Δροσος Γεωργιος

Έγκριση της ESA για διαστημικό ανιχνευτή βαρυτικών κυμάτων. Έπειτα από δεκαετίες σχεδιασμού και καθυστερήσεων, η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος έδωσε τελικά την περασμένη εβδομάδα το «πράσινο φως» για την αποστολή LISA (Laser Interferometer Space Antenna), για την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων στο διάστημα. Έτσι, άνοιξε ο δρόμος ώστε το 2034 να εκτοξευθούν οι τρεις δορυφόροι που θα συγκροτούν τη διάταξη ανίχνευσης. Οι τρεις πανομοιότυποι δορυφόροι θα κινούνται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, σχηματίζοντας με τις θέσεις τους ένα τρίγωνο με πλευρές 2,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων η καθεμία. Κάθε δορυφόρος θα συνδέεται με μία ισχυρή δέσμη λέιζερ στους δύο υπόλοιπους. Έτσι, καθώς θα διέρχονται βαρυτικά κύματα μέσα από το τρίγωνο, θα παραμορφώνουν τον χώρο. Οι δορυφόροι θα καταγράφουν αυτές τις παραμορφώσεις, από τις μικρές αυξομειώσεις στις αποστάσεις που διανύουν οι δέσμες λέιζερ. Για να μπορεί η διάταξη να μετρά τόσο ανεπαίσθητες χωρικές μεταβολές, της τάξης του 1 τρισεκατομμυριοστού του μέτρου, θα πρέπει να μένει ανεπηρέαστη από τα σωματίδια και την ακτινοβολία που εκπέμπει ο Ήλιο. Η αποστολή LISA Pathfinder, ένας δορυφόρος που εκτοξεύθηκε το Δεκέμβριο του 2015 και ταξίδεψε μέχρι η “γειτονιά” του αστέρα του ηλιακού μας συστήματος, απέδειξε πως είναι τεχνικά εφικτό να επιτευχθεί η απαιτούμενη ευαισθησία. Μία πρόκληση για τους ερευνητές της αποστολής θα είναι, μέσα στον τεράστιο όγκο των δεδομένων από τη διάταξης, να εντοπίσουν τα σήματα που θα είναι τα πλέον υποσχόμενα από επιστημονικής άποψης. Οι πρωταρχικοί στόχοι της αποστολής θα είναι η συγχώνευση τεράστιων μελανών οπών, εκατομμύρια φορές πιο μεγάλων από τις μαύρες τρύπες που με τις συγκρούσεις τους παρήγαγαν τα βαρυτικά κύματα τα οποία έχει ανιχνεύσει η επίγεια διάταξη LIGO. Επειδή οι πολύ μεγάλες μαύρες τρύπες στροβιλίζονται πιο αργά η μία γύρω από την άλλη, πριν τελικά συγχωνευθούν, οι 3 δορυφόροι θα μπορέσουν να εντοπίσουν ζεύγη μελανών οπών πριν συγχωνευθούν, δίνοντας τη δυνατότητα στους αστρονόμους να μελετήσουν τις συγκρούσεις και με τηλεσκόπια. Η ίδια επιτροπή που ενέκρινε την αποστολή LISA, έδωσε επίσης το “πράσινο φως” στο PLATO, ένα νέο μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο για την ανακάλυψη εξωπλανητών. Η κατασεκυή του σκάφους αναμένεται να ξεκινήσει σύντομα, ώστε όταν βρεθεί στο διάστημα, να “σαρώσει” ένα μεγάλο τμήμα του σύμπαντος και τους φωτεινούς αστέρες σε αυτό, ψάχνοντας για ξαφνικές μειώσεις της φωτεινότητάς τους, οι οποίες θα υποδηλώνουν πως περνά μπροστά τους ένας εξωπλανήτης. http://www.naftemporiki.gr/story/1253283/egkrisi-tis-esa-gia-diastimiko-anixneuti-barutikon-kumaton Πείραμα της NASA ζωγράφισε τον ουρανό με χρωματιστά σύννεφα. Έπειτα από καθυστερήσεις που έκαναν τον πληθυσμό της Ανατολικής Ακτής των ΗΠΑ να ανυπομονεί όλο και περισσότερο, η NASA εκτόξευσε την Πέμπτη έναν πύραυλο που απελευθέρωσε χρώματα στο όριο του Διαστήματος και δημιούργησε γαλαζοπράσινα και κόκκινα σύννεφα, ορατά από τη Νέα Υόρκη μέχρι τη Βόρειο Καρολίνα. Το πείραμα εντασσόταν στο πλαίσιο ευρύτερης μελέτης για την ιονόσφαιρα και το βόρειο σέλας, αναφέρει η NASA. Ο πύραυλος εκτοξεύτηκε στις 04.25 τα ξημερώματα από την βάση του νησιού Γουάλοπς της Βιρτζίνια για μια πτήση οκτώ λεπτών. Βάριο, στρόντιο και οξείδιο του χαλκού Όταν έφτασε κοντά στο μέγιστο ύψος των 190 χιλιομέτρων, απελευθέρωσε 10 κάνιστρα σε μέγεθος αλουμινένιας συσκευασίας αναψυκτικού, γεμάτα με γαλαζοπράσινο ή κόκκινο ατμό. Τα χρώματα προκύπτουν «από την αλληλεπίδραση βαρίου, στροντίου και οξειδίου του χαλκού» ανέφερε η NASA. Τα χρώματα επέτρεψαν στους ερευνητές να παρακολουθήσουν την κίνηση των σωματιδίων στο όριο του Διαστήματος. Τα βραχύβια τεχνητά σύννεφα μεγάλου ύψους κάλυψαν μια μεγάλη περιοχή, δεδομένου ότι ο πύραυλος εκτόξευσε τα κάνιστρα σε οριζόντια απόσταση 10 έως 20 χιλιομέτρων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=888983

Προσμονή για Νέα Φυσική στο CERN, στην μετά-Higgs εποχή. Οι φυσικοί που δουλεύουν στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) ψάχνουν ενδείξεις για μια θεωρία που θα απαντήσει στα βαθύτερα ερωτήματα σχετικά με το σύμπαν. Αλλά η σιωπή από το μέτωπο είναι δυσοίωνη. Η μεγαλύτερη και πιο ακριβή μηχανή του κόσμου επαναλειτουργεί. Κάτω από τους αγρούς και τα εμπορικά κέντρα στα Γαλλο-Ελβετικά σύνορα, έξω από την Γενεύη, στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων, τα σωματίδια που είναι γνωστά ως πρωτόνια επιταχύνονται σε μια υπόγεια κυκλική σήραγγα σχεδόν μέχρι την ταχύτητα του φωτός, και συγκρούονται μεταξύ τους ανα-δημιουργώντας τις συνθήκες που επικρατούσαν όταν το σύμπαν είχε ηλικία ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου. Περίπου 5000 φυσικοί εργάζονται ακατάπαυστα στο CERN, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών, παρακολουθώντας τους υπολογιστές τους να κοσκινίζουν τα συντρίμμια των συγκρούσεων των πρωτονίων, ψάχνοντας νέα σωματίδια και νέες δυνάμεις της φύσης, και σχεδιάζουν να συνεχίσουν την έρευνα αυτή τουλάχιστον για τα επόμενα 20 χρόνια. Η επιστήμη χτυπάει στην πόρτα του παραδείσου, όπως το έθεσε η φυσικός Lisa Randall στο σχετικό με την σωματιδιακή φυσική βιβλίο της , εμπνεόμενη από τον τραγουδοποιό της ροκ μουσικής και νομπελίστα Bob Dylan. Τι γίνεται όμως αν δεν απαντήσει κανείς; Τι γίνεται αν εκεί δεν υπάρχει τίποτε νέο για να ανακαλυφθεί; Αυτή η προοπτική κρέμεται τώρα σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από την κοινότητα της φυσικής. Έχουν περάσει πέντε χρόνια και περισσότερες από επτά τετράκις εκατομμύρια συγκρούσεις πρωτονίων από το 2012, όταν ο επιταχυντής LHC ανακάλυψε το μποζόνιο Higgs, το σωματίδιο που εξηγεί πως κάποια άλλα στοιχειώδη σωματίδια αποκτούν μάζα. Αυτό το μεγάλο επίτευγμα ολοκλήρωσε ένα οικοδόμημα εξισώσεων που ονομάζεται Καθιερωμένο Πρότυπο, κλείνοντας ένα σημαντικό κεφάλαιο στη φυσική. Ένα «καρούμπαλο» που εμφανίστηκε στα δεδομένα του LHC το 2015, υπαινισσόταν την ανίχνευση ενός νέου σωματιδίου και ενέπνευσε την συγγραφή πολλών θεωρητικών εργασιών … τελικά όμως υπέκυψε στον θόρυβο του υποβάθρου και εξαφανίστηκε ως μια στατιστική διακύμανση χωρίς καμία φυσική σημασία.Στατιστικό λάθος αντί για νέο σωματίδιο. Έκτοτε, η σιωπή από τα τούνελ του LHC είναι ανησυχητική. Σύμφωνα με τον Adam Falkowski, έναν θεωρητικό φυσικό των στοιχειωδών σωματιδίων στο εργαστήριο θεωρητικής φυσικής του Orsay, «τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι στην καλύτερη περίπτωση σύγχυση και στην χειρότερη κατάθλιψη». «Αυτές είναι δύσκολες στιγμές για τους θεωρητικούς», λέει ο Gian Giudice, θεωρητικός φυσικός στο CERN. «Οι ελπίδες μας φαίνεται να έχουν θρυμματιστεί. Δεν βρήκαμε αυτό που θέλαμε». Αυτό που αναζητούσαν οι φυσικοί τα τελευταία 30 χρόνια, ήταν ένα οποιοδήποτε σημάδι του φαινομένου που ονομάζεται υπερσυμμετρία, το οποίο όμως παραμένει απρόσιτο μέχρι σήμερα σαν ένα χρυσό μήλο, μια υπόσχεση της κρυμμένης μαθηματικής ομορφιάς στον πυρήνα της πραγματικότητας. Θεωρητικοί φυσικοί στην δεκαετία του 1970 διατύπωσαν τις αρχές μεταξύ των σωματιδίων που μεταφέρουν τις δυνάμεις (όπως για παράδειγμα το φωτόνιο που μεταφέρει την ηλεκτρομαγνητική δύναμη), και των στοιχειωδών σωματιδίων της ύλης, τα ηλεκτρόνια και τα κουάρκς. Αν η θεωρία της υπερσυμμετρίας είναι σωστή, τότε πρέπει να ανακαλυφθεί ένα σύνολο νέων στοιχειωδών σωματιδίων, οι υπερ-συμμετρικοί σύντροφοι των κουάρκς, των ηλεκτρονίων και των άλλων σωματιδίων που ήδη γνωρίζουμε και αγαπάμε. Επιπλέον, νέφη από αυτά τα σωματίδια που απέμειναν από την Μεγάλη Έκρηξη, θα μπορούσαν να αποτελούν την μυστηριώδη σκοτεινή ύλη, η οποία πρέπει να συνιστά το ένα τέταρτο το σύμπαντος και της οποίας η βαρυτική έλξη ελέγχει τις τύχες των γαλαξιών. Στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων δέσμες πρωτονίων με ταχύτητες που τείνουν προς την ταχύτητα του φωτός συγκρούονται μεταξύ τους, ανα-δημιουργώντας έτσι τις συνθήκες που επικρατούσαν κατά την Μεγάλη Έκρηξη. Οποιεσδήποτε μορφές ύλης δημιουργήθηκαν στις πρώτες στιγμές ύπαρξης του σύμπαντος, μπορούν να επανεμφανιστούν και να αφήσουν τα ίχνη τους στους τεράστιους ανιχνευτές του LHC. Κάθε φορά που αυξάνεται λίγο περισσότερο ενέργεια των συγκρούσεων των πρωτονίων δημιουργούνται πρωτόγνωρες και οι φυσικοί πλησιάζουν περισσότερο στην αρχή του χρόνου, αγγίζοντας λίγο το μαθηματικό κόκκαλο της πραγματικότητας. Ο LHC σχεδιάστηκε για να πραγματοποιεί συγκρούσεις μεταξύ δεσμών πρωτονίων, με ενέργεια επτά τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ η κάθε μία, πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο, στα πρώτα τρισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Αυτό ήταν αρκετό, και οι φυσικοί το ήξεραν, για να ανακαλυφθεί το μποζόνιο Χιγκς ή να αποδειχθεί πως η υπόθεσή του ήταν λάθος. Πολλοί θεωρητικοί έλπιζαν ότι θα εμφανίζονταν επίσης και τα υπερσυμμετρικά σωματίδια. Πράγματι, τα μυστηριώδη σωματίδια, σύμφωνα με ορισμένες εκδοχές της θεωρίας, θα έπρεπε να έχουν εμφανιστεί και στα πειράματα των προ-LHC επιταχυντών. Το 1993 η εφημερίδα New York Times είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο, σύμφωνα με το οποίο, 315 φυσικοί αναφέρουν την αποτυχία στην αναζήτηση της υπερσυμμετρίας. Τελικά, η αποτυχία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Toν περασμένο Μάιο, μια νέα ανάλυση από τους 3000 φυσικούς που ελέγχουν τον μεγάλο ανιχνευτή ATLAS (έναν από τους δυο μεγάλους ανιχνευτές στην σήραγγα του CERN) δεν ανέφερε καμία ένδειξη για υπερσυμμετρικά σωματίδια με μάζες έως 2 τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ. Εν τω μεταξύ, άλλα πειράματα, με όλο και αυξανόμενη ευαισθησία προσπαθούν να εντοπίσουν τα υποθετικά σωματίδια της σκοτεινής ύλης που κυκλοφορούν στο διάστημα (και διασχίζουν το σώμα μας) δεν έχουν καταλήξει πουθενά, και οι θεωρητικοί στρέφονται σε πιο περίπλοκες ιδέες για να κατανοήσουν την συμπεριφορά της φύσης. Πέρυσι, κάποιοι φυσικοί συναντήθηκαν στην Κοπεγχάγη για να πληρώσουν τα χαμένα στοιχήματα, όσον αφορά την πειραματική επιβεβαίωση της υπερσυμμετρίας, με μπουκάλια ακριβού κονιάκ. «Πολλοί από τους συναδέλφους μου είναι απελπισμένοι», δήλωσε ο Hermann Nicolai από το Ινστιτούτο Max Planck. «Έχουν επενδύσει την σταδιοδρομία τους σε αυτό». Η ιδέα και μόνο πως ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων δεν θα ανακαλύψει τίποτε άλλο εκτός από το μποζόνιο Higgs, εδώ και χρόνια αποτελεί τον εφιάλτη των φυσικών. Μεταξύ άλλων, θα τους αφήσει χωρίς καμία εξήγηση για το μέγιστο επίτευγμά τους: το ίδιο το Higgs . Σύμφωνα με το CERN, ο θεμελιώδης λίθος του Καθιερωμένου Προτύπου έχει μάζα 125 δισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ, όσο περίπου ζυγίζει ένα άτομο ιωδίου. Αλλά σύμφωνα με θεωρητικούς υπολογισμούς αυτό είναι γελοιωδέστατα πάρα πολύ ελαφρύ. Η μάζα του Higgs θα έπρεπε να είναι μερικές χιλιάδες τετράκις εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη. Η αιτία είναι η κβαντική παραξενιά, μια αρχή σύμφωνα με την οποία ότι δεν απαγορεύεται μπορεί να συμβεί. Αυτό σημαίνει ότι ο υπολογισμός του Higgs πρέπει να συμπεριλαμβάνει τις επιδράσεις των αλληλεπιδράσεών του με όλα τα άλλα γνωστά σωματίδια, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που αποκαλούνται εικονικά ή εν δυνάμει σωματίδια, τα οποία μπορούν να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται. Οι φυσικοί πρέπει να γιατρέψουν τις εξισώσεις για το Higgs και τους άλλους αριθμούς για να είναι εντάξει με το Καθιερωμένο Πρότυπο. Aλλά όταν εισάγονται τα υποτιθέμενα υπερσυμμετρικά σωματίδια, συμβαίνει ένα θαύμα. Καταργούνται οι επιδράσεις από τα άλλα σωματίδια, αφήνοντας το Higgs με μια πεπερασμένη κανονική μάζα. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να δουλεύει η φύση, λένε. Η υπερσυμμετρία είναι μια τέτοια γενική ιδέα, ώστε υπάρχει πάντα μια άλλη εκδοχή που μπορεί να προταθεί. Δεν είναι όλοι έτοιμοι για να εγκαταλείψουν την υπερσυμμετρία ή να παραδεχτούν πως έχασαν τα στοιχήματα. Ο Gordon Kane, ένας θεωρητικός των υπερχορδών στο Πανεπιστήμιο του Michigan, γνωστός στην επιστημονική κοινότητα για την αισιοδοξία του όσον αφορά την υπερσυμμετρία, δήλωσε ότι οι υπολογισμοί του προέβλεπαν πως το ελαφρύτερο υπερσυμμετρικό σωματίδιο θα έπρεπε να είχε εμφανιστεί γύρω στα 1,6 τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ, αφού αναλύονταν επαρκώς τα δεδομένα. «Δυστυχώς», έγραφε σε ένα email, «οι πειραματικοί φυσικοί δεν έκαναν ρεαλιστικές αναζητήσεις». Ένας άλλος ένθερμος υποστηρικτής της υπερσυμμετρίας είναι ο John Ellis, ένας βετεράνος θεωρητικός του CERN και καθηγητής στο Kings College του Λονδίνου. Στο γραφείο του έχει έναν σκελετό από χαρτόνι που παριστάνει τον τελευταίο που άσκησε κριτική στην υπερσυμμετρία (συντομογραφικά Susy). «Προφανώς απογοητεύθηκα που η υπερσυμμετρία δεν εμφανίστηκε στα πειράματα του LHC» δήλωσε, προσθέτοντας ότι υπάρχουν ακόμα πιθανότητες να δώσει σημεία ζωής». Ο Guido Tonelli, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, ένας από τους πρωτεργάτες στο κυνήγι του μποζονίου Higgs, δήλωσε: «Προς στιγμήν νομίσαμε θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε το Higgs και νέα φυσική ταυτόχρονα – κάτι που θα ήταν πολύ συναρπαστικό. Αλλά δεν καταλαμβάνεται από την κατάθλιψη των συναδέλφων του. Το γεγονός ότι το Higgs ταιριάζει στο Καθιερωμένο Πρότυπο, σημαίνει ότι η νέα φυσική είναι ακόμα πιο μακριά στην ενεργειακή κλίμακα. Γνωρίζουμε ότι είναι εκεί, απλά δεν ξέρουμε αν θα την ανακαλύψουμε αύριο ή την επόμενη δεκαετία. Πρέπει να ψάξουμε. Μην είστε άτολμοι». Σύμφωνα με τον Dr. Giudice, μέχρι το τέλος του 2018, οι επιταχυντής θα έχει καταγράψει 15.000 τρισεκατομμύρια συγκρούσεις. Αν μέχρι τότε δεν εμφανιστεί τίποτε, τότε θα πρέπει να επανασχεδιάσουμε αρκετά πράγματα. Όταν έχουμε σύγχυση σημαίνει πως βρισκόμαστε σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο σημείο της έρευνας. Και αυτή είναι μια στιγμή σύγχυσης. Και η σύγχυση είναι μια ευκαιρία για νέες ιδέες. Μεταξύ άλλων ιδεών ο Dr. Giudice προτείνει η μάζα του μποζονίου Higgs να καθορίζεται όχι από μια βαθύτερη αρχή συμμετρίας, αλλά μάλλον από την συνεχή δυναμική των πεδίων και των δυνάμεων. Καθώς το σύμπαν διαστέλλεται και εξελίσσεται από την Μεγάλη Έκρηξη και μετά, το πεδίο Higgs, που εκφράζεται με το συνονόματο μποζόνιο, υφίσταται μετατροπές φάσης, όπως το νερό μετατρέπεται σε πάγο. Σε κάποιο σημείο κολλάει. Αυτό που καθορίζει την τιμή του Higgs είναι η ιστορία του σύμπαντος. Αλλά αυτό θα έκανε το πεδίο Higgs ασταθές σε πολύ μεγάλα χρονικά πλαίσια – πολύ μεγαλύτερα από την ηλικία του σύμπαντος – και θα μπορούσε τελικά να καταρρεύσει, διαλύοντας αυτό που θεωρούμε ως πραγματικότητα. Μια άλλη πιθανότητα – η οποία όμως εξοργίζει πολλούς φυσικούς – είναι αυτοί οι προβληματικοί αριθμοί να οφείλονται σε τυχαίες πιθανότητες. Υπάρχει ένας άπειρος αριθμός εν δυνάμει συμπάντων με διαφορετικές μάζες Higgs, αλλά μόνο ένα που έχει την ικανότητα να εξελίσσεται σε γαλαξίες, άστρα, πλανήτες, εμάς. Το CERN άρχισε να σχεδιάζει έναν αληθινό γίγαντα, διάδοχο του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων: θα έχει περιφέρεια 100 χιλιομέτρων και θα συγκρούονται πρωτόνια με ενέργεια 100 τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ. Και η Κίνα διερευνά επίσης την περίπτωση ενός μεγάλου επιταχυντή παρόμοιων δυνατοτήτων. Στα 14 τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ, ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων μπορούσε να βρει το μποζόνιο Higgs ή κάτι άλλο διότι το Καθιερωμένο Μοντέλο φτάνει μέχρι αυτές τις ενέργειες. Ο μελλοντικός κυκλικός επιταχυντής στο CERN, δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο στόχο διότι σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο στις υψηλότερες ενεργειακές περιοχές δεν αναμένονται να εμφανιστούν νέα σωματίδια. Στην πραγματικότητα όμως κανείς δεν πιστεύει ότι το Καθιερωμένο Πρότυπο, χωρίς αναφορά στην βαρύτητα, πως είναι η τελευταία λέξη της θεωρίας σχετικά με το σύμπαν. Απομένουν να γίνουν τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων συγκρούσεις πρωτονίων πριν πάμε για ύπνο. Μια ενθαρρυντική ένδειξη έρχεται από τις πρόσφατες μελέτες του CERN ενός βραχύβιου μικρού σωματιδίου που ονομάζεται μεσόνιο B0, το οποίο μεταξύ άλλων, εναλλάσσεται με τον εαυτό του και το αντίστοιχο αντισωματίδιό του τρισεκατομμύρια φορές ανά δευτερόλεπτο. Το πείραμα LHCb εξέτασε τις διασπάσεις των μεσονίων B0 προς ένα διεγερμένο καόνιο και σε ένα ζεύγος ηλεκτρονίων ή μιονίων. Το μιόνιο είναι 200 φορές βαρύτερο από το ηλεκτρόνιο, αλλά στο Καθιερωμένο Πρότυπο οι αλληλεπιδράσεις του είναι κατά τα άλλα πανομοιότυπες με εκείνες του ηλεκτρονίου (μια ιδιότητα που είναι γνωστή ως lepton universality). Η θεωρητική πρόβλεψη είναι ότι, εκτός από μια μικρή και υπολογίσιμη διαφορά λόγω διαφοράς μαζών μιονίων-ηλεκτρονίων, τα ηλεκτρόνια και τα μιόνια θα πρέπει να παράγονται με την ίδια πιθανότητα σε αυτή τη συγκεκριμένη διάσπαση μεσονίων B0. Όμως τα πειραματικά δεδομένα δείχνουν πως οι διασπάσεις που δίνουν μιόνια συμβαίνουν σπανιότερα, όπως αναφέρθηκε τον Απρίλιο στο CERN (διαβάστε σχετικά: Ενδείξεις νέας φυσικής πέραν του Καθιερωμένου Προτύπου) H ίδια κβαντική παραξενιά που εκτοξεύει την θεωρητική μάζα του Higgs, μπορεί να λειτουργεί κι εδώ λένε οι φυσικοί, κρύβοντας ένα νέο πολύ βαρύ σωματίδιο που ονομάζεται λεπτοκουάρκ. Ή πρόκειται για στατιστική διακύμανση. «Περιττό να πούμε ότι αν τα σήματα αυτά επιμείνουν τότε πρόκειται για ένα εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα, αλλά είναι πολύ νωρίς να πούμε», λέει ο Guy Wilkinson, καθηγητής στην Οξφόρδη και εκπρόσωπος του πειράματος LHCb. Ήταν μόνο έξι χρόνια πριν, όταν ο LHC ήταν στα πρόθυρα να αποκλείσει το μποζόνιο Higgs, τουλάχιστο όπως περιγραφόταν από το Καθιερωμένο Πρότυπο. Οι επιστήμονες ήταν έτοιμοι να εξηγήσουν στον κόσμο γιατί η αποτυχία να βρουν το μποζόνιο Higgs θα ήταν πιο συναρπαστική από το να το βρουν: μια άλλη ευκαιρία δημιουργικής σύγχυσης. Και ξαφνικά, ένα μικρό καρούμπαλο φάνηκε στα διαγράμματα των δεδομένων, που τελικά αποδείχθηκε πως επρόκειτο για το ελλείπον μποζόνιο. «Η φύση είναι πιο δαιμόνια απ’ ότι νομίζουμε», λέει ο Joel Butler, φυσικός του FermiLab, που συμμετέχει στην ερευνητική ομάδα του ανιχνευτού CMS στο CERN. «Χρειάστηκαν 50 χρόνια για να βρούμε το Higgs. Η υπομονή είναι σαφώς μια μεγάλη αρετή στη φυσική», προσθέτει. Τα παραπάνω είναι μια συνοπτική ελεύθερη απόδοση άρθρου του Dennis Overbye που δημοσιεύθηκε πριν από μερικές μέρες στους NYT. Διαβάστε όλες τις λεπτομέρειες ΕΔΩ: «Yearning for New Physics at CERN, in a Post-Higgs Way» https://www.nytimes.com/2017/06/19/science/cern-large-hadron-collider-higgs-physics.html?smid=tw-nytimesscience&smtyp=cur http://physicsgg.me/2017/06/30/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%ae-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%bf-cern-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%ac-h/

Κατασκεύασαν υλικό που «περπατάει» όταν φωτίζεται. Ερευνητές στην Ολλανδία δημιούργησαν ένα πολυμερές υλικό που, όταν πέφτει πάνω του το φως, προχωρά μόνο του. Πρόκειται για την πρώτη στον κόσμο «μηχανή» που μετατρέπει το φως απευθείας σε προωθητική κίνηση. Οι μηχανικοί του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Αϊντχόφεν, με επικεφαλής τον καθηγητή Ντικ Μπρόερ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature». https://www.nature.com/nature/journal/v546/n7660/full/nature22987.html H συσκευή έχει το μέγεθος συνδετήρα και προχωρά με την ταχύτητα κάμπιας, διανύοντας απόσταση έως μισό εκατοστό το δευτερόλεπτο. Οι ερευνητές θεωρούν ότι η εφεύρεσή τους μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μεταφέρει μικρά αντικείμενα σε δυσπρόσιτα μέρη ή να καθαρίζει επιφάνειες όπως ενός φωτοβολταϊκού από τις σκόνες.Τα πειράματα έδειξαν ότι η συσκευή από το συγκεκριμένο υλικό είναι αρκετά δυνατή για να μεταφέρει ένα μεγαλύτερο και βαρύτερο από την ίδια αντικείμενο και μάλιστα στην…ανηφόρα. Το συγκεκριμένο πολυμερές υλικό, που περιέχει υγρούς κρυστάλλους, αρχίζει να κάνει μόνο του κυματιστές κινήσεις υπό την επίδραση του φωτός. Αυτό οφείλεται στο ότι, σε αντίδραση προς το φως, παραμορφώνεται συνεχώς, καθώς η μία πλευρά του υλικού συστέλλεται και η άλλη διαστέλλεται. Mε αυτόn τον τρόπο, μπορεί να προχωρά προς τα εμπρός, όταν πέφτει το φως πάνω του, ενώ σταματά αμέσως μόλις αυτό σβήσει. http://physicsgg.me/2017/06/29/%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%8d%ce%b1%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%85%ce%bb%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b5%cf%81%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%ac%ce%b5%ce%b9-%cf%8c%cf%84%ce%b1/

Τι συμβαίνει όταν ένας κομήτης χτυπάει τον ήλιο; Τί πιστεύεται ότι συμβαίνει όταν ένας κομήτης χτυπάει τον ήλιο;Δείτε στο βίντεο. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/610103_vinteo-ti-symvainei-otan-enas-komitis-htypaei-ton-ilio

Πανευρωπαϊκή διάκριση για το Εργαστήριο Νανοτεχνολογίας του ΑΠΘ. Πανευρωπαϊκή διάκριση έλαβε το πρόγραμμα Smartonics, του εργαστηρίου Νανοτεχνολογίας του ΑΠΘ, ως ένα από τα τρία καλύτερα έργα της Ευρώπης των τελευταίων τεσσάρων ετών, στον τομέα του. Το έργο βραβεύτηκε την προηγούμενη Πέμπτη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο πλαίσιο του Nanoforum 2017, που πραγματοποιήθηκε στην Μάλτα για τα καινοτόμα αποτελέσματα που μπορεί να επιφέρει στον τεχνολογικό και κοινωνικό τομέα. Το βραβευμένο έργο παρουσιάστηκε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου για το 14ο πολυσυνέδριο Νανοτεχνολογίας, που διοργανώνει το εργαστήριο του ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη και το οποίο ξεκινά το Σάββατο 1η Ιουλίου και ολοκληρώνεται στις 8 Ιουλίου. Αφορά την παραγωγή εύκαμπτου φωτοβολταϊκού, OLED και βιοαισθητήρων, με τη χρήση νανοϋλικών, που μπορούν να παραχθούν σε μεγάλες διαστάσεις (μέτρων), μέσω μίας πιλοτικής μονάδας παραγωγής, μοναδικής στο είδος της, που βρίσκεται στην Θέρμη Θεσσαλονίκης. Η παραγωγή των προϊόντων μπορεί να γίνει είτε με εκτύπωση ή με την τεχνολογία φέροντος αερίου (Gas Transport Technology), πάνω σε πολύ λεπτές επιφάνειες (μεμβράνες), με δυνατότητα χρήσης και εφαρμογών σε κτίρια, οχήματα, θερμοκήπια, ρούχα, σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα. Πρόκειται για εύχρηστο, σχεδόν διάφανο, ελαφρύ προϊόν, που μέσα στα επόμενα χρόνια, αναμένεται να αντικαταστήσει την χρήση πυριτίου και γυαλιού για την παραγωγή ενέργειας και για τη λειτουργία ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών κυκλωμάτων, με πολύ περισσότερες δυνατότητες- αποδόσεις και διάρκεια ζωής. Σύμφωνα με τον διευθυντή του Εργαστηρίου Νανοτεχνολογίας του ΑΠΘ, Στέργιο Λογοθετίδη, το εύκαμπτο φωτοβολταϊκό δοκιμάζεται από την FIAT, η οποία έχει τοποθετήσει το προϊόν στην οροφή συμβατικού αυτοκινήτου, με στόχο την παραγωγή βοηθητικής ενέργειας που θα μειώνει την κατανάλωση καυσίμων κατά 15-17% ή τη θερμοκρασία στο όχημα. Μεγαλύτερες αποδόσεις υπολογίζεται ότι θα έχει στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα.. http://www.pronews.gr/epistimes/tehnologia/609947_paneyropaiki-diakrisi-gia-ergastirio-nanotehnologias-toy-apth

Ανοιχτό για το κοινό το Σάββατο το αναβαθμισμένο τηλεσκόπιο Κρυονερίου. Στο πλαίσιο της «παγκόσμιας μέρας αστεροειδών» την Παρασκευή 30 Ιουνίου, το Αστεροσκοπείο Κρυονερίου Κορινθίας, στο οποίο λειτουργεί ένα τηλεσκόπιο που αναβαθμίστηκε για να παρακολουθεί προσκρούσεις αστεροειδών στη Σελήνη, θα ανοίξει το βράδυ την πόρτα του για το κοινό. Το τηλεσκόπιο Κρυονερίου άρχισε να λειτουργεί το 1975 και αναβαθμίσθηκε ριζικά το 2016 για να ενταχθεί στο διεθνές πρόγραμμα NELIOTA που παρακολουθεί δυνητικές απειλές από το διάστημα. Το NELIOTA ανιχνεύει λάμψεις φωτός που προκαλούνται από μετεωροειδείς που πέφτουν στην επιφάνεια της Σελήνης, χρησιμοποιώντας ένα σύστημα που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο συνεργασίας με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA). Οι επισκέπτες θα ξεναγηθούν στους χώρους του τηλεσκοπίου και θα μάθουν για την λειτουργία του, καθώς και για τους κινδύνους που αποτελούν για τη Γη οι παραγήινοι αστεροειδείς. Στον προαύλιο χώρο του αστεροσκοπείου θα υπάρχουν τηλεσκόπια της Ελληνικής Αστρονομικής Ένωσης για να ταξιδέψουν το κοινό στα αμυδρά ουράνια σώματα του έναστρου ουρανού. Μπορεί κανείς να δηλώσει συμμετοχή εδώ. https://www.eventbrite.com/e/30-2017-tickets-35347417076 Εκδηλώσεις στο Μουσείο Ορυκτολογίας Εξάλλου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αστεροειδών, το Μουσείο Ορυκτολογίας και Πετρολογίας του Τμήματος Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών διοργανώνει σειρά εκδηλώσεων την Κυριακή 2 Ιουλίου (10 π.μ. - 3 μ.μ.), στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, με δωρεάν είσοδο για όλη την οικογένεια. Θα υπάρξουν ξεναγήσεις, εκπαιδευτικές δραστηριότητες και ομιλίες, μεταξύ άλλων του ειδικού στους μετεωρίτες Γιάννη Μπαζιώτη, επίκουρου καθηγητή ορυκτολογίας-πετρολογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, θα φιλοξενείται έκθεση μετεωριτών. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=888911

