kkokkolis

Το θέμα με την διαδρομή της εστίασης μάλλον το έχουν και άλλοι φακοί μεγάλης εστιακής, τουλάχιστον αυτό συμβαίνει με τον Hyperion Aspheric 31mm. Αντιθέτως, με μικρής εστιακής φακούς ή με Barlow το σημείο εστίασης μετατοπίζεται προς τα έξω (στους δικούς μου συνδυασμούς). Η σκιά του δευτερεύοντος έχει φυσιολογικά αίτια και οφείλεται σε αναντιστοιχία κόρης εισόδου με κόρη εξόδου. Το φωτεινό αντικείμενο (σελήνη) προκαλεί μύση των οφθαλμών, οπότε το διαμέτρημα του οφθαλμού γίνεται περίπου ίσο ή μικρότερο από την σκιά του δευτερεύοντος. O 30mm σε ένα f/5 παράγει exit pupil 6mm και εφ' όσον το δευτερεύον ισοδυναμεί με το 30% περίπου της διαμέτρου, η σκιά του είναι περίπου 2mm. Η κόρη μας σε μύση είναι περίπου τόσο ή ακόμη μικρότερη. Μπαίνει έτσι λιγότερο φως από τα πλάγια στην περίμετρο του αμφιβληστροειδή, όπου η ευαισθησία του αμφιβληστροειδή είναι ελαττωμένη ούτως ή άλλως λόγω απώλειας της χημικής προσαρμογής. Η σελήνη θα ερεθίσει τα κωνία της ωχράς κηλίδος, η οποία είναι αρκετά μικρή ώστε να καλύπτεται από την σκιά του δευτερεύοντος. Το ίδιο συμβαίνει και στην ημερήσια παρατήρηση (με νευτώνια και κατοδιοπτρικά), γι’ αυτό οι φακοί 25-20mm που παράγουν κόρη εξόδου 4-5mm σε είναι προτιμότεροι από τους 30-32. Στα f/10 SCT και f/12-f/15 MCT το φαινόμενο προκαλείται πιο δύσκολα, λόγω μικρότερης κόρης εξόδου και συνήθως με φακούς 40-55mm, εκτός αν χρησιμοποιηθεί μειωτής εστιακού λόγου φυσικά, όπως έχω διαπιστώσει και ιδίοις όμμασι. Απλώς μην τον χρησιμοποιείς για την σελήνη. Ο 22 mm χωράει σχεδόν 2 Πανσελήνους.

Ο κανόνας της διαμέτρου ισχύει. 150mm προσφέρουν σχεδόν 4πλάσια φωτεινότητα και αυξάνεται δραματικά η διακριτική ικανότητα. Φυσικά το ίδιο ισχύει και μεταξύ 150 και 300mm. Το όριο καθορίζεται από άλλους πρακτικούς παράγοντες, οικονομικούς, αποθηκευτικούς, μεταφορικούς. Όμως, όπως ο γυμνός οφθαλμός προσφέρει άλλες δυνατότητες από ένα 80mm (ναι μεν 1x αλλά και τεράστιο πεδίο, the whole picture), έτσι και το 80mm έχει δυνατότητες που δεν διαθέτει ένα 150 ή 200mm. Αυτές οι δυνατότητες μας οδηγούν να τοποθετούμε διοπτρικούς ερευνητές 50, 60 ή 80mm πάνω σε ένα μεγάλο τηλεσκόπιο. Ένα C11 με piggyback ED80 προσφέρει ένα είδος ολοκλήρωσης. Τις Πλειάδες θα τις δεις με το 80ρι, τον Κρόνο με το μεγάλο. Η καλύτερη ποιότητα εικόνας σε ισότιμες διαμέτρους αποτελεί ιδιότητα των διοπτρικών, ειδικά των αποχρωματικών, καθώς έχουν πάντοτε άψογη ευθυγράμμιση και απουσιάζει κεντρική παρεμπόδιση. Εγώ πρώτα πήρα το 150 και ένα έτος μετά το 80, το οποίο μου έδειξε πράγματα που το 150 δεν μπορούσε, καθώς δεν χωρούσαν στο πεδίο του. Πωλούνται πανάκριβα mini διοπτρικά 60, 66, 70 ή 80mm ή Super ερευνητές 60 και 80mm τα οποία αγοράζονται από κατόχους μεγάλων τηλεσκοπίων ώστε να μην χάσουν αυτή την μακροσκοπική εικόνα.

Με έναν προσαρμογέα L σαν της Vixen ή της Konus. Ένας τρίποδας σαν της Konus (κυκλοφορεί και σαν Hama στην μισή τιμή) αρκεί για μικρά κιάλια, αν και ένας Manfrotto (>250 ευρώ) θα σε μαγέψει. http://www.planitario.gr/main.cfm?module=eshop&action=list&cat_id=31 Δοκίμασε πρώτα τον τρόπο 1 (της φωτογραφίας). Είναι δωρεάν και ο πιο ευέλικτος. Ποιά κιάλια έχεις (Μάρκα, μοντέλο, μεγέθυνση, διάμετρος φακών);

Η παρθένος, Gustav Klimt, 1913 Ο Klimt χθονίως ουράνιος. Λαμπρώς σκοτεινός.

1. Με το αριστερό χέρι πιάνεις γερά, αγκαλιάζοντάς τον, τον δεξιό σωλήνα πάνω από την βάση του, από την κατάφυσή του προς το περίβλημα των πρισμάτων, έως το 1/2 του μήκους του περίπου. Η ράχη του χεριού κοιτάζει τον ουρανό και ο αριστερός σωλήνας αναπαύεται στην ράχη του καρπού. Το δεξί χέρι πιάνει το δεξί κιάλι από την συνήθη λαβή, με τον δείκτη εκτεταμένο ώστε να ρυθμίζει την εστίαση. Η αγαπημένη μου μέθοδος. 2. Κρατάς τα κιάλια κανονικά αλλά φροντίζεις να σταθεροποιήσεις τα χέρια σου με κάποιον τρόπο: a. Ακουμπάς τους αγκώνες σε ένα τοιχίο b. Ξαπλώνεις και αναπαύεις τους βραχίονες στο στήθος σου. Η μέθοδος είναι καλή και για ξαπλώστρες ή πολυθρονίτσες θαλάσσης c. Αγκαλιάζεις ένα δέντρο ή στύλο d. Κάμπτεις τους αντίχειρες αψιδωτά και τους σφηνώνεις στα ζυγωματικά e. Επινοείς ανάλογα με το περιβάλλον ένα στήριγμα f. Γονατίζεις και ακουμπάς τα κιάλια στο περβάζι του μπαλκονιού, ή τους αγκώνες σε ένα μικρό τραπέζι 3. Χρησιμοποιείς ένα μονόποδο. Αυτό μπορεί να είναι πχ a. Ένα σκουπόξυλο ή άλλο ξύλο μορφής Τ όπου ακουμπάς τα κιάλια στην στενή πλευρά και την άκρη της μακράς πλευράς στο έδαφος. Οι παλάμες αγκαλιάζουν κιάλια και στενή πλευρά μαζί και σταθερά. Βολεύει όταν είσαι καθιστός b. Ένα μονόποδο των 5 ευρώ. Εδώ δεν χρειάζεται Manfrotto γιατί δεν υπάρχει κεφαλή και το βάρος μοιράζεται στα χέρια και το μονόποδο. 4. Συνηθίζεις με τον καιρό και βελτιώνεσαι 5. Φωτογραφικός τρίποδας και προσαρμογέας τύπου L

Γιασεμί, Nyctanthes Arbor-tristis

Sun Star, Ornithogalum Dubium

Star of Bethlehem, Ornithogalum Arabicum

Lavender Starflower, Grewia Occidentalis

Starflower, Calytrix Sullivanii

Blazing Star, Mentzelia Lindleyi

Sea Moonflower, Ipomoea Violacea, Καλονύκτιος Ιπόμοια "Morning Glory"

Moonflower, Datura inoxia

Reina de la noche, Hylocereus undatus

Ηλιοτρόπιο, Helianthus annuus

Stapelia Mutabilis

Starflower Trientalis Borealis

Μποράντσα Starflower, Borago Officinalis

Ένα 80/400 ή 102/500 (f/5) πάνω σε φωτογραφικό ή υψαζιμουθιακό τρίποδα είναι πολύ ευέλικτο και διασκεδαστικό όργανο. Ό,τι καλύτερο για επίγεια παρατήρηση με διαγώνιο 45 μοιρών, θα σου δείξει όμως και όμορφα αστρικά πεδία, ανοικτά σμήνη, την σελήνη αλλά και τουλάχιστον 1 αντικείμενο από κάθε άλλη κατηγορία. Με έναν barlow θα δεις και πλανήτες (με ψευδόχρωμα φυσικά) και πολλά διπλά άστρα ή τα μεγάλα σφαιρωτά. Τα f/10 υπερτερούν στους πλανήτες αλλά χάνεις σε πεδίο και είναι περισσότερο αστρονομικά. Αυτά τα τηλεσκόπια χρειάζονται λιγότερο από κάθε άλλο το Goto ή την παρακολούθηση. Θυσιάζοντας την μεγέθυνση (μέχρι 120x θα πας, στα 20-60x είναι πανέμορφες οι εικόνες) με το μεγάλο πεδίο (ως 4 μοίρες για το 80/400) είναι εύκολο να βρεις αντικείμενα (με Plossl 32mm ή SWA 24mm) και μένουν για πολύ στο οπτικό πεδίο. Η μεγαλύτερη διασκέδαση είναι ακριβώς να στοχεύεις μια από εδώ, μια από εκεί τάχιστα. Δεν χρειάζονται ειδική συντήρηση ή ευθυγράμμιση. Για τα χρήματα που θα δώσεις δεν θα ανησυχείς αν στα άκρα του πεδίου τα άστρα είναι ελαφρώς θολά. Το κουβαλάς στις εκδρομές άνετα: Βάλτο ψηλά σε ένα βουνό και παρατήρησε την θάλασσα, μια χαράδρα, ό,τι έλκει την προσοχή σου. Ακόμη και αν παρατήσεις την αστροπαρατήρηση, το f/5 αχρωματικό με 2-3 φακούς και έναν Barlow μάλλον θα το κρατήσεις. Εναλλακτικά το SW130/650 minidob θα σου δείξει περισσότερα, θυσιάζοντας την επίγεια. Ή ένα Maksutov 90 f/13 αν οι πλανήτες σε ενδιαφέρουν περισσότερο. Και μετά όλο και ανεβαίνουμε.

Δεν θα βοηθήσει η ιατρική καθώς σε αυτήν οι όροι είναι καθαρά τεχνικοί. Λέμε ''The patient remains conscious'' ή ''The patient keeps consciousness'' εναλλακτικά. Αν θέλετε περισσότερα θα πρέπει να σκαλίσω τους Γερμανούς φαινομενολόγους (μπλιάχ!), αλλά οι ιδέες τους δεν είναι ευρέως αποδεκτές. Η ιατρική έννοια της ενημερότητας δεν αφορά το περιεχόμενο της συνείδησης, αλλά την λειτουργία της. Scio me scire, scio me agere ένας ορισμός, γνωρίζω οτι γνωρίζω, γνωρίζω οτι δρω. Δεν κρίνεται αν η γνώση η η δράση είναι σωστές, αυτό αφορά την ηθική. Οι υπολογιστές δεν γνωρίζουν οτι δρουν, εκτός από τον HAL φυσικά. Τα ζώα έχουν όμως συνείδηση, για τα φυτά το θέμα ελέγχεται. Η συνείδηση ''ανακαλύφθηκε'' σε κάποιο στάδιο της εξέλιξης, ίσως επανακαλυφθεί και στην περίπτωση των μηχανών. Σε μια ευρύτερη θεώρηση η αντίληψη της συνείδησης ταυτίζεται με τα φαινόμενα που θεωρούνται ''ψυχικά'' -με την ιστορική προεπιστημονική έννοια-, τον animus και την anima, το πνεύμα και την ψυχή, το ''φάντασμα στην μηχανή''. Σε οργανικά παραληρήματα (Delirium), επιληψίες, stupor και άλλες διαταραχές με επίδραση στην συνείδηση, πιστευόταν πως κάποιος δαίμων κατελάμβανε τον άνθρωπο, δηλαδή η συνείδηση του δαίμονα αντικαθιστούσε αυτήν του ανθρώπου (καταληψία). Ο Freud εξάλλου μας οδήγησε στην συνειδητοποίηση πως το μεγαλύτερο μέρος των λειτουργιών μας είναι ασυνείδητο. Οι ''μηχανικές'' λειτουργίες υπερτερούν και στον άνθρωπο. Η αντίληψη του χρόνου είναι μια ασυνείδητη λειτουργία, τουλάχιστον μέχρι να κυττάξουμε το ρολόι ή την θέση του ήλιου, ή να αρχίσουμε να μιλούμε για τον χρόνο. Αλέξη, αν εγώ βγω off topic βγαίνω για τα καλά, σκέψου το πριν με ξανακαλέσεις. Για να επανέλθω, η εικόνα που περιέγραψε για τον χρόνο ο geonic είναι αυτή που κατέλιψαν τα από τετάρτου του αιώνος άτυπα φυσικοσυμβούλια φύτουλων της Ιωνιδείου Προτύπου Σχολής Πειραιά. Η εικόνα αυτή έμεινε ως έχει καθώς δεν την επεξεργάστηκα έκτοτε και, ως ερωτηματική είναι έντονα ελκυστική για εμένα.

Κρίνος Stargazer, Lilium Orientale Λουλούδια! Τέχνη από χέρι ανθρώπινο που ανακατώνει τα σπέρματα της φύσης. Πως δεν το σκέφτηκα τόσον καιρό; Ο κρίνος Stargazer ανήκει στην κατηγορία VII των Ανατολικών υβριδίων. Προέρχεται από διασταύρωση υβριδίων L. auratum και L. speciosum και διαφόρων Ιαπωνικών αυτοφυών. Τα άνθη είναι αρωματικά και μεγάλου μεγέθους.

Συνείδηση ονομάζεται η ψυχική λειτουργία που επιτρέπει την επίγνωση του περιβάλλοντος, εσωτερικού και εξωτερικού. Αντιστοιχεί στο επίπεδο της εγρήγορσης ή τον βαθμό ενημερότητας και αξιολογείται σε επίπεδα, από την υπερεγρήγορση έως το κώμα. Στις επιστήμες της συμπεριφοράς δεν σχετίζεται με τις «ηθικές» λειτουργίες. Αυτό που στην καθομιλουμένη ονομάζουμε συνείδηση, στην ψυχολογία αφορά τον μηχανισμό των ενοχών. Ως γνωστική λειτουργία, μαζί με την μνήμη και το γνωστικό απόθεμα, τον προσανατολισμό σε εαυτό, χρόνο και χώρο, την συγκέντρωση και την προσοχή και την κριτική και αφαιρετική ικανότητα, δημιουργούν ένα υπόβαθρο εγκεφαλικής λειτουργίας το οποίο επιτρέπει την ανάπτυξη των ψυχικών λειτουργιών, δηλαδή της σκέψης και του λόγου, του συναισθήματος, της αντίληψης και της συμπεριφοράς (ομιλία, κίνηση, έκφραση κλπ). Το ψυχικό όργανο είναι ενιαίο. Στις παραπάνω δημοσιεύσεις έχετε αναφέρει διάφορες λειτουργίες (όπως την αντίληψη) που σχετίζονται με την αίσθηση του χρόνου. Όλες λειτουργούν από κοινού. Χρειάζεται εγρήγορση (στον ύπνο, τον λήθαργο κλπ έχουμε άλλη αίσθηση του χρόνου), μνήμη (ο χρόνος ταξινομείται στην άμεση, πρόσφατη και απώτερη μνήμη, στην αμνησία η αίσθηση του χρόνου κατακερματίζεται), αντίληψη του χρόνου (προφανώς), αναπαράσταση του χρόνου (λόγος, αφαιρετική ικανότητα), κρίση (χρόνος ως αλληλουχία γεγονότων που προηγούνται ή έπονται), προσανατολισμός στον χρόνο κλπ. Αν έχω καταλάβει καλά ο χρόνος υπάρχει έξω από τον άνθρωπο, αλλά η αίσθηση και έννοια του χρόνου υπάρχει μέσω του ανθρώπου. Η λέξη «χρόνος», η αλληλουχία γεγονότων που μας προσανατολίζει σ’ αυτόν, ο φυσικός ορισμός και τύπος του, το όργανο που τον μετρά, η αντίληψή του κλπ είναι κατασκευάσματα του ανθρώπινου εγκεφάλου, όχι όμως και ο ίδιος ο χρόνος.

http://www.amazon.com/Mountain-Solar-System-Adult-T-shirt/dp/B0037TRJDM

Δεν θυμάμαι αν εκλέγεται APOD της χρονιάς, αλλά αυτό θα ήταν δύσκολο να έχει ανταγωνισμό. Εκτός αν ήδη σκαρώνεις κάτι. Μην επαναπαύεσαι, θέλουμε πολλές εκπλήξεις ακόμη.

Πανσέληνος στον Φάρο, Αθανάσιος Σισμάνης, 2011