kkokkolis

Απολύτως με κατατόπισες. Αν και τον τρόπο που εσύ φωτογραφίζεις το συλλαμβάνω πολύ εύκολα. Μοιάζει περισσότερο με την κλασσική καλλιτεχνική φωτογραφία ή την ζωγραφική. Όλοι θέλουν ή πρέπει να ζωγραφίσουν μια νεκρή φύση, ένα γυμνό, ένα ηλιοβασίλεμμα, όσες φορές και να έχουν ζωγραφιστεί ή φωτογραφηθεί αυτά πρόκειται για μια ατομική άσκηση και για πολλούς το στοίχημα είναι ακριβώς να βγάλουν τα προσωπικά τους στοιχεία, την μανιέρα τους, την πρωτοτυπία τους, το style τους, το συναίσθημά τους, τον χρωματικό τους κώδικα, την σημειωτική τους, το βίωμά τους, την πρότασή τους σε αυτό. Το Deepsky είναι αυτό που με προβληματίζει περισσότερο. Εκεί δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορείς να βάλεις τα προσωπικά σου στοιχεία χωρίς να καταστρατηγηθεί η αυθεντικότητα, αν και διαβάζοντας την εξέλιξη στην συζήτηση που αφορά την επεξεργασία πιστεύω πως στο τέλος μπορεί και να το κατανοήσω.

Ανατολή πανσελήνου στο Σούνιο, Χρήστος Κωτσιόπουλος, 2010

December Sunrise, Cape Sounion, Anthony Ayiomamitis, 2009 APOD 23/12/09

Επί τη ευκαιρία, αν μου επιτρέπετε να αναδρομήσω, έχω μια ερώτηση να κάνω και εγώ μα δίσταζα μέχρι τώρα. Το ωραίο θέμα αυτό με αφορμίζει όμως να ανοίξω την διαπραγμάτευση κάπως: Για ποιούς λόγους αστροφωτογραφίζετε; Αυτό το απλό ερώτημα συντίθεται από πολλά άλλα επιμέρους, μερικά εκ των οποίων τα οποία με απασχολούν ένα έτος τώρα και έχω ήδη τις δικές μου απαντήσεις που ελάχιστα όμως με ικανοποιούν, θα τα παραθέσω ωστόσο για διευκόλυνση: Για ποιόν λόγο να ασχοληθεί κάποιος; Γιατί άλλοι απλώς παρατηρούν; Γιατί άλλοι παθιάζονται και άλλοι απλώς το δοκιμάζουν; Γιατί να φωτογραφίζει κάποιος κάτι που έχει φωτογραφηθεί 10000000 φορές (και εγώ γιατί φωτογράφησα την Αφροδίτη της Μήλου 45 φορές;;; ); Είναι μοναχική δραστηριότητα αυτή, ή κοινωνική και σε τι αναλογία; Αξίζει τον κόπο (και πολλά περισσότερα από κόπο); Είναι τέχνη (με την έννοια της ''καλής τέχνης) η αστροφωτογραφία; Μπορεί να εκφραστεί κάποιος μέσα από αυτήν; Υπάρχει ελευθερία τοποθέτησης αντικειμένου και φόντου (εξαιρείται το Σούνιο κλπ όπου αυτό ακριβώς υπάρχει και αυτό αρκεί για να είναι καλιτεχνική); Μην σας παραξενέψουν τα ερωτήματα. Εγώ έτσι συνήθως σκέφτομαι (ας πούμε πως είναι το μεράκι μου, ή απλώς επαγγελματική διαστροφή) και όσο και αν έχω παρεξηγηθεί εξ αυτού πολλάκις -απευκταίο- δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Ρωτάω επίσης, όχι εσάς αλλά τον ευτό μου, τί χρειάζομαι τόσα τηλεσκόπια, γιατί γράφω στο Astrovox τόσο πολύ, γιατί γράφω έτσι όπως γράφω, γιατί δεν φωτογραφίζω αλλά και γιατί διαβάζω τα θέματα της αστροφωτογραφίας και τα λοιπά, οι ερωτήσεις μου λοιπόν έχουν να κάνουν όχι με τις τεχνικές λεπτομέρειες, αλλά με τα κίνητρα. Δεν αφορούν το τι, το πως, το πόσο, αλλά το γιατί. Αν θεωρείτε πως είναι εκτός θέματος αγνοήστε το προς το παρόν, όταν ωριμάσουν οι συνθήκες το ερώτημα θα επανέλθει γιατί είναι εκεί και γαργαλάει.

