Δροσος Γεωργιος

Δύσκολες εξετάσεις- εύκολη δουλιά στο Διάστημα. Στην Αστρούπολη για δεύτερη μέρα πραγματοποιούνται εξετάσεις- ακήσεις ελέγχου του βασικού και του αναπληρωματικού πληρώματος της επόμενης αποστολής στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ). Με βάση τα αποτελέσματα των εξετάσεων θα αποφασιστεί ποιός συγκεκριμένα θα πετάξει στο Διάστημα στις 8 Οκτωβρίου. Η πτήση στο ΔΔΣ θα πραγματοποιείται για πρώτη φορά στον εκσυγχρονισμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ ΤΜΑ» το οποίο είναι εξοπλισμένο με πολυάριθμα ψηφιακά συστήματα, νέο ηλεκτρονικό σύμπλεγμα και σύστημα τηλεμετρίας. Για αυτό τον λόγο ακριβώς για την πρώτη δοκιμαστική πτήση διαλέχτηκαν ιδιαίτερα έμπειροι κοσμοναυτες που γνωρίζουν πολύ καλά τις ρωσικές συσκευές. Μέλη του βασικού και του αναπληρωματικού πληρώματος έγιναν συνολικά 4 εκπρόσωποι της Ρωσίας και 2 εκπρόσωποι των ΗΠΑ. -«Οι προπονήσεις τους πραγματοποιούνταν με νέο μη παραδοσιακό σχήμα έτσι ώστε να είναι έτοιμοι για ασυνήθιστες καταστάσεις, που μπορούν να εμφανιστοιύν με τα νέα τεχνικά μέσα,- είπε ο Σεργκέι Κρικαλιόφ, διευθυντής του Ινστιτούτου Επιστημονικών Ερευνών του Κέντρου Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών. Η κύρια ιδιομορφία των εκπαιδευτικών ασκήσεων συνισταται στο ότι η κατασκευή του νέου διαστημοπλοίου, όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτωσεις πραγματοποιόταν ταυτόχρονα με την προετοιμασία των κοσμοναυτών. Για αυτό τον λόγο ως μέλη του πληρώματος διαλέχτηκαν αυτή την φορά ιδιαίτερα σίγουροι και έμπειροι κοσμοναύτες. Επιφανειακά όλα φαίνονται ως συνηθισμένες εξετάσεις. Μία ομάδα κοσμοναυτών παίρνει από το τραπέζι εισιτήριο με την περιγραφή κάποιας ασυνήθιστης κατάστασης και μετά μπαίνει στη μακέτα διαστημοπλοίου για να πάρει την χρειαζούμενη απόφαση και να λύσει επι τόπου το πρόβλημα. Ταυτόχρονα, η άλλη ομάδα λύνει κάποιο ασυνήθιστο πρόβλημα στη μακέτα του ρωσικού τμήματος του ΔΔΣ.Την πρώτη μέρα των εξετάσεων δηλαδή στις 14 Σεπτεμβρίου στη μακέτα του διαστημοπλοίου, σύμφωνα με την παράδοση, έστειλαν το αναπληρωματικό πλήρωμα, αποτελούμενο από τον Σεργκέι Βόλκοφ, τον Ολέγκ Κονονένκο και τον Ρόναλντ Γκάραν. Στις 15 Σεπτεμβρίου τα πληρώματα άλλαξαν τις θέσεις τους. Το αναπληρωματικό δούλευε στο ρωσικό τμήμα του ΔΔΣ και το βασικό πλήρωμα, αποτελούμενο από τον Αλεξάντρ Καλερί, τον Ολέγκ Σκρίποτσκα και τον Σκοτ Κέλλυ- στη μακέτα του διαστημοπλοίου. Η εξεταστική επιτροπή θα κάνει αξιλόγηση της δουλιάς όλου του πληρώματος γενικά και όχι του κάθε ένα κοσμοναύτη ξεχωριστά. Ύστερα από την επισταμένη ανάλυση θα βάλει τους βαθμούς με βάση το πενταβάθμιο σύστημα με ακρίβεια ως 1/10 του βαθμού. Στις 17 Σεπτεμβρίου οι βαθμοί πρόκειται να εγκριθούν από ειδική διαυπηρεσιακή επιτροπή και τότε θα γίνει γνωστό ποιός θα πετάξει στο ΔΔΣ στις 8 Οκτωβρίου.Εξάλλου, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός είναι έτοιμος να φιλοξενήσει τους ξένους. Την περασμένη Κυριακή με το Σταθμό συζεύτηκε το διαστημόπλοιο εφοδιασμού «Προγκρές», το οποίο μετέφερε διάφορα φορτία ολικού βάρος 2,5 τόνων. Το νέο πλήρωμα θα δουλεύει στο Σταθμό, όπως συνήθως, 6 μήνες.-παρατήρησε συμπεραίνοντας ο Σεργκέι Κρικαλιόφ. Αστρο-κανίβαλος... καταπίνει γείτονά του. Πριν από λίγες ημέρες οι επιστήμονες εντόπισαν σε απόσταση 55 εκατομμυρίων ετών φωτός έναν γαλαξία που «κατασπάραξε» γειτονικό του γαλαξία. Χθες η ΝΑSΑ ανακοίνωσε ότι με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Chandra ομάδα αμερικανών επιστημόνων ανακάλυψε και ένα άστρο που «κατάπιε» έναν γείτονά του. Οι αμερικανοί επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το άστρο «κατάπιε» πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια ένα γειτονικό του διαστημικό σώμα, τα απομεινάρια του οποίου κατάφερε να εντοπίσει το Chandra. Στη σύνθετη φωτογραφία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΝΑSΑ, στο κέντρο της αριστερής εικόνας που έχει τραβήξει το Chandra, διακρίνεται το άστρο να λάμπει ενώ ταυτόχρονα είναι ορατές οι δέσμες διάπυρης ύλης και σωματιδίων που εκτοξεύει προς κάθε κατεύθυνση. Στη δεξιά εικόνα, καλλιτεχνική απεικόνιση του άστρου-«κανίβαλου». Ιδιωτικές πτήσεις στο διάστημα από την Boeing Συμφωνία με την εταιρία μάρκετινγκ Space Adventures για την μεταφορά επιβατών στο διάστημα ανακοίνωσε ότι έχει συνάψει η εταιρεία Boeing. Η εταιρία Μπόινγκ, η οποία εδρεύει στο Χιούστον, ανακοίνωσε ότι το διαστημικό ταξίδι θα πραγματοποιείται με το διαστημικό σκάφος CST-100, το οποίο κατασκευάζει η Μπόινγκ για τη ΝΑΣΑ. Το CST-100 μπορεί να μεταφέρει επτά επιβάτες και να πετάει σε χαμηλή τροχιά. Σύμφωνα με ανακοίνωση που ανήρτησε στην ιστοσελίδα της η Boeing, το διαστημικό σκάφος θα είναι έτοιμο να ταξιδέψει ως το 2015. Η εταιρία Space Adventure, η οποία εδρεύει στη Βιρτζίνια, έχει κλείσει θέσεις για επτά άτομα που θα συμμετάσχουν σε οκτώ αποστολές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η καθεμία έναντι εκατομμυρίων δολαρίων, κυρίως με ρωσικά διαστημικά σκάφη. Μέχρι στιγμής δεν έχει αποφασιστεί τιμή για τις πτήσεις της Μπόινγκ.

Αναζητούνται διαστημικοί ωκεανοί. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Σιάτλ αναπτύσσουν μια νέα τεχνολογία διαστημικής εξερεύνησης η οποία θα ενσωματωθεί στα νέας γενιάς διαστημικά τηλεσκόπια που θα εκτοξευθούν τα επόμενα χρόνια για να ενώσουν τις δυνάμεις τους μαζί με τα υπόλοιπα που βρίσκονται ήδη σε τροχιά γύρω από τη Γη. Η συγκεκριμένη τεχνολογία θα επιτρέπει στα διαστημικά τηλεσκόπια να εντοπίζουν την ύπαρξη νερού στους πλανήτες που ανακαλύπτονται έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Η τεχνολογία θα επιτρέψει τον εντοπισμό θαλασσών και ωκεανών σε μακρινούς πλανήτες. Η ανακάλυψη νερού σε υγρή μορφή σε άλλους κόσμους είναι άκρως σημαντική, αφού η παρουσία του συνδέεται άμεσα με την ύπαρξη ζωής. Η νέα τεχνολογία θα ενσωματωθεί στο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb που είναι προγραμματισμένο να εκτοξευθεί το 2014 και, όπως έχει ανακοινώσει η ΝΑSΑ, θα αποτελέσει τον διάδοχο του διαστημικού τηλεσκοπίου Ηubble το οποίο βρίσκεται σε λειτουργία 20 χρόνια και δεν πρόκειται να γίνει άλλη αποστολή συντήρησής του. Ηλιακή έκρηξη χωρίς επιπτώσεις για τη Γη. Η ΝΑSΑ έδωσε στη δημοσιότητα εντυπωσιακές εικόνες από τις βίαιες εκρήξεις που έγιναν την περασμένη Τετάρτη στον Ηλιο. Οπως φαίνεται και στη φωτογραφία, οι εκρήξεις προκάλεσαν την εκτίναξη στο Διάστημα γιγαντιαίων ποσοτήτων πλάσματος. Τέτοιες εκρήξεις προκαλούν συνήθως τη δημιουργία των λεγόμενων ηλιακών καταιγίδων οι οποίες όταν πλησιάζουν τη Γη προκαλούν δυσλειτουργίες στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους αλλά ακόμη και στα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι εκρήξεις των τελευταίων 24ώρων λόγω της θέσης όπου εκδηλώθηκαν δεν πρόκειται αυτή τη φορά να δημιουργήσουν τέτοια προβλήματα. Τις εκρήξεις κατέγραψε το «Solar Dynamics Οbservatory», ένας προηγμένος διαστημικός μετεωρολογικός σταθμός που εκτοξεύτηκε πριν από λίγους μήνες με αποκλειστική αποστολή την παρατήρηση του Ηλιου. Το SDΟ μπορεί να παρατηρεί τον Ηλιο στη μεγαλύτερη λεπτομέρεια που έχει επιτευχθεί ως σήμερα, επιτρέποντας έτσι στους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τις πολύπλοκες συνθήκες που επικρατούν στο μητρικό μας άστρο. Βασικός στόχος είναι η κατανόηση των καιρικών συνθηκών του Ηλιου, ώστε να μπορέσουν οι επιστήμονες να προβλέπουν με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια τον «διαστημικό καιρό» και ειδικότερα τη δημιουργία των ηλιακών καταιγίδων. Κατι μοναδικο απο τον Αρη. Σίγουρα δεν έχετε αντικρίσει ποτέ το θέαμα που εικονίζεται εδώ. Πρόκειται για διαστημικές αμμοθίνες και ειδικότερα για θίνες που εντοπίζονται στον βόρειο πόλο του πλανήτη Αρη. Σύμφωνα με τη ΝΑΣΑ, για λογαρισαμό της οποίας ελήφθη η φωτογραφία, το τοπίο τον αρειανό πόλο μοιάζει με εκείνο της Σαχάρας. Στη συγκεκριμένη φωτογραφία, δε, η οποία δείχνει τις παρυφές της ερήμου, οι θίνες εναλλάσονται με κανονικό έδαφος. Το διαστημόπλοιο Προγκρές μεταφέρει υλικά στο ΔΔΣ. Μετα απο δυο ημερες ελευθερης πτησης το Ρωσικο φορτηγο Progress М-07М προσδεθηκε επιτυχως στον ISS.

Πείραμα «MARS-500»: πέρασαν οι πρώτες 100 μέρες. Συμπληρώθηκαν 100 μέρες από την «παραμονή» στον Κόκκινο πλανήτη εκείνων των 6 εθελοντών που παίρνουν μέρος στο πείραμα προσομείωσης πτήσης στον ΄Αρη. Γίνεται λόγος για τρείς Ρώσους, έναν Γάλλο, έναν Ιταλό και ένα Κινέζο, που συμμετέχουν στο κοινό σχέδιο της Ρωσικης Διαστημικής Υπηρεσίας Ροσκόσμος και της Ευρωπαϊκή Διαστημικής Υπηρεσίας ESA. Το πείραμα αυτό πραγματοποιείται από το Ινστιτούτο Ιατρο-βιολογικών προβλημάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών κοντά στη Μόσχα. Οι «διαστημικοί περιηγητές» θα βρίσκονται αποκλεισμένοι σε μακέτα διαστημοπλοίου 520 μέρες για να κατανοηθεί τι θα πρέπει να δοκιμάζουν οι πραγματικοί αστροναύτες πετώντας προς τον Κόκκινο πλανήτη και πίσω στη Γη. Για το θεμα αυτο εγραφα στις 7/6/2010-Σελ.26 Απογειώθηκε" η αποστολή Mars500. Ξεκίνησε η αποστολή προσομοίωσης ενός ταξιδιού στον Άρη, τον "κόκκινο" πλανήτη με το κλείσιμο της καταπακτής της "κάψουλας" στο κέντρο Ιατρικών και Βιολογικών Προβλημάτων στη Μοσχα. Η διάρκεια της αποστολής είναι 520 ημέρες αποτελούμενες από το ταξίδι αναχώρησης 250 ημερών, παραμονή 30 ημερών και ταξίδι επιστροφής 240 ημερών. Κατά τη διάρκεια της τα έξι μέλη του πληρώματος θα αντιμετωπίσουν όλες εκείνες τις καταστάσεις που είναι πιθανό να εμφανιστούν σε μια προγματική αποστολή προσεδάφισης στον "κόκκινο" πλανήτη. Στην προσμοίωση γίνεται προσπάθεια αναπαραγωγής όλων των συνθηκών του ταξιδιού με εξαίρεση -φυσικά- την έκθεση στην ακτινοβολία και την έλειψη βαρύτητας. Η κάψουλα στην οποία τα έξι μέλη του πληρώματος θα περάσουν τις επόμενες 520 ημέρες, αποτελείται από εργαστήριο, διαμερίσματα διαβίωσης, αποθήκη και κήπο. Η επικοινωνία του πληρώματος θα πραγματοποιείται μέσω e-mails που θα εμφανίζουν 40λεπτη καθυστέρηση. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην "επιφάνεια" του πλανήτη τρία μέλη του πληρώματος θα πραγματοποιήσουν έξοδο από την κάψουλα πραγματοποιώντας ερευνητικές εργασίες. Το πλήρωμα αποτελείται από τρεις Ρώσους, έναν Κινέζο, ένα Γάλλο, ένα Ιταλό και ένα Βέλγο οι οποίοι θα λάβουν το ποσό των $100.000 ως αμοιβή για την συμμετοχή τους στην αποστολή. Περισσοτερα στην δημοσιευση μου στις 11/5/2010 -Σελιδα 25 Στην φωτογραφια το πλήρωμα της αποστολής Mars500. Το διαστημόπλοιο Προγκρές μεταφέρει υλικά στο ΔΔΣ. Ο ρωσικός πύραυλος-φορέας «Σογιούζ» τοποθέτησε σε τροχιά το διαστημόπλοιο εφοδιασμού Προγκρες. ΄Οπως είπαν στο πρακτορείο Ιντερφαξ εκπρόσωποι του Κέντρου Διεύθυνσης των πτήσεων, το φορτηγό διαστημόπλοιο θα μεταφέρει για το ρωσοαμερικανικό πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού πάνω από 2,5 τόνους διαφόρων υλικών, μαζί και οξυγόνο, νερό, τρόφιμα, ιατρικές συσκευές, καθώς επίσης και ερωτηματολόγια για τους Ρώσους κοσμοναύτες οι οποίοι θα πάρουν μέρος τον Οκτώβριο στην πανρωσική απογραφή του πληθυσμού. Η σύζευξη του Προγκρές με το ΔΔΣ προγραμματίστηκε για την Κυριακή. Τέλη του έτους η δεύτερη κινεζική αποστολή στη Σελήνη.Έτοιμος ο δορυφόρος Τσανγκ-ε. Η δεύτερη αποστολή της Κίνας που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη αναχωρεί στα τέλη του 2010, ανακοίνωσε την Παρασκευή ο μηχανικός που επιβλέπει την προσπάθεια. Το εγχείρημα εντάσσεται στο σχέδιο της χώρας να γίνει διαστημική δύναμη συγκρίσιμη με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Οι προετοιμασίες του δορυφόρου Τσανκ-ε 2 «προχωρούν ομαλά» είπε στην Ημερησία της Κίνας ο Γου Γουεϊρέν, πρώτος μηχανικός της αποστολής. Το σκάφος «υποβάλλεται σε ελέγχους πριν από την εκτόξευση -το σχέδιο είναι να πραγματοποιήσουμε μια δοκιμαστική πτήση στα τέλη του έτους» πρόσθεσε. Ο προηγούμενος δορυφόρος Τσανγκ-ε (παίρνει το όνομα μιας κινεζικής θεότητας που πέταξε στο φεγγάρι) εκτοξεύτηκε το 2007 και μεταξύ άλλων χαρτογράφησε τη Σελήνη σε υψηλή ανάλυση. Ο διάδοχός του θα πλησιάσει το φεγγάρι σε απόσταση μόλις 15 χιλιομέτρων και θα δοκιμάσει τεχνολογίες που θα χρησιμοποιηθούν στην επόμενη φάση: Η Κίνα σκοπεύει να εκτοξεύσει το 2017 μια αποστολή που θα φέρει πίσω στη Γη δείγματα από την επιφάνεια της Σελήνης. Επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι προγραμματίζεται να ακολουθήσει γύρω στο 2020, ενώ σύμφωνα με τα κινεζικά μέσα το Πεκίνο ενδιαφέρεται και για την ανάπτυξη μόνιμης βάσης στη Σελήνη. Το 2003 η Κίνα έγινε η τρίτη χώρα του κόσμου, μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, που έστειλε άνθρωπο στο Διάστημα με σκάφος δικής της κατασκευής. Η δεύτερη πτήση με το «Σενζού» ακολούθησε το 2005, ενώ το 2008 οι Κινέζοι αστροναύτες πραγματοποίησαν τον πρώτο τους διαστημικό περίπατο. Το Πεκίνο συμμετέχει τώρα σε μια ασιατική κούρσα από τη Γη στη Σελήνη: Το 2008, η Ινδία εκτόξευσε αποστολή που συνετρίβη ελεγχόμενα στο φεγγάρι, ενώ η Ιαπωνία εκτόξευσε τον πρώτο σεληνιακό δορυφόρο της τον Ιούνιο του 2009. O δορυφόρος Τσανγκ-ε θα πλησιάσει το φεγγάρι σε απόσταση μόλις 15 χλμ (εικόνα αρχείου)

Η Ρωσία θα αποκτήσει δικό της επιταχυντή πυρηνικών σωματιδίων. Στην Ντουμπνά, ρωσική πόλη στα περίχωρα της Μόσχας άρχισε η κατασκευή νέου εθνικού επιταχυντή πυρηνικών μορίων με την επωνυμία «Νίκη». Ο επιταχυντής αυτός θα είναι «μικρότερος αδελφός» του επιταχυντή του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών CERN στην Ελβετία. Αν οι επιστήμονες στη Γενεύη σχεδιάζουν να ανακαλύψουν τα μικρότερα στοιχειώδη σωματίδια, όμως καθηκον του σχεδίου «Νίκη» είναι η μελέτη της ίδιας της διαδικασίας εμφάνισης αυτών των σωματιδίων πριν μερικά δισεκατομμύρια χρόνια και ίσως και η κατανόηση μερικών μυστικών της δημιουργίας του κόσμου. Οι ειδικοί του CERN επέδειξαν ενδιαφέρον για το ρωσικό σχέδιο και υπέγραψαν Συμφωνία συνεργασίας. Η έναρξη λειτουργίας του επιταχυντή «Νίκη» προγραμματίστηκε για το 2016.

