Προς το παρόν δεν έφτιαξα τίποτε. Έβγαλα τα φίλτρα από τον σκελετό, τα ζευγάρωσα και τα κράτησα ανάμεσα στο μάτι και τον προσοφθάλμιο. Αλλάζοντας την μεταξύ τους γωνία (ενώ εφάπτονται περιστρέφω το ένα σε σχέση με το άλλο) αλλάζει η διαπερατότητα. Το βρίσκω πρακτικό και θα κρατήσω ένα ζευγάρι έτσι (ήδη βρίσκονται στην θήκη μου). Με ένα άλλο ζευγάρι σκέπτομαι το εξής: Να πάρω τον δακτύλιο από ένα φίλτρο 1.25 που περισσεύει (σελήνης ή πλανητικό που είναι φθηνά), να κόψω το ένα πολωτικό φίλτρο κυκλικά στο ακριβές μέγεθος και να τοποθετήσω στον δακτύλιο. Το δεύτερο να το κόψω επίσης αφήνοντας μια προσεκβολή 1-2cm, σαν ''αυτί''. Αυτή θα χρησιμοποιείται ως μοχλός ώστε να περιστρέφω το ένα σε σχέση με το άλλο. Αφού βρω την επιθυμητή απορροφητικότητα θα το βιδώνω στον φακό ή τον διαγώνιο για να δω την σελήνη, ιδίως το απόγευμα, όταν βρίσκεται σε 120 και πλέον μοίρες από τον ήλιο, σε περιοχή με πολωμένο φως. Η τωρινή μέθοδος πλεονεκτεί πάντως καθώς, πέραν του οτι είναι άκοπη, μπορείς να μεταβάλλεις εν θερμώ τη διαπερατότητα, ενώ είναι χρήσιμη και με φακούς 2'' (η διάμετρος των φίλτρων από τα 3D είναι <5cm). Μπορείς επίσης να πειραματιστείς με την διάταξη που δίνει την μεταβολή κίτρινου- γαλάζιου (θα το κάνω, είμαι περίεργος). Με φακούς μεγάλου eye relief (Naglers T4, Hyperions, Radian, BGOs 18 & 12.5mm από τους δικούς μου) είναι απολύτως πρακτική η μέθοδος Α, με άλλους φακούς πλεονεκτεί η μέθοδος Β. Το δοκίμασε κανείς άλλος;