Ευχαριστώ. Αν το γνωρίζει κάποιος, γιατί σε αυτόν τον κομήτη τα αέρια δεν σχηματίζουν κόμη;

Merci!

Τι είναι αυτή η άλως γύρω από τον κομήτη; Τα δικά του αέρια, σκόνη, artifact;

Είναι βαριούτσια τα κιάλια αυτά. Οπότε μην ελπίζετε σε τρίποδα των 30-70 ευρώ. Υπολογίστε τουλάχιστον 250 ευρώ που να φθάνει στα 2 μέτρα περίπου. Και πάλι πάνω από τις 45 μοίρες θα στραβολαιμιάζετε. Είναι καλός ο τρίποδας για επίγεια και χαμηλά αντικείμενα, πχ Πλειάδες και Ωρίων τώρα που ανατέλουν, ή το καλοκαίρι ο Τοξότης στον Νότο. Άλλη μια λύση χωρίς τρίποδα: καθιστός, ακουμπάς κάτι σχετικά επίπεδο και ογκώδες στους μηρούς σου και πάνω σ' αυτό τους αγκώνες. Το έκανα στα σκαλοπάτια του εξοχικού που βλέπουν στον Νότο. Και στον Κιθαιρώνα ακουμπούσα τους αγκώνες στο αστροκάθισμα του Aldi που είναι σε καλό ύψος. Την μερική έκλειψη της Πρωτοχρονιάς την είδα από ένα ξενοδοχείο στο Ξυλόκαστρο ακουμπώντας πολλή ώρα τους σωλήνες στο γείσο του μπαλκονιού. Γενικά ό,τι βολεύει.

Ελήφθη, Over! Ευχαριστώ Ονειροθήρα!

Υπάρχει κάποιος σύνδεσμος γι αυτό το Deepsky;

Έγινε, αλλά λέγοντας το Eurovision δεν το βάζεις στην άκρη. Εγώ το βάζω, εύχομαι να έχετε μια κόσμια και εποικοδομητική συζήτηση με αλληλοσεβασμό ένθεν και ένθεν.

Αν και το σέβομαι σαν άποψη δεν μου αρέσει ο τρόπος που δηλώθηκε αυτό. Αντιθέτως μου αρέσουν τα ηλιοβασιλέμματα στο Σούνιο, όταν τα αποτυπώνει κάποιος με μεγάλη επιδεξιότητα. Αρέσουν και στο APOD φαίνεται και όχι άδικα.

Το μόνο που ξέρω από αστροφωτογραφίες είναι να τις βλέπω, αλλά έχω βγάλει κάποιο υποκειμενικό συμπέρασμα βλέποντας μέτριες φωτογραφίες από εξαιρετικό εξοπλισμό και θέση, αλλά και υπέροχες με μέτριο (φθηνότερο δηλαδή στην ουσία, όχι κατ' ανάγκη κατώτερο) εξοπλισμό. Οπότε, χωρίς να ισχυρίζομαι πως είναι το πρώτο, θα έβαζα ψηλά το τρίπτυχο: Γνώσεις- Επιδεξιότητα- Εμπειρία. Εδώ που τα λέμε, αν έτρεχε ο Κοκκώλης με Ferrari F1 και ο Schumacher με Yugo Zastava , υπάρχουν αμφιβολίες πως θα κέρδιζε μάλλον ο δεύτερος; Αφού θα μου έσβηνε συνέχεια η μηχανή, ή θα έβγαινα από τον δρόμο (όπως γίνεται ούτως ή άλλως και στο Playstation, από προσωπική πείρα το λέω).

Το πραγματικό πεδίο είναι 4.4 μοίρες. Μικρότερο από των 7x50 ή 10x50, αλλά μεγαλύτερο των τηλεσκοπίων. Το φαινόμενο πεδίο τώρα μοιάζει να είναι κοντά στις 60-66 μοίρες, αλλά αυτό είναι μια υποκειμενική εκτίμηση. Πάντοτε με εκνευρίζει πως ακόμη και στα καλά κιάλια δεν δίδονται πληροφορίες για το εστιακό μήκος των σωλήνων (λόγω του ότι το φως κάμπτεται πολλές φορές δεν μπορείς να το εκτιμήσεις από το μήκος του κιαλιού) καθώς και τον τύπο, εστιακό μήκος και φαινόμενο πεδίο του προσοφθαλμίου. Συνήθως πρόκειται για Kellner (στα πολύ φθηνά κιάλια) ή Erfle 20-24mm και τα κιάλια είναι γύρω στο f/5. βέβαια όλα αυτά είναι πολύ φλου, αλλά με fl ~ 350mm και Erfle ~ 24mm βγαίνει μεγέθυνση ~ 15x. Οπότε κάπου εκεί είμαστε καθώς τα Erfle έχουν πεδίο > 60 μοιρών και 4.4x15=66 μοίρες. Τέλος πάντων, σημασία έχει πως έχεις την αίσθηση πως το πεδίο είναι μεγάλο. Στα άκρα του πεδίου τα αστεράκια χάνουν την σημειακότητά τους (έτσι είναι τα Erfle αλλά και τα f/5) αλλά έχει λιγότερη σημασία αυτό στα κιάλια καθώς κοιτάζεις σχεδόν συνέχεια στο κέντρο επειδή και οι δύο οφθαλμοί ευθυγραμμίζονται κατ' ανάγκη. Η περιφέρεια του πεδίου είναι απλώς εκεί για προσανατολισμό και για ανίχνευση της κίνησης. 4.4 μοίρες από την άλλη σημαίνει πως χωράνε πλήρως σχεδόν όλα τα ουράνια μορφώματα και με περιθώριο: Χωράει η Ανδρομέδα, οι Πλειάδες με ένα ωραίο μαύρο πλαίσιο γύρω, αλλά και η Σελήνη 8-9 φορές.

Ορίστε, βρήκα μια φωτογραφία για την ειδική λαβή. Μπορείς να την κάνεις και ανάποδα, με το δεξί να σηκώνει το βάρος, όπως σε βολεύει. Επειδή μόνο το ένα χέρι στηρίζει τα κιάλια μπορείς να βρείς ευκολότερα ένα σημείο να ακουμπήσεις τον αγκώνα αυτόν. Στα Skymaster βοηθά πολύ καθώς το κέντρο βάρους τους είναι αρκετά μπροστά και έτσι το κρατάς από το κέντρο βάρους, χωρίς ροπές στρέψης.

Αν έχουν απευθυγραμιστεί μπορείς να δοκιμάσεις να τα ευθυγραμμίσεις. Οδηγίες εδώ: http://www.cloudynights.com/item.php?item_id=416

Φυσικά με τρίποδα είναι καλύτερα αλλά μόνο για χαμηλούς στόχους. Για όλους τους άλλους χρειάζονται πανάκριβα κιάλια 45 μοιρών ή τα συστήματα που έχει αναλύσει ωραία ο Binocular Master & Commander ΚωνσταντίνοςΜ. Ωστόσο υπάρχουν τρόποι να βελτιώσεις την εμπειρία χωρίς τρίποδα και τους αντιγράφω καθώς μόλις πριν λίγο τους έγραψα σε άλλο thread Τα Skymaster 15x70 μπορούν να χρησιμοποιούνται και χωρίς τρίποδα. Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι για να το επιτύχεις. Πχ: 1. Με το αριστερό χέρι πιάνεις γερά, αγκαλιάζοντάς τον, τον δεξιό σωλήνα πάνω από την βάση του, από την κατάφυσή του προς το περίβλημα των πρισμάτων, έως το 1/2 του μήκους του περίπου. Η ράχη του χεριού κοιτάζει τον ουρανό και ο αριστερός σωλήνας αναπαύεται στην ράχη του καρπού. Το δεξί χέρι πιάνει το δεξί κιάλι από την συνήθη λαβή, με τον δείκτη εκτεταμένο ώστε να ρυθμίζει την εστίαση. Η αγαπημένη μου μέθοδος. 2. Κρατάς τα κιάλια κανονικά αλλά φροντίζεις να σταθεροποιήσεις τα χέρια σου με κάποιον τρόπο: a. Ακουμπάς τους αγκώνες σε ένα τοιχίο b. Ξαπλώνεις και αναπαύεις τους βραχίονες στο στήθος σου. Η μέθοδος είναι καλή και για ξαπλώστρες ή πολυθρονίτσες θαλάσσης c. Αγκαλιάζεις ένα δέντρο ή στύλο d. Κάμπτεις τους αντίχειρες αψιδωτά και τους σφηνώνεις στα ζυγωματικά e. Επινοείς ανάλογα με το περιβάλλον ένα στήριγμα f. Γονατίζεις και ακουμπάς τα κιάλια στο περβάζι του μπαλκονιού, ή τους αγκώνες σε ένα μικρό τραπέζι 3. Χρησιμοποιείς ένα μονόποδο. Αυτό μπορεί να είναι πχ a. Ένα σκουπόξυλο ή άλλο ξύλο μορφής Τ όπου ακουμπάς τα κιάλια στην στενή πλευρά και την άκρη της μακράς πλευράς στο έδαφος. Οι παλάμες αγκαλιάζουν κιάλια και στενή πλευρά μαζί και σταθερά. Βολεύει όταν είσαι καθιστός b. Ένα μονόποδο των 5 ευρώ (έχω ένα HAMA). Εδώ δεν χρειάζεται Manfrotto γιατί δεν υπάρχει κεφαλή και το βάρος μοιράζεται στα χέρια και το μονόποδο. 4. Για μικρά διαστήματα τα Skymaster κρατώνται και κανονικά. Ενώ στην αρχή κουραζόμουν εύκολα (έχω και μια περιαρθρίτιδα στον αριστερό ώμο από το Volleyball) τώρα πια τα κρατώ περισσότερη ώρα έτσι ( συνήθεια; γυμναστική; ) Φυσικά, όπως έκανα και εγώ, μπορείς πρώτα να πάρεις τα Skymaster και μετά έναν καλό τρίποδα. Και ναι, όπως καταλάβατε, τα έχω χρησιμοποιήσει πάρα πολύ. Είναι υπέροχα κιάλια.

Τα Skymaster 15x70 μπορούν να χρησιμοποιούνται και χωρίς τρίποδα. Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι για να το επιτύχεις. Πχ: 1. Με το αριστερό χέρι πιάνεις γερά, αγκαλιάζοντάς τον, τον δεξιό σωλήνα πάνω από την βάση του, από την κατάφυσή του προς το περίβλημα των πρισμάτων, έως το 1/2 του μήκους του περίπου. Η ράχη του χεριού κοιτάζει τον ουρανό και ο αριστερός σωλήνας αναπαύεται στην ράχη του καρπού. Το δεξί χέρι πιάνει το δεξί κιάλι από την συνήθη λαβή, με τον δείκτη εκτεταμένο ώστε να ρυθμίζει την εστίαση. Η αγαπημένη μου μέθοδος. 2. Κρατάς τα κιάλια κανονικά αλλά φροντίζεις να σταθεροποιήσεις τα χέρια σου με κάποιον τρόπο: a. Ακουμπάς τους αγκώνες σε ένα τοιχίο b. Ξαπλώνεις και αναπαύεις τους βραχίονες στο στήθος σου. Η μέθοδος είναι καλή και για ξαπλώστρες ή πολυθρονίτσες θαλάσσης c. Αγκαλιάζεις ένα δέντρο ή στύλο d. Κάμπτεις τους αντίχειρες αψιδωτά και τους σφηνώνεις στα ζυγωματικά e. Επινοείς ανάλογα με το περιβάλλον ένα στήριγμα f. Γονατίζεις και ακουμπάς τα κιάλια στο περβάζι του μπαλκονιού, ή τους αγκώνες σε ένα μικρό τραπέζι 3. Χρησιμοποιείς ένα μονόποδο. Αυτό μπορεί να είναι πχ a. Ένα σκουπόξυλο ή άλλο ξύλο μορφής Τ όπου ακουμπάς τα κιάλια στην στενή πλευρά και την άκρη της μακράς πλευράς στο έδαφος. Οι παλάμες αγκαλιάζουν κιάλια και στενή πλευρά μαζί και σταθερά. Βολεύει όταν είσαι καθιστός b. Ένα μονόποδο των 5 ευρώ (έχω ένα HAMA). Εδώ δεν χρειάζεται Manfrotto γιατί δεν υπάρχει κεφαλή και το βάρος μοιράζεται στα χέρια και το μονόποδο. 4. Για μικρά διαστήματα τα Skymaster κρατώνται και κανονικά. Ενώ στην αρχή κουραζόμουν εύκολα (έχω και μια περιαρθρίτιδα στον αριστερό ώμο από το Volleyball) τώρα πια τα κρατώ περισσότερη ώρα έτσι ( συνήθεια; γυμναστική; ) Φυσικά, όπως έκανα και εγώ, μπορείς πρώτα να πάρεις τα Skymaster και μετά έναν καλό τρίποδα. Και ναι, όπως καταλάβατε, τα έχω χρησιμοποιήσει πάρα πολύ. Είναι υπέροχα κιάλια.

Ένα λεπτομερέστατο χειροποίητο μοντέλο σε κλίμακα 1/48. Κατά παραγγελία μπορείτε να επιλέξετε ποιό ακριβώς διαστημικό λεωφορείο από τον στόλο θα αποτελεί το δικό σας. ΥΓ: Η διαστημοσυνοδός της φωτογραφίας δεν περιλαμβάνεται. Πως θα μπορούσε άλλωστε να συμπεριλαμβάνεται στην τιμή προσφοράς των 6.250$ χωρίς τελωνείο, μεταφορικά και ΦΠΑ;

Δεν θεωρείται σωστό να διαδίδουμε στο Astrovox μεθόδους παράνομης διακίνησης πνευματικών ιδιοκτησιών. Ούτως ή άλλως σχεδόν όλοι γνωρίζουν τους τρόπους αυτούς και αν όχι, υπάρχουν άλλοι τρόποι να ενημερωθούν. Γι αυτούς τους λόγους καλό θα ήταν κατά την γνώμη μου να αφαιρέσεις τις επίμαχες λέξεις και να περάσεις το μήνυμά σου με έναν προσφορότερο τρόπο, συμβατό με τους εδώ κανονισμούς. Οι εταιρίες πνευματικών δικαιωμάτων κάνουν αυτόματη αναζήτηση των λέξεων κλειδιών που ανέφερες και ίσως να αντιμετωπίσουμε πρόβλημα κάποια στιγμή.

Helix Nebula NGC 7293, La Silla Observatory, 2009 Φωτογραφία μέσα από ένα τηλεσκόπιο 2.2 μέτρων. APOD 03/03/10

Starlight, Ron Dollekamp, 2007 Από την ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου York "Artist Ron Dollekamp of Scarborough has created a stunning depiction of the natural universe which creatively mixes elements of space and time to describe the research undertaken by faculty and students associated with the Department of Physics and Astronomy and the Graduate Program in Physics and Astronomy at York University. The centrepiece of the painting is a fragment of the Earth upon which the Toronto skyline and Lake Ontario are seated. Further emphasizing the Canadian connection, the northern lights hang over the skyline, with the Big Dipper shining through. The Moon and several other planets form a pleasing arc around Toronto, and a blue nebula of interstellar space hangs nearby. The fragment of Earth is seen growing out of the Milky Way galaxy of which it is a constituent. Hurtling towards the galaxy are rays of light, our probe of the universe at large, and a cascade of fundamental particles of nature out of which all matter is composed. The immense scale of the universe is emphasized by the display of another more distant galaxy in the background. The painting not only rivets attention from afar, but many fine details attract closer scrutiny. Even the second "star" in the handle of the Big Dipper is accurately shown to be double. Astronomy and Astrophysics are represented by the galaxies and their linkages to the particles out of which they formed and to the stars and planets which formed within them. Atomic and Molecular Physics are represented not only by the stream of particles, which is a mixture of protons and electrons, but also by the northern lights, which are a manifestation of collisions between particles in the solar wind with atoms and molecules in the upper atmosphere. The essence of Particle Physics is covered by depicting the protons in a manner consistent with the quark model of the atomic nucleus; three "colours" of quarks are confined inside bubbles in such a way that their distinctiveness is most obvious in the centres, but fades away toward the boundaries, as quark confinement models demand. The Earth's crust and molten core are shown below the city of Toronto, amplifying Earth Physics. Crystals embedded in the Earth's crust signify Chemical and Condensed Matter Physics, and to a certain extent Optical Physics, as crystals form the heart of lasers. More subtly, Chemical and Condensed Matter Physics are represented by the blue nebula above the galaxy, which arises from the scattering of starlight off particles of dust floating between the stars. On a macroscopic scale, the northern lights signify research into both Atmospheric and Space Physics, as their emissions provide a valuable probe of the nature of the upper atmosphere and the interactions of charged particles with the Earth's magnetic field. Microscopically, the northern lights provide a probe of the structure of atoms and molecules, which are a subject of Optical Physics. The swath of light rays hurtling into the galaxy further illustrates research in this field. Another focus, Biological Physics, is amplified by the views of the landscape around Toronto and by the incoming streams of particles and light, which are tools used to probe how living things function. Engineering is highlighted by views of the CN Tower and SkyDome. Fluid Dynamics, a subject which is fundamental to research in many fields, is depicted by a flow of water out of Lake Ontario into the Milky Way. The connection to the Milky Way completes the cycle of galactic evolution, which is characterized by a continual exchange of matter between star systems and the interstellar medium. The conversion to steam emphasizes the inexorable march of the universe towards a maximal state of randomness."

http://www.youtube.com/watch?v=kgT0Pmjl8n4&feature=related Starstruck, Rainbow Rising, 1976 If I'm high on a hill She will still be looking down at me What does she see That brings her closer every day to my heart If I'm away from home And think I'm all alone She's there, somewhere I look around to see And looking back at me She's there, beware Creeping like a hungry cat Seen it before And I know it can mean that * The lady's starstruck she's nothing but bad luck The lady's starstruck running after me The lady's starstruck she's nothing but bad luck, yeah, yeah I could fly to the moon But she'd soon find a way to be there I never knew for a while That a smile made 'em really care She wants a souvenir To everyone it's clear She's hooked, one look She wants a photograph And everybody laughs But not me, 'cause I see She's creeping like a hungry cat Seen it before and I know it can mean that * It used to be a game Now I can't repeat my name at all She seems to believe that I never can refuse her call She wants a souvenir To everyone it's clear She's hooked, one look She wants a photograph And everybody laughs But not me, 'cause I see She's creeping like a hungry cat Seen it before and I know it can mean that * x 2 And back of a tree I'm looking back at me Blind and off my state I've just got to beware The lady's starstruck Yes, she's bad luck, bad luck

Space Explorer, Δεκαετία του '50 Tin Toy

Don Quichotte à Dulcinée, Chanson Romanesque, Maurice Ravel, 1932 Από τον κύκλο τραγουδιών Δον Κιχώτης του Paul Morand Moderato Si vous me disiez que la terre a tant tourner vous offensa, je luis dépêcherais Pança: vous la verriez fixe et se taire. Si vous me disiez que l'ennui vous vient du ciel trop fleuri d'astres, déchirant les divins cadastres, je faucherais d'un coup la nuit. Si vous me disiez que l'espace ainsi vidé ne vous plaît point, chevalier dieu, la lance au poing, j'étoilerais le vent qui passe. Mais si vous disiez que mon sang est plus à moi qu'à vous ma Dame, je blêmirais dessous le blâme et je mourrais vous bénissant. O Dulcinée.