Δροσος Γεωργιος

Ελληνίδα ανακάλυψε οκτώ σπάνιους γαλαξίες με σχήμα πούρου. Οι περισσότεροι γαλαξίες στο σύμπαν είναι ελλειπτικοί ή σπειροειδείς, υπάρχουν όμως και μερικοί πολύ πιο σπάνιοι, που έχουν σχήμα πούρου ή αδραχτιού. Έως τώρα είχαν βρεθεί μόνο 12 τέτοιοι, αλλά μια ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής μια Ελληνίδα ανακάλυψαν άλλους οκτώ, ανεβάζοντας πλέον σε 20 το συνολικό αριθμό τους. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Δρ Αθανασία Τάτση, μεταδιδακτορική ερευνήτρια του Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής Astronomy & Astrophysics. https://www.aanda.org/articles/aa/abs/2017/10/aa30218-16/aa30218-16.html Η ανακάλυψη ακόμη οκτώ «πούρων», που περιστρέφονται σαν αδράχτια γύρω από τον επιμήκη άξονά τους, δείχνει ότι το εν λόγω είδος γαλαξιών είναι λιγότερο σπάνιο από ό,τι νόμιζαν έως τώρα οι αστρονόμοι. Τα νέα ευρήματα επέτρεψαν στους επιστήμονες να δημιουργήσουν ένα νέο μοντέλο για το πώς πιθανώς δημιουργήθηκαν αυτοί οι ασυνήθιστοι γαλαξίες, μάλλον από μια ειδικού τύπου συγχώνευση δύο σπειροειδών γαλαξιών που προϋπήρχαν. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500168061

Μια νέα αναπάντεχη ανακάλυψη βαρυτικού κύματος. Την Δευτέρα 16 Οκτωβρίου, στις (10:00 am EDT) 5:00 μ.μ. ώρα Ελλάδος. οι ερευνητές από τους ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων LIGO και Virgo, αλλά και από περίπου 70 αστεροσκοπεία θα κάνουν μια βαρυσήμαντη ανακοίνωση, την οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε ζωντανά ΕΔΩ: Εικάζεται ότι η ανακοίνωση θα αναφέρεται σε ένα από τα παρακάτω γεγονότα: 1. Οι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων εντόπισαν κι άλλο ζεύγος μαύρων τρυπών που συγχωνεύθηκαν παράγοντας βαρυτικά κύματα (μάλλον το λιγότερο πιθανό, αν βασιστούμε στα σχόλια του βραβευμένου με το Νόμπελ φυσικής 2017, R. Weiss). 2. Να έχουν ανιχνεύσει βαρυτικά κύματα που προέρχονται, όχι από μαύρες τρύπες, αλλά από κάτι άλλο – πιθανότατα αστέρες νετρονίων. 3. Τα τηλεσκόπια των αστρονόμων να έχουν εντοπίσει την πηγή των βαρυτικών κυμάτων από τις συγκρούσεις των μαύρων οπών που ανιχνεύθηκαν προσφάτως , αναγνωρίζοντας κάποιο σχετικό φωτεινό σήμα. 4. Ανιχνεύθηκαν βαρυτικά κύματα από την συγχώνευση άστρων νετρονίων και ταυτόχρονα να εντοπίστηκε η πηγή τους από τα αντίστοιχα φωτεινά σήματα (Υπενθυμίζεται ότι στα τέλη Αυγούστου είχαν κυκλοφορήσει «Φήμες για ένα νέο είδος βαρυτικών κυμάτων από συγκρούσεις άστρων νετρονίων«) http://physicsgg.me/2017/10/14/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba/

Οι Φυσικές Επιστήμες μπήκανε στο στόχαστρο του Υπουργείου που ηγείται ο Κ.Γαβρόγλου Κοινό Δελτίο Τύπου των Επιστημονικών Ενώσεων των φυσικών επιστημών για τις προτεινόμενες αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα μετά τη συνάντηση εργασίας με την ηγεσία του ΙΕΠ ΑΘΗΝΑ 12-10-2017 ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ Την Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017 οι Επιστημονικές Ενώσεις Βιοεπιστημόνων, Φυσικών, Χημικών συνεδρίασαν στα γραφεία της ΕΕΧ, με στόχο την συνεργασία και την οργάνωση κοινής θέσης σχετικά με τις επικείμενες αλλαγές στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Οι Επιστημονικές Ενώσεις (ΕΕ) έχουν ως στόχο το ελληνικό σχολείο να εκπαιδεύει τον ενημερωμένο και ολοκληρωμένο πολίτη, ο οποίος θα είναι εγγράμματος σε γλώσσα, μαθηματικά και φυσικές επιστήμες, καθώς και τον μελλοντικό επιστήμονα που θα μπορεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του 21ου αιώνα. Δεν μπορεί παρά να αναφερθεί ό,τι τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και η UNESCO και ο OECD (OOΣΑ) έχουν επισημάνει από το 2008 με επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις, μελέτες και ντιρεκτίβες την ανάγκη να αυξηθεί η διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση σε όλη την Ευρώπη. Η παρότρυνση αυτή για την αναβάθμιση των Φυσικών Επιστημών στα προγράμματα σπουδών στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση είναι απόρροια ερευνών, οι οποίες αναδεικνύουν τον ρόλο των Φυσικών Επιστημών στην ανάπτυξη της έρευνας και την ενίσχυση της καινοτομίας, που είναι προϋποθέσεις για την βιώσιμη και αειφόρα ανάπτυξη και την διατήρηση του βιοτικού επίπεδου της Ευρώπης. Επίσης, οι αναβαθμισμένες Φυσικές Επιστήμες συμβάλλουν αποφασιστικά στην καλλιέργεια ορθολογικής/δομικής σκέψης που είναι προϋπόθεση για τη διαμόρφωση ενός ελεύθερου ορθολογικού και υπεύθυνου ανθρώπινου υποκείμενου με ηθική και συνειδησιακή αυτονομία, το οποίο θα εγγυάται και την Δημοκρατία. Στην Ευρώπη η διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών καταλαμβάνει κατά μέσο όρο το 22,00% του ωρολογίου προγράμματος στην υποχρεωτική Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ενώ στην χώρα μας οι Φυσικές Επιστήμες καταλαμβάνουν 13,53% του προγράμματος και το προτεινόμενο σχέδιο για την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση τείνει να τις συρρικνώσει ακόμη περισσότερο. Με δεδομένη τη θέση τους για την αξία και την αναγκαιότητα της διδασκαλίας των Φυσικών Επιστημών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, οι ΕΕ κατέληξαν στις ακόλουθες θέσεις: 1. Οι αλλαγές θα πρέπει να γίνονται οργανωμένα και συστηματικά από την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση προς το εξεταστικό σύστημα, ώστε να τις διατρέχει ενιαία φιλοσοφία και να είναι αποτελεσματικές, υπό την έννοια της αλλαγής του παραδείγματος και άρα και της στάσης της εκπαιδευτικής κοινότητας (μαθητών και εκπαιδευτικών). 2. Για την υιοθέτηση οποιασδήποτε αλλαγής είναι απαιτούμενη η αποτίμηση της προηγούμενης, ώστε με οργανωμένο και συστηματικό τρόπο να αξιοποιηθούν τα θετικά της σημεία και να βελτιωθούν τα προβληματικά. Το σημερινό σύστημα έχει λειτουργήσει μόνο δύο χρόνια, και παρότι υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις βελτίωσης του επιπέδου των φοιτητών στις σχολές και τα τμήματα των Θετικών Επιστημών, δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί. Οι αλλαγές, ιδίως αν δεν στηρίζονται σε επιστημονικά δεδομένα, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα βελτιώσουν και δεν θα αποδιοργανώσουν εντελώς το σχολείο. 3. Ο περιορισμός του αριθμού των μαθημάτων δεν αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη για τον περιορισμό των φροντιστηρίων, αλλά αντίθετα είναι πιθανόν να δημιουργήσει πολύ πιο εκτεταμένη ανάγκη για τα εξάωρα μαθήματα και πολύ μεγαλύτερο άγχος, διότι μία ενδεχόμενη αποτυχία σε ένα από αυτά τα μαθήματα θα έχει μεγάλο κόστος για τον υποψήφιο. 4. Σε κάθε περίπτωση, οι προτεινόμενες αλλαγές οφείλουν να διασφαλίζουν την βασική αρχή της ισότιμης πρόσβασης των υποψηφίων στα τμήματα και στις σχολές, και να μην προβλέπουν παράλληλες διαδρομές στο ίδιο πεδίο. 5. Σε καμία περίπτωση δεν είναι αποδεκτή η ενοποίηση των ειδικοτήτων ΠΕ04 όπως προβλέπεται από το σχέδιο, διότι αυτό θα σημάνει υποβάθμιση των γνωστικών αντικειμένων και περαιτέρω απαξίωση του Λυκείου. 6. Είναι απαραίτητη η αύξηση των ωρών της διδασκαλίας των Φυσικών Επιστημών τουλάχιστον στον Μ.Ο. των χωρών της Ε.Ε., δίνοντας παράλληλα έμφαση στον πειραματικό τους χαρακτήρα και την εργαστηριακή διδασκαλία. 7. Τέλος, ένα εξαιρετικά σημαντικό θέμα αφορά στην διαδικασία εκπόνησης των σχεδίων για το Εκπαιδευτικό Σύστημα, διότι η διαδικασία διασφαλίζει την Δημοκρατία και άρα δημιουργεί προϋποθέσεις συναίνεσης. Στα θέματα αυτά που αφορούν στην ουσία της Δημοκρατίας, υπάρχουν σοβαρά αναπάντητα ερωτήματα: •Ποιες είναι οι επιτροπές οι οποίες εν κρυπτώ σχεδιάζουν εκπαιδευτικά συστήματα και αναλυτικά προγράμματα, χωρίς καμία κοινωνική λογοδοσία; •Εκπροσωπούνται όλες οι ειδικότητες σε αυτές τις επιτροπές, ώστε να αποφεύγονται νεποτισμοί, αντιεπιστημονικές προσεγγίσεις και συντεχνιακές εξυπηρετήσεις; •Γιατί αγνοούνται συστηματικά σε αυτές τις επιτροπές οι επιστημονικές ενώσεις; Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΙΕΠ Την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 2017 εκπρόσωποι όλων των Επιστημονικών Ενώσεων των Φυσικών Επιστημών συναντήθηκαν και συνομίλησαν για περίπου 3 ώρες με τον Πρόεδρο του ΙΕΠ. Κ. Κουζέλη, τον Αντιπρόεδρο του ΙΕΠ κ. Χαραμή και την Σύμβουλο του ΙΕΠ για τις ΦΕ, κ. Φέρμελη σε μία ειλικρινή και επί της ουσίας συζήτηση, δυστυχώς, χωρίς την επιθυμητή σύγκλιση απόψεων. Οι εκπρόσωποι των ενώσεων Φυσικής, Χημείας και Βιοεπιστημών οι οποίοι ήταν παρόντες στο ΙΕΠ, μοιράζονται την ίδια ανησυχία για τις άσχημες εξελίξεις που έρχονται. Η όποια θετική εντύπωση προκλήθηκε από την πρόσκληση του ΙΕΠ στις ΕΕ επισκιάστηκε, κατά τη διάρκεια της συζήτησης, από τα ακόλουθα αρνητικά στοιχεία: •Η παραδοχή από πλευράς ΙΕΠ ότι οι ΕΕ καλούνται να τοποθετηθούν σε ένα σχέδιο – φάντασμα το οποίο επισήμως δεν έχει ανακοινωθεί για την Α και Β Λυκείου. •Οι ΕΕ δεν θα συμμετάσχουν στην εκπόνηση Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών, παρόλη τη δέσμευση του Προέδρου του ΙΕΠ ότι θα ενημερώνονται τακτικά και για κάθε στάδιο της προετοιμασίας τους. •Παρότι ο Πρόεδρος του ΙΕΠ παραδέχθηκε ότι υπάρχει αίτημα για την αύξηση των ωρών διδασκαλίας των ΦΕ στην Ευρώπη, δεν απάντησε στις έντονες πιέσεις όλων των εκπροσώπων για το Ελληνικό σχολείο το οποίο υπολείπεται έναντι των ευρωπαϊκών αυτή τη στιγμή και με το υπό συζήτηση σχέδιο συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο. •Στις θέσεις 1 και 2 των ΕΕ, η απάντηση που δόθηκε είναι ότι οι σχεδιαζόμενες αλλαγές για την Β ΛΥΚΕΙΟΥ με ορίζοντα εφαρμογής τη σχολική χρονιά 2018-2019, επηρεάζουν και το σχεδιασμό όλου του υπόλοιπου εκπαιδευτικού συστήματος, θέση που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την άποψη των ΕΕ που θεωρούν ότι οι αλλαγές στο σχολείο πρέπει να διατρέχονται από ενιαία φιλοσοφία σε σχέση με τον πολίτη και τον μελλοντικό επιστήμονα τον οποίο εκπαιδεύει. •Στη Β Λυκείου οι ώρες των Φυσικών Επιστημών Γενικής Παιδείας από 6 που είναι σήμερα περιορίζονται σε ένα τετράωρο μάθημα (μείωση 33,33%), το περιεχόμενο του οποίου δεν είναι γνωστό και για το οποίο δεν δόθηκε καμία διευκρίνιση. •Επίσης στη Β Λυκείου προβλέπονται 10 μαθήματα εμβάθυνσης, εκ των οποίων τα τρία είναι ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ- ΦΥΣΙΚΗ- ΧΗΜΕΙΑ/ΒΙΟΛΟΓΙΑ. Από τα μαθήματα αυτά ο μαθητής θα επιλέγει ελεύθερα, χωρίς κανένα περιορισμό, επομένως μπορεί να μην διδαχθεί καθόλου Επιστήμες ή Μαθηματικά στην εμβάθυνση της Β Λυκείου. •Καμία απάντηση δεν δόθηκε για την ισότιμη μεταχείριση των Επιστημών και το θεωρητικό ή το επιστημολογικό πλαίσιο της ενοποίησης – σαρδελοποίησης Χημείας και Βιολογίας, και στη Β και στη Γ τάξη, γεγονός που καθιστά σαφές ότι πρόκειται για μια προειλημμένη απόφαση. Δεν υπήρξε καμία απάντηση επίσης στην παρατήρηση ότι το αν θα γίνει με το προτεινόμενο σύστημα κάποιος γιατρός ή φαρμακοποιός θα το καθορίζει σε ποσοστό 26,67% η ΓΛΩΣΣΑ και 13,33% η Χημεία και 13,33% η Βιολογία. Από την πλευρά τους οι Επιστημονικές Ενώσεις, παρά την απογοήτευση που τις κατέλαβε, δήλωσαν: •ότι το σχέδιο που προτείνεται με βάση αφενός την ανακοίνωση του Υπουργείου για την Γ Λυκείου και τις ανεπίσημες πληροφορίες για την Β τάξη είναι πρακτικά ανεφάρμοστο, ακόμη και λόγω του αριθμού των απαιτούμενων αιθουσών διδασκαλίας, •ότι ελκυστικό σχολείο δεν είναι ένα σχολείο υποβαθμισμένης γνώσης που την διδάσκουν αδιαφοροποίητα και επομένως μη ικανοποιητικά, καθηγητές εκτός ειδικότητας, •την πρόθεσή τους να συμβάλουν χωρίς καμία οικονομική απαίτηση με προτάσεις, αναλυτικά προγράμματα, στη συγγραφή των σχολικών βιβλίων, υπό μία και μοναδική προϋπόθεση: Να είναι σαφές το πλαίσιο συζήτησης, δηλαδή να έχουν δοθεί όλα τα δεδομένα, και να είναι αποδεκτό ως προς τη θέση και τον ρόλο των Φυσικών Επιστημών. http://physicsgg.me/2017/10/14/%ce%bf%ce%b9-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%82-%ce%bc%cf%80%ce%ae%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%87/

Ο αστροφυσικός Αθ. Οικονόμου αποκαλύπτει μυστικά της Αφροδίτης. Πριν από μερικές ημέρες βρισκόταν στα άδυτα της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας, ως ένας από τους τρεις «σοφούς» της ΝΑΣΑ που έχουν αναλάβει την προετοιμασία της μη επανδρωμένης αποστολής που θα γίνει το 2027 στον πλανήτη Αφροδίτη. Σήμερα, το ΑΠΕ-ΜΠΕ τον συνάντησε στην Κοζάνη, στην έδρα της περιφέρειας δυτικής Μακεδονίας, όπου με ορισμένους πιστούς του συνεργάτες προσπαθεί να προωθήσει την υλοποίηση ενός οράματος ζωής: τη δημιουργία αστρονομικού πάρκου με αστεροσκοπείο, για ερασιτεχνικούς και επιστημονικούς σκοπούς, πάνω από το χωριό Ζιάκα Γρεβενών, στην κορυφή του Όρλιακα, όπου μικρός ατένιζε, τις νύκτες του καλοκαιριού, τον έναστρο ουρανό. Πρόκειται για τον καθηγητή Αστροφυσικής του πανεπιστημίου του Σικάγου Θανάση Οικονόμου που, ως επιστήμονας, ευτύχησε να έχει λάβει μέρος σε όλες τις μεγάλες αποστολές για την εξερεύνηση του Διαστήματος και ειδικότερα του πλανήτη ‘Αρη. Πολλά από τα διαστημικά οχήματα και σκάφη έφεραν δικό του εξοπλισμό και όργανα μέτρησης, ενώ έχει συνεργαστεί με επιτυχία με τρεις κορυφαίες υπηρεσίες διαστήματος του κόσμου, τη ΝΑΣΑ, τη Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία και την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος. Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της αποστολής της Αφροδίτης; «Ότι θα έχουμε πολύ περιορισμένο ωφέλιμο χρόνο στην διάθεση μας για να συλλέξουμε στοιχεία. Μόνο τέσσερις ώρες. Κοιτάξτε στην επιφάνεια της Αφροδίτης, οι θερμοκρασίες αγγίζουν τους 460 βαθμούς Κελσίου και η πίεση στο περιβάλλον της ατμόσφαιρας της είναι 80 φορές μεγαλύτερη από αυτή που επικρατεί στην επιφάνεια της Γης. Η Αφροδίτη είναι ένας από τους πολύ σκληρούς πλανήτες, εάν τον συγκρίνουμε με τη Γη» λέει. Με τα εκπληκτικά ελληνικά του, στην προφορά και την άρθρωση, παρότι ζει πάνω από εβδομήντα χρόνια εκτός Ελλάδας, εξηγεί: «Έχουμε βρει τον τρόπο που θα γίνει η προσεδάφιση του σκάφους στην επιφάνεια του πλανήτη και όλο το ενδιαφέρον συγκεντρώνεται τώρα στον ωφέλιμο χρόνο που θα υπάρξει προκειμένου τα όργανα του σκάφους να προλάβουν να στείλουν τα δεδομένα τους, πριν καταστραφούν από τις υψηλές θερμοκρασίες». Στην επιχείρηση, συνεχίζει ο Θανάσης Οικονόμου, έχουμε προβλέψει την παρουσία ενός δορυφόρου που θα φωτογραφίσει, βλέποντας μέσα από τα σύννεφα, την επιφάνεια του πλανήτη, ενώ ταυτόχρονα θα λαμβάνει και θα αναμεταδίδει τις πληροφορίες τού μη επανδρωμένου οχήματος που θα έχει προσεδαφιστεί νωρίτερα στην επιφάνειά του. Ο ίδιος εκφράζει την αισιοδοξία του για τη θετική έκβαση του εγχειρήματος της αποστολής στην Αφροδίτη, και πως γι’ αυτόν τον λόγο χρειάζεται τέσσερις φορές τον χρόνο να βρίσκεται στη Μόσχα όπου συζητούνται θέματα και λεπτομέρειες της προετοιμασίας κάθε σταδίου. Για την επανδρωμένη αποστολή στον ‘Αρη, αποκαλύπτει ότι αυτό που μελετάται με εντατικό τρόπο από τους επιστήμονες, σε συνδυασμό με την εξέλιξη της τεχνολογίας και τη χρήση νέων υλικών, είναι η δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων, ώστε η αποστολή που θα φτάσει στον ‘Αρη, να μπορέσει να αξιοποιήσει τις τοπικές πρώτες ύλες που υπάρχουν άφθονες στον πλανήτη και να «κατασκευάσουν» επί τόπου τα καύσιμα που θα χρειαστούν για την επιστροφή του διαστημικού σκάφους στη Γη. Ως μικρότερου μεγέθους πρόβλημα θεωρείται η αποθήκευση η παραγωγή απαραίτητων εφοδίων, όπως νερό, οξυγόνο και φαγητό, αφού το ταξίδι στον κόκκινο πλανήτη μαζί με τον χρόνο επιστροφής υπολογίζεται περίπου στα 3 χρόνια. Ο χρόνος της επανδρωμένης αποστολής έχει υπολογιστεί να είναι το 2036. Στο ερώτημα εάν είναι καλό ή κακό που βλέπουμε τελευταία χρόνια μεγάλες ιδιωτικές εταιρίες να λαμβάνουν μέρος της διαστημικής πίτας, με αποστολές στον διεθνή διαστημικό σταθμό, απαντά ότι «η ΝΑΣΑ προσπαθεί να μεταδώσει την τεχνολογία της στην εγχώρια βιομηχανία, και ότι δεν επιθυμεί στο μέλλον να τα κάνει όλα μόνη της». Εξήγησε ότι με αυτό τον τρόπο ενισχύει την ανάπτυξη της διαστημικής βιομηχανίας, ενώ πετυχαίνει να απελευθερώνει τεράστιους πόρους και σημαντικό ανθρώπινο δυναμικό, για άλλες πιο σύνθετες και περισσότερο πολύπλοκες έρευνες και αποστολές στο διάστημα. Στις αποστολές του Διαστήματος, αν και εμπλέκονται εκατοντάδες ή χιλιάδες άνθρωποι από πολύ διαφορετικές επιστημονικές ειδικότητες, σε κάθε στάδιο της προετοιμασίας τους συνήθως δεν υπάρχει καμία παρέκκλιση από το αρχικό πλάνο έως την τελική ημερομηνία της εκτόξευσης. Κι αναφέρεται με πικρία στη δική μας πραγματικότητα και στα χρόνια που πέρασαν για την ίδρυση και λειτουργία του Αστρονομικού Πάρκου στον Όρλιακα Γρεβενών που ενώ όλες οι προβλεπόμενες ενέργειες ξεκίνησαν το 2007, σήμερα δέκα χρόνια μετά «έχουμε κάνει ελάχιστη πρόοδο». Είναι κοινός τόπος ότι αρχικά υπήρξαν προβλήματα σε ό,τι αφορά την παραχώρηση της δημοσίας έκτασης και το ρυμοτομικό σχέδιο που έπρεπε να γίνει και να εγκριθεί από τις αρμόδιες Αρχές, ενώ φαίνεται ότι ζητήματα που καθυστέρησαν σοβαρά την εξέλιξη του έργου ήταν και οι ενέργειες προηγούμενων αυτοδιοικητικών Αρχών που αντί να του δώσουν ώθηση, τελικά έθεσαν σε κίνδυνο την υλοποίηση του. Όπως ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας Θόδωρος Καρυπίδης «εμείς τρέξαμε από την αρχή της θητείας μας όλες τις σοβαρές εκκρεμότητες του έργου, διευθετήσαμε το ρυμοτομικό του Αστρονομικού πάρκου σε άμεση συνεννόηση με το υπουργό Γ. Σταθάκη ως απαραίτητη προϋπόθεση και τις επόμενες ημέρες μέσω της διαχειριστικής Αρχής θα τρέξουμε την πρόσκληση ενδιαφέροντος για συμμετοχή φορέων στην υλοποίηση ταυ έργου, μέσω του προγράμματος ΕΣΠΑ». Ο Θόδωρος Καρυπίδης σημείωσε ότι επειδή θεωρεί «ότι η λειτουργία του πάρκου θα είναι πολύ σημαντική για τη δυτική Μακεδονία, η Περιφέρεια θα συνδράμει οικονομικά εάν χρειαστεί στη μελέτη βιωσιμότητας του έργου και σε όποιες εκκρεμότητες παρουσιαστούν στην πορεία υλοποίησής του». Το αστρονομικό πάρκο θα περιλαμβάνει εκπαιδευτικά τηλεσκόπια και ραδιοτηλεσκόπια, ένα ερευνητικό τηλεσκόπιο που το μέγεθός του θα το κατατάσσει στη δεύτερη θέση, μετά από αυτό της Πελοποννήσου, και φυσικά ερασιτεχνικά τηλεσκόπια για σχολεία και ερασιτέχνες αστρονόμους στην παρατήρηση του ουρανού. http://physicsgg.me/2017/10/13/%ce%bf-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%b1%ce%b8-%ce%bf%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%80/

