Δροσος Γεωργιος

Εχουμε πει οτι πολλα πραγματα γινονται οταν υπαρχει το μερακι και το ψωνιο για κατι.Ιδου μια επιβεβαιωση. Εκκεντρικοί Δανοί εκτοξεύουν χειροποίητο πύραυλο- Είναι η τέταρτη χώρα που το κάνει. Η εποχή που οι Βίκινγκς φημίζονταν για τις τολμηρές εξερευνητικές αποστολές τους στις παγωμένες θάλασσες ήλθε και παρήλθε καλωσορίστε τους Βίκινγκς του 21ου αιώνα. Δύο δανοί λάτρεις του διαστήματος αποφάσισαν να κατασκευάσουν τον δικό τους πύραυλο και να κάνουν πραγματικότητα το μεγάλο τους όνειρο: ένα ταξίδι πέρα από τα ανώτερα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας. Αν όλα πάνε καλά και καιρού επιτρέποντος, ως τα μέσα του επόμενου μήνα ο χειροποίητος πύραυλος, μήκους εννέα μέτρων και πλάτους 63 εκατοστών, θα εκτοξευθεί με εκπληκτική ταχύτητα από μία πλωτή πλατφόρμα στη Βαλτική προς τα βάθη του σκοτεινού Διαστήματος. Αυτό θα καταστήσει τη Δανία την τέταρτη χώρα που θα εισέλθει στο πάνθεον των κρατών που έχουν στείλει επανδρωμένες αποστολές στο Διάστημα: μετά τους κοσμοναύτες της Σοβιετικής Ενωσης, τους αστροναύτες των Ηνωμένων Πολιτειών και τους Σινοναύτες της Κίνας, έρχεται η επέλαση των... Δανοναυτών. Επειτα από έξι χρόνια σκληρής δουλειάς οι μηχανικοί Κρίστιαν φον Μπένγκστον και Πέτερ Μάντσεν κατάφεραν να κατασκευάσουν τον πρώτο ερασιτεχνικό διαστημικό πύραυλο με δυνατότητα μεταφοράς ανθρώπων. Λαμβάνοντας υπόψη τις καιρικές συνθήκες και μερικές απαραίτητες βελτιώσεις του «τελευταίου λεπτού» στον κινητήρα προώθησης, ο πύραυλος «Ηybrid Εxo Αtmospheric Τransporter» ή πιο απλά «Ηeat 4», θα ξεκινήσει τη διαστημική του πτήση από τη νήσο Μπόρνχολμ της Δανίας, μέσα στις επόμενες 20 ημέρες. Παρ΄ ότι η πρώτη αποστολή θα μεταφέρει ένα ανδρείκελο, ο πύραυλος προορίζεται για επανδρωμένες υποτροχιακές πτήσεις 100 χλμ. πάνω από την επιφάνεια της Γης. Ο πύραυλος φέρει μία κάψουλα που μετά βίας χωράει έναν άνθρωπο σε όρθια θέση, επιτρέποντάς του να έχει πανοραμική θέα 360 μοιρών στο Διάστημα. Μετά την εκτόξευση ο Ηeat 4 θα παραμείνει για πέντε λεπτά στις διαστημικές συνθήκες έλλειψης βαρύτητας προτού αρχίσει την καθοδική πορεία προς τη Βαλτική με τη βοήθεια ενός αλεξιπτώτου. Οι δύο εκκεντρικοί δανοί εφευρέτες βασίστηκαν αποκλειστικά σε δωρεές για την κατασκευή του πυραύλου, ο οποίος στοίχισε περίπου 50.000 ευρώ. «Θέλουμε να δείξουμε στον κόσμο ότι τα διαστημόπλοια δεν είναι αποκλειστικότητα των μεγάλων βιομηχανιών, όπου τα πάντα κατασκευάζονται από τιτάνιο σε αποστειρωμένα δωμάτια από ανθρώπους με λευκές στολές. Θέλουμε να δώσουμε ένα άλλο πιο ανθρώπινο πρόσωπο στα ταξίδια προς το Διάστημα» λέει ο Φον Μπένγκστον, ο οποίος εργαζόταν παλαιότερα στη ΝΑSΑ αλλά αποχώρησε απογοητευμένος από την «αργή πρόοδο» που σημειώνει η αμερικανική διαστημική υπηρεσία. «Θα είναι μία μεγάλη ημέρα για εμάς. Ο κόσμος μπορεί να μας προτείνει ιδέες μέσω της ιστοσελίδας μας ή να έρθει στο εργαστήριό μας για εθελοντική εργασία» προσέθεσε ο Φον Μπένγκστον. Η είδηση έκανε τον γύρο του κόσμου. Ο «Ιndependent» αφιέρωσε μία σελίδα στο «περίεργο» σχέδιο. Ομως το πείραμα στον «Fobos-grunt» άρχισε. Ως την ημέρα της εκκίνησης της διαστημικής αποστολής «Fobos-grunt» για τη μεταφορά στη Γη δειγμάτων υπεδάφους από το δορυφόρο του Άρη απομένει ενάμιση έτος. Ωστόσο το πρώτο πείραμα στο σταθμό ήδη άρχισε και ονομάζεται «BioFobos», ανακοίνωσε στη "Φωνή της Ρωσίας" εκπρόσωπος του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. H πτήση προς τον Άρη, το πέρασμα σε τροχιά του, η προσεδάφιση στο Φόβο και η επιστροφή στη Γη θα διαρκέσουν περίπου τρία χρόνια. Ένας από τους στόχους της αποστολής θα είναι ο έλεγχος της βιωσιμότητας των μικροοργανισμών σε συνθήκες σκληρής ραδιενέργειας του διαπλανητικού χώρου, αφού αυτά τα δεδομένα είναι απαραίτητα για τη μελλοντική επανδρωμένη πτήση στον Άρη. Γι΄αυτό ο σταθμός «Fobos-grunt» στα πλαίσια του πειράματος «BioFobos», θα πάρει μαζί του στη πτήση ερμητικές κάψουλες με βιολογικά δείγματα, τα οποία ήδη έχουν τοποθετηθεί στη συσκευή, λέει ο αναπληρωτής του επιστημονικού Διευθυντή του σχεδίου Αλεξάντρ Ζαχάροφ: «Υπάρχουν δυο κάψουλες. Στη μιά το βιολογικό υλικό θα αντικατασταθεί πριν τη πτήση, ενώ στην άλλη δεν θα αντικατασταθεί. Αυτό σε ένα βαθμό εμπλουτίζει και διευρύνει το πείραμα. Ουσιαστικά, το βιολογικό μέρος του πειράματος ήδη έχει αρχίσει». Αμέσως μετά την επιστροφή του σταθμού Fobos-grunt στη Γη οι επιστήμονες θα συγκρίνουν τους μικροοργανισμούς που έμειναν στη Γη με εκείνους, που συμμετείχαν στη πτήση. Και θα εξακριβώσουν, ποιές αλλαγές σημειώθηκαν υπό την επίδραση των διαστημικών παραγόντων. Όμως ο κύριος στόχος της αποστολής είναι η μεταφορά δείγματος του εδάφους του Φόβου στη Γη, στο οποίο μπορεί να βρεθούν σωματίδια ουσίας αριανής προέλευσης. Αυτό μπορεί να εξακριβωθεί σε εργαστήριο στη Γη με τη βοήθεια ισοτοπικής ανάλυσης. Εκτος αυτού, στον ίδιο το σταθμό έχουν τοποθετηθεί όργανα για τη διεξαγωγή αναλύσεων, λέει ο Αλεξάντρ Ζαχάροφ: «Στο σχέδιο υπάρχει αρκετά πλατύς διεθνής συνεταιρισμός. Στο σταθμό υπάρχει φασματογράφος γερμανικής κατασκευής με τη συμμετοχή του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών - για την έρευνα της χημικής σύνθεσης των ορυκτών που περιέχουν σίδηρο. Υπάρχει σουηδικός φασματογράφος ιόντων, υπάρχουν οπτικές τηλεοπτικές κάμερες συστήματος τεχνικής όρασης από τη Γαλλία. Μπορεί κανείς να φανταστεί, πόσο πολυπόθητα θα είναι για τους επιστήμονες κομματάκια του Φόβου. Σ΄αυτά μπορεί να βρεθούν ακόμα και ίχνη αρχαίας ζωής, που είχαν μεταφερθεί από μετεωρίτες. Δεν αποκλείεται να διαλευκανθεί η προέλευση του Φόβου. Υπάρχει και η εκδοχή ότι ο δορυφόρος με διάμετρο 20 χλμ. δεν δημιουργήθηκε από υλικό του Άρη, αλλά από αστεροειδή, που αρπάχτηκε από τη βαρύτητα του Άρη. Ο Φόβος κινείται σε παράξενη σπειροειδή τροχιά, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο στον Ερυθρό πλανήτη. Όμως σύγκρουση δεν θα συμβεί, γιατί σε 7 εκατ. χρόνια η βαρύτητα θα σπάσει το δορυφόρο και από τα θρύμματά του γύρω από τον Άρη θα δημιουργηθεί δακτύλιος, παρόμοιος με το δακτύλιο που υπάρχει γύρω από τον Κρόνο. Εδω ομως ενα ηλιακό σύστημα «ξαδελφάκι» μας. Μια εντυπωσιακή ανακάλυψη έκανε επιστημονική ομάδα στο Νότιο Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο (ΕSΟ) στη Χιλή. Σε απόσταση 127 ετών φωτός από εμάς, στον αστερισμό της Υδρας, εντοπίστηκε ένα ηλιακό σύστημα που αποτελείται από ένα μητρικό άστρο με μέγεθος ανάλογο με αυτό του Ηλιου γύρω από το οποίο κινούνται τουλάχιστον πέντε πλανήτες. Το άστρο ονομάστηκε ΗD 10180 και το πλανητικό σύστημα γύρω του είναι το μεγαλύτερο που έχει εντοπισθεί από τους επιστήμονες ως σήμερα. «Εισερχόμαστε πλέον σε μια νέα εποχή στη διαστημική εξερεύνηση. Στη μελέτη σύνθετων πλανητικών συστημάτων και όχι στη μελέτη μεμονωμένων πλανητών που εντοπίζονται σε διάφορες περιοχές του Διαστήματος» δήλωσε στο ΒΒC ο Κριστόφ Λοβίς του Πανεπιστημίου της Γενεύης, που ήταν και ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει να κινούνται σε τροχιά γύρω από τον ΗD 10180 πέντε πλανήτες και συνεχίζουν την αναζήτηση αφού δεν αποκλείουν να υπάρχουν και άλλοι. Οι πλανήτες που εντοπίστηκαν είναι ανάλογοι με τον Ποσειδώνα και είναι όλοι τους συγκεντρωμένοι σε απόσταση από το άστρο ανάλογη με αυτήν που έχει ο Αρης από τον Ηλιο, καθιστώντας έτσι το σύστημα πιο «πυκνοκατοικημένο» από το δικό μας. Μάλιστα η μελέτη των πλανητών και της κίνησής τους έχει ήδη ξεκινήσει και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι σύντομα θα έχουν πολλά στοιχεία για τη δημιουργία και την εξέλιξη του συστήματος. Κατι ακομα!«Ηφαιστειακή» έκρηξη στον γαλαξία Μ87. Ενα σπάνιο αλλά και ιδιαίτερα εντυπωσιακό φαινόμενο εντόπισε ο φακός του διαστημικού τηλεσκοπίου Chandra. Πρόκειται για μια γαλαξιακή έκρηξη την ένταση και τις επιπτώσεις της οποίας οι επιστήμονες συγκρίνουν (αναλογικά) με εκείνη του ηφαιστείου Εϊγια-φγιαλα-γιοεκούλ στην Ισλανδία πριν από λίγους μήνες. Μια μαύρη τρύπα στον γαλαξία Μ87 που βρίσκεται σε απόσταση 50 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς εκτόξευσε «κοσμική λάβα» η οποία κατέστρεψε τα υλικά δημιουργίας νέων άστρων. Τον Μ87 κυκλώνουν νέφη αερίων και άλλης κοσμικής ύλης που έχουν πολύ υψηλή θερμοκρασία. Καθώς περιοχές αυτών των νεφών ψυχραίνονται, κατεβαίνουν σιγά σιγά προς το κέντρο του γαλαξία δημιουργώντας νεφελώματα μέσα στα οποία δημιουργούνται νέα άστρα. Η μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του Μ87 εκτόξευσε γιγαντιαίες δέσμες σωματιδίων οι οποίες αφενός απομάκρυναν τα αέρια και την κοσμική ύλη από το εσωτερικό του γαλαξία, αφετέρου αύξησαν τη θερμοκρασία τους. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η «έκρηξη» της μαύρης τρύπας εμπόδισε τη δημιουργία εκατοντάδων εκατομμυρίων νέων άστρων. Στη φωτογραφία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΝΑSΑ απεικονίζεται το πολύχρωμο ωστικό κύμα που δημιουργήθηκε στον γαλαξία Μ87 από την έκρηξη της μαύρης τρύπας η οποία κατέστρεψε τα νεφελώματα μέσα στα οποία δημιουργούνται νέα άστρα.

Σημερα με την Αυγουστιατικη Πανσεληνο ας δουμε λιγα θεματα για τον θαυμασιο δορυφορο μας. Η Σελήνη ξεφούσκωσε. Το Σύμπαν διαστέλλεται. Η Σελήνη συρρικνώθηκε σαν μια σταφίδα ή ένα μπαλόνι που ξεφουσκώνει και πιθανότατα συνεχίζει να συρρικνώνεται, όπως δείχνει μια νέα μελέτη που βασίστηκε σε ανάλυση χιλιάδων εικόνων του δορυφόρου της Γης, οι οποίες ελήφθησαν από διαστημικό σκάφος της ΝΑSΑ (Lunar Reconnaissance Οrbiter, LRΟ). Τo σκάφος αυτό χαρτογραφεί σπιθαμή προς σπιθαμή την επιφάνεια της Σελήνης και, όπως μαρτυρούν οι εικόνες που έστειλε πίσω στη Γη, έχει καταγράψει την ύπαρξη 14 «ρυτίδων», για την ακρίβεια ρηγμάτων, στην επιφάνεια του πλανήτη. Σύμφωνα με ειδικούς του Ιδρύματος Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον DC, οι οποίοι ανέλυσαν τις εικόνες, ο σχηματισμός «ρυτίδων» στην επιφάνεια της Σελήνης οφείλεται στην αργή ψύξη και στη συρρίκνωση του πυρήνα της. Η ψύξη του πυρήνα προκαλεί συστολή με αποτέλεσμα να συρρικνώνεται και η επιφάνεια εμφανίζοντας ρήγματα. Η νέα ανάλυση των εικόνων, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύονται στην έγκριτη επιστημονική επιθεώρηση «Science», μαρτυρεί ότι οι μεταβολές στην επιφάνεια της Σελήνης έγιναν πάρα πολύ πρόσφατα, σε διάστημα μικρότερο του ενός δισεκατομμυρίου ετών (για τους κοινούς θνητούς το διάστημα αυτό είναι τεράστιο αλλά σε... αστρονομικό χρόνο πολύ μικρό). Δείχνει επίσης ότι τα ρήγματα που έχουν δημιουργηθεί έχουν πολύ μικρό μέγεθος, της τάξης των δύο το πολύ χιλιομέτρων, με αποτέλεσμα να μην είναι ορατά από τη Γη. Με βάση τα νέα στοιχεία οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η Σελήνη έχει χάσει περίπου 200 μέτρα από τη διάμετρό της. Ωστόσο ο αριθμός αυτός είναι μικρός σε σύγκριση με τη συνολική της διάμετρο των περίπου 3.500 χιλιομέτρων. Τ ο Σύμπαν διαστέλλεται και θα συνεχίσει πιθανότατα να διαστέλλεται για πάντα, σύμφωνα με μελέτη ειδικών της ΝΑSΑ η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν έναν γαλαξιακό μεγεθυντικό φακό προκειμένου να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους. Επικεντρώθηκαν συγκεκριμένα σε ένα γαλαξιακό σύμπλεγμα που ονομάζεται Αbell 1689 και βρίσκεται στον αστερισμό της Παρθένου. Το συγκεκριμένο σύμπλεγμα είναι ένα από τα μεγαλύτερα που γνωρίζουν οι επιστήμονες και λόγω της τεράστιας μάζας του ενεργεί σαν ένας κοσμικός μεγεθυντικός φακός αναγκάζοντας το φως να κάμπτεται γύρω από αυτόν. Με χρήση αυτού του κοσμικού φακού οι επιστήμονες προσπάθησαν να υπολογίσουν την ποσότητα της σκοτεινής ενέργειας στο Σύμπαν. Η σκοτεινή ενέργεια είναι μια μυστηριώδης δύναμη που επιταχύνει τη διαστολή του Σύμπαντος και αποτελεί τα τρία τέταρτά του· ωστόσο είναι αόρατη. Με στόχο να υπολογίσουν την κατανομή της σκοτεινής ύλης στο Διάστημα οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Ηubble ώστε να δουν πώς κάμπτεται το φως μακρινών αστεριών γύρω από το γαλαξιακό σμήνος Αbell 1689. Ο τρόπος που κάμπτεται το φως εξαρτάται από τρεις παράγοντες: από το πόσο μακριά από το γαλαξιακό σύμπλεγμα βρίσκεται το άστρο, από τη μάζα του γαλαξιακού συμπλέγματος και από την κατανομή της σκοτεινής ενέργειας. Οι αστρονόμοι κατάφεραν να μετρήσουν τους δύο πρώτους παράγοντες με χρήση του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου που βρίσκεται στο Παρατηρητήριο της Νότιας Ευρώπης. Ετσι πέτυχαν τελικά να υπολογίσουν και την κατανομή της σκοτεινής ενέργειας. Οι μετρήσεις τους έδειξαν ότι το Σύμπαν θα συνεχίσει να «μεγαλώνει» για πάντα και τελικά θα μετατραπεί σε ένα ψυχρό και νεκρό τοπίο. Σύμφωνα με τον καθηγητή Πριγιαμβάντα Ναταράχαν από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ που συμμετείχε στη μελέτη, τα νέα ευρήματα «δείχνουν καθαρά ποια θα είναι η μοίρα του Σύμπαντος». Ομως η προσπαθεια αποικισμου του δορυφορου μας συνεχιζεται εντατικα. Αγώνας δρόμου για τη Σελήνη μεταξύ Ινδίας, Ρωσίας και Κίνας. Μια νέα ανταγωνιστική κούρσα βρίσκεται σε εξέλιξη για το ποια χώρα θα προλάβει να στείλει πρώτη στο φεγγάρι το επόμενο μη επανδρωμένο ρομποτικό διαστημικό σκάφος. Από την μια πλευρά βρίσκονται η Ινδία και η Ρωσία που συνεργάζονται και από την άλλη η Κίνα. Μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις, οι Ρώσοι και οι Ινδοί μηχανικοί άρχισαν πια να εργάζονται από κοινού για την αποστολή ενός ρομποτικού σκάφους στο δορυφόρο της Γης, σύμφωνα με το BBC. Ο στόχος τους είναι η κατασκευή ενός μικρού τετράτροχου οχήματος τύπου «ρόβερ» που θα εκτοξευτεί και θα προσεληνωθεί το 2013 – περίπου τότε που η Κίνα έχει προγραμματίσει να στείλει στο φεγγάρι το δικό της διαστημόπλοιο «Τσανγκ’ε-3». Όποια ομάδα κι αν φτάσει εκεί πρώτη, θα είναι η πρώτη που θα προσεληνώσει κάποιο μηχάνημα στη Σελήνη μετά το 1976, όταν το σοβιετικό σκάφος «Λούνα 24» ήταν το τελευταίο που έφερε δείγματα εδάφους πίσω στη Γη. Η ρωσο-ινδική αποστολή, που είναι γνωστή στη Ρωσία ως “Luna-Resource” και στην Ινδία ως «Chandrayaan-2», θα περιλαμβάνει ένα ινδικής κατασκευής σκάφος σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και μια αυτόματη ρωσικής κατασκευής πλατφόρμα που θα προσεληνωθεί, ενώ ο πύραυλος που θα εκτοξευτεί από τη Γη και θα φτάσει στη Σελήνη, θα είναι ινδικός. Η στατική ρωσική πλατφόρμα, με τέσσερα πόδια, θα περιλαμβάνει 35 κιλά επιστημονικού εξοπλισμού και θα απελευθερώσει στην επιφάνεια του φεγγαριού το 15 κιλών ρομποτικό «ρόβερ», ινδικής κατασκευής. Αν και το ηλεκτρικό ινδικό ρόβερ είναι πολύ μικρότερο από τα γιγάντια ρόβερ τύπου Lunokhod, βάρους 750 κιλών, που η ΕΣΣΔ είχε στείλει στο φεγγάρι στη δεκαετία του ΄70, παρόλα αυτά αναμένεται να εκτελέσει τις αναγκαίες επιστημονικές εργασίες του, χάρη στην σμίκρυνση της τεχνολογίας, που έχει καταστεί εφικτή έκτοτε. Το ρόβερ θα διαθέτει, μεταξύ άλλων, τηλεοπτική κάμερα και ένα ρομποτικό βραχίονα για τη συλλογή δειγμάτων από το έδαφος. Για χάρη της Ινδίας, που θέλει να προλάβει την Κίνα το 2013, το αρμόδιο Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών της Μόσχας έχει δώσει υψηλή προτεραιότητα στο ρωσο-ινδικό σχέδιο, ακόμα και σε βάρος του αντίστοιχου αμιγώς ρωσικού προγράμματος σεληνιακής εξερεύνησης “Luna-Glob”. Ο κύριος στόχος της ρωσο-ινδικής αποστολής θα είναι η γεωχημική ανάλυση του σεληνιακού εδάφους, μεταξύ άλλων με σκοπό τον εντοπισμό νερού. Η αποστολή θα κάνει γεώτρηση σε βάθος μέχρι ένα μέτρο και ελπίζει, με λίγη τύχη, να…χτυπήσει διάνα. Ως πιθανότερη τοποθεσία προσελήνωσης έχει επιλεγεί ο Νότιος Πόλος της Σελήνης, όπου θεωρείται ότι είναι πιο εύκολο να βρεθεί νερό κοντά στην επιφάνεια του εδάφους. Η πρώτη ινδική αποστολή «Chandrayaan-1» τέθηκε σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι το 2008. Το 2011, η Ρωσία σχεδιάζει μια άλλη αποστολή, στο δορυφόρο Φόβο του Άρη. Ομως το Ηλιακό Σύστημα ειναι λίγο πιο ηλικιωμένο από ό,τι είχε εκτιμηθεί. Οι πρώτοι κόκκοι στερεών υλικών του Ηλιακού Συστήματος σχηματίστηκαν πριν από 4,568 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή 0,3 έως 1,9 εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα από ό,τι νομίζαμε μέχρι σήμερα. Η νέα εκτίμησε βασίστηκε στην ανάλυση ενός μετεωρίτη 1,49 κιλών που βρέθηκε στην έρημο του Μαρόκου, και είναι πιθανότατα ένα από τα αρχαιότερα αντικείμενα της κοσμικής γειτονιάς μας. Η ομάδα της Όντρεϊ Μπουβιέ στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στο Τέμπε χρησιμοποίησε μια μέθοδο χρονολόγησης που εξετάζει την αναλογία δύο ισοτόπων μολύβδου (Pb-207 και Pb-206). Τα αποτελέσματα δημοσιεύονται στην ηλεκτρονική έκδοση του Nature Geoscience. H νέα μελέτη όχι μόνο βελτιώνει την εκτίμηση για την ηλικία του Ηλιακού Συστήματος, αλλά και ξεκαθαρίζει την εικόνα των αστρονόμων για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γεννήθηκε ο Ήλιος. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης δείχνουν ότι ο δίσκος αερίου και σκόνης από τον οποίο γεννήθηκε το μητρικό μας άστρο περιείχε διπλάσιες ποσότητες σιδήρου-60. Το ισότοπο αυτό παράγεται στις καρδιές ορισμένων γιγάντιων αλλά βραχύβιων άστρων. Όταν τα άστρα αυτά φτάνουν στο τέλος της ζωής τους και εκρήγνυνται σε υπερκαινοφανείς αστέρες (σουπερνόβα), εκτοξεύουν το σίδηρο στο διάστημα γύρω τους. «Αυτό υποδηλώνει ότι ένα ή περισσότερα σουπερνόβα συνέβησαν [στη γειτονιά μας] πριν από το σχηματισμό του Ήλιου, κάτι που εξηγεί την παρουσία αυτών των στοιχείων και τη σχετική αφθονία τους» εξηγεί στο δικτυακό τόπο του Nature η Δρ Μπουβιέ. Η σχετική αφθονία του σιδήρου ενισχύει επομένως την υπόθεση ότι ο Ήλιος δεν γεννήθηκε απομονωμένος, αλλά σχηματίστηκε υπό την επίδραση γιγάντιων άστρων που βρίσκονταν κοντά του στο ίδιο νεφέλωμα. Η ίδια διαδικασία παρατηρείται να συμβαίνει σήμερα στο νεφέλωμα του Ωρίωνα. Ας δουμε κατι ακομα για τον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ΔΔΣ) θα λειτουργεί σε τροχιά ως το 2020. Όμως τι θα γίνει στη συνέχεια - είναι άραγε δυνατό να μην καταποντιστούν στον ωκεανό έστω και μερικά τμήματά του και να χρησιμοποιηθούν για άλλες διαστημικές αποστολές; Σ΄ αυτό το ερώτημα προσπαθούν σήμερα να απαντήσουν οι μετέχοντες στο πρόγραμμα του Σταθμού. Στο μεταξύ τον Ιανουάριο ο επικεφαλής της ρωσικής εταιρίας «Ενέργκια Βιτάλι Λοπότα έχει εισηγηθεί σχέδιο σωτηρίας των ρωσικών λειτουργικών μονάδων του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού μετά το 2020. Για παράδειγμα, το πολυλειτουργικό εργαστήριο, το οποίο η Ρωσία θα εκτοξεύσει για το Σταθμό το 2013, σε 7 χρόνια θα εξαντλήσει τις δυνατότητές του και θα είναι λυπηρό να εγκαταλειφθεί ως άχρηστο αντικείμενο. Ο Βιτάλι Λοπότα εισηγείται να χωριστεί το ρωσικό τμήμα του ΔΔΣ από τις αμερικανικές λειτουργικές μονάδες και να εφοδιαστεί με ενεργειακή εγκατάσταση. Σ΄αυτή την περίπτωση θα δημιουργηθεί αυτόνομος σταθμός, κατάλληλος ως βασικό λιμάνι για τις μελλοντικές σεληνιακές και αριανές αποστολές. Στους Αμερικανούς τέτοιου είδους σχέδια δεν αρέσουν, γιατί μαζί με τις ρωσικές λειτουργικές μονάδες ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός θα μείνει χωρίς το μοναδικό κινητήρα, που χρειάζεται για την απομάκρυνση του σταθμού από την τροχιά και τον καταποντισμό του στον ωκεανό. Βέβαια είναι καλύτερα να μην καταστραφεί ο σταθμός, θεωρεί ο εκπρόσωπος της Ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος (Ρωσκόσμος) Αλεξάντρ Βορομπιόφ: Αν χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί ωφελιμιστικά ο Σταθμός, μιά από τις επιλογές, που σχεδόν δεν έχει μελετηθεί από κανένα, είναι να αποσταλεί, π.χ., στη Σελήνη και να χρησιμοποιείται εκεί. Άλλο ένα σενάριο, κατά την άποψη του Αλεξάντρ Βορομπιόφ, είναι να ανυψωθεί ο σταθμός σε υψηλή τροχιά, που θα μπορούσε να παραμείνει ακόμα και χίλια χρόνια. Εφόσον ο καταποντισμός του βάρους 370 τόνων ΔΔΣ αποτελεί κίνδυνο για τους κατοίκους της Γης και η ίδια η διαδικασία ακόμα δεν έχει μελετηθεί λεπτομερώς. Ας συνεχίσει ο Σταθμός το ταξίδι του ήρεμα ως το 2020 και αν οι μετέχοντες στο σχέδιο συμφωνήσουν - να παραταθεί η ζωή του και μετά από το 2020, - είπε ολοκληρώνοντας ο Αλεξάντρ Βορομπιόφ. Μικρόβια από την ύπαιθρο επιζούν ενάμισι χρόνο στο κενό του Διαστήματος. Βακτήρια από βράχους στις νότιες ακτές της Βρετανίας επέζησαν για 553 ημέρες στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, ανακοίνωσαν τη Δευτέρα ερευνητές που συνεργάζονται με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. Παλαιότερα πειράματα είχαν δείξει ότι σπόρια διαφόρων βακτηρίων μπορούν να επιζούν για χρόνια στο Διάστημα, αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο με ζωντανά κύτταρα. Μικρόβια που αντέχουν τις ακραίες συνθήκες του Διαστήματος θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε συστήματα ανακύκλωσης για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές, ανέφερε στο BBC η υπεύθυνη του πειράματος. «Υπάρχει επίσης η ιδέα ότι, αν πρόκειται να δημιουργήσουμε βάσεις στη Σελήνη ή στον Άρη, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε βακτήρια για "βιο-εξόρυξη", να τα χρησιμοποιήσουμε δηλαδή για την εξαγωγή σημαντικών μεταλλευμάτων από τα πετρώματα» είπε η Δρ Κάρεν Όλσον-Φράνσις του Ανοιχτού Πανεπιστημίου. Η έρευνα φαίνεται επίσης να ενισχύει τη θεωρία της πανσπερμίας, σύμφωνα με την οποία η ζωή στη Γη προήλθε από εξωγήινα μικρόβια που έφτασαν στον πλανήτη με αστεροειδείς. Τα συγκεκριμένα βακτήρια ζουν πάνω και μέσα στα απόκρημνα βράχια του Μπιρς στις ακτές του Ντέβον. Κομμάτια πέτρας που περιείχαν διάφορα είδη μικροβίων μεταφέρθηκαν για ενάμισι χρόνο σε μια ανοιχτή πλατφόρμα που βρίσκεται στην άκρη του καινούργιου ευρωπαϊκού εργαστηρίου Columbus στον ISS. Ενάμισι χρόνο αργότερα, τα πετρώματα επέστρεψαν στη Γη για ανάλυση. Η ομάδα της Δρ Όλσον-Φράνσις εντόπισε τότε ζωντανές αποικίες ενός βακτηρίου που επέζησε τις ακραίες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας και τον ανελέητο βομβαρδισμό της υπεριώδους ακτινοβολίας και των κοσμικών ακτίνων. Το μικρόβιο δεν έχει ταυτοποιηθεί ακόμα και ονομάζεται απλώς «OU-20». Μοιάζει πάντως με τα κυανοβακτήρια (φωτοσυνθετικά βακτήρια) του γένους Gloeocapsa. «Τα Gloeocapsa σχηματίζουν μια αποικία από πολυάριθμα κύτταρα, η οποία πιθανότατα προστατεύει τα κύτταρα στο κέντρο της από την υπεριώδη ακτινοβολία, και επιπλέον παρέχει προστασία από την εξάχνωση του νερού», ανέφερε στο BBC ο καθηγητής Τσαρλς Κόκελ, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Υποψιάζομαι ότι έχουν επίσης πολύ καλούς μηχανισμούς επιδιόρθωσης του DNA» πρόσθεσε. Μετά την επιστροφή τους, τα σκληροτράχηλα μικρόβια ζουν και βασιλεύουν σε εργαστήριο του Ανοιχτού Πανεπιστημίου στο Μίλτον Κέινς.

