kkokkolis

Moongames, Laurent Laveder

Moongames, Laurent Laveder

Moongames, Laurent Laveder

Moongames, Laurent Laveder

Moongames, Laurent Laveder

Moongames, Laurent Laveder

Moongames, Laurent Laveder

Moongames, Laurent Laveder

Moongames, Laurent Laveder

Moongames, Laurent Laveder

Moongames, Laurent Laveder

Moongames, Laurent Laveder

Το Θαλασσινό Τριφύλλι, Θέμης Τσιρώνης

Ricardo Ponce, 1999

Ricardo Ponce, 1999

Ricardo Ponce, 1999

Ricardo Ponce, 1999

Ricardo Ponce, 1999

Ricardo Ponce, 1999

Ricardo Ponce, 1999

Ζευγάρι, Γιώργος Σταθόπουλος

Φιγούρα, Γιώργος Σταθόπουλος

Ερατώ, Λυρικά, Αθανάσιος Χριστόπουλος, 1811 ................................................ Ζ’ – ΦΕΓΓΑΡΙ Λαμπροφόρο μου φεγγάρι, ποῖον ἥλιον ἀντικρύζεις καὶ μὲ φῶς πολὺ καὶ χάρη τώρ’ ἀστράφτεις καὶ φωτίζεις; Τάχα, λέγεις, δὲν εὑρίσκω πόθεν ἔρχεται κι ἐμπαίνει στὸ ὁλόφωτό σου δίσκο τούτ’ ἡ λάμψη σου ἡ ξένη; Τῆς ἀγάπης μου τὸ κάλλος ἀπ’ τὴν γῆν εἰς τὸν αἰθέρα φῶς λαμπρό, σὰν ἥλιος ἄλλος, στὴ δική σου ρίχνει σφαίρα. Εὐτυχέστατο φεγγάρι, εἰς τὴν κύκλον ὅπου τρέχεις, θαυμαστὴν ἀπόψε χάρη ἀξιώθηκες νὰ ἔχεις. Μὰ τ' αὐτὸν τὸν ἥλιόν σου, σὲ φθονῶ, τῆ ἀληθεία, στὸν καλὸν ἀντικρυσμόν σου καὶ στὴ νέα συζυγία. ............................................. ΙΑ’ – ΦΙΛΗΜΑΤΑ Ὁρκίζω σε, Σελήνη, στῆς νύχτας τὴ γαλήνη, στὸν ἄπειρον αἰθέρα, καὶ στ’ οὐρανοῦ τὴ σφαίρα, ποτὲ νὰ μὴ τολμήσεις, διὰ νὰ μαρτυρήσεις αὐτὰ τὰ βραδινά μας γλυκὰ φιλήματά μας. Ἐμεῖς δὲν σ’ ἀδικοῦμε, ἂν ἴσως φιληθοῦμε· ὁ Ἔρωτας τὸ θέλει ἐσένα τί σὲ μέλει; Ποιός ἄραγε, Σελήνη, εἰπέ με, ποιός δὲν κλίνει εἰς τοῦτες τὲς γλυκές του κι ἡδονικὲς ὁρμές του; Κι ἐσύ, κι ἐσὺ ἡ ἴδια τὰ θέλεις τὰ παιγνίδια καὶ τρέχεις γιὰ νὰ εὕρεις τὸν φίλον ὅπου ξεύρεις. Λοιπόν, καλὴ Σελήνη, κανένας ἂς μὴ κρίνει. Ὁ λόγος τοῦτος σώνει δὲν εἴμεσθ’ ἐμεῖς μόνοι. ΙΒ’ – ΝΥΧΤΑ Θεοί, ἀστέρες φωτεροί, τῆς νύχτας ἔφορ’ ἱλαροί, τὲς ὧρες ἐμποδίστε· κι ἀργά - ἀργὰ κινῆστε. Κι ἂν ἴσως εἶναι δυνατόν, κι ἀπὸ τὸν τόπον σας αὐτόν, παρακαλῶ (νὰ ζῆτε), ποτὲ μὴ ταραχθῆτε. Κι ἐσὺ τὸ ἄστρο τῆς αὐγῆς, κρυβήσου πλέον, μὴ ἐβγεῖς, κι εἰπέ κι ὁ ἥλιος πέρα, νὰ φύγ’ εἰς ἄλλη σφαίρα. Ἡ νύχτα τούτη ἂς γενεῖ στὸν οὐρανὸν παντοτινὴ κι ἡμέρ’ ἂς μὴ σιμώσει ποτέ νὰ ξημερώσει, γιὰ νὰ χαρῶ παντοτινὰ τὸν ἔρωτά μου σιγανὰ σ’ αὐτὴν τὴν αἰωνίαν τῆς νύχτας ἡσυχίαν. ΙΓ’ – ΑΥΓΗ Ἡλιομηνύτρ’ Αὐγή μου, τί ἔπαθες, χρυσή