Heal

Έχεις δοκιμάσει κάποια τα συγκεκριμένα όργανα μήπως και αν ναι πάνω σε ποια διάταξη;

Αυτό νομίζω πως συμβαίνει, τα ποσοστά που βγάζει στέκουν (αν προσθέσεις ΦΠΑ και εκτελωνισμό). Βέβαια το ΦΠΑ ήταν για καιρό στο 18%, αλλά από έχει πάει στα 23%... Περίεργο που σου βγάζει υπερδιπλάσια τιμή για το C11 εγώ δοκίμασα για το τηλεσκόπιο του φίλου στα $450 και ανέβηκε περίπου στα 500+ Ευρώ.

Μπορείς να υπολογίσεις εδώ το πόσο θα πληρώσεις: http://www.dutycalculator.com σε αυτή την ιστοσελίδα υπολογίζεις το κόστος ΦΠΑ και τελωνείου. Επιλέγεις κατηγορία electronics & games, other, telescopes & monoculors, συμπληρώνεις τα ποσά και βλέπεις στο τέλος το λογαριασμό.

Δύσκολη ερώτηση και δεν νομίζω ότι μπορεί να απαντηθεί γενικά, εξαρτάται από τί δουλειά θα κάνεις, πόσο χρόνο θα χρειάζεται να αφιερώνεις, πόσο κοντά θα είναι στο αντικείμενό σου. Αυτά θα μπορέσεις να τα απαντήσεις στην πορεία αφού έχεις κάποιες χειροπιαστές προσφορές. Όσον αφορά τα state universities στις ΗΠΑ, επιβεβαιώνω ότι ζητούν δίδακτρα τα οποία εν γένει είναι χαμηλότερα από τα ιδιωτικά και έχουν προνόμια για τους πολίτες της συγκεκριμένης πολιτείας. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις αυτή τη στιγμή είναι να δεις τα μεταπτυχιακά στα πανεπιστήμια της Ελλάδας και να μιλήσεις με άτομα που τα ξέρουν από πρώτο χέρι, και να δεις τις ιστοσελίδες των πανεπιστημιών του εξωτερικού (ψάξε για admissions - graduate courses), εκεί θα σου λυθούν οι περισσότερες απορίες, και αν χρειαστείς κάτι παραπάνω εδώ είμαστε.

Αγαπητέ CentaurusA, Και πρακτικά και θεωρητικά αυτό που θέλεις γίνεται. Δηλαδή, υπάρχουν πανεπιστήμια που δέχονται για μεταπτυχιακές σπουδές φοιτητές με το δικό σου υπόβαθρο, αλλά και για σένα είναι εφικτό να φτάσεις μακριά με το υπόβαθρο που έχεις. Η αλήθεια είναι πως η διαδρομή που διάλεξες δεν είναι η πλέον συνηθισμένη. Ανεξάρτητα από αυτό όμως πρέπει να εξετάσεις τις απαιτήσεις των μεταπτυχιακών στα πανεπιστήμια, σε μερικά τμήματα ζητούν ρητά πτυχίο φυσικής, σε άλλα όμως υπάρχει ευελιξία, αυτό θα το δεις για κάθε πανεπιστήμιο ξεχωριστά, και φυσικά ανάλογα με το βαθμό πτυχίου σου, συστατικές επιστολές και εν γένει βιογραφικό θα δεις σε ποια πανεπιστήμια αξίζει τον κόπο να στείλεις αίτηση -μπορείς να βρεις στο διαδίκτυο τις κατατάξεις πολλών σχολών ανάλογα με το επίπεδο σπουδών, έρευνας, οπότε τελικά θα κάνεις μια αντιστοίχηση. Φυσικά όταν καταλήξεις σε κάτι καλό είναι να επικοινωνήσεις με κάποιο από τους καθηγητές τις σχολής σου ή κάποιον αστρονόμο -ο κ. Μουσάς θα σου δώσει πολύτιμες συμβουλές. Όσον αφορά τα αμερικάνικα πανεπιστήμια, τα περισσότερα ζητούν πρώτα τις εξετάσεις GRE (γενικές και θεματικές ανάλογα με την σχολή), οπότε πρέπει να προγραμματίσεις σχεδόν ένα χρόνο πριν την όποια κίνηση. Τα δίδακτρα εν γένει τα πληρώνεις, το ποσό ποικίλλει από χώρα σε χώρα, αλλά είναι εφικτό να βρεις κάποια χρηματοδότηση μέσω υποτροφιών, ή εκτελώντας βοηθητικό διδακτικό ή ερευνητικό έργο. Η άποψή μου είναι να μην κινηθείς σε ένα δεύτερο προπτυχιακό πτυχίο αστρονομίας, γιατί έχοντας το πρώτο πτυχίο ήδη σε ένα σοβαρό μεταπτυχιακό με αντίστοιχη δουλειά είσαι σε θέση να καλύψεις την ύλη συντομότερα. Υποθέτω ότι έχεις από τη σχολή σου εμπειρία από κεραίες και ανάλυση σήματος, οπότε ο τομέας της ραδιοαστρονομίας μάλλον σου ταιριάζει, όπως ειπώθηκε και παραπάνω, ενώ ένα βήμα σε πιο θεωρητικά θέματα μπορεί να μην είναι τόσο εύκολο. Κατά συνέπεια, δοκίμασε να δεις ορισμένα μεταπτυχιακά προγράμματα πανεπιστημίων και να επικοινωνήσεις με άτομα που είναι στο χώρο. Καλή επιτυχία, Κώστας