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων στον νέο κύκλο ομιλιών του Cafe Scientifique. Ο νέος κύκλος ομιλιών του Cafe Scientifique, ξεκινά τη Δευτέρα 23 Οκτωβρίου, με τον Ξενοφών Μουσά, καθηγητής Φυσικής Διαστήματος στον Τομέα Αστροφυσικής, Αστρονομίας και Μηχανικής, του Τμήματος Φυσικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, να μιλά για τον μηχανισμό των Αντικυθήρων. Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι το αρχαιότερο γνωστό προηγμένο επιστημονικό όργανο και υπολογιστής. Κατασκευάσθηκε από Έλληνες επιστήμονες, πιθανότατα μεταξύ 150 και 100 π.Χ. Βρέθηκε στα Αντικύθηρα, σε βάθος 40 με 60 μέτρα, και ανασύρθηκε τυχαία από Συμιακούς σφουγγαράδες οι οποίοι το ανακάλυψαν το Πάσχα του 1900, σε ένα τεράστιο αρχαίο ναυάγιο του Α΄ π.Χ. αιώνα που ήταν γεμάτο με θησαυρούς που μεταφέρονταν από την Ελλάδα στη Ρώμη. Οι διαστάσεις του είναι περίπου 32x22x7 εκατοστά. Ο Μηχανισμός λειτουργεί με προσεκτικά σχεδιασμένα και κατασκευασμένα γρανάζια. Τα γρανάζια εκτελούν συγκεκριμένες μαθηματικές πράξεις, καθώς κινούνται γύρω από άξονες. Η κίνηση των γραναζιών κινεί δείκτες. Ο μηχανισμός προβλέπει όλα τα αστρονομικά φαινόμενα, την θέση του Ήλιου και της Σελήνης, της οποίας δείχνει και τη φάση, όπως και τις εκλείψεις και πιθανότατα και τις θέσεις των πλανητών. Πιθανότατα ήταν ένα αστρονομικό ρολόι που λειτουργεί με γρανάζια που για αιώνες ονομαζόταν πινακίδιον (δηλαδή tablet). Ο μηχανισμός είναι η επιτομή της Ελληνικής φιλοσοφίας και ειδικότερα των αντιλήψεων των Πυθαγορείων. Θα επιχειρήσουμε να κατανοήσουμε πώς ο άνθρωπος συνέλαβε και κατασκεύασε ένα αυτόματο πολύπλοκο μηχάνημα που προβλέπει φυσικά φαινόμενα. Θα αναφερθούμε στη γέννηση των επιστημών και του πολιτισμού, στην αστρονομία, και θα αντιληφθούμε ότι οι άνθρωποι τον κατασκεύασαν βασισμένοι στην αιτιοκρατία, στην Πυθαγόρεια αντίληψη ότι η φύση περιγράφεται με μαθηματικά, με τους νόμους της φυσικής, όπως είναι φανερό με τις τελευταίες μελέτες των επιγραφών του εγχειριδίου χρήσης του μηχανήματος που παρουσιάσαμε πριν λίγους μήνες. Ο Ξενοφών Διονυσίου Μουσάς είναι Kαθηγητής Φυσικής Διαστήματος (συνταξιούχος), στον Τομέα Αστροφυσικής, Αστρονομίας και Μηχανικής, του Τμήματος Φυσικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει διατελέσει επί χρόνια συνεργάτης (Visiting Fellow) του Imperial College of Science, Technology and Medicine του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μεξικού, στο Αστεροσκοπείο Παρισίων και στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για το Ηλιακό Σύστημα στη Γερμανία. Πρόσφατα αναδείχθηκε επίτιμος διδάκτωρ της διεθνούς Ακαδημίας Εκπαίδευσης Θετικών Επιστημών της Ουκρανίας. Μελετά το διαπλανητικό διάστημα, την κοσμική ακτινοβολία, τις μαγνητόσφαιρες πλανητών, καθώς και ηλιακά φαινόμενα που επηρεάζουν τη Γη. Συμμετείχε στη σχεδίαση μαγνητικής ασπίδας του διαστημικού τηλεσκοπίου ακτίνων Χ "ROSAT", και στην ανάπτυξη του Ηλιακού "radar" (LOIS). Συμμετέχει σε διαστημικά πειράματα της NASA και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, όπως στη διαστημική αποστολή STEREO και WIND στα πειράματα WAVES, στη σχεδίαση της Ευρωπαϊκής Επιστημονικής Βάσης στη Σελήνη και των μελλοντικών διαστημικών αποστολών για τον πλανήτη Κρόνο, Τιτάνα και Εγκέλαδο. Συμμετέχει επίσης σε εκπαιδευτικά και εκλαϊκευτικά προγράμματα για ενήλικες και μαθητές σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Φυσικών και Ευρωπαϊκά Ιδρύματα, και σε αστρονομικές δραστηριότητες σε συνεργασία με ερασιτέχνες αστρονόμους σε διάφορα μέρη στην Ελλάδα. Ταξίδι στο κόσμο των επιστημών από το Cafe Scientifique Ο διεθνώς αναγνωρισμένος θεσμός Cafe Scientifique, από τον Οκτώβριο του 2017, έως και τον Ιούνιο του 2018, περιμένει τους φίλους της γνώσης να τους μυήσει σε σημαντικά επιστημονικά θέματα. Έγκριτοι και βραβευμένοι καθηγητές και ερευνητές από τον ακαδημαϊκό και επιχειρηματικό χώρο, θα μας ξεναγήσουν στην έρευνα που πραγματοποιείται στην Ελλάδα σχετικά με τη νανοτεχνολογία, τις εφαρμογές των λέιζερ στη βιομηχανία, τις εξατομικευμένες θεραπείες για τον καρκίνο, τους κβαντικούς υπολογιστές, και άλλα πολλά ενδιαφέροντα θέματα, ενώ θα έχουμε και μια εκδήλωση για τις νεοφυείς επιχειρήσεις (start-ups). Οι ομιλίες πραγματοποιούνται μια φορά το μήνα, ημέρα Δευτέρα, στις 19:00 μ.μ., στο κελάρι του Athenaeum (Αδριανού 3, Θησείο, 210 3210239). Η είσοδος στις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη, αλλά υπάρχει μια ελάχιστη κατανάλωση 3 ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι το Cafe Scientifique είναι ένας θεσμός που λειτουργεί με μεγάλη επιτυχία και στο εξωτερικό. Περιλαμβάνει μια σειρά επιστημονικών διαλέξεων ανοιχτών και προσιτών στο κοινό, που προσφέρει σε όλους τους πολίτες τη δυνατότητα να ενημερωθούν δωρεάν για επιστημονικά θέματα και να γνωρίσουν τους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτά. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500167233 “Soyuz-2.1α” με TGK"Progress MS-07" Η εκτόξευση του οχήματος (LV) «Soyuz-2.1a» και του όχηματος μεταφοράς φορτίου (THC) «Πρόοδος MS-07" μετακινηθηκε για της 14ης Οκτωβρίου 2017. https://www.roscosmos.ru/24195/ (LV) «Rokot» με ανώτερη βαθμίδα "Breeze-KM"με το διαστημόπλοια (SC) «Sentinel-5P». Στις 13 Οκτωβρίου, 2017 στις 12:27 MSK από το Πλέσετσκ κοσμοδρόμιο εκτοξευτηκε με επιτυχία ο πυραυλος «Rokot» με ανωτερο σταδιο "Breeze-KM" και το διαστημόπλοια (SC) «Sentinel-5P» (Sentinel-5P ). Σύμφωνα με την πτήση μέτα απο 319 δευτερόλεπτα το όχημα εκτόξευσης διαχωρίζεται από το δεύτερο στάδιο της εκτόξευσης. Περαιτέρω εξαγωγή του διαστημικού σκάφους στην υπολογιζόμενη τροχιά παρέχεται από την ανώτερη βαθμίδα "Breeze-KM". Ο διαστημικός σταθμός προγραμματίζεται να είναι στην θαση του στις 13:46 ώρα Μόσχας. Το «Sentinel-5P» - διαστημόπλοιο, που ξεκίνησε στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος για την παρακολούθηση του περιβάλλοντος «Κοπέρνικος» (Copernicus), παλαιότερα γνωστο ως η «Παγκόσμια Παρακολούθηση του Περιβάλλοντος και της Ασφάλειας» (CME, - Παγκόσμια παρακολούθηση του προγράμματος Περιβάλλοντος και της Ασφάλειας) .Το «Sentinel-5P» έγινε ο δεύτερος δορυφόρος που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του «Κοπέρνικος». Τα τελευταία 17 χρόνια, η Rokot έχει τεθεί σε τροχιά περισσότερα από 65 διαστημικά οχήματα για διάφορους σκοπούς. https://www.roscosmos.ru/24224/

Θέλεις να υπάρχει το όνομα σου πάνω στον Αρη; Αν όλα πάνε καλά τον Μάρτιο του 2018 θα προσεδαφιστεί στον Αρη ο ρομποτικός εξερευνητής InSight. Ανάμεσα στα διάφορα όργανα που θα διαθέτει το ρομπότ θα φέρει πάνω του και ένα μικροτσίπ στο οποίο θα υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ονόματα απλών ανθρώπων που θέλουν με αυτόν τον τρόπο να δηλώσουν την παρουσία τους στον Κόκκινο Πλανήτη. Η διαδικασία συλλογής ονομάτων είχε γίνει το 2015 και περίπου 830 χιλιάδες άνθρωποι είχαν βάλει το όνομα τους στην σχετική λίστα. Τώρα η NASA ανακοίνωσε ότι ανοίγει εκ νέου την διαδικασία και στην διεύθυνση https://mars.nasa.gov/syn/insight μπορεί όποιος το επιθυμεί να δηλώσει το όνομα του για να ταξιδέψει με το ρομπότ στον Αρη. Η διαδικασία θα διαρκέσει μέχρι την 1η Νοεμβρίου. Η αποστολή Το InSight (Ιnterior Exploration using Seismic Investigations Geodesy and Heat Transport), που κατασκευάσθηκε από την εταιρεία Lockheed Martin, θα «καθήσει» στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη και θα πραγματοποιήσει αναλύσεις στο υπεδάφος του. Το βασικό του όργανο θα μελετήσει την ταχύτητα διάδοσης σεισμικών κυμάτων στο υπέδαφος προκειμένου να αποκαλύψει την εσωτερική δομή του πλανήτη. Κάτι τέτοιο αποτελεί διακαή πόθο των επιστημόνων, προκειμένου να ανακαλύψουν τα γεωλογικά μυστικά του γειτονικού πλανήτη, αλλά επίσης για να εξάγουν γενικότερα συμπεράσματα σχετικά με τον σχηματισμό των βραχωδών πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα. https://www.youtube.com/watch?v=-z0qKNTph3U http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=907271

Καλλιστώ. Η Καλλιστώ (αγγλικά: Callisto) ή Δίας IV είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Δία και ο τρίτος μεγαλύτερος στο Ηλιακό σύστημα. Ανακαλύφθηκε από τον Γαλιλαίο στις 7 Ιανουαρίου 1610, αν και ο Μάγερ Σίμων ισχυρίσθηκε ότι αυτός πρωτοείδε πρώτος και τους τέσσερις δορυφόρους ενώ ο Γαλιλαίος το βράδυ της 7ης Ιανουαρίου, με την ιδίας του κατασκευής διόπτρα, παρατήρησε τρεις μόνο από τους τέσσερις μεγάλους δορυφόρους του Δία. Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία η Καλλιστώ ήταν νύμφη της Αρκαδίας την οποία ερωτεύτηκε ο Δίας. Η Ήρα για να την τιμωρήσει τη μεταμόρφωσε σε αρκούδα και παραλίγο να σκοτωνόταν από την Άρτεμη ή τον ίδιο της τον γιο, τον Αρκάδα, στο κυνήγι. Ο Δίας τότε την λυπήθηκε και την τοποθέτησε στον έναστρο ουρανό εκεί που τώρα είναι ο αστερισμός της Μεγάλης Άρκτου. Η Καλλιστώ είναι πέμπτου μεγέθους (5,7) και μπορεί να παρατηρηθεί με κιάλια, ως ο τέταρτος κατά σειρά λαμπρότητας μεταξύ των τεσσάρων δορυφόρων του Γαλιλαίου (Γανυμήδης, Ιώ, Ευρώπη και Καλλιστώ). Ο δορυφόρος αυτός φέρει διακριτικό σύμβολο ΙV επειδή στην αρχή όταν ανακαλύφθηκε πίστευαν ότι ήταν ο τέταρτος σε απόσταση. Κινείται σε απόσταση από τον Δία 1.882.700 χιλιομέτρων και σε επίπεδο που σχηματίζει γωνία 2° 43΄ με το επίπεδο του ισημερινού του Δία. Η πραγματική του διάμετρος ανέρχεται σε 4.821 χλμ. και κινείται γύρω από τον Δία σε γήινο χρόνο 16 ημερών, 16 ωρών, 32΄ και 8,6΄΄ της ώρας. Είναι ο λιγότερο ανακλαστικός από τους δορυφόρους του Δία αν και διαθέτει μεγάλες ποσότητες παγωμένου νερού. Ο φλοιός αποτελείται από ένα στρώμα πάγου, ο μανδύας πιθανόν από νερό σε υγρή κατάσταση και ο πυρήνας, ο οποίος αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του σώματος, αποτελείται από πάγο ανακατεμένο με βράχους.Σύμφωνα με τις μέχρι σήμερα γνώσεις μας η Καλλιστώ φέρει λεπτότατη και αραιότατη ατμόσφαιρα από διοξείδιο του άνθρακα σε πολύ μεγάλο ποσοστό, ενώ η επιφάνειά της καλύπτεται από πάγο και κρατήρες. Αποτελείται από έναν βραχώδη πυρήνα που είναι περιτριγυρισμένος από έναν παγωμένο μανδύα νερού. Η επιφάνειά της καλύπτεται από σκοτεινά πετρώματα, αν και η Καλλιστώ είναι στην πραγματικότητα μισή βράχια και μισή πάγος. Όπου κι αν χτυπήσει κάποιος μετεωρίτης ξεπετάγεται νερό, για να παγώσει αμέσως μετά πάνω στην επιφάνεια. Η Καλλιστώ είναι το ουράνιο σώμα με την πιο έντονη παρουσία κρατήρων στο Ηλιακό σύστημα. Επειδή η επιφάνειά της έχει περισσότερους κρατήρες από τους υπόλοιπους δορυφόρους, συμπεραίνουμε ότι το έδαφός της πρέπει να είναι ένα από τα πιο αρχέγονα στο Ηλιακό σύστημα. Η επιφάνεια πρέπει να είναι πολύ παλιά όσο και τα υψίπεδα της Σελήνης, του Άρη και του Ερμή. Το πιο αξιοσημείωτο σημάδι πάνω της είναι ένας γιγάντιος κρατήρας που ονομάστηκε Βαλχάλλα με διάμετρο 2.750 χιλιομέτρων. Είναι μια ξέβαθη κοιλάδα μεγάλη όσο και η Αυστραλία που περιβάλλεται από πολλαπλούς δακτυλίους οι οποίοι σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια της πρόσκρουσης ενός αστεροειδούς πάνω στην επιφάνεια της. Ένας άλλος μεγάλος κρατήρας με δακτυλίους ονομάζεται Άσγκαρντ και έχει διάμετρο 1.200 χιλιομέτρων. Εκτός από τους δύο αυτούς τεράστιους κρατήρες της αξιοσημείωτη είναι η έλλειψη κρατήρων με διάμετρο πάνω από μερικές δεκάδες χιλιόμετρα. Το γεγονός αυτό ίσως να οφείλεται στην χαλάρωση και εξαφάνισή τους εξαιτίας της θερμικής ιστορίας της παγωμένης επιφάνειας του δορυφόρου. Οι μεγάλοι κρατήρες στην Καλλιστώ είναι πρώτου πληθυσμού, έχουν δηλαδή ηλικία τεσσάρων δισεκατομμυρίων ετών περίπου, ενώ οι μικρότεροι είναι πιο πρόσφατοι. Όλοι τους πάντως δημιουργήθηκαν από την πτώση αστεροειδών καθώς και κομητών υπό την επίδραση της βαρύτητας του Δία και του δορυφορικού του συστήματος. Οι φωτογραφίες που έστειλε η διαστημική συσκευή Γαλιλαίος μας έχουν δείξει ότι στην Καλλιστώ η πυκνότητα των κρατήρων είναι μικρότερη στο ημισφαίριο που δεν αντικρίζει τον Δία. Την Καλλιστώ φωτογράφησαν ήδη από κοντά οι διαστημικές συσκευές Βόγιατζερ 1 τον Μάρτιο-Απρίλιο του 1979, ενώ αμέσως μετά η μελέτη συνεχίστηκε από τον Βόγιατζερ 2 τον Μάιο-Ιούλιο του ιδίου έτους. Η διαστημική συσκευή Γαλιλαίος την προσπέρασε αρκετές φορές στη διάρκεια του 1996 και 1997, με πιο κοντινή προσέγγιση τον Ιούνιο του 1997 σε απόσταση 416 χιλιομέτρων από την επιφάνειά της. Το 2003 η ΝΑΣΑ πραγματοποίησε μια εννοιολογική μελέτη που ονομάστηκε Ανθρώπινη Εξερεύνηση Εξωτερικών Πλανητών (Human Outer Planets Exploration (HOPE)), σχετικά με το μέλλον της ανθρώπινης εξερεύνησης του εξωτερικού Ηλιακού συστήματος. Ο στόχος που επιλέχθηκε να εξεταστεί λεπτομερώς ήταν η Καλλιστώ. Προτάθηκε ότι θα μπορεί να είναι δυνατή η οικοδόμηση μιας βάσης στην επιφάνεια της Καλλιστούς η οποία θα παράγει καύσιμα για περαιτέρω εξερεύνηση του Ηλιακού συστήματος. Τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας βάσης θα είναι η χαμηλή ακτινοβολία (λόγω της χαμηλής απόστασης του δορυφόρου από το Δία) και η γεωλογική σταθερότητα. Επιπλέον, θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξ αποστάσεως παρατήρηση της Ευρώπης ή θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως βάση για εκτόξευση μη επανδρωμένων αποστολών για κοντινά περάσματα από τον Δία ή για εξερεύνηση του εξωτερικού Ηλιακού συστήματος, χρησιμοποιώντας την βοήθεια της βαρύτητας μετά από την αναχώρηση από την Καλλιστώ. Σε μια έκθεση το 2003, η ΝΑΣΑ ανακοίνωσε πως το 2040 θα μπορούσε να είναι εφικτή μια επανδρωμένη αποστολή στην Καλλιστώ. Ανακαλύφθηκε από Γαλιλαίος Γαλιλέι, Μάγερ Σίμων Ημερομηνία Ανακάλυψης 7 Ιανουαρίου 1610 Χαρακτηριστικά τροχιάς Ημιάξονας τροχιάς 1.882.700 Km Εκκεντρότητα 0,0074 Περίοδος περιφοράς 16,6890184 ημέρες Κλίση 0,192° (προς τον Ισημερινό του Δία) Είναι δορυφόρος του Δία Φυσικά χαρακτηριστικά Μέση Ακτίνα 2.410,3 ± 1,5 Km Έκταση επιφάνειας 73.000.000 Km² Όγκος 5,9 × 1010 Km³ Μάζα 1,075938 ± 0,000137 × 1023 kg Μέση πυκνότητα 1,8344 ± 0,0034 g/cm3 Ισημερινή βαρύτητα επιφάνειας 1,235 m/s² Ταχύτητα διαφυγής 2,440 km/s Περίοδος περιστροφής Σύγχρονη Κλίση άξονα μηδέν Λευκαύγεια 0,22 Επιφανειακή θερμοκρασία 134 ± 11 K-139,15 -262,15 c Φαινόμενο μέγεθος 5,65 Στην φωτογραφια Καλλιτεχνική απεικόνιση μιας βάσης στην Καλλιστώ. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8E_(%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82)