Λιγα ακομα για τον κομητη του Χάλεϊ και τον Αναξαγόρα. Οι αρχαίοι Έλληνες «είχαν δει πρώτοι τον κομήτη του Χάλεϊ» Το μυστηριώδες λαμπερό αντικείμενο που εμφανίστηκε πάνω από τον Ελλήσποντο τον 5ο αιώνα π.Χ ήταν πιθανώς ο κομήτης του Χάλεϊ, τον οποίο κανείς άλλος πολιτισμός δεν είχε περιγράψει ως τότε, υπολογίζουν Αμερικανοί αστρονόμοι. Προτείνουν μάλιστα ότι το περιστατικό έπαιξε ρόλο στην πρωτοποριακή θεωρία του Αναξαγόρα για την πτώση ουράνιων σωμάτων στη γη. Η εμφάνιση του κομήτη φαίνεται ότι συνέβη σχεδόν ταυτόχρονα με τη μυστηριώδη πτώση ενός μετεωρίτη στη βόρεια Ελλάδα, αναφέρουν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου «Μπράιχαμ Γιανγκ» της Γιούτα. Όπως γράφουν στο Journal of Cosmology, αρκετές αρχαίες πηγές αναφέρουν ότι το 467/6 π.Χ ένας μετεωρίτης «σε μέγεθος άμαξας» έπεσε στην περιοχή Αιγός Ποταμοί του Ελλήσποντου. Όπως ανέφερε τον 1ο αιώνα μ.Χ. ο Ρωμαίος φυσικός φιλόσοφος Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ο διαστημικός βράχος έγινε αξιοθέατο για τους επισκέπτες της περιοχής για τα επόμενα 500 χρόνια. Ένα αιώνα μετά την πτώση του μετεωρίτη, ο Αριστοτέλης ανέφερε στο έργο του Μετεωρολογικά ότι ο βράχος έπεσε από τον ουρανό τη διάρκεια της ημέρας, και συνδυάστηκε τόσο με την εμφάνιση διαττόντων αστέρων όσο και με τη διέλευση ενός μεγάλου κομήτη στο δυτικό ουρανό. Το ίδιο αναφέρουν ακόμα ο Πλίνιος και δύο ακόμα αρχαίες πηγές, οι οποίες κάνουν λόγο για ένα λαμπρό σώμα που παρέμενε ορατό στον ουρανό για 75 ημέρες πριν από την πτώση του μετεωρίτη. Πράγματι, αναφέρουν οι Αμερικανοί ερευνητές, ο κομήτης του Χάλεϊ πρέπει να ήταν ορατός από την Ελλάδα για περίπου 88 ημέρες, από τις 4 Ιουνίου έως τις 25 Αυγούστου του 466 π.Χ. Ο βράχος από τον ουρανό συνδέθηκε αμέσως με το όνομα του προσωκρατικού φιλόσοφου Αναξαγόρα, ο οποίος σύμφωνα με τις ίδιες πηγές είχε προβλέψει την πτώση του. Ωστόσο οι συγγραφείς της νέας μελέτης διαφωνούν με την άποψη ότι ο Αναξαγόρας είχε «προβλέψει» την πτώση του μετεωρίτη, κάτι που θα ήταν ουσιαστικά αδύνατο. Οι ερευνητές πιστεύουν αντίθετα αυτό που λέει ο Πλούταρχος: ο ιστορικός του 1ου π.Χ αιώνα διευκρινίζει ο Αναξαγόρας είχε προβλέψει ότι σώματα από τον ουρανό θα μπορούσαν δυνητικά να πέσουν στη Γη αν ξεφύγουν από τη θέση τους. Ο Αναξαγόρας φέρεται να συμπέρανε το 478 π.Χ ότι τα ουράνια σώματα δεν ήταν φλεγόμενα και πιο ελαφρά από τον αέρα όπως νόμιζαν όλοι, αλλά βαριά, βραχώδη αντικείμενα που παρέμεναν αιωρούμενα λόγω μιας φυγόκεντρου δύναμης. Υπέθεσε μάλιστα ότι τα σώματα αυτά θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τη θέση τους και να πέσουν στη Γη αν κάτι διατάρασσε τη φυγόκεντρο δύναμη. Ο Έλληνας φιλόσοφος είχε δίκιο και πρέπει επιτέλους να καταλάβει τη θέση που του αξίζει στην ιστορία της Αστρονομίας, προτείνει η ομάδα του Δρ Ντάνιελ Γκράαμ που υπογράφει τη δημοσίευση. Όμως τι σχέση είχε ο κομήτης του Χάλεϊ με τα πεφταστέρια και τον μετεωρίτη στον Ελλήσποντο; Οι υπολογισμοί της τροχιάς του κομήτη του Χάλεϊ δείχνουν ότι οι διάττοντες αστέρες θα μπορούσαν να ήταν σωματίδια από την κόμη του, τα οποία ανεφλέγησαν στη γήινη ατμόσφαιρα. Όσον αφορά τον μετεωρίτη, η πτώση του θα παραμείνει μυστήριο. Μπορεί μόνο να υποθέσει κανείς, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα επιβεβαίωσης, ότι ο κομήτης του Χάλεϊ διατάραξε την κίνηση ενός μικρού αστεροειδή και τον έστειλε πάνω στον πλανήτη. Το σίγουρο είναι ότι η θεωρία του Αναξαγόρα έγινε δεκτή από τους Έλληνες, οι οποίοι πλέον γνώριζαν ότι βράχια από το διάστημα μπορούσαν να πέσουν στα κεφάλια τους. Η πτώση του μετεωρίτη, πάντως, θεωρήθηκε αργότερα οιωνός για την κρίσιμη ήττα των Αθηναίων από τους Σπαρτιάτες στην περιοχή των Αιγός Ποταμών το 405 π.Χ. Μέχρι σήμερα, η αρχαιότερη γνωστή αναφορά για τον κομήτη του Χάλεϊ αποδιδόταν σε Κινέζους αστρονόμους το 240 π.Χ. Μια πολυ καλη συζητηση στο http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12822

Οι αρχαίοι Ελληνες ανακάλυψαν τον κομήτη του Χάλεϊ. Σύμφωνα με νέα μελέτη, ο Αναξαγόρας πιθανότατα τον γνώριζε, μάλιστα είχε υπολογίσει χρονικά τις εμφανίσεις του Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι οι πρώτοι οι οποίοι εντόπισαν τον κομήτη του Χάλεϊ, καταφέρνοντας μάλιστα να υπολογίσουν τον περιοδικό κύκλο εμφάνισής του, ήταν οι αρχαίοι Ελληνες. Μέχρι σήμερα οι παλαιότερες γνωστές καταγραφές του κομήτη του Χάλεϊ ήταν από κινέζους αστρονόμους, με την πρώτη εξ αυτών να γίνεται το 240 π.Χ. Σύμφωνα όμως με τη νέα μελέτη, οι αρχαίοι Ελληνες κατάφεραν να τον εντοπίσουν και να τον μελετήσουν από τον 5ο π.Χ. αιώνα. Ο φιλόσοφος Ντάνιελ Γκράχαμ και ο αστρονόμος του αμερικανικού Πανεπιστημίου Ρrovo Ερικ Γκράχαμ δημιούργησαν μοντέλα της πορείας που ακολουθεί ο κομήτης του Χάλεϊ και στη συνέχεια μελέτησαν καταγραφές για κομήτες από αρχαίους πολιτισμούς. Κάποια στιγμή ανάμεσα στο 466 και στο 468 π.Χ. σε μια άγνωστη σήμερα περιοχή της Βορείου Ελλάδος έπεσε ένας μετεωρίτης και μάλιστα το σημείο της πρόσκρουσης αποτέλεσε για περίπου πέντε αιώνες τουριστική ατραξιόν. Ο Πλούταρχος μάλιστα αναφέρει ότι την πτώση τού μετεωρίτη είχε προβλέψει ο Αναξαγόρας, τον οποίο πολλοί θεωρούν κορυφαίο αστρονόμο του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Υπολογίζοντας την πορεία του κομήτη του Χάλεϊ εκείνη την εποχή, οι δύο ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο μετεωρίτης αποτελούσε μέρος του κομήτη και έπεσε στον πλανήτη επειδή στο συγκεκριμένο πέρασμά του πλησίασε τη Γη περισσότερο από άλλες φορές. Αυτό σημαίνει ότι οι αρχαίοι Ελληνες όχι μόνο είχαν εντοπίσει την ύπαρξη του κομήτη, αλλά είχαν διαπιστώσει ότι είναι τακτικός επισκέπτης μας και μάλιστα είχαν καταφέρει να υπολογίσουν χρονικά την εμφάνιση του. Ο κομήτης του Χάλεϊ, που είναι ο διασημότερος κομήτης, εμφανίζεται περίπου κάθε 75 χρόνια. Πήρε το όνομά του από τον βρετανό αστρονόμο Εντμοντ Χάλεΐ (1656- 1742), ο οποίος στις 4 Σεπτεμβρίου του 1682 τον παρατήρησε και τον περιέγραψε. Η εμφάνισή του το 12 π.Χ. παρακίνησε πολλούς ειδικούς να εικάσουν ότι ο Χάλεϊ είναι το Αστρο της Βηθλεέμ που καθοδήγησε τους τρεις μάγους όταν θέλησαν να επισκεφθούν τον νεογέννητο Ιησού. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι ο κομήτης θα κάνει την επανεμφάνισή του στη γειτονιά μας στα τέλη της άνοιξης του 2061. Ισχυρή έκρηξη ακτίνων γάμμα στο Σύμπαν. Το νέο τηλεσκόπιο-ρομπότ του συστήματος «Μάστερ», που έχει τοποθετηθεί στην πεδιάδα Τουνκίνσκαγια στην περιοχή Ιρκούτσκ έβγαλε φωτογραφίες ισχυρής έκρηξης ακτίνων γάμμα στο Σύμπαν. Οι Ρώσοι επιστήμονες είναι οι πρώτοι που μπόρεσαν να πάρουν πολύ σημαντικές φωτογραφίες, στις οποίες παρουσιάζονται ζωντανά στιγμιότυπα της καταστροφής ογκώδους αστεριού και της δημιουργίας μαύρης τρύπας. Αυτή η έκρηξη ήταν εντελώς ιδιαίτερη, δήλωσε ο επικεφαλής του σχεδίου «Μάστερ» Βλαντίμιρ Λιπουνόφ, ανώτερος επιστημονικός λειτουργός του Αστρονομικού Ινστιτούτου Στέρνμπεργκ, προφέσορας του Κρατικού Πανεπιστημίου Λομονόσοφ. Οι επιστήμονες είδαν στο τηλεσκόπιό τους μαύρη τρύπα, η οποία είχε δημιουργηθεί πριν 7 δισεκ. χρόνια! Συνήθως οι εκρήξεις ακτίνων γάμμα από οπτική άποψη εκπέμπουν φως μόνο μερικές δεκάδες δευτερόλεπτα και μετά, στη διάρκεια μερικών ωρών, εξαφανίζονται από το οπτικό πεδίο ακόμα και των μεγάλων τηλεσκοπίων. Όμως αυτή η έκρηξη φαινόταν στη διάρκεια 3-4 νυχτών. Τηλεσκόπια -ρομπότ «Μάστερ» έχουν τοποθετηθεί σε μερικές περιοχές της Ρωσίας, εφόσον η χώρα μας είναι θαυμάσιος τόπος παρατηρήσεων. Οι εκρήξεις ακτίνων γάμμα είναι οι ισχυρότερες στο Σύμπαν και ερευνούνται από διεθνή ομάδα των αστρονόμων. Το ερχόμενο έτος σχεδιάζουμε να τοποθετήσουμε δικό μας τηλεσκόπιο-ρομπότ στα νησιά των Καναρίων, στην Ισπανία. Θέλουμε να δημιουργήσουμε παγκόσμιο δίκτυο τηλεσκοπίων «Μάστερ» και τότε θα μπορούμε να παρακολουθούμε επί 24-ώρου βάσης τον ουρανό με τα άστρα, - είπε ο Βλαντίμιρ Λιπουνόφ.

Γαλαξίας-«κανίβαλος» εν δράσει. Διεθνής ομάδα επιστημόνων κατάφερε να εντοπίσει για πρώτη φορά έναν γαλαξία να «καταβροχθίζει» κάποιον άλλο. Ηταν εδώ και καιρό γνωστό ότι οι σπειροειδείς γαλαξίες αυξάνουν το μέγεθός τους συγχωνεύοντας τους μικρότερους γαλαξίες που βρίσκονται κοντά τους. Ωστόσο στο γαλαξιακό σμήνος που ανήκουμε υπάρχουν μόλις τρεις σπειροειδείς γαλαξίες και έτσι το μικρό αυτό δείγμα δεν βοήθησε τους επιστήμονες να ανακαλύψουν περισσότερα στοιχεία για το κοσμικό φαινόμενο του γαλαξιακού κανιβαλισμού. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Ντέιβιντ Μαρτίνεζ Ντελγκάδο του Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Γερμανία άρχισε να παρατηρεί και να μελετά σπειροειδείς γαλαξίες που βρίσκονται πολύ μακριά από τη δική μας γαλαξιακή γειτονιά σε αποστάσεις μέχρι και 50 εκατομμύρια έτη φωτός. Κατάφεραν να εντοπίσουν τα ίχνη της συγχώνευσης σε γαλαξίες, όπως ο εικονιζόμενος Μ63, που βρίσκεται στον αστερισμό Canes Venatici (Κύνες Θηρευτικοί) σε απόσταση 37 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς. Οπως διαπίστωσαν, ο γαλαξίας τον οποίο οι επιστήμονες παρομοιάζουν με ηλιοτρόπιο κάποια στιγμή τράβηξε κοντά του και άρχισε να απορροφά έναν γειτονικό του γαλαξία, με τη διαδικασία της συγχώνευσης να συνεχίζεται. Η ανακάλυψη θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της εξέλιξης των γαλαξιών. Το φωτογραφικό αρχείο της NASA διαθέσιμο στο διαδίκτυο. Ύστερα από πενήντα χρόνια προσπαθειών για την κατάκτηση του διαστήματος, η NASA προσφέρει στους χρήστες του διαδικτύου δωρεάν όλο το φωτογραφικό αρχείο της. Η ΝΑSA μόλις δημιούργησε ένα λογαριασμό όπου αρχειοθετεί το υλικό της. Μέρος του αρχείου της ήταν ήδη διαθέσιμο στην ιστοσελίδα http://www.nasaimages.org/ αλλά υπό προϋποθέσεις και περιορισμούς.

Φαινεται τις τελευταιες ημερες να εχουμε πολλες επισκεψεις. «Επίσκεψη» αστεροειδών στη γειτονιά της γης. Δύο αστεροειδείς θα περάσουν σήμερα, κοντά από τη Γη, με διαφορά ωρών μεταξύ τους, ανακοίνωσε η αμερικανική διαστημική υπηρεσία, NASA. Οι αστεροειδείς, διαμέτρου μερικών μέτρων, ανακαλύφθηκαν την Κυριακή με τηλεσκόπιο στην Αριζόνα και θα περάσουν από τη γη σε απόσταση πιο κοντινή σε σχέση με εκείνη της Γης από τη σελήνη. Παρότι οι αστεροειδείς συχνά περνούν σε τέτοια απόσταση από τη Γη, είναι σπάνιο δύο μαζί να περάσουν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Ο πρώτος αστεροειδής, ο 2010 RX30, έχει διάμετρο 10 με 20 μέτρα και θα περάσει σε απόσταση 248.000 χιλιομέτρων από τη Γη στις 12:51 (ώρα Ελλάδος). Ο δεύτερος, ο 2010 RF12, διαμέτρου περίπου 6 με 14 μέτρων, θα περάσει σε απόσταση 79.000 χιλιομέτρων από τη Γη στη 01:12 (ώρα Ελλάδος). Και οι δύο θα είναι ορατοί με τη βοήθεια ερασιτεχνικών τηλεσκοπίων, σύμφωνα με τη ΝΑSΑ. ΚΑΛΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ. Συσκευή ανίχνευσης διαστημικών σκουπιδιών. Οι επιστήμονες της Ρωσίας κατασκεύασαν συσκευή ανίχνευσης τεμαχιών διαστημικών σκουπιδιών, μεγέθους απο 1 ως 10 εκατοστά, τα οποία δεν μπορούν να ανακαλυφθούν με τη βοήθεια των γνωστών συσκευών. Έτσι ανακοίνωσε η Υπηρεσία τύπου του Ινστιτούτου Φυσικής Λέμπεντεφ. Το νέο τηλεσκόπιο με φακούς βλέπει σκουπίδια σε ακτίνα μερικών εκατοντάδων χιλιομέτρων και δεν απαιτεί ειδικούς δορυφόρους. Μπορεί να τοποθετηθεί σε οποιαδήποτε διαστημική συσκευή. Σήμερα στο Διάστημα βρίσκονται σχεδόν 100 χιλιάδες διαστημικές συσκευές η προθεσμία χρήσης των οποίων έχει λήξει, διαφόρων ορόφων πυραύλων–φορέων, καθώς επίσης και βίδες, παξιμάδια κλπ.*** Και τωρα ενα αξιολογο βιβλιο απο τον Τασο Καφανταρη. Πόσο κοντά είμαστε στην επαφή με εξωγήινη ζωή; Ο καταιγισμός των σχεδόν καθημερινών πλέον ειδήσεων για ανακαλύψεις εξωπλανητών και αποθεμάτων νερού σε άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος ανεβάζει τον πυρετό της προσμονής μας για ζωή σε άλλους κόσμους. Παράλληλα όμως ανεβάζει τον βαθμό σύγχυσής μας για το τι τελικά αποδεικνύεται αξιόπιστο εύρημα και τι όχι. Από την άλλη, οι «περίεργα» συμπυκνωμένες μετά το 2000 δηλώσεις επιφανών επιστημόνων (όπως του Χόκινς) για τα ενδεχόμενα συνάντησής μας με πολύ πιο προχωρημένους από εμάς πολιτισμούς, ανεβάζουν τους δείκτες της γενικευμένης ανησυχίας και τροφοδοτούν ισχυρή συνωμοσιολογία. Ενας μελλοντικός ιστορικός ίσως καταγράψει τη λήξη των πρώτων 50 ετών της διαστημικής εποχής της ανθρωπότητας ως το μεταίχμιο μεταστροφής του συλλογικού ψυχισμού μας από την ιμπεριαλιστική εξερεύνηση των εκτός στην αμυντική διαφύλαξη των εντός του πλανήτη μας. Το βιβλίο του αμερικανού αστροβιολόγου και επικεφαλής του Ιστορικού Τμήματος της ΝΑSΑ Στίβεν Τζ. Ντικ έρχεται την κατάλληλη στιγμή να αποσαφηνίσει το ιστορικό αυτής της διαρκώς ανερχόμενης στον 20ό αιώνα αναζήτησης εξωγήινων. Δεν είναι στείρος βερμπαλισμός και δεν είναι προβολή προσωπικής κοσμοθεωρίας. Είναι μια έξοχα πεζογραφημένη εγκύκλια παράθεση των αστροβιολογικών μας γνώσεων, των συνθηκών δημιουργίας ζωής στο Σύμπαν και των δειγμάτων της που έχουμε εντοπίσει μέσω δορυφόρων, φασματογράφων και ρομποτικών ανιχνευτών. Λόγω των εξαίρετων ευρετηρίων όρων και εικόνων που διαθέτει, μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς το βιβλίο αυτό ως επίτομη εγκυκλοπαίδεια. Αλλά και λόγω του στρωτού γραψίματος του Ντικ και της ιδιαίτερα προσεγμένης μετάφρασης του Παναγιώτη Παπαχρήστου, μπορεί να διαβάσει τις 480 σελίδες του ως το τέλος ακούραστα. Είναι γεμάτες στοιχεία που αυτοτροφοδοτούν το αναγνωστικό ενδιαφέρον τους με τις συνεχείς ανατροπές τους και τις επιστημονικές διαμάχες που ξεσπούσαν γύρω από αυτά. Βεβαίως, όπως και με κάθε τι που προσπαθεί να συμπεριλάβει την αιχμή των εξελίξεων σήμερα, ο αναγνώστης του βιβλίου αυτού θα αναζητήσει σύντομα έναν «τόμο β »: Σε διάστημα μόλις δύο ετών από σήμερα, οι γνώσεις μας στον τομέα προβλέπεται να είναι κατά πολύ περισσότερες. Αλλά η αξία του ως βιβλίου εκκίνησης για τα όσα θα γνωρίσουν οι άνθρωποι του 21ου αιώνα παραμένει μέγιστη. Αν θέλετε να είστε «προετοιμασμένοι», σας το συστήνω ανεπιφύλακτα. Η συντριπτική πλειονότητα των Αμερικανών πιστεύει όχι μόνο στην ύπαρξη εξωγήινων αλλά και σε μυστικές συμφωνίες τους με γήινες κυβερνήσεις. Για να ξεχωρίσει κανείς την ήρα από το στάρι χρειάζεται το βιβλίο του Σ. Ντικ. a.kafantaris@gmail.com

Το μυστικό του δαχτυλιδιού. Η αποκατάσταση της βλάβης ενός σημαντικού οργάνου του διαστημικού τηλεσκοπίου Ηubble βοήθησε τους επιστήμονες να βρουν την απάντηση σε ένα σπάνιο αλλά και εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο που είχε ανακαλύψει το τηλεσκόπιο αμέσως μετά την έναρξη της λειτουργίας του. Το 1987 τα επίγεια τηλεσκόπια εντόπισαν στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος (έναν κοντινό μας γαλαξία) μια έκρηξη σουπερνόβα η οποία αποτέλεσε αντικείμενο επισταμένης μελέτης. Οταν τρία χρόνια αργότερα εκτοξεύθηκε το Ηubble, οι επιστήμονες έστρεψαν αμέσως το διαστημικό τηλεσκόπιο στην περιοχή της έκρηξης. Το Ηubble κατάφερε να εντοπίσει και να φωτογραφίσει τα υπολείμματα του άστρου που εξερράγη, γύρω από τα οποία είχε δημιουργηθεί ένα λαμπρό δαχτυλίδι κοσμικής ύλης. Η ανακάλυψη και η φωτογραφία θεωρούνται από τις πλέον σημαντικές και ιστορικές για το Ηubble. Από τότε πολύ συχνά το Ηubble έστρεφε το βλέμμα του στη συγκεκριμένη περιοχή και χρησιμοποιώντας τον φασματογράφο του συνέλεγε στοιχεία. Κάποια στιγμή όμως ο φασματογράφος εντελώς απρόσμενα σταμάτησε να λειτουργεί και χρειάστηκαν αρκετά χρόνια ώσπου να γίνει η επιδιόρθωσή του και οι επιστήμονες να αρχίσουν και πάλι να τον χρησιμοποιούν. Γάλλοι επιστήμονες που εδώ και χρόνια ερευνούν αυτό το σουπερνόβα μελετώντας στοιχεία που συνέλεξε εκ νέου ο φασματογράφος ανακάλυψαν ότι μετά την έκρηξη γύρω από τα υπολείμματα δημιουργήθηκε ένας δακτύλιος από τα «συντρίμμια» του άστρου τα οποία φωτίζονται από τα ωστικά κύματα των αερίων που εκτόξευσε στο Διάστημα η έκρηξη. Η ανακάλυψη θεωρείται σημαντική επειδή δίνει στοιχεία για τη φύση και την εξέλιξη των εκρήξεων σουπερνόβα. Το αστεροειδές δεν αποτελεί απειλή για τη Γη. Αστεροειδές με διάμετρο 7-14 μέτρων την Τετάρτη πλησίασε τη Γη σε απόσταση περίπου 84 χιλ. χλμ., ανακοίνωσε στο ΡΙΑ «Νόβοστι» ο αστρονόμος του Ινστιτούτου εφαρμοσμένων μαθηματικών με την επωνυμία του Κέλντυς Λεονίντ Ελένιν. Επίσης είπε ότι το ουράνιο σώμα θα μπορούμε να το δούμε με μεγάλο ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο. Το αστεροειδές ανακαλύφθηκε την Κυριακή από επιστήμονες του αστεροσκοπείου Μάουντ-Λέμον. Δεν αποτελεί απειλή για τον πλανήτη μας, ακόμα και αν συγκρουστεί με αυτόν. «Αν εισέρθει στην ατμόσφαιρα, θα καεί προτού προλάβει να φτάσει στην επιφάνεια της Γης», - είπε ο Ελένιν.

Ακυρώθηκε η εκτόξευση «ερασιτεχνικού» πυραύλου με ανδρείκελο ως επιβάτη. Τεχνικό πρόβλημα της τελευταίας στιγμής εμπόδισε την εκτόξευση ενός «αυτοσχέδιου» πυραύλου που κατασκεύασαν Δανοί ιδιώτες. Ο Heat-1X, πρωτότυπο ενός φθηνού συστήματος για την εκτόξευση φορτίων και αστροναυτών σε τροχιά, θα μετέφερε ένα ανδρείκελο σε ύψος 30 χιλιομέτρων. Η Copenhagen Suborbitals, μια μη κερδοσκοπική εταιρεία που ίδρυσαν λάτρεις του Διαστήματος, έχει περιθώριο να επαναλάβει την προσπάθεια μέχρι τις 17 Σεπτεμβρίου. Αν δεν προλάβει εντός αυτής της προθεσμίας που της έχει δώσει η κυβέρνηση, θα πρέπει να περιμένει μέχρι το 2011. Μόνο ένα μικρό σύννεφο καπνού εμφανίστηκε στο κάτω μέρος του Heat-1X όταν η αντίστροφη μέτρηση έφτασε στην «ώρα μηδέν» το μεσημέρι της Κυριακής. Ο έλεγχος που ακολούθησε έδειξε ότι η βαλβίδα που ελέγχει τη ροή υγρού οξυγόνου είχε παγώσει και δεν λειτουργούσε. Ο πύραυλος βασίζεται σε έναν «υβριδικό» σχεδιασμό που καίει στερεό πολυπροπυλένιο με υγρό οξυγόνο. Στην κορυφή του βρίσκεται μια σφραγισμένη κάψουλα που φιλοξενούσε το ανδρείκελο, όμοιο με αυτά που χρησιμοποιούνται σε ασκήσεις της πυροσβεστικής. Εφόσον πραγματοποιηθεί με επιτυχία η εκτόξευση του πρωτότυπου, η Copenhagen Suborbitals ελπίζει να στείλει επανδρωμένο πύραυλο στο Διάστημα σε περίπου 10 χρόνια. Ο Heat-1X επρόκειτο να αναχωρήσει από μια μικρή πλωτή εξέδρα, η οποία στήθηκε με ειδική άδεια έξω από το νησί Μπόρνχολμ της Βαλτικής, στο χώρο ενός στρατιωτικού πεδίου δοκιμών. Μετά την ολοκλήρωση της πτήσης, θα έπεφτε στη θάλασσα με αλεξίπτωτο. Αποστολή-καμικάζι της NASA θα πέσει στον Ήλιο-Θυσία για την επιστήμη. Η NASA ξεκίνησε το σχεδιασμό ενός διαστημικού σκάφους σε μέγεθος αυτοκινήτου που θα καταστραφεί πέφτοντας στην υπέρθερμη ατμόσφαιρα του Ήλιου -η αυτοκτονία του ίσως προσφέρει απαντήσεις σε δύο ερωτήματα που βασανίζουν τους αστροφυσικούς εδώ και δεκαετίες. Η αποστολή Solar Probe Plus θα αναχωρήσει το αργότερο το 2018, ανακοίνωσε η υπηρεσία την Πέμπτη. «Αυτό το πρόγραμμα θα επιτρέψει στην εφευρετικότητα της ανθρωπότητας να φτάσει εκεί που κανένα διαστημικό σκάφος δεν έχει πάει μέχρι σήμερα. Για πρώτη φορά, θα μπορέσουμε να αγγίξουμε, να γευτούμε και να μυρίσουμε τον Ήλιο» σχολιάζει η Λίκα Γκουχατακούρτα, επιστήμονας στο πρόγραμμα του Solar Probe Plus. Η NASA εξέτασε τις 13 προτάσεις που κατέθεσαν οι επιστήμονες για τα όργανα του σκάφους και επέλεξε τις πέντε, τις οποίες θα χρηματοδοτήσει με 180 εκατομμύρια δολάρια. «Τα πειράματα που επιλέχθηκαν για το Solar Probe Plus σχεδιάστηκαν ειδικά για να απαντήσουν σε δύο βασικά ερωτήματα για τη φυσική του Ήλιου: Γιατί η εξώτερη ατμόσφαιρα του Ήλιου είναι θερμότερη από την ορατή επιφάνειά του; Τι προωθεί τον ηλιακό άνεμο που επηρεάζει τη Γη και το Ηλιακό Σύστημα;» εξηγεί ο Ντικ Φίσερ, διευθυντής του Τμήματος Ηλιοδυναμικής της NASA στην Ουάσινγκτον. «Αυτά τα ερωτήματα μας βασανίζουν εδώ και δεκαετίες, και αυτή η αποστολή θα προσφέρει επιτέλους τις απαντήσεις». Καθώς το σκάφος πλησιάζει την ταραχώδη κορόνα, δηλαδή την ατμόσφαιρα του Ήλιου, η θερμική ασπίδα του από σύνθετα υλικά άνθρακα θα πρέπει να αντέξει ριπές ακτινοβολίας και θερμοκρασίες άνω των 1.400 βαθμών Κελσίου. Μεταξύ άλλων, το Solar Probe Plus θα συλλέξει στερεοσκοπικές εικόνες του μητρικού μας άστρου, θα μελετήσει το μαγνητικό του πεδίου και θα μετρήσει τον ηλιακό άνεμο, μια αδιάκοπη ροή φορτισμένων σωματιδίων που λούζει ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα. Στίβεν Χόκινγκ: Μυστήριαι αι βουλαί του Σύμπαντος. Μετά τους θρήσκους, ο Στίβεν Χόκινγκ βάλθηκε να σοκάρει και τους συναδέλφους του, υποστηρίζοντας ότι το «άγιο δισκοπότηρο» της φυσικής επιστήμης, η ενοποιημένη θεωρία των πάντων, είναι χίμαιρα. Πριν από τρεις δεκαετίες, ο διάσημος φυσικομαθηματικός είχε εκτιμήσει ότι η ανακάλυψη της θεωρίας που θα ερμηνεύει συνολικά το Σύμπαν ήταν ζήτημα χρόνου. Είχε μάλιστα εκτιμήσει ότι ήταν πολύ πιθανό αυτό να συμβεί πριν το 2000. Δέκα χρόνια μετά από εκείνο το ορόσημο, αναθεωρεί και με το βιβλίο του "Το Μεγάλο Σχέδιο" εκτιμά ότι η ανθρωπότητα δεν θα μπορέσει ποτέ να βάλει όλους τους νόμους της Φύσης κάτω από μία ομπρέλα. Το καλύτερο που μπορεί να κάνει η επιστήμη για να εξηγήσει μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους είναι να ανοίξει "παράθυρα" σε αυτή, χωρίς να σημαίνει ότι κάποιο από αυτά είναι πιο "αληθινό" από τα υπόλοιπα. Τονίζει, πάντως, ότι η επιστήμη μπορεί να βρει απαντήσεις σε πολλά από τα αινίγματα του Σύμπαντος ακόμη και αν δεν καταλήξει ποτέ σε μία ενοποιημένη θεωρία. Φιλε Alexandros164. Η δημοσιευση αποψεων ανθρωπων σαν τον Στίβεν Χόκινγκ δεν μπορει να αποτελει μειον για αυτο το τοπικ!!! Ετσι τουλαχιστον πιστευω.

Μια ομορφη μικρη ειδηση. Κοσμική σάουνα. Ενα σπάνιο αλλά και εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο αντίκρισε το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Ηerschel, όταν είδε ένα γηρασμένο άστρο να «λούζεται» από ένα γιγαντιαίο στρώμα υδρατμών που έχουν δημιουργηθεί γύρω από αυτό. Το CW Leonis είναι ένας κόκκινος γίγαντας που βρίσκεται σε απόσταση 650 ετών φωτός και διανύει την προτελευταία φάση της ζωής του, με την επόμενη και τελευταία να είναι η μετατροπή του σε λευκό νάνο. Γύρω από το CW Leonis κινούνταν εκατομμύρια αστεροειδείς, πολλούς εκ των οποίων το άστρο λιώνει όσο χάνει τα καύσιμά του και διαστέλλεται. Η διαδικασία αυτή παράγει, εκτός των άλλων, και μεγάλες ποσότητες νερού, την παρουσία του οποίου είχαν εντοπίσει πριν από μερικά χρόνια οι επιστήμονες. Τώρα το Ηerschel εντόπισε το εντυπωσιακό στρώμα υδρατμών και οι επιστήμονες εικάζουν ότι η υπεριώδης ακτινοβολία των γειτονικών στο CW Leonis άστρων προκαλεί εξάτμιση του νερού, επιτρέποντας έτσι στο άστρο να κάνει «μπάνια ατμού», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν τα μέλη της ομάδας βέλγων επιστημόνων που έκαναν την ανακάλυψη. Οσο για τις δηλωσεις του Στίβεν Χόκινγκ υπαρχει ομορφη συζητηση στο http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12775&postdays=0&postorder=asc&start=0

Φιλοι μου,Κοσμοναυτες του Συμπαντος. Να και μια αλλη αποψη. Ο Θεός υπάρχει και είναι... εξωγήινος. Απάντηση στον Στίβεν Χόκινγκ, ο οποίος υποστηρίζει στο νέο του βιβλίου ότι το Σύμπαν δεν χρειάστηκε το χέρι του Θεού για να δημιουργηθεί, δίνει με άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα «Daily Telegraph» ο αστροφυσικός Τζον Γκρίμπιν. Το Σύμπαν μας μπορεί να "ψήθηκε" σε έναν επιταχυντή σωματιδίων, εκτιμά ο Βρετανός επιστήμονας Ο επιστήμονας θεωρεί πιθανό το ενδεχόμενο η πλάση να δημιουργήθηκε όχι από κάποιο Παντογνώστη και Παντοδύναμο δημιουργό, αλλά από όντα σαν και εμάς, με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Ο Γκρίμπιν εκτιμά ότι το μόνο που χρειάζεται για τη δημιουργία ενός Σύμπαντος είναι ένας επιταχυντής σωματιδίων ισχυρότερος από εκείνο που λειτουργεί στις εγκαταστάσεις του CERN και η τεχνογνωσία για τη δημιουργία μιας σταθερής τεχνητής μαύρης τρύπας. Αν όντως αυτό ισχύει, το Μπιγκ Μπανγκ δεν είναι παρά το προϊόν ενός επιστημονικού πειράματος εξωσυμπαντικών πλασμάτων. Ο αστροφυσικός απαντά και στο ερώτημα "που είναι ο Θεός", γράφοντας ότι οι δημιουργοί, που ζουν σε ένα άλλο Σύμπαν, άφησαν το δικό μας να εξελιχθεί αυτόνομα, χωρίς να παρεμβαίνουν. Γιατί όμως ένας εξωσυμπαντικός πολιτισμός θα έπαιζε το Θεό; Η απάντηση του επιστήμονα είναι αφοπλιστική: Επειδή μπορεί.

Επιτυχής δοκιμή για τον ισχυρότερο πυραυλοκινητήρα που ανέπτυξε ποτέ η NASA. Με έναν εκκωφαντικό βρυχηθμό και έναν πίδακα φωτιάς, η NASA και η εταιρεία αεροδιαστημικών συστημάτων ATK πραγματοποίησαν τη δεύτερη στατική δοκιμή του DM-2, του ισχυρότερου πυραυλοκινητήρα στερεών καυσίμων που έχει δημιουργηθεί ποτέ. Παραμένει όμως αμφίβολο αν το νέο σύστημα θα πετάξει ποτέ στο Διάστημα. Ο DM-2 (Demonstration Motor 2) προοριζόταν για τον πύραυλo Ares-1 που θα μετέφερε τους Αμερικανούς αστροναύτες πίσω στη Σελήνη και τελικά στον Άρη. Το πρόγραμμα όμως ακυρώθηκε από την κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα και το μέλλον του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος μένει στον αέρα. Η δεύτερη στατική δοκιμή του πρωτότυπου, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Γιούτα και διήρκεσε δύο λεπτά, έλεγξε την αντοχή των υλικών και τη συμπεριφορά του συστήματος σε χαμηλές θερμοκρασίες. Οι 760 συσκευές μέτρησης που παρακολουθούσαν τη δοκιμή έδειξαν ότι ο DM-2 αντεπεξέρχεται στις προσδοκίες. Η μείωση της θερμοκρασίας κατά μερικούς βαθμούς Κελσίου επιβραδύνει ελαφρώς το ρυθμό καύσης των στερεών καυσίμων, εξήγησε στο AFP o Άλεξ Πρίσκος, υπεύθυνος για την πρώτη βαθμίδα του πυραύλου Ares στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσης Μάρσαλ της NASA, στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. Στον αέρα Το πρόγραμμα «Αστερισμός» της NASA που είχε οραματιστεί η κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους προέβλεπε την κατασκευή δύο γιγάντιων πυραύλων: O Ares-1 θα μετέφερε σε τροχιά την κάψουλα Orion με το πλήρωμα, ενώ ο ακόμα μεγαλύτερος Ares-2 θα μετέφερε μια ξεχωριστή σεληνάκατο για αποστολές στην επιφάνεια του φεγγαριού. Τα διαστημικά λεωφορεία, που πρόκειται να αποσυρθούν οριστικά στα τέλη του 2011, δεν μπορούν να πετάξουν πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά. Το πρόγραμμα «Αστερισμός» ακυρώθηκε τελικά από τον Μπαράκ Ομπάμα λόγω του υψηλού κόστους και των τεχνικών δυσκολιών. Ο νέος σχεδιασμός προβλέπει για το απώτερο μέλλον αποστολές σε αστεροειδείς και τελικά στον Άρη, δεν διευκρινίζει όμως με ποιο όχημα θα πραγματοποιηθούν αυτές οι αποστολές. Παραμένει άγνωστο το πότε θα ξεκαθαριστεί η κατάσταση από την κυβέρνηση και τη NASA. Το νέο σκάφος αποκλείεται πάντως να είναι έτοιμο πριν από το 2016. Η ανάπτυξη της κάψουλας Orion συνεχίζετα. Από ό,τι φαίνεται, όμως, ότι το εξαθέσιο σκάφος θα χρησιμοποιείται μόνο ως σκάφος διαφυγής σε περπτωση ατυχήματος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Μετά τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων, η NASA θα εξαρτάται από τα ρωσικά Soyuz για τη μεταφορά πληρωμάτων από και προς τον ISS. Όπως προβλέπει ο σχεδιασμός Ομπάμα, η μεταφορά φορτίων θα ανατεθεί σταδιακά σε Αμερικανούς ιδιώτες. Να μην ξαναγραψω παλι για την μυωπικη πολιτικη του Ομπαμα για την Διαστημικη Εξερευνηση. Στ. Χόκινγκ: «Δεν δημιούργησε ο Θεός το σύμπαν» Δεν έχει θέση ο Θεός στις θεωρίες γαι τη δημιουργία του σύμπαντος υποστηρίζει ο καθηγητής Μαθηματικών και Θεωρητικής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, Στίβεν Χόκινγκ, στο τελευταίο του βιβλίο του οποίου μέρος δημοσιεύουν σήμερα οι Times. Αν και ο Στίβεν Χόκινγκ σε προγενέστερο βιβλίο του, A Brief History of Time, είχε υποστηρίξει πως η πίστη στην ύπαρξη Θεού δεν είναι ασύμβατη με την επιστήμη, στο νέο του βιβλίο αποκλείει το ενδεχόμενο να εμπλέκεται ο Θεός στη δημιουργία του Bing Bang. Απορρίπτοντας, λοιπόν, τη θεωρία του Νεύτωνα, πως το σύμπαν ήταν δημιούργημα του Θεού και ότι δεν μπορεί να προέκυψε από το χάος από μόνο του, εκτιμά πως "το σύμπαν μπορεί να δημιουργηθεί από μόνο του". 'Εάν καταφέρουμε να ανακαλύψουμε μια θεωρία πλήρη, θα αποτελούσε τον υπέρτατο θρίαμβο της ανθρώπινης λογικής, γιατί σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να γνωρίζουμε το μυαλό του Θεού", σημειώνει ο καθηγητής. Χωρις σχολιο.

Ο Ηλιος γεννητορας της ζωης στον μικρο πλανητη μας συνεχιζει να μας βοηθα και να μας εκπλησει οσο περισσοτερο τον μελεταμε.!!! Οι ηλιακές κηλίδες καθορίζουν τη διάρκεια της μέρας. Οι αυξομειώσεις της τάξης των χιλιοστών του δευτερολέπτου που υπάρχουν στη διάρκεια των ημερών του χρόνου, Γάλλοι επιστήμονες τις αποδίδουν στην επίδραση των ηλιακών κηλίδων πάνω στην ταχύτητα περιστροφής του πλανήτη μας γύρω από τον εαυτό του. Οι μέχρι τώρα γνωστές εξηγήσεις για τους λόγους που ποικίλει η διάρκεια της μέρας, αφορούν κυρίως τις μεταβολές στα ρεύματα του αέρα και των ωκεανών, που επιταχύνουν ή "φρενάρουν" ελαφρά την περιστροφή της Γης. Αλλά και οι αλλαγές -εξαιτίας π.χ. της κλιματικής αλλαγής- στον τρόπο που η ύλη είναι κατανεμημένη στον πλανήτη μας, μπορούν επίσης να επηρεάσουν την ταχύτητα περιστροφής του πλανήτη μας. Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Γεωφυσικής του Παρισιού υπό τον Ζαν-Λουί Μουέλ, σε εργασία τους στο περιοδικό "Geophysical Research Letters" της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης, σύμφωνα με το "New Scientist", αναφέρουν ότι ανακάλυψαν πως ο 11ετής "κύκλος" δραστηριότητας του ήλιου ασκεί τη δική του επίδραση στη διάρκεια της γήινης μέρας. Οι επιστήμονες είχαν, ήδη, παρατηρήσει ότι η ταχύτητα περιστροφής της Γης μεταβάλλεται ελαφρά, ανάλογα με τις εποχές του χρόνου (καθώς μεταβάλλονται οι άνεμοι), όμως αυτή τη φορά οι γάλλοι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η εποχική αυτή επίδραση αυξομειώνεται, επίσης, με βάση έναν 11ετή κύκλο, που φαίνεται να ακολουθεί το βαθμό εμφάνισης και εξαφάνισης των ηλιακών κηλίδων. Σύμφωνα με την ανάλυση των στοιχείων για την περίοδο 1962 - 2009, οι εποχές του χρόνου έχουν μεγαλύτερη επίδραση στην ταχύτητα περιστροφής της Γης, όταν οι ηλιακές κηλίδες είναι αραιές, ενώ η επίδρασή τους εξασθενεί, όταν οι ηλιακές κηλίδες αυξάνουν. Τα τελευταία χρόνια, οι ηλιακές κηλίδες είχαν σχεδόν εξαφανιστεί (πρόσφατα μόνο φαίνεται ο ήλιος να "ξυπνάει" ξανά), συνεπώς -λόγω της απουσίας τους- υπήρχε μεγαλύτερη επίπτωση στην περιστροφή του πλανήτη μας. Οι Γάλλοι επιστήμονες υποπτεύονται ότι η σχέση ανάμεσα στις ηλιακές κηλίδες και την ταχύτητα γήινης περιστροφής οφείλεται στο ότι με κάποιο τρόπο, οι κηλίδες αλλάζουν την κίνηση των ανέμων στη Γη, πιθανώς καθώς μεταβάλλουν την ποσότητα υπεριώδους ακτινοβολίας που ο ήλιος στέλνει στη Γη. Καθώς η υπεριώδης ακτινοβολία θερμαίνει την στρατόσφαιρα σε διαφορετικό βαθμό, ανάλογα με την ύπαρξη ή όχι ηλιακών κηλίδων, οι γήινοι άνεμοι μεταβάλλουν τα μοτίβα της κίνησής τους και έτσι "σπρώχνουν" ή "φρενάρουν" την περιστροφή της Γης. Η ανακάλυψη προσθέτει ακόμα μια ψηφίδα στο "παζλ", αλλά αρκετά ακόμα πράγματα παραμένουν άγνωστα για τους επιστήμονες, οι οποίοι ελπίζουν ότι όσο καλύτερα καταλάβουν τους μηχανισμούς που επηρεάζουν την περιστροφή της Γης (συνεπώς και τη διάρκεια της μέρας) τόσο πιο ακριβής θα γίνει η καθοδήγηση των διαστημικών σκαφών και δορυφόρων. Ένα σφάλμα της τάξης του ενός χιλιοστού του δευτερολέπτου στην περίοδο περιστροφής της Γης μπορεί να ρίξει έξω κατά αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα τους υπολογισμούς των επιστημόνων, οι οποίοι, για παράδειγμα, στέλνουν διαστημοσυσκευές στον Άρη. Δεν φοβόμαστε τις ηλιακές καταιγίδες λέει η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος. Τη διαβεβαίωση ότι η ενίσχυση της δραστηριότητας του Ηλιου και οι ηλεκτρομαγνητικές καταιγίδες που θα τη συνοδεύσουν δεν πρόκειται να θέσει σε κίνδυνο τους δορυφόρους του συστήματος Galileo δίνει η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA). Το Galileo αποτελεί την προσπάθεια της Ευρώπης για τη δημιουργία ενός δορυφορικού "πλέγματος" που θα χρησιμοποιηθεί σε διάφορες εφαρμογές με κυρίαρχη το γεωγραφικό εντοπισμό θέσης, υποκαθιστώντας στην ουσία το αμερικανικής κατασκευής σύστημα GPS. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό της ESA στην ερχόμενη τριετία θα έχει ολοκληρωθεί η εκτόξευση στο Διάστημα 4 δορυφόρων του συστήματος Galileo, που θα κινούνται σε τροχιά σε απόσταση 22.000 χλμ. από τη Γη. Η εκτόξευση και ενεργοποίηση των δορυφόρων συμπίπτει χρονικά με το ζενίθ της ηλιακής δραστηριότητας και κατά καιρούς στο διεθνή Τύπο δημοσιεύονται επιφυλάξεις ή και... σενάρια Αποκάλυψης για την τύχη των δορυφόρων που θα βρεθούν στο κέντρο μιας "καταιγίδας" φορτισμένων σωματιδίων και ακτινοβολίας. Η ίδια η υπηρεσία, ωστόσο, καθησυχάζει τους ανησυχούντες, τονίζοντας πως οι προδιαγραφές κατασκευής των δορυφόρων περιλαμβάνουν και συστήματα προστασίας τους από τις ηλιακές καταιγίδες. "Οι δορυφόροι του Galileo έχουν σχεδιαστεί [για να λειτουργούν] στις δυσχερέστερες συνθήκες. Ακόμα και σε αυτό το ενδεχόμενο θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν " σχολιάζει ο Bertram Arbesser-Rastburg, επικεφαλής του τμήματος της ESA για τις ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες. Οπως σημειώνει η Υπηρεσία, το 2005 και το 2008 εκτοξεύθηκαν δύο δορυφόροι που κινούνται στις τροχιακές θέσεις του Galileo, με κύριο αντικείμενο τη συλλογή στοιχείων σχετικά με την ακτινοβολία και το διαστημικό "καιρό". Οι συγκεκριμένοι δορυφόροι εξακολουθούν να λειτουργούν στέλνοντας διαρκώς στοιχεία προς αξιολόγηση στην ESA. Ομως το «Προγκρές» άρχισε «ελεύθερη πλεύση» Το μεταγωγικό διαστημόπλοιο «Προγκρές» αποσυνδέθηκε από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) και αναχώρησε για «ελεύθερη πλεύση». Στη διάρκεια μιάς βδομάδας θα μετατραπεί σε τροχιακό εργαστήριο, με τη βοήθεια του οποίου, μεταξύ άλλων, θα ερευνηθεί η ατμόσφαιρα της Γης. Μετά την ολοκλήρωση του πειράματος το «Προγκρές» θα κατεβαστεί από την τροχιά και θα καταποντιστεί σε ειδικά καθορισμένη περιοχή του Ειρηνικού ωκεανού. Στη θέση του στις 10 Σεπτεμβρίου στο ΔΔΣ θα «προσαράξει» νέο μεταγωγικό διαστημόπλοιο, το οποίο θα μεταφέρει στο σταθμό επιστημονικό εξοπλισμό, τρόφιμα και νερό. Σήμερα στο ΔΔΣ εργάζεται ρωσο-αμερικανικό εξαμελές πλήρωμα. Στο μεταξυ ετοιμαζεται το Progress M-07M cargo.Φωτογραφιες.

Τελετή θεμελίωσης για το νέο διαστημικό κέντρο της Ρωσίας. Το 2015 προγραμματίζεται να πραγματοποιηθούν οι πρώτες εκτοξεύσεις από το νέο διαστημικό κέντρο που κατασκευάζει η Ρωσία στο Βοστότσνι, μια αραιοκατοικημένη περιοχή 5.800 χλμ ανατολικά της Μόσχας και λίγες εκατοντάδες χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Κίνα. Οι επανδρωμένες αποστολές της Ρωσίας και όλες οι εμπορικές εκτοξεύσεις δορυφόρων πραγματοποιούνται σήμερα από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ που βρίσκεται στο Καζακστάν. Η Ρωσία πληρώνει ενοίκιο στη γειτονική χώρα μέχρι το 2050 για τη σοβιετικής κατασκευής εγκατάσταση. Ένα δεύτερο, μικρό κέντρο στη βόρεια Ρωσία χρησιμοποιείται για τις εκτοξεύσεις στρατιωτικών δορυφόρων. Στο πλαίσιο συμφωνίας με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. τα ρωσικά σκάφη Soyuz θα εκτοξεύονται σύντομα και από το ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο του Κουρού στη Γαλλική Γουιάνα της Νοτίου Αμερικής. Μιλώντας στην τελετή θεμελίωσης του νέου κέντρου που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, ο Ρώσος πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν τόνισε τη «στρατηγική» ανάγκη για ένα νέο κέντρο που θα προσφέρει στη Μόσχα «ανεξάρτητη πρόσβαση στο Διάστημα». Όπως ανακοίνωσε, οι πρώτες μη επανδρωμένες αποστολές από το Βοστότσνι θα πραγματοποιηθούν το 2015, ενώ οι επανδρωμένες πτήσεις θα ακολουθήσουν το 2018. Χάρη στην αξιοποίηση νέων τεχνολογιών, το νέο κοσμοδρόμιο θα είναι έως και δέκα φορές μικρότερο σε έκταση από το Μπαϊκονούρ. Τα αρχηγεία της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος (Roscosmos) βρίσκονται σήμερα στη Μόσχα, ενώ το κέντρο ελέγχου βρίσκεται στη γειτονική πόλη Κορολιέφ. Το Κέντρο Εκπαίδευσης Αστροναυτών βρίσκεται στο Σταρ Σίτι, περίπου 30 χλμ από τη ρωσική πρωτεύουσα. Οι Ρώσοι στο ΔΔΣ ετοιμάζουν το «Προγκρές» για αναχώρηση. Οι Ρώσοι-μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) σήμερα ολοκληρώνουν την προετοιμασία του μεταγωγικού διαστημοπλοίου «Προγκρές» για αποσύνδεση από το σταθμό. Στη διάρκεια μερικών βδομάδων οι κοσμοναύτες Αλεξάντρ Σκβορτσόφ, Μιχαήλ Κορνιένκο και Θεόδωρος Γιουρτσίχιν εργάστηκαν ως χαμάλιδες, προκειμένου να προλάβουν να στερεώσουν στο διαστημόπλοιο τα κιβώτια με τα απόβλητα και τον χρησιμοποιημένο εξοπλισμό. Το «φορτηγό» θα αποσυνδεθεί από το σταθμό την Τρίτη 31 Αυγούστου βάσει εντολής από τη Γη.

The Particle Physics Song ‘Higgs,Higgs glorious Higgs’ Ένα χιουμοριστικό βίντεο από τους φυσικούς στο CERN για το σωματίδιο Higgs ή το σωματίδιο του Θεού, μια μελωδία που μας θυμίζει το Gloria που ψάλουμε το Πάσχα! Ελπίζουμε να το δούμε σύντομα στις οθόνες των ανιχνευτών.

Τη διέλευση δύο πλανητών γύρω από το ίδιο άστρο κατέγραψε το Kepler. Μετά από μήνες εξαιρετικά καρποφόρων ερευνών με το διαστημικό όχημα Kepler, οι επιστήμονες ανακοίνωσαν την ανακάλυψη του πρώτου ζεύγους πλανητών που διέρχονται μπροστά από το ίδιο άστρο, όπως φαίνεται από τη Γη. Η διέλευση των πλανητών προκαλεί εξαιρετικά μικρές μεταβολές στη φωτεινότητα του άστρου γιατί σκεπάζουν το δίσκο και περιορίζουν την ποσότητα της ακτινοβολίας που φτάνει στις ευαίσθητες κάμερες του Kepler. Αν το φαινόμενο της μεταβολής της λαμπρότητας επαναλαμβάνεται με σταθερή συχνότητα είναι μία σαφής ένδειξης ότι το άστρο φιλοξενεί πλανητικό σύστημα. Ωστόσο, μπορεί να υπάρχουν και πλανήτες που δεν πραγματοποιούν διελεύσεις αλλά εντοπίζονται με διαφορετικές μεθόδους. Οι δύο πλανήτες στο άστρο με τη προσωρινή ονομασία Kepler-9 ονομάστηκαν Kepler-9b και Kepler 9c. Και οι δύο πλανήτες έχουν μάζα περίπου ίδια ή λίγο μικρότερη από αυτή την Κρόνου, δηλαδή 95 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης, και περιφέρονται κάθε 19 και 38 ημέρες αντίστοιχα. Είναι πιθανόν ότι υπάρχει και τρίτος πλανήτης κάπως μεγαλύτερος από τη Γη σε τροχιά 1,6 ημερών. Το διαστημικό όχημα Kepler παρακολουθεί συνεχώς ένα μικρό τμήμα του ουρανού με περισσότερα από 150.000 αστέρια και καταγράφει τις μεταβολές της φωτεινότητάς τους. Περισσότερα από 700 αστέρια που θα χρειαστούν περισσότερη προσοχή εντοπίστηκαν μέσα στις πρώτες 43 ημέρες λειτουργίας. Τα πορίσματα της μελέτης δημοσιεύονται στο Science. Στην φωτογραφια καλλιτεχνική αναπαράσταση των εξωπλανητών που, όπως φαίνεται, αφθονούν στο Διάστημα. Ενα «λουλούδι» που καίει. Οι ρομαντικοί θα δουν ένα ηλιοτρόπιο. Οι λάτρεις των UFΟ, μια μυστηριώδη κόρη οφθαλμού. Αλλά στην πραγματικότητα είναι μια ηλιακή κηλίδα- το πιο λεπτομερές «ΚΛΙΚ» ηλιακής κηλίδας που τραβήχτηκε ποτέ χρησιμοποιώντας μόνο ορατό φως. Υπεύθυνο είναι το Νέο Ηλιακό Τηλεσκόπιο που βρίσκεται στο Ηλιακό Παρατηρητήριο Βig Βear, στην Καλιφόρνια. Για την ιστορία, το «λουλούδι» αυτό καίει- αν και αυτό είναι στην καλύτερη περίπτωση ευφημισμός. Στο κέντρο της ηλιακής κηλίδας, η θερμοκρασία είναι περίπου 3.600 βαθμούς Κελσίου ενώ στην περιβάλλουσα περιοχή, την κυψελωτή δομή που είναι γνωστή ως κοκκίαση (πρόκειται ουσιαστικά για καυτό αέριο που βγαίνει μέσα από τον Ηλιο), φτάνει και τους 5.800 βαθμούς.

O Ανιχνευτής αντιύλης θα εκτοξευτεί με την τελευταία πτήση διαστημικού λεωφορείου. Έτοιμο να αναλάβει δράση είναι το Άλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο, ένας ανιχνευτής αντιύλης που κατασκευάστηκε στο CERN και κόστισε 2 δισεκατομμύρια δολάρια. Το γιγάντιο όργανο μεταφέρεται στις ΗΠΑ για να εκτοξευτεί το Φεβρουάριο του 2011 με την τελευταία αποστολή στην καριέρα των διαστημικών λεωφορείων. Η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ φορτώνει τον AMS σε αεροπλάνο C-5 Galaxy που αναχωρεί την Πέμπτη από τη Γενεύη για το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα. Ο ανιχνευτής, βάρους 8,5 τόνων, θα εγκατασταθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό όπου θα παραμείνει σε λειτουργία για 20 χρόνια. Είναι σχεδιασμένος να συλλέγει στοιχεία για την αντιύλη και την μυστηριώδη σκοτεινή ύλη, ένα υλικό άγνωστης σύστασης που αντιστοιχεί στο ένα τέταρτο της συνολικής υλοενέργειας του Σύμπαντος. «Αντι-Σύμπαν» Σε συνδυασμό με άλλα πειράματα που πραγματοποιούνται στο CERN (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικής Έρευνας), o AMS ίσως προσφέρει απάντηση στο μεγάλο μυστήριο της χαμένης αντιύλης. Η Μεγάλη Έκρηξη πιστεύεται ότι θα έπρεπε να είχε δημιουργήσει ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης, περιέργως όμως η αντιύλη είναι άφαντη στο σημερινό Σύμπαν -παράγεται μόνο στο εργαστήριο σε απειροελάχιστες ποσότητες. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες που θα εξηγούσαν αυτή την έλλειψη, ωστόσο δεν μπορεί να αποκλειστεί το θεωρητικό ενδεχόμενο να υπάρχουν στο Σύμπαν σώματα από αντιύλη που δεν έχουν γίνει μέχρι σήμερα αντιληπτά. Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου ενόψει της αναχώρησης του AMS από τη Γενεύη, ο νομπελίστας Αμερικανός Φυσικός Σάμιουελ Τινγκ εκτίμησε ότι τέτοια σώματα μπορεί όντως να υπάρχουν. Δήλωσε μάλιστα (λίγο προκλητικά ίσως) ότι δεν αποκλείεται να υπάρχει ένας ολόκληρος αθέατος κόσμος φτιαγμένος από αντιύλη: «Αν υπάρχει ένα αντι-Σύμπαν, ίσως εκεί έξω πέρα από την άκρη του Σύμπαντός μας, ο διαστημικός ανιχνευτής ίσως μας δώσει ενδείξεις για την ύπαρξή του» είπε. Οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν πάντως ότι σώματα από αντιύλη δεν υπάρχουν: Αν υπήρχαν, θα συναντούσαν περιστασιακά σώματα από κανονική ύλη και θα εξολόθρευαν το ένα το άλλο, εκμπέμποντας ακτινοβολία που θα ήταν δύσκολο να διαφύγει από την προσοχή των αστρονόμων. Στις 28/4/2010 -Σελ.25 εγραφα για τον Ανιχνευτής αντιύλης Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, ο ανιχνευτής AMS (Αλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο) επρόκειτο να εκτοξευτεί τον Ιούλιο με το διαστημικό λεωφορείο Endeavour και θα παρέμενε σε τροχιά για τρία μόνο χρόνια. Πρόσφατα, όμως, η αμερικανική κυβέρνηση αποφάσισε ότι η NASA δεν θα εγκαταλείψει το πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού το 2015, όπως προγραμμάτιζε, αλλά το 2020 το νωρίτερο. Οι επιστήμονες αποφάσισαν τότε πως ο AMS θα μπορούσε να παραμείνει σε λειτουργία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Για να συμβεί αυτό, ο αρχικός υπεραγώγιμος μαγνήτης του AMS, ο οποίος απαιτεί για τη λειτουργία του υγρό ήλιο, πρέπει να εγκατασταθεί με έναν μόνιμο μαγνήτη μεγαλύτερης διάρκειας. Ο νέος AMS, ένα πρόγραμμα στο οποίο συνεργάζονται 16 χώρες, συναρμολογείται αυτή την εβδομάδα στο CERN (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικής Έρευνας), με επικεφαλής των εργασιών τον Σάμιουελ Τινγκ, νομπελίστα φυσικό που εργάζεται σήμερα στο MIT (Τεχνολογικό Ίδρυμα Μασαχουσέτης). H αντικατάσταση του μαγνήτη θεωρητικά περιορίζει την ικανότητα του οργάνου να εκτρέπει και να αναλύει τα κοσμικά σωματίδια καθώς περνούν από μια σειρά ανιχνευτών, ωστόσο, όπως τόνισε ο Δρ Τινγκ, η βελτίωση των ανιχνευτών και η παράταση του χρόνου λειτουργίας υπερσταθμίζουν αυτή την απώλεια. Ο AMS είναι 100 έως 1.000 φορές πιο ευαίσθητος από προηγούμενα αντίστοιχα όργανα και θα μπορεί να εξετάζει σωματίδια με πολύ μεγαλύτερες ενέργειες από ό,τι τα σωματίδια που μπορεί να παράγει ο γιγάντιος επιταχυντής LHC του CERN. Εκτός από αντιύλη, θα μπορέσει ίσως να ανιχνεύσει σωματίδια της μυστηριώδους «σκοτεινής ύλης». O AMS θα μεταφερθεί αεροπορικώς από τη Γενεύη στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ. Στην φωτοφραφια το λευκό τετράγωνο σημειώνει τη θέση που θα καταλάβει το όργανο στο σταθμό. Δυστυχως Νέα προβλήματα για τον ευρωπαϊκό δορυφόρο-χαρτογράφο της βαρύτητας. Μία ακόμα βλάβη στο εφεδρικό υπολογιστικό σύστημα αντιμετωπίζει ο ευρωπαϊκός δορυφόρος Goce, με αποστολή τη λεπτομερή χαρτογράφηση του βαρυτικού πεδίου της Γης, ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) που ανέστειλε προσωρινά τη συλλογή δεδομένων. Τον περασμένο Φεβρουάριο μία εξαιρετικά ασυνήθιστη βλάβη στο κύριο υπολογιστή ανάγκασε τους επιστήμονες να χρησιμοποιήσουν τον εφεδρικό. Στα μέσα Ιουλίου παρουσίασε βλάβη και το εφεδρικό σύστημα με αποτέλεσμα ο Goce να μην μπορεί να στείλει στη Γη τηλεμετρικά δεδομένα, δηλαδή δεδομένα για τη λειτουργία του. Μία προσπάθεια για την επιδιόρθωση του προβλήματος με επανεκκίνηση του υπολογιστή δεν απέδωσε. Παρά τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκονται λόγω του προβλήματος, όπως παραδέχονται στο BBC, οι μηχανικοί της ESA εκφράζουν την αισιοδοξία τους ότι η ζημιά θα επιδιορθωθεί. Ο δορυφόρος έχει τεθεί προσωρινά σε κατάσταση αναμονής. Μετά από προσπάθειες έθεσαν σε μερική λειτουργία τον πρώτο υπολογιστή και προσπαθούν να κάνουν τον δορυφόρο να εργαστεί «με δύο μισούς υπολογιστές». Επισημαίνουν ακόμη ότι όλα τα υπόλοιπα όργανα λειτουργούν ομαλά. Ο Goce (Gravity field and steady-state Ocean Circulation Explorer, Εξερευνητής του βαρυτικού πεδίου και της ωκεάνιας κυκλοφορίας) εκτοξεύτηκε τον Μάρτιο του 2009 και μέχρι σήμερα έχει ολοκληρώσει τα δύο τρίτα της αποστολής του να χαρτογραφήσει το βαρυτικό πεδίο της Γης. Πετά σε ύψος 260 χιλιομέτρων –χαμηλότερα από άλλους δορυφόρους– και διαθέτει ένα εξαιρετικά ακριβές επιταχυνσιόμετρο που μετρά τις μεταβολές της βαρύτητας οι οποίες οφείλονται, για παράδειγμα, στη διαφορετική σύσταση του εδάφους ή ακόμα στις υδάτινες μάζες των ωκεανών. Στις 18/3/2009-Σελ.10 εγραφα για τον GOCE. Εκτοξευτηκε με επιτυχια ο GOCE απο το κοσμοδομιο Πλεσετσκ της βορειας Ρωσιας στις 16,21 ωρα Ελλαδας.Στοχος να χαρτογραφησει τις απειροελαχιστες διακυμανσεις της βαρυτικης ελξης σε ολα τα μηκη και τα πλατη της Γης. Η χαρτογραφηση θα γινει με βασει τις μετρησεις εξι εξαιρετικα ευαισθητων επιταχυνσιομετρων,σχεδιασμενων να μετρουν επιταχυνσεις 10 τρισεκατομμυρια φορες μικροτερες απο την επιταχυνση της βαρυτητας στο επιπεδο της θαλασσας,(1g). Η κατασκευη του GOCE ηταν πραγματικα αθλος της μηχανικης: Οπως εξηγησε ο μανατζερ της αποστολης (Ρουν Φλομπεργκχαγκεν) οι θεσεις των επιταχυνσιομετρων μεσα στον δορυφορο υπολογιστηκαν με ακριβεια ενος πικομετρου(τρισεκατομμυριοστου του μετρου),το οποιο ισοδυναμει με το 1% της διαμετρου ενος ατομου. Προκειμενου να παραμεινει σταθερος στο χαμηλο υψος 263 χιλιομετρων,ο GOCE ειναι εφοδιασμενος με πλευρικα πτερυγια σταθεροποιησης μηκους πεντε μετρων και πλατους ενος μετρου. Επειδη σταδιακα θα χανει ταχυτητα λογω της ασθενους αντιστασης του αερα,ο δορυφορος ανα διαστηματα θα διορθωνει την τροχια του με εναν κινητηρα ιοντων,ο οποιος εκτοξευει με μεγαλη ταχυτητα ιοντα του ευγενους αεριου ξενου.Ο δορυφορος θα βρισκεται στο διαστημα για περιπου 20 μηνες. Το βαρος του ειναι 1100 κιλα και κατασκευαστηκε απο μια κοινοπραξια 45 ευρωπαικων εταιριων,με επικεφαλης την Thales Alenia Srace στην Ιταλια. Μεταξυ αλλων, τα στοιχεια που θα στειλει ο δορυφορος: -θα δωσουν πληρεστερη εικονα για την κυκλοφορια των νερων των ωκεανων,κατι που θα βοηθησει στις κλιματικες προβλεψεις -θα επιτρεψουν την καλυτερη γνωση της κατανομης της μαζας στο εσωτερικο της Γης,πραγμα που θα βοηθησει στην προβλεψη των σεισμων και των ηφαιστειακων εκρηξεων. Οι ανωμαλιες του βαρυτικου πεδιου θα μετρηθουν με ακριβεια 1 mGal και το γεωειδες με ακριβεια 1 εως 2 εκατοστα. Στο σχεδιο του πλανητη στις κοκκινες περιοχες η βαρυτικη ελξη ειναι ελαφρως ισχυροτερη απο τις μπλε. Θα γίνει ή δεν θα γίνει επίθεση των αστεροειδών; Η Ρωσία θα πάρει μέρος στο Διαγωνισμό σχεδίων προστασίας της Γης από τα αστεροειδή και τους κομήτες που συνιστούν απειλή για τον πλανήτη μας. Ο διαγωνίσμος αρχίζει στις 20 Ιουλίου και ύστερα από 4 μήνες ο πλανήτης μας θα μάθει τον ήρωά του. Εξάλλου, δεν είναι πολλές οι χώρες που θα πάρουν μέρος σ΄αυτό το Διαγωνισμό. Προσκλήθηκαν επίσημα από την ΕΕ μόνο η Ρωσία και οι ΗΠΑ. Δεν αποκλείεται επίσης η δυνατότητα συμμετοχής στο Διαγωνισμό και της Ιαπωνίας. Το πρόγραμμα δράσης σε περίπτωση πρόσκρουσης της Γης με κάποιο αστεροειδές θα πρέπει να προβλέπει μερικά μέτρα,- θεωρεί ο Μπορίς Σούστοφ, διευθυντής του Ινστιτούτου Αστρονομίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Γίνεται λόγος πρώτ'απ' όλα για τον εντοπισμό των επικίνδυνων σωμάτων, και, βέβαια, για την επεξεργασία των δυνατών μεθόδων αποτροπής της πτώσης τους. Αν έχουμε ανακαλύψει κάποιο σώμα πριν από πολύ καιρό, τότε μπορούμε να το κάνουμε να παρεκλίνει από την απειλητική τροχιά. Αν όμως το σώμα βρίσκεται ήδη πολύ κοντά και έμενε μόνο ένας μήνας ή ακόμα μικρότερος χρόνος ως τη σύγκρουση, τότε θα πρέπει να παρθούν μέτρα σκληρής επίδρασης, μαζί και τα μέτρα ανατίναξής του. Την μεγαλύτερη απειλή για τον πλανήτη μας συνιστούν οι αστεροειδή με διάμετρο 100 μέτρων. Τέτοια αστεροειδή αποτελούν το 90% όλων των σωμάτων που πλησιάζουν τη Γη. Δηλαδή ο αριθμός τους ξεπερνά τις 6000. Πιθανά επικίνδυνα θεωρούνται 964 αστεροειδή. Εκτός απ' αυτό, τώρα προς τη Γη πετούν 84 κομήτες και αστεροειδή με διάμετρο 806 μέτρων. Κανένας απ' αυτούς τους κομήτες δεν συνιστά καμιά απειλή για μας. Από τα αστεροειδή με διάμετρο 1000 μέτρων προκαλεί φόβους μόνο το 25% από το ολικό ποσοστό τους,- θεωρεί ο Μπορίς Σούστοφ. Τη δοσμένη στιγμή στους επιστήμονες όλου του κόσμου προκαλεί ανησυχίες το αστεροειδές ΄Αποφις (Apophis) με διάμετρο 350 μέτρων. Αναμένεται ότι το 2029 το αστεροειδές αυτό θα πλησιάζει επικίνδυνα τη Γη - περίπου σε απόσταση 30 χιλιάδων χιλιομέτρων, δηλαδή πιο κοντά από την τροχιά των γεωστάσιμων δορυφόρων. Αν το αστεροειδές ΄Αποφις θα αλλάξει ακόμα και την τροχιά του, τότε θα συγκρουστεί με τη Γη το 2036. Μάλιστα, θα θεωρηθεί τυχερή σύμπτωση αν πέσει στη ξηρά- στη δοσμένη περίπτωση θα εμφανιστεί έρημος μεγέθους ίσου με την έκταση της Γαλλίας. ΄Αν όμως θα πέσει στον παγκόσμιο ωκεανό, τότε δεν θα μας σώσει κανένας, ούτε και ο Μπρους Ουίλις»,- παρατήρησε συμπεραίνοντας ο Μπορίς Σούστοφ.

