trex

Καταιγίδες πάνω από τη Νότια Καλιφόρνια.. ..με αστραπές και τα φώτα της πόλης ορατά μέσα από τα σύννεφα. Ευγενική προσφορά του πληρώματος του Expedition 36 που βρίσκεται στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_6721.html

Διαστημικό σκάφος της NASA σε τροχιά βρίσκει νέο κανάλι ρέματος στον Άρη Μια σύγκριση εικόνων που λαμβάνονται από την κάμερα, στο Πείραμα Υψηλής Ανάλυσης Απεικόνισης Επιστήμης (HiRISE) με το Mars Reconnaissance σε τροχιά της NASA, το Νοέμβριο του 2010 και τον Μάιο του 2013, αποκαλύπτουν το σχηματισμό ενός νέου καναλιού ρεματιάς στην πλαγιά ενός κρατήρα-τοίχου στα νότια υψίπεδα του Άρη. Ρεματιά ή χαράδρα, είναι μορφολογικά κοινά στον Άρη, ιδίως στις νότιες ορεινές περιοχές. Αυτό το ζεύγος των εικόνων δείχνει ότι το υλικό που ρέει κάτω από την εσοχή στο ψηλότερο σημείο της ρεματιάς, ξέσπασε από μια παλαιότερη ροή και διάβρωση ενός νέου καναλιού. Οι ημερομηνίες των εικόνων είναι κάτι περισσότερο από ένα πλήρες έτος του Άρη, οπότε οι παρατηρήσεις δεν γίνονται αντιληπτές στον Άρη την εποχή που υπήρχε δραστηριότητα σε αυτή τη περιοχή. Πριν-και-μετά, τα ζεύγη των εικόνα από το HiRISE, έχουν παρόμοια δραστηριότητα σε άλλες περιοχές που δείχνουν ότι αυτό το είδος της δραστηριότητας, γενικά, παρατηρείται το χειμώνα, σε θερμοκρασίες τόσο κρύες που υπάρχει διοξείδιο του άνθρακα, αντί για νερό, και είναι πιθανό να παίξει το βασικό ρόλο. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/nasa_21.html

Επιστήμονας από το Ινστιτούτο SETI πιστεύει ότι θα βρεθεί ζωή στο διάστημα αυτό τον αιώνα Είμαστε μόνοι στο σύμπαν; Είναι ένα ερώτημα που θα τροφοδοτεί πάντα την ανθρώπινη φαντασία. Όσο περισσότερα μαθαίνουμε, τόσο πιο πιθανό φαίνεται ότι η Γη είναι ένα μοναχικό θαύμα της ζωής που κατοικεί μέσα σε γαλαξίες άψυχων πλανητών. Πολλοί, διακεκριμένοι επιστήμονες είναι θετικοί στο γεγονός ότι είναι απλά θέμα χρόνου προτού να βρούμε άλλες μορφές ζωής στο σύμπαν. Αλλά ακριβώς, πώς θα την αντιμετωπίσουμε μεταξύ των γαλαξιακών γειτόνων μας, και αν θα είναι μόνο μερικά κύτταρα ή πλήρως ανεπτυγμένα, σαν ET, είναι λιγότερο σίγουρο. «Θα βρούμε τη ζωή στο διάστημα σε αυτόν τον αιώνα» ο Δρ. Seth Shostak, παλαιότερος αστρονόμος στο Ινστιτούτο Αναζήτησης Εξωγήινης Νοημοσύνης (SETI), δήλωσε με έμφαση στο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Καινοτομίας της περασμένης εβδομάδας. «Υπάρχουν 150 δισεκατομμύρια γαλαξίες, εκτός από το δικό μας, ο καθένας με μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια πλανήτες σαν τη Γη. Αν αυτό είναι το μόνο μέρος στον κόσμο που συμβαίνει οτιδήποτε ενδιαφέρον, τότε αυτό είναι ένα θαύμα. Και στα 500 χρόνια αστρονομίας, μας έχει διδάξει ότι κάθε φορά που πιστεύουν σε ένα θαύμα, είστε πιθανώς λάθος». Πώς θα ανακαλύψουμε τη ζωή στο διάστημα; Ο Δρ. Shostak το βλέπει ως «κούρσα τριών αλόγων», η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα κερδίσει μέσα στα επόμενα 25 χρόνια. Είτε θα βρούμε σε κοντινή απόσταση, σε μικροβιακή μορφή, στον Άρη ή σε ένα από τα φεγγάρια του Δία· Θα βρούμε αποδείξεις για αέρια που παράγονται από ζωντανές διαδικασίες (για παράδειγμα, φωτοσύνθεση) στις ατμόσφαιρες των πλανητών γύρω από άλλα άστρα· ή ο Dr Shostak και η ομάδα στο SETI, θα λάβουν σήματα από ευφυή ζωή μέσω τεράστιων κεραιώ http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/seti.html

Η ζωή γεννήθηκε τελικά στη Γη; Ερευνητές «τεστάρουν» με μια αυτοσχέδια μπαταρία αν η ζωή θα μπορούσε να προκύψει σε ακραία περιβάλλοντα του πλανήτη Μία από τις «ανερχόμενες» θεωρίες στην επιστήμη σήμερα υποστηρίζει ότι η ζωή έφθασε στον πλανήτη μας από το Διάστημα, από βακτήρια τα οποία μεταφέρθηκαν μέσω κάποιου μετεωρίτη. Μια άλλη άποψη, όμως, η οποία φαίνεται μάλιστα να έχει ενδεχομένως ευρύτερη υποστήριξη, επιμένει ότι είναι πολύ πιθανόν η γήινη ζωή να γεννήθηκε ακριβώς εδώ, σε κάποιο ακραίο περιβάλλον της νεαρής Γης όπως αυτό που βλέπουμε σήμερα στους υδροθερμικούς πόρους στον βυθό των ωκεανών. Μια ομάδα ερευνητών από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού έχει ξεκινήσει ένα πείραμα το οποίο «τεστάρει» αυτή την πιθανότητα με έναν πρωτότυπο τρόπο, δημιουργώντας μια ειδικά σχεδιασμένη μπαταρία στο εργαστήριο. Ζωτικές χημικές αντιδράσεις Οι υδροθερμικοί πόροι στον πυθμένα των ωκεανών - τους οποίους κάποιοι ονομάζουν και «καμινάδες» (smokers) - είναι σχισμές από τις οποίες εξέρχεται γεωθερμαινόμενο νερό και σχηματίζονται συνήθως στις μεσωκεάνιες ράχες, εκεί όπου οι τεκτονικές πλάκες της Γης αποκλίνουν και παράγεται νέος φλοιός. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι σε αυτά τα «καυτά» σημεία θα μπορούσαν να δημιουργηθούν συνθήκες τέτοιες ώστε η ζωή να μπορεί να προκύψει από την «άψυχη» ύλη μέσω των αντιδράσεων των χημικών συστατικών που υπάρχουν στα πετρώματα και στα αέρια. «Πριν από τη βιολογική ζωή θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η πρώιμη Γη είχε μια "γεωλογική" ζωή. Ακούγεται ίσως ασυνήθιστο να σκέφτεται κάποιος τη γεωλογία, η οποία αφορά άψυχες πέτρες και ορυκτά, ως ζωή. Τι είναι όμως η ζωή; Πολλοί έχουν αποτύχει να δώσουν μια ικανοποιητική απάντηση σε αυτό το ερώτημα» αναφέρει σε δελτίο Τύπου οΤέρι Κι της Σχολής Χημείας του Πανεπιστημίου του Λιντς στη Βρετανία, εκ των επικεφαλής του πειράματος, το οποίο διεξάγεται σε συνεργασία με ερευνητές του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. «Εμείς, αντίθετα, εξετάζουμε το τι κάνει η ζωή και όλες οι μορφές ζωής χρησιμοποιούν τις ίδιες χημικές διεργασίες που συντελούνται μέσα σε μια κυψέλη καυσίμων προκειμένου να παραχθεί ενέργεια». Η ζωή σε μια μπαταρία Οπως εξηγεί ο χημικός, οι μπαταρίες των αυτοκινήτων παράγουν ηλεκτρική ενέργεια μέσω χημικών αντιδράσεων οξείδωσης και αναγωγής, οι οποίες αποτελούν επίσης τη βάση για την παραγωγή ενέργειας με τη φωτοσύνθεση στα φυτά και με την αναπνοή των κυττάρων στους ανθρώπους. Παράλληλα ορισμένα γεωλογικά περιβάλλοντα, όπως οι γεωθερμικοί πόροι, μπορούν να θεωρηθούν «περιβαλλοντικές κυψέλες καυσίμων» οι οποίες παράγουν ενέργεια μέσω αντιδράσεων οξείδωσης και αναγωγής μεταξύ των υδροθερμικών καυσίμων και των οξειδωτικών του θαλασσινού νερού όπως το οξυγόνο (τον περασμένο χρόνο μάλιστα ιάπωνες επιστήμονες έδειξαν με ένα πείραμα στον βυθό της Οκινάουα ότι είναι δυνατή η συλλογή ηλεκτρικής ενέργειας από αυτούς). Στην πρώτη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύθηκε πριν από μερικές ημέρες στην επιθεώρηση «Astrobiology», οι επιστήμονες παρουσίασαν την ιδέα τους σχετικά με την εξέταση της πιθανότητας εμφάνισης κυτταρικού μεταβολισμού στη Γη με τη βοήθεια μιας τέτοιου είδους «περιβαλλοντικής» πρότυπης κυψέλης καυσίμων που ανέπτυξαν (το ένα πρότυπο λειτουργεί ήδη στο Πανεπιστήμιο του Λιντς και το άλλο στο Εργαστήριο Αεριώθησης στην Καλιφόρνια). Σύμφωνα με τη Λόρα Μπερτζ του Ινστιτούτου Αστροβιολογίας «Icy Worlds» του JPL, επικεφαλής της μελέτης, τα αποτελέσματα που μπορούν να εξαχθούν μέσω αυτής της προσέγγισης δεν θα «μιλούν» αποκλειστικά για τη ζωή στη Γη αλλά και για την ενδεχόμενη ύπαρξη ζωής σε άλλους πλανήτες. «Τα πειράματα αυτά προσομοιώνουν την ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από γεωλογικά συστήματα, οπότε μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να προσομοιώσουμε άλλα πλανητικά περιβάλλοντα με υγρό νερό όπως ο δορυφόρος του Δία Ευρώπη ή ο πρώιμος Αρης». http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_5769.html

Πανοραμική 360° θέα του γαλαξία μας από το Spitzer Αυτή η υπέρυθρη όψη του δίσκου, του Γαλαξία μας συγκροτείται από περισσότερα από 2 εκατομμύρια στιγμιότυπα κατά τα τελευταία 10 χρόνια από το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA. Οι μπλε κουκκίδες σε όλη την εικόνα είναι όλα τα μεμονωμένα αστέρια, τα περισσότερα από τα οποία είναι σχετικά κοντά μας, ενώ τα μπλε θολά προς το γαλαξιακό κέντρο, επίσης, αποτελούνται από την αστροφεγγιά, πολύ μακριά για να ξεχωρίσουμε τα μεμονωμένα αστέρια, αλλά όλα συμβάλλουν στην λάμψη. Οι κόκκινες δομές, είναι νέφη σκόνης και αερίου που διαπερνούν το γαλαξία μας, και γεννούν νέα αστέρια. Η εικόνα συνδυάζει δεδομένα από πολλές έρευνες: GLIMPSE, GLIMPSEII, GLIMPSE3D, Vela-Carina, GLIMPSE360, Deep GLIMPSE, CYGX, GALCEN, και SMOG. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/360-spitzer.html

Η επιφάνεια της θάλασσας του Τιτάνα είναι ένας λείος-"καθρέφτης".. βρίσκουν οι επιστήμονες Νέες μετρήσεις από ραντάρ σε μια τεράστια θάλασσα στον Τιτάνα, προσφέρει γνώσεις σχετικά με τις καιρικές συνθήκες και τη σύνθεση του τοπίου του φεγγαριού του Κρόνου. Οι μετρήσεις, από το 2013 του διαστημικού σκάφους Cassini της NASA, αποκαλύπτουν ότι η επιφάνεια της Ligeia Mare, η δεύτερη μεγαλύτερη θάλασσα του Τιτάνα, διαθέτει έναν λείο-"καθρέφτη", πιθανώς λόγω της έλλειψης των ανέμων. «Αν μπορούσατε να κοιτάξετε έξω από αυτή τη θάλασσα, θα ήταν πραγματικά ακόμα εκεί. Θα ήταν απλώς μια εντελώς υαλώδης επιφάνεια», δήλωσε ο Howard Zebker, καθηγητής γεωφυσικής και ηλεκτρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Stanford, ο οποίος είναι ο επικεφαλής συγγραφέας της νέας μελέτης λεπτομερούς έρευνας. Τα ευρήματα, που πρόσφατα δημοσιεύθηκαν ηλεκτρονικά στο Geophysical Research Letters, δείχνουν επίσης, ότι το στερεό έδαφος γύρω από την θάλασσα, είναι πιθανό από στερεά οργανικά υλικά και όχι παγωμένο νερό. Το δεύτερο μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου, ο Τιτάνας έχει μία πυκνή, σαν ενός πλανήτη-ατμόσφαιρα και μεγάλες θάλασσες από μεθάνιο και αιθάνιο. Μέτρηση περίπου 260 μιλίων (420 χλμ.) από 217 μίλια (350 χλμ.), η Ligeia Mare είναι μεγαλύτερη από τη πιο μεγάλη λίμνη στη Γη. «Ο Τιτάνας είναι το αναλογικά καλύτερο σώμα που έχουμε στο ηλιακό σύστημα, ένας οργανισμός όπως η Γη, επειδή είναι το μόνο άλλο σώμα που γνωρίζουμε ότι έχει ένα πολύπλοκο κύκλο στερεών, υγρών και αερίων συστατικών», δήλωσε ο Zebker. Το παχύ κάλυμμα νέφους του Τιτάνα, καθιστά δύσκολο για το Cassini να λάβει σαφείς οπτικές εικόνες της επιφάνειας του, έτσι οι επιστήμονες πρέπει να βασίζονται σε ραντάρ, το οποίο μπορεί να δει μέσα από τα σύννεφα, αντί για μια φωτογραφική μηχανή. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_9716.html

Μια τέλεια ηλιακή καταιγίδα Εντυπωσιακές εικόνες από γιγάντια σύννεφα σωματιδίων που εκτόξευσε ο Ηλιος Ουάσινγκτον Ήμασταν τυχεροί που η Γη δεν βρέθηκε στο διάβα της. Στις 22 Ιουλίου 2012, δύο εκρήξεις στην επιφάνεια του Ήλιου εκτόξευσαν γιγάντια σύννεφα σωματιδίων που ενώθηκαν στην ταχύτερη ηλιακή καταιγίδα που έχει καταγραφεί ως σήμερα. Οι εκρήξεις ήταν δύο «εκτινάξεις στεμματικού υλικού», ή CME, οι οποίες εκδηλώθηκαν στην ίδια πλευρά του Ήλιου με διαφορά 15 λεπτών. Καταγράφηκαν από τρία σκάφη που κινούνται σε τροχιά γύρω από το άστρο, τα αμερικανικά STEREO A και B και το ευρωαμερικανικό SOHO, τα οποία προσέφεραν εικόνες που δεν θα ήταν ορατές από την οπτική γωνία της Γης. Ο συνδυασμός των παρατηρήσεων προσέφερε μια τρισδιάστατη εικόνα του συμβάντος και επέτρεψε σε διεθνή ομάδα ερευνητών να διερευνήσει το μηχανισμό του. Η τέλεια καταιγίδα Όπως αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Nature Communications», οι δύο επιμέρους καταιγίδες συνδυάστηκαν για να σχηματίσουν μια «τέλεια καταιγίδα» -ένας όρος που επινοήθηκε από τον συγγραφέα Σεμπάστιαν Γιούνγκερ για να περιγράψει το συνδυασμό παραγόντων που οδήγησε σε μια τερατώδη καταιγίδα στον Ατλαντικό τον Οκτώβριο του 1991. Οι δύο εκρήξεις συνδυάστηκαν για να σχηματίσουν ένα ωστικό κύμα σωματιδίων που κινούνταν με ταχύτητα 3.000 χιλιομέτρων την ώρα -πέντε φορές η μέση ταχύτητα που έχουν τα ηλιακά σωματίδια όταν φτάνουν στη Γη. Ρόλο πρέπει να έπαιξε και μια προηγούμενη CME που είχε εκδηλωθεί τέσσερις μέρες νωρίτερα, η οποία εξασθένισε το μαγνητικό πεδίο και τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου στην περιοχή όπου θα εκδηλωνόταν αργότερα η υπερκαταιγίδα. Αν όμως η καταιγίδα είχε βρει στην πορεία της στη Γη θα είχε προκαλέσει την ισχυρότερη γεωμαγνητική καταιγίδα που έχει καταγραφεί στην εποχή της διαστημικής εξερεύνησης. Τα σωματίδια των ηλιακών καταιγίδων μπορούν να καταστρέψουν δορυφόρους και συστήματα επικοινωνιών, ή ακόμα και να προκαλέσουν επαγωγικά ρεύματα που προκαλούν βλάβες στα δίκτυα ηλεκτροδότησης. Η μελέτη θα μπορούσε τώρα να βοηθήσει τους επιστήμονες στην πρόβλεψη του λεγόμενου διαστημικού καιρού. ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=578539

Το Πολυσύμπαν κερδίζει… έδαφος Η ανακάλυψη των βαρυτικών κυμάτων ενισχύει τη θεωρία των πολλαπλών Κόσμων Κέιμπριτζ, Μασαχουσέτη Παγκόσμιο ενδιαφέρον έχει προκαλέσει η ανακοίνωση της ανακάλυψης των περίφημων βαρυτικών κυμάτων, ρυτιδώσεων στον χωροχρόνο που εμφανίστηκαν μια στιγμή μετά τη Μεγάλη Έκρηξη από την οποία προέκυψε το Σύμπαν. Η ανακάλυψη αυτών των κυμάτων προσφέρει στήριξη στη λεγόμενη θεωρία του πληθωρισμού, σύμφωνα με την οποία το νεογέννητο Σύμπαν πέρασε από μια φάση απότομης διόγκωσης. Κεντρική ιδέα αυτής της θεωρίας είναι ότι το Σύμπαν μας είναι μόνο μία «μονάδα» μέσα σε ένα άπειρο και συνεχώς επεκτεινόμενο σύνολο ασύνδετων μεταξύ τους παράλληλων συμπάντων που αποτελούν το Πολυσύμπαν. Την ύπαρξη του Πολυσύμπαντος προτείνουν και άλλες θεωρίες όπως η Θεωρία των Χορδών και τομείς της θεωρητικής φυσικής όπως η κβαντομηχανική. «Αν υπάρχει πληθωρισμός υπάρχει και Πολυσύμπαν. Κάθε παρατήρηση που πιστοποιεί τον πληθωρισμό φέρνει πιο κοντά στην επαλήθευση την ύπαρξη του Πολυσύμπαντος» αναφέρει Αντρέι Λίντε, καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ στις ΗΠΑ που δεν ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας που έκανε την ανακάλυψη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=578439

Ιστορική διαστημική φωτογραφία: Εικόνα της επιφάνειας του Άρη από το Viking 1 Σε αυτή την ιστορική φωτογραφία από τη διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ, το Viking 1 λαμβάνει αυτή την έγχρωμη εικόνα της επιφάνειας και του ουρανού του Άρη στις 24 Ιουλίου 1976. Η κάμερα 1 βλέπει νοτιοανατολικά και λαμβάνει μέρος του γκρίζου δομημένου προσκηνίου μπροστά από το διαστημικό σκάφος. Ένα φωτεινό πορτοκαλί καλώδιο οδηγεί σε μία από τις μηχανές πυραύλων καθόδου. Πορτοκαλί-κόκκινα επιφανειακά υλικά, καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας, προφανώς σχηματίζοντας ένα λεπτό κάλυμμα σε σκούρο υπόβαθρο. Η ζώνη των μεγάλων σκοτεινών ογκόλιθων, είναι παρούσα στο μακρινό πεδίο. Ο ουρανός έχει κοκκινωπή απόχρωση, η οποία είναι πιθανόν να οφείλεται στη σκέδαση και ανάκλαση από ερυθρωπά ιζήματα που αιωρούνται στα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Αυτή η εικόνα είχε ραδιομετρικά βαθμονομηθεί, χρησιμοποιώντας πληροφορίες σχετικά με τις επιδόσεις της κάμερας που αποκτήθηκαν πριν από την έναρξη. Παρά το γεγονός ότι τα χρώματα είναι πολύ έντονα, η πιστότητα με την οποία το φωτεινό πορτοκαλί καλώδιο παρατίθεται, υποδηλώνει τα έντονα χρώματα της επιφάνειας του Άρη. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/viking-1.html

Οι αστρονόμοι ολοκλήρωσαν την «απογραφή» της κοσμικής σκόνης Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων έχει ολοκληρώσει μια μελέτη συγκριτικής αξιολόγησης σε περισσότερους από 300 γαλαξίες, που παράγουν τη μεγαλύτερη απογραφή της σκόνης στο τοπικό Σύμπαν, η έρευνα αναφοράς Herschel. Με επικεφαλής τον Δρ. Luca Cortese από το Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας Swinburne στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, η ομάδα χρησιμοποίησε το Herschel, Διαστημικό Παρατηρητήριο για να παρατηρήσει τους γαλαξίες σε πολύ υπέρυθρα και υπό-χιλιοστόμετρου μήκη κύματος και κατέλαβε το φως που εκπέμπεται απευθείας από κόκκους σκόνης. Τα αποτελέσματα εμφανίζονται στο περιοδικό Monthly Notices της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας. "Αυτοί οι κόκκοι σκόνης που πιστεύεται ότι είναι τα θεμελιώδη συστατικά για το σχηματισμό των άστρων και των πλανητών, αλλά μέχρι τώρα, πολύ λίγα ήταν γνωστά για την αφθονία και τις φυσικές ιδιότητες των γαλαξιών, εκτός από το δικό μας Γαλαξία," είπε ο Δρ. Cortese. "Η κοσμική σκόνη θερμαίνεται με την αστροφεγγιά σε θερμοκρασίες μόνο μερικές δεκάδες βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν, και έτσι μπορεί να φαίνεται μόνο σε πολύ υπέρυθρα / μήκη κύματος μικρότερου από ένα χιλιοστόμετρο." Οι δύο κάμερες επί του δορυφόρου Herschel, SPIRE και PACS, επέτρεψαν στους αστρονόμους να εξετάσουν τις διαφορετικές συχνότητες εκπομπής σκόνης, οι οποίες φέρουν τα "αποτυπώματα" από τις φυσικές ιδιότητες των κόκκων και, επομένως, ζωτικής σημασίας για τη μελέτη αυτή. Παρά το γεγονός ότι τα δεδομένα από το SPIRE λήφθηκαν πριν από τρία χρόνια, αλλά η ομάδα έπρεπε να περιμένει για την ολοκλήρωση της έρευνας PACS μέχρι πέρυσι. «Η μεγάλη αναμονή άξιζε τον κόπο, καθώς ο συνδυασμός των PACS και τα δεδομένα του SPIRE δείχνουν ότι οι ιδιότητες των κόκκων ποικίλλουν από τον έναν στον άλλο γαλαξία -. Περισσότερο από ό, τι αρχικά αναμενόταν. Καθώς η σκόνη θερμαίνεται με την αστροφεγγιά, γνωρίζαμε ότι οι συχνότητες στις οποίες οι κόκκοι εκπέμπουν, θα πρέπει να σχετίζονται με τη δραστηριότητα του σχηματισμού των αστεριών ενός γαλαξία. Ωστόσο, τα αποτελέσματά μας, δείχνουν ότι η χημική ιστορία των γαλαξιών «παίζει έναν εξίσου σημαντικό ρόλο,» σχολίασε ο Δρ Cortese. Τα δεδομένα που λαμβάνονται για την έρευνα αναφοράς του Herschel, έχουν γίνει διαθέσιμα στο κοινό για να καταστήσουν δυνατή τις περαιτέρω μελέτες των ιδιοτήτων της σκόνης σε κοντινούς γαλαξίες. Παρά το γεγονός ότι το διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel, έχει ολοκληρώσει την αποστολή του τον Απρίλιο του 2013, ο συνδυασμός των δεδομένων στο αρχείο Herschel, με μελλοντικές παρατηρήσεις από το πρόσφατα ανατεθειμένο Atacama Μεγάλη Σειρά Χιλιοστόμετρου/ χιλιοστού (ALMA) στη Χιλή, θα βοηθήσει τους αστρονόμους να αποκαλύψουν περαιτέρω το μυστήριο της κοσμικής σκόνης στους γαλαξίες στα χρόνια που έρχονται. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_19.html

Ενεργά ηφαίστεια αποκαλύπτονται στην Αφροδίτη Οι επιστήμονες από καιρό έχουν υποψιαστεί ότι τα ηφαίστεια έπαιξαν τεράστιο ρόλο στην εξέλιξη του σύννεφο-πέπλου στην Αφροδίτη, ο δεύτερος πλανήτης από τον ήλιο. Τώρα, οι εικόνες από το Europe's Venus Express σε τροχιά, δείχνουν ότι οι ηφαιστειακές εκρήξεις δεν μπορεί να είναι μόνο ένα συμβάν από το παρελθόν. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν τέσσερα παροδικά φωτεινά σημεία σε μια σχετικά νεαρή ζώνη, γνωστή ως χάσμα Ganiki, το οποίο παρατηρήθηκε 36 φορές από την κάμερα παρακολούθησης του διαστημικού σκάφους Venus. «Η Αφροδίτη θα μπορούσε να έχει συνεχής ηφαιστειακή δραστηριότητα,» δήλωσε ο πλανητικός επιστήμονας Alexander Bazilevskiy, με το Ινστιτούτο Max-Planck για το Ηλιακό Σύστημα Έρευνας στη Γερμανία, στο Σεληνιακό και Πλανητικής Επιστήμης συνέδριο στο Χιούστον τη Δευτέρα. Ο Bazilevskiy και οι συνεργάτες, κατασκεύασαν μωσαϊκά από τις εικόνες που λαμβάνονται κατά τη διάρκεια των τροχιακών περασμάτων και υπολογίζουν τη σχετική φωτεινότητα της επιφάνειας. Βρήκαν τέσσερις παροδικές αναλαμπές, που εκτιμούν ότι θα είναι μεταξύ 980 και 1.520 βαθμούς Κελσίου - πολύ πάνω από το κανονικό, 800 βαθμούς Φαρενάιτ (426 Κελσίου) της θερμοκρασίας στην επιφάνεια του πλανήτη. «Ψάχναμε για αυτά τα σημεία για αρκετά χρόνια (και) δεν βρίσκαμε,» τίποτα, είπε ο Bazilevskiy. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του βρήκαν την ευκαιρία να δουν οτιδήποτε ήταν εξαιρετικά λεπτό, σχεδόν 8%. «Τότε βρήκαμε κάτι», είπε ο Bazilevskiy. Τέσσερα σημεία, στην πραγματικότητα, όλα κοντά στο Maat Mons, ένα τεράστιο "θωρακισμένο" ηφαίστειο στην Αφροδίτη που οι επιστήμονες πιστεύουν, ότι ξέσπασε τα τελευταία 10 με 20 εκατομμύρια χρόνια πριν. "Γεωλογικά, είναι σαν χθες", δήλωσε ο Bazilevskiy. Συνεχείς αναλύσεις, υποδεικνύουν τις φωτεινές λάμψεις που θα μπορούσαν να είναι ροές λάβας που εκτείνονται 16 μίλια (25.76 χλμ) περίπου, μια αλυσίδα από κώνους στάχτης, ή ένα ηφαιστειακό τόξο παρόμοιο με αυτό που έχει βρεθεί στο ηφαιστειακά ενεργό φεγγάρι του Δία, την Ιώ. Οι επιστήμονες σχεδιάζουν να "χτενίσουν" τις αρχειοθετημένες εικόνες του ραντάρ της Αφροδίτης που δημιουργήθηκαν με το διαστημικό σκάφος Magellan της NASA μεταξύ του 1990 και 1994, για να δουν αν μπορούν να βρουν οποιαδήποτε άλλη απόδειξη των δυνατοτήτων της ηφαιστειακής δραστηριότητας. Η ομάδα, επίσης, συνεχίζει να χρησιμοποιεί το οκτώ-χρόνων-παλιό διαστημικό σκάφος Venus Express για να ψάξουν για λάμψεις σε άλλα ρήγματα στις ζώνες. Σε μια περίληψη της έρευνας,ο επικεφαλής συγγραφέας Eugene Shalygin, επίσης, με το Ινστιτούτο Max-Planck, έγραψε ότι η ανακάλυψη της σημερινής ηφαιστειακής δραστηριότητας στην Αφροδίτη θα έχει «σημαντικές επιπτώσεις» για την κατανόηση των διαδικασιών στο εσωτερικό, στην επιφάνεια και την ατμόσφαιρα του πλανήτη. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_252.html

O Πλούτωνας επανακτά τον τίτλο του ως το μεγαλύτερο αντικείμενο στη γειτονιά του Γρήγορα: Ποιο είναι το μεγαλύτερο αντικείμενο στο ηλιακό μας σύστημα πέρα από τον Ποσειδώνα; Ο Πλούτωνας, και τώρα υπάρχουν νέα αποδεικτικά στοιχεία για να δείξουν πως ισχύει ανέκαθεν η παλιά απάντηση. Ο Πλούτωνας ανήκει στη ζώνη Edgeworth-Kuiper, η οποία μπορεί να υπερηφανεύεται για πάνω από χίλια γνωστά αντικείμενα που περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Οι περισσότεροι είναι πολύ μικρότεροι από τον Πλούτωνα, αλλά το 2005 οι αστρονόμοι ανακάλυψαν τον μεγαλύτερο ανταγωνιστή του: Τον πλανήτη νάνο Έρις, που ισχυρίστηκαν σίγουρα ότι ξεπέρασε τον Πλούτωνα σε μέγεθος. Το 2010, ωστόσο, ο Έρις παρουσίασε μια απογοητευτική επίδοση όταν μετακινήθηκε μπροστά από ένα μακρινό αστέρι. Η σύντομη διάρκεια αυτής της λεγόμενης απόκρυψης, αποκάλυψε ότι ο Έρις είναι μόλις 2.326 χιλιόμετρα σε διάμετρο-ενδεχομένως μικρότερος από του Πλούτωνα, του οποίου η διάμετρος είναι κάπου μεταξύ 2.300 και 2.400 χιλιόμετρα. Η αβεβαιότητα προκύπτει επειδή ο Πλούτωνας, αντίθετα από τον Έρις, έχει αέρα που περιπλέκει την ερμηνεία των δεδομένων παρατήρησης. Τώρα, που οι αστρονόμοι θα υποβάλουν την έκθεση από το Ίκαρος, θα αναλύσουν το αέριο μεθανίου στην ατμόσφαιρα του Πλούτωνα, που δείχνουν ότι ο Πλούτωνας είναι περίπου 2.368 χιλιόμετρα σε διάμετρο, οπότε είναι μεγαλύτερος από τον Έρις και έτσι είναι ο πρωταθλητής της ζώνης Edgeworth-Kuiper. Θα πάρουμε μια τελική απόφαση τον Ιούλιο του 2015, όπου το διαστημικό σκάφος New Horizons (Νέοι Ορίζοντες) της NASA (φαίνεται στην καλλιτεχνική απεικόνιση) θα πραγματοποιήσει πτήσεις προς τον Πλούτωνα και θα μετρήσει το ακριβές μέγεθος του. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/o_5862.html

Τηλεσκόπιο «είδε βαρυτικά κύματα της Μεγάλης Έκρηξης» Εφόσον επιβεβαιωθεί, η ανακάλυψη θα είναι η μεγαλύτερη του αιώνα και πιθανότατα θα βραβευθεί με Νομπέλ Κέιμπριτζ, Μασαχουσέτη Τηλεσκόπιο που λειτουργεί σε βάση του Νότιου Πόλου ανίχνευσε για πρώτη φορά ρυτιδώσεις στον χωροχρόνο που εμφανίστηκαν μια στιγμή μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, υποστηρίζουν αμερικανοί ερευνητές. Εφόσον επιβεβαιωθεί, η ανακάλυψη θα είναι «η μεγαλύτερη του αιώνα» και πιθανότατα θα βραβευτεί με Νομπέλ, σχολιάζουν ανεξάρτητοι ειδικοί. Τα σήματα που κατέγραψε το εξειδικευμένο τηλεσκόπιο BICEP στην Ανταρκτική φέρεται να είναι ίχνη από τα λεγόμενα βαρυτικά κύματα, η τελευταία ανεπιβεβαίωτη πρόβλεψη του Αλμπερτ Άινσταϊν. Η ανίχνευσή τους αφενός θα δικαίωνε τον πατέρα της Σχετικότητας, αφετέρου θα προσέφερε στήριξη στη λεγόμενη θεωρία του πληθωρισμού, σύμφωνα με την οποία το νεογέννητο Σύμπαν πέρασε από μια φάση απότομης διόγκωσης. Η θεωρία, η οποία προτάθηκε ως εξήγηση για την παρατηρούμενη ομοιογένεια του Σύμπαντος, είναι σήμερα αποδεκτή από τους περισσότερους κοσμολόγους και θεωρητικούς φυσικούς, παραμένει όμως αναπόδεικτη. Τα αποτελέσματα του BICEP δεν έχουν υποβληθεί ακόμα για έλεγχο και δημοσίευση στον επιστημονικό Τύπο, αναρτήθηκαν όμως στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv. Οι ερευνητές υπολογίζουν μάλιστα την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων σε περισσότερο από πέντε σίγμα, κάτι που σημαίνει ότι η πιθανότητα να οφείλονται τα αποτελέσματα σε καθαρή τύχη είναι μία στα 3,5 εκατομμύρια. Τα συμπεράσματα των ερευνητών θα πρέπει να επιβεβαιωθούν, ωστόσο «η ομάδα [των ερευνητών] φαίνεται πολύ αξιόπιστη και αυτό που είδαν φαίνεται σαφές» σχολίασε στο New Scientist ο κορυφαίος φυσικός Άλαν Γκουθ του MIT, του οποίου η ομάδα πρότεινε τη θεωρία του πληθωρισμού τη δεκαετία του 1980. Ρυτιδώσεις στον χωροχρόνο Τα βαρυτικά κύματα είναι θεωρητικές ρυτιδώσεις στο χωροχρόνο οι οποίες διαδίδονται σαν κύμα με την ταχύτητα του φωτός -ουσιαστικά συμπιέζουν το χώρο σε μία κατεύθυνση και τον τεντώνουν προς μια άλλη. Η ύπαρξή τους προβλέφθηκε τo 1916 από τον Άινσταϊν ως συνέπεια της Γενικής Σχετικότητας, μέχρι σήμερα όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί. Βαρυτικά κύματα παράγονται θεωρητικά από επιταχυνόμενα αντικείμενα μεγάλης μάζας. Μπορούν για παράδειγμα να παραχθούν από μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων που κινούνται σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο. Η κίνησή τους προκαλεί παραμορφώσεις στην καμπυλότητα του χωροχρόνου, η οποία μπορεί θεωρητικά να γίνει αντιληπτή στη Γη ως αμυδρή μεταβολή στις διαστάσεις μεγάλων αντικειμένων. Όμως αυτό που φέρεται να ανίχνευσαν οι ερευνητές του BICEP αφορά τα πρώτα βαρυτικά κύματα που εμφανίστηκαν στο Σύμπαν, γνωστά ως «αρχέγονα» βαρυτικά κύματα. Τα κύματα αυτά εμφανίστηκαν αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη και αρχικά πρέπει να είχαν πολύ μικρό μήκος κύματος. Οι κοσμολόγοι όμως έχουν προβλέψει ότι ο πληθωρισμός, δηλαδή η απότομη διόγκωση του χωροχρόνου που ξεκίνησε 10-34 δευτερόλεπτα μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, ουσιαστικά τέντωσε τα βαρυτικά κύματα και αύξησε το μήκος κύματος σε μετρήσιμα μεγέθη. Ιχνη των «τεντωμένων» βαρυτικών κυμάτων Το BICEP, το οποίο παρατηρεί τον ουρανό στο φάσμα των μικροκυμάτων, φέρεται να είδε τα ίχνη αυτών των «τεντωμένων» βαρυτικών κυμάτων στη λεγόμενη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου (CMΒ): το αρχαίο υπόλειμμα μιας λάμψης που γέμισε τα πάντα όταν το νεαρό Σύμπαν έγινε ξαφνικά διαφανές περίπου 380.000 χρόνια μετά τη γέννησή του (σήμερα έχει ηλικία περίπου 13,8 δισ. ετών). Συγκεκριμένα, το τηλεσκόπιο που βρίσκεται δίπλα στον αμερικανικό Σταθμό Άμουδσεν-Σκοτ στον Νότιο Πόλο, φέρεται να ανίχνευσε ίχνη των βαρυτικών κυμάτων από την πόλωση που προκαλούν στην ακτινοβολία CMΒ, δηλαδή τη μεταβολή στον προσανατολισμό των κυμάτων της ακτινοβολίας. Όπως η ηλιακή ακτινοβολία πολώνεται καθώς σκεδάζεται (εκτρέπεται) από τα άτομα της ατμόσφαιρας, έτσι και η CMΒ πολώνεται καθώς σκεδάζεται από ηλεκτρόνια που συναντά στοn δρόμο της εδώ και 13,8 δισ. χρόνια. Τα βαρυτικά κύματα θα άλλαζαν το μοτίβο της πόλωσης και θα εμφανίζονταν ως «δίνες» που ονομάζονται B-modes. Πρακτικά, όμως, η ανίχνευση αυτών των δινών είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, αφού οι ερευνητές θα έπρεπε να αποκλείσουν τις παραμορφώσεις που προκαλεί η σκόνη στοn γαλαξία μας, η βαρύτητα άλλων γαλαξιών, ή τυχόν λαθών που εισάγει το ίδιο το τηλεσκόπιο. Οι ερευνητές, όμως, λένε ότι πέρασαν τρία χρόνια αποκλείοντας αυτές τις εναλλακτικές εξηγήσεις. Ισχυρό σήμα Μάλιστα το σήμα που φέρεται να κατέγραψε το BICEP είναι ισχυρότερο από αυτό που προβλέπουν πολλά θεωρητικά μοντέλα, ένα χαρακτηριστικό που ίσως βοηθήσει τους θεωρητικούς φυσικούς να αποκλείσουν ορισμένα μοντέλα του πληθωρισμού. Επιπλέον, τα αποτελέσματα δείχνουν να βρίσκονται σε συμφωνία με τις προβλέψεις της θεωρίας της ενοποίησης των δυνάμεων, σύμφωνα με την οποία όλες οι φυσικές δυνάμεις (βαρύτητα, ηλεκτρομαγνητισμός, ασθενής και ισχυρή πυρηνική δύναμη) είναι εκφάνσεις μιας ενιαίας δύναμης που κυριαρχούσε τις πρώτες στιγμές ζωής του Σύμπαντος. Θα περάσει όμως καιρός μέχρι να επιβεβαιωθούν τα ευρήματα του BICEP. Περισσότερα στοιχεία ίσως προκύψουν από νέο χάρτη της ακτινοβολίας CMΒ από το νέο τηλεσκόπιο STP στην Ανταρκτική, το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Planck και το πείραμα Polarbear στη Χιλή. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=577808

Θέα της ανατολής στην κορυφή του κρατήρα Tycho Το Lunar Reconnaissance σε τροχιά της NASA, φωτογράφισε μια δραματική θέα της ανατολής του κρατήρα Tycho. Η κεντρική κορυφή του συγκροτήματος του κρατήρα Tycho, που παρουσιάζεται εδώ, είναι περίπου 9,3 μίλια (15 χλμ.) σε πλάτος, αριστερά προς τα δεξιά (νοτιοανατολικά προς βορειοδυτικά σε αυτή την προβολή). Ο Tycho είναι ένας από τους πιο γνωστούς κρατήρες στο φεγγάρι. Φαίνεται σαν ένα φωτεινό σημείο στα νότια υψίπεδα με τις ακτίνες του λαμπερού υλικού που εκτείνονται στο μεγαλύτερο μέρος της κοντινής πλευράς. Η προεξοχή του δεν είναι λόγω του μεγέθους του: 85 χιλ σε διάμετρο, είναι ένας μόνο, από τους χιλιάδες αυτού του μεγέθους ή μεγαλύτερος. Αυτό που πραγματικά κάνει τον Tycho να ξεχωρίζει, είναι η σχετική νεότητά του. Χαρακτηριστικά, ο Tycho είναι τόσο απότομος και έντονος, διότι ο κρατήρας είναι μόνο περίπου 110 εκατομμυρίων ετών - νέος με τα σεληνιακά πρότυπα. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/tycho.html

Εκρήγνυται νήμα που δημιουργεί «φαράγγι φωτιάς» Για μέρες, ερασιτέχνες αστρονόμοι έχουν τον έλεγχο δύο μεγάλων, σκοτεινών ινών γύρω από το νοτιοανατολικό άκρο του ήλιου. Σήμερα το πρωί, ένας από αυτούς ξέσπασε. Η έκρηξη του χώρισε την ατμόσφαιρα του ήλιου, δημιουργώντας ένα «φαράγγι φωτιάς», που παρουσιάζεται εδώ σε μια ταινία συλλαμβάνεται από το Ηλιακό Δυναμικό Παρατηρητήριο. Τα λαμπερά τοιχώματα του φαραγγιού που σχηματίζονται σε μια διαδικασία που σχετίζεται στενά με τους βρόχους, οι οποίοι εμφανίζονται μετά από πολλές ηλιακές εκλάμψεις. Η δομή του αρχικού καναλιού, όπου το νήμα έχει ανασταλεί από μαγνητικές δυνάμεις πάνω από την αστρική επιφάνεια. Όπως εκρήγνυνται συχνά τα μαγνητικά νήματα, αυτό ξεκίνησε μια στεφανιαία μαζική εκτίναξη (CME) στο διάστημα. Το Ηλιακό και Ηλιοσφαιρικό Παρατηρητήριο κατέγραψε το διαστελλόμενο νέφος: ταινία. Η CME δεν φαίνεται να οδεύει προς τη Γη. ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_4930.html

Οι επιστήμονες προσομοιώνουν τις ακραίες συνθήκες των «δεξαμενών υγρού» στην επιφάνεια της Ευρώπης Οι ερευνητές έχουν αναπτύξει ένα πείραμα για να βοηθήσουν να εξηγηθεί και να αναδημιουργήσουν τις ακραίες συνθήκες των «δεξαμενών υγρού» στην επιφάνεια της Ευρώπης (δορυφόρο). Νερό, άλατα και διαλυμένα αέρια, στον τεράστιο ωκεανό, πιστεύουν οι επιστήμονες ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν κάτω από τον παγωμένο φλοιό της Ευρώπης, μπορεί να ανέλθουν στην επιφάνεια δημιουργώντας αινιγματικούς γεωλογικούς σχηματισμούς που συνδέονται με κόκκινα υλικά που μπορεί να φαίνεται σε αυτόν τον δορυφόρο του Δία. Αυτό, επιβεβαιώνεται από το πείραμα που διεξάγεται στο εργαστήριο, με θειικό άλας, διοξείδιο του άνθρακα και μαγνήσιο από ερευνητές του Κέντρου Αστροβιολογίας (CAB). Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι στο εσωτερικό της Ευρώπης, ένα από τα παγωμένα φεγγάρια του Δία, υπάρχουν «δεξαμενές» νερού σε υγρή μορφή, το βασικό στοιχείο για τη ζωή στη Γη. Αυτή η θεωρία προέκυψε από τις πληροφορίες που λαμβάνονται σχετικά με τις αποστολές Voyager και Galileo, οι οποίες επίσης καταχώρησαν ρήγματα και «χαοτικά» εδάφη που συνδέονται με κοκκινωπά υλικά, που έρχονται σε αντίθεση με το παγετώδες λευκό του κυρίαρχου παγωμένου νερού της επιφάνειας. Μερικές από αυτές τις γεωλογικές δομές, φαίνεται να σχετίζονται με την αύξηση των υγρών που προέρχονται από το εσωτερικό, καθώς οι διαστημικές παρατηρήσεις των αποστολών το υποδηλώνουν. Τα δεδομένα δείχνουν επίσης, ότι τα κόκκινα υλικά είναι ένυδρα άλατα, κυρίως από θειικό μαγνήσιο (MgSO4). Πτητικές ενώσεις, όπως το διοξείδιο του άνθρακα (CO2), το διοξείδιο του θείου (SO2) και το υπεροξείδιο του υδρογόνου (H2O2) που έχουν επίσης ανιχνευθεί. Τώρα, με όλες αυτές τις εγκαταστάσεις, οι ερευνητές στο Κέντρο Αστροβιολογίας (CAB, INTA-CSIC) έχουν αναπτύξει ένα πείραμα για να εξηγήσουν πώς τα υγρά αυτά εξελίσσονται στην πορεία τους ανάμεσα στις βαθιές «δεξαμενές» και την επιφάνεια του φεγγαριού. "Ακριβώς όπως το μάγμα της Γης που αναδύεται στην επιφάνεια, ένα παρόμοιο φαινόμενο θα μπορούσε να συμβεί στην Ευρώπη. Παρά το γεγονός ότι, σε αυτή την περίπτωση θα ήταν ένα υδαρές κρύο-μάγμα που θα εξελιχθεί και θα βγει προς τα έξω από το εσωτερικό του παγωμένου φεγγαριού, " λέει η Victoria Muñoz Iglesias, συντάκτρια αυτής της εργασίας, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Geochimica et Cosmochimica Acta. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_9246.html

«Ηλικιωμένοι» γαλαξίες ανακαλύφθηκαν στις αρχές του σύμπαντος Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψαν τα πιο απόμακρα παραδείγματα γαλαξιών που ήταν ήδη ώριμοι και με μάζα - όχι μόνο νέοι, οι γαλαξίες σχηματισμού άστρων στο «βρεφικό-δωμάτιο» του πρώιμου Σύμπαντος, αλλά και παλαιοί, «συνταξιούχοι» αυτοί - «ηλικιωμένοι γαλαξίες». Ένα νέο έγγραφο, που δημοσιεύτηκε στο The Astrophysical Journal Letters από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Macquarie, με το Αυστραλιανό Παρατηρητήριο (AAO) και το Swinburne, Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας, θέτει νέα ερωτήματα σχετικά με το πρώιμο Σύμπαν, και τι ανάγκασε αυτούς τους ώριμους γαλαξίες να μεγαλώσουν τόσο γρήγορα. "Οι επιστήμονες γνωρίζουν σχετικά μεγάλο αριθμό των νέων γαλαξιών στο πρώιμο σύμπαν, ενεργού σχηματισμού νέων άστρων," λέει ο συγγραφέας Δρ. Lee Spitler. «Αυτοί που βρήκαμε έχουν ήδη περάσει από αυτή τη φάση: έχουν πραγματικά λάβει πρόωρη σύνταξη από τον σχηματισμό των άστρων, όταν το σύμπαν ήταν μόνο το 12% της τρέχουσας ηλικίας του. Επειδή μεγάλωσαν τόσο γρήγορα, είναι πιθανό ότι υπέστησαν μία εκρηκτική περίοδο σχηματισμού νέων αστέρων - μια σύντομη, λεγόμενη φάση, αστρικής έκρηξης - στη συνέχεια αποσύρθηκαν". Spitler, μια κοινή συνάντηση μεταξύ του Πανεπιστημίου Macquarie και του AAO, εντάχθηκε στην ομάδα χρησιμοποιώντας εικόνες βάθους σε σχεδόν υπέρυθρα μήκη κύματος για την αναζήτηση γαλαξιών στο πρώιμο σύμπαν με κόκκινα χρώματα. Το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα υποδηλώνει την παρουσία των παλαιών άστρων και την έλλειψη ενεργού σχηματισμού αστέρων. «Αυτοί οι απομακρυσμένοι και νέοι ογκώδεις γαλαξίες, είναι ένα από τα Ιερά Δισκοπότηρα της αστρονομίας», είπες ο καθηγητής Karl Glazebrook, διευθυντής του Κέντρου για την Αστροφυσική και "Υπερυπολογιστών" στο Swinburne, Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας. Το 2004 έγραψα ένα έγγραφο σχετικά με την ανακάλυψη αυτών των γαλαξιών που υπάρχουν μόνο τρία δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη έκρηξη. Τώρα, με βελτιωμένη τεχνολογία, πηγαίνουμε πίσω, μόνο 1.600 εκατομμύρια χρόνια, το οποίο είναι πραγματικά συναρπαστικό." http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_16.html

Το μεγαλείο του Βορείου Σέλαος Λονδίνο Εντυπωσιακές φωτογραφίες από το μαγευτικό Βόρειο Σέλας να απλώνεται πάνω από τους λόφους και τις λίμνες του Κάιθνες, στη Σκωτία, απαθανάτισε ο πολωνός φωτογράφοςΜασιέγ Βινιάρτζιζκ. Σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται για το πιο θεαματικό σέλας που έχει καταγραφεί την τελευταία δεκαετία. Συνδυάζοντας ομοιόμορφα περί τις 2.000 λήψεις, ο Βινιάρτζιζκ δημιούργησε ένα βίντεο time-lapse, το οποίο αποκαλύπτει τον μαγικό «καμβά» των ουρανών. Φαινόμενο ουράνιας «ζωγραφικής» Το σέλας αποτελεί μια ηλεκτρομαγνητική καταιγίδα η οποία πλήττει την ατμόσφαιρα βόρειων ή νότιων περιοχών, σχηματίζοντας το Βόρειο ή το Νότιο Σέλας αντίστοιχα. Πρόκειται δηλαδή για έναν βομβαρδισμό των υψηλών ατμοσφαιρικών στρωμάτων από ηλεκτρόνια που προέρχονται από ρεύματα φορτισμένων σωματιδίων (κυρίως πυρήνες υδρογόνου και ηλεκτρόνια) από τον Ήλιο. Ο λεγόμενος ηλιακός άνεμος, γνωστός και ως μαγνητική καταιγίδα, «συγκρούεται» με το μαγνητικό πεδίο της Γης, οδηγώντας στον εγκλωβισμό των ηλεκτρονίων γύρω από τους μαγνητικούς της πόλους και την εισχώρηση των πυρήνων υδρογόνου στην ατμόσφαιρα. Τα ηλεκτρόνια που διεισδύουν στα υψηλά στρώματα της ατμόσφαιρας διεγείρουν τα άτομα οξυγόνου και αζώτου που υπάρχουν στα συγκεκριμένα ύψη (100 χλμ. και άνω, πάνω από την επιφάνεια της Γης) προκαλώντας ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα στους αιθέρες. Ο φωτεινός θησαυρός της Σκωτίας Το μαγευτικό Βόρειο Σέλας που κατέγραψε ο πολωνός φωτογράφος, όπως φαίνεται στο βίντεο, συνοδεύεται από μια πανδαισία χρωμάτων. Συνήθως η χρωματική τους παλέτα ξεκινάει από μια απαλή απόχρωση πρασίνου και ροζ και διανθίζεται με κόκκινες, κίτρινες, μπλε και μοβ πινελιές. Το χρώμα του φωτεινού ουράνιου «έργου τέχνης» αποκαλύπτει πολλές φορές την απόσταση του φαινομένου από το έδαφος. «Ηταν το καλύτερο σέλας που έχω παρακολουθήσει ποτέ. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τόσο εντυπωσιακό» αναφέρει ο Βινιάρτζιζκ. «Εξαιτίας της χαμηλής φωτορύπανσης στη Σκωτία, το Βόρειο Σέλας φαίνεται σε όλο του το μεγαλείο». Ο φωτογράφος εστίασε στους γραφικούς βράχους και στα κάστρα του Κέιθνες, καταγράφοντας παράλληλα τη θεαματική ουράνια δραστηριότητα ακριβώς από πάνω τους. «Στο Κέιθνες, είχα αρχικά έρθει για δουλειά. Τότε δεν είχα ιδέα ότι η συγκεκριμένη περιοχή έκρυβε αυτόν τον ουράνιο “θησαυρό”. Πρόκειται για την ιδανική περιοχή για κάτι τέτοιο, η οποία μου επέτρεψε να δώσει ζωή στο χόμπι μου» καταλήγει ο ίδιος. ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_4354.html

Έρχεται νέο εργαλείο για «κυνήγι» εξωγήινης ζωής Με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, ακόμα περισσότερο από τέσσερα έτη, οι αστρονόμοι βρίσκουν ιδέες με το πώς να μεγιστοποιήσουν τη χρησιμότητά του. Μια πρόταση που δημοσιεύεται στο Astrobiology, περιγράφει έναν τρόπο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να ανιχνεύσει τις "υπογραφές" ζωής στους πλανήτες γύρω από τα κοντινά αστέρια. Ενώ είναι πάντα δυνατό να υπάρχει ζωή γύρω από εξωηλιακούς κόσμους, «δε θα είναι όμως όπως την ξέρουμε», η προφανής θέση για να αρχίσει να ψάχνει για πλανήτες, είναι όσο το δυνατόν παρόμοιο μέρος με το δικό μας. Αυτό περιλαμβάνει την παρουσία υγρού νερού, το οποίο με τη σειρά του απαιτεί ουσιαστική ατμόσφαιρα. Χαμηλή ατμοσφαιρική πίεση, σημαίνει ότι το νερό βράζει μόλις λιώνει. Ωστόσο, σύμφωνα με το νέο έγγραφο, "οι τρέχουσες προτεινόμενες μέθοδοι για τη μέτρηση της πίεσης με τη χρήση τεχνικής τηλεπισκόπησης που θα μπορούσαν να ισχύουν για ατμόσφαιρες εξωπλανητών, που είναι μία πρόκληση." Η διακριτική σκέδαση του μπλε φωτός που δίνει στον ουρανό μας το χρώμα του, είναι ευνοϊκή πρόταση για την ένδειξη ατμόσφαιρας σαν τη δική μας. Ωστόσο, οι συγγραφείς επισημαίνουν στις εργασίες που παρουσιάζουν, ότι το όζον ή το διοξείδιο του θείου στην ατμόσφαιρα, ανάμεσα σε άλλα αέρια, θα το καλύψουν αυτό. Τα μήκη κύματος στην κορυφή, για το φως που σκεδάζεται με αυτόν τον τρόπο είναι επίσης εκτός του εύρους του τηλεσκοπίου James Webb. Ένας καλύτερος τρόπος, που οι συντάκτες προτείνουν, είναι να κοιτάξουμε για διμερή. Τα διμερή σχηματίζονται όταν δύο μόρια δεσμεύονται μαζί χωρίς να σχηματίζουν ένα νέο μόριο. Ειδικότερα, τα δύο μόρια Ο2, μπορεί να συνδέονται προσωρινά μεταξύ τους, καθώς κατά τη διαδικασία, απορροφούν το φως με διαφορετικό τρόπο από τα μεμονωμένα μόρια O2 (μονομερή). Μία από τις διαφορές είναι ότι η συμπεριφορά του διμερούς είναι πιο ευαίσθητη στην ατμοσφαιρική πίεση από εκείνη των μονομερών, με χαρακτηριστικό, γνωστό ως οπτικό βάθος ανάλογο προς το σημείο της πίεσης, και όχι από την πίεση με τη δύναμη του ενός ως προς τα μονομερή. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_4219.html

Βόλτα στο διάστημα για το Robonaut 2 Μετά από μια σημαντική περίοδο αναμονής το ανθρωποειδές ρομπότ, Robonaut 2,το οποίο βρίσκεται ήδη στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), σύντομα θα αποκτήσει τα κάτω μέλη του, με τα οποία θα μπορέσει να «απολαύσει» τον πρώτο του περίπατο στο διάστημα. Πιο συγκεκριμένα, την Κυριακή θα πραγματοποιηθεί αποστολή τροφοδοσίας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, με την εκτόξευση ενός πυραύλου SpaceX. Στον εξοπλισμό που θα μεταφερθεί, θα περιλαμβάνεται και ένα σετ κάτω άκρων, προγραμματισμένα με το Robot Operating System (ROS) τα οποία θα συμπληρώσουν τον κορμό του ανθρωποειδούς Robonaut 2, που βρίσκεται ήδη εκεί. Η συνένωση κορμού και κάτω άκρων του R2, θα το μετατρέψει στο πρώτο λειτουργικό ρομπότ με λειτουργικό σύστημα ROS, το οποίο θα βρεθεί σε αποστολή στο διάστημα. Οι επιστήμονες εμφανίζονται αισιόδοξοι ότι η συνένωση των μελών του R2 θα επιτρέψει την ανάληψη αποστολών που κρίνονται σαν ιδιαίτερα επικίνδυνες για το ανθρώπινο προσωπικο. Κάθε πόδι διαθέτει συνολικά επτά κλειδώσεις και μία συσκευή, στη βάση του ποδιού, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και «πέλμα», που επιτρέπει στο R2 να αντιλαμβάνεται κάθε σημείο της επιφάνειας, εντός και εκτός του διαστημικού σταθμού. Επίσης, χρησιμοποιείται ένα σύστημα «όρασης» για τον κάθε αισθητήρα, το οποίο θα πιστοποιεί και ουσιαστικά θα καθιστά αυτοματοποιημένη τη διαδικασία βηματισμού. Τα νέα πόδια του R2 έχουν σχεδιαστεί για χρήση εντός και εκτός διαστημικού σταθμού, ωστόσο, πριν την έναρξη εργασιών σε εξωτερικούς χώρους, θα απαιτηθεί αντίστοιχη τροποποίηση και του κορμού. Τα πόδια έχουν σχεδιαστεί ώστε να επιτρέπουν την κίνηση σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας και είναι σε θέση να μεταφέρουν φορτία βάρους έως και εννέα κιλών. Το Robonaut 2 είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας της NASA και της General Motors ενώ βρίσκεται σε παραγωγή στη Γη για αρκετά χρόνια. Ο κορμός του R2 που βρίσκεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, κοστίζει 2,5 εκατομμύρια δολάρια και έφτασε εκεί το 2011, με την τελευταία πτήση του διαστημικού λεωφορείου Discovery. Σε ότι αφορά το Robot Operating System, αποτελεί ένα λειτουργικό σύστημα ανοικτής αρχιτεκτονικής, το οποίο αποτελεί τη βάση αρκετών ρομποτικών προγραμμάτων της DARPA. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/robonaut-2.html

Η σκονισμένη καρδιά ενός ενεργού γαλαξία Μια διεθνής ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Konrad Tristram από το Max-Planck-Ινστιτούτο Ράδιο-Αστρονομίας στη Βόννη, Γερμανία, έλαβε την πιο λεπτομερή εικόνα μέχρι στιγμής από την θερμή σκόνη στο περιβάλλον από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στον ενεργό γαλαξία. Οι παρατηρήσεις του γαλαξία Διαβήτη παρουσιάζονται, για πρώτη φορά, και η σκόνη φωτίζεται απευθείας από την κεντρική "μηχανή" του ενεργού γαλαξία που βρίσκεται σε δύο διακριτές συνιστώσες: ένας εσωτερικός στρεβλός δίσκος και μια ευρύτερη μεγαλύτερη κατανομή της σκόνης. Το πιο πιθανό, το μεγαλύτερο συστατικό είναι υπεύθυνο για το μεγαλύτερο μέρος της σκίασης των εσωτερικών περιοχών που βρίσκονται κοντά στην υπερμεγέθη μαύρη τρύπα. Μια τέτοια διαμόρφωση είναι σημαντικά πιο πολύπλοκη από το απλό σκονισμένο "ντόνατ", το οποίο έχει ευνοηθεί για τις τελευταίες δεκαετίες. Σε ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες, τεράστια ποσά ενέργειας απελευθερώνεται κατά την τροφοδοσία της υπερμεγέθους μαύρης τρύπας στο κέντρο του γαλαξία. Αυτές οι μαύρες τρύπες έχουν μάζες από ένα εκατομμύριο ή δισεκατομμύρια φορές τη μάζα του ήλιου. Η ύλη κινείται σπειροειδώς πάνω στη μαύρη τρύπα που γίνεται τόσο ζεστή και φωτεινή ώστε να επισκιάζει ολόκληρο το γαλαξία με δισεκατομμύρια αστέρια. Τα τεράστια ποσά ενέργειας που απελευθερώνεται, επίσης, επηρεάζουν τον περιβάλλοντα γαλαξία. Ως εκ τούτου, οι ενεργοί γαλαξιακοί πυρήνες πιστεύεται ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση και την εξέλιξη των γαλαξιών και ως εκ τούτου στο σχηματισμό του σύμπαντος, όπως φαίνεται προς το παρόν. Χρησιμοποιώντας το όργανο MIDI στο Πολύ Μεγάλου Τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO) στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, η ερευνητική επιστημονική ομάδα άντλησε μια άνευ προηγουμένου καθαρή θέα της θερμής σκόνης στον πυρήνα του γαλαξία Διαβήτη. Σε απόσταση μόλις 13 εκατομμυρίων ετών φωτός, ο γαλαξίας Διαβήτης περιέχει έναν από τους κοντινότερους και φωτεινότερους ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες. "Έχουμε λάβει τουλάχιστον το διπλάσιο του ποσού των σύμβολο-μετρικών δεδομένων από οποιοδήποτε άλλο γαλαξία", αναφέρει με υπερηφάνεια ο Konrad Tristram από το Max-Planck-Ινστιτούτο Ράδιο-Αστρονομίας (MPIfR), ο επικεφαλής συγγραφέας του εγγράφου. "Οι παρατηρήσεις μας κάνουν τον γαλαξία Διαβήτη μακράν την καλύτερη παρατηρήσιμη εξωγαλαξιακή πηγή με οπτική και υπέρυθρη συμβολομετρία." Συνδυάζοντας το φως των δύο τηλεσκοπίων, τις σύμβολο-μετρικές παρατηρήσεις ανάλυσης με εκείνη ενός τηλεσκοπίου από 92 μέτρα σε διάμετρο. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_4308.html ΦΩΤΟ ΚΑΤΩ Η πυρηνική περιοχή του γαλαξία Διαβήτη. Η δεξιά εικόνα δείχνει τα εσωτερικά 1000 έτη φωτός του γαλαξία Διαβήτη . Εκτυφλωτικό φως και αέρια υλικά που εκτινάσσονται από τον ενεργό πυρήνα (που βρίσκεται στο μαύρο κουτί) . Δραπετεύουν μόνο κατά μήκος της κωνικής περιοχής προς τα βορειοδυτικά (άνω δεξί μέρος της εικόνας), οδηγώντας στη λευκή δομή του σχήματος V σε αυτή την εικόνα. Μαζί με άλλες κατευθύνσεις , η πυρηνική περιοχή είναι κρυμμένη από πυκνά αέρια και σκόνη. Αυτή η συσκότιση της σκόνης έχει ήδη ερευνηθεί με πρωτοφανή λεπτομέρεια με το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο συμβολόμετρου. Η εικόνα ψευδό-χρώματος μοντέλου στα αριστερά δείχνει την εκπομπή της σκόνης και αντιστοιχεί στην περιοχή που χαρακτηρίζεται από το μαύρο κουτί στην δεξιά εικόνα. Η εκπομπή προέρχεται από μία σχετικά λεπτή, δισκοειδή δομή (λευκό), καθώς και η σκόνη επιμηκύνεται κάθετα προς αυτό. Ο δίσκος φαίνεται επίσης από την εκπομπή του νερού (κόκκινη-πράσινη - μπλε γραμμή). Η εκπομπή σκόνης απορροφάται προς τα νοτιοανατολικά (κάτω αριστερά) από τα βορειοδυτικά (επάνω δεξιά) , όπως φαίνεται από την αλλαγή από το ιώδες σε πράσινο χρώμα.

Φήμες ανίχνευσης βαρυτικών κυμάτων … … από τη Μεγάλη Έκρηξη Αμερικανοί ερευνητές θα ανακοινώσουν τη Δευτέρα ότι ανίχνευσαν «αρχέγονα βαρυτικά κύματα» … σύμφωνα με έντονες φήμες που κυκολφορούν μεταξύ κοσμολόγων. Τα αποτελέσματα του εξειδικευμένου τηλεσκοπίου Bicep (Background Imaging of Cosmic Extragalactic Polarization) που λειτουργεί στο Βόρειο Πόλο θα παρουσιαστούν στις 18.00 ώρα Ελλάδας τη Δευτέρα στο Κέντρο Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian στη Μασαχουσέτη. Τα βαρυτικά κύματα που φέρεται να ανίχνευσαν οι ερευνητές του Bicep αφορούν τα πρώτα βαρυτικά κύματα που εμφανίστηκαν στο Σύμπαν, κατά την διάρκεια του «πληθωρισμού» – μια φάση απότομης διόγκωσης του Σύμπαντος που συνέβη αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη. «Αν πράγματι ανακοινώσουν αρχέγονα βαρυτικά κύματα τη Δευτέρα, θα πρέπει να προσπαθήσουν πολύ για να μας πείσουν» σχολίασε η Χιράνια Πέιρις, κοσμολόγος στο University College του Λονδίνου. «Αν όμως έχουν μια ισχυρή καταγραφή… θεούλη μου! Θα πάρω άδεια την επόμενη εβδομάδα» πρόσθεσε. To τηλεσκόπιο Bicep που φέρεται να ανίχνευσε τα πολυπόθητα κύματα βλέπει στο φάσμα των μικροκυμάτων και χαρτογραφεί την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Για δεκαετίες, οι κοσμολόγοι υποψιάζονταν ότι τα αρχέγονα βαρυτικά κύματα θα είχαν αφήσει τα ίχνη τους στην κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων. «Το αποκαλούν Ιερό Δισκοπότηρο της Κοσμολογίας» σχολίασε η Δρ Πέιρις, «Θα ήταν μια πραγματικά σημαντική, άκρως σημαντική ανακάλυψη». http://physicsgg.me/2014/03/14/%CF%86%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%BA%CF%85%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD/

Φιλόσοφος του Μεσαίωνα «προέβλεψε» τη Μεγάλη Έκρηξη; Τι υποστηρίζει ομάδα σύγχρονων φυσικών από τη Βρετανία, τις ΗΠΑ και την Ιταλία Βασικές ιδέες της σύγχρονης κοσμολογίας, ακόμα και τη θεωρία του πολυσύμπαντος, φαίνεται πως περιείχε το έργο που είχε γράψει ένας μεσαιωνικός αριστοτελικός θεολόγος και σχολαστικός φιλόσοφος στην Αγγλία του 13ου αιώνα, στην καρδιά του «σκοτεινού» Μεσαίωνα, όπως τουλάχιστον υποστηρίζει μια ομάδα σύγχρονων φυσικών από τη Βρετανία, τις ΗΠΑ και την Ιταλία. Ο Τομ ΜακΛις του Πανεπιστημίου Ντέραμ και οι συνεργάτες του «μετέφρασαν» σε σύγχρονες εξισώσεις το λατινικό κείμενο του έργου "De Luce" (Περί του Φωτός), που έγραψε ο Ρόμπερτ (ή Ροβέρτος) Γκροσετέστε το 1225, και διαπίστωσαν με έκπληξη, σύμφωνα με το "New Scientist", ότι, μεταξύ άλλων, είχε με τον τρόπο του προβλέψει την ιδέα του Big Bang και του πολυσύμπαντος. Όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Ρόμπερτ Γκροσετέστε μελετούσε τα προσφάτως ανακαλυφθέντα ξανά από τους Ευρωπαίους έργα του Αριστοτέλη, τα οποία εξηγούσαν την κίνηση των άστρων θέτοντας τη Γη στο επίκεντρο εννέα ομόκεντρων ουράνιων σφαιρών. Στο "De Luce" ο Γκροσετέστε πρότεινε πως το σύμπαν ξεκίνησε με μια ισχυρή λάμψη (Θεϊκού) φωτός, που στη συνέχεια, εκκινώντας από αυτό το κεντρικό μικροσκοπικό σημείο, ώθησε τα πάντα προς τα έξω ώσπου να δημιουργηθεί μια μεγάλη σφαίρα - μια ανάλυση που θυμίζει τη σύγχρονη θεωρία της «Μεγάλης Έκρηξης» (Big Bang) που δημιούργησε το σύμπαν. Επίσης ο Ρ. Γκροσετέστε υπέθεσε ότι το φως (ενέργεια) και η ύλη ήσαν ενωμένα (μια αντίληψη που παραπέμπει στη σύγχρονη αντίληψη περί ύλης-ενέργειας), ενώ όταν ο αρχικός παλμός της επέκτασης του φωτός - ύλης έφτασε σε μια ορισμένη ελάχιστη πυκνότητα, τότε εισήλθε σε μια «τέλεια κατάσταση» και σταμάτησε να επεκτείνεται (κάτι που θυμίζει τη σύγχρονη θεωρία του «πληθωρισμού» για την απότομη διαστολή του σύμπαντος κατά την αρχική φάση αμέσως μετά την «Μεγάλη Έκρηξη»). Σύμφωνα με το μεσαιωνικό κείμενο, στη συνέχεια αυτή η τέλεια σφαίρα εξέπεμψε μια διαφορετική μορφή φωτός («λούμεν»), που εξαπλώθηκε προς το εσωτερικό της πρωταρχικής σφαίρας και δημιούργησε μια νέα πιο πυκνή κρυσταλλική σφαίρα, η οποία εξέπεμψε το δικό της φως κ.ο.κ., ώσπου -μετά από διαδοχικές φάσεις συμπύκνωσης της ύλης- να δημιουργηθεί μια σειρά από ομόκεντρες ουράνιες σφαίρες. Τελικά, από ένα πυρήνα «ατελούς» ύλης που είχε απομείνει από την όλη διαδικασία, δημιουργήθηκε η Γη. Οι φυσικοί περιέγραψαν σε ένα μαθηματικό μοντέλο με διαφορικές εξισώσεις όλη αυτή την φανταστική περιγραφή και βρήκαν ότι πράγματι προέκυψε στον υπολογιστή τους ακριβώς το είδος του σύμπαντος που περιέγραψε ο Ρόμπερτ Γκροσετέστε: μία αρχική ώθηση εκ των έσω που γέννησε μια μεγάλη ουράνια σφαίρα και, έπειτα, η δημιουργία διαδοχικών μικρότερων ομόκεντρων σφαιρών από τα έξω προς τα μέσα. Χωρίς να το συνειδητοποιεί ο μεσαιωνικός φιλόσοφος, όπως είπε ο Τομ ΜακΛις, το σχολαστικό σύμπαν του είχε προβλέψει το πολυσύμπαν, την -ακόμα αναπόδεικτη- θεωρία ότι υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός από σύμπαντα, έτσι ώστε το κάθε τι να είναι δυνατό σε κάποιο από αυτά. Αν κανείς αλλάξει μια κρίσιμη παράμετρο στο «μοντέλο» του Ρ. Γκροσετέστε, τον τρόπο που το φως (ενέργεια) και η ύλη είναι ενωμένα, προκύπτει ένας διαφορετικός αριθμός από ουράνιες σφαίρες στο σύμπαν του. Όπως σχολίασε ο επιφανής κοσμολόγος Άβι Λόεμπ του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ - Σμιθσόνιαν, «όταν κάποτε οι μελλοντικές γενιές των κοσμολόγων θα έχουν καλύτερη κατανόηση για τον «πληθωρισμό» (του σύμπαντος), ίσως δουν τη δική μας τωρινή κοσμοθεωρία με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που εμείς βλέπουμε την κοσμοθεωρία του Ρόμπερτ Γκροσετέστε. Έχουμε κάνει αρκετή πρόοδο από τον 13ο αιώνα, έχουμε όμως ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμ http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_8821.html

Ο πολικός δακτύλιος του Γαλαξία NGC 2685 Ο γαλαξίας NGC 2685 είναι επιβεβαιωμένος πως έχει πολικό δακτύλιο - ένα σπάνιο είδος γαλαξία με αστέρια, αέριο και σκόνη σε τροχιά με τους δακτυλίους κάθετα προς το επίπεδο του γαλαξιακού δίσκου. Η παράξενη διαμόρφωση θα μπορούσε να προκληθεί από τη σύλληψη πιθανότατα του υλικού από έναν άλλο γαλαξία από, έναν γαλαξιακό δίσκο, με τα συντρίμμια έξω σε ένα περιστρεφόμενο δακτύλιο. Παρόλα αυτά, παρατηρήθηκαν οι ιδιότητες του NGC 2685 και δείχνουν ότι η περιστροφή της δομής του δακτυλίου είναι εξαιρετικά παλαιά και σταθερή. Σε αυτή την έντονη θέα του ιδιόρρυθμου συστήματος, επίσης γνωστό ως Arp 336 ή γαλαξίας έλικας (helix), ο παράξενος, κάθετος δακτύλιος είναι εύκολο να εντοπίσει καθώς περνάει μπροστά από το γαλαξιακό δίσκο, μαζί με άλλες "διαταραγμένες" εξωτερικές δομές. Ο NGC 2685 είναι περίπου 50.000 έτη φωτός και 40 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/ngc-2685.html

O Γαλαξίας περικυκλωμένος από Συμβούλιο Γιγάντων Υόρκη, Ηνωμένο Βασίλειο Ο Γαλαξίας μας, ένας συνασπισμός τουλάχιστον 200 δισεκατομμυρίων αστέρων, ανάμεσά τους και ο Ήλιος, βρίσκεται περικυκλωμένος από έναν δακτύλιο 12 μεγάλων γαλαξιών τους οποίους οι αστρονόμοι ονόμασαν «Συμβούλιο Γιγάντων». Αν κανείς κοιτάξει το Σύμπαν σε μεγάλη κλίμακα βλέπει ότι οι γαλαξίες δεν είναι τυχαία κατανεμημένοι, αλλά διατάσσονται πάνω στον λεγόμενο Κοσμικό Ιστό: έναν «σκελετό» που θυμίζει σφουγγάρι και αποτελείται από γιγάντια νήματα αερίου, ανάμεσα στα οποία υπάρχουν αχανείς κενοί χώροι. Ζουμάροντας λίγο πιο κοντά στη γειτονιά μας βλέπουμε ότι ο Γαλαξίας είναι μέλος μιας μικρής ομάδας γαλαξιών που ονομάζεται Τοπική Ομάδα και έχει διάμετρο γύρω στα 3 εκατομμύρια έτη φωτός. Ο «Μίλκι Ουέι» είναι μάλιστα από τα κυρίαρχα μέλη της: μόνο ο γειτονικός γαλαξίας της Ανδρομέδας είναι μεγαλύτερος, με περίπου το διπλάσιο αριθμό άστρων. Νέα στοιχεία για τη γαλαξιακή γειτονιά μας προσφέρει τώρα μελέτη του Μάρσαλ ΜακΚολ, καθηγητή Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Υόρκης στη Βρετανία, ο οποίος χαρτογράφησε τους λαμπρότερους γαλαξίες σε ακτίνα 35 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. «Ο Γαλαξίας και η Ανδρομέδα περιβάλλονται από 12 μεγάλους γαλαξίες που διατάσσονται πάνω σε έναν δακτύλιο με διάμετρο περίπου 24 εκατομμύρια χιλιόμετρα -το "Συμβούλιο Γιγάντων"» αναφέρει ο ερευνητής. Η μελέτη του δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην κατανόηση της διαδικασίας σχηματισμού του Γαλαξία και άλλων τοπικών ομάδων γαλαξιών -μια διαδικασία που πιστεύεται ότι πυροδοτήθηκε από τη λεγόμενη σκοτεινή ύλη, ένα υποθετικό υλικό άγνωστης σύστασης που υπερβαίνει την κανονική ύλη στο Σύμπαν σε αναλογία τουλάχιστον 5 προς 1. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/o.html