kkokkolis

Έχω δει να φοριούνται αυτά τα North Face. Που πωλούνται στην Ελλάδα να ρίξουμε μια ματιά από κοντά;

Για κάποιον που το έχει ήδη και πιστεύει πως δεν ήρθε η ώρα να εγκαταλείψει τα τηλεσκ... εεεε.... τα εγκόσμια ακόμη, πως είναι σωστό να φορεθεί; Κατάσαρκα ή πάνω από φανελάκι; Αν είναι απλώς ένα στρώμα και υπάρχουν και άλλα ρούχα από πάνω; Δεν κάνει ακόμη αρκετό κρύο εδώ για να το δοκιμάσω. Όταν το φόρεσα με ζέστανε πολύ.

The Star Splitter, Robert Frost, 1874 - 1963 `You know Orion always comes up sideways. Throwing a leg up over our fence of mountains, And rising on his hands, he looks in on me Busy outdoors by lantern-light with something I should have done by daylight, and indeed, After the ground is frozen, I should have done Before it froze, and a gust flings a handful Of waste leaves at my smoky lantern chimney To make fun of my way of doing things, Or else fun of Orion's having caught me. Has a man, I should like to ask, no rights These forces are obliged to pay respect to ?' So Brad McLaughlin mingled reckless talk Of heavenly stars with hugger-mugger farming, Till having failed at hugger-mugger farming He burned his house down for the fire insurance And spent the proceeds on a telescope To satisfy a lifelong curiosity About our place among the infinities. `What do you want with one of those blame things ?' I asked him well beforehand. `Don't you get one !' `Don't call it blamed; there isn't anything More blameless in the sense of being less A weapon in our human fight,' he said. `I'll have one if I sell my farm to buy it.' There where he moved the rocks to plow the ground And plowed between the rocks he couldn't move, Few farms changed hands; so rather than spend years Trying to sell his farm and then not selling, He burned his house down for the fire insurance And bought the telescope with what it came to. He had been heard to say by several : `The best thing that we're put here for's to see ; The strongest thing that's given us to see with's A telescope. Someone in every town Seems to me owes it to the town to keep one. In Littleton it might as well be me.' After such loose talk it was no surprise When he did what he did and burned his house down. Mean laughter went about the town that day To let him know we weren't the least imposed on, And he could wait -- we'd see to him tomorrow. But the first thing next morning we reflected If one by one we counted people out For the least sin, it wouldn't take us long To get so we had no one left to live with. For to be social is to be forgiving. Our thief, the one who does our stealing from us, We don't cut off from coming to church suppers, But what we miss we go to him and ask for. He promptly gives it back, that is if still Uneaten, unworn out, or undisposed of. It wouldn't do to be too hard on Brad About his telescope. Beyond the age Of being given one for Christmas gift, He had to take the best way he knew how To find himself in one. Well, all we said was He took a strange thing to be roguish over. Some sympathy was wasted on the house, A good old-timer dating back along ; But a house isn't sentient; the house Didn't feel anything. And if it did, Why not regard it as a sacrifice, And an old-fashioned sacrifice by fire, Instead of a new-fashioned one at auction ? Out of a house and so out of a farm At one stroke (of a match), Brad had to turn To earn a living on the Concord railroad, As under-ticket-agent at a station Where his job, when he wasn't selling tickets, Was setting out, up track and down, not plants As on a farm, but planets, evening stars That varied in their hue from red to green. He got a good glass for six hundred dollars. His new job gave him leisure for stargazing. Often he bid me come and have a look Up the brass barrel, velvet black inside, At a star quaking in the other end. I recollect a night of broken clouds And underfoot snow melted down to ice, And melting further in the wind to mud. Bradford and I had out the telescope. We spread our two legs as we spread its three, Pointed our thoughts the way we pointed it, And standing at our leisure till the day broke, Said some of the best things we ever said. That telescope was christened the Star-Splitter, Because it didn't do a thing but split A star in two or three, the way you split A globule of quicksilver in your hand With one stroke of your finger in the middle. It's a star-splitter if there ever was one, And ought to do some good if splitting stars 'Sa thing to be compared with splitting wood. We've looked and looked, but after all where are we ? Do we know any better where we are, And how it stands between the night tonight And a man with a smoky lantern chimney ? How different from the way it ever stood ?