Εχουμε πει οτι πολλα πραγματα γινονται οταν υπαρχει το μερακι και το ψωνιο για κατι.Ιδου μια επιβεβαιωση. Εκκεντρικοί Δανοί εκτοξεύουν χειροποίητο πύραυλο- Είναι η τέταρτη χώρα που το κάνει. Η εποχή που οι Βίκινγκς φημίζονταν για τις τολμηρές εξερευνητικές αποστολές τους στις παγωμένες θάλασσες ήλθε και παρήλθε καλωσορίστε τους Βίκινγκς του 21ου αιώνα. Δύο δανοί λάτρεις του διαστήματος αποφάσισαν να κατασκευάσουν τον δικό τους πύραυλο και να κάνουν πραγματικότητα το μεγάλο τους όνειρο: ένα ταξίδι πέρα από τα ανώτερα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας. Αν όλα πάνε καλά και καιρού επιτρέποντος, ως τα μέσα του επόμενου μήνα ο χειροποίητος πύραυλος, μήκους εννέα μέτρων και πλάτους 63 εκατοστών, θα εκτοξευθεί με εκπληκτική ταχύτητα από μία πλωτή πλατφόρμα στη Βαλτική προς τα βάθη του σκοτεινού Διαστήματος. Αυτό θα καταστήσει τη Δανία την τέταρτη χώρα που θα εισέλθει στο πάνθεον των κρατών που έχουν στείλει επανδρωμένες αποστολές στο Διάστημα: μετά τους κοσμοναύτες της Σοβιετικής Ενωσης, τους αστροναύτες των Ηνωμένων Πολιτειών και τους Σινοναύτες της Κίνας, έρχεται η επέλαση των... Δανοναυτών. Επειτα από έξι χρόνια σκληρής δουλειάς οι μηχανικοί Κρίστιαν φον Μπένγκστον και Πέτερ Μάντσεν κατάφεραν να κατασκευάσουν τον πρώτο ερασιτεχνικό διαστημικό πύραυλο με δυνατότητα μεταφοράς ανθρώπων. Λαμβάνοντας υπόψη τις καιρικές συνθήκες και μερικές απαραίτητες βελτιώσεις του «τελευταίου λεπτού» στον κινητήρα προώθησης, ο πύραυλος «Ηybrid Εxo Αtmospheric Τransporter» ή πιο απλά «Ηeat 4», θα ξεκινήσει τη διαστημική του πτήση από τη νήσο Μπόρνχολμ της Δανίας, μέσα στις επόμενες 20 ημέρες. Παρ΄ ότι η πρώτη αποστολή θα μεταφέρει ένα ανδρείκελο, ο πύραυλος προορίζεται για επανδρωμένες υποτροχιακές πτήσεις 100 χλμ. πάνω από την επιφάνεια της Γης. Ο πύραυλος φέρει μία κάψουλα που μετά βίας χωράει έναν άνθρωπο σε όρθια θέση, επιτρέποντάς του να έχει πανοραμική θέα 360 μοιρών στο Διάστημα. Μετά την εκτόξευση ο Ηeat 4 θα παραμείνει για πέντε λεπτά στις διαστημικές συνθήκες έλλειψης βαρύτητας προτού αρχίσει την καθοδική πορεία προς τη Βαλτική με τη βοήθεια ενός αλεξιπτώτου. Οι δύο εκκεντρικοί δανοί εφευρέτες βασίστηκαν αποκλειστικά σε δωρεές για την κατασκευή του πυραύλου, ο οποίος στοίχισε περίπου 50.000 ευρώ. «Θέλουμε να δείξουμε στον κόσμο ότι τα διαστημόπλοια δεν είναι αποκλειστικότητα των μεγάλων βιομηχανιών, όπου τα πάντα κατασκευάζονται από τιτάνιο σε αποστειρωμένα δωμάτια από ανθρώπους με λευκές στολές. Θέλουμε να δώσουμε ένα άλλο πιο ανθρώπινο πρόσωπο στα ταξίδια προς το Διάστημα» λέει ο Φον Μπένγκστον, ο οποίος εργαζόταν παλαιότερα στη ΝΑSΑ αλλά αποχώρησε απογοητευμένος από την «αργή πρόοδο» που σημειώνει η αμερικανική διαστημική υπηρεσία. «Θα είναι μία μεγάλη ημέρα για εμάς. Ο κόσμος μπορεί να μας προτείνει ιδέες μέσω της ιστοσελίδας μας ή να έρθει στο εργαστήριό μας για εθελοντική εργασία» προσέθεσε ο Φον Μπένγκστον. Η είδηση έκανε τον γύρο του κόσμου. Ο «Ιndependent» αφιέρωσε μία σελίδα στο «περίεργο» σχέδιο. Ομως το πείραμα στον «Fobos-grunt» άρχισε. Ως την ημέρα της εκκίνησης της διαστημικής αποστολής «Fobos-grunt» για τη μεταφορά στη Γη δειγμάτων υπεδάφους από το δορυφόρο του Άρη απομένει ενάμιση έτος. Ωστόσο το πρώτο πείραμα στο σταθμό ήδη άρχισε και ονομάζεται «BioFobos», ανακοίνωσε στη "Φωνή της Ρωσίας" εκπρόσωπος του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. H πτήση προς τον Άρη, το πέρασμα σε τροχιά του, η προσεδάφιση στο Φόβο και η επιστροφή στη Γη θα διαρκέσουν περίπου τρία χρόνια. Ένας από τους στόχους της αποστολής θα είναι ο έλεγχος της βιωσιμότητας των μικροοργανισμών σε συνθήκες σκληρής ραδιενέργειας του διαπλανητικού χώρου, αφού αυτά τα δεδομένα είναι απαραίτητα για τη μελλοντική επανδρωμένη πτήση στον Άρη. Γι΄αυτό ο σταθμός «Fobos-grunt» στα πλαίσια του πειράματος «BioFobos», θα πάρει μαζί του στη πτήση ερμητικές κάψουλες με βιολογικά δείγματα, τα οποία ήδη έχουν τοποθετηθεί στη συσκευή, λέει ο αναπληρωτής του επιστημονικού Διευθυντή του σχεδίου Αλεξάντρ Ζαχάροφ: «Υπάρχουν δυο κάψουλες. Στη μιά το βιολογικό υλικό θα αντικατασταθεί πριν τη πτήση, ενώ στην άλλη δεν θα αντικατασταθεί. Αυτό σε ένα βαθμό εμπλουτίζει και διευρύνει το πείραμα. Ουσιαστικά, το βιολογικό μέρος του πειράματος ήδη έχει αρχίσει». Αμέσως μετά την επιστροφή του σταθμού Fobos-grunt στη Γη οι επιστήμονες θα συγκρίνουν τους μικροοργανισμούς που έμειναν στη Γη με εκείνους, που συμμετείχαν στη πτήση. Και θα εξακριβώσουν, ποιές αλλαγές σημειώθηκαν υπό την επίδραση των διαστημικών παραγόντων. Όμως ο κύριος στόχος της αποστολής είναι η μεταφορά δείγματος του εδάφους του Φόβου στη Γη, στο οποίο μπορεί να βρεθούν σωματίδια ουσίας αριανής προέλευσης. Αυτό μπορεί να εξακριβωθεί σε εργαστήριο στη Γη με τη βοήθεια ισοτοπικής ανάλυσης. Εκτος αυτού, στον ίδιο το σταθμό έχουν τοποθετηθεί όργανα για τη διεξαγωγή αναλύσεων, λέει ο Αλεξάντρ Ζαχάροφ: «Στο σχέδιο υπάρχει αρκετά πλατύς διεθνής συνεταιρισμός. Στο σταθμό υπάρχει φασματογράφος γερμανικής κατασκευής με τη συμμετοχή του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών - για την έρευνα της χημικής σύνθεσης των ορυκτών που περιέχουν σίδηρο. Υπάρχει σουηδικός φασματογράφος ιόντων, υπάρχουν οπτικές τηλεοπτικές κάμερες συστήματος τεχνικής όρασης από τη Γαλλία. Μπορεί κανείς να φανταστεί, πόσο πολυπόθητα θα είναι για τους επιστήμονες κομματάκια του Φόβου. Σ΄αυτά μπορεί να βρεθούν ακόμα και ίχνη αρχαίας ζωής, που είχαν μεταφερθεί από μετεωρίτες. Δεν αποκλείεται να διαλευκανθεί η προέλευση του Φόβου. Υπάρχει και η εκδοχή ότι ο δορυφόρος με διάμετρο 20 χλμ. δεν δημιουργήθηκε από υλικό του Άρη, αλλά από αστεροειδή, που αρπάχτηκε από τη βαρύτητα του Άρη. Ο Φόβος κινείται σε παράξενη σπειροειδή τροχιά, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο στον Ερυθρό πλανήτη. Όμως σύγκρουση δεν θα συμβεί, γιατί σε 7 εκατ. χρόνια η βαρύτητα θα σπάσει το δορυφόρο και από τα θρύμματά του γύρω από τον Άρη θα δημιουργηθεί δακτύλιος, παρόμοιος με το δακτύλιο που υπάρχει γύρω από τον Κρόνο. Εδω ομως ενα ηλιακό σύστημα «ξαδελφάκι» μας. Μια εντυπωσιακή ανακάλυψη έκανε επιστημονική ομάδα στο Νότιο Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο (ΕSΟ) στη Χιλή. Σε απόσταση 127 ετών φωτός από εμάς, στον αστερισμό της Υδρας, εντοπίστηκε ένα ηλιακό σύστημα που αποτελείται από ένα μητρικό άστρο με μέγεθος ανάλογο με αυτό του Ηλιου γύρω από το οποίο κινούνται τουλάχιστον πέντε πλανήτες. Το άστρο ονομάστηκε ΗD 10180 και το πλανητικό σύστημα γύρω του είναι το μεγαλύτερο που έχει εντοπισθεί από τους επιστήμονες ως σήμερα. «Εισερχόμαστε πλέον σε μια νέα εποχή στη διαστημική εξερεύνηση. Στη μελέτη σύνθετων πλανητικών συστημάτων και όχι στη μελέτη μεμονωμένων πλανητών που εντοπίζονται σε διάφορες περιοχές του Διαστήματος» δήλωσε στο ΒΒC ο Κριστόφ Λοβίς του Πανεπιστημίου της Γενεύης, που ήταν και ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει να κινούνται σε τροχιά γύρω από τον ΗD 10180 πέντε πλανήτες και συνεχίζουν την αναζήτηση αφού δεν αποκλείουν να υπάρχουν και άλλοι. Οι πλανήτες που εντοπίστηκαν είναι ανάλογοι με τον Ποσειδώνα και είναι όλοι τους συγκεντρωμένοι σε απόσταση από το άστρο ανάλογη με αυτήν που έχει ο Αρης από τον Ηλιο, καθιστώντας έτσι το σύστημα πιο «πυκνοκατοικημένο» από το δικό μας. Μάλιστα η μελέτη των πλανητών και της κίνησής τους έχει ήδη ξεκινήσει και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι σύντομα θα έχουν πολλά στοιχεία για τη δημιουργία και την εξέλιξη του συστήματος. Κατι ακομα!«Ηφαιστειακή» έκρηξη στον γαλαξία Μ87. Ενα σπάνιο αλλά και ιδιαίτερα εντυπωσιακό φαινόμενο εντόπισε ο φακός του διαστημικού τηλεσκοπίου Chandra. Πρόκειται για μια γαλαξιακή έκρηξη την ένταση και τις επιπτώσεις της οποίας οι επιστήμονες συγκρίνουν (αναλογικά) με εκείνη του ηφαιστείου Εϊγια-φγιαλα-γιοεκούλ στην Ισλανδία πριν από λίγους μήνες. Μια μαύρη τρύπα στον γαλαξία Μ87 που βρίσκεται σε απόσταση 50 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς εκτόξευσε «κοσμική λάβα» η οποία κατέστρεψε τα υλικά δημιουργίας νέων άστρων. Τον Μ87 κυκλώνουν νέφη αερίων και άλλης κοσμικής ύλης που έχουν πολύ υψηλή θερμοκρασία. Καθώς περιοχές αυτών των νεφών ψυχραίνονται, κατεβαίνουν σιγά σιγά προς το κέντρο του γαλαξία δημιουργώντας νεφελώματα μέσα στα οποία δημιουργούνται νέα άστρα. Η μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του Μ87 εκτόξευσε γιγαντιαίες δέσμες σωματιδίων οι οποίες αφενός απομάκρυναν τα αέρια και την κοσμική ύλη από το εσωτερικό του γαλαξία, αφετέρου αύξησαν τη θερμοκρασία τους. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η «έκρηξη» της μαύρης τρύπας εμπόδισε τη δημιουργία εκατοντάδων εκατομμυρίων νέων άστρων. Στη φωτογραφία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΝΑSΑ απεικονίζεται το πολύχρωμο ωστικό κύμα που δημιουργήθηκε στον γαλαξία Μ87 από την έκρηξη της μαύρης τρύπας η οποία κατέστρεψε τα νεφελώματα μέσα στα οποία δημιουργούνται νέα άστρα.

Σημερα με την Αυγουστιατικη Πανσεληνο ας δουμε λιγα θεματα για τον θαυμασιο δορυφορο μας. Η Σελήνη ξεφούσκωσε. Το Σύμπαν διαστέλλεται. Η Σελήνη συρρικνώθηκε σαν μια σταφίδα ή ένα μπαλόνι που ξεφουσκώνει και πιθανότατα συνεχίζει να συρρικνώνεται, όπως δείχνει μια νέα μελέτη που βασίστηκε σε ανάλυση χιλιάδων εικόνων του δορυφόρου της Γης, οι οποίες ελήφθησαν από διαστημικό σκάφος της ΝΑSΑ (Lunar Reconnaissance Οrbiter, LRΟ). Τo σκάφος αυτό χαρτογραφεί σπιθαμή προς σπιθαμή την επιφάνεια της Σελήνης και, όπως μαρτυρούν οι εικόνες που έστειλε πίσω στη Γη, έχει καταγράψει την ύπαρξη 14 «ρυτίδων», για την ακρίβεια ρηγμάτων, στην επιφάνεια του πλανήτη. Σύμφωνα με ειδικούς του Ιδρύματος Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον DC, οι οποίοι ανέλυσαν τις εικόνες, ο σχηματισμός «ρυτίδων» στην επιφάνεια της Σελήνης οφείλεται στην αργή ψύξη και στη συρρίκνωση του πυρήνα της. Η ψύξη του πυρήνα προκαλεί συστολή με αποτέλεσμα να συρρικνώνεται και η επιφάνεια εμφανίζοντας ρήγματα. Η νέα ανάλυση των εικόνων, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύονται στην έγκριτη επιστημονική επιθεώρηση «Science», μαρτυρεί ότι οι μεταβολές στην επιφάνεια της Σελήνης έγιναν πάρα πολύ πρόσφατα, σε διάστημα μικρότερο του ενός δισεκατομμυρίου ετών (για τους κοινούς θνητούς το διάστημα αυτό είναι τεράστιο αλλά σε... αστρονομικό χρόνο πολύ μικρό). Δείχνει επίσης ότι τα ρήγματα που έχουν δημιουργηθεί έχουν πολύ μικρό μέγεθος, της τάξης των δύο το πολύ χιλιομέτρων, με αποτέλεσμα να μην είναι ορατά από τη Γη. Με βάση τα νέα στοιχεία οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η Σελήνη έχει χάσει περίπου 200 μέτρα από τη διάμετρό της. Ωστόσο ο αριθμός αυτός είναι μικρός σε σύγκριση με τη συνολική της διάμετρο των περίπου 3.500 χιλιομέτρων. Τ ο Σύμπαν διαστέλλεται και θα συνεχίσει πιθανότατα να διαστέλλεται για πάντα, σύμφωνα με μελέτη ειδικών της ΝΑSΑ η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν έναν γαλαξιακό μεγεθυντικό φακό προκειμένου να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους. Επικεντρώθηκαν συγκεκριμένα σε ένα γαλαξιακό σύμπλεγμα που ονομάζεται Αbell 1689 και βρίσκεται στον αστερισμό της Παρθένου. Το συγκεκριμένο σύμπλεγμα είναι ένα από τα μεγαλύτερα που γνωρίζουν οι επιστήμονες και λόγω της τεράστιας μάζας του ενεργεί σαν ένας κοσμικός μεγεθυντικός φακός αναγκάζοντας το φως να κάμπτεται γύρω από αυτόν. Με χρήση αυτού του κοσμικού φακού οι επιστήμονες προσπάθησαν να υπολογίσουν την ποσότητα της σκοτεινής ενέργειας στο Σύμπαν. Η σκοτεινή ενέργεια είναι μια μυστηριώδης δύναμη που επιταχύνει τη διαστολή του Σύμπαντος και αποτελεί τα τρία τέταρτά του· ωστόσο είναι αόρατη. Με στόχο να υπολογίσουν την κατανομή της σκοτεινής ύλης στο Διάστημα οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Ηubble ώστε να δουν πώς κάμπτεται το φως μακρινών αστεριών γύρω από το γαλαξιακό σμήνος Αbell 1689. Ο τρόπος που κάμπτεται το φως εξαρτάται από τρεις παράγοντες: από το πόσο μακριά από το γαλαξιακό σύμπλεγμα βρίσκεται το άστρο, από τη μάζα του γαλαξιακού συμπλέγματος και από την κατανομή της σκοτεινής ενέργειας. Οι αστρονόμοι κατάφεραν να μετρήσουν τους δύο πρώτους παράγοντες με χρήση του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου που βρίσκεται στο Παρατηρητήριο της Νότιας Ευρώπης. Ετσι πέτυχαν τελικά να υπολογίσουν και την κατανομή της σκοτεινής ενέργειας. Οι μετρήσεις τους έδειξαν ότι το Σύμπαν θα συνεχίσει να «μεγαλώνει» για πάντα και τελικά θα μετατραπεί σε ένα ψυχρό και νεκρό τοπίο. Σύμφωνα με τον καθηγητή Πριγιαμβάντα Ναταράχαν από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ που συμμετείχε στη μελέτη, τα νέα ευρήματα «δείχνουν καθαρά ποια θα είναι η μοίρα του Σύμπαντος». Ομως η προσπαθεια αποικισμου του δορυφορου μας συνεχιζεται εντατικα. Αγώνας δρόμου για τη Σελήνη μεταξύ Ινδίας, Ρωσίας και Κίνας. Μια νέα ανταγωνιστική κούρσα βρίσκεται σε εξέλιξη για το ποια χώρα θα προλάβει να στείλει πρώτη στο φεγγάρι το επόμενο μη επανδρωμένο ρομποτικό διαστημικό σκάφος. Από την μια πλευρά βρίσκονται η Ινδία και η Ρωσία που συνεργάζονται και από την άλλη η Κίνα. Μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις, οι Ρώσοι και οι Ινδοί μηχανικοί άρχισαν πια να εργάζονται από κοινού για την αποστολή ενός ρομποτικού σκάφους στο δορυφόρο της Γης, σύμφωνα με το BBC. Ο στόχος τους είναι η κατασκευή ενός μικρού τετράτροχου οχήματος τύπου «ρόβερ» που θα εκτοξευτεί και θα προσεληνωθεί το 2013 – περίπου τότε που η Κίνα έχει προγραμματίσει να στείλει στο φεγγάρι το δικό της διαστημόπλοιο «Τσανγκ’ε-3». Όποια ομάδα κι αν φτάσει εκεί πρώτη, θα είναι η πρώτη που θα προσεληνώσει κάποιο μηχάνημα στη Σελήνη μετά το 1976, όταν το σοβιετικό σκάφος «Λούνα 24» ήταν το τελευταίο που έφερε δείγματα εδάφους πίσω στη Γη. Η ρωσο-ινδική αποστολή, που είναι γνωστή στη Ρωσία ως “Luna-Resource” και στην Ινδία ως «Chandrayaan-2», θα περιλαμβάνει ένα ινδικής κατασκευής σκάφος σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και μια αυτόματη ρωσικής κατασκευής πλατφόρμα που θα προσεληνωθεί, ενώ ο πύραυλος που θα εκτοξευτεί από τη Γη και θα φτάσει στη Σελήνη, θα είναι ινδικός. Η στατική ρωσική πλατφόρμα, με τέσσερα πόδια, θα περιλαμβάνει 35 κιλά επιστημονικού εξοπλισμού και θα απελευθερώσει στην επιφάνεια του φεγγαριού το 15 κιλών ρομποτικό «ρόβερ», ινδικής κατασκευής. Αν και το ηλεκτρικό ινδικό ρόβερ είναι πολύ μικρότερο από τα γιγάντια ρόβερ τύπου Lunokhod, βάρους 750 κιλών, που η ΕΣΣΔ είχε στείλει στο φεγγάρι στη δεκαετία του ΄70, παρόλα αυτά αναμένεται να εκτελέσει τις αναγκαίες επιστημονικές εργασίες του, χάρη στην σμίκρυνση της τεχνολογίας, που έχει καταστεί εφικτή έκτοτε. Το ρόβερ θα διαθέτει, μεταξύ άλλων, τηλεοπτική κάμερα και ένα ρομποτικό βραχίονα για τη συλλογή δειγμάτων από το έδαφος. Για χάρη της Ινδίας, που θέλει να προλάβει την Κίνα το 2013, το αρμόδιο Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών της Μόσχας έχει δώσει υψηλή προτεραιότητα στο ρωσο-ινδικό σχέδιο, ακόμα και σε βάρος του αντίστοιχου αμιγώς ρωσικού προγράμματος σεληνιακής εξερεύνησης “Luna-Glob”. Ο κύριος στόχος της ρωσο-ινδικής αποστολής θα είναι η γεωχημική ανάλυση του σεληνιακού εδάφους, μεταξύ άλλων με σκοπό τον εντοπισμό νερού. Η αποστολή θα κάνει γεώτρηση σε βάθος μέχρι ένα μέτρο και ελπίζει, με λίγη τύχη, να…χτυπήσει διάνα. Ως πιθανότερη τοποθεσία προσελήνωσης έχει επιλεγεί ο Νότιος Πόλος της Σελήνης, όπου θεωρείται ότι είναι πιο εύκολο να βρεθεί νερό κοντά στην επιφάνεια του εδάφους. Η πρώτη ινδική αποστολή «Chandrayaan-1» τέθηκε σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι το 2008. Το 2011, η Ρωσία σχεδιάζει μια άλλη αποστολή, στο δορυφόρο Φόβο του Άρη. Ομως το Ηλιακό Σύστημα ειναι λίγο πιο ηλικιωμένο από ό,τι είχε εκτιμηθεί. Οι πρώτοι κόκκοι στερεών υλικών του Ηλιακού Συστήματος σχηματίστηκαν πριν από 4,568 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή 0,3 έως 1,9 εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα από ό,τι νομίζαμε μέχρι σήμερα. Η νέα εκτίμησε βασίστηκε στην ανάλυση ενός μετεωρίτη 1,49 κιλών που βρέθηκε στην έρημο του Μαρόκου, και είναι πιθανότατα ένα από τα αρχαιότερα αντικείμενα της κοσμικής γειτονιάς μας. Η ομάδα της Όντρεϊ Μπουβιέ στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στο Τέμπε χρησιμοποίησε μια μέθοδο χρονολόγησης που εξετάζει την αναλογία δύο ισοτόπων μολύβδου (Pb-207 και Pb-206). Τα αποτελέσματα δημοσιεύονται στην ηλεκτρονική έκδοση του Nature Geoscience. H νέα μελέτη όχι μόνο βελτιώνει την εκτίμηση για την ηλικία του Ηλιακού Συστήματος, αλλά και ξεκαθαρίζει την εικόνα των αστρονόμων για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γεννήθηκε ο Ήλιος. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης δείχνουν ότι ο δίσκος αερίου και σκόνης από τον οποίο γεννήθηκε το μητρικό μας άστρο περιείχε διπλάσιες ποσότητες σιδήρου-60. Το ισότοπο αυτό παράγεται στις καρδιές ορισμένων γιγάντιων αλλά βραχύβιων άστρων. Όταν τα άστρα αυτά φτάνουν στο τέλος της ζωής τους και εκρήγνυνται σε υπερκαινοφανείς αστέρες (σουπερνόβα), εκτοξεύουν το σίδηρο στο διάστημα γύρω τους. «Αυτό υποδηλώνει ότι ένα ή περισσότερα σουπερνόβα συνέβησαν [στη γειτονιά μας] πριν από το σχηματισμό του Ήλιου, κάτι που εξηγεί την παρουσία αυτών των στοιχείων και τη σχετική αφθονία τους» εξηγεί στο δικτυακό τόπο του Nature η Δρ Μπουβιέ. Η σχετική αφθονία του σιδήρου ενισχύει επομένως την υπόθεση ότι ο Ήλιος δεν γεννήθηκε απομονωμένος, αλλά σχηματίστηκε υπό την επίδραση γιγάντιων άστρων που βρίσκονταν κοντά του στο ίδιο νεφέλωμα. Η ίδια διαδικασία παρατηρείται να συμβαίνει σήμερα στο νεφέλωμα του Ωρίωνα. Ας δουμε κατι ακομα για τον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ΔΔΣ) θα λειτουργεί σε τροχιά ως το 2020. Όμως τι θα γίνει στη συνέχεια - είναι άραγε δυνατό να μην καταποντιστούν στον ωκεανό έστω και μερικά τμήματά του και να χρησιμοποιηθούν για άλλες διαστημικές αποστολές; Σ΄ αυτό το ερώτημα προσπαθούν σήμερα να απαντήσουν οι μετέχοντες στο πρόγραμμα του Σταθμού. Στο μεταξύ τον Ιανουάριο ο επικεφαλής της ρωσικής εταιρίας «Ενέργκια Βιτάλι Λοπότα έχει εισηγηθεί σχέδιο σωτηρίας των ρωσικών λειτουργικών μονάδων του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού μετά το 2020. Για παράδειγμα, το πολυλειτουργικό εργαστήριο, το οποίο η Ρωσία θα εκτοξεύσει για το Σταθμό το 2013, σε 7 χρόνια θα εξαντλήσει τις δυνατότητές του και θα είναι λυπηρό να εγκαταλειφθεί ως άχρηστο αντικείμενο. Ο Βιτάλι Λοπότα εισηγείται να χωριστεί το ρωσικό τμήμα του ΔΔΣ από τις αμερικανικές λειτουργικές μονάδες και να εφοδιαστεί με ενεργειακή εγκατάσταση. Σ΄αυτή την περίπτωση θα δημιουργηθεί αυτόνομος σταθμός, κατάλληλος ως βασικό λιμάνι για τις μελλοντικές σεληνιακές και αριανές αποστολές. Στους Αμερικανούς τέτοιου είδους σχέδια δεν αρέσουν, γιατί μαζί με τις ρωσικές λειτουργικές μονάδες ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός θα μείνει χωρίς το μοναδικό κινητήρα, που χρειάζεται για την απομάκρυνση του σταθμού από την τροχιά και τον καταποντισμό του στον ωκεανό. Βέβαια είναι καλύτερα να μην καταστραφεί ο σταθμός, θεωρεί ο εκπρόσωπος της Ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος (Ρωσκόσμος) Αλεξάντρ Βορομπιόφ: Αν χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί ωφελιμιστικά ο Σταθμός, μιά από τις επιλογές, που σχεδόν δεν έχει μελετηθεί από κανένα, είναι να αποσταλεί, π.χ., στη Σελήνη και να χρησιμοποιείται εκεί. Άλλο ένα σενάριο, κατά την άποψη του Αλεξάντρ Βορομπιόφ, είναι να ανυψωθεί ο σταθμός σε υψηλή τροχιά, που θα μπορούσε να παραμείνει ακόμα και χίλια χρόνια. Εφόσον ο καταποντισμός του βάρους 370 τόνων ΔΔΣ αποτελεί κίνδυνο για τους κατοίκους της Γης και η ίδια η διαδικασία ακόμα δεν έχει μελετηθεί λεπτομερώς. Ας συνεχίσει ο Σταθμός το ταξίδι του ήρεμα ως το 2020 και αν οι μετέχοντες στο σχέδιο συμφωνήσουν - να παραταθεί η ζωή του και μετά από το 2020, - είπε ολοκληρώνοντας ο Αλεξάντρ Βορομπιόφ. Μικρόβια από την ύπαιθρο επιζούν ενάμισι χρόνο στο κενό του Διαστήματος. Βακτήρια από βράχους στις νότιες ακτές της Βρετανίας επέζησαν για 553 ημέρες στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, ανακοίνωσαν τη Δευτέρα ερευνητές που συνεργάζονται με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. Παλαιότερα πειράματα είχαν δείξει ότι σπόρια διαφόρων βακτηρίων μπορούν να επιζούν για χρόνια στο Διάστημα, αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο με ζωντανά κύτταρα. Μικρόβια που αντέχουν τις ακραίες συνθήκες του Διαστήματος θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε συστήματα ανακύκλωσης για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές, ανέφερε στο BBC η υπεύθυνη του πειράματος. «Υπάρχει επίσης η ιδέα ότι, αν πρόκειται να δημιουργήσουμε βάσεις στη Σελήνη ή στον Άρη, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε βακτήρια για "βιο-εξόρυξη", να τα χρησιμοποιήσουμε δηλαδή για την εξαγωγή σημαντικών μεταλλευμάτων από τα πετρώματα» είπε η Δρ Κάρεν Όλσον-Φράνσις του Ανοιχτού Πανεπιστημίου. Η έρευνα φαίνεται επίσης να ενισχύει τη θεωρία της πανσπερμίας, σύμφωνα με την οποία η ζωή στη Γη προήλθε από εξωγήινα μικρόβια που έφτασαν στον πλανήτη με αστεροειδείς. Τα συγκεκριμένα βακτήρια ζουν πάνω και μέσα στα απόκρημνα βράχια του Μπιρς στις ακτές του Ντέβον. Κομμάτια πέτρας που περιείχαν διάφορα είδη μικροβίων μεταφέρθηκαν για ενάμισι χρόνο σε μια ανοιχτή πλατφόρμα που βρίσκεται στην άκρη του καινούργιου ευρωπαϊκού εργαστηρίου Columbus στον ISS. Ενάμισι χρόνο αργότερα, τα πετρώματα επέστρεψαν στη Γη για ανάλυση. Η ομάδα της Δρ Όλσον-Φράνσις εντόπισε τότε ζωντανές αποικίες ενός βακτηρίου που επέζησε τις ακραίες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας και τον ανελέητο βομβαρδισμό της υπεριώδους ακτινοβολίας και των κοσμικών ακτίνων. Το μικρόβιο δεν έχει ταυτοποιηθεί ακόμα και ονομάζεται απλώς «OU-20». Μοιάζει πάντως με τα κυανοβακτήρια (φωτοσυνθετικά βακτήρια) του γένους Gloeocapsa. «Τα Gloeocapsa σχηματίζουν μια αποικία από πολυάριθμα κύτταρα, η οποία πιθανότατα προστατεύει τα κύτταρα στο κέντρο της από την υπεριώδη ακτινοβολία, και επιπλέον παρέχει προστασία από την εξάχνωση του νερού», ανέφερε στο BBC ο καθηγητής Τσαρλς Κόκελ, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Υποψιάζομαι ότι έχουν επίσης πολύ καλούς μηχανισμούς επιδιόρθωσης του DNA» πρόσθεσε. Μετά την επιστροφή τους, τα σκληροτράχηλα μικρόβια ζουν και βασιλεύουν σε εργαστήριο του Ανοιχτού Πανεπιστημίου στο Μίλτον Κέινς.

