Heal

Σαν ιδέα μ'αρέσει πάρα πολύ. Επειδή όμως κάτι τέτοιο απαιτεί πλήρη απασχόληση από αυτόν που θα το οργανώσει, είναι σημαντικό να είναι βιώσιμο οικονομικά.

Γιώργο, δίνουν περισσότερα στοιχεία για το πως υπολογιστηκε αυτή η διάρκεια ζωής;

Αγαπητέ Κόμη, Θα συμφωνήσω με την λογική της προσέγγισης οποιουδήποτε θέματος με κριτική διάθεση. Όμως το να καταθέσει κανείς προσωπική άποψη σε τέτοια θέματα απαιτεί να έχει κάνει πρωτότυπη έρευνα και να έχει μελετήσει τα δεδομένα από τις παρατηρήσεις μιας και η αστρονομία είναι επιστήμη που επιδέχεται ελέγχου και επαλήθευσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση μπορούμε να επεξεργαζόμαστε τις απόψεις που έχουν ήδη διατυπωθεί. Φιλικά, Κώστας

Μια και το θέμα φαίνεται πως περιπλέκεται καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Λόγω της μεγάλης έκρηξης που έγινε στην αρχή παρατηρούμε τη διαστολή του σύμπαντος. Η διαστολή αυτή περιγράφεται σε πρώτη προσέγγιση με τον νόμο του Hubble ο οποίος λέει ότι η ταχύτητα με την οποία παρατηρούμε ένα γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση d από εμάς είναι v=H x d. Η είναι η σταθερά του Hubble που είναι περίπου 70χιλιόμετρα ανα δευτερόλεπτο ανα Mpc. H μονάδα Μpc ισούται 10000000 pc, όπου ένα παρσεκ (pc) είναι 3.26 έτη φωτός. Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1Mpc, άρα η ταχύτητα που θα παρατηρούσαμε λόγω της διαστολής του Σύμπαντος, θα ήταν μόλις 70χιλιόμετρα/δευτερόλεπτο. Όμως η βαρυτική έλξη λόγω της παρουσίας των γαλαξιών της τοπικής ομάδας τον τραβάει προς το μέρος μας με ταχύτητα περίπου 300 χιλιομέτρων/δευτερόλεπτο. Σε αυτή την κλίμακα όπως σωστά αναφέρθηκε παραπάνω υπερτερεί η βαρύτητα.

Ακούγοντας ραδιόφωνο άκουσα ακριβώς αυτή την είδηση. Ευτυχώς αναφέρθηκε στο τέλος ότι δεν πρόκειται για τίποτα παράξενο παρά μόνο για τον πλανήτη Αφροδίτη.

Ας τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά τα πράγματα σε σχέση με την σκοτεινή ύλη και τη σκοτεινή ενέργεια. Πολλές παρατηρήσεις (επιταχυνόμενη διαστολή σύμπαντος, ταχύτητες περιστροφής γαλαξιών, φαινόμενα βαρυτικού φακού, κοσμολογική ακτινοβολία υποβάθρου) μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το σύμπαν έχει το εξής περιεχόμενο: ύλη, η οποία δρα ελκτικά στη βαρύτητα, και κάτι άλλο το οποίο προκαλεί άπωση το οποίο ονομάζεται σκοτεινή ενέργεια. Η αναλογία είναι 25% για την πρώτη και 75% για τη δεύτερη. Για τη φύση της σκοτεινής ενέργειας προς το παρόν δεν υπάρχει κάποιο συμπέρασμα. Για την ύλη γνωρίζουμε ότι περίπου το 1/5 είναι η ύλη που μπορούμε να παρατηρήσουμε με τα τηλεσκόπια (αστέρια, μεσοαστρική και μεσογαλαξιακή ύλη) ενώ η φύση των 4/5 δεν έχει προσδιοριστεί και ονομάζεται σκοτεινή ύλη.

