Δροσος Γεωργιος

60 κατοικήσιμοι πλανήτες στο «απόλυτο ηλιακό σύστημα» Ο αστρονόμος του αστεροσκοπείου της Μπορντό Σον Ρέιμοντ σχεδίασε ένα ηλιακό σύστημα ιδανικό για την εμφάνιση ζωής το οποίο θα μπορούσε να φιλοξενεί ακόμη και 60 κατοικήσιμους πλανήτες. Αν και ένα τέτοιο σύστημα είναι αρκετά απίθανο να βρεθεί στην πράξη, οι υπολογισμοί του μπορούν να φανούν χρήσιμοι στην έρευνα για εξωπλανήτες. Οι αρχές στις οποίες στηρίχτηκε ο Ρέιμοντ ήταν δύο: να είναι επιστημονικά αποδεκτή η διάταξη των πλανητών και το σύστημα να είναι ευσταθές για δισεκατομμύρια χρόνια. Ένας κόκκινος νάνος θα μπορούσε να διαθέτει 24 πλανήτες σαν τη Γη στην κατοικίσιμη ζώνη του Για το λόγο αυτό ως άστρο επιλέχτηκε ένας κόκκινος νάνος, ένα αστέρι με μικρότερη μάζα από τον Ήλιο αλλά με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και μία σταθερή κατοικήσιμη ζώνη γύρω του, μια περιοχή δηλαδή όπου το νερό υπάρχει σε υγρή μορφή. Ο ερευνητής ξεκίνησε τη διάταξη με βραχώδεις πλανήτες όμοιους σε μέγεθος με τη Γη, οι οποίοι με τη σειρά τους έχουν και από έναν δορυφόρο (ή μικρότερο πλανήτη) αντίστοιχου μεγέθους. Στην ίδια τροχιά επίσης, είναι δυνατόν να υπάρχει κι άλλο ένα ζεύγος πλανήτη-δορυφόρου αρκεί να έπεται 60ο, κάτι που προκύπτει από τη λύση των βαρυτικών εξισώσεων. Στο Ηλιακό μας σύστημα, τα σημεία αυτά καταλαμβάνουν αστεροειδείς αντί για πλανήτες, οι οποίοι μάλιστα έχουν το δικό τους όνομα και ονομάζονται Τρώες: ο Δίας έχει χιλιάδες, και ακόμη και η Γη έχει έναν. Συνολικά υπάρχουν έξι τέτοιες πιθανές τροχιές εντός της κατοικήσιμης ζώνης ενός κόκκινου νάνου, δίνοντας συνολικά 24 ουράνια σώματα που δυνητικά θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή. Ένα πλανητικό σύστημα με 4 αέριους γίγαντες πλανήτες θα μπορούσε να περιέχει 36 κατοικίσιμους πλανήτες Υπάρχει όμως κι ένα ακόμη μέρος στο οποίο μπορούν να κρύβονται τέτοια σώματα: στους αντίστοιχους με το Δία πλανήτες-γίγαντες. Αν και οι πλανήτες που αποτελούνται κατά βάση από αέρια δε θεωρείται πιθανό να είναι κατοικήσιμοι, έχουν συνήθως ένα μεγάλο αριθμό από δορυφόρους, ομοίως με την Ευρώπη και τον Εγκέλαδο, που στο Ηλιακό Σύστημα είναι πρώτης τάξεως υποψήφια σώματα για φιλοξενία ζωής. Οι υπολογισμοί δείχνουν πως είναι δυνατό για ένα κόκκινο νάνο να συνοδεύεται από τέσσερις πλανήτες στο μέγεθος του Δία, ο καθένας με 5 φεγγάρια που να μοιάζουν με τη Γη. Συμπεριλαμβάνοντας και τους αντίστοιχους Τρώες, ο αριθμός των πιθανών κατοικήσιμων κόσμων προσαυξάνεται στους 36. Tέλος, ο Ρέιμοντ θεωρώντας ένα δυαδικό σύστημα άστρων, δυο κόκκινοι νάνοι ο καθένας με τους δικούς του πλανήτες, τότε συνολικός αριθμός κατοικήσιμων πλανητών αυξάνεται στους 60. Το απόλυτο ηλιακό σύστημα, ένα δυαδικό σύστημα άστρων μπορεί να διαθέτει 60 πλανήτες Αν και ο ερευνητής παραδέχεται πως θα ήταν πολύ περίεργο η φύση να παράξει κάτι τόσο θεαματικό, κάθε επιμέρους τμήμα αυτού του «απόλυτου ηλιακού συστήματος» είναι απολύτως δυνατό και προβλέπεται από τις προσομοιώσεις, ενώ τμήματα της έρευνάς του είναι χρήσιμα για την έρευνα άλλων ηλιακών συστημάτων. http://physicsgg.me/2014/05/31/60-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%bf%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%83%ce%b9%ce%bc%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b5%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b1%cf%80%cf%8c%ce%bb%cf%85%cf%84%ce%bf-%ce%b7/

Βραβεύθηκαν οι πρωτοπόροι του κοσμικού πληθωρισμού. Η πιθανή επιβεβαίωση της πληθωριστικής διαστολής του σύμπαντος από το πείραμα BICEP 2 έφερε στην επιφάνεια τους προβληματισμούς σχετικά με το ποιος τελικά ήταν ο πατέρας της θεωρίας του πληθωρισμού: Ο Alan Guth; o Andrei Linde; ο Δημοσθένης Καζάνας; ο Katsuhiko Sato; ο Alexei Starobinsky; ή o Leonid Petrovich Grishchuk … Η σχετική ψηφοφορία του ιστότοπου blog.vixra.org που έθετε το ερώτημα “ποιος πρέπει βραβευθεί με νόμπελ για την θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού;” (περιλαμβάνοντας και πειραματικούς φυσικούς) δίνει τα παρακάτω αποτελέσματα: Αποτελεσματα στο τελος της σελίδας. Υπάρχουν και μερικά ακόμα ονόματα με ποσοστά μικρότερα από 1% Δεν νομίζω η ψηφοφορία αυτή να έπαιξε κάποιο ρόλο, τελικά όμως η Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών και Γραμμάτων απένειμε χθες – όχι το βραβείο νόμπελ – αλλά το διεθνούς κύρους βραβείο αστροφυσικής Kavli στους Alan Guth, Andrei Linde και Alexei Starobinsky «για την πρωτοποριακή εργασία τους στη θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού», και θα μοιραστούν το ποσό του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Σύμφωνα με την συλλογιστική της επιτροπής βράβευσης: H θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού που προτάθηκε και εφαρμόστηκε από τους Guth, Linde και Starobinsky, άλλαξε εκ βάθρων την αντίληψή μας σχετικά με το σύμπαν. Η θεωρία αυτή επεκτείνει την φυσική περιγραφή της εξέλιξης του σύμπαντος στις πρώτες στιγμές της ύπαρξής του, όταν η ηλικία του ήταν ένα ελαχιστότατο κλάσμα του δευτερολέπτου. Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, σχεδόν αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη, το σύμπαν υπέστη μια βραχύβια φάση εκθετικής διαστολής. Κατά την διάρκεια αυτής της σύντομης περιόδου – που ονομάζεται πληθωρισμός – το μέγεθος του σύμπαντος αυξήθηκε απότομα κατά έναν τεράστιο παράγοντα. Οι συνέπειες αυτού του επεισοδίου υπήρξαν καταλυτικές στην εξέλιξη του σύμπαντος. Χωρίς τον πληθωρισμό, η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης – ένα μεγάλο επίτευγμα της επιστήμης του εικοστού αιώνα – είναι ατελής. Σύμφωνα με την θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης το σύμπαν δημιουργήθηκε πριν από 14 δισεκατομμύρια χρόνια και η αρχική του πυκνότητα όπως και η αρχική θερμοκρασία του ήταν αφάνταστα υψηλές. Από τότε το σύμπαν διαστέλλεται με έναν ρυθμό που μπορεί να υπολογιστεί χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες εξισώσεις από την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Einstein. Παρά τις εκπληκτικές επιτυχίες της, η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης εμφανίζει δυο μεγάλες αδυναμίες: το πρόβλημα του ορίζοντα και το πρόβλημα της επιπεδότητας. Ο κοσμικός πληθωρισμός λύνει και τα δυο. Το σύμπαν ψύχεται καθώς διαστέλλεται. Σήμερα είναι γεμάτο από μικροκυματική ακτινοβολία, την ακτινοβολία που απέμεινε από την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης. Εκ πρώτης όψεως, η σχεδόν ομοιόμορφη κατανομή αυτής της ακτινοβολίας που παρατηρείται στον ουρανό, προϋποθέτει μια ανησυχητική αντίφαση: αντιδιαμετρικά σημεία που παρατηρούνται σήμερα στον ουρανό δεν είχαν ποτέ κάποια αιτιώδη επαφή μεταξύ τους. Πως είναι δυνατόν οι ιδιότητες αυτής της ακτινοβολίας να είναι τόσο όμοιες, όταν δεν υπάρχει καμιά φυσική διαδικασία που θα μπορούσε να προκαλέσει μια τέτοια ομοιομορφία; Αυτό είναι το επονομαζόμενο πρόβλημα του ορίζοντα. Μια δεύτερη αδυναμία που εμφανίζει η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης είναι το πρόβλημα της επιπεδότητας: αν κατά την Μεγάλη Έκρηξη, η γεωμετρία του σύμπαντος παρέκλινε έστω και ελάχιστα από το λεγόμενο επίπεδο σύμπαν, τότε η καμπυλότητά του θα αυξανόταν με πολύ γρήγορο ρυθμό. Ωστόσο από την δεκαετία του 1970 οι αστρονόμοι υιοθετούσαν την άποψη ότι η γεωμετρία του σύμπαντός μας είναι σχεδόν επίπεδη. Και η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξής δεν είχε καμία απάντηση σ’ αυτή την παρατήρηση. Αυτά τα δυο θεμελιώδη προβλήματα λύθηκαν με εξαιρετική κομψότητα από τον Alan Guth στην εργασία του με τίτλο «Inflationary universe: A possible solution to the horizon and flatness problems», που δημοσιεύθηκε το 1981. Ο Guth υπέθεσε ότι το σύμπαν πέρασε αρχικά από μια ιδιόμορφη κατάσταση ( το «ψευδο-κενό»), που το οδήγησε σε μια διαδικασία εκθετικής διαστολής και την απελευθέρωση της ενέργειας που υπάρχει σήμερα στο σύμπαν μας. Και η φάση αυτής της γρήγορης διαστολής έλυσε με μιας και τα δυο προβλήματα, του ορίζοντα και της επιπεδότητας του σύμπαντος. Παρόλα αυτά το απλό και κομψό μοντέλο του Guth ήταν εσφαλμένο: όπως και ο ίδιος αναγνώρισε στη συνέχεια, το μοντέλο του θα οδηγούσε σε μεγάλες ανομοιογένειες στην κατανομή της ύλης σε μεγάλες κλίμακες. Το 1982 ο Andrei Linde παρουσίασε ένα μοντέλο πληθωρισμού, σύμφωνα με το οποίο το σύμπαν μπορούσε να εξέλθει από την φάση της εκθετικής του διαστολής χωρίς να παράγει απαράδεκτες ανομοιογένειες, δίνοντας έτσι το έναυσμα για τα πιο εξελιγμένα μοντέλα κοσμικού πληθωρισμού που κυριαρχούν σήμερα. Το 1980 ο Alexei Starobinsky, ανεξάρτητα από τους Guth και Linde, διατύπωσε μια παρόμοια θεωρία που περιλάμβανε μια πρώιμη φάση εκθετικής διαστολής εξαιτίας φαινομένων κβαντικής βαρύτητας. Η θεωρία του οδηγούσε σε μια ενδιαφέρουσα πρόβλεψη: στο πρώιμο σύμπαν θα προέκυπταν βαρυτικά κύματα τα οποία κάποια μέρα στο μέλλον θα μπορούσαν να ανιχνευθούν! Για τους παραπάνω λόγους λοιπόν, η Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών και Γραμμάτων, απένειμε χθες το βραβείο αστροφυσικής Kavli, στους Guth, Linde και Starobinsky. http://physicsgg.me/2014/05/30/%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%cf%8d%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%ce%bf%cf%80%cf%8c%cf%81%ce%bf%ce%b9-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%ba/

