trex

NASA: Λύση στο πρόβλημα στέγασης στο διάστημα Η ιδιωτική εταιρεία Bigelow Aerospace επιχειρεί να δώσει λύση στα δύο βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η NASA στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό: την στέγαση των αστροναυτών και τη δημιουργία χώρων για την καλλιέργεια φυτών σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Η λύση ακούει στο όνομα BEAM (Bigelow Expandable Activity Module) και έχει διαστάσεις κάτι λιγότερο από 4 μέτρα (13 πόδια) σε μήκος και κάτι λιγότερο από 3,5 μέτρα (11 πόδια) σε πλάτος, όταν βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη. Το βάρος του είναι περίπου 1,36 τόνοι, δηλαδή είναι 70% ελαφρύτερο από μία σταθερή κατασκευή, αντίστοιχων διαστάσεων. Η ιδιαιτερότητα του BEAM έγκειται στο γεγονός ότι μπορεί να μεταφερθεί στο διάστημα αναδιπλωμένο και εκεί να «φουσκώσει» από ένα μίγμα οξυγόνου και αζώτου. Με την πλήρη ανάπτυξή του μπορεί να συνδεθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό εξυπηρετώντας πιθανές ανάγκες φιλοξενίας αστροναυτών ή σαν χώρος όπου θα μπορούν να εγκατασταθούν διάφορες καλλιέργειες, που θα τροφοδοτούν το προσωπικό του ΔΔΣ με φρέσκα λαχανικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός μπορεί να φιλοξενήσει έως και 6 αστροναύτες οι οποίοι τρέφονται με ειδικά πακέτα διατροφής, χωρίς να έχουν πρόσβαση σε φρέσκα φρούτα και λαχανικά για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Επιπλέον, το μέλλον του ΔΔΣ μετά το 2024 παραμένει ομιχλώδες, με τη NASA να εξετάζει διάφορες εναλλακτικές. Συνολικά, η NASA έχει διαθέσει το ποσό των 17,8 εκατομμυρίων δολαρίων σε μελέτες για τη δυνατότητα επέκτασης του ΔΔΣ, τόσο για χρήση από αστροναύτες όσο και από μελλοντικούς τουρίστες του διαστήματος. Προς το παρόν, το BEAM χρησιμοποιείται σαν χώρος εκτέλεσης πειραμάτων που σχετίζονται με καλλιέργειες στο διάστημα, ενώ παράλληλα συνεχίζονται οι δοκιμές αξιοπιστίας του θαλάμου. Ωστόσο, τα σχέδια της Bigelow Aerospace δεν σταματούν στο BEAM. Ήδη η εταιρεία σχεδιάζει μία μεγαλύτερη έκδοση του BEAM, το BA330, το οποίο θα έχει χωρητικότητα 330 κυβικών μέτρων. Στόχος είναι η συνένωση αρκετών BA330 δημιουργώντας ένα νέο διαστημικό σταθμό, ο οποίος θα μπορεί να τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη. http://www.naftemporiki.gr/story/818818/nasa-lusi-sto-problima-stegasis-sto-diastima

Ψάχνουμε λάθος για εξωγήινη ζωή Τι υποστηρίζει ένας αστρονόμος σε πρόσφατη έρευνά του Δεδομένου ότι είναι απίθανο να κάνουμε –ως ανθρώπινο γένος- μια επίσκεψη σε κάποιο εξωπλανήτη στο άμεσο μέλλον, οι αστρονόμοι αναζητούσαν εδώ και καιρό αν είναι δυνατό να ανιχνεύσουν έστω και ένα απλό σημάδι ύπαρξης εξωγήινης ζωής από απόσταση. Πολλοί πιστεύουν ότι η ισχυρότερη ένδειξη θα ήταν η ανακάλυψη οξυγόνου και μεθανίου στον ίδιο οργανισμό. Επίσης, ότι η πιθανότητα εύρεσης ενός τέτοιου σημαδιού ζωής είναι πιο μεγάλη σε έναν πλανήτη παρόμοιο με τη γη, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα αστέρι σαν τον ήλιο. Σύμφωνα με μια νέα έρευνα όμως, οι αστρονόμοι που ήλπιζαν όλα τα παραπάνω μάλλον… θα πάρουν μια απογοήτευση, καθώς όπως υποστηρίζουν ερευνητές δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι το οποιοδήποτε τέτοιο «σημάδι», είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα εξωγήινης ζωής. Το πρόβλημα, όπως αποδεικνύεται, είναι ότι η ατμόσφαιρα μιας έξω-σελήνης θα είναι δυσδιάκριτη από αυτή του πλανήτη γύρω από τον οποίο περιφέρεται. Αναζητώντας τον E.T. Η αναζήτηση εξωγήινης ζωής δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οι αστρονόμοι πρέπει αρχικά να αρχίσουν να ψάχνουν για ένα αστέρι που έχει τους δικούς του πλανήτες. Στη συνέχεια, πρέπει να βεβαιωθούν ότι τουλάχιστον ένας από αυτούς περιφέρεται σε τροχιά γύρω από αυτό το αστέρι στην κατοικήσιμη ζώνη -μια περιοχή γύρω από το αστέρι στην οποία υποθέτουμε ότι θα μπορούσε να υπάρχει νερό σε υγρή κατάσταση. Τέλος, θα πρέπει να καταγράψουν ότι το αχνό φως που προέρχεται από το λαμπερό αστέρι και αντανακλάται έξω από τον εξωπλανήτη, έχει περάσει μέσα από την ατμόσφαιρά του. Αυτό το αχνό φως, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του The Time, ακόμη κι αν είναι μερικά φωτόνια, όταν συγκριθεί με το φως από το μητρικό άστρο είναι αρκετό για να δώσει κάποιες πληροφορίες στους επιστήμονες για τις χημικές ουσίες που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα αυτού του πλανήτη. Η ζωή όπως τη γνωρίζουμε δημιουργεί δύο αέρια, που σε διαφορετική περίπτωση δε θα ήταν παρόντα στην ατμόσφαιρα την ίδια στιγμή – το οξυγόνο από τη φωτοσύνθεση και το μεθάνιο από τα μικρόβια. Φρούδες ελπίδες Στη νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences, ο επιστήμονας Hanno Rein από το πανεπιστήμιο του Τορόντο και οι συνεργάτες του, αναρωτήθηκαν γύρω από το τι άλλο θα μπορούσε να «μιμηθεί» αυτή τη «βιο-σφραγίδα». Ενώ εργαζόταν επάνω στα σημάδια που θα μπορούσαν να δείχνουν την ύπαρξη ζωής, αλλά δεν είναι ζωή, ο Rein βρήκε ένα πολύ σημαντικό: τα έξω-φεγγάρια. Σύμφωνα με τον Rein οι παρατηρητές από τη Γη δε θα είναι σε θέση να πουν αν τα σημάδια μεθανίου και οξυγόνου προέρχονται από ένα και μόνο ουράνιο σώμα, ή από δύο κοντινούς κόσμους. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί γιατί, ενώ η Γη έχει μία Σελήνη, υπάρχει η περίπτωση οι εξωπλανήτες να έχουν περισσότερα από ένα φεγγάρια. Αν λοιπόν, και αυτά τα δύο ουράνια σώματα έχουν μια ατμόσφαιρα και στις ατμόσφαιρές τους ο εξωπλανήτης έχει οξυγόνο και το έξω-φεγγάρι μεθάνιο (ή αντίστροφα), τότε κάποιος παρατηρητής από τη Γη αυτό που θα δει θα είναι ένα σημάδι (βιο-σφραγίδα) ύπαρξης οξυγόνου και μεθανίου μαζί. Κι ενώ αυτό θα φανεί ως απόδειξη ύπαρξης ζωής, στην πραγματικότητα θα είναι τα αέρια που παράγονται από μη ζωντανές διαδικασίες σε δύο διαφορετικά ουράνια σώματα. Κι από τη στιγμή που δε μπορούν να αλληλεπιδράσουν, θα φτάνουν σε υψηλά επίπεδα. Επιπλέον, όπως αναφέρει ο Rein «ακόμη κι αν με κάποιο τρόπο είχαμε βρει ένα τρόπο για να εντοπίζουμε τα έξω-φεγγάρια, δε θα είμαστε σε θέση να καταλάβουμε τη διαφορά στις ατμόσφαιρές τους, δεδομένης της περιορισμένης ποσότητας φωτός που φτάνει σε εμάς». Η έρευνα αυτή δείχνει, ότι ίσως δε θα πρέπει να αναζητούμε μια εξωγήινη ζωή αποκλειστικά σε ένα μόνο μέρος. Ο Rein επισημαίνει ότι οι πιθανότητες εξάλειψης αυτών των ψευδών θετικών «βιο-υπογραφών» αυξάνουν όσο το αστέρι γίνεται σκοτεινότερο ή μελετώνται μεγαλύτεροι πλανήτες. Ίσως, λοιπόν, η εξωγήινη ζωή να μην είναι μόνο διαφορετική από αυτήν που υπάρχει στη Γη, αλλά και να κατοικεί σε ένα μέρος που δε μοιάζει με τη Γη. http://www.newsbeast.gr/environment/arthro/680657/psahnoume-lathos-gia-exogiini-zoi/

Η Ελλάδα από τον ΔΔΣ 9/6/2014 Η Κρήτη λίγο πιο κάτω από το κέντρο, η Πελοπόννησος αριστερά συννεφιασμένη, οι Κυκλάδες στο κέντρο (συννεφιασμένες και αυτές) και η Κύπρος φαίνεται πολύ λίγο, τέρμα δεξιά κοντά στην ατμόσφαιρα της Γης

Μωσαϊκό από το Hubble του μεγαλοπρεπούς Γαλαξία Σομπρέρο Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA / ESA έχει φωτογραφίζει με την κοφτερή ματιά του έναν από τους πιο εντυπωσιακούς και φωτογενείς γαλαξίες του σύμπαντος, τον γαλαξία Σομπρέρο, Μεσιέ 104 (M104). Σήμα κατατεθέν του γαλαξία, είναι ο λαμπρός λευκός, βολβώδης πυρήνας του, που περιβάλλεται από παχιές λωρίδες σκόνης που περιλαμβάνει τη σπειροειδή δομή του γαλαξία. Όπως φαίνεται από τη Γη, ο γαλαξίας έχει κλίση σχεδόν επίπεδη. Μπορούμε να τον δούμε από μόλις έξι μοίρες βόρεια του ισημερινού επιπέδου του. Αυτός ο λαμπρός γαλαξίας ονομάστηκε Σομπρέρο, λόγω της ομοιότητάς του με το ευρύ στεφάνι και υψηλής κορυφής μεξικάνικου καπέλου. Σε ένα σχετικά φωτεινό μέγεθος +8, ο M104 είναι ακριβώς πέρα από το όριο της ορατότητας με γυμνό μάτι και είναι ορατός μέσα από μικρά τηλεσκόπια. Ο Σομπρέρο βρίσκεται στο νότιο άκρο του πλούσιου γαλαξιακού σμήνους της Παρθένου και είναι ένα από τα πιο ογκώδη αντικείμενα σε αυτή την ομάδα, που ισοδυναμεί με 800 δισεκατομμύρια ήλιους. Ο γαλαξίας είναι 50.000 έτη φωτός ολόκληρος και βρίσκεται 28 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/06/hubble_9.html

Το πρώτο κοσμικό υπερηχογράφημα Τηλεσκόπιο καταγράφει τις διεργασίες γέννησης δύο πλανητών Λονδίνο Μια άκρως εντυπωσιακή αλλά και ενδιαφέρουσα κοσμική καταγραφή πραγματοποιεί διεθνής επιστημονική ομάδα με το τηλεσκόπιο ALMA που βρίσκεται στην έρημο Ατακάμα της Χιλής. Οι ερευνητές παρατηρούν έναν κοσμικό «τοκετό». Εντόπισαν ένα νεαρό άστρο γύρω από το οποίο αρχίζει να δημιουργείται ένα πλανητικό σύστημα. Συγκεκριμένα οι επιστήμονες εντόπισαν τον σχηματισμό δύο πλανητών και απεικόνισαν το φαινόμενο, γεγονός που συμβαίνει για πρώτη φορά. Ενας πλανήτης γεννιέται Οι ερευνητές παρατηρούν το άστρο HD 142527 που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 450 ετών φωτός από τη Γη. Πρόκειται για ένα άστρο που βρίσκεται στα πρώτα στάδια της ζωής του. Γύρω του έχει δημιουργηθεί ένας δίσκος κοσμικής ύλης που αποτελείται από τα «υπολείμματα» (σκόνη, αέρια) του νεφελώματος μέσα στο οποίο γεννήθηκε. Το πανίσχυρο τηλεσκόπιο ALMA που είναι τοποθετημένο σε ύψος πέντε χιλιάδων μέτρων εντόπισε γιγάντιες δέσμες αερίου να ξεφεύγουν από τον δίσκο ύλης του άστρου και να «ρέουν» σταθερά στο κενό ανάμεσα στον δίσκο και το άστρο. Το τηλεσκόπιο κατέγραψε εικόνες από το φαινόμενο. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αυτή τη στιγμή γύρω από το άστρο σχηματίζονται δύο πλανήτες, πιθανότατα δύο γίγαντες αερίου σαν τον Δία. Είναι η πρώτη φορά που υπάρχουν άμεσες εικόνες της γέννησης ενός πλανήτη και, όπως είναι ευνόητο, οι παρατηρήσεις προσφέρουν νέα σημαντικά στοιχεία για ένα από τα πιο σημαντικά κοσμικά φαινόμενα. «Οι αστρονόμοι είχαν προβλέψει την ύπαρξη αυτών των δεσμών κοσμικής ύλης αλλά είναι η πρώτη φορά που έχουμε άμεση οπτική επαφή. Χάρη στο ALMA μπορέσαμε να παρατηρήσουμε αυτές τις δέσμες. Θα μάθουμε περισσότερα για τον μηχανισμό του σχηματισμού των πλανητών και θα δούμε αν οι υπάρχουσες θεωρίες για αυτό το φαινόμενο είναι ορθές» αναφέρει ο Σάιμον Κασάσους, του Πανεπιστημίου της Χιλής που είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature» http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=491274

Μια βίαιη, σύνθετη σκηνή από σμήνη γαλαξιών που συγκρούονται Οι αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας το Karl G. Jansky Very Large Array (VLA) και το Παρατηρητήριο Chandra ακτίνων-Χ έχουν παράγει μια εντυπωσιακή εικόνα αποκαλύπτοντας νέα στοιχεία των βίαιων συγκρούσεων στις οποίες συμμετέχουν τουλάχιστον τέσσερα σμήνη γαλαξιών. Σε συνδυασμό με μια παλαιότερη εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA (HST), οι νέες παρατηρήσεις δείχνουν μια περίπλοκη περιοχή πάνω από 5 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, όπου οι συγκρούσεις προκαλούν μια σειρά από φαινόμενα που οι επιστήμονες εξακολουθούν να εργάζονται για να κατανοήσουν. Η εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble αποτελεί το φόντο αυτού του σύνθετου, με την εκπομπή ακτίνων-Χ από το Chandra να ανιχνεύεται σε μπλε και οι ράδιο-εκπομπές φαίνονται από το VLA σε κόκκινο. Οι ακτίνες-Χ δείχνουν το ζεστό, αραιό αέριο που διαπερνά την περιοχή που περιέχει τα σμήνη των γαλαξιών. Το μεγάλο, παραδόξως σχήμα, κόκκινο χαρακτηριστικό στο κέντρο, ίσως είναι μια περιοχή όπου οι κραδασμοί προκαλούνται από τις συγκρούσεις επιτάχυνσης σωματιδίων που αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο και εκπέμπει τα ραδιοκύματα. "Το σύνθετο σχήμα αυτής της περιοχής είναι μοναδικό· Ποτέ δεν έχω εντοπίσει κάτι τέτοιο πριν," είπε ο Reinout van Weeren, από το Κέντρο για τη Αστροφυσική Harvard-Smithsonian. "Το σχήμα είναι πιθανώς αποτέλεσμα των πολλαπλών συνεχιζόμενων συγκρούσεων", πρόσθεσε. Οι νέες ράδιο και ακτίνων-Χ παρατηρήσεις, είναι πολύ πιο ευαίσθητες από τις προηγούμενες, είπαν οι επιστήμονες. Ο συνδυασμός αυτών των εικόνων θα καταστήσει αυτή τη περιοχή ένα από τα καλύτερα μελετημένα παραδείγματα συγκρουόμενων συστάδων που είναι ακόμη γνωστά, και μπορεί να οδηγήσουν σε νέες γνώσεις σχετικά με τις πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις κατά τη διάρκεια συγχωνεύσεων του συμπλέγματος. Μαζί, τα συγχωνευόμενα συμπλέγματα που ονομάζονται MACS J0717 3745, το οποίο είναι επίσης ένα από τα σύνορα του SHT για τα οποία θα παράγει τις βαθύτερες παρατηρήσεις που έχουν γίνει ποτέ. Οι επιστήμονες παρουσίασαν τα ευρήματά τους στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στη Βοστώνη, Μασαχουσέτη. Η ευθεία, επιμήκης ράδιο-εκπομπή του αντικείμενο είναι ένας γαλαξίας του οποίου η κεντρική μαύρη τρύπα επιταχύνει πίδακες σωματιδίων σε δύο κατευθύνσεις. Το κόκκινο αντικείμενο κάτω-αριστερά είναι ένας ραδιοφωνικός γαλαξίας που κατά πάσα πιθανότητα θα πέσει στο σύμπλεγμα. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/06/blog-post_5607.html

Οι σκουληκότρυπες θα στέλνουν… e-mail! Νέα θεωρία για τις περίφημες κοσμικές πύλες που επιτρέπουν τα ταξίδια στον χωροχρόνο Οι ειδικοί τις ονόμασαν «σκουληκότρυπες» και στην πραγματικότητα είναι εξισώσεις πεδίου του Αϊνστάιν για τη βαρύτητα. Θεωρητικώς οι σκουληκότρυπες είναι σήραγγες που συνδέουν σημεία του χωροχρόνου. Με απλά λόγια, αν κάποιος εισέλθει σε μια σκουληκότρυπα, ας πούμε λίγο έξω από τη Γη, μπορεί σε χρόνο dt να βρεθεί σε ένα απομακρυσμένο σημείο του Γαλαξία ή και του Σύμπαντος - υπό κανονικές συνθήκες θα χρειαζόταν χιλιάδες ή εκατομμύρια έτη για να φτάσει ως εκεί. Πριν από λίγες εβδομάδες τα φώτα της δημοσιότητας συγκέντρωσε ο Λιουκ Μπούτσερ,καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ, με μια νέα θεωρία που ανέπτυξε σχετικά με τις σκουληκότρυπες. Σύμφωνα με τον δρα Μπούτσερ οι σκουληκότρυπες μπορούν να λειτουργήσουν ως ένας κοσμικός server (διακομιστής) μεταφοράς μηνυμάτων στον χρόνο. Ο επιστήμονας θεωρεί ότι μπορεί κάποιος να στείλει μέσα από μια σκουληκότρυπα μηνύματα είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον. Ο ενδιαφερόμενος θα στέλνει μέσα σε μια σκουληκότρυπα παλμούς φωτός οι οποίοι θα εμπεριέχουν το μήνυμα που επιθυμεί να στείλει στον χωροχρόνο. Τα είδη Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι σκουληκότρυπας που ενδιαφέρουν τους φυσικούς: οι λορεντζιανές (Lorentzian) σκουληκότρυπες (από τη Γενική Σχετικότητα) και οι ευκλείδειες σκουληκότρυπες (από τη σωματιδιακή φυσική). Οι λορεντζιανές σκουληκότρυπες είναι ουσιαστικά οι συντομότεροι δρόμοι μέσω του χώρου και του χρόνου. Μελετώνται κυρίως από τους ειδικούς που ασχολούνται με τις εξισώσεις του Αϊνστάιν και εάν υπήρχαν στην πραγματική ζωή, θα ήταν περισσότερο ή λιγότερο παρόμοιες με τις σκουληκότρυπες που βλέπουμε σε ταινίες και σειρές επιστημονικής φαντασίας. Οι ευκλείδειες σκουληκότρυπες είναι ακόμη πιο παράξενες. αφού ακολουθούν ιδιότητες της κβαντικής μηχανικής και η χαοτική τους φύση δεν είναι εύκολο να μελετηθεί. Η αρνητική ενέργεια Εκείνος που έκανε γνωστές στο ευρύ κοινό τις σκουληκότρυπες ήταν ο αμερικανός αστρονόμος και αστροφυσικός Καρλ Σέιγκαν. Εγραψε ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας στο οποίο εξωγήινοι επικοινωνούν με τους ανθρώπους κάνοντας γνωστή την ύπαρξή τους. Ο Σέιγκαν ήθελε να φέρει σε επαφή τους ανθρώπους και τους εξωγήινους όχι με ένα όχημα ή με κάποια άλλη μέθοδο που θα ήταν καθαρά προϊόν της φαντασίας του αλλά με έναν τρόπο που θα πατούσε σε υπαρκτά επιστημονικά δεδομένα. Ζήτησε έτσι τη βοήθεια του Κιπ Θορν, καθηγητή Θεωρητικής Φυσικής του ΜΙΤ, ο οποίος μαζί με δύο μεταπτυχιακούς φοιτητές του ασχολήθηκαν με το αίτημα του Σέιγκαν. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μια σκουληκότρυπα μπορούσε να αποτελέσει τη δίοδο μεταφοράς της ηρωίδας του βιβλίου, αρκεί να μπορούσε να παραχθεί αρνητική ενέργεια σε ποσότητα τέτοια ώστε να παραμείνουν ανοικτά τα στόμιά της. Φυσικά το μυθιστόρημα δεν είναι άλλο από το «Contact» που έγινε κινηματογραφική ταινία με πρωταγωνίστρια την Τζόντι Φόστερ. Η ενέργεια Οι καλές ειδήσεις για τις λορεντζιανές σκουληκότρυπες είναι ότι οι επιστήμονες δεν μπορούν να αποδείξουν ότι δεν υπάρχουν, άρα... Οι κακές ειδήσεις αφορούν το ότι όλες οι μελέτες που έχουν γίνει δείχνουν ότι ακόμη και αν υπάρχουν οι σκουληκότρυπες πρόκειται για εντελώς ασταθή κοσμικά αντικείμενα που ανοιγοκλείνουν σε κλάσματα του δευτερόλεπτου. Αν λοιπόν υπάρχουν, χρειάζονται μεγάλα ποσά αρνητικής μάζας για να κρατηθούν ανοικτές και να εμποδιστεί η κατάρρευσή τους. Μπορούμε να πάρουμε μικρά ποσά αρνητικής ενέργειας στο εργαστήριο (με το φαινόμενο Casimir), αλλά δεν μπορούμε να πάρουμε με τις παρούσες τεχνολογίες μεγάλα ποσά αρνητικής ενέργειας, τέτοια που απαιτούνται για να κρατήσουμε σε ένα κανονικό μέγεθος αλλά και για ικανό χρονικό διάστημα τη λορεντζιανή σκουληκότρυπα. Ωστόσο πριν από λίγο καιρό μια ομάδα φυσικών από τη Γερμανία και την Ελλάδα (συμμετείχε η Παναγιώτα Καντή, αναπληρώτρια καθηγήτρια Θεωρητικής Φυσικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων) πραγματοποίησε μελέτη στην οποία διατυπώνεται η άποψη ότι η κατασκευή μιας σκουληκότρυπας μπορεί να είναι δυνατή χωρίς να χρησιμοποιήσουμε καμία αρνητική ενέργεια. «Δεν χρειάζεται καν κανονική ύλη με θετική ενέργεια» ανέφερε ο Μπέρτχαρντ Κλαϊχάουζ του Πανεπιστημίου του Oldenburg στη Γερμανία. «Οι σκουληκότρυπες μπορούν να μείνουν ανοιχτές και με "το τίποτα"» τόνισε ο ερευνητής ανοίγοντας νέο πεδίο μελετών και συζητήσεων γύρω από το αν είναι εφικτό το ταξίδι στον χωροχρόνο. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=602738

M51: Το Chandra λαμβάνει τον λαμπρό γαλαξία σε ακτίνες Χ Μια νέα εικόνα από το Chandra του M51 περιέχει περίπου ένα εκατομμύριο δευτερόλεπτα από το χρόνο παρατήρησης. Τα στοιχεία αποκαλύπτουν εκατοντάδες σημεία που μοιάζουν με πηγές ακτίνων-Χ στον γαλαξία με το παρατσούκλι "Γαλαξίας Δίνη." Οι περισσότερες από αυτές τις πηγές είναι το σημείο δυαδικών συστημάτων ακτίνων-Χ είτε με ένα αστέρι νετρονίων ή μαύρη τρύπα σε τροχιά γύρω από ένα άστρο σαν τον Ήλιο. Η σύνθετη εικόνα αποτελείται από ακτίνες-Χ του Chandra (μωβ) και τα οπτικά δεδομένα από το Hubble (κόκκινο, πράσινο και μπλε). Σχεδόν ένα εκατομμύριο δευτερόλεπτα παρατήρησης χρόνου με το παρατηρητήριο Chandra ακτίνων-X της NASA, αποκάλυψε ένα σπειροειδή γαλαξία παρόμοιο με το δικό μας λαμπερό Γαλαξία, με εκατοντάδες σημεία φωτός ακτίνων-Χ. Ο γαλαξίας ονομάζεται επίσημα Μεσιέ 51 (M51) ή NGC 5194, αλλά συχνά αναφέρεται με το παρατσούκλι "Γαλαξίας Δίνη." Όπως και ο Γαλαξία μας, η "Δίνη", είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας με εκπληκτικούς βραχίονες άστρων και σκόνης. Ο M51 που βρίσκεται περίπου 30 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, με το "πρόσωπο" του προσανατολισμένο προς τη Γη, δίνοντάς μας μια προοπτική που ποτέ δεν μπορούμε να δούμε από το δικό μας "σπειροειδές γαλαξιακό σπίτι". Με τη χρήση του Chandra, οι αστρονόμοι μπορούν να κοιτάξουν στη "Δίνη" και να αποκαλύψουν πράγματα που μπορεί να ανιχνευθούν μόνο σε ακτίνες-Χ. Σε αυτή τη νέα σύνθετη εικόνα, τα στοιχεία του Chandra φαίνονται σε μωβ. Τα οπτικά δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble είναι σε κόκκινο, πράσινο και μπλε. Οι περισσότερες από τις πηγές αυτές ακτίνων-Χ, είναι δυαδικά συστήματα ακτίνων-X (XRBs). Τα συστήματα αυτά αποτελούνται από ζεύγη αντικειμένων, από ένα συμπαγές άστρο, είτε ένα αστέρι νετρονίων ή, πιο σπάνια, μια μαύρη τρύπα, λαμβάνοντας υλικό από τροχιά του άστρου συντρόφου. Το υλικό που καταρρέει, επιταχύνεται από το έντονο βαρυτικό πεδίο του συμπαγούς άστρου και θερμαίνεται σε εκατομμύρια βαθμούς, παράγοντας μια φωτεινή πηγή ακτίνων-Χ. Οι παρατηρήσεις του Chandra αποκαλύπτουν τουλάχιστον δέκα από τις ακτίνες-Χ (XRBs) στον M51, που είναι αρκετά φωτεινές για να περιέχουν μαύρες τρύπες. Σε οκτώ από αυτά τα συστήματα, οι μαύρες τρύπες, πιθανόν λαμβάνουν υλικό από συνοδούς αστέρες που είναι πολύ μεγαλύτερης μάζας από τον Ήλιο. Επειδή οι ​​αστρονόμοι έχουν παρατηρήσει τον M51 για περίπου μια δεκαετία με το Chandra, έχουν κρίσιμες πληροφορίες για το πώς οι πηγές ακτίνων-Χ, που περιέχουν μαύρες τρύπες, συμπεριφέρονται με την πάροδο του χρόνου. Οι μαύρες τρύπες με τεράστιους αστρικούς συντρόφους, είναι σταθερά φωτεινές πάνω από δέκα χρόνια στις παρατηρήσεις του Chandra. Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα αστέρια μεγάλης μάζας σε αυτές τις πηγές ακτίνων-Χ, έχουν επίσης ισχυρούς ανέμους που επιτρέπει τη σταθερή ροή του υλικού να εισρέει στην μαύρη τρύπα. Η διαφορά μεταξύ του Γαλαξία μας και του γαλαξία της Δίνης, είναι ότι ο M51 είναι στη μέση της συγχώνευσης με ένα μικρότερο συνοδό γαλαξία που φαίνεται στο άνω αριστερό τμήμα της εικόνας. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η γαλαξιακή αλληλεπίδραση ενεργοποιεί κύματα σχηματισμού αστεριών. Τα πιο ογκώδη από τα πρόσφατα διαμορφωμένα αστέρια, θα "αγωνιστούν" για την εξέλιξή τους σε λίγα εκατομμύρια χρόνια και θα καταρρεύσουν για να σχηματίσουν αστέρια νετρονίων ή μαύρες τρύπες. Οι περισσότερες από τις εκλάμψεις ακτίνων-Χ (XRBs), περιέχουν μαύρες τρύπες στον M51 που βρίσκονται κοντά σε περιοχές όπου σχηματίζονται αστέρια, που αποδεικνύουν τη σύνδεση τους με την επερχόμενη γαλαξιακή σύγκρουση. Προηγούμενες μελέτες του Γαλαξία της Δίνης με το Chandra, αποκάλυψαν μόλις πάνω από 100 πηγές ακτίνων-Χ. Η νέα συλλογή δεδομένων, που ισοδυναμεί περίπου με 900.000 δευτερόλεπτα χρόνο παρατήρησης του Chandra, αποκαλύπτει σχεδόν 500 πηγές ακτίνων-Χ. Περίπου 400 από αυτές τις πηγές πιστεύεται ότι είναι μέσα στον M51, ενώ οι υπόλοιπες είτε είναι μπροστά ή πίσω από τον ίδιο τον γαλαξία. Μεγάλο μέρος της διάχυτης ή ασαφής, εκπομπής ακτίνων-Χ στον M51, προέρχεται από το αέριο που έχει υπερθερμανθεί από εκρήξεις σουπερνόβα των μεγάλων άστρων. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/06/m51-chandra.html

Πάλσαρ περιβάλλεται απο φούσκα σουπερνόβα Τα μεγάλα αστέρια τελειώνουν τη ζωή τους με μία έκρηξη: εκρήγνυνται σε θεαματικό σουπερνόβα, απελευθερώνοντας τεράστιες ποσότητες μάζας και ενέργειας στο διάστημα. Αυτές οι εκρήξεις σαρώνουν κάθε περιβάλλον υλικό, δημιουργώντας φούσκα υπολειμμάτων που επεκτείνεται στο διαστρικό διάστημα. Στο επίκεντρο των φυσαλίδων, όπως αυτά τα μικρά, πυκνά άστρα νετρονίων ή μαύρες τρύπες, που τα υπολείμματα κάποτε έλαμπαν σαν άστρο. Δεδομένου ότι οι φυσαλίδες του σκαλιστού-σουπερνόβα λάμπουν μόνο μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν από τη διάλυση, είναι σπάνιο να συναντήσουν αστέρες νετρονίων ή μαύρες τρύπες που εξακολουθούν να περικλείονται εντός της επέκτασης του κελύφους τους. Αυτή η εικόνα αποτυπώνει μια τέτοια ασυνήθιστη σκηνή, που χαρακτηρίζει τόσο έντονα το μαγνητισμένο, περιστρεφόμενο άστρο νετρονίων - γνωστό ως πάλσαρ - και ο κοσμικός μανδύας του, και τα ερείπια της έκρηξης που δημιουργούνται. Αυτό το πάλσαρ, που ονομάζεται SXP 1062, βρίσκεται στα περίχωρα του Μικρού Νέφους του Μαγγελάνου, έναν από τους δορυφορικούς γαλαξίες του Γαλαξία μας. Είναι ένα αντικείμενο γνωστό ως πάλσαρ ακτίνων Χ: καταβροχθίζει πεινασμένο το υλικό από ένα κοντινό αστέρι σύντροφο και "ρεύεται" σε ακτίνες X, όπως το πράττει. Στο μέλλον, αυτή η σκηνή μπορεί να γίνει ακόμη πιο δραματική, καθώς το SXP 1062 έχει ένα τεράστιο αστέρι σύντροφο που δεν έχει ακόμη εκραγεί ως σουπερνόβα. Τα περισσότερα πάλσαρ περιστρέφονται απίστευτα γρήγορα, γυρίζοντας πολλές φορές ανά δευτερόλεπτο. Ωστόσο, εξερευνώντας της επέκτασης της φούσκας γύρω από αυτό το πάλσαρ και υπολογίζοντας την ηλικία του, οι αστρονόμοι έχουν παρατηρήσει κάτι ενδιαφέρον: το SXP 1062 φαίνεται να περιστρέφεται πολύ αργά για την ηλικία του. Είναι πραγματικά ένα από τα πιο αργά πάλσαρ που είναι γνωστό. Αν και η αιτία για αυτήν την παράξενη νωθρότητα, είναι ακόμα ένα μυστήριο, μια εξήγηση μπορεί να είναι ότι το πάλσαρ έχει ένα ασυνήθιστα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, το οποίο θα μπορούσε να επιβραδύνει την περιστροφή. Η διάχυτη μπλε λάμψη στο κέντρο της φούσκας σε αυτή την εικόνα, αντιπροσωπεύει την εκπομπή ακτίνων-Χ τόσο από το πάλσαρ και το θερμό αέριο που γεμίζει την επέκταση της φούσκας. Τα άλλα ασαφή μπλε αντικείμενα ορατά στο βάθος είναι εξωγαλαξιακές πηγές ακτίνων-Χ. Αυτή η εικόνα συνδυάζει δεδομένα ακτίνων-Χ από το XMM-Newton της ESA (μπλε) με τις οπτικές παρατηρήσεις από το Cerro Tololo Διαμερικανικό Παρατηρητήριο στη Χιλή. Τα οπτικά δεδομένα ελήφθησαν χρησιμοποιώντας δύο ειδικά φίλτρα που αποκαλύπτουν τη λάμψη του οξυγόνου (φαίνεται σε πράσινο) και υδρογόνο (φαίνεται σε κόκκινο). Το μέγεθος της εικόνας είναι ισοδύναμο με μια απόσταση 457 ετών φωτός σε μια πλευρά. Αυτή η εικόνα εκδόθηκε για πρώτη φορά στην ιστοσελίδα Επιστήμη και Τεχνολογία της ESA το 2011. Βασίζεται σε δεδομένα από το έγγραφο «Ανακάλυψη ενός Be / ακτίνων-Χ δυαδικό παλσαρ και συνδέονται υπόλειμμα υπερκαινοφανούς στο Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου» από τον V. Hénault-Brunet et al. 2012. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/06/blog-post_7893.html

100 εκατομμύρια κόσμοι στο Γαλαξία υποψήφιοι να φιλοξενούν ζωή Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μιας διεθνούς ομάδας αστρονόμων, ο Γαλαξίας μας μπορεί να φιλοξενεί 100 εκατομμύρια πλανήτες που έχουν τη δυνατότητα συντήρησης σύνθετων μορφών ζωής. Οι ερευνητές επισημαίνουν πως ο ορισμός «της σύνθετης ζωής» δε συνεπάγεται νοήμονα όντα, αν και δεν το αποκλείουν, αλλά αντίθετα τη ζωής πέρα από το μικροβιακό επίπεδο. Στο πλαίσιο αυτό παρήγαγαν την πρώτη ποσοτική εκτίμηση για τον αριθμό των κόσμων στο Γαλαξία στους οποίους θα μπορούσε να αναπτυχθεί η «σύνθετη ζωή», με τη βοήθεια μιας νέας υπολογιστικής μεθόδου που ανέπτυξαν, η οποία επεξεργάζεται δεδομένα από την παρατήρηση των 1000 περίπου εξωπλανητών που είναι γνωστοί μέχρι σήμερα. Μέσω μίας μαθηματικής σχέσης στην οποία εισάγουν ως είσοδο στοιχεία από το φυσικό περιβάλλον των εξωπλανητών (πυκνότητα, θερμοκρασία, χημεία, απόσταση από το άστρο κτλ), οι αστρονόμοι εξήγαγαν ένα συντελεστή που ονομάζουν Δείκτη Βιολογικής Περιπλοκότητας (Biological Complexity Index -BCI). Ο υπολογισμός αυτός έδειξε πως 1-2% των εξωπλανητών είχε ένα BCI μεγαλύτερο συγκριτικά με αυτό της Ευρώπης, του δορυφόρου του Δία που πιστεύεται πως συντηρεί έναν υπόγειο ωκεανό στον οποίο θα μπορούσε να αναπτυχθεί ζωή. Με περίπου 10 δισεκατομμύρια άστρα στο Γαλαξία που περιβάλλονται από πλανήτες, αυτή η μέθοδος οδηγεί στην εκτίμηση των 100 εκατομμύρια κόσμων κατά ελάχιστη τιμή, που θα μπορούσαν δυνητικά να αναπτύξουν σύνθετη ζωή. Αν και ο αριθμός αυτός είναι σε απόλυτη τιμή μεγάλος, ο Γαλαξίας παραμένει ένα αχανές σύνολο από άστρα, με τις αποστάσεις μεταξύ των συστημάτων με μεγάλα BCI να είναι δυσθεώρητες. Για παράδειγμα, ένα από τα πιο κοντινά συστήματα στο Ηλιακό Σύστημα που είναι από τα πιο υποσχόμενα όσον αφορά στο ενδεχόμενο ανάπτυξης ζωής, το Gliese 581 με δύο πλανήτες που κατά τα φαινόμενα μπορούν να συντηρήσουν βιόσφαιρες, απέχει από τη Γη 20 έτη φωτός (περίπου 200 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα), τα οποία με τη σημερινή μας τεχνολογία θα χρειαζόμασταν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια για να διανύσουμε. «Φαίνεται αρκετά απίθανο να είμαστε μόνοι μας», αναφέρουν οι ερευνητές. «Είμαστε όμως τόσο μακριά από οποιαδήποτε ζωή με τη δική μας πολυπλοκότητα, όπου μία συνάντηση με ξένες μορφές ζωής είναι σχετικά απίθανη στο προβλέψιμο μέλλον», καταλήγουν. http://www.naftemporiki.gr/story/816841/100-ekatommuria-kosmoi-sto-galaksia-upopsifioi-na-filoksenoun-zoi

Πείραμα του CERN προσπαθεί να βρει πού πήγε η αντιύλη Νέα δεδομένα από το πείραμα ALPHA που εξελίσσεται στις εγκαταστάσεις του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών (CERN) φέρνουν τους επιστήμονες ένα βήμα πιο κοντά στο να καταλάβουν τι συνέβη στην αντιύλη του Σύμπαντος. Το πρόβλημα της ασυμμετρίας μεταξύ ύλης και αντιύλης είναι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στη σύγχρονη φυσική καθώς ενώ η θεωρία μοιράζει πρακτικά τις ίδιες πιθανότητες ύπαρξης στις δύο μορφές της ύλης (με μια ελαφρότατη προτίμηση ενός μέρους στα 10 δισεκατομμύρια προς τη συνήθη ύλη), το Σύμπαν φαίνεται πως αποτελείται εξ ολοκλήρου από τη γνωστή μας ύλη. Κάθε γνωστό σωματίδιο έχει και το αντίστοιχο αντισωματίδιο, όπως για παράδειγμα το ηλεκτρόνιο και το ποζιτρόνιο τα οποία είναι πανομοιότυπα, με τη μόνη διαφορά πως φέρουν αντίθετα ηλεκτρικά φορτία. Όταν ένα σωματίδιο συγκρουστεί με ένα αντισωματίδιο εξαϋλώνονται άμεσα, απελευθερώνοντας μεγάλη ποσότητα ενέργειας, οπότε είμαστε μάλλον τυχεροί που στο Σύμπαν δεν συναντούμε αντιύλη. Εάν όμως είναι σωστές οι φυσικές θεωρίες που προβλέπουν ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης κατά τη Μεγάλη Έκρηξη, τι συνέβη αργότερα στην αντιύλη; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα προσπαθούν να δώσουν οι ερευνητές μέσω του πειράματος ALPHA, το οποίο μετρά το ηλεκτρικό φορτίο των ατόμων του αντιυδρογόνου (ένα αντι-πρωτόνιο που περιβάλλεται από ένα ποζιτρόνιο), το οποίο βρήκαν ίσο με μηδέν μέχρι και τα πρώτα οκτώ δεκαδικά ψηφία. Αν και το αποτέλεσμα δεν προκαλεί κάποια ιδιαίτερη έκπληξη, αφού και το υδρογόνο είναι ηλεκτρικά ουδέτερο, πρόκειται για την πρώτη φορά που μετριέται με υψηλή ακρίβεια το φορτίο ενός αντι-ατόμου. «Είναι καθησυχαστικό που η φύση συμπεριφέρεται όπως περιμένουμε, αλλά ως επιστήμονες δε θα πρέπει να παίρνουμε τίποτε για δεδομένο, οπότε τέτοιες μετρήσεις είναι πολύ σημαντικές», εξηγεί ο βρετανός καθηγητής φυσικής Τζον Γούμερσλι. Με την επανεκκίνηση του επιταχυντή LHC στο CERN τα πειράματα αντιύλης θα επανέλθουν σύντομα με νέες μετρήσεις. Η βελτιωμένη έκδοση του ίδιου πειράματος ALPHA-2 όπως και τα ATRAP και ACASUSA αναμένεται να ρίξουν περισσότερο φως στα μυστήρια της αντιύλης όπως και το νέο πείραμα AEGIS που θα μελετήσει τις επιδράσεις της βαρύτητας στο αντιυδρογόνο. Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Communications. http://www.naftemporiki.gr/story/816426/peirama-tou-cern-prospathei-na-brei-pou-pige-i-antiuli

Πανχρωματικό πανόραμα του Σύμπαντος Εντυπωσιακό μωσαϊκό χιλιάδων γαλαξιών από φωτογραφίες που έχει τραβήξει το Hubble Καλιφόρνια Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αστρονόμοι συνθέτοντας εικόνες που τράβηξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble την τελευταία δεκαετία δημιούργησαν ένα εντυπωσιακό πανόραμα του Σύμπαντος. Πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη και πιο πολύχρωμη εικόνα μέχρι σήμερα του συνεχώς εξελισσόμενου σύμπαντος. Στο πανόραμα αυτό απεικονίζονται εκτός των άλλων περίπου δέκα χιλιάδες γαλαξίες. Υπεριώδης ματιά Μέχρι σήμερα οι εικόνες του Hubble συνδύαζαν φωτογραφήσεις στο ορατό και σχεδόν υπέρυθρο φάσμα, ενώ η νέα φωτογραφία ενσωματώνει δεδομένα από το υπεριώδες τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, χάρη στην κάμερα ευρέως πεδίου 3 του διαστημικού τηλεσκοπίου. «Βλέποντας» και στο υπεριώδες, το Hubble κατάφερε να παρατηρήσει περιοχές του σύμπαντος στον χώρο και στον χρόνο, όπου υπάρχουν (ή καλύτερα υπήρχαν κάποτε) τα πιο καυτά, πιο μεγάλα και πιο νεανικά άστρα του σύμπαντος, σε μία απόσταση πέντε έως δέκα δισεκατομμυρίων ετών από τη Γη. Πρόκειται για μία περίοδο κατά την οποία γεννήθηκαν τα περισσότερα άστρα του Σύμπαντος. Τα άστρα αυτά εκπέμπουν φως στο υπεριώδες φάσμα και μέχρι σήμερα δεν ήταν αντικείμενο άμεσης παρατήρησης, με συνέπεια οι παλαιότερες φωτογραφίες του Hubble να είναι ελλιπείς. Η παραγωγή άστρων Η προσθήκη των δεδομένων στο υπεριώδες δίνει στους αστρονόμους μία καλύτερη εικόνα για το ποιοί γαλαξίες ήσαν οι πιο παραγωγικοί στη δημιουργία άστρων και πού ακριβώς αυτά τα άστρα σχηματίζονταν. Επίσης, χάρη στο υπεριώδες μήκος κύματος που προστέθηκε, η νέα φωτογραφία είναι η πιο εντυπωσιακή και χρωματικά, καθώς κάθε διαφορετικό χρώμα αντιστοιχεί σε ένα διαφορετικό μήκος κύματος. Η τελική εικόνα, μετά από τη σύνθεση των επιμέρους φωτογραφιών, περιέχει περίπου 10.000 γαλαξίες, φθάνοντας πολύ πίσω στον χρόνο, έως λίγες εκατοντάδες χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη από την οποία προέκυψε το Σύμπαν. Η εικόνα παρουσιάστηκε σε συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας από επιστήμονες του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech). «Είναι η μεγαλύτερου βάθους πανχρωματική εικόνα του ουρανού που έχει δημιουργηθεί μέχρι σήμερα» αναφέρει ο Ρότζιερ Γουίντχορστ, μέλος της ομάδας που δημιούργησε τη νέα εικόνα. Το μεγαλύτερο ποσοστό της υπεριώδους ακτινοβολίας φιλτράρεται από την ατμόσφαιρα της Γης, γι' αυτό μόνο ένα διαστημικό τηλεσκόπιο, πέρα από τη γήινη ατμόσφαιρα, μπορεί να τραβήξει πιο ολοκληρωμένες φωτογραφίες. Το Hubble είναι το μόνο διαθέσιμο τηλεσκόπιο που μπορεί να δει σε βάθος το Σύμπαν και στο υπεριώδες. Ο υπό κατασκευή πιο εξελιγμένος διάδοχός του, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA, θα «βλέπει» πολύ καλύτερα, αλλά μόνο στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=602908

Το χρονικό δυο προαναγγελθέντων πλανητικών θανάτων Εντοπίσθηκαν δύο πλανήτες που το μητρικό τους άστρο ετοιμάζεται να τους... καταπιεί Κέμπριτζ, Μασαχουσέτη Θυμίζει το μύθο του Κρόνου που κατάπιε τα παιδιά του: Δύο καταδικασμένοι πλανήτες που θα γίνουν βορρά του οργισμένου άστρου τους προσφέρουν σκηνές από το ζοφερό μέλλον και του δικού μας πλανήτη. Η ανακάλυψη Σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια, ο Ήλιος θα αρχίσει να εξαντλεί τα πυρηνικά καύσιμά του και θα μετατραπεί σε κόκκινο γίγαντα. Με τη διάμετρό του να έχει αυξηθεί δραματικά, το άστρο τελικά θα καταπιεί τη Γη, αφού πρώτα τη βράσει. Το ίδιο έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει σε δύο πλανήτες του γερασμένο άστρου Kepler-56, το οποίο βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Κύκνου. «Από όσο γνωρίζουμε, είναι η πρώτη φορά που προβλέπουμε την "ημερομηνία θανάτου" για δύο εξωπλανήτες του ίδιου συστήματος» επισημαίνει η Γκόνγκτσιε Λι του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian στη Μασαχουσέτη, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Το καυτό τέλος Όπως ανέφερε η Λι σε συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Αστρονομίας, το Kepler-56, με μάζα λίγο μεγαλύτερη από του Ήλιου, έχει ήδη διογκωθεί σε διάμετρο τέσσερις φορές μεγαλύτερη από του δικού μας μητρικού άστρου. Ο πρώτος πλανήτης που θα υποστεί τις συνέπειες είναι ο Kepler-56b, ο οποίος κινείται τόσο κοντά στο άστρο του ώστε ολοκληρώνει μια πλήρη περιφορά σε 10,5 γήινες μέρες. Ο Kepler-56b θα χαθεί μέσα στο άστρο σε περίπου 130 εκατομμύρια χρόνια, δείχνουν οι υπολογισμοί των ερευνητών. Λίγο αργότερα, σε 155 εκατομμύρια χρόνια, θα έρθει η σειρά του Kepler-56c, o οποίος βρίσκεται σε λίγο μεγαλύτερη απόσταση με έτος που διαρκεί 21,4 γήινες μέρες. Ακόμα και πριν να τους καταπιεί το άστρο, οι πλανήτες θα βράσουν, θα χάσουν τις ατμόσφαιρες που ίσως διαθέτουν και θα παραμορφωθούν σε σχήμα αβγού λόγω των ακραίων παλιρροϊκών δυνάμεων (η έλξη της βαρύτητας του άστρου θα είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι στην αντίθετη πλευρά). Ο μόνος επιζών θα είναι ο τρίτος πλανήτης του συστήματος, ο Kepler-56d, ένας αέριος γίγαντας στη μεθόριο του συστήματος που θα βλέπει τα αδέλφια του να χάνονται από απόσταση ασφαλείας. Περίπου όπως ο Άρης και ο Δίας θα κοιτάζουν τον Ήλιο να τρώει τη Γη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=602717

Εντοπίσθηκε εξωπλανήτης που ίσως διαθέτει νερό Ο Kapteyn b βρίσκεται σε απόσταση 13 ετών φωτός και ανήκει σε γαλαξία που απορροφήθηκε από τον δικό μας Λονδίνο Διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε δύο νέους πολύ κοντινούς εξωπλανήτες, από τους οποίους ο ένας βρίσκεται στην σωστή απόσταση από το άστρο του για να έχει υγρό νερό στην επιφάνειά του και να φιλοξενεί ζωή. Οι δύο πλανήτες κινούνται σε τροχιά γύρω από το αρχαίο άστρο Kapteyn, το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στο ηλιακό μας σύστημα, σε απόσταση μόλις 13 ετών φωτός. Ο (πρώην) γαλαξίας Το Kapteyn είναι ένας ερυθρός νάνος και πήρε το όνομα του από τον Ολλανδό αστρονόμο Γιόζεφ Καπτέιν που το ανακάλυψε στα τέλη του 19ου αιώνα. Είναι το 25ο πιο κοντινό στον Ήλιο μας και γεννήθηκε μόλις δύο δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη δημιουργία του σύμπαντος με την «Μεγάλη Έκρηξη» πριν από 13,7 δισ. χρόνια. Το άστρο έχει το ένα τρίτο της μάζας του Ηλιου και μπορεί να παρατηρηθεί ακόμη και με ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο στο νότιο αστερισμό του Οκρίβαντα (του «Καβαλέτου»). Είναι το δεύτερο ταχύτερα κινούμενο άστρο στον ουρανό της Γης και ανήκει στην άλω του Γαλαξία μας, δηλαδή στην ομάδα εκείνων των άστρων που έχουν άκρως ελλειπτικές τροχιές στην γαλαξιακή περιφέρεια. Προέρχεται από έναν αρχαίο νάνο-γαλαξία, που κάποτε το μεγαλύτερο μέρος του -μαζί με το άστρο Kapteyn- απορροφήθηκε από τον γαλαξία μας. Αρχαίος και πολλά υποσχόμενος Ο πλανήτης Kapteyn-b που βρίσκεται στην «φιλόξενη» (κατοικήσιμη) ζώνη του συστήματός του, έχει εκτιμώμενη ηλικία περίπου 11,5 δις. ετών γεγονός που τον καθιστά τον αρχαιότερο που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα και είναι δυνητικά ικανός να φιλοξενεί ζωή. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι όσο πιο «γερασμένος» είναι ένας πλανήτης, τόσο περισσότερο χρόνο είχε η ζωή για να εξελιχτεί σε αυτόν. Η Γη έχει ηλικία 4.5 δισ. ετών. «Αναρωτιέται κανείς τι είδους ζωή θα μπορούσε να έχει εξελιχτεί πάνω σε αυτούς τους πλανήτες, σε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα» δήλωσε ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Γκιγιέμ Ανγκλάδα-Εσκούδε του Πανεπιστημίου Queen Mary του Λονδίνου. Ο Capteyn-b ανήκει στην κατηγορία των υπερ-Γαιών, καθώς έχει μάζα τουλάχιστον πενταπλάσια από τον δικό μας πλανήτη, ενώ δεν είναι ούτε πολύ ζεστός, ούτε πολύ κρύος, όντας στην κατάλληλη απόσταση από το άστρο του, γι' αυτό, άλλωστε θεωρείται πιθανό να διαθέτει υγρό νερό. Το ταίρι του Αντίθετα, ο άλλος πλανήτης που ανακαλύφτηκε, ο ακόμη μεγαλύτερος Kapteyn-c, βρίσκεται πιο μακριά από το άστρο του και είναι μάλλον παγωμένος. Ο Kapteyn-b χρειάζεται 48 μέρες για μια πλήρη τροχιά γύρω από το άστρο του, ενώ ο Capteyn-c 121 μέρες. Ο αρχικός εντοπισμός των δύο πλανητών έγινε με το όργανο HARPS του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στη Χιλή, ενώ ακολούθησαν άλλες παρατηρήσεις για επιβεβαίωση από το τηλεσκόπιο Keck στη Χαβάη και το τηλεσκόπιο «Μαγγελάνος 2» στη Χιλή. H ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=602898

Ελλειπτικοί γαλαξίες: Το Chandra εξηγεί του «κόκκινους και νεκρούς γαλαξίες» Το παρατηρητήριο Chandra ακτίνων-Χ της NASA έχει ρίξει νέο φως στο μυστήριο, του γιατί οι γιγαντιαίοι ελλειπτικοί γαλαξίες έχουν λίγα, αν όχι καθόλου, νεαρά άστρα. Αυτά τα νέα στοιχεία υπογραμμίζουν το σημαντικό ρόλο που παίζουν οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες στην εξέλιξη των γαλαξιών που τους φιλοξενούν. Επειδή η δραστηριότητα σχηματισμού άστρων σε πολλούς γιγαντιαίους ελλειπτικούς γαλαξίες έχει πέσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα, αυτοί οι γαλαξίες στεγάζουν κυρίως μακρόβια αστέρια με χαμηλές μάζες και κόκκινο οπτικό χρώμα. Ως εκ τούτου, οι αστρονόμοι ονομάζουν αυτούς τους γαλαξίες «κόκκινους και νεκρούς». Παλαιότερα πίστευαν ότι αυτοί οι κόκκινοι και νεκροί γαλαξίες δεν περιέχουν μεγάλες ποσότητες ψυχρού αερίου - η καύσιμη ύλη για το σχηματισμό των άστρων - βοηθά στο να εξηγηθεί η έλλειψη νέων άστρων. Ωστόσο, οι αστρονόμοι έχουν χρησιμοποιήσει το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Herschel της ESA για να βρουν αναπάντεχα μεγάλες ποσότητες ψυχρού αερίου σε ορισμένους γιγαντιαίους ελλειπτικούς γαλαξίες. Σε ένα δείγμα οκτώ γαλαξιών, οι έξι περιέχουν μεγάλες ποσότητες ψυχρού αερίου. Αυτή είναι η πρώτη φορά που οι αστρονόμοι έχουν δει μεγάλες ποσότητες ψυχρού αερίου σε γιγαντιαίους ελλειπτικούς γαλαξίες που δεν βρίσκονται στο κέντρο ενός τεράστιου σμήνους γαλαξιών. Με πολύ ψυχρό αέριο, οι αστρονόμοι θα περιμένουν πολλά αστέρια να σχηματιστούν σε αυτούς τους γαλαξίες, σε αντίθεση με ό, τι παρατηρείται. Για να προσπαθήσουμε να κατανοήσουν αυτό το πρόβλημα, οι αστρονόμοι μελέτησαν τους γαλαξίες σε άλλα μήκη κύματος, συμπεριλαμβανομένων των ακτίνων-Χ και ραδιοκυμάτων. Με τις παρατηρήσεις του Chandra, χαρτογράφησαν τη θερμοκρασία και την πυκνότητα των θερμών αερίων σε αυτούς τους γαλαξίες. Για τους έξι γαλαξίες που περιέχουν άφθονο κρύο αέριο, συμπεριλαμβανομένων του NGC 4636 και NGC 5044 που παρουσιάζονται εδώ, τα δεδομένα ακτίνων Χ παρέχουν αποδεικτικά στοιχεία ότι το θερμό αέριο ψύχεται, παρέχοντας μια πηγή για το ψυχρό αέριο που παρατηρείται με το Herschel. Ωστόσο, η διαδικασία ψύξης σταματά πριν το ψυχρό αέριο συμπυκνωθεί για να σχηματιστούν αστέρια. Τι εμποδίζει τα αστέρια από τη διαμόρφωση; Μια ισχυρή ένδειξη προέρχεται από εικόνες του Chandra. Το θερμό αέριο στο κέντρο από τους έξι γαλαξίες, περιέχει ψυχρό αέριο που φαίνεται να είναι πολύ πιο διαταραγμένο από ό, τι στα ελεύθερα συστήματα ψυχρού αερίου. Αυτό είναι ένα σημάδι ότι το υλικό έχει εξαχθεί από περιοχές κοντά στην κεντρική μαύρη τρύπα. Αυτές οι εκρήξεις πιθανόν, οδηγούνται μερικώς, από συσπειρωμένο ψυχρό αέριο που έχει τραβηχτεί στη μαύρη τρύπα. Τα "απορρίμματα" τον εκρήξεων από το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους μένουν στο κέντρο του γαλαξία, όπου βρίσκεται το κρύο αέριο, εμποδίζοντας το κρύο αέριο από την πλήρη ψύξη ώστε να σχηματιστούν τα αστέρια. Οι άλλοι γαλαξίες δειγμάτων, NGC 1399 και NGC 4472, διαμορφώνουν, επίσης λίγα, έως καθόλου αστέρια, αλλά έχουν μια πολύ διαφορετική εμφάνιση. Δεν ανιχνεύθηκε ψυχρό αέριο σε αυτούς τους γαλαξίες, και το θερμό αέριο στις κεντρικές περιοχές τους είναι πολύ πιο ομαλό. Επιπλέον, έχουν ισχυρούς πίδακες από σωματίδια υψηλής ενέργειας, όπως φαίνεται στην εικόνα ραδίου από τον Karl G. Jansky Very Large Array (Πολύ Μεγάλη Σειρά) του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών. Αυτοί οι πίδακες είναι πιθανό να οδηγούνται από καυτό αέριο που πέφτει προς τις κεντρικές υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες. Ωθούμενοι έναντι του θερμού αερίου, οι πίδακες δημιουργούν τεράστιες κοιλότητες που παρατηρούνται στις εικόνες του Chandra, και μπορεί να θερμαίνεται από το ζεστό, ακτίνων-Χ αέριο που εκπέμπεται, εμποδίζοντας την ψύξη και τον σχηματισμό άστρων και κρύου αερίου. Τα κέντρα των NGC 1399 και NGC 4472 φαίνονται πιο ομαλά στις ακτίνες-Χ από τους άλλους γαλαξίες, πιθανότατα επειδή έχουν πιο ισχυρούς πίδακες που παράγουν κοιλότητες πιο μακριά από το κέντρο, όπου οι εκπομπές ακτίνων-Χ είναι πιο αμυδρές, αφήνοντας τους φωτεινούς πυρήνες τους ανενόχλητους. Το έγγραφο που περιγράφει τα αποτελέσματα αυτά δημοσιεύθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2014 στο Monthly Notices της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας και είναι διαθέσιμο στο διαδίκτυο. Ο πρώτος συγγραφέας είναι ο Norbert Werner από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ στην Καλιφόρνια. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/06/chandra.html

Το ακραίο αστρικό σμήνος εισβάλει στη ζωή από τη νέα εικόνα του Hubble Η περιοχή σχηματισμού άστρων NGC 3603 - φαίνεται εδώ, στη νεότερη εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble - περιέχει ένα από τα πιο εντυπωσιακά ογκώδη νέα αστρικά σμήνη στον Γαλαξία μας. Λουσμένο στο αέριο και τη σκόνη, το σύμπλεγμα σχηματίζεται με τεράστια ορμή από το σχηματισμό των άστρων και πιστεύεται ότι συνέβη γύρω στο ένα εκατομμύριο χρόνια πριν. Τα καυτά μπλε αστέρια στον πυρήνα, είναι υπεύθυνα για την "σκαλιστή" τεράστια κοιλότητα στο αέριο και φαίνονται στα δεξιά του συμπλέγματος άστρων στο κέντρο του NGC 3603. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/06/hubble.html

Γιγάντιος μεταλλικός μετεωρίτης βρέθηκε στον Άρη Γιγάντιος μεταλλικός μετεωρίτης βρέθηκε στον Άρη από το Curiosity Rover της NASA. Από την κάμερα του Curiosity rover (Mastcam) R ηλιακή μέρα ή sol 640, εικόνα νικελίου-σιδήρου του μετεωρίτη στον Άρη http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/06/blog-post_9774.html

Το «φίδι» νέφος σχηματισμού άστρων.. εκκολάπτει νέα αστέρια Τα αστέρια μόλις αρχίζουν να συγχωνεύονται από τις δροσερές λωρίδες σκόνης και αερίου που προβάλλονται σε αυτήν την εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA και το Two Micron All Sky Survey (2MASS). Το υπέρυθρο φως έχει προσδιορίσει τα χρώματα που βλέπουμε με τα μάτια μας, αποκαλύπτοντας νέα αστέρια σε πορτοκαλί και κίτρινο, και ένα κεντρικό τμήμα του αερίου σε μπλε χρώμα. Αυτή η περιοχή είναι κρυμμένη στη θέα του ορατού φωτός, αλλά το υπέρυθρο φως μπορεί να ταξιδέψει μέσα από τη σκόνη, προσφέροντας μια ματιά στο εσωτερικό του εκκολαπτηρίου των άστρων. Το σκούρο "μπάλωμα"στα αριστερά του κέντρου είναι τυλιγμένο με τόσο πολύ σκόνη, που ακόμη και το υπέρυθρο φως μπλοκάρεται. Είναι μέσα σε σκοτεινές "μήτρες", και τα αστέρια μόλις αρχίζουν να παίρνουν σχήμα. Ονομάζεται πυρήνας νέφους του Όφεως, αυτή η περιοχή σχηματισμού άστρων βρίσκεται περίπου 750 έτη φωτός μακριά στον αστερισμό Όφις, ο αστερισμός που ονομάστηκε μετά από την ομοιότητά του με ένα φίδι στο ορατό φως. Η περιοχή είναι αξιοσημείωτη, δεδομένου ότι περιέχει μόνο αστέρια σχετικά χαμηλής έως μέτριας μάζας, και δεν έχει κανένα από τα τεράστια και απίστευτα φωτεινά αστέρια που συναντάμε σε μεγαλύτερες περιοχές σχηματισμού άστρων, όπως το νεφέλωμα του Ωρίωνα. Ο ήλιος μας είναι ένα αστέρι μέτριας μάζας. Είτε σχηματίζεται σε μια αστρική περιοχή χαμηλής μάζας όπως ο Όφις, ή μια μεγάλη μάζα αστρικής περιοχής, όπως του Ωρίωνα, είναι ένα σε εξέλιξη μυστήριο. Το εσωτερικό του πυρήνα νέφους του Όφεως, με εντυπωσιακή λεπτομέρεια σε αυτή την εικόνα. Συγκεντρώθηκαν από 82 στιγμιότυπα που αντιπροσωπεύουν τον υπερβολικό χρόνο 16,2 ωρών παρατήρησης του Spitzer. Οι παρατηρήσεις έγιναν κατά τη διάρκεια της "θερμής αποστολής" του Spitzer, μια φάση που ξεκίνησε το 2009, μετά, που το παρατηρητήριο ξέμεινε από ψυκτικό υγρό, όπως είχε προγραμματιστεί. Οι περισσότερες από τις μικρές κουκκίδες σε αυτή την εικόνα είναι αστέρια που βρίσκονται πίσω ή μπροστά του, στο νεφέλωμα του Όφεως. Η αποστολή 2MASS ήταν μια κοινή προσπάθεια μεταξύ του του Ινστιτούτου Τεχνολογίας στην Καλιφόρνια, Πασαντίνα· το Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, Άμχερστ· και το Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA, επίσης, στην Πασαντίνα. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/06/blog-post_8800.html

Το νέο διαστημόπλοιο του Έλον Μασκ «προσεδαφίζεται σαν ελικόπτερο» Λος Άντζελες, Καλιφόρνια «Θα φαίνεται σαν εξωγήινο διαστημόπλοιο» υποσχέθηκε πέρυσι ο «πολύς» Έλον Μασκ, o δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας του Διαδικτύου που ίδρυσε τη SpaceX. Το νέο σκάφος της εταιρείας, το οποίο προορίζεται για αποστολές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό κι ακόμα παραπέρα, έχει εντυπωσιακή επταθέσια καμπίνα και προσεδαφίζεται «με ακρίβεια ελικοπτέρου». Το κωνικό σκάφος, με την ονομασία Dragon V2, είναι η αναβαθμισμένη βερσιόν του Dragon Version 1, μιας ρομποτικής, μη επανδρωμένης κάψουλας που ανεφοδιάζει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για λογαριασμό της NASA. Το Dragon V2 είναι η υποψηφιότητα της SpaceX στον διαγωνισμό της NASA για τα σκάφη που θα μεταφέρουν τους αμερικανούς αστροναύτες σε χαμηλή γήινη τροχιά -ένας διαγωνισμός στον οποίο φέρεται να βρίσκεται «στήθος με στήθος» με τη μεγάλη δύναμη της Boeing. Η απόφαση αναμένεται να ληφθεί τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο με την πρώτη επανδρωμένη πτήση να προγραμματίζεται για το 2017. Ο Έλον Μασκ, συνιδρυτής της PayPal και ιδρυτής της Tesla Motors, ποντάρει στην ικανότητα του Dragon να προσεδαφίζεται μαλακά μετά την επιστροφή του ώστε να μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί -σε αντίθεση με άλλες κάψουλες που επιστρέφουν καψαλισμένες και αχρηστευμένες. «Μπορείς απλά να το ξαναγεμίσεις με καύσιμα και να το εκτοξεύσεις ξανά» είπε ο Μασκ παρουσιάζοντας το τελευταίο του δημιούργημα στα κεντρικά της SpaceX κοντά στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Λος Άντζελες. «Αν τα αεροπλάνα κατέληγαν στα σκουπίδια έπειτα από κάθε πτήση, κανείς δεν θα μπορούσε να πετάξει, ή θα μπορούσαν να το κάνουν πολύ λίγοι. Το ίδιο ισχύει με τους πυραύλους και τα διαστημικά σκάφη» επισήμανε. Σε σχέση με την προηγούμενη βερσιόν, το νέο Dragon διαθέτει καλύτερη θερμική ασπίδα για την επανείσοδο στην ατμόσφαιρα, σκέλη προσεδάφισης και προωστήρες SuperDraco που επιβραδύνουν το σκάφος για την προσεδάφιση, και επιπλέον ενεργοποιούνται για να μεταφέρουν το πλήρωμα σε ασφαλή απόσταση από τον πύραυλο στην περίπτωση προβλήματος κατά την εκτόξευση. Το εσωτερικό της καμπίνας θα χαρακτηριζόταν ασυνήθιστα πολυτελές, με δερμάτινα καθίσματα και μια μεγάλη οθόνη αφής που ξεδιπλώνεται μπροστά στις μπροστινές θέσεις. Προσφέρει ακόμα ασυνήθιστα μεγάλα παράθυρα και μια θυρίδα διαφυγής για έκτακτες καταστάσεις. Στο εξωτερικό του Dragon V2, η κωνική μύτη ανοίγει και αποκαλύπτει μια θυρίδα με την οποία το σκάφος μπορεί να συνδέεται αυτόματα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο ISS είναι ο βασικός προορισμός για τον οποίο σχεδιάστηκε το σκάφος, αν και η SpaceX διατείνεται ότι το Dragon V2 μπορεί να ταξιδέψει και πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά. Η εταιρεία έχει ολοκληρώσει με επιτυχία τρεις μη επανδρωμένες αποστολές ανεφοδιασμού στον σταθμό, από τις 12 που προβλέπει ένα συμβόλαιο των 1,6 δισ. δολαρίων με τη NASA. Στο διαγωνισμό της NASA για ένα νέο επανδρωμένο σκάφος συμμετέχουν επίσης η αμερικανική Orbital Sciences και η Boeing. H SpaceX βρίσκεται «στήθος με στήθος με τη Boeing, σχολίασε στο Associated Press ο Τζον Λόγκστον, επίτιμος καθηγητής πολιτικών επιστημών και διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο «Τζορτζ Ουάσινγκτον». Η NASA αποφάσισε να αναθέσει σε ιδιωτικές εταιρείες τις αποστολές από και προς τον ISS μετά τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων το 2011. Έκτοτε, και μέχρι να πετάξει το νέο σκάφος, η NASA εξαρτάται από τα ρωσικά Soyuz για τις πτήσεις πληρωμάτων από και προς τον ISS, και η Ρωσία τη χρεώνει σχεδόν 71 εκατομμύρια ανά θέση. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231323491

Προς ευρυζωνικές συνδέσεις για τη Σελήνη Καθώς η Σελήνη αρχίζει να αποκτά ξανά ενδιαφέρον ως προορισμός επανδρωμένων αποστολών, δεκαετίες μετά το πρόγραμμα «Απόλλων», κάποιοι εξετάζουν το πώς επισκέπτες ή και άποικοι θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε ευρυζωνικές συνδέσεις για να επικοινωνούν με τη Γη. Ομάδα ερευνητών του Lincoln Laboratory του ΜΙΤ, συνεργαζόμενη με τη NASA, επέδειξε το περασμένο φθινόπωρο (LLCD- Lunar Laser Communication Demonstration) τη βιωσιμότητα τεχνολογίας επικοινωνίας δεδομένων που θα μπορούσε να παρέχει σε αποίκους και εξερευνητές επίπεδα διασυνδεσιμότητας που αντιστοιχούν σε αυτά που υπάρχουν σήμερα στη Γη και επιτρέπουν τη μεταφορά μεγάλων όγκων δεδομένων ή ακόμα και video streaming υψηλής ευκρίνειας. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα στην ιστοσελίδα της Optical Society (OSA), στο πλαίσιο της συνδιάσκεψης CLEO: 2014 (8-13 Ιουνίου, στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνια) η ομάδα θα παρουσιάσει νέες λεπτομέρειες και την πρώτη αναλυτική ανάλυση των επιδόσεων του βασισμένου σε λέιζερ uplink επικοινωνίας μεταξύ της Σελήνης και της Γης, το οποίο έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ ταχύτητας. «Θα πρόκειται για την πρώτη φορά που παρουσιάζουμε τόσο την περιγραφή της εφαρμογής όσο και το πώς ακριβώς λειτούργησε» αναφέρει ο Μαρκ Στίβενς, του MIT Lincoln Laboratory. Μέχρι τώρα είχε γίνει γνωστό το επίτευγμα, αλλά όχι πολλές λεπτομέρειες γύρω από αυτό. Η συγκεκριμένη ομάδα είχε γράψει ιστορία όταν, στο πλαίσιο του LLCD, μεταδόθηκαν δεδομένα σε απόσταση 384.633 χιλιομέτρων μεταξύ της Σελήνης και της Γης σε download rate της τάξης των 622 megabits per second, ταχύτερα από κάθε σύστημα RF. Επίσης, μεταδόθηκαν δεδομένα από τη Γη στη Σελήνη σε 19,44 megabits ανά δευτερόλεπτο- 4.800 φορές ταχύτερα από ό,τι το ταχύτερο RF uplink που χρησιμοποιήθηκε ποτέ. Καθώς η Σελήνη αρχίζει να αποκτά ξανά ενδιαφέρον ως προορισμός επανδρωμένων αποστολών, δεκαετίες μετά το πρόγραμμα «Απόλλων», κάποιοι εξετάζουν το πώς επισκέπτες ή και άποικοι θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε ευρυζωνικές συνδέσεις για να επικοινωνούν με τη Γη. Ομάδα ερευνητών του Lincoln Laboratory του ΜΙΤ, συνεργαζόμενη με τη NASA, επέδειξε το περασμένο φθινόπωρο (LLCD- Lunar Laser Communication Demonstration) τη βιωσιμότητα τεχνολογίας επικοινωνίας δεδομένων που θα μπορούσε να παρέχει σε αποίκους και εξερευνητές επίπεδα διασυνδεσιμότητας που αντιστοιχούν σε αυτά που υπάρχουν σήμερα στη Γη και επιτρέπουν τη μεταφορά μεγάλων όγκων δεδομένων ή ακόμα και video streaming υψηλής ευκρίνειας. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα στην ιστοσελίδα της Optical Society (OSA), στο πλαίσιο της συνδιάσκεψης CLEO: 2014 (8-13 Ιουνίου, στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνια) η ομάδα θα παρουσιάσει νέες λεπτομέρειες και την πρώτη αναλυτική ανάλυση των επιδόσεων του βασισμένου σε λέιζερ uplink επικοινωνίας μεταξύ της Σελήνης και της Γης, το οποίο έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ ταχύτητας. «Θα πρόκειται για την πρώτη φορά που παρουσιάζουμε τόσο την περιγραφή της εφαρμογής όσο και το πώς ακριβώς λειτούργησε» αναφέρει ο Μαρκ Στίβενς, του MIT Lincoln Laboratory. Μέχρι τώρα είχε γίνει γνωστό το επίτευγμα, αλλά όχι πολλές λεπτομέρειες γύρω από αυτό. Η συγκεκριμένη ομάδα είχε γράψει ιστορία όταν, στο πλαίσιο του LLCD, μεταδόθηκαν δεδομένα σε απόσταση 384.633 χιλιομέτρων μεταξύ της Σελήνης και της Γης σε download rate της τάξης των 622 megabits per second, ταχύτερα από κάθε σύστημα RF. Επίσης, μεταδόθηκαν δεδομένα από τη Γη στη Σελήνη σε 19,44 megabits ανά δευτερόλεπτο- 4.800 φορές ταχύτερα από ό,τι το ταχύτερο RF uplink που χρησιμοποιήθηκε ποτέ. http://www.naftemporiki.gr/story/814276/pros-euruzonikes-sundeseis-gia-ti-selini

Δείγματα σεληνιακού βράχου αποκαλύπτουν μεταβολές στις συγκεντρώσεις νερού Μια ομάδα ερευνητών, μελετώντας πετρώματα που επέστρεψαν από το φεγγάρι οι αστροναύτες του Apollo 17, διαπίστωσαν ότι οι βράχοι που βρίσκονται σε διαφορετικές τοποθεσίες έχουν διαφορετικές ποσότητες νερού σε αυτά. Στην εργασία τους που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Geoscience, η ομάδα περιγράφει τα ευρήματά της και προσφέρουν πιθανές εξηγήσεις για τις διαφορές συγκέντρωσης. Ήταν μόλις πριν από έξι χρόνια που οι επιστήμονες έμαθαν ότι υπήρχε νερό στο φεγγάρι, πριν από αυτό, η κοινή λογική έδειξε ότι το φεγγάρι δεν ήταν μόνο άγονο, αλλά εντελώς στεγνό. Αυτή η ανακάλυψη οδήγησε σε περαιτέρω έρευνα η οποία αποκάλυψε ότι όχι μόνο υπάρχει νερό στο φεγγάρι, αλλά στην πραγματικότητα είναι "σφραγισμένο" μέσα σε βράχια, αλλά παρ 'όλα ωσεί παρών. Σε αυτή τη νέα προσπάθεια, η ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι κατά τη μελέτη των ευρημάτων, αρκετές άλλες ομάδες ανέλυσαν τα βράχια, δεδομένου ότι το νερό βρέθηκε για πρώτη φορά σε αυτά, έχουν ανακαλύψει ότι ορισμένα από τα πετρώματα έχουν περισσότερο νερό "σφραγισμένο" μέσα τους από τα άλλα, η διαφορά φαίνεται να σχετίζεται στο σημείο όπου βρέθηκαν τα βράχια στο φεγγάρι. Αυτό υποδηλώνει, στις αναφορές της ομάδας, ότι ορισμένα τμήματα της σελήνης είναι πιο υγρά από τα άλλα. Η νέα ερευνητική ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι η χημική σύνθεση του νερού ήταν διαφορετική ανάλογα με την πηγή του βράχου, επίσης. Τα ευρήματα οδήγησαν τους ερευνητές να εξετάσουν πώς οι διαφορετικές συγκεντρώσεις νερού σχετίζονται με θεωρίες σχετικά με την προέλευση της σελήνης. Οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν ότι η Σελήνη ήρθε σε ύπαρξη περίπου τεσσεράμισι δισεκατομμύρια χρόνια πριν, όταν σημειώθηκε μια σύγκρουση μεταξύ της Γης και ενός άλλου πλανήτη. Η γενική εκτίμηση είναι ότι μερικά υλικά στο φεγγάρι ήρθαν από τη Γη, μερικά από τον άλλο πλανήτη και τα υπόλοιπα από άλλα σώματα, όπως κομήτες και αστεροειδείς που στη συνέχεια έπληξαν το φεγγάρι. Το νερό στο φεγγάρι θα μπορούσε, συνεπώς, να έχει έρθει από τη Γη, τον άλλο πλανήτη ή κομήτες. Κατά περίεργο τρόπο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η χημική σύνθεση των δειγμάτων νερού σε ορισμένα από τα πετρώματα (ηφαιστειακό γυαλί) είναι όμοια με τα δείγματα του μάγματος που κάποτε υπήρχε στο μανδύα της Γης. Άλλα, από την άλλη πλευρά, βρέθηκαν να είναι πολύ ξηρά. Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο σχηματισμός του φεγγαριού φαίνεται να έχει μια πολύ πιο πολύπλοκη σειρά γεγονότων από θεωρίες που έχουν προταθεί. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/05/blog-post_5075.html

Εκατομμύρια αστέρια στο Ωμέγα Κενταύρου Το σφαιρωτό σμήνος αστέρων Ωμέγα Κενταύρου, επίσης, γνωστό και ως NGC 5139, είναι περίπου 15.000 έτη φωτός μακριά. Το σύμπλεγμα είναι γεμάτο με περίπου 10 εκατομμύρια άστρα πολύ μεγαλύτερα από τον ήλιο μέσα σε έναν "όγκο" περίπου 150 έτη φωτός σε διάμετρο, το μεγαλύτερο και πιο λαμπρό από 200 που είναι γνωστά και σφαιρωτά σμήνη που περιφέρονται, είναι το φωτοστέφανο (άλως) του Γαλαξία μας. Αν και τα περισσότερα αστρικά σμήνη αποτελούνται από αστέρια με την ίδια ηλικία και σύνθεση, το αινιγματικό Ωμέγα Κενταύρου αποδεικνύει την παρουσία διαφόρων αστρικών πληθυσμών με την εξάπλωση των ηλικιών και χημικής αφθονίας. Στην πραγματικότητα, το Ωμέγα Κενταύρου μπορεί να είναι το απομεινάρι πυρήνα ενός μικρού γαλαξία συγχώνευσης με τον Γαλαξία μας. Αυτή η αστρονομική, έντονα, έγχρωμη εικόνα του κλασικού σφαιρωτού σμήνους ήταν που καταγράφηκε το Μάρτιο κάτω από τον ουρανό της Χιλής από το Hacienda Los Andes. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/05/blog-post_29.html

Ανακάλυψη εξωγήινης ζωής εντός των ερχόμενων δεκαετιών; Η ανθρωπότητα εντός των επόμενων δύο δεκαετιών θα έχει τα τεχνικά μέσα για να ανιχνεύσει ζωή στο Σύμπαν πέρα από τον πλανήτη μας, θα χρειαστεί όμως και μια γερή δόση τύχης για να το πετύχει, καταλήγουν επιστήμονες σε μία συνεδρίαση του Αμερικανικού Συμβουλίου για την Επιστήμη, το Διάστημα και την Τεχνολογία. Η κύρια στρατηγική για τον εντοπισμό ζωής σε άλλους πλανήτες βασίζεται στο χημικό αποτύπωμα που αφήνει η ζωή στην ατμόσφαιρα ενός πλανήτη. Για παράδειγμα η ατμόσφαιρα του πλανήτη μας θα ήταν πολύ διαφορετική εάν δεν υπήρχε ζωή σε αυτόν. «Δε γνωρίζουμε ακριβώς τι είναι η ζωή, αλλά μπορούμε να ανιχνεύσουμε την επίδρασή της. Μέσω του μεταβολισμού παράγει αέρια, τα οποία μπορούμε να ανιχνεύσουμε», εξηγεί η αστροφυσικός του ΜΙΤ Σάρα Ζίγκερ. Το 2018 αναμένεται να τεθεί σε τροχιά το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, το οποίο θα είναι σε θέση να ερευνήσει για τη χημική υπογραφή της ζωής στις ατμόσφαιρες πλανητών σε άλλα ηλιακά συστήματα. Ένα πρόβλημα όμως που προκύπτει είναι πως οι επιστήμονες δε γνωρίζουν από πού να αρχίσουν την έρευνα για εξωγήινη ζωή μέσα σε ένα τόσο μεγάλο Σύμπαν, αναδεικνύοντας έτσι και τον παράγοντα τύχη. «Δε ξέρουμε πόσους πλανήτες θα χρειαστεί να εξετάσουμε πριν βρούμε ζωή. Εάν δε βρούμε στους πρώτους 10 ή 100, δε σημαίνει πως δεν υπάρχει», υποστηρίζει ο Τζον Γκρουνσφελντ, υποδιευθυντής της NASA στις επιστημονικές αποστολές. Πέρα από τη ζωή σε μακρινούς πλανήτες, οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη αποκλείσει το ενδεχόμενο ύπαρξης μορφών ζωής εντός του Ηλιακού Συστήματος, κάτι που αποτελεί και μείζων ερευνητικό στόχο για το όχημα Curiosity το οποίο ερευνά την επιφάνεια του Άρη. Στα υποψήφια ουράνια σώματα που μπορεί να φιλοξενούν ζωή συμπεριλαμβάνονται και οι δορυφόροι του Δία Ευρώπη και Γανυμήδης αλλά και ο Τιτάνας, ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, για τα οποία υπάρχουν σχέδια για μελλοντικές ρομποτικές αποστολές. Ένας ακόμη πιο ευφάνταστος τρόπος με τον οποίο η ανθρωπότητα ερευνά για ζωή αφορά στην απευθείας ανίχνευση νοήμονος ζωής. Μέσω του προγράμματος SETI (Search for Extra Terrestrial Intelligence), ένα δίκτυο επιστημόνων ερευνά το Γαλαξία για σήματα με προέλευση άλλους πολιτισμούς. Μέχρι σήμερα, έχοντας ερευνήσει περίπου το 1% των ελάχιστων αστρικών συστημάτων που απαιτούνται για να υπάρχει μία σημαντική πιθανότητα επιτυχίας, το πρόγραμμα SETI δεν έχει ανακαλύψει κάτι αξιόλογο. Σε κάθε περίπτωση όμως η αισιοδοξία στην επιστημονική κοινότητα είναι διάχυτη πως δεν απέχουμε πολύ από την εύρεση ζωής στο Σύμπαν, κάτι που θα αποτελέσει ίσως την πιο σημαντική ανακάλυψη στην ανθρώπινη ιστορία. http://www.naftemporiki.gr/story/812553/anakalupsi-eksogiinis-zois-entos-ton-erxomenon-dekaetion

Η κατασκευή αναμένεται να αρχίσει για το Mars Lander της NASA, προγραμματισμένη να ξεκινήσει το 2016 Η NASA και οι διεθνείς εταίροι της έχουν πλέον το πράσινο φως για να ξεκινήσουν την κατασκευή μιας νέας διαστημοσυσκευής για τον Άρη, αφού ολοκλήρωσαν με επιτυχία την κρίσιμης σημασίας αναθεώρηση σχεδιασμού, την Παρασκευή. Η αποστολής της NASA (Interior Exploration Using Seismic Investigations, Geodesy and Heat Transport///Εσωτερική Εξερεύνηση, Χρησιμοποιώντας Σεισμική Έρευνα, Γεωδαισίας και Μεταφορά Θερμότητας (InSight)) (Διορατικότητα). Η αποστολή θα διερευνήσει το πώς σχηματίζονται οι πλανήτες σαν τη Γη και πως ανέπτυξαν την πολυεπίπεδη εσωτερική δομή του πυρήνα, μανδύα και φλοιού, συλλέγοντας πληροφορίες σχετικά με αυτές τις εσωτερικές ζώνες με τη χρήση μέσων που ποτέ πριν δεν χρησιμοποιήθηκαν στον Άρη. Η αποστολή InSight, θα ξεκινήσει από το Vandenberg, βάση της Πολεμικής Αεροπορίας, στην ακτή της κεντρικής Καλιφόρνιας κοντά στο Lompoc, τον Μάρτιο του 2016. Αυτή θα είναι η πρώτη διαπλανητική αποστολή που ξεκίνησε ποτέ από την Καλιφόρνια. Η αποστολή θα συμβάλει στην ενημέρωση του οργανισμού για τον στόχο, στέλνοντας επανδρωμένη αποστολή στον Άρη τη δεκαετία του 2030. Οι επικεφαλής της ομάδας InSight, παρουσίασαν τα αποτελέσματα της αποστολής σχεδιασμού την περασμένη εβδομάδα σε μια αναθεώρηση του σκάφους της NASA, η οποία ενέκρινε την προώθηση στο επόμενο στάδιο της προετοιμασίας. "Οι εταίροι μας σε όλο τον κόσμο έχουν σημειώσει σημαντική πρόοδο σε αυτό το σημείο και είναι πλήρως προετοιμασμένοι για να παραδώσουν το υλικό τους για την ενσωμάτωση του συστήματος ξεκινώντας αυτό το Νοέμβριο που είναι το επόμενο σημαντικό ορόσημο για το έργο," δήλωσε ο Tom Hoffman, Διαχειριστής του Έργου InSight του Προγράμματος της NASA, Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL), Πασαντίνα, Καλιφόρνια. "Κινούμαστε τώρα στο να φτιάξουμε το σχεδιασμό και την ανάλυση για την οικοδόμηση τη δοκιμή του υλικού και του λογισμικού που θα φτάσει στον Άρη καθώς και να συλλέξουμε στοιχεία που χρειαζόμαστε για την επιτυχία της αποστολής." http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/05/mars-lander-nasa-2016.html

Νέα οπτική ακτίνων-Χ της ESA για την παρατήρηση του θερμού Σύμπαντος Μια νέα ιδέα για την χρήση εξαιρετικά-γυαλισμένων πλακιδίων πυριτίου στην καρδιά ενός τηλεσκοπίου που έχει οριστεί να αποκαλύψει περισσότερα για το ζεστό, υψηλής ενέργειας Σύμπαν, αδιάκριτης κίνησης πίσω στην πολυτάραχη ιστορία του. Αόρατες ακτίνες-Χ μας "λένε" για την πολύ καυτή ύλη στο Σύμπαν - μαύρες τρύπες, σουπερνόβα και υπέρθερμα νέφη αερίου. Τα παρατηρητήρια ακτίνων-Χ του σήμερα, το XMM-Newton της ESA και το Chandra της NASA, ξεκίνησαν στα τέλη του περασμένου αιώνα, εξακολουθούν να παράγουν παγκόσμιας κλάσης επιστήμη. Αλλά αρχίζουν να παλιώνουν. Για να τα αντικαταστήσουν, η ESA σχεδιάζει ένα πολύ πιο ικανό παρατηρητήριο ακτίνων-Χ για εκτόξευση το 2028, το οποίο θα εξετάσει 10 έως 100 φορές βαθύτερα στο Σύμπαν από την τρέχουσα γενιά των τηλεσκοπίων ακτίνων-Χ. «Αυτό απαιτεί ένα εντελώς νέο είδος καθρέφτη ακτίνων Χ», εξηγεί ο Marcos Bavdaz, που ηγείται την τεχνολογική ώθηση για τις μελλοντικές επιστημονικές αποστολές του ESA. «Για να φτάσει το είδος του μεγέθους που απαιτείται, οι καθρέπτες αυτής της νέας αποστολής, θα πρέπει να είναι 10 φορές ελαφρύτεροι από του XMM, ενώ θα παρέχουν ακόμη πιο ευκρινείς εικόνες.» «Κάνουμε χρήση των βιομηχανικών πλακιδίων πυριτίου, που συνήθως χρησιμοποιούνται για την κατασκευή μικροεπεξεργαστών», προσθέτει ο Eric Wille, μηχανικός οπτικού συστήματος για την ανάπτυξη οπτικών ακτίνων-Χ. «Μπορούμε να επωφεληθούμε από την ακαμψία τους και την εξαιρετικά-γυαλισμένη επιφάνεια, στοιβάζοντας μερικές δεκάδες κάθε φορά μαζί για να σχηματίσουν μια ενιαία ενότητα καθρέφτη». Πολλές εκατοντάδες από αυτές τις ενότητες, θα τοποθετηθούν μαζί για να σχηματίσουν τα οπτικά της αποστολής ακτίνων-Χ. Για μέγιστη ακρίβεια, οι τεχνικές κατασκευής ημιαγωγών εφαρμόζονται για τη διαδικασία στοίβαξης. «Η συσσώρευση γίνεται από ένα ειδικά σχεδιασμένο ρομπότ, με στόχο τη μικρότερη-κλίμακα ζυγαριών ακριβείας,» περιγράφει ο Eric. "Έχουμε δει μεγάλα άλματα στην ποιότητα, όπως οι ρομποτικές βελτιώσεις." Εκατοντάδες πλάκες καθρέφτη κατασκευάζονται τακτικά από την Micronit Microfluidics, μια εταιρεία που ειδικεύεται στην μικρομηχανική μεγάλων ποσοτήτων σε προϊόντα από γυαλί και πυρίτιο. Ένα άλλο μέλος της κοινοπραξίας, Kayser-Threde, της μονάδας καθρέφτη και συστήματος ανάρτησης, δοκιμάζονται σε κραδασμούς, δείχνοντας το σχέδιο αν είναι ικανό να αντέξει για εκτόξευση στο διάστημα. Αποστολή της ESA στο θερμό, υψηλής ενέργειας σύμπαν Το Νοέμβριο του 2013, επιλέχθηκε το θέμα επιστήμης «το ζεστό και ενεργητικό Σύμπαν» για τη δεύτερη αποστολή μεγάλης κατηγορίας, ή L2, στο επιστημονικό πρόγραμμα Cosmic Vision (Κοσμικό Όραμα) της ESA - θα συνεχιστεί με ένα προηγμένο παρατηρητήριο ακτίνων-Χ. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/05/esa_21.html