Γεια σου φίλε Quorthon, Ενδιαφέρουσα ερώτηση μιας και πρόκειται για δύο πράγματα που μοιάζουν στο όνομα, αλλά είναι διαφορετικά. Η αντιύλη έχει παρατηρηθεί και πρόκειται για τα σωματίδια τα οποία έχουν αντίθετες ιδιότητες από τη συνήθη ύλη, δηλαδή για παράδειγμα το ποζιτρόνιο (το αντισωματίδιο του ηλεκτρονίου) έχει αντίθετο φορτίο με το ηλεκτρόνιο, αλλά ως προς τη βαρύτητα έχει ελκτική συμπεριφορά. Αυτό που είναι πιο κοντά στην εξωτική ύλη που περιγράφει ο Kip Thorn είναι αυτό αποκαλείται σήμερα σκοτεινή ενέργεια. Δεν γνωρίζουμε τη φύση της, αλλά υποθέτουμε την ύπαρξη της ώστε να εξηγήσουμε την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος. Η εξωτική ύλη δεν έχει παρατηρηθεί προς το παρόν...

Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχεις ρυθμίσει σωστά την ώρα, αν δεις στην δεύτερη εικόνα έχεις pacific daylight time, δηλαδή ώρα που διαφέρει από το UTC 7 ώρες και από την θερινή ώρα Ελλάδος 10 ώρες, σα να λέμε κοιτάς το χάρτη όταν στην Ελλάδα το ρολόι σου θα γράφει 9.30 το πρωί όπου ασφαλώς και βλέπεις τον ήλιο. Δοκίμασε από την επιλογή ώρας να αλλάξεις το time zone σε αυτό που αντιστοιχεί σε εμάς που είναι UTC +2 (για το χειμώνα) και UTC+3 για τη θερινή ώρα Ελλάδος.

Ο τανυστής είναι κάτι σα διάνυσμα (αλλά έχει περισσότερους αριθμούς) που περιγράφει πως παραμορφώνεται ο χώρος και ο χρόνος, εμείς το αντιλαμβανόμαστε αυτό σαν βαρυτικό πεδίο. Χοντρικά είναι όπως το κατάλαβες!

Δεν είναι και ότι πιο εύκολο, φαντάσου ότι είναι μια γενίκευση του διανύσματος, το διάνυσμα είναι ένα προσανατολισμένο ευθύγραμμο τμήμα. Οπότε ας ξεκινήσουμε από κάτι απλό, αν περιγράφεις το δυναμικό ενός βαρυτικού πεδίου τότε σου αρκεί ένας αριθμός για κάθε σημείο του χώρου, έχεις ένα βαθμωτό μέγεθος που αν το δει κανείς σαν τανυστή πρόκειται για τανυστή μηδενικής τάξης. Αν τώρα θελήσεις να δεις την ένταση του βαρυτικού πεδίου τότε πρέπει να χρησιμοποιήσεις ένα άλλο είδος τανυστή (το γνωστό μας διάνυσμα) που μας δίνει σε κάθε σημείο του χώρο το πόσο ισχυρή είναι η βαρύτητα αλλά και αν αφήσουμε ένα υλικό αντικείμενο προς τα που θα κατευθυνθεί (την διεύθυνση και τη φορά). Μέχρι εδώ δεν έχουμε κάτι καινούριο. Η περιγραφή όμως της βαρύτητας απλά με ένα διάνυσμα δεν είναι ακριβής, αλλά θέλουμε και άλλες πληροφορίες (γιατί συμβαίνει αυτό μας το εξηγεί η Γενική Θεωρία της Σχετικότης που είναι ένα άλλο κεφάλαιο). Οπότε θέλοντας να βάλουμε και την επιπλέον πληροφορία στο παιχνίδι χρησιμοποιούμε ένα άλλο μέγεθος που το λέμε τανυστή δεύτερης - τρίτης - ... - ν-ιοστής τάξης. Ένα παράδειγμα τανυστή πιο απλό από αυτά που χρησιμοποιούν στη σχετικότητα είναι ο τανυστής ροπής αδράνειας ο οποίος περιέχει 9 στοιχεία και περιγράφεται από ένα πίνακα 3χ3. Αυτός τώρα περιέχει συμπυκνωμένη την πληροφορία για το πως θα αντιδράσει ένα στερεό σώμα οποιουδήποτε σχήματος αν του ασκήσουμε κάποια δύναμη ή ροπή. Το να προσπαθήσουμε να μετακινήσουμε ή να περιστρέψουμε ένα στερεό σώμα είναι πιο περίπλοκο από το να προσπαθήσουμε να μετακινήσουμε ένα υλικό σημείο, οπότε εκεί πάει η επιλέον πληροφορία. Εύχομαι να μη έμπλεξα παραπάνω, αλλά εδώ είμαστε για ότι άλλο θες.

Δυστυχώς ο καιρός σ' αυτή τη χώρα είναι το μεγάλο πρόβλημα. Αναγκαστικά υπάρχει συμβιβασμός στην παρατήρηση, δηλαδή περιμένεις για ένα παράθυρο καλοκαιρίας και βλέπεις στον ουρανό το κομμάτι που σου επιτρέπουν τα σύννεφα. Η πολυτέλεια να είναι καθαρός ο ουρανός από τη μια άκρη στην άλλη είναι σπάνια. Βέβαια έπεσες και στην περίπτωση, το φετινό καλοκαίρι είναι πολύ βροχερό και συννεφιασμένο, συνήθως τέτοια εποχή ο καιρός είναι κάπως καλύτερος. Ίσως να δίνει και μια εξήγηση γιατί η Αγγλία έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένη τη ραδιοαστρονομία

Νάνσυ, αυτό είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, αλλά για να μη θαφτεί κάτω από άλλο τίτλο, αν θες άνοιξε μια νέα ενότητα.

Για να μη γίνουν παρανοήσεις, η ταχύτητα με την οποία κάτι κινείται στο σύμπαν ΔΕΝ μπορεί να ξεπεράσει την ταχύτητα του φωτός (δηλαδή κάτι που κινείται με ταχύτητα μικρότερη από αυτή τη φωτός να επιταχυνθεί και να ξεπεράσει την ταχύτητα του φωτός). Το ωστικό κύμα δεν έφτασε με τόσο μεγάλη ταχύτητα στην επιφάνεια αλλά με ταχύτητα μικρότερη από αυτή του φωτός, πρόκειται για τυπογραφικό λάθος. Αναφορικά για παραβιάσεις της ταχύτητας του φωτός ακόμη δεν υπάρχει κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Κατά καιρούς υπάρχουν διάφορες προτάσεις αλλά ακόμη καμιά δεν πείθει για την ορθότητά της. Όσον αφορά τη διαστολή του σύμπαντος τα πράγματα εκεί είναι διαφορετικά, το σύμπαν μπορεί να διαστέλλεται με ταχύτητες που αυξάνουν όσο απομακρύνεται κανείς αλλά με μιλάμε για μετατόπιση αλλά διαστολή του ενδιάμεσου χώρου.

Οι θεωρίες βασίζονται σε αποτελέσματα πειραμάτων ή παρατηρήσεων οι οποίες έχουν επαναληφθεί πολλές φορές από ανεξάρτητες ομάδες και έχουν καταλήξει στο ίδιο αποτέλεσμα. Οι θεωρίες της φυσικής έχουν επίσης κάποιο πεδίο εφαρμογής, το οποίο έχει να κάνει με το πεδίο που εκτελέστηκαν τα πειράματα, συνήθως πρόκειται για κάποια κλίμακα αποστάσεων, ποσότητας ύλης, ταχυτήτων ή συνδυασμό των παραπάνω. Επίσης οι θεωρίες υπόκεινται σε διαρκή έλεγχο από νέα πειράματα τα οποία επαναπροσδιορίζουν το πεδίο ισχύος τους. Τα γράφω αυτά για να προλάβω σχόλια περί κατάρρευσης της κλασικής φυσικής από τη κβαντομηχανική και αφελείς αναλογικούς συλλογισμούς οι οποίοι συχνά επιστρατεύονται για την ενίσχυση οποιασδήποτε μη αποδείξιμης αλήθειας. Επί της ουσίας τώρα, το ότι οι Σουμέριοι είχαν σαν σημαντικό αριθμό το 60 και το 3600 έχει να κάνει με τον εξής λόγο. Ο ήλιος προχωράει κάθε 24ωρο περίπου το 1/365.25 της ουράνιας σφαίρας, μέχρι να γυρίσει στην αρχική του θέση. Προφανώς ο κοντινότερος αριθμός με εύκολους σχετικά διαιρέτες είναι το 360, το δίχως άλλο λοιπόν κάποιος που θα θελήσει να χωρίσει τον σημαντικότερο κύκλο που επηρεάζει τη καθημερινότητά του θα το κάνει διαιρώντας τον σε 360 ίσα μέρη. Να λοιπόν οι 360 μοίρες των Σουμερίων. Όσον αφορά τους 12 πλανήτες, γνωρίζουμε αρκετά καλά τη γειτονιά μας, και έχουμε κατανοήσει ότι στο ηλιακό σύστημα κυκλοφορούν μεταξύ άλλων τρία είδη σωμάτων που ανήκουν στην ευρύτερη οικογένεια των πλανητών. Σφαιρικά σώματα που συγκρατούνται από τη βαρύτητα τους και αποτελούνται κυρίως από υλικά σε στερεή μορφή, ενίοτε περιβάλλονται από ατμόσφαιρα αερίων (Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, δορυφόροι του Δία, του Κρόνου κλπ), αεριώδη σφαιρικά σώματα που επίσης συγκρατούνται από τη βαρύτητά τους τα οποία είναι μεγαλύτερα σε μάζα από τα πρώτα και έχουν σαν κύριο χαρακτηριστικό την σύσταση τους από μη στερεά υλικά (Δίας, Κρόνος, Ποσειδώνας, Ουρανός) και τέλος μικρότερα σώματα από αυτά των δύο πρώτων κατηγοριών, τα οποία έχουν παγωμένη επιφάνεια και είναι πιο μακριά από τον ήλιο σε σχέση με τις δύο πρώτες κατηγορίες (Πλούτωνας, Έρις). Το άθροισμα των παραπάνω σωμάτων είναι ήδη μεγαλύτερο από το 12 των Σουμερίων. Επίσης πρέπει να θυμόμαστε ότι κάποτε με βάση έναν ορισμό που είχε δοθεί η Δήμητρα, το αντικείμενο που σήμερα αναγνωρίζουμε ως αστεροειδή, θεωρείτο πλανήτης. Πέρα από αυτό σίγουρα κάποτε ο αριθμός των πλανητών -κάτω από κάποιον ευρύ ορισμό- θα είναι 12, αλλά αυτό τελικά δε σημαίνει τίποτα. Μια άλλη παρατήρηση τέλος για να κοιμούνται όλοι ήσυχοι ότι δεν πρόκειται να μας έρθει ο πλανήτης Χ κατακέφαλα σε 4 χρόνια. Αν αυτό το σώμα ανήκει στο Ηλιακό σύστημα τότε θα πρέπει να βρίσκεται σε βαρυτική αλληλεπίδραση με τον Ήλιο. Αυτό σημαίνει ότι η ταχύτητα του σε σχέση με την απόσταση θα είναι της τάξεως: v=(GM/r)^0.5 όπου Μ η μάζα του Ήλιου, r η απόσταση του από τον Ήλιο και G η σταθερά της παγκόσμιας έλξης. Αν είναι μεγαλύτερη από αυτήν τότε δε μπορεί να είναι σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο αλλά θα διαφύγει από το Ηλιακό σύστημα και θα είναι απλά ένα περιφερόμενο σώμα του γαλαξία μας -ας αφήσουμε αυτή την περίπτωση για να την εξετάσουμε αργότερα. Στην πρώτη περίπτωση που το σώμα ανήκει στο Ηλιακό σύστημα τότε πρέπει να βρίσκεται περίπου 5 αστρονομικές μονάδες μακριά από τη Γη ειδάλλως δε προλαβαίνει να φτάσει εδώ μέσα σε 4 χρόνια ακόμη και αν κάνει ελεύθερη πτώση. Δηλαδή είναι σήμερα αυτό μεταξύ Γης και Δία και μάλλον θα έπρεπε να κρατούσε συντροφιά κάθε βράδυ... H άλλη περίπτωση είναι να βρίσκεται απλά στο γαλαξία μας και να μην είναι δέσμιο σώμα στο Ηλιακό σύστημα, αυτό συνεπάγεται ότι η τυπική ταχύτητα του είναι περίπου 200-300 km/sec. Τότε τα πράγματα αλλάζουν, πρέπει να βρίσκεται περίπου 100 αστρονομικές μονάδες μακριά από εδώ (υποθέτοντας ότι θα φτάσει στη Γη σε 4 χρόνια), δηλαδή να είναι δυο φορές στην απόσταση του Πλούτωνα. Ένας τέτοιος πλανήτης στο μέγεθος του Δία δε θα ήταν ορατός με γυμνό μάτι σε τέτοια απόσταση, αλλά αναμφίβολα θα ήταν εύκολος στόχος για ερασιτεχνικά τηλεσκόπια. Ας κοιμόμαστε λοιπόν ήσυχοι και ας σταματήσει η αναπαραγωγή ατεκμηρίωτων απόψεων από αμφίβολης προέλευσης και ποιότητας "μελέτες" και επίσης όταν κάποιος καταθέτει μια άποψη ας δίνει και τις αποδείξεις που τον κάνουν να την αποδέχεται.

Αν έχεις άνεση με τα αγγλικά δες εδώ: http://arxiv.org/abs/hep-th/0203101 πρόκειται για την ολογραφική αρχή, όπου με επιχειρήματα θερμοδυναμικής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η μέγιστη πληροφορία που μπορεί να χωρέσει σε 1 τετραγωνικό μέτρο είναι 10^69 bits. Δες επίσης αυτά που λεν οι Hawking-Bekenstein περί εντροπίας μελανών οπών έχοντας κατά νου ότι εντροπία και πληροφορία είναι μεγέθη αντίστροφα. Για την δεύτερη ερώτηση την κάνεις να ακούγεται εξωτική χωρίς να είναι αν εγώ κάθομαι ακίνητος κάπου τότε βρίσκομαι αρχικά στη θέση (t1,x1, x2, x3), ακόμη και αν δε μετακινηθώ και την οικεία μας έννοια, μετά από λίγο οι συντεταγμένες μου θα είναι (t2, x1, x2, x3), οπότε φυσικά και μετακινούμαστε στο χωροχρονικό συνεχές. Αν τώρα θέλεις να μιλήσεις για τηλεμεταφορά πρέπει να θυμόμαστε ότι η λέξη συνεχές δεν είναι διακοσμητική και ότι μπορούμε να πάμε από το ένα σημείο στο άλλο μόνο κατά μία συνεχή διαδικασία δίχως άλματα.

H αποθήκευση πληροφοριών στον χωρόχρονο είναι κάτι που γίνεται συνέχεια και θα γίνεται. Κάθε σημείο του χωρόχρονου φιλοξενεί ένα γεγονός πράγμα που το κάνει και θα το κάνει. Αυτό και μόνο αποτελεί πληροφοριά και αποθήκευση. Παρόλα αυτά το ερώτημα είναι πως ο άνθρωπος θα μπορεί να συμπυκνώσει να αποθηκεύει και να ανακτά τις πληροφορίες. Με δυο λόγια το σύμπαν μπορεί να θεωρηθεί σαν ένας πανίσχυρος υπολογιστής και εργαστήριο. Φανταστείτε ότι μια προσομοίωση που μελετά την κίνηση των πλανητών και του ήλιου: εισάγονται οι θέσεις των πλανητών, οι νόμοι των μεταξύ τους δυνάμεων, αυτό μέσω μια διαδικασίας δίνει τις μελλοντικές και παλιότερες θέσεις των πλανητών. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει συνέχεια στο σύμπαν. Τα πάντα κινούνται -πιστεύουμε- με βάση νόμους οι οποίοι αντλούν τις απαραίτητες εισερχόμενες πληροφορίες από τη θέση και την ταχύτητα (πιο σωστά: την ορμή) των σωμάτων. Αν δεν ονομάσουμε αυτό ένα πανίσχυρο υπολογιστή με τεράστια μνήμη και υπολογιστική ισχύ τότε τι;

Στα Λατινικά το c προφέρεται ως "κ" -ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν οι περισσότεροι φιλόλογοι ότι προφερόταν. Στα Αγγλικά χρησιμοποιείται η προφορά ΛαΣέρτα. Η αλήθεια πάντως είναι ότι όταν χρησιμοποιείται η συντομογραφία Lac (είναι αρκετά συχνή γιατί το ΒL Lac είναι το πιο γνωστό blazar) προφέρεται "Λακ". Διαλέγετε και παίρνετε.

Αγαπητέ Μάκη, Σε ερωτήσεις και τεστ γνώσεων δεν απαντάω, ξέρω καλά πως όποια απάντηση και να δώσω δε θα σε ικανοποιήσω για τον ίδιο ακριβώς λόγο που δε μπορούμε να επικοινωνήσουμε τόσα χρόνια σε αυτό το φόρουμ: μιλάμε διαφορετική γλώσσα και δέχεσαι άλλες αρχές στην επιστήμη. Κοινώς, η αρχή της επιστήμης όπου μια θεωρία επιβεβαιώνεται ή απορρίπτεται με το αν τελικά δίνει ορθές προβλέψεις σε σχέση με τα πειράματά ή τις παρατηρήσεις μας, σε αφήνει αδιάφορο. Η φυσική δεν αποζητά μεταφυσικές εξηγήσεις αλλά την περιγραφή με γενικό τρόπο αυτών που υπάρχουν εισάγοντας τη μικρότερη δυνατή ποσότητα αυθαίρετων υποθέσεων. Για την ερώτηση του μαγνητισμού θα σε παραπέμψω στην θεώρηση της αλληλεπίδρασης ύλης και ακτινοβολίας όπως περιγράφεται μέσω της κβαντομηχανικής. Είτε μας αρέσει είτε όχι αυτές οι ιδιότητες περιγράφονται πολύ καλά με την παραπάνω θεώρηση. Όταν βρεθεί πείραμα που να διαφωνεί τότε θα γίνει αναζήτηση για επέκταση. Επίσης, θα με βοηθούσε αν μου έλεγες τι σχέση υπάρχει μεταξύ μαγνητισμού και των παραπάνω βραβείων. Δε βοηθάει να βατολογούμε σε θέματα άσχετα με τον τίτλο της αρχικής δημοσίευσης.

Η απάντηση μου ήταν απόλυτα συγκεκριμένη και μακριά από αοριστολογίες. Εμμέσως πλην σαφώς οδηγείς την κουβέντα στο CERN και στους σεισμολόγους. Δεν έχω τίποτα να προσθέσω, ανοιχτά προβλήματα υπάρχουν, καλή η αμφισβήτηση και η κριτική αλλά όταν απουσιάζουν οι προτάσεις τότε είναι ανεπαρκής.

Αν είναι τόσο προφανές να το σκεφτείς και να το κάνεις πρώτος βρίσκοντας στο τέλος την σωστή απάντηση που συμφωνεί με τα νούμερα που βλέπουμε από τις παρατηρήσεις τότε δεν έχεις παρά να καταθέσεις τις απόψεις σου στα επιστημονικά περιοδικά. Ευτυχώς υπάρχουν πολλά ανοιχτά επιστημονικά προβλήματα. Βρες απλές απαντήσεις σ' αυτά τα προβλήματα αντί να κομπάζεις για αυτά που βρήκαν άλλοι υποτιμώντας τα. Για να πρωτοπόρησαν κάποιοι σε ένα τομέα αυτό σημαίνει είτε πως όλοι οι άλλοι ήταν ανεπαρκέστατοι, είτε πως οι πρώτοι έκαναν κάτι αξιόλογο και αρκετά μακριά από το προφανές.

Ασφαλώς ο κατάλογος είναι μια φάρσα με αντικείμενα αδύνατο να παρατηρηθούν. Το πιο αστείο όμως είναι ότι μερικά από αυτά όπως το οπτικό κομμάτι έκλαμψης ακτίνων γάμμα έγινε τελικά ορατό. Πάντα το σύμπαν επιφυλάσσει εκπλήξεις υπεράνω των προσδοκιών μας...

Σήμερα ανακοινώθηκαν από τη Νορβηγική Ακαδημία των επιστημών τα βραβεία της Νευροεπιστήμης, Νανοεπιστήμης και της Αστροφυσικής που χρηματοδοτούνται από ίδρυμα Kavli με το ποσό του ενός εκατομμυρίου δολλαρίων. Το βραβείο της Αστροφυσικής το μοιράζονται ο Maarten Schmidt από το Caltech και ο Donald Lynden-Bell από το Camridge για την ανακάλυψη και της θεωρητική ερμηνεία των Quasars. Ο Donald Lynden-Bell είναι γνωστός στο κοινό των Ελλήνων ερασιτεχνών για την ομιλία του στο τελευταίο πανελλήνιο συνέδριο ερασιτεχνικής αστρονομίας σχετικά ακριβώς με τη θεωρία του γύρω από τις μαύρες τρύπες στα κέντρα των γαλαξιών και πως αποτελούν πηγή ενέργειας για τους quasars. H ανακάλυψη των quasars έγινε τη δεκαετία του '60 από τον Schmidt όταν κατάφερε να εξηγήσει ότι τα περίεργα φάσματα αυτών των "ημι-αστέρων" δεν ήταν τίποτα άλλο παρά φάσματα ενεργών γαλαξιακών πυρήνων τα οποία βρίσκονταν σε τεράστιες αποστάσεις και λόγω της διαστολής του σύμπαντος είχαν παραμορφωθεί. Παρόλα αυτά, οι τεράστιες αποστάσεις στις οποίες βρίσκονταν και το γεγονός ότι ήταν λαμπρά απαιτούσαν μια τεράστια μηχανή για να δώσει την απαιτούμενη ενέργεια. Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα την έδωσε ο Lynden-Bell, μια τεράστια μαύρη τρύπα στον πυρήνα ενός γαλαξία οδηγεί στη δημιουργία ενός δίσκου προσαύξησης. Το υλικό καθώς στροβιλίζεται πέφτοντας στη μαύρη τρύπα τρίβεται και αποδίδει αυτή την τεράστια ποσότητα φωτός. Οι εργασίες αυτές άλλαξαν την εικόνα μας για το Σύμπαν και επέκτειναν τους ορίζοντες μας. Έκτοτε κάθε μελέτη σε αυτό τον τομέα έχει σημείο αναφοράς της αυτές τις ιδέες.

Η φοίτηση διαρκεί 3 χρόνια. Το πτυχίο που παίρνεις είναι Bachelor. Πράγματι δεν είναι το ίδιο με μεταπτυχιακό και διδακτορικά. Για τις λεπτομέρειες πρέπει να δεις το κάθε τμήμα ξεχωριστά γιατί το κάθε ένα έχει το δικό του πρόγραμμα σπουδών.

Πριν περάσουμε σε κάτι καινούριο θα ήθελα να σχολιάσω κάτι στο πρώτο μήνυμα. Αν και εξαρτάται από τα συμφραζόμενα, έχω την εντύπωση πως αναφέρεται σε μια περιοχή του Σύμπαντος, η οποία στα αρχικά στάδια της εξέλιξης του Σύμπαντος είχε αρκετά χαμηλότερη πυκνότητα από το μέσο όρο με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αυτό το κενό, μιας και η ύλη συγκεντρώθηκε στα τοιχώματα και δημιούργησε τα χαρακτηριστικά νημάτια (filaments) που παρουσιάζει σε μεγάλη κλίμακα. Το άλλο πράγμα που πιθανόν να εννοεί είναι ότι πρόκειται για μια από αυτές τις περιοχές που κατά την πληθωριστική διαστολή η οποία έλαβε χώρα στα κλάσματα του πρώτου δευτερολέπτου αποσυνδέθηκαν μεταξύ τους και τώρα την βλέπουμε από μακριά. Αν υπάρχει κάποιος σύνδεσμος για το άρθρο ή κάποιες περισσότερες πληροφορίες για τους επιστήμονες που το δημοσίευσαν μπορώ να βρω και να μεταφέρω περισσότερα στοιχεία.

Όντως, ευτυχώς που ήταν μακριά μας. Πάντως γενικά οι περισσότερες εκλάμψεις ακτίνων γ που παρατηρούμε προέρχονται από το μακρινό διάστημα. Όπως φαίνεται από το πρώτο διάγραμμα που περιγράφει τον αριθμό των εκλάμψεων σε σχέση με την ερυθρή μετατόπιση (που είναι ένας άλλος τρόπος να μετράμε την ηλικία του σύμπαντος) οι περισσότεροι γίνονται σε ερυθρή μετατόπιση 1 που αντιστοιχεί σε περίπου 7.5 δις χρόνια πριν από τη σημερινή ημερομηνία. Εδώ αναφέρεται η έκλαμψη λίγες μέρες μετά την παρατήρησή της. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=7624