Heal

Νάνσυ θα σε στεναχωρήσω, αλλά η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας δε στηρίζεται σε κάτι τέτοιο. Περιγράφει εξίσου καλά ένα επίπεδο και ένα μη-επίπεδο σύμπαν. Η Ειδική θεωρία της Σχετικότητας αναφέρεται σε επίπεδους χωρόχρονους, αλλά αποτελεί ειδική περίπτωση της Γενικής Σχετικότητας.

Πράγματι πρόκειται για ένα πολύ καλό βιβλίο, το οποίο εκτός από τη φυσική του σύμπαντος σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον στάδιο της εξέλιξης του σύμπαντος, δίνει και ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία για το πως προχωράει η επιστήμη. Πρέπει να πω όμως ότι σε ορισμένα σημεία γίνεται λίγο βαρύ και κουραστικό, αφού μπαίνει σε πολλές λεπτομέρειες, ή τουλάχιστον έτσι μου είχε φανεί όταν το διάβασα. Μου κάνει εντύπωση το παραπάνω, από ποιους λέγεται αυτό; Μήπως αναφέρονται στο βιβλίο "Κοσμολογία και Γενική Σχετικότητα" του ίδιου συγγραφέα που αποτελεί ένα από τα καλύτερα βιβλία σε αυτό το θέμα, αλλά πολύ πιο τεχνικό σε σχέση με το πρώτο;

Δυστυχώς δε θα είναι εντυπωσιακό, αυτό που θα δει κάποιος είναι ένα πολύ μικρό αστεράκι κοντά στον Ουρανό να αλλάζει λαμπρότητα, και αυτό μόνο μέσα από κάποιο τηλεσκόπιο. Είναι όμως επιστημονικά σημαντικό. Όσοι φίλοι έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό και διάθεση ας προσέλθουν.

Ναι σε αυτό αναφέρομαι.

Στις 14 Αυγούστου ένα πολύ σημαντικό φαινόμενο θα λάβει χώρα το οποίο αποτελεί στόχο πρόκληση για τους ερασιτέχνες και σημαντική ευκαιρία για τους αστρονόμους που ασχολούνται με το Ηλιακό να κατανοήσουν καλύτερα τους δορυφόρους του Ουρανού. Το φαινόμενο έχει ως εξής: ο δορυφόρος του Ουρανού Ουμβριήλ θα ευθυγραμμιστεί με το δορυφόρο του Ουρανού Οβερόν, ο στόχος είναι πραγματικά δύσκολος στην παρατήρηση, πρόκειται για αντικείμενο μεγέθους +14 κοντά σε ένα πλανήτη μεγέθους +6.5 και τους χωρίζει απόσταση 20"-30". Παρόλα αυτά θα είναι σημαντική και μοναδική ευκαιρία μετά από αρκετά χρόνια για παρατήρηση ιδίως αν λάβουμε υπόψιν μας ότι το 1986 που πέρασε ο Voyager από εκείνη την περιοχή τα βόρεια ημισφαίρια αυτών των δορυφόρων βρίσκονταν στο σκοτάδι. Στόχος λοιπόν είναι να γίνει φωτομετρία ώστε να διαπιστωθούν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Το φαινόμενο σχηματικά: Οι απαιτήσεις για την παρατήρηση του παραπάνω φαινομένου είναι: τηλεσκόπιο 10" και άνω, CCD camera και Johnson-Cousins R or I filter. Ενδεικτικά μια εικόνα το Ουρανού με τους δορυφόρους του Τιτανία, Ουμβριήλ & Αριελ (στο ίδιο σχεδόν σημείο, Μιράντα και Οβερόν. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του Δρ. Α. Χρήστου, http://www.arm.ac.uk/~aac/uranus/ ο οποίος μελετά λεπτομερώς το φαινόμενο και ο οποίος επιθυμεί τη συνεργασία με ερασιτέχνες αστρονόμους. Οποιοσδήποτε διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό και έχει διάθεση να συμμετέχει ας έρθει σε επικοινωνία για να συντονιστεί η παρατήρηση. Χαιρετισμούς, Κώστας

Βαγγέλη συγχαρητήρια και από το φόρουμ! Ιστορικές στιγμές πράγματι Με το καλό να έρθουν και άλλες αποκρύψεις από αστεροειδείς και όχι μόνο!

Η ενέργεια διατηρείται κανονικά, αρκεί όμως να μείνουμε σταθεροί στο σύστημα αναφοράς που θα μετρήσουμε την ενέργεια. Δηλαδή, ένα φωτόνιο που εκπέμπεται από ένα γαλαξία και έχει μήκος κύματος λ για ένα παρατηρητή που αδρανεί ως προς αυτό το γαλαξία θα έχει πάντα αυτή την ενέργεια ας την πούμε Ε, ένας άλλος παρατηρητης που παρατηρεί μετατοπισμένο προς το ερυθρό θα βλέπει ένα μήκος κύματος λ' που θα αντιστοιχεί σε ενέργεια Ε'. Η Ε και η Ε' δεν είναι ίσες μεταξύ τους, αλλά όμως παραμένουν σταθερές. Δε πρέπει να ξεχνάμε ότι η αρχή διατήρησης της ενέργειας λέει πως η ενέργεια ενός συστήματος που δεν αλληλεπιδρά με το περιβάλλον είναι σταθερή, αυτό όμως δε σημαίνει ότι είναι ίδια σε κάθε σύστημα αναφοράς. Επίσης όταν αναφερόμαστε στην διατήρηση της ενέργειας πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν μας και τη μάζα. Νάνσυ σε ποιο ακριβώς πείραμα αναφέρεσαι;

Γενικά αναφέρομαι Βαγγέλη, σε πολύ περισσότερες κουβέντες πέφτει η ερώτηση τι είναι χρόνος, ενώ το χώρο επειδή τον βλέπουμε δε μας μπερδεύει -όπως με τη μάζα και την ενέργεια.

Ο ρόλος της φυσικής είναι η περιγραφή του κόσμου και όχι η φιλοσοφική του εξήγηση. Σαφώς και κάποιος που τον απασχολεί η φιλοσοφία δεν θα βρει τις απαντήσεις γραμμένες σε βιβλία φυσικής. Ο Νεύτων δέχτηκε τη δύναμη της βαρύτητας δίχως να μας πει το γιατί, και ο Αϊνστάιν δέχτηκε το αμετάβλητο της ταχύτητας του φωτός, χωρίς όμως να μας δώσει μια εξήγηση, αλλά περιέγραψε τις επιπτώσεις αυτής της πραγματικότητας. Η υποκειμενική μου άποψη είναι ότι πάντα θα υπάρχει ένα επίπεδο εννοιών τις οποίες δε θα κατανοούμε, δίχως όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν υφίστανται. Μια τέτοια έννοια είναι ο χρόνος, δεν κατέχουμε τη γνώση της "φύσης" του αλλά έχουμε την ευχέρεια να το χρησιμοποιούμε μιας και ξέρουμε ορισμένες ιδιότητες του. Η μη πλασματική φύση του προκύπτει αβίαστα αν προσπαθήσουμε να φανταστούμε ένα κόσμο δίχως χρόνο. Όλα τα γεγονότα που συμβαίνουν στο σημείο Χ του χώρου θα συνέβαιναν ταυτόχρονα δίχως να μπορούμε να τα ξεχωρίσουμε και κάθε κίνηση θα απαγορευόταν όπως παρατηρεί ο Γιάννης δυο δημοσιεύσεις παραπάνω. Σίγουρα λοιπόν κάτι υπάρχει, το οποίο διαχωρίζει δύο γεγονότα που συμβαίνουν στο ίδιο σημείο του χώρου αλλά δε ταυτίζονται (παρεπιπτώντος τι είναι χώρος; -γιατί προτιμάμε να αναρωτιώμαστε για τη φύση του χρόνου και όχι του χώρου; ) Τώρα αν υπάρχει μια άλλη έννοια που υπεραπλουστεύουμε και τη λέμε χρόνο αυτό δεν μπορώ να το αρνηθώ, όχι γιατί συμφωνώ, αλλά επειδή δεν έχω δει ποτέ ελέφαντα πίσω από παπαρουνα επειδή ξέρουν να κρύβονται πολύ καλά όπως λέει και το σχετικό ανέκδοτο. Η μη διάψευση ενός ισχυρισμού απέχει μίλια από την απόδειξή του. Ένα άλλο σημείο που θα ήθελα να σχολιάσω είναι η "κατάρριψη" των "παλιών" θεωριών και η απαξίωση τους. Οι θεωρίες είναι περιγραφές του κόσμου που δίνουν απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα μέσα σε ορισμένα όρια και σκοπός τους είναι η προσέγγιση με την πραγματικότητα. Καμιά θεωρία δε μπορεί να αποφανθεί για την απόλυτη αλήθεια της -θα έπρεπε να εκτελέσουμε άπειρα πειράματα για αυτό το σκοπό, πράγμα αδύνατο να πραγματοποιηθεί σε πεπερασμένο χρόνο... Επομένως μια θεωρία είναι καλή όταν συμφωνεί αυτά που παρατηρούμε, ενώ όταν άλλα βλέπουμε και άλλα προβλέπει μάλλον ήρθε η ώρα να την αλλάξουμε. Η θεωρία του Νεύτωνα αντικαταστάθηκε από τη Σχετικότητα όταν έφτασε η ώρα της και υπήρχε η δυνατότητα να διαψευσθεί μέσω μετρήσεων. Όμως αυτό δε σημαίνει πως η Νευτώνεια φυσική είναι άχρηστη, απλά ξεπερνάμε τα όρια εφαρμογής της. Η αρχαιοελληνική ιδέα ότι τα βαρύτερα σώματα πέφτουν ταχύτερα λειτουργεί μια χαρά αν ενδιαφερόμαστε για πέτρες και φύλλα που πέφτουν και υφίστανται την αντίσταση του αέρα, αν όμως κάνουμε το επόμενο βήμα -δυο παρόμοιες σφαίρες με διαφορετικό βάρος η υπόθεση χαλάει, φτάσαμε στα όρια της θεωρίας. Το ίδιο ισχύει και για τη Νευτώνεια φυσική, το ίδιο ίσως ισχύει και για τη σχετικότητα. Και για να γυρίσουμε στα χρονοταξίδια, όντως υπάρχουν κάποιες λύσεις που δεν απαγορεύουν τα ταξίδια σε άλλες σε άλλα χωροχρονικά σημεία ακολουθώντας διαδρομές που επιτρέπουν ταξίδι στο μέλλον ή στο παρελθόν, υπάρχουν όμως δυο πολύ μεγάλα προβλήματα, αφενός η δημιουργία και η ευστάθεια αυτών των μονοπατιών, αλλά και τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν με τη παραβίαση της αρχής της αιτιότητας. Λίγα μπορούν να αναλυθούν σε ένα φόρουμ, αλλά πολύ ενδιαφέρουσα διαπραγμάτευση του προβλήματος γίνεται στο βιβλίο του Κιπ Θόρν "Μαύρες τρύπες και Στρεβλώσεις του Χρόνου", στα τελευταία κεφάλαια του δεύτερου τόμου. Πολύ φιλικά, Κώστας

Ενας από τους 5 ημουν και εγώ... Αξέχαστη βραδιά!

Γιώργο, μου θύμισες κάτι Χριστούγεννα γύρω στο 89-90 που ο πατέρας μου, άφησε κάτω από το δέντρο τα κυάλια μου, κάτι Σοβιετικά, πολύ βαριά για τα χέρια μου τότε, αλλά μου άνοιξαν ένα παράθυρο που ούτε φανταζόμουν ότι υπήρχε, και μετά από περίπου 5-6 χρόνια ένα ταπεινό διοπτρικό μου έδειξε για πρώτη φορά τον Κρόνο...

Πράγματι, μια πιο αυστηρή διατύπωση για να αποφύγουμε το φαινεμονικό παράδοξο είναι ότι το όριο του αθροίσματος: 9/10+9/100+9/1000+... είναι 1 ή ισοδύναμα όριο Σ 9/(10^ν) για ν=1 έως Ν όταν το Ν τείνει στο άπειρο είναι 1 Οσον αφορά το πείραμα με το κομπιουτεράκι υπάρχει η εξής αδυναμία, συνήθως αποθηκεύουν τους αριθμούς ως πραγματικούς με κάποιο πεπερασμένο πλήθος δεκαδικών, οπότε ακόμα και αν εκτελέσουμε αντίστροφα τις πράξεις και στο μεταξύ υπάρχουν ψηφία που χάνονται (ακόμη και εάν ο αριθμός δεν είναι περιοδικός), αλλά δεκαδικός με πεπερασμένο πλήθος ψηφίων δε θα καταλήξουμε στον αρχικό αριθμό.

Μοναδικότητα ή ανωμαλία είναι οι προτιμότεροι όροι.

Εκτός αυτών των ιδρυμάτων, υποτροφίες δίνουν τα περισσότερα πανεπιστήμια του εξωτερικού ανεξαρτήτως εθνικότητας. Η χρηματοδότηση είναι σημαντικός παράγοντας, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις κάποια λύση δίνεται όταν υπάρχει διάθεση για δουλειά και επιμονή.

Nάνσυ το καλύτερο είναι να κάνουμε ένα ένα τα βήματα, προς το παρόν πρέπει να τελειώσεις το Λύκειο και μετά κάποιο σχετικό τμήμα που να σου δώσει το απαραίτητο υπόβαθρο. Τα μεταπτυχιακά θα έχεις το χρόνο να τα σκεφτείς αργότερα...

Όχι Νάνσυ, αυτό είναι υπερβολή.

Αναφέρομαι στο ότι απαιτούνται μακροχρόνιες σπουδές, ενώ σε άλλους τομείς με σπουδές μικρότερου χρόνου μπορείς να δραστηριποιηθείς σε περισσότερο προσοδοφόρους τομείς από την επιστημονική έρευνα.

Οχι, ο Νόβα περιοδικά, εν γένει, αυξομειώνει τη λαμπρότητα του, μπορεί όμως η περιόδος να είναι τόσο μεγάλη ωστε να φαίνεται σαν απεριοδικός. Πάντως υπάρχουν και νόβα όπως ο RS Ophiuchi που αυξομειώνει την λαμπρότητα σε σύντομα χρονικά διαστηματα.

Αγαπητέ Λεωνίδα, το θέμα έχει ως εξής: Οι κατακλυσμικοί μεταβλητοί είναι μια κατηγορία διπλών αστεριών οι οποίοι αποτελούνται από ένα λευκό νάνο και ένα κανονικό αστέρι τα οποία βρίσκονται αρκετά κοντά με αποτέλεσμα να υπάρχει συνεχής προσάυξηση μέσω δίσκου. Ανάλογα με τις λεπτομέρειες του συστήματος μπορεί να δώσει νάνο Νόβα και κλασικό Νόβα. Ο κλασικός νόβα είναι αυτός που αναφέρεται στην άλλη δημοσίευση. Ο νάνος Νόβα παρατηρείται όταν υπάρχει αστάθεια στη διαδικασία της προσαύξησης με αποτέλεσμα να επιταχυνέται αλλά χωρίς να μπαίνουμε στη διαδικασία των πυρηνικών αντιδράσεων όπως στον κλασικό νόβα. Η συχνότητα των αναπάλσεων των νάνων νόβα είναι μεγαλύτερη από αυτή των κλασικών νόβα, αλλά το εύρος της μεταβολής τους μικρότερο.

Οντως το κόκκινο χρώμα οφείλεται στα μικροσωματίδια λόγω της πυρκαγίας. Συγχαρητήρια στον φίλο ammonite για το LPOD. Και μακάρι η επόμενη κόκκινη Σελήνη που θα δούμε να είναι σε έκλειψη και μόνο!

Αχ, τα ακουω και εγώ και καίγομαι ο ίδιος. Ειλικρινα είναι τραγικά τα πράγματα... Οτι και να πει κανεις για αυτή την καταστροφή είναι λίγο.

Λεωνίδα αν μπορείς ρίξε μια ματιά εδώ: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?p=39183&highlight=#39183 Το σημείο κλειδί είναι ότι για τους SN Ia φτάνουμε κοντά στο όριο του Chandrasekhar, κάτι που δε συμβαίνει στους νόβα.

Τις περισσότερες φορές δίνω μια αστεία απάντηση, ανάλογα με το κλίμα που επικρατεί και τη διάθεση που υπάρχει. Αν δοθεί ευκαιρία να κουβεντιάσουμε μετά για αστρονομία ακόμη καλύτερα, με ηρεμία μπορούμε να δούμε μερικά πράγματα παραπάνω και "το μάταιον της αστρολογίας", όχι τόσο με αρνητική αντιμετώπιση αλλά με θετική.

Γιώργο στα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν από όταν είχα αυτή την απορία βρήκα μερικές παραπανω πληροφορίες και ενημερώθηκα σχετικά. Η ερώτηση μου αναφερόταν στην κοσμολογική σταθερά που εξηγεί την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος όπως αυτή παρατηρήθκε με τη μελέτη του "χρυσού δείγματος" των σουπερνόβα στα τέλη της δεκαετείας του '90 και έφερε στο προσκήνιο τα μοντέλα ΛCDM, όπου το Λ αναφέρεται στην κοσμολογική σταθερά και το CDM στην ψυχρή σκοτεινή ύλη. Μαθηματικός φορμαλισμός πλέον υπάρχει και πολλά μοντέλα επιχειρούν να δώσουν μια απάντηση σε αυτό το φλέγον θέμα, αλλά ακόμη το τοπίο είναι θολό και φυσικά αν ξέραμε τι ακριβώς είναι δε θα μιλούσαμε για σκοτεινή ενέργεια.