Τιτάνια. Η Τιτάνια (αγγλικά: Titania) είναι ο μεγαλύτερος από τους 27 φυσικούς δορυφόρους του πλανήτη Ουρανού και ο όγδοος, κατά σειρά μεγέθους, δορυφόρος του ηλιακού συστήματος. Ανακαλύφθηκε από τον Ουίλιαμ Χέρσελ το 1787 και πήρε το όνομά του από την Τιτάνια, η οποία ήταν η βασίλισσα των ξωτικών στο έργο του Σαίξπηρ «Όνειρο Θερινής Νυκτός». Η άλλη του σημερινή ονομασία είναι Ουρανός III (Uranus III, δηλαδή ο τρίτος από τους δορυφόρους του Ουρανού που έχει ονομαστεί). Αρχικώς τον αποκαλούσαν απλώς «ο πρώτος δορυφόρος του Ουρανού». Το 1848 ο Λάσελ του έδωσε τα διακριτικά Uranus I. Η Τιτάνια αποτελείται από περίπου ίσες ποσότητες πάγου και πετρώματος, και είναι πιθανό να διακρίνεται σε έναν βραχώδη πυρήνα και ένα παγωμένο μανδύα. Ενώ μπορεί να υπάρχει και ένα στρώμα νερού στο όριο πυρήνα - μανδύα. Η επιφάνεια της Τιτάνιας η οποία είναι σχετικά σκοτεινή και με ελαφρώς κόκκινο χρώμα, φαίνεται να έχει διαμορφωθεί και από συγκρούσεις αλλά και από ενδογενείς διεργασίες. Είναι καλυμμένη με πολλούς κρατήρες που φθάνουν έως και τα 326 χιλιόμετρα σε διάμετρο, παρ' όλα αυτά όμως έχει λιγότερους κρατήρες από τον πιο μακρινό Όμπερον και αυτό πιθανότατα οφείλεται στο ότι ίσως η Τιτάνια υπέστη πρώιμες ενδογενείς διεργασίες οι οποίες εξάλειψαν αρκετούς κρατήρες στην επιφάνειά της και δημιούργησαν ένα σύστημα τεράστιων φαραγγιών και γκρεμών. Υπέρυθρη φασματοσκοπία που διεξήχθη από το 2001 έως το 2005 αποκάλυψε την παρουσία παγωμένου νερού καθώς και παγωμένου διοξείδιο του άνθρακα στην επιφάνειά της το οποίο με τη σειρά του υποδηλώνει ότι η Τιτάνια μπορεί να διαθέτει μια αδύναμη ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα. Το σύστημα του Ουρανού έχει μελετηθεί από κοντά μόνο μία φορά, από το διαστημικό σκάφος Βόγιατζερ 2 τον Ιανουάριο του 1986. Οι αρκετές εικόνες της Τιτάνιας που τράβηξε το Βόγιατζερ 2, βοήθησαν ώστε ώστε να χαρτογραφηθεί το 40% περίπου της επιφάνειας της. Η Τιτάνια ανακαλύφθηκε από τον Ουίλιαμ Χέρσελ στις 11 Ιανουαρίου του 1787, την ίδια μέρα ανακάλυψε και τον δεύτερο μεγαλύτερο δορυφόρο του Ουρανού, τον Όμπερον. Για σχεδόν πενήντα χρόνια μετά την ανακάλυψή τους, η Τιτάνια και ο Όμπερον δεν παρατηρήθηκαν από οποιοδήποτε άλλο μέσο εκτός από του Ουίλιαμ Χέρσελ, αν και μπορεί να φαίνονται από τη Γη με ένα σημερινό ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο τελευταίας τεχνολογίας. Όλοι οι δορυφόροι του Ουρανού έχουν πάρει τα ονόματά τους από χαρακτήρες που δημιουργήθηκαν από τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ και τον Αλεξάντερ Πόουπ. Το όνομα Τιτάνια δόθηκε από τη βασίλισσα των νεράιδων στο Όνειρο Θερινής Νυκτός. Τα ονόματα των τεσσάρων δορυφόρων του Ουρανού που ήταν τότε γνωστοί προτάθηκαν από τον γιο του Χέρσελ Τζον το 1852, κατόπιν αιτήματος του Ουίλιαμ Λάσελ, ο οποίος είχε ανακαλύψει τους άλλους δύο δορυφόρους, τον Άριελ και τον Ουμβριήλ, το προηγούμενο έτος. Η Τιτάνια αρχικά αναφερόταν ως «ο πρώτος δορυφόρος του Ουρανού», και το 1848 δόθηκε η ονομασία Ουρανός I από τον Ουίλιαμ Λάσελ, αν και μερικές φορές χρησιμοποιούνταν και η αρίθμηση του Ουίλιαμ Λάσελ (όπου η Τιτάνια και ο Όμπερον έχουν τους αριθμούς II και IV).[5] Το 1851 ο Λάσελ αρίθμησε τελικά και τους τέσσερις γνωστούς δορυφόρους, σύμφωνα με την απόστασή τους από τον πλανήτη με λατινικούς αριθμούς, και από τότε η Τιτάνια έχει ορισθεί ως Ουρανός III. Το όνομα Τιτάνια έχει αρχαία ελληνική προέλευση, και σημαίνει «κόρη των Τιτάνων». Η Τιτάνια βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ουρανό σε απόσταση περίπου 436.000 χιλιομέτρων (271.000 μίλια), και είναι ο δεύτερος πιο μακρινός δορυφόρος από τον πλανήτη μεταξύ των πέντε μεγάλων δορυφόρων του. Η τροχιά της Τιτάνιας έχει μια μικρή εκκεντρότητα και μία πολύ μικρή κλίση σε σχέση με τον ισημερινό του Ουρανού. Η περίοδος περιφοράς της είναι περίπου 8,7 ημέρες και συμπίπτει με την περίοδο περιστροφής. Με απλά λόγια η Τιτάνια είναι συγχρονισμένη με τον Ουρανό, δηλαδή δείχνει πάντα την ίδια όψη προς τον πλανήτη. Η τροχιά της Τιτάνιας βρίσκεται πλήρως εντός της μαγνητόσφαιρας του Ουρανού. Ο Ουρανός περιστρέφεται σχεδόν πάνω στην εκλειπτική, το επίπεδο δηλαδή πάνω στο οποίο βρίσκεται η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο, μοιάζει δηλαδή σαν να «κυλά» πάνω στην τροχιά του. Επειδή οι δορυφόροι του περιστρέφονται κάθετα στον ισημερινό του πλανήτη, (συμπεριλαμβανομένων και της Τιτάνιας) υπόκεινται σε έναν ακραίο εποχιακό κύκλο. Έτσι κάθε πόλος βρίσκεται 42 χρόνια σε απόλυτο σκοτάδι, και έπειτα 42 χρόνια σε συνεχή φως του ήλιου, με τον ήλιο να ανατέλλει κοντά στο ζενίθ πάνω από έναν από τους πόλους σε κάθε ηλιοστάσιο. Η προσέγγιση του Βόγιατζερ 2 το 1986 συνέπεσε με το θερινό ηλιοστάσιο στο νότιο ημισφαίριο, όταν σχεδόν όλο το βόρειο ημισφαίριο ήταν αφώτιστο. Η Τιτάνια είναι ο μεγαλύτερος και ο πιο συμπαγής δορυφόρος του Ουρανού, και ο όγδοος μεγαλύτερος δορυφόρος στο ηλιακό σύστημα. Έχει πυκνότητα 1,71 g/cm³, η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη από την τυπική πυκνότητα των δορυφόρων του Κρόνου, και δείχνει ότι αποτελείται από περίπου ίσες αναλογίες παγωμένου νερού και πυκνών συστατικών (εκτός πάγου), συστατικά που θα μπορούσαν να είναι κατασκευασμένα από πέτρωμα και ανθρακούχα υλικά, συμπεριλαμβανομένων βαρέων οργανικών ενώσεων. Η παρουσία παγωμένου νερού υποστηρίζεται από υπέρυθρες φασματοσκοπικές παρατηρήσεις που έγιναν την περίοδο 2001-2005, οι οποίες έχουν αποκαλύψει κρυσταλλικό πάγο στην επιφάνεια του δορυφόρου. Εκτός από το νερό, η μόνη άλλη ένωση που εντοπίστηκε στην επιφάνεια της Τιτάνιας από τις υπέρυθρες φασματοσκοπικές παρατηρήσεις είναι το διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο συγκεντρώνεται κυρίως στο σκοτεινό ημισφαίριο. Η προέλευση του διοξειδίου του άνθρακα δεν είναι απολύτως σαφής. Οι ως τώρα κοντινότερες εικόνες της Τιτάνιας προέρχονται από το Βόγιατζερ 2, το οποίο φωτογράφισε το δορυφόρο κατά το πέρασμα του από τον Ουρανό τον Ιανουάριο του 1986. Εφόσον η κοντινότερη απόσταση μεταξύ του Βόγιατζερ 2 και της Τιάνιας ήταν 365.000 χιλιόμετρα, οι καλύτερες εικόνες απεικονίζουν κάθε φορά περίπου 3,4 χιλιόμετρα της επιφάνειας του δορυφόρου. Οι εικόνες καλύπτουν περίπου το 40% της συνολικής επιφάνειας του δορυφόρου, αλλά μόνο το 24% αυτής φωτογραφήθηκε με αρκετή ανάλυση για την κατασκευή γεωλογικού χάρτη. Κατά το πέρασμα του Βόγιατζερ από την Τιτάνια το νότιο ημισφαίριο αυτής ήταν στραμμένο προς τον Ήλιο και μπόρεσε να φωτογραφηθεί, ενώ το βόριο ήταν σκοτεινό και δεν μπόρεσε να μελετηθεί. Έκτοτε καμία αποστολή δεν έχει επισκεφτεί την Τιτάνια ή το σύστημα του Ουρανού και, έως τώρα, δεν υπάρχουν σχέδια για κάτι τέτοιο. Μία πιθανότητα, που τώρα έχει απορριφθεί, ήταν το Κασίνι να σταλεί από τον Κρόνο στον Ουρανό, ως μέρος μιας εκτεταμένης αποστολής. Μια άλλη πρόταση, αποτελεί η αποστολή Uranus orbiter and probe, όπως αξιολογήθηκε το 2010. O Ουρανός επίσης εξετάσθηκε ως μέρος μιας πορείας μιας πρόδρομης διαστρικής αποστολής, του Καινοτόμου Διαστρικού Εξερευνητή. Ένα όχημα που θα ετείθετο σε τροχιά γύρω από τον Ουρανό ήταν 3η προτεραιότητα για το Flagship Programm της ΝΑΣΑ, και οι λεπτομέρειες για τη συγκεκριμένη αποστολή βρίσκονται υπό μελέτη και ανάλυση αυτή την στιγμή. Ανακαλύφθηκε από Ουίλιαμ Χέρσελ Ημερομηνία Ανακάλυψης 11 Ιανουαρίου 1787[1] Προσδιορισμοί Εναλλακτική ονομασία Ουρανός III Χαρακτηριστικά τροχιάς Ημιάξονας τροχιάς 435.910 Km Εκκεντρότητα 0,0011 Περίοδος περιφοράς 8,706234 ημέρες Κλίση 0,340° (προς τον Ισημερινό του Ουρανού) Είναι δορυφόρος του Ουρανού Φυσικά χαρακτηριστικά Μέση Ακτίνα 788,4 ± 0,6 Km Έκταση επιφάνειας 7.820.000 Km² Όγκος 2.065.000.000 Km³ Μάζα 3,527 × 1021 kg Μέση πυκνότητα 1,711 ± 0.005 g/cm3 Ισημερινή βαρύτητα επιφάνειας ~0,38 m/s² Ταχύτητα διαφυγής 0,773 km/s Περίοδος περιστροφής Σύγχρονη Λευκαύγεια 0,35 Επιφανειακή θερμοκρασία 70 ± 7 K Φαινόμενο μέγεθος 13,9 https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B9%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1_(%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82)

Τηθύς. Η Τηθύς (αγγλικά: Tethys) είναι ο πέμπτος μεγαλύτερος φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου και ανακαλύφθηκε από τον Τζιοβάνι Ντομένικο Κασίνι στις 21 Μαρτίου 1684. Η Τηθύς έχει μέση διάμετρο 1.066 χιλιόμετρα και απέχει από τον πλανήτη Κρόνο 294.619 χλμ. Ονομάστηκε Τηθύς από την Τιτανίδα Τηθύς της ελληνικής μυθολογίας. Επίσης αναφέρεται και με την ονομασία Κρόνος III (Saturn III), επειδή είθισται στην Αστρονομία αντί του ονόματος του δορυφόρου να χρησιμοποιείται ο αύξων αριθμός εκάστου (κατά σειρά απόστασης από τον πλανήτη). Στην πραγματικότητα δεν είναι ο τρίτος στη σειρά, αλλά όταν ανακαλύφθηκε ήταν. Ο Κασσίνι ονόμασε τους τέσσερις δορυφόρους που ανακάλυψε (Τηθύς, Διώνη, Ρέα, Ιαπετός) Sidera Lodoicea, δηλαδή αστέρια του Λουδοβίκου προς τιμή του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ'. Το 1847 όμως ο Τζον Χέρσελ έδωσε σε αυτούς τους δορυφόρους ονόματα Τιτάνων, οι οποίοι ήταν αδέλφια του Κρόνου. Η Τηθύς είναι ένα ουράνιο σώμα που αποτελείται σχεδόν εξ' ολοκλήρου από πάγο. Στην παγωμένη επιφάνειά της διακρίνονται πολλοί κρατήρες. Ο μεγαλύτερος κρατήρας της βρίσκεται στο δυτικό της ημισφαίριο, ονομάζεται Οδυσσέας και έχει διάμετρο 400 χιλιόμετρα. Ένα άλλο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της επιφάνειάς της είναι το «Χάσμα της Ιθάκης», ένα φαράγγι πλάτους εκατό χιλιομέτρων και βάθους πέντε, που διατρέχει τα 3/4 της περιφέρειας της Τηθύος (περίπου 2.000 χιλιόμετρα). Εικάζεται ότι σχηματίστηκε όταν το νερό στο εσωτερικό του δορυφόρου πάγωσε, αυξάνοντας έτσι τον όγκο του και ραγίζοντας την επιφάνεια. Η θερμοκρασία στην επιφάνειά της είναι περίπου -187oC. Ανακαλύφθηκε από Τζιοβάνι Ντομένικο Κασίνι Ημερομηνία Ανακάλυψης 21 Μαρτίου 1684 Χαρακτηριστικά τροχιάς Ημιάξονας τροχιάς 294.619 Km Εκκεντρότητα 0,0001 Περίοδος περιφοράς 1,887802 ημέρες Κλίση 1,12° (προς τον Ισημερινό του Κρόνου) Είναι δορυφόρος του Κρόνου Φυσικά χαρακτηριστικά Διαστάσεις 1.080,8 × 1.062,2 × 1.055 Km Μέση Ακτίνα 533 ± 0,7 Km Μάζα (6,17449 ± 0,00132) ×1020 kg Μέση πυκνότητα 0,9735 ± 0,0038 g/cm3 Ισημερινή βαρύτητα επιφάνειας 0,145 m/s² Ταχύτητα διαφυγής 0,393 km/s Περίοδος περιστροφής Σύγχρονη Λευκαύγεια 1,229 ± 0,005 Κλίση άξονα μηδέν Επιφανειακή θερμοκρασία 86 K Φαινόμενο μέγεθος 10,2 https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B7%CE%B8%CF%8D%CF%82_(%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82)

Σέντνα Η Σέντνα έχει διάμετρο περίπου 1.000 χιλιόμετρα, όπως υπολογίστηκε με βάση παρατηρήσεις από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χέρσελ το 2012. Απέχει 13 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο. Η απόσταση αυτή ισοδυναμεί με σχεδόν 12 ώρες φωτός ή 90 αστρονομικές μονάδες (90 φορές δηλαδή την απόσταση Γης - Ήλιου). Λόγω της μακρινής απόστασης από τον Ήλιο η θερμοκρασία στην επιφάνειά της πρέπει να κυμαίνεται στους 30 K (-243 °C). Αφότου ανακαλύφθηκε, εντοπίσθηκε και σε πολλές παλαιότερες φωτογραφίες του 2001-2003. Η τροχιά της Σέντνα είναι ελλειπτική. Το περιήλιο βρίσκεται περίπου στις 76 AU (0,014 έτη φωτός), ενώ το αφήλιο περίπου στις 900 AU. Το φως του ήλιου κάνει δηλαδή 5 μέρες για να την φτάσει όταν βρίσκεται στο απόμακρο σημείο της τροχιάς της και 10 ώρες για το πιο κοντινό σημείο. Μια πλήρης περιφορά της Σέντνα γύρω από τον Ήλιο διαρκεί 10.720 έτη. Η επιφάνεια της Σέντνα είναι κοκκινωπή, σχεδόν σαν αυτή του πλανήτη Άρη. Το χρώμα αυτό οφείλεται στη διάσπαση λόγω ραδιενέργειας των υλικών που βρίσκονται στην επιφάνειά της, και εκτιμάται ότι απαντάται συχνά στα σώματα που βρίσκονται σε αυτές τις περιοχές του ηλιακού συστήματος. Η επιφάνεια αντανακλά περίπου το 35% του φωτός που προσπίπτει σε αυτή, ένα ποσοστό που θεωρείται πολύ μεγάλο. Μια πιθανή εξήγηση είναι το γεγονός ότι οι πτητικές ουσίες παραμένουν στερεοποιημένες λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας, αυξάνοντας έτσι την ανακλαστικότητα της Σέντα. Η Σέντνα είναι έξω από τη Ζώνη του Κάιπερ και γι'αυτό τυπικά δεν συγκαταλέγεται στα ουράνια σώματα αυτής της Ζώνης. Η απόστασή της από τον Ήλιο είναι το ένα δέκατο αυτής του Νέφους του Όορτ. Ανήκει στα λεγόμενα αντικείμενα διασκορπισμένου Ζώνης (eng.:Scattered-disc objects), τα οποία βρίσκονται ανάμεσα στο Νέφος του Όορτ και στη ζώνη του Κάιπερ. Τη Σέντνα παρατήρησαν για πρώτη φορά στις 14 Νοεμβρίου 2003 ο Μάικλ Μπράουν στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, Τσαντ Τρουχίλο (Chad Trujillo) (Gemini-Observatory) και ο Ντέιβιντ Ραμπίνοβιτς (David Lincoln Rabinowitz, Yale University) χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Schmidt των 1,2 μ. στο Αστεροσκοπείο του Πάλομαρ. Επιπλέον επεξεργασία έγινε με το Διαστημικό τηλεσκόπιο Σπίτζερ και το Διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ. Η ανακάλυψη ανακοινώθηκε στις 15 Μαρτίου 2004. Καθώς είναι το πιο απομακρυσμένο μέχρι σήμερα γνωστό σώμα του ηλιακού μας συστήματος, η Σέντνα εγείρει ερωτήματα πολύ περισσότερο από άλλους αστεροειδείς. Η μεγάλη αυτή απόσταση από τον ήλιο, για παράδειγμα, δεν εξηγείται από τις σύγχρονες θεωρίες για το σχηματισμό του ηλιακού συστήματος. Ενώ οι πλανήτες υποτίθεται ότι σχηματίστηκαν από τη συνένωση και τις συγκρούσεις πλανητοειδών, αυτό δεν μπορεί να ισχύει στη Ζώνη του Κάιπερ. Επειδή εκεί το πρωτοπλανητικό υλικό ήταν πολύ πιο αραιό απ' ό,τι στις εσωτερικές περιοχές του ηλιακού συστήματος, θα χρειάζονταν εκατοντάδες δισεκατομμύρια χρόνια για δημιουργία σωμάτων, την στιγμή που η διάρκεια ζωής του πρωτοπλανητικού δίσκου είναι μικρότερη από δέκα εκατομμύρια χρόνια. Οι επιστήμονες αρχικά υπέθεσαν ότι η Σέντνα ανήκει σε κάποιο «εσωτερικό τμήμα» του Νέφους του Όορτ, πιθανώς λόγω κάποιας απόκλισης της τροχιάς. Αιτία θα μπορούσε να ήταν η διασταύρωση της τροχιάς του ηλιακού συστήματος με αυτή κάποιου ουράνιου σώματος. Η πολύ ελλειπτική τροχιά της θα μπορούσε κατά μιαν άλλη εκδοχή να ήταν το αποτέλεσμα της επιρροής ενός άλλου σώματος στο εξώτερο ηλιακό σύστημα αν αυτό είχε το μέγεθος περίπου του πλανήτη Άρη. Για να ισχύει όμως η εικασία αυτή, το σώμα αυτό θα έπρεπε σύμφωνα με υπολογισμούς να απέχει περίπου 200 AU από τον ήλιο, πράγμα που με τις σημερινές θεωρίες είναι λιγότερο πιθανό ακόμα και από την ύπαρξη της ίδιας της Σέντνα. Η περίοδος περιστροφής γύρω από τον άξονά της προσδιορίστηκε αρχικά στις σαράντα ημέρες. Επειδή αυτή η περίοδος θα σήμαινε πολύ μικρή γωνιακή ταχύτητα υπάρχει η υποψία ότι η Σέντνα έχει ένα φεγγάρι που την επιβραδύνει λόγω παλιρροϊκής έλξης. Στις 14 Απριλίου 2004 η NASA δημοσίευσε καινούργιες φωτογραφίες που είχε πάρει το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ στις οποίες δεν φαινόταν να υπάρχει κανένα συνοδεύον σώμα. Τελικά μια ομάδα επιστημόνων του Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics με αρχηγό τον Scott Gaudi έκανε προσεκτικές παρατηρήσεις μεταξύ Οκτωβρίου του 2004 και Ιανουαρίου 2005 και απέρριψε τις προηγούμενες μελέτες. Η Σέντνα περιστρέφεται με περίοδο δέκα με δεκαοχτώ ωρών, πράγμα που αποκλείει και κάθε συζήτηση περί φεγγαριού. Ανακαλύφθηκε από Μπράουν, Τρουχίλο και Ραμπίνοβιτς Ανακαλύφθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2003 Χαρακτηριστικά τροχιάς[1] Αφήλιο 141,18 ×1012 km(943,704 AU) Περιήλιο 11,42 ×1012 km(76,339 AU) Ημιάξονας τροχιάς 76,299 ×1012 km(510,022 AU) Εκκεντρότητα 0,8503 Περίοδος περιφοράς 4.207.085 ημέρες(11.518,4 χρόνια) Μέση Ταχύτητα Τροχιάς 1,04 km/s Κλίση 11,927° ως προς την Εκλειπτική Μήκος του ανερχόμενου σημείου 144,258° Όρισμα του περιηλίου 311,111° Δορυφόροι 0 Φυσικά Χαρακτηριστικά Ισημερινή Ακτίνα 600-800 km Μάζα 8,3 ×1020 - 7 ×1021 kg Μέση πυκνότητα ~2 g/cm3 Επιφανειακή Βαρύτητα στον Ισημερινό 0,33-0,50 m/s2 Ταχύτητα Διαφυγής 0,62-0,95 km/s Αστρονομική περίοδος περιστροφής 0,42 ημέρες(10,3 h) Λευκαύγεια 0,16-0,30 Φαινόμενο μέγεθος 21,1 Θερμοκρασία ελάχ. μέση μεγ. 33 K https://el.wikipedia.org/wiki/90377_%CE%A3%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%BD%CE%B1#.CE.88.CF.87.CE.B5.CE.B9_.CF.86.CE.B5.CE.B3.CE.B3.CE.AC.CF.81.CE.B9_.CE.B7_.CE.A3.CE.AD.CE.BD.CF.84.CE.BD.CE.B1.3B