Ας δουμε μετα απο αρκετο καιρο τα νεα για τον ISS. Αδύναμοι «σαν ογδοντάρηδες» επιστρέφουν οι αστροναύτες από τον ISS. Οι σαραντάρηδες αστροναύτες που περνούν έξι μήνες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό επιστρέφουν στη Γη με παροδική αλλά σοβαρή μυική ατροφία που θυμίζει ογδοντάρηδες -η νέα μελέτη εντείνει τις ανησυχίες για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές σε αστεροειδείς ή στον Άρη. Παρά την καθημερινή εξάσκηση σε ειδικά μηχανήματα, οι αστροναύτες που περνούν ένα εξάμηνο σε τροχιά χρειάζονται φυσικοθεραπεία όταν επιστρέφουν και, λόγω προβλημάτων ισορροπίας, δεν μπορούν να οδηγούν αυτοκίνητο για δύο με τέσσερις εβδομάδες. Οι μύες επιστρέφουν πάντως στην αρχική τους κατάσταση έπειτα από μερικούς μήνες. Το φαινόμενο της απώλειας μυικής μάζας ήταν γνωστό εδώ και χρόνια, ωστόσο η τελευταία μελέτη είναι η πρώτη που το επιβεβαιώνει με βιοψίες των μυών πριν και μετά το πολύμηνο ταξίδι. H έρευνα του Πανεπιστημίου Μαρκέτ στο Μίσιγκαν εγείρει ερωτηματικά για τις μελλοντικές αποστολές στον Άρη που θα διαρκούσαν το λιγότερο τρία χρόνια. Θα μπορούσε το πλήρωμα να αντεπεξέλθει σε έκτακτες καταστάσεις; «Εγώ θα ανησυχούσα», σχολίασε ο βιολόγος Ρόμπερτ Φιτς, επικεφαλής της μελέτης που χρηματοδοτήθηκε από τη NASA. Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο Journal of Physiology. Ο μηχανισμός του φαινομένου παραμένει ασαφής, πιθανότατα όμως σχετίζεται με τις μειωμένες απαιτήσεις της διαβίωσης σε μηδενική βαρύτητα. Το περίεργο είναι ότι αστροναύτες χάνουν μυική μάζα παρόλο που εξασκούνται για μία έως δύο ώρες κάθε μέρα σε ειδικά μηχανήματα -διαδρόμους, στατικά ποδήλατα και μηχανήματα αντίστασης. Η NASA περιμένει τώρα τα αποτελέσματα των δοκιμών για ένα νέο σύστημα άσκησης που έφτασε στον ISS πέρυσι. Βιοψίες στη γάμπα Η μελέτη εξέτασε εννέα Αμερικανούς αστροναύτες και Ρώσους κοσμοναύτες που ταξίδεψαν στο σταθμό το διάστημα 2002-2005. Βιοψίες στους μύες της γάμπας πριν και μετά το ταξίδι έδειξαν μείωση 40% στη δύναμη των μυικών ινών βραδείας σύσπασης. Οι ίνες αυτές παίζουν κεντρικό ρόλο στην ισορροπία και τη στάση του σώματος και φαίνεται ότι πλήττονται περισσότερο από ό,τι οι ίνες ταχείας σύσπασης. Προηγούμενες μελέτες στη Γη έχουν δείξει ότι οι εθελοντές που παραμένουν καθηλωμένοι στο κρεβάτι για μεγάλα χρονικά διαστήματα, προσομοιώνοντας τη διαβίωση σε μηδενική βαρύτητα, πρέπει να καταναλώνουν περισσότερες θερμίδες για να ωφεληθούν από την άσκηση. «Όλα τα μέλη πληρώματος που εξετάστηκαν στη μελέτη [...] δεν έτρωγαν αρκετά» επισήμανε ο Φιτς. Το ίδιο είχε παρατηρηθεί στο ρωσικό σταθμό Mir, στον οποίο οι κοσμοναύτες κατανάλωναν λιγότερες θερμίδες από ό,τι χρειάζονταν και συχνά επέστρεφαν στη Γη πιο αδύνατοι. Το φαινόμενο ίσως συνδέεται με το φορτωμένο πρόγραμμα του πληρώματος, που δεν αφήνει πολύ χρόνο για τα γεύματα, αλλά και με τις διαταραχές της γεύσης και της όσφρησης που αναφέρουν ορισμένοι αστροναύτες. Για τη διατήρηση της μυικής μάζας, τονίζει ο Φιτς, οι αστροναύτες πρέπει να τρώνε αμέσως μετά την άσκηση στα ειδικά μηχανήματα. Επιφυλακτικός ως προς τα συμπεράσματα της νέας μελέτης εμφανίστηκε πάντως ο Γκρέγκορι Άνταμς, φυσιολόγος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια ο οποίος συνεργάζεται με τη NASA. Επισήμανε ότι οι μύες της γάμπας είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην ατροφία και δύσκολα γυμνάζονται στο διάστημα, οπότε τα αποτελέσματα της έρευνας ίσως δεν είναι ενδεικτικά για όλο το σώμα. Παραδέχεται πάντως ότι η μυική ατροφία είναι πρόβλημα που συχνά είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί με την άσκηση. Η παραμονή σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας προκαλεί και άλλες διαταραχές, όπως για παράδειγμα μετακίνηση του αίματος από τα πόδια στον κορμό και διόγκωση της καρδιάς. Εκτός από τη μυική ατροφία, το πλήρωμα μιας μελλοντικής αποστολής στον Άρη θα είχε να αντιμετωπίσει και την παρατεταμένη έκθεση στη φονική κοσμική ακτινοβολία. Εν τω μεταξυ!!! Μικρή διόρθωση στην τροχιά του ISS, σε λειτουργία το σύστημα ψύξης. Η τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού ανυψώθηκε κατά 2,2 χιλιόμετρα ενόψει της άφιξης ενός σκάφους ανεφοδιασμού το Σεπτέμβριο, ανακοίνωσε το ρωσικό κέντρο ελέγχου έξω από τη Μόσχα. Στο μεταξύ, οι ένοικοι του τροχιακού συγκροτήματος κατάφεραν τελικά να διορθώσουν τη σοβαρή βλάβη στο σύστημα ψύξης. Όπως μεταδίδει το ρωσικό πρακτορείο Interfax, o ISS κινείται τώρα σε ύψος 355,5 χιλιομέτρων. Η τροχιά του ανυψώθηκε χρησιμοποιώντας τους κινητήρες του ρωσικού, μη επανδρωμένου σκάφους ανεφοδιασμού Progress M-06M, το οποίο παραμένει συνδεδεμένο στο σταθμό. Η αλλαγή ήταν απαραίτητη για την πρόσδεση του σκάφους Progress M-07M που αναμένεται στις 10 Σεπτεμβρίου, καθώς και για την αποσύνδεση ενός άλλου ρωσικού σκάφους, του Soyuz TMA-18. To Soyuz θα μεταφέρει πίσω στη Γη δύο Ρώσους κοσμοναύτες και μια Αμερικανίδα αστροναύτη στις 24 Σεπτεμβρίου. Στο μεταξύ τέθηκε σε λειτουργία στον ISS η νέα αντλία υγρής αμμωνίας, τμήμα του συστήματος ψύξης του σταθμού, έπειτα από τη σοβαρή βλάβη που εμφανίστηκε στην παλιά αντλία στις 31 Ιουλίου. Για την επιδιόρθωση χρειάστηκαν συνολικά τρεις διαστημικοί περίπατοι, από τους δυσκολότερους που έχουν πραγματοποιηθεί στον ISS στα δέκα χρόνια ζωής του. Όπως εκτίμησε τη Δευτέρα η Roscosmos, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος της Ρωσίας, ο ISS μπορεί να παραμείνει σε τροχιά για ακόμα μια δεκαετία. Ομως μεσα στην δεκαετια στο ISS θα ανεβει το ακριβέστερο ρολόι του διαστήματος. Σε λίγα χρόνια ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) θα φιλοξενεί το πιο ακριβές ρολόι που έχει ποτέ σταλεί στο διάστημα και το οποίο θα επιτρέπει τον καλύτερο συγχρονισμό των ρολογιών στη Γη. Όπως ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA), το ρολόι (Atomic Clock Ensemble in Space-ACES) θα κατασκευαστεί από την EADS Astrium και σχεδιάζεται να τοποθετηθεί στον ISS το 2014. Το ρολόι θα καταγράφει το πέρασμα του χρόνου, μετρώντας τη συχνότητα των μικροκυμάτων που απορροφώνται από τα ευρισκόμενα σε φάση ψύξης άτομα καισίου. Στη Γη η ακρίβεια των ρολογιών καισίου περιορίζεται από τη βαρύτητα του πλανήτη μας. Τα άτομα καισίου θα ψυχθούν με την χρήση λέιζερ που θα επιβραδύνουν την κίνησή τους και, σε επόμενη φάση, θα γίνεται η μέτρηση του χρόνου με βάση την ακρίβεια της συχνότητας της ακτινοβολίας μικροκυμάτων που απορροφούν και εκπέμπουν. Οι συνθήκες μικροβαρύτητας που επικρατούν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, επιτρέπουν μακρύτερης διάρκειας και μεγαλύτερης ακρίβειας μετρήσεις. Το νέο ρολόι αναμένεται να είναι τουλάχιστον 100 φορές πιο ακριβές από τα ρολόγια στους δορυφόρους GPS. Χάρη στο νέο ρολόι του διαστήματος, που θα αποτελέσει το πιο αξιόπιστο μέχρι σημείο αναφοράς, τα επίγεια ατομικά ρολόγια θα μπορούν να συγκριθούν και να συγχρονιστούν καλύτερα μεταξύ τους. Επιπλέον, οι αποκλίσεις μεταξύ των διαφόρων ατομικών ρολογιών μπορεί να αποκαλύψουν αν η φυσική σταθερά που αποκαλείται «άλφα» και αποτελεί συστατικό της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης, είναι όντως σταθερά. Αλλα το δικό της διαστημικό σταθμό ετοιμάζεται να εκτοξεύσει η Κίνα. Η Κίνα δοκιμάζει το πρώτο τμήμα ενός διαστημικού σταθμού με την προοπτική να το εκτοξεύσει το 2011, μεταδίδουν τοπικά μέσα. Η υπομονάδα «Τιανγκόγκ-1», βάρους 8,5 τόνων, θα εκτοξευτεί του χρόνου με πύραυλο Long March 1 εγχώριας κατασκευής, αναφέρει το επίσημο πρακτορείο Xinhua. Αργότερα το ίδιο έτος το επανδρωμένο σκάφος Σενζού-8 θα συνδεθεί με την υπομονάδα σε τροχιά, ενώ αργότερα θα ακολουθήσουν οι αποστολές Σενζού 9 και 10. Χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση του σταθμού δεν γνωστοποιήθηκε. Στο πλαίσιο του φιλόδοξου διαστημικού της προγράμματος, η Κίνα πραγματοποίησε την πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε τροχιά το 2003 -και έγινε έτσι μόλις η τρίτη χώρα του κόσμου, μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, που έχει τη δυνατότητα να στείλει ανθρώπους στο Διάστημα. Το 2007 εκτοξεύτηκε ο δορυφόρος Τσανγκ-ε, η πρώτη μη επανδρωμένη αποστολή της Κίνας στη Σελήνη, λίγες εβδομάδες μετά την πρώτη ιαπωνική αποστολή στο φεγγάρι και λίγους μήνες πριν από το αντίστοιχο εγχείρημα της Ινδίας. Για τον Οκτώβριο του 2009 προγραμματίζεται η εκτόξευση ενός δεύτερου κινεζικού δορυφόρου σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, ενώ για το 2012 σχεδιάζεται μια μη επανδρωμένη προσσελήνωση. Μια επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι θα μπορούσε να ακολουθήσει το 2017. Η Κίνα είναι μάλλον μυστικοπαθής με το διαστημικό της πρόγραμμα, στο οποίο ο στρατός παίζει κεντρικό ρόλο. Η χώρα δεν περιλαμβάνεται στα 16 κράτη που συμμετέχουν στο πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

Ο σικελός «προφήτης» και το ασύλληπτο σωματίδιο. Ενα ενδιαφερον βιβλιο οπως το παρουσιαζει ο Τασος Καφανταρης. Ο τίτλος του βιβλίου «Ο άνθρωπος νετρίνο» αντικατοπτρίζει το κοινό χαρακτηριστικό μιας ιδιοφυΐας του πνεύματος και ενός σωματιδίου της ύλης: η ύπαρξή τους έμεινε απαρατήρητη από τους πολλούς. Διότι τόσο ο φυσικός Ετορε Μαγιοράνο όσο και το νυν περιβόητο νετρίνο παρέμειναν επί μισό και πλέον αιώνα κάτι το ανεξιχνίαστο ως και... φαντασματώδες. Ο μεν Ετορε ήταν για τους πολλούς μια αντικοινωνική διάνοια, ένα μυαλό-υπολογιστής που αδιαφορούσε για οποιαδήποτε αναγνώριση και τιμή, ένας άνθρωπος που έλυνε τα δυσκολότερα προβλήματα της Φυσικής στην πλάτη ενός πακέτου τσιγάρων και ύστερα... το πετούσε, το δε νετρίνο ήταν κάτι το ασύλληπτο, κάτι που μπορούσε να διαπεράσει τα πάντα χωρίς να αφήνει ίχνη. Το νήμα της εξιχνίασης και των δύο μυστηρίων ανέλαβε να ξετυλίξει ένας λογοτεχνικά προικισμένος φυσικός του καιρού μας, ο πορτογάλος συγγραφέας του βιβλίου «Φως- ο μύθος της ταχύτητας» Ζοάο Μαγκέιζο. Ο τρόπος που επέλεξε να κάνει το ξετύλιγμα είναι όντως ευρηματικός: Ξεκινάει με μιαν ανάστροφη βιογραφία- αφηγούμενος πρώτα τις περιστάσεις υπό τις οποίες εξαφανίστηκε από προσώπου γης ο Ετορε-, για να περάσει σε μια παράλληλη αφήγηση της ιστορίας και των δύο πρωταγωνιστών. Ετσι τα κεφάλαια εναλλάσσονται, με το ένα να μας αποκωδικοποιεί τις συνθήκες που διαμόρφωσαν τον Ετορε και το επόμενό του να μας εξηγεί τις θεωρίες και τα πειράματα που οδήγησαν στην ερμηνεία της φύσης αυτού του μυστηριώδους εξαδέλφου του ηλεκτρονίου, του νετρίνου. Η διπλή αυτή εξιστόρηση συνεχίζεται σαν γαϊτανάκι που ξετυλίγεται αποκαλύπτοντας τις αρχικές κορδέλες που το δόμησαν. Αξιοζήλευτο πράγματι το εύρημα του Ζοάο, διότι δεν μπορώ να φανταστώ πώς αλλιώς θα κρατούσε καυτό το ενδιαφέρον του αναγνώστη: Υπάρχουν σημεία- όπως η επεξήγηση της κβαντομηχανικής και η αριστερόστροφη στροφορμή (spin) των νετρίνων- όπου ελλοχεύει η βεβαιότητα παραίτησης του αναγνώστη, αλλά να σου το επόμενο κεφάλαιο με την κοινωνιολογική ανάλυση της συμπεριφοράς των φυσικών στα χρόνια άνθησης του φασισμού, που αναθερμαίνει το ενδιαφέρον! Μαζί με τις εξαιρετικά χρήσιμες υποσημειώσεις του μεταφραστή και των επιμελητών της ελληνικής έκδοσης, οι 423 σελίδες του μεστού κειμένου συν τις 15 σελίδες βιβλιογραφίας και ευρετηρίου καταλήγουν ένα πολύτιμο σώμα μιγαδικής αναφοράς, τόσο για τον εραστή της Φυσικής όσο και για τον ενθουσιώδη ιχνευτή των ψυχολογικών δραμάτων που οδηγούν την ανθρώπινη συμπεριφορά στα άκρα. Επιπόλαια κρίνοντας, θα σύστηνα την ανάγνωση αυτού του βιβλίου σε όσους θέλουν να υπερβούν την εθνική κατάθλιψη για την πτώχευση των αξιών μας με τη μελέτη των αιτίων της κατάθλιψης ενός επιστήμονα που «είδε έναν αιώνα μπροστά». Ωστόσο υπάρχει και ένας βαθύτερος λόγος να διαβάσει κανείς προσεκτικά αυτή τη «διπλή βιογραφία». Είναι αυτός που συμπυκνώνεται στα λόγια του ίδιου του συγγραφέα ως εξής: «Η προσωπική άποψή μου είναι πως δημιούργησε μια διακλάδωση στον δρόμο της Φυσικής του 20ού αιώνα, και εμείς απλώς δεν ακολουθήσαμε τον δρόμο του Ετορε.Ισως να ζούμε ακόμη όταν θα το μετανιώσουμε». a.kafantaris@gmail.com Στην φωτογραφια φωτοπαγίδες.