Blowing Stars Mosaic Dining Table, Furthurla, ΗΠΑ

Moon, stars and swirls Mosaic Dining Table, Furthurla, ΗΠΑ

Phases of the moon Mosaic Dining Table, Furthurla, ΗΠΑ

Compass Star Mosaic Dining Table, Furthurla, ΗΠΑ

Sun with blue field Mosaic Dining Table, Furthurla, ΗΠΑ

Compass Star Mosaic Dining Table, Furthurla, ΗΠΑ

Morrocan Star Mosaic Dining Table, Furthurla, ΗΠΑ

Lippi Star Mosaic Dining Table, Furthurla, ΗΠΑ

Compass Star Mosaic Dining Table, Furthurla, ΗΠΑ

Compass Star Mosaic Dining Table, Furthurla, ΗΠΑ

Persian Star Mosaic Dining Table, Furthurla, ΗΠΑ

Lippi Star Mosaic Dining Table, Furthurla, ΗΠΑ

A Star in a Stoneboat, Robert Frost, 1874-1963 Never tell me that not one star of all That slip from heaven at night and softly fall Has been picked up with stones to build a wall. Some laborer found one faded and stone-cold, And saving that its weight suggested gold And tugged it from his first too certain hold, He noticed nothing in it to remark. He was not used to handling stars thrown in the dark And lifeless from an interrupted arc. He did not recognize in that smooth coal The one thing palpable besides the soul To penetrate the air in which we roll. He did not see how like a flying thing It brooded ant eggs, and had one large wing, One not so large for flying in a ring. And a long Bird of Paradise's tail (Though these when not in use to fly and trail It drew back in its body like a snail); Nor know that he might move it from the spot -- The harm was done : from having been star-shot The very nature of the soil was hot And burning to yield flowers instead of grain, Flowers fanned and not put out by all the rain Poured on them by his prayers prayed in vain. He moved it roughly with an iron bar, He loaded an old stoneboat with the star And not, as you might think, a flying car, Such as even poets would admit perforce More practical than Pegasus the horse If it could put a star back in its course. He dragged it through the plowed ground at a pace But faintly reminiscent of the race Of jostling rock in interstellar space. It went for building stone, and I, as though Commanded in a dream, forever go To right the wrong that this should have been so. Yet ask where else it could have gone as well, I do not know - I cannot stop to tell : He might have left it lying where it fell. From following walls I never lift my eye, Except at night to places in the sky Where showers of charted meteors fly. Some may know what they seek in school and church, And why they seek it there; for what I search I must go measuring stone walls, perch on perch ; Sure that though not a star of death and birth, So not to be compared, perhaps, in worth To such resorts of life as Mars and Earth -- Though not, I say, a star of death and sin, It yet has poles, and only needs a spin To show its wordly nature and begin To chafe and shuffle in my calloused palm And run off in strange tangents with my arm, As fish do with the line in first alarm. Such as it is, it promises the prize Of the one world complete in any size That I am like to compass, fool or wise.

Άφοβον τον θεόν, το Πρώτο Φάρμακο... Ανύποπτον τον θάνατον, το Δεύτερο Φάρμακο...

Η κόμη είναι ιδιότητα του κατόπτρου, όχι του φακού. Άρα όλοι οι φακοί την δείχνουν. Ωστόσο το μέγεθός της είναι ανάλογο της απόστασης της προβολής του ειδώλου του αντικειμένου από το κέντρο του εστιακού είπέδου και άρα του κατόπτρου. Γραμμικά (σε mm) ο τύπος είναι ο εξής: Γραμμική κόμη= 3*r / (4*f)2 3 φορές η απόσταση από το εστιακό επίπεδο προς το τετράγωνο του τετραπλασίου του εστιακού λόγου Γωνιακά (σε μοίρες) ο εξής Γωνιακή κόμη=3*RAD*r / (F*(4f)2) 3 φορές 57.3 η απόσταση από το εστιακό επίπεδο προς το τετράγωνο του του τετραπλασίου του εστιακού λόγου επί την εστακή απόσταση. Πρακτικά, μια περιοχή σε mm ισοδύναμη με το τετράγωνο του εστιακού λόγου (απόσταση= f στο τετράγωνο/ 2) είναι σχεδόν ελεύθερη κόμης. Στο f/4.5 (SW 16'') είναι 20.25mm Στο f/4.7 (SW 10'') είναι 22.09mm Στο f/4.9 (SW 12'') είναι 24.1mm Στο f/6 (SW 8'') είναι 36mm Στο f/8 (SW 6'') είναι 64mm Όταν ο φακός έχει μεγαλύτερο field stop από αυτούς τους αριθμούς η κόμη είναι μεγαλύτερη. Υπενθυμίζω πως το μέγιστο field stop είναι 27mm στις 1.25'' και 47mm στις 2''. Όσο χειρότερη ευθυγράμμιση έχει ένα τηλεσκόπιο, τόσο δείχνει την κόμη της μιας πλευράς και αντιλαμβανόμαστε πως στο f/5 θα βγεί ευκολότερα το είδωλο ενός άστρου σε περιοχή έξω από τα 12.5mm παρά στο f/8 έξω απο τα 32mm. Τέλος, μπορώ να ξεχωρίσω την καμπυλότητα αλλά μόνο με ρύθμιση της εστίασης. Αν είμαι ευθυγραμμισμένος εστιάζει το κέντρο ή η περιφέρεια αλλά όχι ταυτόχρονα. Χωρίς δοκιμάστική εστίαση ποιός μπορεί; ΥΓ: Ποιός δεν είναι ευτυχισμένος με τους T4 & ES100;

Στην θρησκειολογία η κυρίαρχη θέση της Εικόνας στον πολυθεϊσμό και του Λόγου στον μονοθεϊσμό είναι ένα αναγνωρισμένο φαινόμενο. Στις πολυθεϊστικές θρησκείες σπανίζουν τα ιερά βιβλία (άλλωστε ήταν διαδεδομένες κατ' εξοχήν σε προϊστορικούς χρόνους) και βασίζονταν σε διηγήσεις (προφορικές παραδόσεις με πλήθος εκδοχών) και εικόνες (το τοτέμ, το ξόανο, τα θεοφάνια οράματα, τα όνειρα, τις οπτικές ψευδαισθήσεις της δάφνης, του Peyote, του μανδραγόρα κλπ). Οι μονοθεϊστικές βασίζονται σε κάποιο ιερό βιβλίο που περιέχει τον λόγο του θεού (Παλαιά Διαθήκη, Καινή Διαθήκη και Κοράνι για τις τρείς κυριότερες) και είναι ανεικονικές. Η Νεο-Ελληνική θρησκεία και η Νεο-Ρωμαϊκή είναι υβριδικές, συνδυάζοντας τα παραδοσιακά στοιχεία της περιοχής της Μεσογείου (μετασχηματισμένος πολυθεϊσμός με την μορφή πλήθους αγίων με εξειδίκευση απ' ευθείας από την Θεογονία, την Ιλιάδα και την Αινειάδα, τοπικά δαιμόνια- Άγιοι, εικονισμός διαφόρων επιπέδων από δισδιάστατες εικόνες στο χωνευτήρι των πολιτισμών- Ελλάδα, έως αγάλματα στον Λατινικό Κόσμο, άφθονες προφορικές παραδόσεις, προσωπικές συμφωνίες με την θεότητα- τάματα, θυσίες/ προσφορές, θεοψίες σε πόρτες- δακρυσμένες εικόνες κλπ, λατρεία των εικόνων και των σκηνωμάτων κλπ) με εκείνα που ήρθαν από την Ανατολή (ανεικονισμός του θείου -του ίδιου του Θεού για εμάς αλλά εκτεταμένα στους Μωαμεθανούς και Διαμαρτυρομένους- υποταγή στην κυριαρχική θεότητα/ Βασιλέα και προσκύνηση, έμφαση στον θείο λόγο και απαίτηση για απαρέγκλιτη τήρησή του, ανάγνωση ως κύριο τελετουργικό, ασκητισμός Ασιατικής προελεύσεως και άλλα). Φυσικά αυτές είναι γενικές τάσεις και προέκυψαν μετά από σειρά ιστορικών γεγονότων με κομβικό σημείο την Εικονομαχία, οπότε και επεκράτησε αυτός ο ιστορικός συμβιβασμός που σταμάτησε την αιματοχυσία (οι εικονομάχοι ήταν κυρίως ανατολίτες και οι εικονολάτρες δυτικοί, οι μεν από την Ανατολία και Μικρά Ασία, οι δε από τον Ελλαδικό χώρο κατεξοχήν). Οι Έλληνες είναι ειδική περίπτωση. Εμείς κάνουμε το λάθος να ταυτίζουμε την αρχαιότητα με τους Αρχαίους Έλληνες και παραβλέπουμε το γεγονός πως ήταν μια ιστορική εξαίρεση, ένας ιδιότροπος πολιτισμός με αυστηρούς κανόνες και περίεργες για την εποχή συνήθειες (επιστήμη, αθλητισμός, ελεύθερο πνεύμα) που επικράτησαν αργότερα μέσω των κατακτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Γραικύλων Ρωμαίων, έτσι ώστε σήμερα να αποτελούν τον κανόνα του Δυτικού Πολιτισμού και όχι μια νησίδα εξαιρέσεων σε έναν βαρβαρικό κόσμο. Την εποχή τους στην Ανατολή υπήρχαν ταυτόχρονα τα σπέρματα του μονοθεϊσμού (Ζωροαστρισμός, λατρεία του Ατόν, Εβραϊκή θρησκεία) και του πολυθεϊσμού (από τον ανιμισμό έως τις θρησκείες των Αιγυπτίων και των Κελτών) και οι ίδιοι ήρθαν σε επαφή μέσω της θάλασσας με όλους και διατήρησαν μια ιδιότυπη πίστη όπου ταυτόχρονα πίστευαν σε μία τοπική θεότητα αλλά και στην Πανελλήνια Θρησκεία, συμβιβάζοντας το γεγονός με διαφόρους τρόπους, όπως στον συμφυρμό της Αφαίας με την Αθηνά ή την λατρεία ενός Μονοθεϊστικού Μίθρα ως μία εκ των πολλών θεοτήτων. Παράλληλα έδωσαν μια νέα σημασία στον Λόγο, όπως αναλύει ο Αριστοτέλης. Εκείνος ο Λόγος είναι μεν παγκόσμιας ισχύος, όπως παγκόσμια είναι και τα Μαθηματικά και η Φυσική, αλλά όπως περιγράφεται κάθε άλλο παρά θείος είναι. Δεν είναι υπέρλογος, δεν είναι παράλογος, υπόκειται σε έλεγχο σε αντίθεση με τον θείο λόγο, δεν είναι μεταφυσικός, είναι το εντελώς αντίθετο, ένα φυσικό φαινόμενο, αντικείμενο επιστημονικής μελέτης και εργαλείο της επιστημονικής έρευνας. Αυτός ο Λόγος δεν ήτο εν Αρχήν, είναι παράγωγο της ανθρώπινης σκέψης αλλά εμπεριέχεται στους φυσικούς νόμους με παρόμοιο τρόπο που υπάρχουν τα μαθηματικά δυνάμει στην φύση αλλά οι μαθηματικές έννοιες διαμορφώνονται από τον ανθρώπινο νου. Κάπως έτσι τα έχω καταλάβει εγώ. ΥΓ: Τι ωραίο off topic!

Και οι δύο έχετε δίκιο. Και το Blackout της ΝΥ το 1977 αλλά και η διακοπή ρεύματος μετά τον μεγάλο σεισμό του LA το 1989 ή το 1994, δεν θυμάμαι πότε ακριβώς. Το Blackout της ΝΥ είναι εκείνο που οδήγησε και σε αύξηση των γεννήσεων, δεν είμαι σίγουρος όμως αν είναι αστικός μύθος ή πραγματικό γεγονός. Ο ουρανός είναι εκεί, όποτε γίνει γενική συσκότιση το φαινόμενο επαναλαμβάνεται. Και φυσικά η επίδραση είναι άμεση, τα φωτόνια εξαφανίζονται με την ίδια αστραπιαία ταχύτητα που εμφανίζονται, γνωστή ως c, ταχύτητα του φωτός. Χρειάζονται λίγα λεπτά φυσικά (έως 30') ώστε να προσαρμοστούν οι οφθαλμοί στο σκότος, όπως εκ πείρας όλοι γνωρίζουμε εδώ.

Προφανώς δεν περιλαμβάνονται στον δικό σου χάρτη, ούτε και στον δικό μου είναι η αλήθεια. Αμφιβάλλεις πως δράκοι, ξωθιές και δαίμονες στολίζουν δισεκατομμύρια χάρτες ακόμη και σήμερα, περισσότεροι από όσοι χθες και λιγότεροι από αύριο μόνο ίσως;

Όλα στο μυαλό μας βρίσκονται, ούτως ή άλλως. Υπάρχει ο κόσμος, τμήμα του οποίου και ο νους μας, αλλά δεν τον γνωρίζουμε. Το γνωστικό μας όργανο συλλαμβάνει δεδομένα από τις εξωδεκτικές αλλά και εσωδεκτικές αισθήσεις, τώρα τελευταία και από σεισμογράφους, θερμόμετρα, ραδιοτηλεσκόπια και άλλα τέτοια όργανα και με βάση αυτά κατασκευάζει έναν χάρτη του κόσμου. Όπως όλοι οι χάρτες, έτσι και ο δικός μας είναι παραμορφωμένος και ατελής. Πρόκειται για ένα είδος Μερκατορικής προβολής και στις παρυφές του τα κενά γεμίζονται με υποθέσεις, διηγήσεις, εικόνες και άφθονη φαντασία. Άλλος γράφει Ne plus ultra, άλλος απεικονίζει περίτεχνες φάλαινες φυσητήρες, γοργόνες και δράκους, άλλος βαθμιδώνεται στο κενό, άλλος περιβάλλεται από πολυόμματα και εξαπτέρυγα και άλλος από θυμωμένους Βορειάδες και κεκαυμένους Λίβες. Βρίσκω τον χάρτη του Νανόπουλου άκρως ενδιαφέροντα, όσο περίπου και του Wil Tirion. Και προτιμώ οι συζητήσεις αυτές να μυρίζουν πολυκαιρισμένο χαρτί και θερμό πυρίτιο, παρά ζέον θειάφι και μπαρούτι.

Δεν ενδιαφέρομαι ακριβώς, αναρρωτώμαι όπως είπα. Είναι μια βαρεία ασθένεια αυτή και ανίατη. Όπως έχω πει δεν βλέπω ιδιαίτερη κόμη, ούτε με τους Nagler, ούτε με τους Hyperions στο 12ρι. Σκέπτομαι όμως "Πως θα ήταν άραγε με τον διορθωτή;" Προσφάτως μιλούσα για τους LVW. Τους απέκλεισα καθώς κατάλαβα την σημασία του φαινομενικού πεδίου και του field stop στην εκδήλωση της κόμης. Σε μια δοκιμή ενός Meade SWA διάβασα πως αν κάποιος περιέκοπτε 3 μοίρες από το πεδίο (4.5%) δεν θα υπήρχε καθόλου κόμη. Οι LVW περικόπτουν αυτές τις 3 μοίρες. Οι Radian 8 (και το field stop τους βλέπει μικρότερη περιοχή του κατόπτρου, εκεί που είναι ελεύθερο κόμης). Δεν τους θαυμάζω γιαυτό λοιπόν έναντι ενός Panoptic 24 68 μοιρών ή ακόμη περισσότερο ενός Nagler 22 82 μοιρών σε σύγκριση με τον Vixen 22 LVW. Οι 63 μοίρες του Nagler είναι ελεύθερες κόμης στο 12ρι, καθώς και αρκετές από τις υπόλοιπες 19. Αν το σκεφτείτε και οι Pentax είναι εξαιρετικά δημοφιλείς κάτω από τα 10mm, όπου το field stop τους περιορίζει στην ελεύθερη κόμης περιοχή ακόμη και ενός f/4. Επίσης είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις (μιλώ για τον εαυτό μου αλλά, πιστεύω, και για αρκετό κόσμο) την κόμη από τον αστιγματισμό και την καμπυλότητα του πεδίου. Ο δορθωτής κόμης διορθώνει μόνο το πρώτο. Ο Nagler 22 νομίζω πως δείχνει κάποια (όχι σημαντική) καμπυλότητα πεδίου και όχι αστιγματισμό, αλλά δεν μπορεί να καλύψει την κόμη στα άκρα λόγω μεγάλου field stop. Η δοκιμή με τον διορθωτή θα ελέγξει αυτήν την υπόθεση. Το να βάλω έναν φακό με μικρότερο πεδίο ισοδυναμεί με το να φοράει κάποια άτομο ρούχα που κρύβουν τις ατέλειες. Όταν όμως έρθει η ώρα της "γυμνής αλήθειας" αυτό δεν λειτουργεί.

Σε ευχαριστώ για την προσφορά σου. Ομολογώ πως δεν έχω διαβάσει την τελευταία έκδοση του οδηγού. Την τύπωσα για να την διαβάσω το βράδυ και κατόπιν θα σχολιάσω. Σχετικά με το τεστ δεν πιστεύω πως είμαι ο καταλληλότερος αφού δεν έχω δει και άλλον διορθωτή στην πράξη και ο χρόνος μου είναι περιορισμένος αρκετά, αλλά δεν το αποκλείω κιόλας.