Όντως έχει διατυπωθεί πρόσφατα αυτή η άποψη, αλλά από ότι φαίνεται δεν έχει πείσει ιδιαίτερα, σε αντίθεση με την καθιερωμένη εικόνα του γεωμαγνητικού δυναμό. Πάντως ο ακριβής μηχανισμός του μαγνητικού πεδίου της Γης έχει αρκετά ανοιχτά προβλήματα τα οποία αποτελούν αντικείμενο έρευνας.

Χαίρομαι πολύ που από μια δημοσίευση στο αστροβοξ τότε ξεκίνησε μια τόσο ανθηρή συνεργασία! Βέβαια, εκτός από την καλή διάθεση των συμμετεχόντων υπήρξε συστηματική δουλειά αλλά και διάβασμα, το οποίο φυσικά ανταμοίβεται!

Κατ'αρχήν να θυμίσω -πριν ξεφύγουμε- ότι Η αρχική ερώτηση πιστεύω πως έχει απάντηθει, ιδίως αν δείτε τις αρχικές δημοσιεύσεις. Με δυο λόγια, για την ακτινοβολία υποβάθρου μπορούμε να πούμε ότι: Όταν το σύμπαν ήταν 380.000 ετών (ή z=1100) και σε θερμοκρασία 3000Κ τότε το μειγμα ηλεκτρονίων και πρωτονίων που υπήρχε στο σύμπαν ενώθηκε σχηματίζοντας άτομα υδρογόνου, αυτό οφείλεται στο ότι έφτασε στην κατάλληλη θερμοκρασία. Τα θερμικά φωτόνια, που μέχρι τότε επανασκεδάζονταν συνεχώς από το υπάρχον πλάσμα, άρχισαν από τότε και μετά να ταξιδεύουν ελεύθερα στο σύμπαν και να μην αλληλεπιδρούν με τα ουδέτερα άτομα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, να γίνει το σύμπαν διαφανές και να διαπερνάται από φωτόνια που αντιστοιχούσαν σε θερμοκρασία 3000Κ. Αυτά τα φωτόνια δεν προέρχονται από ένα σημείο στο σύμπαν, αλλά από κάθε κατεύθυνση και είναι σχεδόν (με μεγάλη ακρίβεια) ομοιόμορφα, γιατί το σύμπαν είχε περίπου τις ίδιες συνθήκες. Επειδή η ακτινοβολία παράχθηκε σε όλο το σύμπαν κάθε στιγμή φτάνει και ένα, πιο απομακρυσμένο, μέτωπο κύματος. Οπότε αν φανταστεί κανείς το παράδειγμα με τους φακούς, αρχικά θα δει τους κοντινούς και στη συνέχεια τους πιο μακρινούς. Επιπλέον, λόγω της διαστολής παρατηρούμε μετατόπιση προς το ερυθρό, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, τα φωτόνια που ξεκίνησαν να έχουν θερμοκρασία 3000Κ την εποχή του z=1100 σήμερα (την εποχή του z=0) να τα παρατηρούμε σε θερμοκρασία T=2.7K.

