wereniki

Μην ξεχάσετε την Παρασκευή 25/5, ο Σωκράτης δικάζεται ξανά 2.500 χρόνια μετά!!! http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12092&postdays=0&postorder=asc&start=9780 στο τέλος της σελίδας...

Τι μου ήρθε τώρα, τέτοια ώρα και με τόοοοση κούραση, να θυμηθώ από το ποίημα του Καλλίμαχου, τα νοσταλγικά λόγια της πλεξίδας! "Στο φως του Λιονταριού και της Παρθένας, που λάμπουν πλάι στην Καλλιστώ την κόρη, είμαι κι εγώ και προς τη δύση γέρνω σαν οδηγός του αργόσυρτου Βοώτη που χάνεται στερνός στα ωκεάνια βάθη. Οι θεοί τη νύχτα με πατούν, με κρύβουν, μα σαν χαράζει στην Τηθύα γυρίζω."

Ένα βίντεο από την προχθεσινή έκλειψη ηλίου και μια...τρυφερή φωτογραφία! Annular Solar Eclipse May 20 2012

Σύγχρονο έργο Tέχνης η Σπιναλόγκα! Ο καταξιωμένος Έλληνας εικαστικός καλλιτέχνης Κώστας Τσόκλης, προσθέτει τις τελευταίες πινελιές με το χρωστήρα της Tέχνης του, στους καθρέφτες της θολωτής στοάς εισόδου στην οχυρή νησίδα της Σπιναλόγκας. Συμβολικότατο το κυρίαρχο υλικό του: οι καθρέφτες! Ήταν το μοναδικό υλικό, που απουσίαζε από τους χανσενικούς, για να μη βλέπουν τα παραμορφωμένα τους πρόσωπα... Στη σημερινή συγκυρία της χώρας μας, ίσως οι καθρέφτες αποτελούν έναν επίσης εξαιρετικά έξοχο συμβολισμό, για να δούμε ξανά τους αληθινούς εαυτούς μας. Πόσοι θα αποκωδικοποιήσουν τα πολλαπλά μηνύματα του καταξιωμένου καλλιτέχνη στη Σπιναλόγκα;Πόσοι θα δουν ΚΑΙ το πραγματικό τους είδωλο;...

Βυθίστηκα σε σκέψεις και προβληματισμούς, επιστρέφοντας σπίτι, απολαμβάνοντας το μακρύ "ταξίδι" και τα άλματα του νου, όπου με οδήγησε ένα καλογραμμένο βιβλίο...! "Ταξίδεψα", λοιπόν, από τον ολιγαρκή και λιτοδίαιτο, στερημένο αρχαϊκό κόσμο, που τόσο λίγο απείχε από τον κόσμο του Ομήρου και που απέχει έτη φωτός απ’ τον δικό μας, στον σημερινό καταναλωτικό και αδηφάγο νεοέλληνα... Από τα αγαθά (έρωτας, αγάπη, αφοσίωση, οικογένεια, φιλία), που στα χρόνια του εγωισμού και της πλεονεξίας που ζούμε, υπάρχουν "εν ανεπαρκεία", στην τιμωρία του Ερισύχθονα... Από την αναζήτηση ρεκόρ, μεγέθους και ποσότητας, στο μέτρο και στην ποιότητα... Από το βιασμό της Φύσης, στη συνειδητοποίηση της κοινής πατρίδας όλων: του πλανήτη μας... Από την ουσιαστική ανάγκη που έχουμε τον Άλλο, αφού ένα τουλάχιστον κοινό μας δένει: η θνητότητά μας... Αλλά τέτοια είναι η ζωή μας: πλασμένη αχώριστα από σκοτάδι και από φως. "Αγγελικό και μαύρο φως", που λέει και ο συγγραφέας! Τι ωραία που κλείνει μια δύσκολη μέρα, με την εξαιρετική παρουσίαση ενός πάρα πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου! Ο Γιάννης Κιουρτσάκης παρουσιάζοντας το τελευταίο του βιβλίο, μας μίλησε και για το άμορφο μυθικό χάος, που σαν μήτρα γόνιμη εγκυμονεί πάντα κάποια Δημιουργία, θυμίζοντάς μου το "Ήτοι μεν πρώτιστα Χάος γένετ’. Αυτάρ έπειτα Γαί’ ευρύστερνος πάντων έδος ασφαλές αιεί αθανάτων..." του Ησίοδου. "Το ζητούμενο του ανθρώπου", Γιάννης Κιουρτσάκης εκδ. Πατάκη

Πάαααρα πολύ ωραίο, μπράβο!!!

A Partial Solar Eclipse over Texas! APOD 22/5/2012 Υπέροχο, ε;

Μαμά μου!!! Τι είναι τούτο;;;

Και ένα αισιόδοξο τραγουδάκι, έτσι για "καλημέρα"!

Χθες πολύ αργά διαβάζοντας ποίηση του Τένισον, ανακάλυψα αυτούς τους στίχους: "Πολλές βραδιές είδα τις Πλειάδες να ανατέλλουν μέσα απ’ την απαλή σκιά, να λάμπουν σαν πυγολαμπίδες μπλεγμένες σε πλεξούδα ασημιά..."

κατά τη διάρκεια της Expedition 3. Για περισσότερες λεπτομέρειες:

με ειδική τεχνική,

Εκπληκτικές φωτογραφίες, που λήφθηκαν από τον αστροναύτη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού Don Pettit,

Διαδρομές αστεριών, όπως φαίνονται από τον διαστημικό σταθμό.

"….Ιδού η απαρχή της προσπάθειας για γνώση και για αυτογνωσία, ιδού το πρώτο ερωτηματικό, το για πάντα αναπάντητο, ιδού η αυγή του μυστηρίου που οδήγησε τον άνθρωπο να γίνει πλάστης αθάνατου έργου, δημιουργός δηλαδή θεών. Δάμασε η ελληνική τέχνη το ζώο πριν ανακαλύψει τον τέλειο άνθρωπο. Το συντροφικό συναπάντημα του ανθρώπου με τους θεούς διδάσκει η αρχαία αισθητική, στην προσπάθειά της να αιχμαλωτίσει την τέλεια μορφή την πάντα μετέωρη και πάντα τεταμένη προς μια ιδεατή πληρότητα, προς ένα αέναο γίγνεσθαι. Να γιατί η αρχαία τέχνη θα μένει πάντα πρωτοποριακά επίκαιρη και ζωντανή: είναι η τέχνη πυξίδα και σταθερός προσανατολισμός, αυτή που δεν γνώρισε αμηχανίες και αγνοεί τα αδιέξοδα, γι’ αυτό και εμπνέει κάθε αναγέννηση, γι’ αυτό και μένει η βάση κάθε πνευματικής παλιννόστησης προς το ουσιώδες, δηλαδή τη δημιουργία ελευθερίας." Απόσπασμα από το έργο της Ελένης Γλύκατζη -Αρβελέρ "Πολιτισμός και Ελληνισμός- Προσεγγίσεις", που επελέγη σαν θέμα για την εξέταση των υποψηφίων στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας, σήμερα, πρώτη ημέρα των πανελλαδικών εξετάσεων. Οι εξεταζόμενοι κλήθηκαν να αναπτύξουν τις απόψεις για το πανανθρώπινο μήνυμα που εκπέμπει η Τέχνη στις κοινωνίες. Πολύ ωραίο το κείμενο, αλλά εγώ αναρωτιέμαι... Εντάξει με το πρώτο ζητούμενο στην παραγωγή λόγου, που αναφέρεται γενικά στην προσφορά της Τέχνης στους σημερινούς νέους. Αλλά εκείνο εκεί το δεύτερο ζητούμενο, που ζητά τους τρόπους με τους οποίους το σχολείο συμβάλλει στην ουσιαστική επαφή τους με την Τέχνη... Αναφέρονται, αν δεν κάνω λάθος, σε ελληνικά σχολεία, με αναλυτικά προγράμματα στερουμένων φαντασίας, με ανεκδιήγητες περικοπές ωρών σε καλλιτεχνικά μαθήματα, που για το "κάτι" διαφορετικό επαφίενται, ως συνήθως, στη φαντασία ευσυνείδητων εκπαιδευτικών... Ή κάνω λάθος;;; ΥΓ: παρεμπιπτόντως, υπάρχουν και κάποια παρανόμως αποκτηθέντα ελληνικά γλυπτά σε Μουσεία της Ευρώπης...

Ευχές πολλές, μα πάρα πολλές ευχές στα παιδιά, που ξεκινούν σήμερα πανελλήνιες εξετάσεις! Όποια οικογένεια δεν έχει περάσει πανελλήνιες, δεν έχει νιώσει τι θα πει...πίεση! Ωστόσο οι μαθητές, ας κάνουν ότι καλύτερο μπορούν, ΑΛΛΑ χωρίς να ξεχνούν, ότι "Η Ζωή είναι αλλού..."! Και βέβαια διαβεβαιώστε τα παιδιά σας (οι μεγάλοι) με μια μεγάαααααλη - ζεστή αγκαλιά, ότι τα αγαπάτε το ίδιο δυνατά είτε γράψουν καλά είτε όχι...! Και... ευχές σε κάθε Κωνσταντίνο και Ελένη του forum (και όχι μόνο) για ό,τι ποθούν.

Το είδα, μου άρεσε το όλο στυλ, το μοιράζομαι μαζί σας! Καλό Σαββατοκύριακο

"Εμείς. Σκουπιδάκι στο μάτι του χρόνου. Το τυφλό. Καν δεν κλαίει, να πεις πως θα κυλήσουμε, θα του ξεφύγουμε." Από την ποιητική συλλογή "Ιστορίες", του Παντελή Μπουκάλα.

Ο δέκτης MODIS της NASA που μεταφέρεται από τους δορυφόρους Aqua και Terra, εκτός από την καταγραφή των διαφόρων γεωφυσικών παραμέτρων που ενδιαφέρουν την επιστημονική κοινότητα, συλλαμβάνει και εκπληκτικές φωτογραφίες της Γης! NASA | Aqua MODIS: Science and Beauty

Ποιήματα του Γερμανού ποιητή Ντουρς Γκρυνμπάϊν με τίτλο "Ο αστρονόμος" κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Μικρή Άρκτος. Απόσπασμα από το ποίημα «JULIA LIVILLA»* “…γιατὶ, ὅταν λίγο χυμένο αἷμα Ἀποδεικνύει τὴ θνητότητά σου, ἔχεις πιὰ καταλάβει Πὼς ἡ Fortuna ἐπιτρέπει νὰ συμβεῖ μόνο ὅ,τι θέλησες ἐσὺ ὁ ἴδιος. Δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ παραπονιέμαι, ἀκόμα κι ἂν δῶ τὴ ζωὴ Ἀπ’ τὴν ἂσχημη πλευρά, ὅταν ἦταν ἀνέμελη ἀκόμα καὶ τίποτα Δὲν προοιωνίζονταν ὅσα θὰ συμβοῦν. Μόνο τὰ παιδιὰ ἔξω στὸ αἴθριο Παίζουν τόσο ἀνέμελα, προστατευμένα καὶ μὴν ἔχοντας συνείδηση γιὰ τίποτε. Ἂν ἀφήσουμε κατὰ μέρος τὴ θάλασσα, τὸ χειρότερο ὑγρὸ ἐδῶ εἶναι, ὅπως Κι ἂν τὸ δεῖ κανείς, τὰ δάκρυα. Εἶχες δίκιο ὅταν μὲ προειδοποιοῦσες. Μιὰ γυναίκα τόσο ὡραία καὶ τόσο ἀσυνήθιστη ἀναγκαστικὰ θὰ φέρει Τὴν καταστροφή. Κι αὐτὸ γιατὶ ὅταν συναπαντήσεις μιὰ τέτοια Ὀμορφιά, ὅταν ἡ εὐφυία μὲ τὸ γαλάζιο τ’ οὐρανοῦ Σὲ σηκώσει ψηλὰ μὲ τοῦτα τὰ φτερὰ τὰ καλοτροχισμένα, Εἶσαι πιὰ ἕτοιμος νὰ ριψοκινδυνεύσεις πολλά. Κι αὐτὸ γιατὶ ὁ ἔρωτας Εἶναι αὐτὸ ποὺ ὑπερβαίνει ἐντέλει ὅσα ἐπιχειρήματα κι ἂν ἔχεις. Ὄχι πὼς ζῶ ἐδῶ μέσα στὴ μοναξιά, μόνη μὲ τὶς μελέτες μου. Μόνο, φίλε μου, θαρρῶ πὼς χάσαμε χρόνο πολὺ ἀποφεύγοντας Ἀκριβῶς τὰ πιὸ δικά μας πράγματα. Ποῦ νὰ ξέρω τί ξέρεις ἐσύ; Ὅταν ὁ βήχας γυρνᾶ ξανὰ ἀργὰ τὴ νύχτα καὶ μὲ δαγκώνει Ὁ πόνος μου, μήπως ξέρεις τί σκέφτομαι πραγματικά; Ἐσὺ τὸ λὲς Μοιχεία, ἐγὼ λέω πὼς καὶ οἱ δυό μας κάναμε αὐτὸ ποὺ ἔπρεπε.» * Ἡ Ιουλία Λιβίλλα (18-41 μ.Χ.) ήταν αδελφὴ του Αυτοκράτορα Καλιγούλα. Η Ιουλία Λιβίλλα εξορίσθηκε, μαζὶ με την αδελφή της Ιουλία Αγριπίνα, το έτος 39 στα νησιά Ποντίνε, έπειτα απὸ μία αποτυχημένη συνωμοσία εναντίον του Καλιγούλα! .................. Την Τρίτη 5 Ιουνίου, 8.30 μ.μ. στο Ίδρυμα Α. & Λ. Κατακουζηνού, Αμαλίας 4 (5ος όρ.), Σύνταγμα και στο πλαίσιο των εκδηλώσεων "Ποίηση στην καρδιά της άνοιξης"(15/5 έως 12/6, κάθε Τρίτη) λαμβάνει χώρα μια περιήγηση στην ποιητική συλλογή του Ντουρς Γκρυνμπάΐν "Ο αστρονόμος" με τον μεταφραστή του έργου Θανάση Λάμπρου. Είσοδος ελεύθερη.

Αφιερωμένο στη χθεσινοβραδινή παρέα των εκπαιδευτικών του Σχολείου μου, για την έκπληξη που μου είχαν ετοιμάσει και την Ελένη Δ., που την απόδωσε τόσο υπέροχα με τη λύρα της! Ήταν πολύ συγκινητικό, να τους ακούς όλους, βορειοελλαδίτες και Κρητικούς, να έχουν μάθει τα λόγια και να τραγουδούν απ' έξω το αγαπημένο μου τραγούδι: "Η τίγρη" Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης(Χαΐνηδες) Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης Πρώτη εκτέλεση: Ψαραντώνης Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη που όλο με περιμένει κι όλο την καρτερώ, τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει, μα ελπίζω να φιλιώσει καιρό με τον καιρό. Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου κι εγώ για το καλό μου για κείνη πολεμώ κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω, για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό. Όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω, για να την αγκαλιάσω στον πιο τρελό χορό, κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της, μου δίνει την προβιά της για να τηνε φορώ. Καμιά φορά απ’ το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι, σχεδόν αγαπημένοι, καθείς να κοιμηθεί και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν την μπόρα, σαν τη στερνή την ώρα που θα επιτεθεί.