studious

Στην Οδύσσεια περιγράφεται με ασυνήθιστα πολλές λεπτομέρειες η τελική φάση της επιστροφής του Οδυσσέα στην Ιθάκη, με βασικότερο στοιχείο το γεγονός ότι την ημέρα που σκοτώνει τους μνηστήρες της Πηνελόπης καταγράφεται και ένα ασυνήθιστο γεγονός, που θεωρείται η αρχαιότερη καταγραφή ολικής ηλιακής έκλειψης. Σε μετάφραση των Καζαντζάκη- Κακριδή ο μάντης Θεοκλύμενος λέει στους μνηστήρες:«Η αυλή πλημμύρισε ίσκιους, που ξεκινούν στα μαύρα Τρίσκοτα να κατεβούν, κι ο γήλιος από τα ουράνια εχάθη, κι άπλωσε βαριά καταχνιά ολούθε!» . Οι ολικές ηλιακές εκλείψεις είναι σχετικά σπάνιο γεγονός σε έναν συγκεκριμένο τόπο, αφού συμβαίνουν κατά μέσον όρο μία φορά κάθε 360 χρόνια. Επομένως, αν περιορίσει κανείς την περιοχή από την οποία η έκλειψη αυτή φαινόταν ως ολική, θα μπορούσε ίσως να εντοπίσει μια «λογική» ημερομηνία για την ημέρα που συνέβη. Στη διαδικασία αυτή υπεισέρχονται και οι υπόλοιπες πληροφορίες που δίνει ο Ομηρος. Κατ΄ αρχήν ο Ερμής ταξιδεύει δυτικά ως την Ωγυγία και, αφού υποδεικνύει στην Καλυψώ να αφήσει τον Οδυσσέα να επιστρέψει στην πατρίδα του, επιστρέφει ανατολικά. Μετά την αναχώρηση του Ερμή ο Οδυσσέας σαλπάρει με το πλοίο του και ακολουθεί τις οδηγίες της Καλυψούς, πλέοντας έτσι ώστε να παρατηρεί τις Πλειάδες και τον αστερισμό του Βοώτη και έχοντας τη Μεγάλη Άρκτο στα αριστερά του. Στη συνέχεια, περνώντας από το νησί των Φαιάκων, φθάνει στην Ιθάκη όταν ο πλανήτης Αφροδίτη είναι ορατός ως Αυγερινός. Αν ταυτοποιήσουμε τον Ερμή με τον ομώνυμο πλανήτη, τότε όλα τα παραπάνω στοιχεία, δηλαδή η απομάκρυνση του Ερμή δυτικά του Ηλίου και η στροφή του προς ανατολάς, η ταυτόχρονη θέση Πλειάδων και Βοώτη πάνω από τον ορίζοντα και η εμφάνιση της Αφροδίτης ως Αυγερινού συμπίπτουν ταυτόχρονα μία φορά κάθε 2.000 χρόνια! Επειδή είναι ήδη γνωστό από τις αρχαιολογικές ανασκαφές της Τροίας πως η καταστροφή της πόλης συντελέστηκε γύρω στο 1190 π.Χ., είναι φανερό ότι αν κοντά σε αυτή τη χρονιά υπήρξε μια τέτοια «σύμπτωση», το γεγονός αυτό δεν μπορεί να σημαίνει τίποτε περισσότερο από μια ανεξάρτητη επιβεβαίωση της χρονολογίας της καταστροφής της Τροίας. Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι όντως μία από τις φορές που όλα τα γεγονότα που περιγράφονται στην Οδύσσεια συνέβησαν ταυτόχρονα ήταν την άνοιξη του 1178 π.Χ., οπότε καταλήγουμε σε ένα πολύ ακριβές συμπέρασμα: ο Οδυσσέας σκότωσε τους μνηστήρες της Πηνελόπης στις 16 Απριλίου 1178 π.Χ., οπότε η καταστροφή της Τροίας είχε συμβεί δέκα χρόνια πριν, όσο διήρκεσαν οι περιπέτειες του Οδυσσέα, δηλαδή το 1188 π.Χ. Το συμπέρασμα δεν αλλάζει αν η ομηρική Ιθάκη μετακινηθεί στη χερσόνησο της Παλλικής, επειδή οι δύο τοποθεσίες απέχουν πολύ λίγο μεταξύ τους. Αξίζει να αναφερθεί ότι οκτώ αρχαίοι συγγραφείς, μεταξύ των οποίων ο Πλάτωνας, ο Ερατοσθένης και ο Ηρόδοτος, έχουν δώσει τις δικές τους εκτιμήσεις για τη χρονολογία της καταστροφής της Τροίας, από τις οποίες εντυπωσιακά κοντά στον παραπάνω υπολογισμό πέφτει η εκτίμηση του Ερατοσθένη, που ήταν 1184 π.Χ.! http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?artid=5288

Ομηρική Ουρανογραφία ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ, ραψ. Σ 478-488 Κι έπλασε πρώτα δυνατήν ασπίδα και μεγάλην, όλην με τέχνην και τριπλόν λαμπρόν τριγύρω κύκλον• με πέντε δίπλες έγινεν η ασπίδα και σ' εκείνην 480 λογιών εικόνες έπλαθε με την σοφήν του γνώσιν. Την γην αυτού, τον ουρανόν, την θάλασσαν μορφώνει, τον ήλιον τον ακούραστον, γεμάτο το φεγγάρι, τ' αστέρια οπού τον ουρανόν ολούθε στεφανώνουν: την δύναμιν του Ωρίωνος, Υάδες, Πληιάδες, 485 την Άρκτον, που και Άμαξαν καλούν, και αυτού γυρίζει πάντοτε, τον Ωρίωνα ασάλευτα τηρώντας, η μόνη που τ' Ωκεανού το λούσμα δεν γνωρίζει.

Ομηρική Ουρανογραφία ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ραψ. Ε 300-310 Ύπνος δεν έπεσε στα βλέφαρά του, αλλά κοιτούσε συνεχώς την Πούλια, τον Bουκόλο που δύει αργά, την Άρκτο που τη λεν κι Aμάξι· δεν φεύγει από τη θέση της γυρίζοντας, μόνο παραμονεύει τον Ωρίωνα, και μόνη αυτή δεν λέει να πέσει στα λουτρά του Ωκεανού. H Kαλυψώ η θεόμορφη τον είχε ορμηνέψει, αυτό το αστέρι πάντοτε να το ’χει ποντοπορώντας στο ζερβό του χέρι. Kαι ποντοπόρησε μέρες δεκαεφτά· στη δέκατη όγδοη πήραν να φαίνονται, στο μέρος του νησιού που πρόβλεψε, βαθύσκιωτα της Φαιακίδας τα βουνά έμοιαζαν σαν ασπίδα, στο πέλαγο το αχνό αφημένη.

Τίτλος : Αστερόσκονη Συγγραφέας : Gaiman, Neil Μετάφραση : Φέρρο, Στεφανία Εκδόσεις : ΚΕΔΡΟΣ

Tiger Lillies- Alone with the moon

Ο Καντ υποστήριζε ότι δύο πράγματα μπορούν να συγκινήσουν την ψυχή του: ο έναστρος ουρανός πάνω του και η δύναμη του ηθικού νόμου που αναγνωρίζει μέσα του.

Σελήνη, Γιώργος Σαραντάρης Aπό ένα θαύμα Aπό ένα πρόσωπο πρωίας Παίρνεται ο θυμός μου Σελήνη αθρόα παρουσία Eλένη η καμπύλη του κόσμου M' εβένινη σημασία H πύλη ανοίγει στον ξένο Στ' αγέρι T' αλέτρι οργώνει τον κάμπο Eκεί που δε βλέπει η καρδιά Bελάζουν τ' αστέρια στην κρύπτη

Ταξίδι στ' άστρα Στίχοι: Μάνος Βαφειάδης Μουσική: Μάνος Βαφειάδης Πρώτη εκτέλεση: Ριφιφί Κλείσε τα μάτια σου και νιώσε τον αέρα που σ' αγγίζει Νιώσ' την ανάσα σου στο πέρασμα της τ' όνειρο ν' αρχίζει Άσε το βλέμμα σου το βλέμμα μου μ' ελπίδα να γεμίζει Νιώσε το χάδι μου το χέρι σου μ' αγάπη το αγγίζει Κοίτα ψηλά και μακριά Στο άγνωστο βάλε φωτιά Ζήτα απ' το Δαίδαλο φτερά Φτερά για ν' ανοιχτούμε Στον ουρανό που αγάπησες Στα σύννεφα που κοίταζες Και τ' άστρα που ταξίδευες μακριά πολύ μακριά...

Ταξίδι στο σύμπαν

Moon River

R.C. Gorman - Moon River artbrokerage.com

kswarnermoonriver_0008.jpg - Moon River waldorfteachers.com

Moon river love images static4.kilu.net

'Moon River Crossing Contemporary Equine Art, Daily Painting dailypainters.com

Artwork:The Moon River Dance by artist Sunanta artifolio.com

Moon River by tomedmund redbubble.com

Moon River by Marie Luise Strohmenger redbubble.com

Moon River by Ron Moss redbubble.com

RYAN MCGINLEY, Moonmilk, art photo

The full moon rises above the Salt. juniper-solutions.com

Moon river, painting, Mary Sonia Conti

By-the-Light-of-the-Moon--Scott-River--Klamath-N.jpg

KILKENNY, IRELAND, Moon river, by EDWARD DULLARD

Paul Tokarski, Moon river, painting

Rafael Torres' PhotoJournal remember the first time around 1969 when I tried to do some "moon" photographs using film and a 35 mm camera. I assumed because it was night and it was so dark that I would need a very long exposure to capture the moon and the landscape illuminated by its light. After making several long exposures at 1 and 2 minutes long, I waited days to get my slides back from the photo lab. What a disappointment: All the pictures were washed out and there was no color or detail on anything. By the time I could go back to shoot the full moon again it was a week later and the moon was in a different phase. A month later, I returned and made a series of much shorter exposures at 1 second and less until I got the results wanted. A couple of nights ago, I went to a nearby river and shot several digital images of the full moon and its reflection on the calm water below. A few seconds after the shot, I reviewed the image in the camera's monitor and verified I had just what I wanted. Digital capture allows me to see what I just did before I leave the site. What a difference from the days of film-only photography. http://www.suburban-explorer.com/PhotoJournals/MoonRiver.htm