Ας δουμε μετα απο αρκετο καιρο τα νεα για τον ISS. Αδύναμοι «σαν ογδοντάρηδες» επιστρέφουν οι αστροναύτες από τον ISS. Οι σαραντάρηδες αστροναύτες που περνούν έξι μήνες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό επιστρέφουν στη Γη με παροδική αλλά σοβαρή μυική ατροφία που θυμίζει ογδοντάρηδες -η νέα μελέτη εντείνει τις ανησυχίες για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές σε αστεροειδείς ή στον Άρη. Παρά την καθημερινή εξάσκηση σε ειδικά μηχανήματα, οι αστροναύτες που περνούν ένα εξάμηνο σε τροχιά χρειάζονται φυσικοθεραπεία όταν επιστρέφουν και, λόγω προβλημάτων ισορροπίας, δεν μπορούν να οδηγούν αυτοκίνητο για δύο με τέσσερις εβδομάδες. Οι μύες επιστρέφουν πάντως στην αρχική τους κατάσταση έπειτα από μερικούς μήνες. Το φαινόμενο της απώλειας μυικής μάζας ήταν γνωστό εδώ και χρόνια, ωστόσο η τελευταία μελέτη είναι η πρώτη που το επιβεβαιώνει με βιοψίες των μυών πριν και μετά το πολύμηνο ταξίδι. H έρευνα του Πανεπιστημίου Μαρκέτ στο Μίσιγκαν εγείρει ερωτηματικά για τις μελλοντικές αποστολές στον Άρη που θα διαρκούσαν το λιγότερο τρία χρόνια. Θα μπορούσε το πλήρωμα να αντεπεξέλθει σε έκτακτες καταστάσεις; «Εγώ θα ανησυχούσα», σχολίασε ο βιολόγος Ρόμπερτ Φιτς, επικεφαλής της μελέτης που χρηματοδοτήθηκε από τη NASA. Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο Journal of Physiology. Ο μηχανισμός του φαινομένου παραμένει ασαφής, πιθανότατα όμως σχετίζεται με τις μειωμένες απαιτήσεις της διαβίωσης σε μηδενική βαρύτητα. Το περίεργο είναι ότι αστροναύτες χάνουν μυική μάζα παρόλο που εξασκούνται για μία έως δύο ώρες κάθε μέρα σε ειδικά μηχανήματα -διαδρόμους, στατικά ποδήλατα και μηχανήματα αντίστασης. Η NASA περιμένει τώρα τα αποτελέσματα των δοκιμών για ένα νέο σύστημα άσκησης που έφτασε στον ISS πέρυσι. Βιοψίες στη γάμπα Η μελέτη εξέτασε εννέα Αμερικανούς αστροναύτες και Ρώσους κοσμοναύτες που ταξίδεψαν στο σταθμό το διάστημα 2002-2005. Βιοψίες στους μύες της γάμπας πριν και μετά το ταξίδι έδειξαν μείωση 40% στη δύναμη των μυικών ινών βραδείας σύσπασης. Οι ίνες αυτές παίζουν κεντρικό ρόλο στην ισορροπία και τη στάση του σώματος και φαίνεται ότι πλήττονται περισσότερο από ό,τι οι ίνες ταχείας σύσπασης. Προηγούμενες μελέτες στη Γη έχουν δείξει ότι οι εθελοντές που παραμένουν καθηλωμένοι στο κρεβάτι για μεγάλα χρονικά διαστήματα, προσομοιώνοντας τη διαβίωση σε μηδενική βαρύτητα, πρέπει να καταναλώνουν περισσότερες θερμίδες για να ωφεληθούν από την άσκηση. «Όλα τα μέλη πληρώματος που εξετάστηκαν στη μελέτη [...] δεν έτρωγαν αρκετά» επισήμανε ο Φιτς. Το ίδιο είχε παρατηρηθεί στο ρωσικό σταθμό Mir, στον οποίο οι κοσμοναύτες κατανάλωναν λιγότερες θερμίδες από ό,τι χρειάζονταν και συχνά επέστρεφαν στη Γη πιο αδύνατοι. Το φαινόμενο ίσως συνδέεται με το φορτωμένο πρόγραμμα του πληρώματος, που δεν αφήνει πολύ χρόνο για τα γεύματα, αλλά και με τις διαταραχές της γεύσης και της όσφρησης που αναφέρουν ορισμένοι αστροναύτες. Για τη διατήρηση της μυικής μάζας, τονίζει ο Φιτς, οι αστροναύτες πρέπει να τρώνε αμέσως μετά την άσκηση στα ειδικά μηχανήματα. Επιφυλακτικός ως προς τα συμπεράσματα της νέας μελέτης εμφανίστηκε πάντως ο Γκρέγκορι Άνταμς, φυσιολόγος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια ο οποίος συνεργάζεται με τη NASA. Επισήμανε ότι οι μύες της γάμπας είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην ατροφία και δύσκολα γυμνάζονται στο διάστημα, οπότε τα αποτελέσματα της έρευνας ίσως δεν είναι ενδεικτικά για όλο το σώμα. Παραδέχεται πάντως ότι η μυική ατροφία είναι πρόβλημα που συχνά είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί με την άσκηση. Η παραμονή σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας προκαλεί και άλλες διαταραχές, όπως για παράδειγμα μετακίνηση του αίματος από τα πόδια στον κορμό και διόγκωση της καρδιάς. Εκτός από τη μυική ατροφία, το πλήρωμα μιας μελλοντικής αποστολής στον Άρη θα είχε να αντιμετωπίσει και την παρατεταμένη έκθεση στη φονική κοσμική ακτινοβολία. Εν τω μεταξυ!!! Μικρή διόρθωση στην τροχιά του ISS, σε λειτουργία το σύστημα ψύξης. Η τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού ανυψώθηκε κατά 2,2 χιλιόμετρα ενόψει της άφιξης ενός σκάφους ανεφοδιασμού το Σεπτέμβριο, ανακοίνωσε το ρωσικό κέντρο ελέγχου έξω από τη Μόσχα. Στο μεταξύ, οι ένοικοι του τροχιακού συγκροτήματος κατάφεραν τελικά να διορθώσουν τη σοβαρή βλάβη στο σύστημα ψύξης. Όπως μεταδίδει το ρωσικό πρακτορείο Interfax, o ISS κινείται τώρα σε ύψος 355,5 χιλιομέτρων. Η τροχιά του ανυψώθηκε χρησιμοποιώντας τους κινητήρες του ρωσικού, μη επανδρωμένου σκάφους ανεφοδιασμού Progress M-06M, το οποίο παραμένει συνδεδεμένο στο σταθμό. Η αλλαγή ήταν απαραίτητη για την πρόσδεση του σκάφους Progress M-07M που αναμένεται στις 10 Σεπτεμβρίου, καθώς και για την αποσύνδεση ενός άλλου ρωσικού σκάφους, του Soyuz TMA-18. To Soyuz θα μεταφέρει πίσω στη Γη δύο Ρώσους κοσμοναύτες και μια Αμερικανίδα αστροναύτη στις 24 Σεπτεμβρίου. Στο μεταξύ τέθηκε σε λειτουργία στον ISS η νέα αντλία υγρής αμμωνίας, τμήμα του συστήματος ψύξης του σταθμού, έπειτα από τη σοβαρή βλάβη που εμφανίστηκε στην παλιά αντλία στις 31 Ιουλίου. Για την επιδιόρθωση χρειάστηκαν συνολικά τρεις διαστημικοί περίπατοι, από τους δυσκολότερους που έχουν πραγματοποιηθεί στον ISS στα δέκα χρόνια ζωής του. Όπως εκτίμησε τη Δευτέρα η Roscosmos, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος της Ρωσίας, ο ISS μπορεί να παραμείνει σε τροχιά για ακόμα μια δεκαετία. Ομως μεσα στην δεκαετια στο ISS θα ανεβει το ακριβέστερο ρολόι του διαστήματος. Σε λίγα χρόνια ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) θα φιλοξενεί το πιο ακριβές ρολόι που έχει ποτέ σταλεί στο διάστημα και το οποίο θα επιτρέπει τον καλύτερο συγχρονισμό των ρολογιών στη Γη. Όπως ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA), το ρολόι (Atomic Clock Ensemble in Space-ACES) θα κατασκευαστεί από την EADS Astrium και σχεδιάζεται να τοποθετηθεί στον ISS το 2014. Το ρολόι θα καταγράφει το πέρασμα του χρόνου, μετρώντας τη συχνότητα των μικροκυμάτων που απορροφώνται από τα ευρισκόμενα σε φάση ψύξης άτομα καισίου. Στη Γη η ακρίβεια των ρολογιών καισίου περιορίζεται από τη βαρύτητα του πλανήτη μας. Τα άτομα καισίου θα ψυχθούν με την χρήση λέιζερ που θα επιβραδύνουν την κίνησή τους και, σε επόμενη φάση, θα γίνεται η μέτρηση του χρόνου με βάση την ακρίβεια της συχνότητας της ακτινοβολίας μικροκυμάτων που απορροφούν και εκπέμπουν. Οι συνθήκες μικροβαρύτητας που επικρατούν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, επιτρέπουν μακρύτερης διάρκειας και μεγαλύτερης ακρίβειας μετρήσεις. Το νέο ρολόι αναμένεται να είναι τουλάχιστον 100 φορές πιο ακριβές από τα ρολόγια στους δορυφόρους GPS. Χάρη στο νέο ρολόι του διαστήματος, που θα αποτελέσει το πιο αξιόπιστο μέχρι σημείο αναφοράς, τα επίγεια ατομικά ρολόγια θα μπορούν να συγκριθούν και να συγχρονιστούν καλύτερα μεταξύ τους. Επιπλέον, οι αποκλίσεις μεταξύ των διαφόρων ατομικών ρολογιών μπορεί να αποκαλύψουν αν η φυσική σταθερά που αποκαλείται «άλφα» και αποτελεί συστατικό της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης, είναι όντως σταθερά. Αλλα το δικό της διαστημικό σταθμό ετοιμάζεται να εκτοξεύσει η Κίνα. Η Κίνα δοκιμάζει το πρώτο τμήμα ενός διαστημικού σταθμού με την προοπτική να το εκτοξεύσει το 2011, μεταδίδουν τοπικά μέσα. Η υπομονάδα «Τιανγκόγκ-1», βάρους 8,5 τόνων, θα εκτοξευτεί του χρόνου με πύραυλο Long March 1 εγχώριας κατασκευής, αναφέρει το επίσημο πρακτορείο Xinhua. Αργότερα το ίδιο έτος το επανδρωμένο σκάφος Σενζού-8 θα συνδεθεί με την υπομονάδα σε τροχιά, ενώ αργότερα θα ακολουθήσουν οι αποστολές Σενζού 9 και 10. Χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση του σταθμού δεν γνωστοποιήθηκε. Στο πλαίσιο του φιλόδοξου διαστημικού της προγράμματος, η Κίνα πραγματοποίησε την πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε τροχιά το 2003 -και έγινε έτσι μόλις η τρίτη χώρα του κόσμου, μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, που έχει τη δυνατότητα να στείλει ανθρώπους στο Διάστημα. Το 2007 εκτοξεύτηκε ο δορυφόρος Τσανγκ-ε, η πρώτη μη επανδρωμένη αποστολή της Κίνας στη Σελήνη, λίγες εβδομάδες μετά την πρώτη ιαπωνική αποστολή στο φεγγάρι και λίγους μήνες πριν από το αντίστοιχο εγχείρημα της Ινδίας. Για τον Οκτώβριο του 2009 προγραμματίζεται η εκτόξευση ενός δεύτερου κινεζικού δορυφόρου σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, ενώ για το 2012 σχεδιάζεται μια μη επανδρωμένη προσσελήνωση. Μια επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι θα μπορούσε να ακολουθήσει το 2017. Η Κίνα είναι μάλλον μυστικοπαθής με το διαστημικό της πρόγραμμα, στο οποίο ο στρατός παίζει κεντρικό ρόλο. Η χώρα δεν περιλαμβάνεται στα 16 κράτη που συμμετέχουν στο πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

Ο σικελός «προφήτης» και το ασύλληπτο σωματίδιο. Ενα ενδιαφερον βιβλιο οπως το παρουσιαζει ο Τασος Καφανταρης. Ο τίτλος του βιβλίου «Ο άνθρωπος νετρίνο» αντικατοπτρίζει το κοινό χαρακτηριστικό μιας ιδιοφυΐας του πνεύματος και ενός σωματιδίου της ύλης: η ύπαρξή τους έμεινε απαρατήρητη από τους πολλούς. Διότι τόσο ο φυσικός Ετορε Μαγιοράνο όσο και το νυν περιβόητο νετρίνο παρέμειναν επί μισό και πλέον αιώνα κάτι το ανεξιχνίαστο ως και... φαντασματώδες. Ο μεν Ετορε ήταν για τους πολλούς μια αντικοινωνική διάνοια, ένα μυαλό-υπολογιστής που αδιαφορούσε για οποιαδήποτε αναγνώριση και τιμή, ένας άνθρωπος που έλυνε τα δυσκολότερα προβλήματα της Φυσικής στην πλάτη ενός πακέτου τσιγάρων και ύστερα... το πετούσε, το δε νετρίνο ήταν κάτι το ασύλληπτο, κάτι που μπορούσε να διαπεράσει τα πάντα χωρίς να αφήνει ίχνη. Το νήμα της εξιχνίασης και των δύο μυστηρίων ανέλαβε να ξετυλίξει ένας λογοτεχνικά προικισμένος φυσικός του καιρού μας, ο πορτογάλος συγγραφέας του βιβλίου «Φως- ο μύθος της ταχύτητας» Ζοάο Μαγκέιζο. Ο τρόπος που επέλεξε να κάνει το ξετύλιγμα είναι όντως ευρηματικός: Ξεκινάει με μιαν ανάστροφη βιογραφία- αφηγούμενος πρώτα τις περιστάσεις υπό τις οποίες εξαφανίστηκε από προσώπου γης ο Ετορε-, για να περάσει σε μια παράλληλη αφήγηση της ιστορίας και των δύο πρωταγωνιστών. Ετσι τα κεφάλαια εναλλάσσονται, με το ένα να μας αποκωδικοποιεί τις συνθήκες που διαμόρφωσαν τον Ετορε και το επόμενό του να μας εξηγεί τις θεωρίες και τα πειράματα που οδήγησαν στην ερμηνεία της φύσης αυτού του μυστηριώδους εξαδέλφου του ηλεκτρονίου, του νετρίνου. Η διπλή αυτή εξιστόρηση συνεχίζεται σαν γαϊτανάκι που ξετυλίγεται αποκαλύπτοντας τις αρχικές κορδέλες που το δόμησαν. Αξιοζήλευτο πράγματι το εύρημα του Ζοάο, διότι δεν μπορώ να φανταστώ πώς αλλιώς θα κρατούσε καυτό το ενδιαφέρον του αναγνώστη: Υπάρχουν σημεία- όπως η επεξήγηση της κβαντομηχανικής και η αριστερόστροφη στροφορμή (spin) των νετρίνων- όπου ελλοχεύει η βεβαιότητα παραίτησης του αναγνώστη, αλλά να σου το επόμενο κεφάλαιο με την κοινωνιολογική ανάλυση της συμπεριφοράς των φυσικών στα χρόνια άνθησης του φασισμού, που αναθερμαίνει το ενδιαφέρον! Μαζί με τις εξαιρετικά χρήσιμες υποσημειώσεις του μεταφραστή και των επιμελητών της ελληνικής έκδοσης, οι 423 σελίδες του μεστού κειμένου συν τις 15 σελίδες βιβλιογραφίας και ευρετηρίου καταλήγουν ένα πολύτιμο σώμα μιγαδικής αναφοράς, τόσο για τον εραστή της Φυσικής όσο και για τον ενθουσιώδη ιχνευτή των ψυχολογικών δραμάτων που οδηγούν την ανθρώπινη συμπεριφορά στα άκρα. Επιπόλαια κρίνοντας, θα σύστηνα την ανάγνωση αυτού του βιβλίου σε όσους θέλουν να υπερβούν την εθνική κατάθλιψη για την πτώχευση των αξιών μας με τη μελέτη των αιτίων της κατάθλιψης ενός επιστήμονα που «είδε έναν αιώνα μπροστά». Ωστόσο υπάρχει και ένας βαθύτερος λόγος να διαβάσει κανείς προσεκτικά αυτή τη «διπλή βιογραφία». Είναι αυτός που συμπυκνώνεται στα λόγια του ίδιου του συγγραφέα ως εξής: «Η προσωπική άποψή μου είναι πως δημιούργησε μια διακλάδωση στον δρόμο της Φυσικής του 20ού αιώνα, και εμείς απλώς δεν ακολουθήσαμε τον δρόμο του Ετορε.Ισως να ζούμε ακόμη όταν θα το μετανιώσουμε». a.kafantaris@gmail.com Στην φωτογραφια φωτοπαγίδες.

Τρισδιάστατη απεικόνιση της έκρηξης ενός σουπερνόβα πέτυχαν για πρώτη φορά οι αστρονόμοι. Την τρισδιάστατη απεικόνιση της έκρηξης ενός σουπερνόβα, χαρτογραφώντας με μεγάλη ακρίβεια τα κύματα ύλης που διέφυγαν στο διάστημα από την κολοσσιαία έκρηξη πέτυχαν για πρώτη φορά οι αστρονόμοι. Η έκρηξη δεν ήταν εξίσου ισχυρή από όλες τις κατευθύνσεις και δημιούργησε λοβούς με ακανόνιστο σχήμα, όπως προβλέπουν μοντέλα σε υπερυπολογιστές. Μέρος του υλικού βρέθηκε ότι κινείται με 100 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα, περίπου το 10% της ταχύτητας του φωτός, γεγονός που μαρτυρά τη βιαιότητα του γεγονότος. Ωστόσο, ακόμα και αυτό το κύμα, παρά την ταχύτητά του, χρειάστηκε δέκα χρόνια για να φτάσει ένα νέφος αερίων μικρότερης ταχύτητας που είχε εκτοξευτεί πριν από τη σύγκρουση. Η ομάδα των Βρετανών και Σουηδών ειδικών αξιοποίησε τα εξαιρετικά ακριβή όργανα του ευρωπαϊκού Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου στη Χιλή προκειμένου να παρατηρήσει το σουπερνόβα 1987A. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα μελετημένα συστήματα λόγω της μικρής για τα δεδομένα του διαστήματος απόστασης, καθώς βρίσκεται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, 168.00 έτη φωτός από τη Γη. Πριν την έκρηξη ήταν ένα γιγαντιαίο άστρο που 'έζησε' μερικά εκατομμύρια χρόνια πριν το εντυπωσιακό τέλος του. Ρομποτικά «τιτιβίσματα» από το διάστημα. Ποιος θα το περίμενε; Σίγουρα όχι ο Ισαάκ Ασίμοφ, ο οποίος τόσο αγαπούσε (και φοβόταν) τα ρομπότ. Ο Robonaut 2 –εν συντομία R2 - που θα σταλεί τον επόμενο μήνα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) ως βοηθητικό μέλος του πληρώματος, θα γίνει το πρώτο ανθρωποειδές ρομπότ στην ιστορία, το οποίο θα διατηρεί επαφή με τη Γη μέσω μηνυμάτων Twitter. Το R2 της NASA εντάσσεται στο πλαίσιο της προσπάθειας δημιουργίας ενός ρομπότ που θα μπορεί να εκτελεί πολύπλοκα και επαναλαμβανόμενα διαστημικά καθήκοντα, τα οποία αλλιώς θα «χρεωνόταν» ένας αστροναύτης. Ήδη έχει δημιουργηθεί ο λογαριασμός @ΑstroRobonaut και τα πρώτα (προς το παρόν επίγεια) μηνύματα έχουν σταλεί στο ρομπότ μέσω του Twitter. To ρομπότ αναφέρεται στις προετοιμασίες του για την εκτόξευση και, μόλις βρεθεί σε τροχιά στο διάστημα, θα συνεχίσει να ενημερώνει τους «φίλους» του μέσω…τιτιβισμάτων (tweets). «Γεια σου Κόσμε! Το όνομά μου είναι Robonaut 2 – R2 εν συντομία.Παρακολουθείστε τις περιπέτειές μου, καθώς προετοιμάζομαι για το διάστημα», έγραφε ένα μήνυμα, σύμφωνα με το βρετανικό Τύπο. Το ρομπότ έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να έχει μεγάλες ικανότητες χειρισμού εργαλείων και συστημάτων στο διάστημα, ιδίως εκτός του Διαστημικού Σταθμού, στη διάρκεια του λεγόμενου «διαστημικού περιπάτου». Σύμφωνα με τους σχεδιαστές του, είναι σχεδόν τόσο ικανό όσο ένας άνθρωπος-αστροναύτης. Η NASA προσβλέπει στα ρομπότ, προκειμένου να αποτελέσουν αξιόπιστους μελλοντικούς συντρόφους των αστροναυτών σε διάφορες διαστημικές αποστολές. Αρχικά το R2 προοριζόταν να παραμείνει στη Γη, αλλά τελικά οι δημιουργοί του αποφάσισαν να δουν πώς λειτουργεί σε συνθήκες μικροβαρύτητας, έτσι θα μεταφερθεί στον ISS με το διαστημικό λεωφορείο «Ντισκάβερι». Δυστυχώς για τους φίλους της επιστημονικής φαντασίας, τα tweets του R2 δεν γράφονται από το ίδιο (προς το παρόν τουλάχιστον), αλλά από τους μηχανικούς του διαστημικού κέντρου Τζόνσον της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας στο Χιούστον. Οι ενδιαφερόμενοι πάντως μπορούν να υποβάλουν ερωτήσεις στο ρομπότ στέλνοντας μήνυμα στο λογαριασμό του περιλαμβάνοντας την ένδειξη #4R2. Έγινε γνωστό ένα ζευγάρι εξωπλανητών με ένα περίεργο ‘χορό’ ανάμεσα τους. Δύο γίγαντες πλανήτες στρέφονται γύρω από ένα αστέρι περίπου 223 έτη φωτός μακριά μας, που αποτελούν το πιο κοντινό από οποιονδήποτε άλλο πλανητικό ζεύγος, αποδεικνύοντας έτσι ότι η ουράνια μηχανική σπάει τα όρια αυτού που μέχρι τώρα οι επιστήμονες πίστευαν ότι είναι δυνατόν. Το κοσμικό μπαλέτο των εξωπλανητών αναμορφώνει τις υποθέσεις των αστρονόμων για τα ηλιακά συστήματα πέρα από το δικό μας. Η υπόθεση με λίγα λόγια Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα άστρο που πεθαίνει το οποίο έχει δύο τεράστιους πλανήτες σε τροχιά γύρω του, σε απόσταση κάπου 50 εκατομμύρια χιλιόμετρα μεταξύ τους. Το πώς αυτοί οι εξωπλανήτες κατάφεραν να επιβιώσουν και να εγκατασταθούν σε απρόσμενες μεν, αλλά σε σταθερές τροχιές δε, είναι ένα μυστήριο. Μια μελέτη βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη για να εξετάσει 450 παρόμοιους στόχους – πλανητικά συστήματα Οι δύο πλανήτες, οι οποίοι είναι περίπου στο μέγεθος του Δία, πιθανόν έχουν σχηματιστεί πριν 2,5 έως 3 δισεκατομμύρια χρόνια, από τον δίσκο της σκόνης και των αερίων που περιβάλλει ένα τεράστιο νεογέννητο άστρο, γνωστό σήμερα ως HD200964. Κανονικά, η βαρύτητα καταλήγει να εξισορροπεί τα πλανητικά ζευγάρια, έτσι ώστε ο εσωτερικός πλανήτης να ολοκληρώνει δύο τροχιές για κάθε μία που γίνεται από τον πιο απομακρυσμένο αμφιθαλή αδελφό πλανήτη του. Όμως εδώ ο εσωτερικός πλανήτης του άστρου HD200964 που μοιάζει με τον Δία, κάνει τέσσερις τροχιές για κάθε τρεις που ολοκληρώνει ο συνοδός του εσωτερικός πλανήτης. Είναι γνωστό πως όσο πιο κοντά είναι οι πλανήτες τόσο πιο λεπτές είναι οι διαδικασίες της ισορροπίας λόγω των ολοένα και πιο ισχυρών βαρυτικών δυνάμεων ανάμεσα στους πλανήτες. "Όσο πιο κοντά είναι οι πλανήτες, τόσο πιο δύσκολες και λεπτές είναι οι ισορροπίες αν πρέπει να κάποιος να τους βάλει τον έναν δίπλα στον άλλον," λέει ο αστρονόμος John Johnson, του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια Ο συγχρονισμός των πλανητών στο άστρο HD200964 είναι ιδιαίτερα εκλεκτός. Ένας περιστροφικός, τροχιακός χορός φέρνει τους δύο γίγαντες πλανήτες πολύ κοντά μεταξύ τους, περίπου 50 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Στο δικό μας ηλιακό σύστημα, ο Δίας και ο πλησιέστερος γείτονας του, ο Κρόνος, δεν είναι ποτέ σε μικρότερη απόσταση από το 10-πλάσιο αυτής της απόστασης. Δηλαδή το πλανητικό ζεύγος που στρέφεται γύρω από το άστρο HD200964 χωρίζεται από μια απόσταση παρόμοιο με αυτήν που υπάρχει μεταξύ της Γης και του Άρη. "Είναι νησιά της σταθερότητας μέσα σε μια θάλασσα αστάθειας", δήλωσε ο Eric Ford από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα. "Στην περίπτωση του HD200964, αυτό είναι ιδιαίτερα δραματικό επειδή είναι ένα όμορφο μικρό νησί." Οι αστρονόμοι έχουν υπό στενή παρακολούθηση το HD200964 για περίπου πέντε χρόνια, αποσπώντας συνεχώς νέες λεπτομέρειες από την παράξενη ταλάντευση από τα κύματα φωτός του, λόγω της βαρυτικής έλξης πάνω στους πλανήτες. Μετά αυτοί τρέχουν τα δεδομένα σε υπολογιστικά μοντέλα και βγάζουν τα συμπεράσματα τους. Το αστέρι αυτό είναι μεταξύ 450 παρόμοιων στόχων που σαρώνουν για τα πλανητικά τους συστήματα. "Ένα από τα πράγματα που θα θέλαμε να καταλάβουμε είναι πώς ο σχηματισμός του πλανήτη επηρεάζεται από τον τύπο του άστρου”, δήλωσε ο Ford. Το HD200964 δεν είναι το μόνο αστέρι που μελετάται και που έχει σε τροχιά γύρω του πλανήτες πολύ κοντά του. Ένα άλλο ζευγάρι πλανητών στρέφεται γύρω από το άστρο 24 Sextanis, που βρίσκεται 244 έτη φωτός μακριά, και πλησιάζουν πολύ κοντά περίπου 110 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Ο Johnson εκτιμά ότι περίπου το 20 ή ακόμη και το 25 τοις εκατό των άστρων σαν το HD2000964 και του 24 Sextanis έχουν μεγάλους πλανήτες στην κατηγορία του Δία.

