150x είναι υπερβολικό τις περισσότερες φορές, λόγω του οτι στην επίγεια παρατηρείς μέσα από μεγαλύτερη στήλη αέρα απ' ότι στην αστρονομική χρήση. Αυτός ο αέρας είναι πυκνότερος και κοντά στην επιφάνεια, γεμάτος θερμικά ρεύματα (ανοδικά, κάποτε καθοδικά), άνεμο, καυσαέρια και σκόνη. Επίσης καλό είναι η κόρη εξόδου να μην πέσει κάτω από το 1mm. Με το γνωστό ED 80/600 αυτό σημαίνει φακό 7.5mm (ή 15mm με barlow 2x) και 80x. Μπορείς και 160x αλλά η ποιότητα εικόνας θα πέσει ραγδαία. Αν θέλεις απλώς να μελετήσεις μια λεπτομέρεια δεν πειράζει φυσικά. 20-60x είναι η ιδανική ζώνη παρατήρησης πιστεύω. Τα είδωλα μικρότερα αλλά θα έχεις μεγάλο πεδίο με φόντο για καδράρισμα και οξύτατη εικόνα. Αν το τηλεσκόπιο είναι κοντό αχρωματικό ή και ED 2 στοιχείων θα περιοριστεί το χρωματικό σφάλμα επίσης. Πάρε φακούς για την ζώνη αυτή (αναλόγως του τηλεσκοπίου) και έχε έναν Barlow ή Powermate ώστε περιστασιακά να πας στα 120-160x. Σημειωτέον, ο Zoom είναι ακόμη πρακτικότερος στην επίγεια όπου οι στόχοι συχνά είναι κινούμενοι, απ' ότι στην αστρονομική όπου ο στόχος ''περιμένει'' να αλλάξεις φακό (σε λογικές μεγεθύνσεις ή σε βάσεις με autotracking).