Δροσος Γεωργιος

Πως μπορεί να γίνει κάποιος αστροναύτης. Η Αμερική προετοιμάζεται για μια νέα εποχή ανθρώπινης διαστημικής παρέμβασης στο σύμπαν –με σχέδια να φτάσει πέρα από το φεγγάρι και ίσως στον Άρη. Ποια είναι όμως τα προσόντα για να γίνει κανείς αστροναύτης στη NASA, τι εκπαίδευση περνά και ποιος είναι ο μισθός του; Οταν η NASA αναζήτησε μια νέα κατηγορία αστροναυτών, δέχτηκε 18.300 αιτήσεις και εντέλει επιλέχθηκαν μόνο 12 άτομα. Και μάλιστα μόλις πριν από ένα μήνα ολοκλήρωσαν το εξαντλητικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Ποιες είναι όμως οι προϋποθέσεις για τη θέση εργασίας; Η NASA ορίζει πως οι υποψήφιοι πρέπει να έχουν πτυχίο πανεπιστημίου σε τομέα επιστήμης, τεχνολογίας, μηχανικής ή μαθηματικών. Απαιτείται επίσης μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών ή επαγγελματική πείρα. Όσον αφορά στις φυσικές απαιτήσεις, οι αιτούντες πρέπει να έχουν καλή όραση, ύψος από 1,57 μέχρι 1,91 και καλή αρτηριακή πίεση. Οι υποψήφιοι πρέπει να περάσουν μια δύσκολη δοκιμασία αντοχής και να εντυπωσιάσουν την ομάδα της NASA κατά τη διάρκεια μιας σειράς συνεντεύξεων. Και μετά τι; Όσοι τελικά γίνουν δεκτοί εισέρχονται σε μια διετή περίοδο «εκπαίδευσης και αξιολόγησης». Μαθαίνουν δεξιότητες που μπορεί να τους φανούν χρήσιμες αν τελικά επιλεγούν σε πραγματική αποστολή. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται κολύμπι σε πισίνα φορώντας διαστημική στολή, μαθήματα καταδύσεων, ενώ πρέπει να μάθουν και μερικά ρωσικά, διότι πρέπει να είναι σε θέση να μπορούν να μιλούν με τους κοσμοναύτες στο διαστημικό σταθμό. Ποιος είναι ο μισθός; Κανείς αστροναύτης δεν είναι πλούσιος. Η NASA αναφέρει πως οι ετήσιοι μισθοί για τους υποψήφιους αστροναύτες – που μόλις ξεκινούν τη σταδιοδρομία τους – κυμαίνονται από 66.000 έως 144.000 δολάρια ετησίως. «Το ποσό καθορίζεται από τα ακαδημαϊκά επιτεύγματα και την εμπειρία κάθε ατόμου» εξηγεί η NASA. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/632055_pos-mporei-na-ginei-kapoios-astronaytis-kai-poy-kymainetai-o-misthos-foto

NASA: Ο φετινός Αύγουστος ήταν ο δεύτερος πιο ζεστός εδώ και 137 χρόνια. Ο Αύγουστος του 2017 ήταν ο δεύτερος θερμότερος Αύγουστος στη σύγχρονη μετεωρολογική ιστορία της Γης, εδώ και 137 χρόνια, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Διαστημικών Μελετών Goddard της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) στη Νέα Υόρκη. Ο φετινός Αύγουστος ήταν κατά 0,85 βαθμούς Κελσίου πιο ζεστός από τη μέση θερμοκρασία Αυγούστου κατά την περίοδο αναφοράς 1951-1980. Το ρεκόρ κατέχει ο Αύγουστος 2016, ο οποίος ήταν κατά 0,99 βαθμούς Κελσίου θερμότερος από την περίοδο 1951-1980, λόγω του πολύ ισχυρού τότε φαινομένου Ελ Νίνιο. Οι εκτιμήσεις του Ινστιτούτου της NASA βασίζονται σε περίπου 6.300 μετεωρολογικούς σταθμούς ανά τον κόσμο, σε όργανα πάνω σε πλοία και σημαδούρες, καθώς και στους ερευνητικούς σταθμούς της Ανταρκτικής. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500162664 Δυστυχως ολες οι ενδειξεις ειναι οτι η κλιματική αλλαγη ειναι εδω και μας απειλει και εμεις ψαχνουμε δικαιολογίες και εχουμε και τον Τραμπ να λεει για σχεδιο των κινεζων για να χτυπησουν την αμερικάνικη βιομηχανία!!!

Νέα τεχνολογία αορατότητας αναπτύσσουν έλληνες και αυστριακοί επιστήμονες. Επιστήμονες από την Ελλάδα, την Αυστρία και τις ΗΠΑ συνεργάζονται για την ανάπτυξη μιας καινοτόμου τεχνολογίας αορατότητας, που ανοίγει νέες δυνατότητες στην τέχνη του καμουφλάζ. Χάρη στη χρήση ενός ειδικού υλικού που φωτίζεται από ψηλά με κατάλληλο τρόπο, μια άλλη ακτίνα φωτός είναι δυνατό να διαπεράσει το υλικό χωρίς εμπόδια. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το αντικείμενο δεν φαίνεται στα μάτια του παρατηρητή. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας της Βιέννης, με επικεφαλής τον καθηγητή Στέφαν Ρότερ και του Πανεπιστημίου Κρήτης με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Κωνσταντίνο Μακρή, πιστεύουν ότι η νέα μέθοδός τους μπορεί να βρει εφαρμογή σε διάφορα μήκη κύματος του φωτός, ακόμη και σε ακουστικά κύματα. Διάφορες επιστημονικές ομάδες, ανά τον κόσμο, δουλεύουν πάνω σε διάφορες τεχνολογίες αορατότητας, δοκιμάζοντας μια ποικιλία των λεγόμενων μετα-υλικών, που μπορούν να ξεγελάσουν το φως και να το καθοδηγήσουν γύρω από ένα αντικείμενο, έτσι ώστε το τελευταίο να μη γίνεται αντιληπτό από τον παρατηρητή. Μια εναλλακτική τεχνική είναι η χρήση αντικειμένων που τα ίδια ενισχύουν ή αποσβένουν -με τη βοήθεια μιας ηλεκτρονικής οθόνης- το φως που έρχεται απ' έξω, πράγμα που μπορεί να καταστήσει αόρατο το αντικείμενο, τουλάχιστον αν το δει κανείς από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία και μήκος κύματος. Οι αυστριακοί και οι έλληνες ερευνητές ακολουθούν ένα διαφορετικό δρόμο, καθοδηγώντας το κύμα του φωτός μέσω του αντικειμένου, σαν το αντικείμενο να μη βρίσκεται εκεί. Αν και ακούγεται παράξενο, κάτι τέτοιο είναι εφικτό για συγκεκριμένα υλικά, τα οποία συνδυάζουν με μοναδικό τρόπο την απόσβεση και την ενίσχυση της ακτινοβολίας, χρησιμοποιώντας μια ειδική τεχνολογία κυμάτων. Οι προσομοιώσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα σε υπολογιστές, δείχνουν ότι η τεχνική δουλεύει. Ήδη, οι ερευνητές σχεδιάζουν να κάνουν τα σχετικά πειράματα προς επιβεβαίωση στην πράξη. Ίσως, μάλιστα, να ξεκινήσουν από τα ακουστικά κύματα και όχι του φωτός, επειδή τα πρώτα θεωρούνται από πειραματικής άποψης πιο εύκολα στο χειρισμό τους. Ο Κ.Μακρής σπούδασε στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ (2002) και πήρε το διδακτορικό του στη θεωρητική φυσική φωτονικών συστημάτων από το Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Φλόριντα των ΗΠΑ (2008). Μεταξύ 2008 - 2010 έκανε μεταδιδακτορική έρευνα στην Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λωζάννης (EPFL) της Ελβετίας, στη συνέχεια διετέλεσε λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας της Βιέννης (TU-Wien), ενώ από το 2012 έως το 2015 εργάσθηκε στα πανεπιστήμια Πρίνστον και TU-Wien ως υπότροφος Μαρί Κιουρί. Το 2017 εξελέγη επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500162682

Τι κρύβεται πίσω από τις κοσμολογικές συμπτώσεις; Όταν ο Edwin Hubble απέδειξε πρώτος το 1929 ότι το σύμπαν διαστέλλεται, θα μπορούσε κάποιος με έναν απλό υπολογισμό να προσδιορίσει προσεγγιστικά την ηλικία του σύμπαντος. Πάρτε τον ρυθμό με τον οποίο διαστέλλεται το σύμπαν – ο ένας γαλαξίας απομακρύνεται από τον άλλον – (την γνωστή σταθερά του Hubble H) και εξισώστε με το αντίστροφο της ηλικίας του σύμπαντος (1/t). Αυτό το απλό μοντέλο υποθέτει ότι το σύμπαν διαστέλλεται με σταθερό ρυθμό, ώστε Η∙t=1. Όταν αυτό το σκεπτικό προτάθηκε στο πλαίσιο του μοντέλου της Μεγάλης Έκρηξης, προκάλεσε ορισμένους προβληματισμούς. Οι αρχικές εκτιμήσεις της σταθεράς του Hubble ήταν πολύ μεγαλύτερες από την τιμή που αποδέχονται σήμερα οι κοσμολόγοι, και έτσι η ηλικία του σύμπαντος που υπολογιζόταν ήταν μικρότερη από την ηλικία ορισμένων άστρων. Σήμερα γνωρίζουμε ότι το σύμπαν δεν διαστέλλεται με σταθερό ρυθμό. Ο ρυθμός της κοσμικής διαστολής εξαρτάται τόσο από την σκοτεινή ενέργεια που κάνει τους γαλαξίες να απομακρύνονται μεταξύ τους, όσο και από την συνολική πυκνότητα της ύλης του σύμπαντος, η οποία προσπαθεί να μειώσει την ταχύτητα διαστολής. Στο πρώιμο σύμπαν, η ύλη κυριαρχούσε, έτσι ώστε ο ρυθμός διαστολής στην πραγματικότητα να μειώνεται. Πριν από περίπου 6,5 δισεκατομμύρια χρόνια η μέση πυκνότητα του σύμπαντος μειώθηκε τόσο ώστε άρχισε να κυριαρχεί η σκοτεινή ενέργεια, οπότε το σύμπαν άρχισε να διαστέλλεται με έναν συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό. Ένας ακριβής προσδιορισμός της ηλικίας του σύμπαντος πρέπει να περιλάβει την αρχική πληθωριστική περίοδο, την επιβράδυνση και την επιτάχυνση της διαστολής. Ένας τέτοιος υπολογισμός δίνει μια ηλικία 13,8 δισεκατομμυρίων χρόνων, η οποία είναι η αποδεκτή σήμερα ηλικία του σύμπαντος. Εξαιτίας αυτής της κοσμικής διαστολής, η σταθερά του Hubble άλλαξε με την πάροδο του κοσμικού χρόνου. Κι αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορoύμε απλά να ορίσουμε H∙t = 1. Και όμως, αν πάρετε το σημερινή τιμή της σταθεράς του Hubble και την πολλαπλασιάσετε το με την τρέχουσα αποδεκτή ηλικία του Σύμπαντος, θα πάρετε ακριβώς 1 (μέσα στα όρια των σφαλμάτων). Με άλλα λόγια, αν το σύμπαν είχε διασταλεί με σταθερό ρυθμό, θα είχε ακριβώς το ίδιο μέγεθος και την ηλικία που έχει το Σύμπαν μέχρι σήμερα. Αυτό είναι γνωστό ως πρόβλημα συγχρονικότητας (synchronicity problem). Δεν είναι ένα πρόβλημα καθ’ εαυτό, αλλά μάλλον μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση. Αυτό δεν ισχύει για καμιά άλλη εποχή του σύμπαντος. Αλλά δεν είναι η μόνη περίεργη σύμπτωση. Η ενεργειακή πυκνότητα του κενού (όπως καθορίζεται από την σταθερά του Hubble) και η ενεργειακή πυκνότητα ύλης είναι επίσης περίπου ίσες, και είναι γνωστό ως το πρόβλημα σύμπτωσης (coincidence problem). Καθώς το Σύμπαν διαστέλλεται η πυκνότητα ύλης μειώνεται, ενώ η πυκνότητα κενού όχι, ίσως θα ήταν δελεαστικό να σκεφτεί κανείς ότι το πρόβλημα συγχρονικότητας και το πρόβλημα σύμπτωσης είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Όμως μια πρόσφατη εργασία [Τhe dimensionless age of the Universe: a riddle for our time] δείχνει ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Μεταβάλλοντας τις παραμέτρους ενός υποθετικού σύμπαντος, θα μπορούσε κανείς να δημιουργήσει ένα μοντέλο όπου το ένα είναι αλήθεια, αλλά το άλλο δεν είναι. Αυτές οι δύο σπάνιες συσχετίσεις είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους. Αυτό θέτει το ερώτημα του κατά πόσον τα δύο «προβλήματα» στην πραγματικότητα συνδέονται με κάποια άγνωστη φυσική διαδικασία. Εμείς πάντα πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί με τέτοιου είδους ερωτήσεις. Είναι πολύ πιθανό τα δύο «προβλήματα» να είναι τυχαίες συμπτώσεις. Αλλά όταν αρχίζετε να βλέπετε συμπτώσεις στα δεδομένα σας μερικές φορές αξίζει να τα εξερευνήσετε. Αν υπάρχει κάποια σύνδεση, θα είναι μόνο θέμα χρόνου να τη βρείτε. διαβάστε περισσότερα: THE CONSTANT OF TIME: https://briankoberlein.com/2016/09/13/the-constant-of-time/ http://physicsgg.me/2016/09/18/%cf%84%ce%b9-%ce%ba%cf%81%cf%8d%ce%b2%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%af%cf%83%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82/

Υπολογιστές με ανθρώπινο μυαλό. « Περιμένουμε πάρα πολλά από τους υπολογιστές σήμερα. Θα πρέπει να έχουν την ικανότητα να μιλούν μαζί μας, να αναγνωρίζουν τα πάντα, από πρόσωπα μέχρι διαφορετικά είδη λουλουδιών και, ίσως, σύντομα, να τους ζητήσουμε να οδηγούν και τα αυτοκίνητά μας. Όλες αυτές οι δυνατότητες, που επιτυγχάνονται μέσω της Τεχνητής Νοημοσύνης, απαιτούν μια τεράστια ποσότητα υπολογιστικής μνήμης, η οποία υπερβαίνει τα όρια και την αντοχή ακόμα και των πιο εξελιγμένων μηχανών », σημειώνει ο Cade Metzσε πρόσφατο άρθρο στην εφημερίδα The New York Times. Με ποιο τρόπο μπορούν να ξεπεραστούν τέτοιου είδους δυσκολίες ; Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρίες τεχνολογίας στον κόσμο προσπαθούν να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες ανάγκες της εποχής, μελετώντας παραδείγματα από τη Βιολογία. Επανεξετάζουν τη φύση των ηλεκτρονικών υπολογιστών για να δημιουργήσουν νέου τύπου μηχανές. Η λειτουργία τους θα μοιάζει με εκείνη του ανθρώπινου εγκεφάλου, στον οποίο ένα κεντρικό στέλεχος ελέγχει το νευρικό σύστημα και συνδέεται με διαφόρων ειδών λειτουργίες, όπως είναι η ακοή και η όραση. « Πρόκειται για τεράστια αλλαγή», τονίζει ο John Hennessy, πρώην πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Stanford. Και προσθέτει, «ότι αυτή η προσέγγιση είναι εξοντωτική, καθώς οι επιστήμονες προσπαθούν να επανασχεδιάσουν την αρχιτεκτονική του συστήματος λειτουργίας των υπολογιστών». Η διαδικασία δεν είναι απλή ούτε εύκολη. Τα συστήματα που βασίζονται σε νευρωνικά δίκτυα είναι ικανά να μαθαίνουν μόνα τους και εξελίσσονται γρήγορα, αφού δεν βασίζονται σε προγραμματιστές που γράφουν ατέλειωτους κώδικες για να εξηγούν στο σύστημα πώς πρέπει να συμπεριφέρεται. Η μεταφορά μιας ανάλογης λειτουργίας στον κόσμο των υπολογιστών, η οποία θα τους επιτρέπει να αναγνωρίζουν λέξεις με τον τρόπο των ανθρώπων, απαιτεί αδιάκοπη εκπαίδευση των μηχανών, διαρκείς αλλαγές στους αλγόριθμους, τεράστια υπολογιστική ισχύ, πολύ χρόνο και χρήμα. Περισσότερο από μισό αιώνα, οι κατασκευαστές ηλεκτρονικών υπολογιστών έχτιζαν τα συστήματά τους γύρω από ένα ενιαίο τσιπ, σαν αυτά που υπάρχουν, σήμερα, στους φορητούς υπολογιστές και στα έξυπνα τηλέφωνά μας. Τώρα, οι μηχανικοί υπολογιστών δημιουργούν περισσότερο πολύπλοκα συστήματα. Διαιρούν το έργο τους σε μικρότερα μέρη και αξιοποιούν εξειδικευμένα τσιπ που καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια. Οι νέοι υπολογιστές μιμούμενοι, κατά κάποιον τρόπο, το βιολογικό σχεδιασμό του εγκεφάλου, μπορούν να βελτιώσουν την ταχύτητα εξέλιξης στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης. Έτσι, ο στόχος να κινηθούν κάποια μέρα οι μηχανές με αυτονομία στον φυσικό κόσμο είναι πλέον ορατός. http://physicsgg.me/2017/09/18/%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ad%cf%82-%ce%bc%ce%b5-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%b9%ce%bd%ce%bf-%ce%bc%cf%85%ce%b1%ce%bb%cf%8c/

