπή εξέδωσαν ένα συμπέρασμα σχετικά με την ετοιμότητα του πυραύλου και του διαστημικού συγκροτήματος για την απομάκρυνση και την εγκατάσταση του αύριο στον τόπο εκτόξευσης. Η εκτόξευση του πυραύλου μεταφοράς Soyuz-2.1a από το Soyuz MS-18 TPK έχει προγραμματιστεί για τις 9 Απριλίου 2021. Το κύριο πλήρωμα του διαστημικού σκάφους περιλαμβάνει: Διοικητής Oleg Novitsky (Roscosmos), Flight Engineer-1 Peter Dubrov (Roscosmos) και Flight Engineer-2 Mark Vande Hai (NASA). Οι πρωταγωνιστές τους είναι οι κοσμοναύτες Roscosmos Anton Shkaplerov, Oleg Artemiev και η αστροναύτης της NASA Anne McClain. Το TPK Soyuz MS-18 πρόκειται να παραδώσει 169 κιλά ωφέλιμων φορτίων στο ISS, συμπεριλαμβανομένης της αποθήκευσης για διαστημικά πειράματα και βιοϊατρική έρευνα, αναλώσιμο εξοπλισμό και ένα βοηθητικό σύνολο τεκμηρίωσης, προϊόντα υγιεινής και σετ φρέσκων τροφίμων, καθώς και μια αναμνηστική φωτογραφία Γιούρι Alekseevich Gagarin και σύμβολα ιωβηλαίου για την 60ή επέτειο της πρώτης επανδρωμένης πτήσης στο διάστημα. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_04-05.html Α.Πανταζίδης: O πρώτος Έλληνας υποψήφιος ιδιώτης αστροναύτης/ Ο Αύγουστος Πανταζίδης έχει όλα τα φώτα για να γίνει ένας από τους πιο επιτυχημένους Έλληνες, καθώς φιλοδοξεί να γίνει ο πρώτος Έλληνας ιδιώτης αστροναύτης. Για να το πετύχει αυτό βέβαια πρέπει να επιλεγεί για το πλήρωμα που θα πάει στην σελήνη το 2023 για λογαριασμό αμερικάνικης εταιρίας. Ήδη βρίσκεται πάντως στη σχετική προεπιλογή. Ο 29χρονος επιλέχθηκε το 2018 ως ένας από τους υποψήφιους για το πλήρωμα των ιδιωτών αστροναυτών. Και αν δεν είναι ακόμα βέβαιο πως θα βρίσκεται πράγματι στο μεγάλο αυτό ταξίδι του 2023, αυτή η προεπιλογή ήταν αρκετή για να συμπεριληφθεί στη σχετική λίστα του Forbes με τους πιο επιτυχημένους Έλληνες κάτω των 30. «Θέλω να δείξω τον δρόμο και σε άλλους Έλληνες και σαν Ελλάδα να έχουμε μια αξιοπρεπή παρουσία στον συγκεκριμένο χώρο τα επόμενα χρόνια», τονίζει ο ίδιος. Η εκπαίδευσή του πάντως περιλαμβάνει μεθόδους σε φυσικά περιβάλλοντα ασύλληπτα απαιτητικά. Από ηφαίστεια μέχρι τα βάθη της θάλασσας. Τα συγκεκριμένα μέρη άλλωστε λειτουργούν ως φυσικοί προσομοιωτές για τις συνθήκες που συναντάει κανείς στο διάστημα. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/976183_apantazidis-o-protos-ellinas-ypopsifios-idiotis-astronaytis

Πώς η πρόσκρουση που εξόντωσε τους δεινόσαυρους γέννησε τον Αμαζόνιο. O αστεροειδής ή κομήτης που έπεσε στην χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού οδήγησε στην εξαφάνιση τα δύο τρίτα των φυτών και των ζώων όλου του πλανήτη. Κι όμως, αυτό το δραματικό συμβάν φαίνεται ότι γέννησε το μεγαλύτερο τροπικό δάσος του κόσμου. Πριν από την πρόσκρουση, τα δάση της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής κυριαρχούνταν από γυμνόσπερμα φυτά, αποκαλύπτει μελέτη που δημοσιεύεται στο Science. Περίπου δέκα εκατομμύρια χρόνια μετά το καταστροφικό συμβάν, τα γυμνόσπερμα είχαν δώσει τη θέση τους σε αγγειόσπερμα και τα δάση της περιοχής είχαν ήδη πάρει τη μορφή της ζούγκλας που γνωρίζουμε σήμερα, αναφέρουν ερευνητές του Ινστιτούτου Τροπικής Έρευνας του ιδρύματος Smithsonian. Γυμνόσπερμα είναι τα φυτά που δεν παράγουν πραγματικά άνθη, σε αντίθεση με τα λεγόμενα αγγειόσπερμα φυτά, τα οποία εμφανίστηκαν περίπου 60 εκατομμύρια χρόνια πριν το τέλος της εποχής των δεινοσαύρων. Οι φτέρες ήταν σημαντικό μέρος της δασικής χλωρίδας πριν από το χτύπημα, έδειξε η μελέτη. Τα μεγαλύτερα δέντρα ήταν κωνοφόρα, μεταξύ άλλων συγγενείς της αροκάριας, τα οποία όμως είχαν μικρή πυκνότητα και άφηναν μεγάλα ξέφωτα ανάμεσά τους. «Η ομάδα μας εξέτασε πάνω από 50.000 απολιθώματα γυρεόκοκκων και πάνω από 6.000 απολιθώματα φύλλων πριν και μετά την πρόσκρουση» λέει η δρ Μόνικα Καλβάλο, επικεφαλής της μελέτης. H ανάλυση έδειξε ότι η πρόσκρουση στο Τσιξουλούμπ του σημερινού Μεξικού εξαφάνισε το 45% των διαφορετικών ειδών της χλωρίδας στην περιοχή που σήμερα ονομάζουμε Βενεζουέλα. Χρειάστηκαν περίπου 10 εκατομμύρια χρόνια για να ανακάμψει η φυτική βιοποικιλότητα της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, λένε οι ερευνητές. Τη θέση των κωνωφόρων είχαν πάρει πυκνόφυτα αγγειόσπερμα δέντρα που άφηναν ελάχιστο φως να φτάσει στο επίπεδο του εδάφους, όπως εξάλλου συμβαίνει και σήμερα στα τροπικά υγρά δάση. Τα φυτά της οικογένειας του φασολιού, τα κυαμοειδή, ήταν ανύπαρκτα πριν από την πρόσκρουση, όμως μερικά εκατομμύρια χρόνια αργότερα είχαν γίνει η κυρίαρχη οικογένεια της περιοχής, όπως ισχύει σήμερα στα περισσότερα σύγχρονα υγρά τροπικά δάση. Τα κυαμοειδή άλλαξαν ριζικά το δάσος και τον κύκλο του αζώτου, καθώς στις ρίζες τους φιλοξενούς βακτήρια που απορροφούν άζωτο από τον αέρα και τον μετατρέπουν σε ενώσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθεί από τα φυτά. Δεδομένου ότι όλα τα φυτά διαπνέουν, δηλαδή απελεθερώνουν υδρατμούς, η νέα, πυκνή βλάστηση της περιοχής αύξησε και την υγρασία του αέρα. Σήμερα, το δάσος του Αμαζονίου παράγει αρκετό υδρατμό για να προκαλεί βροχές και να κάνει το κλίμα πολύ πιο υγρό από ό,τι θα ήταν αν δεν υπήρχε πυκνή βλάστηση. Η δραστική αλλαγή της σύστασης του δάσους έφερε βέβαια μεγάλες αλλαγές και για τα ζώα, όπως μαρτυρούν οι μικροσκοπικές δαγκωματιές που παρατήρησαν οι ερευνητές στα απολιθώματα φύλλων. «Πριν από την πρόσκρουση, διαφορετικά είδη φυτών έφεραν και διαφορετικά είδη βλαβών», καθώς κάθε έντομο ή άλλο ασπόνδυλο ειδικευόταν στην κατανάλωση συγκεκριμένων ειδών, εξηγεί η Καλβάλο. «Μετά την πρόσκρουση, βρήκαμε τα ίδια είδη βλαβών σε όλα τα φυτά», κάτι που σημαίνει ότι τα φυτοφάγα ζώα είχαν διευρύνει το διαιτολόγιό τους. Το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει από τη μελέτη είναι ο μηχανισμός μέσω του οποίου η πρόσκρουση του Τσιξουλούμπ άλλαξε τόσο δραματικά το οικοσύστημα. Οι ερευνητές προτείνουν τρεις θεωρίες που δείχνουν εξίσου πιθανές: Μια πρώτη ιδέα είναι ότι οι ογκώδεις φυτοφάγοι δεινόσαυροι πατούσαν και βοσκούσαν τα φυτά και εμπόδιζαν έτσι την ανάπτυξη δασών, όπως κάνουν και σήμερα οι ελέφαντες της αφρικανικής σαβάνας. Μια δεύτερη εξήγηση είναι ότι τα σύννεφα σκόνης που εκτινάχθηκαν στο αέρα κατά την πρόσκρουση εμπλούτισαν το έδαφος των τροπικών σε θρεπτικά συστατικά, ενθαρρύνοντας έτσι την εξάπλωση των ταχέως αναπτυσσόμενων αγγειόσπερμων φυτών. Και μια τρίτη θεωρία θέλει την επιλεκτική εξαφάνιση των κωνοφόρων να άφησε ελεύθερο το πεδίο για την κυριαρχία των ανθοφόρων φυτών. Οι ερευνητές τονίζουν ότι οι τρεις θεωρίες δεν είναι αλληλοαποκλειόμενες και δεν αποκλείεται να έδρασαν από κοινού. Όποια κι αν είναι η εξήγηση, το συμπέρασμα είναι ένα: χωρίς το καταστροφικό συμβάν που εξόντωσε τους δεινόσαυρος, ο Αμαζόνιος όπως τον γνωρίζουμε πιθανότατα δεν θα υπήρχε. Στην φωτογραφία κωνοφόρα όπως οι αροκάριες κυριαρχούσαν στο τοπίο πριν από την καταστροφή https://www.in.gr/2021/04/05/b-science/episthmes/pos-proskrousi-pou-eksontose-tous-deinosayrous-gennise-ton-amazonio/

Λύθηκε το μυστήριο για τις μαύρες αράχνες του Άρη. Βρετανοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι βρήκαν την απάντηση για την παρουσία των εντυπωσιακών σκουρόχρωμων γεωλογικών σχηματισμών στον Νότιο Πόλο του Άρη. Τα τελευταία 15 χρόνια η ανθρωπότητα κατάφερε να στείλει στον Άρη έναν στόλο από δορυφόρους που τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Οι δορυφόροι χαρτογραφούν τον Άρη και πραγματοποιούν σειρά μελετών που αποκαλύπτουν τα χαρακτηριστικά και τις γεωατμοσφαιρικές του συνθήκες. Μια από τις πρώτες κιόλας ανακαλύψεις των δορυφόρων που προκάλεσαν εντύπωση ήταν μια σειρά από σκουρόχρωμοι γεωλογικοί σχηματισμοί στον Νότιο Πόλο του Άρη. Οι επιστήμονες ονόμασαν αυτές τις γεωλογικές δομές «αραχνομορφές» αλλά τελικά έγιναν γνωστές ως «οι αράχνες του Άρη». Όλα αυτά τα χρόνια η επιστημονική κοινότητα προσπαθεί να εξηγήσει την ύπαρξη των… αραχνών διατυπώνοντας διάφορες θεωρίες και ιδέες χωρίς ωστόσο κάποια από αυτές να έχει προχωρήσει στο επόμενο στάδιο της απόδειξης και επιβεβαίωσης τους. Έχει διαπιστωθεί ότι η ατμόσφαιρα του Άρη αποτελείται κατά 95% από διοξείδιο του άνθρακα και τόσο το χιόνι όσο και ο παγετός στους πόλους του πλανήτη αποτελούνται από διοξείδιο του άνθρακα. Μια από τις θεωρίες που έχουν διατυπωθεί αναφέρει ότι την περίοδο της άνοιξης το ηλιακό φως διαπερνά το ημιδιαφανές στρώμα χιονιού και θερμαίνει το έδαφος κάτω από αυτό. Η θερμότητα προκαλεί την εξάχνιση του πάγου που υπάρχει στο υπέδαφος. Τα αέρια που δημιουργούνται πιέζουν το έδαφος προκαλώντας ρωγμές στο έδαφος μέσα από τις οποίες δραπετεύουν «σμιλεύοντας» την επιφάνεια με τρόπο τέτοιο ώστε να δημιουργούνται τελικά οι εντυπωσιακοί σχηματισμοί. Στα εργαστήρια του Open University στην Βρετανία έχει κατασκευαστεί μια συσκευή που ονομάζεται Θάλαμος Προσομοίωσης του Άρη. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Scientific Reports» ερευνητές του πανεπιστημίου αναφέρουν ότι πραγματοποίησαν πειράματα με την συσκευή αυτή τα οποία επιβεβαιώνουν την θεωρία της εξάχνισης. Αν η μελέτη αποδειχθεί αξιόπιστη οι επιστήμονες θα έχουν προσθέσει ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ των συνθηκών και των φαινομένων που υπάρχουν στον Κόκκινο Πλανήτη. Κάθε νέα γνώση για τον Άρη εκτός των άλλων βοηθά στην καλύτερη οργάνωση των επανδρωμένων αποστολών που σχεδιάζονται να γίνουν εκεί αλλά και γενικότερα την προσπάθεια του ανθρώπου να ζήσει εκεί. https://www.naftemporiki.gr/story/1710933/luthike-to-mustirio-gia-tis-maures-araxnes-tou-ari

Τι θα ψάξει το σούπερ διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb; Ανακοινώθηκε ο πρώτος κύκλος ερευνών του νέου πανίσχυρου διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb που αν όλα πάνε καλά θα εκτοξευτεί τον προσεχή Οκτώβριο. Το 1996 έξι χρόνια μετά την εκτόξευση του Hubble ο Διαστημικός Οργανισμός Διαστήματος, η NASA και ο Καναδικός Οργανισμός Διαστήματος ανακοίνωσαν ότι θα συνεργαστούν για την κατασκευή του διαδόχου του του πατριάρχη των διαστημικών τηλεσκοπίων. Αν και στην πορεία κατασκευάστηκαν και εκτοξεύτηκαν διαφόρων ειδών διαστημικά τηλεσκόπια και παρατηρητήρια το James Webb Space Telescope είχε σχεδιαστεί με στόχο να φέρει επανάσταση στην αστρονομία και την κοσμολογία παρόμοια ή και ακόμη μεγαλύτερη από αυτή που έφερε το Hubble για αυτό και αναφέρεται πάντοτε ως ο διάδοχος του. Ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Τζέιμς Ε. Γουέμπ, ο οποίος διετέλεσε δεύτερος διευθυντής στην ιστορία της NASA και είχε κεντρικό ρόλο στο ιστορικό πρόγραμμα Apollo στο πλαίσιο του οποίου πραγματοποιήθηκε η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στην Σελήνη. Για διαφόρους λόγους η κατασκευή αλλά και η εκτόξευση του JWST βγήκε πολλές φορές εκτός προγράμματος. Όπως φαίνεται το τηλεσκόπιο είναι πλέον έτοιμο και η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για τις 31 Οκτωβρίου του 2021. Οι προσδοκίες είναι τεράστιες αφού οι δυνατότητες του τηλεσκοπίου είναι τέτοιες που οι επιστήμονες πιστεύουν ότι θα μπορέσει να κάνει παρατηρήσεις και ανακαλύψεις που μέχρι τώρα οι επιστήμονες απλά ονειρεύονταν ότι θα μπορέσουν να κάνουν κάποτε. Η NASA ανακοίνωσε την πρώτη φάση των ερευνών που θα πραγματοποιήσει το JWST την οποία ονόμασε «Κύκλο 1». Κατατέθηκαν χίλιες ερευνητικές προτάσεις στους υπευθύνους της αποστολής για αυτόν τον πρώτο κύκλο λειτουργίας του τηλεσκοπίου που θα έχει διάρκεια ενός έτους. Τελικά επιλέχθηκαν 286 έρευνες που θα διεξαχθούν με την χρήση του JWST. Εκείνες που ξεχωρίζουν είναι οι έρευνες που θα γίνουν για την ανακάλυψη νέων στοιχείων για την διαδικασία γέννησης των άστρων, παρατηρήσεις που θα αποκαλύψουν την σύνθεση πλανητών και τις κλιματικές συνθήκες που επικρατούν σε αυτούς, παρατηρήσεις σε κομήτες και άλλα σώματα του ηλιακού μας συστήματος. Οι δυνατότητες του είναι τόσο μεγάλες ώστε να μπορούν με αυτό να γίνουν μελέτες για τον σχηματισμό και εξέλιξη του Σύμπαντος. Το τηλεσκόπιο μπορεί σύμφωνα με τους δημιουργούς του να δει τι υπήρχε στο Σύμπαν μόλις 100 εκατ. έτη μετά την γέννηση του. https://www.naftemporiki.gr/story/1710514/ti-tha-psaksei-to-souper-diastimiko-tileskopio-James-webb