Γλώσσα προγραμματισμού για κβαντικούς υπολογιστές από τη Microsoft. H Microsoft ανακοίνωσε ότι αναπτύσσει μία γλώσσα προγραμματισμού για τους κβαντικούς υπολογιστές του μέλλοντος. Ο σκοπός της Microsoft είναι να μπορέσουν να παρουσιαστούν υπολογιστές που να μπορούν να εκτελούν μια σειρά από πολύπλοκες εργασίες σε ελάχιστο δυνατό χρόνο, χωρίς να βασίζονται στο 0 και το 1 του τυπικού δυαδικού κώδικα, αλλά στα qubits, τα οποία έχουν άλλη λογική και μπορούν να λάβουν τόσο την τιμή 0 όσο και την τιμή 1 ταυτόχρονα και εκτελούν έτσι πολύ πιο γρήγορα τις υπολογιστικές τους εργασίες στη μονάδα του χρόνου. Η Microsoft σημειώνει ότι η γλώσσα προγραμματισμού που αναπτύσσει δεν έχει αποκτήσει ακόμα το όνομά της, αλλά βρίσκεται ενσωματωμένη σε μεγάλο βαθμό στο περιβάλλον Visual Studio. H γλώσσα αυτή μπορεί να εκτελέσει όλες τις εργασίες που θα έκανε κανείς με οποιαδήποτε άλλη γλώσσα, με τη διαφορά ότι θα μπορεί να επιτρέπει στους προγραμματιστές να δημιουργούν εφαρμογές που θα μπορούσαν να τρέχουν σε έναν κβαντικό υπολογιστή. Οι κβαντικοί υπολογιστές, οι οποίοι ανταποκρίνονται στους νόμους της κβαντικής Φυσικής είναι ικανοί να υποστηρίζουν την εκτέλεση πολλών και πολύπλοκων εργασιών, προκειμένου να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ολοκλήρωση πολύ απαιτητικών εργασιών, όπως είναι η μελέτη μίας ασθένειας ή η εξέταση των δεδομένων της κλιματικής αλλαγής. http://www.pestaola.gr/glwssa-programmatismoy-gia-kbantikoys-ypologistes-apo-th-microsoft/

Ευρωπαϊκή Βραδιά Ερευνητή 2017: Γνώρισε τη μαγεία της Έρευνας! Η Βραδιά του Ερευνητή για το 2017 πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου, από αρκετούς φορείς σε εννέα πόλεις της Ελλάδας με κεντρικό σύνθημα «Γνώρισε τη μαγεία της Έρευνας». Ο θεσμός αυτός, που ξεκίνησε πριν 12 χρόνια και διοργανώνει εκδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη. Συνεχίστηκε και φέτος στην Ελλάδα με μεγάλη επιτυχία. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Ξάνθη, Ρέθυμνο, Κόρινθος, Καλαμάτα και Καρδίτσα φιλοξένησαν εκδηλώσεις τις οποίες τόσο οι μικροί όσο και οι μεγάλοι φίλοι της Επιστήμης τίμησαν με την αθρόα παρουσία τους. Μέσα από μια πληθώρα διαφορετικών εκδηλώσεων, το κοινό της Βραδιάς του Ερευνητή είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει και να συμμετέχει ενεργά στις διάφορες δραστηριότητες που είχαν ετοιμάσει οι διοργανωτές, συνομιλώντας με ανθρώπους της Επιστήμης, αποκτώντας έτσι μια εγγύτερη γνωριμία με την Επιστημονική και Τεχνολογική Έρευνα. Στην Αθήνα, η φετινή βραδιά πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Πολιτισμού́ «Ελληνικός Κόσμος», στον Ταύρο. Μέσα από παρουσιάσεις, πειράματα, δρώμενα ειδικά σχεδιασμένα για μαθητές, εργαστήρια για εκπαιδευτικούς, διαγωνισμούς και ποικίλες πρωτότυπες εκδηλώσεις, η έρευνα άνοιξε τις πόρτες της στον χώρο της εκπαίδευσης αλλά και στο ευρύτερο κοινό, δίνοντας του την ευκαιρία μιας άμεσης προσέγγισης με τους ανθρώπους της επιστήμης. Από τις απογευματινές ώρες έως και τα μεσάνυχτα, το κοινό είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει ομιλίες από Έλληνες ερευνητές, αλλά και να παρευρεθεί σε εργαστηριακά πειράματα, δράσεις και διαγωνισμούς που σχεδιάσθηκαν για μαθητές αλλά και γονείς και εκπαιδευτικούς. Άλλωστε, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, με σύνθημα «Γίνε Εθελοντής» οι οργανωτές της εκδήλωσης έδωσαν τη δυνατότητα σε όσους ήθελαν να βοηθήσουν, να γίνουν εθελοντές συμμετέχοντας πιο ενεργά και συνεισφέροντας στην επιτυχίας της εκδήλωσης που αναμενόταν να προσελκύσει περισσότερους από 10.000 επισκέπτες. Γνωριμία με την ESA, τις δράσεις και του Έλληνες επιστήμονές της Στο Κτίριο Ι του Κέντρου Πολιτισμού́ «Ελληνικός Κόσμος», από τις 5.30 το απόγευμα μέχρι τα μεσάνυχτα έλαβαν χώρα και οι εκδηλώσεις που αφορούσαν το διάστημα με την συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Το κοινό είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά τους ερευνητές, να ενημερωθεί για το ερευνητικό έργο τους, να πάρει μία γεύση από την καθημερινότητά τους και να χαρεί τη μαγεία των επιστημών. Μέσα από παρουσιάσεις, συζητήσεις, προβολές και δράσεις ειδικά σχεδιασμένες για το ευρύ κοινό, παιδιά και γονείς ήλθαν σε επαφή με τον άγνωστο κόσμο του ερευνητή, τον τρόπο δουλειάς του και τους χώρους που κινείται, ενώ επίσης ενημερώθηκαν για τη δράση του Οργανισμού μέσα από τις ομιλίες των διακεκριμένων επιστημόνων, και τις παρουσιάσεις εντυπωσιακών εικόνων και βίντεο από τη Γη και το Διάστημα. Οι επισκέπτες, μικροί και μεγάλοι, γνώρισαν μία διαφορετική πλευρά του πλανήτη μας, «ξεφεύγοντας» για λίγο από την επιφάνεια της Γης και ταξιδεύοντας στο αχανές Διάστημα, βλέποντας πλέον τον πλανήτη μας από μία άλλη οπτική πλευρά: σαν ένα κομμάτι του συνόλου που λέγεται Ηλιακό Σύστημα. Ειδικά, τα παιδιά υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό τις νέες τους γνώσεις, καθώς οι ορίζοντες τους άνοιξαν είτε μέσα από ταξίδια στο Διάστημα ή από τις – διαφορετικού τύπου – δορυφορικές εικόνες της Γης και την καταγραφή σημαντικών γεγονότων. Επιπλέον, η ενεργή συμμετοχή τους στις δράσεις των Space Gates, φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών, και οι συζητήσεις μαζί τους, έκανε τους νεαρούς μας φίλους να νιώσουν και αυτοί μέλη της επιστημονικής έρευνας, ακολουθώντας πιστά το σύνθημα της βραδιάς «Γνώρισε τη μαγεία της Έρευνας». Η ομάδα ερευνητών της ESA (αριστερά η κα. Γ. Καραδήμου και στο κέντρο ο Καθ. Ι. Παρχαρίδης στην φωτογραφία) με τους συνεργάτες στην Βραδιά του ΕρευνητήΗ ομάδα ερευνητών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος αποτελούνταν από τους : - Ισαάκ Παρχαρίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής εφαρμογών δεδομένων Παρατήρησης της Γης από το Διάστημα στο τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου και Επισκέπτης Καθηγητής κατά το πρώτο 6-μηνο του 2017 στο ESRIN της ESA - Γεωργία Καραδήμου, MSc Γεωλόγος Α.Π.Θ. και Εκπαιδευόμενη στο ESRIN της ESA στο Πρόγραμμα Παρατήρησης της Γης Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος Μέλη της ομάδας των Space Gates, φοιτητών του πανεπιστημίου Αθηνών, και οι δράσεις τουςΟι παρουσιάσεις ξεκίνησαν με μια συνοπτική παρουσίαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, με σκοπό να γνωρίσουν οι μικροί και οι μεγαλύτεροι φίλοι την ιστορία του Οργανισμού. Ο Καθ. Ισαάκ Παρχαρίδης μέσα από μια περιεκτική ομιλία, συνοδευόμενη με εικόνες και βίντεο, γνωστοποίησε στο ευρύ κοινό τη λειτουργία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (European Space Agency - ESA), την ιστορία του και τις δράσεις του Οργανισμού που αφορούν το Διάστημα, στον οποίο μετέχει ενεργά και η Ελλάδα. Η παρουσίαση περιλάμβανε τις δραστηριότητες του Οργανισμού, τις διαφορετικές αποστολές δορυφόρων, τα μέχρι τώρα επιτεύγματα σε όλους τους τομείς καθώς και οι μελλοντικές προοπτικές που προσφέρονται σε όλα τα επίπεδα. «Η Γη από το Διάστημα» Μέσα από μία ημίωρη παρουσίαση, οι επισκέπτες έλαβαν μέρος σε ένα διαδραστικό παιχνίδι με τους ερευνητές του Ευρωπαϊκού Διαστημικού Οργανισμού. Ο Καθ. Ισαάκ Παρχαρίδης μαζί με την ερευνήτρια Γεωργία Καραδήμου, παρουσίασαν δορυφορικές εικόνες και έκαναν αρκετές ερωτήσεις στο κοινό σχετικά με το περιεχόμενο των εικόνων: Πώς φαίνεται η Ελλάδα από το διάστημα; Ποια αντικείμενα μπορούμε να αναγνωρίσουμε στην επιφάνεια της Γης παρατηρώντας μια δορυφορική εικόνα; Γιατί δεν είναι όλες οι εικόνες έγχρωμες; Μέσα από αυτό το παιχνίδι ερωταπαντήσεων, το κοινό ενημερώθηκε για τους δορυφόρους του Οργανισμού που είναι ήδη σε τροχιά, όπως ο Sentinel-1, για τις κατηγορίες δορυφορικών εικόνων, τη χρησιμότητα τους. Η αλληλεπίδραση μεταξύ κοινού και ερευνητών ήταν άκρως ικανοποιητική και ειδικά τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν από τις λεπτομέρειες που μπόρεσαν να διακρίνουν στην επιφάνεια του Πλανήτη μας και κυρίως στην Ελλάδα, μέσα από εικόνες τραβηγμένες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Μικροί και μεγάλοι πήραν μια πρώτη γεύση των εφαρμογών με χρήση εικόνων που έχουν ληφθεί από τους δορυφόρους από περιοχές σε όλο τον πλανήτη, οι οποίες μας βοηθούν στην παρατήρηση και παρακολούθηση μεταβολών που οφείλονται είτε σε φυσικούς ή σε ανθρώπινους παράγοντες. «Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός» - Παρουσίαση της ζωής των αστροναυτών από την κα. Γ. Καραδήμου και τον Καθ. Ι. ΠαρχαρίδηΟι παρουσιάσεις συνεχίστηκαν με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (International Space Station – ISS) από την ερευνήτρια κα Γ. Καραδήμου και τον Καθ. Ι. Παρχαρίδη. Με τη χρήση βίντεο από το εσωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, παρουσιάσθηκε στους παρευρισκόμενους ο τρόπος ζωής των αστροναυτών στον διεθνή Διαστημικό Σταθμό και πόσο διαφορετικά πραγματοποιούνται κάποιες βασικές ανάγκες από ότι στη Γη, όπως για παράδειγμα ο τρόπος προετοιμασίας του φαγητού και ο ύπνος των αστροναυτών, γεγονότα τα οποία εντυπωσίασαν μικρούς και μεγάλους. «Κλιματική Αλλαγή από το Διάστημα» - Παρουσίαση δορυφορικών δεδομένων που δείχνουν τα φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής, από την κα. Γ. ΚαραδήμουΟι ομιλίες ολοκληρώθηκαν με την παρουσίαση από την ερευνήτρια κα Γ. Καραδήμου εικόνων και δεδομένων που εμφανίζουν την Κλιματικά Αλλαγή από το Διάστημα. Με τη χρήση της εφαρμογής Climate Change Initiative, δόθηκαν παραδείγματα από διάφορες παραμέτρους που συνεισφέρουν στην κλιματική αλλαγή σε όλον τον κόσμο και παρουσιάσθηκε ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να καταγράψουμε αυτές τις μεταβολές μέσω των δορυφόρων και να εξάγουμε χρήσιμες πληροφορίες. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Eyropaikhe_Vradiha_Ereynethe_2017_Gnhorise_te_magehia_tes_Hereynas Διαστημικός περίπατος με σκοπό τις επισκευές. Εναν ακόμα διαστημικό περίπατο πραγματοποίησαν οι αστροναύτες της NASA έξω από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό προκειμένου να επιδιορθώσουν ή καλύτερα να «λαδώσουν» τον νέο ρομποτικό βραχίονα, ο οποίος εδώ και μήνες παρουσίαζε προβλήματα. Ο επικεφαλής των αστροναυτών Ράντι Μπρέσνικ πραγματοποίησε για δεύτερη φορά έξοδο στο Διάστημα σε λιγότερο από μία εβδομάδα, αυτή τη φορά μαζί με τον Μαρκ Βαντ Χέι. Το ζευγάρι αντικατέστησε ένα μηχανισμό πρόσδεσης στο ένα άκρο του βραχίονα, ο οποίος έχει μήκος δώδεκα μέτρα. Πρόκειται για έναν μηχανισμό ο οποίος είχε παρουσιάσει δυσλειτουργία τον Αύγουστο. Κατά τη διάρκεια των εργασιών, που έλαβαν χώρα την Τρίτη, χρησιμοποιήθηκε και ένα πιστόλι λαδώματος προκειμένου να εξακολουθήσει ο μηχανισμός πρόσδεσης να λειτουργεί φυσιολογικά. Παρόμοιες εργασίες πρόκειται να πραγματοποιηθούν και κατά τη διάρκεια ενός τρίτου διαστημικού περιπάτου, ο οποίος θα λάβει χώρα σε μία εβδομάδα. Οι μηχανισμοί πρόσδεσης που μοιάζουν με χέρια είναι τοποθετημένοι στα άκρα του βραχίονα, ο οποίος είναι καναδικής κατασκευής. Χρησιμοποιούνται προκειμένου να προσδεθούν απάνω τους οι αμερικανικές φορτηγίδες που φτάνουν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αλλά και για να επιτρέπουν στον βραχίονα να λειτουργεί και να κινείται γύρω από αυτό το εργαστήριο που βρίσκεται σε διαστημική τροχιά. Η αδρεναλίνη στα ύψη Καθώς εκτοξεύθηκαν στο Διάστημα το 2001 μαζί με τον υπόλοιπο βραχίονα, οι μηχανισμοί πρόσδεσης είχαν αρχίσει να δείχνουν την ηλικία τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος πρόκειται να αντικαταστήσει αυτούς τους μηχανισμούς στο αντίθετο άκρο του βραχίονα στις αρχές του επόμενου χρόνου. «Νιώσαμε την αδρεναλίνη να ανεβαίνει», δήλωσε ο Βαντ Χέι, καθώς αναγκάστηκε να εργαστεί σε υψόμετρο που έφτανε τα τετρακόσια χιλιόμετρα πάνω από το Ρίο ντε Τζανέιρο. «Η θέα ήταν καταπληκτική» είπε χαρακτηριστικά ο αστροναύτης. Σήμερα, στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό που είναι στην πραγματικότητα ένα εργαστήριο που βρίσκεται σε διαστημική τροχιά ζουν τρεις Αμερικανοί, δύο Ρώσοι και ένας Ιταλός αστροναύτης. Καθώς ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός προσέγγιζε την Ιταλία, το Κέντρο Ελέγχου παρότρυνε τους αστροναύτες να βγάλουν φωτογραφίες για τον συνάδελφό τους Πάολο Νέσπολι. O Πάπας Φραγκίσκος πρόκειται να προσεγγίσει τα ουράνια τον ερχόμενο μήνα διότι όπως έγινε γνωστό πρόκειται να πραγματοποιήσει κλήση προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το Βατικανό ανακοίνωσε την Δευτέρα ότι ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας πρόκειται να καλέσει τους ενοίκους του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού στις 26 Οκτωβρίου στις πέντε το απόγευμα. Δεν δόθηκαν, επί του παρόντος, περισσότερες πληροφορίες για το περιεχόμενο της κλήσης του Ποντίφικα, ούτε και για τα θέματα συζήτησης με τους αστροναύτες αλλά ανέκαθεν ο Πάπας Φραγκίσκος υποστήριζε την Ακαδημία Επιστημών του Βατικανού που συχνά φέρνει κοντά επιστήμονες προκειμένου να ανταλλάξουν απόψεις για θέματα που απασχολούν όπως είναι η κλιματική αλλαγή αλλά και άλλα ζέοντα επιστημονικά θέματα. http://www.kathimerini.gr/930168/article/epikairothta/episthmh/diasthmikos-peripatos-me-skopo-tis-episkeyes

Ερευνητές εντόπισαν την βαρυονική ύλη που έλειπε από τα κοσμολογικά μοντέλα. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία το Σύμπαν αποτελείται σε ποσοστό περίπου 96% από μη ορατή ύλη, την μυστηριώδη σκοτεινή ύλη καθώς και την σκοτεινή ενέργεια. Αυτά που βλέπουμε στο Σύμπαν δηλαδή η ορατή ύλη αποτελεί μόλις το 4%. Οι επιστήμονες αναφέρουν την ορατή ύλη ως «βαρυονική ύλη» και αυτή περιλαμβάνει τα πρωτόνια, τα νετρόνια και τα ηλεκτρόνια, όλα δηλαδή τα συστατικά από τα οποία αποτελούνται τα άτομα της ύλης που είναι τα «δομικά στοιχεία» των κοσμικών σωμάτων (άστρων, πλανητών, αερίων, σκόνης κλπ). Η εκτίμηση των επιστημόνων όμως είναι ότι στα άστρα, στα αέρια και στη σκόνη μέσα στους γαλαξίες του Σύμπαντος βρίσκεται μόλις το 40% της εκτιμώμενης βαρυονικής ύλης. Ετσι εδώ και χρόνια οι επιστήμονες ψάχνουν να βρουν πού βρίσκεται η υπόλοιπη, η «χαμένη βαρυονική ύλη». Δύο ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες μια από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και μια από το Ινστιτούτο Διαστημικής Αστροφυσικής στο Παρίσι υποστηρίζουν ότι εντόπισαν την χαμένη βαρυονική ύλη. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι γαλαξίες συνδέονται μεταξύ τους με νήματα καυτών αερίων που αποτελούνται από βαρυονική ύλη. Οι δύο ομάδες συμφωνούν στην ύπαρξη αυτών των κοσμικών «καλωδίων» που συνδέουν τους γαλαξίες μεταξύ τους αλλά διαφωνούν στα επίπεδα της πυκνότητας τους. Η μια ομάδα υποστηρίζει τα νήματα αυτά είναι τρεις φορές πυκνότερα από την υπόλοιπη ορατή ύλη ενώ η άλλη ομάδα έξι φορές πυκνότερα. Οσον αφορά την θερμοκρασία αυτών των νημάτων οι ερευνητές εκτιμούν ότι κάποια από αυτά έχουν θερμοκρασία από 100 χιλιάδες βαθμούς Κελσίου και σε κάποια η θερμοκρασία αγγίζει τα δέκα εκ. βαθμούς Κελσίου! Η ιδέα της ύπαρξης αέριων «γεφυρών» που ενώνουν τους γαλαξίες του Σύμπαντος έπεσε πριν από λίγο καιρό στο τραπέζι αλλά βρισκόταν μέχρι σήμερα στο επίπεδο της θεωρίας. Είναι η πρώτη φορά που υπάρχουν ευρήματα που υποδεικνύουν την ύπαρξη τους. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500167241