Με πρότυπο το CERN-Επιστημονική καινοτόμα συνεργασία ρίχνει περισσότερο φως στον εγκέφαλο. Για πρώτη φορά 21 κορυφαία εργαστήρια νευροεπιστήμης της Ευρώπης και των ΗΠΑ αποφάσισαν να συνεργασθούν και να συντονίσουν τις προσπάθειές τους, όπως ήδη έχουν κάνει προ πολλού οι φυσικοί με το CERN. Δημιούργησαν, έτσι, το Διεθνές Εργαστήριο Εγκεφάλου (International Brain Lab-IBL), μια γιγαντιαία ερευνητική κοινοπραξία που φιλοδοξεί να ρίξει περισσότερο φως στα μυστικά του εγκεφάλου. Οι επιστήμονες, που θέλουν να εξηγήσουν ιδίως με ποιο τρόπο ο εγκέφαλος «γεννά» τη συμπεριφορά, θα ξεκινήσουν με κάτι που είναι κοινό σε όλα τα ζώα και τον άνθρωπο: τη συλλογή τροφής. Έως σήμερα, τα επιμέρους νευροεπιστημονικά εργαστήρια συνήθως μελετούν ένα μικρό μέρος των νευρωνικών κυκλωμάτων του εγκεφάλου. Το νέο «εικονικό» IBL θα επιχειρήσει πιο ολιστικές μεθόδους. «Πρόκειται για μια νέα προσέγγιση που πιθανώς θα προσφέρει σημαντικές νέες ανακαλύψεις για τον εγκέφαλο και τη συμπεριφορά», δήλωσε στο "Nature" ο Τομπίας Μπονχόφερ, διευθυντής του γερμανικού Ινστιτούτου Νευροβιολογίας Μαξ Πλανκ. Το 2013 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκίνησε το φιλόδοξο δεκαετές Πρόγραμμα Ανθρωπίνου Εγκεφάλου (Human Brain Project) με χρηματοδότηση ενός δισεκατομμυρίου ευρώ και το 2014 ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα έθεσε σε εφαρμογή την Πρωτοβουλία Εγκεφάλου (Brain Initiative) με αρχική χρηματοδότηση 110 εκατ. δολαρίων. Η Ιαπωνία, η Κίνα, ο Καναδάς και άλλες χώρες έχουν ή σχεδιάζουν τα δικά τους μεγάλα ερευνητικά προγράμματα νευροεπιστήμης. Το Διεθνές Εργαστήριο Εγκεφάλου είναι το πρώτο διεθνώς στο πεδίο της νευροεπιστήμης, που έχει δημιουργηθεί με πρότυπο το CERN. Αφενός συνενώνει θεωρητικούς και πειραματικούς νευροεπιστήμονες καθώς και ειδικούς στην ανάλυση δεδομένων, αφετέρου έχει υιοθετήσει μια επίπεδη ιεραρχία και μια συνεργατική διαδικασία λήψης αποφάσεων, η οποία βασίζεται σε σχεδόν καθημερινές συσκέψεις επιστημόνων μέσω του διαδικτύου. Οι νευροεπιστήμονες θα προσπαθήσουν να βρουν μια ενιαία θεωρία για το πώς ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες και τις μετατρέπει σε αποφάσεις και συμπεριφορές, καταλήγοντας - αν είναι δυνατό- σε κάτι ανάλογο με το ενιαίο «Καθιερωμένο Πρότυπο» (Standard Model) που ήδη διαθέτει η Φυσική, με τη βοήθεια και του CERN. Κάθε πείραμα θα επαναλαμβάνεται από τουλάχιστον ένα ακόμη εργαστήριο, με τη χρήση ενός κοινού πρωτοκόλλου, προτού τα ευρήματα δημοσιοποιηθούν. Όλα τα ερευνητικά αποτελέσματα θα είναι αμέσως ανοιχτά και διαθέσιμα σε όλα τα μέλη της ερευνητικής κοινοπραξίας, καταργώντας έτσι τα στεγανά της μυστικοπάθειας, η οποία σήμερα διακρίνει πολλά εργαστήρια νευροεπιστήμης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500162681

(ILV) «Proton-M» με ανώτερο στάδιο (RB) «Breeze-M»με το διαστημικό σκάφος τηλεπικοινωνιών (SC) «ASIASAT-9" (ASIASAT 9). Στις 17 Σεπτεμβρίου 2017 στο Μπαϊκονούρ άρχισε η συναρμολόγηση στο τμήμα του διαστήματος της κεφαλής (HGC) του (ILV) «Proton-M» στην αίθουσα 101 συναρμολόγησης και δοκιμής (δομή 92Α-50). Στις 28 Σεπτεμβρίου προγραμματίζεται να εκτοξευθει ο "Proton-M" πύραυλος φορέας, με ανώτερο στάδιο (RB) «Breeze-M» και το διαστημικό σκάφος τηλεπικοινωνιών (SC) «ASIASAT-9" (ASIASAT 9). Η σύμβαση για την παροχή υπηρεσιών εκτόξευσης για την εκτόξευση του διαστημικού οχήματος «ASIASAT-9» με τη χρήση πυραύλων βαριάς κατηγορίας «Proton-M» και με το ανώτερο στάδιο «Breeze-M» ανατέθηκε στην θυγατρική της Khrunichev Κέντρου για τη Διεθνή Launch Services Inc. Το διαστημικό σκάφος κατασκευάστηκε από την Space System / Loral για την Asia Satellite Telecommunications Co. Ε.Π.Ε. και έχει σχεδιαστεί για την παροχή τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών. Η επερχόμενη εκτόξευση του ASIASAT-9 με διαστημικό σκάφος θα είναι η 96η εκτόξευση του πυραύλου φορέα «Proton», στο πλαίσιο των συμβάσεων που συνάπτονται ILS. https://www.roscosmos.ru/24091/ Πρόβλεψη σεισμών και ηφαιστειακών εκρήξεων από δορυφόρους. Οι σύγχρονοι δορυφόροι μπορούν να παρατηρήσουν βυθίσεις και εξογκώματα στην επιφάνεια της Γης που υποδεικνύουν τα μονοπάτια των υπόγειων ρευμάτων μάγματος και τη θέση κρυμμένων ρηγμάτων, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στην ηφαιστειολογία και την πιο ακριβή και έγκαιρη πρόβλεψη φυσικών καταστροφών. Πολλές ηφαιστειακές απειλές δεν παρακολουθούνται επαρκώς επειδή τα ηφαίστεια είναι ανενεργά για αρκετό καιρό ή επειδή βρίσκονται σε αναπτυσσόμενες περιοχές του κόσμου. Άλλες φορές τα σήματα που εκπέμπονται δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν, όπως στην έκρηξη του Όρους Οντάκε στην Ιαπωνία το 2014, που έλαβε χώρα μετά από χρόνια ελάχιστης δραστηριότητας χωρίς προειδοποίηση, και κόστισε τη ζωή σε 63 άτομα. Μια συνολική εικόνα είναι τώρα δυνατή χάρις στο λεγόμενο συμβολομετρικό ραντάρ συνθετικής οπής (InSAR). Η μεθοδολογία αυτή αποτελείται από την τοποθέτηση ραντάρ σε δορυφόρους και τη χρήση συγκριτικών εικόνων με την πάροδο του χρόνου για την απεικόνιση της μέσης κίνησης της επιφάνειας της Γης. Αυτές οι μετρήσεις έχουν ακρίβεια χιλιοστών. Στο παρελθόν, τα κενά μεταξύ των δορυφορικών μετρήσεων ήταν σημαντικά αλλά οι δύο δορυφόροι Sentinel-1 της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας είναι πλέον σε λειτουργία και προσφέρουν παγκόσμια κάλυψη συνεχών μετρήσεων InSAR. Οι γεωλόγοι συνήθως μελετούν την κίνηση των τεκτονικών πλακών συνδέοντας συσκευές GPS σε πετρώματα για να παρακολουθήσουν τις επιφανειακές κινήσεις, ανιχνεύοντας δονήσεις με σεισμόμετρα και μετρώντας τις εκπομπές αερίων που σηματοδοτούν την κίνηση του μάγματος από κάτω, όπως το διοξείδιο του θείου. Αυτές οι παραδοσιακές μέθοδοι δίνουν μια περιορισμένη άποψη για ένα μικρό κλάσμα της γήινης επιφάνειας. Οι δορυφόροι απέδειξαν τη χρησιμότητά τους για τη γεωλογία αφού οι επιστήμονες μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν εικόνες InSAR για να παρακολουθήσουν την ηφαιστειακή έκρηξη στην Ισλανδία το 2014 και το σεισμό μεγέθους 7,8 ρίχτερ στη Νέα Ζηλανδία. Και στις δύο περιπτώσεις, τα υπόγεια μονοπάτια που απεικονίστηκαν πριν από τα γεγονότα έδειξαν ότι οι γεωλογικοί κίνδυνοι ακολουθούν πιο πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις με τεκτονικές πλάκες από ό,τι προηγουμένως φανταζόμασταν. Οι εικόνες InSAR μπορούν να μας βοηθήσουν να τις καταλάβουμε και να τις προβλέψουμε καλύτερα. Οι εικόνες InSAR από τους δύο δορυφόρους είναι πιθανό να παρέχουν δεδομένα παραμόρφωσης της επιφάνειας για περίπου 40 σεισμούς ετησίως. Με αυτά τα πρόσθετα δεδομένα, οι επιστήμονες είναι πιθανό να ανακαλύψουν κρυμμένες γραμμές ρηγμάτων και να αναπτύξουν έναν αλγόριθμο για ανάλυση σε πραγματικό χρόνο για ένα καλύτερο σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης. Οι γεωλόγοι χρησιμοποιούν επίσης εικόνες InSAR για την παρακολούθηση αργής κίνησης γης και λάσπης, που μπορούν να επιταχυνθεί ξαφνικά και να προκαλέσουν θανατηφόρες κατολισθήσεις. http://www.naftemporiki.gr/story/1276929/problepsi-seismon-kai-ifaisteiakon-ekrikseon-apo-doruforous

Δείτε τις φωτογραφίες που τράβηξε το Cassini... πεθαίνοντας. Το διαστημικό σκάφος Cassini που εξερεύνησε από το 2004 το σύστημα του Κρόνου αυτοκαταστράφηκε στις 15 Σεπτεμβρίου κάνοντας μια βουτιά στην ατμόσφαιρα του γίγαντα αερίων. Μέχρι και την τελευταία στιγμή πριν το σκάφος μετατραπεί σε μια πύρινη μπάλα και διαλυθεί τα όργανα του λειτουργούσαν καταγράφοντας εικόνες και δεδομένα. Η NASA έδωσε στην δημοσιότητα τις τελευταίες εικόνες που κατέγραψε το Cassini καθώς εισερχόταν με μεγάλη ταχύτητα στην ατμόσφαιρα του Κρόνου. Από αυτές ξεχωρίζει μια ακολουθία εικόνων στην οποία η κάμερα του Cassini κοιτάζει τον Εγκέλαδο ο οποίος προοδευτικά χάνεται από τον ορίζοντα του σκάφους καθώς αυτό βυθίζεται στην ατμόσφαιρα του Κρόνου. Η επιστημονική κοινότητα μελετά τα τελευταία πολύτιμα δεδομένα που έστειλε το Cassini αφού προέρχονται από περιοχές του Κρόνου όπου δεν είχαμε ποτέ μέχρι σήμερα τόσο άμεση πρόσβαση. Φυσικά οι επιστήμονες θα συνεχίσουν να μελετούν και ένα πλήθος δεδομένων που περιμένουν ανάλυση και είναι βέβαιο ότι θα προσφέρουν νέες γνώσεις για τον Κρόνο και τους δορυφόρους του. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=901611

Οι έξι «Αρειανοί» μετά από οκτώ μήνες απομόνωσης είδαν το φως... της Χαβάης. Μετά από οκτώ μήνες απομονωμένοι σε ένα θόλο στις πλαγιές ενός ηφαιστείου της Χαβάης, έξι μέλη μιας εικονικής αποστολής στον 'Αρη, βγήκαν την Κυριακή ξανά στο φως της μέρας, έχοντας ολοκληρώσει μια ακόμη προσομοίωση ενός ταξιδιού στον γειτονικό πλανήτη. Πρόκειται για ένα ερευνητικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Χαβάης, με την ονομασία Space Exploration Analog and Simulation (HI-SEAS), που χρηματοδοτεί η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA). Επιτέλους τα έξι μέλη της «αποστολής» -τέσσερις άνδρες και δύο γυναίκες- ένιωσαν πάλι τον ήλιο και τον άνεμο στο πρόσωπό τους, είδαν ξανά τους φίλους και συγγενείς τους και έφαγαν φρέσκες μπανάνες και τροπικές παπάγιες, μετά από μια πολύμηνη διατροφή κυρίως με αποξηραμένες και κονσερβαρισμένες «διαστημικές» τροφές. Το Πανεπιστήμιο της Χαβάης πραγματοποιεί τέτοιες «αρειανές» προσμοιώσεις από το 2012. Η τελευταία «αποστολή» - η πέμπτη του είδους της- απαιτούσε από τους έξι συμμετέχοντες να φοράνε διαστημικές στολές όταν έβγαιναν από το θόλο. Επιστημονικά προγράμματα αυτού του είδους βοηθάνε τη NASA να μελετήσει τις ψυχολογικές και άλλες ανθρώπινες αντιδράσεις σε συνθήκες μακρόχρονης απομόνωσης (όπως θα απαιτούσε η παραμονή στον 'Αρη) και να διαμορφώσει κριτήρια για τον τρόπο επιλογής των μελλοντικών αστροναυτών, έτσι ώστε να είναι οι καταλληλότεροι για να αντέξουν το στρες ενός πραγματικού ταξιδιού στον «κόκκινο πλανήτη». Η NASA, που σχεδιάζει να στείλει αστροναύτες στον 'Αρη στη δεκαετία του 2030, χρηματοδοτεί το συγκεκριμένο ερευνητικό πρόγραμμα στη Χαβάη με 2,5 εκατομμύρια δολάρια. Θα ακολουθήσει και μια έκτη προσομοιωμένη αποστολή. Οι έξι που μπήκαν στην οκτάμηνη καραντίνα, έπρεπε να ζήσουν σε ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο περίπου 110 τετραγωνικών μέτρων, σε ένα μεγάλο οροπέδιο λίγο κάτω από την κορυφή του Μάουνα Λόα, του μεγαλύτερου ενεργού ηφαιστείου του κόσμου, σε υψόμετρο περίπου 2.500 μέτρων. Το κατάλυμα περιλάμβανε μικρά υπνοδωμάτια για κάθε «αστροναύτη», κουζίνα, μπάνιο (ένα ντους και δύο τουαλέτες με κομποστοποίηση αποβλήτων) και ένα επιστημονικό εργαστήριο. Όλες οι επικοινωνίες τους με τον έξω κόσμο γίνονταν με χρονοκαθυστέρηση 20 λεπτών, όσο χρόνο δηλαδή χρειάζονται τα σήματα για να ταξιδέψουν μεταξύ 'Αρη-Γης. Όταν έβγαιναν έξω φορώντας τις διαστημικές στολές τους, έκαναν γεωλογικές μελέτες, χαρτογραφήσεις και άλλες έρευνες, σαν να βρίσκονταν στον 'Αρη. Καθένας από τους έξι «αστροναύτες» κρατούσε ατομικό ημερολόγιο, όπου κατέγραφε τα συναισθήματα και τις σχέσεις του με τους υπολοίπους. Ένα βασικό ζητούμενο από τους επιστήμονες της NASA είναι να εξακριβώσουν σε ποιό βαθμό είναι πιθανό να δημιουργηθούν προβλήματα από μια πολύχρονη συγκατοίκηση σε κλειστό και απομονωμένο χρόνο, ιδίως αν είναι ασύμβατοι μεταξύ τους οι χαρακτήρες των μελών της αποστολής. Οι έξι «αστροναύτες» φορούσαν αισθητήρες που κατέγραφαν τόσο τα επίπεδα του στρες τους, όσο και πόσο πλησίαζαν σωματικά τα άλλα μέλη της αποστολής, προκειμένου να διαπιστωθεί πόσο απέφευγαν τους άλλους και πόσο αγχώνονταν από την παρουσία τους. «Μετά και την πέμπτη αποστολή μας μάθαμε, μεταξύ άλλων, ότι ακόμη και στις καλύτερες ομάδες οι συγκρούσεις πρόκειται αναπόφευκτα να εμφανισθούν. Γι' αυτό, είναι πραγματικά σημαντικό να έχουμε ένα πλήρωμα που, τόσο ως άτομα όσο και ως ομάδα, έχουν αληθινή ψυχική αντοχή, ώστε να τα βγάλουν πέρα αλώβητοι με τις συγκρούσεις», δήλωσε ο επικεφαλής του ερευνητικού προγράμματος καθηγητής Κιμ Μπίνστεντ του Πανεπιστημίου της Χαβάης. Όταν οι «αστροναύτες» ένιωθαν μεγάλο στρες, μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν συσκευές εικονικής πραγματικότητας για να μεταφερθούν νοητικά σε μια τροπική παραλία ή σε κάποιο άλλο αγαπημένο τους μέρος. Προσομοιώσεις ταξιδιού στον 'Αρη γίνονται και σε άλλα μέρη του κόσμου, αν και το ηφαιστειακό τοπίο στη Χαβάη όντως θυμίζει ιδιαίτερα τον 'Αρη. Το πιο διάσημο πείραμα μέχρι σήμερα υπήρξε αυτό της «Βιόσφαιρας 2» στη δεκαετία του 1990, στην Αριζόνα των ΗΠΑ, με τη συμμετοχή τεσσάρων ανδρών και τεσσάρων γυναικών, οι οποίοι τελικά έγιναν...μαλλιά-κουβάρια και, όταν ξαναβγήκαν έξω μετά από δύο χρόνια, δεν μιλιούνταν καν μεταξύ τους! http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500162485

Τσιολκόφσκι - ο διαστημικός προφήτης. Στις 17 Σεπτεμβρίου 2017 σηματοδοτεί ακριβώς 160 χρόνια από τη γέννηση του ρώσου επιστήμονα, ερευνητή και εφευρέτη Konstantin Eduardovich Tsiolkovsky. Σύμφωνα με τους συγχρόνους, ήταν ένας αληθινός καινοτόμος στην επιστήμη. Ήταν η έρευνα του Tsiolkovsky που αποτέλεσε τη βάση της θεωρίας της πρόωσης των αεριωθούμενων αεροπλάνων και της σύγχρονης επιστήμης του διαστήματος. Δεν είναι περίεργο οτι το νέο επιστημονικό κέντρο CIOLKOVSKY, που βρίσκεται δίπλα στο νεοσύστατο κοσμοδρόμιο EASTERN φέρει το όνομα αυτού του επιστήμονα. Ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι είχε μια καταπληκτική εργασιακή ηθική και την επιμονή στην απόκτηση της γνώσης. Σε ηλικία 16 ετών ήρθε από Vyatka, όπου η οικογένειά του μετακόμισε στη Μόσχα για να εισέλθει στην Πολυτεχνική Σχολή (τώρα Bauman - Μετσόβιο Πολυτεχνείο), αλλά για άγνωστους λόγους δεν το έκανε και αποφάσισε να συνεχίσει την εκπαίδευσή του από μόνος τους. Οδηγώντας σε μια ασκητική ζωή, ο νέος Tsiolkovsky πέρασε όλα τα κεφάλαια που αποστέλλονταν από την οικογένεια, βιβλία, υλικά και εξοπλισμό για μια ποικιλία πειραμάτων. «Θυμάμαι τέλεια, - έγραφε ο Tsiolkovsky στην αυτοβιογραφία του - ότι, εκτός από το νερό και το μαύρο ψωμί, δεν είχα αλλο τίποτα. Κάθε τρεις μέρες, πήγαινα στο φούρνο και αγόραζα εκεί με 9 σεντς ψωμί. Έτσι έζησε με 90 σεντς ανά μήνα ... Κι όμως ηταν χαρούμενος με τις ιδέες του, και το μαύρο ψωμί, δεν το έκανα στενοχωρημένο. " Η πρώτη, αλλά αδημοσίευτη εργασία του Tsiolkovsky "Γραφική αναπαράσταση των αισθήσεων», ήταν αφιερωμένη στους μηχανισμούς της βιολογίας. Αυτό ακολουθήθηκε από τις εργασίες για την κινητική θεωρία των αερίων, η οποία έλαβε την έγκριση του Μεντελέγιεφ. Για την επιστημονική εργασία "Μηχανική του ζωικού οργανισμού Tsiolkovsky εξελέγη μέλος της Φυσικο-Chemical Society. Σε 26 χρόνια Tsiolkovsky έγραψε ένα "ελεύθερο χώρο", η οποία εξέτασε τους μηχανισμούς της κίνησης του σώματος, χωρίς την επίδραση της βαρύτητας και την αντίσταση των δυνάμεων. Και το μεταλλικό σχεδιασμό του αερόπλοιου και στη συνέχεια το βελτιωμένο All-μέταλλο cantilever μονοπλάνο με ένα παχύ καμπύλο πτερυγιο έγινε το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Tsiolkovsky στην αεροπορία, αν και δεν είχε εκτιμηθεί κατά το χρόνο. Σε μια επίσημη ατμόσφαιρα, η ROSKOSMOSOM τιμήσε με τα αναμνηστικά μετάλλια της διοίκησης της περιοχής Kaluga, της ηγεσίας της GMIK. Τσιολκόφσκι την Έλενα Τιμοσένκοβα (προ-εγγονή του επιστήμονα), που εκδόθηκε προς τιμήν της 160ης επετείου του ΚΕ. Τσιολκόφσκι. Επίσης κατά τη διάρκεια της γιορτής, η ROSKOSMOS παρουσίασε μια δωρεά έκδοση της συλλογής επιλεγμένων έργων του μεγάλου διαστημικού θεωρητικού "Space Earth". Το βιβλίο περιέχει αποσπάσματα από επιστημονικά έργα Tsiolkovsky σε πρόωση jet,την λαϊκή επιστήμη του, τη φιλοσοφία, ακόμα και έργα τέχνης, στην οποία ο επιστήμονας μίλησε για το όραμά του για την εξερεύνηση του διαστήματος, η ζωή των ανθρώπων, τη θέση και τον ρόλο της επιστήμης στη μελέτη του σύμπαντος. Στη συλλογή υπάρχει και το πρώτο βιβλία του στο είδος του χώρου της φαντασίας «On the Moon», που δημοσιεύθηκε το 1893, και ένα διάσημο έργο «Πέρα από τη Γη», το οποίο Tsiolkovsky παρουσίασε κύριες προβλέψεις του για τα κοσμικά φαινόμενα και τεχνολογίες. Κατά το σχεδιασμό της συλλογής, χρησιμοποιήθηκαν μοναδικά σχέδια του Tsiolkovsky, τα οποία παρέχονται από το αρχείο RAS.Σήμερα, πολλές από τις προβλέψεις του Κωνσταντίνου Έντουαρντίτς, που έγιναν πριν από έναν αιώνα, έχουν ήδη πραγματοποιηθεί. Για την εξερεύνηση του διαστήματος με τη χρήση πολλαπλών σταδίων ρουκέτες αναμνηστική, δορυφόρων και διαστημικών σταθμών, διαστημικές στολές και τα συστήματα υποστήριξης της ζωής, η εμφάνιση της οποίας αναμένεται το Tsiolkovsky. Αλλά ορισμένες προβλέψεις δεν έχουν βρει ακόμα την πραγματική τους ενσάρκωση. Ο Tsiolkovsky πέθανε στις 19 Σεπτεμβρίου 1935 στην Kaluga. https://www.roscosmos.ru/24092/

Πέντε νέοι Ελληνες ερευνητές διαπρέπουν στο εξωτερικό. Τι μπορεί να συνδέει τους κβαντικούς υπολογιστές με τα νανοσωματίδια για βιοϊατρική και τον έλεγχο των σεισμών με την κατανόηση των κανόνων στο διεθνές εθιμικό δίκαιο; Αποτελούν ερευνητικά πεδία πάνω στα οποία θα εργαστούν πέντε νέοι Ελληνες ερευνητές που επιλέχθηκαν και επιχορηγήθηκαν από το ιδιαίτερα απαιτητικό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Ερευνας. Το Συμβούλιο παρέχει σε κάθε πρόγραμμα, πενταετούς διάρκειας, υψηλή επιχορήγηση ύψους 1,5 εκατ. ευρώ, δίνοντας έτσι στους πολλά υποσχόμενους νέους ερευνητές τη δυνατότητα να δημιουργήσουν τη δική τους ερευνητική ομάδα. Αποκαλυπτικό των μεγάλων δυσχερειών του ερευνητικού έργου στην Ελλάδα αποτελεί το γεγονός πως και οι πέντε ερευνητές, με τους οποίους μιλήσαμε, εργάζονται και διαπρέπουν σε μεγάλα ιδρύματα της Ευρώπης και κανένας στην Ελλάδα, αν και μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για τις εγχώριες σπουδές. Ο Γεώργιος Σωτηρίου εργάζεται στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα στη Σουηδία και η ερευνητική πρότασή του αφορά την αξιοποίηση της νανοτεχνολογίας σε βιοϊατρικές εφαρμογές. Η επιδίωξη είναι να διαμορφωθούν νανοσωματίδια με αντιμικροβιακές ιδιότητες, έτσι ώστε να αντιμετωπίζονται οι μολύνσεις, που αποτελούν πολύ μεγάλο πρόβλημα ειδικά στα νοσοκομεία. «Για παράδειγμα, με τη δημιουργία πολυμερικών φιλμ που θα εφαρμόζονται πάνω στο δέρμα, χωρίς όμως να προκαλούν μολύνσεις. Ή για τη δημιουργία εμφυτευμάτων τιτανίου με έξυπνες ιδιότητες, που θα ενσωματώνονται στο οστό χωρίς πρόκληση μολύνσεων», μας λέει ο κ. Σωτηρίου, που είναι απόφοιτος της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ και συνέχισε με σπουδές στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης και στο Χάρβαρντ στη Βοστώνη. Η Ελένη Διαμαντή εργάζεται στη Γαλλία, στο Εθνικό Κέντρο για την Επιστημονική Ερευνα (CNRS). Το ερευνητικό πρόγραμμα που θα αναπτύξει αφορά την κβαντική κρυπτογραφία στις τηλεπικοινωνίες και στο Ιντερνετ. «Στόχος είναι να αποδείξουμε πώς μπορεί να γίνει επικοινωνία με κρυπτογραφημένα μηνύματα μέσω κβαντομηχανικής και να είναι πιο αποδοτική. Βεβαίως, κάτι τέτοιο θα απαιτήσει αλλαγή όλης της υποδομής, κβαντικούς υπολογιστές, οι οποίοι θα στηρίζονται σε οπτικά συστήματα», μας λέει. Η κ. Διαμαντή έχει αποφοιτήσει από τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ, συνέχισε στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ για μάστερ και διδακτορικό, μέχρι να προσληφθεί στο CNRS. Ο Γιάννης Στεφάνου βρίσκεται στην Εθνική Σχολή Γεφυρών και Δρόμων της Γαλλίας, μιας από τις τρεις μεγάλες σχολές. Η πρότασή του αφορά το πώς θα μπορούσαμε να ελέγξουμε και να σταματήσουμε τους σεισμούς. «Διοχετεύοντας νερό με μεγάλη πίεση σε κάποιο σεισμικό ρήγμα, θα μπορούσαμε να προκαλέσουμε μικρότερες σεισμικές δονήσεις που θα εκτονώνουν πιο ήπια την τεράστια σεισμική ενέργεια. Το κόστος επέμβασης θα είναι μικρότερο από τις ζημιές», σημειώνει. Ο κ. Στεφάνου είναι απόφοιτος της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ. Ο Παναγιώτης (Πάνος) Μερκούρης εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Χρόνινγκεν στην Ολλανδία και η δική του πρόταση αφορά τους κανόνες ερμηνείας του διεθνούς εθιμικού δικαίου. «Οι κανόνες ερμηνείας στους νόμους που ορίζονται από διεθνείς συνθήκες βασίζονται σε συγκεκριμένα κείμενα και γι’ αυτό είναι κατανοητό πώς προκύπτουν. Τι γίνεται όμως όταν το δίκαιο είναι άγραφο και προκύπτει για παράδειγμα μέσα από την πρακτική κρατών; Πώς αποφασίζει ένα διεθνές δικαστήριο;», μας λέει. Ο κ. Μερκούρης είναι απόφοιτος της Νομικής Αθηνών, έκανε μεταπτυχιακό στο δημόσιο διεθνές δίκαιο στην Αθήνα και συνέχισε τις σπουδές του στο Λονδίνο, με διδακτορικό στο Queen Mary. Ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης εργάζεται στο ερευνητικό κέντρο Max Planck, στην Κολωνία. Το ερευνητικό πρόγραμμα με το οποίο θα ασχοληθεί αφορά την κατανόηση των μοριακών μηχανισμών, με τους οποίους τα κύτταρά μας αντιλαμβάνονται την παρουσία ή την απουσία θρεπτικών μηχανισμών. «Σήμερα συναντάμε απορρυθμισμένα κύτταρα, χωρίς συντονισμό με το περιβάλλον, που προσπαθούν να αναπτυχθούν ακόμα και όταν δεν υπάρχουν όροι, όπως για παράδειγμα τα καρκινικά κύτταρα», μας λέει. Ο κ. Δημητριάδης τελείωσε το Βιολογικό Θεσσαλονίκης και εκπόνησε διδακτορικό στην Αθήνα, στο Ιδρυμα Αλέξανδρος Φλέμινγκ. Καλές βάσεις Ποια είναι η γνώμη τους για τις σπουδές στην Ελλάδα; Ολοι θεωρούν πως έλαβαν πολύ καλές βάσεις από τις προπτυχιακές σχολές τους ή από τα πρώτα βήματα μεταπτυχιακών. Κι αυτό εξηγεί το γιατί πολλοί Ελληνες διαπρέπουν στο εξωτερικό. «Συναντάμε πολλούς Ελληνες στα διεθνή επιστημονικά συνέδρια να παρουσιάζουν πολύ καλές εργασίες και να δημιουργούν. Αισθανόμαστε μεγάλη περηφάνια, οι φίλοι από άλλες χώρες μάς λένε αστειευόμενοι “ελληνική μαφία”, επειδή τα καταφέρνουμε», μας λέει ο κ. Μερκούρης. Γιατί διάλεξαν τον δρόμο του εξωτερικού; Δεν μπορούσαν να εργαστούν ερευνητικά στην Ελλάδα; «Είναι πολύ δύσκολο, γιατί είναι πολύ χαμηλή η χρηματοδότηση. Παρ’ όλα αυτά γίνεται έρευνα, οι ερευνητές το παλεύουν πολύ», λέει η κ. Διαμαντή. «Το 2012 όλα ήταν σκούρα. Αισθανόμουν πως δεν υπήρχε προοπτική», λέει ο κ. Δημητριάδης. «Ηθελα να ταξιδέψω, να δω τον κόσμο της έρευνας και άλλες επιστημονικές σχολές», μας λέει ο κ. Στεφάνου. http://www.kathimerini.gr/926778/article/epikairothta/ellada/pente-neoi-ellhnes-ereynhtes-diaprepoyn-sto-e3wteriko Τρείς διακρίσεις για έλληνα καθηγητή ενδοκρινολόγο στο Χάρβαρντ. Ενας έλληνας επιστήμονας καθηγητής του Χάρβαρντ κατάφερε μέσα σ΄ένα ακαδημαικό έτος (2017 - 2018) να κερδίσει όλα τα κορυφαία βραβεία στην ενδοκρινολογία και το μεταβολισμό. Πρόκειται για τον Dr. Χρήστο Μαντζώρο, γιατρό, επιστήμονα ελληνικής καταγωγής, ο οποίος σ΄ ένα μοναδικό μέχρι σήμερα επίτευγμα, θα λάβει τα τρία κορυφαία διεθνώς βραβεία στον τομέα του: Πιο συγκεκριμένα: 1. Το TOPS Research Achievement Award, αναγνωρίζει ένα άτομο κάθε έτος για επιστημονικό επίτευγμα ή την μέγιστη συνεισφορά στην έρευνα στον τομέα της παχυσαρκίας. Αυτό το βραβείο είναι το πιο σημαντικό βραβείο της «Εταιρείας Παχυσαρκίας», ενός οργανισμού που αντιπροσωπεύει τους διαμορφωτές πολιτικής δημόσιας υγείας, τους επιστήμονες της βασικής και κλινικής έρευνας, τους ιατρούς (στην χειρουργική, παθολογία και τις υποειδικότητές τους), καθώς και τα συναφή ιατρικά επαγγέλματα (φαρμακοποιούς, διατροφολόγους κλπ), οι οποίοι εργάζονται στον τομέα της παχυσαρκίας. Το βραβείο δίδεται από την «Εταιρεία Παχυσαρκίας». Η βράβευση πρόκειται να πραγματοποιηθεί κατά την διάρκεια ημερίδας, μέσα στην Εβδομάδα Παχυσαρκίας 2017 που συνδιοργανώνουν η «Εταιρεία Παχυσαρκίας» και η Αμερικάνικη Εταιρεία για την χειρουργική του μεταβολισμού και την Βαριατρική χειρουργική, στην Ουάσινγκτον, 29 Οκτωβρίου - 2 Νοεμβρίου 2017, κατά την διάρκεια της οποίας ο Dr. Μαντζώρος θα παρουσιάσει την διάλεξη του Research Achievement Award σε αρκετές χιλιάδες μέλη και των δύο εταιρειών, η οποία είναι αφιερωμένη στη μελέτη, την πρόληψη και την θεραπεία της παχυσαρκίας. 2. Επιπλέον θα είναι ο παραλήπτης του βραβείου της Ενδοκρινολογικής Εταιρείας για το έτος 2018, ως εξέχων κλινικός ερευνητής. Αυτό το βραβείο απονέμεται σε έναν διεθνώς αναγνωρισμένο ερευνητή, για την τεράστια συμβολή του στην κλινική έρευνα, που συνδέεται με την παθογένεια, την παθοφυσιολογία και την θεραπεία των ενδοκρινολογικών ασθενειών. Ο Dr. Μαντζώρος πρόκειται να λάβει το βραβείο σε μια ειδική διάλεξη κατά την διάρκεια της ημερίδας της Ενδοκρινολογικής Εταιρείας, 17-20 Μαρτίου 2018. Περισσότεροι από 12,000 ενδοκρινολόγοι και διαβητολόγοι, καθώς και επαγγελματίες υγείας που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα (φαρμακοποιοί, νοσηλευτές κλπ), από όλο τον κόσμο, πρόκειται να παρευρεθούν. 3. Ο Dr. Μαντζώρος θα είναι επίσης, για το 2018, ο παραλήπτης του βραβείου Geoffrey Harris της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ενδοκρινολογίας. Αυτό το σημαντικό βραβείο, με την υψηλότερη αξία μεταξύ όλων των βραβείων της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ενδοκρινολογίας, απονέμεται κάθε χρόνο σε έναν διακεκριμένο ερευνητή, ο οποίος έχει συνεισφέρει σημαντικά στον τομέα της νευροενδοκρινολογίας. Η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ενδοκρινολογίας είναι μια συλλογική εταιρεία 58 Εθνικών Εταιρειών από την Ευρώπη, την πρώην ΕΣΣΔ, την Μέση Ανατολή και την Μεσόγειο, για την Ενδοκρινολογία, τον Διαβήτη και τον Μεταβολισμό. Ο Dr. Μαντζώρος είναι ο πρώτος επιστήμονας, ο οποίος ζει και εργάζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και λαμβάνει αυτό το βραβείο. Πρόκειται να λάβει το βραβείο σε μια ειδική τελετή και ακολούθως να παρουσιάσει την επιστημονική του εργασία σε μία ειδική ομιλία, κατά την διάρκεια της ετήσιας συνάντησης της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ενδοκρινολογίας, στις 19 Μαΐου 2018, στη Βαρκελώνη της Ισπανίας. Επίσης, θα προσκληθεί να παρουσιάσει τη δουλειά του στον τομέα της νευροενδοκρινολογίας σε προσεχή διεθνή συνέδρια της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ενδοκρινολογίας για τα επόμενα τρία χρόνια. Ποιός είναι ο Χρήστος Μαντζώρος Ο καθηγητής του Χάρβαρντ Dr. Χρήστος Μαντζώρος, ένας έμπειρος κλινικός ιατρός Παθολόγος, Ενδοκρινολόγος και Διαβητολόγος, εξαιρετικά παραγωγικός κλινικός και βασικός ερευνητής, είναι αυτή τη στιγμή Διευθυντής της Μονάδας Διατροφής στο Beth Israel Deaconess Medical Center και Διευθυντής του ενδοκρινολογικού τομέα στο VA Boston Healthcare System, δύο Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία που υπάγονται στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, όπου ο Dr. Μαντζώρος υπηρετεί ως τακτικός Καθηγητής της έδρας της Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή. Επίσης, έχει υπηρετήσει ως τακτικός Καθηγητής στην έδρα της Περιβαλλοντικής Υγείας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας. Είναι επίσης ο αρχισυντάκτης του ιατρικού περιοδικού Metabolism (impact factor: 5.78), ενός ιστορικού ιατρικού περιοδικού το οποίο υπό την ηγεσία του γίνεται κάθε χρόνο και καλύτερο όσον αφορά και την ποιότητα των εργασιών που δημοσιεύει και την ενημέρωση των ιατρών για τις καινούργιες κλινικές και θεραπευτικές εξελίξεις. Ως ερευνητής, ο Dr. Μαντζώρος έχει οργανώσει και δημιουργήσει νέα εργαστήρια καθώς και έχει εξασφαλίσει χρηματοδότηση από κρατικές και άλλες πηγές. Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 800 επιστημονικές εργασίες οι οποίες έχουν αναφερθεί περισσότερες από 46,000 φορές με βιβλιομετρικό δείκτη 114 ( H-index 114 ). Ο Dr. Μαντζώρος έχει οδηγήσει την βασική επιστήμη προς μία καλύτερη κατανόηση πολλών ασθενειών, έχει αναπτύξει καινούργια διαγνωστικά και θεραπευτικά μέσα, και ως εκ τούτου έχει λάβει αρκετούς τιμητικούς διδακτορικούς τίτλους (PhDs) και τίτλους Επίτιμου Καθηγητή, καθώς επίσης διακεκριμένα αμερικανικά και διεθνή βραβεία. Προκειμένου να μετατρέψει τις επιστημονικές ανακαλύψεις σε καινοτόμες θεραπείες, έχει συνιδρύσει 3 εταιρείες και έχει υπάρξει σύμβουλος σε πολλές ακόμα. Η ορμόνη λεπτίνη, τη μελέτη της οποίας έχει εξελίξει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο επιστήμονα, μπορεί σήμερα να συνταγογραφηθεί στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία και επίκειται η έγκρισή της στην Ευρώπη. Ως καθηγητής, έχει δημιουργήσει καινοτόμα προγράμματα στην μεθοδολογία της «Translational Research», τα οποία διδάσκονται σε παναμερικανικό και διεθνές επίπεδο. Έχει επίσης δημιουργήσει και έχει υπηρετήσει ως Διευθυντής σε 2 ενδοκρινολογικά προγράμματα, έχει εκπαιδεύσει στο εργαστήριό του και έχει υπάρξει μέντορας σε περισσότερους από 130 επιστήμονες και κλινικούς ιατρούς, 6 εκ των οποίων είναι τακτικοί Καθηγητές, πολλοί είναι Αναπληρωτές ή Βοηθοί καθηγητών, μία είναι Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών και μία είναι Αντιπρόεδρος μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών, αρκετοί είναι εκτελεστικοί διευθυντές σε φαρμακευτικές εταιρείες κ.ά. Η επιστημονική δουλειά του στην λεπτίνη, έχει αποσαφηνίσει την φυσιολογία αυτής της ορμόνης στους ανθρώπους και έχει συνεισφέρει σημαντικά ως προς την έγκριση της λεπτίνης από την FDA στις ΗΠΑ, και άλλες χώρες. Επίσης, η εργασία του σε άλλες μεταβολικές οδούς, έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη άλλων χημικών ενώσεων, όπως του CHRS-131, το οποίο βρίσκεται σήμερα στην φάση 3 των κλινικών δοκιμών. Πιο πρόσφατα, έφερε στην επιφάνεια την φυσιολογία καινούργιων αντιποκινών, μυοκινών και ορμονών εκκρινόμενων από το γαστρεντερικό , οι οποίες εμπλέκονται σε μεταβολικές νόσους. Ο Dr. Μαντζώρος σήμερα ερευνά την επίδραση της λιραγλουτίδης, ενός GLP-1 αγωνιστή και της λορκασερίνης, ενός αγωνιστή των 5HT-2c υποδοχέων σεροτονίνης στη ρύθμιση της όρεξης και της ομοιόστασης της ενέργειας. Αποτελέσματα από αυτές τις συνεχιζόμενες έρευνές του δείχνουν ότι η λιραγλουτίδη μειώνει την εκδήλωση επιθυμίας σε τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και θερμίδες, μέσω δράσεων στον εγκέφαλο. Παράλληλα εντόπισε και χαρτογραφεί μαζί με Έλληνες συνεργάτες του τους GLP-1 υποδοχείς σε ανθρώπινους εγκεφάλους για πρώτη φορά. Αυτά τα εκπληκτικά αποτελέσματα τα οποία θέτουν τα θεμέλια για την αποκωδικοποίηση των παθοφυσιολογικών-νευροενδοκρινολογικών μηχανισμών που εμπλέκονται στην παχυσαρκία και την ενεργειακή ομοιόσταση, θα υποστηρίξουν την εφαρμογή αποτελεσματικών θεραπειών για την παχυσαρκία και θα βοηθήσουν πολλούς ασθενείς οι οποίοι θα επωφεληθούν από αυτές. Επιστημονικές εργασίες με αποτελέσματα από αυτές τις έρευνες δημοσιεύθηκαν και πρόκειται να δημοσιευθούν σε περιοδικά ιδιαίτερα υψηλής αξιολόγησης. Επιπροσθέτως, με το έργο του στην ενδοκρινολογία, έχει ενισχύσει και εμπλουτίσει την γνώση μας για τα ευεργετικά οφέλη της Μεσογειακής διατροφής, μέσα από κλινικές επιδημιολογικές μελέτες, και έχει οδηγήσει στην εφαρμογή αυτών των ανακαλύψεων προς όφελος της δημόσιας υγείας, μέσω της Pangea Inc., της οποίας είναι συνιδρυτής. Ένα βασικό κομμάτι της Μεσογειακής διατροφής είναι η κατανάλωση «καλών» λιπαρών οξέων μέσω ξηρών καρπών και ελαιόλαδου. Αυτές οι καινοτόμες έρευνες έχουν επεκτείνει ό,τι ήταν έως τώρα γνωστό για τη διατροφή, από αντιπροσωπευτικά δείγματα ερευνών σε πιο δραστικές, τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές, οι οποίες μπορούν να αποδείξουν αιτιότητα. Τέλος, ο Dr. Μαντζώρος έχει επίσης αναπτύξει μια καινοτόμα ερευνητική προσπάθεια στον τομέα των ενδοκρινολογικώς συσχετιζόμενων κακοηθειών. Αυτή η εργασία παρουσιάζει πως τα χαμηλά επίπεδα αντιπονεκτίνης, ενός ενδογενούς ευαισθητοποιητή της ινσουλίνης , είναι στενά συνδεδεμένα με την ανάπτυξη του καρκίνου του ενδομητρίου και του στήθους καθώς και καρκίνων του γαστρεντερικού συστήματος σε αρκετά διαφορετικούς πληθυσμούς, υποδηλώνοντας ότι η αντιπονεκτίνη είναι ο σύνδεσμος που λείπει ανάμεσα στην παχυσαρκία/αντίσταση στην ινσουλίνη και κακοήθειες που σχετίζονται με την παχυσαρκία. O Dr. Μαντζώρος μελετά τους τροποποιητικούς παράγοντες των επιπέδων της αντιπονεκτίνης, συμπεριλαμβάνοντας τον ρόλο της διατροφής, και πιο συγκεκριμένα τον ρόλο των τροφών χαμηλών σε γλυκαιμικό δείκτη και της Μεσογειακής διατροφής, για την αλλαγή των επιπέδων της αντιπονεκτίνης στους ανθρώπους και προσπαθεί να συνθέσει φάρμακα για την θεραπεία των ανωτέρω παθήσεων. Παράλληλα με τις παγκοσμίου κλάσεως προσπάθειές του μέσα στην αρένα της έρευνας, οι οποίες του έχουν αποφέρει ευρεία αναγνώριση και προσκλήσεις για αναρίθμητες ομιλίες τόσο στην χώρα του όσο και διεθνώς, ο Dr. Μαντζώρος έχει ως προτεραιότητά του την διατήρηση μιας γενικής παθολογικής κλινικής με έμφαση στην ενδοκρινολογία και μεταβολισμό στο Χάρβαρντ. Ο Dr. Μαντζώρος επίσης επιβλέπει μια παραγωγική ομάδα 20-25 επιστημόνων και βοηθών ερευνητών, και επιβλέπει ένα πρόγραμμα το οποίο εκπαιδεύει όλους τους ειδικευόμενους, ασκούμενους και φοιτητές, όπως και νέους επιστήμονες και ακαδημαϊκούς εργάτες στον χώρο της ερευνητικής και όχι μόνον της κλινικής ιατρικής . http://www.tovima.gr/science/article/?aid=901609