Γιώργο θυμίζει όντως την ιστορία με την "Νέμεση" στην ουσία είναι η ίδια ιδέα -οι τροχιές των κομητών δεν είναι τυχαίες, αλλά επηρεάζονται από ένα μακρινό σώμα. Απλά η σημερινή διατύπωση φαίνεται να κάνει χρήση περισσότερων δεδομένων. Πάντως δεν αποκλείεται να υπάρχει κάποιο άλλο σώμα εκεί έξω, αλλά από την θεωρία στην παρατήρηση υπάρχει μεγάλη απόσταση!

Λυπάμα που χάλασα το μύθο αλλά δυστυχώς ο δημοσιογράφος βιάστηκε...

Αν μιλάμε για την ίδια εργσία που εμφανίστηκε πρόσφατα στο internet -και ασφαλώς μιλάμε για την ίδια μιας και αυτή η ομάδα δεν έχει δημοσιεύσει κάτι άλλο τελευταία, http://arxiv.org/abs/1004.4584 τότε το άρθρο της εφημερίδας έχει μια μεγάλη παρανόηση. Το ορθό είναι ότι οι επιστήμονες προκειμένου να εξηγήσουν την ασυμμετρία στην προέλευση των κομητών υποθέτουν ότι υπάρχει αυτό το σώμα. Αυτό το σώμα, αν υπάρχει και η θεωρία τους είναι σωστή, τοτε ναι, είναι μέσα στις δυνατότητες παρατήρησης του τηλεσκοπίου WISE. Το άρθρο της εφημερίδας ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ γράφει ότι "Οι αμερικανοί αστροφυσικοί χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο WΙSΕ εντόπισαν στο νέφος Οορτ ένα μυστηριώδες σκοτεινό σώμα που έχει μέγεθος 2 ως 4 φορές μεγαλύτερο από εκείνο του Δία, του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος." Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=372198&dt=09/12/2010#ixzz18WTATNDg Για την ιστορία, αυτή η θεωρία έχει προταθεί και στο παρελθόν και έχει δεχθεί αρκετή κριτική, ιδίως στο ότι οι παρατηρήσεις μας για τους κομήτες είναι αρκετά ατελείς και υπάρχουν σημαντικά συστηματικά σφάλματα, για παράδειγμα τα παρατηρητήρια δεν είναι διασπαρμένα σε όλη τη Γη, αλλά υπάρχουν περιοχές του ουρανού που σαρώνονται συστηματικά σε αντίθεση με άλλες που δεν ελέγχονται τόσο τακτικά για την ύπαρξη κομητών. Εδώ το αρχικό άρθρο το space.com http://www.space.com/scienceastronomy/secret-giant-planet-sun-companion-1011201.html

Ενδιαφέρον ερώτημα! Και δε χάνουμε τίποτα να εκθέσουμε τα κριτήρια μας για τις αστροφωτογραφίες, τα οποία είναι προφανώς υποκειμενικά. Προσωπικά βλέπω το θέμα σε δύο επίπεδα, τα οποία δεν τέμνονται κατ'ανάγκη. Το πρώτο είναι λιγότερο υποκειμενικό και έχει να κάνει με την ποσότητα πληροφορίας που περιέχει, για παράδειγμα, η εικόνα του "σταυρού το Einstein" είναι κάτι το ξεχωριστό για μένα, αφού συνοψίζει και επιβεβαιώνει την Γενική Σχετικότητα που έρχεται σε αντίθεση με τις αισθήσεις που έχουν συνηθίσει τον ευκλείδιο κόσμο. Μια τέτοια φωτογραφία, ενός μοναδικού φαινομένου έχει αξία, ακόμη και αν η εστίαση δεν είναι τέλεια, ή αν η οδήγηση πάσχει, βέβαια η αλήθεια είναι πως όσοι επιχειρούν τέτοιες απεικονίσεις κατέχουν την τεχνική της αστροφωτογραφίας ώστε να είναι το αποτέλεσμα άρτιο στο μέτρο του δυνατού. Το δεύτερο επίπεδο επίπεδο είναι εντελώς υποκειμενικό και έχει να κάνει με την ομορφιά της. Προφανώς η ομορφιά είναι κάτι που δύσκολα περιγράφεται, αλλά αναγνωρίζεται εύκολα όταν τη δούμε. Πάντως αν έβαζα κάποια κοινά στοιχεία που έχουν οι φωτογραφίες που θεωρώ ωραίες θα έλεγα ότι είναι η σωστή επιλογή θέματος (ένα αστέρι σε μαύρο φόντο όσο καλή εστίαση και οδήγηση να έχει δε μου λέει κάτι, ενώ δύσκολα θα βαρεθώ να βλέπω τον Ωρίωνα, ή ακόμη καλύτερα η φωτογραφία ενός κρυμένου θησαυρού που βλέπω για πρώτη φορά), η επιμελής οδήγηση και εστίαση, το χρώμα -σε λογικές ποσότητες και εφόσον αναπαριστά την φασματική πραγματικότητα είναι καλό, σε υπερβολικές ποσότητες είναι κακόγουστο και τέλος η σωστή επεξαργασία με σκοπό την αποκάλυψη της υπάρχουσας πληροφορίας που έχει αποτυπωθεί (και όχι την προσθήκη νέας πληροφορίας με σκοπό να δείξουμε αυτό που πιστεύουμε ότι υπάρχει αλλά δεν καταφέραμε να αποτυπώσουμε).

Αν ισχύει γενικά αυτή η πρόσφατη ανακάλυψη, ότι δηλαδή όλοι οι γαλαξίες έχουν τριπλάσια αστέρια από όσα νομίζαμε μέχρι σήμερα, τότε αυτό το 0.5% θα γίνει 1.5%. Όμως αν τα αστέρια είναι μεν τριπλάσια σε αριθμό, αλλά αυτά που προστίθενται με τα νέα δεδομένα είναι αστέρια μικρότερης μάζας τότε η αλλαγή του ποσοστού θα είναι λιγότερο σημαντική.

Η ιδέα της βαρυονικής σκοτεινής ύλης, δηλαδή ότι πρόκειται για σχηματισμούς που αποτελούνται από πρωτόνια-νετρόνια, έχει εγκαταλειφθεί από ένα μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας, όπως και η ιδέα των Machos, χωρίς όμως να έχει επιβεβαιωθεί κάτι διαφορετικό ούτε πολύ περισσότερο να υπάρχει μια καταληκτική απάντηση. Η συγκεκριμένη παρατήρση όμως μας οδηγεί σε σκέψεις και ίσως σε επαναφορά της ιδέας των MACHOs. Παρόλα αυτά το μεγαλύτερο μέρος της βαρυονικής "φωτεινής" ύλης του σύμπαντος βρίσκεται όχι σε αστέρια αλλά σε αέριο που βρίσκεται διάσπαρτο μεταξύ των γαλαξιών. Οπότε αν συνοψίσουμε την εικόνα που έχουμε για το σύμπαν σήμερα (θα μου επιτρέψετε μερικές στρογγυλοποιήσεις στα νούμερα): Περίπου 75% σκοτεινή ενέργεια της οποίας την φύση αγνοούμε πλήρως, και η οποία θεωρούμε πως είναι υπεύθυνη για την επιτάχυνση στη διαστολή του σύμπαντος, η επικρατούσα άποψη είναι πως πρόκειται για την κοσμολογική σταθερά που είχε προτείνει ο Einstein. Το υπόλοιπο 25% αποτελείται από τη σκοτεινή ύλη και τη φωτεινή ύλη. Η σκοτεινή ύλη συμπεριφέρεται όσον αφορά τη βαρύτητα όπως η συνηθησμένη ύλη, δηλαδή ελκτικά, αλλά δεν απορροφά ούτε εκπέμπει φωτόνια, δηλαδή με δυο λόγια δεν αισθάνεται την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, σωματιδιακά μοντέλα όπως τα WIMPS (weakly interacting massive particles) περιγράφουν αυτές τις ιδιότητες ή παλιότερα η θεωρία των MACHOs (Massive Compact Halo Objects), όμως ακόμη δεν έχει εντοπιστεί κάτι. Η σκοτεινή ύλη αποτελεί το 80% του 25%, δηλαδή το 20% του συνολικού περιεχομένου του Σύμπαντος. Τώρα φτάνουμε στο υπόλοιπο 5% που απομένει. Το υλικό αυτό είναι κυρίως πρωτόνια και νετρόνια, εν γένει βαρυόνια, έχει βαρυτικές ιδιότητες, δηλαδή έλκεται, αλλά και επιπλέον απορροφά και εκπέμπει φως. Από αυτό το 5%, με βάση παλιότερους υπολογισμούς μόνο το 10% ήταν αστέρια, δηλαδή το 0.5% του συνολικού σύμπαντος και το υπόλοιπο 4.5% αέριο. Αυτή η παρατήρηση λοιπόν αλλάζει ακριβώς αυτό το 0.5%, το οποίο είναι πράγματι σημαντικό για εμάς μιας και μόνο κυρίως βλέπουμε τελικά, αλλά δύσκολα θα επηρεάσει την ευρύτερη εικόνα.

Πρώτα από όλα πρέπει να σημειώσουμε ότι πρόκειται για μια πολύ σημαντική ανακάλυψη, αυτή η αντικατάσταση του απαραίτητου Φωσφόρου με το τοξικό Αρσενικό. Τώρα σχετικά με μερικές παρανοήσεις, κυρίως για την κάλυψη του θέματος από το ΜΜΕ, δεν είναι σπάνιο κάποιος επιστήμονας αν θεωρεί ότι έχει ανακαλύψει κάτι σημαντικό να καλέσει μια συνέντευξη τύπου. Επίσης τα επιστημονικά περιοδικά σε αρκετές περιπτώσεις ζητούν να μη διαρρεύσουν πληροφορίες από τους συγγραφείς για μια νέα ανακάλυψη, στη συγκεκριμένη περίπτωση είχαμε και τα δύο μαζί. Τα πράσινα ανθρωπάκια δεν τα ανέφερε η ομάδα ούτε άφησε υπόνοιες. Η συγκεκριμένη εργασία βρίσκεται σήμερα στο Science. Επίσης εφόσον η ομάδα που έκανε την ανακάλυψη είναι ομαδα της ΝΑΣΑ, ασφαλώς και πρέπει η συνεντευξη τύπου να γίνει στο κέντρο της ΝΑΣΑ. Αν το ανακάλυπτε άλλο πανεπιστήμιο τότε θα καλούσαν εκεί τους δημοσιογράφους για να το αναφέρουν -αφού η εργασία θα είχε αποσταλλεί για δημοσίευση, όπως έγινε και σε αυτή την περίπτωση. Απλά κατά τη γνώμη μου δε φταίει ο επιστήμονας για το τί λεν οι εφημερίδες και οι τηλεοράσεις -ή για το τί ανεύθυνα αναπαράγεται από πολλούς στα blogs, facebook, twitter...

Εκτός Ελλάδος θεωρώ πως εξαιρετικά σκοτεινούς ουρανούς είχα συναντήσει στο Σινά κατά τη νυχτερινή ανάβαση, εκεί ο συνδυασμός ερήμου, υψομέτρου και απουσίας πόλεων σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων δίνει ένα φοβερό ουρανό, που μαζί με το τοπίο επιβάλλεται με την μεγαλοπρέπειά του. Το τοπίο φυσικά το βλέπεις τη μέρα μετά την ανατολή. Στο άλλο άκρο βρίσκεται για μένα η Νέα Υόρκη -προχθές βρέθηκα εκεί και σε καθαρό ουρανό από το κέντρο της πόλης έβλεπες μόνο το Δία... Από ότι έχω ακούσει από φίλους που παρατηρούν (επαγγελματικά) οι ουρανοί της Χιλής και της Αριζόνα όπου έχουν κατασκευαστεί μεγάλα τηλεσκόπια είναι εκπληκτικοί. Συγκεκριμένα στο Flagstaff της Αριζόνα, που βρίσκονται πολλά σημαντικά τηλεσκόπια υπάρχει νόμος από τη δεκατεία του '50 που προστατεύει τον ουρανό από τη φωτορρύπανση. Μάλλον εκεί βρίσκονται οι άσοι της κλίμακας.

Δυστυχώς είμαι εκτός έδρας αυτές τις μέρες και δεν μπόρεσα να απαντήσω την ερώτηση. Πάντως πιστεύω πως καλύφθηκε από τον Τηλέμαχο και όσον αφορά τη s και r process από τον Βαγγέλη.

Μάλλον όχι. Μπορούμε να σκεφτούμε ότι με το παραπάνω υποθετικό ταξίδι μας αφιχθήκαμε ήδη στον Γαλαξία (μας). Πού είναι τα χρώματα και οι "διακοσμήσεις"; Ακόμα κι όταν κοιτάζουμε προς τις πλούσιες, υπέρπυκνες περιοχές του Γαλαξία στον καλοκαιρινό ουρανό, αυτά απουσιάζουν, είναι πολύ αμυδρά για να μας δείξουν τα χρώματά τους. Απομακρυνόμενοι πάλι από τον Γαλαξία, μόνο αμυδρότερα μπορούν να γίνουν. Δυστυχώς η άμεση ευαισθησία στα χρώματα (με την υπό συζήτηση γκάμα φωτεινοτήτων) είναι προνόμιο μόνο των ηλεκτρονικών αισθητήρων και της μακρόχρονης έκθεσης. Αλλά ο άνθρωπος έχει το προνόμιο να κατασκευάζει τους αισθητήρες... Κατ'αρχάς συγχαρητήρια και από εμένα για την πολύ καλή δουλειά. Κώστα ανοίγεις ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, αυτό των μη σημειακών πηγών. Η απάντηση του Στέφανου είναι διαφωτιστική και απόλυτα σωστή εμπειρικά. Όμως τί γίνεται στην θεωρία; Αν μια πηγή δεν είναι σημειακή, δηλαδή η φαινόμενή της γωνιώδης διάμετρος είναι μεγαλύτερη από την διακρτική ικανότητα του οργάνου που χρησιμποιούμε, στην προκειμένη περίπτωση το μάτι μας, έχουμε τα εξής: Αν πάμε κοντά τότε θα συμβούν δύο πράγματα: -πρώτον η φωτεινότητα θα μεταβληθεί αντιστρόφως ανάλογα με το τετράγωνο της απόστασης, -ταυτόχρονα όμως θα μεγαλώσει και η φαινόμενη της διάμετρος, οπότε τελικά το φως θα διαχέεται σε μεγαλύτερη επιφάνεια στον δέκτη, αν έρθουμε στη μισή απόσταση η γωνιώδης διάμετρος θα διπλασιαστεί και η φαινόμενη επιφάνεια θα τετραπλασιαστεί. Αυτά τα δύο λειτουργούν προς αντίθετες κατευθύνσεις, οπότε τελικά ακόμη και να πλησιάσουμε κοντά στην πηγή εφόσον αυτή είναι εκτεταμένη δε θα δούμε αυτά τα εντυπωσιακά χρώματα. Δες για παράδειγμα ότι ο γαλαξίας της Ανδρομέδας παρότι είναι 2.500.000 έτη φωτός μακριά και το κέντρο του δικού μας Γαλαξία είναι 30.000 έτη φωτός μακριά δίνουν μια υποκειμενική αίσθηση περίπου ίδιας φωτεινότητας: σε έναν ουρανό που ξεχωρίζει κανείς το Γαλαξία μας φαίνεται και η Ανδρομέδα με γυμνό ματι.

Ποια από όλα τα φάσματα δεν μπορείς να βρεις; Ας πούμε το συνεχές και τα γραμμικά απορρόφησης μπορείς να τα βρεις σχετικά εύκολα, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το φάσμα της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου και το φάσμα του ήλιου αντίστοιχα (αν και το φάσμα του ήλιου το βλέπουμε σε τόση λεπτομέρεια που είναι λίγο πιο περίπλοκο). Γενικά η ιδέα για τα φάσματα απορρόφησης είναι οτι υπάρχει ένα συνεχές φάσμα (ή σε κάποιες εξαιρέσεις ένα γραμμικό) το οποίο απορροφάται από το ενδιάμεσο υλικό, ανάλογα με τη φύση του υλικού μπορεί να αφαιρέσει ένα ολόκληρο κομμάτι (συνεχές), κάποιες στενές περιοχές (γραμμικό) ή κάποιες "ταινίες" (μοριακό φάσμα).

Συμφωνώ πως τα περισσότερα black out δεν γίνονται εξαιτίας του Ήλιου, αλλά γίνονται από άλλες αιτίες, όπως υπερφόρτωση του δικτύου -συχνά στην Ελλάδα τα καλοκαίρια με την υπερβολική χρήση κλιματιστικών. Το παράδειγμα που ανέφερα ήταν το μεγάλο blackout του Καναδά του 1989 για το οποίο υπάρχει σχέση με τα ηλιακά φαινόμενα. Το ότι ήταν στον Καναδά έχει σαφέστατη σχέση με τη μαγνητόσφαιρα της Γης, μιας και τα σωματίδια θα καταλήξουν κοντά στους μαγνητικούς πόλους της Γης. Η σελίδα που εδωσες είναι σαφής και περιγράφει τις αιτίες, η περίπτωση του 1999 για παράδειγμα ξεκίνησε από κεραυνό. Στην Ελλάδα πάντως δε πρέπει να φοβόμαστε, πολύ δύσκολο -αλλά όχι αδύνατο- να φτάσουν τόσο μακριά από τον μαγηντικό πόλο τα φορτισμένα σωματίδια.

Το ρόλο της αστρονομική παρατήρησης σε ολη την εξέλιξη των ανθρώπινων δραστηριοτήτων δε την αμφισβητώ σε καμιά περίπτωση. Όμως διαβάζοντας το κείμενο στον σύνδεσμο, αναφέρει ότι η παράταξη του Αχιλλέα με τους συντρόφους του αναπαρίσταται από τον Αστερισμό του μεγάλου κυνός ο οποίος πολεμά με τον Έκτορα-Ωρίωνα. Αυτό από που προκύπτει, το λέει ο Όμηρος κάπου, μήπως περιγράφει με ακρίβεια τις θέσεις οι οποίες ταυτίζονται με τα αστέρια του εν λόγω αστεριμού; Ο Έκτορας έχει και αυτός συντρόφους, απεικονίζονται και αυτοί στον Ωρίωνα; Αν κάποιος τύχει και διαβάσει περαιτέρω λεπτομέρειες θα χαρώ να τις ακούσω. Μια άλλη παρατήρηση, σχετικά με το "εγχειρίδιο" αστρονομίας. Με την ίδια λογική και επειδή αναφέρονται δέντρα στα έπη του Ομήρου, να πούμε ότι είναι και εγχειρίδια βοτανικής, τα τυρία και τα γάλατα του Πολύφημου θα μας οδηγήσουν σε εγχειρίδιο τυροκομικής και ούτω καθ' εξής...

Επίσης η Πάτρα φημίζεται για τα μεζεδοπωλεία, τα κουτούκια και τα ουζερί, τη μαυροδάφνη και την τεντούρα. Η νυχτερινή επίσκεψη στα εν λόγω ιδρύματα αυξάνει γεωμετρικά της πιθανότητες θέασης ΑΤΙΑ. Στο προκείμενο και αφήνοντας τα αστειάκια, δεν ξέρω τί μπορεί να είδαν στον ουρανό, αλλά επειδή όσο έμενα εκεί και είχα ενεργή παρουσία στον Ωρίωνα, ήταν πολύ σύνηθες να αναφέρεται η Αφροδίτη ως άγνωστο αντικείμενο από φίλους ή ο Σείριος που τρεμόπαιζε κοντά στον ορίζοντα (καθώς και η ανακάλυψη νέου κομήτη από φίλο που είδε κατά τύχη με τα κυάλια το Μ13 για πρώτη φορά). Τα στρατιωτικά αεροδρόμια στον Άραξο και την Ανδραβίδα με τις πολλές πτήσεις πάνω από την Πάτρα προσθέτουν "παράξενα" αντικείμενα στον τοπικό ουρανό.

Προφανώς και αυτό γίνεται, αρκεί να βάλουμε την απόσταση σε ΑU και μετά να πολλαπλασιάσουμε με τον παράγοντα μετατροπής.

Το "5" υπάρχει στον τύπο ανεξάρτητα της απόστασης, αυτό που αλλάζει με την απόσταση είναι ο αριθμός που μπαίνει μέσα στο λογάριθμο, για αυτό έπαιρνες -41 πριν.

To pc είναι μια μονάδα απόσταση (parsec), και αντιστοιχεί σε 3.26 έτη φωτός. Οι 7 αστρονομικές μονάδες είναι 7*4.8x10^-6=3.36x10^-5 pc. Τα βάζουμε όλα στον τύπο, m-12=-5+5 log(3.36x10^-5) , m=-15.4. Η διαφορά είναι μικρή γιατί η απόσταση με το μέγεθος έχουν λογαριθμική σχέση. Ένας επιπλέον παράγοντας που παίζει ρόλο είναι ότι σώματα που είναι αρκετά κοντά και δε φαίνονται σαν σημειακός, αν και θα φαίνεται πιο φωτεινό συνολικά το φως τους θα "απλώνεται" σε μεγαλύτερη επιφάνεια.