Ενας νάνος πλανήτης με δαχτυλίδι. Την ύπαρξη ενός δακτυλίου γύρω από τον εξωτικό νάνο πλανήτη Χαουμέια, που βρίσκεται πέρα από τον Ποσειδώνα, ανακάλυψαν οι αστρονόμοι, μεταξύ των οποίων έξι Έλληνες, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο Nature. http://www.nature.com/nature/journal/v550/n7675/full/nature24051.html?foxtrotcallback=true Από τους τέσσερις νάνους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος (Πλούτωνας, Έρις, Μακεμάκε, Χαουμέια), οι οποίοι έχουν τροχιές γύρω από τον Ήλιο σε μεγαλύτερη απόσταση από ό,τι ο Ποσειδώνας, η τελευταία, που είχε ανακαλυφθεί το 2004, είναι το λιγότερο γνωστό αλλά το πιο ασυνήθιστο ουράνιο σώμα. Έχει άκρως ελλειπτική τροχιά γύρω από τον Ήλιο (το έτος της διαρκεί 284 χρόνια) και περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της με πολύ μεγάλη ταχύτητα (με διάρκεια μέρας μόνο 3,9 ώρες, είναι το ταχύτερο περιστρεφόμενο μεγάλο σώμα στο ηλιακό μας σύστημα). Έχει επίσης πολύ επίμηκες σχήμα -η μία διάμετρός της είναι τουλάχιστον διπλάσια από την άλλη- πράγμα που την κάνει να μοιάζει μάλλον με βότσαλο ή μπάλα του ράγκμπι παρά με πλανήτη. Αντίθετα με άλλους νάνους πλανήτες, οι επιστήμονες δεν είχαν έως τώρα ακόμη κατανοήσει καλά το μέγεθος, το σχήμα, την ανακλαστικότητα και την πυκνότητά της. Τώρα, οι αστρονόμοι επιτέλους έμαθαν περισσότερα γι' αυτήν. Μετά τον μεγάλο αστεροειδή Χαρικλώ, διαμέτρου 302 χιλιομέτρων, που ήταν το πρώτο σώμα το οποίο βρέθηκε το 2013 να έχει δακτύλιο χωρίς να είναι πλανήτης, η Χαουμέια ανακαλύπτεται τώρα ότι έχει και αυτή ένα στενό και πυκνό δακτύλιο από παγωμένα σωματίδια. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ισπανό Χοσέ Λουίς Ορτέζ του Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ανδαλουσίας στη Γρανάδα, πραγματοποίησαν στην αρχή του 2017 -από 12 διαφορετικά τηλεσκόπια σε διάφορα μέρη του κόσμου- παρατηρήσεις της Χαουμέια, καθώς αυτή περνούσε μπροστά από ένα μακρινό άστρο. Οι παρατηρήσεις αποκάλυψαν ότι η Χαουμέια έχει πυκνότητα έως 1.885 κιλών ανά κυβικό μέτρο (μικρότερη από τις προηγούμενες εκτιμήσεις), ανακλαστικότητα (albedo) 0,51 και καμία ατμόσφαιρα αζώτου ή μεθανίου. Ακόμη ο μεγάλος άξονάς της έχει μήκος περίπου 2.320 χλμ. (σχεδόν όσο και ο Πλούτωνας) και είναι κατά 17% μεγαλύτερος από τις έως τώρα εκτιμήσεις. Ο δακτύλιος της βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον ισημερινό της και με την τροχιά του δορυφόρου της Χιιάκα (η Χαουμέια έχει άλλον ένα δορυφόρο, τη Ναμάκα). Ο δακτύλιος, σε απόσταση 1.000 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του πλανήτη, έχει πλάτος 70 χιλιομέτρων και περιστρέφεται τρεις φορές πιο αργά σε σχέση με την ταχύτητα περιστροφής της Χαουμέια γύρω από τον άξονά. Δύο είναι οι πιθανές αιτίες δημιουργίας του δακτυλίου: είτε δημιουργήθηκε μετά τη σύγκρουση της Χαουμέια με ένα άλλο σώμα και την εκτίναξη υλικών στο διάστημα, είτε προέκυψε σταδιακά με τη συνεχή διαρροή υλικών από την επιφάνειά της στο διάστημα, εξαιτίας της μεγάλης ταχύτητας περιστροφής της γύρω από τον εαυτό της. Στην έρευνα συμμετείχαν οι Β. Χαρμανδάρης και Γ. Αλικάκος του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, Κ. Γαζέας και Λ. Τζουγανάτος του Τομέα Αστροφυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ν. Πασχάλης του ερασιτεχνικού αστεροσκοπείου Nunki στη Σκιάθο και Β. Τσάμης του αστεροσκοπείου της Ελληνογερμανικής Αγωγής. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500167202

Ρομπότ με τρια δάχτυλα αλλάζει λάμπα χωρίς να τη σπάει. Πόσα ρομπότ χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα; Ένα, αν έχει το κατάλληλο χέρι. Μηχανικοί του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο κατασκεύασαν έναν επιδέξιο ρομποτικό βραχίονα με απαλά «δάχτυλα», που μπορεί να πιάσει και να χειριστεί ευαίσθητα αντικείμενα όπως μια λάμπα, αλλά και άλλα όπως ένα κατσαβίδι. Το ρομπότ είναι μοναδικό επειδή συνδυάζει τρεις δυνατότητες: να περιστρέφει τα αντικείμενα, να τα «αισθάνεται» και να δημιουργεί τρισδιάστατά μοντέλα τους. Αυτό του επιτρέπει να λειτουργεί σε χαμηλό φωτισμό και γενικά σε συνθήκες χαμηλής ορατότητας. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον ρομποτικό μηχανικό Μάικλ Τόλεϊ, παρουσίασαν το ρομπότ στη «Διεθνή Διάσκεψη Έξυπνων Ρομπότ και Συστημάτων» στο Βανκούβερ του Καναδά. Το ρομπότ έχει τρία μαλακά και εύκαμπτα «δάχτυλα», το καθένα από τα οποία είναι καλυμμένο με «έξυπνο δέρμα» από σιλικόνη, μέσα στο οποίο έχουν ενσωματωθεί αισθητήρες από νανοσωλήνες άνθρακα. Τα δεδομένα που συλλέγουν οι ηλεκτρονικοί αισθητήρες κατά την επαφή με ένα αντικείμενο, στέλνονται σε ένα υπολογιστή, όπου δημιουργείται ένα τρισδιάστατο μοντέλο του αντικειμένου. Είναι μια διαδικασία παρόμοια με τις τομογραφίες, στις οποίες διαδοχικές εικόνες δύο διαστάσεων δημιουργούν μια τρισδιάστατη εικόνα. Σε επόμενο στάδιο, το ρομπότ θα εφοδιασθεί με δυνατότητες μηχανικής μάθησης και τεχνητής νοημοσύνης, έτσι ώστε, μεταξύ άλλων, να «καταλαβαίνει» ακριβώς τι είδους αντικείμενα πιάνει. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500166943 Υπολογιστής τεχνητής νοημοσύνης για ρομποτικά ταξί. Τον πρώτο υπολογιστή τεχνητής νοημοσύνης στον κόσμο που είναι ειδικά σχεδιασμένος για να οδηγεί αυτόνομα, ρομποτικά ταξί παρουσίασε η Nvidia. Το νέο σύστημα, υπό την κωδική ονομασία Pegasus, επεκτείνει την υπολογιστική πλατφόρμα τεχνητής νοημοσύνης Nvidia Drive PX έτσι ώστε να μπορεί να διαχειρίζεται εξελιγμένα αυτόνομα οχήματα. Το Pegasus, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της εταιρείας, είναι ικανό να παρέχει πάνω από 320 τρισεκατομμύρια υπολογισμούς το δευτερόλεπτο- επίδοση δεκαπλάσια του προκατόχου του, Nvidia Drive PX 2. Σύμφωνα με την εταιρεία, το Pegasus θα καταστήσει δυνατή μια νέα κλάση οχημάτων, που θα μπορούν να λειτουργούν εντελώς χωρίς οδηγό – πλήρως αυτόνομα, χωρίς τιμόνια, πεντάλ ή καθρέφτες, και εσωτερικά που παραπέμπουν περισσότερο σε σαλόνια και γραφεία. Στο πλαίσιο της ανάπτυξης της πλατφόρμας Nvidia Drive PX συνεργάζονται- όπως αναφέρει η εταιρεία-225 συνεργάτες, και πάνω από 25 αναπτύσσουν πλήρως αυτόνομα ρομποτικά ταξί, που χρησιμοποιούν GPUs Nvidia CUDA. Σήμερα παραπέμπουν σε μικρά data centers,και το μέγεθος, οι ενεργειακές απαιτήσεις και το κόστος τους τα καθιστούν μη πρακτικά για χρήση σε οχήματα παραγωγής. Γενικότερα μιλώντας, οι υπολογιστικές απαιτήσεις των ρομποτικών ταξί είναι πολύ μεγάλες, καθώς αντιλαμβάνονται το περιβάλλον τους μέσω καμερών 360 μοιρών και lidar, βρίσκοντας τη θέση του οχήματος με ακρίβεια εκατοστού, εντοπίζοντας οχήματα και ανθρώπους γύρω από το αυτοκίνητο και σχεδιάζοντας ασφαλείς και άνετες διαδρομές προς τον προορισμό. Οι διαδικασίες αυτές πρέπει να γίνονται στο υψηλότερο επίπεδο ασφάλειας, οπότε και πρέπει να υπάρχουν πολλαπλά εφεδρικά συστήματα και δικλείδες ασφαλείας. Εκτιμάται πως οι υπολογιστικές απαιτήσεις των αυτόνομων οχημάτων είναι 50 με 100 φορές μεγαλύτερες από αυτές των πιο σύγχρονων αυτοκινήτων που υπάρχουν σήμερα. http://www.naftemporiki.gr/story/1284220/ypologistis-texnitis-noimosunis-gia-rompotika-taksi

CanSat in Greece 2018: Πανελλήνιος διαγωνισμός διαστημικής για μαθητές και φοιτητές. Ξεκίνησαν οι αιτήσεις συμμετοχής μαθητικών και φοιτητικών ομάδων για το διαγωνισμό διαστημικής "CanSat in Greece 2018". Είναι ένας πανελλήνιος διαγωνισμός που αποσκοπεί στην εξοικείωση των συμμετεχόντων με τεχνολογίες παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποιούνται σε ένα δορυφόρο. Ο μαθητικός διαγωνισμός αποτελεί προκριματική φάση του ευρωπαϊκού διαγωνισμού "CanSats in Europe", ο οποίος διοργανώνεται από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) και απευθύνεται σε μαθητές λυκείου. Φέτος, για πρώτη χρονιά, ο διαγωνισμός διαθέτει κατηγορία και για τους προπτυχιακούς φοιτητές. Οι ομάδες αποτελούνται από τέσσερα έως έξι μέλη και καλούνται να οραματιστούν μια διαστημική αποστολή και, στη συνέχεια, να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν έναν εκπαιδευτικό δορυφόρο σε μέγεθος κουτιού αναψυκτικού που θα εκτελέσει αυτήν την αποστολή. Ο δορυφόρος εκτοξεύεται σε υψόμετρο ενός χιλιομέτρου και κατά την προσγείωσή του με τη βοήθεια αλεξίπτωτου εκτελεί την αποστολή που έχει επιλέξει η κάθε ομάδα. Διοργανωτής του εθνικού διαγωνισμού "CanSat in Greece" είναι η SPIN-Space Innovation, που δημιουργήθηκε από μια ομάδα φοιτητών της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, οι οποίοι διοργάνωσαν τον πρώτο πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό διαστημικής "CanSat in Greece". Στόχος της SPIN είναι η έρευνα και η ανάπτυξη νέων τεχνολογιών στη χώρα μας, σχετικών με τη διαστημική, την πυραυλική και τη ρομποτική. Σε αυτό το πλαίσιο, η SPIN αποδίδει μεγάλη σημασία στη δημιουργία δράσεων εκπαιδευτικού χαρακτήρα για την ενίσχυση των διαστημικών γνώσεων και δεξιοτήτων των νέων. Ο ευρωπαϊκός διαγωνισμός "CanSats in Europe" διοργανώθηκε πρώτη φορά το 2010 από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA). Από τότε έχουν λάβει χώρα επτά ευρωπαϊκοί διαγωνισμοί με ισάριθμες ελληνικές συμμετοχές. Οι ελληνικές αποστολές έχουν καταλάβει δύο φορές τη δεύτερη θέση, το 2012 και 2014. Οι ελληνικές ομάδες που έχουν συμμετάσχει στο διαγωνισμό μέχρι σήμερα είναι οι εξής: 2010: Icaromenippus - 3ο Γενικό Λύκειο Μυτιλήνης 2012: Ιcaromenippus 3D - 3ο Γενικό Λύκειο Μυτιλήνης (2η θέση) 2014: Aristarchus - 3ο Γενικό Λύκειο Μυτιλήνης (2η θέση) 2014: ViannoSat - Γενικό Λύκειο Βιάννου 2015: G-Rosseta - ΣΕΚ Αγίων Αναργύρων 2016: DIASat - Γενικό Λύκειο Γαζίου 2017: CAN.I.S. - 26ο Γενικό Λύκειο Αθηνών-Μαράσλειο Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το διαγωνισμό και την υποβολή αιτήσεων συμμετοχής, στην ιστοσελίδα https://cansat.gr/ http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500166660 Η Στέγη στη «δίνη» της επιστημονικής φαντασίας. Το πλάνο ξεκινά με κοντινό στα άνθη μιας κερασιάς που στροβιλίζονται στον αέρα. Πλησιάζοντας διακρίνουμε μια πολυκατοικία στο σχήμα της έλικας του DNA που μοιάζει να έχει «φυτρώσει» σε μια απέραντη, ήρεμη, θάλασσα. Το εντυπωσιακό βίντεο του Γάλλου καλλιτέχνη Ζαν Πιερ Ζιλού «Invisible cities Part 1», γυρισμένο στο Τόκιο, μας ταξιδεύει σε μια ονειρική εκδοχή της πόλης του μέλλοντος, όπου το κτίριο εκλαμβάνεται ως δέντρο με κορμό σταθερό, ενώ τα εφήμερα φύλλα του είναι τα σπίτια και οι κάτοικοί του. Το έργο του Ζιλού είναι ένα από τα βίντεο που θα δείτε στην έκθεση «Science fiction: Ταξίδι στο άγνωστο» και μοιάζει να παίρνει το νήμα από την έκθεση «Tomorrows» και τις πόλεις του μέλλοντος που διοργάνωσε πέρυσι η Στέγη. «Η επιστημονική φαντασία μάς δείχνει, εκτός των άλλων, πώς να μεταμορφώσουμε τον κόσμο μας», σημείωσε ο επιμελητής της έκθεσης Πάτρικ Γκίγκερ. Και πράγματι, ο κόσμος που αλλάζει, μεταμορφώνεται και διερευνάται είναι στο επίκεντρο της έκθεσης που διοργανώνεται σε συνεργασία με το Barbican του Λονδίνου και αποτυπώνει τις εκφάνσεις της επιστημονικής φαντασίας, από τον κόσμο του Jurassic Park μέχρι το Ιντερστέλαρ. Η λογοτεχνία Αν και το sci-fi είναι συνδεδεμένο με την εξερεύνηση του Διαστήματος και την επιστήμη, η έκθεση θέλει να υπογραμμίσει ότι είναι κάτι περισσότερο από αυτό και γι’ αυτό αρχίζει και τελειώνει με τη λογοτεχνία της επιστημονικής φαντασίας ανάμεσα σε διαστημικές στολές, ρομπότ, εξωγήινους, κάρτες Ρώσων κοσμοναυτών, κόμικς και συνολικά 800 αντικείμενα. ​​Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, έως 14 Ιανουαρίου 2018. http://www.kathimerini.gr/929998/article/politismos/atzenta/h-stegh-sth-dinh-ths-episthmonikhs-fantasias «Метеор-М» № 2-1 Το διαστημικό σκάφος "Meteor-M" αριθ. 2-1 προορίζεται για την απόκτηση: .παγκόσμιες και τοπικές εικόνες σύννεφων, η επιφάνεια της Γης, ο πάγος και το χιόνι σε ορατά, IR και μικροκυμάτων (συμπεριλαμβανομένων εκατοστών). • δεδομένα για τον προσδιορισμό της θερμοκρασίας της επιφάνειας της θάλασσας και της θερμοκρασίας ακτινοβολίας της υποκείμενης επιφάνειας. • στοιχεία σχετικά με την κατανομή του όζοντος στην ατμόσφαιρα και το γενικό της περιεχόμενο. • στοιχεία για τον προσδιορισμό της συνολικής περιεκτικότητας σε μικρά αέρια συστατικά της ατμόσφαιρας. • δεδομένα σχετικά με την φασματική πυκνότητα ενέργειας της φωτεινότητας της εξερχόμενης ακτινοβολίας να καθορίσει το κάθετο προφίλ της θερμοκρασίας και της υγρασίας στην ατμόσφαιρα, και να αξιολογήσει τις καθαρές συνιστώσες ακτινοβολία του συστήματος «Γη -. Μια ατμόσφαιρα» Το διαστημικό σκάφος "Meteor-M" αριθ. 2-1 είναι το τρίτο όχημα του διαστημικού συγκρότηματος «Meteor-3M» και «Meteor-M» Η εκτόξευση του υδρομετεωρολογικού δορυφόρου Meteor-M 2-1 προγραμματίζεται για το Νοέμβριο του 2017 και θα είναι η δεύτερη εκτόξευση από το διαστημικό κέντρο EASTERN. https://www.roscosmos.ru/24208/

Η χαμένη ατμόσφαιρα της Σελήνης. Μέχρι πρότινος νομίζαμε ότι ο δορυφόρος μας ήταν πάντοτε ξηρός και γυμνός, χωρίς ίχνος προστατευτικής ατμόσφαιρας. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο η εικόνα αυτή ανατρέπεται από νέες μελέτες οι οποίες φέρνουν στο φως απρόσμενες πτυχές από το παρελθόν του. Η πιο πρόσφατη από αυτές ανακάλυψε ότι στα... νιάτα της η Σελήνη ήταν σκεπασμένη από έναν ωκεανό από λάβα ο οποίος της χάρισε ισχυρούς ανέμους και μια ατμόσφαιρα η οποία διατηρήθηκε για 70 εκατομμύρια χρόνια. Σήμερα η Σελήνη δεν διαθέτει ατμόσφαιρα – ή μάλλον για να είμαστε περισσότερο ακριβείς, έχει μόλις κάποια σχεδόν ανεπαίσθητα ίχνη ατμόσφαιρας. Μέχρι πρόσφατα οι αστροφυσικοί πίστευαν ότι βρισκόταν σε αυτήν την κατάσταση εξ αρχής, όμως τον περασμένο Ιούνιο μια μελέτη αποκάλυψε ότι αμέσως μετά τη γέννησή του, πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ο δορυφόρος μας διέθετε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα μια αραιή ατμόσφαιρα, αποτελούμενη κυρίως από νάτριο, χάρη στους ωκεανούς από μάγμα που κάλυπταν αρχικά την επιφάνειά του. Τώρα μια νέα ερευνητική δουλειά έρχεται να δείξει ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη μόνο μια φορά και ότι η Σελήνη στα νεανικά της χρόνια, πριν από 3,5 δισεκατομμύρια έτη, πέρασε ξανά μια περίοδο ηφαιστειακής δραστηριότητας η οποία μάλιστα ήταν αρκετά έντονη ώστε να σχηματίσει γύρω της μια αρκετά «στιβαρή» ατμόσφαιρα η οποία διατηρήθηκε για 70 εκατομμύρια χρόνια. Κλεισμένη σε σεληνιακό γυαλί Την τελευταία δεκαετία μελέτες που διεξάγονται με νέα και πιο ευαίσθητα όργανα έχουν εντοπίσει πτητικά υλικά κλεισμένα μέσα σε ηφαιστειακή ύαλο που συνέλεξαν από τη Σελήνη οι αστροναύτες των αποστολών Apollo. Τα κομμάτια του ηφαιστειακού γυαλιού προέρχονται από τις σκοτεινές λεκάνες της Σελήνης και οι νέες αναλύσεις που έγιναν υποδηλώνουν ότι δημιουργήθηκαν από μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις οι οποίες σημειώθηκαν πριν από 3,8 ως 3,1 δισεκατομμύρια χρόνια και, εκτός από την ύαλο, παρήγαγαν επίσης τεράστιες ποσότητες αερίων. Τώρα, με μια μελέτη η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Earth and Planetary Science Letters», η Ντέμπρα Νίνταμ και ο Ντέιβιντ Κινγκ από το Σεληνιακό και Πλανητικό Ινστιτούτο στο Χιούστον του Τέξας υπολόγισαν αυτές τις εκπομπές αερίων με βάση τον εκτιμώμενο όγκο των ροών λάβας που παρήγαγαν οι ηφαιστειακές εκρήξεις. Σύμφωνα με τα αποτελέσματά τους η μεγαλύτερη ποσότητα ανερχόταν σε περίπου 10 εκατομμύρια τόνους αερίων που εκλύθηκαν μαζί με 5,3 εκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα λάβας τα οποία γέμισαν τη λεκάνη της Θάλασσας των Βροχών (Mare Imbrium), την τεράστια πεδιάδα που είναι ορατή από τη Γη στο βόρειο ημισφαίριο της Σελήνης. Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα πρέπει να αύξησε την πίεση του σεληνιακού αέρα ανεβάζοντάς την στο 1% της σημερινής ατμοσφαιρικής πίεσης της Γης – ή με άλλα λόγια, θα πρέπει να δημιούργησε στη Σελήνη μια ατμόσφαιρα κατά 1,5 φορές πιο πυκνή από τη σημερινή ατμόσφαιρα του Αρη. Οι ερευνητές από το Χιούστον θεωρούν ότι υπό αυτές τις συνθήκες στην επιφάνεια της Σελήνης θα πρέπει να έπνεαν ισχυροί άνεμοι, οι οποίοι θα σήκωναν σκόνη, ενισχύοντας την ατμόσφαιρα. Εκτιμούν ωστόσο ότι ύστερα από 70 εκατομμύρια χρόνια η σεληνιακή ατμόσφαιρα δεν υπήρχε πια: όλα τα ατμοσφαιρικά αέρια, αναφέρουν, θα πρέπει να είχαν διαφύγει στο Διάστημα ή να είχαν παγώσει στις περιοχές των πόλων, γι’ αυτό και σήμερα δεν βλέπουμε κανένα ίχνος τους στον δορυφόρο μας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500166870

Νανοσωματίδια χρυσού εισχωρούν στα πιο μικρά αγγεία του σώματος. Βρετανοί ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Ανόργανης Χημείας και Φωτοφυσικής, Ζωή Πικραμένου, της Σχολής Χημείας του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγκχαμ, δημιούργησαν νανοσωματίδια χρυσού μεγέθους έως 100 νανομέτρων, τα οποία μπορούν να εισχωρήσουν και στα μικρότερα αιμοφόρα αγγεία τκαι να καταγράψουν την κυκλοφορία του αίματος μέσα σε αυτά. Δείτε το βίντεο εδώ. https://www.eurekalert.org/multimedia/pub/152639.php Στόχος είναι η βελτίωση της παρακολούθησης της ροής του αίματος ώστε να καταστεί ταχύτερη η διάγνωση ασθενειών, ιδίως καρδιαγγειακών παθήσεων, αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του επιστημονικού εντύπου Nanomedicine. Η δυνατότητα παρακολούθησης του αγγειακού δέντρου και στα πιο μικρά αγγεία, μπορεί να δώσει πολύτιμες πληροφορίες για αφανείς κινδύνους, όπως η φλεγμονή των αγγείων, η θρόμβωση ή η ανάπτυξη μικρών όγκων. Προς αυτή την κατεύθυνση μπορεί να βοηθήσει η νανοτεχνολογία. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Δρ Πικραμένου δημιούργησαν νανοσωματίδια χρυσού επικαλυμμένα με ιρίδιο, τα οποία χάρη στη φωταύγειά τους λειτουργούν ως δείκτες κατάλληλοι για την οπτική απεικόνιση του αίματος με το μικροσκόπιο. «Το κλειδί γι' αυτά τα επικαλυμμένα με ιρίδιο νανοσωματίδια βρίσκεται τόσο στο μικρό μέγεθός τους όσο και στις χαρακτηριστικές ιδιότητες της φωταύγειάς τους. Το ιρίδιο δίνει ένα σήμα φωταύγειας στο ορατό φάσμα, παρέχοντας έτσι ένα οπτικό παράθυρο που μπορεί να ανιχνευθεί στο αίμα. Διατηρείται επίσης περισσότερο μέσα στο σώμα, ενώ τα μικροσκοπικά σωματίδια χρυσού έχει διαπιστωθεί ότι είναι ιδανικά για την παρακολούθηση της κυκλοφορίας του αίματος και μπορούν να ανιχνευθούν καθαρά μέσα στους ιστούς», εξηγεί η Δρ Πικραμένου. Το επόμενο βήμα για τους ερευνητές θα είναι να μελετήσουν με ποιό τρόπο τα νανοσωματίδια θα είναι δυνατό να εισαχθούν με κατευθυνόμενο τρόπο μέσα στο σώμα, καθώς επίσης να διερευνήσουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν για υπέρυθρη απεικόνιση. http://health.in.gr/news/scienceprogress/article/?aid=1500166942

Το κινεζικό ραδιοτηλεσκόπιο FAST εντόπισε δύο αστέρες πάλσαρ. Μετά από δοκιμές ενός έτους το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο μονού κατόπτρου FAST που βρίσκεται στην Κίνα εντόπισε δύο αστέρες πάλσαρ (πυκνούς αστέρες νετρονίου) σύμφωνα με την Υπηρεσία Αστρονομίας της Κίνας (NAOC). Οι αστέρες πάλσαρ ονομάστηκαν J1859-01 και J1931-01 και βρίσκονται σε απόσταση 16.000 ετών φωτός και 4.100 ετών φωτός από την γη, ενώ οι περίοδοι περιστροφής τους είναι 1,83 δευτερόλεπτα και 0,59 δευτερόλεπτα αντίστοιχα. Σύμφωνα με τον υπεύθυνο επιστημονικής έρευνας Λι Ντι, οι δύο αστέρες εντοπίστηκαν στις 22 και 25 Αυγούστου αντίστοιχα, όταν το τηλεσκόπιο FAST εξερευνούσε το νότιο πεδίο του γαλαξία. Η ανακάλυψη αυτή, αργότερα επιβεβαιώθηκε από το ραδιοτηλεσκόπιο (Parkes) με έδρα την Αυστραλία, μέσα στον Σεπτέμβριο. http://www.skai.gr/news/technology/article/357209/to-kineziko-radiotileskopio-fast-edopise-duo-asteres-palsar/

Αστεροειδής σε μέγεθος σπιτιού θα περάσει ξυστά από τη Γη. Ο αστεροειδής 2012 TC4, που έχει μέγεθος σπιτιού, θα περάσει το πρωί της Πέμπτης 12 Οκτωβρίου (στις 08:40 ώρα Ελλάδας) πολύ κοντά από τη Γη, σε ύψος κάτω των 44.000 χιλιομέτρων, σχεδόν στο επίπεδο που οι γεωσύγχρονοι δορυφόροι κινούνται γύρω από τον πλανήτη μας (36.000 χλμ). Η απόσταση αυτή είναι περίπου το ένα όγδοο της απόστασης Γης-Σελήνης. Ο αστεροειδής δεν θα είναι ορατός με γυμνά μάτια ή με κιάλια, αλλά το βράδυ της Τετάρτης θα μπορούν να τον δουν τα τηλεσκόπια από την Ευρώπη. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) διαβεβαίωσε ότι ο διαμέτρου 15 έως 30 μέτρων αστεροειδής δεν αποτελεί κίνδυνο να πέσει στον πλανήτη μας, ούτε να απειλήσει τους δορυφόρους. Όμως, αποτελεί καλή ευκαιρία να δοκιμαστεί το παγκόσμιο σύστημα προειδοποίησης για κινδύνους εξ ουρανού. Ένα δίκτυο από αστεροσκοπεία και πανεπιστήμια θα παρακολουθούν στενά την προσέγγιση του αστεροειδούς, ώστε να δουν κατά πόσο είχαν κάνει σωστές προβλέψεις για την τροχιά του. Όπως δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο εκπρόσωπος της NASA Μάικλ Κέλι, «παρακολουθούμε τον 2012 TC4 εδώ και δύο μήνες, έτσι έχουμε πολύ ακριβείς πληροφορίες για τη θέση του και έχουμε κάνει πολύ ακριβείς υπολογισμούς για την τροχιά του. Δεν υπάρχει κίνδυνος, ούτε καν για τους δορυφόρους». Ο αστεροειδής είχε ανακαλυφθεί πριν πέντε χρόνια, όταν το 2012 είχε περάσει πάλι από τη Γη, σε διπλάσια απόσταση από ό,τι θα κάνει τώρα. Θα επιστρέψει στη γειτονιά μας το 2050 και το 2079, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Ο Ρούντιγκε Γιεν της ESA δήλωσε: «Από σήμερα γνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται να χτυπήσει τη Γη ούτε το 2050, όμως δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι το κοντινό πέρασμά του τότε μπορεί να αλλάξει κάπως την τροχιά του αστεροειδούς, έτσι ώστε να πέσει πάνω στη Γη το 2079». Η πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο το 2079 υπολογίζεται σε μία στις 750, γι’ αυτό ο 2012 TC4 έχει ταξινομηθεί στην 13η θέση στον κατάλογο των πιθανών μελλοντικών κινδύνων από ουράνια σώματα. Περίπου τρεις αστεροειδείς με το μέγεθος του 2012 TC4 περνούν κοντά από τον πλανήτη μας κάθε χρόνο. Πολλοί επιστήμονες θεωρούν θέμα χρόνου να πέσει στη Γη ένας αστεροειδής και το θέμα αρχίζει να «σηκώνεται» όλο και περισσότερο στη διεθνή ατζέντα. http://physicsgg.me/2017/10/11/47170/

Η εποχή του Διαστήματος. Ο​​ Οκτώβριος έχει δικαίως θεωρηθεί ο μήνας του Διαστήματος, αφού στις αρχές του μήνα αυτού επιτεύχθηκαν δύο σημαντικά ορόσημα στην προσπάθεια του ανθρώπου να κατακτήσει το Διάστημα. Πριν από 60 ακριβώς χρόνια, σε μιαν απομακρυσμένη περιοχή του Καζαχστάν και με την άκρατη μυστικότητα που επικρατούσε στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η τότε Σοβιετική Ενωση προετοίμαζε ένα τεχνολογικό κατόρθωμα που θα άφηνε άναυδο ολόκληρο τον κόσμο, ενώ συγχρόνως θα μετέφερε και στο Διάστημα τον ανταγωνισμό των δύο υπερδυνάμεων, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της τότε Σοβιετικής Ενωσης. Στις 4 Οκτωβρίου του 1957, από τις πυραυλικές εγκαταστάσεις του Διαστημικού Κέντρου του Μπαϊκονούρ, η Σοβιετική Ενωση έθεσε σε τροχιά τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο, τον «Σπούτνικ 1». Επρόκειτο για μια μεταλλική σφαίρα με μέγεθος 58 εκατοστών και βάρος περίπου 83 κιλών, η οποία περιφέρονταν γύρω από τη Γη μία φορά κάθε 96 λεπτά. Ετσι, για πρώτη φορά ο άνθρωπος κατόρθωσε να θέσει ένα δικό του δημιούργημα στο κενό του Διαστήματος, τα ρυθμικά ραδιοσήματα του οποίου χαιρέτιζαν μια νέα εποχή στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού: την εποχή του Διαστήματος. Ενα μήνα αργότερα, οι Ρώσοι επανέλαβαν το θριαμβευτικό τους κατόρθωμα, τοποθετώντας σε τροχιά μια σκυλίτσα, με το όνομα Λάικα, ως επιβάτη ενός διαστημοπλοίου 500 περίπου κιλών, του «Σπούτνικ 2». Η Αμερική δεν άργησε να ακολουθήσει. Τέσσερις μήνες μετά τον «Σπούτνικ 1» εκτοξεύτηκε ο πολύ μικρότερος και ελαφρύτερος πρώτος αμερικανικός δορυφόρος «Εξερευνητής 1» (31 Ιανουαρίου 1958). Κι έτσι την 1η Οκτωβρίου 1958, ένα χρόνο μετά την εκτόξευση του «Σπούτνικ 1», και με τη δημιουργία της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), ένας αγώνας δρόμου άρχισε τότε ανάμεσα στην τότε Σοβιετική Ενωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες για την κατάκτηση του Διαστήματος. Δεκάδες πύραυλοι και τεχνητοί δορυφόροι εκτοξεύτηκαν και από τις δύο πλευρές, στην προσπάθειά τους να μάθουν όσο το δυνατόν περισσότερα για τον διαστημικό χώρο, που οδήγησαν τελικά στην πρώτη επανδρωμένη αποστολή στο Διάστημα του Ρώσου κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν (12 Απριλίου 1961). Την ίδια περίοδο οι Αμερικανοί προσπαθούσαν να φτάσουν τους πρωτοπόρους Σοβιετικούς. Η πρώτη επανδρωμένη φάση του αμερικανικού προγράμματος για τη Σελήνη εκτελέστηκε με την ονομασία Πρόγραμμα Mercury (Ερμής) και άρχισε στις 5 Μαΐου 1961, ένα μήνα μετά την πτήση του Γκαγκάριν. Στην Ουάσιγκτον, στη διάρκεια της γιορτής που έγινε για να τιμηθεί ο Αλαν Σέπαρντ, ο πρώτος Αμερικανός στο Διάστημα, ο πρόεδρος Τζον Κένεντι έθεσε στόχο την επανδρωμένη επίσκεψη στη Σελήνη πριν από το τέλος της δεκαετίας του 1960. Εναν στόχο που οριοθετούσε ξεκάθαρα πλέον τον διαστημικό ανταγωνισμό Αμερικής - Σοβιετικής Ενωσης. Ο στόχος αυτός προϋπέθετε μια σειρά από εκατοντάδες επιτεύγματα σε διάφορους επιστημονικούς και τεχνολογικούς τομείς. Επιτεύγματα που απαίτησαν δεκάδες πτήσεις, επανδρωμένων και μη, διαστημικών οχημάτων. Τελικά, τον Ιούλιο του 1969, πάνω από μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι σ’ ολόκληρο τον κόσμο γίναμε μάρτυρες ενός κατορθώματος που έως τότε το θεωρούσαμε μάλλον αδύνατο, όταν πάνω στη σκονισμένη επιφάνεια της Σελήνης αποτυπώθηκε για πρώτη φορά ένα ανθρώπινο χνάρι που έγινε το σύμβολο «ενός τεράστιου άλματος για την ανθρωπότητα». Τα επόμενα τρία χρόνια, από το 1969 έως τον Δεκέμβριο του 1972, ολόκληρη η ανθρωπότητα παρακολούθησε από τις οθόνες των τηλεοράσεων μια από τις μεγαλύτερες εξερευνήσεις της ανθρώπινης ιστορίας. Με τη βοήθεια εκατοντάδων χιλιάδων επιστημόνων, μηχανικών και τεχνικών, συνολικά 27 αστροναύτες περιφέρθηκαν γύρω από τον φυσικό δορυφόρο της Γης, ενώ 12 απ’ αυτούς περπάτησαν και εξερεύνησαν έξι διαφορετικές περιοχές της επιφάνειας της Σελήνης. Τώρα πια οι συσκευές των τηλεοράσεων έχουν πάψει να δείχνουν τους αστροναύτες να κινούνται πάνω στο ηλιόλουστο σεληνιακό πανόραμα, ενώ με την αναχώρηση και του τελευταίου αστροναύτη, η Σελήνη περιμένει ακόμη. Ο άνθρωπος έφυγε. Οχι όμως για πάντα. Γιατί αν υπάρχει ακόμη κάποιο μέλλον για το ανθρώπινο γένος, τότε το μέλλον αυτό βρίσκεται εκεί έξω, στον απέραντο ωκεανό του Διαστήματος. Κι όταν σε εκατό ή σε χίλια χρόνια από σήμερα οι απόγονοί μας θα έλθουν να σταθούν και πάλι στη σκοτεινή κοιλάδα που λέγεται «Θάλασσα της Ηρεμίας», θα κοιτάξουν σιωπηρά τα περίεργα αρχαία επιστημονικά όργανα και, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, τα ανθρώπινα χνάρια που θα έχουν μείνει αναλλοίωτα ακόμη και ύστερα από ένα εκατομμύριο χρόνια. Και θα ξέρουν ότι όλα άρχισαν εδώ. Οτι εδώ ξαναγεννήθηκε η ανθρωπότητα κι ότι το σημείο αυτό είναι πραγματικά ένα κοσμικό μνημείο αφιερωμένο στον άνθρωπο. Γιατί εδώ, στα όρια του ουράνιου ωκεανού, ο άνθρωπος έκανε το πρώτο μοιραίο του βήμα προς τα άστρα. http://www.kathimerini.gr/929394/article/epikairothta/episthmh/h-epoxh-toy-diasthmatos “Soyuz-2.1α” με TGK"Progress MS-07" Σήμερα,10 Οκτώβριου το όχημα εκτόξευσης (LV) «Soyuz-2.1a» με το οχημα φορτίου (THC) «Πρόοδος MS-07" βγαίνουν από το συγκρότημα και τον έλεγχο απο το εργοτάξιο № 31 Μπαϊκονούρ.Η εκτόξευση του TGK "Progress MS-07" για το πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού έχει προγραμματιστεί για τις 12 Οκτωβρίου 2017. Σκοπός της πτήσης: παράδοση στο ISS καυσίμων, προϊόντων, νερού και λοιπών φορτίων που είναι απαραίτητα για τη λειτουργία του σταθμού σε επανδρωμένη κατάσταση. https://www.energia.ru/ru/iss/iss53/progress_ms-07/photo_10-09.html https://www.energia.ru/ru/iss/iss53/progress_ms-07/photo_10-10.html Μοναδικό βίντεο: Έτσι φαίνεται το Βόρειο Σέλας από το διάστημα. To Βόρειο Σέλας είναι από μόνο του εντυπωσιακό, όταν το βλέπεις από διαστημικό σταθμό δεν υπάρχουν λέξεις για να το περιγράψεις. Λένε πως κάθε ταξιδιώτης που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να δει έστω και μία φορά το Βόρειο Σέλας. Τι να πουν και οι αστροναύτες από τον διεθνή διαστημικό σταθμό! Το πλάνο που έδωσαν στη δημοσιότητα είναι απλά καθηλωτικό. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/637279_monadiko-vinteo-etsi-fainetai-voreio-selas-apo-diastima

H NASA θέλει να αλλάξει το DNA των αστροναυτών. Μπορεί τεχνικά να είμαστε πλέον σε θέση να στείλουμε μια επανδρωμένη αποστολή στον Αρη όμως υπάρχουν μια σειρά από προβλήματα που πρέπει να ξεπεραστούν. Προβλήματα όπως η διατροφή των αστροναυτών σε αυτό το μακρινό ταξίδια και η ομαλή διαβίωση του πληρώματος μέσα στο σκάφος για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και πάνω από όλα. Ομως για την επίλυση αυτών των προβλημάτων οι επιστήμονες και οι διαστημικές υπηρεσίες προσπαθούν εδώ και χρόνια να βρουν λύσεις και έχουν κάνει σημαντικά βήματα προόδου. Θεωρείται δεδομένο πώς όταν ξεκινήσει η πρώτη επανδρωμένη αποστολή για τον Αρη τα ζητήματα της διατροφής θα έχουν με κάποιο τρόπο λυθεί ενώ επίσης μέσα από τις έρευνες και πειράματα που γίνονται θα έχει αναδειχθεί το καλύτερο δυνατό μείγμα ανθρώπινου δυναμικού που θα κληθεί να φέρει σε πέρας την ιστορική αποστολή. Υπάρχει όμως ένα ακόμη πρόβλημα το οποίο ταλανίζει τις διαστημικές υπηρεσίες και δεν είναι άλλο από την μεγάλη έκθεση των αστροναυτών που θα ταξιδέψουν στον Αρη στην άκρως βλαβερή για τον ανθρώπινο οργανισμό κοσμική ακτινοβολία. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν ένα σκάφος όσο εξελιγμένο τεχνολογικά και αν είναι μπορεί να προστατέψει σε απόλυτο βαθμό το πλήρωμα από την κοσμική ακτινοβολία η οποία είναι ως γνωστόν καταστρέφει τα ανθρώπινα κύτταρα προκαλώντας καρκίνο, άνοια και άλλες σοβαρές παθήσεις. Στελέχη της NASA αποκάλυψαν ότι έχουν ξεκινήσει την προσπάθεια φαρμάκων που θα επιδιορθώνουν τις ζημιές στα κύτταρα των αστροναυτών που έχει προκαλέσει η κοσμική ακτινοβολία. Οπως είπαν επόμενος στόχος είναι η ανάπτυξη μεθόδων που θα επεμβαίνουν στο DNA των αστροναυτών και θα το κάνουν ανθεκτικό απέναντι στην κοσμική ακτινοβολία. «Εξετάζουμε μια σειρά από ιδέες. Από φαρμακευτικές θεραπείες οι οποίες δείχνουν στα πρώτα στάδια των ερευνών που διεξάγουμε ότι είναι και οι πιο πολλά υποσχόμενες μέχρι πιο προωθημένες λύσεις όπως η γονιδιακή παρέμβαση. Πιστεύω ότι όλα αυτά έχουν πίσω τους και πολλά ηθικά διλήμματα που πρέπει να συζητηθούν και να λυθούν για αυτό και προς το παρόν βρισκόμαστε ακόμη στο στάδιο των σκέψεων και πειραματισμών» δήλωσε στους Times o Ντάγκλας Τέριερ εκ των επικεφαλής του τομέα ανάπτυξης τεχνολογιών στην NASA. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=906326

