Heal

Ο προβληματισμός μου συνίσταται στο εξής, οι πηγές που μπορείς να παρατηρήσεις τη μέρα δεν είναι σημειακά φώτα όπως τα αστέρια, είναι εκτεταμένοι στόχοι και γενικά κοντά στον ορίζοντα. Σκέψου για παράδειγμα ότι ακόμη και με μέτριο seeing ο Δίας φαίνεται, με γυμνό οφθαλμό, σαν σταθερή πηγή φωτός, επειδή ακριβώς είναι εκτεταμένος στόχος, οπότε δεν υπάρχει κάποιο ασφαλές παρατηρησιακό "διαγνωστίκο" που να λέει ποιο θα ήταν το seeing αν εκείνη τη στιγμή εμφανιζόταν ένα αστέρι. Οι παρατηρήσεις κοντά στον ορίζοντα επίσης είναι πολύ ευαίσθητες στη διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ της επιφάνειας της Γης και του αμέσως υπερκείμενου αέρα, ενώ γενικά το seeing προκαλείται από τυρβώδη κίνηση αρκετά ψηλότερα και έτσι μια τοπική υγρασία και εξάτμιση μπορεί να κάνει την εικόνα ενός πλοίου θολή και να τρεμοπαίζει αλλά να μην έχει σχέση με το seeing. Ένα βασικό σημείο που πρέπει να διαχωριστεί είναι πως είναι διαφορετικά πράγματα η διαύγεια που εξαρτάται κυρίως από την υγρασία και τη σκόνη στην ατμόσφαιρα, και άλλο πράγμα το seeing που εξαρτάται από το πόσο σταθερή είναι η ατμόσφαιρα, και σε πολλές περιπτώσεις η αχλύς της ατμόσφαιρας στις πόλεις κάνει την ατμόσφαιρα πιο σταθερή και βελτιώνει το seeing, οπότε δεν είναι σπάνιο ο ουρανός να μην είναι διαυγής, αλλά το seeing να είναι αξιοπρεπές. Η εντελώς εμπειρική εκτίμηση που έχω παρατηρώντας, είναι ότι το seeing μπορεί να αλλάξει αρκετά γρήγορα μέσα στη διάρκεια μιας νύχτας (όπως και ο καιρός εν γένει), οπότε η πρόβλεψη με "προέκταση" δεν θεωρώ πως είναι ασφαλής. Παρόλα αυτά το όντως ενδιαφέρον ερώτημα μάλλον απαντάει η πρόβλεψη για το seeing εδώ, η οποία δε δείχνει κάποια ευαισθησία μεταξύ νύχτας και ημέρας, απλά τα σχήματα εξελίσσονται με το χρόνο χωρίς η εξέλιξη να είναι αισθητά διαφορετική.

Γεια σου Κώστα. Πως προσδιορίζεις ποιο είναι το seeing κατα τη διάρκεια της ημέρας; Δεν υπάρχει κάποιο άστρο για να δεις ποσο τρεμοπαίζει.

Δε ρώτησες αυτό παραπάνω, αλλά το αν προσδιορίζονται οι αποστάσεις των άστρων με τον εξάντα και από εκεί προχώρησε η συζητηση στις διατάξεις μέτρησης μικρών γωνιών, παράδειγμα των οποίων αποτελεί το Ηλιόμετρο.

Θα ήθελα να ενημερώσω τους φίλους ερασιτέχνες αστρονόμους για την ενότητα "Ερασιτέχνες και Επαγγελματίες Αστρονόμοι στην Ευρώπη", του συνεδρίου JENAM-2011, Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Αστρονομίας και Επιστημών Διαστήματος, 4-8 Ιουλίου 2011, στην Αγία Πετρούπολη. Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες: http://jenam2011.org/conf/submission/special/s9.php Η προθεσμία για υποβολή εισηγήσεων είναι έως τις 25 Απριλίου, και για την εγγραφή 31 Μαΐου, ή με επιπλέον χρέωση ως τις 27 Ιουνίου. Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στα email που δίνονται στην ιστοσελίδα.

Εύστοχο το σχόλιο, ο τίτλος διορθώθηκε να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στο δελτίο τύπου του Αστεροσκοπείου του Armagh.

