Heal

Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Η σαφέστερη εικόνα της εσωτερικής δομής των αέριων πλανητών είναι αυτή που παρουσιάζεται στην πρώτη εικόνα. Με λίγα λόγια αυτό που βλέπουμε εξωτερικά είναι νέφη, τα οποία υπερκαλύπτουν μια ατμόσφαιρα πλούσια σε υδρογόνο, κάτω από την οποία υπάρχει υδρογόνο σε υγρή μορφή, στη συνέχεια μεταλλικό υδρογόνο και τέλος ένας στερεός πυρήνας. Ο συνδυασμός πίεσης και θερμοκρασίας καθορίζει σε τη φάση θα βρίσκεται το υδρογόνο (μεταλλικό, μοριακό στερεό, υγρό) όπως φαίνεται στο διάγραμμα φάσεων που παρατίθεται δεύτερο. Μια γενική παρουσίαση των ιδιοτήτων των πλανητών υπάρχει εδώ από όπου και οι εικόνες.

Αν αυτό το αντικείμενο το βλέπεις να ανατέλλει από ανατολικά βορειοανατολικά τότε μάλλον πρόκειται για τον Βέγα. Φαντάζομαι πως το αντικείμενο είναι σημειακό και το αποτέλεσμα των ομόκεντρων κύκλων φαίνεται μόνο με ανεστίαστη φωτογραφική μηχανή ή κάμερα. Η εναλλαγή των χρωμάτων είναι κάτι αναμενόμενο όταν παρατηρούμε ένα φωτεινό αντικείμενο κοντά στον ορίζοντα και οφείλεται στην ατμόσφαιρα. Για να βεβαιωθείς δοκίμασε να δεις τον Σείριο, το φωτεινό αστέρι που φαίνεται αυτές τις μέρες μετά το ηλιοβασίλεμα προς τη δύση, παρουσιάζει και αυτό χρωματικές εναλλαγές.

Τι ώρα το βλέπεις αυτό το αντικείμενο; Κάνει κάποια κίνηση ή είναι σταθερό στον ουρανό; αστρονομικό εννοείς φαντάζομαι

Ναι βρίσκεται στον δικό μας γαλαξία. Οι Νόβα έχουν στο μέγιστό τους απόλυτο μέγεθος περίπου -8, άρα αν τον βλέπουμε με φαινόμενο μέγεθος +7 τότε αυτό αντιστοιχεί σε μια απόσταση της τάξης των 3000 ετών φωτός, που είναι ξεκάθαρα στο δικό μας γαλαξία.

Ενδιαφέρουσα είδηση Χρήστο, να σαι καλά. Μερικές ιστοσελίδες που κοίταξα πάντως τον αναφέρουν για καινοφανή (nova) και όχι για υπερκαινοφανή.

Το σωματίδιο αυτό δεν είναι το μποζόνιο του Χίγκς (που ακόμη δεν έχει παρατηρηθεί), αλλά ένα κανονικό πρωτόνιο που επιταχύνθηκε πάρα πολύ, κατά πάσα πιθανότητα από ένα μαγνητικό πεδίο, με αποτέλεσμα να φτάσει η ταχύτητά του πολύ κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Η ενέργεια του είναι 3.2x10^20 eV. Αυτό που λέει για το χρόνο αναφέρεται στον χρόνο που "αισθάνεται" το ίδιο το πρωτόνιο, καθώς κινείται. Ενώ για εμάς που το παρατηρούμε περάσανε 12 εκατομμύρια χρόνια, για αυτό πέρασαν μόλις είκοσι λεπτά. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι ο χρόνος που μετράει το δικό μας ρολόι (τ1) σε σχέση με αυτόν του ταχέως κινούμενου σωματιδίου (τ2) συνδέονται με τη σχέση: τ1=τ2/(1-(v/c)^2)^0.5, άρα όταν η ταχύτητα v είναι πολύ κοντά στην ταχύτητα του φωτός c, το τ2 είναι πάρα πολύ μικρότερο από το τ1. Αυτό το φαινόμενο έχει πολύ σημαντικές συνέπειες, στην παρατήρηση ασταθών σωματιδίων στις κοσμικές ακτίνες. Μερικά σωματίδια που παράγονται σε φαινόμενα υψηλής ενέργειας στο σύμπαν έχουν πολύ μικρό χρόνο ζωής και κανονικά θα έπρεπε να διασπαστούν πριν φτάσουν στη Γη, μιας και ταξιδεύουν για αρκετά χρόνια μέχρι να φτάσουν εδώ. Επειδή όμως κινούνται σε πολύ υψηλές ταχύτητες τα εσωτερικά τους ρολόγια κινούνται πολύ αργά με αποτέλεσμα να φτάνουν στη Γη μέσα σε ελάχιστο χρόνο χωρίς να διασπώνται.

Ναι πρόκειται για τον ISS με την παρέα του. Κοίταξε και στο heavens above Ξεκινάει από νότια νοτιοδυτικά και καταλήγει νότια νοτιοανατολικά. Η ώρα ταιριάζει μια χαρά.

Συγχαρητήρια και από μένα σε όλους όσους διαγωνίστηκαν! Και στους πρώτους εύχομαι να περάστε όμορφα στην ΝΑΣΑ και στην Ινδονησία!

Όχι Νίκο, γιατί κατά τις εκλάμψεις ακτίνων γ δεν λαμβάνουμε στη γ φορτισμένα σωματίδια που θα συλληφθούν από το μαγνητικό πεδίο της Γης και να δώσουν σέλας, αλλά μόνο φωτόνια υψηλής ενέργειας. Η ακτινοβολία αυτή μπορεί να διαρκέσει το μέγιστο μερικά λεπτά και η κοσμολογική τους προέλευση (πριν φτάσουν εδώ διανύουν αποστάσεις λίγων δις ετών φωτός) τις κάνει πολύ αμυδρές για να προκαλέσουν κάποιο έντονο φαινόμενο στην ανώτερη ατμόσφαιρα. Το σέλας είναι κάτι διαφορετικό (δε σχετίζεται με την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία απομακρυσμένων αντικειμένων σε μικρά μήκη κύματος), αλλά στην επιτάχυνση σωματιδίων (κυρίως ηλεκτρονίων και πρωτονίων ηλιακής προέλευσης) από το μαγνητικό πεδίο της Γη τα οποία συγκρούονται με τα μόρια της ατμόσφαιρας και δίνουν τα χαρακτηριστικά χρώματα. Ο λόγος που παρατηρούνται κοντά στους πόλους έχει να κάνει με το ότι εκεί καταλήγει το μαγνητικό πεδίο της Γης. Όσον αφορά τη συγκεκριμένη έκλαμψη, αναμένεται η μελέτη της να δώσει πολλές απαντήσεις στα ανοιχτά προβλήματα της αστροφυσική σχετικά με τις εκλάμψεις ακτίνων γ, που αποτελούν τα πιο φωτεινά αντικείμενα που γνωρίζουμε στο σύμπαν σήμερα.

Για όσους ενδιαφέρονται, εδώ είναι το webcast από την ομιλία: http://clients.mediaondemand.net/ras/201207/player.aspx?externalRAS=externalRas123&id=1

Λεωνίδα έτσι πιστεύω και εγώ. Αν το ζήτημα της φωτορύπανσης ενταχθεί στο γενικότερο πλαίσιο της προστασίας του περιβάλλοντος τότε υπάρχει κάποια ελπίδα. Φοβάμαι πως είναι ουτοπικό να περιμένουμε ότι κάποτε θα γίνει σοβαρή παρατήρηση από τις αστικές περιοχές, άρα μάλλον πρέπει να στοχεύουμε στη διαφύλαξη της νύχτας στην ύπαιθρο. Η ενημέρωση του κόσμου και οι εκλαϊκευτικές εκδηλώσεις θα βοηθήσουν πολύ βγάζοντας τους ερασιτέχνες αστρονόμους από το χώρο της γραφικότητας, πράγμα που θα ενισχύσει τη φωνή μας σε ένα βαθμό. Παραδείγματα άλλων χωρών δείχνουν πως με διάλογο μπορεί να επιτευχθεί ένας έντιμος συμβιβασμός, στην περιοχή που μένω προέκυψε ένα αντίστοιχο πρόβλημα: σε πολύ κοντινή απόσταση από το αστεροσκοπείο, το οποίο είναι σε συνεχή για 200 χρόνια, αποφασίστηκε να τοποθετηθούν προβολείς για να φωτίσουν το αθλητικό κέντρο. Η συνεχής χρήση τους θα σήμαινε την πλήρη αχρήστευση του αστεροσκοπείου. Αυτό που αποφασίστηκε τελικά είναι να γίνεται χρήση των προβολέων μέχρι τις 9 το βράδυ, ώστε η υπόλοιπη νύχτα να είναι διαθέσιμη για παρατήρηση και κάθε Τετάρτη βράδυ που το αστεροσκοπείο είναι ανοιχτό για το κοινό να μην γίνεται καμιά χρήση των προβολέων.

Βασίλη θέτεις ένα πολύ σημαντικό θέμα! Το να διαπιστώνουμε ένα πρόβλημα και ΜΟΝΟ τα λέμε μεταξύ μας δεν βοηθά στη λύση του. Είναι αναγκαίο να γίνουν κινήσεις, και οι κινήσεις πρέπει να γίνουν από αυτούς που ενδιαφέρονται και θίγονται από το πρόβλημα, δηλαδή τους ερασιτέχνες αστρονόμους. Οι προτάσεις πρέπει να γίνουν σε ρεαλιστική βάση. Οι σπασμένες λάμπες μάλλον κακό κάνουν και ούτε μπορούμε να πάμε ενάντια στην κοινή άποψη (με την οποία συμφωνώ απόλυτα) που θέλει ένα φωτισμένο δρόμο πιο ασφαλή από ένα έναν σκοτεινό. Ο στόχος κατά τη γνώμη μου είναι ο φωτισμός να είναι σωστός: να μη χάνεται προς τον ουρανό με τις σπάταλες στρογγυλές λάμπες και να διαφυλαχθεί το σκοτάδι στις μη αστικές περιοχές ως μέρος του φυσικού περιβάλλοντος.

Η εργασία αυτή δεν είμαι για τυπικούς λόγους, αλλά δίνει σημαντικά επιστημονικά αποτελέσματα. Δημιουργείται ένα καλά δείγμα από τακτοποιημένους γαλαξίες ανάλογα με το σχήμα τους και μόνο, χωρίς κάποιο άλλο κριτήριο. Το πρόγραμμα αυτό γίνεται από μια διεθνή συνεργασία, σε αυτή τη σελίδα μπορεί να δει πληροφορίες για αυτούς που το ανέπτυξαν: http://galaxyzoo.org/Team.aspx οι περισσότεροι είναι επαγγελματίες αστρονόμοι σε διεθνώς αναγνωρισμένα επιστημονικά κέντρα. Το ζήτημα με τους δεξιόστροφους και τους αριστερόστροφους μάλλον έχει να κάνει με το ότι οι γαλαξίες που είναι γενικά στο μεταίχμιο, ίσως λόγω χαμηλής ποιότητας της φωτογραφίας, ίσως γιατί είναι αρκετά αμυδροί, ο εγκέφαλός των περισσότερων ανθρώπων είναι πιο πιθανό να τους εκλάβει ως δεξιόστροφους.

Σήμερα παρακολούθησα ομιλία με τα πρώτα αποτελέσματα του Galaxy Zoo στη συνάντηση της RAS. Το πρόγραμμα συνίσταται στο να διατεθούν στο κοινό ένας μεγάλο δείγμα γαλαξιών και μετά από μια σύντομη εξάσκηση και ένα τεστ να γίνει η ταξινόμηση τους ανάλογα με τη μορφολογία τους (ελλειπτικοί, σπειροειδείς, ανώμαλοι) και να εξαχθούν και άλλα χαρακτηριστικά όπως τον αν στους σπειροειδείς οι σπείρες είναι δεξιόστροφες ή αριστερόστροφες και να αναφέρουν αν φαίνεται να υπάρχει σύγκρουση γαλαξιών. Το εγχείρημα της ταξινόμησης μέχρι σήμερα γίνεται είτε με απευθείας εξέταση των εικόνων από αστρονόμους, πράγμα πολύ χρονοβόρο, είτε αυτοματοποιημένα με βάση κυρίως το κριτήριο του χρώματος: οι ελλειπτικοί γαλαξίες έχουν κυρίως αστέρια προς το κόκκινο, ενώ στους σπειροειδείς προς το μπλε, με αποτέλεσμα το συνολικό χρώμα των γαλαξιών να είναι στην μία περίπτωση κοκκινωπό και στην άλλη γαλαζωπό. Και οι δύο παραπάνω τρόποι έχουν σοβαρά μειονεκτήματα: ο πρώτος απαιτεί πάρα πολύ χρόνο, για μια δουλεία που δεν είναι δύσκολη, αλλά χρονοβόρα, ενώ ο δεύτερος τρόπος ταξινόμησης στην ουσία βάζει την προϋπόθεση του χρώματος και ουσιαστικά οι γαλαξίες ταξινομούνται με βάση το χρώμα και όχι τελικά με βάση τη μορφολογία. Τέλος η ανάπτυξη λογισμικού που αυτοματοποιημένα θα εξετάζει το σχήμα είναι εφικτή μεν αλλά χρονοβόρα και αρκετά δύσκολη. Για το σκοπό αυτό έδωσαν τα δεδομένα στο κοινό. Τα αποτελέσματα που πήραν ήταν εκπληκτικά: -125000 άνθρωποι συμμετείχαν. -Για κάθε γαλαξία υπάρχουν περίπου 60-80 ταξινομήσεις από διαφορετικούς χρήστες οι οποίες σε ένα μεγάλο ποσοστό είναι σύμφωνες μεταξύ τους. -Έγινε μια μεγάλη καταγραφή γαλαξιών που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, κάτι που είναι εφικτό μόνο με άμεση εξέταση των εικόνων. -Παράλληλα οι γαλαξίες για τους οποίους υπήρχε διχογνωμία αφέθηκαν για επανεξέταση. Το πιο ενδιαφέρον όμως κομμάτι της ομιλίας, κατά τη γνώμη μου, είναι το ακόλουθο: όταν ζητήθηκε από τους χρήστες να καταγράψουν τον αν οι γαλαξίες είναι δεξιόστροφοι ή αριστερόστροφοι, οι χρήστες έδειχναν προτίμηση στους δεξιόστροφους. Επειδή όμως αυτό είναι κάτι αρκετά παράξενο, γιατί δεν υπάρχει κάποιος φυσικός λόγος να προτιμούνται οι μεν από τους δε, δόθηκαν σε χρήστες (χωρίς να το γνωρίζουν) οι κατοπτρικές εικόνες. Τότε πάλι στις κατοπτρικές εικόνες υπήρχε προτίμηση στους δεξιόστροφους (και όχι στους αριστερόστροφους όπως θα έπρεπε, αν το προηγούμενο αποτέλεσμα ήταν σωστό). Τελικά αυτή η προτίμηση αποδίδεται μάλλον στο γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούμε να βλέπουμε κάτι να κινείται δεξιόστροφα παρά αριστερόστροφα και συνεχίζουν να εξετάζουν μαζί με ψυχολόγους αυτή την προτίμηση για να δώσουν μια ψυχοφυσική εξήγηση! Ο εμπνευστής του προγράμματος Dr Linnot, δήλωσε πως ήταν η καλύτερη ιδέα που είχε ποτέ, πίνοντας μπύρα σε μια pub...

Εκτός των άλλων είναι χρήσιμο για καταγραφή διαττόντων και επιπροσθήσεις.

Θα συμφωνήσω απόλυτα σε αυτό, άλλωστε είναι κάτι που δε μπορούμε να αρνηθούμε, ούτε ποτέ υποστήριξα το αντίθετο. Όμως από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε και ξεκινάμε από εκεί που υπάρχει μια θετική ένδειξη (πλανήτες σαν τη Γη).

Σε πολλά πράγματα δεν γνωρίζουμε την πλήρη τους εικόνα και όλες τις παραμέτρους από τις οποίες εξαρτώνται. Γνωρίζουμε όμως μερικές περιπτώσεις στις οποίες ένας συνδυασμός παραμέτρων οδήγησε ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Προφανώς δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι κάποιος άλλος συνδυασμός θα οδηγήσει και αυτός σε ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Αλλά όταν φτάνουμε στο πεδίο της έρευνας πρέπει να αξιοποιήσουμε όσο καλύτερα τους πόρους που κατέχουμε. Προφανώς αυτά ισχύουν για το φαινόμενο της ζωής, υπάρχουν ένα σωρό καταστάσεις και συνδυασμοί παραμέτρων που μπορεί να επιτρέπουν την εξέλιξη του φαινομένου της ζωής, γνωρίζουμε όμως έναν συνδυασμό παραμέτρων που οδήγησε σε αυτό το φαινόμενο. Είναι πολύ πιο ασφαλές να αναζητούμε καταστάσεις που θα αποτελούν επανάληψη αυτού που μια φορά δούλεψε παρά να ψάχνουμε στα τυφλά. Σε τελική ανάλυση επειδή δεν έχουμε αρκετά τηλεσκόπια (πράγμα που μεταφράζεται σε χρόνο και χρήμα) για να παρατηρήσουμε όλα τα εξω-ηλιακά συστήματα για ζωή, πρέπει να δούμε πρώτα αυτά που είναι πιθανότερο να υπάρχει ζωή και αντί να διαλέξουμε στην τύχη μέσα σε αυτό τον ωκεανό παραμέτρων επιλέγουμε αυτά που μας θυμίζουν το δικό μας κόσμο.

Αγαπητοί φίλοι, Για να γίνει μια όσο το δυνατόν πιο ακριβής σύγκριση μεταξύ σχολών θα έπρεπε να ρωτούσαμε αυτούς που έχουν εμπειρία και από τις δύο σχολές, κάθε σύγκριση είναι τουλάχιστον δύσκολη. Επίσης αν κάποιος βλέπει την φυσική σαν ένα εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσει για να φτάσει στην αστρονομία, και όχι σαν κάτι ευχάριστο αυτό καθεαυτό, τότε μάλλον η αστρονομία δε του ταιριάζει, μιας και είναι μια επιστήμη που εφαρμόζει αυτά που διδάσκει η φυσική, χρησιμοποιώντας τις μεθόδους των μαθηματικών και τα πανίσχυρα όπλα που λέγονται υπολογιστές. Με λίγα λόγια: αστρονομία χωρίς φυσική μαθηματικά και υπολογιστές δε μπορεί να γίνει σήμερα. Όσον αφορά για τη διάρκεια των σπουδών, πράγματι οι προπτυχιακές σπουδές είναι 4 χρόνια, οι μεταπτυχιακές 1 ή 2, αλλά τα διδακτορικά απαιτούν τουλάχιστον 3 χρόνια -στο σύνολο μια 8ετεία στην καλύτερη περίπτωση... Καλή επιτυχία και καλό κουράγιο! Κώστας

Στέφανε από όσο θυμάμαι από την τελευταία μου επίσκεψη εκεί είχα βρει μόνο το "Σπίτι της Αστρονομίας", για κάποιο άλλα δεν ξέρω, τουλάχιστον στο κέντρο. Κώστας

Σε πρώτο επίπεδο, αναμένουμε βελτιώση των τεχνικών που ήδη υπάρχουν. Οι πιο πολλά υποσχόμενες νέες μέθοδοι που ακόμη δεν έχουν εφαρμοστεί είναι: - Η χρήση της αποσβεστικής συμβολής, η οποία θα λαμβάνει φως από το άστρο με διαφορά φάσης μισού μήκους κύματος, το οποίο θα οδηγεί σε αποσβεστική συμβολή (δηλαδή θα σβήνεται το φως του άστρου) με αποτελέσμα να μην επισκιάζεται πλέον το φως του πλανήτη. - Η "στεμματογραφική" παρατήρηση, δηλαδή η τοποθέτηση με εξαιρετική ακρίβεια ενός εμποδίου που θα εμποδίζει να φτάσει στο τηλεσκόπιο το φως του άστρου και μόνο ενώ θα αφήνει να διέλθει μόνο το φως από τα γύρω αντικείμενα. Τέτοια παρατήρηση μπορεί να γίνει μόνο από τηλεσκόπια εκτός ατμόσφαιρας.

Πράγματι η παράλλαξη είναι ένα εξαιρετικά ισχυρό επιχείρημα για τον Ηλιοκεντρισμό. Παρόλα αυτά η κινητήρια δύναμη της επιστήμης για δυο χιλιάδες χρόνια, από τον καιρό του πυθαγόρειου Φιλολάου (Κεντρικό Πυρ) έως τις μέρες του Lagrange και του Hamilton ήταν η εξήγηση της κίνησης των πλανητών. Και η προσπάθεια της επίλυσης αυτού του προβλήματος, δεν οδήγησε μόνο στην κατανόηση του Ηλιακού συστήματος, αλλά σε μια συνεχή ανακάλυψη τεχνικών και μεθόδων στα μαθηματικά, τη φυσική και αλλαγές στη φιλοσοφική κοσμοθεωρία των ανθρώπων. Για την ιστορία η πρώτη επιτυχής παρατήρηση της παράλλαξης έγινε το 1838 από τον Bessel, η οποία έγινε αφού η κίνηση της Γης γύρω από τον άξονά της και τον Ήλιο ήταν κοινός τόπος στην επιστημονική κοινότητα.

Ένα ακόμη ποίημα του υπερρεαλιστή Ανδρέα Εμπειρίκου με μια συμβολική αναφορά στα αστέρια και στο άστρο της Αυγής: "Λίγα κοσμήματα στη χλόη. Λίγα διαμάντια στο σκοτάδι. Μα η πεταλούδα που νύκτωρ εγεννήθη μάς αναγγέλλει την αυγή, σφαδάζουσα στο ράμφος της πρωίας." Από το έργο "Ο Πλόκαμος της Αλταμίρας"

Σαφώς και είναι ξεκάθαρο ότι η Γη κινείται στο Ηλιακό σύστημα γύρω από τον Ήλιο, οι διαστημικές αποστολές αποτελούν μια απόδειξη για αυτό, παρόλα αυτά το ερώτημα για το πως μπορούμε να προσδιορίσουμε την κίνηση αυτή χωρίς να βγούμε από τη Γη είναι ενδιαφέρον. Η απάντηση δεν είναι και ότι απλούστερο, αλλά ας δούμε κάποιους τρόπους: Α. Με συστηματική καταγραφή των θέσεων του Ήλιου και των πλανητών στον ουράνιο θόλο και με την επίλυση των εξισώσεων της κίνησης των πλανητών. Μετά από μια κοπιαστική διαδικασία υπολογισμών με χρήση των νόμων του Νεύτωνα (που ευτυχώς έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια από τους γίγαντες της Μηχανικής για εμάς), είναι φανερό ότι οι εξισώσεις συμβαδίζουν με αυτά που παρατηρούμε αν θεωρήσουμε ότι η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο. Β. Με το εκκρεμές του Φουκώ, το οποίο στρέφει το επίπεδο της κίνησης του (ως προς τη Γη) με τέτοιο τρόπο ώστε να μένει σταθερό στο σύστημα των απλανών αστέρων. Με αυτό το πείραμα μπορούμε μια για πάντα να διαπιστώσουμε και την περί τον άξονα της Γης καθώς και την περί τον Ήλιο κίνηση της Γης (υπό συνθήκες μηδενικών τριβών). Συγκεκριμένα ένα εκκρεμές του Φουκώ που βρίσκεται σε ένα από τους Πόλους της Γη, θα στρέφει το επίπεδό του κατά ένα πλήρη κύκλο κατά τη διάρκεια μιας αστρικής ημέρας. Έτσι αν κάποιος σημειώσει το επίπεδο κίνησης του εκκρεμούς μιας δεδομένη ημέρα και ώρα 12.00, και μετά το ελέγξει στις 18.00 (της ίδιας ημέρας) θα δει ότι έχει στραφεί κατά περίπου 90 μοίρες, καταδεικνύοντας την περιστροφική κίνηση της Γης γύρω από τον άξονα της. Αν τώρα το ελέγξει στις 12.00 μετά από τρεις μήνες τότε θα δει το επίπεδο ταλάντωσης θα διαφέρει από αυτό της πρώτης καταγραφής πάλι κατά 90 μοίρες, πράγμα που δείχνει την περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Δυστυχώς οι σελίδες ενός φόρουμ δε μπορούν να υποκαταστήσουν τα βιβλία και το μάθημα της Φυσικής, που είναι απαραίτητα για την κατανόηση του πώς λειτουργεί ο κόσμος. Πολύ φιλικά, Κώστας

Κώστα τα θερμότερά μου συγχαρητήρια για τη μεγάλη σου επιτυχία! Άξιος!