Ο αστροναύτης Αλεξάντερ Γκέρστ εφτασε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ένα διαστημόπλοιο Soyuz που εκτοξεύθηκε χθες το βράδυ από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν συνδέθηκε με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα το πρωί. Επιβάτες του σκάφους ήταν ο αστροναύτης της ESA Αλεξάντερ Γκερστ και το πλήρωμα του Expedition του 40/41, οι οποίοι θα ζήσουν και θα εργαστούν στο διάστημα για τους επόμενους έξι μήνες. Μαζί με τον Αλεξάντερ πέταξαν ο Ρώσος κοσμοναύτης Μαξίμ Σουράγιεφ και ο αστροναύτης της NASA Γκρέγκορυ Ριντ Γουάισμαν, αποδεικνύοντας την αξία της διεθνούς συνεργασίας στο διάστημα. Η πτήση του Αλεξάντερ είναι η τρίτη επίσκεψη Γερμανού υπηκόου σε τροχιακό φυλάκιο και η έκτη αποστολή μακράς διάρκειας για έναν αστροναύτη της ESA. Το διαστημικό σκάφος Soyuz TMA-09M εκτοξεύθηκε από το Μπαϊκονούρ στις 21:57 ώρα Ελλάδας στις 28 Μαΐου και έφθασε σε τροχιά εννέα λεπτά αργότερα. Μετά από τέσσερις τροχιές γύρω από τη Γη, το Soyuz τους έφτασε στη μονάδα Rassvet του Σταθμού για πρόσδεση. Το Soyuz προσδέθηκε όπως είχε προγραμματιστεί στις 03:44 ώρα Ελλάδας και η καταπακτή άνοιξε στις 05:52 ώρα Ελλάδας. Τους κοσμοναύτες υποδέχτηκε ο Αλεξάντερ Σκβορτσόφ και ο ‘Ολεγκ Αρτέμιεφ καθώς και ο αστροναύτης της NASA Στίβεν Σουάνσον, οι οποίοι θα μοιραστούν μέρος της αποστολής ως μέλη του Expedition 39/40. Κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας στο Σταθμό, ο Αλεξάντερ και οι νέο αφιχθέντες θα εξοικειωθούν με το νέο τους σπίτι πριν ξεκινήσουν το πλήρες πρόγραμμα της έρευνας και των τεχνικών δραστηριοτήτων. Η αποστολή του Αλεξάντερ διάρκειας 166-ημερών ονομάζεται Blue Dot, μετά την περιγραφή της μακρινής γης από τον Αμερικανό αστρονόμο Καρλ Σαγκάν ως «μια αχνή μπλε κουκκίδα», όπως φαίνεται σε μια φωτογραφία που έχει ληφθεί από το σκάφος Voyager της NASA έξι δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον πλανήτη μας. Η αποστολή περιλαμβάνει ένα εκτεταμένο επιστημονικό πρόγραμμα αντανακλώντας την ποικιλομορφία της έρευνας που διεξάγεται στον Σταθμό. Σύμφωνα με την πολιτική της ESA για τη μεγιστοποίηση του πρακτικού οφέλους της έρευνας στο διάστημα, πάνω από 40 πειράματα έχουν επιστημονική αξία ή θα προετοιμαστούν για περαιτέρω αποστολές εξερεύνησης. Τα πειράματα θα καλύψουν τη φυσική υλικών, την ανθρώπινη φυσιολογία, τη βιολογία ακτινοβολίας, την ηλιακή έρευνα, τη βιοτεχνολογία, τη φυσική των ρευστών και της αστροφυσικής, μαζί με μια σειρά τεχνολογικών επιδείξεων. Ένα σημαντικό σημείο της αποστολής Blue Dot είναι ο ηλεκτρομαγνητικός φούρνος μετεωρισμού, με σκοπό τη βελτίωση των βιομηχανικών διεργασιών χύτευσης και επιτρέπει τη λεπτότερη και πιο ευαίσθητη χύτευση των μετάλλων. Με την αιώρησης λιωμένου μετάλλου σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, οι επιστήμονες μπορούν να αποκτήσουν πολύ πιο ακριβείς μετρήσεις των χαρακτηριστικών του μετάλλου από ό,τι είναι δυνατόν στη Γη όπου οι μετρήσεις επηρεάζονται συνήθως από το δοχείο που τα περιέχει. Όλα τα επιστημονικά πειράματα στον Διαστημικό Σταθμό ωθούν τα σύνορα της γνώσης, ανατροφοδοτώντας άμεσα την καινοτομία στον πλανήτη Γη. Ως μηχανικός πτήσης, ο Αλεξάντερ θα βοηθήσει επίσης να προσδεθεί το πέμπτο και τελευταίο Αυτόματο Όχημα Μεταφοράς (Automated Transfer Vehicle - ATV) της ESA, Georges Lemaitre, που έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση στις 25 Ιουλίου. Αυτά τα ATVs είναι τα μεγαλύτερα σκάφη ανεφοδιασμού που εξυπηρετούν τον Σταθμό, παραδίδοντας σημαντικό φορτίο, εκτελώντας τακτικά reboosts τροχιά και ικανό να πραγματοποιήσει ελιγμούς της 420-τόνων μονάδας του έξω από το δρόμο των επικίνδυνων διαστημικών αποβλήτων εάν παραστεί ανάγκη. Το ATV-5 θα δοκιμάσει τον νέο αισθητήρα απεικόνισης laser υπερύθρου Liris που θα επιτρέψει στο μέλλον τα σκάφη να προσδένονται με στόχους όπως δορυφορικές κάψουλες και συντρίμμια σε τροχιά. Ο Αλεξάντερ θα συμμετέχει στενά στην πρόσδεση άλλων σκαφών εφοδιασμού που αναμένεται να φθάσουν κατά τη διάρκεια της αποστολής του. Περισσότερα σημαντικά σημεία της αποστολής περιλαμβάνουν έναν προγραμματισμένο διαστημικό περίπατο. Όπως και άλλοι αστροναύτες της ESA πριν από αυτόν, ο Αλεξάντερ θα διεξάγει επίσης ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για να εμπνεύσει τα παιδιά. Ακολουθήστε την αποστολή Blue Dot στο blog: http://blogs.esa.int/alexander-gerst/ Ακολουθήστε τον Alexander Gerst στο Twitter: @ Astro_Alex http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_astronahutes_Alexhanter_Gkherst_phthanei_ston_Diethnhe_Diastemikho_Stathmho Βίντεο εκτόξευσης. http://www.youtube.com/watch?v=BzRdBPxBm-E ΣΕΚΕΕ: Διεθνής διαγωνισμός για τεχνολογίες πλοήγησης μέσω δορυφόρου. Ένας διεθνής διαγωνισμός, που ακούει στο όνομα «European Satellite Navigation Competition», έρχεται φέτος στην Ελλάδα με στόχο να βραβεύσει καινοτόμα προϊόντα και υπηρεσίες που βασίζονται στην χρήση δορυφορικών τεχνολογιών πλοήγησης στην καθημερινή ζωή. Ειδικότερα, ο Σύνδεσμος Εταιρειών Κινητών Εφαρμογών Ελλάδας (ΣΕΚΕΕ) ανέλαβε την διεξαγωγή στην Ελλάδα του σχετικού διαγωνισμού σε συνεργασία με την Ένωση Ελληνικών Βιομηχανιών Διαστημικής Τεχνολογίας και Εφαρμογών (ΕΒΙΔΙΤΕ), το Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ) που συντονίζει την πρωτοβουλία στο πλαίσιο του έργου LDA, το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (ΕΑΑ), το Εθνικό Κτηματολόγιο και Χαρτογράφηση Α.Ε. (ΕΚΧΑ) και την “Τεχνόπολις” του Δήμου Αθηναίων (ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ). Πληροφορίες σχετικά με τον διαγωνισμό. Στον διαγωνισμό μπορούν να συμμετάσχουν επιχειρήσεις (νεοφυείς και υφιστάμενες), επιστημονικά και ακαδημαϊκά ιδρύματα, καθώς και ανεξάρτητα πρόσωπα. Τα τελευταία 11 χρόνια οι συμμετοχές έχουν ξεπεράσει τις 8.200. Η προθεσμία υποβολής των προτάσεων λήγει στις 30/06/2014. Το βραβείο για την ελληνική συμμετοχή είναι ένας συνδυασμός παροχών, που περιλαμβάνουν: συμβουλευτική υποστήριξη (mentoring, coaching), παροχή διαθεσιμότητας τεχνολογικών υποδομών (cloud computing) και χρηματικό έπαθλο 3.000 ευρώ. Οι βραβευμένοι από την Ελλάδα, θα συμμετάσχουν και στο διεθνές τμήμα του διαγωνισμού με συν-διαγωνιζόμενους τους αντίστοιχους νικητές του ESNC 2014 από άλλες χώρες. Βασικός στόχος του διαγωνισμού ESNC από το 2004, είναι να δοθεί ώθηση για την ανάπτυξη εφαρμογών δορυφορικών τεχνολογιών πλοήγησης που θα περιλαμβάνουν τα συστήματα EGNOS & Galileo, με αναφορά στην ίδια την αγορά. Η συμμετοχή στο διαγωνισμό αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία προώθησης των διαγωνιζομένων και προβολής τους, ώστε να αναπτύξουν καινοτόμες υπηρεσίες για τους πολίτες και καταναλωτές αξιοποιώντας τεχνολογίες πλοήγησης μέσω δορυφόρου. Παράλληλα, συμβάλλει στη δημιουργία των κατάλληλων προϋποθέσεων για την ανάπτυξη νέων κλάδων παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών, οι οποίες θα βασίζονται στην καινοτομική χρήση προηγμένων τεχνολογιών. Το ESNC 2014 διοργανώνεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο από το Anwendungszentrum GmbH, Oberpfaffenhofen (AZO) (German Center of Applications), σε συνεργασία με φορείς από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, οι οποίοι έχουν την ευθύνη για την διεξαγωγή του σε εθνικό/περιφερειακό επίπεδο. Για πληροφορίες σχετικά με το ελληνικό σκέλος και τη συμμετοχή στο διαγωνισμό, μπορείτε να επισκεφθείτε τον διαδικτυακό τόπο www.greece.esnc.eu http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231321631

Επετεύχθη κβαντική τηλεμεταφορά. Ολλανδοί επιστήμονες κατάφεραν να πραγματοποιήσουν ακριβή τηλεμεταφορά κβαντικών πληροφοριών σε απόσταση τριών μέτρων. Πρόκειται για ένα επίτευγμα που όμως απέχει ακόμη πολύ από τη διάσημη φράση «Διακτίνισέ με, Σκότι!» στο Σταρ Τρεκ όπου οι άνθρωποι τηλεμεταφέρονταν στο Διάστημα αλλά αποτελεί ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Αρκετοί επιστήμονες θεωρούν πλέον ότι κάποτε θα καταστεί εφικτή η τηλεμεταφορά ολόκληρων ανθρώπων από το ένα μέρος στο άλλο. Προς το παρόν πάντως -και για αρκετό ακόμη καιρό- θα πρέπει να αρκεστούμε στην τηλεμεταφορά κβαντικών πληροφοριών. Η εξέλιξη της συγκεκριμένης έρευνας θα συμβάλει στη δημιουργία του «κβαντικού διαδικτύου», που θα διασυνδέει αστραπιαία εξίσου γρήγορους κβαντικούς υπολογιστές. Ακόμη πιο άμεσα, προτού υλοποιηθεί το κβαντικό διαδίκτυο, η τηλεμεταφορά κβαντικών δεδομένων θα καταστήσει πιο ασφαλής από τους «ωτακουστές» τις σημερινές επικοινωνίες, καθώς η μετάδοση κβαντικών δεδομένων θεωρείται 100% ασφαλής (θεωρητικά τουλάχιστον). Την έρευνα πραγματοποίησαν ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Ρόναλντ Χάνσον του Ινστιτούτου Νανοεπιστήμης του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας Delft στην Ολλανδία. Κατάφεραν να τηλεμεταφέρουν (και μάλιστα με αξιοπιστία 100%) πληροφορίες, κωδικοποιημένες σε υποατομικά σωματίδια, ανάμεσα σε δύο σημεία που απέχουν τρία μέτρα. Η τηλεμεταφορά βασίζεται στο μυστηριώδες φαινόμενο της κβαντικής «εμπλοκής» ή κβαντικού «εναγκαλισμού», κατά την οποία η κατάσταση ενός σωματιδίου επηρεάζει αυτόματα την κατάσταση ενός άλλου μακρινού σωματιδίου (κάτι που καθόλου δεν άρεσε στον Αϊνστάιν, επειδή δεν μπορούσε να το εξηγήσει). Στο πείραμα χρησιμοποιήθηκαν «εναγκαλισμένα» ηλεκτρόνια παγιδευμένα μέσα σε κρύσταλλο διαμαντιού σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία. Οι ερευνητές πέτυχαν την τηλεμεταφορά τεσσάρων διαφορετικών καταστάσεων των υποατομικών σωματιδίων, που η κάθε μία αντιστοιχούσε σε μια μονάδα κβαντικής πληροφορίας (qubit) - κατ' αντιστοιχία των συμβατικών δυαδικών μονάδων ψηφιακής πληροφορίας (bit). Ένας βασικός στόχος των επιστημόνων είναι να δημιουργήσουν έναν ισχυρό κβαντικό υπολογιστή, που θα μπορεί να δουλεύει με έναν μεγάλο αριθμό «εναγκαλισμένων» κβαντικών μονάδων πληροφοριών (qubits), κάτι που όμως ακόμη δεν έχει καταστεί εφικτό. Το επίτευγμα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». Ο Χάνσον υποστηρίζει ότι οι νόμοι της Φυσικής δεν απαγορεύουν την τηλεμεταφορά μεγάλων αντικειμένων, άρα και ανθρώπων. Όπως ανέφερε, κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον δεν αποκλείεται οι άνθρωποι να διακτινίζονται ακόμη και στο διάστημα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η τηλεμεταφορά αφορά κατά βάση την κατάσταση ενός σωματιδίου. «Εφόσον πιστεύει κανείς ότι δεν είμαστε παρά μια συλλογή ατόμων συνενωμένων με ένα συγκεκριμένο τρόπο, θεωρητικά φαίνεται δυνατό να τηλεμεταφέρουμε τους εαυτούς μας από το ένα μέρος στο άλλο. Πρακτικά, κάτι τέτοιο θα είναι πολύ απίθανο, αλλά το να πούμε ότι ποτέ δεν θα γίνει, αυτό θα ήταν επικίνδυνο. Δεν θα το απέκλεια, επειδή κανείς θεμελιώδης φυσικός νόμος δεν το εμποδίζει. Αν όμως συμβεί ποτέ, θα είναι στο μακρινό μέλλον», δήλωσε ο Χάνσον. Η ερευνητική ομάδα σχεδιάζει μια πολύ πιο φιλόδοξη τηλεμεταφορά σε απόσταση 1.300 μέτρων στο χώρο του πανεπιστημίου. Η προσπάθεια αυτή θα γίνει τον προσεχή Ιούλιο. Συνολικά σε όλο τον κόσμο, πέντε έως έξι επιστημονικές ομάδες ανταγωνίζονται για το ποιά θα πετύχει πρώτη την κβαντική τηλεμεταφορά σε μεγάλες αποστάσεις, ίσως και με ταχύτητα μεγαλύτερη και από του φωτός. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=601289

Εκτοξεύτηκε η διαστημική αποστολή TMA - 13M. Με επιτυχία εκτοξεύτηκε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν ο πύραυλος Σογιούζ που μεταφέρει τριμελές πλήρωμα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η διαστημική αποστολή TMA - 13M μεταφέρει τον αμερικανό αστροναύτη Ριντ Γουάισμεν, τον κοσμοναύτη Μαξίμ Σουράγιεφ της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος ( Roscosmos ) και τον Αλεξάντερ Γκέρστ της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος. Ο Σογιούζ εκτοξεύθηκε στις 19,57 GMT (22:57 ώρα Ελλάδας της Τετάρτης) και εισήλθε σε τροχιά σε λιγότερο από εννέα λεπτά μετά την έναρξη της αποστολής. Το Σογιούζ αναμένεται να φθάσει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό που είναι σε τροχιά περίπου 400 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη σε έξι ώρες. Επικεφαλής της αποστολής είναι ο γερμανικής καταγωγής Γκέρστ που θα παραμείνει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για περίπου έξι μήνες. Από το εσωτερικό του Σογιούζ ο Γκέρστ έγραψε στο twitter «η αδρεναλίνη ανεβαίνει, αλλά είμαστε χαλαροί». Ο γερμανός γεωφυσικός θα κάνει περισσότερα από 100 πειράματα πριν την προγραμματισμένη επιστροφή του στη Γη στις 11 Νοεμβρίου καθώς και τουλάχιστον ένα διαστημικό περίπατο. Στις 29 Μάη στις 5,44 λεπτά,04 sec . ώρα Μόσχας με επιτυχία πραγματοποιειθηκε η σύνδεση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου ( WPK ) " Soyuz TMA - 13M " στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ( ISS ). Το TPK " Soyuz TMA - 13M » συνδέθηκε σε μια μικρή ερευνητική μονάδα ( MRM1 ) " Αυγή " του ρωσικου τμήματος ( RS ) .Η διαδικασία σύγκλισης πραγματοποιήθηκε σε αυτόματη λειτουργία σύμφωνα με τους ειδικούς και το Κέντρο Ελέγχου Mission Control FSUE TsNIIMash. Σύμφωνα με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό κατά την περίοδο 40/41-y έχει προγραμματιστεί να ερθουν τα φορτηγα διαστημόπλοια « Progress M - 21M », «Πρόοδος M - 23M », «Πρόοδος M - 24M », «Πρόοδος M - 25M " να γίνουν τρεις διαστημικοι περιπάτοι από το ρωσικό πρόγραμμα και να ερθουν τα αμερικανικα φορτηγά πλοία Orbital - 2 « Cygnus » και Space X - 4 « Δράκος » και ευρωπαϊκο φορτηγο διαστημικό σκάφος ATV - 5 « Georges Lemaitre » . http://www.energia.ru/ru/iss/iss40/photo_05-29.html Οι αστροναύτες του ISS άρχισαν να καλλιεργούν λαχανικά. H NASA ανακοίνωσε ότι οι αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού έθεσαν σε λειτουργία ένα μίνι θερμοκήπιο στο οποίο σε πρώτη φάση καλλιεργούνται λαχανικά. Οι επιστήμονες θέλουν να διαπιστώσουν τόσο το αν μπορούν να παραχθούν τροφές σε διαστημικές συνθήκες αλλά και το επίπεδο της ποιότητας τους. Αν δηλαδή είναι γευστικές, διαθέτουν θρεπτικές ουσίες κλπ. Ο αστροναύτης Στιβ Σουάνσον άνοιξε πριν από λίγες μέρες τους διακόπτες ενός νέου εργαστηρίου που έχει λάβει την ονομασία «θάλαμος Λαχανικών». Σε αυτό το μίνι θερμοκήπιο οι αστροναύτες καλλιεργούν μια ποικιλία κόκκινου μαρουλιού (romaine). Ταυτόχρονα στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριδα υπάρχει ένα ολόιδιο εργαστήριο όπου επίσης καλλιεργείται το ίδιο μαρούλι. Οι ειδικοί θα εξετάσουν και θα αναλύσουν τόσο τα μαρούλια που αναπτύχθηκαν στο Διάστημα όσο και εκείνα που αναπτύχθηκαν στη Γη για να διαπιστώσουν αν και τι είδους διαφορές έχουν. Η παραγωγή τροφής στο Διάστημα είναι κρίσιμος παράγοντας για την εξερεύνηση του Διαστήματος από επανδρωμένες αποστολές ή αργότερα για την δημιουργία βάσεων στη Σελήνη, τον Αρη και άλλους πλανήτες. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=600195

Ρομπότ βοηθά ρομπότ στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το επιδέξιο ρομπότ Dextre που σχεδιάστηκε για εργασίες στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) ετοιμάζεται να αναλάβει την επισκευή του ρομποτικού βραχίονα του σταθμού -μια εξέλιξη που ανοίγει το δρόμο για κατάργηση των χρονοβόρων και ριψοκίνδυνων διαστημικών περιπάτων. Το καναδικής κατασκευής Dextre, αποτελούμενο από δύο μηχανικά «χέρια» συνδεδεμένα σε έναν κεντρικό άξονα, βρίσκεται εγκατεστημένο στο άκρο του ρομποτικού βραχίονα Canadarm, επίσης καναδικής κατασκευής, προκειμένου να μπορεί να φτάσει σε σχεδόν οποιοδήποτε σημείο του τροχιακού εργαστηρίου. Η Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος, ένας από τους εταίρους του ISS, παρουσίασε ένα animation της διαδικασίας επισκευής, κατά την οποία το Dextre θα μετακινήσει και θα αντικαταστήσει δύο παλιές κάμερες του Canadarm με τηλεχειρισμό από τη Γη. Στο μέλλον, η ρομποτική τεχνολογία του ISS θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε μη επανδρωμένες αποστολές επισκευής δορυφόρων και ανεφοδιασμού διαστημικών σκαφών με καύσιμα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231322606

Συνεχίζεται η προετοιμασια του "Soyuz TMA-13M". http://www.energia.ru/ru/iss/iss40/photo_05-26.html Ρογκόζιν: Η χρήση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού μετά το 2020 είναι ασύμφορη για τη Ρωσία. Ασύμφορη θεωρεί τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) μετά το 2020 η Ρωσία. Οπως δήλωσε σήμερα στον Τύπο ο ρώσος αναπληρωτής πρωθυπουργός Ντμίτρι Ρογκόζιν, η συμμετοχή της Μόσχας στο πρότζεκτ κοστίζει το ένα τρίτο του συνολικού προϋπολογισμού της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με τον Ρογκόζιν, η Ρωσία δεν βλέπει το λόγο να συνεχίσει τη διεθνή διαστημική συνεργασία με την Ευρώπη, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Ιαπωνία μετά το 2020. «Δεν πρόκειται να αποσύρουμε τη συμμετοχή μας από το τρέχον πρόγραμμα και να φανούμε αφερέγγυοι απέναντι στους εταίρους μας. Θα τηρήσουμε τις διεθνείς υποχρεώσεις μας βάση της συμφωνίας που ήταν έως το 2020, αλλά ήδη έχει τεθεί θέμα επέκτασης έως το 2022. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα συμφωνήσουμε στην επέκταση έως το 2024» είπε ο Ρογκόζιν, τονίζοντας πως το πρότζεκτ είναι ασύμφορο εμπορικά ενώ πρόσθεσε πως οι τελικές προτάσεις θα υποβληθούν από την Roscosmos στην ρωσική κυβέρνηση. http://gr.rbth.com/news/2014/05/26/rogkozin_i_xrisi_toy_diethnoy_diastimikoy_stathmoy_meta_to_2020_einai_as_30611.html Ρωσική διαστημική βιομηχανία: Δρομολογούνται μεταρρυθμίσεις. O οικονομολόγος, Ίγκορ Κομαρόφ, είναι ο Διευθύνων Σύμβουλος της United Rocket and Space Corporation. Στο παρελθόν διηύθυνε για 4 χρόνια την "AvtoVAZ", ενώ έχει διατελέσει αναπληρωτής Γενικός Οικονομικός Διευθυντής στη «Norilsk Nickel» για έξι χρόνια. Τη δεκαετία του 90 κατείχε ηγετικές θέσεις σε πιστωτικά και χρηματοοικονομικά ιδρύματα. Με την εμφάνιση της United Rocket and Space Corporation - η οποία ιδρύθηκε με προεδρικό διάταγμα στα τέλη του 2013- ξεκίνησε μια σημαντική μεταρρύθμιση στη ρωσική διαστημική βιομηχανία. Στόχος της μεταρρύθμισης είναι η συνένωση όλων των εταιρειών του κλάδου, ενώ η Roscosmos (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος) θα διατηρήσει τα ερευνητικά ινστιτούτα και οργανισμούς, αλλά και τα υποκατάστηματα επίγειων υποδομών. http://gr.rbth.com/multimedia/video/2014/05/27/rosiki_diastimiki_biomixania_dromologoyntai_metarrythmisei_30613.html Γράφοντας μια καλή πρόταση για τα προγράμματα της ESA. Στο πλαίσιο της συνεργασίας τους, η Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας μαζί με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος, οργάνωσε τριήμερο Σεμινάριο με τίτλο: "Διαδικασίες συγγραφής τεχνικών προτάσεων στο πλαίσιο των προγραμμάτων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος – Writing a good technical proposal". Στόχος του σεμιναρίου ήταν η μεταφορά της απαραίτητης τεχνογνωσίας από έμπειρα στελέχη της ESA σε εκπροσώπους Ελληνικών φορέων της διαστημικής βιομηχανίας που ενδιαφέρονται να συνεργαστούν με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος να εξοικειωθούν με τις διαδικασίες σύνταξης, υποβολής και αξιολόγησης ολοκληρωμένων τεχνικών προτάσεων καθώς και διαπραγμάτευσης και εκτέλεσης συμβολαίων της ESA. Οι εργασίες διήρκεσαν τρεις ημέρες, από τις 19 μέχρι και τις 21 Μαΐου 2014 στο Ινστιτούτο Παστέρ, στην Αθήνα. Κάθε μια από τις 21 εταιρείες που συμμετείχαν συνολικά εκπροσωπήθηκε από 1-2 στελέχη. Οι συμμετέχοντες διέθεταν τεχνικό ή/και νομικό/εμπορικό υπόβαθρο. Οι παρουσιάσεις των στελεχών της ESA εστίασαν κυρίως στις βασικές οδηγίες για τη συγγραφή μιας πλήρους και άρτια τεκμηριωμένης πρότασης προς τις προκηρύξεις της ESA. Αρχικά έγινε μια εισαγωγή στους συμμετέχοντες στις βασικές έννοιες και τις αρχές της διαδικασίας συγγραφής για μια πρόταση της ESA καθώς επίσης παρουσιάστηκε και μια εισαγωγή σε σχετικές δημοσιεύσεις που απαιτούν και καθοδηγούν τη συγγραφή μιας καλής πρότασης. Το σεμινάριο συνδύασε τις οδηγίες από τους ειδικούς της ESA με μια ισχυρή διαδραστική πρακτική προσέγγιση αρκετά λεπτομερή ώστε να δώσει στους συμμετέχοντες μια πρακτική εμπειρία των τεχνικών συγγραφής μιας πρότασης και πώς αυτό τελικά επιτυγχάνεται από τη θεωρία στην πράξη. Οι συμμετέχοντες αφού χωρίστηκαν σε τέσσερεις ομάδες κλήθηκαν να αναπτύξουν μια πρόταση σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο και να ακολουθήσουν όλα τα βήματα που απαιτούνται για την κατάθεσή της. Για να το επιτύχουν, χρησιμοποίησαν πρακτικές ασκήσεις ώστε να εφαρμόσουν τις γνώσεις τους και τα βασικά στοιχεία που θα οδηγήσουν σε μια επιτυχημένη πρόταση. Στη συνέχεια στο πλαίσιο της εκπαίδευσης, παρακολούθησαν την αξιολόγηση των προτάσεων που κατέθεσαν από τους ειδικούς της ESA, έτσι ώστε να γνωρίσουν και τις διαδικασίες επιλογής των προτάσεων. Συνολικά ο σκοπός του σεμιναρίου ήταν να θέσει τα θεμέλια οι ενδιαφερόμενοι να προσεγγίζουν τις προτάσεις της ESA με μεγαλύτερη σιγουριά για μια πετυχημένη πρόταση. Οι εργασίες του σεμιναρίου είναι με τέτοιο τρόπο σχεδιασμένες ώστε να βοηθούν τους εκπροσώπους των εταιρειών που συμμετέχουν να κατανοήσουν τα βασικά στοιχεία που οδηγούν σε επιτυχημένα αποτελέσματα: -Τον σημαντικό ρόλο μιας καλά ισορροπημένης ομάδας που θα αναλάβει την πρόταση -Τη σημασία της γνώσης των τεχνικών, συμβατικών και οικονομικών απαιτήσεων των εγγράφων των προκηρύξεων της ESA πριν καν από την έναρξη τους. - Την προηγμένη προετοιμασία που πρέπει να ακολουθηθεί - Ποιες εσωτερικές αξιολογήσεις είναι αναγκαίες και χρήσιμες - Οι τεχνικές που επιτρέπουν σε οποιονδήποτε να γράψει μια πειστική και ευανάγνωστη πρόταση που να είναι συμβατή με τις απαιτήσεις της ESA - Τα βασικά σημεία στα οποία θα πρέπει να επικεντρωθεί μια πρόταση για μια επιτυχημένη αναθεώρηση & τη μέγιστη βαθμολογία από το Διοικητικό Συμβούλιο Αξιολόγησης Προσφορών της ESA. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Grhaphontas_mia_kalhe_prhotase_gia_ta_progrhammata_tes_ESA