Τέλος εποχής για το «Κασίνι», αυτοκαταστράφηκε πάνω στον Κρόνο. Με μια αυτοκαταστροφική «βουτιά» μέσα στην πυκνή ατμόσφαιρα του γιγάντιου πλανήτη Κρόνου, λίγο πριν τις τρεις το μεσημέρι ώρα Ελλάδος, το διαστημικό σκάφος Cassini (Κασίνι) έδωσε τέλος στη «ζωή» του. Ολοκληρώθηκε έτσι με τον δέοντα δραματικό τρόπο μια ιστορική εικοσαετής αποστολή, μια πραγματική οδύσσεια του διαστήματος στο σύστημα του Κρόνου και των δορυφόρων του. CassiniSaturn ✔ @CassiniSaturn Every time we see Saturn in the night sky, we'll remember. We'll smile. And we'll want to go back. #GrandFinale #GoodbyeCassini #Cassini 3:01 PM - Sep 15, 2017 514 514 Replies 17,300 17,300 Retweets 35,609 Ο «βετεράνος» του διαστήματος με μέγεθος λεωφορείου είχε πια ξεμείνει από καύσιμα και γι' αυτό είχε προαποφασισθεί να «αυτοκτονήσει» στον Κρόνο, προκειμένου οι επιστήμονες να είναι βέβαιοι ότι το διαστημικό σκάφος δεν επρόκειτο να πέσει στον Τιτάνα ή στον Εγκέλαδο, μολύνοντάς τους ίσως με γήινα μικρόβια. Το βάρους δυόμισι τόνων σκάφος πραγματοποίησε την Παρασκευή την τελευταία και «φαρμακερή» από τις «βουτιές» του, σύμφωνα με τον προγραμματισμό των ελεγκτών του από τη Γη, κινούμενο με ταχύτητα περίπου 113.000 χιλιομέτρων την ώρα. Αφού προηγουμένως οι κάμερές του τράβηξαν τις τελευταίες εικόνες του Κρόνου, καθώς επίσης των δορυφόρων Τιτάνα και Εγκέλαδου, και συνεχίζοντας μέχρι τελευταία στιγμή να συλλέγει με τα όργανά του και να στέλνει πολύτιμα επιστημονικά δεδομένα, το σκάφος άρχισε το πρωί της Παρασκευής τη «βουτιά θανάτου». Το σήματά του τα έπιανε (με καθυστέρηση 86 λεπτών λόγω της απόστασης Κρόνου-Γης) και τα αναμετάδιδε ο σταθμός του Δικτύου Βαθέος Διαστήματος, που βρίσκεται στην Αυστραλία. Τελικά, περίπου στις τρεις το μεσημέρι, χάθηκε οριστικά η επαφή του με τη Γη, καθώς οι τεράστιες ατμοσφαιρικές δυνάμεις του Κρόνου έθεσαν εκτός ελέγχου την κίνηση του Cassini. Λίγο μετά, σε ύψος περίπου 1.500 χλμ. πάνω από τα νέφη του Κρόνου, σύμφωνα με τη NASA, το σκάφος διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη και κάηκε όπως ένας μικρός μετεωρίτης. Εκτιμάται ότι μέσα σε λίγα λεπτά όλα τα απομεινάρια του σκάφους απορροφήθηκαν πλήρως από την ατμόσφαιρα του Κρόνου. Το τέλος του Cassini είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν λεπτό προς λεπτό από το Εργαστήριο JPL της NASA στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια σημαντικοί έλληνες επιστήμονες που συμμετείχαν επί χρόνια στο σχεδιασμό και στην ανάλυση των στοιχείων του Cassini, με πρωτεργάτες τον ακαδημαϊκό Σταμάτη Κριμιζή και την πλανητική επιστήμονα Αθηνά Κουστένη. Η αποστολή Cassini-Huygens υπήρξε κοινό εγχείρημα της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και της Ιταλικής Υπηρεσίας Διαστήματος. Ήταν η πρώτη που έθεσε ένα σκάφος σε τροχιά στο σύστημα του Κρόνου και η πρώτη που έστειλε μια αυτόνομη διαστημοσυσκευή (Huygens) στον Τιτάνα το 2005. Η αποστολή επέτρεψε μια σειρά από επιστημονικές ανακαλύψεις, που εμπλούτισαν τις γνώσεις μας για τον Κρόνο και τα φεγγάρια του. Ήδη ο όγκος των δεδομένων του έχει επιτρέψει τη δημοσίευση σχεδόν 4.000 επιστημονικών εργασιών, ενώ πολλές ακόμη θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια. Μεταξύ άλλων, το Cassini ανακάλυψε τους θεαματικούς πίδακες που ξεπηδούν από τον δορυφόρο Εγκέλαδο και παραπέμπουν στην ύπαρξη ενός υπόγειου τεράστιου ωκεανού, με ενδείξεις ακόμη και μικροβιακής ζωής. Αποκάλυψε επίσης ότι στον παγωμένο δορυφόρο Τιτάνα βρέχει υγρογονάνθρακες, σχηματίζοντας εντυπωσιακά ποτάμια, λίμνες και θάλασσες υδρογονανθράκων, που πιθανώς μοιάζουν με τις αρχέγονες θάλασσες της Γης και τις οποίες κάποτε μπορεί να εξερευνήσει ένα υποβρύχιο σκάφος. Αρκετά ακόμη μυστήρια του Κρόνου απομένουν να λυθούν. Προς το παρόν πάντως, καμία διαστημική υπηρεσία δεν σχεδιάζει να επισκεφθεί ξανά τον Κρόνο τα επόμενα χρόνια, έτσι η αυτοκαταστροφή του Cassini αποτέλεσε το προσωρινό τέλος μιας εποχής. http://www.kathimerini.gr/926800/gallery/epikairothta/episthmh/telos-epoxhs-gia-to-kasini-aytokatastrafhke-panw-ston-krono

Salyut-7 Η CTB Film Company, Lemonfilms στούντιο και το τηλεοπτικό κανάλι «Ρωσία 1», με την υποστήριξη του Ταμείου Κινηματογράφου και την κρατική εταιρεία «Roscosmos» παρουσίασε ένα νέο trailer για την ταινία «Σαλιούτ-7». Η ταινία, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, θα μας πει μια από τις πιο ηρωικές και επίπονες σελίδες στην ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος. Ο Διαστημικός Σταθμός «Salut-7», που βρίσκεται σε τροχιά μη επανδρωμένος παύει ξαφνικά να απαντα στα σήματα του κέντρου ελέγχου πτήσης. Αποφασίστηκε να σταλει μια αποστολή διάσωσης σε τροχιά. το πλήρωμα πρέπει να βρει ένα «νεκρό» σταθμό για πρώτη φορά στον κόσμο για τη διεξαγωγή σύνδεσης με το 20 τοννων χωρίς έλεγχο αντικείμενο σε τροχιά. Οι κοσμοναύτες δεν πρέπει μόνο να βρουν το διαστημικό σκάφος Salyut-7, αλλά και να αναβιώσουν τον σταθμό. Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα: η πτήση προς το σταθμό Salyut-7 το 1985 θεωρείται η πιο δύσκολη πτήση στην ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος. Μοναδικές τεχνολογίες λήψης με μηδενική βαρύτητα αναπτύχθηκαν ειδικά για την ταινία από τον χειριστή Sergey Astakhov. Η ταινία έχει προγραμματιστεί για κυκλοφορία στις 5 Οκτωβρίου 2017. https://www.youtube.com/watch?v=pVBIjtflLls https://www.roscosmos.ru/24085/

Το Cassini «αυτοκτονεί» το μεσημέρι στον Κρόνο. Στις 3 περίπου το μεσημέρι ώρα Ελλάδας – με βάση τις έως τώρα εκτιμήσεις της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA)- το σκάφος Cassini (Κασίνι) θα δώσει ένα αντάξιο τέλος στην περιπετειώδη «ζωή» του, κάνοντας κάτι που καμία άλλη διαστημοσυσκευή δεν έχει κάνει: μια βουτιά θανάτου μέσα στην ατμόσφαιρα του Κρόνου. Το τέλος του Cassini θα αναμεταδίδει από τις 14:00 ώρα Ελλάδας η τηλεόραση της NASA στη διεύθυνση www.nasa.gov/nasalive. Στην πραγματικότητα, η εξέλιξη των γεγονότων θα φθάνει στη Γη με χρονική υστέρηση περίπου 83 λεπτών, όσο δηλαδή χρειάζςεται το σήμα για να φθάσει από τον Κρόνο στον πλανήτη μας. Η «αυτοκτονία» γίνεται για χάρη της επιστήμης, αφού το σκάφος ξεμένει από καύσιμα και οι επιστήμονες θέλουν να διασφαλίσουν ότι δεν θα πέσει σε κάποιον από τους μεγάλους δορυφόρους, στον Τιτάνα ή στον Εγκέλαδο, μολύνοντάς τους ίσως με γήινα μικρόβια, που μπορεί να έχουν επιβιώσει πάνω στο Cassini από την εποχή της εκτόξευσής του το 1997. Το σκάφος θα μπορούσε να σωθεί, αν οι επιστήμονες αποφάσιζαν να το στείλουν μακρυά από το σύστημα του Κρόνου, αλλά δεν έβλεπαν κάποιο επιστημονικό όφελος σε αυτό. Αντίθετα, χάρη στην «αυτοκτονία» του, για πρώτη φορά θα έχουν την ευκαιρία να μελετήσουν εκ των έσω την ατμόσφαιρα του γιγάντιου πλανήτη, καθώς μέχρι τελευταία στιγμή οκτώ όργανα του σκάφους θα μεταδίδουν πολύτιμα επιστημονικά στοιχεία στη Γη. Η επαφή με το Cassini αναμένεται να χαθεί οριστικά στις 14:55 ώρα Ελλάδας και λίγο μετά το σκάφος θα έχει πια διαλυθεί και μετά λιώσει μέσα στην ατμόσφαιρα. Μια δραματική στιγμή που αναμένεται να φέρει δάκρυα σε ουκ ολίγους επιστήμονες (μεταξύ αυτών και Έλληνες), που συμμετείχαν ενεργά στην αποστολή και αγάπησαν κυριολεκτικά αυτό το πρωτοπόρο μηχάνημα. Δυστυχώς το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble δεν θα βρίσκεται σε κατάλληλη θέση για να απαθανατίσει το τέλος του σκάφους. Το κόστους 3,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων Cassini δεν θα είναι το πρώτο διαστημικό σκάφος που αυτοκαταστρέφεται στο ηλιακό μας σύστημα, αλλά το 42ο. Θα είναι όμως το πρώτο που θα κάνει κάτι τέτοιο στον Κρόνο. Κατά καιρούς διάφορες διαστημοσυσκευές έπεσαν σε πλανήτες, είτε σκοπίμως είτε λόγω τεχνικού προβλήματος. Το κατ’ εξοχήν «νεκροταφείο» είναι η Αφροδίτη όπου «αυτοκτόνησαν» μέχρι σήμερα 24 σκάφη και ακολουθεί ο ‘Αρης με 14, ο Δίας με δύο και ο Ερμής με ένα. Η αποστολή Cassini-Huygens υπήρξε κοινό εγχείρημα της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και της Ιταλικής Υπηρεσίας Διαστήματος. Ήταν η πρώτη που έθεσε ένα σκάφος σε τροχιά στο σύστημα του Κρόνου και η πρώτη που έστειλε μια αυτόνομη διαστημοσυσκευή (Huygens) στον Τιτάνα το 2005. Η αποστολή επέτρεψε μια σειρά από επιστημονικές ανακαλύψεις, που εμπλούτισαν τις γνώσεις μας για τον Κρόνο και τα φεγγάρια του. Ήδη ο όγκος των δεδομένων του έχει επιτρέψει τη δημοσίευση σχεδόν 4.000 επιστημονικών εργασιών, ενώ πολλές ακόμη θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια. Μεταξύ άλλων, το Cassini ανακάλυψε τους θεαματικούς πίδακες που ξεπηδούν από τον δορυφόρο Εγκέλαδο και παραπέμπουν στην ύπαρξη ενός υπόγειου τεράστιου ωκεανού, με ενδείξεις ακόμη και μικροβιακής ζωής. Αποκάλυψε επίσης ότι στον παγωμένο δορυφόρο Τιτάνα βρέχει υγρογονάνθρακες, σχηματίζοντας εντυπωσιακά ποτάμια, λίμνες και θάλασσες υδρογονανθράκων, που πιθανώς μοιάζουν με τις αρχέγονες θάλασσες της Γης και τις οποίες κάποτε μπορεί να εξερευνήσει ένα υποβρύχιο σκάφος. Αρκετά ακόμη μυστήρια του Κρόνου απομένουν να λυθούν. Προς το παρόν πάντως, καμία διαστημική υπηρεσία δεν σχεδιάζει να επισκεφθεί ξανά τον Κρόνο τα επόμενα χρόνια, έτσι η αυτοκαταστροφή του Cassini θα αποτελέσει το προσωρινό τέλος μιας εποχής. http://physicsgg.me/2017/09/15/%cf%84%ce%bf-cassini-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%ba%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%b5%ce%af-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%cf%81%cf%8c/

WASP-12b: ένας κατάμαυρος εξωπλανήτης. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble (Χαμπλ) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), ανακάλυψε ότι ένας τεράστιος και γνωστός από παλιότερα εξωπλανήτης, ο WASP-12b, είναι τόσο μαύρος όσο η φρέσκια άσφαλτος. Αυτό οφείλεται στο ότι ο πλανήτης απορροφά σχεδόν όλο το φως που πέφτει πάνω του και δεν το αντανακλά στο διάστημα. Εκτιμάται ότι ο πλανήτης παγιδεύει τουλάχιστον το 94% του ορατού φωτός του άστρου του. Ο εξωπλανήτης έχει υπερβολικά μικρή λευκαύγεια (δείκτης ανακλαστικότητας ή albedo), μόλις 0,064, πολύ μικρότερη από ό,τι η Σελήνη που έχει 0,12. Η Γη έχει ανακλαστικότητα περίπου 0,37, ενώ το ρεκόρ στο ηλιακό μας σύστημα κατέχει ο δορυφόρος του Κρόνου, Εγκέλαδος, με εκτυφλωτική λευκαύγεια 1,4. «Δεν περιμέναμε να βρούμε ένα τόσο σκοτεινό εξωπλανήτη», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Τάιλορ Μπελ του Πανεπιστημίου ΜακΓκιλ του Καναδά. Ο WASP-12b είναι ένας «καυτός Δίας», ανήκει δηλαδή στην κατηγορία των γιγάντιων αέριων εξωπλανητών που κινούνται σε τροχιά πολύ κοντά στο μητρικό άστρο τους, με αποτέλεσμα να αναπτύσσουν ακραίες θερμοκρασίες. Στο συγκεκριμένο εξωπλανήτη, η θερμοκρασία αγγίζει τους 2.600 βαθμούς Κελσίου στη μόνιμη φωτεινή πλευρά του, που βλέπει το άστρο του. Λόγω της τόσο υψηλής θερμοκρασίας, είναι μάλλον απίθανο να αναπτυχθούν νέφη που θα ανακλάσουν το φως πίσω στο διάστημα. Αντίθετα, το φως του άστρου εισδύει στην ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη και εκεί απορροφάται από άτομα υδρογόνου, οπότε μετατρέπεται σε θερμική ενέργεια. Στη μόνιμα σκοτεινή πλευρά του εξωπλανήτη (ο οποίος είναι βαρυτικά «κλειδωμένος» στο άστρο του, όπως η Σελήνη με τη Γη, με αποτέλεσμα να έχει μόνιμα την ίδια φωτεινή και σκοτεινή πλευρά) η θερμοκρασία της επιφάνειας εκτιμάται ότι είναι «μόνο» 1.400 βαθμοί Κελσίου, κάτι όμως που επιτρέπει το σχηματισμό υδρατμών και νεφών. Ο γιγάντιος WASP-12b, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1.400 ετών φωτός στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ηνίοχου και έχει σχεδόν διπλάσια διάμετρο από τον Δία, είχε αρχικά εντοπισθεί το 2008 και από τότε πολλά τηλεσκόπια τον μελετούν. Οι ερευνητές έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters». http://physicsgg.me/2017/09/14/wasp-12b-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac%ce%bc%ce%b1%cf%85%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82/

«Συνέλαβαν» την κίνηση-αστραπή των εξιτονίων στα στερεά υλικά. Η ερευνητική ομάδα του έλληνα φυσικού Ελευθερίου Γουλιελμάκη στη Γερμανία σημείωσε μια ακόμη διεθνή επιτυχία, καθώς για πρώτη φορά κατάφερε να «συλλάβει» σε πραγματικό χρόνο μέσα στα στερεά υλικά -με μια δικής του κατασκευής κάμερα- την ασύλληπτα γρήγορη κίνηση των εξιτονίων, εξωτικών οιονεί σωματιδίων που αποτελούν ένα συνδυασμό ηλεκτρονίων και οπών. Χρησιμοποιώντας πολύ γρήγορους παλμούς λέιζερ και ακτίνες-Χ, οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Κβαντικής Οπτικής Μαξ Πλανκ στο Γκάρτσινγκ, με επικεφαλής τον έλληνα ερευνητή, «φωτογράφησαν» κινήσεις εξιτονίων που δεν διήρκεσαν πάνω από 750 αττοδευτερόλεπτα ή δισεκατομμυριοστά του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου. Αυτό το χρονικό διάστημα αποτελεί νέο ρεκόρ, όσον αφορά την ικανότητα των επιστημόνων να βλέπουν ασύλληπτα μικρές και γρήγορες διαδικασίες που συμβαίνουν μέσα στα στερεά. Η ομάδα του δρος Γουλιελμάκη έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science". Εδώ και δεκαετίες οι επιστήμονες που μελετούν τα μυστικά του μικρόκοσμου, υποψιάζονταν ότι όταν ακτίνες-Χ πέφτουν πάνω στην ύλη, σχηματίζονται νέα σωματίδια που μοιάζουν με άτομα και που ονομάζονται εξιτόνια εσωτερικών φλοιών (core-excitons). Όταν η ακτινοβολία-Χ πέφτει πάνω σε στερεά υλικά ή σε μεγάλα μόρια, ένα ηλεκτρόνιο απωθείται από την αρχική θέση του κοντά στον πυρήνα του ατόμου, αφήνοντας πίσω του μια τρύπα. Οι φυσικοί πίστευαν ότι αυτός ο συνδυασμός του «απελευθερωμένου» ηλεκτρονίου και της θετικά φορτισμένης οπής σχηματίζει ένα οιονεί σωματίδιο. Όμως, μέχρι τώρα δεν υπήρχε κάποια απτή απόδειξη για την ύπαρξή των εξιτονίων εσωτερικών φλοιών. Ορισμένοι επιστήμονες αμφισβητούσαν ότι τέτοια σωματίδια υπάρχουν πραγματικά. Έως τώρα το ζήτημα δεν μπορούσε να απαντηθεί, επειδή αυτού του είδους τα εξιτόνια, αν πραγματικά υπήρχαν, θα «ζούσαν» μόνο για περίπου ένα εκατομμυριοστό του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου. Μέχρι σήμερα είχε καταστεί εφικτό να παρατηρηθούν μέσα σε υλικά μόνο τα απλά εξιτόνια, τα οποία δημιουργούνται από το κανονικό φως και τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν σε διάφορες εφαρμογές όπως η οπτοηλεκτρονική και η μικροηλεκτρονική (ημιαγωγοί). Όμως τα εξιτόνια εσωτερικών φλοιών είναι πολύ πιο βραχύβια και μέχρι σήμερα δεν υπήρχε καμία τεχνική ικανή να καταγράψει την κίνησή τους και να μελετήσει τις ιδιότητές τους. Αυτό ακριβώς πέτυχαν για πρώτη φορά ο δρ Γουλιελμάκης και οι συνεργάτες του στην Ερευνητική Ομάδα Αττοηλεκτρονικής. Η ομάδα του εδώ και περίπου μια δεκαετία εργάζεται για να αναπτύξει τις πιο γρήγορες κάμερες του κόσμου, με στόχο την παρατήρηση των υπερταχέων διαδικασιών στον μικρόκοσμο. Το πλέον βραχύβιο φαινόμενο Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αυτά τα εργαλεία για πρώτη φορά για να αποδείξουν ότι αυτά τα εξωτικά σωματίδια υπάρχουν και μάλιστα ζουν μόνο 750 αττοδευτερόλεπτα. Ο χρόνος ζωής των εξιτονίων εσωτερικών φλοιών αποτελεί το πλέον βραχύβιο φαινόμενο, που έχει ποτέ παρατηρηθεί σε πραγματικό χρόνο από επιστήμονες. Χρησιμοποιώντας λάμψεις ακτινοβολίας-Χ με διάρκεια λίγων εκατοντάδων αττοδευτερολέπτων (ένα αττοδευτερόλεπτο είναι 0,000000000000000001 δευτερόλεπτα), που ακολουθήθηκαν από παλμούς λέιζερ παρόμοιας διάρκειας, πέτυχαν να δημιουργήσουν μια κάμερα υπερυψηλής ταχύτητας, η οποία τους επέτρεψε να τραβήξουν για πρώτη φορά εικόνες σε πραγματικό χρόνο της κίνησης των εξιτονίων μέσα σε διοξείδιο του πυριτίου. Εκτός από τη «σύλληψη» των εξιτονίων επί το έργον, οι ερευνητές μπόρεσαν να αποκτήσουν περισσότερες πληροφορίες για τις ιδιότητες αυτών των οιονεί σωματιδίων, σχετικά με τις διαστάσεις τους και το πόσο εύκολα πολώνονται από το ορατό φως. «Η τεχνική μας προωθεί την εξιτονική, δηλαδή την μέτρηση, τον έλεγχο και την εφαρμογή των εξιτονίων με τη βοήθεια των ακτίνων-Χ. Αλλά ταυτόχρονα αποτελεί ένα γενικό εργαλείο για τη μελέτη των πολύ γρήγορων διαδικασιών που προκαλούναι από τις ακτίνες-Χ στα στερεά, στις φυσικές κλίμακες του χρόνου. Μια τέτοια δυνατότητα δεν ήταν έως τώρα δυνατή στην επιστήμη των ακτίνων-Χ», δήλωσε ο Γουλιελμάκης. Το 2016 ο έλληνας φυσικός της διασποράς είχε πετύχει μια διπλή πρωτιά σε παγκόσμιο επίπεδο: δημιούργησε τους πιο βραχείς παλμούς φωτός και με αυτούς μέτρησε σε πόσο χρόνο αντιδρούν στο φως τα ηλεκτρόνια που βρίσκονται μέσα στα άτομα της ύλης. Το «φλας» του έλληνα ερευνητή «αναβοσβήνει» κάθε 380 δισεκατομμυριοστά του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου. Στη συνέχεια, ο Γουλιελμάκης δημιούργησε και μέτρησε το ταχύτερο ηλεκτρικό ρεύμα στο εσωτερικό ενός στερεού υλικού. Χρησιμοποιώντας υπερταχείς παλμούς λέιζερ, επιτάχυνε τα ηλεκτρόνια του ρεύματος, ώστε να κάνουν οκτώ εκατομμύρια δισεκατομμυρίων ταλαντώσεις ανά δευτερόλεπτο, πραγματοποιώντας έτσι ένα νέο ρεκόρ στη συχνότητα του ηλεκτρικού ρεύματος στο εσωτερικό των στερεών υλικών. Ο έλληνας ερευνητής γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1975, αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης το 2000 και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου το 2005. Από το 2010 είναι επικεφαλής της Ομάδας Αττοηλεκτρονικής του Εργαστηρίου Αττοφυσικής του Ινστιτούτου Κβαντικής Οπτικής Μαξ Πλανκ στο Γκάρτσινγκ της Γερμανίας. Εστιάζει την έρευνά του στη μελέτη της δυναμικής των ηλεκτρονίων μέσα στην ύλη. Με την ερευνά του, μεταξύ άλλων, φιλοδοξεί να θέσει τις βάσεις για την ανάπτυξη ηλεκτρονικών κυκλωμάτων που θα λειτουργούν με φως. «Χρησιμοποιώντας το φως για να ελέγχουν σωματίδια όπως τα εξιτόνια» δήλωσε ο κ.Γουλιελμάκης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «οι επιστήμονες έχουν τώρα νέες δυνατότητες να κατανοήσουν τα υλικά με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και να σχεδιάσουν ακόμα πιο μικροσκοπικές και γρήγορες ηλεκτρονικές συσκευές». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500162100#ref=newsroombox

Ερευνητές από την Ισπανία με επικεφαλής έναν Έλληνα δημιούργησε πρωτοποριακή κάμερα που βλέπει το «αόρατο» Ερευνητές στην Ισπανία, με επικεφαλής έναν Έλληνα ηλεκτρολόγο μηχανικό, δημιούργησαν τον πρώτο στον κόσμο αισθητήρα εικόνας CMOS που ενσωματώνει γραφένιο και κβαντικές τελείες, πράγμα που επιτρέπει στην κάμερα να βλέπει ταυτόχρονα στο ορατό και στο αόρατο (υπέρυθρο και υπεριώδες) τμήμα του φάσματος. Εδώ και 40 χρόνια, η μικροηλεκτρονική και τα συστήματα εικόνας έχουν κάνει τεράστιες προόδους χάρη στη χρήση του πυρίτιου και της τεχνολογίας κυκλωμάτων CMOS (Complementary Metal-Oxide Semiconductors) (συμπληρωματικοί ημιαγωγοί μεταλλικού οξειδίου), ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τη δημιουργία μικρών, ισχυρών και φθηνών «τσιπ» για υπολογιστές, «έξυπνα» κινητά τηλέφωνα, ψηφιακές κάμερες (με ανάλυση πάνω από 100 megapixels) και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές. Όμως, έως τώρα υπήρχε μεγάλη τεχνική δυσκολία να συνδυαστεί η τεχνολογία κατασκευής ολοκληρωμένων κυκλωμάτων (τσιπ ή μικροεπεξεργαστών) CMOS με άλλα ηλεκτρο-οπτικά υλικά πέρα από το πυρίτιο. Το σοβαρό αυτό εμπόδιο τώρα υπερκεράστηκε, καθώς για πρώτη φορά δημιουργήθηκε ένα τσιπάκι (φωτοτρανζίστορ) CMOS με γραφένιο αντί για πυρίτιο. Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Φωτονικών Επιστημών (ICFO) στη Βαρκελώνη, με επικεφαλής τον καθηγητή Γεράσιμο Κωνσταντάτο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο κορυφαίο διεθνώς περιοδικό φωτονικής «Nature Photonics» (μάλιστα επρόκειτο για το κεντρικό θέμα στο εξώφυλλο), δημιούργησαν την πρώτη ψηφιακή κάμερα με αισθητήρα εικόνας υψηλής ανάλυσης CMOS, που διαθέτει χιλιάδες φωτοανιχνευτές με βάση το γραφένιο αντί για το πυρίτιο, καθώς και κβαντικές τελείες. Ο νέος αισθητήρας εικόνας CMOS διαθέτει μια διάταξη 388 επί 288 φωτοανιχνευτών γραφένιου-κβαντικών τελειών. Η πρωτοποριακή κάμερα είναι τόσο ευαίσθητη, που «βλέπει» την ίδια στιγμή στο ορατό, στο υπέρυθρο και στο υπεριώδες τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, «πιάνοντας» το φως από τα 300 έως σχεδόν τα 2.000 νανόμετρα, κάτι που ποτέ έως τώρα δεν είχε καταστεί δυνατό με τους υπάρχοντες αισθητήρες εικόνας. Το «πάντρεμα» του γραφένιου με τα «τσιπάκια» CMOS αναμένεται να οδηγήσει σε πληθώρα οπτοηλεκτρονικών εφαρμογών, όπως μετάδοση δεδομένων, νυχτερινή όραση, έλεγχος τροφίμων και φαρμάκων, ανίχνευση πυρκαγιών, όραση σε ακραίες καιρικές συνθήκες, κάμερες ασφαλείας, αισθητήρες αυτοκινήτων, ιατρικοί αισθητήρες, περιβαλλοντικοί αισθητήρες κ.α. Ο νέος αισθητήρας εικόνας από γραφένιο και κβαντικές τελείες είναι εύκολος και φθηνός στην κατασκευή του σε συνθήκες δωματίου, πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι δυνατό να παραχθεί βιομηχανικά με χαμηλό κόστος. Οι ερευνητές χρηματοδοτήθηκαν από το μεγάλο ευρωπαϊκό πρόγραμμα για την αξιοποίηση του γραφένιου (European Graphene Flagship), την ισπανική και την καταλανική κυβέρνηση, καθώς και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (ERC). Ήδη ετοιμάζονται να κατοχυρώσουν τις σχετικές πατέντες και να φέρουν τη νέα τεχνολογία στην αγορά. Το Ινστιτούτο Φωτονικών Επιστημών (ICFO) δημιουργήθηκε το 2002 από την κυβέρνηση και το Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Καταλονίας ως ερευνητικό κέντρο αριστείας στις επιστήμες και τεχνολογίες του φωτός και σήμερα είναι από τα κορυφαία στον τομέα του. Βρίσκεται στο Μεσογειακό Πάρκο Τεχνολογίας της Βαρκελώνης και διαθέτει περίπου 400 ερευνητές. Ένας από αυτούς είναι ο ερευνητικός καθηγητής Γ. Κωνσταντάτος, ο οποίος αποφοίτησε από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Η/Υ του Πανεπιστημίου Πατρών (2001) και πήρε το διδακτορικό του από το αντίστοιχο τμήμα του Πανεπιστημίου του Τορόντο στον Καναδά (2008), όπου πραγματοποίησε και μεταδιδακτορική έρευνα. Από το 2009 είναι καθηγητής και επικεφαλής ερευνητικής ομάδας στο ICFO. http://www.pronews.gr/epistimes/tehnologia/631156_ereynites-apo-tin-ispania-me-epikefalis-enan-ellina-dimioyrgise