Θερμά συγχαρητήρια στο αγαπητό Τόλη για την νέα του ανακάλυψη, σε συνεργασία με τον David Asher. Πρόκειται για ένα αστεροειδή που κινείται γύρω από τον Ήλιο, αλλά σε σχέση με τη Γη ακολουθεί μια τροχιά σχήματος πετάλου αλόγου. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδώ: http://star.arm.ac.uk/press/2011/aac_horseshoe_orbit.html ή στα Ελληνικά: http://www.cosmo.gr/Space/England/317543.html

Γεια σου Μιχάλη και καλώς όρισες. Ρίξε μια ματιά εδώ για τις κατηγορίες των αστροφωτογραφιών και εδώ θα μπορείς να ανεβάζεις το υλικό σου: http://www.astrovox.gr/forum/album.php

Ρίξε μια ματιά εδώ για το ηλιόμετρο: http://en.wikipedia.org/wiki/Heliometer

Όχι, αυτό δεν είναι δυνατόν. Χωρίς τη χρήση τηλεσκοπίου και ειδικής διάταξης προσδιορισμού πολύ μικρών γωνιών δεν είναι εφικτός ο οπτικός προσδιορισμός των αποστάσεων. Για αυτό άλλωστε η πρώτη επιτυχής μέτρηση αστρικής παράλλαξης έγινε από τον Bessel στα μέσα του 19ου αιώνα, πάνω από 200 χρόνια μετά την αστρονομική χρήση του τηλεσκοπίου. Το πρόβλημα της μέτρησης των αποστάσεων των άστρων ανάγεται ουσιαστικά στην μέτρηση μια γωνιας, της γωνίας παράλλαξης, που είναι μικρότερη του 1/3600 της μοίρας ακόμη και για τα κοντινότερα άστρα. Ο εξάντας δεν μπορεί να μετρήσει γωνίες με τέτοια ακρίβεια.

Θα συμφωνήσω πως εδώ είναι η ουσία. Είναι γεγονός πως κάποιοι μεγαλοφυείς άνθρωποι με εξαιρετικές ικανότητες δε σκέφτονται όπως ο μέσος νους, περισσότερο ή λιγότερο έξυπνος. Αξίζει να δει κανείς την περίπτωση του μεγάλου μαθηματικού Ραμανουγιάν που "έβλεπε" τις αληθινές προτάσεις και μετά τις αποδείκνυε. Έχουν τρομερές, αφύσικες, ικανότητες σε ορισμένους τομείς αλλά πάσχουν σε άλλους. Το πως αισθάνονται οι ίδιοι της ζωή τους δύσκολα θα το καταλάβουμε. Aυτό που κανείς αξίζει να δει είναι τα εκπληκτικά βιβλία του ψυχίατρου Όλιβερ Σακς, ιδίως τα τελευταία κεφάλαια του βιβλίου "The man who mistook his wife for a hat" εκεί μπορεί να ρίξει κανείς μια ματιά στον κόσμο αυτών των ανθρώπων. Το αν ο νεαρός θα "καταρρίψει" τον Αινστάιν, πιο πολύ για δημοσιογραφικό κόλπο μου φαίνεται και φυσικά η τηλεοπτική παρουσίαση του θέματος προφανώς θα έχει χολιγουντιανές αναφορές.

Αρνητική διαφήμιση από τη μία πλευρά, παραπλανητική από την άλλη όμως. Εξηγούν ρητά ότι οι εικόνες με τα ροζ και πράσινα νεφελώμετα που δείχνουν στα περιοδικά δεν τις δει ποτέ ο αγοραστής στο προσοφθάλμιο, αλλά στην καλύτερη περίπτωση στην οθόνη του υπολογιστή του ή τυπωμένες στο χαρτί -αφού πληρώσει κάποιες χιλιάδες επιπλέον και αφιερώσει ώρες φωτογράφισης και επεξεργασίας;

Πέντε χρόνια...

Μάλλον πρόκειται για 5 εκατομμύρια μίλια μακριά, όπως λέει το άρθο. 5 μίλια είναι πολύ κοντά, λίγο πιο κάτω από το ύψος που συνήθως πετούν τα αεροπλάνα.

Βλέπω Δημήτρη πως η παρατήρηση σε τέτοια όριο δε φτάνει μόνο το Dob στα όριά του, αλλά και τα μάτια, την κυκλοφορία του αίματος και δεν ξέρω τί άλλο! Σε σχέση με το θεωρητικό όριο του dob 8" πόσο κοντά έχεις φτάσει;

Να είστε καλά! Λες να το συνδιάσουμε και με παρατήρηση ηλιακού στέμματος, Βαγγέλη; Δεν παρατήρησα κάτι τέτοιο στη ροή του νερού, Τάσο, σίγουρα ισχύει στις μεγάλες κλίμακες λόγω των μη αδρανειακών δυνάμεων, αλλά σε τόσο μικρές αποστάσεις είναι πάρα πολύ μικρές οι δυνάμεις για να παίξουν σημαντικότερο ρόλο. Περιαστικός μύθος όπως λέει και ο συνονόματος φίλος kkokkolis είναι... Όσο για τα υπόλοιπα ταξίδια, εκεί ήταν δύσκολα τα πράγματα η Χιλή έχει μήκος περίπου 4000 χιλιόμετρα, και ένα ταξίδι στην έρημο της Ατακάμα ήθελε 2-3 ώρες πτήση και αρκετά μεγάλο ταξίδι οδικώς μετά. Περιορίστηκα στην περιοχή γύρω από το Σαντιάγο +-200 χιλιόμετρα, αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα ήθελα να τα κάνω στο μέλλον! @Δημήτρη και Μάκη... Σας ευχαριστώ! Το νότιο ημισφαίριο δεν είναι τόσο μακριά, τα φανταστικά ταξίδια πολλές φορές γίνονται πραγματικά.

Αν και δεν ήταν ακριβώς το πρώτο ταξίδι που κάνω, εντούτοις ήταν το πρώτο στο νότιο ημισφαίριο. Ας μοιραστώ λοιπόν, με τους φίλους του άστροβοξ μια περίηγηση στο νότιο ουρανό. Λόγω δουλειάς βρέθηκα στο Σαντιάγο της Χιλής για περίπου ένα μήνα, 30 μοίρες κάτω από των ισημερινό. Η πρώτη παράξενη εντύπωση που δεν μπόρεσα να συνηθίσω ήταν η "αντίστροφη" πορεία του ήλιου. Ο ήλιος ανατέλει φυσικά από την ανατολή και δύει στη δύση, αλλά γράφει το τόξο στο βόρειο κομμάτι του ουρανού, δίνει λοιπόν την αίσθηση ότι κινείται απο τα δεξιά προς στα αριστερά, όπως κοιτάμε προς το βορρά. Το φεγγάρι στο πρώτο τέταρτο έχει αντίστροφη κατεύθυνση από αυτό που μας είναι οικείο. Και φυσικά ανάλογη είναι και η κίνηση της ουράνιας σφαίρας, σύμφωνα με τη φορά του ρολογιού. Πριν λοιπόν επισκεφτώ το αστεροσκοπείο δοκίμασα να ρίξω μια ματιά μόνος μου στον ουρανό. Κοιτώντας προς βορρά η εικόνα έμοιαζε γνωστή, δε δυσκολεύτηκα να βρω τον Ωρίωνα, αλλά κοιτώντας λίγο πιο προσεκτικά είδα πως κάποιος είχε πειράξει τις θέσεις των αστεριών. Το νεφέλωμα βρισκόταν πάνω από τη ζώνη, ο Ρίγκελ ψηλά, και χαμηλά ο κοκκινωπός Μπετελγκέζ. Πιο ψηλά στον καλοκαιρινό ουρανό λάμπει ο Σείριος και ο αστερισμός του μεγάλου Κυνός ευδιάκριτος ακόμη και μέσα από τα φώτα το Σαντιάγο, αντίθετα χαμηλότερα ήταν ο Λαμπαδίας και οι Πλειάδες. Συνεχίζοντας προς το ζενίθ προχωρούμε σε "caelum incongitum" και συναντώ το πρώτο λαμπρό νέο αστέρι για μένα, τον Κάνωπο, δεύτερο φωτεινότερο στον ουρανό, σχεδόν στο αντιδιαμετρικό σημείο της ουράνιας σφαίρας από τον Βέγα που μας κρατά συντροφιά τα καλοκαιρινά βράδια. Συνεχίζοντας την πορεία προς το νότο διαδοχικά περνάμε το σύμπλεγμα της Αργούς και καταλήγουμε στον Σταυρό του Νότου, ευδιάκριτο και ξεκάθαρο, και ακόμη πιο κάτω, ο Κένταυρος, κοντά στο νότιο ορίζοντα αυτή την εποχή του χρόνου τις πρώτες βραδυνές ώρες με το α και β του να κυριαρχούν. Όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορούσα να αρκεστώ σε μια τέτοια φτωχή περίηγηση μέσα από στην πόλη, οπότε ζήτησα από τους αμφιτρίωνες, να πάμε σε ένα αστεροσκοπείο, για να πάρω μια εικόνα μέσα από τηλεσκόπιο. Δυστυχώς η πιο βολική ημέρα για τον υπεύθυνο του αστεροσκοπείου, τον συμπαθέστατο Ignacio, ήταν όταν η Σελήνη βρισκόταν σε φάση πρώτο τέταρτο, οπότε δεν χαρήκαμε σκοτεινό ουρανό, πλήν όμως είδα τους βασικούς στόχους. Κατευθυνθήκαμε λοιπόν περίπου 30 χιλιόμετρα έξω από το Σαντιάγο, σε υψόμετρο περίπου 1000 μέτρων στο Αστεροσκοπείο στην περιοχή Santa Martina. http://maps.google.com/maps?ll=-33.269369,-70.534329&spn=0.001007,0.002411&t=h&z=19&lci=com.panoramio.all http://www.astro.puc.cl:8080/astropuc/resources/santa-martina-observatory Στο χώρο αυτό οι φοιτητές του Πανεπιστημίου, παίρνουν το βάπτισμα του πυρός στην Αστρονομία και έρχονται σε πρώτη επαφή με τον ουρανό. Το ευχάριστο είναι πως το μάθημα είναι ανοιχτό σε φοιτητές άλλων τμημάτων και ενώ το τμήμα αστρονομίας έχει περίπου 30 φοιτητές ανα έτος και άλλους τόσους το τμήμα φυσικής, οι οποίοι ούτως ή άλλως το παρακολουθούν, το μάθημα επιλέγεται προαιρετικά από επιπλέον 200 φοιτητές άλλων τμημάτων. Επίσης με τα τηλεσκόπια γίνονται παρατηρήσεις κυρίως για εξωπλανήτες και στον ίδιο χώρο υπάρχει εργαστήριο οπτικών οργάνων που εγκαινιάστηκε πρόσφατα, υπάρχει δηλαδή έντονη διδακτική αλλά και ερευνητική δραστηριότητα, μια πολύ ευχάριστη ζωντάνια. Οπότε να μη τα πολυλογώ ξεκινήσαμε τις παρατηρήσεις μας με το τηλεσκόπιο των 12” που υπάρχει για να βλέπουν οι επισκέπτες. Ξεκινώντας από το βορρά περάσαμε από το γνωστό μας νεφέλωμα του Ωρίωνα και συνεχίσαμε προς το κέντρο του Γαλαξία μας. Η πρώτη μας στάση ήταν το η Tροπίδος (η Carinae), και το νεφέλωμα που περιβάλλει ένα από τα μεγαλύτερα και λαμπρότερα σε απόλυτο μέγεθος αστέρια του ουρανού. Ένα τεράστιο νεφέλωμα συγκρίσιμο σε μεγαλείο με αυτό του Ωρίωνα και με ξεκάθαρες σκοτεινές και φωτεινές περιοχές. Στη συνέχεια προχωρήσαμε στο νεφέλωμα της ταραντούλας (30 Dorado), ένα εξωγαλαξιακό νεφέλωμα στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου. Εδώ ήταν εντυπωσιακή η δομή και τα νημάτια του νεφελέωματος αυτού που φιλοξένησε στις παρυφές του τον υπερκαινοφανή του 1987. Στη συνέχεια προχωρήσαμε στο 47 Tucanae, ένα πλούσιο σφαιρωτό σμήνος στις διαστάσεις της πανσελήνου, το οποίο οδήγησε σε επιφωνήματα, αλλά και σε μεγάλη προσμονή για τον επόμενο στόχο που ήταν της ίδιας συνομοταξίας. Το πολύ μεγάλο αστροφυσικό ενδιαφέρον αυτού του αντικειμένου είναι η φιλοξενία 23 Millisecond Pulsar, δηλαδή αστέρων νετρονίων των οποίων η περίοδος περιστροφής είναι της τάξεως του χιλιοστού του δευτερολέπτου. Και φυσικά προχωρήσαμε στο βασιλιά όλων των σφαιρωτών σμηνών, το εντυπωσιακό και μεγαλοπρεπές ω Κενταύρου, που έχουν δει και αρκετοί φίλοι από τη νότια Ελλάδα. Αυτό ήταν πραγματικά τεράστιο, εξαιρετικά πυκνό και λαμπρό, που κάνει το Μ13 να μοιάζει φτωχός συγγενής, και φυσικά το αστροφυσικό του ενδιαφέρον είναι μεγάλο καθώς είναι πιθανόν να φιλοξενεί μια μάυρη τρύπα στο κέντρο του πράγμα που το καθιστά μοναδικό σε σχέση με τα άλλα σφαιρωτά σμήνη του Γαλαξία μας. Η βραδιά μας συνεχίστηκε με τον Κένταυρο Α, τον γνωστό και μη εξαιρεταίο ραδιογαλαξία που η κεντρική του περιοχή καλύπτεται από σκόνη, εδώ τα πράγματα λόγω της φωτορρύπανσης από τη Σελήνη ήταν δύσκολα, αλλά παρόλα αυτά το σχήμα του ήταν εμφανές. Την βραδιά μας την κλείσαμε με το Jewel Box, στο Σταυρό του Νότου. Εδώ αξέχαστε μένουν τα διαφορετικά χρώματα των αστεριών στο σμήνος, με το λαμπρό πορτοκαλί κ Crucis (το ίδιο όνομα χρησιμοποιείται και για το σμήνος συνολικά) και τα κοντινά γαλαζωπά να δίνουν την αίσθηση πολύτιμων λίθων. Παρά τη Σελήνη, ο Γαλαξίας έκοβε ξεκάθαρα τον ουρανό από το Βορρά στο Νότο, με τον σάκο ανθράκων να φαίνεται σαν μια σκοτεινή κηλίδα στη γειτονιά του Σταυρού του Νότου. Ενώ προς τα δυτικά φαινόταν σαν ένα ξεκομμένο νησί το Μεγάλο σμήνος του Μαγγελάνου. Ενώ την ίδια στιγμή ο Λέοντας ανέτειλε ανεστραμμένος. Η εύρεση του Νότιου Ουράνιου πόλου δεν ήταν δύσκολη υπόθεση τελικά, κατά βάση πρέπει να προεκτείνει κανείς τα αστέρια της μεγάλη πλευράς του Σταυρού του νότου και την μεσοκαθετο μεταξύ του α και β Κενταύρου, και τελικά στο σημείο συνάντησής τους βρίσκει το Νότιο Ουράνιο Πόλο. Η γενική εικόνα του νότιου ουρανού με γοήτευσε και με εντυπωσιάσε. Τα αντικείμενα είχαν κάτι το εξωτικό και το πρωτόγνωρο που είχα πολλά χρόνια να αισθανθώ και η γεύση που μου άφησαν μου θυμίζει κάτι από τις πρώτες εικόνες του νεφελώματος του Ωρίωνα μέσα από το ταπεινό διοπτρικό που είχα σαν μαθητής γυμνασίου. Τί μου έλειπε; Η παρέα του Άστροβοξ και οι φίλοι που παρατηρούμε τα καλοκαίρια -όποτε γυρίζω στην όμορφη χώρα μας- από τον Πάρνωνα και τους καθαρούς μας ουρανούς.

Ήταν το πρώτο δημοψήφισμα του astrovox! Παλιά το 2003... Δεν είναι κακή ιδέα να δούμε τί αρέσει σήμερα στη σαφώς μεγαλύτερη κοινότητά μας! http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=353

Οι αποστάσεις είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσδιοριστούν στην παρατηρησιακή αστρονομία, οπότε οι αριθμοι που δίνονται είναι τα όρια μέσα στα οποία είναι η πραγματική απόσταση, και αντίστοιχα η ταχύτητα (ο προσδιορισμός της ταχύτητας έχει να κάνει με την απόσταση) στην προκειμένη περίπτωση. Οπότε αυτό δεν σημαίνει ότι η απόσταση παίρνει όλες αυτές τις τιμές, αλλά μία τιμή μέσα σε αυτό το διάστημα.

Οι σεισμοί είναι τόσο περίπλοκα φαινόμενα που είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποδειχθούν τέτοιες συσχετίσεις και ακόμη δυσκολότερο να γίνει πρόβλεψη. Από ότι φαίνεται η καλύτερη προστασία είναι η καλή κατασκευή των κτηρίων.

Δεν μου λέει απολύτως τίποτα για όσα συμβούν πριν από τις 19 Μαρτίου. Δεν μπορεί να υπάρχει αιτιακή σύνδεση με ένα γεγονός που δεν έχει συμβεί ακόμη.

Αγαπητέ Μιχάλη, θέλει προσοχή πριν κάνουμε κάποια σύνδεση, η Σελήνη αυτή τη στιγμή απέχει 392.000 χιλιόμετρα, που είναι μια τυπική απόσταση και ούτε έχει κάτι το εξαιρετικό. Οπότε δεν υπάρχει κάποια σύνδεση της πλησιέστερης θέσης με το σεισμό.

Ελένη θέτεις ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Η βαρυτική δύναμη ασκείται σε όλη τη Γη, και στην ξηρά και στη θάλασσα, αλλά και πιο βαθειά, και στα στερεά και στα ρευστά. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι το ρευστό έχει ελευθερία κινήσεων σε σχέση με το στερεό. Κατά συνέπεια, η παλιρροιακή δύναμη θα μετακινήσει πιο εύκολα το νερό της θάλασσας, ενώ πολύ δυσκολότερα θα παραμορφώσει το στερεό κομμάτι. Όσον αφορά τις καταστροφές που αναφέρονται στο άρθρο δεν πρέπει να δώσουμε βάση.

Και εγώ την ίδια απορία έχω Μαλλον πρέπει να μας το εξηγήσει ο αρθρογράφος της εφημερίδας...

Η έκφραση απόσταση αναπνοής δεν μου φαίνεται και τόσο ακριβής αλλά μάλλον δημοσιογραφική υπερβολή. Ο μεγαλος ημιάξονας ειναι 384.000 χιλιόμετρα, οπότε η απόσταση αυτή θα είναι μικρότερη κατά 7% από μέση απόσταση, αλλά δε πρέπει να ξεχνάμε ότι η ίδια η εκκεντρότητα της τροχιάς της σελήνης προκαλεί μια διακύμανση +-5% μεταξύ περίγειου και απόγειου. Η καταστροφολογία που ακολουθεί δεν είναι ακριβής, γιατί δε μας λέει πόσοι σεισμοί, εκρήξεις ηφαιστείεων γίνονται γενικά και αν έγιναν περισσότερα τα σχετικά έτη. Το πιο παράξενο από όλα είναι το ότι αναφέρεται το τραγικό γεγονός ότι το τσουνάμι σχετίζεται με την κοντινή απόσταση της σελήνης, όμως δεν μπορεί να αποδωθεί μια αιτιακή σχέση μιας και ο σεισμός προηγήθηκε. Φυσικά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Γη υφίσταται έντονα τη δύναμη της σελήνης, αλλά από το να συνδεθεί με τόσο πολύπλοκες διαδικασίες, ως αιτία καταστροφών είναι τραβηγμένο και αντεπιστημονικό, ιδίως όταν δεν μας εξηγεί το πόσο αυτά συσχετίζονται.

Η μελέτη που προτείνετε είναι πολύ ενδιαφέρουσα, όμως δεν είναι καθόλου εύκολη. Στην ουσία αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να προσδιορίσουμε όσες παραμέτρους μπορούμε με καλή ακρίβεια, από την εξίσωση του drake. Όμως, όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον, είναι δύσκολο να γίνει μέσα από το φόρουμ. Ενδεικτικά αναφέρω ότι πρέπει να δούμε, που και γιατί εκτείνεται η κατοικήσιμη ζώνη στο Γαλαξία, πόσα από τα αστέρια έχουν τον κατάλληλο κύκλο ζωής για να υποστηρίξουν τις διαδικασίες ζωής. Ποια είναι η στατιστική κατανομή των εξωηλιακών πλανητών, πόσοι από αυτούς θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή από άποψη θερμοκρασιών και τέλος τις ακόμη δυσκολότερες ερωτήσεις της χημείας και της βιολογίας. Και όπως είδαμε για να βρούμε το πρώτο νούμερο χρειάστηκε μη αμελητέα προσπάθεια. Για να γίνει ουσιαστικά, πρέπει να ψάξει κάποιος λεπτομερώς την βιβλιογραφία σε αυτό τον τομέα, η οποία εμπλουτίζεται συνεχώς, και να κάνει προσεκτικούς υπολογισμούς. Το υλικό αυτό άνετα θα γέμιζε μια διπλωματική εργασία ή και κάτι ακόμη παραπάνω. Αν υπάρχει η διάθεση να το κάνει κάποιος δε θέλω να τον αποθαρρύνω, όμως για να γίνει σωστά και ουσιαστικά θέλει δουλειά και αφοσίωση. Δυστυχώς δεν έχω αρκετό χρόνο για να αναλάβω μια τέτοια προσπάθεια και δεν θα ήθελα να κάνω κάτι πρόχειρο. Νομίζω ότι το καλύτερο θα ήταν να δούμε τί έχουν γράψει οι ειδικοί σε αυτό το θέμα κοιτώντας τα άρθρα και συζητώντας πάνω σε αυτά.