Επιβεβαιώνοντας τον Αϊνστάιν. GW150914 είναι ο κωδικός που δηλώνει τον πρώτο στην Ιστορία εντοπισμό βαρυτικών κυμάτων, στις 14 Σεπτεμβρίου του 2015. Την θεωρητική ύπαρξή τους είχε προβλέψει ο Αϊνστάιν με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας το 1915, όμως χρειάστηκε να περάσει ένας ολόκληρος αιώνας για να επιβεβαιωθεί πειραματικά η ύπαρξή τους. Την περασμένη Τρίτη, η Σουηδική Ακαδημία τίμησε τους τρεις επιστήμονες που βρίσκονται πίσω από αυτό το κατόρθωμα με το Νομπέλ Φυσικής. Οι Ράινερ Βάις, Κιπ Θορν και Μπάρι Μπάρις θα μοιραστούν το βραβείο, καθώς και το ποσόν που το συνοδεύει, 935.000 ευρώ. Η Σουηδική Ακαδημία έχει ωστόσο δεχθεί κριτική για την καθυστερημένη βράβευση. Η μεγάλη ανακάλυψη είχε ανακοινωθεί επισήμως από τον Φεβρουάριο του 2016, η Στοκχόλμη όμως περίμενε να το απονείμει φέτος αντί για πέρσι, τέτοιο καιρό. Η απόφαση αυτή είχε ένα βαρύ τίμημα: το τέταρτο βασικό πρόσωπο της θαυμαστής αυτής ιστορίας, ο Σκοτσέζος φυσικός Ρον Ντρέβερ, θα είχε βραβευθεί και αυτός με το Νομπέλ αλλά πέθανε τον Μάρτιο του 2017… Στη συνέχεια ακολουθεί συνομιλία ενός εκ των τριών βραβευμένων επιστημόνων, του Κιπ Θορν, με τους Παναγιώτη Χαρίτο (CERN, Διεύθυνση επιταχυντών και τεχνολογίας) και Σπύρο Αργυρόπουλο (Πείραμα ATLAS, Πανεπιστήμιο Iowa), οι οποίοι τον συνάντησαν στη Γενεύη λίγους μήνες πριν από την ανακοίνωση του Νομπέλ. Μεγάλο απόσπασμα της συνομιλίας αυτής ακολουθεί παρακάτω, ωστόσο, έχει ενδιαφέρον στο σημείο αυτό να σταθούμε στην απάντηση που δίνει στους δύο Ελληνες φυσικούς ο Αμερικανός νομπελίστας όταν τον ρώτησαν αν περίμενε ότι τα βαρυτικά κύματα θα ανακαλύπτονταν κατά τη διάρκεια της ζωής του. «Ναι», απαντά ο Κιπ Θορν. «Πίστευα πως είναι πολύ πιθανό να προέλθουν από τη σύγκρουση δυο μαύρων τρυπών ακριβώς του είδους που παρατηρήσαμε. Τα παραπάνω τα περιγράφω τόσο στην «Επιστήμη του Interstellar» αλλά και στο παλαιότερο βιβλίο μου «Μαύρες τρύπες και Στρεβλώσεις του χρόνου» (1984). Εκεί περιγράφω με λεπτομέρεια τι θα παρατηρούσαμε από τη σύγκρουση και συγχώνευση δυο μαύρων τρυπών που η κάθε μια ζυγίζει 25 ηλιακές μάζες. Τα βαρύτικά κύματα που θα παράγονταν ήταν παρόμοια με αυτά που τελικά παρατήρησαμε. Έτσι, αν θέλετε, ήδη από τη δεκαετία του ‘80, πίστευα πως οι μαύρες τρύπες θα ήταν η καλύτερη πιθανή πηγή. Ήταν μεγάλη ικανοποίηση πως τελικά όλα δούλεψαν όπως τα είχα υπολογίσει». Συνέντευξη στους Παναγιώτη Χαρίτο και Σπύρο Αργυρόπουλο –Τι είναι τα βαρυτικά κύματα και πώς διαφέρουν από άλλα είδη κυμάτων που γνωρίζουμε; –Κατ’ αρχήν ας πάρουμε τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα τα οποία είναι ταλαντώσεις του ηλεκτρομαγνητικών πεδίων που διαδίδονται στο χωροχρόνο. Σε αντίθεση με αυτά, τα βαρυτικά κύματα είναι ταλαντώσεις της γεωμετρίας του χωροχρόνου, όπως για παράδειγμα οι ταλαντώσεις του νερού στην επιφάνεια μιας λίμνης, μόνο που αντί να πάνε πάνω κάτω, αυτό που κάνουν είναι να τεντώνουν και να συμπιέζουν το χωροχρόνο κάθετα στη διεύθυνση διάδοσης του κύματος. Με άλλα λόγια ένα βαρυτικό κύμα θα μετατοπίζει πέρα δώθε δυο αδρανειακούς παρατηρητές που βρίσκονται πάνω στη διεύθυνση διάδοσής. Οι ανιχνευτές που χρησιμοποιούμε αποτελούνται από καθρέφτες που είναι κρεμασμένοι από μηχανικά υποστηρίγματα, έτσι ώστε να παραμένουν όσο γίνεται ακίνητοι στο τοπικό σύστημα αναφοράς. Καθώς το βαρυτικό κύμα διέρχεται απ’ τον ανιχνευτή το σύστημα αναφοράς του ενός καθρέφτη μετατοπίζεται σε σχέση με το σύστημα αναφοράς του δεύτερου καθρέφτη που βρίσκεται 4 χμ μακρυά κι έτσι οι δύο καθρέφτες πότε πλησιάζουν και πότε απομακρύνονται μεταξύ τους. –Γιατί μας πήρε τόσο καιρό να ανιχνεύσουμε βαρυτικά κύματα; –Το βασικό πρόβλημα είναι η πολύ μικρή ισχύς αλληλεπίδρασης μεταξύ βαρυτικών κυμάτων και ύλης. Η ισχύς αυτή είναι τόσο μικρή που οι ταλαντώσεις που αναφέραμε παραπάνω είναι της τάξης του 1:100 της διαμέτρου ενός πρωτονίου η οποία πρέπει να ανιχνευτεί σε μια απόσταση συνολικά 4 χιλομέτρων. Οι θεωρητικοί που δουλεύαμε πάνω στο πρόβλημα της ανίχνευσης βαρυτικών κυμάτων χρειαστήκαμε πολλά χρόνια ώστε να κατανοήσουμε τις πηγές παραγωγής βαρυτικών κυμάτων. Τελικά το 1978, σε ένα συνέδριο στο Seattle, προβλέψαμε ότι για την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων χρειαζόταν μια ευαισθησία της τάξης του 10-21 σε μηχανικές παραμορφώσεις που αντιστοιχεί σε ένα μήκος ίσο με 1:100 της διαμέτρου του πρωτονίου. Η τιμή αυτή είναι τόσο μικρή που χρειάστηκαν πολλά χρόνια για την ανάπτυξη των κατάλληλων πειραματικών διατάξεων και μεθόδων που ήταν απαραίτητες για την ανίχνευση του πρώτου βαρυτικού κύματος. Παρεπιπτόντως, το πρώτο βαρυτικό κύμα που παρατήρησε το LIGO προκάλεσε μια παραμόρφωση ακριβώς ίση με τις προβλέψεις μας, οπότε οι υπολογισμοί μας αποδείχτηκαν απολύτως σωστοί. –Πώς προέκυψε το LIGO; –Μέχρι το 1980 είχε γίνει ξεκάθαρο ότι τα συμβολόμετρα βαρυτικών κυμάτων που πρότεινε πρώτος ο Weiss θα έπρεπε να είναι όχι μόνο πολύ μεγάλα (αρκετά χιλιόμετρα σε μήκος) αλλά και πολύ πολύπλοκα και συνεπώς απαιτούσαν τη συνεργασία πολλών επιστημόνων. Γι’ αυτό το σκοπό το 1984 ο Reiner Weiss, ο Ronald Drever κι εγώ δημιουργήσαμε το LIGO, μια συνεργασία μεταξύ του Caltech και του MIT. To 1987 αναθέσαμε τη διοίκηση του πρώτου ανιχνευτή στον Robbie Vogt, ο οποίος βελτίωσε τη συνεργασία των δύο πειραματικών ομάδων και μας οδήγησε στο να συντάξουμε την πρώτη εισήγηση για την κατασκευή του LIGO. Η εισήγηση πέρασε από εξονυχιστικό έλεγχο και τελικά εκρίθηκε απ’ το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών (NSF). Ο Vogt έπεξε καταλυτικό ρόλο στην προσπάθειά μας να ζητήσουμε χρηματοδότηση απ’ το Κονκρέσο. Το πρόγραμμα έλαβε τελικά το πρώτο πακέτο χρηματοδότησης το 1992. Το σχέδιό μας απ’ την αρχή ήταν να κατασκευάσουμε δύο διαδοχικές γενιές ανιχνευτών (συμβολομέτρων): τα συμβολόμετρα πρώτης γενιάς αποτελούσαν τον προπομπό των εξελιγμένων συμβολομέτρων που αναμέναμε να ανιχνεύσουν τα πρώτα βαρυτικά κύματα. Το 1994, λίγο πριν αρχίσουμε την κατασκευή των ανιχνευτών, φέραμε στο LIGO έναν νέο διευθυντή, τον Barry Barish. Ο Barish μετέτρεψε το LIGO από ένα πείραμα μεσαίου μεγέθους σε μια μεγάλη διεθνή συνεργασία επιστημόνων που ήταν απαραίτητη για την επιτυχία του πειράματος. Δημιούργησε δύο ξεχωριστά σκέλη: το εργαστήριο LIGO, το οποίο ήταν υπεύθυνο για την έρευνα και ανάπτυξη των ανιχνευτών και για τη σχεδίαση και κατασκευή των πειραματικών εγκαταστάσεων. Το δεύτερο σκέλος ήταν η διεθνής συνεργασία LIGO, η οποία σήμερα περιλαμβάνει 1000 επιστήμονες και τεχνικούς σε περίπου 100 ινστιτούτα σε 16 διαφορετικές χώρες και είναι υπεύθυνη για το επιστημονικό κομμάτι του LIGO: τον χαρακτηρισμό του υποβάθρου στους ανιχνευτές, τη σχεδίαση των ερευνών για βαρυτικά κύματα, την ανάλυση των δεδομένων κλπ. Αυτή η οργανωτική δομή αποδείχτηκε πολύ επιτυχημένη. Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, μετά την κατασκευή των αρχικών ανιχνευτών και τις πρώτες έρευνες για βαρυτικά κύματα, ο Barish δελεάστηκε απ’ τα πειράματα υψηλών ενεργειών και έφυγε από το LIGO, για να ηγηθεί της κατασκευής του Διεθνούς Γραμμικού Επιταχυντή (ILC). Ο Barish αντικαταστάθηκε από δύο άκρως ικανούς διεθυντές, αρχικά τον Jay Marx και αργότερα τον David Reitze. Οι τέσσερις διεθυντές μας και ιδιαίτερα ο Barish έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στην επιτυχία του LIGO. Επιπλέον, η συνεργασία με το VIRGO ήταν κρίσιμη και είναι πολύ σημαντική για το μέλλον του πειράματος. Οι δύο ερευνητικές ομάδες συνεργάζονται σε όλα τα θέματα της ανάλυσης των δεδομένων για την έρευνα και ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων στα δεδομένα του LIGO. Η συνεργασία αυτή θα επεκταθεί στο μέλλον, όταν ο εξελιγμένος ανιχνευτής VIRGO (advanced VIRGO) και οι ανιχνευτές KAGRA στην Ιαπωνία και LIGO India στην Ινδία θα συμμετέχουν στις έρευνές μας. Τέλος, πρέπει να τονίσω ότι η ανακάλυψη βαρυτικών κυμάτων απ’ τα εξελιγμένα συμβολόμετρα δέυτερης γενιάς του LIGO είναι ένα επίτευγμα που ανήκει σε παραπάνω από 1000 επιστήμονες: τα μέλη των πειραμάτων VIRGO kai LIGO. Για κάποιο λόγο έλαβα παραπάνω ένσημα απ’ όσα αξίζω για την ανακάλυψη αυτή. Συμμετείχα στο πείραμα απ’ την αρχή αλλά όχι στην ανακάλυψη καθεαυτή το 2015. Αυτή ανήκει στη νεότερη γενιά. –Ποιές είναι οι βασικές πηγές βαρυτικών κυμάτων; –Οι πηγές που έχουμε παρατηρήσει μέχρι τώρα είναι ζεύγη μαύρων τρυπών που περιστρέφονται η μία γύρω από την άλλη σε ένα σπιράλ μέχρι να συγκρουστούν και τελικά να συγχωνευτούν. Καθώς οι ανιχνευτές LIGO και VIRGO, πλησιάζουν τα όρια ευαισθησίας τους, μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, αναμένουμε να δούμε κύματα βαρύτητας από ζεύγη αστέρων νετρονίων που έχουν την ίδια μοίρα με τις μαύρες τρύπες καθώς περιστρέφονται ο ένας γύρω από τον άλλο μέχρι τη συγχώνευσή τους. Η συγχώνευση αυτή θεωρείται ως μια ισχυρή πηγή ελκάμψεων ακτίνων γάμμα που παρατηρούμε στο Σύμπαν. Πρόκειται για πολύ βίαια γεγονότα στο σύμπαν μας που μαρτυρούν τη σύγκρουση μαύρων τρυπών ή αστέρων νετρονίων. Σήμερα έχουμε έναν λεπτομερή χάρτη που δείχνει την κατανομή τους σε όλο τον Σύμπαν, η οποία μάλιστα μοιάζει εντυπωσιακά ισότροπη. Ωστόσο δεν κατανοούμε ακριβώς τον μηχανισμό που τις προκαλεί. Μέσω των βαρυτικών κυμάτων θα μπορέσουμε να μελετήσουμε τις «γεννήτριες» αυτών των εκλάμψεων. Επιπρόσθετα, βαρυτικά κύματα δημιουργούνται και από άλλα βίαια γεγονότα στο Σύμπαν μας. Σκεφτείτε για παράδειγμα πως μια μαύρη τρύπα μπορεί να καταστρέψει ολοκληρωτικά ένα αστέρι νετρονίων που περιστρέφεται γύρω της εκπέμποντας βαρυτικά κύματα. Τέλος, το LIGO και το VIRGO θα αναζητήσουν βαρυτικά κύματα από εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων αλλά και από τις πρώτες στιγμές του Σύμπαντος μετά την Μεγάλη Έκρηξη –Τι μπορούμε να περιμένουμε για το εγγύς μέλλον; –Μέχρι τώρα έχουμε καταγράψει τρείς συγκρούσεις μαύρων τρυπών. Οι παρατηρήσεις μας έγιναν στη διάρκεια τεσσάρων μηνών τον περασμένο χειμώνα με τους δυο ανιχνευτές να λειτουργούν εξαιρετικά καλά για ένα διάστημα δυο μηνών. Επομένως, ουσιαστικά είχαμε περίπου δύο μήνες χρήσιμων δεδομένων, που σημαίνει πως καταγράψαμε μια σύγκρουση ανά μήνα. Όταν οι ανιχνευτές του LIGO φτάσουν στη μέγιστη ευαισθησία τους, γύρω στο 2019 ή το 2020, θα μπορούν να βλέπουν τρεις φορές περισσότερα γεγονότα στο σύμπαν, καλύπτοντας έναν όγκο 30 φορές μεγαλύτερο από τον σημερινό. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως θα μπορούν να καταγράφουν ένα τέτοιο γεγονός ανά ημέρα και όχι ανά μήνα. Υπάρχουν σχέδια για ένα πολύ πιο ευαίσθητο συμβολόμετρο που ονομάζεται τηλεσκόπιο Αϊνστάιν στην Ευρώπη ενώ σχεδιάζεται και μια τρίτη και τέταρτη γενιά ανιχνευτών LIGO, οι οποίες θα μπορούσαν να αυξήσουν περαιτέρω την ευαισθησία κατά τρείς ή τέσσερις τάξεις μεγέθους. Αυτό είναι ένα τεράστιο εύρος που εγκαινιάζει το πεδίο της βαρυτικής αστρονομίας. Αναμένουμε ότι το πεδίο θα εξελιχθεί εκπληκτικά γρήγορα, όπως εξελίχθηκαν η ραδιοαστρονομία το 1950-1980 και η αστρονομία ακτίνων Χ το 1960-1990. Τα βαρυτικά κύματα θα αποτελέσουν ένα σημαντικό εργαλείο για την αστρονομία τις επόμενες δεκαετίες ίσως και αιώνες. Το LISA, εστιάζοντας σε βαρυτικά κύματα με πολύ χαμηλότερες συχνότητες από αυτές που παρατηρεί το LIGΟ/VIRGO, θα μπορέσει να δει συγκρούσεις υπερμεγέθων μαύρων τρυπών και επίσης μικρές μαύρες τρύπες που συγχωνεύονται η μια με την άλλη. Kαθώς κάθε μαύρη τρύπα περιστρέφεται γύρω από τον τεράστιο σύντροφό της δημιουργείι πολύπλοκα βαρυτικά κύματα. Αυτά τα κύματα μεταφέρουν ένα λεπτομερή χάρτη της γεωμετρίας του χωροχρόνου γύρω από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα. Με το LISA, θα κατασκευάσουμε λεπτομερείς χάρτες των μαύρων τρυπών, παρόμοιους με τους χάρτες που έχουμε σήμερα για την επιφάνεια της γης, του φεγγαριού και του Άρη. Το LISA είναι το ιδανικό εργαλείο για την παρατήρηση των βαρυτικών κυμάτων που δημιουργήθηκαν όταν το σύμπαν ήταν ηλικίας περίπου 10^-12 δευτερολέπτων και για να μελετήσουμε την ψύξη του πυροδότησε την ηλεκτρασθενή μετάβαση φάσης που οδήγησε στην αποσύνδεση της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης από την ασθενή πυρηνική. Είναι πιθανό ότι αυτή η μετάβαση φάσης ήταν πρώτης τάξης, πράγμα που σημαίνει ότι η ηλεκτρομαγνητική δύναμη γεννήθηκε σε φυσαλίδες, όπως τα σταγονίδια νερού που σχηματίζονται από υδρατμούς. Σύμφωνα με τη θεωρία, όταν σχηματίζονται φυσαλίδες με την ηλεκτρομαγνητική δύναμη στο εσωτερικό αλλά όχι το εξωτερικό, διαστέλονται με την ταχύτητα του φωτός και συγκρουόμενες μεταξύ τους παράγουν κύματα βαρύτητας. Αυτά τα κύματα μετατοπίζονται σε μεγαλύτερα μήκη κύματος καθώς το σύμπαν διαστέλεται και σήμερα πρέπει να βρίσκονται στη ζώνη ευαισθησίας του LISA. Είναι ένα ρεαλιστικό όνειρο ότι, θα μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε τη γέννηση της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης, μιας από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις στη φύση. –Πιστεύετε ότι η έρευνα στον τομέα των βαρυτικών κυμάτων θα μας βοηθήσει να απαντήσουμε και άλλες ανοιχτές ερωτήσεις, όπως για παράδειγμα την ύπαρξη σκοτεινής ύλης; –Πράγματι, η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης προκύπτει από τη βαρυτική της επίδραση στους γαλαξίες. Η Lisa Randall, πρότεινε πως ενδεχομένως να υπάρχουν διαφορετικοί τύποι σκοτεινής ύλης, ορισμένοι εκ των οποίων αλληλεπιδρούν όχι μόνο βαρυτικά αλλά και μέσω της ισχυρής πυρηνικής δύναμης. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στη δημιουργία συμπαγών αντικειμένων, φτιαγμένων αποκλειστικά από σκοτεινή ύλη όπως ένα αστέρι σκοτεινής ύλης. Εάν υπάρχουν στο Σύμπαν μας, αντικείμενα σκοτεινής ύλης, θα εκπέμπουν βαρυτικά κύματα όπως ακριβώς και οι αστέρες νετρονίων στους οποίους αναφερθήκαμε. Ωστόσο, ένας αστρονόμο δεν θα μπορούσε να διαχωρίσει μια μαύρη τρύπα από σκοτεινή ύλη από μια άλλη που προέρχεται από συνηθισμένη ύλη. Δεν είναι τόσο σαφές σε αυτό το στάδιο πώς μπορούμε να αναζητήσουμε τα βαρυτικά κύματα ενός αντικειμένου σκοτεινής ύλης από αυτά που εκπέμπει ένα αστέρι φτιαγμένο από την ύλη που όλοι γνωρίζουμε. Είναι πολύ πιθανό πως μέσα στις επόμενες δυο ή τρεις δεκαετίες θα βρούμε τρόπους για να εξερευνήσουμε αυτή την ευκαιρία. Νομίζω, πως τα βαρυτικά κύματα είναι ένα ιδανικό εργαλείο για να εξερευνήσουμε τη γέννηση του Σύμπαντος. Είναι η μόνη μορφή ακτινοβολίας που διεισδύει μέσα από την ύλη τόσο αποτελεσματικά ώστε, αν έχουν παραχθεί στο Big Bang, ακόμη ταξιδεύουν, έχοντας διαπεράσει την εξαιρετικά πυκνή και θερμή ύλη του πρώιμου σύμπαντος. Από την άλλη, τα βαρυτικά κύματα θα έχουν ενισχυθεί από την εξαιρετικά ταχεία, πληθωριστική επέκταση του σύμπαντος στις πολύ πρώτες στιγμές του. Επομένως, εάν καταφέρουμε να παρατηρήσουμε αυτά τα αρχέγονα κύματα βαρύτητας, όπως συνήθως ονομάζονται, θα φέρουν πληροφορίες τόσο για όσα συνέβησαν κατά το Big Bang όσο και στην εποχή του πληθωρισμού. Η συμβατική θεωρία λέει πως ό,τι βγήκε από το Big Bang δεν ήταν τίποτε άλλο παρά διακυμάνσεις του κενού. Εάν συνέβη αυτό, τότε στη διάρκεια του πληθωρισμού η μορφή των βαρυτικών κυμάτων είναι τέτοια που θα πρέπει να μπορούμε να τα ανιχνεύσουμε στην πόλωση της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου και επίσης να τα παρατηρήσει ένας πιθανός διάδοχος του LISA, το λεγόμενο Παρατηρητήριο της Μεγάλης Έκρηξης (Big Bang Observatory). Εάν κάτι ισχυρότερο σε σχέση με τις διακυμάνσεις κενού προήλθε από τη Μεγάλη Έκρηξη, τότε θα παρατηρήσουμε και κάτι ισχυρότερο μετά την πληθωριστική φάση του σύμπαντος. –Δεδομένης της συμμετοχής σας στη δημιουργία της ταινίας Interstellar, ποια είναι η προσωπική ανταμοιβή που λαμβάνετε από την επικοινωνία της επιστήμης; –Νομίζω πως η μεγάλη ανταμοιβή – για κάθε επιστήμονα που ενδιαφέρεται για αυτά τα ζητήματα – είναι η χαρά της συνεργασίας με λαμπρά μυαλά και δημιουργικούς ανθρώπους από διαφορετικούς χώρους. Ήταν θαυμάσια η συνεργασία που είχα στη δημιουργία του Interstellar με τον Κρίστοφερ και τον Τζόναθαν Νόλαν, με την ομάδα οπτικών εφέ του Πωλ Φράνκλιν και νωρίτερα με τον Στήβεν Σπίλμπεργκ και την Λίντα Ομπστ. Η συζητήσεις σχετικά με την επιστήμη και τα ερωτήματα που προσπαθούμε να απαντήσουμε με την έρευνά μας ήταν μια μοναδική διαδικασία. Σήμερα έχω πολλές διαφορετικές συνεργασίες: εκ των οποίων μια αφορά και μια δεύτερη ταινία. Επιπλέον συνεργάζομαι για την ανάπτυξη ενός multimedia project που θα αφορά τις πηγές βαρυτικών κυμάτων με τους Χανς Ζίμερ και Πωλ Φράνκμαν, οι οποίοι δημιούργησαν τη μουσική και τα οπτικά εφέ για το Interstellar. Τέλος, δουλεύω μαζί με την καθηγήτρια τέχνης στο Πανεπιστήμιο Chapman, Lia Halloran για ένα βιβλίο με τους πίνακές της και την ποίησή μου για την στρεβλωμένη πλευρά του σύμπαντος. Μεγαλύτερη όμως ανταμοιβή ήταν το γεγονός πως μέσω του Interstellar καταφέραμε να αυξήσουμε το ενδιαφέρον για την επιστήμη ενός ευρύτερου κοινού και ειδικότερα νέων ανθρώπων. Μέσα από την ταινία, περάσαμε σε 100 εκατομμύρια ανθρώπους το μήνυμα για την ομορφιά και τη δύναμη της επιστήμης. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, εκτός από μια ταινία block-buster όπως το Interstellar, για έναν καθηγητή όπως εγώ να επικοινωνήσει με ένα τόσο μεγάλο κοινό. Και για εκείνους τους μη επιστήμονες που εμπνεύστηκαν από την επιστήμη του Interstellar, έγραψα ένα βιβλίο, την «Επιστήμη του Interstellar», για να τους διδάξω τις λεπτομέρειες της επιστήμης που είδαν να αναπαρίσταται με τόσο επιβλητικό τρόπο στην μεγάλη οθόνη. Η ενθουσιώδης ανταπόκριση των νέων στο βιβλίο μου ήταν υπέροχη. https://physicsgg.me/2017/10/09/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b2%ce%b5%ce%b2%ce%b1%ce%b9%cf%8e%ce%bd%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%cf%8a%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%b9%ce%bd/

Λαχανικά με την μέθοδο της ΝASA από το ... ΤΕΙ Θεσσαλίας. Παίρνετε χάπι για να ρυθμίσετε το σάκχαρό σας; Ίσως σε λίγο καιρό το χάπι σας να αντικατασταθεί από ένα λαχανικό της αρεσκείας το οποίο τρώγοντάς το, νωπό ή αποξηραμένο θα κατεβάζει το δείκτη σακχάρου σας. Το πρότζεκτ αυτό «τρέχουν» δύο Λαρισαίοι επιστήμονες του ΤΕΙ Θεσσαλίας. Ο Αναπληρωτής καθηγητής Γεωπονίας και χημικός μηχανικός με εξειδίκευση στα τρόφιμα Κωνσταντίνος Πετρωτός και η Διδάκτωρ Γεωπονίας Χρυσούλα Παπαϊωάννου με την αεροπονία (η οποία είναι μέθοδος της ΝΑSΑ για την καλλιέργεια φυτών σε συνθήκες διαστήματος), κατάφεραν να παράξουν λαχανικά κατά του σακχάρου. Η τεχνολογία που αναπτύχθηκε από την NASA – η αεροπονία και η υδροπονία- φαίνεται πως είναι η λύση για το μέλλον της αγροτικής παραγωγής. Σε αυτή την μέθοδο δεν υπάρχει πουθενά χώμα. Οι ρίζες που κρέμονται κυριολεκτικά στον αέρα ψεκάζονται µε ένα ανακυκλούµενο θρεπτικό διάλυμα, που στην ουσία είναι η τροφή του φυτού, χρησιμοποιώντας πραγματικά σταγόνες νερού. Έτσι το φυτό παίρνει την ελάχιστη τροφή και το νερό που έχει ανάγκη για να αναπτυχθεί κάνοντας παράλληλα μεγάλη οικονομία. «Όταν η ρίζα του φυτού είναι στον αέρα έχουμε πλεονεκτήματα. Η ρίζα θέλει οξυγόνο, το οποίο βρίσκει στον αέρα. Η αεροπονία λοιπόν έχει μεγαλύτερη παραγωγή από τη υδροπονία που τα φυτά είναι μέσα στο νερό. Το φυτό βρίσκει το καλύτερο περιβάλλον για να αναπτυχθεί. Προσπαθούμε να δούμε πόση τροφή και νερό χρειάζεται κάθε φυτό για να το ταΐσουμε επαρκώς», σημειώνει η κα Παπαϊωάννου. Η αεροπονική μέθοδος δίνει παραγωγή έως και τέσσερις φορές μεγαλύτερη από τις κλασσικές μεθόδους. Το καλοκαίρι καλλιέργησαν μαρούλια και την περίοδο αυτή στο θερμοκήπιο καλλιεργούνται λάχανα και κουνουπίδια. Η μέθοδος αυτή μπορεί να είναι χρήσιμη για το μέλλον της αγροτικής παραγωγής καθώς θα χρειάζονται ελάχιστοι φυσικοί πόροι για την καλλιέργεια προϊόντων αλλά και ελάχιστη λίπανση. Το βανάδιο ή αλλιώς vanadium είναι ένα ιχνοστοιχείο το οποίο μειώνει τα επίπεδα γλυκόζης και βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη. Έτσι πολλά φάρμακα που σήμερα παίρνουν διαβητικοί για να κατεβάσουν το σάκχαρό τους περιέχουν στη χημική σύνθεσή τους βανάδιο. Ο Αναπληρωτής καθηγητής Γεωπονίας και χημικός μηχανικός με εξειδίκευση στα τρόφιμα κ. Κωνσταντίνος Πετρωτός που συνεργάζεται με την κα Χρυσούλα Παπαϊωάννου εφαρμόζει μια πρωτοποριακή μέθοδο «ταΐζοντας» φυτά αεροπονικής καλλιέργειας με ανόργανο βανάδιο. Έτσι μπορούν να παραγάγουν μαρούλι, λάχανα ή κουνουπίδι που θα περιέχουν το πολύτιμο συστατικό το οποίο μπορεί να κατεβάσει το σάκχαρο σε όσους τα καταναλώνουν. «Χρησιμοποιούμε τον μεταβολισμό του φυτού, την δυνατότητα δηλαδή να μετατρέπει ανόργανα υλικά σε οργανικά καθώς τρέφεται. Έτσι λιπαίνουμε το φυτό με ανόργανο βανάδιο, με σκοπό να μετατραπεί μέσω του μεταβολισμού του φυτού, σε οργανικό το οποίο αφού παραγάγει το λαχανικό είναι ένα εξαιρετικό φάρμακο για την ρύθμιση του σακχαρώδους διαβήτη», περιγράφει ο κ. Πετρωτός. Τρώγοντας μια σαλάτα με λαχανικά που έχουν παραχθεί με αυτή την μέθοδο θα μπορείτε να ελέγξετε τις τιμές του σακχάρου χωρίς να παίρνετε χάπι. Μάλιστα σύμφωνα με το κ. Πετρωτό αν το λαχανικό αυτό το καταναλωθεί αποξηραμένο τότε θα είναι ακόμη πιο αποτελεσματικό. Όμως η έρευνα των δύο επιστημόνων συνεχίζεται για να μπορέσουν να αποκομίσουν μεγαλύτερα οφέλη. «Ψάχνουμε ποιες ομάδες φυτών μπορούν να έχουν καλύτερη απορρόφηση μετάλλων. Άρα να είναι ακόμη πιο αποτελεσματικά» τονίζει ο κ. Πετρωτός. Η ομάδα ψάχνει και ποια φυτά θα μπορέσουν να αποτελέσουν φυσικά φάρμακα για συστατικά που λείπουν από τον άνθρωπο. Έτσι ερευνούν ποια κατηγορία φυτών θα μπορέσουν να ταΐσουν με ασβέστιο, ώστε να φτιάξουν ένα λαχανικό που θα δίνει την δυνατότητα σε όποιον το καταναλώνει να του ανεβάσει τα επίπεδα ασβεστίου στον οργανισμό του. Μάλιστα οι δύο επιστήμονες θέλουν να εφαρμόσουν αυτή την μέθοδο και για τα ζώα τα οποία έχουν ανάγκη από λήψη ψευδαργύρου. Έτσι με αυτόν το τρόπο θα μπορούσε να παραχθεί κάποιο λαχανικό που να περιέχει το εν λόγω συστατικό βοηθώντας την ζωική παραγωγή. http://www.pronews.gr/epistimes/637497_lahanika-me-tin-methodo-tis-nasa-apo-tei-thessalias-foto

Ξεκινά ο 2ος μαθητικός πανευρωπαϊκός διαγωνισμός Αstro Pi Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (European Space Agency-ESA) καλεί ομάδες μαθητών έως 19 χρονών από όλη την Ευρώπη να συμμετάσχουν στον δεύτερο ευρωπαϊκό διαγωνισμό Astro Pi 2017-18 και να έχουν έτσι την ευκαιρία να δουν τα πειράματά τους να εκτελούνται στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Astro Pi είναι το όνομα ενός μικρού υπολογιστή, ο οποίος αναπτύχθηκε από το Ίδρυμα Raspberry Pi, σε συνεργασία με τον Οργανισμό Διαστήματος της Βρετανίας και την ESA. Οι μαθητές πρέπει να δημιουργήσουν μια ομάδα από δύο έως έξι άτομα και -με τη βοήθεια των καθηγητών τους- να εργασθούν από κοινού σαν επιστήμονες του διαστήματος για να σχεδιάσουν ένα δικό τους πείραμα. Υπάρχουν δύο θέματα για τις ομάδες Mission Space Lab προκειμένου να επιλέξουν: «Η ζωή στο διάστημα»: Θα χρησιμοποιήσουν το Astro Pi Vis («Ed») στην ηλεκτρονική μονάδα Columbus. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν όλους τους αισθητήρες, αλλά όχι να εγγράψουν εικόνες ή βίντεο. «Η ζωή στη Γη»: Θα χρησιμοποιήσουν το Astro Pi IR («Izzy»), το οποίο θα στραφεί προς τη Γη μέσα από ένα παράθυρο. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν όλους τους αισθητήρες και την κάμερα. Ο κώδικας που θα αναπτύξουν, θα μεταφορτωθεί στον ISS και θα εκτελείται για τρεις ώρες (δύο τροχιές). Όλα τα δεδομένα που καταγράφει ο κώδικας στο διάστημα, θα ληφθούν και θα επιστραφούν στις ομάδες για ανάλυση. Στη συνέχεια, θα υποβάλουν μια σύντομη έκθεση σχετικά με τα ευρήματά τους. Η αποστολή του Mission Space Lab είναι ανοιχτή έως τις 29 Οκτωβρίου 2017 και όσες ομάδες θα γίνουν δεκτές, θα συνεχίσουν τα έργα τους στο 2018. Στον περσινό πρώτο διαγωνισμό Astro Pi, ανάμεσα στις 45 νικήτριες ομάδες που επιλέχθηκαν να συμμετέχουν στην τελευταία τρίτη φάση, υπήρχαν πέντε ομάδες από ελληνικά σχολεία, ενώ τέσσερις ακόμη ελληνικές ομάδες ήσαν ανάμεσα σε αυτές που διακρίθηκαν κατά τη δεύτερη φάση. Στον πρώτο διαγωνισμό συμμετείχαν 184 ομάδες από 15 ευρωπαϊκές χώρες, με περισσότερους από 1.800 μαθητές, οι οποίοι σχεδίασαν πειράματα για τον ISS. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500166412 Ποιες θα είναι οι μελλοντικές διαστημικές αποστολές. Μετά την πρόσφατη «αυτοκτονία» του Cassini στον Κρόνο, τι έπεται; Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία (NASA), η ευρωπαϊκή (ESA), η ιαπωνική (JAXA) και άλλες, έχουν ουκ ολίγα σχέδια για αποστολές στο διάστημα τα επόμενα χρόνια. Ακολουθεί μια σύντομη περιγραφή -με χρονολογική σειρά- των σημαντικότερων από αυτές τις νέες μελλοντικές αποστολές και όσες βρίσκονται ήδη καθ’ οδόν και θα φθάσουν τα επόμενα χρόνια στο στόχο τους, άλλες πιο κοντά στη Γη και άλλες στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος. Σίγουρα δεν θα πλήξουμε! Διαγωνισμός Google Lunar X – Σελήνη: Έως το τέλος Μαρτίου 2018 μια διαστημική ομάδα πρέπει να έχει προσεληνώσει ένα ρομπότ στο φεγγάρι, το οποίο θα κινηθεί για τουλάχιστον 500 μέτρα και θα στείλει πίσω στη Γη φωτογραφίες και βίντεο υψηλής ανάλυσης. Έχουν απομείνει πέντε ανταγωνιστές (από ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ινδία, Ισραήλ και μια διεθνής ομάδα) και ο νικητής θα πάρει 30 εκατ. δολάρια. (διαβάστε: Αποστολή διαστημικών ρομπότ στη Σελήνη) https://physicsgg.me/2012/04/08/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%81%CE%BF%CE%BC%CF%80%CF%8C%CF%84-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE/ InSight – Άρης: Η στατική διαστημοσυσκευή InSight (Interior Exploration using Seismic Investigations Geodesy and Heat Transport) της NASA θα εκτοξευθεί τον Μάιο του 2018 και θα φθάσει στον ‘Αρη το Νοέμβριο του ίδιου έτους. Θα μελετήσει με τα επιστημονικά όργανά της σε βάθος τους αρειανούς σεισμούς, τη γεωλογία και το υπέδαφος του πλανήτη επί ένα αρειανό έτος (687 γήινες μέρες), μένοντας στο ίδιο σημείο, καθώς δεν είναι ρόβερ. (διαβάστε επίσης: H NASA ετοιμάζει ταξίδι στο κέντρο του Άρη) https://physicsgg.me/2012/08/21/h-nasa-%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CF%81%CE%B7/ Parker Solar Probe – Ήλιος: Το σκάφος Parker Solar Probe της NASA θα εκτοξευθεί τον Ιούλιο του 2018 και θα φθάσει κοντύτερα στον Ήλιο από κάθε άλλο έως τώρα. Θα κάνει 24 κοντινές προσεγγίσεις στο άστρο μας, φθάνοντας σε απόσταση έως 6,2 εκατ. χλμ. το Δεκέμβριο 2024, για να το φωτογραφήσει και να το μελετήσει (στέμμα, ηλεκτρικό και μαγνητικό πεδίο, ηλιακός άνεμος σωματιδίων, ηλιακή δομή κ.α.). BepiColombo – Ερμής: Η ομώνυμη αποστολή της ESA και της JAXA θα εκτοξευθεί τον Οκτώβριο 2018, μεταφέροντας στον πλανήτη Ερμή, τον κοντινότερο στον Ήλιο, δύο διαστημοσυσκευές: το ευρωπαϊκό Mercury Planet Orbiter και το ιαπωνικό mercury Magnetospheric Oribter. Μετά από επταετές ταξίδι με το μητρικό σκάφος Mercury Transfer Module (MTM), θα τεθούν το 2025 σε τροχιά γύρω του για να τον μελετήσουν (γεωλογία, εσωτερική δομή, σύνθεση, μαγνητικό πεδίο).(Διαβάστε επίσης: Η αποστολή BepiColombo που θα εξερευνήσει τον Ερμή) https://physicsgg.me/2012/11/12/%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-bepicolombo-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CF%81/ OSIRIS-REx – Αστεροειδής Μπενού: Το καλοκαίρι του 2018, το σκάφος OSIRIS-Rex της NASA, που είχε εκτοξευθεί το 2016, θα φθάσει στον αστεροειδή Μπενού, στον οποίο θα μείνει δύο χρόνια μελετώντας τον, προτού πάρει ένα δείγμα από αυτόν το 2020 και το φέρει πίσω στη Γη το 2023. Αν όλα πάνε καλά, θα είναι η πρώτη αμερικανική αποστολή συλλογής δείγματος από αστεροειδή. Ο Μπενούν εκτιμάται ότι έχει μία πιθανότητα στις 2.500 να πέσει στον πλανήτη μας στο τέλος του 22ου αιώνα. (Διαβάστε επίσης: Η εκτόξευση του κυνηγού αστεροειδών Osiris-REx) https://physicsgg.me/2016/09/09/%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%B7-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%8C%CE%BE%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%8D-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF/ Hayabusa 2 – Αστεροειδής Ριούγκου: Εντός του 2018 θα φθάσει στον στόχο της, τον αστεροειδή Ριούγκου, το ιαπωνικό σκάφος Hayabusa 2, που είχε εκτοξευθεί το 2014. Είχε προηγηθεί η αποστολή Hayabusa 1, που είχε φέρει στη Γη το 2010 τα πρώτα δείγματα αστεροειδούς. Αυτή τη φορά οι Ιάπωνες θα στείλουν πάνω στον αστεροειδή μια μικρή στατική διαστημοσυσκευή και τρία μίνι-ρόβερ για να τον μελετήσουν λεπτομερώς επί τουλάχιστον ένα έτος, προτού επιστρέψουν τα δείγματα στη Γη το 2020. (Διαβάστε επίσης: To κανόνι του διαστημικού σκάφους Hayabusa 2) https://physicsgg.me/2013/10/24/to-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%BD%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CE%BA%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85%CF%82-hayabusa-2/ CHEOPS: Το δορυφορικό τηλεσκόπιο CHEOPS (Characterizing Exoplanet Satellite) της ESA θα εκτοξευθεί το 2018 και θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη με στόχο την αναζήτηση εξωπλανητών. (Διαβάστε επίσης: Cheops, ένας δορυφόρος της ESA που θα μελετήσει μακρινούς πλανήτες) https://physicsgg.me/2012/10/24/cheops-%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-esa-%CE%B8%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CE%BA/ New Horizons – Σώμα MU69: Το σκάφος New Horizons της NASA, αφού επισκέφθηκε τον Πλούτωνα το 2015, αναμένεται να φθάσει την Πρωτοχρονιά του 2019 στο ακόμη πιο μακρινό σώμα MU69 της Ζώνης Κάιπερ για να το μελετήσει από απόσταση μόνο 3.500 χλμ. (Διαβάστε επίσης: «Νέοι Ορίζοντες» μετά τον Πλούτωνα) https://physicsgg.me/2015/07/19/%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%B1/ James Webb: Το μεγαλύτερο έως τώρα διαστημικό τηλεσκόπιο, το κόστους σχεδόν 9 δισ. δολαρίων James Webb της NASA και της ESA, θα είναι ο διάδοχος του ιστορικού Hubble, επταπλάσιο σε μέγεθος από τον προκάτοχό του. Μετά από πολλές καθυστερήσεις, αναμένεται να εκτοξευθεί την άνοιξη του 2019. (Διαβάστε επίσης: James Webb, το χρυσό μάτι μας στο Σύμπαν!) https://physicsgg.me/2016/11/21/james-webb-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CF%8C-%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD/ ExoMars – Άρης: To ρόβερ Exomars της ESA θα εκτοξευθεί την άνοιξη του 2020 και αναμένεται να φθάσει στον ‘Αρη το 2021, κάνοντας παρέα στο επίσης ευρωπαϊκό Trace Gas Orbiter (TGO), το πρώτο σκέλος της ευρω-ρωσικής απστολής ExoMars, που είχε εκτοξευθεί το 2016 και έχει ήδη τεθεί σε τροχιά γύρω από τον «κόκκινο» πλανήτη. Το ρόβερ θα αναζητήσει ίχνη ζωής και με το μικρό γεωτρύπανό του θα συλλέξει δείγματα. (Διαβάστε επίσης: ExoMars 2016 (μέρος πρώτο): η εκτόξευση και το ταξίδι προς τον Άρη) https://physicsgg.me/2016/03/14/exomars-2016-%CE%B7-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%8C%CE%BE%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC/ Mars 2020 – Άρης: Το ρόβερ Mars 2020 της NASA θα εκτοξευθεί το καλοκαίρι του 2020 πάνω σε ένα πύραυλο «Άτλας V» για να φθάσει στον Άρη το 2021, όπου στη συνέχεια -μαζί με τα ήδη υπάρχοντα αμεριανικά ρόβερ Curiosity και Opportunity- θα τριγυρνά επί δύο έτη, προετοιμάζοντας με τις έρευνές του την μελλοντική αποστολή αστροναυτών. Θα αναζητήσει κι αυτό ίχνη μικροβιακής ζωής, συλλέγοντας δείγματα με το τρυπάνι του (τρυπώντας βαθύτερα από ό,τι το ρόβερ Curiosity) και αναλύοντάς τα επί τόπου. Τα δείγματα αυτά μπορεί να επιστραφούν για μελέτη στη Γη, αλλά με μια μελλοντική αποστολή, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ έως τώρα. (Διαβάστε επίσης: Mars 2020, o διάδοχος του Curiosity) https://physicsgg.me/2014/08/01/mars-2020-o-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%87%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-curiosity/ Lucy – Αστεροειδείς Δία: Η αποστολή Lucy της NASA θα εκτοξευθεί το 2021 για να μελετήσει μεταξύ 2027-2033 έξι από τους λεγόμενους «Τρωικούς» αστεροειδείς, που έχουν εγκλωβιστεί στο πανίσχυρο βαρυτικό πεδίο του Δία. JUICE – Δίας: Η πρώτη αποστολή της ESA «Jupiter Icy Moons Explorer» (JUICE) στο Δία και στους δορυφόρους του Ευρώπη, Καλλιστώ και Γανυμήδη, θα έχει κόστος 1,5 δισ. ευρώ, θα εκτοξευθεί με πύραυλο «Αριάν 5» το 2022 και θα φθάσει στον προορισμό της το 2029. Μεταξύ άλλων, θα μελετήσει την πιθανότητα ζωής στα τρία φεγγάρια του Δία. Ο Γανυμήδης είναι το μεγαλύτερο φεγγάρι του ηλιακού μας συστήματος και η Καλλιστώ αυτό με τους περισσότερους κρατήρες, ενώ η Ευρώπη ίσως το πιο φιλόξενο σώμα για ζωή πέραν της Γης. Στο τέλος της αποστολής του το JUICE θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Γανυμήδη και θα γίνει έτσι η πρώτη διαστημοσυσκευή γύρω από ένα δορυφόρο. Europa Clipper – Ευρώπη: Το κόστους 2 δισ. δολαρίων κινούμενο με ηλιακή ενέργεια σκάφος Europa Clipper (εξ ου και το όνομά του που παραπέμπει σε ιστιοφόρο) θα εκτοξευθεί το 2022 από τον τεράστιο νέο πύραυλο SLS της NASA και θα τεθεί σε τροχιά γύρω από το Δία το 2025. Θα κάνει 40 έως 45 κοντινές προσεγγίσεις στο δορυφόρο Ευρώπη, προκειμένου να μάθει περισσότερα για τον υπόγειο ωκεανό νερού που διαθέτει και τις πιθανότητες να φιλοξενεί ζωή. Πρόσφατα τo Κογκρέσο των ΗΠΑ ζήτησε να προστεθεί στην αποστολή και μια διαστημοσυσκευή που θα προσεδαφισθεί στην Ευρώπη, κάτι που βρίσκεται υπό μελέτη από τη NASA. (Διαβάστε επίσης: Europa Clipper, αναζήτηση ζωής στην Ευρώπη) https://physicsgg.me/2015/02/04/europa-clipper-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7/ Psyche – Αστεροειδής Ψυχή: Η αποστολή Psyche της NASA θα εκτοξευθεί το 2022 με προορισμό τον μοναδικό γνωστό μεταλλικό αστεροειδή του ηλιακού μας συστήματος, την τεράστια «Ψυχή» μεταξύ Άρη-Δία, προκειμένου να την μελετήσει από κοντά. (Διαβάστε επίσης: Διαστημικό σκάφος προσεγγίζει την Ψυχή) https://physicsgg.me/2016/11/11/%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CE%BA%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AF%CE%B6%CE%B5/ New Frontiers: Το 2025 θα εκτοξευθεί η νέα ομώνυμη αποστολή της NASA, κόστους έως 850 εκατ. δολ, η οποία θα επιλεγεί το 2019. Έχουν κατατεθεί 12 προτάσεις και οι πέντε (SPRITE, Oceanus, Titan Dragonfly, Enceladus Life Finder και Enceladus Life Signatures and Habitability) αφορούν τον Κρόνο και τους δορυφόρους του Τιτάνα και Εγκέλαδο, ως συνέχεια της αποστολής Cassini. PLATO: Το διαστημικό τηλεσκόπιο «Planetary Transits and Oscillations» (PLATO) της ESA θα εκτοξευθεί το 2026 προς αναζήτηση εξωπλανητών φιλόξενων για ζωή. (Διαβάστε επίσης: «Πλάτων», ο ευρωπαϊκός κυνηγός εξωπλανητών) https://physicsgg.me/2014/02/20/%CF%80%CE%BB%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BF-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1/ Στη δεκαετία του 2040 αναμένεται αποστολή της NASA στον Ουρανό ή στον Ποσειδώνα ή και στους δύο. Σε εξέλιξη εξάλλου βρίσκεται η κόστους 1,1 δισ. δολαρίων αποστολή του σκάφους Juno της NASA, το οποίο εκτοξεύθηκε το 2011 και από το καλοκαίρι του 2016 έχει εισέλθει σε τροχιά γύρω από τον Δία, όπου θα παραμείνει τουλάχιστον έως το 2018, κάνοντας διαδοχικές κοντινές προσεγγίσεις και μελετώντας τον. http://physicsgg.me/2017/10/08/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%b5%cf%82-%ce%b8%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%ce%bc%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc/