Heal

Είναι το μόνο σημείο στο οποίο θα συμφωνήσω... Ας επανέλθουμε στο θέμα μας.

Ναι η διατύπωση star party είναι το καλύτερο για τα αγγλικά και για τον ΟΦΑ "THE FRIENDS OF ASTRONOMY CLUB OF THESSALONIKI" όπως αναφέρεται στη σελιδα του.

Καλή δουλειά Ηλία, μας έδωσες περιληπτικά πολύ υλικό και μια γενική άποψη. Για την ιστορία οι άνθρωποι που ηγήθηκαν του προγράμματος COBE πήραν πανάξια πέρσι το βραβείο Νόμπελ

Και από ότι έχω καταλάβει ο Κρόνος θεωρείται και πολύ "κακός" πλανήτης για κάποιο λόγο, μάλλον επειδή έτρωγε τα παιδιά του, να δούμε πως θα τα βγάλω πέρα τώρα που έχει σκαλώσει στο Λέοντα... Πάντως δε παύω να είμαι αισιόδοξος, αν και δε πιστεύω ότι οι προλήψεις θα εξαλειφθούν ποτέ, τουλάχιστον πάμε μπροστά, ίσως όχι όσο γρήγορα θα θέλαμε, αλλά προχωράμε. Και τέτοιες προσπάθειες όπως αυτή της Ελληνογερμανικής αγωγής είναι στο σωστό δρόμο.

Αντώνη να είσαι καλά για τα αρχεία! Μας έδωσες μια ωραία λίστα για τις παρατηρήσεις μας! Κώστας

Πράγματι ο τίτλος είναι απόλυτα σωστός και απευθύνεται σε αυτόν τον ηλίθιο που πείραξε την εικόνα και εξεφτέλισε έναν άνθρωπο. Προσωπικά είμαι αισιόδοξος, οι ακραίες περιπτώσεις άγνοιας υπάρχουν, αλλά δεν είναι ο κανόνας και δεν έχω μεγάλη εμπιστοσύνη σε αυτά που παρουσιάζονται συχνά πυκνά από την τηλεόραση.

Πράγματι, τα μεγαλύτερα αστέρια ζούν λιγότερο, ο σχηματισμός όμως των πλανητών δεν απαιτεί πάρα πολύ χρόνο στην κοσμική κλίμακα οπότε είναι δυνατόν να έχουν πλανήτες αστέρια μεγάλης μάζας. Με δεδομένη όμως την βραδύτατη εξέλιξη της ζωής -από το ένα και μοναδικό παράδειγμα που γνωρίζουμε τη Γη μας- είναι ελάχιστα πιθανό να φιλοξενούν ζωή αυτοί οι πλανήτες.

Εκτός αν στην πορεία αποδείξουμε και αυτές τις "αυθαίρετες υποθέσεις" βασιζόμενοι σε γνωστά και αποδεδειγμένα στοιχεία. Βαγγέλη πολύ σωστή άποψη αυτή και φυσικά έτσι προχωράει η επιστήμη με τη μέθοδο της δοκιμής και επιτυχίας...

Εδώ υπάρχει μια παγίδα και είναι αρκετά συνηθισμένη, πολλές φορές έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι επειδή έχουν αποδειχθεί πράγματα που φάνταζαν παράξενα παλιότερα, οτιδήποτε είναι παράξενο κάποια μέρα θα αποδειχθεί. Αν θέλουμε να προσεγγίσουμε κάτι με βάση την επιστημονική μέθοδο το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ξεκινάμε από αυτά που ξέρουμε καλά ότι ισχύουν και να συνεχίζουμε κάνοντας όσο το δυνατόν λιγότερες αυθαίρετες υποθέσεις. Οσες υποθέσεις κανουμε αυξάνουν το ρίσκο να μη καταλήξουμε σε κάτι σωστό. Φυσικά η περίπτωση εξωγήινων έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα για όσους πιστεύουν ότι υπάρχουν, δε θα διαψευσθούν ποτέ...

Tότε μάλλον έχεις βρει το σημαντικότερο και το δυσκολότερο από όλα, το σκοτεινό ουρανό. Επειδή λοιπόν υπάρχει το πλεονέκτημα αυτό μη βιαστείς αλλά να πάρεις ενα καλό και μεγάλης διαμέτρου τηλεσκόπιο. Πριν όμως αρχίσεις να κοιτάς μοντέλα θα ήταν χρήσιμο να σιγουρευτείς για ορισμένα πράγματα ώστε να μην απογοητευτείς αργότερα. Για παράδειγμα δες μέσα από ενα τηλεσκόπιο σε κάποια αστροβραδιά -συνήθως οργανωνονται από τους τοπικούς συλλόγους, επίσης δοκίμασε να μάθεις να αναγνωρίζεις μερικούς αστερισμούς και πάρε ένα καλό βιβλίο για να πάρεις μια ιδεά για αρκετά πράγματα που θα σου χρειαστούν. Κώστας

Καλώς όρισες στο astrovox και στην Αστρονομία! Αν θες δώσε μας περισσότερες πληροφορίες για να βοηθήσουμε και παραπάνω. Γενικά το βιβλίο Nightwatch βοηθάει πολύ. Η ερωτηση τι Τηλεσκόπιο δεν απαντιέται έτσι με τη μία, καλύτερα να βρεθείς σε μια αστροβραδιά και να δεις τι βλέπεις στην πράξη. Κώστας ΥΓ Αν μπορείς να αποφεύγεις greeklish και ΚΕΦΑΛΑΙΑ, κάνουν το κείμενο δύσκολο στην ανάγνωση

Λεωνίδα έχεις απόλυτο δίκιο! Η Αφροδίτη, iridium flares και αεροπλάνα με προβολείς προσγείωσης είναι τα ιδανικά ούφο. Φυσικά οι αστρονόμοι που σαρώνουν κάθε βράδυ τον ουρανό κατά μια κακή συγκυρία δε βλέπουν ποτέ. Και μιλάμε για μια τεράστια συνωμοσία με αμέτρητα μέλη...

Είναι ενδιαφέρον να σκεφτούμε ορισμενα αντιπαραδείγματα σχετικά με το φαινόμενο της ζωής. Ας δούμε το παράδειγμα του Άρη, της Σελήνης και της Γης. Και τα τρια αυτά ουράνια σώματα βρίσκονται μέσα σε αυτό που λέμε "κατοικίσιμη ζώνη" δηλαδή στην κατάλληλη απόσταση ώστε οι θερμοκρασίες να είναι ανεκτές για την δημιουργία ζωής όπως τη γνωρίζουμε. Ομως η Σελήνη δεν έχει ατμόσφαιρα με αποτέλεσμα αυτό το πλεονέκτημα να χάνεται και ούτε στον Άρη υπάρχει ζωή, με την επιφύλαξη για μικροοργανισμούς. Κατά συνέπεια από τους τρεις υποψηφίους ο ένας μόνο φιλοξενεί ζωή. Ας προχωρήσουμε όμως λίγο παρακάτω και ας δούμε την πιθανότητα ύπαρξης πολιτισμού. Στη Γη ενώ οι κατάλληλες συνθήκες από πλευράς θερμοκρασίας συντρέχουν για αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια, εντούτοις πολιτισμός υπάρχει μόνο για μερικές χιλιάδες χρόνια και δε ξέρουμε πόσο θα κρατήσει. Επίσης πολλές φορές θεωρούμε αυτονοητο ότι η τεχνολογία θα συνεχίσει να βελτιώνεται ταχύτητα, όπως έγινε τον 20ο αιώνα. Πράγματι τότε έγινε μια υπέρβαση αλλά δεν είμαστε σίγουροι ότι αυτός είναι ο κανόνας. Προσωπικά στο ζήτημα των εξωγήινων θα δηλώσω πλήρη αβεβαιότητα για οποιοδήποτε ενδεχόμενο γιατί κάθε πρόβλεψη απαιτεί μεταφορά παραδοχών από μια περίπτωση που γνωρίζουμε καλά, τη Γη και το Ηλιακό Σύστημα, σε περιπτώσεις που αγνοούμε σε μεγάλο βαθμό. Δίχως επιστημονικούς συλλογισμούς παντώς, πιστεύω ότι υπάρχει ζωή έξω από το Ηλιακό μας σύστημα και θα μου άρεσε να υπάρχει και πολιτισμός.

Από ότι καταλάβα μάλλον αναφέρεσαι στο νέφος του Hills (χωρίς i), δηλαδή το εσωτερικό μέρος του νέφους του Oort το οποίο είναι πιο πυκνο σε κομήτες.

Μπορείς να μου δώσεις περισσότερες πληροφορίες η κάποια αναφορά, γιατί πρώτη φορά ακούω για το συγκεκριμένο νέφος.

Σε ποιο νέφος αναφέρεσαι, Νάνσυ;

Συγχαρητήρια και από μενα. Αυτές οι ανοιχτές εκδηλώσεις είναι που ρίχνουν το σπόρο της αστρονομίας στον κόσμο. Πόσοι από εμάς δε χρωστάμε την αγάπη μας στην Αστρονομία σε κάποιο φίλο ή συγγενή που μας έδειξε για πρώτη φορά τους αστερισμούς στο νυχτερινό ουρανό...

Βρε Νάνσυ, αυτό έγραψες στο πρώτο σου μήνυμα -δε ρώτησες γενικά περί ζωής στο διάστημα... Οσο για τους εξωγήινους, ελπίζω αν υπάρχουν και αν έχουν κατάλληλη τεχνολογία και αν αποφασίσουν να έρθουν προς τα μέρη μας να μην έχουν άγριες διαθέσεις...

Πράγματι Αντώνη, στον πρόχειρο υπολογισμό μας παραλείψαμε αυτή την παράμετρο που τελικά μας κόστισε αρκετά. Η παραπάνω μέθοδος που υποδεικνύει ο Ernie, είναι η σωστή.

Αφορμή για αυτό τον υπολογισμό είναι αυτή η υπέροχη φωτογραφία του Αντώνη: http://www.astrovox.gr/forum/album_pic.php?pic_id=3783 Η φωτογραφία αυτή είναι σύνθεση δύο φωτογραφίων που έχουν ληφθεί ακριβώς την ίδια στιγμή από την Ελλάδα και την Αγγλία. Έχουν ευθυγραμμιστεί έτσι, ώστε η εικόνα της Σελήνης να ταυτίζεται στις δύο φωτογραφίες, ενώ το άλλο αστέρι που φαίνεται, ο Βασιλίσκος του αστερισμού του Λέοντα, φαίνεται ότι έχει μετακινηθεί λιγάκι. Αυτό που θα προσπαθήσουμε να κάνουμε είναι να εφαρμόσουμε τη μέθοδο της παράλλαξης και να υπολογίσουμε πόσο μακριά είναι ο φυσικός μας δορυφόρος. Πάμε λοιπόν: Η φαινόμενη διάμετρος της Σελήνης αντιστοιχεί σε 0.5 μοίρες (1800" του τόξου), έχοντας αυτή την απόσταση για κλίμακα, μπορούμε να βγάλουμε το συμπερασμα ότι η γωνιώδης απόσταση των δύο ειδώλων του Βασιλίσκου, που το ένα έχει ληφθεί στην Αγγλία και στην το άλλο στην Ελλάδα, απεχουν περίπου 1100". Στην πράξη βέβαια ο Βασιλίσκος είναι απλανής στο ουράνιο στερέωμα, και η Σελήνη υφίσταται παράλλαξη, αλλά αυτό δεν αλλάζει σε κάτι τους υπολογισμούς μας. Μέχρι ώρας λοιπόν έχουμε βγάλει ότι η Σελήνη σε Ελλάδα και Αγγλία προβάλλεται στον ουράνιο θόλο με απόσταση 1100 δευτερολέπτων του τόξου. Η γωνία αυτή αντιστοιχεί σε παράλλαξη 550 δευτερολέπτων του τόξου. Το άλλο στοιχείο που χρειαζόμαστε είναι η απόσταση, σε ευθεία, των δύο παρατηρητών. Μια ματιά σε ένα χάρτη και στην κλίμακά του μας δίνει το χοντρικό αποτέλεσμα των 2500 χιλιομέτρων, αν κάνουμε ακριβέστερους υπολογισμούς με βάση το γεωγραφικό πλάτος και μήκος των τόπων παρατήρηση καταλήγουμε ότι η χορδή που συνδέει τους δύο παρατηρητές έχει μήκος περίπου 2350 χιλιόμετρα. Τώρα τα πράγματα είναι απλά: Η εφαπτομένη της γωνίας της παράλλαξης είναι ίση με το πηλίκο του μισού της απόστασης των παρατηρητών (έστω δ) διά της απόστασης του ουράνιου σώματος που μας ενδιαφέρει εφ παρ=δ/Δ Για την περίπτωση μας: εφ παρ=0.00266 δ=1175 χιλιόμετρα Λύνοντας για το Δ η απόσταση της Σελήνης είναι τελικά με αυτό τον υπολογισμό 440000 χιλιόμετρα. Έχουμε πέσει περίπου 10% από όσο γνωρίζουμε ότι είναι η απόσταση Γης Σελήνης, το σφάλμα αυτό μπορεί να οφείλεται είτε σε μικρή χρονική απόκλιση των δύο φωτογραφίων, για κάθε δευτερόλεπτο που απέχουν οι δύο φωτογραφίες χάνουμε περί τα 1000 χιλιόμετρα στη μέτρηση μας.

Συγχαρητήρια στο Γιάννη για την επιτυχία του και από μένα. Πολύ έξυπνη έμπνευση για το πρόσφατο φαινόμενο!

Συγχαρητήρια Αγάπιε, Η συστηματική σου δουλειά αξίζει και αυτό αναγνωρίζεται! Κώστας