Εντυπωσιακή διαπίστωση για το γιγάντιο και μυστηριώδες Νέφος Σμιθ. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πριν από 50 χρόνια την ύπαρξη ενός γιγάντιου νέφους που κινείται περιφερειακά στον γαλαξία μας. Το Νέφος Σμιθ, όπως ονομάστηκε το νέφος από το όνομα του αστρονόμου που το εντόπισε, ακολουθεί μια πορεία η οποία κατά περιόδους το φέρνει κοντά στον δικό μας γαλαξία τον οποίο όπως φαίνεται πλησιάζει, «ακουμπά» και στη συνέχεια απομακρύνεται από αυτόν. Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι το Νέφος Σμιθ είναι στην πραγματικότητα ένας γαλαξίας. Το μήκος του Νέφους Σμιθ είναι 11 χιλιάδες έτη φωτός, το πλάτος του 2,5 χιλιάδες έτη φωτός. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου το Νέφος Σμιθ πλησιάζει και πάλι τον γαλαξία μας. Οι τελευταίοι υπολογισμοί δείχνουν ότι απέχει 8.000 έτη φωτός από τις εξωτερικές σπείρες του γαλαξία μας και αναμένεται να πέσει πάνω τους σε περίπου 30 εκ. έτη. Οπως εκτιμάται το νέφος περιέχει τόσο πολύ υδρογόνο ώστε στο σημείο όπου θα πέσει θα δημιουργηθεί μια καινούργια μεγάλη περιοχή γέννησης νέων άστρων. Διεθνής ομάδα επιστημόνων μελετώντας το Νέφος Σμιθ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν πρόκειται για ένα κοινό κοσμικό νέφος αλλά για έναν αποτυχημένο γαλαξία νάνο. Με τον όρο «γαλαξίας νάνος» οι επιστήμονες περιγράφουν γαλαξίες που δεν κατάφεραν να αποκτήσουν αρκετή μάζα ώστε να παραχθούν τα απαραίτητα επίπεδα βαρύτητας και να υπάρξει παραγωγή άστρων. Σύμφωνα με τους ερευνητές το υδρογόνο και η υπόλοιπη κοσμική ύλη του Νέφους Σμιθ στην πραγματικότητα βρίσκονται μέσα σε ένα κέλυφος που αποτελείται από σκοτεινή ύλη, χαρακτηριστικό που υποδηλώνει τη γαλαξιακή του φύση. Η διαπίστωση των ερευνητών δίνει και την απάντηση σε ένα μυστήριο που απασχολούσε τους ειδικούς σχετικά με το Νέφος Σμιθ. Κανονικά το νέφος θα έπρεπε να έχει διαλυθεί μετά την αρχική (ή έστω την δεύτερη) επίσκεψη και σύγκρουση με τον γαλαξία μας. Σύμφωνα με τους ερευνητές το «κουκούλι» της σκοτεινής ύλης προστάτευσε το υδρογόνο και την υπόλοιπη κοσμική ύλη του νέφους. «Το Νέφος Σμιθ είναι πραγματικά μια μοναδική κοσμική δομή. Αν και μεγάλο κινείται με ταχύτητα και επιπλέον είναι σε απόσταση τέτοια που μπορούμε να το παρατηρήσουμε με λεπτομέρεια. Ταυτόχρονα καλύπτεται από μυστήριο αφού ένα τέτοιο αντικείμενο κανονικά δεν θα έπρεπε να επιβιώσει από την επαφή του με τον γαλαξία μας και όλα δείχνουν ότι τα κατάφερε στο παρελθόν» δηλώνει ο Μάθιου Νίκολς του Αστεροσκοπείου Sauverny στην Ελβετία που ήταν επικεφαλής της νέας μελέτης. Οι ερευνητές μελέτησαν κυρίως δεδομένα του τηλεσκοπίου GBT και δημοσιεύουν τα συμπεράσματα τους στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society». Τα ευρήματα αναμένεται να βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση της δημιουργίας και εξέλιξης των γαλαξιών. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=599875

Ήχοι από τη Μεγάλη Έκρηξη. Πλησιάζουμε περισσότερο από ποτέ στην κατανόηση της προέλευσης του σύμπαντος. Για πρώτη φορά αφαιρούμε το πέπλο που καλύπτει το Big Bang. Τι καταλαβαίνουμε λοιπόν για τη γέννηση του κόσμου. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2014/05/ESA_Euronews_Echoes_from_the_Big_Bang http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Euronews_Hechoi_apho_te_Meghale_Hekrexe

Συνεχίζεται η προετοιμασια του "Soyuz TMA-13M". http://www.energia.ru/ru/iss/iss40/photo_05-25.html Καμηλοπαρδαλίδες. Μια νέα βροχή μετεωριτών στόλισε με φυσικά πυροτεχνήματα τον ουρανό το βράδυ της Παρασκευής και νωρίς το πρωί του Σαββάτου. Οι λεγόμενες Καμηλοπαρδαλίδες, εντυπωσίασαν τους παρατηρητές, επισκιάζοντας σε φωτεινότητα ακόμα και τον πλανήτη Δία. Η βροχή μετεώρων που προέρχονται από την σκόνη του κομήτη 209P/LINEAR κορυφώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου και οι ομάδες παρακολούθησης της NASA και της SETI κατέγραψαν την βροχή που αν και λαμπερή τελικά δεν ήταν τόσο πλούσια όσο περίμεναν (στην κορύφωση 10 μετέωρα την ώρα αντί για 200) «Αν και αυτό είναι μεγάλη διαφορά από τις προβλέψεις, δεν προκαλεί έκπληξη, αφού ο μητρικός κομήτης 209P/LINEAR είναι αχνός και πλέον παράγει μόνο μια μικρή ποσότητα σκόνης. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%B7-%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B9%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%AF%CE%B1%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%AF%CE%B1-vid Σε τροχιά δορυφόρος παρατηρησης φυσικών καταστροφών της Ιαπωνίας. Ο ιαπωνικός πύραυλος H-2A απογειώθηκε από νότια περιοχή του αρχιπελάγους για να θέσει σε τροχιά τον Alos-2, ένα δορυφόρο παρατήρησης των φυσικών καταστροφών, σύμφωνα με τις εικόνες που μετέδωσε απ' ευθείας η Υπηρεσία Διαστημικής Εξερεύνησης (JAXA). Ο πύραυλος απογειώθηκε λίγο μετά το μεσημέρι (τοπική ώρα, 06:00 ώρα Ελλάδας) από τη νότια βάση της Τανεγκασίμα και ο δορυφόρος αποχωρίσθηκε όπως προβλεπόταν περίπου 15 λεπτά αργότερα, σύμφωνα με τους σχολιαστές της υπηρεσίας. Ο δορυφόρος, ο οποίος φέρει το ακρωνύμιο Alos-2 (και το παρωνύμιο Νταΐτσι-2 στα ιαπωνικά), πρόκειται να τεθεί σε μη γεωστατική τροχιά σε ύψος 628 χιλιομέτρων. Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, ο Alos-2 θα πάρει τη σκυτάλη από μια συσκευή του ίδιου τύπου, την Alos, η οποία είχε εκτοξευθεί πριν από οκτώ χρόνια και είχε τερματίσει την αποστολή της το Μάιο 2011, δύο μήνες μετά τον τρομερό σεισμό τον οποίο ακολούθησε το γιγάντιο τσουνάμι που κατέστρεψε τη βορειοανατολική Ιαπωνία. Εκτός από την παρατήρηση των καταστροφών, ο Alos-2 θα επιτρέψει να παρακολουθούνται καλλιεργημένες γαίες, να ενημερώνονται χάρτες εδαφών και υποδομών και πολλά άλλα πράγματα. Ο δορυφόρος περιλαμβάνει πολλά όργανα μετρήσεων νέας γενιάς, μεταξύ των οποίων το PALSAR-2, ένα ραντάρ που αναπτύχθηκε με τη βοήθεια της κυβέρνησης για να παρακολουθεί τις γεωλογικές και τοπογραφικές διακυμάνσεις της επιφάνειας του πλανήτη, με ευκρίνεια 3 ως 10 μέτρων. Μπορεί να λειτουργεί μέρα όπως και νύκτα και υπό οποιεσδήποτε μετεωρολογικές συνθήκες. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%83%CE%B5-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%B9%CE%AC-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CE%B1%CF%80%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82

Μυστηριώδη νήμα μπλε φωτός. Οι εικόνες προέρχονται από την NASA, και συγκεκριμένα από το Apollo 10. Οι φωτογραφίες ελήφθησαν από τους αστροναύτες κατά τη διάρκεια της αποστολής Apollo 10, η οποία ήταν η τέταρτη αποστολή (που ξεκίνησε στο διάστημα στις 18 Μαΐου 1969). Η αποστολή περιλάμβανε το δεύτερο πλήρωμα σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη για τον έλεγχο της σεληνιακής ενότητας της σεληνιακής τροχιάς. Η μονάδα ανήλθε 15.6 χλμ. από τη σεληνιακή επιφάνεια κατά τη διάρκεια των πρακτικών ελιγμών. Το πλήρωμα αποτελούνταν από τους αστροναύτες Cernan, Stafford and Young. Η αποστολή του Apollo 10, ολοκληρώθηκε με επιτυχία, και ήταν η απόδειξη ότι η NASA ήταν σε θέση να κάνει τις πτήσεις του διαστημοπλοίου Απόλλωνα σε σύντομα χρονικά διαστήματα, στην πραγματικότητα, η αποστολή του Apollo 7 ήταν μόλις επτά μήνες. Επιπλέον, το Apollo 10 είχε πραγματοποιήσει όλες τις εργασίες που απαιτούνταν για να εκτελέσει μια επιτυχημένη σεληνιακή προσγείωση, με την εξαίρεση της ίδιας της προσγείωσης. Παρά το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια αυτών των ελιγμών, προέκυψαν διάφορα τεχνικά προβλήματα, που θεωρήθηκαν ότι ήταν εύκολα επιλύσιμα, έτσι ώστε να μην θίξουν την πρώτη προσσελήνωση της αποστολής Apollo 11, εφόσον προβλέπονταν από τη NASA. Το Apollo 10 ήταν η τέταρτη επανδρωμένη αποστολή, ενώ δύο ακόμα αποστολές προγραμματίζονταν για τους επόμενους μήνες, που ήταν ήδη σε προχωρημένο στάδιο της προετοιμασίας. Κατά τη διάρκειας του ταξιδιού γύρω από τη Σελήνη, ένας από τους αστροναύτες είχε τραβήξει φανταστικές φωτογραφίες που εξακολουθούν να μένουν στην ιστορία, εκείνες που αφορούν τη Γη όπως φαίνεται από το διάστημα στη διαδρομή γύρω από το φεγγάρι. Σε μία από τις πολλές φωτογραφίες, μπορείτε να δείτε ένα μυστηριώδη νήμα μπλε φωτός, καθώς και ένα αντικείμενο κιτρινωπού χρώματος, το οποίο παρατηρείτε μέσα από αυτές τις ίνες. Σύνδεσμος φωτογραφίας από την Nasa http://eol.jsc.nasa.gov/sseop/images/ISD/highres/AS10/AS10-35-5271.JPG: Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%B5-%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CE%B7-nasa-%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Κοσμική σύγκρουση έστειλε στη Ρωσία το μετέωρο. Εξερράγη στην ατμόσφαιρα με την ισχύ 40 πυρηνικών βομβών σαν της Χιροσίμα. Η λάμψη της έκρηξης, δεκάδες φορές πιο έντονη από τη λάμψη του Ήλιου, προκάλεσε εγκαύματα σε ανθρώπους που βρίσκονταν δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από το σημείο της πτώσης του. Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει την προέλευση του μετεώρου που έπεσε τον Φεβρουάριο του 2013 στην πόλη Τσελιαμπίνσκ στη Ρωσία. Σύμφωνα με τους ερευνητές το μετέωρο έφτασε στη Γη μετά από τη σύγκρουση δύο αστεροειδών στο Διάστημα. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι το μετέωρο είχε πιθανότατα αποσπαστεί από ένα μεγάλο αστεροειδή. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Tohoku στην Ιαπωνία μελέτησαν τα θραύσματα του διαμέτρου 20 μέτρων βράχο που έπεσε πέρυσι στη Ρωσία. Οι ερευνητές επικέντρωσαν την προσοχή τους στην παρουσία του ιαδεΐτη στο μετέωρο. Πρόκειται για ένα ορυκτό της ομάδας των πυροξένων, οικογένεια πυριτικών ορυκτών που συμμετέχουν στη σύσταση πολλών πετρωμάτων, πολλές φορές ως θεμελιώδη ορυκτολογικά συστατικά. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το μετέωρο ήταν πράγματι μέρος ενός αστεροειδή που αποτελούνταν από ένα κυρίως σώμα με διάμετρο περίπου 100 μέτρων και πολλά μικρότερα σώματα που το ακολουθούσαν ένα εκ των οποίων ήταν και αυτό που έπεσε στη Ρωσία. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο αστεροειδής αυτός συγκρούστηκε πριν από εκατοντάδες εκ. έτη με ένα μεγαλύτερο αστεροειδή. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η σύγκρουση αυτή συνέβη πριν από 290 εκ. έτη και οι δύο αστεροειδείς συγκρούστηκαν με ταχύτητα 4.800 χλμ/ώρα. Σύμφωνα με τους ερευνητές η σύγκρουση αυτή είχε ως αποτέλεσμα ο επίμαχος βράχος να βγει από την πορεία του, να χάσει την επαφή του με τον μητρικό του αστεροειδή και να περιπλανιέται στο Διάστημα μέχρι τελικά να καταλήξει στη Γη. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι αρχικές εκτιμήσεις των ειδικών ήταν ότι το μετέωρο της Ρωσίας ήταν μέρος ενός γιγάντιου αστεροειδή διαμέτρου δύο χλμ. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Scientific Reports». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=599814

Καταφθάνουν οι Καμηλοπαρδαλίδες. Εχουν το μάλλον αστείο όνομα Καμηλοπαρδαλίδες, επειδή θα φαίνονται να προέρχονται από τον αστερισμό της Καμηλοπάρδαλης, και για πρώτη φορά αναμένεται να κάνουν την εμφάνισή τους -και μάλιστα άκρως θεαματική- στους ουρανούς της Γης το βράδυ της Παρασκευής προς τα χαράματα του Σαββάτου. Οι Καμηλοπαρδαλίδες είναι μια νέα μεγάλη βροχή διαττόντων, που θα συμβεί, όταν ο πλανήτης μας θα διασταυρωθεί με τα απομεινάρια σκόνης που εκτιμάται ότι άφησε πίσω του ο κομήτης 209P/LINEAR πριν από πολύ καιρό. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Μαΐου, θα είναι η πρώτη φορά που η τροχιά της Γης και η «ουρά» του κομήτη θα συναντηθούν. Σύμφωνα με τη NASA, σε πιο ευνοϊκή θέση για νυκτερινή παρατήρηση θα βρεθούν οι κάτοικοι της Βόρειας Αμερικής, που μπορεί να δουν από 100 έως 1.000 «πεφταστέρια» την ώρα, έναν ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό. Εκτιμάται ότι τα σωματίδια σκόνης θα είναι μεγάλα, οπότε θα είναι και εξίσου φωτεινά, καθώς θα καίγονται κατά τη διείσδυσή τους στη γήινη ατμόσφαιρα. Επιπλέον, τα «πεφταστέρια» αναμένεται να κινούνται αργά, πράγμα που θα αυξήσει τη θεαματικότητά τους. Επίσης, το γεγονός ότι η Σελήνη δεν είναι «γεμάτη», θα βοηθήσει στις παρατηρήσεις, εφόσον δεν υπάρχουν σύννεφα στον ουρανό. Προς το παρόν, οι αστρονόμοι δεν είναι βέβαιοι πότε θα συμβεί η επόμενη διασταύρωση των τροχιών, ώστε οι Καμηλοπαρδαλίδες να ξαναεμφανιστούν. Δεν αποκλείεται πάντως αυτό να μην ξανασυμβεί ποτέ, οπότε την «πρεμιέρα» δεν θα ακολουθήσει άλλη «παράσταση». Ο περιοδικός κομήτης 209P/LINEAR, διαμέτρου 600 μέτρων, ανήκει στην οικογένεια των περίπου 400 παγωμένων κομητών του Δία και ολοκληρώνει μια πλήρη τροχιά γύρω από τον Ήλιο κάθε πέντε χρόνια. Ανακαλύφτηκε το 2004 και στις 29 Μαΐου θα βρίσκεται στο κοντινότερο σημείο του από τη Γη, σε απόσταση περίπου 8 εκατ. χιλιομέτρων. Όμως λίγες μέρες πριν, αύριο το βράδυ, ο πλανήτης μας θα διασταυρωθεί με τα παλαιότερα απομεινάρια του κομήτη. Κάθε φορά που ο εν λόγω παγωμένος κομήτης πλησιάζει τον Ήλιο, καθώς θερμαίνεται, απελευθερώνει μεγάλες ποσότητες αερίων και σκόνης. Φέτος η Γη θα διασταυρωθεί με απομεινάρια από πολύ παλαιότερες προσεγγίσεις του κομήτη στον Ήλιο. Ο 209P/LINEAR δεν είχε γίνει ορατός κατά τον 18ο, 19ο και 20ό αιώνα, όταν κατά διαστήματα περνούσε κοντά από τον Ήλιο και «έσπερνε» στο διάστημα σκόνη και αέρια, που τώρα αναμένεται να συναντήσει για πρώτη φορά ο πλανήτης μας. Ο αστερισμός της Καμηλοπάρδαλης βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον Πολικό Αστέρα (ή «αστέρι του Βορρά»). http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=598656 Αστρονόμοι προς Κογκρέσο: Δεν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν! Σχεδόν βέβαιοι ότι υπάρχει ζωή στο διάστημα είναι δύο διάσημοι αμερικανοί αστρονόμοι και μάλιστα έκαναν δημόσια αυτή τη δήλωση μπροστά στο Κογκρέσο. Οι δύο αστρονόμοι παρουσιάστηκαν σε επιτροπή για να πείσουν τα μέλη της να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση προς το πρόγραμμά τους που ερευνά αν υπάρχει ζωή στο Διάστημα. Σύμφωνα με το ABC, ο Dan Werthimer, διευθυντής του κέντρου SETI στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας υποστήριξε ότι η πιθανότητα να υπάρχει μικροβιακή ζωή εκτός πλανήτη Γη φτάνει το 100%. «Τα τελευταία 50 χρόνια όλα τα στοιχεία που ανακαλύπτουμε δείχνουν ότι οι συνθήκες που κάνουν δυνατή τη ζωή στη Γη μπορούν να υπάρξουν και έξω από τον πλανήτη μας. Η πιθανότητα να υπάρχει και αλλού ζωή, και μάλιστα, με νοημοσύνη, είναι πιθανή και χρειάζεται να διερευνηθεί επιστημονικά» υποστήριξε ενώπιον της επιτροπής. Με τον Werthimer συμφώνησε απόλυτα και ο συνάδελφός του Seth Shostak, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι είναι πολύ πιθανό μέσα στα επόμενα 20 χρόνια να ανακαλυφθεί εξωγήινη ζωή. http://www.protothema.gr/world/article/381359/astronomoi-pros-kogreso-den-eimaste-monoi-mas-sto-suban/

H παγκόσμια selfie της Γης. Στις 22 Απριλίου ήταν η Παγκόσμια Ημέρα της Γης και στο πλαίσιο των διαφόρων εκδηλώσεων η NASA ζήτησε από το κοινό να τραβήξουν μια φωτογραφία τους από το σημείο στο οποίο βρίσκονταν εκείνη την μέρα και να την αναρτήσουν στα κοινωνικά δίκτυα τοποθετώντας στην φωτογραφία τον χαρακτηρισμό «globalselfie». Στο κάλεσμα της NASA ανταποκρίθηκαν δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι του πλανήτη που τράβηξαν μια selfie και την ανάρτησαν σε κάποιο δημοφιλές social media ή σε κάποια μεγάλη διαδικτυακή υπηρεσία ανάρτησης φωτογραφιών (Twitter, Instagram, Facebook, Google+, Flickr). Η NASA επέλεξε 36.422 selfies που έστειλαν κάτοικοι 113 χωρών του πλανήτη από την Ανταρτική μέχρι τη Γροιλανδία και από το Πακιστάν μέχρι το Περού. Στη συνέχεια οι ειδικοί της NASA χρησιμοποίησαν ως «μοντέλο» δύο εικόνες της Γης που τραβήχτηκαν επίσης στις 22 Απριλίου από τον δορυφόρο NPP και στη συνέχεια δημιούργησαν ένα μωσαϊκό με τις selfies που αποτελεί ακριβές αντίγραφο των δύο εικόνων της Γης. Στις φωτογραφίες οι εικόνες της Γης που αποτέλεσαν το μοντέλο για το... selfie πορτρέτο του πλανήτη και το πορτρέτο selfie της Γης. Βίντεο. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=599105

Σε κρίση η αποστολή New Horizons που ταξιδεύει προς Πλούτωνα. Είναι μια πρωτοφανής περίπτωση στην ιστορία της NASA: Το διαστημικό σκάφος New Horizons, το πρώτο που θα εξερευνήσει την εξώτερη ζώνη του Ηλιακού Συστήματος, θα προσπεράσει τον Πλούτωνα σε έναν χρόνο, και η NASA δεν έχει βρει ακόμα τον επόμενο προορισμό της αποστολής. Όλα δείχνουν ότι μόνο το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble μπορεί να ανακαλύψει έγκαιρα ένα κατάλληλο σώμα. Η αποστολή New Horizons, κόστους 700 εκατομμυρίων δολαρίων, εκτοξεύτηκε το 2006 με στόχο να μελετήσει τη λεγόμενη Ζώνη του Κάιπερ, έναν δακτύλιο από αρχέγονα, παγωμένα σώματα που βρίσκεται έξω από τις τροχιές των οκτώ πλανητών. Πρώτος στόχος της αποστολής είναι ο Πλούτωνας (ο οποίος δεν θεωρείται πλέον πλανήτης αλλά πλανήτης-νάνος), τον οποίο δεν έχει επισκεφθεί κανένα άλλο σκάφος στο παρελθόν -τα λίγα που γνωρίζουμε για αυτό το μακρινό, μικρό σώμα προέρχονται κυρίως από θολές εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Επειδή το New Horizons ταξιδεύει με μεγάλη ταχύτητα, και το βαρυτικό πεδίο του Πλούτωνα είναι υπερβολικά ασθενικό για να συλλάβει το σκάφος, η αποστολή δεν θα τεθεί σε τροχιά αλλά απλώς θα προσπεράσει τον πλανήτη-νάνο συλλέγοντας παρατηρήσεις στη διάρκεια του σύντομου ραντεβού. Στη συνέχεια το σκάφος θα πραγματοποιήσει στροφή και θα κατευθυνθεί σε ένα δεύτερο σώμα της Ζώνης Κάιπερ. Το πρόβλημα όμως είναι ότι τέτοιο σώμα δεν υπάρχει. Όπως εξηγεί ο δικτυακός τόπος του Nature, οι υπεύθυνοι της αποστολής θα ήταν δύσκολο να βρουν στόχο πριν από το 2011, καθώς τα σώματα που θα βρεθούν σχετικά κοντά στον Πλούτωνα το 2015 βρίσκονταν τότε σε απομακρυσμένες περιοχές του ουρανού και δύσκολα θα εντοπίζονταν. Οι ερευνητές του New Horizons χρησιμοποιούν τώρα δύο επίγεια τηλεσκόπια, το Subaru στη Χαβάη και τα Magellan στη Χιλή, και μέχρι τώρα έχουν ανακαλύψει 50 νέα σώματα στη Ζώνη του Κάιπερ, από τα οποία κανένα δεν βρίσκεται αρκετά κοντά στον Πλούτωνα. Με τα τηλεσκόπια αυτά, η πιθανότητα ανακάλυψης ενός κατάλληλου στόχου εντός του 2014 είναι μόλις 40%. Η μεγάλη ελπίδα των ερευνητών είναι τώρα το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, για το οποίο έχουν ζητήσει χρόνο παρατήρησης που αντιστοιχεί σε 165 τροχιές γύρω από τη Γη. Όμως το Hubble είναι περιζήτητο από ερευνητές σε όλο τον κόσμο, και το αίτημα θα πρέπει να εξεταστεί από τους διαχειριστές του τηλεσκοπίου. Η απόφαση αναμένεται στις 13 Ιουνίου. Αν είναι θετική, η πιθανότητα ανακάλυψης κατάλληλου στόχου εκτιμάται στο 90%. Αν όμως οι ερευνητές δεν καταφέρουν να βρουν κατάλληλο σώμα εγκαίρως, το New Horizon θα αρκεστεί στη μελέτη κάποιου σώματος της Ζώνης του Κάιπερ από πολύ μεγάλη απόσταση. Θα είναι άδοξο τέλος για μια αποστολή των 700 εκατ. δολαρίων που ταξιδεύει ήδη οκτώ χρόνια στο Διάστημα. Η NASA έχει κάθε λόγο να ανησυχεί. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231321195

Ο «κυκλοφοριακός χάρτης» του Ηλιακού Συστήματος. Ο δικτυακός τόπος Outer Places δημοσιεύει ένα πολύ ενδιαφέρον γράφημα στο οποίο απεικονίζονται όλα τα σκάφη και δορυφόροι που βρίσκονται σε αποστολές στο ηλιακό μας σύστημα. Το γράφημα παρουσιάζει τα σκάφη που βρίσκονται στις πιο κοντινές στη Γη αποστολές όπως αυτές στη Σελήνη αλλά και εκείνα που βρίσκονται πιο μακριά όπως το Voyager 1 που έχει εγκαταλείψει το ηλιακό μας σύστημα και ταξιδεύει πλέον στο διαστρικό κενό. Το γράφημα παρουσιάζει τα σκάφη και τους δορυφόρους που έχουν φτάσει στο σημείο της αποστολής τους και πραγματοποιούν έρευνες αλλά και εκείνα που βρίσκονται καθοδόν προς τους... στόχους τους. ΥΓ: Εννοείται ότι το γράφημα παρουσιάζει τις μακρινές αποστολές και όχι τους εκατοντάδες δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη και παρέχουν ερευνητικές, τηλεπικοινωνιακές και άλλες υπηρεσίες. Καντε αριστερο κλικ για να ανοιξει το πεδίο!!! http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=598207 Pink Floyd και διαστημικός σταθμός. Εικόνες από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (και όχι μόνο …), με μουσική υπόκρουση το “Marooned”(Gilmour, Wright) των Pink Floyd, από το άλμπουμ “The Division Bell”, το 14ο και τελευταίο τους άλμπουμ, που κυκλοφόρησε πριν από 20 ολόκληρα χρόνια: http://physicsgg.me/2014/05/22/pink-floyd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b8%ce%bc%cf%8c%cf%82/

Για πρώτη φορά εντοπίσθηκε έκρηξη άστρου Wolf Rayet λίγες ώρες μετά την εκδήλωσή της. Υπάρχει ένα σπάνιο είδος γιγάντιων άστρων που οι επιστήμονες ονομάζουν Wolf-Rayet. Μέχρι σήμερα έχουν εντοπισθεί μόλις 300 τέτοια άστρα στο Σύμπαν. Εχει διαπιστωθεί ότι τα Wolf-Rayet μετατρέπονται σε υπερκαινοφανείς αστέρες. Για πρώτη φορά οι επιστήμονες κατάφεραν να εντοπίσουν μια έκρηξη σουπερνόβα ενός Wolf-Rayet λίγες ώρες μετά την εκδήλωσή της. Ο Ηλιος έχει 330 χιλιάδες φορές μεγαλύτερη μάζα από αυτή της Γης και η μάζα του μητρικού μας άστρου αντιστοιχεί στο 99.86% της συνολικής μάζας του ηλιακού μας συστήματος. Τα άστρα Wolf-Rayet έχουν μάζα 20 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ηλιου. Πρόκειται για ιδιαίτερα φωτεινά άστρα που διοχετεύουν συνεχώς ύλη στο διάστημα με τη μορφή του αστρικού ανέμου με αποτέλεσμα να σχηματίζονται φυσαλίδες στο διαστρικό μέσο. Η σπανιότητα των Wolf-Rayet δεν έχει επιτρέψει στους επιστήμονες να αποκτήσουν πολλές γνώσεις για αυτά. Δεν υπάρχουν πολλά διαθέσιμα στοιχεία για το πώς δημιουργούνται, πώς εξελίσσονται και πόση είναι η διάρκεια της ζωής τους. Επιστήμονες του Ινστιτούτου Επιστήμης Weizmann του Ισραήλ που παίρνουν μέρος σε ερευνητικό πρόγραμμα του Εθνικού Εργαστηρίου Lawrence Berkeley στις ΗΠΑ εντόπισαν ένα βίαιο κοσμικό φαινόμενο. Οι ερευνητές από το Ισραήλ συμμετέχουν στο πρόγραμμα παρατήρησης του Διαστήματος iPTF και εντόπισαν μια έκρηξη σουπερνόβα σε απόσταση 360 εκ. ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Βοώτη. Οπως διαπίστωσαν η έκρηξη είχε συμβεί λίγες μόλις ώρες πριν την εντοπίσουν και το άστρο που είχε εκραγεί ήταν ένα Wolf-Rayet. Είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται απευθείας η έκρηξη ενός Wolf-Rayet. Οι ερευνητές ονόμασαν τον υπερκαινοφανή αστέρα που εντόπισαν SN 2013cu. Αμέσως μόλις έκαναν την ανακάλυψη οι ερευνητές έστρεψαν επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια στο σημείο της έκρηξης για να συγκεντρώσουν όσο το δυνατόν περισσότερα δεδομένα. Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως άρχισαν να παρατηρούν το φαινόμενο περίπου 6 ώρες μετά την εκδήλωσή του. Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις τους, η αυτοκαταστροφή του Wolf-Rayet δημιούργησε μια έκρηξη σουπερνόβα τύπου IΙb. Πρόκειται για το ενδιάμεσο στάδιο των δύο πιο κοινών τύπων αστρικών εκρήξεων, των εκρήξεων ΙΙ και Ib. Η μελέτη της έκρηξης του Wolf-Rayet αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία για τη φύση αυτών των άστρων. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». Βίντεο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=598630

Ο κυνηγός κομητών Rosetta σε κρίσιμη μανούβρα. Η πρώτη αποστολή που θα επιχειρήσει προσεδάφιση σε έναν κομήτη πραγματοποίησε την Τετάρτη μια κρίσιμη μανούβρα προκειμένου να βρεθεί στη σωστή πορεία για το ραντεβού με τη χιονόμπαλα «67/Ρ Τσουριούμοφ/Γερασιμένκο» τον Αύγουστο. Αν όλα πάνε καλά, το Rosetta της ευρωπαϊκή υπηρεσίας ESA θα γίνει φέτος το πρώτο σκάφος που τίθεται σε τροχιά γύρω από έναν κομήτη. H αποστολή εκτοξεύτηκε το 2004 και ακολούθησε μια περίπλοκη διαδρομή που το έφερε κοντά στους εσωτερικούς πλανήτες, καθώς και στους αστεροειδείς Στάινς το 2008 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=935306 και Λουτεσία το 2009. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231051688 Το 2011 τέθηκε σε κατάσταση αναμονής, καθώς βρισκόταν πλέον υπερβολικά μακριά από τον Ήλιο για να μπορεί να αντλήσει ενέργεια με τους ηλιακούς συλλέκτες του. Το σκάφος ξύπνησε τον περασμένο Ιανουάριο και την Τετάρτη θα ενεργοποιήσει τους προωστήρες του για διόρθωση πορείας. O ελιγμός εκκίνησε στις 18.23 ώρα Ελλάδας και επρόκειτο να διαρκέσει σχεδόν οκτώ ώρες. Πέρασε όμως μισή ώρα μέχρι να μάθουν οι μηχανικοί αν η διαδικασία ξεκίνησε με επιτυχία -αυτό το χρόνο χρειάζεται το σήμα για να διανύσει τα 500 εκατομμύρια χιλιόμετρα που χωρίζουν το Rosetta από τη Γη. Το σκάφος προγραμματίζεται να φτάσει τον Αύγουστο στον κομήτη 67/Ρ Τσουριούμοφ/Γερασιμένκο, διαμέτρου περίπου 300 μέτρων. Θα περάσει αρκετές εβδομάδες χαρτογραφώντας το σώμα και θα κορυφώσει την αποστολή το Νοέμβριο, οπότε θα απελευθερώσει τη μικρή συσκευή Philae, η οποία θα επιχειρήσει να προσεδαφιστεί στον κομήτη. Οι κομήτες, ή «διαστημικές χιονόμπαλες» όπως τις αποκαλούν πολλοί ερευνητές, αποτελούνται από σκόνη και πάγους και πιστεύεται ότι είναι κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,6 δισ. χρόνια. Η αποστολή Rosetta θα βοηθήσει στην κατανόηση των διαδικασιών από τις οποίες σχηματίστηκαν οι πλανήτες και ίσως προσφέρει νέα στοιχεία για τη θεωρία που θέλει τους κομήτες να έφεραν το νερό στη Γη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231320978

Ο τελευταίος άνθρωπος στη Σελήνη. Στις 14 Δεκεμβρίου 1972, 5:40 π.μ. GMT, o αστροναύτης της αποστολής Απόλλων 17 Eugene Andrew “Gene” Cernan εγκατέλειπε την επιφάνεια της Σελήνης. Από τότε, κανένας άνθρωπος δεν επέστρεψε στη Σελήνη, και ο σήμερα το 80-χρονος Cernan εξακολουθεί να κατέχει τον τίτλο του «τελευταίου ανθρώπου στη Σελήνη». Αλλά αυτός είναι και ο τίτλος του ντοκιμαντέρ που αφηγείται την ιστορία του Gene Cernan, την εποχή της κατάκτησης του διαστήματος και του έπους των αποστολών Αpollo. Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ 99 λεπτών σε σκηνοθεσία Mark Craig που σύντομα θα προβληθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο – δεν έχει οριστεί ακόμα η ακριβής ημερομηνία. Πάντως, όσοι το είδαν μέχρι στιγμής θεωρούν ότι είναι το καλύτερο ντοκιμαντέρ σχετικά με το διάστημα που έγινε ποτέ! Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/05/21/%ce%bf-%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%b1%ce%af%ce%bf%cf%82-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7/

H στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει, η NASA υποχωρεί από τις ακτές. Με την κλιματική αλλαγή να φέρνει άνοδο της στάθμης της θάλασσας, η NASA ενισχύει τους κυματοθραύστες στις παράκτιες εγκαταστάσεις της και μετακινεί ορισμένα κτήρια στην ενδοχώρα. Τα μέτρα υλοποιούνται στο πλαίσιο της οδηγίας που εξέδωσε το 2009 η κυβέρνηση Ομπάμα για τη λήψη μέτρων προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή από όλες τις κυβερνητικές υπηρεσίες. Φαίνεται όμως ότι η κατάσταση είναι σοβαρότερη από ό,τι είχε εκτιμηθεί. Σύμφωνα με νέα έκθεση της μη κυβερνητικής οργάνωσης Ένωση Ανήσυχων Επιστημόνων, η άνοδος της στάθμης απειλεί την πλειονότητα των εγκαταστάσεων της NASA, από το Ακρωτήριο Κένεντι στη Φλόριντα μέχρι το Κέντρο Ελέγχου αποστολών στο Χιούστον του Τέξας. «Σύμφωνα με το γραφείο Ανάπτυξης και Σχεδιασμού της NASA, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας αποτελούν την κυριότερη απειλή για τη λειτουργία του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι [στη Φλόριντα]» προειδοποιεί η έκθεση. Μια άλλη εγκατάσταση της NASA που κινδυνεύει είναι η βάση του νησιού Ουάλοπς στη Βιρτζίνια από όπου έχουν εκτοξευτεί 16.000 πύραυλοι. Η στάθμη του ωκεανού έχει ανέβει κατά 23 εκατοστά από τα εγκαίνια της βάσης το 1945. Άλλες εγκαταστάσεις που απειλούνται είναι το Ερευνητικό Κέντρο Ames στο Σαν Φρανσίσκο και το Ερευνητικό Κέντρο του Λάνγκλεϊ στη Βιρτζίνια, ένα εργαστήριο των 3,5 δισ. δολαρίων που ειδικεύεται στις δοκιμές σε αεροσήραγγες. «Κατεδαφίζουμε κτήρια που βρίσκονται κοντά στο νερό και χτίζουμε νέα κτήρια όσο πιο μακριά μπορούμε, κολλημένα στον πίσω φράχτη του οικοπέδου» είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Ράσελ Ντε Γιανγκ του διευθυντηρίου επιστήμης της ΝASA στο Λάνγκλεϊ. Διευκρίνισε ότι το πρόβλημα δεν είναι μεν επείγον, πρέπει όμως να αντιμετωπιστεί καθώς η άνοδος της στάθμης συνδυάζεται με τους κυκλώνες που σαρώνουν την περιοχή και απειλούν πλέον να κατακλύσουν περιοχές σχετικά υψηλού υψομέτρου. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231320614 H “ανάσταση” του δορυφόρου ISEE-3 Η επίτευξη επικοινωνίας με ένα διαστημικό σκάφος το οποίο δεν έχει χρησιμοποιήσει τους κινητήρες του εδώ και πάρα πολλά χρόνια θα είναι ο στόχος ομάδας εθελοντών, οι οποίοι θα χρησιμοποιήσουν για αυτόν τον σκοπό το ραδιοτηλεσκόπιο Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο. Η δοκιμή πρόκειται να γίνει μέσα στην εβδομάδα, και ο στόχος είναι ο 35 ετών δορυφόρος ISEE-3 (International Sun-Earth Explorer 3- εκτοξεύτηκε το 1978 και σταμάτησε τη λειτουργία του το 1997). Σκοπός είναι να επανέλθει το σκάφος σε θέση από όπου θα ξαναρχίσει να εξετάζει τις επιπτώσεις του ηλιακού «καιρού» στη μαγνητόσφαιρα της Γης. Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του IEEE Spectrum, ο δορυφόρος, ο οποίος μεταδίδει δύο σήματα, ήρθε εντός «βεληνεκούς» πριν από δύο μήνες. Οι Ντέινις Γουΐνγκο, διευθύνων σύμβουλος της Skycorp Incorporated, και οι συνάδελφοί του θεωρούν ότι έχει ακόμα αρκετά καύσιμα για να τεθεί ξανά στην αρχική του θέση (σημείο Λαγκράνζ L1, μεταξύ του Ήλιου και της Γης), ωστόσο για να συμβεί κάτι τέτοιο πρέπει να δοθεί εντολή ενεργοποίησης των κινητήρων του μέχρι τα μέσα του Ιουνίου. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Space College, η «Away Team» βρίσκεται ήδη στο Αρεσίμπο και ετοιμάζεται για την «πρώτη επαφή», για την οποία θα χρησιμοποιηθεί ένας πομπός 400 βατ. Ένας από τους πρώτους στόχους είναι η αποστολή εντολής για είσοδο σε κατάσταση μηχανολογικής τηλεμετρίας, για να αποκτηθούν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση του σκάφους. Το βασικό πρόβλημα με τον ISEE-3 είναι ότι η NASA πλέον δεν έχει τον απαραίτητο εξοπλισμό για να επικοινωνήσει με το σκάφος, κάτι που είχε αποτέλεσμα τον Απρίλιο ο Γουΐνγκο και ο Κιθ Κάουινγκ, πρώην εργαζόμενος της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας και επιβλέπων των sites NASAWatch και SpaceRef να ξεκινήσουν μία εκστρατεία crowdfunding στο RocketHub για την ανάπτυξη εξοπλισμού και λογισμικού για την επικοινωνία με τον δορυφόρο και τον έλεγχό του. Η εκστρατεία πέτυχε τον στόχο της, συγκεντρώνοντας 125.000 δολάρια. Η ομάδα έχει αγοράσει ειδικό εξοπλισμό από την Ettus Research, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την χρήση προγραμμάτων τα οποία άλλοτε έπρεπε να είναι ενσωματωμένα στο hardware. Η εταιρεία βοήθησε στο προγραμματιστικό κομμάτι του εγχειρήματος, με ένα μέλος της να μεταβαίνει στο Αρεσίμπο. Εάν το σκάφος είναι σε καλή κατάσταση, η επόμενη μεγάλη πρόκληση θα είναι η εκτίμηση της τροχιάς του, με στόχο την ενεργοποίηση των κινητήρων. Η ομάδα θα χρησιμοποιήσει μεταδότες και κεραίες στο Αρεσίμπό, το Morehead State University στο Κεντάκι, το Παρατηρητήριο Μπόχουμ στη Γερμανία και ενδεχομένως το Allen Telescope Array στην Καλιφόρνια για αυτό τον σκοπό. Το ISEE-3 είναι ένας «βετεράνος» του Διαστήματος, καθώς μετά την εκτόξευσή του το 1978 είχε αλλάξει σκοπό και όνομα (International Cometary Explorer) στις αρχές της δεκαετίας του 1980 για να «κυνηγήσει» τον κομήτη του Χάλεϊ, και αργότερα είχε αναλάβει ξανά την παρατήρηση του Ήλιου το 1991. Βίντεο: Το σχέδιο επανεκκίνησης του ISEE-3 http://physicsgg.me/2014/05/20/h%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%85-isee-3/