Τρισδιάστατη απεικόνιση της έκρηξης ενός σουπερνόβα πέτυχαν για πρώτη φορά οι αστρονόμοι. Την τρισδιάστατη απεικόνιση της έκρηξης ενός σουπερνόβα, χαρτογραφώντας με μεγάλη ακρίβεια τα κύματα ύλης που διέφυγαν στο διάστημα από την κολοσσιαία έκρηξη πέτυχαν για πρώτη φορά οι αστρονόμοι. Η έκρηξη δεν ήταν εξίσου ισχυρή από όλες τις κατευθύνσεις και δημιούργησε λοβούς με ακανόνιστο σχήμα, όπως προβλέπουν μοντέλα σε υπερυπολογιστές. Μέρος του υλικού βρέθηκε ότι κινείται με 100 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα, περίπου το 10% της ταχύτητας του φωτός, γεγονός που μαρτυρά τη βιαιότητα του γεγονότος. Ωστόσο, ακόμα και αυτό το κύμα, παρά την ταχύτητά του, χρειάστηκε δέκα χρόνια για να φτάσει ένα νέφος αερίων μικρότερης ταχύτητας που είχε εκτοξευτεί πριν από τη σύγκρουση. Η ομάδα των Βρετανών και Σουηδών ειδικών αξιοποίησε τα εξαιρετικά ακριβή όργανα του ευρωπαϊκού Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου στη Χιλή προκειμένου να παρατηρήσει το σουπερνόβα 1987A. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα μελετημένα συστήματα λόγω της μικρής για τα δεδομένα του διαστήματος απόστασης, καθώς βρίσκεται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, 168.00 έτη φωτός από τη Γη. Πριν την έκρηξη ήταν ένα γιγαντιαίο άστρο που 'έζησε' μερικά εκατομμύρια χρόνια πριν το εντυπωσιακό τέλος του. Ρομποτικά «τιτιβίσματα» από το διάστημα. Ποιος θα το περίμενε; Σίγουρα όχι ο Ισαάκ Ασίμοφ, ο οποίος τόσο αγαπούσε (και φοβόταν) τα ρομπότ. Ο Robonaut 2 –εν συντομία R2 - που θα σταλεί τον επόμενο μήνα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) ως βοηθητικό μέλος του πληρώματος, θα γίνει το πρώτο ανθρωποειδές ρομπότ στην ιστορία, το οποίο θα διατηρεί επαφή με τη Γη μέσω μηνυμάτων Twitter. Το R2 της NASA εντάσσεται στο πλαίσιο της προσπάθειας δημιουργίας ενός ρομπότ που θα μπορεί να εκτελεί πολύπλοκα και επαναλαμβανόμενα διαστημικά καθήκοντα, τα οποία αλλιώς θα «χρεωνόταν» ένας αστροναύτης. Ήδη έχει δημιουργηθεί ο λογαριασμός @ΑstroRobonaut και τα πρώτα (προς το παρόν επίγεια) μηνύματα έχουν σταλεί στο ρομπότ μέσω του Twitter. To ρομπότ αναφέρεται στις προετοιμασίες του για την εκτόξευση και, μόλις βρεθεί σε τροχιά στο διάστημα, θα συνεχίσει να ενημερώνει τους «φίλους» του μέσω…τιτιβισμάτων (tweets). «Γεια σου Κόσμε! Το όνομά μου είναι Robonaut 2 – R2 εν συντομία.Παρακολουθείστε τις περιπέτειές μου, καθώς προετοιμάζομαι για το διάστημα», έγραφε ένα μήνυμα, σύμφωνα με το βρετανικό Τύπο. Το ρομπότ έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να έχει μεγάλες ικανότητες χειρισμού εργαλείων και συστημάτων στο διάστημα, ιδίως εκτός του Διαστημικού Σταθμού, στη διάρκεια του λεγόμενου «διαστημικού περιπάτου». Σύμφωνα με τους σχεδιαστές του, είναι σχεδόν τόσο ικανό όσο ένας άνθρωπος-αστροναύτης. Η NASA προσβλέπει στα ρομπότ, προκειμένου να αποτελέσουν αξιόπιστους μελλοντικούς συντρόφους των αστροναυτών σε διάφορες διαστημικές αποστολές. Αρχικά το R2 προοριζόταν να παραμείνει στη Γη, αλλά τελικά οι δημιουργοί του αποφάσισαν να δουν πώς λειτουργεί σε συνθήκες μικροβαρύτητας, έτσι θα μεταφερθεί στον ISS με το διαστημικό λεωφορείο «Ντισκάβερι». Δυστυχώς για τους φίλους της επιστημονικής φαντασίας, τα tweets του R2 δεν γράφονται από το ίδιο (προς το παρόν τουλάχιστον), αλλά από τους μηχανικούς του διαστημικού κέντρου Τζόνσον της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας στο Χιούστον. Οι ενδιαφερόμενοι πάντως μπορούν να υποβάλουν ερωτήσεις στο ρομπότ στέλνοντας μήνυμα στο λογαριασμό του περιλαμβάνοντας την ένδειξη #4R2. Έγινε γνωστό ένα ζευγάρι εξωπλανητών με ένα περίεργο ‘χορό’ ανάμεσα τους. Δύο γίγαντες πλανήτες στρέφονται γύρω από ένα αστέρι περίπου 223 έτη φωτός μακριά μας, που αποτελούν το πιο κοντινό από οποιονδήποτε άλλο πλανητικό ζεύγος, αποδεικνύοντας έτσι ότι η ουράνια μηχανική σπάει τα όρια αυτού που μέχρι τώρα οι επιστήμονες πίστευαν ότι είναι δυνατόν. Το κοσμικό μπαλέτο των εξωπλανητών αναμορφώνει τις υποθέσεις των αστρονόμων για τα ηλιακά συστήματα πέρα από το δικό μας. Η υπόθεση με λίγα λόγια Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα άστρο που πεθαίνει το οποίο έχει δύο τεράστιους πλανήτες σε τροχιά γύρω του, σε απόσταση κάπου 50 εκατομμύρια χιλιόμετρα μεταξύ τους. Το πώς αυτοί οι εξωπλανήτες κατάφεραν να επιβιώσουν και να εγκατασταθούν σε απρόσμενες μεν, αλλά σε σταθερές τροχιές δε, είναι ένα μυστήριο. Μια μελέτη βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη για να εξετάσει 450 παρόμοιους στόχους – πλανητικά συστήματα Οι δύο πλανήτες, οι οποίοι είναι περίπου στο μέγεθος του Δία, πιθανόν έχουν σχηματιστεί πριν 2,5 έως 3 δισεκατομμύρια χρόνια, από τον δίσκο της σκόνης και των αερίων που περιβάλλει ένα τεράστιο νεογέννητο άστρο, γνωστό σήμερα ως HD200964. Κανονικά, η βαρύτητα καταλήγει να εξισορροπεί τα πλανητικά ζευγάρια, έτσι ώστε ο εσωτερικός πλανήτης να ολοκληρώνει δύο τροχιές για κάθε μία που γίνεται από τον πιο απομακρυσμένο αμφιθαλή αδελφό πλανήτη του. Όμως εδώ ο εσωτερικός πλανήτης του άστρου HD200964 που μοιάζει με τον Δία, κάνει τέσσερις τροχιές για κάθε τρεις που ολοκληρώνει ο συνοδός του εσωτερικός πλανήτης. Είναι γνωστό πως όσο πιο κοντά είναι οι πλανήτες τόσο πιο λεπτές είναι οι διαδικασίες της ισορροπίας λόγω των ολοένα και πιο ισχυρών βαρυτικών δυνάμεων ανάμεσα στους πλανήτες. "Όσο πιο κοντά είναι οι πλανήτες, τόσο πιο δύσκολες και λεπτές είναι οι ισορροπίες αν πρέπει να κάποιος να τους βάλει τον έναν δίπλα στον άλλον," λέει ο αστρονόμος John Johnson, του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια Ο συγχρονισμός των πλανητών στο άστρο HD200964 είναι ιδιαίτερα εκλεκτός. Ένας περιστροφικός, τροχιακός χορός φέρνει τους δύο γίγαντες πλανήτες πολύ κοντά μεταξύ τους, περίπου 50 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Στο δικό μας ηλιακό σύστημα, ο Δίας και ο πλησιέστερος γείτονας του, ο Κρόνος, δεν είναι ποτέ σε μικρότερη απόσταση από το 10-πλάσιο αυτής της απόστασης. Δηλαδή το πλανητικό ζεύγος που στρέφεται γύρω από το άστρο HD200964 χωρίζεται από μια απόσταση παρόμοιο με αυτήν που υπάρχει μεταξύ της Γης και του Άρη. "Είναι νησιά της σταθερότητας μέσα σε μια θάλασσα αστάθειας", δήλωσε ο Eric Ford από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα. "Στην περίπτωση του HD200964, αυτό είναι ιδιαίτερα δραματικό επειδή είναι ένα όμορφο μικρό νησί." Οι αστρονόμοι έχουν υπό στενή παρακολούθηση το HD200964 για περίπου πέντε χρόνια, αποσπώντας συνεχώς νέες λεπτομέρειες από την παράξενη ταλάντευση από τα κύματα φωτός του, λόγω της βαρυτικής έλξης πάνω στους πλανήτες. Μετά αυτοί τρέχουν τα δεδομένα σε υπολογιστικά μοντέλα και βγάζουν τα συμπεράσματα τους. Το αστέρι αυτό είναι μεταξύ 450 παρόμοιων στόχων που σαρώνουν για τα πλανητικά τους συστήματα. "Ένα από τα πράγματα που θα θέλαμε να καταλάβουμε είναι πώς ο σχηματισμός του πλανήτη επηρεάζεται από τον τύπο του άστρου”, δήλωσε ο Ford. Το HD200964 δεν είναι το μόνο αστέρι που μελετάται και που έχει σε τροχιά γύρω του πλανήτες πολύ κοντά του. Ένα άλλο ζευγάρι πλανητών στρέφεται γύρω από το άστρο 24 Sextanis, που βρίσκεται 244 έτη φωτός μακριά, και πλησιάζουν πολύ κοντά περίπου 110 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Ο Johnson εκτιμά ότι περίπου το 20 ή ακόμη και το 25 τοις εκατό των άστρων σαν το HD2000964 και του 24 Sextanis έχουν μεγάλους πλανήτες στην κατηγορία του Δία.

Σε φάση «αφύπνισης» μπαίνει ο ήλιος. Μια ισχυρή μαγνητική έκρηξη στον ήλιο στέλνει ήδη ένα μεγάλο νέφος ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων προς την κατεύθυνση του πλανήτη μας. Το ηλιακό «τσουνάμι», που αποτελείται από τόνους πλάσματος (ιονισμένων ατόμων) μπορεί να δημιουργήσει θεαματικό σέλας πάνω από τους πόλους της Γης, αλλά και να προκαλέσει προβλήματα στους δορυφόρους και στις τηλεπικοινωνίες. Την 1η Αυγούστου παρατηρήθηκε η πρώτη αναλαμπή πάνω από μια γιγάντια ηλιακή κηλίδα στο μέγεθος της Γης, παράλληλα όμως εξερράγη μια μεγάλη ποσότητα αερίων από ένα "νημάτιο" στο βόρειο ημισφαίριο του ήλιου. Αν και τα δύο γεγονότα απέχουν εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, πιθανότατα συνδέονται. Οι εικόνες του τροχιακού Παρατηρητηρίου Ηλιακής Δυναμικής (SDO) της NASA, το οποίο εκτοξεύτηκε τον Φεβρουάριο για να μελετήσει τον ήλιο, κατέγραψαν τα φαινόμενα, καθώς επίσης αστρονόμοι από όλο τον κόσμο. Τα "νημάτια" είναι γιγάντιοι σωλήνες μαγνητισμού που γεμίζουν με ηλιακά αέρια και κρέμονται στην ατμόσφαιρα του ήλιου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το "νημάτιο", πριν εκραγεί, είχε διάμετρο 50 φορές μεγαλύτερη από τον πλανήτη μας. Η έκρηξη εκτόξευσε το περιεχόμενό του στο διάστημα, παράγοντας ένα νέφος ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων, με κατεύθυνση προς τη Γη. Το όλο γεγονός δεν θεωρείται μεγάλη έκρηξη για τα δεδομένα του ήλιου, αλλά επειδή τόσα χρόνια ήταν "ήσυχος", το φαινόμενο δείχνει ότι ο ήλιος μπαίνει σε φάση "αφύπνισης". Ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη αξιοσημείωτη ηλιακή "καταιγίδα" που φτάνει στον πλανήτη μας εδώ και αρκετά χρόνια, σύμφωνα με τη βρετανική "Τέλεγκραφ" και το New Scientist. Το ηλιακό πλάσμα αναμένεται να φτάσει στη Γη στις 3 έως 4 Αυγούστου, σύμφωνα με τον αστρονόμο Λέον Γκόλουμπ του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν. Όταν τα ηλιακά σωματίδια φτάσουν στη Γη, αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο της, δημιουργώντας πιθανώς μια γεωμαγνητική καταιγίδα. Τα φορτισμένα σωματίδια κινούνται κατά μήκος των γραμμών του γήινου μαγνητικού πεδίου και συγκεντρώνονται στους πόλους της Γης όπου και δημιουργείται το πολικό σέλας. Τα ηλιακά σωματίδια συγκρούονται με άτομα αζώτου και οξυγόνου στη γήινη ατμόσφαιρα και έτσι λάμπουν σαν φώτα νέον. Αν και κανονικά το σέλας είναι ορατό μόνο στα υψηλά γεωγραφικά πλάτη (δηλαδή κοντά στους πόλους), σε περιπτώσεις γεωμαγνητικών καταιγίδων το σέλας μπορεί να παρατηρηθεί και σε χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη, σαν "κουρτίνες" πράσινου και κόκκινου φωτός. Ο ήλιος περνάει από ένα 11ετή κύκλο περιοδικής δραστηριότητας. Το τελευταίο μέγιστο (ζενίθ) της δράσης του καταγράφηκε το 2001, ενώ το τελευταίο ελάχιστο (ναδίρ) ήταν ιδιαίτερα ασθενές και κράτησε πολύ καιρό. Τώρα όμως φαίνεται πως ο ήλιος "ξυπνάει" και πάλι, αρχίζοντας το νέο κύκλο του. Δειτε: Ας δουμε ομως και κατι ακομα για τον Ηλιο μας. Κρατά ο ήλιος μας στον πυρήνα του ένα «σκοτεινό» μυστικό; Ο ήλιος μας ίσως έχει ένα «σκοτεινό» μυστικό. Στην «καρδιά» του μπορεί να ελλοχεύει σκοτεινή ύλη, που διαρκώς μειώνει την θερμοκρασία του πυρήνα του, σύμφωνα με την νέα ριζοσπαστική θεωρία ενός βρετανού φυσικού. Οι επιστήμονες έχουν συμπεράνει ότι η λεγόμενη «σκοτεινή ύλη» αποτελεί πάνω από το 80% της συνολικής μάζας του σύμπαντος, όμως ποτέ δεν την έχει δει κανένα ανθρώπινο μάτι, αφού δεν έχει παραχθεί σε εργαστήριο, ούτε έχει άμεσα παρατηρηθεί σε κάποιο πείραμα ή στο διάστημα. Έτσι, οι φυσικοί γνωρίζουν στην πραγματικότητα ελάχιστα πράγματα γι’ αυτήν. Ο δρ Στεφεν Γουέστ του τμήματος φυσικής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου πιστεύει ότι ο ήλιος αποτελεί ένα θαυμάσιο «εργαστήριο» για να παρατηρηθούν οι μυστηριώδεις ιδιότητες της σκοτεινής ύλης, επειδή ισχυρίζεται ότι στο κέντρο του αυτή η μορφή ύλης αφθονεί. Σύμφωνα με τις απόψεις του, η σκοτεινή ύλη σχηματίζει μια άλω γύρω από το γαλαξία μας (σε αυτό συμφωνούν πολλοί επιστήμονες) και, καθώς ο ήλιος κινείται συνεχώς στο γαλαξία μας, υφίσταται έναν «άνεμο» σκοτεινής ύλης, καθώς περνάει μέσα από αυτήν κατά την κίνησή του. Αυτό, όπως πιστεύει ο Γουέστ, αναγκάζει μερικά σωματίδια της σκοτεινής ύλης να συγκρούονται με σωματίδια στοιχείων του ήλιου και έτσι να εγκλωβίζονται από τη βαρύτητα του άστρου. Με τον τρόπο αυτό, κατά τον βρετανό φυσικό, σταδιακά συσσωρεύονται σωματίδια σκοτεινής ύλης στο κέντρο του ήλιου μας. Οι προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικό υπολογιστή που έκανε η ερευνητική ομάδα του Γουέστ, δείχνουν ότι η συγκέντρωση της σκοτεινής ύλης στον καυτό πυρήνα του ήλιου οδηγεί στην μερική ψύξη του. Τα σωματίδια σκοτεινής ύλης παγιδεύουν θερμότητα από την «καρδιά» του ήλιου μας και την μεταφέρουν προς την επιφάνεια, μειώνοντας έτσι συνεχώς την θερμοκρασία του ηλιακού πυρήνα. Η μείωση της θερμοκρασίας επηρεάζει με τη σειρά της τον αριθμό των νετρίνων που παράγονται ως υποπροϊόντα κατά τις πυρηνικές αντιδράσεις μέσα στον ήλιο. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι, μελετώντας αυτά τα νετρίνα, θα μπορέσουν να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο που παίζει η σκοτεινή ύλη στην ηλιακή φυσική, καθώς και για την μάζα των ίδιων των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης και για τον τρόπο που αυτά αλληλεπιδρούν με τα άλλα στοιχεία της ύλης του άστρου του ηλιακού μας συστήματος. Η ομάδα του Γουέστ σχεδιάζει με μελετήσει περαιτέρω το ζήτημα και με τη βοήθεια του μεγάλου επιταχυντή σωματιδίων στο CERN. Κατι ενδιαφερον και για τον δορυφορο μας και για την προοπτικη μονιμης εγκαταστασης μας εκει!!! «Εκατομμύρια τόνοι πάγος» υπάρχουν στους πόλους της Σελήνης, σύμφωνα με νέες έρευνες σε σκοτεινούς κρατήρες. Την εικόνα της εντελώς άνυδρης Σελήνης ανατρέπουν τα πρόσφατα πορίσματα των ερευνών με ραντάρ στους πόλους του δορυφόρου και ειδικά σε περιοχές που δεν φωτίζονται από τον Ήλιο. Έχοντας ολοκληρώσει το μισό της χαρτογράφησης, το ραντάρ στον αμερικανικό δορυφόρο Lunar Reconnaissance Orbiter κατέγραψε τεράστιες ποσότητες πάγου, μέσα σε κρατήρες κοντά στους πόλους. Όπως αναφέρουν οι αστρονόμοι, τα στοιχεία από το ραντάρ ταιριάζουν με την «υπογραφή» που θα είχε στο ραντάρ ο πάγος, και μάλιστα ένα αρκετά παχύ στρώμα πάγου, που ίσως φτάνει και τα δύο μέτρα. Συγκεκριμένα εκτιμούν ότι μόνο στο βόρειο πόλο σε 40 κρατήρες έχουν βρεθεί περί τα 600 εκατομμύρια τόνοι πάγου, σε μεγάλο μέρος του ελεύθερου από προσμίξεις όπως χώματα και πέτρες. Σε παρόμοια πορίσματα είχε καταλήξει και η έρευνα με ραντάρ που πραγματοποίησε το ινδικό διαστημόπλοιο Chandrayaan-1.

Ένας τεράστιος αστεροειδής θα μπορούσε να συντριβή στη Γη κατά το 2182 προειδοποιούν οι επιστήμονες. Ένας αστεροειδής, που ονομάζεται 1999 RQ36, έχει μία στις χίλιες (0.092%) πιθανότητα να χτυπήσει τη Γη κάποια στιγμή πριν από το έτος 2200, αλλά το πιθανότερο είναι να χτυπήσει στις 24 Σεπτεμβρίου του 2182. Ο αστεροειδής ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά κατά το έτος 1999 και έχει μήκος πάνω από 550 μέτρα. Αν ένας αστεροειδής αυτού του μεγέθους χτυπήσει τη Γη θα μπορούσε να προκαλέσει μια εκτεταμένη καταστροφή και πιθανώς μια μαζική εξαφάνιση. Οι ειδικοί λένε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια για να εκτρέψουμε τον αστεροειδή θα πρέπει να γίνει τουλάχιστον 100 χρόνια προτού χτυπήσει, για να έχει κάποια πιθανότητα επιτυχίας. Αν ο αστεροειδής δεν έχει εντοπιστεί επακριβώς μέχρι το 2080 θα είναι αδύνατο να τον εκτρέψουμε από τον στόχο του, προειδοποίησαν οι επιστήμονες σε μια νέα ερευνητική εργασία. Ενώ οι πιθανότητα να συμβεί το κτύπημα φαίνεται μεγάλη, είναι πολύ μικρότερη από εκείνη του αστεροειδή Απόφις (Apophis), που σήμερα έχει μία στις 250.000 πιθανότητες να κτυπήσει τη Γη το έτος 2036. Η Maria Eugenia Sansaturio με τους συνεργάτες της, από το ισπανικό πανεπιστήμιο της Valladolid, έχουν χρησιμοποιήσει δύο μαθηματικά μοντέλα για τον υπολογισμό του κινδύνου ώστε ο ως άνω αστεροειδής να χτυπήσει τη Γη μας οποτεδήποτε από τώρα έως το έτος 2200. Επίσης, χρησιμοποίησαν κάπου 290 οπτικές παρατηρήσεις και 13 μετρήσεις με ραντάρ για να καθορίσουν την τροχιά του επικίνδυνου αστεροειδή. Οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο εδώ και καιρό συζητούν με ποιους τρόπους είναι δυνατόν να εκτρέψουμε επικίνδυνους αστεροειδείς ώστε να τους εμποδίσουμε να χτυπήσουν τη γη. Μία από τις πιο δημοφιλείς μεθόδους που συζητείται είναι να προκαλέσουμε έκρηξη μιας πυρηνικής κεφαλής, σε περίπτωση πιθανής προσέγγισης ενός αστεροειδή, για να τον αποτρέψουμε από την πορεία του. Τον περασμένο μήνα, ο φυσικός David Dearborn του Εργαστηρίου Lawrence Livermore των ΗΠΑ ισχυρίστηκε ότι τα πυρηνικά όπλα θα μπορούσαν να είναι η καλύτερη στρατηγική για την αποφυγή μιας τέτοιας σύγκρουσης – ειδικά για μεγάλους αστεροειδείς και με ελάχιστο χρόνο προειδοποίησης. Τέλος ας θυμηθούμε πως ο αντίκτυπος από την αστεροειδή που δημιούργησε τον περίφημο κρατήρα Chicxulub στο Μεξικό, είχε ως αποτέλεσμα πολλές χιλιάδες μέγα τσουνάμι ύψους χιλιάδων μέτρων. Πιστεύεται ότι τούτος ο αστεροειδής οδήγησε στην μαζική εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Το φαινόμενο Yarkovsky Αν και η τροχιά του αστεροειδή 1999-RQ36 έχει πλέον προσδιοριστεί με ακρίβεια, εξακολουθεί να υπάρχει μια σημαντική αβεβαιότητα στην τροχιά διότι, εκτός από τη βαρύτητα, η πορεία του επηρεάζεται από το φαινόμενο Yarkovsky. Είναι γνωστό ότι το φαινόμενο Yarkovsky προκαλείται από τη θέρμανση των στρεφόμενων αντικειμένων. Το φαινόμενο αυτό το καταλαβαίνουμε καλύτερα με το παράδειγμα ενός τόπου στη Γη, που αυτό είναι συνήθως πιο θερμό το απόγευμα, κι όχι όταν ο Ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω του κατά το μεσημέρι. Αυτό σημαίνει ότι το πιο θερμό σημείο της επιφάνειας δεν βλέπει τον Ήλιο κατευθείαν, αλλά ήδη έχει περιστραφεί 20, 30 μοίρες ή άλλη γωνία από την κάθετο. Δεν είναι φυσικά μεγάλη η γωνία, αλλά σε ένα σώμα στο μέγεθος ενός μικρού αστεροειδούς, τα φωτόνια που εκπέμπονται από το πιο θερμό μέρος της επιφάνειας, δρουν σαν ένα είδος καυσαερίων σε ένα πύραυλο, όπου τα ‘καυσαέρια’ σπρώχνουν το αντικείμενο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Επειδή το αντικείμενο περιστρέφεται προς την αντίθετη κατεύθυνση δεν είναι στην ευθεία με τον Ήλιο, αλλά υπό γωνία με αυτόν, πράγμα που με τον καιρό μπορεί να προσφέρει αρκετή πίεση για να τροποποιηθεί ελαφρώς η τροχιά του. Σύμφωνα με τους ειδικούς αυτό μας δίνει μια κάποια αβεβαιότητα στις προβλέψεις της τροχιάς του αστεροειδή. Και βεβαίως αυτό το επίπεδο της αβεβαιότητας είναι το πραγματικό πρόβλημα για την ώρα. Το μπλε αστέρι που ξέφυγε από τη γιγάντια μαύρη τρύπα-Ταξιδεύει με τεράστια ταχύτητα στο Σύμπαν. Ενα μπλε αστέρι που «εξορίστηκε» πριν από εκατομμύρια χρόνια από την καρδιά του Γαλαξία μας- ίσως για να γλιτώσει από τα... δόντια μιας γιγάντιας μαύρης τρύπας- ανακάλυψαν πρόσφατα επιστήμονες. Το αστέρι κινείται με ασύλληπτη ταχύτητα σκορπίζοντας το εντυπωσιακό φως του στο σκοτεινό Διάστημα. Πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια, ένα σύστημα από τρία αστέρια ταξίδευε ανέμελο μέσα στον Γαλαξία μας, όταν ξαφνικά έκανε ένα... στραβοπάτημα που του άλλαξε τη ζωή. Τα τρία αστέρια κινούνταν πολύ κοντά στη μαύρη τρύπα του Γαλαξία, η οποία κάποια στιγμή «ρούφηξε» το ένα από αυτά. Τα δύο που απέμειναν συνενώθηκαν ύστερα από καιρό σχηματίζοντας ένα μεγάλο μπλε αστέρι που «εξορίστηκε» από τον Γαλαξία και άρχισε να ταξιδεύει με τεράστια ταχύτητα στις εσχατιές του Σύμπαντος. Η ιστορία μοιάζει αν μη τι άλλο με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, όμως αστρονόμοι από το Κέντρο Αστροφυσικής του Χάρβαρντ λένε πως μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να εξηγηθεί η ανακάλυψη του συγκεκριμένου αστεριού που έλαβε την κωδική ονομασία ΗΕ 0437-5439. Είναι ένα από τα πιο γρήγορα αστέρια που ανιχνεύτηκαν ποτέ. Οι αμερικανοί ειδικοί που το εντόπισαν με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Χαμπλ διαπίστωσαν ότι κινείται με ταχύτητα 2,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Η ταχύτητα αυτή είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από εκείνη με την οποία περιφέρεται ο δικός μας Ήλιος μέσα στον Γαλαξία. Πρόκειται δηλαδή για ένα αστέρι υπερυψηλής ταχύτητας, όπως λέγεται. Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει από το 2005 μέχρι σήμερα 16 τέτοια αστέρια. Ολα τους θεωρείται πως «εξορίστηκαν» από την καρδιά του Γαλαξία μας. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση κατάφεραν για πρώτη φορά να διαπιστώσουν απευθείας από πού προέρχεται το μπλε αστέρι. «Υπολογίσαμε τη διεύθυνση της κίνησης του αστεριού και είδαμε ότι το ταξίδι του προς το Διάστημα άρχισε κατευθείαν από τον Γαλαξία μας», λέει ο Γουόρεν Μπράουν από το Χάρβαρντ. «Αυτά τα εξόριστα αστέρια είναι σπάνια στον Γαλαξία μας, ο οποίος περιλαμβάνει περίπου 100 δισεκατομμύρια αστέρια. Για κάθε 100 εκατομμύρια αστέρια αντιστοιχεί ένα αστέρι υπερυψηλής ταχύτητας». Για τους επιστήμονες, η μελέτη αυτών των αστεριών μπορεί να αποβεί καθοριστική για τον προσδιορισμό της μορφής που έχει η σκοτεινή ύλη η οποία περιβάλλει τον Γαλαξία μας. Οπως λέει ο αστρονόμος Ολεγκ Γκνεντίν από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, «από τα αστέρια αυτά μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες σχετικά με τη φύση της σκοτεινής ύλης, η οποία δεν είναι ορατή». Το μπλε αστέρι βρίσκεται τώρα περίπου 200.000 έτη φωτός από το κέντρο του Γαλαξία μας, ο οποίος έχει διάμετρο περίπου 100.000 έτη φωτός. Παρατηρώντας τη θέση του αστεριού και την ταχύτητά του, οι ειδικοί πιστεύουν ότι το μπλε αστέρι- που έχει μάζα εννέα φορές μεγαλύτερη από του Ηλίου, είναι ηλικίας περίπου 100 εκατομμυρίων χρόνων. Η μεγάλη του ταχύτητα το βοήθησε να ξεφύγει από την βαρυτική έλξη του Γαλαξία μας. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, το μπλε αστέρι ήταν το «χαμένο» στοίχημα ενός βαρυτικού μπιλιάρδου. Η τεράστια μαύρη τρύπα κατάπιε το ένα από τα τρία αστέρια που κινούνταν μαζί. Η κεκτημένη ταχύτητα από το άστρο αυτό προσδόθηκε στα δύο που απέμειναν και έτσι άρχισαν να «δραπετεύουν» από τον Γαλαξία. Το μεγαλύτερο από αυτά ακολούθησε την κανονική εξέλιξη ενός άστρου και έγινε ένας κόκκινος γίγαντας. Στη συνέχεια άρχισε να απορροφά το διπλανό του μικρότερο αστέρι ώσπου και τα δύο συσσωματώθηκαν ακολουθώντας σπειροειδή κίνηση. Ετσι δημιουργήθηκε ένα μπλε αστέρι. Η θεωρία για τη δημιουργία αστεριών υπερυψηλής ταχύτητας εξαιτίας της γιγαντιαίας μαύρης τρύπας διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1988 και σύμφωνα με αυτήν, κάθε 100.000 χρόνια ένα τέτοιο αστέρι «εξορίζεται» από τον Γαλαξία μας. Ειναι ενα από τα πιο γρήγορα αστέρια που ανιχνεύτηκαν ποτέ και οι ειδικοί που το εντόπισαν διαπίστωσαν ότι κινείται με ταχύτητα 2,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα.

Καλο μηνα και καλες διακοπες για ολους μας(απαραιτητα) Ας δουμε μερικες νεες ενδιαφερουσες ειδησεις. Μια περιοχή στον Άρη θα μπορούσε να έχει απολιθωμένα κατάλοιπα ζωής. Μια τοποθεσία στον Άρη που ονομάζεται Χαράδρες του Νείλου (Nili Fossae), που είναι πλούσια σε αργιλώδεις βράχους, θα μπορούσε να είναι μία θαυμάσια περιοχή για την αναζήτηση απολιθωμένων κατάλοιπων μορφών ζωής στον Άρη, που ενδεχομένως να υπήρχαν πριν 4 δισεκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με νέα έρευνα. Στη μελέτη, επιστήμονες χρησιμοποίησαν ένα όργανο του διαστημικού σκάφους Mars Reconnaissance Orbiter της NASA για να μελετήσουν πετρώματα με ανθρακικό άργιλο στην επιφάνεια του Άρη, που έχουν απομείνει από την αρχαία εποχή του κόκκινου πλανήτη, γνωστή ως περίοδος του Νώε (Noachian). Όταν οι επιστήμονες ανακάλυψαν για πρώτη φορά ανθρακικά πετρώματα στις Χαράδρες του Νείλου το 2008, ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος. Οι ζωντανοί οργανισμοί μετατρέπονται σε ανθρακικά πετρώματα (ασβεστόλιθους κ.λπ.), αν δεν μετατραπούν σε πετρέλαιο. Η μελέτη δεν προσφέρει βέβαια πραγματικά στοιχεία από την παρελθούσα ζωή. Μάλλον, προτείνει ένα μέρος που θα μπορούσε να ήταν κατοικήσιμη από κάποια μορφή ζωής. «Προτείνουμε ότι οι συνδεδεμένη υδροθερμική δραστηριότητα, θα είχε δώσει επαρκή ενέργεια για τη βιολογική δραστηριότητα στην πρώιμη εποχή του Άρη στις Χαράδρες του Νείλου», δήλωσε ο επικεφαλής συντάκτης της μελέτης Adrian Brown, ένας επιστήμονας στο Ινστιτούτο για την Αναζήτηση Εξωγήινης Νοημοσύνης (SETI). Τα συμπεράσματα της μελέτης θα αναλυθούν λεπτομερώς στο περιοδικό Earth and Planetary Science Letters. Οι επιστήμονες δεν έχουν βρει ακόμα καμιά απόδειξη για ζωή στον πλανήτη Άρη, ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο πέρα από τη Γη, αν και είναι πιο κοντά στο να μάθουν προς τα πού να κοιτάξουμε και πώς να αναγνωρίσουμε τα σημάδια της ζωής, εάν βεβαίως υπάρχουν. Ο Brown και οι συνάδελφοί του μελέτησαν τον υδροθερμικό σχηματισμό πετρωμάτων από ανθρακούχο άργιλο στην περιοχή Nili Fossae (Χαράδρες του Νείλου) στον Άρη. Τα αποτελέσματά τους δείχνουν ότι αυτά τα ανθρακικά πετρώματα φέρουν ομοιότητες με ίχνη της ζωής και βιολογικούς δείκτες της πρώιμης Γης – ιδιαίτερα σε μια περιοχή της Δυτικής Αυστραλίας. «Είναι ένα μέρος της Γης που έχει καταφέρει να μείνει στην επιφάνεια επί 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή τα 3/4 της ιστορίας του πλανήτημας και μας δίνει μια μικρή ιδέα για το τι μπορεί να συνέβαινε στη Γη στα πρώτα στάδια,» τονίζει ο Brown. Οι Χαράδρες του Νείλου είναι κοιλάδες που έχουν κοπεί από τον αρχαίο φλοιό του Άρη, εκθέτοντας έτσι σε κοινή θέα αργιλικά ορυκτά. Το έδαφος του Άρη σε αυτές τις λεγόμενες Χαράδρες του Νείλου μοιράζεται πολλά κοινά με μια περιοχή της Ανατολικής Πιλμπάρα της Αυστραλίας, η οποία έχει διατηρήσει στοιχεία της αρχαίας ζωής της Γης κάτω από το χώμα. "Στο άρθρο, συζητούμε τις ομοιότητες που έχει η Ανατολικής Pilbara της Δυτικής Αυστραλίας με τα πετρώματα στην περιοχή Noachian Nili στον Άρη”, δήλωσε ο Brown. "Αυτά τα πετρώματα δείχνουν ότι βιοδείκτες ή αποδεικτικά στοιχεία για έμβιους οργανισμών, αν δημιουργήθηκαν στον Άρη, θα μπορούσαν να έχουν διατηρηθεί, καθώς αυτά έχουν διατηρηθεί στον Βόρειο Άρη. Οι επιστήμονες αναγνωρίζουν ότι απομένουν ακόμη πολλά να γίνουν και φυσικά θα περιμένουν αρκετά. Το σκάφος «Mars Science Laboratory» θα αρχίσει το ταξίδι του για τον Άρη το 2011, αλλά αποφασίστηκε να μην προσεδαφιστεί στην επίμαχη περιοχή, αφού τα αφιλόξενα πετρώματα ενδέχεται να το καταστρέψουν. Στην φωτογραφια Χάρτης του Άρη με τους τόπους που βρίσκονται διαστημικά σκάφη που πήγαν στον Άρη αλλά και αυτά που θα πάνε και στην δευτερη φωτογραφια μελέτη διαπιστώνει ότι οι Χαράδρες του Νείλου είναι πλούσιες σε αργιλώδη πετρώματα. Στις 21/5/2010-Σελ. 25 εγραφα Ρεκόρ επιβίωσης στον Αρη για το ρομπότ Opportunity της NASA. Ο ρομποτικός γεωλόγος Οpportunity έκλεψε το ρεκόρ της πιο μακρόχρονης αποστολής στην εχθρική επιφάνεια του Αρη που κατείχε μέχρι σήμερα η αποστολή Viking 1 της δεκαετίας του 1970, ανακοίνωσε ενθουσιασμένη η NASA. Η στατική εξερευνητική συσκευή του Viking 1 λειτούργησε στον Κόκκινο Πλανήτη για έξι (γήινα) χρόνια και 116 ημέρες. To ρεκόρ καταρρίφθηκε την Πέμπτη 20 Μαΐου από το Opportunity, το οποίο προσεδαφίστηκε το 2004 για μια αποστολή που επρόκειτο να διαρκέσει μόλις 90 ημέρες. Περισσότερο από έξι χρόνια αργότερα, το ακούραστο ρομπότ συνεχίζει ακάθεκτο, έχοντας διανύσει σχεδόν 30 χιλιόμετρα στον ξερό, παγωμένο πλανήτη. Τρεις εβδομάδες νωρίτερα από το Opportunity είχε φτάσει στον Αρη το πανομοιότυπο ρομπότ Spirit, το οποίο όμως σταμάτησε να επικοινωνεί με τη Γη στις 22 Μαρτίου και δεν αποκλείεται να έχει πεθάνει οριστικά. Το ρομπότ έμεινε κουτσό από βλάβες σε δύο από τους έξι τροχούς του και απέτυχε να στρέψει τους ηλιακούς συλλέκτες του προς τον αμυδρό χειμωνιάτικο ήλιο. Αν τελικά ξυπνήσει το επόμενο διάστημα, θα κατακτήσει και το ρεκόρ. Ομως το Spirit μπορεί να μην ξυπνήσει από τον ύπνο του, προειδοποιεί η NASA. Το ρομποτικό εξερευνητικό όχημα Spirit που είναι στον Άρη από το 2004 και βρίσκεται σε ύπνωση από τις 22 Μαρτίου μπορεί να μην έχει αρκετή ενέργεια για να ενεργοποιηθεί και πάλι, ανακοίνωσε η NASA, που πάντως δεν έχει εγκαταλείψει τις προσπάθειες της. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να έχει φτάσει το τέλος της αποστολής του οχήματος, το οποίο από τον Απρίλιο του 2009 είναι παγιδευμένο στην άμμο. Οι επιστήμονες της NASA έδωσαν τον περασμένο Μάρτιο εντολή στο Spirit να μπει σε κατάσταση νάρκης μέχρι να περάσει ο (αρειανός) χειμώνας, οπότε και λόγω της μειωμένης διάρκειας της ηλιοφάνειας το όχημα θα είχε λιγότερη ενέργεια στη διάθεσή του. Μέσα στο χειμώνα οι θερμοκρασίες πέφτουν κάτω από τους -50 βαθμούς. Όπως υπολόγιζαν στο τέλος Ιουλίου οι συνθήκες θα ήταν καλύτερες και θα προσπαθούσαν να «ξυπνήσουν» το όχημα. Το Spirit δεν έχει απαντήσει στα επανειλημμένα καλέσματα από τη Γη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα το πράξει στο μέλλον, ίσως το Σεπτέμβριο με Οκτώβριο, υπογραμμίζει η NASA. Ωστόσο, οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι υπάρχει η πιθανότητα το Spirit μπορεί να ξυπνήσει ποτέ ξανά γιατί δεν θα έχει αρκετή ενέργεια στις μπαταρίες του. Τα δίδυμα εξερευνητικά οχήματα της NASA, το Spirit και το Opportunity, βρίσκονται στον Άρη από τις αρχές του 2004. Αν και αρχικά αποστολή είχε προβλεπόμενη διάρκεια 90 ημερών, τουλάχιστον το Opportunity συνεχίζει μετά από περίπου 2.400 ημέρες με μικρά τεχνικά προβλήματα. Βρήκαν άθικτο μετεωρίτη στη μέση της Σαχάρας. Εναν άγνωστο έως τώρα κρατήρα από μετεωρίτη ανακάλυψαν επιστήμονες στη μέση της Σαχάρας μελετώντας δορυφορικές φωτογραφίες στο Google Εarth. Η ανακάλυψη αυτή μπορεί να εμπλουτίσει την επιστημονική γνώση με νέα σημαντικά στοιχεία, καθώς ο μετεωρίτης φαίνεται να προσέκρουσε άθικτος στη Γη και όχι να διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα, όπως έχει συμβεί στις περισσότερες περιπτώσεις που έχουν ερευνήσει οι ειδικοί. Ο κρατήρας έχει πλάτος 45 μέτρα και βάθος 16 μέτρα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ερευνητών, ο μετεωρίτης που τον προκάλεσε αποτελούνταν από σίδηρο, ζύγιζε 5.000-10.000 κιλά και είχε διάμετρο 1,3 μέτρα. Η ταχύτητά του κατά την πρόσκρουση υπολογίζεται στα 3,5 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Οι ειδικοί εκτιμούν πως ο κρατήρας δημιουργήθηκε πριν από περίπου 2.000 χρόνια. Οι κάτοικοί της είχαν εγκαταλείψει την περιοχή πριν από 5.000 χρόνια λόγω της ερημοποίησης- έτσι, οι επιστήμονες πιστεύουν πως ο μετεωρίτης δεν είχε καταστροφικές συνέπειες. Με τα νέα στοιχεία, υπολογίζεται ότι το 35% των μετεωριτών που εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα μπορούν να μείνουν άθικτοι και να πέσουν ολόκληροι στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Μόλις 176 κρατήρες έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα στη Γη, όμως τα υπολογιστικά μοντέλα καταδεικνύουν πως οι μετεωρίτες που έχουν χτυπήσει τη Γη σε ένα εκατομμύριο χρόνια κυμαίνονται από 1.000 ώς 10.000. Οσο για τον κίνδυνο που διατρέχει σήμερα η Γη από μετεωρίτες, οι ερευνητές υπολογίζουν πως οι πιθανές απειλές φτάνουν τις δεκάδες χιλιάδες, χωρίς όμως να μπορούν να υπολογίσουν πόσα αντικείμενα βρίσκονται σε τροχιά πρόσκρουσης. Η ομάδα Ιταλών και Αιγυπτίων επιστημόνων που επισκέφθηκε πρόσφατα την περιοχή, δημοσίευσε τα ευρήματά της στο «Science». Εκτοξεύθηκε ο πέμπτος κινεζικός δορυφόρος πλοήγησης. Στις 9:30 GMT του Σαββάτου εκτοξεύθηκε ο πύραυλος Long March 3 από το διαστημικό κέντρο Xichang με φορτίο τον πέμπτο δορυφόρο του συστήματος δορυφορικής πλοήγησης Beidou που αναπτύσσει η Κίνα. Το Beidou αυτή τη στιγμή παρέχει τις υπηρεσίες του εντός της επικράτειας της χώρα καθώς και στις γειτονικές και μέχρι το 2020 η χώρα σκοπεύει να έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο 35 δορυφόρων που θα καλύπτουν όλη τη γη παρέχοντας υπηρεσίες σε χρήστες σε όλον τον κόσμο. Το σύστημα θα είναι ανταγωνιστικό των Navstar, Glonass και Galileo.

Μερικα ακομα για το ταξίδι στο παρελθόν. Το μοντέλο του ταξιδιού πίσω στον χρόνο, που προτείνεται από τον Seth Lloyd και άλλους, προκύπτει από την έρευνά του στην κβαντομηχανική των κλειστών χρονο-καμπυλών (CTCs) και την αναζήτηση μιας θεωρίας της βαρύτητας. Με απλά λόγια, η CTC είναι μια τροχιά του χωροχρόνου που επιστρέφει στην αφετηρία. Η ύπαρξη των CTCs επιτρέπεται από τη Γενική Σχετικότητα του Αϊνστάιν, αν και ο Γκέντελ ήταν αυτός ο οποίος τις ανακάλυψε για πρώτη φορά. Όπως και με άλλες επιπτώσεις των θεωριών του, ο Αϊνστάιν είχε ενοχληθεί λίγο από τις CTCs. Στη νέα εργασία, οι επιστήμονες διερεύνησαν μια συγκεκριμένη έκδοση των CTCs που βασίζεται στο συνδυασμό της κβαντικής τηλεμεταφοράς με την μετα-επιλογή, με αποτέλεσμα μια θεωρία με την επιλογή εκ των υστέρων των CTCs (P-CTCs). Στην κβαντική τηλεμεταφορά, οι κβαντικές καταστάσεις είναι πεπλεγμένες έτσι ώστε μία κατάσταση μπορεί να μεταδοθεί σε ένα άλλο σωματίδιο σε μια διαφορετική θέση. Οι επιστήμονες μετά εφαρμόζουν στη συνέχεια την έννοια της μετα-επιλογής, που είναι η ικανότητά του να γίνει ένας υπολογισμός αυτόματα, που αποδέχεται μόνο συγκεκριμένα αποτελέσματα και αγνοεί τα υπόλοιπα. Με τον τρόπο αυτό, μετά την επιλογή θα μπορούσε να διασφαλιστεί ότι μόνο μία ορισμένη κατάσταση μπορεί να τηλεμεταδοθεί. Οι καταστάσεις που "δικαιούνται" να τηλεμεταφερθούν είναι εκείνες που έχουν μετα-επιλεγεί ώστε να είναι αυτο-συνεπείς, πριν από την τηλεμεταφορά. Μόνο μετά από αυτό υπήρξε ταυτοποίηση και έγκριση ότι μπορεί η κατάσταση να τηλεμεταφερθεί ούτως ώστε, στην πράξη, η κατάσταση να ταξιδεύει πίσω στο χρόνο. Υπό αυτές τις συνθήκες, το χρονοταξίδι θα μπορούσε να συμβεί μόνο αν είναι αυτο-συνεπές, και χωρίς καμιά παραδοξότητα. "Ο φορμαλισμός της P-CTCs δείχνει ότι αυτό το κβαντικό χρονο-ταξίδι μπορεί να θεωρηθεί ως ένα είδος κβαντικής σήραγγας προς τα πίσω στο χρόνο, που μπορεί να πραγματοποιηθεί ακόμη και εν απουσία της κλασικής διαδρομής από το μέλλον στο παρελθόν," γράφουν οι ερευνητές. «Επειδή η θεωρία της P-CTCs βασίζεται σε μια μετα-επιλογή, προβλέπει αυτο-συνεπείς αναλύσεις για παράδοξα”. Ωστόσο, οι επιστήμονες σημειώνουν ότι η απαγόρευση παράδοξων εκδηλώσεων θα ήταν μάλλον απίθανο να συμβούν γεγονότα πιο συχνά. Σαν ήρωας μιας ταινίας που πάντα καταφέρνει να ξεφύγει από φαινομενικά επικείμενο θάνατο, έτσι και ο παππούς θα καταφέρνει πάντα να επιζεί από κάποια δολοφονική απόπειρα του εγγονού του. "Κάποια μικρή κβαντική διακύμανση θα διώχνει τη σφαίρα μακριά την τελευταία στιγμή,» εξήγησε ο Lloyd. Κατι ομορφο ομως περα απο τις παραδοξοτητες. Ο «φάρος» του γαλαξία. Το Νότιο Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο (ΕSΟ) έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία που ελήφθη από το τηλεσκόπιο Wide Field Ιmager που βρίσκεται στη Χιλή. Στο κέντρο της φωτογραφίας ξεχωρίζει το WR 22, ένα εξαιρετικά λαμπρό άστρο που βρίσκεται στο Νεφέλωμα της Τρόπιδος σε απόσταση πέντε χιλιάδων ετών φωτός από εμάς. Πρόκειται για ένα από τα πιο μεγάλα και λαμπρά άστρα του γαλαξία· για αυτόν τον λόγο άλλωστε, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από εμάς, μπορεί να γίνει ορατό ακόμη και με γυμνό μάτι στον (καθαρό) νυκτερινό ουρανό. Το WR22 είναι μέλος ενός διπλού αστρικού συστήματος (υπάρχει δηλαδή κοντά του άλλο ένα άστρο) και σύμφωνα με τους επιστήμονες ανήκει στην κατηγορία των άστρων που ζουν πολύ έντονα και πεθαίνουν γρήγορα. Το άστρο εκτοξεύει στο Διάστημα το υλικό του με ρυθμό εκατομμύρια φορές πιο ταχύ από ό,τι άστρα σαν τον Ηλιο, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο που θα καταλήξει στο μέλλον σε μια έκρηξη σουπερνόβα.

Το ΙΚΥ προκηρύσσει πρόγραμμα μετεκπαίδευσης Ελλήνων επιστημόνων στο CERN. Για μηχανικούς και θεωρητικούς/θετικούς επιστήμονες. Πρόγραμμα μετεκπαίδευσης Ελλήνων μηχανικών και θεωρητικών/θετικών επιστημόνων στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Έρευνας και Σωματιδιακής Φυσικής (CERN) ανακοίνωσε το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ). Τα ελληνικά πανεπιστήμια μπορούν να υποβάλουν, έως τις 30 Σεπτεμβρίου, τις ερευνητικές τους προτάσεις, τα κονδύλια που δεσμεύονται να διαθέσουν και τον αριθμό των συγχρηματοδοτούμενων θέσεων υποτροφιών. Το Πρόγραμμα απευθύνεται σε τεχνικούς φοιτητές και υποψήφιους διδάκτορες. Για τους τεχνικούς φοιτητές (Technical Students) καλύπτει την εκπόνηση διπλωματικής ή μεταπτυχιακής εργασίας και η χρηματοδότηση έχει διάρκεια πέντε μήνες. Για τους υποψήφιους διδάκτορες (Doctoral Students) το πρόγραμμα καλύπτει την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής και η χρηματοδότηση έχει διάρκεια 12 μήνες. Οι προϋποθέσεις συμμετοχής, τα γνωστικά πεδία, τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, οι όροι επιλεξιμότητας και οι διαδικασίες αξιολόγησης των υποψήφιων υποτρόφων είναι διαθέσιμα στον δικτυακό τόπο του CERN. www.cern.ch Οι όροι και οι υποχρεώσεις του ΙΚΥ και των συμμετεχόντων πανεπιστημίων ορίζονται σε σχετικό Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ του ΙΚΥ και των πανεπιστημίων που εκπροσωπούνται από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. * Οι προτάσεις πρέπει να υποβληθούν με συστημένη επιστολή στο ΙΚΥ (υπόψη κ. Γ.Κρέζου, Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, Μακρή 1 & Δ. Αρεοπαγίτου, 117 42, Αθήνα). Περισσότερες πληροφορίες παρέχονται από την κα Μ.Αγιουτάκη (τηλ.: 210 3726380, Fax: 210 3252468, Ε-mail: magiou@iky.gr).

Να και ενα θεμα μεταδιαστημικο. Εφικτό το ταξίδι στο παρελθόν σύμφωνα με το MIT. Με κβαντική χρονομηχανή και χωρίς παράδοξα, ισχυρίζονται ερευνητές του διάσημου αμερικανικού πανεπιστημίου. Μια ομάδα κβαντικών φυσικών του πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ θεωρούν ότι είναι δυνατή η δημιουργία μιας χρονομηχανής, η οποία θα επιτρέπει το ταξίδι στο παρελθόν και συνεπώς την πρόκληση αλλαγών σε αυτό, χωρίς καν να δημιουργούνται παράδοξα στο παρόν και το μέλλον. Οι κβαντομηχανικοί έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα –αξιοποιώντας το μυστηριώδες φαινόμενο του «κβαντικού εναγκαλισμού» (που ξένιζε ακόμα και τον Αϊνστάιν)- να τηλεμεταφέρουν κβαντικές καταστάσεις από το ένα μέρος στο άλλο, σε απόσταση χιλιομέτρων. Τώρα ο καθηγητής Σιθ Λόιντ και οι συνεργάτες στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ», φιλοδοξούν να πάνε ακόμα παραπέρα, αξιοποιώντας ένα άλλο κβαντικό φαινόμενο, την «μετα-επιλογή», προκειμένου να ταξιδέψουν ανάποδα στον χρόνο. Όπως δήλωσε ο Λόιντ στο περιοδικό “Technology Review” (Τεχνολογική Επιθεώρηση), «είναι δυνατό για τα σωματίδια (και, θεωρητικά, για τους ανθρώπους) να ταξιδέψουν στο τούνελ του χρόνου, από το μέλλον προς το παρελθόν». Οι ερευνητές του ΜΙΤ θεωρούν ότι αν συνδυαστούν τα φαινόμενα του «κβαντικού εναγκαλισμού» και της «κβαντικής μετα-επιλογής», είναι η εφικτή η τηλεμεταφορά στο παρελθόν. Αντίθετα με άλλες θεωρίες τηλεμεταφοράς στον χρόνο, η συγκεκριμένη κβαντική θεωρία αποφεύγει διλήμματα και παράδοξα που προκύπτουν από ένα τέτοιο ταξίδι στον χρόνο (του τύπου «αν φρόντισα ο μπαμπάς και η μαμά μου να μη συναντηθούν ποτέ στο παρελθόν, τότε εγώ πώς υπάρχω σήμερα;» ή «αν σκότωσα τον παππού μου όταν τον συνάντησα στο παρελθόν, τότε πώς εγώ γεννήθηκα και πώς γίνεται μετά να ταξίδεψα στο παρελθόν κοκ;»). Επιπλέον, αντίθετα με άλλες θεωρίες «επιστροφής στο μέλλον», η κβαντική χρονομηχανή δεν προϋποθέτει την κάμψη του χωροχρόνου (κάτι που υποτίθεται ότι κάνουν οι μαύρες τρύπες, όμως ένα ταξίδι μέσω αυτών φαντάζει ιδιαίτερα απίθανο από πρακτική άποψη…). Φυσικά και το κβαντικό ταξίδι στο παρελθόν δεν φαντάζει προς το παρόν πιο κοντά στην πραγματικότητα, καθώς δεν είναι παρά μια αμφιλεγόμενη θεωρία και πολλοί φυσικοί δεν πιστεύουν ότι μπορεί ποτέ να υλοποιηθεί. Πάντως η ομάδα του ΜΙΤ την παρουσίασε με τίτλο «Η κβαντομηχανική του ταξιδιού στον χρόνο μέσω μετα-επιλεγμένης τηλεμεταφοράς» στο arxiv.org – Quantum Physics. Οποιος φιλος μπορει με σαφη τροπο να γραψει λιγα λογια για τον «κβαντικο εναγκαλισμο» και για την «κβαντικής μετα-επιλογής»

Οι επιστήμονες πλησιάζουν στην ανακάλυψη του «σωματιδίου του Θεού». Στο «φως» έρχονται τα μυστικά του μποζόνιου του Χιγκς, του επονομαζόμενου και «σωματιδίου του Θεού». Φυσικοί που εργάζονται στους μεγάλους και ανταγωνιστικούς επιταχυντές σωματιδίων της Ευρώπης (CERN) και των ΗΠΑ (Fermilab Tevatron) έχουν ήδη ανιχνεύσει όλα τα βασικά σωματίδια που προβλέπει το Καθιερωμένο Πρότυπο ή Μοντέλο, δηλαδή η κυρίαρχη θεωρία για τη σύσταση της ύλης στο σύμπαν. Όπως ανακοίνωσαν στο πλαίσιο της Διεθνούς Συνδιάσκεψης Φυσικής Υψηλής Ενέργειας, που πραγματοποιείται στο Παρίσι μέχρι τις 28 Ιουλίου, με τη συμμετοχή άνω των 1.000 κορυφαίων επιστημόνων από όλο τον κόσμο, τα πειράματα προχωρούν ταχύτερα του αναμενομένου και ήδη εισέρχονται σε ένα στάδιο από όπου μπορεί να προκύψει μια «νέα φυσική». Ο γενικός διευθυντής του CERN Ρολφ Χόγιερ ανέφερε μεταξύ άλλων, ότι αυτό σημαίνει την από καιρό αναμενόμενη απόδειξη για την ύπαρξη του μποζονίου του Χιγκς - που πιστεύεται ότι έδωσε μάζα στα άλλα σωματίδια μετά το «Μπιγκ Μπανγκ» - και την ανίχνευση της σκοτεινής ύλης, που αποτελεί περίπου το ένα πέμπτο του σύμπαντος. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ορατή ύλη δεν ξεπερνά το 5%. Όπως πάντως είπε ο επιφυλακτικός Χόγιερ, «θα χρειαστεί χρόνος για να ρίξουμε το πρώτο φως σε αυτό το σκοτεινό σύμπαν» και απέφυγε να προβλέψει αν θα υπάρξουν ανακαλύψεις μέχρι το 2012, μην αποκλείοντας να χρειαστούν τρία έως τέσσερα ακόμα χρόνια. Στην αντίπερα όχθη, πιο αισιόδοξοι εμφανίζονται οι φυσικοί του παλαιότερου, μικρότερου και λιγότερου ισχυρού αμερικανικού επιταχυντή Tevatron, οι οποίοι δήλωσαν ότι έχουν πλέον περιορίσει την γκάμα για την πιθανή μάζα του μποζονίου του Χιγκς κατά το ένα τέταρτο, με αξιοπιστία 95%. Από την πλευρά τους, οι επιστήμονες του CERN παρουσίασαν στοιχεία που δείχνουν ότι για πρώτη φορά κατάφεραν να εντοπίσουν στην Ευρώπη το «υψηλό» κουάρκ (top), ένα μεγάλης μάζας βραχύβιο σωματίδιο που μέχρι τώρα είχε εντοπιστεί μόνο στις ΗΠΑ. Αν και ο επιταχυντής του CERN προγραμματίζεται να λειτουργήσει έως το 2030, άρχισαν ήδη οι συζητήσεις για την κατασκευή ενός ακόμα μεγαλύτερου και ισχυρότερου επιταχυντή, που αυτή τη φορά θα είναι γραμμικός και όχι κυκλικός. Δύο ανταγωνιστικά σχέδια υπάρχουν ήδη, με μήκος που φτάνει μέχρι και τα 50 χλμ. (ο κυκλικός υπόγειος επιταχυντής του CERN είναι 27 χλμ). Όμως ο Χόγιερ παραδέχτηκε ότι δεν υπάρχουν ακόμα μερικά τμήματα της τεχνολογίας του επιταχυντή της επόμενης γενιάς, ο οποίος σε κάθε περίπτωση θα προκύψει από μια διεθνή επιστημονική συνεργασία. Ακόμα δεν έχει αποφασιστεί ο τόπος εγκατάστασής του, πράγμα που πιθανώς θα εξαρτηθεί από το ποιες χώρες θα δώσουν τα περισσότερα χρήματα, τα οποία αναμένεται να ξεπεράσουν τα 10 δισ. δολάρια. Ιαπωνία, Ρωσία, ΗΠΑ, Ελβετία, Ινδία, Κίνα, Καναδάς κ.α. θεωρούνται υποψήφιες χώρες για την φιλοξενία του. Ο νέος επιταχυντής θα επιτρέπει τη σύγκρουση όχι πρωτονίων, όπως αυτός του CERN, αλλά ηλεκτρονίων και ποζιτρονίων (του ισοδυνάμου τους στην αντι-ύλη). Σύμφωνα με διευθυντικό στέλεχος του CERN, ο αρχικός προγραμματισμός είναι ο επιταχυντής να παραμείνει ανενεργός καθ’ όλο το 2012 ή και περισσότερο (για 15 μήνες), ώστε να γίνουν νέες τεχνικές βελτιώσεις προκειμένου να «τρέξει» πλέον με την μέγιστη ενεργειακή ισχύ του, χωρίς το φόβο νέας βλάβης. Η οριστική απόφαση για το ζήτημα δεν έχει ληφθεί ακόμα από το Συμβούλιο του CERN, το οποίο απαρτίζουν οι εκπρόσωποι των 20 κρατών - μελών του. Η είδηση είναι πιθανό ότι θα δυσαρεστήσει την παγκόσμια κοινότητα των φυσικών και πιο πολύ των Ευρωπαίων, καθώς με τον τρόπο αυτό ο αμερικανικός επιταχυντής Tevatron - αν συνεχίσει να λειτουργεί, γιατί το αρχικό σχέδιο ήταν να λειτουργήσει ως το 2011 - θα έχει μια ακόμα μεγάλη ευκαιρία να προλάβει τον ευρωπαϊκό και να εντοπίσει πρώτος το «σωματίδιο του Θεού».

Εγραφα στις 23/7/2010 οτι ανακαλύφθηκαν πάνω από 100 εξωπλανήτες στο μέγεθος της Γης. Το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» κατάφερε να εντοπίσει περίπου 140 εξωπλανήτες με μέγεθος σαν τη Γη κατά τις τελευταίες εβδομάδες. Ομως τα πραγματα δεν ειναι ακριβως ετσι. Οι “100 πλανήτες σαν τη Γη" είναι πραγματικά μόνο 5 επιβεβαιώνουν οι επιστήμονες του Kepler. Οι επιστήμονες του διαστημοπλοίου Kepler της NASA επιβεβαίωσαν μόνο πέντε εξωπλανήτες από τους 100 που είχε ανακοινωθεί παλαιότερα. Το τηλεσκόπιο που ξεκίνησε το 2009 έχει εντοπίσει πράγματι αρκετές εκατοντάδες πλανήτες που θα μπορούσαν να είναι παρόμοιοι με τη Γη, αλλά επιβεβαίωσαν μόνο πέντε από αυτούς, πέρα από το ηλιακό μας σύστημα. Η σύγχυση προφανώς ήρθε μετά από μια βιντεοσκοπημένη ομιλία του συν-ερευνητή του Kepler, Dimitar Sasselov σε ένα συνέδριο TED (Technology Entertainment and Design). Αρκετές εφημερίδες αυτή την εβδομάδα γράφουν ότι έχουν ανακαλυφθεί πάνω από 100 πλανήτες σαν τη Γη από το τηλεσκόπιο Kepler. Τώρα όμως οι επιστήμονες διευκρινίζουν ότι ο Sasselov ανέφερε για πιθανούς πλανήτες μέσα στην βάση δεδομένων του Κέπλερ. Ο David Koch, αναπληρωτής κύριος ερευνητής της αποστολής στο Ερευνητικό Κέντρο Ames της NASA αναφέρει ότι η συζήτηση ήταν μόνο για "υποψήφιους πλανήτες". «Αυτοί έχουν την προφανή υπογραφή που εμείς ψάχνουμε, αλλά πρέπει να εκτελέσουμε μια εκτεταμένη παρακολούθηση για να εξαλείψουμε τα ψευδο-θετικά αποτελέσματα, όπως συμβαίνουν πολλές φορές στο υπόβαθρο. Γι αυτό απαιτούνται σημαντικές επίγειες παρατηρήσεις, που γίνονται κυρίως την θερινή σεζόν ". Αυτό που το τηλεσκόπιο Kepler αναζητά στα αστέρια – στόχους είναι η αυξομείωση της λάμψης τους, διότι αυτό είναι μια ένδειξη ότι ένας ή περισσότεροι πλανήτες περνούν μπροστά τους. Τον περασμένο μήνα, το Κέπλερ ανακάλυψε 706 αντικείμενα, πιθανώς υποψήφιοι εξωγήινοι κόσμοι. Μεταξύ αυτών των πλανητών, πολλοί φαίνεται να είναι όπως ο δικός μας, μάλλον μικροί και βραχώδεις. Ωστόσο ο David Koch τόνισε ότι «εκτός από 5 πλανήτες που έχουμε δημοσιεύσει, δεν έχουμε ανακοινώσει κάτι άλλο." Ο Sasselov εξήγησε ότι ακόμη και πριν από την πλήρη επιβεβαίωση, μεταξύ των υποψηφίων οι επιστήμονες βλέπουν στατιστικά ότι οι μικρότεροι σε μέγεθος πλανήτες θα είναι πιο συνηθισμένοι από τους μεγάλου μεγέθους (σαν τον Δία και τον Κρόνο) στο δείγμα που έχουμε. Δεδομένου ότι οι επιστήμονες ελπίζουν ότι κάποια μέρα θα βρουν έναν πλανήτη που να μπορεί να υποστηρίξει τη ζωή ακριβώς όπως η Γη, τα ευρήματα του Kepler είναι μάλλον ενθαρρυντικά, έστω και αν οι περισσότεροι πλανήτες ήταν αέριοι γιγάντιοι πλανήτες. Σύμφωνα με στελέχη της ΝΑSΑ, το Κέπλερ θα καταφέρει κατά τα επόμενα δύο έτη να εντοπίσει περίπου 60 πλανήτες όπου θα επικρατούν συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη ζωής. Το Κέπλερ διαθέτει τα πλέον προηγμένα όργανα παρατήρησης τα οποία στοχεύουν σε περιοχές κοντινές στο ηλιακό μας σύστημα με στόχο τον εντοπισμό πλανητών με μέγεθος και κυρίως συνθήκες παρόμοιες με αυτές της Γης. Οι προηγμένες δυνατότητές του επιτρέπουν στο τηλεσκόπιο να παρατηρεί 100.000 πλανήτες και αστέρια την ίδια στιγμή. Στην φωτογραφια η περιοχή παρατήρησης του Kepler τον Γαλαξία μας. Ο πρώτος ιδιωτικός διαστημικός σταθμός. Σε τέσσερα χρόνια από σήμερα, ο πρώτος ιδιωτικός διαστημικός σταθμός θα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Θα μοιάζει με φουσκωμένο αερόστατο και θα μπορούν να τον επισκέπτονται αστροναύτες από διάφορες χώρες, που θα πληρώνουν την ιδιοκτήτρια εταιρεία για να διενεργούν διαστημικά πειράματα. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Τhe Νew Υork Τimes», ο διαστημικός σταθμός που ανήκει στην εταιρεία Βigelow Αerospace, θα είναι φτιαγμένος από ειδικό καουτσούκ και εξωτερικά θα φέρει επιστρώσεις από λεπτά μεταλλικά φύλλα και αφρό, ώστε να μπορεί να απορροφά τις καταπονήσεις από τα χτυπήματα των μικρών μετεωριτών. Με βάση το σημερινό κοστολόγιο, η διαμονή στον σταθμό για 30 μέρες συμπεριλαμβανομένης και της μετάβασης σε αυτόν, στοιχίζει κάτι λιγότερο από 25 εκατ. δολάρια. Το ποσό αυτό είναι περίπου το μισό από εκείνο που δαπανά η ΝΑSΑ για να στέλνει τους αστροναύτες της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με διαστημόπλοια τύπου Σογιούζ. Ο ιδιωτικός σταθμός θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη με διαστημόπλοιο και θα φουσκωθεί με αέρα στο Διάστημα. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της ιδιοκτήτριας εταιρείας, το 2016 θα τεθεί σε τροχιά ένας ακόμη παρεμφερής σταθμός. Και οι δύο θα μπορούν να φιλοξενούν 36 αστροναύτες. Η ιδέα για τη δημιουργία ενός φουσκωτού διαστημικού σταθμού είναι αρκετά παλιά και χρονολογείται από τη δεκαετία του 1960. Η ΝΑSΑ είχε αναθέσει σε μεγάλη εταιρεία κατασκευής ελαστικών να σχεδιάσει τέτοιους σταθμούς αλλά το πρόγραμμα εγκαταλείφθηκε εξαιτίας της αδυναμίας των σταθμών να αντέξουν στις επιθέσεις των μικρών μετεωριτών. Μία τρισδιάσταση βόλτα στο φεγγάρι με τη NASA. Ποιος δεν θέλησε να ακολουθήσει τα βήματα του Νιλ Άρμστρονγκ της 21ης Ιουλίου 1969, όταν ο Αμερικανός αστροναύτης έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στη Σελήνη; Χάριν στο παιχνίδι Moonbase Alpha της NASA μπορεί κανείς να ζήσει «διαδραστικά» την εμπειρία ενός αστροναύτη μαζί με άλλους παίκτες στο φεγγάρι. Εάν αποδεχθείτε την αποστολή σύμφωνα με τις οδηγίες της NASA θα πρέπει να ενώσετε τιε δυνάμεις σας με άλλους εξερευνητές αστροναύτες οι οποίοι σταθμεύουν στο διάστημα σε ένα δορυφόρο ο οποίος όμως έχει υποστεί σοβαρές ζημιές ύστερα από πρόσκρουση με μετεωρίτη. Κύριο μέλημα σας θα είναι να αποκατασταθεί η παροχή οξυγόνου στη βάση. Ο χρόνος τρέχει... Το νέο αυτό παιχνίδι http://www.nasa.gov/offices/education/programs/national/ltp/games/moonbasealpha/index.html έχει ως στόχο να προβάλει την τεχνολογία που χρησιμοποιείται από τη NASA και το μέλλον της εξερεύνησης του διαστήματος.

Μερικες μικρες ειδησεις διαστημικου ενδιαφεροντος. Αυτόματος εντοπισμός επικίνδυνων διαστημικών σκουπιδιών με γήινα λέιζερ. Η αυστραλιανή εταιρία Electrο Optic Systems (EOS) ανακοίνωσε ότι άρχισε να αναπτύσσει ένα νέο αυτόματο σύστημα λέιζερ, το πρώτο του είδους του στον κόσμο, το οποίο μπορεί να εντοπίσει και να σταματήσει τα επικίνδυνα μικροσκοπικά θραύσματα και λοιπά «σκουπίδια» που γυροφέρνουν με πολύ υψηλές ταχύτητες στο διάστημα. Τα υπολείμματα αυτά αποτελούν σημαντικό κίνδυνο για διαστημόπλοια και δορυφόρους, αν διασταυρωθούν οι τροχιές τους κατά τύχη. Το σύστημα της εταιρίας «πυροδοτεί» ακτίνες λέιζερ από τη Γη, οι οποίες μπορούν να ανιχνεύσουν θραύσματα μέχρι και δέκα εκατοστών, κάτι που δεν μπορούν να πετύχουν τα σημερινά συστήματα ραντάρ. Τα «σκουπίδια» αυτά συνήθως αποτελούν υπολείμματα άχρηστων πυραύλων και δορυφόρων που ταξιδεύουν με ταχύτητα περίπου 30.000 χλμ. την ώρα. Εκτιμάται ότι υπάρχουν γύρω στα 200.000 αντικείμενα με μέγεθος λιγότερο από ένα εκατοστό και άλλα 500.000 μεγαλύτερα από ένα εκατοστό, που γυροφέρνουν στο διάστημα. Το σύστημα λέιζερ της εταιρίας αναπτύσσεται σε συνεργασία με το Αστεροσκοπείο του Όρους Στρόμλο της Καμπέρα, με το Αυστραλιανό Εθνικό Πανεπιστήμιο και την αμερικανική εταιρία Global Near Space Services Inc, με χρηματοδότηση 4,04 εκατ. δολαρίων από το διαστημικό ερευνητικό πρόγραμμα της αυστραλιανής κυβέρνησης και έχει ήδη προσελκύσει διεθνές ενδιαφέρον για την αξιοποίησή του. To σύστημα αναμένεται να λειτουργήσει για πρώτη φορά το 2012. Για να δουλέψει σωστά όμως, χρειάζεται η κατασκευή ενός δικτύου επίγειων σταθμών λέιζερ σε στρατηγική σημεία της Γης. Ανακαλύφθηκαν πάνω από 100 εξωπλανήτες στο μέγεθος της Γης. Το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» κατάφερε να εντοπίσει περίπου 140 εξωπλανήτες με μέγεθος σαν τη Γη κατά τις τελευταίες εβδομάδες. Το «Κέπλερ» εκτοξεύτηκε από τη NASA ακριβώς για να ανιχνεύσει τέτοιου είδους εξωπλανήτες γύρω από μακρινά άστρα και μέχρι στιγμής τα πάει μια χαρά. Όπως δήλωσε ο αστρονόμος Ντίμιταρ Σασέλοβ, ερευνητής της αποστολής του «Κέπλερ», μιλώντας σε επιστημονική συνδιάσκεψη στη Βρετανία, σύμφωνα με το βρετανικό Τύπο, αυξάνονται πλέον οι πιθανότητες να μην είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν. Οι επιστήμονες εκτιμούν πλέον ότι υπάρχουν πιθανώς περίπου 100 εκατομμύρια (εξω)πλανήτες μόνο στο δικό μας γαλαξία, οι οποίοι διαθέτουν ακριβώς τις κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη ζωής. Οι ερευνητές του «Κέπλερ» -το οποίο θα λειτουργήσει χωρίς διακοπή για μια τετραετία- πιστεύουν ότι μέσα στα επόμενα δύο χρόνια θα εντοπιστούν τουλάχιστον 60 από αυτούς τους κατοικήσιμους εξωπλανήτες. Κατά την τελευταία 15ετία περίπου 500 εξωπλανήτες έχουν βρεθεί να περιφέρονται γύρω από άλλα άστρα-ήλιους, όμως ελάχιστοι από αυτούς έχουν ομοιότητες με τη Γη. Παρόλα αυτά, οι αστρονόμοι είναι σίγουροι ότι σχετικά σύντομα θα ανακαλύψουν πολλούς περισσότερους «γήινους» εξωπλανήτες. Μια και ειχαμε και Μουντιαλ προσφατα Μόρια άνθρακα στο μέγεθος ποδοσφαιρικής μπάλας. Καναδοί, Αμερικανοί και Γάλλοι επιστήμονες ανακάλυψαν τα μεγαλύτερα μόρια άνθρακα που έχουν ποτέ βρεθεί στο διάστημα. Ο λόγος για το λεγόμενο «τρίτο τύπο» άνθρακα, που αποτελείται από τρισδιάστατα σφαιρικά μόρια σε μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου και έχουν την καθόλα χαρακτηριστική ονομασία buckyballs. Αντίθετα με τον γραφίτη και το διαμάντι - τους άλλους δύο τύπους άνθρακα - που συναντώνται ευρέως στη Γη, τα γιγάντια μόρια-μπάλες είχαν δημιουργηθεί μόνο σε επιστημονικά εργαστήρια πριν από 25 χρόνια και η ύπαρξή τους δεν είχε ποτέ αποδειχθεί στο σύμπαν μέχρι τώρα. Σύμφωνα με το BBC, οι ερευνητές, υπό τον Γιαν Κάμι του καναδικού πανεπιστημίου του Δυτικού Οντάριο, αναφέρουν σε σχετική μελέτη που παρουσίασαν στο περιοδικό Science, ότι χρησιμοποίησαν το υπέρυθρο τηλεσκόπιο "Σπίτσερ" της NASA για να εντοπίσουν τα buckyballs. Όπως τονίζουν, τα εντόπισαν σε ένα νέφος κοσμικής σκόνης που περιβάλλει ένα μακρινό άστρο, στον ουρανό του νοτίου ημισφαιρίου, σε απόσταση περίπου 6.500 ετών φωτός από τη Γη. Οι επιστήμονες αναζητούσαν κάτι άλλο, όταν τυχαία ανίχνευσαν την υπέρυθρη "υπογραφή" κάποιων μεγάλων αντικειμένων, τα οποία, μετά από εξέταση, αποδείχτηκε ότι ήσαν τα μεγάλα μόρια του "τρίτου τύπου" άνθρακα. Τα buckyballs είναι μόρια αποτελούμενα 60 άτομα άνθρακα διατεταγμένα σε εναλλασσόμενα πενταγωνικά και εξαγωνικά σχήματα κι ενωμένα μαζί σε μια σφαίρα, που έχουν πάρει το όνομα του διάσημου αρχιτέκτονα και εφευρέτη Μπακμίνστερ Φούλερ, δημιουργού του γεωδαιτικού θόλου στον οποίο μοιάζουν πολύ τα μόρια. Πλέον, οι επιστήμονες επιδιώκουν να ανακαλύψουν ποιο ποσοστό του άνθρακα του σύμπαντος βρίσκεται "κλειδωμένο" σε αυτά τα γιγάντια σφαιρικά μόρια, καθώς επίσης να αξιοποιήσουν τις γνωστές ιδιότητές τους.

Εντοπίστηκε άστρο-τέρας, το μεγαλύτερο που έχει ποτέ βρεθεί. Ένα κολοσσιαίων διαστάσεων άστρο, που έχει μάζα περίπου 265 φορές μεγαλύτερη από την μάζα του ήλιου μας, ενώ παλαιότερα ίσως ήταν μέχρι και 320 φορές μεγαλύτερο, εντοπίστηκε από ευρωπαίους αστρονόμους. Πρόκειται για ένα πραγματικό «τέρας» του διαστήματος, το μεγαλύτερο άστρο που έχει ποτέ βρεθεί. Η ανακάλυψη, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό “Monthly Notices” της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας της Βρετανίας, έγινε από ομάδα επιστημόνων του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στην Χιλή, με επικεφαλής τον καθηγητή αστροφυσικής Paul Crowther του βρετανικού πανεπιστημίου του Σέφιλντ. Άστρα όπως αυτό που ανιχνεύθηκε (και απέκτησε την κωδική ονομασία R136a1 στο κέντρο ενός αστρικού σμήνους στο Νεφέλωμα της Ταραντούλας, σε απόσταση περίπου 165.000 ετών φωτός από τον δικό μας γαλαξία, έχουν μέγεθος και φωτεινότητα πολύ πέρα από αυτήν που οι επιστήμονες πίστευαν ότι είναι δυνατό να υπάρχουν. Το συγκεκριμένο άστρο εντοπίστηκε σε μια περιοχή του διαστήματος όπου πυκνά νέφη αερίων και σκόνης καταρρέουν σχηματίζοντας πυκνότερους σχηματισμούς, με τελικό αποτέλεσμα τη γέννηση πελώριων άστρων που «καίνε» σε σχετικά σύντομο χρόνο τα αέριά τους, πριν εκραγούν σε τεράστιες εκρήξεις σουπερ-νόβα. Το άστρο-τέρας είναι δύο φορές βαρύτερο από οποιοδήποτε άλλο άστρο έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, εμφανίζει φωτεινότητα σχεδόν 10 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτήν του ήλιου μας, ενώ έχει πιθανώς ακτίνα 30 φορές μεγαλύτερη από τον ήλιο μας. Στη γύρω περιοχή υπάρχουν και άλλα τεράστια άστρα με επιφανειακή θερμοκρασία άνω των 40.000 βαθμών Κελσίου, δηλαδή επτά φορές πιο καυτά από το δικό μας ήλιο. Αντίθετα όμως με τον καλοσχηματισμένο δίσκο του ήλιου μας, τα τεράστια αυτά άστρα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, φαίνεται να έχουν ασαφή περίμετρο και να χάνουν τεράστιες ποσότητες υλικών εξαιτίας πανίσχυρων ανέμων γύρω τους. Θεωρείται σίγουρο ότι γύρω από ένα τέτοιο άστρο-τέρας δεν περιφέρονται πλανήτες σε τροχιά, επειδή τα άστρα ζουν λίγο και δεν προλαβαίνουν να σχηματιστούν πλανήτες στην περιφέρειά τους. «Ακόμα όμως κι αν υπήρχαν πλανήτες, δεν θα υπήρχαν αστρονόμοι πάνω σε αυτούς, γιατί ο νυχτερινός ουρανός τους θα ήταν σαν μέρα εξαιτίας της λαμπρότητας του ήλιου τους», σχολίασε χαρακτηριστικά ο Crowther. Μέχρι τώρα είχαν εντοπιστεί άστρα-γίγαντες μεγαλύτερα κατά περίπου 150 φορές σε σχέση με την μάζα του ήλιου μας. Η νέα ανακάλυψη θέτει το ερώτημα ποιο είναι τελικά το ανώτατο όριο μεγέθους για ένα άστρο-ήλιο. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι στο αρχέγονο σύμπαν θα υπήρχαν πολλά περισσότερα από αυτά τα άστρα-τέρατα. Ορισμένοι άλλοι αστρονόμοι εξέφρασαν πάντως κάποιες επιφυλάξεις μήπως η ομάδα του Crowther, λόγω της απόστασης, μπέρδεψε δύο κοντινά μεγάλα άστρα και τα θεώρησε ως ένα τεράστιο. Στην φωτογραφια σύγκριση του Ήλιου μας (που είναι ένας κίτρινος νάνος) ενός μπλε νάνου με το άστρο-τέρας R136a1 Συνεπαρμένη η NASA για την αποκάλυψη από το WISE αόρατων μέχρι τώρα αντικειμένων. Μια σειρά διαστημικών αντικειμένων που μέχρι τώρα ήταν αόρατα, έχουν ανακαλυφθεί από ένα από τα νεώτερα διαστημικά τηλεσκόπια της NASA, τον Υπέρυθρο Εξερευνητή (WISE), σε μόλις έξι μήνες, σύμφωνα με αξιωματούχους της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος. Το τηλεσκόπιο WISE έγινε το πρώτο που μπόρεσε να προσδιορίσει πολλά αντικείμενα που μέχρι τώρα ήταν αθέατα, όπως αστέρια, αστεροειδείς, νέφη σκόνης και κομήτες. Έχει ένα τηλεσκόπιο 16 ιντσών, βρίσκεται σε ένα ύψος 500 χιλιόμετρα και λαμβάνει στιγμιότυπα κάθε 11 δευτερόλεπτα πάνω σε όλο τον ουρανό. Το διαστημικό τηλεσκόπιο υπέρυθρων ακτίνων, που κόστισε 320 εκατομμύρια, έχει κάνει έως τώρα την χαρτογράφηση χιλιάδων αντικειμένων, που μέχρι ήταν αόρατα, συμπεριλαμβανομένων άστρων, αστεροειδών, νέφη από σκόνη και αέρια, κομήτες αλλά ακόμη και ένα νέο γαλαξία. Χρησιμοποιώντας υπέρυθρες ακτίνες για να φωτογραφίσει το σύνολο του νυχτερινού ουρανού το νέο τηλεσκόπιο εντόπισε περισσότερους από 25.000 νέους αστεροειδείς, από τότε που ξεκίνησε τις εργασίες του στα τέλη του προηγούμενου έτους. Αστρονομία εμπειρογνώμονες αναφέρουν ότι σχεδόν 100 από αυτά τα αντικείμενα κρίθηκαν ότι ήταν "κοντά στη γη”, ή μέχρι 48 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Κανένα από αυτά, προσθέτουν, δεν κρύβουν κάποια πραγματική απειλή για τη Γη. Το τηλεσκόπιο αντίκρισε επίσης 15 νέους κομήτες και εκατοντάδες πιθανών καφέ νάνων, ή άστρα που απέτυχαν να λάμψουν όπως ο Ήλιος μας. Επιβεβαίωσε επίσης την ύπαρξη του 20 ‘dwars’, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων από τα πιο ψυχρά άστρα που γνωρίσαμε ποτέ. Το WISE επίσης ανίχνευσε ένα εξαιρετικά φωτεινό γαλαξία, πάνω από 10 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας που σχηματίστηκε από άλλους γαλαξίες που συγκρούστηκαν μαζί. Τα περισσότερα όμως από τα αντικείμενα που βρήκε ήταν ορατά και από άλλα τηλεσκόπια μέχρι τώρα. Η NASA ελπίζει ότι η ανακάλυψη αστεροειδών που βρίσκονται πλησίον της Γης, και που είναι κατά μέσο όρο μεγαλύτεροι από αυτούς που βρέθηκαν με τα υπάρχοντα τηλεσκόπια, θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να υπολογίσουν την πιο πιθανή απειλή αυτών των αστεροειδών εναντίον της Γης. Μέχρι το τέλος του έτους, οι ερευνητές αναμένουν να έχουν στα χέρια τους μια κοσμική απογραφή εκατομμυρίων νεο-ανακαλυφθέντων σωμάτων, που θα τους βοηθήσει να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με το πώς σχηματίζονται οι πλανήτες, τα αστέρια και οι γαλαξίες. Ο Richard Binzel, ένας επιστήμονας από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, δήλωσε ότι το τηλεσκόπιο μπόρεσε να δει μέσα από ένα σχεδόν αδιαπέραστο πέπλα σκόνης στον ουρανό, συγκεντρώνοντας την θερμότητα των αντικειμένων που είναι όμως αόρατα στα κανονικά τηλεσκόπια. “Τα περισσότερα τηλεσκόπια επικεντρώνονται στα πιο καυτά και πιο φωτεινά αντικείμενα στο σύμπαν", λέει. "Το δε WISE είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στο να βλέπει τα πιο ψυχρά και σκοτεινά, αυτά που θα μπορούσατε να ονομάσετε τα stealth του σύμπαντος." Μια και σε προηγουμενες δημοσιευσεις μιλαγαμε για τις ιδιωτικες εταιρειες που θα αναλαβουν το εργο των εκτοξευσεων πληρωματων και φορτιων στην θεση της ΝΑΣΑ να μια μικρη ειδηση. CST-100: Η Boeing αποκαλύπτει το διαστημικό της πορθμείο. Η αεροδιαστημική βιομηχανία Boeing αποκάλυψε τα σχέδιά της για την κατασκευή μιας διαστημικής κάψουλας η οποία θα είναι σε θέση να μεταφέρει αστροναυτες προς και από το διεθνή διαστημικό σταθμό (ISS) ή και από ιδιωτικούς διαστημικούς σταθμούς όταν αυτοί θα γίνουν πραγματικότητα. Η σχεδίαση του διαστημοπλοίου έρχεται όπως είναι φυσικό για να αναπληρώσει το κενό που θα αφήσει πίσω της η απόσυρση του στόλου των διαστημικών λεωφορείων το 2011. Το διαστημόπλοιο ονομάζεται CST-100 (Crew Space Transportation) και το πρόγραμμα ανάπτυξής του είναι στο πλαίσιο της συμφωνίας με τη NASA για την εμπορική εκμετάλλευση του διαστήματος και για αυτό το σκοπό η τελευταία έχει χρηματοδοτήσει το πρόγραμμα της Boeing με 18 εκατ. $. Η σχεδίαση της Boeing είναι μια από αρκετές υποψήφιες σχεδιάσεις από αμερικανικές εταιρείες με στόχο την κατασκευή του πρώτου ιδιωτικού διαστημικού πορθμείου που θα μπορεί να μεταφέρει αστροναύτες στον ISS. To CST θα μπορεί να μεταφέρει έως και εφτά άτομα σε χαμηλή γήινη τροχιά 100 χιλιομέτρων. Το πρόβλημα όμως είναι πως ο ISS βρίσκεται σε τροχιά μεταξύ 347 και 360 χιλιομέτρων επομένως θα χρειαστεί μια άλλη έκδοση του διαστημικού πορθμείου ώστε αυτή να φτάνει στο απαιτούμενο ύψος της τροχιάς του.

Μια φωτογραφια ακομα!!!

Η.Π.Α,-Ρωσια-Διαστημικα προγραμματα. Εχω γραψει επανειλλημενα για την αντιθετη κατευθυνση-δυστυχως-που εχουν παρει τα διαστημικα προγραμματα των δυο κυριων παιχτων της διαστημικης προσπαθειας (Η.Π.Α,-Ρωσια)με τις Ηνωμενες Πολιτειες να καθηλωνουν πια τα διαστημικα λεωφορεια και να δινουν στους ιδιωτες το προνομιο των εκτοξευσεων και αντιθετα την Ρωσια να προσπαθει συνεχως να ανεβασει την συμμετοχη της στο διαστημικο γιγνεσθαι!!! Ετσι λοιπον η τελευταια ειδηση που εγραψε πρωτος ο φιλος Mich http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12488 αξιζει τον κοπο να γραφει και εδω γιατι δειχνει την διαφορα νοοτροπιας και κατευθυνσης. Νέο κοσμοδρόμιο, αξίας 800 εκατ. δολ., στη Ρωσία. Η ρωσική κυβέρνηση αποφάσισε να επενδύσει σχεδόν 25 δισεκατομμύρια ρούβλια (800 εκατομμύρια δολάρια) για την κατασκευή του κοσμοδρομίου Βοστότσνι, στην περιοχή του Αμούρ, στην Άπω Ανατολή, όπως ανακοίνωσε σήμερα ο Ρώσος πρωθυπουργός, Βλαντιμίρ Πούτιν. «Η κυβέρνηση θα επενδύσει 24,7 δισεκατομμύρια ρούβλια για να κατασκευάσει μέσα σε τρία χρόνια το κοσμοδρόμιο Βοστότσνι. Ελπίζω ότι το κοσμοδρόμιο θα διασφαλίσει την απόλυτη ανεξαρτησία της Ρωσίας στις διαστημικές δραστηριότητές της», δήλωσε ο Πούτιν, σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της ρωσικής κυβέρνησης. Μέχρι σήμερα η Ρωσία εκτοξεύει όλους τους ρωσικούς και τους ξένους δορυφόρους της από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, στο γειτονικό Καζακστάν. Η Μόσχα καταβάλει ετησίως στο Καζακστάν ενοίκιο 115 εκατομμυρίων δολαρίων για να χρησιμοποιεί το Μπαϊκονούρ. Παράλληλα, οι ρωσικές αρχές αποφάσισαν να επενδύσουν φέτος περίπου 100 δισ. ρούβλια (3,3 δισ. δολάρια) στον διαστημικό τομέα. «Στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα στο διάστημα και να ενισχύσουμε σημαντικά τη θέση της Ρωσίας στην παγκόσμια αγορά των διαστημικών υπηρεσιών», πρόσθεσε ο Πούτιν.

Στις 6/7/2010 εγραφα Ο ουρανός τότε και σήμερα με τα μάτια του τηλεσκοπίου Planck. Ας δουμε περισσοτερα για αυτο το σημαντικο θεμα. Η πρώτη εικόνα του Σύμπαντος-βρέφους. Αν, όπως λέγεται συχνά, μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, τότε η περίπτωση της πληρέστερης εικόνας του ουράνιου θόλου αποτελεί αναμφίβολα τη συμπύκνωση δεκατεσσάρων δισεκατομμυρίων χρόνων κοσμικής ιστορίας. Χάρη στο διαστημικό παρατηρητήριο Πλανκ -που βρίσκεται σε απόσταση 1,5 εκατομμυρίου χιλιομέτρων από τη Γη- διαθέτουμε σήμερα τον πρώτο πλήρη χάρτη του συνόλου της ουράνιας σφαίρας, με άλλα λόγια μια πλήρη εικόνα του ορατού Σύμπαντος. Η εικόνα του Σύμπαντος: το βάθος, σε κόκκινο-πορτοκαλί, αντιστοιχεί στα πιο πρώιμα στάδια της εξέλιξης του Κόσμου. Σε αυτό διακρίνονται κάποιες πτυχώσεις που αντιστοιχούν στους μελλοντικούς γαλαξίες. Στο κέντρο της εικόνας διακρίνουμε μια εκτενή νεφελώδη δομή σε χρώμα λευκό-βιολετί. Πρόκειται για τη φωτεινή ακτινοβολία που προέρχεται από το «τοπικό» Σύμπαν και θαμπώνει την πρωτογενή ακτινοβολία. Πριν από μερικές ημέρες τα πρωτοσέλιδα των μεγαλύτερων εφημερίδων και περιοδικών του κόσμου παρουσίασαν την εντυπωσιακή φωτογραφία ενός πυρακτωμένου αβγού γιγαντιαίων διαστάσεων. Σύμφωνα με τη σχετική λεζάντα που συνόδευε τη φωτογραφία, πρόκειται για την πρώτη πλήρη εικόνα του πρώιμου Σύμπαντος. Αλήθεια, πώς θα φαινόταν το πρώιμο Σύμπαν σε έναν «εξωτερικό» παρατηρητή; Το ερώτημα αυτό ίσως να ακούγεται ως παραδοξολόγημα: αν, εξ ορισμού, το Σύμπαν περικλείει τα... πάντα, τότε δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα εκτός του Σύμπαντος ικανό να το παρατηρεί απρόσκοπτα και αντικειμενικά. Φανταστείτε λοιπόν πώς θα νιώθατε αν κάποιος ισχυριζόταν ότι αυτό το «τίποτα» είναι σε θέση όχι μόνο να παρατηρεί ή να αναλύει τη σύσταση του Σύμπαντος, αλλά και να «φωτογραφίζει» στιγμιότυπα από την προγενέστερη εξέλιξή του. Οσο παράδοξο ή τρελό κι αν ακούγεται, μια τέτοια μαγική «φωτογραφική» μηχανή του χρόνου υπάρχει πραγματικά! Πρόκειται για το περίφημο διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ που εδώ και έναν χρόνο βρίσκεται στο Διάστημα για να προσφέρει τη δυνατότητα στους ειδικούς ερευνητές (αστροφυσικούς και κοσμολόγους) να μελετήσουν σε βάθος χρόνου τη δομή και την εξέλιξη του αρχέγονου Σύμπαντος. Η μηχανή του χρόνου Το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ εκτοξεύθηκε τον Μάιο του 2009 από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) και μετά από πενήντα ημέρες ταξιδιού βρέθηκε στην προκαθορισμένη θέση του στο Διάστημα. Από εκεί άρχισε να συγκεντρώνει κοσμολογικές πληροφορίες και εικόνες που κανένα ανθρώπινο μάτι ή επίγειο τηλεσκόπιο δεν είχε καταφέρει να δει μέχρι σήμερα. Ολες οι πληροφορίες που το διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ είναι ικανό να συλλέγει βασίζονται στο πρωτογενές φως που ταξιδεύει ελεύθερα σε ολόκληρο το Σύμπαν από τη στιγμή που δημιουργήθηκε μέχρι σήμερα. Ειδικότερα, αυτό το τηλεσκόπιο σχεδιάστηκε ώστε να ανιχνεύει και να αναλύει τη λεγόμενη κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου (Cosmic Microwave Background ή ακτινοβολία CMB). Η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου που ανιχνεύεται από το τηλεσκόπιο Πλανκ σε εννέα διαφορετικά μήκη κύματος (μεταξύ 0,3mm και 1cm) δεν είναι παρά το πιο αρχέγονο απομεινάρι του πρώτου φωτός. Το φως αυτό απελευθερώθηκε μόλις το Σύμπαν άρχισε να ψύχεται και να διαστέλλεται αρκετά ώστε να επιτρέπει στα φωτόνια (τα σωματίδια-φορείς του φωτός) να ταξιδεύουν ελεύθερα. Αυτό συνέβη, όπως υπολογίζουν οι ειδικοί, «μόλις» 380.000 χρόνια μετά τη λεγόμενη «Μεγάλη Εκρηξη». Μάλιστα, όπως διαπίστωσαν, αυτό το αρχέγονο φως της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, αν και αρκετά ομοιόμορφο, παρουσίαζε ενδιαφέρουσες μικροθερμοκρασιακές διακυμάνσεις πάνω στις οποίες έχουν αποτυπωθεί πληροφορίες για μια ακόμη πιο αρχέγονη εποχή, την επονομαζόμενη «Εποχή του Πληθωρισμού». Σύμφωνα με τις πληθωριστικές κοσμολογικές θεωρίες, για ένα απειροελάχιστο χρονικό διάστημα το νεογέννητο Σύμπαν άρχισε να διαστέλλεται ταχύτατα με εκρηκτικό τρόπο, εξαιτίας, όπως υποθέτουν σήμερα, μιας εντελώς άγνωστης μορφής «σκοτεινής ενέργειας» που οδήγησε σε αυτή την πρώτη εκθετικά επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος. Τέτοιες διακυμάνσεις στη θερμοκρασία της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου καταγράφηκαν για πρώτη φορά από τους δορυφόρους COBE και WMAP της NASA. Γεγονός που υποδεικνύει σαφώς ότι το πρώιμο Σύμπαν, αν και εντυπωσιακά ομοιόμορφο, χαρακτηριζόταν εξ αρχής από τέτοιες μικρές διακυμάνσεις στην πυκνότητα της ύλης-ενέργειας, οι οποίες οδήγησαν, εντέλει, στη διαμόρφωση των γιγάντιων κοσμικών δομών που παρατηρούμε σήμερα (γαλαξίες, σμήνη γαλαξιών κ.ά.)! Ο κύριος στόχος της αποστολής Πλανκ ήταν να καταγράψει τέτοιες μικροσκοπικές θερμοκρασιακές διακυμάνσεις με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια απ' ό,τι στο παρελθόν και έτσι να επιτύχει την πρώτη πλήρη «χαρτογράφηση» του ουράνιου στερεώματος. Πράγματι, το τηλεσκόπιο Πλανκ είναι σε θέση να καταγράφει ακόμη και διακυμάνσεις της τάξης του εκατομμυριοστού του βαθμού. Για να έχουμε ένα μέτρο της ευαισθησίας των οργάνων του Πλανκ, θα έλεγε κανείς ότι είναι σαν να μπορεί να μετρά από τη Γη τις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας του σώματος ενός κουνελιού που βρίσκεται στο φεγγάρι. Και η πρόσφατη φωτογράφηση του πρώιμου Σύμπαντος έγινε εφικτή χάρη ακριβώς στα υπερευαίσθητα όργανα που διαθέτει (Οργανο Υψηλής Συχνότητας ή HFI, Οργανο Χαμηλής Συχνότητας ή LFI, ειδικά βολόμετρα). Η υψηλή τεχνολογία στην υπηρεσία της Κοσμολογίας Σήμερα, ύστερα από δεκαοκτώ χρόνια σχεδιασμού και λεπτομερούς προετοιμασίας των σχετικών προγραμμάτων της ESA, το τηλεσκόπιο Πλανκ φαίνεται να δικαιώνει πλήρως όλες τις ελπίδες -και κυρίως τα χρήματα- που ερευνητές και κράτη έχουν επενδύσει σε αυτό. Ικανό να αναλύει το κοσμικό φως σε εννιά διαφορετικά μήκη κύματος, δηλαδή σε εννιά διαφορετικά «χρώματα» αόρατα από το ανθρώπινο μάτι, το πρόγραμμα Πλανκ όχι μόνο κατάφερε να αναλύσει λεπτομερώς τις διακυμάνσεις της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου αλλά και να χαρτογραφήσει επιμελώς την κατανομή ύλης-ενέργειας μέσα στο ορατό μας Σύμπαν. Αποτέλεσμα αυτών των πολύχρονων ερευνών είναι και η φωτογραφία του Σύμπαντος κατά τη βρεφική του ηλικία. Ομως τι ακριβώς βλέπουμε σε αυτή; Το βάθος της εικόνας, σε αποχρώσεις του κόκκινου-πορτοκαλί, αντιστοιχεί στα πιο πρώιμα στάδια της εξέλιξης του Σύμπαντος όπως αυτά φωτίζονται και αποκαλύπτονται από το αρχέγονο φως. Στο εσωτερικό αυτού του πιο αρχαϊκού τμήματος της εικόνας είναι ήδη ορατές κάποιες πτυχώσεις και σχεδόν αδιόρατες ρυτιδώσεις, οι οποίες αντιστοιχούν στα πρώτα στάδια της διαμόρφωσης των γαλαξιών και άλλων ακόμη αδιαμόρφωτων κοσμικών δομών. Επιπλέον, σε όλο σχεδόν το μήκος στο κέντρο της εικόνας παρατηρούμε μια αρκετά εκτενή νεφελώδη δομή σε χρώμα λευκό-βιολετί. Πρόκειται για τη φωτεινή ακτινοβολία που προέρχεται από το «τοπικό» Σύμπαν και η οποία θαμπώνει τοπικά την πρωτογενή ακτινοβολία υποβάθρου. Μολονότι αυτές οι τοπικές εκπομπές ακτινοβολίας -που προέρχονται από αέρια και περιδινήσεις της «τοπικής» μεσοαστρικής ύλης- αποτελούν ένα είδος «θορύβου» που «αμαυρώνει» και περιπλέκει την καθαρότητα της όλης εικόνας, περιέχουν εντούτοις πολύτιμες πληροφορίες για τους αστροφυσικούς. Πάντως, το διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ διαθέτει τα κατάλληλα υπολογιστικά προγράμματα που του επιτρέπουν όχι μόνο να «καθαρίζει» την εικόνα από τέτοιες «παρεμβολές», αλλά και να αναλύει λεπτομερώς τη φύση αυτών των παρεμβολών. Ποτέ άλλοτε η φύση και η τοπολογία του αρχέγονου κοσμικού φωτός δεν είχαν χαρτογραφηθεί με τόσες λεπτομέρειες· ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαμε τη δυνατότητα να οπτικοποιούμε το παρελθόν του Σύμπαντος που μας φιλοξενεί! Ο τεχνολογικός-επιστημονικός άθλος της φωτογράφησης του πρώιμου Σύμπαντος δεν προκαλεί μόνο έντονες συγκινήσεις για τα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης, αλλά ανοίγει και νέες, ασύλληπτες μέχρι χθες, δυνατότητες στην ανθρώπινη γνώση. Πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία φαίνεται απολύτως ρεαλιστική η δυνατότητα μιας αποκλειστικά επιστημονικής -και συνεπώς μη υπερφυσικής ή θεολογικής- εξήγησης της προέλευσης και της εξέλιξης του Σύμπαντος. 25.000 νέους αστεροειδείς ανακάλυψε η ΝΑΣΑ. Χάρη σε ένα νέο τηλεσκόπιο το οποίο έχει τεθεί σε λειτουργία εδώ και έξι μήνες, η ΝΑΣΑ έχει καταφέρει να «δει» και να θέσει υπό παρακολούθηση 25.000 νέους αστεροειδείς. Ιδιαίτερο επιστημονικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν 95 αστεροειδείς οι οποίοι κινούνται κοντά στη Γη όχι όμως τόσο ώστε να προκαλούν ανησυχία. Το νέο τηλεσκόπιο WISE (Wide-field Infrared Survey Explorer) ολοκλήρωσε, το περασμένο Σάββατο, μια πρώτη, πλήρη επισκόπηση του ουράνιου θόλου αρχίζοντας μια νέα, ακόμη λεπτομερέστερη, έρευνα. Το τηλεσκοπίου WISE (Wide-Field Infrared Survey Explorer), το οποίο εκτοξεύτηκε στις 14 Δεκεμβρίου του 2009 και από τον Ιανουάριο έχει αρχίσει και τροφοδοτεί με στοιχεία τους επιστήμονες. Πιστεύεται πως το WISE θα μπορέσει να ανακαλύψει τουλάχιστον 1000 φαιούς νάνους σε απόσταση έως και 25 ετών φωτός ενώ παράλληλα θα αποκαλύπτει και κομήτες που περιφέρονται στο ηλιακό σύστημα και ήταν δύσκολο να αναγνωριστούν πριν, όπως ο 2010 AB78, που ανακαλύφθηκε στις 12 Ιανουαρίου και βρίσκεται σε ελλειπτική τροχιά γύρω από το ήλιο και σε απόσταση 158 εκατ. χλμ. από τη Γη.

Νετρίνα: τα φαντάσματα της ΟΡΕRΑ Υστερα από χρόνια προετοιμασίας, το πείραμα ΟΡΕRΑ στο ιταλικό Εργαστήριο Gran Sasso «συνέλαβε» ένα σωματίδιο που ίσως αλλάξει την πορεία της Φυσικής. Το «μεταλλαγμένο» σωματίδιο ξεκίνησε το ταξίδι του από το CΕRΝ ως μιονικό νετρίνο και αλληλεπιδρώντας με την ύλη κατέληξε στην αγκαλιά του Gran Sasso ως λεπτόνιο τ. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Την 31η Μαΐου 2010 ένα ανακοινωθέν από το Εθνικό Εργαστήριο Ανίχνευσης Νετρίνων Gran Sasso της Ιταλίας προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στη διεθνή κοινότητα των φυσικών: Για πρώτη φορά στα παγκόσμια πειραματικά χρονικά ένα νετρίνο συνελήφθη να αλλάζει «γεύση»! Λίγο μετά, κατά τη διάρκεια του διεθνούς συνεδρίου «Νeutrino 2010- ΧΧΧΙV Ιnternational Conference in Νeutrino Ρhysics and Αstrophysics» που έλαβε χώρα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μεταξύ 13-19 Ιουνίου, ανακοινώθηκε από το πείραμα ΜΙΝΟS των ΗΠΑ ότι μια διαταραχή στην ταλάντωση των νετρίνων ενόσω ταξιδεύουν μέσα από τη Γη ενδεχομένως δείχνει αλληλεπίδρασή τους με τα πετρώματά της! Οι μη φυσικοί εξ ημών θα αναρωτηθούμε ίσως τι είναι αυτά τα νετρίνα... Μήπως τα ουδετερόνια, που μας έλεγαν στο γυμνάσιο ότι εμπεριέχονται στον πυρήνα των ατόμων; Αλλά όχι, εκείνα τα λέμε νετρόνια (neutrons). Τα νετρίνα (neutrinos) είναι κάτι ξαδελφάκια των ηλεκτρονίων, που υποτίθεται ότι δεν έχουν ούτε φορτίο ούτε μάζα- άρα... φαντάσματα. Τότε γιατί μας νοιάζουν; «Αγγελιαφόροι» του Βig Βang Ο πιο απλός λόγος που νοιαζόμαστε είναι διότι τα νετρίνα είναι οι πρεσβευτές που φθάνουν ως εμάς από την εικαζόμενη απαρχή του σύμπαντος κόσμου- την περίφημη Μεγάλη Εκρηξη (Βig Βang). Οντας δημιουργήματα της γενεσιουργού πυρηνικής σύντηξης, ταξιδεύουν έκτοτε στο Σύμπαν και- από την καταγραφή τους στο Κοσμικό Υπόβαθρο Μικροκυμάτων, το γνωστό πείραμα CΟΒΕ- μπορέσαμε να «φωτογραφίσουμε» το Σύμπαν στη νηπιακή του ηλικία. Ενας δεύτερος λόγος είναι ότι από την ανίχνευση νετρίνων που εκλύονται κατά την κατάρρευση αστέρων μπορούμε να μάθουμε δευτερογενώς πολλά για τον μηχανισμό θανάτου-αναγέννησης στη φύση. Και ένας τρίτος είναι ότι μέσω της μελέτης των νετρίνων που εκλύονται από την πυρηνική σύντηξη στον ήλιο μας ίσως μάθουμε επιτέλους πώς «δουλεύει» αυτή η πηγή ζωής του πλανήτη μας και φθάσουμε σε σημείο να προβλέπουμε τη συμπεριφορά του. Κατά τα λοιπά... μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς την έγνοια τους. Ετσι κι αλλιώς, γύρω στο 1 τρισεκατομμύριο νετρίνα διαπερνούν το σώμα του καθενός μας ανά δευτερόλεπτο, χωρίς να νιώθουμε τίποτε! Ο,τι δεν μας πειράζει, γιατί να το «πειράζουμε»; Αυτή είναι μια καθησυχαστική αντίληψη των πραγμάτων για τον μέσο νου, αλλά υπάρχει και μια άλλη που διαταράσσει σφόδρα τη νιρβάνα του: Το Διαδίκτυο σφύζει από θεωρίες για το τι επιπτώσεις μπορεί να έχουν η «αλλαγή γεύσης» των νετρίνων στον πλανήτη μας και η αλληλεπίδραση με τα πετρώματά του. Η πιο δραματική οπτικοποίηση αυτών των θεωριών έγινε στην πρόσφατη ταινία «2012», όπου η αναμενόμενη νέα εκκίνηση κύκλου κηλίδων στον Ηλιο θα έφερνε καταιγίδα νετρίνων στη Γη, που αυτή τη φορά θα μεταλλάσσονταν, θα συμπεριφέρονταν ως μικροκύματα και θα υπερθέρμαιναν τον πυρήνα της, με επακόλουθο την αντιστροφή των μαγνητικών πόλων της, τον κατακλυσμό... την επαλήθευση των Μάγιας, του Νοστράδαμου και της Αποκάλυψης... αλληλούια! Οπότε σκόπιμο είναι να ξεδιαλύνουμε μια για πάντα το τι τρέχει με αυτά τα φαντάσματα και αν η «αλλαγή γεύσης τους» επιφέρει και αλλαγή πλεύσης της μοίρας μας. Σωματίδια και Δυνάμεις Το τι ακριβώς σήμαινε η ανακοίνωση της 31ης Μαΐου μάς εξήγησε ο αναπληρωτής καθηγητής Φυσικής στο ΕΜΠ και συντονιστής της Ελληνικής Ομάδας Εκλαΐκευσης, κ. Νικόλαος Τράκας, ως εξής: Τα τελευταία 30-35 χρόνια η κατανόησή μας για την έσχατη δομή της ύλης περιγράφεται από το λεγόμενο Καθιερωμένο Πρότυπο (Standard Μodel), στο οποίο διακρίνουμε: 1.Τα σωματίδια ύλης: 6 κουάρκ: u (up, άνω), d (down, κάτω), c (charm, χαριτωμένο), s (strange, παράξενο), t (top, υψηλό) και b (bottom, χαμηλό) και 6 λεπτόνια: e (ηλεκτρόνιο), μ (μιόνιο), τ (ταυ), νe (νετρίνο ηλεκτρονίου), νμ (νετρίνο μιονίου) και ντ (νετρίνο ταυ). 2.Τις 3 δυνάμεις/ αλληλεπιδράσεις: την ηλεκτρομαγνητική, την ασθενή (πυρηνική) και την ισχυρή (πυρηνική). Οι αλληλεπιδράσεις αυτές επενεργούν πάνω στα σωματίδια ύλης μέσω ανταλλαγής του αντίστοιχου σωματιδίου/ φορέα: ο φορέας της ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης είναι το φωτόνιο. Φορείς της ασθενούς είναι τα τρία σωματίδια W+, W- και Ζ0 και, τέλος, της ισχυρής είναι οκτώ σωματίδια με το γενικό όνομα γκλουόνια. (Η τέταρτη θεμελιώδης αλληλεπίδραση, η βαρύτητα, δεν συμπεριλαμβάνεται στο Καθιερωμένο Πρότυπο.) Ζευγάρια ύλης και ταλάντωση Επειδή τα νετρίνα «αισθάνονται» μόνο την ασθενή αλληλεπίδραση, θα περιοριστούμε σε αυτήν. Ως προς αυτήν την αλληλεπίδραση τα 6 κουάρκ και τα 6 λεπτόνια κατατάσσονται σε ζευγάρια. Τρία ζευγάρια κουάρκ: (u, d), (c, s), (t, b) και τρία ζευγάρια λεπτονίων: (νe, e), (νμ, μ) και (ντ, τ). Η ασθενής αλληλεπίδραση μετατρέπει το ένα μέλος των παραπάνω 6 ζευγαριών στο άλλο μέλος του ίδιου ζευγαριού. Για παράδειγμα, το u μετατρέπεται σε d, το c σε s ή το νe σε e (ή και το ανάποδο). Το «κακό» ήταν ότι από πολύ νωρίς είχαν παρατηρηθεί (βέβαια με πολύ μικρή πιθανότητα) και μετατροπές που «έμπλεκαν» τα ζευγάρια των κουάρκ: για παράδειγμα, το u μετατρεπόταν σε s. Στη γλώσσα της κβαντομηχανικής (δηλαδή τη φυσικής που διέπει τον κόσμο των στοιχειωδών σωματιδίων) αυτό μπορεί να περιγραφεί λέγοντας ότι η φυσική κατάσταση του δεύτερου κουάρκ κάθε ζευγαριού είναι μείγμα και των τριών κουάρκ: d, s και b. Στα λεπτόνια, η πειραματικά επιβεβαιωμένη ως πρόσφατα παραδοχή ότι τα νετρίνα νe, νμ, και ντ δεν είχαν μάζα απέτρεπε αυτό το μπέρδεμα μεταξύ των ζευγαριών. Ολα πήγαιναν καλά ώσπου (στη δεκαετία του 1960) άρχισαν να παρατηρούνται «παράξενα» φαινόμενα με τα νετρίνα. Ενώ, βάσει ενός καλά επιβεβαιωμένου προτύπου «λειτουργίας» του Ηλιου μας, περιμέναμε να παρατηρήσουμε έναν ορισμένο αριθμό νετρίνων νe να εκπέμπονται από τον Ηλιο, ο αριθμός που παρατηρήθηκε ήταν σημαντικά μικρότερος. Πού «χάθηκαν» τα υπόλοιπα νετρίνα; Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ήδη από το 1957 ο Βruno Ρontecorvo είχε μιλήσει για την περίπτωση «ταλάντωσης» μεταξύ των διαφορετικών τύπων νετρίνου (το 1969 δημοσιεύθηκε το περίφημο σχετικό άρθρο από τους Gribov και Ρontecorvo). Τι ακριβώς προβλέπει το φαινόμενο της ταλάντωσης των νετρίνων; Αν τα νετρίνα έχουν μάζα, τότε, ανάλογα με τα κουάρκ, θα πρέπει να παρουσιάζεται μείξη μεταξύ των νετρίνων των διαφορετικών ζευγαριών. Ετσι μια φυσική κατάσταση νετρίνου μπορεί να περιέχει διαφορετικά ποσοστά από κάθε ένα από τα τρία νετρίνα. Αυτή η ποσόστωση μεταβάλλεται με τον χρόνο, οπότε μια κατάσταση μπορεί, για παράδειγμα, να ξεκινήσει αμιγώς ως νe και κατά τη μεγάλη διαδρομή που κάνουν τα νετρίνα προτού αλληλεπιδράσουν με την ύλη να αλλάξουν σε μια κατάσταση αμιγώς ντ. Πολλά πειράματα ως σήμερα επιβεβαίωσαν το πρόβλημα «έλλειψης» κάποιου συγκεκριμένου είδους από τα νετρίνα, αλλά κανένα πείραμα δεν είχε επιβεβαιώσει την εμφάνιση ενός είδους νετρίνου διαφορετικού από αυτό που αναμενόταν. Το πείραμα της ΟΡΕRΑ Τι ακριβώς το καινούργιο εμφανίστηκε τώρα; Υστερα από επτά χρόνια προετοιμασίας, το 2006 το πείραμα ΟΡΕRΑ στο Εθνικό Ιταλικό Εργαστήριο του Gran Sasso (120 χλμ. από τη Ρώμη) άρχισε να δέχεται δέσμη μιονικών νετρίνων, νμ, από το CΕRΝ, το Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Σωματιδιακής Φυσικής, έξω από τη Γενεύη. Επειτα από ένα ταξίδι 732 χλμ.- σε ευθεία γραμμή, μέσα από τον φλοιό της Γης και σε χρόνο 2,4 χιλιοστών του δευτερολέπτου- τα νμ φθάνουν στο Ιταλικό Εργαστήριο. Αν το νετρίνο αλλάξει από νμ σε ντ, και το το ντ αλληλεπιδράσει με την ύλη, το πείραμα ΟΡΕRΑ θα παρατηρούσε ένα λεπτόνιο τ. Αυτό ακριβώς έγινε, η παρατήρηση του λεπτονίου τ είναι γεγονός! Τα τρία χρόνια που πέρασαν για την παρατήρηση του πρώτου τ δείχνουν ακριβώς τόσο την πολύ μικρή πιθανότητα αλληλεπίδρασης του νετρίνου όσο και τη δυσκολία του πειράματος. Ποιος είναι ο αντίκτυπος αυτού του γεγονότος; Κατ΄ αρχάς η επιβεβαίωση ότι τα νετρίνα έχουν μάζα, έστω και πολύ μικρή σε σχέση με τις μάζες των άλλων στοιχειωδών σωματιδίων, γιατί, όπως προαναφέρθηκε, η «ταλάντωση» μεταξύ των διαφορετικών τύπων νετρίνων είναι δυνατή μόνον αν αυτά έχουν μάζα. Αυτό σημαίνει ότι το Καθιερωμένο Πρότυπο χρειάζεται κάποιου είδους «ρετουσάρισμα». Ο δεύτερος σημαντικός αντίκτυπος είναι ότι η αφθονία των νετρίνων στο Σύμπαν, σε συνδυασμό με τη μη μηδενική μάζα τους, συμβάλλει στην κατανόηση της λεγόμενης «σκοτεινής ύλης» του Σύμπαντος, δηλαδή ύλης που δεν ακτινοβολεί και, επομένως, μη άμεσα παρατηρήσιμης, αλλά που η ύπαρξή της τεκμαίρεται από έμμεσες παρατηρήσεις (για παράδειγμα, την κίνηση αστέρων γύρω από τα κέντρα των γαλαξιών). Η σκοτεινή ύλη υπολογίζεται ότι καλύπτει το 25% της ύλης του Σύμπαντος, ενώ η συνηθισμένη ύλη καλύπτει το 4%. Το τεράστιο υπόλοιπο ποσοστό θεωρείται ότι αποτελεί τη λεγόμενη σκοτεινή ενέργεια. ΥΓ.: Οσοι γνωρίζουν αγγλικά μπορούν να διαβάσουν μια εξαιρετικά κατατοπιστική περιήγηση στον κόσμο των νετρίνων στην ιστοσελίδα http://www.ps.uci.

Τηλεσκόπιο της NASA «τυφλώθηκε» από πρωτοφανή κοσμική έκρηξη. Η ισχυρότερη κοσμική έκρηξη που έχει καταγραφεί ως σήμερα τύφλωσε παροδικά το διαστημικό τηλεσκόπιο Swift, ανακοίνωσε η NASA -η έκλαμψη ακτίνων γάμμα εκπέμφθηκε κατά το βίαιο θάνατο ενός άστρου και ταξίδευε 5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν φτάσει στη Γη. Η έκλαμψη GRB 100621A σημειώθηκε στις 21 Ιουνίου και είναι η ισχυρότερη που έχει καταγραφεί στην περιοχή των ακτίνων Χ από τότε που το Swift ξεκίνησε την αποστολή του το 2005. «Η ένταση της ακτινοβολίας ήταν μη αναμενόμενη και πρωτοφανής» δήλωσε ο Νιλ Γκέρελς, επιστημονικός υπεύθυνος του Swift στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA. «Η έκλαμψη ήταν τόσο φωτεινή που το λογισμικό ανάλυσης δεδομένων σταμάτησε να λειτουργεί» δήλωσε ο Φιλ Έβανς του Πανεπιστημίου του Λέστερ, ο οποίος εντόπισε την έκρηξη στα δεδομένα που μεταδίδει το τηλεσκόπιο. Ευτυχώς το Swift ξανάρχισε να λειτουργεί σχεδόν αμέσως και πρόλαβε να καταγράψει την πανίσχυρη αλλά σύντομη λάμψη. Το διαστημικό τηλεσκόπιο σχεδιάστηκε ειδικά για τη μελέτη των εκλάμψεων ακτίνων γ, των πιο βίαιων φαινομένων στο Σύμπαν. Οι εκλάμψεις αυτές είναι πίδακες ακτίνων γ, ακτίνων Χ και ορατού φωτός, οι οποίοι εκπέμπονται από τους πόλους γερασμένων άστρων καθώς καταρρέουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος και μετατρέπονται σε μαύρες τρύπες ή άστρα νετρονίων. Η συγκεκριμένη έκλαμψη ήταν 140 φορές φωτεινότερη από τη λαμπρότερη συνεχή πηγή ακτίνων Χ στον ουρανό, ένα άστρο νετρονίων που βρίσκεται πολύ πλησιέστερα στη Γη. «Μαιευτήριο» νέων άστρων Τεράστια νέφη αερίου και σκόνης εκτοξεύονται καθώς νέα «καυτά» άστρα γεννιούνται. Την ώρα του «τοκετού» απαθανάτισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Ηubble προσφέροντάς μας αυτήν την εντυπωσιακή εικόνα. Το ΝGC 2467 είναι ένα τεράστιο νέφος αερίων, κυρίως υδρογόνου, το οποίο αποτελεί «μαιευτήριο» νέων άστρων. Στην εικόνα αυτή άστρα που μόλις έχουν γεννηθεί με «υλικά» του νέφους εκπέμπουν έντονη υπεριώδη ακτινοβολία, που κάνει όλο το σκηνικό να λάμπει. Μελέτες των αστρονόμων έδειξαν ότι το μεγαλύτερο μέρος της ακτινοβολίας προέρχεται από ένα και μόνο λαμπερό άστρο, το οποίο βρίσκεται λίγο πάνω από το κέντρο της εικόνας. Διαστημικό υλικό νανοτεχνολογίας ανέπτυξαν Τούρκοι επιστήμονες. Τούρκοι μηχανικοί ανέπτυξαν υλικό νανοτεχνολογίας το οποίο παράγει 100 φορές μεγαλύτερη προστασία από τη ραδιενέργεια του διαστήματος σε σύγκριση με την προστασία των υλικών που βρίσκονται σήμερα σε χρήση στις διαστημικές αποστολές. Το υλικό αυτό, πρωτοποριακής τεχνολογίας, θα χρησιμοποιηθεί στους δορυφόρους που θα κατασκευαστούν εφ' εξής στην Τουρκία. Με την εφαρμογή της νέας αυτής τεχνολογίας επεκτείνεται η διάρκεια επιχειρησιακής αξιοποίησης συστημάτων και υποσυστημάτων των σύγχρονων δορυφόρων, μειώνοντας σε ουσιαστικό βαθμό το οικονομικό κόστος για την αξιοποίησή τους. Παράλληλα, ένα άλλο ουσιαστικό πλεονέκτημα της χρήσης του υλικού αυτού, εντοπίζεται στο ιδιαίτερα μικρό βάρος του από την αξιοποίηση των σύγχρονων δεδομένων της νανοτεχνολογίας. Οι έρευνες χρηματοδοτούνται από το Συμβούλιο Επιστημονικής και Τεχνολογικής Έρευνας (TUBITAK) και την πανίσχυρη Γραμματεία Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM). Και για να μην μας πιανει το εθνικοπατριωτικοκαταθλιπτικο συνδρομο για την Τουρκια. Σάρωσαν τις διακρίσεις στο Χάρβαρντ οι «κομπιουτεράδες» του ΑΠΘ. Το πρώτο βραβείο στον ετήσιο Διεθνή Διαγωνισμό Πρακτόρων για Ηλεκτρονικές Συναλλαγές (Trading Agent Competition 2010) που διοργανώνεται από το Χάρβαρντ, το κορυφαίο εκπαιδευτικό ίδρυμα των ΗΠΑ, κατέκτησε η ελληνική ομάδα από το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με τη δημιουργία ενός ευφυούς λογισμικού. Το πρόγραμμα που σχεδίασαν εκτελεί αυτόματα και αυτόνομα ηλεκτρονικές συναλλαγές και συμμετέχει σε ηλεκτρονικές δημοπρασίες στο διαδίκτυο. Οι "πράκτορες λογισμικού" (software agents), όπως λέγονται, είναι ευφυή προγράμματα με εξελιγμένες δυνατότητες λήψης αποφάσεων και επικοινωνίας, ειδικά σχεδιασμένα για να συνδιαλέγονται στο χρηματιστήριο και γενικότερα στο διαδίκτυο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η ομάδα του ΑΠΘ πήρε μέρος στους τρεις τελικούς με κατάλληλες εκδόσεις του πράκτορα "Mertacor", όπως ονομάζουν το πρόγραμμά τους, και αναδείχθηκε: ♦ 1η στο διαγωνισμό TAC Market Design (CAT 2010) για Σχεδίαση και Βελτιστοποίηση Ηλεκτρονικών Αγορών. ♦ 3η στο διαγωνισμό TAC Ad Auction (AA 2010) για Δημοπρασία Διαδικτυακών Διαφημίσεων. ♦ 6η στο διαγωνισμό TAC Supply Chain Management (TAC-SCM 2010) για Διαχείριση Εφοδιαστικής Αλυσίδας. Αμέσως μετά την επιτυχία της, η ελληνική ομάδα κλήθηκε να συνεργαστεί με το πανεπιστήμιο της Μινεσότα των ΗΠΑ, ίδρυμα Erasmus. Ο επικεφαλής της ομάδας, καθηγητής Περικλής Μήτκας, θα παρουσιάσει στο Διεθνές Συνέδριο Τεχνολογίας Πρακτόρων Λογισμικού, που θα γίνει στο Τορόντο από 30 Αυγούστου έως 3 Σεπτεμβρίου, το τελευταίο ερευνητικό της έργο. Στην προσπάθεια συμμετείχαν επίσης, ο απόφοιτος του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΑΠΘ, Λάμπρος Σταυρογιάννης, ο υποψήφιος διδάκτορας Κυριάκος Χατζηδημητρίου και ο λέκτορας του ΑΠΘ Ανδρέας Συμεωνίδης. Σ Στο διαγωνισμό συμμετείχαν ερευνητικές ομάδες από 30 πανεπιστήμια όλου του κόσμου.

Την 1/6/2010 εγραφα (Σελ.26) Αμφίβολο το μέλλον του Διεθνούς Θερμοπυρηνικού Αντιδραστήρα(ITER). Η οικονομική κρίση στην Ευρώπη θέτει εν αμφιβόλω την υλοποίηση του Διεθνούς Πειραματικού Θερμοπυρηνικού Αντιδραστήρα (ITER), ενός γιγάντιου πειράματος με στόχο την παραγωγή ανεξάντλητης, καθαρής ενέργειας από τη σύντηξη υδρογόνου. Το κόστος για την εγκατάσταση εκτιμάται πλέον στα 15 δισεκατομμύρια ευρώ, τρεις φορές περισσότερο από τον προϋπολογισμό που είχε ανακοινωθεί το 2006. Η Ευρώπη καλείται να καλύψει το 45% του συνολικού ποσού. Σε συνάντησή τους που πραγματοποιήθηκε στις 26 Μαΐου, οι χώρες-μέλη της ΕΕ απέτυχαν να συμφωνήσουν για την ανεύρεση επιπλέον πόρων. Ομως ευτυχως ειχαμε θετικη εξελιξη και ο ITER γλίτωσε την ακύρωση. Πρόσθετα ευρωπαϊκά κονδύλια για τον Διεθνή Θερμοπυρηνικό Αντιδραστήρα. Έπειτα από πολύμηνες καθυστερήσεις και διαφωνίες, οι χώρες-μέλη της ΕΕ ενέκριναν τελικά πρόσθετη χρηματοδότηση 1,4 δισ. ευρώ για την κατασκευή του ITER (Διεθνής Πειραματικός Θερμοπυρηνικός Αντιδραστήρας), ενός γιγάντιου πειράματος για την παραγωγή ανεξάντλητης και καθαρής ενέργειας από τη σύντηξη υδρογόνου. Το πρόγραμμα για την υλοποίηση του ITER εγκρίθηκε το 2006 με εκτιμώμενο κόστος 5 δισεκατομμύρια ευρώ. Ο προϋπολογισμός αυτός αποδείχθηκε δραματικά ανεπαρκής και οι σημερινές εκτιμήσεις ανεβάζουν το κόστος στα 15 δισ. ευρώ. Από το ποσό αυτό, η ΕΕ θα κληθεί να συνεισφέρει συνολικά τουλάχιστον 7,2 δισ. Έπειτα από μήνες διαπραγματεύσεων, η διάθεση πρόσθετων κονδυλίων αποφασίστηκε τη Δευτέρα 12 Ιουλίου σε συνάντηση του Συμβουλίου Γεωργίας και Αλιείας, αναφέρει το BBC. Στα τέλη του μήνα θα ακολουθήσει νέα συνάντηση που θα εξετάσει το εύρος και το χρονοδιάγραμμα του προγράμματος. Τα πρόσθετα κονδύλια για τη διετία 2012-13 θα προέλθουν από διάφορες πηγές, συμπεριλαμβανομένου του 7ου Προγράμματος-Πλαισίου για την Έρευνα. Ορισμένοι Ευρωπαίοι ερευνητές εξέφρασαν μάλιστα την ανησυχία τους για τις ενδεχόμενες επιπτώσεις σε άλλα ερευνητικά προγράμματα. O ITER έχει ήδη αποφασιστεί να κατασκευαστεί στο Κανταράς της Γαλλίας. Στην κατασκευή του συμμετέχουν η ΕΕ, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Ιαπωνία, η Κίνα, η Ινδία και η Νότιος Κορέα. Ο Ήλιος στη Γη Η πυρηνική σύντηξη, το αντίθετο της πυρηνικής σχάσης, είναι η αντίδραση που τροφοδοτεί τον Ήλιο και γενικά τα άστρα. Κάτω από συνθήκες ακραίας θερμοκρασίας και πίεσης, άτομα υδρογόνου ενώνονται και σχηματίζουν άτομα ήλιου με ταυτόχρονη απελευθέρωση μεγάλων ποσών ενέργειας. Το πρόγραμμα του Διεθνούς Πειραματικού Θερμοπυρηνικού Αντιδραστήρα έχει στόχο να δείξει ότι η σύντηξη είναι δυνατόν να αξιοποιηθεί σε εμπορική κλίμακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Στην καρδιά του ITER, ιονισμένα ισότοπα του υδρογόνου θα θερμαίνονται στους 100 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, αιωρούμενα μέσα σε ένα μαγνητικό πεδίο. Η όλη αντίδραση θα πραγματοποιείται μέσα σε ένα ειδικό θωρακισμένο κάνιστρο γνωστό ως «τόκαμακ». Αν τελικά αποδειχθεί ότι ο ITER μπορεί να παράγει περισσότερη ενέργεια από ό,τι καταναλώνει για τη λειτουργία του, ο δρόμος θα έχει ανοίξει για την αξιοποίηση της σύντηξης σε βιομηχανική κλίμακα τις επόμενες δεκαετίες.

Ας δουμε κατι που πιστευω αφορα ολους εμας επιστημονες και μη που τρεχουμε στις λεωφορους του διαδικτυου. Πενηντα πέντε χρόνια από την δημοσίευση του Μανιφέστου Russell- Einstein. Στις 9 Ιουλίου του 1955, εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου, παρουσιάστηκε στο Λονδίνο το Μανιφέστο Russell- Einstein, από τον φιλόσοφο και ειρηνιστή Bertrand Russell . Το Μανιφέστο προέβαλλε την επικινδυνότητα των πυρηνικών όπλων και καλούσε τους ηγέτες του κόσμου να επιδιώξουν ειρηνικά ψηφίσματα για να ανακόψουν τη διεθνή διαμάχη. Το κέιμενο υπέγραφαν έντεκα αναγνωρισμένοι διανοούμενοι και επιστήμονες, μεταξύ των οποίων και ο Albert Einstein. Το Μανιφέστο υπήρξε η αφορμή για την πραγματοποίηση της πρώτης από τις «διασκέψεις Pugwash», στο σκοτσέζικο χωριό Pugwash, το 1957, ύστερα από πρωτοβουλία του Καναδού φιλάνθρωπου Cyrus S. Eaton. Θέμα της, όπως και όλων των επόμενων, η Επιστήμη και οι Παγκόσμιες Υποθέσεις. Με επικεφαλής τον φιλόσοφο και ειρηνιστή Bertrand Russell και τον μεγάλο φυσικό και ανθρωπιστή Albert Einstein, οι Max Born, Perry Bridgman, Leopold Infeld, Frederic Joliot-Curie, Herman Muller, Linus Pauling, Cecil Powell, Joseph Rotblat, και τον Hideki Yukawa ζήτησαν με το Μανιφέστο από τους επιστήμονες όλων των πολιτικών πεποιθήσεων να συγκεντρωθούν για να συζητήσουν την απειλή, η οποία απειλούσε την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της, λόγω της εμφάνισης των θερμοπυρηνικών όπλων. Την πρώτη συνεδρίαση του 1957 την παρακολούθησαν 7 διαπρεπείς επιστήμονες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, 3 από την Σοβιετική Ένωση, 3 από την Ιαπωνία, 2 από το Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά, και 1 από την Αυστραλία, την Αυστρία, την Κίνα, τη Γαλλία, και την Πολωνία, συνολικά δηλαδή 22 επιστήμονες. Μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα είχαν γίνει πάνω από 250 διασκέψεις Pugwash, στις οποίες συνολικά συμμετείχαν πάνω από 10.000 άτομα. Τις ετήσιες διασκέψεις παρακολουθούν 150 έως 250 άτομα ενώ βασικός κανόνας τους είναι η προσωπική συμμετοχή των επιστημόνων και όχι η συμμετοχή αντιπροσώπων κυβερνήσεων ή οργανώσεων. Το μανιφέστο Russell- Einstein, Λονδίνο 9 Ιουλίου 1955. Στην τραγική κατάσταση που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, αισθανόμαστε ότι οι επιστήμονες πρέπει να συγκεντρωθούν σε μια διάσκεψη για να αξιολογήσουν τους κινδύνους που έχουν προκύψει ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης των όπλων μαζικής καταστροφής, και να συζητήσουν ένα ψήφισμα στο πνεύμα του επισυναπτόμενου πρόχειρου ψηφίσματος. Μιλάμε σε αυτήν την περίπτωση, όχι ως μέλη αυτού ή εκείνου του έθνους, ηπείρου, θρησκείας, αλλά ως ανθρώπινα όντα, μέλη του ανθρώπινου Γένους, του οποίου η μελλοντική ύπαρξη βρίσκεται σε αμφιβολία. Ο κόσμος είναι γεμάτος συγκρούσεις. Και, αν αφήσουμε όλες τις δευτερεύουσες συγκρούσεις, ο τιτάνιος αγώνας γίνεται μεταξύ του κομμουνισμού και του αντι-κομμουνισμού. Σχεδόν καθένας που είναι πολιτικά συνειδητός έχει ισχυρά συναισθήματα για το ένα ή και τα περισσότερα από αυτά τα ζητήματα αλλά από εσάς θέλουμε, εάν μπορείτε, να θέσετε κατά μέρος τέτοια συναισθήματα και να θεωρηθούμε μόνο σαν τα μέλη ενός βιολογικού είδους που είχε μια αξιοπρόσεκτη ιστορία, και την εξαφάνιση του οποίου κανένας από μας δεν μπορεί να επιθυμήσει. Θα προσπαθήσουμε να μην πούμε ούτε μια λέξη παραπάνω από αυτήν, που πρέπει να απευθύνει η μια ομάδα σε μια άλλη. Όλοι, εξίσου, συμφωνούν με τον κίνδυνο, και, εάν ο κίνδυνος γίνει κατανοητός, υπάρχει ελπίδα ότι μπορεί συλλογικά να τον αποτρέψουμε. Πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε με έναν νέο τρόπο. Πρέπει να μάθουμε να αναρωτιόμαστε, όχι ποια μέτρα μπορούν να ληφθούν για να δώσουν τη στρατιωτική νίκη σε οποιαδήποτε ομάδα προτιμάμε, γιατί δεν πλέον καιρός για τέτοια ζητήματα. Η ερώτηση που πρέπει να βάλουμε είναι: Ποιές πρωτοβουλίες πρέπει να ληφθούν για να αποτραπεί ένας στρατιωτικός ανταγωνισμός του οποίου η κατάληξη θα είναι καταστρεπτική σε όλα τα συμβαλλόμενα μέρη; Οι άνθρωποι όλης της Γης, και ακόμα και πολλά άτομα σε κυβερνητικές θέσεις, δεν έχουν σκεφθεί τι θα γινόταν σε έναν πόλεμο με πυρηνικές βόμβες. Οι άνθρωποι σκέφτονται ακόμα με όρους της εξάλειψης των πόλεων. Γίνεται κατανοητό ότι οι νέες βόμβες είναι ισχυρότερες από τις παλαιές, και ότι, ενώ μια Α-βόμβα (ατομική) μπόρεσε να εξαλείψει τη Χιροσίμα, μια Η-βόμβα (υδρογονοβόμβα) θα μπορούσε να εξαλείψει μεγαλύτερες πόλεις, όπως το Λονδίνο, Νέα Υόρκη, και Μόσχα. Καμία αμφιβολία δεν υπάρχει ότι σε ένα πόλεμο με Η-βόμβα οι μεγάλες πόλεις δεν θα εξαλειφθούν. Αλλά αυτό το γεγονός είναι μια από τις δευτερεύουσες καταστροφές, που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Εάν όλοι οι άνθρωποι στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη, και στη Μόσχα εξολοθρευτούν, ο κόσμος, θα χρειαστεί μερικούς αιώνες για να συνέλθει από το χτύπημα. Αλλά ξέρουμε τώρα, ειδικά από την δοκιμή στις νήσους Bikini, ότι οι πυρηνικές βόμβες μπορούν βαθμιαία να μεταδώσουν την καταστροφή πολύ πέρα από μια στενή περιοχή από ό,τι είχε αρχικά υποτεθεί. Δηλώνεται σωστά ότι μια βόμβα που μπορεί τώρα να κατασκευαστεί θα είναι 2.500 φορές ισχυρότερη από αυτή που κατέστρεψε τη Χιροσίμα. Μια τέτοια βόμβα, εάν εκραγεί κοντά στο έδαφος ή κάτω από το νερό, θα στείλει ραδιενεργά σωματίδια στα ανώτερα στρώματα του αέρα. Αυτά θα πέσουν βαθμιαία και θα φθάσουν στην επιφάνεια της Γης υπό μορφή θανάσιμης σκόνης ή βροχής. Ήταν η ίδια σκόνη που μόλυνε τους Ιάπωνες ψαράδες και τα ψάρια τους. Κανένας δεν ξέρει πώς μπορούν τέτοια θανατηφόρα ραδιενεργά σωματίδια να διασκορπιστούν, αλλά οι καλύτερες επιστημονικές αυθεντίες εδώ είναι ομόφωνες: ένας πόλεμος με τις Η-βόμβες ενδεχομένως να βάλει ένα ξαφνικό τέλος στην ανθρώπινη φυλή. Φοβούνται πολλοί ότι εάν χρησιμοποιηθούν πολλές Η-βόμβες, τότε θα υπάρξει ένας καθολικός θάνατος, ξαφνικός μόνο για μια μικρή μειονότητα, αλλά για την πλειοψηφία του κόσμου, θα είναι ένας αργά βασανιστικός θάνατος, μέσα σε αρρώστιες και στην αποσύνθεση. Έχουν εκφραστεί ήδη πολλές προειδοποιήσεις από διαπρεπείς επιστήμονες και από αυθεντίες στη στρατιωτική στρατηγική. Κανένας από αυτούς δεν θα πει σίγουρα ποιές είναι οι χειρότερες επιπτώσεις. Δεν γνωρίζουν ποιά είναι τα πιθανά αποτελέσματα, και κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι θα συμβεί. Ακόμα δεν έχει διαπιστωθεί αν οι απόψεις των εμπειρογνωμόνων, σε αυτό το ζήτημα, εξαρτώνται από την πολιτική τους τοποθέτηση ή τις προκαταλήψεις τους. Εδώ είναι λοιπόν το δίλημμα που σας παρουσιάζουμε, ξεκάθαρο, τρομακτικό και αναπόφευκτο: Θα βάλουμε ένα τέλος στην ανθρώπινη φυλή ή η ανθρωπότητα θα αρνηθεί τον πόλεμο; Η κατάργηση του πολέμου ίσως θα απαιτήσει δυσάρεστους περιορισμούς στην εθνική κυριαρχία. Αλλά αυτό που ίσως εμποδίζει την κατανόηση της κατάστασης, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι ότι ο όρος "ανθρωπότητα" φαίνεται ασαφής και αφηρημένος. Οι άνθρωποι μόλις και μετά βίας φαντάζονται ποιός είναι ο κίνδυνος που απειλεί αυτούς, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, και όχι μόνο αφηρημένα κάποιους άλλους. Μπορούν μόλις και μετά βίας να καταλάβουν ότι τα πρόσωπα που αγαπούν κινδυνεύουν. Και έτσι ελπίζουν ότι ίσως ο πόλεμος μπορεί να τους επιτρέψει να συνεχίσουν να ζουν, χωρίς να απαιτείται να απαγορευτούν τα σύγχρονα όπλα. Αυτή η ελπίδα είναι μια ψευδαίσθηση. Οποιεσδήποτε συμφωνίες, για την μη χρησιμοποίηση των Η-βομβών, και να έχουν επιτευχθεί κατά τη διάρκεια της ειρήνης, δεν θα θεωρούνταν πλέον δεσμευτικός κατά την διάρκεια του πολέμου, και τότε οι δύο πλευρές θα άρχιζαν την κατασκευή των Η-βομβών, μόλις ξεσπάσει ο πόλεμος, με δικαιολογίες του τύπου ότι η άλλη πλευρά κατασκεύασε τις βόμβες και η πλευρά που τις κατασκεύασε θα ήταν σίγουρα νικήτρια. Μια συμφωνία αποκήρυξης των πυρηνικών όπλων ως τμήμα μιας γενικής μείωσης των εξοπλισμών, θα εξυπηρετούσε ορισμένους σημαντικούς σκοπούς. Πρώτον, οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ Ανατολής και Δύσης θα είναι προς το καλό εφ' όσον τείνει να ελαττώσει την ένταση. Δεύτερον, η κατάργηση των θερμοπυρηνικών όπλων, θα ελάττωνε το φόβο μιας ξαφνικής επίθεσης, όπως έγινε στο Pearl Harbour, το οποίο κρατά αυτή τη στιγμή και τις δύο πλευρές σε μια κατάσταση νευρικής ανησυχίας. Πρέπει, επομένως, να καλωσορίσετε μια τέτοια συμφωνία σαν το πρώτο μόνο βήμα. Οι περισσότεροι από μας δεν είμαστε ουδέτεροι στα συναισθήματα, αλλά, ως ανθρώπινα όντα, πρέπει να θυμηθούμε ότι, εάν τα ζητήματα μεταξύ της Ανατολής και της Δύσης πρόκειται να αποφασιστούν με οποιοδήποτε χειρισμό, οι οποίοι μπορούν να δώσουν οποιαδήποτε πιθανή ικανοποίηση σε οποιονδήποτε, είτε κομμουνιστή είτε αντικομμουνιστή, είτε Ασιάτη είτε Ευρωπαίο είτε Αμερικανό, εάν άσπρο ή μαύρο, τότε αυτά τα ζητήματα δεν πρέπει να αποφασιστούν με τη βοήθεια ενός πολέμου. Θα πρέπει να το ευχηθούμε αυτό για να γίνει κατανοητό, και στην Ανατολή και στη Δύση. Μπροστά μας έχουμε τη λύση, εάν επιλέγουμε τη συνεχή πρόοδο στην ευτυχία, γνώση, και φρόνηση. Αν όμως έχουμε διαλέξει το θάνατο, αυτό συμβαίνει επειδή δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις φιλονικίες μας; Απευθυνόμαστε ως ανθρώπινα όντα σε ανθρώπινα όντα: Θυμηθείτε την ανθρώπινη ιδιότητά σας, και ξεχάστε τα υπόλοιπα. Εάν μπορείτε να το κάνετε, ο δρόμος βρίσκεται ανοικτός μπροστά σε έναν νέο Παράδεισο. Εάν μπορείτε, βρίσκεται πριν από σας ο κίνδυνος του καθολικού Θανάτου. Ψήφισμα Εμείς, οι παρακάτω επιστήμονες, προσκαλούμε αυτή τη Διάσκεψη, και μέσω αυτής τους επιστήμονες του κόσμου και όλη την ανθρωπότητα, να προσυπογράψουν το ακόλουθο ψήφισμα: "Λαμβάνοντας υπόψη ότι σε οποιοδήποτε μελλοντικό παγκόσμιο πόλεμο θα υιοθετηθούν σίγουρα τα πυρηνικά όπλα, και ότι τέτοια όπλα απειλούν την συνέχεια της ανθρώπινης ύπαρξης, πιέζουμε τις κυβερνήσεις όλου του κόσμου να πραγματοποιήσουν, και για να αναγνωρίσουν δημόσια, ότι οι σκοποί τους δεν μπορούν να προαχθούν μέσα από έναν Παγκόσμιο πόλεμο, και τους ωθούμε, συνεπώς, να βρούνε ειρηνικά μέσα για την τακτοποίηση όλων των θεμάτων στα οποία διαφωνούν μεταξύ τους." Max Born Perry W. Bridgman Albert Einstein Leopold Infeld Frederic Joliot-Curie Herman J. Muller Linus Pauling Cecil F. Powell Joseph Rotblat Bertrand Russell Hideki Yukawa Αυτα για την νεα εποχη με Ιραν-Β.Κορεα απο την μια και συμφωνια Η.Π.Α.-Ρωσιας(Start-2) απο την αλλη!!!Ας ελπισουμε οτι τα 55 χρονια του Μανιφεστου να μας κανουν πιο ωριμους.

Πώς τα αποτελέσματα του δορυφόρου Planck θα μπορούσαν να βοηθήσουν την έρευνα στον επιταχυντή LHC. Πριν λίγες μέρες η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος παρουσίασε ένα χάρτη της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου του σύμπαντος, που είναι το αποτέλεσμα των πρώτων 10 μηνών παρατηρήσεων του δορυφόρου Planck. Όταν ο δορυφόρος Planck ολοκληρώσει την αποστολή του το 2011, θα μας δώσει την καλύτερη εικόνα που είχαμε ποτέ για το πως ήταν το σύμπαν, αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Αλλά πιστεύουμε ότι αυτή η εικόνα θα έχει σοβαρές επιπτώσεις και για τα πειράματα στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων. Δύο από τα μεγαλύτερες αναζητήσεις στη φυσική σήμερα – η ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων (κι ένας από τους στόχους του Planck) καθώς και η ανακάλυψη μιας νέας ομάδας σωματιδίων (τα υπερσυμμετρικά σωματίδια που αναζητά ο LHC) – θα μπορούσαν να έρθουν σε σύγκρουση. Όμως η επιτυχία για το ένα μπορεί να σημαίνει απογοήτευση για το άλλο. Πώς μπορεί ο Planck να ανιχνεύσει τα βαρυτικά κύματα; Έμμεσα. Ο Planck μελετά τα φωτόνια που συνθέτουν το κοσμικό υπόβαθρο των μικροκυμάτων (CMB), την ακτινοβολία που έχει μείνει από τη Μεγάλη Έκρηξη. Αυτά τα φωτόνια απελευθερώθηκαν όταν το σύμπαν ήταν ηλικίας περίπου 380.000 ετών και περιέχουν αποτυπώματα των γεγονότων που έλαβαν χώρα κατά τις πρώτες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Για παράδειγμα, ένα φαινόμενο που έλαβε χώρα αμέσως μετά το Big Bang, γνωστό σαν πληθωρισμός – δηλαδή μια περίοδο εκθετικής διαστολής όταν το σύμπαν ήταν ηλικίας περίπου 10-36 δευτερολέπτων – πρέπει να έχει δημιουργήσει τεράστιες διακυμάνσεις στον ιστό του χωροχρόνου, που ονομάζονται κύματα βαρύτητας. Αυτά τα κύματα θα έχουν πολώσει τα φωτόνια της ακτινοβολίας CMB με ένα συγκεκριμένο τρόπο, αλλά ο Planck θα μπορούσε να ανιχνεύσει αυτή την πόλωση. Πώς όμως αυτό έχει να κάνει με τον επιταχυντή LHC; Μεταξύ των άλλων, ο LHC προσπαθεί να βρει φαινόμενα που υπερβαίνουν το καθιερωμένο μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής, η θεωρία που περιγράφει όλα τα γνωστά σωματίδια και τις δυνάμεις της, εκτός από τη βαρύτητα. Υπάρχουν δε αρκετοί λόγοι που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι αυτή η νέα φυσική υπάρχει. Ένα πολυσυζητημένο μοντέλο της νέας φυσικής είναι η υπερσυμμετρία, η οποία εν ολίγοις μας λέει ότι για κάθε σωματίδιο του Καθιερωμένου Μοντέλου υπάρχει ένα βαρύτερο σωματίδιο – εταίρος. Ωστόσο, εάν ο δορυφόρος Πλανκ έβρισκε το αποτύπωμα των βαρυτικών κυμάτων στην ακτινοβολία CMB, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι ο επιταχυντής LHC θα είναι απίθανο να βρει κάποια υπερσυμμετρικά σωματίδια. Γιατί οι δύο ανακαλύψεις συνδέονται; Ο ρωσικής καταγωγής κοσμολόγος Andrei Linde του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ και οι συνεργάτες του έδειξαν ότι υπάρχει μια σχέση μεταξύ της ενεργειακής πυκνότητας του χωροχρόνου κατά τη διάρκεια του πληθωρισμού και τη μάζα του γκραβιτίνου (gravitino), ένα υποθετικό σωματίδιο των υπερσυμμετρικών θεωριών. Τα όργανα του Planck θα είναι σε θέση να ανιχνεύσουν σημάδια σχετικά ισχυρών βαρυτικών κυμάτων, κι έτσι εάν πάρουν τέτοιες αποδείξεις, τότε η κλίμακα της ενέργειας του πληθωρισμού πρέπει να ήταν σχετικά υψηλή, που έχει σαν αποτέλεσμα η μάζα του γκραβιτίνου να είναι μεγαλύτερη από 1 Teraelectronvolt (TeV) περίπου. Στις υπερσυμμετρικές θεωρίες, μια τόσο μεγάλη μάζα για το γκραβιτίνο θα σήμαινε ότι τα άλλα υπερσυμμετρικά σωματίδια εταίροι θα ήταν επίσης αντίστοιχα μεγάλης μάζας, πιθανώς εκτός της εμβέλειας του LHC: έτσι αυτός δεν θα είχε την απαιτούμενη ενέργεια για τη δημιουργία αυτών των σωματιδίων. Από την άλλη πλευρά, αν ο LHC ανακαλύψει κάποια υπερσυμμετρικά σωματίδια, αυτό θα σήμαινε ότι η μάζα του γκταβιτίνο είναι σχετικά μικρή, λιγότερο από 1 TeV. Σύμφωνα με τον Andrei Linde, αυτό θα σημαίνει ότι η ενεργειακή κλίμακα του πληθωρισμού ήταν επίσης χαμηλή – με τη δημιουργία πολύ ασθενών βαρυτικών κυμάτων που είναι απαγορευτικά για τον Planck. Κι αν ο Planck δεν θα μπορεί να ανιχνεύσει τα βαρυτικά κύματα, τότε τι θα γίνει; Ένας προτεινόμενος δορυφόρος που ονομάζεται CMBPol http://cmbpol.uchicago.edu/ θα είναι πολύ πιο ευαίσθητος στην πόλωση των φωτονίων της CMB από ό,τι ο Planck, ενώ θα πρέπει να είναι σε θέση να ανιχνεύσει και ασθενέστερα βαρυτικά κύματα.

Μερικα ακομα για την Ολική έκλειψη ηλίου στο Νησί του Πάσχα. Αυξήθηκε η θερμοκρασία του Ήλιου.Αυτό έδειξαν μετρήσεις επιστημονικής αποστολής του ΑΠΘ. «Άφθονο ιονισμένο σίδηρο FeXIV», εντόπισε στην ατμόσφαιρα του ήλιου η ελληνική αποστολή επιστημόνων από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, που ταξίδεψε στο Νησί του Πάσχα για να παρατήρησει το σπάνιο φαινόμενο ολικής έκλειψης, την περασμένη Κυριακή. Πρόκειται για την πρώτη ολική έκλειψη ηλίου που συμβαίνει μετά την αντιστροφή του μαγνητικού του πεδίου, το 2009. Αν και είχε διάρκεια μόλις 4' λεπτά και 40" δευτερόλεπτα, επιβεβαιώθηκαν οι αρχικές εκτιμήσεις των ειδικών για αύξηση του μαγνητικού πεδίου και της θερμοκρασίας στο στέμμα του ήλιου. Εξάλλου ήταν η τελευταία εμφάνιση του φαινομένου ως το Νοέμβριο του 2012. Η ελληνική αποστολή πραγματοποίησε φασματοσκοπικές μετρήσεις του ιονισμένου σιδήρου, του μαγνησίου και του υδρογόνου στην ατμόσφαιρα του ήλιου. Ο ιονισμένος σίδηρος, σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες εκλείψεις (το 2006 και 2008), παρουσιάστηκε άφθονος. Το γεγονός αποδίδεται στην αύξηση θερμοκρασίας του πλανήτη, λόγω ανάκαμψης της δραστηριότητάς του, η οποία συνδέεται με την αντιστροφή του μαγνητικού πεδίου, κάτι που συμβαίνει κάθε 11 χρόνια. Επικεφαλής της αποστολής είναι ο καθηγητής φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Γιάννης Σειραδάκης. Συμμεχείχαν, ο Θεσσαλονικιός ερασιτέχνης αστρονόμος Αριστείδης Βούλγαρης, που έχει κατασκευάσει ένα πρωτοποριακό όργανο για την ανίχνευση διαφόρων χημικών στοιχείων στην ατμόσφαιρα του ήλιου και ο Γρεβενιώτης καθηγητής από το πανεπιστήμιο του Σικάγου, Θάνασης Οικονόμου, που είναι δημιουργός διαφόρων διαστημικών συσκευών σε αποστολές της NASA. Στο Νησί του Πάσχα συμμετείχε επίσης μια Αμερικανική αποστολή, με το γνωστό "κυνηγό εκλείψεων" Τζέι Πασάχοφ, που κάλυψε φωτογραφικά την έκλειψη, μια Ινδική αποστολή, η οποία έκανε φασματοσκοπικές παρατηρήσεις μεγάλης ακρίβειας σε περιορισμένες περιοχές του στέμματος και μερικές μικρότερες αποστολές από άλλα πανεπιστήμια του κόσμου.

Ολική έκλειψη ηλίου. Η μέρα έγινε νύχτα στον Νότιο Ειρηνικό. Το φεγγάρι κάλυψε εντελώς όχι μόνο τον ήλιο, αλλά και τον τελικό του Μουντιάλ την Κυριακή στον Νότιο Ειρηνικό, όπου η Γαλλική Πολυνησία και το Νησί του Πάσχα κατακλύσθηκαν από τουρίστες που έφτασαν για να παρακολουθήσουν το θέαμα. Η επόμενη ολική έκλειψη ηλίου θα πραγματοποιηθεί στις 13 Νοεμβρίου 2012. Η νύκτα έπεσε μέρα-μεσημέρι σε μια κατοικημένη ζώνη του Ειρηνικού Ωκεανού, περίπου 700 χλμ. νοτιοανατολικά της Τόνγκα. Ο κώνος της σεληνιακής σκιάς κάλυψε στη συνέχεια τη Γαλλική Πολυνησία, όπου είχαν συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσουν την ολική έκλειψη ηλίου 5.000 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων διασημότητες όπως ο Καναδός σκηνοθέτης του «Avatar» Τζέιμς Κάμερον. Οι Ταϊτινοι, λάτρεις του ποδοσφαίρου, εγκατέλειψαν οι περισσότεροι τις τηλεοράσεις τους για περίπου τέσσερα λεπτά για να παρακολουθήσουν το φαινόμενο. Στο Νησί του Πάσχα, σε απόσταση 3.500 χλμ. από τις ακτές της Χιλής, οι 4.000 κάτοικοι και οι ισάριθμοι αστρονόμοι και τουρίστες απόλαυσαν το θέαμα, αν και μια καταιγίδα που είχε ξεσπάσει νωρίτερα εμπόδισε την προσγείωση πολλών αεροπλάνων. Εκει ηταν και η Ελληνικη αποστολη.Η αποστολή επικεντρωθηκε σε φασματομετρικές αναλύσεις του ιονισμένου σιδήρου, μαγνήσιου και υδρογόνου στο στέμμα του ήλιου, δηλαδή την εξώτερη ατμόσφαιρα του άστρου που γίνεται ορατή σαν φωτοστέφανο την ώρα της ολικής έκλειψης. Οι παρατηρήσεις αναμένονται με ενδιαφέρον καθώς η έκλειψη της Κυριακής είναι η πρώτη μετά την αντιστροφή του μαγνητικού πεδίου του Ήλιου το 2009. Αυτό σημαίνει ότι ο Ήλιος περνά σε μια περίοδο αύξησης της δραστηριότητάς του που χαρακτηρίζεται από αύξηση της έντασης του μαγνητικού πεδίου αλλά και της θερμοκρασίας του στέμματος. Για την ελληνική ομάδα, η αποστολή είναι η τέταρτη μετά τις εκλείψεις στο Καστελόριζο το 2006, στο Νοβοσιμπίρσκ της Ρωσίας το 2008 και στη Σαγκάη της Κίνας το 2009. Αυτή η έβδομη ολική έκλειψη ηλίου του 21ου αιώνα κάλυψε ένα στενό διάδρομο μήκους 11.000 χλμ. διασχίζοντας τον Νότιο Ειρηνικό και ολοκληρώθηκε στις 23.52 (ώρα Ελλάδας), λίγο πριν πέσει η νύχτα στην Παταγονία, όπου πολλοί τουρίστες είχαν μεταβεί για να παρακολουθήσουν το θέαμα. Στην φωτογραφια από αριστερά οι Έλληνες ερευνητές Αριστείδης Βούλγαρης, Θανάσης Οικονόμου, Γιάννης Σειραδάκης. Πίσω τους διακρίνονται η φασματοσκοπική διάταξη και ο διαφορικός φασματογράφος. Επίσκεψη από το ευρωπαϊκό Rosetta δέχθηκε ο αστεροειδής Λουτεσία πέρα από την τροχιά του Άρη. Έξι χρόνια μετά την εκτόξευσή του, το ευρωπαϊκό σκάφος Rosetta πραγματοποίησε το Σάββατο το πολυαναμενόμενο πέρασμά του από τον μυστηριώδη διαστημικό βράχο Λουτεσία, ο οποίος κινείται στη Ζώνη των Αστεροειδών ανάμεσα στον Άρη και τον Δία. Η Λουτεσία, με διάμετρο περίπου 100 μέτρα, είναι ο μεγαλύτερος αστεροειδής που έχει δεχθεί επίσκεψη από διαστημικό σκάφος μέχρι σήμερα, υπερηφανεύεται ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ΕΣΑ). Τα επίγεια τηλεσκόπια δεν μπορούν να διακρίνουν αν η Λουτεσία ανήκει στους αστεροειδείς κατηγορίας C, οι οποίοι αποτελούνται κυρίως από πετρώματα και παραμένουν αναλλοίωτοι για δισκατομμύρια χρόνια, ή αν εντάσσεται στην κατηγορία Μ, στην οποία ταξινομούνται αστεροειδείς που περιέχουν κυρίως σίδηρο και άλλα μέταλλα. Οι αστεροειδείς γενικά θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,6 δισ. χρόνια, και η μελέτη τους θα μπορούσε να προσφέρει στοιχεία για τη γέννηση και την εξέλιξη της Γης. Στις 18.44 ώρα Ελλάδας το Σάββατο, το Rosetta πλησίασε τον αστεροειδή σε απόσταση 3.162 χιλιομέτρων, με σχετική ταχύτητα 54.000 χιλιομέτρων ανά ώρα. Ο ESA δεν ήταν έτοιμος να δώσει περισσότερα στοιχεία όταν ανακοίνωσε την ολοκλήρωση της δύσκολης μανούβρας με webcast λίγη ώρα αργότερα. Οι πρώτες, ασπρόμαυρες εικόνες που μεταδόθηκαν στο Κέντρο Ελέγχου στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας προγραμματίζεται να δημοσιοποιηθούν από νωρίς την Κυριακή μέχρι τις επόμενες ημέρες. Τα οπτικά, υπέρυθρα και φασματοσκοπικά όργανα του σκάφους επρόκειτο να αναλύσουν την επιφάνεια, το «φωτοστέφανο» σκόνης, την εξώσφαιρα, το μαγνητικό πεδίο και τη μάζα του διαστημικού βράχου, Το Rosetta εκτοξεύτηκε το 2004 και το 2008 επισκέφθηκε τον μικρότερο αστεροειδή 2867 Στάινς. Κύριος προορισμός της αποστολής είναι ο κομήτης Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο, στον οποίο θα φτάσει το Νοέμβριο του 2014 για να τον ακολουθήσει στην πορεία του γύρω από τον Ήλιο έως το Δεκέμβριο του 2015. Ο αστεροειδής Λουτεσία παίρνει το όνομά του από την προ-ρωμαϊκή πόλη που βρισκόταν στη θέση του Παρισιού. Πρωτος εγραψε για την Rosetta ο φιλος vossinakis. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12433 Ρεκόρ λειτουργίας 12.000 ημερών του Βόγιατζερ στο Διάστημα. Τα τελευταία 33 χρόνια, τα δύο Βόγιατζερ ταξιδεύουν στο Διάστημα σπάζοντας κάθε ρεκόρ. Στις 28 Ιουνίου, το Βόγιατζερ 2 κατέρριψε το ρεκόρ συνεχούς λειτουργίας για 12.000 μέρες, κάτι που αναμένεται να κάνει και το δίδυμο αδελφάκι του στις 13 Ιουλίου. Τα διαστημόπλοια της ΝΑSΑ μελετούν και καταγράφουν τα χαρακτηριστικά των ηλιακών ανέμων και την αλληλεπίδρασή τους με τους πλανήτες. Εκτός των άλλων, το Βόγιατζερ 2 ανακάλυψε τη μεγάλη σκοτεινή κηλίδα στον Ποσειδώνα, ενώ κατέγραψε ανέμους με ταχύτητα 1.600 χιλιομέτρων την ώρα. Το όχημα εκτοξεύθηκε στις 20 Αυγούστου του 1977, επί προεδρίας Τζίμι Κάρτερ. Το Βόγιατζερ 1 ακολούθησε δύο εβδομάδες αργότερα. Τα δύο διαστημόπλοια βρίσκονται στο χείλος της ηλιόσφαιρας, της τρισδιάστατης περιοχής γύρω από το ηλιακό μας σύστημα. Το Βόγιατζερ 1 αναμένεται να αφήσει το ηλιακό μας σύστημα και να μπει στο διαστρικό σύμπαν στα επόμενα πέντε χρόνια και λίγο αργότερα θα ακολουθήσει το Βόγιατζερ 2. Στο ταξίδι τους, τα διαστημικά οχήματα έχουν διανύσει περισσότερα από 21 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα και απέχουν από τον Ηλιο περίπου 14 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Μία εντολή από τη Γη χρειάζεται 12,8 ώρες για να φτάσει στο Βόγιατζερ 2.