trex

Αστεροειδείς «βομβαρδίζουν» άστρο νετρονίου Το εντυπωσιακό και σπάνιο φαινόμενο προσφέρει νέα κοσμολογικά δεδομένα Λονδίνο Ενα σπάνιο αλλά άκρως εντυπωσιακό φαινόμενο εντόπισε ομάδα επιστημόνων χρησιμοποιώντας ισχυρά τηλεσκόπια στην Αυστραλία και την Νότιο Αφρική. Είδαν ένα άστρο νετρονίου να βομβαρδίζεται στην κυριολεξία από μικρούς και μεγάλους αστεροειδείς. Τα πάλσαρ Ένα από τα αποτελέσματα μιας έκρηξης σουπερνόβα είναι ο σχηματισμός σωμάτων υψηλής πυκνότητας τα οποία ονομάστηκαν άστρα νετρονίου ή «πάλσαρ». Ολα τα πάλσαρ εκπέμπουν δέσμες ακτινοβολίας από τους πόλους τους και καθώς περιστρέφονται, γίνονται ορατά από τη Γη ως περιοδικές, σύντομες λάμψεις. Τα πάλσαρ εκπέμπουν την ακτινοβολία (είτε ραδιοκύματα, είτε ακτινοβολία γ, είτε ακτίνες Χ) με σταθερό ρυθμό. Ορισμένοι μάλιστα τα περιγράφουν ως «κοσμικούς ραδιοφάρους». Το άτυχο πάλσαρ Σε απόσταση 37 χιλιάδων ετών από τη Γη στον αστερισμό της Πρύμνης βρίσκεται το PSR J0738-4042, ένα άστρο νετρονίου που όπως φαίνεται «ζει» σε ένα ιδιαίτερα άγριο περιβάλλον. Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει συνήθως η έκρηξη σουπερνόβα που οδήγησε στον σχηματισμό του πάλσαρ παρήγαγε και μεγάλο αριθμό αστεροειδών. Ετσι το πάλσαρ είναι μόνιμος αποδέκτης μικρών και μεγάλων αστεροειδών. Σύμφωνα με τους ερευνητές στο άστρο νετρονίου πέφτουν αστεροειδείς ορισμένοι εκ των οποίων έχουν μάζα ενός δισεκατομμυρίων τόνων! Η ανακάλυψη προσφέρει νέα δεδομένα για τις εκρήξεις σουπερνόβα και τα αποτελέσματα που παράγει. Τη νέα μελέτη πραγματοποίησαν ειδικοί με επικεφαλής τον Πολ Μπρουκ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=570009

Αμμόλοφοι «Star Trek» στον Αρη Η όψη τους είναι όμοια με τo σηματάκι που φορούσαν οι πρωταγωνιστές στη θρυλικής σειράς Πασαντίνα, Καλιφόρνια H NASA έδωσε στη δημοσιότητα εικόνες που κατέγραψε ο δορυφόρος MRO από αμμόλοφους στον Αρη. Οι αμμόλοφοι προκάλεσαν όπως είναι εύκολα αντιληπτό εντύπωση στους ειδικούς για το σχήμα τους που θυμίζει έντονα το σήμα του «Αστροστόλου» τον οποίο υπηρετούσε το πλήρωμα του διαστημοπλοίου «Εντερπράιζ» στη θρυλική σειρά επιστημονικής φαντασίας Star Trek. Ο Κάπτεν Κερκ, ο μίστερ Σποκ και οι άλλοι πρωταγωνιστές της σειράς φορούσαν στο πέτο τους το σηματάκι. Οι αμμόλοφοι βρίσκονται σε διάταξη σε έναν μεγάλο κρατήρα στην περιοχή Mawrth Vallis, μια περιοχή ανάμεσα στις ορεινές περιοχές του βορρά του Αρη και τις πεδινές του νότου. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=569558

Πυρηνική ασπίδα για τη Γη Διαστημικό σύστημα προστασίας από απειλητικούς αστεροειδεί Αϊόβα Λίγες ώρες μετά το πέρασμα σε σχετικά κοντινή απόσταση από τη Γη ενός μεγάλου αστεροειδή, ερευνητές που συνεργάζονται με τη NASA αναφέρθηκαν σε ένα νέο σύστημα προστασίας του πλανήτη (και της ανθρωπότητας) από επικίνδυνα διαστημικά σώματα. Πρόκειται για ένα σύστημα εντοπισμού τέτοιων σωμάτων καθώς και για ένα μη επανδρωμένο σκάφος που θα τα αναχαιτίζει (ή θα τα καταστρέφει) χρησιμοποιώντας πυρηνικές βόμβες. Ο εξολοθρευτής Τα τελευταία χρόνια έχουν πέσει στο τραπέζι διάφορες ιδέες για την αντιμετώπιση απειλητικών αστεροειδών. Η πτώση πέρυσι του μετεώρου στη Ρωσία υπέδειξε τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την πτώση ενός μεγάλου διαστημικού σώματος. Ομάδα ειδικών με επικεφαλής τον Μπόνγκ Γι του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αϊόβα συνεργάζεται τα τελευταία δύο έτη με τη NASA για την κατασκευή ενός σκάφους που έχει λάβει την ονομασία HAIV (Hypervelocity Asteroid Intercept Vehicle). Το σκάφος θα μεταφέρει μαζί του δύο ειδικές κάψουλες ή «βολίδες», όπως ονομάζουν οι ειδικοί αυτού του είδους τις συσκευές. Οταν το σκάφος πλησιάζει τον απειλητικό αστεροειδή θα εκτοξεύει την πρώτη βολίδα η οποία θα δημιουργεί έναν μεγάλο κρατήρα στην επιφάνειά του. Στη συνέχεια το HAIV θα εκτοξεύει τη δεύτερη βολίδα που θα φέρει επάνω της πυρηνικές βόμβες. Η βολίδα θα «σκάει» μέσα στον κρατήρα ώστε να μεγιστοποιείται η ζημιά που θα προκαλείται στον αστεροειδή ο οποίος είτε θα διαλύεται σε μικρότερα και ακίνδυνα για τη Γη κομμάτια είτε θα αλλάζει τροχιά. Ο εντοπισμός Το μεγάλο πρόβλημα στην αντιμετώπιση απειλητικών διαστημικών σωμάτων δεν είναι μόνο η ανάπτυξη ενός νέου προηγμένου και πολύ ισχυρού όπλου καταστροφής τους αλλά και ο έγκαιρος εντοπισμός της απειλής. Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι όσο πιο μακριά από τη Γη αντιμετωπιστεί η απειλή τόσο περισσότερο θα αυξάνονται οι πιθανότητες επιτυχίας του εγχειρήματος. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, αν η προσπάθεια αναχαίτισης του αστεροειδή γίνει όταν αυτός έχει πλησιάσει αρκετά κοντά στον πλανήτη μας, υπάρχουν πολλές πιθανότητες είτε να μην επιτευχθεί η εκτροπή της πορείας του είτε, αν αυτός καταστραφεί, κάποια θραύσματα να καταλήξουν τελικά στη Γη. Για αυτόν τον λόγο τα τελευταία χρόνια παρακολουθούνται στενά χιλιάδες μεγάλα διαστημικά σώματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πιθανές απειλές. Στη μάχη του εντοπισμού τέτοιων απειλών αναμένεται να ριχτεί και ένα νέο σύστημα. Το ATLAS (Asteroid Terrestial-impact Last Alert System) αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία το 2015 και θα προειδοποιεί για την έλευση διαστημικών σωμάτων στη διαστημική μας γειτονιά. Το ATLAS για αστεροειδείς με διάμετρο 140 μέτρων θα μπορεί να ειδοποιεί περίπου τρεις εβδομάδες πριν η διαστημική απειλή πλησιάσει τη Γη. Θα δίνει ειδοποίηση μια εβδομάδα πριν για αστεροειδείς με διάμετρο 40 μέτρων και ειδοποίηση μια ημέρα νωρίτερα για αστεροειδείς με διάμετρο 8 μέτρων. Οι ερευνητές που ασχολούνται με το HAIV αναφέρουν ότι θα πρέπει να γίνει «ταίρι» με το ATLAS ώστε να στηθεί μια ασπίδα για τη Γη. Υποστηρίζουν ότι το σκάφος θα είναι ικανό να απομακρύνει ή να καταστρέφει (χωρίς παρενέργειες) έναν αστεροειδή ακόμη και αν έχει στη διάθεση του λίγες ώρες για να το πετύχει. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=568865

Προϊστορική βαφή θα προστατεύσει ευρωπαϊκή αποστολή στον Ήλιο Το σκάφος Solar Orbiter θα είναι καλυμμένo με την πρώτη μαύρη χρωστική που εφηύρε ο άνθρωπος Παρίσι Οι προϊστορικοί καλλιτέχνες που ζούσαν στη νότια Γαλλία πριν από 30.000 χρόνια δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι η εφεύρεσή τους θα χρησιμοποιούνταν κάποτε σε διαστημικά σκάφη. Η θερμική ασπίδα του Solar Orbiter, ενός ευρωπαϊκού σκάφους που θα πλησιάσει επικίνδυνα στον Ήλιο, θα είναι καλυμμένη με την πρώτη μαύρη χρωστική που εφηύρε ο άνθρωπος. H αποστολή To Solar Orbiter της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, το οποίο προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2017, θα τεθεί σε τροχιά σε απόσταση μόλις 42 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο, περίπου το ένα τέταρτο της απόστασης της Γης από το μητρικό της άστρο (150 εκατ. χιλιόμετρα). Θα πρέπει τότε να υπομείνει θερμοκρασίες έως και 520 βαθμών Κελσίου, γι΄αυτό και τα όργανά του θα λειτουργούν προστατευμένα πίσω από μια θερμική ασπίδα από τιτάνιο, με διαστάσεις 3,1 επί 2,4 μέτρα. Οι μηχανικοί της ΝASA σχεδίαζαν αρχικά να επιστρώσουν την ασπίδα με ύφασμα ανθρακονήματος, αργότερα όμως συνειδητοποίησαν ότι το υλικό αυτό θα αλλοιωνόταν από τη μακρόχρονη έκθεση στην ακραία ακτινοβολία. Αποφάσισαν τελικά να χρησιμοποιήσουν την κατάμαυρη βαφή που γνωρίζουμε από τις περίφημες βραχογραφίες στο σπήλαιο Σοβέ της νότιας Γαλλίας, ηλικίας περίπου 30.000 ετών. Πρόκειται ουσιαστικά από κάρβουνο που προήλθε από την καύση οστών στους καταυλισμούς αυτών των προϊστορικών καλλιτεχνών. Η πρώτη μαύρη χρωστική που ανακάλυψε ο άνθρωπος περιέχει άνθρακα και μια μορφή φωσφορικού ασβεστίου που διαθέτει τα ιδανικά χαρακτηριστικά για το Solar Orbiter: απορροφά την ηλιακή ακτινοβολία και την εκπέμπει εκ νέου στη μορφή υπέρυθρης ακτινοβολίας, η οποία έτσι θα διαρρέει στο Διάστημα και δεν θα υπερθερμαίνει την ασπίδα. Επιπλέον, η μαύρη βαφή θα παραμένει μαύρη όσο καιρό κι αν μείνει εκτεθειμένη στη σκληρή ακτινοβολία. Για την επίστρωση της ασπίδας η ESA απευθύνθηκε στην Enbio, μια ιρλανδική εταιρεία που παράγει το υλικό Solar Black, βασισμένο σε κάρβουνο από κόκαλα. Η ασπίδα θα επιστρωθεί με μια τεχνική της Enbio η οποία χρησιμοποιείται κανονικά για την επίστρωση ιατρικών εμφυτευμάτων. Πλάκες τιτανίου επιστρωμένε με Solar Black πρόκειται τώρα να δοκιμαστούν σε έναν θάλαμο κενού που προσομοιώνει τις συνθήκες κοντά στον Ήλιο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=568542

Που θα πέσει ο δορυφόρος Kosmos-1220; Ο ρωσικός δορυφόρος με το όνομα «Kosmos-1220» αναμένεται να χτυπήσει σήμερα τη Γη και οι πιθανότητες να πέσει σε κατοικημένη περιοχή δεν είναι μηδενικές. Ο δορυφόρος εκτοξεύθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1980 και είναι ανενεργός από το 1982. Αναμένεται ότι θα εισέλθει ανεξέλεγκτα στη γήινη ατμόσφαιρα σήμερα Κυριακή 16 Φεβρουαρίου. Σύμφωνα με τους ειδικούς (αλλά και τους τζογαδόρους) μάλλον θα καταλήξει στον Ειρηνικό Ωκεανό. Έτσι, η εταιρεία στοιχημάτων Ladbrokes προσφέρει τις εξής αποδόσεις σχετικά με την περιοχή πτώσης του δορυφόρου: Ειρηνικός ωκεανός: 2/1 Βόρεια και νότια Αμερική: 3/1 Ρωσία: 4/1 Ασία: 5/1 Αυστραλία: 5/1 Ατλαντικός ωκεανός: 8/1 Ευρώπη: 10/1 (foxnews.com) Ποιες είναι η πιθανότητες ο δορυφόρος να πέσει στο κεφάλι μας; Σύμφωνα με τους υπολογισμούς που έκανε ο Mark Matney, ένας επιστήμονα της NASA (με αφορμή την πτώση ενός άλλου δορυφόρου πριν από μερικά χρόνια), οι πιθανότητες να χτυπήσουν τα συντρίμμια ενός δορυφόρου οποιονδήποτε από τους 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους της Γης είναι 1 προς 3200, ενώ οι πιθανότητες να χτυπήσει ειδικά εσένα … είναι 1 προς αρκετά τρισεκατομμύρια!

Λύθηκε το μυστήριο με την πέτρα που βρήκε το Opportunity Τμήμα μεγαλύτερου βράχου που έσπασε και παρασύρθηκε από το Opportunity είναι η μυστηριώδης πέτρα που εντοπίστηκε από το διαστημικό όχημα στις αρχές Ιανουαρίου, σύμφωνα με επιστήμονες της NASA. Ο βράχος, που έχει σχήμα ντόνατ και το μήκος του φτάνει τα τέσσερα εκατοστά, εμφανίστηκε σε μια από τις φωτογραφίες που μετέδωσε το ρομποτικό όχημα στις 8 Ιανουαρίου, την ώρα που οι χειριστές του ετοιμάζονταν να ενεργοποιήσουν τον τηλεχειριζόμενο βραχίονά του. Στην εικόνα διακρίνεται μια μικρή πέτρα, λευκή στο περίγραμμα και βαθυκόκκινη στο κέντρο της, σε ένα σημείο όπου σε μια άλλη φωτογραφία που είχε ληφθεί τέσσερις ημέρες νωρίτερα δεν υπήρχε τίποτα, όπως εξήγησε ο Στιβ Σκουάιρς, ο επικεφαλής της αποστολής του Opportunity. Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο μικρός βράχος, στον οποίο έδωσαν το όνομα «Πίνακλ Άιλαντ», είναι τμήμα ενός μεγαλύτερου βράχου ο οποίος έσπασε και αυτό το κομμάτι του παρασύρθηκε από μια ρόδα του διαστημικού οχήματος. Πιο πρόσφατες φωτογραφίες δείχνουν τον «μητρικό» βράχο που χτυπήθηκε από τη ρόδα του ρομπότ. «Αφού μετακινήσαμε το Opportunity σε μικρή απόσταση και αφού εξετάσαμε το Πίνακλ Άιλαντ, μπορέσαμε να δούμε λίγο πιο πάνω έναν άλλο βράχο που έχει την ίδια ασυνήθιστη όψη», εξήγησε σε ανακοίνωσή του ο Ρέι Έρβιντσον, ένας από τους επιστήμονες της αποστολής του Πανεπιστημίου Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις του Μισούρι. Η εξέταση του βράχου έδειξε μεγάλες συγκεντρώσεις θείου και μαγγανίου, γεγονός που οδηγεί τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι υδατοδιαλυτές ουσίες συγκεντρώθηκαν στο βράχο λόγω της δράσης του νερού. «Η διαδικασία αυτή έγινε είτε ακριβώς κάτω από την επιφάνεια του εδάφους σχετικά πρόσφατα είτε σε μεγαλύτερο βάθος πριν από μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια λόγω της διάβρωσης απομακρύνθηκαν τα υλικά που κάλυπταν τον βράχο, φέρνοντάς τον σε άμεση επαφή με τις ρόδες του Opportunity», εξήγησε ο καθηγητής. http://physicsgg.me/2014/02/15/%CE%BB%CF%8D%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CF%81%CE%AE/

Ο πρώτος χάρτης του Γανυμήδη Απεικονίζει τη «διττή» μορφολογία του δορυφόρου του Δία Βαλτιμόρη Αμερικανοί επιστήμονες χρησιμοποιώντας εικόνες και δεδομένα των αποστολών Voyager και Galileo δημιούργησαν τον πρώτο γεωλογικό χάρτη του Γανυμήδη, του δορυφόρου του Δία που είναι και ο μεγαλύτερος δορυφόρος στο ηλιακό μας σύστημα. Το «διττό» τερέν Ο Γανυμήδης ανακαλύφτηκε από τον Γαλιλαίο μαζί με άλλους δύο δορυφόρους του Δία το 1610. Ο δορυφόρος παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον αφού πιστεύεται ότι κάτω από την παγωμένη του επιφάνεια, σε βάθος 200 χλμ, υπάρχει ένας ωκεανός με αλμυρό νερό. Ο νέος χάρτης παρουσιάζει με λεπτομέρεια τη «διττή», όπως την χαρακτηρίζουν οι ειδικοί, μορφολογία του Γανυμήδη. Η επιφάνεια του δορυφόρου αποτελείται από δύο κύριες ζώνες. Η μια ζώνη είναι πολύ παλιά και σε αυτήν υπάρχουν πολλοί κρατήρες και αρκετές σκοτεινές περιοχές. Το έδαφος της άλλης ζώνης είναι αρκετά νεότερο με φωτεινές περιοχές. Βασικό χαρακτηριστικό της δεύτερης ζώνης είναι ένα εκτεταμένο τόξο ρηγμάτων και ραβδώσεων που έχουν τεκτονική προέλευση χωρίς να έχουν οι επιστήμονες στη διάθεσή τους περισσότερες πληροφορίες για αυτό το γεωλογικό σύστημα. «Χαρτογραφώντας όλη την επιφάνεια του Γανυμήδη μπορούμε να απαντήσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια τις επιστημονικές ερωτήσεις σχετικά με τον σχηματισμό αλλά και την εξέλιξή του» αναφέρει ο Γουές Πάτερσον, του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς που ήταν επικεφαλής της νέας μελέτης. Ο Γανυμήδης Ο Γανυμήδης έχει μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από εκείνο του Ερμή και είναι το μοναδικό από τα δεκάδες φεγγάρια στο ηλιακό μας σύστημα που διαθέτει μαγνητικό πεδίο. Οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι ο Γανυμήδης διαθέτει πυρήνα παρόμοιο με αυτόν της Γης (με κύριο συστατικό τον ρευστό σίδηρο) ο οποίος και παράγει το μαγνητικό πεδίο. Μάλιστα το μαγνητικό πεδίο του δορυφόρου είναι τόσο ισχυρό που επιτρέπει τη δημιουργία σέλαος. Ο Γανυμήδης διαθέτει επίσης οξυγόνο που δημιουργείται από τη διάσπαση πάγου νερού στην επιφάνειά του. «Ο Γανυμήδης είναι ιδιαίτερα ελκυστικός σε γεωλόγους, αστροβιολόγους, φυσικούς κ.α. Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ένα ιδιαίτερα πλούσιο περιβάλλον, για τον λόγο αυτό και υπάρχει τόση ανυπομονησία σχετικά με την εξερεύνησή του» αναφέρει η Εμα Μπανς, φυσικός του Πανεπιστημίου του Λέστερ στη Βρετανία και μέλος της αποστολής Juice του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, το σκάφος της αποστολής θα ξεκινήσει το ταξίδι του από τη Γη το 2022 για να μελετήσει από κοντά τρεις μεγάλους δορυφόρους του Δία που πιστεύεται ότι κρύβουν υπόγειους ωκεανούς με μικροβιακές ή άλλες μορφές ζωής. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=567267

Υπεραισιόδοξος ο Σιόστακ. Μακάρι να είναι όπως τα λέει αλλά τα αποτελέσματα που έφερε η έρευνα του τηλεσκοπίου Κέπλερ εώς τώρα δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά. 1000+ εξωπλανήτες έχουν επιβεβαιωθεί εώς τώρα και από αυτούς μόλις οι 10-12 έχουν πάνω κάτω την μάζα της Γης και βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη. Δεν γνωρίζουμε όμως αν είναι βραχώδης ή αέριοι και αν έχουν ατμόσφαιρα κλπ. Επίσης κάπιοι από αυτούς(10-12 πλανήτες) περιφέρονται γύρω από ερυθρούς νάνους οπότε οι πιθανότητες για ύπαρξη ζωής μειώνονται ακόμα περισσότερο. Πλέον είναι δεδομένο ότι για να δημιουργηθεί η ζωή εδώ στον πλανήτη μας συνέβησαν απίστευτες και απίθανες συμπτώσεις και αν δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν σίγουρα η ζωή είναι πάρα πολύ σπάνιο φαινόμενο. Βέβαια τα τηλεσκόπια έχουν πάρα μα πάρα πολύ δουλειά ακόμα και περιμένουμε εξελίξεις.

Έχει ο Άρης νερό σε υγρή μορφή; Σύμφωνα με παρατηρήσεις ενός δορυφόρου της NASA στον Άρη, ίσως στο γειτονικό μας πλανήτη να υπάρχει περιοδικά νερό σε υγρή μορφή. H έρευνα για ένα τέτοιο ενδεχόμενο έχει ξεκινήσει ήδη από το 2011, όταν στην επιφάνεια του Άρη εντοπίστηκαν ορισμένες τοποθεσίες στις οποίες το έδαφος κυματίζει, παρουσιάζοντας επαναλαμβανόμενα κλιμακωτά μοτίβα (Recurring Slope Linae – RSL). Αν και η ύπαρξη ροής νερού θα εξηγούσε τη δημιουργία αυτού του φαινομένου, στο φάσμα από την ακτινοβολία των περιοχών αυτών δε φαίνονται ίχνη νερού, κάτι που σημαίνει πως εάν υπήρχε νερό έστω και στο πρόσφατο παρελθόν, έχει πλέον απορροφηθεί. Μία ομάδα από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια στις ΗΠΑ ωστόσο, μελέτησε προσεκτικά 13 περιοχές RSL, τις οποίες είχε σαρώσει ο φασματογράφους του Mars Reconnaissance Orbiter το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη. Οι ερευνητές παρατήρησαν ίχνη σιδηρούχων ορυκτών σε μεγαλύτερες περιεκτικότητες σε σχέση με γειτονικές περιοχές που δεν παρουσιάζουν τη χαρακτηριστική κλιμακωτή δομή. Το μέγεθος των κόκκων των υλικών αυτών επίσης υποδεικνύει την αλληλεπίδρασή τους με το νερό, με τους επιστήμονες να αναφέρουν πως δε μπορούν να εξηγήσουν τις παρατηρήσεις τους με άλλο τρόπο. Ένα ακόμη στοιχείο που ευνοεί την υπόθεση πως οι περιοχές αυτές δημιουργήθηκαν από ροή νερού, είναι πως τα χαρακτηριστικά τους γίνονται πιο έντονα τη ζεστή περίοδο, και ειδικότερα σε τμήματα του πλανήτη που βλέπει ο Ήλιος, ενώ ξεθωριάζουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Έτσι ο «κύκλος του νερού» στον Άρη, εάν υπάρχει, είναι ένα περίπλοκο φαινόμενο, με τους ερευνητές να θέλουν να προβλέψουν που μπορεί να εκδηλωθεί στο προσεχές μέλλον, καθώς θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον για μία μελλοντική αποστολή. Τα όργανα πάντως του MRO ίσως δεν έχουν τη δυνατότητα να εντοπίσουν απευθείας το νερό, ή ίσως να μην έχουν εστιάσει την κατάλληλη στιγμή. Η NASA πάντως εξέδωσε ανακοίνωση πάνω στο θέμα, αναφέροντας πως οι παρατηρήσεις αυτές έγιναν κατά τη διάρκεια του αρειανού απογεύματος, και ίσως εκεί να οφείλεται πως δεν κατάφεραν να αποδώσουν την «πρωινή υγρασία». Ταυτόχρονα με τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει για της παρατηρήσεις από το MRO, και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) έδωσε στη δημοσιότητα παλαιότερες φωτογραφίες από τον ευρωπαϊκό δορυφόρο Mars Express, στις οποίες απεικονίζεται μία ροή ρευστών δίπλα σε μεγάλους κρατήρες, που κατά πάσα πιθανότητα προέκυψαν από το λιώσιμο των υλικών του εδάφους από τη θερμότητα της πρόσκρουσης κάποιου κομήτη, αλλά και από την ανάμειξη των υλικών αυτών με τα υπόγεια κοιτάσματα νερού του Άρη. http://physicsgg.me/2014/02/11/%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CE%AC%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CF%81%CF%8C-%CF%83%CE%B5-%CF%85%CE%B3%CF%81%CE%AE-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AE/

Καρκίνος και αντιβαρύτητα: Η θεραπεία ίσως βρίσκεται στο Διάστημα Εδώ και δεκαετίες οι επιστήμονες αναζητούν τη θεραπεία του καρκίνου στη Γη, φαίνεται όμως ότι μπορεί τελικά να βρίσκεται στο Διάστημα. Επιστήμονες στην Ολλανδία διαπίστωσαν ότι η χαμηλή βαρύτητα μπορεί να προλάβει τον σχηματισμό και την εξάπλωση καρκινικών κυττάρων του θυρεοειδούς, γεγονός που αλλάζει τα δεδομένα στην έρευνα και στην αντιμετώπιση της ασθένειας. Η ανακάλυψη έγινε από ερευνητές του Τμήματος Κυτταρικής Βιολογίας του Ακαδημαϊκού Κέντρου Οδοντιατρικής στο Άμστερνταμ, οι οποίοι κατά τη μελέτη τους χρησιμοποίησαν προσομοιωτή για να πετύχουν τις συνθήκες της μικροβαρύτητας που υπάρχουν κατά την εκπαίδευση των αστροναυτών. Όπως περιγράφουν στην έκθεσή τους οι ερευνητές υπέβαλαν σε συνθήκες αντιβαρύτητας καλλιέργειες καρκινικών κυττάρων του θυρεοειδούς, για διάστημα 22 δευτερολέπτων και διαπίστωσαν ότι τα γονίδια και οι πρωτεΐνες παρουσίαζαν διαφορετική συμπεριφορά, καθώς ήταν λιγότερο επιθετικά. Σύμφωνα με την επιστημονική έκθεση, η οποία δημοσιεύεται στην Επιθεώρηση της Ομοσπονδίας Αμερικανών Επιστημόνων Πειραματικής Βιολογίας (FASEB Journal), τα κύτταρα του ανθρώπινου σώματος συνήθως αναπτύσσονται στο εσωτερικό δομών που αποτελούνται από πρωτεΐνες και υδατάνθρακες, με τις οποίες διατηρούν το τρισδιάστατο σχήμα τους τόσο τα όργανα όσο και οι όγκοι. Αυτό όμως δεν συμβαίνει σε εργαστηριακές συνθήκες, καθώς τα κύτταρα αναπτύσσονται σε επίπεδες επιφάνειες και επίσης δεν αναπαράγουν τα σχήματα με τον τρόπο που το κάνουν όταν βρίσκονται στον οργανισμό. Έτσι, η συμπεριφορά τους είναι διαφορετική, γεγονός που εμποδίζει τους επιστήμονες να εξετάσουν πλήρως τις γενετικές αλλαγές που παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη και την εξέλιξη των κυττάρων. Αντίθετα, όταν τα κύτταρα βρίσκονται σε συνθήκες αντιβαρύτητας έξω από τον οργανισμό έχουν την ικανότητα να σχηματίζουν τρισδιάστατες ομάδες που δεν διαφέρουν σχεδόν καθόλου από εκείνες που σχηματίζουν όταν βρίσκονται στον οργανισμό. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Προφανώς το ότι η βαρύτητα πιέζει το ανοσοποιητικό, προκαλώντας μεταβολές στον πολλαπλασιασμό και την έκφραση των κυττάρων οι οποίες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην κατανόηση των φυσιολογικών μεταβολών που πραγματοποιούνται στο Διάστημα. Σύμφωνα με ερευνητές της NASA, η κατανόηση αυτών των μεταβολών στην παραγωγή των πρωτεϊνών θα βοηθήσει τους ειδικούς να κατανοήσουν τους μηχανισμούς που βρίσκονται πίσω από την ανάπτυξη των κυττάρων των όγκων. http://www.planitikos.gr/2014/02/blog-post_5044.html

Οι μαύρες τρύπες άργησαν να θερμάνουν το Σύμπαν Σύμφωνα με μία νέα μελέτη οι αρχέγονες μαύρες τρύπες που σχηματίστηκαν από τα πρώτα άστρα, θέρμαναν το Σύμπαν αργότερα από ό,τι είχε υπολογιστεί. Εάν ευσταθεί αυτό το συμπέρασμα, η διαδικασία αυτή θα πρέπει να έχει εντυπωθεί σε μία ακτινοβολία ραδιοκυμάτων που οι επιστήμονες είναι σε θέση να παρατηρήσουν. Μετά τη Μεγάλη Έκρηξη τα πρωτόνια και τα νετρόνια συνενώθηκαν δημιουργώντας άτομα υδρογόνου το οποίο είναι και το πρωταρχικό στοιχείο στα αέρια που υπάρχουν στο Σύμπαν. Οι ποσότητες υδρογόνου ήταν τόσο μεγάλες κατά τα πρώτα 100 εκατομμύρια χρόνια του Σύμπαντος, που απορροφούσαν όλες τις ακτινοβολίες από γεγονότα υψηλών ενεργειών, καθιστώντας το Σύμπαν εντελώς αδιαφανές. Η μεταγενέστερη δημιουργία των πρώτων γαλαξιών και η εκπομπή υπεριώδους ακτινοβολίας ήταν που πυροδότησε τη διαδικασία του επαναϊονισμού, περίπου 400 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όπου τα άτομα υδρογόνου έχασαν τα ηλεκτρόνια τους (ιονίστηκαν) και το Σύμπαν έγινε πάλι διάφανο για τις ακτινοβολίες υψηλών συχνοτήτων. Το φως από τα πρώιμα άστρα δεν κατάφερε να αποφύγει αυτή τη Σκοτεινή Εποχή του Σύμπαντος για περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Ωστόσο, ακτινοβολία χαμηλότερων συχνοτήτων, μπορεί να δώσει στους επιστήμονες πληροφορίες για το τι συνέβαινε εκείνη την εποχή. Μία ομάδα επιστημόνων από τα πανεπιστήμια του Τελ Αβίβ, το École Normale Supérieure στο Παρίσι και το πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη, μελέτησε την ακτινοβολία ακτινών χ που θα πρέπει θεωρητικά να εξέπεμπαν δυαδικά άστρα, ένα εκ των οποίων είναι μαύρη τρύπα. Καθώς η μαύρη τρύπα έλκει υλικό από το άστρο που περιφέρεται γύρω της, το υλικό αυτό επιταχύνει σε ταχύτητες που πλησιάζουν την ταχύτητα του φωτός εκπέμποντας πολύ ισχυρή ακτινοβολία. Οι ακτίνες χ που εξέπεμπαν αυτά τα συστήματα χρησίμευσαν για να θερμάνουν το αέριο υδρογόνο που υπήρχε στο Σύμπαν. Οι ερευνητές χρησιμοποιώντας βελτιωμένα υπολογιστικά μοντέλα, κατάφεραν να υπολογίσουν πως οι πρώιμες μαύρες τρύπες παρήγαγαν πιο ενεργές ακτίνες χ από όσο πίστευαν μέχρι σήμερα. Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, οι πιο ενεργές ακτίνες χ χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να αυξήσουν τη θερμοκρασία του υδρογόνου, με τους ερευνητές να πιστεύουν πως αυτή η διαδικασία μπορεί να κράτησε έως και 400 εκατομμύρια χρόνια, έως δηλαδή την εποχή που το Σύμπαν έγινε πάλι διαφανές. Εάν ισχύει η εικασία τους, τότε η ακτινοβολία αυτή θα πρέπει να μπορεί να ανιχνευθεί με τη μορφή ραδιοκυμάτων, αφού τα άτομα υδρογόνου που θερμαίνοντας από τις ακτίνες χ, επανέκπεμπαν την ενέργεια στο χαρακτηριστικό μήκος κύματος των 21 cm. Για να ερευνήσουν την περίπτωση αυτή έχουν ήδη κινητοποιηθεί ραδιοτηλεσκόπια στην Ολλανδία, την Αυστραλία και τη Νότιο Αφρική, τα οποία μεταξύ άλλων θα ερευνήσουν και για αυτή την πιθανότητα. http://physicsgg.me/2014/02/06/%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%80%CE%B5%CF%82-%CE%AC%CF%81%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%BD%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD/

Ο ουρανός βάφτηκε κόκκινος! Εντοπίστηκε καφέ νάνος με ερυθρή ατμόσφαιρα Λονδίνο Μια εντυπωσιακή από κάθε άποψη ανακάλυψη έκαναν αστρονόμοι στη Βρετανία. Εντόπισαν ένα καφέ νάνο στον οποίο επικρατούν ασυνήθιστες για αυτού του είδους τα κοσμικά σώματα συνθήκες. Η πιο εμφανής αλλά και ενδιαφέρουσα είναι η ερυθρή απόχρωση του. Η «εξωτική» ατμόσφαιρα Καφέ νάνοι ονομάστηκαν τα σώματα που βρίσκονται σε μια ενδιάμεση κατάσταση ανάμεσα σε πλανήτες και άστρα με τους περισσότερους ειδικούς να κάνουν λόγο για… «αποτυχημένα άστρα». Ο ULAS J222711-004547 είναι ένας καφέ νάνος που προσέλκυσε την προσοχή ομάδας αστρονόμων του Κέντρου Αστροφυσικών Ερευνών του Πανεπιστημίου του Χερτφορντσάιρ. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το ισχυρό τηλεσκόπιο VLT στη Χιλή και διαπίστωσαν ότι στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιράς του υπάρχει ένα παχύ στρώμα νεφών. «Δεν είναι κάποιος τύπος νεφών από αυτά που υπάρχουν στη Γη. Τα νέφη σε αυτόν τον καφέ νάνο αποτελούνται κυρίως από μεταλλική σκόνη. Καταφέραμε όχι μόνο να παρατηρήσουμε την παρουσία της σκόνης αλλά και να υπολογίσουμε το μέγεθος των κόκκων της» αναφέρει ο Φρεντερίκο Μαρόκο, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που εντόπισε επίσης την παρουσία υδρατμών και μεθανίου στην ατμόσφαιρα του καφέ νάνου ενώ πιθανώς να υπάρχει και αμμωνία. Σύμφωνα με τους ερευνητές το μέγεθος των κόκκων της μεταλλικής σκόνης σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα συστατικά της ατμόσφαιρας, της προσδίδουν ένα μόνιμο, έντονα ερυθρό, χρώμα. Οι ερευνητές σημειώνουν ότι η ανακάλυψη και κατανόηση σπάνιων ή εξωτικών αν προτιμάτε, ατμοσφαιρών όπως αυτή του καφέ νάνου θα προσφέρει νέα στοιχεία για το πόσα είδη ατμοσφαιρών μπορεί αν υπάρχουν στο Σύμπαν. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=565256

«Ανοιξε» τα μάτια του το GAIA Το σκάφος που θα χαρτογραφήσει τα άστρα του Γαλαξία έστειλε την πρώτη του εικόνα από το Σύμπαν Παρίσι Την πρώτη του εικόνα έστειλε το σκάφος GAIA που εκτοξεύτηκε τον περασμένο Δεκέμβριο και έχει ως αποστολή την χαρτογράφηση και μάλιστα τρισδιάστατα περίπου ενός δισ. άστρων του γαλαξία μας. Το σκάφος έχει «εγκατασταθεί» σε ένα συγκεκριμένο σημείο περίπου 1,5 εκ. χλμ μακριά από τη Γη. Ενα σημείο στο οποίο οι επιτελείς της αποστολής θεωρούν ότι το σκάφος έχει την καλύτερη δυνατή θέση για να κάνει τη χαρτογράφηση αλλά και να μπορεί ταυτόχρονα να μεταδίδει απρόσκοπτα δεδομένα πίσω στη Γη. Οι υπεύθυνοι της αποστολής προσπαθούν να θέσουν σε λειτουργία τα όργανα του σκάφους, όπως μια σούπερ κάμερα 1,5 gigapixel, και κάνουν διάφορες δοκιμές. Σε μια από αυτές τις δοκιμές το σκάφος τράβηξε και έστειλε μια φωτογραφία από το Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, ένα γειτονικό μας γαλαξία που αποτελεί μόνιμο στόχο παρατήρησης των επιστημόνων επειδή φιλοξενεί πολλές περιοχές γέννησης νέων άστρων. Πιο συγκεκριμένα το GAIA φωτογράφησε το αστρικό σμήνος NGC1818. Εστω και δοκιμαστική η φωτογραφία αυτή καταγράφεται ως η πρώτη που στέλνει στη Γη το σκάφος. Εκτός από την χαρτογράφηση άστρων το GAIA θα εντοπίζει πλανήτες ενώ επίσης θα σημειώνει με ακρίβεια στους συμπαντικούς χάρτες τη θέση κοντινών αλλά και απομακρυσμένων γαλαξιών. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=565265

Μυστηριώδης «φρέσκος» κρατήρας στον Αρη Η NASA υποστηρίζει ότι δημιουργήθηκε πρόσφατα αλλά δεν γνωρίζει… πώς Πασαντίνα, Καλιφόρνιαα Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή εικόνα από έναν κρατήρα στον πλανήτη Αρη που περιβάλλεται από μυστήριο. Η μελέτη του κρατήρα έδειξε ότι έχει διάμετρο 30 μέτρων. Η πιθανότερη εκδοχή για τη δημιουργία του είναι πως αποτελεί προϊόν της πτώσης ενός μετεωρίτη. Ομως δεν έχουν εντοπιστεί ακόμη στοιχεία που να επιβεβαιώνουν μια τέτοια πρόσκρουση ή κάποιο στοιχείο που να υποδεικνύει κάποια άλλη εξήγηση για τη δημιουργία του κρατήρα. Οι ειδικοί της NASA αναφέρουν ότι πρόκειται για «μια από τις πιο δραματικές συγκρούσεις που έχουν δει» - χωρίς βέβαια να την έχουν πράγματι «δει». Εκτιμούν ότι η σκόνη και τα υλικά του εδάφους από το επίμαχο σημείο εκτοξεύτηκαν σε απόσταση 15 χλμ όταν συνέβη το γεγονός. Τον κρατήρα εντόπισε και φωτογράφισε ο δορυφόρος MRO στις 19 Νοεμβρίου του 2013. Με βάση τις προηγούμενες παρατηρήσεις της περιοχής από τον στόλο των δορυφόρων που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Αρη η NASA αναφέρει ότι ο κρατήρας δημιουργήθηκε μεταξύ του Ιουλίου του 2010 και του Μαΐου του 2012, είναι δηλαδή πολύ… φρέσκος. Το γαλάζιο χρώμα με το οποίο εμφανίζεται ο κρατήρας στην εικόνα οφείλεται κατά πάσαν πιθανότητα στο γεγονός ότι, κατά την πρόσκρουση, απομακρύνθηκε από την περιοχή η κοκκινωπή σκόνη που καλύπτει τον πλανήτη. Το γαλάζιο χρώμα προκύπτει κατά την χρωματική ενίσχυση της εικόνας. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=564817[/b]

Bίντεο: η χαμηλότερη θερμοκρασία του σύμπαντος … θα επιτευχθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2016 Οι ερευνητές της NASA σχεδιάζουν την κατασκευή μιας πειραματικής διάταξης (Cold Atom Lab) στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για να καταρρίψουν το ρεκόρ της χαμηλότερης θερμοκρασίας. Στόχος τους είναι να επιτευχθεί μια θερμοκρασία μικρότερη των 100 pico-Kelvin ή 10-10 Kelvin, ελάχιστα δηλαδή πάνω από την θερμοκρασία του απολύτου μηδενός, όπου η ύλη συμπεριφέρεται εντελώς παράξενα, υπακούοντας στους νόμους της κβαντικής φυσικής. Η πειραματική διάταξη θα κατασκευαστεί στη Γη και θα τοποθετηθεί στον ΔΔΣ το 2016, δεδομένου ότι σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας είναι ευκολότερη η προσέγγιση του απολύτου μηδενός. http://physicsgg.me/2014/02/04/b%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%B7-%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%B7%CE%BB%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%8D/

«Μετανάστες» οι πλανήτες των δυαδικών συστημάτων Πιθανότατα σχηματίζονται μακριά από τα άστρα και πλησιάζουν κοντά σε αυτά αργότερα Μπρίστολ Οι πλανήτες που βρίσκονται σε δυαδικά αστρικά συστήματα έγιναν ευρέως γνωστοί από την πρώτη από τις έξι ταινίες του «Πολέμου των Αστρων» στην οποία ο πρωταγωνιστής ζει σε έναν τέτοιο πλανήτη, τον θρυλικό Τατούιν. Τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπιστεί αρκετοί πλανήτες που βρίσκονται σε δυαδικά συστήματα. Ο σχηματισμός πλανητών στο εξαιρετικά σύνθετο όσο και βίαιο κοσμικό περιβάλλον ενός δυαδικού συστήματος δημιουργεί μια σειρά από ερωτήματα τα οποία προσπαθούν να απαντήσουν οι επιστήμονες. Μια νέα μελέτη προσπαθεί να φωτίσει το εντυπωσιακό φαινόμενο. Η θεωρία και η μελέτη Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις των άστρων ενός δυαδικού συστήματος κάνει εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατο τον σχηματισμό πλανητών κοντά τους. Αυτό γιατί οι βαρυτικές δυνάμεις που αναπτύσσονται κοντά στα δύο άστρα προκαλούν μόνιμες συγκρούσεις στα «συστατικά» της κοσμικής ύλης που υπάρχει εκεί με αποτέλεσμα να παρεμποδίζεται ο σχηματισμός κάποιου ευμεγέθους αντικειμένου, πολύ περισσότερο η δημιουργία ενός πλανήτη. Ερευνητές της Σχολής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ μελέτησαν έναν από τους πλανήτες που έχουν εντοπιστεί σε δυαδικό σύστημα. Ο Kepler 34b είναι ένας γίγαντας αερίου παρόμοιος σε μέγεθος με τον Κρόνο που βρίσκεται στο δυαδικό σύστημα Kepler 34 σε απόσταση περίπου 4.887 ετών φωτός από εμάς. Ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τα άστρα του σε διάστημα 288 ημερών. Μια (λογική) εξήγηση Οι ερευνητές πραγματοποίησαν σειρά προσομοιώσεων οι οποίες έδειξαν ότι ο πλανήτης αυτός θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο αν όχι απίθανο να έχει καταφέρει να σχηματιστεί στο σημείο στο οποίο βρίσκεται σήμερα εξαιτίας των βίαιων κοσμικών φαινομένων που είναι προϊόν της βαρυτικής αλληλεπίδρασης των δύο άστρων. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τόσο ο Kepler 34b όσο και η συντριπτική πλειονότηα των πλανητών σε δυαδικά συστήματα που βρίσκονται σχετικά κοντά στα μητρικά τους άστρα σχηματίζονται αρκετά μακριά από αυτά και στη συνέχεια μετακινούνται κοντά τους. «Οι πλανήτες στα δυαδικά συστήματα έχουν εξάψει τη φαντασία των συγγραφέων και σκηνοθετών επιστημονικής φαντασίας. Η μελέτη που κάναμε δείχνει πόσο εντυπωσιακοί είναι αυτοί οι πλανήτες. Ανακαλύπτοντας περισσότερα για τον τρόπο δημιουργίας τους προσθέτουμε γνώσεις που θα μας χρησιμέψουν στο μέλλον για την αναζήτηση πλανητών με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά της Γης σε δυαδικά συστήματα» αναφέρει ο Στεφάν Λάινς, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=563619

Οι γαλαξίες «μέδουσες» Νέα στοιχεία για το εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο Χονολουλού Εικόνες και δεδομένα που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble φωτίζουν τις κοσμικές διεργασίες που μετασχηματίζουν γαλαξίες και τους μετατρέπουν από σπειροειδείς σε ελλειπτικούς. Κατά τη διαδικασία αυτή οι γαλαξίες αποκτούν ένα σχήμα που θυμίζει πολύ αυτό της… μέδουσας Τα νέα δεδομένα Οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει στο παρελθόν γαλαξίες που έχουν ένα μη συμβατικό σχήμα αφού στον γαλαξιακό δίσκο υπάρχουν «προεκτάσεις», μεγάλες… ουρές, που αποτελούνται από άστρα. Η εικόνα αυτών των γαλαξιών παραπέμπει σε μέδουσα και η αναφορά σε αυτούς γίνεται με αυτό τον χαρακτηρισμό, δηλαδή «γαλαξίες μέδουσες». Το τελευταίο χρονικό διάστημα το Hubble εντόπισε και παρατήρησε αρκετούς τέτοιους γαλαξίες αποκαλύπτοντας πολλά στοιχεία για την εξέλιξη τους. Ειδικοί με επικεφαλής τον Χάρλαντ Εμπελινγκ του Πανεπιστημίου της Χαβάης μελέτησαν τα νέα δεδομένα και πιστεύουν ότι αποκωδικοποίησαν τον κοσμικό μηχανισμό που συνδέεται με αυτούς τους γαλαξίες. Το «συγκρουόμενο» φαινόμενο Σύμφωνα με όσα προκύπτουν από τα νέα στοιχεία το φαινόμενο ξεκινά όταν ένας σπειροειδής γαλαξίας εγκαταλείπει την περιοχή όπου αρχικά σχηματίστηκε και αρχίζει να κατευθύνεται προς κάποιο σμήνος γαλαξιών. Ο γαλαξίας-ταξιδιώτης μεταφέρει μαζί του μεγάλες ποσότητες ψυχρών αερίων. Πλησιάζοντας προς το σμήνος ο γαλαξίας έρχεται σε επαφή με μάζες θερμών αερίων του γαλαξιακού σμήνους. Η «σύγκρουση» των ψυχρών με τα θερμά αέρια δημιουργεί μακριά «πλοκάμια» κοσμικής ύλης που εκτείνονται από τον γαλαξιακό δίσκο. Στα πλοκάμια αυτά σχηματίζονται συνεχώς νέα άστρα. Οταν τελικά ο γαλαξίας-μέδουσα φτάνει στο σμήνος συνήθως συγκρούεται με κάποιον άλλο γαλαξία σχηματίζοντας τελικά ένα ελλειπτικό. Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι υπάρχει πολύ μεγαλύτερος αριθμός γαλαξιών-μεδουσών στο Σύμπαν από ό,τι πιστεύαμε ενώ επίσης προσφέρουν μια εξήγηση για το γεγονός ότι οι ελλειπτικοί γαλαξίες είναι το πιο κοινό είδος γαλαξιών. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters». http://www.astrovox.gr/forum/posting.php?mode=reply&t=17030

Μαύρη τρύπα «παρενοχλεί» ολόκληρους γαλαξίες Είναι τόσο μεγάλη και ισχυρή που εμποδίζει τη γέννηση τρισεκατομμυρίων άστρων Χιούστον Μια πραγματικά εκπληκτική από κάθε άποψη ανακάλυψη έκανε διεθνής ομάδα ερευνητών με επικεφαλής αστρονόμους της NASA. Χρησιμοποιώντας επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια εντόπισε ένα μοναδικό κοσμικό φαινόμενο στα βάθη του Σύμπαντος. Πρόκειται για μια τερατώδη σε μέγεθος και ισχύ μελανή οπή η οποία «παρενοχλεί» ολόκληρους γαλαξίες εμποδίζοντας τη γέννηση τρισεκατομμυρίων άστρων! Μαύρο… εμπόδιο Το φαινόμενο εξελίσσεται στο γαλαξιακό σμήνος RXJ1532 που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 4 δισ. ετών φωτός από τη Γη. Οι αστρονόμοι εντόπισαν εκεί ένα σπάνιο, αν και όχι μοναδικό μέχρι σήμερα φαινόμενο. Το σμήνος έχει μάζα ένα τετράκις εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου ή χίλιες φορές μεγαλύτερη από εκείνη του γαλαξία μας. Το «τυλίγει» ένα κολοσσιαίο νέφος καυτών αερίων που υπό κανονικές συνθήκες θα συμμετείχε στη δημιουργία νέων άστρων στους γαλαξίες του σμήνους. Όμως κάπου… ανάμεσα στο σμήνος και το νέφος φαίνεται ότι υπάρχει μια τερατώδης από κάθε άποψη μελανή οπή που... ταράζει την όλη κοσμική διεργασία. Οι ερευνητές «είδαν» κάποιους από τους γαλαξίες να περιστρέφονται γύρω από τη μαύρη τρύπα ενώ κάποιοι άλλοι να «λυγίζουν» προς εκείνη εξαιτίας των τρομερών βαρυτικών της δυνάμεων. Εντόπισαν επίσης δύο γιγάντιες τρύπες στο νέφος οι οποίες, όπως πιστεύουν, είναι προϊόν της επίδρασης της μελανής οπής. Η κάθε τρύπα έχει εύρος όσο περίπου το εύρος του γαλαξία μας. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η παρουσία της μελανής οπής διατηρεί υψηλή τη θερμοκρασία του νέφους αερίων με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η γέννηση νέων άστρων στους γαλαξίες του σμήνους. Υπολογίζεται ότι αν δεν υπήρχε εκεί η μαύρη τρύπα θα είχαν δημιουργηθεί τρισεκατομμύρια άστρα! Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal».

Η μαγνητόσφαιρα… αδυνάτισε Αν συνεχιστεί το φαινόμενο ενδέχεται να υπάρξουν πολλές επιπτώσεις Λονδίνο Η μαγνητόσφαιρα της Γης, η περιοχή όπου δρα το μαγνητικό της πεδίο, έχει εξασθενήσει. Αν το φαινόμενο συνεχιστεί οι ειδικοί σημειώνουν ότι θα υπάρξουν πολλές και διαφορετικών επιπέδων επιπτώσεις. Το φαινόμενο Διεθνής ομάδα επιστημόνων διαπίστωσε ότι η μαγνητόσφαιρα έχει εξασθενήσει κατά 15% τους δύο τελευταίους αιώνες και προχώρησε σε εκτιμήσεις για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει το φαινόμενο αν συνεχιστεί. Οπως υποστηρίζουν η εξασθένηση μπορεί να είναι μια ένδειξη ότι υπάρχει αντιστροφή της πολικότητας του μαγνητικού πεδίου της Γης. Αν κάτι τέτοιο συμβεί μπορεί οι ηλιακές καταιγίδες που χτυπούν συχνά τη Γη να προκαλέσουν μεγαλύτερη ζημιά από ό,τι συνήθως επιφέροντας μεγάλες ζημιές στο στρώμα του όζοντος. Αυτό με τη σειρά του θα έχει σειρά επιπτώσεων που ξεκινούν από τη μεταβολή των καιρικών συνθηκών και καταλήγουν στο ότι ο άνθρωπος θα είναι πιο ευάλωτος στον καρκίνο. Θα υπάρξουν επίσης προβλήματα στην παραγωγή ενέργειας ενώ τέλος το εντυπωσιακό σέλας θα είναι ορατό κάθε βράδυ σε όλο τον πλανήτη.

Το ποτάμι του υδρογόνου Για πρώτη φορά καταγράφεται οπτικά αυτή η κοσμική δομή Βιρτζίνια Μάζες υδρογόνου κινούνται στο διαστημικό κενό και τροφοδοτούν τους γαλαξίες με τα απαραίτητα για τη δημιουργία άστρων «καύσιμα». Αυτές οι κοσμικές δομές ονομάζονται «ψυχρές ροές» αλλά είναι πιο γνωστές ως «ποτάμια υδρογόνου». Μέχρι σήμερα δεν είχε επιτευχθεί η οπτική καταγραφή αυτών των πολύ θαμπών και πολύ λεπτών «λωρίδων» αερίου. Αμερικανοί επιστήμονες κατάφεραν για πρώτη φορά να καταγράψουν οπτικά ένα ποτάμι υδρογόνου χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο GBT. Οι ερευνητές εντόπισαν το ποτάμι στον γαλαξία NGC 6946 που βρίσκεται σε απόσταση 22 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Η ανακάλυψη αναμένεται να φωτίσει τη διαδικασία παραγωγής άστρων σε σπειροειδείς γαλαξίες σαν τον δικό μας. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astronomical Journal»

Οι έξι πιο φαντασμαγορικές λήψεις στο Διάστημα Δείτε τις φωτογραφίες

Ο Στίβεν Χόκινγκ αμφισβητεί τη θεωρία για τις μαύρες τρύπες! Τελικά, μια μαύρη τρύπα μπορεί να μην είναι τόσο μαύρη, που να εξαφανίζει για πάντα στο εσωτερικό της το κάθε τι. Ο διάσημος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, ένας από τους «πατέρες» της σύγχρονης θεωρίας των μαύρων οπών, έρχεται τώρα να αμφισβητήσει ορισμένες κεντρικές πτυχές αυτής της θεωρίας, οι οποίες θεωρούνται σχεδόν «δόγματα» στον χώρο της σύγχρονης φυσικής. Στην ουσία, τολμά να υποστηρίξει πως δεν υπάρχουν μαύρες τρύπες, τουλάχιστον όπως τις πίσστευαν οι επιστήμονες ως τώρα. Με μια «αιρετική», όπως τη χαρακτηρίζει σε τηλεγράφημά του το ΑΠΕ-ΜΠΕ, προδημοσίευση - η οποία όμως ακόμα δεν έχει δημοσιευτεί σε κάποια επίσημα επιστημονική επιθεώρηση - ο διάσημος βρετανός θεωρητικός της φυσικής, υποστηρίζει ότι η «περίμετρος» μιας μαύρης τρύπας, ο λεγόμενος «ορίζοντας γεγονότων», είναι ασύμβατος με την κβαντική θεωρία και συνεπώς δεν υφίσταται. Στη θέση του, ο Χόκινγκ αντιπροτείνει έναν «φαινομενικό ορίζοντα», μια επιφάνεια κατά μήκος της οποίας το φως δεν εμποδίζεται για πάντα να «δραπετεύσει» από το εσωτερικό της μαύρης τρύπας. Ο Χόκινγκ, σύμφωνα με το Nature, ζητεί να υπάρξει ένας επαναπροσδιορισμός της έννοιας της μαύρης τρύπας, πάνω από όλα με την κατάργηση του «ορίζοντα γεγονότων», του αόρατου συνόρου που υποτίθεται ότι περιβάλλει κάθε μαύρη τρύπα στο σύμπαν και εμποδίζει δια παντός στο φως να ξεφύγει. Όπως υποστηρίζει, ο εναλλακτικός «φαινομενικός ορίζοντας» μόνο προσωρινά «φυλακίζει» μέσα στην μαύρη τρύπα την ύλη και την ενέργεια, εωσότου τελικά τις «απελευθερώσει» ξανά, αν και σε διαφορετική μορφή. Έτσι, ενώ η κυρίαρχη θεωρία της φυσικής εμποδίζει οτιδήποτε να ξεφύγει από την μαύρη τρύπα, ο Χόκινγκ επιμένει ότι αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει, καθώς αντίκειται στην κβαντική θεωρία. Βέβαια, όπως παραδέχεται, για μια ολοκληρωμένη εξήγηση της όλης διαδικασίας, απαιτείται μια εξίσου ολοκληρωμένη θεωρία που ενοποιεί τη βαρύτητα με τις άλλες θεμελειώδεις δυνάμεις στη φύση, κάτι που μέχρι στιγμής δεν έχουν καταφέρει οι επιστήμονες. Η νέα εργασία του Χόκινγκ με τον κάπως ασυνήθιστο τίτλο «Διατήρηση πληροφορίας και πρόβλεψη καιρού για τις μαύρες τρύπες», αναμένεται να αναζωπυρώσει τις διαμάχες μεταξύ των φυσικών για τη φύση και τη λειτουργία των μαύρων οπών. Ο βασικός ισχυρισμός του είναι πως οι κβαντικές επιπτώσεις γύρω από μια μαύρη τρύπα υποχρεώνουν τον χωροχρόνο να «κυματίζει» τόσο πολύ έντονα, που είναι αδύνατο να υπάρχει ένα τόσο σαφώς προσδιορισμένο σύνορο, όπως ο «ορίζοντας γεγονότων». Ήδη από τη δεκαετία του ΄70, ο Βρετανός φυσικός είχε δείξει θεωρητικά ότι οι μαύρες τρύπες μπορούν αργά να συρρικνωθούν, αποβάλλοντας τη λεγόμενη «ακτινοβολία Χόκινγκ». Τώρα, προτείνει ότι ο «φαινομενικός ορίζοντας» είναι το πραγματικό -προσωρινό- σύνορο μιας μαύρης τρύπας. «Η απουσία των οριζόντων γεγονότων», όπως γράφει στη νέα δημοσίευσή του, «σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μαύρες τρύπες - με την έννοια των καταστάσεων από όπου το φως δεν μπορεί να δραπετεύσει στην αιωνιότητα». Αντίθετα με τον ορίζοντα γεγονότων, ο εφήμερος «φαινομενικός ορίζοντας» μπορεί να εξαφανισθεί, πράγμα που, σε τελευταία ανάλυση, σημαίνει ότι οτιδήποτε μπορεί τελικά να βγει από την μαύρη τρύπα - αν και σε διαφορετική κατάσταση από αυτή που μπήκε. Πάντως ο Χόκινγκ δεν περιγράφει -ακόμα τουλάχιστον- μέσω ποιού μηχανισμού μπορεί να γίνει η εξαφάνιση του «φαινομενικού ορίζοντα». Αν όλα αυτά έχουν βάση, τότε οι πληροφορίες που «ρουφιούνται» από μια μαύρη τρύπα προς το κέντρο της, τελικά δεν καταστρέφονται, αλλά απλώς «παραμορφώνονται» και ξαναβγαίνουν μέσω της «ακτινοβολίας Χόκινγκ» σε τελείως άλλη και μη αναγνωρίσιμη μορφή. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5077883/o-stiben-xokingk-amfisbhtei-th-thewria-gia-tis-mayres-trypes/

Δημιουργήθηκε για πρώτη φορά δέσμη ατόμων αντι-υδρογόνου Το πείραμα αντιύλης ASACUSA στο CERN δημιούργησε για πρώτη φορά δέσμη από άτομα αντι-υδρογόνου. Το αντι-υδρογόνο γίνεται με την ανάμιξη αντι-ηλεκτρονίων (ποζιτρονίων) με χαμηλής ενέργειας αντιπρωτόνια. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον ιάπωνα φυσικό Γιασουνόρι Γιαμαζάκι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Nature Communications“, ανέφεραν ότι κατάφεραν για πρώτη φορά να ανιχνεύσουν μια δέσμη από 80 άτομα αντι-υδρογόνου. Το επίτευγμα αναμένεται να βοηθήσει στην φασματοσκοπική ανίχνευση της αντιύλης στο σύμπαν, που έως τώρα δεν έχει εντοπιστεί ποτέ σε πρωτογενή μορφή. Το 2011, το πείραμα ALPHA ανακοίνωσε ότι παγίδευσε άτομα αντι-υδρογόνου για ένα χρονικό διάστημα 1.000 δευτερολέπτων, ενώ το 2013 το πείραμα ATRAP ανακοίνωσε την πρώτη άμεση μέτρηση αντιπρωτονίων. Το επόμενο βήμα για τους ερευνητές του πειράματος ASACUSA στο CERN θα είναι να βελτιώσουν περαιτέρω την κινητική ενέργεια των ακτίνων αντι-υδρογόνου και να καταλάβουν καλύτερα την κβαντική κατάστασή τους. http://physicsgg.me/2014/01/22/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%AE%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CE%B4%CE%AD%CF%83%CE%BC%CE%B7-%CE%B1%CF%84/

Η λιμνοθάλασσα των άστρων Εντυπωσιακό κοσμικό μαιευτήριο σε απόσταση 5 χιλιάδων ετών φωτός Παρανάλ, Χιλή Μια νέα εντυπωσιακή εικόνα από το Νεφέλωμα Λιμνοθάλασσας κατέγραψε το τηλεσκόπιο VLT στη Χιλή. Το νεφέλωμα με κωδική ονομασία Μ8 και NGC 6523 βρίσκεται σε απόσταση πέντε χιλιάδων ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Τοξότη. Το νεφέλωμα έχει διάμετρο 100 ετών φωτός και σε αυτό υπάρχουν κολοσσιαίες ποσότητες κοσμικής σκόνης δημιουργώντας έτσι ένα γιγάντιο εργοστάσιο παραγωγής νέων και μεγάλης λαμπρότητας άστρων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=559965

Ενας ακόμη εξωπλανήτης Εχει μέγεθος παρόμοιο με εκείνο του Ποσειδώνα Ααρχους, Δανία Διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε έναν ακόμη πλανήτη μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Ο αριθμός των εξωπλανητών αυξάνεται συνεχώς και οι (επιβεβαιωμένοι) εξωπλανήτες έχουν ξεπεράσει τους χίλιους ενώ περιμένουν τη σειρά τους για να μπουν στη σχετική λίστα περίπου άλλοι δύο χιλιάδες. Ο νέος εξωπλανήτης εντοπίστηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler και έλαβε την ονομασία Kepler-410A b. Βρίσκεται σε ένα δυαδικό σύστημα (σε ένα σύστημα με δύο άστρα) που βρίσκεται σε απόσταση 425 ετών φωτός από τη Γη. Εχει μέγεθος παρόμοιο με εκείνο του Ποσειδώνα. Σύμφωνα με τους ερευνητές βρίσκεται αρκετά κοντά στο μητρικό του άστρο και άρα οι συνθήκες που υπάρχουν σε αυτόν είναι πιθανότατα απαγορευτικές για την παρουσία της ζωής. Οι ερευνητές με επικεφαλής τον Βίνσεντ φαν Ειλεν του Κέντρου Αστρικής Αστροφυσικής στο Ααρχους της Δανίας έχουν εντοπίσει επίσης στοιχεία που υποδεικνύουν την παρουσία και ενός ακόμη πλανήτη στο ίδιο σύστημα. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=559976