Σκιές στην «ιστορική» ανακάλυψη αρχέγονων βαρυτικών κυμάτων. Οι κοσμολόγοι ίσως πουν ότι ήταν υπερβολικά καλό για να είναι αληθινό. Η ανακοίνωση για την ανίχνευση αρχέγονων βαρυτικών κυμάτων, η οποία θα επιβεβαίωνε την κρατούσα θεωρία του πληθωρισμού για τη διόγκωση του Σύμπαντος, ίσως βασίστηκε σε εσφαλμένη ερμηνεία των μετρήσεων. Το σήμα που ανίχνευσε το τηλεσκόπιο Bicep στο Νότιο Πόλο δεν αποκλείεται να αντιστοιχεί όχι στα βαρυτικά κύματα που αναζητούσαν οι ερευνητές, αλλά στην ακτινοβολία που εκπέμπει η σκόνη μέσα στον δικό μας Γαλαξία, εκτιμά ένας κοσμολόγος του Πρίνστον. Οι ερευνητές που έγιναν πρωτοσέλιδο τον Μάρτιο όταν προχώρησαν στην εντυπωσιακή ανακοίνωση δηλώνουν πάντως ότι επιμένουν στα αποτελέσματά τους, τα οποία έχουν υποβληθεί για δημοσίευση σε επιστημονική επιθεώριση που δεν κατονομάζεται. «Και βέβαια δεν ανακαλούμε τα αποτελέσματα» είπε στο δικτυακό τόπο του Science ο Τζον Κόβακ, κοσμολόγος του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ Σμιθσόνιαν στη Μασαχουσέτη. Άλλοι όμως διαφωνούν: «Νομίζω ότι είναι δίκαιο να πούμε πως δεν μπορούν να ισχυριστούν πως το ανίχνευσαν. Τελεία και παύλα» εκτίμησε ο Πολ Στάινχαρντ, θεωρητικός φυσικός στο Πρίνστον, Τα βαρυτικά κύματα είναι θεωρητικές ρυτιδώσεις στο χωροχρόνο οι οποίες διαδίδονται σαν κύμα με την ταχύτητα του φωτός -ουσιαστικά συμπιέζουν το χώρο σε μία κατεύθυνση και τον τεντώνουν προς μια άλλη. Η ύπαρξή τους προβλέφθηκε τo 1916 από τον Άλμπερτ Άινσταϊν ως συνέπεια της Γενικής Σχετικότητας, μέχρι σήμερα όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί. Βαρυτικά κύματα μπορεί θεωρητικά να προκαλούνται από περιστρεφόμενα αντικείμενα μεγάλης μάζας, όπως για παράδειγμα από μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων που κινούνται σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο. Η επίμαχη μελέτη αφορά ωστόσο ένα άλλο είδος βαρυτικών κυμάτων, τα οποία υπολογίζεται ότι εμφανίστηκαν κατά τη φάση του λεγόμενου πληθωρισμού: μια φάση που διήρκεσε μόλις 10-32 δευτερόλεπτα και ανάγκασε το Σύμπαν να διογκωθεί απότομα, πιο γρήγορα κι από την ταχύτητα του φωτός. Η θεωρία του πλυθωρισμού, η οποία προτάθηκε ως εξήγηση για την παρατηρούμενη ομοιογένεια του Σύμπαντος, είναι σήμερα αποδεκτή από τους περισσότερους κοσμολόγους και θεωρητικούς φυσικούς, παραμένει όμως αναπόδεικτη. Το εξειδικευμένο τηλεσκόπιο Bicep 2 στην Ανταρκτική αναζήτησε ίχνη των αρχέγονων βαρυτικών κυμάτων στη λεγόμενη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου (CMB) -το αρχαίο υπόλειμμα μιας λάμψης που γέμισε τα πάντα όταν το νεαρό Σύμπαν έγινε ξαφνικά διαφανές περίπου 380.000 χρόνια μετά τη γέννησή του (σήμερα έχει ηλικία περίπου 13,8 δισ. ετών). Οι ερευνητές γνώριζαν ότι η σκόνη μέσα στον Γαλαξία εκπέμπει κι αυτή μικροκύματα που μπορούν να επηρεάσουν της μετρήσεις της ακτινοβολίας CBM. Έπρεπε λοιπόν να υπολογίσουν τη συμβολή της σκόνης στο σήμα και να την αφαιρέσουν από τις μετρήσεις. Για να το κάνουν αυτό χρησιμοποίησαν συνολικά έξι διαφορετικά μοντέλα, ένα από τα οποία βασίστηκε σε χάρτη της ακτινοβολίας CBM τον οποίο ολοκλήρωσε σχετικά πρόσφατα το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Planck. Τα δεδομένα του Planck δεν έχουν δημοσιευτεί ακόμα, οπότε οι ερευνητές προχώρησαν στην ανορθόδοξη κίνηση να αντιγράψουν τα δεδομένα από μια διαφάνεια που παρουσιάστηκε σε συνέδριο. Τώρα, ο κοσμολόγος Ράφαελ Φλάουγκερ του Πανεπιστημίου του Πρίνστον υποστηρίζει ότι εντόπισε λάθη. Οι δικές του εκτιμήσεις, οι οποίες επίσης βασίστηκαν σε δεδομένα που αντιγράφηκαν από διαφάνεια της αποστολής Plancκ, δείχνουν ότι η συμβολή της σκόνης μπορεί να υποτιμήθηκε. «Δεν προσπαθώ να ξεκινήσω καβγά [...] Ελπίζω τελικά να υπάρχει σήμα [των βαρυτικών κυμάτων]» δηλώνει ο Φλάουγκερ στο δικτυακό τόπο του Nature. Εφόσον ο κοσμολόγος έχει δίκιο, η διάψευση της ανακάλυψης θα ντρόπιαζε τους ερευνητές του Bicep και σίγουρα θα απέκλειε το Νόμπελ Φυσικής στο οποίο θα μπορούσαν να ελπίζουν. Η κατάσταση ίσως γίνει πιο ξεκάθαρη όταν παρουσιαστούν επίσημα τα δεδομένα του Planck τον Οκτώβριο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231320643

Ο εξωτικός κόσμος των εξωπλανητών. Καθημερινά ανακαλύπτονται πλανήτες μακριά από το ηλιακό μας σύστημα, ορισμένοι εκ των οποίων έχουν εντυπωσιακά όσο και «παράξενα» χαρακτηριστικά. Ας δούμε τους εξωπλανήτες που προκαλούν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των ειδικών και εξάπτουν τη φαντασία. Διεθνής ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα ανακάλυψε έναν πλανήτη που οι ειδικοί λένε ότι κανονικά δεν έπρεπε να υπάρχει! Ο πλανήτης που εντόπισαν έλαβε την κωδική ονομασία HD 106906b. Πρόκειται για έναν πλανήτη-βρέφος αφού σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών δημιουργήθηκε μόλις πριν από 13 εκατομμύρια έτη ενώ η Γη μας είναι αισίως... 4,5 δισ. ετών. Ο HD 106906b είναι ένας γίγαντας με μάζα 11 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Δία. Αυτό που έχει κάνει τους επιστήμονες να απορούν είναι η θέση στην οποία βρίσκεται στο πλανητικό σύστημα όπου ανήκει. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι βρίσκεται περίπου 650 φορές πιο μακριά από το μητρικό του άστρο από ό,τι η Γη από τον Ηλιο. Η ύπαρξη ενός τέτοιου μεγέθους πλανήτη σε τόσο μεγάλη απόσταση από το μητρικό του άστρο προβληματίζει τους ειδικούς. Οι πλανήτες δημιουργούνται από την ύλη (σκόνη, αέρια) που υπάρχει στον κοσμικό δίσκο που δημιουργείται γύρω από ένα νεογέννητο άστρο. Η περισσότερη ύλη συγκεντρώνεται στον πυρήνα και τα εσωτερικά στρώματα του δίσκου. Στα εξωτερικά του στρώματα δεν υπάρχουν μεγάλες ποσότητες ύλης ή τουλάχιστον τέτοιες που να επιτρέπουν τον σχηματισμό ενός γιγάντιου πλανήτη όπως ο HD 106906b. Αν το σύστημα στο οποίο ανήκει ο HD 106906b ήταν δυαδικό, δηλαδή αν υπήρχαν δύο άστρα σε αυτό, η ύπαρξή του θα μπορούσε να εξηγηθεί. Ομως πρόκειται για ένα πλανητικό σύστημα με ένα άστρο, παρόμοιο μάλιστα με τον Ηλιο. «Αυτό το πλανητικό σύστημα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον επειδή κανένα μοντέλο σχηματισμού πλανητών ή άστρων δεν εξηγεί αυτό που βλέπουμε» αναφέρει η Βανέσα Μπέιλι, επικεφαλής της μελέτης. Ο Beta Pictoris B ανακαλύφθηκε το 2008. Πρόκειται για έναν εξωπλανήτη που κινείται γύρω από ένα άστρο το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 63 ετών φωτός από τη Γη. Νέες παρατηρήσεις σε αυτόν αποκαλύπτουν εντυπωσιακά στοιχεία. Περιστρέφεται πιο γρήγορα από οποιονδήποτε άλλον από τους περίπου χίλιους εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί ως σήμερα. Ο Beta Pictoris B είναι ένας γίγαντας αερίου με μέγεθος περίπου 7 φορές μεγαλύτερο από εκείνο του Δία. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λέιντεν στην Ολλανδία χρησιμοποίησαν το πολύ ισχυρό τηλεσκόπιο VLT στη Χιλή για να μελετήσουν τον Beta Pictoris B. Εκαναν μια σειρά από ανακαλύψεις όπως ότι διαθέτει πυκνή ατμόσφαιρα που κυριαρχείται από σκόνη ενώ η θερμοκρασία σε αυτόν ξεπερνάει τους 1.300 βαθμούς Κελσίου. Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του Beta Pictoris B όμως είναι η ταχύτητα με την οποία περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο πλανήτης κινείται με ταχύτητα 25 χλμ./δευτ. Αυτό σημαίνει ότι ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον εαυτό του σε μόλις 8 ώρες και είναι ο ταχύτερα περιστρεφόμενος εξωπλανήτης που γνωρίζουμε. Εναν από τους πιο παράξενους όσο και ενδιαφέροντες επιστημονικά πλανήτες ανακάλυψε ομάδα αστρονόμων στις ΗΠΑ. Πρόκειται για έναν πλανήτη με πραγματικά «τρελή» κίνηση γύρω από τον άξονά του με αποτέλεσμα οι καιρικές μεταβολές να είναι κυριολεκτικά ακαριαίες. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι είναι πιθανό σε αυτόν τον πλανήτη οι εποχές να αλλάζουν μέσα σε λίγες ώρες! Οι ερευνητές με επικεφαλής τον Βέσιλιν Κριστόφ που εργάζεται στο Ινστιτούτο Επιστημών του Διαστήματος στη Βαλτιμόρη και στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς εντόπισαν αυτόν τον παράξενο πλανήτη στον αστερισμό του Κύκνου. Ο Kepler - 413b, όπως ονομάστηκε, βρίσκεται σε απόσταση 2.300 ετών φωτός από εμάς και ανήκει σε ένα δυαδικό αστρικό σύστημα. Ο πλανήτης ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από τα δύο μητρικά του άστρα (έναν πορτοκαλί και έναν ερυθρό νάνο) σε 66 ημέρες. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκεται πολύ κοντά στα δύο άστρα και οι συνθήκες σε αυτόν (θερμοκρασία, βαρυτικές δυνάμεις κ.ά.) είναι κατά πάσα πιθανότητα απαγορευτικές για την ανάπτυξη ζωής. Ο εξωπλανήτης HD 189733b βρίσκεται σε απόσταση 63 ετών φωτός από τη Γη. Ο πλανήτης ανήκει σε μια κατηγορία σωμάτων που ονομάζονται «καυτοί Δίες» - γίγαντες από αέριο που κινούνται σε πολύ μικρή απόσταση από το μητρικό τους άστρο. Οι παρατηρήσεις αποκάλυψαν ότι ο HD 189733b έχει κοινά χρωματικά χαρακτηριστικά με τη Γη, είναι δηλαδή ένας «γαλάζιος βόλος». Οι ειδικοί έκαναν τότε την εκτίμηση ότι το χρώμα του HD 189733b οφείλεται σε μια βροχή καυτού λιωμένου γυαλιού που πέφτει μόνιμα στον πλανήτη. Μελέτη επιστημόνων του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian επιβεβαίωσαν την ύπαρξη του φαινομένου ενώ επιπλέον αναφέρουν ότι στον πλανήτη δημιουργείται σέλας και μάλιστα το φαινόμενο είναι πιθανό να έχει μεγάλο εύρος, πολύ μεγαλύτερο από εκείνο του σέλαος στη Γη. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=598040

Συνεχίζεται η προετοιμασια του "Soyuz TMA-13M". Συνεχίζονται κανονικά οι προετοιμασίες των πληρωμάτων MKS-40/41 για την εκτόξευση στις 28/5/2014.Αυτά είναι οι Maxim V. Σουράγιεφ (Roscosmos, Ρωσία), Γρηγόρης Reid Wiseman (NASA, USA), Αλέξανδρος Gerst (ESA, Γερμανία) και οι Anton Ν. Shkaplerov (Roscosmos, Ρωσία), Terry Wayne Vertts (NASA, USA) και η Samantha Kristoforetti (ESA, Ιταλία ) http://www.energia.ru/ru/iss/iss40/photo_05-16.html Η NASA κατασκευάζει τον δικό της ιπτάμενο δίσκο. Τελικά οι ιπτάμενοι δίσκοι δεν θα είναι προνόμιο των εξωγήινων. Η NASA κατασκευάζει τον δικό της ιπτάμενο δίσκο, ο οποίος προορίζεται να χρησιμοποιηθεί σαν σκάφος δοκιμών για μελλοντικές πτήσεις προς τον πλανήτη Άρη. Ο ιπτάμενος δίσκος της NASA ονομάζεται LDSD (Low-Density Supersonic Decelerator), για την κίνησή του χρησιμοποιεί πυραύλους και η συναρμολόγησή του ολοκληρώθηκε στις εγκαταστάσεις Pacific Missile Range Facility του Αμερικανικού Ναυτικού, στη Χαβάη. Το LDSD πρόκειται να εκτελέσει δοκιμές και προσομοιώσεις διάρκειας τριών εβδομάδων, πριν πραγματοποιηθεί η παρθενική του πτήση στις 3 Ιουνίου. Σκοπός του προγράμματος, που ολοκληρώθηκε υπό την εποπτεία του Jet Propulsion Laboratory της NASA, είναι η διερεύνηση καινοτόμων τεχνολογιών οι οποίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε αποστολές προς τον Άρη. Η δοκιμαστική πτήση του Ιουνίου θα περιλαμβάνει ένα αερόστατο το οποίο θα μεταφέρει το όχημα της δοκιμής σε ύψος 36,576 χιλιομέτρων (120.000 πόδια). Εκεί, το όχημα θα αφεθεί στο κενό και οι ενσωματωμένες ρουκέτες προώθησης θα αναλάβουν να το φέρουν σε ύψος 54,864 χιλιομέτρων (180.000 πόδια), επιτυγχάνοντας επιτάχυνση της τάξης των 4 Mach. Σε αυτό το ύψος το LDSD πρόκειται να εκτελέσει μια σειρά αυτοματοποιημένων δοκιμών. Τα συγκεκριμένα ύψη για την πραγματοποίηση των δοκιμών έχουν επιλεγεί καθώς τα ανώτερα στρώματα της στρατόσφαιρας είναι τα μόνα που προσομοιάζουν περισσότερο τις συνθήκες αραιής ατμόσφαιρας του Κόκκινου Πλανήτη. Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της NASA το εν λόγω όχημα θα ανοίξει το δρόμο για μελλοντικές επανδρωμένες πτήσεις προς τον Άρη, ενώ παράλληλα θα επιτρέψει τη μεταφορά μεγάλου όγκου φορτίων και υλικών που είναι απαραίτητα σε μία τέτοιου είδους αποστολή. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αμερικανική διαστημική υπηρεσία έχει έτοιμα τα σχέδια για δύο ακόμη διαστημικά οχήματα, σε μορφή ιπτάμενου δίσκου, τα οποία αναμένεται να δοκιμαστούν, πάλι από τη Χαβάη, εντός του καλοκαιριού του 2015. http://www.naftemporiki.gr/story/808752/i-nasa-kataskeuazei-ton-diko-tis-iptameno-disko

Το «γήινο» σέλας του Κρόνου. Σέλας δεν υπάρχει μόνο στη Γη αλλά και σε άλλους πλανήτες. Στο ηλιακό μας σύστημα το πιο εντυπωσιακό και ενδιαφέρον σέλας είναι αυτό που δημιουργείται στο βόρειο πόλο του Κρόνου. Το φαινόμενο είναι αντικείμενο μελέτης εδώ και πολλά χρόνια από τους επιστήμονες. Μια νέα μελέτη δείχνει ότι το σέλας στον Κρόνο έχει κοινά χαρακτηριστικά με αυτά της Γης. Οι ειδικοί δεν μπορούσαν μέχρι σήμερα να συγκεντρώσουν στοιχεία για τον μηχανισμό που παράγει το σέλας στον Κρόνο. Κάποιοι θεωρούσαν ότι το φαινόμενο έχει κοινά χαρακτηριστικά με αυτά της Γης. Μετά από τρία έτη παρατηρήσεων και μελετών με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Λέστερ πιστεύουν ότι εντόπισαν τον μηχανισμό του σέλαος στον Κρόνο ο οποίος είναι παρόμοιος με εκείνον της Γης. Ο Κρόνος έχει μια μεγάλου μάκρους μαγνητική ουρά. Τέτοια ουρά έχει ο Ερμής, ο Δίας, ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και η Γη. Οι ειδικοί έχουν ονομάσει αυτή την ουρά «μαγνητοουρά» και προκαλείται από ένα περιστρεφόμενο πυρήνα των μαγνητικών στοιχείων. Η νέα μελέτη δείχνει ότι όπως συμβαίνει και στη Γη έτσι και στον Κρόνο όταν τα φορτισμένα σωματίδια από τις ηλιακές εκρήξεις φτάσουν εκεί και τον «χτυπήσουν» η μαγνητοουρά του πλανήτη καταρρέει προκαλώντας τη δημιουργία του σέλαος. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Geophysical Journal Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=597865

Αγνωστα ακόμη τα αιτια συντριβής του Proton-M. Κανένα στοιχείο δεν υπάρχει ακόμη για το λόγο ή τους λόγους που οδήγησαν εχθές το βράδυ σε συντριβή τον ρωσικό πυραυλικό φορέα Proton-M ο οποίος απέτυχε να θέσει σε τροχιά τον τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο Express-AM4R ο οποίος επρόκειτο να είναι δορυφόρος κλειδί για τη ρωσική ψηφιακή τηλεόραση. Ο πύραυλος που εκτοξεύθηκε από το κοσμοδρόμιο του Baikonur στο Καζακστάν παρουσίασε πρόβλημα στο τρίτο στάδιο 9 λεπτά μετά την εκτόξευσή του και ενώ βρισκόταν σε ύψος 150 χλμ. 40 δευτερόλεπτα πριν τοποθετήσει τον δορυφόρο που μετέφερε σε τροχιά. Ο Oleg Ostapenko επικεφαλής της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos δήλωσε για τα αίτια του ατυχήματος: «Ο ακριβής λόγος που οδήγησε τον πύραυλο στην αποτυχία δεν μπορεί να διευκρινιστεί σε αυτό το στάδιο. Θα εξετάσουμε την τηλεμετρία πρώτα. Τα πρώτα στοιχεία πάντως δείχνουν μια πτώση της πίεσης στον πυραυλοκινητήρα του τρίτου σταδίου» είπε. Κομμάτια του πυραύλου (δεξαμενή) εντοπίστηκαν στην Κίνα όπου αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν την πτώση τριών μεταλλικών αντικειμένων από το διάστημα. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%AC%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B7-%CE%B7-%CE%B1%CE%B9%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85-pr%CE%BFton-m Συνεργασία Ρωσίας – Κίνας σε διαστημικά προγράμματα. Την σύσταση κοινής ομάδας εργασίας για την διακυβερνητική συνεργασία στα διαστημικά προγράμματα συμφώνησαν η Ρωσία με την Κίνα. Σε συνάντηση που είχε χθες ο ρώσος υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης Αλεξέι Ουλουκάγιεφ με τον κινέζο υπουργό Εμπορίου Σαο Χουτσένγκ, στα πλαίσια του Διεθνούς Φόρουμ Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας – Ειρηνικού (APEC) που ξεκίνησε σήμερα στην Κίνα, οι δύο χώρες συμφώνησαν σε τρεις νέους μηχανισμούς συνεργασίας σε στρατηγικούς τομείς όπως τα διαστημικά προγράμματα. Οπως δήλωσε η εκπρόσωπος του Ουλουκάγιεφ, Γελένα Λάσκινα, στα θέματα της ημερησίας διάταξης τέθηκε η δημιουργία ομάδας συνεργασίας με κορυφαίους αξιωματούχους και επιστήμονες των δύο χωρών για την προώθηση της διαστημικής συνεργασίας, αλλά και σε άλλους οικονομικούς τομείς. «Η Ρωσία πρότεινε συνεργασία σε στρατηγικούς τομείς επενδύσεων που θα δώσουν ώθηση τόσο στη ρωσική όσο και στην κινεζική οικονομία, προωθώντας σημαντικά τις άμεσες επενδύσεις του Πεκίνου σε ρωσικά πρότζεκτ έως το 2020» είπε η Λάσκινα. Εξάλλου ο κινέζος υπουργός Εμπορίου επεσήμανε τη σημασία της υποστήριξης της Ρωσίας στην πρωτοβουλία του Πεκίνου για τη δημιουργία ζώνης ελεύθερων συναλλαγών μεταξύ των χωρών της Ασίας και του Ειρηνικού, στο πλαίσιο του APEC έως το 2025. Στις 21 χώρες – μέλη του APEC περιλαμβάνονται η Ρωσία, η Κίνα, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Νοτια Κορέα και οι χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας. Η Ρωσία συμμετέχει στα φόρουμ από το 1997. http://gr.rbth.com/news/2014/05/17/synergasia_rosia_kina_se_diastimika_programmata_30439.html Σχόλιο.Πιθανή προώθηση της Διαστημικής Συνεργασίας Ρωσίας-Κίνας θα φέρει πλήρη ανατροπή στην πορεία της Διαστημικής Εξερευνησης οπως την ξέρουμε μεχρι τώρα.Η Διαστημική γνώση της Ρωσίας με την οικονομική δυναμική της Κίνας σε συνεργασία και με αλλες χώρες της ομάδας BRICS(Βραζιλία,Ρωσια,Ινδια,Κίνα,Νοτιος Αφρική) μπορει να φέρει νεα ανθηση στην Διαστημική Εξερευνηση. Σημειωτέον οτι το Ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού μπορει να αποκοπεί απο το υπολοιπο τμήμα του Δ.Δ.Σ. και να ενωθει π.χ. με το μικρό διαστημικό σταθμό της Κίνας!!! Σημεωτέον οτι το αμερικάνικο τμημα του Δ.Δ.Σ. δεν μπορει να πετά ανεξάρτητο. Εκτόξευση στρατιωτικού δορυφόρου απο το Ισραήλ. Περίπου ένα μήνα μετά την εκτόξευση του πιο σύγχρονου ισραηλινού δορυφόρου συλλογής στρατηγικών πληροφοριών Ofek 10 (9 Απριλίου 2014 με τη βοήθεια φορέα Shavit), η Israel Aerospace Industries (IAI), παραγωγός του διαστημικού οχήματος και του προηγμένης τεχνολογίας ραντάρ συνθετικής απεικόνισης (SAR) με το οποίο είναι εφοδιασμένος, ετοιμάζεται για τη μεταβίβαση του συστήματος στις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ. Σύμφωνα με δηλώσεις του Yossi Weiss, διευθύνοντος συμβούλου της IAI, η μεταβίβαση του ελέγχου του Ofek 10 στους επιχειρησιακούς χρήστες θα γίνει εντός των επόμενων εβδομάδων μετά την ολοκλήρωση εκτεταμένων δοκιμών από ειδικούς της επιχειρηματικής μονάδας MBT Space Division της εταιρίας και των υπηρεσιών έρευνας και ανάπτυξης του υπουργείου Άμυνας του Ισραήλ. Ο Weiss σημείωσε επίσης ότι μέχρι σήμερα όλες οι δοκιμές έχουν εξελιχθεί ικανοποιητικά και ότι η απόδοση του συστήματος βρίσκεται εντός των σχεδιαστικών παραμέτρων. Ας σημειωθεί, ότι ο Ofek 10, όπως και ο ήδη επιχειρησιακά χρησιμοποιούμενος TecSAR (γνωστός και ως Ofek , επίσης κατασκευής της IAI, που τέθηκε σε τροχιά το 2008, είναι εξοπλισμένος με ραντάρ συνθετικής απεικόνισης που επιτρέπει τη πρόσκτηση εικόνων υψηλής ανάλυσης ημέρα και νύκτα, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών και παρά την ύπαρξη δικτύων παραλλαγής. Όμως, ο Ofek 10, με βάρος 330 κιλών, μόλις 30 κιλά βαρύτερος του TecSAR, έχει σημαντικά αυξημένες επιχειρησιακές δυνατότητες και ικανότητα λήψης υψηλότερης ανάλυσης εικόνων από ευρύτερες περιοχές. Με τον Ofek 10 το Ισραήλ διαθέτει πλέον σε επιχειρησιακή χρήση πέντε δορυφόρους τηλεπισκόπισης που στο σύνολο τους έχουν κατασκευαστεί από την IAI. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%8C%CE%BE%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB