Δροσος Γεωργιος

Έλληνας ερευνητής ανέπτυξε αλγόριθμο πρόβλεψης ακραίων φυσικών γεγονότων. Έναν νέο αλγόριθμο υπολογιστή, που βοηθά στην πρόβλεψη των ακραίων γεγονότων κάθε είδους στη στεριά, στη θάλασσα και στον αέρα, ανέπτυξε έλληνας ερευνητής του Πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ. Πολλά ακραία συμβάντα φαίνεται να συμβαίνουν χωρίς καμία προειδοποίηση, είτε πρόκειται για ένα κύμα-τέρας που από το πουθενά εμφανίζεται στον ωκεανό για να καταπιεί ένα πλοίο, είτε για την απρόσμενη εξαφάνιση ενός είδους ζώου στη φύση, είτε για την ξαφνική δυσλειτουργία μιας μηχανής αεροπλάνου. Συχνά είναι αδύνατον να προβλεφθεί πότε ένα τέτοιο ξέσπασμα «αστάθειας» θα κάνει την εμφάνισή του, ιδίως στα πολύπλοκα συστήματα με πολλά αλληλεξαρτώμενα μέρη. Όμως, ο Θεμιστοκλής Σαψής, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μηχανολόγων και Ναυπηγών Μηχανικών του ΜΙΤ, μαζί με τον συνεργάτη του μεταδιδακτορικό ερευνητή Μοχαμάντ Φαραζμάντ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science Advances", επινόησαν ένα τρόπο να εντοπίζουν εκ των προτέρων σημάδια-κλειδιά που προηγούνται ενός ακραίου γεγονότος. Η τεχνική μπορεί να εφαρμοσθεί σε μια ευρεία γκάμα πολύπλοκων συστημάτων, τα οποία φαίνεται πως «εκπέμπουν» τα δικά τους προειδοποιητικά μηνύματα, αρκεί να μπορεί κάποιος να τα «ακούσει». Δεν είναι τυχαίο ότι η μελέτη του έλληνα μηχανικού ενδιαφέρει τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ, γι' αυτό χρηματοδοτείται από τα Γραφεία Ερευνών και των τριών Όπλων (Ναυτικού, Αεροπορίας και Στρατού). «Σήμερα δεν υπάρχει καμία μέθοδος που να εξηγεί πότε θα συμβούν αυτά τα ακραία συμβάντα. Εφαρμόσαμε τη νέα μέθοδό μας σε χαοτικές ροές ρευστών, που είναι το «άγιο δισκοπότηρο» των ακραίων γεγονότων. Αν μπορούμε να προβλέψουμε αυτές, τότε ελπίζουμε ότι θα είμαστε σε θέση να εφαρμόσουμε κάποιες στρατηγικές ελέγχου για να αποφύγουμε αυτά τα ακραία συμβάντα» δήλωσε ο Σαψής. Έως τώρα, οι προσπάθειες πρόβλεψης ακραίων γεγονότων βασίζονται στην επίλυση δυναμικών εξισώσεων με απίστευτα πολύπλοκους μαθηματικούς τύπους, προκειμένου να προβλεφθεί η εξέλιξη ενός πολύπλοκου δυναμικού συστήματος σε βάθος χρόνου. Όμως, σύμφωνα με τον δρα Σαψή, η φυσική αρκετών πολύπλοκων συστημάτων δεν έχει ακόμη κατανοηθεί επαρκώς και η μοντελοποίησή τους εμπεριέχει σοβαρά λάθη, συνεπώς οι αντίστοιχες μαθηματικές εξισώσεις δεν είναι ρεαλιστικές. Αλλά, όπως λέει, ακόμη και στα συστήματα εκείνα όπου η φυσική τους κατανοείται επαρκώς, υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός αρχικών συνθηκών με τις οποίες μπορεί κανείς να τροφοδοτήσει τις σχετικές δυναμικές εξισώσεις, με συνέπεια να προκύπτει ένας εξίσου τεράστιος αριθμός πιθανών αποτελεσμάτων, πράγμα που καθιστά σχεδόν αδύνατη την πραγματική πρόβλεψη ενός ακραίου συμβάντος. Όπως επισημαίνει ο έλληνας μηχανικός, «αν απλώς πάρουμε στα τυφλά τις εξισώσεις και αρχίσουμε να αναζητούμε αρχικές συνθήκες που θα εξελιχθούν σε ακραίες καταστάσεις, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα ότι θα καταλήξουμε σε αρχικές καταστάσεις που είναι υπερβολικά εξωτικές, με άλλα λόγια ποτέ δεν πρόκειται να συμβούν στην πράξη. Συνεπώς οι εξισώσεις περιέχουν περισσότερα δεδομένα από ό,τι πράγματι χρειαζόμαστε». Αλλά αν, εναλλακτικά, αφήσει κανείς στην άκρη τις εξισώσεις και προσπαθήσει να ψάξει μόνο στα δεδομένα του πραγματικού κόσμου για χαρακτηριστικά μοτίβα που θα προειδοποιούν για ένα επερχόμενο ακραίο γεγονός, όπως επισημαίνει, θα χρειαζόταν ένας τεράστιος όγκος δεδομένων σε πολύ μεγάλο βάθος χρόνου, ώστε να μπορέσει να εντοπίσει έγκαιρα κάποιο τέτοιο προειδοποιητικό σημάδι με κάποια βεβαιότητα. Ο Σαψής δημιούργησε έναν αλγόριθμο υπολογιστή, που συνδυάζει τόσο τις εξισώσεις όσο και τα πραγματικά διαθέσιμα δεδομένα. Ο συνδυασμός αυτός βοηθά καλύτερα στην πρόβλεψη των ακραίων συμβάντων στον πραγματικό κόσμο. Η δοκιμή του αλγόριθμου σε ένα μοντέλο προσομοίωσης της δυναμικής των χαοτικών ρευστών έδειξε ότι έχει την ικανότητα να προβλέπει ένα μελλοντικό ακραίο συμβάν στο 75% έως 99% των περιπτώσεων, ανάλογα με την πολυπλοκότητα του ρευστού. Τα χαοτικά ρευστά υπάρχουν σε πολλές μορφές γύρω μας, από τον καπνό του τσιγάρου και τη ροή του αέρα γύρω από μια μηχανή αεροπλάνου έως την κυκλοφορία του αέρα στην ατμόσφαιρα, τα ρεύματα του νερού στους ωκεανούς ή την κυκλοφορία του αίματος στο σώμα. Ο Θ. Σαψής αποφοίτησε από τη Σχολή Ναυπηγών Μηχανικών του ΕΜΠ το 2005 και πήρε το διδακτορικό του από το Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του ΜΙΤ το 2011, όπου διεξήγαγε και μεταδιδακτορική έρευνα. Από το 2016 είναι αναπληρωτής καθηγητής στο ίδιο Τμήμα του ΜΙΤ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500163793

Εκτοξευτηκε το «Soyuz-2.1β»με ανώτερο στάδιο μπλοκ «Fregat»με το ρωσικό διαστημικό σκάφος πλοήγησης «Glonass-M». Στις 22 Σεπ 2017 στις 3:03 MSK από το κοσμοδρόμιο του Πλεσέτσκ στην περιοχή Αρχάγγελσκ πραγματοποίηθηκε επιτυχημένη εκτόξευση του πυραύλου (RKN) μεσαίας τάξης «Soyuz-2.1β» με το ρωσικό διαστημικό σκάφος πλοήγησης «Glonass-M». Τρία λεπτά μετά την έναρξη της εκτόξευσης του οχήματος (LV) «Σογιούζ-2.1β» περασε στον αυτόματο έλεγχο του διαστημικου κέντρου δοκιμών Titov. Τα συστήματα του διαστημοπλοίου GLONASS-M λειτουργούν κανονικά. Αυτή είναι η τρίτη εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2 από το διαστημικό κέντρο Plesetsk το 2017. Οι δοκιμές πτήσης του διαστημικού πυραύλου Soyuz-2 ξεκίνησαν στο διαστημικό κέντρο Plesetsk στις 8 Νοεμβρίου, Κατά τα τελευταία δεκατρία έτη, από το βόρειο κοσμοδρόμιο διεξήχθησαν 31 εκτοξεύσεις του φορέα «Soyuz-2» με φάσεις εκσυγχρονισμού 1α, 1β και 1γ. Επιπλέον, πραγματοποιήθηκαν 20 εκτοξεύσεις του πυραύλου Soyuz-2 από το κοσμοδρόμιο Baikonur. Το διαστημικό σκάφος που έχει τεθεί σε τροχιά θα ενταχθεί στην τροχιακή ομαδοποίηση του ρωσικού παγκόσμιου δορυφορικού συστήματος πλοήγησης GLONASS. Επί του παρόντος, ως μέρος του αστερισμού «GLONASS» 25 διαστημόπλοια, από την οποία η νέα γενιά του διαστημικού σκάφους «Glonass-K» υποβάλλεται σε δοκιμές πτήσης, και ένα διαστημικό σκάφος «Glonass-M» είναι για μελέτη του κεντρικού σχεδιαστή του συστήματος. Σχεδιαστής και κατασκευαστής του πυραύλου «Σογιούζ-2.1β» ανώτερο στάδιο «Fregat» διαστημικά οχήματα «Glonass-M» είναι οι επιχειρήσεις της Roskosmos RCC «Progress», NPO Lavochkin και «Δορυφορικά Συστήματα Πληροφοριών» Reshetnev. https://www.roscosmos.ru/24115/

Και άλλα ίχνη νερού στον Αρη. Νέες ενδείξεις ότι ο Αρης είχε κάποτε άφθονο νερό παρουσιάζει μια ομάδα ερευνητών η οποία εντόπισε στην επιφάνειά του τα ίχνη ενός μεγάλου ποταμού ηλικίας 3,5 εκατομμυρίων ετών. Τα ιζήματα, τα οποία είναι ορατά στις δορυφορικές απεικονίσεις, θεωρούνται τα πιο θεαματικά και καλοσχηματισμένα «σημάδια» για την παρουσία υγρού νερού στον Κόκκινο Πλανήτη. Τα… πάνω-κάτω Αναλύοντας εικόνες υψηλής ανάλυσης και τοπογραφικά δεδομένα που έχουν συλλεχθεί από δορυφόρους οι ερευνητές από τη Σχολή Γεωεπιστημών Τζάκσον στις Ηνωμένες Πολιτείες εντόπισαν ποτάμια ιζήματα και εναποθέσεις σε πολύ πυκνούς σχηματισμούς σε μια περιοχή του Αρη γνωστή ως Aeolis Dorsa. Όπως περιγράφουν στη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύτηκε στην περιοδική έκδοση της Αμερικανικής Γεωλογικής Εταιρείας «GSA Bulletin». οι εναποθέσεις είναι ορατές στις δορυφορικές εικόνες επειδή έχουν υποστεί «τοπογραφική αντιστροφή» – τα ιζήματα που κάποτε βρίσκονταν στα χαμηλά στρώματα των καναλιών του ποταμού τώρα έχουν έρθει προς τα επάνω και είναι ορατά στην επιφάνεια του πλανήτη. Μεγάλο υδάτινο σώμα. Οι αναλύσεις και οι μετρήσεις που έκαναν οι επιστήμονες έδειξαν ότι τα ποτάμια ιζήματα βρίσκονταν κάποτε εναποτεθειμένα σε εγκιβωτισμένες κοιλάδες. Στη Γη οι περισσότερες εγκιβωτισμένες κοιλάδες έχουν σχηματιστεί από την άνοδο και την πτώση της στάθμης της θάλασσας κατά τις εναλλαγές από τις παγετώδεις στις μεσοπαγετώδεις περιόδους. Σύμφωνα με τον Μπέντζαμιν Καρντένας και τους συνεργάτες του, οι παλαιοκοιλάδες που φαίνονται στην Aoilis Dorsa του Αρη έχουν σχηματιστεί από την άνοδο και την πτώση της στάθμης ενός μεγάλου υδάτινου σώματος που υπήρχε εκεί πριν από περισσότερα από 3,5 εκατομμύρια χρόνια. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=902461

Η ισχυρή κοσμι Για πρώτη φορά οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι οι υψηλής ενέργειας κοσμικές ακτίνες που «βομβαρδίζουν» τη Γη, προέρχονται από μακρινές πηγές εκτός του γαλαξία μας. H ανακάλυψη Μια μεγάλη ομάδα άνω των 400 επιστημόνων από 18 χώρες, που ανέλυσαν τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου Πιέρ Οζέρ και έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Science», κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα περισσότερα σωματίδια της κοσμικής ακτινοβολίας δεν προέρχονται από το δικό μας γαλαξία, αλλά από εξωγαλαξιακές πηγές. Οι κοσμικές ακτίνες, οι οποίες είναι πυρήνες διαφόρων χημικών στοιχείων (κυρίως υδρογόνου) που έχουν επιταχυνθεί σχεδόν στην ταχύτητα του φωτός, έχουν γίνει αντιληπτές εδώ και πάνω από 50 χρόνια, αλλά οι ακριβείς πηγές τους παραμένουν ένα μυστήριο. Το Παρατηρητήριο Pierre Auger στη Δυτική Αργεντινή δημιουργήθηκε το 2001 ειδικά για να μελετήσει τις κοσμικές ακτίνες και είναι το μεγαλύτερο του είδους του στον κόσμο. Συλλέγει στοιχεία από 1.600 ανιχνευτές κοσμικών σωματιδίων, που είναι εξαπλωμένοι σε μια έκταση περίπου 3.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Τα νέα ευρήματα, που βασίζονται στην ανάλυση στοιχείων 12 ετών από το εν λόγω Παρατηρητήριο (συνολικά άνω των 30.000 κοσμικών σωματιδίων), αποκαλύπτουν μια «ανισοτροπία», δηλαδή μια ασυμμετρία στην κατανομή των διευθύνσεων από όπου φαίνεται να προέρχονται τα κοσμικά σωματίδια, καθώς πλησιάζουν στη Γη. Από πού έρχονται Τα σωματίδια προέρχονται από μια ευρεία περιοχή του ουρανού και όχι από το κέντρο του γαλαξία μας, όπως αρχικά είχε υποτεθεί. Τα φορτισμένα σωματίδια της κοσμικής ακτινοβολίας με την υψηλότερη ενέργεια είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν, επειδή υπολογίζεται ότι στη Γη φθάνουν κατά μέσο όρο με ρυθμό ένα μόνο σωματίδιο ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο ετησίως (είναι σαν μία κοσμική ακτίνα να πέφτει σε μια έκταση όσο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου κάθε έναν αιώνα). Όταν ένα τέτοιο σπάνιο σωματίδιο προσκρούει στη γήινη ατμόσφαιρα και αλληεπιδρά μαζί της, μπορεί να «μαρτυρήσει» την παρουσία του, επειδή δημιουργεί μια «βροχή» ηλεκτρονίων, φωτονίων και άλλων υποατομικών σωματιδίων. Στο Παρατηρητήριο Pierre Auger -το οποίο θα αναβαθμισθεί το 2018- η ανίχνευση των κοσμικών σωματιδίων γίνεται από την λεγόμενη ακτινοβολία Τσερένκοφ, που εκπέμπεται όταν η κοσμική ακτινοβολία διαπεράσει δεξαμενές νερού. Ο Ήλιος εκπέμπει, επίσης, κοσμική ακτινοβολία αλλά χαμηλής ενέργειας. Τα εξωγαλαξιακής προέλευσης κοσμικά σωματίδια εκτιμάται ότι προέρχονται από βίαια αστροφυσικά φαινόμενα όπως οι μαύρες τρύπες. http://physicsgg.me/2017/09/22/%ce%b7-%ce%b9%cf%83%cf%87%cf%85%cf%81%ce%ae-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%b2%ce%bf%ce%bb%ce%af%ce%b1-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%b5%ce%be%cf%89/

Ανακαλύφθηκε το πρώτο ζεύγος αστεροειδών που μοιάζει με κομήτη. Στη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ 'Αρη και Δία οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα παράξενο ζεύγος διαστημικών βράχων που συμπεριφέρονται όπως ένας κομήτης. Οι δύο αστεροειδείς είχαν ανακαλυφθεί το 2006 και αρχικά είχαν θεωρηθεί ένα ενιαίο σώμα με την ονομασία 288Ρ. Όμως, τώρα έγινε αντιληπτό ότι πρόκειται για δύο ξεχωριστά σώματα, που βρίσκονται σε άκρως ελλειπτική τροχιά το ένα γύρω από το άλλο, σε απόσταση περίπου 100 χιλιομέτρων. Κάθε αστεροειδής έχει μήκος περίπου ενός χιλιομέτρου. Το ζεύγος μοιάζει με κομήτη, επειδή εκρέει μεγάλες ποσότητες υδρατμών στο διάστημα, αφήνοντας έτσι μια ουρά πίσω του. Κατά καιρούς είχαν βρεθεί είτε ζεύγη αστεροειδών είτε μεμονωμένοι αστεροειδείς που μοιάζουν με κομήτες, αλλά ποτέ ως τώρα δεν είχαν παρατηρηθεί κάποιοι αστεροειδείς που να συνδυάζουν και τα δύο αυτά γνωρίσματα, δηλαδή ζεύγος με χαρακτηριστικά κομήτη. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Τζέσικα Αγκαρβάλ του Ινστιτούτου Ερευνών Ηλιακής Δυναμικής Μαξ Πλανκ της Γερμανίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", χρησιμοποίησαν τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Χαμπλ (Hubble) για τις παρατηρήσεις τους. Το 1996 οι αστρονόμοι είχαν κάνει την πρώτη ανακάλυψη ενός αστεροειδούς που «φτύνει» υδρατμούς στο διάστημα. Έκτοτε οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι αρκετά σώματα στη ζώνη των αστεροειδών διαθέτουν μικρότερες ή μεγαλύτερες ποσότητες παγωμένου νερού, που μερικές φορές μετατρέπεται σε υδρατμούς. Η καλύτερη μελέτη των αστεροειδών, οι οποίοι αποτελούν και δυνητική απειλή για τη Γη, αποτελεί βασικό στόχο των επιστημόνων. Η ευρισκόμενη σε εξέλιξη αποστολή Osiris-Rex της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) αποσκοπεί στη λήψη δειγμάτων από έναν αστεροειδή και στην επιστροφή τους στη Γη, για να μελετηθούν. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500163184

500 νέες Ευρωπαϊκές εταιρείες για το διάστημα. Χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και ενισχυμένες τοπικές οικονομίες είναι τα άμεσα αποτελέσματα από την επένδυση της ESA σε νέες επιχειρήσεις μέσω των επιχειρηματικών θερμοκοιτίδων της, οι οποίες έχουν πλέον προάγει πάνω από 500 νεοσύστατες επιχειρήσεις που προσαρμόζουν διαστημική τεχνολογία και δορυφορικές υπηρεσίες για χρήση στη Γη. Από την υγειονομική περίθαλψη έως τη βιομηχανική παραγωγή, τον αθλητισμό και τη γεωργία, η προσπάθεια είναι ένας σημαντικός μοχλός για την επιχειρηματικότητα και τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων, καθώς και η θέση της Ευρώπης ως πρωτοπόρα στην καινοτομία. Ένα προσωπικό «ιπτάμενο αυτοκίνητο» με τη μορφή ενός ηλεκτρικού αεριωθούμενου που θα απογειώνεται και θα προσγειώνεται κάθετα από τις αυλές μας αναπτύσσεται από επιχειρηματίες στην Βαυαρική θερμοκοιτίδα, ολοκληρώνοντας τη δοκιμαστική πτήση του τον Απρίλιο. Μια Πορτογαλική νεοφυής επιχείρηση έχει αναπτύξει μια υπηρεσία παράδοσης «τελευταίου μιλίου» με drone, επισημαίνοντας την ευελιξία της μέσω της παροχής ένα ζεστού γεύματος σε έναν απομονωμένο ηλικιωμένο κάτοικο, καθώς και μεταφέροντας δέματα κατά τη διάρκεια της έντονης κυκλοφοριακής συμφόρησης στη Λισαβόνα. “Δημιουργήσαμε Επιχειρηματικές Θερμοκοιτίδες για να βοηθήσουμε τους νέους επιχειρηματίες και τις νεοσύστατες επιχειρήσεις να δημιουργήσουν καινοτόμες υπηρεσίες χρησιμοποιώντας δορυφορικές υπηρεσίες και διαστημική τεχνολογία”, σημειώνει ο Jan Woerner, Γενικός Διευθυντής της ESA. “Τα κέντρα αυτά έχουν πλέον βοηθήσει να δημιουργηθούν πάνω από 500 νέες εταιρείες στην Ευρώπη, δημιουργώντας πολλές θέσεις υψηλής τεχνολογίας και ανταγωνιστικά προϊόντα που έχουν ενισχύσει τις περιφερειακές οικονομίες”. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι γυναίκες μπορούν πλέον να λάβουν τα αποτελέσματα της εξέτασης του καρκίνου του μαστού τους σε μόλις 24 ώρες, αντί για τις τυπικές δύο εβδομάδες, χάρη σε μια νέα προσέγγιση από μια νεοφυή εταιρεία που εδράζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μια Γερμανική εταιρεία έχει αναπτύξει μια θεραπεία για την καταπολέμηση της βακτηριακής λοίμωξης σε πληγές, εφαρμόζοντας «ψυχρό πλάσμα» που προέρχεται από πειράματα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μια Γαλλική νεοφυής εταιρεία προσφέρει βελτιωμένη άμεση επικοινωνία με το έδαφος για πιλότους αεροσκαφών και ασύρματο δίκτυο για φορητούς υπολογιστές επιβατών, tablet και smartphones. “Το εγχείρημα δημιουργίας των θερμοκοιτίδων ξεκίνησε το 2003 στα πλαίσια του Προγράμματος Μεταφοράς Τεχνολογίας, με σκοπό να διευκολύνουμε την καινοτόμο επιχειρηματικότητα και να δημιουργήσουμε νέες Ευρωπαϊκές εταιρείες μετατρέποντας τις επενδύσεις μας σε διαστημικά προγράμματα”, λέει ο Franco Ongaro, Διευθυντής Τεχνολογίας, Μηχανικής και Ποιότητας της ESA. “Οι επιχειρηματίες, οι νεοσύστατες επιχειρήσεις και οι μικρές εταιρείες έρχονται με τις δικές τους μεγάλες ιδέες. Στα κέντρα θερμοκοιτίδων συνεργαζόμαστε μαζί τους για να βρούμε τρόπους να μετατρέψουμε τις δημιουργικές τους ιδέες σε επιτυχημένες εταιρείες”. Το δίκτυο θερμοκοιτίδων της ESA στηρίζει 140 νέες επιχειρήσεις κάθε χρόνο στα 16 της κέντρα σε 13 χώρες, ενώ άλλες δύο θα ανοίξουν αργότερα φέτος στην Εσθονία και τη Φινλανδία. Πολλές άλλες ακόμα βρίσκονται υπό προετοιμασία. “Οι διαστημικές τεχνολογίες και τα τεχνολογικά παρακλάδια τους δημιουργούν νέες επιχειρήσεις με θέσεις υψηλής τεχνολογίας, ενισχύοντας την ευρωπαϊκή οικονομία και την ανταγωνιστικότητά μας σε παγκόσμιο επίπεδο”, τονίζει ο Jan Woerner. “Εκτός αυτού, αυτές οι νέες τεχνολογίες μας βοηθούν να προστατεύσουμε τη Γη και να αναπτύξουμε ένα βιώσιμο μέλλον για την επόμενη γενιά”. Περισσότερες πληροφορίες στο δελτίο τύπου της ESA εδώ. http://www.esa.int/For_Media/Press_Releases/The_ESA_500_fostering_start-up_companies_to_use_space_technology_on_Earth Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε το Πρόγραμμα Μεταφοράς Τεχνολογίας της ESA http://www.esa.int/Our_Activities/Space_Engineering_Technology/TTP2 και τα Κέντρα Επιχειρηματικής Θερμοκοιτίδας της ESA. http://www.esa.int/Our_Activities/Space_Engineering_Technology/Business_Incubation/ESA_Business_Incubation_Centres12 http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/500_nhees_Eyropaikhes_etairehies_gia_to_dihastema «Soyuz-2.1α» Ειδικοί της Corporation «Roskosmos» - FSUE «TSENKI» και RCC «Progress» στο κοσμοδρόμιο Vostochny στο πλαίσιο της συνολικής τεχνικης δοκιμής του συγκροτήματος ολοκληρώθηκε το πακέτο συναρμολόγησης του (ROP) «Soyuz-2.1α». Το επόμενο στάδιο της εργασίας είναι οι δοκιμές των συστημάτων πρόωσης, οι ηλεκτρικές δοκιμές και η τελική λειτουργία - η γενική συναρμολόγηση ενός διαστημικού πυραύλου. Η εκτόξευση του «Σογιούζ-2.1a» με ρωσική δορυφορική τηλεπισκόπηση και παρακολούθηση του «Canopus-Β» αριθμός 3 και ο αριθμός 4 εχει προγραμματιστεί για το Δεκέμβριο το 2017. Η πρώτη εκτόξευση από το κοσμοδρόμιο EASTERN πραγματοποιήθηκε στις 28 Απριλίου 2016. Ο φορέας πύραυλος "Soyuz-2.1a" εθεσε σε τροχιά το διαστημικό σκάφος "Aist-2D", "Lomonosov" και νανο-δορυφόρου Samsat-218. Στον Soyuz-2.1a LV, ο υπολογιστής του οχήματος εκσυγχρονίστηκε - έγινε πιο παραγωγικός και λιγότερο ογκώδης. Λόγω του εκσυγχρονισμού, οι διαστάσεις του εποχούμενου καλωδιακού δικτύου του συστήματος ελέγχου έχουν μειωθεί σημαντικά. https://www.roscosmos.ru/print/24103/ Στον Δημο Βαρης-Βουλας-Βουλιαγμενης ο Ρωσος κοσμοναυτης Αντον Σκαπλεροφ. Τον Ρώσο κοσμοναύτη, Αντόν Σκάπλεροφ θα υποδεχτεί την Παρασκευή, ο δήμαρχος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης, Γρηγόρης Κωνσταντέλλος, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου στις 13.30, όπου θα τιμηθεί και θα ενημερώσει τους παρευρισκόμενους σχετικά με το διαστημικό πρόγραμμα. Ο Αντόν Σκάπλεροφ πραγματοποιεί στην Αττική, μέρος του προγράμματος προετοιμασίας και αποκατάστασης, ενόψει της επικείμενης διαστημικής του πτήσης στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (τον ερχόμενο Δεκέμβριο). Διακηρύσσει τον θαυμασμό του για την Ελλάδα και πριν δύο χρόνια είχε επισκέφθηκε την Κρήτη για αποκατάσταση. Επίσης, έχει τιμηθεί από τον πρόεδρο Πούτιν με τον ανώτατο τίτλο τιμής, του Ήρωα της Ρωσίας. http://www.tanea.gr/news/greece/article/5471505/sto-dhmo-barhs-boylas-boyliagmenhs-o-rwsos-kosmonayths-anton-skaplerof/

Πως μπορεί να γίνει κάποιος αστροναύτης. Η Αμερική προετοιμάζεται για μια νέα εποχή ανθρώπινης διαστημικής παρέμβασης στο σύμπαν –με σχέδια να φτάσει πέρα από το φεγγάρι και ίσως στον Άρη. Ποια είναι όμως τα προσόντα για να γίνει κανείς αστροναύτης στη NASA, τι εκπαίδευση περνά και ποιος είναι ο μισθός του; Οταν η NASA αναζήτησε μια νέα κατηγορία αστροναυτών, δέχτηκε 18.300 αιτήσεις και εντέλει επιλέχθηκαν μόνο 12 άτομα. Και μάλιστα μόλις πριν από ένα μήνα ολοκλήρωσαν το εξαντλητικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Ποιες είναι όμως οι προϋποθέσεις για τη θέση εργασίας; Η NASA ορίζει πως οι υποψήφιοι πρέπει να έχουν πτυχίο πανεπιστημίου σε τομέα επιστήμης, τεχνολογίας, μηχανικής ή μαθηματικών. Απαιτείται επίσης μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών ή επαγγελματική πείρα. Όσον αφορά στις φυσικές απαιτήσεις, οι αιτούντες πρέπει να έχουν καλή όραση, ύψος από 1,57 μέχρι 1,91 και καλή αρτηριακή πίεση. Οι υποψήφιοι πρέπει να περάσουν μια δύσκολη δοκιμασία αντοχής και να εντυπωσιάσουν την ομάδα της NASA κατά τη διάρκεια μιας σειράς συνεντεύξεων. Και μετά τι; Όσοι τελικά γίνουν δεκτοί εισέρχονται σε μια διετή περίοδο «εκπαίδευσης και αξιολόγησης». Μαθαίνουν δεξιότητες που μπορεί να τους φανούν χρήσιμες αν τελικά επιλεγούν σε πραγματική αποστολή. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται κολύμπι σε πισίνα φορώντας διαστημική στολή, μαθήματα καταδύσεων, ενώ πρέπει να μάθουν και μερικά ρωσικά, διότι πρέπει να είναι σε θέση να μπορούν να μιλούν με τους κοσμοναύτες στο διαστημικό σταθμό. Ποιος είναι ο μισθός; Κανείς αστροναύτης δεν είναι πλούσιος. Η NASA αναφέρει πως οι ετήσιοι μισθοί για τους υποψήφιους αστροναύτες – που μόλις ξεκινούν τη σταδιοδρομία τους – κυμαίνονται από 66.000 έως 144.000 δολάρια ετησίως. «Το ποσό καθορίζεται από τα ακαδημαϊκά επιτεύγματα και την εμπειρία κάθε ατόμου» εξηγεί η NASA. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/632055_pos-mporei-na-ginei-kapoios-astronaytis-kai-poy-kymainetai-o-misthos-foto

NASA: Ο φετινός Αύγουστος ήταν ο δεύτερος πιο ζεστός εδώ και 137 χρόνια. Ο Αύγουστος του 2017 ήταν ο δεύτερος θερμότερος Αύγουστος στη σύγχρονη μετεωρολογική ιστορία της Γης, εδώ και 137 χρόνια, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Διαστημικών Μελετών Goddard της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) στη Νέα Υόρκη. Ο φετινός Αύγουστος ήταν κατά 0,85 βαθμούς Κελσίου πιο ζεστός από τη μέση θερμοκρασία Αυγούστου κατά την περίοδο αναφοράς 1951-1980. Το ρεκόρ κατέχει ο Αύγουστος 2016, ο οποίος ήταν κατά 0,99 βαθμούς Κελσίου θερμότερος από την περίοδο 1951-1980, λόγω του πολύ ισχυρού τότε φαινομένου Ελ Νίνιο. Οι εκτιμήσεις του Ινστιτούτου της NASA βασίζονται σε περίπου 6.300 μετεωρολογικούς σταθμούς ανά τον κόσμο, σε όργανα πάνω σε πλοία και σημαδούρες, καθώς και στους ερευνητικούς σταθμούς της Ανταρκτικής. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500162664 Δυστυχως ολες οι ενδειξεις ειναι οτι η κλιματική αλλαγη ειναι εδω και μας απειλει και εμεις ψαχνουμε δικαιολογίες και εχουμε και τον Τραμπ να λεει για σχεδιο των κινεζων για να χτυπησουν την αμερικάνικη βιομηχανία!!!

Νέα τεχνολογία αορατότητας αναπτύσσουν έλληνες και αυστριακοί επιστήμονες. Επιστήμονες από την Ελλάδα, την Αυστρία και τις ΗΠΑ συνεργάζονται για την ανάπτυξη μιας καινοτόμου τεχνολογίας αορατότητας, που ανοίγει νέες δυνατότητες στην τέχνη του καμουφλάζ. Χάρη στη χρήση ενός ειδικού υλικού που φωτίζεται από ψηλά με κατάλληλο τρόπο, μια άλλη ακτίνα φωτός είναι δυνατό να διαπεράσει το υλικό χωρίς εμπόδια. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το αντικείμενο δεν φαίνεται στα μάτια του παρατηρητή. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας της Βιέννης, με επικεφαλής τον καθηγητή Στέφαν Ρότερ και του Πανεπιστημίου Κρήτης με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Κωνσταντίνο Μακρή, πιστεύουν ότι η νέα μέθοδός τους μπορεί να βρει εφαρμογή σε διάφορα μήκη κύματος του φωτός, ακόμη και σε ακουστικά κύματα. Διάφορες επιστημονικές ομάδες, ανά τον κόσμο, δουλεύουν πάνω σε διάφορες τεχνολογίες αορατότητας, δοκιμάζοντας μια ποικιλία των λεγόμενων μετα-υλικών, που μπορούν να ξεγελάσουν το φως και να το καθοδηγήσουν γύρω από ένα αντικείμενο, έτσι ώστε το τελευταίο να μη γίνεται αντιληπτό από τον παρατηρητή. Μια εναλλακτική τεχνική είναι η χρήση αντικειμένων που τα ίδια ενισχύουν ή αποσβένουν -με τη βοήθεια μιας ηλεκτρονικής οθόνης- το φως που έρχεται απ' έξω, πράγμα που μπορεί να καταστήσει αόρατο το αντικείμενο, τουλάχιστον αν το δει κανείς από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία και μήκος κύματος. Οι αυστριακοί και οι έλληνες ερευνητές ακολουθούν ένα διαφορετικό δρόμο, καθοδηγώντας το κύμα του φωτός μέσω του αντικειμένου, σαν το αντικείμενο να μη βρίσκεται εκεί. Αν και ακούγεται παράξενο, κάτι τέτοιο είναι εφικτό για συγκεκριμένα υλικά, τα οποία συνδυάζουν με μοναδικό τρόπο την απόσβεση και την ενίσχυση της ακτινοβολίας, χρησιμοποιώντας μια ειδική τεχνολογία κυμάτων. Οι προσομοιώσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα σε υπολογιστές, δείχνουν ότι η τεχνική δουλεύει. Ήδη, οι ερευνητές σχεδιάζουν να κάνουν τα σχετικά πειράματα προς επιβεβαίωση στην πράξη. Ίσως, μάλιστα, να ξεκινήσουν από τα ακουστικά κύματα και όχι του φωτός, επειδή τα πρώτα θεωρούνται από πειραματικής άποψης πιο εύκολα στο χειρισμό τους. Ο Κ.Μακρής σπούδασε στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ (2002) και πήρε το διδακτορικό του στη θεωρητική φυσική φωτονικών συστημάτων από το Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Φλόριντα των ΗΠΑ (2008). Μεταξύ 2008 - 2010 έκανε μεταδιδακτορική έρευνα στην Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λωζάννης (EPFL) της Ελβετίας, στη συνέχεια διετέλεσε λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας της Βιέννης (TU-Wien), ενώ από το 2012 έως το 2015 εργάσθηκε στα πανεπιστήμια Πρίνστον και TU-Wien ως υπότροφος Μαρί Κιουρί. Το 2017 εξελέγη επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500162682

Τι κρύβεται πίσω από τις κοσμολογικές συμπτώσεις; Όταν ο Edwin Hubble απέδειξε πρώτος το 1929 ότι το σύμπαν διαστέλλεται, θα μπορούσε κάποιος με έναν απλό υπολογισμό να προσδιορίσει προσεγγιστικά την ηλικία του σύμπαντος. Πάρτε τον ρυθμό με τον οποίο διαστέλλεται το σύμπαν – ο ένας γαλαξίας απομακρύνεται από τον άλλον – (την γνωστή σταθερά του Hubble H) και εξισώστε με το αντίστροφο της ηλικίας του σύμπαντος (1/t). Αυτό το απλό μοντέλο υποθέτει ότι το σύμπαν διαστέλλεται με σταθερό ρυθμό, ώστε Η∙t=1. Όταν αυτό το σκεπτικό προτάθηκε στο πλαίσιο του μοντέλου της Μεγάλης Έκρηξης, προκάλεσε ορισμένους προβληματισμούς. Οι αρχικές εκτιμήσεις της σταθεράς του Hubble ήταν πολύ μεγαλύτερες από την τιμή που αποδέχονται σήμερα οι κοσμολόγοι, και έτσι η ηλικία του σύμπαντος που υπολογιζόταν ήταν μικρότερη από την ηλικία ορισμένων άστρων. Σήμερα γνωρίζουμε ότι το σύμπαν δεν διαστέλλεται με σταθερό ρυθμό. Ο ρυθμός της κοσμικής διαστολής εξαρτάται τόσο από την σκοτεινή ενέργεια που κάνει τους γαλαξίες να απομακρύνονται μεταξύ τους, όσο και από την συνολική πυκνότητα της ύλης του σύμπαντος, η οποία προσπαθεί να μειώσει την ταχύτητα διαστολής. Στο πρώιμο σύμπαν, η ύλη κυριαρχούσε, έτσι ώστε ο ρυθμός διαστολής στην πραγματικότητα να μειώνεται. Πριν από περίπου 6,5 δισεκατομμύρια χρόνια η μέση πυκνότητα του σύμπαντος μειώθηκε τόσο ώστε άρχισε να κυριαρχεί η σκοτεινή ενέργεια, οπότε το σύμπαν άρχισε να διαστέλλεται με έναν συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό. Ένας ακριβής προσδιορισμός της ηλικίας του σύμπαντος πρέπει να περιλάβει την αρχική πληθωριστική περίοδο, την επιβράδυνση και την επιτάχυνση της διαστολής. Ένας τέτοιος υπολογισμός δίνει μια ηλικία 13,8 δισεκατομμυρίων χρόνων, η οποία είναι η αποδεκτή σήμερα ηλικία του σύμπαντος. Εξαιτίας αυτής της κοσμικής διαστολής, η σταθερά του Hubble άλλαξε με την πάροδο του κοσμικού χρόνου. Κι αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορoύμε απλά να ορίσουμε H∙t = 1. Και όμως, αν πάρετε το σημερινή τιμή της σταθεράς του Hubble και την πολλαπλασιάσετε το με την τρέχουσα αποδεκτή ηλικία του Σύμπαντος, θα πάρετε ακριβώς 1 (μέσα στα όρια των σφαλμάτων). Με άλλα λόγια, αν το σύμπαν είχε διασταλεί με σταθερό ρυθμό, θα είχε ακριβώς το ίδιο μέγεθος και την ηλικία που έχει το Σύμπαν μέχρι σήμερα. Αυτό είναι γνωστό ως πρόβλημα συγχρονικότητας (synchronicity problem). Δεν είναι ένα πρόβλημα καθ’ εαυτό, αλλά μάλλον μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση. Αυτό δεν ισχύει για καμιά άλλη εποχή του σύμπαντος. Αλλά δεν είναι η μόνη περίεργη σύμπτωση. Η ενεργειακή πυκνότητα του κενού (όπως καθορίζεται από την σταθερά του Hubble) και η ενεργειακή πυκνότητα ύλης είναι επίσης περίπου ίσες, και είναι γνωστό ως το πρόβλημα σύμπτωσης (coincidence problem). Καθώς το Σύμπαν διαστέλλεται η πυκνότητα ύλης μειώνεται, ενώ η πυκνότητα κενού όχι, ίσως θα ήταν δελεαστικό να σκεφτεί κανείς ότι το πρόβλημα συγχρονικότητας και το πρόβλημα σύμπτωσης είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Όμως μια πρόσφατη εργασία [Τhe dimensionless age of the Universe: a riddle for our time] δείχνει ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Μεταβάλλοντας τις παραμέτρους ενός υποθετικού σύμπαντος, θα μπορούσε κανείς να δημιουργήσει ένα μοντέλο όπου το ένα είναι αλήθεια, αλλά το άλλο δεν είναι. Αυτές οι δύο σπάνιες συσχετίσεις είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους. Αυτό θέτει το ερώτημα του κατά πόσον τα δύο «προβλήματα» στην πραγματικότητα συνδέονται με κάποια άγνωστη φυσική διαδικασία. Εμείς πάντα πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί με τέτοιου είδους ερωτήσεις. Είναι πολύ πιθανό τα δύο «προβλήματα» να είναι τυχαίες συμπτώσεις. Αλλά όταν αρχίζετε να βλέπετε συμπτώσεις στα δεδομένα σας μερικές φορές αξίζει να τα εξερευνήσετε. Αν υπάρχει κάποια σύνδεση, θα είναι μόνο θέμα χρόνου να τη βρείτε. διαβάστε περισσότερα: THE CONSTANT OF TIME: https://briankoberlein.com/2016/09/13/the-constant-of-time/ http://physicsgg.me/2016/09/18/%cf%84%ce%b9-%ce%ba%cf%81%cf%8d%ce%b2%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%af%cf%83%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82/

Υπολογιστές με ανθρώπινο μυαλό. « Περιμένουμε πάρα πολλά από τους υπολογιστές σήμερα. Θα πρέπει να έχουν την ικανότητα να μιλούν μαζί μας, να αναγνωρίζουν τα πάντα, από πρόσωπα μέχρι διαφορετικά είδη λουλουδιών και, ίσως, σύντομα, να τους ζητήσουμε να οδηγούν και τα αυτοκίνητά μας. Όλες αυτές οι δυνατότητες, που επιτυγχάνονται μέσω της Τεχνητής Νοημοσύνης, απαιτούν μια τεράστια ποσότητα υπολογιστικής μνήμης, η οποία υπερβαίνει τα όρια και την αντοχή ακόμα και των πιο εξελιγμένων μηχανών », σημειώνει ο Cade Metzσε πρόσφατο άρθρο στην εφημερίδα The New York Times. Με ποιο τρόπο μπορούν να ξεπεραστούν τέτοιου είδους δυσκολίες ; Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρίες τεχνολογίας στον κόσμο προσπαθούν να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες ανάγκες της εποχής, μελετώντας παραδείγματα από τη Βιολογία. Επανεξετάζουν τη φύση των ηλεκτρονικών υπολογιστών για να δημιουργήσουν νέου τύπου μηχανές. Η λειτουργία τους θα μοιάζει με εκείνη του ανθρώπινου εγκεφάλου, στον οποίο ένα κεντρικό στέλεχος ελέγχει το νευρικό σύστημα και συνδέεται με διαφόρων ειδών λειτουργίες, όπως είναι η ακοή και η όραση. « Πρόκειται για τεράστια αλλαγή», τονίζει ο John Hennessy, πρώην πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Stanford. Και προσθέτει, «ότι αυτή η προσέγγιση είναι εξοντωτική, καθώς οι επιστήμονες προσπαθούν να επανασχεδιάσουν την αρχιτεκτονική του συστήματος λειτουργίας των υπολογιστών». Η διαδικασία δεν είναι απλή ούτε εύκολη. Τα συστήματα που βασίζονται σε νευρωνικά δίκτυα είναι ικανά να μαθαίνουν μόνα τους και εξελίσσονται γρήγορα, αφού δεν βασίζονται σε προγραμματιστές που γράφουν ατέλειωτους κώδικες για να εξηγούν στο σύστημα πώς πρέπει να συμπεριφέρεται. Η μεταφορά μιας ανάλογης λειτουργίας στον κόσμο των υπολογιστών, η οποία θα τους επιτρέπει να αναγνωρίζουν λέξεις με τον τρόπο των ανθρώπων, απαιτεί αδιάκοπη εκπαίδευση των μηχανών, διαρκείς αλλαγές στους αλγόριθμους, τεράστια υπολογιστική ισχύ, πολύ χρόνο και χρήμα. Περισσότερο από μισό αιώνα, οι κατασκευαστές ηλεκτρονικών υπολογιστών έχτιζαν τα συστήματά τους γύρω από ένα ενιαίο τσιπ, σαν αυτά που υπάρχουν, σήμερα, στους φορητούς υπολογιστές και στα έξυπνα τηλέφωνά μας. Τώρα, οι μηχανικοί υπολογιστών δημιουργούν περισσότερο πολύπλοκα συστήματα. Διαιρούν το έργο τους σε μικρότερα μέρη και αξιοποιούν εξειδικευμένα τσιπ που καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια. Οι νέοι υπολογιστές μιμούμενοι, κατά κάποιον τρόπο, το βιολογικό σχεδιασμό του εγκεφάλου, μπορούν να βελτιώσουν την ταχύτητα εξέλιξης στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης. Έτσι, ο στόχος να κινηθούν κάποια μέρα οι μηχανές με αυτονομία στον φυσικό κόσμο είναι πλέον ορατός. http://physicsgg.me/2017/09/18/%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ad%cf%82-%ce%bc%ce%b5-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%b9%ce%bd%ce%bf-%ce%bc%cf%85%ce%b1%ce%bb%cf%8c/

Με πρότυπο το CERN-Επιστημονική καινοτόμα συνεργασία ρίχνει περισσότερο φως στον εγκέφαλο. Για πρώτη φορά 21 κορυφαία εργαστήρια νευροεπιστήμης της Ευρώπης και των ΗΠΑ αποφάσισαν να συνεργασθούν και να συντονίσουν τις προσπάθειές τους, όπως ήδη έχουν κάνει προ πολλού οι φυσικοί με το CERN. Δημιούργησαν, έτσι, το Διεθνές Εργαστήριο Εγκεφάλου (International Brain Lab-IBL), μια γιγαντιαία ερευνητική κοινοπραξία που φιλοδοξεί να ρίξει περισσότερο φως στα μυστικά του εγκεφάλου. Οι επιστήμονες, που θέλουν να εξηγήσουν ιδίως με ποιο τρόπο ο εγκέφαλος «γεννά» τη συμπεριφορά, θα ξεκινήσουν με κάτι που είναι κοινό σε όλα τα ζώα και τον άνθρωπο: τη συλλογή τροφής. Έως σήμερα, τα επιμέρους νευροεπιστημονικά εργαστήρια συνήθως μελετούν ένα μικρό μέρος των νευρωνικών κυκλωμάτων του εγκεφάλου. Το νέο «εικονικό» IBL θα επιχειρήσει πιο ολιστικές μεθόδους. «Πρόκειται για μια νέα προσέγγιση που πιθανώς θα προσφέρει σημαντικές νέες ανακαλύψεις για τον εγκέφαλο και τη συμπεριφορά», δήλωσε στο "Nature" ο Τομπίας Μπονχόφερ, διευθυντής του γερμανικού Ινστιτούτου Νευροβιολογίας Μαξ Πλανκ. Το 2013 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκίνησε το φιλόδοξο δεκαετές Πρόγραμμα Ανθρωπίνου Εγκεφάλου (Human Brain Project) με χρηματοδότηση ενός δισεκατομμυρίου ευρώ και το 2014 ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα έθεσε σε εφαρμογή την Πρωτοβουλία Εγκεφάλου (Brain Initiative) με αρχική χρηματοδότηση 110 εκατ. δολαρίων. Η Ιαπωνία, η Κίνα, ο Καναδάς και άλλες χώρες έχουν ή σχεδιάζουν τα δικά τους μεγάλα ερευνητικά προγράμματα νευροεπιστήμης. Το Διεθνές Εργαστήριο Εγκεφάλου είναι το πρώτο διεθνώς στο πεδίο της νευροεπιστήμης, που έχει δημιουργηθεί με πρότυπο το CERN. Αφενός συνενώνει θεωρητικούς και πειραματικούς νευροεπιστήμονες καθώς και ειδικούς στην ανάλυση δεδομένων, αφετέρου έχει υιοθετήσει μια επίπεδη ιεραρχία και μια συνεργατική διαδικασία λήψης αποφάσεων, η οποία βασίζεται σε σχεδόν καθημερινές συσκέψεις επιστημόνων μέσω του διαδικτύου. Οι νευροεπιστήμονες θα προσπαθήσουν να βρουν μια ενιαία θεωρία για το πώς ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες και τις μετατρέπει σε αποφάσεις και συμπεριφορές, καταλήγοντας - αν είναι δυνατό- σε κάτι ανάλογο με το ενιαίο «Καθιερωμένο Πρότυπο» (Standard Model) που ήδη διαθέτει η Φυσική, με τη βοήθεια και του CERN. Κάθε πείραμα θα επαναλαμβάνεται από τουλάχιστον ένα ακόμη εργαστήριο, με τη χρήση ενός κοινού πρωτοκόλλου, προτού τα ευρήματα δημοσιοποιηθούν. Όλα τα ερευνητικά αποτελέσματα θα είναι αμέσως ανοιχτά και διαθέσιμα σε όλα τα μέλη της ερευνητικής κοινοπραξίας, καταργώντας έτσι τα στεγανά της μυστικοπάθειας, η οποία σήμερα διακρίνει πολλά εργαστήρια νευροεπιστήμης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500162681

(ILV) «Proton-M» με ανώτερο στάδιο (RB) «Breeze-M»με το διαστημικό σκάφος τηλεπικοινωνιών (SC) «ASIASAT-9" (ASIASAT 9). Στις 17 Σεπτεμβρίου 2017 στο Μπαϊκονούρ άρχισε η συναρμολόγηση στο τμήμα του διαστήματος της κεφαλής (HGC) του (ILV) «Proton-M» στην αίθουσα 101 συναρμολόγησης και δοκιμής (δομή 92Α-50). Στις 28 Σεπτεμβρίου προγραμματίζεται να εκτοξευθει ο "Proton-M" πύραυλος φορέας, με ανώτερο στάδιο (RB) «Breeze-M» και το διαστημικό σκάφος τηλεπικοινωνιών (SC) «ASIASAT-9" (ASIASAT 9). Η σύμβαση για την παροχή υπηρεσιών εκτόξευσης για την εκτόξευση του διαστημικού οχήματος «ASIASAT-9» με τη χρήση πυραύλων βαριάς κατηγορίας «Proton-M» και με το ανώτερο στάδιο «Breeze-M» ανατέθηκε στην θυγατρική της Khrunichev Κέντρου για τη Διεθνή Launch Services Inc. Το διαστημικό σκάφος κατασκευάστηκε από την Space System / Loral για την Asia Satellite Telecommunications Co. Ε.Π.Ε. και έχει σχεδιαστεί για την παροχή τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών. Η επερχόμενη εκτόξευση του ASIASAT-9 με διαστημικό σκάφος θα είναι η 96η εκτόξευση του πυραύλου φορέα «Proton», στο πλαίσιο των συμβάσεων που συνάπτονται ILS. https://www.roscosmos.ru/24091/ Πρόβλεψη σεισμών και ηφαιστειακών εκρήξεων από δορυφόρους. Οι σύγχρονοι δορυφόροι μπορούν να παρατηρήσουν βυθίσεις και εξογκώματα στην επιφάνεια της Γης που υποδεικνύουν τα μονοπάτια των υπόγειων ρευμάτων μάγματος και τη θέση κρυμμένων ρηγμάτων, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στην ηφαιστειολογία και την πιο ακριβή και έγκαιρη πρόβλεψη φυσικών καταστροφών. Πολλές ηφαιστειακές απειλές δεν παρακολουθούνται επαρκώς επειδή τα ηφαίστεια είναι ανενεργά για αρκετό καιρό ή επειδή βρίσκονται σε αναπτυσσόμενες περιοχές του κόσμου. Άλλες φορές τα σήματα που εκπέμπονται δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν, όπως στην έκρηξη του Όρους Οντάκε στην Ιαπωνία το 2014, που έλαβε χώρα μετά από χρόνια ελάχιστης δραστηριότητας χωρίς προειδοποίηση, και κόστισε τη ζωή σε 63 άτομα. Μια συνολική εικόνα είναι τώρα δυνατή χάρις στο λεγόμενο συμβολομετρικό ραντάρ συνθετικής οπής (InSAR). Η μεθοδολογία αυτή αποτελείται από την τοποθέτηση ραντάρ σε δορυφόρους και τη χρήση συγκριτικών εικόνων με την πάροδο του χρόνου για την απεικόνιση της μέσης κίνησης της επιφάνειας της Γης. Αυτές οι μετρήσεις έχουν ακρίβεια χιλιοστών. Στο παρελθόν, τα κενά μεταξύ των δορυφορικών μετρήσεων ήταν σημαντικά αλλά οι δύο δορυφόροι Sentinel-1 της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας είναι πλέον σε λειτουργία και προσφέρουν παγκόσμια κάλυψη συνεχών μετρήσεων InSAR. Οι γεωλόγοι συνήθως μελετούν την κίνηση των τεκτονικών πλακών συνδέοντας συσκευές GPS σε πετρώματα για να παρακολουθήσουν τις επιφανειακές κινήσεις, ανιχνεύοντας δονήσεις με σεισμόμετρα και μετρώντας τις εκπομπές αερίων που σηματοδοτούν την κίνηση του μάγματος από κάτω, όπως το διοξείδιο του θείου. Αυτές οι παραδοσιακές μέθοδοι δίνουν μια περιορισμένη άποψη για ένα μικρό κλάσμα της γήινης επιφάνειας. Οι δορυφόροι απέδειξαν τη χρησιμότητά τους για τη γεωλογία αφού οι επιστήμονες μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν εικόνες InSAR για να παρακολουθήσουν την ηφαιστειακή έκρηξη στην Ισλανδία το 2014 και το σεισμό μεγέθους 7,8 ρίχτερ στη Νέα Ζηλανδία. Και στις δύο περιπτώσεις, τα υπόγεια μονοπάτια που απεικονίστηκαν πριν από τα γεγονότα έδειξαν ότι οι γεωλογικοί κίνδυνοι ακολουθούν πιο πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις με τεκτονικές πλάκες από ό,τι προηγουμένως φανταζόμασταν. Οι εικόνες InSAR μπορούν να μας βοηθήσουν να τις καταλάβουμε και να τις προβλέψουμε καλύτερα. Οι εικόνες InSAR από τους δύο δορυφόρους είναι πιθανό να παρέχουν δεδομένα παραμόρφωσης της επιφάνειας για περίπου 40 σεισμούς ετησίως. Με αυτά τα πρόσθετα δεδομένα, οι επιστήμονες είναι πιθανό να ανακαλύψουν κρυμμένες γραμμές ρηγμάτων και να αναπτύξουν έναν αλγόριθμο για ανάλυση σε πραγματικό χρόνο για ένα καλύτερο σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης. Οι γεωλόγοι χρησιμοποιούν επίσης εικόνες InSAR για την παρακολούθηση αργής κίνησης γης και λάσπης, που μπορούν να επιταχυνθεί ξαφνικά και να προκαλέσουν θανατηφόρες κατολισθήσεις. http://www.naftemporiki.gr/story/1276929/problepsi-seismon-kai-ifaisteiakon-ekrikseon-apo-doruforous

Δείτε τις φωτογραφίες που τράβηξε το Cassini... πεθαίνοντας. Το διαστημικό σκάφος Cassini που εξερεύνησε από το 2004 το σύστημα του Κρόνου αυτοκαταστράφηκε στις 15 Σεπτεμβρίου κάνοντας μια βουτιά στην ατμόσφαιρα του γίγαντα αερίων. Μέχρι και την τελευταία στιγμή πριν το σκάφος μετατραπεί σε μια πύρινη μπάλα και διαλυθεί τα όργανα του λειτουργούσαν καταγράφοντας εικόνες και δεδομένα. Η NASA έδωσε στην δημοσιότητα τις τελευταίες εικόνες που κατέγραψε το Cassini καθώς εισερχόταν με μεγάλη ταχύτητα στην ατμόσφαιρα του Κρόνου. Από αυτές ξεχωρίζει μια ακολουθία εικόνων στην οποία η κάμερα του Cassini κοιτάζει τον Εγκέλαδο ο οποίος προοδευτικά χάνεται από τον ορίζοντα του σκάφους καθώς αυτό βυθίζεται στην ατμόσφαιρα του Κρόνου. Η επιστημονική κοινότητα μελετά τα τελευταία πολύτιμα δεδομένα που έστειλε το Cassini αφού προέρχονται από περιοχές του Κρόνου όπου δεν είχαμε ποτέ μέχρι σήμερα τόσο άμεση πρόσβαση. Φυσικά οι επιστήμονες θα συνεχίσουν να μελετούν και ένα πλήθος δεδομένων που περιμένουν ανάλυση και είναι βέβαιο ότι θα προσφέρουν νέες γνώσεις για τον Κρόνο και τους δορυφόρους του. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=901611

Οι έξι «Αρειανοί» μετά από οκτώ μήνες απομόνωσης είδαν το φως... της Χαβάης. Μετά από οκτώ μήνες απομονωμένοι σε ένα θόλο στις πλαγιές ενός ηφαιστείου της Χαβάης, έξι μέλη μιας εικονικής αποστολής στον 'Αρη, βγήκαν την Κυριακή ξανά στο φως της μέρας, έχοντας ολοκληρώσει μια ακόμη προσομοίωση ενός ταξιδιού στον γειτονικό πλανήτη. Πρόκειται για ένα ερευνητικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Χαβάης, με την ονομασία Space Exploration Analog and Simulation (HI-SEAS), που χρηματοδοτεί η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA). Επιτέλους τα έξι μέλη της «αποστολής» -τέσσερις άνδρες και δύο γυναίκες- ένιωσαν πάλι τον ήλιο και τον άνεμο στο πρόσωπό τους, είδαν ξανά τους φίλους και συγγενείς τους και έφαγαν φρέσκες μπανάνες και τροπικές παπάγιες, μετά από μια πολύμηνη διατροφή κυρίως με αποξηραμένες και κονσερβαρισμένες «διαστημικές» τροφές. Το Πανεπιστήμιο της Χαβάης πραγματοποιεί τέτοιες «αρειανές» προσμοιώσεις από το 2012. Η τελευταία «αποστολή» - η πέμπτη του είδους της- απαιτούσε από τους έξι συμμετέχοντες να φοράνε διαστημικές στολές όταν έβγαιναν από το θόλο. Επιστημονικά προγράμματα αυτού του είδους βοηθάνε τη NASA να μελετήσει τις ψυχολογικές και άλλες ανθρώπινες αντιδράσεις σε συνθήκες μακρόχρονης απομόνωσης (όπως θα απαιτούσε η παραμονή στον 'Αρη) και να διαμορφώσει κριτήρια για τον τρόπο επιλογής των μελλοντικών αστροναυτών, έτσι ώστε να είναι οι καταλληλότεροι για να αντέξουν το στρες ενός πραγματικού ταξιδιού στον «κόκκινο πλανήτη». Η NASA, που σχεδιάζει να στείλει αστροναύτες στον 'Αρη στη δεκαετία του 2030, χρηματοδοτεί το συγκεκριμένο ερευνητικό πρόγραμμα στη Χαβάη με 2,5 εκατομμύρια δολάρια. Θα ακολουθήσει και μια έκτη προσομοιωμένη αποστολή. Οι έξι που μπήκαν στην οκτάμηνη καραντίνα, έπρεπε να ζήσουν σε ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο περίπου 110 τετραγωνικών μέτρων, σε ένα μεγάλο οροπέδιο λίγο κάτω από την κορυφή του Μάουνα Λόα, του μεγαλύτερου ενεργού ηφαιστείου του κόσμου, σε υψόμετρο περίπου 2.500 μέτρων. Το κατάλυμα περιλάμβανε μικρά υπνοδωμάτια για κάθε «αστροναύτη», κουζίνα, μπάνιο (ένα ντους και δύο τουαλέτες με κομποστοποίηση αποβλήτων) και ένα επιστημονικό εργαστήριο. Όλες οι επικοινωνίες τους με τον έξω κόσμο γίνονταν με χρονοκαθυστέρηση 20 λεπτών, όσο χρόνο δηλαδή χρειάζονται τα σήματα για να ταξιδέψουν μεταξύ 'Αρη-Γης. Όταν έβγαιναν έξω φορώντας τις διαστημικές στολές τους, έκαναν γεωλογικές μελέτες, χαρτογραφήσεις και άλλες έρευνες, σαν να βρίσκονταν στον 'Αρη. Καθένας από τους έξι «αστροναύτες» κρατούσε ατομικό ημερολόγιο, όπου κατέγραφε τα συναισθήματα και τις σχέσεις του με τους υπολοίπους. Ένα βασικό ζητούμενο από τους επιστήμονες της NASA είναι να εξακριβώσουν σε ποιό βαθμό είναι πιθανό να δημιουργηθούν προβλήματα από μια πολύχρονη συγκατοίκηση σε κλειστό και απομονωμένο χρόνο, ιδίως αν είναι ασύμβατοι μεταξύ τους οι χαρακτήρες των μελών της αποστολής. Οι έξι «αστροναύτες» φορούσαν αισθητήρες που κατέγραφαν τόσο τα επίπεδα του στρες τους, όσο και πόσο πλησίαζαν σωματικά τα άλλα μέλη της αποστολής, προκειμένου να διαπιστωθεί πόσο απέφευγαν τους άλλους και πόσο αγχώνονταν από την παρουσία τους. «Μετά και την πέμπτη αποστολή μας μάθαμε, μεταξύ άλλων, ότι ακόμη και στις καλύτερες ομάδες οι συγκρούσεις πρόκειται αναπόφευκτα να εμφανισθούν. Γι' αυτό, είναι πραγματικά σημαντικό να έχουμε ένα πλήρωμα που, τόσο ως άτομα όσο και ως ομάδα, έχουν αληθινή ψυχική αντοχή, ώστε να τα βγάλουν πέρα αλώβητοι με τις συγκρούσεις», δήλωσε ο επικεφαλής του ερευνητικού προγράμματος καθηγητής Κιμ Μπίνστεντ του Πανεπιστημίου της Χαβάης. Όταν οι «αστροναύτες» ένιωθαν μεγάλο στρες, μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν συσκευές εικονικής πραγματικότητας για να μεταφερθούν νοητικά σε μια τροπική παραλία ή σε κάποιο άλλο αγαπημένο τους μέρος. Προσομοιώσεις ταξιδιού στον 'Αρη γίνονται και σε άλλα μέρη του κόσμου, αν και το ηφαιστειακό τοπίο στη Χαβάη όντως θυμίζει ιδιαίτερα τον 'Αρη. Το πιο διάσημο πείραμα μέχρι σήμερα υπήρξε αυτό της «Βιόσφαιρας 2» στη δεκαετία του 1990, στην Αριζόνα των ΗΠΑ, με τη συμμετοχή τεσσάρων ανδρών και τεσσάρων γυναικών, οι οποίοι τελικά έγιναν...μαλλιά-κουβάρια και, όταν ξαναβγήκαν έξω μετά από δύο χρόνια, δεν μιλιούνταν καν μεταξύ τους! http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500162485

Τσιολκόφσκι - ο διαστημικός προφήτης. Στις 17 Σεπτεμβρίου 2017 σηματοδοτεί ακριβώς 160 χρόνια από τη γέννηση του ρώσου επιστήμονα, ερευνητή και εφευρέτη Konstantin Eduardovich Tsiolkovsky. Σύμφωνα με τους συγχρόνους, ήταν ένας αληθινός καινοτόμος στην επιστήμη. Ήταν η έρευνα του Tsiolkovsky που αποτέλεσε τη βάση της θεωρίας της πρόωσης των αεριωθούμενων αεροπλάνων και της σύγχρονης επιστήμης του διαστήματος. Δεν είναι περίεργο οτι το νέο επιστημονικό κέντρο CIOLKOVSKY, που βρίσκεται δίπλα στο νεοσύστατο κοσμοδρόμιο EASTERN φέρει το όνομα αυτού του επιστήμονα. Ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι είχε μια καταπληκτική εργασιακή ηθική και την επιμονή στην απόκτηση της γνώσης. Σε ηλικία 16 ετών ήρθε από Vyatka, όπου η οικογένειά του μετακόμισε στη Μόσχα για να εισέλθει στην Πολυτεχνική Σχολή (τώρα Bauman - Μετσόβιο Πολυτεχνείο), αλλά για άγνωστους λόγους δεν το έκανε και αποφάσισε να συνεχίσει την εκπαίδευσή του από μόνος τους. Οδηγώντας σε μια ασκητική ζωή, ο νέος Tsiolkovsky πέρασε όλα τα κεφάλαια που αποστέλλονταν από την οικογένεια, βιβλία, υλικά και εξοπλισμό για μια ποικιλία πειραμάτων. «Θυμάμαι τέλεια, - έγραφε ο Tsiolkovsky στην αυτοβιογραφία του - ότι, εκτός από το νερό και το μαύρο ψωμί, δεν είχα αλλο τίποτα. Κάθε τρεις μέρες, πήγαινα στο φούρνο και αγόραζα εκεί με 9 σεντς ψωμί. Έτσι έζησε με 90 σεντς ανά μήνα ... Κι όμως ηταν χαρούμενος με τις ιδέες του, και το μαύρο ψωμί, δεν το έκανα στενοχωρημένο. " Η πρώτη, αλλά αδημοσίευτη εργασία του Tsiolkovsky "Γραφική αναπαράσταση των αισθήσεων», ήταν αφιερωμένη στους μηχανισμούς της βιολογίας. Αυτό ακολουθήθηκε από τις εργασίες για την κινητική θεωρία των αερίων, η οποία έλαβε την έγκριση του Μεντελέγιεφ. Για την επιστημονική εργασία "Μηχανική του ζωικού οργανισμού Tsiolkovsky εξελέγη μέλος της Φυσικο-Chemical Society. Σε 26 χρόνια Tsiolkovsky έγραψε ένα "ελεύθερο χώρο", η οποία εξέτασε τους μηχανισμούς της κίνησης του σώματος, χωρίς την επίδραση της βαρύτητας και την αντίσταση των δυνάμεων. Και το μεταλλικό σχεδιασμό του αερόπλοιου και στη συνέχεια το βελτιωμένο All-μέταλλο cantilever μονοπλάνο με ένα παχύ καμπύλο πτερυγιο έγινε το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Tsiolkovsky στην αεροπορία, αν και δεν είχε εκτιμηθεί κατά το χρόνο. Σε μια επίσημη ατμόσφαιρα, η ROSKOSMOSOM τιμήσε με τα αναμνηστικά μετάλλια της διοίκησης της περιοχής Kaluga, της ηγεσίας της GMIK. Τσιολκόφσκι την Έλενα Τιμοσένκοβα (προ-εγγονή του επιστήμονα), που εκδόθηκε προς τιμήν της 160ης επετείου του ΚΕ. Τσιολκόφσκι. Επίσης κατά τη διάρκεια της γιορτής, η ROSKOSMOS παρουσίασε μια δωρεά έκδοση της συλλογής επιλεγμένων έργων του μεγάλου διαστημικού θεωρητικού "Space Earth". Το βιβλίο περιέχει αποσπάσματα από επιστημονικά έργα Tsiolkovsky σε πρόωση jet,την λαϊκή επιστήμη του, τη φιλοσοφία, ακόμα και έργα τέχνης, στην οποία ο επιστήμονας μίλησε για το όραμά του για την εξερεύνηση του διαστήματος, η ζωή των ανθρώπων, τη θέση και τον ρόλο της επιστήμης στη μελέτη του σύμπαντος. Στη συλλογή υπάρχει και το πρώτο βιβλία του στο είδος του χώρου της φαντασίας «On the Moon», που δημοσιεύθηκε το 1893, και ένα διάσημο έργο «Πέρα από τη Γη», το οποίο Tsiolkovsky παρουσίασε κύριες προβλέψεις του για τα κοσμικά φαινόμενα και τεχνολογίες. Κατά το σχεδιασμό της συλλογής, χρησιμοποιήθηκαν μοναδικά σχέδια του Tsiolkovsky, τα οποία παρέχονται από το αρχείο RAS.Σήμερα, πολλές από τις προβλέψεις του Κωνσταντίνου Έντουαρντίτς, που έγιναν πριν από έναν αιώνα, έχουν ήδη πραγματοποιηθεί. Για την εξερεύνηση του διαστήματος με τη χρήση πολλαπλών σταδίων ρουκέτες αναμνηστική, δορυφόρων και διαστημικών σταθμών, διαστημικές στολές και τα συστήματα υποστήριξης της ζωής, η εμφάνιση της οποίας αναμένεται το Tsiolkovsky. Αλλά ορισμένες προβλέψεις δεν έχουν βρει ακόμα την πραγματική τους ενσάρκωση. Ο Tsiolkovsky πέθανε στις 19 Σεπτεμβρίου 1935 στην Kaluga. https://www.roscosmos.ru/24092/

Πέντε νέοι Ελληνες ερευνητές διαπρέπουν στο εξωτερικό. Τι μπορεί να συνδέει τους κβαντικούς υπολογιστές με τα νανοσωματίδια για βιοϊατρική και τον έλεγχο των σεισμών με την κατανόηση των κανόνων στο διεθνές εθιμικό δίκαιο; Αποτελούν ερευνητικά πεδία πάνω στα οποία θα εργαστούν πέντε νέοι Ελληνες ερευνητές που επιλέχθηκαν και επιχορηγήθηκαν από το ιδιαίτερα απαιτητικό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Ερευνας. Το Συμβούλιο παρέχει σε κάθε πρόγραμμα, πενταετούς διάρκειας, υψηλή επιχορήγηση ύψους 1,5 εκατ. ευρώ, δίνοντας έτσι στους πολλά υποσχόμενους νέους ερευνητές τη δυνατότητα να δημιουργήσουν τη δική τους ερευνητική ομάδα. Αποκαλυπτικό των μεγάλων δυσχερειών του ερευνητικού έργου στην Ελλάδα αποτελεί το γεγονός πως και οι πέντε ερευνητές, με τους οποίους μιλήσαμε, εργάζονται και διαπρέπουν σε μεγάλα ιδρύματα της Ευρώπης και κανένας στην Ελλάδα, αν και μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για τις εγχώριες σπουδές. Ο Γεώργιος Σωτηρίου εργάζεται στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα στη Σουηδία και η ερευνητική πρότασή του αφορά την αξιοποίηση της νανοτεχνολογίας σε βιοϊατρικές εφαρμογές. Η επιδίωξη είναι να διαμορφωθούν νανοσωματίδια με αντιμικροβιακές ιδιότητες, έτσι ώστε να αντιμετωπίζονται οι μολύνσεις, που αποτελούν πολύ μεγάλο πρόβλημα ειδικά στα νοσοκομεία. «Για παράδειγμα, με τη δημιουργία πολυμερικών φιλμ που θα εφαρμόζονται πάνω στο δέρμα, χωρίς όμως να προκαλούν μολύνσεις. Ή για τη δημιουργία εμφυτευμάτων τιτανίου με έξυπνες ιδιότητες, που θα ενσωματώνονται στο οστό χωρίς πρόκληση μολύνσεων», μας λέει ο κ. Σωτηρίου, που είναι απόφοιτος της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ και συνέχισε με σπουδές στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης και στο Χάρβαρντ στη Βοστώνη. Η Ελένη Διαμαντή εργάζεται στη Γαλλία, στο Εθνικό Κέντρο για την Επιστημονική Ερευνα (CNRS). Το ερευνητικό πρόγραμμα που θα αναπτύξει αφορά την κβαντική κρυπτογραφία στις τηλεπικοινωνίες και στο Ιντερνετ. «Στόχος είναι να αποδείξουμε πώς μπορεί να γίνει επικοινωνία με κρυπτογραφημένα μηνύματα μέσω κβαντομηχανικής και να είναι πιο αποδοτική. Βεβαίως, κάτι τέτοιο θα απαιτήσει αλλαγή όλης της υποδομής, κβαντικούς υπολογιστές, οι οποίοι θα στηρίζονται σε οπτικά συστήματα», μας λέει. Η κ. Διαμαντή έχει αποφοιτήσει από τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ, συνέχισε στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ για μάστερ και διδακτορικό, μέχρι να προσληφθεί στο CNRS. Ο Γιάννης Στεφάνου βρίσκεται στην Εθνική Σχολή Γεφυρών και Δρόμων της Γαλλίας, μιας από τις τρεις μεγάλες σχολές. Η πρότασή του αφορά το πώς θα μπορούσαμε να ελέγξουμε και να σταματήσουμε τους σεισμούς. «Διοχετεύοντας νερό με μεγάλη πίεση σε κάποιο σεισμικό ρήγμα, θα μπορούσαμε να προκαλέσουμε μικρότερες σεισμικές δονήσεις που θα εκτονώνουν πιο ήπια την τεράστια σεισμική ενέργεια. Το κόστος επέμβασης θα είναι μικρότερο από τις ζημιές», σημειώνει. Ο κ. Στεφάνου είναι απόφοιτος της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ. Ο Παναγιώτης (Πάνος) Μερκούρης εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Χρόνινγκεν στην Ολλανδία και η δική του πρόταση αφορά τους κανόνες ερμηνείας του διεθνούς εθιμικού δικαίου. «Οι κανόνες ερμηνείας στους νόμους που ορίζονται από διεθνείς συνθήκες βασίζονται σε συγκεκριμένα κείμενα και γι’ αυτό είναι κατανοητό πώς προκύπτουν. Τι γίνεται όμως όταν το δίκαιο είναι άγραφο και προκύπτει για παράδειγμα μέσα από την πρακτική κρατών; Πώς αποφασίζει ένα διεθνές δικαστήριο;», μας λέει. Ο κ. Μερκούρης είναι απόφοιτος της Νομικής Αθηνών, έκανε μεταπτυχιακό στο δημόσιο διεθνές δίκαιο στην Αθήνα και συνέχισε τις σπουδές του στο Λονδίνο, με διδακτορικό στο Queen Mary. Ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης εργάζεται στο ερευνητικό κέντρο Max Planck, στην Κολωνία. Το ερευνητικό πρόγραμμα με το οποίο θα ασχοληθεί αφορά την κατανόηση των μοριακών μηχανισμών, με τους οποίους τα κύτταρά μας αντιλαμβάνονται την παρουσία ή την απουσία θρεπτικών μηχανισμών. «Σήμερα συναντάμε απορρυθμισμένα κύτταρα, χωρίς συντονισμό με το περιβάλλον, που προσπαθούν να αναπτυχθούν ακόμα και όταν δεν υπάρχουν όροι, όπως για παράδειγμα τα καρκινικά κύτταρα», μας λέει. Ο κ. Δημητριάδης τελείωσε το Βιολογικό Θεσσαλονίκης και εκπόνησε διδακτορικό στην Αθήνα, στο Ιδρυμα Αλέξανδρος Φλέμινγκ. Καλές βάσεις Ποια είναι η γνώμη τους για τις σπουδές στην Ελλάδα; Ολοι θεωρούν πως έλαβαν πολύ καλές βάσεις από τις προπτυχιακές σχολές τους ή από τα πρώτα βήματα μεταπτυχιακών. Κι αυτό εξηγεί το γιατί πολλοί Ελληνες διαπρέπουν στο εξωτερικό. «Συναντάμε πολλούς Ελληνες στα διεθνή επιστημονικά συνέδρια να παρουσιάζουν πολύ καλές εργασίες και να δημιουργούν. Αισθανόμαστε μεγάλη περηφάνια, οι φίλοι από άλλες χώρες μάς λένε αστειευόμενοι “ελληνική μαφία”, επειδή τα καταφέρνουμε», μας λέει ο κ. Μερκούρης. Γιατί διάλεξαν τον δρόμο του εξωτερικού; Δεν μπορούσαν να εργαστούν ερευνητικά στην Ελλάδα; «Είναι πολύ δύσκολο, γιατί είναι πολύ χαμηλή η χρηματοδότηση. Παρ’ όλα αυτά γίνεται έρευνα, οι ερευνητές το παλεύουν πολύ», λέει η κ. Διαμαντή. «Το 2012 όλα ήταν σκούρα. Αισθανόμουν πως δεν υπήρχε προοπτική», λέει ο κ. Δημητριάδης. «Ηθελα να ταξιδέψω, να δω τον κόσμο της έρευνας και άλλες επιστημονικές σχολές», μας λέει ο κ. Στεφάνου. http://www.kathimerini.gr/926778/article/epikairothta/ellada/pente-neoi-ellhnes-ereynhtes-diaprepoyn-sto-e3wteriko Τρείς διακρίσεις για έλληνα καθηγητή ενδοκρινολόγο στο Χάρβαρντ. Ενας έλληνας επιστήμονας καθηγητής του Χάρβαρντ κατάφερε μέσα σ΄ένα ακαδημαικό έτος (2017 - 2018) να κερδίσει όλα τα κορυφαία βραβεία στην ενδοκρινολογία και το μεταβολισμό. Πρόκειται για τον Dr. Χρήστο Μαντζώρο, γιατρό, επιστήμονα ελληνικής καταγωγής, ο οποίος σ΄ ένα μοναδικό μέχρι σήμερα επίτευγμα, θα λάβει τα τρία κορυφαία διεθνώς βραβεία στον τομέα του: Πιο συγκεκριμένα: 1. Το TOPS Research Achievement Award, αναγνωρίζει ένα άτομο κάθε έτος για επιστημονικό επίτευγμα ή την μέγιστη συνεισφορά στην έρευνα στον τομέα της παχυσαρκίας. Αυτό το βραβείο είναι το πιο σημαντικό βραβείο της «Εταιρείας Παχυσαρκίας», ενός οργανισμού που αντιπροσωπεύει τους διαμορφωτές πολιτικής δημόσιας υγείας, τους επιστήμονες της βασικής και κλινικής έρευνας, τους ιατρούς (στην χειρουργική, παθολογία και τις υποειδικότητές τους), καθώς και τα συναφή ιατρικά επαγγέλματα (φαρμακοποιούς, διατροφολόγους κλπ), οι οποίοι εργάζονται στον τομέα της παχυσαρκίας. Το βραβείο δίδεται από την «Εταιρεία Παχυσαρκίας». Η βράβευση πρόκειται να πραγματοποιηθεί κατά την διάρκεια ημερίδας, μέσα στην Εβδομάδα Παχυσαρκίας 2017 που συνδιοργανώνουν η «Εταιρεία Παχυσαρκίας» και η Αμερικάνικη Εταιρεία για την χειρουργική του μεταβολισμού και την Βαριατρική χειρουργική, στην Ουάσινγκτον, 29 Οκτωβρίου - 2 Νοεμβρίου 2017, κατά την διάρκεια της οποίας ο Dr. Μαντζώρος θα παρουσιάσει την διάλεξη του Research Achievement Award σε αρκετές χιλιάδες μέλη και των δύο εταιρειών, η οποία είναι αφιερωμένη στη μελέτη, την πρόληψη και την θεραπεία της παχυσαρκίας. 2. Επιπλέον θα είναι ο παραλήπτης του βραβείου της Ενδοκρινολογικής Εταιρείας για το έτος 2018, ως εξέχων κλινικός ερευνητής. Αυτό το βραβείο απονέμεται σε έναν διεθνώς αναγνωρισμένο ερευνητή, για την τεράστια συμβολή του στην κλινική έρευνα, που συνδέεται με την παθογένεια, την παθοφυσιολογία και την θεραπεία των ενδοκρινολογικών ασθενειών. Ο Dr. Μαντζώρος πρόκειται να λάβει το βραβείο σε μια ειδική διάλεξη κατά την διάρκεια της ημερίδας της Ενδοκρινολογικής Εταιρείας, 17-20 Μαρτίου 2018. Περισσότεροι από 12,000 ενδοκρινολόγοι και διαβητολόγοι, καθώς και επαγγελματίες υγείας που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα (φαρμακοποιοί, νοσηλευτές κλπ), από όλο τον κόσμο, πρόκειται να παρευρεθούν. 3. Ο Dr. Μαντζώρος θα είναι επίσης, για το 2018, ο παραλήπτης του βραβείου Geoffrey Harris της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ενδοκρινολογίας. Αυτό το σημαντικό βραβείο, με την υψηλότερη αξία μεταξύ όλων των βραβείων της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ενδοκρινολογίας, απονέμεται κάθε χρόνο σε έναν διακεκριμένο ερευνητή, ο οποίος έχει συνεισφέρει σημαντικά στον τομέα της νευροενδοκρινολογίας. Η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ενδοκρινολογίας είναι μια συλλογική εταιρεία 58 Εθνικών Εταιρειών από την Ευρώπη, την πρώην ΕΣΣΔ, την Μέση Ανατολή και την Μεσόγειο, για την Ενδοκρινολογία, τον Διαβήτη και τον Μεταβολισμό. Ο Dr. Μαντζώρος είναι ο πρώτος επιστήμονας, ο οποίος ζει και εργάζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και λαμβάνει αυτό το βραβείο. Πρόκειται να λάβει το βραβείο σε μια ειδική τελετή και ακολούθως να παρουσιάσει την επιστημονική του εργασία σε μία ειδική ομιλία, κατά την διάρκεια της ετήσιας συνάντησης της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ενδοκρινολογίας, στις 19 Μαΐου 2018, στη Βαρκελώνη της Ισπανίας. Επίσης, θα προσκληθεί να παρουσιάσει τη δουλειά του στον τομέα της νευροενδοκρινολογίας σε προσεχή διεθνή συνέδρια της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ενδοκρινολογίας για τα επόμενα τρία χρόνια. Ποιός είναι ο Χρήστος Μαντζώρος Ο καθηγητής του Χάρβαρντ Dr. Χρήστος Μαντζώρος, ένας έμπειρος κλινικός ιατρός Παθολόγος, Ενδοκρινολόγος και Διαβητολόγος, εξαιρετικά παραγωγικός κλινικός και βασικός ερευνητής, είναι αυτή τη στιγμή Διευθυντής της Μονάδας Διατροφής στο Beth Israel Deaconess Medical Center και Διευθυντής του ενδοκρινολογικού τομέα στο VA Boston Healthcare System, δύο Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία που υπάγονται στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, όπου ο Dr. Μαντζώρος υπηρετεί ως τακτικός Καθηγητής της έδρας της Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή. Επίσης, έχει υπηρετήσει ως τακτικός Καθηγητής στην έδρα της Περιβαλλοντικής Υγείας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας. Είναι επίσης ο αρχισυντάκτης του ιατρικού περιοδικού Metabolism (impact factor: 5.78), ενός ιστορικού ιατρικού περιοδικού το οποίο υπό την ηγεσία του γίνεται κάθε χρόνο και καλύτερο όσον αφορά και την ποιότητα των εργασιών που δημοσιεύει και την ενημέρωση των ιατρών για τις καινούργιες κλινικές και θεραπευτικές εξελίξεις. Ως ερευνητής, ο Dr. Μαντζώρος έχει οργανώσει και δημιουργήσει νέα εργαστήρια καθώς και έχει εξασφαλίσει χρηματοδότηση από κρατικές και άλλες πηγές. Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 800 επιστημονικές εργασίες οι οποίες έχουν αναφερθεί περισσότερες από 46,000 φορές με βιβλιομετρικό δείκτη 114 ( H-index 114 ). Ο Dr. Μαντζώρος έχει οδηγήσει την βασική επιστήμη προς μία καλύτερη κατανόηση πολλών ασθενειών, έχει αναπτύξει καινούργια διαγνωστικά και θεραπευτικά μέσα, και ως εκ τούτου έχει λάβει αρκετούς τιμητικούς διδακτορικούς τίτλους (PhDs) και τίτλους Επίτιμου Καθηγητή, καθώς επίσης διακεκριμένα αμερικανικά και διεθνή βραβεία. Προκειμένου να μετατρέψει τις επιστημονικές ανακαλύψεις σε καινοτόμες θεραπείες, έχει συνιδρύσει 3 εταιρείες και έχει υπάρξει σύμβουλος σε πολλές ακόμα. Η ορμόνη λεπτίνη, τη μελέτη της οποίας έχει εξελίξει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο επιστήμονα, μπορεί σήμερα να συνταγογραφηθεί στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία και επίκειται η έγκρισή της στην Ευρώπη. Ως καθηγητής, έχει δημιουργήσει καινοτόμα προγράμματα στην μεθοδολογία της «Translational Research», τα οποία διδάσκονται σε παναμερικανικό και διεθνές επίπεδο. Έχει επίσης δημιουργήσει και έχει υπηρετήσει ως Διευθυντής σε 2 ενδοκρινολογικά προγράμματα, έχει εκπαιδεύσει στο εργαστήριό του και έχει υπάρξει μέντορας σε περισσότερους από 130 επιστήμονες και κλινικούς ιατρούς, 6 εκ των οποίων είναι τακτικοί Καθηγητές, πολλοί είναι Αναπληρωτές ή Βοηθοί καθηγητών, μία είναι Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών και μία είναι Αντιπρόεδρος μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών, αρκετοί είναι εκτελεστικοί διευθυντές σε φαρμακευτικές εταιρείες κ.ά. Η επιστημονική δουλειά του στην λεπτίνη, έχει αποσαφηνίσει την φυσιολογία αυτής της ορμόνης στους ανθρώπους και έχει συνεισφέρει σημαντικά ως προς την έγκριση της λεπτίνης από την FDA στις ΗΠΑ, και άλλες χώρες. Επίσης, η εργασία του σε άλλες μεταβολικές οδούς, έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη άλλων χημικών ενώσεων, όπως του CHRS-131, το οποίο βρίσκεται σήμερα στην φάση 3 των κλινικών δοκιμών. Πιο πρόσφατα, έφερε στην επιφάνεια την φυσιολογία καινούργιων αντιποκινών, μυοκινών και ορμονών εκκρινόμενων από το γαστρεντερικό , οι οποίες εμπλέκονται σε μεταβολικές νόσους. Ο Dr. Μαντζώρος σήμερα ερευνά την επίδραση της λιραγλουτίδης, ενός GLP-1 αγωνιστή και της λορκασερίνης, ενός αγωνιστή των 5HT-2c υποδοχέων σεροτονίνης στη ρύθμιση της όρεξης και της ομοιόστασης της ενέργειας. Αποτελέσματα από αυτές τις συνεχιζόμενες έρευνές του δείχνουν ότι η λιραγλουτίδη μειώνει την εκδήλωση επιθυμίας σε τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και θερμίδες, μέσω δράσεων στον εγκέφαλο. Παράλληλα εντόπισε και χαρτογραφεί μαζί με Έλληνες συνεργάτες του τους GLP-1 υποδοχείς σε ανθρώπινους εγκεφάλους για πρώτη φορά. Αυτά τα εκπληκτικά αποτελέσματα τα οποία θέτουν τα θεμέλια για την αποκωδικοποίηση των παθοφυσιολογικών-νευροενδοκρινολογικών μηχανισμών που εμπλέκονται στην παχυσαρκία και την ενεργειακή ομοιόσταση, θα υποστηρίξουν την εφαρμογή αποτελεσματικών θεραπειών για την παχυσαρκία και θα βοηθήσουν πολλούς ασθενείς οι οποίοι θα επωφεληθούν από αυτές. Επιστημονικές εργασίες με αποτελέσματα από αυτές τις έρευνες δημοσιεύθηκαν και πρόκειται να δημοσιευθούν σε περιοδικά ιδιαίτερα υψηλής αξιολόγησης. Επιπροσθέτως, με το έργο του στην ενδοκρινολογία, έχει ενισχύσει και εμπλουτίσει την γνώση μας για τα ευεργετικά οφέλη της Μεσογειακής διατροφής, μέσα από κλινικές επιδημιολογικές μελέτες, και έχει οδηγήσει στην εφαρμογή αυτών των ανακαλύψεων προς όφελος της δημόσιας υγείας, μέσω της Pangea Inc., της οποίας είναι συνιδρυτής. Ένα βασικό κομμάτι της Μεσογειακής διατροφής είναι η κατανάλωση «καλών» λιπαρών οξέων μέσω ξηρών καρπών και ελαιόλαδου. Αυτές οι καινοτόμες έρευνες έχουν επεκτείνει ό,τι ήταν έως τώρα γνωστό για τη διατροφή, από αντιπροσωπευτικά δείγματα ερευνών σε πιο δραστικές, τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές, οι οποίες μπορούν να αποδείξουν αιτιότητα. Τέλος, ο Dr. Μαντζώρος έχει επίσης αναπτύξει μια καινοτόμα ερευνητική προσπάθεια στον τομέα των ενδοκρινολογικώς συσχετιζόμενων κακοηθειών. Αυτή η εργασία παρουσιάζει πως τα χαμηλά επίπεδα αντιπονεκτίνης, ενός ενδογενούς ευαισθητοποιητή της ινσουλίνης , είναι στενά συνδεδεμένα με την ανάπτυξη του καρκίνου του ενδομητρίου και του στήθους καθώς και καρκίνων του γαστρεντερικού συστήματος σε αρκετά διαφορετικούς πληθυσμούς, υποδηλώνοντας ότι η αντιπονεκτίνη είναι ο σύνδεσμος που λείπει ανάμεσα στην παχυσαρκία/αντίσταση στην ινσουλίνη και κακοήθειες που σχετίζονται με την παχυσαρκία. O Dr. Μαντζώρος μελετά τους τροποποιητικούς παράγοντες των επιπέδων της αντιπονεκτίνης, συμπεριλαμβάνοντας τον ρόλο της διατροφής, και πιο συγκεκριμένα τον ρόλο των τροφών χαμηλών σε γλυκαιμικό δείκτη και της Μεσογειακής διατροφής, για την αλλαγή των επιπέδων της αντιπονεκτίνης στους ανθρώπους και προσπαθεί να συνθέσει φάρμακα για την θεραπεία των ανωτέρω παθήσεων. Παράλληλα με τις παγκοσμίου κλάσεως προσπάθειές του μέσα στην αρένα της έρευνας, οι οποίες του έχουν αποφέρει ευρεία αναγνώριση και προσκλήσεις για αναρίθμητες ομιλίες τόσο στην χώρα του όσο και διεθνώς, ο Dr. Μαντζώρος έχει ως προτεραιότητά του την διατήρηση μιας γενικής παθολογικής κλινικής με έμφαση στην ενδοκρινολογία και μεταβολισμό στο Χάρβαρντ. Ο Dr. Μαντζώρος επίσης επιβλέπει μια παραγωγική ομάδα 20-25 επιστημόνων και βοηθών ερευνητών, και επιβλέπει ένα πρόγραμμα το οποίο εκπαιδεύει όλους τους ειδικευόμενους, ασκούμενους και φοιτητές, όπως και νέους επιστήμονες και ακαδημαϊκούς εργάτες στον χώρο της ερευνητικής και όχι μόνον της κλινικής ιατρικής . http://www.tovima.gr/science/article/?aid=901609

Τέλος εποχής για το «Κασίνι», αυτοκαταστράφηκε πάνω στον Κρόνο. Με μια αυτοκαταστροφική «βουτιά» μέσα στην πυκνή ατμόσφαιρα του γιγάντιου πλανήτη Κρόνου, λίγο πριν τις τρεις το μεσημέρι ώρα Ελλάδος, το διαστημικό σκάφος Cassini (Κασίνι) έδωσε τέλος στη «ζωή» του. Ολοκληρώθηκε έτσι με τον δέοντα δραματικό τρόπο μια ιστορική εικοσαετής αποστολή, μια πραγματική οδύσσεια του διαστήματος στο σύστημα του Κρόνου και των δορυφόρων του. CassiniSaturn ✔ @CassiniSaturn Every time we see Saturn in the night sky, we'll remember. We'll smile. And we'll want to go back. #GrandFinale #GoodbyeCassini #Cassini 3:01 PM - Sep 15, 2017 514 514 Replies 17,300 17,300 Retweets 35,609 Ο «βετεράνος» του διαστήματος με μέγεθος λεωφορείου είχε πια ξεμείνει από καύσιμα και γι' αυτό είχε προαποφασισθεί να «αυτοκτονήσει» στον Κρόνο, προκειμένου οι επιστήμονες να είναι βέβαιοι ότι το διαστημικό σκάφος δεν επρόκειτο να πέσει στον Τιτάνα ή στον Εγκέλαδο, μολύνοντάς τους ίσως με γήινα μικρόβια. Το βάρους δυόμισι τόνων σκάφος πραγματοποίησε την Παρασκευή την τελευταία και «φαρμακερή» από τις «βουτιές» του, σύμφωνα με τον προγραμματισμό των ελεγκτών του από τη Γη, κινούμενο με ταχύτητα περίπου 113.000 χιλιομέτρων την ώρα. Αφού προηγουμένως οι κάμερές του τράβηξαν τις τελευταίες εικόνες του Κρόνου, καθώς επίσης των δορυφόρων Τιτάνα και Εγκέλαδου, και συνεχίζοντας μέχρι τελευταία στιγμή να συλλέγει με τα όργανά του και να στέλνει πολύτιμα επιστημονικά δεδομένα, το σκάφος άρχισε το πρωί της Παρασκευής τη «βουτιά θανάτου». Το σήματά του τα έπιανε (με καθυστέρηση 86 λεπτών λόγω της απόστασης Κρόνου-Γης) και τα αναμετάδιδε ο σταθμός του Δικτύου Βαθέος Διαστήματος, που βρίσκεται στην Αυστραλία. Τελικά, περίπου στις τρεις το μεσημέρι, χάθηκε οριστικά η επαφή του με τη Γη, καθώς οι τεράστιες ατμοσφαιρικές δυνάμεις του Κρόνου έθεσαν εκτός ελέγχου την κίνηση του Cassini. Λίγο μετά, σε ύψος περίπου 1.500 χλμ. πάνω από τα νέφη του Κρόνου, σύμφωνα με τη NASA, το σκάφος διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη και κάηκε όπως ένας μικρός μετεωρίτης. Εκτιμάται ότι μέσα σε λίγα λεπτά όλα τα απομεινάρια του σκάφους απορροφήθηκαν πλήρως από την ατμόσφαιρα του Κρόνου. Το τέλος του Cassini είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν λεπτό προς λεπτό από το Εργαστήριο JPL της NASA στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια σημαντικοί έλληνες επιστήμονες που συμμετείχαν επί χρόνια στο σχεδιασμό και στην ανάλυση των στοιχείων του Cassini, με πρωτεργάτες τον ακαδημαϊκό Σταμάτη Κριμιζή και την πλανητική επιστήμονα Αθηνά Κουστένη. Η αποστολή Cassini-Huygens υπήρξε κοινό εγχείρημα της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και της Ιταλικής Υπηρεσίας Διαστήματος. Ήταν η πρώτη που έθεσε ένα σκάφος σε τροχιά στο σύστημα του Κρόνου και η πρώτη που έστειλε μια αυτόνομη διαστημοσυσκευή (Huygens) στον Τιτάνα το 2005. Η αποστολή επέτρεψε μια σειρά από επιστημονικές ανακαλύψεις, που εμπλούτισαν τις γνώσεις μας για τον Κρόνο και τα φεγγάρια του. Ήδη ο όγκος των δεδομένων του έχει επιτρέψει τη δημοσίευση σχεδόν 4.000 επιστημονικών εργασιών, ενώ πολλές ακόμη θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια. Μεταξύ άλλων, το Cassini ανακάλυψε τους θεαματικούς πίδακες που ξεπηδούν από τον δορυφόρο Εγκέλαδο και παραπέμπουν στην ύπαρξη ενός υπόγειου τεράστιου ωκεανού, με ενδείξεις ακόμη και μικροβιακής ζωής. Αποκάλυψε επίσης ότι στον παγωμένο δορυφόρο Τιτάνα βρέχει υγρογονάνθρακες, σχηματίζοντας εντυπωσιακά ποτάμια, λίμνες και θάλασσες υδρογονανθράκων, που πιθανώς μοιάζουν με τις αρχέγονες θάλασσες της Γης και τις οποίες κάποτε μπορεί να εξερευνήσει ένα υποβρύχιο σκάφος. Αρκετά ακόμη μυστήρια του Κρόνου απομένουν να λυθούν. Προς το παρόν πάντως, καμία διαστημική υπηρεσία δεν σχεδιάζει να επισκεφθεί ξανά τον Κρόνο τα επόμενα χρόνια, έτσι η αυτοκαταστροφή του Cassini αποτέλεσε το προσωρινό τέλος μιας εποχής. http://www.kathimerini.gr/926800/gallery/epikairothta/episthmh/telos-epoxhs-gia-to-kasini-aytokatastrafhke-panw-ston-krono

Salyut-7 Η CTB Film Company, Lemonfilms στούντιο και το τηλεοπτικό κανάλι «Ρωσία 1», με την υποστήριξη του Ταμείου Κινηματογράφου και την κρατική εταιρεία «Roscosmos» παρουσίασε ένα νέο trailer για την ταινία «Σαλιούτ-7». Η ταινία, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, θα μας πει μια από τις πιο ηρωικές και επίπονες σελίδες στην ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος. Ο Διαστημικός Σταθμός «Salut-7», που βρίσκεται σε τροχιά μη επανδρωμένος παύει ξαφνικά να απαντα στα σήματα του κέντρου ελέγχου πτήσης. Αποφασίστηκε να σταλει μια αποστολή διάσωσης σε τροχιά. το πλήρωμα πρέπει να βρει ένα «νεκρό» σταθμό για πρώτη φορά στον κόσμο για τη διεξαγωγή σύνδεσης με το 20 τοννων χωρίς έλεγχο αντικείμενο σε τροχιά. Οι κοσμοναύτες δεν πρέπει μόνο να βρουν το διαστημικό σκάφος Salyut-7, αλλά και να αναβιώσουν τον σταθμό. Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα: η πτήση προς το σταθμό Salyut-7 το 1985 θεωρείται η πιο δύσκολη πτήση στην ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος. Μοναδικές τεχνολογίες λήψης με μηδενική βαρύτητα αναπτύχθηκαν ειδικά για την ταινία από τον χειριστή Sergey Astakhov. Η ταινία έχει προγραμματιστεί για κυκλοφορία στις 5 Οκτωβρίου 2017. https://www.youtube.com/watch?v=pVBIjtflLls https://www.roscosmos.ru/24085/

Το Cassini «αυτοκτονεί» το μεσημέρι στον Κρόνο. Στις 3 περίπου το μεσημέρι ώρα Ελλάδας – με βάση τις έως τώρα εκτιμήσεις της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA)- το σκάφος Cassini (Κασίνι) θα δώσει ένα αντάξιο τέλος στην περιπετειώδη «ζωή» του, κάνοντας κάτι που καμία άλλη διαστημοσυσκευή δεν έχει κάνει: μια βουτιά θανάτου μέσα στην ατμόσφαιρα του Κρόνου. Το τέλος του Cassini θα αναμεταδίδει από τις 14:00 ώρα Ελλάδας η τηλεόραση της NASA στη διεύθυνση www.nasa.gov/nasalive. Στην πραγματικότητα, η εξέλιξη των γεγονότων θα φθάνει στη Γη με χρονική υστέρηση περίπου 83 λεπτών, όσο δηλαδή χρειάζςεται το σήμα για να φθάσει από τον Κρόνο στον πλανήτη μας. Η «αυτοκτονία» γίνεται για χάρη της επιστήμης, αφού το σκάφος ξεμένει από καύσιμα και οι επιστήμονες θέλουν να διασφαλίσουν ότι δεν θα πέσει σε κάποιον από τους μεγάλους δορυφόρους, στον Τιτάνα ή στον Εγκέλαδο, μολύνοντάς τους ίσως με γήινα μικρόβια, που μπορεί να έχουν επιβιώσει πάνω στο Cassini από την εποχή της εκτόξευσής του το 1997. Το σκάφος θα μπορούσε να σωθεί, αν οι επιστήμονες αποφάσιζαν να το στείλουν μακρυά από το σύστημα του Κρόνου, αλλά δεν έβλεπαν κάποιο επιστημονικό όφελος σε αυτό. Αντίθετα, χάρη στην «αυτοκτονία» του, για πρώτη φορά θα έχουν την ευκαιρία να μελετήσουν εκ των έσω την ατμόσφαιρα του γιγάντιου πλανήτη, καθώς μέχρι τελευταία στιγμή οκτώ όργανα του σκάφους θα μεταδίδουν πολύτιμα επιστημονικά στοιχεία στη Γη. Η επαφή με το Cassini αναμένεται να χαθεί οριστικά στις 14:55 ώρα Ελλάδας και λίγο μετά το σκάφος θα έχει πια διαλυθεί και μετά λιώσει μέσα στην ατμόσφαιρα. Μια δραματική στιγμή που αναμένεται να φέρει δάκρυα σε ουκ ολίγους επιστήμονες (μεταξύ αυτών και Έλληνες), που συμμετείχαν ενεργά στην αποστολή και αγάπησαν κυριολεκτικά αυτό το πρωτοπόρο μηχάνημα. Δυστυχώς το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble δεν θα βρίσκεται σε κατάλληλη θέση για να απαθανατίσει το τέλος του σκάφους. Το κόστους 3,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων Cassini δεν θα είναι το πρώτο διαστημικό σκάφος που αυτοκαταστρέφεται στο ηλιακό μας σύστημα, αλλά το 42ο. Θα είναι όμως το πρώτο που θα κάνει κάτι τέτοιο στον Κρόνο. Κατά καιρούς διάφορες διαστημοσυσκευές έπεσαν σε πλανήτες, είτε σκοπίμως είτε λόγω τεχνικού προβλήματος. Το κατ’ εξοχήν «νεκροταφείο» είναι η Αφροδίτη όπου «αυτοκτόνησαν» μέχρι σήμερα 24 σκάφη και ακολουθεί ο ‘Αρης με 14, ο Δίας με δύο και ο Ερμής με ένα. Η αποστολή Cassini-Huygens υπήρξε κοινό εγχείρημα της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και της Ιταλικής Υπηρεσίας Διαστήματος. Ήταν η πρώτη που έθεσε ένα σκάφος σε τροχιά στο σύστημα του Κρόνου και η πρώτη που έστειλε μια αυτόνομη διαστημοσυσκευή (Huygens) στον Τιτάνα το 2005. Η αποστολή επέτρεψε μια σειρά από επιστημονικές ανακαλύψεις, που εμπλούτισαν τις γνώσεις μας για τον Κρόνο και τα φεγγάρια του. Ήδη ο όγκος των δεδομένων του έχει επιτρέψει τη δημοσίευση σχεδόν 4.000 επιστημονικών εργασιών, ενώ πολλές ακόμη θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια. Μεταξύ άλλων, το Cassini ανακάλυψε τους θεαματικούς πίδακες που ξεπηδούν από τον δορυφόρο Εγκέλαδο και παραπέμπουν στην ύπαρξη ενός υπόγειου τεράστιου ωκεανού, με ενδείξεις ακόμη και μικροβιακής ζωής. Αποκάλυψε επίσης ότι στον παγωμένο δορυφόρο Τιτάνα βρέχει υγρογονάνθρακες, σχηματίζοντας εντυπωσιακά ποτάμια, λίμνες και θάλασσες υδρογονανθράκων, που πιθανώς μοιάζουν με τις αρχέγονες θάλασσες της Γης και τις οποίες κάποτε μπορεί να εξερευνήσει ένα υποβρύχιο σκάφος. Αρκετά ακόμη μυστήρια του Κρόνου απομένουν να λυθούν. Προς το παρόν πάντως, καμία διαστημική υπηρεσία δεν σχεδιάζει να επισκεφθεί ξανά τον Κρόνο τα επόμενα χρόνια, έτσι η αυτοκαταστροφή του Cassini θα αποτελέσει το προσωρινό τέλος μιας εποχής. http://physicsgg.me/2017/09/15/%cf%84%ce%bf-cassini-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%ba%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%b5%ce%af-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%cf%81%cf%8c/

WASP-12b: ένας κατάμαυρος εξωπλανήτης. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble (Χαμπλ) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), ανακάλυψε ότι ένας τεράστιος και γνωστός από παλιότερα εξωπλανήτης, ο WASP-12b, είναι τόσο μαύρος όσο η φρέσκια άσφαλτος. Αυτό οφείλεται στο ότι ο πλανήτης απορροφά σχεδόν όλο το φως που πέφτει πάνω του και δεν το αντανακλά στο διάστημα. Εκτιμάται ότι ο πλανήτης παγιδεύει τουλάχιστον το 94% του ορατού φωτός του άστρου του. Ο εξωπλανήτης έχει υπερβολικά μικρή λευκαύγεια (δείκτης ανακλαστικότητας ή albedo), μόλις 0,064, πολύ μικρότερη από ό,τι η Σελήνη που έχει 0,12. Η Γη έχει ανακλαστικότητα περίπου 0,37, ενώ το ρεκόρ στο ηλιακό μας σύστημα κατέχει ο δορυφόρος του Κρόνου, Εγκέλαδος, με εκτυφλωτική λευκαύγεια 1,4. «Δεν περιμέναμε να βρούμε ένα τόσο σκοτεινό εξωπλανήτη», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Τάιλορ Μπελ του Πανεπιστημίου ΜακΓκιλ του Καναδά. Ο WASP-12b είναι ένας «καυτός Δίας», ανήκει δηλαδή στην κατηγορία των γιγάντιων αέριων εξωπλανητών που κινούνται σε τροχιά πολύ κοντά στο μητρικό άστρο τους, με αποτέλεσμα να αναπτύσσουν ακραίες θερμοκρασίες. Στο συγκεκριμένο εξωπλανήτη, η θερμοκρασία αγγίζει τους 2.600 βαθμούς Κελσίου στη μόνιμη φωτεινή πλευρά του, που βλέπει το άστρο του. Λόγω της τόσο υψηλής θερμοκρασίας, είναι μάλλον απίθανο να αναπτυχθούν νέφη που θα ανακλάσουν το φως πίσω στο διάστημα. Αντίθετα, το φως του άστρου εισδύει στην ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη και εκεί απορροφάται από άτομα υδρογόνου, οπότε μετατρέπεται σε θερμική ενέργεια. Στη μόνιμα σκοτεινή πλευρά του εξωπλανήτη (ο οποίος είναι βαρυτικά «κλειδωμένος» στο άστρο του, όπως η Σελήνη με τη Γη, με αποτέλεσμα να έχει μόνιμα την ίδια φωτεινή και σκοτεινή πλευρά) η θερμοκρασία της επιφάνειας εκτιμάται ότι είναι «μόνο» 1.400 βαθμοί Κελσίου, κάτι όμως που επιτρέπει το σχηματισμό υδρατμών και νεφών. Ο γιγάντιος WASP-12b, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1.400 ετών φωτός στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ηνίοχου και έχει σχεδόν διπλάσια διάμετρο από τον Δία, είχε αρχικά εντοπισθεί το 2008 και από τότε πολλά τηλεσκόπια τον μελετούν. Οι ερευνητές έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters». http://physicsgg.me/2017/09/14/wasp-12b-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac%ce%bc%ce%b1%cf%85%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82/

«Συνέλαβαν» την κίνηση-αστραπή των εξιτονίων στα στερεά υλικά. Η ερευνητική ομάδα του έλληνα φυσικού Ελευθερίου Γουλιελμάκη στη Γερμανία σημείωσε μια ακόμη διεθνή επιτυχία, καθώς για πρώτη φορά κατάφερε να «συλλάβει» σε πραγματικό χρόνο μέσα στα στερεά υλικά -με μια δικής του κατασκευής κάμερα- την ασύλληπτα γρήγορη κίνηση των εξιτονίων, εξωτικών οιονεί σωματιδίων που αποτελούν ένα συνδυασμό ηλεκτρονίων και οπών. Χρησιμοποιώντας πολύ γρήγορους παλμούς λέιζερ και ακτίνες-Χ, οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Κβαντικής Οπτικής Μαξ Πλανκ στο Γκάρτσινγκ, με επικεφαλής τον έλληνα ερευνητή, «φωτογράφησαν» κινήσεις εξιτονίων που δεν διήρκεσαν πάνω από 750 αττοδευτερόλεπτα ή δισεκατομμυριοστά του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου. Αυτό το χρονικό διάστημα αποτελεί νέο ρεκόρ, όσον αφορά την ικανότητα των επιστημόνων να βλέπουν ασύλληπτα μικρές και γρήγορες διαδικασίες που συμβαίνουν μέσα στα στερεά. Η ομάδα του δρος Γουλιελμάκη έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science". Εδώ και δεκαετίες οι επιστήμονες που μελετούν τα μυστικά του μικρόκοσμου, υποψιάζονταν ότι όταν ακτίνες-Χ πέφτουν πάνω στην ύλη, σχηματίζονται νέα σωματίδια που μοιάζουν με άτομα και που ονομάζονται εξιτόνια εσωτερικών φλοιών (core-excitons). Όταν η ακτινοβολία-Χ πέφτει πάνω σε στερεά υλικά ή σε μεγάλα μόρια, ένα ηλεκτρόνιο απωθείται από την αρχική θέση του κοντά στον πυρήνα του ατόμου, αφήνοντας πίσω του μια τρύπα. Οι φυσικοί πίστευαν ότι αυτός ο συνδυασμός του «απελευθερωμένου» ηλεκτρονίου και της θετικά φορτισμένης οπής σχηματίζει ένα οιονεί σωματίδιο. Όμως, μέχρι τώρα δεν υπήρχε κάποια απτή απόδειξη για την ύπαρξή των εξιτονίων εσωτερικών φλοιών. Ορισμένοι επιστήμονες αμφισβητούσαν ότι τέτοια σωματίδια υπάρχουν πραγματικά. Έως τώρα το ζήτημα δεν μπορούσε να απαντηθεί, επειδή αυτού του είδους τα εξιτόνια, αν πραγματικά υπήρχαν, θα «ζούσαν» μόνο για περίπου ένα εκατομμυριοστό του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου. Μέχρι σήμερα είχε καταστεί εφικτό να παρατηρηθούν μέσα σε υλικά μόνο τα απλά εξιτόνια, τα οποία δημιουργούνται από το κανονικό φως και τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν σε διάφορες εφαρμογές όπως η οπτοηλεκτρονική και η μικροηλεκτρονική (ημιαγωγοί). Όμως τα εξιτόνια εσωτερικών φλοιών είναι πολύ πιο βραχύβια και μέχρι σήμερα δεν υπήρχε καμία τεχνική ικανή να καταγράψει την κίνησή τους και να μελετήσει τις ιδιότητές τους. Αυτό ακριβώς πέτυχαν για πρώτη φορά ο δρ Γουλιελμάκης και οι συνεργάτες του στην Ερευνητική Ομάδα Αττοηλεκτρονικής. Η ομάδα του εδώ και περίπου μια δεκαετία εργάζεται για να αναπτύξει τις πιο γρήγορες κάμερες του κόσμου, με στόχο την παρατήρηση των υπερταχέων διαδικασιών στον μικρόκοσμο. Το πλέον βραχύβιο φαινόμενο Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αυτά τα εργαλεία για πρώτη φορά για να αποδείξουν ότι αυτά τα εξωτικά σωματίδια υπάρχουν και μάλιστα ζουν μόνο 750 αττοδευτερόλεπτα. Ο χρόνος ζωής των εξιτονίων εσωτερικών φλοιών αποτελεί το πλέον βραχύβιο φαινόμενο, που έχει ποτέ παρατηρηθεί σε πραγματικό χρόνο από επιστήμονες. Χρησιμοποιώντας λάμψεις ακτινοβολίας-Χ με διάρκεια λίγων εκατοντάδων αττοδευτερολέπτων (ένα αττοδευτερόλεπτο είναι 0,000000000000000001 δευτερόλεπτα), που ακολουθήθηκαν από παλμούς λέιζερ παρόμοιας διάρκειας, πέτυχαν να δημιουργήσουν μια κάμερα υπερυψηλής ταχύτητας, η οποία τους επέτρεψε να τραβήξουν για πρώτη φορά εικόνες σε πραγματικό χρόνο της κίνησης των εξιτονίων μέσα σε διοξείδιο του πυριτίου. Εκτός από τη «σύλληψη» των εξιτονίων επί το έργον, οι ερευνητές μπόρεσαν να αποκτήσουν περισσότερες πληροφορίες για τις ιδιότητες αυτών των οιονεί σωματιδίων, σχετικά με τις διαστάσεις τους και το πόσο εύκολα πολώνονται από το ορατό φως. «Η τεχνική μας προωθεί την εξιτονική, δηλαδή την μέτρηση, τον έλεγχο και την εφαρμογή των εξιτονίων με τη βοήθεια των ακτίνων-Χ. Αλλά ταυτόχρονα αποτελεί ένα γενικό εργαλείο για τη μελέτη των πολύ γρήγορων διαδικασιών που προκαλούναι από τις ακτίνες-Χ στα στερεά, στις φυσικές κλίμακες του χρόνου. Μια τέτοια δυνατότητα δεν ήταν έως τώρα δυνατή στην επιστήμη των ακτίνων-Χ», δήλωσε ο Γουλιελμάκης. Το 2016 ο έλληνας φυσικός της διασποράς είχε πετύχει μια διπλή πρωτιά σε παγκόσμιο επίπεδο: δημιούργησε τους πιο βραχείς παλμούς φωτός και με αυτούς μέτρησε σε πόσο χρόνο αντιδρούν στο φως τα ηλεκτρόνια που βρίσκονται μέσα στα άτομα της ύλης. Το «φλας» του έλληνα ερευνητή «αναβοσβήνει» κάθε 380 δισεκατομμυριοστά του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου. Στη συνέχεια, ο Γουλιελμάκης δημιούργησε και μέτρησε το ταχύτερο ηλεκτρικό ρεύμα στο εσωτερικό ενός στερεού υλικού. Χρησιμοποιώντας υπερταχείς παλμούς λέιζερ, επιτάχυνε τα ηλεκτρόνια του ρεύματος, ώστε να κάνουν οκτώ εκατομμύρια δισεκατομμυρίων ταλαντώσεις ανά δευτερόλεπτο, πραγματοποιώντας έτσι ένα νέο ρεκόρ στη συχνότητα του ηλεκτρικού ρεύματος στο εσωτερικό των στερεών υλικών. Ο έλληνας ερευνητής γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1975, αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης το 2000 και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου το 2005. Από το 2010 είναι επικεφαλής της Ομάδας Αττοηλεκτρονικής του Εργαστηρίου Αττοφυσικής του Ινστιτούτου Κβαντικής Οπτικής Μαξ Πλανκ στο Γκάρτσινγκ της Γερμανίας. Εστιάζει την έρευνά του στη μελέτη της δυναμικής των ηλεκτρονίων μέσα στην ύλη. Με την ερευνά του, μεταξύ άλλων, φιλοδοξεί να θέσει τις βάσεις για την ανάπτυξη ηλεκτρονικών κυκλωμάτων που θα λειτουργούν με φως. «Χρησιμοποιώντας το φως για να ελέγχουν σωματίδια όπως τα εξιτόνια» δήλωσε ο κ.Γουλιελμάκης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «οι επιστήμονες έχουν τώρα νέες δυνατότητες να κατανοήσουν τα υλικά με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και να σχεδιάσουν ακόμα πιο μικροσκοπικές και γρήγορες ηλεκτρονικές συσκευές». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500162100#ref=newsroombox

Ερευνητές από την Ισπανία με επικεφαλής έναν Έλληνα δημιούργησε πρωτοποριακή κάμερα που βλέπει το «αόρατο» Ερευνητές στην Ισπανία, με επικεφαλής έναν Έλληνα ηλεκτρολόγο μηχανικό, δημιούργησαν τον πρώτο στον κόσμο αισθητήρα εικόνας CMOS που ενσωματώνει γραφένιο και κβαντικές τελείες, πράγμα που επιτρέπει στην κάμερα να βλέπει ταυτόχρονα στο ορατό και στο αόρατο (υπέρυθρο και υπεριώδες) τμήμα του φάσματος. Εδώ και 40 χρόνια, η μικροηλεκτρονική και τα συστήματα εικόνας έχουν κάνει τεράστιες προόδους χάρη στη χρήση του πυρίτιου και της τεχνολογίας κυκλωμάτων CMOS (Complementary Metal-Oxide Semiconductors) (συμπληρωματικοί ημιαγωγοί μεταλλικού οξειδίου), ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τη δημιουργία μικρών, ισχυρών και φθηνών «τσιπ» για υπολογιστές, «έξυπνα» κινητά τηλέφωνα, ψηφιακές κάμερες (με ανάλυση πάνω από 100 megapixels) και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές. Όμως, έως τώρα υπήρχε μεγάλη τεχνική δυσκολία να συνδυαστεί η τεχνολογία κατασκευής ολοκληρωμένων κυκλωμάτων (τσιπ ή μικροεπεξεργαστών) CMOS με άλλα ηλεκτρο-οπτικά υλικά πέρα από το πυρίτιο. Το σοβαρό αυτό εμπόδιο τώρα υπερκεράστηκε, καθώς για πρώτη φορά δημιουργήθηκε ένα τσιπάκι (φωτοτρανζίστορ) CMOS με γραφένιο αντί για πυρίτιο. Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Φωτονικών Επιστημών (ICFO) στη Βαρκελώνη, με επικεφαλής τον καθηγητή Γεράσιμο Κωνσταντάτο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο κορυφαίο διεθνώς περιοδικό φωτονικής «Nature Photonics» (μάλιστα επρόκειτο για το κεντρικό θέμα στο εξώφυλλο), δημιούργησαν την πρώτη ψηφιακή κάμερα με αισθητήρα εικόνας υψηλής ανάλυσης CMOS, που διαθέτει χιλιάδες φωτοανιχνευτές με βάση το γραφένιο αντί για το πυρίτιο, καθώς και κβαντικές τελείες. Ο νέος αισθητήρας εικόνας CMOS διαθέτει μια διάταξη 388 επί 288 φωτοανιχνευτών γραφένιου-κβαντικών τελειών. Η πρωτοποριακή κάμερα είναι τόσο ευαίσθητη, που «βλέπει» την ίδια στιγμή στο ορατό, στο υπέρυθρο και στο υπεριώδες τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, «πιάνοντας» το φως από τα 300 έως σχεδόν τα 2.000 νανόμετρα, κάτι που ποτέ έως τώρα δεν είχε καταστεί δυνατό με τους υπάρχοντες αισθητήρες εικόνας. Το «πάντρεμα» του γραφένιου με τα «τσιπάκια» CMOS αναμένεται να οδηγήσει σε πληθώρα οπτοηλεκτρονικών εφαρμογών, όπως μετάδοση δεδομένων, νυχτερινή όραση, έλεγχος τροφίμων και φαρμάκων, ανίχνευση πυρκαγιών, όραση σε ακραίες καιρικές συνθήκες, κάμερες ασφαλείας, αισθητήρες αυτοκινήτων, ιατρικοί αισθητήρες, περιβαλλοντικοί αισθητήρες κ.α. Ο νέος αισθητήρας εικόνας από γραφένιο και κβαντικές τελείες είναι εύκολος και φθηνός στην κατασκευή του σε συνθήκες δωματίου, πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι δυνατό να παραχθεί βιομηχανικά με χαμηλό κόστος. Οι ερευνητές χρηματοδοτήθηκαν από το μεγάλο ευρωπαϊκό πρόγραμμα για την αξιοποίηση του γραφένιου (European Graphene Flagship), την ισπανική και την καταλανική κυβέρνηση, καθώς και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (ERC). Ήδη ετοιμάζονται να κατοχυρώσουν τις σχετικές πατέντες και να φέρουν τη νέα τεχνολογία στην αγορά. Το Ινστιτούτο Φωτονικών Επιστημών (ICFO) δημιουργήθηκε το 2002 από την κυβέρνηση και το Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Καταλονίας ως ερευνητικό κέντρο αριστείας στις επιστήμες και τεχνολογίες του φωτός και σήμερα είναι από τα κορυφαία στον τομέα του. Βρίσκεται στο Μεσογειακό Πάρκο Τεχνολογίας της Βαρκελώνης και διαθέτει περίπου 400 ερευνητές. Ένας από αυτούς είναι ο ερευνητικός καθηγητής Γ. Κωνσταντάτος, ο οποίος αποφοίτησε από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Η/Υ του Πανεπιστημίου Πατρών (2001) και πήρε το διδακτορικό του από το αντίστοιχο τμήμα του Πανεπιστημίου του Τορόντο στον Καναδά (2008), όπου πραγματοποίησε και μεταδιδακτορική έρευνα. Από το 2009 είναι καθηγητής και επικεφαλής ερευνητικής ομάδας στο ICFO. http://www.pronews.gr/epistimes/tehnologia/631156_ereynites-apo-tin-ispania-me-epikefalis-enan-ellina-dimioyrgise

Πολυβραβευμένη παιδική παράσταση στο Πλανητάριο. Ξεκινά στο Πλανητάριο η προβολή της παράστασης «Polaris: Το διαστημικό υποβρύχιο και το μυστήριο της Πολικής Νύχτας» που συνδυάζει την γνώση με πλούσια όσο και εντυπωσιακά γραφικά εφέ H ιστορία Ο Τζέιμς Χειμέριος, ένας ταξιδιάρης πιγκουίνος από τον Νότιο Πόλο και ο Βλαδίμηρος Τσέχοφ, ένας φιλικός αρκούδος από τον Βόρειο Πόλο, συναντιούνται στους πάγους της Αρκτικής. Γίνονται φίλοι, συζητούν για τις πατρίδες τους, παρατηρούν τα αστέρια και αναρωτιούνται γιατί οι νύχτες είναι τόσο μεγάλες στους δύο πόλους της Γης! Προσπαθώντας να ξεδιαλύνουν το μυστήριο... χτίζουν ένα αστεροσκοπείο και κατασκευάζουν ένα αυτοσχέδιο διαστημόπλοιο. Κάπως έτσι βρίσκονται να ταξιδεύουν γύρω από τη Γη και από εκεί ως τον Άρη και τον Κρόνο για να πάρουν τις απαντήσεις που ψάχνουν! Χρήσιμες πληρφορίες H πολυβραβευμένη παράσταση θα ξεκινήσει να προβάλλεται στο Πλανητάριο (Ευγενίδειο Ιδρυμα Λ. Συγγρού 387 - 175 64 Π.ΦΑΛΗΡΟ) την Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017. Την ημέρα αυτή θα πραγματοποιηθούν δύο προβολές (ώρες 18:30, 19:30) με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Απαραίτητα είναι τα δελτία εισόδου, η διανομή των οποίων θα πραγματοποιηθεί από το Ταμείο του Πλανηταρίου από τις 18:00 της ίδιας ημέρας. Κάθε άτομο θα μπορεί να προμηθευτεί έως 2 δελτία εισόδου.Διατίθενται 240 δελτία εισόδου για κάθε παράσταση. Υπενθυμίζουμε ότι οι χώροι του Ιδρύματος Ευγενίδου είναι προσβάσιμοι και φιλικοί σε ανθρώπους με κινητική αναπηρία, ενώ υπάρχει η δυνατότητα διερμηνείας στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα ή/και χειλεανάγνωσης κατόπιν έγκαιρης επικοινωνίας με γραπτό μήνυμα στο τηλέφωνο 6936 177143 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση: pr@eef.edu.gr. Οι σκύλοι οδηγοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=900609 Απειλή για τους αστροναύτες τα βακτήρια που αλλάζουν τη σύνθεση τους στην έλλειψη βαρύτητας. Σοβαρό πρόβλημα έχει προκύψει σύμφωνα με μελέτες. Ένα μεγάλο θέμα στον σχεδιασμό των επιστημόνων για τη μελλοντική μετοίκιση στο Διάστημα, είναι τα βακτήρια που θα συναντήσουν οι «εξερευνητές» στους νέους κόσμους που θα μεταβούν, καθώς ο ανθρώπινος οργανισμός -κατά πάσα πιθανότητα- δεν θα διαθέτει επαρκή «άμυνα» για να τους αντιμετωπίσει. Ο «εφιάλτης» των μικροβίων φαίνεται πως δεν περιορίζεται στις μελλοντικές αποστολές σε άλλον κόσμο. Πρόσφατα διαπιστώθηκε ότι βακτήρια που μεταφέρονται από τις αποστολές στους διαστημικούς σταθμούς, όχι μόνο δεν πεθαίνουν, αλλά μεταλλάσσονται ταχύτατα ώστε να προσαρμοστούν σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Επιστήμονες ανακοίνωσαν μία νέα μεγάλη απειλή για τους αστροναύτες και ιδιαίτερα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό όπου εντοπίστηκε το πρόβλημα. Τα βακτήρια που έχουν μεταφερθεί στο διάστημα αλλάζουν ταχύτατα τη σύνθεσή τους, ώστε να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες μακριά από τη βαρύτητα της Γης. Αυτό ενδεχομένως να συνεπάγεται έναν τεράστιο κίνδυνο για την ίδια τη ζωή των αστροναυτών, οι οποίοι ενδέχεται να προσβληθούν από ασθένειες, τις οποίες ο οργανισμός δεν διαθέτει ισχυρή άμυνα να αντιμετωπίσει. Όπως αποκαλύφθηκε από τα πειράματα που έγιναν, τα βακτήρια μεταλλάχθηκαν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα σε ποσοστό έως και 73%! «Αυτό σημαίνει πως απαιτούνται πολύ μεγαλύτερες ποσότητες αντιβιοτικών για να τα σκοτώσουμε», τόνισε ο επικεφαλής της έρευνας, στόχος της οποίας είναι να προληφθούν καταστάσεις μη αναστρέψιμες στο διάστημα. Μέχρι τώρα, οι επιστήμονες γνώριζαν ότι τα βακτήρια αλλάζουν συμπεριφορά στο διάστημα. Πρόσφατα, όμως, διαπίστωσαν ότι δεν περιορίζονται στην αλλαγή συμπεριφοράς, αλλά προχωρούν στην αλλαγή της ολόκληρης της σύνθεσής τους. Μία από τις αλλαγές που διαπίστωσαν οι επιστήμονες, είναι ότι η μεμβράνη προστασίας και το κέλυφος των μικροβίων γίνονται πολύ πιο ανθεκτικά στα αντιβιοτικά που τους χορηγούνται σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Τα πειράματα με μικρόβια στο Διάστημα γίνονται τόσο για την καλύτερη αντιμετώπιση των μικροβίων στη Γη, όσο και για την καλύτερη γνώση σε επίπεδο συμπεριφοράς και επίδρασης στις αποστολές που θα πραγματοποιηθούν στο μέλλον. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/630934_apeili-gia-toys-astronaytes-ta-vaktiria-allazoyn-ti-synthesi-toys-stin

Η σκοτεινή ύλη που αλληλεπιδρά με τον εαυτό της επιστρέφει. Είναι γεγονός πως η σκοτεινή ύλη έχει μάζα και γι αυτό άλλωστε ονομάζεται «ύλη». Ο μόνος γνωστός τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρά με την γνωστή ύλη, και τον εαυτό της, είναι η βαρύτητα. Δεν αλληλεπιδρά ηλεκτρομαγνητικά, οπότε δεν μπορούμε να τη δούμε ή να την αγγίξουμε – και γι αυτό αποκαλείται «σκοτεινή». Όμως, κάποια θεωρητικά μοντέλα προβλέπουν ότι η σκοτεινή ύλη συνίσταται από σωματίδια που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους – εκτός από την βαρύτητα – και με άλλου είδους, ή άγνωστες μέχρι τώρα, αλληλεπιδράσεις. Αυτού του είδους υποθετική μορφή της σκοτεινής ύλης που αλληλεπιδρά με τον εαυτό της παρέχει μια καλύτερη περιγραφή των ταχυτήτων των άστρων στους γαλαξίες, σε σχέση με την σκοτεινή ύλη που δεν αυτο-αλληλεπιδρά. Η αυτο-αλληλεπιδρώσα σκοτεινή ύλη, θα μπορούσε να επιλύσει κάποια προβλήματα στην κοσμολογία. Στην γαλαξιακή κλίμακα, αλλά και σε μικρότερες κλίμακες, θα μπορούσε να διορθώσει τις αποκλίσεις μεταξύ των παρατηρήσεων και των θεωρητικών προβλέψεων του καθιερωμένου κοσμολογικού προτύπου, το οποίο θεωρεί πως η «ψυχρή» σκοτεινή δεν αλληλεπιδρά με τον εαυτό της. Και το κάνει αυτό χωρίς να επηρεάζει την επιτυχία του καθιερωμένου προτύπου σε μεγαλύτερες κλίμακες. Οι φυσικοί Manoj Kaplinghat, Hai-Bo Yu και οι συνεργάτες τους αποδεικνύουν ότι η αυτο-αλληλεπιδρώσα σκοτεινή ύλη μπορεί να ερμηνεύσει τις καμπύλες περιστροφής γαλαξιών – γραφικές παραστάσεις των ταχυτήτων των άστρων σε έναν γαλαξία συναρτήσει της απόστασής τους από το κέντρο του. Τα άστρα και η μεσοαστρική ύλη των γαλαξιών κινούνται με σταθερή ταχύτητα, από μια συγκεκριμένη απόσταση και μετά από το γαλαξιακό κέντρο: οι καμπύλες περιστροφής είναι ουσιαστικά «επίπεδες», ανεξάρτητα με την ποσότητα της σκοτεινής ύλης στην γαλαξιακή άλω. Αλλά οι γαλαξίες με σκοτεινή ύλη παρόμοιας μάζας μπορεί να έχουν πολύ διαφορετικές καμπύλες κάτω από αυτή την απόσταση: κάποιες καμπύλες γίνονται σχεδόν αμέσως οριζόντιες, κι άλλες σταδιακά. Αυτή η πολυμορφία είναι δύσκολο να εξηγηθεί από το καθιερωμένο πρότυπο της ψυχρής σκοτεινής ύλης. Οι Kaplinghat και Yu ανέλυσαν τις καμπύλες περιστροφής 30 γαλαξιών που αντιπροσωπεύουν αυτή την ποικιλομορφία και σύγκριναν τις καμπύλες με εκείνες που προέρχονται από ένα γαλαξιακό μοντέλο που ανέπτυξαν. Το μοντέλο περιλαμβάνει μια άλω σκοτεινής ύλης που αλληλεπιδρά με τον εαυτό της στην εσωτερική περιοχή και επηρεάζει την κατανομή της ορατής ύλης στην άλω καθώς και την ιστορία σχηματισμού της άλω. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το μοντέλο προσαρμόζεται εξαιρετικά με τα δεδομένα, γεγονός που ενισχύει την υπόθεση πως η σκοτεινή ύλη αλληλεπιδρά με τον εαυτό της. http://physicsgg.me/2017/09/14/%ce%b7-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b4%cf%81%ce%ac-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5/