Σε φάση «αφύπνισης» μπαίνει ο ήλιος. Μια ισχυρή μαγνητική έκρηξη στον ήλιο στέλνει ήδη ένα μεγάλο νέφος ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων προς την κατεύθυνση του πλανήτη μας. Το ηλιακό «τσουνάμι», που αποτελείται από τόνους πλάσματος (ιονισμένων ατόμων) μπορεί να δημιουργήσει θεαματικό σέλας πάνω από τους πόλους της Γης, αλλά και να προκαλέσει προβλήματα στους δορυφόρους και στις τηλεπικοινωνίες. Την 1η Αυγούστου παρατηρήθηκε η πρώτη αναλαμπή πάνω από μια γιγάντια ηλιακή κηλίδα στο μέγεθος της Γης, παράλληλα όμως εξερράγη μια μεγάλη ποσότητα αερίων από ένα "νημάτιο" στο βόρειο ημισφαίριο του ήλιου. Αν και τα δύο γεγονότα απέχουν εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, πιθανότατα συνδέονται. Οι εικόνες του τροχιακού Παρατηρητηρίου Ηλιακής Δυναμικής (SDO) της NASA, το οποίο εκτοξεύτηκε τον Φεβρουάριο για να μελετήσει τον ήλιο, κατέγραψαν τα φαινόμενα, καθώς επίσης αστρονόμοι από όλο τον κόσμο. Τα "νημάτια" είναι γιγάντιοι σωλήνες μαγνητισμού που γεμίζουν με ηλιακά αέρια και κρέμονται στην ατμόσφαιρα του ήλιου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το "νημάτιο", πριν εκραγεί, είχε διάμετρο 50 φορές μεγαλύτερη από τον πλανήτη μας. Η έκρηξη εκτόξευσε το περιεχόμενό του στο διάστημα, παράγοντας ένα νέφος ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων, με κατεύθυνση προς τη Γη. Το όλο γεγονός δεν θεωρείται μεγάλη έκρηξη για τα δεδομένα του ήλιου, αλλά επειδή τόσα χρόνια ήταν "ήσυχος", το φαινόμενο δείχνει ότι ο ήλιος μπαίνει σε φάση "αφύπνισης". Ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη αξιοσημείωτη ηλιακή "καταιγίδα" που φτάνει στον πλανήτη μας εδώ και αρκετά χρόνια, σύμφωνα με τη βρετανική "Τέλεγκραφ" και το New Scientist. Το ηλιακό πλάσμα αναμένεται να φτάσει στη Γη στις 3 έως 4 Αυγούστου, σύμφωνα με τον αστρονόμο Λέον Γκόλουμπ του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν. Όταν τα ηλιακά σωματίδια φτάσουν στη Γη, αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο της, δημιουργώντας πιθανώς μια γεωμαγνητική καταιγίδα. Τα φορτισμένα σωματίδια κινούνται κατά μήκος των γραμμών του γήινου μαγνητικού πεδίου και συγκεντρώνονται στους πόλους της Γης όπου και δημιουργείται το πολικό σέλας. Τα ηλιακά σωματίδια συγκρούονται με άτομα αζώτου και οξυγόνου στη γήινη ατμόσφαιρα και έτσι λάμπουν σαν φώτα νέον. Αν και κανονικά το σέλας είναι ορατό μόνο στα υψηλά γεωγραφικά πλάτη (δηλαδή κοντά στους πόλους), σε περιπτώσεις γεωμαγνητικών καταιγίδων το σέλας μπορεί να παρατηρηθεί και σε χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη, σαν "κουρτίνες" πράσινου και κόκκινου φωτός. Ο ήλιος περνάει από ένα 11ετή κύκλο περιοδικής δραστηριότητας. Το τελευταίο μέγιστο (ζενίθ) της δράσης του καταγράφηκε το 2001, ενώ το τελευταίο ελάχιστο (ναδίρ) ήταν ιδιαίτερα ασθενές και κράτησε πολύ καιρό. Τώρα όμως φαίνεται πως ο ήλιος "ξυπνάει" και πάλι, αρχίζοντας το νέο κύκλο του. Δειτε: Ας δουμε ομως και κατι ακομα για τον Ηλιο μας. Κρατά ο ήλιος μας στον πυρήνα του ένα «σκοτεινό» μυστικό; Ο ήλιος μας ίσως έχει ένα «σκοτεινό» μυστικό. Στην «καρδιά» του μπορεί να ελλοχεύει σκοτεινή ύλη, που διαρκώς μειώνει την θερμοκρασία του πυρήνα του, σύμφωνα με την νέα ριζοσπαστική θεωρία ενός βρετανού φυσικού. Οι επιστήμονες έχουν συμπεράνει ότι η λεγόμενη «σκοτεινή ύλη» αποτελεί πάνω από το 80% της συνολικής μάζας του σύμπαντος, όμως ποτέ δεν την έχει δει κανένα ανθρώπινο μάτι, αφού δεν έχει παραχθεί σε εργαστήριο, ούτε έχει άμεσα παρατηρηθεί σε κάποιο πείραμα ή στο διάστημα. Έτσι, οι φυσικοί γνωρίζουν στην πραγματικότητα ελάχιστα πράγματα γι’ αυτήν. Ο δρ Στεφεν Γουέστ του τμήματος φυσικής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου πιστεύει ότι ο ήλιος αποτελεί ένα θαυμάσιο «εργαστήριο» για να παρατηρηθούν οι μυστηριώδεις ιδιότητες της σκοτεινής ύλης, επειδή ισχυρίζεται ότι στο κέντρο του αυτή η μορφή ύλης αφθονεί. Σύμφωνα με τις απόψεις του, η σκοτεινή ύλη σχηματίζει μια άλω γύρω από το γαλαξία μας (σε αυτό συμφωνούν πολλοί επιστήμονες) και, καθώς ο ήλιος κινείται συνεχώς στο γαλαξία μας, υφίσταται έναν «άνεμο» σκοτεινής ύλης, καθώς περνάει μέσα από αυτήν κατά την κίνησή του. Αυτό, όπως πιστεύει ο Γουέστ, αναγκάζει μερικά σωματίδια της σκοτεινής ύλης να συγκρούονται με σωματίδια στοιχείων του ήλιου και έτσι να εγκλωβίζονται από τη βαρύτητα του άστρου. Με τον τρόπο αυτό, κατά τον βρετανό φυσικό, σταδιακά συσσωρεύονται σωματίδια σκοτεινής ύλης στο κέντρο του ήλιου μας. Οι προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικό υπολογιστή που έκανε η ερευνητική ομάδα του Γουέστ, δείχνουν ότι η συγκέντρωση της σκοτεινής ύλης στον καυτό πυρήνα του ήλιου οδηγεί στην μερική ψύξη του. Τα σωματίδια σκοτεινής ύλης παγιδεύουν θερμότητα από την «καρδιά» του ήλιου μας και την μεταφέρουν προς την επιφάνεια, μειώνοντας έτσι συνεχώς την θερμοκρασία του ηλιακού πυρήνα. Η μείωση της θερμοκρασίας επηρεάζει με τη σειρά της τον αριθμό των νετρίνων που παράγονται ως υποπροϊόντα κατά τις πυρηνικές αντιδράσεις μέσα στον ήλιο. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι, μελετώντας αυτά τα νετρίνα, θα μπορέσουν να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο που παίζει η σκοτεινή ύλη στην ηλιακή φυσική, καθώς και για την μάζα των ίδιων των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης και για τον τρόπο που αυτά αλληλεπιδρούν με τα άλλα στοιχεία της ύλης του άστρου του ηλιακού μας συστήματος. Η ομάδα του Γουέστ σχεδιάζει με μελετήσει περαιτέρω το ζήτημα και με τη βοήθεια του μεγάλου επιταχυντή σωματιδίων στο CERN. Κατι ενδιαφερον και για τον δορυφορο μας και για την προοπτικη μονιμης εγκαταστασης μας εκει!!! «Εκατομμύρια τόνοι πάγος» υπάρχουν στους πόλους της Σελήνης, σύμφωνα με νέες έρευνες σε σκοτεινούς κρατήρες. Την εικόνα της εντελώς άνυδρης Σελήνης ανατρέπουν τα πρόσφατα πορίσματα των ερευνών με ραντάρ στους πόλους του δορυφόρου και ειδικά σε περιοχές που δεν φωτίζονται από τον Ήλιο. Έχοντας ολοκληρώσει το μισό της χαρτογράφησης, το ραντάρ στον αμερικανικό δορυφόρο Lunar Reconnaissance Orbiter κατέγραψε τεράστιες ποσότητες πάγου, μέσα σε κρατήρες κοντά στους πόλους. Όπως αναφέρουν οι αστρονόμοι, τα στοιχεία από το ραντάρ ταιριάζουν με την «υπογραφή» που θα είχε στο ραντάρ ο πάγος, και μάλιστα ένα αρκετά παχύ στρώμα πάγου, που ίσως φτάνει και τα δύο μέτρα. Συγκεκριμένα εκτιμούν ότι μόνο στο βόρειο πόλο σε 40 κρατήρες έχουν βρεθεί περί τα 600 εκατομμύρια τόνοι πάγου, σε μεγάλο μέρος του ελεύθερου από προσμίξεις όπως χώματα και πέτρες. Σε παρόμοια πορίσματα είχε καταλήξει και η έρευνα με ραντάρ που πραγματοποίησε το ινδικό διαστημόπλοιο Chandrayaan-1.

Ένας τεράστιος αστεροειδής θα μπορούσε να συντριβή στη Γη κατά το 2182 προειδοποιούν οι επιστήμονες. Ένας αστεροειδής, που ονομάζεται 1999 RQ36, έχει μία στις χίλιες (0.092%) πιθανότητα να χτυπήσει τη Γη κάποια στιγμή πριν από το έτος 2200, αλλά το πιθανότερο είναι να χτυπήσει στις 24 Σεπτεμβρίου του 2182. Ο αστεροειδής ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά κατά το έτος 1999 και έχει μήκος πάνω από 550 μέτρα. Αν ένας αστεροειδής αυτού του μεγέθους χτυπήσει τη Γη θα μπορούσε να προκαλέσει μια εκτεταμένη καταστροφή και πιθανώς μια μαζική εξαφάνιση. Οι ειδικοί λένε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια για να εκτρέψουμε τον αστεροειδή θα πρέπει να γίνει τουλάχιστον 100 χρόνια προτού χτυπήσει, για να έχει κάποια πιθανότητα επιτυχίας. Αν ο αστεροειδής δεν έχει εντοπιστεί επακριβώς μέχρι το 2080 θα είναι αδύνατο να τον εκτρέψουμε από τον στόχο του, προειδοποίησαν οι επιστήμονες σε μια νέα ερευνητική εργασία. Ενώ οι πιθανότητα να συμβεί το κτύπημα φαίνεται μεγάλη, είναι πολύ μικρότερη από εκείνη του αστεροειδή Απόφις (Apophis), που σήμερα έχει μία στις 250.000 πιθανότητες να κτυπήσει τη Γη το έτος 2036. Η Maria Eugenia Sansaturio με τους συνεργάτες της, από το ισπανικό πανεπιστήμιο της Valladolid, έχουν χρησιμοποιήσει δύο μαθηματικά μοντέλα για τον υπολογισμό του κινδύνου ώστε ο ως άνω αστεροειδής να χτυπήσει τη Γη μας οποτεδήποτε από τώρα έως το έτος 2200. Επίσης, χρησιμοποίησαν κάπου 290 οπτικές παρατηρήσεις και 13 μετρήσεις με ραντάρ για να καθορίσουν την τροχιά του επικίνδυνου αστεροειδή. Οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο εδώ και καιρό συζητούν με ποιους τρόπους είναι δυνατόν να εκτρέψουμε επικίνδυνους αστεροειδείς ώστε να τους εμποδίσουμε να χτυπήσουν τη γη. Μία από τις πιο δημοφιλείς μεθόδους που συζητείται είναι να προκαλέσουμε έκρηξη μιας πυρηνικής κεφαλής, σε περίπτωση πιθανής προσέγγισης ενός αστεροειδή, για να τον αποτρέψουμε από την πορεία του. Τον περασμένο μήνα, ο φυσικός David Dearborn του Εργαστηρίου Lawrence Livermore των ΗΠΑ ισχυρίστηκε ότι τα πυρηνικά όπλα θα μπορούσαν να είναι η καλύτερη στρατηγική για την αποφυγή μιας τέτοιας σύγκρουσης – ειδικά για μεγάλους αστεροειδείς και με ελάχιστο χρόνο προειδοποίησης. Τέλος ας θυμηθούμε πως ο αντίκτυπος από την αστεροειδή που δημιούργησε τον περίφημο κρατήρα Chicxulub στο Μεξικό, είχε ως αποτέλεσμα πολλές χιλιάδες μέγα τσουνάμι ύψους χιλιάδων μέτρων. Πιστεύεται ότι τούτος ο αστεροειδής οδήγησε στην μαζική εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Το φαινόμενο Yarkovsky Αν και η τροχιά του αστεροειδή 1999-RQ36 έχει πλέον προσδιοριστεί με ακρίβεια, εξακολουθεί να υπάρχει μια σημαντική αβεβαιότητα στην τροχιά διότι, εκτός από τη βαρύτητα, η πορεία του επηρεάζεται από το φαινόμενο Yarkovsky. Είναι γνωστό ότι το φαινόμενο Yarkovsky προκαλείται από τη θέρμανση των στρεφόμενων αντικειμένων. Το φαινόμενο αυτό το καταλαβαίνουμε καλύτερα με το παράδειγμα ενός τόπου στη Γη, που αυτό είναι συνήθως πιο θερμό το απόγευμα, κι όχι όταν ο Ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω του κατά το μεσημέρι. Αυτό σημαίνει ότι το πιο θερμό σημείο της επιφάνειας δεν βλέπει τον Ήλιο κατευθείαν, αλλά ήδη έχει περιστραφεί 20, 30 μοίρες ή άλλη γωνία από την κάθετο. Δεν είναι φυσικά μεγάλη η γωνία, αλλά σε ένα σώμα στο μέγεθος ενός μικρού αστεροειδούς, τα φωτόνια που εκπέμπονται από το πιο θερμό μέρος της επιφάνειας, δρουν σαν ένα είδος καυσαερίων σε ένα πύραυλο, όπου τα ‘καυσαέρια’ σπρώχνουν το αντικείμενο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Επειδή το αντικείμενο περιστρέφεται προς την αντίθετη κατεύθυνση δεν είναι στην ευθεία με τον Ήλιο, αλλά υπό γωνία με αυτόν, πράγμα που με τον καιρό μπορεί να προσφέρει αρκετή πίεση για να τροποποιηθεί ελαφρώς η τροχιά του. Σύμφωνα με τους ειδικούς αυτό μας δίνει μια κάποια αβεβαιότητα στις προβλέψεις της τροχιάς του αστεροειδή. Και βεβαίως αυτό το επίπεδο της αβεβαιότητας είναι το πραγματικό πρόβλημα για την ώρα. Το μπλε αστέρι που ξέφυγε από τη γιγάντια μαύρη τρύπα-Ταξιδεύει με τεράστια ταχύτητα στο Σύμπαν. Ενα μπλε αστέρι που «εξορίστηκε» πριν από εκατομμύρια χρόνια από την καρδιά του Γαλαξία μας- ίσως για να γλιτώσει από τα... δόντια μιας γιγάντιας μαύρης τρύπας- ανακάλυψαν πρόσφατα επιστήμονες. Το αστέρι κινείται με ασύλληπτη ταχύτητα σκορπίζοντας το εντυπωσιακό φως του στο σκοτεινό Διάστημα. Πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια, ένα σύστημα από τρία αστέρια ταξίδευε ανέμελο μέσα στον Γαλαξία μας, όταν ξαφνικά έκανε ένα... στραβοπάτημα που του άλλαξε τη ζωή. Τα τρία αστέρια κινούνταν πολύ κοντά στη μαύρη τρύπα του Γαλαξία, η οποία κάποια στιγμή «ρούφηξε» το ένα από αυτά. Τα δύο που απέμειναν συνενώθηκαν ύστερα από καιρό σχηματίζοντας ένα μεγάλο μπλε αστέρι που «εξορίστηκε» από τον Γαλαξία και άρχισε να ταξιδεύει με τεράστια ταχύτητα στις εσχατιές του Σύμπαντος. Η ιστορία μοιάζει αν μη τι άλλο με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, όμως αστρονόμοι από το Κέντρο Αστροφυσικής του Χάρβαρντ λένε πως μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να εξηγηθεί η ανακάλυψη του συγκεκριμένου αστεριού που έλαβε την κωδική ονομασία ΗΕ 0437-5439. Είναι ένα από τα πιο γρήγορα αστέρια που ανιχνεύτηκαν ποτέ. Οι αμερικανοί ειδικοί που το εντόπισαν με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Χαμπλ διαπίστωσαν ότι κινείται με ταχύτητα 2,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Η ταχύτητα αυτή είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από εκείνη με την οποία περιφέρεται ο δικός μας Ήλιος μέσα στον Γαλαξία. Πρόκειται δηλαδή για ένα αστέρι υπερυψηλής ταχύτητας, όπως λέγεται. Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει από το 2005 μέχρι σήμερα 16 τέτοια αστέρια. Ολα τους θεωρείται πως «εξορίστηκαν» από την καρδιά του Γαλαξία μας. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση κατάφεραν για πρώτη φορά να διαπιστώσουν απευθείας από πού προέρχεται το μπλε αστέρι. «Υπολογίσαμε τη διεύθυνση της κίνησης του αστεριού και είδαμε ότι το ταξίδι του προς το Διάστημα άρχισε κατευθείαν από τον Γαλαξία μας», λέει ο Γουόρεν Μπράουν από το Χάρβαρντ. «Αυτά τα εξόριστα αστέρια είναι σπάνια στον Γαλαξία μας, ο οποίος περιλαμβάνει περίπου 100 δισεκατομμύρια αστέρια. Για κάθε 100 εκατομμύρια αστέρια αντιστοιχεί ένα αστέρι υπερυψηλής ταχύτητας». Για τους επιστήμονες, η μελέτη αυτών των αστεριών μπορεί να αποβεί καθοριστική για τον προσδιορισμό της μορφής που έχει η σκοτεινή ύλη η οποία περιβάλλει τον Γαλαξία μας. Οπως λέει ο αστρονόμος Ολεγκ Γκνεντίν από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, «από τα αστέρια αυτά μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες σχετικά με τη φύση της σκοτεινής ύλης, η οποία δεν είναι ορατή». Το μπλε αστέρι βρίσκεται τώρα περίπου 200.000 έτη φωτός από το κέντρο του Γαλαξία μας, ο οποίος έχει διάμετρο περίπου 100.000 έτη φωτός. Παρατηρώντας τη θέση του αστεριού και την ταχύτητά του, οι ειδικοί πιστεύουν ότι το μπλε αστέρι- που έχει μάζα εννέα φορές μεγαλύτερη από του Ηλίου, είναι ηλικίας περίπου 100 εκατομμυρίων χρόνων. Η μεγάλη του ταχύτητα το βοήθησε να ξεφύγει από την βαρυτική έλξη του Γαλαξία μας. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, το μπλε αστέρι ήταν το «χαμένο» στοίχημα ενός βαρυτικού μπιλιάρδου. Η τεράστια μαύρη τρύπα κατάπιε το ένα από τα τρία αστέρια που κινούνταν μαζί. Η κεκτημένη ταχύτητα από το άστρο αυτό προσδόθηκε στα δύο που απέμειναν και έτσι άρχισαν να «δραπετεύουν» από τον Γαλαξία. Το μεγαλύτερο από αυτά ακολούθησε την κανονική εξέλιξη ενός άστρου και έγινε ένας κόκκινος γίγαντας. Στη συνέχεια άρχισε να απορροφά το διπλανό του μικρότερο αστέρι ώσπου και τα δύο συσσωματώθηκαν ακολουθώντας σπειροειδή κίνηση. Ετσι δημιουργήθηκε ένα μπλε αστέρι. Η θεωρία για τη δημιουργία αστεριών υπερυψηλής ταχύτητας εξαιτίας της γιγαντιαίας μαύρης τρύπας διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1988 και σύμφωνα με αυτήν, κάθε 100.000 χρόνια ένα τέτοιο αστέρι «εξορίζεται» από τον Γαλαξία μας. Ειναι ενα από τα πιο γρήγορα αστέρια που ανιχνεύτηκαν ποτέ και οι ειδικοί που το εντόπισαν διαπίστωσαν ότι κινείται με ταχύτητα 2,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα.