trex

Οι αστρονόμοι εξετάζουν το σχηματισμό αστεριών στους φωτεινούς συγκρουόμενους γαλαξίες Με το συνδυασμό προσομοιώσεων σε υπολογιστή με τις παρατηρήσεις πολλαπλών-ζωνών, δύο νέες μελέτες που εξετάζουν τον τρόπο φωτεινότητας, σχηματισμό των άστρων, θερμή σκόνη, και άλλες επιπτώσεις που εξελίσσονται κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης του γαλαξία. Σχεδόν τριάντα χρόνια πριν, η αστρονομία με υπέρυθρο δορυφόρο, ανακάλυψε ότι το σύμπαν περιείχε πολλούς εξαιρετικά φωτεινούς γαλαξίες, λίγο περισσότερο από χίλιες φορές πιο φωτεινούς από το δικό μας Γαλαξία, αλλά που είναι σχεδόν αόρατοι στα οπτικά μήκη κύματος. Τροφοδοτούνται από εκρήξεις σχηματισμού νέων άστρων που θάβονται βαθιά μέσα σε σύννεφα σκόνης και αερίου· Η σκόνη απορροφά το ορατό φως, ενώ ακτινοβολεί στα υπέρυθρα μήκη κύματος. Οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι σε πολλές περιπτώσεις, η υπερκινητικότητα προκλήθηκε από προσκρουστική διέγερση που διευκόλυνε την κατάρρευση του διαστρικού αερίου σε νέα αστέρια. Οι συγκρούσεις μεταξύ των γαλαξιών είναι κοινές. Πράγματι , οι περισσότεροι γαλαξίες έχουν πιθανώς εμπλακεί σε μία ή περισσότερες συναντήσεις κατά τη διάρκεια της ζωής τους, καθιστώντας αυτές τις αλληλεπιδράσεις μια σημαντική φάση στην εξέλιξη των γαλαξιών και τον σχηματισμό των άστρων στο σύμπαν . Ο Γαλαξίας μας , για παράδειγμα , δεσμεύεται από τη βαρύτητα στο γαλαξία της Ανδρομέδας και πλησιάζει με ταχύτητα περίπου 50 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο· Αναμένεται να συναντηθούν σε δισεκατομμύρια χρόνια περίπου . Στο τοπικό σύμπαν, οι συναντήσεις μπορεί να προσδιοριστούν εύκολα από τις ορατές μορφολογικές αλλοιώσεις που παράγουν, όπως η παλιρροϊκές ουρές από τους γαλαξιακούς δίσκους. Αλλά δεν είναι όλοι υπέρυθροι φωτεινοί γαλαξίες που παρουσιάζουν τέτοιες στρεβλώσεις· Επιπλέον, φωτεινοί γαλαξίες στο πιο μακρινό σύμπαν είναι πολύ μακριά για να ανιχνευτούν (τουλάχιστον με τα σημερινά τηλεσκόπια) . Οι αστρονόμοι , επομένως, εργάζονται για να κατανοήσουν πότε και πώς οι συγκρούσεις διεγείρουν το σχηματισμό των άστρων , αν η δημιουργία των άστρων μοιάζει με συμβατικό σχηματισμό ή διαφέρει (ίσως δημιουργώντας πιο ογκώδη αστέρια, για παράδειγμα), και να καθοριστεί κάποια εναλλακτική λύση για την οπτική μορφολογία που μπορεί επίσης να ποσοτικοποιήσει τις επιπτώσεις αυτών. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_9670.html

Νέα προβολή του γαλαξία της Ανδρομέδας Δύο νέες εντυπωσιακές εικόνες από το διαστημικό παρατηρητήριο Herschel. Δείχνουν τον κομψό σπειροειδή γαλαξία της Ανδρομέδας, το όνομά του προέρχεται από τη μυθική Ελληνίδα πριγκίπισσα που ήταν γνωστή για την ομορφιά της. Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, επίσης γνωστός και ως Messier 31, βρίσκεται 2 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, και είναι ο πιο κοντινός μεγάλος γαλαξίας με τον δικό μας Γαλαξία. Εκτιμάται ότι έχει μέχρι ένα τρισεκατομμύριο άστρα, ενώ ο Γαλαξίας μας περιέχει εκατοντάδες δισεκατομμύρια. Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν τη συνολική μάζα της Ανδρομέδας, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μικρότερη από τη μάζα του Γαλαξία μας, όταν συμπεριλαμβάνεται η σκοτεινή ύλη. Το Herschel, βλέπει σε μεγαλύτερο μήκος κύματος υπέρυθρου φωτός από το γαλαξία, αποκαλύπτοντας τους δακτυλίους της δροσερής σκόνης. Αυτή η σκόνη είναι πολύ πιο κρύα στο γαλαξία - μόνο μερικές δεκάδες βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν. Και στις δύο εικόνες, η θερμή σκόνη τονίζεται στις κεντρικές περιοχές με διαφορετικά χρώματα. Νέα αστέρια γεννιούνται σε αυτό το κεντρικό, πολυσύχναστο κέντρο, και οι δακτύλιοι του γαλαξία σε σκονισμένους κόμβους. Ακτίνες της σκόνης μπορεί επίσης να φαίνονται μεταξύ των δακτυλίων. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_1020.html

Από που προήλθε το νερό της Γης; Όλοι γνωρίζουμε ότι η επιφάνεια του πλανήτη μας καλύπτεται κυρίως από νερό σε υγρή μορφή, περίπου στο 71%, και όλη η γήινη ζωή εξαρτάται από αυτό. Αλλά από που προήλθε το νερό στη Γη; http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_5967.html

Απίστευτη Τεχνολογία: Πώς ο στόλος «επίπεδων ρόβερ» θα μπορούσε να διερευνήσει άλλους πλανήτες Μελλοντικές διαστημικές αποστολές μπορούν να στείλουν δεκάδες "χαλιά"-σαν ρομπότ για προσεδάφιση στην επιφάνεια εξωγήινων κόσμων, λαμβάνοντας το μεγαλύτερο μέρος του ρίσκου για την εξερεύνηση πλανητών. Οι ερευνητές αναπτύσσουν επίπεδο, χαλί σε μέγεθος του ροβερ που θα μπορούσε να παραδοθεί μαζικά σε κόσμους όπως ο Άρης ή ο Δίας και το φεγγάρι Ευρώπη. Η προσέγγιση αυτή αποτελεί μια ριζική αναχώρηση από το ισχύουσα κατάσταση στην εξερεύνηση της επιφάνειας, η οποία ξεκινά συνήθως πρώτη, τα ρόβερ που κοστίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για να σχεδιαστούν και να κατασκευαστούν. Οι δύο διαστάσεων ιδέα προσεδάφισης "δίνει τη δυνατότητα μέχρι και τη διανομή τους σε ένα ευρύ φάσμα τομέων και όχι μόνο να είναι σε θέση να προσγειωθεί σε ένα μόνο μέρος, αλλά και έχουν ένα πρώτο πλάνο κατά την εκφόρτωση," ο Hamid Hemmati, του Jet Propulsion Laboratory (Εργαστήριο Αεριώθησης) της NASA στην Πασαντένα της Καλιφόρνια, δήλωσε τον περασμένο μήνα στο Innovative Advanced Concepts (Καινοτόμες Προηγμένες Ιδέες) (NIAC) 2014 NASA, στο συνέδριο του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ. «Πιστεύουμε ότι θα επιτρέψει στη NASA να πάει σε θέσεις που ότι δεν τολμάει να το κάνει τώρα.» Ένα νέο είδος εξερεύνησης Ο Hemmati και η ομάδα του πήρε μια επιχορήγηση 100.000 δολαρίων από την NIAC Innovative Advanced Concepts (Καινοτόμες Προηγμένες Ιδέες) πέρυσι, για την ανάπτυξη της ιδέας "επίπεδη προσεδάφιση". Το τωρινό όραμα απαιτεί δεκάδες αισθητήρες-φορτωμένους με φύλλα - το καθένα περίπου 3 μέτρα μήκος από 3 μέτρα πλάτος (1 μέτρο με 1 μέτρο), αλλά λιγότερο από 0,4 ίντσες (ένα εκατοστό) σε πάχος. Κάθε φύλλο θα αγγίζει το έδαφος σε διαφορετική τοποθεσία, χωρίς την ανάγκη για πολύπλοκα και ακριβά συστήματα προσγείωσης, όπως ο "ουράνιος γερανός" που προσεδάφισε το Curiosity rover της NASA στην επιφάνεια του Άρη τον Αύγουστο του 2012, λένε οι ερευνητές. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_7389.html

Πιθανές ενδείξεις για το σωματίδιο σκοτεινής ύλης παρουσίασαν στο συνέδριο φυσικής UCLA Ψάχνοντας για τη μυστηριώδη σκοτεινή ύλη: Η μυστηριώδης σκοτεινή ύλη αποτελεί περίπου το 26% της μάζας του σύμπαντος. Σε ένα μεγάλο συνέδριο του UCLA (Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Λος Άντζελες) που παρακολούθησαν 190 επιστήμονες, οι φυσικοί παρουσίασαν αρκετές αναλύσεις που οι συμμετέχοντες ερμήνευσαν ως την ύπαρξη ενός σωματιδίου σκοτεινής ύλης. Σύνοψη: Η σκοτεινή ύλη, η μυστηριώδης ουσία που εκτιμάται ότι ανέρχεται περίπου πάνω από το ένα τέταρτο της μάζας του σύμπαντος, είναι ζωτικής σημασίας για τον σχηματισμό των γαλαξιών, των άστρων, ακόμη και της ζωής, αλλά μέχρι στιγμής έχει ξεφύγει από την άμεση παρατήρηση. Σε ένα πρόσφατο συνέδριο του UCLA* που παρακολούθησαν 190 επιστήμονες από όλο τον κόσμο, οι φυσικοί παρουσίασαν αρκετές αναλύσεις που οι συμμετέχοντες ερμηνεύουν ως η ύπαρξη ενός σωματιδίου σκοτεινής ύλης. Η πιθανή μάζα είναι περίπου 30 δισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ, δήλωσε ο διοργανωτής του συνεδρίου, ο David Cline, καθηγητής φυσικής στο UCLA Κολέγιο Επιστολών και Επιστημών και ένας από τους ειδικούς στον κόσμο για την σκοτεινή ύλη. Οι φυσικοί στις 26 - 28 Φεβρουαρίου στην εκδήλωση, ήταν σε συμφωνία η οποία «φαίνεται να υπάρχει μια υπερβολή των διαθέσιμων δεδομένων που θα μπορούσε να οφείλεται στην σκοτεινή ύλη,» είπε ο Cline. "Σε αυτό το συνέδριο, ήταν προφανές ότι ο ενθουσιασμός χτίζεται στους τομείς της θεωρίας για την σκοτεινή ύλη και, κυρίως, την ανίχνευση," δήλωσε ο Cline, ο οποίος σημείωσε ότι υπάρχουν διάφοροι τρόποι που μπορεί να παρατηρηθεί η σκοτεινή ύλη και ότι όλα συζητήθηκαν κατά τη συνάντηση στο UCLA . "Επειδή η σκοτεινή ύλη αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της μάζας των γαλαξιών και είναι θεμελιώδης για το σχηματισμό των γαλαξιών και των άστρων, είναι απαραίτητη για την προέλευση της ζωής στο σύμπαν και στη Γη", δήλωσε ο Cline. Τα πρώτα στοιχεία για τη σκοτεινή ύλη ανακαλύφθηκαν το 1933 χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Mount Wilson (Αστεροσκοπείο του όρους Γουίλσον) έξω από το Λος Άντζελες. Πιο πρόσφατα, διάφορα θεωρητικά μοντέλα και βελτιώσεις ανίχνευσης έχουν καταστήσει δυνατή την αναζήτηση για τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης σε εξαιρετικά ευαίσθητα επίπεδα - μερικές από τις πιο ευαίσθητες μετρήσεις που πραγματοποιούνται από οποιουδήποτε επιστήμονες στον κόσμο. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/ucla.html

Ρομποτικό αερόπλοιο για τους ουρανούς της Αφροδίτης Πάνω στο concept ενός μη μεγάλου μη επανδρωμένου αεροπλοίου, που θα μπορεί να περιπλανιέται στους ουρανούς της Αφροδίτης για διάστημα μέχρι ενός έτους εργάζονται μηχανικοί της Northrop Grumman και της L’Garde. Σύμφωνα με το space.com, το Venus Atmospheric Maneuverable Platform (VAMP) θα μπορεί να μένει εν πτήσει για μεγάλα χρονικά διαστήματα, συνδυάζοντας τις τεχνολογίες αεροπλάνων και αεροπλοίων και συλλέγοντας πληροφορίες για την Αφροδίτη και την ατμόσφαιρά της. Το VAMP θα είναι ένα μεγάλο, αλλά ταυτόχρονο ελαφρύ φουσκωτό αεροσκάφος, με άνοιγμα φτερών 46 μέτρων. Στο σχέδιο μίας πιθανής αποστολής του περιλαμβάνεται η μεταφορά του σε τροχιά με διαστημόπλοιο και στη συνέχεια η ανάπτυξη και το φούσκωμά του ενώ είναι ακόμα συνδεδεμένο με το «μητρικό σκάφος». Στη συνέχεια, το σκάφος θα απελευθερωθεί και θα εισέλθει ομαλά στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, χωρίς να απαιτείται πολύς προστατευτικός εξοπλισμός. Το σκάφος θα πετά σε ύψος 55-70 χιλιομέτρων, χρησιμοποιώντας ηλιακούς κινητήρες την ημέρα και αιωρούμενο σε χαμηλότερα ύψη μετά τη δύση του Ηλίου. Το φορτίου του θα μπορεί να κυμαίνεται από 20 έως 200 κιλά, ανάλογα με το ύψος στο οποίο επιδιώκεται να ίπταται. Τα δεδομένα που συλλέγονται θα μεταδίδονται στο «μητρικό σκάφος», σε τροχιά γύρω από την Αφροδίτη, βοηθώντας τον επιστημονικό κόσμο να κατανοήσει πώς ο πλανήτης μετατράπηκε από έναν πιθανώς ικανό να υποστηρίξει ζωή πριν δισεκατομμύρια χρόνια κόσμο, στην υψηλότατων θερμοκρασιών «κόλαση» που είναι σήμερα. Το VAMP θα μπορούσε να εξερευνήσει και κάποιους άλλους πλανήτες ή δορυφόρους, όπως για παράδειγμα τον δορυφόρο του Κρόνου Τιτάνα, του οποίου η ατμόσφαιρα είναι πλούσια σε άζωτο και στην επιφάνειά του βρίσκονται λίμνες υγρού μεθανίου και αιθανίου. http://physicsgg.me/2014/03/10/%CF%81%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B1%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D/

Σερφάροντας στα… κύματα του Σύμπαντος Σε αντιδιαστολή με τη γνώση που έχουμε αποκτήσει για τη φύση της τρόικας και το βίαιο αποτέλεσμά της, δεν γνωρίζουμε τίποτα για τα… βαρυτικά κύματα και τη βίαιη προέλευσή τους. Επιστημονικοί κύκλοι έχουν εκφράσει ερωτήματα αν αξίζει να δαπανώνται χρήματα για την ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων και αν τα ανιχνευτικά συστήματα θα πιάσουν τα λεφτά τους. Επί της ουσίας: Ολα γίνονται για να έρθουμε πιο κοντά στις πρώτες στιγμές δημιουργίας του Σύμπαντος «Νέοι, οπτικά αόρατοι, κόσμοι περιμένω να ανακαλυφθούν και να εξερευνηθούν» και ίσως υπάρξουν αναθεωρήσεις και «μεταβολές στην αντίληψή μας για τη σκοτεινή ύλη στο Σύμπαν». Τρεις μεγάλοι επίγειοι ανιχνευτές έχουν κατασκευαστεί για το λόγο αυτό, λέει ο Θεοχάρης Αποστολάτος, επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής, Μηχανικής του Πανεπιστημίου Αθηνών: Δύο (LIGO) βρίσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες και ένας (VIRGO) στην Πίζα της Ιταλίας. Το βρετανο-γερμανικό παρατηρητήριο GEO-600 φτιάχτηκε για να ανιχνεύει επίσης τα βαρυτικά κύματα κυρίως για να βοηθά τους άλλους. Δουλειά τους, η ανίχνευση κυματισμών ή αναταράξεων που δημιουργούνται στο χώρο και στο χρόνο του Σύμπαντος (χωροχρόνο). Μοιάζουν με τις αναταράξεις που προκαλούνται σε μία υδάτινη επιφάνεια αν πετάξουμε μια πέτρα. Η διαφορά είναι ότι τα βαρυτικά κύματα εκπέμπονται είτε από… «μαύρες τρύπες είτε από συμπαγείς αστέρες που περιστρέφονται ο ένας πέριξ του άλλου». Κατ’ αυτόν τον τρόπο «δημιουργούνται παραμορφώσεις στο χωροχρόνο που εμφανίζονται ως ταλαντώσεις». Και γιατί γκρινιάζουν κάποιοι; Γιατί είναι σαν να ψάχνουμε ψύλλους στ’ άχυρα ή βελόνες: το 99,99% των στοιχείων που συλλαμβάνουνν οι ανιχνευτές είναι θόρυβος. Αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι οι ανιχνευτές επηρεάζονται από διάφορους παράγοντες, ίσως και να δικαιολογείται εν μέρει η γκρίνια. Για τους μη γνωρίζοντες τα βαρυτικά κύματα ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός. Είναι όμως πολύ διαφορετικά από τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα με τα οποία είμαστε πιο εξοικειωμένοι: ραδιοκύματα, ακτίνες-Χ, ορατό φως. Οι επίγειοι «ανιχνευτές» επηρεάζονται από τους σεισμικούς θορύβους, από τις αλλαγές της βαρύτητας της Γης κ.λπ. Στη δεύτερη περίπτωση συμβαίνει το εξής: το βαρυτικό πεδίο της Γης σε έναν τόπο δεν είναι σταθερό, αλλά εξαιτίας ορισμένων παραγόντων (π.χ. σεισμών) παρουσιάζει μεταβολές. Ακόμη και ανθρώπινες δραστηριότητες είναι ικανές να επηρεάσουν αρνητικά την ευαισθησία του οργάνου. Γι’ αυτό οι ανιχνευτές βρίσκονται τοποθετημένοι σε περιοχές με περιορισμένη ανθρώπινη δραστηριότητα. Αλλος παράγοντας που μπορεί να μειώσει την ευαισθησία των «ανιχνευτών» είναι και η αλλαγή στην ατμοσφαιρική πίεση και (συνεπώς) στην πυκνότητα του αέρα. Ολες αυτές οι παράμετροι εισάγουν θόρυβο, για να το πούμε απλά. «Σημαντικές και παρατηρήσιμες μεταβολές του βαρυτικού πεδίου είναι δυνατές μόνον αν έχουμε μεγάλες συγκεντρώσεις ύλης σε μικρό χώρο, οι οποίες και αντιστοιχούν σε μεγάλες καμπυλώσεις του χωροχρόνου», σημειώνει στην παρουσίασή του για την Αστρονομία των Βαρυτικών Κυμάτων ο Κωνσταντίνος Κόκκοτας (Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκης και Πανεπιστήμιο Tubingen), τομέας Αστροφυσικής, Αστρονομίας και Μηχανικής: «Μολονότι αστρονομικά αντικείμενα που πληρούν την προϋπόθεση, που ανέφερα, υπάρχουν διάσπαρτα στο Γαλαξία μας, όπως και σε κάθε Γαλαξία, συνήθως δεν υφίστανται δραματικές αλλαγές ώστε να εκπέμψουν ισχυρά βαρυτικά κύματα. Εντούτοις με τις ευαισθησίες των “ανιχνευτών” μάς δίνεται η δυνατότητα να ανιχνεύουμε περίπου ένα σημαντικό φαινόμενο το χρόνο!». Σκοπός, η ανίχνευση τριών συμβάντων ημερησίως. Ποιες είναι όμως οι πιο σημαντικές πηγές βαρυτικών κυμάτων και γιατί αξίζει τον κόπο να τις παρατηρήσουμε; «Το πλέον εντυπωσιακό αστρονομικό φαινόμενο είναι οι εκρήξεις των υπερκαινοφανών. Κατά τη διάρκεια της έκρηξης, το μεγαλύτερο μέρος της ύλης του άστρου εκτινάσσεται στο Διάστημα και αργότερα μπορεί να συμμετάσχει στη γένεση νέας γενιάς αστέρων αλλά και πλανητών, ενώ το κεντρικό του τμήμα καταρρέει και σχηματίζει έναν αστέρα νετρονίων με πυκνότητες που αγγίζουν τα τετράκις εκατομμύρια τόνους ανά κυβικό εκατοστό ή μία μελανή οπή (κοινώς μαύρη τρύπα). Στη φάση της δημιουργίας αυτών των υπέρπυκνων σωμάτων με πανίσχυρα βαρυτικά πεδία, ακόμη και μικρές μεταβολές αρκούν για να παραχθούν ισχυρά και ανιχνεύσιμα βαρυτικά κύματα». «Τα εν λόγω κύματα», συνεχίζει ο Κωνσταντίνος Κόκκοτας, «μεταφέρουν πληροφορίες για τα χαρακτηριστικά των υπέρπυκνων αστρικών καταλοίπων, που είναι αδύνατον να διακρίνουμε με παρατηρήσεις στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, επειδή τα εκτινασσόμενα εξωτερικά στρώματα αποκρύπτουν κάθε ηλεκτρομαγνητική πληροφορία που διαφεύγει από το εσωτερικό τους. Αντιθέτως, τα βαρυτικά κύματα διαπερνούν ανενόχλητα από το περίβλημα και μεταφέρουν μοναδικής σπουδαιότητας πληροφορίες για το μέγεθος του κεντρικού σώματος αλλά και για τη δομή της ύλης (…)». »Ο Αμερικανός πειραματικός φυσικός Βέμπερ ήταν ο πρώτος που σκέφτηκε πως μπορούμε να ανιχνεύσουμε τα βαρυτικά κύματα», λέει ο επίκουρος καθηγητής Θεοχάρης Αποστολάτος, θυμίζοντας ότι «ο Αϊνστάιν, που μίλησε πρώτος για την ύπαρξη βαρυτικών κυμάτων, κάποια στιγμή πισωγύρισε… Από το ’40 έως το ’70 δεν μίλαγε κανείς για τα βαρυτικά κύματα». Ο Βέμπερ τα ξανάβαλε στο… επιστημονικό παιχνίδι. Και να ‘μαστε σήμερα να παρατηρούμε «τη σύγκρουση από δύο μαύρες τρύπες κατά την οποία ο χωροχρόνος υφίσταται τη μέγιστη δυνατή παραμόρφωση. Αυτή την παραμόρφωση τη “φωτογραφίζουν” τα εκπεμπόμενα βαρυτικά κύματα και μας μεταφέρουν την εικόνα της στους ανιχνευτές μας». Τα βαρυτικά κύματα θα μπορούν να μας πουν και αν ο Αϊνστάιν είχε δίκιο σε όλα όσα διατύπωσε.

Νέοι «εχθροί» της Γης Ανακαλύφθηκαν τέσσερα άγνωστα αέρια που καταστρέφουν το όζον Λονδίνο Οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας τέσσερα άγνωστα έως τώρα και, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, νέα ανθρωπογενή αέρια, τα οποία συμβάλλουν στην καταστροφή του όζοντος. Οι πρώτες εκτιμήσεις Πρόκειται για τρεις χλωροφθοράνθρακες (CFCs) και έναν υδροχλωροφθοράνθρακα (HCFC), η προέλευση των οποίων είναι άγνωστη προς το παρόν. Πάντως οι ειδικοί εκτιμούν ότι η πηγή τους είναι πιθανώς κάποιες χημικές βιομηχανίες στο βόρειο ημισφαίριο, αλλά είναι ακόμη άγνωστο αν η παραγωγή τους παραβαίνει τη διεθνή περιβαλλοντική νομοθεσία ή γίνεται με βάση κάποιο «παραθυράκι» των κανονισμών του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ. Την ανακάλυψη έκανε διεθνής ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Γιοχάνες Λάουμπε της Σχολής Περιβαλλοντικών Επιστημών του Πανεπιστημίου East Anglia. «Αυτά τα αέρια δεν υπήρχαν στην ατμόσφαιρα καθόλου έως τη δεκαετία του '60, πράγμα που δείχνει ότι είναι ανθρωπογενή» αναφέρουν οι ερευνητές σε άρθρο τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Geoscience». Ποιά είναι; Τα αέρια έχουν τις ονομασίες CFC-112, CFC-112a, CFC-113a και HCFC-133a. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι μέχρι σήμερα πάνω από 74.000 τόνοι αυτών των τεσσάρων νέων αερίων έχουν απελευθερωθεί. Δύο από αυτά εμφανίζουν σημαντική τάση συσσώρευσης στην ατμόσφαιρα με το πιο ανησυχητικό από τα τέσσερα να είναι το CFC-113a, που αυξάνεται με τον πιο ταχύ ρυθμό. Η ανακάλυψη έγινε, όταν οι ερευνητές σύγκριναν σημερινά δείγματα αέρα με αέρα που είχε παγιδευτεί στους πολικούς πάγους, οι οποίοι αποτελούν ένα ιστορικό «αρχείο» των μεταβολών στην ατμόσφαιρα. Επίσης έκαναν συγκρίσεις δειγμάτων αέρα μεταξύ 1978 και 2012 στην απομονωμένη Τασμανία, που δεν έχει ατμοσφαιρική ρύπανση. Ιστορικό Οι χλωροφθοράνθρακες, που εφευρέθηκαν στον μεσοπόλεμο και βρήκαν ευρείες πρακτικές εφαρμογές (στα ψυγεία, στα κλιματιστικά, στα σπρέι κ.α.), είναι χημικές αέριες ουσίες που καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος πάνω από τις πολικές περιοχές, προκαλώντας ιδίως την «τρύπα» πάνω από την Ανταρκτική, η οποία για πρώτη φορά είχε ανακαλυφθεί το 1985. Οι εκπομπές τους είχαν φθάσει στο ύψος-ρεκόρ του ενός εκατομμυρίου τόνων ετησίως. Το διεθνές Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ (1987) και οι έλεγχοι που τέθηκαν στην παραγωγή αυτών των ουσιών από το τέλος της δεκαετίας του ΄80, επέτρεψαν να βελτιωθεί η κατάσταση διεθνώς. Όμως, αν και το 2010 υπήρξε σχεδόν καθολική απαγόρευση αυτών των ουσιών, υπάρχουν ακόμα «παραθυράκια» στη διεθνή νομοθεσία, τα οποία επιτρέπουν την παραγωγή χλωροφθορανθράκων για κάποιες περιπτώσεις που έχουν εξαιρεθεί. «Η ανίχνευση αυτών των τεσσάρων νέων αερίων είναι πολύ ανησυχητική, επειδή θα συμβάλουν στην καταστροφή του στρώματος του όζοντος. Δεν γνωρίζουμε από πού εκπέμπονται αυτά τα αέρια και αυτό είναι κάτι που πρέπει να διερευνηθεί», δήλωσε ο Λάουμπε. Οι πιθανές πηγές προέλευσης είναι η χρήση χημικών ουσιών για την παραγωγή εντομοκτόνων και η χρήση διαλυτικών ουσιών για τον καθαρισμό εξαρτημάτων από τις βιομηχανίες ηλεκτρονικών. Η «συμπεριφορά» τους Σύμφωνα με τους ερευνητές, «οι τρεις χλωροφθοράνθρακες καταστρέφονται πολύ αργά στην ατμόσφαιρα, έτσι ακόμα κι αν επρόκειτο να σταματήσουν αμέσως οι εκπομπές τους, θα συνεχίσουν να παραμένουν στην ατμόσφαιρα για πολλές δεκαετίες ακόμη». Το στρώμα του όζοντος, σε ύψος 15 έως 30 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της Γης, παίζει ζωτικό ρόλο στην προστασία από τις επικίνδυνες για την υγεία υπεριώδεις ηλιακές ακτίνες, οι οποίες προκαλούν καρκίνο του δέρματος και καταρράκτη στα μάτια στους ανθρώπους, καθώς και προβλήματα αναπαραγωγής στα ζώα. Αλλοι επιστήμονες επεσήμαναν πως -προς το παρόν τουλάχιστον- οι συγκεντρώσεις των τεσσάρων νέων αερίων στην ατμόσφαιρα είναι μικρές (κάτω του 1% των εκπομπών προ του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ) και δεν αποτελούν πηγή άμεσης ανησυχίας. Όμως, όπως είπε, ο καθηγητής Πιρς Φόρστερ του Πανεπιστημίου του Λιντς, δείχνουν ότι «η καταστροφή του όζοντος δεν είναι χθεσινή ιστορία». Σύμφωνα με τους ερευνητές, πέρα από την καταστροφή του όζοντος, τα τέσσερα νέα αέρια πιθανότατα λειτουργούν και ως «αέρια του θερμοκηπίου», επιδεινώνοντας την κλιματική αλλαγή. Τέλος, δεν απέκλεισαν η ανακάλυψή τους να είναι μόνο η «κορυφή του παγόβουνου» και να ανιχνευθούν και άλλα άγνωστα ως τώρα παρόμοια αέρια. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=575285

Δεν βρέθηκαν μαύρες τρύπες στο CERN (ακόμη) Δεν υπάρχουν ίχνη από μαύρες τρύπες στα πειράματα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών (CERN), σύμφωνα με την πλέον πρόσφατη έρευνα που επικεντρώθηκε στα δεδομένα του πειράματος ATLAS. Μετά την ανακάλυψη του σωματιδίου Χιγκς το καλοκαίρι του 2012 και την ολοκλήρωση της πειραματικής επιβεβαίωσης του Καθιερωμένου Προτύπου, της θεωρίας δηλαδή που περιγράφει με εξαιρετική ακρίβεια τις τρεις από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις στο Σύμπαν, οι έρευνες στο CERN προσανατολίζονται στη μελέτη νέας φυσικής, καθώς παραμένουν πολλά τα αναπάντητα ερωτήματα. Μεταξύ αυτών είναι η σύνδεση της βαρύτητας με τη κβαντική θεωρία, η ανακάλυψη της φύσης της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας, η ασυμμετρία ύλης αντιύλης κ.ά. Μία από τις επικρατέστερες προσπάθειες για την επέκταση της περιγραφής των φυσικών νόμων είναι και η θεωρία χορδών, η οποία μεταξύ άλλων επικαλείται την ύπαρξη περισσότερων χωρικών διαστάσεων από τις τρεις που παρατηρούμε γύρω μας. Σύμφωνα με τη θεωρία χορδών οι «έξτρα» διαστάσεις είναι τυλιγμένες και ζουν σε κλίμακες πολύ μικρότερες από το μέγεθος ενός πρωτονίου, οπότε και δεν γίνονται αντιληπτές στο μακρόκοσμο. H βαρύτητα είναι μία δύναμη που ελαττώνεται με το τετράγωνο της απόστασης, οπότε η επίδραση των έξτρα διαστάσεων στις βαρυτικές δυνάμεις που λαμβάνουν χώρα στον κόσμο μας είναι πρακτικά μηδαμινή. Θα περίμενε όμως κανείς πως αποτέλεσμα των έξτρα διαστάσεων θα ήταν η βαρύτητα στις μικρές κλίμακες να είναι μία πολύ πιο ισχυρή δύναμη, αφού θα λαμβάνει χώρα σε περισσότερες διαστάσεις. Στην περίπτωση αυτή, οι θεωρητικοί υπολογισμοί δείχνουν πως συγκρούσεις σωματιδίων σε ένα επιταχυντή σωματιδίων όπως ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) στο CERN, θα μπορούσαν να παράξουν εφήμερες μαύρες τρύπες, που ονομάζονται κβαντικές μαύρες τρύπες (QBH). Τα κβαντικά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα σε αυτές είναι πολύ έντονα, κάτι που τις οδηγεί στη σχεδόν άμεση εξάτμισή τους, η οποία όμως αφήνει πίσω της ίχνη από σωματίδια. Σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Physical Review Letters, οι ερευνητές αναλύοντας τα δεδομένα του πειράματος ATLAS, τα οποία είχαν παραχθεί από δέσμες σωματιδίων με ενέργεια 8 TeV το 2012, δεν βρήκαν το συνδυασμό ηλεκτρονίου, μιονίου και κουάρκ τα οποία θα υποδείκνυαν την ύπαρξη μαύρης τρύπας. Αν και η έρευνα αποδείχτηκε άκαρπη, οι ερευνητές προσδιόρισαν το κάτω όριο στη μάζα μιας κβαντικής μαύρης τρύπας στα 5 TeV, κάτι που μπορεί να βοηθήσει στις μελλοντικές έρευνες. Με την επανέναρξη των λειτουργιών του LHC το 2015, η αναζήτηση για τέτοια εξωτικά αντικείμενα θα επανέλθει στο προσκήνιο. http://tinanantsou.blogspot.gr/2014/03/cern_6.html

Λάμψεις προαναγγέλλουν τους σεισμούς Παρατηρήθηκαν πριν από σεισμικές δονήσεις στην Κίνα, την Ιταλία και την Ιαπωνία και μάλλον προκαλούνται από τριβές μέσα στο έδαφος Ντένβερ, Κολοράντο Μυστηριώδεις λάμψεις παρατηρήθηκαν τα τελευταία χρόνια στον ουρανό πριν από τους μεγάλους σεισμούς της επαρχίας Σετσουάν στην Κίνα, της πόλης Λ’ Ακουιλα στην Ιταλία και της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία, όμως οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν αν οι λάμψεις αυτές σχετίζονται με τις σεισμικές δονήσεις και τι είναι αυτό που τις προκαλεί. Διεξάγοντας ένα απλούστατο πείραμα σε… τάπερ αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι μάλλον δημιουργούνται από ηλεκτρισμό ο οποίος παράγεται από τριβές στο εσωτερικό του εδάφους σε ένα φυσικό φαινόμενο εντελώς νέο για την επιστήμη. Αλεύρι σε τάπερ Χρησιμοποιώντας ένα πλαστικό δοχείο φαγητού γεμάτο αλεύρι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Ράτζερς στο Νιου Τζέρσεϊ ανακάλυψαν ότι η δόνησή του με τρόπο παρόμοιο με αυτόν των δονήσεων των σεισμών παράγει ηλεκτρισμό. «Αρχικά νομίσαμε ότι είναι λάθος – ότι μάλλον κάνουμε κάτι χαζό. Πήραμε ένα δοχείο τάπεργουερ γεμάτο αλεύρι και το κουνήσαμε πέρα-δώθε ώσπου εμφανίστηκαν ρωγμές και παρήγαγε ηλεκτρικό φορτίο 200 βολτ» ανέφερε ο καθηγητής Τρόι Σίνμπροτ, επικεφαλής της μελέτης, παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα στο συνέδριο της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρείας στο Ντένβερ των Ηνωμένων Πολιτειών. «Εξ όσων γνωρίζω δεν υπάρχει μηχανισμός που να περιγράφει κάτι τέτοιο. Φαίνεται ότι είναι νέα Φυσική». Οι επιστήμονες επανέλαβαν το πείραμά τους με άλλα κοκκώδη υλικά και διαπίστωσαν ότι όλα παρήγαγαν το ίδιο «ηλεκτρικό» φαινόμενο. Όπως εικάζουν, αν ένα τέτοιο φαινόμενο δημιουργείται κατά μήκος των γεωλογικών ρηγμάτων από την τριβή των κόκκων του εδάφους, τότε θα πρέπει να παράγει ηλεκτροστατικά φορτία εκατομμυρίων βολτ. Τα μεγάλα αυτά ηλεκτροστατικά φορτία προκαλούν με τη σειρά τους τις παρόμοιες με κεραυνούς λάμψεις στην ατμόσφαιρα δημιουργώντας ένα φυσικό «σύστημα προειδοποίησης» για επερχόμενους σεισμούς. «Φήμες» αιώνων Αναφορές για «φώτα στον ουρανό» και «κεραυνούς εν αιθρία» που εμφανίζονται πριν από σεισμούς υπήρχαν εδώ και τουλάχιστον 300 χρόνια. Επειδή όμως βασίζονταν μόνο σε αφηγήσεις οι επιστήμονες δεν είχαν δώσει βάση σε αυτές και έτσι τα περιστατικά του είδους έδιναν απλώς τροφή σε ιστορίες σχετικά με την εμφάνιση αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων – γνωστά ως ΑΤΙΑ ή UFO. Τις τελευταίες δεκαετίες ωστόσο, με τη «μόδα» των βιντεοσκοπήσεων και κυρίως με την έλευση του YouTube, οι ειδικοί μπόρεσαν να δουν τις λάμψεις αυτές και να τις αναλύσουν, επιβεβαιώνοντας τελικά τις υποτιθέμενες «φήμες». Εκτός από το βίντεο που τραβήχτηκε λίγο πριν από τον σεισμό της Σετσουάν (2008) που παρουσιάζεται εδώ, στο Διαδίκτυο κυκλοφορούν επίσης βίντεο που καταγράφουν λάμψεις πριν από τον σεισμό της πόλης Λ’ Ακουιλα (2009) και της Φουκουσίμα (2011). Οι λάμψεις αυτές όμως δεν εμφανίζονται απαραίτητα πριν από κάθε σεισμική δόνηση. «Δεν προηγούνται πάντα λάμψεις ενός μεγάλου σεισμού ούτε όλες οι λάμψεις που εμφανίζονται σε καθαρό ουρανό ακολουθούνται από σεισμούς» τόνισε ο καθηγητής Σίνμπροτ. «Θέλουμε να μάθουμε γιατί αυτές οι λάμψεις εμφανίζονται κάποιες φορές αλλά όχι άλλες». Όπως πρόσθεσε, επιστήμονες στην Τουρκία που μετρούν τα ηλεκτρικά πεδία στην ατμόσφαιρα επάνω από σεισμογενείς περιοχές έχουν δει ότι οι λάμψεις αυτές αποτελούν προάγγελο για ορισμένους μεγάλους σεισμούς των 5 Ρίχτερ και άνω, όμως αυτό δεν συμβαίνει πάντα ενώ το σήμα των βολτ δεν είναι πάντοτε το ίδιο. «Είναι φανερό ότι υπάρχουν ακόμη πολλά που δεν έχουμε κατανοήσει» κατέληξε ο κ. Σίμμπροτ προσθέτοντας ότι επόμενος στόχος του ίδιου και της ομάδας του είναι να κατανοήσουν τον άγνωστο μηχανισμό που κρύβεται μέσα στο δοχείο με το αλεύρι. ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=574216

Γαλαξίας διαλύεται σαν λουλούδι στον άνεμο Ο ESO 137-001 κινείται τόσο γρήγορα μέσα σε σύννεφο ώστε το αέριό του παρασύρεται και σχηματίζει γαλάζια νήματα Βαλτιμόρη, Μέριλαντ Ο σπειροειδής γαλαξίας ESO 137-001 μοιάζει με λουλούδι που χάνει τα πέταλά του στον άνεμο σε αυτή την εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Ολόκληρος ο γαλαξίας κινείται προς την πάνω δεξιά πλευρά της εικόνας με ταχύτητα 7,2 εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Δεν πλέει όμως στο κενό, αλλά μέσα σε ένα αραιό και εξαιρετικά θερμό διαγαλαξιακό σύννεφο αερίου. Ο γαλαξίας κινείται τόσο γρήγορα μέσα στο διαγαλαξιακό σύννεφο ώστε το αέριό του παρασύρεται προς τα πίσω και σχηματίζει νήματα, τα οποία εμφανίζονται γαλάζια. Ακόμα και η καφετιά σκόνη που περιέχει ο ESO 137-001 διακρίνεται να ωθείται πίσω από το κέντρο του γαλαξία. Ο ανεμοδαρμένος γαλαξίας, ο οποίος βρίσκεται στο γαλαξιακό σμήνος του Γνώμονα, σε απόσταση 200 εκατομμυρίων ετών φωτός, πιθανότατα θα καταφέρει να επιζήσει. Σταδιακά όμως χάνει το υλικό που θα του επέτρεπε να σχηματίζει νέα άστρα και δεν μπορεί παρά να γίνεται ολοένα σκοτεινότερος. Τουλάχιστον χαρίζει αυτό το υπέροχο θέαμα, το οποίο συμπληρώνουν διάσπαρτα λαμπερά άστρα που βρίσκονται πολύ πιο κοντά, μέσα στον δικό μας Γαλαξία. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=574103

Είδαν τον… ταχογράφο μιας μαύρης τρύπας Καταγράφηκε η ταχύτητα περιστροφής μιας απομακρυσμένης μελανής οπή Μίσιγκαν Η ταχύτητα περιστροφής μιας μελανής οπής έχει καταγραφεί και στο παρελθόν. Τώρα έχουμε μια νέα τέτοια καταγραφή που αφορά μια πιο μακρινή μελανή οπή αλλά είναι και η πιο ακριβής που έχει γίνει μέχρι σήμερα. Αστρονόμοι στις ΗΠΑ μέτρησαν την ταχύτητα περιστροφής μιας μελανής οπής που βρίσκεται σε απόσταση 6 δισ. ετών φωτός από εμάς. Το κβάζαρ Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής αστρονόμους του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν παρατήρησαν το κβάζαρ RXJ1131-1231 που βρίσκεται σε απόσταση 6 δισ. ετών φωτός. Τα κβάζαρ είναι μακρινά και λαμπρά αντικείμενα του Σύμπαντος, που το καθένα εκπέμπει ενέργεια εκατοντάδες φορές μεγαλύτερη από έναν γιγάντιο γαλαξία. Δημιουργήθηκαν στο αρχέγονο Σύμπαν και η ηλικία τους συγκρίνεται με αυτή του ίδιου του Σύμπαντος. Αν και υπάρχουν πολλές θεωρίες για την προέλευσή τους η κυρίαρχη επιστημονική άποψη είναι πως τα κβάζαρ είναι πυρήνες γαλαξιών που περιέχουν στο κέντρο τους μια μεγάλη μαύρη τρύπα. Το RXJ1131-1231 είναι ένα κβάζαρ που περιέχει μια μελανή οπή την οποία και μελέτησαν οι ερευνητές. Μαύρος σπρίντερ Οπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, η μελανή οπή περιστρέφεται με ταχύτητα 150 χιλιάδων χλμ/δευτ., δηλαδή με τη μισή ταχύτητα του φωτός. Τα μοντέλα κίνησης των μελανών οπών δείχνουν ότι η ταχύτητά τους εξαρτάται από τη διαθέσιμη ύλη που υπάρχει στο περιβάλλον τους για να καταναλώσουν. Κοντά στην μελανή οπή που μελέτησαν οι ερευνητές υπάρχουν αρκετοί γαλαξίες οι οποίοι την τροφοδοτούν με ύλη. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών η εν λόγω μελανή οπή καταναλώνει ετησίως ποσότητες ύλης η συνολική μάζα της οποίας είναι ίση με εκείνη 333 χιλιάδων πλανητών σαν τη Γη. Ο δείκτης Η ταχύτητα περιστροφής μιας μελανής οπής είναι δείκτης της σχέσης που έχει με τον δικό της ή τους γειτονικούς γαλαξίες. Για αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία η καταγραφή της ταχύτητας περιστροφής όσο το δυνατόν πιο απομακρυσμένων και άρα μεγάλης ηλικίας μελανών οπών ώστε να έχουν οι επιστήμονες πλήθος συγκριτικών δεδομένων για να δουν τη διαχρονική εξέλιξη της σχέσης μελανών οπών και γαλαξιών. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Μια «Ελλάδα» θα εξετάσει το βόρειο Σέλας Εκτοξεύτηκε σήμερα από την πυραυλική βάση Poker Flat στην Αλάσκα, η αποστολή GREECE της NASA, με σκοπό την μελέτη του τρόπου δημιουργίας του φαντασμαγορικού βόρειου Σέλαος. Το ακρωνύμιο GREECE σημαίνει Ground-to-Rocket Electrodynamics-Electrons Correlative Experiment, ενώ η επικεφαλής ερευνήτρια Μαρίλια Σαμαρά κατάγεται από την Θεσσαλονίκη και εργάζεται στο South West Research Institute (SwRI) στο Τέξας. Η μελέτη του σέλαος θα γίνει κατά την διάρκεια της δεκάλεπτης πτήσης του πυραύλου σε συνδυασμό με εικόνες από το έδαφος. http://tinanantsou.blogspot.gr/2014/03/blog-post_5.html

Πλανητικό φυτώριο ο Γαλαξίας Σχεδόν κάθε άστρο διαθέτει τουλάχιστον ένα πλανήτη Λονδίνο Πριν από λίγες μέρες η NASA ανακοίνωσε την ανακάλυψη 715 πλανητών ανάμεσα στους οποίους και τέσσερις που βρίσκονται στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη. Διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακοίνωσε χθες την ανακάλυψη άλλων 8 πλανητών τρεις εκ των οποίων ανήκουν στην κατηγορία των Υπερ-Γαιών (έχουν μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από αυτό της Γης) και βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη. Σε απόσταση τέτοια δηλαδή από το μητρικό τους άστρο ώστε να είναι εφικτή η δημιουργία συνθηκών ευνοϊκών για την ανάπτυξη ζωής. Παντού πλανήτες Την ανακάλυψη έκανε ομάδα ερευνητών από τη Βρετανία και τη Χιλή χρησιμοποιώντας τα όργανα δύο συστημάτων αναζήτησης πλανητών που είναι εγκατεστημένα στο Νότιο Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο στη Χιλή. Πρόκειται για τα συστήματα HARPS και UVES. Οι οκτώ πλανήτες βρίσκονται σε αποστάσεις 15-80 ετών φωτός από τη Γη και άλλοι βρίσκονται πολύ κοντά στο μητρικό τους άστρο ολοκληρώνοντας μια περιστροφή γύρω από αυτό σε μόλις δύο εβδομάδες ενώ άλλοι πολύ μακριά αφού χρειάζονται οκτώ χρόνια για να ολοκληρώσουν μια περιστροφή. Ολοι οι πλανήτες που εντόπισαν οι ερευνητές κινούνται γύρω από κόκκινους νάνους. «Συνοδευόμενοι» οι κόκκινοι νάνοι Οι κόκκινοι νάνοι είναι άστρα με μάζα 50% μικρότερη από αυτή του Ηλιου. Εχει διαπιστωθεί ότι περίπου το 80% των άστρων του Γαλαξία είναι κόκκινοι νάνοι. Ο αριθμός των κόκκινων νάνων στον γαλαξία μας εκτιμάται ότι ξεπερνάει τα 150 δισεκατομμύρια. Σύμφωνα με τους ερευνητές σχεδόν όλοι οι κόκκινοι νάνοι διαθέτουν τουλάχιστον έναν πλανήτη. Οπως είναι ευνόητο, αυτό σημαίνει ότι ο γαλαξίας μας είναι γεμάτος πλανήτες και οι πιθανότητες να υπάρχουν πλανήτες με συνθήκες φιλικές για την παρουσία της ζωής πολλαπλασιάζονται. Η νέα ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=573651

Ο Ομπάμα θέλει να κατακτήσει την… Ευρώπη Στα σχέδια του Λευκού Οίκου αποστολή στον παγωμένο δορυφόρο του Δία Ουάσινγκτον Ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι θα ζητήσει από το Κογκρέσο να εγκριθεί ένα ποσό της τάξης των 17.5 δισ. δολαρίων για τη χρηματοδότηση της NASA από την 1η Οκτωβρίου του 2014 ως τον Οκτώβριο του 2015. Ανάμεσα στα προγράμματα τη χρηματοδότηση των οποίων εγκρίνει ο Μπαράκ Ομπάμα είναι η κατασκευή καινούργιων διαστημικών οχημάτων μεταφοράς προσωπικού στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και μια αποστολή εξερεύνησης της Ευρώπης, του μεγάλου δορυφόρου του Δία που πιστεύεται ότι κάτω από την παγωμένη του επιφάνεια υπάρχει ένας ωκεανός που πιθανώς φιλοξενεί κάποιες μορφές ζωής. Ταξί και Ευρώπη Η NASA συνεργάζεται ήδη με τρεις εταιρείες (Boeing, Space Exploration Technologies, Nevada Corp.) για τη δημιουργία νέων οχημάτων μεταφοράς αστροναυτών τα οποία έχουν λάβει την ονομασία «διαστημικά ταξί». Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, μέχρι το καλοκαίρι η NASA θα πρέπει να λάβει τις τελικές της αποφάσεις για τις εταιρείες με τις οποίες θα συνεργαστεί και για το σκάφος που θα κατασκευαστεί. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα είχε τον χρόνο που διανύουμε προϋπολογισμό 696 εκ. δολάρια και για τον επόμενο χρόνο η πρόταση του Λευκού Οίκου είναι για άλλα 400 εκ. δολάρια. Ο Λευκός Οίκος ζητά επίσης από το Κογκρέσο να εγκρίνει μια χρηματοδότηση για να ξεκινήσει η οργάνωση μιας αποστολής εξερεύνησης της Ευρώπης. Σύμφωνα με τους επιτελείς της NASA, αν ξεκινήσει άμεσα η προετοιμασία της αποστολής, στα μέσα του 2020 θα μπορεί να αποπλεύσει ένα ρομποτικό σκάφος για τον παγωμένο δορυφόρο. Ειδικοί εκτιμούν ότι το συνολικό κόστος αυτής της αποστολής θα αγγίξει τα 5 δισ. δολάρια. Ο Λευκός Οίκος ζητά επίσης έγκριση για χρηματοδότηση 3.1 δισ. δολαρίων για τη λειτουργία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και 2.8 δισ. δολαρίων για την κατασκευή της κάψουλας Orion με την οποία σχεδιάζεται να γίνουν επανδρωμένες αποστολές των ΗΠΑ σε Σελήνη και Αρη. ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=573623

Ανιχνεύοντας τη βαρύτητα στην ακτινοβολία υποβάθρου Από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις που γνωρίζουμε στο Σύμπαν, η βαρύτητα είναι εκείνη που φανερώνει τα μεγαλύτερα εμπόδια στην προσπάθεια των επιστημόνων για μια ενοποιημένη φυσική θεωρία. Αυτό συμβαίνει επειδή η περιγραφή της βαρύτητας, μέσω της Γενικής θεωρίας της Σχετικότητας του Αϊνστάιν είναι μία κατεξοχήν κλασική θεωρία, και οποιεσδήποτε προσπάθειες διατύπωσής της με κβαντικό τρόπο έχουν αποτύχει. Καθώς οι επιστήμονες θεωρούν πως μία πλήρης θεώρηση του κόσμου πρέπει να εμπεριέχει τις αρχές της κβαντικής μηχανικής, η εύρεση μίας κβαντικής θεωρίας βαρύτητας αποτελεί τον διακαή τους πόθο εδώ και έναν αιώνα. Εάν και η Γενική θεωρία της Σχετικότητας έχει περάσει όλες τις εξετάσεις στις οποίες έχει υποβληθεί μέχρι σήμερα, το σωματίδιο που σχετίζεται με τη βαρύτητα και προβλέπεται από τις εξισώσεις της δεν έχει ακόμη ανιχνευθεί. Η ανίχνευση του γκραβιτονίου όμως προμηνύεται μία δύσκολη υπόθεση αφού σύμφωνα με τους φυσικούς η απευθείας ανίχνευσή του στη Γη, θα χρειαζόταν ανιχνευτές τόσο ισχυρούς που θα κατέρρεαν από το ίδιο τους το βάρος σε μαύρες τρύπες! Για το λόγο αυτό, ο Νομπελίστας φυσικός Φρανκ Βίλτσεκ από το ΜΙΤ, και ο κοσμολόγος Λόρενς Κράους του πανεπιστημίου της Αριζόνα, προτείνουν με ένα άρθρο τους στο επιστημονικό περιοδικό Physical Review D, την ανίχνευση γκραβιτονίων στο διάστημα, και για την ακρίβεια στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, τον απόηχο από τη Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε το Σύμπαν πριν από 13.8 δισεκατομμύρια χρόνια. «Αυτό μπορεί να δώσει, εάν είναι αληθής η θεωρία πως η ανίχνευση γκραβιτονίων στη Γη είναι αδύνατη, τη μοναδική εμπειρική εξακρίβωση για την ύπαρξη αυτών των σωματιδίων», δήλωσε σχετικά ο Κράους. «Πιο συγκεκριμένα, βρίσκουμε αξιοσημείωτο το γεγονός πως το Σύμπαν συμπεριφέρεται ως ένας ανιχνευτής του είδους που δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε στη Γη», καταλήγει. Η επικρατούσα κοσμολογική θεωρία για τη δημιουργία και την εξέλιξη του Σύμπαντος, περιλαμβάνει το μοντέλου του πληθωρισμού, σύμφωνα με το οποίο το Σύμπαν επεκτάθηκε εκθετικά λίγο μετά τη γέννησή του, εξαιτίας της παρουσίας ενός επιπλέον πεδίο που ονομάζεται inflaton. Εάν τα γκραβιτόνια υπάρχουν, θα έχουν προκύψει ως κβαντικές διακυμάνσεις του πεδίου αυτού, οι οποίες με τη διαστολή του Σύμπαντος θα μεταδίδονται ως βαρυτικά κύματα. Η ύπαρξη των κυμάτων αυτών όμως, θα πρέπει να έχει προκαλέσει μεταβολές στην πολικότητα της ακτινοβολίας υποβάθρου, την οποία έχει πρόσφατα μελετήσει με μεγάλη ακρίβεια το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ. Αν και η συγκεκριμένη συλλογιστική δεν είναι νέα στη βιβλιογραφία, οι δύο ερευνητές προχωρούν σε συγκεκριμένους υπολογισμούς χρησιμοποιώντας μία απλή φυσική μέθοδο, παρέχοντας επιχειρήματα υπέρ μιας αναμφίβολης επιβεβαίωσης της ύπαρξης κβαντικών βαρυτικών πεδίων στην ακτινοβολία υποβάθρου. Η επιβεβαίωση αυτή, θα έρθει σύμφωνα με τους επιστήμονες με την ανάλυση των δεδομένων του Πλανκ για την πολικότητα της ακτινοβολίας υποβάθρου, που θα δοθούν στη δημοσιότητα το ερχόμενο καλοκαίρι, είτε στην επόμενη δεκαετία με μια μελλοντική αποστολή http://tinanantsou.blogspot.gr/2014/03/blog-post_4003.html#more

Τα «μύρτιλλα» του Αρη είναι μετεωρίτες Νέα θεωρία για τα μυστηριώδη σφαιρίδια στον Κόκκινο Πλανήτη Χονολουλού Πριν από περίπου δέκα χρόνια ο ρομποτικός εξερευνητής Opportunity εντόπισε στον κρατήρα Endeavour του Αρη ένα πλήθος μικρών σφαιριδίων η παρουσία και… φύση των οποίων καλύπτεται από μυστήριο. Η όψη και το χρώμα αυτών των σφαιριδίων παραπέμπουν σε… μύρτιλλα και έτσι ονομάστηκαν «τα μύρτιλλα του Αρη». Νέα μελέτη ίσως λύνει το μυστήριο. Τα σφαιρίδια Μετά τον εντοπισμό τους ειδικοί της NASA ανέφεραν ότι αυτά τα σφαιρίδια φαίνεται ότι έχουν «τραγανό» εξωτερικό περίβλημα και είναι πιο μαλακό το εσωτερικό τους. Επιπλέον, αν και μοιάζουν ίδια, έχουν διαφορετική δομή και σύσταση. Εξ αρχής πολλοί ειδικοί έσπευσαν να συνδέσουν αυτά τα σφαιρίδια με την παρουσία νερού στην επιφάνεια του Αρη πριν από εκατοντάδες ή και δισεκατομμύρια έτη θεωρώντας ότι το νερό τα… σμίλεψε. Μια εναλλακτική θεωρία είναι ότι τα σφαιρίδια αυτά σμιλεύτηκαν όχι από νερό αλλά από μάγμα ηφαιστειακών εκρήξεων. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Χαβάης πιστεύουν ότι βρήκαν τη λύση του μυστηρίου αναφέροντας ότι αυτά τα σφαιρίδια είναι θραύσματα ενός μετεωρίτη που διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα του Κόκκινου Πλανήτη. Η θεωρία τους δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Planetary and Space Science». Πάντως ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι ερευνητές στη μελέτη τους αγνόησαν σημαντικά δεδομένα και έτσι πιθανότατα έχουν καταλήξει σε λάθος συμπεράσματα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=573204

Η μεγαλύτερη ταχύτητα στο Σύμπαν και το παράδοξο των κοσμικών ακτινών Η απόλυτη ταχύτητα στο Σύμπαν είναι εκείνη του φωτός, με την οποία κινούνται όλα τα σωματίδια που δεν έχουν μάζα. Τα σωματίδια που έχουν μάζα είναι ωστόσο μία διαφορετική υπόθεση αφού όση ενέργεια και εάν τους δοθεί ποτέ δε θα αγγίξουν την ταχύτητα του φωτός. Για αυτά τα σωματίδια όμως υπάρχει ένα άλλο όριο, που σχετίζεται με την ηλικία του Σύμπαντος και την ακτινοβολία από τη Μεγάλη Έκρηξη που το δημιούργησε, πριν από 13.8 δισεκατομμύρια χρόνια. Τα πιο ενεργά σωματίδια με μάζα που έχουν ποτέ εντοπισθεί, είναι πρωτόνια και πυρήνες ατόμων με προέλευση από μακρινές σουπερνόβα, εκρήξεις άστρων δηλαδή στις οποίες εκλύονται τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Ακόμη όμως και αυτά τα πολύ ενεργά σωματίδια τα οποία σχηματίζουν τις λεγόμενες κοσμικές ακτίνες, σέβονται ένα «τεχνητό» όριο ταχύτητας που ονομάζεται όριο GZK, από τα ονόματα των Greisen, Zatsepin και Kuzmin που το επινόησαν. Οι τρεις επιστήμονες έδειξαν πως οι αλληλεπιδράσεις των κοσμικών ακτινών με τα φωτόνια από την ακτινοβολία υποβάθρου, τον απόηχο δηλαδή της Μεγάλης Έκρηξης, εμποδίζει τα ενεργά σωματίδια να επιταχυνθούν σε ταχύτητες μεγαλύτερες ενός ορίου. Αυτό συμβαίνει επειδή η σύγκρουση των φωτονίων με τα ενεργά σωματίδια επιφέρει τη δημιουργία νέων σωματιδίων, τα οποία απορροφούν την ενέργεια των κοσμικών ακτινών. Έτσι εάν ένα σωματίδιο διανύσει μια ικανοποιητικά μεγάλη απόσταση στο Σύμπαν, οι επιστήμονες πιστεύουν πως θα πρέπει η ταχύτητα του να είναι το πολύ ίση με το όριο GZK. Παρόλα αυτά όμως έχουν υπάρξει πειράματα (AGASA) στα οποία έχουν εντοπισθεί σωματίδια με ταχύτητες που υπερβαίνουν το όριο GZK, κάτι που δημιούργησε το «παράδοξο των κοσμικών ακτινών». Η πρώτη λύση που σκέφτηκαν οι αστροφυσικοί στο συγκεκριμένο παράδοξο ήταν πως ίσως η πηγή αυτών των σωματιδίων βρισκόταν σχετικά κοντά μας, ούτως ώστε τα σωματίδια να μην προλαβαίνουν να επιβραδυνθούν από τις συγκρούσεις με την ακτινοβολία υποβάθρου. Γρήγορα όμως έγινε αντιληπτό πως δεν υπάρχει τέτοια πηγή αρκετά κοντά μας ώστε να εξηγεί αυτή τη συμπεριφορά, κάτι που οδήγησε στην πρόταση των σκοτεινών σουπερνόβα, κατ’ αναλογία με τη σκοτεινή ενέργεια και τη σκοτεινή ύλη. Ορισμένοι άλλοι επιστήμονες πρότειναν επίσης τη Διπλά Ειδική Σχετικότητα, μια επαναδιατύπωση της θεωρίας του Αϊνστάιν, όπου ως απόλυτη σταθερά στο Σύμπαν πέρα από την ταχύτητα του φωτός, είναι και το μήκος Πλανκ, το μικρότερο μήκος στο Σύμπαν, αλλά και η ενέργεια Πλανκ, η μέγιστη ενέργεια στο Σύμπαν. Η συγκεκριμένη θεωρία θα μπορούσε να αποτελεί μία λύση στο παράδοξο, και ταυτόχρονα να μεταμορφώνει όλη τη σύγχρονη φυσική. Τα νέα δεδομένα ωστόσο δείχνουν πως το Σύμπαν αυτή τη φορά αποφάσισε να μη μας εκπλήξει, καθώς υποδεικνύουν πως η ανίχνευση υπερενεργών κοσμικών ακτινών στο παρελθόν ίσως να ήταν απλά θέμα προβληματικών ανιχνευτών. Οι νέες μελέτες με ανιχνευτές σωματιδίων τελευταίας τεχνολογίας δεν έχουν μέχρι σήμερα ανιχνεύσει κάποια παράβαση του ορίου GZK, απογοητεύοντας ίσως ορισμένους που ήλπιζαν σε κάτι πιο επαναστατικό. http://www.astrovox.gr/forum/posting.php?mode=reply&t=18991

715 νέοι εξωπλανήτες από το Κέπλερ! Γύρω από 305 άστρα Η NASA ανακοίνωσε την ανακάλυψη 715 επιβεβαιωμένων νέων εξωπλανητών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από 305 άστρα, αποκαλύπτοντας έτσι αστρικά συστήματα όμοια με το δικό μας Ηλιακό Σύστημα. Σχεδόν το 95 τοις εκατό των εξωπλανητών είναι μικρότεροι σε μέγεθος από τον Ποσειδώνα, ο οποίος είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερος από την Γη. Η ανακάλυψη αυτή αποτελεί μια σημαντική αύξηση του αριθμού των εξωπλανητών που μοιάζουν περισσότερο με την Γη. Για την επαλήθευση του αριθμού των πλανητών, η ερευνητική ομάδα ανέλυσε δεδομένα που αντιστοιχούσαν σε συστήματα με πάνω από έναν υποψήφιο πλανήτη, από παρατηρήσεις των δύο πρώτων χρόνων του τροχιακού τηλεσκοπίου. Χρησιμοποιήθηκε μια τεχνική που ονομάζεται επαλήθευση μέσω της πολλαπλότητας, η οποία βασίζεται εν μέρει στην λογική της πιθανότητας. Το Κέπλερ παρατήρησε 150.000 άστρα, ανακαλύπτοντας μερικές χιλιάδες εξ αυτών να φιλοξενούν υποψήφιους πλανήτες. Εάν οι υποψήφιοι πλανήτες ήταν τυχαία κατανεμημένοι ανάμεσα στα άστρα που παρατηρήθηκαν, τότε λίγα μόνο άστρα θα είχαν πάνω από έναν υποψήφιο πλανήτη. Όμως το Κέπλερ βρήκε χιλιάδες άστρων με πολλαπλούς υποψήφιους πλανήτες. Μέσω προσεκτικής ανάλυσης αυτού του δείγματος, επιβεβαιώθηκαν οι 715 νέοι πλανήτες σε τροχιά γύρω από 305 άστρα. Οι τροχιές των πλανητών είναι σχεδόν κυκλικές και στο ίδιο επίπεδο, έτσι τα πλανητικά συστήματα έχουν την μορφή δίσκου, όπως το δικό μας, αλλά σε μικρότερες σχετικές αποστάσεις από το κεντρικό άστρο. Τέσσερις απ’ αυτούς τους πλανήτες είναι σχεδόν 2,5 φορές μεγαλύτεροι από την Γη και βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου τους, στην περιοχή δηλαδή γύρω από ένα άστρο όπου μπορεί να υπάρξει νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια ενός πλανήτη. Ο αριθμός των επιβεβαιωμένων εξωπλανητών ανέρχεται πλέον σε 1.700, ενώ αναμένεται να αυξηθεί μέσω της ανάλυσης του συνολικού όγκου των παρατηρήσεων του Κέπλερ. http://www.gothess.gr/docs/mixnews/?ID=22758

Βίντεο: απόκρυψη του Κρόνου από την Σελήνη Εκπληκτικό βίντεο που δημιουργήθηκε από τον φωτογράφο Colin Legg, στο Περθ της Αυστραλίας λίγο πριν από την ανατολή του ηλίου: http://physicsgg.me/2014/02/24/%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CE%B5%CE%BB/

Τα κύματα της κοσμικής θάλασσας Εντυπωσιακό φαινόμενο εντόπισε και φωτογράφισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer Χιούστον Οπως η πλώρη ενός πλοίου σχηματίζει ένα κύμα που προπορεύεται στη θάλασσα, τα γιγάντια άστρα που περιπλανιούνται στο διαστρικό κενό κινούμενα με πολύ μεγάλες ταχύτητες δημιουργούν και αυτά κύματα καθώς περνούν μέσα από νέφη αερίων και σκόνης. Τα κύματα αυτά έχουν λάβει την ονομασία «κρουστικά κύματα» και σχηματίζονται όταν το μαγνητικό πεδίο ενός άστρου «φυγά» και οι μάζες σωματιδίων που φεύγουν από αυτό συγκρούονται με τα αέρια και τη σκόνη που βρίσκονται στο διαστρικό κενό. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer εντόπισε ένα τέτοιο κύμα. Το κύμα αυτό δημιουργήθηκε από το Κ Κασσιόπη (HD 2905), ένα γιγάντιο άστρο που κινείται στο γαλαξία μας με ταχύτητα 4 εκ.χλμ/ώρα. Η κίνηση του άστρου στο διαστρικό κενό δημιούργησε ένα λαμπρό κόκκινο κρουστικό κύμα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=570875

Αυτο εννοειτε. Η επιστημη δεν βγαζει σε καμια περιπτωση εκτος λιστας αυτους τους πλανητες που περιφερονται γυρω απο ερυθρους νανους καθως ειναι πολυ πιθανον η ζωη να εμφανιστει και σε περιβαλον πολυ διαφορετικο απο αυτο της γης. Ομως επειδη εχουμε ζωντανο παραδειγμα την γη οι επιστημονες θεωρουν πολυ ποιο πιθανο να εμφανιστει η ζωη σε πλανητες που βρισκονται σε παρομοιο αστρικο συστημα σαν το δικο μας. Παρακολουθω με αμειωτο ενδιαφερον αυτη την ερευνα εξωπλανητων και περιμενω εκεινη την ωρα που θα απαντηθει επιτελους αυτο το ερωτημα. Εχουμε παρεα στο συμπαν; Χαρηκα παρα πολυ που τα ειπαμε. Θα τα ξαναπουμε.

Α μαλιστα. Τωρα καταλαβα. Το γεγονος ομως οτι θα βρισκονται πολυ κοντα στο αστρο τους, οι παλιρροίκες δυναμεις που θα ασκουνται στους πλανητες αυτους σιγουρα δεν θα ειναι τοσο ασθενεις οσο νομιζεις. Παντως ολο αυτο που περιεγραψα στο προηγουμενο σχολιο μου ειναι μια εικασια της επιστημης καθως ειναι αδυνατον να γινει αμεση παρατηρηση αυτων των πλανητων και κατα συνεπια αδυνατον να παρατηρησουν και να υπολογησουν την περιστροφη του πλανητη γυρω απο τον αξονα του οποτε δεν αποκλειεται να συμβαινει και αυτο που λες εσυ. Οπως καταλαβαινεις και εσυ, η αστρονομια εχει πολυ δρομο ακομα μπροστα της για να καταληξει σε καποια σιγουρα συμπερασματα οποτε κανει καποιες εικασιες που βασιζονται πιθανον σε μαθηματικους υπολογισμους αλλα στην πορεια πολλες απο αυτες καταριπτονται.

Μα οι πλανητες εννοειτε οτι περιστρεφονται κανονικα γυρω απο τον αξονα τους. Αλλα επειδη βρισκονται πολυ κοντα στο αστρο τους, οι παλλοιροϊκες δυναμεις ειναι τοσο ισχυρες που θα αναγκασουν τον πλανητη σε συγχρονη περιστροφη. Δηλαδη, ο πλανητης αν περιστρεφεται γυρω απο τον αξονα του σε 5 μερες θα περιφερεται και γυρω απο το αστρο του παλι σε 5 μερες. Αυτο εχει ως συνεπεια η μια πλευρα να κοιταει μονιμα στο αστρο και αλλη ποτε. Αυτο ακριβως συμβαινει και με την σεληνη.

Απλα οι ερυθροι νανοι ανηκουν στην κατηγορια των μεταβλητων αστερων ενω ο ηλιος μας ειναι σταθερος οσο αναφορα τις εκλαμψεις, την θερμοκρασια, μαγνητικα πεδια κλπ. Αυτο σημαινει οτι στους ερυθρους νανους οι ηλιακες εκλαμψεις και καταιγιδες αυξομειωνοντα αποτομα και η θερμοκρασια μπορει ξαφνικα να φτασει στα υψη και μετα να μειωθει οπως και η λαμπροτητα. Αυτο βεβαια συμβαινει στα πρωτα 2 δισ χρονια της ζωης του ερυθρου και μετα σιγα σιγα σταθεροποιουνται τα φαινομενα. Επισης, οπως ειπες και εσυ ο πλανητης πρεπει να ειναι πολυ κοντα στο αστρο του λογο των χαμηλων θερμοκρασιων που επικρατουν εκει σε σχεση με τον ηλιο μας αλλα αυτο θα εχει ως συνεπεια η μια πλευρα του πλανητη να κοιταει μονιμα στον ερυθρο νανο και η αλλη να ειναι μονιμα βυθισμενη στο σκοταδι και οτι συνεπαγεται με αυτο. Οπως καταλαβαινεις ολα αυτα καθως και καποια αλλα φαινομενα μειωνουν αρκετα τις πιθανοτητες για αναπτυξη ζης σε αυτους τους πλανητες οπως την ξερουμε εδω στην Γη αλλα τιποτα δεν αποκλειεται.