Δροσος Γεωργιος

City Crop: Ένα ελληνικό hi – tech θερμοκήπιο καλλιεργεί φρούτα και λαχανικά μέσα στο σπίτι! Μια μικρή συσκευή, σαν ένα μικρό πλυντήριο πιάτων, καλλιεργεί όλον τον χρόνο τα λαχανικά και φρούτα της επιλογής μας μέσα στην κουζίνα ή στο γραφείο μας. Πρόκειται για το City Crop μια πρωτότυπη συσκευή που σκέφτηκαν και δημιούργησαν Έλληνες. Ο ένας εκ των δημιουργών, Χρήστος Ραφτογιάννης δηλώνει ότι η σκέψη προέκυψε από την ανάγκη των περισσότερων για πρόσβαση σε ασφαλή τροφή χωρίς φυτοφάρμακα. «Έχει γίνει συνήθεια πλέον να μπορείς να καλλιεργείς την τροφή σου, να ξέρεις τι περιέχει το φυτό γιατί ξέρεις τι ακριβώς καλλιεργείς». Η πρώτη πλήρως αυτοματοποιημένη συσκευή καλλιέργειας εσωτερικού χώρου δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες να καλλιεργούν φρέσκα και υγιεινά λαχανικά, βότανα και φρούτα όλο το χρόνο σε εσωτερικό χώρο (σπίτι, γραφείο, κ.ά.), σε συνδυασμό με τη mobile εφαρμογή της CityCrop. Συγκεκριμένα όπως εξηγεί ο κ. Ραφτογιάννης «η συσκευή έχει δυο ορόφους(ράφια). Σε αυτά μπορείς να καλλιεργείς γύρω στα 24 είδη λαχανικών, 12 στο πρώτο ράφι και 12 στο δεύτερο. Ο χρήστης μπορεί να επιλέξει μέσα από μια μεγάλη ποικιλία λαχανικών, γύρω στα 40 είδη (μαρούλι, σπανάκι, ρόκα), βοτάνων (βασιλικός, δυόσμος, ρίγανη), micro-greens (οι λεγόμενες φύτρες), μικρών φρούτων (φράουλες, τοματίνια), ακόμα και βρώσιμων λουλουδιών (καλέντουλα, ροδοπέταλα, κ.ά.)». «Επιλέξαμε να έχουμε καλές συνεργασίες με ντόπιους παραγωγούς που μας προμηθεύουν σπόρους και γενικότερα προσπαθούμε να βρίσκουμε ποιοτικά φυτά που δεν υπάρχουν εύκολα στο εμπόριο. Μάλιστα, κάποιος μπορεί να παράξει 3 με 5 κιλά το μήνα με 60% λιγότερο λίπασμα και έως 98% λιγότερη κατανάλωση νερού από μια συμβατική καλλιέργεια», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Ραφτογιάννης. Πώς λειτουργεί η συσκευή; «Λειτουργεί πολύ απλά. Με την βοήθεια του διαδικτύου και της εφαρμογής για κινητά που παρέχουμε μαζί με την συσκευή. Έτσι, παρακολουθείς όλη την καλλιέργειά σου και πώς εξελίσσεται ακόμα και μέσα από το κινητό σου», λέει. Μόλις η συσκευή συνδεθεί στο διαδίκτυο μέσω wi-fi, η διαδικασία της καλλιέργειας ξεκινά με τρία απλά βήματα: 1. Ο χρήστης, μέσω του mobile app, επιλέγει τα φυτά που θα καλλιεργήσει και τα τοποθετεί στις αντίστοιχες θέσεις μέσα στο πλέγμα (grid) που εμφανίζεται στην εφαρμογή. 2. Στη συνέχεια, τοποθετεί τους σπόρους στις αντίστοιχες θέσεις των δίσκων που βρίσκονται μέσα στη συσκευή. 3. Τέλος, δίνει την εντολή για να ξεκινήσει η καλλιέργεια με το πάτημα ενός κουμπιού! Το City Crop αναλαμβάνει το πότισμα, τον φωτισμό, την υγρασία, την θερμοκρασία και τις συνθήκες ανάπτυξης του. «Έχουμε δώσει εμείς τις απαιτούμενες πληροφορίες για το τι χρειάζεται το κάθε φυτό ξεχωριστά και η συσκευή προσαρμόζει τις συνθήκες από μόνη της. Μάλιστα από όπου κι αν είσαι κι έχεις σύνδεση στο διαδίκτυο. ακόμη κι όταν φεύγεις διακοπές ξέρεις τι κάνουν τα φυτά στο σπίτι» προσθέτει ο κ. Ραφτογιάννης. Η ελληνική ιδρυτική ομάδα απευθύνεται κυρίως στην διεθνή αγορά και ήδη έχει «ανοίξει τα φτερά της» σε αρκετές αγορές του εξωτερικού. «Έχουμε παραγγελίες από το εξωτερικό από το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αμερική, την Βόρεια Ευρώπη μέχρι και Ηνωμένα Εμιράτα. Λειτουργούμε από τον Ιούνιο του 2015 και σκεφτόμαστε να επεκταθούμε. Στα σχέδιά μας είναι να δημιουργήσουμε επαγγελματικές συσκευές για μεγαλύτερες ποσότητες λαχανικών και φρούτων για εστιατόρια και ξενοδοχεία». Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Ραφτογιάννης το σημαντικότερο είναι «τις σκέψεις μας, να τολμάμε να τις υλοποιούμε, αφού ευκαιρίες πάντα υπάρχουν». http://www.pronews.gr/portal/20170529/genika/tehnologia/51/city-crop-ena-elliniko-hi-tech-thermokipio-kalliergei-froyta-kai

Νέο «καμπανάκι» από Στίβεν Χόκινγκ: «Κινδυνεύει το ανθρώπινο γένος αν συνεχίσει να έχει ως όραμα μόνο χρήμα και πλούτο» Κάθε άλλο παρά αισιόδοξος για το μέλλον της ανθρωπότητας εμφανίζεται ο διάσημος επιστήμονας Στίβεν Χόκινγκ. Με δοκίμιό του στον βρετανικό Guardian, προειδοποιεί ότι το ανθρώπινο είδος θα χαθεί, εάν συνεχιστεί η στάση των ανθρώπων σχετικά με τα χρήματα και τον πλούτο, η οποία και συνετέλεσε στο Brexit. «Η νοοτροπία μας απέναντι στον πλούτο έπαιξε σημαντικό ρόλο στο Brexit. Χρειάζεται να σκεφτούμε ξανά». Αυτός είναι ο τίτλος του δοκιμίου που υπογράφει στον Guardian ο θρυλικός Στίβεν Χόκινγκ, ο οποίος συνδέει το κυνήγι του πλούτου με την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, αλλά και την ίδια την ανθρωπότητα. Επιχείρηση… αναθεώρηση Ο Χόκινγκ καλεί τη Βρετανία να αναθεώρησει την αξία του χρήματος και του πλούτου μετά το Brexit ώστε να υπάρξει ελπίδα για το μέλλον, ενώ παράλληλα εκτιμά πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος επηρεάστηκε από τον τρόπο με τον οποίο ιεραρχεί η σύγχρονη κοινωνία τα υλικά αγαθά. Όσο για τις συνέπειες του δημοψηφίσματος; Αυτές εκτιμά πως θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο και στην επιστημονική έρευνα, αφού όπως τονίζει, το Brexit θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στις επιχορηγήσεις για έρευνες σε μαθητές με προβλήματα αναπηρίας. Στίβεν Χόκινγκ: «Θα πρέπει να προσαρμοστούμε, να επανεξετάσουμε και να αλλάξουμε κάποιες από τις θεμελιώδεις παραδοχές μας σχετικά με το τι εννοούμε με τον όρο πλούτου, την κατοχή πλούτου, τι είναι δικό μου και τι δικό σου» «Έχω μιλήσει στο παρελθόν για την ανησυχία μου ότι οι περικοπές των κρατικών δαπανών στη Βρετανία θα επηρέασουν αρνητικά τις επιχορηγήσεις σε μαθητές με αναπηρία. Αυτή η χρηματική υποστήριξη με βοήθησε πολύ κατά τη διάρκεια της καριέρας μου. Στην περίπτωσή μου βέβαια, τα χρήματα όχι μόνο με βοήθησαν να κάνω την καριέρα μου, αλλά με κράτησαν κυριολεκτικά ζωντανό», τονίζει χαρακτηριστικά ο διάσημος Βρετανός θεωρητικός φυσικός στο δοκίμιό του. Ο ίδιος συνεχίζει λέγοντας πως τα χρήματα μπορούν να δώσουν την ελευθερία στα ξεχωριστά άτομα και η φτώχεια αντίθετα, να τα παγιδεύσει και να τα περιορίσει, ενώ ως άνθρωπος με σοβαρή αναπηρία, κατέστησε σαφές πως για εκείνον τα χρήματα είναι απλά ένα μέσο για να κάνει τη δουλειά του και να λειτουργήσει και πως ποτέ δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσει τους κατόχους του πλούτου που τον στήριζαν οικονομικά. «Οι άνθρωποι πρέπει να αρχίσουν να αμφισβητούν την αξία του καθαρού πλούτου. Είναι η γνώση πιο σημαντική από τα χρήματα; Μπορεί να έχουμε πραγματικά κάτι δικό μας, ή είμαστε απλά παροδικοί θεματοφύλακες;», διερωτάται. Ο Χόκινγκ ακόμη προτρέπει την Βρετανία να αλλάξει τη γενική στάση της απέναντι στα χρήματα και κάνει λόγο για συνεργασία των πολιτών για ένα κοινό όραμα. «Να συνεργαστούμε όλοι μας για ένα κοινό όραμα και η προσπάθεια μας αυτή μπορεί να διασφαλίσει ότι η ανθρωπότητα μπορεί να επιβιώσει. Θα πρέπει να προσαρμοστούμε, να επανεξετάσουμε και να αλλάξουμε κάποιες από τις θεμελιώδεις παραδοχές μας σχετικά με το τι εννοούμε με τον όρο πλούτου, την κατοχή πλούτου, τι είναι δικό μου και τι δικό σου.Ακριβώς όπως τα παιδιά, θα πρέπει να μάθουμε να μοιραζόμαστε», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά. Για να καταλήξει: «Εάν αποτύχουμε, τότε οι δυνάμεις που συνέβαλαν στο Brexit, ο φθόνος και ο απομονωτισμός, που δεν κυριαρχούν μόνο στην Βρετανία αλλά σε όλο τον κόσμο, το πνεύμα του να μην μοιραζόμαστε, η αποτυχία να διαιρέσουμε τον πλούτο πιο δίκαια, τόσο εντός όσο και εκτός των εθνικών συνόρων, οι δυνάμεις αυτές λοιπόν, θα ενισχυθούν. Αν συμβεί αυτό, δεν θα ήμουν αισιόδοξος για τη μακροπρόθεσμη προοπτική του είδους μας». http://www.pronews.gr/portal/20170528/genika/epistimes/27120/neo-kampanaki-apo-stiven-hokingk-kindyneyei-anthropino-genos

Οι εργασίες για την προετοιμασία τουTGK «Progress MS-06» Στην πλατφόρμα συναρμολόγησης και δοκιμών №31 στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, άρχισαν οι εργασίες για την προετοιμασία του οχήματος (LV) «Soyuz-2.1a» για την εκτόξευση του (THC) «Πρόοδος MS-06" στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η εκτόξευση του «Soyuz-2.1a» με το THC «Πρόοδος MS-06» έχει προγραμματιστεί για τις 14 του Ιούνη 2017 απο την πλατφόρμα №31. https://www.roscosmos.ru/23583/

Η γέννηση και η εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος σε ένα βίντεο διάρκειας έξι λεπτών. Ο θεωρητικός φυσικός David Kaplan μας παρουσιάζει την ιστορία του ήλιου, της γης, της σελήνης και των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος: https://physicsgg.me/2017/05/26/%ce%b7-%ce%b3%ce%ad%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b5%ce%be%ce%ad%ce%bb%ce%b9%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b7%ce%bb%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%ce%bc%ce%b1%cf%82/

Περιορίζοντας την Πέμπτη Δύναμη. Παρά το γεγονός ότι η γενική θεωρία της σχετικότητας έχει αντέξει στην δοκιμασία του χρόνου, υπάρχουν φυσικοί που διερευνούν εναλλακτικές περιπτώσεις θεωριών, προσπαθώντας να ενοποιήσουν την βαρύτητα με τις άλλες δυνάμεις. Μερικές από αυτές τις θεωρίες περιλαμβάνουν μια επιπλέον δύναμη, πέρα από τις τέσσερις γνωστές θεμελιώδεις δυνάμεις – βαρυτική, ηλεκτρομαγνητική, ασθενή και ισχυρή πυρηνική. Οι Andrea Ghez και Aurélien Hees από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και οι συνεργάτες τους, μελέτησαν τις τροχιές των άστρων γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας θέτοντας νέα όρια σε μια τέτοια πέμπτη δύναμη. Ενώ παρόμοιοι περιορισμοί είχαν προκύψει από την μελέτη ασθενών βαρυτικών πεδίων, αυτή είναι η πρώτη φορά που τα σενάρια της πέμπτης δύναμης ελέγχονται σε ένα ισχυρό βαρυτικό πεδίο, σαν αυτό που δημιουργείται από την τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία μας. Η ερευνητική ομάδα των φυσικών ανέλυσε δεδομένα 19 ετών που συλλέχθηκαν από το Παρατηρητήριο Keck στην Χαβάη, τα οποία περιγράφουν την δυναμική των δύο άστρων S0-2 και S0-38 που περιφέρονται γύρω από το κέντρο του Γαλαξία με περιόδους 15,9 και 19,2 ετών, αντίστοιχα. Προσπαθώντας να ταιριάξουν τα δεδομένα αυτά με θεωρητικό μοντέλο που περιλαμβάνει την πέμπτη δύναμη, έθεσαν όρια στις παραμέτρους που περιγράφουν την υποθετική δύναμη, όπως η εμβέλεια και η έντασή της. Οι παρατηρήσεις των τροχιών των δυο άστρων στο κέντρο του Γαλαξία θέτουν όρια στις θεωρίες βαρύτητας που εισάγουν μια υποθετική πέμπτη δύναμη. https://en.wikipedia.org/wiki/Fifth_force Τα όρια που προέκυψαν είναι λιγότερο αυστηρά σε σχέση με αυτά που τέθηκαν από τα δεδομένα των ασθενών βαρυτικών πεδίων του ηλιακού μας συστήματος. Όμως, υπάρχουν δυο παράγοντες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν την ακρίβεια αυτού του τεστ να ξεπεράσει εκείνη των προηγουμένων. Ο πρώτος είναι η παρατήρηση του άστρου S0-2 το 2018, όταν το άστρο θα βρίσκεται στην πλησιέστερη απόσταση από το κέντρο του Γαλαξία – ένα σημείο όπου οι αποκλίσεις από τη γενική σχετικότητα θα πρέπει να είναι μεγαλύτερες. Ο δεύτερος είναι η χρήση των νέων και εξαιρετικά μεγάλων τηλεσκοπίων, τα οποία θα επιτρέψουν πιο ακριβείς μετρήσεις των τροχιών των αυτών των άστρων. https://physicsgg.me/2017/05/26/%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%ad%ce%bc%cf%80%cf%84%ce%b7-%ce%b4%cf%8d%ce%bd%ce%b1%ce%bc%ce%b7/

Η Νέα Ζηλανδία εκτοξεύεται στο Διάστημα με εκτυπωμένο πύραυλο. Η Νέα Ζηλανδία μπαίνει στο κλαμπ της διαστημικής οικονομίας: Πύραυλος χαμηλού κόστους της αμερικανικής εταιρείας Rocket Lab εκτοξεύτηκε την Πέμπτη στην παρθενική του πτήση από την απομονωμένη χερσόνησο Μαχία του Νορθ Άιλαντ. Ο πύραυλος Electron, μήκους μόλις 17 μέτρων, περιλαμβάνει εξαρτήματα που παράγονται με εκτύπωση τριών διαστάσεων και προορίζεται για την εκτόξευση μικρών δορυφόρων, βάρους μέχρι 150 κιλών. Οι τιμές ξεκινούν από τα 77.000 δολάρια, συγκριτικά με περισσότερα από 60 εκατομμύρια δολάρια για τον μεγάλο πύραυλο Falcon 9 της αμερικανικής SpaceX, ενός νέου αλλά ισχυρού παίκτη στην αγορά εκτόξευσης φορτίων. Ο πύραυλος έφτασε στο Διάστημα αλλά απέτυχε να τεθεί σε τροχιά (Reuters) «Στόχος μας είναι να αναπτύξουμε ένα αξιόπιστο όχημα εκτόξευσης που μπορεί να παραχθεί σε μεγάλες ποσότητες -απώτερος στόχος μας είναι να καταστήσουμε το Διάστημα προσβάσιμο προσφέροντας μια πρωτοφανή συχνότητα ευκαιριών εκτόξευσης» δήλωσε ο Πίτερ Μπεκ, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Rocket Lab. Ο Μπεκ κατάγεται από τη Νέα Ζηλανδία και η εταιρεία του έχει ιδρύσει θυγατρική στη χώρα. Ενόψει των επενδύσεων της Rocket Lab, οι οποίες περιλάμβαναν τη δημιουργία κέντρου εκτοξεύσεων στο Μαχία, η Νέα Ζηλανδία ψήφισε νέα νομοθεσία για τις διαστημικές επιχειρήσεις και ίδρυσε διαστημική υπηρεσία. Το πλεονέκτημα της Νέας Ζηλανδίας είναι ότι βρίσκεται στη μέση του ωκεανού, κάτι που σημαίνει ότι δεν θα απαιτούνται αλλαγές στα δρομολόγια πλοίων και αεροσκαφών τις ημέρες εκτοξεύσεων, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στις ΗΠΑ. Λόγω της θέσης της, η νησιωτική χώρα είναι ιδανική για την εκτόξευση δορυφόρων που κινούνται σε πολική τροχιά από βορρά προς νότο. H Rocket Lab προγραμματίζει δύο ακόμα δοκιμαστικές πτήσεις και σχεδιάζει να πραγματοποιεί έως και 50 εκτοξεύσεις το χρόνο. Η εταιρεία, της οποίας η αξία αποτιμάται σε πάνω από 1 δισ. δολάρια, έχει ήδη πελάτες τη NASA και τις εταιρείες Planet, Spire και Moon Express. Στη δοκιμή της πέμπτης, πάντως, το ανώτατο στάδιο του πυραύλου Electron απέτυχε να τεθεί στην προκαθορισμένη τροχιά. Η αστοχία ερευνάται τώρα από την εταιρεία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500146115 DARPA: Επέλεξε τη Boeing για το επόμενης γενιάς διαστημοπλάνο των ΗΠΑ. Η DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου επέλεξε να συνεργαστεί με τη Boeing πάνω στο πρόγραμμα XS-1 (Experimental Spaceplane), στόχος του οποίου είναι η κατασκευή και πτήση ενός εντελώς νέου hypersonic αεροσκάφους, που θα μπορούσε να «ενισχύσει την εθνική ασφάλεια» παρέχοντας πρόσβαση στο διάστημα σε χαμηλό κόστος και μικρό χρονικό διάστημα από τη στιγμή που κρίνεται πως απαιτείται. Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της DARPA, το πρόγραμμα αποσκοπεί σε δυνατότητες που φαντάζουν μακρινές σήμερα, όπως εκτοξεύσεις σε χαμηλή τροχιά εντός διαστήματος ημερών, αντί για τους μήνες και τα χρόνια προετοιμασίας που απαιτούνται σήμερα για να τεθεί σε τροχιά ένας δορυφόρος. «Η επιτυχία θα εξαρτηθεί από σημαντικές προόδους τόσο στις τεχνικές δυνατότητες όσο και στις επιχειρήσεις εδάφους, αλλά θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στις δυνατότητες της χώρας να ανακάμπτει από καταστροφικές απώλειες στρατιωτικών ή πολιτικών δορυφόρων, στους οποίους σήμερα βασίζεται» υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση. «Το XS-1 δεν θα είναι ούτε ένα παραδοσιακό αεροπλάνο ούτε ένα συμβατικό όχημα εκτόξευσης, αλλά μάλλον ένας συνδυασμός των δύο, με στόχο τη μείωση του κόστους εκτόξευσης δέκα φορές και την αντικατάσταση του σημερινού μεγάλου χρόνου αναμονής με τη δυνατότητα εκτόξευσης on demand» είπε ο Τζες Σπόναμπλ, υπεύθυνος προγράμματος της DARPA. «Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι από την πρόοδο της Boeing στο XS-1 κατά την πρώτη φάση του προγράμματος και ανυπομονούμε να συνεχίσουμε τη στενή μας συνεργασία στις φάσεις 2 και 3, την κατασκευή και την πτήση», πρόσθεσε ο ίδιος. Το όραμα του XS-1 είναι η ανάπτυξη ενός πλήρως επαναχρησιμοποιούμενου μη επανδρωμένου οχήματος, μεγέθους που αντιστοιχεί σε ένα ιδιωτικό τζετ, το οποίο θα μπορεί να απογειώνεται κάθετα σαν πύραυλος και να πετά σε hypersonic (πολλές φορές μεγαλύτερες αυτής του ήχου) ταχύτητες. Το όχημα θα εκτοξεύεται χωρίς εξωτερικούς προωθητήρες, και όταν φτάνει σε μεγάλο ύψος θα απελευθερώνει ένα αναλώσιμο κομμάτι, ικανό να θέτει σε τροχιά έναν δορυφόρο 1,3 τόνων. Το διαστημοπλάνο στη συνέχεια θα επιστρέφει πίσω στη Γη, όπου θα προσγειώνεται σαν αεροσκάφος και θα προετοιμάζεται για την επόμενη πτήση- ίσως εντός ωρών. Στους στόχους των τεχνολογιών που αναπτύσσονται περιλαμβάνεται η ανάπτυξη προηγμένων, ελαφρών δεξαμενών για τα καύσιμα, υβριδικά συνθετικά μεταλλικά φτερά που θα μπορούν να αντέξουν τις συνθήκες της υποτροχιακής subsonic πτήσης, και προηγμένες τεχνολογίες αυτόνομης πτήσης και επιχειρήσεων. Άλλος ένας στόχος του προγράμματος είναι η ενθάρρυνση του ιδιωτικού τομέα να υιοθετήσει προσεγγίσεις και τεχνολογίες που θα προκύψουν από το πρόγραμμα, ανοίγοντας τον δρόμο για εκτοξεύσεις on demand και άλλες αντίστοιχες δυνατότητες, τόσο για στρατιωτική χρήση, όσο και για τον χώρο των επιχειρήσεων. http://www.naftemporiki.gr/story/1239468/darpa-epelekse-ti-boeing-gia-to-epomenis-genias-diastimoplano-ton-ipa

Σεληνη 2017. Στις 26 Μαΐου η Σελήνη θα πλησιάσει τη Γη σε πολύ κοντινή απόσταση-357.209 χιλιόμετρα! Στο περίγειο στις 26ης Μαΐου στις 4:24 MSK θα είναι το πιο κοντινό για το 2017, η Σελήνη θα πλησιάσει τη Γη σε 357.209 χιλιόμετρα.Στις 9 Ιουνίου στις 1:22 MSK θα περάσει στο απόγειό (απόσταση από τη γη 406.401 χιλιόμετρα). Στη μεγαλύτερη απόσταση από τη Γη στη Σελήνη το 2017 θα είναι 19 Δεκεμβρίου στις 4:28 MSK (η απόσταση από τη Γη θα είναι 406.604 χιλιόμετρα). Το Δεύτερο φωτεινότερο αντικείμενο στον ουρανό της Γης μετά από τον Ήλιο και ο πέμπτος μεγαλύτερος φυσικός δορυφόρος ενός πλανήτη του ηλιακού συστήματος.Η Σελήνη ο μόνος φυσικός δορυφόρος της γης σε τροχιά γύρω από τη Γη σε ελλειπτική τροχιά με σχεδόν μεσαία απομάκρυνση 384.400 χιλιόμετρα, και με μια περίοδο 27.3217 ηλιακες ημέρες, που αντιστοιχεί σε περίπου 13,5 / έτος. Κατά μέσο όρο τροχιακή ταχύτητα είναι 1.02 km / s. Είναι ενδιαφέρον ότι, η περιστροφή της Σελήνης γύρω από τον άξονά του πραγματοποιείται με την ίδια περίοδο (27,3217 ημέρες), έτσι ώστε στην Γη να φαινεται η ιδια πλευρα.. Λόγω της ετήσιας κίνησης της Σελήνης με τη Γη γύρω από τον Ήλιο, η σεληνιακή ημέρα (29.53 Γης ημέρες) είναι ελαφρώς υψηλότερη από την περίοδο περιστροφής της Σελήνης γύρω από τον άξονά της, έτσι ώστε η σεληνιακή ημέρα και νύχτα με πανσέληνο ειναι περίπου 15 ημέρες. Η θερμαινόμενη σεληνιακή επιφάνεια στο κέντρο του ειναι έως + 130 ° C, την νύχτα σε αυτό το σημείο ψύχεται στους -170 ° C. Σχήμα της Σελήνης είναι μια σφαίρα με ακτίνα 1.738 χιλιομέτρων. Η μαζα της Σελήνης 81,3 φορές μικρότερη από τη μάζα της γης. Ηλικία της Σελήνης είναι κοντά στην ηλικία της Γης και του ηλιακού συστήματος (όχι λιγότερο από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια). Η επιφάνεια καλύπτεται με κρατήρες διαφόρων μεγεθών, και καλύπτεται σκόνη. https://www.roscosmos.ru/23581/

Χαοτικός χορός κυκλώνων στους πόλους του Δία. Ο Δίας διαθέτει στους πόλους του γιγάντιους κυκλώνες, που φθάνουν σε διάμετρο τα 1.400 χιλιόμετρα, ένα μαγνητικό πεδίο με δεκαπλάσια ισχύ σε σχέση με αυτό της Γης και ένα πολικό σέλας που δεν μοιάζει με το γήινο. Αυτά είναι τα τρία κυριότερα έως τώρα ευρήματα από την ανάλυση των πρώτων στοιχείων που έστειλε από τον Δία το διαστημικό σκάφος Juno (Ήρα) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), το πρώτο που έχει περάσει πάνω από τους μυστηριώδεις και εξωτικούς στην όψη πόλους του αέριου γίγαντα. Νέα ερωτηματικά έκρυβαν για τους επιστήμονες τα δεδομένα που έφτασαν από το διαστημόπλοιο Juno, μετά την τελευταία κοντινή του διέλευση από τον πλανήτη. Ανάμεσα σε αυτά, οι τεράστιοι και εντυπωσιακοί κυκλώνες που αποτύπωσε το σκάφος, περνώντας από τους δύο πόλους του Δία. Το Juno έφτασε στον πλανήτη το περασμένο καλοκαίρι. Είναι το πρώτο διαστημόπλοιο που θα εξετάσει τους πόλους του από τόσο μικρή απόσταση. Περιφέρεται σε τροχιά που, κάθε 53 ημέρες, το φέρνει σε «απόσταση αναπνοής» από τα νέφη στην ανώτερη ατμόσφαιρα του Δία. Όταν ολοκληρώσει κάθε «επίσκεψή» του, στέλνει στη Γη τα στοιχεία που συνέλεξε. Οι επιστήμονες δεν περίμεναν ότι σχηματίζονται κυκλώνες στους πόλους. «Νιώσαμε έκπληξη, παρόλο που γνωρίζαμε πως η κάμερα ουσιαστικά θα στραφεί σε μία terra incognita για εμάς», λέει ο Τζόναθαν Λούνιν, από το πανεπιστήμιο Cornell και μέλος του επιστημονικού επιτελείου της αποστολής του Juno. Τώρα, οι επιστήμονες θέλουν να κατανοήσουν πώς εξελίσσονται χρονικά οι κυκλώνες, αλλά και κατά πόσο υπάρχουν διαφορές στην εκδήλωση του φαινόμενου ανάμεσα στον βόρειο και τον νότιο πόλο. «Προς το παρόν πάντως, απολαμβάνουμε αυτές τις εικόνες», προσθέτει ο Λούνιν. Η ερευνητική ομάδα συναντήθηκε στις αρχές της εβδομάδας, για μία προκαταρκτική συζήτηση σχετικά με τα πιο πρόσφατα δεδομένα που κατέφθασαν από το διαστημόπλοιο. «Ήμασταν όλοι τρομερά ενθουσιασμένοι. Τα αποτελέσματα είναι πραγματικά εξαιρετικά», λέει ο Φραν Μπάτζιναλ, καθηγητής αστροφυσικής και πλανητικών επιστημών στο πανεπιστήμιο του Κολοράντο. «Ο λόγος είναι πως δεν παραπέμπουν σε ό,τι περιμέναμε. Αν βρίσκαμε απλώς ό,τι αναμέναμε, θα ήταν τετριμμένα. Τώρα, όμως, μας ενθουσιάζει το γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μυστήρια και γρίφους, που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε». Μερικά από αυτά τα μυστήρια είναι αρκετά «σκοτεινά». Για παράδειγμα, προέκυψαν νέα στοιχεία για το εντυπωσιακό σέλας που σχηματίζεται στους δύο πόλους του Δία. Και στους δύο πόλους, το σέλας σχηματίζεται από σωματίδια υψηλής ενέργειας, τα οποία κινούνται κατά μήκος των δυναμικών γραμμών του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη, κάτι που θα σήμαινε πως θα έπρεπε να εμφανίζονται ισχυρά ηλεκτρικά ρεύματα. «Ωστόσο, δεν ανιχνεύσαμε διαταραχές στο μαγνητικό πεδίο, τις οποίες θα έπρεπε κανονικά να προκαλούν», επισημαίνει ο Μπάτζιναλ. Ένας ακόμη γρίφος, που υποτίθεται πως θα έπρεπε να λύσει το διαστημόπλοιο, αφορά το κατά πόσο ο Δίας έχει στερεό πυρήνα, αν και είναι αέριος γίγαντας. «Τα πρώτα δεδομένα υποδεικνύουν πως υπάρχει όντως πυρήνας», λέει ο Λούνιν. «Ωστόσο, δεν φαίνεται να είναι οριοθετημένος». Μία ακόμη έκπληξη που προέκυψε από το Juno αφορά τη συγκέντρωση αμμωνίας στην ατμόσφαιρα. Οι επιστήμονες θεωρούσαν πως το πιο πιθανό είναι η αμμωνία να είναι ισοκατανεμημένη στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Παρ’ όλα αυτά τα δεδομένα δείχνουν πως υπάρχουν μεγαλύτερες ποσότητες στον ισημερινό απ’ ό,τι στα υπόλοιπα πλάτη. Το σκάφος αναμένεται να πραγματοποιήσει περισσότερες από είκοσι επιπλέον κοντινές διελεύσεις. Επομένως, δεν είναι απίθανο να προκύψουν και άλλες εκπλήξεις για την επιστημονική ομάδα. http://physicsgg.me/2017/05/26/%cf%87%ce%b1%ce%bf%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%87%ce%bf%cf%81%cf%8c%cf%82-%ce%ba%cf%85%ce%ba%ce%bb%cf%8e%ce%bd%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%bf%cf%85%cf%82/

Πως φαίνεται η Γη από τους άλλους πλανήτες. 1.Aπό τον πλανήτη Άρη. Η Γη και η Σελήνη όπως τις φωτογράφισε από τον πλανήτη Άρη η κάμερα HiRISE, της αποστολής Mars Reconnaissance Orbiter, στις 3 Οκτωβρίου του 2007, 142 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. 2.Από τον πλανήτη Ερμή. Στις 6 Μαίου 2010, το διαστημικό σκάφος της NASA, MESSENGER φωτογράφισε το ζεύγος Γης – Σελήνης, από απόσταση 183 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. 3.Το Curiosity φωτογραφίζει Γη και Σελήνη από την επιφάνεια του Άρη! Η μοναδική φωτογραφία της Γης από την επιφάνεια άλλου πλανήτη! Η φωτογραφία λήφθηκε στις 31 Ιανουαρίου του 2013. 4.Από τον πλανήτη Κρόνο. Η τελευταία φωτογραφία της Γης, που τράβηξε το Cassini στις 12 Απριλίου 2017 από απόσταση περίπου 1,4 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων και δείχνει τον μικροσκοπικό πλανήτη μας σαν μια κουκίδα φωτός ανάμεσα στους γιγάντιους δακτυλίους του Κρόνου. 5.Το διαστημικό σκάφος Cassini φωτογράφισε τη Γη και στις 19 Ιουλίου 2013, από απόσταση 1,44 εκατομμύρια χιλιόμετρα. 6.Η Γη και η Σελήνη. 7.Πέρα από τον Ποσειδώνα Μια φωτογραφία που είναι γνωστή ως η «χλωμή μπλε κουκκίδα» http://physicsgg.me/2017/05/25/%cf%80%cf%89%cf%82-%cf%86%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae/

Ξανά στον ουρανό το «μεγαλύτερο αεροσκάφος του κόσμου» Έπειτα από την ατυχή περυσινή δοκιμή που κατέληξε σε συντριβή, το πειραματικό αερόπλοιο Airlander 10 απογειώθηκε ξανά για δοκιμαστική πτήση στη Βρετανία και μοιάζει να έρχεται ένα βήμα πιο κοντά στην εμπορική αξιοποίηση. Το Airlander, κόστους 30 εκατ. ευρώ, είναι γεμάτο με αέριο ήλιο, αντί με εύφλεκτο υδρογόνο όπως τα αερόπλοια των αρχών του 20ού αιώνα. Έχει μήκος 92 μέτρα και μπορεί να μεταφέρει φορτία βάρους δέκα τόνων σε επανδρωμένες πτήσεις διάρκειας μέχρι πέντε ημερών και σε μη επανδρωμένες διάρκειας μέχρι δύο εβδομάδων. Πετά σε ύψος μέχρι 6.100 μέτρα και με ταχύτητα έως 148 χιλιόμετρα την ώρα. Το γιγάντιο αερόπλοιο αναπτύχθηκε αρχικά για τον αμερικανικό στρατό, ο οποίος σχεδίαζε να το χρησιμοποιήσει σε αποστολές επιτήρησης στο Αφγανιστάν. Το πρόγραμμα τελικά ακυρώθηκε λόγω περικοπών και η βρετανική κατασκευάστρια εταιρεία Hybrid Air Vehicles (HAV) απευθύνθηκε στη βρετανική κυβέρνηση και σε ιδιώτες για την τελειοποίηση του αεροσκάφους. Η νέα δοκιμαστική πτήση, διάρκειας 180 λεπτών, πραγματοποιήθηκε στο αεροδρόμιο του Κάρντινγκτον, περίπου 70 χιλιόμετρα βόρεια του Λονδίνου, εκεί όπου κατασκευάστηκαν τα πρώτα βρετανικά αερόπλοια μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το πρόγραμμα εγκαταλείφθηκε το 1930 έπειτα από τη συντριβή ενός αερόπλοιου που είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν 48 άνθρωποι, ανάμεσά τους και ένας υπουργός. Στο ίδιο αεροδρόμιο είχε πραγματοποιηθεί και η προηγούμενη δοκιμή, τον Αύγουστο του 2016, όταν το αερόπλοιο έπεσε στο έδαφος με τη μύτη. Το Airlander 10 είναι «το μεγαλύτερο εν ενεργεία αεροσκάφος του κόσμου», όχι όμως και το μεγαλύτερο της ιστορίας: ο τίτλος ανήκει στο αερόπλοιο 129 Hindenburg της γερμανικής Zeppelin, με μήκος 245 μέτρα. Πήρε φωτιά και συνετρίβη στις ΗΠΑ το 1937 παρασέρνοντας στο θάνατο 36 ανθρώπους. Μένει να φανεί τα επόμενα χρόνια αν το Airlander θα πετύχει εκεί όπου απέτυχαν τα γιγάντια αερόπλοια των αρχών του 20ού αιώνα. Η HAV σχεδιάζει να το αξιοποιήσει σε αποστολές έρευνας και διάσωσης, για έλεγχο των συνόρων, επιστημονική έρευνα και τελικά για μεταφορά ανθρώπων και φορτίων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500145923

Δεύτερη και καθοριστική ήττα του κινέζου μάστερ στο GO από τη μηχανή. «Πέρυσι, πίστευα ότι ο AlphaGo έπαιζε τόσο καλά όσο και ένας άνθρωπος, σήμερα όμως πιστεύω πως παίζει σαν τον Θεό του Go», σχολίασε ο ηττημένος μάστερ του αρχαίου κινέζικου παιχνιδιού Go. O 19χρονος κινέζος πρωταθλητής Ke Jie έχασε στην πόλη του νερού Wuzhen στην Κίνα και τη δεύτερη παρτίδα Go από τον αλγόριθμο AI που αναπτύχθηκε από το τμήμα DeepMind της Google και δήλωσε ότι δεν θα αναμετρηθεί ξανά με την τεχνητή νοημοσύνη, «επειδή αναπτύσσεται ραγδαία». H νίκη ανήκει πλέον στον αλγόριθμο αντιμετώπισης των προκλήσεων ενός εξαιρετικά πολύπλοκου παιχνιδιού. Ο AlphaGo δεν διδάχτηκε καν τους κανόνες του -έμαθε όμως, παίζοντας με τους καλύτερους. Το παιχνίδι μεταδόθηκε ζωντανά από το YouTube και ενημερώσεις για την εξέλιξη των δύο παρτίδων δημοσιεύονταν μέσω Twitter. Εντούτοις, αμφότερες οι υπηρεσίες της Google δεν είναι προσβάσιμες στην Κίνα, όπως και το Google Search. Πολλοί θεωρούν όμως ότι το παιχνίδι εντάσσεται σε μια προσπάθεια της Alphabet -μητρικής της Google- να γεφυρώσει τις διαφωνίες με την κυβέρνηση της Κίνας. Εξάλλου, το γεγονός της αναμέτρησης με τον κινέζο πρωταθλητή καλύφθηκε εκτενώς στα εγχώρια μέσα ενημέρωσης και από το Weibo -υπηρεσία αντίστοιχη με το αμερικανικό Twitter-, από το οποίο ο Ke απευθύνεται σε 3,5 εκατομμύρια ανθρώπους. Ξέρατε ότι... Το ταμπλό του Γκο είναι ένας πίνακας με 19 επί 19 τετράγωνα, στα οποία οι δύο παίκτες παίζουν εναλλάξ τοποθετώντας μαύρα ή άσπρα βότσαλα. Κάθε παίκτης προσπαθεί να περικυκλώσει τα πούλια του αντιπάλου του έτσι ώστε να μην υπάρχουν ελεύθερες θέσεις γύρω του. Τα περικυκλωμένα πούλια απομακρύνονται από τον ταμπλό και η τελική βαθμολογία υπολογίζεται από την περιοχή που ελέγχει ο κάθε παίκτης και τον αριθμό των βότσαλων που κατάφερε να φυλακίσει. Σε μια τυπική αναμέτρηση των 150 κινήσεων, οι πιθανές διατάξεις των πετρών στο ταμπλό φτάνει τις 10170 -ένας αριθμός μεγαλύτερος από τον αριθμό όλων των ατόμων στο Σύμπαν που εξηγεί την πρόκληση για ανθρώπους και μηχανές. Deep Machine Learning ή πώς η Google θα βάλει μυαλό στις μηχανές της O Ke έπαιξε «τέλεια» στις 50 πρώτες κινήσεις, σύμφωνα με την ανάλυση του AlphaGo και εξελίχθηκε η μέθοδός του στη συνέχεια. Όμως ο αλγόριθμος κατάφερε να τον αντιμετωπίσει και τελικά τον εξώθησε σε παραίτηση. Πάντως, οι πρώτες 100 κινήσεις ήταν ανάλογες με αυτές που θα επέλεγε ο AlphaGO στην Master έκδοσή του», είπε ο επικεφαλής του τμήματος DeepMind, Ντέμις Χασάμπης. Ξέρετε ότι... Το βιογραφικό του επικεφαλής της μονάδας τεχνητής νοημοσύνης παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ο Ντέμις Χασάμπης γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1976 στο Λονδίνο από πατέρα Ελληνοκύπριο και μητέρα με ρίζες από τη Σιγκαπούρη και την Κίνα. Σε ηλικία 6 ετών κέρδισε στο πρωτάθλημα σκάκι στο Λονδίνο για ανήλικους κάτω των 8 ετών και στα εννέα του χρόνια ήταν επικεφαλής της αγγλικής ομάδας σκάκι για ανήλικους κάτω των 11 ετών. Έπιασε την πρώτη δουλειά στο βρετανικό στούντιο παραγωγής βιντεοπαιχνιδιών Bullfrog Productions όταν ήταν 15 ετών και στα 17 του, ανέπτυξε το Theme Park, ένα παιχνίδι που πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα. Συνεργάστηκε επί σειρά ετών με τον πασίγνωστο σχεδιαστή παιχνιδιών Peter Molymeux (ιδρυτή της Bullfrog). To 1994 έφυγε για να σπουδάσει πληροφορική στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου είχε γίνει δεκτός ήδη από τότε που ήταν 16 ετών, δεν μπορούσε όμως να παρακολουθήσει άμεσα τα μαθήματα λόγω ηλικίας. O Χασάμπης είναι συνιδρυτής της DeepMind, την οποία εξαγόρασε η Google τον Ιανουάριο του 2014 αντί μισού δισεκατομμυρίου δολαρίων. http://tech.in.gr/news/article/?aid=1500146059

Μπορούμε να ανιχνεύσουμε την σκοτεινή ύλη; Οι φυσικοί που προσπαθούν να κατανοήσουν το σύμπαν διαπιστώνουν πως μόνο το 5% της ύλης-ενέργειας του σύμπαντος αποτελείται από την συνηθισμένη γνωστή ύλη – την ύλη από την οποία είμαστε φτιαγμένοι και αντιλαμβανόμαστε γύρω μας. Το υπόλοιπο 95% μας είναι εντελώς άγνωστο, αινιγματικό και «σκοτεινό». Αποδεικνύεται πως το 27% του σύμπαντος συνίσταται από την αποκαλούμενη σκοτεινή ύλη και το 68% από την σκοτεινή ενέργεια. Ας επικεντρωθούμε λίγο στην σκοτεινή ύλη. Η σκοτεινή ύλη είναι πέντε φορές περισσότερη από την γνωστή ύλη και συσσωρεύεται στους γαλαξίες. Αυτή τη στιγμή ενδέχεται η σκοτεινή ύλη να σας περιβάλει και να περνάει από μέσα σας χωρίς να το αντιλαμβάνεστε. Αφού δεν την βλέπουμε και δεν την αισθανόμαστε πως ξέρουμε ότι υπάρχει; Υπάρχουν ατράνταχτα αστρονομικά δεδομένα που αποδεικνύουν την αναγκαιότητα ύπαρξής της. Αν δεν υπήρχε αυτό που ονομάζουμε σκοτεινή ύλη τότε οι περιστρεφόμενοι γαλαξίες θα είχαν διαλυθεί. Όσο πιο γρήγορα περιστρέφεται ένας γαλαξίας τόσο περισσότερη μάζα χρειάζεται για να συγκρατεί βαρυτικά τα άστρα που περιέχει. Οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι η γνωστή ορατή ύλη δεν επαρκεί για να συγκρατήσει βαρυτικά το περιεχόμενο των περιστρεφόμενων γαλαξιών. Για να εξηγηθεί η σταθερότητα αυτών των γαλαξιών εισήχθη η έννοια της σκοτεινής ύλης. Και ονομάστηκε έτσι διότι δεν την βλέπουμε, αφού δεν εκπέμπει ούτε ανακλά το φως. Φυσικά, υπάρχουν κι άλλα αστρονομικά φαινόμενα που χωρίς την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης είναι αδύνατον να κατανοηθούν, όπως το φαινόμενο των βαρυτικών φακών ή τα εντυπωσιακά αποτελέσματα των συγκρούσεων σμηνών γαλαξιών. Τι γνωρίζουμε για την σκοτεινή ύλη; Το μόνο σίγουρο είναι πως έχει μάζα και γι αυτό ονομάζεται «ύλη». Ο μόνος γνωστός τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρά με την γνωστή ύλη (και τον εαυτό της) είναι η βαρύτητα. Δεν αλληλεπιδρά ηλεκτρομαγνητικά, οπότε δεν μπορούμε να τη δούμε ή να την αγγίξουμε – και γι αυτό αποκαλείται «σκοτεινή». Μπορούμε να ανιχνεύσουμε την σκοτεινή ύλη στα επίγεια εργαστήρια; Η απλούστερη ιδέα είναι να υποθέσουμε πως η σκοτεινή ύλη αποτελείται από σωματίδια που αλληλεπιδρούν με εξαιρετικά ασθενή τρόπο με την κανονική ύλη. Τα σωματίδια αυτά ονομάζονται WIMPs (Weakly Interacting Massive Particles) και θα μπορούσαν ίσως να αλληλεπιδρούν με κάποια νέα υποθετική δύναμη, πέρα από τις 4 γνωστές – βαρυτική, ηλεκτρομαγνητική, ασθενή και ισχυρή πυρηνική. Χωρίς να γνωρίζουν πως ακριβώς αλληλεπιδρούν τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης με την κανονική ύλη, οι φυσικοί κάνοντας εύλογες υποθέσεις, σχεδίασαν πειράματα που φιλοδοξούν να αποδείξουν την ύπαρξη των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης που κυκλοφορούν γύρω μας. Ένα τέτοιο πείραμα είναι και το XENON1T Xenon One Ton Το πείραμα αυτό συνίσταται από έναν κεντρικό ανιχνευτή με υγρό ξένον που περιβάλλεται για προστασία από υπερ-καθαρό νερό. Η ανίχνευση των σωματίδίων της σκοτεινής ύλης βασίζεται στην υπόθεση ότι, η έστω ασθενέστατη, αλληλεπίδρασή τους με το υγρό ξένον προκαλούν σπινθηρισμό (παράγονται υπεριώδη φωτόνια μήκους κύματος 178 nm) και ιονισμό. Σκοπός του πειράματος είναι η ανίχνευση αυτών των φαινομένων, αποκλείοντας γεγονότα υποβάθρου προερχόμενα από το περιβάλλον του ανιχνευτή, την κοσμική ακτινοβολία, αλλά και τον ίδιο τον ανιχνευτή. Γι αυτό το πείραμα διεξάγεται στις υπόγειες εγκαταστάσεις του εργαστηρίου Gran Sasso στην Ιταλία. Τα πρώτα αποτελέσματα του πειράματος προς το παρόν δεν δείχνουν την ανίχνευση «σκοτεινών σωματίων». Αλλά πρόκειται για την συλλογή δεδομένων μόνο των πρώτων 34 ημερών λειτουργία του πειράματος. Στο διάγραμμα που ακολουθεί βλέπουμε το όριο στην πιθανότητα αλληλεπίδρασης των σωματιδίων σκοτεινής ύλης με τα νουκλεόνια της κανονικής ύλης, συναρτήσει της μάζας των WIMPs, όπως καθορίζεται από τις πρώτες μετρήσεις του φιλόδοξου πειράματος XENON1T. Συνεπώς, μέχρι στιγμής, η απάντηση στο ερώτημα του τίτλου της ανάρτησης εξακολουθεί να είναι «σκοτεινή». http://physicsgg.me/2017/05/25/%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%bf%cf%8d%ce%bc%ce%b5-%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%8d%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd/

Μελέτη ρίχνει φως στα αίτια συντριβής του Schiaparelli στον Άρη. Το Schiaparelli της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA) έφτασε πολύ κοντά στο να προσεδαφισθεί με ασφάλεια στον Άρη πέρυσι, ωστόσο οι μηχανικοί δεν είχαν συνειδητοποιήσει ότι οι κλυδωνισμοί κατά την κάθοδο θα επηρέαζαν τη λειτουργία του αλεξίπτωτου. Αυτό αναφέρει έκθεση σχετικά με τους λόγους συντριβής του σκάφους, προσθέτοντας πως έτσι το αλεξίπτωτο δεν κατάφερε να επιβραδύνει την ταχύτητα του διαστημοπλοίου, με συνέπεια να καταλήξει με μεγάλη ταχύτητα πάνω στο ανάγλυφο του πλανήτη. Το Schiaparelli έφτασε στον Κόκκινο Πλανήτη τον Οκτώβριο με το Trace Gas Orbiter, το διαστημόπλοιο που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Άρη για να μελετήσει την ατμόσφαιρά του. Ξεκίνησε την κάθοδό του στις 19 Οκτωβρίου, για να διακοπεί η ραδιοεπικοινωνία του με τη Γη λίγα λεπτά πριν την προβλεπόμενη άφιξή του στο έδαφος. Σύμφωνα με την έκθεση, που παρήγγειλε η ESA, το πρόβλημα του αλεξιπτώτου οφειλόταν στο γεγονός ότι δεν είχε κατανοηθεί πλήρως η επίδραση που θα είχαν σε αυτό οι υπερηχητικές ταχύτητες που αναπτύχθηκαν κατά την κάθοδο. «Το λογισμικό θα είχε λειτουργήσει καλύτερα, αν είχε σχεδιαστεί πιο έξυπνα», ανέφερε σε συνέντευξή του ο Ντέιβιντ Πάρκερ, επικεφαλής του τμήματος ρομποτικής εξερεύνησης της ESA. Μία ακόμη αστοχία στην προετοιμασία της αποστολής είχε να κάνει με προβλήματα ασυνεννοησίας ανάμεσα στις εταιρείες Thales Alenia Space και Honeywell, που ανέλαβαν μέρος κατασκευής του σκάφους, όπως σημείωσε ο Πάρκερ. Πάντως, όπως πρόσθεσε, η ESA αναλαμβάνει την πλήρη ευθύνη. Η υπηρεσία θα φροντίσει τα αξιοποιήσει τα πορίσματα της μελέτης στη σχεδίαση της αποστολής ενός ρομποτικού οχήματος για την ανίχνευση ιχνών ζωής στον Κόκκινο Πλανήτη. Η συγκεκριμένη αποστολή σχεδιάζεται να εκτοξευθεί το 2020. Ένα ακόμη πρόβλημα ήταν πως το Schiaparelli δεν διέθετε εφεδρικό σύστημα πλοήγησης. Η απόφαση αυτή είχε ληφθεί για να εξοικονομηθούν χρήματα, αλλά και για να διασφαλισθεί πως η αποστολή θα εκτοξευόταν τον Μάρτιο του 2016, όπως είχε προγραμματιστεί. «Το Schiaparelli δεν απείχε πολύ από το να προσεδαφισεί στο σχεδιαζόμενο σημείο στον Άρη», αναγράφεται στην έκθεση. Ωστόσο, μία απότομη αλλαγή της κλίσης του σκάφους, που διήρκεσε για δέκατα του δευτερολέπτου, είχε σαν αποτέλεσμα να προκληθεί δυσλειτουργία στους αισθητήρες του. Έτσι, το διαστημόπλοιο “κατάλαβε” πως είχε ήδη αγγίξει στο έδαφος. Η συνέπεια ήταν να ανοίξει νωρίς το αλεξίπτωτό του και να θέσει για μικρό χρονικό διάστημα σε λειτουργία τους προωθητήρες του, με συνέπεια να καταλήξει πάνω στον Άρη με ταχύτητα 540 χλμ./ώρα. Μάλιστα, η συντριβή δημιούργησε έναν μεγάλο κρατήρα, που αργότερα φωτογράφησε το Mars Reconnaissance Orbiter της NASA. Ανάμεσα στις συστάσεις που κάνει η επιτροπή διερεύνησης του ατυχήματος περιλαμβάνεται η συνδρομή της NASA, η οποία έχει προσγειώσει επτά φορές σκάφη στον Κόκκινο Πλανήτη, στον έλεγχο των υπολογιστικών μοντέλων που θα χρησιμοποιηθούν στο όχημα το οποίο θα επιχειρήσει να προσεδαφισθεί στον Άρη το 2021. http://www.naftemporiki.gr/story/1239225/meleti-rixnei-fos-sta-aitia-suntribis-tou-schiaparelli-ston-ari

Στα βάθη του πλανήτη: Drone που εξερευνά τα έγκατα της γης. Ο αστροναύτης της ESA Λούκα Παρμιτάνο το περασμένο Σαββατοκύριακο βοήθησε στην εξερεύνηση σπηλαίων στη Σικελία χρησιμοποιώντας ένα drone το οποίο σκόπιμα χτυπούσε στα τοιχώματα και τα αντικείμενα του περιβάλλοντός του, προκειμένου να δημιουργήσει έναν χάρτη. Η ESA (ΕΟΔ- Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) δοκιμάζει στα έγκατα της γης εξοπλισμό, τεχνικές και μεθόδους λειτουργίας για διαστημικές αποστολές εδώ και πολλά χρόνια, καθώς η εξερεύνηση των σπηλαίων συχνά θυμίζει την εξερεύνηση του διαστήματος (έλλειψη φωτός, εργασίες σε κλειστοφοβικά περιβάλλοντα, ανάγκη να βασίζεται κάποιος στον εξοπλισμό του για να παραμένει ασφαλής κ.α.). Στο πλαίσιο προγράμματος της ESA, η αποστολή CAVES-X1 είχε τον Παρμιτάνο να συμμετέχει σε μια αποστολή που διοργανώθηκε από τη La Venta Association και την Commissione Grotte Eugenio Boegan στα σπήλαια La Cucchiara στη Σικελία. Η εξερευνητική ομάδα κατέφθασε στις 19 Μαΐου και πέρασε δύο ημέρες εξερευνώντας την περιοχή, που περιλαμβάνει μια άβυσσο βάθους εκατό μέτρων. Καθώς οι θερμοκρασίες στη σπηλιά έφταναν τους 37 βαθμούς Κελσίου, οι εξερευνητές χρησιμοποιούσαν επίσης ειδικές στολές ψύξης. Ο Παρμιτάνο έλαβε δείγματα και δοκίμασε έναν νέο τρόπο εξερεύνησης δυσπρόσιτων σημείων: Ένα drone της Flyability, ειδικά σχεδιασμένο ώστε να αντέχει να χτυπά στα τοιχώματα για να μαθαίνει πώς να κινείται και να καταγράφει/ χαρτογραφεί στενούς χώρους που είναι πολύ επικίνδυνοι για τους ανθρώπους. Όπως είπε ο Φρανσέσκο Σάουρο, έμπειρος εξερευνητής σπηλαίων, γεωλόγος και συντονιστής της αποστολής, «το drone χρησιμοποίησε τη θερμική του κάμερα για να χαρτογραφήσει τη σπηλιά μέχρι μια ανεξερεύνητη περιοχή με νερό, στην οποία είναι αδύνατον να φτάσει άνθρωπος». «Οι δοκιμές αυτές θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε ποιες τεχνολογίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη μελλοντική εξερεύνηση σηράγγων λάβας στον Άρη, για παράδειγμα». Η στρατηγική της ESA προβλέπει στενή συνεργασία μεταξύ ανθρώπων και ρομπότ για την εξερεύνηση και την κατασκευή οικισμών σε άλλους πλανήτες, καθώς και την αύξηση των γνώσεων για την προέλευσή μας και την προέλευση γενικότερα της ζωής στο ηλιακό μας σύστημα. http://www.naftemporiki.gr/story/1238999/sta-bathi-tou-planiti-drone-pou-eksereuna-ta-egkata-tis-gis

Η εξωγήινη ζωή σε άλλους πλανήτες είναι εντελώς πιθανή. Σαφώς πιο κοντά στον εντοπισμό εξωγήινης ζωής βρίσκονται πλέον οι επιστήμονες που αναζητούν σημάδια οργανισμών εκτός του πλανήτη μας. Νέα ανάλυση των δεδομένων περιγράφει αναλυτικότερα πού θα μπορούσε να αναπτυχθεί ζωή στο σύμπαν και τα αποτελέσματα δείχνουν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό σε πλανήτες πολύ πιο κοντά στην Γη από όσο πιστεύαμε έως σήμερα. Οι επιστήμονες ανέλυσαν μια φυσική ραδιενεργή διαδικασία, που διασπά τα συστατικά του νερού στους πλανήτες και υποστηρίζει τα μικρόβια. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι εξωγήινη ζωή μπορεί να υπάρξει σε πολλούς κόσμους, μεταξύ αυτών στον Εγκέλαδο, το φεγγάρι του Κρόνου, στην Ευρώπη που είναι φεγγάρι του Δία, στον Πλούτωνα και στο φεγγάρι του τον Χάροντα, ή και στον νανο-πλανήτη Δήμητρα. Η έρευνα έγινε στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Σαν Αντόνιο, με την βοήθεια του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Έρευνας, που αναπαρήγαγε την ραδιόλυση, όπως λέγεται η διαδικασία διάσπασης του νερού στα συστατικά του. Κατά την διάρκειά της, ραδιενέργεια που εκλύεται από τον πυρήνα βραχωδών πλανητών, διασπά το νερό σε υδρογόνο, που μπορεί να υποστηρίξει την ανάπτυξη μικροβίων. Ακόμα και στην Γη, διάφορες κοινότητες μικροβίων ζουν μόνο με υδρογόνο σε εξαιρετικές συνθήκες, όπως για παράδειγμα εντοπίστηκε στα βάθος δύο μιλίων σε ορυχείο χρυσού της Νότιας Αφρικής. Κατά την ραδιόλυση εκλύεται ωστόσο και οξυγόνο, κάτι που οδηγεί τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι σε αλληλεπίδραση με μεταλλικά στοιχεία, θα μπορούσε να αποτελεί «τροφή» για εξωγήινους οργανισμούς. http://www.pronews.gr/portal/20170525/genika/diastima/49/i-exogiini-zoi-se-alloys-planites-einai-entelos-pithani

Στις 28 Ιουνίου η εκτόξευση του δορυφόρου HellasSat. Για τις 28 Ιουνίου 2017 προγραμματίζεται η εκτόξευση του HellasSat III/IS. Το δορυφορικό σύστημα ξεκίνησε το ταξίδι του από το αεροδρόμιο της Νίκαιας στη Γαλλία για τη Γαλλική Γουιάνα. Η μεταφορά γίνεται με ειδικό μεταγωγικό αεροσκάφος τύπου Antonov και θα έχει μια στάση ανεφοδιασμού στο Πράσινο Ακρωτήριο στον Ατλαντικό Ωκεανό. Μετά την άφιξη του δορυφόρου στη Γαλλική Γουιάνα, θα ξεκινήσει από την Arianespcae και τη Thales Alenia Space η διαδικασία προετοιμασίας (Launch Campaign) για την εκτόξευση με τον ειδικό γαλλικό πύραυλο/εκτοξευτήρα Ariane 5. H εκτόξευση είναι προγραμματισμένη για τις 28 Ιουνίου 2017. Ο δορυφόρος HellasSat III/IS, ιδιοκτησίας ArabSat, είναι από τους πιο μεγάλους ευρωπαϊκούς δορυφόρους που κατασκευάστηκαν. Οι δύο κύριες αποστολές του δορυφόρου θα είναι αφενός η επέκταση των εργασιών της HellasSat με του 47 αναμεταδότες Ku (ο ΗellasSat II αξιοποιούσε 30 αναμεταδότες) και αφετέρου η χρήση του από τον οργανισμό Inmarsat για την παροχή τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών στους επιβάτες των αεροσκαφών που υπερίπτανται της επικράτειας των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. http://www.kathimerini.gr/910881/article/oikonomia/epixeirhseis/stis-28-ioynioy-h-ekto3eysh-toy-doryforoy-hellassat Ο Ισθμός της Κορίνθου από το Διάστημα. Την φωτογραφία ανέβασε πριν από μια ώρα στο Twitter o Γάλλος αστροναύτης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού Thomas Pesquet, https://en.wikipedia.org/wiki/Thomas_Pesquet θαυμάζοντας την «αιχμηρή» ευθύτητα της διώρυγας: Précision tranchante de la ligne droite qui sépare Péloponnèse et Grèce continentale: le canal de Corinthe, toujours impressionnant pic.twitter.com/soooCPU04Y — Thomas Pesquet (@Thom_astro) May 24, 2017 http://physicsgg.me/2017/05/24/%ce%bf-%ce%b9%cf%83%ce%b8%ce%bc%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%b8%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/ «Yià sas Crete»: Τα ... διαστημικά χαιρετίσματα στην Κρήτη από τον αστροναύτη Ιγκνάσιο Ματζιάνι. Χθες το βράδυ ο διαστημικός σταθμός της NASA ήταν εμφανής στην Ελλάδα δια γυμνού οφθαλμού. Συγκεκριμένα, οι κάτοικοι της Κρήτης μπορούσαν να τον δουν στον ουρανό χωρίς μεγάλη προσπάθεια και μάλιστα είχαν ενημερωθεί για το γεγονός από τον φιλέλληνα Ιταλό αστροναύτη της NASA Ιγκνάσιο Ματζιάνι. Ο Ματζιάνι έστειλε τα χαιρετίσματά του στην Κρήτη με την φράση «Yià sas Crete» ενημερώνοντας για το γεγονός γράφοντας τη φράση: «The @Space_Station is visible to the naked eye at 22:11». Μαζί με την ανάρτηση και το χάρτη της πορείας που διαγράφει ο διαστημικός σταθμός ανέβασε και μια φωτογραφία της Κρήτης, έτσι όπως φαίνεται από το διάστημα Να σημειωθεί πως αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ματζιάνι απευθύνεται στην Ελλάδα, καθώς το έχει κάνει και στο παρελθόν σε άλλη ανάρτησή του. http://www.pronews.gr/portal/20170524/genika/diastima/49/yia-sas-crete-ta-diastimika-hairetismata-stin-kriti-apo-ton-astronayti Το ωραιότερο τμήμα της Μεσογείου από το διάστημα. Ελλάδα, Τουρκία και Λιβύη από το διάστημα. Στο μέσον δεσπόζει η Κρήτη. Η φωτογραφία λήφθηκε στις 10 Μαΐου 2016 από τον δορυφόρο Sentinel-3A.

Υπέρ του Google AlphaGo η πρώτη παρτίδα Go κόντρα στον κινέζο πρωταθλητή. Το πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης AlphaGo της Google κέρδισε την πρώτη παρτίδα του παιχνιδιού Go με αντίπαλο τον καλύτερο παίκτη του αρχαίου εξαιρετικά περίπλοκου παιχνιδιού στην Κίνα. Μετά τη νίκη στην αρχαία πόλη του νερού Wuzhen, o AlphaGo θα αναμετρηθεί ξανά δύο φορές με τον Ke Jie, ο οποίος βρίσκεται σήμερα στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης -όταν το παιχνίδι παίζεται μεταξύ ανθρώπων. Ο AlphaGo είχε κερδίσει το 2016 τον νοτιοκορεάτη Λι Σεντόλ, τον πολλάκις παγκόσμιο πρωταθλητή στο Γκο -sτην τελευταία από τις πέντε παρτίδες και με μια μόνο νίκη, ο Λι Σεντόλ εγκατέλειψε τον αγώνα, παραχωρώντας την ιστορική νίκη στο νευρωνικό δίκτυο.. Τα επόμενα παιχνίδια έχουν προγραμματιστεί για την Πέμπτη και το Σάββατο. Το ταμπλό του Γκο είναι ένας πίνακας με 19 επί 19 τετράγωνα, στα οποία οι δύο παίκτες παίζουν εναλλάξ τοποθετώντας μαύρα ή άσπρα βότσαλα. Κάθε παίκτης προσπαθεί να περικυκλώσει τα πούλια του αντιπάλου του έτσι ώστε να μην υπάρχουν ελεύθερες θέσεις γύρω του. Τα περικυκλωμένα πούλια απομακρύνονται από τον ταμπλό και η τελική βαθμολογία υπολογίζεται από την περιοχή που ελέγχει ο κάθε παίκτης και τον αριθμό των βότσαλων που κατάφερε να φυλακίσει. Σε μια τυπική αναμέτρηση των 150 κινήσεων, οι πιθανές διατάξεις των πετρών στο ταμπλό φτάνει τις 10170 -ένας αριθμός μεγαλύτερος από τον αριθμό όλων των ατόμων στο Σύμπαν που εξηγεί την πρόκληση για ανθρώπους και μηχανές. Ο αλγόριθμος AlphaGo δεν έχει διδαχτεί καν τους κανόνες του παιχνιδιού -είναι ένας αλγόριθμος μάθησης που βελτιώνεται με την εμπειρία. Το νευρωνικό δίκτυο βελτιώθηκε, μαθαίνοντας από τις ιδιαίτερες ικανότητες του ευρωπαίου πρωταθλητή -τον οποίο και νίκησε- και με τον παγκόσμιο πρωταθλητή. Κι αυτό, λένε οι ερευνητές, είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό, αφού η τεχνητή του νοημοσύνη θα αξιοποιηθεί σε διάφορους κρίσιμους τομείς, όπως είναι η υγεία και η επιστημονική έρευνα γενικότερα. Η νέα αναμέτρηση ανθρώπου-μηχανής διεξάγεται στην Κίνα, όπου είναι φανερή είναι πρόθεση της κυβέρνησης να ανταγωνιστεί διεθνώς στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης. Το Reuters αναφέρει ενδεικτικά πως η εταιρεία Baidu, γνωστή για τη μηχανή διαδικτυακής αναζήτησης, εγκαινίασε το Μάρτιο ένα προηγμένο εργαστήριο τεχνητής νοημοσύνης, σε συνεργασία με την κυβερνητική Επιτροπή Ανάπτυξης και Μεταρρυθμίσεων. Παρεμπιπτόντως, η Google δεν παρέχει τις υπηρεσίες της στην Κίνα. Πριν από επτά χρόνια αρνήθηκε να κάνει εξαιρέσεις στα αποτελέσματα της δικής της μηχανής αναζήτησης, μια απαίτηση της κινέζικης κυβέρνησης, σύμφωνα με το πρακτορείο. Η πρόσβαση σε αυτήν δεν επιτρέπεται καθώς οι χρήστες μένουν πίσω από το κυβερνητικό τείχος προστασίας. Από το Μάρτιο οι Κινέζοι έχουν όμως πρόσβαση στην υπηρεσία μετάφρασης Google Translate -μια υπηρεσία η οποία επίσης βασίζεται στην μηχανική μάθηση, όπως ο AlphaGo. http://tech.in.gr/news/article/?aid=1500145585

Πρωτοποριακοί κινητήρες πλάσματος υπόσχονται επανάσταση στην αεροδιαστημική. Τη δυνατότητα πτήσης από το έδαφος απευθείας στα όρια του διαστήματος μέσω της χρήσης μόνο αέρα και ηλεκτρισμού ενδεχομένως να αποκτήσουν τα αεροπλάνα μέσα στα επόμενα χρόνια, χάρη σε πρωτοποριακούς αεριωθούμενους κινητήρες (τζετ) πλάσματος που αναπτύσσουν επιστήμονες στο Technische Universität Berlin. Οι κλασικοί αεριωθούμενοι κινητήρες παρέχουν ώθηση αναμειγνύοντας συμπιεσμένο αέρα με καύσιμο και αναφλέγοντάς τα. Το φλεγόμενο μείγμα διαστέλλεται ταχύτατα και διοχετεύεται στο πίσω μέρος του κινητήρα, με αποτέλεσμα το αεροπλάνο να κινείται προς τα εμπρός. Αντί για καύσιμο, οι αεριωθούμενοι κινητήρες πλάσματος χρησιμοποιούν ηλεκτρισμό για τη δημιουργία ηλεκτρομαγνητικών πεδίων. Αυτά συστέλλονται και «διεγείρουν» ένα αέριο (αέρα ή αργό) σε πλάσμα- μία καυτή, πυκνή, ιονισμένη κατάσταση, παρόμοια με τις συνθήκες που επικρατούν στο εσωτερικό ενός αντιδραστήρα σύντηξης, ή άστρου. Ωστόσο, αν και η κεντρική ιδέα φαίνεται σχετικά απλή, οι κινητήρες αυτοί παραμένουν στα εργαστήρια εδώ και περίπου μια δεκαετία, και η έρευνα πάνω σε αυτούς περιορίζεται στον τομέα της προώθησης δορυφόρων στο διάστημα. Όπως αναφέρει το New Scientist, ο Μπερκάντ Γκιοκσέλ, στο Technische Universität Berlin, και η ομάδα του, αναζητούν τρόπο να χρησιμοποιηθούν τέτοιοι κινητήρες σε αεροπλάνα. «Θέλουμε να αναπτύξουμε ένα σύστημα που μπορέι να λειτουργεί πάνω από υψόμετρο 30 χλμ, όπου δεν μπορούν να φτάσουν οι κανονικοί κινητήρες τζετ» λέει ο ίδιος. Τέτοιοι κινητήρες θα μπορούσαν να μεταφέρουν αεροσκάφη με επιβάτες στα όρια της ατμόσφαιρας- και ακόμα παραπέρα. Η πρόκληση ήταν η ανάπτυξη ενός τέτοιου κινητήρα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί τόσο για απογείωση όσο και για πτήση σε μεγάλα ύψη. Οι κινητήρες πλάσματος συνήθως σχεδιάζονται έτσι ώστε να λειτουργούν στο κενό ή σε περιβάλλοντα χαμηλής πίεσης, όπως αυτά που βρίσκονται ψηλά στην ατμόσφαιρα, όπου χρειάζεται να μεταφέρουν προμήθειες αερίου. Ωστόσο η ομάδα του Γκιοκσέλ κατάφερε να δοκιμάσει έναν που μπορεί να λειτουργεί στον αέρα, υπό συνθήκες πίεσης μίας ατμόσφαιρας. «Είμαστε οι πρώτοι που παράγουμε γρήγορα και ισχυρά τζετ πλάσματος σε επίπεδο εδάφους» λέει ο Γκιοκσέλ, υποστηρίζοντας ότι μπορούν να επιτευχθούν ταχύτητες μέχρι και 20 χλμ το δευτερόλεπτο. Η ομάδα χρησιμοποίησε μία ταχεία ροή ηλεκτρονικών εκκενώσεων, η καθεμία διαρκείας νανοσεκόντ, για να προκαλέσει ανάφλεξη του μείγματος προώθησης. Μια παρόμοια τεχνική χρηισμοποιείται στους κινητήρες PDE (pulse detonation engine), καθιστώντας τους πιο αποδοτικούς από τους συμβατικούς κινητήρες εσωτερικής καύσης. Όπως αναφέρει το New Scientist, πρόκειται για την πρώτη φορά που κάποιος εφαρμόζει τη συγκεκριμένη τεχνική (pulse detonation) σε κινητήρες πλάσματος- ωστόσο υπάρχουν ακόμα πολλά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν πριν η τεχνολογία αυτή φτάσει στο σημείο να μπορεί να προωθήσει ένα κανονικό αεροπλάνο. Η ομάδα δοκίμασε μόνο μίνι κινητήρες, μήκους 80 χιλιοστών, και ένα συμβατικό επιβατικό αεροπλάνο θα χρειαζόταν 10.000 από αυτούς για να πετάξει. Προς το παρόν, τα σχέδια του Γκιοκσέλ και της ομάδας του αφορούν σε μικρότερα αεροσκάφη, με 100-1000 τέτοιους προωθητήρες. Ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα προς το παρόν είναι η έλλειψη ελαφρών μπαταριών, καθώς για τη δημιουργία και διατήρηση του πλάσματος απαιτούνται μεγάλες ποσότητες ηλεκτρισμού- οπότε ο Γκιοκσέλ ελπίζει σε εξελίξεις στον τομέα των αντιδραστήρων σύντηξης ή άλλων πρωτοποριακών μεθόδων, όπως τη χρήση ηλιακών συλλεκτών ή την ασύρματη μετάδοση ενέργειας στους κινητήρες. http://www.naftemporiki.gr/story/1238135/protoporiakoi-kinitires-plasmatos-uposxontai-epanastasi-stin-aerodiastimiki Ποντίκια στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Για πρώτη φορά Ιάπωνες επιστήμονες απέδειξαν ότι το κοντινό διάστημα δεν κάνει σοβαρή ζημιά στο σπέρμα ενός θηλαστικού ζώου, συγκεκριμένα των τρωκτικών. Υγιή ποντικάκια γεννήθηκαν από σπερματοζωάρια που είχαν ταξιδέψει και παραμείνει κατεψυγμένα για ένα διάστημα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Η ανακάλυψη αυτή – εφόσον ισχύει τόσο για τους ανθρώπους όσο και για το βαθύ διάστημα- δίνει ελπίδες για τις μελλοντικές αποστολές αστροναυτών και για την προοπτική μόνιμης αποίκισης άλλων πλανητών με ανθρώπους που θα έχουν γεννηθεί στο διάστημα. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η δυνατότητα αυτή -δηλαδή της αναπαραγωγής στο διάστημα- «θα είναι πολύ χρήσιμη, όταν φθάσει η διαστημική εποχή». Η μέση ημερήσια δόση ακτινοβολίας στον ISS είναι πάνω από 100 φορές μεγαλύτερη από ό,τι στη Γη και οι επιστήμονες φοβούνταν ότι μπορεί να δημιουργεί βλάβες στο DNA των γεννητικών κυττάρων και άρα προβλήματα γονιμότητας, κάτι που όμως δεν φαίνεται να συμβαίνει στα ποντίκια. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή βιοτεχνολογίας Τερουχίκο Γουακαγιάμα του Πανεπιστημίου Γιαμανάσι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), έστειλαν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό δείγματα σπέρματος 12 τρωκτικών, το οποίο διατήρησαν εκεί για πάνω από εννέα μήνες (288 μέρες) σε θερμοκρασία μείον 95 βαθμών Κελσίου. Οι αναλύσεις μετά την επιστροφή των δειγμάτων σπέρματος στη Γη έδειξαν ότι υπήρξε μια ελαφρώς αυξημένη βλάβη στο DNA τους μετά την μακρόχρονη παραμονή στο διάστημα, όμως αυτή η ζημιά αποκαταστάθηκε από τον ίδιο τον οργανισμό των πειραματόζωων. Έτσι, η εξωσωματική γονιμοποίηση ωαρίων θηλυκών ποντικών με τη χρήση του «διαστημικού» σπέρματος οδήγησε -με τη βοήθεια παρένθετων μητέρων- στη γέννηση υγιών ποντικιών. Αυτά στη συνέχεια μεγάλωσαν και έγιναν φυσιολογικά ενήλικα ποντίκια, τα οποία ήσαν εξίσου γόνιμα. Οι Ιάπωνες επιστήμονες δήλωσαν ότι παραμένει ζήτημα προς διερεύνηση το πόσο μεγάλο είναι το χρονικό διάστημα που μπορεί να παραμείνει το σπέρμα ενός θηλαστικού στο διάστημα, χωρίς να υποστεί σοβαρή γενετική βλάβη. Εξάλλου, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η διαστημική ακτινοβολία πέρα την «ασπίδα» του γήινου μαγνητικού πεδίου (που προστατεύει εν μέρει και τον ISS), σε ένα μακρινό πλανήτη όπως ο ‘Αρης, είναι πολύ μεγαλύτερη, άρα και οι κίνδυνοι για το σπέρμα επίσης μεγαλύτεροι. Πάντως, σύμφωνα με τους ερευνητές, αν η NASA θέλει να αποικίσει τον ‘Αρη, θα πρέπει επίσης να στείλει εκεί σπέρμα από διάφορους ανθρώπους αλλά και ζώα, προκειμένου να διασφαλίσει την αναγκαία γενετική ποικιλομορφία της μελλοντικής αποικίας. Μερικοί επιστήμονες προτείνουν να δημιουργηθεί μια τράπεζα σπέρματος στο διάστημα ως μια «διαστημική κιβωτός του Νώε», σε περίπτωση που μια κατακλυσμική καταστροφή απειλήσει τη Γη και τον ανθρώπινο πολιτισμό. Ο Γουακαγιάμα πρότεινε να γίνει κάτι τέτοιο στη Σελήνη, αν και παραδέχτηκε ότι είναι πρόωρο να πει κανείς κατά πόσο μια τέτοια ιδέα είναι εφικτή. http://physicsgg.me/2017/05/23/%cf%80%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%ba%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%ae-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b8/ Τηγανητές πατάτες στο διάστημα. Θα μπορούσαν οι αστροναύτες να έχουν μια μερίδα ζεστές τηγανητές πατάτες στο διάστημα; Και γιατί το φαινόμενο του τηγανίσματος, δηλαδή το βράσιμο πατάτας σε καυτό ελαιόλαδο, να απασχολήσει την επιστημονική κοινότητα; Η απάντηση είναι «ναι, μπορούμε να τηγανίσουμε εξίσου και σε έλλειψη βαρύτητας», κάτι που αν ακούγεται ευνόητο για τις γήινες διαδικασίες, ήταν -λόγω της βαρύτητας- «γρίφος» σε ό,τι αφορά το Διάστημα. Η τετραμελής ομάδα του τμήματος Χημείας του ΑΠΘ, που συμμετέχει επί σειρά ετών στα γνωστά πειράματα παραβολικών πτήσεων (σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), επέστρεψε πριν δύο μέρες από το Μπορντό της Γαλλίας, με απαντήσεις σε δύο πειραματισμούς: στο φαινόμενο του βρασμού σε πορώδη μέσα και στο τηγάνισμα πατάτας. Στο πρώτο πείραμα χρησιμοποιήθηκαν πορώδη υλικά, κεραμικά και μεταλλικά, σε συνθήκες βρασμού σε έλλειψη βαρύτητας, προκειμένου να διαπιστωθεί η συμπεριφορά τους στην αλλαγή θερμότητας. Τα συμπεράσματα έχουν εφαρμογή σε μια σειρά από βιομηχανικές εφαρμογές, καθώς θα μπορέσουν να παραχθούν αποδοτικότερα συστήματα ψύξης ηλεκτρονικών μηχανημάτων, που αφορούν ηλεκτρονικούς υπολογιστές, βιομηχανικές εγκαταστάσεις, αεροσκάφη, δορυφόρους κ.α., όπως εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο επικεφαλής της ομάδας του τμήματος Χημείας του ΑΠΘ, καθηγητής Θεόδωρος Καραπάντσιος. «Ο βρασμός είναι η βασική διεργασία που απορροφά μεγάλες ποσότητες θερμότητας, ακαριαία και σε μικρές διατάξεις, δηλαδή έχουμε γρηγορότερη επαγωγή θερμότητας και με λιγότερο κόστος» είπε χαρακτηριστικά. Συγγενικό του πειράματος αυτού είναι και το τηγάνισμα της πατάτας σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Ήταν άξιο απορίας μέχρι σήμερα, αν η διάχυση – οι φυσαλίδες που ξεκολλούν από την πατάτα κατά το τηγάνισμα και ανεβαίνουν στην επιφάνεια, λόγω άνωσης από την βαρύτητα – λειτουργεί εξίσου και σε έλλειψη βαρύτητας. Σε αυτή την περίπτωση οι φυσαλίδες εκτινάσσονται στο λάδι και έτσι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Με άλλα λόγια οι μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στο διάστημα θα μπορούν να γεύονται τηγανητά εδέσματα κατά την μακροχρόνια παραμονή τους μακριά από τη γη. Ενδιαφέρον της NASA και της ESA για τις τηγανητές πατάτες. Η προηγούμενη μακροχρόνια εμπειρία της ομάδας Χημείας του ΑΠΘ, γύρω από τη συμπεριφορά των φυσαλίδων στο διάστημα, δεν θα μπορούσε να την αφήσει μακριά από τις αγαπημένες απολαύσεις των αστροναυτών. Μια από αυτές, όπως οι ίδιοι έχουν αναφέρει για όσα θα ήθελαν να μπορούν να τρώνε κατά την διάρκεια μεγάλης διάρκειας αποστολών τους, είναι οι τηγανητές πατάτες. Έτσι οι μεγάλοι διαστημικοί οργανισμοί, NASA και ESA, άρχισαν να στρέφουν το ενδιαφέρον προς την κατεύθυνση της ικανοποίησης πλέον ορισμένων επιθυμιών του προσωπικού τους, ιδιαίτερα μάλιστα όταν ελπίζουν ότι κάποτε στο μέλλον οι επανδρωμένες αποστολές θα αφορούν «κοινούς ανθρώπους». Ήδη γίνονται πειράματα πάνω στο ψήσιμο του καφέ και έπονται αντίστοιχα για το ψωμί και την μπύρα, ενώ και ο ρουχισμός των αστροναυτών με άνετα και επαρκή υφάσματα για χρήση εντός και εκτός διαστημοπλοίων, βρίσκεται στις προτεραιότητες των επιστημονικών ομάδων. «Όταν για παράδειγμα μια αποστολή στον ‘Αρη μπορεί να διαρκέσει το λιγότερο 1,5 με 2 χρόνια, σε ένα εχθρικό περιβάλλον και χωρίς σίγουρη επιστροφή, το ψυχολογικό κομμάτι των επανδρωμένων αποστολών είναι πολύ σημαντικό. Ωφελούν, λοιπόν, όλα όσα θυμίζουν τις γήινες συνήθειες και συνθήκες» εξήγησε ο κ.Καραπάντσιος. Εξάλλου, πρόσθεσε ότι οι διαστημικοί οργανισμοί θα ήθελαν να παρατείνουν την παραμονή των αστροναυτών σε τόσο δαπανηρές αποστολές, για οικονομικούς λόγους. Πάντως, για όσους το κίνητρο αυτό ακούγεται μικρό, το τηγάνισμα πατάτας στο διάστημα, έχει και πρακτικά οφέλη στην γήινη καθημερινότητα, καθώς η καλύτερη κατανόηση του φαινομένου, οδηγεί στην παραγωγή αποτελεσματικότερων φριτέζων, οικιακών και βιομηχανικών. Η ESA, οι παραβολικές πτήσεις και το ΑΠΘ Η ομάδα του τμήματος Χημείας του ΑΠΘ συμμετείχε στην 66η καμπανιά παραβολικών πτήσεων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Πρόκειται για ειδικές πτήσεις με ειδικά διαμορφωμένο αεροσκάφος Airbus A310 το όποιο ανεβαίνει σε ύψος 10 χιλιομέτρων, σβήνει τον κινητήρα του και «βουτά» για περίπου μισό λεπτό, καλύπτοντας απόσταση σχεδόν 2 χιλιόμετρων. Κατά τη διάρκεια της πτώσης δημιουργούνται συνθήκες έλλειψης βαρύτητας μέσα στο αεροσκάφος. Σε εκείνο το χρονικό διάστημα γίνονται πειράματα από τους επιβαίνοντες επιστήμονες, στις ειδικές διατάξεις που έχουν φέρει από τα πανεπιστήμια τους και έχουν εγκαταστήσει στο εσωτερικό του αεροσκάφους. Οι πτήσεις έχουν διάρκεια τρεις ήμερες. Κάθε ημέρα γίνονται 31 συνεχόμενες βουτιές και πραγματοποιούνται πειράματα σε κάθε βουτιά του αεροσκάφους μέσα στο μισό λεπτό που δεν υπάρχει βαρύτητα. Είναι η 10η φορά που το τμήμα Χημείας του ΑΠΘ συμμετέχει με πειράματα σε παραβολικές πτήσεις της ESA και είναι η μόνη ελληνική ομάδα που κάνει τέτοια πειράματα, στο πλαίσιο ερευνητικών έργων χρηματοδοτούμενων από τον ΕΟΔ. http://physicsgg.me/2017/05/22/%cf%84%ce%b7%ce%b3%ce%b1%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%ad%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%ac%cf%84%ce%b5%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/

Νέες ενδείξεις της σκοτεινής ύλης από πείραμα στον Διαστημικό Σταθμό. Από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό προέκυψε μια νέα ένδειξη για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης, δηλαδή του μυστηριώδους υλικού που αποτελεί το 26,8% της ύλης-ενέργειας του σύμπαντος και το οποίο έχει προταθεί για να εξηγήσει τις ανωμαλίες στις κινήσεις κοσμικών δομών, όπως οι γαλαξίες. Η ένδειξη αυτή προήλθε από τις μετρήσεις της ροής αντιπρωτονίων στον Σταθμό οι οποίες, σύμφωνα με δύο ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες, δεν θα μπορούσαν να εξηγηθούν αν απουσίαζε η σκοτεινή ύλη από το σύμπαν. Οι μελέτες πραγματοποιήθηκαν από επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Άαχεν στη Γερμανία και ερευνητές της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, ενώ έρχονται έπειτα από χρόνια εξαντλητικών πειραμάτων για την ανίχνευση σωματιδίων σκοτεινής ύλης, τα οποία δεν έχουν φέρει αποτέλεσμα. Κάτι που έχει κάνει φυσικούς από όλο τον κόσμο να διατυπώνουν θεωρίες οι οποίες θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις ασυμφωνίες που παρατηρούνται στο σύμπαν, χωρίς την παρουσία αυτού του υποθετικού υλικού. Η μέτρηση της ροής των αντιπρωτονίων έγινε με τη διάταξη AMS ( Alpha Magnetic Spectrometer), η οποία βρίσκεται σε λειτουργία στον Διαστημικό Σταθμό από το 2011. Τα αντιπρωτόνια αποτελούν δομικό στοιχείο της αντιύλης και έχουν την ίδια μάζα με τα πρωτόνια, αλλά αντίθετο φορτίο. Τα αντισωματίδια αυτά συνήθως παράγονται με τις συγκρούσεις των κοσμικών ακτίνων με τα συστατικά των διαστρικών αερίων. Παράλληλα, όμως, προβλέπεται πως δημιουργούνται και από τη σκοτεινή ύλη, όταν αλληλεξουδετερώνονται δύο σωματίδιά της. Έτσι, αντιπαραβάλλοντας τις μετρήσεις των αντιπροτωνίων με δύο διαφορετικά σενάρια, δηλαδή με το αν υπάρχει όντως σκοτεινή ύλη και αν δεν υπάρχει, οι επιστήμονες από το Άαχεν βρήκαν πως τα δεδομένα συμφωνούν καλύτερα με την υπόθεση αλληλοεξουδετέρωσης των σωματιδίων της. Στο ίδιο αποτέλεσμα κατέληξαν και οι ερευνητές από την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών, αν και κατέληξαν σε διαφορετική τιμή για τη μάζα των συστατικών αυτού του “εξωτικού” υλικού. Το σημαντικό, ωστόσο, είναι πως οι δύο ομάδες έφτασαν στο ίδιο συμπέρασμα, παρόλο που χρησιμοποίησαν διαφορετικές αρχικές υποθέσεις και εργάστηκαν ανεξάρτητα. Μάλιστα, σε μελέτη του 2013 από άλλους επιστήμονες, είχε μετρηθεί μεγαλύτερη ποσότητα από τη θεωρητική πρόβλεψη και για τα ποζιτρόνια, δηλαδή τα σωματίδια αντιύλης που έχουν την ίδια μάζα με τα ηλεκτρόνια, αλλά θετικό φορτίο. Οι δύο ομάδες, πάντως, σημειώνουν πως τα αποτελέσματά τους συνηγορούν στην ύπαρξη της σκοτεινής ύλης, χωρίς βέβαια να την αποδεικνύουν τελεσίδικα. http://www.naftemporiki.gr/story/1238246/nees-endeikseis-tis-skoteinis-ulis-apo-peirama-ston-diastimiko-stathmo

Κιβωτός για την παγκόσμια γνώση το DNA. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η NASA βρέθηκε μπροστά σε μια άκρως δυσάρεστη έκπληξη: πολλά από τα δεδομένα που είχε αποθηκεύσει σε περισσότερες από ένα εκατομμύριο μπομπίνες είχαν καταστραφεί ή δεν μπορούσαν να αναπαραχθούν επειδή η τεχνολογία αποθήκευσης ήταν πλέον παρωχημένη. Κοινώς, μια σειρά «αναμνήσεων» από 30 χρόνια διαστημικών ταξιδιών είχε γίνει... καπνός. Ο φόβος αυτός δεν αφορά μόνο την αμερικανική διαστημική υπηρεσία αλλά όλους. Η συλλογική ψηφιακή μνήμη της ανθρωπότητας μπορεί να χαθεί αφενός λόγω της έλλειψης αποθηκευτικού χώρου και αφετέρου λόγω της «θνητότητας» των ηλεκτρονικών μέσων στα οποία αποθηκεύεται. Ολη η γνώση όλου του κόσμου υπολογίζεται αυτήν τη στιγμή στα 44 τρισ. Gigabytes και οι επιστήμονες δίνουν μάχη για να μπορέσει να διατηρηθεί στο πέρασμα των αιώνων. Oλος αυτός ο όγκος δεδομένων θα μπορούσε να χωρέσει για παράδειγμα σε ένα κιλό συνθετικού DNA, μια από τις μεθόδους που αναζητούν οι ερευνητές με τη βοήθεια της βιοπληροφορικής. Οι ειδικοί της βιοπληροφορικής αποθηκεύουν πληροφορίες σε μόρια DNA χρησιμοποιώντας τον λεγόμενο πηγαίο κώδικα, μέσω του οποίου δεν χάνονται δεδομένα. Οι ερευνητές προγραμμάτισαν τον κώδικα έτσι ώστε οι αποθηκευμένες πληροφορίες να επαναλαμβάνονται για να μη χαθούν. Το πρώτο πείραμα στέφθηκε με επιτυχία. Οι επιστήμονες αποθήκευσαν σε 2,15 Megabytes ένα λειτουργικό σύστημα υπολογιστών, μια ιστορική ταινία του βωβού κινηματογράφου και το περιεχόμενο της πλακέτας που ταξίδεψε έξω από το ηλιακό μας σύστημα μέσα στα Pioneer 1 και 2 και τα μετέφρασαν στη «γλώσσα» του DNA. Οι πληροφορίες εστάλησαν σε μια εταιρεία βιοτεχνολογίας στην Καλιφόρνια και μετατράπηκαν σε συνθετικό DNA, συγκεκριμένα σε 72.000 ακολουθίες. Υστερα από δύο εβδομάδες οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια έλαβαν ένα μικρό φιαλίδιο με αποσπάσματα DNA. Χρησιμοποιώντας τη μέθοδο αποκρυπτογράφησης γενετικού υλικού, κατάφεραν να «διαβάσουν» τις ακολουθίες και με τη χρήση του αρχικού αλγόριθμου να αποκαταστήσουν τις πληροφορίες σε δυαδικό κώδικα -χωρίς το παραμικρό σφάλμα. Το συνθετικό DNA μπορεί να διατηρηθεί, εφόσον υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες ψύξης, για χιλιάδες χρόνια. Πολλά υποσχόμενη είναι και η μέθοδος που δοκιμάζει το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον, με τη δημιουργία ενός σούπερ αποθηκευτικού χώρου από γυαλί. Το γυαλί αυτό είναι κατασκευασμένο με τις μεθόδους της νανοτεχνολογίας και το κάθε bit πληροφορίας έχει τις τρεις διαστάσεις, το μέγεθος και την κατεύθυνση. Θεωρητικά σε ένα πλακάκι από γυαλί μεγέθους όσο το νόμισμα των δύο ευρώ μπορούν να χωρέσουν έως και 360 Terabyte δεδομένων. Το γυαλί αυτό, εφόσον δεν σπάσει, μπορεί να έχει διάρκεια ζωής εκατομμύρια χρόνια, ενώ ήδη έχουν αποθηκευτεί η Magna Carta, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και η Βίβλος. Με τη βοήθεια ενός μικροσκοπίου φωτός και ενός πολωτή, τα δεδομένα μπορούν να εμφανιστούν και πάλι, και μάλιστα χωρίς το παραμικρό «σπάσιμο» στον κώδικά τους. Εμπόδιο το υψηλό κόστος των νέων τεχνολογιών Μια άλλη λύση που προτείνεται είναι η αποθήκευση δεδομένων σε κεραμικές πλάκες και η φύλαξή τους σε... αλάτι. Σε ένα πλακίδιο χωρούν πέντε εκατομμύρια στοιχεία, δηλαδή περίπου 2.500 σελίδες ενός τυπωμένου βιβλίου. Τα πλακίδια φυλάσσονται στη συνέχεια σε ένα ορυχείο αλατιού ως αρχείο για την αιωνιότητα. Μπορεί να αντέξει θερμοκρασίες έως 1.200 βαθμούς Κελσίου, νερό, μαγνητισμό, χημικά και πίεση, και έχει διάρκεια ζωής τουλάχιστον ένα εκατομμύριο χρόνια. Το ζήτημα που προκύπτει με όλες αυτές τις νέες μεθόδους αποθήκευσης είναι το υψηλό κόστος. Για παράδειγμα, το συνθετικό DNA κοστίζει πολύ: η κατασκευή μόνο μίας ακολουθίας στοιχίζει 9.000 δολάρια. Το ερώτημα που προβληματίζει, βέβαια, τους επιστήμονες είναι μήπως τελικά η πιο απλή λύση για την αντικατάσταση της ψηφιοποίησης είναι η παλιά, δοκιμασμένη αναλογική αποθήκευση, όπως τη χρησιμοποίησε η NASA στις διαστημικές αποστολές της. Τα Yoyager 1 και 2, που ξεκίνησαν το ταξίδι τους το 1977, μετέφεραν δίσκους, μαζί με οπτικές οδηγίες χρήσης, όπου είχαν αποθηκευτεί μουσικά κομμάτια και χαιρετισμοί σε 55 γλώσσες. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/kibotos_gia_tin_pagkosmia_gnosi_to_dna-65144588/

Σ. Χόκινγκ: «Να αρχίσουμε να αναζητούμε πλανήτες ως εναλλακτική επιλογή για πιθανή κατοικία» Ο αστροφυσικός, Στίβεν Χόκινγκ δήλωσε σε συνέντευξη τύπου στο Λονδίνο πως «Πιστεύω ακράδαντα ότι θα πρέπει να αρχίσουμε να αναζητούμε πλανήτες ως εναλλακτική επιλογή για πιθανή κατοικία». Ο διάσημος αστροφυσικός και καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, μίλησε με αφορμή το φεστιβάλ «Starmus» για την Επιστήμη και τις Τέχνες που θα πραγματοποιηθεί στη Νορβηγία σε ένα μήνα. Στη συνέντευξη Τύπου ο καθηγητής επανέλαβε την προειδοποίησή του ότι «η ανθρώπινη επιβίωση εξαρτάται από την εξεύρεση ενός νέου "σπιτιού" πέρα από τη γη» και τόνισε ότι «η αναζήτηση άλλων πλανητών για εποικισμό θα πρέπει να αρχίσει τώρα». «Μας τελειώνει ο χώρος στη γη, πρέπει να ξεπεράσουμε τους τεχνικούς περιορισμούς που μας εμποδίζουν να ζούμε αλλού στο σύμπαν», ανέφερε ο Στίβεν Χόκινγκ, που θα είναι ο κύριος ομιλητής φεστιβάλ «Starmus» το οποίο θα διεξαχθεί στο Τρόντχαϊμ της Νορβηγίας από τις 18 μέχρι τις 23 Ιουνίου. Στόχος του διεθνούς φεστιβάλ είναι να ενώσει επιστήμονες, καλλιτέχνες και επιχειρηματίες από όλο τον κόσμο για να γιορτάσουν την Επιστήμη και να κάνουν το ευρύ κοινό να την κατανοήσει και να την εκτιμήσει. http://www.pronews.gr/portal/20170522/genika/epistimes/27120/s-hokingk-na-arhisoyme-na-anazitoyme-planites-os-enallaktiki-epilogi

NASA: Υπάρχει μια «ασπίδα» γύρω από τη Γη- και τη δημιούργησαν οι άνθρωποι. Ο άνθρωπος εδώ και πολύ καιρό επιδρά πάνω στα τοπία και τη μορφολογία της Γης- αλλά πλέον μπορεί να ειπωθεί πως κάνει το ίδιο και στον περιβάλλοντα διαστημικό χώρο, όπως διαπίστωσαν επιστήμονες. Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της NASA, ανακαλύφθηκε πως ένα συγκεκριμένο είδος τηλεπικοινωνιών (VLF- very low frequency) αλληλεπιδρά με σωματίδια στο Διάστημα, επηρεάζοντας το πώς και προς τα πού κινούνται. Κάποιες φορές, αυτή η αλληλεπίδραση μπορεί να δημιουργήσει ένα «φράγμα/ ασπίδα» γύρω από τη Γη, εναντίον ακτινοβολίας υψηλής ενέργειας που έρχεται από το Διάστημα, δρώντας προστατευτικά. Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας, που εντάσσονται στο πλαίσιο ενός εκτενούς paper σχετικά με το πώς επηρεάζει η ανθρώπινη δραστηριότητα τον διαστημικό καιρό, δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο Space Science Reviews. «Ένας αριθμός πειραμάτων και παρατηρήσεων έδειξαν ότι, υπό τις κατάλληλες συνθήκες, σήματα ραδιοεπικοινωνιών στο εύρος συχνότητας VLF μπορούν να επηρεάσουν τις ιδιότητες του περιβάλλοντος ακτινοβολίας υψηλής ενέργειας γύρω από τη Γη» είπε ο Φιλ Έρικσον, αναπληρωτής διευθυντής στο MIT Haystack Observatory, στη Μασαχουσέτη. Τα σήματα VLF μεταδίδονται από επίγειους σταθμούς σε μεγάλη ισχύ για επικοινωνία με υποβρύχια που κινούνται στους βυθούς των ωκεανών. Αν και αυτά τα κύματα προορίζονται για τηλεπικοινωνίες κάτω από την επιφάνεια, εκτείνονται και πέρα από την ατμόσφαιρα, καλύπτοντας τη Γη με μια «ασπίδα/ φούσκα» VLF. Η «φούσκα» αυτή είναι ορατή και από διαστημόπλοια που βρίσκονται ψηλά πάνω από την επιφάνεια της Γης, όπως τα Van Allen Probes της NASA, που μελετούν τα ηλεκτρόνια και τα ιόντα στον διαστημικό χώρο γύρω από τη Γη. Τα σκάφη αυτά παρατήρησαν μια περίεργη σύμπτωση: Η εξωτερική έκταση της «φούσκας» VLF αντιστοιχεί σχεδόν ακριβώς στην άκρη των ζωνών ακτινοβολίας Van Allen (στρώμα φορτισμένων σωματιδίων που διατηρούνται στη θέση τους από τα μαγνητικά πεδία της Γης). Ο Νταν Μπέικερ, διευθυντής του Εργαστηρίου Ατμοσφαιρικής και Διαστημικής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, χαρακτήρισε αυτό το όριο «αδιαπέραστο φράγμα», και εικάζει πως αν δεν υπήρχαν ανθρώπινες εκπομπές VLF, θα βρισκόταν μάλλον πολύ πιο κοντά στη Γη. Με περαιτέρω μελέτη, οι εκπομπές VLF ενδεχομένως να αξιοποιηθούν ως τρόπος απομάκρυνσης ακτινοβολίας από τον διαστημικό χώρο γύρω από τη Γη. Όπως αναφέρει η NASA, ήδη είναι σε εξέλιξη σχέδια για δοκιμές εκπομπών VLF στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας για να διαπιστωθεί εάν μπορούν να απομακρύνουν φορτισμένα σωματίδια- τα οποία εμφανίζονται σε περιόδους έντονου διαστημικού καιρού, όπως όταν ο Ήλιος εκπέμπει μεγάλα νέφη σωματιδίων και ενέργειας. http://www.huffingtonpost.gr/2017/05/20/eidhseis-tech-diethnes-nasa-aspida-gyrw-apo-th-gh_n_16715020.html Πυρηνικές δοκιμές στο Διάστημα προκάλεσαν γεωμαγνητικές καταιγίδες. Οι πυρηνικές δοκιμές μεγάλου ύψους που πραγματοποίησαν στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ προκάλεσαν ισχυρές γεωμαγνητικές διαταραχές, από τις οποίες καταστράφηκαν μάλιστα αρκετοί δορυφόροι, αποκαλύπτουν αμερικανικά έγγραφα που παρέμεναν απόρρητα μέχρι πρόσφατα. Τα αποχαρακτηρισμένα αρχεία για τις δοκιμές της περιόδου 1958-1962 προσφέρουν νέα στοιχεία για τους μηχανισμούς του λεγόμενου διαστημικού καιρού, αναφέρουν αμερικανοί ερευνητές στην επιθεώρηση Space Science Review. «Αν μπορέσουμε να κατανοήσουμε τι συνέβη σε αυτά τα ελεγχόμενα και ακραία συμβάντα που προκλήθηκαν από τον άνθρωπο θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε πιο εύκολα τις φυσικές διακυμάνσεις στο εγγύς Διάστημα» εξηγεί ο Φιλ Έρικσον του MIT, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Ο λεγόμενος διαστημικός καιρός -οι συνθήκες στο Διάστημα κοντά στη Γη, εκεί όπου κινούνται οι δορυφόροι και οι αστροναύτες- διαμορφώνεται κυρίως από τον Ήλιο, ο οποίος εκπέμπει μια συνεχή ροή από φορτισμένα σωματίδια υψηλής ενέργειας. Η Γη είναι προστατευμένη χάρη στο μαγνητικό πεδίο της, το οποίο εκτρέπει αυτά τα σωματίδια προς τους πόλους και δημιουργεί έτσι το βόρειο και νότιο σέλας. Σε περιόδους έντονης ηλιακής δραστηριότητας, όμως, σωματίδια υψηλής ενέργειας μπορούν να φτάσουν κοντά στη Γη και να καταστρέψουν δορυφόρους, να προκαλέσουν επικοινωνιακό μπλακάουτ ή ακόμα και διακοπές ηλεκτροδότησης λόγω της εμφάνισης επαγωγικών ηλεκτρικών ρευμάτων. Οι δοκιμές του Ψυχρού Πολέμου, που πραγματοποιήθηκαν σε ύψος 26 έως 400 χιλιομέτρων, ουσιαστικά μιμήθηκαν αυτές τις διαταραχές που μπορεί να προκαλέσει ο Ήλιος. Τη στιγμή της πυροδότησης, η πυρηνική έκρηξη δημιουργεί μια διογκούμενη σφαίρα πλάσματος, αερίου που έχει διασπαστεί σε ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια. Όπως μπορεί να συμβεί και με τα ηλιακά σωματίδια, τα σωματίδια του πλάσματος μπορούν να παραμορφώσουν το μαγνητικό πεδίο και να δημιουργήσουν επικίνδυνα επαγωγικά ρεύματα σε δίκτυα ηλεκτροδότησης και ηλεκτρονικά συστήματα στο έδαφος. Επιπλέον, τη στιγμή της πυροδότησης οι πυρηνικές εκρήξεις δημιουργούν έναν ηλεκτρομαγνητικό παλμό που μπορεί να καταστρέψει ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές από μεγάλη απόσταση, Μια από τις ισχυρότερες πυρηνικές δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν ποτέ ήταν η επιχείρηση Starfish Prime του 1962, στην οποία μια θερμοπυρηνική βόμβα ισχύος 1,4 μεγατόνων TNT, περίπου 90 φορές πιο ισχυρή από τη βόμβα της Χιροσίμα, πυροδοτήθηκε 400 χιλιόμετρα πάνω από το νησί Τζόνστον στον Ειρηνικό. Λίγο μετά την έκρηξη, ένα τεχνητό σέλας έγινε ορατό με γυμνό μάτι στον ωκεανό, ενώ ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός της δοκιμής, πολύ ισχυρότερος από το αναμενόμενο, προκάλεσε ζημιές σε ηλεκτρικά συστήματα και έκαψε 300 λάμπες στους δρόμους της Χαβάης, 1.445 χιλιόμετρα από το σημείο μηδέν. Η έκρηξη δημιούργησε τεχνητές ζώνες ακτινοβολίας, παρόμοιες με τις λεγόμενες ζώνες ακτινοβολίας Βαν Άλλεν που περιβάλλον τη Γη, μέσα στις οποίες παγιδεύτηκαν ηλεκτρόνια υψηλής ενέργειας. Τις μέρες και μήνες που ακολούθησαν τα σωματίδια αυτά κατέστρεψαν αρκετούς δορυφόρους, ανάμεσά τους και ο πρώτος τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος, ο Telstar 1, που είχε εκτοξευτεί λίγο νωρίτερα από τις ΗΠΑ. Ένα θεαματικό τεχνητό σέλας είχε εμφανιστεί στον Ειρηνικό και το 1958, όταν πραγματοποιήθηκε η πυρηνική δοκιμή Hardtalk Teak, ενώ αργότερα το ίδιο έτος ακολούθησαν οι δοκιμές της επιχείρησης Argus σε ακόμα μεγαλύτερο ύψος, κάτι που μεγέθυνε τις συνέπειες: μια σειρά από γεωμαγνητικές καταιγίδες καταγράφηκαν από τη Σουηδία μέχρι την Αριζόνα, με τα εισερχόμενα ηλεκτρόνια να κινούνται με ταχύτητα σχεδόν 3.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Σε αρκετές περιπτώσεις, επισημαίνουν οι συντάκτες της νέας μελέτης, ηλεκτρόνια υψηλής ενέργειας που είχαν παραχθεί από τις δοκιμές παρέμειναν παγιδευμένα στο γήινο μαγνητικό πεδίο για μέρες, μήνες ή και χρόνια, απειλώντας τους τεχνητούς δορυφόρους. Έκτοτε, βέβαια, οι πυρηνικές δοκιμές στο Διάστημα έχουν απαγορευτεί, και ο διαστημικός καιρός έχει πάψει να επηρεάζεται από τον άνθρωπο. Χάρη στις δοκιμές του Ψυχρού Πολέμου, όμως, οι επιστήμονες είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει ο διαστημικός καιρός στις σύγχρονες υποδομές. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500145263 Μετέωροι για δυο ώρες στο διάστημα. Δύο αστροναύτες θα βγουν έξω από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αύριο για επείγουσα επισκευή στον έναν από τους δύο υπολογιστές, που είναι υπεύθυνοι για τον έλεγχο σημαντικών αμερικανικών συστημάτων, ανακοίνωσε η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA. Η κύρια συσκευή σταμάτησε να λειτουργεί το Σάββατο, αφήνοντας το διαστημικό εργαστήριο εξαρτημένο από τον εφεδρικό υπολογιστή, ο οποίος χρειάζεται να στέλνει εντολές στα συστήματα ηλιακής ενέργειας και θέρμανσης, τους βρόγχους ψύξης και άλλο εξοπλισμό. Το προσωπικό των πέντε αστροναυτών από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, και τη Γαλλία δεν κινδύνεψαν σε καμία περίπτωση, ανακοίνωσε η NASA. Η διοικητής του σταθμού Πέγκι Ουίτσον και ο ιπτάμενος μηχανικός Τζακ Φίσερ, αμφότεροι της NASA, θα εργαστούν μαζί περίπου δύο ώρες έξω από τον διαστημικό σταθμό μετέωροι στο διάστημα, σύμφωνα με την υπηρεσία. Νωρίτερα την Κυριακή, η Ουίτσον συναρμολόγησε και δοκίμασε υποκατάστατο της χαλασμένης συσκευής, η οποία είχε τοποθετηθεί στις 30 Μαρτίου έξω από τον διαστημικό σταθμό, είπε ο εκπρόσωπος της NASA Νταν Χουότ. Η τελευταία φορά που χρειάστηκε να βγουν αστροναύτες από τον διαστημικό σταθμό και να βρεθούν μετέωροι στο διάστημα ήταν τον Δεκέμβριο του 2015 προκειμένου να λύσουν το φρένο σε ρομπότ. Ο σταθμός, στον οποίο υπηρετούν εκ περιτροπής ομάδες αστροναυτών και κοσμοναυτών από το 2000, χρησιμεύει ως εργαστήριο έρευνας για επιστήμες όπως η βιολογία και η γεωλογία και για πειράματα φυσικής, καθώς και για παρατηρήσεις αστρικών σωμάτων και της Γης. http://www.tanea.gr/news/world/article/5447190/metewroi-sto-diasthma-dyo-astronaytes-ths-nasa/

NASA: Οι 5 μεγαλύτερες ανακαλύψεις του διαστημόπλοιου Cassini. Tα τελευταία 13 χρόνια, το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA έχει κατασκοπεύσει τον Κρόνο και τα πολλά φεγγάρια του. Μάλιστα, αποδεικνύεται ότι αυτή η περιοχή του διαστήματος θα μπορούσε να κρύβει τα μεγαλύτερα μυστικά του ηλιακού μας συστήματος Εδώ είναι 5 από τις πιο συναρπαστικές ανακαλύψεις που μας έδωσε μέχρι στιγμής ο Cassini. http://www.pronews.gr/portal/20170519/genika/diastima/49/nasa-oi-5-megalyteres-anakalypseis-toy-diastimoploioy-cassini-vinteo

Το άστρο της Τάμπι άρχισε και πάλι να χάνει τη φωτεινότητά του. Το πιο διάσημο πλέον άστρο του γαλαξία μας λόγω της παράξενης συμπεριφοράς του -που μερικοί θεωρούν ότι υποκρύπτει δάκτυλο… εξωγήινων – άρχισε από χτες να κάνει πάλι «τα δικά του», μειώνοντας ξανά τη φωτεινότητά του χωρίς εμφανή φυσική αιτία. (Διαβάστε σχετικά: Εξωγήινοι πολιτισμοί τύπου II και το άστρο KIC 8462852) https://physicsgg.me/2015/10/17/%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF-%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%BF%CF%85-ii-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CF%83%CF%84/ Το άστρο KIC 8462852, γνωστότερο ως «άστρο της Τάμπι» από το υποκοριστικό όνομα της αστρονόμου Ταμπίθα Μπογιατζιάν του Πανεπιστημίου Γιέηλ που το ανακάλυψε το 2015 με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου «Κέπλερ» της NASA, βρίσκεται σε απόσταση 1.300 ετών φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Κύκνου. Το άστρο ξαφνικά και κατά περιόδους μειώνει τη φωτεινότητά του (έως 22% το 2016), για να επανέλθει αργότερα στην κανονική λάμψη του. Ορισμένοι έχουν προτείνει ότι αυτή η αυξομείωση της λάμψης μπορεί να οφείλεται σε κάποια τεράστια κατασκευή (διαστημόπλοιο ή κάτι άλλο) εξωγήινου πολιτισμού, που «τραβά» ενέργεια από το άστρο. #TabbysStar IS DIPPING! OBSERVE!! @NASAKepler @LCO_Global @keckobservatory @AAVSO @nexssinfo @NASA @NASAHubble @Astro_Wright @BerkeleySETI — Tabetha Boyajian (@tsboyajian) May 19, 2017 Άλλοι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν κάποια πειστική φυσική εξήγηση, αλλά έως τώρα δεν τα έχουν καταφέρει. Έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες, όπως ότι το άστρο διαθέτει μια δική του ιδιόμορφη εσωτερική δυναμική ή ότι περιβάλλεται από ένα σμήνος αστεροειδών ή από κάποιον μεγάλο εξωπλανήτη που κατά καιρούς το κρύβουν εν μέρει από τους γήινους παρατηρητές. μως καμία εξήγηση δεν έχει γίνει καθολικά αποδεκτή μέχρι σήμερα, κυρίως επειδή η αυξομείωση της φωτεινότητας του άστρου δεν ακολουθεί κάποιο προβλέψιμο περιοδικό κύκλο, αλλά γίνεται ακανόνιστα μέσα στο χρόνο. Έτσι, οι επιστήμονες δεν μπορούν να προβλέψουν ούτε πότε θα ξεκινήσει πάλι την περίεργη συμπεριφορά του, ούτε πόσο αυτή θα διαρκέσει. Αυτή τη φορά, μόλις έγινε αντιληπτό ότι άρχισε η νέα φάση μείωσης της φωτεινότητας του άστρου (ήδη έχει χάσει το 3% της λάμψης του), το νέο διαδόθηκε σαν αστραπή στη διεθνή αστρονομική κοινότητα και ήδη πολλά τηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο στρέφονται το ένα μετά το άλλο προς το «άστρο της Τάμπι» για να το μελετήσουν, ενώ στο «χορό» έχουν μπει ακόμη και ερασιτέχνες αστρονόμοι. http://physicsgg.me/2017/05/20/%cf%84%ce%bf-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%ac%ce%bc%cf%80%ce%b9-%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b9%cf%83%ce%b5-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%ac%ce%bb%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%cf%87%ce%ac/

H NASA αναζητεί ιδέες για τα πειράματα του οχήματος προσεδάφισης στην Ευρώπη. Η αμερικανική υπηρεσία διαστήματος ψάχνει τις καλύτερες ιδέες για τα πειράματα που θα μπορούσε να πραγματοποιήσει το μη επανδρωμένο όχημα το οποίο σχεδιάζει να προσεδαφίσει στην Ευρώπη. Το «φεγγάρι» του Δία θεωρείται από τους ιδανικότερους προορισμούς για την αναζήτηση ζωής, καθώς διαθέτει ένα βαθύ ωκεανό κάτω από την παγωμένη επιφάνειά του. Έπειτα από δεκαετίες προετοιμασίας, έχει ήδη αρχίσει να σχηματοποιείται η συγκεκριμένη αποστολή, με τους επιστήμονες να ελπίζουν πως το σκάφος θα μπορούσε να απογειωθεί μέσα στην επόμενη δεκαετία. Έτσι, παρόλο που δεν έχει ακόμη εγκριθεί η χρηματοδότησή της, η υπηρεσία εξασφάλισε κεφάλαια για να αναζητήσει ιδέες για τα όργανά του σκάφους. Στην προκήρυξη για τις πιθανές ιδέες, θα υπάρξουν δύο φάσεις. Από την πρώτη, όπου οι προτάσεις που θα υποβληθούν θα αξιολογηθούν από μία ομάδα ειδικών, στο δεύτερο στάδιο θα προκριθούν 10 ιδέες. Την περασμένη χρονιά, η NASA σκιαγράφησε πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει το όχημα προσεδάφισης. Έτσι, το όχημα αναμένεται να έχει τέσσερα «πόδια» και θα μπορούσε να προσεδαφισθεί με το ίδιο σύστημα με το οποίο το σκάφος Curiosity άγγιξε με ασφάλεια στο έδαφος του Άρη. Παράλληλα, θα μεταφέρει ένα μέρος του εξοπλισμού του οχήματος Phoenix της NASA, το οποίο προσεδαφίστηκε στον Άρη τον Μάιο του 2008. Το Phoenix διέθετε ένα ειδικό κοπτικό εργαλείο, για να τρυπήσει το σκληρό, παγωμένο έδαφος, ώστε να συλλέξει δείγματα για ανάλυση. Η διαφορά θα είναι πως θα είναι εξοπλισμένο και με ένα τρυπάνι, ώστε οι βραχίονές του να φτάσουν τουλάχιστον 10 εκατοστά κάτω από τον επιφανειακό πάγο. Ωστόσο, με τη θερμοκρασία να πέφτει ακόμη και στους -170 βαθμούς Κελσίου, οι μηχανικοί θα πρέπει να προετοιμάσουν τα εργαλεία ώστε να μπορούν να κόψουν πάγο τόσο σκληρό όσο ένα μέταλλο. Αν πάντως υπάρχει εξωγήινη ζωή κοντά στην επιφάνεια, οι επιστήμονες εκτιμούν πως θα μπορούσαν να ανιχνεύσουν ίχνη της, στην περίπτωση που οι συγκεντρώσεις των μικροβιακών κυττάρων είναι μόλις 100 ανά κυβικό εκατοστό. Επίσης, παρόλο που το στρώμα πάγου εκτιμάται πως έχει δεκάδες χιλιόμετρα πάχος, με τη μελέτη της επιφάνειας θα μπορούσαν να προκύψουν στοιχεία για την κατάσταση που επικρατεί στο υπέδαφος. Ο λόγος είναι πως σε μερικές περιοχές δημιουργούνται πίδακες, ώστε υλικό από μεγάλα βάθη να φτάνει κοντά στο ανάγλυφο του δορυφόρου. Το τηλεσκόπιο Hubble έχει δώσει πολλές ενδείξεις για την ύπαρξη τέτοιων πιδάκων, από τους οποίους μάλιστα πάγος από το υπέδαφος δεν φτάνει απλώς στην επιφάνεια, αλλά εκτινάσσεται στο διάστημα. Το όχημα προγραμματίζεται να ακολουθήσει μερικά χρόνια μετά την αποστολή Europa Clipper, με το ομώνυμο μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο να εκτοξεύεται στις αρχές της επόμενης δεκαετίας, για να μελετήσει από τροχιά τον δορυφόρο του Δία. http://www.naftemporiki.gr/story/1237531/h-nasa-anazitei-idees-gia-ta-peiramata-tou-oximatos-prosedafisis-stin-europi