Εκτοξεύθηκε με επιτυχία ο νέος ελληνικός δορυφόρος Hellas Sat 3 Εκτοξεύθηκε ο πυραυλικός φορέας ARIANE 5, έχοντας τις σημαίες της Ελλάδας και της Κύπρου στη κορυφή του, από το Γκουρού της Γαλλικής Γουιάνας, φέροντας το νέο δορυφόρο HELLAS SAT 3 της HELLAS SAT, ο οποίος θα τοποθετηθεί στην τροχιακή θέση της Ελλάδος και της Κύπρου στις 39 μοίρες Ανατολικά με σκοπό να αντικαταστήσει τον υφιστάμενο δορυφόρο HELLAS SAT 2. Ο αρχικός προγραμματισμός έκανε λόγο για εκτόξευση ένα λεπτό πριν από τα μεσάνυχτα, όμως το αυστηρό πρωτόκολλο και οι έλεγχοι δημιούργησαν κάποια μικρή καθυστέρηση. O δορυφόρος HELLAS SAT 3/ IS θα παρέχει καινοτόμες δορυφορικές υπηρεσίες επεκτείνοντας τις εργασίες της HELLAS SAT στην Ευρώπη, Μέση Ανατολή και υποσαχάρια Αφρική και παράλληλα ίντερνετ και τηλεφωνία μέσω του οργανισμού INMARSAT στα αεροπλάνα που υπερίπτανται της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκτός των νέων Τηλεπικοινωνιών, ο δορυφόρος έχει δυνατότητες για αξιοποίηση στον τομέα της Άμυνας, αλλά και στην πρόληψη καιρικών φαινομένων. Σύμφωνα με τα όσα δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Πρωτοπαπάς: -Ο δορυφόρος έχει δημιουργηθεί από κοινού με τον οργανισμό Immarsat (δορυφορική τηλεφωνία) που έχει έδρα το Λονδίνο, ο έλεγχος όμως θα γίνεται από το κέντρο της Hellas Sat στο Κορωπί και στην Κακορατζιά μεταξύ Λάρνακας -Λεμεσού. -Ο δορυφόρος θα είναι συμπληρωματικός και του επίγειου δικτύου Immarsat. -Ο Hellas Sat 3 κατασκευάστηκε στη Γαλλία, με την πλατφόρμα TAS 4000 C4, μετά από 35 μήνες δουλειάς. ‘Εχει βάρος εκτόξευσης 5,8 τόνους και ηλεκτρική ισχύ 16 KW, ενώ προγραμματίζεται να σταθεροποιηθεί στην τροχιακή θέση 39 μοίρες ανατολικά, όπου τα δικαιώματα σε συχνότητες ανήκουν σε Ελλάδα και Κύπρο. -Εκτός από την παροχή τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών στους επιβάτες των αεροσκαφών, που υπερίπτανται της επικράτειας των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα επεκταθούν οι εργασίες της Hellas Sat με τους 47 αναμεταδότες Ku. Επίσης, ο Hellas Sat 3 διαθέτει έναν αναμεταδότη στη ζώνη Ka και το σύστημα επικοινωνίας με επίγειους σταθμούς κινητής τηλεφωνίας και αεροπλάνων μέσω του συγκεκριμένου δορυφόρου στη ζώνη συχνοτήτων S/Ka. Έχει μήκος 7,5 μέτρα και βάρος μερικά κιλά λιγότερο από έξι τόνους. Είναι τοποθετημένος σε ειδικό κουβούκλιο και στην κορυφή ενός από τους ισχυρότερους πυραύλους εκτόξευσης, του ευρωπαϊκού πύραυλου Arianne 5. Συνολικά, η κατασκευή και εκτόξευση του Hellas Sat 3, αλλά και του Hellas Sat 4 που κατασκευάζεται στο Ντένβερ των ΗΠΑ, απαιτεί επένδυση πολύ μεγαλύτερη των 300 εκατ. ευρώ που εξασφαλίστηκαν μέσω της εμπιστοσύνης που έδειξε στη θυγατρική της εταιρεία ο οργανισμός Arabsat, δήλωσε ο κ. Πρωτοπαπάς. Σε ερώτηση, ποια είναι τα πιο βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά του Hellas Sat 3 με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ο κ. Πρωτοπαπάς απάντησε ότι είναι κατασκευασμένος, ώστε να αντέχει χωρίς καμία επιρροή τις θερμοκρασίες που επικρατούν στην τροχιά των 36.000 χιλιομέτρων. Δηλαδή, εξήγησε, η πλευρά του δορυφόρου που βλέπει προς τον ήλιο, περιλαμβανομένων των φωτοβολταϊκών πλαισίων, αντέχει σε θερμοκρασίες της τάξης των 175 βαθμών Κελσίου, που αναπτύσσονται σε αυτή την πλευρά του δορυφόρου. Στην αντίθετη πλευρά του δορυφόρου, περιλαμβανομένων των αναμεταδοτών και κεραιών, που είναι στην πλευρά της γης, οι θερμοκρασίες είναι της τάξης των -75 βαθμών Κελσίου. Το γεγονός αυτό από μόνο του, επεσήμανε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Πρωτοπαπάς, «δίνει την εικόνα της πολύ υψηλής τεχνολογίας και των υλικών που χρησιμοποιούνται». Ακόμα ένα ενδιαφέρον στοιχείο, συνέχισε, είναι το γεγονός ότι μέσα σε μερικά κυβικά μέτρα που αποτελούν το εσωτερικό του δορυφόρου, πέραν των υπερισχυρών υπολογιστών και ηλεκτρονικών συστημάτων, υπάρχουν καλώδια συνολικού μήκους 24 χιλιομέτρων και ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συνδέσεις που ξεπερνούν σε αριθμό τις 14.000. Επίσης, επισήμανε το γεγονός ότι σε όλα τα στάδια, από τον πολύπλοκο σχεδιασμό μέχρι την υλοποίηση και τους ελέγχους του δορυφόρου, συμμετέχει μια ομάδα Κύπριων ειδικών της Hellas Sat από τη βάση του οργανισμού στην Κύπρο , υπό τον Χάρη Ιορδάνου, και μια ομάδα ειδικών της Hellas Sat από την Ελλάδα με επικεφαλής τον Θωμά Καλαμάρη, από τη βάση του οργανισμού στο Κορωπί Αττικής. Ο κ. Πρωτοπαπάς ευχαρίστησε το Δ.Σ. του Οργανισμού ARABSAT καθώς και τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου για τη έμπρακτη στήριξή τους στο δορυφορικό πρόγραμμα HELLAS SAT. Επίσης, συνεχάρη την κατασκευάστρια εταιρεία, το διευθυντή προγράμματος και τους μηχανικούς της HELLAS SAT που ολοκλήρωσαν την κατασκευή «ενός τόσο πολύπλοκου τεχνικά δορυφόρου εντός του προβλεπόμενου χρόνου». Επίσης, ευχαρίστησε τον οργανισμό Inmarsat για τη μέχρι σήμερα συνεργασία στην από κοινού κατασκευή και εκτόξευση του δορυφόρου, καθώς επίσης, ανέφερε, και για την εμπιστοσύνη που περιέβαλε την τεχνική ομάδα της HELLAS SAT που θα λειτουργεί το δορυφόρο μετά την εκτόξευση. Ο Inmarsat (International Maritime Satellite Organization) είναι διεθνής τηλεπικοινωνιακός οργανισμός, με έδρα το Λονδίνο, ο οποίος προσφέρει παγκόσμιες δορυφορικές επικοινωνίες με έμφαση στον τομέα της ναυτιλίας. Ο οργανισμός, που ιδρύθηκε το 1979, αποτελείται από 86 κράτη-μέλη. Η εταιρεία Hellas Sat ιδρύθηκε το 2001 και το 2003 είχε εκτοξεύσει το δορυφόρο Hellas Sat 2, ο οποίος βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε υπηρεσία. Ο δορυφόρος Hellas Sat 2 θα παροπλιστεί του χρόνου τον Οκτώβριο, οπότε λήγουν και τα καύσιμά του και γι’ αυτόν τον λόγο εκτοξεύουμε αυτή τη χρονιά το Hellas Sat 3 και του χρόνου θα εκτοξευτεί και ο Hellas Sat 4. https://www.youtube.com/watch?v=eiwuB0YSN0k https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=m-ezlz5rLfY http://physicsgg.me/2017/06/28/%ce%b7-%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%8c%ce%be%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-hellas-sat-3/

Άτλας, Δάφνις και Πάνας. Η φωτογραφία του Άτλαντα λήφθηκε στις 12 Απριλίου 2017, από απόσταση 16.000 χιλιομέτρων, του Πάνα στις 7 Μαρτίου 2017, από απόσταση απόσταση 26.000 χιλιομέτρων και ο Δάφνις φωτογραφήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2017, από απόσταση 28.000 χιλιομέτρων. Ο Άτλας έχει διαστάσεις 40,8×35,4×18,8 χιλιόμετρα και απέχει από τον Κρόνο 137.670 χιλιόμετρα. Ανακαλύφθηκε το 1980 από τις φωτογραφίες που έστειλε στη Γη το διαστημικό σκάφος Voyager 1. Το 1983 ονομάστηκε επίσημα Άτλας από την ελληνική μυθολογία, επειδή «κρατάει τους δακτυλίους του Κρόνου στους ώμους του» όπως ο τιτάνας Άτλας κρατούσε τον ουρανό στους ώμους του. Ο Πάνας είναι ο δεύτερος κοντινότερος δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου, μετά τον S/2009 S 1. Ανακαλύφθηκε το 1990 και πήρε το όνομά του από τον θεό Πάνα της ελληνικής μυθολογίας Βρίσκεται στον δακτύλιο Α του Κρόνου, στο Χάσμα Ένκε. Οι διαστάσεις του είναι 34,4×31,4 ×20,8 χιλιόμετρα. O Δάφνις έχει διαστάσεις 8,6×8,2×6,4 χιλιόμετρα και η τροχιά του βρίσκεται στο χώρο που ονομάζεται χάσμα Keeler μέσα στον δακτύλιο A. Πήρε το όνομά του το 2006 από τον Δάφνι, πρόσωπο της Ελληνικής μυθολογίας, ο οποίος ήταν βοσκός και φέρεται ως εφευρέτης της ποιμενικής ποίησης.Ο Δάφνις ήταν γιος του Ερμή και αδελφός του Πάνα. Ο Πάνας και ο Δάφνις είναι οι μόνοι δύο γνωστοί δορυφόροι-βοσκοί (δορυφόροι που βρίσκονται κοντά σε κάποιον δακτύλιο επηρεάζοντάς τον με τη βαρύτητά τους) που έχουν τροχιά εντός κάποιου από τους κύριους δακτυλίους του Κρόνου. Ανακαλύφθηκε στις 6 Μαΐου του 2005, από τις φωτογραφίες που έστειλε το διαστημικό σκάφος Cassini. http://physicsgg.me/2017/06/29/%ce%ac%cf%84%ce%bb%ce%b1%cf%82-%ce%b4%ce%ac%cf%86%ce%bd%ce%b9%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%ac%ce%bd%ce%b1%cf%82/

Εκτοξεύεται ο ελληνοκυπριακός δορυφόρος HELLAS SAT 3 Ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος, με το όνομα HELLAS SAT 3 και τις σημαίες της Ελλάδος και της Κύπρου, αναμένεται να εκτοξευτεί απόψε ένα λεπτό πριν από τα μεσάνυχτα. Η εκτόξευση θα γίνει από το διαστημικό κέντρο Arianespace στο Κουρού της γαλλικής Γουιάνας. Στο διαστημικό κέντρο βρίσκεται ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Νίκος Παππάς, ο οποίος, το βράδυ της Τρίτης παρακολούθησε την πολύπλοκη και ιδιαίτερης σημασίας «roll out» του πυραύλου ARIANE 5 ECA, που μετέφερε τον δορυφόρο από τις εγκαταστάσεις της κατασκευάστριας Thales Alenia Space, στο ανατολικό άκρο της Γαλλικής Ριβιέρας στη Νίκαια. Σε δηλώσεις στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, εξήρε τη συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου και τη συμβολή του διευθύνοντος συμβούλου της HELLAS SAT Χριστόδουλου Πρωτοπαπά, ο οποίος είναι Κύπριος. Από σήμερα «η Ελλάδα γυρίζει πλέον σελίδα συνολικά, σε ό,τι αφορά στην πολιτική της για την αξιοποίηση του διαστήματος και των διαστημικών εφαρμογών» τόνισε ο κ. Παππάς. Με τη συγκρότηση της Εθνικής Διαστημικής Υπηρεσίας, είπε, θα είμαστε σε θέση να έχουμε έναν στρατηγικό σχεδιασμό για το διάστημα, «να προσελκύσουμε ξανά τα λαμπρά ελληνικά μυαλά, τα οποία εργάζονται, δουλεύουν, ερευνούν και παράγουν στο εξωτερικό και να αποδώσουμε στη χώρα μας αυτό που δικαιούται και αυτό που της αξίζει». Επισήμανε ότι με τον νέο δορυφόρο θα μπορέσουν να αξιοποιηθούν στο μέγιστο όλες οι νέες δυνατότητες, που ανοίγονται και που αφορούν πολλούς τομείς, μεταξύ των οποίων, όπως σημείωσε, την εξυπηρέτηση αμυντικών πτυχών της χώρας, την πρόληψη καιρικών φαινομένων, την πρόληψη πλημμυρών, τον έλεγχο συνόρων και ακόμα, την παρακολούθηση πυρκαγιών, γιατί ο Hellas Sat 3 έχει τη δυνατότητα να ενώσει κάμερες για την παρακολούθησή τους. Με τον νέο δορυφόρο, επισήμανε ο κ. Παππάς, ενισχύεται η τροχιακή θέση της Ελλάδας, γιατί θα υπάρξουν περισσότερες κεραίες στον κόσμο, που θα στραφούν στη θέση 39 μοίρες και επομένως θα μπορούν να προσφέρονται περισσότερες υπηρεσίες από αυτήν την τροχιακή θέση. «Η Ελλάδα επανατοποθετείται στον παγκόσμιο χάρτη των διαστημικών εφαρμογών και καλλιεργεί παράλληλα μια διεθνή αναγνώριση» τόνισε ο κ. Παππάς, για να προσθέσει ότι οι εφαρμογές ενός τέτοιου δορυφόρου μπορούν να βελτιώσουν ραγδαία την παραγωγικότητα και να δοθεί μια ραγδαία αναγέννηση της πρωτογενούς παραγωγής στη Ελλάδα. Ο HELLAS SAT 3 τοποθετήθηκε σε ειδικά κοντέινερ, μαζί με τον απαραίτητο πρόσθετο εξοπλισμό για τη μεταφορά του, όπως είναι τα συστήματα κλιματισμού, διατήρησης επιπέδων υγρασίας και αποκλεισμού εισδοχής σωματιδίων σκόνης κ.τ.λ. Φορτώθηκε στο μεγαλύτερο φορτηγό αεροσκάφος στον κόσμο, ένα Antonov, και από την Νίκαια μεταφέρθηκε στο διαστημικό κέντρο Κουρού στη Γαλλική Γουιάνα. Ο διευθύνων σύμβουλος της HELLAS SAT, Χριστόδουλος Πρωτοπαπάς δήλωσε, στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ότι η μεταφορά έγινε με καθυστέρηση περίπου τριών ωρών, λόγω ξαφνικής καταιγίδας, κάτι σύνηθες, όπως είπε, για την περιοχή της γαλλικής Γουιάνας την περίοδο αυτή. Ο διευθύνων σύμβουλος της HELLAS SAT, Χριστόδουλος Πρωτοπαπάς, χαρακτήρισε «σημαντικό επίτευγμα» την κατασκευή και εκτόξευση του νέου δορυφόρου, ο οποίος είναι «ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος, πολύπλοκος τεχνικά, που κατασκευάστηκε εντός του προβλεπόμενου χρόνου» όπως είπε χαρακτηριστικά, μιλώντας στο Αθηναϊκό Πρακτορείο. Θα προσφέρει και μια νέα σημαντική υπηρεσία στους ταξιδιώτες, αφού θα είναι ο μοναδικός δορυφόρος που θα δίνει ίντερνετ στα αεροπλάνα στην Ευρώπη, πρόσθεσε. Ο δορυφόρος έχει δημιουργηθεί από κοινού με τον οργανισμό Immarsat (δορυφορική τηλεφωνία) που έχει έδρα το Λονδίνο, ο έλεγχος όμως θα γίνεται από το κέντρο της Hellas Sat στο Κορωπί και στην Κακορατζιά μεταξύ Λάρνακας -Λεμεσού. Ο δορυφόρος θα είναι συμπληρωματικός και του επίγειου δικτύου Immarsat. Ο Hellas Sat 3 κατασκευάστηκε στη Γαλλία, με την πλατφόρμα TAS 4000 C4, μετά από 35 μήνες δουλειάς. 'Εχει βάρος εκτόξευσης 5,8 τόνους και ηλεκτρική ισχύ 16 KW, ενώ προγραμματίζεται να σταθεροποιηθεί στην τροχιακή θέση 39 μοίρες ανατολικά, όπου τα δικαιώματα σε συχνότητες ανήκουν σε Ελλάδα και Κύπρο. Εκτός από την παροχή τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών στους επιβάτες των αεροσκαφών, που υπερίπτανται της επικράτειας των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα επεκταθούν οι εργασίες της Hellas Sat με τους 47 αναμεταδότες Ku. Επίσης, ο Hellas Sat 3 διαθέτει έναν αναμεταδότη στη ζώνη Ka και το σύστημα επικοινωνίας με επίγειους σταθμούς κινητής τηλεφωνίας και αεροπλάνων μέσω του συγκεκριμένου δορυφόρου στη ζώνη συχνοτήτων S/Ka. Έχει μήκος 7,5 μέτρα και βάρος μερικά κιλά λιγότερο από έξι τόνους. Είναι τοποθετημένος σε ειδικό κουβούκλιο και στην κορυφή ενός από τους ισχυρότερους πυραύλους εκτόξευσης, του ευρωπαϊκού πύραυλου Arianne 5. Συνολικά, η κατασκευή και εκτόξευση του Hellas Sat 3, αλλά και του Hellas Sat 4 που κατασκευάζεται στο Ντένβερ των ΗΠΑ, απαιτεί επένδυση πολύ μεγαλύτερη των 300 εκατ. ευρώ που εξασφαλίστηκαν μέσω της εμπιστοσύνης που έδειξε στη θυγατρική της εταιρεία ο οργανισμός Arabsat, δήλωσε ο κ. Πρωτοπαπάς. Η εκτόξευση του HELLAS SAT 3 θα μεταδοθεί ζωντανά. http://launch.hellas-sat.net/ http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500151860

H σκοτεινή ύλη εξαϋλώνεται γρηγορότερα στον Γαλαξία μας; Φυσικοί από το ινστιτούτο βασικής έρευνας Tata στην Ινδία προτείνουν μια νέα θεωρία η οποία προβλέπει πως η σκοτεινή ύλη μπορεί να εξαφανίζεται πολύ γρηγορότερα στον Γαλαξία μας, σε σχέση με μικρότερους ή μεγαλύτερους γαλαξίες, ή σε σχέση με το παρελθόν όταν το σύμπαν βρισκόταν σε βρεφική ηλικία. Οι Anirban Das και Basudeb Dasgupta εξέτασαν αυτή τη δυνατότητα επειδή οι ανιχνευτές PAMELA, AMS02 και το τηλεσκόπιο ακτίνων γάμα Fermi, κατέγραψαν σήματα προερχόμενα μέσα από τον Γαλαξία μας, που θα μπορούσαν να αποδοθούν στην εξαύλωση της σκοτεινής ύλης. Όμως παρόμοια σήματα δεν παρατηρήθηκαν από εξωγαλαξιακές πηγές. Αν μετά από επιπλέον ελέγχους τα σήματα αυτά, που υποτίθεται πως οφείλονται στην διάσπαση σωματιδίων σκοτεινής ύλης, εξακολουθούν να προέρχονται μόνο από τον Γαλαξία μας και όχι απ’ οπουδήποτε αλλού, τότε η θεωρία των Das και Dasgupta θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί ο Γαλαξίας μας φαίνεται να έχει αυτήν την ιδιαιτερότητα. Μόνο το 5% της ύλης-ενέργειας του σύμπαντός μας αποτελείται από την συνηθισμένη γνωστή ύλη – την ύλη από την οποία είμαστε φτιαγμένοι και αντιλαμβανόμαστε γύρω μας. Το 68% του σύμπαντος συνίσταται από την σκοτεινή ενέργεια και το υπόλοιπο 27% από την σκοτεινή ύλη. Γνωρίζουμε ελάχιστα για την σκοτεινή ύλη (όπως επίσης και για την σκοτεινή ενέργεια). Το μόνο σίγουρο είναι πως διαθέτει μάζα και γι αυτό την αποκαλούμε ύλη. Έτσι οι φυσικοί αναγκάζονται διατυπώνουν ακραίες υποθέσεις. Σε πολλές δημοφιλείς θεωρίες τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης εξαϋλώνονται με τον ίδιο ρυθμό και στα μικρά και στα μεγάλα αστρονομικά αντικείμενα που την περιέχουν, αλλά και σε όλες τις χρονικές περιόδους κατά την εξέλιξη του του σύμπαντος. Σύμφωνα με την νέα μελέτη [selection Rule for Enhanced Dark Matter Annihilation] που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Physical Review Letters https://journals.aps.org/prl/abstract/10.1103/PhysRevLett.118.251101 πριν από μερικές μέρες, αυτή η ιδιότυπη συμπεριφορά του ρυθμού εξαύλωσης να μην παντού ο ίδιος, προέρχεται από τις συμμετρίες των σωματιδίων που εξαϋλώνονται. Επιπλέον, η ανάλυση αυτή προβλέπει πως η σκοτεινή ύλη συνίσταται πάνω από ένα είδος σωματιδίου και ότι αλληλεπιδρά διαμέσου ενός σωματιδίου μικρής μάζας – που δεν ανακαλύφθηκε ακόμα. Η απουσία σημάτων εξαύλωσης σκοτεινής ύλης έξω από τον Γαλαξία μας θα μπορούσε να είναι μια κρίσιμη ένδειξη γι αυτήν την πλουσιότερη σε σωματίδια θεωρία σκοτεινής ύλης, η οποία θα κριθεί οριστικά από τις μελλοντικές αστρονομικές παρατηρήσεις. http://physicsgg.me/2017/06/27/h-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%ce%b5%ce%be%ce%b1%cf%8b%ce%bb%cf%8e%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b3%cf%81%ce%b7%ce%b3%ce%bf%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81/

To ηλιακό σύστημα Babylon 5 μοιάζει πολύ με το δικό μας. Αστρονόμοι του Πανεπιστημίου της Αριζόνα σε συνεργασία με τη NASA ανακάλυψαν το ηλιακό σύστημα Babylon 5 που φαίνεται όμοιο με το δικό μας. Το ηλιακό σύστημα Babylon 5 βρίσκεται σε απόσταση 10.5 ετών φωτός από τη Γη και περιστρέφεται γύρω από το άστρο Epsilon Eridani, στον αστερισμό του Ηριδανού, ενώ το όνομα Babylon 5 παραπέμπει ευθέως στη γνωστή σειρά επιστημονικής φαντασίας. Αρχικά, το ηλιακό σύστημα αυτό έμοιαζε να αποτελείται από έναν πλανήτη όμοιο με τον Δία και διαστημικά συντρίμια. Οι πρόσφατες παρατηρήσεις από το τηλεσκόπιο SOFIA, το οποίο έχει διάμετρο 2.5 μέτρων και βρίσκεται τοποθετημένο μέσα σε ένα ειδικά τροποποιημένο αεροσκάφος Boeing 747, αποκαλύπτουν μία εντελώς διαφορετική κατάσταση. Οι περισσότερο ευκρινείς εικόνες του τηλεσκοπίου αυτού απέδειξαν ότι η δομή του ηλιακού συστήματος μοιάζει πολύ με εκείνη του εσωτερικού του δικού μας ηλιακού συστήματος, με δύο πλανήτες μεγάλου μεγέθους να περιστρέφονται γύρω από το άστρο, όπως είναι στη δική μας περίπτωση ο Κρόνος και ο Δίας, καθώς και μία ζώνη αστεροειδών. Οι επιστήμονες τείνουν να θεωρήσουν ότι το ηλιακό σύστημα Babylon 5 φαίνεται να είναι μία νεώτερη εκδοχή του δικού μας ηλιακού συστήματος, στη φάση της αρχικής δημιουργίας των πλανητών. Είναι προφανές ότι μία τέτοια ανακάλυψη κεντρίζει το ενδιαφέρον των επιστημόνων, οι οποίοι μπορούν έτσι να μελετήσουν στοιχεία του δικού μας παρελθόντος σε ένα σύστημα που μοιάζει πολύ με το δικό μας ηλιακό σύστημα. http://www.pestaola.gr/to-hliako-systhma-babylon-5-moiazei-poly-me-to-diko-mas/

Διαστημοπλάνο της DARPA για εκτόξευση δορυφόρων. Το πειραματικό διαστημοπλάνο της DARPA με τον κωδικό XS-1 θα κατασκευαστεί από τη Boeing με σκοπό τη μείωση κόστους μεταφοράς φορτίων στο διάστημα. Το διαστημοπλάνο, το οποίο ακόμα βρίσκεται σε φάση σχεδιασμού, θα απογειώνεται κάθετα με το φορτίο του και μόλις μπαίνει σε τροχιά μπορεί να αφήσει τον μικρό πύραυλο που μεταφέρει τον δορυφόρο και ο οποίος θα αφήσει το φορτίο στην προκαθορισμένη θέση. Η τεχνολογία που θα χρησιμοποιήσει το XS-1 έχει ως σκοπό του την μείωση του κόστους της μεταφοράς φορτίων στο διάστημα. Αξίζει να σημειωθεί ότι -όπως αναφέρει το Mashable- το κόστος της κάθε πτήσης του XS-1 της DARPA θα είναι γύρω στα 5 εκατομμύρια δολάρια, τη στιγμή που η εκτόξευση ενός πυραύλου Falcon 9 της Space X στο διάστημα έχει κόστος 62 εκατομμυρίων δολαρίων. To XS-1 θα αρχίσει να δοκιμάζει τις τεχνολογίες που θα χρησιμοποιεί, με σκοπό να εξεταστεί το κατά πόσο μπορεί να γίνει εφικτή η τακτική χρήση του, στοιχείο που αποτελεί και το ζητούμενο. Η DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency) των ΗΠΑ θεωρεί ότι οι πρώτες κανονικές πτήσεις του διαστημοπλάνου Boeing XS-1 θα γίνουν από το 2020 και έπειτα, ένα έτος που θα σημάνει την αρχή μίας πολύ ενδιαφέρουσας δεκαετίας για τις εξελίξεις στο διάστημα. http://www.pestaola.gr/diasthmoplano-ths-darpa-gia-ektokseysh-doryforwn/ Το διαστημικό έθνος Asgardia έτοιμο για την πρώτη εκτόξευση. Η Asgardia είναι το πρώτο έθνος στο Διάστημα, το οποίο θα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη και σύντομα αποκτά “εδαφική” ακεραιότητα. Ο Ρώσος Igor Ashurbeyli, ο οποίος είναι ο εμπνευστής και κυβερνήτης του virtual κράτους της Asgardia ανακοίνωσε τα σχέδια εκτόξευσης του πρώτου δορυφόρου με το όνομα Asgardia-1, ο οποίος έχει μέσα του τη σημαία, το σύνταγμα και τα προσωπικά δεδομένα των 1.5 εκατομμυρίων ενδιαφερόμενων πολιτών της Asgardia, των Asgardians όπως θα ονομάζονται. Πρόκειται για ένα μοναδικό πείραμα, καθώς για πρώτη φορά ένας server σε τροχιά θα μπορεί να ανακηρυχθεί ως ανεξάρτητη κρατική οντότητα. Το όνομα Asgardia προέρχεται από την ονομασία της πόλης των ουρανών, όπου κυβερνούσε ο Όντιν, σύμφωνα με τη σκανδιναβική μυθολογία. Το κακό είναι ότι πρακτικά, η Asgardia αυτή τη στιγμή είναι μία δικτατορία και όχι μία δημοκρατία, αφού όσοι θέλουν να γίνουν πολίτες της καλούνται να υπογράψουν μία δήλωση που δίνει την πλήρη εξουσία τους κράτους στον Igor Ashurbeyli. Οι καταμετρημένοι Asgardians αυτή τη στιγμή είναι 200.000 άτομα, ενώ ο Ashurbeyli υπόσχεται τη μετατροπή της σε δημοκρατία, μετά την πάροδο μίας πενταετίας και αφότου συγκεντρωθεί ικανός αριθμός πολιτών που θα μπορούν να εκλέξουν κυβέρνηση. Ο σκοπός του δημιουργού της Asgardia είναι να καταφέρει να στείλει ανθρώπους στο Διάστημα, οι οποίοι να μπορούν να ζήσουν στις εγκαταστάσεις που θα δημιουργηθούν εκεί. http://www.pestaola.gr/to-diasthmiko-ethnos-asgardia-etoimo-gia-thn-prwth-ektokseysi/ H ESA στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μέχρι και το 2024. Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος, ESA, ανακοίνωσε ότι θα συνεχίσει να έχει παρουσία στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μέχρι και το 2024. Η ESA είναι ένας φορέας στον οποίο συμμετέχουν 22 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είχε πρόσφατη συνεδρίαση στην Ελβετία, κατά τη διάρκεια της οποίας αποφασίστηκε ότι η ESA θα συνεχίσει την παρουσία της στον ISS μέχρι και το έτος 2024. Η απόφαση της ESA συμπληρώνει τον κύκλο των ενδιαφερόμενων φορέων που χρησιμοποιούν τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για τους ερευνητικούς σκοπούς τους. Η απόφαση της ESA να συνεχίσει τη συμμετοχή της στον ISS μέχρι και το 2024 εκτιμάται ότι θα έχει κόστος 807 εκατομμυρίων ευρώ για τη χρήση των εγκαταστάσεων και άλλα 153 εκατομμύρια ευρώ για την εκτέλεση πειραμάτων εκεί. Ένα άλλο στοιχείο που προκύπτει από την ανανέωση της συνεργασίας της ESA με τον ISS είναι ότι η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος θα μπορεί να στέλνει μεγαλύτερο αριθμό αστροναυτών στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η ESA θα αναλάβει ακόμα πιο ενεργό ρόλο στο κομμάτι των επισκευών του ISS, ενώ εκτιμάται ότι η παρουσία αστροναυτών εκεί θα είναι ένα απαραίτητο βήμα για την επίτευξη της αποστολής της πρώτης επανδρωμένης αποστολής στον Άρη στο κοντινό μέλλον, ζήτημα που απασχολεί όλες τις διαστημικές υπηρεσίες του κόσμου. http://www.pestaola.gr/h-esa-sto-diethnh-diasthmiko-stathmo-mexri-kai-to-2024/

Νέα μορφή ζωής που «τρέφεται με ηλεκτρόνια» Οι βιοφυσικοί Moh El-Nagga και Yamini Jangir κατέβηκαν σ’ ένα παλιό ορυχείο χρυσού των Mαύρων Λόφων στη Νότια Ντακότα, όπου φιλοξενείται ένας ανιχνευτής σκοτεινής ύλης, όχι για την αναζήτηση σωματιδίων αλλά για την αναζήτηση ζωής. Ψάχνουν μικρόβια που «τρέφονται με ηλεκτρισμό», μια κατηγορία οργανισμών που οι επιστήμονες μόλις τώρα άρχισαν να κατανοούν. Αυτοί οι μικροβιακοί οργανισμοί ζουν σε ανεξερεύνητα μέρη: σε βαθιά υπόγεια πηγάδια, κάτω από την επιφάνεια της γης εκεί όπου υπάρχουν πλούσιες φλέβες μετάλλων, στα ιζήματα στα βάθη των ωκεανών μερικές ίντσες κάτω από τον θαλάσσιο πυθμένα. Αντιπροσωπεύουν ένα είδος ζωής που δεν είχε ερευνηθεί αρκετά, αφενός μεν διότι ζούν σε εξωτικούς βιότοπους και αφετέρου είναι πολύ δύσκολο να αναπτυχθούν στο εργαστήριο. Μια πρόσφατη δειγματοληψία μικροβίων από τον θαλάσσιο πυθμένα κοντά στο νησί Σάντα Καταλίνα, ανοικτά των ακτών της Νότιας Καλιφόρνιας, ανακάλυψαν μια εκπληκτική ποικιλία μικροβίων που καταναλώνουν ή αποβάλλουν ηλεκτρόνια τρώγοντας ή αναπνέοντας ορυκτά ή μέταλλα. Η ερευνητική ομάδα του El-Naggar δεν έχει ολοκληρώσει ακόμα την ανάλυση των δεδομένων που συνέλλεξε στο ορυχείο χρυσού, αλλά τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν να συμφωνούν με την έρευνα στο νησί Καταλίνα. Οι οργανισμοί που «τρώνε» ηλεκτρόνια βρίσκονται σε μέρη όπου υπάρχουν αρκετά ορυκτά αλλά όχι πολύ οξυγόνο. Οι επιστήμονες αρχίζουν πλέον να καταλαβαίνουν πως ακριβώς λειτουργούν αυτοί οι περίεργοι οργανισμοί. Πώς καταναλώνει ηλεκτρόνια ένα μικρόβιο από ένα κομμάτι μέταλλο, ή αποθέτει πίσω στο περιβάλλον όταν δεν τα «χρειάζεται» πλέον; Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι έδειξε τον τρόπο με τον οποίο τέτοιου είδους μικρόβια καταναλώνουν την ηλεκτρική λεία τους. Αλλά δεν έχουν ακόμη δημοσιευθεί εργασίες που να αποδεικνύουν ότι μερικοί καταναλωτές ηλεκτρονίων μεταφέρουν τα ηλεκτρόνια απευθείας διαμέσου των μεμβρανών τους – μια διαδικασία που μέχρι τώρα θεωρούνταν αδύνατη. Τρώγοντας πέτρες Παρότι η κατανάλωση ηλεκτρικού φορτίου από ζωντανούς οργανισμούς ακούγεται παράξενα, η ροή του ρεύματος είναι κεντρικής σημασίας για τη ζωή. Όλοι οι οργανισμοί απαιτούν μια πηγή ηλεκτρονίων για να δημιουργούν και να αποθηκεύουν ενέργεια. Ο βραβευμένος με Νόμπελ φυσιολόγος Albert Szent-Györgyi είχε πει κάποτε: «Η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ηλεκτρόνιο που ψάχνει ένα μέρος για να ξεκουραστεί.» Η οξειδοαναγωγή είναι μια από τις βασικότερες κατηγορίες χημικών αντιδράσεων. Χαρακτηρίζεται από τη μεταφορά ηλεκτρονίων μεταξύ των αντιδρώντων ουσιών. Οξείδωση ονομάζεται η αποβολή ηλεκτρονίων και αναγωγή η πρόσληψη ηλεκτρονίων. Η αναπνοή των αερόβιων οργανισμών, η καύση, οι βασικές μεταλλουργικές διεργασίες, η διάβρωση των μετάλλων, τα γαλβανικά στοιχεία (μπαταρίες) και πολλά άλλα είναι στην ουσία αντιδράσεις οξειδοαναγωγής. Τελικά μάλλον υπάρχουν και μικροοργανισμοί που προσλαμβάνουν ή αποβάλλουν «σκέτα» ηλεκτρόνια. Οι άνθρωποι και πολλοί άλλοι οργανισμοί παίρνουν ηλεκτρόνια από τα τρόφιμα και τα αποβάλλουν με την διαδικασία της αναπνοής. Τα μικρόβια που μελετά η ομάδα του El-Naggar ονομάζονται λιθοαυτότροφα ή καταναλωτές πετρωμάτων, που συλλέγουν ενέργεια από ανόργανες ουσίες, όπως σίδηρος, θείο ή μαγγάνιο. Κάτω από κατάλληλες συνθήκες, μπορούν να επιβιώσουν μόνο με ηλεκτρική ενέργεια. Η φαινομενική ικανότητα των μικροβίων να τρώνε ηλεκτρόνια – άμεση μεταφορά ηλεκτρονίων στο εσωτερικό τους – είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα επειδή φαίνεται να αψηφά τους βασικούς κανόνες της βιοφυσικής. Οι λιπαρές μεμβράνες που περικλείουν τα κύτταρα δρουν ως μονωτές, δημιουργώντας μια ηλεκτρικά ουδέτερη ζώνη, που κάποτε εθεωρείτο αδύνατο για ένα ηλεκτρόνιο να την διασχίσει. «Κανείς δεν ήθελε να πιστέψει ότι ένα βακτήριο, θα λάβει ένα ηλεκτρόνιο από το εσωτερικό του κυττάρου και θα το μετακινήσει προς τα έξω», δήλωνε πέρυσι ο Kenneth Nealson, ένα γεωβιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, σε μια διάλεξή του στο Λονδίνο. Στη δεκαετία του 1980, ο Nealson και άλλοι ανακάλυψαν μια εντυπωσιακή ομάδα βακτηρίων που μπορούν να αποβάλουν ηλεκτρόνια απευθείας σε στερεά ορυκτά. Φτάσαμε μέχρι το 2006 για να αποκαλυφθεί ο μοριακός μηχανισμός πίσω από αυτό το επίτευγμα: Μια τριάδα εξειδικευμένων πρωτεϊνών που βρίσκονται στην κυτταρική μεμβράνη, σχηματίζουν μια αγώγιμη γέφυρα που μεταφέρει τα ηλεκτρόνια προς το εξωτερικό του κυττάρου. (Οι επιστήμονες εξακολουθούν να διαφωνούν για το αν τα ηλεκτρόνια διασχίζουν ολόκληρη την απόσταση της μεμβράνης χωρίς συνοδεία.) Εμπνευσμένοι από τους δότες-ηλεκτρονίων, οι επιστήμονες άρχισαν να αναρωτιούνται κατά πόσον τα μικρόβια θα μπορούσαν επίσης να κάνουν το αντίθετο και να «καταπίνουν» τα ηλεκτρόνια ως πηγή ενέργειας. Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στην αναζήτηση μιας ομάδας μικροβίων που ονομάζονται μεθανογόνα, τα οποία είναι γνωστά για την παραγωγή μεθανίου. Τα περισσότερα μεθανογόνα δεν είναι αυστηρά καταναλωτές μετάλλων. Αλλά το 2009, ο Bruce Logan και οι συνεργάτες του, έδειξαν για πρώτη φορά ότι ένα μεθανογόνο θα μπορούσε να επιβιώσει χρησιμοποιώντας μόνο την ενέργεια από ένα ηλεκτρόδιο. Οι ερευνητές πρότειναν ότι τα μικρόβια μπορούσαν άμεσα να προσλάβουν ηλεκτρόνια, ίσως μέσω μιας μοριακής γέφυρας παρόμοια με αυτή που οι παραγωγοί-ηλεκτρονίων χρησιμοποιούν για να μεταφέρουν ηλεκτρόνια κατά μήκος της κυτταρικής μεμβράνης. Αλλά δεν είχαν μια άμεση απόδειξη. Το περασμένο έτος, ο Alfred Spormann και οι συνεργάτες ανακάλυψαν έναν τρόπο που αυτοί οι οργανισμοί μπορούν να επιβιώσουν σε ηλεκτρόδια χωρίς να τρέφονται με γυμνά ηλεκτρόνια. Το μικρόβιο του Spormann (ονομάζεται Methanococcus maripaludis), εκκρίνει ένα ένζυμο που κάθεται στην επιφάνεια του ηλεκτροδίου. Το ένζυμο ζευγαρώνει ένα ηλεκτρόνιο από το ηλεκτρόδιο με ένα πρωτόνιο από το νερό για να δημιουργηθεί ένα άτομο υδρογόνου, το οποίο αποτελεί μια καλή πηγή τροφής των μεθανογόνων. Σύμφωνα με τον Daniel Bond, μικροβιολόγο του πανεπιστημίου της Μινεσότα: «Αντί να έχουν ένα αγώγιμο μονοπάτι, χρησιμοποιούν ένα ένζυμο. Δεν χρειάζεται να χτίσουν μια γέφυρα από αγώγιμα υλικά.» Αν και τα μικρόβια δεν τρώνε τα ηλεκτρόνια μόνα τους, τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά. Τα περισσότερα ένζυμα λειτουργούν καλύτερα μέσα στο κύτταρο και πολύ γρήγορα αποικοδομούνται έξω απ αυτό. Σύμφωνα με τον Spormann: «Αυτό που είναι μοναδικό είναι το πόσο σταθερά είναι τα ένζυμα όταν συγκεντρωθούν στην επιφάνεια του ηλεκτροδίου. Παλαιότερα πειράματα έδειχναν ότι αυτά τα ένζυμα είναι ενεργά έξω από το κύτταρο μόνο για λίγες ώρες, αλλά αποδείξαμε ότι είναι ενεργά για έξι εβδομάδες». Ο Spormann και άλλοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι τα μεθανογόνα και άλλα μικρόβια μπορούν να προσλαμβάνουν απευθείας ηλεκτρόνια. «Είναι ένας εναλλακτικός μηχανισμός για την άμεση μεταφορά ηλεκτρονίων, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η άμεση μεταφορά ηλεκτρονίων δεν μπορεί να υπάρξει», δήλωσε ο Largus Angenent, ένας μηχανικός περιβάλλοντος στο πανεπιστήμιο του Cornell και πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Μικροβιακής Ηλεκτροχημείας και Τεχνολογίας. Ο Spormann είπε ότι η ομάδα του έχει ήδη βρει ένα μικρόβιο ικανό να συλλάβει σκέτα ηλεκτρόνια. Αλλά δεν έχουν δημοσιεύσει ακόμη τις λεπτομέρειες. Μικρόβια στον Άρη Μόνο ένα μικρό κλάσμα – ίσως το 2 τοις εκατό –από όλους τους μικροοργανισμούς του πλανήτη μπορεί να καλλιεργηθεί στο εργαστήριο. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι οι νέες αυτές προσεγγίσεις – καλλιέργεια μικροβίων σε ηλεκτρόδια και όχι στα παραδοσιακά συστήματα καλλιέργειας – θα αναδείξει μια νέα μέθοδο μελέτης πολλών μικροβίων που μέχρι τώρα ήταν αδύνατον να καλλιεργηθούν στο εργαστήριο. «Χρησιμοποιώντας ηλεκτρόδια ως αντικαταστάτες των ορυκτών καταφέραμε να ανοίξουμε και να επεκτείνουμε αυτό το πεδίο», δήλωσε η Annette Rowe, μια μεταδιδακτορική ερευνήτρια που συνεργάζεται με τον El-Naggar. «Τώρα έχουμε μια μέθοδο καλλιέργειας αυτών των βακτηρίων ώστε να παρακολουθείται η αναπνοή τους και η φυσιολογία τους.» Το 2013 η Rowe αναζήτησε μικρόβια στο βυθό του νησιού Καταλίνα της Καλιφόρνιας σε ένα περιβάλλον πλούσιο σε σίδηρο. Είχε ήδη εντοπίσει τουλάχιστον 30 νέες ποικιλίες των «ηλεκτρικών» μικροβίων, όπως ανακοίνωσε σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το περασμένο έτος. Όπως δήλωσε η ίδια: «Είναι από πολύ διαφορετικές ομάδες μικροβίων που είναι αρκετά συχνές σε θαλάσσια συστήματα». Πριν από το πείραμα της, κανείς δεν γνώριζε ότι αυτά τα μικρόβια θα μπορούσαν να προσλάβουν ηλεκτρόνια από ένα ανόργανο υπόστρωμα. «Αυτό είναι κάτι που δεν περιμέναμε». Ακριβώς όπως οι ψαράδες χρησιμοποιούν διαφορετικά δολώματα για να προσελκύσουν διαφορετικά είδη ψαριών, η Rowe χρησιμοποίησε ηλεκτρόδια με διαφορετικές τάσεις ως πόλο έλξης μια πλούσιας ποικιλίας μικροβίων. Αντιλαμβανόταν την ύπαρξη των μικροβίων από την μεταβολή του ρεύματος – οι καταναλωτές μετάλλων δημιουργούσαν ηλεκτρικό ρεύμα, καθώς τα μικρόβια απορροφούσαν τα ηλεκτρόνια από το αρνητικό ηλεκτρόδιο. Οι διαφορετικές ποικιλίες των βακτηρίων που συλλέχθηκαν από την Rowe ευδοκιμούν κάτω από διαφορετικές ηλεκτρικές συνθήκες, γεγονός που δείχνει ότι χρησιμοποιούν διαφορετικούς τρόπους κατανάλωσης ηλεκτρονίων. Κάθε βακτήριο είχε ένα διαφορετικό ενεργειακό επίπεδο, στο οποίο άρχιζε η κατανάλωση των ηλεκτρονίων. Σύμφωνα με την Rowe, αυτό είναι ενδεικτικό των διαφορετικών τρόπων κατανάλωσης. Η Rowe ερευνά τώρα νέα περιβάλλοντα για επιπλέον είδη μικροβίων, εστιάζοντας σε υγρά από μια βαθιά πηγή με χαμηλή οξύτητα. Βοηθά επίσης την αποστολή στο ορυχείο χρυσού του El-Naggar. Σύμφωνα με τον El-Naggar: «Προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς λειτουργεί η ζωή κάτω από αυτές τις συνθήκες . Πλέον, γνωρίζουμε ότι υπάρχει ζωή σε αφθονία σε πολύ μεγαλύτερα βάθη από ό,τι νομίζαμε, αλλά δεν έχουμε ακόμα κατανοήσει τον τρόπο επιβίωσης». Ο El-Naggar τονίζει πως το πεδίο είναι ακόμα στα σπάργανα, παρομοιάζοντας την τρέχουσα κατάσταση με τις πρώτες ημέρες της νευροεπιστήμης, όταν οι ερευνητές τοποθετούσαν ηλεκτρόδια σε βατράχους για να προκαλέσουν συσπάσεις των μυών τους. Έχουν περάσει μόνο 30 χρόνια από τότε που ανακαλύψαμε ότι τα μικρόβια αλληλεπιδρούν με στερεές επιφάνειες. Με δεδομένη την επιτυχία αυτών των πρώτων πειραμάτων, φαίνεται ότι οι επιστήμονες έχουν διεισδύσει ελάχιστα στην μικροβιακή ποικιλότητα που ευδοκιμεί στα βάθη του πλανήτη. Η εξέλιξη αυτής της έρευνας θα βοηθήσει στην ερμηνεία της προέλευσης της ζωής στη Γη ή και σε άλλους πλανήτες. Μία από τις θεωρίες για την προέλευση της ζωής υποστηρίζει ότι η ζωή αμφανίστηκε στις επιφάνειες ορυκτών, εκεί όπου μπορούν να συνδεθούν βιολογικά μόρια και να καταλυθούν χημικές αντιδράσεις. Η νέα έρευνα θα μπορούσε να καλύψει ένα από τα κενά αυτής της θεωρίας – τον μηχανισμό για τη μεταφορά ηλεκτρονίων από τις ορυκτές επιφάνειες στο εσωτερικό των κυττάρων. Επιπλέον, οι καταναλωτές στις επιφάνειες των μετάλλων μπορούν να αποτελέσουν ένα υπόδειγμα για την εξωγήινη ζωή, όπου μικροβιακοί οργανισμοί μπορεί να κρύβονται κάτω από την επιφάνεια ενός πλανήτη. Για μένα, μια από τις πιο συναρπαστικές δυνατότητες είναι η ανακάλυψη μορφών ζωής που θα μπορούσαν να επιβιώνουν σε ακραία περιβάλλοντα, όπως στον Άρης», δηλώνει ο El-Naggar, του οποίου το πείραμα στο ορυχείο χρυσού χρηματοδοτείται από το Ινστιτούτου Αστροβιολογίας της NASA. «Ο Άρης, για παράδειγμα, είναι πλούσιος σε σίδηρο και έχει νερό κάτω από την επιφάνεια του. Αν έχετε ένα σύστημα που μπορεί να πάρει ηλεκτρόνια από σίδηρο και διαθέτει κάποιες ποσότητες νερού, τότε έχετε όλα τα συστατικά για ένα πιθανό μεταβολισμό.» Ίσως ένα υπόγειο πρώην ορυχείο χρυσού στη Νότια Ντακότα, να μην είναι και το πιο περίεργο μέρος όπου οι ερευνητές θα βρουν ζωή που τρέφεται με ηλεκτρόνια. Στην φωτογραφία οι επιστήμονες χρησιμοποιούν ηλεκτρόδια από ανθρακόνημα (γκρι) ως δόλωμα μικροβίων που τρέφονται με «ηλεκτρισμό» (πορτοκαλί). http://physicsgg.me/2016/06/24/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%bc%ce%bf%cf%81%cf%86%ce%ae-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%86%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bc%ce%b5-%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%81%cf%8c/

Πλησιάζει η Ημέρα της Σκοτεινής Ύλης. Ένα παγκόσμιο κυνήγι για την αναζήτηση της ελλείπουσας ύλης του σύμπαντος βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και χρόνια. Οι φυσικοί που συμμετέχουν στις έρευνες αυτές καθιερώνουν την 31 Οκτωβρίου, ως παγκόσμια Ημέρα Σκοτεινής Ύλης (Dark Matter Day), πραγματοποιώντας ανοιχτές εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο με θέμα το κυνήγι της αόρατης «σκοτεινής ύλης» του σύμπαντος. Οι εκδηλώσεις της ημέρας αυτής θα περιλαμβάνουν εκλαϊκευμένες διαλέξεις για την σκοτεινή ύλη και τα πειράματα που προσπαθούν να την ανιχνεύσουν, ερωτήσεις και απαντήσεις από εξειδικευμένους επιστήμονες, προβολές σχετικών ταινιών κ.λπ. Η αποκάλυψη της αληθινής φύσης της σκοτεινής ύλης θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την προέλευση, την εξέλιξη και την συνολική δομή του σύμπαντος και θα αναμορφώσει την αντίληψή μας για την φυσική. Σκοπός της Dark Matter Day είναι να ενημερωθεί το κοινό για την έρευνα σχετικά με την σκοτεινή ύλη, να προσελκύσει περισσότερες πνευματικές δυνάμεις και επιστημονικούς πόρους προς τα μυστήρια της σκοτεινής ύλης, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες θεωρητικές ιδέες και ανακαλύψεις. Η Dark Matter Day σχεδιάστηκε από μια ομάδα επιστημόνων που εκπροσωπούν εργαστήρια σωματιδιακής φυσικής ανά τον κόσμο. Δημιούργησαν την ιστοσελίδα www.darkmatterday.com απ΄ όπου μπορείτε να πάρετε όποια πληροφορία θέλετε σχετικά με τις εκδηλώσεις της Ημέρας Σκοτεινής Ύλης. Δείτε επίσης κι ΕΔΩ: http://www.interactions.org/press-release/dark-matter-day-approaching-dont-be-afraid-dark http://physicsgg.me/2017/06/26/%cf%80%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%b7-%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%cf%8d%ce%bb%ce%b7%cf%82/

Καινοτόμος έρευνα Έλληνα επιστήμονα: Υπάρχουν δύο μορφές υγρού νερού. Έρευνα Έλληνα επιστήμονα έδειξε οτι δεν υπάρχει μόνο μία μορφή υγρού νερού αλλά δύο και μάλιστα έχουν μεγάλες διαφορές στη δομή και στην πυκνότητά τους... Το νερό μπορεί να υπάρξει ως δύο διαφορετικά υγρά σε χαμηλές θερμοκρασίες, όπου η δημιουργία κρυστάλλων πάγου είναι αργή. Το νεράκι διαθέτει το διπλό πρόσωπο του Ιανού. Δεν υπάρχει μόνο μια μορφή υγρού νερού, αλλά δύο, οι οποίες έχουν μάλιστα μεγάλες διαφορές στη δομή και στην πυκνότητά τους. Αυτό αποκαλύπτει μια νέα διεθνής έρευνα επιστημόνων με επικεφαλής έναν Έλληνα ερευνητή. Το νερό -τόσο ζωτικό για την ύπαρξη ζωής στη Γη- έχει πολλές παράξενες ιδιότητες και συμπεριφέρεται διαφορετικά από όλα τα άλλα υγρά. Πάνω από 70 ιδιότητες του νερού (μεταξύ των οποίων το σημείο τήξης, η πυκνότητα, η ικανότητα θέρμανσης κ.α.) διαφέρουν από τα περισσότερα υπόλοιπα υγρά. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η νέα ανακάλυψη: ότι το νερό μπορεί να υπάρξει ως δύο διαφορετικά υγρά σε χαμηλές θερμοκρασίες, όπου η δημιουργία κρυστάλλων πάγου είναι αργή. Η ανακάλυψη κατέστη εφικτή με τη χρήση ακτίνων-Χ στο Εθνικό Εργαστήριο Argonne κοντά στο Σικάγο και στο εργαστήριο DESY στο Αμβούργο. Οι ερευνητές από τη Σουηδία, τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, με επικεφαλής τον μεταδιδακτορικό ερευνητή Φοίβο Περάκη του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, ειδικό στην οπτική φασματοσκοπία υψηλών ταχυτήτων, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS). Οι περισσότεροι θεωρούν ότι ο πάγος διαθέτει κρυσταλλική τάξη, όμως η πιο συνηθισμένη μορφή πάγου στον πλανήτη μας είναι άμορφη και χωρίς τάξη σε μοριακό επίπεδο. Αυτός ο άμορφος πάγος έχει δύο μορφές, μία χαμηλής και μία υψηλής πυκνότητας, οι οποίες είναι δυνατό να μετατραπούν η μία στην άλλη. Για πρώτη φορά, αποδείχθηκε τώρα ότι αντιστοιχούν σε δύο διαφορετικές μορφές υγρού νερού, με διαφορετική πυκνότητα η κάθε μία. Χάρη στις ισχυρές ακτίνες-Χ, οι ερευνητές κατάφεραν να παρατηρήσουν στο εργαστήριο με μεγάλη μοριακή λεπτομέρεια πώς η υαλώδης παγωμένη κατάσταση του νερού μεταμορφώνεται σε ένα παχύρρευστο υγρό, το οποίο σχεδόν αμέσως στη συνέχεια μεταμορφώνεται σε ένα διαφορετικό ακόμη πιο παχύρρευστο υγρό. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι σε συνθήκες θερμοκρασίας δωματίου το νερό δεν μπορεί να «αποφασίσει» σε ποια από τις δύο υγρές μορφές του θα υπάρξει, της υψηλής ή της χαμηλής πυκνότητας, με συνέπεια κατά τόπους να μεταβάλλεται από τη μία μορφή στην άλλη. Όπως το έθεσε ο καθηγητής Θεωρητικής Χημικής Φυσικής Λαρς Πέτερσον του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, «το νερό δεν είναι πολύπλοκο υγρό, αλλά δύο απλά υγρά που έχουν μια πολύπλοκη σχέση». Η νέα αυτή κατανόηση του νερού, μεταξύ άλλων, μπορεί να οδηγήσει μελλοντικά σε καλύτερες μεθόδους φιλτραρίσματος και αφαλάτωσής του. Ο Φ.Περάκης αποφοίτησε το 2008 από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και πήρε το διδακτορικό του το 2013 στη φυσικοχημεία από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, με αντικείμενο τη μελέτη του νερού. Ακολούθησε μεταδιδακτορική έρευνα στο Εργαστήριο του επιταχυντή SLAC και στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ της Καλιφόρνια, την οποία πλέον συνεχίζει στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, πάντα πάνω στο νερό. http://www.pronews.gr/epistimes/609146_kainotomos-ereyna-ellina-epistimona-yparohyn-dyo-morfes-ygroy-neroy

Η Βουλγαρία σε τροχιά με ανακυκλωμένο πύραυλο της SpaceX. Χρησιμοποιώντας πύραυλο της εταιρείας SpaceX, σχεδιασμένο να επιστρέφει στη Γη μετά την αποστολή του, η Βουλγαρία έθεσε σε τροχιά τον πρώτο δορυφόρο της, ο οποίος θα προσφέρει υπηρεσίες διαδικτύου και τηλεόρασης από ύψος 35.800 χιλιομέτρων. Η εκτόξευση πραγματοποιήθηκε τα ξημερώματα του Σαββάτου ώρα Ελλάδας με πύραυλο Falcon 9 της Space X, ο οποίος πυροδοτήθηκε από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα, μετά από καθυστέρηση λίγων ημερών λόγω τεχνικού προβλήματος. Λίγο αργότερα, το κατώτερο και μεγαλύτερο στάδιο του πυραύλου, το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί και σε προηγούμενη εκτόξευση τον Ιανουάριο, επέστρεψε και προσνηώθηκε με επιτυχία σε πλωτή πλατφόρμα στον Ατλαντικό -μια καινοτομία χάρη στην οποία η εταιρεία του μεγιστάνα Έλον Μασκ ελπίζει να ρίξει δραστικά το κόστος των εκτοξεύσεων. Ο πρώτος βουλγαρικός δορυφόρος, βάρους περίπου τεσσάρων τόνων, κατασκευάσθηκε από την αμερικανική εταιρεία Space Systems Loral (SSL). Θα παρέχει σταθερές και ευρυζωνικές υπηρεσίες δορυφορικών τηλεπικοινωνιών και εκπομπής τηλεοπτικών προγραμμάτων απευθείας στους καταναλωτές (Direct-to-Home Television-DTH), με προγραμματισμένη διάρκεια ζωής 15 ετών. Περίπου η μισή δυναμικότητα (46%) του δορυφόρου θα χρησιμοποιηθεί από τη βουλγαρική εταιρεία τηλεπικοινωνιών Bulsatcom (μητρική της Bulgaria Sat) στη Βουλγαρία και στη Σερβία. Η υπόλοιπη θα αξιοποιηθεί για τη δορυφορική εξυπηρέτηση των υπολοίπων Βαλκανίων, άλλων περιοχών της Ευρώπης και της Βόρειας Αφρικής. Η χρηματοδότηση της κατασκευής και εκτόξευσης του δορυφόρου, περίπου 250 εκατ. δολάρια, έγινε με τη στήριξη της κρατικής Τράπεζας Εξαγωγών-Εισαγωγών (Export-Import Bank) των ΗΠΑ. «Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τους εταίρους μας στις ΗΠΑ, επειδή χωρίς αυτούς θα ήταν απολύτως αδύνατο να τα καταφέρουμε. Το διάστημα διαφέρει από κάθε τι άλλο» δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Bulgaria Sat Μαξίμ Ζαγιάκοφ. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του, ο βουλγαρικός δορυφόρος θα δημιουργεί έσοδα 24 έως 25 εκατ. δολ. κάθε χρόνο. H Bulsatcom εδρεύει στη Σόφια, απασχολεί περίπου 2.000 εργαζομένους και εξυπηρετεί σχεδόν ένα εκατομμύριο νοικοκυριά ως πάροχος επικοινωνιών, διαδικτύου και τηλεόρασης. Χάρη στο δορυφόρο, αναμένει να διπλασιάσει την πελατειακή βάση της μέσα σε μια πενταετία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500151307 Κύρια και εφεδρικά πληρώματα της 52 / 53ης μεγάλης αποστολής στον ISS. Τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα της 52 / 53ης μεγάλης αποστολής στον ISS άρχισαν τις εξετάσεις. Μετά από μια σειρά εξετάσεων για τους κοσμοναύτες και αστροναύτες θα αρχίσει ολοκληρωμένη εκπαίδευση, που συνοψίζεται στην εκπαίδευση των πληρωμάτων στην ΕΠΑ. Η σύνθεση του κύριου πληρώματος περιλαμβάνει τον κοσμοναύτη της ROSCOSMOS Sergey RJaZANSKIJj τον αστροναύτη της NASA Randolph Breznik και τον αστροναύτης Paolo Nespoli της ESA. Τα αντιγράφα ασφαλείας του πληρώματος - ο κοσμοναύτης Αλεξάντερ Misurkin Roscosmos, η αστροναύτης Mark Vanden HI της ΝΑΣΑ και JAXA αστροναύτης Norishige КАНАИ της JAXA. Η εκτοξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ MS-05» έχει προγραμματιστεί για τον Ιούλιο το 2017. https://www.roscosmos.ru/23693/

Το απόλυτο παγκόσμιο ρολόι και η κβαντική σύμπλεξη. Ένα δίκτυο ατομικών ρολογιών εξαιρετικής ακρίβειας, που συνδέονται μεταξύ τους με το εκπληκτικό φαινόμενο της κβαντικής σύμπλεξης, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν το απόλυτο παγκόσμιο ρολόι. Ένα τέτοιο επίτευγμα θα επέτρεπε όλες τις χώρες να συμφωνήσουν σε μια ακριβή μέτρηση του χρόνου, δημιουργώντας παράλληλα έναν τεράστιο κβαντικό αισθητήρα που επιπλέον θα βοηθούσε στην διερεύνηση κοσμικών μυστηρίων. Τα ατομικά ρολόγια μετρούν την μικροκυματική ή οπτική συχνότητα που απαιτείται ώστε τα ηλεκτρόνια ενός ατόμου να μεταβαίνουν από ένα ενεργειακό επίπεδο σε ένα άλλο. Το πρότυπο ατομικό ρολόι χρησιμοποιεί άτομα καισίου, που εκπέμπουν μικροκύματα μήκους κύματος περίπου 3,26 cm και συχνότητας 9 192 631 770 Hz (ακριβώς!). Το Διεθνές Σύστημα Μονάδων ορίζει ως μονάδα μέτρησης του χρόνου, το δευτερόλεπτο ως εξής: ένα δευτερόλεπτο είναι η διάρκεια 9 192 631 770 περιόδων της ακτινοβολίας που αντιστοιχούν στην μετάβαση μεταξύ των δυο υπερ-λεπτων ενεργειακών σταθμών της θεμελιώδους κατάστασης του ατόμου του Καισίου 133. Ένα τέτοιο ρολόι είναι εξαιρετικής ακρίβειας και μπορεί να χάνει ή να προπορεύεται κατά 1 δευτερόλεπτο κάθε 300 εκατομμύρια χρόνια! Μπορεί στην καθημερινή μας ζωή ένα δευτερόλεπτο πίσω ή μπροστά να μην έχει μεγάλη σημασία, όμως δεν ισχύει το ίδιο στην σύγχρονη οικονομία και σε διάφορες τεχνολογικές εφαρμογές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Παγκόσμιο Σύστημα Εντοπισμού (GPS), που για τον προσδιορισμό της ακριβούς θέσης απαιτείται η ακριβής γνώση του χρόνου που χρειάζεται για να φτάσουν στη συγκεκριμένη θέση τα σήματα των δορυφόρων GPS. Εκείνο που έχει σημασία στη διεθνή χρονομέτρηση δεν είναι το ένα και μοναδικό εξαιρετικά ακριβές ρολόι, αλλά ένα παγκόσμιο δίκτυο ρολογιών. Ο ονομαζόμενος Παγκόσμιος Συντονισμένος Χρόνος (Coordinated Universal Time – UTC), βάσει του οποίου ρυθμίζονται όλα τα ρολόγια των κρατών στον κόσμο, εξαρτάται όχι μόνο από την ακρίβεια της μέτρησης του χρόνου, αλλά και από την ακρίβεια σύγκρισης των χρόνων που δίνουν τα κέντρα μέτρησης του χρόνου σε όλο τον κόσμο. Αν κοιτάξεις ένα ρολόι δεν ξέρεις αν πηγαίνει καλά ή όχι. Αν έχεις δύο ρολόγια και δεν συμφωνούν και πάλι δεν ξέρεις ποιο είναι σωστό. Με τρία ρολόγια μπορείς να απορρίψεις το ένα που απέχει περισσότερο από τα άλλα δύο και να υπολογίσεις τον χρόνο με βάση κάποιον αλγόριθμο που θα λαμβάνει υπόψη την ακρίβεια και την σταθερότητα των δύο «σωστών» ρολογιών. Διάφορα ερευνητικά κέντρα έχουν το δικό τους ρολόι καισίου και συνεργάζονται με το Διεθνές Γραφείο Μέτρων και Σταθμών στο Παρίσι, το οποίο υπολογίζει τον μέσο όρο τους και τον δημοσιεύει σε ένα μηνιαίο ενημερωτικό δελτίο που καθορίζει τον Παγκόσμιο Χρόνο (UTC). Αλλά αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει άμεση μέτρηση ενός καθολικά αποδεκτού πρότυπου χρόνου. Ο Παγκόσμιος Συντονισμένος Χρόνος έχει καθυστέρηση ενός μήνα. Ο Eric Kessler από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι η κβαντική σύμπλεξη θα μπορούσε να δώσει μια λύση. Όταν τα κβαντικά αντικείμενα, όπως τα άτομα είναι συν-πλεκόμενα, μια μέτρηση στο ένα από αυτά θα έχει μια ακαριαία και προβλέψιμη επίδραση στο άλλο. Εάν διαθέταμε ατομικά ρολόγια σε σύμπλεξη σε διάφορα μέρη του πλανήτη και στους δορυφόρους, θα μπορούσαμε να τα συγκρίνουμε (ταυτόχρονα) άπαξ μεταξύ τους, σύμφωνα με τον Kessler. H κβαντική σύμπλεξη αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά φαινόμενα της κβαντομηχανικής, επιτρέποντας σε δύο σωματίδια να συν-πλέκονται μεταξύ τους ακόμα και αν βρίσκονται εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Η μέτρηση ενός σωματιδίου αλλάζει ταυτόχρονα την κατάσταση του κβαντικά συζευγμένου ζεύγους του, ανεξάρτητα από την απόσταση. Αν θεωρήσουμε τα ρολόγια ως εκκρεμή, τότε η σύμπλεξη των διαφορετικών ρολογιών κάνει τα ρολόγια να ταλαντώνονται με τέλεια συμφωνία. Η εκτίμηση της ερευνητικής ομάδας είναι ότι ένα παγκόσμιο δίκτυο κβαντικού ρολογιού θα είναι περίπου 100 φορές πιο ακριβές από οποιοδήποτε ατομικό ρολόι. Επίσης, θα είναι προστατευμένο με φυσικό τρόπο από τους χάκερ, δεδομένου ότι κάθε εξωτερική παρέμβαση σύμφωνα με την κβαντομηχανική, γίνεται άμεσα αντιληπτή. Όμως η κβαντική σύμπλεξη είναι μια πολύ ευαίσθητη κατάσταση, και ένα τόσο μεγάλο κβαντικό δίκτυο είναι πολύ δύσκολο να παραμείνει συνδεδεμένο κβαντικά. Σύμφωνα με τον Kessler υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος να διανυθεί διότι απαιτούνται σημαντικές τεχνολογικές εξελίξεις, αν και όλα τα βήματα έχουν επιτευχθεί σε μικρή κλίμακα. Η Ruxandra Bondarescu, από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, μας υπενθυμίζει ότι το κβαντικό δίκτυο ρολογιών θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε πειράματα θεμελιώδους φυσικής , για μετρήσεις των ελάχιστων μεταβολών του βαρυτικού πεδίου της Γης ή στην ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων. http://physicsgg.me/2014/06/24/%cf%84%ce%bf-%ce%b1%cf%80%cf%8c%ce%bb%cf%85%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%bf-%cf%81%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84/

Υποψίες για την ύπαρξη και δέκατου πλανήτη. Πάνε κι έρχονται οι θεωρίες για το αν υπάρχουν και πόσοι ακόμη πλανήτες πέρα από τους ήδη οκτώ γνωστούς στο ηλιακό μας σύστημα. Μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη θεωρεί πιθανή την ύπαρξη ενός πιο κοντινού «Πλανήτη 10», αν υποτεθεί ότι υπάρχει ένας πιο μακρινός «Πλανήτης 9», καθώς μία άλλη καναδική έρευνα θεωρεί μάλλον απίθανη την ύπαρξη του τελευταίου. Όσον αφορά τον «Πλανήτη 10», οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα Κάθριν Φολκ και Ρενού Μαλχότρα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «The Astronomical Journal», μελέτησαν την κίνηση άνω των 600 παγωμένων μακρινών σωμάτων στη Ζώνη Κάιπερ, σε απόσταση άνω των 50 αστρονομικών μονάδων (μία τέτοια μονάδα είναι η μέση απόσταση Γης-Ήλιου, δηλαδή περίπου 150 εκατ. χλμ.). Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κάτι φαίνεται να διαταράσσει τις τροχιές των σωμάτων αυτών και αυτό το «κάτι», όπως υποστηρίζουν, πιθανότατα είναι ένας πλανήτης με μάζα παρόμοια με του Άρη, ο οποίος εκτιμάται ότι κινείται σε απόσταση περίπου 60 αστρονομικών μονάδων. Η Ζώνη Κάιπερ, που αρχίζει μετά τον Ποσειδώνα (ο οποίος απέχει περίπου 30 αστρονομικές μονάδες), όπως συμβαίνει και με τη ζώνη αστεροειδών μεταξύ Άρη-Δία, φιλοξενεί έναν τεράστιο αριθμό σωμάτων, μεταξύ των οποίων νάνους πλανήτες, αστεροειδείς και κομήτες. Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί σε αυτήν περίπου 2.000 σώματα και, από αυτά, τουλάχιστον τα 12 έχουν μέγεθος ανάλογο του Πλούτωνα (γι’ αυτό, άλλωστε, ο τελευταίος έπαψε να θεωρείται κανονικός πλανήτης και υποβαθμίσθηκε σε νάνο πλανήτη). Τα σώματα αυτά είναι γνωστά συλλήβδην ως ΚΒΟ (Kuiper Belt Objects-KBO). Άλλοι πάντως αστρονόμοι αναρωτήθηκαν πώς είναι δυνατό ένας τέτοιος πλανήτης, αρκετά μεγάλος, φωτεινός και σε όχι τόσο μεγάλη απόσταση, να μην έχει εντοπισθεί έως τώρα. Σε κάθε περίπτωση, αν υπάρχει όντως ένας πλανήτης στην απόσταση των 60 αστρονομικών μονάδων, τότε αυτός δεν είναι ο πλανήτης 9, ο οποίος προτάθηκε πρώτος και υποτίθεται πως είναι πολύ πιο μακρινός. Το 2016 οι Μάικ Μπράουν και Κονσταντίν Μπατίγκιν του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech) πρότειναν την ύπαρξη ενός ενάτου γιγάντιου πλανήτη, με μάζα δεκαπλάσια της Γης, ο οποίος βρίσκεται στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος, σε απόσταση 500 έως 700 αστρονομικών μονάδων από το μητρικό άστρο μας. Όμως αμφιβολίες περί της ύπαρξής του δημιουργεί μια νέα ανάλυση της κίνησης τεσσάρων μακρινών παγωμένων σωμάτων σε απόσταση έως 250 αστρονομικών μονάδων. Επιστήμονες, με τη βοήθεια του Καναδο-Γαλλικού Τηλεσκοπίου στη Χαβάη, με επικεφαλής την αστρονόμο Κόρι Σάννκμαν του Πανεπιστημίου της Βικτόρια, δεν βρήκαν κανένα σημάδι ότι οι τροχιές αυτών των σωμάτων επηρεάζονται από κάποιον αόρατο γιγάντιο πλανήτη. Κάτι που δημιουργεί ερωτηματικά για το πόσο σωστή είναι η θεωρία περί «πλανήτη 9». Για να απαντήσουν στο ερώτημα κατά πόσο υπάρχουν τελικά οι πλανήτες 9 και 10 (ή μόνο ο ένας από τους δύο), οι αστρονόμοι «ποντάρουν» στο -υπό κατασκευή στη Χιλή- νέο μεγάλο τηλεσκόπιο Large Synoptic Survey Telescope (LSST). Αυτό, σύμφωνα με τον καθηγητή Μαλχότρα, αναμένεται να αυξήσει από 2.000 σε 40.000 τα γνωστά σώματα της ζώνης Κάιπερ (ΚΒΟ). Ίσως ένα ή δύο από αυτά αποδειχθούν πλανήτες. http://physicsgg.me/2017/06/25/%cf%85%cf%80%ce%bf%cf%88%ce%af%ce%b5%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%8d%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%be%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b4%ce%ad%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bb/

Ο χωροχρόνος αναδύεται από ένα δίκτυο κβαντικών μπιτ; Ο χωροχρόνος αναδύεται από ένα δίκτυο κβαντικών μπιτ; Αυτό υποστηρίζει η θεωρία πίσω από την αναδυόμενη κβαντική βαρύτητα, μια ιδέα που προτάθηκε από τον Erik Verlinde, έναν θεωρητικό φυσικό στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. Η θεωρία του δεν χρειάζεται την υπόθεση της σκοτεινής ύλης – τα «αόρατα» σωματίδια με μάζα που φαίνεται να επηρεάζουν τη συμπεριφορά των γαλαξιών και άλλων μεγάλων δομών στο σύμπαν. Όμως ένα πρόσφατο τεστ της αναδυόμενης βαρύτητας δείχνει πως η θεωρία αυτή μάλλον δουλεύει και μπορεί να περιγράψει τις κινήσεις των αστρονομικών αντικειμένων όπως και ο θεωρητικός αντίπαλός της. Ο Kris Pardo, ένας μεταπτυχιακός φοιτητής που συνεργάζεται με τον αστροφυσικό David Spergel στο Πανεπιστήμιο Princeton, μελέτησε ένα δείγμα από 81 απομονωμένους νάνους γαλαξίες. Αυτοί οι μικροί γαλαξίες φαίνεται να έχουν μια ιδιαίτερα υψηλή συγκέντρωση σκοτεινής ύλης, παρέχοντας έτσι ένα μοναδικό αστροφυσικό εργαστήριο στο οποίο συγκρίνονται διάφορες θεωρίες. Ο Pardo υπολόγισε πόσο γρήγορα περιστρέφονται αυτοί οι γαλαξίες. Όσο περισσότερη σκοτεινή ύλη θεωρείται πως υπάρχει σε έναν γαλαξία – ή αντίστοιχα όσο ισχυρότερη θεωρείται η επίδραση της αναδυόμενης βαρύτητας – τόσο πιο γρήγορη θα πρέπει να είναι η ιδιοπεριστροφή του γαλαξία. «Οι απομονωμένοι νάνοι γαλαξίες αποτελούν το καλύτερο τεστ που μπορούμε να κάνουμε προς το παρόν», λέει ο Pardo. Η αναδυόμενη βαρύτητα προβλέπει με επιτυχία τις ταχύτητες περιστροφής των μικρότερων γαλαξιών στο δείγμα. Αλλά προβλέπει ταχύτητες πολύ μικρές για τους γαλαξίες μεγαλύτερης μάζας, ειδικά σε εκείνους όπου κυριαρχούν τα νέφη αερίων. Αυτή η διαφορά θα μπορούσε να αποτελέσει σοβαρό πρόβλημα για την αναδυόμενη βαρύτητα, καθώς η βασική επιτυχία της θεωρίας μέχρι τώρα ήταν ότι πρόβλεπε τις καμπύλες περιστροφής μεγάλων γαλαξιών. Οι φυσικοί που μελετούν την αναδυόμενη βαρύτητα παίρνουν σοβαρά τη μελέτη του Pardo. «Πρόκειται για ενδιαφέρουσα και καλή δουλειά», δήλωσε ο Verlinde. Και συμπληρώνει ότι «η αναδυόμενη βαρύτητα δεν έχει αναπτυχθεί σε τέτοιο σημείο ώστε να κάνει συγκεκριμένες προβλέψεις για όλους τους νάνους γαλαξίες. Νομίζω ότι πρέπει να γίνει περισσότερη δουλειά τόσο στην παρατήρηση όσο και στην θεωρία». (Η δήλωση αυτή του Verlinde σχολιάστηκε ειρωνικά από αρκετούς φυσικούς – κυρίως από αυτούς που βλέπουν την θεωρία της αναδυόμενης βαρύτητας ως ψευδο-επιστήμη). Ένας τρόπος με τον οποίο η θεωρία του Verlinde θα μπορούσε να δικαιωθεί θα ήταν αν οι γαλαξίες του Pardo είχαν διαφορετικό σχήμα από αυτό που βλέπουμε. Φαίνονται σφαιρικοί, αλλά αν είναι επίπεδοι πεπλατυσμένοι, σαν frisbee, το τροποποιημένο σχήμα θα αρκούσε για να εξηγήσει τους υπολογισμούς του Pardo. Για να δώσουν μια πιο οριστική απάντηση, ο Pardo και οι συνεργάτες του προσπαθούν να εξασφαλίσουν χρόνο στα τηλεσκόπια Very Large Array στο Νέο Μεξικό, ώστε να πραγματοποιήσουν μετρήσεις υψηλής ανάλυσης που καταγράφουν πόσο γρήγορα τα άστρα και τα μεσοαστρικά αέρια περιστρέφονται μέσα στους γαλαξίες. Άλλες ομάδες αστρονόμων επιχειρούν συμπληρωματικές δοκιμές της αναδυόμενης βαρύτητας. Κάποιοι χρησιμοποιούν την θεωρία για να προβλέψουν την παραμορφωμένη εμφάνιση γαλαξιών εξαιτίας των βαρυτικών φακών. Άλλοι την χρησιμοποιούν για να μελετήσουν τις κινήσεις σμηνών γαλαξιών. Η αναδυόμενη βαρύτητα πρέπει επίσης να εξηγήσει την μεγάλης κλίμακας δομή του σύμπαντος καθώς και την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου. Σε αυτές τις περιοχές, η υπόθεση της σκοτεινής ύλης κάνει σπουδαία δουλειά προβλέποντας τις παρατηρήσεις των αστροφυσικών. Μέχρι στιγμής, κανείς δεν κατάφερε να χρησιμοποιήσει την θεωρία της αναδυόμενης βαρύτητας για να πάρει παρόμοιες λεπτομερείς προβλέψεις. Σύμφωνα με την Sabine Hossenfelder, φυσικός στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών της Φρανκφούρτης (επίσης blogger και μουσικός), η θεωρία του Verlinde δεν δίνει μια ολοκληρωμένη και συνεκτική εικόνα του σύμπαντος. Η ίδια πρόσφατα πρότεινε μια τροποποιημένη εκδοχή της θεωρίας του Verlinde που θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα τις περιστροφικές κινήσεις των περισσότερων γαλαξιών. Θα μπορούσε αυτή – ή μια παρόμοια θεωρία – να αντικαταστήσει μια μέρα τη θεωρία της σκοτεινής ύλης; Για την οριστική απάντηση του προβλήματος μάλλον θα απαιτηθεί η … «ανάδυση» αρκετού χρόνου ακόμα. http://physicsgg.me/2017/06/23/%ce%bf-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%bf%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b4%cf%8d%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b4%ce%af%ce%ba%cf%84%cf%85%ce%bf/

Εκεί όπου δημιουργούνται νέα άστρα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble φωτογραφίζει τον γαλαξία ESO 486-21. Ο ESO 486-21 είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας – αν και έχει μια ακανόνιστη και «κατεστραμμένη» δομή – που βρίσκεται σε απόσταση 30 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Το διαστημικό τηλεσκόπιο εντόπισε αυτό το αντικείμενο κατά την διάρκεια της έρευνας 50 κοντινών γαλαξιών στους οποίους πραγματοποιείται ο σχηματισμός νέων άστρων (το πρόγραμμα αυτής της έρευνας ονομάζεται LEGUS = Legacy ExtraGalactic UV Survey). https://legus.stsci.edu/legus_observations.html Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν τα δεδομένα της LEGUS για να κατανοήσουν πως σχηματίζονται και εξελίσσονται τα άστρα μέσα σε σμήνη γαλαξιών, και πως αυτές οι διαδικασίες επηρεάζουν τον γαλαξία στον οποίο ανήκουν και το ευρύτερο σύμπαν. Ο ESO 486-21 είναι ένας ιδανικός υποψήφιος για να συμπεριληφθεί σε μια τέτοια έρευνα, αφού είναι γνωστό πως βρίσκεται στην διαδικασία σχηματισμού νέων άστρων. Τα άστρα δημιουργούνται όταν μεγάλα νέφη αερίων και σκόνης μέσα στον γαλαξία (στην φωτογραφία φαίνονται ροζ), καταρρέουν βαρυτικά προς τον εαυτό τους. http://physicsgg.me/2017/06/24/%ce%b5%ce%ba%ce%b5%ce%af-%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%bf%cf%8d%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1/

ΗΠΑ: Βήματα προς τη δημιουργία διαστημικής στρατιωτικής δύναμης στην πολεμική αεροπορία. Βήματα προς την κατεύθυνση της ίδρυσης ενός ειδικού στρατιωτικού «διαστημικού σώματος» (Space Corps) εντός των τάξεων γίνονται στις ΗΠΑ, υπό τη μορφή δημιουργίας σχετικής νομοθεσίας που προβλέπει την ίδρυσή του μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2019. Όπως αναφέρει το SpaceNews, καθώς η Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της Βουλής των Αντιπροσώπων ετοιμάζεται να ψηφίσει σχετικά με την National Defense Authorization Act (NDAA), η υποεπιτροπή στρατηγικών δυνάμεων (η οποία επιβλέπει διαστημικά θέματα στρατιωτικής φύσης) παρουσίασε τις προτάσεις της για επιπρόσθετα στοιχεία στο νομοσχέδιο. Όπως είπαν ο επικεφαλής Ρεπουμπλικάνος Μάικ Ρότζερς (Αλαμπάμα), και ο επικεφαλής Δημοκρατικός, Τζιμ Κούπερ (Τενεσί) της επιτροπής, εάν γίνουν αποδεκτές, οι προτάσεις αυτές προβλέπουν την ίδρυση του «Space Corps» από την πολεμική αεροπορία, για να λειτουργεί ως ξεχωριστό στρατιωτικό σώμα εντός του υπουργείου Αεροπορίας και υπό την πολιτική ηγεσία του υπουργού Αεροπορίας. Όπως σημείωσαν σε ανακοίνωσή τους οι Ρότζερς και Κούπερ, τα στρατηγικά πλεονεκτήματα των ΗΠΑ στο διάστημα φθίνουν, και το Πεντάγωνο δεν φαίνεται ικανό να πάρει τα μέτρα που απαιτούνται για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των προκλήσεων, «οπότε πρέπει να παρέμβει το Κογκρέσο». Το σώμα αυτό θα έχει τον δικό του αρχηγό, που θα συμμετέχει στο γενικό επιτελείο, και θα λογοδοτεί στον υπουργό Αεροπορίας. Επίσης, προβλέπεται και η δημιουργία μιας US Space Command, στο πλαίσιο της US Strategic Command. Όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα του Space News, το πρότυπο στο οποίο προτείνεται να λειτουργεί το νέο σώμα είναι παρεμφερές σε αυτό του Σώματος Πεζοναυτών και του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού. http://www.naftemporiki.gr/story/1251202/ipa-bimata-pros-ti-dimiourgia-diastimikis-stratiotikis-dunamis-stin-polemiki-aeroporia Σχολιο:Τι θα κανουν αραγε Ρωσια,Κινα και πιθανον και Ινδια;

Ένα ξενοδοχείο αφιερωμένο στην Emmy Noether « Η θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν δημοσιεύτηκε το 1915, αλλάζοντας για πάντα τον τρόπο που κατανοούμε τη σχέση ανάμεσα στο χώρο και το χρόνο. Όπως συμβαίνει συχνά, τα πρόσωπα που συμβάλουν σε μια επιστημονική ανακάλυψη είναι περισσότερα από εκείνο που αναγνωρίζουμε επίσημα». Η εισαγωγή του άρθρου της Sarah Guminski στο περιοδικό Scientific American δεν είναι τυχαία. Η ίδια προσθέτει ότι παρόλο που είναι σχεδόν απίθανο να υπάρχει κάποιος που να μην έχει ακούσει ποτέ το όνομα του Αϊνστάιν, ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η ανάπτυξη της Θεωρίας της Σχετικότητας δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τη συμβολή του έργου μιας σπουδαίας προσωπικότητας, της Γερμανίδας μαθηματικού Έμμυ Ναίτερ (1882 -1935). Παρά τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπισε σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, λόγω του φύλου της και της εβραϊκής καταγωγής της, η Ναίτερ κατάφερε να μάς κληροδοτήσει σπουδαίο έργο: η εργασία της, στις αρχές της δεκαετίας του ’20, πάνω στη Θεωρία των Δακτυλίων έθεσε τα θεμέλια για τη σύγχρονη Αφηρημένη Άλγεβρα. Ο Αϊνστάιν είχε αναγνωρίσει, επίσης, την προσφορά της, χαρακτηρίζοντάς την ως τη σημαντικότερη και πιο δημιουργική γυναίκα μαθηματικό της εποχής της. Το θεώρημά της (*), το οποίο εξηγεί τη θεμελιώδη σχέση μεταξύ της συμμετρίας και των νόμων διατήρησης, ενώνει με αξιοθαύμαστη ακρίβεια αυτούς τους δύο εννοιολογικούς πυλώνες της φυσικής. Σήμερα, αρκετοί επιστήμονες αναγνωρίζουν τη συνεισφορά του θεωρήματός της στην ανάπτυξη της Θεωρίας της Σχετικότητας, καθώς και στις νέες πρωτοποριακές έρευνες, ακόμη και σε εκείνη που σχετίζεται με το μποζόνιο Higgs. Ένα ξενοδοχείο για τη Ναίτερ https://blogs.scientificamerican.com/observations/emmy-noethers-mathematics-as-hotel-decor/ Δεν γνωρίζουμε πόσο συνεισφέρει στην αναγνώριση της Ναίτερ ένα ξενοδοχείο αφιερωμένο στην προσωπικότητά της. Σίγουρα, όμως, η ύπαρξή του μπορεί να βοηθήσει ορισμένους να ενδιαφερθούν περισσότερο για το έργο της, τη στιγμή μάλιστα που το όνομά της παραμένει άγνωστο ακόμη και σε κάποια μέλη της επιστημονικής κοινότητας. Αναφερόμαστε στο Hotel EMC2 που άνοιξε τις πύλες του πριν από λίγο καιρό στο Σικάγο. Εμπνευστής της ιδέας, να αφηγηθεί την ιστορία της Ναίτερ με απρόβλεπτο τρόπο μέσα από το ξενοδοχείο του, είναι ο ξενοδόχος και λάτρης της επιστήμης Scott Greenberg. Από τους πίνακες ζωγραφικής, μέχρι το ντιζάιν και το μενού του εστιατορίου, όλα είναι εναρμονισμένα με την επιστήμη και την προσωπικότητα της Έμμμυ Ναίτερ. Την επιστημονική και εικαστική επιμέλεια του σχεδίου έχει αναλάβει η μαθηματικός και μουσικός Eugenia Cheng από το The Art Institute of Chicago. Σκοπός της Cheng δεν είναι να διδάξει αφηρημένη άλγεβρα στους ενοίκους του Ξενοδοχείου, αλλά να προκαλέσει, όπως λέει, την περιέργειά τους μέσα από ελκυστικές παραστάσεις που συνδέονται με την επιστήμη και το πνεύμα μιας σπουδαίας μαθηματικού. (*) Στους φυσικούς η Noether είναι γνωστή από το θεώρημα που φέρει το όνομά της, σύμφωνα με το οποίο, υπάρχει μια βαθιά σχέση ανάμεσα στις συμμετρίες και τις διατηρούμενες ποσότητες. Κάθε συμμετρία της φύσης συνεπάγεται και έναν νόμο διατήρησης και αντιστρόφως, πίσω από κάθε νόμο διατήρησης κρύβεται και μια συμμετρία.noether Οι αρχές διατήρησης της ορμής, της ενέργειας και της στροφορμής συνδέονται με συμμετρίες ως προς τα αντίστοιχα συζυγή μεγέθη της θέσης, του χρόνου και της γωνίας. Εφόσον οι φυσικοί νόμοι είναι ανεξάρτητοι: από τη θέση ή τις μετοπίσεις στον χώρο, συνεπάγεται η αρχή διατήρησης της ορμής, από τον χρόνο ή τις μετατοπίσεις στον χρόνο, συνεπάγεται η αρχή διατήρησης ενέργειας από τον προσανατολισμό στο χώρο ή τις περιστροφές, συνεπάγεται η αρχή διατήρησης της στροφορμής. Εκτός όμως από τις εξωτερικές συμμετρίες, υπάρχουν και οι εσωτερικές συμμετρίες, όπως για παράδειγμα η συμμετρία βαθμίδας στην ηλεκτροδυναμική. Έτσι, η συμμετρία βαθμίδας συνεπάγεται την αρχή διατήρησης του ηλεκτρικού φορτίου. Από εσωτερικές συμμετρίες προκύπτει επίσης η διατήρηση του ισοτοπικού σπιν κ.ά. Βασιζόμενοι στο θεώρημα της Noether, αφού εντοπίσουμε τις συμμετρίες ενός φυσικού συστήματος, στη συνέχεια μπορούμε να προσδιορίσουμε τις αντίστοιχες διατηρούμενες ποσότητες. https://physicsgg.me/2017/06/20/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-emmy-noether/

Βουλγαρία: Έτοιμη να θέσει σε τροχιά τον πρώτο τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο της. Έτοιμος για εκτόξευση στο διάστημα είναι ο πρώτος βουλγαρικός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος BulgariaSat-1. Τον πύραυλο θα θέσει σε τροχιά ένας "μεταχειρισμένος" (επαναχρησιμοποιημένος) πύραυλος Falcon 9 (Γεράκι) της ιδιωτικής αμερικανικής διαστημικής εταιρείας Space X του Ellon Musk. Η εκτόξευση από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα είχε προγραμματισθεί για τη Δευτέρα 18 Ιουνίου, αλλά η Space X ανακοίνωσε ότι θα υπάρξει μια ολιγοήμερη καθυστέρηση τουλάχιστον έως την Παρασκευή 23 Ιουνίου, λόγω τεχνικού προβλήματος. Ο βουλγαρικός δορυφόρος, βάρους περίπου τεσσάρων τόνων, κατασκευάσθηκε από την εταιρεία Space Systems Loral (SSL) με έδρα την Καλιφόρνια. Θα παρέχει σταθερές και ευρυζωνικές υπηρεσίες δορυφορικών τηλεπικοινωνιών και εκπομπής τηλεοπτικών προγραμμάτων απευθείας στους καταναλωτές (Direct-to-Home Television-DTH), με προγραμματισμένη διάρκεια ζωής 15 ετών. Περίπου η μισή χωρητικότητα (46%) του δορυφόρου θα χρησιμοποιηθεί από τη βουλγαρική εταιρεία τηλεπικοινωνιών Bulsatcom (μητρική της Bulgaria Sat) στη Βουλγαρία και στη Σερβία. Η υπόλοιπη χωρητικότητα του δορυφόρου θα αξιοποιηθεί για δορυφορική εξυπηρέτηση των υπολοίπων Βαλκανίων, άλλων περιοχών της Ευρώπης και της Βόρειας Αφρικής. Η χρηματοδότηση του κόστους της κατασκευής και εκτόξευσης του δορυφόρου -περίπου 250 εκατ. δολάρια- έγινε με τη στήριξη της κρατικής Τράπεζας Εξαγωγών-Εισαγωγών (Export-Import Bank) των ΗΠΑ. «Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τους εταίρους μας στις ΗΠΑ, επειδή χωρίς αυτούς θα ήταν απολύτως αδύνατο να τα καταφέρουμε. Το διάστημα διαφέρει από κάθε τι άλλο», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Bulgaria Sat Maxim Zayakov. Η χρησιμοποίηση επαναχρησιμοποιημένου και όχι καινούριου πυραύλου Falcon της Space X ενέχει έναν κάπως αυξημένο κίνδυνο, αλλά ο Zayakov δήλωσε, σύμφωνα με το Space.com, ότι «έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην απόδοσή του». Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του, όταν τεθεί σε λειτουργία, ο βουλγαρικός δορυφόρος θα δημιουργεί έσοδα 24 έως 25 εκατ. δολ. κάθε χρόνο. H Bulsatcom εδρεύει στη Σόφια, απασχολεί περίπου 2.000 εργαζομένους και εξυπηρετεί σχεδόν ένα εκατομμύρια νοικοκυριά ως πάροχος επικοινωνιών, διαδικτύου και τηλεόρασης. Χάρη στο δορυφόρο, αναμένει να διπλασιάσει την πελατειακή βάση της μέσα σε μια πενταετία. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/606779_voylgaria-etoimi-na-thesei-se-trohia-ton-proto-tilepikoinoniako-doryforo

Η Κίνα φέρεται να αγοράζει παλιά σοβιετική τεχνολογία για να στείλει αστροναύτες στη Σελήνη. Τα σχέδια μιας παλιάς σοβιετικής μηχανής που προοριζόταν για επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη αγοράζει η κινεζική διαστημική βιομηχανία, αναφέρει το Popular Mechanics, που επικαλείται «καλά πληροφορημένες πηγές». Στο πλαίσιο αυτής της νέας συμφωνίας, μια ουκρανική εταιρεία θα ανακατασκευάσει το σύστημα προώθησης που είχε αναπτυχθεί για να στείλει τους πρώτους Σοβιετικούς κοσμοναύτες στη Σελήνη πριν τους Αμερικανούς, εξοικονομώντας χρόνια έρευνας και ανάπτυξης για τους Κινέζους μηχανικούς. Η σοβιετική σεληνάκατος ήταν γνωστή με το όνομα «LK» (Lunny Korabl- σεληνιακό σκάφος) και ήταν μικρότερη και πιο ελαφριά από το αμερικανικό «Eagle» που πήγε τον Νιλ Άρμστρονγκ και τον Μπαζ Όλντριν στην επιφάνεια της Σελήνης τον Ιούλιο του 1969, σηματοδοτώντας πρακτικά το τέλος του «Space Race» με την επιτυχή κατάληξη της αποστολής «Απόλλων 11». Το 1974 οι σοβιετικές προσπάθειες για αποστολή στη Σελήνη έλαβαν τέλος, λόγω των ανεπιτυχών εκτοξεύσεων του πυραύλου Ν1. Ωστόσο, το LK, που θα κατέβαζε τους κοσμοναύτες (έναν τη φορά) στην επιφάνεια, είχε αναπτυχθεί πλήρως και ήταν έτοιμο. Αντίθετα με το αμερικανικό σκάφος, που είχε δύο ξεχωριστές μηχανές για κάθοδο και εκτόξευση, το LK χρησιμοποιούσε τον ίδιο συνδυασμό δύο κινητήρων και για την κάθοδο και για την άνοδο. Η ανάπτυξη του συστήματος αυτού άρχισε το 1965, και μάλιστα η μηχανή βρέθηκε στο διάστημα, στο πλαίσιο δοκιμαστικών πτήσεων. Τα χρόνια μετά το Space Race, η ουκρανική εταιρεία (γνωστή σήμερα ως KB Yuzhnoe) την προσάρμοσε για τα δεδομένα χρήσης σε βαλλιστικούς πυραύλους, αλλά και για ένα συμβόλαιο σχετικά με την ανάπτυξη ενός μικρού ευρωπαϊκού πυραύλου, του Vega. Σύμφωνα με τις πηγές που Popular Mechanics, που ζήτησαν να παραμείνουν ανώνυμες, Κινέζοι αξιωματούχοι ζήτησαν από τους Ουκρανούς να ανακατασκευάσουν εκείνο το τμήμα της σεληνακάτου (το σύστημα προώθησης) χρησιμοποιώντας νέα υλικά και τεχνολογίες (όπως σύγχρονα ηλεκτρονικά). Βάσει της συμφωνίας, οι Ουκρανοί θα δώσουν την Κίνα τα ανανεωμένα σχέδια, αλλά το ίδιο το τμήμα θα παραμείνει στην Ουκρανία- ενώ στο μέλλον Ουκρανοί μηχανικοί ίσως βοηθήσουν Κινέζους συναδέλφους τους όσον αφορά στην αναπαραγωγή αυτής της τεχνολογίας στην Κίνα. Αν και δεν έχει γίνει γνωστό πώς σκοπεύουν οι Κινέζοι να χρησιμοποιήσουν αυτή την τεχνολογία, πηγές ενημερωμένες για το ζήτημα εκτιμούν πως θα βασιστούν σε αυτήν για να φτιάξουν μια μεγαλύτερη σεληνάκατο, ικανή να μεταφέρει 2 με 3 αστροναύτες στη Σελήνη- ή να τη χρησιμοποιήσουν ως πρότυπο για να αναπτύξουν δική τους αντίστοιχη τεχνολογία. http://www.naftemporiki.gr/story/1250785/i-kina-feretai-na-agorazei-palia-sobietiki-texnologia-gia-na-steilei-astronautes-sti-selini

Επιστολές του Αϊνστάιν δημοπρατήθηκαν για 210.000 δολάρια. Οκτώ επιστολές που είχε γράψει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν σχετικά με τον Θεό το Ισραήλ και τη Φυσική πουλήθηκαν σε δημοπρασία στην Ιερουσαλήμ για σχεδόν 210.000 δολάρια. Οι υπογεγραμμένες επιστολές της περιόδου1951-1954 είχαν εκτιμηθεί από τον οίκο δημοπρασιών Winners σε μόλις 31.000 έως 46.000 δολάρια. Το υψηλότερο τίμημα, 84.000 δολάρια, απέσπασε ένα γράμμα του Αϊνστάιν σε έναν άλλο διάσημο φυσικό, τον Αμερικανοεβραίο Ντέιβιντ Μπομ. «Αν ο Θεός έχει δημιουργήσει τον κόσμο, η πρωταρχική έγνοια του ασφαλώς δεν ήταν να κάνει εύκολη την κατανόησή του για εμάς» έγραφε ο πατέρας της Σχετικότητας. Ο Αϊνστάιν δήλωνε αγνωστικιστής και δεν πίστευε στη μεταθανάτια ζωή. Σε ένα άλλο γράμμα του, το οποίο πουλήθηκε για 50.400 δολάρια, ο Αϊνστάιν δήλωνε δύσπιστος με τις προσπάθειες του Μπομ να συνδέσει την κβαντομηχανική και τη θεωρία της Σχετικότητας: «Πρέπει να ομολογήσω ότι αδυνατώ να μαντέψω πώς μπορεί να επιτευχθεί μια τέτοια ενοποίηση». Πράγματι, η ενοποίηση των δύο μεγάλων θεωριών ακόμα εκκρεμεί Ένας από τους πλειοδότες της δημοπρασίας ήταν ο γνωστός ισραηλινός «μάγος» Γιούρι Γκέλερ, ο οποίος αγόρασε ένα γράμμα στο οποίο ο Αϊνστάιν προσπαθεί να αποτρέψει τον Μπομ να μετακομίσει στο Ισραήλ από τη Βραζιλία όπου είχε καταφύγει μετά τις μακαρθικές διώξεις στις ΗΠΑ. Τελικά, ο Μπομ έγινε απλώς επισκέπτης καθηγητής στο Ισραήλ και μετακόμισε στην Αγγλία το 1957. Ο οίκος δημοπρασίας γνωστοποίησε ότι τα γράμματα προήλθαν από τη χήρα του Μπομ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500150551