Πολυβραβευμένη παιδική παράσταση στο Πλανητάριο. Ξεκινά στο Πλανητάριο η προβολή της παράστασης «Polaris: Το διαστημικό υποβρύχιο και το μυστήριο της Πολικής Νύχτας» που συνδυάζει την γνώση με πλούσια όσο και εντυπωσιακά γραφικά εφέ H ιστορία Ο Τζέιμς Χειμέριος, ένας ταξιδιάρης πιγκουίνος από τον Νότιο Πόλο και ο Βλαδίμηρος Τσέχοφ, ένας φιλικός αρκούδος από τον Βόρειο Πόλο, συναντιούνται στους πάγους της Αρκτικής. Γίνονται φίλοι, συζητούν για τις πατρίδες τους, παρατηρούν τα αστέρια και αναρωτιούνται γιατί οι νύχτες είναι τόσο μεγάλες στους δύο πόλους της Γης! Προσπαθώντας να ξεδιαλύνουν το μυστήριο... χτίζουν ένα αστεροσκοπείο και κατασκευάζουν ένα αυτοσχέδιο διαστημόπλοιο. Κάπως έτσι βρίσκονται να ταξιδεύουν γύρω από τη Γη και από εκεί ως τον Άρη και τον Κρόνο για να πάρουν τις απαντήσεις που ψάχνουν! Χρήσιμες πληρφορίες H πολυβραβευμένη παράσταση θα ξεκινήσει να προβάλλεται στο Πλανητάριο (Ευγενίδειο Ιδρυμα Λ. Συγγρού 387 - 175 64 Π.ΦΑΛΗΡΟ) την Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017. Την ημέρα αυτή θα πραγματοποιηθούν δύο προβολές (ώρες 18:30, 19:30) με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Απαραίτητα είναι τα δελτία εισόδου, η διανομή των οποίων θα πραγματοποιηθεί από το Ταμείο του Πλανηταρίου από τις 18:00 της ίδιας ημέρας. Κάθε άτομο θα μπορεί να προμηθευτεί έως 2 δελτία εισόδου.Διατίθενται 240 δελτία εισόδου για κάθε παράσταση. Υπενθυμίζουμε ότι οι χώροι του Ιδρύματος Ευγενίδου είναι προσβάσιμοι και φιλικοί σε ανθρώπους με κινητική αναπηρία, ενώ υπάρχει η δυνατότητα διερμηνείας στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα ή/και χειλεανάγνωσης κατόπιν έγκαιρης επικοινωνίας με γραπτό μήνυμα στο τηλέφωνο 6936 177143 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση: pr@eef.edu.gr. Οι σκύλοι οδηγοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=900609 Απειλή για τους αστροναύτες τα βακτήρια που αλλάζουν τη σύνθεση τους στην έλλειψη βαρύτητας. Σοβαρό πρόβλημα έχει προκύψει σύμφωνα με μελέτες. Ένα μεγάλο θέμα στον σχεδιασμό των επιστημόνων για τη μελλοντική μετοίκιση στο Διάστημα, είναι τα βακτήρια που θα συναντήσουν οι «εξερευνητές» στους νέους κόσμους που θα μεταβούν, καθώς ο ανθρώπινος οργανισμός -κατά πάσα πιθανότητα- δεν θα διαθέτει επαρκή «άμυνα» για να τους αντιμετωπίσει. Ο «εφιάλτης» των μικροβίων φαίνεται πως δεν περιορίζεται στις μελλοντικές αποστολές σε άλλον κόσμο. Πρόσφατα διαπιστώθηκε ότι βακτήρια που μεταφέρονται από τις αποστολές στους διαστημικούς σταθμούς, όχι μόνο δεν πεθαίνουν, αλλά μεταλλάσσονται ταχύτατα ώστε να προσαρμοστούν σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Επιστήμονες ανακοίνωσαν μία νέα μεγάλη απειλή για τους αστροναύτες και ιδιαίτερα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό όπου εντοπίστηκε το πρόβλημα. Τα βακτήρια που έχουν μεταφερθεί στο διάστημα αλλάζουν ταχύτατα τη σύνθεσή τους, ώστε να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες μακριά από τη βαρύτητα της Γης. Αυτό ενδεχομένως να συνεπάγεται έναν τεράστιο κίνδυνο για την ίδια τη ζωή των αστροναυτών, οι οποίοι ενδέχεται να προσβληθούν από ασθένειες, τις οποίες ο οργανισμός δεν διαθέτει ισχυρή άμυνα να αντιμετωπίσει. Όπως αποκαλύφθηκε από τα πειράματα που έγιναν, τα βακτήρια μεταλλάχθηκαν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα σε ποσοστό έως και 73%! «Αυτό σημαίνει πως απαιτούνται πολύ μεγαλύτερες ποσότητες αντιβιοτικών για να τα σκοτώσουμε», τόνισε ο επικεφαλής της έρευνας, στόχος της οποίας είναι να προληφθούν καταστάσεις μη αναστρέψιμες στο διάστημα. Μέχρι τώρα, οι επιστήμονες γνώριζαν ότι τα βακτήρια αλλάζουν συμπεριφορά στο διάστημα. Πρόσφατα, όμως, διαπίστωσαν ότι δεν περιορίζονται στην αλλαγή συμπεριφοράς, αλλά προχωρούν στην αλλαγή της ολόκληρης της σύνθεσής τους. Μία από τις αλλαγές που διαπίστωσαν οι επιστήμονες, είναι ότι η μεμβράνη προστασίας και το κέλυφος των μικροβίων γίνονται πολύ πιο ανθεκτικά στα αντιβιοτικά που τους χορηγούνται σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Τα πειράματα με μικρόβια στο Διάστημα γίνονται τόσο για την καλύτερη αντιμετώπιση των μικροβίων στη Γη, όσο και για την καλύτερη γνώση σε επίπεδο συμπεριφοράς και επίδρασης στις αποστολές που θα πραγματοποιηθούν στο μέλλον. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/630934_apeili-gia-toys-astronaytes-ta-vaktiria-allazoyn-ti-synthesi-toys-stin

Η σκοτεινή ύλη που αλληλεπιδρά με τον εαυτό της επιστρέφει. Είναι γεγονός πως η σκοτεινή ύλη έχει μάζα και γι αυτό άλλωστε ονομάζεται «ύλη». Ο μόνος γνωστός τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρά με την γνωστή ύλη, και τον εαυτό της, είναι η βαρύτητα. Δεν αλληλεπιδρά ηλεκτρομαγνητικά, οπότε δεν μπορούμε να τη δούμε ή να την αγγίξουμε – και γι αυτό αποκαλείται «σκοτεινή». Όμως, κάποια θεωρητικά μοντέλα προβλέπουν ότι η σκοτεινή ύλη συνίσταται από σωματίδια που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους – εκτός από την βαρύτητα – και με άλλου είδους, ή άγνωστες μέχρι τώρα, αλληλεπιδράσεις. Αυτού του είδους υποθετική μορφή της σκοτεινής ύλης που αλληλεπιδρά με τον εαυτό της παρέχει μια καλύτερη περιγραφή των ταχυτήτων των άστρων στους γαλαξίες, σε σχέση με την σκοτεινή ύλη που δεν αυτο-αλληλεπιδρά. Η αυτο-αλληλεπιδρώσα σκοτεινή ύλη, θα μπορούσε να επιλύσει κάποια προβλήματα στην κοσμολογία. Στην γαλαξιακή κλίμακα, αλλά και σε μικρότερες κλίμακες, θα μπορούσε να διορθώσει τις αποκλίσεις μεταξύ των παρατηρήσεων και των θεωρητικών προβλέψεων του καθιερωμένου κοσμολογικού προτύπου, το οποίο θεωρεί πως η «ψυχρή» σκοτεινή δεν αλληλεπιδρά με τον εαυτό της. Και το κάνει αυτό χωρίς να επηρεάζει την επιτυχία του καθιερωμένου προτύπου σε μεγαλύτερες κλίμακες. Οι φυσικοί Manoj Kaplinghat, Hai-Bo Yu και οι συνεργάτες τους αποδεικνύουν ότι η αυτο-αλληλεπιδρώσα σκοτεινή ύλη μπορεί να ερμηνεύσει τις καμπύλες περιστροφής γαλαξιών – γραφικές παραστάσεις των ταχυτήτων των άστρων σε έναν γαλαξία συναρτήσει της απόστασής τους από το κέντρο του. Τα άστρα και η μεσοαστρική ύλη των γαλαξιών κινούνται με σταθερή ταχύτητα, από μια συγκεκριμένη απόσταση και μετά από το γαλαξιακό κέντρο: οι καμπύλες περιστροφής είναι ουσιαστικά «επίπεδες», ανεξάρτητα με την ποσότητα της σκοτεινής ύλης στην γαλαξιακή άλω. Αλλά οι γαλαξίες με σκοτεινή ύλη παρόμοιας μάζας μπορεί να έχουν πολύ διαφορετικές καμπύλες κάτω από αυτή την απόσταση: κάποιες καμπύλες γίνονται σχεδόν αμέσως οριζόντιες, κι άλλες σταδιακά. Αυτή η πολυμορφία είναι δύσκολο να εξηγηθεί από το καθιερωμένο πρότυπο της ψυχρής σκοτεινής ύλης. Οι Kaplinghat και Yu ανέλυσαν τις καμπύλες περιστροφής 30 γαλαξιών που αντιπροσωπεύουν αυτή την ποικιλομορφία και σύγκριναν τις καμπύλες με εκείνες που προέρχονται από ένα γαλαξιακό μοντέλο που ανέπτυξαν. Το μοντέλο περιλαμβάνει μια άλω σκοτεινής ύλης που αλληλεπιδρά με τον εαυτό της στην εσωτερική περιοχή και επηρεάζει την κατανομή της ορατής ύλης στην άλω καθώς και την ιστορία σχηματισμού της άλω. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το μοντέλο προσαρμόζεται εξαιρετικά με τα δεδομένα, γεγονός που ενισχύει την υπόθεση πως η σκοτεινή ύλη αλληλεπιδρά με τον εαυτό της. http://physicsgg.me/2017/09/14/%ce%b7-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b4%cf%81%ce%ac-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5/

Κρόνος. Το διεθνές διαστημικό σκάφος Cassini κατέγραψε από απόσταση μια από τις τελευταίες του εικόνες στον Κρόνο και τους κύριους δακτυλίους του. Το σύστημα του Κρόνου υπήρξε το «σπίτι» του Cassini για 13 χρόνια, αλλά το ταξίδι του θα τελειώσει στις 15 Σεπτεμβρίου. Το Cassini βρίσκεται σε περιστροφή γύρω από τον Κρόνο τα τελευταία 13 χρόνια, που αποτελούν περίπου το μισό εποχικό χρόνο του Κρόνου. Αυτή η παρατεταμένη παραμονή επέτρεψε παρατηρήσεις σχετικά με τη μακροχρόνια μεταβλητότητα του πλανήτη, των φεγγαριών, των δακτυλίων και της μαγνητόσφαιρας, παρατηρήσεις οι οποίες δεν ήταν δυνατές μέσα από σύντομες αποστολές που διέρχονταν από την ατμόσφαιρά του (τύπου fly-by). Όταν το διαστημικό σκάφος έφτασε στον Κρόνο το 2004, το βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη, που φαίνεται στην κορυφή της παρούσας εικόνας, βρισκόταν στο σκοτάδι, έχοντας μόλις αρχίσει να βγαίνει από το χειμώνα. Τώρα στο τέλος του ταξιδιού, ολόκληρος ο βόρειος πόλος λούζεται από το συνεχές ηλιακό φως του καλοκαιριού. Οι εικόνες που ελήφθησαν στις 28 Οκτωβρίου του 2016 με την ευρυγώνια μηχανή χρησιμοποιώντας κόκκινα, πράσινα και μπλε φασματικά φίλτρα συνδυάστηκαν για να δημιουργήσουν αυτή την έγχρωμη όψη. Η εικόνα αυτή απεικονίζει την ηλιόλουστη πλευρά των δακτυλίων από περίπου 25 μοίρες πάνω από το επίπεδο αεροσκάφους. Η εικόνα αποκτήθηκε σε απόσταση περίπου 1,4 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Κρόνο. Η κλίμακα της εικόνας είναι 80 χλμ./εικονοστοιχείο (km/pixel). Η αποστολή Cassini είναι ένα συνεργατικό έργο της ESA, της NASA και της Ιταλικής διαστημικής υπηρεσίας ASI. Η εικόνα δημοσιεύθηκε σήμερα ως εβδομαδιαία εικόνα Cassini. http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2017/09/Krhonos

H Σελήνη μπορεί να εχει υδάτινα αποθέματα. Ερευνητές του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Ντόρτμουντ στην Γερμανία μελετώντας δεδομένα από αποστολές χαρτογράφησης της Σελήνης εντόπισαν στην επιφάνεια του φυσικού μας δορυφόρου μόρια υδροξυλίου. Η παρουσία αυτών των μορίων κάνει πιθανή την παρουσία μεγάλων αποθεμάτων νερού στο υπέδαφος της Σελήνης. Μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί μεγάλες ποσότητες νερού σε παγωμένη μορφή στο υπέδαφος των πόλων της Σελήνης. Αν όμως υπάρχει νερό και σε άλλες περιοχές του δορυφόρου μας θα διευκολυνθεί η δημιουργία αρχικά κάποιων βάσεων και αργότερα αποικιών εκεί. Κάποιοι πιθανολογούν ότι το νερό βρίσκεται κοντά στον μανδύα της Σελήνης και ότι θα μπορέσουμε σχετικά εύκολα να αποκτήσουμε πρόσβαση σε αυτό. Από την άλλη, η ύπαρξη μεγάλων ποσοτήτων νερού στο εσωτερικό της Σελήνης προκαλεί ήδη πονοκεφάλους στους επιστήμονες αφού θα πρέπει να εξηγήσουν την παρουσία του. Οι μελέτες Οι ερευνητές με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Science Advances» υποστηρίζουν ότι κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης και μάλιστα σε όλη την έκταση του δορυφόρου υπάρχουν ποσότητες νερού. Τον Ιούλιο άλλη ερευνητική ομάδα δημοσίευσε μια μελέτη η οποία ανέφερε ότι υπάρχουν μεγάλα παγιδευμένα αποθέματα νερού στο υπέδαφος της Σελήνης. Όμως τον Αύγουστο μελέτη του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας Scripps στις ΗΠΑ αντέκρουσε την μελέτη του Ιουλίου. Η θεωρία Σε αυτό που συμφωνούν πάντως οι ειδικοί είναι ότι σε περίπτωση που πράγματι υπάρχει νερό στο υπέδαφος της Σελήνης όπως αυτό περιγράφεται στις πρόσφατες μελέτες αυτό σημαίνει ότι η κρατούσα θεωρία για τον σχηματισμό της είναι λάθος και πρέπει να αναζητηθεί κάποια νέα. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι η Σελήνη είναι προϊόν μια κατακλυσμιαίας σύγκρουσης που συνέβη πριν από περίπου 4 δισ. έτη. Πιθανολογείται ότι ένα σώμα στο μέγεθος του Αρη έπεσε πάνω στην Γη και ορισμένα από τα θραύσματα που εκτοξεύτηκαν στο Διάστημα τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τον «τραυματισμένο» πλανήτη μας. Τα θραύσματα αυτά κάποια στιγμή ενώθηκαν δημιουργώντας την Σελήνη. Ετσι εξηγούνται σύμφωνα με τους ειδικούς και μια σειρά από γεωλογικές ομοιότητες ανάμεσα στην Γη και την Σελήνη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500161840

Εκτοξευτηκε το WPK "Soyuz MS-06" Στις 13η Σεπτεμβρίου του 2017 στις 00:17:02 MSK απο την Πλατφόρμα 1 ( «Start Γκαγκάριν») του κοσμοδρόμιου Μπαϊκονούρ ξεκίνησε με επιτυχία ο διαστημικός πύραυλος «Soyuz-FG» για να μεταφέρει το επανδρωμένο διαστημόπλοιο (TPC) «Soyuz MS-06.» Επί του σκάφους TPK "Σογιούζ MS-06" τα μέλη της μακροπρόθεσμης ISS-53/54 - ο διοικητής κοσμοναύτης Αλεξάντερ Misurkin(Roscosmos) και οι αστροναύτες της NASA Mark Vanden Hai και Dzhozef Άκαμπα. Προς τιμήν της 60ης επετείου από την ημερομηνία έναρξης της διαστημικής εποχής, μια ένδειξη της βαρύτητας κατά τη διάρκεια της πτήσης του TPK «Soyuz MS-06 » θα γίνει μια μικρογραφία μοντέλο του πρώτου τεχνητού δορυφόρου της Γης, που κατασκευάζεται από την εταιρεία «Energia» και των τμημάτων ενος διαστημόπλοιο «Buran». Μετά το διαχωρισμό του διαστημικού οχήματος από το τρίτο στάδιο του πυραύλου ξεκίνησε τη διαχείριση της πτήσης η κύρια επιχειρησιακή ομαδα απο τους Ρώσους ειδικους ISS ομάδα ελέγχου τμήματος (LOCT ISS) Mission Control Center (MCC). Τώρα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό προετοιμάζονται για την συνάντηση των συναδέλφων τους ο Σεργκέι Ryazansky (Roscosmos, Ρωσία), Randolph Breznik (NASA, οι Ηνωμένες Πολιτείες) και Paolo Nespoli (ESA, Ιταλία).Επαναπροσέγγιση του «Soyuz MS-06» με τον σταθμό και σύνδεση με την ερευνητική μονάδα «Αναζήτηση» (MIM 2) προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί στην αυτόματη λειτουργία, υπό τον έλεγχο των ειδικών ISS RS LOCT σε MCC και τα ρωσικά μέλη του πληρώματος από τους σταθμούς των πλοίων και των μεταφορών. Το πρόγραμμα της πτήσης προβλέπει μια προσέγγιση τεσσάρων στροφών του TPK με τον ISS. Η φόρτωση του πλοίου με τον σταθμό είναι προγραμματισμένη για τις 13 Σεπτεμβρίου 2017 στις 05:58 ώρα Μόσχας. Το επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφοράς (TPC) «Soyuz MS-06" στις 13 Σεπτεμβρίου 2017 συνδεθηκε με επιτυχία στη θέση σύνδεσης Mini Μονάδα Έρευνας (MRM2)“αναζήτηση”του ρωσικού τμήματος της Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Η φόρτωση πραγματοποιήθηκε στις 05:55 ώρα Μόσχας. https://www.energia.ru/ru/iss/iss53/photo_09-13.html https://www.roscosmos.ru/24079/

Οι Έλληνες του Cassini: Σταμάτης Κριμιζής, Αθηνά Κουστένη και Νίκος Σέργης. Η διεθνής αστρονομική και γενικότερα επιστημονική κοινότητα ετοιμάζεται να αποχαιρετήσει το διαστημικό σκάφος Cassini (Κασίνι), το οποίο, την Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου, θα ολοκληρώσει την 20ετή οδύσσεια της αποστολής του με μια αυτοκαταστροφική «βουτιά» στον Κρόνο. Ανάμεσα στους ερευνητές που όλα αυτά τα χρόνια συμμετείχαν στην ανάλυση των πολύτιμων στοιχείων του Cassini, τα οποία άνοιξαν νέους ορίζοντες στην επιστήμη, βρίσκονται αρκετοί Έλληνες επιστήμονες. Στη διεθνή «οικογένεια» του Cassini είχαν συμμετοχή, σε διάφορα στάδια της αποστολής στα τελευταία 20 και πλέον χρόνια, οι: Σταμάτης Κριμιζής, Νίκος Πασχαλίδης, Αθηνά Κουστένη, Γιάννης Δάνδουρας, Ηλίας Ρούσσος, Κατερίνα Ραδιότη, Νίκος Σέργης, Κώστας Διαλυνάς, Γιώργος Μπαμπασίδης, Ανεζίνα Σολομωνίδου, Μαρία Ανδριοπούλου, Δημήτρης Τσιμπίδας και Γιώργος Ξυστούρης. Μερικοί, όπως ο Σ. Κριμιζής και η Α. Κουστένη, βρίσκονται ήδη στις ΗΠΑ, όπου έχουν προσκληθεί να παρακολουθήσουν από κοντά, στο Εργαστήριο Αεριοώθησης (JPL) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια, το δραματικό τέλος του Cassini. Ο διαστημικός επιστήμονας και ακαδημαϊκός, Σταμάτης Κριμιζής, η αστροφυσικός και πλανητική επιστήμων του Αστεροσκοπείου του Παρισιού, Αθηνά Κουστένη (διευθύντρια ερευνών του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών-CNRS της Γαλλίας), και ο ερευνητικός συνεργάτης του Γραφείου Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας της Ακαδημίας Αθηνών, Νίκος Σέργης (συνεργάτης του Σ.Κριμιζή), μίλησαν στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για την προσωπική εμπειρία τους από το Cassini, τα ερωτήματα που η εμβληματική αποστολή έχει αφήσει αναπάντητα, καθώς και για τις μελλοντικές διαστημικές αποστολές. Τα συναισθήματα των Ελλήνων επιστημόνων συνοψίζονται σε μια φράση του Σ.Κριμιζή: «Αισθάνομαι σαν να χάνω ένα κομμάτι της καθημερινότητας που έζησα τα τελευταία 30 χρόνια. Ήταν οικογένεια, πώς θα ζήσω δίχως το Cassini;» Ακολουθεί η συνέντευξη: ΕΡ: Ποια ήταν η προσωπική εμπλοκή και συνεισφορά σας στην έρευνα των στοιχείων του Cassini; Σταμάτης Κριμιζής: Είμαι επικεφαλής επιστήμονας (Principal Investigator) σε ένα από τα 12 όργανα του Cassini, το ΜΙΜΙ, όργανο απεικόνισης της μαγνητόσφαιρας. Στην αρχική ομάδα μας συμμετείχαν συνάδελφοι από ΗΠΑ, Γερμανία και Γαλλία, αλλά με κάποια ελληνική «γεύση». Ο εκπρόσωπος της Γαλλίας π.χ. είναι ο Δρ. Γ. Δάνδουρας από το Πανεπιστήμιο Πολ Σαμπατιέ της Τουλούζης. Το όργανο κατασκευάστηκε στο εργαστήριό μου, στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς, στο οποίο υπηρετώ τα τελευταία 49 χρόνια και όπου χρημάτισα για 13 χρόνια, μεταξύ 1991-2004, ως διευθυντής της Διοίκησης Διαστημικών προγραμμάτων. Το Cassini ήταν ένα από τα μικρά, αλλά επιστημονικά πολύ σημαντικά προγράμματα της Διοίκησης. Όταν εκλέχθηκα τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 2004, επέστρεψα στην Ελλάδα το 2005 και προσέλαβα Έλληνες επιστημονικούς συνεργάτες, οι οποίοι ανέλαβαν την ανάλυση των δεδομένων από το ΜΙΜΙ, με υποστήριξη από τη NASA. Η ομάδα ΜΙΜΙ έχει ήδη δημοσιεύσει περισσότερες από 200 εργασίες, 62 εκ των οποίων προέρχονται από το Γραφείο Διαστημικής Επιστήμης και Τεχνολογίας της Ακαδημίας Αθηνών. Αθηνά Κουστένη: Έχω συμμετάσχει στην αποστολή Cassini-Huygens από τη σύλληψη της δημιουργίας της και την ανάπτυξή της στη δεκαετία του 1990. Τα τελευταία χρόνια, από το 2004 έως σήμερα, ασχολήθηκα με τη ανάλυση των δεδομένων που λαμβάνονται από την αποστολή και αφορούν το σύστημα του Κρόνου και ιδιαίτερα του μεγαλύτερου δορυφόρου του, του Τιτάνα. Ως συνερευνήτρια τεσσάρων οργάνων της αποστολής αυτής, δύο του διαστημοπλοίου σε τροχιά Cassini (VIMS και CIRS) και δύο του ανιχνευτή Huygens (HASI και DISR), έχω πρόσβαση σε μια μεγάλη ανάκτηση δεδομένων και περνάω πολύ χρόνο αναλύοντας τις μετρήσεις κυρίως που αφορούν στον Τιτάνα, αλλά και κάποιων άλλων παγωμένων δορυφόρων του Κρόνου, συμπεριλαμβανομένου του Εγκέλαδου, ενός φεγγαριού του Κρόνου, από το νότιο πόλο του οποίου εκρήγνυνται θερμοπίδακες. Αφού ορίσαμε κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού της αποστολής τις προδιαγραφές και την ακρίβεια με την οποία θα πρέπει να λαμβάνονται αυτά τα δεδομένα, είμαι υπεύθυνη, ειδικότερα, σε κάθε ομάδα για τα εξής: -τον προσδιορισμό του θερμικού προφίλ του Τιτάνα με τα δεδομένα του HASI, το βαρόμετρου-θερμόμετρου του Huygens, όπως και την ανάλυση των δεδομένων που λαμβάνονται από το φασματόμετρο του Cassini, του CIRS, που μας δείχνουν πώς αλλάζει η ατμόσφαιρα με τις εποχές, που διαρκούν 7,5 χρόνια κάθε μία. -την ανάλυση των φασμάτων του DISR (του φασματόμετρο και της κάμερας του Huygens) με στόχο την εύρεση της διανομή των αεροζόλ, την ανάλυση της χημικής σύστασης της επιφάνειας και της περιεκτικότητας του μεθανίου. -τη χημεία και τη σύσταση της στρατόσφαιρας του Τιτάνα και την ανακάλυψη νέων μορίων στα φάσματα CIRS, φτιάχνοντας ένα πλήρες μοντέλο της ατμόσφαιρας συμπεριλαμβανομένων των εποχιακών επιδράσεων και άλλων πτυχών της μετεωρολογίας του δορυφόρου. -τη μελέτη της επιφάνειας και του εσωτερικού του Τιτάνα και του Εγκέλαδου, με έμφαση στην τεκτονική ανάλυση των δεδομένων VIMS και RADAR του Cassini, που δείχνουν μάλλον μια πρόσφατη ηφαιστειακή δραστηριότητα και την ύπαρξη ενός εσωτερικού ωκεανού υγρού νερού στους δύο δορυφόρους. Για την ερμηνεία όλων αυτών των δεδομένων, όσον αφορά στη φύση της ατμόσφαιρας και της επιφάνειας του Τιτάνα και του Εγκέλαδου, δουλεύω σε συνεργασία με πολλούς ευρωπαίους και αμερικανούς συναδέλφους, και κυρίως με τη μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο κέντρο της NASA/JPL δρα Ανεζίνα Σολωμονίδου. Επιπλέον, κάνω μια διεπιστημονική έρευνα, συνδυάζοντας τα φάσματα και τις εικόνες από το Cassini (CIRS, VIMS, RADAR) με τα δεδομένα του εδάφους και εκείνα του ανιχνευτή Huygens (DISR, HASI, GCMS) για την ευρύτερη κατανόηση των αστροβιολογικών δυνατοτήτων των δορυφόρων του Κρόνου. Νίκος Σέργης: Εντάχθηκα στην ομάδα του Cassini μέσα από την επιστημονική ομάδα του Οργάνου Μαγνητοσφαιρικής Απεικόνισης (ΜΙΜΙ) του Σταμάτη Κριμιζή στις αρχές του 2006, δηλαδή σχετικά κοντά στην άφιξη του διαστημοπλοίου στον Κρόνο. Έκτοτε και για τα τελευταία 12 χρόνια συμμετέχω στην ανάλυση μετρήσεων από την αποστολή. Η ομάδα μας συνεργάζεται με επιστήμονες από ινστιτούτα στις ΗΠΑ και σε αρκετές χώρες της Ευρώπης όπως Γερμανία, Μ. Βρετανία, Γαλλία, Σουηδία και φυσικά στην Ελλάδα, στην Ακαδημία Αθηνών. Η έρευνά μας εστιάζει στην ανάλυση των μετρήσεων φορτισμένων και ουδέτερων σωματιδίων υψηλής ενέργειας, καθώς και του μαγνητικού πεδίου. Η εξαιρετική λειτουργία του διαστημοπλοίου και η καταπληκτική ποιότητα των επιστημόνων που πλαισιώνουν την αποστολή, μάς έδωσε την ευκαιρία να παράξουμε σημαντικότατα επιστημονικά αποτελέσματα, τα οποία κοινοποιήθηκαν όχι μόνο στην επιστημονική κοινότητα, αλλά και στο ευρύ κοινό, προβάλλοντας συχνά τη χώρα μας διεθνώς. Ενδεικτικά, οι τρεις συνεργάτες που αποτελούμε το επιστημονικό δυναμικό του Γραφείου Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας της Ακαδημίας Αθηνών (Σ. Κριμιζής, Ν. Σέργης, Κ. Διαλυνάς), δημοσιεύσαμε περισσότερες από 70 επιστημονικές εργασίες στη διεθνή βιβλιογραφία κατά τα τελευταία δέκα χρόνια. Παράλληλα, είχαμε την τιμή να οργανώσουμε τρία μεγάλα συνέδρια του Cassini σε Αθήνα και Χίο, να δώσουμε πλήθος ανοικτών ομιλιών σε μαθητές-φοιτητές και, το πιο σημαντικό ίσως, να εκπαιδεύσουμε νέους έλληνες επιστήμονες στο χώρο της Διαστημικής, Πλανητικής και Ηλιοσφαιρικής Φυσικής, με πρόσβαση σε πρωτογενή δεδομένα από την πληρέστερη διαστημική αποστολή. Η ευκαιρία αυτή που δόθηκε, και εξακολουθεί να δίνεται στους φοιτητές μας, είναι το μεγαλύτερο δώρο του Cassini προς την Ελλάδα. ΕΡ: Ποια βασικά ερωτήματα μένουν ακόμη αναπάντητα για τον Κρόνο και τους βασικούς δορυφόρους του Τιτάνα, Εγκέλαδο κ.α.; Σταμάτης Κριμιζής: Η γοητεία της έρευνας στην αιχμή του δόρατος είναι ότι παράγει περισσότερα ερωτήματα από ό,τι απαντάει. Ο Τιτάνας και ο Εγκέλαδος είναι λαμπρά παραδείγματα. Ποιός θα είχε προβλέψει τους πίδακες νερού στο νότιο πόλο του Εγκέλαδου, οι οποίοι περιέχουν οργανικά στοιχεία, μεταξύ άλλων ουσιών, που πιθανόν να συνδέονται με βιολογική δραστηριότητα στον υπόγειο ωκεανό; Και, ακόμη, ότι βρέχει οργανικά στοιχεία στον Τιτάνα; Νίκος Σέργης: Αρχικά οφείλουμε να σημειώσουμε ότι ο Εγκέλαδος δεν ήταν εξ αρχής ανάμεσα στους βασικούς ή έστω τους ενδιαφέροντες δορυφόρους του Κρόνου. Κατέστη όμως ο σημαντικότερος, όταν ανακαλύφθηκαν οι πίδακες υδρατμών κοντά στο νότιο πόλο του. Για τον Εγκέλαδο, λοιπόν, το μεγάλο ερώτημα είναι η εσωτερική του δομή. Γνωρίζουμε ότι το παχύ επιφανειακό στρώμα πάγου καλύπτει μια υπεδάφεια δεξαμενή ή «ωκεανό» νερού. Ποιά είναι όμως η ακριβής χημική σύνθεση αυτού του υδάτινου περιβάλλοντος; Και, κυρίως, φιλοξενεί ή έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει μικροβιακή ζωή; Ποιές ομοιότητες έχει με την Ευρώπη, το δορυφόρο του Δία, που είναι η συνυποψήφιά του για την πιθανή ύπαρξη συνθηκών ανάπτυξης ζωής; Ο Τιτάνας εξακολουθεί να είναι εντυπωσιακός και μυστηριώδης. Οι εδαφικές του δομές και οι ατμοσφαιρικές του συνθήκες θυμίζουν μια πρωτόγονη Γη, με το μεθάνιο να παίζει το ρόλο του νερού και να καθορίζει τις καιρικές συνθήκες. Το έδαφος και η ατμόσφαιρά του αποτελούν ένα μικρό παράδεισο για επιστήμονες που ασχολούνται με την πλανητική εδαφολογία και την ατμοσφαιρική φυσικοχημεία. Ο Τιτάνας είναι ένα εξαιρετικό εργαστήριο, από το οποίο διδασκόμαστε τη λειτουργία χημικών μηχανισμών, που στη Γη δεν έχουμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε. Τα περισσότερα ανοικτά ερωτήματα σε σχέση με τον Τιτάνα εντοπίζονται σήμερα στις χημικές διεργασίες που συμβαίνουν στην ανώτερη ατμόσφαιρά του. Αλλά και από τη σκοπιά της μαγνητοσφαιρικής φυσικής, που αποτελεί τη δική μου ειδίκευση, ο Τιτάνας μάς εξέπληξε, όταν το Cassini τον «συνέλαβε» εκτεθειμένο στον ηλιακό άνεμο, κάτι που δεν συμβαίνει καθόλου συχνά. Ωστόσο η μακροχρόνια παραμονή του Cassini σε τροχιά -ένα ακόμη ανεκτίμητο πλεονέκτημα της αποστολής αυτής- μάς επέτρεψε να ανακαλύψουμε ότι ο Τιτάνας σχηματίζει, έστω και προσωρινά, μια μικρή δική του μαγνητόσφαιρα, όταν βρεθεί έξω από το περιβάλλον του Κρόνου, θυμίζοντας πολύ την Αφροδίτη, τον ‘Αρη και τους κομήτες. Σε ό,τι αφορά στον ίδιο τον Κρόνο, στο επίκεντρο εξακολουθούν να βρίσκονται ερωτήματα σχετικά με την προέλευση των δακτυλίων του, την ατμόσφαιρα και τις μεταβολές της, το σέλας και την κατανομή των φορτισμένων και ουδέτερων σωματιδίων. Το μεγαλύτερο, ωστόσο, αναπάντητο ερώτημα σε σχέση με τη μαγνητόσφαιρα του πλανήτη είναι η ανεξήγητη περιοδική μεταβολή των χαρακτηριστικών της με την περιστροφή του πλανήτη. ΕΡ: Τώρα που δεν θα υπάρχει το Cassini, θα υπάρξει άλλη αποστολή και συνέχιση των ερευνών στη «γειτονιά» του Κρόνου. Τι θα πρέπει να περιμένουμε για το μέλλον; Σταμάτης Κριμιζής: Είναι ήδη γεγονός ότι η NASA έχει επεκτείνει το πρόγραμμα New Frontiers στον Τιτάνα και στον Εγκέλαδο, ένεκα των ανακαλύψεων του Cassini. Εμείς στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins έχουμε ήδη σχεδιάσει μια αποστολή για τον Κρόνο, που ελπίζουμε να επιλεγεί στον επόμενο γύρο. Είναι σε συναγωνισμό και δεν μπορώ να πω λεπτομέρειες. Είμαι βέβαιος πάντως ότι σίγουρα θα υπάρξουν αποστολές την επόμενη δεκαετία στους δορυφόρους του Κρόνου! Αθηνά Κουστένη: Στο μέλλον ελπίζω να επιστρέψουμε στο σύστημα του Κρόνου, γιατί το Κασσίνι μάς έφερε πολλές ανακαλύψεις αλλά και νέα ερωτήματα. Πρέπει να εξερευνήσουμε τους δορυφόρους Τιτάνα και Εγκέλαδο από κοντά με οχήματα στο έδαφος, γιατί η σύσταση της επιφάνειας και οι εσωτερικοί ωκεανοί νερού θέλουν επιβεβαίωση και χαρακτηρισμό. Πρέπει να γυρίσουμε σε μια νέα εποχή για να δούμε τι αλλάζει στην επιφάνεια και στην ατμόσφαιρα του Κρόνου και του Τιτάνα. Να δούμε αν οι πίδακες του Εγκέλαδου αλλάζουν περιοχή και αν είναι ακόμα ορατοί ή αν είναι εποχιακά φαινόμενα. Να μάθουμε ποιά είναι η ηλικία και η σύσταση των δακτυλίων. Πολλά πράγματα, λοιπόν, απομένουν να εξερευνήσουμε ακόμα για να ικανοποιηθεί η περιέργεια του κοινού και των επιστημόνων. Νίκος Σέργης: Οι εξωτερικοί πλανήτες και ειδικά ο Δίας και ο Κρόνος βρίσκονται πάντοτε ανάμεσα στους υποψήφιους στόχους του σχεδιασμού διαστημικών αποστολών. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου εύκολη η αποστολή διαστημοπλοίων όπως το Cassini. Ήδη βρίσκεται στο Δία το διαστημόπλοιο JUNO, ενώ στις αρχές της επόμενης δεκαετίας θα ξεκινήσουν το ταξίδι τους προς το Δία και τους δορυφόρους του τα JUICE και Europa Clipper. Παράλληλα, έχουν προταθεί και αποστολές προς τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα. Και αν αναρωτιέστε τι θα μας κρατά απασχολημένους στο μεσοδιάστημα, πρέπει να γνωρίζετε ότι έχουμε ακόμη να εκμεταλλευτούμε μεγάλο μέρος της πληροφορίας που μας έχει προσφέρει το Cassini. Ο Κρόνος, ο Εγκέλαδος, ο Τιτάνας και φυσικά το Cassini θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται στο επίκεντρο της πλανητικής εξερεύνησης για αρκετά χρόνια ακόμη. ΕΡ: Πώς νιώθετε ως επιστήμονας που το Cassini θα «αυτοκτονήσει»; Σταμάτης Κριμιζής: Τις τελευταίες μέρες βρίσκομαι στην Πασαντίνα, στο CalTech-JPL, για συζήτηση των τελευταίων πληροφοριών από το Cassini και τον εορτασμό της «βουτιάς» στην ατμόσφαιρα του Κρόνου. Σκέφτομαι ότι έχω επενδύσει σχεδόν 30 χρόνια σ’ αυτή την αποστολή, καθώς επιλέχθηκα Επικεφαλής Ερευνητής από τη NASA το 1990, αλλά ο σχεδιασμός του οργάνου ΜΙΜΙ και η επιστημονική δουλειά άρχισε πολύ πιο νωρίς. Αισθάνομαι σαν να χάνω ένα κομμάτι της καθημερινότητας που έζησα τα τελευταία 30 χρόνια. Ήταν οικογένεια, πώς θα ζήσω δίχως το Cassini; Βέβαια, όλα τα καλά τελειώνουν αργά ή γρήγορα και το Cassini μάς έδωσε πολύ περισσότερες ανακαλύψεις και γνώση από ό,τι δικαιούμαστε να περιμένουμε. Δημιούργησε επίσης μια βάση δεδομένων, που θα μελετάται από τους επιστήμονες για δεκαετίες και, επιπλέον, εκπαίδευσε μια νέα γενεά από επιστήμονες, που θα σχεδιάσουν τις αποστολές του μέλλοντος. Και ορισμένοι/ες είναι Έλληνες και Ελληνίδες, επομένως εγώ τουλάχιστον είμαι πολύ ευχαριστημένος από την 30χρονη επένδυση που αφιέρωσα στο Cassini. Αθηνά Κουστένη: Η αποστολή Cassini τελειώνει με ένα εκπληκτικό «Grand Finale» στις 15 Σεπτεμβρίου, έχοντας πετάξει πάνω από τον Τιτάνα 127 φορές και συγκεντρώσει ένα μεγάλο όγκο δεδομένων σε όλους τους τομείς. Βρίσκομαι επί τόπου, στο Εργαστήριο JPL της NASA στην Καλιφόρνια, για να ζήσω από κοντά τις τελευταίες μερες της φανταστικής αυτής αποστολής. Θα ασχοληθώ με την ανάλυση αυτών των πρόσφατων δεδομένων για αρκετά χρόνια ακόμα. Μαζί με τη σχετική στενοχώρια για το τέλος της αποστολής, έχω και την χαρά να ζήσω μια νέα αποστολή, εφόσον το διαστημόπλοιο τις τελευταίες μέρες και όταν θα βουτήξει μέσα στην ατμόσφαιρα του Κρόνου, θα μας δώσει την ευκαιρία να πάρουμε πολλά καινούρια στοιχεία για τους δακτύλιους, τους δορυφόρους και τον πλανήτη – σαν να είχαμε μια νέα αποστολή! Νίκος Σέργης: Το τέλος του Cassini είναι σίγουρα μια οδυνηρή εμπειρία για όλους εμάς που «ανδρωθήκαμε» επιστημονικά μέσα σε αυτή την μακροχρόνια αποστολή. Ακόμη πιο μεγάλη φόρτιση υπάρχει σίγουρα στους ανθρώπους που έζησαν το Cassini από τις μέρες του σχεδιασμού του στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Δυστυχώς όμως είναι ένα τέλος επιβεβλημένο, καθώς πρέπει να προστατευτούν οι δορυφόροι του Κρόνου από ενδεχόμενη μικροβιακή μόλυνση. Ωστόσο, στην επιστήμη δεν υπάρχει τέλος, παρά μόνο αλλαγή και ανανέωση των στόχων. Στις 15 Σεπτεμβρίου αποχαιρετάμε το Cassini που μας πρόσφερε απλόχερα γνώση και εμπειρία και κρατάμε τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε μέσα στην επιστημονική οικογένεια που μας χάρισε. Στις 16 Σεπτεμβρίου όμως κοιτάμε πάλι προς το νυχτερινό ουρανό και τον επόμενο στόχο. http://physicsgg.me/2017/09/13/%ce%bf%ce%b9-%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-cassini-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%b9%ce%b6%ce%ae%cf%82-%ce%b1%ce%b8/

Εκτοξευτηκε ο «Proton-M»με το ανώτερο στάδιο «Breeze-M»με το διαστημικό σκάφος «Amazonas-5» Στις 11η Σεπτεμβρίου 2017 στις 22:23 απο το Μπαϊκονούρ ξεκίνησε με επιτυχία το (RN) "Proton-M" με ανώτερο στάδιο "Breeze-M" και τον γεωστατικο δορυφόρο τηλεπικοινωνιών διαστημόπλοια (SC) «Amazonas-5» (Amazonas 5). Είναι η τρίτη εκτόξευση το 2017 με τη χρήση του πυραύλου φορέα «Proton-M» και η 415η απο το ξεκίνημα στην ιστορία της πτήσης για όλες τις τροποποιήσεις του πυραυλου(1965). Η εκτόξευση και η πτήση του πυραύλου εγινε κανονικα. Σε χρόνο 9 λεπτών και 42 δευτερόλεπτων τροχιακής πτήσης το μπλοκ διαχωρίζεται από το τρίτο στάδιο πτήσης του πυραυλου, και συνεχίστηκε σε αυτόνομη λειτουργία. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, ο διαχωρισμός του «Amazonas-5» από το ανώτερο στάδιο αναμένεται μετά από περίπου 9 ώρες και 12 λεπτά μετά την εκτόξευση - περίπου στις 7:35 MSK στις 12 Σεπτεμβρίου. Στις 12η Σεπτεμβρίου, 2017 στις 7:35 το ανώτερο στάδιο «Breeze-M» έχει ολοκληρώσει με επιτυχία το προγράμμα θετοντας το «Amazonas-5« σε γεωσύγχρονη τροχιά μεταφοράς. Ο διαχωρισμός του διαστημικού σκάφους από το μπλοκ επιτάχυνσης έγινε 9 ώρες και 12 λεπτά μετά την εκτόξευση. Το βάρος του δορυφόρου στο διαχωρισμό από το ανώτερο στάδιο ήταν περίπου 5900 kg. Από το 1965, έχουν πραγματοποιηθεί 415 εκτοξευσεις διαφόρων τροποποιήσεων του Proton LV. Το αναβαθμισμένο Proton-M που είναι εφοδιασμένο με την ανώτερη βαθμίδα Breeze-M είναι ικανό να παραδώσει ωφέλιμο φορτίο πάνω από 6 τόνους στην τροχιά της γεωμεταφοράς. https://www.roscosmos.ru/24068/ https://www.roscosmos.ru/24069/ Συνεντευξη τύπου των πληρωματων του WPK "Soyuz MS-06" Στις 11 Σεπτέμβρη 2017 στο Μπαϊκονούρ, δόθηκε συνέντευξη Τύπου από τα πληρώματα των επανδρωμένων διαστημικών σκαφών (TPC). Κοσμοναύτες και αστροναύτες απάντησαν σε ερωτήσεις από τους δημοσιογράφους και μίλησαν για τα σχέδια της επικείμενης αποστολής στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Νωρίτερα, η Κρατική Επιτροπή ενέκρινε το πλήρωμα του πλοίου. Η σύνθεση του κύριου πλήρωματος περιλαμβάνει: Διοικητής της WPK, κοσμοναύτης Αλεξάντερ Misurkin(Roscosmos), αστροναύτες της NASA Mark Vanden Hai και Dzhozef Άκαμπα. Ως μέρος του αντιγράφου ασφαλείας πλήρωματα του WPK "MS-06 Soyuz" και το ISS-53/54 - τον κυβερνήτη του WPK, κοσμοναύτης Anton Shkaplerov(Roscosmos) και οι αστροναύτες της NASA Scott Tingley και Shennon Uoker. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξη τύπου ασχολήθηκαν με τα πειράματα που προγραμματίζονται επί του ISS, την περίοδο της προετοιμασίας για το σχεδιο πτήσης και τα σχέδια για την τροχιά της Γης. Οι κοσμοναύτες και οι αστροναύτες μίλησαν για τα αγαπημένα τους πειράματα στο διάστημα. Ο Μηχανικός TPK «MS-06 Συμμαχία» Marc Vanden HI είπε: «Εμείς - ειμαστε τα μάτια και τα χέρια των επιστημόνων. Θα διεξαγάγουμε πειράματα που κανείς άλλος δεν έχει κάνει. Και θα συνεχίσουμε να μελετάμε την επίδραση της διαστημικής πτήσης στο ανθρώπινο σώμα, γιατί από τη στιγμή που οι άνθρωποι θα πρεπει να πετούν περισσότερο για τον Άρη. " Ο διοικητής της TPK "Ένωση MS-06" Αλέξανδρος MISURKIN μοιράστηκε τις προσδοκίες του από την προγραμματισμένη εκτόξευση στο διάστημα. «Πάνω απ 'όλα είμαι αιχμαλωτισμένος πηγαίνοντας στον εξωτερικό χώρο και παίρνοντας βιολογικά δείγματα από την επιφάνεια του σταθμού. Ποιος θα είχε σκεφτεί, αλλά ακόμη και υπάρχει ζωή σε τέτοιες ακραίες συνθήκες ", ανέφερε ο Α. Μισουρκίν. Ο διοικητής του πληρώματος μίλησε για το κοινό έργο του μεγαλύτερου ρωσικού κοινωνικου δικτυου VKontakte και Roskosmos - VKosmose στην οποία ο ISS έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει ο kosmobot «Spotti». Επί του παρόντος το kosmobot περνάει τις απαιτούμενες δοκιμές, συμπεριλαμβανομένων των δοκιμών για την ηλεκτρομαγνητική συμβατότητα, η συμμόρφωση με τα πρότυπα υγείας και ασφάλειας, πυρασφάλειας, υπερφόρτωσης σε κραδασμούς και τοξικολογία. Το «Spotti» - ένα ρομπότ που θα βοηθήσει τους χρήστες των κοινωνικών δικτύων για την επικοινωνία με τους αστροναύτες και να λάβουν φωτογραφίες και βίντεο από το διαστημικό σταθμό. Μια από τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων συνδέθηκε με τους φόβους που προκαλούνται από την αυξημένη ηλιακή δραστηριότητα και την ικανότητά της να επηρεάζει την επανδρωμένη εκτόξευση. Ο Αλέξανδρος Misurkin είπε ότι λόγω της αυξημένης ηλιακής δραστηριότητας κατά τις τελευταίες ημέρες υπήρξε κάποια ανησυχία ότι θα επηρεάσει τις βαλλιστικές πτήσεις, επειδή κατά τη διάρκεια αυτής της δραστηριότητας στην ατμόσφαιρα της Γης διαστέλλεται και ασκεί μεγαλύτερη ανασταλτική επίδραση στον ISS, και αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να οδηγει στην ανάγκη για πρόσθετες προσαρμογές στην τροχιά του σταθμού. «Αλλά τώρα όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο και η εκτόξευση θα πραγματοποιηθεί στην καθορισμένη ημερομηνία», - διαβεβαίωσε τους δημοσιογράφους και τους επισκέπτες της συνέντευξης Τύπου Aleksandr Misurkin. Ο Misurkin σημειωσε ότι προς τιμήν της 60ης επετείου από την ημερομηνία έναρξης της διαστημικής εποχής, μια ένδειξη της βαρύτητας κατά τη διάρκεια της πτήσης του TPK «MS-06 Συμμαχία» θα γίνει μια μικρογραφία μοντέλο του πρώτου τεχνητού δορυφόρου της Γης, που κατασκευάζεται από την εταιρεία «Energia» και των τμημάτων ενος διαστημόπλοιο «Buran». https://www.roscosmos.ru/24065/

Εχει η Γη περιοχές του... Αρη; Η περιοχή του κόκκινου βράχου στη λεκάνη του Τσαϊντάμ στο δυτικό Κινχάι στην Κίνα έχει ονομαστεί το πιο «αρειανό» μέρος στη Γη, καθώς τα φυσικά χαρακτηριστικά του, το τοπίο και το κλίμα είναι όμοια με αυτά του κόκκινου πλανήτη. Εκεί θα δημιουργηθεί μία «κοινότητα και μία κατασκήνωση του Αρη». Η κατασκήνωση θα έχει μία σειρά πειραματικών ενοτήτων - όπως καταλύματα, τα οποία θα αποτελέσουν τόπο βιωματικής μάθησης στον τομέα της αεροδιαστημικής, της αστρονομίας, της γεωγραφίας και των νέων μορφών ενέργειας. Η Κίνα ξεκίνησε ένα μη επανδρωμένο πρόγραμμα εξερεύνησης του Αρη και σχεδιάζει να δρομολογήσει μία αποστολή γύρω στο 2020. Οι μετεωρίτες και η Σαντορίνη. Οι μετεωρίτες με προέλευση τον πλανήτη Αρη είναι τα μόνα δείγματα που αποδεδειγμένα μπορούν να δώσουν σημαντικές πληροφορίες για τις συνθήκες γένεσης και εξέλιξης του πλανήτη τα τελευταία τουλάχιστον 2 δισεκατομμύρια χρόνια. Εχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα περίπου 200 μετεωρίτες με προέλευση τον πλανήτη Αρη. Ωστόσο η φιλοδοξία του ανθρώπου για μια μελλοντική επανδρωμένη αποστολή στον Αρη απαιτεί επιπλέον στοιχεία για το είδος των πετρωμάτων που βρίσκονται εκεί, καθώς επίσης για μια πληθώρα ιδιοτήτων τους, όπως για παράδειγμα η αντοχή τους, η συνεκτικότητά τους, το ποσοστό του νερού και τα ορυκτά που περιέχουν, κ.ά. Αυτού του τύπου η έρευνα διευκολύνεται από τη μελέτη αρκετών γήινων ηφαιστειακών πετρωμάτων που μοιάζουν με μια ομάδα πετρωμάτων του πλανήτη Αρη, τους σεργκοτίτες. Τέτοια πετρώματα καλούνται «αρειανά ανάλογα» και μελετώνται επισταμένως από τους επιστήμονες για μια πληθώρα ιδιοτήτων τους Ο δρ Ιωάννης Μπαζιώτης, επίκουρος καθηγητής Ορυκτολογίας - Πετρολογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο Κρήτης και το Jet Propulsion Laboratory της Αμερικής, ηγείται της προσπάθειας που έχει ως στόχο τη μελέτη των ηφαιστειακών πετρωμάτων της Σαντορίνης. Η σύγκριση των πετρωμάτων της Σαντορίνης με αντίστοιχα πετρώματα από τις περιοχές της Ισλανδίας, της Νότιας Αφρικής και της Νορβηγίας, τα οποία θεωρούνται εξαιρετικά «αρειανά ανάλογα», έδειξε ότι η Σαντορίνη θα πρέπει να συμπεριληφθεί στη λίστα των «αρειανών αναλόγων». Ειδικότερα, οι φυσικές ιδιότητες, τα ορυκτολογικά συστατικά, οι δομές που σχηματίζονται σε επίπεδο μικροκλίμακας, καθώς και οι φασματοσκοπικές ιδιότητες παρουσίασαν μεγάλη ομοιότητα προς τις αντίστοιχες ιδιότητες των επιβεβαιωμένων «αρειανών αναλόγων». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=900229