μου; Παράκαιρα τί θέλεις καὶ λάμπεις κι ἀνατέλλεις; Ὁ κόσμος εἶν’ στὸ στρῶμα, κι οἱ πετεινοὶ ἀκόμα δὲν φώναξαν ὣς τώρα τῆς χαραυγῆς τὴν ὥρα. Τ’ εἶν’ τούτ’ ἡ ἀταξία, κι ἡ τόση σου ἡ βία; Μεσάνυχτα τί ἔχεις; τί ξύπνησες; ποῦ τρέχεις; Ναί, ναί! ὁ Τιθωνός σου εἶν’ γέρος, ὁ καλός σου· γιὰ τοῦτο τὸν ἀφήνεις, καὶ πᾶς ἀλλοῦ νὰ μείνεις. Ἐγὼ ὅμως κι ἡ γλυκή μου (ροδόξανθη Αὐγή μου) νέοι· εἴμεσθε ἀκόμα καὶ παίζομε στὸ στρῶμα. ................................ ΚΕ’ – ΗΛΙΟΣ Ἥλιε τώρα π’ ἀνατέλλεις στὸν αἰθέρα φλογερά, τὴν ἀγάπη μου, ἂν θέλεις, στάσου, ‘δέ την μιὰ φορά. Δυὸ ἀκτίνες τίναξέ την, καὶ μ’ ἐκεῖνες σιγανὰ ἕνας φίλος της, εἰπέ την, ταπεινὰ τὴν προσκυνᾶ. Φίλος πρὶν εὐτυχισμένος, τώρα ὅμως μόλις ζεῖ· καὶ ἂν ζεῖ, ‘ναι νεκρωμένος, ἐπειδὴ δὲν ζεῖ μαζί. Ὥραν - ὥρα κινδυνεύει καὶ σχεδὸν ψυχομαχεῖ καὶ ὁ θάνατος κοντεύει νὰ τὸν πάρει τὴν ψυχή. Σὰν πεθάνει, νὰ τὸν κλάψει κι ὑστερνὰ νὰ θυμηθῆ εἰς τὸν Ἅδη νὰ τὸν γράψει καὶ νὰ τὸν συλληπηθῆ. Κι ὅταν τύχει καὶ διαβαίνει ἀπ’ τὸν τάφον τὸν πικρὸν νὰ σταλάζει, νὰ τὸν ραίνει, μ’ ἕνα δάκρυ της μικρόν. Τοῦτα, ἥλιε μου, νὰ ζήσεις, πέρνα τώρα, στὸ καλό, σιγανὰ νὰ τὰ μηνύσεις, νὰ τὰ πεῖς, παρακαλῶ. ................................................

Ο Explore Scientific υπό κράτηση για τον Μιχαήλ. Ο Nagler ακόμη ελεύθερος.

H ημέρα της Λαμπρής, Διονύσιος Σολωμός, 1798-1857 Kαθαρότατον ήλιο επρομηνούσε της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι, σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη και από κει κινημένο αργοφυσούσε τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ’ αέρι, που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα: Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα. Xριστός ανέστη! Nέοι, γέροι και κόρες, όλοι, μικροί - μεγάλοι, ετοιμαστήτε μέσα στες εκκλησίες τες δαφνοφόρες με το φως της χαράς συμαζωχτήτε ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες ομπροστά στους Aγίους και φιληθήτε! Φιληθήτε γλυκά, χείλη με χείλη, πέστε Xριστός ανέστη, εχθροί και φίλοι! Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι, και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες γλυκόφωνα, κοιτώντας τες ζωγραφισμένες εικόνες, ψάλλουνε οι ψαλτάδες λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες κάθε πρόσωπο λάμπει απ’ τ’ αγιοκέρι, όπου κρατούνε οι Xριστιανοί στο χέρι». Καλώς ήρθες στην παρέα...