Heal

Αγαπητέ Μάκη, Η υπεράσπιση μιας θεωρίας είναι απόρροια των δεδομένων που υπάρχουν διαθέσιμα και λογικών συνεπαγωγών, δεν είναι μια μεταφυσική δοξασία. Αδυνατώ να καταλάβω πως συνάγεις από το απόσπασμα του Einstein ότι η μη αποκλειστική υπαιτίοτητα της βαρύτητας για την μετάθεση στο ερυθρό αποτελεί πρόβλημα για τη θεωρία. Στο δια ταύτα: η βαρυτική μετατόπιση στο ερυθρό δίνεται από τον τύπο (στο όριο που η ακτίνα του αστεριού είναι πολύ μεγαλύτερη από την ακτίνα του Σβάρτσιλντ) z ~ GM/(c^2 R) το οποίο για την ήλιο μας δίνει 2 μέρη στο ένα εκατομμύριο. Το κινηματικό φαινόμενο Doppler z ~ ((c+v)/(c-v))^(1/2) -1 για παράδειγμα ένα υπερηχητικό αεροπλάνο που κινείται με 600 μέτρα το δευτερόλεπτο θα λαμβάναμε την ίδια μετατόπιση στο ερυθρό (2 μέρη στο ένα εκατομμύριο). Είναι φανερό ότι αν μπορέσουμε να εκτιμήσουμε τον λόγο μάζας/ακτίνα ενός αστεριού μπορούμε να υπολογίσουμε σε τι ποσοστό συνεισφέρει το κάθε φαινόμενο. Στους λευκούς νάνους, αστέρια νετρονίων και τις μαύρες τρύπες η βαρύτητα παίζει σημαντικό ρόλο. Η τρίτη πηγή είναι η κοσμολογική μετατόπιση στο ερυθρό, αλλά αυτή έχει αναλυθεί σε άλλες δημοσιεύσεις σε αυτό το νήμα και σχετίζεται με τη διαστολή του σύμπαντος. Όσον αφορά τη μετάθεση του περιήλιου του Ερμή με καλύπτει αυτή η περιγραφή: http://arxiv.org/pdf/gr-qc/0406041v4.pdf Δεν μπορώ να καταλάβω πως αλλάζοντας το σύστημα συντεγμένων θα βρεις τα σώματα σε άλλες θέσες. Μια σωστή λύση δεν αλλάζει αν μεταθέσουμε το σύστημα συντεταγμένων. Αν πάντως θεωρείς ότι έχεις βρει μια απλή λύση που έξηγεί το φαινόμενα οφείλεις να την δημοσιεύσεις. Μου φαίνεται πιο λογικό αυτός που προτείνει κάτι νέο να το στηρίξει παρά να περιμένει από τους άλλους να το αποδεχθούν ή να το απορρίψουν. Χαιρετισμούς, Κώστας[/img]

Αγαπητέ Μάκη, Η μετατόπιση στο ερυθρό παρατηρείται (και) στο υπέρυθρο - οπτικό - υπεριώδες μέρος του φάσματος όπου φαινόμενο κόμπτον, φωτοηλεκτρικό κλπ και δεν έχουν εφαρμογή. (Οταν αναφερόμουν σε χαμηλές ενέργειες δεν σκεφτόμουν την ορολογία πυρηνικής φυσικής, αλλά την αστροφυσική που αναφέρεται στις ενέργεις πιο μικρές απο του οπτικού μέρους του φάσματος). Τα πειράματα που έχουμε κάνει τώρα δίνουν ταχύτητα ίση με c, με αυτό πρέπει να πορευθούμε. Αλληλεπίδραση της σκοτεινής ύλης με το φως μέχρι ώρας δεν έχει παρατηρηθεί, για τη σκοτεινή ενέργεια γνωρίζουμε ελάχιστα. Όταν γίνει το πείραμα σε χώρο κενό από σκοτεινή ενέργεια και ύλη μπορούμε να τα ξαναπούμε. Χαιρετισμούς, Κώστας

Νομίζω πως έγραψα με σαφήνεια, ότι το φαινόμενο Compton βρίσκει εφαρμογή σε ακτινοβολίες υψηλών ενεργειών, αντίθετα την μετατόπιση στο ερυθρο την παρατηρούμε σε (και) χαμηλές ενέργειες. Σχετικά με τα περιστρεφόμενα αστέρια σκεφτόμουν το κινηματικό φαινόμενο Doppler εκεί παρατηρούμε όντως διεύρυνση των φασματικών γραμμών. Το βαρυτικό πεδίο θα προκαλέσει και αυτό μια μετατόπιση στο ερυθρό η οποία όμως είναι μικρή (ένα μέρος στο εκατομμύριο είναι για άστρα σαν τον ήλιο μας). Άρα θέλουμε αστέρια με τρομερά ισχυρό βαρυτικό πεδίο η επιφανεία τους να είναι λίγο μεγαλύτερη από την ακτίνα σβάρτσιλντ. Έχεις κάποιο πείραμα που να καταλήγει σε ταχύτητα μεγαλύτερη από την ταχύτητα του φωτός*; Όσο δεν υπάρχει τέτοιο πείραμα, δεν υπάρχει λόγο να υποθέσουμε κάτι άλλο. * Κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί πειράματα που μιλάνε για τέτοιες παραβιάσεις (opera νετρίνα, τηλεσκόπιο υψηλών ενεργειών magic). Στην πρώτη περίπτωση η ίδια η ομάδα ανακάλεσε τα αποτελέσματά της στην δεύτερη προϋπέθετε ότι όλες οι ακτίνες γάμμα εκπέμπονται ταυτόχρονα.

Αγαπητέ Μάκη, Μιας και το είχες φέρει αυτό το θέμα στην επιφάνεια παλιότερα, αν σκεδαστεί μια ακτινοβολία χαμηλής ενέργειας από ηλεκτρόνια τότε έχουμε σκέδαση Thomson που είναι το όριο της σκέδασης Compton για χαμηλές ενέργειες (σα να πέφτουν ελαστικά μπαλάκια σε βράχους). Το σκεδαζόμενο φωτόνιο έχει την ίδια συχνότητα με το προσπίπτον και δεν μπορούν να δώσουν απάντηση για την μετατόπιση στο ερυθρο που παρατήρειται στο οπτικό φάσμα των πολύ μακρινών γαλαξιών. Επίσης κάποια φωτόνια απορροφώνται - σκεδάζονται επανεκπέμπονται από τη μεσοαστρική ύλη, αλλά κάποια φτάνουν σε εμάς. Η σκέδαση Compton όντως συμβαίνει στα φωτόνια υψηλών ενεργειών (ακτίνες χ και γ) και έχει παρατηρηθεί, καθώς και η αντίστροφη διαδικασία (inverse Compton scattering). Όσον αφορά τα περιστρεφόμενα αστέρια θυμίζω ότι ακόμη και αν ο προσανατολισμός είναι κατάλληλος δηλαδή βλέπουμε τον ισημερινό τους η μία πλευρά τους θα απομακρύνεται από εμάς και η άλλη θα πλησιάζει και το κέντρο θα μένει ακίνητο οπότε τελικά μια φασματική γραμμή θα έχει μεγαλύτερο εύρος πράγμα που παρατηρείται σε αστέρια. Θυμίζω το ξυράφι του Όκαμ: Όσο λιγότερες αυθαίρετες υποθέσεις πρέπει να εισάγουμε για την εξήγηση ενός φαινομένου τόσο πιθανότερο είναι να είναι η εξήγησή μας η σωστή.

Πολύ ενδιαφέρουσα σκέψη. Δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε, αλλά με βάση τα χαρακτηριστικά του γαλαξία μας κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο να συμβει έως απιθανο. Η μαύρη τρύπα στο κέντρο έχει μάζα της τάξεως των εκατομμυρίων ηλιακών μαζών και θα πρέπει να απορροφήσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες οι οποίες δεν βρίσκονται και τόσο κοντά της. Γενικά στο συνολικό βαρυτικό πεδίο του γαλαξία μας ο ρόλος της μαύρης τρύπας είναι αμελητέος, σε αντιθεση με αυτό που συμβαίνει στην πολύ μικρή περιοχή του κέντρου του γαλαξία.

Όχι, η ύλη δεν εκμηδενίζεται πέφτοντας στη μαύρη τρύπα, ίσα ίσα αυξάνεται η μάζα της μαύρης τρύπας και συνεπώς η βαρυτική της έλξη. Το ποια θα είναι η εξέλιξη της εξαρτάται από τις λεπτομέρειες και κυρίως την ποσότητα του υλικού που υπάρχει στην περιοχή και πόσο γρήγορα μπορεί να αποβάλλει τη στροφορμή του ώστε να πέσει στο κέντρο. Υ.Γ. Ο όρος εκφυλισμένος (degenerate) χρησιμοποιείται στη φυσική με πολύ διαφορετική έννοια από την καθημερινή και αναφέρεται σε επίπεδα που αντιστοιχούν στην ίδια ενέργεια.

Όχι απαραίτητα, η μαύρη τρύπα έχει πολύ ισχυρή βαρύτητα αλλά μπορεί κάποιο αντικείμενο να βρίσκεται σε μια ευσταθή τροχιά χωρίς να κινδυνεύει να φτάσει στο κέντρο. Όντως θυμίζει το θάνατο ενός αστεριού όσον αφορά την ύπαρξη μιας μαύρης τρύπας, αλλά η διαδικασία με την οποια δημιουργείται μια μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία είναι εντελώς διαφορετική από τις αστρικές μαύρες τρύπες. Οι μάζες τους είναι πολύ μεγαλύτερες από τις αστρικές μαύρες τρύπες και κατά περιόδους θα συμπεριφέρονται σαν κβάζαρς. Η καμπυλώση του χωρόχρονου είναι άπειρη στην ανωμαλία, δηλαδή στο κέντρο της μαύρης τρύπας, είτε πρόκειται για αστρική είτε για γαλαξιακή. Με τον όρο "εκφυλισμός" τι ακριβώς εννοείες;

Δεν κατάλαβα τι εννοείς με αυτό... Τα βασικά για το cluster τα είπε περιεκτικά ο Τάσος. Φαντάσου ότι υπάρχει ένα πρόγραμμα το οποίο υπολογίζει την συμπεριφορά ενός συστήματος (στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένα ρευστό με μαγνητικό πεδίο). Για να λύσεις τις εξισώσεις που το περιγράφουν απαιτείται πολύς χρόνος, οπότε μια λύση είναι να βάλεις περισσότερους υπολογιστές να δουλέψουν. Ένας τρόπος για να το επιταχύνεις είναι να κάνεις καταμερισμό εργασίας, να τα σπάσεις σε επιμέρους προβλήματα τα οποία μπορούν να λυθούν το ένα ανεξάρτητα από το άλλο, έτσι κάθε υπολογιστής στη συστοιχία θα μπορεί να λύνει ένα μέρος του προβλήματος και μετά η λύση να αποτελείται από σύνθεση των επιμέρους λύσεων.

Ναι, αναφέρομαι σε έναν ιδιαίτερα απαιτητικό κώδικα μαγνητοϋδροδυναμικής που είναι γραμμένος σε ForTran και μπορεί να τρέξει παράλληλα σε cluster.

Υ.Γ. Προσωπικά με έχουν κερδίσει τα apple για την καθημερινή χρήση, αλλά οποιοσδήποτε απαιτητικός επιστημονικός υπολογισμός απογειώνεται σε περιβάλλον linux...

Θα συμφωνήσω με την paranoia, τα περισσότερα επιστημονικά κέντρα χρησιμοποιούν linux. Είναι πολύ πιο πρακτικά σε εφαρμογές δικτύων και δίνουν πολύ καλύτερο έλεγχο του υπολογιστή από τον χρήστη. Φυσικά το τίμημα είναι ότι πρέπει ο χρήστης να διαβάσει και να συνηθίσει το πολύ λιγότερο φιλικό περιβάλλον σε σχέση με τα παράθυρα...

Παρακαλώ, αν μπορείτε χρησιμοποιείτε ελληνικά και όχι greeklish. http://www.astrovox.gr/terms.html

Ακριβώς Λεωνίδα, μάλιστα όσο περνούν τα χρόνια φαίνεται πιο καθαρά η αναλογία των πλανητών από ότι στην αρχή όπου οι περισσότεροι πλανήτες που είχαν παρατηρηθεί ήταν ο Δίας σε καυτή εκδοχή. Ένα κουίζ (από αυτά που αρέσουν και στο Νίκο τον Τρεμούλη): Ποιος αστερισμός φαίνεται εντελως διαφορετικός από τους υποτιθέμενους κατοίκους του πλανητικού συστήματος του α Κενταύρου;

Ανακαλύφθηκε εξωπλανήτης στη μάζα της Γης, ο οποίος περιφέρεται από το αστέρι α Κενταύρου Β, ένα από τα τρία μέλη του συστήματος α Κενταύρου (τα άλλα δύο είναι το α Κενταύρου Α και ο εγγύτατος του Κενταύρου). Ο πλανήτης περιφέρεται γύρω από το άστρο σε 3.2 ημέρες σε απόσταση 0.04 αστρονομικές μονάδες. Η ανακάλυψη αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική λόγω της εγγύτητας του νέου εξωπλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα, αλλά και της μάζας του που είναι κοντά στη μάζα της Γης. Η μικρή απόσταση του πλανήτη από το α Κενταύρου Β οδηγεί σε εξαιρετικά υψηλές επιφανειακές θερμοκρασίες. Η παρατήρηση έγινε από ομάδα του αστεροσκοπείου της Γενεύης και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature. Περισσότερα: http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231218101 http://www.space.com/18089-earth-size-alien-planet-alpha-centauri.html

Οι αποστάσεις στην κοσμολογία επειδή αναφερόμαστε σε ένα σύστημα που διαστέλλεται (ακόμη και αν έχει επίπεδη γεωμετρία), θέλουν πιο αυστηρούς ορισμούς από αυτούς που έχουμε συνηθίσει από το τον κοντινό μας χώρο. Για τους διάφορους ορισμούς μπορείς να ρίξεις μια ματιά εδώ http://www.orionas.gr/_articles/Gourgouliatos-Apostaseis_Kosmologia.pdf (προτιμάω τον όρο "ιδία απόσταση" από τον όρο "συνήθης" για το proper distance). Επίσης εδώ υπάρχει ένα πρόγραμμα που υπολογίζει τις αποστάσεις για διάφορες ερυθρομεταθέσεις, παίζοντας με διάφορες τιμές βλέπεις πως τελικά η έννοια της απόστασης έχει λεπτό ορισμό. http://www.astro.ucla.edu/%7Ewright/DlttCalc.html Φιλικά, Κώστας

Από που προκύπτει ότι η μέγιστη διάσταση του Σύμπαντος κατά την έναρξη του ταξιδιού του φωτονίου ήταν 1.4 δις έτη φωτός; Για την απορία που έχεις πάντως σκέψου το μαρτύριο του Ταντάλου, όταν σήκωνε τα χέρια του να πιάσει τα φρούτα τα δέντρα ψήλωναν. Φαντάσου λοιπόν το φωτόνιο να κινείται πάνω σε ένα υλικό που τεντώνεται και διαστέλεται. Ας πάμε σε ένα αναλογικό παράδειγμα (που δεν είναι απόλυτα ακριβές ως προς τη διαστολή), αν η απόσταση δύο σημείων την χρονική στιγμή 0 είναι χ και ξεκινήσει ένας δρομέας με ταχύτητα υ, όταν ο δρομέας θα έχει διανύσει απόσταση χ αν ο δρόμος πάνω στην οποίο τρέχει έχει διασταλεί κατά ένα ποσό Δχ τότε ο δρομέας θα πρέπει να τρέξει και άλλο μέχρι να το φτάσει.

Αν κάποιος έχει υπομονή και όρεξη να διαβάσει στα αγγλικά την παρακάτω εργασία, μπορεί να ρίξει μια ματιά σε αυτή την θεωρία που αναφέρεται στο πόσο πιθανό είναι να υπάρχουν πολλοί πολιτισμοί στο σύμπαν και αν τελικά επιβιώνουν ώστε να έχουν ικανό αριθμό ατόμων ώστε να εποικήσουν το σύμπαν και να τους συναντήσουμε. Η βασική ιδέα είναι ότι με δεδομένο ότι δημιουργήθηκε τουλάχιστον μία φορά πολιτισμός στο σύμπαν, αλλά και με δεδομένο ότι κανένας πολιτισμός δεν είναι προηγμένος αρκετά ώστε να έχει τρισεκατομμύρια μέλη και να μπορεί να εποικήσει άλλους κόσμους ώστε να έχει έρθει σε επαφή με εμάς, η πιθανότητα να υπάρχουν αρκετοί πολιτισμοί οι οποίοι όμως πεθαίνουν "νέοι" όσον αφορά την εξέλιξή τους, είναι εξαιρετικά υψηλή. Οι υπολογισμοί του συγγραφέα προϋποθέτουν κάποιες γνώσεις θεωρίας πιθανοτήτων αλλά όχι τίποτα περίπλοκο. doomsday_argument.pdf

Συγχαρητήρια Μάνο! Εξαιρετική δουλειά και χαίρομαι που προβάλλεται όπως της αξίζει!

Συγκινητικό, κλείνει μια εποχή...

Από τη μέρα που έφτασαν τα ρομπότ μας στον Άρη και αλλαχού, υπάρχουν και άλλοι τέτοιοι πλανήτες από όπου εκπέμπεται Η/Μ ακτινοβολία για την οποία κάποιος ζωντανός οργανισμός είναι υπαίτιος!

Φίλε Λεωνίδα, κάνεις μια πολύ σημαντική επισήμανση. Ένας πλανήτης ασφαλώς και λάμπει, εφόσον η θερμοκρασία του δεν είναι ίση με το απόλυτο μηδέν. Κάθε σώμα εκπέμπει θερμική ακτινοβολία της οποίας η συνολική ενέργεια αλλά και το μήκος κύματος στο οποίο βρίσκεται το μέγιστο εξαρτώνται από τη θερμοκρασία του σώματος αυτού. Φυσικά εκτός από αυτό το μηχανισμό καθώς και τους άλλους που αναφέρεις, στη γειτονιά μας ο Δίας αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση ραδιοπηγής. Το μαγνητικό πεδίο του Δία είναι το ισχυρότερο στο Ηλιακό σύστημα μετά από το πεδίο του Ήλιου, και κατά βάση συμπεριφέρεται σαν ένα αργοκίνητο πάλσαρ περιόδου 10 ωρών.

Φίλε Μηνά, βρήκες τη λύση του προβλήματος ή το παλεύεις προς το παρόν;

Ας αναπαυθεί εν ειρήνη. Ο Neil Armstrong εκτός από ήρωας της διαστημικής εποχής όπως είναι γνωστός σε όλους μας, ήταν ένας σεμνός άνθρωπος, όπως σημειώνεται στη σχετική νεκρολογία του BBC, που προτίμησε να μην εξαργυρώσει οικονομικά την δόξα του ταξιδιού στη σελήνη μέσα από τη διασημότητά του αλλά επέλεξε να συνεχίσει τη ζωή του στη πολιτεία του Ohio από όπου καταγόταν και να εργαστεί σαν καθηγητής στο εκεί πανεπιστήμιο ενώ στη συνέχεια ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις.